တြိဂံတစ်ခုရဲ့ ငြိတွယ်မှု (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - မောင်ခြိမ့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ )
အခန်း ( ၁ )
“ မောင် … ဒါပြီး … တော်တော့နော် ”
“ မောင် … မမူးသေးပါဘူး … မွန် ”
တစ်ခုခုအား တွေးပြီး စိတ်ဓာတ်ကျနေပုံရသော ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်ရင်း လက်နှစ်ဖက်အား ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။
“ မောင် … မွန့်ကို … ကြည့် ”
မျက်လွှာချထားရာမှ ဇနီးချောလေး စကားကြောင့် ပြည်စုံ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ စုမွန်တစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူအား စေ့စေ့ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းရှည် ချလိုက်မိ၏။
“ မောင်က ဘာကိုစိုးရိမ်တာလဲ …။ သူ့ပါသာ စကားကို အနိုင်ယူ ပြောသွားတာလေ …။ မွန်က သူ့ဆီ ပြန်သွားမယ်လို့များ ထင်နေလား ”
“ မောင်က … ဒုတိယလူလေ ”
ပြည့်စုံမှာ ဇနီးချောလေးအား အကြည့်လွဲပြောရင်း သောက်လက်စ အရက်ခွက်အား အကုန်မော့ချ လိုက်ပြန်သည်။
“ ဘာဆိုင်လဲမောင် …။ သူနဲ့မွန် တရားဝင် ကွာရှင်း ထားပြီးသား …။ အခုချိန် မောင်က မွန့်ရဲ့ ခင်ပွန်းလေ …။ ဒုတိယလူလို့ ပြောစရာလား …။ မောင် … မွန့်အချစ်ကို ဘာကြောင့် … မယုံကြည်ရတာလဲမောင်ရယ် … အဟင့် ဟင့် ”
“ မွန့်ကို … ယုံပါတယ် …။ မောင်စိုးရိမ်တာက … ရဲသူ … မောင်တို့နှစ်ယောက်ကြား … ဝင်လာမှာ စိုးရိမ်တာပါ ”
“ သူလည်း … လက်ရှိ မိန်းမနဲ့လေ … မောင် …။ မွန်နဲ့မောင် နားလည်မူရှိရင် … သူ့ကို ဂရုစိုက်စရာ … မလိုပါဘူး မောင်ရယ် ”
“ မောင့်အထင် … ရဲသူက … မွန့်အပေါ် … သံယောစဉ် … မကုန်သေးသလိုပဲ ”
“ မောင်ရယ် … မွန်က … မောင့်အနားမှာ တသက် လုံး နေမယ့်သူပါ …။ မောင် စွန့်ခွာသွားတောင် … အပြစ်မမြင်ဘူး …။ အဝေးကနေ ချစ်နေမယ့် သူပါ ”
“ မွန်ရယ် ”
စုမွန် စကားလုံးများကြောင့် ပြည့်စုံ ရင်ထဲကြည်နူးသွားရသည်၊၊ ဇနီးချောလေးအား တအားချစ်မိနေ၏။ လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးမှာ ကြောက်သလို ရဲသူအား မယုံကြည်ပေ။ လွန်ခဲ့သော ၃ ရက်ခန့် စျေးဝယ်အပြန် အမှတ်မထင် ရဲသူနှင့် တွေ့ရာ ဇနီးဖြစ်သူအား ပိုင်စိုးပိုင်နင်းဖြင့် လက်ဆွဲကာ သတိရကြောင်း မမေ့သေးကြောင်း ပြောဆိုနေ၏။
“ ငါ ……… နင့်ကို ……… မေ့မရဘူး … မွန် ”
ဇနီးဖြစ်သူအား သူ့ခင်ပွန်းဟောင်းမှ ချစ်နေသေးပါလားဆိုသည့် အသိက ပြည့်စုံရင်အား တုန်လှုပ်စေခဲ့သည်။
“ အမ်း …… အဟမ့် ……… အဟမ်း ”
စုမွန်မှာ ကြောင်ကြည့်နေရင်း လက်ရှိယောင်္ကျား ပြည့်စုံ၏ ချောင်းဟန့်သံကြားမှ ခင်ပွန်းဟောင်း ရဲသူ လက်မှ ဆောင့်ရုန်းလိုက်တော့၏။
“ နင် … နင် … အခုချိန် … ဒါတွေပြောစရာ … မလိုပါဘူး …။ ဒါ … ငါ့ ယောင်္ကျား …။ လာ … မောင် … သွားစို့ ”
စုမွန်မှာ ခင်ပွန်းဟောင်း ရဲသူအား ပြောရင်း လက်ရှိ ယောင်္ကျား ပြည့်စုံ လက်ဆွဲကာ သူမတို့ ကားနား လျှောက်လာခဲ့သည်။ အဲဒီနေ့ကစ၍ ပြည့်စုံတစ်ယောက် အရက် နေ့တိုင်းသောက်ကာ စိတ်ဖိစီးမှုများနေတော့၏။ အခုလည်း ဇနီးဖြစ်သူ စကားကြောင့် စိတ်ဖိစီးမှု လျော့နည်းလာသော်လည်း အရက်ဝိုင်းအား လက်စသပ်ပြီး အိပ်ယာပေါ် ရောက်ခဲ့ပေမယ့် အိပ်မပျော်သေးပေ။ အတော်ကြာမှ မျက်လုံးများ လေးလာကာ အိပ်ပျော်သွားတော့၏။
နောက်ရက်များတွင် ပြည့်စုံမှာ မယားချောလေးအား အရိပ်တကြည့်ကြည့်နှင့် နေလာရာ နှစ်လခန့် ရဲသူ၏ အရိပ်အရောင် မတွေ့ရမှ ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်ကာ လုပ်ငန်းခွင် ဝင်ဖြစ်သည်။ စုမွန်လည်း မရောက်တာ ကြာပြီဖြစ်သော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သီတာမျိုးရဲ့ နှင်းဆီခြံလေးထဲ အလည်အပတ် ထွက်လာခဲ့လိုက်၏။
“ ဒါလေးက … ပိုမလှဘူးလား … မွန် ”
“ ဟယ် … ဟုတ်ပ … နှင်းဆီက ၃ ရောင်ချယ်ပါလား ”
“ အေး … မျိုးစိတ် အသစ်တွေဟ ”
သီတာမျိုးမှာ အရောင်အမျိုးမျိုးဖြင့် လှနေသော ပန်းပင်လေးများအား စုမွန်အား လိုက်လံပြသ နေ၏။
“ နင်စိုက်ချင်ရင် … အပြန်ကြ … ပျိုးပင်တွေ … ယူသွားလေ …။ ငါပျိုးထားတာတွေ … ဟိုဖက်မှာ … အများကြီး … မွန် ”
“ အေးဟာ … ငါလည်း … မောင့်ကို သနားပြီး … စိတ်ညစ်နေမိတာ …။ စိတ်ပြေလက်ပျောက် … အိမ်မှာ စိုက်ကြည့်မယ် ဟာ ”
“ တီတီ … တီတီ ”
သူငယ်ချင်း ၂ ယောက် စကားတပြောပြောဖြင့် ခြံလေးထဲ လျှောက်ကြည့်နေစဉ် အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းသံ ကြားမိလိုက်သဖြင့် လှမ်းကြည်မိ၏။ သီတာမျိုး ခြံတံခါးနား ကားတစ်စီးထိုးရပ်ကာ ထိုကားပေါ်မှ လူတစ်ယောက် ဆင်းလာတော့သည်။
“ ဟင် … ရဲသူ ဟ … မွန် ”
သီတာမျိုး ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်သံကို စုမွန် ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ခြံထဲဝင်လာသော ရဲသူအား လှမ်းကြည့်နေ၏။
“ စကားမများနဲ့နော် … မွန် … အေးဆေးဖြေရှင်း ”
သီတာမျိုး စကားအဆုံး ရဲသူ စုမွန်နား ရောက်လာသည်။
“ မွန့်ကို … မေ့ကြည့်ပါသေးတယ် … မနေနိုင်တော့လို့ ရှိတတ်မယ်ထင်တဲ့ … နေရာလေးတွေ … လိုက်ရှာ နေမိတာပါ ”
“ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ … ရဲသူ …။ ငါတို့ ပတ်သက်စရာအကြောင်း … ဘာမှ မရှိတော့ဘူး ”
အနား ရောက်ရောက်ချင်း ပြောလိုက်သော ရဲသူ မျက်နှာအား စေ့စေ့ကြည့်ကာ စုမွန် ပက်ကနဲ့ ပြောချလိုက်၏။
“ အခု … ပြည်စုံနဲ့ နေရလို့ … မွန်… သိပ်ကိုပျော်နေမှာပေါ့နော် ”
“ ပျော်တာပေါ့ …။ ငါ အခုချိန်မှာ … ငါ့ယောင်္ကျား ပြည့်စုံကို … အချစ်ဆုံးပဲ …။ သူကလည်း ငါ့ကို … သေမတတ် ချစ်တာလေ ”
ရဲသူ၏ ခနဲ့တဲ့တဲ့ မေးလိုက်တဲ့ စကားအား စုမွန်တစ်ယောက် မျက်နှာလေးချေကာ ပြန်ပြောနေသည်။
“ ဒါပေမယ့် … အဲကောင်က … ဒုတိယလူပါ … မွန်ရယ် ”
“ ဘာ … ပထမတွေ ဒုတိယတွေ … ခွဲနေရအောင် … ဒါ ပြိုင်ပွဲ မဟုတ်ဖူး …။ အခုချိန်မှာ ငါ့အချစ်တွေက … ငါ့ယောင်္ကျား ပြည့်စုံပေါ်မှာပဲ … အကုန် ပုံအောထားတယ် ”
“ တိတ်စမ်း … မွန် …။ ငါက အေးဆေး ပြောနေတာကို … အကန်းမတက်နဲ့ … ဒီမှာကြည့် ”
“ ဟင် … နင်နင် … ဘာလုပ်မလို့လဲ ”
“ အမလေး … ရဲသူ … စကားနဲ့ အေးဆေး ဖြေရှင်း ကြပါ …။ သီတာ ကြားထဲက … တောင်းပန်ပါတယ် ”
ရဲသူမှာ နောက်ကြောဘက် ခါးကြားထိုးထားသော ဓါးမြှောင်အား ဓါးအိမ်ချွတ်ကာ စုမွန်နား တိုးကပ် လာ၏။
“ နင် … နင် ……… ငါ့နား မကပ်နဲ့နော် …………. ရဲသူ ”
“ ဟား ဟား … ငါတို့ ပြန်မပေါင်းရမယ့် အတူတူ … နင့်ကိုလည်း … သတ်မယ် … ငါ့ကိုယ်ငါလည်း သတ်သေပစ်မယ် ”
“ ငါနားမကပ်နဲ့ ……။ သွားသွား ….. လူယုတ်မာ ….။ နင့်မိဘတွေ … စိတ်တိုင်းကျ …….. ငါ့ကို …… တရားဝင် ….. ကွာရှင်းခဲ့တာလေ …..။ ငါ တောင်းပန်တာတောင် ……. နင် ရက်စက်ခဲ့တာပါဟာ …..။ အခုမှ … လွတ်တဲ့ငါး …… ကြီးမနေပါနဲ့တော့ ”
“ ငါ မှားခဲ့တာ … ဝန်ခံပါတယ် …။ အခု … ငါ့ဆီ ပြန်လာပါ မွန်ရယ် ”
“ ဟာ ………… မသိဘူးးး… သွားးးး ”
“ ကောင်းပြီလေ …. ငါ့အကြောင်း ….. ပြရသေးတာပေါ့ …..။ သီတာမျိုးရော နင်ရော ….. အခု အိမ်ထဲဝင် …. ငါ နောက်က လိုက်ခဲ့မယ် …..။ အော်မယ် ဟစ်မယ်ဆို …. ဓါးနဲ့ထိုးပြီသာမှတ် ”
ရဲသူပုံစံမှာ မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ့ပက်မည့် ပုံစံမို့ စုမွန် တို့ နှစ်ယောက်သား အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့ကြသည်။
“ သီတာ … နင့် ဦးလေးရော ”
“ ဆိုင်သွားတာ … ညနေမှ ပြန်လာမှာ …။ ဘာ …….. ဘာ … ဘာလုပ်မလို့လဲ …….. ရဲသူ ”
“ ကြိုက်ပြီဟာ …။ ဒါနဲ့ ……. ငါနဲ့မွန် …… ခိုးပြေးတုန်းက …… အခန်းလေး …… ဘယ်သူနေသေးလဲ ”
“ ဘယ်သူမှ … မနေပါဘူး … အဲဒါ … အခန်းလွတ်ပါ ”
“ အေး … အဲဒီအခန်းကို ……. နင်ကိုယ်တိုင် …… သွားရှင်းပြီး …… ကုတင်ပေါ် မွေ့ယာတွေ ….. ခေါင်းအုံးတွေ ပြင်ထားပေး …။ ခဏ …… နင့် ဖုန်း ……. ငါ့ကိုပေးထား …… သီတာ ”
ရဲသူမှာ ဒေါင့်စိအောင်ပြောပြီး စုမွန်နား ကပ်ထိုင်ကာ ဓါးဖြင့် ခါးအား ထောက်ထားလိုက်၏။ သီတာမျိုး၏ မိခင်ဖခင်မှာ မိုးကုတ်တွင် ကျောက်လုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်ကာ သမီးဖြစ်သူအား ကျောင်းတက်ရန် ဒီခြံကြီး ဝယ်ပေးပြီး နှစ်ထပ်တိုက်လေး ဆောက်ပေး ထားသည်။ အိမ်ဖော်မထားပဲ သီတာမျိုး မိခင်၏ အစ်ကို တော်စပ်သူအား အတူနေထိုင်စေကာ အနီးကပ် စောင့်ရှောက်ခိုင်းထား၏။ ကျောင်းပြီး တော့လည်း သီတာမျိုးမှာ မိုးကုတ် မပြန်တော့ပဲ ဘကြီးဖြစ်သူနှင့် မြို့ထဲ ရတနာဆိုင်လေး ဖွင့်ကာ ခြံကြီးထဲ သူမ ဝါသနာပါရာ ပန်းပင်လေးများ စိုက်ကာ ဘဝအား အေးချမ်းစွာ နေလာခဲ့သည်။
လွန်ခဲ့သော ၃ နှစ်ခန့်တွင် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စုမွန်နှင့် ရဲသူတို့ ခိုးပြေးလာရာ သူမအိမ် အပေါ်ထပ် အခန်းလွတ် တစ်လုံးအား နေရာထိုင်ခင်း စီစဉ်ပေးကာ ကူညီခဲ့ဖူး၏။ အခုလည်း ရဲသူ ဆန္ဒအရ ခိုးပြေးစဉ် နေခဲ့သော အခန်းလေးအား ရှင်းလင်းကာ အိပ်ယာ ခင်းကျင်းပြီးမှ အောက်ဆင်း လာခဲ့တော့သည်။
“ ပြီးပြီလား ……… သီတာ ”
“ အေး … ပြီးပါပြီ …။ နင် … မွန့်အသက်ကို … ရန်မရှာပါဘူးလို့ … ကတိပေးဟာ ”
“ ဒါတော့ … သူ့အပေါ် … မူတည်ပါတယ် …။ ကဲ … ငါတို့ အပေါ်တက်မယ် …။ သီတာ နင့်ကိုတော့ … အားနာပါတယ် …။ နင့်အိပ်ခန်းက … ဘယ်မှာလဲ … အရင်လို … အပေါ်မှာပဲလား ”
“ အင်း ”
“ နင့် … အခန်းထဲ ဝင်နေဟာ …။ ငါ အပြင်က … လောချပြီး … သော့ခတ်ထားမယ် …။ ငါဖွင့်ပေးမှ … နင် ထွက်လာတော့ ”
သီတာမျိုး ဦးဆောင်မှု့ဖြင့် ၃ ယောက်သား အိမ်ပေါ် တက်လာရာ သီတာမျိုး အိပ်ခန်းနားအရောက် ရဲသူမှာ သီတာမျိုးအား အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ခိုင်းကာ အပြင်မှ လော့ချသော့ခတ်ပြီး စုမွန်အား ခိုးပြေးဖူးသော အိပ်ခန်းလေးဆီ လျှောက်လာခဲ့၏။
စုမွန် ယောင်လည်လည်ဖြင့် လိုက်ပါလာခဲ့ရသည်။အိပ်ခန်းထဲရောက်လျင် ရဲသူမှာ တံခါးလော့ချရင်း စုမွန်အား ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်၏။ ဓါးမြှောင်အား လက်တစ်ဖက်က ကိုင်ကာ တဆက်ထဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် ပုဆိုးချွတ်ချရာ ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးမှာ ခါရမ်း နေတော့သည်။
“ အိုရ် … ရဲသူ … နင် နင် ……… ”
စုမွန် တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးများ ထလာကာ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာခဲ့၏။ ခင်ပွန်းဟောင်း၏ လီးအား အကြည့်လွဲကာ မျက်နှာလွဲထားလိုက် တော့သည်။ ရဲသူမှာ စုမွန် ဆံနွယ်များအား ပွတ်သပ်ရင်း မေးစေ့လေးအား ဆွဲလှန်လိုက်၏။ တဖြေးဖြေး စုမွန် မျက်နှာနားလေး တိုးကပ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပစ်သည်။ စုမွန် ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်နေ၏။ တစ်ကိုယ်လုံး အားအင်ချိနဲ့သလို ခံစားရပြီး အချိန် ဘယ်လောက်ကြာသွားမှန်း မသိ ပေါင်ကြားထဲ အရည်များ စိမ့်ထွက်နေသည်။
“ မွန် ”
“ ဘာလဲ ”
ရဲသူ ခေါ်သံက တုန်ခါနေသလောက် စုမွန် ဖြေသံက ပြတ်သားလှ၏။
“ ၁ လကို ၄ ရက်လောက် … ငါနဲ့ … ပြန်နေပေးပါလား ”
“ ဒီမှာ … ရဲသူ … နင်မလိုချင်လို့ … စွန့်ပစ်ခဲ့တဲ့ … မိန်းမတစ်ယောက်ကို … တခြားယောင်္ကျား လက်ထဲရောက်မှ … ပြန်ယူချင်ရအောင် …. ငါ …. အရူး မဟုတ်ဘူး ….။ ပြီးတော့ . နင်လည်း … အခု လက်ရှိ မိန်းမနဲ့လေ …..။ နောက်ပြီး … အခု ….. ငါ့ယောင်္ကျားပြည့်စုံက … ငါ့အပေါ် … ပေါ် …… ”
“ တော်ဟာ … အဲကောင်အကြောင်း … ထည့်မပြောနဲ့ ”
စုမွန် စကားအား အဆုံးသတ်ခွင့် မရလိုက်။ ရဲသူမှာ ကုတင်စောင်းမှ ပက်လက်လှဲချပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပစ်တော့သည်။ လက်မှ ဓါးက မလွတ်သေး သဖြင့် စုမွန်လည်း အလိုက်အထိုက် နေပေး နေရ၏။ ကြမ်းတမ်း ပြင်းရှလွန်းတဲ့ အနမ်းများအား ကြိတ်မိတ် လက်ခံ ပေးနေမိသည်။ ရဲသူမှာ လွတ်နေသော လက်တစ်ဖက်မှ စုမွန်၏ ဖင်သားစိုင်များအား ညှစ်ချေကာ ထမိန်အား ဆွဲချွတ်နေ၏။ စုမွန်မှာလည်း သိစိတ်နှင့် မသိစိတ် ရောထွေးကာ ထမိန်ဆွဲချွတ်ရာတွင် ဖင်ကြီးအား မသိမသာ ကြွပေးလိုက်မိ သည်။ ထမိန်ကျွတ်သည်နှင့် ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးလေး နှစ်ဖက်ကြားမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပါးလေးအောက် အဖုတ်လေးမှာ ဖောင်းကြွကာ ခပ်ရေးရေး မြင်နေရ၏။
“ အာ ….. မလုပ်နဲ့ ……. မလုပ် ….. လုပ် …… အဟင့် ဟင့် ”
ရဲသူမှာ အပေါ်မှ မိုးခွကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာမှ ကိုယ်လုံးအား အောက်လျှောပြီး ကုတင်အောက် ဒူးထောက်ရင်း စုမွန်ပေါင်ခြံအား ဆွဲစုပ်တော့သည်။ ခင်ပွန်းဟောင်းမို့ ဇနီးဖြစ်သူ၏ ကာမခလုပ်များအား သိရှိနေ၏။ စုမွန်မှာ ပေါင်အတွင်းသားများအား ဆွဲစုပ်လျင် ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်ပဲ ကာမသွေးများ ဆူပွက်လာလျက်ရှိသည်။ ခေါင်းထောင်ကြည့်ရာ ရဲသူလက်မှ ဓါးမြှောင်မှာ ကုတင်ပေါ် ချထားသည်ကို တွေ့မြင် လိုက်ရတော့၏။ ခန္ဓာကိုယ်အား ပြုပြင်ရင်း ဓါးမြှောင်အား လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲယူလိုက်မိသည်။
ပေါင်ခြံအား ဆွဲစုပ်နေသော ရဲသူ ငယ်ထိပ်အား ဓါးဖြင့် ထိုးစိုက်ရန် ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေရသည်။ လက်ရှိ လင်ဖြစ်သူ ပြည့်စုံအပေါ် သစ္စာထားချင်မိသည့် စိတ်က တဝက်နှင့် လတ်တလော ကာမ အရသာလေးအား လက်မလွတ်ချင်သည့် စိတ်က တဝက်ဖြင့် စိတ်ထဲ လွန်ဆွဲနေမိ၏။ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ချကာ လက်အား မြှောက်၍ ရဲသူ ငယ်ထိပ် တည့်တည့်အား ဓါးမြှောင်ဖြင့် စိုက်ချလိုက်တော့သည်။
“ အ …….. အားးးးးးး ……… အားးးးးးးးးးးးး ”
ရဲသူဆီမှ အသံတော့ မဟုတ်။ သူမ ဓါးမြှောင်ဖြင့် စိုက်အချ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပြင်မှ စောက်ပတ်လေးအား ဖိယက်ခံလိုက်ရသဖြင့် ဓါးမြှောင်မှာ လမ်းတဝက်တွင် ပြုတ်ကျကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကော့ပျံရင်း သူမကိုယ်တိုင် အော်ဟစ် လိုက်ရတော့သည်။ တဆက်ထဲ ရဲသူမှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ လက်နိုက်ကာ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လက်မဖြင့် ဖိဆွဲရင်း ခေါင်းထောင်နေသော စောက်စိခေါင်းလေးအား ချေပေးလိုက်ပြန်၏။ အသိစိတ်က ငြင်းဆန်နေပေမယ့် မသိစိတ်က ခင်ပွန်းဟောင်း၏ ကာမအထိ အတွေ့အောက် မျောပါသွားရသည်။ တဖြေးဖြေး မောဟိုက်လာသလို ငြင်းဆန်ချင်သည့် စိတ်လည်း မရှိတော့။ အတွင်းခံအား ဆွဲချွတ်သည်နှင့် ပေါင်တန် ၂ ဖက်အား အလိုလို ကားပေးနေမိသည်။
အမွှေးပါးပါးလေး ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ် လေးအား ရဲသူမှာ မယက်ရတာ ကြာပြီ ဖြစ်သဖြင့် မြတ်မြတ်နိုးနိုး ယက်ပေးနေ၏။ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးဆွဲကာ အပေါ်ဘက် အစိလေးအား ဆွဲစုပ်ပေးတိုင်း စုမွန်တစ်ယောက် ခါးလေးကော့ကာ ပေါင်တန်လေးများ တဆတ်ဆတ် တုန်နေရှာသည်။ ရဲသူမှာ ခေါင်းလေး မော့ကာ ကော့ပျံနေသော ဇနီးဟောင်းလေးအား တစ်ချက်ကြည့်ပြီး စောက်ပတ်လေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဖြဲရင်း အစိလေးအား သွားဖြင့် ဖိကိုက် ပြန်၏။ ညာလက်မှ လက်ခလယ်နှင့် စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲ သွင်းကာ မွှေပေးစဉ် စုမွန်တစ်ယောက် ဟန်မဆောင်နိုင်ပဲ ကုတင်ပေါ်တင် ခြေဖျားထောက် ခါးကော့ တက်လာကာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်း နေတော့၏။
“ အာ …… အမလေးးးး … မရတော့ဘူးးးးး ……. ရှီးးးးးး … အမလေး ….. ထွက် ….. ထွက် …… ထွက်ကုန်ပြီ ….. အဟင့် ဟင့် ….. အ ….. အားးးးး ….. အားးးးးးး ”
“ မွန် ”
“ ဟင် ”
“ ကောင်းလား ”
စုမွန် မဖြေရဲ။ မျက်နှာလေးရဲကာ ခေါင်းငုံ့ထားမိသည်။
“ ကောင်းလား … ဖြေပါ … မွန်ရယ် …။ ဟိုးအရင်က … လင်မယားတွေပဲလေ … ရှက်မနေပါနဲ့ ”
ရဲသူမှာ အရည်ရွှဲကာ ဖောင်းကြွနေသော စောက်ပတ်အား လက်ဖဝါးဖြင့် ခပ်ဆက်ဆက် ပုတ်ရင်း ထပ်မေးနေပြန်၏။
“ အ ………… အမေ့ ……….. ဟုတ် ဟုတ် ”
စုမွန် ယောင်ရမ်းဖြေပြီးမှ ရှက်သွေးကြွယ်ကာ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာရတော့သည်။
“ ဘာကို … ဟုတ်တာလဲ … မွန်ရဲ့ ”
“ အာ ”
စုမွန်တစ်ယောက် ရဲသူအား ကျောပေးကာ ခပ်ကွေးကွေး လှဲနေလိုက်၏။ အမှန်တကယ်လည်း ခင်ပွန်းဟောင်းမှ စောက်ပတ်လေးအား စိတ်ထင်တိုင်း လုပ်နေသည်ကို မငြင်းမိသဖြင့် သူမကိုယ်သူမ နားမလည်နိုင်တော့ပေ။
“ လင်မယားချင်းပဲ … မွန်ရယ် … မရှက်နဲ့တော့နော် ”
“ ဟင် ”
အရင်ချိန်များတွင် ရဲသူမှ လင်မယားလို့ ပြောတိုင်း စိတ်ထဲ နားကြည်းချက်ဖြင့် မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်မိပေမယ့် အခုချိန် ရင်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားမှု ပြင်းထန်နေမိ၏။
“ အခုမှ … ဘာလင်မယားလဲ … ဟွန့် ”
မျက်ဝန်းရွဲကြီးများဖြင့် လည်ပြန်ကြည့်ကာ ပျစ်ချွဲချွဲလေး ပြောလိုက်သဖြင့် ရဲသူမှာ စိတ်ထဲ ကြည်နူးနေရ၏။ ဇနီးဟောင်းလေးအား ပထမခြေလှမ်း အောင်မြင်သွားသဖြင့် ဒုတိယ အဆင့်တက်ရန် ကြိုးစားတော့၏။
“ ကဲ … ထထိုင်ပြီး … မျက်လုံးလေး မှိတ်လိုက် … မွန် ”
စကား ထပ်မပြောချင်သဖြင့် စုမွန်မှာ ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း မျက်လုံးလေး မှိတ်ပေးလိုက်သည်။
“ ပါးစပ်လေး … ဟပေးနော် ”
ဘာလုပ်မယ်မှန်း မသိသော်လည်း ခင်ပွန်းဟောင်း ဆန္ဒအတိုင်း နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဟပေး လိုက်၏။ အလွယ်တကူ နမ်းရှိုက်ခွင့်ရစေရန် လျှာတဝက်ခန့် ထုတ်ပေးထားမိသည်။ ခဏအကြာ သူမ ခေါင်းလေးအား ရဲသူလက်နှစ်ဖက် ကျရောက်လာကာ နှာခေါင်းဝလေးထဲ ညှီစို့စိုအနံ့လေး တိုးဝင်လာ၏။ စိတ်ထဲ စနိုးစနောက်လေး ဖြစ်လာစဉ် လျှာဖျားလေးပေါ် ပူပူနွေးနွေး အသားစိုင်တစ်ခု ထိကပ်လာသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိသည်။
“ အု …. ဝု … ဖလု …. ဝူး ….. ပလွပ် ပလွပ် ”
စုမွန် မျက်လုံးလေး ပြူးထွက်လာတော့၏။ သူမ ပါးစပ်လေးထဲ ခင်ပွန်းဟောင်း ရဲသူ၏ လီးကြီး တိုးဝင်လာနေသည်။ ခေါင်းနောက်ဆုတ်ရာ နောက်ကျသွားခဲ့ရ၏။ ရဲသူ၏ သန်မာသော လက်နှစ်ဖက်က သူမခေါင်းအား ဖမ်းထိန်းကာ လီးအရင်းထိ ဖိသွင်းနေတော့သည်။ ဟိုးအရင် လင်မယားဘဝ ရဲသူ မူးလာတိုင်း ပါးစပ်အား လိုးနေကြမို့ ရုန်းကန်ရန် မကြိုးစားတော့ပဲ လည်ပင်းကြွက်သားများ လျော့ချကာ လည်ချောင်းထဲ လီးကြီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း မျိုချပစ်၏။ မကြာခင် ပါးစပ်ထဲ လီးဝင် လီးထွက်သံ ခပ်တိုးတိုးလေး ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။
“ အားပါး ….. ကောင်းလိုက်တာ …. မွန်ရယ် …. တော်ပြီ …. လိုးကြစို့ ”
ရဲသူမှာ စုမွန်ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်း တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောကာ နားရွက်ဖျားလေးအား လျှာဖြင့်ယက်ပြီး ဆွဲစုပ်ပေးသည်။ စုမွန်ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားပြန်၏။ သူမ ကိုယ်လုံးလေးအား ကုတင်ပေါ် မှောက်ယက် အနေထားနှင့် ရဲသူမှာ ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။ ဒါလည်း သူမ အကြိုက် တစ်ခုပင်။ ဖင်ကြားထဲ လီးဖြင့်ထောက်ကာ မွှေပေးတိုင်း ကာမသွေးများ အမြဲဆူပွက်လာရ၏။ ရဲသူမှာ ဇနီးဟောင်းလေးအား ရမ္မက်စိတ် ကြွလာအောင် အမျိုးမျိုး နိုးဆွပေးနေတော့သည်။
ဖင်ကြားလေးထဲ လီးဖြင့်ထောက်ပြီ ဂုတ်သားလေးအား ဆွဲစုပ်ပေးပြီး ခဏအကြာမှာ လေးဖက်ကုန်း အနေအထားဖြစ်ရန် ချိုင်းကြားထဲ လက်လျိုသွင်းကာ ဆွဲမလိုက်၏။ လေးဖက်ထောက် အနေအထား ဖြစ်သွားသည်နှင့် ရဲသူ လက်ချောင်းများက စုမွန် ဖင်ကြီးနောက်မှ ဒူးထောက်လျက် အနေအထားဖြင့် နို့သီးခေါင်းနှစ်ဖက်အား စမ်းပြီး ပွတ်ချေပေးနေ ပြန်သည်။
“ အ ”
စုမွန်နူတ်ခမ်းလေးမှ အ ကနဲ ညည်းသံလေး ထွက်သွားမိ၏။ ခါးလေးခွက်ကာ ဖင်ကြီးကို ရသလောက် ထောင်ပေးရင်း ထောက်ထားသော ဒူးနှစ်ဖက်အား ကားပေးလိုက်ပြန်သည်။ လက်ချောင်းများနှင် နို့အုံနှစ်ဖက် ချေခံနေရရင်း လေးဖက်ထောက် ခါးကော့ ပေးထားသဖြင့် ပေါင်ကြားမှ ပြူးထွက်နေသော အဖုတ်လေးအား ဒုတိယအကြိမ် အယက်ခံရကာ စောက်ရည်များ ပွက်ကနဲ့ ထွက်ကျလာရ၏။ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲမှ အရည်များ ထွက်သွား သည်နှင့် ရှက်စိတ်ကြောင့် မျက်နှာလေး ရဲတက် လာတော့သည်။ ခင်ပွန်းဟောင်းရှေ့ ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွနေသည်ကို ထိန်းရင်း အသံထွက် မညည်းမိအောင် အောက်နှုတ်ခမ်းအား ကိုက်ထားလိုက်၏။
“ ရှီးးးးး …. အရင်လို …. ရွှဲနေတာပဲ … မွန်ရယ် ….။ ငါ … ဒီလို … စောက်ရည်ရွှဲတဲ့ …. အဖုတ်လေးကို … မလိုးရတာ ကြာပြီဟာ ”
...............................................................................
အခန်း ( ၂ )
ရဲသူ စကားဆုံးသည်နှင့် စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဗျစ်ကနဲ့ လီးက တိုးဝင်လာတော့သည်။ မဝင်တာ ကြာပြီ ဖြစ်သော ခင်ပွန်းဟောင်း၏လီးကြီး စောက်ပတ် လေးထဲ ဝင်လာသဖြင့် စုမွန်တစ်ယောက် ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း တုန်ခါနေရ၏။ ခေါင်းလေးမော့ကာ လည်ပြန်ဆွေကြည့်ရင်း ဖင်အား မသိမသာ ကော့ပေးလိုက်သည်။ ရဲသူကလည်း ဇနီးဟောင်းလေး၏ တုန့်ပြန်ချက်အား ချက်ချင်း နားလည်လိုက်၏။ လီးအရင်းထိ ပစ်ဆောင့်ကာ ကပ်ထားရင်း ခါးအားဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲ မွှေပေးနေသည်။
“ အာကွာ …… ကောင်းတယ် ……… အဟင့် ဟင့် …… အရင်လို ……. ဟိုကွာ …… အင်း …… ဟုတ် ဟုတ် ……. ဟုတ်တယ် ”
စုမွန် အသံထွက် ညည်းလိုက်တော့၏။ စကားမဆုံးခင် စုမွန် ခံယူချင်သော ဆန္ဒလေးအား ရဲသူမှ ချက်ချင်း ဖြည့်ဆည်းပေးနေသည်။ စောက်ခေါင်း လေးထဲ လီးအရင်းထိ ကြိတ်မွှေပေးရင်း အစိလေးအား ဖိချေပေးလိုက်ပြန်၏။
“ အင်းဟင်း …….. ရှီးးးးးး ……. ရှီးးးးးးးး ……. ကောင်းလိုက်တာကွာ ”
စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်နေမှတော့ သူမအတွက် မထူး တော့ပေ။ အနိုင်ကျင့် လိုးနေသည်ဟု မတွေးမိ တော့ပဲ လက်ရှိယောက်ျား ပြည့်စုံထက် အပြုစုအယုယ ကောင်းသော ခင်ပွန်းဟောင်းအား ဖင်ကြီး ကော့ပေးရင်း အလိုးခံနေမိသည်။
“ အ ………. အားးးး ……… အိုး ……… ရှီးးးးးး …….. ကောင်း ……. ကောင်း …….. ကောင်းလိုက်တာကွာ ……… ဆောင့်ချင် ….. ဆောင့်တော့နော် ……. ယောက်ျား ……….. ရှီးးးးးး ”
စုမွန်ပါးစပ်မှ ရောင်ပြီး ယောကျ်ားလို့ ထွက်သွားမိ သဖြင့် ရဲသူ စိတ်ထဲ အားရကျေနပ်ကာ မီးပွင့် မတတ် ဆောင့်လိုးပေးတော့၏။ ဒစ်နောက်ဖျားထိ ထုတ်ကာ လီးအရင်းထိ ပြန်ဆောင့်လိုးပေးသဖြင့် စုမွန်တစ်ယောက် အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေရှာသည်။
“ ဗျစ် …… အ ….. ဖွပ်ဖွပ် ……. အားး… ဘွတ် ……. အမလေးးး …… ဇွိ …… ဗြိ ……. ဘွတ် ….. အ အ ”
ရဲသူ၏ မနားတမ်း ဆောင့်ချက်များအောက် အသံထွက်ညည်းကာ လီးအရသာအား ခံယူနေတော့၏။ လီးကြီး ဆောင့်ဝင်လာတိုင်း အိပ်ယာခင်းအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားရင် ဖင်ကြီး ရမ်းခါ နေပြန်သည်။ ခဏအကြာ ခင်ပွန်းဟောင်း၏ ထိထိမိမိ လိုးချက်များအောက် ကိုယ်လုံးလေး တဆက်ဆက်တုန်ကာ အထွဋ်အထိပ် ရောက်ရှိသွားရ၏။ စောက်ရည် ပန်းထုတ်ရင်း အလိုအလျောက် စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများက လီးတန်အား ညှစ်ပေးနေရာ ရဲသူ လီးကြီးမှာလည်း ဒုတ်ကနဲ့ ဒုတ်ကနဲ့ ကျဉ်တက်လာကာ လရည်များ ပန်းထည့်ပစ်တော့ သည်။
“ အင့် ….. ဗျစ် ……. အားဟား …… ဘွတ် …… ဇွိ …… ဗျစ် …..ဘွတ် …….. အ ……… အ …….. ကောင်းလိုက်တာ ……… မွန်ရယ် ”
ရဲသူ ညည်းရင်း လရည်များ ပန်ထုတ်နေကာ ကုန်သည်နှင့် စုမွန် အဖုတ်လေးထဲမှ ဆွဲထုတ် လိုက်၏။ စုမွန် ကိုယ်လုံးလေးအား ပက်လက်လှန် လှဲခိုင်းပြီး ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဆွဲမြှောက်ကွေး လိုက်ရင်း ပူပူနွေးနွေး လိုးထားသော အဖုတ်လေးအား အကျိအချွဲများ ပြောင်စင်အောင် ယက်ပေးပြန်သည်။ စောက်ပတ်နီတာရဲလေး ပြောင်စင်မှ ဒူးထောက်လျက် အနေအထားဖြင့် စုမွန်ကိုယ်လုံးအား ခွလျှောက်ရင်း နို့အုံနားအရောက် လီးအား မျက်နှာပေါ် တင်ပေးလိုက်၏။ စုမွန်မှာ သူမစောက်ရည် များနှင့် လရည်များ ပေးကပ်နေသော ရဲသူလီးအား ညာလက်လေးဖြင့် အရင်းနား ဆုပ်ကိုင်နေသည်။
လရည်ထွက်ပြီးခါစ မပျော့မမာ အနေအထားနှင့် လီးကြီးမှာ စုမွန် လက်ထဲ ဆက်ကနဲ့ ၃ ချက်ခန့် လှုပ်ရမ်းပြီးမှ စိုက်ကျသွား၏။ လီးထိပ်အား နဖူးပေါ်တင်ကာ ပွတ်ရင်း ပါးပြင်နုနုလေးပေါ် ၂ မိနစ်ခန့် တင်ပွတ်လိုက်၏။ မျက်နှာတပြင်လုံး လီးအရည်ပြားပေါ် ကပ်နေသော အကျိအချွဲများနှင့် အားရအောင် ပွတ်ပြီးမှ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ဟကာ လီးထိပ်အား ငုံစုပ်လိုက်တော့သည်။ စုမွန်ပါးစပ်ထဲ ဒစ်ဖူး မြုတ်သည်နှင့် ရဲသူမှာ ခါးအားဖြင့် လီးအရင်းထိ ဝင်အောင် ဖိသွင်းနေ၏။ ၁၅ ချက်ခန့် အထုတ်အသွင်း လုပ်ကာ လီးအရည်ပြားပေါ်မှ လက်ကျန် အကျိအချွဲများ ပြောင်စင်မှ လီးအား ဆွဲထုတ်ပစ်သည်။
စုမွန်တစ်ယောက် သူမ ပါးစပ်ရှေ့ တံတွေး များဖြင့် ပြောင်လက်နေသော လီးအား မက်မက်မောမော ကြည့်ကာ ဒစ်ဖူးအား ပါးခွက်အောင် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ပြီးမှ ပြန်ထုတ်ပေးလိုက်တော့၏။
“ သီတာဆီ … ခဏ သွားချင်တယ် ”
ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထားနှင့် ၂ ယောက်သား အနားယူရင်း စုမွန်ဆီမှ အသံထွက်ပေါ်လာ၏။
“ ဟူးးးးး …… ဒီလောက်ဆို ……. ငါ ကျေနပ်ပါတယ် ….. မွန်ရယ် …..။ ရော့ …… သီတာမျိုး … အိပ်ခန်းသော့ … ဖုန်း …… ဒါ …… မွန့်ကားသော့ ”
ရဲသူမှာ ဇနီးဟောင်း၏ ပါးပြင်လေးအား နမ်းရင်း သူယူထားသော သော့များနှင့် ဖုန်းများ ပြန်ပေးလိုက်တော့သည်။ အဝတ်အစားများ ပြန်လည် ဝတ်ဆင်ကာ စုမွန်တစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်၏။
“ ကျွိ ……… ကျွီ …… ဟင် …….. မွန် …… မွန် ……. နင် နင် ……. နင် အဆင်ပြေလား ”
တံခါးဖွင့် ဝင်လိုက်သည်နှင့် စိုးရိမ်တကြီး မေးရင်း ပြေးလာဖက်သော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သီတာမျိုး အား ခပ်တင်းတင်း ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။
“ ပြေ …….. ပြေ …….. ပြေပါတယ် ……… သီတာ ရဲ့ …… ဟူးးးးးးးးး ”
စုမွန်မှာ သီတာမျိုးအား ပြန်ဖြေရင်း သက်ပြင်ရှည် ကြီး ချလိုက်မိ၏။
“ နင် …… အဆင်ပြေရင် …. ပြီးတာပဲဟာ ……။ ဒါနဲ့ ……… ရဲသူရော ”
“ သူရှိသေးတယ် ……… ငါနင့်ကို ……. စိတ် ပူ လို့ ……. လာကြည့်တာပါ ”
“ တော်သေးတာပေါ့ ….. မွန်ရယ် …..။ ရဲသူက ……. နင့်ကို ……… တစ်ခုခုလုပ် ……. ဟင် …….. ”
မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ထားရင်း သီတာမျိုးမှာ နှာခေါင်းဝထဲ ညှီစို့စို့အနံ့လေး ရမိသဖြင့် စုမွန် မျက်နှာအား စိုက်ကြည့်မိ၏။ စုမွန်မျက်နှာ နုနုလေးပေါ် ကပ်နေသော အဖြူဖတ်လေးများအား ကြည့်ကာ တစုံတခုအား တွေးမိလိုက်သည်။
“ မွန် …….. နင် ……. နင် …….. နင်တို့ ”
“ ငါ့ … ငါ့ …. အဟင့် …. ငါ့ကို …. နားလည်ပေးနော် ……. သီတာ ……… အဟင့် ဟင့် ”
“ အင်းးးးး ….. မငိုပါနဲ့ … မွန်ရယ် … ငါ နားလည်တယ် …ဘာဖြစ်ဖြစ် ……… နင်က ငါ့သူငယ်ချင်းပဲ … နင့်ဘက် ……… ငါ အမြဲရှိနေမှာပါ ”
သီတာမျိုးမှာ မျက်ရည်များနှင့် စိတ်ရှုပ်နေသော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စုမွန်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ကာ အားပေးစကား ပြောပေးနေ၏။
သီတာမျိုးတစ်ယောက် စုမွန်မျက်နှာပေါ်မှ အဖြူဖတ်လေးများအား ကြည့်ရင်း ရဲသူနှင့် လိုးခဲ့သည်ကို ရိပ်မိလိုက်သည်။ ရဲသူနှင့် လင်မယားဘဝ အတူ နေထိုင်စဉ် အထွဋ်ထိပ်ရောက်ပြီးတိုင်း စုမွန်မှာ ရဲသူမျက်နှာအား ခွပွတ်သလို ရဲသူကလည်း စုမွန် မျက်နှာအား လိုးပြီးခါစ လီးဖြင့် ပွတ်ပေးတတ်ကြောင်း ပြောပြဖူး၏။
“ ဒါနဲ့ … နင့်ဘကြီး ……. ညနေ ဘယ်အချိန် ပြန်လာမှာလဲ … သီတာ ”
“ ၅ နာရီလောက်မှပါ …… ဘာလို့လဲ … မွန် ”
“ အခု … ၂ ချက်ခွဲဆိုတော့ … နောက်ထပ် … ၂ နာရီ ကျော်ကျော်လောက် … အချိန်ရသေးတာပေါ့ ”
“ ဟမ် … နင် ……… ရဲသူနဲ့ …… နေဦးမလို့လား ”
“ အင်း ”
စုမွန်မျက်နှာလေး ပြောရင်း ရဲတက်လာ၏။
“ ကဲ … ဒါဆိုလည်း … ငါ …… နင်တို့စားဖို့ … တစ်ခုခု သွားဝယ်လိုက်မယ် …. လွတ်လွတ်လပ်လပ် …… နေတော့ ”
သီတာမျိုးမှာ လူချင်းခွာပြီး ကားသော့လေး ယူကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။ စုမွန်မှာ သီတာမျိုးကားလေး ခြံဝင်းထဲမှ ထွက်သွားပြီး ခြံဝင်းတံခါးစိကာ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာခဲ့၏။ အိမ်ထဲ ရောက်သည်နှင့် အပေါ်ထပ်တက်ရာ လှေကားတဝက်၌ သူမကိုယ်သူမ ပြန်စဉ်းစားနေရှာသည်။ အခုချိန် သူမကားသော့ ပြန်ရသဖြင့် အိမ်ပြန်လျင် ရနေသည်ကို မပြန်ပဲ ရဲသူ၏ အထိအတွေ့အား ခံယူချင်နေ၏။ စဉ်းစားရင်း ခြေလှမ်းများက လှေကား အတိုင်း တက်လာကာ ရဲသူရှိသော အခန်းရှေ့ ရောက်ရှိလာခဲ့ပြန်သည်။ ညနေ ၄ နာရီ ခွဲအထိ ဝေးကွာခဲ့ရသော အချိန်ကာလများအတွက် အတိုးချ ဆက်ဆံခဲ့ပြီး သီတာမျိုး ပြန်လာမှ ပါလာသော အစားသောက်များ စားသောက်ကာ လမ်းခွဲပြန်ခဲ့ကြတော့၏။
——————————–
စုမွန် အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် ခြံဝင်းထဲ လင်ဖြစ်သူ ကားလေး မရောက်သေးသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ လျှောက်လာရင်း နံဆော်နေသော အဝတ်အစားများ ချွတ်ပစ်လိုက်၏။ ဘော်လီချွတ်ပြီးသည်နှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီအား ခါးညွတ်ပြီး ဒူးမြှောက်ချွတ်ရာ လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့ မွှန်ထူနေ၏။ အဝတ်ဟောင်းခြင်းထဲ ပစ်ထည့်ကာ အိပ်ခန်းအတွင်းရှိ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ ပြည့်စုံ ပြန်လာချိန် ရေချိုး အဝတ်အစားလဲကာ ခြံတံခါး ကိုယ်တိုင် ဖွင့်ပြီး ဆီးကြိုလိုက်၏။
“ မောင် …… ရေအရင်ချိုးမှာလား … ထမင်း အရင်စားမှာလား ”
“ ရေအရင်ချိုးလိုက်မယ် … မွန်က …… ထမင်းပွဲ ပြင်ထားလိုက်နော် ”
လင်မယား ၂ ယောက် ညစာစားပြီး အိပ်ယာဝင်ချိန် စုမွန် အခက်တွေ့နေရသည်။ ခင်ပွန်းဟောင်းနှင့် တစ်နေကုန် လိုးထားသဖြင့် အဖုတ်လေးမှာ ကျိန်းစပ်နေ၏။ ပြည့်စုံ စနမ်းသည်နှင့် ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထားမှ ထထိုင်ရင်း လီးအား ကုန်းစုပ်တော့သည်။
“ ရှီးးးးးးးးး ….. အားးးးးးး ….. ထုတ် ထုတ် ….. ထုတ်တော့ …… မွန်… ပါးစပ်ထဲ … ပြီးသွားလိမ့်မယ် …. အ …… အ ”
စုမွန်မှာ လီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံထားပြီး လီးထိပ် အပေါက်လေးကို လျှာနဲ့ ထိုးပေးလိုက်သဖြင့် ပြည့်စုံမျက်နှာရှုံ့ပြီး ညည်းနေရသည်။ ပြည့်စုံ မျက်နှာအား ကြည့်ကာ လီးကို ပါးစပ်က ထုတ်ပေးလိုက်၏
“ ပါးစပ်ထဲ … ပြီးလိုက်ပေါ့ မောင်ရဲ့ … ဘာဖြစ်လဲ ”
“ ဟာ … မောင်က မွန့်ကို …. လိုးချင်သေးတာလေ ”
“ မွန်က …. စုပ်ချင်သေးတာ မောင်ရဲ့ …. စုပ်ရတာ မဝသေးဘူး ”
စုမွန် လင်ဖြစ်သူ စကားအား မစောင့်တော့ပေ။ လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ်ရင်း လက်ကလည်း ဂွင်းထု ပေးလိုက်ပြန်သည်။ အလိုးခံလို့က မဖြစ်။ အဖုတ်လေး ကျိန်းနေသဖြင့် လင်ဖြစ်သူ လရည်ထွက်ရန် ကြိုးစားစုပ်တော့၏။ ၅ မိနစ်ခန့်အကြာ ပါးစပ်ထဲ လီးထိပ်လေး တဒုတ်ဒုတ်နှင့် တင်းလာသဖြင့် လီးအားထုတ်ပေးလိုက်သည်။ လဥများ ညှစ်ချေကာ ခပ်သွက်သွက် ထုပေးရာ ပြည့်စုံကိုယ်ကြီး ဆက်ကနဲ့ တုန်လာကာ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထွက် နေတော့၏။
ပြည့်စုံ အိပ်သွားသော်လည်း စုမွန်တစ်ယောက် အိပ်မပျော်သေးပေ။ ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့်ဖြင့် အတွေးများက အတိတ်ဆီသို့ ရောက်ရှိသွားရသည်။
...............................................................................................................................
စုမွန် အပျိူဖော်ဝင်ကတည်းက နို့အုံမောက်မောက်နှင့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက် ဝိုင်းစက် အိကား လာသော ဖင်သားစိုင်များကြောင့် ပိုးပန်းသူများ များပြားလာသည်။ သို့သော် မအေတစ်ခု သမီးတစ်ခုမို့ အထက်တန်းကျောင်းပြီးလို့ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် ရောက်တဲ့အထိ အချစ်ရေး စိတ်မဝင်စားပဲ စာကိုသာ ဖိကြိုးစားခဲ့၏။ တစ်နေ့တခြား အလှသွေးပိုမိုကြွယ်ဝလာသော စုမွန်အား အသဲအသန် ကြိုးစားသူများထဲမှ တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်တွင် ဇွဲနိုင်အား စိတ်တိုင်းကျ ရွေးချယ်လိုက်၏။ ဇွဲနိုင်မှာ အနေအေးကာ စကားပြော ချိုသာ၍ စုမွန်အား တုန်နေအောင် ချစ်ရှာသည်။ ရည်းစားဘဝ စုမွန် သဘောကျ နေလာခဲ့၏။ စုမွန် ခွင့်ပြုသလောက်သာ ကျေနပ် နှစ်သိမ့်တတ်သည်။ ကျောင်းပြီး သော်လည်း စုမွန်အိမ်သို့ ဇွဲနိုင်အား ဝင်ထွက်ခွင့် ပေးထားခဲ့သည်။
“ စုမွန် … အလုပ်ရနေပြီဆို ”
“ အင်း … လောလောဆယ် စတိုးဆိုင် တစ်ခုမှာ … ဝင်လုပ်နေတာ ”
“ ဟူးးးး ”
“ ဘာဖြစ်တာလဲ … ဇွဲနိုင်ရဲ့ ”
“ ငါတို့ ၂ ယောက် ဘဝက … နီးစပ်ဖို့ လွယ်ပါ့မလား …။ အခုထိ ငါလည်း ကျောင်းသာပြီးတာ … အလုပ်က မရှိသေးဘူး ”
“ စိတ်ဓာတ် မကျပါနဲ့ … ဇွဲနိုင်ရယ် … ငါတို့ ကြိုးစား ရမှာပေါ့ ”
စုမွန်၏ မိခင်ဖြစ်သူ မွေးရပ်မြေ ခဏပြန်သွားသဖြင့် ဇွဲနိုင်မှာ နေတိုင်းလိုလို ရောက်ရှိနေသည်။တစ်နေ့တခြား ပိုပိုလှလာသော ချစ်သူလေးအား စိတ်မချတော့။ အတူနေချင်သော်လည်း ဘဝတစ်ခု တည်ဆောက်ဖို့ အလုပ်အကိုင်က မရှိသေးပေ။ ဒီနေ့ မနက်ပိုင်း ချက်ပြုတ်ပြီး ရေမချိုးခင် ထမိန်ရင်လျား နှင့် သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေစဉ် ဇွဲနိုင် ရောက်လာသဖြင့် စကားထိုင်ပြောနေသည်။ စကားပြောရင်း ဇွဲနိုင်တစ်ယောက် စုမွန်အား သိုင်းဖက်ကာ ရင်လျားထားသော ထမိန်အပြင်မှ နို့အုံအား ဆုပ်နယ်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပစ်သည်။ စုမွန်မှာလည်း ဇွဲနိုင် ပုဆိုးအပြင်မှ ပေါင်ကြားထဲနိုက်ကာ လီးအား ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်၏။
“ ချစ်တယ် … စုမွန်ရယ် ”
ဇွဲနိုင်မှာ ပါးစပ်မှ တတွတ်တွတ်ပြောပြီး နို့သီးခေါင်း စို့ရင်း ပေါင်ကြားထဲ နိုက်နေရာ စုမွန်တစ်ယောက် ဇွဲနိုင်လီးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားကာ ရင်ဘတ်လေး ကော့ပေးလိုက်သည်။
“ ဟင်းဟင်း ……… အဟင့် ………. အိုးးး ”
စုမွန် မျက်လုံးလေး စင်းလာပြီး ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဖြဲပေးစဉ် ဇွဲနိုင်မှာ ထမိန်အောက်နားစထဲ လက်သွင်းကာ စောက်ခေါင်းလေးထဲ လက်ခလယ်လေးဖြင့် စောက်ရည်များ စီးကျလာသည်အထိ လက်နှင့် လိုးပေးနေသည်။
“ အ … အားးး …… ပြီး ….. ပြီး … ပြီးပြီ ဟာ ”
စုမွန်ကိုယ်လေး တုန်လာကာ ဇွဲနိုင်လီးအား ပုဆိုးအပြင်မှ ခပ်မြန်မြန် ထုပေးနေပြန်သည်။ ခဏအကြာ စုမွန်လက်ထဲ ဇွဲနိုင်လီးမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲ သွေးတိုးလာပြီး ပုဆိုးထဲ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထုတ်နေတော့၏။ ဇွဲနိုင်ပြန်သွားသည်နှင့် အိမ်ရှေ့ တံခါးနားထိ လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။
“ ညနေ … တစ်ခေါက် လာမယ်နော် … စုမွန် ”
“ အင်းပါ … လာခဲ့ … အမေ … ပြန်မလာသေးပါဘူး ”
စုမွန်တစ်ယောက် ဇွဲနိုင်အားပြောရင်း အိမ်ရှေ့တံခါး စိကာ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။ ရေချိုးရန် နောက်ဖေးခန်းလျှောက်ရင်း ဧည့်ခန်းထဲအဖြတ် သူမနှင့်ဇွဲနိုင်တို့ အတူထိုင်ခဲ့သော ခုံလေးအား ကြည့်မိရာ မျက်မှောင်လေး တွန့်သွားမိ၏။ ဇွဲနိုင် အိမ်ပြန်သွားရာ စားပွဲခုန်ပေါ် ဖုန်းမေ့ကျန်ရစ်ခဲ့ တော့သည်။ လှမ်းခေါ်ရန် စဉ်းစားပြီးမှ ညနေလာမှ ပြန်ပေးတော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ ဖုန်းအား ကောက်ယူရင်း ဘာရယ်မဟုတ် ဖုန်းဖွင့် ကြည်မိ လိုက်၏။
“ ဟင် ”
ဖုန်းဖွင့်သည်နှင့် ကြည့်လက်စ ဇာတ်ကားကြောင့် စုမွန်တစ်ယေက် ဟင်ကနဲ့ ယောင်ထွက်သွားရပြန်သည်။ အံသြမှင်သက်ရင်း မျက်စိရှက်သလို ဖြစ်သွားပေမဲ့ အကြည့် မရွေ့နိုင်တော့ပေ။ အခုမှ စုမွန် သဘောပေါက်သွားရသည်။ ဇွဲနိုင်တစ်ယောက် သူ့အိမ်တွင် ဇာတ်ကားကြည့်ရင်း မနေနိုင်သဖြင့် သူမဆီလာက အာသာဖြေသွားချင်း ဖြစ်ပုံရ၏။ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားမှ ခုံပေါ်ပြန်ထိုင်ကာ ရေချိုးရန် မေ့သွားပြီး ဇာတ်ကားအား ကြည့်နေမိသည်။
ရေတံခွန်ဘေးနား မိန်းမချောလေးမှာ ချစ်သူကောင်လေး လီးအား စုပ်ပေးနေရာ လီးကြီး ထောင်မတ်လာ၏။ ခဏအကြာ ကောင်လေးမှာ ထရပ်ပြီး ကျောက်တုန်းပေါ် ထိုင်နေသော မိန်းမချော ပါးစပ်အား ဆွဲလိုးတော့သည်။ စုမွန်တစ်ယောက် လောလောလတ်လတ် ဇွဲနိုင် လက်နှင့် လိုးပေးထားသဖြင့် စောက်ရည်ထွက်ထားသော်လည်း ဖုန်းထဲမှ ဂျပန် အချစ်ဇာတ်လေးကြောင့် ကာမစိတ်လေး ပြန်ကြွလာရ၏။ မိန်းမချောလေးမှာ ပါးစပ် အလိုးခံရသဖြင့် မျက်လုံးလေး ပြူးထွက်လာကာ လည်ပင်း ကြောများ ထောင်လာရှာသည်။
စုမွန်စိတ်ထဲ ဇွဲနိုင်များ သူ၏လီးဖြင့် ပါးစပ်ထဲ လိုးခဲ့လျင်ဟု တွေးမိသည်နှင့် အဖုတ်လေးထဲ ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်ကာ စောက်ရည်များ အိုင်လာပြန်၏။ ဖုန်းအား စိုက်ကြည့်ရင်း တကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖုများ ထလာကာ အာခေါင် ခြောက်ကပ်လာသည်။ မိန်းမချောလေးမှာ မခံနိုင်တော့သဖြင့် ချစ်သူကောင်လေး ဗိုက်အား တွန်းကာ ချောင်းတဟွတ်ဟွတ် သီးနေရ၏။ ကောင်လေးမှာ မိန်းမချောလေးအား ချိုင်းမှဆွဲထူကာ ကျေက်တုံးပေါ် လက်ထောက်ခိုင်းရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် တဘွတ်ဘွတ် ဆွဲလိုးပစ်သည်။
စုမွန် လက်လေးတစ်ဖက် ပေါင်ကြားထဲ အလိုလို ရောက်ရှိသွားကာ အရည်အိုင်နေသော အဖုတ်လေးအား ဖိပွတ်နေတော့၏။ ဇာတ်ကားထဲ မျောပါနေစဉ် ပုခုံးပေါ် လက်တစ်ဖက် ကျရောက်လာသဖြင့် စုမွန် ကိုယ်လုံးလေး ထိုင်လျက် အနေအထားဖြင့် ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရ၏။
“ စုမွန် ”
“ အမလေး …….. ရှင် ……. ရှင် ……. ရဲသူ ”
စုမွန် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူသွားရသည်။ သူစိမ်းယောက်ျားရှေ့ အပြာကား ကြည့်ကာ စောက်ပတ်လေး ပွတ်မိလျက်သား ဖြစ်နေရ၏။ ဖွင့်ထားသော လိုးကားအား အမြန်ပိတ်ကာ ဖြဲထားသော ပေါင်အား ပြန်စိထားလိုက်သည်။
“ ဟို ….. ဟို …. ဒီကို …. ဘာ …. ဘာ ….. ဘာလာလုပ်တာလဲ ”
“ ဒီဘက် လာရင်းနဲ့ … ဝင်လာတာပါ …။ ငါ ရောက်နေတာ ကြာပြီ … စုမွန် …။ နင် တံမျက်စည်း … လှဲနေကတည်းကပဲ ”
“ ဟင် ”
“ ဟင်မနေနဲ့ … ငါ အသံပေးမလို့ … လုပ်တုန်း … နင့်လူ ရောက်လာလို့ … တံခါးကြားကွယ်ပြီး ပုန်းနေလိုက်တာ ”
“ ဒါ ……… ဒါ …………… ဒါဆို ”
“ အင်း …. ဟိုကောင်က နင့်အဖုတ်နိုက်တာရော …. နင်က ဂွင်းထုပေးတာရော … အကုန်မြင်ပြီးသား ….. ဒီမယ်ကြည့် ”
“ ဟာ …… နင် ….. နင် ….. မမိုက်ရိုင်းနဲ့ ”
ရဲသူမှာ ပုဆိုးခြေရင်းပုံချပြီး ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ်နေသော လီးအား ဂွင်းထုပြနေသည်။
“ မရိုင်းပါဘူး … ဒါ …. လီးတောင်နေတာဟ …..။ နင် …. အပြာကား ကြည့်နေတာ မြင်တော့ …. မနေနိုင်တော့တာ ”
“ ဟို ….. ဟို …. အပြာကား မဟုတ်ပါဘူး ”
စုမွန် အသံများ တုန်ခါလာရသည်။ သူမ ညာဘက် လက်မောင်းနား ရဲသူ ဒစ်ကြီး ခါရမ်းနေ၏။
“ သေချာလား … နင်ကြည့်နေတာ … ဘာကားလဲ ”
ရဲသူမှာ မေးရင်း စုမွန်လက်ထဲမှ ဖုန်းအား လှမ်းယူ လိုက်ပြန်သည်။ ခါးညွတ်သွားသဖြင့် ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်နေသော စုမွန်လက်မောင်း အိုးလေးအား လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်မိကာ လမွှေးအုံမှာ လက်မောင်သား ဖွေးဖွေးလေးအား ဖိကပ်မိတော့၏။
“ အာ ……… မဟုတ်ပါဘူးဆိုဟာ ”
စုမွန်မျက်နှာလေး နီရဲတွတ်နေသည်။ ဖုန်းအား ဘေးသို့ လွဲကာ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ပေ။
“ လိုးကားပါဟာ …… မညာနဲ့ ငါမြင်တယ် ”
“ ဟို …. ဟိုဟာ …. ကောင်မလေးက ….. သူ့ချစ်သူ ကောင်လေးကို …. ဟိုလို ….. လုပ် ….. လုပ် …. ဝု …. ဖလု ….. အာ ….. ဘာလုပ် …… ဝေါ့ …. အု … ဖလူး … အွတ် …. ပလောက် ပလောက် ….. ဝု ….. အု အု ”
စုမွန် ဖုန်းလေး လက်လွဲကိုင်ကာ ရဲသူအား မော့အကြည့် လက်မောင်း ကပ်ထောက်နေသော လီးထိပ်မှာ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနှင့် ထိမိနေသည်။ ရဲသူ ချက်ချင်း စုမွန်ခေါင်းအား ဖမ်းထိန်းကာ လီးထိပ်ဖြင့် နှုတ်ခမ်းလေးအား ထိုးလိုက်ပြန်၏။ စုမွန်ခေါင်း နောက်ဆုတ်၍ မလုပ်ဖို့ တားရာ နှုတ်ခမ်းလေးအပွင့် ဒစ်အား ထိုးထည့်ကာ ပါးစပ်လေးကို ဆွဲလိုးနေတော့သည်။ စုမွန်မှာ ထိုင်ခုံပေါ် ရင်လျားလျက်လေးဖြင့် ထိုင်နေရင်း ခေါင်းလေး ညာဘက် လှည့်ပေးကာ ပါးစပ်လေးအား အလိုးခံနေရ၏။
.....................................................................
အခန်း ( ၃ )
စုမွန် မျက်ရည်များ စီးကျလာရသည်။ ချစ်သူဇွဲနိုင် အမြတ်တနိုး နမ်းနေသော နှုတ်ခမ်းလေးထဲ သူစိမ်း ယောကျ်ားလီးက ဝင်ထွက်နေ၏။ ပါးစပ်ထဲ လီးကြီးမှာ မဆန့်မပြဲ တိုးဝင်လာတိုင်း ဒစ်ဖူးမှာ အာခေါင်ပျော့အား ထောက်မိသဖြင့် ခဏတိုင်း ပျို့တက်ကာ လည်ပင်းကြောများ ထောင်လာရသည်။ မညှာမတာ ပါးစပ်လေးအား ဆွဲလိုးနေသဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး နှုံးခွေလာကာ မျက်လုံးများ ပြာဝေလာသည်။
ထိုစဉ် ရဲသူမှာ လီးအား ဆွဲထုတ်၍ စုမွန် ကိုယ်လုံးအား ချိုင်းမှ ဆတ်ကနဲ ဆွဲထူကာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲကပ်ပစ်၏။ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်နေသော လီးမှာ စုမွန် စောက်ဖုတ်လေးအား ထမိန်ပေါ်မှ ဖိထောက်ထားလိုက်ပြန်သည်။
“ ပြွတ် … အင့် … အင်း …. ပြွတ် …. ပြွတ် ”
တဆက်ထဲ စုမွန်နှုတ်ခမ်းလေးအား တေ့စုပ်ကာ ရင်လျားထားသော ထမိန်အား ဖြည်ချပစ်၏။
“ အာ …. မလုပ် …. လုပ် ….. ပြွတ် … အဟင့် ….. ပြွတ် ပြွတ် ….. အဟင့် … ဟင့် …. ပြွတ် ”
ထမိန်ကျွတ်သွားသဖြင့် ရှက်စိတ် ဝမ်းနည်းစိတ်များ ပေါ်လာကာ တားနေစဉ် ရဲသူမှာ နှုတ်ခမ်းအား မရမက ဆွဲစုပ်ထားပြန်သည်။ နို့အုံလေးအား ညှစ်ချေရင်း နို့သီးခေါင်းလေးအား ဆွဲချေရာ စုမွန် မျက်လုံးများ စင်းကျလာရ၏။
“ မလုပ် ….. အ …. မလုပ် …… ပါ ……. နဲ့ ……. အ ……. ကျွတ် ”
“ စုမွန်ရာ …. ငါ … နင့်ကို …. လိုးချင်နေတာ ….. ကြာပြီဟာ ”
ရဲသူစကား ကြားရုံဖြင့် ရင်ထဲ တလှပ်လှပ် တုန်ခါလာကာ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်း တဖိန်းဖိန်း ခံစားလိုက်ရ၏။ ချစ်သူ ဇွဲနိုင်ဆီကပင် ဒီလို စကားလုံး ကြမ်းကြမ်း တစ်ခါမှ မကြားဖူးသေးပေ။
“ အာ …. ဟင့် ဟင့် ….. မပြောနဲ့ … အဟင့် ဟင့် ”
တုန်ရီလှိုက်မောသံလေးနှင့် ပြန်ပြောစဉ် နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေး ၂ ဖက်အား အစို့ခံရသဖြင့် ရဲသူလည်ပင်းအား အားယူ ချိတ်ဆွဲရင်း ရင်ဘတ်လေး ကော့ပေးနေမိ၏။
“ ပြွတ် …… ရှီးးးးး ……. အ … အ ……. ဟင့် ……. အင်း ဟင်း ”
အထိအတွေ့အောက် စိတ်ပါလာကာ လက်ချောင်း လေးများနှင့် ရဲသူ ဆံပင်များကြား ထိုးဖွကာ နို့စို့ခံနေတော့သည်။ စုမွန် ကျောင်းပြီးသည်နှင့် မြို့လယ်ရှိ စတိုးဆိုင် တစ်ဆိုင်တွင် အရောင်စာရေးလုပ်ရင်း ရဲသူနှင့် ဆုံခဲ့ရသည်။ ရဲသူမှာ စတိုးဆိုင်ပိုင်ရှင် ဦးသန်းနိုင် ဒေါ်မိမိတို့၏ ဒုတိယမြှောက်သား ဖြစ်၏။ စုမွန်အား လွန်ခဲ့သည် ၃ လမှ ချစ်ခွင့်ပန်ထားပြီး စုမွန်ကလည်း ချစ်သူရှိကြောင်း ပြောပြကာ ငြင်းထားလိုက်သည်။ သို့သော် ကာမအတွေ့ကြုံရှိကာ တဇွတ်ထိုး လုပ်တတ်သည့် ရဲသူ အကျင့်ကြောင့် စုမွန်တစ်ယောက် ပန်းဦး မစွပ်ချင်ပဲ စွပ်လိုက်ရတော့၏။
“ အွန်း …. အင်းဟင်း ….. အင်း ….. ကျွတ် … အာ …. အာ ”
ရဲသူမှာ နို့သီးခေါင်းစို့ရင်း စုမွန်ပေါင်ကြားထဲ စမ်းကြည့်ရာ အရည်ကြည်များ ရွှဲလာသည်ကို ခံစား သိရှိလိုက်ရ၏။
“ အို …. အဲဒါ … မထိနဲ့ … အ ….. မထိ ….. ထိ …. အု …… အွန့် ….. ပြွတ် ပြွတ် ….. ပလပ် ပလပ် …. ပြွတ် ”
အဖုတ်လေးနှိုက်နေသော ရဲသူလက်အား ဆွဲဖယ်ကာ ပေါင်တန်များ စိထားလိုက်သည်။ ရဲသူမှာ နို့သီးခေါင်းအား ခါးအနည်းငယ်ညွတ်ကာ စို့နေရာမှ ခါးဆန့်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပစ်၏။ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ပူးကပ်သွားရာ စုမွန် နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေး ၂ ခုမှာ ရဲသူရင်ဘတ်အား ဖိကပ် နေသည်။ ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်အား ညှစ်ချေရာ စုမွန်တစ်ယောက် မျက်တောင်ကော့ကြီးများ စင်းကျ လာပြန်၏။ ရမ္မက်စိတ်လေးများ ခန္ဓာကိုယ်တွင်း ဝင်ရောက်လာပြီး ငြင်းဆန်ချင်သည့် စိတ်လေး အားလျော့နေသည်။
“ တော်ပါတော့နော် …. ရှီးးးးးးး … အဟင့် ဟင့် ”
စုမွန် ရပ်နေသော ခြေထောက်များ ယိုင်နဲ့လာပြီး အသံလေး တုန်ခါလာ၏။ အောက်ပိုင်း ပျော့လာသဖြင့် ရဲသူမှာ စုမွန် ပေါင်တန် ၂ ဖက်အား ဖြဲကာ ဟလာသော ပေါင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေသော လီးအား ဆက်ကနဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ စုမွန် ပေါင်တန် ၂ ဖက် ပြန်စိလိုက်ရာ လီးအား ညှပ်ထားသလို ဖြစ်သွားခဲ့၏။ ရဲသူမှာ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေရာမှ လည်တိုင်ပျော့လေးကို ဆွဲစုပ်စဉ် စုမွန်တစ်ယောက် အာရုံပြောင်းသွားပြန်သည်။ ထိုအချိန် သူမခါးလေးအား ချုပ်ကိုင်ခံရကာ ဆွဲကပ်လိုက်သဖြင့် ပေါင်ကြားထဲ ရဲသူလီးကြီး တိုးဝင်လာ၏။ အဖုတ်လေးထဲ မဝင်သော်လည်း ဒစ်ဖူးနှင့် လီးအရည်ပြား စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများအား ချိတ်ဆွဲသွားသည်။
တခါမှ မခံစားဖူးသော အထိအတွေ့မို့ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ တုန်ကာ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာတော့၏။ သူမစိတ်ထဲ ငြင်းဆန်သည့် အပြုအမူများ ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားရသည်။ အလိုအလျောက် ရဲသူလည်ပင်းအား သိုင်းဖက်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား မသိမသာလေး ဖြဲပေးမိ၏။
စုမွန် တဟင်းဟင်းနှင့် အားမလို အားမရလေး ဖြစ်လာရသည်။ ရဲသူခါးလေး အောက်ညွတ်ကာ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လီးအားထိန်း၍ စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲ လီးထိပ်တေ့ကာ ပင့်သွင်းလိုက်ပြန်၏။ တဆက်ထဲ လက်တှစ်ဖက် မြှောက်တက်လာကာ စုမွန် ချိုင်းအောက် တစ်ဖက်စီ လျှိူသွင်းကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးတော့သည်။
“ အား ….. သေပြီ သေပြီ ….. အမလေးးးး ….. နာလိုက်တာ ….. အဟင့် ဟင့် …. ထုတ် ထုတ် …. ပြန်ထုတ် ”
တစ်ချက်ထဲနှင့် စုမွန် အပျိုမှေးအား ထိုးခွဲသွားရာ စုမွန်ခေါင်းလေး မော့တက်ကာ ငိုသံပါလေးနှင့် ညည်းရင်း ရဲသူရင်ဘတ်အား လက်သီးဆုပ်ဖြင့် တဖုန်းဖုန်း ထုရိုက်နေသည်။ အဖုတ်လေးထဲ တင်းကြပ်စွာ ဝင်ထွက်နေသော လီးကြောင့် စုမွန်မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ ငိုညည်းမိ၏။ အဖုတ်အတွင်းသားများ ယားလာကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားစဉ် ရဲသူမှာလည်း အ ကနဲ ညည်းပြီး ဆီးခုံးချင်း ဆွဲကပ်လိုက်တော့သည်။ နှစ်ယောက်သား အမောဖြေပြီး လူချင်းခွာရာ ရဲသူ လီးထိပ်တွင် အကျိအချွဲများနှင့်အတူ သွေးစသွေးနများ ကပ်ပါလာသည်။
“ ဟင် … သွေး … သွေး …. သွေးတွေဟ …. စုမွန် … နင် နင် ”
“ ငါ့ချစ်သူနဲ့ ….. အဆုံးထိ ….. မသွားဖူးသေးဘူး …။ နင် …… ပထမဆုံးပဲ …… အဟင့် ဟင့် ….. ဟင့် ….. အီးဟီး …. ဟင့် ဟင့် ”
“ ငါ …. လက်ထပ်ယူမှာပါ ….. စုမွန် …. မငိုပါနဲ့ ”
“ ငါ့မှာ …. ချစ်သူရှိတယ်လေ … အဟင့် …. ဟင့် ”
နောက်ပိုင်း စုမွန်မှာ မသန့်ရှင်းသော ခန္ဓာကိုယ်အား ချစ်သူဆီ မအပ်တော့ဝံ့ပေ။ အသည်းကွဲ ဝေဒနာ လေးအား ရဲသူ၏ ကာမ အထိအတွေ့များနှင့် ကုစား လိုက်ရ၏။ မချစ်သော်လည်း အောင့်ကာနမ်းရင်း ရဲသူအလိုကျ ခိုးရာလိုက်ခဲ့ပြီး သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သီတာမျိုးခြံတွင် ၅ ရက်ဆက်တိုက် နည်းမျိုးစုံဖြင့် အလိုးခံခဲ့ရသည်။
“ အ ….. အ …. အမလေးးးး …. အားးးး အားးးးးး …. ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါဟာ ”
“ စုမွန်ရယ် ….. အင့် ….. ဘွတ် ဘွတ် …. ဘွတ် …. လိုးရတာ အရမ်းကောင်းတယ် ”
“ စုမွန် … အခု … ငါတို့ …… ဘာလုပ်နေတာလဲ ”
“ လုပ်နေတာလေ ”
“ အင့် ….. ဗျစ် …. ဖွပ် ဖွပ် ….. ဘွတ် ….. ဘာလုပ်နေတာလဲ ”
“ အာကွာ ….. ဟိုဟာ …. လုပ်နေတာလေ ……… အ …… အီးးး …….. အ အားးးးးး ”
“ ဘာ … ဟိုဟာလဲ …. လင်မယားတောင် …. ဖြစ်နေပြီကို ”
“ ဟာ … နင့်လီးကြီးနဲ့ …. စုမွန် … စောက်ပတ်ကို …. လိုးပေးနေတာ …… အ …… အ ….. အဲ့လို ကြားချင်တာမလား …. အာ ….. အင်ဟင်း …. ရှီးးးးးးးး …. အ ….. အားးးး ”
တဖြည်းဖြည်း စုမွန်တစ်ယောက် ရာဂနတ်ဖမ်းစားကာ ရဲသူနှင့် လိုးတိုင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း စကားလုံးများ အပြန်အလှန်ပြောကာ အလိုးခံရသည်ကို စွဲလမ်းလာတော့၏။ လက်ထပ်ပြီး ရဲသူတို့အိမ် ရောက်သွားသည်နှင့် စုမွန်တစ်ယောက် နေ့စဉ် စိတ်ညစ်နေရရှာသည်။ ရဲသူမိဘများမှာ ရဲသူအား စုမွန်နှင့် သဘောမတူပေ။ သားဖြစ်သူအား ချစ်လွန်းသဖြင့် အလိုက်အထိုက် ဆက်ဆံနေကြ၏။ အိမ်တွင်းရေး အဆင်မပြေချိန် တစ်ပူပေါ် တစ်ပူဆင့်ကာ ရဲသူအစ်ကို ရဲနိုင် နိုင်ငံခြားမှ ပြန်ရောက်လာချိန် စုမွန်တစ်ယောက် ဆိုးရွားသော အဖြစ်အပျက်များနှင့် ရင်ဆိုင်ရတော့သည်။
ရဲသူမိဘများမှာ ရဲသူအား နိုင်ငံခြား ပို့ပစ်ရာ ၂ လခန့် အကြာ စုမွန်တစ်ယောက် တောက်လောင်နေသော ကာမမီးတောက်လေးအား ကြိတ်ပြီး ငြိမ်းနေရ၏။
“ အားးးးး …. အ … အင့်အင့် …. ဟင်း … ဟင်း ဟင်း ”
အိပ်ခန်းထဲ စုမွန် ဖင်ကြီးကော့တက်လာကာ လက်ကလေးတစ်ဖက်မှာ ဒူးဖုံးစကပ်လေးအောက် ပေါင်ဂွလေးထဲ တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် အသံထွက် ညည်းနေရှာသည်။ တုန်ရီမောဟိုက်နေသော အသံလေး စုမွန် နှုတ်ခမ်းဖျားဆီမှ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်နေ၏။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း နို့အုံအား ညှစ်ချေကာ ကော့ပျံရင်း ခဏအကြာမှ ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။
အမောဖြေပြီး ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ချွတ်ရင်း ပေါင်ခြံထဲ စီးကျနေသော အရည်များအား ခပ်ဖွဖွ သုတ်လိုက်၏။ စောက်ရည်များ ပေကပ်သွားသော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအား ကုတင်ခြေရင်းဘက်ရှိ အဝတ်ဟောင်းခြင်းထဲ ပစ်ထည့်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပြန်မှေးရင်း အိပ်မောကျသွားတော့သည်။
“ စုမွန် …… စုမွန် ……… ထဦး ”
“ ရှင် ”
ခဏမှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားရာ ဘေးနား ကပ်နိုး လိုက်သော ရဲနိုင် အသံကြောင့် ထထိုင်လိုက်သည်။ ခါတိုင်း သူမအိပ်ခန်းထဲ ရဲနိုင် မလာဖူးပေ။ ဒီနေ့မှ ဝင်လာသဖြင့် စိတ်ထဲ ထူးဆန်းနေမိသည်။
“ အော် …. ကိုရဲနိုင် … ထမင်းစားမလို့ ထင်တယ် ….. ထမင်းစားခန်းက စောင့်လေ …. စုမွန် ထမင်းပွဲ ပြင်ပေးမယ် ”
“ ထမင်း ပြီးမှစားမယ် … ငါ သိချင်တာလေး မေးမလို့ပါ ”
ရဲနိုင်မှာ စုမွန်မျက်နှာလေး ပြုံးကြည့်ရင်း ကုတင်နား တိုးကပ်လာသည်။
“ မေးလေ …… ကိုရဲနိုင် ”
“ ဒါက … ဘာဖြစ်တာလဲ ”
“ ရှင် …. ဟို … ဟို … မ … သိ … သိ … ဘူး …… လေ …… ဟို ဟို ”
ရဲနိုင်လက်ထဲမှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအား ကြည့်ရင်း စုမွန်ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ တုန်သွား သည်။ စကားလုံးများ ထစ်ငေါ့ရင်း မျက်နှာလေး ရဲတက်လာ၏။ အာသာဖြေရင်း ဘောင်းဘီလေးထဲ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ခဲ့ရသည်။ ရဲနိုင်မှာ စုမွန်ရှေ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီဂွလေးအား နမ်းရှိုက်ပြနေ၏။ စိုထိုင်းထိုင်း စီးကပ်နေသော ဘောင်းဘီအား ခပ်ဖွဖွ ကပ်နမ်းကြည့်ရင်း ညှီစို့စို့ အနံ့လေးကြောင့် ရဲနိုင်မျက်နှာ ပြုံးယောင်သန်းလာသည်။
“ နင်မသိပေမယ့် … ငါသိတယ်ဟ …. ဒါ စောက်ရည်တွေ ……။ ငါ့ညီ မရှိတော့ …… နင် ဆာနေပြီမလား ”
“ အာ …… မဟုတ်တာ ”
ရဲနိုင်စကားကြောင့် တကိုယ်လုံး တုန်လာကာ ရှက်စိတ်ဖြင့် ခေါင်းငုံ့လိုက်ရင်း ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ အခန်းပေါက် ပြေးထွက်လိုက်၏။
“ အို့ ……… ဘာလုပ်တာလဲ ”
ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး ခြေနှစ်လမ်းသာ ပြေးရသေးသည် နောက်ကျောဘက်မှ ဖမ်းဆွဲခြင်း ခံလိုက်ရပြန်သည်။
“ ဒီဘက်လှည့်ဟာ … စုမွန် ”
တဆက်ထဲ ရဲနိုင်၏ သန်မာသော လက်နှစ်ဖက်မှာ စုမွန်ပုခုံးအား ဆွဲလှည့်၍ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ငုံစုပ်ပစ်၏။
“ ပြွတ် ပြွတ် …. ပြွတ် …. နင် … အလိုးခံချင် နေတာ ငါသိပါတယ်ဟာ ”
“ ဟာ … အု …. ဖလွပ် ….. မဟုတ် ….. မဟုတ်ဘူး …. အင့် … ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ”
စုမွန်ခေါင်းလေး နောက်ဆုတ်ရှောင်ရင်း ငြင်းနေရာ ရဲနိုင်မှာ အလွတ်မပေးခဲ့ပေ။ ခါးလေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဆွဲဖက်ကာ ညာလက်ဖြင့် ဒူးဖုံးစကပ်လေး အပြင်မှ ပေါင်ကြားထဲ နိုက်ရင်း အဖုတ်လေးအား ပွတ်ပေးလိုက်သည်။
“ အို …. မလုပ်နဲ့ …. အဟင့် ဟင့် …. မလုပ်ပါနဲ့ ”
“ စကပ်ချွတ်လိုက်နော် …… စုမွန် ”
“ ဟင့်အင် … မချွတ် .. နဲ့ … အဟင့် ဟင့် ဟင့် ”
ခါးလေးယိမ်းကာ ရှောင်ရင်း စုမွန် ဒူးဖုံးစကပ် မျော့ကြိုးလေးမှာ ပေါင်လယ်သို့ လိပ်ကျလာရ၏။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မပါတော့သဖြင့် စောက်ပတ် နီတာရဲလေး ပေါ်လာတော့သည်။ ရဲနိုင်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ထိုက်ရင်း ဖြဲကြည့် လိုက်ပြန်၏။ အဖုတ် အတွင်းသားလေးများ နီရဲနေကာ အရည်ကြည်လေးများ စို့နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ တဆက်ထဲ အစိလေးအား လက်မ ထိပ်လေးဖြင့် ဖိပွတ်ပေးရာ စုမွန် ပေါင်တန်လေး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်နေတော့၏။
ရဲနိုင် ပုဆိုးအောက်မှ လီးမှာ ချက်ချင်း ထောင်မတ် လာရသည်။ စုမွန် စောက်ပတ်လေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဖြဲကြည့်ရင်း ညာလက်နှင့် ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ကာ ၁၀ ချက်ခန့် ခပ်သွက်သွက် ဂွင်းထုကာ ထရပ်လိုက်၏။
“ ငါ … ငါ …. မရတော့ဘူး ….. စုမွန်ရာ ”
စကားပြောရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် စုမွန်ခါးလေးအား လက်တစ်ဖက်နှင့် ဆွဲကာ လီးအား စောက်ပတ်လေးထဲ သွင်းပြီ ရုတ်တရက် အားကုန် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ တစ်ဆက်ထဲ အသံမထွက်စေရန် နှုတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်ပစ်၏။ စုမွန်တစ်ယောက် မြန်ဆန်လွန်းသည့် လုပ်ရပ်မို့ အသက်ရှူမှားသွားရသည်။ လင်ဖြစ်သူ ရဲသူနှင့် ပုံစံအမျိုးမျိုး လိုးဖူးထားသဖြင့် မျက်နှာချင်း ဆိုင် အလိုးခံရသည်မှာ အဆန်းတော့မဟုတ်။ သို့သော် ရဲနိုင် လီးအရည်ပြားပေါ်မှ ဂေါ်လီများက စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများအား ပွတ်ဆွဲသွားသဖြင့် ကာမအရသာ အသစ်လေး ခံစားလိုက်ရသည်။ စောက်ပတ်လေး ပူထူလာအောင် အလိုးခံရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက်ဖြင့် စောက်ရည်များ အကြိမ်ကြိမ် ပန်းထုတ်နေရ၏။
နောက်ရက်များတွင် ရဲနိုင်၏ အတင်းအဓမ္မ ကာမ အပြုအစု အယုယများအောက် ရုန်းမထွက်နိုင်တော့။ ဝေးကွာနေသော ကာမ ဝေဒနာလေးအတွက် လင်တော်မောင်ရဲသူ၏ နေရာတွင် ရဲနိုင်အား အစားထိုးလိုက်မိသည်။ သို့သော် စုမွန်တစ်ယောက် ကာမစည်းစိမ်လေး ကြာကြာတော့ မခံစားလိုက်ရပေ။
ရဲနိုင်မှာ အတင့်ရဲလာကာ စုမွန်အား နေရာမရွေး အချိန်မရွေး အိမ်ထဲ၌ နည်းအမျိုးမျိုးနှင့် ဆွဲလိုးတတ်လာသည်။ မိခင်ဖခင် ရှိတာတောင် မရှောင်တော့ပေ။ စုမွန် တားသော်လည်း တဇွတ်ထိုး လုပ်ရာ ၃ လခန့်အကြာ ရဲနိုင်မိခင်နှင့် ပက်ပင်းမိကာ ပြဿနာ တက်ခဲ့ရ၏။ ရဲသူ နိုင်ငံခြားမှ ပြန်လာပြီး စုမွန်အား တရားဝင် ကွာရှင်းပစ်၏။
..................................................................................................................
“ ဘုတ် ”
အတွေးလွန်နေစဉ် သူမကိုယ်လုံးလေးအား အိပ်ပျော်နေသော လက်ရှိယောကျ်ား ပြည့်စုံမှ လာခွသဖြင့် အတွေးစလေး ပျက်တောက်သွားသည်။ နံရံပေါ်ရှိ နာရီအား လှမ်းကြည့်ရာ ည ၁ နာရီ ကျော်နေသဖြင့် ကြိတ်မှိတ် အိပ်ပစ်လိုက်တော့၏။ နောက်ရက်မနက် အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် ပြည့်စုံအတွက် မနက်စာ ကိုယ်တိုင် ပြင်ဆင်ပေးလိုက်သည်။
“ မွန် ”
“ ပြောလေ … မောင် ”
“ ဒီတစ်ပတ် … စနေနေ့ကြ … မောင်တို့ လက်ထပ်တာ … ၂ နှစ်ပြည့်ပြီ ”
“ ဟယ် …. မောင်က …. မှတ်ထားတာလား …. မွန်က … မှတ်မထားမိဘူး ”
“ အင်း …. မွန့်နဲ့ … အမှတ်တရ … ခရီးထွက်ရင် ကောင်းမလားလို့ ….။ မောင်လည်း အလုပ်ထဲ … ကြာတော့ ငြီးငွေ့နေတာ …။ မွန့်ကိုလည်း ဘယ်မှ … လိုက်မပို့ဖြစ်ဘူး ”
“ သွားလေ မောင် …။ မွန်လည်း …… ခရီးမသွားတာ ကြာပြီ …။ ချောင်းသာဘက် … သွားမယ်လေ ”
“ OK … မွန်သွားချင်တဲ့ဆီ …… လိုက်ပို့ပေးမယ် ”
ပြည့်စုံမှာ မယားချောလေးအား စကားပြောရင်း မနက်စာ လက်စသတ်ကာ အလုပ်သွားရန် ပြင်ဆင်လိုက်၏။ ပြည့်စုံ ထွက်သွားသည်နှင့် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကာ ကုတင်ပေါ်လှဲရင်း ပြန်မှေးနေသည်။
...................................................................................................................................
တဖြည်းဖြည်း လင်မယား ၂ ယောက် မင်္ဂလာ သက်တမ်း ၂ နှစ်ပြည့် ခရီးထွက်ရန် နီးကပ်လာခဲ့သည်။ စုမွန်လည်း အဝတ်စားများ ရွေးကာ မီးကြွေတိုက်ရင်း အဝတ်အိတ်တွေထဲ ထည့်နေစဉ် ဖုန်းသံ မြည်လာတော့၏။
“ တူတူ …… တူတူ …… တူ ……… ”
လုပ်လက်စ ခဏထားကာ အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ခေါင်းရင်းဘက် စားပွဲခုံပေါ်မှ ဖုန်းအား ယူဖွင့် လိုက်၏။
“ ဟဲလို … မွန် လား ”
“ အေး … သီတာ ပြော ”
“ နင့်ဘေးနား … ကိုပြည့်စုံ … ရှိလား ”
ဖုန်းဖွင့်လိုက်သည်နှင့် သီတာမျိုး အသံကြားရာ ပြန်ပြောနေစဉ် သီတာမျိုးမှာ အသံနိမ့်၍ ပြန်မေးနေ သဖြင့် မျက်မှောင်လေး ကြုံ့သွားမိသည်။
“ မောင် … အလုပ်သွားပြီလေ ”
“ အင်း … တော်ပါသေးရဲ့ …… ငါ့ဖြင့် ဆက်သာဆက်လိုက်ရတာ … ကိုပြည့်စုံနဲ့တိုးမှာ ကြောက်နေတာဟ ”
“ အမ် … ဘာလို့လဲ … သီတာရယ် ”
“ ဘာလို့ရမလဲ ဟ …။ ရဲသူ … ငါ့ဆီ … ဖုန်းဆက် ပြောခိုင်းလို့ …။ နက်ဖန် နေ့လည် တွေ့ချင်လို့ … ငါ့အိမ်က …… စောင့်နေမယ် ပြောတယ် ”
“ ဟာ …… မလွယ်ဘူး … သီတာရယ် … နက်ဖန်ညနေ … ငါတို့ … ခရီးထွက်မှာဟ ”
“ အင်း … ရဲသူအကြောင်းလည်း … နင် သိသားပဲ …… သူက ဇွတ်နော် ”
“ ဟူးးးးးး ………… အေးပါ ……… သီတာရယ် ”
“ မောင်မသိအောင် … အခြေနေကြည့်ပြီး …. ငါ ထွက်ခဲ့မယ်လေ …။ နင် … ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်ဟာ ”
“ အင်းပါ …. ဒီလိုလုပ် …။ နက်ဖန် မနက်ပိုင်း … ငါ ဖုန်းဆက်ရင် … နင့်ဖုန်းကို … ကိုပြည့်စုံနားလေး ထားထားလိုက် …။ ငါက … လက်ဆောင်ဝယ်ပေးမယ် ဆိုပြီး … ဖုန်းဆက် လိုက်မယ် ”
“ အင်း …. ဒါမဲ့ …. မောင်က …. သူလိုက်ပို့ရင်ရော …. ဟူးးးးး ”
“ အဲဒါဆိုလည်း …. ငါ့ ကားနဲ့ … လာခေါ်မယ်ဟာ …။ ကိုပြည့်စုံ … မလိုက်နိုင်အောင် … တစ်ခုခု … ကြံကြတာပေါ့ ”
“ နင့်ဘကြီးကရော … အိမ်မှာရှိလား ”
“ အေး ရှိတယ် …။ ဒါမဲ့ …… ငါပါ … အပေါ်ထပ် နေပေးပါ့မယ် …။ ဘကြီးလည်း … မရိပ်မိတော့ဘူးပေါ့ ”
“ အေးပါ …… သီတာရယ် …… နက်ဖန် … နင်လာခေါ်လိုက် ”
မနက်လင်းကတည်းက စုမွန်တစ်ယောက် စိတ်နဲ့ ကိုယ် မကပ်တော့ပေ။ သီတာမျိုး ဖုန်းဆက်အခေါ် စောင့်နေရသည်။ ခင်ပွန်းဟောင်း ရဲသူမှာ ဇွတ်တရွတ်သမားမို့ အိမ်လိုက်လာပြီး သူမ ဖောက်ပြန်မိတာတွေ ချပြလျင် အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖြစ်ရဦးမည်။ အထိအတွေ့နောက် သာယာနေမိသော်လည်း လက်ရှိယောက်ျား ပြည့်စုံအား သံယောစဉ် ပိုနေမိ၏။
“ မွန်ရေ …… သီတာမျိုး ဖုန်းဆက်တယ် …။ မောင်တို့ မင်္ဂလာနှစ်ပတ်လည် … လက်ဆောင် ပေးချင်လို့တဲ့ …။ မွန့်ကိုခေါ်ပြီး … ကြိုက်တာ လိုက်ဝယ်ပေးမလို့ … လာခေါ်မယ် … ပြောနေတာ ”
“ ဟမ် … မောင် ……. အော် …… အင်း အင်း ”
ကုတင်ပေါ်လှဲရင်း စဉ်းစားနေချိန် ပြည့်စုံမှာ သူမဖုန်းကိုင်ရင်း အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာသဖြင့် ထထိုင်ရင်း ပြန်ဖြေနေ၏။
“ မောင့်ကိုလည်း …. သူငယ်ချင်းတွေက …. ခေါ်ထားသေးတယ် …။ ဒီလိုလုပ်ကွာ … ညနေ ၅ နာရီလောက် … ထွက်မှာဆိုတော့ … ၃ နာရီလောက်ထိ အချိန်ရပါသေးတယ် ”
“ မောင်နော် … ခရီးထွက်မှာကို … သောက်ဦးမှာမလား … ဟွန့် ”
“ နည်းနည်းပါးပါးပါ … မွန်ရယ် …။ ဒရိုင်ဘာ ခေါ်သွားမှာလေ …။ မောင် … ကား မမောင်းပါဘူး ”
စုမွန်မှာ လင်ဖြစ်သူအား မျက်စောင်း လှလှလေး ထိုးရင်း ပြန်ပြောကာ စိတ်ထဲ ကြိတ်ဝမ်းသာနေမိ၏။ ခဏအကြာ ပြည့်စုံ အိမ်မှ ထွက်သွားသည်နှင့် ရေမိုးချိုးကာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သီတာမျိုး လာအခေါ် စောင့်နေလိုက်သည်။ သီတာမျိုး လာခေါ်သည်နှင့် လိုက်ပါလာရာ သီတာမျိုး ခြံဝရောက်သည်နှင့် ရဲသူကားလေးအား တွေ့လိုက်ရတော့၏။
..................................................................................................
အခန်း ( ၄ )
“ စုမွန် ”
အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်နှင့် ရဲသူစကားသံ ကြားလိုက် ရသည်။ ခုံအလွတ် တစ်လုံးပေါ် ဝင်ထိုင်ကာ ရဲသူနှင့် စကား ခဏပြောပြီး ၂ ယောက်သား အိမ် အပေါ်ထပ် တက်သွားကြသည်။
ရဲသူနှင့် စုမွန်တို့ ဧည့်ခန်းထဲမှ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်သွားသည်နှင့် သီတာမျိုးမှာ တီဗွီကြည့်ရင်း ကျန်နေရစ်သည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့် အကြာမှ သီတာမျိုးမှာ ဘကြီးဖြစ်သူအား စကားခဏ သွားပြောပြီး အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့လိုက်၏။ သူမ အိပ်ခန်းလေးထဲ မရောက်ခင် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စုမွန်၏ ညည်းသံလေး ကြားလိုက်မိသည်။ အိပ်ခန်းတံခါးမှာ လက် ၃ လုံးခန့် ဟနေသဖြင့် အမှတ်တမဲ့ ခြေလှမ်းရပ်ကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ ကုတင်စောင်းတွင် ဘေးတိုက် ကပ်ထိုင်လျက် ရဲသူမှာ စုမွန် အင်္ကျီလေးအား နို့ပေါ်အောင် ဆွဲလှန်ပစ်သည်။ တဆက်ထဲ ပုဆိုးလှန်ကာ ဂွင်းထုခိုင်းနေ၏။
“ အချိန် … သိပ်မရဘူးနော် …. ရဲသူ …။ ပြီးတော့ သီတာ့ ဘကြီး … အိမ်မှာရှိတယ် …။ ဆိုင်မသွားဘူး ပြောနေတာ ”
“ သီတာမျိုးက …. နားလည်မှု ရှိပါတယ် ဟာ ….။ သူ့ဟာသူ … ကြည့်လုပ်ပါလိမ့်မယ် …။ ထုစမ်းပါ … စုမွန်ရယ် ”
ရဲသူတစ်ယောက် နို့စို့ရင်း ဂွင်းတိုက်ခိုင်းပြီး စုမွန်အား ကုတင်ပေါ် လေးဖက်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။
“ စုမွန် … လက်လေးနဲ့ … နင့်စောက်စိ … ပွတ်နေလိုက်နော် ”
“ ဟင် ….. ဟို … ဟို …… ဖင်ကို လုပ်မလို့လား ”
“ အင်း ….. ပြည့်စုံက … ဖင်မလိုးဘူးလား ”
“ ဟင့်အင် … ဒီအတိုင်း ဖြစ်ပါ့မလား … ရဲသူရယ် … တအားနာမှာဟ ”
“ ငါ …. ဂျယ်ဗူး … ယူလာပါတယ် ဟာ ”
“ ဟူးးးးး ….. နင်က …. အရင်အတိုင်းပါပဲလား … ဇွတ်ပဲ ”
စုမွန်မှာ ခင်ပွန်းဟောင်းအကြောင်း သိနေ၏။ ငြင်းဆန်ဖို့ မကြိုးစားတော့ပဲ ခံနိုင်အောင်သာ အသင့်ပြင်ထားလိုက်သည်။ ရဲသူမှာ အခန်းပြင် ပြန်ထွက်လာသဖြင့် သီတာမျိုးမှာ ရေချိုးခန်းဘက် အမြန်ဝင်ကာ သေးပေါက်နေလိုက်၏။ ရဲသူ အခန်းပြင် ရောက်ချိန် တစ်ခန်းကျော် ရေချိုးခန်းဘက်မှ ရေသံ ကြားသဖြင့် လှည့်ကြည်မိသေးသည်။ အိမ်ရှေ့ ဆင်ဝင်အောက် ရပ်ထားသော ကားဆီသို့ ဂျယ်ဗူး ယူရန် ဧည့်ခန်းထဲအဖြတ် သီတာမျိုးအား မတွေ့ရသဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်နေသည်ကို ရိပ်မိလိုက်၏။
ကားတံခါးဖွင့်ကာ ဂျယ်ဗူးဝင်ယူပြီး အိမ်ထဲ အမြန်ဝင်လာရင်း စုမွန်ရှိသော အိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်ချလာခဲ့ပြန်သည်။ အသင့်ယူလာသော ဂျယ်ဗူးအား ဖောက်ကာ လီးပေါ်ညှစ်ချရင်း လက်နှင့် လီးအရည်ပြားအား ရွှဲနေအောင် ပွတ်သပ်ကာ စုမွန်အား လှမ်းကြည့်လိုက်၏။ စုမွန်မှာ လက်နှစ်ဖက် ကွေးထောက်ကာ ဖင်ကြီးကော့ထားရင်း ရဲသူလီးအား စိုက်ကြည့်နေသည်။
“ ငါ့ဟာလေး …… အရည် တအားထွက်နေပြီဟာ ”
“ အရည်ထွက်ရင် …. စောက်ဖုတ်ကို …. အရင် လိုးပေးမယ်လေ ”
ခင်ပွန်းဟောင်းလီးအား ကြည့်ရင်း မနေနိုင်တော့ သဖြင့် ပါးစပ်က ထုတ်ပြောလိုက်မိ၏။ ရဲသူမှာ စုမွန် ခါးလေးအား ထိန်းကိုင်ကာ အားပြင်းပြင်းနှင့် တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပေးနေသည်။
“ အား …. ရှီးးးးးးး …. ကောင်းလိုက်တာ …. ရဲသူရယ် …. အ … အ ”
စုမွန်တစ်ယောက် ကုတင်ဘောင်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထောက်ကာ မျက်လုံးလေးစင်းပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်လျက် ခေါင်းလေးမော့ကာ ခံနေရရှာသည်။ နှုတ်ခမ်းလေး ဖိကိုက်ထားရင်း လည်ချောင်းသံလေး အင့်ကနဲ့ အင့်ကနဲ့ ပေါ်ထွက်လာနေ၏။
“ ငါ …… ဖင်လိုးတော့မယ် …… စုမွန် ”
“ အင်း ”
သီတာမျိုးတစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲမှ မြင်ကွင်းအား မလွတ်တမ်းကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲ့ ခံစားလာရသည်။ အိပ်ခန်းမီး ပိတ်ထားသော်လည်း ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော အလင်းရောင်ကြောင့် အတိုင်းသား မြင်နေရ၏။
ရဲသူ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးနေသည်ကို စုမွန်မှာ ဖင်ကြီးကော့ကာ နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်ပေးနေသည်။ စုမွန်၏ မျက်တောင်လေးစင်းပြီး တအင့်အင့် အသံလေးကြောင့် သီတာမျိုး အဖုတ်လေး တဆစ်ဆစ်နှင့် ယားယံလာရ၏။ မိနစ် ၂၀ ခန့်အကြာ ရဲသူမှာ မေးကြောများ ထောင်လာပြီး စုမွန်ဖင်ကြီးအား ညှစ်ကာ လီးတဆုံး ပစ်ဆောင့်ရင်း အဖုတ်ထဲ လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ရင်း ခန္ဓာကိုယ်မှာ တဆက်ဆက် တုန်ခါသွားတော့သည်။
“ ဒီတစ်ခါ … မြန်တယ်နော် ရဲသူ …။ နင် … တခြား …. မိန်းမ ….. မ ….. ”
“ ဟာ … ငါ့နောက်မိန်းမနဲ့ … ကွဲပြီးပြီလေ … စုမွန် ”
ဘေးချင်းယှဉ်လှဲကာ စကားပြောရင်း ရဲသူလက်မှာ စုမွန်ရဲ့ နို့နှစ်လုံးအား တစ်လှည့်စီ ပွတ်ချေပေးနေသည်။ စုမွန် လက်တစ်ဖက်ကလည်း ရဲသူလီးအား ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပြန်ဆွပေးရာ ခဏအကြာ လီးမှာ ပြန်ထောင်လာပြန်၏။
“ ပြန်မာလာပြီ … စုမွန် ”
“ အင်းပါ … ထပ်လိုးလေ ”
“ အိမ် …… ဘယ်အချိန်ပြန်မှာလဲ ”
“ ညနေ ၃ နာရီ …. အရောက်ပြန်ရမှာ ရဲသူ ”
“ အင်း …… စောပါသေးတယ် ”
ရဲသူ ပြောရင်းဆိုရင်း စုမွန်အား ကိုယ်တစောင်း အနေထားမှ ပက်လက်လှဲခိုင်းကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဆွဲမြှောက်ကွေးလိုက်ပြန်သည်။ စောက်ခေါင်း အဝလေးအား လီးဖြင့်တေ့ကာ ဒုတိယအကြိမ် ထပ်လိုးလိုက်၏။ လီးအရင်းထိ ပစ်လိုးရင်း အစိလေးအား လက်ညှိုးနှင့် လက်မကြား ညှပ်ကာ ပွတ်ချေပေးရာ စုမွန်တစ်ယောက် ဖင်ကြီး ရမ်းခါနေရသည်။ အိပ်ခန်းထဲ ညည်းသံ အသားချင်း ထိရိုက်သံများ ဆူညံလာသလို အပြင်မှ ချောင်းကြည့်နေသော သီတာမျိုးမှာလည်း သူမ ပေါင်ဂွလေးထဲ လက်နိုက်ပွတ်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်နေတော့၏။ သီတာမျိုး ပေါင်ခြံထဲ ထိန်းမရအောင် အရည်ကြည်များ စီးကျလာရာ ရေချိုးခန်းဘက် လျှောက်လာကာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေရသည်။
“ အ …… အ ….. ရှီးးးးးး …… ကျွတ် ကျွတ် ”
သီတာမျိုးတစ်ယောက် အံလေးကြိတ်ကာ ခံစားနေရသော ကာမ ဝေဒနာလေးအား အောင့်အီးခံနေရသည်။ တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ် ကျောင်းသူဘဝတွင် ချစ်သူလိုးတာတော့ ခံဖူးသည်။ ပထမဆုံး အကြိမ်မို့ အပျိုမှေးပေါက်ကာ နာကျင်ခဲ့ရ၏။ နှစ်ဝက်လောက်တွဲပြီး ၁၀ ကြိမ် ၁၅ ကြိမ်လောက် ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ သို့သော် ချစ်သူ၏ စာရိတ္တကို မကြိုက်။ ဆေးစွဲကာ ပွေရှုပ်နေသဖြင့် လမ်းခွဲခဲ့၏။
ကျောင်းပြီးတော့လည်း အိမ်မှ အလုပ်သမား တစ်ယောက်နှင့် အနေနီးစပ်ရာမှ မှားခဲ့ပြန်သည်။ မိဘများ သိရှိသွားသဖြင့် အလုပ်သမားအားလုံး သီးသန့် နေရာပေးကာ ဤခြံထဲ မထားတော့ပေ။ အသက် ကြီးကြီး သားချင်းတော်စပ်သူ တစ်ယောက်အား အစောင့်အရှောက်ဖြစ် ထားပေးခဲ့၏။
ရဲသူနှင့် စုမွန်တို့ ပထမအကြိမ် ပြန်ဆုံပြီးကတည်းက သီးတာမျိုးတစ်ယောက် ပျောက်ကွယ် နေသော ကာမစိတ်လေးများ အသစ်တဖန် ထကြွလာခဲ့ရသည်။ အခုလည်း ရဲသူတို့ လိုးနေသည်ကို ချောင်းကြည့်ရင်း အာသာဖြေရာ စောက်ရည်များ ထွက်ကျလာသည်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း အဖုတ်အား ပွတ်ဆေးချိန် အစိလေး ထိမိသဖြင့် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ရင်း မျက်လုံးလေး စင်းကျလာ၏။
“ ကျွိ …… ကျွိ ”
“ ဟင် ”
“ ဟာ …… ဆောရီးနော် …… သီတာ ”
“ အာ ….. အင်း …… ရ ……. ရ ……. ရတယ် ”
ရဲသူနှင့် စုမွန်တို့လည်း လိုးပြီးသည်နှင့် ရေလာဆေးရာ ရေချိုးခန်းတံခါးအဖွင့် သီတာမျိုးမှာ ထိုင်လျက် အနေအထားဖြင့် ပေါင်ဖြဲကာ အဖုတ်လေး ရေဂေါက်နှင့်ပန်းရင်း ပွတ်သပ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ တော့သည်။ သီတာမျိုး မျက်နှာလေးရဲကာ ရေချိုးခန်းအပြင် ထွက်သွားချိန် ရဲသူနှင့် စုမွန်တို့လည်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်ကြ၏။ ညနေ ၂ ချက်ခွဲလောက် ရဲသူတို့ ပြန်သွားသည်အထိ သီတာမျိုးမှာ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နှင့် စိတ်နဲ့ကိုယ် မကပ်တော့ပေ။
စုမွန် လင်ဖြစ်သူပြည့်စုံနှင့် ခရီးထွက်သွားရာ တစ်လခန့် အကြာမှ သီတာမျိုးနှင့် ပြန်ဆုံကြသည်။ မျက်နှာတော့ မကောင်းပေ။ စုမွန်နှင့် ရဲသူ ကိစ္စအား ပြည့်စုံမှ ရိပ်မိနေကြောင်း ပြောပြနေသည်။ စုမွန်မှာ သီတာမျိုးအိမ်အား အလာကျဲသွားပေမယ့် ပြည့်စုံ ရောက်ရောက် လာတတ်၏။ စုမွန် အကြောင်းများ မေးကာ လာလာ စုံစမ်းနေတော့သည်။
သီတာမျိုးမှာ စုမွန်နှင့် ပတ်သက်ပြီး ပြည့်စုံအပေါ် သနားစိတ်ဝင်မိရာမှ တဖြည်းဖြည်း သဒ္ဒါလွန်ကာ တဏာကျွံမိခဲ့ရ၏။ အတူသွား အတူစား ရင်းနှီးမှုပိုလာကာ နောက်တော့လည်း အဆင့်တွေ တဖြည်းဖြည်း တက်လာခဲ့ကြ၏။ သွေးသား လိုအင်ဆန္ဒ ဆိုတာလည်း ဆန့်ကျင်တွန်းလှန်ဖို့ ခက်ခဲလွန်း နေပြန်သည်။ သီတာမျိုးမှာ ခပ်တည်တည် ခပ်အေးအေး နေထိုင်တတ်ပေမယ့် သူမ၏ အတွင်းစိတ် သဏ္ဌာန်က ကာမစိတ် ပြင်းထန်နေ၏။
“ အမလေး ….. အ ….. အ ….. သေပါပြီ …. အ … အား …. အား … နာလိုက်တာ အရမ်းပဲ ”
သီတာမျိုးတစ်ယောက် ပြည့်စုံတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းလေးထဲမှာပင် နေ့ခင်းဘက် အခန်းတံခါး ပိတ်၍ အလိုးခံနေရသည်။ အဝတ်အစားများ ကုတင်ပေါ် ပြန့်ကျဲနေကာ သူမ ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေတော့၏။
“ နာလား …. သီတာ …. လီးက … စောက်ပတ်ထဲ …. အဆုံးထိ ဝင်နေပါပြီ ”
“ အင်း … ကျွတ် ကျွတ် …. နာတာပေါ့ … ကိုပြည့်စုံရယ် … အတွင်းထဲ ….တင်းနေတာ အဟင့် ဟင့် ”
မယားဖြစ်သူရဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေး အား ကြည့်ကာ လိုးချင်စိတ်များ ပြင်းထန်နေရသည်။ မယားဖြစ်သူ အကြောင်းအား တွေးမိတိုင်း စိတ်ထဲ စူးကနဲ့ နာကျင်ကာ ဖောက်ပြန်ချင်သည့် စိတ်များ ထကြွနေ၏။ လီးမဝင်တာ ကြာပြီဖြစ်သော သီတာမျိုး စောက်ခေါင်းပေါက်လေးမှာ ကျဉ်းနေသဖြင့် ဖိထည့်နေရပြန်သည်။
“ အား …. အီးးးး …. ဖြည်းဖြည်းနော် …. ကိုပြည့်စုံ …. သီတာ … မခံနိုင်သေးဘူး ….. အရမ်းနာတယ် …. အ ….. အီး … အီး … အမေ့ ”
“ ခဏလေးပါ … သီတာရယ် … အောင့်ခံလိုက်နော် … အစမို့ပါ ”
ပြည့်စုံမှာ ချော့ပြောရင်း ဖိလိုးရာ လီးမှာ တဖြည်းဖြည်း အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့၏။
“ ဗျစ် ….. အ …. ဇွိ ….. ဘွတ် …. ဇွပ် ဇွပ် ….. ဘွတ် …. ဖွပ် ဖွပ် ”
ပြည့်စုံမှာ သီတာမျိုး ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ အဆက်မပြတ် ဖိလိုးနေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ လီးအရင်းထိ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်ဝင်နေသဖြင့် သီတာမျိုးတစ်ယောက် အသံထွက် ညည်းနေတော့ သည်။
သီတာမျိုး လီးဖြင့်ဝေးနေသည်မှာ နှစ်ချီနေသော်လည်း လီးဝင်လီးထွက် ကောင်းလာသည်နှင့် ရမ္မက်စိတ်များ တောက်လောင်ကာ ပြည့်စုံ ဆောင့်လိုးတိုင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေမိသည်။
“ အီး … အီး ….. အ ….. အင့် ….. အမေ့ …. အား …. အ …. အ …. အဟင့် …. ဟင့် …. ရှီး …. ရှိး ”
သီတာမျိုး စောက်ပတ်လေးမှာ ကျဥ်းနေသဖြင့် ပြည့်စုံတစ်ယောက် အဖုတ်အရသာ တွေ့နေမိသည်။
“ အားးးး ရှီး…. စောက်ဖုတ်က အရမ်းလိုးလို့ … ကောင်းလိုက်တာ … သီတာရယ် ….။ အင့် … ဗျစ် …. ဘွတ် ဘွတ် …… အား ဟား …… အင့် အင့် ”
မနားတမ်း ဆောင့်လိုးရာ သီတာမျိုး မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ တအအ တအီးအီး ညည်းလာရ၏။ လိုးရင်း ပြည့်စုံမှာ လေးဖက်ကုန်းခိုင်းသဖြင့် ကုန်းပေးလိုက်ပြန်သည်။
“ အာ … ကိုပြည့်စုံ … ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ ”
“ သီတာ့ ဖင်လေးထဲ … လက်နိုက်ထားပြီး လိုးရတာ … ပိုကောင်းလို့ပါ ”
“ သီတာ့ … ဖင်ထဲ …… တမျိုးကြီးပဲ …. လက်ပြန်ထုတ်ပေးနော် ”
သီတာမျိုးမှာ နှစ်အတော်ကြာ လီးနှင့် ဝေးနေသည့် အပြင် ဖင်အနှိုက်ခံရင်း အလိုးခံနေရသဖြင့် အစပိုင်း အနေရခက်ကာ တဖြည်းဖြည်း ကာမ အရသာလေး ထူးကဲလာရ၏။ အဖုတ်ထဲ ပုံမှန်ဝင်ထွက်နေသော ပြည့်စုံလီးမှာ ဖင်ထဲ လက်ခလယ် ထိုးမွှေသည်နှင့် ခပ်ကြပ်ကြပ် ဖြစ်လာတော့သည်။
“ အားးးးး …. ကောင်းလိုက်တာ ….. သီတာရယ် …. အဖုတ်ထဲ ….. လီးက …. စီးပိုင်နေတယ် ”
“ အင်း ဟင်းး …. သီတာလည်း …. တမျိုးလေး …. ခံလို့ ကောင်းလာတယ် …. ဆောင့်ကြည့်ပါလား ….. ရှီးးးးး ရှီးးးးးးးးး ”
ပြည့်စုံလည်း သီတာမျိုးစကားကြောင့် စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ဖြစ်လာကာ ဆောင့်ချက်များ ပြင်းထန်လာ၏။ လက်ခလယ်ကလည်း ဖင်ထဲ ခပ်သွက်သွက်လေး ထိုးမွှေပေးနေပြန်သည်။
“ အာ ….. အမေ့ …. အ …… ရှီးးးးးး ….. အမလေးးး … ဟင့် ဟင့် ….. ဆောင့် ဆောင့် …… သီတာ … ခံနိုင်တယ် ”
သီတာမျိုး ကိုယ်လုံးလေ ခါရမ်းနေပြီး ဖင်ပေါက်လေး ကြိမ်းလာရ၏။ စောက်ပတ် အတွင်းသားများနှင့် ပြည့်စုံလီးအား အလိုလို ပြန်ညှစ်ပေးနေမိသည်။
“ အ ….. အားးးး …. ကောင်းတယ် …… ဆောင့်ဆောင့် ….. မြန်မြန် …. မြန်မြန်လေး …. သီတာကို ….. လိုးပေးပါ …. ကိုပြည့်စုံရဲ့ ….. ဟင့် ဟင့် ”
ရမ္မက်စိတ်ကြောင့် သီတာမျိုးတစ်ယောက် မရှက်မကြောက် ပြောရဲဆိုရဲ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ပြည့်စုံမှာ အချက် ၅၀ ခန့် မနားတမ်းလိုးရာ စောက်ရည်များ ဒလဟော ပန်းထုတ်ကာ အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေရ၏။
သီတာမျိုး ခဏပဲ နားလိုက်ရသည်။ ပက်လက် အနေအထားဖြင့် အမောဖြေနေစဉ် ပြည့်စုံမှာ ဘေးတိုက်ခွရင်း နို့သီးခေါင်းတစ်ဖက်အား စို့ကာ ကျန်တစ်ဖက်အား လက်ဖြင့် ညှစ်ချေပေးနေ၏။ နို့စို့ရင်း အောက်သို့ရွေ့ကာ ဗိုက်သားလေးအား လျှာအပြားလိုက် ယက်ပြီး ဆီးခုံးနားအရောက် ရပ်ထားလိုက်သည်။ သီတာမျိုးမှာ တစ်ချီ ပြီးထား သော်လည်း ကာမစိတ် မကျသေးသဖြင့် သူမ စောက်ဖုတ်နှင့် ပြည့်စုံပါးစပ် ထိကပ်ရန် ခါးကော့ ပေးနေပြန်၏။ ပြည့်စုံမှာ ထထိုင်ပြီး ဘေးတိုက် အနေအထားဖြင့် ခါးညွတ်ကာ စောက်ပတ်အား ယက်မပေးပဲ ပေါင်ခြံနှစ်ဖက်အား အကွက်ထင်အောင် ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။
“ အာ …… ယက်လေ …. ကိုပြည်စုံ ရဲ့ …. ရှီးးးးးးး …. ကျွတ် ”
သီတာမျိုး ဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့ပေ။ ပေါင်နှစ်ဖက်အား စိလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် ဖင်ကြီးကော့ပေးနေ၏။ ပြည့်စုံမှာ အဖုတ်အား မထိပဲ ဘေးနား ဝိုက်ယက်ပေးကာ ခဏအကြာမှ စောက်စိလေးအား ဖိကိုက်ပစ်သည်။
“ အား …. အမေ့ …… ရှီးးးးး ……. အာ …… ဟင့် ….. ကျွတ် ကျွတ် ……. ယက်ပါဆိုကွာ …. ဟင့် ဟင့် ”
သီတာမျိုးမှာ တစ်ချီပြီးထားသည်မို့ စောက်ပတ်က ကျိန်းစပ်နေသော်လည်း အယက်ခံချင်နေသည်။ ပြည့်စုံလုပ်သမျှ အံကြိတ်ခံရင်း တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်နေ၏။ စောက်ပတ် နီတာရဲလေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် သူမကိုယ်တိုင် ဖြဲကာ ညာလက်ဖြင့် နို့အုံအား ဖိချေနေရရှာသည်။ ပြည့်စုံမှာ အစိလေး အား ရဲနေအောင်စုပ်ပြီး အားရမှ အဖုတ်တပြင်လုံး ဖိယက်ပေးလိုက်သည်။ သီတာမျိုးဖင်ကြီး လေထဲ မြှောက်တက်ကာ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာပြီး ပေါင်ဂွလေးထဲမှ ဖင်ကြားထိ စီးကျလာတော့၏။
“ လိုးကြစို့ … ကိုပြည့်စုံရယ် ….. သီတာ မခံနိုင် တော့လို့ပါနော် ….. ဟင့် …… ရှီးးးးးး ရှီးးးးးးး ”
ရီဝေသော မျက်လုံးလေးဖြင့် တောင်းပန်ပြောဆို နေသည့် သီတာမျိုးအား ပြည့်စုံ သနားသွားမိသည်။
“ လိုးမှာပေါ့ ….. သီတာရယ် ….. လီးစုပ် … မပေးချင်ဘူးလား ဟင် ”
“ အင်း ….. ပေး ….. စုပ်ပြီး ….. မြန်မြန် ….. လိုးပေးနော် ”
သီတာမျိုးတစ်ယောက် သူမ၏ စောက်ရည်များ ပေကပ်နေသော ပြည့်စုံလီးအား မစုပ်တတ် စုပ်တတ်ဖြင့် ပါးစပ်လေးထဲ ငုံကာ နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် လျှာလေးဖြင့် ယက်လိုက် ကြိုးစားလုပ်ပေးနေသည်။ ဒီတစ်ကြိမ် ပြည့်စုံမှာ သီတာမျိုးအား ပက်လက်လှန်ထားပြီး တစ်ချက်ချင်း လိုးကာ စောက်စိထိပ်လေးအား ဖိချေပေးနေ၏။
“ အား … ကောင်းလိုက်တာ … ကိုပြည့်စုံရယ် …… ဟုတ်တယ် …… အစိလေးပွတ်ပြီး …. လိုးပေး …… အင်းဟင်း …… အ ……. ရှီးးးး ….. ဆောင့်လိုးတော့ ….. ရတယ် …… ဆောင့် ဆောင့် …… အ …… အား ”
အရည်ရွှဲနေသော စောက်မွှေးပါးပါးလေးအောက် အစိလေးအား လက်ညိုးနှင့် လက်မကြား ညှပ်ကာ ညှစ်ချေပေးစဉ် သီတာမျိုး နှုတ်ခမ်းလေးဆီမှ တအအနှင့် ဖင်ကြီး ကော့ကော့ ပေးနေတော့သည်။ ဖင်သားဆိုင်ကြီး လေပေါ် တရမ်းရမ်းဖြင့် လီးအရင်ထိ ကပ်နေအောင် ကော့ဆောင့်ပေးနေသဖြင့် ပြည်စုံမှာ စောက်စိလေးအား ညာလက်ဖြင့် ညှစ်ရင်း ဘယ်လက်ဖြင့် ဖင်အား ပွေ့ကိုင်ကာ မီးပွင့်မတတ် ဆွဲလိုးတော့သည်။ လိုးချက်များ အားပါသဖြင့် လီးထိပ်မှာ သားအိမ်ဝ လာဆောင့်မိတိုင်း သီတာမျိုး ခေါင်းလေး လှန်တက်ကာ ဖော်မပြနိုင်အောင် ကောင်းနေရ၏။
“ အမလေးးး … ကောင်းလိုက်တာ …. ကိုပြည့်စုံရဲ့ …. လိုးတတ်လိုက်တာရှင် …။ ဒါနဲ့များ …. စုမွန်က ….. ဘာလို့ ဖောက်ပြန်တာပါလိမ့်နော် ”
လိုးနေရင်း မယားဖြစ်သူနာမည် ကြားလိုက်ရသဖြင့် ပြည်စုံမှာ ရင်ထဲ စူးကနဲ့ ခံစားလာရကာ လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျင်စိမ့်လာရသည်။ မျက်လုံးထဲ မယားချောလေး စုမွန်အား သူ့ခင်ပွန်းဟောင်း ရဲသူမှ လိုးခဲ့ပုံများအား ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် မြင်ယောင်လာကာ အချက် ၈၀ ခန့် ဆက်တိုက် မနားတမ်း ဆွဲလိုးတော့၏။
“ အား အားးးး …. အမလေးးးး …. ဟုတ်တယ် … လိုး လိုး …. နာနာလေး …… လိုး ….. ဆောင့်လိုး ….. အင့် …… အ အ ”
လီးတစ်ချောင်းလုံး ယားယံလာကာ နောက်ဆုံးတစ်ချက် ဆောင့်လိုးပြီး ပြည့်စုံတစ်ယောက် အံကြိတ်ရင်း သီတာမျိုး စောက်ခေါင်းထဲ လရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ရသည်။ ပြည်စုံအတွက် ပထမဆုံးအချီမို့ လရည်များမှာ သီတာမျိုး စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပြည့်လျှံပြီး အမ်ထွက်လာ၏။
“ အား ….. အားးးးး …. ကောင်းလိုက်တာ …. သီတာရယ် ”
“ အင်း …. ရှီးးးးး …. သီတာလည်း …. ပြီးတော့မယ် …… မရပ်နဲ့ …. ဆက်လိုးပေး ”
လရည် တဖျောဖျော ပန်းရင်း ရသလောက် ဆက်လိုးပေးရာ သီတာမျိုးမှာ လီးကျွတ်ထွက်မှာ စိုးရိမ်စွာဖြင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲမြှောက်ကာ ပြည့်စုံ ခါးပေါ်သို့ ချိတ်တင်ရင့် အောက်မှ ကော့ကော့ လိုးလိုက်တော့သည်။
“ အား …. ဗျစ် …… အင့် …… သီတာ …. ပြီးတော့မှာပါ …. ဘွတ် ….. ဘွတ် ……. အာ ….. ဟာ ….. ယားလာပြီ …. ယားလာပြီ …… ဟင့် ….. အ ….. အ ….. ထွက် …… ထွက် …….. ထွက်ပြီ ဟာ ”
သီတာမျိုး ပါးစပ်ကလေးဟကာ ပြည့်စုံခါးအား ခြေနှစ်ဖက်ဖြင့် ချိတ်ဆွဲကပ်ကာ အိပ်ယာခင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက် သည်။ ပြည့်စုံမှာလည်း လရည်ကုန်စင်ကာ မပျော့မမာ အနေအထားဖြင့် လီးအား တစ်ချက်ချင်း အဆုံးထိ လိုးပေးနေ၏။ သီတာမျိုးပါးစပ်မှ တအင်းအင်း ညည်းကာ လီးအား အဖုတ်အတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ပေးရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်နေဆဲပင်။ နှစ်ယောက်သား တစိမ့်စိမ့်ဖြင့် ကာမအရသာခံစားရင်း ခဏအကြာမှ ငြိမ်သက် သွားတော့သည်။
.................................................................................................................................
“ တူတူ …… တူတူ ……… တူ …… ”
နှစ်ယောက်သား မှေးနေစဉ် ကုတင်ခေါင်းရင်းဘေး စားပွဲခုံပေါ် တင်ထားသော ဖုန်းသံ မြည်လာ၏။
“ ဟဲလို …… သီတာလား ”
တစ်ဖက်မှ စုမွန်အသံကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် သီတာမျိုး မျက်ခုံးလေး မြင့်တက်သွားသည်။
“ ပြော …… မွန် …… ဘာကိစ္စ ”
“ အခု … သီတာ ဘယ်မှာလဲ ”
“ တစ်နေရာ … မှာလေ ”
ပြည့်စုံမှာ မယားဖြစ်သူဆီမှ ဖုန်းမှန်း သိသော်လည်း အေးအေးဆေးဆေးပင်။ သီတာမျိူး ခြေချောင်းလေး များကို တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ယက်ကာ စုပ်ပေးလိုက်၏။ ခြေချောင်းခွကြားလေးထဲ လျှာထိုးထည့်ကာ ခြေထိပ်လေးများအား တစ်ချောင်းခြင်း ဆွဲစုပ်နေပြန်သည်။
“ ဘာသံတွေလဲ … သီတာရဲ့ … တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ”
သီတာမျိုးမှာ စုမွန် မေးနေသဖြင့် ပြည့်စုံဘက် ခေါင်းဆက်မေးရာ ပြည့်စုံမှာ အေးဆေးဟုသော အမူအယာဖြင့် မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြနေ၏။
“ မွန်မြင်ရင် … အံ့သြသွားမှာ ”
.............................................................................................
အခန်း ( ၅ )
“ အံမယ် … ဘာတွေမို့လဲ … သီတာရဲ့ … ဗွီကော်လ် … ခေါ်ရမလား ”
သီတာမျိုး ဒုတိယအကြိမ် ပြည့်စုံအား လှမ်းကြည့် ပြန်သည်။ ပြည့်စုံမှာ ခေါင်းပဲ ညိတ်ပြလိုက်သည်။
“ ခေါ်လေ … မွန် ”
“ သေချာလား … ဖုန်းမချကြေးနော် …။ မွန်က … ရဲသူနဲ့ … နှပ်နေတာ …… ခ်ခ် ”
“ အွန်းပါ ”
ချက်ချင်း ဗွီဒီယိုကော်လ်ခေါ်ရာ တစ်ဖက်မှ ကိုယ်လုံးတီး အနေအထားဖြင့် စုမွန်နှင့် ရဲသူတို့ မျက်နှာများ ပေါ်လာနေ၏။ သီတာမျိုးမှာ သူမ ခြေဖမိုးလေးအား ပြည့်စုံမျက်နှာအား မပေါ်စေပဲ ရိုက်ပြနေသဖြင့် လျှာဖျားလေးမှာ ခြေသလုံးပေါ် တက်လာသည်အထိ ရုပ်မမြင်ရသေးပေ။
“ Wow … wow … မိုက်တယ် … သီတာရယ် … မွန် မသိအောင် … ဖွက်ထားတာပေါ့လေ ”
သီတာမျိုးမှာ စကားပြန်မပြောဖြစ်တော့။ သူမ အတွက်လည်း အထိအတွေ့က အသစ်အဆန်း ဖြစ်နေရသည်။ ပြည့်စုံမျက်နှာ မပေါ်အောင်သာ ထိန်းရိုက်ပြနေတော့၏။ တဖြည်းဖြည်း ပေါင်ခြံနား ရောက်လာရာ သီတာမျိုးလက်လေး အနည်းငယ် တုန်လာကာ ရှိုက်သံသဲ့သဲ့လေး ထွက်ပေါ်နေသည်။ တကိုယ်လုံး အကောင်လေးများ တက်လာသလို ယွစိယွစိ ခံစားနေရရှာ၏။ လျှာဖျားလေး ပေါင်ဂွထဲ ရောက်လာစဉ် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ မြှောက်ကွေးထားမိသည်။ လျှာဖျားလေးမှာ တံတွေးများဖြင့် အရောင်လဲ့ကာ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ဘေးမှ ဖင်ဝ နီတာရဲလေးထဲ ကျရောက်လာပြန်၏။
“ အိ့ …. အာ … ဟာ … ဟာ … အဲ … အဲ … အဲ့ဒါ …. ဖင် ….. ဖင် …. ဖင်ပေါက်နော် … ရှီးးးးး ….. အင်းဟင်း …… ရှီးးးးးးးး ….. ဟူးးးးး …. ဟူးးးးးး ”
ဖုန်းကိုင်ထားသောလက်များ သိသိသာသာ တုန်လာ သဖြင့် ဘေးသို့ လွဲထားမိ၏။ နဖူးကြောလေးများ ထောင်ကာ ကာမဝေဒနာ အသစ်လေးအား အံတုကာ ဖုန်းကင်မရာအား ပြန်ချိန်လိုက်ပြန်သည်။ တစ်ဖက်မှ စုမွန်ရော ရဲသူပါ အသက်ရှူသံမှအပ စကားသံများ မကြားရတော့ပေ။ ဖင်အယက်ခံရင်း ဖုန်းကင်မရာအား သေချာချိန်ကာ ရိုက်ပြနေ၏။
စောက်ပတ် နီတာရဲလေးပေါ် လျှာဖျားလေး ၅ မိနစ်ကြာခန့် ရောက်လာချိန် သီတာမျိုး ဆီးအိမ် လေး ကျင်လာရှာသည်။
“ အင်းဟင်း …. ကျွတ် ….. ခဏ ….. သီတာ … ဆီးပုံး …… တင်းလာလို့ ”
သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဆန့်ထုတ်ချိန် ဖုန်းကင်မရာအား ဘေးပြန်လွဲထား လိုက်ပြန်၏။ သီတာမျိုး ထရပ်ကာ ပြည့်စုံမျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ပြီးမှ ကင်မရာ ပြန်ချိန်လိုက်သည်။ ပြည့်စုံပါးစပ်အား စောက်ခေါင်းပေါက်လေးနှင့် သေချာချိန်ကာ သေးများ ပန်းထုတ်လိုက်၏။
“ အု …… ဖလူး ….. အဟွတ် …… ဟွတ် ”
လည်ချောင်းထဲ စောက်ဖုတ်ထဲမှ သေးများ တဗြန်းဗြန်း ဝင်လာရာ ပြည့်စုံ ကြိုးစားမျိုရင်း သီးသွားရသည်။ တဖူးဖူးဖြင့် သေးများ မှုတ်ထုတ်နေသဖြင့် သီတာမျိုး ဖင်ခဏကြွပေးရာ ပြည့်စုံမျက်နှာ ဖုန်းကင်မရာထဲ ပေါ်လာတော့၏။
“ ဟင် … မောင် ”
“ ဟာ … အဲဒါ … ပြည့်စုံမလား ”
တစ်ဖက်မှ စုမွန်နှင့် ရဲသူတို့ အံသြမှင်သက်ကာ ခဏ ပြန်ငြိမ်သွားကြသည်။ ထိုအချိန် သီတာမျိုးမှာ သေးပန်းရင်းတန်းလန်းမို့ ခဏသာ အောင့်နိုင်ပြီး ဗြန်းကနဲ့ မျက်နှာတပြင်လုံး ပန်းချပစ်တော့၏။
“ အာ …. ထိန်းလို့ မရ …… ရ ….. အင့် …… ရွှီးးးးး ….. ရွှီးးးးးးးး ……. ရွှီးးးးးးးး ”
မျက်နှာအား သေးဖြင့် ပန်းမိသဖြင့် ပြန်ဖိချရာ လက်ကျန်သေးများမှာ ပြည့်စုံပါးစပ်ထဲ ဒုတိယ အကြိမ် အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဝင်လာပြန်သည်။ ပြည့်စုံတစ်ယောက် ဒလဟော တိုးဝင်လာသော သေးများအား ခက်ခက်ခဲခဲဖြင့် တဂွတ်ဂွတ် မြိုချလိုက်၏။ သေးများကုန်စင်မှ ပြည့်စုံမှာ သီတာမျိုး အဖုတ်လေးသာမက ဖင်ကြားလေးထဲပါ ပြောင်စင်အောင် ယက်ပေးနေတော့သည်။
“ မောင်ရယ် ….. အဟင့် …… ဟင့် ဟင့် ”
စုမွန် ငိုရှိုက်သံလေး ခဏသာ ကြားရပြီး တစ်ဖက်မှ ဖုန်းပိတ်သွား၏။
.............................................................................................
လေနုအေးလေးကြောင့် အိပ်ခန်းထဲ စိမ့်နေပေမယ့် စုမွန်မျက်နှာလေး မျက်ရည်စို့လာသည်။ ရင်ထဲ ပူလောင်နေကာ အသက်ရှူကြပ်သလို ခံစားနေရ၏။ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်ပျက်နေမိသည်။
“ စုမွန် … ဒီလိုဖြစ်လာပြီ …… ဆိုမှတော့ ….. ဘယ်လို ဆက်လုပ်မှာလဲ ”
“ ဟမ် ”
တိတ်ဆိတ်နေသော အိပ်ခန်းထဲ ရဲသူစကားသံ ထွင်ပေါ်လာ၏။ ရဲသူ အမေးအား စုမွန် စိတ်ရှုပ်စွာ မျက်နှာကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သတ်လိုက်၏။
“ ငါ …… ငါ …… မောင့်ကို ……. စွန့်လွှတ်ရတော့မယ် ….. ထင်တယ် …. ရဲသူ ”
“ နင့် … အဖြေက …… အားပျော့လိုက်တာ …… မသေချာသေးဘူး …… မလား ”
“ ဟူး ….. ငါ ကြိုးစားမှာပါ …….။ မောင့်ကို …… စွန့်လွှတ်နိုင်အောင် …… ကြိုးစားမှာပါ …..။ ငါ့ ဖောက်ပြန်မှုက … မောင့်ကိုပါ … နာကျင် ပျက်စီးစေပြီ ”
“ ဟားဟား ….. စုမွန်ရယ် ….. ပြည်စုံက ….. သီတာမျိုးနဲ့ ….. ဖြစ်နေ …… နေ …… ”
“ တိတ်စမ်း ….. ရဲသူ …..။ ဒါက ….. ငါ့ကို အပြစ်ပေးတာပဲ ……။ ငါလေ …… ငါ ….. ကျေကျေနပ်နပ်နဲ့ …. ကြည်ဖြူပါတယ် …..။ အဟင့် ဟင့် …… မောင်က …. ငါ့ကို …. သိပ်ချစ်တာ ဟ ”
“ ဘာရယ် … စုမွန် ….. ဒါဆို …… ငါ …. ငါကရော ”
ရဲသူ စကားအဆုံး စုမွန် နာနာကျင်ကျင် ပြုံးလိုက်သည်။ ကာမစည်းစိမ်နောက် လိုက်မိ၍ နှလုံးသား ဆုံးရှူံးသွားသည်မို့ ဝဲတက်လာသော မျက်ရည်များနှင့် အပြုံးက အသက်မပါတော့ပေ။
“ ငါ …. နာကျင်ခံစားတဲ့အချိန် …. နင် … ငါ့ကို …… နှစ်သိမ့်ပေးဖူးလား ….. ရဲသူ ”
“ ဟူးးးးး …. ငါ ….. ငါ …. တောင်းပန်ပါတယ် …. စုမွန် ……။ အဲတုန်းက ….. ငါ မာမီ့ … စကားတွေပဲ … ယုံကြည်နေမိတာပါ …။ နင့်ကို …. နာကျင်စေခဲ့တယ် ”
မျက်ရည်မကျအောင် ထိန်းနေသော စုမွန်အား ရဲသူ အသံတုန်ရီစွာ တာင်းပန်နေ၏။
“ ငါ … နင့်ဆီက … တောင်းပန်စကား … ကြားချင်တာ … မဟုတ်ပါဘူး … ရဲသူ …..။ ငါ … မောင့်ရှေ့ … မျက်ရည်မကျချင်ဘူး ….။ ငါ့ကြောင့် …… သူနာကျင်တာမျိုးလည်း …. မမြင်ချင်ဘူး ”
ရဲသူ စုမွန်စကားကြောင့် ဘာဆက်ပြောရမှန်း မသိ တော့ပေ။
“ တကယ်လို့ …. မောင်က … လမ်းခွဲသွားရင်တောင် … ငါ ဝမ်းမနည်းဘူး ….. ငါ ကျေနပ်တယ် ”
“ နင် … ဒီလိုဆုံးဖြတ်ထားရင် … ကောင်းပါတယ် ”
ရဲသူ စကားပြောရင်း ပက်လက်လှဲနေသော စုမွန် ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်လိုက်တော့၏။
“ တော်ပြီဟာ …… ရဲသူ ….. ငါ့ကို အိမ်ပြန်ပို့ ”
“ ဟာ …. ဒီအခြေနေနဲ့ …. နင် ….. နင် …… ‘”
“ ရတယ် …… ငါ့လမ်း ငါလျှောက်မယ် ”
“ နင် … သေချာ ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီလား …. စုမွန် ”
.................................................................................................................................
တစ်လခန့်အကြာ ပြည့်စုံ အလုပ်မှ ပြန်လာသည်နှင့် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ အိပ်ခန်းထဲ ညဝတ်ဒူးဖုံး စကပ် အတိုလေးဖြင့် ကုတင်ဘေးနား စားပွဲခုံရှေ့ ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်နေသော သီတာမျိုးအား တွေ့လိုက် ရ၏။ သီတာမျိုးမှာ ပြည့်စုံအား ဂရုမစိုက် စားပွဲပေါ်မှ လက်တော့ပ်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ သူမ ဘယ်ဘက်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်နေသော စုမွန်မှာ ပြည့်စုံအား ငေးကြည့်နေ၏။
“ သီတာ ”
ပြည့်စုံမှာ စုမွန်အား မကြည့်ပေ။ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် သီတာမျိုး နောက်ကျောဘက်မှ လှမ်းဖက်ပြီး နို့နှစ်လုံးအား အင်္ကျီအပြင်မှ ခပ်ဖွဖွ ညှစ်ပေးရင်း လည်တိုင်ပျော့လေးအား ဖိနမ်းလိုက် သည်။
“ သီတာ …… ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ ”
စကားပြောရင်း အင်္ကျီအောက်နားစအောက် လက်လျှိုသွင်းကာ ဘရာစီယာမပါသော နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညစ်ရင်း နို့သီးခေါင်းနှစ်ဖက်အား ချေပေးနေ၏။ ခါးအား လီးဖြင့်ထောက်ရင်း ခုံပေါ်မှ ဆွဲမ လိုက်ပြန်သည်။ သီတာမျိုး ထရပ်သည်နှင့် ထိုင်ခုံဘေး အနည်းငယ်ဆွဲကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ပစ်၏။ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်မိသည်နှင့် ဒူးဖုံးစကပ်လေးအား မကာ ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက်အား ပွတ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ သီတာမျိုး လက်တစ်ဖက်မှာလည်း ပြည့်စုံပုဆိုးထဲမှ လီးအား ဆုပ်ကိုင်ပေးနေ၏။
“ ရှီးးးးး …. ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် … ကိုပြည့်စုံ …. သီတာ့ကို …. ယက်ခိုင်းတော့ ”
“ အင်း … ပြွတ် ”
ပြည့်စုံမှာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာမှ ခွာကာ သီတာမျိုးအား ကိုယ်တစ်ပတ်လှည့်ရင်း စကပ်လေး အပေါ် ဆွဲလှန်လိုက်တော့သည်။
“ ဟိုကောင်မ … ဒီလာယက် ”
သီတာမျိုးမှာလည်း ပြည့်စုံ စကပ်လေး အပေါ်လှန် သည်နှင့် ပေါင်ဖြဲလိုက်ရာ ပန်းနုရောင် စောက်ပတ် လေး ပြူးထွက်လာသည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်နေသော စုမွန်တစ်ယောက် လေးဖက်ထောက် လျှောက်လာကာ သီတာမျိုး ပေါင်ဂွနား မျက်နှာ ကပ်လိုက်၏။
“ အင့် ”
သီတာမျိုး ညာလက်မှာ ပြည့်စုံလီးအား နောက်ပြန် ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ဘယ်လက်ဖြင့် စုမွန်ခေါင်းအား ကိုင်ကာ ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲကပ်ပစ်သည်။
“ ပလပ် ….. ပလပ် …. ရှီးးးးးး …. အ … အင်းးးး …. ဟုတ်တယ် …. အက်ကွဲကြောင်းထဲယက် ….. အင်းဟင်း ….. အစိလေးပါ စုပ်လေ …. ရှီးးးးးး ….. အ ….. ကျွတ် …. အား…..”
“ သီတာ့ …… စောက်ပတ်ကို ယက်ရတာ …… ကောင်းလား … ကောင်မ ”
မျက်နှာချောချောတွင် စောက်ရည်များ ပေကပ်နေသော စုမွန်မှာ ပြည့်စုံအမေးကြောင့် နေရခက်သွား၏။ ရင်ထဲ စူးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရသေးသည်။ လင်ဖြစ်သူမှ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သီတာမျိုးရဲ့ စောက်ဖုတ်အား ယက်ခိုင်းသဖြင့် လင်တော်မောင် အလိုကျ လုပ်ပေးနေရသည်။ ပြည့်စုံအနားမှ ထွက်ခွာမသွားရလျင် ဘာပဲ ပေးဆပ်ရ ပေးဆပ်ရ ပေးဆပ်မည်ဟု စုမွန် ဆုံးဖြတ်ထား၏။ ထိုအချိန် သီတာမျိုးမှာ ပြည့်စုံ ပုဆိုးခါပုံစအား လက်နောက်ပြန် အနေအထားနှင့်ပင် ဖြေချကာ ပေါင်ကြားမှ လီးအား ပွတ်သပ် ဂွင်ထုပေးနေဆဲပင်။ စုမုန်တစ်ယောက် သီတာမျိုး လက်သီးစုပ်လေးထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသော ပြည့်စုံဒစ်ဖူးအား စုပ်ပေးချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေပြန်သည်။
သို့သော် သီတာမျိုးရဲ့ ခွင့်ပြုချက်မရပဲ လင်ဖြစ်သူ ပြည့်စုံလီးအား စုပ်ခွင့်မရတော့ပေ။ ပြည့်စုံမှာ သီတာမျိုး နောက်ကျောဘက်မှာ ပုခုံးသားလေးအား နမ်းရင်း အဝတ်အစားများ ချွတ်ချပစ်သည်။ သီတာမျိုး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသည်နှင့် ပြည့်စုံမှာ ပွေ့ချီကာ ကုတင်ပေါ် တင်လိုက်ပြန်၏။
“ အို့ …… ကိုပြည့်စုံ …… လိုးတော့မှာလား ”
“ အင်း ”
“ ခဏနေဦးလေ ”
ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထားမှ သီတာမျိုး ထထိုင်ကာ ပြည့်စုံ အင်္ကျီအား ချွတ်ပေးနေသည်။ ကုတင်ပေါ် ၂ ယောက်သား ကိုယ်တုံးလုံး အနေထား နှင့် ပြည့်စုံအား ကုတင်စောင်း ခြေချထိုင်ခိုင်း လိုက်၏။
“ ဟိတ် …… ဒီလာ … အင့် ”
သီတာမျိုးမှာ ပြည့်စုံဘေး ခြေချထိုင်ကာ လီးအား လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွပေးရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ထားသော စုမွန်အား မျက်ရိပ်မျက်ကဲ ပြလိုက်တော့သည်။
“ ဟာ …… ဒီကောင်မ …………… ဖြန်းးးးးးး ”
ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် စုမွန် လေးဖက်ထောက် အနေအထားဖြင့် ပြည့်စုံပေါင်ဂွကြား နေရာယူကာ သီတာမျိုး လက်ထဲမှ လီးအား ဆွဲစုပ်စဉ် ပါးရိုက်ခံလိုက်ရ၏။
“ ဖြန်း …. အ …… ဘာ ….. ဘာ …. ဘာလို့လဲ … သီတာရဲ့ ”
“ အောင်မှာ …. နင့်ကို … လီးအရင် စုပ်ခိုင်းလို့လား …. ဥတွေ ….. အရင်စုပ် ”
စုမွန်စိတ်ထဲ မျက်ကနဲ့ ဖြစ်သွားမိသည်။ လင်ဖြစ်သူ ပြည့်စုံမှာ သူမအား မကြည့်ပေ။ သီတာမျိုး နို့အုံ တစ်ဖက်အား စို့ကာ စောက်ပတ်လေး ပွတ်ပေး နေသည်။ စုမွန် ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ သီတာမျိုး ခွင့်ပြုမှသာ လင်တော်မောင့်လီးအား စုပ်ခွင့်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။
“ စုပ်စမ်း …. ကောင်မ … စုပ် … ပြီးရင် …. ငါ့ဖင် ယက်ပေးရဦးမှာ … ကြားလား ”
စုမွန် ပါးစပ်ထဲ ပြည့်စုံလဥဖြင့် ပြည့်နေသဖြင့် စကားပြန်မပြောနိုင်ပဲ ခေါင်းလေးသာ ညိမ့်ပြလိုက်ရသည်။
“ လီးစုပ်ချင် …. စုပ်ခိုင်းလိုက်တော့ …. သီတာ …. ငါ နင့်ကို ….. လိုးချင်လှပြီ ”
ပြည့်စုံမှာ သီတာမျိုးနို့စို့ရင်း လဥနှစ်လုံးအား စုပ်နေသော မယားဖြစ်သူအား ငုံ့ကြည့်လိုက်၏။
“ အင်းပါ … ကိုပြည့်စုံရဲ့ …… ကဲ ….. ကောင်မ … လီးစုပ်ချင် စုပ်တော့ …… ရော့အင့် ”
သီတာမျိုးမှာ ပြည့်စုံလီးအား ဂွင်းတိုက်ပေးနေရာမှ လက်လွတ်ကာ စုမွန်အား စုပ်ခိုင်းလိုက်တော့သည်။ စုမွန်တစ်ယောက် လဥများ စုပ်နေရာမှ သီတာမျိုး လက်မှ လွတ်ထွက်လာသော လီးအား ပြောင်းစုပ် တော့သည်။
“ ပြွတ် ….. ပလွတ် ပလွတ် …. အ …… စုပ်စမ်း …… ဖာသည်မ …. အာကွာ …. အင့် ….. ဇွိ ….. ပလောက် …. ဇွိ ….. ဗြိ …… အားးးးး ရှီးးးးး ”
ပြည့်စုံ ပြောရင်း ကုတင်စောင်း ထိုင်နေရာမှ ထရပ်ကာ လေးဖက်ထောက် စုပ်ပေးနေသော စုမွန်အား ဒူးထောက် ထိုင်ခိုင်းရင်း ပါးစပ်ဆွဲလိုးတော့၏။ ခက်ထန်ကြမ်းတမ်းသော စကားလုံးများ ပြောကာ လီးအရင်းထိ ကပ်နေအောင် စုမွန်ပါးစပ်အား အဆက်မပြတ် ပစ်လိုးလိုက်သည်။ ပြည့်စုံ ဆွဲလိုးတိုင်း လဥနှစ်လုံးမှာ သူမမေးစေ့အား ရိုက်မိပြီး လီးထိပ်မှာ အာခေါင်ပျော့အား ထိုးမိသဖြင့် တဝေါ့ဝေါ့ ဖြင့် ပျို့နေရ၏။
“ အမလေး …. တော်တော့ …. သီတာ့ကို … လိုးမှာဆို … ဟွန့် ”
စုမွန်ပါးစပ်အား ဆွဲလိုးစဉ် သီတာမျိုးမှာ ဘေးမှ ကြည့်ရင်း တားကာ စုမွန်ပါးစပ်ထဲမှ ပြည့်စုံလီးအား ဆွဲထုတ်ပစ်၏။
“ ပလွတ် …… ဝေါ့ ……… အဟွတ် ဟွတ် ”
စုမွန်တစ်ယောက် ပါးစပ်အား မညှာမတာ အလိုးခံရ သဖြင့် လီးထွက်သွားသည်နှင့် တဝေါ့ဝေါ့နှင့် ပျို့ကာ အကျိအချွဲများ ထွက်ကျလာသည်။
“ မထွေးထုတ်နဲ့ …… မြိုစမ်း ……… ဖာသည်မ ”
ပြည့်စုံမှာ စုမွန်ပျို့နေစဉ် အကျိအချွဲများအား ပါးစပ်မှ အထုတ်မခံပဲ မြိုခိုင်းနေပြန်သည်။ လင်တော်မောင့် စကားကြောင့် စုမွန်မှာ နှုတ်ခမ်းဒေါင့်မှ စီးကျနေသော အကျိအချွဲများအား လျှာဖြင့်သပ်ကာ မြိုချပစ်တော့၏။
“ သီတာ … လေးဖက်ကုန်းကွာ ”
“ အင်း ”
ပြည့်စုံစကားအဆုံး သီတာမျိုးမှာ ကုတင်ပေါ် လေးဖက်ကုန်ပေးလိုက်၏။ စုမွန်တစ်ယောက် ကြမ်းပြင်ပေါ် မျက်ရည်များဝိုင်းကာ ထိုင်နေရပြန် သည်။
“ လာခဲ့ … ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး … သီတာ့ ဖင်ပေါက်လေး ယက်ပေးလိုက် ”
သီတာမျိုး လေးဖက်ကုန်းပြီးသည်နှင့် ပြည့်စုံမှာ လီးအားဆွရင်း စုမွန်အား လှမ်းပြောလိုက်ပြန်သည်။
“ ဟင့် …… ဖင် အရင်လိုးမှာလား … ကိုပြည့်စုံ ”
“ အင်း … သီတာ့ဖင်နဲ့ … ဒီကောင်မ ပါးစပ်ကို …. တစ်လှည့်စီ …. လိုးမှာ ”
ပြည့်စုံ စကားဆုံးသည်နှင့် သီတာမျိုးမှာ ဖင်ကြီး ကော့ပြီး လှည်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ စုမွန်မှာ ကုတင်ပေါ် တက်လာပြီး သီတာမျိုးခါးဘေးနား ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ဖင်ဝလေးအား ယက်ပေး တော့၏။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ၏ ဖင်အား လင်တော် မောင်မှ လိုးတော့မည်မို့ စိတ်လှုပ်ရှားရင်း သူမ ကိုယ်တိုင် စိတ်ကြွလာရသည်။ အစပိုင်း သိမ်ငယ် စိတ်များ ဝင်နေသော်လည်း ကာမစိတ်ကြွလာ သည်နှင့် သီတာမျိုးဖင်ကြီး ရမ်းခါနေအောင် ဖင်ပေါက်လေးထဲ လျှာထိုးသွင်းကာ မွှေပေးလိုက်ပြန်၏။
ဖင်ဝမှ စီးကျလာသော တံတွေးများဖြင့် သီတာမျိုး အဖုတ်လေးမှာ အရောင်လဲ့နေ၏။ ဖင်ဝလေး အောက်ဖက် စောက်မွှေးလေးများ တွန့်လိမ်နေကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ အရည်ကြည်များ အိုင်ထွက် လာသည်။ ပြည့်စုံမှာ ကြည့်ရင်း လိုးချင်စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာကာ လီးမှာ အရည်ပြားကွဲမတတ် တောင်မတ်လာ၏။
“ ကဲ … ဖယ်တော့ … ကောင်မ … ဟိုစားပွဲခုံ အံဇွဲထဲ က …. ဂျယ်ဗူးယူလိုက် … ငါ့လီးကို … လူးပေး ”
စုမွန်တစ်ယောက် သီတာမျိုး ဖင်ဝလေးအား ယက်ပေးရင်း ကိုယ်တိုင် ဖင်ခံချင်သော စိတ်များ ထကြွလာပြန်သည်။ သို့သော် သူမဆန္ဒလေးအား မျိုသိပ်ကာ ပြည့်စုံ ခိုင်းသည့်အတိုင်း လုပ်ပေးနေရရှာ၏။ လင်ဖြစ်သူ ပြည့်စုံလီးအား ဂျယ်လူးပေးသလို သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သီတာမျိုး ဖင်ပေါက်လေးထဲ ဂျယ်များ သုတ်လိမ်း ထည့်ပေးလိုက်သည်။
“ ရှီးးးးးး ……… ငါ လိုးတော့မယ် …… သီတာ ”
ပြည့်စုံ အသံကြားသည်နှင့် သီတာမျိုးမှာ ရှေ့ကိုယ်ခြမ်း အိပ်ယာပေါ်ကပ်ကာ ထောက်ထားသော ဒူးနှစ်ချောင်းအား ချဲလိုက်ရာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်မှာ ကားထွက်သွားတော့၏။
“ လိုးလေ …… ကိုပြည့်စုံ ”
သူမ ဖင်ကြီး ရသလောက် ထောင်ကာ ပြည်စုံအား လှမ်းပြောလိုက်၏။ ပြည့်စုံမှာ သီတာမျိုး ဖင်နား တိုးကပ်ရင်း စောက်ဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း အောက်မှ အပေါ်သို့ ပင့်ဆွဲပွတ်ပေးနေသည်။
“ ဇွိ … ပြက် … ဗွပ် ဗွပ် ….. ဟင့် …… ကျွတ် … ဘာလုပ်နေတာလဲ ”
“ ဗျစ် …… ဘွတ် ……… ဘွတ် ……… ဗျစ် ဗျစ် ”
“ အင်း … ကျွတ် ”
ဖင်ပေါက်လေးထဲ လီးဝင်လာသဖြင့် သီတာမျိုး ခေါင်းလေးမော့တက်ကာ မျက်လုံးလေး စင်းကျလာ၏။
“ ဘွတ် ……… အ ………… ဘွတ် ……… အီး ……… အင့် …… အ ………… အင့် …….အား ”
မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ပြီး စောက်ခေါင်းလေးထဲမှ ပွက်ကနဲ့ သေးများ ပန်းထွက်နေသည်။ ပြည့်စုံမှာ လီးတစ်ချောင်းလုံး ညှစ်ခံရသလိုဖြစ်ကာ သီတာမျိုးခါးလေးအား စုံကိုင် ဆွဲလိုးတော့သည်။
ဘေးမှကြည့်နေသော စုမွန်မှာ လင်ဖြစ်သူလီးကြီး သီတာမျိုး ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း အဖုတ်ထဲ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် အလိုးခံချင်သည့် စိတ်များ ပြင်းပြနေသည်။ သို့သော် သူမစောက်ဖုတ် လေး လီးဖြင့် ဝေးနေသည်မှာ ၁ လခန့် ရှိနေ၏။ သီတာမျိုး ဖင်သားစိုင်ပေါ် ခေါင်းတင်ကာ လျှာလေး ထုတ်ကာ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား သပ်ချနေသည်။ ပြည့်စုံမှာ သီတာမျိုးဖင်လိုးရင်း လီးအားထုတ်ကာ မယားဖြစ်သူ စုမွန်ပါးစပ်ထဲ လီးထိပ်တေ့ပေးလိုက်တော့၏။
“ ပလွပ် ……. ပြွတ် ပြွတ် ……. ပြွတ် ပြွတ် ”
ဖင်ထဲမှ ထွက်လာသော လင်တော်မောင့်လီးအား ဆွဲစုပ်ကာ အလိုးခံချင်သည့် စိတ်များ သက်သာလို သက်သာညား ဖြေလျော့နေမိသည်။ စိတ် အတော် ထိန်းထားရ၏။ ကာမစိတ်တွေ တရိပ်ရိပ် ထိုးတက်လာပြီး စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ ဖိအုပ်ထားရသည်။ သို့သော် မရတော့ပေ။ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ ပွက်ကနဲ့ ပွက်ကနဲ့ စီးကျလာရာ ထမိန်အား ဖောက်ထွက်ပြီး လက်ကြားထဲထိ ယိုစိမ့်လာတော့၏။
ပြည့်စုံမှာ သီတာမျိုးအား ဖင်လိုးလိုက် စောက်ဖုတ် ပြောင်းလိုးလိုက် နှင့် လီးပျော့သွားလျင် သီတာမျိုး ဖင်ကြားပေါ် မေးတင်ကာ စုမွန်အား ပြန်မာလာအောင် စုပ်ခိုင်းနေသည်။ သီတာမျိုးရော ပြည့်စုံရော နှစ်ယောက်သား အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားစဉ် စုမွန်တစ်ယောက် စောက်ပတ်လေး ယားယံကာ ကျန်နေရစ်တော့၏။
............................................................................................................
မနက် အိပ်ယာထသည်နှင့် ပြည့်စုံနှင့် သီတာမျိုး အတွက် မနက်စာ ကော်ဖီဖျော်ကာ ပေါင်မုန့် ကြက်ဥ ကြော်ပေးရသည်။ ရေအမြန်ချိုးကာ အိမ်အတွက် ချက်ပြုတ်ရန် စုမွန် ဈေးသွားဝယ်ရပြန်၏။
“ ရွှစ် … ရွှစ် ”
“ ဟင် … ရဲသူ ”
စုမွန် ဈေးဝယ်ထွက်ရန် အိမ်မှအထွက် လမ်းထိပ် တွင် သူမ ကားလေးဘေးမှ ကားတစ်စီး ကပ်မောင်း သွားရင်း ရွှစ်ကနဲ့ အသံပေးနေသဖြင့် လှမ်းကြည့် လိုက်ရာ ခင်ပွန်းဟောင်း ရဲသူ ဖြစ်နေတော့သည်။ ကားလေးအား ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ထိုးရပ်သွားရင်း ရဲသူ ဆင်းလာနေ၏။
“ စုမွန် ”
“ ဟင် ”
စုမွန် ကားရှေ့ခန်း တံခါးနားအရောက် ရဲသူ ခြေအစုံ ရပ်တန့်သွားကာ ဘေးဘီတစ်ချက် ဝေ့၀ိုက်ကြည့်ပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်ပြန်သည်။
“ ငါ့နောက်က … လိုက်ခဲ့ဟာ … စကားပြောချင်လို့ ”
“ ဟာ …… မဖြစ်ဘူး ရဲသူ ….. ငါ … ငါ အေးအေး နေပါရစေတော့ ”
“ စုမွန်ရယ် … ငါ နားလည်ပါတယ်ဟာ ”
“ ဟူးးး … မောင်တွေ့သွားရင် … ငါ့ဘဝ သွားပြီဟ ”
“ အေးပါ … ခဏပဲ …… ငါ့နောက်က လိုက်ခဲ့နော် ”
................................................................................................................
အခန်း ( ၆ )
ရဲသူကားလေး ဘီးစလိမ့်သွားသည်နှင့် စုမွန်မှာ ခပ်ခွာခွာလေး မောင်းကာ လိုက်ခဲ့ရသည်။ စုမွန် မလိုက်လို့လည်း မဖြစ်။ ရဲသူ အတင်းအဓမ္မ အိမ်သို့ လာလျင် လက်ရှိ သူမ အခြေအနေလေး ဆိုးရွာ သွားနိုင်သည်။ စီယာတိုင်ကိုင်သော လက်ကလေး တုန်ရီကာ ဘေးဘီကြည့်ရင်း မောင်းနှင်နေတော့၏။ လမ်းမကြီးအတိုင်း မောင်းလာကြရာ မြို့ပြင်ထွက်သော လမ်းပေါ် ရောက်ရှိလာသည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့် အကြာ လူသွားလူလာ ရှင်းသော လမ်းဘေး အပင်ကြီး တစ်ပင်အောက် ရဲသူကားမှာ ထိုးရပ်သွား၏။ စုမွန်ကားလေးမှာလည်း ရဲသူကားနောက်ဖက် ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ရပ်ထားလိုက်သည်။
ရဲသူတစ်ယောက် သူ့ကားထဲမှ ထွက်လာကာ စုမွန် ကားရှေ့ခန်း တံခါးဖွင့် ဝင်ထိုင်လိုက်၏။ ကားတံခါး သေချာစွာ ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး စုမွန်ခါးလေးအား ဖက်ကာ မျက်နှာအနှံ့ မက်မက်မောမော နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ လမ်မကြီးတလျှောက် တိတ်ဆိတ်နေကာ ကားထဲ သီချင်းသံ ကျယ်ကျယ် ဖွင့်ထားလျင်တောင် အပြင်က မကြားနိုင်တော့ပေ။ စုမွန်ခါးလေးအား တင်းကြပ်စွာ ဖက်ရင်း ဆက်တိုက် နမ်းနေ၏။
“ လွမ်းလိုက်တာ … စုမွန် ရယ် ”
ရဲသူမှာ အားရအောင် နမ်းပြီးသည်နှင့် ရီဝေသော မျက်လုံးများဖြင့် စုမွန်အား ကြည့်နေမိသည်။ ၃ လခန့် မတွေ့ရသော ဇနီးဟောင်းလေး မျက်နှာလေး ချောင်ကျနေ၏။ မျက်နှာလေး ဆွဲမော့ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရင်း ထမိန်အပြင်မှ ဖင်သားစိုင်အား ညှစ်ချေ လိုက်ပြန်သည်။ စုမွန်တစ်ယောက် ဘာစကားမှ မပြောနိုင်သေးပေ။ ခင်ပွန်းဟောင်း၏ အထိအတွေ့ အောက် ငြိမ်သက်နေမိ၏။ ထိုစဉ် ရဲသူမှာ ဘေးတိုက် အနေအထားဖြင့် ကိုယ်လုံးချင်း ဆွဲကပ်ကာ ပေါင်ကြားထဲ လက်သွင်း ပွတ်ပေးသဖြင့် စုမွန် ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ အသက်ရှူသံ မြန်လာရသည်။
“ အင့် ……… ရဲသူ ”
“ ဘာလဲ … စုမွန် ”
“ ဒီလောက်ပဲ … ကျေနပ်တော့ဟာ … နင် ပြောစရာရှိရင် … ပြောလေ ”
စုမွန်မှာ သူမပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေသော ရဲသူ လက်အား ဖယ်ရင်း လူချင်းပြန်ခွာကာ ပြောဆို လိုက်သည်။
“ အရင်ကလို …… ပြန်နေမယ်လေဟာ ”
“ ဟမ် … အခုတောင် ….. ငါ …… မောင့်အိမ်မှာ ဘယ်လိုနေရလဲ …… နင်သိလား ရဲသူ ”
“ နင်တို့ …… အတူ ပြန်ပေါင်းနေပြီမလား ”
“ ဟူးးးးးး … မောင်က … ငါ့ကို … ဘယ်လို ပြန်လက်ခံတယ် ဆိုတာ … နင်မသိဘူး ဟ … အဟင့် ဟင့် ”
စုမွန်မှာ သူမ အိမ်ထောင်ရေး အခြေအနေအား မျက်ရည်လည်ကာ ပြန်လည်ပြောပြလိုက်တော့ သည်။
“ ဟာ …… စုမွန် ရာ ”
စုမွန်စကားအဆုံး ရဲသူ လက်တစ်ဖက်မှာ ပြန်လည် ဖက်တွယ်ရင်း မျက်ရည်စီးကျနေသော မျက်နှာ လေးအား ပြန်လည် နမ်းရှိုက်နေ၏။ စုမွန်တစ်ယောက် ဝမ်းနည်းကာ တရှုံ့ရှုံ့ ငိုရှိုက်နေဆဲပင်။
“ အင်း ……… ငါ့ အပြစ်တွေပါ …… စုမွန်ရယ် ”
စုမွန်ပုခုံးအား ဖက်ထားသော ရဲသူ၏ လက်မှာ တဖြည်းဖြည်း ပေါင်ကြားထဲ ရောက်ရှိလာပြီး ဒုတိယအကြိမ် ထမိန်အပြင်မှ အဖုတ်လေးအား ပွတ်ပေးနေပြန်သည်။
“ အင်း ………… အ ………… ရဲသူ ”
“ စုမွန် …… ငါ့လီးကို ကိုင်ကြည့်ပါဦး ”
ရဲသူ ပုဆိုးခါးပုံစဖြည်ကာ အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ် စုမွန်လက်အား ဆွဲတင်ပေးလိုက်၏။ စုမွန် လက်လေးမှာ အလိုက်သင့် အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။
“ အရင်လို ……… စုပ်မပေးချင်ဘူးလား ”
စကားအဆုံး ရုတ်တရက် စုမွန် ခါးလေးညွတ်ကာ ဘေးတိုက် အနေအထားဖြင့် ရဲသူပေါင်ကြား မျက်နှာအပ်ကာ အတွင်းခံအထဲမှ အမြှောင်းလိုက် ထနေသော လီးအား ပါးပြင်နှင့် ပွတ်သပ်ပစ်၏။ ရဲသူ လက်တစ်ဖက်မှာ စုမွန်ပေါင်ကြား နိုက်ထားလျက်ပင် လွတ်နေသော ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဘောင်းဘီမျော့ကြိုးလေးအား ကိုင်ပြီး ပေါင်လယ် ဆွဲချလိုက်သည်။ ငေါက်ကနဲ ထွက်လာသော လီးအား စုမွန် မျက်နှာအနှံ့ ပွတ်သပ်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးရှေ့ ဒစ်အား ကပ်ပေးနေ၏။ ပါးစပ်ရှေ့ ရောက်လာသော လီးထိပ်အား ရွှတ်ကနဲ့ တစ်ချက် နမ်းကာ လျှာဖျားလေးနှင့် ဝိုက်ပေးပြီး နှုတ်ခမ်းလေး ဟကာ ငုံစုပ်လိုက်တော့သည်။
“ ပြွတ် ပလပ် … ပြွတ် … ပြွတ် ပြွတ် ”
လီးစုပ်နေရင်း စုမွန်မှာ အရင်အချိန်တွေပါ သတိရလိုက်မိသည်။ ပြည့်စုံမသိအောင် အကြိမ်ကြိမ် အလိုးခံခဲ့သော လီးအား ပြင်းပြင်းပြပြ စုပ်ပေးနေမိပြန်၏။ ပြည့်စုံသိသွားချိန် အမျိုးမျိုး တောင်းပန်ရာ ပြည့်စုံမှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သီတာမျိုးအား တိတ်တခိုး ပေါင်းသင်း လိုးကာ သူမအား မလိုးတော့ပေ။ ညတိုင်း တောက်လောင်နေသော ကာမမီးလေးအား လက်ဖြင့်သာ ငြိမ်းသတ်ခဲ့ရသည်။ ဒီနေ့ မနက်မှ မမျှော်လင့်ပဲ ရဲသူနှင့် တွေ့ရာ ခင်ပွန်းဟောင်း၏ အထိအတွေ့အောက် ပြန်လည် မျောပါ ခဲ့ရ၏။ စိတ်ထိန်းထားသော်လည်း ဝေးကွာနေသော ရမ္မက်ဆန္ဒလေးက မလွန်ဆန်နိုင်တော့ပေ။ ခင်ပွန်း ဟောင်း၏ တောင်းဆိုမှုအား လိုက်လျောမိသည်။
“ ရှီးးးးးးး … အ …… အားးး …. ကောင်းလိုက်တာ …. စုမွန်ရယ် …. အင်းဟင်း ”
စုမွန် စကားပြန်မပြောနိုင်တော့။ လီးထိပ်အား မြုတ်ရုံလေး စုပ်ကာ လျှာဖြင့် ဒစ်ဖူးအား လိပ်ယက်ပေးနေ၏။
“ အားဟား …. ဟူးးးးး ….. ရှီးးးးးး …… ငါ …. ဒီ အရသာလေး …. မရတာ ကြာပြီ …. အားးးး …. ကောင်းတယ် …. စုပ် စုပ် ….. အင်း …. ဟုတ်တယ် …. ဥတွေပါ ….. ညှစ်ပေး ”
လက်ရှိ လင်ဖြစ်သူ ပြည့်စုံမှ လိုးမပေးတော့သဖြင့် လီးငတ်နေသော ဇနီးဟောင်းလေးအား ကြည့်ရင်း ရဲသူ ကာမစိတ်များ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်လာခဲ့သည်။
“ ပြွတ် ….. ပလပ် ပလပ် ….. အားးး … ရှီးးးးး ….. ပြွတ် ပြွတ် …. အ ….. အ … စုမွန် …. ငါ …. ငါ …. ငါ လိုးချင်ပီ …. မစုပ်နဲ့တော့ ”
“ အင်း …. နင် ဒီအတိုင်းပဲ နေဟာ …. ငါ အပေါ်က …. တက်ဆောင့်ပေးမယ် ”
စုမွန်လည်း ရမ္မက်စိတ်များ ငယ်ထိပ်ရောက်ရှိနေ၏။ ရဲသူလီးအား စုပ်ပေးရင်း တစ်ချီ ပြီးသွားခဲ့သည်။ ထမိန်အား ခါးထိလှန်တင်ကာ ရဲသူပေါ် တက်ခွ ဆောင့်တော့၏။ ရဲသူမှာ ကားရှေ့ခန်း ထိုင်လျက် အနေထားနှင့် ခွလိုးနေသော စုမွန် ထမိန်အောက်မှ ဖင်သားစိုင် ၂ ခြမ်းအား ညှစ်ချေနေတော့သည်။
“ အားးးး …… နင့် စောက်ဖုတ်လေး … အရင်ထက် …… စီးကြပ်နေပါလား …… ဖြန်း ဖြန်း ”
ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်အား ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ခံရ သဖြင့် ဖင်သားများ ရှုံ့သွားတိုင်း စောက်ခေါင်း ပေါက်လေးမှ လီးအား အလိုလို ညှစ်ပေးသလို ဖြစ်နေရ၏။ ရဲသူမှာ လီးတံတလျှောက် ခပ်စီးစီးလေး ပွတ်ဆွဲနေသဖြင့် အားရကျေနပ်စွာ စုမွန်ဖင်အား တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ချပစ်သည်။
“ ဖြန်းးး … အ …. ဖြန်းးးး … အားးးး …. ရဲသူ ရယ် … အ … ကောင်း တယ် ဟာ …. ရိုက် ရိုက် ”
ရဲသူ စိတ်ကြွတိုင်း သူမဖင်အား အားမလိုအားမရ ရိုက်လိုးတတ်သည်ကို ဖျက်ကနဲ့ သတိရမိကာ စောက်ပတ်လေး တင်းကနဲ့ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာပြန်၏။
“ ဖြန်းးးးးးးးး … အင့် … ကောင်လား …. စုမွန် ”
“ အားးးး …… ရှီးးးး….. ကောင်းတယ် …. ရဲသူရဲ့ …..။ ငါ …. ဒီလို … မလိုးရတာ … ကြာပြီဟာ …. အင့် ….. ဇွိ …. ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ”
စုမွန်တစ်ယောက် ရဲသူပုခုံးအား အားပြုကာ ဖင်ကြီး လေပေါ်မြှောက်ရင်း ကားရှေ့ခန်း အကျဉ်းလေးထဲ မရမက ဆောင့်လိုးနေသည်။ စောက်ရည်များ ခဏတိုင်း ပန်းထွက်ကာ ရဲသူပုဆိုးအား ရွှဲနှစ်နေတော့၏။
“ အားးး …. ရှီးး … အင့် အင့် …… အင့် ….. ဘွတ် …. အားးး …. ကောင်းလိုက်တာဟာ ….. အမလေး … ရဲသူ … အောက်ကနေ …. ရသလောက် ….. ပြန်ဆောင့်ပေးပါ့လား ”
ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ဆွဲကပ်ကာ ရဲသူဂုတ်ပိုးအား ဖက်ရင်း နားနားလေး ကပ်ပြောနေပြန်သည်။ စုမွန် စကားအဆုံး ရဲသူမှာ ဖင်နှစ်ခြမ်းအား ပွတ်သပ် ညှစ်ပေးနေရာမှ ခါးလေးဆွဲထိန်းကာ အောက်မှ ရသလောက် ပင့်လိုး ယပေးလိုက်တော့၏။
“ ဗျစ် … အားးး … ကောင်းတယ် … လိုးးးး … လိုးးးး … အားးး … ရှီးးးး …. ဟင့် … ဟုတ်တယ် … ဘွတ် … အ …. အားးး …. ငါ … ငါ … အဲလိုးမခံရတာ …. ကြာပြီဟာ ….. အားးးး ….. ရှီးးးးးး ”
လီးနှင့်ဝေးနေသော ဇနီးဟောင်းမှာ ကာမစိတ်များ ခက်ထန်ကာ မီးပွင့်မတတ် ခွလိုးနေသဖြင့် ရဲသူလည်း စောက်ဖုတ်အရသာလေး ထူးကဲနေရသည်။ ၃ လခန့် မတွေ့ရပဲ အခုမှ တဖန် ပြန်လိုးရသည်မို့ နှစ်ယောက်သား အံကြိတ်ကာ အချိတ်ဆက် မိမိလေး အပြန်အလှန် ဆောင့်လိုးနေကြသည်။
“ ကျွိ ကျီ …… ကျွိ ကျီ …… ကျွိ ကျွိ ”
မှန်အလုံပိတ်ထားသဖြင့် ကားရှေ့ခန်း အတွင်းထဲ လီးဝင် လီးထွက်သံများ မကြားရသော်လည်း အားပါသော ဆောင့်ချက်များကြောင့် စုမွန် ကားလေးမှာ တကျွိကျွိနှင့် ရမ်းခါနေတော့၏။
“ အင့်ကွာ … အင့် အင့် … ရှီးးးးး …. အင့် အင့် …. ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် …. ကြိုက်လား စုမွန် ”
“ အ … အားးးး … ကြိုက်တယ် … ပင့်ဆောင့်ပေး ”
ရဲသူ မေးကြောများ ထောင်လာအောင် အောက်မှ ပင့်လိုးပေးသည်။
“ အားး … မ … မ … မရတော့ဘူး …. အင်းးး …. အီးးးးးးးးး … ထွက် ထွက် ….. ထွက်ပြန်ပြီဟာ …. အမလေးးးး …. အားးးး …. ရဲသူရယ် … အ … အားးးးးးးးးးးး ”
စုမွန်တစ်ယောက် စူးစူးရှရှလေး အော်ဟစ်ရင်း ရဲသူ အား ခပ်တင်းတင်း ဆွဲဖက်ကာ နောက်ဆုံးအကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်၏။ တဆက်ထဲ လိုလို ရဲသူလည်း လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျင်တက် ယားယံလာကာ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။
.........................................................................................................................
ရဲသူနှင့် လိုးခဲ့ရသည်ကို စုမွန် အာသာမပြေသေးပေ။ ဟင်းချက်စရာ ဈေးဝယ်သွားရမည် ဖြစ်သဖြင့် ကာမဆန္ဒလေးအား မျိုသိပ်ရင်း ရဲသူနှင့် လမ်းခွဲ ထွက်လာခဲ့ရ၏။ ကားမောင်းရင်း စောက်ခေါင်းထဲ ရဲသူလရည်များက စိမ့်ထွက်နေရာ ပေါင်ခြံလေး စိုစိစိုစိ ဖြစ်နေမိသည်။
ဈေးဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်စဉ် ဧည့်ခန်းထဲ ပြည့်စုံအား တွေ့လိုက်ရသည်။ အလုပ်ကိစ္စနှင့် ဖုန်းပြောနေသဖြင့် နှုတ်မဆက်တော့ပဲ ပြည့်စုံရှေ့ရှိ စားပွဲခုံပေါ် ကားသော့လေး တင်ကာ ဈေးခြင်းတောင်း အား ကိုင်ဆွဲရင်း လှည့်ထွက်လာခဲ့၏။ မီးဖိုခန်း မဝင်ခင် ရေချိုးခန်းဝင်ကာ ရဲသူလရည်များအား သေချာ ဆေးကြော သုတ်သင်ကာ အဝတ်အစားပါ လဲဝတ်လိုက်သည်။
နောက် ၁ ပတ်ခန့်အကြာ စုမွန် ဈေးမှပြန်လာပြီး ဧည့်ခန်းနှင့် မျက်စောင်းထိုး မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်သွားရာ အနက်ရောင် ထမိန်စကပ်လေးအောက် ဖင်သားစိုင် နှစ်ဖက်မှာ လမ်းလျှောက်တိုင်း ယိမ်းခါနေသည်။ ထမိန်စကပ်လေးအောက် ခပ်ရေးရေး ပေါ်နေသော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကြိုးလေးမှာ ထင်းနေပြန်၏။ စုမွန်တစ်ယောက် ဈေးမှ ပြန်ရောက်သည်နှင့် မီးဖိုခန်းဝင်ကာ ချက်ပြုတ်နေသည်ကို ပြည့်စုံ မသိမသာ ချောင်းကြည့်နေသည်။
မယားဖြစ်သူ စုမွန်မှာ ဖောက်ပြန်ပြီးသည့်နောက်ပိုင်း ပြည့်စုံ အလုပ်မှ ပြန်လာလျှင် ညစာအတွက် ပူပူနွေးနွေး ဟင်းလျာများ နေ့တိုင်း ချက်ပြုတ်ပေးနေ၏။ မနက်ပိုင်း ပြည့်စုံ အလုပ်မသွားခင် သီတာမျိုး အတွက်ပါ အိပ်ယာစောစောထပြီး ချက်ပြုတ် ပြင်ဆင်ပေးထားတတ်သည်။ သီတာမျိုးမှာ အစပိုင်း အိမ်ကပ်သော်လည်း နောက်ပိုင်း ည ၈ နာရီခွဲ ၉ နာရီကျော်မှ ပြန်ရောက်တတ်လာ၏။ တရားဝင် လက်ထပ်ယူထားသူ မဟုတ်သဖြင့် ပြည့်စုံ ပြောရ ခက်နေမိသည်။
တဖြည်းဖြည်း ပြည့်စုံမှာ မယားဖြစ်သူအပေါ် အရင်လို ကာမစိတ်များ ပြန်လည်ချင်မိနေတော့၏။ အခုရက်ပိုင်း သီတာမျိုး မနက် အပြင်ထွက်သွား သည်နှင့် အလုပ်မသွားခင် စုမွန် ဈေးပြန်အလာကို စောင့်ရင်း အလုပ်ကိစ္စများ ရှုပ်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ မလိုးရတာကြာပြီဖြစ်သူ မယားဖြစ်သူ ဖင်ကြီးအား ခိုးငမ်းနေသည်။ တခါတရံ စုမွန် ချက်ပြုတ်နေစဉ် မီးဖိုခန်းထဲထိ ဝင်ကာ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ ကော်ဖီ ဝင်ဖျော်သလိုနှင့် နောက်ကျောဘက်မှ ခိုးကြည့်ရင်း စိတ်တအားကြွလာချိန် ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ဂွင်းထုပစ်တော့၏။ အခုလို သီတာမျိုး မရှိချိန် အိမ်ထဲ နှစ်ယောက်ထဲရှိချိန် အရင်လိုးခဲ့ပုံများ ပြန်တွေးရင်း လီးမှာ တင်းမာထောင်မတ်နေသည်။
“ မောင် …. အဲ … ဟို ….. ဟို ….. အလုပ်မသွားခင် ….. ကော်ဖီသောက်မလား ”
ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ရင်း ငူငူကြီး တွေးနေသော ပြည့်စုံမှာ ဘေးနား မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် မေးနေသော စုမွန်အသံကြောင့် အတွေးစလေး ပျက်သွားရသည်။
“ အော် … အင်း …. နေ နေ … နေပါစေ … ရင်ကြပ် ပြီး ……… နေမကောင်းချင်သလို … ဖြစ်နေလို့ပါ ”
နှစ်ယောက်သား စကားပြန်ပြောဖြစ်သည်မှာ မကြာသေးသဖြင့် စိမ်းနေကြပြန်၏။ စုမွန်မှာလည်း မောင်ဟု ခေါ်ပြီး ထပ်မခေါ်ရဲတော့ပေ။
“ ဟင် … ဆေးခန်းသွားလိုက်လေ … သီတာရော … မရှိဘူးလား ”
“ သီတာက … အိပ်ယာနိုးကတည်းက … အပြင် ထွက်သွားပြီ ”
“ အော် … ခုနကတည်းက … မွန့်ကို …… မပြောဘူး …… ကားက ပျက်နေတာမလား ”
တကယ်လည်း ပြည့်စုံကားမှာ ဝပ်ရှော့ ပို့ထားသဖြင့် ပြည့်စုံမှာ သီတာမျိုးကားအား ယူသုံးနေ၏။
“ အင်း …… ဆေးခန်းကို …… သီတာ ပြန်လာမှ သွားတော့မယ် ”
“ ဟမ် …… သီတာ …… စောင့်နေရင် ကြာနေမှာပေါ့ … စုမွန်ကားနဲ့ … သွားမယ်လေ ”
“ အော် …… ရပါတယ် … တက္ကစီ … ငှားသွားလိုက်မယ် ”
“ အို …. မဟုတ်တာ …. မွန့် လိုက်ပို့ပေးမှာပေါ့ ”
ပြည့်စုံ စိတ်ထဲ လှုပ်ရှားသွားမိပြန်သည်။ မယားဖြစ်သူအပေါ် အငြိုးနှင့် ရက်စက်ခဲ့သဖြင့် အားနာနေမိ၏။ တစ်အိမ်လုံးစာ ချက်ပြုတ်ပြီး မီးဖိုခန်းမှ ထွက်လာသော စုမွန် မျက်နှာပေါ်မှ ချွေးစက်များအား ကြည့်ရင်း ပြည့်စုံစိတ်ထဲ သနားစိတ်လေး ဝင်ရောက်လာရ၏။ ဆေးခန်းလိုက်ပို့စဉ် ကားရှေ့ခန်း အနီးကပ် မြင်နေရသော စုမွန်နို့အုံနှင့် ထိုင်ခုံပေါ် အိကားနေသော ဖင်သားစိုင်ကြောင့် ပြည့်စုံ ပေါင်ကြားထဲ လီးမှာ ခုံးထလာတော့သည်။
“ ဒီကပဲ စောင့်လိုက် … ပြီးတာနဲ့ ဖုန်းဆက်လိုက်မယ် ”
ဆေးခန်းရှေ့အရောက် ကားတံခါးဖွင့်ရင်း ပြောကာ ဆင်းသွားသော ပြည့်စုံ နောက်ကျောအား ကြည့်ရင်း စုမွန်တစ်ယောက် စိတ်ထဲ ပျော်နေမိ၏။ လင်မယားချင်း စကားကောင်းကောင်း မပြောဖြစ်သည်မှာ အချိန်ကာလ ကြာမြင့်နေသည်။
“ ဒေါက် ဒေါက် ”
စုမွန် ကားရှေ့ခန်း သီချင်းနားထောင်နေစဉ် ကားတံခါး လာခေါက်သဖြင့် ခေါင်းလှည့်ကြည်မိ၏။
“ ဟင် ”
ဦးထုတ် ခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်းကာ မျက်မှန်အနက် တပ်ထားသော ခင်ပွန်းဟောင်း ရဲသူအား တွေ့လိုက် ရသည်။
“ ပြည့်စုံ … ဘာဖြစ်တာလဲ ”
“ မောင် … နေမကောင်းလို့ … ငါ ဆေးခန်း လိုက်ပို့ ပေးတာပါ …။ နင်က ဘယ်က ရောက်လာတာလဲ ”
“ ငါ … ပတ်စပို့လုပ်ဖို့ … သူငယ်ချင်းနဲ့ ထွက်လာတာ …။ ဒီနားရောက်တော့ … နင့်ကား မြင်လိုက်လို့ … ရပ်ကြည့်နေတာ …။ နင်တို့ … ပြန်အဆင်ပြေနေပြီပေါ့ ”
“ ဒီလိုပါပဲဟာ ”
“ ငါလည်း … နိုင်ငံခြား ပြန်ထွက်တော့မှာ … စုမွန် ”
“ အော် ”
“ အခု … ငါနဲ့ …… ခဏလိုက်ခဲ့ဟာ ”
“ ဟင် … မောင်က ဆေးခန်းထဲမှာ … ရဲသူ …။ နောက်ရက်မှ … တွေ့ရအောင်နော် ”
“ ကားပေါ်တင် … စကားပြောရုံပါဟာ ”
စုမွန်မှာ ရဲသူအကြောင်း သိနေသဖြင့် မြန်မြန်ကိစ္စဖြတ်ရန် သူမ ကားထဲမှထွက်ကာ ဆေးခန်းနှင့် မျက်စောင်းထိုး ကျောက်လမ်း အနောက်ဖက်ရှိ ရဲသူ ကားလေးဆီ လိုက်လာခဲ့သည်။
“ မိုးအောင် … ငါတို့ စကား ခဏပြောမလို့ … ဆေးခန်း ဘေးနားက … လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ … ခဏ သွားစောင့်ကွာ ”
“ အော် … ဘယ်သူများလဲလို့ … မစုမွန်ပါလား …။ အေးပါ …. မြန်မြန်လုပ်ကွာ … မင်း နိုင်ငံခြား ပြန်ထွက်ဖို့ … ပတ်စပို့လုပ်ရမှာနော် …… ရဲသူ။ ဒီနေ့ ချိန်းထားပြီးသား ”
ကားရှေ့ခန်းတံခါး ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် နောက်ခန်းတွင် ထိုင်နေသော ရဲသူသူငယ်ချင်း မိုးအောင်အား တွေ့လိုက်ရ၏။ စုမွန် ဘာမှပြန်မပြောမိ။ မျက်နှာလေးရဲကာ ခေါင်းငုံ့ထားမိသည်။ မိုးအောင် ကားထဲမှ ထွက်ကာ ကျောက်လမ်းတစ်ဖက်ရှိ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သို့ ကူးသွားသည်နှင့် ရဲသူမှာ ကားနောက်ခန်း ဝင်ရင်း စုမွန်ပါ တစ်ခါထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တော့၏။
ကားတံခါးပိတ်ကာ စုမွန်ပါးပြင်အား နမ်းရင်း နို့အုံနှစ်ဖက်အား အင်္ကျီအပြင်မှ ညှစ်ချေပေးလိုက်၏။ ခဏအကြာ ပေါင်ကြားထဲ ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်ပေးရာ စုမွန် မသိမသာ ပေါင်လေး ဖြဲပေးနေသည်။ ပေါင်ဂွထဲ လက်ထိုးသွင်းကာ အဖုတ်လေးအား စမ်းမိသည်နှင့် စုမွန်ကိုယ်လုံးလေး ထိုင်လျက်အနေအထားဖြင့် ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရ၏။
“ ဘာ …. ဘာ …. ဘာပြောမှာလဲ …. ပြောလေ …. ရဲသူ ….။ တော်ကြာ …. မောင် ထွက်လာတော့မှာ ”
စုမွန် စကားပြောရင်း ဆေးခန်းဘက် လည်ပြန် ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။
“ ခဏလေးပါ …. စုမွန်ရယ် … ပြွတ် …. ပလပ် … ပြွတ် ပြွတ် ”
ရဲသူမှာ အဖုတ်လေးနိုက်ရင်း လွတ်နေသော လက်တစ်ဖက်ဖြင့် စုမွန်ခေါင်းအား ပြန်ဆွဲလှည့်ကာ နှုတ်ခမ်ချင်း အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်ပစ်၏။
“ ပြွတ် …. ပလွတ် …. ဟာ …… အဲဒါမျိုး အချိန်မရဘူး … ရဲသူ … မလုပ်ပါနဲ့ဟ … ကျွတ် ”
ရဲသူ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရင်း အပေါ်အင်္ကျီ ဆွဲချွတ်နေသဖြင့် စုမွန် တားလိုက်ရသည်။ သို့သော် တားမရ။ ရဲသူမှာ အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဖြုတ်ကာ ခရမ်းရောင် ဗရာစီယာအောက် ရုန်းထွက်နေသော နို့အုံနှစ်ဖက်အား ဗရာစီယာလက်ကိုင်းအား အောက်ဆွဲချွတ်ရင်း ကုန်းစို့တော့၏။ လက်တစ်ဖက်က ထမိန်အပြင်မှ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ ထိုနိုက်ကလိကာ နို့စို့ပေးသဖြင့် စုမွန်ခန္ဓာကိုယ်လေး လူးလွန့်လာသည်။
“ စုမွန် … ခြေတစ်ဖက် ခုံပေါ်တင်လိုက်ဟာ ”
စုမွန်တစ်ယောက် ရဲသူနှင့်တွေ့တိုင်း အသိစိတ် ပျောက်ကွယ်သွားတတ်၏။ သို့သော် ဆေးခန်းဘက် လက်ရှိခင်ပွန်း ပြည့်စုံ ထွက်လာမလာ ခေါင်းလှည့် ကြည့်နေမိသည်။ ရဲသူမှာ စုမွန်ခြေတစ်ဖက် ထောင်တင်ပေးသည်နှင့် ထမိန်လှန်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီဂွလေးအား ဘေးဆွဲကပ်ရင်း ကုန်းယက် တော့၏။ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာဖျားလေးနှင့် အထက်အောက် ယက်ကာ အစိလေးအား ဆွဲစုပ်စဉ် စုမွန် အသိစိတ် ပျောက်ကွယ်ကာ ပြည့်စုံအား ခဏ မေ့လျော့သွားရသည်။ အချိန် ဘယ်လောက် ကြာသွားသည် မသိ။ စောက်ပတ်အုံလေး ယားယံကာ အရည်များပန်းထွက်မှ သတိပြန် ကပ်လာမိ၏။
ရဲသူခေါင်းအား ပေါင်ခြံထဲ ဆွဲကပ်ထားရသည်။ အသံမထွက်ပဲ အောက်နှုတ်ခမ်းလေး ဖိကိုက်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ဆေးခန်းဘက် လည်ပြန်ကြည့်မိလိုက်၏။ ဆေးခန်းရှေ့ သူမကားနား ရပ်ကာ ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ကြည့်နေသော ပြည့်စုံအား မြင်သည်နှင့် ရဲသူခေါင်းအား တွန်းဖယ်ကာ ထမိန်ပြင်ဝတ်ရင်း ကားထဲမှ အမြန်ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။
“ စောင့်နေတာ … ကြာပြီလား မောင် ”
ဆေးခန်းရှေ့ ငူငူကြီးရပ်နေသော ပြည့်စုံမှာ အနား ရောက်လာသော စုမွန်အား လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
“ ဘယ်တွေ သွားနေလဲ ”
“ အော် … အသိတစ်ယောက် …… တွေ့လို့ … ကားထဲ စကားဝင်ပြောနေတာပါ ”
စုမွန်စကားကြောင့် ပြည့်စုံ မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက် မိ၏။
“ အဲတာ … ရဲသူကားမလား ”
“ အယ် …… မောင် …… ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ”
စုမွန် မျက်စိမျက်နှာ ပျက်ချင်လာသည်။ ကားထဲ ရဲသူ စောက်ဖုတ်ယက်ပေးစဉ် ပြည့်စုံ ရပ်စောင့် နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် ကမန်းကတန်း လမ်းကူး လာခဲ့ရ၏။
...................................................................
အခန်း ( ၇ )
“ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ….. မစုမွန် ”
ရုတ်တရက် ဆေးခန်းဘေးနား လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထိုင်စောင့်နေသော ရဲသူသူငယ်ချင်း မိုးအောင် ရောက်လာပြန်သည်။ ပြည့်စုံမှာ မျက်မှန်နှင့် အနားရောက်လာသော လူအား ကြည့်ရင်း အံ့သြနေမိ ပြန်သည်။ မျက်မှန်နှင့်လူအား ရဲသူနှင့်အတူ ၄ ကြိမ် ၅ ကြိမ်ခန့် အတူတွဲပြီး မြင်ဖူးထား၏။ စုမွန်နှင့် ဘယ်လိုပက်သက်နေမှန်း အမြန်တွေးနေမိသည်။ အဖြေက ရှာမရ။
“ မောင် … ဒါက … မွန့်အသိလေ … မိုးအောင်တဲ့ ”
“ မိုးအောင် … ဒါက …. ငါ့ယောက်ျား ကိုပြည့်စုံ ”
ပြည့်စုံမှာ စုမွန် မိတ်ဆက်ပေးသော မိုးအောင်အား တစ်ချက်ကြည့်ကာ ခေါင်းညိတ်ပြရင်း စုမွန်ထွက်လာသော ကျောက်လမ်း အနောက်ဖက်ရှိ ကားလေးအား ပြန်ကြည့်နေသည်။ စုမွန်မှာ ပြည့်စုံ မမြင်အောင် မိုးအောင်အား မျက်ရိပ်မျက်ကဲပြကာ သူမတို့ အနားမှ ခွာခိုင်းနေ၏။
“ ဟူးးးးး ”
ပြည့်စုံ သက်ပြင်းရှည်ချကာ လှည့်ထွက်လိုက်တော့ သည်။
“ မောင် …. ခဏ … မွန် … ပြန်လိုက် … ပို့ … ပို့ … ဟင် … မောင် ”
ကျောခိုင်းထွက်သွားသော ပြည့်စုံ ကျောပြင်အား ကြည့်ရင်း စုမွန် စိုးရိမ်နေမိသည်။
“ မိုးအောင် … ငါ … မောင့် ပြန်ပို့ပေးမလို …. သွားပြီဟာ … ရဲသူကို ပြောလိုက်တော့ ”
စုမွန်တစ်ယောက် မိုးအောင်အား အသံနှိမ့်ပြောပြီး ပြည့်စုံနောက် လိုက်လာခဲ့၏။
“ မောင် … နေဦးလေ …… မောင် … မောင် ”
ပြည့်စုံမှာ စုမွန်စကားအား ဂရုမစိုက် ဆက်လျှောက် သွားနေသည်။ စုမွန် ဆက်မလိုက်တော့ပဲ ကားဆီ ပြန်လျှောက်လာရသည်။ ကားတံခါး ဖွင့်ပြီးမှ ကားသော့အား သတိရမိ၏။
“ ဟူးးးး ”
ကားသော့မှာ ရဲသူကားရှေ့ခန်း ကျန်နေရစ်ပြန်သည်။ ကားပေါ်မှ ပြန်ဆင်းကာ ကျောက်လမ်းမကြီး တစ်ဖက်ရှိ ရဲသူကားနား ပြေးကူးလာခဲ့၏။
“ စုမွန် ”
“ ဟမ် … ရဲသူ … ငါ့ကားသော့ … အမြန်ပေး … မောင့်ကို …… ပြန်ပို့ပေးရဦးမယ် ”
“ ခဏနေပါဦး ….. စုမွန်ရယ် … ဒီမှာကြည့်ဦး ”
ရဲသူမှာ ကားရှေ့ခန်းတံခါးဖွင့်ကာ စုမွန်လက်တစ်ဖက်အား ဖမ်းဆွဲရင်း ပေါင်ကြားမှ လီးအား ပြနေပြန်၏။ စုမွန်မှာ သူမလက် ဖမ်းဆွဲခံလိုက်ရသဖြင့် ခါးညွတ်ကာ ခေါင်းစိုက်သွားပြီး ရဲသူ ပေါင်ကြားမှ တင်းပြောင်နေသော လီးအား ကြည့်မိလိုက်သည်။
“ အို … ဘာလုပ်တာလဲ … ရဲသူ …. ငါ့ဘက်ကျ …… နင် နားလည်မပေးဘူးဟာ ”
“ စုမွန် … လိုက်မသွားနဲ့ဦး … ငါ တစ်ချီလောက် … လိုးဦးမယ်ဟာ …။ ပြည့်စုံနဲ့ နင်က … တသက်လုံး နေရမှာပါ ”
“ ဟာ … ရဲသူရယ် … လွတ်ပါ …. မောင် စိတ်ခုသွားပြီဟ ”
စုမွန်မှာ စကားပြောရင်း သူမလက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ ရဲသူလက်အား ဆွဲဖယ်ကာ ကားရှေ့ခန်း ဒတ်စပုတ်ပေါ်မှ သူမ ကားသော့အား ကုန်းယူလိုက်၏။
“ စုမွန် ”
နာကျင်သလို ခေါ်လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် စုမွန်တစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် စိုက်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ကာမဆန္ဒအတွက် ညိုးငယ်စွာ တောင်းပန်သော ရဲသူ မျက်ဝန်းအား ကြည့်ရင်း ဖော်မပြနိုင်သော ဝေဒနာလေးတစ်ရပ် ခံစားမိကာ ရင်ထဲ နင့်ကနဲ့ ဖြစ်သွားရ၏။
“ ခဏလေးပါဟာ … ငါ နိုင်ငံခြား … ပြန်သွားတော့မှာပါ ”
စုမွန် စိတ်များ ရှုပ်ထွေးနေမိသည်။ လက်ရှိခင်ပွန်း နောက် အမြန် လိုက်ချော့ရမလား ခင်ပွန်း ဟောင်း၏ ကာမဆန္ဒအား ဖြည့်ဆည်းပေးရမလား ဆုံးဖြတ်လို့ မရသေးခင် ရဲသူလက်မှာ ပုခုံးအား သိုင်းဖက်ကာ ကားထဲ ဆွဲသွင်းပစ်၏။
“ ဟူးးးး … ခက်လိုက်တာ … နင်ကဇွတ်ပဲ … ရဲသူရယ် …. ငါ … သေသာ သေလိုက်ချင်တယ် … အဟင့် ဟင့် ”
စုမွန် ဝမ်းနည်းလာကာ ရှိုက်ငိုမိ၏။
“ ဒါ … နောက်ဆုံးပါ စုမွန်ရယ် … တကယ်ပါ ”
ရဲသူ အမျိုးမျိုး လည့်ပတ်ချော့ရင်း ခဏအကြာ ကတိပေးပြီး နောက်ဆုံးတစ်ကြိမ်ပဲ လိုးဖို့ စုမွန် ခွင့်ပြုပေးလိုက်ရတော့သည်။
...........................................................................................................................................
ရဲသူသူငယ်ချင်း မိုးအောင် မောင်းလာသော ကားလေးမှာ ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်ထဲရှိ ခြံဝင်းတစ်ခြံရှေ့ ရောက်ရှိလာ၏။
“ ကဲ … ရဲသူ … ဒီမှာ ခြံတံခါးသော့နဲ့ … အိမ်သော့ …။ နောက်ထပ် ၂ နာရီလောက် ငါလာခေါ်မယ် …။ ပတ်စပို့ကိစ္စလည်း … လုပ်ရမယ် ”
“ အေးပါ … ကျေးဇူးပဲ …… မိုးအောင် ”
စုမွန်တစ်ယောက် မိုးအောင်မျက်နှာအား မကြည့်ရဲပေ။ ရဲသူမှာ သူမအားလိုးရန် ခေါ်လာမှန်း သိနေသဖြင့် ရှက်လည်းရှက် မျက်နှာပူနေမိသည်။ ခြံတံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် ပန်းခြံလေးနောက်မှ တိုက်ခန်းပုလေး တွေ့လိုက်ရ၏။ တိုက်ခန်းတံခါး ဖွင့်ကာ ရဲသူမှာ ဧည့်ခန်းတောင်ဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင် အိပ်ခန်းလေးထဲ စုမွန်အား ဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။ အိပ်ခန်းလေးထဲ ရောက်သည်နှင့် ရဲသူမှာ အဲကွန်းဖွင့်ကာ စုမွန်အား ကုတင်ပေါ် လှဲချ လိုက်တော့၏။
“ ရဲသူ … ဒါ နောက်ဆုံးနော် ”
“ အင်းပါ … နောက်ဆို … နင်တွေ့ချင်တောင် … ငါ မြန်မာပြည်မှာ … မရှိတော့ပါဘူး ”
ရဲသူမှာ ကုတင်ဘေးရပ်ကာ စုမွန်အား ပြန်ဖြေရင်း အင်္ကျီအား စချွတ်နေသည်။
“ ခဏ …… ရဲသူ ”
စုမွန် စကားပြောရင်း ကုတင်စောင်း ထထိုင်ကာ ရဲသူအင်္ကျီအား သူမကိုယ်တိုင် ချွတ်ပေးကာ ရင်အုပ် နှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့်ပွတ်ရင်း နို့သီးခေါင်းတဝိုက် လျှာထိပ်လေးဖြင့် ပတ်ယက်ပေးလိုက်၏။ တဆက်ထဲ ရဲသူ ခါးပုံစဖြည်ကာ ပုဆိုးအား အောက်သို့ ချွတ်ချပြီးသည်နှင့် မပျော့မမာ ဖြစ်နေသော လီးအား ဂွင်းထုပေးနေသည်။
“ အာ …… စုမွန်ရယ် ”
ရဲသူမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေ အထားဖြင့် စုမွန်၏ ဆံနွယ်များအား လက်ထိုးဖွကာ ခေါင်းမော့ ညည်းနေတော့၏။ စုမွန်မှာ ရဲသူ နို့သီး ခေါင်းလေး တစ်လှည့်စီစုပ်ကာ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား အောက်ရွေ့လာပြီး လီးအား ခါးညွတ် နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ အနည်းငယ် တောင်မတ်လာသော လီးအား လက်ဖြင့်ဖြဲကာ ဒစ်ဖူးအား လျှာဖြင့် ဝိုက်ယက်ပြီး လီးတံတစ်ချောင်းလုံး ပါးစပ်ထဲသွင်းကာ စုပ်ပေးနေ၏။ လီးစုပ်နေရင်း လက်ဖြင့် တွဲကျနေသော လဥနှစ်လုံးအား ညှစ်ချေပေးပြန်သည်။
ရဲသူ ထင်မှတ်မထားပေ။ အရင် လင်မယားဘဝ ဆက်ဆံခဲ့သည့် အချိန်များ မျက်လုံးထဲ ပြန်မြင်ယောင်လာရ၏။ တွေးတောရင်း စုမွန် လျှာစွမ်းအောက် လရည်များ ထွက်ကျလာတော့သည်။ စုမွန်မှာ လီးအား မထုတ်ပဲ ခင်ပွန်းဟောင်း၏ လရည် များအား တဂွတ်ဂွတ် မျိုချပစ်၏။
“ အားးးးးး ….. ရှီးးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … စုမွန် ရယ် ”
လရည်များ ကုန်စင်သည်အထိ စုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်မပေးတော့ပေ။ ၅ မိနစ်ခန့်အကြာ စုမွန်ပါးစပ်ထဲ ရဲသူလီးမှာ ပြန်မာလာတော့သည်။
“ အင့် … ဘွတ် … အ … အားးးး …. ဘွတ် … ဖွပ် ”
စုမွန်တစ်ယောက် ရဲသူအား အနားမပေးတော့ပေ။ သူမ အဝတ်စားများအား တုံးလုံးချွတ်ကာ ကိုယ်လုံးတီး အနေအထားဖြင့် ရဲသူအား ပက်လက် လှန်ခိုင်းရင်း အပေါ်မှ တက်ခွလိုက်၏။ ရင်ဘတ်ပေါ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီး ကြွလိုက် ဖိလိုက်ဖြင့် တက်လိုးပေးနေတော့သည်။ အပေါ်က ဆောင့်ပေးရင်း သားအိမ်ဝလေးအား လီးထိပ်ဖြင့် ထိမိချိန် အားရကျေနပ်စွာ မျက်လုံးလေးစင်းပြီး ညည်းတွားနေ၏။ စောက်ရည်များမှာ ရဲသူ လမွှေးအုံနှင့် လဥနှစ်လုံးပေါ် ရွှဲနှစ်နေပြီး အိပ်ယာခင်းပေါ် စီးကျလာသည်။
“ အား ….. ရှီးးးးးး ….. အင့် ……. ကျွတ် ကောင်းလိုက်တာ …. ရဲသူရယ် ”
အချက် ၄၀ ခန့် ဖိဆောင့်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ညှောင်းလာသည်နှင့် ဖင်ကြီး မကြွတော့ပဲ ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် ဖိကာ လီးအရင်းထိ စိမ်ထားရင်း နှဲ့နှဲ့ ပွတ်နေပြန်၏။ သားအိမ်ဝလေးအား လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်မိသဖြင့် ထူးကဲသော ကာမ အရသာလေး ထိထိမိမိ ခံစားနေရသည်။
“ စုမွန် … ညှောင်းနေပြီမလား … ငါ ….. အပေါ်က လိုးပေးမယ်လေ ”
“ ဟင့်အင် …… ဒီလိုလေး …… ကောင်းတယ် … ရဲသူ ရဲ့ …… ဘာလဲ ……… လီးထိပ် ကြိမ်းနေပြီလား ”
ရဲသူမျက်နှာအား ကြည့်ရင်း အိကားနေသော သူမ ဖင်ကြီးအား ဝိုက်ကာ ရမ်းကာဖြင့် ကြိတ်ပွတ်ပေးနေရှာ၏။ ဖိပွတ်လေ သားအိမ်ဝအား လီးထိပ်ဖြင့် ထိုးညှောင့်သလို ဖြစ်ရာ ကာမစည်းစိမ်လေး ထိထိမိမိ ရရှိနေတော့သည်။ မျက်လုံးမိတ်ကာ အသက် ခပ်ပြင်းပြင်း ရှူပြီး ကြိတ်ပွတ်နေရာ စုမွန်မျက်နှာ တဝိုက် ချွေးများစို့ကာ လည်ပင်းမှတဆင့် နို့ကြားထဲ ချွေးစက်များ စီးကျလာ၏။ ကြာကြာ မပွတ်နိုင် တော့ပေ။ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကာ ရဲသူ လဥပေါ်မှတဆင့် အိပ်ယာခင်းပေါ် စီးလာကာ ရွှဲနှစ်နေတော့သည်။
စုမွန် မနားပဲ ရဲသူလီးအား လရည်များ ထွက်ကာ ပျော့ဖတ်သွားသည်အထိ ဖိပွတ်ပေးရင်း ခဏအကြာမှ ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ချပစ်သည်။ ရဲသူမှာ ရင်ခွင်ထဲ မှောက်ချလာသော စုမွန်ကိုယ်လုံးအား ဆီးဖက်ထားလိုက်၏။ နှစ်ယောက်သား စကားမပြောပဲ ငြိမ်ကာ မှိန်းနေကြပြန်သည်။
“ တူတူ …… တူတူ …… တူ ………… ”
ဒုတိယအချီ စုမွန်မှာ ကုတင်ပေါ် ဒူးတုတ်ရင်း ခါးလေးခွက်ကာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပြီး အလိုးခံနေစဉ် သူမ ဖုန်းသံလေး မြည်လာတော့၏။
“ အ …… ရှီးးးး ….. ကျွတ် … ဖုန်းလာနေတယ် … ရဲသူ ”
ရဲသူမှာ နောက်မှ လိုးရင်းတန်းလန်း ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ကုတင်ခေါင်းရင်းဘေး စားပွဲခုံပေါ်မှ ဖုန်းအား ယူပေးလိုက်သည်။ ဖုန်းနံပတ် မြင်သည်နှင့် စုမွန်မျက်နှာ ပျက်သွားရ၏။
“ ဟဲလို … မောင်လား ”
“ အင်း …… အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ …… မွန်က ဘယ်ဝင်နေတာလဲ ”
ပြည့်စုံ စကားကြောင့် စုမွန် အနည်းငယ် စိတ်အေး သွားရသည်။ အိမ်ထောင်ဦးအစလိုပင် ပြည့်စုံ စိတ်ဆိုးပြေသည့် အသံလေး ပြန်ကြားလိုက်ရ၏။
“ အိခ့် ”
“ ဟမ် …… ဘာဖြစ်နေတာလဲ … မွန် ”
လေးဖက်ကုန်း အနေအထားဖြင့် မျက်နှာအား ခေါင်းအုံးပေါ် အပ်ကာ ဖုန်းပြောနေစဉ် ဖင်နောက်မှ ရဲသူမှာ ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ စုမွန်တစ်ယောက် အိခ့်ကနဲ့ ကြိတ်ညည်း လိုက်မိသည်။
“ အော် … ဟို … ဟို ……… မောင့်နောက်က တောက်လျှောက် … ကားနဲ့လိုက်လာတာ … ဘီးပေါက်သွားလို့ … ဝင်ဖာတော့ …… လေထိုးကျွတ်ဖာ ဆိုင်ကာ … တာယာ အနံ့တွေကြောင့် …… ချောင်းဆိုးရင်း … သီးနေတာပါ ”
ဖုန်းပြောရင်း ကော့ပေးထားသော စုမွန်၏ ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်း ကြားမှ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းကြီး ဟနေကာ ဖောင်းကြွနေသဖြင့် ရဲသူမှာ အားရ ကျေနပ်စွာ ပွတ်သပ်ရင်း ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။ စုမွန်မှာ ဖင်ကြီးမြှောက်ကာ ခံရင်း ပြည့်စုံနှင့် ဖုန်းပြောနေသဖြင့် ရဲသူ နောက်မှ ဆွဲလိုးတိုင်း အံကြိတ် ခံနေရ၏။
“ အိခ့် … အု … ”
“ အနံ့အသက် … မခံနိုင်ရင် …… ခပ်လှမ်းလှမ်း … ရှောင်နေလေ ”
“ အင်း ……… အိ ……… ကျွတ် ကျွတ် ”
ရဲသူ ဆောင့်လိုးတိုင်း လီးထိပ်မှာ သားအိမ်ဝ ထိုးမိသဖြင့် အောင့်သက်သက် ဖြစ်သွားသော အရသာမှာ ပထမအချီ သူမ အပေါ်က ကြိတ်ပွတ်ပေးသည့် အရသာထက် ပိုကောင်းနေပြန်သည်။ နာကျင်မှုနှင့် တွဲကာ ရရှိလာသော ကာမ အရသာလေးအား အားရကျေနပ်မိသဖြင့် ဖင်ကြီး ရသလောက် ကော့ကာ အလိုးခံနေလိုက်၏။
“ အင့် …. ကျွတ် …. ဒါ …. ဒါ …. ဒါပဲနော် …. မောင် …. ကားဘီး ဖာပြီးတာနဲ့ …. ပြန်လာခဲ့မယ် ”
ပြည့်စုံစကားအား မစောင့်တော့။ ဖုန်းအား ခေါင်းရင်းဘက် ပစ်ကာ စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် ညည်းအော် လိုက်တော့သည်။ ခဏအကြာ ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော လေပြေလေးကြောင့် ခန်းစည်းလိုက်ကာစလေး တလွင့်လွင့် လှုပ်ခတ်နေသလို စုမွန်နှင့် ရဲသူတို့ အိပ်ခန်းလေးထဲ ကုတင်လေးမှာ တကျွီကျွီ တအီအီဖြင့် လှုပ်ရမ်းနေတော့သည်။
“ ခွင့်လွတ်ပေးပါ … မောင်ရယ် ”
စုမွန်တစ်ယောက် မျက်ရည်များဝဲကာ လက်ရှိယောက်ျား ပြည့်စုံအား စိတ်ထဲမှ တောင်းပန်ရင်း ခင်ပွန်းဟောင်း ရဲသူ၏ ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ကာ ဆောင့်ချက်များအား ပက်လက် အနေအထားဖြင့် ဖင်ကြီးကော့ကာ ပြန်လည်လိုးပေးရင်း ကာမ အရသာ ခံယူနေတော့သည်။ ရဲသူမှာလည်း မလိုးရတာ ကြာပြီဖြစ်သော ဇနီးဟောင်း လေးအား မနားတမ်း လိုးပေးနေရှာ၏။ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေသော ခါးသေးရင်ချီ ဇနီးဟောင်းအား အပေါ်မှမိုးကာ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ် လေးအား ခွက်ဝင်သွားအောင် ထိထိမိမိလေး ဆောင့်လိုးပစ်သည်။
“ အားးးးး … အားးးးး …. ကောင်းလိုက်တာ …. စုမွန်ရယ် ….. ဟိုးအရင်အတိုင်း …. စောက်ပတ်လေးက ….. စီးပိုင်နေတာ …. ဗျစ် …. အ ….. ဗြိ ….. ဘွတ် … အင့် …. အ …. အားးး ”
စုမွန်တစ်ယောက် ရဲသူ လိုးချက်များအား တအီးအီးဖြင့် ကော့ကော့ပေးသည်။
“ စုမွန် …… ကုန်ပေးဦးဟာ ”
ကော့ပျံနေသော စုမွန်အား လေးဖက်ထောက်ခိုင်းပြီး ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက်အား တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ကာ ဆွဲလိုးပြန်၏။ ညာဘက်လက်မအား ဖင်ဝလေးထဲ ထိုးသွင်းကာ ဘယ်လက်ဖြင့် ဆံပင်စောင့်ဆွဲပြီး ကုတင်တိုင်များ ရမ်းခါအောင် မနားတမ်း လိုးပေး နေသည်။
“ လိုး လိုး ….. အား …… ကောင်းလိုက်တာ … ရဲသူ ရယ် ….. အ …… အားးးး ”
ရဲသူ၏ ဆောင့်ချက်များကြောင့် စုမွန် နို့အုံနှစ်ဖက်မှာ ခါရမ်းနေတော့၏။ တရစပ် မရပ်မနား လိုးကာ မီးပွင့်မတတ် လိုးချက်များကြောင့် ခဏအကြာ နှစ်ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိသွားကြ၏။ ရဲသူ လရည်များ ပန်းထည့်ချိန် စုမွန်မှာလည်း ကော့ပျံကာ စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်ပစ်တော့သည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့် နားကာ အဖုတ်ရော ဖင်ရော ပါးစပ်ပါ အလိုးခံပြီးမှ စုမွန် အိမ်ပြန်လာခဲ့၏။
“ တီတီ …… တီတီ …… တီ ……… ”
စုမွန် ပြန်ရောက်ချိန် ပြည့်စုံကိုယ်တိုင် ခြံဝင်းတံခါး လာဖွင့်ပေးနေ၏။ ကားလေးကို ခြံထဲ မောင်းသွင်းပြီး ကားဂိုဒေါင်နားထိ မောင်းလာရင်း စက်ပိတ်ပြီး အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
“ ဟော …… သီတာ … ပြန်ရောက်ပြီလား ”
“ အင်း … မွန် … ငါ … ဒီနေ့ နည်းနည်း သောက်ချင်တာနဲ့ … ဘယ်မှမသွားပဲ … အိမ်ပြန်လာတာ ”
စုမွန် ဧည့်ခန်းထဲ အနက်ရောင်ဆိုဖာခုံနား အရောက် သီတာမျိုးမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်နေ၏။ စုမွန် နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေရသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် နမ်းနေရာမှ သီတာမျိုး လက်တစ်ဖက်မှာ စုမွန်ပေါင်ကြား ရောက်ရှိလာပြီး ထမိန်ပေါ်မှပင် အဖုတ်လေးအား အုပ်ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။
“ အွန့် … ပြွတ် ပြွတ် ”
စုမွန်ခါးလေး တွန့်ကနဲဖြစ်ကာ သီတာမျိုးလက်အား မသိမသာလေး ဆွဲဖယ်နေရ၏။ သို့သော် သီတာမျိုးမှာ စုမွန်အဖုတ်အား မိမိရရ ပွတ်ချေပေးနေသည်။ စုမွန်မျက်နှာ အနည်းငယ် ပျက်လာရှာ၏။ ရဲသူနှင့် လိုးထားသဖြင့် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ခဲ့သော်လည်း စောက်ခေါင်းထဲ ကျန်ရှိနေသော လက်ကျန်လရည်များ ညှစ်ထုတ်သလို ဖြစ်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်အား စိထားလိုက်ရ၏။ သီတာမျိုးမှာ မရမက စုမွန်အဖုတ်အား လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ချေနေသည်။ လက်ဖဝါးထဲ သိသိသာသာ ဖောင်းကြွလာသော အဖုတ်နှုတ်ခမ်းကြား လက်ခလယ်ဖြင့် ဖိဆွဲကာ အစိလေးအား ကလော်လိုက်၏။
“ ပြွတ် ….. ပလွပ် …. ရှီးးးးး …… အ ….. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ …. သီတာ ”
စုမွန် နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေရာမှ ခွာကာ သီတာမျိုးအား မေးလိုက်သည်။
“ နင့်ကို … ကိုပြည့်စုံက …. ခွင့်လွတ်လိုက်ပြီ … နက်ဖန်ဆို …… ငါ ဒီက …… ထွက်သွားတော့မှာ … မွန် ”
“ ဟင် ”
စုမွန် အံသြနေစဉ် သီတာမျိုးမှာ လည်တိုင်လေး အား ဆွဲစုပ်ကာ လက်ကလည်း အစိလေးအား ဖိချေ ပေးနေပြန်၏။ စုမွန် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲမှ စိမ့်ထွက်လာသော ခပ်ချွဲချွဲအရည်များမှာ ထမိန်ထဲ အတွင်းခံ ဘောင်ဘီလေးအား ဖောက်ထွက်ကာ သီတာမျိုးလက်အား စိုစွတ်လာသည်။ စုမွန်တစ်ယောက် ဒူးများ မခိုင်တော့။ ခင်ပွန်းဟောင်း ရဲသူနှင့် မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးထားသဖြင့် နွမ်းနယ်နေရာ သီတာမျိုး အစိလေးအား ဖိချေစဉ် တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ခွေလာတော့၏။ ထိုအချိန် သူမ နောက်ကျောဘက်မှ လက်နှစ်ဖက် ကျရောက်လာကာ ခါးလေး ဆွဲကာ ထိန်းပေးနေသည်။
“ ဟင် … မောင် ”
ပြည့်စုံ စကားပြန်မပြောပဲ မယားဖြစ်သူ စုမွန်အား ထမိန်ဖြည်ချကာ အရည်များရွှဲနေသော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ချွတ်ချပစ်၏။ အတွင်းခံ ကျွတ်သွားသည်နှင့် စုမွန် ဖင်သားစိုင် နှစ်ခြမ်းအား ဖြဲကာ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဖိဆွဲ ပွတ်ကာ လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်ပေးလိုက်သည်။
စုမွန် ထူပူသွားရ၏။ လောလောလတ်လတ် ခင်ပွန်းဟောင်း လိုးထားသော စောက်ပတ်အား လက်ရှိ ခင်ပွန်းမှ ယက်ပေးနေသည်။ စိတ်ထဲ လက်ရှိ ခင်ပွန်း ပြည့်စုံအား အကြိမ်ကြိမ် တောင်းပန်ရင်း သူမမျက်နှာလေးရှေ့မှ သီတာမျိုးရင်ခွင်ထဲ အပ်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ကားပေးလိုက်မိ၏။
အဖုတ်လေး ဖောင်းကြွလာပြီး ခင်ပွန်းဟောင်း ရဲသူ၏ လက်ကျန် လရည်များ စီးကျလာတော့သည်။ အဖုတ်လေးနှင့် ပါးစပ်မှ ခဏ ကင်းကွာသွားသဖြင့် စုမွန်ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားမိ၏။ ရဲသူနှင့် နောက်ဆုံး အလိုးခံခဲ့သည်ကို ရှင်းပြတောင်းပန်ဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်စဉ် အဖုတ်လေး နွေးကနဲ့ ခံစားရလိုက်ရပြန်သည်။ လင်တော်မောင်၏ ဝေးကွာနေသော အပြုစု အယုယကြောင့် ရမ္မက်စိတ်လေး တောက်လောင်လာခဲ့ရ၏။ ပြည့်စုံ ဒူးထောက်ထိုင်လျက် အနေအထားဖြင့် စောက်ပတ်အား မက်မက် မောမော ပြန်ယက်နေချိန် ရှင်းပြ တောင်းပန်ဖို့ အင်အားများ ပျောက်ကွယ်သွားပြန်သည်။ အဖုတ်လေး ယက်ပေးနေရာမှ ထရပ်ရင်း စုမွန်ကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီအား ချွတ်ရာ စုမွန်တစ်ယောက် သီတာမျိုး မျက်နှာအား စိုက်ကြည့်နေမိ၏။
“ မောင် … အိပ်ခန်းထဲ … သွားကြစို့ ”
စုမွန်မှာ သီတာမျိုးအားကြည့်ရင်း နောက်မလှည့်ပဲ ပြည့်စုံအား လှမ်းပြောလိုက်ပြန်သည်။ ၃ ယောက်သား ဧည့်ခန်းထဲမှ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်စဉ် သီတာမျိုးနှင့် ပြည့်စုံမှာ အဝတ်စားများ တုံးလုံး ချွတ်ချပစ်တော့၏။ စုမွန် ကုတင်စောင်းထိုင်ကာ ပြည့်စုံပေါင်ဂွအား အဆက်မပြတ် စိုက်ကြည့်နေ၏။ ပုဆိုးချွတ်လိုက်သည်နှင့် ပေါင်ကြားမှလီးမှာ ထောင်ထွက်လာသည်။ မမြင်ရတာ ကြာပြီဖြစ်သော ပြည့်စုံလီးအား အနီးကပ် ပြန်မြင်ရာ အကြောများထနေပြီး ဒစ်ဖူးမှာ ကားထွက်နေ၏။ စုမွန် ကြည့်နေတုန်း ပြည့်စုံမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနားလာရပ်လိုက်သည်။ စုမွန် ခွင့်မတောင်းတော့ပေ။ သူမအား ခွင့်လွတ်လိုက် သည်မို့ လီးအား လက်ဖြင့် ဖမ်းထိန်းကာ ဒစ်ဖူးအား နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနှင့် နမ်းရင်း ဆွဲစုပ်တော့၏။
“ ရှီးးးးး …… အားးးး ….. စုပ် စုပ် …… မွန် …… အားးး ……. နွေးသွားတာပဲ ”
ပြည်စုံမှာ စုမွန်ခေါင်းလေး ကိုင်ကာ လီးအား တဝက်လောက် ထိုးသွင်းလိုက်၏။
“ အု ….. ပလွပ် …… ပြွတ် ပြွတ် …… အားးး …… ရှီးးးးးး ”
စုမွန်မှာ ပါစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသော လီးထိပ်အား အတွင်းမှ လျှာဖြင့်ဝိုက်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ပေးနေသည်။ တဆက်ထဲ လက်တစ်ဘက်ဖြင့် လဥနှစ်လုံးအား ညှစ်ပေးပြန်၏။
“ အင်းးး … အားးး … ကောင်းလိုက်တာ … မွန်ရယ် ”
လီးအရင်းထိ စုမွန် တံတွေးများ ရွှဲနှစ်လာသည်။
“ မွန် …… နင် …… ကုတင်ပေါ် တင်ကုန်းထား …… ငါ ခဏ စုပ်ဦးမယ် ဟာ ”
ဘေးမှာ သူမအဖုတ်လေး သူမပါသာပွတ်ကာ ရပ်ကြည့်နေသော သီတာမျိုးတစ်ယောက် ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် စုမွန်ဘေးနား ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်၏။ သီတာမျိုး လီးစုပ်နေစဉ် စုမွန်မှာ ပြည့်စုံရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ထိုင်နေရာမှ ထရပ်ကာ ကုတင်ပေါ် လေးဖက်ထောက်လျက် အနေအထားဖြင့် ကုန်းထားပေးသည်။
“ အ …. အားးး ….. ရပ်လိုက်ဦး … သီတာ …. ငါ …. မွန့်ကို မလိုးရတာ ကြာပြီဟာ … လိုးဦးမယ် ”
....................................................................................................
အခန်း ( ၈ ) ဇာတ်သိမ်း
ပြည့်စုံမှာ ကုတင်ပေါ် လက်ထောက် ကုန်းပေးသော စုမွန်ဖင်နောက် နေရာယူကာ ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်းအား ဖြဲနမ်းလိုက်ပြန်သည်။
“ ရွှတ် ….. ရှုးးးးး …. အခုထိ ….. ဖင်ကြီးက ….. လိုးချင်စရာကြီးဟာ ”
သီတာမျိုးရှေ့ ပြောလိုက်သော ပြည်စုံစကားကြောင့် စုမွန် အားရကျေနပ်မိသဖြင့် ခါးလေးခွက်ကာ ဖင်အား ရသလောက် ထပ်ကော့ပေးလိုက်တော့၏။ ဖင်ကြီးကော့ပေးရာ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်မှာ ပြူးထွက်လာသည်။
“ လိုးတော့လေ …… မောင်ရဲ့ ……… ပြီးမှ နမ်း ”
“ အင်း …… လိုးတော့မယ် ဟာ ”
“ ဗျစ် … ဘွတ် …. အ …. အားးး …. အားးးး …. ရှီးးးး …. ကောင်းတယ် …. မောင်ရယ် ”
“ ကိုပြည့်စုံ ….. သီတာကိုလည်း …… လိုးပေးပါဦး …… အဟင့် ဟင့် ”
စုမွန် ညည်းနေစဉ် သီတာမျိုးတစ်ယောက် ကာမ စိတ်များ ပြင်းထန်လာသဖြင့် မရှက်မကြောက် ပြောဆိုလိုက်တော့၏။
“ အင့် … ရော့ … နို့စို့ပေးရင်း … အဖုတ်ကိုပွတ်ပေး ”
သီတာမျိုး ပြောရင်း မစောင့်နိုင်တော့ပေ။ ဒူးထောက်လိုးနေသော ပြည့်စုံဘေးနား ဒူးထောက်ချ လိုက်၏။ ပြည့်စုံမှာ စုမွန်အား လိုးရင်း ခါးလှည့်ပြီး သီတာမျိုး နို့စို့ကာ လက်ခလယ်ဖြင့် အဖုတ်လေး ထိုးမွှေပေး လိုက်တော့သည်။
“ သီတာ …… နင် အရည်တွေ …… ရွဲနေတာပဲ ”
ပြည့်စုံ လက်ခလယ်အား အဖုတ်ထဲမှ ထုတ်ပြရာ လက်ဖဝါးထဲထိ အရည်များ ရွှဲနှစ်နေသည်။
“ သီတာ …… နင် တအားခံချင်ရင် …… ငါ့ဘေးနား လာကုန်းလှည့် … မောင့်ကို … တလှည့်စီ … လိုးခိုင်းမယ်လေ ”
လင်ဖြစ်သူ ပြည့်စုံစကားကြောင့် စုမွန် မနေနိုင်ရှာပေ။ သီတာမျိုးအား အတူအလိုးခံရန် လှည်ပြန်လှည့်ပြောလိုက်တော့၏။ ပြည့်စုံမှာ မျက်စိရှေ့ လေးဖက်ကုန်းနေသော စုမွန်နှင့် သီတာမျိုး ဖင်ကြီးများကြည့်ကာ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ဆွဲလိုးနေသည်။ အဖျားသွေးများ လွင့်စင် ပျောက်ကွယ် သွားရ၏။
“ အင့် …… ဘွတ် …… ဗျစ် … အင့် ……… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ……… အားး…… ရှီးး… အားးးး ”
နောက်က ခါးဆွဲလိုးရာ မယားဖြစ်သူစုမွန် အလှည့် ရောက်လျင် ဖင်သားစိုင်များ တုန်ခါလာအောင် ဆောင့်ချက်များ ပြင်းထန်နေ၏။ စုမွန်မှာလည်း အလိုးမခံရတာ ကြာပြီဖြစ်သော လင်ဖြစ်သူရဲ့ လီးဝင်လာတိုင်း လေးဖက်ထောက် အနေအထားနှင့်ပင် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ကားကာ ဖင်ကြီး ကော့ပေး ထားသည်။ တစ်ခန်းလုံး လီးဝင် လီးထွက်သံများ ညည်းသံများ ဆူညံလာကာ အတော်ကြာမှ ငြိမ်ကျသွားတော့၏။
.............................................................................................................
“ သီတာ ……… နင် ကြိုက်တဲ့အချိန် …… လာလည်နော် ”
နောက်ရက်မနက် မနက်စာ စားသောက်ပြီးသည်နှင့် အိမ်ပြန်ရန် ကားပေါ်အတက် သီတာမျိုးအား စုမွန် သေချာမှာနေရှာသည်။
“ အေးပါ … မွန်ရဲ့ ……။ ဒါမဲ့ …… ငါ မိုးကုတ် …… ပြန်နေမလို့ ……… အတော်နဲ့ လာဖြစ်မှာ … မဟုတ်ဘူး ……။ ငါ လာလည်ရင်သာ …… နင် စိတ်မပြောင်းနဲ့ ”
“ မပြောင်းပါဘူး …. ငါက မောင့်အပေါ် … ဖောက်ပြန်မိတာလေ …။ မောင် စိတ်ချမ်းသာရင် … ဘာလုပ်လုပ် …… ငါက လိုက်လျောပေးမှာပါ ”
“ အေးပါ …… ဟုတ်ပါပြီ …..။ ကိုပြည့်စုံ …… သီတာ သွားပြီနော် ”
“ အင်း …. သီတာ …. နင် လာချင်တဲ့အချိန် လာခဲ့ ”
ပြည့်စုံစကားအဆုံး သီတာမျိုးရင်ထဲ နှင့်ကနဲ့ ဖြစ်သွားမိသည်။ ဖော်ပြမရသော ဝေဒနာလေးတစ်ခု ခံစားလိုက်ရ၏။ လက်ပြနှုတ်ဆက်ကာ သူမကားလေးအား ခြံဝင်းထဲမှ မောင်းထွက်ချိန် မဖိတ်ခေါ်ပဲ မျက်ဝန်းထဲ မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာသည်ကို ပြည့်စုံနှင့် စုမွန်တို့ မမြင်နိုင်တော့ပေ။
“ မောင် ”
“ ပြောလေ … မွန် ”
“ မောင့်ကို …… ပြောစရာရှိတယ် … စိတ်ဆိုးမှာလား ဟင် ”
စုမွန်တစ်ယောက် သီတာမျိုးကားလေး ခြံဝန်းထဲမှ ထွက်သွားသည်နှင့် လင်ဖြစ်သူ ပြည့်စုံရဲ့ လက်မောင်းလေးကို ဖက်ကာ ပုခုံးထက် ခေါင်းလေးမှီရင်း ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်ပြန်သည်။
“ မဆိုးပါဘူး … မောင်လည်း … မွန့်အပေါ် ရက်စက်မိတာတွ …… နောင်တရနေတာပါ ”
“ အင်း …… မနေ့က …… မောင် ဆေးခန်းက … စိတ်ဆိုးပြန်တော့ …… မွန်လေ …… ဟို ဟို …… ရဲသူနဲ့ နောက်ဆုံး တွေ့ခဲ့ကြတယ် ”
“ အော် …… သီတာ …… ပြောပြထားလို့ ရဲသူ … နိုင်ငံခြား ပြန်ထွက်မှန်း … မောင် သိပြီးသားပါ ”
“ ဟင် ”
“ ဟင်မနေပါနဲ့ … မနေ့က … မွန့် … ဟာလေး ယက်တော့ … အထဲက … လရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတာ ”
“ ဟယ် …… အဲ ……. အဲ ……. အဲဒါ ….. ရဲသူ လရည်တွေ ……. မောင်ရဲ့ ”
“ အင်း …… မောင် …… ထင်သားပဲ ”
“ မရွံဘူးလား … မောင် ”
“ မရွံလို့ …… မျိုချပစ်တာပေါ့ … မွန်ရဲ့ ”
“ ဘာလို့ … မျိုချပစ်တာလဲကွာ ”
“ ဟောဒီက … မယားလေးကို … ချစ်လို့ပေါ့ ”
“ အို ……… မောင် ရယ် ”
…………………………………………..
စိတ်ကူးယဉ် ဇာတ်လမ်းလေးအား ဒီမှာပဲ ရပ်နားရင်း စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော စာဖတ်သူ အားလုံးကို ကျေးဇူး တင်ရှိပါသည်။
........................................💚💛💖💝💙........................................
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment