အချစ် တစ္ဆေည အပိုင်း ( ၁ )

အချစ် တစ္ဆေည အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အခန်း ( ၁ )

ကျွန်မကို တစ်ချို့က အိမ်ထောင်ရေးကံကောင်းတယ်ဆိုပြီး အားကျကြတယ်။ တစ်ချိုကတော့ အိမ်ထောင်ရေး ကံမကောင်းရှာဘူးဆိုပြီး သနားကြတယ်။ ကျွန်မကတော့ ကျွန်မရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို ကံကောင်းတယ်လို့လည်း မပြောချင် ကံဆိုးတယ်လို့လည်း မဆိုချင်ပါဘူးရှင်။ ဘာကြောင့်လဲ သိလား။ ကျွန်မရဲ့ အိမ်ထောင်ရေး ဘဝမှာ ကံကောင်းတဲ့ အခါရှိသလို ကံဆိုးတဲ့ အခါတွေကလည်း အများသားကိုး။

ကျွန်မကတော့ ဘဝကုသိုလ်ဖန်လာသလို ဖြစ်ရတာပဲလို့သာ သဘောထားလိုက်ပါတယ်။ ဘာပဲပြောပြော အိမ်ထောင်ပြုလိုက်တာကြောင့် ကျွန်မ ချမ်းချမ်းသာသာနဲ့ မန္တလေးလို မြို့ကြီးမှာ စတိုင်လ်ကျကျနေနိုင်တာကတော့ အမှန်ပါပဲ။ကျွန်မက ပျဉ်းမနားမြို့နဲ့ မိုင်ငါးဆယ်လောက်ဝေးတဲ့ ရှမ်းရွာလေးတစ်ရွာက တောသူမလေးပါ။ အဖေက ဂေါ်ရခါး အမေက ရှမ်းမနု။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂုဏ်ဖော်တယ်လို့ မထင်ပါနဲ့။ 

ကျွန်မရဲ့ ရုပ်ရည်ရော ကိုယ်နေဟန်ထားရော အရပ်အမောင်းရော တောရွာလေးနဲ့ မလိုက်အောင်ကို လှပချောမောပါတယ်။ အဲ့ဒီလို ရုပ်ချော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တောင့်တင်းတာကြောင့်လည်း ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျခဲ့တာပေါ့လို့ ပြောပါရစေတော့ရှင့်။

ကျွန်မအိမ်ထောင်ကျတော့ အသက်က ၁၅ နှစ်ပဲရှိသေးတာ။ အသက်သာ ငယ်သေးတာ လူကောင်ကတော့ထွားနေပြီ။ အိမ်ထောင်ကျတဲ့ အချိန်တုန်းက ကျွနမ် အရပ် ၅ ပေ ၃ လက်မ၊ ရင်က ၃၃၊ ခါးက ၂၂၊ တင်က၃၄။ ကိုယ်အလေးချိန်က ၁၀၂ပေါင်ရှိတယ်။ 

အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက သေသေချာချာတိုင်းထွာ ကိုယ်အလေးချိန်ခဲ့လို့ ကျွန်မ အတိအကျပြောနိုင်တာ။ ကျွန်မနဲ့ အိမ်ထောင်ကျတာက သက်တူရွယ်တူ မဟုတ်ဘူး။ အသက် ၄၀ ကျော်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ တရုတ်သူဋ္ဌေး မုဆိုးဖိုကြီး။သူ့အလုပ်ကိစ္စကြောင့် ကျွန်မတို့ရွာကို ရောက်လာတာ ကျွန်မကို မြင်သွားပြီး တစ်ခါတည်း တမ်းတမ်းစွဲသဘောကျလို့ အဖေတို့ကို ငွေတစ်သိန်း တင်တောင်းပြီး ယူခဲ့တာ။ အဲ့ဒီအချိန် မင်္ဂလာမဆောင်မီနေ့မှာ သူကိုယ်တိုင် ကျွန်မရဲ့ အတိုင်းအထွာတွေကို တိုင်းထွာကြည့်ခဲ့တာကြောင့် ကျွန်မဟာ ရင်တွေခါးတွေတင်တွေဘယ်လောက်ရှိတယ်ဆိုတာကို တိတိကျကျ ပြောနိုင်ခဲ့တာပေါ့ရှင်။

ကျွန်မရဲ့ ယောက်ျား နာမည်က ဘွတ်ဝှက် တဲ့။ အရပ်ကတော့ ဦးဝက် လို့ပဲအလွယ်ခေါ်ကြတာပဲ။ နာမည်နဲ့လည်း လိုက်ပါတယ်။ သူ့ပုံကဝက်သိုးကြီးပုံမျိုး။ တဏှာကလည်း ထန်သလားမမေးနဲ့။ စညားတဲ့နေ့ကနေပြီးသူနဲ့ခွါပြဲတဲ့နေ့ရောက်တဲ့အထိ တစ်ရက်မှ မနားဘူး။ ညတိုင်းချတယ်။ လိုးနည်းကလည်း အရမ်းစုံတယ်။ ဘယ်လောက်များချသလဲဆိုရင် ရပြီး နှစ်လအကြာမှာ ကျွန်မကိုယ်ဝန်ရှိခဲ့တာပဲကြည့်။

ကိုယ်ဝန်ရှိနေလို့ နားရမယ်မထင်နဲ့ ဗိုက်ကြီးနေရက်နဲ့လည်း အလိုးခံရတာပဲ။ ကလေးမွေးတဲ့ ရက်ပိုင်းလေးပဲ နားရတယ်။ ပြီးတာနဲ့လိုးတာပဲ။ အဲ ကလေးမွေးထားလို့ အဖုတ်ကနာနေတာကြောင့် ကလေးမွေးပြီး တစ်လလောက်ထိ ဖင်ပဲခံနေရတယ်လေ။ သူ့လီး ကိုစုပ်ပေးရသေးတယ်။ 

သူနဲ့ရတာ သမီးလေး။ သူ့ ရုပ်နဲ့တစက်လေးမှ မတူဘူး။ ကျွန်မတို့ ဖက်လိုက်ပြီး ရုပ်ချောတယ်။ အဲ့ သူ့အဖေသွေးပါလို့ ဖြူဖွေးအုတဲ့ အသားအရည်ရှိတယ်။ ခြေတန်လက်တန်ရှည်ပြီး ကိုယ်လုံးတောင့်တယ်။ သမီးလေးကို ကျွန်မယောက်ျားက စွမ်ယီ လို့တရုပ်လို နာမည်ပေးတယ်။

ကျွန်မက သံတူကြောင်းကွဲ နန်းစွတ်ရည်လို့ ရှမ်းလိုနာမည်မှည့်တယ်။ အဲကျောင်းနေတဲ့ အခါတော့ ဝတ်ရည် လို့တွင်သွားရော။ ဝတ်ရည်ဆိုတဲ့ နာမည်လေးက လှလို့ ကျွန်မလည်း သဘောကျ။ ကျွန်မယော်ကျားလည်းကြိုက်။ သမီးလေးကိုယ်တိုင်ကလည်းနှစ်သက်နဲ့ အဆင်ပြေသွားတယ်။ ကျွန်မမှာ ဝတ်ရည်တစ်ယောက်ပဲ မွေးရပါတယ်။ ဦးဝက်က ကျွန်မကို ကလေးမမွေးတော့အောင် သားအိမ်ကို ပြင်ပစ်လိုက်တယ်လေ။

ကျွန်မ အသက် ၂၆ ဝတ်ရည် ၁၀ နှစ်သမီးမှာ ဦးဝက်နဲ့ ကျွန်မ ကွာရှင်းခဲ့ကြတာပဲ။ သူ့အသက်ထက်ဝက် မကငယ်တဲ့ မယားငယ်ငယ်ချောချောတောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့်လေး ယူထားတဲ့ ဦးဝက်ဟာ ထုံးစံအတိုင်း သိပ်ကို သဝန်တိုတက်တာ။ 

ကျွန်မကို ဟိုလူနဲ့ မသင်္ကာ၊ ဒီလူနဲ့ တစ်မျိုးထင် အိုး စိတ်ကိုညစ်ရော။ ကျွန်မမှာ တခြားယောက်ျားသားတွေနဲ့တောင် စကားမပြောရဲအောင်ကိုဖြစ်လို့။ စကားပြောမိရင်လည်း သူက အတင်းသမုတ်တတ်တာကိုး။ အစကတော့ သည်းခံပါသေးတယ်။ 

ဒါပေမယ့် သူ သဝန်တိုတာက သိပ်လွန်လွန်းလာတော့ ကျွန်မလည်း ဘယ်ခံနိုင်တော့မှာလည်း တိုတိုပြောရရင် အကြီးအကျယ်စကားများပြီး ကွာကြရှင်းကြတဲ့ အထိအခြေဆိုက်သွားတာပဲ။ ဦးဝက်ဟာ ကျွန်မကို တော်လေးတော့ အလိုလိုက်အရေးပေးခဲ့ပါတယ်။ သူ့ရဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာ အများစုကို ကျွန်မနာမည်နဲ့ပဲ လွှဲပေးထားတာရှင့်။ အင်းလေ။

သူက နိုင်ငံခြားသား ဖြစ်နေတာကြောင့် နောင်ရေးရှင်းအောင် အကြံနဲ့ ကျွန်မနာမည်နဲ့ထားတာလည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူနဲ့ကွာရှင်းလိုက်ပြီးတဲ့နောက်။ ကျွန်မလက်ထဲမယ် စည်းစိမ်ဥစ္စာအတော်များများကို လက်ကိုင်ရလိုက်ပါတယ်။

ကျွန်မနဲ့ သမီးဝတ်ရည်တို့ တစ်သက် ဘာမှလုပ်စရာမလိုပဲ ကောင်းကောင်းနေထိုင်စားသောက်နိုင်ပြီ။ ဘဝရှေ့ရေးဟာ ဘာမှပူစရာမလိုတော့ဘူး။ ကျွန်မလည်း အစက ဒီလိုပဲ တွေးခဲ့မိတာပဲ။ နေရေးစားရေး အားလုံးဘာမှ ပူပန်စရာမရှိတော့ပေမယ့် ကျွန်မအတွက်ပြသနာတစ်ခုကတော့ မထင်မှတ်ပဲပေါ်လာတော့တယ်။

အဲ့ဒါကတော့ ကာမမှုကိစ္စပါပဲ။ ကျွန်မဟာ သွေးသားဆူဖြိုးကာစ ၁၅ နှစ်သမီးအရွယ်မှာ လင်ရခဲ့ပြီး အသက် ၂၆ နှစ်အထိ၊ နေ့တိုင်းပဲ ကာစစပ်ယှက်ခံခဲ့ရတာကြောင့် ကာမအရသာကို သိပ်ကို စွဲလမ်းတမ်မက်လို့နေပါတယ်။

ပြီးတော့ ဦးဝက်က ရိုးရိုးတန်းတန်းတောင် မဟုတ်ပဲ အဆန်းအပြား နည်းလမ်းမျိုးစုံနဲ့ လိုးခဲ့တာဆိုတော့ မူလဗီဇကလည်း ရမ္မက်ထန်ပြင်းတဲ့ ကျွန်မဟာ အိုး ...ခံချင်တဲ့ အာသီသတွေ သိပ်ကို ပြင်းပြလာပါတယ်။ ဦးဝက်နဲ့ ခွာပြဲခဲ့ပြီး လိုးပေးမယ့် လီးမရှိတော့တဲ့ အခါ သိပ်ကို သိသာတယ်။ အရမ်းကို အနေရအထိုင်ရခက်ပါတယ်။ 

ပြီးတော့ ဦးဝက်ရဲ့ သဝန်တိုချုပ်ချယ်မှုအောက်မှာ ဘယ်ယောက်ျားနဲ့ မှ စကားကောင်းကောင်းမပြောပဲ နေခဲ့ရတာကို အတိုးချပြီး သူနဲ့ကွာရှင်းပြီးတာနဲ့ ကျွန်မဟာ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်သွားလာနေထိုင်ခဲ့တာကြောင့် ကျွန်မ ဘ၀ အခြေအနေတစ်မျိုးပြောင်းခဲ့ရတယ်လို့ဆိုပါရစေ။

ယောက်ျားတွေကလည်း လင်နဲ့ခွာပြဲပြီး ကွဲသွားတဲ့ မိန်းမတွေကို အချောင် လို့များ သဘောထားနေကြလား မသိဘူး။ မျက်နှာသာလေး နည်းနည်းပေးလိုက်တာနဲ့ ကျွန်မကို ကြံ လာကြတော့တာပဲ။ အစမှာတော့ ကျွန်မကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းသိမ်းပြီးကြိုးစားရှောင်တိမ်းနေပါသေးတယ်။ 

ဒါပေမယ့် ကျွန်မကိုယ်တိုင်က ကာမမှုကို တပ်မက်ပြီး လီးဆာနေသလိုဖြစ်နေတာဆိုတော့ ဘယ်ကြာကြာရှောင် နေနိုင်မလဲ။ ဒီလိုနဲ့ ဖြစ် ကုန်တော့တာပါပဲရှင်။ ကျွန်မကလည်း ကျွန်မပါပဲ။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ယောက်နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ်နေမိတာနဲ့ စိတ်က လှုပ်ရှားလာတာပဲ။ 

အဖုတ်ကဖောင်းပြီး အရည်တွေ ရွမ်းလာတော့တာပဲ။ ဒါကြောင့် ဟိုဖက်က နည်းနည်းလေး စ လိုက်တာဆိုတာနဲ့ ကျွန်မဟာ တစ်ခါတည်း ကျ သွားတာပဲ။ သူတို့ခေါ်ရာနောက်တစ်ခါတည်း လိုက်သွားတယ်။ ခေါ်သွားတဲ့နေရာတွေက အချိန်ပိုင်းနဲ့ ငှားတဲ့ အိပ်ခန်းတွေများပါတယ်။ 

အဲဒီတုန်းက ဟော်တယ်တွေ အင်း တွေ ခေတ်မစားသေးဘူးလေ။ မပေါ်သေးဘူး။ နောက်ပိုင်း အင်း တွေဘာတွေပေါ်လာတဲ့အခါကျတော့ အဲ့ဒီတွေကို ခေါ်သွားကြတာပေါ့။ လင်နဲ့ ကွဲခဲ့တဲ့ မိန်းမသားဘဝများ ပြောပါတယ်။ ယော်ကျားတွေက သိပ်တန်ဖိုးမထားကြဘူး။

တကယ့်ကို အချောင်လို့ သတ်မှတ်ထားကြတာကိုး။ ဒါကြောင့် ခေါ်တဲကနေရာလိုက်လာတဲ့ အခါမှာလည်း သူတို့အလို ပြည့်ဖို့ကိုသာ အဓိကထားကြတာ။ ကျွန်မမှာ တစ်ခါတစ်လေလေးတောင်မှ ပြီး တောင် မပြီးခဲ့ရဘူး။ ကျွန်မလေ ယောက်ျားတွေကို ရွံမုန်းပြီးတော့တောင်လာတယ်။

ဒါပေမယ့် သူတို့ရဲ့ လီးကိုတော့ မမုန်းနိုင်ဘူး။ ဒါကြီးက ကျွန်မကို ရင်သိမ့်တုန်စေတဲ့ကာမအရသာတွေကောင်းကောင်းပေးနေတာကိုး။ သမီး ဝတ်ရည်ကလည်း တဖြည်းဖြည်းအရွယ်ရောက်လာနေပြီ။ အမေတူသမီးမို့လား မသိဘူး။

အသက် ၁၂ နှစ်မှာပဲ ရာသီစပေါ်ပြီး အပျိုဖော်ဝင်တယ်။ ဒီနောက် ကိုယ်လုံးလည်း ထွား အရပ်လည်း နေ့ချင်းညချင်းရှည်လာလိုက်တာ အသက် ၁၃ နှစ်မှာ အပျိုကြီးဖားဖားလို ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ရှိနေပြီ။ သမီးက အရွယ်ရောက်စပြုလာတော့ ကျွန်မလည်း အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ရတာပေါ့။ 

အရင်ကလို ခေါ်ရာနောက်လိုက်မနေတော့ဘူး။ ပြီးတော့ ကျွန်မက မန္တလေးမှာလည်း ဖျံ ကျနေပြီလေ။ ကျွန်မအတွက် ကံကောင်းတာက ငွေတတ်နိုင်ရင် ကောင်းကောင်း စည်းစိမ်အပျော်ကျူးနိုင်တဲ့ အခြေအနေတွေ ဖြစ်ပေါ်လာတာပဲ။ 

ငွေဖြုန်းနိုင်တဲ့ ယောကျ်ားတွေအတွက် နုနုထွတ်ထွတ်လှလှပပကောင်မလေးတွေကို ငွေပုံပေးပြီး ခေါ်ယူပျော်ပါးနိုင်သလို ငွေတတ်နိုင်တဲ့ အမျိုးသမီးတွေကို ဖျော်ဖြေပေးတဲ့ ပျော်တော်ဆက် ကောင်လေးတွေလည်းပေါ်လာတယ်လေ။ ကြေးကတော့ မနည်းဘူး။ သောင်းချီပေးရတယ်။ ပေးရကျိုးလည်း နပ်တယ်။ တန်တယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်မဟာ နောက်ပိုင်းမှာ အဲဒီကောင်လေးတွေကိုပဲ စီစဉ်ချိန်းဆိုပြီး ကာမစည်းစိမ်ခံခဲ့ပါတယ်။

လွတ်လွတ်လပ်လပ် အန္တရယ်ကင်းကင်း ပျော်ပါးနိုင်အောင် မြို့သစ် ဖက်မှာ ခြံဝယ်ပြီး ဘန်ဂလို လှလှလေးတစ်လုံးဆောက်ထားလိုက်တယ်။ လူယုြံခံစောင့်ချထားလိုက်တယ်။ ကဲ ဘာလိုသေးလဲ။ အားလုံးအိုကေ။

ကြေးစား ပျော်တော်ဆက်ကောင်လေးတွေ အပြင် ကျွန်မစိတ်ကြိုက် သဘောကျတဲ့ ယော်ကျားတွေနဲ့လည်း ပြေလည်အောင်အကွက်ဆင်ပြီး အဲဒီဘန်ဂလိုတိုက်ပုလေးမှာ သွားပြီး ကာမစပ်ယှက်ကာမျိုးလည်း လုပ်တယ်လေ။

ကျွန်မက ကလေးတစ်ယောက် အမေ ဖြစ်နေပေမယ့် အရွယ်ကလည်းရှိသေး၊ ရုပ်ကလည်းချော၊ ကိုယ်လုံးလည်းတောင့်သေးတော့၊ ကျွန်မသဘောကျတဲ့ ယော်ကျားတွေ နဲ့ အလုပ်ဖြစ်အောင် ဖန်ဖို့ ဘာမှ မခက်ပါဘူး။ဒီလိုနဲ့ တစ်နေ့ကျတော့..။

....................................................................................................

ကျွန်မဟာ သမီးကို ကျူရှင်သွားပို့ပြီး အပြန် ဗိုက်ထဲခပ်ဆာဆာရှိတာကြောင့် တစ်ခုခုစားဖို့ ဈေးချိုဖက်ကို ကားမောင်းလာခဲ့ပါတယ်။ကျွန်မဟာ ဒရိုင်ဘာ ငှားထားပေမယ့် များသောအားဖြင့် ကားကို ကိုယ်တိုင်မောင်းလေ့ရှိပါတယ်။ ဒါမှလည်း ကျွန်မအနေနဲ့ အကြံအဖန် လုပ်ချင်ရင်လွတ်လွတ်လပ်လပ်လုပ်နိုင်မှာ မဟုတ်လား။

ကျွန်မစားနေကျ နာရီစင်နားက ဆိုင်ကိုမောင်းခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မန္တလေးမှာ ကားတွေ သိပ်ပေါများနေတာကြောင့် ကားရပ်ဖို့နေရာကို နာရီစင်အနီးအနားမှာ ရှာလို့မရနိုင်ဘူး။ 

ဟိုကွေ့ဒီပတ်လျှောက်မောင်းနေရပြီး ဟိုးအတော်ဝေးဝေးမှာသွားရပ်နိုင်တယ်။ ကားကို သော့ပိတ်ပြီး နန်းကြီးဆိုင်ရှိရာကို အသာခြေကျင်လျှောက်သွားမိတယ်။ အမြဲတမ်း ကိုယ်ပိုင်ကားနဲ့ သွားလာတဲ့ ကျွန်မဟာ အခုလိုလမ်းဘေးမှာ ခြေကျင်လျှောက်ရတဲ့အခါ စိတ်ထဲတစ်မျိုး လွတ်လပ်ပေါ့ပါးနေတယ်။

ငယ်စိတ်တွေလည်း ပြန်ပေါ်လာသလိုပဲ။ အဲဒီလို လျှောက်သွားနေတုန်း လမ်းဘေးမှာ ချရောင်းနေတဲ့ နန်းကြီးဆိုင်လေးတစ်ခုကိုမြင်လိုက်ရတယ်။ စိတ်လွပ်လပ်ပျော်ရွင်သလို ဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်မဟာ ခန်းခန်းနားနား ပြင်ဆင်ထားတဲ့ ဆိုင်ထဲ စတိုင်ကျကျဝ င်မစားတော့ပဲ။ 

လမ်းဘေးဆိုင်မှာ ထိုင်စားကြည့်ချင်စိတ်တွေပေါ်လာတာကြောင့် အဲဒီနန်းကြီးဆိုင်လေးမှာပဲ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ သိကြတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ လမ်းဘေးဆိုင်ဆိုတော့ ဘာမှသားသားနားနားမရှိဘူး။ ထိုင်ခုံပုလေးတွေနဲ့ လူရှင်းတဲ့ စားပွဲဝိုင်းပုလေးတစ်ခုရှိနေတာကြောင့် ထိုင်စရာနေရာ ထွေထွေထူးထူးရှာစရာမလိုပဲ အဲဒီ စားပွဲဝိုင်းလေးက ထိုင်ခုံပုလေးမှာပဲ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

ပြီးတော့ နန်းကြီးသုတ်တစ်ပွဲ လှမ်းမှာလိုက်တယ်။ အပျံစား ဝတ်စားထားတဲ့ ကျွန်မနဲ့ ဒီလမ်းဘေးဆိုင်ရဲ့ အနေအထားကတော့ သိပ်မအပ်စပ်ဘူးပေါ့ရှင်။ ဆိုင်မှာ ရှိနေကြတဲ့လူတွေသာ မဟုတ်ဘူး။လမ်းပေါ်က ဖြတ်သွားဖြတ်လာ လူတွေကပါ ကျွန်မကို လှမ်းကြည့်ကြတယ်။ အင်း သူတို့အတွက် အမြင်ဆန်းနေတာကိုး။ ကြည့်ကြမှာပေါ့။ ကျွန်မလည်း မျက်လုံးတစ်ချက် ဝင့် အကြည့်မှာ ‘ သူ့ ’ ကို သတိပြုမိလိုက်တာပဲရှင်။

သူက ကျွန်မကို စူးစိုက်ပြီး ကြည့်နေတာရှင့်။ ဝင့်ပြီး ကြည့်လိုက်တဲ့ ကျွန်မရဲ့ မျက်လုံးနဲ့ သူ့မျက်လုံး အဆုံမှာ သူက အသာပြုံးပြတယ်။ကျွန်မရဲ့မျက်လုံးအကြည့်ကလည်း သူ့ရဲ့အသွင်အပြင်ကို တခါတည်းချုံပြီးကောင်းကောင်းကြီးမြင်လိုက်ပါတယ်။ အသက်အစိတ်သာသာ ယောက်ျားပျိုတစ်ယောက်ပါ။အရပ်က အတော်မြင့်တယ်။ ၅ ပေ ၁၀ လက်မလောက်ရှိမလားပဲ။

မျက်လုံးတောက်တောက် ၊နှာတံပေါ်ပေါ် ၊မေးရိုးခိုင်ခိုင်နှုတ်ခမ်းပါးပါးနဲ့ အတော်ဖြောင့်တယ်။ကျွန်မ ပိုစိတ် ဝင်စားတာက၊သူ့ရဲ့ခပ်လတ်လတ်အသားရောင်နဲ့၊သွယ်လျလျကိုယ်ဟန်ပါပဲ။ ခါးသိမ်သိမ်နဲ့ တင်ပါးကျစ်ကျစ်လျစ်လျစ်တွေနဲ့ပေါင်တန်တောင့်တောင့်တွေကတော့ ကျွန်မအကြိုက်ပဲပေါ့။ ကာမအရသာ အပီခံစားနေတဲ့ မိန်းမပဲလေ ဒီလိုခါးမျိုးဒီလိုပေါင်တံမျိုးဟာ အဆောင့်သိပ်ကောင်းတယ်ဆိုတာ တစ်ခါတည်း သိလိုက်တာပေါ့။

အဲဒီစိတ်ကကျွန်မရဲ့ရမက်ဆန္ဒကိုဟုန်းကနဲ နိုးထလာစေတယ်။ ကျွန်မလည်းချက်ချင်းပဲ တုန့်ပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ဖိတ်ခေါ်တယ့် အပြုံးလေ၊ သူနားလည်သဘောပေါက်လောက်ပါတယ်။ဟောကြည့်။ သူလေ၊ နန်းကြီးသုပ်ဆိုင်ဘက်လျောက်လာတယ်။ ဆိုင်ထဲဝင်လာတယ်။ ကျွန်မထိုင်နေတဲ့ စားပွဲဝိုင်းလေးဆီကို တန်းပြီးလာနေတာပါလား။ သူဒီကိုဝင်လာတာကိုကြည့်ရင်းနဲ့ပဲ၊ ကျွန်မရင်တွေဒိန်းဒိန်းခိုန်လာရပါတယ်။ ရမက်ဆန္ဒတွေကလည်းပြင်းပြင်းပြပြ နဲ့

‘‘  ထိုင်မယ်နော် မမ... ’’

ဟော သူစကားဆိုလာပြီ။ အသံခပ်သြသြနဲ့ ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ရှိတယ်။ 

‘‘ ရပါတယ်။ ထိုင်လေ ’’

ကျွန်မလည်း မျက်စလေးချီကြည့်ပြီး မပွင့်တပွင့်ပြောလိုက်တယ်။ ဆယ်ကျော်သက်ကောင်မလေးတွေ လုပ်လေ့လုပ်ထရှိတယ့် အမူအရာတစ်မျိုးပါပဲ။ ကျွန်မအခု အသက် (၂၈) ရှိပြီဆိုပေမယ့် နုပျိုအောင် ချယ်သပြီး ခပ်ဟော့ဟော့ အပျံစား အဝတ်အစားတွေကိုလည်း ဝတ်ထားတာဆိုတော့ ဒီအမူအရာနဲ့လိုက်ဖက်ပါတယ်လေ။

ငနဲသား ကျွန်မကိုကြည့်လိုက်တာ ပိုပြီးတော့တောင် မူးမိုက်လာတယ်။ သူကကျွန်မရဲ့ညာဖက်ဘေးခုံမှာ ဝင်ထိုင်တယ်။သူ့ဒူးခေါင်းက ကျွန်မရဲ့ပေါင်ကို ထိမိတယ်လေ။ လမ်းဘေးဈေးဆိုင်တွေမှာ ခင်းထားတယ့် ခုံပုလေးတွေကိုသိကြမှာပေါ့။ 

ဒါပေမယ့် သူလွတ်အောင်ထိုင်မယ်ဆိုရင်တော့ ရတာပဲလေ။သူက တမင်ကျွန်မပေါင်ကို ထိအောင်ထိုင်မှန်း ကျွန်မရိပ်မိတာပေါ့။ ကျွန်မပဲသူ့အပေါ်အတော်စိတ်ဝင်စားမှုရှိနေလို့လား ဒါမှမဟုတ်၊ သူ့ရဲ့အသားအရေက ထိတွေ့မှုကောင်းတယ့်သဘာဝရှိနေလို့လားတော့မပြောတတ်ဘူး။ 

ဒီလိုကျွန်မရဲ့ပေါင်ဆုံအိအိကြီးကို သူ့ဒူးခေါင်းနဲ့ထိမိတယ့်အခါမှာ ကျွန်မတစ်ကိုလုံးဖိန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ လူတွေအများကြီးရှိနေတယ့်နေရာမို့ပေါ့၊ မဟုတ်ရင်ကျွန်မသူ့ကိုတခါတည်းဆွဲဖက်ပြီးနမ်းရှုပ်ပစ်လိုက်မှာအမှန်ပဲ။ 

ကျွန်မရဲ့ဖုတ်ကလည်း ယားလာတယ်။ ရွစိရွစိ လှုပ်ရှားလာတယ်။ မို့မို့ကြီးဖောင်းလာတယ့် ဖုတ်ကြီးဟာ ကျွန်မပေါင်ခွကြားမှာ ဖားခုန်ညှင်းကြီးတစ်ကောင် ဒေါမာန်ထနေတယ့်အသွင်မျိုးဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ လည်းကျွန်မသိလိုက်ပါတယ်။

‘‘ နန်းကြီးပဲစားမှာ မဟုတ်လား ’’

ကျွန်မသူ့ကိုမေးလိုက်တယ်။သူကခေါင်းညိတ်ပြတော့ ကျွန်မလည်းနန်းကြီးရှယ်တစ်ပွဲမှာလိုက်တယ်။

‘‘ ကျွန်တော့်နာမည် စိုးမြတ်ကောင်းပါ။ မမနာမည်ကကော ’’

‘‘ ယိုင်လုစိန် ’’

ကျွန်မလည်းပါးစပ်ထဲရှိတဲ့နာမည်တစ်ခုခုကိုလှီးလွှဲပြောမနေတော့ပဲ နာမည်အရင်းပဲပြောချလိုက်မိတယ်။

‘‘ နာမည်ကအဆန်းပါလား။ မမကဘာလူမျိုးလဲ ’’

‘‘ ကျွန်မကဂေါ်ရခါးနဲ့ ရှမ်းကပြားလေ။ အဲဒါက ဂေါ်ရခါးနာမည်.. ခေါ်လို့ကောင်းရဲ့လား’’

‘‘  ကောင်းပါတယ်..ခေါ်ရတာတစ်မျိုးလေး...မမကဒီဆိုင်မှာလာစားနေကြလား ’’

‘‘  မဟုတ်ပါဘူး အိမ်ပြန်လာရင်းဗိုက်ဆာသလိုလိုရှိလို့ ဝင်စားတာပါ ’’

‘‘ မမအိမ်က ဘယ်နားမှာလဲ သိရအောင်ဒီကစားပြီးရင် လိုက်ခဲ့ပါလား၊ ရှင့်ကိုဖိတ်ပါတယ် ’’ 

‘‘ ဖိတ်တာကိုဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာလက်ခံပါတယ်.... ’’ 

ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်ပြိုင်တူရယ်မိကြတယ်။  မှာထားတဲ့နန်းကြီးသုတ်တွေ ရောက်လာတာကြောင့်စိုးမြတ်ကောင်းနဲ့ ကျွန်မစကားတပြောပြောနဲ့ စားသောက်ကြပါတယ်။နန်းကြီးသုတ်ပဲကောင်းလို့လား၊စိုးမြတ်ကောင်းနဲ့တူတူစားရတာကြောင့်လားတော့မသိဘူး၊စားလို့တကယ်မြိန်တယ်ရှင်။

စားသောက်ပြီးတော့စိုးကောင်းမြတ်က နန်းကြီးသုပ်ဖိုးငွေအတင်း ရှင်းပေးတယ်။ ကျွန်မလည်းအထွေအထူး တားမနေတော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ကျွန်မကားရပ်ထားတဲ့နေရာဆီသွားကြတယ်။ ကျွန်မရဲ့အက်စ်အီးကားဖြူလေးတွေ့တော့ စိုးမြတ်ကောင်း နည်းနည်းအံ့သြသွားတဲ့ပုံပဲ။ ကျွန်မကိုဒီလိုကားတွေဘာတွေ ရှိလိမ့်မယ်ထင်ထားပုံမရဘူး (ကားကလည်းအကောင်းစား ၂က နံပါတ်လေ)။ ဒါပေမယ့်သူကခပ်အေးအေးအမူအရာမျိုးဖမ်းပြီးတော့ ကားပေါ်တက်တယ်။ 

ကျွန်မကစိုးမြတ်ကောင်းကို ကျွန်မနေတဲ့အိမ်ကိုခေါ်မသွားတော့ပါဘူး။ မြို့စွန်ကကျွန်မရဲ့ကာမရိပ်မြုံ ဂေဟာလေးကိုပဲ ခေါ်သွားပါတယ်။ အလိုက်သိတဲ့လူယုံတော်ခြံစောင့်ကြီးက ခြံတံခါးကိုပဲဖွင့်ပေးတယ်။ နှုတ်ဆက်တာတို့ဘာတို့မလုပ်ဘူး။

အို...ကားပေါ်မှာကျွန်မနဲ့ပါလာတဲ့စိုးမြတ်ကောင်းကိုတောင် အကဲခတ်တာတို့ဘာတို့ မလုပ်ဘူး။ ဒီလိုအပိုးကျိုးအောင်ကျွန်မပဲ စီမံထားတာလေ။ အဘိုးကြီးကခြံတံခါးထိပ်မှာပဲစောင့်ကျန်ခဲ့တယ်။ဘန်ဂလိုတံခါးကိုကျွန်မမှာပါတဲ့သော့နဲ့ပဲဖွင့်ပြီးဝင်လာခဲ့တယ်။

‘‘ မမကဒီမှာ အမြဲနေတာလား ဟင် ’’

ဘန်ဂလိုဧည့်ခန်းလေးထဲရောက်တော့စိုးမြတ်ကောင်းကအခုလို ဟိုဟိုဒီဒီ စူးစမ်းသလိုကြည့်ပြီးမေးတယ်။ ခြံစောင့်အဖိုးကြီးကိုသာထူးရဲ့လက်ရာကြောင့် ဘန်ရလိုဟာ သန့်ရှင်းတယ်လေ။ ကြမ်းပြင်လည်း လက်လက်ပြောင်လို့။ဒါပေမယ့်ကြည့်တတ်မယ်ဆိုရင်တော့ လူနေအိမ်သဘောမျိုးမဟုတ်တာသေချာသိနိုင်တယ်။

‘‘ အပန်းဖြေနားချင်တယ့်အခါမျိုးလာနေတာပါ။ဒီအိမ်နေရာလေးကအေးချမ်းပြီးလွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှိတယ်မဟုတ်လား။ထိုင်လေကိုမိုးဘာမှအားမနာနဲ့။ အအေးတစ်ခုခုသွားယူလိုက်အုန်းမယ် ’’

ကျွန်မက ဟင်နီကင် ဘီယာဘူး၊ကိုကာကိုလာသံဘူးနဲ့ ပိုကာဘူးစတဲ့ လေးငါးခြောက်မျိုးလောက်ကို ရေခဲ သေတ္တာထဲကထုတ်ပြီး စတီးလင်ပန်းလေးနဲ့ယူသွားပါတယ်။

‘‘ ကဲဒီမှာအစုံပဲ၊ကိုမိုးကြိုက်တာသောက်၊ကျွန်မကတော့ပိုကာ ပဲသောက်မယ် ’’ 

ကျွန်မကသူထိုင်နေတဲ့စားပွဲပုလေးပေါ်မှာလင်ပန်းတင်ပေးရင်းပြောလိုက်တယ်။သူကအလိုက်သိစွာပင်ပိုကာအချိုရည်တစ်ဗူးဖောက်ပြီးကျွန်မကိုပေးတယ်။ဒီလိုအရေးယူဂရုတစိုက်လုပ်ပေးတာ ကျွန်မသဘောကျသွားတယ်။

သူက ကိုကာကိုလာ တစ်ဗူးဖောက်သောက်တယ်။ စိုးမြတ်ကောင်း နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာခုံပေါ်မှာထိုင်နေတယ်လေ။ကျွန်မလည်းမသိမသာနဲ့ပဲ အဲဒီဆိုဖါခုံပေါ်မှာသူနဲ့အတူယှဉ်ထိုင်လိုက်တယ်။အဲဒီခုံကအတော်ကြီးတော့ ယှဉ်ထိုင်တယ်ဆိုပေမယ့် သူနဲ့ကျွန်မကသိပ်ပြီးပူးကပ်မနေဘူး။ကြားမှာတစ်ပေကျော်ကျော်လောက်တော့ကျန်သေးတယ်။

‘‘  ကိုမိုးက မန္တလေးသားလား ’’

သူမန္တလေးသား မဟုတ်မှန်း ကျွန်မသိပါတယ်။ သူပြောပုံဆိုပုံတွေကမန္တလေးသားတွေလိုမှ မဟုတ်တာ။

‘‘ မဟုတ်ပါဘူး။ကျွန်တော်ရန်ကုန်ကပါ။ ဘီအီးနဲ့ဘွဲ့ရပြီးသွားပါပြီ။ မန္တလေးမှာဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းတွေတွင်ကျယ်တယ်ကြားလို့ ဒီကိုတက်လာခဲ့တာပါ ’’

‘‘ သြော် အလုပ်အကိုင်ကောအဆင်ပြေလား ’’

‘‘ မပြေပါဘူး မမရယ်၊ ဒီလိုပဲစုံစမ်းဆက်သွယ်တုန်းပဲ ’’

‘‘ နေတော့ဘယ်မှာနေလဲ ’’

‘‘ အဆောင်ငှားနေပါတယ်။စားစရတ်လေးဘာလေးရလိုရငြား ပွဲစားလေးဘာလေး အခုလောလောဆယ်လုပ်နေတယ် မမရဲ့. ’’

‘‘  မမကောဘာလုပ်လဲ။ တော်တော်တော့လုပ်ငန်းကြီးကြယ်မှာပဲနော် ’’

စိုးမြတ်ကောင်းပြောပုံဆိုပုံကို ကျွန်မ အတော် သဘောကျသွားတယ်။ သူက ဘာမှ ဝါဝါကြွားကြွား မပြောဘူးလေ။ လက်ရှိ အလုပ်အကိုင်မဲ့ ဖြစ်ပြီး ကြံဖန်ရှာဖွေ စားသောက်နေရတဲ့ အကြောင်းကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောသွားတာ မဟုတ်လား။

ပြီးတော့ သူက ကျွန်မကို အတော်လေးစား အထင်ကြီးနေတာကိုလည်း ကျွန်မ ကျေနပ်မိတယ်။ ဒါဟာ ကျွန်မတွေကဖူးတဲ့ အခြားယောက်ျားတွေနဲ့ မတူတဲ့ အချက်ပဲ။ အခြားယောက်ျားတွေဆို ကျွန်မကနည်းနည်းလောက်အခွင့်အရေးလေးပေးလိက်တယ်ဆိုတာနဲ့ ရှေ့တစ်ဆင့်တက်ဖို့ကြိုးစားကြတာတော့တာပဲ။ 

ဘယ် အခုလို အေးဆေးလွတ်လပ်တဲ့ နေရာကိုများခေါ်လာရင် ပြောမပြောချင်ဘူး။ ဒီလိုဧည့်ခန်းထဲထိုင်ပြီး မွန်မွန်ရည်ရည် စကားပြောမယ်ထင်လား။ တစ်ခါတည်း အိပ်ခန်းထဲတန်းဝင်ပြီး လိုးပစ်ကြတာချည်းပဲ။ ကျွန်မ ကလည်း အဲဒီလိုလိုးတာခံချင်ပါတယ်။ 

ဒါပေမယ့် မိန်းမသားတစ်ယောက်ပီပီ အရေးတယူ လုပ်တာမျိုးကိုလည်း အရသာခံချင်သေးတာပေါ့။ တစ်ခါ တည်း အိပ်ခန်းထဲ ဆွဲခေါ်သွင်းပြီး တက်လိုးပစ်တာထက် တစ်ဆင့်ဆင့်တကတာက ပိုပြီး ဖီလင်လာစရာ မဟုတ်လား။အခုလို စိုးမြတ်ကောင်းဟာလည်း ကျွန်မကို ကျချင်နေတာပါပဲ။ ဒါကို ကျွန်မက ရိပ်မိတာပေါ့။ ကျွန်မကိုယ်တိုင်လည်း သူချတာ ခံချင်လို့ ဒီဘန်ဂလိုကို ဖိတ်ခေါ်လာခဲ့တာ မဟုတ်လား။ သူလည်း အထာပေါက်မှာပါ။

ဒါပေမယ့် သူက ကျွန်မကို သူတက်ချစရာ မိန်းမတစ်ယောက်လို့ သဘောမထားဘူး။ လေးလေးစားစား ပြောဆိုတယ်။ ကျွန်မနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး စိတ်ဝင်တစားပဲမေးနေတယ်။ ဒါတစ်ခုထဲနဲ့ တင် သူ့ကို ကျွန်မ အမှတ်အပြည့်ပေးလိုက်မိတယ်ရှင်။

ဦးဝက်ဆီက ရယူထားလိုက်နိုင်တဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကြောင့် ကျွန်မတို့ ဘာမှ မလုပ်ပဲတစ်သက်လုံးထိုင်စားနေနိုင်ပေမယ့် အမြင်လှအောင် ကျွန်မ လုပ်ထားတဲ့ အလုပ်တွေကတော့ ရှိနေပါတယ်။ ဈေးချိုထဲမှာ စတိုးဆိုင်လေးတစ်ခု ဖွင့်ထားတယ်။ ဟော်တယ်တစ်ခုဆောက်တဲ့နေရာမှာ ရှယ်ယာပါထားတယ်။ ဖားကန့်ဖက်က ကျောက်စိမ်းတွင်း တစ်ခုကိုလည်း စပ်တူ ငွေထည့်ထားလိုက်သေးတယ်။ 

စိုးမြတ်ကောင်းကို သဘောကျပြီး၊ အတော်လေးလည်း စိတ်ဝင်စားနေမိပြီမို့ သူနဲ့ သင့်လျှော်အဆင်ပြေမဲ့ အလုပ်တစ်ခုကိုပဲ ပြောလိုက်ပါတယ်။

‘‘ ကျွန်မက ယောက်ျားနဲ့ ကွဲတော့ ရလိုက်တဲ့ ပစ္စည်းတွေက အေးအေးလူလူတော့ နေနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အလကား မနေချင်တာကြောင့် မိတ်ဆွေတစ်ယောက်နဲ့ ရှယ်ယာလုပ်ပြီး ဟော်တယ် တစ်လုံး ခုဆောက်နေတယ် ’’

ကျွန်မရဲ့ လုပ်ငန်းအကြောင်းကိုရော ကျွန်မအိမ်ထောင်ရေး အခြေအနေကိုပါ တစ်ခါတည်း သိသွားရအောင် စကားအလျည်းသင့်တုန်း ပြောချလိုက်ပါတယ်။

‘‘ သြော်၊ မမက တစ်ခုလတ်ကိုး ’’

စိုးမြတ်ကောင်းက စိတ်မကောင်းသလို ရေရွတ်တယ်။ ဒါကလည်း ကျွန်မတွေ့ဖူးတဲ့ အခြားယောက်ျားတွေနဲ့ ကွာခြားတာပဲ။ ဒီပြင်လူတွေဆိုရင် ကျွန်မ တစ်ခုလတ် တစ်လင်ကွာ ဖြစ်ကြောင်း သိရင် ပိုရဲတင်းလာကြတယ်။အထင်သေးသလို ဆက်ဆံလာတယ်။ လီးဆာပြီး အရမ်းအလိုးခံချင်နေတဲ့ မိန်းမလို့ သတ်မှတ်ပြီး သူတို့ လုပ်ချင်ရာ လုပ်ကြတော့တာပဲ။ စိတ်ထ ရမက်ထန်နေတုန်း သူတို့ ပြုသမျှ အကုန်ခံ ခဲ့မိတာပါပဲ။ အဲဒီကိစ္စတွေ ပြီးလို့ စိတ်နည်းနည်းပြန်ငြိမ်လာမှ ကိုယ့်ကိုယ်ဒေါပွတာမျိုး သူတို့ကို မုန်းတီးတာမျိုး ဖြစ်ရတာ။

‘‘ ဘာလဲ။ ရှင်က ကျွန်မကို အပျို မှတ်နေလား ’’ 

‘‘ မမ ဆောက်နေတဲ့ ဟော်တယ်က အတော်ပြီး နေပြီလား ’’

သူက ကျွန်မမေးတာကို မဖြေပဲ ကျွန်မရဲ့ အလုပ်အကြောင်းကို စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းတယ်။

‘‘ အုတ်မြစ်ချပြီးတဲ့ အဆင့်ပဲ ရှိပါသေးတယ် ’’

‘‘ ဒါဆို ဟို လူ လိုတဲ့ အခါ ကျွန်တော်ကို သတိရပါနော် မမ ’’

‘‘ ကောင်းပြီလေ ဖြစ်ပါတယ် ’’

ဒီနောက်တော့ ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက် စကားပြတ်သွားကြပါတယ်။ နှစ်ယောက်လုံး နှုတ်ဆိတ်နေကြတယ်။ သူ ရမက်ထန်ပြင်းနေပြီဆိုတာ ကျွန်မ သိတယ်။ ဒီလိုပဲ ကျွန်မလည်း ထန်နေပြီဆိုတာကို သူလည်း ရိပ်မိပါမှာ။ကျွန်မဟာ တစ်ကျိုက် နှစ်ကျိုက်သာ သောက်ရသေးတဲ့ ပိုကာ အချိုရည်ဗူးကို စားပွဲပေါ် အသာချလိုက်တယ်။ စိုးမြတ်ကောင်းကလည်း ကိုကာကိုလာဗူးကို ချလိုက်တယ်။ ကျွန်မ အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ 

သူ့ကို စေ့စေ့တောင် မကြည့်တော့ပဲ အသာမျက်လွှာချထားလိုက်တယ်။ ဘာကြောင့်များ အခုအခါကျမှ ကျွန်မ ဟာ ရှက်သလို ရွံ့သလိုဖြစ်နေရတာလဲ။ ရဲရဲတင်းတင်းနဲ့ ရေလာမြောင်းပေး ဘာကြောင့် လုပ်မပေးမိတာလဲ။သူက မ’စ’ရင် ကျွန်မက ‘စ’ ပေးရမှာလားလို့တွေးတောနေတုန်းမှာပဲ၊ ဗြုန်းဆို စိုးမြတ်ကောင်းဟာ ကျွန်မ ဘေးနာကို တိုးကပ်လာတယ်။ ကျွန်မကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ ဒီတော့ ကျွန်မဟာ သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ခွေခွေနွဲ့နွဲ့လေး ရောက်သွားပါတော့တယ်။

သူက ကျွန်မကို ခပ်သာသာပဲ သိုင်းဖက်တယ်။ အရမ်းဖျစ်ညှစ်တာမျိုး မဟတ်ဘူး။ ပြီးတော့ ကျွန်မ ပါးစပ်ကို စုပ်နမ်းတယ်။ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း မဟုတ်ဘူး။ ညင်ညင်သာသာလေး ဖိကပ်နမ်းလိုက်တာ။ကျွန်မဟာ ရမက်ဇောအာရုံနဲ့ အတူကြည်နူးပျော်ရွငှ်မှုအရသာလေးကိုလည်း ပူးတွဲ ခံစားရတယ်။ ကြည်နူးမှုနဲ့ ကျွန်မ သက်ပြင်းလေးတောင်ချလိုက်မိတယ်။ သူ့လျှာလေး ကျွန်မနှုတ်ခမ်းကြား ထဲ တိုးဝင်လာတော့ ကျွန်မလည်း ပါးစပ်ကို အလိုက်သင့် ဟပေးလိုက်မိတယ်။ 

ပါးစပ်ကို စုပ်နမ်းပြီး လျှာနဲ့ထိုးကလိပေးနေတုန်း သူကကျွန်မ ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို အသာဖြုတ်နေတယ်။ ကြယ်သိးတွေ ပြုတ်ထွက်ကုန်ပြီး အင်္ကျီ ရင်ဘတ်ဟသွားတဲ့အခါ စိုးမြတ်ကောင်းက ကျွန်မရဲ့ ဘရာစီယာ အောက်ဘက်လျှိုသွင်းပြီး ညာဘက်ရင်သားကို အုပ်ကိုင်တယ်။ဒီလို နို့ကိုင်ခံလိုက်ရတာနဲ့ ကျွန်မရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးဟာ ပကနဲ ဖြစ်ပြီး စူကြွကော့တောင်က်သွားပါတယ်။ ပါးစပ်ချင်းတေ့ကပ်စုပ်နမ်းနေရင်းက ကျွန်မ

‘‘ အင် ဟင်း ဟင်’

လို့တောင် ခပ်သဲ့သဲ့ကလေး ညည်းညူမြည်တမ်းလိုက်မိတယ်။ စုပ်စုပ်နမ်းနေတာကို မပြတ်စေပဲ ပြွတ် ပြွတ်အသံလေးတွေမြည်အောင် ညင်ညင်သာသာ ဆက်နမ်းရင်း စိုးမြတ်ကောင်းက ကြယ်သီးတွေ ပြုတ်နေတဲ့ ကျွန်မရဲ့ အင်္ကျီကို ပုခုန်းတွေက လျှောချချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အင်္ကျီကိုချွတ်ပစ်ပြီး ဆိုဖာကြီးနဲ့ နောက်မီပေါ်ကို အသာကပ်လိုက်တယ်။ ဒီနောက်တော့ သူ့လက်တွေဟာ ကျွန်မနောက်ကျောကို ရောက်လာပြီး ဘရာစီယာချိတ်ကို ဖြုတ်ပစ်ပါတယ်။ 

ဘရာစီယာကျွတ်သွားပြီး ရင်သားဆိုင်တွေ ဟင်းလင်းပေါ်လာတဲ့အခါ စိုးမြတ်ကောင်းက နို့အုံကို လ်ဝါးကြီးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီး ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်နယ်ပေးပါတယ်။ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံး ထူပူရှိုန်းဖိန်းသွားတာပဲ။ ကာမရမက်မီးဟာ အလျှံညီးညီးကိုတောက်လေက်လာတယ်။ ရမက်မီးအရှိန်ကြောင့် အဖျားတက်သလို တဟင်းဟင်း ညည်းသံတွေတောင်ပြုမိနေပါပြီ။ 

စိုးမြတ်ကောင်းက နို့သီးတွေကိုလည်း ကလိတယ်။ ပထမဘယ်ဘက်နို့သီးကို ပွတ်ချေတယ်။ မနာတနာဆွဲဆိတ်တယ်။ ပြီးတော့ ညာဘက်နို့သီးကို ဒီအတိုင်းလုပ်ပြန်တယ်။ မကြာပါဘူး၊ ကျွန်မရဲ့ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုလုံး မာပြီးကွဲထွက်တော့မတတ် စူးကော့ထောင်ကြွတက်လို့လာပါရော။ အဲဒီလို နို့အုံကိုနယ် နို့သီးကို ကလိနေတုန်း သူ့ပါးစပ်ကလည်း အအားမထားဘူး။ ကျွန်မပါးစပ်ကို စုပ်နမ်းတယ်။ လျှာနဲ့လည်း ထိုးကလိတယ်။ 

အဲဒီလို လျှာချင်းကလိနေတာကြောင့် သူ့ပါးစပ်ထဲက တံတွေးတွေဟာလည်း ကျွန်မပါးစပ်ထဲကို ယိုစီးဝင်ကျလာတာပေါ့။ သူ့ကိုအရမ်းသဘောကျပြီး အပြတ်ခိုက်နေတဲ့ ကျွန်မဟာ ရွံရှာမနေနိုင်တော့ပါဘူး။ အာသာပြင်းပြင်းနဲ့ပဲ တန်ပြန်စုပ်နမ်းလျှာချင်းကလိပေးနေမိတယ်။

ဒီလိုမျိုး တစ်ဆင့်ပြီး တစ်ဆင့် တစ်စစအရှိန်တက်လာအောင် ကာမစိတ်ကို နှိုးဆွပေးတာမျိုးကို ကျွန်မရဲ့ လင် ဦးဝက်ရော ဦးဝက်နဲ့ခွာပြဲခဲ့ရပြီးတဲ့နောက် ကျွန်မနဲ့တွေ့ခဲ့ရတဲ့ယောက်ျားတွေရော ဘယ်သူကမှ သေသေချာချာ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ကြင်ကြင်နာနာ မလုပ်ခဲ့ကြပါဘူး။ 

ကြေးစားပျော်တော်ဆက် ကောင်လေးအချို့ကတော့ လုပ်ကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့က အလုပ်သဘောသာ ပြုကြတာပါ။ ကြင်နာမှု အလေးထားမှုတွေ စိုးမြတ်ကောင်းလို မပါကြဘူး။ကျွန်မတွေ့ကြုံစပ်ယှက်ရဖူးတဲ့ ယောက်ျားအများစုကတော့ ကျွန်မကို အိပ်ခန်းထဲခေါ်သွင်း ကိုယ်တုံးလုံးချွတ် ကုန်းခိုင်း၊ ဒါမှမဟုတ် ပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး တက်-ိုး၊ ကိစ္စပြီးသွားကြတာချည်းပဲ။

စိုးမြတ်ကောင်းကတော့ အဲဒီလိုမျိုး မဟုတ်ဘူး။ သူတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီခွကြားကို ကျွန်မလက်နဲ့ အသာလှမ်းစမ်းကြည့်တော့ ဘော်းဘီအောက်မှ သူ့ငပဲချောင်းကြီး ဖုဖုထစ်ထစ်ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေတာ စမ်းမိတယ်။ စိမ်းမိချက်အရတော့ တော်တော်ကြီးပြီး တော်တော်လည်း သန်မယ့် အကောင်ပဲ။ 

ကျွန်မမှန်းတာ မမှားပါဘူး။ ခါးသိမ်တဲ့ စိုးမြတ်ကောင်းဟာ လီးကြီးတယ်လေ။ ဘောင်းဘီကို အသာဘေးဖယ်ပြီး လီးကြီးကို အပြင်ဆွဲထုတ်ယူလိုက်တယ်။ အသာလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ပေးတယ်။ မာကြောပူနွေးနေတဲ့ လီးရဲ့ အထိအတွေ့ကလည်း အသည်ယားစရာကြီးပါ။ 

‘‘ အိပ်ခန်းထဲသွားကြစို့။ လာကိုစိုးရာ။ အဲဒီမှာ ပိုပြီးသက်တောင့်သက်သာ ရှိတယ် ဟုတ်လား ’’

ပါးစပ်ချင်း စုပ်နမ်းနေတာကို အသာခွာရင်း ကျွန်မက ပြောတယ်။ ဒီနောက်တော့ ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ခါးတစ်ယောက် ဖက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့ကြပါတယ်။

ကာမစပ်ယှက် အပျော်ကျူးစရာ နေရာအဖြစ် ကျကျနန ဖန်တီးထားတာမို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးနဲ့ မွေ့ရာကြီးတွေက ခန်းခန်းနားနားကို ရှိနေပါတယ်။ ခြင်ဇာတွေရော၊ လေအေးပေးစက်တွေရော အပြည့်တပ်ထားတာမို့ ခြင်ထောင်တွေ ဘာတွေလည်း မလိုဘူး။

ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ။ ကျွန်မကလေအေးပေးစက်သွားဖွင့်တဲ့ အချိန်မှာ စိုးမြတ်ကောင်းက မွေ့ရာပေါ်က အိပ်ရာဖုံးကို ဖယ်ခွာပစ်လိုက်တယ်။ကျွန်မစိတ်ကြိုက် အပြနုရောင် ဖဲသားအိပ်ရာခင်း ခင်းထားတဲ့ မွေ့ရာအိအိကြီးက ကျွန်မတို့ကို မျက်စပစ် ဖိတ်ခေါ်နေတယ်လေ။ 

ရမက်ဇောတွေ ထန်နေတဲ့ ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက် မွေ့ရာပေါ်ကို ပြိုင်တူပဲ ခပ်သွက်သွက် တက်လိုက်တယ်။ အတူ အိပ်ရင်း ပွေ့ဖက်လိုက်ကြတယ်။ ရင်ချင်းအပ်ရက်၊ ဆီးစပ်ချင်း ထိရက်။ ပေါင်ချင်းခွရက်။စိုးမြတ်ကောင်းက ကျွန်မရဲ့ ကော့တောင်တက်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ခုကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး စို့ပေးတယ်။

‘‘ အိုး ဟင့်ဟင့် ကိုစိုး ကိုစိုး အို ကိုစိုးရယ် ’’

‘‘  စို့စမ်းပါ။ ကျွန်နို့သီးကို ကောင်းကောင်းစို့ပေးစမ်းပါ။ ဟင်းဟင်း ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်။ နို့စို့ပေးတာ သိပ်ခံလို့ကောင်းတာပဲ။ ဟင့်ဟင့်ဟင့် ’’

သူက နို့စို့ရုံမဟုတ်ဘူး။ နို့သီးတစ်ဝိုက်ကို လျှာနဲ့ ဝိုက်ပြီး ရက်ပေးသေးတယ်။ အဲဒီလို ရင်တဲ့အခါများ ကျွန်မဟာ ကုတင်ပေါ်မှာ ကော့ပျံကြွတက်သွားရတာပဲ။ စိတ်တွေကလည်း အရမ်းကို ထကြွရွလို့လာပါတယ်။ နို့သီးနှစ်ခုကို တစ်လှည့်စီ စို့ပေး၊ ရက်ပေးပြီးတဲ့နောက်။ စိုးမြတ်ကောင်းရဲ့ ပါးစပ်ဟာ အောက်ဖက်ကို တစ်စစရွေ့လျားလာပါတယ်။ 

ကျွန်မရဲ့ ဝမ်းဗိုက်သားပျော့ပျော့အိအိချပ်ချပ်လေးတစ်လျှောက် အသာရက်ပေး စုပ်ပေးရင်း ရွေ့လျားလာတာ။ ကျွန်မဗိုက်သားပြင်ေါ်မှာ သူရက်ပေးထားလို့ တံတွေးစီးကြောင်းရာလေး တစ်ခုတောင် ဖြစ်နေလို့။အဲဒီလို ပါးစပ်က အောင်ဖက်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ရွေ့ဆင်းလာတုန်း စိုးမြတ်ောင်းက ကျွန်မဝတ်ထားတဲ့ ထဘီရယ် အတွင်းခံဘောင်းဘီရယ်ကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲချွတ်ချပစ်တယ်။ 

ကျွန်မက အလိုက်သင့် တင်ပါးကြီးကြွ ပေါင်ကြီးကြွနဲ့ ကူညီပေးတာမို့ ထဘီရော အတွင်းခံဘောင်းဘီရောပါအလွယ်တကူနဲ့ပဲလျှောကျသွားတယ်။ ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံး ဗလာကျင်းသွားပြီးပေါ့။ ကျွန်မချက်ပေါ်ကျော်ပြီး ဆီးခုံဖက်ကို ရွေ့ဆင်းသွားတဲ့ အချိန်မှာ စိုးမြတ်ကော်းရဲ့ အောက်ပိုင်းလည်း ဗလာကျင်းသွားတော့တာပါပဲ။ သူ့ပါးစပ်က ကျွန်မေ-ာက်ဖုတ်နဲ့ နီးကပ်သည်ထက် နီးကပ်လာပြီရှင့်။ကျွန်မဟာ အလိုးခံရတာကို သဘောကျသလို စောက်ပတ်ကို ရက်ပေးတာကိုလည်း အရမ်းကြိုက်ပါတယ်။

ဒါကြောင့်...

‘‘ အား ဟင့်ဟင့် ကိုစိုးရာ ဟုတ်ပြီ... ဟုတ်ပြီ။ ဟင့်ဟင်း ကျွန်မ စိတ်တွေ အရမ်းထနေပြီနော်။ ကိုစိုး ယက်ယက် ပါတော့။ ကျွန်မ စောက်ဖုတ်ကို လျှာနဲ့ အပီယက်ပေးစမ်းပါ ’’

ဆီးစပ်တစ်လျှောက် ခပ်ဖြည်းဖြည်း ရွေ့ဆင်းလာနေတာကို မစောင့်တော့ပဲ ကျွန်မက အငမ်းမရပဲ ထုတ်ဖော်ပြောလိုက်ပါတော့တယ်။ အဲဒီလို ပြောလိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ ကျွန်မ စောက်ပတ်ထဲက အရည်တွေတထောကြီးကို စိမ့်ထွက်လာတယ်ရှင်။ ဘယ်လောက်များလဲဆိုရင် အရည်တစ်ချိုက ပြင်လျှံထွက်ပြီး ဖင်ခေါင်းတစ်လျောက် စီးကျသွားတဲ့ အထိပဲ။

ဟော၊ သူ့ပါးစပ်က ကျွန်မ စောက်ပတ်နားကို ရောက်လာပြီ။ ရက်တော့ ရက်မပေးသေးဘူး။ ကျွန်မဟာ သူ့ပါးစပ်နဲ့ ကျွန်မ စောက်ပတ် ထိမိရအောင် ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးမိတယ်။ အလိုးခံရတဲ့ အခါ လုပ်ပေးသလိုမျိုးပေါ့။ ကျွန်မရဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ ဖေါင်းပြီး စောက်စေ့လေးလည်း မာကြောထောင်ကြွလို့တက်နေပါပြီ။ အရမ်း အယက်ခံချင်နေတာ။ အစုပ်ခံချင်နေတာ။ ဟုတ်တယ်။ မနေနိုင်တော့ဘူး။

‘‘ ယက်ပေးပါ။ ကိုစိုးရယ်။ ကျွန်မ စောက်ပတ်ကို ကောင်းကောင်းရက်ပေးစမ်းပါရှင်။ ကျွန်မ မနေနိုင်လွန်းလို့ပါ’’

ကျွန်မက ထပ်ပြီး လောဆော တိုက်တွန်းလိုက် မိပြန်တယ်။စိုးမြတ်ကောင်းကတော့ တကယ်ပါပဲရှင်။ မရက်ခင်က အဖုတ်ကို ဖြဲကြည့်သေးတယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကျကျနနကိုင်ပြီး အပီကို ဖြဲကြည့်တယ်။ 

ကျွန်မ စောက်ဖုတ်ဟာ နီရဲ့ပြဲအာပြီးနေမှာပဲ။ ကိုယ့်ပေါင်ကြားကိုယ် ငုံ့မကြည့်နိုင်တာကြောင့် အဖုတ်ရဲ့ အနေအထား ဘယ်လိုလဲဆိုတာကိုတော့ ကျွန်မ အသေအချာမသိဘူးပေါ့ရှင်။ စိတ်ကူးနဲ့ မှန်းဆကြည့်ရတာ။အဲဒီလို ဖြဲကြည့်ပြီးမှ သူ့ပါးစပ်ကို စောက်ပတ်ပေါ် ကျကျနန နေရာယူပြး မရွံမရှာ စုပ်နမ်းတယ်။

‘‘ အောင်မလေး လေး လေး။ ကိုစိုးရဲ့ ’’

ကျွန်မလေ တစ်ကိုယ်လုံးကို တုန်သွားတာပဲ။ ပါးစပ်ကလည်း ငယ်သံပါအောင်ကိုအော်ပစ်လိုက်မိတယ်။ ကောင်းလိုက်တာရှင်။ မပြောပါနဲ့တော့။ ဘယ်နှယ့် စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်နဲ့ တေ့ကပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သလိုမျိုး စုပ်ပေးတာကိုး။ 

သူ့လျှာကလည်း အဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့်ပြီး အပြတ်လှည့်ပတ် ကလိပေးသေးတယ်။ ရက်ပေးနေတယ်။ ကျွန်မ အသက်ရှုအရမ်းပြင်းလာတယ်။ ဝမ်းပျဉ်သား အိအိလေးဟာ ပိန်လိုက်ဖောင်းလိုက်ကို ဖြစ်လို့။ ပေါင်ကြီး နှစ်ချောင်းကလည်း ကားလိုက်စုလိုက်နဲ့။ သူက ကျွန်မ စောက်ပတ်မှာ စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ရည်ကြည်တွေကို လျှာနဲ့ တပြတ်ပြတ်မြည်အောင် ရက်ပေးနေပြန်တယ်။ 

တကယ်ကို မရွံမရှာ ရက်ရက်ရောရော လုပ်ပေးနေတာ။ ကျွန်မအဖို့လည်း အရမ်းကို ငြိမ့်ပြီး ဖီလင်တွေ အပြတ်တက်လာရတာပေါ့။ လျှာကိုလည်း အပီကို ကစားနေတာ။အဖုတ်ကို ရက်ပေး၊ စုပ်ပေးတာထက် ပိုထိတာပေါ့။ စေက်ပတ်ထဲကို လျှာနဲ့ထိုးထိုးပြီး လိုးနေတဲ့ သဘောတောင် ဖြစ်နေတာကိုး။

‘‘ အားပါးပါး ဟင်း၊ ထိုးစမ်းပါ။ ကိုစိုးရ၊ ဟင့်။ ထိုးမွေ့ပေးစမ်းပါ။ အားကောင်းလိုက်တာ ဟင်းဟင်း ..ကျွန်မ စောက်ပတ်ထဲကို ရှင့် လျှာကြီး အကုန်ဝင်အောင် ထိုးသွင်းပေးစမ်းပါ။ ဟုတ်ပြီ။ ထိုးထိုး၊ လိုးလိုး၊ လျှာနဲ့လိုးပေးစမ်းပါ’’

ကျွန်မ ပါးစပ်ကလည်း မရှက်နိုင်တော့ပဲ တစ်တစ်ခွခွကြီးကို ပြောလိုက်မိတယ်။သူကလည်း ကျွန်မ စောက်ပတ်ကို လျှာနဲ့ အပီ ထိုးထိုးပြီး ကျကျနနကို လိုးပေးနေတာ။ 

အဖုတ်ထဲ သူ့လျှာ တစ်ဆုံးထိုးဝင်လာတဲ့အခါများ ကျွန်မဟာ လည်ချောင်းထဲကတောင် တအစ်အစ်အသံတွေထွက်လာတဲ့အထိကို ဖြစ်ရပါတယ်။ ကျွန်မ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ရှိသမျှ အကြောအချည်တွေ အားလုံးမှာ သွေးတိုး အရမ်း မြန်ကုန်ပြီး၊ ရင်တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးကို ကော့ပျံလို့။ အကြီးအကျယ်ကို ပြီး လုနီးလာမှန်း ကျွန်မရိပ်မိတယ်။

ကျွန်မ စေက်ပတ်ကို ရက်ပေး၊ လျှာနဲ့ အဖုတ်ခေါင်းထဲ ထိုးပေးလုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကျွန်မက သူ့လီးကြီးကို လက်နဲ့ လှမ်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး ပွတ်ပေးနေပါတယ်။လက်ထဲမှာ တစ်ဆုပ်တစ်ခဲကြီး ဖြစ်နေတဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီးက အားရစရာကောင်းလိုက်တာ။ လျှာနဲ့ထိုးပြီးတာခံရရင် ပြီး သွားမှာထက် စောက်ပတ်ကို လီးနဲ့  လိုးတာခံရင်း ပြီး ချင်လာတယ်။ ဟုတ်တယ်။ လီး ကပိုပြီး အရသာကောင်းစေမှာ။

‘‘ ကိုစိုးရယ်။ ကျွန်မကို လိုးပါတော့။ ရှင့်လီးကြီးကို ကျွန်မ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းစမ်းပါ။ လုပ်ပါ ကိုစိုးရယ်။ ကျွန်မကို လိုးစမ်းပါရှင်။ ကျွန်မအပေါက်ထဲကို ရှင့် အချောင်းကြီးနဲ့ တအားကုန် ဖိဆောင့် လိုးသွင်းလိုက်စမ်းပါ။ ကျွန်မ ခံချင်နေပြီ။ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး။ လိုးပါ ကိုစိုးရယ်။ လိုးစမ်းပါရှင်... ’’

ကျွန်မက ထုတ်ဖော်တောင်းဆို လိုက်မိတယ်။ အရမ်း အလိုးခံချင်နေပြီကိုး။ ရှက်မနေတော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ စိတ်တူ ကိုယ်တူ လိုးကြတာပဲ။ ရှက်နေစရာလည်း မလိုဘူးလေ။ စိုးမြတ်ကောင်းကလည်း ကျွန်မလိုပဲ ထန် နေပါတယ်။

အဖုတ်ယက်ပေးတာကို ချက်ချင်းရပ်ပြီး ကျွန်မ ကိုယ်ပေါ်တက်ခတွ ယ်။ တက်ခွတယ်ဆိုတာနဲ့ ကျွန်မက သူ့လီး ကို ဆွဲယူပြီး နီရဲ့ ပြဲလန်နေတဲ့ သူ့လီးထိပ် ဒစ်ဖူးကြီးကို စောက်ရည်ကြည်တွေ စိုရွဲ ဖို့ဖောင်းကြွတက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။စိတ်အရမ်းထနေတဲ့ စိုးမြတ်ကောင်းဟာ ကျွန်မက တေ့ပေးတာနဲ့ ဖိချထိုးသွင်းလိုက်တာ။ တစ်ချက်တည်းနဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီး တစ်ချောင်းလုံး စေက်ဖုတ်ထဲ တနင့်တပိုး ဝင်သွားတော့တာပါပဲ။ သူ့လီးက မသေးဘူးရှင့်။

ဆယ်လက်မလောက်ရှည်ပြီး ကျပ်လုံးလောက်ကို တုတ်တာ။ တစ်ချက်တည်း အဆုံးဖိထိုးသွင်းလိုက်တော့ အုတ်ထဲမှာစီးပိုင် တင်းကြပ်သွားတာပဲ။ အောင့်ပြီး နာတယ်။ ဖိန်းရှိန်း ကြက်သီးထသွားအောင်လည်းကောင်းတယ်။ 

ကျွန်မ ပါးစပ်က 

‘‘ အိုး၊ ကျွတ် ကျွတ်ကျွတ်’’

လို့ စုပ်သပ်ညည်းလိုက်မိတယ်။ နာတာကြောင့် ညည်းတာလား။ ကောင်းတာကြောင့် ညည်းတာလား။ ကျွန်မကိုယ်တိုင်တောင် မခွဲခြားတတ်တော့ပါဘူး။ နာလည်းနာ၊ ကောင်းလည်း အရမ်းကိုကောင်းနေတာကိုး။လီးအဆုံးဝင်အောင်သွင်းပြီးတာနဲ့ စိုးမြတ်ကောင်းက ကျွန်မကို စပြီးလိုးပါတော့တယ်။ အစပိုင်းမှာတော့ ခပ်ဖြည်းဖြည်း တစ်ချက်ချင်း ညှောင့်လိုးပေးတာ။ သူ့ လီး အဖုတ်ထဲကိုဝင်လာတိုင်း ကျွန်မက 

‘ အိုး ’ကနဲ

‘ ဟင့်’ ကနဲ ပါးစပ်က အသံထွက်မြည်တမ်းနေမိတယ်။

လီးထွက်သွားတယ်။ နောက်ပြန်ဝင်လာတယ်။ဝင်နေတဲ့ လီးကို ထုတ်ယူတယ်။ ပြီးတော့ ပြန်ထိုးသွင်းတယ်။ ထွက်လိုက်ဝင်လိုက် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့။ သူ့ လီးက ဆယ်လက်မလောက်ရှည်တာဆိုတော့ အဆုံးထိုးသွင်းလိုက်တဲ့ အခါ သားအိမ်ကို ဒစ်ကြီးနဲ့ ထိထိနေတယ်။ အဲဒီလို သားအိမ်ထဲကို စိုက်ဝင်ထိမိတာကလည်း။ အောင့်အောင့် သွားပေမယ့် အရသာ တစ်မျိုးထူးတယ်ရှင့်။ အခံရတိုင်း သားအိမ်ထိတာမျိုးမှ မဟုတတ်တာ ။ လီးရှည်မှ သားအိမ်ထဲ အထိ စိုက်ဝင်တာ။

စိုးမြတ်ကောင်းရဲ့ လီးက အလုံးလည်းအတော်တုတ်တာမို့ စောက်ခေါင်းပေါက် နံရံသားတွေကိုလည်း ပြည့်ပြည့်၀၀ ပွတ်တိုက်မိတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီး ထိုးသွင်းချိန်ရော။ အထုတ်မှာရော လီးတန်လုံးပတ် အပေါ်ပိုင်းက ကျွန်မ စေ့ကို ကျကျနန ပွတ်တိုက် ထိမိသွားကြတယ်လေ။

ကျွန်မဟာ တကယ့်ကို ရာနှုန်းပြည့် ပြည့်ပြည့်၀၀ အလိုခံနေရတာပါ။ မစို့မပို့မဟုတ်ဘူး။ ထိထိမိမိ စီးစီးပိုင်ပိုင် နဲ့ နင့်နင့်ပိုးပိုးကြီးပေါ့။ဒါကြောင့်လည်း ကျွန်မဟာ တစ်ကိုယ်လုံးကို သူ့လက်ထဲ ၀ ကွက်ပြီး ပုံကို အပ်ထားလိုက်တာပဲ။ သူ့စိတ်ကြိုက် လုပ်ချင်သလို လုပ်။ လိုးချင်သလိုကို လိုးပေတော့။

ကျွန်မတို့ စိတ်တွေ ပိုထန်လာသလို၊ ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကလည်းမြန်ဆန်လာပါတယ်။ သူက ညှောင့်နေရာက အားပြင်းပြင်းနဲ့ မြန်မြန်သွက်သွက်ဆောင့် လိုးလာတယ်။ ကျွန်မကလည်း သူ့ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ အံကိုက်ဖြစ်အောင် အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးတယ်။ အရှိန်နဲ့ ဆောင့်ဝင်လာတဲ့ လီးကြီး အဖုတ်ထဲ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း အဆုံးကို ဝင်နိုင်အောင် ပေါင်ကို ဖြဲပေးတာမျိုးကိုလည်း အချိန်အဆ မိမိ လုပ်ပေးတယ်။

စိုးမြတ်ကောင်း ရဲ့ အသက်ပြင်းပြင်း ရှုသံတွေ ကျွန်မရဲ့ ညည်းညူမြည်တမ်းသံတွေဟာ အခန်းထဲမှာ ပဲ့တင်သံထပ်လို့နေပါတယ်။ ဒီအသံတွေပဲလားဆို တာ့ မဟုတ်ဘူးလေ။ လိုးနေကြတဲ့ အသံပလံတွေလည်း ပါတာပေါ့။ သူ့ဆီးစပ်နဲ့ ကျွန်မဆီးစပ်တို့ ထိရိုက်မိသံတွေက တဖတ်ဖတ်၊ သူ့ဂွေးဥကြီးတွေ ကျွန်မဖင်ဆုံကြီးကို ထိမိနေတဲ့ အသံက တပြတ်ပြတ်၊ စောက်ရည်ကြည်တွေ အပြတ်စိုရွှဲနေတဲ့ ကျွန်မစောက်ဖုတ်ထဲသူ့လီးချောင်းကြီး တရှိန်ထိုး ဆောင့်လိုးသွင်းတဲ့ အသံတွေကလည်း တဘွပ်ဘွပ်နဲ့။

အဲဒီ အသံပေါင်းစုံရောယှက်ပေါင်းစည်းထားတဲ့ ကာမစစ်တလင်းရဲ့ တေးသံသာဟာ ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက် ကာမစပ်ယှက်ပွဲကြီးကို ပိုပြီး အသက်ဝင်စေပါတယ်။ ဒီအသံတွေကြားနေရတာကလည်း ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ပိုစိတ်ကြွစရာပေါ့။

‘‘ ဘွပ် ဘွပ် ဖတ် ပြတ် ဘွပ်ဘွပ်ဘွတ် ’’

‘‘ အားပါး ရှီး... ဆောင့် ဆောင့် ကျွန်မကို တအားဆောင့်လိုးစမ်းပါရှင်။ ဟင်းဟင်းဟင်း။ ရှင့် လီးချောင်းကြီး တစ်ချောင်းလုံး လဥအထိ အဆုံးမြုပ်ဝင်သွားအောင် အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်သွင်းလိုက်စမ်းပါရှင်။ ခံလို့ကောင်းလွန်းလို့ပါ။ ’’ 

‘‘ ဘွပ်ဘွပ် ’’

‘‘ အား ဟုတ်ပြီ။ အဲဒီလိုမျိုး အဲဒီလိုမျိုး။ ဆောင့်သာဆောင့်၊ အဖုတ်ကွဲချင် ကွဲသွားပါစေ။ အမလေး ကောင်းလိုက်တာ ရှင့်... အား ’’

ကျွန်မလေ။ အားပြင်းပြီး ထိမိလှတဲ့ သူ့ဆောင့်လိုးချက်တွေကို ရင်သိမ့်တုန်အောင် ခံရင်း တစ်ချီပြီး တစ်ချီဆက်တိုက်ကို ‘ပြီး’ နေတာပဲ။ တစ်ချို့ယောက်ျားတွေနဲ့ဆိုရင် တစ်ချီကောင်းလောက်သာပြီးခဲ့တဲ့ ကျွန်မ။ အခု စိုးမြတ်ကောင်း လိုးတာခံရတော့မှ ဆက်တိုက် ‘ပြီး’ တဲ့ အရသာကို တုန်ခါမောဟိုက်အောင် ခံစားနေရတယ်ရှင်။

ကျွန်မ လေးချီမြောက် ‘ပြီး’ သွားတဲ့ အခါမှာ စိုးမြတ်ကောင်း ဟာလည်း တရှုးရှုးနဲ့ အသက်ရှု အရမ်းမြန်လာတယ်။ ဆောင့်ချက်တွေကလည်း ဘာကြမ်းသလဲ မမေးနဲ့။ တဘွပ်ဘွပ်နဲ့ စက်သေနတ် ပစ်နေတာထက်အောင် မြန်နေသေး။ ကျွန်မကို လေးချီဆက်တိုက် ‘ပြီး’ အောင်-ိုးပေးနိုင်တဲ့ သူ့-ီး အစွမ်းကိုတော့ ကျွန်မ အရမ်း ချီးမွမ်းမိပါတယ်။

သူ့အတွက် ပိုအရသာ ကောင်းအောင် လုပ်ပေးချင်တာ ကြောင့် ကျွန်မဟာ သူ့ဖင်လုံးလုံး ကျစ်ကျစ်လေးကို အသာပတ်ကျော်ပြီး သူ့ဂွေးဥတွေကို ညာလက်နဲ့ အသာလှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အသာဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်ပေးတယ်။ ပွတ်ပေးတယ်။ ဒါဟာ ယောက်ျားတွေ သိပ်ကြိုက်တဲ့ လုပ်ဆောင်ပြုစုပေးမှုတစ်ခုပေါ့။ စိုးမြတ်ကောင်းလည်း အရသာတွေ့သွားတာ သေချာတယ်။ 

အသက်ရှုပို မြန်လာသလို ဆောင့်လိုး ချက်တွေကလည်း ပိုအားပြင်းပြီး ပိုကြမ်းလာတယ်။ နောက်တော့ သူ့လီးကြီး ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားတာကို ကျွန်မသိရတယ်။ သူ့ လရည်ပန်းထုတ်တော့မယ်။

‘‘ ကိုစိုး လရည်ထွက်ရင် ကျွန်မ စောက်ဖုတ်ထဲမှာပဲ ပန်းထည့်ပေးနော်။ အဖုတ်ထဲမှာ လရည်တွေ ပြည့်လျှံသွားအောင်ကို ပန်းထည့်ပေးစမ်းပါ။ ’’

ကျွန်မ ပါးစပ်ကလည်း ပြော၊ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း ညှစ်ပြီး သူ့လီးကို စုပ်ယူလိုက်တယ်။အဲဒီ အချိန်မှာပဲ သူ့လီးထိပ်က သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာပါလေရော။ ပူနွေးနွေး အရည်တွေ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန့်နှံ့သွားတာကို ကျွန်မ ခံစားသိရှိလိုက်ရတယ်။သူကသုတ်ရည်တွေလည်း များတယ်။ ပန်းပန်းထွက်လာတာ မနည်းဘူး။ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြည့်ရုံမကဘူး၊ အပြင်ကိုတောင် လျှံထွက်တယ်။

အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးမှ ကျွန်မရဲ့ ကာမအရသာကို တစ်ဆတိုး အောင် ရိုင်တင်ပေးလိုက်သလိုမို့ ကျွန်မလည်း ငါးကြိမ်မြောက် အဖြစ် ‘ပြီး’ သွားရပြန်ပါတယ်။ အဲဒီငါးကြိမ် မြောက် ‘ပြီး’ တာကလည်း တစ်ကယ်ကို ထိတယ်။ 

တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ခွေနူံးကျသွားအောင်ကို ဖြစ်ရတာ။ စောက်ရည်တွေ ထွက်တာကလည်း အရမ်းပဲ။ ဒီနောက်တော့ စိုးမြတ်ကောင်းလည်း ငြိမ်ကျသွားတယ်။လိုးပွဲကြီး တစ်စခန်းသတ်ပြီပေါ့။ သုတ်လွှတ်ပြီးလို့ မကြာခင်မှာပဲ သူ့လီးကလည်း ပျော့ခွေသွားတယ်။ စိုးမြတ်ကောင်းဟာ ကျွန်မ စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကို ဖြုတ်ယူပြီး အသာဘေးကို လှိမ့်ဆင်းသွားတယ်။ပက်လက်ကြီး အိပ်ရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရှုနေတယ်။ သူလည်း အရမ်းကို မောဟိုက်သွားမှာပါပဲ။ သူက ပိုအားစိုက် လှုပ်ရှားလိုးဆောင့် ပေးခဲ့ရတာကိုး။

ခဏကြာတော့ ကျွန်မနည်းနည်းအမောပြေ သွားတယ်။ ဒီအခါမှာ ကျွန်မဟာ လှဲအိပ်နေရာက ထပြီး သူ့ခြေရင်းဖက်ကို သွားတယ်။ သုတ်ရည်တွေ စောက်ရည်ကြည်တွေ ပေကျန်နေတဲ့ သူ့လီးကို ပါးစပ်နဲ့ အသာ စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ စိုးမြတ်ကောင်းက လီးစုပ်ပေးရက်ပေးနေတဲ့ ကျွန်မကို တစ်ချက်ပြုံးပြီးကြည့်တယ်။ နောက်တော့ မျက်စေ့ကို အသာမှိတ်ပြီး ဇိမ်နဲ့ မှိန်းနေတယ်။

သူ့လီးကို သန့်သွားအောင် စုပ်ပေးရက်ပေးပြီးတော့ ကျွန်မဟာ သူ့ဘေးမှာ အသာပြန်လှဲလိုက်တယ်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေးတင်လို့ပေါ့။ စိုးမြတ်ကောင်းက ကျွန်မကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ အသာ သိုင်းဖက်တယ်။ကျန်တဲ့ လက်ကတော့ ကျွန်မပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ပေါ်ကို အသာအုပ်တင်တယ်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကို ညှစ်လိုက်တာ။ စောက်ဖုတ်ထဲက သုတ်ရည်နဲ့ စောက်ရည်ကြည်ရောနှောတာတွေ အုန်းနို့ အညှစ်ခံရသလို အပြင်ကို ယိုဆီးကျလာတဲ့ အထိပဲ။

ခဏလောက်နားနေကြပြီးတဲ့နောက် စိုးမြတ်ကောင်းက ကျွန်မပါးစပ်ကို ထိုးကလိတယ်။ ကျွန်မက တုံ့ပြန် နမ်းရင်း သူ့လီးကို အသာလက်နဲ့ ကိုင်စမ်းကြည့်တော့။ ဟော၊ သူ့လီးကြီး မတ်တောင်နေတာပါလား။ ကျွန်မဖြင့် မယုံချင်သလိုပဲ။ ကျွန်မတွေဖူးသမျှ ယောက်ျားတေကွ တော့ သုတ်လွှတ်ထုတ်ပေးပြီးရင်လီးးလည်းပျော့ လူလည်း ဖလက်ပြသွားကြတာချည်းပဲ။ လီးပြန်တော်လာတဲ့ လူမတွေ့ဖူးသေးဘူး။

စိုးမြတ်ကောင်းရဲ့ လီးကတော့ ခဏအနားယူပြီးတာနဲ့ ပြန်တောင်လာပြီ။ တောင်တာမှ မတ်ကိုနေတာ။ ကျွန်မအဖို့ ကော်ပေါက်ပဲ။ တစ်ချီဆက်ပြီး လိုးနိုင်တော့မှာကိုး။ 

‘‘ ဟော့တော်။ ရှင့်လီးကြီးက ပြန်တောင်လာပါရောလား ’’ 

ကျွန်မက အံသြဝမ်းသာစိတ်နဲ့ ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။

‘‘ ဟုတ်တယ်။ တောင်လာပြီ။ လီးတောင်တော့ ဆက်လိုးကြတာပေါ့။ မမလည်း အလိုးခံနိုင်သေးတယ် မဟုတ်လား ’’

‘‘ အံမယ် ဘာလို့ မခံနိုင်ရမှာလဲ။ ရှင် လိုးနိုင်မယ် ဆိုရင် ကျွန်မကတော့ ရယ်ဒီပဲ ’’

‘‘ ဟုတ်ပြီ။ ဒါဆိုရင် လေးဘက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေး ’’

‘‘ ရတယ် ရတယ် ’’

ကျွန်မလည်း သူပြောသလို ချက်ချင်း ကုန်းပေးလိုက်ပါတယ်။ စောစောက လုပ်ထားတာကြောင့် အဖုတ်က အပြတ်ကို အရည်ရွမ်းနေလို့ပေါ့။ ကျွန်မက လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးပြီးတဲ့ အခါ စိုးမြတ်ကောင်းက ကျွန်မဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ကို တံတွေး ဆွတ်တယ်။

‘‘ အို ဟင့် ကိုစိုး ဘာလုပ်အုန်း မလို့လဲဟင် ’’

ဖင်ပေါက်တည့်တည့် တံတွေး ဆွတ်ခံရတာကြောင့် ကျွန်မ ခါးလေးတွန့်သွားပြီး ညုတုတုနဲ့မေးလိုက်မိတယ်။ ဘာအတွက်ကြောင့် ဖင်ကို တံတွေး ဆွတ်တယ်ဆိုတာကို ကျွန်မသိပါတယ်။ ကျွန်မက ဖင်ကို လိုးခံဘူးတဲ့ မိန်းမပဲ ဥစ္စာ။

‘‘ မမ ဖင်ကြီးက ဖြူဖွေးအိပြီး အယ်နေတာဆိုတော့ ကျွန်တော် ဖင်-ိုးချင်လာလို့ပါ။ မမ ဖင်ခံမယ် မဟုတ်လား ဟင် ’’

‘‘ ရှင်ချချင်တယ်ဆိုရင်တော့ ခံပါ့မယ်။ သိပ်တော့မကြမ်းနဲ့နော်။  ရှင့် လီးကြီးက အရမ်းကြီးတာ။ တအားဆောင့်ရင် ကျွန်မ ဖင်ကွဲသွားလိမ့်မယ် ’’

‘‘ စိတ်ချပါ မမရဲ့။ မမနာအောင် ကျွန်တော် မလုပ်ပါဘူး။ အရသာတွေ့ပြီး ကောင်းအောင်ပဲ လုပ်ပေးမှာပါ ’’

 ပြောပြော ဆိုဆိုနဲ့ ကျွန်မ စအိုဝမှာ သူ့ လီးတေ့ထောက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ထိုးသွင်းလိုက်တာ လီးကတစ်ပြီးတိုးဝင်လာတယ်။

‘‘ အား ကျွတ်ကျွတ် ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါရှင်... နာတယ် ’’

စအို၀ ပြဲအာသွားတာကြောင့် ကျိန်းစပ်ပြီး နာလှလို့ ကျွန်မ ညည်းလိုက်မိတယ်။ ဖင်လိုးတဲ့ အခါ လီးစသွင်းသွင်းချင်း နာတာတော့ ထုံးစံပဲ။ ကျွန်မ နားလည်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ဒူးခေါင်းကို အားပြုပြီး ဖင်ဆုံကြီးကို အသာကော့ပင့် ထားလိုက်တယ်။ ဖင်လိုးခံဖူးတာကြောင့် ကျွန်မဟာ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးအဝင် အဆင်ပြေအောင် လမ်းကြောင်း ဖွင့်ပေး တတ်နေပါတယ်။

စိုးမြတ်ကောင်းကလည်း ဆက်ပြီး ဖိထိုးသွင်းလိုက်တာ၊ ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်နဲ့ပဲ သူ့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျွန်မဖင်ပေါက်ထဲ အဆုံးဝင်သွားပါလေရော။ အဲဒီတော့ စိုးမြတ်ကောင်းက ကျွန်မ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ဖင်ထဲကဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်နဲ့ ကျွန်မကို ကောင်းကောင်း ဖင်ဆော်ပါတော့တယ်။ နာတာကတော့ သိပ်ကို နာတယ်ရှင်။ 

ကောင်းတာကလည်း အသည်းခိုက်မတတ်ပါပဲ။ ကျွန်မဟာ တအီးအီး တအားအား အော်မြည် ညည်းတွားရင်း စိုးမြတ်ကောင်း ဖင်လိုးတာ ခံနေပါတယ်။ သူဟာ ဖင် လိုးတဲ့အခါ လီးကို အဆုံးဝင်အောင် ဖိဆောင့်သွင်းတတ်တယ်ရှင့်။ ဖင် လိုးတာ ခံရတာဟာ နာကျင်မှုရောပြွမ်းပန်းနေတဲ့ ကာမအရသာတစ်မျိုးကို ခံစားရရှိစေတယ်လေ။ မကြာပါဘူး။ ကျွန်မလည်း ဖီလင်တွေ တတ်လာတယ်။ 

နာတာကို အရေးမစိုက်နိုင်တော့ဘူး။ ဖင်ကြီးကို ကော့ပေး၊ ဘယ်ညာ ဝှေ့ယမ်း လုပ်ပေးတယ်။စိုးမြတ်ကောင်းကလည်း ကျွန်မ နို့အုံကြီးတွေကို ကုန်းဆွဲလိုက်၊ စောက်ပတ်ကို လိုးနှိုက်လိုက်နဲ့ လီးကိုလည်း ဖင်ပေါက်ထဲ အားပြင်းပြင်းနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ ဆောင့်လိုးသွင်းနေပါတယ်။

ဖင်လိုးခံရမှုကြောင့် အဖုတ်ထဲက ယားလာပြီး နှစ်ချီဆက်တိုက်ပြီးသွားရပါတယ်။ ကျွန်မ ဒုတိယ အချီ ပြီး နေစဉ် စိုးမြတ်ကောင်းဟာလည်း ကျွန်မ ဖင်ဆုံကြီးနောက်မှာ လှုပ်လှုပ်ခါခါ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်ပြီး ကျွန်မဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲကို ပူနွေးပျစ်ချွဲတဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးလိုက်ပါတယ်။

ဒုတိယ အချီအဖြစ်ထွက်တဲ့ သုတ်ရည်ကလည်း အတော်ကို များပါတယ်။ ကျွန်မဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲမှာဆို သူ့သုတ်ရည်တွေ ပြည့်ပြီး အီစိမ့်သွားတာပဲ။ စိုးမြတ်ကောင်းကလည်း သုတ်လွတ်ပြီးပေမယ့် သူ့ လီးကို ချက်ချင်းဆွဲမဖြုတ်ဘူး။ ဖင်ပေါက်ထဲ ဖိကပ်ပြီး စိမ်ထားတယ်။ ကျဥ်းကြပ်တဲ့ ဖင်ပေါက်ရဲ့ ညှစ်ဆွဲမှုကိုအရသာခံနေတာလေ။ ခဏကြာမှ ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ အားရပါးရ စပ်ယှက်ခဲ့ကြပြီး မောဟိုက်နေတာကြောင့်ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်ပွေ့ဖက်ပြီး နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားကြတယ်။

...................................................................................................................................

သုံးလအကြာမှာ ကျွန်မနဲ့ စိုးမြတ်ကောင်း လက်ထပ်လိုက်ကြပါတယ်။ 

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် »»»»»»»