ကိုကျော် အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - ကိုကျော်
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
နာရီဝက်ကျော်ကျော် လိုးပြီးတော့ ကိုကျော် မုဆိုးဒူးထောက် ထိုင်ပြီး လိုးပေးသည်။ နီလာကတော့ ကုန်းလိုက်ဝပ်လိုက် ဖင်ကော့လိုက်..။
" ဆောင့်..ဆောင့်..ဘူ..ဖူး..ဘွတ်.ဘူ ..ဖူး..ဗလပ်...ဘွတ်..ပတ်..ဖူး..ဆောင့်..အသေဆောင့်...ဘွတ်.."
ချွေးတွေလဲ သီးပြီ။ ဒူးတွေလဲ ပွန်းနေပြီ နို့ကြီးလဲ ရွဲနေပြီ။ စောက်ပတ်ကြီးလဲ ပြဲအာနေပြီ။ လိုးလို့ မဝနိုင်။ နို့တွေကို လက်ကလွတ်။ နီလာ့ဖင်ဆုံကြီးကို မတ်တပ်ကားယားခွ...ဒူးကိုကွေးပြီး လီးကိုစောက်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်တော့ ဖူး..ကနဲ ဝင်သွားသည်။ လေးငါးချက် အဝင်အထွက် လမ်းကြောင်း စမ်းပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ ခါးလေးကုန်းပြီး ခံသည်။ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဖိကိုင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုးတော့ အသံကုန်အော်သည်။
" အား...ဘွတ်..ဘွတ်..ဘတ်..ဖူး..အသေလိုးတာလား အဖေရဲ့..အမလေး..ဘွတ်..ဖူး..ဗလစ်တစ်တစ်တစ်..အူး..ဖူး..ဘွတ်..ဘွက်..ဖူး..အောင့်တယ်လေ...ဘူ ဘွတ်...ထိတယ် အဖေရဲ့...ဘွတ်..ဘွတ်.ဘူး..ဘလပ်တပ်တပ်..ဖူး..ဘူ..ဘွတ်.. လူသတ်ထာ..ဘွတ်..လူသတ်ထာ..ဘူ..ဖူး..ဘလွတ်..ဘွတ်.."
အော်သာ အော်သည်...။ ဖင်ကတော့ ကုန်းပြီး ပြန်ဆောင့်သည်။ ပါးစပ်ကလည်း အီး..အီး..နှင့် အံကြိတ်ပြီးပြန်ဆောင့်ပေးနေသည်။ စောက်ရည်တွေလည်း ဗွက်ထ,နေသည်။ တစ်နာရီကျော်ကျော်လိုးပစ်တော့..နီလာ ဝပ်ဆင်းသွားပြီး ပြန်မထ,နိုင်ပဲ မျက်စေ့မှိတ်..အံကြိတ်ခံနေသည် ။ ဖင်လည်းမမြှောက်ပေးနိုင်..တွန်းလည်း မတွန်းနိုင်တော့..။
သို့ဖြစ်၍ နီလာ့ကို ပက်လက်လှန်ပေးပြီး လှေကြီးထိုးလေး..ပြန်လိုးပေးမှ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြန်ပြန်ကော့ပေးသည်။ နို့ကြီးတွေကို စို့ပေးချေပေး ဆုပ်နယ်ပေးမှ ညှစ်အားလေး ပြန်ထွက်လာပြီး လိုးလို့ ကောင်းလာသည်။ဒေါ့ဂီသာဆက်ဆွဲလျင်အပျိုလေးခံနိုင်ဖို့မမြင်။
" ကောင်းလား..သမီး.."
" ကောင်းတယ်ဖေ...အပြီးလိုးတော့နော်...ညမှ တစ်ညလုံးဆက်လိုး..ဈေးထွက်ရဦးမှာမို့.. နော်..ဖေ. .နော်..."
နှစ်ယောက် သဘောတူ...အပြီးလိုးကြမယ်..ဆိုပြီး သူကလဲကော့..ကိုကျော်ကလည်း ဒစ်နဲ့ ဆွဆွပေးပြီး...ဆယ့်လေးငါးချက် လီးတစ်ဆုံး ဆောင့်သွင်းကာ လီးရည်များပန်းထုတ်ပေးပြီး.. တရှိုက်မက်မက် နမ်းရင်းဖက်ထားမိကြလေသည်။
" ဖေ...ည.ညီမလေးနဲ့ လိုးမှာလား သမီးနဲ့ လိုးမှာလား.."
" သီတာက စောက်ပတ်ပြဲသွားတယ် သမီးရဲ့...ဆက်လိုးရင် ရောင်ကိုင်းလာမှာ စိုးရတယ်.."
" ခ်ခ်..သမီးက အားနာပါးနာ..အလိုးခံရတော့မှာပေါ့နော်...ခ်ခ်.."
" အစ်မဆိုတော့ နဲနဲအနစ်နာခံပေးပါ သမီးရယ်...အဖေ လျှော့လိုးပေးပါမယ်."
" အမလေး...လျှော့တော့ မလျှော့လိုးလိုက်ပါနဲ့ အဖေ..တင်းတင်းကြီးသာ လိုးပစ်လိုက်..စောက်ပတ်ပြဲအောင်သာ လိုးပစ်လိုက်ပါ အဖရေယ်...ခ်ခ်.."
ညနေ ဆိုင်ထွက်တော့လဲ ကိုကျော်အိမ် မပြန်ရဲပါ။ သူ့သမီးတွေ အထင်လွဲပြီး ကြုံရာလူကို ကုန်းပေးလိုက်မှာစိုးရိမ်နေသည်။ သီတာကလဲ အိမ်ပြန် မလွှတ်ပါ။ ဖင်ယား နေပါသည်။ လူလစ်တိုင်း လူလစ်တိုင်း ဖင်ကြီးပစ်ပစ်ပေးပြီး ပွတ်ခိုင်းသည်။ ကိုကျော်က ဘေးဘီကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း လစ်ရင် ပွတ်ပေး ညှောင့်ပေးရသည်။ လစ်လျင်လစ်..မလစ်လျင်လည်း သားအဖမို့ တော်ရုံကိုင်မိထိမိ ပွတ်မိတာ မစိုးရိမ်ရပါ။
မျက်နှာကိုတော့ ခပ်တည်တည် ထားရသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်...အတူထိုင်ရင်း ကွင်းတိုက်ပေးတာတော့ အနည်းဆုံး လုပ်ပေးသည်။ စားပွဲနားကပ်ထိုင်ရုံနဲ့ ကိစ္စပြီးသည်။ ကိုကျော်က စောက်ပတ်နှိုက်ပေးချင်ပေမယ့်...နာနေသည်..မနှိုက်နဲ့ဦး ဆို၍ မနှိုက်ဖြစ်ခဲ့ပါ။ သူစိတ်လာသည်ထက် ပိုလာနေလျင် ရှင်းရခက်မှာစိုး၍ ဖြစ်သည်။ သီတာကလည်း လိမ်မာပါသည်။ အဖေ့ကို ဘယ်အချိန်လိုးလိုး..ရတယ်..ဆိုပဲ..။
ည...ပြန်လာတော့ အချိန်သိပ်မဆွဲပါ။ အဝတ်လည်း မလဲတော့ပါ။ နီလာက သူတို့ အခန်းထဲ သွားတော့ပဲ ကိုကျော့်အခန်းထဲ တန်းလိုက်လာသည်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့လဲ အဝတ်မချွတ်အား...အငမ်းမရနမ်းသည်။ စူးစူးနစ်နစ် နမ်းသည်။ နမ်းလို့ အားရမှ အဝတ်တွေချွတ်သည်။
" ယောင်္ကျား...ဆိုင်မှာ ဖင်လိုးနေတာ တွေ့တယ်နော်...အူတူတူ မထင်နဲ့ "
" သမီးကလဲလေ... ညီမလေးက ဖင်ယားနေတာကို...အဖေက ဒီတိုင်းကြည့်နေလို့ ဖြစ်ပါ့မလား သမီးရယ်..စိတ်ပြေအောင်တော့ လုပ်ပေးရမှာပေါ့.."
" ဟုတ်ပါပြီ...ဟုတ်ပါပြီ...ဒါပေမယ့် လူမိမယ်...ကြည့်လဲလုပ်..."
" အင်းပါ....အဖေလဲ လစ်မှ လုပ်ပေးတာပါ.."
" ရော့...အခု လုပ်....အိုး..အဝတ်လဲ မချွတ်သေးဘူး...ဒီကိုလာ..."
အဝတ်တွေ ချွတ်ပေးနေရင်း..လီးကိုင်ကြည့်ပြီး...
" အအု...မာတောင်နေတာပဲ..အမြဲတောင်နေတာပဲလား...မိန်းမဖြင့်ပျော့နေတာ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး.."
" ပျော့နေစေချင်လို့လားမိန်းမရယ်.."
" ဟင့်အင်း...မာလေကြိုက်လေ..တောင်လေ ကြိုက်လေပဲ..ခ်ခ်..ဒါကြီး..မိန်းမစောက်ပတ်ထဲ တစ်ညလုံးထည့်...လိုး...ခ်ခ်..ခ်ခ်...လိုး..."
......................................................................................................................................
နီလာနှင့်သီတာတို့ ညီအစ်မက သူတို့အဖေကို အလှည့်ကျ ဝိုင်းဖြုတ်ကြ သည်။ လူနားချင်နားပါစေ...လီးမနားစေရ၊ အထူးသဖြင့် နီလာက ဦးစားပေးဖြုတ်သည်။ အစ်မဆိုတော့ သီတာကလည်း မငြိုငြင်ပါ။ နေ့စဉ်ထမင်းစားပြီး..တစ်ကိုတော့ နီလာ အပိုင်ယူထားသည်။ သီတာက ဆိုင်မှာ ထိုင်လေ့ရှိသည်မှာ ညီအစ်မနှစ်ယောက်တို့၏ နားလည်မှု တစ်ရပ်ဖြစ်နေသည်။
ဒီလောက် အလိုးခံနေမှတော့ နီလာဗိုက်ကြီးတာ မဆန်းပါ။ ၂ နှစ်ကျော်ကျော် သားအဖ ပြောင်ပြောင် လိုးနေတော့ ပေါ့သွားတာလည်းပါသည်။ နီလာဗိုက်ကြီးပြီဆိုတော့ ကိုကျော် တစ်နေရာရာ ပြောင်းဖို့ စဉ်းစားရသည်။ ဗိုက်ကလည်း ၂ လရှိပြီ ။မြန်မြန်ပြောင်းနိုင်မှ ဖြစ်မည်။ သီတာလည်း အကြံမပေးတတ်။
ဉာဏ်ကြီးရှင် နီလာက ရုတ်တရက် လင်နောက် လိုက်ပြေးပစ်လိုက်တော့ ရယ်ရခက်..ငိုရခက်ဖြစ်ရပြန်သည်။ လိုက်ပြေးတဲ့ ကောင်လေးက သူနဲ့ အသက်ရွယ်တူပါ။ ၁၉ နှစ်ကျော်ရုံရှိသေးသည်။ မိဖတွေက သဘောမတူချင်ပေမယ့် ခွဲမရတော့။ ကောင်လေး စွဲသွားပြီ..။
အဲ...ပြဿနာက အခုမှ တကယ်စ,ပြီ။ ခမည်းခမက်က...ဦးဉာဏ်မြင့်-ဒေါ်ဝေတဲ့..။ ဦးဉာဏ်မြင့်က ၆၀ ကျော်.ဒေါ်ဝေ က ၄၀ စွန်းစွန်း..။ ဒေါ်ဝေက အတော်လေး တောင့်သည်။ ဒါနဲ့မျှားပြီး မုဆိုးဖို သူဌေးဦးဉာဏ်မြင့်ကို ရအောင်ဖမ်းခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ အပျိုဘဝတုန်းက နှင်းဆီခိုင်။ ဒါပေမယ့် အသက်၂၀ မှာအိမ်ထောင်ကျခဲ့တော့ ဝ,အောင် မလှုပ်ရှားခဲ့ရ။ အားမလို အားမရဖြစ်မိပြီး..အခွင့်အရေး ရှာနေသူ ဖြစ်သည်။
ဦးဉာဏ်မြင့်ကတော့ ဘာသာရေးဖက် လိုက်သွားပြီ။ ဘုရားဒကာ..ကျောင်းဒကာ နေ့စဉ်ဓမ္မာရုံ။ တစ်ခါတစ်လေ ဝါတွင်းဆို ဓမ္မာရုံမှာညအိပ်ထာများသည်။
ကိုကျော်နှင့်ဒေါ်ဝေ တို့ ပထမတော့ မတည့်ပါ။ မုန့်ဟင်းခါးသည်ကို သူဌေးကတော်က နှိမ်ချင်သည်။ နီလာ့ မျက်နှာကြောင့် သည်းခံခဲ့ရသည်။ သုံးလေးငါးလကြာတော့ ဒေါ်ဝေ အချိုးတွေပြောင်းလာသည်။ ကိုကြီးကျော်တွေ ဘာတွေ ဖြစ်လာသည်။ တကယ်တော့ ကိုကျော်က သူ့ထက် ၃ နှစ်ခန့် ငယ်လိမ့်မည် ။ အလုပ်နှင့်လက်မပြတ်သူမို့ ၃၇ နှစ်..၃၈ နှစ်..သန်စွမ်းကျန်းမာသည်။
ဦးဉာဏ်မြင့်နှင့်တော့ ဆီနဲ့ရေ..။ ခမည်းခမက်လည်း ဖြစ်နေတော့ အဝင်အထွက်စိပ်လာသည်။ သီတာဈေးသွားချိန်များတွင် အိမ်ကို ရောက်ရောက်လာတတ်သည်။ ရောက်လာပြန်လျင်လည်း တစ်နေကုန်..။သီတာနှင့်ထမင်းစားပြီး..တစ်...ကလေးတောင် လွတ်သွားလေ့ရှိသည်။
သီတာအိမ်မှာ မရှိသည့်အချိန် သူ့အိုးကားကားကြီး မကြည့်..ကြည့်အောင်ပြပြီး ခြံထဲ လိုက်ပြခိုင်းသည်။ ပန်းခူးသလိုလို ဆူးစူးသလိုလို..တုတ်ထိုးမိသလိုလို..လိုလိုတွေနှင့် ကိုကျော့် လက်မောင်းဆွဲဆွဲပြီး သူ့နို့ဖောင်းဖောင်းကြီးတွေနှင့် ဖိကပ်ထားလေ့ရှိသည်။ သူ့မျက်လုံးက ကိုကျော့် ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးထံမှ မခွာနိုင်။ ကိုကျော် သူ့နို့ကြီးတွေနဲ့ တမင်ဖိကပ်နေမှန်း မသိသလိုဖြင့် ဖိဖိပေးသည်။
အိအိ သွားတော့ ဒေါ်ဝေက ငုံ့ပြီးပြုံးရင်း..လက်က နာသလို ခါးကနာသလိုနဲ့..အ..အ..ဆိုပြီး နို့ကြီးကို ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ပြန်ပြန်ကော့ပေးသည်..။ လက်မောင်းကြီးကွာသွားရင်ပဲ..မြွေကိုက်တော့မလို ဆွဲကပ်ထားသည်။ ဖိပြီးကပ်လေလေ..ဖုဖောင်းလာလေလေမို့. တစ်ခါတစ်လေ..ခေါင်းကဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲတုန်လာတာကိုဒေါ်ဝေကြည့်မဝနိုင်..။
ဒေါ်ဝေက တကယ်လည်း လတ်ဆတ်ထာတော့ အမှန် ။ အပျိုလေး မဟုတ်ပေမယ့် ကလေးမွေးထားတာလဲနှစ်ပေါင်း နှစ်ဆယ်လောက်ကြာခဲ့ပြီ...တစ်လက်ကိုင်ကလည်း မပေးနိုင်တာ လေးငါးခြောက်နှစ်ကြာပြီ..ဆိုတော့ ပစ္စည်းက အော်ရီဂျင်နယ်လို ဖြစ်နေသည်။ ဆတ်ဆတ်ထိ မခံနိုင်..။ အဲ...ဆတ်ဆတ်ထိ ခံချ င်သည်..ဆိုပါတော့..။
ကိုကျော်ဆိုတဲ့ ခမည်းခမက်ကို လေ့လာကြည့်တော့..ဖောင်းဖုနေတာ မြင်ရရုံနဲ့ အကြီးကြီးမှန် းခန့်မှန်းသိနေပြီ။ ဘုရားဒကာထက် နှစ်ဆလောက်တောင်များ ကြီးနေမလား မသိ။ ကြက်သီးလေးများထ,သွားမိသည်။သူလဲ.မိန်းမဆုံးထားတာ သုံးလေးနှစ်ဆိုတော့ ငတ်နေပေမယ်။ အရပ်ထဲမှာ မကောင်းသတင်းလည်း မကြားရ။ လူအေး...။ ခ်ခ်....စားရချည်သေး...။ အခြေအနေပေးရင်..ရေရှည်စားရဖို့...ရေရှည်ကျွေးနိုင်ဖို့ ဖန်ရမည်။ ဘုရားဒကာ ကလည်း ဒါနဲ့ပတ်သက်လို့ နာမည်ပျက် မဖြစ်ရင်ပြီးရော..အိမ်ထောင်ရေး မပျက်ရင်ပြီးရော.....နားလည်ပေးတယ်...ဟု ပြောထားခဲ့တာကြာပြီ..။ ဒါပေမယ့်...ဘယ်က စ,ရမလဲ...။
သီတာကလည်း..ဂျ င်..။ ဒီမိန်းမကြီး ငါ့ယောင်္ကျားကို ဝါးတော့မယ်...ဆိုတာကို ကြိုတွက်သည်။ ဒါပေမယ့်...မတတ်နိုင်။ အဖေ့ကို သနားသည်။ နီလာနှင့် ကလေးကိစ္စ အဖေရင်ကွဲမတတ် ခံခဲ့ရသည်ကို သိခဲ့..မြင်ခဲ့ရတော့...စိတ်ပြေလက်ပျောက် ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ ကြိုတင်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး မသိဟန်ဆောင်ပေးသည်။ ဖန်ပေးသင့်ရင်လဲ ဖန်ပေးလိုက်ပါမယ်..လေ....။
သူ့အနေဖြင့်တော့ အဖေ ရင်ကွဲမည့်ကိစ္စဆို...အတွေး..အပြောတွေက အစရှောင်ကြဉ်ပါတော့မည်။ နီလာတစ်ယောက်နှင့် ဖူလုံသွားပါပြီ..။ အဖေ့ကို ငါ့ထက်ပိုချ စ်တတ်တဲ့သူ မရှိဘူး...ဟု မျက်ရည်တွေကြားက ပြုံးရင်းပြောနေမိသည်။
.......................................................................................................................................
ကိုကျော့် အိမ်က ပြန်လာတော့..မဝေ စိတ်မငြိမ်..။ ကိုကျော့် အိမ်မှာ သီတာ ဈေးသွားနေတုန်း အကြံအဖန်သွားလုပ်သေးသည်။ ရေတွင်းမှာ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေ ဆေးကြောနေတော့ မဝေ လိုက်သွားသည်။ ကိုကျော်က မသိ။ အနီးကပ် ရပ်ကြည့်နေတာတောင် မသိ။ အိုးတွေ ထိုင်တိုက်နေတုံး နောက်က လက်နဲ့ လှမ်းတို့လိုက်မှ လှည့်ကြည့်သည်။
မဝေက လည်ဟိုက်အင်္ကျီ လည်ပင်းပေါက်ကျယ်ကျယ်ကို တမင်ရွေးဝတ်သွားတာမို့..ကုန်းနေတဲ့ မဝေ နို့ကြီးတွေက ထိုင်နေတဲ့ ကိုကျော့်မျက်စေ့နဲ့ တည့်တည့်ဖြစ်နေသည်။ ရင်ကြားမြောင်းက စေ့နေတာမို့ ကိုကျော်မျက်စေ့ကို ချက်ချင်းမခွာနိုင်။ စိတ်လွတ်လက်လွတ် ဆုပ်ကိုင်ချေမွပစ်ချင်လာသည်။
" ဘာကြည့်နေတာလဲလို့ ...မမြင်ဖူးလို့လား..."
" အား...အိမ်ပေါ်ထိုင်လေ..မဝေ..၊ပြီးတော့မှာပါ..."
" ပြောလေ...မမြင်ဖူးလို့လား...လို့..ခ်ခ်..."
" အဟဲ...မဝေကို မမြင်တာကြာသွားလား လို့ပါ...မလာတာ သုံးလေးရက်တော့ရှိပေါ့.."
" ဒါဆို....မြင်ဖူးတယ်ဆိုတဲ့ သဘောလား..."
" အာ..."
" မအာနဲ့....ဒါကိုပြောတာ..ဒါ...ဒါကို မြင်ဖူးလား...လို့.."
မဝေက သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်မ,ပြီး မျက်စ,ချီရင်း ပြောင်မေးသည်။ လက်ဖဝါးဖြင့်ပင့် မ,လိုက်တော့ ရင်ကြားမြောင်းပူးကပ်သွားပြီး နို့အုံကြီး လုံးတက်လာသည်။ ကိုကျော် တံတွေးမျိုချရင်း ကျီးကန်းတောင်းမှောက် လိုက်ကြည့်မိသည်။ ဘယ်သူမှ မရှိ။ သီတာ ပြန်မရောက်သေး။
" လှလိုက်တာ မဝေရယ်...ဒီလောက်လှတာ..မမြင်ဖူးဘူး..ဖူး..ကား..အိ..စက်နေတာပဲ...ဓာတ်ပုံတောင်ရိုက်ယူထားချင်တယ်..."
" ခ်ခ်...ဖုန်းပေး...ဝေရိုက်ထားပေးမယ်...ဆေးကြောပြီးရင် အမြန်လာခဲ့.."
ကိုကျော် တယ်လီဖုန်းထုတ်ပေးတော့ မဝေလက်လှမ်းယူပြီး ပြန်လှည့်သွားသည်။ ကိုကျော့် မျက်စေ့တွေ မခွာနိုင်..။
" ဟွန်း...ထင်သားပဲ...ဖင်လိုက်ကြည့်နေမယ်လို့..ခ်ခ်...နှာဘူး..."
" ပြုံးပြုံးလေး ရိုက်နော်..."
" မျက်နှာပါပေါ်အောင် ရိုက်ပေးရမှာလား..."
" အင်း...အားလုံး...အာလုံး.."
" အိုး....ဒါရောလား...လွန်တာပေါ့.."
ဟု မေးရင်း..မဝေစောက်ဖုတ်ကို ပုတ်ပြနေသည်၊ အိမ်ဖက်မသွားနိုင်..။
" ခ်ခ်...ဒါက ဒီမျက်လုံးနဲ့ကြည့်လို့ မမြင်ရဘူး..ကိုကျော်ရဲ့....သီးခြားမျက်လုံးနဲ့ ကြည့်မှမြင်ရတာ..ခ်ခ်... ကြည့်မလား.."
" ဘယ်မျက်လုံး..."
" လီးမျက်လုံး..လီးမျက်လုံး....ရှင့်ရဲ့ လီးတန်ကြီးထိပ်က လီးမျက်လုံး..သိပြီလား..ခ်ခ်...အဲဒီ လီးမျက်လုံးနဲ့ အထဲဝင်ကြည့်မှ မြင်ရတာ...ခ်ခ်.."
" ဒီမျက်လုံးလား..."
ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးတန်ကြီးကိုင်ပြလိုက်တော့..မဝေ မျက်တောင်မခတ်နိုင်..။ခဏကြာမှ နှုတ်ခမ်းကို လျှာဖြင့်သပ်ရင်း..
" အူး..ဟူး..ဟူး....စူပါပဲ...စူပါပဲ...ပြူးကားနေတာပဲ...ခ်ခ်...ဒီကလဲ တံခါးစေ့ထားတာနော...တွန်းသာဖွင့်ကြည့်..နခမ်းစေ့ထားတာ..ခ်ခ်.."
အိုးတွေ ခွက်တွေ အမြန်ဆေးပြီး အိမ်ထဲ အမြန်ဝင်ရသည်။ သီတာ ရောက်လာလျင်..မလွယ်..။ အိမ်ထဲရောက်တော့ မဝေကို ဘရာဇီယာ ပြန်ဝတ်နေဆဲတွေ့ ရသည်။ နို့အုံကြီးမှာ..သင်္ဘောသီးကြီးဆွဲထားသလို..။ အသားဖြူတော့ ဝင်းမွတ်နေသည်။
ဘရာဇီယာကို လက်နှင့်ဆွဲထားပြီး နို့ကြီးတစ်လုံးကို လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ချေမွပေးတော့ ဇွတ်အတင်း ရမက်နိုးကြွစွာ နမ်းခြင်းခံလိုက်ရသည်။ မဝေ၏ လျှာက တိုးဝှေ့ ဝင်ရောက်အစာရှာနေသည်မို့ ကိုကျော့် လျှာလေးမဝံ့မရဲ ပြန်ထုတ်ပေးတော့ အသည်းအသန်စုပ်ဆွဲခံရသည်။ နို့သီးခေါင်းတွေလည်း တင်းမာထိုးထောင်နေပြီ...။ အဲ....အဝေးမှ သီတာက ဆိုင်ကယ်ကို ဟွန်းသံရှည်ပေးပြီး နင်းလာသံ ကြားရသည်..။
" အိမ်လိုက်ခဲ့..."
" အာ...မရဘူးလေ...ချက်ရ..ပြုတ်ရမယ်...ဈေးထွက်ရမယ်လေ..."
" ငတ်..."
နေ့လည်..မဝေပြန်သွားတော့ သီတာ့ကို အခြေအနေ အကုန် ပြောပြလိုက်ပါသည်။ သီတာက ဘာမှ မဝေဖန်ပါ။ စဉ်းစားနေသည်။
" သူ့အိမ်တော့ မသွားနဲ့ အဖေ..ဘာပဲပြောပြော...မမ နီလာရှိတယ်..၊ မွေးလဲမွေးခါနီးနေပြီ....ရှောင်လို့ မရရင်ဒီအိမ်မှာပဲ လက်ခံ...သမီးခြံထဲမှာ စောင့်ပေးမယ်..."
" သမီးရယ်....အဖေ သတ္တိမရှိဘူး.."
" အဖေ....သမီးတို့က..သားအဖချစ် လင်မယားချစ် ပေါင်းထားတာ...အချစ်ထုထည်ကြီးတယ်..ခိုင်မြဲတယ်...ယုံကြည်မှုကြီးတယ်....၊ မဝေကို အဖေ မချစ်ပါဘူး..သမီးသိပါတယ်...နှစ်ဖက်သဘောတူ ခဏစိတ်ဖြေတဲ့ သဘောပါ...မဝေကလဲ အဖေ့ကို ချစ်မှာမဟုတ်ပါဘူး....သမီး အဖေ့ကို စိတ်ချတယ်...ချစ်တယ်..အဖေ..၊ မဝေ ကိုလိုးပြီးရင် သမီးနဲ့ လိုးမယ်...ဒါပဲ.."
ညနေတော့ ကိုကျော့် အရိပ်အခြည် သိချင်လို့ မသွားစဖူး ညဈေးတန်းသွားပြီး မုန့်ဟင်းခါးထိုင်စားသည်။ဘုရားဒကာ က မုန့်ဟင်းခါးအလွန်ကြိုက်သည်လေ..။ စားလို့လဲ ကောင်းပါသည်။ ဈေးသည်သားအဖကလည်းဖော်ရွေပျူ ငှာပါသည်။
လိုလေသေးမရှိမို့..ဘုရားဒကာကြီး ပါးစပ်က မချချီးမွမ်းသည်။ ခ်ခ်.....မုန့်ဟင်းခါးသည်ကို ယူထားပေး ရမလား..လို့မေးတော့...လုပ်လိုက်..လုပ်လိုက်.. တဲ့။ ပြီးမှ ခမည်းခမက် ဖြစ်နေတာသိတော့...ရယ်မောမဆုံးနိုင်။
အင်း....အဆင်တော့ ပြေပြီ...။ အောင့်ထားခဲ့ရသမျှ...အတိုးချပြီး..ရေကုန်ရေခမ်း ခံပစ်လိုက်မည်..။ ဒီအိုးကြီး နိုင်အောင်ဖြိုပေတော့ မောင်ကျော်ရေ့ ....။
.........................................................................................................
မဝေခြံထဲ ဝင်လာတာကိုကြည့်ပြီး တံခါးကိုသေချာပိတ်ပြီး သော့ခတ်ထားလိုက်သည်။ သီတာက သော့တစ်ချောင်း ယူသွားပြီး ဖြစ်သည်။ ရှေ့ကသွားနေသည့် မဝေ၏ ဖင်ကြီးများမှာ ထယ်ဝါလှသည်။ အသက် ၄၀ စွန်းရုံမျှ ဆိုသော်လည်း သူဌေးကတော် ခြေမွေးမီးမလောင် လက်မွေးမီးမလောင်နေရသူမို့ အရွယ်တင်သည်။ ၃၀ ကျော်ရုံမျှ ထင်ရသည်။ အလိုးမခံရတာကလည်း ခြောက်နှစ်လောက်တော့ ရှိပြီ...။
ခံရတယ်ဆိုသည်ကလည်း နာမည်ခံမျှသာ။ လင်ဖြစ်သူက အသက်ကြီးတော့..ပုံမှန်လည်း မလိုးနိုင်။ လိုးပြန်တော့လဲ လီးပျော့.။ တစ်ခါတစ်လေ လိုးရင်းပျော့ခွေသွားတာ ပြန်မတောင်နိုင်တော့..။ ဒီလို နေခဲ့ရတာဆယ်နှစ်ခန့်တော့ရှိပြီ ဖြစ်သည်။ ကောင်းကောင်းစား..ကောင်းကောင်းနေရတော့..ဘော်ဒီက အဆင့်မြင့်သည်။ နို့ကြီးတွေကပြူးခံနေပြီး..ဘရာဇီယာက မနိုင်ဝန် ထမ်းနေရသလို..မနိုင့်တနိုင်လှုပ်စိ လှုပ်စိ..ခုန်ပေါက်နေသည်။ ပုခုံးကျယ်ပြီး ရင်သားပြည့်သည်။
ကိုကျော့် အိမ်လာတိုင်း အိမ်နေအဝတ်ဖြင့်သာ လာလေ့ရှိသဖြင့် ဘလောက်စ်..တီရှပ် အစရှိသည်တို့သာအဝတ်များပြီး လည်ဟိုက်များသာ..။ နို့ကြီးတွေကို မမြင်ချင်လဲ မြင်ရသည်။ မြင်ချင်လဲ ပိုမြင်ရသည်။
ခါးလေးက သိသိသာသာ သေးပြီး ဖင်ကြီးတွေက ကားဖုနေသည်။ လမ်းလျှောက်လျင် ဖင်လုံးများလှုပ်ရမ်းနေပြီး လီးကို မျက်စပစ်နေသလို..။ ပေါင်တန်တွေကလည်း ရှင်းနေသည်၊ ထင်းနေသည်။ အိမ်လာလျင်တော့ ပင်တီ ဝတ်လေ့မရှိမှန်း ဖင်ကိုကြည့်ပြီး ခန့်မှန်း တွေးမိသည်။ အိမ်ထဲမရောက်မီ ကိုကျော့်လီးတောင်နေသည်။
မဝေကလည်း မခေပါ။ ခါတိုင်းနှင့်မတူ။ ဒီနေ့မှ ခြံတံခါး သော့ခတ်တာ မြင်ရတော့ ရင်ထဲနွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ မျက်လုံးကို ဝေ့ကစားကြည့်တော့..ကိုကျော့်လီးကြီး ဖောင်းဖုနေတာကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်မိသည်။သေချာပါ ပြီ...။ ဒီနေ့တော့ မိဝေတို့ အလိုးခံရတော့မည်..ခ်ခ်..။ စဉ်းစားရင်း ဖင်ကြီးကို ပိုလှုပ်အောင် အိပဲ့အိပဲ့ လုပ်ပေး လိုက်သည်။ လက်ကိုနောက်သို့ လိုအပ်သည်ထက်ပိုလွှဲလိုက်တော့ ကိုကျော့် လီးကြီးကိုထိမိသည်..။ အိ...ကနဲ အသံပေးပြီး ကလေးတစ်ယောက်လို အိမ်ထဲ အပြေးဝင်လိုက်မိသည်။
ကိုကျော် ပတ်ဝန်းကျင်ကို တစ်ချက်ရှိုးသည်။ ကိုယ့်ဝင်း ကိုယ့်ခြံနေကြသူများမို့ စိုးရိမ်စရာတော့ အထူးမရှိပါ။ အိမ်ထဲရောက်တော့ တံခါးကိုပြန်စေ့ပြီး မဝေ့ လက်မောင်းလေးကို ဆွဲယူသည်။ မဝေက အင်တင်တင် လုပ်နေပြီး..ကိုကျော့်ပုခုံးပေါ် လက်ကလေး တစ်ဖက်တင်သည်။ ကိုကျော့် လက်တစ်ဖက်က မဝေ ခါးပေါ်မှာ..။ သူ့လီးက အထိန်းသိမ်းမဲ့ တောင်မတ်နေပြီ။
ကိုကျော်က မဝေ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ယူနမ်းတော့ မဝေ ရမက်ကြီးစွာဖြင့် လျှာလေးထိုးပေးသည်။ လျှာလေး စုပ်ယူခံလိုက်ရတော့..မျက်စေ့လေးမှေးပြီး ပုခုံးပေါ်က လက်ဖြင့် ကိုကျော့် ရင်ဘတ်တွေကို ပွတ်သပ်ရင်း..ဆီးခုံကို ထောက်နေသည့် ကိုကျော့်လီးကြီးကို ဖွဖွပွတ်သပ် ဆုပ်ကိုင်ပစ်လိုက်သည်။ လီးကြီးက လက်တစ်ကိုင်မက ထွားကြိုင်းတုတ်ခိုင်ပြီး လက်ထဲက ထွက်ပြေးတော့မလို ထောင်ထောင်ထနေသည်မို့..တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ အနမ်းက မပြီးဆုံးနိုင်အောင် ရှည်လှသည်။
ဒီလီးကြီး ငါ့စောက်ပတ်ထဲ ဝင်တော့မယ်..ဆိုတဲ့ အတွေး ဖြတ်ကနဲ ဝင်လာတော့ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာသည်။ လက်ကလည်း လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး စိတ်မှန်းဖြင့် တိုင်းထွာနေမိသည်..။ အင်း...ခုနစ်လက်မတော့ အနည်းဆုံးပဲ..။ တုတ်တာကလဲ..နှစ်ခဲထိုး ဓာတ်မီးထက် လျော့လိမ့်မည်မဟုတ်...၊ ဓာတ်မီးကိုင်နေကျ မို့သိသည်။ ညို တုတ်ကြီး..ခ်ခ်..။
" အခန်းထဲ သွားရအောင် ကျော်ရယ် ဝေရောက်လာပြီပဲ...မလောပါနဲ့တော့..အခန်းထဲရောက်မှ....နော်.."
လီးကို မလွှတ်ပဲ ကိုကျော့်အိပ်ခန်းထဲ ဆွဲဝင်သွားပြီး...အခန်းထဲ ဝင်ဝင်ချင်း ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ပစ်သည်။ ကိုကျော်က ရှပ်အင်္ကျီချွတ်နေတုံးရှိသေး...သူက အားလုံးချွတ်ပြီး ဖြစ်နေသည်။ ဘလောက်စ်ကို ခေါင်းပေါ်လှန်ချွတ်ပြီး ဘရာချိတ်တွေကို ဇိုးဇိုးဆတ်ဆတ် ဖြုတ်ပစ်သည်။ နို့နှစ်လုံး ကားကားကြီ းပြူးကြည့်နေသလို..စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကလည်း ပေါင်ကြားမှ ကားကားကြီး ကြည့်နေသည်။
သူအရင် အဝတ်ချွတ်ပြီးတာမို့ အင်္ကျီချွတ်နေတဲ့ ကိုကျော့်ပေါင်ကြား ဆတ်ကနဲ ထိုင်ချပြီး လက်တစ်ဖက်က လီးကိုဆုပ်ကိုင်သည်။ လက်ဆုပ်ရဲ့ အပေါ်ပိုနေသည့် လီးတန်နှင့်ဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီး လျှာဖြင့် ရစ်ပတ်ဆော့ကစားသည်။ ကိုကျော် အင်္ကျီချွတ်ပြီး သူ့ခေါင်းကိုကိုင်လိုက်တော့ မော့ကြည့်ပြီး..
" ဗီဒီယိုရိုက်ပေး.."
ဟု ဆိုပြီး တယ်လီဖုန်း ယူပေးသည်။ ပြီးတော့ ဒစ်ပေါက်ကို လျှာဖျားဖြင့်တို့ထိ စုပ်ယူယက်နေသည်။ ဒစ်ကြောင်းကြီးကို လျှာဖြင့်ရစ်ဝိုက်စုပ်သည်။ ဒစ်ဖူးသက်သက်ကို ငုံပြီးစုပ်သည်၊ ယက်သည်၊ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးဖြင့် လိုးပေးသည်။ အားရပြီဆိုမှ လီးတန်တစ်ချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းစုပ်ယူသည်။ ပြီးအောင်တော့ စုပ်ပေးနိုင်စွမ်း မရှိပါ..။
ကိုကျော်ကလည်း ဗီဒီယိုရိုက်ရင်း ဖင်ကော့နေရသည်။ တစ်ခါတစ်လေ လက်တစ်ဖက်က သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးနေမိသည်။ မဝေ ငတ်ခဲ့သမျှ အတိုးချပြီး လီးစုပ်နေသည်။ လီးမစုပ်ရသည်မှာ ကြာပြီ..။ စုပ်ခဲ့ရသည့် လီးမှာလည်း ပဲမြစ်။ ခုတော့ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် စုပ်ပစ်သည်။
လီးရည် မသောက်ရသေးလို့ မကျေနပ်နိုင်..။ ကိုကျော်ပြီးအောင် ကြိုးစားပြီးစုပ်သည်။ လီးက တုတ်ပြီးရှည်လွန်းသဖြင့် လည်ချောင်းထဲ အဝင်မသွင်းနိုင်။ ကြိုးစားကြည့်တိုင်း နှာတွေသီး...မျက်ရည်တွေဝဲပြီး ပြန်ထုတ်နေရသည်။ ကိုကျော်ရယ်. .လီးရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့..ဟု စိတ်ထဲက တောင်းဆိုရင်း တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နေမိသည်။
..............................................................................................................................................
ကိုကျော် မဝေ၏ လက်မောင်းလေးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲမပြီး ထူလိုက်သည်။ မတ်တပ်ရပ်မိတော့ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဆွဲစုပ်ပြီ းအားရပါး ရနမ်းသည်။ ပြီးမှ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်စေပြီး ကန့်လန့်ဖြတ်ပက်လက်လှဲချပေးလိုက်သည်။ မဝေ၏ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းမှာ တွဲလောင်းကျနေပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းမို့နေသည်။ အရေးထဲ မဝေက ဖင်ချွပြီး နေရာပြင်လိုက်သဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို ကော့ပြသလို ပြူးပြဲနှင့် ထွက်လာသည်။
ကိုကျော်က ခြေထောက်များကိုမ,ပြီး..ကုတင်ဘောင်ပေါ်သို့ ဖဝါးချတင်ပေးပြီး စောက်ပတ်ယက်ဖို့ ပြင်သည်။
" မမှုတ်နဲ့တော့..ကျော်..ဝေ.တအားရွှဲနေပြီ..ကျော့်လီးကို ခံနိုင်လောက်တယ်၊ မအောင့်နိုင်တော့ဘူး...တစ်ခါတည်းသာ လိုးပစ်လိုက်တော့ နော်..."
" အပျိုကြီး..လီးမကြောက်ဖူးပေါ့.."
" ဟွန့်...ကြောက်စရာလား...ဝေဝေ့ စောက်ဖုတ်ကိုလဲ လိုးကြည့်လိုက်ပါအုံး..ဆွေမျိုးမေ့သွားမယ်..ခ်ခ်..."
" အင်း.လိုးပြီနော်.တကယ် မကောင်းရင်တော့...ဖင်လိုးပစ်မှာဗျ...."
" ခ်ခ်...အဲဒါ ပါကင်ဆရာ..ကျော့်လီးကြီးနဲ့ဆို ကွဲနိုင်တယ်...ကဲပါ..စောက်ပတ်ယားလှပြီ...ထည့်.. ဆောင့်... လိုး... သူနဲ့မှ အရှက်ကုန်ရော..ခ်ခ်.."
ကိုကျော်က မတ်တပ်ရပ် အနေအထားဖြင့် မဝေ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး အပေါ် တွန်းတင်လိုက်သဖြင့် ပေါင်များနို့ကြီးတွေ ပေါ်ရောက်သွားပြီး ဖင်ကြီးပင့်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီးက လီးနှင့် တန်းသွားသည်။လက်တစ်ဖက် လွှတ်ပြီး လီးတန်ကို ကိုင်၍ စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို ဒစ်ဖြင့်ထိုးမွေ ဝိုက်မွေပေးသောအခါ မဝေ၏ လက်နှစ်ဖက်က ကုတင်ဘောင်ကို စုံကိုင်ဆုပ်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့ တင်သည်။
" သိပ်နှိပ်စက်တာပဲ...ဝင်အောင် ထည့်မပေးဘူး...ဟွန့်..."
ဒစ်ဖျားထိပ်တွင် စောက်ရည်တွေ စိုအိနေပြီ ဖြစ်၍ ဒစ်မြုတ်ရုံ ဖြေးဖြေချင်း ထိုးသွင်းပေးလိုက်သည်။ နခမ်းသားများက လီးဒစ်ကြီးကို ငုံထားပြီး..စောက်ခေါင်းအတွင်းက မွစိမွစိ ညှစ်နေသဖြင့် ဆက်ထိုးထည့်ပေးတော့..မဝေမျက်လုံးလေ းပြူး၍ ရင်ဘတ်ကို လက်ဖြင့်ထောက်သည်..။
" ဖြေးဖြေးဆရာ...ကောင်းတော့ ကောင်းတယ်..စောက်ပတ်က အသစ်လို ဖြစ်နေလို့..နဲနဲကျ င့်ပေး...ဝင်ထွက်လေးလုပ်.."
" တစ်ဝက်တောင် မဝင်သေးဘူး ဝေရယ်..."
" အဲဆိုလဲ..လိုးကွာ...အောင့်ခံမယ် အဆုံးထည့်ချလိုက်.."
ဆယ့်လေးငါးချက်လောက် ချော့ချော့လိုးပေးတော့ စောက်ရည်ရွှဲပြီ။ မဝေက အိမ်ထာင်သည်ပဲ။ အထာသိတာပေါ့..။ လီးအဆုံးထိ ဆတ်ကနဲ ဆောင့်သွင်းထည့်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို ကုန်းစုပ်ထားလိုက်သည်။ ဆီးခုံချင်းဖိကပ်နေ၍ စောက်စေ့နှင့် လီးတန်အရင်း ထိနေပြီး ဝိုက်ပွတ်ပေးနေသောအခါ..မဝေ ဖင်ကြီးရမ်းလာသည်။
ညှောင့်ချက်နှင့်အညီ ညှစ်ချက်တွေပေးပြီး လိုးစည်းစိမ်ကို ငြိမ့်ငြိမ့်လေးခံစားသည်။ လက်နှစ်ဖက်က ကိုကျော့်တင်ပါးတွေကို ဆွဲထားပြီး ညှောင့်ချက်များကို ထိန်းပေးသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်တော့..
" နို့စို့ပြီးလိုးပေး.."
ဟု ပြောပြီးနို့ကြီး တစ်လုံးကို လက်ဖြင့်ကိုင်၍ ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ပေးသည်။ သူ့လက်တွေက တံခေါက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို စုံကိုင်ဆွဲထားပြီး ဖင်ကြီးကော့မြောက်အောင် ပင့်ပေးထားသဖြင့် လိုး၍ကောင်းလှသည်။
မဝေ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ ာအဆီအသားပြည့်သလို စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း အပြစ်ဆိုစရာမရှိ ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီး ဖြစ်၍ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖုန်းကနဲ ဖုန်းကနဲ အိနေသည်။ စောက်ခေါင်းကလည်း အရည်ရွှဲ..အဝင်ချောပြီး ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း ဆွဲစေ့ထားပေးသည်။
လီးကို ဒစ်အထိ ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်လိုးချက်များကို မဝေနင့်နေအောင် ခံစားနေရသဖြင့် မူးမေ့ချ င်သည်။ တစ်သက်လုံးတစ်ခါမှ ဒီအရသာမျိုး မခံစားခဲ့ရဖူးပါ။ လီးကရှည်သဖြင့် ဆွဲထုတ်ချိန်ကနဲနဲသိသာပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေကို အရသာအပြည့်ပေးသွားသည်။
" ပြွတ်...ဖွတ်...ဖုန်း...အိ..ပြွတ်..ပွတ်ဖုန်း...အင့်...ပြွတ်.ပလွတ်..ဖုန်း...အင့်ပြွတ်ပြွတ်.. ဖုန်း..အင့်.. ဆောင့်..ရတယ်...ကြမ်းကြမ်းကြီးဆောင့်..အင့်..ဖုန်း..အိ..ရော့...ဆောင့်စမ်း..ပြွတ်..ဖုန်း..ဖုန်း..ကောင်းလိုက်ထာ...ဆောင့်"
မဝေက အပေးကောင်းသလို လိုးတဲ့ ကိုကျော်ကလည်း အထောင်းကောင်းလှသည်။ ဆုံကြီး ပင့်ပင့်ပေးနေတော့ လီးကို တစ်ချောင်းလုံး အပြင်ဆွဲထုတ်ပြီး အဝေးမှ အရှိန်ဖြင့် ပစ်ဆောင့်သည်။ ဖုန်း.ဘွတ်ဆို မဝေဖင်ကြီး မြောက်တက်သွားသည်။ ကုတင်စောင်းကို ပြန်ဆွဲယူပြီး ခြေထောက်တွေ ဘေးနှစ်ဖက်ကို ချဲခြေကျင်းဝတ်ကဖြဲ ကားကိုင်ပြီး အဝေးမှဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ မဝေမခံနိုင်ပြီ....
" နာတယ်လေ..မောင်ရဲ့..ကိုကျော်ရဲ့..အား...အောင့်တာမောင်ရဲ့..ဖုန်း..အူးဟူး...နာကောင်းကြီးမောင်ရဲ့..ဖုန်း...မနာအောင်လိုးပေးပါကျော်ရယ်..ဖုန်း...ယောင်္ကျား..ဖုန်း..ယောင်္ကျားရေ.
တစ်တောင်နှစ်ဖက် ထောက်ပြီး ကြည့်ကြည့်အော်နေတာ မရပ်နိုင်တော့။ ခေါင်းကြီးကိုင်ပြီး အတင်းဆွဲသည်။ ချိုင်းနှစ်ဖက်ကို သိုင်းပြီးဖက်ထားသည်။ ရှူးရှူးရှဲရှဲ နဲ့အတင်းဖက်ထားသည်။ ဖင်ကြီးမြောက်ကြွမြောက်ကြွ လုပ်ပြီးခြေထောက်တွေက ကိုကျော့်ခါးကို ခွပြီး ဆွဲကပ်ထားသည်။
စောက်ရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထွက်နေသည်။ အဲ..မဝေ ပြီးတာက တစ်မျိုးကြီး။ ကိုကျော်ကတော့ မရပ်နိုင်ပါ။ လီးကိုနဲနဲချင်း ဆွဲထုတ်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ပေးနေမိသည်။ မဝေ စောက်ပတ်က လိုးကောင်းလှသဖြင့်မဝ,သေး။ ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်နေတော့ မဝေပိုပြီး ခံစားရသည်။ မာမာတောင်တောင် လီးကြီးက ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် စုပ်၍ ညှစ်၍ ကောင်းလှသည်။
တစ်သက်လုံး တစ်ခါမှ ဒီလို မစုပ်မညှစ်ခဲ့ရဖူး၍ ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လား ဟုတွေးပြီး ခဏခဏ ပြီးရသည်။
....................
" ဖင်ကုန်းပေးဦး ဝေ...ဒေါ့ဂီဆွဲချင်သေးတယ်..."
" ဖင်တော့ မလိုးနဲ့ဦးနော်..မောင်၊ ဝေ ဖင်မခံရဲသေးဘူး...စောက်ပတ်ပဲလိုး"
" စောက်ပတ်ပဲလိုးမှာပါ...ဝေ့စောက်ပတ်ကို လိုးလို့ မဝ,သေးပါဘူး၊စောက်ပတ်လိုးလို့ ဝ,မှ ဖင်လိုးမှာ.."
" ဝေ ပေးတာကြိုက်ရဲ့လားဟင်..ဝေ အပေးကောင်းရဲ့လား..."
" ကိုယ်ကတော့..ရှယ်ပဲ...သူများက ဘယ်လိုပြောကြမယ်တောင် မသိဘူး "
" ဟွန်း...ဟုတ်တယ် ...လိုက်ခံပြီး မေးကြည့်လိုက်ဦးမယ်...သေချင်းဆိုး... ဖင်တောင် မကုန်းပေးချင်တော့ဘူး....."
" ဒုန်း...ဂွမ်း...ဂျမ်းး "
" အဲ....သီတာ ပြန်ရောက်နေပြီ..ဝေ အပြင်မထွက်ခဲ့နဲ့..."
ပုဆိုးကို အမြန်ဝတ်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်ခဲ့သော ကိုကျော့် ကိုကြည့်ပြီး သီတာ တခစ်ခစ်ရယ်သည်။တကယ်တော့ ချောင်းကြည့်ရင်း မုန့်ဟင်းခါးအိုးကို တိုက်မိခဲ့ခြင်းပါ။ ပြန်ရောက်ပြီး ချောင်းကြည့်နေတာ ကြာပြီ ဖြစ်သည်။ ဒေါ့ဂီ ဆိုလို့ ရှင်းရှင်းမြင်ရရန် နေရာရွှေ့စဉ် တိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ အဖေ့ကို တောင်းပန်တော့ အဖေက အခန်းထဲ ပြန်ပြေးဝင်သွားသည်..။
မဝေက ကုတင်အောက်မှာ အဝတ်ဝတ်တော့မည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်က အင်္ကျီကို ကောက်ယူတော့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားက စောက်ဖုတ်ကြီး ပြူးထွက်နေသည်။ ကိုကျော် မထိန်းတော့ပါ။ ပုဆိုးချွတ်ပြီး ပြူးထွက်နေသည့်စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဒစ်တေ့ထည့်လိုက်တော့ မဝေလှည့်ကြည့်သည်၊ ဖင်ကို လက်ဖြင့် ဖိထားပြီး လီးထိုးထည့်ရင်း..
" ကြောင်ပါ...ဒီမှာပဲလိုးမယ်..ကုတင်ဘောင် လက်ထောက်လိုက်..."
ဆိုတော့ မျက်စောင်းထိုးပြီး..
" မရဘူး...ကုတင်ပေါ်တက်..ဇိမ်ခံချင်လို့ အလိုးခံတာ..ဖာသည်မဟုတ်ဘူး ဇိမ်နဲ့လိုး..."
မဝေက ကုတင်ပေါ်ဝပ်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးထားသည်။ ကိုကျော်က မဝေဖင်ကြီးကို ခွရပ်ပြီး နေရာယူသည်။သီတာချောင်း.ကြည့်နေမည့်ဖက်သို့ လှည့်ပြီး လီးကြီးကို တစ်ချက် နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်ပြပြီး ဒူးကွေး၍ မဝေစောက်ခေါင်းပေါက်တွင် တေ့သည်။ သီတာ အသက်မရှူ နိုင်သလို မဝေလည်း အသက်အောင့်ထားသည်။ စောက်ခေါင်းဝကို လေးငါးဆယ်ချက် ထိုးဆော့ပြီး လီးအဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းပစ်တော့ မဝေခါးကုန်းပြီးအော်သည်...
" အောင်မယ်လေး...ကိုကျော်ရယ်..ပက်ပက်စက်စက် ဒီလီးကြီးနဲ့..သေပြီ...သေပြီ...ချွတ်..ချွတ်..တော်ပြီ..အီး.....မခံဘူး...မခံနိုင်ဘူး...."
ကိုကျော် လီးဒစ်ဖူးဖြင့် စောက်ခေါင်းဝ,ကို လေးငါးချက်ဆွပြီးထပ်လိုးတော့ အသံ တိတ်သွားသည်။ နောက်တစ်ခ ါထပ်ဆွလိုးတော့ ဖင်တစ်ချက်ပြန်တွန်းသည်။
နောက်တစ်ခါ ဆွပြီးအဆုံး ဆောင့်သွင်းတော့..အီး...ဟု သံရှည်ငြီးပြီး ဖင်ပြန်တွန်းလာသည်။ ရပြီ....ကိုကျော် နာရီဝက်ခန့် အကြမ်းဆုံးဆောင့်လိုးပစ်သည်။ မဝေ...အကိတ်ကြီး လူးလဲအော်ဟစ်ပြီး ကောင်းကောင်း ခံပေးသည်။ ဝပ်ခံလိုက်...ကုန်းခံလိုက်..မှောက်ခံလိုက်...အားရပါးရခံသည်။
သူ့တစ်သက် ဒီလို အလိုးမခံရဖူးခဲ့ပါ။ ကလေးနှစ်ယောက်သာ မွေးခဲ့ပေမယ့်...ပဲမြစ်ကလေးနဲ့ ရိုးရိုးသာ ခံခဲ့ရသည်။ ခုတော့...မူးမေ့အောင် ခံရသည်။ အားကောင်းမောင်းသန် လီးကြီးကြီးနဲ့ သားအိမ်ထောက်အောင် လိုးခွဲခံရတော့ ကောင်းလွန်းသည့် အရသာကို အခုမှသိသည်။ ကြိုက်သလောက်လိုး..ကြိုက်သလို လိုး..ခံမည်။
စောက်ပတ်ကလဲ ဘူ..ဘွတ်..ဘတ်ဖူး..ဗလွတ်...ဗလစ်တစ်တစ် အသံမျိုးစုံထွက်နေသည်။ လူသာ..အင်္ဂလိပ်စကား မပြောတတ်ရင်ရှိမည်...စောက်ပတ်က vwxyz အသံစုံ ပြောတတ်နေသည်။ full ဆိုတာက ပါလိုက်သေးသည်။
နာရီဝက်ကျော်ကျော်..တစ်နာရီနီးပါးကြမ်းပြီးတော့..ကိုကျော်က လှေကြီးထိုးလေး လိုးပေးပါသည်။ ဒါလဲကောင်းနေတာပါပဲ..။ ကိုကျော်လိုးသမျှ အကုန်ကောင်းခံနေသည်။
" လိုးပါမောင်ရယ်...ဆောင့်..ဆောင့် ဝေကောင်းလွန်းလို့ပါ... ဆောင့်..အင့်..ပြွတ်.. ဘတ်..ပြွတ်ပြွတ်.. ဘတ်..ကောင်းတယ်မောင်...ကျော်...ဆောင့်..ပြီးတော့မယ်..ပြီးတော့မယ်...မောင်ပြီးအောင် လိုး ပြီးအောင် လိုးပါ..ဆောင့်ပါ...လီးရည်တွေလိုချင်တယ်...လိုး..ဆောင့်..ပြီးပြီ..ပြီးပြီအားဟူး......."
ကိုကျော် ကောင်းကောင်း ဆောင့်ပေးသည်။ ကောင်းကောင်း လိုးပေးသည်။ သွက်သွက်လေး အချက်အစိတ် သုံးဆယ် ဆက်တိုက် မရပ်မနားဆောင့်ပေးပြီး အတူပြီးအောင် လိုးပေးသည်။ မဝေ...မျက်လုံးပြူး ခံသည်၊ အံကြိတ်ခံသည်၊ အော်ပြီးခံသည်၊ ကော့ပြီးခံသည်။ နောက်ဆုံး ကိုကျော့်ကို သိုင်းဖက် ဆွဲထု ဆွဲဆိတ်ပြီး...မျေှာ့ထွက်သွားသည်။ သီတာလည်း ပြီးပါသည်။ အဖေ လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း သူစောက်ပတ်ထဲ ပွစိပွစိဖြစ်လာပြီး..အဖေသွက်သွက် ဆောင့်နေချိန်တွင် သူ့စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်ပြီး ဟောဟဲ လိုက်နေခဲ့ပါသည်..။
မဝေ အခန်းထဲက ကိုကျော်နှင့်အတူ ပြန်ထွက်လာတော့..မီးဖိုထဲမှာ သီတာကို မြင်ပြီး ရှက်သွားသည်။ ကိုကျော့်ကို ဆွဲဆိတ်တော့ ကိုကျော်က လက်ကိုဆွဲပြီး လီးကိုင်ခိုင်းသည်။ လီးက မတောင်တော့ပေမယ့်..မာနေဆဲ။ မျက်စောင်းထိုးပြီး လီးကိုကိုင်ပေးတော့..သီတာလှည့်ကြည့်တာနဲ့ တည့်တည့်တိုးသည်။
ကိုကျော်နဲ့ တွေ့မှပဲ အရှက်ဆိုတာ ဘာမှန်းကို မသိနိုင်တော့ပါ။ သီတာက ရေလဲထမီတစ်ထည် ထုတ်ပေးသဖြင့် ရေချိုးပြီး သီတာ့ သနပ်ခါးကိုပဲ လိမ်း၍ပြန်ခဲ့သည်။ နောက်နေ့လဲ လာဦးမည်။ ခမည်းခမက် ဆိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်အမြင်မှာလည်း အရုပ်မဆိုးပါ။ လာအလိုးခံလိုက်ဦးမည်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ညအိပ်ညနေ တစ်ညလုံးအလိုးခံလိုက်ဦးမည် ။
.........................................................................................................................................
ညနေ..ဘုရားဒကာကြီးက မုန်ဟင်းခါး စားချင်ပြန်သည်။ သူက မုန့်ဟင်းခါးကို ဓာတ်ကျသည်။ ကိုယ်က မုန့်ဟင်းခါးသည်ကို ဓာတ်ကျသည်။ အတူသွားစားကြတော့ သီတာက ပြုံးထေ့ထေ့ကြည့်သည်။ မရှက်နိုင်တော့ပါ..။ သီတာက အီကြာကွေး အချောင်းကြီးကိုင်ပြတော့ မျက်စောင်းထိုးပြီး တစ်ခစ်ခစ် ရယ်မိသည်။အီကြာကွေးထက် ကြီးပါသည်ရှင်...။
ဈေးဆိုင်က အပြန် နဲနဲနောက်ကျသည်။ သုံးဘီးဆိုင်ကယ်..ဘီးပေါက်နေ၍ နောက်ကျနေသည်။ သီတာ အိပ်ယာထဲမှာမို့ ဆိုင်ကပစ္စည်းတွေကို တစ်ယောက်ထဲ သိမ်းဆီးနေရာချပြီး အိပ်ယာထဲဝင်ခဲ့သည်။တစ်ဖက်လှည့်အိပ်နေသော သီတာ့ကို ဖက်၍နို့အုံကို ဆုပ်နယ်တော့ သီတာက လက်ကို လာအုပ်ကိုင်ထားသည်။ ခေါင်းကလေး သမင်လည်ပြန်လှည့်၍
" နေ့တိုင်းကိုင်..နေ့တိုင်းလိုးနေတာ မဝ,နိုင်..မရိုးနိုင်ဘူးလား..ကိုယ်.."
အခေါ်အဝေါ်တွေ ပြောင်းနေတာ နီလာ အိမ်ထောင်ကျသွားပြီးကတည်းက ဖြစ်သည်။ ည ဆိုလျင် အလိုလိုပြောင်းသွားသည်။ သီတာက ဒီလို ခေါ်လိုက်ရမှ အားရသည်ဆိုပဲ..။
နို့အုံကြီးက ပြည့်တင်းကားပြီး အိမို့နေသည်။ ဆုပ်နယ်၍ မဝနိုင်ပါ။ တစ်ရေးနိုးလဲ ဒီနို့အုံကြီးကိုပဲ အရင်ရှာမိသည်။ နို့သီးလေးလဲ တော်တော်ထွားနေပါပြီ။ အကိုင်ခံ အစို့ခံလာရတာ..၂ နှစ်ကျော် ၃ နှစ်ပြည့်တော့မည်လေ..။
" မဝ,နိုင်ပါဘူး သီတာရယ်....သီတာ့ နို့အုံ့ကြီးကို ဆုပ်နယ်နေရတာ ကိုယ့်အဖို့ အားဆေးလိုပဲ..အင်အားတွေ အလိုလို ပြည့်လာတယ်.."
" ခ်ခ်...လီး အားဆေးလား ကိုယ်...သီတာသိတယ်..ကိုယ်သီတာ့ နို့တွေနယ်ပြီးရင် လီးက သံချောင်းလို မာတောင်လာတာ..ခ်ခ်.."
" ဟင်း..ဟင်း..ဒါလဲပါတာတော့ ပါတာပေါ့ သီတာရယ်..ကိုယ်က သီတာ့နို့အုံကြီးကို မနယ်ရရင်ကို..မဝ,တာ.."
" ကြည့်...ကိုယ့်လီးကြီးက သီတာ့ဖင်ကို ထောက်နေပြီ...ဖင်ထဲ ဝင်သွားဦးမယ် ကိုယ်ရဲ့...ပေါင်ကြားရှို ပြီး စောက်ပတ်ထဲထိုး..."
" သီတာ ထည့်ပေး.."
" ဟွန့်...ဂါဝန်ဖယ်လိုက်လေ ကိုယ်ရယ်...သီတာ့ ဖင်ပေါ် လှန်တင်လိုက်.."
" အင့်...ကိုင်ထည့်ပေး..."
" အင့်.. ကိုယ်...ဖြေးဖြေး ထိုးထည့်လိုက်..သီတာ တေ့ထားပေးမယ်.."
စောင်းအိပ်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးအောက် ချိုင်းကြား လက်ထိုးထည့်တော့ ကိုယ်လေး အလိုက်သင့် ချွပေးသဖြင့် နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို လက်တစ်ဖက်စီ အားရပါးရ ဆုပ်ဆွဲနယ်ရင်း ဇွန်းများထပ်သလို ကိုယ်ချင်းထပ်၍ နောက်မှ လိုးပေးနေလိုက်သည် ။သီတာက ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ ပင့်တက်အောင် ခါးကို ကစားပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်ထဲ အဝင် ရအောင် လုပ်ယူသည်။
" ခ်ခ်..ကောင်းတယ်နော်...ကိုယ်က သိပ်လိုးတတ်တာပဲ..ခ်ခ်..နို့ဆွဲထားတဲ့ လက်ကြီးတွေကလဲ အားရတာကွာ..ဆွဲ...ဆွဲ...အားရပါးရဆွဲ လိုး..."
ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်ပေးနေရာမှ အားပါလာသည်။ သီတာလည်း ထန်လာသည်။
" ဆွဲ...ကိုယ်...အားရပါးရ ဆွဲ..လိုး..ဆောင့်....အား..ကိုယ်..အားမရဘူး.ကုန်းလိုက်ရမလားဟင်...တစ်ပေါင်ကျော်လား ကျော်မယ်ဆို ထိုင်လိုက်တော့ ကိုယ်.."
သီတာက..သူ့ညာဖက်ပေါင်ကြီး မိုးပေါ်မြှောက် ထောင်ပေးပြီး တစ်ပေါင်ကျော်လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုသည်။ လိုးနေရင်း ညာခြေထောက်ကို သီတာ့ ဘယ်ခြေပေါ်ကို ခွဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး မြောက်ထားသည့်ခြေထောက်ကြီးကို ဘယ်ဖက်ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်သည်။
လီးကတော့ စောက်ပတ်ထဲက အထွက်မခံပါ။ လက်တစ်ဖက်က သူ့ညာပေါင်ကိုဖက် ညာလက်က နို့အုံကြီးကို ဆွဲပြီး လီးကို စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးကြိတ်ထိုးသွင်းသည်။ ဖင်နှစ်လုံး ဟနေပြီး စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းပြူးပြူးကြီးက သီးသန့်လို ဖြစ်နေစဉ် လီးကို ဖျစ်ညှစ်ကြိတ်သွင်းလိုက်သဖြင့်..ဖိလိုက်လေသမျှ လီးအကြောကြီးရှည်သလောက် ထိုးဝင်သွားရာ.သီတာလက်ကလေး ကာပြီးတားယူရသည်။
သူခံနိုင်ပြီဆိုမှ နဲနဲဖိဖိပြီးသွင်းပေးရာ နောက်ဆုံးတော့ သားအိမ်ပေါက်ဝထဲ လီးဒစ်ကြီး ထိုးဝင်သွာသည်။ဆီးခုံကို သီတာ့ ညာဖက်ဖင်ကြားမှာ ဖိကပ်ထားပြီး လီးကို ဝင်နိုင်သလောက် ဝင်အောင် ဖိဖိထိုးသွင်းတော့သီတာ အံကြိတ်ထားရသည်။ လီးပြန်မဆွဲထုတ်ပဲ ညှောင့်လေလေ သားအိမ်ထဲထိုးဝင်လေလေ မို့ သီတာအလွန်ကြိုက်သည်။
ကြာကြာ ညှောင့်ပေးလေ ကြိုက်လေ။ ကိုယ်မယားအကြောင်းကိုယ် သိနေတော့ ကြာကြာလေးလိုးပေးသည်။ သီတာကလဲ အောင့်တာကိုခံနိုင်လာတော့ ညှစ်ပြန်သည်။ နောက်တော့ နို့ကိုလက်ကလွှတ်ပြီး သူ့ဘယ်ဖက်ပုခုံးကို ဆွဲဆွဲပြီးညှောင့်လိုးရာ..ခေါင်းထောင်လာပြီး လီးနှင့်စောက်ပတ်ကို ပြူးပြဲကြည့်သည်။
သူခံနိုင်သွားပြီမို့ လီးကို ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး ပုံမှန်လေးဆောင့်ပေးသည်။ သီတာ အသံ မထွက်တော့ပါ။ အရသာကို မှိန်း၍ယူနေသည်။ သူ အားရလောက်မှ လီးကို ဒစ်ဖျားထိထုတ်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးသည်။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း လီးဒစ်ဖူးက သားအိမ်ပေါက်ဝထဲ ဝင်သွားသည်။ စေးကနဲစေးကနဲ ညှစ်ညှစ်ခံသည်၊ ဂွေးဥကြီးလည်း အရည်တွေ ရွှဲပြောင်နေသည်။
" အားရလား သီတာ.."
" ကောင်းတယ်ကိုယ်...အားရတယ် သီတာ့ကို လီးရည်တွေ ထည့်ပေးတော့..သီတာ..ပြီးချင်ပြီ.."
အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဖိဖိပြီး ဆောင့်ဆောင့် သွင်းထည့်တော့ သီတာ့ သားအိမ်ပေါက်ဝထဲ လီးရည်များအရှိန်ပြင်းစွာ ပြေးဝင်သွားပြီး သီတာလည်း ဘုန်းဆို အိပ်ယာပေါ်ပစ်ကျသွားပါသည်။ တော်တော် နဲ့ စကားမပြောနိုင်တော့ပါ...။
..............................................................................................................................
နီလာ သမီးကလေး မွေးသည်။ ၇ လနှင့် မွေးသည်ဟု ပြောကြသော်လည်း ဆရာဝန်များက ပြုံးကြပါလိမ့်မည်။ လူကြီးရော ကလေးပါ ကျန်းမာပါသည်။ အိမ်ကိုတော့ မကြာမကြာ လာပါသည်။ ဝေဝေ အလာစိပ်သဖြင့် နီလာခြေငြိမ်သည်။
နီလာ ကလေးမွေးပါပြီဆိုမှ ဝေဝေက ဗိုက်ကြီးချင်သလို ဖြစ်နေပြန်သည်။ ပြီး ခဲ့တဲ့ လအတွင်းက ဓမ္မတာမလာ။ ဒီလ စောင့်ကြည့်နေဆဲ ဖြစ်သည်။ ဝေဝေ့ ဖုန်းထဲ ဗီဒီယိုတွေကို ဘုရားဒကာကြီး မြင်သွာခဲ့သည် ဟုပြောပြသိရသည်။ တကယ်တာ့ သူကတမင်မြင်အာင် ပြလိုက်တာ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။
လီးစုပ်နေတဲ့ ပုံတွေဆိုတော့ ဝေဝေ့မျက်နှာက ပြူးပြူးကြီးပေါ်နေပေမည်။ ပြဿနာတော့ ဖြစ်မလာပါ။ ဗိုက်ကြီးလျ င်လည်းကြီးပေါ့လေ။ ဝေဝေက ပျော်နေသည်။ ကိုကျော်က စိတ်ညစ်နေသည်။ ဒါပေမယ့် သီတာရှိနေလို့ ဖြေသာပါသည်။
" ဝေဝေ သိပ်ပျော်တာပဲ သိလား..ခ်ခ်....၄၀ ကျော်မှ ကလေးမွေးရဦးမယ် မောင်..တအားလိုးနိုင်တာပဲနော်..ခ်ခ် "
" အန်တီဝေ..ဟဝှါ ဖြစ်တာလဲ ထည့်ပြောပါဦး..".
" ဘာ.ဟဝှါလဲ...သီတာရဲ့...ရွတာကို ပြောတာလား...ဒါက အိမ်ကလူမှ ဝဝလင်လင် မကျွေးနိုင်ပဲ သီတာရယ်...အန်တီဝေလဲ သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ်ပဲလေ.."
" ဟုတ်ပါဝူး...ခံနိုင်တာကို ပြောတာ..နေ့တိုင်းလိုလို လာခံနေမှတော့ ကြီးမှာပေါ့..."
" အဲ...အပျို လေးရဲ့...ညည်းအဖေက နေ့တိုင်းခေါ်ခေါ် လိုးနေတာတော့ အပြစ်မပြောဘူး...ခံတဲ့သူက အပြစ်တဲ့လား..ဟင့် အလိုးလဲ ခံရသေး...ဗိုက်လဲ ကြီးရသေး..အပြစ်တင်လဲခံရသေး..".
" အပြစ်တင်တာ မဟုတ်ပါဘူး..ခံနိုင်တာကို ပြောတာပါ...ဖင်တော့ နဲနဲလျောသွားပြီ..ခ်ခ်.."
" နင့် အဖေလီးကို နင်ခံဖူးရင် နင်ငါ့ထက် စွဲမယ်..သိလား...ဒီတော့မှ နင်ကိုယ်ချင်းစာတတ်မယ်..ခ်ခ်."
ညတိုင်း အလိုးခံနေတာတော့ သူမသိဘူး..ဟု တွေးရင်း တခိခိရယ်မိသည်။ ဟုတ်မှာပါလေ...စွဲမှာပါပဲ..။အဖေက အလွန်လိုးနိုင်..လိုးတတ်ပေတာကိုး..။ မနေ့ညကလဲ တစ်တီတူးနဲ့ ဖွတ်ဖွတ်ကျေ အလိုးခံခဲ့ရပြီးပြီ..။ အဖေ့ကိုကြည့်တော့ ပြုံးထေ့ထေ့..။ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပါးကို ဆွဲလိမ်ပစ်ခဲ့မိသည်။
" ဝေ...ဦးဉာဏ်မြင့်ကို ဘယ်လိုပြောပြ ရှင်းပြမလဲ..."
ဆွလိုး..ဆောင့်လိုး..တဆတ်ဆတ် လိုးနေချိန် ကိုကျော်က ဖောက်မေးသဖြင့်မဝေ စိတ်တိုပြီး ကော့ကော့ဆောင့်သည်။ စိတ်ကမရှည်ချင်...ကောင်းနေပါတယ်ဆိုမှ...
" လိုပါဝူး...ဘယ်သူက ကိုယ့်အရှက် ကိုယ်ခွဲမှာလဲ မောင်ကလဲ...လိုးစရာရှိတာ စိတ်ချလက်ချ လိုးစမ်းပါ.."
" စိတ်ထဲမှာတော့ တစ်ခုခု ရှိနေမှာပဲ အဲဒါ ပြေအောင် ဖြည်ပါအုံး ဝေရယ် .နီလာတို့ ရှေ့ရေးလဲ ရှိသေးတယ်...မပေါ့ပါနဲ့ ဝေရယ်...နော်.."
ဖင်ကြီး ပင့်ပင့်ကော့ပေးသည်။ ကော့လိုက်တိုင်း လီးတန်မာမာကြီးက နင့်ကနဲနင့်ကနဲ ထိုးဆောင့်တာ ခံနေရသဖြင့် တင်းတင်း ပြည့်ပြည့် အရသာရှိလှသည်။ ထပ်လိုချင်၍ ထပ်ကော့ပေးသည်။ မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီး စောက်ပတ်နံရံသားများကို အရှိန်ဖြင့် ပွတ်တိုက်ထိုးခွဲပြီး ဝင်လာပြန်သည်။ ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်ပါ မောင်ရယ်...ဆောင့်လိုက်ပါနော်...ဟု မျော်လင့်ချ က်နှင့် အဆက်မပြတ် ဖင်ကြီးကိုပင့် ပင့် ပေးနေမိသည်..။
" ဟုတ်တယ်.လိုးတာ ခံတာလောက်ကို သူမသိဟန်ဆောင် ပေးနိုင်ပေမယ့် ကလေးကိစ္စကို မခန့်မှန်းနိုင်ဘူး စိတ်ညစ် တယ်မောင်ရာ...လိုးနေတာပဲ ကောင်းပါတယ်...ခ်ခ်.."
တကယ်လည် းဗိုက်ကြီးပါသည် ။ အပူကြီး ပူခဲ့ပေမယ့်...ဖြစ်လာတော့ ထင်ခဲ့ သလောက်မဆိုးပါ။
" ဒေါ်ဝေရယ်...ဒီအရွယ်ကြီး ရောက်မှဆိုတော့ မွေးရဖွားရခက်ခဲမှာကို စိတ်ပူရတာပေါ့...မယူနဲ့ မပြောပါဘူး...သူတို့ ကံနဲ့သူတို့လာတာပဲ..ဖျက်တော့မချ နဲ့."
ဟု ပြောပြီး..အေးသွားသည်။ ဝေဝေ တက်ကြွလန်းဆန်းနေပြီး တနှာလည်း အလွန်ကြီးလာသည်။ သီတာ့ ရှေ့လည်း လုံးဝမရှောင်။ နေ့စဉ် နံနက်စောစောရောက်လာ တတ်ပြီး အနည်းဆုံးနှစ်ချီတော့ အလိုးခံသည်။ဦးဉာဏ်မြင့်လည် းရိပ်မိသွားပါပြီ။ မေးတော့ မမေးပါ။ မမေးတော့လည်း မဝေက မပြောပြတော့ပါ။
မဝေ ဗိုက်ကြီးလာတော့ အသားတွေ ပိုပြည့်လာသည်။ ပေါင်ကြီးတွေ..ဆီးခုံကြီးတွေ သာမန် အချိန်ထက် ပိုဖောင်းလာပြီး လိုးလို့ အလွန်ကောင်းလာသည်။ ဆီးခုံရိုးကို အသားတွေ ဖုံးနေသဖြင့် အရိုးချင်းရိုက်မိမှာ မပူရ။ မျက်စေ့မှိတ် ဆောင့်လို့ ကောင်းသည်။ ကိုကျော် ဆောင့်လို့ကောင်းလေလေ...မဝေ အရသာရှိလေလေ..ကော့ခံ ပေးလေလေ. လုံးချာလိုက်နေသည်။ နေ့စဉ် နံနက်ရှစ်နာရီကျော်လျင် ကိုကျော့်အိမ်မှာ တဖုန်းဖုန်း..တအင့်အင့်..တစွပ်စွပ်အသံတွေ ဆူညံနေမြဲ ။ တခါတလေ ဦးဉာဏ်မြင့် တောင် လိုက်ပို့တတ်သေးလို့ ကိုကျော် မျက်နှာပူမိသည်။ တော်တော်ဆိုးတဲ့ မဝေပါလား...။
ကလေး ၄၅ ရက်ကျော်တော့ နီလာ မဝေနှင့်အတူ အိမ်သို့လိုက်လာပြီး တစ်နေကုန် အတူနေသည်။ကလေးထိန်းသူက ကိုကျော်...။ မိန်းမသုံးယောက် ရယ်လိုက်မောလိုက်။ သီတာလေး စိတ်ချမ်းမြေ့နေလို့ကြည်နူးမိသည်။ နီလာက မျက်စောင်း တစ်ထိုးထိုး..။
ကလေးနှင့်အတူ ကုတင်ပေါ် အိပ်နေတော့ နီလာ ဝင်အိပ်ပြီ းနို့တိုက်သည်။ နို့ရည်ပြည့်နေသဖြင့် နီလာ့ နို့ကြီး ဖောင်းကား မို့တက်နေသည်ကို မြင်ပြီး လီးတောင်လှသည်။ မဆိုးလှပါ။ နီလာက တိတ်တိတ်ကလေး နောက်က ပေးလိုးပါသည်။ နို့တိုက်ရင်း ဇွန်းထပ်လေး လိုးဖြစ်သည်။
လီးရည်တွေလည်း နီလာ့စောက်ပတ်ထဲ အားရပါးရ ထည့်ပေးလိုက်ရသည်။
.............................................................................................................................
" သမီးရဲ့...စည်သူရော..သမီးကို လိုးမှလိုးပြီးရဲ့လား..."
နီလာ့ကို တိုးတိုးလေးမေးကြည့်မိသည်။ စည်သူက သူ့ယောင်္ကျား.
" ခ်ခ်...မပေးသေးဘူး အဖေရဲ့..အပေါက်ပိတ်နေလို့ ခုမှအဖေ့ကို လာဖွင့်ခိုင်းတာ..ခ်ခ်..."
" ဟင်းဟင်း...ပွင့်သွားပလား.."
" ပွင့်ပါ့...ဆီတွေ ရှူးကနဲပန်းပြီး ဆေးပေးတာ..ရှော..ရှော..နဲ့နေတာပဲ. ခ်ခ်..စည်သူက မဖွင့်တတ်ဖူး ဖေရဲ့...ဟွန်းလဲ မတီးတတ်ဖူး..လုပ်သက် နုသေးတယ်.ခ်ခ်.ခုလိုအိပ်နေရင် သူ့လီးတိုတိုလေးက သမီး ဖင်ကိုကျော်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ရောက်အောင် ထိုးလို့မရဘူး ဖေရဲ့...သမီးဖင်ကကြီးပြီး ခံနေတယ်..."
" သမီးက ဖင်မကော့ပေးဘူးလား "
" ကော့ပေးပါဘူး..မတတ်တဲ့လူ..ငတ်ပေါ့...အကျင့်ပါတယ်..သမီးအတွက် အဖေရှိရင်ပြည့်စုံပြီ.."
" အခုရော...ပြည့်စုံပြီလား.."
" လှေကြီးထိုးလေးတော့ အားရပါးရ အလိုးခံလိုက်ချ င်သေးတယ် အဖေ..တစ်ချီလောက်ပေါ့..."
" မဝေနဲ့ပြန်မလိုက်သွားနဲ့လေ..အဖေ ဆိုင်ပို့ပြီးပြန်လာလိုးပေးမယ်.."
" အိုကေ..အဖေ..ခ်ခ်...လီးကြီးကလဲ မာတောင်ခဲ နေတာပဲ ခ်ခ်..."
" အော...သားအဖ..မြေးအဖိုးက ဒီမှာချ စ်နေကြတာကိုး...ဝေကနီလာ ဘယ်သွားပါလိမ့်လို့...ခ်ခ် မြေးလေးကသူ့အဖိုးနဲ့တစ်ပုံစံထဲ..."
" လာလေ..ဝေ..ဒီနားမှာအိပ်.."
" ဟွန့်..အိပ်ပါဘူး...သမီးရှေ့မရှောင် မြေးရှေ့မရှောင်..အလိုးမခံနိုင်ပါဘူး.."
" ခ်ခ်...နီလာ ရှောင်ပေးမယ် အမေရေ...ခ်ခ်...ညားခါစ,လင်မယား ခ်ခ် "
" မရှောင်နဲ့သမီး...အမေ့ ဗိုက်က ၄ လရှိနေပြီ၊ သူ့ပစ္စည်းအကြောင်း သမီးတို့ မသိလို့...အမေကြောက်တယ်..တော်ပြီ.."
" အမေကလဲ..၇ လ..၈လ ထိ ခံလို့ရပါတယ်...အာသီသ ပြေရုံလောက်တော့ ခံပစ်လိုက် အမေ..ဘာမှမဖြစ်ဘူး.."
" တော်ပါကွယ်...သမီးတွေရှေ့.. မြေးတွေရှေ့... အရှက်ကွဲအောင် လိုးမယ့်လူ..ကြောက်တယ်.."
တကယ်တော့..မဝေ ခံချင်လှပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ချွေးမ ။ သီတာဆိုလျင်တော့ အကြောင်း မဟုတ်..။ နီလာက ချွေးမ ။ မတတ်နိုင်...။ ကိုကျော့်နောက် အသာလေး လှဲချပြီး ခါးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ ကိုကျော်ကလည်း အလိုက်သိပါသည်။ လက်ကိုဆွဲယူပြီး လီးပေါ်တင်ပေးသည်။
ကိုကျာ့် ဟိုဖက်မှာ ကလေးနှင့်နီလာ ဒီဖက်လှည့်အိပ်နေကြသည်။ ဇွန်းထပ်ပြီး နီလာ နေရာပြောင်းသွားခြင်းဖြစ်သည်။ မဝေကလည်း အချိန်မှန်စားနေကျမို့ စားချင်နေပြီ။ နီလာက မြှောက်ပေးပြီးမှ ရှောင်မပေး..။ကိုကျော့် လီးကြီးကိုပဲ အံကြိတ်ပြီးဆုပ်ပစ်လိုက်သည်။
" အီး........."
ကိုကျော်..မဝေကို ကျော်ခွပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းသွားသည်။ ဘာပါလိမ့်..ဟု တွေးနေဆဲ မဝေကိုကန့်လန့်ဖြတ် ဆွဲလှည့်ပြီး ထမီလှန်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်ဆွဲတင်လိုက်တော့မှ အလိုးခံရတော့မှာပါလား...ဟု သိလိုက်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ပူနွေးလာသည်။ အဲ...စောက်ရည်တွေ ယိုစီးထွက်လာတာပါလား ဟယ်...။
ကိုကျော်ကတုန့်ဆိုင်းမနေပါ။ ထူပိန်းနေသော စောက်ဖုတ်နခမ်းသား ထူထူကြားထဲ ဒစ်ကြီး ထိုးထည့်ပြီး လီးတန်ကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ လေးငါးဆယ်ချက် ဝိုက်ပွတ်ပေးသည်။ စောက်ရည်များ အိလာ၍ တစ်ဇိဇိအသံထွက်လာမှ တအိအိ လိုးသည်။ နီလာက အိပ်ရင်း မြင်ရတာ အားမရသဖြင့် ထထိုင်ကြည့်သည်။ယောက္ခမ မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့နေတာကို ကြည့်လိုက် အဖေ့လီးကိုကြည့်လိုက်၊ ပါးစပ်လေးဟောင်းလောင်း ဖြစ်နေသည်။ ယောက္ခမ နေရာမှာ ငါသာဖြစ်လိုက်ပါတော့....
လီးအဆုံးဝင်သွားတော့ ကိုကျော် အကြမ်းဆောင့်သည်။ မဝေ ကအကြမ်းဆုံး ကို အကြိုက်ဆုံးဆိုတာ ကိုကျော်လိုးပေါင်းများ၍ သိနေသည်။ နီလာက မသိ။
နီလာ ကြည့်လိုက်တော့ ယောက္ခမမျက်နှာ..နှာခေါင်း..နှုတ်ခမ်းတွေမှာ ချွေးတွေသီးနေသည် ။ခေါင်းအုံးဘေးက တဘက်လေးနှင့် ချွေးသီးလေးတွေ သုပ်ပေးတော့ ယောက္ခမက မျက်လုံးလှန်ကြည့်ပြီး ယဲ့ယဲ့ပြုံးပြသည်။ နီလာပြန်ပြုံးပြပြီး ယောက္ခမ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ပေးမိသည်။
ယောက္ခမ က သူ့လက်လေးတွေ ပေါ်အုပ်ကိုင်ပြီး ညှစ်နေတော့..နီလာ အားရပါးရ ဆွဲဆုပ်ပွတ်ချေပစ်သည်။ နို့သီးတွေကို ညှစ်ညှစ်ပြီး ဆွဲဆန့်ပစ်သည်။ အကြာကြီးချေထားပြီးမှ ဆတ်ကနဲ လွှတ်ပေးလိုက်တော့..ယောက္ခမ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ထိုးပြီး အော်သည်။ နီလာ့ စောက်ပတ်ထဲမှာလည်း စောက်ရည်တွေ ရွှဲရွှဲအိ စိုနေပြီ။
ကိုကျော်ကလည်း မဝေ၏ ပေါင်ကြီးများကို ပုခုံးပေါ်ကချပြီး နို့တွေပေါ် ဖိကပ်တင်ကာ ဖောင်းထနေသည့်စောက်ဖုတ်ကြီးကို တစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်လိုးသည်။ ခြေစုံရပ်နေရာက ခြေတစ်ချောင်းကုတင်ပေါ်တင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ သူ့လီးက အဝင်နက်လှသည်။
မဝေခမျှာလည်း..လင်ဖြစ်သူက အလိုးသန်..ချွေးမဖြစ်သူက နိုတွေဆွဲ..တပြွတ်ပြွတ် စို့ပေးနေတော့...ရမက်စိတ်တွေ တစ်ရှိန်းရှိန်းတက်ပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး မောဟိုက်လာသည်။ခဏခဏ ပြီးနေရသည်။ လီးရည်တွေကလည်း ခုချိန်ထိ ပန်းမထုတ်သေး..။ စောင့်စား ကြိုလင့်ရတာ မောလှပါပြီ။ ဆောင့်လိုးချက်တွေကလဲ အသည်းခိုက်မတတ် စူးနစ်လှပါသည်ရှင်...။
နီလာ့ခမျှာ ငတ်နေတာ ကြာလှပြီ ။ ခုလိုဇာတ်ကြမ်းကြီး မြင်နေရတော့ ခံချင်လှသည်။ ယောက္ခမရှေ့ အဖေနဲ့ အလိုးခံလို့လဲ မဖြစ်။ မျက်နှာရှုံ့မဲ့ပြီး အဖေ့မြင်ရအောင် စောက်ပတ်ကြီးလှန်ပြနေမိသည်။
အဖေကလည်း နီလာ့စောက်ပတ်ကြီးကို မျက်ပြူးကြီးဖြင့် စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းပြင်းသွက်သွက်ဖြင့် လီးရည်တွေ ယောက္ခမစောက်ပတ်ထဲ ပန်းထည့်ပြီး တဆတ်ဆတ် ခုန်နေပါတော့သည်။အော်..ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့လား အဖေရယ်....ကျွန်မက အဖေ့ သမီးပါ အဖေ....။
.........................................................................................................................................
ဒီနေ့ သမီးကြီး သူသူ လင်နှင့်ကွဲပြီး အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။ အိမ်ထောင်ကျသွားတာ ၃ နှစ်နီးပါးရှိပြီ။ ၁၉ နှစ်လောက်က အိမ်ထောင်ကျတာဆိုတော့ ခုဆို၂၂နှစ် နီးပါးရှိရော့မည်။ မအေတူသမီးဆိုတော့ အိုးကောင်းကြီးပေါ့လေ..။ လင်ကလည်း ဖြိုနိုင်မည့်ပုံမပေါ်ပါ။ ခုချိန်ထိ အရာမယွင်း။ ညားကတည်းက ဒီအရေးတွေ မြင်လို့ တားခဲ့ပါသေးသည်။ သူ့လင်က သေးညှက်ညှက်၊ သွေးသားသွေးရည်က ပါးသေး။
နဖူးရည်ဒူးရည်ကြည့်တော့ သက်လုံကလည်း.ကောင်းမည့်ပုံ မပေါ်။ အလုပ်အကိုင်လေးတော့ သင့်ပါသည်။ မြို့နယ် အခွန်ဦးစီးမှူးဆိုတော့ ဝင်ငွေလေးတော့ သင့်ပါရဲ့။ ဒါပေမယ့် ဒေါ်ဝေတို့ ဘဝမှာ ငွေကအလွန်ပေါသည့် အရာပါ။ ရှားတာက လူ..။ ဒါကို သိလို့သမီးကို တားခဲ့ပေမယ့် သမီးက နားမလည်တော့လက်မခံခဲ့ပဲ ဇွတ်ယူသွားခဲ့သည်။
ညားပြီးမှပဲ ပန်းနာ ရောဂါသည်ဆိုတာက အဆစ်အပို ဆောင်း သိလိုက်ရတော့ ကြာကြာမြဲမည့်အိမ်ထောင်ရေး မဟုတ်ပါဘူး ဟု ခန့်မှန်းခဲ့သည်။ ခုတော့ အိမ်ပေါ်ပြန်ရောက်လာပြီ..။
သူပြန်ရောက်တာက အရေးမကြီးပါ။ သူ့အိုးကြီး..ကိုကျော်မြင်ရင်ဖြင့်..မတွေးရဲ မတွေးချင်တော့။ သူသူ ကအပျိုကတည်းက အလွန် ရဲတင်းပွင့်လင်းသည်။ မအေထက်သာတယ် ပြောရမလား မသိ။ ကိုယ်က ဗိုက်ကြီးပြီး ကိုကျော်အတွက် မစို့မပို့ကျွေးနေရတဲ့ အချိန်..သူသူ့အိုးကြီးမြင်ရုံမျှနဲ့ ဟိုလူ လီးတောင်မှာ သေချ ာနေသည်။ ကိုယ့်လူအကြောင်းလဲ ကိုယ်အသိ။
သူသူ့အိုးကြီကို...နီလာတို့ သီတာတို့တောင် လိုက်မမီနိုင်။ အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ ပိုကား ပိုဖု ပိုပွင့်လာသလိုထင်မိသည်။ အင်...ဖြစ်လိုရာသာ ဖြစ်ပေရော့...။ ကိုကျော်က ဒီလောက် လီးမသရမ်းလောက်ပါဘူး။ သူသူ ကလဲ စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ ဗရမ်းဗတာ ခံမယ့် မိန်းကလေး မဟုတ်ပါဘူးလေ..။ ဖူး...သက်ပြင်းမောကို ချမိသည်..။
" ခ်ခ်....ဖေဖေတို့က စွမ်းတုန်းနော်..မေမေ့ကို ဘယ်လိုများ ဖြိုလိုက်တယ်မသိဘူး...ဒီအရှယ်ထိ ဗိုက်ထွက်ရတယ်လို့.."
နေ့လည် ထမင်းဝိုင်းမှာ သူ့အဖေကို စ,နေသည်။ ဘုရားဒကာ ကလည်း မခေပါ။
" လူမစွမ်း..နတ်မ, တဲ့သမီးရေ့..နင့်အမေ ဗိုက်ထွက်တာလောက်တော့ အဖေ့အတွက် မိုင်နာ ပဲ...ဟီး.ဟီး.."
" အဖေကလဲ...သမီးတောင် လန့်လာပြီ...အမေလောက် မိုင်နာဆိုတော့..သမီးလောက်ဆို..ခ်ခ်...စမီးကြောက်တယ်နော့ ဖေ..ခ်ခ်..."
" နာပါဝူး..မီးရဲ့....ပွက်ဆိတ် ကိုက်ထာလောက်လေးပါ..မက်ချိမှိတ်ထား..မက်ချိမှိတ်ထား..ဟားဟားဟား..."
" ခ်ခ်...ဖေဖေ့တော့ တကယ်ကြောက်လာပြီ...စံပဲ...စံပဲ...သမီးတောင် လင်တစ်ယောက် အမြန်ကောက်ယူရမယ့် သဘောရှိတယ်...မေမေ့...လင်ချာပေး ခ်ခ်.."
" ဟားဟား..ကဲစားကြ..ဖေ ဓမ္မာရုံ ခဏသွားဦးမယ်...ဝေရေ..ညနေ နီလာတို့ ဆိုင် မုန်ဟင်းခါးသွားစားကြမယ်ကွာ ထမင်းလွတ်...သမီးလဲ လိုက်ခဲ့..စားဖူးတယ်ရှိအောင်..."
သူ ထ,သွားမှပဲ..ထမင်းဖြောင့်ဖြောင့် စားရမလား အောင့်မေ့ပါတယ်..
" မေ...ဗဟုသုတ ပေါ့နော်..သမီးက လင်သာရတာ..မသိလို့..မေတို့ ကလေးရအောင် တစ်နေ့ ဘယ်နှစ်ချီလောက်ဆွဲကြလဲဟင်...ဖေကော ဆွဲနိုင်တာပဲလား"
စိတ်ထဲမှာ မောင်ကျော့်ကိုပဲ မြင်နေမိတယ်။ ဘယ်လိုဖြေရမလဲ..မောင်ရယ်...။
" ဟင်...လို့မေ...သမီးအဖြေ ရှာတာမရှင်းလို့..."
" သမီးက ဘာတွေရှုပ်နေလို့ မရှင်းရတာလဲ...မေ့ကို အရင်ပြော.."
" သမီး ဘဲကြီးပါ..သူက သမီးကိုသိပ်မပေးနိုင်ဘူး အမေ...ညားစ,က တစ်ညသုံးလေးခါလောက်ပေးတယ်..တစ်လလောက်ပဲ...အမောလဲ မခံနိုင်ဘူးလေ...ပန်းနာလဲရှိတော့ ဆယ်မိနစ်..ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ဆွဲရင် ချွေးဒီးဒီးပဲ..နောက်တော့ ချက်ချင်းပဲမေရဲ့..ကျသွားတာ...လေးငါးရက်နေမှ တစ်ချီလောက်ပဲပေးနိုင်တော့တယ်..သမီး သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး...ခုဆို လုံးဝမပေးနိုင်တော့ဘူး...ဒါကြောင့် ကလေးမရတာများလားလို့ပါ..."
" ပါမှာပေါ့ သမီးရယ်...ကျန်းမာရေး မကောင်းရင် သားသမီးရဖို့ အားတစ်ချက်နည်းတာပဲပေါ့...ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ချက်ထဲတော့ မဟုတ်ဖူးပေါ့..."
" သမီးပြောတာ..ဒါမဟုတ်ဘူးလေ..ဒါ...တစ်ရက်ဘယ်နှစ်ခါ..ဘယ်လို လုပ်လဲ သားအမိချင်း တစ်တစ်ခွခွပြောပြ..မပြောပြရင်..သမီးရှင်းအောင် ပြန်မေးမှာ..."
လက်ကွင်းထိုး..ဆောင့်ပြပြီးမှ
" ဒါ တစ်ရက်ဘယ်နှစ်ခါ..ဘယ်လိုလုပ်လဲ "
တဲ့..တစ်တစ်ခွခွ..တဲ့..။ ခက်လှပြီ မောင်ကျော်ရယ်....။
" သမီး....အမေတို့က အခြေအနေပေးရင် ပေးသလို လိုးတာပဲ..အနည်းဆုံး တစ်ရက် ပုံမှန် နှစ်ခါလိုးတယ်၊အများအားဖြင့်တော့..သုံးခါလိုးတာ များတယ်...ကဲကျေနပ်ပြီလား.."
" အွန်....ဘယ်လိုပုံစံတွေ လိုးတာလဲပြောပြမှပေါ့..မေကလဲ..ခ်ခ်.."
" စုံလို့..စုံလို့....လှေကြီးက နေ့တိုင်းထိုး...ဒေါ့ဂီ..တစ်ပေါင်ကျော်..တစ်တီတူးမြင်းစီး..ကုတင်စောင်း...ဖူးကားထဲ ပါတာအကုန်ကြည့်ပြီး လုပ်တာပဲ...တစ်နေ့တစ်မျိုး စုံလို့...သိချင်ရင် ဖူးကားသာကြည့်ပေတော့ ခ်ခ်.."
" ခ်ခ်..သမီး မခံဖူးဘူး မေရဲ့..ခ်ခ်သမီးဘဲက အဲလောက်မစွမ်းဘူး..မှောက်လျက်ဒိုက်ထိုးရုံနဲ့ ဟောဟဲပဲ....နမ်းလဲ မနမ်းတတ်ပါဘူး မေရာ..သမီးတော့ လင်ယူမှားတာပဲ.ခ်ခ်...ဒီအိုးကြီး အလကား ဖြစ်တာပါပဲ..ခ်ခ်."
" ခ်ခ်..စားမယ့်သူတွေကို..ခိုးမကျွေးလိုက်ပဲကိုး..သမီးရဲ့.."
" အလကားပါ မေရာ...နာမည်ပျက်တာပဲ အဖတ်တင်မှာ..ဒီမှာ ဆိုရင်တော့ ကျွေးလိုက်ချင်သား...ဟိုမှာကမြို့သေးပြီး ဝန်ထမ်းများတယ်...ချက်ချင်း သတင်းပေါက်တာ...ကျွေးရဲဘူး..ခ်ခ်...စဉ်းတော့စဉ်းစားမိသား...ခ်ခ်"
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>
No comments:
Post a Comment