ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများ အပိုင်း ( ၅ )
{ Drama, Thriller }
ရေးသားသူ - Niko Soe
အခန်း (၆၁)
“ ကူးကူး၊ ဒီမှာ နင်လိုချင်တာတွေ ငါ အကုန်ဝယ်လာတယ်…ရော့”
“ ဟယ်….ဒါက ကူးကူးကြိုက်တဲ့ မုန့်၊ ဒါက ကူးကူးလိုချင်နေတဲ့ အင်္ကျီ ။ မမ က သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ”
“ တော်ပါ။ ပြီးရင် အိမ်ရောက်ရင် ကန့်ကန့်လန် ပြန်ပြော သိလား”
နရီတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်က နီးတကျက်ကျက်၊ ဝေးတသက်သက်ဟု ဆိုရမလားပင်။ အိမ်မှာရှိတုန်ရကတော့ သိပ်မတည့်ကျ။ ရန်ဖြစ်လိုက်၊ ပြန်ချစ်လိုက်နဲ့။
အခု ကူးကူးကို ဘော်ဒါပို့လိုက်တော့ ညီအစ်မနှစ်ယောက် (၃)၊(၄)လ ကြာမှ ပြန်တွေ့ပြီး အလွမ်းသယ်နေကြသည်။ အစကတော့ နရီမှာ ကူးကူးကို ရန်ကုန်တွင် ဘော်ဒါပို့ရန် စိတ်ကူးမရှိ။ နရီတွင်လည်း ဆေးရုံပြေးလိုက်၊ လိုအပ်ပါင Special care လိုသဖြင့် Nurse aid ခေါ်လျှင် ဝင်လုပ်လိုက်နှင့် အိမ်နှင့် သိပ်အစေးမကပ်လှ။
ဆယ်တန်းရောက်နေပြီဖြစ်သည့် ကူးကူးက အုပ်ထိန်းမှုလွတ်သလို ဖြစ်သွားကာ စာဆီ အာရုံသိပ်မရတော့။ အချိန်ရှိတိုင်း ဒီ internet ပေါ်က K pop idol တွေကိုသာ အသည်းအသန်ဖြစ်နေတော့သည်။ အစပိုင်း နရီလည်း ခွင့်ပြုထားပေမဲ့ နောက်ပိုင်း ကူးကူးက စာတောင် အာရုံမရှိတော့။
ထို့ကြောင့် ဒီအတိုင်း ဆက်သွားရင် မဖြစ်တော့ဘူး ထင်ကာ နာမည်ကြီး ရန်ကုန်က ဘော်ဒါဆောင် တစ်ခုဆီ ပို့ပစ်လိုက်သည်။ သိန်း ဆယ်ချီကုန်ပေမဲ့ နရီ မနှမြော။ သူမတွင် ကူးကူးဘဝလေးအဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးရန် တာဝန်အပြည့်အဝရှိသည်ဟု ခံယူထားသဖြင့် ဒီပိုက်ဆံတွေကို နှမြောတသစိတ်လုံးဝမဖြစ်မိ။ ကူကူးက သူမကို ဘော်ဒါပို့မယ်မှန်းသိတော့ မသွားချင်ပါဟု ဂျစ်တိုက်သေးသည်။
သို့သော် နရီ အလျော့မပေးဘဲ ရအောင် ဘော်ဒါပို့ပစ်လိုက်သည်။ ဘော်ဒါဆိုတော့ အကုန်စားချိန်၊ အိပ်ချိန် သူ့အချိန်နဲ့ သူ။ အိမ်မှာလို ဖြစ်ကတတ်ဆန်းမနေရတော့ဘဲ အပိုးမကျိုးချင်လည်း ကျိုးသွားခဲ့ရပြီ။ အခုတော့ နရီ ရန်ကုန်ရောက်ခိုက် ကူးကူးရှိရာ ဘော်ဒါသို့ ဧည့်သွားတွေ့ကာ ညီအစ်မနှစ်ယောက် အလွမ်းသယ်နေကြတော့သည်။
“ နင် လိုတာရှိရင် ဖုန်းဆက်မှာလိုက်။ ငါ ရန်ကုန် ရောက်ဖြစ်တာနဲ့ ကြုံရင် ငါ ယူလာပေးမယ်”
“ ဟိ….ဟိ…ဟုတ်ကဲ့…မမ”
“ စာကြိုးစားနော်…စာတွေရော လိုက်နိုင်တယ်မလား”
“ လိုက်နိုင်ပါတယ်…မမ မသိလို့။ ကူးက အပတ်စဥ္ စာမေးပွဲတွေမှာ အမြဲတမ်း 1 to 10 ဝင်ပါတယ်…မမရဲ့။ တချို့ပတ်တွေဆို အဆင့်(၂)၊ အဆင့်(၃)ထိတောင် ရတဲ့ အပတ်တွေရှိသေးတယ်”
“ အေးပါ….ကူးကူးရယ်။ ဒါဆို ငါပြန်တော့မယ်နော်”
“ ပြန်တော့မှာလား”
“ အေးလေ…..ပြီးရင် ပြန်ရတော့မှာပေါ့”
“ ဒါဆိုလည်း ပြီးရော…..အဲလို မကြာမကြာလာနော်”
“ အေးပါဟယ်…နင်ကလည်း”
ခွဲရတော့မယ်မှန်းသိတော့ ကူးကူးက ဝမ်းနည်းလာသည်။ နယ်မှာ ကျန်ခဲ့သည့် အထိုက် ကိုလည်း သတိရသည်။ နရီလည်း ဝမ်းနည်းပါ၏။ သို့သော် ဖြစ်ချင်တာထက် ဖြစ်သင့်ဖြစ်ထိုက်ကို ဦးစားပေးရမည်လေ။
“ Bye”
“ Bye…..”
Taxi ပေါ်ကနေ နရီ လက်လှမ်းပြနေသည်ကို ကြည့်ပြီး ကူးကူး ဝမ်းနည်းစွာ ကျန်ခဲ့ရသည်။ နရီ က Taxi ဆရာကို လှည်ကူးအိမ်သို့ မောင်းခိုင်းလိုက်သည်။ နရီတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကိုင်သည့် ထိုအိမ်လေးကို အခုထိ မရောင်းဖြစ်သေး။ နရီ ရန်ကုန်လာတိုင်း ထိုအိမ်လေးဆီသို့ ဝင်သည်။ သန့်ရှင်းရေးအမြဲလုပ်သည်။
အိမ်ဆိုသည်မှာ လူမနေပါက ကြာလာလျှင် ပျက်စီးတတ်တော့ နရီ ရန်ကုန်လာတိုင်း ထိုအိမ်တွင် အိပ်သည်။ သန့်ရှင်းရေးလုပ်သည်။ ပျက်စီးနေတာကိုကို ပြုပြင်သည်။ အကုန်လုံးပြီးတော့ အနားယူပစ်လိုက်သည်။
အခုလည်း ရန်ကုန်ရောက်တုန်းရောက်ခိုက် ကဲရန် ပြင်ဆင်လိုက်အုံးမည်။ အလုပ်ကိုလည်း နောက်ထပ် ခွင့်(၃)ရက်စာ ကျန်သေးတော့ အေးအေးဆေးဆေးပင်။ (၁)နာရီနီးပါး ကားစီးပြီးနောက် လှည်းကူးဖက်က မိမိတို့ရွာက အိမ်ကလေးကို ရောက်ရှိလာသည်။
နရီ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလည်း နှုတ်မဆက်ချင်။ ဒီပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ ကိုယ်နဲ့ သဟဇာတမဖြစ်တော့ အရောတဝင်နေချင်စိတ် မရှိတော့။ မိမိနေပုံထိုင်ပုံသိပ်မဟုတ်ပေမဲ့ သူတို့ကြောင့် တခြားမြို့ဆီ ပြောင်းလာရသည့် အဖြစ်မျိုးလေ။
အိမ်ရောက်တော့ အမေကို လွမ်းသည်။ မောမောနဲ့ အခန်းထဲ လှဲချလိုက်တော့ အိပ်ပျော်သွားသည်။ အိပ်ယာနိုးလာတော့ ရေမိုးချိုး၊ အလှပြင် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ နရီဘယ်သွားဖို့ ရည်စူးထားသလဲဆို မတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်သည့် နရီအရင် KTV ဆိုင်ကို အလည်သွားမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။
ထို့ကြောင့် ဒီညအတွက် ခပ်ဟော့ဟော့လေးပြင်ဆင်လိုက်သည်။ မျက်ခွံပေါ် အညိုဖျော့ရောင် Eye shadow ပြေပြေလေး ချယ်လိုက်သည်။ Eyeliner လေးဆွဲ။ မျက်တောင်လေးတော့လိုက်တော့ နရီရဲ့ မျက်လုံးရွဲရွဲလေးက ခပ်ထင်းထင်းပေါ်ထွက်လာသည်။
ပါးနီခပ်ဖျော့ဖျော့လေးနင်ကာ နှုတ်ခမ်းနီကို Matte type နီညိုရောင်လေး ဆိုးချလိုက်သည်။ V shaped လည်ပင်းလေးကိုမှ ချိုင်းပြတ်နက်ပြာရောင်လေးနဲ့။ တင်းမို့နေသည့် ရင်သားတွေ၏ အမြောင်းလေးတောင် ခပ်ဟဟလေး ပေါ်နေသည်။ အင်္ကျီအရှည်က ချက်ထိတောင်မရောက်။ ရင်သားအောက်မှာ သားရေလိုအစက ပိတ်ပင်သလို ဖြစ်တော့ ရှိရင်စွဲ လုံးဝန်းပြီးသားရင်သားတွေကို ပိုကြွရွလာစေသည်။
အုံပါပြီးသားဆိုတော့ နရီ ဘာဘော်လီမှ ထပ်မဝတ်ပေ။ ကျောဖက်ခြမ်းမှာလည်း ခပ်ပြောင်ပြောင်။ အဝတ်မကပ်သည့် အသားတွေက ထင်းလင်းလှပနေသည်။ အသားက မဖြူဘဲ ဝါဝါညက်ညက်ဖက်ရောက်နေသည်။
သို့သော် စိုပြေထင်းလင်းလှပနေသည်။ အောက်မှာတော့ ခေါင်းလောင်းလို အောက်နားတင် ပွသွားသည့် ဘောင်းဘီအရှည်နက်ပြာရောင်ကို ဝတ်လိုက်သည်။
ခပ်ကျပ်ကျပ်အဝတ်အစားတွေဝတ်လျှင် အဝတ်ပေါ်မှာ အတွင်းခံအရာကြီးထင်းနေတာကို မကြိုက်သဖြင့် G strings လေးကိုသာ ဝတ်ထားလိုက်တော့သည်။ ခြေမျက်စိတောင် ဖုံးနေပေမဲ့ ထိုဘောင်းဘီလည်း လုံလှချည်ရဲ့မဟုတ်ပါ။
ခါးနားဝန်းကျင်တဝိုက်မှာ အသားပေါ်အောင် ဖောက်ချထားကာ ထိုအသားတွေအပေါ် ဇာအသားရောင်လေးနှင့်ထပ်အုပ်ကာ သံကြိုးလေးတွေနှင့်တန်းပေးထားသည်။ မြင်လိုက်တာရုံလေးနဲ့ လုံလုံခြုံခြုံဝတ်ထားသည်ဆိုပေမဲ့ နရီအလှ က မြင်ရသူကို ဘဝင်ဆူစေသည့် ပုံစံမျိုး။ ရိုးရိုးအေးအေးနှင့် အလုပ်လုပ်တတ်သည့် သူနာပြုအကူကောင်မလေး ပုံရိပ်ကို ခေတ္တခဏ ခွါချထားခဲ့သည်။
ကျောနားဝဲနေသည့် ဆံပင်အောက်အနားသားတွေကို ကောက်ထားတော့ အခုလည်း ထိုကောက်သားတွေပေါ်အောင်သာ ပုံသွင်းလိုက်သည်။ ဆေးရုံသွားလျှင်တော့ ထိုဆံပင်တွေကို လူမြင်အောင်ကြွားလို့မရ။ အကုန်စုစည်းပြီး နောက်စေ့တွင် ပုံ့ပုံ့လေးထုံးထားရသည်။ အခုတော့ အားပါးတရ ဖားလျားချထားလိုက်တော့သည်။
နောက်ဆုံးအနေဖြင့် နရီသိပ်ကြိုက်သည့် Dior Addict ရေမွှေးကို ဆွတ်ဖြန်းပြီးနောက် Dior saddle bag ကြက်သွေးရောင်လေးကို လွယ်လိုက်ကာ အလှပြင်သည့်ကိစ္စဝိစ္စအဆုံးသတ်ခြင်းသို့ ရောက်လေသည်။
ကဲ။
ပြီးပြီ။
မှန်ရှေ့ပေါ်နေသည့် မိမိရုပ်သွင်အပေါ် တအားကျေနပ်မိသည်။ နယ်မြို့လေးက သူနာပြုအကူ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ကောင်မလေးမဟုတ်တော့။ ရန်ကုန် Night life က ကောင်မဆိုးလေး Candy ဖြစ်သွားပြီ။ ဒီလိုမျိုး ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံနဲ့ ဘတ်(စ်)ကား တိုးစီးရန် အဆင်မပြေ။ Taxi ငှါးကာ မိမိတို့ သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေ အလုပ်လုပ်နေသည့် KTV သို့ မောင်းခိုင်းလိုက်သည်။
“ Living Music KTV ကို ပို့ပေးပါ”
“ ဟုတ်ကဲ့”
Taxi ဆရာက မှန်ထဲကနေ မိမိအခြေအနေကို အကဲခတ်နေမှန်း နရီသိသားပင်။ သို့သော် နရီ စောက်ဂရုမစိုက်။ ထင်ချင်သလိုသာ ထင်တော့။ လူတွေရဲ့ အကြည့်တွေကို ဘာသာပြန်နေရတာ မောလှပြီ။
“ ရောက်ပါပြီဗျ”
“ ဟုတ်ကဲ့”
ကားပေါ်ကနေ တဒေါက်ဒေါက်နဲ့ ခုန်ပေါက်မြူးတူးစွာ ဆင်းချလာသည်။ ထို KTV က မိမိ ကျင်လည်ကျက်စားခဲ့ဖူးသည့် နေရာ။ သူငယ်ချင်းတွေကို Surprise လုပ်ချင်သဖြင့် အဝတ်လဲခန်းဆီ ဝင်လာလိုက်သည်။
“ ဟယ်….Candy”
“ မကြယ်…..မတွေ့ရတာ ကြာပြီ”
“ အင်း…..သမီး အခုရန်ကုန်ရောက်တုန်း မကြယ်တို့ကို လွမ်းလို့ လာတာ”
“ ဟဲ့….သံစဉ်ရေ…နင်တို့သူငယ်ချင်း ရောက်နေတယ်ဟေ့”
“ ဟယ်….Candy…..အား…….ခစ်…..ခစ်”
ကောင်မလေးတွေ မြူးတူးခုန်ပေါက်နေကြသည်။ သံစဉ်က စကားနာစထိုးသည်။
“ မိCandy တို့နော်။ နေစိမ့်လိုက်တာအေ။ ထွက်သွားပြီးကတည်းက ပြန်ကို မလာတော့ဘူး”
“ ဟယ်…..နင်ကလည်းဟယ်…..ငါလည်း အလုပ်ရှုပ်နေလို့ပါ”
“ နင်ကတော့ ကံကောင်းတယ် Candy ရေ။ ငါတို့ကတော့ အခုထိ မထွက်နိုင်သေးဘူး”
“ တနေ့နေ့ ဖြစ်လာမှာပေါ့”
“ ဟယ် Dior အိတ်အသစ်လေး လှလိုက်တာ”
“ ဒါဦးမျိုးဝယ်ပေးထားတာလေ”
“ ကောင်မ နင့်ဘဲကတော်တော်ခိုင်တယ်နော်။ နင်ကတော့ ကံကောင်းပါတယ်ဟယ်။ ငါတို့ကတော့ တစ်နေ့တစ်နေ့ နင်မြင်တဲ့ အတိုင်းပဲ”
“ ဒီလိုပါပဲ”
နရီက ဘဝတူချင်းကိုယ်ချင်းစာသည်။ ဒီလောကက ဝင်ပြီးလျှင် ပြန်ထွက်ဖို့ သိပ်ခက်သည်။ အဓိက ပိုက်ဆံပင်။ တစ်ညတည်းက တော်ရင် တော်သလို သိန်းပေါင်းများစွာ ကိုယ့်လက်ထဲ ရောက်အောင်လုပ်နိုင်သည်။
အပြင်မှာ ရိုးရိုးသားသားလုပ်ကိုင်စားသောက်ပါက တစ်ညတည်း သိန်းချီ ဝင်ဖို့က မဖြစ်နိုင်။
...................................................................
အခန်း (၆၂)
“ ဟတ်ချိုး…..ဟတ်ချိုး”
“ ဟင်…မကြယ်….နေမကောင်းဘူးလား”
“ အင်း…Candy ရေ…..နေလို့သိပ်မကောင်းဘူး….ဒါပေမဲ့ နင်တို့ဂျာကြီးအကြောင်း သိတယ်မလား။ နားပူမခံနိုင်လို့ အတင်းအလုပ်လာရတာ”
“ ဟင်း…ခက်ပါတယ်….ဒီဂျာကြီးနဲ့တော့”
နရီတို့ ဘဝမှာ နိစ္စဓူဝဖြစ်ပျက်နေကြဆိုတော့ ဒါမျိုးက မဆန်းတော့။
“ ဟဲ့…..ငါ Toilet သွားအုံးမယ်”
“ ကြွ…ကြွ…မယ်မင်းကြီးမရေ…..ပြီးရင် ဒီအခန်းထဲ ပြန်လာနော်…စခွီထချင်သေးလို့”
“ အေးပါဟယ်”
နရီအားပါးတရ Toilet သွားပြီးနောက် အခန်းထဲပြန်အဝင်။
ဟင်။
ယောကျ်ားလေး(၅)ယောက် ရယ်လိုက်မောလိုက်ဖြင့် ဆိုင်ထဲ ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ ထို(၅)ယောက်ထဲမှ နရီ မျက်မှန်းတန်းမိနေသည်က ဟိုလူကြီး။ ဗလကောင်းကောင်း၊ ဒေါင်ကောင်းကောင်း၊ အသားညိုညိုနဲ့ လူကြီး။ လွန်ခဲ့တဲ့ (၁)နှစ်လောက်က မမူယာအိမ်မှာ တွေ့ခဲ့တဲ့ အဲလူကြီးပါလား။
လင်သင်္ဘောတက်နေသည့် အချိန်မှာ ဆာနေသည့် မမူယာနဲ့ ခိုးစားနေတဲ့ အဲလူကြီး။ တအားကြမ်းတဲ့ လူကြီး။ အခုထိ မှတ်မိနေသေးရဲ့။ အချိန်ကြာမြင်ပေမဲ့ ဘာအကြောင်းပြချက်ရယ် မယ်မယ်ရရ မရှိပါဘဲ နရီအတွေးထဲ မှတ်မှတ်ထင်ထင်ရှိနေမိသည်။
ဟိုလူကြီးပါလား။
အဖြူရောင်ရှပ်အင်္ကျီမှာ အမည်းရောင် ဒေါက်လိုက်စည်းတွေဖြင့် လက်မောင်းရင်နားထိခေါက်တင်ထားကာ အနက်နောင် စတိုင်ပန်ဘောင်းဘီရှည်ဖြင့် တွဲဝတ်ထားသည့် သူ့ပုံရိပ်ကို နရီမှတ်မိပါ၏။
သူလည်း ရန်ကုန်ရောက်နေတာလား။ ဒါလည်း ငါ့ကိစ္စမှ မဟုတ်တာ။ တွေးရင်းနဲ့ မမူယာအိမ်ကို မုန့်ဟင်းခါးပို့ရင်း မြင်ခဲ့ဖူးသည့် အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်သတိရပြန်သည်။ ဟီး…သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီး။ ကြာနေပြီဖြစ်သော်လည်း နရီစိတ်ထဲ စွဲထင်ကျန်နေတုံး။
တော်ပြီ….တော်ပြီ။ အတွေးကို ဖြတ်ကာ အဝတ်လဲခန်း ပြန်ဝင်လာပြီး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ခွီနေလိုက်တော့သည်။ နောက်ထပ်(၁)နာရီလောက်ဆို နရီပြန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ တအောင့်ကြာတော့ အခန်းထဲ ဂျာကြီး ဝင်လာသည်။
“ ကောင်မလေးတွေ…..(၃)လွှာ VIP အထပ်က C013 အတွက် (၅)ယောက်ခေါ်တယ်နော်။ ဒီတော့ ကြယ်စင်၊ ကေကေ၊ သံစဉ်၊ ဆွီတီ၊ ဟန်နီ…အဲဒီ(၅)ယောက် C013 ကို ဝင်မယ်နော်။ ကောင်မလေးတွေ….ဒါ နင်တို့ဂွင်နော်။ ရေလျှံတဲ့ ဘဲကြီးတွေ ချည်းပဲ။ နင်တို့ ချူစမ်း အဲမှာ”
“ ဂျာကြီး…..သမီး ဒီနေ့ နေမကောင်းလို့ မဝင်လို့မရဘူးလား”
“ ဟဲ့….မရဘူးလေ….ဝင်ရမှာ…..ကောင်မတွေနော် ယီးတီးယီးတားတွေ သိပ်မလုပ်နဲ့။ ဘောက်ဆူးတွေ ဖြတ်ချမှာနော်”
နရီ သူတို့ပြောနေတာကြည့်ပြီး ကြယ်စင်အတွက် စိတ်မကောင်း။ မကြယ် မျက်နှာက အဖျားသွေးတက်ပြီးရဲနေသည်။ လူကို မစာမနာ အတင်းကာရော ဝင်ခိုင်းနေသည်။
“ ဟတ်ချိုး….ဟတ်ချိုး”
“ မကြယ် အဆင်ပြေလား။ မှန်း…ဟယ်…တစ်ကိုယ်လုံး ပူခြစ်နေတာပဲ။ ဆေးသောက်ရမှာပေါ့။ ဟိုအခန်းထဲသွားလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ။ အဲကွန်းတွေက အေးကအေးနဲ့”
“ ရပါတယ်အေ…သွားရမှာပေါ့”
“ ဒီလိုလုပ် မကြယ်….မကြယ်အစား သမီး ဝင်ပေးမယ်။ ဂျာကြီးကို သမီးခွင့်တောင်း ကြည့်ကြည့်မယ်။ ခွင့်ပြုရင် မကြယ်အစား သမီးဝင်ပေးလိုက်မယ်လေ။ ဒါဆို မကြယ်လည်း fineမထိတော့ဘူးပေါ့”
“ ဖြစ်ပါ့မလား..Candy ရယ်”
“ မကြယ်ရယ်…သမီးလည်း ဒီအလုပ် လုပ်ဖူးပါတယ်။ မကြယ် ပြန်လိုက်တော့။ သမီး မကြယ်အစား လုပ်ပေးမယ်”
နရီက ဒီကိစ္စက ထမင်းစားရေသောက်သာသာ။ ဒီအလုပ်နှင့် မပက်သက်တော့သည့် ဘဝတစ်ခုမှ ရှင်သန်နေပေမဲ့ အခုလုပ်ရမယ်ဆိုရင်လည်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပင်။ တအားကြီး serious ဖြစ်စွာ တွေးမနေတော့။
“ ကျေးဇူးပါ Candy လေးရယ်”
“ ရတယ်…ကိုယ့်အချင်းချင်းမှ အဲလို မလုပ်ရင် ဘယ်သူ လုပ်ပေးမှာလဲ။ ဒါဆို သမီးသွားမေးကြည့်မယ်နော်”
“ အေး…အေး”
မှန်ရှေ့ ပေါ်နေသည့် ကိုယ့်အနေအထားကို ပြန်အကဲခတ်ကြည့်သည်။ သိပ် hot သည့်ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို မှန်ပေါ်ရှိ ကြေးမုံပြင်တွင် မြင်နေရသည်။ အပြင်အဆင်က ဒီနေရာနှင့်ကွက်တိ။ ဂျာကြီးကို သူမ ညှို့ယူပစ်လိုက်မည်။ ဂျာကြီးဆီသွားတော့ ထုံးစံအတိုင်း အပြင် waiterကလေးတွေကို ဩဇာသီးတွေ ရောင်းနေသည်။
“ ဂျာ..ကြီး”
“ ဪ…အင်း…..Candy ပါလား။ မတွေ့ရတာ ကြာလို့ထင်တယ်။ လှလိုက်တာ Candy ရယ်”
နရီ အသံကို တမင် ချွဲပျစ်လိုက်သည်။ ဂျာကြီး၏ အကြည့်စူးစူးက မိမိကိုယ်ပေါ် စုန်ချည်ဆန်ချည်။ အထူးသဖြင့် သူ့အကြည့်တွေက မိမိရင်သားတွေဆီရောက်နေမှန်း နရီသိသည်။ ဒီလိုမျိုး အကြည့်ခံရသည်ကို မနှစ်မြို့သော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။
“ ဒီလို အလည်လာတာလား”
“ အင်း…ရန်ကုန်ကို ကိစ္စလေးရှိလို့ ရောက်တုန်းလေး မကြယ်တို့၊ သံစဉ်တို့ဆီလာတာ”
“ အေးပါကွာ။ ကိုယ့်ကိုရော သတိမရဘူးလား”
နှာဘူးကောင်ကြီး။ ရုပ်ကိုက အဆီတဝင်းဝင်းနဲ့၊ နှာဘူးရုပ်နဲ့။
“ သိပ်သတိရတာပေါ့….ကိုယ့်ဂျာကြီးကို အမြဲတမ်း သတိရနေတာ”
“ ဟီး….ဟီး”
နွားပြာကြီး အောက်သွားမရှိသလို တဟီးဟီးနဲ့။
“ ဂျာကြီး…ကို သမီးပြောစရာရှိလို့”
“ ပြောလေ….Candyလေးရဲ့”
နရီ ဒီမှာလုပ်ကတည်းက ဂျာကြီးက သူမကိုဆို အမြဲအလိုလိုက်တယ်။ တစ်ခါတစ်လေ မတော်တဆ ထိသလိုလိုနဲ့ တမင်တကာ ဟိုကိုင်၊ ဒီကိုင် လုပ်တတ်သေးသည်။ မိမိလည်း အနေအစားချောင်အောင် ဘာမှ တားမနေတော့။ အသားပွန်းပဲ့သွားတာမှ မဟုတ်တာလို့ ဖြေတွေး တွေးလိုက်သည်။
ဦးမျိုးနဲ့ ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပြီး ပါသွားတော့ ဂျာကြီးက ဟတ်ကော့ဖြစ်ကာ ကျန်ခဲ့သည်ဟု သတင်းတောင် ကြားမိသလိုလို။
“ ဟိုလေ…….ဒီကို ရောက်တုန်း ရောက်ခိုက်မှာလေ မကြယ်လည်း နေမကောင်းဘူးဆိုတော့ မကြယ်အစား သမီးဝင်ပေးလိုက်မယ်လေ။ အဲဒါရရဲ့လားလို့ ဂျာကြီးဆီ လာ….ပြောတာ”
“ ဪ…..ရတာပေါ့….ရတာပေါ့……ဘာလို့ မရနိုင်ရမှာလဲ….သိပ်ကို ရတာပေါ့”
“ အင်း…..ဒါဆိုလည်း ပြီးရော….မေ့လို့……ဂျာကြီးပြောတဲ့ အခန်း နံပါတ်က ဘယ်လောက်”
“ C013 လေ”
“ သမီး ဝင်ပေးလိုက်မယ်နော် မကြယ်အစား။ ပြီးတော့လေ မကြယ်ကိုလေ Fineမကောက်ရဘူးနော်”
“ မကောက်ဘူး….မကောက်ဘူး….စိတ်ချ”
“ ဒါမှ တို့ဂျာကြီးကွ”
“ ဒေါက်…..ဒေါက်….ဒေါက်”
တင်စိုင်တွေကို တမင်တကာ ခါရမ်းကာ ဂျာကြီးဆီမှ လှည့်ထွက်ခဲ့သည်။ နရီ တင်သားတွေ ခါနေတာကို ကြည့်ပြီး ဂျာကြီး ရင်ခုန်စွာ ကျန်ရစ်ခဲ့ရသည်။
“ တောက်…….ဒီအိုးတွေကြား….ငါ့လီးကို စိမ်လိုက်ရရင်တော့ကွာ။ စောက်ရမ်းကောင်းနေတော့မှာပဲ။ ငါ့လိုးပဲ”
မချိတင်ကဲဖြစ်စွာဖြင့် ပြောကျန်ရစ်ခဲ့တော့သည်။
.......................................................................
အခန်း (၆၃)
“ မကြယ်…အဆင်ပြေတယ်…သိလား။ မကြယ် အိမ်ပြန်ပြီးနားလိုက်တော့။ မပြန်ခင် လမ်းမှာ ဆေးခန်းတစ်ခုခုမှာ ဝင်ပြခဲ့အုံး”
“ အေးပါ Candy ရယ်။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွယ်။ ဟတ်ချိုး…ဟတ်ချိုး”
“ ကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူး..မကြယ်ရဲ့…ကိုယ့်အချင်းချင်းကို ကိုယ်မှ မကူရင် ဘယ်သူ ကူမှလဲ”
မကြယ်လည်း Candy စိတ်ကို သိသည်။ ဒီကောင်မလေးက ရုပ်ကလေး လှတပတ၊ စိတ်လေးလည်း ကောင်းပေမဲ့ ဘဝပေးကုသိုလ်ကံက သိပ်မကောင်း။ ကြားထဲ Sponsor ဘဲကြီးတစ်ပွေနဲ့ ငြိပြီး သူမဘဝလေး အတော်သင့်လေး အနေကျသွားပုံရှိတော့ ကိုယ်တွေက ဝမ်းသာရသည်။
ဒီအလုပ်လုပ်နေမှတော့ သိပ်ပြီး မယားကြီး ဘဝ တင့်တောင့်တင့်တယ်ဘဝမျိုး မမျှော်လင့်ပါနှင့်။ ရုပ်ရှင်ဇာတ်လမ်းတွေထဲကလို မင်းသားက အပြင်စင်တင်က ကောင်မလေးကို ကြိုက်၊ အတည်တကျ လက်ထပ်ယူတာမျိုး စိတ်ကူးယဉ်လိုသာကောင်းသည်။
အပြင်မှာ သိပ်မဖြစ်နိုင်။ ရှိတော့ ရှိနိုင်ဆိုပေမဲ့ ရှားရှားပါးပါး၊ ဖြစ်တောင့် ဖြစ်ခဲ။ အကုန်လုံးက ဒီကိုရောက်ရင် နှိုက်မြည်းမလား။ ဒီမှာပြီးလို့ နောက်ဟိုတယ်မှာ အဝထပ်စားမလား။ ဒီလိုမျိုးချည်းပင်။ အခုလည်း Candy ကျေးဇူးနဲ့ စောစော အိမ်ပြန်ပြီး နားလို့ရပြီ။
“ ဟဲ့….သွားမယ်…ကောင်မ….နင်ပဲကျန်ပြီ…ငါတို့အကုန်လုံး နင့်ကို စောင့်နေတာ”
သံစဉ်က သွားရန် လှမ်းတို့သည်။
“ အေးပါဟယ်…မကြယ်နဲ့ အလွမ်းသယ်နေလို့ပါဟယ်”
“ ပြီးပြီမလား…သွားကြရအောင်”
“ ဒေါက်….ဒေါက်….ဒေါက်”
ဒေါက်ဖိနပ်ဆီက ခွါနှင့် အောက်က ကြမ်းခင်း ထိရိုက်ကာ တဒေါက်ဒေါက်နဲ့ အလှနတ်မိမယ် (၅)ပါး C013 သို့ ဝင်လိုက်သည်။
“ ရွှီ”
သူတို့ရဲ့ အလှကြောင့် ဦးဇော်မင်း စိတ်ပျော်ရွှင်သွားရသည်။
“ ဟဲ့….ဘယ်မှာ ဝင်နိုင်မလဲ….ငါက ဟိုလူကြီးဆီ မသွားချင်ဘူး။ ဒီဖက်နားက တစ်ယောက်ပဲသွားမယ်”
“ ငါက ဟိုဖက်နားက တစ်ယောက်”
ကျန်တဲ့သူတွေက ဟိုလူ၊ ဒီလူရွေးနေသည့် စပ်ကြား နရီက တံခါးဝင်ပေါက်နဲ့ အနီးဆုံးမှာ ထိုင်ပြီး အရက်သောက်နေတဲ့ ဟိုလူကြီး ထိုင်နေတဲ့နေရာဆီ တည့်တည့်မတ်မတ် သွားထိုင်လိုက်သည်။ သတိုးလည်း အရက်ကို ဇိမ်ခံပြီး သောက်နေတုန်း နံဘေးမှာ ကောင်မလေး လှလှလေးတစ်ယောက်လာထိုင်သည်။
သူမ ထိုင်လိုက်သည်နှင့် သင်းပျံ့ချိုမြသော အနံ့ပါ ရရှိလိုက်သည်။
“ သမီး ထိုင်မယ်နော်”
နရီ အသံက ချွဲအီအီ။ ဟိုးအဝေးကသာ မြင်ဖူးသည့် ထိုလူကြီးနံဘေးနား အနီးကပ်တော့ ဘဲကြီးကို နရီ ပိုခိုက်သွားမိသည်။ သတိုးက အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့်…
“ ထိုင်ပါ ခင်ဗျား….ထိုင်ပါ….ထိုင်ပါ”
သတိုးလည်း မိန်းမမျိုးစုံနှင့် တွေ့ကြုံဖူးခဲ့ပေမဲ့ ကောင်မလေးတွေခေါ်ြပီး KTV သွားတာမျိုးကိုတော့ အကျွမ်းတဝင် သိပ်မရှိလှ။ အခုနံဘေးမှာလာထိုင်သည့် မိန်းကလေးကတော့ တော်တော်လှသည်။ ခပ်မှိန်မှိန်မီးရောင်မှာ မိတ်ကပ်လိမ်းထားသော သူမမျက်နှာက ဝင်းမွတ်လှပနေသည်။ အသက်ကတော့ မိမိထက် အများကြီးငယ်လောက်သည်။
ထိုမိန်းကလေးက သတိုးဘယ်ဖက်သို့ ပူးပြီးထိုင်ချလိုက်သည်။ သူမ ပေါင်သားတွေက သတိုးပေါင်နှင့် ထိမိနေသည်။
“ ကိုကြီး…စားလေ”
ကိုကြီးတဲ့။ ဘဝမှာ ကိုကြီး ဟု အခေါ်ခံရသည်မှာ ပထမဆုံးပင်။ ဘေးမှာ လှတပတအမျိုးသမီး ပူးပူးကပ်ကပ်လာထိုင်နေသည်ကို သတိုးသိစိတ်က ခပ်ခွါခွါနေသင့်သည်ဟု တားမြစ်နေပေမဲ့ မသိစိတ်ကဖြင့် ဒီလိုလေးအတိုင်းပဲ နေနေမိသည်။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်ပြန်တော့ ဦးဇော်မင်းတို့ အကုန်လုံးက ဘေးမှာထိုင်နေသည့် မိန်းကလေးတွေနှင့် စကားပြောလိုက်၊ ရယ်လိုက်ဖြစ်နေကြပြီ။
ဦးဇော်မင်းဆို တော်တော်ခရီးပေါက်နေသည်။ ကောင်မလေးကိုတောင် ဖက်ထားနှင့်ပြီးသားဖြစ်နေလေပြီ။ မိမိသာ ဘေးမှာထိုင်နေသည့် မိန်းကလေးနဲ့ ဘယ်ကစလို့ စပြောရမှန်း ဖြစ်နေလေသည်။
“ ကိုကြီး…ကိုကြီးလို့”
နရီက စိတ်တွေပျံ့လွင်နေဟန်ရှိသည့် ထိုလူကြီးကို မရမကခေါ်သည်။
“ ဟင်”
“ ကိုကြီးကလည်းနော်…..သမီးကို ဘေးမှာထားပြီး စိတ်တွေလွင့်နေလိုက်တာ။ ဘာလဲ အိမ်က ဘွားတော်ကို သတိရနေတာလား”
မြကို ဘွားတော် တဲ့။ မြသိရင် ရယ်နေလောက်သည်။
“ ဪ…..အလုပ်ကိစ္စဆီ စိတ်ကရောက်သွားလို့ပါဗျာ။ Sorry နော်”
“ ပြီးတာပဲ…..ကိုကြီးနာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ။ သမီးနာမည်က Candy တဲ့ …မှတ်ထားနော်”
“ ကိုယ့်နာမည်က သတိုးအောင် ပါ”
“ ဟုတ်လား။ ဒါပေမဲ့ သမီးက ကိုကြီး လို့ပဲဆက်ခေါ်မယ်နော်”
“ ဟုတ်ကဲ့…ဟုတ်ကဲ့….ရပါတယ်”
နရီ ထိုလူကြီးနာမည်ကို သိသွားပါပြီ။ ဦးသတိုးအောင်ရေ။ ရှင်ကတော့ ကျမကို သိမှာမဟုတ်ပေမဲ့ ကျမကတော့ ရှင်ကြီးကို သိပြီးသားရှင့်။ ရှင်ကြီးက သိပ်အားကောင်းတာ ကျမ သိပြီးသားရှင့်။ ရှင်ကြီးရဲ့ အချစ်ကို ကျမ ဒီညရမလားလို့ ကျမ မြူဆွယ်ကြည့်ကြည့်မယ်နော်။
မရရင်တော့ အရင်း။ ရရင်တော့ အမြတ်ပေါ့ရှင်။
..............................................................
အခန်း (၆၄)
စကားသံတွေနှင့် ဆူညံနေသည့် ထိုအခန်းလေးထဲ သံစဉ်က အရင်လောဆော်သည်။ ကိုယ့်ဖာသာကာရာအိုကေဆီက သီချင်းကို ရွေးကာ သီချင်းဟဲရန် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။
“ ကဲ……..အားလုံးနားထောင်ကြပါရှင်……..သမီးဆိုမဲ့ သီချင်းကတော့ လမ်းမကြီးရဲ့ဘေး လို့ခေါ်ပါတယ်ရှင်…အားလုံး နားဆင်အားပေးကြပါအုံး”
သံစဉ်က သွေးအေးသလိုဖြစ်နေသည့် ထိုအခန်းလေးကို ပွဲဆူအောင် အရင်လှုပ်နှိုးပစ်လိုက်သည်။
“ 🎶🎶🎶 ရက်စက်မှုများက…ငါ့ဆီ မျက်စိလည်လမ်းမှား
မျက်ရည်ကျသော ဖန်တီးမှုများနဲ့ တိုးကာ ဝင်နှောက်ယှက်
အချစ်ဟာ တစ်စစီပြိုကွဲထွက်
စကားမုန်တိုင်းတွေ ဝင်တိုက်ခိုက်
ဆောင့်တည်မဲ့သော မင်းနဲ့ တို့ရဲ့အချစ်အိမ်ဟာ ပျောက်ပျက် 🎶🎶🎶”
သံစဉ်ဘေးမှာ ထိုင်နေသူက ဦးဇော်မင်းဖြစ်နေတော့ ဦးဇော်မင်း သူ့နံဘေးက အဖော်ကောင်မလေး သီချင်းဆိုနေသည်ကို မျက်တောင်မခတ်စတမ်းကြည့်နေသည်။ သံစဉ်အသံက သိပ်မကောင်းပေမဲ့ ကီးဝင်တော့ နားထဲ အတော်အတင့် နားဝင်ချိုပါသည်။
သတိုးကတော့ ဘေးမှာထိုင်နေသော နရီနဲ့ စကားစမြည်ပြောနေသည်။ ကောင်မလေးက တော်တော့ကိုရဲတင်းသည်။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ရှေ့မှာချထားသည့် အရက်ခွက်ကို နာနာဖိသောက်နေတုန်းမှာ နရီက ဟင်းတွေကို တူနဲ့ညှပ်ကာ သတိုးပါးစပ်ဆီ ခွံ့ကျွေးနေသည်။
“ စားလေ…ကိုကြီး….အား……ဟလေ”
“ အင်း……အင်း”
သောက်နေသည့် အရက်တွေက ကြာလာတော့ အရှိန်နှင့် ဦးနှောက်ဆီ တက်ဆောင့်ကာ တရိပ်ရိပ်ဖြစ်လာသည်။ ဘေးမှာထိုင်နေသည့် မိန်းကလေး အလှကလည်း ပူလောင်လွန်းလှပါဘိ။
ရင်ပူသလို ခံစားရသဖြင့် လည်ပင်နားမှာတပ်ထားသည့် ကြယ်သီးနှစ်လုံးကို အနည်းငယ် သက်သာလို သက်သာငြား ဖြုတ်လိုက်ရသည်။
ကောင်မလေးကလည်း မိမိကို ပွတ်သီးပွတ်သပ်နှင့်။ စိတ်ထဲတော့ သာယာမိသားပင်။
“ ကောင်းလား”
“ အင်း”
နရီ သတိုးအခြေအနေကို အကဲခတ်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုလူကြီး အနည်းငယ်မူးနေပြီနဲ့တူသည်။ ဘယ်ဖက်လက်သူကြွယ်မှာ စွပ်ထားသည့် လက်ထပ်လက်စွပ်ကို နရီ မြင်သားပင်။
သို့သော် နရီ ဂရုစိုက်စရာအကြောင်း ဘာမှမရှိပါ။ လိုချင်တော့ ရအောင်ယူမည့်စိတ်ဓာတ်မျိုး နရီတွင်ရှိသည်။
“ အခုတခါ အလှည့်ကျတဲ့သူကတော့ Candy ဖြစ်ပါတယ်”
သံစဉ်က သူမအလှည့်ပြီးသော နရီကို ခေါ်လိုက်သည်။ နရီက ရုပ်လေးလည်းလှ။ အသံလေးလည်း ကောင်း။ သီချင်းလည်း ဆိုတတ်သည်။ ဒီအခန်းထဲက ယောကျ်ားသားတွေကို နရီအလှနဲ့ ပူလောင်လာစေချင်သည့် အတွေးဖြင့် တမင်တကာ မိမိသူငယ်ချင်းကို ခေါ်လိုက်၏။
ကောင်မစုတ်။
ငါကဘေးမှာထိုင်နေသည့် သတိုးအောင်ဆိုသည့် ဘဲကို ကလူ၏သို့၊ မြူ၏သို့ လုပ်မယ်ကြံကာရှိတုံး ဒင်းကြောင့် ငါ့အကြံ ပျက်စီးသွားရပါပြီ။ ခေါ်ခံလက်စနဲ့ မထူးတော့။ မဆိုတာကြာပြီဖြစ်သည့် မိမိစွမ်းရည်ကို ဒီအခါမှာ ထုတ်ပြရသေးတာပေါ့။ ငါ့အလှမှာ ပုရိသယောကျ်ားတွေ မျောပါကြစမ်း။ သီချင်းအရင်ရွေးလိုက်သည်။ တီးလုံးသံထွက်လာသည်နှင့် သံစဉ်နှင့်အညီ ကိုယ်လုံးကို ယိမ်းနွဲ့လိုက်သည်။
“ 🎶🎶🎶 ပြီးခဲ့သော စနေနေ့ ကိုယ်ဟာလေ အားလပ်ခွင့်မရှိဘဲ
အလုပ်တွေ ရှုပ်နေခဲ့ ဟိုဟို ဒီဒီပြေးလွှားလမ်းပေါ်ဝယ်
အမှတ်မထင်ပဲ ဆုံတွေ့ ဆုံလာတဲ့ တို့မျက်စိချော်လဲ
ကိုယ့်ကိုပြုံးလို့ငေး…အိုကြည့်တဲ့သူလေး တစ်ယောက်ကွယ် 🎶🎶🎶”
မိုက်ထဲမှ နရီအသံ ခပ်မိုက်မိုက်လေး ထွက်ပေါ်လာသည်။ စူးနေသည်မျိုးမဟြတ်ဘဲ ဆွဲဆောင်မှုရှိသည့် ခပ်ညှို့ညှို့အသံမျိုး။ နောက်က လွင့်နေသည့် R&B စည်းချက်တွေကြား လူပါ သံစဉ်အလိုက် မျောပါနေသည်။ ထိုင်နေသည့် လူအကုန်လုံးအာရုံက ရှေ့မှာ သီချင်းဆိုနေသည့် နရီ ဆီကိုသာ ရောက်နေကြသည်။
ဆလိုက်မီးတွေက နရီကိုယ်ပေါ် ရောက်လိုက်၊ မရောက်လိုက်နဲ့။ ဝတ်ထားသည့် အဝတ်အစားပေါ် ဖူးကြွစွာထွက်ပေါ်နေသည့် နရီ၏ အသားစိုင်တွေကမျက်တောင်မခတ်စတမ်း ထိုင်ကြည့်ချင်စရာကောင်းနေသည်။
အထူးသဖြင့် နရီမျက်လုံးတွေက အနားမှာရှိနေသည့် သတိုးပေါ်သို့ ခပ်ရဲရဲစိုက်ကြည့်ပစ်လိုက်သည်။
အထူးသဖြင့် သတိုးက အရှေ့မှာ ကိုယ်လုံးလေးတွန့်လိုက်၊ သီချင်းလေးဆိုလိုက်ဖြစ်နေသည့် နရီကို ကြည့်ပြီး ရမ္မက်ဇောတွေ ထကြွလာသည်။ ညီတော်မောင်က ညစာငတ်နေသည်မှာ လချီနေပြီ။ မြကိုယ်ဝန်ရှိမှန်းသိသည့်မေကစားက သတိုး ညစာငတ်နေသည်မှာကြာလှပြီ။
တချို့ညတွေဆို ဘေးမှာ အိပ်နေသည့် မိန်းမအပေါ် တက်လိုးချင်သည့်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်နေသော်လည်း ကိုယ်ဝန်သည်မိန်းမကို မညှာမတာတက်လိုးသည်ဆိုပြီး လူကြားလို့မှမကောင်း။ နောက်ဆုံးတော့လည်း အောကားဖွင့်၊ လက်ငါးချောင်းကော်မတီထိုင်၊ ဂွင်းထုပြီး ပြင်းထန်သည့်စိတ်ကို သက်သာလို သက်သာငြား လျော့ကြည့်မိသည်။
သို့သော် စပ်ပတ်ထဲ တဝကြီးစိမ်ဖူးသော လီးက လက်နဲ့ ဂွင်းထုသည်ကို တင်းတိမ်နိုင်ရိုး ထုံးစံကိုမရှိ။ လိုးပြီးရင်း လိုးချင်အောင် မိန်းမတွေ၏ စပ်ပတ်က ဆွဲဆောင်မှုအားကောင်းလှသည်။
“ 🎶🎶🎶 တရိပ်ရိပ်ခေါင်းထဲမူးတယ်….Love is accidental
လက်တွေ့ဘဝနဲ့ အိပ်မက်ကြားမှာ
မင်းနဲ့ ချစ်ခဲ့ဖူးတာ အိပ်မက်လေးပဲသိလား
ပြေးထွက် ခေါင်းထဲ ချာချာလည်ခဲ့
ဘယ်လိုချိန်ကများ အဖြေလေးတောင်းခဲ့ဖူးလို့လဲ 🎶🎶🎶”
သီချင်းက နောက်ဆုံးပိုင်းရောက်လာလေ နရီလည်း သီချင်းနဲ့တသားတည်းကျကာ ဘယ်လိုလှုပ်ယမ်းနေမိမှန်း ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် သတိမထားနိုင်တော့ပါ။
“ 🎶🎶🎶 Love is accident အိုး….ဟိုး….ဟိုး….ဟူး
Love is accident 🎶🎶🎶”
လှလှပပဖြင့် သီချင်းကို အားပါးတရသီဆိုခဲ့ပြီးနောက် အခုမှ အရှေ့မှာထိုင်နေသည့် လူတွေကို အကဲခတ်ကြည့်မိသည်။ အကုန်လုံးက သီချင်းအဆုံးသတ်ပြီးနောက် မည်သည့်အသံမှ မကြားရဘဲ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။
........................................................................................
အခန်း (၆၅)
ဦးဇော်မင်းက အခုသတိဝင်လာကာ
“ ဖြောင်း…..ဖြောင်း…..ဖြောင်း…ဖြောင်း….ဖြောင်း…ကောင်းတယ်ဟေ့….ကောင်းတယ်”
ဦးဇော်မင်း၏ လက်ခုပ်သံက တစ်ခန်းလုံးငေးမောနေမှုကို အသိစိတ်ကပ်စေသည်။ ပြီးနောက် သူတို့လည်း လက်ခုပ်တီးလိုက်ကြသည်။ သတိုးရင်ထဲမှာတော့ အရက်ကြောင့်လည်းကောင်း၊ ထို Candy ဆိုသော ကောင်မလေး၏ ပူလောင်သော အလှကြောင့်လည်းကောင်း စိတ်တွေ ထကြွ ပူလောင်နေလေပြီ။
“ မောလိုက်တာ ကိုကြီး”
နရီက သီချင်းဆိုပြီးနောက် သတိုးနံဘေးမှာပင် ဆက်လာထိုင်သည်။ အဝတ်လွတ်နေသည့် နရီလက်မောင်းသားလေးတွေ၊ လည်တိုင်ကြော့ကြော့လေးတွေက ချွေးတွေနှင့် ဝင်းလက်နေသည်။ သတိုးက အလိုက်တသိ တစ်ရှူးကမ်းပေးလိုက်သည်။
“ Thank you နော် ကိုကြီး….သမီးလည်း အခုကိုကြီးသောက်နေတာ သောက်ချင်တယ်”
“ ကိုယ်သတ်သတ်မှာပေးရမလား”
“ ဟင့်အင်း…ကိုကြီးသောက်နေတဲ့ ခွက်ထဲကာဟာပဲသောက်ချင်တာ”
“ အင်း”
သတိုးက မိမိသောက်လက်စ အရက်ခွက်ကို နရီဆီ ပေးရမလို၊ မပေးရမလို ဗျာများနေရသည်။
“ ဘာလဲ…ကိုကြီးခွက်ကို သမီးယူသောက်မှာ မကြိုက်တာလား”
“ ယူဗျာ….ယူဗျာ……သောက်လို့ရပါတယ်ဗျာ”
နရီ ထိုလူကြီးက စနေရသည်ကို ရင်ထဲပျော်နေမိသည်။ သူသောက်လက်စအရက်ခွက်ကို မိမိပါ ယူသောက်လိုက်သည်။ ပြင်းပြသည့် အရက်အရသာက လည်ချောင်းဝတွင် ပူလောင်သည့် အရှိန်ကို စတင်သိရှိသည်။
ပြီးနောက် ရင်ဝသို့တလျှောက် လောင်မြိုက်စွာ ကျဆင်း၏။ ပြင်းလိုက်သည့် အရက်။ နရီ တစ်ငုံလောက်သောက်လိုက်သည်နှင့် မျက်ကြောတွေပါ ရှုံ့သွား၏။
“ အား….ကိုကြီးအရက်က တော်တော်ပြင်းတာပဲ”
“ ဒါကြောင့် ကိုယ်က Candy ကို အစကတည်းက မပေးချင်သလိုလို လုပ်နေတာ။ Candy က ကိုယ့်ကို စိတ်ဆိုးပြီး ဇွတ်ယူသောက်တာကို”
“ ဟုတ်ပါပြီရှင်…..ဟို Shark ဗူး ပေးပေး….အရမ်းခါးနေလို့”
“ ရော့”
“ ဂလု….ဂလု”
အင်း။
အခုမှပဲ အနည်းငယ် အဆင်ပြေသွားတော့သည်။ နရီက သူမပေါင်လုံးတွေကို တမင်တကာကို သူ့ဆီ သွားထိနေအောင် လုပ်ထားသည်။
“ ကိုကြီးက ဒီရန်ကုန်ကပဲလား”
နရီ သိသိကြီးနဲ့ တမင်မေးလိုက်သည်။ လိမ်နေလား၊ မလိမ်နေလား သိရအောင်။
“ မဟုတ်ဘူး။ နယ်က….အခု ကိစ္စလေးရှိလို့ ခဏလာတာ”
“ ဟုတ်လား….ဒါဆို အခုပြန်ရင် ဘယ်မှာနေတာလဲ”
“ ဟိုတယ်မှာ နေနေတာ။ မနက်ဖြန်ဆို ပြန်တော့မလို့”
သတိုးလည်း ရိုက်မစစ်ရပါဘဲ နရီမေးသမျှ အမှန်တိုင်း ပြောနေမိသည်။ အခန်းထဲမှာက နောက်လူတွေက ဆိုချင်တာတွေ ဆက်ဆိုနေကြသေးသည်။ အရက်လေးတွေ တမြမြဆိုတော့ အကုန်လုံးစိတ်တွေက သာမာန်ထက် အနည်းငယ်ပို၍ ရဲတင်းလျက်ရှိ၏။
ထို့ကြောင် ဘေးမှာ ကပ်ပြီးထိုင်နေပေမဲ့ စကားပြောပါက ဒီအတိုင်းပြောလျှင် သိပ်မကြားရ။ ထို့ကြောင့် ပြောစရာရှိလျှင် လက်လေးနဲ့ အုပ်ကာ တစ်ယောက်နား နားသို့ ကပ်ပြီးပြောပြောနေရသည်။ နရီက တမင်တကာကို သတိုးအင်္ကျီကော်လာစလေးကို လက်နှင့်တို့ကာ တို့ကာဖြင့် မေးနေသည်။
နရီက သတိုးဆီကပ်ပြီးစကားလာပြောလျှင် နရီဆီမှ ရနေသော မွှေးရနံ့က သတိုးစိတ်ကို ပိုအရိုင်းဆန်စေသည်။
“ ကိုကြီးပြန်ရင် သမီးကို လိုက်ပို့ပေးလို့ရလား”
“ ကိုယ့်မှာ ကားမပါလာဘူး Candy ရဲ့။ ကိုဇော်မင်းကားနဲ့ ကပ်လိုက်လာတာ”
“ အဲလိုဆိုရင်လည်း သမီးနှင့် အတူတူ Taxi ငှါးပြီးပြန်ကြမယ်ကွာ”
သတိုးမှာ ကျန်ရှိနေသေးသည့် အသိစိတ်တချို့က ငြင်းရန်ဟန်ပြင်လိုက်သော်လည်း အာစေးမိနေသလို နရီတောင်းဆိုမှုကို မငြင်းဆိုတော့ပါ။
“ အခုပြန်လိုက်ပို့ရမလား”
“ အင်း…..အခု လိုက်ပို့”
နရီကို ကြည့်လိုက်တော့ နရီမျက်လုံးတွေက တစ်ခုခုတောင်းဆိုနေသလို။ ဒီမျက်လုံးတွေ၏ အကြည့်ကို သတိုးနားလည်သလိုလိုရှိ၏။
“ ဒါဆို ကိုယ် ကိုဇော်မင်းဆီ ပြန်တော့မယ်ဆိုတာကို သွားပြောလိုက်မယ်။ Candy က ဆိုင်အပြင်မှာစောင့်နေလေ။ ပြောပြီးရင် ကိုယ်ထွက်လာပို့ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား”
“ အင်း….ဒါဆိုလည်း ပြီးရော….မြန်မြန်ထွက်လာနော်…သမီးတစ်ယောက်တည်း အပြင်မှာ စောင့်နေရမှာ”
“ ဟုတ်ပါပြီဗျာ…မြန်မြန်လေး ထွက်လာခဲ့မယ်”
နရီက ချက်ချင်းကြီး အပြင်သို့ ထထွက်သွားသည်။ နရီ ထွက်သွားသည်ကို ဘယ်သူမှ ဂရုမစိုက်အား။ သီချင်းဆိုတဲ့သူက ဆို။ တခြားလုပ်တဲ့သူက လုပ်နေပြီ။
သတိုး ဦးဇော်မင်းဆီ သွားလိုက်သည်။ ဦးဇော်မင်းက မိမိရောက်လာသည်ကိုပင် မသိ။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ခဏကသီချင်းဆိုနေသည့် သံစဉ်ဆိုသည့်တယောက်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားကာ ရယ်မောနေကြသည်။
“ ကိုဇော်မင်း….ကိုဇော်မင်း”
“ ဪ…ညီလေး…ပြော…..ညီလေးဘေးက ကောင်မလေးရော”
သတိုးနံဘေးမှာထိုင်နေသည့် ဒီနေ့၏ အလှဆုံးကောင်မလေးကို ဦးဇော်မင်းမေးမိသည်။ ဒီကောင်မလေးက ကိုယ့်နံဘေးမှာ လာမထိုင်တာ အနည်းငယ် မကျေမချမ်းတော့ဖြစ်မိသည်။
သို့သော် အခု လက်ရှိ မိမိရင်ခွင်ထဲက ကောင်မလေး၏ အယုအယကြောင့် ပျော်နေရပါပြီ။ ခဏက အခြေအနေကို အကဲခတ်ကြည့်တော့လည်း သတိုးနဲ့ လှတဲ့ကောင်မလေးတို့ နှစ်ဦးသားလေပေးဖြောင့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသားပင်။
“ အဲဒါ လာပြောတာ….Candy ကို ပြန်ပို့ပေးမလို့။ ကျနော် ပြန်တော့မယ်”
လှတဲ့ကောင်မလေး နာမည်က Candy လို့ ခေါ်သည်နဲ့ တူပါရဲ့။
“ ဪ….အေး….အေး….ညီလေးရော……ပြီးရင်ဟိုတယ်ပြန်မှာမလား”
“ ဟုတ်တယ်….သူ့ကို ပို့ပေးပြီးရင် ကျနော်ပါ ပြန်တော့မလို့…ဒါကြောင့် ကျနော် ကိုဇော်မင်းကို လာနှုတ်ဆက်တာ”
“ အေး…..အေး”
“ ဒါဆို ကျနော်ပြန်ပြီနော်……နောက်တခေါက်တော့ ကျနော် ဒကာခံပါမယ်ဗျာ”
“ ဒါနဲ့…ညီလေး”
ပြောနေရင်း ဦးဇော်မင်းက သူ့လက်ကိုင်အိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခုကို ဆွဲထုတ်နေဟန်ပြင်သည်။
“ ရော့…..ယူသွား……လိုလိုမယ်မယ်ပေါ့ကွာ …..ဒါပါရင် အကောင်းဆုံးပေါ့”
ဦးဇော်မင်း ပေးလိုက်သည်က Condom အထုပ်လေးတွေ။
“ ခစ်…..ခစ်……ခစ်”
ဦးဇော်မင်း ရင်ခွင်ထဲက ကောင်မလေးက ထရယ်သည်။ သတိုးတောင် ရှက်သလိုလို။
“ ယောကျ်ားပဲကွာ….တခါတလေ အပြင်စာလေး စားချင်စားမှာပေါ့ကွာ….တစ်ခုပဲမှာမယ်….စားချင်တာစား….ဘာမှ မကူးလာစေနဲ့”
“ ဟုတ်ကဲ့…ဟုတ်ကဲ့”
သတိုးလည်း အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့် ဦးဇော်မင်း ပေးနေသည့် Condom (၃)ထုပ်လောက်ကို ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။
“ သွားပြီနော်…ကိုဇော်မင်းရေ”
“ ကံကောင်းပါစေ….ညီလေးရေ”
သတိုးထွက်သွားတော့ ဦးဇော်မင်းက သတိုးအကြောင်း စဉ်းစားပြီးကျန်ခဲ့သည်။ ဒီညီလေးက ဒီလိုနေရာတွေ သိပ်ထိုင်နေကျမဟုတ်မှန်း သိသာလွန်းနေသည်။ ကောင်မလေးက အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ခိုင်းသည်ဆိုသည်မှာ တကယ် အိမ်ပြန်ချင်လို့မှမဟုတ်ဘဲ။ တစ်ခုခုဆက်လုပ်ချင်လို့ ပြောနေမှန်း တကယ်ကို မသိတာလား။ မသိချင်ဟန်ဆောင်နေတာလားပဲ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ။ ကိုယ့်ဝတ္တရားရှိသည့် အတိုင်း ပြောစရာရှိတာ ပြောပြပြီးပြီ။ ပေးစရာရှိတာလည်း ပေးပြီးပြီ။ ဒီလောက်ဆိုရင်တော့ အထာနပ်မယ် ထင်တာပါပဲ။
“ ကိုယ်ရော ….မီးလေးကို ဘယ်နေရာ ပြန်ပို့ပေးရမလဲ”
ရင်ခွင်ထဲ တိုးဖက်ထားသည့် ကောင်မလေးကို ဦးဇော်မင်းမေးလိုက်သည်။
“ အန်ကယ်….ပို့ချင်တဲ့နေရာသာ ပို့ပေး”
“ သေချာတယ်နော်….ပြီးမှ မလိုက်ဘူးဆိုပြီး မငိုရဘူးနော်”
“ ခစ်……ခစ်…….အန်ကယ်က သိပ်တတ်တာပဲ”
အခန်းထဲမှာ ကျန်ရစ်ခဲ့သော အတွဲကိုယ်စီလည်း အခုပွဲလျှင် ဆက်သွားမဲ့သူလည်း ရှိသလို၊ ကျန်နေခဲ့မဲ့ သူလည်းရှိသည်။
ကျားမှန်လျှင် ဥပုဒ်စောင့်တတ်ရိုး ထုံးစံကိုမရှိ။ တိတ်တိတ်ပုန်း ခိုးစားတတ်သူနှင့် ပေါ်တင်ကမြင်းကြောထတတ်သူ ဟူ၍ မူကွဲချင် ကွဲမည်။ ကျားမှန်လျှင် အသားစားတတ်တာချည်းပင်။
...............................................................................
အခန်း (၆၆)
သတိုး ဆိုင်အပြင်သို့ ခပ်သွက်သွက်လေးထွက်လာခဲ့သည်။ လမ်းလျှောက်နေရင်း တစ်ချက်၊ တစ်ချက်တော့ ယိုင်မလိုဖြစ်သွားသည်။
သို့သော် ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ကြီး ဖြစ်လောက်သည်အထိ မမူးသေးပါ။ အရက်ကို အခုလိုမျိုး ခပ်များများလေး မကစ်ဖြစ်တာတောင် အတော်ကြပြီ။ မြက အရက်သောက်သည်ကို သိပ်မကြိုက်ပုံပေါက်သဖြင့် သတိုးလည်း မိန်းမဖြစ်သူ မကြိုက်တာကို မလုပ်ဖြစ်တော့။ အရက်စွဲနေသူ မဟုတ်သဖြင့် မသောက်ပဲ နေကြည့်လိုက်တော့လည်း နေလို့ရသားပင်။ အခုမှ အရက်များများပြန်သောက်ဖြစ်တော့ အူရိုင်းသလိုဖြစ်ကာ နည်းနည်းမူးချင်သလိုလိုတော့ ဖြစ်နေပါပြီ။
သို့သော် အသိစိတ် ကောင်းကောင်းတော့ ကပ်နေနိုင်သေးသည်။
“ Candy ကိုယ်ရောက်ပြီ”
“ ကြာလိုက်တာ ကိုကြီးရာ…..သမီးတစ်ယောက်တည်း စောင့်နေရတာ ကြာပြီ”
“ အင်း…..ကိုဇော်မင်းနဲ့ စကားဆက်နေလို့”
“ အင်းပါ…..ကိုကြီး Taxi ငှါးပေးလေ”
တုံဏှိဘာဝေ သတိုး ခေါင်းညိတ်မိသည်။
“ အင်း……အင်း”
တော်တော်ကြာသည်အထိ ကားလာသည်အရိပ်အရောင်မရှိ။ နရီက သတိုးလက်မောင်းကိုတွဲကာ ပုခုံးပေါ် မှီထားသည်။ သတိုးက ကားငှါး၍ ရမရ ပူပန်နေသည့်ဇောကြောင့် နရီလုပ်ပုံကိုင်ပုံကိုတောင် သတိမထားမိ။
ထိုစဉ် ကံကောင်းသည်ဆိုမလား။ ကံဆိုးသည်မလား။ Taxi တစ်စီး ဝင်လာ၏။
“ ဟော….လာပြီ”
သတိုး လက်တားလိုက်၏။
“ Taxi အားလားဗျ”
“ ဟုတ်ကဲ့”
“ လာ…Candy ဒီမှာ Taxi ရပြီ။ တက်လိုက်တော့”
“ ဟင်….ကိုကြီးကလည်း…မိန်းကလေးတစ်ယောက်တည်း အဲလို ထည့်လွှတ်လိုက်တယ်ပေါ့လေ”
“ မဟုတ်….မဟုတ်လာပါဘူးဗျာ။ လာတက်။ ကိုယ်ပါလိုက်မယ်”
“ ခစ်….ခစ်……ခစ်……အဲလိုမှပေါ့”
နောက်ခန်းထဲ နှစ်ဦးသားဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ထိုင်နေသည့် အနေအထားဖြစ်သော်လည်း နရီ သတိုးကို တွဲထားသည်ကို မလွှတ်။ ထိုင်လိုက်ကာမှ ပိုပြီး မှီနွှဲ့ပစ်လိုက်သည်။ ကားစထွက်ပြီး လမ်းထိပ်ရောက်တော့ Taxi ဆရာက မေးသည်။
“ ဘယ်ကို မောင်းပို့ရမလဲ ခင်ဗျား”
“ Candy ကိုယ်တို့ အခုဘယ်ပို့ပေးရမလဲ”
သတိုးရင်အုပ်ကြား ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်နေသည့် နရီက သတိုးကို နောက်ဆုံးမြှားချက် ပစ်သွင်းလိုက်သည်။ သတိုးက မေးပြီး သူ့ရင်ခွင်အောက်ရောက်နေသည့် နရီကို ငုံ့ကြည့်အခိုက် နရီကလည်း ရွှန်းလဲနေသည့်အကြည့်ဖြင့် ခပ်ချွဲချွဲလေး သတိုးကို မေ့ကြည့်ပြီး စကားဆိုသည်။
“ သမီး….အခု အိမ်မပြန်ချင်သေးဘူး….ကိုကြီး နေတဲ့နေရာကို သမီးလိုက်မယ်လေ”
နရီပုံစံကိုကြည့်ပြီး သတိုး ရင်ထဲဗလောင်ဆူလာသည်။ မိမိရင်ခွင်ထဲ ထုံရီသင်းကြိုင်နေသည့် ခပ်လှလှမိန်းမငယ်ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အသားစိုင်တွေက မိမိလက်မောင်းကို ပွတ်တိုက်လိုက်ဖြစ်နေသည်။
“ ဒီလိုလုပ်ဗျာ…..ကားဆရာ….မြို့ထဲက (……)ဟိုတယ်ကိုပဲ ပို့ပေးဗျ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ခင်ဗျား”
သတိုး နရီ၏ ပွတ်သီးပွတ်စပ်မှုကြောင့် အသက်တောင်ရှူလို့မဝတော့။ သတိထားကြည့်ပါက သိလိမ့်မည်။ နရီ၏ ကလူ၏သို့၊ မြူ၏သို့ လုပ်ရပ်ကြောင့် ဘောင်းဘီဂွကြားက ဖုဖောင်းနေသည်ကို။
“ ကားဆရာ…….မှန်လေးဖွင့်လိုက်မယ်နော်”
“ ရတယ်ဗျ”
ကားမှန်ဖွင့်လိုက်တော့ ဝင်လာသည့် ညလေအေးကြောင့် အနည်းငယ်အေးသွားသလို။ သို့သော် လေတိုက်သည့်အရှိန်ကြောင့် အရက်က ပို၍မူးလာသလို။ ရိပ်တက်လာသည့် အာရုံကြောင့် သတိုးမျက်စိသာမှိတ်ထားလိုက်တော့သည်။
သို့သော် မိမိရင်ခွင်ထဲမှာ သူစိမ်းကောင်မလေးတစ်ယောက် ရှိနေမှန်းတော့သိနေသည်။ နရီဆံပင်ဆီက ခေါင်းလျှော်ရည်အနံ့ကိုပါ သတိုးရရှိနေသည်။ ကားတစ်စီးလုံးတိတ်ဆိတ်နေသဖြင့် ကားဆရာက မှန်ထဲနေ နောက်ကအတွဲအခြေအနေကို တစ်ချက်ရှိုးကြည့်တော့ ကောင်မလေးက ကောင်လေးရင်ခွင်ထဲ ပစ်ဝင်နေသည်။
တော်တော်လိုက်သည့် စုံတွဲပင်။ တိတ်ဆိတ်ခြင်းကို ဖြိုခွဲချင်သဖြင့် FM radio ဖွင့်လိုက်၏။ ထွက်ပေါ်လာသည့် သီချင်းကလည်း ထူးထူးဆန်းဆန်း။
“ 🎶🎶🎶 Cause if you want to keep me
You gotta, gotta, gotta, gotta
Got to love me harder
(I’ma love you harder)
And if you really need me
You gotta, gotta, gotta, gotta
Got to love me harder (love me, baby, love me)
(Lo-love me harder) 🎶🎶🎶”
နိုင်ငံခြားအဆိုတော်မတစ်ယောက်၏ သီချင်းသံ၏ စာသားအဓိပ္ပါယ်ကလည်း ရမ္မက်ဆန်လှသည်။ နရီကတော့ သတိုးရင်ခွင်ထဲမှာ မှေးတင်ထားလိုက်ပြီ။ မတပ်ထားဘဲ ရှိနေသည့် ကြယ်သီးနှစ်လုံးကြားထဲမှ သတိုး၏ ရင်အုပ်ကြွက်သားတွေနှင့် ရင်ဘတ်မွှေးတွေကို နရီမြင်နေရသည်။
သတိုးကလည်း အရမ်းကြီးထိန်းချုပ်တတ်သည့်ယောကျ်ားမျိုးထဲမပါ။ မိမိရင်ခွင်ထဲ မှီအုံးနေသည့် ကောင်မလေးပုခုံးကိုလျှိုကာ လက်မောင်းတွေကို ပွေ့ဖက်ထားသည်။ ပူးပူးကပ်ကပ်၊ နီးနီးကပ်ကပ်ထိုင်နေပုံအရ အရှေ့မှာ မောင်းနေသည့် ကားဆရာအမြင်ဆို စုံတွဲတွေလို့သာ ထင်ကောင်းထင်နိုင်မည်။
မျက်လုံးကိုယ်စီမှိတ်ထားပေမဲ့ အိပ်ပျော်နေကြသည်မဟုတ်ပါ။ တစ်ယောက်၏ မိန်းမူးဖွယ်ကောင်းသော ဖောဌဗ္ဗရုံကို ကျန်တစ်ယောက်က ငြိမ့်ငြိမ့်ညောင်းညောင်းခံစားနေခြင်းပင်။
“ ရောက်ပြီဗျ”
သတိုးမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကားတရာပြောသလို နေ့လည်က သူတည်းခဲ့သော ဟိုတယ်ရှေ့သို့ ကားဆိုက်ရောက်နေပြီ။
“ ဘယ်လောက်ကျလဲ”
ကျသင့်ငွေကို ထုတ်ရှင်းပြီးနောက် သတိုးဟိုတယ်ရှေ့ရပ်လိုက်သည်။ အသွားနှင့်အပြန်မတူသည်က အသွားတုန်းက တစ်ယောက်တည်းသွားပေမဲ့ အပြန်ကျဘေးမှာ ကောင်မလေးလှလှလေးပါလာခြင်း ဖြစ်၏။ ဘယ်လိုဆက်ပြီး စီစဉ်ရမှန်း သတိုးလည်း မတွေးတတ်တော့ပါ။
“ ကိုကြီးက ဒီမှာတည်းတာလေ….လာ…သွားမယ်လေ….ဘာရပ်ကြည့်နေတာလဲ”
သတိုး သူမကို နောက်ကားတစ်စီးနှင့် တင်ပေးချင်ပေးလိုက်ပေမဲ့လည်း ဒီလောက်ကြီးကျပြန်တော့လည်း အသည်းမမာနိုင်။ နရီကရှေ့ကဦးဆောင်ကာ ဓာတ်လှေကားထဲသို့ ခေါ်ဆောင်သွားသည်။
“ ကိုကြီး ဘယ်ထပ်လဲ”
“ (၅)ထပ်”
နရီ နံပါတ်(၅)ကို နှိပ်လိုက်သည်။ အခုထိ နရီက သတိုးက တွဲပြီးပါလာတုန်း။ နရီစိတ်ထဲလည်း မကြာခင် တစ်ခုလုဖြစ်တော့မည်ဆိုတာ ကြိုသိနေသလိုပင်။
“ တင်”
ဓာတ်လှေကားက (၅)လွှာဆီရောက်၏။ ဒီတခေါက်တော့ သတိုးရှေ့ကနေ သူ့အခန်းကို ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ ပြီးနောက် အခန်းနံပါတ်(၅၁၁) ရှေ့ရပ်လိုက်ပြီး ကတ်ပြားထိုးထည့်လိုက်သည်။ တံခါးလက်ကိုင်လှည့်ကာ အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့သည်။
“ အု…..အင့်……ဟင့်……..ဟင့်…..ဟင့်”
“ ပြွတ်……ပြွတ်စ်……မွ……မွ….မွ….မွ…ပြွတ်စ်….ပြွတ်စ်”
အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်သည်နှင့် နရီက ဦးဆောင်က သတိုးကို နမ်းသည်။ မိန်းကလေးဘက်က အရင်စမှတော့ ငတ်နေတာကြာပြီဖြစ်သည့် သတိုးကလည်း ဘယ်တင်းခံနိုင်မလဲ။ နရီမျက်နှာလေးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ထိန်းကာ ဖူးရွနေသည့် နှုတ်ခမ်းတွေအပေါ် အနမ်းကြမ်းကြမ်းရွာသွန်း၏။
ချိုလိုက်သည့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေ။ နရီနှုတ်ခမ်းတွေကို သတိုးအားကြီးနှင့် စုပ်သည်။ လျှာနှင့် နရီအာခေါင်ထဲထိ တိုးဝင်သည်။ နရီကျေနပ်သွားသည်။ နရီလိုချင်နေတာကလည်း ဒီလိုမျိုးပဲလေ။ ဒီလို ကြမ်းတမ်းသည့် အနမ်းတွေကို ငတ်မွတ်နေတာပင်။ ဝင်လာသည့် သတိုးလျှာတွေကို ပြန်ပြီး စုပ်ယူသည်။
မိန်းမောသွားသည့် နရီလည်း လွယ်လာသည့် လက်ကိုင်အိတ်ကိုတောင် လွှတ်ချမိသည်အထိ။
“ ဘုတ်”
“ ပြွတ်စ်….ပြွတ်စ်…….ပြွတ်စ်…ပလပ်…ပလပ်…မွ….မွစ်…ပလပ်…ပလပ်…ပြွတ်စ်…ပြွတ်စ်”
“ အင့်…..ဟင့်……အင့်…….အင့်…….အင့်”
တဖက်မိန်းကလေး၏ စိတ်ပါလက်ပါတုန့်ပြန်မှုကြောင့် သတိုးစိတ်တွေ ပိုထကြွလာသည်။ နရီနှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းနေသည့် မှိတ်ထားသည့်မျက်လုံးတွေထဲ အာရုံက ဖြတ်ခနဲ့ တိုးဝင်သည်။
“ ကိုကို”
မြ ပုံရိပ်။ ဗိုက်ကလေးစူပုံ့ပုံ့နဲ့ မြပုံရိပ်။ ရုတ်တရက်ကြီး အတွေးထဲ မြကို အာရုံရသွားတော့ ထန်နေသည့် စိတ်တွေ ခဏငြိမ်ကြသွားကာ နမ်းနေသည်ကို ရပ်လိုက်သည်။ သတိုးက မက်မက်စက်စက်နမ်းနေရာမှ ချက်ချင်းကြီးဆိုသလိုရပ်သွားတော့ နရီပါ ကြောင်သွားသည်။
ဘာလဲ။ ဘာများဖြစ်တာလဲ။ ထောင်းခနဲ့ ဒေါသက ထွက်သွားသည်။ ငိုင်ကျနေသော သတိုးကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ကာ
“ တော်ပြီကွာ….ပြန်တော့မယ်”
နရီ ချက်ချင်းကြီး ထပြန်လိုက်တော့သည်။
ထိုစဉ်
“ ဖတ်”
......................................................................
အခန်း (၆၇)
အတွေးထဲ ပေါ်လာသည့် မြ၏ အရိပ်သဏ္ဌာန်လေးကို ထကြွနေသည့်စိတ်ကို ရှဲခနဲ့ ငြိမ်သက်စေသည်။ အိမ်မှာ မိန်းမက ဗိုက်တစ်လုံးနှင့် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်အချိန်တွင် ကိုယ်ကတော့ ကောင်မလေးအမိုက်စားနှင့် ချစ်တင်းနှောရန် ဖောက်ပြန်နေသည့်အဖြစ်။ ဦးနှောက်က ရပ်လိုက်ရန်တောင်းဆိုနေသည်။ မိန်းမဖြစ်သူအပေါ် သစ္စာစောင့်ထိန်းရန်၊ စည်းမကျော်ရန် အချက်ပြနေသည်။
သို့သော် သွေးသားဆန္ဒတွေက အရှိန်တငြီးငြီးနှင့်တောက်လောင်နေဆဲ။ လွတ်လပ်သည့်ဟိုတယ်အခန်းကျယ်ကြီးထဲ အရွယ်ရောက်ပြီးသား သန့်စွမ်းသည့် အမျိုးသားတစ်ယောက်နှင့် ဖူးအုနုဖတ်နေသည့် ကောင်မလေးတစ်ယောက်က ဆိတ်ငြိမ်ရာအရပ်သို့ ရောက်ရှိနေကြပြီ။
မည်သူမျှ မျက်လုံးထောင့်ဒေါက်ကြည့်နေခြင်းမရှိ။ မည်သူမျှ စပ်စုချင်သည့် မျက်လုံးအစုံနှင့် အကဲခတ်နေခြင်း မရှိပါ။ ဖို၊ မ နှစ်ဦးတည်းသာ ရှိနေကြသည်။ တစ်ဖက်ကောင်မလေး၏ တုံပြန်မှုကလည်း အားကောင်းလှသည်။
အင်း။
နောက်ဆုံးအနေဖြင့် သတိုးဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ ဒီအတိုင်း သစ္စာစောင့်သိသည့်ယောကျ်ားအဖြစ်ခံမလား။
သို့တည်းမဟုတ် တစ်ညတာလေး။ တကယ့်ကို တစ်ညတာလေး။ ဒီတစ်ညတာလေး တွေ့ပြီးလျှင် ပြန်ဆုံနိုင်သည့် သူတွေလည်း မဟုတ်။ မနက်မိုးလင်းရင် ကိုယ်စီဘဝထဲသို့ အသီးသီးပြန်ဝင်ရမည့်သူတွေချည်းပဲ။
ထို့ကြောင့် ဘယ်သူမှမသိလိုက်ခင်လေး စည်းဘောင်တွေကို ဖောက်ဖျက်ပစ်လိုက်ရမလား။
နောက်ဆုံးတော့ ပြတ်ပြတ်သားသားဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ ပါးစပ်နားရောက်ခါနီး၊ စားရခါနီးမှ ပုတ်ချခံလိုက်ရသည့်အဖြစ်မျိုး သတိုးမလိုလားပါ။ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏ အထိအတွေ့ကိုလည်း တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အသွေးအသားတို့ကို မက်မောလွန်းလှပြီ။
မြရေ…
ဒီတစ်ညလေးပါပဲ။ ကိုယ် ဒီတစ်ညလေးပဲ မှားပါရစေ။ ကိုယ့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ မိန်းမရယ်။
“ ဖတ်”
လှည့်ထွက်သွားသည့် နရီလက်ကို သတိုးဆွဲကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် နရီကိုယ်လုံးလေးကို အခန်းနံရံဆီသို့ တွန်းကပ်ပစ်လိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးလေးကို စွေ့ခနဲ့ ပွေ့လိုက်ရာ သတိုးပေါင်ပေါ် မချီလိုက်သည်။
ထို့နောက် အနမ်းများ။ ပြင်းထန်သောအနမ်းများ။ ကြမ်းရှမွတ်သိပ်လှသည့်အနမ်းများကို နရီနှုတ်ခမ်းပေါ် သတိုး ဖိကပ်ခြွေချပစ်လိုက်သည်။
“ ပြွတ်……ပြွတ်စ်…..ပြွတ်….ပြွတ်စ်…..မွ….မွ…..မွ….ပြွတ်စ်……ပြွတ်စ်”
“ အွန်း…..အင့်……ဟင့်…..အ….အ…….အ……ဟင့်….အင်း……အင့်……အင်း”
နရီလည်း ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ လှည့်ထွက်မည်အပြု ရုတ်တရက်ကြီး ဖိကပ်ချုပ်ကိုင်ပြီး အနမ်းခံရတော့ ကြောင်သွားသည်။ ဒီလူကြီးလုပ်ရပ်ကို ကြည့်လေ။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ မိမိကစပြီး ရေလာမြောင်းဖောက်က နမ်းခဲ့ရသည်။
ရုတ်တရကြီး နမ်းနေရမျှ ငေးငေးငိုင်ငိုင်ဖြစ်သွားသည့် သူ့ပုံရိပ်ကြီးကို နရီ မုန်းမိသည်။ နရီ ဘယ်ယောကျ်ားနဲ့မှ အခုလိုမျိုး စပေးသည်ဆိုတာ မရှိခဲ့။ အရင် KTV မှာလုပ်တုန်းကလည်း လာသည့်ဧည့်သည်တွေကို ပြေပြေပြစ်ပြစ် အထိုက်အလျောက်သာ ဆက်ဆံစမြဲ။ ဟိုဖက်က တစ်ဆင့်တက်ချင်လာသည့်သဘောရှိလျှင် ပရိယာယ်သုံးကာ အလိမ္မာလေးနှင့် လှည့်ထွက်တတ်စမြဲ။
ဦးမျိုးနှင့်ထဲထဲဝင်ဝင်ပက်သက်ဖြစ်သည့်နောက်ပိုင်းမှာလည်း ပို၍ အနေအထိုင်တတ်လာသေးသည်။ မိမိကစပြီး လမ်းကြောင်းခင်းသည်ဆိုတာ နရီဘဝမှာ မရှိခဲ့ပေ။
သူ့ကြောင့်။ သူ့ကြောင့်မို့လို့ ဒီလိုပြန်တုံ့ပြန်ခဲ့တာပင်။ သူ့ကို မမူယာတို့အိမ်မှာကတည်းက မှတ်မှတ်ထင်ထင်ဖြစ်နေခဲ့ရာမှ ဒီနေ့လိုမျိုး တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ကြီးကြုံလာခဲ့တော့ ရရှိလာသည့် အခွင့်အရေးကို နရီမိမိရရ ဖမ်းဆုပ်ခဲ့တာ မှားသလား။ အင်းပေါ့။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ နရီကို ဒီလိုပဲ ထင်နေမှာပေါ့။ ညတိုင်း ယောကျ်ားတကာနားထိုင်ကာ ဧည့်ခံနေသည့် ကောင်မလေးတွေထဲက တစ်ယောက်ပါပဲဆိုပြီး။
ထို့ကြောင့် စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် ပြန်မည်အပြု မိမိလက်ကို ဖမ်းဆုပ်ကာ နမ်းသည်။ အစကတော့ ဒေါသစိတ်ဖြင့် သူ့အနမ်းတွေကို ပြန်ပြီးမတုန့်ပြန်ဖြစ်ပါ။
ထိန်းထားပါသည်။ သို့သော် မရပါ။ ရချင်ခဲ့ဖူးသည့် အရာတွေကို လက်ဝယ်ပိုင်ဆိုင်နေစဉ်ခဏမှာတော့ အပိုင်လိုချင်မိတာ နရီမှားသလား။ သူ့ လက်ထပ်လက်စွပ်ကိုလည်း နရီမြင်သားပင်။ အခုလောက်ဆို မမူယာမဟုတ်သည့် တခြားအမျိုးသမီးတစ်ယောက်နှင့် အိမ်ထောင်ရှိနေမှာပေါ့။
ဟင့်အင်း။ သူ့ဖာသာ အိမ်ထောင်ရှိရှိ၊ မရှိရှိ။ လိုချင်တာကိုတော့ ရအောင်ယူမှာပင်။
“ အင့်…….ဟင့်…..အင့်….အွန့်………ဟင့်…..ဟင့်….အင့်…..အင့်”
အနမ်းတွေက အကြားမလပ်ပါ။ အနမ်းတွေက အချိန်ကြာလာလို့ ငြိမ်သက်သွားတာမျိုးမရှိဘဲ အချိန်ကြာလာလေ ပို၍ ပြင်းပြင်းပျပျဖြစ်လာလေ။ နမ်းသည်။ နရီနှုတ်ခမ်းတွေကို ကျိန်းစပ်နေအောင် စုပ်လို့ဝတော့ နရီလည်တိုင်တွေကို နမ်းသည်။
သူ့ပါးသိုင်းမွှေးကြမ်းကြမ်းကြီးတွေက နရီလည်တိုင်းပေါ်သို့ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပွတ်ရှသွားသည်။ ကြိုက်သည်။ ဒီလိုမျိုး ကြမ်းရှနေမှုကြီးကို ရင်ထဲ သိပ်သဘောတွေ့တာပဲ။ သတိုးလက်တွေက နရီရင်သားတွေကို ဆုပ်ချေသည်။ သတိုးမျက်နှာက ရင်နှစ်မြွှာကြားက အမြောင်းလေးကြားအပ်ကာ နမ်းသည်။ စုပ်သည်။ အင်္ကျီပေါ်ကနေ တင်းကားနေသည့် နရီရင်သားတွေက အားပါးတရဆုပ်နယ်သည်။
“ ပလပ်…….ပလပ်……ပြွတ်စ်……ပြွစ်……ပြွတ်စ်……မွ……မွ…..မွ”
“ အွန့်…..ကိုကြီး….ကိုကြီးရယ်……..ဟင့်….ပင့်…..အင့်…….အင့်……အင့်…..အင့်”
သတိုး၏ အရိုင်းဆန်မှုကြောင့် နရီ ငြီးစပြုလာလေပြီ။ သတိုးအတွက်လည်း နူးအိနေသည့် ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏ အထိအတွေ့နှင့် ကင်းကွာနေသည်မှာကြာပြီ။ ဒီအပြင် အခုရင်ခွင်ထဲရောက်နေသည့် ကောင်မလေးက တစ်ကိုယ်လုံး အပြစ်ဆိုစရာရယ်သိပ်မရှိဘဲ သူမ၏ အသားစိုင်တွေအကုန်လုံးက သတိုးကို ပို၍ရူးသွပ်စေသည်။
ပြီးတော့ အခုမှ စလုံးရေးစသင်ပေးရမည့် မိနိးကလေးမျိုးမဟုတ်။ တော်တော့ကို အတတ်ကြူးသည့် မိန်းကလေးမျိုး။
သတိုး သူမရင်သားတွေကို ဆုပ်ပစ်လိုက်သည်။ တော်တော်ကြီးတဲ့ရင်သားတွေပင်။ အတွင်းမှာ ဘယ်လိုပုံရှိလဲ မသိသေးပေမဲ့ အပြင်ကနေကိုင်ရုံဆုပ်ရုံနဲ့ အရမ်းဆုပ်နယ်၍ ကောင်းလွန်းလှသည်။
သတိုးလီးကြီးကနေ အတွင်းထဲနေ ဖုဖောင်းထကြွနေလေပြီ။ သတိုးက သူ့ကိုယ်လုံးနှင့် နရီကို နံရံပေါ် ဖိကပ်ပွေ့တင်ထားတော့ သတိုးဆီက အရာကြီး ဖုဖောင်းနေသည်ကိုလည်း နရီ သိရှိနေသည်။ နမ်းရုံတင်နဲ့ အားမရတော့။ နရီကို ချစ်စေလှပြီ။
ထို့ကြောင့် သူနရီကို နမ်းနေတုန်း နရီလည်း သူ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။ သတိုးလည်း မိမိအင်္ကျီကြယ်သီးတွေ လာဖြုတ်နေသည်တော့လည်း ပို၍ ချွတ်ရလွယ်သွားသည်။ ကြယ်သီးအကုန်ပြုတ်သွားပြီးသည့်နောက် ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အခန်းမီးရောင်အောက် သတိုး၏ ကြွက်သားတွေ အပြိုင်းအရိုင်းပေါ်လာသည်။ ယောကျ်ားသား၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို မြင်လိုက်၍ ရှက်ပြီး အကြည့်လွှဲတတ်သည်ထဲ နရီမပါပါ။ကျယ်ပြန့်လွန်းသည့် သတိုးရင်အုပ်ကြီးကို နရီ မျက်တောင်မခတ်စမ်းကြည့်သည်။ ရင်ဘတ်မွှေးတွေနှင့် သန်စွမ်းတဲ့ယောကျ်ားကြီး။ သိပ်ကြိုက်တာပဲ အဲလိုယောကျ်ားမျိုးတွေကို။
ဒီလိုရင်ခွင်ကျယ်ကြီးနဲ့ တစ်နေ့လုံးဖက်ထားမည်ဆိုလည်း အဖက်ခံနိုင်ပါရဲ့။ နရီလည်း အားကျမခံ သတိုးရင်အုပ်ကို ပြန်ပွတ်သပ်ပစ်လိုက်တော့သည်။
.........................................................
အခန်း (၆၈)
“ အင့်……ဟင့်…….ဟင့်….ကိုကြီး…..ကိုကြီး…..သမီးကို အောက်ချပေး”
နရီက ခပ်ညုညုလေးပြောလိုက်တော့ ပွေ့တင်ထားသော သူမကိုယ်လုံးလေးကို အောက်ပြန်ချပေးလိုက်သည်။ နရီက ဒေါက်ဖိနပ် (၃)လက်မခွါအမြင့် ဝတ်ထား၍သာ တော်တော့သည်။ ဒေါင့်မပါလျှင် နရီအရပ်က သူ့ပုခုံးလောက်သာ ရှိမည်။
နရီက အစကတည်းက ကိုင်ချင်နေသည့် သတိုးရင်ဘတ်ကို ကိုင်လိုက်သည်။ ရင်ဘတ်မွှေးတွေကို နုနုရွရွ ပွတ်သိပ်သည်။ သတိုး၏ လည်တိုင်ကိုတောင် လျှာနှင့် လျက်ပြီး အရသာမြည်းစမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ဆီကရနေသည့် အရက်နံ့နှင့် ယောကျ်ားချွေးနံ့ရောနေသည့် အနံ့မျိုးကို နရီ နှစ်ခြိုက်သည်။
သူ့ရင်ခွင်ထဲမှီလိုက်ကာ သူ့အဝတ်မဲ့နေသည့် အပေါ်ပိုင်းကိုယ်လုံးလေးကို ပွတ်သီပွတ်သပ်လုပ်နေမိသည်။
“ ကျစ်……..ရှီး……..ရှီး”
သတိုးအတွက်လည်း ဒီလို တုံ့ပြန့်မှုအရိုင်းဆန်လှသည့် မိန်းကလေးမျိုးနှင့် မကြုံရသည်မှာ တော်တော်ကြာလှပြီ။ နောက်ဆုံးကြုံခဲ့သည်မှာ မူယာနှင့်သာ ဖြစ်တော့သည်။ လက်ထပ်လိုက်သည့် မြကလည်း မိမိအလိုကို လိုက်သည်ဆိုသော်ငြား မြ က အနည်းငယ်ရှက်တတ်သည်။
ယောကျ်ားကို ချွဲသည်ဆိုပေမဲ့လည်း ပွတ်သီးပွတ်သပ်၊ ပြန်ပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန်တုံ့ပြန်သည်မျိုး သပ်မရှိလှ။ အခုဒီကောင်မလေးက အများနဲ့မတူ တမူထူးလှသည်။ အသက်ကလည်း ငယ်သေးတော့ သူမ လုပ်ပုံကိုင်ပုံတွေ မွတ်မွတ်သိပ်သိပ်နှင့်။ သူမ ဒီလိုတုန့်ပြန်လေ ဒီကောင်မလေးကို လိုးချင်စိတ်ပို၍ ပိုပိုဖြစ်ထွန်းလာလေ ဖြစ်နေရသည်။ ရုတ်တရက် နရီ ဒူးထောက်ချလိုက်သည်။
သတိုးခါးပတ်ကွင်းကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်နဲ့ပင် သူမကပဲ ဦးဆောင်က ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။ သတိုးဘောင်းဘီကျွတ်သွားတော့ Kalvin Clein boxer အဖြူရောင်ပေါ်လာ၏။
နည်းတာကြီးမဟုတ်။ Boxer ကြီးတစ်ခုလုံးက ဖုဖောင်းနေသည်။
သတိုးလည်း ထိုကောင်မလေး လုပ်ချင်ရာသာ လုပ်တော့ဟု သဘောပိုက်ထားတော့သည်။ ချစ်တင်းနှောသည့် အချိန်တိုင်း သူကပဲ ဦးဆောင်နေရသည်မှာ ကြာလှပြီ။ ဒီအခေါက်တော့ တပါးသူဦးဆောင်တာကိုပင် အလိုက်သင့်လေး စီးမျောကြည့်ကြည့်မည်။ နရီက boxer ကို မချွတ်သေးပဲ boxerအပြင်ကနေ အထဲမှာ အောင်းနေသည့် လီးကို ကလိကြည့်ချင်သောကြောင့် အပြင်ကနေပြီး ခပ်ရွရွလေးပွတ်မိသည်။
“ ခစ်…….ခစ်……ကိုကြီးဟာကြီး……အကြီးကြီးပဲ”
အရှင်လတ်လတ်မတွေ့သေးပေမဲ့ အပြင်မှ မြင်နေရုံနဲ့တင် သူ့ဟာကြီး သန်စွမ်းမယ်မှန်း မှန်းဆ၍ရနေသည်။ နရီလက်နှင့်ပွတ်လေ အထဲက မြွေဆိုးကြီးက ပိုမာန်ဖီးလာပြီး အပြင်သို့ထွက်မည် တကဲကဲဖြစ်လာသည်။ Boxer တွင်တောင် သုတ်ရည်ကွက်တွေတောင် စိမ့်လာသည်။
နရီ ဟန်ပါပါပင် boxer သားရေကြီးကို အောက်သို့ဆွဲချလိုက်သည်။
“ ဖြောင်း”
သတိုးလီးမည်းကြီးက နရီမျက်နှာကို ရိုက်ခတ်တော့မတတ် အပြင်သို့ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ထွက်လာသည်။
“ အိုး”
မည်းပြောင်နေသည့် လီးကြီးပါလား။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အမည်းဆုံးနေရာက ဒီနေရာဟု ဆိုပါက မှားနိုင်မည်မထင်ပါ။ နရီမျက်စိရှေ့ လီးကြီးက နှလုံးခုန်သံလို တဒိတ်ဒိတ်ခုန်ကာ တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်။ လီးချောင်းတွေမှာ ရတတ်သည့် လီးနံ့ကိုပါ နရီရလိုက်သည်။
“ Candy ကိုယ့်လီးကို စုပ်ပေးကွာ”
လီး၏ ဖွဲ့စည်းပုံကို အသေးစိတ်ကြည့်ရှူနေသည့် နရီလုပ်ပုံကို စိတ်မရှည်တော့သဖြင့် သတိုး ပြောမိသည်။
“ ကိုကြီးဟာက ကြီးလိုက်တာ….သမီး ပါးစပ်နဲ့ ဆံ့ပါ့မလားဟင်”
“ အရင်ထည့်ကြည့်ကြည့်လေ…ဆံ့မဆံ့ စမ်းကြည့်ကြည့်တာပေါ့”
“ သူ့ဟာက လူလီးနဲ့တောင် မတူဘူး။ ဆင်လီးကြီးကျနေတာပဲ”
“ ခဏကြာ Candy ကို ဒီဆင်လီးကြီးနဲ့ မျော့နေအောင်လိုးသတ်မှာလေ”
“ ခစ်…..ခစ်……ကြောက်လိုက်တာရှင်”
သတိုးလည်း အရက်ထွေနေသည်ကြောင့်လား။ ဒီနေ့မှ စိတ်တွေက မဟားတရားကို ထန်နေ၏။ မကြာခင် ပွဲတော်တည်ရမည့် ကောင်မလေးချောချောလေးကလည်း ကိုယ့်အတွက်အဆင်သင့်။ စိတ်တွေပါ မုန်ယိုလာပြီး ညစ်တီးညစ်ပတ်စကားတွေကိုပါ ပြောမိသည်။
နရီလည်း လီးကြီးကို အရင်ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ပိုထောင်မတ်လာအောင် ခပ်ဆဆလေး (၃)၊(၄)ချက်လောက် ဂွင်းထုပေးလိုက်သည်။
“ အ….ဟား…..ဟား…ကောင်းတယ်……ကောင်းတယ်”
အထိမခံ၊ ရွှေပန်းကန်ဖြစ်နေသည့် လီးမဲကြီးက ဂွင်းလေးထုပေးရုံနဲ့တင် စိမ့်တက်အောင် ကောင်းမွန်လှပေသည်။ အရင်ပထမ လီးမဲကြီးကို ထိန်းဆုပ်ကိုင်ကာ ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးအပေါ် အနမ်းခြွေသည်။ နရီ လက်ဖဝါးနှင့်အပြည့် လီးမဲကြီး၏ လုံးပတ်က တုတ်ခိုင်လှသည်။
“ ပြွတ်စ်……ပြွတ်စ်……ပြွတ်စ်”
ဒစ်ဖူးကြီး၏ အပေါက်ဝတွင့် စိမ့်ထွက်နေသည့် ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်တွေကို နရီလျှာလေးနဲ့ ကလော်ကာ စုပ်ယူသည်။
“ ကျစ်………..ကျစ်………ရှီး……ဟား…….ဟား…..ကောင်းတယ်ကွာ”
ဒီနေ့ညကတော့ ဆရာကြီးနှင့် ဆရာမကြီး တို့ဆုံသည့်ပွဲ။ ယောကျ်ားတွေ၏ ချက်ကောင်းက ဘယ်နေရာလဲဆိုတာ KTV မှာ နှစ်ချီလုပ်ကိုင်ခဲ့သည့် နရီအတွေ့အကြုံအရ သေချာသိသည်။
အခုလည်း ကြည့်လေ။ ဘာမှတောင် မစရသေးဘူး။ သေးပေါက်သည့် အပေါက်ဝကို လျှာလေးနှင့် ကလိပေးရုံမျှသာရှိသေးသည်။ သူ အခု အော်နေရပြီ မဟုတ်လား။ နရီလက်ထဲက သတိုးလီးမဲကြီးက ပို၍ ပို၍ မာန်ဖီးလာကာ ကြီးမားလာသလို ခံစားရသည်။ အခုထိ မစုပ်သေးဘဲ ကလိချင်သေးသည်။ လီးကြီးကို နရီမျက်နှာပေါ် ခပ်ဆဆလေး ရိုက်သည်။ လီးနှင့် မျက်နှာကို အရိုက်ခံနေပါသည်ပေါ့။
သတိုးလည်း လီးမည်းကို မကြောက်မရွံ ကစားစရာတစ်ခုလို ကစားနေသည့် နရီအပြုအမူပေါ် သဘောတွေ့နေမိသည်။
“ အ……..ဟား……ဟ……..ဟ………ကျစ်…….ရှစ်………..ရှီး….အ….ဟ….ဟ…….ဟ”
“ အု…….အ……အု…….အ……..အ……..အု….အင့်….အင့်….အွန့်…….အွန့်…အ……အု….အင့်…အင့်”
ပြီးနောက် နရီက ဒစ်ထိပ်တစ်ခုလုံးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ လိင်တံကို ဖြည်းဖြည်းးချင်း ပါးစပ်ထဲထည့်သည်။ နရီပါးစပ်တစ်ခုလုံး လီးအချောင်းလုံးနှင့် ပြည့်အင့်နေသည်။ တစ်ချောင်းလုံး နရီပါးစပ်ထဲ ထည့်ဖို့ကလည်း သူ့ဟာကြီးက ကြီးမားရှည်လျားလွန်းလှသည်။
ထို့ကြောင့် ထည့်နိုင်သမျှ ထည့်ပြီးနောက် ပုလွေကောင်းကောင်းပေးလိုက်တော့သည်။
“ ဟား…..ကောင်းတယ်……ကောင်းတယ်ကွာ…..စုပ်…..စုပ်….အင်း…အဲလို…..အဲလို….ကျစ်…….ဟီး…..ဟား….ဟား”
“ အွန့်….အ….အု……..အု….အင့်….အင့်….ဟင့်….အင့်….အင့်”
ဒီမိန်းကလေးက စောက်ရမ်းအတော်အကြုံရင့်နေမှန်း သူမ လုပ်ပုံကိုင်ပုံနှင့် မှန်းဆ၍ ရနေပြီ။ လီးက သူမကစားစရာတစ်ခုလို ကစားနေသည့် ဖြစ်ခြင်း။ စုပ်ပေးရုံတင်မဟုတ်။ လိင်တံတွေကိုပါ ရေခဲချောင်းပေါ်က ရေခဲတွေကို စုပ်သလို စုပ်ပြန်သေး၏။
“ ပြွတ်……ပြွတ်စ်……ပလပ်…….ပလပ်……..ပလပ်”
သတိုး၏ လီးမွှေးခြုံကြားထဲက လီးချောင်းရှည်ကြီးနှင့် လဥတွေကို ဆော့ကစားရသည်ကို နရီပျော်ရွှင်လှသည်။ လဥတွေကိုပါ အနမ်းပေးသည်။ လီးမွှေးကောက်ကောက်တွေက နရီပါးစပ်ထဲ သွားကြားညှပ်သေးသည်။
သို့သော် နရီ မမှု။ လုပ်ချင်တာကို လုပ်နေရသည့် ကလေးလေးတစ်ယောက်လို ပျော်နေသည်။ တဖန်ပြန်၏ လီးကို ထပ်စုပ်ပြန်သည်။
“ အု……အ……အင့်………အွန့်….ဟု…..အု….အင့်….ဟင့်”
သတိုးပါး နရီအပေါ် ဆက်ဆံမှု ပိုကြမ်းလှသည်။ နရီဆံပင်ကို လက်နှင့် စုကိုင်ကာ လီးကို နရီပါးစပ်ထဲ ညှောင့်ညှောင့်ထည့်သည်။ စပ်ပတ်ကို လိုးနေသလိုမျိုး နရီပါးစပ်ကို အားနှင့်လိုးထည့်သည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် နရီ၏ ဟိုးအာခေါင်တွင်းပိုင်ထိအောင် ဒစ်ဖူးကြီး ဝင်ဝင်လာသည်။
နရီနှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းမှလည်း တံတွေးတွေ စီးကျသည်။ စပ်ပတ်နှင့် မတူသည့် အရသာတစ်ခုကို နရီအာခံတွင်းက ပေးစွမ်းသည်။ သတိုးလည်း နရီကို မညှာပါ။ ဖူးဖူးရွရွမိန်းကလေးကို မညှာမတာ လိုးထည့်သည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း နရီကို KTV က ကောင်မလေးဟု မှတ်ယူထားသဖြင့် မညှာမတာ ဆက်ဆံနေသည်ဟု သဘောရသည်။
လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျဉ်လာသည်။ သတိုးပြီးချင်လာသည်။ သို့သော် ဒီလောက်တင် မတင်းတိမ်ပါ။ နရီဆံပင်တွေကို နောက်သို့ ဆွဲဆုတ်လိုက်ရင် ပါးစပ်ထဲက လီးကို အပြဲသို့ ဆွဲချွတ်သည်။
“ အဟွတ်……ဟွတ်……ဟွတ်”
နရီလည်း တကယ့်ကို အပျက်မသာသာ။ သူကြောင့် နရီ လီးနင်သွားသည်။ နရီက တဟွတ်ဟွတ်နှင့် ချောင်းဆိုးနေတုန်း သတိုးက သူ့ခြေထောက်အောက်နား ပုံကျနေသည့် ဘောင်းဘီနှင့် boxer ကို ချွတ်ပစ်လိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်ဆီ အရင်တက်သွားသည်။
“ Candy လာစမ်း”
အမိန်းပေးသံလိုလို နရီအပေါ် ဟောက်ထည့်လိုက်သည်။ နရီလည်း အာစေးမိနေသလို ဘာမှ မတုန့်ပြန်။
“ လာလို့ ပြောနေတယ်လေ”
“ ဟုတ်ကဲ့”
အသက်ဝဝတစ်ချက်ရှူကာ ကုတင်ပေါ်တွင် အဝတ်ကင်းမဲ့သည့် ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် လက်ကို ကုတင်ပေါ် နောက်ပစ်ထောက်ထားကာ ပြောင်လက်နေသည့် လီးကြီးကဒုံပျံကြီးလို အပေါ်သို့ ထောင်လျက်ရှိနေပြီး တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လျက်ရှိနေသေးသည့် လူကြမ်းကြီးသတိုးဆီသို့ နရီသွားရန် ဟန်ပြင်လိုက်သည်။
...............................................................................
အခန်း (၆၉)
“ ချွတ်လိုက်စမ်း မင်း အဝတ်တွေ”
Candy လို့တောင် မခေါ်တော့ပါလား။ “ မင်း” လို့တောင်ပြောင်းခေါ်နေပြီ။ ချွတ်ဆိုတော့လည်း ချွတ်ရတော့မှာပေါ့။ နရီ အပေါ်ဝတ်အင်္ကျီကိုကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ No bra ဆိုတော့ အင်္ကျီကျွတ်သွားသည်နှင့် နရီရွှေရင်အစုံက ဘွားခနဲ့ပေါ်လာ၏။ နရီက ကိုယ်လုံးသွယ်သွယ်ရရဆိုပေမဲ့ ပစ္စည်းရှိလူတန်းစားထဲ ပါသည်။ အခုလည်း အဝတ်ကင်းမဲ့သွားသည့် ရွှေရင်နှစ်မြွှာ၏ အလှကို သတိုးမြင်တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သတိုး အာခေါင်တွေ ပူခြစ်တောက်လှသည်။
နရီက သူ့အလိုအတိုင်း ဘောင်းဘီကိုပါ ဆွဲချွတ်မည် လုပ်စဉ်
“ နေအုံး…..ဒီအတိုင်းကြီးဆို ပျော်စရာမကောင်းဘူး…..မင်းနားက ခုံမြင်တယ်မလား။ အေး….အဲဒီခုံပေါ်ထိုင်လိုက်။ ပြီးရင် မင်း ဘောင်းဘီထဲ လက်ထည့်ပြီး ကိုယ့်ကို စပ်ပတ်နှိုက်ပြစမ်း”
အိုး…
ဘာတွေလဲ။ ဘဝမှာ တစ်ခါမှ မလုပ်ခဲ့ဘူးတာတွေ။ သို့သော် ဒီလူကြီးက ဒီလောက်တောင် ဖြစ်နေမှတော့ နရီလည်း လိုက်လုပ်ပစ်လိုက်ဖို့ ဝန်မလေးပါ။ အနားမှာရှိသည့် ခုံကို ဆွဲယူကာ ထိုင်လိုက်သည်။
ပြီးနောက် ပေါင်ကို ဖြဲကာ မိမိဘောင်းဘီခါးနေရာမှ လက်ကို အထဲထိ ရှိုသွင်းလိုက်သည်။ ဂွကြားနားကို ရောက်သည်နှင့် မိမိစပ်ပတ်ကို ပြန်ပွတ်လိုက်သည်။
အလိုလေး…
ကိုယ့်ဘာသာတောင် ပြန်အံ့ဩမိသည်။ အထဲမှာ ဝတ်ထားသည့် G string လေးက စောက်ရည်တွေ ကွက်နေပါလား။ သတိုးက ကုတင်ပေါ်ကနေ နရီလုပ်ပုံကိုင်ပုံကို အသေးစိတ်ကြည့်ရှုနေသည်။ နို့နှစ်လုံးကလည်း နည်းတာမဟုတ်ဘူး။ နရီ၏ အရိုင်းဆန်ပြီး ပူလောင်သော အလှတရားကြောင့် သတိုးလီးမဲကြီး တဒိတ်ဒိတ်ကို စပ်ပတ်ကို ဆာလောင်လွန်းလျက်ရှိနေပြီ။
ဒစ်ထိပ်ပါ ယားတက်လာသောကြောင့် လက်နှင့် ဂွင်းသာသာလေး ထုကာ ထုကာဖြင့် နရီလုပ်သမျှ ထိုင်ကြည့်နေသည်။
“ အေး…..နှိုက်စမ်း…အဲလို……အဲလို”
“ အင့်……ဟင့်……အင့်…….အင့်…….အင့်…..ဟင့်”
“ ဘယ်လိုလဲ…..ကောင်းလား”
“ အင့်……ဟင့်….ကောင်းတယ်…ကိုကြီး……ဟင့်…..ဟင့်”
တစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်ရှေ့မှာ မိမိစပ်ပတ်ထဲ လက်နှိုက်ပြီး အာသာဖြေပြနေရသည့်အဖြစ်။ စောက်ရည်တွေကလည်း တစိမ့်စိမ့်နှင့် အိုင်ထွန်းလှလေပြီ။ လက်ညှိုးလေးနှင့် အစေ့လေးက်ု နှိုက်ပြီး ထိကြည့်ကြည့်ပြန်တော့လည်း တအားကို ထိမိလွန်းနေသည်။
ရှင်ကြီး။ သိပ်ဆိုးတဲ့ ရှင်ကြီး။ မိမိကို အရှက်သိက္ခာတစ်ပြားမှမကျန်အောင် လုပ်တဲ့ ရှင်ကြီးရေ။ သိပ်ကြိုက်တယ်ရှင့်။
“ တော်ပြီ….တော်ပြီ…..မင်းအဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်တော့…ကိုယ် ကြည့်ချင်တယ်”
“ ဟုတ်ကဲ့….ဟုတ်”
ဘောင်းဘီချိတ်ကို ဆွဲဖြုတ်ပြီး ဘေးက ဒစ်ကို လျှောချလိုက်တော့ အောက်သို့ ကျွတ်ကျသွားလေပြီ။ ကျန်ခဲ့သည်က တစ်ခုတည်းသော G sting အသားရောင်လေး။
“ ချွတ်လေ…….ဒါလေးပါ ချွတ်လိုက်တော့”
လက်နှင့် လိပ်ကာ လိပ်ကာ G stringလေးကို သာသာယာယာချွတ်သည်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ နရီတစ်ကိုယ်လုံးလည်း အဝတ်ကင်းမဲ့ဇုန် ဖြစ်သွားပါတော့သည်။
ဟာ။
စောက်ရမ်းမိုက်တာပဲ။ သတိုးပြောလည်း ပြောချင်စရာ။ ဟိုတယ်မီးရောင်အောင် နရီတစ်ကိုယ်လုံးက ဝင်းလက်အိစက်နေသည်။ အသားမဖြူပေမဲ့ ဝါဝါစိမ့်စိမ့်လေးနှင့်။ လုံးဝန်းနေသည့် သားမြတ်အစုံ။ တစ်ဖျစ်စာ ခါးကျဉ်ကျဉ်လေး။ စွင့်ကားနေသော စစ်ကိုင်းအိုးကြီးတွေ။ အထူးသဖြင့် သန့်ရှင်းလှပနေသည့် စပ်ပတ်ဖောင်းဖောင်းလေး။
နရီက KTV မှာလုပ်ကတည်းက waxing အမြဲလုပ်ရသည်။ ဖောက်သည်နှင့် အိပ်အိပ်၊ မအိပ်အိပ် တစ်ကိုယ်ရေစာ သန့်ရှင်းမှုအတွက် မကြယ်တို့က အငယ်တွေကို အမြဲ ချိုင်းမွှေးတွေ၊ စောက်မွှေးတွေကို ပုံမှန် waxing လုပ်ခိုင်းလေ့ရှိသည်။
ဒီအကျင့်က ဦးမျိုး၏ sponsor ယူထားခံရသည့် ဘဝကိုရောက်သော်လည်း လုပ်မြဲလုပ်နေဆဲ။ ဦးမျိုးဆို နရီကို အမြဲချီးကျူးလေ့ရှိသည်။ မိမိစောက်ဖုတ်က မြင်ဖူးသမျှထဲ သိပ်လှတယ်ဆိုပြီး။ ဟုတ်ဟုတ်၊ မဟုတ်ဟုတ် နရီ မျက်စိစုံမှတ်ယုံပစ်လိုက်ပါပြီ။
အခုလည်း ယောကျ်ားဆိုလို့ ဦးမျိုးမှလွဲပြီး မိမိ၏ ပကတိအရှိတရားခန္ဓာကိုယ်ကို သူ့အား ပြသလိုက်ပါတော့သည်။
“ လာတော့…..ကိုယ့်ဆီကို”
သတိုးက လီးကြီးတငေါက်ငေါက်ဖြင့် နရီကို စေခိုင်းနေသည်။ နရီလည်း တစ်လှမ်းချင်း တစ်လှမ်းချင်းဖြင့် သူရှိရာကုတင်ဆီသို့ ညှို့ချက်မိနေသောသူလို သွားနေမိသည်။ နီးကပ်လာလေ နရီ၏ လှပမှုကို သတိုးအောချရလေ ဖြစ်ရသည်။ ဒီကိုယ်လုံးလေးနဲ့၊ ဒီလိုမျက်နှာလေးက ဒီလိုအလုပ် လုပ်စားနေရသည်မှာ စိတ်တော့မကောင်း။
သို့သော် မိမိတတ်နိုင်သည့် ကိစ္စလည်း မဟုတ်။ မိမိတတ်နိုင်သည်တစ်ခုက ဒီမိန်းမလေးနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းချစ်ပွဲနွှဲရန်မျှသာ။ လ်ြအပ်လှသည့် အထိအတွေ့တွေကို ဒီတစ်ညတာတွေ့ရမည့် ဤမိန်းကလေးထံငို့ ပုံချလိုက်ရုံသာ။ သတိုးက ကုတင်ထောင့်စွန်းပေါ် ခြေဆင်းပြီးထိုင်နေသည်။ နရီက သတိုးရှေ့သို့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို သတိုးက နရီရင်နှစ်မြွှာကြားမျက်နှာအပ်ကာ စတင်နမ်းရှိုက်တော့သည်။
“ ပြွတ်……ပြွတ်စ်…..ပြွတ်စ်…..မွ…မွ…..မွ….ပလပ်….ပလပ်…ပလပ်”
“ အင့်….အွန့်….ဟင့်…..အ…အ…အသ့်…ဟင့်…ဟင့်….ဟင့်”
သတိုးက ရင်သားတွေကိုအရင်နမ်းသည်။ ထိုင်လျက်ရှိနေသော သတိုးခေါင်းက မတ်တပ်ရပ်နေသော နရီ ရင်ဘတ်နှင့် ကွက်တိသွားကြသည်။ ဖျစ်ညှစ်ချင်လှသည့် ထို နို့တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးညှစ်ချသည်။
“ အ……အင့်…..အင့်…..အင့်”
နရီက မိမိနို့ကြားရောက်နေသည့် သတိုးခေါင်းကို ပွေ့ဖက်ထားသည်။ သတိုးက နရီနို့တွေကို သူစိတ်တိုင်းကျ ဆော့ကစားတော့သည်။ ထွားလိုက်သည့် ရင်သားတွေ။ သတိုးလက်ကြီးနှင့် ဆုပ်ချေသည့်တိုင်အောင် နို့လုံးကြီးတွေက စေးစေးပိုင်ပိုင် နယ်လို့ကောင်းလှသည်။ နရီနို့သီးခေါင်းထိပ်လေးကို လက်ညှိုးလေးနှင့် ပွတ်ချေသည်။
တစ်ဖက်ရင်သားကို ပွတ်ချေတုန်း လွတ်နေသည့် နောက်တစ်ဖက်ကိုက ပါးစပ်နှင့် လှမ်းစုပ်သည်။ နမ်းသည်။ စုပ်ခဲသည်။ မနာ့တနာလေး ကိုက်ခဲ့သည်။ နို့သီးခေါင်းထိပ်လေးကို လှမ်းဟပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ခြေမွပစ်သည်။
“ အ……ဟ……အ…..အင့်…..ကိုကြီး….ကိုကြီး…..ကိုကြီးရယ်”
နရီ သိလိုက်ပြီ။ ဘာလို့ မမူယာ လင်နောက်ကွယ်မှာ ရှင်ကြီးနှင့် ဖောက်ပြန်သလဲဆိုတာကို။ ရှင်ကြီးက သိပ်တတ်တာပဲနော်။
.........................................................................
အခန်း (၇၀)
ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်က နို့လေးစို့ပေးရုံ၊ ကိုင်ပေးရုံနဲ့တင် အမွှန်းတင်လှချည်လားဟု ပြောကောင်းပြောကြလိမ့်မည်။
တကယ်ခံစားဖူးသူမှ ယုံလိမ့်မည်။ နို့သီးခေါင်းကို ပါးစပ်ထဲမှာ ဆွဲပြီးရုပ်လိုက်၊ လှာလေးနှင့် လျှက်ပြီး ဖိချေလိုက်နှင့် သူဟာ သိပ်တတ်လွန်လှသည်။ နရီနို့တွေဆီမှ စတိုးလက်တွေက နရီစပ်ပတ်ဆီသို့ ဆင်းချလာသည်။
အမွှေးအမျှင်ကင်းစင်ပြီး သန့်ရှင်းသည့် နရီစပ်ပတ်လေးကို ခပ်ရွရွလေးပွတ်သပ်သည်။ လက်နှင့်ပွတ်ကာ သပ်ကာ လုပ်ပြီးသည်နောက် လက်တွေက အပြင်နှုတ်ခမ်းသားမှတဆင့် အထဲသို့ ကျူးကျော်သည်။ သတိုးလက်တွေက စမ်းနေစဉ် လာထိသော ခပ်ချွဲချွဲအရည်တွေသည် ထန်လို့ စိမ့်ကျလာသည့် နရီစောက်ရည်တွေမှန်း သိလိုက်ပြီ။
ကောင်မလေးလည်း ထန်နေပြီ။ ထန်ဆို သတိုးလုပ်နေပုံလည်း ကြည့်ဦးလေ။ သတိုးမျက်နှာက နရီရွှေရင်အစုံကြား ဟိုဖက်ကူးလိုက်၊ သည်ဖက်ကူးလိုက်အလုပ်များနေသော်လည်း လက်တွေက စပ်ပတ်နှိုက်မပျက်။ အတွေ့အကြုံရင့်မှန်း လုပ်ပုံကိုင်ပုံတွေက သက်သေပြနှင့်နေပြီးသားဖြစ်နေ၏။
“ ပလပ်….ပလပ်…….ပြွတ်စ်……ပြွတ်……ပလပ်….မွ…မွ……ပလပ်…..ပလပ်”
“ အ….ဟင့်…….ဟင့်…ကိုကြီးရယ်….ဟင့်….အင့်….ကိုကြီးရယ်….ဟင့်…အင့်…..အင့်”
နရီရော၊ သတိုးက တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်မှီရာ တစ်ယောက်၏ ခန္ဓာဗေဒကို နောက်တစ်ယောက်က အကြောင်းစုံသိရှိအောင် ကြိုးစားနေရသည်။
နရီလည်း မတ်မတ်တောင် သိပ်မရပ်နိုင်တော့။ မိမိရင်ခွင်ထဲက သတိုးခေါင်းပေါ် မှီထားရသည်။ လက်တွေက သူ့ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်ကာ ထိန်းကိုင်ထားသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း သူ့လက်ချက်ကြောင့် ရစရာမရှိတော့ပြီ။
တစ်ပြိုင်နက်တည်းမှာ နို့လည်း အစို့ခံရသည်။ စပ်ပတ်လည်း အနှိုက်ခံရသည်။ မိမိအဖြစ်ကိုလည်း သနားကြပါအုံး။
“ လာ……ကုတင်ပေါ်မှာ လဲချလိုက်…..မင်းစပ်ပတ်ကို ကိုယ်လျှက်ချင်လို့……အင်း…..ပေါင်ကားလိုက်…..ဟုတ်တယ်….ဒီလိုလေး”
သတိုးက နရီကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲခေါ်ကာ ခေါင်းအုံးပေါ် သာသာယာယာလှဲခိုင်းလိုက်ပြီး ပေါင်ကားခိုင်းလိုက်သည်။ သတိုး စက်ပတ်လျှက်ချင်နေသည်မှာ ကြာလှပြီ။ မိန်းမစပ်ပတ်ကို လွမ်းလှပြီ။ မြနှင့် ညတိုင်း အတူတူအိပ်နေရပေမဲ့ မြင်သာမြင်၊ မကြင်ရသည့် ဘဝပါလေ။
အခုတော့ သူမ၏ စပ်ပတ်ကို အားပါးတရ ဂျာလိုက်ပါတော့မည်။
“ မင်းစပ်ပတ် တော်တော်လှတာပဲ”
“ ဟုတ်လား…..ကိုကြီး သမီးဟာ ကြိုက်လား”
“ ကြိုက်တာပေါ့….မင်းဟာကသန့်ရှင်းနေတာပဲ……ကိုယ်ကောင်းကောင်းလေးဂျာပေးမယ်နော်”
“ ခစ်…….ခစ်”
နရီကို သူစိတ်တိုင်းကျ အနေအထားသို့ ပုံစံတကျ ချပြီးသည်နောက် နရီပေါင်ကြား ခေါင်းတိုးလိုက်တော့သည်။ သန့်ရှင်းလှသည့် စပ်ပတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက လာဂျာပါလှည့် ဟု ဖိတ်ခေါ်နေသလို။ နရီစပ်ပတ်က အသားရောင်ထက် တစ်ဆင့်ပို၍ မဲနေသည့် စပ်ပတ်မျိုးမဟုတ်။ အသားရောင်နှင့် စပ်ပတ်ရောင် တစ်ရောင်တည်း အတူတူ။ ပေါင်သားလေးတွေမှာ သွေးကြောစိမ်းလေးတွေ ယှက်နေသည်အထိ အသားအရေနူးညံ့မှုကို မြင်တွေ့နေရသည်။
သတိုးက စပ်ပတ်ဆီသို့ ချက်ချင်းလျှက်လိုက်ချင်ပေမဲ့လည်း သူမကို နည်းနည်းလေး ပိုရွလာအောင် ကလိချင်သေးသည်။
ထို့ကြောင့် နရီ၏ ခြေသလုံးလေးကို လက်နှင့် ဆွဲကိုင်ပြီး အနမ်းလေးတွေ ခြွေသည်။
“ မွ……မွ……မွ”
“ ဟင့်…..အင့်……အင့်….အင့်”
နရီခြေသလုံးသားတွေကို သူ့ပါးပြင်နှင့် ပွတ်သပ်ကြည့်သည်။ ကြမ်းရှမှုနှင့် သာယာမှုရောနေသည့် အထိအတွေ့က နရီ အသွေးအသားထဲထိ စီးဝင်၏။ ပြီးနောက် နရီပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို နမ်းသည်။
နှုတ်ခမ်းလေးနှင့် ဖိကာ နမ်းသည်။
“ အင့်……ဟင့်……….အင့်………အင့်……..အင့်”
နရီလေ ဒီနေ့က ဘဝမှာ ရှားရှားပါးပါးပျော်ဖူးသည့် နေ့တွေထဲက တစ်နေ့ဖြစ်တော့မယ်နဲ့ တူပါတယ်။ သူနဲ့ အတူတူနေရင် စတာနဲ့ လူကို မျော့နေအောင် လိုးသတ်လိမ့်မယ်လို့သာ ထင်ခဲ့ဖူးပါသည်။ အခုကျတော့လည်း ရှင်ကြီးက အကြင်အနာအပြုအစုကောင်းလှပါဘိ။ အိမ်က ဦးမျိုးတောင် ရှင်ကြီးလောက် ဒီလိုကိစ္စတွေမှာ မတော်ပါလားကွယ်။
အခုတော့လည်း မိမိတစ်ကိုယ်လုံးက သူ ကြင်ကြင်နာနာဆက်ဆံနေပုံများ။ နရီက ကိုယ့်စိတ်ကူးနှင့်ကိုယ်ရူးနေပေမဲ့ သတိုး၏ အကွက်ချမှုကို မရိပ်မိသေးပါ။ သတိုးက ဘယ်အရာမဆို အထူးသဖြင့် အိပ်ယာပေါ်က ကိစ္စဆိုလျှင် အလောသုံးဆယ် လုပ်လေ့မရှိ။ တဖြည်းဖြည်းချင်းပျိုးယူကာ တစ်ဖက်သားစိတ်ပါလာသည်အထိ စောင့်သည်။
ရပြီဟေ့ ဟု သေချာပြီဆိုကာမှ မိမိလက်ထဲ သွန်လိုသွန်၊ မှောက်လိုမှောက် လုပ်တတ်သည့် သူမျိုးပင်။ နောက်ဆုံးတော့ နရီ စပ်ပတ်လှလှလေးဆီသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်တော့သည်။
“ ပလပ်….ပလပ်…..ပလပ်……ပလပ်”
အရင် စပ်ပတ်အပြင်နှုတ်ခမ်းသားလေးကို လျှက်သည်။ နှုတ်ခမ်းလေးနှင့် ဖိချေသည်။ သတိုး၏ နှုတ်ခမ်းမွှေးရာ ကြမ်းကြမ်းကြီးက နရီ စပ်ပတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ပွတ်တိုက်သွားသည့်အခါ ဖြစ်ပေါ်လာသည့်သာယာမှုများ။
လက်လေးနှင့် အသာဖြဲကြည့်တော့ ပန်းရောင်စိုစိုအိအိလေးဖြစ်နေသော အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားလေးနှင့် စပ်ပတ်အပေါက်ဝကို တွေ့လိုက်ရသည်။ စောက်ရည်တွေကြောင့် စပ်ပတ်အပေါက်ဝက စိုရွှဲနေသည်။ အရင် စောက်ရည်အရသာလေးမြည်းကြည့်ကြည့်မည်။
“ ပလတ်…ပြတ်….ပြတ်…….ပြတ်…ပြတ်”
အင်း။
ဘာအနံ့မှမရှိ။ ထို့ကြောင့် သန့်ရှင်းသည့် ထိုကောင်မလေးပို ဆုချသည့်အနေဖြင့် အားပါးတရဂျာပေးပါမည်။ မြင်နေရသည့် အတွင်းသားလေးဆီ လျှာထိုးထည့်သည်။ ကလိသည်။ မွှေသည်။ လျှာကို ခပ်ချွန်ချွန်လေးလုပ်ကာ စောက်ခေါင်းအပေါက်ဝဆီ ထိုးထည့်ပြန်သည်။ ထပ်ကလိပြန်သည်။
“ ပြတ်….ပြတ်….ပြတ်…ပလပ်…ပလပ်….ပလပ်….ပလပ်”
“ အ….ဟင့်….အင်း…….ဟင်း…..ဟင်း…..ဟင်း…….ဟင်း……ဟင်း”
အစကတည်းက စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ရည်တွေသည် စောက်ခေါင်းထဲမှ ပိုထွက်ကျလာ၏။ သတိုးက မိမိစပ်သတ်သားတွေကို လျှာနှင့်လျှက်တင်လိုက်တိုင်းမှာ မိမိနှလုံးသားပါ လိုက်ပါသွားသလိုနှယ်။ ဟိုးစောက်ခေါင်းထဲသို့ သတိုးက သူ့လျှာကို ထုတ်ကာ ကခိသည်။
လျှာအရှည်က လီးလောက် ဟိုးအတွင်းပိုင်းသိူ့ မဝင်နိုင်သော်လည်း သူဝင်နိုင်သည်သလောက်ကို သာယာမှုကို ပေးစွမ်းနိုင်ပါသည်။
“ ပြတ်….ပလပ်…ပလပ်….ပလပ်….ပလပ်….ပြတ်….ပြတ်”
“ ဟင့်…..အင့်……ဟင်း……ဟင်း….အင်း…..ဟင်း….အင့်…..ဟင်း….အင်း”
နရီလည်း သတိုးလျှာအစွမ်းအောက် လူးလိမ့်အောင် ခံနေရပါပြီ။ ခါးကိုကော့ကာကော့ကာဖြင့် သတိုး၏ ဘာဂျာအစွမ်းကို အပြည့်အဝရယူသည်။ လက်တွေက မွေ့ယာစတွေကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရသည်။ သတိုးက ပိုအရှိန်တင်လိုက်သည်။ နရီ၏ စောက့်စေ့လေးကို စမ်းရှာသည်။
ဟော…
တွေ့ပြီ။ ငေါက်တောက်တောက်လေးဖြစ်မေသည့် နရီ၏ စောက့်စေ့လေး။ လျှာနှင့် အရင်သပ်လိုက်သည်။
“ ပလပ်….ပလပ်”
ပြီးနောက် ပါးစပ်ထဲ ငုံစုပ်လိုက်သည်။
“ အား……အမေရေ”
နရီ အမေကိုတနေရပါတော့သည်။
......................................................................................
အခန်း (၇၁)
သတိုး၏ အာခံတွင်းမှာ နရီ၏ စောက်စေ့လည်း ငုံစုပ်ခြင်းငှါ ခံနေရရှာပြီ။ သတိုးလက်တွေက နရီစပ်ပတ်ထဲ နှိုက်လိုက်သည်။ ထူးခြားမှုတစ်ခုကို သတိုးသတိထားမိလိုက်သည်။ စပ်ပတ်က သိပ်မကျယ်လှ။ သတိုးစိတ်ထဲမှာတော့ ဒီလောက်ရဲတင်းသွက်လက်နေသည့်ကောင်မလေး၏ စပ်ပတ်လည်း တော်တော့ကို လူတကာနှင့်အိပ်ထားတော့ အရစ်ပြုန်းနေလောက်ပြီဟု။
သို့သော် သူမဟာက စေးစေးပိုင်ပိုင်ရှိနေနေသည်။ စပ်ပတ်အတွင်းသားတွေကလည်း လီးကို ဆာလောင်လွန်းလှသည်။ ဝင်လာသော သတိုးလက်ညှိုးနှင့် လက်ခလယ်ကို အငမ်းမရ လီးအမှတ်ဖြင့် ဆွဲညှစ်ယူသည်။
သတိုးကလည်း လက်တွေကို ဟိုးစပ်ပတ်ခေါင်း ခပ်နက်နက်ထိ ထိုးနှိုက်သည်။ အတွင်းထဲ ရောက်နေသော လက်တွေကို စပ်ပတ်တစ်ခုလုံးထိအောင် မွှေ့သည်။ ထိုးနှိုက်သည်။
“ ဟီး……..အင့်…..အင့်…….ဟင့်….အီး…..ဟီး…….ဟီး…..ဟီး”
နရီလည်း သတိုးလျှာအစွမ်းအောက် တွန့်တွန့်လူးနေပါပြီ။ ဦးမျိုးလည်း မိမိစပ်ပတ်ကို လျှက်ပေးလေ့ရှိပေမဲ့လည်း သူက…. သူက ပိုတော်နေသည်။ စိမ်ဖြေနဖြေကို သူပိုင်သလိုနှယ် လျှက်နေသည်။ မိမိအကြောင်းကို သူ မသိပေမဲ့ တကယ်တော့ သူစိတ်ထဲမှာ နရီကို ညဉ့်ငှက်မလေးတစ်ယောက်ဟုသာ ထင်နေမိမှာ သေချာသည်။
သို့သော်လည်း မိမိကို အသေးစိတ်အစွမ်းကုန် လျှက်ပေးနေပါလား။ သိပ်ခိုက်မိတာပဲ…ရှင်ကြီးရယ်။
“ ပလပ်….ပလပ်……ပလပ်….ပြတ်…..ပြတ်…..ပြတ်”
“ ဟင့်….ဟင့်….ဟင့်…….ဟီး….အင့်…အင့်…ဟီး….အီး…ဟင့်…..အင့်….အဟင့်…..အဟင့်….ဟင့်”
သတိုးအားပါးတရ ဂျာလိုက်သည်။ စုပ်နေရင်း ပါးစပ်တောင်ညောင်းလာသဖြင့် ရပ်ပစ်လိုက်သည်။ စောက်ရည်တွေဆိုသည်မှာလည်း မြင်လို့တောင်မကောင်းလောက်အောင် အိုင်ထွန်းလျက်ရှိလေပြီ။ လိုးချင်ပြီ။ ဒီမိန်းမလေးကို လိုးချင်လှပြီ။ ဂူအောင်းချင်လှသည့် မိမိ၏ ညီတော်မောင်အတွက် အဆာပြေအောင် အစာကျွေးရပါတော့မည်။
ထို့ကြောင့် သတိုး စပ်ပတ်လျှက်နေခြင်းအမှုကို လက်စသတ်လိုက်ကာ နရီအားစေခိုင်းလိုက်သည်။ ပလိန်းကြီး လိုးဖို့ကလည်း ရောဂါတွေရှိမရှိ မသေချာ။ ဦးဇော်မင်းပေးလိုက်သည့် ကွိုင်အထုပ်တွေကို သတိရလိုက်သည်။
“ မင်း…..ကိုယ့် ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက ကွန်ဒုံးအထုပ် သွားယူလာခဲ့….ကိုယ် မင်းကို လိုးချင်ပြီ”
လိုးချင်ပြီ တဲ့။ နရီ မျှော်လင့်ထားသမျှ အခုတော့ လက်တွေ့ဖြစ်လာပြီ။ မဆိုးမဆွပင် ချက်ချင်း ကုတင်ခြေရင်းဆီသို့ ဆင်းသွားလိုက်ကာ သတိုးဘောင်းဘီအိတ်ထဲ လက်နှိုက်စမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ရှာသည်။
ဟော…..တွေ့ပြီ။
နရီ ထိုအထုပ်တွေကို ဆွဲယူကာ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်လာသည်။ ကိုယ်တော်ချောက ပက်လက်ကြီး လှဲနေသည်။ လီးကို မိုးပေါ်သို့ထောင်ပြီး တင်းမာထောင်မတ်နေပြီ။
“ ဖောက်ပြီးရင် ကိုယ့်လီးကို ကွန်ဒုံးစွပ်ပေးကွာ။ ပြီးရင် ကိုယ့်ပေါ် မင်းတက်ထိုင်လိုက်တော့”
တစ်ဆင့်ချင်း တစ်ဆင့်ချင်း သူအလိုရှိရှာကို နရီကို ရှင်းပြနေသည်။
“ ဖောက်”
လက်နှင့် အိတ်ကို ဆွဲဖောက်ကာ အထဲက ကွန်ဒုံးကို ယူလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သတိုးလီးပေါ် အကွင်းလိုက်တင်ကာ လီးရင်းထိ လှိမ့်ချလိုက်သည်။ ကွန်ဒုံးကပဲ သေးနေတာလား။ လီးကပဲ ပုံမှန်ထက် ပိုကြီးနေတာလား။
ကွင်းက လီးအရင်းထိမရောက်ဘဲ လီးတစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်မှာ ပြီးသွားသည်။ မိမိစပ်ပတ်ထဲ ဝင်လာမည့် ထိုအချောင်းကြီးကို မိမိကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ကွိုင်စွပ်ပေးနေရသည်ပါလား။
“ ပြီးပြီလား”
“ အင်း….ကိုကြီး”
“ ပြီးရင် မင်းကိုယ့်ပေါ်တက်ထိုင်ပြီး လီးကို မင်းဟာထဲ တေ့လိုက်ကွာ”
“ ဟုတ်ကဲ့”
တစ်လုံးမကျန် ဆရာပြောသမျှ လိုက်နာနေသော တပည့်မလေး ဖြစ်သွားပါပြီ။ နရီက သူ့ကိုယ်လုံးကြီးပေါ် တက်ခွကာ ရမ်းခါနေသော လီးကို လက်နှင့် ကိုင်ပြီး စပ်ပတ်အပေါက်ဝဆီ တေ့လိုက်သည်။
“ ဗြစ်”
“ ကျစ်”
လီးက မဝင်။ ကွန်ဒုံးက ချောဆီတွေနှင့် နရီဆီက စောက်ရည်တွေကြောင့် လီးက ချောထွက်သွားသည်။ သတိုးတောင် အားမလို အားမရဖြစ်လာလေသည်။ နရီ ထပ်ကြိုးစားပြန်သည်။ ချောထွက်နေစည့် လီးမဲကြီးကို စပ်ပတ်အဝဆီ ထပ်တော့လိုက်သည်။
ပြီးနောက် အပေါက်ဝနှင့် ဒစ်ဖူးတန်းသွားသည်နှင့် ဖြည်းညင်းစွာ ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။
“ ရှီး……ကျစ်……….ဟ……ဟား….ဟား”
“ အင့်…..အင့်….ဟင်း………ဟင်း”
စေးပိုင်နူးညံ့သော စပ်ပတ်နံရံတွေက သတိုး၏ သံချောင်းကြီးလို ပူနွေးတင်းမာနေသည့် လီးမဲကြီးနှင့် ပွတ်တိုက်သည်။ ပွတ်တိုက်မှု၏ ရလာဒ်က စိမ့်သက်ပျော်ရွှင်သည့် ကာမအရသာကို ရရှိသည်။ နရီရော၊ သတိုးက ထိုအရသာကို မျက်စိစုံမှတ်ပြီး ပါးစပ်က ငြီးငြူကာ ထိုအရသာကို အသေးစိတ်ခံစားသည်။
“ အင့်……..ဟီး…….ဟီး…….ဟီး…..ဟီး….အင့်……အင့်”
ဦးဇော်မင်းပေးလိုက်သည့် ကွန်ဒုံးက စွပ်ထားမှန်း သိပ်မသိသာဘဲ တော်တော်ပါးသည့် ကွန်ဒုံးဆိုတော့ တစ်ယောက်ချင်းစီ၏ လီးနှင့် စပ်ပတ်အရသာကို ထိထိမိမိရရှိနိုင်သည်။ လီးမဲကြီးက တစ်ရစ်ချင်း၊ တစ်ရစ်ချင်းဖြင့် နရီ စပ်ပတ်ကို ထိုးခွဲသည်။ သတိုး စိတ်မရှည်လာတော့။ ဖြည်းညင်းသွား ဝင်နေမှုကို ခါးအားသုံးကာ ကော့တင်လိုက်ပြီး အရှိန်မြှင့်လိုက်၏။
“ အမေ့”
“ ဗြစ်……ဗြစ်….ဗြီ……ဗွီ…….ဗျစ်……ဗြတ်…..ဗြတ်….ဖတ်…ဖတ်….ဗြတ်….ဗြတ်”
သတိုးက အောက်ကနေ ဆောင့်ထည့်လိုက်တော့ လီးမဲကြီးက ဟိုးသားအိမ်ထိပ်ဝထိလာဆောင့်သည်။ အငိုက်မိသွားသည့် နရီက အရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲ သတိုးရင်ခွင်ပေါ် မှောက်ကျသည်။ သတိုးလည်း သူ့လုပ်ရပ်၏ အရှိန်ကို အစကတည်းက တွက်ဆထားပြီး ဖြစ်သဖြင့် သူ့ကိုယ်ပေါ် ကျလာသည့် နရီကို ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။
နရီကျောပြင်လေးကိုပါ ပိုက်မိသည်အထိ သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်၏။ နရီရင်သားတွေက သတိုးရင်အုပ်နဲ့ ဖိမိပြားကပ်သွားရသည်။ ပြီးနောက် စပ်ပတ်ထဲ ဝင်စိုက်နေသည့် မိမိ၏ လီးမဲကြီးနှင့် စတင်လိုးလေတော့သည်။
..........................................................................
အခန်း (၇၂)
နရီလည်း မိမိက သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကြား ရောက်နေလေတော့သည်။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ဖက်ထားခြင်းကို ခံလိုက်ရကာ အောက်က လီးကလည်း တဖြောင်းဖြောင်းနှင့် မိမိကို လိုးပြန်သေးသည်။
“ အင့်…..ဟင့်…..ဟင့်….အွန့်…..အင့်….ဟင့်……ဟင့်”
“ ဟ….ရှီး…..ဟု….အ….အ….အ….ဟား…ဟား……..အ…..အ….ဟား…ဟား”
“ ဖတ်…ဖတ်…ဖလတ်…..ဖတ်….ဗျစ်…ဗျစ်…..ဗျစ်…ဗြတ်…..ဗြတ်”
နရီကလည်း အတွေ့အကြုံရှိသူပီပီက ခါးကို ဝပ်ဆင်းကာ ဖင်ကိုကော့ပေးပြီး သူလိုးနေသမျှကို အသာတကြည်ခံယူသည်။ စပ်ပတ်ထဲ ဝင်လာသော လီးမဲကို စောက်ခေါင်းနံရံတွေက ဆွဲဆွဲညှစ်သည်။ နရီ၏ နှလုံးခုန်သံကို သတိုးကပါ ကြားနိုင်လောက်သည်အထိ နရီ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားနေမိပါသည်။ သူတစ်ယောက်တည်း လုပ်ပေးနေရတာ ပင်ပန်းနေလောက်မလားဟု တွေးကာ စိုးရိမ်လာသဖြင့် နရီ ပြန်ထလိုက်သည်။
ပြီးနောက် သတိုးရင်အုပ်ကြီးပေါ် လက်ထောက်ကာ မိမိအာားလေးနှင့် လီးရှိရာသို့ ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်ချပေးလိုက်သည်။
ထိုမျှတည်းမက။ ဖင်လေးနဲ့ နှဲ့ပြန်သေးသည်။
“ ကောင်းတယ်ကွာ……..အ….ဟာ…..ဟား……မင်းက သိပ်မိုက်တာပဲ…..ဟား…ဟား”
“ ကောင်းလား…ကိုကြီး”
“ သိပ်ကောင်းတယ်…..အင့်….ဟင်း…ဟား…အင်း….အင်း”
“ ဗြတ်….ဗျစ်…..ဗျစ်….ဖတ်….ဖတ်….ဖလတ်….ဖလတ်…..ဗျစ်….ဗျစ်”
နရီက သူ့ကိုယ်လုံးပေါ် အားပါးတရ တက်စီးပစ်လိုက်တော့သည်။ ခုန်ဆွခုန်ဆွလုပ်လိုက်တိုင်း ရွှေရင်အစုံက တသိမ့်သိမ့်တုန်သည်။ ဆံနွယ်လေးတွေက အစဉ်မကျဘဲ ဝဲလွင့်သည်။ အောက်ကနေ ထိန်းထားပေးနေသည့် သတိုးက သူမအလှကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရှုခံစားသည်။ သိပ်မိုက်၊ သိပ်သွက်သည့်ကောင်မလေးပဲ။
ဒီညတော့ သူမနဲ့ မိနစ်အတိုင်း အတူတူကုန်ဆုံးရတော့မည်ကို တွေးရင် ပိုအားတက်လာသည်။ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့သည့် မြ ကိုလည်းမေ့။ ဗိုက်ထဲက ကလေးကိုလည်း မေ့။ သူမနှင့် တစ်သားတည်းလို ဖြစ်နေသည့် အခုချိန်သာ သတိုး အကြိုက်ဆုံးဖြစ်နေပါတော့သည်။
“ အင့်……အင့်…..ဟင့်….အင့်…..အင့်….ဟင့်….အီး”
နရီ ဦးဆောင်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်တိုင်းမှာ သူ၏ ယောကျ်ားပီသမှုကို နရီ ခံစားမိသည်။ သူဟာ သိပ်တော်သည်။ သိပ်ကြမ်းသည်။ ယောကျ်ားပီသသည်။ သူများအပိုင်ဖြစ်နေသည့် ဤယောကျ်ားအား ဒီညတော့ ကောင်းကောင်းပြုစုပေးလိုက်ပါမည်။
နောက်လည်း ပြန်မတွေ့ရတော့မဲ့သူတွေလိုတော့ အရှက်ကုန်၊ မီးကုန်ယမ်းကုန် ချစ်ပေးချင်သည်။ ဝင်လာသော လီး၏ ဒင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ဖြစ်မှုက နရီစပ်ပတ်အဝအကျယ်နှင့် ကွက်တိပင်။ နရီက အပျိုစင်လေးလည်း မဟုတ်ပါ။ ဦးမျိုးနှင့် အတူနေလာသည်မှာလည်း ကြာလှပြီ။ ဦးမျိုးက မိမိဆီကိုလာတိုင်း အားပါးတရလည်း လိုးပေးတတ်သည်။ သို့သော် ဦးမျိုးလီးထက်ကို သူ့ဟာက ပိုထွားကြိုင်းနေပါသည်။
ထို့ကြောင့် ယောကျ်ားအတွေ့အကြုံရှိပြီးသား မိမိစပ်ပတ်သည်လည်း သူ့လီးနဲ့ကျတော့ ကျဉ်းသလို ဖြစ်နေရ၏။
“ အင့်”
သူ့ကိုယ်ပေါ်ရောက်နေသည့် မိမိကိုယ်လုံးက ဆတ်ခနဲ့ ပြောင်းပြန် မှောက်ချခံလိုက်ရသည်။ အခုတော့ အပေါ်မှာက သတိုး။ အောက်မှာက နရီဖြစ်သွားတော့သည်။ ပက်လက်လေးအောက်ရောက်နေသည့် နရီ ခြေထောက်ကို သတိုး သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။
ပြီးနောက် နရီရင်သားတွေကို ဆုပ်ချေကာ အားကြီးနှင့် ဆောင့်ချလိုက်တော့သည်။
“ အင့်…..ဟင့်……ဟင့်……အင့်….အင်း…..ဟင်း……ဟင်း”
“ ဗြီ….ဗျစ်…..ဗျစ်…..ဗျစ်…..ဗျစ်…ဗြတ်….ဗြတ်”
သတိုးက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပစ်လိုက်သည်။ နရီ နို့တွေကို ဆုပ်ချေသည်။ သူ့ပုံပေါ်ရောက်နေသည့် နရီပေါင်တွေကို ထိန်းကိုင်ကာ လီးကို တဖြောင်းဖြောင်းဆောင့်ထည့်သည်။ အကြမ်းပတမ်း၊ အားကြီးနဲ့ အလိုးခံရတော့ နရီ မူးမေ့မတတ် ဖြစ်သွားရသည်။
တစ်စထက် တစ်စထက် သတိုးလုပ်ရပ်တွေက ပိုကြမ်းလာသည်။ အရက်ကြောင့်လည်း ပိုပြီး ရူးရူးမိုက်မိုက် လုပ်ပစ်လိုက်ချင်သည့် စိတ်တွေ ပိုကဲနေသည်။
“ ဗျစ်…ဗြီ…..ဗြီ….ဗြွီ…ဗျစ်…ဗျစ်…ဗြတ်…..ဗြတ်”
အသားစိုင်နှစ်ခု၏ ခပ်စိတ်စိတ် ဝင်ချည်ထွက်ချည်ပြုမှုကြောင့် အသံဗလံမျိုးစုံပေါ်ထွက်နေရသည်။ ခဏက အိုင်ထွန်းနေအောင်ထွက်ကျထားသည့် စောက်ရည်တွေနှင့် ကွန်ဒုံးက ချောဆီတွေ ရှိလို့သာ နရီ အနည်းငယ်ခံသာသည်။ မဟုတ်ပါက သူ၏ တဗျင်းဗျင်းဆော်ထည့်မှုကြောင့် နရီစပ်ပတ်က မီးတောင်ပွင့်သွားနိုင်သည်။
“ ဟော…..ဟော….ဟင်း….ဟောာ ….ဟော…..ဟော….ဟော”
နရီကို ပုခုံးထမ်းတင်ကာ အာရပါးတရလိုးနေသော သတိုးက မောဟိုက်စပြုလာသည်။ ဆာလောင်နေသည့် အသွေးအသားတို့က ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏ အနုအရွ၊ အလှအပများနှင့် ပွဲတော်တည်ကာ ဆန္ဒကို ဖြေဖျောက်သည်။ ကိလောသာမီးတို့က ပြင်းသထက်ပြင်းသည်အထိ ပိုပိုတောက်လောင်လာ၏။ တဒင်္ဂလေးမှာ မကျော်သင့်သည့်စည်းကိုတော့ ကျော်မိသွားသည်။
သို့သော် ဘယ်သူမှလည်း သိနိုင်လောက်မှာလဲ မဟုတ်လောက်ပေ။ ပို၍ အရသာရှိသည်က တဆုံးဝင်ရောက်သွားသည့် လီးကို သူမ၏ စပ်ပတ်တွေက အလွန်အမင်း ဆွဲဆွဲညှစ်တတ်သေးသည်။
အရပ်ထဲက လူတွေဆိုတတ်ကြသည့် “မျော့” ပါနေတာမျိုးလား။ သေချာတာ တစ်ခုက သူမ သိပ်မိုက်သည်။ အသားရေ၊ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစား၊ လိုက်လျောညီထွေဖြစ်မှု။ အရာအာလုံးက သူမနဲ့ တစ်သားတည်းကျလွန်းပေသည်။ အခုလည်း ကြည့်လေ။ ဒီလောက် အားကြီးနှင့် လိုးနေတာကြောင့် သူမ ရင်သားတွေ ခါယမ်းနေသည်။ သူမ ငြီးငြူနေသည်။
လည်ချောင်းထဲမှ ညှစ်ပြီး ထွက်လာသည့် သူမ၏ ငြီးငြူသံတွေက သတိုးစိတ်ကို ပို၍ရုန်းရင်ဆန်ခတ်ဖြစ်အောင် ပြုစုနိုင်စွမ်းရှိသည်။
ချွေးစိုပြီး မြည်တမ်းနေသည့် သူမက သိပ်ကို sexy ဖြစ်လှသည်။ သတိုးလည်း ထိန်းမထားနိုင်တော့။ အစကတည်းက လီးကို သူမ စုပ်ပေးကတည်းက သုတ်လွှတ်ချင်လှပြီ။
ထိုကတည်းက စိတ်ကို မနည်းတင်းခံထားရသည်။ အခုလည်း စပ်ပတ်နံရံတွေ ဆွဲဆွဲညှစ်ပြန်သောကြောင့် ဒစ်ထိပ်က ကျဉ်ဆိမ့်ပြီး သုတ်လွှတ်ပစ်ချင်လှပါပြီ။
“ အား….ဟား…….ဟား……ဟား”
နောက်ဆုံးတစ်ချက်အနေနဲ့ စပ်ပတ်ကို လီးနဲ့ နီးနိုင်သမျှ နီးအောင် ဆွဲကပ်လိုးသွင်းလိုက်သည်။ ဆီးစပ်နှစ်ခု ထိမိပြားကပ်သည်အထိ ဆွဲယူသွင်း၏။ စပ်ပတ်ထဲမှ သုတ်မလွှတ်တာကြာပြီဖြစ်သဖြင့် လီးမဲကြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး အောင်းထားသော သုတ်ရည်တွေကို နရီ စောက်ခေါင်းထဲ ပက်ဖြန်းသည်။
“ အား……ဟား…..ကောင်းလိုက်တာကွာ”
ဣတ္ထိလိင်ကို ဆာလောင်လှသည့် ဆန္ဒတို့၏ အန္တိမပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းသည်။ အောင်းထားသည့် သုတ်ရည်တွေအား တဖြောင်းဖြောင်း ပက်ဖြန်းသည်။ လွှတ်ချလိုက်ပြီး ပန်းထွက်နေသော သုတ်ရည်တွေကို တစ်ချက်…
တစ်ချက်ပြီး…တစ်ချက်။ ခါးကို ကော့ကာ ကော့ဖြင့် အဆုံးတိုင်သည်အထိ သာယာမိန်းမောခြင်းကို ခံစားသည်။ နဖူးပေါ်ကျနေသည့် ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေကို သတိုး လက်ခုံနှင့် သပ်တင်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း အဝတ်မဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာက ချွေးတွေနဲ့ ပြောင်လက်နေ၏။ နောက်ဆုံးလက်ကျန်ပြီးသည်အထိ သုတ်ကို အားပါးတရလွှတ်ပစ်နောက် ကွန်ဒုံးချွတ်ရန် လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
ထိုစဉ်…
“ ဟင်…..ကွန်ဒုံးပေါက်နေပါလား”
......................................................
အခန်း (၇၃)
“ အင့်……ဟီး……ဟီး…….ဟီး….ဟီး”
နရီက အစကတည်းက သူ မိမိစပ်ပတ်ကို လျှက်လိုက်၊ အစေ့ကိုငုံလိုက်၊ စပ်ပတ်ကို လက်နဲ့ နှိုက်ကစားလိုက်ကတည်းက ပြီးချင်လှပြီ။
သို့သော် ချက်ချင်းကြီး လိုးရန် ပြင်ဆင်လိုက်ရတော့ ပန်းတိုင်ကို မြင်နေရသည့် စိတ်က ဝုန်းကနဲ့ ပြန်ကျ၏။ သို့ပေသိ လီးပေါ်မှ တက်ဆောင့်နေတုန်း ငြိမ်းသွားပြီးဟု ထင်ထားသည့် အရှိန်က တဖန်ပြန်လည်ကြွတက်လာပြန်သည်။ အဓိက အမြင်ဆုံးနေရာက နရီပေါင်တွေကို သူ့ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး ဆွဲဆွဲလိုးကတည်း နရီ ဇာတ်သိမ်းခန်းထိ ရောက်သွားပါပြီ။
သူက သူ့ဇောနဲ့သူ လုံးပန်းကာ အားပါးတရလိုးနေသောကြောင့် နရီ ပြီးသွားသည်ကို သိလိုက်လိမ့်မယ် မထင်ပါ။ ဆောင့်ချလိုက်သည့် လီးချောင်းကြီးက နရီ ကိုယ်တွင်းတနေရာထိတိုင်အောင် တိုးဝင်သည်။ ကျဉ်သည်။ နာသလိုလို ဖြစ်ပြန်သေးသည်။
ပြန်ဆောင့်ထည့်ရန် လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်ပြန်သော်လည်း စပ်ပတ်နံရံသားတွေက လီးနောက် လိပ်ကာ လိပ်ကာ လိုက်ပါပြန်သည်။
“ ဗျစ်…..ဗျစ်…..ဗြတ်……ဗြတ်……ဗြတ်…..ဗြတ်…..ဗျစ်….ဗျစ်”
တစ်ဖန်ပြန်၍ ဆောင့်ထည့်ပြန်၏။ မမှီတမှီဖြစ်နေသော အရာတစ်ခုကို နရီ အမိအရဆုပ်ကိုင်လိုက်နိုင်သည်။ သာယာသည်။ ကြည်နူးသည်။ ပျော်ရွှင်မှုဇောအဟုန်က တစ်ကိုယ်လုံးသို့ တသိမ့်သိမ့်တုန်အောင် ပျံ့နှံ့သည်။ ပြည့်ဝမှုကို ရင်ဝယ်အပြည့်ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။
သို့သော် မိမိစပ်ပတ်ထဲ လီးက တဖြောင်းဖြောင်ရနဲ့ ဆက်လိုးနေဆဲ။ တော်တော်သန်တဲ့ ရှင်ကြီးရယ်။
သူလုပ်ပုံကိုင်ပုံက တအားကို မာန်ပါလွန်းလှသည်။ မေးကြောကြီးတွေ ထောင်ကားသည်အထိ အံကြိတ်ကာ လီးကို မိမိစပ်ပတ်ထဲ တရစပ် သွပ်သွင်း၏။ နဖူးပေါ်က တတောက်တောက်ကျနေသော ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေ။
အားကြီးနဲ့ လိုးနေမှုကြောင့် ရုန်းကြွနေသည့် လက်မောင်းကြွက်သားကြီးတွေ။ ဖားဖိုကြီးလို မို့မောက်နေသည့် ကြီးမားကျယ်ပြန်သော ရင်အုပ်ကားကားတွေ။ နရီအတွေ့အကြုံလည်း သူလည်း ပြီးတော့မယ်နဲ့ တူပါရဲ့။ နရီ အတွေးတောင်မဆုံးလိုက်။
တအီးအီး၊ တအားအားအော်သံကြားလိုက်ပြီးနောက် နရီစောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးနွေးထွေးသွားသည်။ ပြီးနောက် သူ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
“ ဟင်…..ကွန်ဒုံးပေါက်နေပါလား”
ဟင်။ နရီအံ့ဩသွားသည်။ သူပြောမှ သတိထားမိသည်။ သုတ်ရည်တွေက စောက်ခေါင်းထဲမှတစ်ဆင့် အပြင်သို့ စိမ့်ထွက်လာ၏။ သူ့လီးအခြေအနေကို တချက်အကဲခတ်ကြည့်လိုက်ပြန်တော့ သူပြောသလိုပါပဲ။
သတိုး လီးကို ဆွဲထုတ်လိုပ်မှ ကွိုင်ပေါက်သွားမှန်းသိသည်။ ကွိုင်ပေါက်သည်ဆိုတာထက် ကွိုင်ပြဲသွားသည်ဟု ဆိုပါက ပိုမှန်လိမ့်မည်။ ကွန်ဒုံးထိပ်ပိုင်းနေရာမှာ ဘာမှမရှိတော့။ ဒစ်ထိပ်မှ လရည်တွေ တတောက်တောက်ကျနေသည်။ ကွန်ဒုံး၏ ရော်ဘာသားတွေက လီးဘေးတဖက်တချက်ဆီမှ လီးအရင်းဆီသို့ လိမ့်တက်နေသည်။
“ ဘာဖြစ်တာလဲ…ကိုကြီး”
“ ကွန်ဒုံးပြဲသွားလို့”
“ ရှင်……ခစ်…..ခစ်…..သူ့ဟာက ကြီးလို့ မဆံဘဲ ပြဲသွားတာလားမှ မသိတာ”
နရီစကားသံကြောင့် သတိုးတစ်ချက်တွေဝေသွားမိသည်။ ကွိုင်size ကပဲ မိမိလီးထက် ငယ်နေတာလား။ ထိုမှမဟုတ်ပါက တအားကြမ်းပစ်လိုက်လို့ ပေါက်သွားလို့။ ဘယ်အကြောင်းပြချက်ကြောင့်မှန်း မသိပါ။
“ ဖြောက်”
လိပ်တက်ပြီး ပြဲနေသည့် ကွိုင်ကို လီးမှ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ကွိုင်ပေါက်သွားမှ သတိုး တစ်ချက်စိတ်ပူသွားသည်။ မတော်လို့များ သူမဆီမှ ရောဂါတစ်ခုခုကူးလာမှဖြင့်။ လှလည်းလှ၊ မိုက်လည်းမိုက်တော့ သူလေးလည်း ဒီကိစ္စတွေက အမြဲတမ်းရှိနေလောက်သည်။
မိမိတစ်ယောက်တည်းတော့ မဖြစ်တန်ရာ။ ရင်မောမောဖြင့် နရီနံဘေးနား လှဲချလိုက်သည်။ နရီကျတော့လည်း ဘာမှ စိတ်မပူ။ နရီမှာက ဦးမျိုးတစ်ယောက်ပဲ ရှိတော့ ဆေးတော့ အမြဲစစ်လေ့မရှိ။
သို့သော် တစ်ခါတစ်လေ ဆေးရုံမှာ သွေးလှူရှင်လိုအပ်ပါက သွေးလှူလေ့ရှိသည်။ ပြီးခဲ့တဲ့လကပင် နရီသွေးလှူထားသေးသည်။ အဲချိန်ကတော့ ဘာမှ ကူးစက်ရောဂါမရှိ။ သုတ်ရည်တွေ စပ်ပတ်ဟိုးအထဲထိရောက်ပြန်တော့လည်း ကိုယ်ဝန်ရမှာ စိတ်ပူရန် မလို။ ဦးမျိုးနဲ့ နေကတည်းက (၃)လခံထိုးဆေး အမြဲမှန်မှန်ထိုးနေပြီးသားပင်။
သို့သော် နရီအကြောင်းကို သတိုးမှ ဂဃနဏမသိတော့ မေးလိုက်မိသည်။
“ မင်းမှာ ဘာရောဂါမှ မရှိပါဘူးနော်”
နရီ တစ်ချက်တော့ ဒေါသထွက်သွားသည်။ လူကိုများ စော်စော်ကားကား။ လူတကာနဲ့ ပတ်အိပ်နေသည့် အတန်းစားလို့ အောက်မေ့နေတာလားပင်။
“ ခစ်…..ခစ်……ကိုကြီးက ဘယ်လိုထင်လဲ”
“ အင်း….ကွိုင်ပေါက်သွားတော့ မင်းတစ်ခုခုဖြစ်မှာစိုးလို့”
“ ဟင့်အင်း…..ကိုကြီးက စိတ်ပူစရာမဟုတ်တာတွေ သိပ်စိတ်ပူတတ်တာပဲ။ သမီးက (၃)လ တစ်ခါသွေးစစ်ထားပါတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့ (၃)ရက်လောက်ကပဲ သမီးစစ်ထားပြီးပြီ။ ဘာမှ မရှိဘူး”
နရီ အမှန်က ဘာမှ မစစ်ထားပါ။ သို့သော် ရောဂါမရှိဘူးဟု ယုံကြည်သဖြင့် သတိုးကို ဗြောင်လိမ်လိုက်သည်။
“ ပြီးရင် မနက်ကျရင် သမီး ဆေးဝယ်သောက်လိုက်မယ်လေ….လာပါကွာ……သမီးတို့နောက်တစ်ချီ ထပ်စရအောင်လို့”
နရီက အကြောင်းပြချက် ခိုင်ခိုင်လုံလုံမပေးဘဲ နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။ ယုံချင်စရာအကြောင်းပြချက်ရယ်လို့ မယ်မယ်ရရမရှိပါဘဲနဲ့ သတိုး ဇွတ်ယုံပစ်လိုက်သည်။ ဘာကြောင့်လဲဆို လီးက သုတ်လွှတ်ပြီး၍ မာန်ကျသွားသော်လည်း ခပ်တင်းတင်းအနေအထားကျန်နေသေးသည်။ နရီလည်း လီးက လုံးဝငိုက်မဆင်းသေးဘဲ ထောင်နေသေးသည်ကို သိသည်။
ထိုကြောင့် ခပ်နွဲ့နွဲ့လေးချွဲချလိုက်သည်။ လက်တွေက သူ့ရင်အုပ်ကြီးပေါ် ခပ်ရွရွလေးပွတ်သပ်သည်။ သတိုးစိတ်တွေ ဝုန်းကနဲ့ ပြန်ကြွလာပြန်သည်။
သို့သော် မိမိရင်ခွင်ထဲ မှီနေသည့် ထိုကောင်မလေးမျက်နှာကို ဆွဲမော့ကာ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
.......................................................................................
အခန်း (၇၄)
“ ပြတ်….ပလပ်….ပလပ်…….ပလပ်……ပလပ်….ပြတ်…..ပြတ်”
နမ်းလည်းနမ်းသည်။ စုပ်လည်းစုပ်သည်။ နမ်းဖူးပြီးသား နရီနှုတ်ခမ်းတွေကို ထပ်နမ်းသည်။ အစကတော့ နရီမှာ ထွက်လာတုန်းက ဆိုးလာသည့် နှုတ်ခမ်းနီတွေ ကျန်နေသေးသည်။
အခုတော့ သူ စုပ်လိုက်သည်နှင့် ဘာမှလည်း မရှိတော့ပြီ။ လျှာက မိမိအာခေါင်ထဲထိ တိုးဝင်လာသည်။ နရီလည်း အားကျမခံ ထိုလျှာကိုပင် လျှာနှင့်ပင် ပြန်ကစားသည်။
“ ပလပ်….ပလပ်…..ပြတ်….ပြတ်…..ပြတ်…..ပြတ်”
“ အင့်…..ဟင်း…..ဟင်း….မောတယ်…မောလိုက်တာ….ကိုကြီးရယ်………ဟင့်….အင့်”
လျှာနှစ်ပြားက လုံးလားထွေးလားနှင့်။ နမ်းနေပေမဲ့ နရီလက်တွေက အငြိမ်မနေ။ ရင်အုပ်တွေမှ အောက်သို့ ဆက်ဆင်းကာ ထောင်မတ်နေသေးသည့် အရည်တွေနှင့် ရွှဲပြောင်နေသည့် လီးမဲကြီးကို ဆုပ်ကာ ဂွင်းထုပေးသည်။
သတိုးတော့ လူ့စည်းစိမ်ကို ထိုမိန်းကလေးနဲ့မှ အပြည့်အဝခံစားနေရပြီ။ နမ်းလည်း အနမ်းခံသည်။ စုပ်လည်း အစုပ်ခံသည့်အပြင် ဂွင်းပါ အပိုဆုအနေဖြင့် ထုပေးနေသေးသည်။ လီးက အခုလေးတင်ပြီးသွားပေမဲ့ နရီ လက်နုနုလေးတွေနှင့် ဂွင်းထုပေးမှုကြောင့် ပြန်တောင်လာပြန်၏။
“ ခစ်……ခစ်…..ကိုကြီးက သိပ်အားသန်တာပဲ”
“ ကိုယ် လိုးချင်ပြီ…ဟိုဖက်လှည့်”
“ ဘုရားရေ….ခုနကပဲ ပြီးသွားတာပဲ…..ကိုကြီးက သိပ်ဆိုးတာပဲကွာ”
နရီ၏ ခရုတုတု၊ ခရာတာတာစကားတွေက ရမ္မက်၏ လောင်စာတွေပင်။ အတောမသတ်နိုင်သည့် ဆန္ဒတွေကို ပိုအရှိန်ကောင်းစေသည်။ နရီက သတိုးကို ကျောပေးပြီး ဖင်ကော့ပေးလိုက်သည်။ သတိုးက သိပ်သင်စရာမလိုဘဲ အလိုက်သိသည့် ထိုမိန်းကလေးအား သဘောကျသည်။
နရီ၏ ဘယ်ဖက်ပေါင်လုံးက သူ့ကိုယ်ပေါ် ဆွဲမတင်လိုက်သည်။ ပြဲသွားသလို ဖြစ်သွားသည့် စပ်ပတ်အမြောင်းကြား ထောင်မတ်နေပြီးသား လီးကို ထပ်ထည့်သည်။ ဒီတခေါက်တော့ ကွိုင်လည်း ထပ်မစွပ်တော့ပြီ။ ပေါက်လက်စနဖူး မထူးတော့ပြီ။ ဒစ်ထိပ်ဖူးကို စပ်ပတ်ပေါက်ဝထဲ လက်နှင့်တော့ကာ မျှင်းထည့်၏။
“ ကျစ်…..ဟား……ဟား….မင်းစောက်ပတ်က သိပ်မိုက်တယ်ကွာ”
“ ဟင့်…..အင့်…..အင့်….ကိုကြီးကြိုက်လား”
“ စေးနေတာပဲ….စောက်ရမ်းမိုက်တယ်”
“ ကိုကြီးလီးအကြီးကြီးက သမီးကိုယ်ထဲ ဝင်နေပြီ…..အဟင့်….ဟင့်….ဟင့်”
နရီ၏ ချိုင်းအောက်လက်လျှိုကာ ရင်သားအစုံကို ပွတ်ချေသည်။ နရီနားသယ်စပ်နှင့် လည်တိုင်အစပ်လေးတွေပေါ် နှုတ်ခမ်းကြမ်းကြမ်းကြီးဖြင့် ပွတ်နမ်းသည်။
“ မွ….မွ….ပြွတ်…..ပြွတ်…ပြွတ်စ်….မွ…အူး…မွ…..မွ”
“ ဟင့်…အင့်….ကိုကြီး…ကိုကြီးရယ်…..ကိုကြီးရယ်”
မည်သည့်အကာအကွယ်၊ အတားအဆီးမှ မရှိတော့သည့် အသားစိုင်တို့သည် ထိရှပွတ်တိုက်မှုတွေကို ပို၍ နက်နက်နဲနဲ ခံစားလာမိသည်။ သတိုးလီးမဲကြီး၏ အရသာကို ပို၍ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သိရှိလာသလို။ လီးကို နှဲ့ပြီး ခပ်ဆဆလေးစိုက်သွင်းလိုးထည့်လိုက်သည်။
“ ဗျစ်….ဗြတ်….ဗြတ်…..ဗြတ်….ဗြတ်…..ဗျစ်…ဗြတ်…ဗြတ်”
အနားယူရန် ပြုတုံးရှိသေးသည်။ ထပ်မံ အားသွန်ခွန်စိုက်ဝင်လာသော လီးကြောင့် စပ်ပတ်နံရံတို့က ထိတ်ထိတ်လန့်လန့်ဖြင့် အလွန်အမင်း ဆွဲညှစ်ယူသည်။ လီးက တဗျစ်ဗျစ်၊ တဗြတ်ဗြတ်မည်စွာ အဝင်အထွက် ခပ်မှန်မှန်ဖြင့် လိုးခြင်းကို ပြုလုပ်နေသည်။
ဒီတစ်ခေါက်တော့ ဇိမ်လေးနှင့် ဆွဲကာ မျှင်းမျှင်းပြီး လိုးမည်ဟု သတိုးဆုံးဖြတ်ထားသည်။ နရီက သတိုးအတွက် အထိအတွေ့မှာ တမူသာလွန်ထူးကဲလှသည်။ ကြုံခဲ့ဖူးသည့် မိန်းမတွေအနက် သူလေးက ခံစားလို့အကောင်းဆုံးပင်။ လိင်ကိစ္စဆိုသည်မှာ အချစ်မပါလည်း ဖြစ်သည်မဟုတ်လား။
“ ဖြန်း…..ဖြန်း”
မိမိလီးရှိရာဖက်ခြမ်းဆီ ကော့ပေးထားသော သူမ ဖင်သားတွေကို အသည်းယားလာသဖြင့် ရိုက်ချလိုက်သည်။ ရင်သားတွေကို ခပ်မှန်မှန်ညှစ်ပေးသည်။ လီးကို သာသာလေး အဝင်အထွက် စည်းချက်မှန်မှန် လိုးသွင်းနေသည်။ မှီရာ နရီကျောပြင်လေးတွေ၊ ဆံပင်လေးတွေကို နမ်းချင်စိတ်ပေါက်လာလျှင် မွှေးကြူပစ်လိုက်သည်။
နရီလည်း သတိုး၏ အယုအယအောက် ပျော်နေမိပါပြီ။ အခု အချိန်တွေကို ဖြစ်နိုင်ရငင် မကုန်ဆုံးစေချင်တော့ပါ။ ဆွဲဆန့်လို့ ရရင် ဆွဲဆန့်ပစ်လိုက်ချင်ပါသည်။
ဦးမျိုးအပြင် နောက်ထပ်တွေ့ဆုံခဲ့သော တညတာ အမျိုးသားအဖော်က မိမိကို အပျော်မယ်လို သဘောမထားဘဲ ချစ်ခရီးတစ်ခုကို ဒိုးတူဘောက်ဖက် အတူတူသွားနေသည့် အဖော်လို့ သတ်မှတ်ထားခြင်ရကို သူ့လုပ်ရပ်တွေ၊ သူ့အပြုအမူတွေမှတဆင့် နရီခံစားမိပါသည်။
ခိုက်မိသွားပြီ….ရှင်ကြီးရယ်။
“ တီ……တီ…..တီ…..တီ…..တီ”
“ ကိုကြီး…..ဖုန်းသံကြားတယ်”
ထိုအချိန်တွင် ကုတင်အောက်မှာ ကျရစ်ခဲ့သော သတိုးဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ တစ်စုံတစ်ခုက တုန်ခါလာကာ အသံထမြည်လာသည်။ နရီက ဖုန်းသံလိုလိုကြားမိသဖြင့် လှမ်းပြောသည်။ သူမဖုန်းတော့ မဖြစ်နိုင်ရာ။
ဖုန်းသံကို သီချင်းသံနှင့် Ringtone ထားထားသဖြင့် အခုကြားမေရသော ဖုန်းသံ တတီတီသည် မိမိဟာ မဖြစ်နိုင်။
“ ထားလိုက်တော့….ပြီးမှ ကိုယ်ကိုင်လိုက်မယ်…..အခုချိန်မှာ အရေးကြီးဆုံးက မင်းပဲ”
ဘယ်သူခေါ်နေမှန်း မသိသော်လည်း ဒီအချိန်မှာ ကိုယ့်ဆီဆက်သူက မြ တစ်ယောက်တည်းသာ ဖြစ်လိမ့်မည်။ အချိန်ကြည့်လိုက်တော့ ည (၁၁)နာရီခွဲတော့မည်။ လီးကို စပ်ပတ်မှ ချွတ်ပြီး ဖုန်းကောက်မကိုင်ချင်ပါ။ သူမ စပ်ပတ်ထဲ စိမ်ပြီးသားလီးကို ထပ်ထပ်ပြီး စိမ်ကာ မျှင်းကာ လိုးချင်သေးသည်။
မနက်ကျမှ ပြန်ခေါ်ပါမည်။ ကိုယ်အရမ်းအလုပ်ရှုပ်နေတယ် မြရယ်။ မနက်မှ ပြန်ခေါ်မယ်နော်။ အခု ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲက ကောင်မလေးလှလှလေးကို အားပါးတရ လိုးလိုက်အုံးမယ်လေ။ ခွင့်လွှတ်ပါ မြကလေးရယ်။
“ ဟုတ်လား….ခစ်…..ခစ်”
မဖြစ်နိုင်မှန်း၊ လျှောက်ပြောနေမှန်း သိသိရက်နဲ့ နရီ ကြည်နူးမိသည်။
“ ဒီတော့…ကိုယ့်ကို ဖင်ကုန်းပေးကွာ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်”
.......................................................................
အခန်း (၇၅)
“ ကိုကို”
မြ လှမ်းခေါ်နေသည်။ သို့သော် အစ်ကိုက ပြန်လှည့်မကြည့်ဘဲ ရှေ့ဆက်သွားနေသည်။
“ ကိုရေ”
မြ အစ်ကိုရှိရာကို ပြေးလိုက်နေသည်။ သို့သော် ဘယ်လောက်ပြေးပြေး လိုက်မမှီနိုင်အောင်ဖြစ်နေရသည်။ တောအုပ်ကြီးတစ်ခုမှာ မြင်လေရာဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးက မြူတွေနှင့် ရစ်သီမှုန်မှိုင်းနေလေသည်။ မြ အစ်ကို ရှိရာ ဆက်ပြေးသည်။
မမှီ။
အစ်ကိုရယ်။ ဘာလို့ မြ ခေါ်နေတာ လှည့်မကြည့်လဲကွယ်။
ဟင်…
ဘာလဲ။ မြ၏ ဟိုးအရှေ့ ခပ်ဝေးဝေးကနေ ထွက်သွားနေသော အစ်ကိုကို ဘယ်သူမှန်းမသိသည့် ကောင်မလေးတစ်ယောက်က လက်ကမ်းကြိုဆိုနေပါလား။ မြ မျက်နှာကို သေချာမမြင်ရပေ။
မိန်းကလေးပုံစံဖြစ်နေမှန်းသာ သိသည်။ ဘယ်သူမှန်း မသိပါ။ အစ်ကိုက ထိုမိန်းမကို ဖက်လိုက်ပါလား။
“ ကိုကို……မြ ဒီမှာလေ….ဒီမှာ….ဒါ မြ မဟုတ်ဘူး”
မြ ပြေးရင်းလွှားရင်း အစ်ကိုနဲ့ အမည်မသိသည့် ထိုကောင်မလေးဖက်နေကြသည့် နေရာဆီ ရောက်သွားလေသည်။
“ လွှတ်စမ်း”
မြ သူတို့နှစ်ယောက်ကြား ကြားဝင်တိုးကာ ဆွဲဖယ်သည်။ ထိုကောင်မလေးက ဝင်လာသော မြကို တွန်းလှဲသည်။
“ အင့်”
နေစိမ့်လှချည်လား…အစ်ကိုရယ်။ မြ မြေပေါ်ပုံလဲကျသွားမှန်း သိသိကြီးနဲ့ကို အစ်ကိုက လာမထူပါ။ လဲကျနေသာ မြရှေ့တင် ထိုကောင်မလေးကိုသာ ဆက်ဖက်ထားသည်။ မြ ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ အလူးအလဲထကာ ထိုကောင်မလေး၏ ဆံနွယ်ရှည်ရှည်တွေကို ဆွဲဆောင့်လိုက်သည်။
“ ငါ့ယောကျ်ားနဲ့ ဘာလုပ်နေတာလဲ….နင်..ဖယ်စမ်း”
“ အား”
ပြန်ခံလိုက်ရသည်က မြ။ ထိုကောင်မလေးက အားသန်လှပါဘိ။ မြလက်ကို ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ကာ မြ လည်ပင်းကို လာညှစ်၏။
“ အင့်…….အင့်”
မြ အသက်ရှူလို့မဝတော့။ ဘေးမှာအစ်ကိုက မြ သေကောင်ပေါင်းလဲဖြစ်နေသော်လည်း ပြုံးပြုံးလေးထိုင်ကြည့်နေသည်။
“ ဖတ်….ဖတ်….လွှတ်……လွှတ်”
မြ မိမိလည်ပင်းကို ဆွဲလာညှစ်ထားသည့် ထိုလက်တွေကို အတင်းကာရောဆွဲဖယ်သည်။ မရ။ လက်တွေကို မိမိလည်ပင်းကို ပို၍ ညှစ်လာလေသည်။
“ အ……အ……အ”
အသက်ရှူလို့မဝသောနာကျင်မှုကို စတင်ရရှိသည်။ လေကို အငမ်းမရရှူသော်လည်း ရှူလို့မရ။ လည်ချောင်းမှာတင် တစ်ဆို့နေသည်။ ဆို့နစ်နာကျင်မှုက လည်ချောင်းဝတွင် ထင်းမီးစနှင့် ထိုးသလိုနှယ် စူးရှနာကျင်လွန်းလှသည်။
“ အ….အ……အ”
ငါသေတော့မှာလား။
ဘုရားရေ။
ကယ်ကြပါအုံး။ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူးလား။ ဦးနှောက်က oxygen ပြတ်လပ်မှုကြောင့် သတိလစ်မလို ဖြစ်နေပြီ။
“ ဟင့်”
မြ ဖြတ်ခနဲ့ လန့်နိုးလာသည်။ ကုတင်ပေါ် ငုတ်တုတ်ကြီး ထထိုင်မိသည်။
ဟင်…
တော်ပါသေးရဲ့။
“ ဟော…….ဟူး……ဟူး……ဟူး…..ဟူး”
အလန့်တကြားဖြစ်ကာ လေကို အငမ်းမရရှူသွင်းလိုက်သည်။ အိပ်မက်ပါလား။ အိပ်မက်ကလည်း မကောင်းလိုက်တာနော်။ အပြင်မှာ တကယ်ကြီးဖြစ်နေသလိုပဲ။ မြ မိမိလည်ပင်းကို ပြန်စမ်းကြည့်ကြည့်သည်။
အသက်ရှူလို့မရဘဲ အင့်နေသည့် ခံစားချက် က အခုထိ ရနေသလိုမျိုး ခံစားရသည်။
“ ဟင်း……ဟင်း”
အခုမှ အခုလက်ရှိကာလဆီသို့ အသိစိတ်က ပြန်လည်ရောက်ရှိလာသည်။ ဘေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကွက်လပ်နေရာကြီးတစ်ခု။ အစ်ကိုက သူ့မိတ်ဆွေတွေနှင့် တွေ့ရန် ရန်ကုန်ကို တစ်ညအိပ်၊နှစ်ရက်ခရီးထွက်သွားသည်။
မြ အိပ်မပျော်ခင်တုန်းကတောင် ဟိုတယ်ကို ပြန်ရောက်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်း အစ်ကို ဖုန်းဆက်သေးသည်။ အစ်ကိုမရှိသည့် တစ်ရက်လေးကိုတောင် မြ သိပ်မနေတတ်တော့။ မြ မိမိဗိုက်ကို အောက်ပြန်ငုံ့ကြည့်တော့ စူပုံ့ပုံ့လေး ဖြစ်နေသည့် ဗိုက်ကလေး။ ကလေးလေးတောင် တော်တော်ကြီးနေပြီ။
နောက် (၅)လလောက်ဆို မွေးတော့မည်။ ကလေးက တစ်ချက်တစ်ချက် လှုပ်စပြုနေပြီ။ မိမိဗိုက်ထဲ မိမိနှင့် ခင်ပွန်းသည်၏ အသွေးအသားတို့ပေါင်းဆုံပြီး ဖြစ်တည်နေသည့် သက်ရှိလူသားတစ်ဦးရှိနေသည်မှာ ဆန်းကြလှပေစွ။
ကလေးအကြောင်းတွေးလိုက်သည်နှင့် အိပ်မက်ဆိုးကြောင့် မွန်းကြပ်နေသောစိတ်တွေက ငြိမ်သက်စပြုသွားရသည်။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ည (၁၁)ခွဲတော့မည်။ အစ်ကို ဒီအချိန်ဆို အိပ်ပြီလား။ မအိပ်တာမျိုးလည်း ဖြစ်နေနိုင်သည်။
ယောကျ်ားအသံကြားလျှင် အိမ်မက်ဆိုးအကြောင်း မေ့နိုင်မယ်နဲ့တူပါတယ်။ မြလည်း အိပ်မပျော်တော့မဲ့ အတူတူ အစ်ကိုဆီ ဖုန်းဆက်ရန် ဖုန်းကို လှမ်းယူလိုက်၏။
“ အင့်”
ဗိုက်ထဲက ကလေးက ရုတ်တရက် လှုပ်လာသည်။
“ အေးပါ ကလေးလေးရယ်…….နေကောင်းတယ်မလား……မေမေလေ ကလေးလေး ဖေဖေဆီ ဖုန်းဆက်ကြည့်ကြည့်မယ်နော်….အေးပါ…..အေးပါ ကလေးလေးရယ်”
မြ ဗိုက်လေးကို ပွတ်သပ်ရင်း အထဲက ကလေးလေးကို ချော့မြူနေသည်။
“ တီ…….တီ…….တီ……တီ”
ဖုန်းက ဝင်သွားပေးမဲ့ အစ်ကို ဖုန်းမကိုင်ပါလား။
“ လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသော ဖုန်းနံပါတ်မှာ သတ်မှတ်ချိန်အတွင်း ပြန်လည်ဖြေကြားခြင်း မရှိပါသဖြင့်”
“ တီ……….တီ”
မြ ဖုန်းချပြီး ထပ်ခေါ်သည်။
“ တီ……တီ…….တီ…….တီ”
“ လူကြီးမင်း…”
ဟင်။ ဖုန်းမကိုင်ပါလား။ မြ စိတ်ထဲမယ် အမည်မဖော်ပြတတ်သည့် ခံစားချက်မျိုး ဖြစ်တည်လာသည်။
သို့သော် မိမိစိတ်ကို မိမိပြန်လည်ဖြေသိမ့်လိုက်သည်။ အစ်ကို အိပ်ပျော်နေတာနဲ့ တူပါတယ်။ မနက်မှ ပြန်ခေါ်တော့မယ်လေ။ မြ ထပ်မခေါ်တော့ဘဲ ပြန်ပြီး လှဲလှောင်းကာ အိပ်စက်ရန် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။
သို့ပေသိ ဒီအချိန်မှာ သတိုးကတော့ နရီနှင့် အားပါးတရ ကာမစပ်ယှက်နေပါသည်။
“ မင်းအိုးက တယ်ကောင်းတာပဲ”
ထိုစဉ် သတိုးက ဖုန်းခေါ်သံကြားပေမဲ့ ထမကိုင်ဘဲ နရီနှင့် ချစ်တင်းနှောရန် ဆက်လက်ပြင်ဆင်နေပါသည်။
.............................................................
This will too pass.
You can contact me via telegram link mentioning below.
အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment