ရှေးရေစက် အပိုင်း ( ၃ )

ရှေးရေစက် အပိုင်း ( ၃ )

(Drama, Romance, Cuckold, Affair)

ရေးသားသူ - Niko Soe

အခန်း (၃၁)

တွေ့ဆုံမှုတိုင်း၏ အဆုံးသတ်က ခွဲခွါရခြင်း မည်၏။ မြတ်လေး တတ်နိုင်သမျှ နှောင်ဖွဲ့ရစ်တွယ်ခြင်းကင်းရပါလိုသည်။ မန္တလေး၊ရန်ကုန်သို့ သွားနေသော Express ကားပေါ် လမ်းဘေးရှုခင်းတွေကိုငေးရင်း အတွေးတွေက တောင်စဉ်ရေမရ။

ဖြစ်နိုင်မယ်ဆို စိတ်တွေက အခုမှန်ပြတင်းပေါက်ကနေ မြင်နေရသောတိမ်တိုက်တွေလို ရောက်ချင်ရာရောက် လွင့်မျောလိုက်ချင်သည်။ ကားပေါ်မှဖွင့်နေသော သီချင်းကလည်း မြတ်လေးကို ရွဲ့ပြီးဖွင့်နေသလားအောက်မေ့ရသည်။

“ 🎶 🎶 🎶 မလွတ်လပ်ကြတဲ့ သံယောဇဉ်တွေနဲ့ xxx

xxx ဟိုတုန်းကတည်းက တို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာ xxx

xxx ဆိုင်သူတွေရှိပြီးသားတဲ့ xxx

xxx အစကတည်းက မင်းမုန်းရင်ပြီးရောပေါ့ အချစ်ရယ် xxx

xxx အခုတော့ တို့အချစ်တွေ ခိုင်မာတွယ်ငြိမှ 🎶 🎶 🎶 ”

အဆိုတော် ရတနာဦးအသံ ခပ်အေးအေးက ကားပေါ်ပျံ့လွင့်လွင့်။

“ ကျစ်”

မြတ်လေး စုတ်တချက် သပ်မိ၏။ အတွေးကနေ လွတ်မြောက်အောင် ထွက်ပြေးနေပါတယ်ဆိုမှ ပိုပိုရုန်းမထွက်နိုင်မိသည့်အဖြစ်။

“ 🎶 🎶 🎶 မုန်းဖို့မေ့ဖို့ မင်းမို့ပြောရက်တယ်…..ချစ်ရသူရယ် xxx

xxx ကိုယ်ဘယ်လိုမုန်းလို့မှာလဲ xxx

xxx ကိုယ်ဘယ်လိုမေ့လို့ရမှာလဲကွယ် 🎶 🎶 🎶”

မနက်ကတည်းက တွေ့မိနေရင် ပြောမိဆိုမိမှာစိုးသဖြင့် ကားဂိတ်ကို ကားမထွက်ခင် (၂)နာရီလောက်အလိုကတည်းက မြတ်လေးစောစောထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ကုတင်ပေါ်မှာ ခွန်က အိပ်မောကျနေဆဲ။

ညကလည်း လိုးနည်းအဖြာဖြာနှင့် ချစ်တင်းနှောခဲ့ကြသည်မှာ မနက်မိုးလင်း (၁)နာရီကျော်သည်အထိ။ အမောဖြေလိုက်၊ ပြန်ချစ်လိုက်၊ မောရင် ခဏပြန်အနားယူလိုက်၊ ပြီးလျှင် ပြန်ကျီစယ်လိုက်နှင့်။

ကိုယ်ဝန်ရရုံ ဝတ်ကျေတန်းကျေလိုးနေကြသည် ဆိုတာထက် တစ်ယောက်၏ ဖောဠိဗ္ဗာရုံကို ကျန်တဲ့တစ်ယောက်က တမ်းတမ်းတတ၊ မက်မက်စောစော ခံစားနေသည်အဖြစ်မျိုးပင်။

မြတ်လေး နောက်ဆံလည်း မတင်းချင်တော့။ ခြေပစ်လက်ပစ်၊ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်နေသော ခွန်ကိုလည်း မနှိုးတော့ပေ။ အထုတ်အပိုးတွေကို ထုတ်သိမ်းကာ ချယ်ရီမြိုင်မှ ထွက်ခဲ့လေပြီ။

အရာအားလုံးကို ဒီမှာတင် စခန်းရပ်ခဲ့ပြီး ချန်ထားခဲ့တော့မည်။

ကားထွက်ပြီး (၂)နာရီအကြာ…

“ မြတ်လေး…အခုဘယ်မှာလဲ”

ခွန်ဆီက message။

“ မြတ်လေး အခုကားပေါ်ရောက်နေပြီ”

“ ကိုယ့်ကိုနိုးလိုက်ပါလား…မြတ်လေးရယ်”

“ အင်း….အားနာလို့..ကိုခွန်”

“ ကိုယ်..သတိရနေမယ်နော်”

“ အင်း…မြတ်လေးရော…အရာအားလုံးအတွက် ကျေးဇူးပါနော် ကိုခွန်”

“ အင်း….Have a safe journey”

မြတ်လေး ဖုန်းပိတ်လိုက်သည်။

ပြီးပြီ။

တဒင်္ဂသာယာခဲ့မှုတွေ ဒီမှာတင် ပြီးပြီ။

“ 🎶 🎶 🎶 အဆုံးသတ်ဖို့ လွဲနေကြတဲ့ ဒီဇာတ်လမ်းမှာ xxx

xxx ဒီအတိုင်းလေး ရှေ့ဆက်သွားရင်ကော မဖြစ်ဘူးလား xxx

xxx ဆိုင်သူရှိနေတာ သိလျက်နဲ့များ xxx

xxx ဒါဆို ခဏတော့သည်းခံ စောင့်စားပေးပါ 🎶 🎶 🎶 ”

အင်း။

ဖွင့်နေတဲ့ သီချင်းတွေကတော့လေ။

တမင်သတ်သတ်လုပ်ပြနေသလား အောင်မေ့ရသည်။

တော်ပြီ။

ညက ချစ်ပွဲနွှဲနေသဖြင့် ကောင်းကောင်းမအိပ်ခဲ့ရသောကြောင့် ခုံကို နောက်သို့လျှောချလိုက်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာ လောကကြီးကို ခေတ္တအဆက်ဖြတ်ပစ်လိုက်တော့သည်။

မနက်(၉)နာရီကတည်းက ထွက်လာခဲ့သော ကားက ညနေ (၄)နာရီကျော်ကျော် အောင်မင်္ဂလာအဝေးပြေးဂိတ်သို့ရောက်ခဲ့လေပြီ။

ကားပေါ်မှ ဆင်းတော့…….

“ မြတ်လေး….အစ်ကို ဒီမှာ”

ကိုယ်ရဲ့ ကာမပိုင်ယောကျ်ားဖြစ်သူက မမြင်မှာစိုးသည့်အလား လက်ဝှေ့ယမ်းပြနေသည်။ မြတ်လေး အစ်ကို့ကို မြင်တော့ အားရပါးရပြုံးပြလိုက်၏။

ခရီးလမ်းမှာ ခွန်နဲ့တွေ့ခဲ့တုန်း ဗိုက်ကြီးခဲ့သည်ဖြစ်စေ၊ မရခဲ့သည်ဖြစ်စေ ဒီအမျိုးသား ကိုနန္ဒသည်သာ သူမ လက်တွဲရမည့် အိမ်ထောင်ရေးသာဖြစ်သည်။

မေ့လိုက်ပါပြီ ခွန်ရေ။

ခွန်ရဲ့ အထိအတွေ့တွေကို လောလောဆယ်တော့ မေ့နိုင်မှာ မဟုတ်ပေမဲ့ အချိန်က ကုစားသွားလောက်မှာပါ။

သူ သွားလမ်းသာလို့..လာလမ်းဖြောင့်ပါစေ။

ဆုတောင်းပေးလျက်ပါ ခွန်။

“ မြတ်လေးမျက်နှာသိပ်မလန်းပါလား…ခရီးပန်းလာလို့နဲ့တူတယ်”

လင်တော်မောင်က မြတ်လေးမျက်နှာမကောင်းတာကိုမြင်ပြီး မေးရှာ၏။ တကယ်တော့ တညလုံး ချစ်ပွဲဆင်နွှဲထားသဖြင့် ပင်ပန်းနေမှန်း နန္ဒမသိခဲ့ပေ။

သူနောက်ကွယ်မှာ ချစ်တင်းနှောနေကြများ မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ကြီးမြင်ခဲ့ပါလျှင် ကိုယ့်မိန်းမက ဒီလောက်အပေးကောင်းလှ၊ အပေးတော်လှသည်ဟု ထင်မိခဲ့မှာအမှန်။ အခုတော့ ဘာဖြစ်ခဲ့မှန်း နန္ဒသေချာမသိပါ။

“ အင်း….အစ်ကို…မြတ်လေး ခရီးပန်းနေလို့ထင်တယ်”

“ ဒါဆို အိမ်ရောက်ရင် နားလိုက်လေ။ ပြီးမှ ရေမိုးချိုး ထမင်းစားကြတာပေါ့”

“ အင်း”

“ ဒါနဲ့ မနေ့ညကလေ ခွန်နဲ့ အဆင်ပြေခဲ့တယ်မလား”

“ အင်း”

“ ခွန် ဘယ်နှစ်ချီလိုးခဲ့လဲ”

အမှန်တိုင်းဖြေလိုက်လျှင် နန္ဒမျက်ဖြူဆိုက်သွားနိုင်သည်။

“ တစ်ခေါက်ပဲ အစ်ကို။ အစ်ကိုလည်း မရှိတော့ ပြီးတာနဲ့ မြတ်လေး အခန်းပြန်လာလိုက်တယ်”

ဝိုင်ခန်းထဲမှာ လိုးကြတာတွေ၊ ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ နှစ်ယောက်သားစိန်ပြေးတမ်းဆော့ခဲ့ကြတာတွေ၊ မပြီးနိုင် မစီးနိုင်ကာမစပ်ရှက်ခဲ့ကြတာတွေကို မြတ်လေး ပြောမနေတော့ပါ။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ အခန်းထဲဝင်၊ အဝတ်အစားလဲလှယ်ပြီး ရေမိုးချိုးလိုက်သည်။

“ တီ”

ဖုန်းဆီမှ အသံကြားလိုက်သလို ရှိတော့ ခွန်ဆီက massage။

“ ပြန်ရောက်ပြီလား”

“ အင်း”

“ အင်း..ကိုယ်စိတ်ပူလို့…ရောက်ရင်ပြီးတာပါ……ကောင်းကောင်းအနားယူလိုက်တော့”

“ အင်း”

ခွန်ကို massage ပြန်ပြီး တရေးတမောအိပ်ပစ်လိုက်သည်။ တရေးနိုးလာတော့ စိတ်ကြည်လင်လန်းဆန်းလျက်။ ကုန်ဆုံးသွားသောအားအင်တွေ ပြန်လည်ပြည့်ဝလာသလို။  နန္ဒနှင့် ညစာထမင်းအတူတူစားလိုက်ကြသည်။

ထမင်းစားပြီးသည်နှင့် ပြန်လည် အိပ်ချင်လာပြန်သည်။

“ အစ်ကို….မြတ်လေး…အိပ်နှင့်ပြီ”

“ အေး”

နန္ဒက ဘောပွဲကြည့်လျက်။ ဘောပွဲပြီးလို့ အချိန်ကြည့်လိုက်တော့ ည(၁၁)နာရီထိုးပြီ။ အိပ်စက်အနားယူရန် အခန်းထဲဝင်လာလိုက်သည်။

အခန်းထဲမှာ မြတ်လေးက အိပ်မောကျလျက်။ မိန်းမနဲ့ မလိုးရတာ (၁)ပတ်လောက်တောင်ရှိရော့မည်။ အခန်းမီးရောင်အောက်မှာ အိပ်ပျော်နေသော မြတ်လေးအလှကိုကြည့်ရင်း ချစ်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်လာမိပြန်သည်။

ကိုယ့်သူငယ်ချင်း ခွန်နဲ့ မနေ့ညကအထိ လိုးထားသော မြတ်လေးစပ်ပတ် အခုဘယ်လိုဖြစ်နေပြီလဲဆိုတာကိုလည်း သိချင်လာရသည်။

နန္ဒ အချိန်မဆွဲနေတော့။ သူ့လီးကလည်း အစာကျွေးပါရန် တောင်းဆိုနေသလိုနှယ် ထောင်မတ်လျက် အသင့်ရှိနေပြီ။ နန္ဒ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ကာ မြတ်လေးအနားသို့တိုးကပ်သွား၏။

မြတ်လေးက ညအိပ်ဘေားဘီအတိုလေးဝတ်ထားတော့ ပေါင်းတံလေးတွေက ဖွေးသွယ်နေသည်။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း နန္ဒမရတော့ပြီ။ မြတ်လေးဘောင်းဘီကို အသာအယာဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အမွှေးရေးရေးပေါက်နေပြီး ဆီးခုံမောက်မောက်လေးက ထင်ထင်ရှားရှား။ မြတ်လေး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသားကားပစ်လိုက်သည်။

မြတ်လေး၏ စပ်ပတ်လေးက လာလိုးလှည့်ပါ ဖိတ်ခေါ်သည့်နှယ် ထင်ထင်ရှားရှား။ အရင်ကလို မဟုတ်ဘဲ အနည်းငယ်တောင် ပိုဖောင်းလာသလို။ ငါ့ကောင်ကြီး ခွန် လီးနဲ့ အထိုးခံထားရသည့် ငါ့မိန်းမ စပ်ပတ်လေး။ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ ကိုယ် တွေးရင်း ရမ္မက်စိတ်တွေ ပိုပိုကြွလာသည်။

မြတ်လေးစပ်ပတ်ဝဆီ တေ့ကာ လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။

“ ရှီး………………….”

နူးအိစိုစွတ်နေသည့်အထိအတွေ့က နန္ဒကို နွေးနွေးထွေးထွေးကြိုဆိုရှာသည်။

“ အစ်ကို”

မြတ်လေး အိပ်နေရင်းမှ နိုးလာတော့သည်။

.............................................................................................................

အခန်း (၃၂)

မြတ်လေးကိုယ်ပေါ် တစ်ခုခုပိကျနေသလို ခံစားရသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ်ပေါ်အုပ်မိုးထားသူက နန္ဒ။

“ မြတ်လေး….နိုးသွားတာလား…..အစ်ကို ခဏလုပ်မယ်နော်”

ယောကျ်ားဖြစ်သူက လိုးချင်ပါသည်ဆိုမှတော့ ဘယ်လိုအင်အားနဲ့များ ငြင်းဆန်နိုင်မှာလဲ။

“ အင်း”

“ ဖတ်……..ဖလတ်……ဖတ်……..ဖတ်……ဖလတ်……….ဖတ်…….ဖတ်”

“ ရှီး…အား…ဟား……….ဟား…….အား……..ဟား……..ဟား”

နန္ဒလီးက ရောက်ဖူးနေကြနေရာကို အဝင်အထွက်မှန်မှန်၊ စည်းချက်ညီညီ ပွတ်တိုက်နေသည်။ မြတ်လေးလည်း မိမိကိုယ်ပေါ် ယောကျ်ားသားတစ်ယောက်တက်လိုးနေတော့ အိပ်မရတော့ပြီ။ တစ်ခုခုပျောက်ဆုံးနေသလို ခံစားရသည်။

ဘာပါလိမ့်။

ဘာများ ပျောက်ဆုံးနေပါလိမ့်။ ကြမ်းရှပြင်းထန်သည့် အထိအတွေ့တွေလား။ တစ်ချက်ဆို ထိထိမိမိ၊ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ထိုးဖောက်လာတတ်သည့် ဆောင့်ချက်တွေများလား။ ဒါမှမဟုတ် ယောကျ်ားတစ်ယောက်၏ မာန်သွင်းသံ၊ မောဟိုက်သံတွေလား။

ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏ ရမ္မက်ဇောကြောင့် ချွေးစိုနေသည့်မျက်နှာလား….ချွေးနံ့တွေလား။

“ မိန်းမကို မလိုးရတာကြာတော့ ကောင်းလိုက်တာကွာ….ရှီး…အား….ဟား……ဟား…အား”

ဟင်။

မြတ်လေး…..နင်ဘာတွေလျှောက်တွေးနေတာလဲ။ ဟိုကိစ္စတွေက ပြီးခဲ့ပြီလေ။ ဆက်လို့ရတဲ့ ဇာတ်လမ်းလည်း မဟုတ်။ ပွဲပြီး၊ မီးသေ၊ ကန့်လန်ကာချထားသင့်သည့် ကိစ္စကိုများ ဘာတွေတွေးနေတာလဲ။

ပြီးတော့ မယှဉ်ကောင်း၊ မယှဉ်အပ်တာတွေကို လိုက်နှိုင်းယှဉ်နေမိခြင်း။ ဘဝမှာ ဒီယောကျ်ားတစ်ယောက်နဲ့တွေ့၊ ဒီယောကျ်ားတစ်ယောက်နဲ့သာ လက်ထပ်ခဲ့ရတော့ ယောကျ်ားတွေ အကုန်လုံးကို အတူတူနဲ့ အနူနူတွေချည်းဟု မြတ်လေး ယူဆမိခဲ့ပါသည်။

မဟုတ်ပါ။ တကယ်တော့ ထင်ထားသကဲ့သို့ မဟုတ်ပါ။ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ချစ်ပြနိုင်စွမ်းကွာကြောင်း အခုတော့ မြတ်လေးနားလည်ခဲ့ရပြီ။

မြတ်လေး မိမိကိုယ်ပေါ် တက်လိုးနေသည့် နန္ဒမျက်နှာကို ခွန်မျက်နှာအဖြစ် အစားထိုးမြင်ကြည့်လိုက်သည်။

အင်း။

ငါ့ကို အခု ခွန် တက်လိုးပေးနေပြီ။

ချစ်ပေးနေပြီ။

“ အင့်…..ဟင့်……ဟင့်……..အင့်…..အ….အ…အ…..အင့်….ဟင့်….ဟင့်”

မြတ်ဘေး နန္ဒကိုယ်လုံး အိစက်စက်ကြီးကိုလှမ်းဖက်လိုက်သည်။ နန္ဒဗိုက်ပူပူက မိမိကိုယ်ပေါ် တစ်ချက်တစ်ချက်ပိကြနေသည်။ နန္ဒလည်း မြတ်လေးဆီက တုန့်ပြန်မှုကိုတွေ့လိုက်ရတော့ လိုးရသည်မှာ ပိုအားရှိလာ၏။

“ ဖတ်…….ဖလတ်………..ဖတ်………ဖတ်…..ဗြတ်……ဗျစ်…….ဗျစ်”

“ ရှီး….အား………..ကောင်းတယ်…မိန်းမရာ…..ရှီး…..အား………အား……အား”

“ အင့်……..အင့်…..ဟင့်…….အင့်……..ဟင့်…..အင့်…………..အင့်”

တကယ်တော့ နန္ဒက သတိမမူ၊ ဂူမမြင်ခဲ့ပေ။ မြတ်လေးစပ်ပတ်က အရင်က သူလိုးနေသလို စီးစီးပိုင်ပိုင် သိပ်မရှိတော့ဘဲ အနည်းငယ် ကျယ်သွားသည်ကို သတိမထားမိခဲ့။ သူ့လီးထက် နှစ်ဆပြန်ကြီးသော ခွန်လီးကြီးနဲ့ အလိုးထည့်ခံမှတော့ မြတ်လေးစပ်ပတ်က ကျယ်ကိုကျယ်နေမှာပင်။

သို့သော် သူ ဒါတွေကို မသိခဲ့ပါ။ အရင်ကနဲ့ မတူဘဲ သူ့လိုးချက်တွေက မက်မက်မောမောတုန့်ပြန့်နေသော မြတ်လေးကိုကြည့်ရင်းနဲ့ ပိုပိုချစ်မိလာသည်။

“ မြတ်လေး….အစ်ကို….ပြီးတော့မယ်”

“ အင်း”

“ ဖတ်..ဖတ်….ဖတ်…..ဖလတ်….ဖတ်..ဖလတ်….ဖလတ်”

နန္ဒလိုးရင်း လိုးရင် မောဟိုက်လာလေသည်။ သုတ်ကလည်း ထိန်းမနိုင်ပြီ။

“ အား…..ဟား……ဟား…….ဟား…….ဟား…..ဟား…….ဟား”

နန္ဒ ငြီူးငြူအော်မြည်းလိုက်ကာ အောင်းထားရသည်မှာ တော်တော်ကြာနေသည့် သုတ်ရည်တွေကို ပက်ဖြန်းလိုက်တော့သည်။

တကယ်တော့ ထိုသုတ်ရည်တွေက သင်္ကြန်အမြောက်လိုပင်။ အသံသာရှိပြီး အဆံမရှိခဲ့သော ဒီသုတ်ရည်တွေထဲ ဆရာဝန်မကြီး ပြောစကားအရဆို သန်စွမ်းသော သုတ်ကောင်လေးတွေမရှိ။ သို့သော် မြတ်လေးစပ်ပတ်လေး ပူနွေးသွားအောင်တော့ ပက်ဖြန်းနိုင်ပါသည်။

“ ဟား…..ဟား…….ကောင်းလိုက်တာ မြတ်လေးရာ…..အရမ်းကောင်းတယ်….ဟား……ဟား”

နန္ဒက သူ့ကိုယ်လုံး ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့်ကြီးက မြတ်လေးနံဘေးနားသို့ ပစ်လှဲချလိုက်၏။ ထောင်မတ်လေးသောလီးလည်း အခုတော့ အားပါးတရလိုးလိုက်ရသဖြင့် ပြန်လည်ပျော့ကျနေလေသည်။ နန္ဒကတော့ ဆန္ဒပြည့်ဝသွားသဖြင့် တအီးအီး၊ တအားအားအော်ပြီး သူ့ပန်းတိုင်ကို သူအရောက်တက်လှမ်းနိုင်ခဲ့သည်။

သို့သော် ဇာတ်ရှိန်တက်နေကာမှ ဗြန်းခနဲ့ဆိုပြီး ဖြတ်ချခံလိုက်ရသူက မြတ်လေး။ မြတ်လေးက နန္ဒကို ခွန်အဖြစ် စိတ်မှန်းမှန်းပြီး အလိုးခံလို့ကောင်းတုန်းရှိနေကာမှ နန္ဒက ပြီးသွားလေပြီ။ မြတ်လေးခမျာ တိုးလို့တန်းလန်း၊ ဆန့်တငင်ငင်။ မြတ်လေး မပြီးသေးပါ။ ဆက်လိုးပေးပါဟု ဘယ်လိုပါးစပ်နဲ့များ လင်တော်မောင်ကို ဖွင့်ဟပြောနိုင်မှာလဲ။

ခွန်သာဆို မိမိကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ပြီးမြောက်ခြင်းကို ရောက်ရှိစေခဲ့သည့် နတ်ဖုရားပင်။ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်တွန့်လူးပြီး orgasm ရသည့်ခံစားချက်ကို မြတ်လေး ကြိုက်မိသွားခဲ့ပြီ။ ယောကျ်ားတစ်ယောက်က ဖုတ်ဖုတ်ခါထလိုးပြီး orgasm ရဖို့က လွယ်ကူသော်လည်း မိန်းမသားတွေအဖို့က မလွယ်ကူလှ။

ကိုယ့်ကို လိုးပေးသော ယောကျ်ားကို ချစ်ရင်းစွဲအခံလည်းရှိရမည်။ ချစ်တင်းနှောမည့်နေရာကလည်း Privacy အပြည့်ရသည့်နေရာမျိုးလည်းဖြစ်လှမည်။ စပြီတဆိုတာနဲ့ ထမိန်လှန်၊ တက်လိုးနေတာမျိုးလည်း မဖြစ်ရ။၊

ချစ်ခွန်းတုံ့တင်စကားလေးတွေ၊ သူ့ခန္ဓာကိုယ် ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ထိကာ ပွတ်ကာ နူးကာ ကိုင်ကာ လုပ်ဖို့လည်း လိုသေးသည်။ ဆိုသော….ဆိုသော အကြောင်းတရားပေါင်းများစွာ ဆုံဖို့လိုသည်။

အရေးကြီးဆုံးအချက် လိုးပေးမည့်ယောကျ်ားသားက အားကောင်းမောင်းသန်နဲ့ အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုလောက်ထိ ဆွဲလိုးပေးနိုင်ဖို့က အရေးကြီးဆုံးပင်။ ဗန်းစကားအရဆို တပ်ထွက် မဖြစ်ဖို့လိုသည်။

ကိုယ့်ဆန္ဒချည်း ရှေ့တန်းတင်တတ်သူမဟုတ်ဘဲ မိမိအဖော်ကိုပါ သူမ ကောင်းပါစေ၊ သာယာပါစေဆိုသည့်စိတ်နှင့် လိုးပေးနိုင်ဖို့က အရေးကြီးသောတစ်ချက်ပင်။

အခုတော့ မြတ်လေးခမျာ……။

“ ခူး……ခလော…..ခူး…….ခလော…..ခူး…….ခလော”

ဘေးမှာ နန္ဒကတော့ ဆန္ဒပြည့်ဝသွားသဖြင့် အိပ်မောကျပြီး ဟောက်တောင်ဟောက်နေပြီ။ သူ့ကြောင့် မပြီးသေးဘဲ တဆစ်ဆစ်ခံစားလျက်ရှိသည့် စပ်ပတ်ကို ဘယ်သူကို တာဝန်ယူပြီး အခုလိုးပေးနိုင်မှာလဲ။

မြတ်လေး သိလိုက်ပြီ။ မိမိလက်နဲ့ပဲ ပွတ်သပ်နိုးဆွပြီးမြောက်စေလိုက်တော့ပြီ။ ယောကျ်ားဖြစ်သူဘေးမှာ အိပ်နေလျက်သားနှင့်ပင် မြတ်လေးလက်တွေက အဓိကအကြောထုံးလေး အင်္ဂါစေ့ကို ထိတွေ့ဆော့ကစားလိုက်၏။

“ အိုး”

ထိုအရာလေး ကျဉ်တက်စူးရှသော ခံစားချက်တစ်ခု။ မြတ်လေး လက်ဖဝါးနုနုနှင့် စတင်ပွတ်သပ်လေတော့သည်။

“ ဟင့်……အင့်……အင့်……..အင့်……..ဟင့်………အင့်”

စိတ်ကူးတွေက လွန်ခဲ့သော (၃)ရက်တာကာလကိုပြန်ရောက်သွား၏။ စတင်လိုးကြသည့်နေ့က အိုးတိုးအမ်းတန်းဖြစ်နေသည့် ခွန် ပုံစံ။ နောက်ကျတော့လည်း အားပါလာသည့် လိုးချက်တွေ။ နောက်ရက်တွေကျ သုတ်လွှတ်ပြီးသည့်တိုင် ဆက်လက်ထောင်မတ်လျက်ရှိသော ခွန်လီးကြီး။

ထိုလီးကြီးကို မရွံမရှာပါးစပ်နှင့် စုပ်ယူမှုတ်ပေးခဲ့တာတွေ။ လီးစုပ်ပေးသည်ဟု စိတ်ကတွေးလိုက်သည်နှင့် မြတ်လေးနောက်လက်တစ်ဖက်က ကိုယ့်ပါးစပ်ထဲကိုယ် လက်ချောင်းတွေ ကိုယ့်ဖာသာ ပြန်လည်စုပ်နေမိသည့်အဖြစ်။ နောက်လက်တစ်ဖက်က အစေ့ကို ပွတ်သပ်နေသည်မှာ ပိုပိုမြန်ပြီး ကြမ်းသယောင်ယောင်ရှိလာ၏။

“ ဟ……အင့်……..အင့်……..ဟင့်……ဟင့်……အင့်……အင့်”

ဝိုင်လှောင်ခန်းထဲ မြူးတူးဆော့ကစားခဲ့တာတွေ။ ရင်ချင်းအပ်ကာ တစ်ယောက်ကိုယ်ပေါ်တစ်ယောက်ထပ်ပြီး ကာမစပ်ရှက်ခဲ့တာတွေ။ စောက်စေ့လေးမှ အရသာတွေက ပိုပိုအရှိန်တက်ကောင်းလာ၏။

“ အား…..ဟား……..ဟား………ဟား……အား…..အင့်….ဟင့်…..ဟင်း”

အသက်ရှူရပ်သွားသလိုမျိုးတချက်တွန့်သွားကာ တောင်အောက်မှ ပြုတ်ကျသွားသည့်ခံစားချက်။ မြတ်လေးလိုချင်နေသည်မှာ ဤကဲ့သို့ အရသာ။

လီးအစစ်ကြီးနဲ့ လိုးသလောက်တော့ မကောင်းပေမဲ့လည်း သူ့အရပ်နဲ့ သူ့ဇာတ်တန်သလောက်ပေါ့လေ။ ခွန်နဲ့နှစ်ယောက်တည်းရှိတုန်းကလိုတော့ အားပါးတရ ထုတ်မအော်ရဲ။ မတော်လို့ ဘေးမှာ အိပ်နေသောလင်တော်မောင် အသံကြောင့်နိုးသွားမှဖြစ်။

“ ဟင်း…အင်း……….ဟင်း……အင်း….ဟင်း……ဟင်း”

မြတ်လေး စိတ်ကူးတွေယဉ်ပြီး အာသာဖြေရာမှ အခုအာသာပြေသွားလေပြီ။ တကယ်ပါ။ အလိုးကောင်းသော ခွန်ကို အခုတမ်းတနေမိပြီ။ လွမ်းတယ်…..ခွန်။

..................................................................................................................

အခန်း (၃၃)

(၃)ပတ်ခန့်ကြာသော်…..

“ မြတ်လေး…ညနေကျ အစ်ကိုတို့သူငယ်ချင်း တွေ့ဆုံပွဲရှိတယ်နော်။ မမေ့နဲ့အုံး။ ပြီးတော့ ဒီတော့ ဆိုင်လိုက်မလာနဲ့တော့။ လှလှလေးပြင်ပြီး စောင့်နေ။ အစ်ကိုလည်း စောစောပြန်ခဲ့မယ်”

“ အင်း”

နန္ဒ အပြင်မထွက်ခင်လေး မြတ်လေးကို မှာတမ်းခြွေခဲ့သည်။ ညနေကျ အစ်ကိုတို့တက္ကသိုလ်က သူငယ်ချင်းတွေစုပြီး မိတ်ဆုံစားပွဲလုပ်ကြမှာပင်။ တချို့သူငယ်ချင်းတွေက နိုင်ငံခြားရောက်နေပေမဲ့၊ အခုလက်ရှိ မြန်မာပြည်မှာကျန်နေသေးတဲ့သူငယ်ချင်းတွေ တွေ့ပြီး ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်ပြောကြမယ်။

စားကြမည်။

သောက်ကြမည်။

သီချင်းတွေဆိုကြမည်။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်၊ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး တွေ့ကြဆုံကြပျော်ကြပါးကြဖို့စီစဉ်ထားခြင်းဖြစ်၏။ ဆိုင်ရာ၊ ဆိုင်ရာ ခင်ပွန်းသည်တွေ၊ ဇနီးမယားတွေကိုပါ ပွဲထုတ်ကြမည့်ပွဲဆိုလည်း မမှားပေ။

သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေဆိုတော့ ခွန်ရောပါလားလို့ မြတ်လေးမေးချင်ပေမဲ့ ပါးစပ်ကနေ ထုတ်ပြောမဝံ့။ ပြီးခဲ့တဲ့ရက်တွေမှာ မက်ဆေ့ချ်အတိုလေးတွေနဲ့ ဆက်သွယ်မိရုံမှအပ ခွန်နဲ့ သူမ ပြန်လည်မတွေ့ဖြစ်ကြတော့။

နှစ်ဦးစလုံးရဲ့ စိတ်ထဲမှာ သိနေတာ တစ်ခုရှိသည်။ ထပ်တွေ့မိသည်နှင့် အရာအားလုံးက အထပ်ထပ်ရစ်ပတ်မိပြီးသား ဖြစ်သွားလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် အချိန်မလွန်ခင် ရှိရင်းစွဲနေရာမှာပင် ရပ်တန့်ကြဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားကြသည်။

အခုတော့ ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး နားနားနေနေ နေရင်း ညနေကျ ချိန်းထားသောမိတ်ကပ်ဆရာရောက်လာသည်။

“ မာမီ ရောက်ပြီလား”

“ ရော်ကောက်(ရောက်)ပါပြီ သမီးတော်ရေ”

မိန်းကလေးပုံလို ဝတ်ထားပေမဲ့ ယောကျ်ားကိုယ်ကြီးဖြစ်ကျန်နေသေးသော နာမည်ကြီး မိတ်ကပ်ဆရာ မစီ ချိန်းထားတဲ့အချိန်ထက် မိနစ်(၃၀)လောက် နောက်ကျပြီးမှ မြတ်လေးတို့အိမ်ကိုရောက်လာသည်။

ဘေးမှာကတော့ မာမီလို မိန်းကလေးပုံဝတ်ထားသော အမျိုးသားငယ်လေးတစ်ယောက်က အထုတ်တွေ၊ အပိုးတွေ ကိုင်လျက်။

“ မာမီ့ကို သမီးစောင့်နေတာကြာပြီ”

“ Sorry ပါ သမီးရယ်။ တို့ယောကျ်ားက အခုထွက်ခါနီး ဂျီကျနေလို့။ ယောကျ်ားတွေများ သိတယ်မလား။ သူတို့အလိုမလိုက်ရင် မပြီးတော့ဘူးလေ။ တဂျီဂျီတစာစာပြောနေတော့တာ”

“ တို့မာမီက မိုက်တယ်နော်။ ပြောပြပါအုံး…မောင်လေးလား…ကိုကြီးလား…ဦးလား”

“ ကိုယ်တို့အရွယ်က မောင်လေးပဲ စော်ကားတော့တာ။ အို..မှားလို့….ကြိုက်တော့တာ”

“ စွံတာမာမီရယ်။ နည်းလမ်းကောင်းတွေ ရှိရင် မျှပါအုံး”

“ အမယ်လေး….အစစ်မတွေများနော်….ဒီလောက်ချော…ဒီလောက်လှနေတဲ့ သမီးက ပိုက်ဆံလည်း ကျိကျိတက်ချမ်းသာတယ်။ ယောကျ်ားကလည်း အလိုလိုက်တယ်။ ဘာများထပ်လိုချင်သေးလိုလဲ သမီးရယ်”

“ ဆန္ဒ မပြည့်ဝဘူး..မာမီရယ်” လို့သာ စိတ်ထဲမှာ မြတ်လေး ခပ်တိုးတိုးလေး ရွေရွတ်မိလိုက်၏။

“ လာ…မာမီတို့စရအောင်။ သမီးသွားမဲ့ပွဲက မိတ်ဆုံစားပွဲနော်”

“ အင်း…မာမီ..သမီးကို လှအောင်ပြင်ပေး”

“ ပြင်ပေးမှာ…ဒါနဲ့ သမီးဝတ်မဲ့ ဝတ်စုံက…”

မြတ်လေး ဒီညနေဝတ်မဲ့ ဝတ်စုံကို မာမီကို ထုတ်ပြလိုက်သည်။

“ ဝတ်စုံလေးက လှလိုက်တာ သမီးရယ်။ စိတ်ချ….ဝတ်စုံနဲ့လိုက်အောင် လှလှလေးပြင်ပေးမယ်။ ဒီည ငါ့သမီးအလှဆုံးဖြစ်စေရမယ်”

“ တို့မာမီ သိပ်တော်တာပဲ”

“ လာ…မာမီတို့ စလိုက်ရအောင်”

နာမည်ကြီး Make up artist ဖြစ်တော့ လက်တွေက ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်ပင် မြတ်လေးမျက်နှာအစိတ်အပိုင်းတွေပေါ် စတင်လိမ်းခြယ်တော့သည်။

နာမည်ကြီးရုပ်ရှင်မင်းသမီးတွေ၊ ခရိုနီအသိုင်းအဝိုင်းတွေသာ လိမ်းပေးသော မာမီကို အိမ်ခေါ်နိုင်ဖို့ဆိုတာ လွယ်ကူသောအရာမျိုးမဟုတ်။ မြတ်လေးနဲ့က နန္ဒနှင့် မင်္ဂလာဆောင်မှသာ မာမီနဲ့ စတင်ဆုံခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။

“ ကဲ….လှသွားပြီ…ကြည့်ပါအုံး…ပြင်နေကြမဟုတ်တဲ့ look လေး လိမ်းပေးထားတယ်”

မြတ်လေး မှန်တင်ခုံရှေ့က ပေါ်နေသော မိမိပုံရိပ်ကိုကြည့်ပြီး မှင်တက်ကျေနပ်မိသည်။ Eyeshadow ကို smoky eye ဆန်ဆန်လိမ်းပေးထားပြီး နှုတ်ခမ်းနီက အသားရောင်ဖျော့ဖျော့ အစိုလေးတင်ပေးထား၏။မိတ်ကပ်သားက မြတ်လေးပါးပြင်ပေါ် ကြွေရောင်တောက်ပြီး ပါးလွင်ကြည်မြနေ၏။

“ လှလိုက်တာ..မာမီရယ်”

“ ဆံပင်ကိုလည်း ဖွဖွလေး ထုံးပေးလိုက်မယ်နော်။ သမီးဝတ်မဲ့ဟာက ရင်ပြတ်ဆိုတော့ လည်တိုင်လေးပေါ်နေအောင်။ ပြီးမှ သမီးကြိုက်တဲ့ လည်ဆွဲတစ်ခု ဆွဲလိုက်ပေါ့”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မာမီ”

မာမီက မြတ်လေးဆံပင်ကို စုစည်းကာ နောကိတွဲဆံထုံးပို့ပို့လေးတစ်ခု ထုံးပေးလိုက်၏။

“ လာ..ဝတ်စုံဝတ်ရအောင်”

မြတ်လေးဒီဇိုင်နာချုပ်ပေးထားသည့် ဇာအနက်တွေနှင့် evening gown လေးကိုထုတ်လိုက်၏။ ရင်ခံပါပြီးသားဆိုတော့ bra ထပ်ဝတ်စရာမလို။ ဝတ်စုံက ရင်ပြတ်ကိုမှ အနည်းငယ်ဟိုက်ချထားသော ရွှေရင်နှစ်စုံကြားက အမြောင်းလေး အနည်းငယ်ပေါ်နေသည်။

ခါးနေရာတဝိုက် ဒီဇိုင်နာက ကော့ဆက်တွေပါထည့်ချုပ်ထားတော့ ရင်ကို ပင့်ထားသလိုဖြစ်သွားပြီး အသားစိုင်တွေက လှစ်လှစ်ဟဟ။

“ မာမီ….သမီးရင်ဘတ် တအားကြီးမဟိုက်နေဘူးလား”

“ ဟိုက်ပေမဲ့ လှတယ်လေ..သမီးရဲ့။ သမီးနို့နှစ်လုံးဆို ကြည့်ကြည့်။ မာမီတော့ ဒီနေ့ည သမီးအတွက်ရင်လေးတယ်”

“ ဘာလို့လဲ..မာမီရဲ့”

“ သမီးက ဒီလောက်လှနေတော့ သမီးယောကျ်ားက သမီးကို ဘယ်အလွတ်ပေးပါ့မလဲ။ ငါ့သမီးတော့ ဒီည ကောင်းပြီဟေ့”

“ မာမီကလည်း ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ”

“ တကယ်….ဒီည သမီးတော့ ထိပြီဟေ့….ဟား..ဟား”

“ မာမီကလည်း…..ခစ်…..ခစ်”

မိတ်ကပ်ဆရာမ မာမီမစီ၏ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်စကားတွေကြောင့် မြတ်လေး စိတ်ကြည်လင်သွားသလိုဖြစ်သွားရသည်။ ဝတ်စုံက ရင်ပြတ်ပေမဲ့ အရှည်ကတော့ ကြမ်းပြင်အေဋင်ထိတောင် ပုံကျနေသည်။

Mermaid ဆန်ဆန် ဂါဝန်ဒီဇိုင်းမျိုးပင်။

“ ကဲ…သမီး…မာမီပြန်ပြီ….ညကျ သမီးအားမွေးထားနော်”

“ ခစ်……ခစ်”

မြတ်လေး အကုန်ပြင်ဆင်ပြီး နန္ဒပြန်ရောက်အလာကို စောင့်နေလိုက်သည်။ ရင်ဘတ်ဟောင်းလောင်းကြီး ဖြစ်နေသလို ခံစားရသဖြင့် ကုတ်အင်္ကျီအမည်းကို အပေါ်ရုံအနေအဖြစ် ဝတ်ဆင်လိုက်သည်။

ညနေရောက်တော့ နန္ဒပြန်အလာ အိမ်ရှေ့မှာ မိမိပြန်အလာကို စောင့်နေသော မိန်းမကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ဟင်……လှလိုက်တဲ့…ငါ့မိန်းမ….မြတ်လေးရေ…အရမ်းလှတာပဲကွယ်”

မြတ်လေးတစ်ကိုယ်လုံးကို ကြည့်မဝသောမျက်လုံးတွေနှင့် စိုက်ကြည့်ပြီးပြော၏။

“ အစ်ကို….အဲဒါ မာမီမစီလက်ရာလေ…လှတယ်မလား”

“ အရမ်းလှတယ်ကွာ”

“ ကဲ…ကဲ…ရေမြန်မြန်သွားချိုးတော့..နောက်ကျနေတော့မယ်”

နန္ဒရေမိုရချိုး၊ အဝတ်အစားလဲကာ မြတ်လေးနှင့် ပွဲကျင်းပမည့် ဟိုတယ်ဆီသို့ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ကျင်းပရာနေရာက ဟိုတယ်ရဲ့ ထိပ်ဆုံးခေါင်မိုးအထပ်။ ပွဲခင်းထဲရောက်တော့ လူတွေ အတော်အသင့်စုံလင်စပြုနေပြီ။

“ ဟေ့ကောင်….ဟေး….ငါ…ဒီမှာ”

“ အေး…အေး”

နှစ်ပေါင်းများစွာ မတွေ့ရသေးသော သူငယ်ချင်းတွေ အခုမှဆုံရတော့ ဝမ်းသာပျော်ရွှင်နေကြသည်။

“ ဟေ့ကောင်…ဒါ ငါ့မိန်းမလေ….မြတ်လေးရုံတဲ့”

“ ဟုတ်ကဲ့…တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်….ဒီကောင်ကြီးက မိန်းမလှလှလေးကို မတန်မရာယူထားတာပဲ…ဟုတ်တယ်မလား”

“ ခွေးကောင်….အကျင့်တွေ ပေါ်မလာနဲ့…ငါမဆဲချင်ဘူး”

မြတ်လေးလည်း နန္ဒ၏ သူငယ်ချင်းတွေကို ပြန်လည်နှုတ်ဆက်ရှာသည်။

“ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ရှင်”

တွေ့တဲ့လူတိုင်းက မြတ်လေးအလှကို မြင်ပြီးရင် ချီးကျူးကြစမြဲ။ တချို့ နန္ဒသူငယ်ချင်းတွေဆို မြတ်လေး ရင်ဘတ်နေရာကိုပါ မစားရဝခမန်းအကြည့်တွေနှင့်။ မြတ်လေး သိပေမဲ့လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။

ဟန်ဆောင်ရယ်ပြရသည်မှာ ကြာလာတော့ မြတ်လေး ပင်ပန်းလာသလိုခံစားရသည်။ ထို့ကြောင့် နန္ဒကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ထားခဲ့ရင် ဗိုက်ဖြည့်ရန်အတွက် အစားအသောက် ခင်းကျင်းထားသော နေရာသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။

အစားအသောက်တွေယူနေတုန်းမှာပင်….

“ မတွေ့ရတာ ကြာပြီနော်”

နောက်ကနေ အသံကြားတော့ မြတ်လေးလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ ဟင်…..ကိုခွန်”

............................................................

အခန်း (၃၄)

ခွန် ဒီညနေ ကျောင်းသားဟောင်းမိတ်ဆုံစားပွဲတက်ရန် ရန်ကုန်ကို ပြန်ရောက်နေသည်။ အရင်ကဆို ပွဲတွေဖိတ်လျှင် သိပ်တက်လေ့မရှိ။

ဇနီးသည် နန်းပိုးဥနှင့် သူ့ကလေးလေးဆုံးပါးသွားပြီးကတည်းက ပွဲတွေဆို တတ်နိုင်သမျှရှောင်မိသည်။ ဘဝဆိုတာ ရောက်ချင်သည့်နေရာသာရောက်စမ်း။ ရေမျောကမ်းတင်နေသည့် ဒိုက်လို။

သို့သော် မြတ်လေးနှင့် ဆုံပြီးမှ ငါ သန်စွမ်းသေးပါလား။ ငါ အလတ်ကြီးရှိသေးပါလားဟု ထင်မှတ်မိလာသည်။

ဟုတ်မှာပါ။

အသက်(၃၅)နှစ်သာရှိသေးသည့် ယောကျ်ားတစ်ယောက်က ကာမဂုဏ်ခံစားနိုင်မှုစွမ်းရည်အမြင့်ဆုံးမှာ ရှိနေသေးသည်။

မြတ်လေးနှင့် ချစ်ပွဲအလီလီ မမောနိုင်၊ မပန်းနိုင်နွှဲနိုင်ခြင်းကိုသာ ကြည့်။ မြတ်လေးထွက်သွားမည့်နေ့မည်နေ့မှာ ကောင်းကောင်းတောင် မနှုတ်ဆက်လိုက်ရလေခြင်း။

အိပ်ယာနိုးလာတော့ ဘေးမှာကွက်လပ်တစ်ခုရှိတော့သည်။ သူမ ရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေးတွေတော့ အိပ်ယာခင်းမှာ ကျန်ရစ်ခဲ့သေးသည်။ ဘယ်ရောက်နေလဲဟု မက်ဆေ့ချ်ပို့ပြန်တော့လည်း မြတ်လေးက ကားဂိတ်ကိုရောက်နှင့်လေပြီ။

ရှိပါစေတော့။

မဟုတ်ရင် တွယ်ရစ်ချင်သလိုလိုဖြစ်နေသည့် သံယောဇဉ်တွေက ဖြတ်နိုင်တော့မှာမဟုတ်တော့။

မြတ်လေးထွက်သွားပြီးကတည်းက ခွန် အတွက် တစ်နေ့တာမှာ တစ်ခုခုလိုအပ်နေသလို။

အချစ်လား။

နူးညံ့တဲ့အထိအတွေ့၊ နားဝင်ပီယံရှိသော စကားသံတွေလား။

လိင်မှုကိစ္စလား။

တစ်ခုခုတော့ လိုအပ်နေဆဲ။

သို့သော် ဒီလိုနဲ့ပဲ တစ်နေ့ပြီးတစ်နေ့ အလုပ်ထဲ စိတ်နှစ်ရင်းပြီးသွားတာပင်။ Facebook မှာ friend ဖြစ်နေသည့် ကျောင်းနေဘက်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ရန်ကုန်မှာ တွေ့ဆုံပွဲလုပ်မည်ဟုပြောတော့ အစက သွားရင်ကောင်းမလားဟု တွေဝေနေသလိုရှိသေးသည်။

သေချာပြန်တွေးကြည့်လိုက်တော့ နန္ဒလည်းလာမှာပင်။ နန္ဒလာလျှင် သူ့မိန်းမ မြတ်လေးလည်း ပါလာနိုင်သည်ဆိုသည့်စိတ်နှင့် ပွဲတက်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ အရိပ်အယောင်လေးကို တွေ့ပြီး အလွမ်းလေးပြေလိုပြေငြားပေါ့။

ပွဲကို ခွန် ခပ်စောစောထွက်လာခဲ့သည်။ မတွေ့တာကြာပြီဖြစ်သော သူငယ်ချင်းတွေကို နှုတ်ဆက်ရင်းနဲ့။ အကုန်လုံးနီးပါးက ဆိုင်ရာပိုင်ရာ ဇနီးသည်တွေ၊ ခင်ပွန်းသည်တွေကို လက်ချင်းချိတ်လျက်။ မိမိတစ်ယောက်တည်းသာ ငေါင်စင်းစင်း။

“ ခွန်….မတွေ့တာ အရမ်းကြာနေပြီနော်”

“ ဟုတ်ပကွာ”

“ ငါတို့လည်း ပွဲတွေဆို မင်းကို သတိရပါတယ်ကွာ…မင်းမှ မလာတာ”

“ အေးကွ…ငါလည်း ငါ့ကိစ္စလေးတွေရှိနေသေးတော့လေ”

“ အေး…အေး…ဒါနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးရမယ်…ဒါက ငါ့ဇနီး…ဒေါ်သင်းသင်းကြည်တဲ့။ မိန်းမရေ…ဒီကောင်က ငါတို့နှစ်က ဆော်ကြည်ဘဲကြီး စဝ်ခွန်ကြည်သာ တဲ့”

“ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ခင်ဗျား”

“ ဟုတ်ကဲ့ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ရှင်”

“ မိန်းမရေ….ဒီကောင်ကွ…အခုထိ တစ်ကိုယ်တည်းထီးထီးကြီးဖြစ်နေတုန်းပဲ …မင်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေရှိရင် စပ်ပေးပါအုံး”

“ စပ်ပေးရမှာပေါ့…စပ်ပေးရမှာပေါ့”

“ တော်ပါပြီကွာ”

“ မင်းကလည်း ငါတို့က နောက်တာပါ…ဟား….ဟား”

“ အေးပါကွာ…ငါလည်း သိပါတယ်”

ထွေရာလေးပါး၊ ရောက်တတ်ရာရာ ခွန်နှုတ်ဆက်နေရသည်။ အခုမှသိသွားရသည့်တစ်ချက်က သူငယ်ချင်းတွေက ကျောင်းတုန်းကလို မဖြူစင်၊ မရိုးသားကြတော့။

အချိန်ရဲ့ တိုက်စားမှုဒဏ်ကို ခံကြရသည့် လူသားအားလုံးက ပြောင်းလဲမှုက ရှိကိုရှိမှာပင်။ သူလည်း အပါအဝင်ပေါ့လေ။ မင်း ဘာကောင်လဲ၊ ငါ ဘာကောင်လဲ ဆိုသည့် မာန်တွေစွက်နေကြ၏။

ကြာလာတော့ ခွန်လည်း ဟန်ဆောင်စကားတွေ၊ ဟန်ဆောင်အပြုံးတွေပြုံးရင်း မျက်နှာညောင်းသလိုဖြစ်လာတော့ ချောင်ခပ်ကျကျ စားပွဲဝိုင်းတစ်ခုတွင် အေးအေးလူလူထိုင်နေတော့သည်။

ဝီစကီတစ်ခွက်ရဲ့အရသာကို ဇိမ်ရှိရှိငှဲ့သောက်ရင်း ခေါင်မိုးထပ်ကနေ မြင်နေရသည့် ရန်ကုန်၏ မာကျူရီညကို ငေးကြည့်နေမိသည်။

ထိုစဉ် ခွန် မြင်ကွင်းထဲသို့…။

ဟင်။

နန္ဒနှင့် မြတ်လေး လာပါလား။ ခွန်က သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး ပွဲထဲစရောက်လာကတည်းက အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ လှရက်လိုက်တာ မြတ်လေးရယ်။ ဇာအနက်တွေနှင့် ချုပ်ထားသည့် Evening gown ဝတ်စုံက သူမကိုယ်ပေါ် ချပ်ချပ်ကပ်ကပ်။ ရင်ဘတ်က ခပ်ဟိုက်ဟိုက်။

လည်တိုင်ကျော့ကျော့ပေါ် ဈေးကြီးလောက်မည့် စိန်လည်ဆွဲအသေးလေးတစ်ခု ဆင်ထားတော့ မီးရောင်တွေကြားဝင်းကနဲ့ လက်ခနဲ့။ ပွဲထဲဝင်လာတုန်းက မြတ်လေးကိုယ်ပေါ် ကုတ်အင်္ကျီတစ်ထပ်နှင့်။

ပြီးနောက် waiter က ကုတ်အင်္ကျီချွတ်ပေးလိုက်တော့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့၊ ပုခုံသားဝင်းဝင်းတွေရဲ့ အလှက ပိုထင်သာမြင်သာရှိလာသလိုနှယ်။ ချောင်တစ်ခုမှာ မြတ်လေးသွားလာလှုပ်ရှားသမျှ ကြည်နူးစွာငေးကြည့်နေသည်။ တစ်အောင့်လောက်ကြာတော့ မြတ်လေး စားစရာ ထယူရန်အသွား ခွန်လည်း ထလိုက်လိုက်ခဲ့သည်။

ထို့နောက် မတွေ့တွေ့အောင်ကို နောက်မှရပ်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

“ မတွေ့ရတာ ကြာပြီနော်”

“ ဟင်…..ကိုခွန်”

မြတ်လေး နောက်ကနေ အသံကြား၍ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ခွန် ဖြစ်နေသည်။ မတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်သည့် ရက်ပိုင်းအတွင်း ခွန်မျက်နှာက ရှင်းသန့်ကြည်မွေ့နေ၏။ ဆံပင်တွေပါ ညှပ်ထားလိုက်ပုံရသည်။ အရင်ကလို အလုံးလေးထုံးလောက်သည်အထိ သူ့ဆံပင်တွေမရှည်တော့။

ခပ်တိုတိုညှပ်ထားလိုက်သည့်အပြင် အရှေ့ဆံပင်တွေပါနောက်လှန်ဖြီးတင်ထားတော့ ခပ်ကျယ်ကျယ်နဖူးကိုပါမြင်နေရပြီး ပိုပြီးရှင်းသန့်လာသလို။

ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံကလည်း တစ်ကယ့်ကို လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက်လို။ ရှပ်အင်္ကျီအပြာကွက်စိပ်နဲ့ မီးခိုးရောင် စတိုင်ပင်တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားသည်။

အပြင်မှ ကုတ်အင်္ကျီမီးခိုးရောင်တစ်ထည်ထပ်ဝတ်ထားတော့ ဖြူသန့်နေသည့် ခွန် အသားအရေနှင့် ဟပ်မိနေသည်။ မြတ်လေးမျက်လုံးမှတော့ မင်းသားတစ်ပါးလို ချောမောသန့်ပြန်နေသဘ်။ ရွာမှာနေသလို ဗြုတ်စဗျင်းတောင်း လူကြမ်းကြီး မဟုတ်တော့။

“ ကိုယ်…မြတ်လေး ရောက်လာကတည်းက မြင်နေရတာ။ နှုတ်ဆက်မလို့ပဲ။ အခုမှ နှုတ်ဆက်ဖြစ်တော့တယ်”

“ အင်း….ဟုတ်တယ်နော်။ မတွေ့ရတာကြပြီနော်……ကိုခွန်ပါ ဒီပွဲလာတာလား”

“ အင်း…..ဒီပွဲဖိတ်တာနဲ့ ကိုယ် ရန်ကုန်ကို ပွဲတက်ရအောင် ဆင်းလာလိုက်တော့တာ”

မြတ်လေးစိတ်ထဲမှာ ခွန်နဲ့ မျက်မြင်ပက်ပင်းကြီးဆိုင်သလိုဖြစ်နေတော့ စကားတွေက တောင်စဉ်ရေမရ။ ဘာတွေပြောလို့ ပြေရမှန်းမသိတော့။ အစက တွေ့ချင်သည်။ ဆန္ဒအတိုင်း လက်တွေ့ကြုံလာရသည့်အခါကျပြန်တော့လည်း ခြေမကိုင်မိ၊ လက်မကိုင်မိ။ အခုမှ ရည်စားခိုးထားနေသော အပျိုဖြန်းမ လေးလိုနှယ်။

“ မြတ်လေး တအားလှလာတယ်နော်”

ခွန်မျက်လုံးတွေက မြတ်လေးတစ်ကိုယ်လုံးကို အနုလုံပဋိလုံရှုရင်း ချီးကျူးစကားဆို၏။ တခြားသူစိမ်းယောကျ်ားက မိမိကို ဒီလိုကြည့်ပါက မြတ်လေး စိတ်တိုမိလိမ့်မည်။ အခုခွန်ကြည့်ပြန်တော့ စိတ်တောင်မဆိုးသည့်အပြင် ကျေနပ်နေသလို၊ သာယာနေသလိုလို။

“ နောက်အခါကျ အခုလိုမျိုး ရင်တအားဟိုက်တာတွေ မဝတ်ပါနဲ့လား မြတ်လေးရယ်”

မြတ်လေးဝတ်စုံက လုံခြုံသော်လည်း မြတ်လေးရွှေရင်နှစ်မြွှာကို အလုံးစုံဖုံးကွယ်ထားနိုင်ခြင်းမစွမ်းသာ။ နဂိုရင်သားက ခပ်ထွားထွားကိုမှ ဝတ်စုံဒီဇိုင်းက ပင့်တင်ထားသလိုဖြစ်တော့ အသားစိုင်တချို့ကို အပြင်သို့လျှံကျနေသလိုနှယ်။

ဒီရင်နှစ်မြွှာကြား ခွန် ခေါင်းတိုးဝှေ့ခဲ့ဖူးသည်။ အနမ်းမိုးတွေ မပြတ်ချွေချခဲ့ဖူးသည်။ အထဲမှာ ဖုံးကွယ်ထားသည့် နို့သီးခေါင်းလေးကိုပါ ခပ်ဆဆငုံခဲဖူးခဲ့သည်။ ဒါတွေဟာ အခုကျ ကိုယ်နဲ့မဆိုင်တော့သည့် ပစ္စည်းတစ်ခုသာ။

သို့သော် သဝန်တိုစိတ်က ဘယ်ကနေဘယ်လို ဖြစ်လာမှန်းမသိဘဲ နှုတ်ကနေဟန့်တားမိလိုက်သည်။

“ ကိုခွန်ကလည်း…ဒါက မြတ်လေး တစ်ခါတစ်လေမှ ဝတ်တာပဲကို”

“ ဒီပွဲမှာရှိတဲ့ယောကျ်ားတွေ ကိုယ်အပါအဝင် မြတ်လေးကို ကြည့်ပြီး ပြစ်မှားမိနေတယ်လို့ ကိုယ်ပြောရင် မြတ်လေး ယုံလိုက်တော့”

“ အိုး…..ကိုခွန်ကလည်း”

ခွန်က ကိုယ့်ကိုကိုယ့်ဘာဖြစ်သွားမှန်းမသိဘဲ နှုတ်ကနေ လွှတ်ခနဲ့ ပြောလိုက်မိ၏။ မြတ်လေးပါးတွေ ရဲကနဲ့ဖြစ်သွားရသည်။

“ တော်ပြီကွာ…..အစ်ကိုစောင့်နေတော့မယ်…မြတ်လေးသွားပြီ ကိုခွန်”

“ အင်း”

“ ကိုခွန်ရော…ကိုခွန်သူငယ်ချင်းနဲ့ လိုက်နှုတ်ဆက်မလား”

“ ကောင်းသားပဲ”

မြတ်လေးဘေးကနေ လျှောက်ရင်း နန္ဒတို့ဝိုင်းဆီလျှောက်လာခဲ့သည်။ မသိလျှင် ပွဲတက်လာသည့် လိုက်ဖက်သော လင်မယားစုံတွဲလိုလို။

“ အစ်ကို…အစ်ကို့သူငယ်ချင်းပါလာတယ်”

“ ဟာ…ခွန်….သတိရတယ်ကွာ..သူငယ်ချင်း….ဟိုတလောက မင်းအိမ်မှာ ဧည့်ခံပေးတာ ကျေးဇူးပဲကွာ”

နန္ဒ သူငယ်ချင်းတွေစားရင်းသောက်ရင်းဆိုတော့ အရည်ခပ်များများ ဗိုက်ထဲ ဝင်နေတော့ မူးစပြုနေလေပြီ။ မိန်းမဖြစ်သူနဲ့ ခွန် တွဲပြီးဝင်လာမှန်းလည်း မသိလိုက်။

“ အေးကွာ….နောက်လည်း လာလည်အုံးလေ”

“ အေးပါကွာ”

နန္ဒက စားပွဲဝိုင်းမှာ ကျန်နေသော သူငယ်ချင်းတွေဖက်လှည့်ရင်း

“ ဟေ့ကောင်တွေ…ကြည့်စမ်း…ငါတို့ခွန်ကတော့ ကျောင်းတုန်းကအတိုင်း ချောတုံး..ခန့်တုန်း…ငါတို့ကတော့ သူနဲ့စာရင် အိုနေပြီကွ…..ဟား…ဟား..ဟား”

“ ဟား…..ဟား…..ဟား…..ဟား”

“ ဟုတ်ပကွ…မင်းကွာ….အရင်ရုပ်အတိုင်းပဲ…ဘာဆေးတွေရှိလဲ…ရှိရင်မျှပေးအုံးကွာ”

“ မရှိပါဘူးကွာ….ငါ လေ့ကျင့်ခန်းပုံမှန်လုပ်လို့ဖြစ်မှာပါ”

“ အေးကွ….ငါတို့အုပ်စုထဲ မင်းအပါအဝင် တစ်ယောက်နှစ်ယောက်လောက်ပဲ အိမ်ထောင်မကျတော့တာနော်။ မင်္ဂလာဆောင်ရင်လည်း ဖိတ်အုံးကွ”

“ အေးပါ”

လူတွေအများကြီးကို ခွန် အရင်ကအကြောင်းတွေဖွင့်ဟချမပြချင်တော့။ မြတ်လေးဖက်ကို ခိုးကြည့်လိုက်တော့လည်း သူမဖက်ကလည်း ခိုးကြည့်နေပြန်တော့ အကြည့်ချင်းဆုံမိသွားကြပြန်သည်။

ကပျာကယာအကြည့်လွှဲကာ ဟန်ကိုယ့်ဖို့လိုက်ရသည်။ စကားဝိုင်းက အရှိန်ပိုပိုတက်လာသည်။ စင်တင်ဂီတပါရှိတော့ တစ်ယောက်တစ်ယောက်ပေါက် သီချင်းတွေလိုက်အော်နေကြပြန်သည်။ တုံဏှိဘာဝေ ဖြစ်နေကြသူက ခွန်နဲ့မြတ်လေးတို့ နှစ်ယောက်တည်းသာ။

“ အစ်ကို…သောက်တာများနေပြီထင်တယ်…လျော့သောက်အုံး”

အပျော်လွန်ပြီး အရက်တွေ တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် အဆက်မပြတ်သောက်နေသည့် နန္ဒကို မြတ်လေးက လှမ်းဟန့်သည်။ မမှုရေးချမမှု။

“ အေ့…..မြတ်လေးကလည်းကွာ….တစ်ခါတစ်လေပဲကို…အေ့”

“ အင်း…ပြီးရော…ဒါဆို မြတ်လေး Toilet ခဏသွားလိုက်အုံးမယ်နော်”

မြတ်လေး အပေါ့သွားချင်လာသဖြင့် ဝိုင်းကနေထထွက်ခဲ့သည်။ လူတွေအကုန်နီးပါးက သီချင်းဆိုသည့်ဖက်ကို အာရုံရောက်နေကြသဖြင့် သန့်စင်ခန်းဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး လူအတော်ရှင်းနေ၏။ အမျိုးသမီးသန့်စင်ခန်းထဲမှာဆို တစ်ယောက်မှ မရှိ။

“ ဝူး….ဝါလော….ဝါလော”

သန့်စင်ခန်းထဲ ရေဆွဲချပြီးနောက် မှန်ကိုကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းနီပျက်နေသည်ကို အနည်းငယ်ထပ်ဖြည့်ဆိုးနေသည်။

ထိုစဉ် မှန်ထဲမှာတစ်ဆင့် အရိပ်တစ်ခုပေါ်လာ၏။ လှည့်ကြည့်လိုက်ပြန်တော့ ခွန် ဖြစ်နေပြန်သည်။

“ ဟင်…ကိုခွန်…..ဒါ အမျိုးသမီးအိမ်သာကြီးလေ….တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားရင် ဒုက္ခပါပဲ”

“ ကိုယ် စိတ်ထိန်းထားတာ မရတော့ဘူးနဲ့ တူတယ်”

ခွန် မြတ်လေးဆီ ရုတ်တရက် တိုးကပ်လာ၏။ ထို့နောက် ဆတ်ခနဲ့ မြတ်လေးမျက်နှာကို ထိန်းကိုင်ကာ မွှေးကြူနမ်းရှိုက်လေတော့သည်။

..............................................................

အခန်း (၃၅)

ခွန်နှုတ်ခမ်းတွေက မြတ်လေးနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဆီ တရစပ်အနမ်းတွေခြွေချနေမိသည်။ မူးယစ်စေတတ်သော အနမ်းတွေက ခွန် နှုတ်ခမ်းမှတစ်ဆင့်သိရှိနေသည့် အရက်နံ့ကြောင့် ပိုပိုမူးယစ်စေလာသလို။

“ ဟင့်…………အင့်………..အင့်….ဟ……..ဟ……အင့်”

“ ပြွတ်……..ပြွတ်……မွ…….မွ……ပလပ်…ပလပ်……ပြွတ်…ပြွတ်”

မြတ်လေး ခွန်အနမ်းတွေကြား လိုက်ပါသွားမိသည်။ ငြင်းဆန်ရန်အကြောင်းပြချက်တစ်ခုမျှ မရှိ။ မထိတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်သည့် လွမ်းမောဖွယ်ကောင်းသည့် ထိုအနမ်းများ။ ခွန်က ခုနလေးတင် နှုတ်ခမ်းနီထပ်ဆိုးထားသဖြင့် စိုအိနေသည့် မြတ်လေးနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်သည်။

ငုံသည်။

ခပ်ဖွဖွလေးဖိကိုက်သည်။

ပြန်စုပ်ယူပြန်သည်။

ချိုအီအီနှုတ်ခမ်းတွေက အရသာရှိလိုက်သည့် ဖြစ်ခြင်း။ အနမ်းမိုးတွေက တရစပ်၊ မရပ်မနား သည်းသည်းမဲမဲ။ မြတ်လေး ခွန် အနမ်းတွေကြား မျောလွင့်မိပြီးကာမှ အသိစိတ်ကပ်လာသည်။ ခွန်ကို တွန်းဖယ်ကာ

“ အင့်…ဟင့်…..ဟင့်….ကိုခွန်….ခဏ…..ခဏလေး”

မျက်နှာနှစ်ခု ပြန်ဝေးကွာသွားတော့ ခွန်မျက်နှာက ရီရီဝေဝေ။ ရုတ်တရက် တခြားလူတစ်ယောက်ဝင်လာပါက ပက်ပင်းကြီးတိုးမိလိမ့်မည်။

“ ခဏလေး….ခဏလေး..ကိုခွန်……လူမြင်ကွင်းကြီးမှာ…တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားရင် ပြောစရာဖြစ်သွားလိမ့်မယ်….လာ…မြတ်လေးနောက်ကို”

ခွန်လက်ကိုဆွဲကာ ဘေစင်နှင့် ကပ်ရက် အိမ်သာထဲသို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။ အိမ်သာထဲရောက်တော့ မြတ်လေးလော့ချ်ချလိုက်၏။ ခွန်ကိုယ်လုံးကြီးရော၊ မြတ်လေးကိုယ်လုံးလေးပါ အိမ်သာအခန်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ ပူးပူးကပ်ကပ်ဖြစ်နေရသည်။

“ အမေ့”

ခွန်က မြတ်လေးကိုယ်လုံးကို ခါးထစ်ခွင်ပွေ့ချီလိုက်ကာ အိမ်သာနံရံနှင့် ဖိကပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ပြုလက်စအနမ်းမိုးတွေ အညှိုးတကြီးရွာချ၏။ မြတ်လေးစိတ်ထဲ တံခါးလော့ချ်ချလိုက်တော့ လုံခြုံသွားသလို ခံစားရသဖြင့် ခွန်အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေကို အသာတယူ ခံယူနေမိသည်။

“ ပလတ်…..ပလတ်………..ပြွတ်…ပြွတ်……..လွမ်းလိုက်တာ…မြတ်လေးရာ…..လွမ်းလိုက်တာ”

ခွန်ကပြောလည်းပြော၊ နမ်းလည်းနမ်းနေသည်။ မြတ်လေး၏ နှုတ်ခမ်းသာမက နားသယ်စပ်လေးတွေ၊ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးတွေကို ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်၏။ သူကြမ်းရမ်းချင်သော နေရာတစ်ခုရှိ၏။ မြတ်လေး၏ ရွှေရင်အစုံကြားက လျှံတက်သလိုဖြစ်နေသည့် အကြားလေး။ ခေါင်းတစ်ခုလုံးတိုးဝှေ့က နူးညံ့ထိတွေ့မှုတွေကို အားပါးတရ ခံစားသည်။

နမ်းရှိုက်သည်။ ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်နေရာလေးထဲ မြတ်လေးကို နံရံနဲ့ ဖိကပ်ထားတော့ မလူးသာ၊ မလိမ့်သာ။ အပြင်မှာ နန္ဒကတော့ မူးမူးရူးရူးနဲ့ သီချင်းတွေ အော်ကြီးဟစ်ကျယ်ဆိုကောင်းတုန်းရှိသေးသည်။

ဒီထဲမှာတော့ မိန်းမဖြစ်သူနှင့် သူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီး ချစ်တင်းနှောနေကြလေပြီ။

“ ပြွတ်….ပြွတ်…..ပြွတ်….မွ…မွ….ပလပ်….ပလပ်…..ပလပ်……ပလပ်”

“ အင့်….အင့်…ဟင့်…အင့်….အင့်….အင့်…..ဟင့်…..ဟင့်”

ခွန်က မြတ်လေးအသာတကြည်ခံယူနေသော ပိုဇက်ရဲလက်ရဲနိုင်လာသည်။ ဝတ်စုံပေါ်ကနေ မြတ်လေးရင်သားအိအိလေးတွေကို ဆုပ်နယ်သည်။ ညှစ်ယူဆော့ကစားသည်။ နမ်းရှိုက်သည်။ ထိုမျှနဲ့တင် မတင်းတိမ်။ မြတ်လေးဝတ်ထားသော ဝတ်စုံမျိုးကို ခွန်ကိုယ်တိုင်လည်း မချွတ်တတ်။

ထို့ကြောင့် လုပ်မိလုပ်ရာ ရင်ပြတ်ဝတ်ထားသော အပေါ်အကြားအရာကလေးကနေ လက်နှိုက်ကာ ဆုပ်နယ်၏။ ဝတ်စုံက တဖြည်းဖြည်းချင်း ခွန်၏ ကြမ်းတမ်းမှုကြောင့် လျှောကျလာ၏။ မြတ်လေးရင်သားတစ်ခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်းကြီးဖြစ်သွားလေပြီ။ ရင်ခံပါတော့ လာကတည်းက အတွင်းခံမဝတ်လာ။

ရင်သားပေါ်တင်နေရမည့် ဝတ်စုံက အခုတော့ လျှောကျပြီး ရင်သားအောင်ရောက်သွားလေတော့သည်။ လျှောကြသွားသည်နှင့် ခွန်မျက်လုံးတွေက လက်ခနဲ့ဖြစ်သွားသည်။ သားကောင်ကို မိတော့မည် မုဆိုးတစ်ယောက်၏ အကြည့်တွေလို။

လက်နှစ်ဖက်က ရွှေရင်အစုံကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ခွန်မျက်နှာက မြတ်လေးဘယ်ဘက်သားမြတ်ဆီ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

“ ဟင့်……..အင့်…….အင့်………..အင့်…….အင့်…….အင့်”

“ ပလပ်….လှလိုက်တဲ့ နို့တွေ………မှန်းစမ်း…လက်ရာပျက်မပျက် စမ်းကြည့်ရမယ်…….ပလပ်……ပလပ်……ပလပ်…..မွ…အူး…..မွ…..မွ……ပလပ်…..ပလပ်”

ခွန်က ပန်းရောင်သန်းနေသည့် မြတ်လေးနို့သီးခေါင်းတွေကို ငုံကာခဲကာဖြင့် သူ၏ ရမ္မက်တွေကို ဖော်ထုတ်ပြသသည်။ လျှာလေးနှင့် နို့သီးခေါင်းထိပ်ကလေးတွေကို လျှက်လိုက်၊ ငုံလိုက်၊ မွှေးနမ်း၊ နမ်းလိုက်၊ ပွတ်သပ်လိုက်နှင့် သူ့တစ်ယောက်အလုပ်တော်တော်ရှုပ်နေရှာသည်။

မြတ်လေးကတော့ ခွန်ဆန္ဒကို ဘာဆိုဘာမှမငြင်းဆိုနိုင်။ မစွန်းရင်းကလည်းရှိ၊ ကန်စွန်းခင်းကလည်းညှိနေမှတော့ ခွန်အချစ်တွေကြား သူမပါ အလိုတူ အလိုပါ။

သို့သော် မြတ်လေးခံသာသွားတာ တစ်ခုရှိ၏။ Mermaid ဆန်ဆန်ဂါဝန်အရှည်ကိုမှ ပေါင်တွေ မခွဲထားသော မြတ်လေးအောက်ပိုင်းကို ခွန်စိတ်တိုင်းကျ မကျူးကျော်နိုင်။

သို့သော် ပွေ့ချီထားသော ခွန်ခါးအောက်ပိုင်းကနေ ခွန်ညီတော်မောင်ကြီးလည်း ဖောင်းကားနေသည်ကိုတော့ မြတ်လေးသိပါ၏။

အိမ်သာတစ်ခုလုံး ဘယ်သူဘယ်ဝါမှ မရှိတော့ ခွန် မိမိစိတ်ရှိသလို ကြမ်းချင်းတိုင်းကြမ်း၊ ရမ်းချင်းတိုင်းရမ်းနေတော့သည်။

“ ဟိုဖက်လှည့်လိုက်ပါလား”

မြတ်လေးကိုယ်ကို အောက်ပြချကာ ကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့်လိုက်ပြီး နံရံနှင့် ဖိကပ်လိုက်ပြန်သည်။ မြတ်လေးရွှေရင်အစုံက အိမ်သာနံရံနှင့် ထိကပ်သလိုဖြစ်ကာ ပိပြားနေသည်။ ကျော့ရှင်းနေသည့် မြတ်လေးကျောပြင်ပေါ် ခွန်လက်လေးနှင့် ပွတ်သပ်ကာ အနမ်းတွေ ခြွေပြန်လေသည်။

ဆံထုံးထိုးထားတော့ မြတ်လေးကျောပြင်တစ်ခုလုံးပြောင်ရှင်းနေသည်။ မြတ်လေးနားသီးလေးပေါ်၊ လည်တိုင်ပေါ်၊ ကျောပြင်ပေါ် အနမ်းတွေက တရစပ်။ ခွန်မို့လို့ လုပ်တတ်တာလား။ မှုတ်ဆိတ်မွှေး၊ နှုတ်ခမ်းမွှေးရိတ်သင်ထားသည့် ခွန် ပါးပြင်၊ မေးစေ့တွေက ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်သွားတိုင်း မြတ်လေးကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထားရသည်။

“ အူး……မွ……မွ…လှလိုက်တဲ့ကျောပြင်လေး….မွ……မွ…..ပလပ်……ပလပ်”

“ ဟင့်…….အင့်…..အင့်……..အင့်…….အင့်…….အင့်”

ထိုစဉ် ခွန်က နောက်ကနေ ဇစ်ဆွဲတင်ထားသည့် မြတ်လေးဝတ်စုံကို ဆွဲချဟန်ပြင်သည်။ မြတ်လေးရုတ်တရက် တားမလို့ပြင်တုန်း….

“ ဒေါက်…….ဒေါက်….ဒေါက်…..ဒေါက်…..ဒေါက်”

Toilet မရောက်ခင် အပေါက်ဝကနေ အမျိုးသမီးဒေါက်မြင့်ခွါသံကို နှစ်ယောက်စလုံးကြားလိုက်ရသည်။ အသံကြားပေမဲ့ ခွန်က လုပ်လက်စရပ်သွားလိမ့်မည်ဟု စိုးစဉ်းမျှမတွေးလိုက်နှင့်။ ခွန်လည်း အတန်ငယ်မူးနေတော့ သူလုပ်ရာကိုသာ ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုမစိုက်ဘဲ လုပ်မည့်သဘော။

သို့သော် ဒီတော့ ဘာအရက်မှမသောက်ထားတော့ မြတ်လေးက အချစ်မူးမူးရုံမှအပ အကြောင်းအကျိုးဆင်ခြင်နိုင်စွမ်းတော့ရှိသေးသည်။

“ ကိုခွန်……stop…..stop….တော်ပြီ……..တော်ပြီ………ရပ်လိုက်တော့…….အပြင်မှာ ခြေသံကြားတယ်။ လူလာနေလား မသိဘူး”

ခွန် မြတ်လေးဝတ်စုံကို ဇစ်ဆွဲချမလို့ ဟန်ပြင်တုန်း မြတ်လေးတားမြစ်လိုက်သည်။

“ ဟင်”

“ ရှူး…….တိုးတိုး…..အပြင်မှာလူလာနေတယ်”

ခွန်နားထောင်ကြည့်လိုက်တော့…။

“ ဒေါက်……ဒေါက်…..ဒေါက်……ဒေါက်…..ဒေါက်”

ဒေါက်မြင့်ခွါသံနဲ့ ကြမ်းပြင်တံမံတလင်းရိုက်ခတ်ပြီး စည်းချက်ညီညီ ထွက်ပေါ်လာသော အသံက လူမရှိသော ဒီနေရာတွင် ပိုပြီးကျယ်လောင်နေသလို။

ဟုတ်သည်။ မြတ်လေးပြောတာ မှန်သည်။ မိန်းမသားတစ်ယောက် တဒေါက်ဒေါက်နဲ့ ဝင်လာချေပြီ။

..............................................................................................

အခန်း (၃၆)

အိမ်သာထဲမှာရှိနေသော မြတ်လေးနဲ့ ခွန် တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်ဘဲ ငြိမ်သက်စွာရပ်နေကြရသည်။ အပြင်က ဝင်လာသော အမျိုးသမီးကလည်း အထဲမှာဘာတွေဖြစ်ပျက်နေမှန်းမသိရှာ။

ဒီလိုဟိုတယ်မျိုး၏ အမျိုးသမီးအိမ်သာတစ်ခုထဲ ချစ်တင်းနှောကြသည်ဆိုမှာ ရှားပါးသည့်ဖြစ်ရပ်ဟုလည်း မဆိုသာ။ သေချာစစ်စစ်ပေါက်ပေါက်လိုက်ကြည့်မှာက အိမ်သာတံခါးအောက်ကနေ ခြေထောက်(၄)ချောင်းဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရမည်မှာအမှန်။

အခုတော့ မြတ်လေးရော၊ ခွန်ပါ အသက်တောင်ဖြောင့်ဖြောင့်မရှုရဲ။ ဒါလိုအခြေအနေမျိုးမှာတောင် ခွန် က ထထဖောက်လာသေးသည်။ ဆံပင်တွေရှုပ်ပွ၊ နှုတ်ခမ်းနီတွေပျက်၊ ဝတ်စုံကလျှောကျပြီး ရင်သားနှစ်စုံအတိုင်းသားထွက်နေသော မြတ်လေးကို ထပ်နမ်းရန် ဟန်ပြင်၏။

“ ကိုခွန်……..ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပါဆို…….ဘာဖြစ်နေတာလဲ”

မြတ်လေး မျက်နှာမာမာနဲ့ မာန်ပစ်လိုက်သည်။ မြတ်လေးမျက်နှာထားကြောင့် ခွန် အရှိန်သတ်သွားရသည်။ တော်သေးသည်။ အပြင်က ဝင်လာသောအမျိုးသမီးမှာ သူလုပ်စရာရှိတာကိုသာ လုပ်သွားသဖြင့် တော်လျော့သည်။

တအောင့်လောက်ကြာတော့ တဒေါက်ဒေါက်နဲ့ ပြန်ထွက်သွားချေပြီ။

“ ဟင်း…….”

အခုမှ မြတ်လေး သက်ပြင်းဝဝချမိတော့သည်။ ရှုပ်နေသည့်ဆံပင်ကို တစ်ချက်သပ်ကာ လျှောကျနေသသည့်ဝတ်စုံကို ရင်ဘတ်ပေါ် ပြန်ဆွဲတင်ရသည်။ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ပြင်ဆင်ပြီးတော့ အိမ်သာထဲကနေထွက်ကာ အပြင်အခြေအနေတွင် လူရှိမရှိ ရှိုးရသေးသည်။

လူအရိပ်အယာင်မတွေ့သည်ကို သေချာကာမှ

“ ကိုခွန်……လာ…လာ…မြန်မြန်ထွက်လာတော့”

အထဲမှာ ရစ်ဝေနေပြီး အလိုဆန္ဒမပြည့်ဝသေးသဖြင့် မသက်မသာကြီးဖြစ်နေသော ခွန်ကို ခေါ်ထုတ်ရသည်။ အခုလိုမျိုး အခြေအနေတွင် ခွန်ဖက်က အခြေအနေ မည်သို့မည်ပုံဖြစ်နေမလဲကို မြတ်လေးထည့်မစဉ်းစားနိုင်သေးပေ။

ကိုယ်တော်ချော မထွက်ချင် ထွက်ချင် မျက်နှာနှင့်ထွက်လာသည်။

“ မြန်မြန်လာပါဆို”

“ ရွတ်”

ထွက်ခါနီးတင်လေး မြတ်လေးပါးကို လှစ်ခနဲ့နမ်းခဲ့သေးသည်။ တော်တော်ဆိုးသည့် လူကြီး။ အကြောင့်အလန့်မရှိ၊ ရဲတင်းလွန်းလှသည်။ မြတ်လေး ပြုံးစိစိဖြစ်ပြီး ကျန်ခဲ့ရသည်။

မှန်ထဲမှာ ဆိုးထားသည့် နှုတ်ခမ်းနီတွေ ဘာမှမရှိတော့။ အကုန်လုံး ခွန် စုပ်ယူသွားခဲ့သည်။ အကုန်လုံး သပ်သပ်ရပ်ရပ်ပြင်ဆင်ပြီး ပွဲရှိသောနေရာသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။

စားပွဲဝိုင်းအရောက်…

နန္ဒက ထုံးစံအတိုင်း မူးပြီး အိပ်ပျော်နေပြန်သည်။ မြတ်လေး ပျောက်နေသည်ကို သိလိုက်မှာတောင်မဟုတ်။

“ အစ်ကို…….အစ်ကို”

မူးပြီးမှောက်နေသော နန္ဒကိုယ်ကြီးကို လှုပ်နိုး၏။

“ အေ့”

အသံတစ်ချက်ထူးပြီး ပြန်အိပ်ပျော်သွားပြန်သည်။ ပွဲက အခုထိ အရှိန်မသေသေး။ ကတဲ့သူက က၊ ဆိုတဲ့သူက ဆို၊ မှောက်တဲ့သူက မှောက်နဲ့ အရှိန်တက်၍ကောင်းတုန်း။ မြတ်လေး နန္ဒကိုနှိုးပြီး အိမ်ပြန်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

နှိုးသည်၊ မရ။ ဘယ်လ်ုနှိုးနှိုးမရ။

တခြားသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ စကားလက်ဆုံကျနေသော ခွန်က ဤအဖြစ်အပျက်ကိုမြင်ပြီး မြတ်လေးရှိရာသို့ လှမ်းလာသည်။

“ နန္ဒကြီး နှိုးလို့မရဘူးလား”

အခုကျ ခွန်မျက်နှာက မှင်သေသေ။ ခဏကလို ကလေးဆိုးကြီးရုပ်လို မပေါက်နေတော့။

“ အင်း…ကိုခွန်……မူးပြီးနှိုးလို့မရတော့တာ”

“ မြတ်လေးတို့က အခု အိမ်ပြန်မလို့လား”

“ ဟုတ်တယ်…..အခုနှိုးလို့မရဖြစ်နေလို့ စိတ်ရှုပ်နေတာ”

“ ပြန်ဖို့က မြတ်လေးကားမောင်းလို့ရော အဆင်ပြေပါ့မလား”

“ ကားမောင်းလို့က အဆင်ပြေတယ်…အခု ဓာတ်လှေကားအောက်ထပ်ဆီဆင်းပြီး ကားရှိရာ ဘယ်လိုသယ်သွားရမလဲကို မစဉ်းစားတတ်ဘူး ဖြစ်နေတာ”

“ ကိုယ် ကူသယ်ပေးရမလား”

“ ကိုခွန်ကူရင် ပိုအဆင်ပြေတာပေါ့”

“ ဟေ့ကောင်တွေ…ဒီမှာ နန္ဒကြီးတော့မှောက်နေပြီ…ငါပြန်လိုက်ပို့လိုက်အုံးမယ်”

ဘေးခပ်လှမ်းလှမ်းမှာရှိနေသော သူငယ်ချင်း(၃)၊(၄)ယောက်ကို ခွန် လှမ်းပြောလိုက်၏။ နန္ဒကိုယ်ကြီးကို လှမ်းထိန်းဖက်ကာ ဓာတ်လှေကားရှိရာသို့ အတူတူထွက်လာခဲ့ကြသည်။

“ အော့……အေ့…..အေ့”

နန္ဒဆီက လေချဉ်တက်ပြီး ပျို့သံမျှသာကြားနေရသည်။ ခွန်နှင့် မြတ်လေး ဘာစကားမှမဆိုဖြစ်ကြ။ ကားထားရာနေရာသို့ရောက်တော့

“ ကိုယ်မောင်းရမလား”

မြတ်လေးစိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်းဆို မောင်းစေချင်သည်။ သို့သော် ဦးနှောက်က မမောင်းခိုင်းနဲ့ဟု အမိန့်ပေးနေသည်။

“ ရတယ်..ကိုခွန်…မြတ်လေးဖာသာမောင်းသွားလိုက်မယ်..အခုလိုလိုက်ပို့ပေးတာ ….ကျေးဇူးတင်ပါတယ်…ကိုခွန်”

“ မြတ်လေးရယ်”

ခွန်၏ ရီဝေဝေအကြည့်တွေကို မြတ်လေး နားလည်ပါသည်။ သို့သော် မြတ်လေးမမြင်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်မှ ရတော့မည်။

“ ဝူး”

မြတ်လေးတို့မောင်းထွက်သွားသောကားနောက် ခွန် အသည်းနှလုံးတွေလိုက်ပါသွားသလိုနှယ်။ ခဏက မဆင်မခြင်ကြမ်းရမ်းမှုကို မြတ်လေးစိတ်များဆိုးသွားတာလား။ မြတ်လေး၏ ဆွဲဆောင်မှုက မိမိစိတ်မှ တင်းမခံနိုင်တော့ဘဲ။ အမျက်တော်မရှရန်သာ ဆုတောင်းလိုက်ပါသည်။ မြတ်လေးလည်း ကားဘက်မှန်မှ ငူငူကြီးရပ်ကျန်ခဲ့သောခွန်ကို မြင်နေရပါသည်။

တို့တွေရပ်လို့ရတုန်း ရပ်လိုက်ကြရအောင်လား ခွန်ရယ်။ ကားခုံပေါ်မူးပြီး အိပ်ပျော်နေသော လင်တော်မောင်နန္ဒမျက်နှာကို မလုံ့မလဲစိတ်နှင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူပဲကောင်းသည်။ မူးပြီး တခူးခူးနဲ့ အိပ်ပျော်နေရှာသည်။

အိမ်မရောက်ခင် လမ်းမှာကတည်းက မိမိတို့နှင့် သိပ်မနီးမဝေးတွင်နေသည့် အလုပ်သမားကောင်လေးတစ်ယောက်ကို အိမ်ရှေ့မှာ ထွက်စောင့်နေရန် ဖုန်းကြိုဆက်ထားရသည်။ မြတ်လေးတစ်ယောက်တည်းအားနဲ့ နန္ဒကိုယ်ကို သယ်ရန်မဖြစ်နိုင်။

အိမ်ရောက်တော့ ထိုအလုပ်သမားအကူအညီနဲ့ အခန်းထဲ ချောချောမွေ့မွေ့သယ်သွားနိုင်ခဲ့သည်။

“ မောင်လေး….ကျေးဇူးနော်…ခဏလေး အစ်မ မင်းကိုမုန့်ဖိုး (၁၀၀၀၀)ပေးလိုက်မယ်”

“ ကျေးဇူးပါ အစ်မ”

မြတ်လေး အိမ်တံခါးတွေ သေချာအောင်ပိတ်ပြီး အခန်းထဲပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကြီးလန်နေသော နန္ဒကို အဝတ်အစားတွေ လဲပေးရသေးသည်။ မလုပ်ပေးချင်ပေမဲ့ ကိုယ့်ယူထားသည့် လင်ယောကျ်ားကို လုပ်ပေးရမည့် ဝတ္တရားက ရှိသေးသည်။

အကုန်လုံး သန့်စင်ပြီးတော့ အိပ်ရန် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ မြတ်လေး မျက်လုံးမှိတ်လိုက်တော့ ခဏက ခွန်ရဲ့ တရှိုက်မက်မက် အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေကို ပြန်တောင့်တမိလာပြန်သည်။

မြတ်လေးရုံ….စိတ်ထိန်းစမ်း။ မတွေးမိအောင် အတင်းကြိုးစားနေရင်း အိပ်စက်ခြင်းကမ္ဘာသို့ ရောက်ရှိသွားတော့သည်။

“ မြတ်လေး……မြတ်လေး”

မြတ်လေး အိပ်ပျော်နေတုန်း တစ်ယောက်ယောက်က လာနှိုးနေသလို ခံစားရလိုက်သည်။ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ အရာရာဟာ ဝေဝေဝါးဝါး။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဘေးမှာ နန္ဒက လူးလူးလိမ့်လိမ့်။ အစကတော့ အိပ်မက်လိုလို၊ တကယ်လိုလို ထင်နေသေးသည်။

“ အား…..နာတယ်…….နာတယ်…..နာတယ်”

အိပ်မက်မဟုတ်ပါ။ ဘေးမှာ ဗိုက်ကိုဖိပြီး အော်မြည်းနေသော နန္ဒကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

..........................................................................................................................

အခန်း (၃၇)

“ အစ်ကို……အစ်ကို…..ဘာဖြစ်တာလဲ”

“ နာတယ်…မြတ်လေးရေ…..နာလိုက်တာ……….အား…….အား…..အား”

နန္ဒ ကုတင်ပေါ် တွန့်လိမ်ပြီး အော်ဟစ်နေသည်။ ချွေးသီးချွေးပေါက်များစီးကျလျက်ရှိကာ နာနာကျင်ကျင်မြည်ကြွေးလျက်။ မြတ်လေးလည်း ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ခြေမကိုင်မိ၊ လက်မကိုင်မိ။

အရေးပေါ်လူနာတစ်ယောက်ကို ဘာလုပ်ပေးရမလဲဆိုတာ ချက်ချင်းသိရအောင် ဆေးပညာနှင့် အကျွမ်းတဝင်မြတ်လေး မရှိခဲ့ပါ။

“ အစ်ကို….မြတ်လေး..ဘာလုပ်…ဘာလုပ်ပေးရမလဲ”

“ နာတယ်….အား…..အား…..အား”

နန္ဒကိုယ်ကို သွားစမ်းကြည့်ပြန်တော့ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေအေးစက်စက်။ ဘာဖြစ်နေမှန်းမသိပေမဲ့ တစ်ခုခုဖြစ်နေတာတော့သေချာသည်။ အိမ်မှာအကူအညီရမဲ့ အိမ်သားလည်း မရှိ။ ဒီလင်၊ ဒီမယားနှစ်ယောက်တည်းသာ။

“ တီ……တီ…….တီ…..တီ”

“ ဟဲလို”

“ ဟဲလို….ဟဲလို….ကိုခွန်လား…မြတ်လေးဆက်နေတာပါ”

မြတ်လေး ဖုန်းဆက်ပြီး အကူအညီတောင်းစရာက လောလောဆယ်အခု ခွန်ကိုသာအာရုံရတော့ ဆက်လိုက်၏။

ထိတ်ထိတ်ပျာပျာဖြစ်နေသော မြတ်လေးအသံကို ခွန်ကလည်း အကဲခတ်မိသည်။

“ မြတ်လေး…ဘာဖြစ်တာလဲ…နေမကောင်းဘူလား”

“ ကိုခွန်…..အိမ်မှာလေ….အိမ်မှာ”

“ အိမ်မှာဘာဖြစ်တုံး…နေ…နေ…ကိုယ်အခုထွက်လာခဲ့မယ်…ဖုန်းမချပစ်လိုက်နဲ့”

မြတ်လေးအသံကြောင့် အရေးတကြီးတစ်စုံတစ်ရာ ဖြစ်နေပြီမှန်း ခွန် သိလိုက်သည်။

“ အစ်ကိုလေ….အစ်ကိုလေ…..နာတယ်..နာတယ်..ဆိုပြီးအော်ဟစ်နေလို့”

“ ဟုတ်လား……ကိုယ်အခုလာနေပြီနော်…မြတ်လေးစိတ်အေးအေးထား….Ambulance ကိုပါ ဆက်နှင့်ထားပါလား”

“ အင်း….အင်း…..ကိုခွန်”

မဆိုင်းမတွ ချက်ချင်းဆိုသလို မြတ်လေး အိမ်ရှေ့သို့ရောက်လာ၏။ ခွန် နှင့်ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် လူနာတင်ယာဉ်တစ်စီးပါ ဆိုက်ရောက်လာသည်။ မြတ်လေးက ခြံတံခါးဝဖွင့်ပြီး စောင့်နေသည်။

“ ကိုခွန်”

ခွန် ကားပေါ်ကနေ ဆင်းဆင်းချင်း လှမ်းခေါ်လိုက်၏။ ညှိုးငယ်နေသော ချစ်ရပါသည့် ကိုယ့်အမျိုးသမီး။

“ အရေးပေါ်ကားလည်း ရောက်နေပြီဆိုတော့ အခု နန္ဒက ဘယ်နေရာမှာလဲ”

“ အိပ်ခန်းထဲမှာ”

“ ဆရာတို့ကို ကျနော်လူနာနေရာသို့ လိုက်ပြပေးပါမယ်ခင်ဗျား”

အရေးပေါ်ကားပေါ်က ဆင်းလာသည့် ဝန်ထမ်း(၃)ယောက်ကို ခွန်က ဦးစီးဦးရွက်ပြုပြီး လမ်းပြ၏။ သူနာပြုဟု ထင်ရသည့် အမျိုးသားဝန်ထမ်းတစ်ယောက်က နန္ဒအခြေအနေကိုကြည့်ပြီး ပြောသည်။

“ လူနာက ဆေးရုံတက်ရမဲ့ အခြေအနေပါခင်ဗျား”

“ ရှင်”

မြတ်လေး ကြောင်စီစီဖြစ်နေတုန်း ခွန်က ဝင်ပြော၏။

“ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ…ဆရာတို့ ကောင်းသလို ဆောင်ရွက်ပေးပါခင်ဗျား….ဆေးရုံတက်ရမယ်ဆိုလည်း တက်ပါမယ်”

အရေးပေါ်ကားပေါ်က အဖွဲ့က သူတို့လုပ်နေကျ အလုပ်ဆိုနော့ သွက်သွက်လက်လက်နဲ့ပင် နန္ဒကို Trolley နှင့် ကားပေါ်တင်လိုက်၏။

“ မြတ်လေး လိုက်သွားလေ…ကိုယ်က နောက်က ကားနဲ့လိုက်ခဲ့မယ်”

ဘာမှ ရေရေရာရာဆုံးဖြတ်မပေးနိုင်သော မြတ်လေးကို ခွန်ကသာ ဘယ်လိုဘယ်ပုံဆောင်ရွက်ရန် ညွှန်ကြားလိုက်သည်။

“ ပီး…….ပေါ်……..ပီး……..ပေါ်…….ပီး…..ပေါ်”

Ambulance က လေကဲ့သို လျင်မြန်သည့်အရှိန်နှင့် ဆေးရုံသို့ ဦးတည်နေ၏။ သွားမည့်ဆေးရုံက မြတ်လေးတို့ပြနေကြ အာရောဂျံ ဆေးရုံသို့။ ဆေးရုံရောက်သည်နှင့် Emergency အပေါက်မှာကတည်းက ဆရာဝန်၊ ဆရာမတွေ ရပ်စောင့်နေကြသည်။

လူနာ ကားပေါ်မှဆင်းသည်နှင့် သူတို့လုပ်စရာရှိသည်များကို ဆက်တိုက်လုပ်နေကြသည်။ မြတ်လေးက နဝေတိမ်တောင်နဲ့ လိုက်ပါနေမိသည်။

“ ညီမက လူနာစောင့်လား”

“ ဟုတ်ကဲ့”

“ လူနာနဲ့ ဘာလိုတော်သလဲ”

“ သူ့အမျိုးသမီးပါ”

“  လူနာ ရောဂါရာဇဝင်လေး မေးမလို့ပါ”

“ ဟုတ်ကဲ့”

“ လူနာက………………………………….”

ဆရာဝန်မေးမြန်းနေသည်ကို မြတ်လေး သေချာဖြေပေးနေမိသည်။

“ ဟုတ်ကဲ့…….ခဏလေး အပြင်မှာစောင့်ပေးပါနော်…ပြီးရင် ကျနော်တို့ရှင်းပြပေးပါမယ်”

ဆရာဝန်တွေက နန္ဒကို စမ်းသပ်ပြီး ဆေးတွေ ထိုးနေကြသည်။ မြတ်လေးလည်း အပြင်မှာ ဆရာဝန်ပြောသလို ငူငူငိုင်ကိုင်ကြီး ရပ်စောင့်မိနေသည်။ ဘေးမှာ ခွန်လည်း မြတ်လေးနှင့်အတူ စောင့်နေပေးရှာသည်။

“ စိတ်အေးအေးထား..မြတ်လေး…ဘာမှမဖြစ်ဘူး….နန္ဒဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူးကွာ”

“ အင်း”

အားမရှိသောလေသံနှင့် မြတ်လေး တုန့်ပြန်ရှာသည်။ တအောင့်ကြာတော့ ကန့်လန်နောက်က ဆရာဝန်က ထွက်လာသည်။

“ လူနာဦးကျော်နန္ဒအိမ်က လူနာစောင့်ရှိပါသလား”

“ ကျမပါ”

“ ညီမရေ….ကျနော်တို့ ဦးကျော်နန္ဒရောဂါလေးအကြောင်း အတိုချုပ်လေး ပြောပြပါမယ်နော်။ လူနာကလေ အရက်အလွန်အကျွံသောက်လိုက်တာကြောင့် အစာအိမ်နဲ့ မုန့်ချိုအိတ်ယောင်နေတယ်လို့ ယူဆရပါတယ်။ ဒီဟာနှစ်ခုစလုံးက ပြင်းပြင်းထန်ထန်ရောင်နေတာကြောင့် အသက်အန္တရာယ်လည်း စိုးရိမ်ရပါတယ်။ ကျနော်တို့က လိုအပ်တဲ့ဆေးတွေထိုးပေးထားပါတယ်။ သွေးအဖြေအချို့ ထပ်ရရင် ဘယ်လိုအခြေအနေလည်းဆိုတာ ထပ်ပြောပြပေးပါမယ်။ အခုတော့ ဆေးတွေထိုးထားလိုက်လို့ နည်းနည်းလေး သက်သာသွားပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ စိုးရိမ်ရတဲ့အခြေအနေမှာ ရှိပါသေးတယ်။ အနည်းဆုံး ဆေးရုံမှာ (၃)၊(၄)ရက်လောက် စောင့်ကြည့်ရပါမယ်ခင်ဗျား။ ခဏကြာရင် လူနာအခန်းသို့ပြောင်းပေးပါမယ်နော်”

ဆရာဝန်ရှင်းပြပြီး တအောင့်ကြာတော့ နန္ဒကို နေရာပြောင်းရန်ပြင်ဆင်နေကြသည်။ မြတ်လေး ကိုယ်ယောကျ်ားအခြေအနေ ဝင်ကြည့်လိုက်တော့ နန္ဒက ဆေးအရှိန်တွေကြောင့် အိပ်မောကျလျက်ရှိနေပြီ။

မြတ်လေးလည်း နန္ဒ၏ အခန်းဆီသို့ လိုက်ပါသွားတော့သည်။ မြတ်လေး အသိစိတ်မကပ်သလိုဖြစ်နေတုန်းမှာ နောက်ကနေ အသေးစိတ်လိုက်လုပ်ပေးနေသူက ခွန်။ ဆေးရုံမှာ ငွေရှင်းတာတွေ၊ သူနာပြုဆရာမထပ်ငှါးတာတွေ၊ ဆေးရုံမှာနေသည့်အချိန်ခဏလိုအပ်သည့် တိုလီမိုစပစ္စည်းတွေကို လိုက်ပါယူဆောင်းပေးနေသည်။

မြတ်လေးလည်း စိတ်မောလူမောဖြစ်သွားဟန်တူသည်။ ခွန် အကုန်လုပ်ဆောင် ပြီး ပြန်ရောက်အလာ အိပ်ပျော်နေသည့် နန္ဒနံဘေး ကုတင်ပေါ် ခေါင်းငိုက်စိုက်အိပ်ပျော်နေသည့် မြတ်လေးကိုပါ တွေ့လိုက်သည်။ မြတ်လေး အေးနေမှာစိုးသဖြင့် အခန်းထဲရှိ စောင်အပါးလေးကိုပါ ကိုယ်ပေါ်ခြုံပေးလိုက်သည်။

“ မြတ်လေး….မြတ်လေး”

“ ဟင်….အစ်ကို……နိုးပြီလား…သက်သာရဲ့လား”

“ နည်းနည်းတော့ နာနေတုန်းပဲ။ အစ်ကိုအခုဆေးရုံမှာလား”

“ အင်း…ညက အစ်ကိုအရေးပေါ်ဖြစ်လာတော့ ကိုခွန်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး အစ်ကို့ကို ဆေးရုံတင်လိုက်တာ”

“ ဟင်…ခွန်လား”

“ ဟုတ်တယ်…အစ်ကိုမမှတ်မိဘူးလား…ညက ကိုခွန်သာ မရှိရင် မြတ်လေး ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းသိမှာမဟုတ်ဘူး”

“ ကျေးဇူးပါပဲကွာ။ ဒါနဲ့ မြတ်လေး အစ်ကိုကြောင့် ပင်ပန်းနေတော့မှာပဲ”

“ အစ်ကိုကလည်း မြတ်လေးက အစ်ကို့မိန်းမလေ….လုပ်ပေးမှာပေါ့”

“ အေးပါကွာ….ကျေးဇူးတင်ပါတယ်…မိန်းမရာ”

“ ဒေါက်…ဒေါက်”

လင်မယားနှစ်ယောက်အကြည်ဆိုက်နေတုန်း ခွန် အထုပ်အပိုးကြီးငယ်ဆွဲကာ ဝင်လာသည်။

“ သက်သာရဲ့လား…နန္ဒကြီး”

“ အေး…သက်တော့သက်သာနေပါပြီ…..ဒါကဘာတွေတုန်း”

“ မင်းဆေးရုံတက်တုန်းမှာ လိုအပ်တဲ့ တိုလီမိုစလေးတွေပေါ့ကွာ”

“ ကျေးဇူးပါ..သားကြီးရာ…ငါ မင်းကျေးဇူးမမေ့ပါဘူးကွာ”

“ မင်းကလည်း ဒီလူ၊ ဒီလူအချင်းချင်း ပြောစရာမလိုပါဘူးကွာ”

“ အေးပါကွာ”

“ ဒါဆို ငါပြန်ပြီနော် ဟေ့ကောင်”

“ အေး….မြတ်လေးပါ ခွန်နဲ့ ပြန်လိုက်သွားမလား”

“ ဟင့်အင်း”

“ မြတ်လေးကလည်း အစ်ကို တော်တော်သက်သာနေပြီပဲကို။ ခဏကြာ ဆရာဝန်တွေလည်း လာကြည့်မှာပဲလေ။ ညကတည်းက အခုထိ ရေမချိုးရသေးဘူးမလား….ပြန်တော့……ညမှ တခေါက်လာခဲ့”

“ အင်း…ဒါဆိုလည်း..ပြီးရော….မြတ်လေးပြန်ပြီ…ညက ပြန်လာကြည့်မယ်…ဒီကြားထဲ တစ်ခုခုဖြစ်ရင် ဖုန်းချက်ချင်းဆက်နော် အစ်ကို”

“ အေးပါ….သွား….သွား”

ခွန်နဲ့ မြတ်လေး အိမ်သို့အတူတူပြန်လာခဲ့ကြသည်။

“ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကိုခွန်”

“ ရပါတယ်..မြတ်လေးရာ…မြတ်လေးကိစ္စက ကိုယ့်ကိစ္စပဲ။ နန္ဒကိစ္စလည်း ကိုယ့်ကိစ္စပဲ”

“ ညကလေ ကိုခွန်သာ မရှိရင် မြတ်လေး ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းသိမှာမဟုတ်ဘူး”

“ ဒါတွေ ပြန်မတွေးနဲ့တော့ဟုတ်ပြီလား။ အိမ်ရောက်ရင် တအေးအိပ်လိုက်။ ညနေကျ ဆေးရုံသွားဖို့ ကိုယ်ပြန်လာခေါ်ပေးမယ်”

“ အင်း…ဒါနဲ့ ကိုခွန်က မေမြို့ မပြန်တော့ဘူးလား”

“ ကိုယ့်ကို ပြန်စေချင်ပြီပေါ့”

“အဲလိုမျိုး ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး။ မြတ်လေးတို့ကြောင့်…..”

“ နိုး….နိုး….အဲလိုမျိုးတွေ မတွေးစေချင်ဘူး။ ကိုယ်က ကိုယ်လုပ်ပေးနိုင်သလောက် ကူညီရုံလေးပဲ”

“ ကျေးဇူးပါ ကိုခွန်ရယ်”

............................................................

အခန်း (၃၈)

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မြတ်လေး ရေမျိုးချိုး၊ တရေးတမောအိပ်လိုက်သည်။ ဆိုင်ကို ဒီ တစ်ရက်၊ နှစ်ရက်မှာ အလုပ်သမားတွေနှင့်သာ ဝကွက်အပ်လိုက်တော့သည်။ ညနေခင်းရောက်တော့ ခွန်က “တ….တီ…တီ”နှင့်ဟွန်းတီးကာ လာကြို၏။ မြတ်လေး ဘာရယ်ကြောင့်မှန်းမသိ၊ ပျော်ရွှင်နေမိသည်။

“ ရောက်ပြီလား ကိုခွန်”

“ အင်း…ကိုယ်လည်း ရေမိုးချိုးပြီးတာနဲ့ လာခဲ့လိုက်တော့တာ”

စပို့ရှပ် အညိုရောင်နဲ့ မီးခိုးရောင်လုံခြည်ကိုသာ ဝတ်ဆင်ထားသော ခွန်က မနေ့ကလို မင်းသားတစ်ပါးလိုမျိုး ပုံပန်းသွင်ပြင်မရှိတော့သော်လည်း ယောကျ်ားပီပီသသရှင်းသန့်နေ၏။

မြတ်လေးလည်း ဘလောက်(စ်)အဝါဖျော့ဖျော့လေးကို ချည်ထမိန် အမည်းရောင်လေးကိုသာ ဆေးရုံသွားရန်လှဲလှယ်ထား၏။

မြတ်လေးပုံစံက ယောကျ်ားရှိရာဆေးရုံသို့ သွားမည့်ပုံစံနဲ့တောင်မတူ။ ရည်းစားက လာကြိုသဖြင့် ပျော်ရွှင်နေသော အပျိုမဒန်းပုံလေးပေါက်နေရှာသည်။

“ မြတ်လေး လိုတာတွေ အကုန်ထပ်ထည့်လာခဲ့တယ်”

လက်မှာ ဆွဲထားသည့် အထုပ်ကြီးကို ခွန်အား မြှောက်ပြလိုက်သည်။

“ မြတ်လေးက ညအိပ်စောင့်မလိုလား”

“ အင်းလေ”

“ ဟုတ်လား…ကိုယ်မနက်က နန္ဒကြီးအတွက် Special nurse ငှါးပေးထားတယ်”

“ ဟင်”

“ မနက်က အကုန်လုံးက ကိုယ့်ကိစ္စနဲ့ကိုယ် ရှုပ်နေကြတော့ ကိုယ်လည်း မပြောဖြစ်လိုက်တာ။အခုချိန်ဆို ဆရာမ လည်း ရောက်နေပြီထင်တယ်”

“ မြတ်လေးတို့ အခြေအနေတချက်ကြည့်ကြတာပေါ့”

ခွန်က မြတ်လေးပင်ပန်းနေမှာစိုးသဖြင့် special nurse ရရင် ယူမည်ဟု မနက်က ဆေးရုံက ဝန်ထမ်းတွေကို ပြောခဲ့သည်။ မြတ်လေးတို့ ဆေးရုံရောက်တော့ နန္ဒအခန်းထဲ သူနာပြုဆရာမ တစ်ယောက်ရောက်နှင့်လေပြီ။

ဆရာမနှင့် နန္ဒက လေပေးဖြောင့်နေသဖြင့် မြတ်လေးတို့ ဝင်လာလို့ ဝင်လာမှန်းတောင် သတိမထားမိလိုက်ကြပေ။

“ ဟော……ရောက်လာကြပြီလား….မြတ်လေး..အဲဒါ ဆရာမ ဒေါ်မာမာလွင် တဲ့။ အခု အစ်ကို ဆေးရုံမှာရှိတုန်း စောင့်ရှောက်ပေးမဲ့ သူနာပြုဆရာမ”

နန္ဒက အရင်ဆုံး အသီးသီးကို မိတ်ဆက်ပေးရှာသည်။ ဆရာမက မြတ်လေးထက် အသက်(၃)နှစ်လောက်ကြီးပုံရသည်။ ပိန်ပိန်ပါးပါး၊ အရပ်မနိမ့်မမြင့်၊ အသားညိုညိုနှင့် ဆရာမမျက်နှာက တည်ငြိမ်နေ၏။

“ ဟုတ်ကဲ့…ဆရာမ…တစ်ခုခုလိုအပ်တာရှိရင် အချိန်မရွေးပြောပါနော်”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်”

ဆရာမက စကားကို လိုအပ်သလောက်သာ ပြောဆိုသည်။

“ ဒါဆို လူနာစောင့်တွေရောက်နေတုန်း ကျမ လူနာရဲ့ vital signs တွေ Chart မှာ သွား ဒေါင်းလိုက်ပါအုံးမယ်။ တစ်ခုခုဆို ကုတင်ခေါင်းပေါ်က ဘဲလ်ကို တီးလိုက်ပါနော်”

မြတ်လေးတို့က အခန်းကို တစ်ယောက်ခန်း ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းကိုသာရွေးထားတော့ အခန်းထဲတွင် ဒီလူ၊ ဒီလူတွေသာ ရှိသည်။ ဈေးကြီးတာ မြတ်လေးတို့မမှု။ သက်သက်သာသာနှင့် အဆင်ပြေပြေပြီးသွားရင် ရပြီ။

“ ခွန်ရာ…မင်းလည်းငါကြောင့် ရန်ကုန်မှာနေနေရပြီ”

“ ရပါတယ်…အခုဆို ကြည့်ရတာ မင်းလည်းတော်တော်သက်သက်သာသာရှိနေပြီဆိုတော့ မနက်ဖြန် ပြန်ပြီဟေ့ကောင်ရေ”

“ ဟင်…ပြန်တော့မလို့လား”

မြတ်လေးက မရည်ရွယ်ဘဲ လွှတ်ခနဲ့ ပြောလိုက်မိသည်။

“ အင်း….မနက်ဖြန် နေ့လည်လောက် မေမြို့ကို ပြန်ဖို့လုပ်ထားတယ်”

“ ငါ မင်းကို ကျေးဇူးတော်တော်တင်ပါတယ် သူငယ်ချင်းရာ”

နန္ဒက အရိုးခံနှင့် ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောနေသော်လည်း ခွန်နှင့်မြတ်လေး၏ အခုလက်ရှိဆက်ဆံရေးက ရှင်းလင်းလှသည်မဟုတ်။ နန္ဒကတော့ ဘာမှမရိပ်မိ။

ရှေးဟောင်းနှောင်ဖြစ်အချို့ပြောလိုက်၊ ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောလိုက်နှင့် အချိန်က တော်တော်လင့်လာသည်။

ထိုစဉ်…

“ ဝေါ……ဝေါ……ဝေါ”

ရုတိတရက် မိုးတွေ ရွာလာသည်။

“ ဟင်…မိုးက အချိန်အခါမဟုတ်ရွာနေတာပဲ။ ခွန် မင်းပြန်ချင်ပြန်တော့လေ”

“ အေး…အေး….ဒါဆို ငါပြန်ပြီနော် သူငယ်ချင်း”

“ မြတ်လေးရော….မလိုက်သွားဘူးလား”

“ ဟင်..မြတ်လေးက ဒီမှာ ညအိပ်မလို့လေ အစ်ကိုရဲ့”

“ ဟာ….မလိုပါဘူး…ဆရာမ ရှိနေတာကို…မြတ်လေးပင်ပန်းနေမှာပေါ့…ပြီးရင် အိပ်ယာပြောင်းရင် မြတ်လေးက အိပ်တတ်တာလည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့”

“ အစ်ကိုကလည်း”

“ အစ်ကိုကလည်း လုပ်မနေနဲ့…..ခွန်ရေ….ငါ့မိန်းမကိုပါ တစ်လက်စတည်း ပြန်ပို့ပေးပါလား”

“ အေး..ရတယ်လေ”

“ လိုက်သွားလေ…မြတ်လေးရဲ့”

“ ဒါဆို မြတ်လေးသွားပြီနော်…တစ်ခုခုဆို ချက်ချင်းဖုန်းဆက်….ဆရာမရေ…တစ်ခုခုဆို ဒီဖုန်းနံပါတ်ကို ဆက်ပါနော်”

“ ဟုတ်ကဲ့…စိတ်ချပါ..ညီမရေ”

ခွန်နောက် မြတ်လေးမလိုက်ချင် လိုက်ချင်ပါသွားရသည်။ ရုတ်တရက်ကြီးကားထဲမှာ ဆိတ်ငြိမ်လွန်းနေသည်။ ခွန်က တစ်မျိုးကြီးခံစားရသဖြင့် ရေဒီယို ဖွင့်လိုက်သည်။ FM မှ လာနေသည့် သီချင်းက မျိုးကြီး၏ အချစ်သီချင်းတစ်ပုဒ်။

“ 🎶🎶🎶 အပြာရောင် အချစ်ည xxx

xxx မင်း လှမ်းကြည့်လိုက်စမ်း xxx

xxx မိုးကောင်းကင်ထက် များတဲ့ တို့အချစ်များ xxx

xxx ကြယ်စင်အားလုံးထက် လင်းတဲ့တို့အချစ်များ xxx

xxx အပြာရောင် အချစ်ညကမ္ဘာမှာ 🎶🎶🎶”

ခွန် နားထောင်ရင်း ထူးဆန်းသလိုဖြစ်လာသဖြင့် နောက်တစ်လိုင်းပြောင်းဖွင့်လိုက်သည်။

“ 🎶🎶🎶 ကြည်ပြာရီဝေသော အကြည့်နဲ့ညှို့တဲ့သူ xxx

xxx ကျမရဲ့ ကြင်နာသူ xxx

xxx သူ့အကြည့်ဘဝင်မှာဆူ xxx

xxx ရင်ခွင်လွှာကိုပူ xxx

xxx နှလုံးသားလေးတွေဆူလို့ xxx

xxx နှုတ်ခမ်းလေးပေါက်အောင် နမ်းတဲ့ ကျမချစ်သူ”

မေဆွိ အသံ စူးစူးကြီးက soundbox မှာ ထွက်ပေါ်လာ၏။ ဖွင့်လိုက်သော သီချင်းသံတွေကို ခွန်နဲ့ မြတ်လေး၏ အတိတ်နေ့ရက်တွေကို လှမ်းဆွနေသလို။

မြတ်လေးလည်း မကြားသလိုဟန်ဆောင်ပြီး မျက်နှာကို ကားပြတင်ပေါက်မှတစ်ဆင့် အဝေးကိုသာ မျက်နှာမူနေလိုက်သည်။

“ ရောက်ပြီ…မြတ်လေးရေ”

“ အင်း….ကျေးဇူးနော်….ကိုခွန်”

“ ဝေါ…….ဝေါ…….ဝေါ”

ကားက အိမ်ရှေ့ရောက်ကာမှ လေရော၊ မိုးရော ပိုကြမ်းလာသည်။ အစက မြတ်လေး ဒီအတိုင်းဆင်းသွားရန်ဟန်ပြင်ပြီးကာမှ ခွန်ကိုလှမ်းပြောလိုက်သည်။

“ ကိုခွန်…အပြင်မှာ မိုးတအားရွာနေတယ်…မိုးစဲမှ ပြန်မလား”

“ အင်း…ကောင်းသားပဲ”

နှစ်ယောက်စလုံး အိမ်ရှေ့ရှိ ကားဆင်ဝင်အောက်မှာ ကားရပ်ကာ အထဲသို့ပြေးဝင်လိုက်သည်။ အနည်းငယ် မိုးစိုသွားကြသည်။

“ ကိုခွန်….ထိုင်…..မြတ်လေး…မျက်နှာသုတ်ပဝါယူပေးမယ်…ပြီးရင် တစ်ခုခုသောက်လေ…ဘာသောက်ချင်လဲ”

“ ရတယ်…မြတ်လေးအဆင်ပြေတာ ဖျော်”

ဒီအိမ်ကြီးထဲ သက်ရှိလူသားဆိုလို့ မြတ်လေးနဲ့ ခွန် နှစ်ဦးတည်းသာ။ ဆံပင်တွေရေစိုနေပြီး ဝတ်လာသော ဘလောက်(စ်)အင်္ကျီအပါးသားက မြတ်လေးကိုယ်ပေါ် စေးကပ်နေသဖြင့် အတွင်းသားအလှတချို့ ခွန် မြင်နေရသည်။

ခွန် ကြည့်နေသည်ကို မြတ်လေး သတိမထားမိ။ ခွန်က မြတ်လေးအလှကြောင့် ရင်တွေ တလှပ်လှပ်ပိုခုန်နေပြီ။ အိမ်ကြီးထဲ နှစ်ဦးတည်းဆိုသောအသိက ထိန်းချုပ်ထားသည့် စိတ်ဆင်ရိုင်းကို လွတ်ထွက်အောင် လုပ်ပေးနေသလိုနှယ်။

“ ကိုခွန်…ဒါက မျက်နှာသုတ်ပဝါ…ကိုခွန်ဆံပင်တွေ စိုနေတယ်မလား…ခြောက်အောင်သုတ်လိုက်အုံး…မဟုတ်ရင် မနက်ဖြန် လမ်းမှာ နှာစေးအအေးမိနေအုံးမယ်…ဒါက ကော်ဖီ…ပြီးရင် သောက်လိုက်နော်”

မြတ်လေးက ခွန်လိုအပ်တာတွေချပေးပြီးနောက် သူမလည်း အဝတ်လဲရန် ထွက်သွားမည်အပြု။

“ ဖတ်”

မြတ်လေးလက်ကောက်ဝတ်ကို တစ်ယောက်ယောက်က နောက်ကနေ ဖမ်းဆွဲထား၏။

“ မသွားပါနဲ့အုံး”

“ ဟင်”

ခွန်က ပြောပြောဆိုဆို မြတ်လေးကိုယ်လုံးကို မိမိရှိရာသို့ ဆွဲဆောင့်လိုက်သည်။ မြတ်လေးက အလိုက်သင့်လေး ပါလာရသည်။ မြတ်လေးက အိမ်ရှေ့ဆိုဖာ နှစ်ယောက်ခြံးတွေ ခွန် နံဘေးနားထိုင်လျက်ကျ၏။ ခွန် အသက်ရှူသံမြန်နေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။

အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမီးရောင်အောက်မှာ မိုးရေစိုနေသည့်မြတ်လေးအလှက ခွန်ကို တစ်ခုခုလုပ်ပါတော့ဟု တွန်းပို့နေသလို။ သည်းသည်းမည်းမည်းရွာသွန်းနေသည့်ရာသီဥတု၊ ဆိတ်ငြိမ်လှသည့် ပတ်ဝန်းကျင်အနေအထားကြောင့် ခွန် ဇက်ရဲလက်ရဲပိုဖြစ်နေသလားပဲ။

သင့်တော်၏၊ မသင့်တော်၏ မတွေးတောနိုင်တော့။

“ ကိုယ်……ချစ်နေပြီထင်တယ်”

မြတ်လေးနှုတ်ခမ်းပေါ် အနမ်းမိုးတွေ အပြင်မှာရွာနေသည့်မိုးတွေလိုနှယ် ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း သွန်းဖြိုးလိုက်သည်။

အနမ်းတွေက မူးမေ့စွာ။

တပ်မက်စွာ။

ပြင်းပြစွာ။

မြတ်လေး ရုတ်တရက် အသည်းစိုင်တွေ ပျော့ခွေသွားသလို။ မြတ်လေးလည်း ခွန် အနမ်းတွေကို ထပ်တူညီစွာ ပြန်လည်တုံ့ပြန်လာသည်။ ခွန်လက်တွေက ရေစိုပြီးကပ်နေသော မြတ်လေးရင်နှစ်မြွှာပေါ်ရောက်နေသည်။ ဆုပ်နယ်ခြေမွလျက်။ ခွန်က ထိုမှတစ်ဆင့် မြတ်လေး လည်တိုင်တွေပေါ် အနမ်းမိုးကြဲချ၏။

“ ဟင့်…….အင့်……အင့်………အင့်…….အင့်”

“ ပြွတ်……ပြွတ်……ပလပ်…..ပလပ်….မွ…..အူး…မွ….မွ”

မြတ်လေးဝတ်ထားသည့်က ခေါင်းကနေ စွပ်ထားရသဘ့် အင်္ကျီဆိုတော့ ခွန်က အောက်ကနေ ဆွဲလှန်သည်။

အဝတ်ကင်းကွာသွားသည့် ဝမ်းဗိုက်သားလေးတွေကို နမ်း၏။ စုပ်၏။ ရင်နှစ်မြွှာလည်း အနမ်းတွေ မလပ်စေရ။ ခွန်က မြတ်လေးနှင့် ပက်သက်လာလျှင် ဆရာကြီး အဆင့်ရောက်ရှိနေလေပြီ။

မြတ်လေး အဝတ်တွေကို ဆွဲသည်။၊ ချွတ်သည်။ တစ်ခဏလေးအတွင်း မြတ်လေး ဘာအဝတ်မှမရှိတော့။ သိုင်းဝတ္ထုတွေထဲကလို မည်သို့မည်ပုံဖြစ်သွားမှန်းမသိရဘဲ ကိုယ်လုံးတီးကြီးဖြစ်သွားခဲ့ရပြီ။

ဖြစ်ချင်တော့ ဒီနေ့မှ ဝတ်ထားသည့် ဝတ်စုံတွေက ဆွဲချွတ်ဖို့ လွယ်ကူလှသည့် အမျိုးအစားတွေဖြစ်နေရသည်။ အိမ်ရှေ့နှစ်ယောက်ဆိုဖာကြီးပေါ် မြတ်လေး အချစ်ကြောင့် ငြီးငြူအော်မြည်းတွေ မြည်ဟီးလျက်။ ဆိုဖာပေါ် ကားလျားကြီး ခွပေးထားသလိုဖြစ်နေသည့် မြတ်လေးပေါင်ကြား ခွန်က မျက်နှာအပ်ကာ စောက်ပတ်လျက်ရန် ပြင်၏။

ထိုစဉ် နန္ဒအကြောင်း ဒိုင်းကနဲ့ မြတ်လေးခေါင်းထဲ ဝင်လာသည်။

ယောကျ်ားဖြစ်သူက အသက်အန္တရာယ်ကြောင့် ဆေးရုံတက်နေတုန်း မိန်းမဖြစ်သူက ယောကျ်ား၏ သူငယ်ချင်းအရင်းရင်းခေါက်ခေါက် ချစ်တင်းနှောနေသည်မဟုတ်လား။ မိမိပေါင်ခွကြား မျက်နှာအပ်ရန် ဟန်ပြင်နေသော ခွန်ခေါင်းကို လှမ်းထိန်းကိုင်လိုက်သည်။

“ ကိုခွန်…..တော်တော့…တော်လိုက်တော့….မြတ်လေးတို့ မကောင်းဘူးထင်တယ်”

“ ဒီနေ့ မြတ်လေးဘာပြောပြော ကိုယ်နားမထောင်ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်”

သန္ဒိဌာန်ခိုင်ခိုင်မာမာချပြီး ပြောနေသော ခွန်မျက်နှာက အချစ်မူးမူးစွာ။

“ ဟင့်အင်း…..မလုပ်ပါနဲ့တော့…….ရပ်လိုက်ပါလား….ရပ်လိုက်တော့….ကိုခွန်ရယ်”

မြတ်လေး ငြင်းဆန်နေသည့်ကြား ခွန်မျက်နှာက မြတ်လေး စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းဆီအပ်ချကာ ပက်ပက်နှယ်နှယ် နမ်းရှိုက်လေတော့သည်။

“ ပလပ်…….ပလပ်…..ပြွတ်……..ပြွတ်……ပြတ်…..ပြတ်…ပလပ်….ပလပ်”

“ ရပ်လိုက်..ပါလား….ရပ်……..ရပ်………….ရပ်….ဟင့်……အင့်……..အင့်………အင့်”

“ ပလပ်……..ပလပ်….ပြတ်…ပလပ်….ပလပ်…ပြွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်…ပလပ်….ပလပ်”

“ အ….အင့်…ဟ…ဟ…အင့်…အ…အ………အ……..အ”

မရတော့ပြီ။ ဦးနှောက်၏ အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်စဉ်းစားဆင်ခြင်မှုကို အချစ်စိတ်က ဖုံးလွှမ်းနိုင်ခဲ့လေပြီ။မငြင်းတော့ပါ။ မတားမြစ်တော့ပါ။ မှားလက်စနဲ့ မှားလိုက်ပါပြီ။ ဘဝမှာ အချစ်ကြောင့်မှားခဲ့သည့်အမှား ရှိခဲ့ဖူးလေပြီ။

.........................................................................

အခန်း (၃၉)

ပုထုဇဉ်မည်သည် အချစ်စိတ်မွှန်လာလျှင်၊ ကာမစိတ်မွှန်လာလျှင် မှန်၏၊ မှား၏ ဆင်ခြင်တုံတရားပျောက်ဆုံးကြစမြဲ။ ဒီတက်မက်ဖွယ်ကောင်းလှသည့် အာရုံ(၅)ပါးထဲ ရုန်းထွက်ဖို့က မစွမ်းသာလှ။

အခုလည်း ခွန်၏ လျှာအစွမိးအောက် မြတ်လေး လူးလူးလိမ့်လိမ့်။

“ ပလပ်……ပလပ်…..ပြတ်…ပလပ်…ပလပ်….ပြတ်…..ပြတ်”

ခွန်ရဲ့ လျှာဖျားခပ်ကြမ်းကြမ်းအထိအတွေ့က စပ်ပတ်အတွင်းနံရံတွေထိ နှိုက်မြည်းစုပ်ယူလိုက်။ ကောင်းလွန်းသည့် အရသာကို မြတ်လေးခံစားမိသည်။ အချစ်ဆိပ်တွေတက်ပြီး အချစ်မူးမူးနေလေပြီ။ လျှာဖျားလေးနဲ့ ကလိတိုင်း၊ ကလိတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်ထဲကနေ စောက်ရည်တွေအိုင်ထွန်းလာသည်အဖြစ်။

မြတ်လေးကိုယ်သင်းရနံ့နှင့် စပ်ပတ်အရည်ကြည်နံ့ရောနှောနေသည့် ထိုငန်ကျိကျိအရည်တွေကို ခွန် မက်မက်မောမောစုပ်ယူသည်။

မြိုချသည်။

စိတ်ဆင်းရဲ၊ ကိုယ်ဆင်းရဲဖြစ်နေသည့် ဤမိန်းကလေးအား သူ့အချစ်တွေနဲ့ တဒင်္ဂလန်းဆန်းပျော်ရွှင်စေချင်သည့် စေတနာအရင်းခံဖြင့်။ စပ်ပတ်ကိုလျက်တိုင်း၊ လျက်တိုင်း အပြင်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဖောင်းကားအိတက်လာ၏။ စောက်ရည်တွေများအိုင်ထွန်းလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။

ငြင်းဆန်နေသည့်စိတ်ကို ကာမဆန္ဒက အနိုင်ယူသွားနိုင်တော့ မြတ်လေး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပိုဖြဲကားပေးမိသည်။ ခုနကလို တင်းတင်းမစေ့ထားနိုင်တော့ပေ။

“ ပလပ်…….ပလပ်……ပလပ်……ပလပ်…….ပလ်…ပြတ်…ပလပ်…..ပလပ်”

“ အ……အ….ဟင့်….ဟင့်….ကောင်းလိုက်တာ…..ကောင်းလိုက်တာ………….ခွန်ရေ….အရမ်း….အရမ်းကောင်းတယ်…..အင့်……ဟင့်….အင့်”

ခွန်က မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်တော့မတတ်ပိုကပ်လိုက်၏။ လျှာဖျားနှင့် အတွင်းနံရံတွေကို ကလိ၏။ ထိပ်က စူတူတူစောက်စေ့လေးကို ငုံ့ခဲ၏။ လျက်၏။ မြတ်လေး စောက်ပတ်နေရာတစ်ဝိုက်လည်း ခွန်တံတွေးတွေ၊ စောက်ရည်တွေနှင့် ပေပွအိုင်ထွန်းလျက်ရှိနေပြီ။

ဘဝမှာ အိမ်ရှေ့မျက်နှာပေါက် ဧည့်ခန်းကြီးမှာ မြတ်လေးက ပေါင်ကားပေးပြီး ခင်ပွန်းမဟုတ်သည့် တခြားယောကျ်ားတစ်ယောက်က မိမိစပ်ပတ်ကို လျက်ကာလျက်ကာ ဘာဂျာမှုတ်ပေးခံထိလိမ့်မည်ဟု ယောင်ယမ်းပြီးတောင် မတွေးစဖူး။

“ ခွန်ရေ….မရ…မရ…..မရတော့ဘူး…….အ…..အ……အင့်…..အင့်….အင့်”

မြတ်လေး ဆိုဖာထိုင်ခုံကို ဆွဲမိဆွဲရာ တအားဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ လူက တိမ်တွေပေါ် လွင့်မျောသွားသလို။ စပ်ပတ်ထဲကနေ ကျဉ်ပြီး စိမ့်သက်နက်ဝင်သွားသည့် ခံစားချက်ကြောင့် ပြီးပြည့်စုံမှုတစ်ခုကို လက်ဝယ်ပိုင်ဆိုင်နိုင်ခဲ့သလို။

ပြီးနောက် ချောက်ကမ်းပါးထိပ်ဖျားမှ အောက်ကို ခုန်ချလိုက်သလိုမျိုး ခံစားမှုဖြင့် လူက ဝုန်းကနဲ့ ပြန်ဆင်းချလာ၏။

“ အား….ဟား…..ဟား….ဟား…………အား……အား”

မြတ်လေးအော်မြည်းနေသည့်ပုံက အူလှိုက်သဲလှိုက်။ ဆိုဖာပေါ် လူးကာလိမ့်ကာ။ ခွန်လည်း ကိုယ့်အားစိုက်ထုတ်မှုအရာထင်သွားမှန်း သိလိုက်ရပြီ။

“ ကောင်းလိုက်တာ…မောင်ရယ်”

ခွန် အစက နားကြားမှားသည်ဟုတောင် ထင်လိုက်သည်။

“ ဘယ်လို…..ဘယ်လို…..ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာ”

“ မသိဘူးကွာ”

“ ပြန်ခေါ်ကြည့်ကြည့်ကွာ”

“ ဟင့်အင်း…ရှက်စရာကြီး”

“ ပြန်ခေါ်ကွာ”

“ဟင့်အင်း”

ခွန်က ပေါင်ကြားတွင် ရှိနေရာမှ အပေါ်သို့မောပြီး မေးနေရှာသည်။ နားဝင်ချိုလိုက်ပါဘိ။ ဘဝမှာ “မောင်” ဆိုသောအသုံးအနှုန်း နာမ်စားမခေါ်ခံခဲ့ဖူးပေ။ တမ်းတမ်းတတအခေါ်အဝေါ်အား ခွန် ပြန်ကြားချင်မိသေးသည်။

“ မခေါ်ဘူးပေါ့”

“ အင်း”

“ အင်း…ထပ်ခေါ်အောင်လုပ်ရမယ်…လာခဲ့”

ရုတ်တရက် မြတ်လေးကိုယ်လုံးလေးကို ဆတ်ခနဲ့ ပွေ့ချီပစ်လိုက်သည်။

“ အိုး….အမေ့”

မြတ်လေးက အခုအထွဋ်အထိပ်ကိုရောက်ပြီးကာစမှာ အားကြီးနဲ့ ပွေ့ချီခံလိုက်ရပြီ။ ခွန် ခေါ်ဆောင်နေသည့်နေရာကို မြတ်လေးသိပါသည်။ မြတ်လေးနဲ့ နန္ဒတို့၏ လင်မယားအိပ်ခန်း။

ခွန်က မြတ်လေးနှင့် စတွေ့ဆုံသောရက်က နန္ဒကိုသယ်ပိုးပြီးလာပို့ကတည်းက မြတ်လေးတို့ လင်မယားအခန်းကို ရောက်ဖူးပြီးသားပင်။ မြတ်လေးကို သူချစ်တော့မည်။ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းကြီးဖြင့်။ ခွန် ဘယ်လိုပုံစံဖြင့် ချစ်ပေးပေး၊ မြတ်လေးအချစ်ခံနိုင်ပါသည်။

“ ခလောက်”

အခန်းထဲဝင်လာပြီ။ မြတ်လေး၏ ဝတ်လစ်စလစ်ခန္ဓာကိုယ်ကို ခွန်က ပွေ့ချီလျက်။ ခွန်မှာက အဝတ်အစားအပြည့်အစုံရှိနေသေးသည်။ မြတ်လေးတို့ အိပ်နေသည့် လင်မယားကုတင်ကျယ်ကြီးပေါ် အသာချပေးလိုက်၏။

ထို့နောက် ခွန်က သူ့အင်္ကျီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ညမီးရောင်အောက် တင်းကားသန်စွမ်းနေသည့် ရင်အုပ်ကားကား၊ လက်မောင်းရုံးကြီးများ။ လုံခြည်ခါးပုံစကို ဖြေချလိုက်၏။

အခု ခွန်မှာ boxer တစ်ထည်သာ ကျန်တော့သည်။ Bóxer က အပြာရောင်ဖျော့ဖျော့ဆိုတော့ ပေါင်ဂွကြားအလည်တည့်တည့်မှာ ခွန်လီးကြီးကနေ စိမ့်စပြုနေသည့် Precum တွေကိုတောင်တွေ့နိုင်သည်။

“ မောင်လို့ ထပ်မခေါ်ဘူးမလား……အေး…ထပ်ခေါ်လာအောင် လုပ်ပြမယ်….ကြည့်နေ”

ကိုယ်ပေါ်ကျန်နေသည့် တစ်ထည်တည်းသော boxer ကိုပါချွတ်ချလိုက်သည်။

“ အိုး”

ခွန်လီးကြီးက ဖြောင်းကနဲ့ အပြင်လောကသို့ထိုးထွက်လာသည်။

“ အမိရေ…အခုမှ…အိုးတွေ…အင်းတွေ…တမနေနဲ့တော့…အချိန်မမှီတော့ဘူး……မောင်လို့ ခေါ်အောင်လုပ်ပြမယ်ကြည့်နေ”

“ ခစ်….ခစ်…သူ့ကိုယ်သူ…မောင်..ဆိုပဲ”

မြတ်လေးက တမင်သက်သက် ခနဲ့၏။

“ အေး….တွေ့ကြသေးတာပေါ့ ….အမိရယ်”

ခွန်က ကုတင်အောက်မှာ ရပ်ရင်း မြတ်လေးကိုလှမ်းပြောနေသည်။ မြတ်လေးစကားက မခံချင်စိတ်ကို ဆွသလိုဖြစ်သွားသော လက်လှမ်းမိနေသည့် မြတ်လေးပေါင်နှစ်ဖက်ကို မိမိရှိရာနေရာသို့ ဆွဲချလိုက်သည်။

“ အိုး….ခစ်……ခစ်”

မြတ်လေး သတ္တိတွေသိပ်ကောင်းပြနေသည်။ အသည်းကောင်းလို့ ပွဲတောင်းနေတာလားပင်။ ခွန်က ကုတင်အောင်ရပ်လျက်အနေအထားနှင့် မိမိအနားရောက်ရှိလာသည့် မြတ်လေးပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။

စပ်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကားကားက လာလိုးမဲ့သူကို ကြိုနေသလို။ ခွန် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ ထောင်မတ်ထွားကြိုင်းလှသည့် သူ့လီးကို မြတ်လေးစပ်ပတ်ထဲ စိုက်ခနဲ့ ထိုးချလိုက်၏။

“ အင့်”

လီးချောင်းကြီးက စပ်ပတ်နံရံသားတွေကို ကြမ်းတမ်းစွာပင် ပွတ်တိုက်သွား၏။ ခဏက အရည်တွေ အလွန်အကျွံထွက်ရှိထားလို့သာ မြတ်လေးခံသာနေသည်။ ဘာမှ မနူးမနပ်ဘဲ ဒီလိုအားကြီးနဲ့သာ အလိုးခံထိပါက ပွတ်တိုက်မှုပြင်းထန်မှုကြောင့် မီးတောင်ပွင့်လောက်မည်။

“ ဖတ်…..ဖတ်…ဗျစ်…..ဗျစ်….ဗြတ်…ဖတ်…..ဖလပ်…..ဖလပ်…ဗျစ်……ဗြတ်…ဖတ်…ဖတ်”

“ ရှီး……..ဟား….အား……….စီးလိုက်တာ…မြတ်လေးရာ………….လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ……..အ…ဟား….ဟား”

“ အ…..အင့်…..အင့်…….ဟင့်…အ……..မောင်…..ကောင်းတယ်……ကောင်းတယ်”

စပ်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားသည့်နှင့် ပိုက်ဆံထည့်ရင် ကော်ဖီဖျော်သည့်စက်လိုနှယ် မခိုင်းစေရလဲ အလိုအလျောက် မောင်လို့ ခေါ်လာသည်။

“ ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာလဲ”

“ မောင်”

“ ထပ်ခေါ်ပေးအုံး….ရော့…..အင့်…အင့်…ရှီး…အား…ဟား….ဟား”

“ မောင်…..မောင်……မောင်….အင့်….ဟင့်……အင့်…..အင့်”

အခုလက်ရှိအချိန်မှာ ခွန်က သူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက် အိပ်သည့်အိပ်ခန်းထဲ သူ၏ ဇနီးမယားနှင့် လိုးနေကြသည့်အဖြစ်။ ချစ်ခွန်းတုံ့တင်စကားတွေတောင် ဆိုလိုက်ကြသေး။

မသင့်တော်မှန်း သိပါသော်လည်း ရပ်လိုက်ဖို့တော့ စိုးစဉ်မျှမရှိတော့ပါ။ အဆုံးထိကို မမောနိုင် မပန်းနိုင်း ချစ်ကြလိုးကြဖို့ ယတိပြတ်ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီးလေပြီ။

................................................................................

အခန်း (၄၀)

“ ဖတ်……ဖတ်…ဖလတ်……..ဖတ်…….ဖတ်……..ဖတ်…..ဗြတ်…..ဗျစ်…….ဖတ်”

ခွန်က လိုးရင်းလိုးရင်းအားတွေမာန်တွေပါလာသည်။ (၃)၊ (၄)ချက်လောက်ဆောင့်ပြီးနောက်တွင် အကြမ်းဆုံးတစ်ချက်ကြားညှပ်ထည့်ထည့်ဆောင့်လိုက်သေးသည်။

မြတ်လေးခမျာ အလိုးခံနေရသည်မှာ မထောင်းသာလှ။ ဒါဆို အလိုးမခံတော့ဘူးဟု မေးရင်လည်း ထိုကဲ့သို့ဆိုလိုခြင်းမျိုး မဟုတ်ပါ။ ခွန်ရဲ့ အချစ်ကြမ်းမှုကို ကြိုက်သည်။

နှစ်သက်သည်။ သဘောကျသည်။ ခွန်က လီးမချွတ်စတမ်း စိမ်ပြီးလိုးရင်လည်း အလိုးခံပါမည်။ ခုဏက ခွန်၏ နမ်းရှိုက်မှုကို ငြင်းဆိုနေသော မြတ်လေးအသွင်လုံးလုံးပျောက်သွားပြီး လင်ယောကျ်ားကို စိတ်ပါလက်ပါပြုစုပေးနေသည့် ဇနီးမယားအသွင်သို့ရုတ်ချည်း ပြောင်းသွားခဲ့လေပြီ။

အခုချိန်မှာတော့ ဆေးရုံတက်နေရသည့် နန္ဒကိုလည်းမေ့။ ဖောက်ပြန်နေပါလားဆိုသည့် စိတ်လည်း မတွေးအား။ ခွန် ခေါ်ဆောင်ရာနောက်ကိုသာ ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်နေမိတော့သည်။

“ ကိုယ်…ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးမယ်နော်…….ချယ်ရီမြိုင်မှာကတည်းက ကိုယ် ကြမ်းကြမ်းလေးချချင်နေတာ…မြတ်လေး..လန့်သွားမှာစိုးလို့…..ကိုယ်လိုးတာ ခံမယ်မလား..မိန်းမ”

“ အင်း………ခံမယ်……..အင်း…..ဟင့်…….ဟင့်……ခံမယ်”

“ ရှီး…အား…….ရော့…..ရော့……ရော့ကွာ………..အား…အား….ဟား….ဟား”

“ ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်…ဖြောင်း.ဖြောင်း….ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်..ဖြောင်း.ဖြောင်း……ဖလတ်…ဖလတ်”

“ အာ…အင့်……အမေ….အမေရေ……………..ထိတယ်..မောင်…….အင့်…….အား….ဟင့်…ဟင့်…မောင်ရေ…မောင်ရေ…….အင့်…ဟင့်”

ခွန်က လီးချောင်းကြီးက စပ်ပတ်အပြင်အထိ ဆွဲဆုတ်ပြီး တချောင်းလုံးအားနဲ့ ပြန်ပြန်ဆောင့်ထည့်၏။ အရှိန်နှင့် ဝင်ချလာသော လီးအရှိန်က စပ်ပတ်သားနံရံနုနုလေးတွေကို မာန်ဟုတ်ပြင်းပြင်း ထိုးခွဲသွားတော့ မြတ်လေး ရူးခါမတတ်။

လီးအရင်းထိဝင်အာင်ကို ဆီးစပ်နှင့် ကပ်သည်အထိ ထည့်သည်။ ဒစ်ထိပ်ကြီးကလည်း သားအိမ်ခေါင်းကိုပါ လာလာတိုက်၏။ မတွေ့ရသည့်ရက်ပေါင်းများစွာအတွက် အကြွေးတောင်းနေသလိုနှယ်။ ခွန်က အခုထိ သုတ်မလွှတ်သေး။

ဒီနေ့ စိတ်ကိုမလွှတ်ပေးဘဲ စိမ်ကာစိမ်ကာလိုးရန် ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ပထမအကြိမ်ပြီးသွားသော မြတ်လေးက ဒုတိယအကြိမ်ပြန်အစပြုတော့ ပိုလွယ်ကူနေသလို။ အခုလေးတင်ပြီးသွားသော ရမ္မက်ဇောများက လီးကြီးထိုးခွဲဆောင့်ချက်များကြောင့် တစ်ဆစ်ဆစ်နှင့် ပြန်လည်အစပြုပြန်၏။ အသွေးအသားတွေ ပြန်ဆူပွက်လာပြန်သည်။

“ စပ်ပတ်ကလိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာကွာ…..ကိုယ်လိုးတာ ကောင်းရဲ့လား..ပြောပါအုံး မိန်းမရဲ့…ပြောပါအုံး”

“ ဖတ်…ဖတ်….ဗြတ်..ဗြတ်…ဖတ်..ဖတ်…..ဖလပ်…ဖပ်….ဗျစ်…ဗစ်….ဗစ်…ဖတ်….ဖတ်

“ အင်း……..ကောင်း..ကောင်းတယ်..မောင်း..အရမ်း..အရမ်းကောင်းတယ်….အရမ်းထိတယ်…အိုး…အမေ..အမေရေ….အား…အား…အင့်..အင့်…အင့်..မောင်.……မောင်ရေ……ဟင့်..အင့်…အင့်…ဟင့်…..ဟင့်”

မြတ်လေး၏ ငြီးတွားသံတွေကို ခွန်ကြိုးစားမှုကို အသိအမှတ်ပြုနေသလို ခံစားရသည်။ အပြင်လောကကြီးမှာ မိုးတွေကလည်း တဝေါဝေါနဲ့အခုထိ မစဲနိုင်သေး။ အိမ်ခေါင်မိုးပေါ် မိုးစက်ကျသံများနှင့် လောကကြီးတစ်ခုလုံး ဆူညံနေ၏။ မိုးသံလေသံတွေကြား ချစ်သူနှစ်ဦး၏ အော်မြည်းကြွေးကျော်သံတွေက မထိုးဖောက်နိုင်။

“ မိန်းမ…..ကုန်းလိုက်ပါလား…နော်….နော်”

မောဟိုက်နေသည့် ခွန် အလိုအတိုင်း ဖြစ်စေရမည်။ ကားလျားခွပေးထားသည့် အနေအထားမှ လူးလဲထကာ ခွန်ရှိရာဖက်ခြမ်းသို့ ဖင်လေးပစ်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်၏။ ခွန်က ကုတင်အောက်ကနေမှ အပေါ်သို့တက်လာသည်။

“ လှလိုက်သည့် အိုးကြီးကွာ…….နန္ဒကြီး အကိုင်အတွယ် သိပ်ကောင်းတယ်ထင်တယ်……အခုထိ ကားတင်းနေတာပဲ….ကိုယ်ကတော့ မညှာဘူးနော်……အားရပါးရဖြိုမှာနော်မိန်းမ”

“ အင်း”

“ အေး….ဒီလိုကားထား……ဖင်လေးပါကော့ထား…ကိုယ်အသားယားလာပြီကွာ”

“ ဖြန်း”

ပြောပြောဆိုဆို ခွန် မြတ်လေးဖင်တုံးကြီးပေါ် ခပ်စပ်စပ်လေးရိုက်ချလိုက်၏။ ဘယ်ယောကျ်ားမဆို ကိုယ်ရှေ့မှာ ကိုယ်ခိုင်းသည့်အတိုင်းကုန်းပေးပြီး ဖင်ပင့်ပေးထားသည့် အမျိုးသမီးအိုးကို မရိုက်ချင် နေလောက်အောင် သမာဓိအားကောင်းနိုင်ကြမည် မဟုတ်ပေ။

ဖင်နှစ်ဖက်ဆီက ပူစပ်နာကျင်မှုကို မြတ်လေး ခံစားလိုက်ရသည်။ ပုံမှန်စိတ်နဲ့ဆို အသားနာကျင်သွားသဖြင့် ခွန်ကို မုန်းရမည့်အစား စောက်ရည်တွေသာ ပိုစိမ့်ကျလာနေသည်။

မြတ်လေးလည်း ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ် အကြောင်း နားမလည်နိုင်တော့ပါ။

“ ဖင်တုံးကြီးကကွာ တချက်လေးရိုက်တာနဲ့ကို နီသွားတာပဲ…..နာသွားလား..မိန်းမ…….နေ..နေ…ကိုယ်အာငွေ့ပေးပေးမယ်”

ခွန် လက်ဖဝါးအရာအတိုင်းထင်နေသည့် နေရာတွေကို ခွန်က အာငွေ့နဲ့ နမ်းပေးရှာသည်။

“ မောင်ရယ်….ဟင့်…..အင့်….အင့်…….အင့်…….လိုးမယ်ဆို….လိုးပေးပါတော့…….မြတ်လေး..နေလို့မရဘူး……အင့်…ဟင့်”

“ ကျယ်ကျယ်လေးထပ်ပြောအုံး”

“ လိုးပေး…လိုးပေးပါတော့…မြတ်လေး..မရတော့ဘူး”

လီးနဲ့ လိုးပေရပါတော့ဟု တောင်းပန်ခယနေသည့် မြတ်လေး။ တမင်ကို ခွန်က ဒီလိုပုံစံဖြစ်အောင် ကြုံးသွင်းထားခြင်းဖြစ်သည်။ မိန်းမကျမ်းကြေနေပြီဖြစ်သည့် ခွန်က ဘယ်ခလုတ်နှိပ်ရင် ဘယ်လိုပုံဖြစ်မည်ဆိုတာ သိသည်။

မိန်းမဆိုတာမျိုးက ဘီလူးဆိုင်းတီးကာ ဇာတ်ကြမ်းတိုက်လို့သည့် အမျိုးမဟုတ်။ ကိုယ့်ဖက်ပါအောင် စိတ်ရှည်လက်ရှည်အချိန်ပေးနိုင်ရင် တချိန်က သူတို့က ကိုယ့်အလိုအတိုင်း မလွန်နိုင်ပေ။ ဒါကို အနိုင်ကျင့်တယ်ဟု မသတ် မှတ်စေလိုပါ။ အချစ်ဓားမြတိုက်သည်ဟုသာ လှလှလေး သုံးစေချင်ပါသည်။

ခွန်က မြတ်လေးတင်ပါးနောက် ဒူးထောက်ချလိုက်သည်။ မြတ်လေးက ဖင်ကို အသာလေးကော့ပေးထားတော့ အလိုက်သင့်လေး ဆောင့်ချလိုက်ရုံ။ခွန်ကို မရိုးမရွဖြစ်အောင်လုပ်နေသည့် အရာတစ်ခုရှိသည်။

အရာထင်ရုံလေးသာ ဖြစ်နေသည့် မြတ်လေးစအိုပေါက် ညိုညိုလေး။ ကြည့်လိုက်တာနဲ့ ဖင်အချမခံရဖူးမှန်းသိသာလှသည်။ ခွန် မြတ်လေးနှင့် ချစ်သက်တမ်းအချိန်တစ်ခုအရောက်တွင် နောက်ပေါက်ဖွင့်ဖို့ ကိစ္စတောင်းဆိုရမည်ဟု စိတ်ထဲတေးထားလိုက်တော့သည်။

ဒီဖင်ပေါက်သေးသေးလေးထဲ သူ့လီးကြီးစိမ်သာစိမ်လိုက်ရလျှင်ဖြင့်။

အား။

အတွေးနှင့် ကောင်းလွန်းလှသည်။အခုတော့ ဖင်မချသေးဘဲ ရင်းနှီးမှုပိုတိုးအောင်လုပ်ကာ မြတ်လေးကို  ခွေးလိုးလိုးရန် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။

ခွန်လီးချောင်း တုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးတွင်လည်း မြတ်လေးစောက်ရည်တွေ စိုရွှဲနေသောကြောင့် လီးတစ်ချောင်းလုံး နီရဲမည်းပြောင်နေ၏။

ခွန်က မြတ်လေးခါးကို အသာကိုင်လိုက်၏။ ပြီးနောက် ဟနေသည့် ရှုံချည်ပွချည်ဖြစ်နေသည့် ထိုစပ်ပတ်နူးအိအိလေးနဲ့ ဆောင့်ထည့်ချလိုက်၏။

“ အ…..အင့်……ဟင့်……ဟင့်………အင့်…..မောင်ရေ….မောင်….အ……ဟင့်….ဟင့်”

လီးဝင်တာနဲ့ မြတ်လေးပျော်ရသည်။ ကျေနပ်ရသည်။ အယားပြေရသည်။ ခုဏက စပ်ပတ်နံရံတွေဆီက တလှုပ်လှုပ်တရွရွဖြစ်နေသည့်အရာအာလုံးက ဒင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်လီးချောင်းဝင်လာတော့ မီးကိုရေနဲ့ငြိမ်းသတ်လိုက်သကဲ့သို့ ရှဲခနဲ့ ငြိမ်သက်သွားရသည်။

စီးပိုင်နူးအိလှသည့် အတွင်းသားတွေက သံချောင်းပူကြီးလို ဖြစ်နေသည့် ခွန်လီးကို နွေးထွေးမှုတွေပေး၏။

ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ။

အကြမ်းနဲ့ အပျော့။

လောကကြီးမှာ ဆန့်ကျင်ဘက်နှစ်ခုကို တွဲထားကာမှ ပိုမျက်စိပဒသာဖြစ်ရသည်မဟုတ်လား။ အခုလည်း နုနုဖတ်ဖတ် မိန်းမသားလေး မြတ်လေးမှာ စိတ်ကြမ်းလူကြမ်းကြီး ခွန် လက်ချက်အောက် ပျော်ရွှင်နေရသည်ပဲလေ။

“ ရှီး…..ရှီး……အား…….ဟား…….ဟား…အား….အား……..မိန်းမရေ…ချစ်တယ်ကွာ…….ကောင်းတယ်ကွာ……….ကောင်းတယ်ကွာ”

“ ဖတ်…..ဗြတ်……ဗြတ်……ဗျစ်…….ဖလတ်…ဖလတ်….ဖလတ်….ဗျစ်…ဗြတ်…..ဗြတ်”

“ မောင်ရေ…….အ….အ…ဟင့်…အင့်……အင့်…အင့်…..အင့်…..အင့်…..ဟင့်”

ခွန်က နောက်ကနေ ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း မြတ်လေး တင်ပါးနှစ်ဖက်က တုန်ခါနေရသည်။ ခွန်နဲ့ နန္ဒက အသက်အတူတူဆိုတော့ မြတ်လေးနဲ့ ခွန်လည်း (၇)နှစ်လောက်ကွာသည်။ ခွန်က ဒီလောက် မိမိထက် ဤလောက်ငယ်သည့် အမျိုးသမီးနဲ့ ချစ်တင်းမနှောခဲ့ဖူးပေ။

အသက်(၂၈)နှစ်အရွယ်ဆိုသည်မှာ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်အတွက် အလှတရားတွေက အစွမ်းကုန်ဖူးပွင့်ဝေဆာနေသော ကာလအပိုင်းအခြားတစ်ခု။ ဒူးထောက်ပေးထားသော မြတ်လေး၏ သားမြတ်နှစ်စုံပါ ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ စည်းချက်ညီညီ လိုက်ပါလှုပ်ရှားနေ၏။

မြတ်လေးဆံပင်တွေလည်း ဝေ့ကာဝိုက်ကာ။ ခွန်က အပေါ်ကနေငုံကြည့်နေတော့ သူ့လက်ချက်ကြောင့် မြတ်လေးလည်း တော်တော်မောဟိုက်ပင်ပန်းနေပြီမှန်းသိလိုက်ရသည်။ သူ့အလိုကို မငြင်းဆန်ဆန်သည့် စိတ်ဆန္ဒကြောင့်သာ မြတ်လေး မငြင်းဆန်နိုင်ရှာ။

ညမီးရောင်အောက် ချွေးတွေနဲ့ ဝင်းလက်နေသည့် မြတ်လေးကျောပြင်အလှကိုလည်း ခွန် ရှုစားနေမိသည်။ ဆံပင်တွေက မွစာကြဲနေသလိုခံစားရသောကြောင့် ခွန်က လီးကလိုးနေသော်လည်း သူ့လက်တွေက မြတ်လေးဆံပင်တွေကို စုစည်းလိုက်သည်။

လက်ထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင် ပါလာသော မြတ်လေးဆံနွယ်လေးကို မိမိရှိရာဖက်ခြမ်းသို့ ဆောင့်ဆွဲချလိုက်သည်။ မြတ်လေးဆံပင်ကို ခွန်က နောက်က ဆောင့်ချလိုက်တော့ မြတ်လေးခေါင်းက စပ်စနဲ့ဖြစ်သွားကာ ခေါင်းလေးမော့ပြီး ခွန်ဆီရောက်လာသည်။

ဆံပင်ဆွဲဆောင့်ခံထိသဖြင့် စိတ်ကထောင်းခနဲ့ ဒေါသထွက်သွားသောကြောင့် ခွန်ကို ထိုကဲ့သို့ မလုပ်ရန် အပြစ်တင်စကားဆိုရန်နောက်လှည့်ပြီးဟန်ပြင်ကာမှ….

“ အူး……မွ…..မွ…….ပလပ်…..ပလပ်…ပလပ်…..ပြွတ်….ပြွတ်…ပလပ်…ပလပ်”

ခွန်က သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ရှေ့သို့ကိုင်းလိုက်ကာ သူ့ဖက်လှည့်လာသည့် ဆူမလို့ဟန်ပြင်နေသည့် မြတ်လေးနှုတ်ခမ်းတွေကို ပိတ်ပင်လိုက်၏။

အနမ်းမိုးတွေ ရွာချ၏။

လျှာကို စုပ်ယူ၏။

ပြင်းပြချိုမြိန်မှုများ။

မြတ်လေး ပြောခွင့်မသာတော့။

လီးနဲ့ စပ်ပတ်က သူလုပ်စရာရှိတာကို တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ တရစပ်လိုးနေကြသော်လည်း အပေါ်မှာ မျက်နှာနှစ်ခုကလည်း အနမ်းမိုးတွေ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ရွာနေတုန်း။

မြတ်လေးက အခု ပိုပိုအရှိန်တက်လာကာ ခွန်လျှာပြားကြီးကိုပါ လှမ်းစုပ်သည်။ မနမ်းကြတော့ဘဲ လျှာနှစ်ခုက တို့ကာ ထိကာ ကျီစယ်လိုက်၊ ကလူလိုက်လုပ်နေကြသည်။ နမ်းရင်းနမ်းရင်း မြတ်လေးမောဟိုက်လာသည်။

ကိုယ်အတွင်းထဲက တစ်စုံတစ်ခုကလည်း ပြီးတော့မည်ဟု ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။

.................................................................................

အခန်း (၄၁)

“ ကိုယ် ကြမ်းမယ်နော် မိန်းမ….မညှာတော့ဘူး……ခံနိုင်မယ်မလား”

ခွန်က ဒူးထောက်နေရာမှ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်သည့် သဏ္ဌာန်အနေအထားသို့ပြောင်းလိုက်သည်။ ဒူးထောက်ဖင်ကုန်းပေးသည့် မြတ်လေးကို လိုးသတ်တော့မည့်အထာနှင့်။ ခွန် သူ့ရဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေကို စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လွှတ်ပစ်ထားသည်။

မြတ်လေးမို့လို့သာ ခံနိုင်သည်။

အခုမှ ယောကျ်ားနှင့် စတင်ထိတွေ့မည် အပျိုစစ်စစ်လေးသာဆို ခွန် လိုးချက်တွေကြောင့် လန့်ဖြန့်ပြီး ယောကျ်ားတွေကို ကြောက်သွားနိုင်လောက်သည့် အဖြစ်မျိုး။

“ အင်း……….မောင်လိုးသမျှ…မိန်းမ..ခံမှာ……ရတယ်မောင်….မြတ်လေးကို လုပ်ချင်တာသာလုပ်….မြတ်လေးဘဝက အခု မောင့်လက်ထဲမှာပဲ”

မြတ်လေးလည်း မိမိရင်ထဲက သိုဝှက်ထားသည့်စကားတွေကို ခွန်အား ပြောထုတ်ရှာသည်။ ဆံပင်ဆောင့်ဆွဲလိုက်၊ ဖင်တွေကို ကျိန်းစပ်နေအောင် ရိုက်ချလိုက် လုပ်နေသည့် ခွန်ကို စိတ်တိုရမည့်အစား သူ့လိုအင်ဆန္ဒကြီးမှုကို ရင်ထဲကနေ တသိမ့်သိမ့်ကျေနပ်မိနေသည်။

ခန္ဓာကိုယ် နာကျင်ကျိန်းစပ်နေသည့်ကြားက ပိုပိုတောက်လောက်သည့် ကိုယ်ထဲက ရမ္မက်ကို မြတ်လေး ငြိမ်းသတ်ဖို့ရာ မစွမ်းသာတော့ပေ။ မြတ်လေးလည်း ဒီလို ဖာသည်မသာသာ အလိုးခံနေရ၊ အပြောခံနေရသည်ကို သာယာမိသည်။

နှစ်ပေါင်းများစွာ ကိုယ်ထဲမှာ အောင်းနေမှန်းမသိ အောင်းနေသော လိုအင်ဆန္ဒတွေကို ခွန် က ကိုယ့်ဖာသာ ဆန်းစစ်နိုင်အောင် ဖွင့်ဟပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

“ မိန်းမကိုယ်ကို အိပ်ယာပေါ် မှောက်လဲချလိုက်…ကိုယ့်ကို ဖင်ဗူးလေးထောင်ပြီးသာ နေပေး…ကိုယ် မိန်းမကို ကောင်းအောင်လိုးပေးမယ်”

“ ဒီလိုလား…….မောင်”

မြတ်လေးရင်သားတွေက မွေ့ယာနှင့် ပိပြားသည်အထိ မှောက်လျက် ကပ်ချထားလိုက်သည်။

“ အင်း……ဒီလိုပဲ……တော်တာ..မိန်းမရာ………တော်တဲ့ မိန်းမကို ကိုယ်က ဆုချရမှာပေါ့…..ရော့ကွာ….ရော့ကွာ”

“ အင့်…..ဟင်း……..ဟင်း…….ဟင်း…….ဟင်း…အင်း…..မောင်ရေ…..အ….အ….ဟင်း……ဟင်း”

“ ဗျစ်……..ဗျစ်….ဗြတ်…..ဗြတ်……..ဖတ်…ဖတ်…ဖလပ်….ဖလပ်….ဖတ်…ဗြတ်…ဗြတ်”

ခွန်လီးချောင်ကြီးက စလွယ်ခုတ်အနေအထားနှင့် စပ်ပတ်အတွင်းဆီ ထိုးခွဲ၏။ ဖင်ဗူးထောင်နေသည့် မြတ်လေးကိုယ်ပေါ် ခွန်က ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်အနေအထားဖြင့် လိုးထည့်သည်။ မြတ်လေး ကုန်းပေးထည့်သည့် အနေအထားမျိုးက အလိုးခံရသည့် အမျိုးသမီးတိုင်းလိုလို ထိမိစေသည့် အနေအထားပင်။

လီးအရွယ်အစားပုံမှန်ဖြစ်သည့် နန္ဒနှင့် မြတ်လေးအလိုးခံသည့် အချိန်ကတောင် ဤ အနေအထားက ထိထိမိမိရှိလှသည့် ခံစားမှုကို ပေးနိုင်မှတော့ ခွန်လိုမျိုး ထွားကြိုင်းသန်မာသည့် လီးညိုမည်းကြီးနှင့် ဆိုတော့ မြတ်လေး အသံတောင် သိပ်မထွက်နိုင်ရှာတော့။

မှောက်ချထားသည့် မွေ့ယာကြားမှ အသံမျှင်းမျှင်းလေးမျှသာ ထွက်နိုင်တော့သည့်အဖြစ်။ စပ်ပတ်တစ်ခုလုံးလည်း ပူထူကျိန်းစပ်နေသော်လည်း လီးက စည်းချက်မှန်မှန် ဆောင့်ထည့်နေသည်။

“ ရှီး…အား…..ဟား….ဟား………..မိန်းမဖင်ကြီးက အိနေတာပဲ…….အား…ဟား…ဟား”

“ ဗျစ်..ဖတ်…ဖတ်….ဖလပ်…..ဖပ်……..ဖလပ်…..ဖတ်…ဗြတ်…ဗြတ်”

“ အင့်…ဟင့်…ဟင့်…ဟင့်….ဟင့်…အင့်…အင့်”

ခွန်က သူ့လက်တွေကို မြတ်လေးခါးပေါ် ဖိချထားကာ ဖင်ဗူးလေးတစ်ခုတည်းမျှ ထောင်လျက်ရှိစေ၏။ ဘဝမှာ ဒီလိုမျိုးထူးဆန်းသည့်ပုံစံမျိုးစုံနှင့် အလိုးခံရလိမ့်မည်ဟုသာ သိများသိခဲ့ပါက မြတ်လေး ကာမသျှတ္တရကျမ်းကို ကြိုလေ့လာထားပြီး စာတွေ့ပြီးထားရင်ကောင်းမည်။

အခုကျတော့ စာတွေ့လည်းမရှိ။ လက်တွေ့လည်းမရှိဘဲ ကျမ်းကြေနေသည့် ခွန်နဲ့တွေ့မျှ ဗြုန်းစားကြီးသင်ယူနေရသည့်အဖြစ်။ အစပိုင်းလည်တည်တည်ဖြစ်နေသော်လည်း အခုကျတော့ တော်တော်လည်လည်ဝယ်ဝယ်ရှိလာပြီး အပေးကောင်းနေပြီမဟုတ်လား။

“ မိန်းမ…ကိုယ်ပြီးတော့မယ်နော်….ကိုယ်ထည့်လိုက်တော့မယ်….အား….ဟား…ဟား…အား..အား”

“ အင်း…………အင်း..ဟင့်…ဟင့်..အင့်…အင့်…..အင်း………အင်း”

“ ဖတ်….ဖတ်….ဖတ်..ဖတ်..ဗြတ်..ဗြတ်..ဗျစ်..ဗြတ်….ဗြတ်….ဖတ်..ဖတ်”

လီးချောင်းမှတစ်ဆင့် အကြောပေါင်းတစ်ထောင် ဆိမ့်သက်သွားသည့် သာယာမိန်းမူးဖွယ်ကောင်းသော အရသာတစ်ခုက လီးမှ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးဆီသို ဖြာထွက်သွားသည်။

မြတ်လေးနဲ့မတွေ့ရသည့် ရက်ပေါင်းများစွာအတွင်း စုထားသည့် ပူနွေးပျစ်ခဲနေသည့် သုတ်ရည်ပူပူတွေကို စောက်ခေါင်းကြီးထဲ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်သည်။ ခွန်ရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း သုတ်လွှတ်လိုက်ပေမဲ့ လိုးနေခြင်းကို ရစ်တန့်ပစ်လိုက်မျိုရမဟုတ်တော့ သုတ်ရည်တွေက ထွက်သာထွက်နေသော်လည်း ခွန်က ညှောင့်ပြီး ဆောင့်ပြီးလိုးထည့်နေသေးသည်။

စပ်ပတ်တစ်ခုလုံးလည်း ခွန် သုတ်ရည်တွေအပြည့်နှင့် ပူနွေးနေတုန်း ဆက်လက်အလိုးခံနေရတော့ မြတ်လေး၏ ပြီးခါနီးလေး ဆန္ဒလည်း ပိုဇာတ်ရှိန်တက်ကာ အဆုံးတိုင်ထိ တက်လှမ်းနိုင်ခဲ့သည်။

“ ရှီး….ဟား….ဟား…….ဟား….ကောင်းလိုက်တာ….ကောင်းလိုက်တာကွာ”

“ ဟင့်…အင့်….အင့်…..ဟင့်….အင့်”

ခွန်၏ စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးသတ်နေခြင်းကို ခံနေရသည့်မြတ်လေးက ပြန်တောင်မပြောနိုင်တော့။ မူးမူးမေ့မေ့အလိုးခံနေရသဖြင့် ပင်ပန်းနေသည်က တစ်ကြောင်း၊ မိနစ်အပိုင်းအခြားလေး အနည်းငယ်အတွင်းမှာပင် orgasm (၂)ခေါက်တောင်ရသွားရတော့ လူတစ်ကိုယ်လုံး မောပန်းနွမ်းနယ်စွာ။

မြတ်လေးကောင်းမကောင်းကို ဇောနဲ့ လုံခြေခံထားရသည့် မွေ့ယာစ က သက်သေပင်။ ဆန္ဒပြည့်ဝသွားသည့် ခွန်က မြတ်လေးစပ်ပတ်ထဲ စိမ်ထားသည့် တဖြည်းဖြည်းပျော့ကျလာသော လီးချောင်းကြီးက ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

“ ဗွီ….ဗွီ…ဗွီ”

စပ်ပတ်ကနေ လေအန်သည့်အသံ။

ခွန်လီးချောင်းရာအတိုင်း မြတ်လေးစပ်ပတ်က ဟစိစိလေးကျန်ခဲ့သည်။ သုတ်ရည်တွေက စောက်ခေါင်းအတွင်းမှာ များပြားလွန်းနေသဖြင့် အပြင်ထိတောင် ပြန်အန်ထွက်ကျလိုက်သည်။

ခွန်က ဒီကုတင်ပေါ် အရင်က နန္ဒအိပ်နေကျနေရာပေါ် ချွေးတွေသံတွေနဲ့ လှဲချလိုက်သည်။

“ ကောင်းလိုက်တာ…မိန်းမရာ…..မိန်းမလာလေ…..ဖက်ထားပေးမယ်”

ခွန်လီးဆွဲထုတ်လိုက်တော့ မြတ်လေးက ထောင်နေသည့် ဖင်ဗူးကိုမထိန်းနိုင်တော့သဖြင့် အောက်သို့ပြန်ကျလာသည်။

ကုတင်ပေါ်မှောက်ခုံကြီးကျနေသည့် အဖြစ်။ ကပိုကယိုဖြစ်နေသည့် မြတ်လေးကို သူ့ဆီလာရန် ခွန်က လှမ်းခေါ်သည်။ တကယ်တော့ အခုခွန်လှဲလျောင်းနေသည့် နေရာကယောကျ်ားဖြစ်သူ နန္ဒအိပ်နေကျနေရာ။ ယောကျ်ားမရှိတုန်း ယောကျ်ားသူငယ်ချင်းက လာပြီး နေရာယူလိုက်သည့်အဖြစ်။

မြတ်လေးလည်း ဗရမ်းဗတာဖြစ်နေသည့်ပုံစံမျိုးကို ခွန် အားအကြာကြီးမတွေ့စေလိုသဖြင့် ခွန်ရှိရာသို့ လှဲပစ်လိုက်၏။

“ လာ…ကိုယ့်ကိုဖက်ထားမိန်းမ”

ကုတင်ပေါ် ဘာအဝတ်မှ မဝတ်ဘဲ အမောဖြေနေသည့် ခွန်က ကိုယ့်ဆီလာနေသည့် မြတ်လေးကိုယ်လေးကို သိမ်းဖက်လိုက်သည်။

နှစ်ယောက်စလုံးက ခဏလေးတင်မှ ဆုံးခန်းတိုင်ခြင်းဆီသို့ အသီးသီးရောက်ရှိထားကြတော့ ပင်ပန်းနေသော်လည်း ထိုကဲ့သို့ သေးသေးမွှားမွှားအပြုအမူတွေက ရစ်ပတ်နေပြီးသည့် သံယောဇဉ်ကြိုးများကို ပိုပြီးခိုင်မာမြဲမြန်စေသည့် အထောက်အပံ့လေးများ မဟုတ်လား။

မြတ်လေးက ခွန်ရင်အုပ်ကြီးပေါ် လက်ဖဝါးလေးမှေးတင်လိုက်သည်။ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေသည့် ခွန်နှလုံးခုန်သံတွေကိုတောင် မြတ်လေးခံစားမိနေသည်။ ခွန်က မြတ်လေးဆံပင်လေးတွေကို သပ်ကစားနေ၏။

“ ဒီနေ့ကစပြီး ကိုယ်တို့ မခွဲကြေးနော်…မြတ်လေး”

“ အင်းပါမောင်”

“ နန္ဒကြီးမရှိတုန်း မိန်းမနဲ့ ဒီလိုဖြစ်သွားရတာ အားတော့နာစရာကြီး”

“ အမယ်လေး….မောင့်လက်ချက်နဲ့ ပင်ပန်းနေတဲ့ ဟောဒီက ကောင်မလေးကိုရော အားမနာဘူးလား….သူ လုပ်တာနဲ့ လူက သေတော့မလိုပဲ”

“ ဟား….ဟား……မဟုတ်ဘူးထင်တယ်နော်…..ကိုယ့်ကြောင့် အရမ်းကောင်းနေတာ မဟုတ်ဘူးလား”

“ ခစ်….ခစ်…….မောင်ကလည်း ဘာတွေပြောနေတာလဲ….နားရှက်စရာကြီး”

မြတ်လေးက ခွန်ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ မျက်နှာဝှက်ကာ မူဟန်နွဲ့နွဲ့နဲ့ ဆို၏။ မောင်လို့ခေါ်ရသည်ကို မရှက်တော့။ ရဲရဲတင်းတင်းနဲ့ပင် “မောင်” ဆိုသော နာမ်စားကို သုံးရဲသွားပြီ။

“ ကိုယ်လေ….အပိုတွေလျှောက်ပြောတယ်လို့ မထင်စေချင်ဘူး….ကိုယ့်ရဲ့ အရင်မိန်းမနဲ့ ကလေးလေး ဆုံးသွားကတည်းကလေ ဒီလိုမျိုး မပျော်နိုင်တာကြာပြီ”

“ ဟင်…မောင်က ကလေးရခဲ့သေးတာလား”

“ အင်းလေ…နန္ဒကြီး မိန်းမကိုမပြောပြဘူးလား”

“ ဟင့်အင်း”

“ ကိုယ့်မှာ မိန်းမနဲ့ကလေးရောရှိခဲ့တာ..ဒါပေမဲ့နှစ်ယောက်စလုံးက ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆုံးသွားကြတာ…အဲကတည်းက ကိုယ်မပျော်နိုင်တာကြာပြီး မြတ်လေးနဲ့ မတွေ့ခင်အချိန်ထိဆိုပါစို့”

“ ပိုပြီ…..မဟုတ်ဘဲလျှောက်ပြောနေပြန်ပြီ”

မြတ်လေးက ပါးစပ်ကသာ ငြင်းဆန်နေပေမဲ့ စိတ်ထဲတော့သာယာကြည်နူးနေလေသည်။

“ တကယ်ပြောတာ….အဲကတည်းက ကိုယ် အမျိုးသမီးနဲ့မှ မတွေ့ခဲ့ဘူး…ပြီးတော့လေ ပွဲကောက်မှာလေ မိန်းမရေနစ်သွားတုန်းက ကိုယ်တော်တော်စိတ်ပူသွားတာလေ…တစ်ကိုယ်လုံးပြာနှမ်းနေတော့လေ”

“ ဒါမောင်ကြောင့်လေ”

“ ဟောဗျာ…….ကိုယ်နဲ့ ဘာဆိုင်လို့တုန်း…မိန်းမဖာသာခြေချော် ပြီး ရေနစ်သွားတာမလား။ ကိုယ်ပြောသေးတယ်လေ..အဲနေရာက ရေနက်တယ်နော် မသွားနဲ့ဆိုပြီး”

“ ဒါပေမဲ့ မောင်က အဲတုန်းကမြတ်လေးကိုပလစ်ပြီး ကောင်မလေးလှလှလေးနှစ်ယောက်နဲ့ ကြူးနေတာလေ။ ဒီတော့ မြတ်လေးက မောင် မသွားနဲ့လို့ ပြောခဲ့တဲ့နေရာကို အရွဲ့တိုက်ပြီး ဆင်းပစ်လိုက်တာ။ မှတ်မိပါသေးတယ်…ဟောဒီက မျက်နှာကြီးက ပျော်လို့ ရွှင်လို့”

မြတ်လေးက သူမ မကျေနပ်ချက်တွေကို ဖွင့်ဟ၏။

“ မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ….သူတို့ ကအသိတွေလေ….မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆုံပြီးမှ မနှုတ်ဆက်ရင် ကောင်းမလား မိန်းမရဲ့”

“ အင်း…..ဒါဆိုလည်း..ပြီးရော…နောက်ခါကျ မိန်းကလေးငယ်ငယ်လှလှတွေနဲ့ စကားအကြာကြီးမပြောရဘူး….မြန်မြန်ဖြတ်ခဲ့ရမယ်”

ခွန်က မြတ်လေးဆီက သဝန်တိုမှုကို သိလိုက်ရတော့ ကျေနပ်မိ၏။ မဖြစ်သင့်သည့်အရာတစ်ခုကိုမိုက်ရူးရဲဆန်စွာ ရှေ့ဆက်တိုးနေကြပေမဲ့ စတင်တွေ့ဆုံကတည်းက ကိုယ်စီကိုယ်စီစိတ်ထဲ နေရာယူခဲ့ကြမှန်း သိလိုက်ရသည်လေ။

မိန်းမတစ်ယောက်ဆီက ချစ်တဲ့စိတ်ဖြင့် ချုပ်ချယ်မှုကိုလည်း မခံရတာကြာတော့ အခု ပျော်ရွှင်ကျေနပ်မိသည်။ ချုပ်ချယ်ပါ၊ ချုပ်ချယ်ပါ။ ကြိုက်သလောက် ချုပ်ချယ်နိုင်ပါသည်ခင်ဗျား။

“ နောက်ခါကျ ကြိုက်သလိုစိတ်ကောက်ပါ မမလေးခင်ဗျား။ ဒါပေမဲ့ ဒီစိတ်နဲ့ခန္ဓာလေးကိုတော့ မထိခိုက်စေပါနဲ့ခင်ဗျား။ ပြီးတော့လေ ကိုယ်ကောင်းကောင်းမပျော်တတ်တော့တာလေ မြတ်လေးနဲ့ စပြီး အတူတူအိပ်ရတဲ့ ညထိပဲ”

“ ချယ်ရီမြိုင်က ပထမညလား”

“ အင်း…..ကိုယ် အစက မြတ်လေးနဲ့ နန္ဒ ဒီလိုတွေ ကြုံနေရမှန်း တကယ်မသိခဲ့ဘူး။ ပြီးတော့ နန္ဒပြောနေတာကိုလည်း အစက နောက်နေတာလိုပဲ ထင်ခဲ့တာ”

“ ဒါပေမဲ့ မောင်က သိပ်တော့မရိုးရှာဘူးနော်။ မြတ်လေးနဲ့ အိပ်ဖို့လက်ခံခဲ့သားပဲ…..ခစ်…ခစ်”

“ မြတ်လေးလို ဒီလောက်လှတဲ့ မိန်းမကို အတူတူ မအိပ်ချင်၊ မလိုးချင်တဲ့ယောကျ်ားဆို Gay တွေပဲရှိမှာ”

“ အိုး….မောင်ကလည်း”

“ မြတ်လေး သိပ်လှမှန်း ပွဲကောက်သွားတဲ့နေ့ကတည်းက သိလိုက်တာ”

“ ခစ်…….ခစ်”

“ ပြီးတော့ စအိပ်တဲ့နေ့ကတည်းက သိလိုက်တာက မြတ်လေး၏ အထိအတွေ့….အရမ်းစွဲမက်ဖို့ကောင်းတာပဲ”

“ လူကြီးနော်….စကားတတ်တိုင်း လျှောက်လျှောက်ပြောမနေနဲ့”

ခွန်က သူပြောနေသည့်စကား မြတ်လေးမယုံမှာစိုးသဖြင့် ထပ်ဆောင်းဆို၏။

“ တကယ်ပြောတာ….အမှန်တိုင်းပြောရရင် ကိုယ် မိန်းမ မယူခင်ကတည်းက အပြင်မှာ (၃)၊(၄)ယောက်ကြုံဖူးပြီးသား”

“ သိသားပဲ…..အစ်ကိုတစ်ခါ မောင့်အကြောင်းပြောဖူးတယ်…ကျောင်းတုန်းက ဆော်ကြည်ဘဲ ဆို”

“ အင်း…ဒါတွေက အတိတ်တွေပါ ထားလိုက်တော့ မိန်းမရာ”

အခုမှ ခွန် သုံးနေသည့် မြတ်လေးရဲ့ နာမ်စားကို သတိထားမိလိုက်သည်။

“ မိန်းမဆိုပဲ…အခေါ်အဝေါ်က ပိုင်စိုးပိုင်နင်းဆန်လိုက်တာနော်”

“ မိန်းမကလည်းကွာ…ကိုယ်ပြောနေတာ ဘယ်ရောက်ကုန်လဲ မသိဘူး…ဪ…ပြန်ဆက်ရရင် ဒီကြုံဖူးသမျှတွေထဲ ဟောဒီက ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲမှာရှိနေတဲ့ မိန်းမက အထူးခြားဆုံးပဲ”

“ ဟိ……ဟိ”

“ တကယ်ပြောတာ ကိုယ်တို့ စအိပ်တဲ့ညကတည်းကလေ ဒီလိုမျိုးလုပ်ချင်တာ…ဟောဒီက မိန်းမက ကိုယ့်ကို ပထမနေ့နဲ့တင် ဆလံသသွားမှာလို့ နည်းနည်းလျော့လုပ်လိုက်ရတာ

“ ဘုရားရေ…..ကြောက်လိုက်တာရှင်……..ခစ်….ခစ်”

“ ဒါပေမဲ့ အခုကစပြီး ဒီမိန်းမကို ကိုယ်လုပ်ချင်သလို လုပ်တော့မှာ”

“ ခစ်…..ခစ်”

အပြင်လောကကြီးမှာ မိုးတွေလည်း စဲနေပြီဖြစ်သလို အိမ်ထဲက အချစ်လူသားနှစ်ဦးလည်း မပြောဖြစ်ခဲ့သည့် ရင်တွင်းစကားတွေကို ဖွင့်ဟပြောဆိုနေကြသည်။

မြတ်လေးက ခွန် ရင်ခွင်ပေါ် အုန်းတင်ပြီး ခွန် ဖွင့်ဟမှုတွေကို ကြည်ကြည်နူးနူးနာယူနေရှာသည်။ ဆေးရုံမှာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည့် နန္ဒက သူ့အိမ်ကြီးထဲ ဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်နေသည့် သူသိပ်ချစ်ရသည့်သူနှစ်ဦးအကြောင်း ဘာဆိုဘာမှမသိရှာ။

မိန်းမဖြစ်သူ မြတ်လေးများ အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်း အဆင်များပြေပါ့မလားဟု စိုးရိမ်လာသဖြင့် မြတ်လေးဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။

...................................................................

အခန်း (၄၂)

ခွန်ကတော့ သူဆိုချင်သည့်စကားများကိုဆိုနေဆဲ။

“ မိန်းမ မှတ်မိလား….စလိုးတဲ့နေ့ကလေ မိန်းမစပ်ပတ်ထဲ ကိုယ့်ဟာထိုးထည့်လိုက်တုန်းက ဖြစ်သွားတဲ့ မိန်းမမျက်နှာကိုယ်မိသေးတယ်”

“ ဘယ်လိုမျိုးလဲ မောင်”

“ အဲတုန်းကမျက်နှာလေးကိုကွာ ကိုယ်တစ်သက်မမေ့ဘူး။ ကိုယ့်လီးဝင်သွားတော့ ဒီက မိန်းမရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေ ဟစိဟစိနဲ့။ မျက်နှာပေးကလည်း ရှုံ့တွတွနဲ့”

“ မောင့်လီးကိုလည်း ကြည့်အုံးလေ…..ကြီးမားနေရော……အခုလည်း ကြည့်အုံး”

မြတ်လေးက မာန်ကျပြီး ပွေ့ခွေနေသည့် ခွန်လီးညိုကြီးကို လက်ညှိုးထိုးပြ၏။ ခုဏက သံချောင်းပူပူကြီးလို အကြောတွေ တဖြိုင်းဖြိုင်းနှင့်ထောင်မတ်နေသည့်က သူ မဟုတ်သလိုနှယ်။ လီးချောင်းကြီးက တမျိုးတဖာသာဆန်းကြယ်စွာဖြင့် သူ့ချည်းသက်သက် ညိုမောင်းနေ၏။

“ အဲတုန်းက စလိုးနေ့ဆိုတော့ မိန်းမရဲ့ ဒီကိုယ်လုံးလေးကိုလည်း မထိရဲ မကိုင်ရဲဘူး။ ဟောဒီက နှုတ်ခမ်းလေးဆို ငုံထားပစ်လိုက်ချင်တာ။ အသည်းယားလာပြီး….အူး…မွ…မွ”

မြတ်လေးမေးလေးကို အပေါ်သို့ဆွဲမော့ရင်း နမ်းချပစ်လိုက်သည်။

“ ဒါနဲ့ နောက်တစ်နေ့ညကျတော့ ကိုယ်ဘာဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး။ ကြမ်းချပစ်လိုက်တော့တာ”

“ မောင်ကြောင့်လေ။ အဲနေ့က အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးကျိန်းစပ်နေရော။ ပထမနေ့က အဲလောက်မသိဘူး။ ဒုတိယနေ့ကျတော့ ကုန်းကုန်းကွကွ”

“ နန္ဒကြီးက မိန်းမကို အဲလိုပုံစံမြင်တော့ ကိုယ့်ကို ကျိန်မဆဲဘူးလား”

“ ဟင့်အင်း..ဆဲတာတော့ မတွေ့မိလိုက်သလိုပဲ။ သူအရင်စတာလေ….သူ့အပြစ်နဲ့ သူထိတာပေါ့”

“ လာ….မိန်းမလာ…အဲလိုလေးနေကြရအောင်”

ခွန်က သူ့လက်မောင်ရုံးကြီးတွေကို မြတ်လေးခေါင်းအောက် ခုပေးလိုက်သည်။ မြတ်လေးက သူ့လက်ရုံးအောက် မှေးစက်စွာ။ ခွန်ကလည်း ပက်လက်လှန်နေရာမှ မြတ်လေးရှိရာသို့ တခြမ်းစောင်းလိုက်၏။

မြတ်လေးလည်း ခွန် နည်းတူစွာ ခွန်ရှိရာသို့ စောင်းလိုက်သည်။ မြတ်လေးခေါင်းလေးမော့ကြည့်လိုက်တော့ ချစ်ရည်ရွှန်းသည့်မျက်လုံးကြီးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသော ခွန်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

“ ဪ….မေ့မလို့…ကိုယ် မိန်းမကို ပြောဖို့မေ့နေတာတစ်ခုရှိတယ်သိလား”

“ ဘာများလဲမောင်”

ခွန်က စကားပြောသည့်လေတိုးသံတွေက မြတ်လေးငယ်ထိပ်ကို ရိုက်ခတ်နေသည်။ ခွန်၏ နောက်လက်တစ်ဖက်က မြတ်လေးဆံပင်တွေကို သပ်လိုက်၊ ကျောပြင်လေးကို သာသာလေးပွတ်လိုက် လုပ်ကြည့်ဆော့ကစားနေသည်။

“ မိန်းမရဲ့ တီရှပ်နဲ့ ထမိန်ရယ်၊ အတွင်းခံတစ်စုံရယ် ချယ်ရီမြိုင်မှာကျန်နေခဲ့တာ မှတ်မိလား”

“ ဟယ်….ဟုတ်ပ……အခုမှ သတိရတယ်”

“ ကံကောင်းလို့ ကိုယ့်အိမ်က အလုပ်သမားတွေ Wine cellar အခန်းထဲ မရောက်ခင် ကိုယ်အရင်တွေ့လိုက်လို့။ မတော်လို့များ တွေ့များတွေ့သွားလို့ကတော့ ကိုယ် ဘယ်လိုပြောရမှန်း သိမှာတောင် မဟုတ်ဘူး”

“ ဒါ မောင်ကြောင့်လေ”

“ ဟောဗျာ”

“ ဟုတ်တယ်လေ……ဒီအခန်းထဲမှာတောင်မရှောင် မြတ်လေးကို လုပ်တာလေ”

“ မိန်းမကိုက လုပ်ချင်စရာကောင်းနေတာလေ။ ဒီလောက်လှတဲ့မိန်းကလေးကို မချစ်မိအောင် နေလို့မှ မရတာ”

“ ပိုပြီ”

“ တကယ်……အခုအိမ်မှာ မြတ်လေးရဲ့ အဝတ်အစားတွေ အခုထိ ဒီအတိုင်းလေးရှိတုန်း။ ကိုယ်အခုထိ မလျှော်ထားဘူး။ လွမ်းလာရင် ဒီအဝတ်တွေမှာ ကျန်နေခဲ့တဲ့ မိန်းမကိုယ်သင်းနံ့လေးကို မွှေးပြီး အလွမ်းဖြေရတာ”

“ မောင်ရယ်”

ခွန်၏ ရင်ဖွင့်စကားတွေကြောင့် မြတ်လေးအသည်းတွေ အရည်ပျော်သွားခဲ့ရပြီ။ ချစ်စိတ်တွေ ယိုဖိတ်လာသဖြင့် ခွန် ရင်ခွင်လေးတိုးဝင်ကာ ဝင်နေလိုက်တော့သည်။

“ တီ……တီ……တီ….တီ……တီ”

ကုတင်အောက်မှာ ကျနေသည့် မြတ်လေးဖုန်းမှာ ringtone မြည်လာသည်။ မြတ်လေးဖုန်းသံကြားသဖြင့် ကြည့်လိုက်တော့ လင်တော်မောင်ဆီက ဖုန်းဖြစ်နေသည်။ စိတ်က မလုံ့မလဲနှင့် အရှေ့မှာ လှဲနေသည့် ခွန်ကို ခိုးကြည့်လိုက်သည်။

“ ဘယ်သူလဲ”

“ အစ်ကို့ဆီက ဖုန်း”

“ နန္ဒကြီးလား….ကိုင်လိုက်လေ”

ခွန်လည်း မြတ်လေးနည်းတူစွာ အိုးမလုံအုံပွင့်ဖြစ်သွားရ၏။ သူငယ်ချင်း၏ မိန်းမဖြစ်သူနှင့် လိုးကြပြုကြထားသည်မှာ ခုဏလေးတင်။

“ ဟယ်လို”

“ ဟယ်လို မြတ်လေးလား”

“ အစ်ကိုလား…ဘာဖြစ်တာလဲ…..တစ်ခုခုဖြစ်ပြန်ပြီလား”

“ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး..မြတ်လေးရယ်…..အိမ်မှာ မြတ်လေးတစ်ယောက်တည်းရှိနေမှာဆိုတော့ အဆင်မှပြေပါ့မလားဆိုပြီး ဖုန်းဆက်လိုက်တာ”

နန္ဒကတော့ မိန်းမဖြစ်သူ အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေတော့မည်အထင်နှင့်ဖုန်းဆက်ရှာ၏။ မိန်းမဖြစ်သူက သူ့သူငယ်ချင်းနှင့် သူနောက်ကွယ်မှာ ကာမပွဲတော်နွှဲနေသည်ကို မသိရှာ။

“ ပြေပါတယ်..အစ်ကို…မြတ်လေးက အခုအိမ်မှာ အိပ်တော့မလို့ လုပ်နေတာ”

“ ဟုတ်လား……အိမ်တံခါးတွေ သေချာပိတ်ခဲ့အုံး”

“ အစ်ကိုရော….ဘာမှမဖြစ်တော့ဘူးမလား”

“ အင်း…တော်တော်နေကောင်းနေပြီ…..နောက်ထပ် (၁)ရက်၊ (၂)ရက်ဆို ဆေးရုံက ဆင်းရတော့မလားပဲ”

“ အင်း……ဟင့်”

“ မြတ်လေးဘာဖြစ်တာလဲ”

မြတ်လေးထိန်းထားသည့်ကြားက တစ်ချက်ငြီးမိ၏။ မြတ်လေးက ခွန်ကို ကျောပေးပြီး နန္ဒနှင့်ဖုန်းပြောနေတုန်း ခွန်က နောက်ကလေ သိမ်းဖက်ကာ ရင်သားဆုပ်နယ်တွေကို ဆုပ်နယ်ခြေနေသည်။

ဘယ်လောက်တောင် ရဲတင်းသည့် ခွန် လဲ။

ညှစ်ကစားရုံတင်မက။ နို့သီးခေါင်းထိပ်လေးကိုပါ ဆွဲဆိတ်နေ၏။ မြတ်လေး ယားသလိုခံစားရသဖြင့် ထထွက်မည့်လုပ်ပြန်တော့လည်း မထွက်ပြေးနိုင်အောင် နောက်မှ ကြုံးဖက်ထားပြန်သည်။

မြတ်လေးခမျာ တဖက်က နန္ဒသတိထားမိသွားမှာကိုလည်း စိုးရိမ်မိသလို ခွန် ၏ ကျလိကျလိထိတွေ့မှုတွေကိုလည်း သာယာနေမိသည်။

“ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး အစ်ကို……ခေါင်းဘီးခြေပေါ်ပြုတ်ကြသွားလို့”

“ ဪ….အင်း…အင်း”

မြတ်လေးက ခွန် လုပ်နေသည်ကို မဟန့်တားတော့ ကိုယ်တော်ချောက ပိုအရဲတင်းလာ၏။ ကုတင်ပေါ် မတ်တပ်ထားရပ်လိုက်ကာ သူ့လီးချောင်းကို မြတ်လေးမျက်နှာဆီ ကပ်လာ၏။

လီးချောင်းဆီက ညှီစို့စို့အနံ့ကို မြတ်လေးရှူရှိုက်မိလိုက်သည်။ မြတ်လေးက ခွန်ဆီ မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးပြီး ဆက်မလုပ်ရန် အသံတိတ်တားမြစ်လိုက်သော်လည်း ခွန်ကို လီးချောင်းကြီးကို မြတ်လေးပါးပြင်တွေနဲ့ လာပွတ်သပ်သည်။

မြတ်လေး အသံထွက်မပြောနိုင်သည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ အနိုင်ကျင့်နေခြင်းမည်၏။

“ အင်း…..ဒါနဲ့ ခွန် မြတ်လေးကို ပြန်ပို့ပေးခဲ့တယ်မလား”

“ အစ်ကိုရေ။ အစ်ကို့သူငယ်ချင်းက ပြန်ပို့ရုံတင်မက တစ်ကိုယ်လုံးကို အပိုင်သိမ်းသွားတာ” ဟု မြတ်လေးပြောပစ်လိုက်ချင်သည်။

အခုလေး လီးချောင်းကြီးနဲ့ မြတ်လေးမျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို ထိတွေ့နေရင်း သူ့လီးကြီးက မာတောက်လာ၏။

သို့သော်…

“ အင်း……ခွန်က ပြန်ပို့ပြီး ပြန်သွားတာကြာပြီ…အစ်ကိုရဲ့။ မနက်ဖြန်ဆို ပြန်ပြီတဲ့။ အစ်ကို့ကိုပါ နှုတ်ဆက်တယ်လို့ ပြောခဲ့ပေးအုံးတဲ့………အု….အု”

မြတ်လေး ဖုန်းပြောနေသည့် ပါးစပ်ထဲ လီးကို ထည့်သွင်းလိုက်၏။ မြတ်လေး အာစေးမိနေသလို ဘာမှ မပြောနိုင်။ တဖက်က နန္ဒက ဘာတွေဖြစ်နေမှန်းလုံးဝမသိ။

“ အေးကွာ….ခွန်ကို နောက်ကြုံမှပဲ ကျေးဇူးတင်စကားပြောတော့မယ်။ ဒီကောင်ဆေးရုံမြန်မြန်ပို့ပေးလို့ အစ်ကို မြန်မြန်သက်သာသွားတာ။ ဒါဆို ဒါပဲနော် မြတ်လေး….အိပ်တော့နော်….Bye”

“ အင်း….အု……အု”

မြတ်လေးက မိမိပါးစပ်ထဲ လီးချောင်းရှည်ကြီးနှင့် အဆို့ခံထားရတော့သေသေချာချာ https://www.instagram.com/reel/CzK4OGTvAds/?igshid=MzRlODBiNWFlZA== ပြန်မပြောလိုက်နိုင်။

တစ်ဖက်က ဖုန်းချသွားပြီ သေချာသွားကာမှ လီးကို ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ခွန်၏ ထွားကြိုင်းသော လီးချောင်းရှည်ကြီးက တံတွေးတွေနှင့် စိုရွှဲလက်ပြောင်နေသည်။

“ မောင်…..ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ…..ဒီမှာဖုန်းပြောနေတာကို”

မြတ်လေးက ခွန်ကိုမော့ကြည့်ပြီး မာန်မဲ၏။

“ ကြည့်ရင်း…ကြည့်ရင်း…အရမ်းချစ်လာလို့ပါ..မိန်းမရယ်…..စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်…..နော်”

“ တကတည်း…..မတော်တဆ မောင့်သူငယ်ချင်း သတိထားမိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲမောင်ရဲ့”

“ မသိပါဘူးကွာ….ဒီကောင်ကြီး…ဒီလောက် အကင်းပါးမနေဘူး”

ခွန် ပြောလည်းပြောချင်စရာ။ မိန်းမဖြစ်သူက ပါးစပ်ထဲ လီးနဲ့ အဆို့ခံနေရသည်ကို ဆေးရုံက နန္ဒလုံးဝမရိပ်မိ။ မြတ်လေးက အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ပြန်ပြောနေတာပဲဟု တွေးနေမိသည်။

“ ကိုယ် မနက်ဖြန်ပြန်ရင် နောက်တစ်ခါ ဘယ်ချိန်ထပ်တွေ့ကြမလဲ”

“ မောင်နော်…စိတ်ထဲ ဒါကြီးပဲတွေးနေ သိလား”

“ ပြောကွာ…..ကိုယ်တို့ဘယ်နေ့ပြန်တွေ့ကြမလဲ….မိန်းမတွေ့ချင်တဲ့ရက်ကိုသာ ရွေးလိုက်။ ကိုယ် ရန်ကုန်ပြန်ဆင်းလာခဲ့မယ်။ ဒီတစ်ခေါက်က ဟိုတယ်မှာ ကိုယ်တို့လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ကြမလား”

“ ကောင်းသား….မောင်က ဟိုတယ်ရွေးလိုက်…မြတ်လေးက ရက်ရွေးပေးပြီး ပြန်ပြောပေးမယ်လေ”

“ အင်း……အခုတော့ ကိုယ်ဟာကြီးမရတော့ဘူး…မိန်းမက ချော့ပေး”

ခွန်က လီးချောင်းကြီးတစ်ရမ်းရမ်းနှင့် မြတ်လေးမျက်နှာဆီ တိုးကပ်လာပြန်သည်။

“ အင်း….တွေ့မယ်……လာခဲ့”

“ အု….အု….အင့်…..ဟင့်……ဟင့်….အု..အု….အု…….အု”

“ ကောင်းတယ်ကွာ…မိန်းမရာ…….ကောင်းတယ်ကွာ……အ….ဟ….ဟား…ဟား…..ဟား”

မြတ်လေး ခွန်လီးချောင်းကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ပြွတ်ခနဲ့ ငုံချလိုက်သည်။ ပါးလေးတွေ ခွက်သည်အထိ ချစ်ရသောခွန်ကို ပြုစုရှာသည်။ သုတ်ရည်တွေ၊ မိမိ၏ စောက်ရည်တွေနဲ့ ဗလပွ ပေကျံနေပေမဲ့ မရွံရှာအား။

ထိုအရာတွေကပင် စိတ်ကို ကိုနိုးကြွစေသလို။ ခွန်၏ မှိုပွင့်ကြီးလို ကားထွက်နေသည့် ဒစ်ထိပ်ဖူးကိုလေးကို လျှာလေးနှင့် ကလိ၏။

“ အား…ဟား….ဟား…….ဟား…..ဟား…..ဟား”

လျှာအစွမ်းကြောင့် သုတ်ရည်ကြည်တွေ စိမ့်စပြုနေလေပြီ။ ထိပ်ဖူရနဲ့ အချောင်းစပ်ကြားက အကြားလေးကို လျှာနဲ့ တို့ကာထိကာလျက်၏။

“ ပလပ်….ပလပ်….ပြတ်…….ပြတ်….ပလပ်….ပလပ်….အ….အ…အင့်….အင့်”

မြတ်လေးလျှာအစွမ်းကြောင့် ခွန် ဒူးတွေညွတ်ခွေမတတ်။ မြတ်လေးလက်တွေကြား အမွှေးလိမ်လိမ်ကောက်ကောက်ကြမ်းကြမ်းတွေ ပေါက်နေသည့် ခွန် ကပ်ပါယ်အိတ်ကိုပါ ပွတ်သပ်၏။

နှုတ်ခမ်းတွေက ထိုကပ်ပါယ်အိတ်တွေပါ နမ်း၏။ လက်ကလည်း ဂွင်းထုပေးနေသည်။ လီးချောင်းကြီးက ပိုပိုကြီးလာသဖြင့် မြတ်လေး လက်တစ်ဆုပ်စာမက။ နီရဲမည်းပြောင်းတင်းလျက်။

ခွန်က မြတ်လေး အခုလိုလုပ်တတ်သွားမှန်းမသိလိုက်ပေ။ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့ အမျိုးသမီးက ကိုယ့်လီးကို မရွံမရှာ၊ စိတ်ပါလက်ပါ စုတ်ပေးလျက်ပေးသည်ကို မကြည်နူးသည့် ယောကျ်ားဆိုတာ မရှိ။

မြတ်လေး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးအိအိထဲ လီးချောင်းကြီးက ဝင်ချည်ထွက်ချည်။ မြတ်လေးတစ်ယောက်တည်း အချောင်းကိုစုပ်လိုက်၊ ဝှေးစေ့နှစ်လုံးကို ငုံလိုက်၊ လက်ဖဝါးနုနုနဲ့ ဂွင်းထုပေးလိုက်နှင့် ဗျာများနေရှာသည်။ ခွန် လီးမွှေးကြီးတွေက မြတ်လေးပါးစပ်ထဲ တစ်ချက်တစ်ချက်ဝင်မိသေးသည်။

“ အား…ဟား…..ဟား…..ဟား…..ကိုယ်ပြီးတော့မယ်………မြတ်လေးမလုပ်နဲ့တော့…ကိုယ့်ဖာသာဂွင်းထုလိုက်မယ်လေ”

စိတ်ပါလက်ပါဇောသန်နေသည့် မြတ်လေးက ခွန် စကားကို လက်မခံ။ လီးချောင်းတစ်ခုလုံးလည်း တင်းမာပြီးပေါက်ကွဲမတတ်ဖြစ်နေပြီ။

“ အား…ဟား……ဟား……ဟား……အား…..အား…အား”

မြတ်လေး အာခေါင်တွင်းသို့ ရောက်ရှိနေသည့် လီးတစ်ချောင်လုံးလည်း ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းဖြစ်သွားသည့် သာယာဆိမ့်သက်သည့် ခံစားချက်က ခွန် တစ်ကိုယ်လုံးသို့ ပြန့်နှံသွားသည်။ ခွန်ခြေဖျားလေးတွေကိုပါ ကောက်ကွေးမိသည်အဖြစ်။

ခါးကို တွန့်ကာ၊ တွန့်ကာနှင့် လက်ကျန်သုတ်ရည်တွေကို ပန်းထွက်သည်။ မြတ်လေးက ပါးစပ်ထဲလီးငုံလျက်သားနှင့် ထွက်ရှိလာသည့် သုတ်ရည်အရသာကို ခံစားမိလိုက်သည်။

ငန်ကျိကျိနှင့်။

“ အား…..ဟား…..ဟား……မိန်းမ ထွေးထုတ်လိုက်ပါလား”

မြတ်လေး ခေါင်းခါပြ၏။ တစ်စတစ်စထွက်ရှိလာသည့် သုတ်ရည်တွေအကုန်လုံးမျိုချပစ်လိုက်သည်။ ခွန်လည်း မိမိသုတ်ရည်တွေကို မက်မက်စက်စက် မျိုချနေသည့် မြတ်လေးကိုကြည့်ပြီး အသနားပိုမိသည်။

“ ပလပ်…..ပလပ်……ပလပ်……ပြတ်….ပြတ်….ပလပ်…..ပလပ်”

“ မောင်….ကောင်းရဲ့လား”

လီးချောင်းဆီက ထွက်ရှိနေသည့် တစ်စက်မကျန်မျိုချပြီးနောက် မြတ်လေးက မော့ကြည့်ပြီးမေးရှာသည်။ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းကနေ သုတ်ရည်အချို့ပေကျံနေသည့် မြတ်လေးက ဘယ်လိုဆွဲဆောင်မှုရှိမှန်းမသိ ရှိလှ၏။

“ မိန်းမ …ကိုယ့်ဟာ မရွံဘူးလား”

“ မရွံပါဘူး….ကိုယ်ချစ်တဲ့သူဆီကပဲဟာ….ဘာလို့ရွံရမှာတုန်း”

ခွန် ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး ရင်ထဲရှိသောစကားတွေကို ဖွင့်ဟ၏။

“ မိန်းမရယ်……အရမ်းချစ်တယ်ကွာ….ကိုယ် ရန်ကုန်ကနေ မပြန်ချင်အောင်လုပ်နေတာပဲ”

“ ဒါက ခဏက ဖုန်းပြောတုံးက သောင်းကျန်းထားလို့ ပြန်ကလဲ့စားချေတာ”

“ အဲလိုသာ ကလဲ့စားချေတာမျိုးကတော့ ချေပါဗျ…..ချေပါ….ဒီလိုမျိုးဆို ကပြီးတောင် အချေခံလိုက်မယ်”

“ ပလပ်…..ပလပ်……ပြွတ်……ပြွတ်…..မွ…….မွ…….ပြတ်….ပြွတ်”

သုတ်ရည်ပေကျံနေသည့် မြတ်လေးနှုတ်ခမ်းကို တမြတ်တနိုးနမ်းရှိုက်ပစ်လိုက်သည်။ ခွန်လည်း အခုမှ ကိုယ့်သုတ်ရည်အရသာကို ကိုယ်ပြန်သိသည်။ အခုတော့ နှစ်ယောက်သားကြား ဘာသိုဝှက်ထားခြင်းမှ မရှိပြီ။

အရှက်ကုန်။ မီးကုန်ယမ်းကုန် ချစ်ကြပြီးနောက် တစ်ယောက်စိတ်ကို တစ်ယောက်နားလည်သွားခြင်းမျိုး။ ကာမဆန္ဒနောက် အချစ်စိတ်က လိုက်ပါလာခြင်းလား။ အချစ်စိတ်အရင်တည်ရှိပြီးမှသာ ကာမဆန္ဒက နောက်မှလိုက်ပါတာလား။

အခုတော့လည်း တစ်ယောက်၏ ပိုင်ဆိုင်သမျှ အသွေးအသားအလုံးစုံအား ချစ်ရသူထံဆီတစ်ပါးမျှမကျန် အပ်နှံထားလိုက်တော့ပါသည်။

..............................................................................

အခန်း (၄၃)

၂၀၂၃၊ ဇန်နဝါရီလ၊ တနင်္ဂနွေနေ့

“ အစ်ကိုရေ…မြတ်လေးသွားပြီနော်”

“ အေး…အေး”

“ ဒီနေ့ အပြန်နည်းနည်းနောက်ကျချင် နောက်ကျမယ်သိလား။ Gym ကအပြန် သင်ဇာတို့နှင့် ချိန်းထားတာလေးရှိလို့”

“ ဟုတ်လား…အင်း……အရမ်းကြီးတော့နောက်မကျစေနဲ့နော်”

“ အင်း….ဒါဆို..သွားပြီနော်”

တက်ကြွလန်းဆန်းသည့်အသွင်ဖြင့် မြတ်လေးက ကားကို ကိုယ်တိုင်မောင်းကာထွက်သွားလိုက်သည်။ ပျော်ရွှင်ပုံပေါက်နေသည့် မိန်းမဖြစ်သူမြတ်လေးကိုကြည့်ပြီး နန္ဒပါ စိတ်ချမ်းမြေ့ရသည်။ သူလည်း မြတ်လေးနဲ့ မရှေးမနှောင်မှာပင် ရတနာဆိုင်သို့ထွက်သွားလိုက်သည်။

နန္ဒဆေးရုံဆင်းကတည်းက မြတ်လေး သူမကို ကားတစ်စီးဝယ်ပေးရန်ပြော၏။ အကြောင်းပြချက်က Gym တွင် Zumba class တက်ရန်ဆိုသည့်အကြောင်းဖြစ်သည်။ မြတ်လေးက နန္ဒကိုပါ ကျန်းမာရေးလိုက်စားရန် တဖွဖွတိုက်တွန်းသည်။ နန္ဒက အစကတည်းက လှုပ်လှုပ်ရှားရှားနေရသည်ကို သိပ်မကြိုက်လှ။ ဒါကြောင့် လူက တဖြည်းဖြည်းဝတလာခြင်းဖြစ်သည်။

အရက်ကြောင့် အစာအိမ်နှင့် မုန့်ချိုအိတ်အပြင်းအထန်ယောင်ပြီး ဆေးရုံတက်ရကတည်း ဆရာဝန်က အရက်ဖြတ်ရန် မှာကြားလိုက်သော်လည်း လုံးလုံးလျားလျားတော့ ယတိပြတ်မဖြတ်နိုင်သေး။ ရံဖန်ရံခါတော့ သောက်မိသေးသည်။ မြတ်လေးကတော့ လျော့သောက်ရန် ပြောပြောနေရှာသည်။

မြတ်လေးကတော့ အပတ်စဉ် စနေနေ့နှင့် တနင်္ဂနွေနေ့တိုင်း အိမ်မှာသိပ်မရှိ။ ရတနာဆိုင်ကလည်း အရင်ကတည်းက ထိုရက်တွေဆို နေ့တဝက်ပဲဖွင့်တော့ မြတ်လေးရှိနေစရာမလိုလှ။ မနက်(၉)နာရီလောက်ထွက်သွားလျှင် ညနေ(၃)နာရီလောက်မှ ပြန်လာသည်။

တချို့ရက်တွေတောင် အိမ်ပြန်နောက်ကျပြီး ည(၇)နာရီလောက်မှ ပြန်ရောက်သည့်အခါမျိုးလည်းရှိသည်။ နန္ဒကတော့ မိန်းမဖြစ်သူ အခုတလော ပိုကျန်းမာသန်စွမ်းလာသည့်ပုံစံမျိုးပေါက်လာသဖြင့် လုပ်ချင်တာလုပ်ပါစေဟု သဘောပိုက်ထားလေတော့သည်။

ခွန်နဲ့ အိပ်ခိုင်းပြီးသည့်တိုင်အောင် ကလေးကလည်းမရ။ မရရင်လည်း နေပါစေတော့ဟုပင် နန္ဒစိတ်လျော့ထားလိုက်သည်။ တချို့အရာတွေကို ကိုယ်လုပ်ယူပြုပြင်၍မရနိုင်သည့်အခါ ကျေကျေနပ်နပ် လက်သင့်ခံရုံသာ ရှိတော့မည်။ ဆိုင်မှ လူပါးနေတုန်း ဧည့်သည့်တစ်ယောက်ဝင်လာ၏။

“ ကိုနန္ဒ……မတွေ့ရတာ ကြာပြီနော်”

နှုတ်ဆက်သံကြားသဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဝတ်ကောင်းစားလှနှင့် အမျိုးသမီးတစ်ဦး။

“ ဟင်…..မသင်ဇာပါလား။ မတွေ့ရတာကြာပြီပဲ….အဆင်ပြေတယ်မလား”

“ ဒီလိုပါပဲ…..ခေတ်ကာလကြီးက မကောင်းတော့ အဆင်ပြေသလိုပေါ့ရှင်”

“ သူဌေးတွေက စငြီးပြတော့ ကျနော်တို့က ဘယ်လိုနေရမှာတုန်း မသင်ဇာရယ်”

မြတ်လေး၏ သူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက် “သင်ဇာမင်း” ဖြစ်နေသည်။

“ အခုပစ္စည်းလာကြည့်တာလား……မသင်ဇာ”

“ အင်း….ဒီဖက်ကို ကိစ္စလေးတစ်ခုလေးရှိတုန်း မတွေ့တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ကောင်မစုတ် မြတ်လေးကို လာတွေ့တာ”

နန္ဒ တစ်ချက်ကြောင်သွားသည်။ မနက်က မြတ်လေးပြောခဲ့သည့်စကားအရတော့ သင်ဇာတို့နှင့်တွေ့မည်ဆိုလား။ ဘာများလွဲနေပါလိမ့်။

“ မြတ်လေးက ဒီနေ့ဆို ဆိုင်မလာဘူး မသင်ဇာရဲ့။ Gym သွားတယ်”

“ ဟယ်….ကောင်မစုတ်……မပြောဘူး..ကြည့်စမ်း”

မြတ်လေးကို စကားနာထိုးနေသည့် သင်ဇာကိုကြည့်ပြီး နန္ဒ ထူးဆန်းလာသလိုခံစားရသည်။ နေပါအုံး။ မြတ်လေးက ဟိုတလော အိမ်ပြန်တော်တော်နောက်ကျသည့်ရက်က သင်ဇာတို့နှင့် တွေ့နေလို့ဆိုပြီး ပြောထားတာပါ။

အခုမှ သင်ဇာက ဘာမှမသိသည့်ပုံစံမျိုး လုပ်နေပါလား။

“ မြတ်လေးကတော့ မသင်ဇာတို့အကြောင်း တစ်ခါတစ်လေ ပြောပြရှာပါတယ်….ဒါနဲ့ မသင်ဇာနဲ့ မြတ်လေးတို့က မဆုံဖြစ်တာ ကြာပြီပေါ့”

“ အင်း…….ကျမတို့ ဖုန်းနဲ့တော့ အဆက်အသွယ်အမြဲရှိပေမဲ့ လူချင်းမဆုံရတာ ဘယ်နှစ်လလောက်ကြာပြီလဲ….အင်း….(၄)၊(၅)လလောက်တောင် ရှိမလားပဲ။ ဒါကြောင့် လမ်းကြုံတုန်း ဒီကို ဝင်လာလိုက်တာ”

အားပါးတရပြောနေသည့် သင်ဇာစကားသံတွေကိုကြားပြီး နန္ဒစိတ်ရှုပ်ထွေးလာသည်။

ဘာတွေလဲ။ ဘယ်သူက လွဲနေတာလဲ။ သင်ဇာကိုကြည့်ရတာ ရိုးရိုးသားသားပုံပါပဲ။ မဟုတ်မှလွဲရော…မြတ်လေး လိမ်ထားတာလား။ နေပါအုံး။ ဘာကိစ္စနဲ့ လိမ်တာတုံး။ ငါတို့(၂)ယောက်ကြား လျှို့ဝှက်ထားသည့်ကိစ္စဆိုတာ မရှိသလောက်ပဲကို။

“ ကိုနန္ဒ….ကိုနန္ဒ”

သင်ဇာခေါ်နေသည်ကို နန္ဒမကြားနိုင်တော့။ သံသယစိတ်တစ်ခု အစပျိုးမိသွားတော့ ရင်ထဲပူလောင်လာသည်။

“ ကိုနန္ဒ…….အခု ဘာဒီဇိုင်းအသစ်တွေရောက်လဲ”

သင်ဇာ ထပ်ခေါ်လိုက်မှ စိတ်တွေက အခုလက်ရှိပစ္စပ္ပုန်ဆီပြန်လည်ရောက်ရှိလာ၏။

“ ဪ….အင်း…..ဘာပြောလိုက်တာလဲ…မသင်ဇာ”

“ ဒီဇိုင်းအသစ်တွေ ပြပေးပါဦး”

“ အင်း……ဟုတ်ကဲ့…….ဟုတ်ကဲ့….ဘာလေးလဲ”

“ ဟိုဟာ…..အင်း…..ဒါလေး…ဒါလေးပြပေး”

သင်ဇာ ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်ကြည့်ပြီးနောက် သိန်း(၈၀)တန် ပတ္တမြားလက်စွပ်တစ်ကွင်း ဝယ်ပြီး ပြန်ထွက်သွား၏။ သင်ဇာ ထွက်သွားပြီးယောက်ယက်ခက်ကာ ကျန်နေသူက နန္ဒ။ မြတ်လေးက သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တွေ့လို့နောက်ကျနေတာလို့လည်းပြောတယ်။

တကယ်ကလည်း အခုမတွေ့နေဘူး။ ဒါဆို မြတ်လေးက အိမ်ကနေထွက်ပြီး ဘာလုပ်နေတာလဲ။ ဟင်….။ ဖဲများရိုက်နေတာလား။ မြတ်လေးကြည့်ရတာ ဖဲတွေကို စိတ်ဝင်စားမဲ့ပုံလည်း မပေါက်ပါဘူး။

နေပါအုံး….နေပါအုံး။ မြတ်လေးက ငါမသိအောင် ဘာတွေမေားလုပ်နေတာလဲ။ တွေးရင်း တွေးရင်း မြတ်လေး၏ လုပ်ရပ်တွေက နန္ဒအတွက် ပဟေဠိသဖွယ် ဖြစ်လာ၏။

ပြီးမှပဲ သေချာမေးကြည့်တော့မယ်။

ပုံမှန် အိမ်ရောက်ရင် နန္ဒက မိန်းမဖြစ်သူ မြတ်လေးဘယ်ကိုသွား၊ ဘယ်ကိုလာလဲဟု စပ်စပ်စုစုမနိုင်ပေမဲ့ အခုကျ ဘာတွေဖြစ်နေလဲဆိုတာ သေချာသိချင်လာပြန်သည်။

ဒီနေ့လည်း မြတ်လေး အိမ်ပြန်နောက်ကျသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်ချိန် ည(၆)နာရီကျော်ပြီ။ မြတ်လေးကတော့ အိမ်ထဲသို့ ခပ်တည်တည်ဝင်လာ၏။ နန္ဒက ဆီး၍ မေး၏။

“ မြတ်လေး….ဒီနေ့လည်း နည်းနည်းနောက်ကျတယ်နော်”

“ အစ်ကိုကလည်း မနက်က ပြောခဲ့တယ်လေ…သင်ဇာတို့နဲ့ တွေ့မလို့ နောက်ကျမယ်လို့ ပြောထားတာကို”

နန္ဒ၏ သံသယစိတ်တွေက ထိန်းမရတော့ပြီ။

“ အင်း…ဟုတ်သားပဲ…အစ်ကိုမေ့နေတာ။ လာလေ ထမင်းစားရအောင်”

“ မစားတော့ဘူး..အစ်ကို….တစ်ခါတည်းစားလာပြီးပြီ….အခု ပင်ပန်းလို့ အဝတ်လဲပြီးရင် အိပ်တော့မှာ”

“ ရေချိုးလိုက်လေ”

“ ရေချိုးလာတယ်….Gym မှာ ချိုးလာပြီးပြီ”

“ ဪ…အေး…အေး….ဒါဆိုလည်း နားလိုက်အုံး”

စကားလုံးတွေက စိတ်ထဲမှာ စီရီထားသော်ငြား အပြင်သို့ ဖွင့်အံမကျလာ။ ဘယ်ဟာကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဘာသက်သေနဲ့ မေးရပါလဲ။ တစ်ခုခုတော့ သက်သေရှာမှဖြစ်မည်။ ထုံးစံအတိုင်း တစ်အိမ်လုံးက တိတ်ဆိတ်လျက်။

နန္ဒ ဆိုင်က စာရင်းလက်ကျန်တွေပြီးအောင်လုပ်ပြီး အခန်းထဲဝင်လာတော့ ညဉ့်နက်နေပြီ။ မြတ်လေးကတော့ အိပ်မောကျလျက်။ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်လို့ ကျန်းမာနေတာလား။ ပါးသွေးတွေ ရဲတက်နေကာ အနည်းငယ် ပိုပြည့်လာသလို။

ဝတ်ထားသည်က ညအိပ်ဂါဝန်ကြီးနဲ့။ တစ်ခမ်းစောင်းလှဲကာ အိပ်ပျော်နေသည့် မြတ်လေးအလှက ရမ္မက်သွေးကြွချင်စရာ။ လက်တစ်လုံးကြိုးလေးမျှသာရင်ပြတ်ဂါဝန်ဆိုတော့ ရင်သားနှစ်မြွှာက မို့မောက်လျှံတက်နေသည်။

နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေတော့ အဝတ်အစားတွေက ကပိုကယိုဖြစ်နေလေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေး မပေါ်ရုံတမယ် ဟိုက်ကျနေ၏။ အောက်မှာလည်း ထိုနည်းတူစွာ။ ဒူးဖုံးကျော်ကျော်ရှည်မည့် အနေအထားကနေ လန်တက်ကာ ဖင်ဖုံးရုံမျှသာ။

မြတ်လေးက အခုတလော ပိုပိုကိတ်လာသလို။ ဆေးရုံဆင်းပြီးကတည်းက မိန်းမဖြစ်သူနှင့် အေးဆေးမချစ်ရသည်မှာ ကြာပြီ။ ထုံးစံအတိုင်း မြတ်လေးနောက်ကနေ ဝင်လှဲလိုက်ကာ ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ပစ်လိုက်သည်။

“ ဟင့်…..အင့်……အင့်……..အင့်”

ဟုတ်သည်။ နန္ဒအထင် မမှား။ ရင်သားတွေက ပိုကြီးလာသလိုရှိပြီး ဆုပ်နယ်ရသည်မှာ အားရစရာကောင်းလွန်းလှ၏။ လှန်တက်နေသော ဂါဝန်ကို ခါးပေါ်ထိ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ စပ်ပတ်ထဲ လက်နှိုက်မည်အပြု……

“ အစ်ကို…..ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ”

မြတ်လေးနှိုးလာပြီး သူမ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်နေသော နန္ဒအား မေးမြန်းလိုက်သည်။ သူခိုးလူမိသွားသည့် နန္ဒက ဘာပြောလို့ပြောရမှန်းမသိ၊ ကြောင်တောင်တောင်။

“ မြတ်လေးနဲ့ အစ်ကို အတူမနေရတာကြာပြီလေ…..အခုမြတ်လေး တအားလှနေလို့”

“ ဟင့်အင်း..အစ်ကို….နောက်မှ……ဒီနေ့ မြတ်လေး ပင်ပန်းလာလို့ အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ….နောက်မှနော်”

မြတ်လေးက သူမကိုယ်ကို သိမ်းဖယ်ထားသည့် နန္ဒလက်တွေကို ဖယ်ချလိုက်၏။ နန္ဒ ထောင်းခနဲ့ ဒေါသထွက်သွားလေပြီ။ မိန်းမဆိုတာ ယောကျ်ားသားရဲ့ ဆန္ဒကို ဘယ်ချိန်ဖြစ်ဖြစ် ဖြည့်ဆည်းပေးရမည့် တာဝန်ရှိသည် မဟုတ်လား။

“ မြတ်လေးကလည်း……..အစ်ကိုတို့ အတူမနေတာ ကြာပြီကို….တစ်ခါပဲလေ….တစ်ခါလေးပဲ”

“ ဟင့်အင်း……ဟင့်အင်း…….ဒီနေ့ မြတ်လေး စိတ်မပါဘူး အစ်ကိုရယ်…နောက်နေ့မှနော်….အိပ်တော့လေ…ညနက်နေပြီ”

နန္ဒ မြတ်လေးနဲ့ အိမ်ထောင်သက်တမ်းတလျှောက် မလိုးဘဲနေဖို့ ပထမဆုံးအငြင်းခံရခြင်း ဖြစ်သည်။ မြတ်လေးက ကပိုကယိုဖြစ်နေသော အဝတ်အစာရပြန်ပြင်စာ စောငို ခေါင်းလေးပေါ်ရုံထိ ဆွဲခြုံလိုက်တော့သည်။

နန္ဒ က သူ့အလိုကို မလိုက်လျောသဖြင့် ဒေါသလည်း ထွက်သည်။ အခု တောင့်တဆာလောင်မွတ်သိပ်နေသော သွေးသားဆန္ဒက ဆန့်တငင်ငင်။

မြတ်လေးက တကယ်ပင်ပန်းနေဟန်တူသည်။ အခုငြင်း၊ အခုပြန်အိပ်ပျော်သွားလေပြီ။ မအိပ်ပျော်တော့ဘဲ လူးလူးလိမ့်လိမ့် ဖြစ်နေသူက နန္ဒ။ ဟိုဖက်လှည့်၊ ဒီဖက်လှည့် ၊ ပက်လက်၊ မှောက်ခုံ မျိုးစုံလုပ်သော်လည်း အိပ်မပျော်။

ညက တစ်စထက် တစ်စ ပိုပိုနက်လာ၏။ နန္ဒက မနက်က သင်ဇာပြောလိုက်သော စကားတွေကိုလည်း တွေးမိသလို အခု မြတ်လေး၏ ငြင်းဆန်လိုက်သော အပြုအမူပေါ် မကျေနပ်နိုင်။

ဘာလဲ။ ဘာများလဲ။ ဘာတွေများ လွဲနေတာလဲ။ အတွေးပေါ် အတွေးဆင့်ကာ အိပ်မပျော်ခြင်းက ပိုပိုဆိုးလာသည်။ ဘေးက လုံးဝအိပ်ပျော်နေသည့် မြတ်လေးကြောင့်လည်း ဒေါသက ပိုထွက်လာသည်။

အတွေးနဲ့ ရင်ပူနေတုန်းအကြည့်တွေက မြတ်လေးဖက်ခြမ်းက မှန်တင်ခုံပေါ်ရှိ မြတ်လေး iPhone ဆီ ရောက်သွားလေသည်။

လျှို့ဝှက်ထားသည့်အရာတွေက ဘာလဲ။ ငြင်းဆန်ရသည့် အကြောင်းရင်းက ဘာလဲ

နန္ဒ ကုတင်ပေါ်ကနေ ဆင်ရကာ မြတ်လေး phone ကို ယူလိုက်သည်။ လက်ထဲဖုန်းကိုင်ပြီး ဖုန်းဖွင့်သင့် မဖွင့်သင့်အတွေးတွေက အားပြိုင်လာပြန်သည်။ နန္ဒနှင့် မြတ်လေးက အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက တစ်ယောက်၏ privacy ကို ကျန်တစ်ယောက်က လေးစားသည့်အလေ့အကျင့်ရှိသည်။

Social media password တောင်းပြီး ကိုယ့်အဖော် ခြေလှမ်းပျက်မပျက်စောင့်ကြည့်နေတာမျိုး ဘယ်သောအခါမှမလုပ်။

အခုတော့ ဤစည်းကိုလည်း မစောင့်ထိန်းနိုင်တော့ပြီ။ နန္ဒစိတ်ထဲကနေ တစ်ခုခုက ဖွင့်လိုက်တော့၊ ဖွင့်လိုက်တော့ဟု တိုက်တွန်းလျက်ရှိသည်။

ဖုန်းဖွင့်လိုက်တော့ ဖုန်းက မပွင့်။ Password ခံထားသည်။ နန္ဒ ဘာpassword မှန်းမသိ။ မြတ်လေးမွေးနေ့ရိုက်ကြည့်သည်၊ မပွင့်။ စိတ်ထဲထင်သမျှ ရိုက်ကြည့်သည်၊ မပွင့်။ ဒီအတိုင်း လျှောက်ရိုက်နေပါကဖုန်း lock ကျသွားတော့မယ်။ မဖြစ်ချေ။

နန္ဒ မြတ်လေးခြုံထားသည့်စောင်ကို ဆွဲချလိုက်သည်။ ကွေးကွေးလေးအိပ်ပျော်နေသည့် မြတ်လေးညာဖက်လက်ကို အသာလေးကိုင်လိုက်၏။ မြတ်လေးနိုးသွားမှာကိုလည်း စိုးရိမ်သည်။ အကယ်လို့များ မြတ်လေးနိုးသွားပါက သူမှာ ပြစရာအကြောင်းပြချက် မရှိ။

မြတ်လေး လက်မနဲ့ ဖုန်းနှင့် ကပ်ကြည့်သည်၊ မပွင့်။ နောက်ဆုံးအနေနှင့် ဒီတခေါင်လေး ထပ်ကြိုးစားကြည့်လိုက်မဉ်။ ဒီတစ်ခေါက်မှ မပွင့်ရင်လည်း မကြည့်တော့ပြီ။

မြတ်လေးလက်ညှိုးနှင့် ထပ်ကပ်ကြည့်သည်။

အား…..။

ဖုန်းပွင့်သွားချေပြီ။ နန္ဒ မြတ်လေးနိုးသွားပြီလားဟု ထပ်ကြည့်ရသည်။ ပွင့်သွားသည့် မြတ်လေးဖုန်းကို ယူကာ သန့်စင်ခန်းဆီ သွားလိုက်ပြီး လော့ချ် ချလိုက်သည်။

ဟူး…..တော်ပါသေးရဲ့။

အခုမှ လုံခြုံသွားသလိုနှယ်။ မြတ်လေး၏ messenger ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ တွေ့လိုက်သည်က အပေါ်(၃)၊(၄)ခုတွင် ပစ္စည်းမှာထားသည်များ။

လက်ကိုင်အိတ်တွေ၊ အဝတ်အစားတွေ မှာထားသည်။ အောက်ကို တစ်ချက်ဆွဲကြည့်လိုက်တော့။ နှင်းပန်းဝါ profile picture ပုံနှင့် နာမည်က “မောင်”။ စိတ်ထဲ မသိုးမသန့်ဖြစ်သွားသလို။

နန္ဒ စိတ်ထဲ ထူးဆန်းသလို ခံစားရလိုက်သဖြင့် ထို conversation တွေကြည့်ရင် နှိပ်ချလိုက်သည်။

“ အား”

ဘာတွေလဲ။

..............................................................................................

အခန်း (၄၄)

Chat box က စကားအသွားအလာတွေက အလွန်အမင်း ပွင့်လင်းလွန်းလှသည်။ မြတ်လေး မိမိနောက်ကွယ် နောက်မီးလင်းချေပြီ။

နေပါအုံး။ ဒီ “မောင်” ဆိုသော နာမ်စားက ဘယ်သူလဲ။ စကားအသွားအလာတွေအရ အခုထိမရိပ်မိသေး။  အောက်ကို မြန်မြန် ဆွဲချကာ ဘယ်သူလဲဟု သိချင်စိတ်ပြင်းပြလာရသည်။ ထိုစဉ် ဓာတ်ပုံတစ်ပုံတွေလိုက်ရသည်။

ဟင်။

ခွန်။

ခွန်ပါလား။

ခွန်နဲ့ မြတ်လေး ကုတင်ပေါ်မှာ ဖက်ပြီး selfie ရိုက်ထားသည်ကို မောင် ဆိုသော account ပိုင်ရှင်မှ ပို့ပေးထားခြင်းဖြစ်သည်။

အား။

ကြည့်ရင်း နန္ဒ နားထင်သွေးတွေ ဆောက်တက်လာ၏။ နှလုံးခုန်သံ အရမ်းမြန်နေသည်ကို နားဘေးမှ လာတီးနေသလို တဒုတ်ဒုတ်နှင့် ကြားနေရသည်။ အသက်ရှူသံတွေလည်း ပိုမြန်လာသည်။

အောက်ရောက်လာလေ စကားတွေက ပိုပက်စက်လာလေ။ ချစ်သူရည်းစား၊ လင်မယားကြားပြောတတ်တဲ့ အညှီအဟောက်စကားများနှင့်။

Video file တွေပါ ပါလာသည်။ နန္ဒ မနှိပ်ရဲသေး။ ဘာလုပ်၊ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိတော့။ ဖုန်းဆီက ဓာတ်ပုံတွေ၊ chat ထားသည့် စကားအပြောအဆို၊ video တွေကို နန္ဒ မခံစားနိုင်တော့။

ခဏလေး။

အသက်ကို ဝဝရှူကာ စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင်လုပ်ရမည်။ ဝင်လေထွက်လေကို ဝဝပြင်းပြင်းလေး (၁၅)ခါလောက်လုပ်လိုက်တော့ စိတ်က အနည်းငယ်ငြိမ်သွားသည်။

သို့သော် အလုံးစုံငြိမ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ပါ။

မိန်းမနဲ့ သူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက် ကိုယ့်နောက်ကွယ်မှ ဖောက်ပြန်နေကြသည်ကို အခုမှ ရိပ်မိရသည့်အဖြစ်ကို ဘယ်ယောကျ်ားက တည်ငြိမ်နိုင်မှာလဲ။

လူတကာက ကိုယ့်ကို နွား လို့ လက်ညှိုးဝိုင်းထိုးကြတော့မှာလား။ ငါက လှည်းကျိုးထမ်းနေသည့်ကောင်လား။ ရှေ့ဆက်ဘာတွေဖြစ်လာနိုင်မှာလဲ။

နန္ဒအတွေးတွေနှင့် ရင်ထဲ ဗလောင်ဆူလျက်ရှိ၏။

နေပါအုံး။

ဘယ်ကနေ ဘယ်လိုစဖြစ်ကြတာလဲ။

ခွန်နှင့် မြတ်လေးကို မိမိကပင် ဦးဆောင်ပြီး အိပ်ခိုင်းထားကြပေမဲ့ ဒါက ဘာတွယ်ငြိမှုမပါရ၊ No strings attached ဟု ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောခဲ့ပြီးသားပင်။

အခုမှ ဘာလို့ အခုထိ ဒီကိစ္စက လာရှုပ်၊ လာနွယ်နေရတာလဲ။ ဘာအချိန်ကို စဖြစ်လဲ။ နန္ဒ စိတ်အေးအေးထားကာ အဖြစ်အပျက်အစကို ပြန်လှည့်ကြည့်ရမည်ဟု တွေးလိုက်သည်။

ထို့နောက် မြတ်လေးနှင့် မောင် ဟု နာမ်စားသုံးထားသည့် ခွန်နှင့် စပြောသည့်ဟိုးအပေါ်ဆုံးကို ပြန်လှန်ကြည့်လိုက်သည်။

....................................

“၂၀၂၂၊ အောက်တိုဘာလ”

ဒီအချိန်က သူဆေးရုံတက်နေသည့် အချိန်မဟုတ်လား။ ဒီအချိန်ကတည်းက သူတို့နှစ်ယောက် ချစ်ကြောင်း၊ လွမ်းကြောင်း စပြောဆိုနေကြတာပဲ။

ဒီအောက်တိုဘာကစပြီး အခုထိ တောက်လျှောက်ပါလား။ အဟက လွမ်းကြောင်း၊ ချစ်ကြောင်းမျှသာ။ နောက်ကျ ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေပါ ပါလာသည်။

မြတ်လေးနှင့် ခွန်ပြောသည့်စကားတွေကို ခိုးဖတ်ရင်း နန္ဒ ရင်တွေလည်း ခုန်လာသလို၊ အောက်က လီးကြီးကလည်း တင်းမာလာသည်။

“ မိန်းမ နို့လေးတွေကို လွမ်းတယ်…..စုပ်ချင်တယ်”

“ မောင့်ကို လွမ်းတယ်”

“ ကိုယ် အရမ်းလွမ်းနေပြီ….မရတော့ဘူး”

“ မြတ်လေးရော…….ဒီစနေနေ့ရောက်ဖို့ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး”

ဒါဆို မြတ်လေးက သူငယ်ချင်းတွေနှင့် Gathering လုပ်နေသည်၊ Gym သွားသည်ဟု ပြောနေတာတွေက အမှန်မဟုတ်ဘူးပေါ့။

အကြောင်းပြချက် ကောင်းကောင်းယူပြီး နောက်မီးလင်းနေတာမျိုးလား။ အစက ထိုနှစ်ယောက် Hotel မှာ ဆုံကြသည်ထင်သည်။ စကားအသွားအရဆို နောက်ကျ ခွန်က ရန်ကုန်၊ မှော်ဘီဖက်ခြမ်းတွင် အိမ်တစ်လုံးဝယ်လိုက်သည်။

ဒီ အိမ်လေးထဲ အပတ်စဉ်တွေ့ကြပုံပေါ်သည်။ သို့သော် တချို့ချိန် ခွန် အလုပ်များပြီး ရန်ကုန်မပြန်ဖြစ်သောအပတ်တွေလည်း ရှိသည်ထင်သည်။

ထိုကဲ့သို့ချိန်မျိုးဆို စကားအပြောအဆိုတွေက တကယ့် လင်မယားစကားများသာ။ မြတ်လေး ဝတ်လစ်စလစ်အိပ်နေသည်ကို ခိုးရိုက်ထားပြီး မြတ်လေးဆီပို့ကာ

“ ဒီကောင်မလေးကို အရမ်းလွမ်းနေပြီ လုပ်ကြပါအုံး”

မြတ်လေးဆီက

“ ❤️❤️❤️❤️”

Emoji များ။

မြတ်လေးက ခွန်ရင်ခွင်ပေါ် မှေးတင်တုန်း ရိုက်ထားသည့် selfie ပုံများ။ ဖတ်ရင်း ဖတ်ရင်း နန္ဒ အာခေါင်တွေခြောက်လာသည်။ နောက်တစ်ပုံကို မြင်တော့ နန္ဒ မူးမေ့မတတ်။

ထိုပုံက…

မြတ်လေးက ခွန့်လီးကို နမ်းနေသည့် ခွန်က အပေါ်စီးကနေ ရိုက်ပေးထားသည့်ပုံ။

ဘုရား…ဘုရား။

ဒီလောက်တောင် အရှက်မရှိကြတော့ပါလား။ မြတ်လေးက နှုတ်ခမ်းလေးထော်ကာ ခွန်လီးဒစ်ထိပ်ကြီးကို အနမ်းပေးနေသည်က အသက်ဝင်လွန်းလှသည်။

နန္ဒ ဒေါသလည်း ထွက်ရသည်။ ကိုယ်က ကိုယ့်မိန်းမ ရိုးရိုးတန်းတန်း အပြင်သွားသည်ဟု ထင်လိုက်ရတာ။ အဲဒီအချိန်မှာ မြတ်လေးက နောက်ယောကျ်ားလီးကို စုပ်ပေးနေပါလား။ သစ္စာဖောက်ခံရသည့် ခံစားချက်မျိုး။

သို့သော် လူ့စိတ်က ထူးဆန်းလှသည်။

ဒီလောက် မချိတင်ကဲဖြစ်နေသည့်ကြား နန္ဒလီးကြီးက ပေါက်ထွက်မတတ်ထောင်မတ်နေလေသည်။ နန္ဒ အရမ်းတင်းမာနေသဖြင့် ဘောင်းဘီကို အောက်သို့လျှောချကာ လီးကို လွတ်လပ်ခွင့်ပေးလိုက်ပြီ။

အောက်တွင် ပုံတွေအများကြီးပို့ထားသေးသည်။ နန္ဒကြည့်လည်းကြည့်ချင်သည်။ မကြည့်လည်း မကြည့်ရဲ။ အောက်တွင် ဝတ်လစ်စလစ်ပုံတွေ ပွထနေသည်။ တစ်ပုံဆို ခွန်က သူ့လီးထောင်မတ်နေသည်ကို အနီးကပ် ဓာတ်ပုံရိုက်ကာ မြတ်လေးဆီ ပို့ပေးထားသည်။

ခွန့်လီးပုံကိုမြင်တော့ နန္ဒ သိမ်ငယ်သလိုလို၊ ဝမ်းနည်းသလိုလို။ အကြောစိမ်းတွေနှင့် လီးချောင်းကြီးက ထွားကြိုင်းသန်မာလွန်းမေသည်။  နန္ဒ ကိုယ့်ဂွကြားကို ကိုယ်ပြန်ငုံ့ကြည့်တော့ သူ့လီးလေးလည်း သူ့ဟာနှင့်သူ ထောင်မတ်နေရှာသည်။

“ ဒီကောင်လေးလည်း မြတ်လေးကို အရမ်းလွမ်းနေပြီတဲ့။ တွေ့ရင် ချော့ပေးအုံး”

“ ချော့ပေးမယ်….ပျော့ခွေသွားအောင် စုပ်ပစ်မှာ”

“ ကိုယ့်သုတ်ရည်တွေကိုရော….စုပ်မှာလား”

“ မောင့်သုတ်ရည်ကို မြတ်လေး အရမ်းကြိုက်တာ….စိတ်ချ….အကုန်စုပ်ပစ်မှာ…မောင်သာ ခံနိုင်ရည် ရှိပါစေ”

“ ဟား…ဟား….ကြိုက်ပြီကွာ”

“ မြတ်လေး စပ်ပတ်လည်း မောင့်လီးနဲ့ ခံချင်ပြီတဲ့”

“ လိုးမှာ…တွေ့ရင် မိန်းမမျော့နေအောင် လိုးပစ်မှာ”

“ အင်း…ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပေး”

“ စိတ်ချ….မိန်းမစိတ်တိုင်းကျ ယောကျ်ားက လိုးမှာ…မိန်းမ ခံပေးမှာမလား”

“ ခံမှ…ခံမှာ”

“ တစ်နေ့လုံး လီးမချွတ်တမ်းလိုးမယ်ဆိုရင်ရော”

“ ပိုကြိုက်တာပေါ့ မောင်ရယ်…..မောင်သာ လိုးမယ်ဆို ဟောဒီက ခံဖို့ ဆုံဖြတ်ပြီးသား”

“ အား….ဒီအပြောလေးတွေကို ချစ်တာ…လုပ်ကြပါအုံး…တွေ့ဖို့ မစောင့်နိုင်တော့နိုင်ဘူး”

“ မြတ်လေးရော….သိပ်လွမ်းတာပဲ”

နန္ဒ တစ်သက်နဲ့ တစ်ကိုယ် မြတ်လေး ဒီလိုတွေ ပြောတတ်၊ ရေးတတ်မယ်မှန်း မတွေးမိရေးချ မတွေးမိပါ။ ဘာတွေကများ ပြောင်းလဲစေခဲ့တာလား။

ရမ္မက်ကြောင့်လား။

အချစ်ကြောင့်လား။

ခွန်က သူ့လီးပုံတွေပို့တော့ မြတ်လေးလည်း အားကျမခံပြန်ပို့သည်။ အပေါ်ပိုင်း အဝတ်ဗလာနဲ့ ရွှေရင်နှစ်မြွှာကို လက်နှင့်ပွေ့ပိုက်ပင့်တင့်ပြီး မျက်နှာပေးကလည်း တစ်ခုခုလိုအပ်နေသည့်ပုံနှင့် mirror selfie ရိုက်ထားသည်။

“ လှလား”

“ အရမ်းလှတယ်….ဒီနို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုက်ချင်တယ်”

“ ဟင့်အင်း..ကြောက်တယိ”

“ မရဘူး။ ဒီနို့တွေကို စို့ချင်ပြီ”

“ တွေ့ရင် အဝပေးစို့မယ်။ ကြိုက်သလောက်သာ စို့”

“ ဟား…ဟား…မိန်းမရေ…အရမ်းချစ်တယ်”

“ မြတ်လေးရော…..အရမ်းလည်းချစ်တယ်….အရမ်းလည်းလွမ်းနေပြီ”

မြတ်လေးရယ်။

မင်း အနေအထိုင်ပိရိလှချည်လား။

နန္ဒ တစ်စက်မှမရိပ်မိ။ မနက်က သင်ဇာနှင့် မတွေ့ခဲ့ရင် ဒီအတိုင်း ဆက်ယုံမိနေမည့်အဖြစ်။ မိမိနှင့် အိမ်ထောင်သက် သက်တမ်း(၅)နှစ်ကျော်မှာ ထိုကဲ့သို့စကားတွေ ပြောဖို့ရေးဖို့ ဝေးလာဝေးစွ။

ထိုလိုမျိုး Nude pictures တွေဆို မဆိုနဲ့တော့။ အောက်တွင်ဆက်ပြီး ခွန်က video file တစ်ခုပို့ထားသည်။ဖွင့်လိုက်တော့ အသံထွက်လာသဖြင့် အပြင်မှာ အိပ်နေသည့် မြတ်လေးကြားသွားမှာစိုးရသဖြင့်  အသံတိုးလိုက်သည်။ ခွန်က သူဂွင်းထုနေသည့် video file ကို မိမိမိန်းမဖြစ်သူ မြတ်လေးကို ပို့ပေးထားခြင်းဖြစ်၏။

.....................................................................................................................

အခန်း (၄၅)

“ မိန်းမ ကိုအရမ်းလွမ်းနေပြီ”

ခွန်က ကုလားထိုင်တစ်ခုပေါ်ထိုင်ပြီး ဂွင်းထုနေခြင်းဖြစ်၏။ Video ထဲမှာ ပေါ်နေသော ခွန်ပုံစံမျိုး နန္ဒအပြင်မှာ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးခဲ့ပေ။

ခွန်မျက်နှာခပ်ချောချောမှာ ရမ္မက်မီးတွေတောက်လောင်နေသည်။ နန္ဒ ခွန်ဖြစ်နေသည့်ပုံကိုကြည့်ပြီး မျက်နှာပူမိသည်။

“ အ…..အ…..အာ….အ…..ဟား….ဟား………ဟား”

ခွန်က သူ့လီးကို ပက်ပက်နယ်နယ်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းအဆက်မပြတ်ထုနေ၏။ Video ထဲတွင်ပေါ်နေသော ခွန်လီးကြီးမှာ အားရစရာကောင်းလွန်းလှပေသည်။ နီရဲမည်းပြောင်ထွားကြိုင်လိုက်လေသည့်ဖြစ်ခြင်း။ နန္ဒက ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း ကိုယ့်ပစ္စည်းကို ပြန်သိမ်ငယ်လာသလို။

“ မိန်းမကို ကိုယ်အဲလိုလိုးမှာ သိလား…သိလား…အား…ဟား…….ဟား”

ခွန်မျက်နှာက ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုအပြည့်။ ဒီလိုမျိုး video တွေအား မိမိမိန်းမဖြစ်သူဆီ ပို့ထားခြင်း။  အနီးကပ်မြင်ရသည့် ခွန်လီးကြီးကိုမြင်တိုင်း ဒီလီးကြီးနဲ့ ငါ့မိန်းမ အပတ်တိုင်းအလိုးခံနေပါလားဆိုသော စိတ်က ဝင်ဝင်လာသည်။

မနာလိုတာလား။

သဝန်တိုတာလား။

ခွန်လိုမျိုး မထွားကြိုင်းသဖြင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားမလို အားမရဖြစ်မိတာတော့အမှန်။ နန္ဒ ဝေခွဲမရ။ ထုရင်း၊ ထုရင်း ခွန်လက်တွေက မြန်လာသည်။ နန္ဒ ခွန်ကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ပီပြင်လွန်းလှသဖြင့် အောကားတွေထဲက အပြာမင်းသားလို့တောင် ထင်မှတ်မိလာသည်။

“ ဗျစ်…….ဗျစ်…..ဗျစ်……ဗျစ်”

ချော်ရည်ပူတွေ ဝုန်းကနဲ့ ပေါက်ကွဲထွက်လာသည့်မီးတောင်လို သုတ်ရည်တွေက လီးထိပ်ဖျားမှ အဆက်မပြတ်ပန်းထွက်လာ၏။

“ အား…ဟား…ဟား…..ဟား…….ကောင်းလိုက်တာ…….အား…ဟား…..မိန်းမရေ….ကောင်းလိုက်တာ”

နန္ဒ ကိုင်ထားသော phone screen ပေါ် ခွန်ပုံရိပ်က တအီးအီး တအားအားအော်ပြီး သုတ်လွှတ်နေလေသည်။ မနာလိုစိတ်ကြောင့် နန္ဒဆက်ကြည့်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ပေ။ video အောက်သို့ ဆက်ကြည့်လေသည်။

“ မိန်းမ video ပါပို့ပေး။ ကိုယ့်ဒီအပတ် ရန်ကုန် မဆင်းလာဖြစ်လို့ အလွမ်းပြေ မိန်းမရဲ့ ဟာလေးပို့ပေးကွာ။ ကိုယ် ဒါလေးနဲ့ အလွမ်းဖြေမလို့”

ခွန်ဆီက စာများ။

“ အင်း……အဆင်ပြေတဲ့တစ်ရက် မောင့်အတွက် မြတ်လေးရိုက်ပြီး ပို့ပေးလိုက်မယ်”

မြတ်လေးဆီက video ပါတွေ့လိုက်ရ၏။ နန္ဒ နှိပ်လိုက်ရင်ကောင်းမလား၊ မကောင်းဘူးလား ချီတုံချတုံဖြစ်နေသည်။

မထူးတော့ပြီ။

ကိုယ့်နောက်ကွယ်မှာ ဒီနှစ်ယောက်ဘယ်လောက်ထိ ခရီးရောက်နေပြီလဲ ဆိုတာကို သေချာသိမှ ရတော့မည်။ ဖြစ်ချင်ရာသာ ဖြစ်တော့ကွာ။

“ အ……အင်း…….အင်း……အင်း”

မြတ်လေးဆီက ညည်းသံများ။ နန္ဒ နားထင်မွှေးတွေ ထောင်တက်သွားသလို။

“ အင်း…….အင်း…….ဒီစပ်ပတ်ထဲ မောင်လိုးပေးပါနော်….အင်း…အင်း”

မြတ်လေးလည်း ခွန် နည်းတူစွာ စပ်ပတ်ဖြဲပြနေသည့် video ကို အားကျမခံပြန်ပို့ပေးထားသည်။ နောက်ခံအနေအထားက နန္ဒအခုရောက်နေသည့် ဒီ အခန်းထဲမှာပင်။ အကုန်အတူတူ။ မြတ်လေးမျက်နှာလည်း တအင်းအင်းနဲ့ အရှိန်တက်နေသည်။

ဘယ်ချိန်တုန်းကများ ငါမသိလိုက်ခင် ရိုက်သွားပါလိမ့်။

“ အင့်…….ဟင့်…..ဟင်း……အင်း….အင်း……အင်း”

မြတ်လေးက Video ထဲတွင် လုပ်ပြနေသည်က နန္ဒအတွက် တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးသောမြင်ကွင်းဖြစ်နေ၏။ Camera က ပေါင်နှစ်ခြမ်းဖြဲကာ စပ်ပတ်ထဲ လက်နှိုက်ပြနေ၏။ စပ်ပတ် ဖောင်းဖောင်းအိအိလေးကို camera နှင့် အနီးကပ် ရိုက်ပြလိုက်သေးသည်။ နီရဲဖောင်းကြွလျက်။

ထို့နောက် ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကာ လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလယ်ထဲ စပ်ပတ်ထဲနှိုက်ပြနေလေသည်။ နောက်လက်တစ်ဖက်က ကိုယ့်ဖာသာ ရင်သားအစုံကို ဆုပ်နယ်ပြနေသည်။

နန္ဒ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း ဒေါသထွက်လာမိသည်။ ဒီလောက်တောင် အရှက်နည်းသွားလေခြင်း။ ယူကြုံးမရသောစိတ်က အတွေးတွေထဲ ပြည့်နှက်လျက်။

ခွေးဇာတ်ခင်းတဲ့ ကောင်မ။

ကိုယ့်မှာတော့ ကိုယ်မိန်းမ ကျန်းမာရေးလိုက်စားနေသည်။ အနည်းငယ် ပြည့်လာသည်ကိုတောင် သူ့ခများ Gym သွားလို့ ပြည့်လာတာနေမှာပါလေဟု ဖြည့်တွေးပေးခဲ့မိသည်။

အခုတော့…..

အခုတော့…..

ခပ်တည်တည်နှင့် သွားအလိုးခံနေခြင်း။ ဒေါသစိတ်တွေ၊ နာကျည်းစိတ်တွေ၊ ယူကြုံမရစိတ်တွေ ဖုံးလွှမ်းနေသည့်ကြားက အောက်က နန္ဒလီးက ပျော့ကျမသွား။

Video ထဲမှာ စပ်ပတ်နှိုက်ပြနေသော မြတ်လေးကို ကြည့်ရင်း တင်းမာပေါက်ထွက်မတတ်ဖြစ်နေလေပြီ။

နန္ဒဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိတော့။ တင်းမာထောင်မတ်နေသော သူ့လီးကို သူဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ အပေါ်အောက် (၂)ချက်၊ (၃)ချက်လောက် ဂွင်းထုကြည့်လိုက်တော့။

အား…..

အရသာရှိလှပါစွ။

နန္ဒလည်း အခြဖြစ်နေသော ကိုယ့်စိတ်ကိုကိုယ် နားမလည်တော့ပေ။ ဒေါသထွက်နေသည်ကြားက ဂွင်းထုနေသည့်အဖြစ်။ ကိုယ့်မိန်းမ video ကို ပြန်ကြည့်ပြီး အာသာဖြေမိနေလေသည်။

“ အ……အ……..မြတ်လေး အရမ်းယားနေပြီ…..အား..အား…မောင်ရေ…..မောင်”

Phone ထဲမှ ထွက်နေသည့် မြတ်လေးငြီးသံသဲ့သဲ့တွေက နန္ဒစိတ်ကို ပိုထကြွစေသည်။ ကိုယ့်အတွက် ရည်ရွယ်ပြီး ပို့ထားမှန်း မဟုတ်သည်ကိုလည်း နားလည်သည်။

သို့သော် အခုလို တခြားယောကျ်ားအတွက် ရည်စူးပြီးပို့ထားသည်ကို ခိုးကြည့်နေရသည်က ပိုအရသာပိုရှိနေသလို။

“ မောင် မြတ်လေးကို ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးပေးပါနော်…အခု အရမ်းမနေတတ်တော့ဘူးမောင်ရယ်…..အ…အား…ဟင်း…အင့်…အင်း…အင်း”

“ ဖတ်…….ဖတ်………..အ………အ…….အ……အာ……အ”

မြတ်လေး စပ်ပတ်ထဲ လက်နဲ့နှိုက်ပြနေသည်ကိုကြည့်ပြီး နန္ဒ သူ့လီးသူ အဆက်မပြတ်ဂွင်းထုလိုက်တော့သည်။

မြတ်လေး၏ ငြီးသံများ။ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေသလိုလို၊ လိုအပ်နေသလိုလို၊ မျှော်လင့်သလိုလိုဖြစ်နေသည့် မြတ်လေး မျက်နှာအမူအရာများ။ အမွှေးရိပ်ရိပ်ဖုံးလွှမ်းနေသည့် စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြား ဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေသော မြတ်လေးလက်ချောင်းများ။

ငုံလျှက်ချင်စရာကောင်းလွန်းလှသည့် ရင်သားနှစ်မြွှာ။ ခဏက ငြင်းပယ်ခြင်းခံထားရသဖြင့် ဆန့်တငင်ငင်ဖြစ်နေသော လိင်စိတ်ကို နန္ဒအားရပါးရလွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။

“ အ……အ…….အ…..အား….ဟား…..ဟား…..ဟား”

လီးဒစ်ဖျားထိပ်မှ ဖြစ်ပေါ်လာသော သာယာမှုတစ်ခုက နန္ဒတစ်ကိုယ်လုံးဆီသို့ ပျံ့နှံ့သွားလေပြီ။ ဒစ်ထိပ်ဖျားက သုတ်ရည်တွေက တဗျစ်ဗျစ်နှင့် အပြင်သို့ ပန်းထွက်လာတော့သည်။

“ အား……….အား…ဟား…….ဟား…..ဟား”

နန္ဒ မခံစားရသည်မှာကြာပြီဖြစ်သော သာယာမှုတစ်ခုကို ရယူပိုင်ဆိုင်နိုင်ခဲ့သည်။ ထိန်းချုပ်မရသော ရမ္မက်ဆန္ဒက ခပ်ပြင်းပြင်း ပေါက်ထွက်သွားပြီးနောက် ပုံမှန်လက်ရှိပစ္စပ္ပုန်က အသိစိတ်က သူ့အစား ဝင်ရောက်လာသည်။

Phone ထဲမှာ အော်မြည်းနေသည့်မြတ်လေးလည်း နှိုက်ပြ၍ ပြီးသွားပြီ။

နန္ဒကိုယ်တိုင်လည်း ထိုအခြင်းအရာကိုကြည့်ပြီး အာရပါးတရ ဂွင်းထုသုတ်လွှတ်ပြီးသွားပြီ။ လက်တွင်ပေကျံနေသော၊ သန့်စင်ခန်းကြမ်းပြင်တွင် ပေပွနေသည့် သူ့သုတ်ရည်တွေကို နန္ဒဆေးကြောသန့်စင်ပစ်လိုက်သည်။

အဝတ်အစားပြန်ဝတ်လိုက်ပြီး ခိုးဝှက်လာသည့် မြတ်လေးဖုန်းကို နေရာတကျ ပြန်ထားလိုက်သည်။ မြတ်လေးကိုကျောပေးကာ အိပ်ယာဝင်မည်အပြု

“ အစ်ကို…..ဘာလုပ်နေတာလဲ”

...........................................................................................................................

You can contact me via telegram link mentioning below.

https://t.me/Niko_Soe

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>