မိစ္ဆာစိတ် ဒဏ်ရာ အပိုင်း ( ၁ )
ဘုံခုနှစ်ဆင့် - ရေးသားသည်။
ခန်းနားကြီးကျယ်လှသောအိမ်ကြီးထဲ အရောက် မိုးဇော် တစ်ယောက် ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်လာရသည်။ ရွာတွင် ၁၀ တန်းအောင်ပြီး ကျောင်းလည်းတက်မတက်နိုင်သဖြင့် ဦးလေး တစ်ဝမ်းကွဲတော်သူ ဦးမြိုင်မှ သူအလုပ်လုပ်နေသောမြို့ငယ်လေးမှအိမ်တွင် လူလိုသည်ဆိုပြီး ခေါ်လာ၍ ပါလာခဲ့သည်။
ခဏ အကြာတွင် အသက် ၄၅ နှစ်ခန့် မိန်းမချောကြီးတစ်ဦး သူတို့နှစ်ဦးရပ်နေသော ဟောခန်းအတွင်းမှ ကတီပါ စဖုန်းအုပ်ထားသော ကျွန်းကုလားထိုင်ကြီးတစ်လုံးပေါ်ဝင်ထိုင်လိုက်၏။
" သူ ဘယ်သူလည်း … ဦးမြိုင် "
" ဟုတ် … မမလေး … အိမ်မှာ လူလိုတယ်ပြောလို့ … ရွာပြန်ရင်း ဒီကောင်လေးကို ခေါ်လာတာပါ "
ဦးမြိုင်စကား အဆုံး မမလေးဆိုသူ၏ စူးရဲ တောက်ပသော မျက်ဝန်းအစုံက မိုးဇော် ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကျရောက် လာတော့၏။အကြည့်ချင်း ဆုံရာတွင် လူတစ်ယောက်အား လွမ်းမိုးထိန်းချုပ်နိုင်သော မျက်ဝန်းနက်ကြီးတွေအား မိုးဇော် ရင်မဆိုင်ရဲပဲ မျက်လွှာချကာ ခေါင်းငုံထားလိုက်ရသည်။
" သူ့နာမည် … ဘယ်သူလဲ "
" မိုးဇော်ပါ … မမလေး "
" အသက်က "
" ၁၈ နှစ်ကျော်ပါပြီ "
" စာရိတ္တရော စိတ်ချရပါ့မလား … သူ့ကို အိမ်ကြီးထဲ ထားပေးမှာမို့ "
" စိတ်ချပါ … အန်တီ "
" ဘာ … လူကြီးတွေစကားပြောနေရင် … ဝင်မပြောရဘူး မှတ်ထား "
မိုးဇော်မှာ မမလေးဆိုသူ၏ ချက်ချင်းတုန့်ပြန်လိုက်သော စကားကြောင့် ဖြုံသွားရသည်။အစစအရာရာ သတိ ထားရမည့် အိမ်မှန်း သဘောပေါက်သွားရသည်။ဦးမြိုင်မှာ မိုးဇော်ဘက် လှည့်ကြည့်ရင်း တိတ်တိတ်နေရန် မျက်ရိပ်မျက်ကဲပြလိုက်၏။
" ငါ့ နာမည် လှိုင်သက်ထား မှတ်ထား မောင်မိုးဇော် "
ဒေါ်လှိုင်သက်ထား၏ အသံမှာ အနိမ့်အမြင့်မရှိ မလိုအပ်ပဲ စကားမပြောသောဟန်ပန်နှင့် ထွက်ပေါ်လာသည်။ပါတိတ်အနက် ပန်းပွင့်အဝါလေးများပါသော ကိုယ်ကျပ်လက်စက အင်္ကျီလေးအောက်မှ ဖြူဝင်းနေသောလက်မောင်းသားလေးများနှင့် ခုံပေါ်တွင်ခြေနှစ်ချောင်းထပ်ကာထိုင်နေသဖြင့် ထမိန်အောက်နားစလေးက ဒူးခေါင်းတက်နေကာ ခြေသလုံးသား တုတ်တုတ်ဖွေးဖွေးလေး မြင်နေရသည်။
မျက်နာ အနီးကပ်မမြင်ရပေမယ့် နောက်လှန်စီးထားသော ဆံကေသာစပ်အောက် နဖူးပြင်လေးမှ မျက်ခုံးထူထူကြီးနှစ်ဖက်နှင့် အဝေးကကြည့်ရုံဖြင့် မြင်နိုင်သောနှာတံစင်းစင်းလေး က သူမရုပ်သွင်အား တည်ကြည်ခန်ငြားကြောင်း ဖေါ်ပြပေးသလိုရှိနေသည်။ကျောနောက်ဖက် ချထားသော ဆံနွယ်များမှာ ခုံပေါ်ထိုင်နေသဖြင့်အိကားထွက်နေသော တင်သားကြီးများထိ ရှည်လျားလှ၏။
" ကဲ … မင်းနေရမယ့် အခန်း က … ငါတိုနဲ့ကပ်လျက် အခန်းပဲ … ခြေတဖက်ကျိုးနေတဲ့ ငါ့ခင်ပွန်းကို နေ့ည မပျက် ပြုစုပေးရမယ် … … …ဟဲ့ ပြန်ပြောလေ "
" အော် … ဟုတ် ဟုတ် … ဟုတ်ကဲ့ပါ … အန်တီလှိုင် … အဲ …… အန် တီ သက် …… အန် တီ … "
" တော်ပြီ … အန်တီလှိုင်ပဲ ခေါ်ပါ "
ကြောင်တောင်တောင်နှင့် ထစ်ငေါ့နေသော မိုးဇော်အား ကြည့်၍ လှိုင်သက်ထား တစ်ယောက် ပြုံးယောင်သန်းသွားခဲ့သည်။
" ဟုတ်ကဲ့ … အန်တီလှိုင် "
" ကဲ … ဦးမြိုင် လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်တော့ … မိုးဇော် မင်း အထုတ်တွေသယ်ပြီး ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့ … အော် မိုးဇော်အတွက် လစာ တစ်လ ၁သိန်းခွဲကို ဘကြီးစိန်ဆီမှာပဲ ထုတ်ယူပါ ဦးမြိုင် "
" ဟုတ် … မမလေး … ကျေးဇူးပါ … လစာက များမနေဘူးလား "
" မများပါဘူး … ကျမ ယောင်္ကျားရဲ့ ချီးသေးက အစ … သူအကုန်လုပ်ပေးရမှာ … အဲလောက်တော့ ထိုက်တန်ပါတယ် "
မိုးဇော်မှာ လှိုင်သက်ထားနောက်မှ အဝတ်အိတ်လေးဆွဲကာ ဧည့်ခန်းမကြီး အတွင်းဘက် ပြောင်လက်နေသော ကျွန်းလှေကားအတိုင် ကပ်လိုက်ခဲ့သည်။လှေကားပေါ်တက်ရာ လှိုင်သက်ထား၏ ခါးအောက် စွံ့ကားဖုထွက်နေသော ဖင်သားကြီးများက နိမ်တုန်မြင့်တုန်ဖြင့် ရမ်းခါနေ၏။
မိုးဇော်မှာ ဖင်ကြီးအားကြည့်ရင်း ပထမဆုံးရေမွှေးနံ့သင်းသင်းလေးနှင့် လှိုင်သက်ထား၏ကိုယ်နံ့လေး ရရှိလိုက်သည်။
လှေကားဆုံးသည်နှင့် ကျွန်းဖြင့် ထုလုပ်ထားသော ပန်းပုရုပ်ကြီးများ ဘဲဥပုံကျွန်းစားပွဲခုံ အဝိုင်းကြီးဘေးတွင် ကတီဘာအခင်း ခင်းထားသော ကုလားထိုင်ကြီးများ နံရံကပ်ပန်ချီများ ထူးခြားခန်းနားစွာ တွေ့မြင်လိုင်ရသည်။
အိမ်၏ အရှေ့ဘက်ခြမ်းတွင် အိပ်ခန်း ၃ လုံးကပ်လျက်ရှိပြီး ဧည့်ခန်းတည့်တည်တွင် တံခါးပေါက်တခုရှိရာ အိမ်ရှေ့ ဝရံတာအား ကျွန်းတိုင်များဖြင့်အလှဆင်ကာ ကာရံထား၏။
" မိုးဇော် "
" ခင်ဗျာ … အန်တီလှိုင် "
" ဒါ မင်းနေရမယ့် အခန်းပဲ … သန့်ရှင်းရေးလုပ် ခဏနားပြီး ဒီဘက်အခန်း လာခဲ့လိုက် "
" ဟုတ် "
ကျုပ်လည်း ခုမှ စိတ်အေးသွားရတာဗျို့။ကျုပ်နေမယ့် အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ်က ဖုန်တွေရှင်းပြီး တခန်းလုံး အရံသင့်ရှိတဲ့ တံမြက်စည်းနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်တယ်။
ဗီဒို အလွတ်တစ်လုံးထဲ ကျုပ်အဝတ်စားတွေ ထည့်ပြီး ခဏနားလိုက်တယ်ဗျာ။ရေခဲသေတ္တာရှိပေမယ့် အထဲဘာမှ မတွေ့ပါဘူး။ပြတင်းတံခါးတွေ ဖွင့်လိုက်တော့ နေရောင်ခြည်နဲ့ လေနုအေးလေးတွေ အခန်းထဲဝင်လာပြီး အနံ့သက်လေးတွေပါ ပျောက်သွားတာပေါ့။
ကြာကြာတော့ မနားရဲဘူးဗျို့ တော်ကြာ အလုပ်ပြုတ်မှာ စိုးရိမ်ရသေးတာ။ပိုက်ဆံ ၁လ ၁သိန်းခွဲက ကျုပ်တို့လို လူတန်းစားတွေအတွက် မလွယ်ဘူးဗျ။အခန်းထဲက ထွက်ပြီး ကပ်လျက် အန်တီလှိုင်တို့ အိပ်ခန်းတံခါး ခေါက်လိုက်တာပေါ့။
" ဒေါက် … ဒေါက် ဒေါက် "
" မိုးဇော်လား … ဝင်ခဲ့လိုက် "
အတွင်းက အန်တီလှိုင် အသံကြားမှ အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်သွားလိုက်တာ။အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ မှန်တင်ခုံ အကြီးကြီး အရင်စတွေ့တော့တာ။
ပြီးမှ ရေခဲသေတ္တာ တစ်လုံး မျက်နှာချင်းဆိုင် အခန်းအနောက်ဖက်မှာ စားပွဲခုံတစ်လုံးဗျ။ကွန်ပျုတာ တစ်လုံးနဲ့ စာရွတ်စာတမ်းအချို့က ပြန့်ကျဲနေတာ။အန်တီလှိုင်တို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီး တောင်ဘက်ဒေါင့်မှာပါ။
" လာ ထိုင် … ငါ့တူ "
" ဟုတ် … ဦး … "
" ငါ့နာမည် မြတ်ခိုင် … မင်း ကြိုက်သလိုခေါ်ကွာ … မင်းနာမည် မိုးဇော်လို့ ငါ့မိန်းမ က ပြောထားတယ် "
အန်တီလှိုင်ဘေးနား ဝှီးချဲပေါ်မှာ ညာဖက်ခြေထောက် ကျောက်ပတ်တီးစည်းထားတဲ့ ဦးမြတ်ခိုင်က ကျုပ်ကို မိတ်ဆက်နေတာဗျို့။ကျုပ် ပြုစုရမယ် လူ နေမှာပါ။လှေကားပေါ်က မတော်တဆ ပြုတ်ကျပြီး ညာဖက်ခြေထောက်ကျိုးသွားပုံပဲ။
" ကျနော့် နာမည် မိုးဇော်ပါ "
" အေး အပေါ်ထပ်မှာ ငါ့အဖေရှိသေးတယ် အဖေက အိမ်အောက်သိပ်မဆင်းတတ်ဘူး လမ်းလျှောက်ထွက်ချိန်ကျမှ ဆင်းလေ့ရှိတာ နောက်ရက်ကျ မိတ်ဆက်ပေးမယ် သူခိုင်းရင်လည်း လုပ်ပေးလိုက်ပါကွာ "
" ဟုတ် … ဦးခိုင် … လိုတာ ခိုင်းပါခင်ဗျာ "
ကျုပ်လည်း အလုပ်ရှင်ကို လေးစားတဲ့အနေနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးတုပ်ထိုင်ရင်း ပြောလိုက်တာပါ။
" ဟာ … မောင်ဇော် … ဟိုက ခုံအလွတ် တစ်လုံးယူထိုင်ပါကွ "
ဦးခိုင်က အန်တီလှိုင်ထက်စာရင် သဘောကောင်းပုံဗျ။မျက်နာက ပြုံးနေပြီး တဖက်သားပေါ် စေတနာထားတတ်မဲ့ပုံစံမျိုး။ခန္ဓာကိုယ်က ပိန်တယ်ဗျ အရပ်က ဝှီးချဲပေါ်ထိုင်နေတော့ မမှန်းတတ်ဘူး။
မျက်နှာသွယ်ပြီး နဖူးနဲနဲပြောင်တယ် မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းကောင်းနဲ့ လုပ်ငန်းတခုကို ဦးဆောင်နိုင်မယ့် ရုပ်ရည်မျိုး။
" ကဲ … အခုက စပြီး … မောင့်ကို … အစားအသောက် ရေချိုး ကျမ်းမာရေးလေ့ကျင့်ခန်း မင်းအကုန်လုပ်ပေးရမယ် … ဒီနေ့ တရက် အန်တီလှိုင်ပြပေးမယ် "
" ဟုတ် … အန်တီလှိုင် "
မနက်ပိုင်း ကောဖီနှင့် ပေါင်မုန့်ကြွေးပြီး နေလည်ပိုင်း အောက်ထပ်ရှိ မီးဖိုခန်းတွင် ဦးမြတ်ခိုင်အတွက် ထမင်းဟင်းယူပြီးကျွေးပေးရတာပါ။နေ့လည်ပိုင်း ရေချိုးချိန် ရေချိုးခန်းအတွင်း ဝှီးချဲမသွင်းတော့ပဲ ကျုပ်ကိုယ်တိုင်ပွေ့ချီပြီး ခုံပုလေးတစ်လုံးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။
ကျောက်ပတ်တီးစီးထားတဲ့ ညာဖက်ခြေထောင်ကို ပလတ်စတစ်အကြည်စဖြင့် ပတ်ပြီးချိုးပေးရတာဗျို့။အန်တီလှိုင်က ဦးခိုင် ခေါင်းကို စမလောင်းဖို့ ခြေထောက်အားရေအရင် လောင်းပြီးမှ ခေါင်းကလောင်းဖို့ သေချာလေးမှာပြီး သူကိုယ်တိုင်ချိုးပေးနေတာ။
ဆပ်ပြာတိုက်တော့ ပြက်သနာပဲဗျာ။မျက်နှာကနေ ကိုယ်လုံးထိတိုက်ပြရင်း ဗိုက်အောက်ချက်နားရောက်တော့ အန်တီလှိုင်လည်း လက်တွန့်နေတာပဲ။ကျုပ်က ရိပ်မိပါတယ်ဗျာ။ဦးခိုင်ပုဆိုးကို ဖြည်ပြီးပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချပေးလိုက်တာပေါ့။
" အိုရ် "
အန်တီလှိုင်မျက်နှာလေး ရဲတက်လာရောပဲ။ကျုပ်ကို စတွေ့တွေ့ချင်း ဟောက်လိုက်တဲ့ ဒေါ်လှိုင်သက်ထားရဲ့ အရိပ်ယောင်တွေ တခုမှ မရှိတော့ပါဘူး။ဦးခိုင်ပေါင်ကြားထဲ လက်နိုက်ဖို့ ကျုပ်ရှေ့ဆိုတော့ ရှက်နေပြီပေါ့ဗျာ။ခဏနေမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ဟန်နဲ့ ခါးညွတ်ပြီးဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေရာက ဦးခိုင်ရဲ့ညာဖက်ခြမ်းကို ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။
ပြီးမှ ပေါင်ကြားက လီးကို ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ပွတ်သပ်နေတာ။ဦးခိုင်လီးက ပုံမှန်ဆိုဒ်လေးပါ ၅ လက်မလောက်ပဲရှိမယ်။ကျုပ်ရှေ့ သူ့ယောင်္ကျားလီးကို ကိုင်ပြနေတော့ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ဗျာ။
ဘယ်လိုခံစားမူ့လည်းလဲဆို ပြောမပြတတ်ဘူး။ဦးခိုင်ရေချိုးပေးစဉ်က အန်တီလှိုင့်ရင်ဘတ်တွေပါ ရေစင်တော့ ပါတိတ်အင်္ကျီလေးက ရေစိုရင်း အသားကပ်သွာတာပေါ့။အနီးကပ်မို့ အထဲက နို့အုံကြီးတွေမြင်နေရတာပါပဲ။
ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲတင်းကနဲ့ဖြစ်သွားရင်း လီးက ထလာတာပေါ့။အန်တီလှိုင်က ဦးခိုင်လီးကို ပွတ်တိုက်ရင်း ကျုပ်ကိုမော့အကြည့် ကျုပ်က သူ့နို့ကြီးကိုငုံကြည့်နေတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်အကြည့်ချင်းဆုံသွားကြတာ။ဒီတခါတော့ အန်တီလှိုင် မျက်လွှာချသွားတာပါ။
ရေချိုးပြီး ဦးခိုင်ကို ပုဆိုးလဲပေးရင်း ရေချိုးခန့်ရှေ့ ဝှီးချဲပေါ်ပြန်တင်ပေးလိုက်တယ်။အိပ်ခန်းထဲထိ တွန်းသွားပြီး တကိုယ်လုံး ရေခြောက်အောင်သုတ် ပြီးမှ ပုဆိုးတကွင်းထပ်လဲပြီး အင်္ကျီဝတ်ပေးရတာ။
ဦးခိုင်က ညနေစာ မစားဘူး ည ၇ နာရီမှ ညစာစားပြီး သူ့စားပွဲခုံမှာ စာရွတ်တမ်းတွေ စာရင်းအင်းတွေ ကွန်ပျူတာနဲ့ချိတ်ဆက်ပြီး အလုပ်လုပ်နေတော့တာဗျ။ဦးခိုင်တို့က ဒီမြို့လေးမှာကို အထည်လုပ်ငန်း ထန်းလျက်ပွဲရုံ တခြားလုပ်ငန်းတွေရော အများကြီးတဲ့ဗျာ။
အဝေးမှာလည်း ရာဘာလုပ်ငန်းတွေ လိမ္မော်ခြံတွေအစုံပဲဗျို့။ည၈နာရီခွဲလောက်ဆို ကော်ဖီတခွက် ဖျော်ပေးရတယ်။အိပ်ခန်းထဲ အရံသင့်ပါပဲ ရေနွေးတည်တဲ့အိုးရော ကော်ဖီမုန့်ရော သကြားနဲနဲထည့်ဖျော်ရုံပဲ။၁၀နာရီကြမှ ကျုပ်အနားရတာပါ။
တခုထူးဆန်းတာက ညဘက် ၁၂ ထိုးလောက်ဆို ကျုပ်အခန်းရှေ့က ခြေသံတရှပ်ရှပ်နဲ့အပေါ်ထပ်လှေကားပေါ်တက်သွားနေပုံဗျ။နေ့တိုင်း မဟုတ်ပေမယ့် ၂ ရက်ခြား ၃ ရက်ခြား ကြားကြားနေမိတာ။ကျုပ်လည်း ဒီအိမ်ကြီးရောက်တာ ၁လ ကျော်ပြီမို့ အိမ်ကြီးရဲ့ လူယုံတော်ဘကြီးစိန် ထမင်းချက် ဒေါ်မိုး ဒါရိုင်ဘာကိုမြမောင် တို့အကုန်ရင်းနှီးနေပါပြီ။
ခြံစောင့်က ကျုပ်ဘဒွေး ဦးမြိုင်လေ သူ့မိန်းမ အရီးထွေးက ရွာကတည်းက ခင်ပါတယ်။အိမ်က လေးထပ်တိုက်ကြီးဗျ ကျုပ်က ဦးခိုင်တို့နေတဲ့ အထပ်ပဲ နေရတာ။အပေါ်နှစ်ထပ်ကို ခုထိမရောက်ဖူးသေးတာပါ။
တဖြည်းဖြည်းကြာလာတော့ ကျုပ်လည်း ခြေသံကိစ္စ သိချင်လာတာပေါ့။သရဲ တစ္ဆေ ခြောက်သံလည်း အိမ်ကလူတွေ ပြောသံမကြားမိပါဘူး။တရက်ကျ ကျုပ်လည်းခြေသံကြားတာနဲ့ အခန်းတံခါးအသာဖွင့်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီလှိုင်ပါ အိမ်ပေါ်ထပ်ကို နောက်လှည့်ကြည့်ရင်း တက်သွားတာဗျ။
ကျုပ်က လှေကားအောက်ဖက် အမှောင်ရိပ်လေးထဲ ဝင်ကပ်ထားတာ။ပြီးမှာ လှေကားအတိုင်း တက်ကြည့်ရင်း တခိခိနဲ့ရယ်သံလေး ထွက်နေတဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။
အန်တီလှိုင်က ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဘယ်ခြေထောက်ကဆန့်ထားပြီး ညာဖက်ခြေထောက်က ထောင်ပြီးကွေးပေးထားတာ။ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖျက်အနေထားမို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရတာ။
အောက်ပိုင်းထမိန်မရှိတဲ့ အန်တီလှိုင်ပေါင်ဂွထဲ ဦးခိုင်ရဲ့အဖေ ဖိုးဖိုးဦးသော်တာမျက်နာက အပ်ထားတာဗျို့။ဖိုးဖိုးဦးသော်တာက နဖူးပြောင်ပြောင်နဲ့ဦးခေါင်းတဝက်လောက်ထိဆံပင်က မရှိတော့ပါဘူး နောက်စေ့လေးနားပဲ ဆံပင်ဖြူတွေပေါက်နေတာ။
မျက်နှာနီစပ်စပ် မျက်ပေါက်ကျဉ်းပြီး မုတ်ဆိတ်မွှေးအဖြူရောင်တွေကတော့ တထွာကျော်လောက် အောက်တွဲကျနေရောပဲ။ဗိုက်ကြီးက ပူထွက်နေပြီး အောက်ပိုင်းရှုးသွားတာဗျို့။
ဦးခိုင်က အမေတူတာနေမှာ သူ့အဖေနဲ့ဘာမှကိုမတူတာ။အန်တီလှိုင်ကတော့ ပေါင်ကြားထဲ အဖုတ်ယက်နေတဲ့ ဖိုးဖိုးဦးသော်တာရဲ့ပြောင်နေတဲ့ထိပ်ကြီးကို လက်နဲ့ပွတ်ရင်း မျက်စိလေးမှိတ်ပြီး ဇိမ်ယူနေတာဗျာ။
" အ အားးး းးးး … အင်းဟင်း ဟင်း … ယက်ယက် … အဖေ … ကောင်းလိုက်တာရှင် "
အသံထွက်ညည်းရင်း အန်တီလှိုင်က ခါးလေးလှုပ်ပြီး ဖိုးဖိုးဦးသော်တာ မျက်နှာကို သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ ကော့ကော့ထိုးနေတာဗျ။
အ …… အစိကို တအားမစုပ်နဲ့ … အဖေရဲ့ … ကျဉ်ကျဉ်သွားတာ … အင်း ဟုတ်တယ် … စောက်ခေါင်းလေးထဲ … ထိုး … အားဟားးး ကောင်းလိုက်တာ အဖေရယ် … လျှာကြီးနဲ့ မွှေနေတာလား …… အမလေးးးးးးးး …… အ …… အားးးး းးးးးးးး "
အန်တီလှိုင်တစ်ယောက် ကော့ပျံနေတာဗျ။ဖိုးဖိုးဦးသော်တာကလည်း အတော်ယက်တတ်တာဗျို့။ကျုပ် ကြည့်နေတုန်းလေး အန်တီလှိုင် ဖင်ကြီးမြောက်တက်လာပြီး စောက်ရည်တွေ ထောင်ပန်းနေတာ။
ပါးစပ်ကလည်း အသံပေါင်းစုံ ညည်းနေတော့တာပဲ။စောက်ရည်တွေကုန်မှ အီးကနဲ့ သံရှည်ညည်းရင်း ဖင်ကြီးက ကုတင်ပေါ် ဗုန်းကနဲ့ ပစ်ကျသွားရောပဲ။
" ကောင်းလား … သမီး "
" အင်း … အဖေ … ရှီးးး းးးး … ဟူးးးး းးးးးး "
" လိုးပေးရဦးမလား "
" လိုးပေးရမှာပေါ့ … အဖေကလည်း … ၂ ရက်ရှိပြီလေ "
" အေးပါ သမီးရယ် … မြတ်ခိုင်ရော သက်သာတယ်မလား "
" သက်သာပါတယ် … ဒါမယ့် အဖေ့သားက ပြန်ကောင်းလာလည်း … သမီးမှ ဂရုမစိုက်တာ "
" အင်းပါ … အဲဒါမို့ … အဖေက … လိုးပေးနေတာပေါ့ "
ဦးမြတ်ခိုင်မှာ သမီးနှစ်ယောက် မွေးပြီးကတည်းက ဒေါ်လှိုင်သက်ထားအပေါ် သိပ်ဂရုမစိုက်တော့ပေ စီးပွားရေးလောကထဲ ခြေစုံပစ်ဝင်ကာ အိမ်ထောင်ရေးသုခအား ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ မစဉ်းစားတော့ချေ။
ဒေါ်လှိုင်သက်ထားမှာ ထကြွလာသော ကာမမီးများအား ဦးမြတ်ခိုင်၏အဖေဖြစ်သူ ဦးသော်တာနှင့်အတူ ငြိမ်းသတ်နေရသည်။
ဦးသော်တာမှာ ဦးမြတ်ခိုင်နှင့်ဆန့်ကျင်ဘက် ကာမစိတ်ပြင်းထန်ပြီး အသက်၆၀ကျော်သည်အထိ စိတ်မကျသေးပေ။ချွေးမဖြစ်သူ လှိုင်သက်ထား၏ လိုအပ်နေသော ကာမစည်းစိမ်လေးအား သားဖြစ်သူမသိအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးနေ၏။
လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့်မှ စ၍ ဦးသော်တာမှာ သားဖြစ်သူမရှိပဲ အိပ်ခန်းအတွင်းမှ ညည်းသံသဲ့သဲ့ကြားမိသဖြင့် တံခါးလှပ်၍ ချောင်းကြည့်မိသည်။ချွေးမဖြစ်သူမှာ ပေါင်ကြားထဲလက်သွင်းကာ ကာမဆန္ဒများဖြေဖျောက်နေရသည်ကို တွေ့မြင်လိုင်ရ၏။
သားဖြစ်သူမှာလည်း စီးပွားရေးဘက် အားသန်နေရာ မိန်းမဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်မီးလေးများအား ငြိမ်းပေးပုံမရပေ။တရက်တွင် လှိုင်သက်ထားအား အိပ်ခန်းထဲခေါ်၍ နှိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ချွေးမဖြစ်သူ၏ ပေါင်တန်များ ဖင်သားကြီးများအား မသိမသာလေး ထိကြည့်လိုက်၏။
လှိုင်သက်ထားမှာလည်း တဖြည်းဖြည်း ယောက္ခထီး၏ အထိအတွေ့များအောက် သာယာလာတော့သည်။တခါတခါ ဦးသော်တာ မခေါ်ပဲ သူမဆန္ဒအလျောက် အိပ်ခန်းထဲထိ သွားရောက် နင်းနှိပ်ပေးတတ်လာ၏။
ပက်လက်မှေးနေသော ဦးသော်တာ၏ ခြေသလုံးမှ စ၍ နှိပ်ပေးလာရာ တဖြည်းဖြည်း ပေါင်ရင်းရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ပေါင်ကြားမှ အမြှောင်းလိုက်ထနေသော လီးကြီးအား ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်အတွင်းက တဆစ်ဆစ်နှင့် ဖြစ်လာရ၏။
ဦးသော်တာ လက်တဖက်ကလည်း ဒူးတုတ်နှိပ်ပေးနေသော သူမပေါင်ပေါ်ရောက်ရောက်လာတတ်၏။ပေါင်အတွင်းသားလေးအား ဆွဲကုတ်ကာ ဖင်သားစိုင်ကြီးများကိုပါ ဆုပ်နယ်ပေးတတ်သေးသည်။နောက်ပိုင်း ဦးသော်တာ၏ အထိအတွေ့အောက် တကိုယ်လုံးသက်ဆင်းသွားရ၏။
နှိပ်ပေးရင်း လင်ဖြစ်သူလီးထက် ထွားကြိုင်းသော ယောက္ခထီး၏လီးကြီးအား ပွတ်သပ်ကစားပေးသလို ဦးသော်တာမှာလည်း ချွေးမဖြစ်သူပေါင်ခြံအတွင်းမှ စောက်ပတ်အား ထိုးကလိပေးနေတတ်သည်။
ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးမြတ်ခိုင် အလုပ်ကိစ္စဖြင့် ခရီးထွက်သော ညတညတွင် ဒေါ်လှိုင်သက်ထားတစ်ယောက် အိပ်ပျော်နေရမှ သူမပေါင်ကြားတွင်း နွေးကနဲ့ ခပ်ပျော့ပျော့အသားစိုင်လေးက လာထိရာ လန့်နိုးလာခဲ့ရ၏။ပက်လက်အနေထားဖြင့် အိပ်ပျော်နေရာ ပေါင်ကြားထဲ မျက်လုံးဖွင့်အကြည့်…
" ဟင် … အဖေ "
" အင်း … သမီး "
ထို့နောက် စကားသံများတိတ်ဆိတ်သွားရာ ခဏအကြာမှ လှိုင်သက်ထားဆီက ညည်းသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာရသည်။လင်ဖြစ်သူဆီမှ တခါမှမရဘူးသော ကာမအရသာအား ပထမဆုံးအကြိမ် ခံစားမိရာ ဦးသော်တာ၏ လျှာဖျားထိပ်တွင် စောက်ရည်များ အကြိမ်ကြိမ်ပန်းထွက်ခဲ့ရ၏။
တညလုံး ဦးသော်တာ၏ လိုးချက်များအောက် အံကြိတ်ခံရင်း ကာမပန်းတိုင်သို့ ခဏတိုင်းရောက်ရှိသွားသည်။မနက်လင်းကာနီး ဦးသော်တာ ထွက်သွားချိန် လှိုင်သက်ထားမှာ မျော့မျော့လေးသာ ကျန်ရစ်ခဲ့၏။လင်ဖြစ်သူ ပြန်မလာမချင်း ရက်ခြားလေး ကုန်းနေတော့သည်။ ၂ ရက်လောက်ဦးသော်တာ မလာလျင် သူမကိုယ်တိုင် အပေါ်ထပ်တက်ကာ ကုန်းပေးလေ့ရှိသည်။
ခုလည်း သူမစောက်ဖုတ်အား အရည်ထောင်ပန်းအောင်ယက်ပေးသော ဦးသော်တာအား ကုတင်ပေါ်ပက်လက်အိပ်စေကာ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား မက်မက်မောမော ဆွဲစုပ်ပေးနေ၏။
ဦးသော်တာမှာ ချွေးမဖြစ်သူ လှိုင်သက်ထား၏ ခေါင်းလေးအား ဖွဖွပွတ်ကာ ဇိမ်ယူနေတော့သည်။လီးအဖျားမှ အရင်းထိ ယက်လိုက် ဒစ်ကြီးအားဆွဲစုပ်လိုက်နှင့် ဦးသော်တာ လီးကြီးမှာ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်နေ၏။လှိုင်သက်ထားမှာ ဦးသော်တာလီးအား အားရပါးရ စုပ်ပြီးမှ အပေါ်ကခွလိုးတော့သည်။
အန်တီလှိုင်က ဖိုးဖိုးဦးသော်တာကို တဖုန်းဖုန်း ဖိဆောင့်နေတာဗျ။ဖိုးဖိုးဦးသော်တာက အသက်ကြီးတော့ မလိုးနိုင်ရှာဘူးနေမှာ။ဖင်ကြီးကို လေထဲမြောက်ပြီး ဖိချတာများ ကုတင်တိုင်တွေတောင် တုန်ခါနေတာ။အတော်ရာဂကြီးတဲ့ အန်တီလှိုင်ဗျ။
ညှောင်းသွားရင် ဖင်ကြီးကို အောက်ဖိချပြီး ခါးလှုပ်ရင် ဝိုင်းဝိုင်းပေးတာ ဖိုးဖိုးဦးသော်တာဆို အမလေး တ ယူရတယ်။ကျုပ်ကြည့်နေတုန်းမှာပဲ အန်တီလှိုင်ကိုယ်လုံးကြီး ဖိုးဖိုးဦးသော်တာရင်ဘတ်ပေါ် ပစ်ကျသွားတာ နောက်ဆုံးတချက် ဖင်ကြီးကိုထောင်နေအောင်မြှောက်ပြီး ဘုံးကနဲ့ဖိဆောင့်ချတာဗျို့။
ခဏအကြာမှာပဲ ဖိုးဖိုးဦးသော်တာကို မလိုးနိုင်ဘူးထင်တဲ့ ကျုပ်အမြင် မှားသွားတော့တာဗျ။ ကုတင်ခလယ်လောက်ကနေ အန်တီလှိုင့်ကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး ပစ်ပစ်လိုးတာဗျာ။
" အားးးး းးးးး …… အိုးးးး းးးးး ………… အ … အမလေးးးး … သေ သေ သေပါပြီ …… အဖေရယ် …… အို့ အိုးးးးး …… အ … အားးးး းးးး "
အန်တီလှိုင်ကိုယ်လုံးက ကုတင်ပေါ်ရှေ့တပိုင်းလုံး ပြားနေအောင်ကပ်ထားပြီး ဖင်ကြီးကို ထောင်ပေးထားတာဗျ။ဖိုးဖိုးဦးသော်တာက ခါးလေးကို စုံကိုင်ပြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်တော့တာပဲ။အန်တီလှိုင်တစ်ယောက် ကုတင်အလယ်ကနေ ခေါင်းရင်းထိ အော်ဟစ်ရင်း ရောက်သွားရတာ။
ခေါင်းရင်းဘက် ကုတင်ဘောင်ကို အားပြုကိုင်ရင်း ဖိုးဖိုးဦးသော်တာရဲ့ မနားတမ်းလိုးချက်တွေကို အံကြိတ်ခံနေတာဗျို့။အားပါတဲ့ ထိထိမိမိလိုးချက်တွေကြောင့် ကောင်းလည်းကောင်း နာလည်းနာတော့ အသံပေါင်းစုံ ညည်းနေတာပေါ့။
" အင့် …… ဘွတ် …… အ …… ကောင်းလား သမီး … ဗျစ် …… အမလေးးးး …… ကောင်း ကောင်းးး …… ကောင်းတယ်အဖေရာ … ဗျစ် …… အားးးး းးးး …… ဘွတ်ဘွတ် …… ဒုတ် စွက် …… အ … လိုးလိုး …… အဖေ …… အား အို့ …… ဟုတ်တယ် … ဆောင့်ဆောင့် … အင့်ဟာ … ဗျစ် … အ …… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် "
အန်တီလှိုင်လည်း ခေါင်းလေးလှန်တက်နေပြီး ဝင်လာသမျှ လိုးချက်များအား အားရပါးရ ကုန်းခံနေတော့တာပဲ။လီးကြီးဝင်လာတိုင်း ဖင်ကြီးမြှောက်ထားပေးတော့ ဖိုးဖိုးဦးသော်တာရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက မီးပွင့်မတတ်ဗျာ။
နှစ်ယောက်သား ညည်းလိုက် လိုးလိုက် နဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲလီးဝင်လီးထွက်သံတွေရော တခန်းလုံး ဆူညံနေရောပဲ။အတော်လေးကြာမှာ ဖိုးဖိုးဦးသော်တာ ခေါင်းကြီးမော့တက်သွားရင်း အန်တီလှိုင်ခါးကိုဆွဲပြီး လီးအရင်းထိဖင်နဲ့ကပ်အောင်ဆွဲကပ်ထားတာ။
" အင်းဟင်းးး …… ကောင်းလိုက်တာ …… အဖေရာ … လီးကြီးရော လိုးချက်တွေရော သမီးသိပ်ကြိုက်တာပဲ "
" အားးး …… အိုးးးး …… သမီးစောက်ပတ်လေးကလည်း … ကလေးနှစ်ယောက်သာ ထွက်ထားတာ …… ခုထိ လိုးကောင်းနေတုန်းပဲ …… ရှီးးးး းးးး "
ဖိုးဖိုးဦးသော်တာက စကားပြောအပြီး လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ပစ်တာ။ဘေးနားလှဲချတော့ အန်တီလှိုင်လည်း သူ့ဖင်ကြီးကို နောက်ဆုတ်ရင်း ဖိုးဖိုးဦးသော်တာဖက်လှည့် အိပ်သွားတာ။
ကျုပ်လည်း အန်တီလှိုင်အိပ်ခန်းထဲက မထွက်ခင် အခန်းဝကနေ ခြေဖွဖွနင်းပြီး လှေကားအတိုင်းဆင်းလာရင်း ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲ ဝင်အိပ်လိုက်တော့တာဗျို့။မနက် အိပ်ယာနိုးတော့ အားလုံးပုံမှန်ပါပဲ။တဖြည်းဖြည်းကျုပ်လည်း ဦးခိုင်ပြုစုလိုက် ဒါရိုင်ဘာ ကိုမြသောင်း အားတဲ့ချိန် ခြံဝင်းအနောက်ဖက် ကားမောင်းသင်လိုက်ပေါ့။
" လာ ထိုင်ကွာ … မောင်ဇော် "
ဦးခိုင်ခေါ်တယ်ဆိုလို့ ခြံဝင်းအနောက်ဖက် ကားမောင်းသင်ရင် အမြန်ပြေးလာရတာပါ။ကျုပ်ရောက်တော့ အန်တီလှိုင်က မျက်စိမျက်နှာပျက်နေတာဗျို့။စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ဖြစ်မိသေးတယ်။နေ့လည်စာ စားပြီးလို့ ဦးခိုင်က ကော်ဖိသောက်နေတာဗျ။
" ဟိုလေ … ဦးခိုင်က မှာထားလို့ဆိုပြီး ကိုမြမောင်က ကားမောင်းသင်ပေးနေလို့ပါ "
" ဟာ … ငါမင်းကို မဆူပါဘူးကွ "
" ဟုတ် "
" ငါ ပြောစရာရှိလို့ကွ … မင်းလည်း ငါ့အိမ်ရောက်နေတာ ကြာပြီ ငါခြေထောက်လည်း အတော်ကောင်းနေပါပြီကွ မင်းဂရုစိုက်တာတွေလည်း ပါပါတယ် "
" ဟာ … မဟုတ်တာ ဦးခိုင်ရယ် … ပြောစရာရှိတာ ပြောပါခင်ဗျာ "
ဟုတ်တယ်ဗျ ဦးခိုင်ခြေထောက်က အတော်သက်သာနေပြီ ကျုပ်မပါပဲ ချိုင်းထောက်နဲ့သွားလာနိုင်နေပြီ။ဦးခိုင်ကလည်း ကျုပ်အပေါ်ကောင်းပါတယ်ဗျာ။အဝတ်စား ပုဆိုး မုန့်ဖိုးက သက်သက်ပေးသေးတာ။ခုဆို သေးအိုးတောင် မသွန်ရတော့ပါဘူး…သူ့ပါသာ အိမ်သာ သွားလာနိုင်နေပါပြီ။
" အေး ပြောမယ်ဆိုတာထက် ငါ့ဘက်က အကူညီတောင်းတယ်လို့ သဘောထားကွာ "
" ဟုတ်ကဲ့ ဘာမဆို လုပ်ပေးမှာပါ ဦးခိုင် ပြောပါ "
ဟုတ်တယ်လေဗျာ ကျုပ်အပေါ်ဒီလောက်ကောင်းတဲ့လူအတွက် ကျုပ်အကုန်လုပ်ပေးရမှာပေါ့။ဦးခိုင်က ကျုပ် ပြောမလိုလိုနဲ့ အန်တီလှိုင့်ဘက် လှည့်ကြည့်နေတာဗျ။
စိတ်မပူပါနဲ့ … လှိုင်ရယ် … အဆင်ပြေမှာပါကွာ "
" ဒါပေမယ့် မောင်ရယ် … ကိုယ့်သားအရွယ်လေးကို "
" စိတ်ချရတဲ့သူက … သူပဲ ရှိတာလေ လှိုင်ရဲ့ "
ဦးမြတ်ခိုင်မှာ လွန်ခဲ့သော ၂ပတ်လောက်ကတည်းက ဇနီးဖြစ်သူအား တောင်းဆိုနေ၏။ဦးမြတ်ခိုင်၏ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက် လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်၏ ဇနီးမှာ နောက်ယောင်္ကျားနှင်ထွက်ပြေးရာ ဦးမြတ်ခိုင်အား အကူညီတောင်းကာသူ့ဇနီးအား ရှာခိုင်းနေသည်။
အကျိုးကြောင်းမေးကြည့်ရာ ဦးမြတ်ခိုင်၏မိတ်ဆွေမှာ ဇနီးဖြစ်သူ၏ အိမ်ထောင်ရေးသုခအား ဖြည့်ဆည်းဖို့သတိမရပဲ စီးပွားရေးနောက် လိုက်နေမိ၏။
ဇနီးတစ်ယောက်၏ခံစားချက်အား လှစ်လျူရှု့မိသဖြင့် ဒီလိုအဖြစ်မျိုးကြုံရသည်ဟု မှတ်ယူကာ ဦးမြတ်ခိုင်မှာလည်း မိန်းမဖြစ်သူ လှိုင်သက်ထားအား စိုးရိမ်လာခဲ့သည်။
သို့သော် ဦးမြတ်ခိုင်မှာ လှိုင်သက်ထား၏ ကာမဆန္ဒလေးများ ဖြည့်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့် လှေကားမှအမှတ်မထင်လိမ့်ကျစဉ် အကြောသေသလိုဖြစ်ကာ ခြေထောက်ပြန်ကောင်းလာချိန် လီးက တောင်မလာတော့ပေ။လှိုင်သက်ထားကိုယ်တိုင် စွပေးတာတောင် ထမလာပဲ ပျော့ခွေနေ၏။
နောက်ပိုင်း သူ့မိတ်ဆွေ၏ အဖြစ်ပျက်မျိုးဖြစ်လေမလား အတွေးဝင်ကာ ဇနီးဖြစ်သူ၏ ကာမဆန္ဒလေးများအား သူ့နေရာအစားထိုးဖြည့်ပေးရန် စဉ်းစားမိတော့သည်။
သိတ်ခါအရ လူသိခံလို့လည်း မဖြစ်ပေ။နောက်ဆုံး မိုးဇော်အား အသုံးချရန် စဉ်းစားမိတော့သည်။သို့သော် လှိုင်သက်ထားမှာ သူမအိမ်က အလုပ်သမားမို့ မသတီသလို ခံစားနေရ၏။ဦးမြတ်ခိုင်က မိသားစုပြိုကွဲမှာစိုးရိမ်၍ စီစဉ်သည်ကို နားလည်ထားသည်။
သူမအနေဖြင့် မလိုက်လျောပေးလျင် ဦးမြတ်ခိုင်ကွယ်ရာ ဖေါက်ပြန်သလိုခံစားရသည့် အကြောင်းလေးတွေကလည်း ရှိနေပြန်သည်။
" အင်း … ဒီတခါပဲနော် … မောင်စိတ်ချမ်းသာအောင် လိုက်လျောပေးမှာ "
" ဟာ ဝမ်းသာလိုက်တာ လှိုင်ရယ်… ok … ကျန်တာ မောင်စီစဉ်လိုက်မယ် "
" လှိုင် အောက်ခဏဆင်းဦးမယ် မောင် "
" ဆင်းလေ လှိုင် … မောင်နားလည်ပါတယ်ကွာ "
အန်တီလှိုင်က ကျုပ်ကို တချက်ကြည့်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကနေ ထွက်သွားတာဗျို့။ဦးခိုင်က ကော်ဖီလက်ကျန်ကို မော့သောက်ရင်း တဟွတ်ဟွတ်နဲ့သီးနေလို့ ကျုပ် ရေတခွက် ငှဲ့တိုက်လိုက်ရသေးတယ်။
" ရလား ဦးနိုင် … အဆင်ပြေလား "
" အဟွတ် ဟွတ် … အင်း … အဟွတ် … ပြေပါတယ်ကွ "
ကျုပ်လည်း ဦးခိုင်နောက်ကျောဘက်လျှောက်သွားရင်း ကျောကုန်းလေးဖိနှိပ်ပြီး မေးနေမိတာ။ခဏအကြာမှ ဦးခိုင်က ကျုပ်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံမှာထိုင်ခိုင်းပြီး ကျုပ်ကို အကူညီတောင်းမယ်ဆိုတဲ့စကား ထုတ်ပြောတာဗျို့။ကျုပ်လည်း ကြားကြားချင်း တကိုယ်လုံးကြက်သီးမွှေးတွေ ထလာတော့တာပဲ။
" ဟာ … ဦး ခိုင် … ဖြစ် ပါ့ မလား …… ခ င် ဗျာ "
ပြောရင်း အသံတွေတုန်နေမိတာဗျ။
" ဖြစ်ပါတယ်ကွ… ငါ့ ကို ကူညီတယ် သဘောထားလိုက် "
" ဟုတ် ဟုတ် "
" ကဲ … ခုက စပြီး … ငါ့ကို ဘာမှ လုပ်မပေးနဲ့တော့ … အနားယူ အားမွေးကွာ … ငါပြောသလို ည ၁၀ နာရီကြ ဒီအိပ်ခန်းထဲ ပြန်လာခဲ့တော့ "
ကျုပ်လည်း ဦးခိုင် နုတ်ဆက်ပြီးထွက်လာလိုက်တာ အခန်းပြင် ဘယ်လိုရောက်မှန်းတောင်မသိတော့ပါဘူး။အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲရင်း တွေးနေမိတာ။ကျုပ်အတွက် ဘယ်လိုမှ ထင်မထားတဲ့ ကိစ္စကြီးဗျ။ရောက်ကတည်းက ငေးခဲ့ရတဲ့ အန်တီလှိုင် ဖင်ကြီး မြင်ခွင့်ရတော့မှာလေ။
အိုဗျာ ဖင်တင် မကပါဘူး တကိုယ်လုံး မြင်ရတော့မှာဗျို့။အိပ်လို့လည်း မရပါဘူး ဟိုလိမ့်လိုက် ဒီလိမ့်လိုက်ပါပဲ။ညနေကြ အောက်ထပ်ဆင်း ထမင်းစားလိုက်တယ် ပြန်တက်လာပြီး ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ အနားယူနေတော့တာပေါ့။ည ၁၀ နာရီ မြန်မြန်ရောက်ချင်လှပြီဗျ။
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment