ကျေးဇူးဆပ်ပါမည် အပိုင်း ( ၂ )

ကျေးဇူးဆပ်ပါမည် အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - အညတြ (အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)

တင်နှင်းမာ အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့ အထိ စိုးမိုးအောင် ကွင်းတိုက်နေတဲ့ ပုံကို ပြန်မြင်ယောင်နေသည် ။အတွေ့အကြုံ မရှိတာလည်း မဟုတ်..အိမ်ထောင်သည် ယောက်ျား ရှိတဲ့မိန်းမ ဖြစ်ပြီး ယောက်ျာလီးကို မဆန်းတော့တဲ့ သူ့မှာ ဘယ်လို ဖြစ်ရပါလိမ့် ဆိုပြီး ရယ်လိုက်မိသည် ။

တိတ်တိတ်ပုန်း မြင်ရတာ လုပ်ရတာက ပိုပြီးများ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းလို့ ဖြစ်မည် လို့ တွေးမိသည် ။အလုပ်က ပြန်လာပြီး  လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်သည် ။ အိမ်က အခန်းတခန်းကို အားကစား လုပ်တဲ့ အခန်း အဖြစ်စက်မျိုးစုံထားပြီး ညနေတိုင်း လေ့ကျင့်ခန်းတွေ မှန်မှန် လုပ်သည် ။ ဒါကြောင့်လည်း တင်နှင်းမာသည် ကိုယ်လုံးအချိုးအစားက ယောက်ျားတွေ သမင်လည်ပြန် ကြည့်မိရအောင် လှလာသည် ။ 

စက်ပေါ်မှာ ပြေးနေတဲ့အချိန် အိမ်ဖေါ်မလေး ငွေမိုးက ခရမ်းချဉ်သီးဖျော်ရည်တခွက်ကို ဖန်ခွက်ရှည်နဲ့ ထည့်ယူလာပြီး စက်ဘေးက စင်ကလေးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည် ။တင်နှင်းမာရဲ့ အားကစား ဝတ်စုံသည် ချွေးတွေနဲ့ ရွှဲနေသည် ။ 

စက်ကို ခဏ ရပ်လိုက်ပြီး ဖုန်းကို ယူကြည့်သည် ။ ကိုကိုလည်း ပြန်မခေါ်ဘူး ။ကံမင်းထူးသည် မစ်စ်ကောလ် တွေ့လို့ရှိရင် တင်နှင်းမာကို ပြန်ခေါ်လေ့ရှိသည် ။ အခု သူ ဘာဖြစ်လို့ ပြန်မခေါ်တာလဲ ။ သူ့အတွက် စိတ်ပူမိလို့ တင်နှင်းမာ သူ့ဆီ ထပ် ခေါ်လိုက်သည် ။

ကံမင်းထူးသည် ဇနီးချောလေး ဖုန်း ခေါ်တာကို ပြန်မထူးဖြစ်ရအောင် ဘာတွေများ ဖြစ်နေသလဲ ။ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ။ဓါတုကလျာ ဆိုတဲ့ အလန်းစား ကျောင်းသူလေးနဲ့ ဂိမ်းဆိုင်ထဲ ရောက်နေလို့ ဖုန်းမြည်တာကို သူ မကြားမသိ ။အရမ်းလှတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ တွဲပြီး တတီတီ တတွမ်တွမ် ဆူညံနေတဲ့ ဂိမ်းဆိုင်ထဲ အသစ်ရောက်တဲ့ ဂိမ်းတွေကို သူ ဆော့နေတာ ။

ဓါတုကလျာကလည်း ဆရာကံမင်းထူးသည် သူ့ကို ကူညီမစ လိမ့်မည် လို့ တထစ်ချ ယုံကြည်ထားသလို သူ့ကိုသူလိုချင်တာတွေကို အနှမျောမရှိဘဲ ရော့အင့် ဆိုပြီး ပေးပစ်လိုက်တော့မည် လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပါ ။

ကံမင်းထူးကလည်း ကိုယ့်အိတ်ထဲက ကြက် ဘယ်တော့ ရိုက်စားရိုက်စား စားလို့ ရတာဘဲ ဆိုပြီး အလှကြည့်နေတာ ။ နုဖတ်ရှင်းသန့်တဲ့ ဓါတုကလျာက ဘယ်ယောက်ျားနဲ့မှ မကြုံဖူးသေးတဲ့ အပျိုစင် စစ်စစ်လေး ဆိုတာကို သိလို့ သည် ပန်းကလေးကို ချွေပစ်ဖို့ သူ လောမကြီးဘူး ။ အေးအေးဆေးဆေး အချိန်မှာ အရသာခံပြီး သူကလေးနဲ့ ချစ်တလင်းခေါ်မယ် လို့ မှန်းထားသည် ။

ဓါတုကလျာရဲ့ အလှနွံထဲမှာ နစ်မျောနေသည် ။ နေ့ရောညပါ သူ့စိတ်ထဲမှာ သည် မိန်းမချောလေးဘဲ ရှိနေသည်။မိန်းမ ကို သူ မေ့နေပြီ ။တင်နှင်းမာသည် ဖုန်းခေါ်လို့ မရလို့ ကံမင်းထူးကို မက်ဆေ့ ထားခဲ့လိုက်သည် ။

စိတ်ထဲမှာတော့ သူ အလုပ်ရှုပ်နေလို့ ဖြစ်မည်...ဒါမှ မဟုတ် ဖုန်း ပျောက်နေလား..ဖုန်း ကျန်ခဲ့လား..ပေါ့ ။ဒီအချိန်မှာ အိမ်ဖေါ်မလေး ငွေမိုး အခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လာသည် ။

" မမ ..ဧည့်သည်လာတယ်..." လို့ လာပြောသည် ။

" ဘယ်သူလဲ ငွေမိုး...."

" မမရဲ့ သူငယ်ချင်း ဦးဇေယျာလှိုင်ပါ..."

" ဟာ..ဟုတ်လား...ဒီကို ခေါ်လိုက်..ခေါ်လိုက်......."

ငွေမိုး ပြန်ထွက်သွားတော့ တင်နှင်းမာ အပြေးစက်ကို ရပ်လိုက်ပြီး စက်ပေါ်က ဆင်းလိုက်သည် ။

" ဇေယျာလှိုင် ဘယ်တုံးက မန္တလေး ပြန်ရောက်ပါလိမ့်..."

ဇေယျာလှိုင်သည် ယခုတိုင် တင်နှင်းမာ အပေါ်မှာ ခင်မင်တဲ့ သူငယ်ချင်း အရင်းတယောက်လိုဘဲ ဝင်ထွက် ဆက်ဆံနေလို့ တင်နှင်းမာ သူ့ကို အရမ်း ခင်မိသည် ။ဇေယျာလှိုင် အားကစား အခန်းလေးထဲကို ရောက်လာသည် ။

" ဟယ်..ဇေယျာ..အသားတွေလည်း မဲလို့ပါလား...နေပူထဲ သိပ်ထွက်လား..."

" ဟုတ်တယ်..တင်နှင်းမာ...ငါ ချောင်းသာ က ပြန်လာတာ...."

" ဘာလဲ ရည်းစား ရနေပြီလား...."

" ရည်းစားနဲ့ မဟုတ်ပါဘူးဟာ...အိမ်က စီးပွားရေးတွေ လုပ်နေတာနဲ့ အချိန်အားတောင် မရှိပါဘူး....ငါ့ အလုပ်သမားတွေကို လိုက်ပို့ပေးတာပါ.....နင့်ကို အားကျလို့လေ..နင်က နင့် အလုပ်သမားတွေကို တနှစ်တခါ ဘုရားဖူးလိုက်ပို့တယ် မဟုတ်လား..."

" အေး..ဟုတ်တယ်..ကိုယ့်အပေါ် သစ္စာရှိရှိနဲ့ အလုပ်ကောင်းကောင်း လုပ်ကိုင်ပေးကြတဲ့ အလုပ်သမားတွေကိုစေတနာ ပြန်ထားပြီး ဂရုစိုက်ပြတာ ကောင်းတာပေါ့..."

ဇေယျာလှိုင်သည် သူ့ကိုယ်အနှံ့ကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ကို တင်နှင်းမာ သတိပြုမိသည် ။ ချွေးစိုနေလို့ အသားနဲ့ ကပ်နေတဲ့ သူ့အားကစား ဝတ်စုံကြောင့်ကိုယ်အလှတွေက သိသိသာသာ ထင်းထင်းကြီး ဖြစ်နေတယ် ဆိုတာကို တင်နှင်းမာ သိသည် ။

ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ အကြည့်တွေက တင်းမို့နေတဲ့ ရင်စိုင်တွေ နဲ့ စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ပေါ်ကို ခဏခဏ ရောက်နေသည် ။အို... ပေါင်တန် နှစ်ဖက်ကြား ဂွဆုံကို သူ စိုက်ကြည့်နေပြန်ပြီ ။

အဲ့နေရာက မို့ဖေါင်းခုံးနေတာကိုး ။ အင်း သူ ငါ့အပေါ် မရိုးသားဘူး ။ ဒါပေမယ့် တင်နှင်းမာ ဘာလို့လဲတော့မသိ ။ ဇေယျာလှိုင်ကို စိတ်မဆိုးမိ ။ သူ့ဆီကလည်း ထွက်မသွားမိ ။ သူဒီလို ကြည့်တာတွေကိုဘဲ သာယာမိနေသည် ။

" ဇေယျာ..တခုခု သောက်ပါလား....ငါကတော့ ခရမ်းချဉ်သီး ဖျော်ရည် သောက်တယ်.." 

လို့ ပြောရင်း တင်နှင်းမာလည်း ငွေမိုး လာပို့ထားတဲ့ ခရမ်းချဉ်သီးဖျော်ရည် ဖန်ခွက်ကို ယူသောက်လိုက်သည် ။

" မသောက်တော့ပါဘူး..သူငယ်ချင်း....သတိရလို့ လာခဲ့တာပါ....ရန်ကုန်ကို ငါ လာမယ့် စနေနေ့ ပြန်မယ်..ကံမင်းထူးကို ဘာပေးလိုက်အုံးမလဲ...."

" ပေးလိုက်မယ်..မပြန်ခင် ဖုန်းဆက်ဦး ဇေယျာ...."

" အင်း...ဆက်လိုက်မယ်...."

ဇေယျာလှိုင်သည် ကိုယ်လုံး အလှအပတွေကို ခိုးကြည့်ပြီး စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာသည် ။ တင်နှင်းမာရဲ့ ရင်သားတွေက တင်ပါးတွေက သူ့စိတ်တွေကို ယိမ်းယိုင်သွားစေသလို ပေါင်တန်လှလှ နှစ်ဖက်ရဲ့ ကြားက မို့ဖေါင်းတဲ့တြိဂံပုံ အဖုတ်ဖေါင်းကြီးကလည်း သူ့ကို သွားရည်ယိုစေ သည် ။

" တင်နှင်းမာ...နင်နဲ့ ငါ ဆယ်တန်းတုံးက ညဖက် မော်တော်ဆိုင်ကယ် လျှောက်စီးကြတာ မှတ်မိသေးလား..."

" အေး..မှတ်မိတာပေါ့....ဘာလဲ..နင်က ငါနဲ့ ညဖက် လျှောက်စီးချင်သေးလို့လား...."

တင်နှင်းမာက ရယ်ပြီး မေးလိုက်သည် ။

ဇေယျာလှိုင်က " စီးချင်တာပေါ့..နင် ငါ့ကို " ကြက်မင်း " အအေးဆိုင်မှာ ဖွာလူဒါ ဝယ်တိုက်တာ ငါ မှတ်မိနေတယ်...အဲဒီတုံးက ကားတွေ ဘီးတွေ ဒီလောက် မရှုပ်သေးဘူးလေ...ဘယ်လိုလည်း..ဒီည လျှောက်စီးကြမလား " လို့ ပြောလိုက်သည် ။

တင်နှင်းမာက " ကောင်းသားဘဲ ဇေယျာ...." လို့ ရယ်ပြီး ပြန်ဖြေသည် ။

" ဒါဆို ငါ နင့်ကို ညကျ လာခေါ်မယ်လေ..."

" ဟုတ်ပြီ..ငါ စောင့်နေမယ်...."

ဇေယျာလှိုင် ပြန်သွားသည် ။ တင်နှင်းမာလည်း ချွေးစို အဝတ်တွေ ကို အကုန်လုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ရေချိုးဖို့ရေချိုးခန်းကို ဝင်သည် ။ ရေချိုးခန်းထဲက ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ချပ်ကြီးထဲမှာ ကိုယ်လုံးတီးကိုယ်နဲ့ တအား လှနေတဲ့သူ့ကိုယ်သူ စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်လိုက်မိသည် ။ အင်း...နို့တွေက တအား တင်းမာကော့လုံးနေကြတာဘဲ ။ဒါကြောင့်လည်း ဇေယျာ့မျက်လုံးကြီးတွေ ပြူးထွက်နေတာ..တံတွေးလည်း ခဏ ခဏ မြိုချနေတာ..ဟင်း..သူ ငါ့ကို သဘောကျနေတာ သေချာပါတယ်...ပေါင်ကြားကိုလည်း တချိန်လုံး အာသာ တငန်းငန်းနဲ့ ကြည့်နေတယ်..။

လက်တဖက်က မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို စမ်းလိုက်မိသည် ။အင်း..စိုးမိုးအောင် ကွင်းတိုက်တာကို မြင်ပြီးကထဲက ငါ စောက်ပတ် ယားနေတာ...ယောက်ျားဆီကို လိုက်သွားဖို့ကလည်း ပွဲရုံတွေက အလုပ်တွေက ဖြတ်လို့ မရဘူး...။ တနည်းနည်းနဲ့တော့ ဖြေရှင်းလိုက်ချင်တယ်..။

စိုးမိုးအောင်ကို လိုးခိုင်းလိုက်ရင် ကောင်းမလား..။ ချက်ချင်းဘဲ " မဖြစ်သေးပါဘူး...ပေါ်သွားမှ စောက်ရှက်တွေ ကွဲနေမယ်..ငါ့ဖါသာ ဖြေဖျောက်လိုက်တာဘဲ ကောင်းမယ် ထင်ပါတယ်..." လို့ တွေးလိုက်မိသည် ။

ရေချိုး ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်ကို ဖိဖိ ပွတ်ရင်း တကိုယ်တော် အာသာဖြေပွဲလေး လုပ်ဖြစ်သွားသည် ။ ဘယ်သူမှ မသိ ကိုယ်တယောက်ထဲဘဲ သိတဲ့ လက်နဲ့ ဖြေဖျောက်တာက လီးအစစ်လောက် ကျေနပ်မှုတော့ဘယ်ရမလဲ ။ ရေချိုးအပြီး သေသေချာချာ အလှပြင်သည် ။ ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ တီရှပ်ကို ဝတ်သည် ။ဇေယျာနဲ့ဆိုင်ကယ်စီး ထွက်ကြဖို့ အဆင်သင့် ပြင်သည် ။ 

အိမ်ဖေါ်မလေး ငွေမိုးသည် တင်နှင်းမာ မဝတ်စဖူး ဂျင်းဘောင်းဘီတွေ တီရှပ်တွေ ဝတ်ထားလို့ အထူးအဆန်း ဖြစ်နေသည် ။ပွဲရုံ နှစ်ရုံနဲ့ အလုပ်များနေတဲ့ တင်နှင်းမာသည် ဘောင်းဘီ ဝတ်ဖို့ နေနေသာသာ သူ့အဝတ်အစားတွေကို ဂရုတစိုက် မလုပ်ခဲ့တာ ကြာပြီ ။

အိမ်ရှေ့က ဆိုင်ကယ်သံ တဖုန်းဖုန်း ကြားရသည် ။ ဇေယျာလှိုင် ရောက်လာပြီ ထင်သည် ။ ငွေမိုးကို သွားကြည့်ခိုင်းလိုက်ပြီး ထမင်းစားခန်းက မှန်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို စစ်လိုက်သည် ။

ဂျင်းဘောင်းဘီသည် သူ့ကိုယ်လုံးအလှကို ထင်းထင်း ဖေါ်ပြနေသည် ။ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးတွေက သိသိသာသာ ဖြစ်နေသည် ။ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ဆိုင်ကယ်စီး ထွက်ရမှာ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည် ။ ငယ်ငယ်တုံးက ကျောင်းသွားဖေါ်နဲ့ အခုလို အတူတူ ညနေဖက် ထွက်ရတာက ငယ်မူပြန်သလို ဖြစ်နေသည် ။ 

ငွေမိုး ပြန်ပြေးလာပြီး ဇေယျာလှိုင် လာတာ ဆိုတာ ပြောသည် ။တင်နှင်းမာ အိမ်ရှေ့ကို ထွက်ခဲ့သည် ။ဇေယျာလှိုင်က ကြက်သွေးရောင် ပိုလိုရှပ် လက်တိုနဲ့ ကာကီရောင် ဘောင်းဘီရှည်နဲ့ တော်တော့်ကို သားသားနားနားဖြစ်နေသည် ။ သာမန်အချိန် တွေ့သလို ကဘိုကရို ဖြစ်ကတတ်ဆန်း ဝတ်ဆင်တာမျိုး မဟုတ် ။

ဇေယျာလှိုင်က တင်နှင်းမာကို ကြည့်ပြီး..." တင်နှင်းမာ..နင် သိပ် ကြည့်ကောင်းတာဘဲ ...ကဲ သွားကြမလား....." လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ 

" သွားရုံဘဲ ဇေယျာ....." လို့ တင်နှင်းမာ ဖြေသည် ။

ဇေယျာလှိုင့် အနောက်ကနေ ခွထိုင်ပြီး သူ့ပုခုံးပေါ် လက်တင်ပြီး လိုက်တဲ့ တင်နှင်းမာသည် ယောက်ျား ကံမင်းထူး သူ့ကို ဖုန်း ပြန်မဆက်ဖြစ်တာကို သတိမရတော့ဘူး ။ ငယ်ငယ်ကလိုဘဲ ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ဆိုင်ကယ်စီး ထွက်ရတာကို အရမ်း ပျော်နေလေသည် ။

ဇေယျာလှိုင်လည်း ငယ်ငယ်က ချစ်ခဲ့သလို အခုထိလည်း ချစ်နေဆဲ ဖြစ်တဲ့ တင်နှင်းမာနဲ့ အခုလို နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုင်ကယ်စီး ထွက်ရတာကို အရမ်း ပျော်နေသည် ။ ကားတွေ ရှုပ်နေတဲ့ လမ်းတွေ ပေါ်မှာ ရှေ့ကကားက ဘရိတ်အုပ် လိုက်လို့ သူကလည်း ဆိုင်ကယ်ကို ဘရိတ်အုပ်လိုက်ရတဲ့ အခါ တင်နှင်းမာရဲ့ ရင်သားအိအိကြီးတွေက သူ့ကျောပြင်ကို လာ ဖိကပ်မိသွားတတ်သည် ။

မြို့ အနှံ့ လျှောက်မောင်းကြသည် ။ မန္တလေးသား ဇေယျာလှိုင်သည် ငယ်ငယ်ထဲက ဆိုင်ကယ် စီးလာတဲ့လူမို့ ကွမ်းကျင်လှသည် ။ လူတွေ စည်ကားနေတဲ့ စားသောက်ဆိုင်တွေကို ဖြတ်မောင်းတဲ့ အခါ ဇေယျာလှိုင်က တင်နှင်းမာကို " တခုခု စားချင်လား..ဆာပြီလား...." လို့ မေးလိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာက " ဆာသေးဘူး..." လို့ ပြန်ဖြေသည် ။

ဒီအချိန်မှာ တင်နှင်းမာသည် ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ ခါးကို ဖက်ထားပြီး လိုက်ပါနေသည် ။ဇေယျာလှိုင်လည်း တင်နှင်းမာ အနောက်ကနေ ဖက်ထားလို့ရယ်..အိနေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးနဲ့ ဖိကပ်ထားလို့ရယ်ကြောင့် ရင်တွေ တအား ခုံနေသည် ။

ထို့အတူဘဲ တင်နှင်းမာသည် ဇေယျာလှိုင်ကို ဖက်ထားလို့ လူချင်း ပူးကပ်နေလို့ ရင်တွေ တအား ခုံနေသည် ။ကန်ပတ်လမ်း တနေရာက " ဟော့ပေါ့ စားသောက်ဆိုင် " မှာ ဇေယျာလှိုင် ရပ်လိုက်သည် ။မီးရောင်စုံတွေ ထွန်းညှိထားတဲ့ စားသောက်ဆိုင်လေးရဲ့ အပြင်ဖက်က စားပွဲဝိုင်း တဝိုင်းမှာ သူတို့ထိုင်လိုက်ကြသည် ။

" ဒီနေရာလေးက ထိုင်လို့ကောင်းတယ်....တင်နှင်းမာ....ဒါနဲ့ ငါ ငယ်ငယ်က ခေါ်သလိုဘဲ မိပေါက် လို့ခေါ်လို့ ရမလားဟင်...." လို့ ရုတ်တရက် မေးလိုက်လို့ တင်နှင်းမာ အံ့ဩသွားသည် ။

မိပေါက် ဆိုတာက တင်နှင်းမာ ငယ်ငယ်က အိမ်နံမည်လေ ။ကြည့်စမ်း...သူ မှတ်မိနေတုံးဘဲ ။ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးသွားသည် ။ ကလေး ဘဝထဲက ခင်မင်လာခဲ့ကြတာကို သတိရ မြင်ယောင်သည် ။

" ခေါ်လေ..ခေါ်ပေါ့ ဇေယျာ...နင်ကြိုက်သလို ခေါ်..." 

လို့ ပြုံးပြုံးလေး ပြောလိုက်တဲ့ တင်နှင်းမာသည်အရမ်း မိုက်နေသည် ။ လှလိုက်ချောလိုက်တာ...။ ဒီလို အလှစားလေးကို ရထားတဲ့ ကံမင်းထူး က ရန်ကုန်မှာ တခြား စော်ငယ်လေးတွေနဲ့ ကဲနေတာကို ဇေယျာလှိုင် ခံပြင်းသည် ။ မကျေနပ်  ။

" မိပေါက် ...ငါတို့ သူငယ်ချင်း ဒုံပစ် ကို နင် မှတ်မိသေးလား ..."

" ဟာ..မှတ်မိတာပေါ့..လှသော်လေ....ငါ့ဒက်ဒီက သူ့ဆံပင်ပုံက ဆိုးလွန်းလို့ ဒုံပစ် လို့ ခေါ်ခဲ့တာ...အင်း..သူက အရင်က ရွှေလှံရပ်မှာ နေတယ်လေ..နောက်ပိုင်း မတွေ့တော့ဘူး...."

ငယ်ငယ်တုံးက သင်္ကြန် လည်ခဲ့တာတွေကို မှတ်မိပြီး ပြောဖြစ်ကြတဲ့ အချိန် သူတို့ မှာထားတဲ့ စားသောက်စရာတွေ ရောက်လာသည် ။

" စား မိပေါက်..နင်နဲ့ အခုလို ထွက်ရတာ ငါ ပျော်လိုက်တာ...နင်ရော ပျော်လား...."

" အရမ်းပျော်တယ် ဇေယျာ..ငါ့ယောက်ျားနဲ့ ခွဲနေရတာ ငါ အထီးကျန် ဆန်သလိုဘဲ...."

" နင် ပျင်းရင် ငါ့ကို ခေါ်လိုက်ပေါ့ မိပေါက်ရယ်..."

" အံမာ..နင်ကလည်း ရန်ကုန်မှာ သွား အလုပ်လုပ်နေတဲ့ လူကများ...."

" နင်ခေါ်ရင် ငါ ချက်ချင်း ပြေးလာမှာပေါ့..မိပေါက်ရယ်..."

" တကယ်လား.."

" အင်း....."

ဇေယျာလှိုင်က တင်နှင်းမာ ပုဂံထဲကို ဟင်းဖတ်တွေ ထည့်ပေးသည် ။ ဝိုင်ပုလင်းထဲက ဝိုင်ကိုလည်း ဖန်ခွက်ထဲကို လောင်းထည့်ပေးသည် ။

" ငါးရှဉ့်ဟင်း ကောင်းတယ် မဟုတ်လား မိပေါက်..နင် ငယ်ငယ်က ကြိုက်တတ်တာ ငါ မှတ်မိပါတယ်"

" အေး..နင်က ငါနဲ့ ပတ်သက်တာတွေ အကုန်လုံးကို မှတ်မိနေတယ်..အေးဟယ်..ငယ်ငယ်က နင်နဲ့ကျောင်းပိတ်ရက် မနက်ဆို တရုပ်တန်းဈေးက မြီးရှည် သွားစားကြတာ သတိရနေတယ်...အဲ့တုံးက ဒို့တတွေ ပျော်လိုက်ကြတာနော် ..."

" ဘီးစီးရင်း...မောတော့ မောတာပေါ့ ဒါပေမယ့် မမောဘူး ဆိုတဲ့ သီချင်း ဆိုခဲ့ကြတာလေ..."

" အေး....ဟုတ်တယ်...."

အပြန်မှာ ဝိုင်အသောက်များလို့ တင်နှင်းမာ ရီဝေဝေ ဖြစ်နေပြီး ဇေယျာလှိုင့်ကို အလာတုံးကထက် ပိုပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားမိသည် ။ ဇေယျာလှိုင်သည် အထိအတွေ့ကြောင့် ဘောင်းဘီထဲက လီးက မာတောင်လာသည် ။အိမ်ရှေ့ကို ဆိုင်ကယ် ထိုးဆိုက်လိုက်တဲ့အချိန် မအိပ်ဘဲ ထိုင်စောင့်နေတဲ့ အိမ်ဖေါ်မလေး ငွေမိုးကလာစောင့်ကြိုနေသည် ။

ဇေယျာလှိုင်က နုတ်ဆက်ပြီး ပြန်သွားတဲ့အခါ သူ့စိုပြေနေတဲ့ ဘဝလေးသည် ပြန်လည်ခြောက်သွေ့သွားပြန်သည် လို့ တင်နှင်းမာ ထင်မိသည် ။

သူ့အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေ ကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်တဲ့ အချိန်အတွင်းခံ ပင်တီလေးသည် စိုထိုင်းထိုင်း ဖြစ်နေသည်ကို စမ်းမိလိုက်သည် ။ ပေါင်ကြားက ရွှေကြုတ်ကိုလက်နဲ့ အုပ်စမ်းလိုက်တော့ တဏှာစိတ်ထရင် စိမ့်ထွက်လာတဲ့ ကာမအရည်ကြည်တွေ စိုနေတာကိုစမ်းမိလိုက်သည် ။ သူမသည် ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ထိတွေ့ နီးစပ်တာတွေကို စိတ်လာနေခဲ့သည် ဆိုတာ ပြသနေသည် ။

ဒီည အိပ်မရပြန်ဘူး ။ ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ အထိအတွေ့တွေကို သတိရလိုက် စိုးမိုးအောင်ရဲ့ လီးကြီးကို မြင်ယောင်လိုက်နဲ့ လူးလိုက် လှိမ့်လိုက် ။ကံမင်းထူးသည် သူဘာပြောပြော သဘောကျတဲ့ သူဘယ်ခေါ်ခေါ် လိုက်တဲ့ ဓါတုကလျာလေးကို သူသံယောဇဉ် ဖြစ်မိနေသည် ။ 

" ဆရာ့ကို ဓါတု ပြောစရာတွေ ရှိနေတယ်....ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့ လွတ်လပ်တဲ့ တနေရာမှာ ဆရာနဲ့ စကားပြောလို့ရမလား..." 

လို့ ဒီနေ့ မနက် ကင်တင်းမှာ ထိုင်ပြီး လဖက်ရည် သောက်ကြတဲ့ အချိန် ဓါတုကလျာက သူ့ကို ပြောလိုက်တဲ့အခါ ကံမင်းထူး သည်ဒီကောင်မလေးကို ဘယ်ကို ခေါ်သွားရင်ကောင်းမလဲ ဆိုတာကို အပြေးအလွှား စဉ်းစားသည် ။

အကောင်းဆုံးကတော့ သူနေနေတဲ့ တိုက်ကလေး ကို ခေါ်သွားတာ ။ဓါတုကလျာနဲ့ သူ ဆိတ်ကွယ်ရာ နေရာမှာ တွေ့ကြရင် ဘာတွေ ဖြစ်လာမလဲ ။ ဓါတုကလျာ သူ့ကိုဘာတွေ ပြောချင်တာလဲ ။

" ဓါတုပြောချင်တာတွေ ဒီမှာ..အခု ပြောလို့ မရဘူးလား...ဆရာ့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောနိုင်တယ် .."

လို့ သူက မေးလိုက်တော့ ဓါတုကလျာက

" ဘယ်သူမှ မသိစေချင်တဲ့ လှို့ဝှက်ရမယ့် ကိစ္စမို့ပါ ဆရာ..." လို့ ဖြေသည် ။

ဒါကြောင့် သူရော ဓါတုရော အတန်းမရှိတော့တဲ့ ညနေ လေးနာရီကျော် အချိန်မှာ ဓါတုကို သူ့တိုက်ကလေးဆီကို ခေါ်လာခဲ့သည် ။ သူ ကစ်တီ့ကို ပထမဆုံး ခေါ်သွားတုံးကထက် ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည် ။ 

ဘာကြောင့်လဲ ။ သူ အဖြေကို အတိအကျ မသိ ။ ဓါတုကလျာက ကစ်တီ့ထက် ပိုလှလို့လား ။ဓါတုကလျာလည်း သူ့လိုဘဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေမလား ။ သူနေတကြ တိုက်လေးရှေ့ကို ရောက်တော့ ကားကို ရပ်လိုက်ပြီး...

" ဓါတု..ဒါ ဆရာနေတဲ့ နေရာဘဲ..ဒီမှာ အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောနိုင်တယ်..."လို့ ပြောလိုက်ရင်း ခြံတံခါးကို ဖွင့်ဖို့ ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်သည် ။ 

ကစ်တီနဲ့ လာတုံးက ဘေးတိုက်က လူကြီးနဲ့ ပက်ပင်းတိုးတော့ လူကြီးက သေသေချာချာ ကြည့်သွားတာကို သတိရမိသည် ။ အခုတော့ သူ့ကို ဘယ်သူမှ မမြင်ဘူး ထင်တာဘဲ ။ ခြံထဲကို ကားမောင်းဝင်လိုက်ပြီး တိုက်လေးရဲ့ အရှေ့တံခါးပေါက်ကြီး တည့်တည့်မှာ ရပ်လိုက်သည် ။

" ဆင်း..ဓါတု..ဆရာ တယောက်ထဲ နေတာ..ဓါတု ပြောချင်တာကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြောနိုင်တယ်..."

တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်နေတဲ့ တိုက်ထဲ သူနဲ့ ဓါတုကလျာနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲရယ် ။ ဓါတုကလျာက ဧည့်ခန်းထဲက ပန်းပုရုပ်တွေ ပန်းချီကားတွေကို လိုက်ကြည့်နေပြီး...

" ဆရာ..ဆရာ့ဇနီးရဲ့ ဓါတ်ပုံလည်း မတွေ့ပါလား...ဓါတု ဆရာ့ဇနီး ပုံကို တွေ့ဖူးချင်လိုက်တာ....." လို့ ပြောလိုက်သည် ။

" ဒီတိုက်က ဘယ်သူမှ မနေကြဘူးလေ...ဘယ်သူ့ဓါတ်ပုံမှ ချိတ်မထားဘူး ..." လို့ ကံမင်းထူးပြောရင်း မီးဖိုခန်းနဲ့ ထမင်းစားခန်း ကြားက ရေခဲသေတ္တာထဲကပလပ်စတစ်ဘူးကြီးနဲ့ ဖျော်ထားတဲ့သံပုရာရည် ကို ဖန်ခွက်နှစ်ခွက်နဲ့ ထည့်ပြီး ဧည့်ခန်းမှာ ရှိနေတဲ့ ဓါတုကလျာဆီကို ယူခဲ့သည် ။

" ဓါတု..သံပုရာရည်လေး..သောက်လိုက်ပါအုံး....."

သံပုရာရည် သောက်ရင်း ဓါတုသည် သူတောင်းချင်တဲ့ အကူအညီကို ကံမင်းထူးကို နှစ်ကိုယ်ကြား ပြောပြပါတော့သည် ။ ကံမင်းထူး ကြိုတင် မှန်းဆ ထားသလိုပါဘဲ ။ ကစ်တီ့လိုဘဲ သူက ဓါတုရဲ့ စာမေးပွဲမှာ ဖြေထားတဲ့ အဖြေလွှာတွေကို ပြင်ပေးရမှာ ။ ဓါတု အတွက် ဆိုရင် ဘာဘဲ လုပ်ပေးရ ပေးရ  လုပ်ပေးချင်နေတဲ့သူ့အတွက် အဆန်းတော့ မဟုတ်ပါ ။ ဓါတုက ဆရာ့ကျေးဇူးကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့ ပြန်ဆပ်ရ ဆပ်ရပါ....ဆရာ့ကို ဓါတု " ကျေးဇူးဆပ်ပါမည် " လို့ ပြောသည် ။

ကြည့်ရတာ ဓါတုကလျာသည် ကစ်တီ တယောက် ကံမင်းထူးကို ကျေးဇူးဆပ်ဘူးခဲ့တာကို တနည်းနည်းနဲ့ သိထားတဲ့ ပုံ ပါဘဲ ။

ကံမင်းထူးသည် ဓါတုကလျာက သူ့ကို တကိုယ်လုံး ပုံအိပ်မည် ဆိုတာကို စောစောထဲက ရိပ်မိခဲ့ပေမယ့် ဓါတုကလျာကို ချက်ချင်း မစားသုံးလိုက်သေးဘဲ မိထားတဲ့ ကြွက်ငယ်လေးကို ဆော့ကစားနေတဲ့ ကြောင်တကောင်လို အလှကြည့်နေခဲ့တာပါ ။

အခုတော့ သည် တိုက်ကလေးကို ရောက်နေမှတော့ ဓါတုကလျာနဲ့ အချစ်စခန်း ဖွင့်ပစ်လိုက်တော့မည် လို့ သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ ။

" ဓါတုက ဆရာ့ကို တကယ်ဘဲ ကျေးဇူးဆပ်တော့မယ် ပေါ့လေ...."

" အင်း....ဟုတ်တယ်...ဆရာ..."

ဓါတုကလျာက ခေါင်းလေး ငြှိမ့်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။ဓါတုကလျာသည် ကျေးဇူးဆပ်မည်လို့ ပြောနေပေမယ့် အရမ်း တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားနေတာကို ကံမင်းထူး တွေ့နေသည် ။ဒီမိန်းကလေးကို သူ တအား သံယောဇဉ် ဖြစ်မိတာကြောင့် ကျေးဇူးမဆပ်လည်းသူ ကူညီမှာပါ ။ အတွေ့အကြုံ မရှိသေးတဲ့ ဓါတုကလျာရဲ့ တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေတာလေးကို သနားသလို ခံစားလိုက်ရသည် ။ 

လက်ပြတ်လေး ဝတ်ထားတဲ့ ဓါတုကလျာရဲ့ လက်မောင်းသား ဖြူဖြူဝင်းဝင်းလေးကို သူ ကိုင်လိုက်သည် ။ နှာခေါင်းဖျား နားရွက်ဖျားတွေနဲ့ ပါးပြင်လေး နီရဲသွားသည် ။ တစိမ်း ယောက်ျားတယောက်ရဲ့အကိုင်အတွယ်ကို ခံဘူးသေးပုံမရဘူး ။ လက်မောင်းသား အိအိလေးကို အသာ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေမိသည် ။

"  ဆရာ.....ဆရာ ဖြစ်စေချင်တာ အကုန် ပြောနော်..ဆရာ့အတွက် ဆိုရင် ဘာ...ဘာ...ဖြစ်ဖြစ်..ဓါတုအကုန်ပေးမယ် ..."

ကံမင်းထူးလည်း ချစ်စရာ မိန်းကလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့် ဖက်ထားလိုက်သည် ။ ကျောပြင်လေးနဲ့ လက်မောင်းသားတွေကို ပွတ်ပေးသည် ။

" ဓါတု...."

" ရှင်..ဆရာ...."

" ဓါတု အတွက် ဆိုရင် ဆရာ ဘာလုပ်ပေးရ လုပ်ပေးရပါ...ဘာမှ မပူနဲ့နော် .."

" ဟုတ်..."

ဓါတုကလျာရဲ့ မျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့လိုက်သည် ။ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသလား....။လှလွန်းတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ငုံလိုက်မိသည် ။ ဓါတုကလျာရဲ့ မျက်လုံးလေးတွေ ပိတ်သွားသည် ။ စုတ်နမ်းမိလိုက်ပေမယ့် ဓါတုကလျာက အစိမ်းသက်သက်လေးမို့ ဘာမှ သူ့အနမ်းကို မတုံ့ပြန်ဘူး ။ 

" ဓါတု....ဆရာ့ကို ပြန်နမ်းလေ ..."

" ဟို..ဟို..မနမ်းတတ်ဘူး ..."

" ဆရာ နမ်းသလို ပြန်နမ်းပေါ့...ဆရာ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန် စုတ်ယူ..."

" ဟုတ်...."

ဒီတခါကျတော့ ဓါတုကလျာသည် ကံမင်းထူး စုတ်နမ်းသလို တုံ့ပြန် စုတ်နမ်းလာသည် ။ ဖက်ထားကြတဲ့ လက်တွေလည်း ပိုတင်းကြပ်လာသည် ။ ရွေ့လျား ပွတ်သပ်မိကြသည် ။

" ဓါတုကို ဆရာ ချစ်မိနေပြီကွာ....."

ဓါတုကလျာကို နမ်းစုတ်လို့ မဝတော့ ။ အနမ်းတွေ သဲသဲမဲမဲ ဖြစ်လာသည် ။ ဓါတုကလျာကလည်း သူ့ကို ပြန်နမ်းနေသည် ။ အိပ်ခန်းထဲကို ဘယ်လို ဘယ်လို ရောက်သွားကြသလဲ မိသဘူး ။ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဆက်နမ်းရင်း ဓါတုရဲ့ အဝတ်တွေကို သူ ချွတ်ပစ်နေမိသည် ။ 

ဘရာစီယာ အနက်လေး ကိုယ်ပေါ်က ကွာသွားတော့ ဓါတုက " ရှက်တယ်..ဆရာရယ်..." လို့ တိုးတိုးလေး ပြောပြီး ခေါင်းလေးကို ငုံ့ တဖက်ကို လှည့်ထားတယ် ။ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားတွေကိုတော့ မဖုံးကာဘူး ။ ကံမင်းထူးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက နို့သီးခေါင်းဖုနီနီလေးတွေကို စုတ်ယူနေသည် ။ တဖက်ပြီးတဖက် ။ ဓါတုကလျာရဲ့ ညည်းသံလေး ထွက်လာသည် ။ နို့စို့နေရင်း နို့တွေကို လက်နဲ့ ဖွဖွကိုင်ရင်းနောက်တခု ချွတ်ပစ်လိုက်တာက ဓါတုကလျာ ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်တိုတိုလေး ။

ဓါတုကလျာသည် ခေါင်းအုံးတလုံးကို မျက်နှာပေါ်အုပ်ကာထားလိုက်သည် ။ပေါင်တန်ရှည် ဖြူဖြူတွေနဲ့ ပင်တီအနက်လေးက အရမ်းလိုက်ဖက် လှလွန်းနေသည် ။ ဒီပင်တီလေးရဲ့ အောက်မှာ ရှိနေတာတွေကို စဉ်းစားမိလိုက်တာနဲ့ ကံမင်းထူးရဲ့ စိတ်တွေ တအား ထထန်လာသည် ။

သူ့ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော် အတန်ချောင်းက တအားကို မာကျောနေပြီ ။ မတ်မတ်ထောင်နေပြီ ။ဓါတုပေါင်ကြားကို မျက်နှာနဲ့ မွှေ့ပြီး လျှောက်နမ်းနေရင်း ကံမင်းထူးသည် သူဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ပင်တီဂွဆုံနေရာကို နမ်းလိုက်တော့ စိုနေတာကို သူ သိလိုက်ရသည် ။

ဓါတုကလျာက " ဆရာ...ဘာ..ဘာလုပ်တာလဲ....ဆရာ ဖုန်းနိမ့်နေပါ့မယ်..." လို့ ပြောရင်း ပေါင်တန်တွေကို စိလိုက်ဖို့ ကြိုးစားသည် ။ ကံမင်းထူးက အစိမခံ ။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို သူ့လက်တွေနဲ့ တွန်းဖြဲထားလိုက်ရင်း ဖိနမ်းနေသည် ။

" အိုဟင့် ဆရာ.....ဟင့်......အိ.......အိ......."

ဓါတုကလျာရဲ့ ခါးလေး ကော့တက်နေသည် ။ ကံမင်းထူးသည် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပင်တီအနက်လေးကိုဘေးတဖက်တချက်ကနေ ဆွဲကိုင်ပြီး ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။အို.....မို့ဖေါင်းတဲ့ ဆီးခုံဖွေးဖွေးမှာ အမွှေးနုလေးတွေ ခပ်ပါးပါး ရှိနေသည် ။ နီညိုညို နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးတွေက ပေါင်ဖြဲကားထားတာတောင် မပြဲနေဘဲ စိနေကြသည် ။ ကျောင်းမှာ ကွင်းဘွဲ့ရထားတဲ့မိန်းမချောလေးရဲ့ အတွင်းပစ္စည်းကို သူ အနီးကပ် သေသေချာချာ ကြည့်ခွင့်ရနေပြီ ။ လှလွန်းတဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကို တဝကြီး ကြည့်မိနေပြီးမှ ငုံ့နမ်းလိုက်သည် ။

" အို့ ဆရာ....."

ဒီအချိန်မှာ ကံမင်းထူးရဲ့ ဖွားဖက်တော် အတန်ချောင်းက ပေါက်ကွဲထွက်လုမတတ် တင်းမာလွန်းနေပြီ ။အောင်းဖို့ ဂူတွင်းကို ရှာတွေ့သွားတဲ့ မြွေနဂါးကြီးလို အမောက်တထောင်ထောင်နဲ့ ဂူဝကို တိုးကပ်သွားလိုက်သလို ။

သူ့လျာအပြားလိုက်နဲ့ အကွဲကြောင်းတလျောက် စုန်ချီဆန်ချီ ယက်လိုက်သည် ။ဓါတုကလျာ တအင်းအင်း ညည်းသည် ။

" ဓါတု...ဆရာ နမ်းပေးတာတွေ ဘယ်လိုနေလဲ...ကြိုက်လား...ဆရာမေးတာတွေ ဖြေ...."

ဓါတု စောက်ဖုတ်ကို သူ အပီ ယက်ပေးပြီး မေးလိုက်တာ ။

" အင်း...ကြိုက်တယ်...ဆရာ...."

" ရော့..ဒါကို ကိုင်ထား...ဆုပ်နယ်ပေး...."

သူ့အတန်ချောင်းကြီးကို ဓါတုကလျာရဲ့ လက်ထဲကို ထည့်ပေးလိုက်သည် ။စောစောက ကံမင်းထူး သူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်နေတုံးမှာ ဓါတုကလျာသည် မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးနဲ့ကာထားတာမို့ မသိလိုက် ။ အခု သူမလက်ကလေးထဲကို လီးတန်ကြီး ထည့်ပေးပြီး ဆုပ်ကိုင်ခိုင်းလိုက်တော့ ပူနွေးနွေး အတန်ချောင်းကြီးကို ကိုင်မိတွေ့မိသွားလို့ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည် ။

ယောက်ျားလီး ဆိုတာကြီးနဲ့ နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ တွေ့လိုက်ရပြီလေ ။ကိုင်မိတော့လည်း လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို တအားကြီး ဆုပ်ကိုင်ထားမိနေသည် ။

" ဒီအတိုင်း တအား ဆုပ်မထားဘဲ ပွတ်သပ်ပေး..ဓါတု...."

ဆရာခိုင်းတဲ့အတိုင်း ဓါတုကလျာလည်း လီးတန်ချောင်းကို လက်ကလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည် ။အတွေ့အကြုံ မရှိသေးတဲ့ ဓါတုကလျာသည် ကံမင်းထူး သင်ပြပေးတာတွေကြောင့် အချိန်တိုတို အတွင်းမှာ ကာမပညာတွေ တော်တော်များများကို ဆည်းပူးသင်ယူမိလိုက်ပြီ ။

စစချင်းမှာထဲက အရှက်ကုန်အောင် ကျင့်ပေးမည် လို့ ကံမင်းထူး ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်ဖက်ကနေ ဖင်ကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ ယက်လိုက် စုတ်လိုက် လျာနဲ့ ထိုးလိုက် လုပ်သည် ။

" ဓါတု ဖင်တွေကို ထောင်ထား..ကော့ထား....."

လို့ ပြောလိုက်လို့ ဓါတုကလျာလည်း ဖင်ကြီးတွေကိုကော့ထောင်ပေးလိုက်သည် ။

" အို့....."

ကံမင်းထူးသည် စောက်ဖုတ်ကိုသာမကဘဲ ဖင်ပေါက် စအိုဝ နီညိုညိုလေးကို သူ့လျာကြီးနဲ့ ဖိဖိယက်လိုက်တော့ ဓါတုကလျာ အရမ်းကို တုန်ခါသွားရသည် ။ ဖင်ပေါက်လေးကို ဖိယက်နေရာက လျာထိပ်နဲ့ ထိုးပြန်သည် ။ 

" အို.....အ.....အ.....အီး....ဆရာ.....ဓါတု..ဓါတု...မနေတတ်တော့ဘူး....."

ဓါတုကလျာ စောက်ဖုတ်ထဲက တအားကို ယားနေပြီ ။ ဆရာ့လီးတန်ကြီးကို ကိုယ်တိုင် ဆွဲယူပြီး ထည့်ပစ်လိုက်ချင်လာသည် ။ လိုချင်လွန်းလို့ မရှက်နိုင်တော့ဘူး ။

" ဆရာ....ဆရာ....ဓါတုကို..ဓါတုကို....ချစ်...ချစ်.......ချစ်ပေးတော့ကွာ....."

ချစ်သူလေး တအား လိုချင်တောင့်တနေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ရတဲ့ ကံမင်းထူးသည် ဓါတုကလျာကိုဆက် မနှူးမဆွတော့ဘဲ လိုးဖို့ လုပ်ပြီ ။မကြုံဖူးသေးတဲ့ အပျိူစင် နုနုထွတ်ထွတ်လေးမို့ ညင်ညင်သာသာ...ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်သွားဖို့ ကံမင်းထူး ရည်ရွယ်ထားသည် ။ အရင်ဆုံး ကုတင်ဘေး စားပွဲအံဆွဲထဲက ကေဝိုင်ဂျယ်လီ ဆိုတဲ့ လိုးတဲ့အခါ သုံးတဲ့ ချောဆီကို ထုတ်ပြီး သူ့လီးတန်ကြီးရဲ့ ထိပ်ပိုင်းကို သုတ်လိမ်းလိုက်သည် ။ပြီးတော့ လက်ညှိုးနဲ့ ကော်ယူပြီး ဓါတုကလျာရဲ့ စောက်ဖုတ် အပေါက်ဝမာလည်း သုတ်လိမ်းလိုက်သည် ။ ဓါတုကလျာကတော့ လီးကြီးကို လိုလည်း လိုချင် ..နာမှာလည်း ကြောက်နေသည် ။ ကံမင်းထူးက

" ဘာမှ မနာဘူး..ဓါတု...မကြောက်နဲ့..ဆရာ ကောင်းအောင် လုပ်ပေးမှာ..ဓါတု ကြိုက်မှာပါ...." 

လို့ ပြောရင်း သူ့အတန်ကြီးကို ဓါတုကလျာရဲ့ စောက်ဖုတ်မှာ တေ့လိုက်သည် ။ တုတ်ခဲရှည်လျားတဲ့ လီးတန်ကြီးသည် သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးလို့မှ ရပါ့မလား လို့ စိတ်ပူနေတဲ့ ဓါတုသည် လီးတန်ကြီး တင်းကြပ်ပေမယ့် စီးစီးကြီး ဝင်ရောက်နိုင်သောအခါ ထင်သလောက် မနာကျင်တာကို တွေ့ရသည် ။ 

ဆရာ့ကို တအားဖက်ထားရင်း မျက်လုံးတွေ ပိတ်ပြီး ယောက်ျားလီးရဲ့ ပထမဆုံး အရသာကို ခံစားနေသည် ။လီးကြီးသည် အစိမ်းသက်သက် စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး အတွင်းထဲကို တိုးဝင်နေပြီ။ဘာမှ မဝင်ဘူးသေးတဲ့ စောက်ခေါင်းမို့ လီးကြီးသည် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖြစ်နေသည် ။ 

ကေဝိုင်ဂျယ်လီကြောင့် ဓါတုကလျာ မနာကျင်ဘဲ ချောမွေ့ အဆင်ပြေနေသည် ။ ဆရာကံမင်းထူးသည်သူ့လီးကို တခါထဲ အဆုံး မသွင်းလိုက်ဘဲ တိုတိုတုတ်တုတ် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ကလေးတွေနဲ့ ထိုးထုတ်လုပ်နေသည် ။ 

" အာ...အာ....အို....အို....အင်း......အား......"

ဓါတုကလျာလည်း ထိုးသွင်းတာတွေကြောင့် ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်ပြီး ဆရာ့ကို ဆွဲကိုင်ထားရင်းပေါင်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားရင်း ညည်းနေသည် ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံနိုင်လာသည် ။ လီးတန်ချောင်းသည် အဝင်အထွက်တွေ သွက်လာသည် ။ အရည်တွေ တအား လိုက်လာသည် ။ ခပ်သွက်သွက် လိုးဆောင့်လိုက်တော့ ဓါတု တကိုယ်လုံး တုန်ခါပြီး တအားကြီး ကောင်းသွားသည် ။ ဆရာကံမင်းထူးလည်းဓါတုရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲမှာ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်မိပြီး ပြီးဆုံးခြင်းကို တက်လှမ်းသွားသည် ။

တင်းကြပ်လွန်းနေတဲ့ အပျိုစင် စောက်ဖုတ်ကြောင့် ထိုးသွင်းဆွဲထုတ်ချက်တိုင်းက အရသာ ကောင်းလွန်းနေလို့ စောစောက ပြီးချိန်မှာ အပြင်မှာ ထုတ်မည်လို့ မှန်းထားခဲ့သည် ။ သို့ပေမယ့် မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ စောက်ခေါင်းထဲမှာဘဲ ပြီးသွားသည် ။

လီးကို ပြန်မထုတ်သေးဘဲ ထိုးသွင်း စိမ်ထားရင်း ဓါတုရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးပေါ် မျက်နှာ အပ်ထားနေသည် ။

" ဆရာ...ဓါတုကို ချစ်လားဟင်...."

" အင်း .....  "

..................................................................................................

ညက ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ပျော်ခဲ့တာတွေကို ပြန် မြင်ယောင်နေမိရင်း သွားတိုက် မျက်နှာသစ်နေတဲ့ အချိန် အိမ်ဖေါ်မလေး ငွေမိုး ရေချိုးခန်း ပေါက်ဝကို ရောက်လာသည် ။

" ပွဲရုံက ကိုစိုးမိုးအောင် အောက်မှာ ရောက်နေပါတယ် ..."

" ဟေ..အေး..အေး....သူ့ကို ကော်ဖီ တိုက်ထားလိုက်..ဘာ စားစရာ ရှိလဲ ငွေမိုး ..."

" ကောက်ညှင်းပေါင်းနဲ့ ပဲပြုတ် ရှိပါတယ် ..."

" သူ့ကို ရှိတာ ကျွေးထားလိုက်...ငါ ခုဘဲ ဆင်းလာခဲ့မယ် ..."

ငွေမိုး ထွက်သွားတော့ အိမ်သာကမုတ်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး သေးပေါက်သည် ။ သေးပေါက်ရင်း ညက စိုးမိုးအောင်ရဲ့ လီးကြီးကို မြင်ယောင်ပြီး ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်မိတာတွေ သတိရလိုက်သည် ။စောက်ပတ်က ယားကျိကျိနဲ့..။ အထဲက တောင့်တ လိုလားတဲ့ ဖီလင်ကို လိုချင်တဲ့ အချိန်မှာ ဆန္ဒကို ဖြည့်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်နေသည် ။

တကယ်တော့ စိုးမိုးအောင်သည် သူကျွေးထားမွေးထားတဲ့ ကောင်လေး ။ဒီကောင်လေးနဲ့ ဖြစ်ပစ်လိုက်ပြီး ကောင်လေးကို သေသေချာချာ နုတ်ပိတ်ထားနိုင်ရင်လည်း ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ပါဘူး ။ အင်း....ယောက်ျားနဲ့ ခွဲနေတဲ့ ရလဒ်တွေပေါ့ ။အဝတ်အစားလဲပြီး အောက်ထပ်ကို ဆင်းခဲ့လိုက်သည် ။ 

ထမင်းစားခန်းကြီးက စားပွဲရှည်ကြီးမှာ စိုးမိုးအောင် ထိုင်ပြီး ငွေမိုး ကျွေးထားတဲ့ ကောက်ညှင်းပေါင်း ပဲပြုတ်ဆီဆမ်း စားနေတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။ သူ ဆင်းလာတာ တွေ့တော့ စိုးမိုးအောင် မတ်တပ် ထရပ်သည် ။

" ထိုင်..ထိုင်စား...မထနဲ့...."

ငွေမိုးက သူ ဆင်းလာတာတွေ့တာနဲ့ ကော်ဖီတခွက်ကို ယူလာသည် ။

" ကောက်ညှင်းပေါင်း နဲ့ ပဲပြုတ် စားပါမလား...." လို့ မေးသည် ။

" မစားတော့ဘူး..ငွေမိုး..ဘယ်သူ ဖုန်းဆက်သေးလဲ....."

" ဦးဇေယျာလှိုင် ဖုန်းဆက်ပါတယ်....သူ ဒီနေ့ နေ့လည် ရန်ကုန် ပြန်မှာလို့ ပြောပေးပါတဲ့..."

" ဟေ..ဟုတ်လား....အေး...အေး.....ဟုတ်ပြီ ....     "

ငွေမိုး ရဲ့ ကော်ဖီကို သောက်သည် ။ ကော်ဖီကလည်း ညံ့မှညံ့ ...။

" စိုးမိုးအောင်..ဘာထူးလဲ..."

" ထူးတယ် ဒေါ်လေး ...ဒါကြောင့် ကျနော် လာခဲ့တာ...ကျနော်တို့ မနေ့က တိုင်ပင်ထားတဲ့ ဈေးစနဲနာထားတဲ့ ကုန်တွေ သိမ်းဝယ်လိုက်ရင် ကောင်းမယ်...ဒေါ်လေး...အခုဘဲ သတင်းကြားခဲ့တယ်....မကြာခင် ဈေးတက်မယ်တဲ့"

" မင်းက ဘယ်က ကြားခဲ့တာလဲ..သေချာလို့လား..."

" သေချာပါတယ်..ဒေါ်လေး...အခု ကြားခဲ့တာက ခေါင်မိုးပွဲရုံက ...ဦးအောင်ဘွင့်ဆီက...."

" အင်း..ဦးအောင်ဘွင့်ပြောတာ ဆိုရင်တော့ မှန်နိုင်တယ်..သူက အိပ်စပတ်ကြီး....ဟုတ်ပြီလေ...ဒို့ သိမ်းကြုံး ဝယ်ကြတာပေါ့....ဦးဉာဏ်ကို ပြောပြလိုက်မယ် ..."

" ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး ..."

စိုးမိုးအောင်ကို မသိမသာ အကဲခတ်လိုက်မိသည် ။ အသားလတ်လတ် မျက်လုံးမျက်ခုံး ထင်းထင်း ကိုယ်လုံးကျစ်ကျစ်ပါးပါးနဲ့ အတော်ကြည့်ကောင်းတဲ့ ကောင်လေး ဖြစ်သည် ။ သည်ကောင်လေးကို စိတ်ကူးနဲ့ အဝတ်တွေ ချွတ်ကြည့်မိနေသည် ။ နောက်တော့မှ သတိဝင်လာသည် ။ အင်း..ငါလည်း ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်နေပါလိမ့် ။

" စိုးမိုးအောင် ..မင်း ငါ့ကားနဲ့ဘဲ လိုက်ခဲ့..မင်း ဘီးကို ဒီမှာဘဲ ထားခဲ့...."

" ဟုတ်..ဒေါ်လေး...."

ပွဲရုံကို ကားမောင်းနေတဲ့ အချိန် ဇေယျာလှိုင့်ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည် ။

" ဟေး....ဇေယျာ...ဒီနေ့ ရန်ကုန် ပြန်တော့မလို့ဆို ..."

" ဟုတ်တယ်...မိပေါက်....ကံမင်းထူး အတွက် ဘာပေးလိုက်အုံးမလဲ....ပေးမယ်ဆိုရင် လာယူလိုက်မယ်လေ...ပွဲရုံမှာ...."

" အိုကေ ဇေယျာ..ပေးလိုက်မှာပေါ့..ဇေယျာက ကားနဲ့ သွားမှာလား...ကားနဲ့ဆိုရင် သယ်သွားနိုင်တာပေါ့နော်"

" မိပေါက် အတွက်ဆို ဘာနဲ့ သွားသွား သယ်ပေးမှာပေါ့ မိပေါက်ရယ်....ဟင်းဟင်း..."

" အင်း..သိပါတယ်...ဇေယျာက မိပေါက်အတွက်ဆို စေတနာ အမြဲ ရှိတာ ..."

" အိုကေ..မိပေါက်...ပေးချင်တာတွေ အဆင်သင့် လုပ်ထားလိုက်..လာယူမယ်....."

" ဟုတ်ပြီ ဇေယျာ ...လာနော်....ဆီးယူး...."

" ဆီးယူး မိပေါက် ..."

ဇေယျာ ဖုန်းချသွားအပြီး ညက သူနဲ့ ဆိုင်ကယ်လျှောက်စီးကြတုံးက သူနဲ့ ဖက်လိုက်ထိလိုက် ဆိုတော့ တင်နှင်းမာ စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်ခဲ့တာ ထကြွခဲ့တာတွေကို ပြန် စဉ်းစားမိသည် ။ မြင်းကမလှုပ် ခုံကလှုပ်..မိန်းမသားက စဖို့ မသင့်လျှော်ဘူး ။ သူကသာ စလာရင် တင်နှင်းမာ သူ့အလိုကို လိုက်လျှောမိခဲ့မှာဘဲ ။

ဘာရယ် မဟုတ် ဘေးက ထိုင်လိုက်လာတဲ့ စိုးမိုးအောင် ဖက်ကို ကြည့်မိလိုက်သည် ။ ဟယ်..ကောင်စုတ်လေး..ငါ့နို့တွေကို စိုက်ကြည့်နေပါလား ....။ တင်နှင်းမာ ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် အကြည့်သူခိုး လူမိသွားလို့ ချက်ချင်း မျက်လုံး လွှဲပစ်လိုက်တာ တွေ့ရသည် ။

အင်း..ဒီကောင်လေး မရိုးဘူး ..ဟိုနေ့က ပွဲရုံက အိမ်သာထဲ ကွင်းတိုက်နေတာ သူ ငါ့ကိုများ မှန်းနေသလား မသိဘူး ..လူလည်လေး ။

" စိုးမိုးအောင်...မင်းကို မေးစရာ ရှိတယ် .."

" ဟုတ်ကဲ့ မေးပါ ဒေါ်လေး...."

" မင်းမှာ ရည်းစား ရှိလား...."

" မ....မ.....မရှိပါဘူး...ဒေါ်လေး....."

" ဟုတ်လို့လား...မညာနဲ့နော်...."

" ဟုတ်ပါတယ်..မညာပါဘူးဗျ ..မရှိပါဘူး . . ."

" အရင်ကကော..မင်း ရည်းစား ထားဖူးလား....ငယ်ငယ်ကလေ..."

" အဟီး....ထားတော့ ထားဘူးပါတယ် ....      ပြတ်သွားပါပြီ .. "

" ဟဲ့..ပြောပြစမ်းပါအုံး...မင်း ရည်းစား အကြောင်း..."

" ပြတ်သွားပါပြီ..ဒေါ်လေး....ကြာပါပြီ ..."

............................................................................................

ဇေယျာလှိုင်သည် တင်နှင်းမာ အကြောင်းကို စဉ်းစားနေတဲ့ အချိန် တင်နှင်းမာ ဖုန်းဆက်လာတဲ့ အတွက် ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲအိပ်ပြီး ပြေနေတဲ့ ပုဆိုးထဲ လက်သွင်းပြီး သူ့လီးကို သူ ကိုင်တွယ်ကစားနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး တင်နှင်းမာနဲ့ စကားပြောသည် ။ ပွဲရုံကို လာခဲ့မည် လို့ ချိန်းလိုက်သည် ။

ညက သူ့စိတ်တွေ တအား ထန်ခဲ့သည် ။ တင်နှင်းမာနဲ့ ဆိုင်ကယ်စီးကြတုံးက အထိအတွေ့တွေနဲ့ တင်နှင်းမာရဲ့ တောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို အနီးကပ် မြင်တွေ့ရတာတွေကြောင့် သူ့စိတ်တွေ မနည်း ထိန်းထားရသည် ။ တင်နှင်းမာကို ဆွဲပွေ့ နမ်းပစ်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်ခဲ့ရသည် ။

အမှန်က သူ လက်နှေးခဲ့လို့ သူချစ်ခဲ့တဲ့ တင်နှင်းမာကို လက်လွှတ် ဆုံးရှုံးခဲ့ရတာ မဟုတ်လား ။လက်သွက်တဲ့ ကံမင်းထူးက တင်နှင်းမာကို အပိုင် ရသွားခဲ့တာ ။အင်း..ဒါပေမယ့် အဲဒီလူက တင်နှင်းမာလို အလှအချောလေးကို ရထားပေမယ့် မမြင်ကွယ်ရာ ကျတော့ တခြားကောင်မလေးတွေနဲ့ ကဲချင်တိုင်း ကဲနေသည် ။

တင်နှင်းမာရဲ့ ခါးသေးသေးအောက်က စွင့်ကားလုံးတင်းနေတဲ့တင်ပါးကြီးတွေကို မြင်ယောင်ရင်း သူ့လီးက မတ်မတ်တောင်နေသည် ။လက်နဲ့ ပွတ်တိုက်နေမိတဲ့ အချိန် တင်နှင်းမာကို စိတ်ကူးနဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ကြည့်နေမိသည် ။ပွဲရုံကို ရောက်တော့ ကျော်ဆောင်နဲ့ ဦးဉာဏ် ရှိနေသည် ။တင်နှင်းမာက စိုးမိုးအောင် ယူလာတဲ့ သတင်းကို ပြောပြသည် ။

" ကုန်တွေ ဝယ်လှောင်မယ်....သုံးနေရာက ဝယ်ရမှာ ဆိုတော့ ဦးဉာဏ်..ကျော်ဆောင် နဲ့ စိုးမိုးအောင် တနေရာစီကို သားလိုက်ကြပြီး အားလုံး ချုပ်လိုက်မယ် လို့ ပြော..ငွေပါ ချေခဲ့ ...ဘယ်မှာ လှောင်ထားမယ် ဆိုတာ ဦးဉာဏ်ကို ကျမ ပြောထားတယ်နော်.."

" ဟုတ်ကဲ့..တောင်မြို့က ဂိုဒေါင်တွေမှာ ကျနော်တို့ လှောင်ကြမယ်လို့ ပြောထားပါတယ်...."

" ကောင်းပြီ ...သွားလိုက်ကြပါ ..."

" ဟုတ်ကဲ့..ကျနော်တို့ သွားလိုက်မယ်...စိတ်ချပါ ...       ."

သူတို့ သုံးယောက် ဘီးကိုယ်စီနဲ့ ထွက်သွားကြပြီးနောက် ပွဲရုံ ထပ်ခိုးပေါ်က သူ့ရုံးခန်းလေးထဲမှာ တင်နှင်းမာတယောက်ထဲ ရှိနေသည် ။ပွဲရုံကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ တယောက်ယောက် လာခဲ့ရင် တွေ့ရအောင် ထပ်ခိုးရုံးခန်းက ပြူတင်းပေါက်လေးကနေကြည့်နေသည် ။ လက်တော့ကို ဖွင့်ပြီး အီးမေးလ် စစ်ကြည့်သည် ။ကံမင်းထူးဆီက အီးမေးလ်တစောင် ရှိနေသည် ။

" ဟယ်....ကိုကို ယုတ်ပတ်တယ် ..."

ကံမင်းထူးက တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးပုံကို ပို့လိုက်လို့ တင်နှင်းမာ ရယ်လည်းရယ်..သဘောလည်း ကျနေသည် ။ သူ့မိန်းမ လီးဆာနေတာ သူ သိသလို ဖြစ်နေသည် ။ ကံမင်းထူးရဲ့ လီးပုံကြီးကို ကြည့်ပြီး တင်နှင်းမာစိတ်တွေ ထလာသည် ။ အလိုးခံချင်လာသည် ။ စောက်ဖုတ်ယားလာသည် ။ လက်က ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ဆီကို အလိုလို ရောက်သွားသည် ။ ပွတ်ပြီး အာသာဖြေနေကျသူ ဆိုတော့ အခုလည်း တုတ်တုတ်ခဲခဲ လီးညိုကြီးကို ကြည့်ပြီး လက်နဲ့ ပွတ် အာသာဖြေလိုက်မိသည် ။

ထမိန်ပေါ်ကနေ ပွတ်လို့ အားမရ ဖြစ်လာပြီး ထမိန်ကို ခါးအထိ မတင်လိုက်မိသည် ။ ပင်တီလေးကိုခြေသလုံးအထိ ဆွဲချလိုက်ပြီး အရည်တွေ စိုလူးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လက်ညှိုးလက်ခလယ် ပူးပြီး ဖိပွတ်မိသည်။ ကံမင်းထူးရဲ့ ဒစ်ပြဲကြီးကို စိုက်ကြည့်ပြီး ဖိဖိပွတ်နေရင်း ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ ကြွက်သား အထစ်အထစ်နဲ့ ဗလကြီးကို မြင်ယောင်လိုက် စိုးမိုးအောင်ရဲ့ လီးတန်ကို မြင်ယောင်လိုက် ဖြစ်နေသည် ။

ထမင်းဆာရင် ပြေးစားလိုက်သလိုဘဲ စောက်ပတ်ယားရင် အလိုးခံလိုက်ချင်စိတ်က မိန်းမတိုင်းလို ဖြစ်ကြပေမယ့်ဆင်ခြင်တုံတရားနဲ့ မဖြစ်သင့်တာကို မဖြစ်ရအောင် ထိန်းချုပ်နေကြတာပါ ။ တင်နှင်းမာလည်း လူရှေ့လူကြားထဲ ဆင်ခြင် နေခဲ့ရတာတသက်လုံးဘဲလေ ။ ဒီနေ့တော့ ဘယ်လို ဖြစ်ရသည်မသိတော့ ။ စောက်ပတ်က အရမ်း ယားပြီး ခံချင်နေသည် ။

ဒီလို လက်နဲ့ အာသာဖြေနေတဲ့ အချိန်မှာ ပွဲရုံ အောက်ထဲကို လူဝင်လာတဲ့ ခြေသံတွေ ချောင်းဟန့်သံတွေကိုတင်နှင်းမာ ကြားလိုက်ရသည် ။ 

ဟင်..ဇေယျာ...ရောက်လာပြီ ထင်တယ်....

" အောက်က ဘယ်သူလဲဟင်..ဇေယျာ လား...." လို့ လှမ်းအော် မေးလိုက်သည် ။ အောက်က " ဟုတ်တယ်...မိပေါက်...ငါပါ.." လို့ ပြန်ဖြေသံကို ကြားလိုက်ရသည် ။ 

" ဇေယျာ..ငါ အပေါ်ထပ်မှာ...နင် တက်လာခဲ့လေ ..." လို့ အော်ပြောလိုက်သည် ။ကျွတ်နေလက်စ ပင်တီလေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး လက်ကိုင်အိတ်ထဲကို လုံးထွေးပြီး ထည့်..ထမိန်ကို သေချာပြင်ဝတ်လိုက်သည် ။ဇေယျာလှိုင် ရောက်လာသည် ။

" မိပေါက်..ကံမင်းထူး အတွက် ဘာတွေ ပေးလိုက်မှာလဲ..အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီလား....."

တင်နှင်းမာရဲ့ ရုံးခန်းလေးထဲကို ဝင်လာရင်း ဇေယျာလှိုင်က တင်နှင်းမာကို မေးလိုက်သည် ။မျက်နှာ နီမြန်းနေတဲ့ တင်နှင်းမာကို ဇေယျာလှိုင်က အကဲခတ်သလို ကြည့်လိုက်သည် ။ " နင် အလုပ်တွေများနေလား မိပေါက် ..." လို့ မေးရင်း တင်နှင်းမာ အရှေ့က ကွန်ပြူတာ စကရင်းကို အမှတ်တမဲ့ ကြည့်လိုက်တော့ စောစောက ကြည့်ပြီး အာသာဖြေနေတဲ့ ကံမင်းထူးရဲ့ လီးချောင်းပုံကြီးကို ဇေယျာလှိုင် တွေ့သွားသည် ။

တင်နှင်းမာလည်း လီးပုံကြီးကို ပြန်မပိတ်လိုက်မိတာကို ခုမှ သတိထားမိလိုက်သည် ။" အိုး..ဆောရီး....ကိုကိုလေ..ပေါက်ကရ လျှောက်ပို့လိုက်တာ..." လို့ ပြောရင်း ပုံကို ပိတ်လိုက်သည် ။ဇေယျာလှိုင်လည်း ပွဲရုံမှာ ဘယ်သူမှ မရှိခိုက် တင်နှင်းမာ တယောက် လီးပုံကြီးကို ကြည့်နေတာဘဲ လို့ သဘောပေါက်လိုက်သည် ။

" ဇေယျာ...ဘာသောက်မလဲ....ကော်ဖီသောက်မလား ..."

" ကောင်းသားဘဲ မိပေါက်..."

တင်နှင်းမာက သူ့အလုပ်စားပွဲရဲ့ ဘေးက စင်လေးပေါ်က ကော်ဖီနှပ်စက်က ကော်ဖီအိုးကို ထယူပြီးခွက်တခွက်ထဲ လောင်းထည့်လိုက်တဲ့ အချိန် ဇေယျာလှိုင်လည်း တင်နှင်းမာရဲ့ ထမိန် အနောက်ဖက် တင်ပါးကြီးတွေရဲ့ အောက်ဖက်နားမှာ အရည်ကွက်တကွက်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

တင်နှင်းမာ တယောက် စိတ်တွေ တအားလာပြီး တဏှာရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ယိုနေပါလား လို့ သိလိုက်သည် ။

တင်နှင်းမာက ကော်ဖီခွက်ကို လှမ်းပေးလိုက်တာကို ယူလိုက်တဲ့အချိန် ဇေယျာလှိုင်သည် လူတယောက်မှ ရှိမနေတဲ့ ပွဲရုံရဲ့ အပေါ်ထပ် ထပ်ခိုးလေးမှာ သူနဲ့ တင်နှင်းမာတို့ နှစ်ယောက်ထဲမို့ စိတ်တွေ နိုးထ ဖေါက်ပြန်လာနေသည် ။

" မိပေါက်..ညက အရမ်းပျော်တာဘဲဟာ...."

" ငါရောဘဲ ဇေယျာ....ဒို့ ငယ်ငယ်တုံးက ပျော်ခဲ့သလိုဘဲ ပြန် ခံစားရတယ် ..."

ဇေယျာလှုင်လည်း စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားပြီး တင်နှင်းမာရဲ့ ခါးသိမ်လေးကနေ ဆွဲဖက်မိလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းရဲရဲတွေကို ဖိကပ် နမ်းစုတ်လိုက်မိသည် ။

တင်နှင်းမာမှာလည်း စိတ်တွေ တအားထန် စောက်ပတ်တွေ ယားနေတာ ဆိုတော့ ဇေယျာလှိုင်လည်း နမ်းစုတ်လိုက်ရော ချက်ချင်းဘဲ သူ့ကို ပြန်ဖက်ပြီး တုန့်ပြန်အနမ်းတွေ ပေးမိပြီ ။

ဇေယျာလှိုင်နဲ့ တင်နှင်းမာတို့ ထိန်းချုပ်ထားသမျှ ဟန်ဆောင် ဖုံးကွယ်ထားခဲ့သမျှတွေ ကွာကျ ပွင့်ထွက်ကုန်ပြီ။တင်နှင်းမာရဲ့ လျာလေးကို ဇေယျာလှိုင့်လျာက လုံးထွေးကစားနေတဲ့ အချိန် တင်နှင်းမာရဲ့ဖင်တွေကိုလည်းဇေယျာလှိုင် မိမိရရ ကိုင်ဆုပ်နေသည် ။

နှုတ်ခမ်းချင်း မခွာချင်ဘဲ အသက်ရှုဖို့ ခဏ ခွာလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ဇေယျာလှိုင်က " မိပေါက်..နင့်ကို ငါ သိပ်ချစ်တယ် သိလား...." လို့ မောဟိုက်တဲ့ အသံနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ တင်နှင်းမာကလည်း " သိတယ်..သိပ်သိတာပေါ့..နင့်ကိုလည်း ငါ ချစ်တယ်..ဇေယျာ.." လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

ဇေယျာလှိုင်က တင်နှင်းမာရဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်ဖို့ ကြိုးစားတဲ့အခါ တင်နှင်းမာက ငြင်းပယ် ရုန်းကန်ခြင်းမရှိတဲ့အပြင် ကူညီပြီး ချွတ်ပေးနေသည် ။ ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ ဘောင်းဘီဇစ်ကိုလည်း တင်နှင်းမာကဘဲ စတင်ပြီး ဆွဲချသည် ။ ခဏအတွင်း ရမက်ပြင်းပြနေတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် ကိုယ်လုံးတီးတွေ ဖြစ်ကုန်သည် ။

တချိန်လုံး စွဲလန်းခဲ့တဲ့ မိပေါက် တယောက်ကို အခုလို အဝတ်မပါဘဲ တွေ့လိုက်ရတဲ့ ဇေယျာလှိုင်သည် ကြည့်လို့ မဝနိုင်ဘဲ ဖြစ်နေသည် ။

" ဇေယျာ..ကြည့်နေလိုက်တာဟာ..ငါ ရှက်လာပြီ...."

" လှလွန်းလို့ပါဟာ..."

" ကဲဇေယျာ..လုပ်မှာဖြင့်လုပ်..တော်ကြာ ငါ့အလုပ်သမားတွေ ပြန်လာမှ ဟုတ်ပေ့ ဖြစ်နေမယ်..."

တင်နှင်းမာက သူ့အလုပ်စားပွဲပေါ်ကို တက်ပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားပေးလိုက်သည် ။ ဇေယျာလှိုင်လည်း ထိုင်ချပြီး ပေါင်ကြားထဲကို  မျက်နှာ အပ်လိုက်တော့ တင်နှင်းမာ သိလိုက်သည် ။ သူ ဘာဂျာကိုင်တော့မယ် ဆိုတာ ။ တကယ်လည်း အချိန်က သိပ် မရ ။ အဘဉာဏ်တို့ စိုးမိုးအောင်တို့ အချိန်မရွေး ပြန်လာနိုင်သည် ။

ဒါပေမယ့် ချစ်ဦးသူ ဇေယျာကို အလိုလိုက်ချင်မိတာနဲ့ မတားတော့ ။ ဇေယျာလှိုင်က စောက်ဖုတ်ကို အမြတ်တနိုး နမ်းရှုံ့နေသည် ။

" ယားတယ်....ခိခိ ....     "

အို...သူ့လျာကြီး ယက်ပြီ ။ လျာပြားကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို ဖိဖိ ယက်ပေးနေပြီ ။ ဇေယျာလှိုင့်လက်တဖက်ကလည်း အပေါ်ကို ဆန့်ထုတ်ပြီး နို့ကြီးတလုံးကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာလည်းသူ့လျာကြီးက နှုတ်ခမ်းသားနုနုတွေကိုသာ မကဘဲ စောက်စိလေးကိုပါ ထိခိုက်နေတာကြောင့် အိုးအိုး အူးအူးနဲ့ အသံတွေ ထွက်ရင်း ဖင်တုန်းကြီးတွေ တကြွကြွနဲ့ ဖြစ်နေသည် ။ဇေယျာလှိုင်လည်း နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ မိမိရရ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို အပီ ယက်ပြီ ။

" အိုး..ဇေယျာရယ်.....အား.....အား......နင်...နင်....သိပ် လုပ်တတ်တာဘဲ ....အူး.......အီး.........အမလေး....ဟင့်ဟင့်..."

တင်နှင်းမာလည်း အမှုတ်ကောင်းတဲ့ ဇေယျာလှိုင်ကြောင့် ထွန့်ထွန့်လူးနေရသည် ။

" ဇေယျာ....တော်တော့..လုပ်တော့..ငါ....ငါ.လိုချင်နေပြီ ...တအား လိုနေပြီ ....."

တင်နှင်းမာလည်း စောက်ဖုတ်ထဲကို လီး ထိုးသွင်း လိုးစေချင်နေပြီ ။ လျာနဲ့ ယက်ပေးနေတာကို မခံချင်တော့ ။ဇေယျာလှိုင်လည်း အလိုက်တသိ အမှုတ်ရပ်ပစ်လိုက်သည် ။ဖြဲကားထားတဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို ဝင်ရပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့ အပေါက်ဝမှာ သူ့လီးထိပ်ကို တေ့လိုက်သည် ။

သည်လို ဒီကနေ့ မိပေါက်ကို လိုးရလိမ့်မယ် လို့ ဇေယျာလှိုင် လုံးဝ ထင်မထားခဲ့ဘူး ။ ဖြစ်လာတာတွေကိုမယုံကြည်နိုင်အောင်ဘဲ အံ့ဩနေသည် ။လီးထိပ်ကို စောက်ဖုတ်ထဲ နှစ်သွင်းလိုက်သည်  ။ ရုတ်တရက် မဝင်လို့ စောက်ဖုတ်မှာ လီးထိပ်ကို သုံးကြိမ်လောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီးမှ အသာတေ့သွင်းလိုက်သည် ။ ဒီတခါတော့ လီးထိပ် တိုးဝင်သွားသည် ။

" အိုး...ဇေယျာ....အ....."

ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ဖိသွင်းလိုက် ပြန်နုတ်လိုက် ။အသွင်းအထုတ် တိုတိုလေးတွေ အများကြီး လုပ်လိုက်သည် ။ အရည်တွေ တအားစိုပြီး အဝင်အထွက် ညက်လာတော့မှ လီးကို အဆုံးအထိ သွင်းသည် ။

" အင်း.....ဇေယျာရယ်........အို..ကောင်းလိုက်တာ ..."

တင်နှင်းမာက ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ လည်ဂုတ်ကို လှမ်းဆွဲ ဖက်လိုက်သည် ။ဇေယျာလှိုင်လည်း တင်နှင်းမာရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ဆွဲမပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း တချက်ချင်း မှန်မှန်လေး အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးနေရာက ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးဆောင့်လိုက်သည် ။

" ဟင်း...ကောင်းလိုက်တာ...အီး....ဟင်း.....အမလေး...ကောင်းတယ်...ဇေယျာ....ကောင်းတယ်....လိုး...လိုး...."

နို့ကြီးတဖက်က နို့သီးကို စို့ရင်း တအားနင်း ဖိဆောင့်သည် ။

" အိုး ......    အီး.....အား.....ဆောင့်..ဆောင့်..."

တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ထွက်နေသည် ။သည် အချိန်မှာ စိုးမိုးအောင်သည် နေပူပူအောက်မှာ စက်ဘီးလေးနဲ့ ပွဲရုံဆီကို နင်းလာနေသည် ။စိုးမိုးအောင်သည် ပွဲရုံပိုင်ရှင် သူဌေးမ ဒေါ်တင်နှင်းမာကို ကြိတ်ပြီး သဘောကျ တပ်မက် နေတာ ကြာပြီ ။လင်နဲ့ ဝေးနေတဲ့ ဒေါ်တင်နှင်းမာသည် ကာမ ပြတ်လပ်ပြီး ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေလိမ့်မယ် လို့ စိုးမိုးအောင်ထင်နေသည် ။

စိုးမိုးအောင်သည် တဏှာကြီးတဲ့ ကောင်လေး တယောက်ပါ ။ သူသည် တဏှာကြီးသလို လီးလည်း ကြီးသည် ။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ကြားမှာ သူသည် လီးကြီးသူ အဖြစ် နံမည်ကြီးသူ ဖြစ်သည် ။ လူနဲ့ လီးနဲ့ မလိုက်ဖူး..လူပိန်သလောက် လီးက ထွားသည် လို့ ဘော်ဒါတွေက အမြဲနောက်လေ့ရှိသည် ။

ကွင်းကလည်း ဘာတိုက်သလဲ မမေးနဲ့ ။ ညတိုင်း အိပ်ရာထဲ တိုက်ရုံ မကဘဲ ပွဲရုံမှာပါ သူဌေးမရဲ့ဖင်တုန်းကြီးတွေကို တွေ့ပြီး စိတ်တွေ ထကြွတတ်ပြီး ပွဲရုံက အိမ်သာထဲ ကွင်း အမြဲတိုက်လေ့ရှိသည် ။နေ့တိုင်းအကြိမ်ကြိမ် တိုက်လွန်းလို့ နောက်ပိုင်း အချီတွေမှာ သုတ်ရည်တောင် မထွက်နိုင်တော့ ။

ဒေါ်တင်နှင်းမာသည် အခုနောက်ပိုင်းမှာ ဖင်တော်တော်ကြီးလာသည်လို့ စိုးမိုးအောင် ထင်သည် ။ဒေါ်တင်နှင်းမာနဲ့ အတူတူ နီးကပ်စွာ အလုပ်လုပ်ရတာ စိုးမိုးအောင်အတွက် တော်တော့်ကို အခက်အခဲ တွေ့ရသည် ။ အလုပ်ခွင်မှာ ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့်နဲ့ ကုန်းလိုက် ကွလိုက်တွေ လုပ်ရင် ဖြစ်ဖြစ် ထမိန်ပြင်ဝတ်  ရင်ဖြစ်ဖြစ် စိုးမိုးအောင်သည် ဒေါ်တင်နှင်းမာကြောင့် စိတ်တွေ ထန်ရတာ အကြိမ်ကြိမ်မို့ပါ ။

ဒေါ်တင်နှင်းမာကို မှန်းပြီး ကွင်းတိုက်ခဲ့ရတဲ့ အကြိမ်ပေါင်းလည်း မနည်းတော့ ။ဖတ်ဖူးတဲ့ အပြာဇာတ်လမ်းတွေထဲကလို ညပိုင်း အချိန်ပို လုပ်တဲ့အခါ သူဌေးမက စိတ်တွေ ထန်လာပြီး အလုပ်သမားလေးကို အလုပ်ရုံထဲမှာ ကုန်းတာမျိုးများ သူ ကြုံရလေမလားလို့ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့သူ ဖြစ်သည် ။ သို့ပေမယ့်သူ ဖြစ်ချင်သလို ဖြစ်မလာခဲ့ဘူး ။

ဒေါ်တင်နှင်းမာသည် ကာမရာဂစိတ်တွေများ ကုန်ခန်းနေလေရော့သလား ။ ဒါမှ မဟုတ် မဖြစ်သင့်တာကို မဖြစ်အောင် စိတ်တွေ ထိန်းချုပ်နိုင်တာလား ။စိုးမိုးအောင် ဖြစ်စေချင်သလို စိုးမိုးအောင်ကို ရေလာမြောင်းပေး အထာပေးတာမျိုးတွေ လုံးဝ မလုပ်ခဲ့ဘူး ။

စိုးမိုးအောင်ကတော့ အမြဲ ချောင်းမြောင်းနေသည် ။ ဒေါ်တင်နှင်းမာ ကို လိုးခွင့်များ ရလေမလား .. ..။  အခွင့်အလမ်းများ ရလေမလား ... ရလိုရငြား ...။ပွဲရုံကို သူ ရောက်လာတော့ အောက်ထပ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး ။ ထပ်ခိုးပေါ်က ဒေါ်တင်နှင်းမာရဲ့ ရုံးခန်းလေးထဲက ထူးခြားတဲ့ အသံဗလံတွေကို စိုးမိုးအောင် ကြားလိုက်သည် ။

" ဟင်....ဒေါ်တင်နှင်းမာ တယောက်ထဲ မဟုတ်ပါလား......."

သေသေချာချာ လှေကားရင်းနားကို တိုးကပ် နားထောင်လိုက်တဲ့ အခါ  သူ ကြားနေရတဲ့ အသံတွေက ဒေါ်တင်နှင်းမာသည် ယောက်ျား တယောက်နဲ့ လိုးနေတဲ့ အသံတွေ ဖြစ်နေလို့စိုးမိုးအောင် ရင်တွေ တအား အခုံမြန်လာသည် ။ ဟာ.....လိုးနေတာပါလား......ဘယ်...ဘယ်သူနဲ့ပါလိမ့်......။ ရုတ်တရက် စဉ်းစားမိလိုက်တာက ဦးဉာဏ်နဲ့ဖြစ်မယ်လို့ ။

လှေခါးထစ်တွေကို ခြေဖေါ့နင်းပြီး တထစ်ချင်း တက်လိုက်သည် ။ ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်တော့ ။ အပေါ်ထပ်က လိုးပွဲကို သူ ချောင်းမည် ။စိုးမိုးအောင်ရဲ့ လီး မတ်မတ်ထောင်နေပြီ ။ သူ့လက်တွေ ခြေတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေတယ် ။ စိတ်လှုပ်ရှားမှု ကြီးမားနေလို့ ခလုပ်တိုက် လဲလိုက်မှာကို စိုးရိမ်နေရတယ်  ။ 

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အပေါ်ထပ်ကို သူရောက်ဖို့ နီးကပ်လာတာနဲ့ အသံတွေကို ပီပီပြင်ပြင် ကြားလာရတယ် ။ ဒေါ်တင်နှင်းမာရဲ့ အော်ညည်းသံတွေကို တဖတ်ဖတ် အသားချင်း ရိုက်ခတ်တဲ့ အသံတွေနဲ့ အတူ ကြားနေရတယ် ။ အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းကြီးကိုလည်း တချိန်ထဲမှာ ကြားနေရတယ် ။

" အား.......အား.........အင်း..........ဖတ်ဖတ်ဖတ်...ဖတ်ဖတ်ဖတ်....ဟင်း........အီး........အား......."

နောက်ဆုံး လှေခါးထစ်လည်း ရောက်ရော စားပွဲစောင်းမှာ ကုန်းပေးထားတဲ့ ဒေါ်တင်နှင်းမာကို ဘဲကြီးတကောင်က အနောက်ကနေ အားပြင်းပြင်းနဲ့ လိုးနေတာကို စိုးမိုးအောင် တွေ့လိုက်ရတယ် ။

ဖြူဖွေးပြီး ကားလုံးနေတဲ့ ဒေါ်တင်နှင်းမာရဲ့ ဖင်တုန်းတွေ ကြားထဲက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဘဲကြီးရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးက တဒိုင်းဒိုင်း ဆောင့်လိုးနေတာကို သေသေချာချာ မြင်လိုက်ရပြီ ။

စိုးမိုးအောင်သည် တုန်ရီနေတဲ့ လက်တွေကို ကြမ်းပြင်မှာ ထောက်ထားလိုက်ရင်း စူးစိုက် ကြည့်နေမိတယ် ။ သူ့လီးကလည်း တောင်တာမှ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသလိုဘဲ ။ပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ့်အတိုင်း တင်းမာလွန်းနေတယ် ။

" မြန်မြန်....မြန်မြန်လေး......"

ဒေါ်တင်နှင်းမာရဲ့ အသံလေးကြောင့် နောက်က လိုးနေတဲ့ ဘဲကြီးက ပြင်းပြင်းထန်ထန်နဲ့ ဒလစပ် လိုးဆောင့်နေတယ် ။ 

" အိုး....အိုး....အိုး........အား....ဇေယျာ......ဇေယျာ.........ပြီး...ပြီး....ပြီးခါနီး......အား........ပြီး........ပြီး.........."

အနောက်က လိုးနေတဲ့ ဇေယျာဆိုတဲ့ လူကြီးလည်း ဆတ်ကနဲ သူ့လီးတန်ချောင်းကို ဒေါ်တင်နှင်းမာရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲနုတ်လိုက်တယ် ။ 

" အိုး...ဟိုး.......အိုး....အား........."

ဘဲကြီး ရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီး တုန်ခါသွားတာကို မြင်လိုက်ရတယ် ။ အော်ညည်းလိုက်တဲ့ အသံကြီးက အကျယ်ကြီး ။သူ့လီးထိပ်ပေါက်က သုတ်ရည်တွေ တပျစ်ပျစ်နဲ့ ပန်းထွက်ပြီး ဒေါ်တင်နှင်းမာရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေ အပေါ်ကို ကျကုန်တာကို တွေ့နေရတယ် ။

ဒေါ်တင်နှင်းမာက မျက်နှာကို စားပွဲ မျက်နှာပြင်နဲ့ ကပ်ထားရင်း..." ကောင်းလိုက်တာ ဇေယျာရယ်......" လို့ ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်တယ် ။ စိုးမိုးအောင်လည်း ပုဆိုးပေါ်ကနေပြီး သူ့လီးကို လက်နဲ့ ကိုင်ဆုပ်ထားနေမိတယ် ။ အရည်တွေ စိုရွှဲနေတဲ့ ဒေါ်တင်နှင်းမာရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပြေး လိုးထည့်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်နေတယ် ။ ဟို ဇေယျာ ဆိုတဲ့ လူကြီးသာ မရှိဘူး ဆိုရင် ပြေးသွားပြီး လိုးသွင်းမိမှာ သေချာတယ် ။

သူတို့ ပြီးသွားကြပြီမို့ အောက်ထပ်က ရေချိုးခန်း နဲ့ အိမ်သာဆီကို ဆင်းလာနိုင်တာကြောင့် စိုးမိုးအောင်လည်း လှေခါးကနေ အသာ ပြန်ဆင်းခဲ့လိုက်ရတယ် ။ မျက်လုံးထဲမှာတော့  ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်နဲ့ ဒေါ်တင်နှင်းမာရဲ့ ပုံက စွဲ ကျန်ခဲ့တယ် ။

မနေ့ထဲက ဒေါ်တင်နှင်းမာ ရေတွက်ခိုင်းထားတဲ့ ပဲအိတ်တွေကို သူ ရေတွက်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ် ။ ငါးမိနစ်လောက် ကြာတော့ ဒေါ်တင်နှင်းမာနဲ့ ဇေယျာ ဆိုတဲ့ လူကြီး ထပ်ခိုးပေါ်က ဆင်းလာကြတယ် ။

" ဟယ်..စိုးမိုးအောင် ပြန်ရောက်နေတယ်..ဘယ်တုံးက ရောက်လဲ..အသံလည်း မကြားမိပါလား......"

ဒေါ်တင်နှင်းမာက အံ့ဩသလို မသင်္ကာသလို မေးလိုက်လို့ စိုးမိုးအောင်လည်း..

" ဟုတ်တယ်..ဒေါ်လေ...ခုနကဘဲ ပြန်ရောက်ပါတယ်..ဒေါ်လေး ခိုင်းတာတွေ အကုန် လုပ်ပြီးခဲ့ပြီ ဒေါ်လေး...." 

လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။ ဇေယျာ ဆိုတဲ့ လူကြီးကတော့ စိုးမိုးအောင်ကို တချက်ဘဲ လှမ်းကြည့်ပြီး အနောက်ဖက်က အိမ်သာဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ဒေါ်တင်နှင်းမာလည်း သူ့အနောက်ကို လိုက်သွားတယ် ။ ဒေါ်တင်နှင်းမာရဲ့ ဖင်တုံးတွေရဲ့ အောက်ဖက်နားက ထမိန်မှာ အရည်ကွက်ကြီး စိုကွက်နေတာကို စိုးမိုးအောင် တွေ့လိုက်ရတယ် ။

....................................................................................

ကံမင်းထူး ဒီနေ့လည်း ဓါတုကလျာကို သူ့အိမ်ကို ခေါ်သွားပြန်ပြီ ။ဓါတုကလျာလည်း ဆားငံရည်ကို သောက်မိနေပြီ ။ သောက်ပြီးရင်း သောက်ချင်ရင်း ။ ငတ်မပြေဘူး ။ကံမင်းထူးကို ကျေးဇူးဆပ်နေတာ အခါခါဘဲ ။ဒီနေ့ ပွဲကြမ်းပြီးရင် စားဖို့သောက်ဖို့ စူပါမားကက်ကနေ စားစရာသောက်စရာတွေ ဝင်ဝယ်သွားကြတယ် ။

အိမ်ကို ရောက်တာနဲ့ ကံမင်းထူးရဲ့ စိတ်တွေက နိုးကြွ ဖေါက်ပြန်လာတယ် ။ ဓါတုကလျာကလည်း စားဘူးနေပြီ ဆိုတော့ တော်တော် ရဲတင်းနေပြီ ။ သူကဘဲ စပြီး ကံမင်းထူး ရဲ့ ပေါင်ကြားက ဒုတ်ကို စစမ်းတယ် ။

မာကျောပြီး တောင်ထောင်နေတာကို တွေ့သွားတော့ တခစ်ခစ်နဲ့ သဘောကျ ကိုယ်လေး လှုပ်ခါအောင် ရယ်တယ် ။ ကံမင်းထူးက အနက်ရောင် ဝမ်းဆက်နဲ့ အရမ်းလှနေတဲ့ ဓါတုကို အိပ်ခန်းထဲကို တခါထဲတန်းခေါ်သွားလိုက်တယ် ။ 

ဓါတုလည်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်နေတယ် ။ ကံမင်းထူးလည်း ဓါတု အဝတ်တွေ ချွတ်နေတာကိုကြည့်ရင်း သူလည်း အဝတ်တွေကို ချွတ်တယ် ။ နှစ်ယောက်စလုံး မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေနဲ့ ကုတင်ပေါ်ကို တက်လိုက်ကြတဲ့အချိန် ကုတင်ဘေးက ခုံလေးပေါ်မှာ ချထားတဲ့ ကံမင်းထူးရဲ့ ဟမ်းဖုန်းက မက်ဆေ့ဝင်တဲ့ အသံတင်ကနဲ မြည်သွားတယ် ။

ဖုန်းမက်ဆေ့ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ တင်နှင်းမာက " ကိုကို့ရဲ့ လီးပုံကြီးကြောင့် စိတ်တွေ တအားထသွားပြီး ချစ် ဖါသာ ဖြေရှင်းလိုက်ရတယ်.." လို့ မက်ဆေ့ပို့တာ ဖြစ်နေတယ် ။ ကံမင်းထူးက ပြုံးလိုက်တယ် ။ သူထင်တာက သူ့မိန်းမ တင်နှင်းမာ တယောက် သူ့ဖါသာ လက်နဲ့ ပွတ်ပြီး အာသာဖြေဖျောက်လိုက်တယ် လို့ ထင်လိုက်လို့ ။

ဓါတုက " ဆရာ..ဘယ်သူ့မက်ဆေ့လဲဟင်...." လို့ မေးလိုက်ရင်း ကံမင်းထူးရဲ့ မာကျောထောင်မတ်နေတဲ့ ဒုတ်ကြီးကို လက်ကလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးနေတယ် ။ " မိန်းမ ဆီက ..." လို့ ကံမင်းထူးက ဖြေလိုက်ပြီး ဓါတုကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တယ် ။ " ဆရာ့မိန်းမက ဘာပြောလဲဟင်..."လို့ ဓါတုက မေးလိုက်တယ် ။ ကံမင်းထူးကပြန်မဖြေ ။ ကော့တင်းလုံးနေတဲ့ ဓါတုရဲ့ နို့ကြီးတလုံးကို ငုံ့ပြီး စို့လိုက်တယ် ။

ဓါတုရဲ့ မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်ကျသွားတယ် ။ ကံမင်းထူးရဲ့ ဒုတ်ကြီးကိုလည်း တအား တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။ ကံမင်းထူးလည်း နို့လှလှကြီးတွေကို တလုံးပြီး တလုံး စို့ပေးနေရင်း လက်တဖက်ကလည်း ဓါတုရဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားက စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်စမ်းလိုက်တယ် ။ ဓာတု စောက်ဖုတ်က အမွှေး ရိပ်ထားလို့ပြောင်သလင်းလေး ဖြစ်နေသည် ။ 

" ဟင်..ကောင်မလေး ကတုံးမလေး ဖြစ်နေပါလား ..." လို့ ကံမင်းထူးက ပြောလိုက်လို့ ဓါတု သဘောကျပြီးရယ်တယ် ။ " ဆရာက မကြိုက်လို့လား....." လို့ ကံမင်းထူးကို မော့ကြည့်ပြီး မေးတယ် ။ကံမင်းထူးက " အိုး...ကြိုက်တာပေါ့..ကောင်မလေးကို တအား ကြိုက်တာ..ဆရာက သူ့ကို တချိန်လုံး နမ်းချင်နေတာ...." လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဓါတုရဲ့ ပေါင်ကြားဆီကို မျက်နှာအပ်လိုက်တယ် ။

တဏှာစိတ်တွေ ကြွနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ဓာတုရဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ အရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ ။ ဓါတုက " အင်...ဆရာရယ်..နမ်းမလို့လား...အားနာတယ်ကွာ..ကောင်မလေး တအား ငိုနေတယ်...မျက်ရည်တွေ စိုစိုရွှဲလို့...." လို့ ပြောရင်းစောက်ဖုတ်ကို လက်ကလေးနဲ့ ကာလိုက်တယ် ။

ကံမင်းထူးရဲ့ တဏှာစိတ်တွေက တအား ပြင်းထန်နေပြီ ။ အရည်တွေ ရွှဲနေတာကို သူ လုံးဝ မမှု... ဂရုမစိုက်....။

စောက်ဖုတ်အကွဲအတိုင်း လျာနဲ့ ဖိဖိယက်ပေးလိုက်တော့ ဓါတုလည်း " အိုဟင်း..အိုဟင်း..." နဲ့ သဘောတွေ့မနောခွေ့သွားရင်း ညည်းနေတယ် ။ထောင်ထနေတဲ့ စောက်စိလေးကို လျာနဲ့ ယက်လိုက် လျာထိပ်နဲ့ ထိုးဆွလိုက် ကလိပေးပြန်တယ် ။

" အား....အို.....အား...ဟာ.....အို...ဆရာရယ် ....     အင်း....ဟင့်ဟင့်......"

အရသာဖူးလေးကို ထိုးထိုး ကလိပေးနေတာတွေက ဓါတုရဲ့ ကာမ အရှိန်ကို တအား မြင့်တက် ပြင်းထန်သွားစေတော့ ဓါတု ဆက်ပြီး အမှုတ် မခံနိုင်တော့ဘဲ ကံမင်းထူးကို လိုးပေးဖို့ တောင်းခံလာရတယ် ။

" ဆရာ..ဓါတု မနေနိုင်တော့ဘူး....ဓါတုကို ချစ်ပေးပါတော့...နော်....နော်....ဆရာ......" လို့ တတွတ်တွတ် တောင်းဆိုနေတော့ ဘာဂျာဆက် မမှုတ်တော့ဘဲ ရပ်လိုက်ရတယ် ။

ဒီလို သူမကို လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုလာတာကို ကြားရတဲ့ အခါ ကံမင်းထူး အဖို့ စိတ်တွေ တအား ထကြွရပြီး ခံချင်စိတ် ပြင်းနေတဲ့ ဓါတုကလျာကို လိုးပေးဖို့ လုပ်ပါတော့သည် ။ဓါတုကလျာကို ဒီနေ့ ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ လိုးပေးဖို့ ကံမင်းထူး စဉ်းစားထားတယ် ။

လတ်တလော လှေကြီးထိုး ရိုးရိုး ပက်လက်အပေါ်က တက်မှောက် လိုးလိုက်အုံးမယ် လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ဓါတုကလျာရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး ပေါင်တန်တွေကြား သူ နေရာဝင်ယူလိုက်တယ် ။ သူ့ငပဲက ဘာမာနေသလဲမမေးနဲ့ ။ သံချောင်းကြီးတချောင်းလိုဘဲ ။ ဓါတုကလျာလည်း ဒုတ်ကြီးကို အဖုတ်ထဲ ထည့်ဆောင့်စေချင်လှပြီ ။

စောက်ပတ်က မတရားကြီးကို ယားနေတာ ။ အရည်တွေက တအားစိုရွှဲလို့ ။ စောက်ပတ်ထဲသွင်းဖို့လီးကြီး လာတေ့လိုက်တာနဲ့ မျက်စိလေး မှေးပြီးငံ့လင့်စောင့်မျှော်နေတယ် ။

" အိုး ....    "

ပူနွေးနွေး မာကျောကျော လတန်ကြီး စောက်ဖုတ်နံရံနုနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက်တိုးဝှေ့ပြီး ဝင်လာတော့မှ အရမ်းသဘောတွေ့ အရသာရှိသွားရတယ် ။ လီးက တုတ်လွန်းတော့ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြည့်တင်းနေတယ် ။ထိုးလိုက်တိုင်း ဆုတ်လိုက်တိုင်း ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထရလောက်အောင်ကို အရသာ ရှိနေတယ် ။

ကံမင်းထူး ခပ်မှန်မှန်လေး လိုးထည့်နေတယ် ။ ဓါတုရဲ့ စောက်ဖုတ်က သူ့လီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ်ထားသလိုဘဲ တအား တင်းကြပ်နေတယ် ။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား နံရံတွေက လက်ထက် အများကြီး ပိုသာတယ်။ စိုအိနူးညံ့နေတယ် ။ တချက်လိုးတိုင်း တအား အရသာရှိကောင်းနေလို့ လိုးပြီးရင်း လိုးချင်ရင်း လိုးထည့်နေလိုက်တာ

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာတယ် ။ သွက်လာတယ် ။ သူကောင်းကိုယ်ကောင်းနဲ့ လိုးလိုက်ကြတာ နောက်ဆုံး လမ်းဆုံး မှတ်တိုင်ကို ရောက်သွားကြတော့ ဓါတု တအားကောင်းပြီး ပြီးသွားတဲ့ အချိန် ကံမင်းထူးလည်း ဆက်တိုက် ဆိုသလိုဘဲ သုတ်ရည်တွေ တစစ်စစ်နဲ့ ဓါတုရဲ့ အထဲပန်းထုတ်ရင်း တအားကြီးကို ကောင်းတဲ့ အရသာထူးတွေကို ရလိုက် ခံစားလိုက်ရပါတောကတယ် ။

" အား......."

" ဘာဖြစ်လဲဟင်.....ဆရာ..."

" အရမ်းကောင်းသွားတယ်...ဓါတုရယ်....ဟူး........"

ဓါတုကလျာလည်း သူ့ကို လိုးရတာ ဆရာကံမင်းထူး တအား ကောင်းသွားရတယ် ဆိုလို့ အားရပီတိဖြစ်သွားတယ် ။ ကံမင်းထူး အိမ်သာဆီကို ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး အိမ်သာကမုတ်ထဲကို သေးကော့ပန်းနေတဲ့ အချိန် အိမ်ရှေ့က တံခါး ဘဲလ် မြည်လာတယ် ။ တင်းတောင်..တင်းတောင်နဲ့ ။

ဟိုက်..ဘယ်သူများပါလိမ့်....။ ကံမင်းထူး ပုဆိုးကို ကောက်စွပ်ပြီး အရှေ့ကို ထွက်ခဲ့လိုက်တယ် ။တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ ဇေယျာလှိုင် ဖြစ်နေတယ် ။ လက်ထဲမှာလည်း အထုပ်တွေ အများကြီးနဲ့ ။

" ဟာ..ကိုဇေယျာ...."

" ကိုကံမင်းထူး...ခင်ဗျားအတွက် မိပေါက်က ပစ္စည်းတွေ ပါးလိုက်လို့ လာပို့တာ..အတော်ဘဲ ခင်ဗျား ရှိနေလို့..ကျနော်က မရှိလည်း တံခါးဝမှာ ချထားခဲ့မလို့....ကား ရှိနေတော့ ခင်ဗျား ရှိနေလိမ့်မယ်လို့ ထင်တော့ ထင်သားဗျ..."

ဇေယျာလှိုင်က ပြုံးပြီး ပြောနေပေမယ့် ကံမင်းထူးလည်း အိပ်ခန်းထဲမှာ ဓါတုကလျာက ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ရှိနေတာမို့ဇေယျာလှိုင့်ကို အိမ်ထဲ ခေါ်ဖိတ်ဖို့ သူ ဝန်လေးနေတယ် ။ ဇေယျာလှိုင်ကလည်း အပေါ်ပိုင်း ဗလာနဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ကံမင်းထူးကို တွေ့တာက တကြောင်း.အိမ်ရှေ့တံခါး အဝင်မှာ မိန်းမစီး ခွာမြင့်ဖိနပ်တရံကို တွေ့လိုက်ကတည်းကကံမင်းထူး စော်ဖြုတ်နေတာဘဲ ဖြစ်မည် လို့ သိလိုက်တယ် ။

ကံမင်းထူးလည်း ဇေယျာလှိုင်ကို အထဲကို ခေါ်ဖိတ်ဖို့ ဝန်လေးနေတယ် ။ဇေယျာလှိုင်က ဒါကို သဘောပေါက်တယ် ။

" ကဲ ကျနော့်ကို ခွင့်ပြုအုံး....ခု ဘဲ မန်းလေးက မောင်းလာတာ..ခင်ဗျားဆီ အရင် ဝင်လိုက်တာ..."

" တင်နှင်းမာနဲ့ တွေ့ခဲ့သေးလား..."

" တွေ့ခဲ့တယ် ကိုကံမင်းထူး ..."

ဇေယျာလှိုင့်စိတ်ထဲကတော့ " တွေ့ရုံတင် ဘယ်ကမလဲဗျာ..ကောင်းကောင်း ဗျင်းခဲ့သေးတယ်..." လို့များ ပြောနေမလား မသိဘူး ။

ဒီအချိန်မှာ ပိတ်မထားတဲ့ အိပ်ခန်းတံခါးကြောင့် ကုတင်ပေါ်က အဝတ်မပါဘဲ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အိမ်သာဆီကိုထလျှောက်သွားတဲ့ ဓါတုကလျာရဲ့အဝတ်မဲ့ နောက်ကျောပိုင်း ကို ဇေယျာလှိုင် တွေ့လိုက်ရတယ် ။

လှလွန်းတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ တင်ပါးတွေ ပေါင်တန်တွေကို ငေးမောသွားရတယ် ။ ကံမင်းထူးလည်း စိတ် တော်တော် ညစ်သွားတယ် ။

" ကဲ..ကိုကံမင်းထူး..လစ်ပြီ့ဗျာ...နောက်မှ ဆုံကြမယ်...."

ဇေယျာလှိုင် ပြန်သွားတယ် ။ ကံမင်းထူးလည်း ဒီကောင် ငါ့မိန်းမကိုများ ပြန်ပြောမလား ဆိုပြီး စဉ်းစားနေတယ် ။အိမ်သာဆီကို သူလိုက်သွားလိုက်တယ် ။ ဓါတုကလျာက အိမ်သာကမုတ်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး သေးပေါက်နေတယ် ။

ကံမင်းထူးလည်း ဓါတုရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက သေးတွေ ပန်းထွက်နေတာကို သေသေချာချာ ကြည့်မိပြီး စိတ်တွေပြန်ထကြွလာတယ် ။ သူ့ငပဲကြီးက ငေါငေါကြီးနဲ့ မြွေဟောက်ကြီးတကောင် ပါးပျဉ်းထောင်သလို ပြန်ထောင်လာပြီ ။

" ဟယ်...ဆရာ့ဟာကြီး ပြန်ကြီးလာပြီ...."

ဓါတုကလျာက အံ့ဩတကြီးနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဇေယျာလှိုင်သည် ကားမောင်းရင်း ကံမင်းထူး နဲ့ တင်နှင်းမာတို့အကြောင်းတွေကို စဉ်းစားလာတယ် ။ဟိုတယောက်ကလည်း သူနဲ့ လိုးဖြစ်သွားသလို ဒီတယောက်ကလည်း တခြား စော်ငယ်လေးနဲ့ လိုးနေတယ် ။

အင်း...ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် တင်နှင်းမာကို လိုးလို့သိပ်ကောင်းတာဘဲ ...။ဒီအတိုင်းဆိုရင် ငါ မန်းလေးကို ပြန်ရလိမ့်အုံးမယ် ။ အားမရသေးဘူး ။ ထပ် လိုးချင်သေးတယ် ။ အားရပါးရလွတ်လွတ်လပ်လပ် ဟိုတယ်မှာ ချိန်းပြီး လိုးရရင် ကောင်းမယ် ...။

သူ့အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ ပစ္စည်းတွေ ကားပေါ်က ချပြီးတာနဲ့ မုန့်တိုက်ကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ် ။ သူ့ကိုယ်စား တာဝန်ပေး စီမံခန့်ခွဲခိုင်းခဲ့တဲ့ သူ့တပည့် ဇင်ဦး နဲ့ စကားပြောတယ် ။ဇင်ဦးက နဲနဲ နှေးတယ် ။ အလုပ်ကောင်းပေမယ့် အိုင်ကျူက သိပ် မမြင့်ဘူးလို့ သူထင်တယ် ။

" အိုကေ..ငါ မကြာခင် လာခဲ့မယ်..ဇင်ဦး...အလုပ်သမားတွေ အကုန် လာလား..."

" လာပါတယ် ဆရာ...."

" စပယ်အေး ကော..."

" ရှိပါတယ် ဆရာ..သူနဲ့ပြောမလား..ကျနော် ခေါ်လိုက်မယ်လေ .."

" အေး..ခေါ်လိုက်ကွာ..."

ခဏကြာတော့ " ဟယ်လို..စပယ်အေးပါ..." ဆိုတဲ့ လေသံတိုးတိုးလေးကို ကြားလိုက်ရသည် ။

" စပယ်လား....အကိုပါ ..."

" အကို..ဘာပြောမလဲဟင်...ကျမ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ...."

" မုန့်တွေ အကုန် ဖုတ်ပြီးပြီလား...အခု ဘာလုပ်စရာ ရှိသေးလဲ...."

" မုန့်ဖုတ်တာတွေက မနက်ပိုင်းမှာဘဲ ခါတိုင်းလိုဘဲ အကုန် ပြီးပြီ အကို..အခု မနက်ဖန်မနက်အတွက် ဂျုံနယ်နေကြတယ်..ကျမကတော့ မီးဖိုခန်းကို ရှင်းလင်းနေပါတယ်...အကို...."

" ပလိန်းကိတ် နှစ်ဒါဇင်နဲ့ အဆော့တစ်ကိတ် နှစ်ဒါဇင် ဘူးတွေနဲ့ ထည့်ထား...အကို ခဏကြာရင် လာခဲ့မယ်..ကားနဲ့ ပို့ရမယ့် အော်ဒါရှိတယ်....စပယ် လိုက်ခဲ့ရမယ်...ဇင်ဦးကို ပြောထားလိုက်..."

" ဟုတ်ကဲ့ အကို...."

ဟွန်း.....စပယ်အေးကို တနေရာကို ခေါ်သွားမည် လို့ သူ ကြံတာ ။ ကိတ်မုန့်လိုက်ပို့သလို နဲ့ ။

 

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>