ဆံထုံးပန်းဝေ မချချေရှင့် အပိုင်း ( ၁ )

ဆံထုံးပန်းဝေ မချချေရှင့် အပိုင်း ( ၁ )

နရသူ ရေးသည်။

"အကြင်မိန်းမ ဣိတ္ထိယတို့ အဋ္ဌပတိ ရှစ်လင်ရှိလည်း

လွန်ဘိပိုမို ကိုးယောက်ကိုပင် အလိုရှိမြဲ လိုပြည့်ခဲ၏။

လင်မွဲလင်နာ လင်သူရာကြိုက် လင်မိုက်လင်ဖျင်း

လင်ပျင်းလင်အို အလိုမဖြည့် မပြည့်ဆန္ဒ ရှိတုံကလျှင်

မိန်းမဟူသည် ဤရှစ်မည်ကြောင့် မကြည်မသာ ပြုတတ်စွာရှင့်။      ။"

(၂၉၇ ) မဃဒေဝ။

...................................................................................................................................

"နေ့ညမခြား လင်ယောက်ျားတို့

ကြိုးစားဥစ္စာ စီးပွားရှာလျက်

ရေမှာနစ်နစ် မြစ်မှာမွန်းမွန်း တစ်ကျွန်း၌သေ

စစ်မြေ၌ရှုံး အသက်ဆုံးလည်း ဆံထုံးပန်းဝေ မချချေရှင့်။         ။"

( ၃၀၄ ) မဃဒေဝ။

.............................................................................................................................................

နိဒါန်း။

ဆရာမမြသီတာ

ရုပ်ရည်လေးက တော်တော်လှသည်။

ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တောင့်တင်းအချိုးကျ၍ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း ကြော့ရှင်းလှပသူဖြစ်ကာ အိုးလည်း တော်တော်တောင့်တာမို့ အနီးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ယောက်ျားသားတို့၏ အထူးတလည် စိတ်ဝင်စားခြင်းကိုခံရသည့် မိန်းမချောတစ်ဦးပင်ဖြစ်သည်။ အသက် ၃၀ ဝန်းကျင်ခန့်ရှိပြီး လင်ရှိမယားတစ်ယောက်လည်းဖြစ်သည်။ သူမယောက်ျားမှာ နိုင်ငံခြားပင်လယ်ကူး သင်္ဘောသားတစ်ယောက်ဟု သိရသည်။

သူမမိဘတွေကကွယ်လွန်သွားခဲ့ကြပြီး မိခင်ဖက်မှဆွေမျိုးတော်စပ်သည့် အဒေါ်ဝမ်းကွဲတစ်ယောက်နှင့်အတူ နေထိုင်ကာ သူမလက်ရှိအလုပ်အကိုင်ဖြစ်သော စာသင်ပြသည့်အလုပ်ကိုပင် ဆက်လက်လုပ်ကိုင်နေသူ ဖြစ်သည်။ သူမမိဘတွေက ငွေကြေးချမ်းသာကြွယ်ဝသူတွေပီပီ သမီးဖြစ်သူ၏နောင်ရေးအတွက် စိတ်အေးရအောင်ဆိုပြီး သူမကို သူတို့နှင့်ရင်းနှီးခင်မင်သည့် လူကုံထံအသိုင်းအဝိုင်းထဲက သူဋ္ဌေးသား တစ်ယောက်နှင့် စောစီးစွာနေရာချထားပေးခဲ့သည်။ သူမအသက် ၂၅ နှစ်လောက်မှာ အိမ်ထောင်ရက်သား ကျခဲ့သည်။ ယခုဆိုလျှင် သူမအိမ်ထောင်သက်က ၅ နှစ်ကျော် ၆ နှစ်နီးပါးရှိခဲ့ပြီ။

မြသီတာမှာ လူတွေအမြင်မှာ တည်ငြိမ်အေးဆေးပြီး ဣန္ဒြေသိက္ခာနှင့်ပြည့်စုံသော အိမ်ထောင်သည် မိန်းကလေး တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူမတို့မြို့ရှိ အောင်ချက် အလွန်ကောင်းမွန်သည့် အထက်တန်းကျောင်း တစ်ကျောင်းမှ ဂုဏ်သရေရှိ အထက်တန်းပြကျောင်းဆရာမ တစ်ယောက်လည်းဖြစ်၍ ဘယ်သူ တစ်ဦးတစ်ယောက် မှလည်း သူမကို မလေးမစား မလုပ်ဝံ့ကြချေ။ ယောက်ျားဖြစ်သူ နိုင်ငံခြားသင်္ဘော လိုက်ရာက ပြန်လာချိန်များမှာ သူတို့ဇနီးမောင်နှံနှစ်ယောက် တစ်ပတ်ကိုးသီတင်းလောက် အတူတကွ လည်ကြပတ်ကြ စားကြသောက်ကြ ကမ်းခြေသွားအနားယူကြနှင့် အဖက်ဖက်ကပြည့်စုံပြီး အများအားကျဖွယ် ကောင်း၍ ပျော်ရွှင်လွတ်လပ်သည့် မိသားစုဘဝကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်ခဲ့ကြသည်။

လှတုန်းပတုန်း အရွယ်လည်းကောင်းတုန်း သားထောက်သမီးခံလည်းမရှိကြသေးတာမို့ သူမတို့နှစ်ယောက်၏ အိမ်ထောင်ရေးမှာ ပျော်ရွှင်စရာအတိပြီးပြည့်စုံပြီး  ချစ်ပြီးရင်းသာ ချစ်လို့မကုန်နိုင်အောင်ဘဲ ရှိနေလေတော့သည်။

သူမယောက်ျား ကိုဇော်လင်းနောင်မှာ သူမထက် အသက်ဆယ်နှစ်နီပါးကြီးပြီး သူ့မိဘတွေဖက်ကလည်း မျိုးနှင့်ရိုးနှင့်ချမ်းသာသူတွေဖြစ်ကြလေရာ နယ်ခံမိတ်ဆွေများနှင့် စီးပွါးရေးလုပ်ငန်းများကို ဖက်စပ်ထူထောင် လုပ်ကိုင်ထားပြီး ချစ်ဇနီးလေးကို သာမန်အထက်တန်းကျောင်းမှ ကျောင်းဆရာမအလုပ်ကို မလုပ်စေချင် သော်လည်း မြသီတာက လင်ဖြစ်သူ ပင်လယ်ရပ်ခြားထွက်ခွာစဉ်မှာ တစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာထိုင်မနေလို ဟုဆိုပြီး ခေါင်းမာမာနှင့်ပင် ဆရာမအလုပ်ကနေ မထွက်ဘဲ ဆက်လက်လုပ်ကိုင်နေခဲ့သည်။ စာအသင်အပြ ကောင်းသူလည်းဖြစ်၍ တပည့်လက်သားတွေကြားမှာ နာမည်ကောင်းရသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။

ဇော်လင်းနောင်နှင့်သူမမှာ ဘဝကို ရှုမြင်သုံးသပ်ပုံချင်း မတူကြဟု သူမထင်သည်။ လူတွေအမြင်မှာ တင့်တယ်ပြီး အပြစ်ဆိုစရာမရှိလို့ ထင်ရပေမယ့် တကယ်တမ်း လက်တွေ့ဘဝမှာတော့ မတူညီသည့် ခံယူချက် အတွေးအမြင်တွေ တစ်ပုံတစ်ပင်ကြီးရှိနေပေသည်။ အဓိကအချက်မှာ အသက်အရွယ်နှင့်ဖြတ်သန်းပုံချင်း ကွာခြားမှုရှိခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ဇော်လင်းနောင်က အေးအေးဆေးဆေးနေသူဟုထင်ရပေမယ့် ကုပ်ကမြင်းသမား။ ကဇော်ကြိုက်လွန်းတာရော အပေါင်းအသင်းမက်ပြီး အချိန်ပြည့် ပျော်ပါးသောက်စားကာ တစ်ပတ်ဆယ်ရက်လောက်အထိ အိမ်မကပ်ဘဲ သွားချင်ရာလျှောက်သွား၍ ဘဝကို ပေါ့ပေါ့နေပေါ့ပေါ့စားပုံစံမျိုး နေထိုင်လေ့ရှိတတ်တာကို သူမအနေနှင့် လုံးဝကြိုက်နှစ်သက်ခြင်းမရှိပေ။

မတူညီသည့် နောက်အချက်တစ်ခုမှာ သူမတို့နှစ်ယောက်၏ အိပ်ခန်းထဲမှဆက်ဆံရေးဖြစ်သည်။ လူတွေထင်သကဲ့သို့  အဆင်ပြေပြေရှိလှတာမဟုတ်ဘဲ သူမ၏တက်ကြွထက်သန်လွန်းသည့် အလိုဆန္ဒနောက်ကို ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဇော်လင်းနောင်တစ်ယောက် ပြည့်ပြည့်ဝဝ လိုက်ပါဖြည့်ဆည်း ပေးနိုင်ခြင်းမရှိတာကိုက ကြီးမား၍ လုံးဝဖြေရှင်းမရနိုင်သော ပြဿနာတစ်ခုပင် ဖြစ်နေပေသည်။

..........................................................................................................................

အခန်း ( ၁ )

မြသီတာ အလိုရမ္မက်ကြီးသည်။

ဟုတ်သည်။

အသက်ချင်းကွာတာကြောင့်လား မျိုးရိုးဗီဇကြောင့်ပဲလား ဣတ္ထိယခေါ်မိန်းမတို့၏ မြင်သာထင်သာမရှိသည့် ထာဝရသိုဝှက်စွာမြုံနေလေ့ရှိကြသော ကာမဂုဏ်နှင့်စပ်လျဉ်းသည့် ပင်ကိုယ်သဘောသဘာဝကြောင့် ပေပဲလားတော့ မသိချေ။ အပြင်ပန်းအားဖြင့်ကြည့်လျှင် မိန်းမတစ်ယောက်၏အတွင်းစိတ်ဆန္ဒကို ခန့်မှန်းသိဖို့ရန် မလွယ်ကူလွန်းလှပါ။ အထူးသဖြင့် အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်လာကြပြီဆိုလျှင် သူတို့၏စိတ်သဘောမှန်ကို ပိုပြီးသတိထားကြရပေလိမ့်မည်။

မြသီတာကဲ့သို့ ကာယိန္ဒြေကို အထူးတလည်တန်ဘိုးထားသော မိန်းမစားမျိုးမှာ အုံ့ပုန်းသဘောသဘာဝမျိုး ရှိသည်ဖြစ်ရာ အတူနေချိန်သိပ်မရဘဲ မကြာခဏ ဇနီးမယားဖြစ်သူ၏အဝေးမှာနေရသော သူမ၏ ခင်ပွန်းလင် ဖြစ်သူ ဇော်လင်းနောင်အနေနှင့် မယားဖြစ်သူကို လိင်ကိစ္စ၌ စိတ်ပါဝင်စားမှုအားနည်းလွန်းပြီး မလိုအပ်ဘဲ ရှက်အားပိုလွန်းသည် ဟူသောအကြောင်းပြချက်ဖြင့် အိမ်သူသက်ထားဖြစ်သော ဇနီးမယားထက်ကို ကေတီဗွီမာဆတ်ကဲ့သို့သော ပြင်ပအပျော်အပါးဋ္ဌာနများဆီသို့သာ အာရုံကျက်စားလျက်ရှိနေပြီး အိမ်ကိုလည်း သိပ်မကပ်သဖြင့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နားလည်မှုချင်း ပို၍ပင် လွဲမှားလာကြရတော့သည်။ 

မျိုးရိုးနှင့်ဂုဏ်ဒြပ် အဆင့်အတန်း မြင့်မားသူချင်းမို့ လင်နှင့်မယား ကတောက်ကဆ ဘုဘောက်ကျကာ အတိအလင်း ရုန်းရင်းဆန်ခတ် ရန်ဖြစ်ခြင်းမရှိသော်ငြားလည်း အတွင်းစိတ်အရတော့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကြိတ်ပြီး တအုံနွေးနွေး အစာမကြေနိုင်ကြဘဲ လိပ်ခဲတည်းလည်း ဆက်ဆံရေး အက်ကြောင်းထင်လျက် ရှိကြလေတော့၏။ လင်နှင့်မယား တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဝတ်ကြေတန်းကြေ သဘောမျှရှိပြီး မြသီတာလည်း မိမိအလုပ်ကိုသာ အာရုံစူးစိုက်လျက် စိတ်ပျံ့လွင့်ခြင်းမရှိအောင် ကြိုးစားထိန်း နေရလေသည်။

သူမအလုပ်ထဲက ဆရာမတွေထဲမှာလည်း ညီအစ်မအရင်းတမျှ ချစ်ခင်ရင်းနှီးသူတွေရှိကြလေရာ အထူးသဖြင့်တော့ အသက်အရွယ်ချင်း မတိမ်းမယိမ်းလည်းရှိ တစ်တန်းတည်းစာပြသူတွေလည်းဖြစ်ကြသည့် ဆရာမသိင်္ဂ ီစိုးနှင့်ခင်မာလာဆွေတို့ကို သူမအိမ်ထောင်ရေးနှင့်ပတ်သက်သည့် မကြေမလည်ဖြစ်နေသော ခံစားချက်ဝေဒနာအချို့ကို ရင်ဖွင့်ပြလေ့ရှိခဲ့သည်။

.......................................................................................................................

"သိင်္ဂီစိုး"

သူမလည်း အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်သည်။ သူမယောက်ျားက မြန်မာနိုင်ငံရဲတပ်ဖွဲ့မှ မှုခင်းဆိုင်ရာ ရဲအရာရှိ (ဒုရဲအုပ်) တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ယောက်ျားက ဒီနယ်မှာ တာဝန်ကျရင်း သူမနှင့်တွေ့ဆုံချစ်ကြိုက်ကာ ညားခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ လက်ရှိ မြန်မာပြည်အထက်ပိုင်းမှာ အလုပ်တာဝန်ထမ်းဆောင်နေလျှက်ရှိပြီး နှစ်လသုံးလနေမှ တစ်ကြိမ်ခန့်သာ အိမ်ပြန်နိုင်သူဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်သည်လင်ရှိမယားပီပီ အပြောအဆို အနေအထိုင် ပွင့်လင်းရဲတင်းသူဖြစ်ပြီး လင်နှင့်မယား တစ်နေရာစီအဝေးမှာ ခွဲနေရခြင်းဖြစ်၍ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်နှင့် ပတ်သက်သော ကာမကို အမြဲတစေ ဆာလောင်နေတတ်သူ အမျိုးသမီးတစ်ဦးလို့သာ ဆိုရမည်။ 

သူမနှင့်မတွေ့လိုက်နှင့် တွေ့ပြီဆိုတာနှင့်ပင် ဖိုမဆက်ဆံရေးနှင့်စပ်လျဉ်းသည့် လိင်မှုဆိုင်ရာ ကိစ္စတွေ ရုပ်ရှင်ဗွီဒီယိုဇာတ်ကားများနှင့် သူမရဲ့အိမ်ထောင်ရေးအတွေ့အကြုံတွေ အရပ်ရပ်အနယ်နယ်က ကာမဂုဏ်နှင့်ဆက်နွယ်သည့် ထူးပေ့ဆန်းပေ့ဆိုသော ဖြစ်ရပ်ဆန်းကြယ်တွေကို ခရေစေ့တွင်းကျ တစ်တစ်ခွခွ ပြောဆိုပေတော့မည်။

..................................................................................................................

"ခင်မာလာဆွေ"

သူမကျတော့ အိမ်ထောင်လက်ရှိမဟုတ်ဘဲ လင်နှင့်ကွဲနေသည်။ သူမကျောင်းနေစဉ် ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်လောက်ကတည်းက ယောက်ျားသနာတွေနှင့်အတွေ့အကြုံတွေ တစ်လှေကြီးရှိခဲ့ပြီး လင်ရှိအချိန်တွင် လင်နှင့်လည်းကွဲကာ ဖိုမသံဝါနွှဲပျော်နိုင်ခြင်းမရှိသဖြင့် နေ့စဉ်နှင့်အမျှ လင်ဆာ(လီးဆာ လီးငတ်သည့်)ဝေဒနာ ခံစားနေရသူ တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်နေပါသည်။

မြသီတာ ဒီသူငယ်ချင်းတွေနှင့်မှ အတွဲငြိငြိတွဲမိခဲ့ကြပါသည်။

ကျောင်းဖွင့်ရက် ဆရာဆရာမနားနေခန်းထဲမှာဆုံကြသလို ကျောင်းပိတ်ရက်တွေကျပြန်လျှင်လည်း တစ်ယောက်အိမ်တစ်ယောက် အလည်သွားပြီး လက်ဖက်သုတ်စား ရေနွေးကြမ်း ဒါမှမဟုတ် ကိုလာအအေး သောက်ရင်း စကားဖောင်ဖွဲ့ပြောမကုန်အောင်ဘဲ ရှိကြလေသည်။

မြသီတာယောက်ျား ကိုဇော်လင်းနောင်က ဒီရက်ပိုင်းလောက်မှာပဲ သင်္ဘောပြန်တက်ရမည်ဖြစ်၍ သူမနှင့်အတူ တစ်ညအိပ်ပြီး ရန်ကုန်ကို စတင်ထွက်ခွာသွားပြီဖြစ်သည်။

"ကိုကိုက ခပ်ကြမ်းကြမ်းကလေး နှုတ်ဆက်မသွားဘူးလား သီတာ "

"အောင်မယ် ဝေးသေး သူကြမ်းတာများ ဖြုတ်ကိုက်သလောက်မရှိဘူး ရင်တောင်မခုန်"

"တစ်ညလုံး ဘယ်နှစ်ချီ ဘယ်နှစ်လားတောင်များ "

မြသီတာ သိင်္ဂီစိုးကို မျက်စောင်းထိုးပစ်လိုက်ရာက သူမနှုတ်ခမ်းကလေးကို စူစူအောင့်အောင့်နှင့် သူမလက်ချောင်းကလေး လေးချောင်းထောင်ပြလိုက်ပြီး …

"သိပ် သိချင်တယ်ပေါ့ ဟုတ်လား သန်းခေါင်သန်းလွဲ နှစ်ခါ … မနက်လင်းဆွဲ နှစ်ခါ …ဒါ အစွမ်းကုန်ပဲ"

"အားပါး … အစွမ်းက တယ်မသေးပါကလား … ဟီးဟီး ခစ်ခစ် … ခွိခွိ ခွိ"

သူငယ်ချင်းမနှစ်ယောက် ခွက်ထိုးခွက်လှန် ရယ်ကြသည်။

"ခုတစ်ခေါက် ဘာမှာလိုက်သေးလဲ သီတာ "

"ဘာမှ မမှာဘူး …ပိုက်ဆံမှန်မှန်ပို့ဖို့ တစ်ခုပဲ မှာလိုက်တယ် … လူကပြန်မလာလေ ကောင်းလေ သေခန်းပြတ်လည်း အေးဆေးပဲ "

"တကယ် "

"အင်း တစ်ကယ် ဆယ်ကယ် … ဟင်း …ဟင်း ဟင်းး "

မြသီတာ ထိုအတိုင်းပင် ပြောပြီး ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်ချလိုက်သည်။

သူငယ်ချင်းမနှစ်ယောက်ဖြစ်သော သိင်္ဂီစိုးရော ခင်မာလာဆွေပါ သူမစကားကို ပိုးစိုးပက်စက်ပင် ထောက်ခံကြသည်။ ဒါတောင် နှစ်ယောက်လုံး ယောက်ျားမုန်းတီးရေး ဝါဒီများ မဟုတ်ကြဘဲ သိင်္ဂီစိုးက လင်ကြီးငုတ်တုပ်ပင် ရှိနေသေးကာ ခင်မာလာဆွေတစ်ယောက်သာ စမောလေးတစ်ယောက်ရဲ့လက်ဆွဲကာ သူမကိုထားပြီး ထွက်သွားသည့် လင်ဖြစ်သူ ရန်နိုင်အပေါ် ခုအချိန်ထိ အခဲမကြေနိုင်သေးဘဲ ရှိနေလေသည်။

သီင်္ဂီစိုး ပြဿနာတစ်ခုကို အစဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

"ဒီပိတ်ရက် ငါတို့ … ဘယ် သွားကြမလဲ ' ရှော့ပင်လား ဘုရားဖူးလား လည်လည်ကြီးလား"

အားလုံး နှုတ်ဆိတ်သွားကြပြီး မြသီတာ တွေးတွေးဆဆနှင့် …

"ဘုရားဖူးအထိ အကြီးကြီးမတွေးနဲ့ ဟိုဟာမတွေ ညည်းတို့ ရွနေ ထနေကြတာနဲ့ပဲ ကုသိုလ်တစ်ပဲ ငရဲတစ်ပိဿာ …တဲ့ … ကြားကော ကြားဖူးတယ်မဟုတ်လား … ဟွင်း ဟွင်း ဟွင်းး "

သိင်္ဂီနှင့်ခင်မာလာဆွေ မျက်လုံးလေးလုံးစလုံးရဲ့အကြည့်စူးစူးတွေက  သူမဆီ ဒိုင်းကနဲ ပြန်လည်ကျရောက်လို့ လာသည်။

"အောင်မာ ငရွမ ငထန်မ …သူမပါတာများ ကျလို့ "

သိင်္ဂီပြန်ပက်လိုက်ပြီး မြသီတာစကားကို တွေးတွေးဆဆလုပ်ကာ သူမခေါင်းလေးတညိတ်ညိတ်ဖြင့် …

"အင်း သီတာ ပြောတာလည်း အဟုတ်သား …တခြားဟာတစ်ခုခု စဉ်းစားကြသေးတာပေါ့ကွယ် ခေါင်းတော့ အရှုပ်မခံနဲ့ဦး … ငါ့စကား ငါပြန်ရုပ်သိမ်းတယ် ဒါပဲ … ကဲ "

ခင်မာလာဆွေက သူမဖက်လှည့်ပြီး …

"ဘယ်မလဲ သိင်္ဂီမ ညည်း ဟိုအပတ်က ငတိမလေးတစ်ကောင်နဲ့ ရှာခိုင်းမယ်ဆိုပြီး ပြောထားတဲ့အခွေ "

"နင့်ဖုန်း ရှိသားပဲ မာလာရယ် စတိုခန်းထဲက ထုတ်ကြည့်ပေါ့ "

"ဟေ့အေး … အာ့တွေကရိုးဟိုးဟိုးနေပြီ … လိုချင်တာအသစ် …new မှ new … အပ်တူဒိတ် ( up to date )လေး … အားလုံးအတူတူ ကြည့်ဖို့ … ဒါမှ ပိုဖီးလ်တာ … ဟုတ်တယ်မလား … သီတာ "

ခင်မာလာဆွေ သူမဆီလှည့်ကာ စစ်ကူတောင်းလာသည်။ မြသီတာလည်း ပြုံးဖြီးဖြီးနှင့်ပင် …

"ဘာမှ အီစီကလီ မနေနဲ့ … သိင်္ဂီရေ … လုပ်လိုက်တော့ …နင့်အိမ် လူအရှင်းသားပဲ "

"ငါ ငါ ရှာမထားမိလို့ ဆောရီး ဆောရီး … သူငယ်ချင်း တို့ …"

"ကျွတ် ဒါပဲ …ညည်းကတော့ နို့ဖြင့် … အဟောင်းထဲက အကောင်းလေး ပြန်ရွေးမယ်ကွာ ထုတ်လာလိုက်"

"မှန်ဒယ် မာလာရွေးပစေ သူ့ ငမည်းဒစ်လိန်ကြီး ရွေးတော့မှာ မြင်ယောင်သေး အဟေးဟေး "

မြသီတာ ထဖောက်ပြီး ခင်မာလာဆွေကို လက်ညှိုးတထိုးထိုးနှင့်ပြောရင်း သူမဖာသာ သဘောကျ၍ လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးကာ အော်ရယ်လိုက်လေသည်။ ခင်မာလာဆွေ သူမကို ပျစ်ပျစ်နစ်နစ် အသံတိတ် ဆဲပစ်လိုက်သည်။ တကယ့် ပြောမနာဆိုမနာ သူငယ်ချင်း အရင်းခေါက်ခေါက်တွေ မဟုတ်လား။

.............................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

သူမတို့သုံးယောက် ယနေ့ခေတ်စားပြီး လူငယ်လူကြီးမရွေး ဖုန်းထဲကနေ တိတ်တိတ်လေး ခိုးကြည့်လေ့ ရှိကြသည့် အိတ်တင်းပလပ်စ် သို့မဟုတ် (Porn Movies) ဟုခေါ်သည့် အပြာကား မြန်မာအခေါ် (အောကား ) စုကြည့်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ သက်တူရွယ်တူ ဖြတ်သန်းပုံချင်း သိပ်မကွာကြ၍ သဘောချင်းမျှ ရင်ဘတ်ချင်း ထပ်တူကျကြသူတွေ ဖြစ်သည်။

လိင်ဆက်ဆံပုံအမျိုးမျိုးကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် အသားပေးပြသလေ့ရှိသည့် အဆိုပါ ရုပ်ရှင်နှင့်ဗွီဒီယိုကားများ ထဲမှ ဇာတ်ဝင်ခန်းတွေက သူမတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်း ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးဖြစ်တည်နေလျက်ရှိသည့် ကာမဂုဏ် စိတ်ဆန္ဒရိုင်းများကို အတောမသတ်ဖြစ်ပေါ်နိုးကြွလာအောင် အစွမ်းကုန် စေ့ဆော်လှုပ်နှိုးပေးနိုင်စွမ်း ရှိသဖြင့် ရာဂနှင့်စပ်လျဉ်းသည့် ခံစားမှုဖီလင်တွေကို တစ်မျိုးပြီးတစ်မျိုး မရိုးအောင် ခံစားခွင့်ရကာ အချင်းချင်း စလိုက်နောက်လိုက် ပွတ်လိုက်ကိုင်လိုက်ဆွလိုက်နှင့် စိတ်ထဲမရိုးမရွ ဏှာတကြွကြွဖြင့် အပျင်းလည်းပြေ ရမ္မက်အာလျလည်းဖြေဖျောက်ရင်း အချိန်ကုန်လို့ကုန်မှန်းမသိဖြစ်နေကြတော့သည်။

လူဖြူ လူဝါ လူနီ လူမည်းကပ္ပလီ စသည်တို့၏ ဒေါင်ဒေါင်မြည်အောင်မြင်လှသော စံချိန်မီတုတ်ငပဲကြီးများအား ကြည့်ကာ သူငယ်ချင်းမသုံးယောက် အပြတ်ကို ဏှာထန်နေကြလေသည်။ လိင်တူလိင်ကွဲယောက်ျားမိန်းမ ဝမ်းဘိုင်ဝမ်း တူးဘိုင်ဝမ်း သရီးဆမ်း ဖိုးဆမ်း ဝက်ဝက်ကွဲ ကာမဆက်ဆံကြတာရော လိင်တူမိန်းမချင်း ပွတ်ကြကိုင်ကြတာရော လိင်ချောင်းအတုကြီးတွေနှင့် ကမ်းကုန်အောင်ဆော်ကြတာတွေပါ အစုံအလင် တစ်ခွေပြီးတစ်ခွေ ဖွေရှာကြည့်ကြရင်း တစ်နေကုန်၍ လူတွေလည်း ဖတ်ဖတ်မောကာ ဒူးတွေပါချောင် ကုန်ကြတော့သည်။

"ငါ့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူး မိန်းမ အခန်းထဲသွားရအောင် "

သိင်္ဂီစိုး သူမနားနားကပ်၍ခေါ်လိုက်သည်ကို မြသီတာ မသိမသာခေါင်းညိတ်လိုက်ရင်း သူမအနောက်ကနေ အပေါ့အပါးသွားမလိုနှင့် ထလိုက်လာပြီး သိင်္ဂီစိုးအိပ်ခန်းဖက်ကို အသာလျှောက်လာခဲ့သည်။ အခန်းထဲကို လှစ်ကနဲဝင်ပြီး တံခါးပြန်ပိတ်ထားလိုက်သည်။

အပြင်မှာ ခင်မာလာဆွေတစ်ယောက်တည်း သူမအကြိုက်ကပ္ပလီနှင့်လူဖြူမအတွဲ ပက်ပက်စက်စက် ကာမပွဲဆင်နွှဲနေတာကို ကြည့်ရင်း ကျန်ခဲ့သည်။ မာလာဆွေထက်စာလျှင် မြသီတာနှင့်သိင်္ဂီစိုးက အရင်တစ်နှစ်ကျော် လောက်ကတည်းက သူတို့ချင်း နီးစပ်ပတ်သက်မှုတွေရှိခဲ့သည်။ မိန်းမသားချင်း နှုးကြကိုင်ကြ ဘာညာသာရကာ လုပ်ဖူးခဲ့သူတွေဖြစ်သည်။ မြသီတာလှသလို သိင်္ဂီစိုးကလည်း အသားဖြူဖြူဝင်းဝင်း ဖောင်တောင့်တောင့် ထွားထွားအိအိ မှိုစို့မျှစ်ပေါက်ကြီးနှယ် တစ်တုံးတစ်ခဲကြီးဖြစ်နေကာ အင်္ကျီအဝတ်အစားချွတ်လိုက်လျှင် ရေဆေးငါးကြီးတစ်ကောင်လို မြင်ရသူတိုင်း၏ရင်ကို ပူလောင်ဆူပွက် စေနိုင်စွမ်းသည့် ရာဂနိုးကြွစေသော အလှပိုင်ရှင် မိန်းမချောတစ်ဦးလည်းဖြစ်သည်။

ခင်မာလာဆွေက အသားအရေ အညိုဖက်လုသည်။ ကုလားဆင်မလေးဖြစ်ပြီး မျက်လုံးမျက်ဆံကောင်းကောင်း နှာတံပေါ်ပေါ် နှုတ်ခမ်းပါးလေးနှင့် သူမကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း သူတို့နှစ်ယောက်လိုပင် အချိုးအစား ပြေပြစ်ကျန တောင့်တင်းဖွံ့ထွားသည့် ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအဆက်ကိုပိုင်ဆိုင်သူ မိန်းမလှလေးတစ်ဦးပင်။ ကိုယ်လုံးလေးက ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးလို့တောင် တင်စားခေါ်ဆိုနိုင်သူဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်သား အပေါ်ယံ အပရိကလောက်သာ ကိုင်ဖူးပြီး အတွင်းကျကျ ပတ်သက်ဖူးခြင်းမရှိသေး၍ မြသီတာလည်း ခင်မာလာဆွေနှင့်ဇာတ်လမ်းစဖို့ကို ရှိန်နေသည်။

သိင်္ဂီစိုးရဲ့အခန်းထဲကိုရောက်တော့ သူမက မြသီတာကိုအသင့်စောင့်နေဟန်ဖြင့် အခန်းဝကနေဆီးကြိုနေပြီး မြသီတာခါးလေးကို သူ့လက်တစ်ဖက်နှင့် လာရောက်ပွေ့ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်၍ အနမ်းပေးနေလေသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း မြသီတာ၏ရင်သားထွားမို့မို့အစုံကို လာရောက်ဆုပ်ညှစ်ချေနယ်ပေးလာသည်။

"နင် အရမ်းထန်နေပြီ ကောင်မရယ် "

မြသီတာက သူမပုံစံကလေးကြည့်၍ ခပ်ညည်းညည်းကလေးပြောလိုက်ရာ …

"ထန်လွန်းလို့ ခက်နေတာပေါ့ သီတာရယ်  ယောက်ျားနဲ့ မလိုးရတာလည်း ကြာပြီ နင်ကမှ ငါ့ထက်စာရင် ပိုဇိမ်ကျလိုက်သေး'"

"ဟင်းဟင်း ဒါ နင့်အထင်လေ လင်တစ်ယောက်ရတာ ပိုက်ဆံရှာတာက ထားလိုက်တော့ …အိပ်ယာထဲမှာ အသုံးမှမကျတာ … လီးလေးက ပိန်ရှည်ရှည် လက်တောက်လောက်နဲ့ အယားတောင်ပြေတာမဟုတ်ဘူး ငါကြိုက်တာ ဟိုကားထဲက နီဂရိုးလီးကြီးလိုမျိုး လီးတုတ်တုတ် ရှည်ရှည်တွေမှ ကြိုက်တာ … တရားလွန် မဟုတ်တောင် စံချိန်မီ ၈ လက်မလောက်ဆိုရင် စောက်ပတ်ကွဲအောင် ကော့ခံပစ်လိုက်ချင်သေးတယ် ဟင်း ဟင်း … သူနဲ့စာရင် လမ်းဘေးက ဂျလေဘီတစ်ကောင် ခေါ်လိုးခိုင်းရင်တောင် သူ့ထက် အပုံကြီးသာချင် သာနေလိမ့်မယ် ယုံလိုက် သိင်္ဂီ"

မြသီတာ သူမရင်တွင်းခံစားချက်ကို ထုတ်ပြောသည်။ တကယ်လည်း သူ့ယောက်ျား ဇော်လင်းနောင်လီးက လီးနံပိန်ကလေး အရှည် ၆ လက်မသာသာလောက်ရှိပေမယ့် အိမ်ထောက်သက် တစ်နှစ်ကျော်လောက် ရလာကတည်းက သူ့လီးက လိုးရင်းနှင့်ချောင်ချောင်ချိချိဖြစ်လာပြီး အားမရသလိုကြီး ဖြစ်လာသည်။ ကိုယ်က ဆရာမ ဆိုတော့လည်း တခြားမိန်းမတွေလို မလွတ်လပ်တာမို့ ကိုယ့်ဖာသာ နှုတ်ခမ်းနီတောင့်တို့ ခရမ်းသီးတို့ ထိုးရင်း အာသာဖြေလိုက် အချင်းချင်း ပွတ်လိုက်နှိုက်လိုက်လုပ်ပြီး ကာမအကြောလေးလျှော့လိုက်နှင့်သာ ရသေ့စိတ်ဖြေ နေနေရသည်။

"နင့်လူကြီးရော  ဒီအပတ် ပြန်မလာဘူးလား "

မြသီတာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကို စကားနှိုက်လိုက်တော့ သိင်္ဂ ီစိုးလည်း မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ဖြင့် …

"ဟင်း အဲဒီလို ခံစားရတာ ညည်းတစ်ယောက်တည်းများ ထင်နေလို့လား မိန်းမရဲ့ကျုပ်အကောင်ကြီးလည်း လူကောင်ကြီးကြီး ဗိုက်သာရွှဲနေတာ …ညောင်ကြီး အသီးသေး မောင်းကြီးတော့ လီးသေး (ညောင်ပင်က အပင်ကြီးလေ အသီးသေးလေ၊လူက လက်မောင်းကြီးလေ လီးသေးလေ၊ဗလကောင်းသူတွဆို ဂေးလ်တောင်ဖြစ်သွားတက်ေသး) ဆိုတာလိုပဲ ဗလကြီးတိုင်း ဟိုဟာကောင်းတာမှုတ်ဘူး  …တိုတိုတုတ်တုတ်ကလေး လိုးရင်လည်း စာကလေးမိတ်လိုက်တဲ့ အတိုင်း တက်ထွက်ကြီး …တက်တာနဲ့ ထွက်ဖို့သာပြင်ထားလိုက် ဟွင်း ဟွင်း … မိန်းမအကြိုက်ဆိုတာ ဘာမှန်း သိတဲ့ကောင်စားမျိုးလည်း မဟုတ်ပါဘူး … ကျုပ်ကလဲ သားအိမ်ခိုက်အောင် လိုးပေးနိုင်မှကြိုက်တာ … အင်း ပြောစရာတော့ရှိတယ်  နင် နှုတ်လုံရင် ငါ ပြောမယ် "

"ပြောစမ်း သိင်္ဂီအထူးအဆန်း သတင်းလေး "

"ငါ တို့ နေတဲ့လိုင်းခန်းနဲ့ မျက်စောင်းထိုးလောက်က အရက်ဆိုင်မှာ လာလာထိုင်တဲ့ ဖယ်ရီမောင်းတဲ့ဘဲကြီး နင်သိလား "

"ဘယ်ဘဲတုန်း နင်ကလဲ အများကြီးပဲဥစ္စာ"

"ဟို အသားညိုညို အရပ်မြင့်မြင့် ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့်နဲ့လူ ပြောလေ တစ်ခါက ငါ့ကိုကျောင်းလာပို့တာ "

"အော သိပြီ သိပြီ ကျောင်းကြိုကားရော ပရိုက်ဗိတ်တက္ကစီပါမောင်းတဲ့လူ ပြောတာမဟုတ်လား … စတီးဆိုလား စတင်းဆိုလား … အဲဒီလူလား "

"အေး ဟုတ်ပါ့ … ဆလင်း ပါဟဲ့ နင်ကလဲ "

"အင်း …ပြော ပါ ငါနာမည် သေချာမမှတ်မိလို့ … ဘာလဲ နင့်ဇာတ်လမ်းလား "

"အေး တစ်ခါစလိုက်မိတာ ခု ရှင်းထုတ်ဖို့တောင် ခက်နေတယ် ငါ့လူတွေအတွက် အရက်တို့ အမြည်းတို့ သွားဝယ်ပေးရင်းနဲ့ သူနဲ့ နေ့နေ့ညညဆုံနေတာ သူက အမြဲတမ်းဖောက်သည်လေ …လူက တကယ့်ဏှာ အကြီးစား …ထန်လိုက်ပုံများ ပြောမနေနဲ့တော့ …ဘယ်ကတည်းက အကွက်ချောင်းနေသလဲမသိပါဘူး ဘယ်သွားမလဲ လိုက်ပို့ပေးမယ် ဘာညာ သူဝင်လုံးရာကနေ ဆိုင်ကယ်နဲ့ ဟိုနားဒီနားလိုက်ပို့ လမ်းကြုံရင်လည်း သူ့ကားနဲ့ပေါ့ … ကြာတော့ ထိကြငြိကြတော့တာပဲ …သုံးလေးကြိမ်တော့ ရှိပြီ … ငါလည်း အစွဲကြီးစွဲပြီး ရုပ်ပျက်မှာတောင် ကြောက်လာတယ် ဘယ်နည်းနဲ့ ခွာရမှန်းမသိဖြစ်နေတာ တုတ်ကြီးကတော့ ထည့်လိုက်ရင်ကို အထဲမှာ ပြည့်နင့်နေတာပဲ လက်တစ်ဆုပ်စာ မကဘူူး သားအိမ်ထိ ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲပဲ စဖုတ်လည်း ကွဲဖို့သာပြင်ထား …ကိုယ့်လင်တွေနဲ့များ ဆီနဲ့ရေလို ကွာပါ့ကွယ် ဖြတ်ပြီးတော့သာ လဲထားလိုက်ချင်တယ် စမ်းကြည့်ချင်ရင် အချိန်မရွေး လာပြော မယ်သီတာ သိလား… ဟင်း ဟင်းဟင်း"

"ဟယ် ကောင်မ …အပုတ်မ … ညည်းတော်တော်စိတ်ပုတ်ပါလား ငါနည်းနည်းကလေးမှ မရိပ်မိဘူး ဘယ်သူ့ပြောသံမှလည်း မကြားဖူးဘူး "

"ကြားလို့ ဖြစ်မလားဟဲ့ ခိုးစားတာပါ ဆို နင်ကလဲ "

"နင်နော် အဆင့်က မြင့်သထက်မြင့်လာပြီ ကုန်းနေတာ ဘယ်နှစ်ကြိမ်ရှိပလဲ ပြောစမ်း"

"သုံးလေးကြိမ် ပါဆို … ဒီတစ်ခါ ခပ်ဝေးဝေးသွားပြီး နှစ်ညသုံးည နှပ်ဖို့အထိ စဉ်းစားထားတယ် ဒါမှ အပြတ်ဖီလင်ယူပြီး ခံစားလို့ ရမှာ … နောက်ပြီး … ဒါမျိုးဆိုတာက …လူအသိခံလို့လည်း မဖြစ်ဘူးမဟုတ်လား သီတာရယ် "

"မှန်တယ် ငါတို့လိုမိန်းမတွေအတွက် ဒါမျိုးတော့ ရှိရမယ် … နင် သွားရင် ငါ့လည်း လက်တို့ဦး "

"ပြောပေးရမလား … ငါတို့နှစ်ယောက်နဲ့ သူနဲ့ … နှစ်ပင်တစ်ပင်ပေါ့ "

"နင် အဖြစ်ရှိမှပြော ငါက အဲဗားအသင့်ပဲ သီတာတဲ့ လီးကြောက်တဲ့မိန်းမထဲ မပါဘူး "

"စောင့်နေ …ကောင်မ ငါခေါ်တော့မှသာ အင်းလေးအဲလေးမလုပ်နဲ့ "

မြသီတာ စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် သိင်္ဂီ့လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး သူမပေါင်ခွကြားထဲ ထည့်သွင်းပေးလိုက်သည်။

"စမ်းကျိလိုက် သိင်္ဂီ ငါ ထန်လား မထန်လား ဆိုတာ …ဟင်းဟင်း …နင့်အပြောနဲ့တင် စိုမနေရင် ကြိုက်သလိုပြော"

သူမထမီကြားထဲ လက်လျှိုကာ ပေါင်ခွကြားရှိ ပင်တီပါးကလေးအောက်မှ ဖောင်းအိအိကလေးဖြစ်နေသော အဓိကနေရာလေးကို သူမလက်နှင့် အသာနှိုက်စမ်း ကြည့်လိုက်ရာ မြသီတာ ပြောသည့်အတိုင်းပင် စိုစိစိကလေးဖြစ်နေတာကို တွေ့ရလေသည်။ သိင်္ဂီထမီလှန်တင်ပေးလိုက်ပြီး သူမ၏အတွင်းခံပင်တီကလေးကို အသာအယာပင် ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်သည်။

မြသီတာလည်း သူကိုယ်ပေါ်မှအင်္ကျီကြယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်းဆွဲဖြုတ်နေပြီး အောက်ခံဝတ်ဆင်ထားသည့် ဘရာစီယာကလေးကိုပါ ကြိုးလျှော့၍ ချွတ်ပေးလိုက်ရာ သူမတစ်ကိုယ်လုံးပင် အဝတ်ဗလာကျင်းပြီး မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားရတော့သည်။ ဆက်လက်၍ သိင်္ဂီ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို သူမကူချွတ် ပေးသည်။ ဗလာကျင်း၍သွားကြသော သူမတို့၏ ကိုယ်ခန္ဓာနှစ်ခုကို အမျိုးသမီးချောလေးနှစ်ယောက် အပြန်အလှန်စိုက်ငေးကြည့်ကြရင်း ကိုယ်လုံးနှစ်ခု မျက်နှာချင်းဆိုင် တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်သွားကြရာက သူမတို့မျက်နှာချင်းလည်း ပူးကပ်စွာထိတွေ့မိကြလျက် နှုတ်ခမ်းသားချင်း တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် ဖိကပ်နမ်းစုပ်မိသည့် အဆင့်ကို ရောက်ရှိသွားရတော့၏။

"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် "

"အင့် အင့် ဟင့်ဟင့် …အဟင်း ဟင်းးး  အို့ အ ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် "

"သိင်္ဂီ သိင်္ဂီရယ် …ဟင့် ဟင့် ဟင့် "

"အ အ သီ သီတာ နမ်း နမ်းပါ ဦး ငါ့ကို ကြမ်းကြမ်းလေးနမ်း အင့် အင့် အင်းးးး "

.........................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

မြသီတာ၏ ပေါင်ခွကြားရှိစောက်ပတ်ကို သိင်္ဂီစိုးကုန်းနမ်းပေးသည်။ အိမ်ထောင်သည်ချင်း လင်သားနှင့် အိပ်ယာပေါ်က လိင်မှုဆိုင်ရာ အတွေ့အကြုံ ရှိသူချင်းဖြစ်၍လည်း ကာမသုခခံစားရာမှာ နားလည်မှုရှိရှိ အပေးအယူမျှ၍ နေကြလေသည်။ သိင်္ဂီစိုး သူမစောက်ပတ်ကို ကုန်းယက်နေရာက မြသီတာ၏ နို့အုံအိအိကြီး နှစ်ဖက်ကို ဖျစ်လိုက်ညှစ်လိုက်နှင့် လှိမ့်နယ်ပေးသည်။ နို့သီးကလေးနှစ်ခုကို ဖျစ်ချေကစားပေးသည်။ မြသီတာလည်း ငြိမ်မနေနိုင်တော့ဘဲ သူမ၏ကာမဓာတ်နိုးကြွရာ နေရာအနှံ့အပြားကို ပြန်လည် ပွတ်သပ်ဆွနှူး၍ ပေးသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းလည်းစုပ် နို့သီးချင်းထိတိုက်လှုပ်ခတ်ပေးကြရင်း အဖုတ်ချင်းလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖိလိုက်ပွတ်လိုက် ဆွလိုက်လုပ်ပေးကြသည်။ စောက်စိချင်း ထိခိုက်ပွတ်တိုက်မိသည့် အခါတိုင်းမှာ ဓာတ်လိုက်သလို ကျင်ကနဲကျင်ကနဲခံစားရသည့် ကာမအရသာဟာ ဘာနှင့်မှမတူဘူးဆိုတာကို သူတို့နှစ်ယောက်တည်းသာ သိနိုင်ပေလိမ့်မည်။

"ချစ်တယ် သီတာရယ် "

"ငါရောပဲ သိင်္ဂီ…နင့်အဖုတ် တအားရွှဲနေပြီဟာ ငါ့ပေါင်ခြံအထိ အရည်တွေ စီးကျနေလိုက်တာ ပေကုန်ပြီ ဟင့်ဟင့် "

"ငါ့ဆီကချည်းပဲပေါ့ ဟတ်လား နင့်စောက်ရည်တွေ ဒီ ဒီလောက် ပွထနေတာ ကောင်မ …နင့်စောက်ခေါင်းက အပျိုစစ်စစ်ကလေးအတိုင်းပဲ အလတ်ကြီးရှိသေးတာ … လက်ညှိုးနဲ့လိုးတောင် စွိကနဲစွိကနဲ နေမှာပဲ … ငါ့ဟာလေးနဲ့ တခြားစီပဲ သီတာရယ်"

"လိုးပေး သိင်္ဂီ… လက်နဲ့ အသားကုန်မွှေ့လိုးပေး နင်နဲ့ငါ …တစ်လှည့်စီပေါ့ … "

"အင်း အင်း ငါ ငါ တအားရွလွန်းနေပီ သီတာရယ် …နင် လိုးရင်လည်း ငါ့စောက်ပတ်ကို အတွင်းထဲထိ ရောက်အောင် လက်လှည့်ပြီး ထိုးသွင်းပေး … နင် ခံနိုင်သလောက်တော့ ငါလုပ်ပေးမယ် "

"ဖြေး ဖြေး သိင်္ဂီ …အ အာ … ငါ့ဟာလေး နင့် လောက် မပြဲဘူး … အင့် အင့် "

"စွိ ဖွတ် ဖွတ် …  ဇွပ် စွိ စွပ် … ဖွတ် ပြွတ် … ပလွတ် ဖွတ် ဇွတ် "

"ညည်းဟာကြီးက လီးဒစ်ပြဲကြီးနဲ့ ဘယ်လောက်တောင်လိုးခဲ့သလဲမှ မသိတာ ဟို ဆလင်းဆိုတဲ့ကောင်ကြီး လီးတအားကြီးတာလား ထိပ်ပြဲ ဒစ်ကားကြီးဖြစ်နေလား"

"နင်တွေ့ရင်သိမယ် လီးက မဆန့်မပြဲကြီး ဟီးဟီး … ပထမနေ့ကဆို လမ်းတောင် ထွက်မလျှောက်ရဲဘူး သေးပေါက်ရင်တောင် စပ်နေတာ အဟင်း ဟင်း … ဒါတောင် သူ့လီးက နဂိုလီးတဲ့ ဆီအုန်းတို့ ဆီလီကွန်ဘာညာ ထိုးထားတဲ့လီး မဟုတ်ဘူးတဲ့ …သူ့ဘော်ဘော် တချို့ဆိုရင် …လီးမတရားကြီးချင်လို့ ဆေးထိုးတာ လီးတောင်မှ ကွဲထွက်တယ်ဆိုလားပဲ … အပျိုစစ်စစ် ပါကင်စောက်ပတ်တွေသာဆို ထည့်လို့တောင်မဆန့်ဘူး အဝင်တစ်ကြောင်း တည်းနဲ့တင် ပြဲလန်ပြီး ဆေးရုံ သေချာပေါက်ရောက်ရသတဲ့ … အဟင်းဟင်း ဟင်း နင် သိပ်ကြောက်သွားလား သီတာ "

"အိုးး ဝေးသေးး … ကြီးလေ ကောင်းလေ တဲ့ စာဆိုတောင်ရှိတယ် တဖြည်းဖြည်း အကျင့်ရရင် အိုကေသွားမယ် ဟင်းဟင်း  ဟင်း"

မြသီတာပြောလိုက်ပြီး …

ကာမဇောကြွလာသည့်အလျောက် တစ်ယောက်စောက်ဖုတ် တစ်ယောက်နှိုက်ကိုင်၍ အရှိန်တက်သထက် တက်လာကြရာက စစ်စတီနိုင်းပုံစံ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်နေပြီး မြသီတာက အောက်က သိင်္ဂီစိုးကသူမအပေါ်က နေပြီး တစ်ယောက်စောက်ပတ်ကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန်ပွတ်ကြနှိုက်ကြ ယက်ကြစုပ်ကြနှင့် ထန်ချင်တိုင်းထန်၍ အချိန်တော်တော်ကြာကြာ အရှိန်မသတ်နိုင်ဘဲ ရှိနေကြလေသည်။

သိင်္ဂီစိုးက မြသီတာ၏စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် သူမလျှာကို အပြားလိုက်လုပ်ကာ အထက်အောက်စုန်ဆန် ယက်သပ်ပေးနေပြီး အစိချွန်တက်တက်ကလေးကို ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲစုပ် သွားနှင့်မနာကျင်အောင် ကိုက်၍ကိုက်၍ ဆွပေးသည်။ အိကနဲအင့်ကနဲ သူမနှုတ်မှနေ၍ ညည်းတွားသံကလေးနှင့်အတူ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်တွန့်တက်သွားရပြီး မြသီတာဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး အပေါ်ကိုကြွမြောက်တက်လာရသည်။ မြသီတာကိုယ်တိုင်လည်း အောက်မှနေ၍ သူမမျက်နှာပေါ် အုပ်မိုး၍နေသော သိင်္ဂီစိုး၏ပေါင်ခွကြားမှ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို ပါးစပ်နှင့်နမ်းစုပ် လျှာနှင့်ရစ်ဝိုက် ယက်သပ်ပေးရင်း သူမဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်အကြားရှိ စအိုဝကလေးကိုပါ လျှာနှင့်မထိတထိ တို့ယက် ဆွပေးလိုက်ရာ သိင်္ဂီစိုးလည်း ဖင်ကြီး တဆတ်ဆတ် တုန်လှုပ်ယမ်းခါပြီး အပေါ်ကြွသွားလိုက် အောက်ကို ပြန်လည်နိမ့်ဆင်းလာလိုက်နှင့် ဂဏှာမငြိမ်နိုင်ဘဲဖြစ်နေရလေသည်။

မြသီတာရော သိင်္ဂီစိုးပါ သူမတို့စောက်ပတ်များဆီမှ စောက်ရည်များ အတောမသတ် ရွှဲနစ်စွာ ယိုစီးကျ လာရလေသည်။ အလိုးခံချင်စိတ်နှင့်အတူ စောက်ပတ်ရွလွန်းလိုက်တာလည်း ပြောမနေနှင့်တော့။ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်စောက်ပတ်ကို တစ်ယောက် ပွတ်ကြကိုင်ကြ ဆွကြလုပ်ပေးကြရင်း အပြန်အလှန်ဆိုသလို သူမတို့စောက်ပတ်ထဲကို လက်ချောင်းကလေးများနှင့်အပြိုင်အဆိုင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးနှိုက်ဆောင့်သွင်း ပေးနေကြလေပြီ။

"အ အင့်အင့် ထိ ထိတယ် အ ကောင်း ကောင်းတယ် သိင်္ဂီလုပ် ဆောင့်ဆောင့် မြန်မြန် အင့် အင်း "

"စွတ် ဖွပ် ဖတ် ပြွတ် စွိ စွတ်ဖွတ် ပလပ်ဗွပ် "

"အင့် အိအိ အင့် ငါ့ အထဲကိုလည်း ဆောင့် အင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပေး မ မညှာနဲ့ သီတာ အ အား ဟား ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် လိုး လိုးပေး သွက်သွက်လေး လိုးစမ်း အ အင့် အင့် "

နှစ်ယောက်သား အကောင်းကြီးကောင်းပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတောင် သတိမမူမိကြတော့။ မြသီတာ အောက်မှနေ၍ ထွန့်လူးကော့ပျံနေသလို သိင်္ဂီစိုးလည်း ကုန်းကုန်းကွကွနှင့်မချိအောင် ခံစားနေရသည်ပဲ ဖြစ်သည်။

ထိုအခိုက်မှာပဲ …

"စောက်ကမြင်းမတွေ နင်တို့ချည်း ကောင်းနေတာပေါ့ ဟုတ်လား"

အခန်းဝမှအသံတစ်သံကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံး ရင်ထဲမှာထိတ်ကနဲဖြစ်ကာ လှုပ်ရှားမှုတွေ ရုတ်တရက် တန့်ရပ်သွားရပြီး ပြိုင်တူ ခေါင်းထောင်သွားမိကြသည်။

"မာလာ နင် နင် … "

သိင်္ဂီစိုးလျင်သည်။ မြသီတာကို လက်ကုပ်၍အချက်ပေးလိုက်ပြီးနောက် သူမကိုယ်ပေါ်မှနေ၍ အသာ လှိမ့်ဆင်းလိုက်သည်။ မြသီတာလည်း ပါးပါးနပ်နပ်နှင့်ပင် ကုတင်ကနေ လူးလဲထလာလိုက်ပြီး သူမတို့နှစ်ယောက်ကို အခန်းဝကနေ ကြောင်အမ်းအမ်းနှင့် ရပ်ကြည့်နေသည့် ခင်မာလာထွန်းရှိရာကို သွားရောက်ကာ သူမလက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။

သူမကို ကုတင်ပေါ်တွန်းတင်ပစ်လိုက်ရင်း မြသီတာရောသိင်္ဂီစိုးပါ နှစ်ယောက်သား ခင်မာလာဆွေ့ကို ဝင်လုံးကြ ကစ်ဆင်ဆွဲကြနှင့် အတန်ကြာအောင် သုံးယောက်သား ထွေးလားလုံးလားဖြစ်နေကြကာ ခင်မာလာဆွေလည်း သူမခါးမှာဝတ်ဆင်ထားသည့် ထမီအောက်စလွတ်လိုလွတ် အင်္ကျီကြယ်သီးများ ပြုတ်ထွက်၍ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ဟင်းလင်းပွင့်လိုပွင့်နှင့် ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ကာ နေရလေသည်။

"ဟဲ့ အို အို … အ အရမ်း … အ ရမ်း မလုပ် … လုပ်ကြနဲ့လေ "

"လုပ်မှာပဲ ကောင်မ … နင့် စပတ်တစ်ခုလုံး အရည်ရွှဲနေတာ … ငါတို့ကို ညာလို့မရဘူး … လာစမ်း ဒီကို … ဟင်း ဟင်းဟင်း "

"အို ရွှဲပဲ ရွှဲရွှဲ ပြဲပဲ ပြဲပြဲ … ညည်းတို့နဲ့ ဘာဆိုင် လို့ ခိ ခိ ခစ်ခစ်ခစ်"

"လာခဲ့စမ်းပါ …  အဲဒီ စပတ်အပြဲလေးထဲကို ကိုကို့အလွမ်းပြေလေး လုပ်ပေးမလို့ ဟင်းဟင်း "

"နင် နင် ဘာ လုပ် … အိုးး … သိ င်္ဂီမ … နော် မကဲနဲ့ ဟွန့် … အင် မ မ … လုပ် နဲ့ဆိုနေ …  ကျွတ် ဒုက္ဂပါပဲ အ အင့်အင့် ဟင့် "

"မရုန်းနဲ့လေ ငါ အပီ မှုတ် ပေးမလို့ "

"အာ မလုပ် … လုပ် … အ ရှီး အ … ကျွတ် … အ အာ … သိင်္ဂ ီ ဟင် … နင် နင်ကလဲ "

သိင်္ဂီစိုးက သူမခါးအောက်ပိုင်းကို ကိုင်သည်။ နယ်သည်။ သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက် ဆွဲဖြဲပြီး ပေါင်ခွကြားရှိအဖုတ်ကလေးကို အပီဆွနှူးပေးသည်။ မြသီတာလည်း သူမကိုယ်လေးပေါ် တက်ခွစီးရင်း ခင်မာလာဆွေ့နှုတ်ခမ်းအစုံကို သူမနှုတ်ခမ်းများနှင့်အတင်းဖိကပ်၍ နမ်းစုပ်လိုက်လေသည်။ သူမရင်သားအုံ အိအိပေါ်က ဘရာစီယာလေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ရင်း နို့နှစ်လုံးကို အပီအပြင် ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်၍ နို့သီးကလေး နှစ်ခုကို ကုန်းစို့ပေးသည်။ သိင်္ဂ ီစိုးလက်များက သူမပေါင်ခွဆုံရှိ ဖောင်းမို့မို့ကလေး ဖြစ်တည်နေသော အင်္ဂါဇပ် တစ်ပြင်လုံးကို ကောင်းစွာ ပွတ်ဆွပေးနေပြီး အစိကလေးကို ဖျစ်လှိမ့်ချေကစားလိုက် အခေါင်းပေါက်ကလေး ထဲကို သူမလက်ချောင်းများထည့်သွင်း၍ ထိုးနှိုက်ဆောင့်လိုက်နှင့် လုပ်ပေးနေရာ ခင်မာလာဆွေတစ်ယောက် ချက်ကောင်းထိပြီး သူမနှုတ်မှနေ၍ တအိုးအိုးတအင့်အင့်နှင့် ညည်းသံကလေးထွက်ကာ ကော့ပျံထွန့်လူးစ ပြုလာရလေသည်။

မြသီတာတို့နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်၍ လက်မထောင်ပြလိုက်လေသည်။ သိင်္ဂီးစိုး သူမပေါင်နှစ်ဖက်အကြားကို ခေါင်တိုးဝင်လိုက်ပြီး သူမစောက်ပတ်ပေါ်ကို မျက်နှာအပ်ကာ မှောက်အိပ်ချ လိုက်သည်။ ခင်မာလာဆွေ့စောက်ပတ်ဆီမှ ညှီနံ့သင်းသင်းကလေးက သူမနှာဝကို ကလူ၏သို့ မြှူ၏သို့ လုပ်၍နေချေပြီ။ သိင်္ဂ ီစိုး လျှာကလေးထုတ်ပြီး စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကလေးအတိုင်း အောက်မှနေ၍ အပေါ်သို့ အစုန်အဆန် ယက်သပ်ပစ်လိုက်သည်။ စောက်ရည်ချွဲကျိကျိ အစေးအမြှင်တန်းကလေး သူမလျှာနှင့်အတူ ကပ်ပါလာပြီး အပေါ်ကနေအောက်ကို တွဲလွဲကလေးကျဆင်းနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

အစိကလေးကို သူမပါးစပ်ဖြင့် ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ အသံထွက်အောင် စုပ်ပေးလိုက်ရာ ခင်မာလာဆွေခါးကလေး ကော့၍တက်လာရပြီးနောက် …

"အား … အို့ ကျွတ် ကျွတ်  …အင့်ဟင့် ဟင့် "

ဟူ၍ သံရှည်ကလေးဆွဲ၍ ညည်းလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။

"နင် နင် …အဆင်ပြေလား မာလာ "

မြသီတာနားနားကပ်မေးတော့ သူမမျက်စိမှိတ်ထားရာက ခေါင်းကလေး မသိမသာညိတ်ပြရှာသည်။

"ငါ နို့စို့ပေးမယ်နော် ငါ့နို့လည်း နယ်ပေးဦး "

"အင်း အင်း ဟင်း ဟင်း သီတာရယ် ငါ ငါ ဘာဖြစ် ဖြစ်နေ ပြီလဲ မသိတော့ဘူး "

"နင်လည်း အတွေ့အကြုံရှိတာပဲ မာလာရယ် အိမ်ထောင်ကျပြီး လီးနဲ့လိုးဖူးတာပဲ ခု မလိုးရတာကြာရင် စိတ်ထဲက အလိုလိုနေရင်း … ဆာမလာဘူးလား ပြောစမ်း "

"အိုကွာ … နား ရှက် … ရှက် လာပြီ စို့ မြန်မြန်စို့ပေးတော့ ငါ ငါ မ နေနိုင်တော့ဘူး အူး ဟူးး … "

အောက်ကလည်း အဖုတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးယက်၍ အပေါ်ကနေ မြသီတာက နို့စို့လိုက် ကိုင်လိုက် နယ်လိုက် နို့အုံချင်း နို့သီချင်းခလုတ်တိုက်လိုက် လုပ်ပေးနေရာ သူမ ကြာကြာ ဣန္ဒြေမဆယ်နိုင်တော့ချေ။ သူမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆွဲခေါ်ရာသို့ တစ်စတစ်စနှင့် ခရီးဆုံးအထိ လိုက်ပါလာခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ အမျိုးသမီးသုံးယောက်စလုံး ကုတင်ပေါ်မှာ တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက်အောက် လူးကာလှိမ့်ကာနှင့် ဖီလင်တွေတရိပ်ရိပ်တက်ကာ ဘယ်သူ့ကိုဘယ်သူကိုင်လို့ ကိုင်မိမှန်းပင် မသိနိုင်ကြတော့ပြီ။

သုံးယောက်သား ရာဂအမှောင်နောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် စိတ်လိုလက်ရ လိုက်ပါရင်း တစ်နေကုန်ပင် အချိန်တွေ ဖြုန်းပစ်လိုက်ကြလေသည်။

...................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

မြသီတာ သိင်္ဂီစိုးအိမ်ကပြန်လာပြီးသည့်နောက်တွင် သိင်္ဂီစိုးပြောခဲ့သည့်အကြောင်းအရာတွေသာ စိတ်ထဲစွဲနေမိတော့သည်။ သူမတစ်ခါမှ မတွေ့မြင်ဖူးသေးသည့် ဆလင်းဆိုသူ၏ လီးကြီးကို မျက်စိထဲ စိတ်ကြိုက်ပုံဖော်နေမိရင်း ကာမဂုဏ်ဖောက်ပြန်ချင်နေသည့်စိတ်ကို ထိန်းချုပ်၍ပင်မရတော့ပေ။

မိမိလင်သားမှလွဲ၍ မြင်တွေ့သမျှယောက်ျားသားတိုင်းကို မရိုးသားစိတ်နှင့်ကြည့်မြင်တတ်လာသည်။ အခံက ရှိနေလို့လားမသိ။ ကုလားလည်းချော ဗမာလည်းချော ရှမ်းကြိုက်နွားချော ဆိုသည့်စကားပုံလို တွေ့သမျှနွား အဲ ယောက်ျားသားတွေ အကုန်လုံး သူမအနေနှင့်ပတ်သက်ချင်စရာတွေကြီးဖြစ်လို့နေပေသည်။ ရပ်ကွက်ထဲက အချို့ယောက်ျားသားတွေကလည်း သူမကို အိမ်ထောင်လက်ရှိ လင်ရှိမယားတစ်ဦးဖြစ်တာကို မေ့များမေ့နေကြသလား မသိပါ။ တချို့တလေ ထိကပါးရိကပါးနှင့် ဆရာမလေး အိုးတောင့်တယ် ချစ်ချင်တယ် ဘာညာ မကြားတကြား ဇာတ်လမ်းစချင်တဲ့သူတွေရှိတယ်ဆိုတာကို သူမအသိဆုံးပင်။

ကျောင်းသွားကျောင်းပြန်လမ်းမှာ အမှတ်မထင်ဆုံမိကြရင်း ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်များက သူမ၏ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းအလှတွေကို စူးစူးဝါးဝါး ခေါ်တောမျက်လုံးများနှင့်စိုက်ကြည့်ခြင်းကို ခံရသည့်အခါမျိုးမှာ ဆိုလျှင် မြသီတာတစ်ယောက် ဘယ်သူဘယ်ဝါရယ်လို့ဖြစ်ဖြစ် ရင်ကလေးတဖိုဖိုနှင့် အပျိုပေါက်မကလေး တစ်ယောက်လို အတောမသတ် ကျေနပ်ပီတိစိတ်ကလေးများ ဖြစ်ပေါ်မိတာအမှန်ပင်။ အရွယ်ကောင်းအရွယ်လှ မိန်းမသားတစ်ယောက်ပီပီ ကိုယ့်ကိုစိတ်ဝင်တစား အာရုံစိုက်ကြည့်မှုကို ခံယူလိုသည်။ အလိုပြည့်ဝခြင်းမရှိသည့် အိမ်ထောင်သည်မလေးတစ်ယောက်မို့ ယောက်ျားသားများဆီက ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့မှုကို တပ်မက်ခြင်းကြီးစွာ ခံစားလိုစိတ် ရှိနေပေသည်။

မြသီတာအိမ်မှာက အဒေါ်ဝမ်းကွဲ ဒေါ်လေးသိန်းတစ်ယောက်သာ အဖော်ရှိသည်။ ရှစ်တန်း ကိုးတန်းနှင့် ဆယ်တန်း ကျောင်းသားကျောင်းသူ အုပ်စုသုံးစုကို အချိန်ပိုင်း အင်္ဂလိပ်စာနှင့်သင်္ချာ သင်ပြပေးရင်း တစ်ခါတစ်ရံ သူမနှင့်ရင်နှီးသော ကျောင်းသူကလေးတချို့ အိမ်မှာ ညအိပ်ညနေ အဖော်အဖြစ် လာရောက် နေပေးတတ်သေးသည်။

တစ်နေ့ မြို့သစ် စက်ကုန်းရပ်မှ ချိုမာလွင်ဆိုသော အိမ်မှာညလာအိပ်သည့် ဆယ်တန်းကျောင်းသူ ကောင်မလေး တစ်ယောက် ညကြီးမင်းကြီး အဖျားတက်ပြီး နေထိုင်မကောင်းဖြစ်၍ အိမ်ခဏပြန်ချင်သည် ဆိုတာနှင့် သူမအိမ်ကို ကိုယ်တိုင်လိုက်ပို့ပြီး အပြန်တွင် စက်ကုန်းက သူမအသိ အငြိမ်စားဆရာမကြီး တစ်ယောက်အိမ် ဝင်ရောက်ပြီး ထွေရာလေးပါးစကားကောင်းနေခဲ့သည်။

ည ၉ နာရီခွဲလောက်မှ ဆရာမကြီးအိမ်ကနေ စကားစဖြတ်ကာ ပြန်ထွက်လာခဲ့ပြီး လမ်းသွယ်ကလေးရဲ့ထိပ်က ဘုံကျောင်းလမ်းကွေ့ကိုရောက်တော့ သူတို့ရပ်ကွက်ထဲက ငမူးသမားသုံးယောက်နှင့် မမျှော်လင့်ဘဲ ထိပ်တိုက် တိုးမိကြသည်။ မြသီတာ အဖော်တစ်ယောက်ယောက် မခေါ်ခဲ့မိ၍ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်တောင် ကြိတ်ပြီး အပြစ်တင်လိုက်မိသည်။

ချိုမာလွင်တို့နေသည့် စက်ကုန်းပိုင်းက လက်လုပ်လက်စားများပြီး အရက်မူးသမား လူရမ်းကားတွေ ရှိနေတတ်တာ သူမအသိပင်။ သူတို့အုပ်စု သူမကို လက်ကာပြပြီး သွားလမ်းကို ပိတ်၍ရပ်ကာ တစ်ယောက်က …

"ညီမ ဘယ်ပြန်မလို့လဲ အစ်ကိုကြီးတို့ လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ "

ဆိုပြီးစကားစလာသည်။

"ကျွန်မ ဟိုဖက် … ရပ်ကွက် ပြန်မလို့ ပါ … လမ်း ဖယ်ပေးပါရှင် "

"အိုး အတော်ပဲ အစ်ကိုတို့ လမ်းကြုံပါတယ် ဒီကဆိုင်တွေ ပိတ်သွားလို့ အဲဒီဖက်သွားသောက်ကြဦးမှာ လာ အတူတူသွားမယ် … လိုက်ခဲ့ "

"ကျွန်မ တစ်ယောက်တည်း ပြန်လို့ ရ …ရပါတယ် "

"ဘယ်ဖြစ်မလဲ တို့က စေတနာနဲ့ … လာ စမ်းပါ … မကြောက်ပါနဲ့ … အဟတ် …ဟား ဟား "

ပိုင်စိုးပိုင်နင်းပြောပြီး သူမလက်တစ်ဖက်ကို လာဆွဲသည်။ ညကမှောင်မိုက်နေပြီး လူသူပြတ်ရာနေရာဖြစ်၍ အော်လို့လည်း ရမှာမဟုတ်။ ပြီးတော့လည်း မတော်တဆ သူတို့လက်ထဲမှာ ဓားလက်နက်စသည့် အန္တရာယ်ရှိသော လက်နက်ပစ္စည်းတစ်စုံတစ်ရာ ပါလာပါက ခက်ချေရော့မည်။ မိမိ လိမ္မာနိုင်ပါမှ တန်ကာကျလိမ့်မည်ဆိုပြီး မြသီတာ အလိုက်သင့်နေမိသည်။

"လွှတ်ပါရှင် လူ မြင်ကုန်လိမ့်မယ် "

"ထွက်ပြေးမှာ စိုးလို့ပေါ့ မလွှတ်ဘူး "

"မပြေးပါဘူး ဘာလို့ ပြေးရမှာလဲ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ပြန်တာပဲ ဥစ္စာ"

"ဟား ကြိုက်ပြီ ကဲ လာ ဟျောင့်တွေ နောက်ကနေ ဖြေးဖြေးလိုက်ခဲ့နော် ဒီက ညီမကို မနှောင့်ယှက်ကြနဲ့ ကြားလား "

သူ့လူတွေဖက်ကို လှည့်ပြောလိုက်သည်။ မြသီတာ ဒီငမူးသမားကြီးပုံစံကို ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲကနေ ကြိတ်ရယ်ချင်သွားမိသည်။ ရေချိန်ကိုက်အောင်သောက်ထားပေမယ့် အဆင့်အတန်းမရှိသည့် ရုပ်လက္ခဏာမျိုးတော့ မဟုတ်တန်ရာပေ။ မိမိခန့်မှန်းတာ မှားချင်လည်း မှားပေလိမ့်မည်။ ပါးရည်နပ်ရည်တော့ ရှိပုံပေါ်သည်။ စကားနည်း ရန်စဲသဘောနှင့်ကိုယ့်လမ်းကိုယ် ဆက်လျှောက်လာရင်း သူကလည်း မြသီတာ လက်ကိုဆွဲထားရာကနေ ရုတ်တရက် အနားကို ကပ်သထက် ကပ်လာခဲ့ပြီး …

"မင်းနာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ ငါ့နာမည် ဇိုးကြီး တဲ့ မှတ်ထားဦး "

"ဟင်း နာမည်ကြီးကလဲ  …"

သူမက မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့လိုက်ပြီး ဆက်လက်၍ …

"ဘာလုပ်ဖို့လဲ နာမည် မေးတာ "

"ခင်ချင်လို့ပေါ့ ပြောလေ မပြောဘူးလား "

"နာမည်ပြောရင် လက်လွှတ်ပေးမလား "

"အေး "

"မြသီတာ တဲ့ … ကဲ "

ပြောပြီး သူ့ အလစ်မှာ သူ့လက်ကနေ ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ရုန်းထွက်လိုက်သည်။

"ဒီ ဒီလို မလုပ်နဲ့ လေ ဟဲ ဟဲ "

"အို့ အင့် ဟင့် ရှင် ရှင် ဒါ ဒါ … ဘာ … လုပ် လုပ် "

ဇိုးကြီး ရုန်းထွက်မလိုလုပ်သော  သူမလက်တစ်ဖက်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ သိမ်းကျုံး ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။ မြသီတာ အကြီးအကျယ်လန့်ဖျပ်ကာ ကိုယ်လွတ်ရုန်းဖို့ကြိုးစားသေးပေမယ့် အင်အားချင်း ဘယ်လိုမှမမျှ၍ မတတ်သာနိုင်ဘဲရှိလေသည်။

"ရုန်းမလို့လား လိမ်လိမ်မာမာ နေစမ်းပါ … တို့ကို ချစ်တယ် လို့ပြောပြီးမှသွား ဇိုးကြီးတဲ့ အပွဲပွဲနွှဲလာတာ … ခုနေ ဟောဒီကျောင်းဝင်းထဲကို နင့်ကို ခေါ်သွင်းလိုက်ရင် … ငါ့လူတွေ လက်ထဲမှာ နင် အရိုးတခြားအသားတခြား ဖြစ်သွားမယ် ဘာမှတ်လဲ "

ပါးစပ်က ချောက်လုံးလှန့်လုံးတွေပြောနေသလို သူ့လက်က မြသီတာခါးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ပွေ့ဖက်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် သူမပါးပြင်နှင့်နှုတ်ခမ်းများကို ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ လာရောက်ထိတွေ့နမ်းစုပ် ပစ်လိုက်သည်။ မြသီတာ ခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာလွှဲဖယ်၍ ရုန်းသော်လည်းမရ။ သူမတို့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက ရင်ချင်းအပ် ပေါင်ချင်းထပ်မျှ ပူးပူးကပ်ကပ်ပင် ထိတွေ့လျက်ရှိနေကြလေပြီ။ သူမပေါင်ခွဆုံနေရာဆီသို့ ထုထည်ခပ်ကြီးကြီး ဆလင်ဒါပုံစံ ရှည်မျောမျောရှိသော အချောင်းအတန်ကြီးတစ်ခု လာရောက်ဖိကပ် ထိတွေ့လိုက်သလို ခံစားရပြီး မြသီတာလည်း သူမကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုလုံးရှိ သွေးကြောများ ဖျင်းကနဲဖျင်းကနဲ ဖြစ်၍ သွားရလေသည်။

"လွှတ် လွှတ် လေ … ဒီမှာ ထိ ထိနေပြီ ဟင့်ဟင့် …အသက်ရှူကြပ် ကြပ်တယ် "

သူမအပြောသာရှိပြီး ဇိုးကြီးဆိုသူက လွှတ်ပေးခြင်းမရှိသည့်အပြင် ပိုမိုတိုးဖက်နမ်းရှုံ့၍အရသာခံနေပြီး သူ့လက်များက သူမရင်သားအစုံနှင့် တင်ပါးကားအိအိနှစ်ဖက်ကိုပင် အသားယူ၍ ဆုပ်ညှစ်ချေနယ်စ ပြုလာလေသည်။ ဇိုးကြီး၏လူနှစ်ယောက်ကလည်း သူ့ဘေးနားကနေ တဖြည်းဖြည်း ဝိုင်းရံလို့လာသည်။ မြသီတာ သူမအခြေအနေကို အကဲခတ်မိလိုက်ပြီး ခေါင်းနပန်းကြီးမတတ် စိုးရိမ်စိတ်တွေ ဝင်လာခဲ့ရလေသည်။

"ဘုရား ဘုရား ငါ့ ငါ့ ကို သူတို့ ၃ ယောက်စလုံး ဟင်း  …ဒုက္ခပါပဲ ဘယ်လိုများ ကြံရပါမလဲ "

သူမရောက်ရှိနေသော နေရာမှာ ဘုံကျောင်းအပျက်ရှိရာနေရာပင်ဖြစ်သည်။ မိန်းမတွေကို ဗလက္ကာရပြုကျင့် မုဒိန်းမှုကျူးလွန်သည် ဆိုတဲ့သတင်းမျိုး ဒီ့ အရင်က တစ်ခါမှပင် မကြားဖူးသော်လည်း သူမ အခြေအနေကို စိတ်မချနိုင်တော့။ ပြီးတော့ သူမအရှေ့မှ ယောက်ျားသုံးယောက်စလုံးကလည်း ကာမဂုဏ်ခံစားလိုစိတ်ကို တက်ကြွထက်သန်စေပြီး စိတ်မိုက်စိတ်ရိုင်းများနိုးကြွစေသည့် သူရာရည်ဟုခေါ်သော ယစ်မူးစေနိုင်သည့် အရာတစ်မျိုးကို လစ်မစ်လွန်အောင် မူးရူးသောက်စားထားကြသူတွေ ဖြစ်နေသည်ပဲ မဟုတ်လား။

"မင်းလေးက လှလွန်းတယ် မျက်နှာကလေးရော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရော ဘာမှပြောစရာကို မရှိဘူး ဟင်းဟင်း "

"ကျ ကျွန်မ … ရှစ် ကြီးခိုး ပါရဲ့ ရှင် …လွှတ် လွှတ် ဖယ် … ဖယ်ပါ "

"နေပါဦး ကလေးရာ အစ်ကိုကြီး အားရပါးရ နမ်းပါရစေဦး … လာ ဒီအထဲကို ခဏဝင်ထိုင်လိုက်ရအောင် နော် နော် မင်း ကို ပြောစရာလေး ရှိလို့ "

"ရှင် ရှင် တို့ သိပ် … မူး မူး နေပြီ … ကျ … ကျွန်မ ကို … ဘယ် ခေါ် သွားမလို့ လဲ ဟင် … အို … အို ဒုက္ခ ပါပဲ "

ဇိုးကြီးလက်တစ်ဖက် သူမပေါင်ခွကြားဆီ ရုတ်တရက် နှိုက်ဝင်လာသည်။ မြသီတာ အလစ်အငိုက်မိပြီး သူမနို့အုံအိအိ နှစ်ဖက်ကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ညှစ်နယ်ကိုင်နေသော လက်ကို ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ဖို့ ကြိုးစားနေရာက သူက အတွေ့အကြုံရှိသူပီပီ ဦးတည်ချက်ပြောင်းပြီး သူမပေါင်ခွကြားရှိ စောက်ပတ်ရှိရာကို မိမိရရကြီး စမ်းသပ် နှိုက်ကိုင်ပစ်လိုက်ခြင်းပဲဖြစ်သည်။ လက်ဖဝါးကြမ်းကြီး သူမစောက်ပတ်ကို အပေါ်ကနေအုပ်ကိုင်လာပြီး အကြမ်းပတမ်း ပွတ်ဆွမှုကို ခံလိုက်ရသဖြင့် မြသီတာ ဒူးနှစ်ဖက်ပျော့ခွေကာ ညွှတ်ကျသွားသည်။

"တောက် ! ရှယ်ပဲ စောက်ပတ်လေး လိုးလိုက်ရရင်တော့လား "

"ရှင် ရှင် ဘာ ဘာပြော ပြော … အိ အိ အင့် အ အ ဟ …အွန်း … အ  အင့် အင့် အိဟင့် ဟင့်"

မြသီတာ ကော့ပျံလို့သွားပြီး သိင်္ဂီစိုး၏အိမ်ခန်းထဲမှာ ခင်မာလာဆွေကို သူမနှင့် သိင်္ဂီစိုးတို့နှစ်ယောက် ပတ်တုပ်၍မရအောင် ကိုင်ကြနှူးကြ ထင်တိုင်းပြုကာနှိပ်စက်ခဲ့ကြပုံကို မဆီမဆိုင် ပြန်မြင်ယောင်သွားမိရင်း ဝဋ်လည်တယ် ဆိုတာ ဒါမျိုးများလား ဟူ၍ပင် ကယောင်ခြောက်ခြားနှင့် ထင်မိထင်ရာတွေးမိလိုက်လေသည်။

ဇိုးကြီး သူမကို အရနှူးပြီး မြသီတာပျော့ခွေသွားချိန်မှာပင် သူကိုယ်တိုင် အဖော်နှစ်ယောက်အကူအညီဖြင့် သူမကိုယ်လုံးကလေးကို ဇွတ်အတင်း စွေ့ကနဲပွေ့ချီပြီး ဘုံကျောင်းပျက်ဝင်းထဲသို့ အလျင်အမြန်ပင် ဝင်ရောက် လာခဲ့ကြပေသည်။ ခုအချိန်ကျတော့လည်း အမူးသမားသုံးယောက်တို့၏ ပျင်းတိပျင်းတွဲအမူအယာတွေ သူတို့မျက်နှာပေါ်မှာ မတွေ့ကြရတော့ပြီ။ ထိုအစား မိမိတို့၏ရာဂလိုအင်တွေ မကြာမီပြည့်ဝရတော့မည် ဟူသော အတွေးများဖြင့် အရမ်းကာရော စိတ်အားတက်ကြွထက်သန်လျက်ရှိသော ရမ္မက်ကဲလွန်ထန်ပြင်းသည့် ဟန်အမူအယာများကိုသာ သူတို့ထံမှာ အထင်းသား မြင်တွေ့နေရပြီဖြစ်သည်။

မြသီတာ၏ ကံကြမ္မာကား အသို့ရှိမည်နည်း။

စာရှုသူတို့ မိမိတို့ အတွေ့အကြုံ ဆင်ခြင်နိုင်စွမ်းဖြင့်သာ ဒီအဖြစ်အပျက်ကို အာရုံထဲ ပြက်ပြက်ထင်ထင် မြင်သာအောင် တွေးကြည့်ကြပါကုန်လော့။

................................................................................................

အခန်း (၅)

ဇိုးကြီး သူမကို သံမံတလင်းကြမ်းပြင်တစ်နေရာမှာချလိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ သူကိုယ်တိုင်လည်း မြသီတာအပေါ်ကနေ အုပ်မိုးကာ ဖိမှောက်အိပ်ချလိုက်ရင်း သူမနှုတ်ခမ်းများကို အဆက်မပြတ် ခပ်ကြမ်းကြမ်းအနမ်းများနှင့် ဦးဆောင်နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်သည်။ မြသီတာ အောက်ကနေ အကြောက်အကန် ရုန်းနေပေမယ့် အင်အားချင်းမမျှ၍ သူ့လက်အောက်ကလွတ်မြောက်ဖို့ ဘယ်လိုမှမတတ်သာဘဲဖြစ်နေရသည်။

နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ ဂဟေဆက်မိကြသည်။

ဇိုးကြီး သူမနှုတ်ခမ်းလွှာကလေးကို တပြွတ်ပြွတ်အနမ်းပေးနေရာက သူ့လက်ကလည်း တစ်ချက်ကလေးမှ အငြိမ်မနေဘဲ သူမပေါင်ခွကြားထဲ တိုးဝင်ရောက်ရှိကာ အလုပ်များလျက်ရှိသည်။ မြသီတာ ပေါင်ခွဆုံရှိ ဖောင်းအိအိကလေးဖြစ်နေသော သူမစောက်ပတ်ဆီမှ စောက်ရည်ကလေးများ စိုစိစိဖြစ်၍လာသလို သူထင်လိုက်ရသည်။ သူခပ်ကြမ်းကြမ်းအဆွကောင်း၍ ကောင်မကြီး တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဏှာအရမ်း ထကြွလာရပြီဆိုတာ သူ့အတွေ့အကြုံအရ ကောင်းစွာ သိရှိခံစားလိုက်ရပြီဖြစ်သည်။

ဘုံကျောင်းပျက်ကြီးထဲမှာ အစောင့်တစ်ယောက်မှမရှိဘဲ မှောင်နှင့်မည်းမည်းဖြစ်ကာ ခြောက်ခြားစရာ ကောင်းအောင် တိတ်ဆိတ်နေသည်။ မလှမ်းမကမ်းမှ လမ်းမီးတိုင်အလင်းဖြင့်သာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မသဲမကွဲလေး မြင်တွေ့နေရသည်။

ယခင်အစောင့်ရှိစဉ်ကလည်း ဇိုးကြီးတို့လူသိုက် အစောင့်တွေနှင့်ပုခုံးဖက်ကာ သောက်သောက်စားစားနေထိုင် ပေါင်းသင်းလာခဲ့ကြပြီး သူတို့ကို လုံးဝ ဂရုစိုက်စရာမလိုခဲ့ချေ။ အရပ်ပျက်မလေးတွေ ကိုယ့်ခွင်ထဲက စော်လေးတွေ ဒီလိုပဲ ခေါ်ခေါ်လာပြီး သူတို့အားလုံး လက်ရေတစ်ပြင်တည်း အတူတကွဖြုတ်ကြ သောက်ကြစားကြကာ ဒီနယ်မြေကို အပိုင်စား ကြီးစိုးထားခဲ့ကြသည်။ တခြားဘိတွေ မရှိလို့တော့မဟုတ်။ သူတို့ဆီက မူလတန်းကျောင်းဆောင်တို့ ဘောလုံးကွင်းနှင့် ပန်းခြံတို့ ရုပ်ရှင်ရုံဘေး ဈေးလမ်းကြားတို့မှာလည်း ဒီခွင်လေးတွေ ရံဖန်ရံခါ ကြုံလျှင်ကြုံသလို ဆွဲစားကြလေ့ရှိသည်။ အများအားဖြင့်တော့ သွားရင်းလာရင်း အချင်းချင်းညိတယ်ဆိုတာနှင့်ပဲ လူရှင်းတဲ့နေရာ ခေါ်သွင်းပြီး တစ်ညနှစ်ည တန်သည် အားမရမချင်း အုပ်စုလိုက် ဝိုင်းဗျင်းလေ့ရှိကြတာပါပဲ။

သူတို့အဖွဲ့က လူညီသည်။ စုံတော့မစုံသေး။ အားလုံးစုလိုက်လျှင် ခုနစ်ယောက် ရှစ်ယောက်လောက်တော့ ရှိမည်။ ခု လိုက်ပါလာသူတွေထဲက ဂေါ်လီအုံးမောင်နှင့် စိန်သန်းတို့နှစ်ယောက်သာ ဇိုးကြီးနှင့်တကယ့် အရင်းအခြာ သွေးသောက်ညီအစ်ကိုများပမာ ဒီနောက်ပိုင်း အတူတကွ လက်တွဲနွှဲဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ဟုတ်တာရော မဟုတ်တာရော အကုန်လုပ်သူတွေ။ သူတို့စိတ်တောင် သူတို့ အစိုးမရကြ။

ခုလည်း ဇိုးကြီး အိုးတောင့်တောင့် စော်ကြီးကို အတင်းဝင်လုံးကာ သံမံတလင်းထက်မှာ ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့ အင်ထရိုပျိုးနေပုံကို ကျန်နှစ်ယောက်က နဘေးမှာ အသင့်ရပ်လျက် အခြေအနေစောင့်ကြည့်နေကြသည်။ လိုအပ်တာနှင့် သူတို့နှစ်ယောက်ကပါ တစ်ပါတည်း ဇိုးကြီးကို ဝန်းရံကြမည်သာ ဖြစ်သည်။

"ဖြစ် ဗြစ် ဗြစ် "

"အိုးး ပြဲ ပြဲကုန်ပြီ ရှင် ဘယ်လိုလုပ် တာလဲ "

နှစ်ယောက်သားထွေးရင်းလုံးရင်း ဇိုးကြီးလက်က သူမအင်္ကျီရင်ဘတ်ကို အလောတကြီးဆွဲဟပစ်လိုက်ရာ အရှိန်လွန်ပြီး အင်္ကျ ီကို ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်သလို ဗြိကနဲ အသံနှင့်အတူ တစ်ထွာနီးပါးခန့် စုတ်ပြဲသွားသည်။ မြသီတာ စိတ်အချဉ်နည်းနည်း ပေါက်သွားပြီး သူမအင်္ကျ ီရင်ဘတ်ရှေ့ကကြယ်သီးတွေကို ကိုယ်တိုင်ဆွဲဖြုတ် ပစ်လိုက်ရာက …

"ရော့ အင့် ဒီလောက်ဖြစ်လှတာ နို့ကိုင်ချင်လား ကိုင် ရှင့်သဘောပဲ လုပ်ချင်တာလုပ် … ကျွန်မအပျိုမဟုတ်ဘူး ရှက်စရာလည်း မလိုဘူး …အင်္ကျီချွတ်ပေးရဦးမလား ပြော "

"ကောင်းတယ် ချွတ်လိုက် အဲ ဒါဆို ပြဲစရာမလိုတော့ဘူး နင်အပျိုမဟုတ်တာ ပိုတောင်ကောင်းသေးတယ် ပါကင်ဖွင့်စရာမလိုတော့ဘူး ဒီအတိုင်း နိစ်လိုးရုံပဲ"

"ရှင်က အချောင်သမားပဲ "

"ဟာ ဟ လင်ရှိမယားက စိတ်ကြိုက်အလိုးခံတတ်တယ် ဖင်ကုန်းရမလား ဖြဲခံရမလား ဘေးတစောင်းလား မှောက်ခုံလား အားလုံး ရယ်ဒီ လာထားပဲ အပျိုစစ်သာဆို အစကနေသင်ပေးရမှာ မဟုတ်ဘူးလား အချစ်ကလေးရဲ့ "

"အိုး သွား … အနားမကပ်နဲ့ အရက်စော် …နံကနံနဲ့ ဟွန်းး "

သူမတွန်းသည်။ မရ။ သူအတင်းကပ်လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖျစ်သည်။ ကိုင်သည်။ နယ်သည်။ နို့ရှစ်လုံးရော သူမဖင်ကားကြီးနှစ်ဖက်ကိုရော ပေါင်ကြားမှစောက်ပတ်ကိုမကျန် ပွတ်လိုက်ဆွလိုက် ဖျစ်လိုက်ချေလိုက် လုပ်ပေးနေပါသည်။ မြသီတာ အသက်တောင်ကောင်းကောင်းရှူခွင့်မရ။ မွန်းကြပ်လို့လာသည်။

ဒါတင်မကသေး။ ဇိုးကြီးလက်က သူမအင်္ကျီသာမက ထမီကိုပါ ဆွဲလှန်ပစ်လိုက်ကာ ကြားမှာခံနေသည့် ပင်တီပါးလေးကိုပါ အတင်းဆွဲချွတ်သည်။ မြသီတာ အောက်ပိုင်း ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်သွားပြီး သူ့ရှေ့ မနေတတ်တာနှင့် ကိုယ်ကို တစ်ဖက်သို့ လှည့်လိုက်ရာ သူမဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးကို လိုးချင်စဖွယ် မြင်တွေ့လိုက်ရပြီး ဇိုးကြီးပေါင်ကြားမှ လိင်ချောင်းကြီးလည်း တင်းကနဲပင် ဖြစ်သွားရလေသည်။ သူမတင်ပါးအိအိနှစ်ဖက်ကြားကို လက်လျှိုနှိုက်သွင်းပြီး ပေါင်ခွကြားမှ စောက်ပတ်ကို တစ်ဖန် ထိထိမိမိ နှိုက်ကိုင်စမ်းကြည့်ပြန်ကာ ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ်နှင့် အကြမ်းပတမ်းပင် ပွတ်သပ် ဆွနှူးပေးလိုက်သည်။

"ကဲပါ ဒီဖက်လှည့် လိမ်မာသားနဲ့ "

"အိ အ အ …  မ မလှည့်ဘူး "

"မလှည့်ရင် အတင်းလိုးမှာနော် တစ်ညလုံး ပြန်မပို့ဘဲ …ထားမှာ "

"မ မ လုပ်နဲ့ … ရှင် ရှင် … ဒါ တော့ … များ လွန်းနေပြီ ကျွန်မ အိမ်ကို … ပြန်ကို ပြန်ရမှာ"

မြသီတာ အလျှော့ပေးရပြီး သူ့ဖက်ကို ပြန်လှည့်လိုက်ရသည်။ နှုတ်ခမ်းထူကြမ်းကြမ်းကြီးနှင့် သူမနှုတ်ခမ်းလွှာပေါ်ကနေ ဖိကပ်ကာ ထပ်မံနမ်းစုပ်ခံရပြန်သည်။

"ဒါဖြင့် လိမ်လိမ်မာမာကလေးလုပ် ခဏလေး ဘာမှမကြာစေရဘူး ဟင်းဟင်ဟင်း "

"အို့ အ  အ … အရမ်း မလုပ်နဲ့ "

"ဟား စောက်ပတ်ကြီးက အရည်တောင်ရွှဲနေပြီ ငါ အပြတ်လိုးမှာနော် "

မြသီတာ မကြားဝံ့၍ နားရော ပါးစပ်ပါ ပိတ်ထားရသည်။

"ငါ့လူတွေ … ဒီမှာ ကြည့်လိုက်စမ်း …စော်ကြီးဖွေးဥနေတာ အပီမဖဲ့ချင်ဘူးလား"

သူ့လူနှစ်ယောက်ဖက်လှည့်ပြောလိုက်တော့ ဟိုနှစ်ကောင်က …

"ငါတို့ပါ တစ်ခါတည်း ဝင်မယ် ဇိုးကြီး "

ဆိုပြီး အနားကပ်လာသည်။

"ပြင်ထား လီးအသင့်ပြင်ထား အချိန်မရှိဘူး သူ ကလန်ကဆန် မလုပ်ရင်တော့ ဒီည ဇိမ်ပဲ "

ဇိုးကြီးစကားချည်းပဲ ပြောမနေ။ သူ့ပုဆိုးကို ခြေကန်ချွတ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားဆီမှ ငေါ၍ထွက်နေသော သူ့လချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးကို ပွတ်သပ်ဆွဲဆန့်ကာ အဆင်သင့် မာတောင်လာအောင်ပြုလုပ်နေသည်။

ဇိုးကြီးပစ္စည်းက နည်းတာကြီးမဟုတ်။ ဖာသည်မတွေအကြိုက် လက်တစ်ဆုပ်စာမက တုတ်ထွားပြီး ၈ လက်မခန့် ရှည်သည့်လီး ဖြစ်သည်။ သိင်္ဂ ီစိုး အပြတ်ညွှန်းထားသည့် ဆလင်းဆိုသူ၏လီးလိုပင် ဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။ လုံးပတ်ရော အလျားပါ စံမီသည့်လီးဖြစ်သည်။ သူ့ဘော်ဘော်နှစ်ယောက်ကလည်း အောက်ပိုင်းအဝတ်တွေ အသီးသီးချွတ်ပြီး သူတို့ဟာကိုသူတို့ လက်နှင့်ဂွင်းတိုက်ကာ လီးပြင်နေကြပြီ။ မြသီတာ ရဲရဲတင်းတင်းမကြည့်ဝံ့ပေမယ့် သူမမျက်လုံးထောင့်ကနေ သူတို့ လီးသုံးချောင်းစလုံးကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ သူမရင်ထဲ ကျလိကျလိနှင့် ဘယ်လိုခံစားနေရမှန်းမသိတော့။ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမည် ဆိုတာကိုလည်း မတွေးတော့ပြီ။

ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပစေတော့ လို့ပဲ စိတ်ကို ဒုန်းဒုန်းချလိုက်မိတော့သည်။

ဇိုးကြီးကိုယ်လုံးကြီး သူမအပေါ်ကနေ ပိပြိုနိမ့်ကျလာသည်။

သူ ချက်ချင်း လုပ်ငန်းစပြီ။

သူ့လက်နှစ်ဖက်က သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကိုတစ်ဖက်တစ်ချက် ဆွဲဖြဲထောင်ကားထုတ်လိုက်ရာက ပေါင်ကြားထဲ ဆောင့်ကြောင့်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပစ္စည်းကို သူမဆီးခုံအောက်မှ အခေါင်းပေါက်ကလေးထဲ တေ့သွင်း၍ အပေါ်စီးကနေ အားနှင့် အတင်းဖိဆောင့် လိုးချလိုက်သည်။

"အိ အင့် အင့် ဟင့် … ဟင့် "

"စွပ် ဖွတ် စွိ ဇွပ်"

လီးချောင်းကြီး တစ်တစ်ကြပ်ကြပ်နှင့်ပင် သူမပေါင်နှစ်ဖက်အကြားရှိ စောက်ပတ်အခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို ဝက်ခေါင်းထိုး တိုးဝင်လာသည်။ မြသီတာ အိကနဲ လန့်အော်ရင်း တင်ပါးနှစ်ဖက် အလိုလို ကော့ကြွ၍ တက်သွားမိသည်။

"ဟားးး မိုက်တယ် စဖုတ်က စီးကြပ်နေတာပဲ ကဲ ကဲကွာ ဘယ်လိုလဲ အနေတော်လား နာသေးလား "

"စွတ်ဖွတ် စွိ ဇွပ် ဗလွတ် ဘုတ် ဖတ် ဗွပ်"

"အား အင့် အင့် အ နာ နာတယ် အ ရမ်း လိုးတယ် သေချင်းဆိုးကြီး …အိ အိ အီး "

"ဟန် ဆဲတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား စောက်ပေါက်ပိတ်ထား နော် ကြားလား "

"မ မပိတ် ဘူး … လူကို အ … အသေ လိုး လိုး ပြီးတော့ …အိ အင့် အင့် နာတယ် … အ … တ အား မ မ … ဆောင့်နဲ့လေ … သေ ပီပေါ့  … ဟင့်ဟင့် "

"နာရင်အောင့် ထား ငါ့လီးက အထဲတောင် မရောက်သေးဘူး အူး  ဟူး …ကောင်း ကောင်းရောကွာ နင့် အစောကြီးကတည်းက လိုးရမှာ အဲဒါဆို တခြားဖာမ လိုးစရာမလိုတော့ဘူး "

"ကျွန်မကို ဖာနဲ့ မနှိုင်းနဲ့ …ဖာမ မဟုတ်ဘူး "

"အတူတူပဲ ဖာသည်မရော နင့်မှာရော စောက်ဖုတ်ရှိတာပဲ စောက်ဖုတ်ရှိရင် အကုန်လိုးလို့ရတယ် နင့်လင်လီးနဲ့ ငါ့လီးနဲ့ရော တူရဲ့လား ဘယ်သင်း ခံလို့ကောင်းလဲ ပြောစမ်း "

"မသိဘူး ကိုယ့်ဖာကို လိုးစရာရှိ လိုး လာမမေးနဲ့ ဟင့် "

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>