အချစ် တစ္ဆေည အပိုင်း ( ၂ )

အချစ် တစ္ဆေည အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အခန်း ( ၂ )

ယိုင်လုစိန်ဆိုတဲ့ ဂေါ်ရခါးနဲ့ ရှမ်းဓနုကပြားမ ချောချောကြီးနဲ့တွေ့ဆုံပြီး လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့တာ ကျွန်တော် စိုးမြတ်ကောင်းအတွက်ဇာတာစန်းလဂ်တက်လာရတယ်လို့ပဲ ဆိုရလိမ့်မယ်။ ဘီအီး(မြို့ပြ) ဘွဲ့ကလေး အားကိုးပြုပြီး မန္တလေးက ကန်ထရိုက် လုပ်ငန်းတွေမှာ ကြီးပွားလမ်းရှာမယ်လို့ အကြံကြီး တစ်ခွဲသားနဲ့ တက်လာခဲ့ပြီး မယ်မယ်ရရ အလုပ်မဖြစ်၊ ပွဲစားလိုလို ဘာလိုလို ယောက်ခြောက်ဆယ်ဘဝနဲ့ လမ်းဘေးလျှောက်နေရတဲ့ ကျွန်တော်၊ မမနဲ့လက်ထပ်လိုက်တာနဲ့ ဘဝသစ်တစ်ခုကို နေ့ချင်းညချင်းကို ရောက်သွားတော့တာပဲ။

မမဟာ ကျွန်တော်ထင်ထားတာထက် အများကြီး ပိုပြီး ချမ်းသာကြွယ်ဝတယ်ဆိုတာကို သူ့နဲ့လက်ထပ်ပြီးတဲ့ အချိန်ကျမှ ကျွန်တော် သိရပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့မှာလည်း ဝတ်ရည် ဆိုတဲ့ သမီးတစ်ယောက်က ပါလာတယ်။ ကျွန်တော်ရဲ့ မယားပါ သမီးလေးပေါ့ဗျာ။

ဝတ်ရည်ဟာ မအေတူသမီးဗျ။ ရုပ်ဖြောင့်တယ်။ ကိုယ်လုံးတောင့်တယ်။ ငွေအပြတ်သုံးနိုင်တာမို့ နောက်ဆုံးပေါ် ဒီဇိုင်းလှလှတွေကို တစ်နေ့တစ်မျိုး မရိုးနိုင်အောင် ဆင်မြန်း ဝတ်ဆင်တယ်။ ကျွန်တော့်ကိုလည်း ‘ဦးစိုး၊ ဦးစိုး’ နဲ့ခေါ်ပြီး ရင်းနှီး ခင်မင်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း မယားပါသမီးချောလေးကို တတ်နိုင်သမျှ အလိုလိုက်ခဲ့တာကိုး။

ကျွန်တော် မှန်တာပြောမယ်ဗျာ။ အစတုန်းကတော့ ဝတ်ရည် အပေါ်မှာ ကျွန်တော် ကူလီကူမာ စိတ်တွေ မထားခဲ့ပါဘူး။ ဒီကောင်မလေး ရုပ်ချောတာ အသက်ငယ်သေးပေမယ့် ရင်တွေ တင်တွေထွားကြိုင်း ဖွံ့ဖြိုးပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တောင့်တင်း စိုးပြည်တာမှန်ပေမယ့် ( မမရဲ့ ကျေးဇူးတွေကလည်း ကျွန်တော့်အပေါ်မှာ အများကြီး ရှိနေတာဆိုတော့ ) ကျွန်တော်ရဲ့ သမီးလိုပဲ သဘောထားခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကံကြမ္မာက တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ဖန်လာခဲ့လေတော့ ကျွန်တော့် ရဲ့ ဝတ်ရည်အပေါ်ထားတဲ့ သဘောထားဟာလည်း အများကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရပါတော့တယ်။ မှတ်မှတ်ရရပါပဲ။ 

ဝတ်ရည်အပေါ်သန့်သန့်စင်စင် ချစ်ခင်မြတ်နိုးနေရာကနေ ကူလီကူမာစိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်ပြီး ပြစ်မှားစေဖို့ အစပျိုးဖန်တီးခဲ့တဲ့နေ့က ဝတ်ရည်ရဲ့ ၁၆ နှစ်မြောက်မွေးနေ့ပွဲ မလုပ်မီ အကြိုတစ်ရက်မှာပေါ့။ သြော် ပြောထားရဦးမယ်။ မမက ကျွန်တော့်ကို အတော်ချစ်တာ။ ကျွန်တော်ကလည်း မမကို အရမ်းချစ်ပါတယ်။ ကတယ်ပြောတာ။ 

ယောင်လည်လည်နဲ့ လမ်းဘေးလျှောက်နေရတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ မမကြောင့် လူတစ်လုံးသူတစ် လုံးနဲ့ သူရဲ့ (အပျော်လုပ်တဲ့ လုပ်ငန်းဆိုပေမယ့် ငွေအရင်းအနှီး ကောင်းကောင်းထည့်ထားတာမို့ ပမာဏမသေးလှတဲ့) လုပ်ငန်း အရပ်ရပ်ကို မန်နေဂျာ အဖြစ် စီမံခန့်ခွဲနေရပြီလေ။

ကျွန်တော် သဘောအကျဆုံးကတော့ မန္တလေးမှာ အခမ်းနားဆုံးလို့ဆိုရမဲ့ ဟော်တယ်ကြီးတစ်ခုကို ကျွန်တော့် ပညာတွေ အပြတ်သုံးချပြီး အပြီအပြင် တည်ဆောက်ပေး ခဲ့ရတာပဲ။ ဒါကြောင့်လည်း သူ့ကို ကျေးဇူးရှင်လို တစ်မျိုး တန်ဖိုးထားလေးစား ပါတယ်။ မမနဲ့ ကျွန်တော်ဟာ အမြဲတစ်တွဲတွဲပါ။ နေ့တိုင်းလိုလိုလည်း ိုးကြပါတယ်။ မမက ရမက်ထန်တာ ကျွန်တော် သိတယ်လေ။ ကျွန်တော်ကလည်း ဒါမျိုးဖက်မှာ သန်တာဆိုတော့ လိုက်ဖက်မိနေတာပေါ့။

ကျွန်တော်တို့ လင်မယားဟာ အိမ်က အိပ်ခန်းထဲမှာ လိုးခဲပါတယ်။ မြို့သစ်က ဘန်ဂလိုလေးကိုပဲ သွားပြီး ကာမစပ်ယှက် အပျော်ကျူးကြတာ။ ဟုတ်တယ်လေ။ အိမ်မှာက မယားပါသမီးပျိုလေး ရှိနေတယ် မဟုတ်လား။ အနေအထိုင် ဆင်ခြင်တဲ့ သဘောပေါ့။

မမရဲ့ မန္တလေး မြို့ထဲက အိမ်က နှစ်ထပ်အိမ်။ ခြံနဲ့ဝင်းနဲ့။ မြေတန်ဖိုးရှိနေတဲ့မြို့မို့ ခြံဝင်းက မကျယ်ဘူး။ အိမ်ကလည်း ခပ်သေးပေမဲ. အပေါ်ထပ်မှာ ဘုရားခန်းရယ်၊ ကျွန်တော်တို့ လင်မယားအိပ်ကြတဲ့ အိပ်ခန်းရယ်၊ဝတ်ရည်ရဲ့ အပျိုခန်းလေးရယ်၊ နားနေစာဖတ်ခန်း အသေးစားလေးရယ်ပဲ ရှိတယ်။ အောက်ထပ်မှာတော့ ဧည့်ခန်း၊ နားနေခန်း ထမင်းစားခန်း မီးဖိုခန်း ရှိတယ်။ မမရဲ့ အိမ်မှာ မာလီ၊ ဒရိုင်ဘာ၊ ထမင်းချက်နဲ့ အိမ်ဖော်တွေလည်း ရှိတယ်။ 

သူတို့အတွက်က ခြံထောင့်နားမှာ နှစ်ထပ်တန်းလျား တစ်ခုဆောက်ပေးထားတယ်။ မမက စည်းကမ်းလည်း သပ်ကြီးတာ။ မာလီနဲ့ ဒလဝမ်ဆိုရင် အိမ်ထဲကို ဝင်ခွင့်မရှိဘူး။ခြံထဲနဲ့ ကားဂိုဒေါင်မှာပဲ ရှိရတယ်။ ထမင်းချက်နဲ့ အိမ်ဖော် မိန်းကလေးကလည်း အိမ်အောက်ထပ်မှာပဲ နေရတယ်။ အပေါ်ထပ် မတက်ရဘူး။ တစ်ခါတစ်လေ (ဘုရားပန်း လဲတာမျိုး ဘာတို့ပေါ့) ခိုင်းစရာ အလုပ်ရှိလို့ မမခေါ်မှ အိမ်ဖော် မိန်းကလေး အပေါ်ထပ်ကို တက်လာရတာ။

ဒါက ကျွန်တော်တို့အိမ်ရဲ့ အနေအထား။အမြဲလိုလို ပူးတွဲနေကြတဲ့ မမနဲ့ ကျွန်တော် ခွဲခွာနေတဲ့အခါလေးတွေလည်း ရှိပါတယ်။ အဲ့ဒါက မမ အလှပြင်ဆိုင် သွားတဲ့ရက်ပါပဲ။ မမက အလှ သိပ်ကြိုက်တာ။ တစ်လတစ်ခါလောက် အလှပြင်ဆိုင်ကို သွားတယ်။ 

ဆံပင်တိ၊ ပေါင်းတင်၊ လက်သည်း ခြေသည်းညှပ်၊ မျက်ခုံးမွေး ပြုပြင်၊ အို စုံနေအောင်ကို လုပ်တယ်။ အမျိုးသမီးတွေ အလှပြင်ဆိုင်သွားရင် ဘယ်လိုအချိန်ကုန်တယ်ဆိုတာ သိကြမှာပါ။ အလှ အရမ်းကြိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ နုရွ လှပနေအောင် အမြဲနေတတ်တဲ့ မမကတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ 

တစ်နေကို ကုန်ရော။အစကတော့ ကျွန်တော်လည်း မမ အလှပြင်တာကို ထိုင်စောင့်ပေးတတ်ပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာတော့ မစောင့်တော့ဘူး။ လုပ်စရာရှိတာတွေ ထွက်လုပ်။ ဒါမှ မဟုတ် အိမ်ပြန်နားပြီး ညနေစောင်း အလှပြင်ပြီးချိန်လောက် ပြန်သွားကြိုပေးတယ်။ဝတ်ရည်ရဲ့ ၁၆ နှစ်ပြည့်မွေးနေ့ပွဲကို အတော်လေး ခန်းခန်းနားနား လုပ်မှာမို့ မွေးနေ့ မတိုင်မီ အကြိုနေ့မှာ မမဟာ အထူး စပါယ်ရှယ်ပဲ အလှသွားပြင်ပါတယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း ထုံးစံအတိုင်း မမကို အလှပြင်ဆိုင်ပို့ပေးပြီး လုပ်စရာလေးတွေ နည်းနည်းပါးပါး လျှောက်လုပ်၊ ပြီးတော့ အိမ်ကိုပြန်ပြီး ခဏနားနေပါတယ်။ အနားယူရင်း လှဲနေတာ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။တစ်မှေးမှိန်းလိုက်ပြီးတဲ့နောက် စာဖတ်ခန်းလေးထဲသွားပြီး စာဖတ်မယ် အကြံနဲ့ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လိုက်တော့ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီး ခံစားလုကိ ်ရတယ်။ တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပဲ။ 

ဘာမှန်း မသိလည်းသာ မသိတာ။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်ဟာ အသာ ခြေသံလုံလုံနင်းပြီး လျှောက်အကြည့်၊ ဝတ်ရည်ရဲ့ အပျိုခန်းလေးနားလည်းရောက်ရော၊ အခန်းထဲက ခပ်သဲ့သဲ့ အသံလေးတွေ ပေါ်ထွက်နေတာကို ကြားလိုက်ရတယ်။

ကျွန်တော်လည်း ပိတ်ထားတဲ့ အခန်းတံခါးနားမှာ အသာနားရွက်ကပ်ပြီး နားထောင်ကြည့်တယ်။ ဝတ်ရည်ရဲ့ အသက်ပြင်းပြင်းရှုသံပါ။ မောမောပန်းပန်းနဲ့ ရှုနေတဲ့ သက်ပြင်းရှုသံမျိုး။ ပြီးတော့ ညည်းသံလိုလို ဘာလိုလိုလည်း ကြားရသေးတယ်။ ကောင်မလေး ဘာများဖြစ်နေပါလိမ့် တံခါးကို ခေါက်ပြီး မေးကြည့်လိုက်တော့မယ် အပြုမှာ...

‘‘ အိုး ဟင့်ဟင့် ဇော်ထိုက်ရယ်... အားပါး ရှီး ကောင်းလိုက်တာဟာ... ကောင်းလိုက်တာ... ယက်စမ်းပါဟ။ ငါ့ စောက်ဖုတ်ကို အပီ ယက်ပေးစမ်းပါ။ အမလေးလေး အားပါးပါး ’’

ကျွန်တော်ဟာ ဓါတ်လိုက်ခံလိုက်ရသလိုမျိုးကို ဖြစ်သွားတယ်။ နားနဲ့ဆတ်ဆတ် ကြားလိုက်ရတာကိုတောင် မယုံနိုင်ဘူး။ ကြားရတာ တကယ်ပဲလား။ ဝတ်ရည်တစ်ယောက် အခန်းထဲမှာ တကယ်ပဲ ဇော်ထိုက်ဆိုတဲကကောင် စောက်ပတ်ယက်ပေးတာကို ခံနေတာလား။

ကျွန်တော့်ရင်တွေ ဒိန်းဒိန်းခုန်လာတယ်။ လီးကလည်း မတ်ကနကနဲ့ တန်းပြီး တောင်လာတယ်။ အိမ်နေရင်း ပုဆိုး ဝတ်ထားလို့တော်သေးတယ်။ ခါတိုင်းလို ဘောင်းဘီဝတ်ထားရင် အတော် အနေရအထိုင်ရ ခက်မှာ။ဝတ်ရည်ရဲ့ တရှိုက်မတ်မတ် ရေရွတ် မြည်တမ်းပြောဆိုလိုက်တဲ့ အသံလေးတွေက ကျွန်တော်ရဲ့ ရမက်စိတ်ဆန္ဒကို လှုပ်နှိုးလိုက်သလို ဖြစ်သွားတယ်။

ဘယ်လို အခြေအနေမျိုး ဖြစ်နေကြသလဲဆိုတာကို ကြည့်ချင်လာတယ်။ ဒါကြောင့် တံခါးလက်ကိုင်ကို အသာ လှည့်လိုက်တော့ လည်သွားတယ်။ တံခါးကို လော့ချပိတ်မထားပါလား။ စေ့နေတဲ့ တံခါးကိုအထဲချောင်းကြည့်နိုင်ရုံ ခပ်ဟဟလေးဖြစ်အောင် တွန်းဖွင့်လိုက်တယ်။ အဲဒီ တံခါးကြားကနေ အခန်းထဲကို ချောင်းကြည့်တယ်။

မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ကျွန်တော်ဟာ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ အံ့အားတသင့် ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဒီနောက်တော့ မနာလိုစိတ်တွေ ပေါ်လာပါတယ်။ ကြည့ကြပါဦးဗျာ။ ဝတ်ရည်လေ။ ကျွန်တော်ရဲ့ မယားပါသမီးလေး ဝတ်ရည်လေ။ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်လို့။ သူ့ရဲ့ ကားထားတဲ့ ပေါင်ကြားမှာတော့ ဇော်ထိုက်ဆိုတဲ့ကောင်က ဝမ်းလျားထိုးမှောက်လို့။

နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်အစားတွေ တစ်ခုမှ မရှိဘူး။ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေ။ ဇော်ထိုက်က ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖြူဖြူနုနု ေ-ာက်ဖုတ်လေးကို လျှာကြီးနေ့ရက်ပေးနေတာကို မြင်လိုက်ရတယ်လေ။ဇော်ထိုက်ကို ဝတ်ရည်ရဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် အဖြစ် ကျွန်တော် သိထားပါတယ်။ ဝတ်ရည်နဲ့ ရွယ်တူ အသက် ၁၆ နှစ်သာသာပဲ ရှိသေးတဲ့ကောင်လေးပါ။ 

ရေကူး၊ တင်းနစ်ရိုက် လုပ်နေတဲ့ အားကစားသမားတစ်ယောက်မို့ ကျစ်လစ်သန်မာတယ်။ အသားလတ်လတ် အရပ်မြင့်မြင့်၊ ရုပ်ဖြောင့်တယ် မဆိုနိုင်ပေမယ့် အကြည့်ရတော့ မဆိုးပါဘူး။ သနားကမားရှိပါတယ်။ကျွန်တော်ဟာ ဝတ်ရည်ရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်တုံးလုံးကြီးကို အခွင်ံရတုန်း ကောင်းကောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ ပက်လက်လှန် အိပ်နေတာကြောင့် ရင်သားဆိုင်တွေက အထင်းသားပေါ့။ 

နို့တွေက မို့ဝန်းတင်းရင်းတယ်။ အိကျမနေဘူး။ မို့မို့လုံးလုံးနဲ့။ အဲ ဝတ်ရည်ဖီလင်တတ်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးကော့ကာ ပျံကာ ဖြစ်နေတာကြောင့် ရင်သားဆိုင်နှစ်ခုက သိမ့်သိမ့်လေးတုန်ပြီးနေလေရဲ့။ နို့သီးခေါင်း အတော်ရှည်ပြီး ထိပ်ဖျားလေး ချွန်နေတာကို ကျွန်တော် သတိပြုမိတယ်။ ဝမ်းဗိုက်သားက ရှပ်ရှပ်တိုက်တိုက်၊ ဆီးခုံက တင်းတင်းပြေပြေ၊ောက်မွေးလေးတွေက ပေါက်တာ ခပ်ရေးရေး။ 

ဖင်ကြီးက ကားအိပြီး ပေါင်တံ တုတ်တုတ်ကြီးတွေကတော့ ဖြူဖွေးနေတယ်။ အဲဒီပေါင်ဖြူဖြူကြီးတွေ ကြားမှာ အသားလတ်လတ် ဇော်ထိုက်ဆိုတဲ့ ငနဲသားက ရှိနေတယ်။ ဇော်ထိုက်ဟာ ဝတရည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျကျနန ဆွဲဖြဲပြီး လျှာနဲ့ ပြတ်ကနဲ ပြတ်ကနဲ မြည်အောင်ကို အားရပါးရ ကုန်းကုန်း ယက်ပေးနေတာ။ ကျွန်တော်သေသေချာချာ ကြည့်တယ်။ 

အကွဲကြောင်းမှာ လျှာကို အပြားလိုက် ကပ်ကပ်ပြီး ရက်လိုက်တာများ ကျွန်တော်တောင်ကြည့်ရင်း အသည်းယားလာတယ်။ ဒီလောက်တောင် စောက်ပတ်ကို ရက်ပေးနေမှတော့ ဝတ်ရည်ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး စိတ်မထပဲနေပါတာ့ မလား။

‘‘ အား ဟားဟား ဟုတ်ပြီ။ ဇော်ထိုက်။ ပင့်ပင့်ပြီး ရက်တင်ပေးလေ။ အတွဲကြောင်းမှာ ချည်းပဲ ရက်မနေနဲ့။ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ယက်ပေး... အစိကိုလည်း ချန်မထားနဲ့လေ။ အား အား ဟုတ်ပြီ။ အမလေးလေး။ နင့်လျှာကြီးက အပြားကျယ်ပြီး ရှည်တော့ အဖုတ်ရက်ခံရတာ မိတယ်ဟာ။ တကယ်ပဲ။ အိုးအိုးအိုး ထိုးထည့်လေ။ အပေါက်ကို လျှာနဲ့ ထိုးသွင်းပါတော့လား။ နင်ကလဲနော် ထိုးစမ်းပါဟ။ ငါ့စောက်ပတ်ထဲကို နင့်လျှာကြီး ထိုးမြွေ ပြီး အပီ လိုးပေးစမ်းပါ အားအား ’’

ဝတ်ရည်တစ်ယောက် ကော့ပျံလန်ပြီး ရမက်ပြင်းပြင်း အာသာငမ်းငမ်း ဖြစ်နေတာကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော်ဟာ ကိုယ့် လီးကို လက်နဲ့ပြန်ဆုပ်ကိုင်နေမိတယ်။ မသိမသာလည်း ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ ဂွင်းတိုက်ပစ်ချင်တဲ့ စိတ်တောင်ပေါ်လာတာ ။အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဇော်ထိုက်က ဝတ်ရည်ရဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူကြီးတွေကို မထောင်တွန်းတင်လိုက်တယ်။ 

‘‘ ပေါင်ကြီးတွေကို ဆွဲထောင်ထားစမ်း ဝတ်ရည် ’’

ပါးစပ်ကလည်း ပြောဆို စေခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် မယားပါသမီးလေး ဝတ်ရည်ကလည်း ဇော်ထိုက် တွန်းထောင်တင်ပေးလိုက်တဲ့ ပေါင်လုံးဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီး နှစ်ခုကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ လှမ်းကိုင် ထိန်းပေးထားလိုက်တယ်။ဘာကြောင့် ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို အထောင်ခိုင်းတာလဲ။ တက်လိုးတော့မှာလားလို့ တွေးပြီး ကျွန်တော် ဆက်ကြည့်နေတယ်။

ပေါင်တန်ဖြူဖြူကြီးတွေကို ထောင်တင်လိုက်ပြီးတဲ့နောက် ဇော်ထိုက်ဆိုတဲ့ ငနဲသားက ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ကျကျနနဆွဲဖြဲတယ်။ အလိုလေးဗျာ။ ဖင်ကို ပြဲအာနေအောင်ကို ဆွဲဖြဲတာ။ကျွန်တော် ချောင်းကြည့်နေတဲ့ နေရာကတောင် ဝတ်ရည်ရဲ့ စူတူတူ စအိုပေါက်ကလေး ပြူးထွက်လာတာကို အတိုင်းသားမြင်ရတယ်။ အနီးကပ် ဖင်ဖြဲကြည့်နေတဲ့ ဇော်ထိုက် ဆိုရင် ပြောမနေနဲ့တော့။ 

ဇော်ထိုက်က ဖင်ဖြဲကြည့်ရုံတင်မဟုတ်ဘူး။ အပြူးသားပေါ်လာနေတဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို လျှာနဲ့ ကုန်းယက်ပေးလိုက်ပြန်တယ်။ ကျွန်တော်ဖြင့် အံ့ရော၊ အံ့ရောပဲ။ ကျွန်တော့် ငပဲကြီးလည်း ငေါ့ကနဲငေါ့ကနဲကို လှုပ်ရှားလာတယ်။ 

ကိုင်ထားရုံနဲကကို အားမရနိုင်တော့ဘူး။ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ လှုပ်ရှား လုပ်ဆောင်နေကြတဲ့ ဝတ်ရည်နဲ့ ဇော်ထိုက်တို့ကို မျက်တောင် မခတ်တမ်းကြည့်ရင်း ကျွန်တော်ဟာ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ခပ်သာသာလေး ဂွင်းတိုက်နေမိတယ်။အိမ်ပါ် ဘယ်သူမှ တက်လာမှာ မဟုတ်တဲ့ အတွက် ကျွန်တော့်အနေနဲ့ ဘာကိုမှ တွေးပူနေစရာ မလိုတော့ဘူး။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်နေနိုင်တယ်လေ။

‘‘ အားရှီး ဇော်ထိုက်ရာ အမလေးနော်။ ရက်စမ်းပါ။ ငါ့ဖင်ပေါက်ကို အပီ ရက်ပေးစမ်းပါ။ လျှာလည်း ထိုးသွင်းပေးလေဟာ။ ဖင်ကို ကောင်းကောင်း ယက်ပေး။ နင် လိုးချင်တဲ့ပုံစံနဲ့ ငါအလိုးခံမယ်။ အားဟုတ်ပြီ။ အမလေး ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ’’

ဇော်ထိုက်ကတော့ ဝတ်ရည်ရဲ့ စအိုကို မရွံမရှာ ယက်ပေးနေပါတယ်။ သူ့ခေါင်းကြီး ကွယ်နေသောကြောင့် ဖင်ပေါက်မှာ လျှာဘယ်လို လှည့်ကစားနေတယ်ဆိုတာတော့ သေသေချာချာ မမြင်နိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဝတ်ရည်တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာ တီဆားနဲ့ အတို့ခံရသလို တတွန့်တွန့် တလိမ်လိမ် ကော့ပျံလှုပ်ရှားရင်း ပါးစပ်ကလည်း တဟင်းဟင်းနဲ့ အမျိုးမျိုး အားရကျေနပ်စွာ ရေရွတ်မြည်တမ်းနေတာတွေက ဇော်ထိုက် ဖင်ကို ဘယ်လောက်များ ထိထိမိမိ ရက်ရက်ရောရော ရက်ပေးနေသလဲဆိုတာကို ထင်ရှားသိသာစေနိုင်ပါတယ်။

ဝတ်ရည်ဟာ ဖင်ပေါက်ကို ယက်ပေးနေတာ အားမရနိုင်ပဲ ဖင်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးကလိပေးဖို့ပါ အာသာငမ်းငမ်းပြောဆို တမ်းတနေတယ်။ကျွန်တော်ဟာ ကိုယ့် လီးကို ကိုယ့်လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ကောင်းကောင်းဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ ကျွန်တော်စိတ်ထဲမှာတော့ ဝတ်ရည်ကို ကျွန်တော်တက်လိုးနေရတယ်လို့ တွေးမှတ်ပြီး တိုက်နေတာပေါ့။ 

အင်း၊ဝတ်ရည်ကို တကယ်တက်လိုးရတာ မဟုတ်သေးပေမယ့် ကုတင်ပေါ်မှာ ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြစ်နေတဲ့ အသားဆိုင် အသားခဲ တင်းတင်းရင်းရင်း ထွားထွားအိအိကြီးတွေကို အားရပါးရ ကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေရတာဆိုတော့ ဖီလင်ကတော့ ကောင်းကောင်းလာပါတယ်။ တကယ်လက်တွေ့ တက်မလိုးရတာတစ်ခုပါပဲ။

ကျွန်တာ်ဟာ မိန်းမတစ်ယောက် ရမက်ထန်တဏှာကြီးလာအောင် နှိုးဆွပေးတဲ့ အတတ်ပညာကို အတော်စုံအောင်တတ်ကျွမ်းနေပြီလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထင်ထားခဲ့တာ၊ ဟော၊ ဇော်ထိုက်က ကျွန်တော် မလုပ်ဖူးသေးတဲ့ နည်းလမ်းအဆန်းနဲ့ ဝတ်ရည်ကို အပြတ်ကော့အောင် လုပ်နေပါရောလား။ 

ကျွန်တော်ဟာ မိန်းမတွေကို ဖင် လိုးဖူးပေးပေမယ့် ဇော်ထိုက် အခုလုပ်နေသလို စအိုပေါက်ကို လျှာနဲ့ ယက်ပေး ဖင်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးထည့် ကလိပေးတာမျိုးတော့ မလုပ်ဖူးသေးပါဘူး။ အဲဒီလို လုပ်ပေးဖို့ကိုလည်း စိတ်တောင် မကူးဖူးဘူး။ အခုတော့ စအိုပေါက်ကို ယက်ပေးတာကလည်း မိန်းမတစ်ယောက်ကို အရှက်ကုန်အောင် ဖြစ်စေတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရပါပြီ။

ဒါပေမယ့် ဇော်ထိုက်လိုမျိုး ဖင်ပေါက်ကို ယက်ပေးဖို့ကိုတော့ မသဒီသေးဘူး။ ရွံသလိုလိုဖြစ်နေတယ်။ ဒီကောင်က အခုလို ဖင်ပေါက်ကို လျှာနဲ့ယက်ပေး၊ ကလိပေးတာကြောင့် ဝတ်ရည်ကို ဖြုတ်နေနိုင်တာလားလို့ တွေးမိပြန်တော့ ..

အင်း...တကယ်လို့များ ဝတ်ရည်ကို လိုးရမယ်ဆိုရင်တာ့ သူ့ဖင်ကို ယက်ပေးသင့်ပေးရမှာပဲလို့ စဉ်းစားမိတယ်။ အရင်က ဝတ်ရည်အပေါ်မှာ သမီးအရင်းလို သန့်သန့်စင်စင်ထားခဲ့တဲ့ စိတ်တွေက အခုဘယ်ရောက်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး။ ကျုပ်ဟာ ဝတ်ရည်ကို လိုးချင်လာပြီ။ ဒါပေမယ့်လေ။

အခုလောလောဆယ်မှာတော့ ကျုပ်အဖို့ ဝတ်ရည်ကို လိုးနိုင်မယ့် အခွင့်အလမ်း မရသေးပါဘူး။ ဇော်ထိုက်ကပဲ တက်လိုးမှာပါ။ ကျုပ်အဖို့ ဇော်ထိုက်က ဝတ်ရည်ကို လိုးနေတာပဲ ကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်ရင်း အာသာဖြေရမှာပေါ့။ဇော်ထိုက်ကတော့ ဖင်ပေါက်ကို ယက်ပေးရတာ နည်းနည်းလေးမှ ရွံပုံမရဘူး။ အားရပါးရကို ယက်ပေးနေတာ။ တပျက်ပျက်အသံတွေ အတိုင်းသားကြားရတယ်။

‘‘ အားပါး ကောင်းလိုက်တာ ဇော်ထိုက်ရာ။ နင့်လျှာက ငါ့ဖင်ထဲလျှောကနဲ ဝင်လိုက် ပြန်ထွက်လိုက်နဲ့စိုစိုအေးအေးချောချောကြီး အိုအို အားပါး ဟင့်ဟင့် အားအား ’’

ဝတ်ရည်ပါးစပ်က ပွင့်ဟလာတဲ့ အသံတွေက ဇော်ထိုက်တစ်ယောက် ကျွန်တော့်မယားပါသမီးလေးရဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲကို သူ့လျှာကြီး ဘယ်လောက်များ မရွံမရှာနဲ့ ရက်ရက်ရောရော ထိုးသွင်းပြန်ထုတ်လုပ်ပေးနေတယ်ဆိုတာကို သိစေပါတယ်။ 

ကျကျနန မမြင်ရပေမယ့် ကျွန်တော့်မျက်စိထဲမှာတော့ စအိုပေါက်လေးထဲကို နီရဲစွတ်စိုတဲ့ လျြှာကြီး ပြက်ဆို တိုးဝင်လိုက်ပြက်ဆို ပြန်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေတာကိုတောင် မြင်ယောင်လာမိတဲ့ အထိပဲ။ဇော်ထိုက်ဟာ ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို လျှာနဲ့ ထိုးယက်ပေးရုံပဲလား။ ဖင်ကိုကော လိုး ဦးမှာလားဆိုတဲ့ အတွေးက ကျွန်တော့်ရဲ့ ရမက်စိတ်ကို ပိုတက်ကြွစေသလို အဲဒီ ဘဲနာ ဇော်ထိုက်အပေါ်မှာလည်း ပိုပြီး မနာလို၀န်တို ဖြစ်လာရပါတယ်။

ဝတ်ရည်မှာတော့ တွန့်လိမ်ကော့ပျံလူးလွန့်နေပြီး ပါးစပ်ကလည်း တအီးအီးတအားအားနဲ့ အားရ ကျေနပ်စွာ ရေရွတ်အော်ဟစ်နေပါတယ်။ 

‘‘ အားပါး ဇော်ထိုက်ရာ အမလေးလေး ကောင်းလိုက်တာနော်။ ဖင်ပေါက်ကို အီစိမ့်နေတာပါလား။ အားအား ’’

‘‘ ဟေ့ ဝတ်ရည် နင့် အသံက သိပ်ကျယ်နေပါလား။ အရမ်းအော်မနေနဲ့။ တစ်ယောက်ယောက် ကြားသွားရ် ကွိုင်တက်မယ်။ ဒါကြောင့် ငါပြောတာ၊ ဟော်တယ် တစ်ခုခုသွားရအောင်ဆိုတာ။ အဲဒီမှာဆို နင်ကြိုက်သလောက်အော်။ ပြသနာမရှိဘူး’’

ဇော်ထိုက်က ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်ကြီးနား မျက်နှာအပ်ပြီး ဖင်ပေါက်ကို ယက်ပေး ကလိပေးနေရာ အသာခွာပြီးပြောတယ်။ သူ့မျက်နှာဟာ သွေးရောင်လျှမ်းပြီး ခပ်နီနီဖြစ်နေတယ်။ ဇော်ထိုက် မရွံမရှာ.က်ပေးထားတာကြောင့် တံတွေးတွေ စိုရွှဲပြီး စအိုပေါက်ကလေး စူပွစူပွဖြစ်နေတာကို ကျွန်တော်မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်ရသေးတယ်။ တံတွေးတွေ စိုရွှဲပြောင်လက်နေတဲ့ စအိုဝကို မြင်ရတော့ အဲဒီဖင်ပေါက်လေးကို လိုးချင်တဲ့ စိတ်တွေလည်း ပေါ်လာတယ်။

မယားပါသမီးလေးကို အပြတ်ကိုပြစ်မှားနေရတာပဲ။ တကယ် လိုးနိုင်တဲ့ အခွင့်အရေးမရသေးပါဘူး။ အခုလောလောဆယ် လိုးမှာက ဇော်ထိုက်။ အင်း။ အားလည်းကျမိတယ်။ ဒီကောင်မလေး ဝတ်ရည်ကို ရိုးရိုးသားသားလေးထင်ပြီး စိတ်ထဲကလည်း မပြစ်မှား အကြံအဖန်လည်း မလုပ်ခဲ့မိတာကိုပဲ ကျွန်တော် နောင်တရနေမိတယ်။ 

ကျွန်တော်သာ အကြံအဖန်လုပ်ဖြစ်ခဲ့ရင် ဘယ်နှယ် ကျွန်တော့် မျက်စေ့ အောက်မှာတင် အပျိုကြီး ဖားဖားဖြစ်လာတဲ့ မယားပါသမီးလေးပဲ။ ဇော်ထိုက်ထက် အရင်တောင် ကျွန်တော်ရနေပြီ။ အဲကျွန်တော်ကို အပီစွဲနေအောင်ကို လုပ်ထားမယ်ဆိုရင် ဇော်ထိုက်တောင် ဒီကောင်မလေးနား ကပ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။

အခုတော့ ကျွန်တော် သူတော်ကောင်းကြီး လုပ်ပြီး လက်နှေးနေမိလို့ ကြားလူဝင်စားသွားပြီ။ ရှေ့ဆိုရင် ကျွန်တော်လည်း လက်မြန်ခြေမြန်နဲ့ ဝတ်ရည်ကို ကြံမှ။ ကြံရင်လည်း ရဖို့က များပါတယ်လေ။

‘‘ ဟာ နင်ကလဲ။ စောက်ရေး မဟုတ်တာကို လိုက်ရစ်နေတယ်။ ဖင်ယက်ပေးတာကောင်းတာကိုး။ အော်မှာပေါ့။  ဘာဖြစ်လဲ ဘာမှမပူနဲ့။ ဒီအပေါ်ထပ်ကို ဘယ်အစေခံမှ တက်မလာဘူး။ မေမေရော ဦးစိုးရော။ ညနေစောင်း မိုးစုံးစုံးချုပ်မှ ပြန်ရောက်မှာ။ ဒီလို အေးအေးဆေးဆေးရှိလို့ နင့်ကိုငါ အိမ်ခေါ်လာတာ။ ဟော်တယ် သွားဖိုက်မယ်ဆိုရင် နင့်ကိုတောင် တကူးတက မခေါ်ဘူး။ ကိုမူဆာကြီးကို ချိန်းလိုက်မှာ ’’

အဲဒီ ကိုမူဆာဆိုတဲ့လူကိုတော့ ကျွန်တော် မသိဘူး။ နာမည်အရတော့ ကုလားဒိန်တစ်ယောက် ဖြစ်မှာပါပဲ။ဝတ်ရည်က ငယ်သာငယ်တာ။ ကျွန်တာ်ထင်ထားတာထက်ကိုတောင် ဘဲပွေ နေပါလား။ အခုကျွန်တော်ကြားသိသမျှ ယောက်ျားနှစ်ယောက်လိုးတာကိုသူ အနည်းဆုံး ခံပြီးပြီ။ 

သူ့အမေလို ရုပ်ချောဘော်ဒီတောင့်သလို သူ့အမေလိုပဲ တဏှာထန်ပြီး ရာဂကြွယ်ရမက်ပြင်းတဲ့ ကောင်မလေး ပါလား။ တောက်။ ဒီကောင်မလေး ဝတ်ရည် ဒီလောက်ထမှန်း စောစော မသိတာ နာတာပဲ။ အင်း ကျွန်တော်ကလည်း အကဲခတ် ညံတာကိုး။ သူ့ကို သေသေချာချာမှ စောင့်မကြည့်ခဲ့ပဲကိုး။

‘‘ နင် ကိုမူဆာကြီးကို ကြွေနေတာလား ’’

‘‘ ကျွတ် မဆိုင်လိုက်တာ။ ဒီလို မဲမဲသဲသဲသောက်ရုပ်ဆိုးကြီးများ။ ငါက ဘာလို့ကြွေရမှာလဲ။ နင့်လို သားသားနားနားကောင်တောင် မကြွေတာ ’’

‘‘ ဒါဆို နင်က ဘာကြောင့် သူနဲ့ သွားဖိုက်နေရတာလဲ ’’

‘‘ အိုး ဒါကတော့ သူက လီးကြီးတာကိုး။ လီးကြီးကြီးနဲ့ အလိုးခံချင်လို့ သူနဲ့သွားဖိုက်လိုက်တာပဲ ’’

‘‘ သူ့လီးက ဘယ်လောက်ကြီးလို့လဲ ’’

‘‘ အရှည်က ရှစ်လက်မလောက်၊ လုံးပတ်က သုံးမတ်လုံး မပြည့်တပြည့် ’’

‘‘ နင့်ဟာက သေချာလှချည်လား ’’

‘‘ သေချာဆို ငါက တိုင်းကြည့်ခဲ့တာ။ နင့်ထက်ပိုကြီးတယ် ’’

‘‘ နင်က လီးကြီးရင် ကုန်းရောလား ’’

‘‘ အေး။ ဟုတ်တယ်။ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင် ငါ့ပထွေး ဦးစိုးနဲ့တောင် ဖိုက်ချင်တာ ’’

အလိုလေးလေး။ ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကိုတောင် စိတ်ကူးနေပါလား။ မသိရတာ နာတယ်ဗျာ။

‘‘ ဘာလဲ နင့်ပထွေးကလဲ လီးကြီးလို့လား ’’

ကျွန်တော်လေ အခန်းထဲကို ပြေးဝင်ပြီး ကျွန်တော့် လီးကို ပြလိုက်ချင်တယ်။ ဆယ်လက်မလောက်ကို ရှည်ပြီး ကျပ်လုံးလောက်ကို တုတ်တာ။ လီးကြီးကြီးနဲ့ လိုးတာကို သဘောကျတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ မယားပါသမီးလေး အကြိုက်ပေါ့။ မကောင်းတတ်လို့ အသာငြိမ်နေရတယ်။ အခွင့်သာရင်တော့ ကျုပ်လီးကို ကောင်မလေး မြင်အောင်ပြရမယ်။ ဒါမှ။

‘‘ ဟာ ကြီးတာပေါ့။ ကိုမူဆာထက်တောင် ပိုကြီးဦးမယ် ’’

အလို။ ဝတ်ရည်ပြောလိုက်ပုံက ကျွန်တော်ငပဲကို ဘယ်တုန်းကများ ဒီကောင်မလေး မြင်ဖူးပါလိမ့်။

‘‘ နင့် ပထွေး လီးကို နင်က မြင်ဖူးလို့လား ’’

‘‘ သေသေချာချာတော့ ဘယ်မြင်ဖူးမလဲ။ ဒါပေမယ့် ငါ့မာမီအကြောင်း ငါသိတယ်။ မာမီက သိပ်ထတာ။ တော်ရုံ လီးမျိုး အားရတာ မဟုတ်ဘူး။ အခု ဦးစိုးကို အပိုင်လက်ထပ်ယူပြီး ဖူးဖူးမှုတ်ထားတာ။ ဦးစိုးရဲ့ လီးကြီးပြီး အလိုးကောင်းလို့ပေါ့။ ဟုတ်ဖူးလား ’’

‘‘ နင့်ပထွေးနဲ့ နင့်အမေကြည့်ရတာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တော်တော်လေး ချစ်ကြတဲ့ ပုံပါပဲ ’’

‘‘ အေးလေ နှစ်ယောက်လုံး တစ်ယောကိုတစ်ယောက် လိုးလို့ခံလို့ ကောင်းတာကိုး။ ချစ်ကြမှာပေါ့ ’’

‘‘ နင်ကလဲပြောရော့မယ်။ ကိုယ့်အမေနဲ့ ကိုယ့်ပထွေးကို ’’

‘‘ ငါက သဘာ၀ အမှန်တရားတွေကို ပြောနေတာ။ နင်ကော ဘာကြောင့် ငါ့နားကပ်ပြီး ငါခိုင်းသမျှ ပြာပြာသလဲ လုပ်ပေးနေတာလဲ။ ငါ့ကို လိုးရတာ ကောင်းလို့ မဟုတ်လား။

‘‘ အဟီး ဟုတ်သားဟ ’’

‘‘ အေး အဲဒါပြောတာပေါ့ ’’

‘‘ နင်က နင့်ပထွေးလိုးတာကိုရော ခံချင်လား ’’

‘‘ အေး သူလိုးမယ်ဆိုရင် ခံကြည့်ချင်တာပေါ့။ သူ့ကြည့်ရတာ အလိုးလည်း တော်မယ့်ပုံပဲ ’’

‘‘ နင်နဲ့ နင့်ပထွေး မဖြစ်ကြသေးဘူးလား ’’

‘‘ ဟင့်အင်း ’’

‘‘ နင်က သူလိုးတာ ခံကြည့်ချင်နေတယ်ဆို... ဒါတောင် မဖြစ်ကြသေးဘူးလား။ ’’

‘‘ ငါက ခံကြည့်ချင်ပေမယ့် သူကမှ မစတာ။ ဘယ်လို သွားဖြစ်မှာလဲ။ ကဲဟာ အာသိပ်ချောင်မနေနဲ့။ ငါ့ဖင်ကို ယက်ပေးဦး။ ပြီးရင် လိုးကြရအောင် ’’

ကျွန်တော့်အတွက်တော့ အားတက်စရာ သတင်းတွေကို သိနေရတာပါပဲ။ ဒီလိုဆိုရင် မကြာခင်တစ်နေ့မှာဝတ်ရည်ကို ကျွန်တော် လိုးရမှာ အသေအချာပါပဲ။ ကျွန်တော်က စ တော့မယ်လေ။ ဇော်ထိုက်ရဲ့ မျက်နှာက ဝတ်ရည်ဖင်ကြီးကို ပြန်အပ်မိတယ်။ ခေါင်းတလှုပ်လှုပ်နဲ့။ စအိုဝကို ပြန်ယက်ပေးနေပြီလေ။

‘‘ ငါ့နို့ကြီးတွေကို လှမ်းကိုင်ပေးဦး။ ဖင်ပေါက်ကို လျှာနဲ့ထိုးပေး၊ ယက်ပေးရင်း နို့ဆွဲပေးစမ်းပါဟာ ’’ 

ဇော်ထိုက်ဟာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်ထုတ်ပြီး ဝတ်ရည်ရဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်တယ်။  ဆိုက်ကား ဟွန်းနှိပ်သလိုမျိုး မို့မို့ထွားထွားရင်သားဆိုင်ကြီးတွေကို ကိုင်တာ။ ကော့ထောင်ကြွတက်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကိုလည်း ဖျစ်ညှစ်ပွတ်ချေပေးလိုက်သေးတယ်။ ဒါကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တောလည်း ကောင်းကောင်း ဂွင်းတိုက်နေမိတယ်။

‘‘ အင့် ဟင့်ဟင့်... ဇော်ထိုက်ရယ် ညှစ်စမ်းပါ။ နို့သီးတွေကို ခပ်နာနာဆွဲညှစ်စမ်းပါ။ ငါ့ဖင်ပေါက်ကိုလည်း ကောင်းကောင်း ယက်ပေးစမ်းပါ။ ငါ့စိတ်တွေ အရမ်းထနေပြီနော်။ အဖုတ်ထဲကရော၊ ဖင်ထဲကရောယားလာနေပြီ။ လိုးတော့ ဇော်ထိုက်ရာ။ငါ့ကို လိုးတော့။ ငါအလိုးခံချင်နေပြီ။ ’’

ဝတ်ရည်ကတော့ တကယ်ပါပဲ။ အရှက်အကြောက်လည်း နည်းနည်းမှ မရှိတော့ဘူး။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပေမယ့် ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်း တစ်တစ်ခွခွစကားတွေကို အပြတ်ကို ပြောချနေတယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ဝတ်ရည်နဲ့ အတူရှိနေတာ ဇော်ထိုက်မဟုတ်ပဲ ကျွန်တော်ဖြစ်နေရင် ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းမလဲလို့ ကျွန်တော်တမ်းတမိတယ်။ ဝတ်ရည်ကို တက်လိုးတော့မယ့် ဇော်ထိုက်ကိုလည်း မနာလိုဘူး။ ဇော်ထိုက်ကလည်း ဝတ်ရည်ရဲ့ စအိုကို ယက်ပေး ထိုးကလိပေးနေတဲ့ လျှာကို ဖယ်ခွာလိုက်တယ်။ အံမယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းကိုတောင် ဒီကောင်က လျှာနဲ့သပ်ပြီး ယက်လိုက်လေသေး။ 

ဒီကောင်ဟာ ကောင်မလေးရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို ယက်ပေးတာကို နည်းနည်းလေးမှတောင် ရွံရှာပုံမရဘူး။ ဝတ်ရည်လို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် ချောချောလှလှ ကောင်မလေးကို လိုးရတာကြောင့် ဖင်ယက်ပေးရတာကို တန်တယ်လို့များ သဘောထားနေလား မပြောတတ်ပါဘူး။

ဝတ်ရည်က လိုးခိုင်းနေပေမယ့် ဇော်ထိုက်က တက်မချသေးဘူး။ ဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ပတ်ကိုသာ ကုန်းကုန်းပြီး လျှာနဲ့ ပျက်ကနဲပျက်ကနဲ ယက်တယ်။ လျှာနဲ့ တစ်ချက်ယက်လိုက် စေ့ကို လက်မနဲ့ ဖိပွတ်လိုက် ဖင်ပေါက်ကို လက်ညှိုးနဲ့ ထိုးကလိလိုက် လုပ်ပေးနေတာ။

ဝတ်ရည်က ဇော်ထိုက်ရဲ့ လီးကို လက်နဲ့ လှမ်းကိုင်ပြီး ဆုပ်နေတယ်။ ဇော်ထိုက်ရဲ့ လီးတန်က (၇) လက်မကျော်လောက်ရှည်တယ်။ လုံးပတ်ကတော့ ငါးမူးလုံးထက် နည်းနည်းပိုတုတ်လေမလား။ သုံမတ်လုံးလောက်တော့ မရှိဘူး။ ကျွန်တော် လီးလောက် မကြီးမထွားပေမယ့် သာမန်ယောက်ျားတွေရဲ့ လီးထက်တော့ နဲနဲပိုကြီးပါတယ်။ သာမန်ထက်ကြီးတဲ့ လီးမို့လို့လည်း ဝတ်ရည်က သုံး တာထင်ပါတယ်။

‘‘ လုပ်ပါ ဇော်ထိုက်ရဲ့။ ငါ့ကို တက်လိုးစမ်းပါ။ နင့်လီးကြီး ငါ့စောက်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်လေဟာ။ လိုးတော့လေ။ဟင့် ’’

ဝတ်ရည်က ပြောဆိုတောင်းခံပေမယ့် ဇော်ထိုက်က တက်မလိုးသေးပါဘူး။ ကောင်မလေးကို စိတ်ထသည်ထက် ထအောင်လုပ်ပေးနေပုံရပါတယ်။ စောက်ပတ်ကိုပဲ ကုန်းကုန်းပြီး ယက်နေတယ်။ စောက်စိကိုလည်း ဖိပွတ်တယ်။ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးမွေကလိပေးနေတာကို ကျွန်တော်ကောင်းကောင်းမြင်နေရတယ်။

ဝတ်ရည်ကတော့ တဏှာထန်သည်ထက်ထန်နေပြီ။ အရမ်းလည်း ကော့ နေပြီ။

‘‘ ဇော်ထိုက်ရယ် အားပါးပါး။ ဟင့် ငါမနေနိုင်တော့ဘူးဟာ။ ငါ့ကို တက်လိုးပါတော့။ လုပ်ပါဟာ။ ငါ့စိတ်တွေ အရမ်းထပြီး အရမ်းခံချင်နေလို့ပါ။ လိုးပါ ဇော်ထိုက်ရယ်။ ငါ့ကို လိုးပါတော့ ’’

ဝတ်ရည်က ပြောလာပြန်တယ်။ ဒီတစ်ခါပြောတဲ့ စကားသံမှာကား ကာမစိတ် ရမက်တွေ လွှမ်းမိုးနေသလို တောင်းပန်ခယတဲ့ ဟန်ပန်လည်း ပါနေတယ်။ သူ့ကို တက်လိုးပေးဖို့ ခခယယပြောနေတာလေ။ ဇော်ထိုက်ကလည်း ဒီလိုအပြောလေးမျိုးကို စောင့်နေတာထင်ပါရဲ့။ 

ဝတ်ရည်က ခခယယ ပြောလိုက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာပဲ ဇော်ထိုက်က ဝတ်ရည်ရဲ့ ပေါင်ကြားကနေ မျက်နှာကို ခွာလိုက်တယ်။ အဖုတ်ရက် ဖင်ကလိပေးတာကိုလည်း ရပ်နားတယ်။ ဝတ်ရည်ရဲ့ အပေါ်ကို တက်ခွတယ်။တော်တော်ရင့်တဲ့ကောင်။ ကျွန်တော့် မယားပါသမီးလေးက ခခယယပြောတော့မှပဲ တက်လိုးတော့တယ်။ ကျွန်တော့်မှာ မနာလိုသလို အတော်လည်း မခံချင်ဖြစ်နေတယ်။ 

အားကျမိတာလည်း ပါတယ်ပေါ့။ ဝတ်ရည်ရဲ့ မို့ဖောင်းကြွတက်နေတဲ့ စောက်ပတ်မှာ ဇော်ထိုက် လီးနဲ့တေ့ထောက်လိုက်တဲ့ အခါမှာ ဝတ်ရည်ရဲ့ ကိုယ်ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားတာကိုတောင် တွေ့လိုက်ရတာ။ လီးအတေ့ခံရလို့ ကောင်မလေး ကြွရွတက်သွားတာလေ။

‘‘ ထိုးသွင်းလေဟာ။ ဟင်းဟင်းဟင်း၊ အမလေးနော်။ ငါ့စောက်ပတ်ကို နင့်လီးနဲ့ အပီထိုးပြီး အပြတ်လိုး ပါတော့ဟာ ’’

ဝတ်ရည်ရဲ့ တုန်တခိုက်ခိုက်နဲ့ ပြောလိုက်တဲ့ အသံလေးကိုလည်း ကြားရပြန်ပါတယ်။ အင်းလေ။ ကောင်မလေးကပြောမှာပေါ့။ ငနဲသားက လီးကို ထိုးမသွင်းသေးပဲ တေ့ရုံတေ့ထားတာကိုး။ ဟော ဟော သွင်းပါပြီ။ ကျွန်တော့်မယားပါသမီးလေးရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို ဇော်ထိုက်က သူ့လီးကြီးထိုးသွင်းနေပါပြီ။ ကျွန်တော်ဟာလည်း ညာဘက်လက်ညှိုးနဲ့ လက်မကို အဝိုင်းပုံစံဖြစ်အောင် ကွေးကပ်ပြီး လီးထိပ်နားဆီမှာ ကပ်တယ်။ 

ပြီးတော့ ဇော်ထိုက် လီးသွင်းတဲ့ အသွင်အတိုင်း ကျွန်တော့် လီးကို အဲဒီ အဝိုင်းပုံစံထဲ ထိုးကော့သွင်းတယ်။ စိတ်ထဲကလည်း ဝတ်ရည်ရဲ့ အဖုတ်ထဲကို ကျွန်တော့် လီးကြီး ဝင်နေတယ်လို့ အာရုံပြုထားလိုက်တယ်။ ဇော်ထိုက် လီးသွင်းနေတာကိုလည်း မျက်လုံးပြူးပြီး အပီကြည့်နေတယ်။

စောက်ရည်တွေ စိုရွှဲနေပြီး ဝတ်ရည်ကလည်း ပေါင်ကြီး ကားနိုင်သလောက်ကား ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း ကော့တင်ပေးတာကြောင့် လီးဟာ သိပ်ကြာကြာတောင် မထိုးရပဲ ခဏလောက်ပဲ စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးမြုပ်ဝင်သွားတယ်။ လီးအဆုံးဝင်သွားတဲ့ အခါမှာ ဝတ်ရည်က ပါးစပ်ကလေးက အင့် ဆိုပြီးထွက်လာပြီး မျက်လုံးကလေး မှေးစင်းသွားတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ အဖုတ်ထဲ  လီးဝင်သွားတာကြောင့် ဖီလင်တွေတက်နေတာလေ။

လီးအဆုံးသွင်းပြီးတာနဲ့ ဇော်ထိုက်ဟာ ဖင်ပြောင်ကြီး တစ်လှုပ်လှုပ်နဲ့ ဝတ်ရည်ကို  လိုးနေပါတော့တယ်။ သူဆောင့်လိုးတာအားတော့ သိပ်မပြင်းသေးဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့ လီးကို အဖုတ်ထဲ အဆုံးဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြီး အဖုတ်ကို သူ့ဆီးခုံနဲ့ ထိကပ်ကြိတ်ကြိတ်ပေးတာကို ကျွန်တော် သတိပြုမိပါတယ်။

‘‘ အားပါး ဟုတ်ပြီ။ ဖိဖိပြီး ကြိတ်စမ်းပါ။ ဟင်းဟင်း။ နင့်လီးကိုလည်း အဆုံးဝင်အောက် ထိုးချနော်။ အားပါး။ ကောင်းတယ်ဟာ။ နင့်လီးက ကိုမူဆာလောက် မကြီးပေမယ့် ဖိကြိတ်ပေးတဲ့နေရာမှာတော့ နင်က ကိုမူဆာထက်သာတယ်။ အားအား ’’

‘‘ ဘယ့်နှယ့်လဲ ထိတယ်မဟုတ်လား ’’

‘‘ အင်း အင်း ’’

‘‘ နင့်စောက်ပတ်ထဲကလည်း ညှစ်ညှစ်ဆွဲနေတာပါလား။ နင့်ကို လိုးရတာ အပြတ်ကောင်းတယ်ဟာ ’’

‘‘ ကောင်းရင်လည်း ဆောင့်လေဟာ။ အားပြင်းပြင်း နဲ့ဆောင့်ချပြီး ဖိကြိတ်ပေးပါဟ။ လုပ်စမ်းပါ။ ဟင်း ငါအားမရတော့ဘူး ဟာ ’’

‘‘ တအားဆောင့်လိုးရင် နင်ခံနိုင်မှာလား ’’

‘‘ အမလေး ရတယ်။ ဆောင့်သာဆောင့်..စောပတ်ကွဲချင် ကွဲသွားပစေ ’’

‘‘ အိုကေ၊ ကဲ ဆောင့်လိုးပြီ ’’

ဝတ်ရည်နဲ့ ဇော်ထိုက်တို့ လိုးနေကြတာကို ကျွန်တော် မျက်စိနဲ့ မြင်နေရတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ အပြန်အလှန် ပြောကြဆိုကြတဲ့ စကားတွေကိုလည်း ကျွန်တော် နားနဲ့ ဆတ်ဆတ်ကြားနေရတယ်။ တကယ်ကို အပီအပြင်ပဲဗျာ။ 

ဇော်ထိုက်ကို မနာလိုဖြစ်နေတဲ့ကြားက ကျွန်တော်လည်း ဖီလင်တွေ တက်နေတယ်။ သူ့လို မလိုးရတော့ ကျွန်တော်ဟာ ကိုယ့်လီးကိုပဲ လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေရတာပေါ့။ ဇော်ထိုက် ခပ်မြန်မြန် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးနေသလို ကျွန်တော်ကလည်း ခပ်သွက်သွက် ခပ်ပြင်းပြင်းပဲ အပြတ် ဂွင်းတိုက်နေတယ်။

လိုးနေဆော်နေကြတဲ့ အသံတွေကတော့ အခန်းလေးထဲမှာ သောသောညံနေပါပြီ။ စောစောက ဝတ်ရည်ကို အသံကျယ်မအော်ဖို့ သတိပေးတဲ့ ဇော်ထိုက်လည်း အလိုးသံတွေ သောသောညံနေတာကို အရေးမစိုက်နိုင်တော့ဘူး။ တအားကို ကြုံးပြီး ဆောင့်လိုးနေတော့တာပါပဲဗျာ။ လီးကြီး စောပတ်ထဲ တအားဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့ အသံ၊ သူ့ဂွေးဥ ဝတ်ရည်တင်ပါးကို ရိုက်မိတဲ့ အသံ၊ ဆီးစပ်ချင်း ရိုက်မိတဲ့ အသံတွေက မကြားချင်တဲ့ အဆုံးပဲ။ ဇော်ထိုက်က ဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ် ရင်ချင်းအပ်ပြီး အောက်ပိုင်း ဖင်ပြောင်ပြောင်ကိုပဲ တဆတ်ဆတ်လှုပ်ပြီး ဆောင့်လိုးနေတာ။ ကျွန်တော်ချောင်းကြည့်တဲ့ နေရာကဆိုရင် စောပတ်ထဲ လီးတိုးဝင် ပြန်ထွက်ဖြစ်နေတာကို သိပ်ထင်ထင် ရှားရှား မမြင်ရဘူး။

အဲ။ ဇော်ထိုက်က သူ့ဖင်ပြောင်ကြီးကို အပြတ်ကြွတင်ပြီး လီးကိုလည်း အဖုတ်က ကျွတ်လုနည်းပါး ဆွဲထုတ်တဲ့ အခါမျိုးလောက်မှာသာ မသိမသာ အရိပ်အယောင်လေးလောက် လှမ်းမြင်ရတယ်။ ဇော်ထိုက်ရဲ့ ဂွေးဥတွဲလွဲကြီးက ဝတ်ရည်ဖင်ဆုံဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးကို ရိုက်မိနေတာ။ ရင်ချင်းအပြတ်အပ်နေတာကြောင့် ဝတ်ရည်ရဲ့ နို့အုံထွားထွားကြီးတွေကိုတော့ ကျကျနနကို မြင်ရတယ်။

အသံထွက်လိုးနေကြတာမို့ ကျွန်တော်အဖို့ တကယ့်အပြာပြဇာတ်တစ်ခုကို ကြည့်နေရသလို ပါပဲ။ မြင်ကွင်းက သိပ်ကို ရက်ရောတယ်။ လှတယ်ဗျ။ လိုးနေကြတဲ့ လူနှစ်ယောက်ဖီလင်တွေတက်နေကြသလို ကျွန်တော်လည်း စိတ်အရမ်းထလာတယ်။ ဇော်ထိုက် အရမ်းဆောင့်လိုးနေသလို ကျွန်တော်ကလည်း ဂွင်းကို အပြတ်ကိုထုနေတယ်။ 

ဖီလင်တွေ အရမ်းတတ်နေတာကိုး။ ကျွန်တော်ဟာ အံကြိတ်ပြီး ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံတောင် ထွက်မိတယ်။ နောက်တော့ ဂွင်းတိုက်နေတဲ့ ကျွန်တော့် လီးကြီးထိပ်က သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တော့တာပဲ။တံခါးကြားက ချောင်းကြည့်ရင်း ဂွင်းတိုက်နေတာမို့ ကျွန်တော့်လီးက ပန်းထွက်သွားတဲ့ သုတ်ရည်တွေဟာဝတ်ရည်ရဲ့ အိပ်ခန်းတံခါးရွတ်ကို သွားထိတာပေါ့။

ကျွန်တော်ဟာ အသက် ၁၄ နှစ် ၁၅ နှစ်လောက်ထဲက ဂွင်းတိုက်တတ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီနောက် အသက် ၁၈နှစ်လောက်မှာ မိန်းမ စလိုးဖူးပြီး ဂွင်းတိုက်တာလည်း တစစ လျော့နည်းလာတယ်။ အသက်နှစ်ဆယ် ပြည့်ပြီးနောက်ပိုင်း မှာတော့ ဂွင်းမတိုက်တော့ပါဘူး။ မိန်းမ လိုးတတ်နေပြီကိုး။ ဟော အခု အသက် ၂၈ နှစ်အရွယ်ရောက်လာမှ ကိုယ့်မယားပါ သမီးလေးနဲ့ သူ့အဆက်ကောင်လေးတို့ လိုးနေကြတာကို ချောင်းကြည့်ရင်း ငယ်မူပြန်ပြီး ဂွင်းတိုက်မိတာပါပဲ။ 

မတိုက်ရတာ ကြာလို့လား မသိဘူး။ ဒါမှ မဟုတ် ဝတ်ရည် အလိုးခံနေရတာကို ကြည့်ပြီး စိတ်ကူးရင်း ဂွင်းတိုက်ရတာကြောင့်လား မပြောတတ်ဘူး။ တော်တော်တော့ကောင်းတယ်။ ဖီလင်ရတယ်။သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားပြီမို့ ဂွင်းတိုက်တာကိုလည်း တစခန်းရပ်လိုက်တယ်။ ဂွင်းသိုင်းထားတဲ့ ပုဆိုးကို ဖြေချပြီး ပြန်ဝတ်လိုက်တယ်။ ဂွင်းထုပြီး သုတ်ရည်ထွက်သွားလို့ ကျွန်တော်ရဲ့ အရမ်းတက်ကြွနေတဲ့ စိတ် အတော်အသင့်တော့ အရှိန်လျှော့သွားပါပြီ။ နောက် ပုဆိုးစုတ် တစ်ခုသွားယူပြီး

ဝတ်ရည်အိပ်ခန်းတံခါးမှာ ပေသွားတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို အသံမမြည်အောင် အသာ သုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဇော်ထိုက်ကတော့ ဝတ်ရည်ကို လိုးနေတုန်းပဲ။အခန်းထဲက  လိုးပွဲမပြီးသေးတာမို့ ကျွန်တော်လည်း ဆက်ပြီးတော့ ကြည့်နေမိတယ်။ ပွဲကတော့ ကြမ်းနေပါပြီ။ဇော်ထိုက်ဆောင့် လိုးနေတာ စက်သေနတ်ပစ်သလိုပဲ။ အရမ်းမြန်နေပြီ။ တဖောင်းဖောင်းမြည်အောင်ကို ချနေတာ။ လီးကိုလည်း ကျွတ်လုလုထိ ဆွဲထုတ်ပြီး တအားပြန်ဆောင့် သွင်းတာ။ 

ဝတ်ရည်ရဲ့ ပါးစပ်ကလည်း တဏှာတွန်သံတွေ ဟင့်ကနဲဟင့်ကနဲ ထွက်လို့။ ကျေနပ်အားရစွာလည်း အမျိုးမျိုးမြည်တမ်းလို့။ ကောင်မလေးရဲ့ ခေါင်းဟာလည်း ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ ဘယ်ဘက်ကို လှည့်သွားလိုက်၊ ညာဘက်ကိုလှည့်သွားလိုက်နဲ့ တယမ်းယမ်း လှုပ်ရှားနေတယ်။ 

ခေါင်းဘယ်ညာ ယမ်းခါနေတဲ့ အချိန်မှာ ဝတ်ရည်က ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း ကော့လိုက် နှိမ့်လိုက် ဝေ့ဝိုက်လိုက် လုပ်ပေးနေတယ်။ အသက်သာ ငယ်သေးတာ။ အောက်ပေးကတော့ တကယ်ကျွမ်းနေပြီကိုး။ဖင်ကော့ပေးတာကလည်း ဇော်ထိုက် ဆောင့်ချလိုက်တာနဲ့ အံကိုက်ဗျ။ ဇော်ထိုက် ဆောင့်ချလိုက်တဲ့ အရှိန်နဲ့ ဝတ်ရည် ကော့ပေးလိုက်တဲ့ အချိန် အံကိုက်ဖြစ်တာကြောင့် လီးကြီးဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့ အားကလည်း ပိုပြင်းထန်ပြင်းသွားတာပေါ့။

‘‘ ဘွပ်ဘွပ် ဖတ်ဖုတ် ဘွပ်ဘွပ်ဘွပ် ’’

‘‘ အိုး ဇော်ထိုက် ဇော်ထိုက်။ လိုးစမ်းပါ။ ငါ့ကို ကောင်းကောင်းလိုးစမ်းပါ။ အားမနာနဲ့ တအားဆောင့်။ တအားဆော်... လိုး လိုး လိုး’’

‘‘ အမလေးလေး နင့်ဆောင့်လိုးတာ သိပ်ကောင်းတယ်။ နင့်လီးကို တအားဆောင့်ပေးစမ်းပါ။ ခံရတာ ကောင်းလွန်းလို့ပါဟ။ အားအား ငါ့ အဖုတ်ထဲ အဆုံးနစ်နစ်ပြီး ဝင်သွားတာပဲ။ တအားလိုးစမ်းပါ။ တအားဆောင့် ဆောင့်။ ငါ့ကို ပြီးသွားအောင် လိုးပေးနော်။ ငါ့အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ လျှံကျအောင် တအားလိုးပေးစမ်းပါ ’’

‘‘ ဘွပ် ဘွပ် ပလွတ် ဘူဘူ ဘွပ်ဘွပ်ဘွပ် ဗျစ်ပလစ် ’’

တအားကြုံးကြုံးလိုးနေတဲ့ ဇော်ထိုက် တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးတွေ အရွှဲသားဖြစ်တောကို ကျွန်တော်တွေ့ရတယ်။ အသက်ရှုသံကလည်း ပြင်သလားမမေးနဲ့။ ရေနွေးသုံးငွေ့သုံး မီးရထားခေါင်းတွဲကြီး ခုတ်မောင်းနေသလို တရှုးရှုးတရှဲရှဲ အသံတွေကို မြည်လို့။

ဒါပေမယ့် ဆောင့်ချက်အားကိုတော့ မပြောတတ်ဘူး။ မောနေ၊ ချွေးတွေ ရွှဲနေပေမယ့် တရကြမ်းကို ဆက်ပြီးဆောင့်-ိုးနေတယ်။ တကတဲဗျာ။ ဝတ်ရည်ကို လိုးသတ်တော့မယ့် အတိုင်းပဲ။ ကျွန်တော်လည်း ကြည့်နေရင်း စိတ်ပြန်ထလာတယ်။ လီးကလည်း ပြန်တောင်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်က ဂွင်းမတိုက်တော့ပါဘူး။ ဝတ်ရည်ကို စိတ်မှန်းပြီး ဂွင်းတိုက်ပစ်တာထက်၊ ဝတ်ရည်ကို တကယ်လိုးရ ဖို့ကိုပဲ ကြိုးစားတော့မယ်လို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပြီးပြီကိုး။ ဝတ်ရည်ကို ရအောင် လိုးနိုင်ဖို့ကလည်းသိပ်မခက်လှတော့ဘူးလို့ ကျွန်တော်သိနေတယ်လေ။ဇော်ထိုက်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကလည်း သရဲမရဲစီးသလိုလို ကြမ်းလာတယ်။ ကောင်လေးသုတ်ရည်ထွက်တော့မယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်သိပါတယ်။

ဝတ်ရည် မပြီးသေးခင်မှာ ဒီကောင်သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားမှာလားလို့တောင် ကျွန်တော်တွေးလိုက်မိတယ်။ ဒါလည်း ခပ်ကောင်းကောင်းပဲ။ ဝတ်ရည် ဆင့်တင်ငင်ငင် ဖြစ်ကျန်ခဲ့ရင် နောင် ကျွန်တော်အပီလိုးပေးတာကို ပိုစွဲမက်နိုင်တာပေါ့။ ဟုတ်ဖူးလား။ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တွေးသလို မဟုတ်ဖူး။ဝတ်ရည်တစ်ကိုယ်လုံး ကော့တက်ပြီးကာမ အရသာအထွက်အထိပ်ကို အရင်ရောက်တယ်။ ကောင်မလေး ပြီး သွားတယ်လေ။

‘‘ အား အီးအား၊ ငါထွက်ကုန်ပြီဟဲ့။ ထွက်ကုန်ပြီ။ အမလေး။ ဇော်ထိုက်ရဲ့ တအားကုန်ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်ပြင်းပြင်း အားအား ’’

ဝတ်ရည် ပြီး သွားပုံကတော့ တကယ်ကို ကြမ်းတမ်းပြင်းထန်လှပါတယ်။ ကျွန်တော် မိန်းမတော်တော်များများကို လိုးဖူးပါတယ်။ မိန်းမလိုးတဲ့ အခါမှာ ကျွန်တော်ဟာ ဘယ်တော့မှ တစ်ကိုယ်ကောင်း မဆန်ဘူး။ သူတို့ကို ပြီး အောင် အမြဲတမ်း အလေးထားပြီး လိုးတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ကာမစပ်ယှက်ကြရင်း မိန်းမတွေ ပြီး ကြတာကို ကျွန်တော် အများကြီးပဲ အတွေ့အကြုံရှိခဲ့ပါတယ်။ 

ကာမအရသာအထွက်အထိပ်ကို တက်လှမ်းရောက်ရှိ ပြီး သွားကြတဲ့ အခါမျိုးမှာ ဘယ်လောက်ပဲ အိန္ဒြေ သိက္ခာ အရှက်အကြောက်ကြီးတယ်ဆိုတဲ့ မိန်းမပဲ ဖြစ်ဖြစ် တအင့်အင့် ညည်းညူရေရွတ်ရင်း တစ်နည်းနည်းနဲ့တော့ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားပါ ဖြစ်သွားကြတာချည်းပါပဲ။သည်အတိုင်း ငြိမ်နေတာမျိုးတော့ မရှိပါဘူး။ ကျွန်တော်လည်း မတွေ့ဖူးပါဘူး။ အနည်းအများတော့ ဟော့ ကုန်ကြတာပါပဲ။

ဟောအခု ဝတ်ရည် ပြီး သွားတဲ့အခါ ဖြစ်ပုံကတော့ တကယ်ကြမ်းတယ်ဗျာ။ ကျွန်တော်တွေ့ဖူးခဲ့တဲ့ အခြားမိန်းမတွေ (သူ့အမေ ယိုင်လုစိန် အပါအဝင်ပေါ့) ပြီး သွားကြပုံတွေထက် အများကြီးကို ပိုထန်တယ်။တွန့်လိမ်ကော့ပျံ ကြွရွနေတာဟာလည်း မွေ့ရာ ပေါ်မှာ ခုန်ပေါက်နေသလိုမျိုး။ ပါးစပ်ကလည်း အားရကျေနပ်စွာ အော်ဟစ် မြည်တမ်းလိုက်တဲ့ အသံတွေကလည်း တစ်ခန်းလုံးကို ပဲ့တင်သံ ထပ်လို့။ 

တစ်ကိုယ်လုံးကော့ပျံကြွနေတာကြောင့် ဝတ်ရည်ရဲ့ ရင်သားဆိုင်ကြီးနှစ်ခုဟာလည်း ဂျယ်လီတုံးကြီး နှစ်ခုကို လင်ပန်းထဲထည့်ပြီး ကိုင်လှုပ်ပေးနေသလို တတုန်တုန်နဲ့ သိမ့်သိမ့်ကို ခါနေတာပဲ။ကျွန်တော့် အဖို့တော့ အဲဒီရင်သားဆိုင်ကြီး နှစ်ခု သိမ့်သိမ့်တုန်ခါနေကြတာက ကြည့်လို့ အကောင်းဆုံးပဲ။ သဘောအကျဆုံးပဲ။

အဲဒီလို ဝတ်ရည်တစ်ယောက် တွန့်လိမ်ကော့ပျံ မြောက်ကြွလှုပ်ခါရင်း ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ပြီး သွားတဲ့အခါ ဇော်ထိုက်လည်း ကောင်မလေးကိုယ်ပေါ်မှာ အကြောဆွဲသလို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်သွားတာကို ကျွန်တော်တွေ့လိုက်ရတယ်။ ပြီး သွားတဲ့ အချိန်မှာ ဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိတဲ့ သဘာဝအတိုင်း ဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ပတ်က ဇော်ထိုက်ရဲ့ လီးချောင်းကို တအားဖျစ်ညှစ်ယူဆွဲနေတာ ဖြစ်မှာပဲ။ ဒီလိုစည်းစိမ်မျိုးကို ကျွန်တော်လည်း ခံစားဖူးတာကြောင့် စိတ်ထဲက အားလည်းကျ မနာလည်းလိုနဲ့ဖြစ်ရတယ်။

အင်းလေ။ခုလောလောဆယ်တော့ ဇော်ထိုက်က ကောင်းစားနေတာပေါ့လေ။ မယားပါသမီးချောလေးကို ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် လိုးရတဲ့အခါကျတော့ ဒီအရသာမျိုးကို ဇော်ထိုင်ထက်ပိုပြီး ကျကျနန ခံစားရဦးမယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ကျွန်တော်က ဝတ်ရည်ကို ဇော်ထိုက်ထက်ပိုကောင်းအောင် လိုးပေးမှာကိုး။ ကျွန်တော်လိုး တာခံရတဲ့အခါ ဝတ်ရည်ဒီထက်ပိုပြီးတော့တောင် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ အပြတ်ကို ပြီးရမှာကိုး။ စောင့်ကြည့်ရဦးမယ်။

‘‘ အား...အိ ဝတ်ရည်ရာ ဘွတ် အင့် အင့် ကောင်းလိုက်တာ၊ ငါလည်း ထွက်ပြီဟေ့။ အားအား အီး...အီး ’’ 

ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်နေတဲ့ ဇော်ထိုက်ရဲ့ ပါးစပ်က အံကြိတ်ပြီး ရေရွတ်သံ ပေါ်ထွက်လာတယ်။ ဒီကောင်လေးရဲ့ ခါးဟာလည်း ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲကို လှုပ်လှုပ်သွားတယ်။မျက်စေ့နဲ့ သေသေချာချာမမြင်ရပေမယ့် ဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲမှာ ဇော်ထိုက်သုတ်ရည်တွေ ပျစ်ကနဲပျစ်ကနဲ ပန်းပန်းထွက်နေမှာကို ကျွန်တော်သိတယ်။ ပြန်မတ်တောင်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကိုလည်း ကျွန်တော်လက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ထားရတယ်။ အရမ်းကို လိုးချင်နေတာ။အခြေအနေ မပေးသေးလို့ မနည်းအောင့်အည်းပြီး ထိန်းသိမ်းနေရတယ်။

‘‘ အား ဇော်ထိုက် အိုးဟိုးဟိုး မိတယ်ဟာ။ အားရှီးရှီး အများကြီးပါလား။ နင့်လရည်တွေက အများကြီးပါလား။ ပူနွေးနွေးကြီး ကောင်းလိုက်တာ၊ ကောင်းလိုက်တာ။ အမလေးလေး၊ အားအား ’’

ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ခံရတဲ့ မိန်းမတွေ ဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိတဲ့အတိုင်း ဝတ်ရည်ဟာလည်း လှုပ်လှုပ်ခါခါဖြစ်လို့သွားပါတယ်။ ဇော်ထိုက်ရဲ့ခါးကို ခြေထောက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ချိတ်ညှပ်လိုက်တယ်။ ဝတ်ရည်ရဲ့လက်လေး နှစ်ဖက်ကလည်း ဇော်ထိုက်ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းရစ်ပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးကို တအားဖက်ထားပြန်တယ်။ 

အဲ့ဒီလို ခြေထောက်နှစ်ဖက်နဲ့ ချိတ်ညှပ်။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျကျနနသိုင်းဖက်ပြီး လူကလည်း ငြိမ်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ အောက်ကနေ ခါးတဆတ်ဆတ်လှုပ်ပြီး ဖင်ကြီးကြွလိုက် ယမ်းလိုက် ခပ်မြန်မြန် ခပ်သွက်သွက်လုပ်နေသေးတယ်။ ဇော်ထိုက်ဟာလည်း ခေါင်းကို မော့ကနဲ မော့ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတာပဲ။

ဇော်ထိုက် လီးထဲက သုတ်ရည်တွေ အကုန်အစင် ပန်းထွက်လာကုန်အောင် ဝတ်ရည်က စောက်ဖုတ်အတွင်း သားတွေ လှုပ်ရှားပြီး အတင်းညှစ်ယူရင်း ကြိတ်ပြီး ဝိုက်ဝိုက်နေမှန်း ကျွန်တော်လည်း သိတာပေါ့။ အဲဒီလို အထာမျိုးကို တော်ရုံအမျိုးသမီး မလုပ်တတ်ဘူး။ ကာမစပ်ယှက်မှု အတွေ့အကြုံ အတော်များပြီး ယောက်ျားတွေရဲ့ ဖိုမသဘာ၀ သွေးသားဓါတ်နဲ့ သုတ်ရည်ကို အရမ်း သဘောကျ မက်မောမှသာ လုပ်လေ့ရှိတာ မဟုတ်လား။

ဝတ်ရည်ကို အသက် ၁၆ နှစ်အရွယ် ချာတိတ်မလေးလို့ လျှော့တွက်ရင် မှားလိမ့်မယ်။ ဒီကောင်မလေးက အသက်သာ ငယ်သေးတာ။ အလိုးခံ ဆားဗစ်ကတော့ အတော်ကို ရင့်နေပြီ။ လိုးတာကို ကျွမ်းနေပြီ။ ပြီးတော့ လိုးတဲ့ အရသာကိုလည်း အရမ်းကို သဘောကျ မက်မောနေမှာကလည်း အထင်အရှားပဲ။ ဘယ်လိုကနေများဒီလောက်ကာမ စပ်ယှက်မှု အတွေ့အကြုံတွေ ရကုန်ပါလိမ့်။ သူ့ကို လိုးနိုင်ပြီးတဲ့ အခါမှ မေးကြည့်ရဦးမယ်။

ဇော်ထိုက် ခွေပျော့မောဟိုက်ပီး ဝတ်ရည်ရဲ့ အဖုတ်က လီးကို ဖြုတ်ယူလို့ ဘေးကို လှိမ့်လိုက်တဲ့ အခါမှာပဲ ကျွန်တော်က ခပ်ဟဟလုပ်ထားတဲ့ အိပ်ခန်းတံခါးကို အသံမမြည်အောက် ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ သူတို့နှစ်ယောက် လိုးကြတာကို အစအဆုံး ကောင်းကောင်းကြီး ချောင်းကြည့်ခဲ့ပြီးပြီပဲ။ တော်လောက်ပြီ။ ဝတ်ရည် ဘယ်လိုဏှာထန်ပြီး ရမက်ပြင်းတယ်ဆိုတာကိုလည်း သိခဲ့ရတာမို့ ဒီကောင်မလေးကို လိုးနိုင်ဖို့ကိုပဲကြံစည်ဖို့လိုတော့တာပေါ့။ သိပ်ခက်ခက်ခဲခဲတော့ ရှိမယ် မထင်ပါဘူး။ ပြေလည်မှာပါ။ 

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန်  »»»»»»»