ဖြစ်သမျှ အကောင်းဘဲ မြင်နေရတဲ့ဘဝ အပိုင်း ( ၅ )

ဖြစ်သမျှ အကောင်းဘဲ မြင်နေရတဲ့ဘဝ အပိုင်း ( ၅ )

ရေးသားသူ - သရဲလေး

ဒေါ်သိန်းနှင့်ဒေါ်အေးကတော့ အော်ဒါပြည့်ရေးအတွက် ကြိုးစားနေတာကို တွေ့ရတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အလုပ်ပြန်လုပ်ပြီးတော့ ဒေါ်မြင့်လည်း ပြန်ရောက်ချလာတယ် ။ သူက သင်္ကြန်အတွင်းမှာ ပျော်ရွှင်စေဖို့ ငွေပေးကာ မနေ့ကစလို့ အလုပ်ပိတ်ကြောင်း ပြောတယ် ။ ဒေါ်မြင့် ပေးတဲ့ ငွေကို အားလုံးပျော်ရွှင်စွာ နှင့် ယူပြီး အိမ်ပြန်ကြတော့တယ် ။ အိမ်ရောက်မှတီဗွီနှင့် DVD စက်ကိုဖွင့်ပြီး ဇာတ်ကားကြည့်နေတဲ့ အဖေကို သွားတွေ့တယ် ။ 

သူကပြုံးပြီး “ သား..လာလေ..သင်္ကြန်အတွင်းမှာ မင်းအတွက် ကာရာအိုကေ ဆိုဖို့ ဝယ်လာတာ ..” လို့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ဒေါ်မြင့်ဆီကနေ ပေးတဲ့ ငွေကို အဖေ့ကို ကန်တော့ကာ ပေးတော့ သူကလည်း ဆုတွေပေးပြီးတော့ “ သား...အဖေ သင်္ကြန်ရက်မှာ အိမ်မှာမရှိဘူး..မနက်ဖြန်မနက်ဘဲ အဖေ. .အလုပ်သွားလုပ်ရမယ် ..” ပြောတယ် ။ “ ဟုတ် အဖေ..” လို့ ဖြေပြီးတော့ ထမင်းဟင်းတွေ ချက်ပြီး သာအဖနှစ်ယောက် စားသောက်ပြီး ၊ အိပ်ရာစောစောဝင်ကာ အိပ်လိုက်ကြတော့တယ် ။ 

အလုပ်ပိတ်ရက်မို့ မနက်စောစော ထပေမဲ့ အဖေက သူ့အလုပ်ဆီ သွားတာကို နုတ်ဆက်ပြီး မနက်စာချက်ပြုတ်ပြီးနေလိုက်တော့တယ် ။ သင်္ကြန်သီချင်းလေး ဖွင့်ပြီး ထိုင်နေတုန်းမှာ ဒေါ်သိန်း ရောက်လာပြီး “ ဒေါ်မြင့် ခေါ်တယ် ..” လို့ ပြောတော့ စက်တွေပိတ်ကာ မီးတွေလည်းပိတ်ပြီးမှ ဒေါ်သိန်းနှင့်အတူ ဒေါ်မြင့်အိမ်ကို သွားကြတယ် ။ ဒေါ်မြင့်အိမ်ကို ရောက်သွားတော့ ဒေါ်မြင့်က ဒေါ်သိန်းနှင့်ဒေါ်အေးကို “ ဘာလုပ်မလဲလို့ ..” မေးတော့ ဘုရားဖူးထွက်ဖို့ ကားလက်မှတ်ဖြတ်ထားကြောင်း ပြောတော့ လမ်းမှာသုံးဖို့ ငွေထုတ်ပေးတယ် ။ 

ကျွန်တော့်ကို မေးတော့ “ အိမ်မှာ ကာရာအိုကေဘဲ ဟစ်ပြီးနေမှာ..” လို့ဘဲ ပြောလိုက်တော့ သူက ပြုံးပြီး ကျွန်တော့်ကို ငွေပေးတယ် ။ မနေ့ကရော ဒီနေ့ပါ ထပ်ပြီးပေးတော့ အပြုံးတွေ ကိုယ်စီနှင့် ဒေါ်အေးကတော့ ဒေါ်မြင့်ကို နုတ်ဆက်တော့ ဒေါ်သိန်းလည်း နုတ်ဆက်တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူကို နုတ်ဆက်ပြီးစကားပြောတော့ သူက

“ မောင်..အိမ်ပြန်ပြီး..မမဆီကို ပြန်လာခဲ့နော် ..”  လို့ တိုးတိုးလေး ပြောတယ် ။ သူကို ခေါင်းညှိတ်ပြပြီး ဒေါ်သိန်းနှင့်အတူ ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ ဒေါ်အေးက ဒေါ်သိန်းကို ပြုံးပြီး

“ အသိန်းရယ်.. ဒို့ကတော့ အိုကေပြီ .. မင်းလည်း အဆင်သင့် လုပ်ထားပြီလား..မြန်မြန်နော်.. ကားလာခေါ်မဲ့ အချိန်က နီးကပ်နေပြီ ..” လို့ ပြောကာ ထွက်သွားသလို ကျွန်တော်တို့အိမ်ကို ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။

ကျွန်တော်လည်း အိမ်ပြန်ဝင်တော့ အဖေ ပေးထားတဲ့ ဖုန်းက ဖုန်းသံ မြည်တော့ ထူးတယ် ။ “ မောင်လေး..လာခဲ့တော့ကွယ် ..”  လို့ ဒေါ်မြင့်က ပြောတော့တယ် ။ မနေ့ကဘဲ အဖေပေးတာ သူဘယ်လို သိသွားသလဲပေါ့ .. တွေးမိတယ် ။ “ ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ..” လို့ပြောပြီး တံခါးတွေပိတ်ကာ ဒေါ်မြင့်ဆီကို သွားတယ် ။ ခြံတံခါးကို ပိတ်ချိန်မှာ ဒေါ်သိန်းအထုတ်ကို ဆွဲကာ ဒေါ်အေးအိမ်ဆီ သွားတာကို ခပ်ရေးရေး မြင်လိုက်ရတယ် ။ ဒေါ်မြင့် အိမ်ကို ကျွန်တော် သွားလိုက်တော့ ဒေါ်မြင့်ဟာ အိမ်ထဲကနေထွက်လာပြီး ပြုံးပြတယ် ။

သူနှင့်အတူဘဲ အိမ်ထဲကို ဝင်သွားတော့ သူက “ မောင်ရယ်.... အရမ်းချစ်တယ် ..” လို့ ပြောပြီး အနမ်းပေးကာ အိမ်နောက်က စားသောက်ခန်းကို ခေါ်သွားတယ် ။ စားပွဲပေါ်အရက်နှစ်ခွက်နှင့် အမြည်းအချို့ကိုတွေ့လိုက်ရတယ် ။ အရက်ပုလင်းတစ်လုံးနှင့်အတူ ဘီယာပုလင်း နှစ်လုံးကို စားပွဲမှာ တင်ထားတယ် ။ သူနှင့်အတူဘဲ ကပ်ပြီးထိုင်ကြတယ် ။

အရက်ပုလင်းကနေ အရက်ကိုငှဲ့ကာ ရေမရောဘဲ ပေးကာ ရေတစ်ဖန်ခွက်ငှဲ့ပြီးမှ ဘီယာ တစ်ပုလင်းကိုဖောက်လိုက်တယ် ။ သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြီးနမ်းကာ

“ ဆေးအရက်က မောင့်အတွက်.. မမက ဘီယာဘဲ သောက်မှာ ..” လို့ ပြောပြီး ဖန်ခွက်ကိုပေးပြီး သူ့ရဲ့ဘီယာပုလင်းနှင့်တိုက်ပြီး သောက်လိုက်ကြတယ် ။ ရင်ထဲကို ခါးပြီးတော့ အပူစီးကြောင်း အူထဲကို လိမ့်ဆင်းသွားတယ် ။ “ အား..” လို့ ညီးပြီး တစ်ငုံသောက်ပြီး ဖန်ခွက်ကို စားပွဲပေါ် တင်လိုက်တယ် ။ “ မောင် ထပ်သောက်အုံး ..ဒါကမောင့်အတွက်..မမဝယ်လာခဲ့တာ ကျားအားတိုးစေတဲ့ ဆေးအရက် ..” လို့ ပြောကာ နောက်တစ်ခွက် ငှဲ့ပေးပြီး အမြည်းကျွေးတယ် ။ သူကျွေးတဲ့ အမြည်းစားပြီးတော့ သူ့ရဲ့ ပါးကို အနမ်းပေးတယ် ။

“ အန်တီ ကေသီ မတွေ့ပါလား ..” လို့ ပြောတော့ သူက “ မနက်ကတည်းက ထွန်းမင်းဆီ သွားပြီ ..” လို့ ပြောပြီး ဘီယာနှစ်ငုံသောက်ကာ အမြည်းကို စားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အရက်တစ်ငုံသောက်ပြီး အမြည်းစားကာ သူ့ကိုလည်း ခွံ့ကျွေးလိုက်တယ် ။ အရက်ကို အကုန်သောက်လိုက်သလိုဘဲ သူရဲ့ဘီယာကို အကုန် သူလည်းသောက်လိုက်တယ် ။

အမြည်းစားပြီး ဝါးရင်းနှင့် “ မောင် ဒီလို နေရတာ သဘောကျရဲ့လားကွယ်..”  လို့ သူကပြောတော့ “ အရမ်းသဘောကျပါတယ် မမ ..”  လို့ ပြောပြီး သူ့ကိုဆွဲကာ အနမ်းပေးလိုက်တော့တယ် ။

...........................................

( ၉ )

“ မောင်ရယ်.. လူရိုးလေး..” လို့ ပြောပြီး အနမ်ပေးတော့တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုဖက်ကာ ပြန်ပြီး သူ့ရဲ့ အနမ်းကို တုံ့ပြန်ပေးလိုက်တယ် ။ ဒေါ်မြင့်ကပြုံးပြီးတော့

“ ကေရယ်..ထွက်ခဲ့တော့လေ ချစ်ယောက်မရယ် ..”  လို့ ပြောတော့ ဖန်ခွက်ကိုင်ပြီး “ ဟုတ်ကဲ့ပါ.. ချစ်ယောက်မရယ် ..” လို့ ပြောကာ ကျွန်တော်တို့ဆီ လျှောက်လာတယ် ။ ခုံကို ဆွဲကာ ကျွန်တော့်ကို အလယ်ကနေထားပြီး ဒေါ်ကေသီလည်း ကပ်ပြီး ထိုင်တယ် ။ မိန့်မနှစ်ယောက် ပြုံးကာ ပါးနှစ်ဘက် ခွဲပြီး အနမ်းပေးကြတယ် ။ “ မကေသီက ထွန်းမင်းဆီ သွားတယ်ဆို.. မမြင့် ..” လို့ သူက ပြုံးပြီးတော့ “ ထွန်းမင်းက နောက်ဆိုရင် နိုင်ငံခြားထွက်မှာ ..သူကို မြန်မာနိုင်ငံမှာ..လွတ်လပ်စွာ နေပါလို့ ခွင့်ပြုထားတယ်ကွဲ..”  ပြောပြီးတော့ သူ့အခန်းကို သုံးယောက်လုံး သွားကြတယ် ။ “ ဆေးမကူရင်တောင် အချစ်အရမ်းကြမ်းတဲ့ မောင်လေးက.. ဒီနေ့ ဆေးအကူနှင့်ဆိုရင် မမတို့နှစ်ယောက်လုံးကို ပိုပြီးချစ်ပေးနိုင်ပါတယ်..” ပြောပြီး ကုတင်အနီးအရောက်မှာ ကျွန်တော့် ရဲ့ အဝတ်တွေကိုချွတ်ပေးပြီး ကုတင်ပေါ်တွန်းပြီလှဲချလိုက်တယ် ။ 

ဒေါ်မြင့်က မင်္ဂလာဆောင်ကို သွားရင် ဝတ်သလိုမျိုး ပိုးချိတ်ထမိန် အနီရောင်နှင့် အနက်ရောင် ဇာအင်္ကျီ ကိုချွတ်လိုက်တယ် ။ ဘော်လီသာ ဝတ်ပြီးတော့ အတွင်းခံမဝတ်ထားတော့ မဲနက်နေတဲ့ တောအုပ်ကလေးကို ကြည့်နေချိန်မှာ ဘော်လီကို ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်ကို တက်လာခဲ့တယ် ။

တကယ်လည်း ဆေးအကူကြောင့်ဘဲ လီးကလည်း အာကာသကို သွားမဲ့ဒုံးပျံလိုဘဲ တင်းကာ ထောင်နေတယ် ။ မကေသီကတော့ သူ့ရဲ့ခြေသား ထမိန်အစိမ်းရောင် ပါးပါလေးနှင့် အနက်ရောင် တီးချပ်ဝတ်ကာ ကုတင်ဘေးက အလှပြင်ခုံမှာဘဲ ထိုင်ကာ ကြည့်နေတယ် ။ ဒေါ်မြင့်ကတော့ လီးကို ဂွင်းထုပေးပြီး ဒစ်ဖျားလေးကို နုတ်ခမ်းနှင့်ငုံစုပ်ကာ လျာဖျားလေးနှင့်ယက်ပေးတော့တယ် ။ 

အရမ်းတင်းပြီး သူ့ရဲ့ ဖင်လေးကို လက်လှမ်း သူ့ရဲ့အဖုတ်ကို လက်နှင့်လှမ်းကာ ပွတ်ပေးပြီးလက်ညိုးအထိုးသွင်းလုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ “ အား...ရှီး..မောင်ရယ် ..” လို့ သူ့ဆီကနေ ညီးသံလေး ထွက်လာသလို ကျွန်တော်လည်း “ အား...ရှီး..မမမြင့်ရယ် ..” လို့ ညီးလိုက်ရတော့တယ် ။ သူ့ရဲ့ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းပြီး တရူးရူးနှင့်လေကို ရှူထုတ်လာတယ် ။ သူ့ကို ဆွဲပြီးတော့ ပက်လက်အနေထား နေခိုင်ပြီး အနမ်းပေးကာလီးကို သူ့ရဲ့အဖုတ်မှာတေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်တယ် ။ 

သူ့ရဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို လည်တိုင်ကို သွယ်ပြီး ဖက်ကာ “ အား..ရှီး..မောင်ရယ် ..” လို့ ညီးသံလေး ထွက်လာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို အနမ်းပေးပြီး မနှေးမမြန် ဆောင့်ကာ လိုးပေးတော့တယ် ။ သူ့က အနမ်း ဖယ်ခွာပြီးတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ပါးကို လက်နှစ်ဘက်ကိုင်ပြီး စိုက်ကြည့်ကာ “ အား..ရှီး...မောင်လေး..အရမ်းထိတယ်.. ” လို့ ညီးသံလေးနှင့်ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုပိုပြီး အရှိန်မြင့်ကာ ဆောင့်ပြီးလိုးပေးတော့ သူ့ရဲ့လက်တွေက ပခုံးကိုပြောင်းပြီး နုတ်ခမ်းကို သွားနှင့်ကိုက်ကာ

“ အား...ရှီး...မောင်လေးရယ်... ကောင်းလိုက်တာ...အား.. ဆောင့်ပါ...မောင်ရယ်.. အား...အမလေး...အရမ်း ကောင်းတယ်..မောင်ရယ်... အား...မောင်ရယ်... အား ..” ညီးသံလေးနှင့် အံကြိတ်ကာ ပြောတယ် ။ သူ့ရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဆွဲကာ မြန်မြန်ဆောင့်လိုးပေးတယ် ။ သူ့ဆီကလည်း ညီးသံတွေဟာ ပိုပြီးထွက်လာခဲ့တယ် ။ (၂) မိနစ်ခန့်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပေးတာ

“ အား...ရှီး..မောင်ရယ်...ပိုကြမ်းပေးပါ..မမပြီးခါနီးပြီ... အား...ရှီး.. မောင်ရယ် ..” လို့ ညီးကာ ကျွန်တော့်ကိုတောင်းဆိုတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ဆွဲကာ ထူပြီးလက်ထောက်ခိုင်းတယ် ။ သူ့ရဲ့ အပေါ်ကနေမှောက်ပြီး ခွေးလိုးလိုးပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့ လက်တစ်ဖက်က နောက်ပြန် ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးပြီးတော့

“ အား...ရှီး...မောင်ရယ်... မြန်မြန် ဆောင့်ပေးပါ..အား..ရှီး..မောင်ရယ်..အား.. အရမ်းကောင်းနေပြီ... အား....မောင်ရယ်... လိုးပေးစမ်းပါ..မြန်မြန်...အား....” လို့ သူက ညီးတော့ လက်ကို သူ့ရဲ့ခါးဆီကို ပြောင်းပြီးတော့ ကိုင်ကာ ဆွဲဆွဲပြီးတော့ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့တွေက အိပ်ရာခင်းကိုချေပြီးတော့

“ အား...ရှီး...အမလေး..ပြီးတော့မယ်...မောင်ရယ်...အား...ရှီး..အမလေး.... ကောင်းလိုက်တာ....အား...အမလေး...မောင်ရယ်..ပြီးပြီ...အား...ရှီး...မောင်ရယ် ..”

ညီးပြီး ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ မှောက်ပြီး အသက်ပြင်းပြင်း ရှူနေတော့တယ် ။ အနောက်က နို့နှစ်လုံးကလာထိပြီး ကျွန်တော့်ကို အနောက်ကနေ အနမ်းပေးတော့ မကေသီဟာ သူ့ရဲ့ အဝတ်တွေချွတ်ပြီး အနမ်းပေးတာကို ပြန်ပြီးအနမ်းပေးလိုက်တယ် ။ မမြင့်ဆီကနေ လီးကိုနုတ်ပြီး မကေသီဘက်ကို လှည့်ကာ သူ့ကို အနမ်းပေးပြီး မမြင့်ဘေးမှာ ပက်လက်လှဲချလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့နို့တွေကို ချေပြီးတော့ သူ့ရဲ့ အဖုတ်ကို လျာဖျားလေးယက်ကာ အထဲကို သွင်းပြီး လုပ်ပေးတယ် ။ 

အရည်တွေ ထွက်လာတာကို စုပ်ယူကာ မျိုချမှ လီးကလည်း ပိုပြီးတော့ကို တင်းလာတယ် ။ သူ့ရဲ့ လက်တွေက ကျွန်တော့် ခေါင်းကို ဆွဲယူကာ အနမ်းပေးပြီး “ မောင်...မမ... အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ...လုပ်ပေးပါတော့ ..” လို့ ပြောတယ် ။

လီးနှစ်ချက်ခန့်ဂွင်းထုပြီး သူ့ရဲ့ အဖုတ်မှာချော်ချော်ကာ အဆုံးထိဖြည်းဖြည်းချင်း အဆုံးထိ သွင်းလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့လက်က ပခုံးနှစ်ဘက်ကိုင်းတင်းုပ်ကိုင်ပြီးတော့

“ အား...ရှီး.. မောင်ရယ်.. ” လို့ ညီးသံလေး ထွက်လာခဲ့တယ် ။ လီးအဝင်မှာ ချိုင့်ပြီးဝင်သွားပြီး ပြန်အထွက်မှာ လီးကို စုပ်ယူပြီးထွက်လာတာလေးကို ကြည့်ပြီးတော့ အချက် (၂၀) ခန့်ဖြည်းဖြည်း လိုးပေးပြီး သူ့ရဲ့ နို့ကိုကိုင်ကာ မနှေးမမြန် ဆောင့်လိုးချိန် မမမြင့်က ဘေးကနေ ညို့မျက်လုံးလေးနှင့် စိုက်ကြည့်နေတော့တယ် ။ သူ့ကို ကြည့်ပြီး မကေသီကိုဘဲ ဆောင့်လိုးပေးတယ် ။ မကေသီက နေပြီး ညီးသံလေးတွေ ထွက်ပြီး

“ အား...ရှီး..မောင်ရယ်... ကောင်...အား..ကောင်းတယ်.. အား...ရှီး..မောင်ရယ်.. အား... ဆောင့်ပေး..ပါ...အား...ရှီး... မောင်ရယ်...”  ပြောပြီး ပါးနှစ်ဘက်ကိုဆွဲကာ သူ့ကို စိုက်ကြည့်ခိုင်းတယ် ။ မကေသီကို စိုက်ကြည့်ပြီး သူ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေပေးပြီး မြန်မြန်ဆောင့်ကာ လိုးပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ပြီးချင်လာပြီမို့သူ့ကို

“ အား...ရှီး..အိုး..မမရယ်.. မောင်ပြီးချင်ပြီ... မမကေသီ ..”  လို့ ပြောတော့ သူကလည်း “ အင်း..မမလည်း.. ပြီးတော့မယ်..မောင်ရယ်... ” လို့ ပြောကာ ကျွန်တော့်ကို ရပ်ခိုင်း ၊ပြီးမှ ဖင်လေးကို ကော့ကာ ထောင်ပေးတယ် ။ (၁၅) မိနစ် ခန့်လိုးထားတော့ ပင်ပန်းပေမဲ့ သူ့ရဲ့လက်နှင့်လက်ကြားကို ခြေတစ်ဖက်ကို ထားပြီး သူ့ရဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကြားမှာ ခြေတစ်ဖက်ထားပြီး လီးကို သူ့ရဲ့အဖုတ်မှာ တေ့ပြီး ဆောင့်သွင်ကာ လိုးပေးတော့တယ် ။

“ အား...ရှီး..မောင်ရယ်...ကောင်းနေပြီ...မြန်မြန်ကွယ်...မမလည်း..ပြီးတော့မယ်..” လို့ ပြောကာ ကျွန်တော့်ကို နောက်ပြန် လက်လှမ်းကိုင်တယ် ။ ကျွန်တော်လည်းဘဲ မြန်မြန် ဆောင့်လိုးပေမဲ့ နှေးသလို ခံစားမိပြီး သူ့ရဲ့အနောက်ကို ခြေနှစ်ဘက်ပြောင်းပြီး လီးကိုပြန်သွင်းပြီး မြန်မြန်ဘဲ သူ့ခါးနှစ်ဘက်ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။

“ အား...ရှီး...မောင်ရယ်.. အမလေး...ပြီး...ပြီး..ပြီးပြီ...မောင်ရယ်..အား... ရှီး.. ” ညီးပြီး မှောက်ကျသွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း နသိုးကြိုးပြတ်ဆောင့်ကာလိုးပြီး “  အား...ရှီး...အား...ပြီးပြီ..မမ...အား...မမ.. .ကျွန်တော်ပြီး...ပြီးပြီဗျာ..... ” လို့ ညီးပြီး ပြီးသွာတော့တယ် ။

သုံးယောက်လုံး အမောပြေတော့မှ ဘေးတစ်ယောက်ကို ဖက်ကာ မျက်လုံးမှိတ်ကာ သူတို့နှင့် စကားပြောနေလိုက်ပါတယ် ။ “ ဒေါ်ကေသီဟာ ဒေါ်မြင့် ယောကျ်ား တစ်ဝမ်းကွဲ ညီမ ၊ ဆွေမျိုးတွေနှင့် အဝေးမှာ နေကြ သူမို့ ဦးထွန်းမြိုင်ကို လာပြီး ပြုစုပေးတာ ၊ ဒေါ်သိန်းနှင့် ဒေါ်ကေသီက ညီမ အဖြစ်ဘဲ အမည်ခံပေးတာက ဒေါ်ကေသီနှင့် သူက လက်နှင့်ဘဲ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် လုပ်ပေးကြပြီး မိန့်မချင်း ချစ်ကြိုက်သူတွေ ဖြစ်ကြတယ် ..” လို့ သူတို့က ပြောပြတော့မှ သိလိုက်ရတော့တယ် ။ သုံးယောက်လုံး အတူဘဲ ရေချိုးခန်းကို ဝင်ပြီး ရေဆေးကာ စားပွဲကိုသွားကာ စားသောက်ကြတယ် ။ 

စားသောက်ပြီးသွားတော့ ဒေါ်ကေသီက “ မမမြင့်ရယ် အခွေရလာတာ ရှိတယ်.. မောင့်နှင့်အတူ..ကြည့်ရအောင် ..”  ပြောပြီး သူ့အခန်းကို ဝင်သွားတယ် ။ ပြန်ထွက်လာတော့ DVD ဇာတ်ကားခွေ (၁၀) ခွေကို ယူလာပြီး ထောင်ပြတယ် ။ ဘော်လီနှင့် အတွင်းခံဝတ်ပြီး ရိုက်ထားတဲ့ ပုံတွေက အရမ်းမိုက်တယ် ။

အိမ်ရှေ့က တံခါးကို ပိတ်ထားတာမို့ ဘေးက ဖွင့်ထားတာတွေကိုလည်း ပိတ်လိုက်ကြတယ် ။ တစ်ထပ်တိုက်လေးထဲမှာ အလုံပိတ်လိုက်တော့ ဇာတ်ကားကြည့်ရတာ အသံအကုန်မြင့်ရင် အကုန်ကြားနေရတော့တယ် ။ DVD အခွေကို ထည့်ပြီး ရီမုတ်ကွန်ထရိုးနှင့် Play all ကို နှိပ်ကာ စောင့်နေလိုက်တယ် ။ စာတန်းတွေပေါ်လာတော့ ကျော်လိုက်တယ် ဇာတ်လမ်းအစ ရေကူးကန်ဘေးမှာ ကောင်လေးတစ်ယောက်က ရေကန်ထဲက အမှိုက်တွေကို ဆယ်နေတယ် ။ ကောင်လေးကို စိုက်ကြည့်ပြီးတော့ မိန်းမကြီးနှစ်ယောက်က စကားတွေ ပြောကြတယ် ။

သူတို့ ဘာပြောမှန်း နားမလည်ပေမဲ့လည်း သူတိုရဲ့ အပြုမူကိုဘဲ ကြည့်ရတာကိုးဗျ ။ ဆက်ပြီးကြည့်မှ မိန်းမကြီး နှစ်ယောက်မှ တစ်ယောက်က ကောင်လေးကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ် ။ ကောင်လေးက မိန်းမနှစ်ယောက်ဆီကို သွားလိုက်တယ် ။ ခေါ်တဲ့ မိန်းမက ဘာပြောသလဲ မသိဘူး။ ကောင်လေးကခေါင်းညှိတ်ပြီး အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်တယ် ။ ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး မိန်းမနှစ်ယောက်က ကောင်လေးကို ကြည့်ကာ အနီးကို ခေါ်တယ် ။

ကောင်လေးလည်း မိန်းမ နှစ်ယောက်ကြားမှာ ရပ်တော့ ရွှေဟန်းချိန်းနှင့် ပုလဲလက်စွပ်ကို ဝတ်ထားတဲ့ မိန်းမက အရင် လီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးပြီး ကောင်လေးကို ဆွဲကာ လီးကို စပြီးစုတ်ပေးတယ် ။ “ အိုး...ရှီး.. ” ညီးသံလေးနှင့် မိန်းမကြီးခေါင်းကို ကိုင်ကာ ရှေ့တိုး ၊ နောက်ဆုတ် ကောင်လေးက လုပ်ပေးတယ် ။ နောက် မိန်းမကြီးတစ်ယောက်ကတော့ ထိုင်ခုံကနေဆင်းပြီး ဒူးထောက်ကာ ကောင်လေး လီးကိုစုတ်နေတဲ့ မိန်းမဆီကနေ ယူပြီး စုတ်ပေးတော့တယ် ။ 

ဂွင်းကို မြန်မြန် ထုပြီးတော့ လီးတစ်ချောင်းကို လှည့်ပတ်ကာ စုတ်ပေးတယ် ။ နောက်မိန်းမ တစ်ယောက်က အဝတ်တွေကို ချွတ်ပြီးတော့ စားပွဲပေါ် လက်ထောက်ပေးတယ် ။ လီးစုတ်နေတဲ့ မိန်းမက ရပ်ပေးတော့ ကောင်လေးက စားပွဲမှာ လက်ထောက်ထားတဲ့ မိန်းမရဲ့ အဖုတ်ကို လျာနှင့်ယက်ပေးပြီးမှ လီးကို တေ့ကာဆောင့်ပြီးသွင်းလိုက်တော့ “ အိုး...ရက်စ်..ဘေဘီ...အား..အား...ရှီး...အာ..ဟာ...အာဟာ.. ” လို့ ညီးကာ ကောင်လေး ဆောင့်လိုးသမျှကို တင်းခံပေးနေတယ် ။ 

ဇာတ်ကား ကြည့်ုပြီးတော့ ဒေါ်မြင့် နှင့် ဒေါ်ကေသီရဲ့ ခေါင်းတွေဟာ ကျွန်တော့် ပခုံးပေါ်မှီကာ ကြည့်ကြတယ် ။ ကောင်လေးက စားပွဲပေါ်က မိန်းမကို (၃) မိနစ်ခန့် ဆောင့်လိုးပေးပြီး နောက်မိန်းမဆီကို လှည့်ကာ အနမ်းပေးပြီး သူ့ကို စားပွဲပေါ်မှာ ထိုင်စေပြီး အဖုတ်ကို ယက်ပေးကာ လီးကိုအဖုတ်မှာ တေ့ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ် ။ လက်နောက်ပြန် ထောက်ကာ ပေါင်ကားထိုင်နေရာမှ လက်တစ်ဘက်က ကောင်လေးရဲ့ လည်တိုင်ကို ကိုင်ပြီး ညီးရင်းနှင့် သူလည်းပြန်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နှင့် လိုးပေးတယ် ။ “ အား..အား.. အဟာ.. ”  ညီးသံလေးနှင့်ညီးပြီး ဘေးက မိန်မနှင့် နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းကြတယ် ။ 

ကောင်လေးက ကြမ်းကြမ်းလိုက် မနှေးမမြန် လိုးလိုက် လုပ်ပေးတယ် ။ သူ့ကို လိုးတာ ရပ်ပြီး နောက်မိန်းမဆီ ပြောင်းကာ ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်စေပြီး အနမ်းပေတယ် ။ ပြီးမှဘဲ အဖုတ်မှာ မသွင်းဘဲနှင့် သူ့ရဲ့ ခရေမှာ တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းတယ် ။ “ အား..ဟာ...ရှီး...အား..အိုး. ..” ညီးပြီး လက်တင်ကို တင်းတင်းကိုင်ကာ ဘေးက မိန်းမနှင့် အနမ်းပေးပြီး ခံပေးတယ် ။ ကောင်လေးက ခရေထဲကနေ နုတ်လိုက်ကယ ပြန်သွင်းပြီး ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးတယ် ။

သူ့အထဲကနေ လီးကို နုတ်ပြီး နောက်မိန်းမကို ဆွဲယူကာ စားပွဲပေါ်မှာ မှောက်ကာ နေစေပြီးတော့ လီးကို သူ့ရဲ့ ခရေမှာ တေ့ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့တယ် ။ “ အား...ရှီး..” လို့ ညီးပြီးတော့ ကောင်လေး ဖင်ကိုနောက်ပြန်ကိုင်တယ် ။ ကောင်လေးက ဖြည်းဖြည်း (၁၀) ချက်ခန့် လိုးပြီးမှာ ခါးကို ကိုင်ကာ ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပြီးတော့ ညီးသံတွေ ထွက်လာတယ် ။ မိန်းမလည်း အော်ညီးပြီး ကောင်လေး ဆောင့်လိုးသမျှကိုခံပေးတယ် ။ 

အချက် (၄၀) ခန့် ဆောင့်ကာ လိုးပြီး လီးကို ထုတ်ကာ ဂွင်းမြန်မြန်ထုတော့ စောင့်နေတဲ့ မိန်းက ဘေးက သူတို့ စားနေတဲ့ စပျစ်သီးတွေ ထည့်ထားတဲ့ ပုဂံကို ယူကာ လီးက ထွက်တဲ့ အရည်တွေကို ခံယူတယ် ။ ပထမပန်းလိုက်တာ မျက်နှာပေါ်မှာ စင်ပြီး ဒုတိယ ၊ တတိယ အကြိမ်မှဘဲ ပုဂံပေါ်ပန်းလိုက်တယ် ။ ပုဂံကို စားပွဲပေါ်မှာ တင်ပေးပြီးတော့ ကောင်လေး လီးကို စုတ်ပေးကြတယ် ။ တခန်းပြီးသွားချိန်မှာတော့ သူတို့နှစ်ယောက်လည်း တော်တော်ဖီး(လ်)သွားကြတယ် ထင်တယ် ။ ပုဆိုးထဲကနေ ငေါပြီးထွက်နေတဲ့ လီးကို ပွတ်သပ်ကာ ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်တယ် ။ 

ဒေါ်မြင့်ကတော့ နုတ်ခမ်းချင်း အနမ်းပေးချိန်မှာ ဒေါ်ကေသီက လီးကို စုတ်ပေးပြီးတော့ အပေါ်မှာ တက်ထိုင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့တယ် ။ ဒေါ်မြင့်ရဲ့ နို့တွေကို ချေပေးပြီး အနမ်း ပြန်ပေးကာ ဒေါ်ကေသီ ဆောင့်လိုးတာကို ခံပေးတယ် ။ ဒေါ်ကေသီကတော့ “ အား...ရှီး...မောင်ရယ်... ကောင်းလိုက်တာကွာ...အား.. .ရှီး...” လို့ ညီးပြီးဆောင့်လိုးတယ် ။ 

ဒေါ်မြင်ရဲ့ ထမိန်ကို ဖြေချလိုက်ပြီးတော့ လက်တစ်ဘက်က သူ့ရဲ့ အဖုတ်ထဲ ထည့်ကာ မွှေပေးပြီး နို့တွေကို စို့ပေးလိုက်တယ် ။ မျက်လုံးလေးမှေးကာ အလုပ်ခံပြီးတော့ “ အား...ရှီး...မောင်ရယ်...အား...ရှီး.... ” ညီးကာနေတော့တယ် ။

ဒေါ်ကေသီက လိုးတာကို ရပ်ပြီးတော့ လီးကို သူ့ရဲ့ အဖုတ်ကနေ နုတ်ကာ သူ့ရဲ့ ခရေဝမှာ ပြောင်းတေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချတယ် ။ “ အာ့.. ” လို့ တချက် ညီးပြီး တစ်လက်မလောက် သွင်းပြီး ခဏ ရပ်ထားတယ် ၊ ဒေါ်မြင့်က ဒေါ်ကေသီရှေ့ကရပ်ကာ နုတ်ခမ်းချင်း အနမ်းပေးတယ် ။

ဒေါ်ကေသီဟာ ဒေါ်မြင့်ကို အနမ်ပေးပြီးတော့ အဆုံးထိကို ထိုင်လိုက်ကာ ဒေါ်မြင့်ကို တင်းတင်းဖက်ကာ “  အား....ရှီး...မောင်လေးရယ်... အား.. ”  ညီးလိုက်တယ် ။ ဒေါ်ကေသီရဲ့ လက်တွေကို ဒေါ်မြင့်က ဖယ်ပြီး အိမ်အတွင်းထဲကို ပြန်ဝင်သွားတယ် ။

ဒေါ်ကေသီဟာ လီးကို အဆုံးထိသွင်းပြီး နောက်ပြန် ကျွန်တော့် အပေါ်မှာမှီပြီ အနမ်းပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့ နို့တွေကို ဆွဲကိုင်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေပေးမှပြန်ပြီးတော့ ညီးသံလေးနှင့် အနမ်းကို တုံ့ပြန်ခဲ့တယ် ။ သူဖြည်းဖြည်းချင်းလိမ့်ကာ လူးကာ လိုးပေးပြီး အနမ်းပေးတယ် ။ စီးပြီး တင်းကျပ်နေတာများဗျာ.. လီးထိပ်တွေတောင် ကျိန်းပြီး နာသွားတယ် ။ ဒေါ်မြင့်လည်း ပြန်ရောက်လာပြီး ဘေးကနေ ထိုင်ကာ ကျွန်တော်တို့ လိုးကြတာကို ကြည့်နေတယ် ။ 

ကေသီက ထိုင်ခုံရှေ့က ခုံပေါ်မှာ လက်တင်ပြီးတော့ မြန်မြန်ဘဲ လိုးတော့တယ် ။ “ အား..ရှီး..မောင်လေး..” လို့ ညီးပြီး မြန်မြန်ဘဲ ထိုင်ထ လုပ်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ ခါးကို ဆွဲကာ ပြန်လိုးပေးတယ် ။ “ အား..ရှီး...မောင်လေး..မြန်မြန်...လိုးပေးပါ ..” ပြောပြီး ထရပ်ကာ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆက်တီပေါ်မှာ လက်ထောက်ပေးတယ် ။

ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ ခရေမှာဘဲ လီးကို ဆက်သွင်းပြီးတော့ ဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ “ အား... ရှီး... အမလေး..ကောင်းလိုက်တာ...ပြီးတော့မယ် ..” လို့ ညီးသံလေးပေတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို့မြန်မြန်ဆောင့်လိုးပေးတော့

“ အား...ရှီး...မောင်လေး...ရယ်...မမ...ပြီး..ပြီးပြီ...မောင်လေး...အား...ရှီး ..” ညီးကာ ဂျို့ထိုးသလို အသက်ကို ဝဝရှူနေတော့တယ် ။ သူ့ကို အနားပေးပြီးတော့ ဆက်တီ ပေါ်မှာ ပြန်ထိုင်တော့ ဒေါ်မြင့်ဟာ လီးကို ဆီတွေ သုတ်ပေးပြီးတော့ သူ့ရဲ့အဖုတ်ရော ၊ ခရေပါ သုတ်လိုက်တယ် ။ ပြီးမှ လီးအပေါ်မှာ သူ့ရဲ့ အဖုတ်ကို တေ့ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လိုက်တယ် ။

“ အား...ရှီး...မောင်လေး..ရယ်...” တစ်ချက် ညီးပြီးတော့ နုတ်ခမ်းချင်း အနမ်းပေးပြီး မြန်မြန်ဘဲ ဆွဲကာ လိုးပေးတယ် ။ “ အား...ရှီး..အမလေး..” ညီးသလို “ အား..ရှီး...ကောင်းလိုက်တာ...မောင်ရယ်... အား..ဟင်း... ” ညီးကာ မြန်မြန်ဘဲ လိုးတော့တယ် ။ “ အား..ရှီး..မမရယ်...မောင်လည်း ...ရှီး...အရမ်းကောင်းတယ်ဗျာ ..”  လို့ အနမ်းကိုရပ်ကာ ပြန်ညီးမိတယ် ။

“ အား...ရှီး...မောင်ရယ်...” လို့ ညီးပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းဖက်ထားပြီး သူ့ရဲ့ အဖုတ်ကနေ စုတ်ယူ ကစားပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ပြီးတော့မလို ဖြစ်သွားတယ် ။ သူက ထရပ်ပြီးတော့ လီးမှာ ဆီသုတ်တယ်။ ပြီးမှဘဲ သူ့ရဲ့ခရေမှာ တေ့ကာ သွင်းပြီး  ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ ထိုင်ထ လုပ်ပေးတယ် ။ လီးအဆုံးထိဝင်သွားမှ ဖိကာ ထိုင်ပြီး ကျွန်တော့်ကို နောက်ပြန် ကပ်ထားတယ် ။ သူက ရှုံ့ပွရှုံ့ပွ ကစားပေပြီးမှ မနှေးမမြန်လေး လိုးပေးတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ အစေ့လေးကို လက်နှင့်ဖိဖိကာ ပွတ်ပေးတယ် ။ သူ့ဆီကနေ ညီးသံလေး ထွက်လာပြီး မြန်မြန်လေး လိုးပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်းဘဲ ဆက်ပြီးတော့ တင်းမခံနိုင်တော့ဘဲ သူ့ကို မ ပြီးထရပ်ကာ သူ့ခါးကိုကိုင်ပြီး နသိုးကြိုးပြတ်ကို ဆောင့်လိုးတော့တယ် ။ “ အား..ရှီး..အမလေး..မောင်လေး...အား. .ရှီး..မြန်မြန်...အား..မောင်ရယ်...ကောင်းနေပြီ..အား...ပြီးတော့မယ်..မောင် ..”  လို့ ညီးလာတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း မြန်မြန်နှင့်ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆောင့်ကာ လိုးပေးတေ့ာ သူပြီးသွားသလို ကျွန်တော်လည်း ပြီးသွားတော့တယ် ။ လုံးဝ မလှုပ်ချင်လောက်အောင် ပင်ပန်းပြီး ဆက်တီပေါ်မှာ ထိုင်ကာ နေလိုက်တယ် ။

ဆက်တီပေါ်မှာဘဲ ထိုင်ကာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ နေတာ မိနစ် (၃၀) ခန့် အကြာမှဘဲ DVD ဇာတ်ကားကို ဆက်ကြည့်တော့တယ် ။ ဇာတ်ကားတွေက အခန်းလိုက် ဖြစ်နေတော့လည်း ကြည့်ရတာ ငြီးငွေ့လာကြတယ် ။ ဒေါ်မြင့်က ထရပ်ပြီး “ အစားသောက်တွေလည်း စားကြရအောင်ကွယ် ..” ပြောပြီးတော့ အင်္ကျီပြန်မဝတ်ဘဲ ထမိန်ကို ရင်သျားသလို ဒေါ်ကေသီလည်း ထမိန်ကိုရင်သျားလိုက်ကာ အင်္ကျီတွေကို ကောက်ယူလိုက်တယ် ။ ကျွန်တော်က စက်တွေအကုန်ပိတ်ပြီး သူ့တို့နောက်ကို လိုက်သွားတယ် ။ 

သူတို့နှင့်အတူ ရေချိုးကာ ဗိုက်ဖြည့်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ လူသုံးယောက် ဖက်အိပ်လိုက်ကြတယ် ။ ပင်ပန်းလို့ တချိုးတည်းကို အိပ်ပျော်သွားကြတယ် ။ အိပ်ရာကနေ ထတော့ သူတို့နှစ်ယောက်လည်း အိပ်ရာက နိုးလာကြတယ် ။ ဒေါ်ကေသီက စပြီး “ အရသာသစ်ကလည်း အရမ်းကောင်းပေမဲ့ နာနေတာများ ..ထိုင်တောင် မထိုင်ရဲဘူး ..” လို့ ပြောပြီး ရယ်တော့ ကျွန်တော်နှင့် ဒေါ်မြင့်ပါ ရယ်လိုက်ုကတယ် ။ အတူတူ အိပ်ရာကနေ ဆင်းပြီးတော့ စားသောက်ဖို့ အတွက် ချက်ပြုတ်ကြတော့ စိတ်ထဲမှာ အတွေးတစ်မျိုး ဝင်လာခဲ့တယ် ။ 

“ ဪ.. ဒီလိုမျိုးဆိုရင် အိမ်ထောင်ရေးက သာယာမှာဘဲ ၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ယူဖို့က မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလေ ..”  လို့ တွေးကာ ချက်ပြုတ်နေတဲ့ မိန့်မနှစ်ယောက်ကို အနောက်ကနေ ကြည့်ကာ နေလိုက်တော့တယ် ။

ဖင်ကြီး နိမ့်တုံမြင့်တုံနှင့် ချက်ပြုတ်နေတဲ့ ဒေါ်မြင့်ကို တစ်လှည် ၊ ဖင်လေးကော့ကာ နောက်ချိတ်နေတဲ့ ဒေါ်ကေသီကို တစ်လှည့်ကြည့်ကာ လီးပြန်ပြီးတောင်လာခဲ့တယ် ။ ဒါပေမဲ့လည်း ထိုင်နေကာ စိတ်ကို ပြောင်းပြီးတော့ နေလိုက်တယ် ။ ဒေါ်မြင့်က ဟင်းအိုးကို ပြန်နွေးတာပြီးသွားတော့ အနီးကို ရောက်လာပြီး ပါးကို နမ်းပြီ “ မောင် အားဆေးသောက်ပြီး မမတို့ကိုစောင့် ..” လို့ ပြောကာ ရေခဲသေတ္တာထဲက အရက်ယူလာပြီး ဖန်ခွက်မှာငှဲ့ပေးတယ် ။ ဒေါ်မြင့်က ကျွန်တော့်ပါးကို နမ်းတော့မှ လီး ပိုတောင်လာတယ် ။ သူ့ရဲ့ ချွေးရနံ့လေးကလည်း စိတ်ကိုပိုကြွစေတာပေါ့ဗျာ ၊ သူကလီးတောင်တာမြင်ပြီး

“ မောင်လေးရယ်.. အေးဆေးပေါ့ အချိန်တွေ အများကြီး ကျန်သေးတယ် ..” လို့ ပြောပြီး လီးကို လက်နှင့်ကိုင်ကာ ပြောပြီး ၊ ဒေါ်ကေသီဆီ သွားကာ ကူတယ် ။ သူတို့ ချက်ပြုတ်ချိန်မှာ သူ့ကို ကြည့်ကာ အရက်သောက်ပြီး အမြည်းစားကာ စောင့်နေလိုက်တယ် ။ သူတို့ပြီးချိန်မှာ အရက်တစ်ခွက်ကုန်ပြီး နောက်တစ်ခွက်ငှဲ့လိုက်တော့တယ် ။ “ မောင်ရယ် ..” ခေါ်ပြီး အနီးကို လျောက်လာပြီး ဘေးဝင်ကာ ထိုင်ကြတယ် ။ ထမိန်ရင်သျားနှင့် မိန့်မနှစ်ယောက်က အလှတစ်မျိုးစီလှနေတာ ကြည့်ပြီး ဖန်ခွက်မှာ အရက်နှစ်ခွက် ငှဲ့ကာ သူတိုနှစ်ယောက် တစ်ငုံသောက်ပြီး စားပွဲခုံပေါ် တင်လိုက်ကြတယ် ။ “ ထိုင်ရတာ မသက်လှပါဘူး...ဟွန့်..” ဒေါ်ကေသီက ပြောတော့ စိတ်က သူတို့ရဲ့ ခရေကို ခူးဆွတ်မိတာ တွေးမိပြီး လီးတောင်သလိုဘဲ ရယ်လိုက်မိတော့တယ် ။

အရက်ကို ကုန်အောင် သောက်ပြီးမှ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်မှသူတို့နှစ်ယောက် နောက်ကို လိုက်သွားတယ် ။ သူတို့က ပြုံးပြီး “ မောင်..လာလေ..” ခေါ်တော့ သူ့တို့ရဲ့ အဝတ်မဲ့ခန္ဒာကိုကြည့်ပြီး ပုဆိုးကို ချွတ်ပြီး သွားလိုက်တယ် ။ ဒေါ်မြင့်က “ ရေဘဲချိုးရမှာနော် မောင်..” လို့ပြောပြီး ကျွန်တော့် ကိုရေခွက်နှင့် ရေပက်ပြီး “ သင်္ကြန်ရေအေးတယ် အေးတယ်..”  လို့ ပြောတော့တယ် ။ ဘေးမှာ ရေခွက် မရှိတော့ ရေကန်က ရေကို လက်နှင့်ပြန်ပက်ပေးသလို အနောက်က ဒေါ်ကေသီကလည်း လက်နှင့်ရေပက်ပေးကာ အပြင်ကို ထွက်ပြီး ဆေးကြောတဲ့ နေရာမှာသုံးတဲ့ ရေခွက်တစ်ခွက်ကို ယူလာပြီး ကျွန်တော့်ကို ကြားထဲ ထားကာ ရေပက်ကြတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း ဒေါ်မြင့်ဆီက ရေခွက်ကိုလုယူပြီး သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ပြန်ပက်လိုက်တော့တယ် ။ တစ်ယောက်ကို နှစ်ယောက်က ဆပ်ပြာတိုက်ပေးပြီး ရေချိုးလိုက်ကြတယ် ။ သူတို့နှစ်ယောက် မပြီးသေးလို့ကျွန်တော်ဟာ သူတို့ကို စားသောက်ခန်းကနေ စောင့်နေလိုက်တော့တယ် ။

သူတို့လည်း ထွက်လာတော့ အရက်ကို အကုန်သောက်လိုက်ကာ ထမင်းစားပြီး ဒေါ်သိန်းရဲ့ အခန်းကိုဘဲ သွားလိုက်ကြတော့တယ် ။

.............................................................

(၁၀)

အခန်းထဲကို ရောက်သွားတော့ ဒေါ်မြင့်က ကျွန်တော့်ကို ဖက်ပြီး အနမ်းပေးတော့တယ် ။ အနမ်းကို ရပ်ပြီး “ အစာမကျေသေးဘူး လာကွယ် .. ဇာတ်ကားကြည့်ရအောင် ..” လို့ ပြောပြီး လက်ဆွဲကာ အိမ်ရှေ့ကဆက်တီဆီကို လက်ဆွဲကာ ခေါ်သွားတယ် ။ ဒေါ်ကေသီက DVD စက်ကိုဖွင့်ပြီးတော့ နောက်တစ်ခွေကို ထည့်ကာ ကျွန်တော့်ကို ကြားထဲ ထားပြီးကပ်ပြီးထိုင်တယ် ။ ဇာတ်လမ်းကတော့ သမီးလေးက မော်ဒယ်ဖြစ်ချင်လို့ ချစ်သူကို ထားပြီး သူဌေးကြီးရဲ့ ပွဲကိုဝင်ကာ နွဲပြီး သူဌေးကြီးဆီမှာ အကြိတ် ခံရပြီး ပြန်ပြီးပို့ခါနီးမှာ သူဌေးရဲ့ဒရိုင်ဘာကလည်း အတင်းကြိတ်လိုက်တယ် ။ 

ကောင်မလေးက ငိုပြီး သူဌေးကိုဖုန်းဆက် သူဌေးက ဒရိုင်ဘာကို သေနပ်နှင့် ပြတ်သတ်လိုက်တယ် ။ အချစ်အက်ရှင်မို့ ကြည့်ရတာလည် းဖီလင်ကို ဖြည်းဖြည်းနှင့် တင်ပေးသွားတယ် ။ အကောင်းဆုံး အခန်းကတော့ ကောင်လေးဟာ ယောက္ခမလောင်ကြီးကို ကြိတ်လိုက်တာဘဲ ၊ ကောင်မလေးလည်း အသတ်ခံရလိုက်တယ် ။

အဲ့ဒီတော့ ကောင်လေးဟာ ဘွားတော်ကို နှစ်သိမ့်မူပေးပြီး အနမ်းပေးကာ ကြိတ်ပြီးတော့ ယူတဲ့ ဇာတ်လမ်းက လီးကို အရမ်းတင်းစေပေမဲ့ ဇာတ်လမ်းပြီးအောင်ကြည့်ကြတယ် ။ ဇာတ်လမ်းအပြီးမှာ ဘေးကနေ မိန်းမနှစ်ယောက်ထဲက ဒေါ်ကေသီကိုဆွဲကာ နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းကာ နို့ကိုချေပေးလိုက်တယ် ။ “ အင်း..” ညီးပြီးတော့ အနမ်းကို တုံ့ပြန်ပေးလာတယ် ။ ဒေါ်မြင့်က ပဆိုးကိုဖြေပြီး လီးကိုဂွင်းထုပေးကာ သူ့ရဲ့ နုတ်ခမ်းနှင့်ငုံကာ ကောင်မလေး အမေက ကောင်လေးကို စုတ်သလိုမျိုး စုတ်ပေးတော့တယ် ။ သူက စုတ်ပေးတာကို ရပ်ပြီးတော့ “ အခန်းထဲကို သွားရအောင် ..” ပြောတော့ သုံးယောက်သား ခြေလှမ်းမြန်မြန်နှင့် သွားကြတယ် ။

အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်ကြပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ငယ်ရွယ်တဲ့ သူတွေလိုဘဲ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပြီး တက်လိုက်ကြတယ် ။ ဒေါ်ကေသီကို အနမ်းပေးပြီးတော့ အနမ်းပေးကာသူ့ကိုဆွဲလှဲချလိုက်တယ် ။ ဒေါ်ကေသီကိုနုတ်ခမ်းချင်းအနမ်းပေးကာ လက်က သူ့ရဲ့အဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ “ အား...ရှီုး...မောင်လေးရယ်... ” လို့ ညီးတဲ့အချိန် ဒေါ်မြင့်က လီးကို စုတ်ပေးတယ် ။ ဒေါ်ကေသီကို အနမ်းရပ်ပြီး.“ အိုး..ရှီး..မမရယ် ..”  လို့ ကျွန်တော် ညီးလိုက်ရတယ် ။ 

ဒေါ်မြင့်လည်း စုတ်ပေးတာ ရပ်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ပက်လက် နေခိုင်းကာ ဒေါ်ကေသီကို ဆွဲထူပြီး လီးအပေါ်မှာ အဖုတ်ကို တေ့ပေးတော့ ဒေါ်ကေသီ ထိုင်လိုက်တယ် ။ “ အိုး..ရှီး... မောင်ရယ် / မရယ် ..”  လို့ ညီးလိုက်ကြရတယ် ။ ဒေါ်မြင့်ကို ဆွဲကာ သူ့အဖုတ်ကို ခေါင်းပေါ်ကနေ ခွကာ ထိုင်ခိုင်းပြီး ယက်ပေးလိုက်တယ် ။ 

“ အိုး..ရှီး..မောင်ရယ် ..”  လို့ သူက ညီးတယ် ။ ဒေါ်ကေသီက လီးကိုအဆုံးထိ သွင်းကာ ထိုင်နေပြီးတော့ ဒေါ်မြင့်ကို ဆွဲကာ “ ဇာတ်လမ်းထဲကအတိုင်းဘဲ ယောက်မရယ် ..” လို့ ပြောကာ ကျွန်တော့် အပေါ်ကနေ မြင်းစီးသလိုဘဲ မြန်မြန်လိုးပေးတယ် ။ အရသာက ကောင်းလွန်းတော့လည်း မျက်နှာရှေ့မှာရှိတဲ့ အဖုတ်ကိုမော့ကာ ယက်ပေးလိုက်တော့တယ် ။ ဒေါ်မြင့်ဆီက “ အား...ရှီး...မောင်ရယ် ..” ညီးသံလေး ထွက်လာပြီး “ အင်း..အု..အု.. ” လို့ အသံဘဲ ထွက်လာတော့တယ် ။ သူတို့နှစ်ယောက်ကာ နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းကာ တစ်ယောက်က ကျွန်တော့် မျက်နှာပေါ် ကြွကာပေးပြီး နောက်တစ်ယောက်က မြန်မြန်ဘဲ မြင်းစီးကာ လိုးပေးတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း ဒေါ်မြင့်ရဲ့ ဖင်ကို မကာ အဖုတ်ကို ယက်ပြီး “ အား..ရှီး... အိုး.. ” လို့ ညီးလိုက်တယ် ။ ဒေါ်မြင့်နှင့် ဒေါ်ကေသီက တစ်ယောက်နို့ကို တစ်ယောက် ချေပေးပြီး နုတ်ခမ်းချင်း အနမ်းပေးတာတာကို ရပ်ပြီးတော့ “ အား...ရှီး..မောင်ရယ်... ပြီးတော့မယ်..မောင် ..” လို့ ဒေါ်ကေသီက ညီးတော့ ဒေါ်မြင့်က ကျွန်တော့် အပေါ်ကနေ ဘေးဆင်းပေးတယ် ။

ဒေါ်ကေသီကိုယ်လေး နိမ့်ဆင်းလာခဲ့တော့ ဆီးကြို ပွေ့ဖက်ပြီး သူ့ကို အနမ်းပေးကာ အောင်ကနေ ပင့်ကာ မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။ အချက် (၄၀) ခန့်ဆောင့်ပြီး လိုးလိုက်တော့ သူပြီးသွားကာ ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းဖက်ကာ မှိန်းနေတယ် ။

သူအမောပြေမှ ဘေးကို လိမ့်ကာ ဆင်းလိုက်တယ် ။ ဒေါ်မြင့်က ကျွန်တော့်အပေါ်မှာ ခွကာလီးကို သူ့ရဲ့အဖုတ်မှာ တေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး “ အား..ရှီး..မောင်ရယ်.. ” လို့ ညီးလာတော့တယ် ။ သူကို ထိုင်ရက်နှင့်ဘဲ ဖက်ပြီးတော့ ဆွဲကာ လိုးပေးတယ် ။သူကလည်းဘဲ ကျွန်တော့် လည်တိုင်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ပိုက်ကာဖင်ကို လှုပ်လှုပ်ပြီးပြန်လိုးပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ပြီးခါနီးမို့ သူ့ကို ပက်လက်လှဲချပြီး မနှေးမမြန် လိုးပေးလိုက်တယ် ။ 

ဒေါ်ကေသီကို လိုးချိန်မှာ လက်နှင့်အသွင်း ထုတ်လုပ်ပေးတာ သူလည်း အရသာ တော်တော်ကောင်းနေပြီ ဆိုတာ သိပြီး သူ့ကို ပြီးစေဖို့ တွေးကာဦးတည်ပြီး မနှေးမမြန် လိုးပေးတာ သူဆီ က “ အား..ရှီး..မောင်ရယ်...မြန်မြန်..အား ” လို့ ညီးလာတော့မှ သူ့ကို ပြန်ပြီးဆွဲထူကာ လက်ထောက်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့ခါးကို ဆွဲကာ ခေါင်းကိုနိမ့်ပြီး ဖင်ကို ကော့စေပြီး မြန်မြန်နှင့် ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆောင့်ကာ နွားသိုးကြိုးပြတ်ဘဲ ဆောင့်လိုးလိုက်တာ အချက် (၅၀) ခန့်ဆောင့်လိုးပေးတော့မှ သူက

“ အား...ရှီး...မောင်ရယ်...အမလေး...ပြီးပြီ...အား... ”  လို့ အသွကြားမှဘဲ စိတ်ကို လျော့ချလိုက်တာ နောက်ထပ် (၁၅) ချက်ခန့်ဆောင့်လိုးပြီး ကျွန်တော် ပြီးသွားတယ် ။ တင်းထားသမျှ စိတ်တွေဟာ အကုန်လျောသွားတော့လည်း ဒေါ်မြင့်နှင့်အတူဘဲ မှောက်ကျသွားပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့တယ် ။ နောက်နေ့ မနက်မှာ အိပ်ရာထတော့ သူတို့နှစ်ယောက်က အိပ်ရာဘေးမှာ မရှိကြတော့ဘူး ။ လိုက်ပြီး ရှာကြည့်တော့ သူတို့က မနက်စာပြင်နေတာကို တွေ့ရတယ် ။ 

သူတို့က ပြုံးပြီးတော့ “ မောင်ရေချိုးလိုက်လေ ..အားလုံးအဆင်သင့်..ဘပြင်ထားတယ် ..” လို့ ပြောတော့လည်း ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်ကာ အချိန်ကြာရေချိုးပြီး အဝတ်စားလှဲကာ ပြန်ထွက်ခဲ့တယ် ။ မနက်စာ စားပြီးရုံဘဲ ရှိသေးတယ်။ ဖုန်းရိမ်းသံမြည်တော့ သွားကြည့်တော့ အဖေ့ရဲ့ ဖုန်း ။ ပြန်ထူးကာ “ အဖေ..” လို့ ပြန်ထူးတော့ အဖေ့အသံ မဟုတ်တဲ့ ယောကျ်ားတစ်ယောက်က “ ကလေး မင်းအဖေကို.. ( .... ) ဆေးရုံမှာ ဆုံးသွားပြီကွယ် ၊ စိတ်ဖြေပါ ..”  လို့ ပြောတော့ ကျွန်တော်ဟာ စိတ်တွေ လေပြီးတော့ ခုံကို ဖယ်ပြီး အဖေရှိတဲ့ဆေးရုံကို ပြေးထွက်တော့ ဘေးက ဒေါ်ကေသီနှင့် ဒေါ်မြင့်က လှမ်းဆွဲကာ ကျွန်တော့်ကို ဖက်ပြီး “ မောင်လေး ဘာဖြစ်တာလဲ ..မမတို့ကို ပြောပြအုံးလေ..”  လို့ ပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း သူတို့ကို ပြောပြလိုက်တော့တယ် ။

ဒေါ်မြင့်က “ မောင်လေး ခဏထိုင်အုံးကွယ် အတူသွားမယ် ..” လို့ ပြောပြီး သူတို့က အခန်းထဲကို ဝင်ပြီး အဝတ်လှဲကာ ထွက်လာပြီး ဒေါ်မြင့် အိမ်က ကားနှင့်အတူဘဲ အဖေအလောင်းရှိတဲ့ ဆေးရုံကို သွားလိုက်ကြတော့တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အဲ့ဒီကိုရောက်ချိန် အဖေက ရင်ခွဲရုံမှာ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ပျက်စီးလျှက် တွေ့ရတော့တယ် ။

ကျွန်တော်လည်း ငိုပြီးတော့ အဖေ့နံဘေးမှာဘဲ နေလိုက်တော့တယ် ။ အချိန်သိပ်မကြာခင် မိန်းမတစ်ယောက်ရောက်လာပြီးတော့ အဖေ့ရဲ့ နံဘေးက အလောင်းကို ဖက်ကာ ငိုကြွေးတော့တယ် ။ “ အမှားရှိရင် ခွင့်လွတ်ပါတယ်..အဝေးကြီး မလိုက်ပါနဲ့ဆို ..” လို့ သူငိုသံကြားတော့ ရင်ထဲမှာ ဆို့နင့်သွားတော့တယ် ။ ကျွန်တော့် အဖေလည်း အဝေးကိုသွားကာ အလုပ်လုပ်ရသူမို့ သူ့စကားကြားပြီး ကျွန်တော်လည်းဘဲ ငိုတော့သူက ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်ကာ ပိုပြီးတော့ ငိုတော့တယ် ။ ဒေါ်ကေသီနှင့်ဒေါ်မြင့် ဘေးကနေ ကျောကို ပွတ်သပ်ကာ နှစ်သိမ့်ပေးကြတယ် ။ 

ဆေးရုံက လူတွေအနီးကို ရောက်ရှိလာပြီးတော့ “ ညီလေးရယ် ခဏအပြင်ကနေ..စောင့်ပေးပါ ..မူခင်းဆရာဝန်ရောက်လာပြီး ..စစ်ဆေးမယ် ..” ပြောတော့ ကျွန်တော်တို့ အပြင်ထွက် ဘေးက မိန်းမပါ အပြင်ထွက်လိုက်လာခဲ့ကြတယ် ။ အပြင်မှာ စောင့်နေတုန်း ကားအကောင်းစား စီးပြီး မိန်းမကြီးတစ်ယောက်နှင့် မိန့်ခလေးတစ်ယောက် ရောက်လာပြီးတော့ ရှိုက်ကာ ငိုကြွေးကြယ် ။ 

ရဲတွေလည်း ရောက်လာပြီး အကျိုးကြောင်းကို ရှင်းပြမှဘဲ အဖေနှင့်တက္ကစီဆရာ မှန်ပြီး ဘေးက ငိုနေတဲ့မိန့်မကြီးရဲ့ ယောကျ်ားက မှားတာ သိလိုက်ရတယ် ။ သူတို့ကလည်း အပူသည် ၊ ကျွန်တော်တို့လည်း အပူသည်မို့ ဒေါ့သမကြီးဖို့ကို ဒေါ်ကေသီက တက္ကစီသမားရဲ့ မိန်းမနှင့် ကျွန်တော့်ကို ပြောပြီးဒေါ်မြင့်က နောက်ရောက်လာတဲ့ မိန်းမကြီးနှင့် ရဲတွေကို ပြောနေတာဘဲ တွေ့တယ် ။

ဒေါ်မြင့် ပြန်ရောက်ပြီးတော့ “ အိမ်ပြန်ရအောင် ...မနက်ဖြန်ဘဲ အသုဘအတွက် ကို ပြင်ဆင်စရာတွေ လုပ်ရမှာ ..” ပြောကာ ကျွန်တော်တို့ ကားပေါ် တက်တော့ တက္ကစီယဉ်မောင်းရဲ့ ဇနီးက ငိုပြီးတော့ ထိုင်နေတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို သနားပြီး မေးကြည့်တော့ သူ့ရဲ့ မိဘနောက်နေ့မှဘဲ လာနိုင်မှာ ပြောတော့ သူ့ကို ဘယ်မှာတည်းမလဲ မေးတော့ သူက “ ဒီမှာအသိမရှိဘူး ..” ပြောတော့ ကျွန်တော်တို့နှင့်အတူ လိုက်ပြီးနေဖို့ ပြောကာ ခေါ်ခဲ့ကြတယ် ။ 

ဒေါ်မြင့်နှင့်ဒေါ်ကေသီက ကျွန်တော့့ရဲ့ အိမ်အရှေ့မှာ ကျွန်တော်တို့ကိုထားခဲ့ကာ ကားနှင့်ထွက်သွားတော့ သူ့ကို ခေါ်ပြီးတော့ အိမ်ပေါ်တက်ကာ သူ့ကို ကျွန်တော့်အခန်းမှာ နေရာပေးပြီး ကျွန်တော့် အဖေရဲ့ အခန်းကို ဝင်လိုက်တော့တယ် ။ အရာရာဟာ ကျွန်တော့်အတွက်က အဖေ့ကို သတိရစရာဘဲ ဖြစ်နေတာကို အဖေ့ အခန်းဝင်မှဘဲ သိလိုက်ရတော့ ကျွန်တော် ရှိုက်ပြီးငိုကျွေးမိတော့တယ် ။ ဘေးက ကျွန်တော့် အခန်းမှာနေတဲ့ တက္ကစီဆရာ မိန်းမက ကျွန်တော့်အနီးကို ရောက်လာပြီး ဖက်ကာငိုတော့တယ် ။ 

သူနှင့်အတူ ဖက်ကာ ငိုရင်းနှင့် ကျွန်တော်ဟာ ကျွန်တော့် အဖေ့ကို ကန်တော့တဲ့ အဝတ်တွေ ပြကာ တန်ဖိုးထားပြီးတော့ အသေချာထိန်းသိမ်းထားတာကို ပြတယ် ။ အဲ့လို ဖွင့်ပြတော့ Diary စာအုပ်လေး ထွက်ပေါ်လာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အဲ့ဒီ စာအုပ်လေးကို ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့ အရမ်းကို နောင်တရသွားပြီးသေချင်စိတ်ဖြစ်ကာ အိမ်တိုင်ကို ခေါင်းနှင့်ပြေးဆောင့်တော့ ဘေးကတက္ကစီ ဆရာရဲ့မိန်းမက ဆွဲကာတားပြီး “ မောင်လေးရယ်..စိတ်ထိန်းပါကွယ်..”  ပြောပြီး ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းဖက်ကာ “ မင်းဘဝက မမရဲ့ ယောကျ်ားနှင့် တော်တော်တူပါတယ်..” လို့ပြောကာ ကျွန်တော့်ကို စိတ်လျောကာ မနက်ဖန်ရက်နှင့်ရက်လည်နေ့အထိ စိတ်ငြိမ်ငြိမ်ထားဖို့ ပြောကာ နှစ်သိမ့်ပေးတယ် ။

ကျွန်တော်လည်း အဖေမှာကြားတဲ့ စကားလုံးကို စွဲမြဲစွာဘဲ မှတ်ထားတယ် ။ “ သားလေးရယ် ကိုယ့်ကြောင့်သူတပါး အိုးအိမ်မပျက်စေနဲ့နော်.. သိလား.. အားနွဲသူကို..ကူညီပေးပါ ၊ အရာရာကို..သည်းခံပါ ၊ ဒေါသမကြီးဘဲ..ခွင့်လွတ်ပေးပါ..အဖေ့စကားကို သားထိန်းသိမ်း နားထောင် ပါကွယ် ..”  ဆိုတဲ့ နောက်ဆုံး ရေးတဲ့စာကတော့ ကျွန်တော့ရဲ့ လူငယ်စိတ်ကို ပြောင်းလဲစေခဲ့ပါတယ် ။ ကျွန်တော်နှင့်တက္ကစီဆရာရဲ့ မိန်းမတို့ဟာ အတွေးကိုယ်စီနှင့် မျက်ရည်စီးကျကာ ငိုနေကြတယ် ။

ဒေါ်ကေသီနှင့်ဒေါ်မြင့်တို့ဟာ အစားသောက်တွေနှင့် ရောက်လာမှဘဲ သူတို့က ရေချိုးပြီး ၊ ထမင်းစားဖို့ ပြောကြတယ် ။ တက္ကစီဆရာရဲ့ မိန်းမအရင် ရေချိုးပြီးမှ ကျွန်တော်လည်း ရေချိုးပြီး ထမင်းစားကြတယ် ။ ညမိုးချုပ်မှ ဘဲ ဒေါ်ကေသီနှင့်ဒေါ်မြင့်တို့ ပြန်သွားကြတယ် ။ ကျွန်တော်တို့ကို “ အားလုံးကို သူတို့စိစဉ်ပြီးပြီ..” လို့ပြောကာ ပြန်သွားမှဘဲ အခန်းကိုယ်စီဝင်ကာ အိပ်ကြတယ် ။ မနက်စောစော ထပြီးတော့ ရေချိုးပြီး အဝတ်စားလှပြီးချိန်မှာ ဒေါ်မြင့်နှင့်ဒေါ်ကေသီတို့ ရောက်လာပြီး ဆေးရုံကို သွားကြတယ် ။ ဆေးရုံရောက်သွားပြီး (၁၀) မိနစ်အကြာမှာ ကားအကောင်းစားနှင့် မိန့်မကြီးတို့သားအမိဆင်းလာပြီး

ကျွန်တော်တို့ အနီးကို ရောက်လာပြီးတော့ သူရဲ့ယောကျ်ားကြောင့် အတွက် ကျွန်တော့်အဖေနှင့် တက္ကစီဆရာဆုံးရှုံးရတာကို အနူးအညွန့်တောင်းပန်တယ် ။ ဒေါ်မြင့်က ကြားထဲကနေ သေတဲ့သူက သေကြပြီ အမုန်းမပွားကြဖို့ကို ပြောတယ် ။

အဖေ့ရဲ့ စျာပန ကိစ္စပြီးနောက်မှာ ကားတိုက်တဲ့ သူရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်ထားထားက နေပြီး ကျွန်တော်နှင့် တက္ကစီဆရာရဲ့ မိန်းမကို ချက်လက်မှတ်အတင်းပေးပြီး ယူစေကာ ကားပေါ်တက်ပြီး ပြန်သွားကြတယ် ။ သူပေးတာကို လက်ခံပေမဲ့လည်းဘဲ ကြည့်ကိုမကြည့်ကြဘဲ ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ 

တက္ကစီဆရာရဲ့ မိန်းမနှင့် သူ့မိဘတွေလည်း ကျွန်တော့်ရဲ့ အိမ်ကို လိုက်ခဲ့ကြတယ် ။ ကျွန်တော့်ကို မြင်မြင်ချင်းဘဲ တက္ကစီဆရာ မိန့်မရဲ့ မိဘတွေက  ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ကာ “ တော်တော် တူတယ်နော်..” လို့ ပြောတာကို ကြားမိလိုက်တယ် ။

ညနေကျတော့ ဒေါ်မြင့်တို့ လာပို့တဲ့ ထမင်းဟင်းတွေကို စားပြီးမှာ စကားတွေ ပြောဖြစ်ကြတယ် ။ တက္ကစီဆရာရဲ့ မိန်းမအမည်က “ မြတ်လဲ့ဝေ” လို့ ပြောမှ သိလိုက်ရတယ် ။ သူက ကျွန်တော်တို့ ရွာမှာ ဒီနှစ်မှဘဲတာဝန်ကျတာပြောတယ် ။

မမြတ်လဲ့ဝေရဲ့ မိဘတွေက အိမ်မရှာတော့ဘဲ ဒီအိမ်မှာဘဲ အိမ်လခပေးကာ နေဖို့ပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း လက်ခံပြီးမှဘဲ တစ်ခြားကျွန်တော့်အကြောင်းရေ ာသူတို့အကြောင်းတွေရော စကားပြောကာ အိပ်စက်လိုက်တော့တယ် ။ နောက်နေ့ သူတို့ နုတ်ဆက်ကာ သူတို့မြို့ကို ပြန်သွားကြတယ် ။ ရက်လည် ဆွမ်း ကျွေးပြီးတော့ နောက်နေ့မှာ မမြတ်လဲ့ဝေဟာ သူ့ရဲ့အမေနှင့် ကျွန်တော့်အိမ်ကို ရောက်လာတယ် ။

ကျွန်တော်က သူတို့နေမဲ့ နေရာတွေကို ပြောပေးပြီး အလုပ်ကိုဘဲ လာခဲ့တယ် ။ အလုပ်ရောက်တော့ ကျွန်တော့်ကို အားလုံးကနှစ်သိမ့်ပေးကြတယ် ။ ဒေါ်အေးတို့ သားအမိ ၊ ဒေါ်သိန်း ၊ ဒေါ်မြင့် ၊ ဒေါ်ကေသီသာ မကဘဲ ဒေါ်မြင့်ရဲ့သမီးကြီးပါ အားလုံးက ကျွန်တော့်ကို အားတင်းကာ နေထိုင်ဖို့ကို ဆုံးမကြတယ် ။ သူတို့ကို “ ဟုတ်ကဲ့..” လို့သာ ပြန်ပြောပြီး အလုပ်ကိုဘဲ နှစ်ကာ အရာရာကို မေ့အောင်ဘဲ အလုပ်လုပ်တယ် ။ 

အိမ်ပြန်ရင် ဒေါ်သိန်းနှင့်အတူ ပြန်လာပြီး အရက်ဝယ်ကာ အခန်းထဲမှာ သောက်တယ် ။ မမြတ်လဲ့ဝေက ထမင်းစားဖို့ လာခေါ်မှ ထွက်ပြီး စားသောက်ကာ အိပ်စက်တယ် ။ မနက်မှာ အလုပ်သွားကာ ညနေပြန်လာပြီး အရက်သောက်ပြီး မမြတ်လဲ့ဝေ ထမင်းစား လာခေါ်မှ စားသောက်ကာ အိပ်၊ တပတ်ကျော်ကျော်နေထိုင်ခဲ့တယ် ။ 

တစ်နေ့ အလုပ်ပိတ်ရက်မို့ အခန်းထဲမှာဘဲ အရက်ကို ဝယ်ပြီး သောက်နေတာ မမြတ်လဲ့ဝေဟာ ကျွန်တော့်အဝတ်တွေကို လျော်ဖွတ်ပြီး မီပူးထိုးထားတာကို လာပို့တော့ သူက အရက်သောက်တာကို မြင်ပြီး မသောက်ဖို့ တားကာ အစိမ်းအဖြူလေးကို ဝတ်ကာ ကျောင်းသွားတာ မြင်လိုက်ရတယ် ။ လှလိုက်တာဗျာ တစ်ခါမှလည်း အဲ့လိုမျိုးမမြင်မိဘူးလေ ကျွန်တော်ရင်ထဲကိုအေးမြသွားသလို သူ့ကိုကျွန်တော်ချစ်မိသွားတယ် ။

သူ့ကို လိုက်ပြီး အဝေးကနေ ချောင်းကြည့်ကာ သူ့ရဲ့ကလေးတွေကို စာသင်ချိန်သွားချောင်းရတာ ထမင်းစားချိန်နားတာ စာသင်ကျောင်းအနီးမှာမို့ ထမင်းက ငတ်တဲ့နေ့တွေကြုံရတယ် ။ တစ်နေ့တော့ သူ့ရဲ့ အမေက သူ့အဖေရှိတဲ့ မြို့ဆီကို ထွက်သွားတယ် ။ အဲ့ဒီနေ့က ဒေါ်မြင့်က ကျွန်တော့ကိုခေါ်တော့ သူ့ဆီကို သွားတယ်

သူက ကျွန်တော့်ကို “ မောင်လေး..အရမ်းသတိရတယ်ကွာ..ရော့ ဒါကိုသောက် ..” လို့ ပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း သူပေးတဲ့ဆေးကို သောက်လိုက်တယ် ။ သူက ကျွန်တော့်ကို ရေချိုးခန်းထဲကို ခေါ်သွားပြီးတော့ သူ့ရဲ့နက်ပြာထမိန်ကို လှန်ကာ လိုးပေးဖို့ပြောတယ် ။ ဆေးက ဘာဆေးမှန်း မသိပေမဲ့လည်း လီးကတော့ အရမ်းထပြီး လောင်တီးတာကတော့ လမ်းလျာက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်တာနှင့်ကို ဟိုရမ်းဒီရမ်းဖြစ်နေပြီ ၊ ကျွန်တော့်ကို သူဆွဲကာ အနမ်းပေးပြီး လီးကို သူ့ရဲ့အဖုတ်မှာ တေ့ပေးတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ပေါင်ကို ခါးမှာတင်ပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာ ရေချိုးခန်းမှာ ဆောင့်လိုးပေးတော့တယ် ။ အပြင်မှာ သူ့ရဲ့ သမီးရော ၊ ဒေါ်သိန်း၊ ဒေါ်အေးတို့ သားအမိပါ ရှိနေကြတာ အခွင့်သာလို့ သူ့ကို ဆောင့်ဆောင့်ကာ လိုးပေးတယ် ။ "" အား..ရှီး..မောင်ရယ်..လိုးပေးစမ်းပါကွယ်.. အား..ရှီး.. ""

ညီးကာ လည်တိုင်မှာ လက်ကို ယှက်ပြီး ခြေတစ်ချောင်းကို အားပြုကာ ပြန်ဆောင့်လိုးပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို (၃) မိနစ်ခန့် ဆောင့်ကာလိုးပေးပြီး ရေကန်ဘောင်မှာ တင်ပြီးတော့ မြန်မြန်ဘဲဆောင့်လိုးပေးတယ် ။

“ မမြင့်ရယ်... မမြင့် သမီး.. ဗိုက်နာသလိုဘဲ ခံစားရတယ်တဲ့ ..” လို့ ပြောသံ ကြားလိုက်ရတယ် ။ ဒေါ်မြင့်က တိုးတိုးနေဖို့ ပြောကာ ဆောင့်လိုးခိုင်းတယ် ။ ကျွန်တော်လည်းဆောင့်ကာလိုးပေးတော့ သူပြီးသွားပြီး တင်းတင်းဖက်ကာ မှိန်းနေပြီး သူ့အနောက်ကနေ ထွက်လာဖို့ ပြောကာထွက်သွားတယ် ။ သူပြီးမှ အပြင်ထွက်သွားကာ သူ့သမီးဆီ သွားတယ် ။ ဟိုက ဗိုက်မနာတော့ဘူး လို့ ပြောတော့ ဒီမှာလီးတောင်တာ ဂွင်းထုပြီး အပြင်ထွက်ခဲ့ရတယ် ။ 

ဒေါ်မြင့်နှင့် သူ့သမီးဟာ ဆေးရုံကို အထုတ်တွေနှင့်သွားတော့ အားလုံးဟာ အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြတယ် ။ အရက်ဝယ်ပြီးတော့ခါးမှာထိုးပြီးပြန်ခဲ့ပြီး ရေချိုးပြီးမှဘဲ အခန်းထဲကို ဝင်ကာ အရက်သောက်နေလိုက်တယ် ။ မမြတ်လဲ့ဝေလည်း အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီး ချက်ပြုတ်နေချိန်မှာ အရက်ကို အခန်းထဲမှာဘဲ သောက်နေတယ် ။ သူခေါ်ရင်ထမင်းစားမလို့စောင့်ကာသောက်နေတာက ဒေါ်မြင့်ဆီကနေ ယူလာတဲ့ ဝီက တစ်ဝက်ကျိုးနေပြီ ။ ခပ်ထွေထွေဖြစ်ချိန်မှာ မမြတ်လဲ့ဝေ ရောက်လာပြီးတော့

“ အောင်လေး.. ဒီနေ့ဟာ မမရဲ့ယောကျားဆုံးတာ (၃) လပြည့်ပြီ.. မမလည်းဘဲ မင်းနှင့်အတူ..သောက်ပြီး အရာရာကို..မေ့လိုက်ချင်တယ်ကွယ် ..” လို့ ပြောကာ ကျွန်တော်သောက်နေတဲ့ အရက်ကို ယပြီး သောက်လိုက်တယ် ။ သူ့ဆီကနေ “ အမလေး...ခါးလိုက်တာကွယ်.. အောင်လေး.. ” ပြောလာတယ် ။ 

သူ့ကို “ အရက်က ခါးပါတယ် အမရယ်.. မသောက်နဲ့တော့နော်... ပေး ..”  ပြောပြီး ကျွန်တော် အကုန်သောက်လိုက်တယ် ။ သူက အပြင်ကို ထွက်သွားပြီးတော့ပြန်လာတော့ ဆိတ်ကလီစာတွေကို ပုဂံမှာထည့်ကာယူလာပြီးတော့ အရှေ့မှာ ချကာပေးတယ် ။ 

.............................

အပိုင်း (၆) ဆက်ရန် >>>>>