ရပ်ကွက်ထဲမှာ အပိုင်း ( ၄ )

ရပ်ကွက်ထဲမှာ အပိုင်း ( ၄ )

တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသားသည်။

{ဘယ်နှစ်ကြိမ် ပြန်ဖတ်ဖတ် မရိုးနိုင်တဲ့ ဇာတ်လမ်းကောင်း တစ်ပုဒ်ဖြစ်ပါသည်။ }

မမူတို့ ညီအမတွေ ပြန်ဆုံပြီး အိမ်ပြန်ကြတော့ ညသန်းကောင် ကျော်နေပြီ၊ မမူ အမေနှင့်ညီမတွေ သူတို့အိမ်ပြန်ဖို့ရာလည်း ဘတ်စ် ကားက အစဉ်မပြေတော့ မမူတို့အိမ်မှာပဲ အိပ်ကြသည်။ မြတ်ကျော် မအိပ်ခင် တချက်ချောင်းကြည့်လိုက်သေးသည်၊ ဘာမှတော့ မထူးပါ၊  မမူတို့ ကုတင်ပေါ်မှာ မမူအမေနဲ့ မမူရယ် ခလေးတွေ အိပ်ကြပြီး မမူညီမနှင့်သူငယ်ချင်းများက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အိပ်ကြသည်။

........................................................................................................................................

မနက်မိုးလင်းတော့ ဈေးပိတ်သဖြင့် မမူလည်း ဈေးသွားစရာမလို၊ မမူ အမေတို့လည်း မပြန်သေးပဲ ပျော်ပျော်ပါးပါး ထမင်းကျော်၊လ္ဘက်ရည် စားကြ သောက်ကြ ၊ မနက် ၉ နာရီလောက်မှာ မမူညီမနှင့်သူငယ်ချင်းများ ပြန်သွားကြပြီး မမူ အမေသာ ကျန်ခဲ့သည်၊ မမူအမေမှာ ကိုမြင့်မောင်လည်း မရှိတော့ မမူလည်း နည်းနည်းသက်သာအောင် ကလေး ဝိုင်းကြည့်ပေးမယ် ဆိုပြီး နေခဲ့သည်။

ညတုန်းက မွှန်ပြီး လုပ်ထားတာကြောင့် မြတ်ကျော်တယောက် မျက်နှာပူပြီး မမူကို စေ့စေ့ မကြည့်ရဲသော်လည်း မမူ ကတော့ အေးဆေးပင်၊ ဘာမှ မဖြစ်သလိုပင်၊ မြတ်ကျော် တယောက် စာလေးဖတ်လိုက်အပြင်လေးထွက်လိုက် မမူ ခိုင်းတာ နည်းနည်းကူလုပ်လိုက်ဖြင့် တဖြေးဖြေး နေသားကျလာသည်၊ မနေ့က ညတုန်းက ဘာမှမဖြစ်သလိုပင် ထင်လာခဲ့သည်။

သို့ပေမဲ့ ညနေစောင်းတော့ မမူညီမတွေနှင့် သူငယ်ချင်းအုပ်စု ပြန်ရောက်လာပြန်တော့ မြတ်ကျော် ရင်ပြန်ခုန် လာရပြန်သည်။ မမူ၏ညီမတွေမှာ တယောက်ကအရင်း တယောက်ကဝမ်းကွဲ ဖြစ်သည်၊ အရင်းက ငယ်ငယ်၊ ဝမ်းကွဲက စိုးစိုး ဖြစ်သည်၊ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ တက္ကသိုလ် ရောက်နေကြပြီး မြတ်ကျော်နှင့် မတိမ်းမယိမ်း ဖြစ်သည်။ ငယ်ငယ်က ရုပ်ရည်လေး ချောမောလှသော်လည်း ဘော်ဒီက ဝါးချမ်းပြားလို ပိန်ကပ်နေသည်၊ စိုးစိုးကတော့ အသားညိုညို လုံးကြီး ပေါက်လှဖြစ်သော်လည်း မျက်နှာကတော့ ရွက်ကြမ်းရေချိုသာ ဖြစ်သည်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင်တော့ မြတ်ကျော် လုံး၀ စိတ်မဝင်စားဘူး ဆိုတာပါပဲ။

ဒီတခါ ညဘက်သွားဖို့ကျတော့ အကြီးကောင်က တနေ့လုံးဆော့ထားလို့လား မသိ၊ အိပ်ပျော်နေပြီ၊ အငယ်ကောင်ကိုလည်း ညှော်တွေ၊ လူတွေကြားထဲ ခေါ် မသွားချင်တော့ မမူက သူမလိုက်တော့ဘူးဟု ဆိုသည်၊ သို့ရာတွင် မမူ အမေက သူ့သမီး အငယ်ကို စိတ်မချတာကတကြောင်း၊ သူလည်း အိမ်မှာရှိနေမှာ ဆိုတော့ မမူကို လိုက်သွားရန် အတင်းပြောသဖြင့် မမူက အဝတ်အစား လဲပြင်ဆင်ပြီး မြတ်ကျော်တို့ အုပ်စုနဲ့ ထွက်လာခဲ့ကြတော့သည်။

........................................................................................................................

နေမင်း တယောက် မိမိတို့ ရပ်ကွက်နားက တန်ဆောင်တိုင်ပွဲကို သတိရမိသော်လည်း ခရီးသိပ်မသွားဘူးသူမို့ ရထားစီးပြီး ရထားဂိတ်ဆုံးတော့ မော်တော် တဆင့်ထပ် စီးပြီးမှ သူတို့သွားနေသော မြို့လေးကို ရောက်သဖြင့် သူ့အတွက် အားလုံးက အသစ်အဆန်း ဖြစ်နေသည်၊ သွားနေမကျတော့လည်း နည်းနည်း ပင်ပန်းသလို ခံစားရသည်။ မင်္ဂလာဆောင်မှာက ၂ ရက်လောက် လိုသေးသော်လည်း မြို့မှ မိတ်ဆွေ များ၊ သူ့အမျိုးသား ဘက်မှ ဆွေမျိုးများ တဖွဲဖွဲရောက်နေကြပြီ။

နေမင်းတို့ မောင်နှမ ( သူတို့က တော့ မောင်နှမ အရင်းလို့ပဲ သိထားကြသည် ) ကို အိမ်တအိမ်မှာ နေရာချပေးသည်၊ နေမင်းတို့ ရောက်တာစောလို့ နေမင်းတို့က အခန်းထဲနေရာရသည်။ အိမ် အနောက်ဖက်က ခြံထဲကရေတွင်းမှာ ရေချိုးကြရသည်။ ရေတွင်းမှ ရေခပ်မချိုးဘူးသည့် နေမင်းကတော့ ပျော်နေသည်၊ ညနေဘက် သူတို့ သတို့သမီးအိမ်မှာ ညနေစာ သွားစားကြသည်၊ လူတွေက တအုန်းအုန်း ဖြစ်သည်။ စားကြ သောက်ကြ တပျော်တပါးကြီး ဖြစ်သည်။ 

ညနေစောင်းသွားတော့ သူတို့အိပ်ရမည့် အိမ်သို့ လမ်းလျှောက် ပြန်လာကြသည်၊ သူတို့ နှစ်ယောက်အတွက် ခြင်ထောင် တလုံးသာ ပေးထားသည်။ နေမင်းမှာ မဝိုင်းနှင့်ခြင်ထောင် တလုံးထဲ အိပ်ရမည်ဖြစ်၍ ရင်ခုံမိသော်လည်း ခရီးပန်းလာသဖြင့် ဖျာပေါ် ကျောချလိုက်တာနဲ့ တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ မဝိုင်းကတော့ အိပ်မပျော်ပေ ။ သူက မွေ့ယာနဲ့အိပ်နေကျ မို့ ယခုဖျာပေါ်မှာ အိပ်ရတော့ ကိုယ်လည်း နည်းနည်း နာသလို ဖြစ်နေသည်။

နယ်မြို့လေးမို့  ညရောက်တာနဲ့ တိတ်ဆိပ်သွားလိုက်သည်မှာ ရန်ကုန်ညနှင့်မတူပေ၊ ရန်ကုန်ညဘက်က ကားသံ တချက်တချက်၊ ခွေးဟောင်သံ စသည် ဘာမှန်းမသိသည့် အသံတွေကြားရသည်၊ ဒီမှာ တိတ်ဆိပ်သည့် ပုံက အရမ်းကို တိတ်ဆိတ်လွန်းသည်၊ ပရစ်လို အကောင်လေးတွေ အသံသာ ကြားရသည်၊ လေတိုက်လို့ သစ်ပင် တရှဲရှဲ သံက ထူးထူးခြားခြား ကြားနေရတာ ကြောက်စရာကြီး ဖြစ်နေသည်၊ အခန်းလယ် ထုတ်တန်းမှာ ချိတ်ထားတဲ့ ရေနံဆီ မီးအိမ်က အလင်းရောင် ဝါကျင့်ကျင့်က ခြင်ထောင်ထဲမှာ လင်းလင်းကြီးမြင်ရလို့ တော်သေးသည်ဟု တွေးမိသည်။

မဝိုင်းရဲ့ မျက်စေ့တွေက အမှတ်တမဲ့ နေမင်းဘက်ကိုကြည့်လိုက် တော့ 

“  ဟောတော့..ခွိ.. ”

နေမင်းမှာ ပက်လက် အိပ်နေရင်း ပုဆိုးမှာ ပြေလျှောကျနေပြီး သူ့ငယ်ပါကြီးမှာ အလံတိုင်ထောင်ထားသလို မတ်မတ် ကြီးထောင်တက်နေ၏၊ ထိပ်ဖူးကြီးမှာ မှိုကြီးလို ဖြစ်နေပြီး အရင်းမှာ နည်းနည်း ရှူး သွားသလို ရှိသည်။ မဝိုင်းမှာ ကိုယ်နဲ့လက်တကမ်းက လိင်ချောင်းကြီးကို စိတ်ဝင်တစား အငမ်းမရ ကြည့်နေဖြစ်သည်၊ အောက်ထပ်က မြတ်ကျော်ထက်တောင် ကြီးအုန်းမလား မသိဘူး ဟုလည်း တွေးနေမိသည်။ 

မကောင်းပါဘူးလေ ကိုယ့်မောင်ဟာကိုယ် ပြန်ကြည့်နေတာ ဆိုပြီး တဖက်လှည့်ပြီး မျက်လုံးမှိတ် အိပ်လိုက်သည်။ ဒါပေမဲ့ ခနပါပဲ၊ သူမ ပေါင်ကြားထဲမှာ စိုတိုတို ဖြစ်နေပြီး ယားကျိကျိ လည်းဖြစ်နေ၏၊ လက်နဲ့ ဖိပွတ်ချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းထားရသည်၊ အဲဒါနဲ့ တခါ ပြန်လှည့်ပြီး ကြည့်လိုက်မိပြန်သည်။

တကယ်တမ်းဆို နေမင်းက ငါနဲ့ ဘာမှ မှမတော်ဘဲဟာ၊ ကြည့်ရုံတော့ ဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူး ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ပက်လက်လေး လှန်လိုက်တယ်။ မျက်လုံးလေးမှေးပြီး နေမင်းရဲ့ ထောင်ထောင်ကြီးကို ကြည့်နေလိုက်တယ်။ နေမင်း သေးအရမ်းပေါက်ချင်လို့ အိပ်ယာက နိုးလာတယ်။ နိုးနိုးချင်းမှာ သူ့ပစ္စည်းကြီး ထောင်နေတာရယ် သူ့အိပ်ယာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာရယ် သူဘေးမှာ မဝိုင်း အိပ်နေတယ် ဆိုတာရယ်ကို သတိထားမိတယ်။

အဲဒါကြောင့် မျက်လုံးကို ချက်ခြင်း ပြန်မှေးပြီး မဝိုင်း အိပ်နေတာကို မျက်လုံး ကစားလိုက်တယ်။ မဝိုင်းရဲ့ ခေါင်းလေးက ငုံ့ငုံ့လေး ဆိုတော့ နိုးနေလား မနိုးနေဘူးလား မသိနိုင်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မဝိုင်းရဲ့ အိပ်နေတဲ့အနေအထားက ပက်လက်လေး လက်ဖဝါးကလည်း ပွင့်လို့ သူလိင်တန်ကြီးနဲ့ တထွာလောက်ပဲ ကွာတော့တယ်၊ နေမင်းရဲ့ လိင်တန်ကြီးက သွေးကြောတွေက ပိုပြီးတင်းမာလာသလိုပဲ၊ အဲဒါနဲ့ နေမင်းက လူးလှိမ့်သလိုနဲ့ မဝိုင်းနား မသိမသာ တိုးလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ကို မဝိုင်းဘက် စောင်းလှည့်လိုက်တယ်။ သူ့ကိုယ့်ကို နည်းနည်းလေး ကွေးထားရာက ဖင်ကို မသိမသာ ကော့ပေးလိုက်တော့ သူ့လိင်ချောင်းကြီးက မဝိုင်းရဲ့ ပက်လက်လေးဖြစ်နေတဲ့ လက်ဖဝါးပေါ် ရောက်သွားတော့သည်။

မဝိုင်းတယောက် ရင်တွေ တထိတထိတ် ခုန်ခဲ့ရပါပြီ။ သူ့လက်ဖဝါးပေါ်မှာ သူခိုးကြည့်နေတဲ့ လိင်ချောင်းကြီးက တည့်တည့်မတ်မတ်ကို ရောက်လာခဲ့ပါပြီ၊ အခုနတုန်းက သူကိုင်ကြည့်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာခဲ့ရပေမဲ့ အပျိုကြီးဆိုတော့ မလုပ်ရဲ ၊ ဒါပေမဲ့ အဲလို နေမင်းက အိပ်နေရာက လှိမ့်လိုက်တော့ သူ့ လက်ဖဝါးပေါ် အလိုလို ရောက်လာတော့မှ တော့  ဟင်း....မဝိုင်း လက်ဖဝါးပေါ်မှာ နူးညံ့ပေမဲ့ မာတင်းနေသော လိင်ချောင်းကြီးက နွေးထွေးနေတာ ခံစားသိရှိနေရသည်၊ မဝိုင်းက ဒီကောင်လေး အအိပ်ကြမ်းလိုက်တာ၊ အခုနေ ငါမသိမသာ လေးဆုပ် ကြည့်လိုက်ရင်လည်း သူဘယ်လိုမှ သိမှာမဟုတ်ဘူး၊ ငါ့ဘာသာ အိပ်ပျော်နေတာ သူ့ဟာကြီးက ငါ့လက်ပေါ် ရောက်လာတာပဲ တွေးရင်းက လက်ချောင်းလေးတွေကို ကွေးလိုက်တာနဲ့ နေမင်းရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်မိပြီးသား ဖြစ်သွားသည်။ 

မဝိုင်းမှာ ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့်ခနမျှ ငြိမ်နေသော်လည်း နေမင်းဆီမှ ဘာမှလှုပ်ရှားမှု မရှိသဖြင့် နည်းနည်းရဲလာသည်။ အသာလေး ဖွဖွလေး ဆုပ်လိုက် တင်းတင်းလေး ကိုင်ကြည့်လိုက် လုပ်ကြည့်နေမိသည်။ 

ထိုအခိုက်မှာ မမျှော်လင့်ပဲ နေမင်း၏ လက်ဖဝါးက သူမလက်ဖဝါးကို အုပ်ကိုင်တာ ခံလိုက်ရတော့ လန့်သွားသည်၊ သို့သော် နေမင်းမှာနိုးနေပုံ မရပဲ သူ့ ပစ္စည်းကိုသူ ယောင်ပြီး ကိုင်တဲ့ ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေသဖြင့် အတင်းလည်း ရုန်းမထွက်တော့ပဲ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ 

ခနနေတော့ နေမင်း၏ လိင်ချောင်းကြီးမှာ လှုပ်ရှားလာသဖြင့် နေမင်း မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်ရာ မျက်လုံးပိတ်ထား ပြီးအိပ်ပျော်နေတာကိုသာတွေ့ရသဖြင့် နေမင်းယောင်နေတာပဲ ဖြစ်မည်၊ ဒီအတိုင်းနေလိုက်မှ တော်ကြာ ရုန်းလိုက်ရင် သူနိုးသွား အုန်းမယ် တွေးပြီး အသာငြိမ်နေလိုက်၏၊ အထိအတွေ့ကလည်း မဝိုင်း အတွက် ထူးဆန်းနေသည် မဟုတ်ပါလား၊ နေမင်းက မျက်စေ့သာ မှိတ်ထားသော်လည်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို မဝိုင်းဆုပ်ထားသည့် လက်ဖဝါးပေါ် သူ့လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး ဖင်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးရင်းဖြင့် ဂွင်းတိုက် မိနေတော့သည်။

သူစိတ်ထဲမှာတော့ မဝိုင်းသူလိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်ဆိုသည့်အသိက အရမ်းကို စိတ်တက်ကြွ စေသဖြင့် ခနလေးဖြင့် လိင်တန်ကြီးမှာ ယားယံလာကာ သုတ်ရည်များ တထုတ်ထုတ် ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးသွားရတော့သည်။

မဝိုင်းမှာ ပထမ နေမင်းအိပ်ယာထဲ သေးပေါက်ချသည် ထင်မှတ်ပြီး ရုတ်တရက် ရွံ့ရှာသွား၏၊ နေမင်းကို နှိုးလိုက်ရအောင်ကလည်း သူ့လက်က နေမင်း ပစ္စည်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားလို့ မလုပ်ရဲ၊ သို့သော်လည်း ထွက်လာသော အရည်များမှာ သေးလိုလည်း မဟုတ် ပူနွေးနွေးပေမဲ့ အရေအများကြီးလည်း မပါ၊ မြတ်ကျော် ပြီးတဲ့ အခါ ထွက်တတ်သည့် ဖြူဖြူ အရည်တွေပဲ ဖြစ်မည်ဟု တွေးရင်း ငြိမ်နေလိုက်မိသည်။

မသိမသာ သူ့လက်ကို ရုန်းထွက်မလို့ ကြံသော်လည်း နေမင်းမှာ သူ့အလိုလို နောက်ဆုတ်သွားသဖြင့် နည်နည်း စိတ်ပေါ့သွားရသည်၊ လက်ထဲမှာ စေးကပ်ကပ်လို ဖြစ်နေသော်လည်း ရေဆေးဖို့ ညဘက် ထသွားရမှာလည်း ကြောက်သဖြင့် ထမိန်ပေါ်သာ လက်ဖြင့်သုပ်ပစ်လိုက်ရသည်၊ နေမင်းထထိုင်တာ မြင်ရတော့ ကမန်းကတမ်း မျက်စေ့ကို တင်းတင်း မှိတ်ရင်း ညှောင်းလို့ လှည့်သလိုနှင့် နေမင်းဘက်ကို ကျောပေးတစောင်းလှည့် အိပ်နေလိုက်တော့သည်။

နေမင်းမှာ သုတ်ရည်တွေ တထုတ်ထုတ် ထွက်ပြီးသွားတော့ အသိစိတ်ကချက်ခြင်းပြန်ဝင်လာကာ ထိတ်လန့် သွားသော်လည်း မဝိုင်း ဆီမှ ဘာသံမှ မကြားရ လို့ စိတ်နည်းနည်း အေးသွားရသည်၊ သို့ပေမဲ့ သေးက အရမ်းပေါက်ချင်တော့ မထူးတော့ဘူး သေးတော့ သွားပေါက်မှ ရမယ် ဆိုပြီး ငုတ်တုတ် ထထိုင်လိုက်သည်။ 

ထိုအခိုက်မှာပင် မဝိုင်းတဖက်သို့ စောင်းလှည့် အိပ်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်၊ မဝိုင်း၏ သေးသွယ်သော ခါးလေးမှ စွံကား တက်နေသော တင်လုံးကြီးများက နေမင်း၏ နောင်တကို လုပ်မနေစမ်းပါနဲ့ကွာ ဟု ပြောနေသယောင် ဟင်း ကနဲ့ သက်ပြင်းချလို့ နေမင်းတယောက် သေးပေါက်ရန် ခြင်ထောင် အပြင်သို့ ထွက်ခဲ့ရပါတော့သည်။

.....................................................................................................................

နောက်နေ့ကတော့ မင်္ဂလာဆောင်မည့် အကြိုနေ့ ဖြစ်သဖြင့် မဏ္ဍပ်အတွင်းပြင်ဆင် စားစရာပြင်ဆင် စသည် အလုပ်ရှုတ်နေကြသော်လည်း အလှူရှင်များက ဧည့်သည်များ မပျင်းအောင် ဘုရားဖူးပို့ပေးမည် ဆိုကာ ရောက်နေကြသော အခြားမြို့မှ မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်းများအတွက် ကားတစီး စီစဉ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် မဝိုင်းနှင့်နေမင်းတို့ လည်း ထိုကားလေးတွင် ကျပ်ကျပ်သပ်သပ်ဖြင့် လိုက်ပါခဲ့ကြလေသည်။ 

ညတုန်းက အဖြစ်အပျက်ကြောင့် တယောက်နှင့် တယောက် အထိအတွေ့ကို ပိုပြီး သတိထားမိနေကြသူ နေမင်းနှင့်မဝိုင်းမှာ ကားကျပ်ကျပ်ပေါ်တွင် ပိုပြီး ရမ္မက်သွေးတွေ ကြွနေကြလေသည်၊ ညနေဖက် သူတို့ တည်းရာ နေရာသို့ ပြန်လာကြသည့် အချိန်မှာတော့ ကားပေါ်မှာနေမင်း၏ လက်မောင်းက မဝိုင်း၏ နို့သီးခေါင်း ချွန်မြမြ ထိုးခြစ် နေတာကို ခံစားနေရပြီး နေမင်း အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ ပုံစံဖြင့် မဝိုင်း ပေါင်ပေါ် လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင် မိသည် ကိုလည်း မသိကျိုးကျွံ လုပ်ထားကြသည်။

ညနေစာ စားပြီး အိပ်ယာဝင်ကာနီးမှာတော့ နေမင်းတယောက် ရင်ထဲက တဒိန်းဒိန်းခုန်သံမှာ တွံတေးသိန်းတန် ၏ လော်စပီကာမှ အော်နေသည့် သီချင်းသံကိုပင် ကျော်ထွက် သွားမတတ် ကျယ်လောင်နေသည်ဟု သူ့ကိုယ်သူထင်နေမိတော့သည်။

နေမင်းနှင့်မဝိုင်း တို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ မနေ့ညက အဖြစ်အပျက်ကို သူတို့ဘာသာ သူတို့ စိတ်မလုံကြ၊ နေမင်းကလည်း မဝိုင်း မနေ့က အိပ်ပျော်နေသလား၊ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာလား မသေခြာသလို၊ မဝိုင်းအနေနှင့်လည်း နေမင်းအိပ်ပျော်ရင်းက ယောင်တာလို့ပဲ တွေးနေ၏၊ ဒီကောင်လေး ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဒါတွေ နားလည်အုန်းမှာ မဟုတ်ပါဘူး လို့ တွေးမိပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသာ နေမင်း၏ပစ္စည်းကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်မိတာ နှောင်တရနေသည်၊ သူ့ကိုယ်သူလည်း စိတ်မထိန်းနိုင်၊ မြတ်ကျော်တုန်းကလည်း နောက်နေ့ မချောင်းတော့ဘူး ဟု ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပေမဲ့ အချိန်တန်တော့ အပေါက်ဝနားမျက်စေ့က ရောက်သွားတတ်သည့် အကျင့်ကို သိနေ၍ ဖြစ်သည်။

မဝိုင်းက အိပ်ယာထဲ ဝင်တာနဲ့ နေမင်းကိုကျောပေးပြီး အိပ်နေလိုက်သည်၊ နေမင်းကတော့ မဝိုင်း၏အနောက်ဖက်မှ ဖင်လုံးလုံးလေးကို ကြည့်ရင်း မာနေပြီဖြစ်သော သူ့ငယ်ပါကို အယားဖြောက်သလို တချက်နှစ်ချက်ပွတ်လိုက်သည်။ 

မဝိုင်း ကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်လောက်မည့် အချိန်ကို စောင့်နေလေသည်၊ မဝိုင်းကလည်း ဒီညမှ တုတ်တုတ် ကိုမလှုပ် နေမင်းကို ကျောပေးကာ တစောင်း အနေအထားမှာပဲ အကြာကြီးငြိမ်နေ၏၊ နေမင်းမှာ ပုဆိုးကို အသာဖြေချပြီး သူ့ကောင်ကြီးကို လွတ်လပ်ရေး ပေးထားပြီးလေပြီ၊ မနေ့ကလို မဝိုင်း ပက်လက်များ လှန်ပြီး လက်ဖဝါးလေးများ အဆင်သင့် သူ့အကောင်ကြီးရှေ့နား ရောက်လာအုန်းမလားဟု စောင့်နေသော နေမင်းစိတ်မရှည်တော့၊ မဝိုင်းတော့ တကယ်အိပ်ပျော်လေပြီ ဟု တွေးရင်း မဝိုင်း ဘက်ကို စောင်းလှည့်လိုက်သည်၊ မဝိုင်း၏ တင်သားလုံး နှစ်ခုကြားကို သူ့ထောင်မတ်နေသော ကောင်ကြီးကို ထိကပ်လိုက်သည်။ 

မဝိုင်းကတော့ တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်၊ နေမင်းက သူ့ကိုယ်ကို မဝိုင်းကျောပြင်နှင့်ကပ်ထားကာ သူ့အထောင်ကြီးနှင့်မဝိုင်းဖင်ကြားကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ထောက်ထားလိုက်သည်။ ထမိန် အသားက ပျော့သော်လည်း သူ့ ကောင်ကြီး ထိပ်ကနုသဖြင့် နည်းနည်းတော့ နာ၏၊ နောက်ပြီး မနေ့က မဝိုင်း၏လက်ဖဝါး နုနုလေးပေါ်မှာ ပြီးခဲ့ရသဖြင့် အသားခြင်း ထိရသည့် အရသာကိုပဲ လိုချင် နေမိသည်။

နေမင်း စွန့်ကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။ သူ့ကိုယ်ကို မဝိုင်း အနောက်က ပြန်ခွာလိုက်ပြီး အက်စီးဒန့် (မတော်တဆ) လိုဖြင့် သူ့ ခြေမနှင့် ခြေချောင်းကို မဝိုင်း ထမိန်ဖျားတွင်ညှပ်ကာ အပေါ်သို့ မတင်လိုက်သည်၊ မဝိုင်းခြေသလုံးဖိနေ၍ နည်းနည်းစေးပေမဲ့ ခနလေးဖြင့် မဝိုင်း၏ပေါင်ရင်းထိ လှန်သွား၏၊ မဝိုင်းမှာ တချက် ရင်ထဲ ဟာကနဲ့ ဖြစ်သွားသော်လည်း သူ့ထမိန်ကို လက်ဖြင့် ပြန်ဆွဲချရကောင်း မကောင်း ဒွိဟ ဖြစ်နေ၏၊ နေမင်း ဘာလုပ်မှာလဲ ဆိုတာလည်း သိခြင်နေသလို သူလက်နှင့်ပြန်ဖိချလိုက်ပါက သူနိုးနေမှန်း နေမင်းသိသွားမှာလည်း စိုးနေသည်။

နေမင်းမှာလည်း မဝိုင်းဘာလုပ်မလဲ၊ နိုးသွားမလား ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့်စောင့်နေသည်၊ မဝိုင်း မလှုပ်မရှားနေတော့မှ သူ့လက်နှင့် မှီနေပြီဖြစ်သော ထမိန်စကို အသာအယာလေး ဖြေးဖြေးခြင်း ဆွဲလှန်လာလိုက်သည်။ ခြင်ထောင် အပြင်ဘက်က ရေနံဆီ မီးအိမ်အလင်းရောင် ဝါကျင့်ကျင့်အောက်မှာ အဖြူရောင်လို့ ထင်ရတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက မဝိုင်းရဲ့တင်ပါး ကို တခြမ်းအုပ်လျှက်ပေါ်လာသည်။

မဝိုင်းရဲ့ ထမိန်စကလည်း ဒီထက် ပိုလှန်လို့ မရတော့၊ သူ့ တင်ပါးတခြမ်းက ဖိအိပ်ထားလို့ အတင်းဆွဲယူမှပင် ရတော့မည်၊ ဒါပေမဲ့ ဒီလောက်ဆို နေမင်းလိုချင်သလောက် ရနေပြီမို့ ကျေနပ်နေပါပြီ၊ ပုဇွန်ထုတ်လေး ကွေးသလို အိပ်ပျော်နေသော မဝိုင်း၏ အနောက်ဖက်မှ နေမင်းက ကွေးကွေးလေး အလိုက်သင့်ဝင်ပြီး သူ့မာကျောကျော လိင်ချောင်းကြီးကို မဝိုင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဦးတည်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်၊ မဝိုင်းမှာ ရင်တထိတ်ထိတ် ခုန်နေလေပြီ၊ ဒီတခါတော့ သူက အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေသော်လည်း နေမင်းက အိပ်မပျော်ပဲ တမင်လာလုပ် နေသည်မှာ ထင်ရှားနေ၍ ဖြစ်သည်။ 

ပူပူနွေးနွေး မာမာကျောကျော နေမင်းရဲ့အတန်ကြီးက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ထိုးဝင်လာခဲ့တော့ မဝိုင်းခမျာ အသံထွက်ပြီး ငြီးမိမလိုပင် ဖြစ်သွားလေသည်။ ဖေါ်မပြနိုင်သော ခံစားမှု တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်း တက်လာပြီး သူ့ အဖုတ်အုံ တဝိုက်မှာလည်း သွေးကြောများ ဆူပွက်သလို ဖြစ်လာကာ တစိမ့်စိမ့်ဖြင့် စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အရည်များလည်း ပိုမို ထွက်ကျလာလေတော့သည်။ 

နေမင်း၏ဒစ်ကြီးက မဝိုင်းပေါင်ခွဆုံကို အောက်မှ ခေါင်းထိုးဝင်ရောက်သွားခြင်းဖြစ်ရာ၊ မဝိုင်း အဖုတ်ရည်များဖြင့် စိုစွတ်နေသော ပင်တီမှ တဆင့် စောက်ရည်ကြည်များမှာ နေမင်းလိင်ချောင်း အပေါ်ပိုင်းကို စိုစွတ် သွားစေတော့သည်။

နေမင်းမှာ နောက်ဆုတ်ရန် လမ်းမရှိတော့ပြီ၊ ကာမဘီလူးစီးသည် လို့ ဆိုရင် ဆိုတော့၊ အခု အချိန်မှာ နေမင်းခေါင်းထဲမှာ ဘာမှမရှိတော့၊ သူ့လိင်တန်ထိပ်က ထူးခြားတဲ့ အရသာကိုသာ သိတော့သည်။ မဝိုင်း အဖို့လည်း သူမ၏ ဖေါင်းကြွနေသော အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးများကို အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပိတ်သားလေး ကြားက ခံနေလျှက်ကပင် ထိုးပွတ်လာသော နေမင်း လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးက မဝိုင်း တကိုယ်လုံးကို ဓါတ်လိုက်သွား သလိုပင် တုန်ကနဲ ဖြစ်သွားရ၏။ 

သူ့ကိုယ်သူပင် သတိမထားမိပဲ သူ၏နဂိုလ်ထဲက ကောက်နေသော ဖင်လေးကို နောက်ကော့ပေးမိလေတော့ နေမင်း တုတ်တံကြီး အတွက် ပိုပြီး အဆင်ပြေတဲ့ အနေအထား ဖြစ်သွားရပေသည်။ နေမင်း၏ လိင်ချောင်းကြီးမှာလည်း သူ့ထိပ်က ထွက်သည့် ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်များနှင့် မဝိုင်း ပင်တီကစိမ့်ထွက်နေသည့် အရည်များက လိမ်းကျံ စိုစွတ်နေရာ မဝိုင်း၏ စေ့နေသော ပေါင်ခွဆုံကြားတွင် အဝင်အထွက်ကောင်းအောင် ချောဆီထည့်ပေး ထားသလို ဖြစ်နေရပေသည်။ 

ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိတ် ရောက်နေပြီဖြစ်သော နေမင်းမှာ မဝိုင်းနိုးနေလားမနိုးနေလားပင် ဂရုမစိုက်နိုင်တော့၊ မဝိုင်း၏ ခါး ကျင်ကျင်လေးကို ကိုင်ကာ သူ့လိင်တန်ကြီးကို ပင့်ကော် ထိုးသွင်းနေတော့သည်။ 

နေမင်း လိင်တန်ကြီးမှာ မာကျောလွန်းလှသဖြင့် ပင်တီကြားထဲမှ ခံနေသော်လည်း မဝိုင်း၏အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို တလက်မခန့် ပိတ်စအသားပါ ထိုးထည့် ပွတ်သွင်းနေသလိုဖြစ်ပြီး ပြန်အဆွဲမှာလည်း ဒစ်ကြီးက မဝိုင်း၏ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းများကို ဆွတ်ဆွဲ သွားလေရာ အပျိုကြီး မဝိုင်းခမျာ မအော်ဟစ်မိအောင် ခေါင်းအုံး အစွန်းကို ပါးစပ်ဖြင့်ကိုက်ခဲထားရင်းက တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းပြီး ကာမအရသာ အထွတ် အထိတ်ကို ရောက်သွားရရှာလေသည်။ 

နေမင်းလည်း သိပ်မဝေးလှပါ၊ စိုစွတ်နေသော ပင်တီနှင့်အရမ်းကို ဖူးယောင်နေသော သူ၏ လိင်တန်ထိတ်ဖူးတို့ ပွတ်တိုက်မှုက ဘယ်လိုမှမထိန်းထားနိုင်တော့ပဲ သုတ်ရည်များ တထုတ်ထုတ် ပန်းထွက်ရင်း တချီ ပြီးသွားရရှာပါတော့သည်။

နေမင်းမှာ သုတ်ရည်တွေ တဖြုတ်ဖြုတ် ထုတ်လိုက်ပြီး အမောပြေမှိန်းနေရာမှ သတိလည်း ပြန်ဝင်ရော သူဆုပ်ကိုင်ထားသည့် မဝိုင်း၏ ခါးလေးပေါ်မှ လက်များကို ကမန်းကတန်းပြန်ရုတ်ပြီး မဝိုင်း ထမိန်ကိုပင် ပြန်ဖုန်းထားလိုက်သည်။ မဝိုင်းနိုးနေသလား မနိုးနေဘူးလား ဆိုတာ သူ မသေခြာ၊ နိုးပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလည်း သူမနိုးရဲပါ၊ ဆိုတော့ သူ့ လိင်ချောင်းမှာ စိုနေတာတွေကို သူ့လုံချည်နဲ့ သုတ်ပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေး နားနေလိုက်ရာ ခနလေးနှင့်အိပ်မောကျသွားတော့သည်။

........................................................................................................................................

မြတ်ကျော်တို့  ပွဲဈေးနားရောက်တော့ မမူက ခေါက်ဆွဲသုပ်စားချင်သည်ဟု ဆိုသည်၊ သူ့ညီမတွေနဲ့ သူငယ်ချင်းတစုက ရှေ့နားမှာ နေရာမရမှာ စိုးသည်၊ ဒီနေ့ကလည်း သူတို့ ကြိုက်သည့် အဆိုတော်လာမည် ဆိုပြီး မစောင့်နိုင်သဖြင့် မနေ့ကလိုပင်၊ သူတို့ အုပ်စုထွက်သွားပြီး မမူနှင့် မြတ်ကျော်သာ အသုပ်ဆိုင်ရှိရာ ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်၊ ဒီနေ့ကတော့ တူတော်မောင် မပါသဖြင့် မြတ်ကျော်တယောက် လွတ်လွတ် လပ်လပ် ဖြစ်နေသည်။ 

သူတို့ နှစ်ယောက် ခေါက်ဆွဲလက်သုပ်စပ်စပ်နှင့် ဟင်းခါးပူပူ ငရုပ်ကောင်းစပ်စပ်လေး စားသောက်ပြီးမှ ထွက်လာကြရာ လမ်းတလျှောက်တွင် လူတွေ တော်တော် များနေပြီ ဖြစ်သည်။ မမူညီမတို့မှာ ဟိုးရှေ့ရောက်နေပြီဖြစ်ရာ ဘယ်လိုမှ တိုးခွေ့သွားလို့ မဖြစ်နိုင်တော့ချေ၊ ရောက်တဲ့နေရာကပင် ကြည့်ကြရသည်။

 မြတ်ကျော်မှ မနေ့ကလို ဖြစ်မှာစိုးသဖြင့် မမူနှင့် တတ်နိုင်သမျှ ခွါကာဘေးမှ ရပ်ကြည့်နေလေသည်၊ သို့သော် လူအုပ်ထဲတွင် သိသည့်အတိုင်း အခွင့်အရေး ယူချင်သူများသဖြင့် မမူက ပင်မြတ်ကျော်ကို အားကိုးတကြီးနှင့် သူ့နောက်နေခိုင်း၏၊ မြတ်ကျော်ကလည်း သူ၏ မာနေပြီဖြစ်သော လိင်တန်ကြီးကို မထောက်မိအောင် တတ်နိုင်သလောက် ဘေးသို့ တစောင်းလှည့်ထားလေသည်။

သို့သော်လည်း လွတ်အောင်ကား ရှောင်မရပါခြေ၊ မမူ၏ ဖင်ကြားကိုသာ မနေ့ကလို မထောက်မိတာ၊ သူ့လိင်တန် ဘေးတိုက်ဖြင့် မမူ၏တင်သားအိအိ ကြီးများပွတ်ခံရသည့် ခံစားချက်ကလည်း မသေးပါပေ၊ ခနကြာတော့ မမူက

“  မြတ်ကျော် လာကွာ သိပ်လည်း မမြင်ရဘူး လူလည်းကျပ်လိုက်တာ၊ ဈေးတန်းဘက်ပဲ ခနလျှောက်ရအောင်  ”

မြတ်ကျော်တို့ လူအုပ်ကြားက တိုးထွက်လာတော့ မမူကို အကာကွယ်ပေးသည့် အနေဖြင့် မမူ၏ လက်မောင်းအိုးကလေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ထိန်းကျောင်းကာ ထွက်လာခဲ့ကြပေသည်။ ဈေးတန်းဖက်ရောက်တော့ ချားရဟတ်များကို တွေ့သော အခါ မမူက

“  ဟေ့မြတ်ကျော် ငါဒီ ချားရဟတ်မစီးတာ နှစ်ပေါင်းတော်တော်ကြာနေပြီ တက်စီးကြရအောင်.. ”

“  အို မမူကလည်း မကြီးမငယ်... ”

“  ဟဲ့ နင်ကလည်း ဟိုမှာ ကြည့်ပါအုန်း လူကြီးတွေ စီးနေကြတာ၊ ဒီဟာက တော်တော်လည်း မြင့်တယ်ဟ.. ”

အဲလိုနဲ့ မြတ်ကျော်တို့ ချား ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်ကြပါတယ်၊ တကယ်လည်း ချားစလှည့်တော့ မမူတယောက် မြတ်ကျော်ဖက်ကို လှည့် အတင်းဖက်ပြီး အော်ပါတော့တယ်၊ တခါနိမ့်ကနဲ ဆင်းသွားတိုင်း တခါအော်ရင်း သူ့ကို တင်းတင်း ဖက်လာသော မမူ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ မြတ်ကျော်၏ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ နေအောင် ဖိကပ်မိနေလေရာ မြတ်ကျော်ကလည်း အလိုက်သင့် မမူ၏ကျောပြင်မှ သိုင်းကာ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ဖက်ထားပေးလိုက်လေသည်။ ချားလှည့်နေရာ ရပ်သွားတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လို့၊  ချားကြောင့်လား၊ အထိအတွေ့ကြောင့်လား မသိ။

ချားပေါ်က ပြန်ဆင်းလာတော့ မမူ တယောက် သွေးဆူနေပြီ၊ မနေ့ကလို ဟာမျိုး ပြန်ခံချင်လာသည်၊ မြတ်ကျော်မှာ သူ့လက်ခုပ်ထဲက ရေဆိုတာလည်း သိနေပြီ၊ ဒါပေမဲ့ တကယ်တော့ မလုပ်လို၊ နောင်ကျလျှင် ကိုမြင့်မောင်နှင့်ပြသနာတက်မှာလည်း စိုးသည်၊ မမူက နည်းနည်းလည်း ထန်သည်၊ ဒါပေမဲ့ တခါမှလည်း မဖေါက်ပြန်ဖူးဘူး၊ စိတ်ကတော့ အခု အတော်ကို တက်ကြွနေသည်၊ ကိုမြင့်မောင်သာ အခုနေ ရှိလိုက်လို့ကတော့ သေပြီသာမှတ်၊ သူက စ,တက်ခွပြစ်မိမှာပဲ။

အဲဒါနဲ့ အခုန စတိတ်ရှိုးပြန်သွားမယ် ဟု မြတ်ကျော်ကို ခေါ်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် လူအုပ်ကြားထဲ ရောက်တော့ မြတ်ကျော်မှာ ရွေးစရာလမ်းမရှိပြီ၊ မမူ၏တင်သားကြီးနှစ်လုံးကြား သူ့လိန်တန်ကြီးနဲ့ ပွတ်နေရပြန်ပါပြီ၊ ဒီတခါတော့ ခလေးလည်း အကြောင်း ပြစရာမရှိ ။ မြတ်ကျော်တယောက် ရှေက ခြေဖျားလေး ထောက်ထောက်ကြည့်သော မမူ၏ ခါးလေးကို ထိန်းကိုင်ပေးရင်း သူ့လိင်ချောင်းကြီးနှင့် အားရပါးရ ထောက်နေမိတော့သည်။

တချက်တချက် သူ့ရင်ခွင်ထဲ ယိုင်လာသော မမူ၏ ကျောပြင်အိအိလေး သနပ်ခါးနံ့ သင်းသင်းလေး မွှေးနေသည့် မမူ၏ လည်တိုင် ပါးပြင်တို့က သူ့နာခေါင်းနား မထိခလုပ်ထိခလုပ်မို့ မြတ်ကျော်တယောက် ဒီတခါလည်း သူလုံချည်ထဲ တချီ ပြီးချင်နေပါပြီ၊ မြတ်ကျော် မနည်းထိန်းနေရသည်၊ မနေနိုင်လွန်း လို့ ငုံ့ကြည့်သလို ဘာလိုနှင့် မမူ လည်ဂုတ်လေး ကို နှာ ခေါင်းကပ်ပြီး နမ်းလိုက်မိသည်၊ ပထမ မမူက မသိခြင်ယောင် ဆောင်နေသည်။

မြတ်ကျော်က နည်းနည်း စ,ရဲစပြုလာသည်၊ မမူကို သူပေါ်တင်နမ်းရင်တောင် မမူ ဘာမှပြောမှာ မဟုတ်ဘူး ဟုတွေးကာ အရဲစွန့်မလို့ လုပ်တုန်း..

“  ဟော မမမူက ဒီမှာ ကြည့်နေကြတာကိုး၊ ငယ်ငယ် က ဟို လိုက်လာမယ် ထင်တာ.. ”

“  အမလေးဟယ် နင်တို့ ဆီ ဘယ်လိုလာလို့ရမလဲ လူတွေ ဒီလောက် နင်းကန်ကျပ်နေတဲ့ဟာကို.... ”

“  ငယ်ငယ် တို့ ညှောင်းလာပြီ နောက် အဆိုတော်တွေကလည်း မကောင်းတော့ဘူး၊ မမမူတို့လည်း ရှာမတွေ့တာနဲ့ ပြန်တော့မလို့... ”

“  အေးလေ ဒါဆိုရင်လည်း ပြန်ကြတာပေါ့... ”

မြတ်ကျော်တယောက် ဒီညတော့ အိပ်ယာထဲ မှာပဲ ငါးဦးကော်မတီ ကို အလုပ်ပေးလိုက်ရပါတော့သည်။

..........................................................................................

နေမင်း တယောက် မနက် အိပ်ယာထတော့ မဝိုင်းများ တခုခု ပြောလေမလားလို့ ထိတ်လန့် နေပေသည်၊ မဝိုင်း ပေါင်ကြားမှာ သူထုတ် လိုက်သည့် လရည်တွေက လည်း နည်းနည်းနှောနှော မှ မဟုတ်၊ မဝိုင်း သတိမထားမိပဲ နေမှာ မဟုတ်ဘူး၊ သူ့ ကို ပြဿနာရှာလေမလားဟု တထင့်ထင့်နှင့် ဖြစ်နေလေသည်။ ထိုနေ့ မှာလည်း မင်္ဂလာ ဧည့်ခံပွဲ နေ့မို့ လူတွေအားလုံး လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ပျော်ရွင် တက်ကြွနေကြသဖြင့်၊ နေမင်း တဖြေးဖြေး အသားကျလာသည်၊ ညတုန်းက ဟာက မဝိုင်းနိုးတဲ့ အချိန်မှာ ခြောက်ရင် ခြောက်သွားနေလောက်ပြီပေါ့ လို့ တွေးနေလိုက်သည်။

နေမင်း မှာ ညနေစောင်းလောက်တော့ စိတ်ထဲ မှာ ပြန်ရဲလာပြီ၊ ဒီည နောက်ဆုံးညလည်းဖြစ်တော့ ခြင်ထောင်ထဲ စောစောဝင်ဖို့သာ စိတ်အားထက်သန်နေတော့သည်။ နေမင်းစိတ်ထဲ မတော့ မနေညကထက် ပိုလုပ်ခြင်နေသည်၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင်၊ မဝိုင်း အဖုတ်ထဲ သူဒစ်ကို အဆုံးထိသွင်း တက်ဆောင့်ချင်နေသည်။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာလည်း သိနေသည်။ 

တကယ်လို့ မဝိုင်း အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူ့ကို ဘောင်းဘီပေါ်က ပေးညှောင့်ပေမဲ့ တကယ် အဖုတ်ထဲ ထည့်သည့် အခါ ဘာဖြစ်လာမလဲ၊ မဝိုင်းဆီက ဘယ်လို တုန့်ပြန်မှုတွေ လာမလဲ၊ သူ့ အနေနဲ့လည်း မဝိုင်းက နိုးပြီး သူနဲ့ စိတ်တူကိုယ်တူ လိုးကြမယ်လို့ လုံးဝကို မမျှော်လင့်ထားပါ၊ ဖြစ်လည်း မဖြစ်နိုင်ဘူး မဟုတ်လား၊ မနေ့က အဆင့်လောက် ဆိုရပါပြီ၊ ဒါမျိုးက အိမ်ပြန်သွားရင် အခွင့်အရေးရဖို့ မလွယ်တော့ဘူး ဆိုတော့ အဟင်း ဒီည နူတ်ဆက်ပွဲပေါ့လေ၊ မဝိုင်း စိတ်ထဲမှာလည်း ဘယ်လောက် အထိ နေမင်း ကဲ လာအုန်းမှာလဲ ဆိုတာ တွေးပူနေမိသလို၊ မနေညက ရလိုက်သည့် ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာ ကို တွေးမိတိုင်း သူ့ အဖုတ်က အရည်စို့စို့ လာလေသည်။ 

သူက နေမင်း တကယ်လို့ အဆင့်ကျော်လာလျှင် လန့်နိုးသလိုနှင့် တားဖို့ ကြံထားပြီးသား သူ့ကိုယ်သူသာ စိတ်မချတာ၊ တော်ကြာ အရသာ အလွန်ကောင်းလွန်းလို့ အသိစိတ်ပျောက်သွားပြီး နေမင်းလုပ်သမျှ ခံနေမိမည်ကိုလည်းစိုးနေ၏၊ ညနေစောင်းလာတော့ သူကိုယ်တိုင်ပင် ခြင်ထောင်ထဲ စောစောဝင်ဖို့ စိတ်အားထက်သန်နေတာ သတိထားမိတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဒေါသဖြစ်မိလေတော့သည်။

ကိုယ့်ကိုကိုယ်သာ ဒေါသဖြစ်မိတာ အိပ်တော့ လွတ်လွပ်လပ်လပ် ရှိမည့် ဂါဝန် ခြေမျက်စေ့ဖုံးကို ဝတ်ကာ အိပ်ယာ ဝင်ခဲ့မိသည်၊ မသိစိတ်က နေမင်း လှန်ရ ပြုရလွယ်အောင် လုပ်ပေးနေတာပဲ ဖြစ်မည်၊ ထမိန်ဆိုတော့ ကြပ်နေအုန်းမည် မဟုတ်ပါလား၊ ဒီညတော့ နေမင်းက အကြာကြီး မစောင့်တော့ အပြင်ကလူတွေ တိတ်ဆိပ်သွားတာနဲ့ မဝိုင်းကို ကြည့်လိုက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့ကို ကျောပေးလို့ အိပ်နေပြီဖြစ်သည်။ 

ဂါဝန်ကြီး ဖားဖား ဝတ်ထားသော်လည်း ခါးနေရာလေးမှာ စည်းထားလို့ ဖင်လုံးကြီးစွံ့ကားနေတာကို မြင်ရသေးသည်၊ နေမင်း ဂါဝန်အစကို မ,ပြီးလှန်တင်လိုက်တော့ ထမိန်ထက် အများကြီး လွယ်ကူတာကို တွေ့ရသည်။အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အသားမှာ ပျော့ပျော့လေးဖြစ်ပြီး ခွဆုံမှာ မနေ့ညက ဘောင်းဘီလို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ကပ်မနေ ပိတ်စမှာ ပွနေသလို လျှော့ယိလျှော့ရဲမို့ နေမင်း နည်းနည်း စိတ်ပျက်သွားသည်။ 

ဒီတခါတော့ နေမင်းက သူကိုယ်ကို အိပ်ယာ ခြေရင်းဖက်သို့ လျောဆင်းလိုက်ပြီး မဝိုင်း၏ကောက်နေသော ဖင်နားမှာ မျက်နှာကပ်ပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ မဝိုင်း၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီမှာ ခွဆုံ၌သာ ပွနေတာ ပေါင်ရင်းနဲ့ ဖင်လုံးပေါ်မှာကျတော့ သားရေမြော့ကြိုးက တင်းကျပ်နေသည်၊ နေမင်းက ပေါင်ခွကြားနားသူ့နှာခေါင်း ကပ်ပြီးနမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ်နံ့ သင်းပျံပျံလေး ၊ မဝိုင်းထုံးစံ အတိုင်း ပေါင်အတွင်းဘက်တွေပါ သနပ်ခါး လိမ်းထားလို့ထင်သည်။ နောက် နေမင်းက တင်ပလ္လင်ခွေ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့လက်ခလည် ထိပ် လေးနဲ့ မဝိုင်း ခွဆုံနေရာကို ဘောင်းဘီပေါ်ကပင် အသာအယာ ပွတ်ကြည့်လိုက်သည်။ 

နေမင်းလက်က မဝိုင်း အဖုတ်နှုတ်ခမ်းကို ဘောင်းဘီအသားပျော့ပျော့ပေါ်က ထိမိလိုက်တာနဲ့ မဝိုင်း ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတာကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရလိုက်၊ သို့သော်လည်း နေမင်းက ဆက်ပြီး ဖိကပ်ထားတော့ ငြိမ်သွား၏၊ နေမင်းက ဘောင်းဘီအသားပျော့ပျော့ပေါ်မှ လက်ချောင်းထိပ်လေးဖြင့် မဝိုင်းအဖုတ် အကွဲကြောင်းနေရာကို လိုက်စမ်းနေပြီး ပွတ်ပေးနေလိုက်ရာ နဂိုလ်ထဲက စို့နေသော အရည်ကြည့်တို့မှာ အပြင်သို့စိမ့်ကျလာပြီး ဘောင်းဘီခွကြားမှ တဆင့် နေမင်းလက်ဖျားအထိတောင် စိုစွတ်လာခဲ့သည်၊ နေမင်း လက်ချောင်းထိပ်က အကွဲကြောင်း ကြားထဲ နည်းနည်းချင်း တိုးဝင်ဆော့ကစား နေလိုက်ရာ ဘောင်းဘီ ပိတ်သားက ခွင့်ပြုသည့်အထိ တဖြည်းဖြည်းချင်း အဖုတ်ထဲ ရောက်လာတော့သည်။ 

ဘောင်းဘီအသားက ပေါင်ခွဆုံကြားမှာ နည်းနည်းပွနေလို့လား မသိ၊ ဘောင်းဘီ ပိတ်စနှင့်နေမင်း၏ လက်ခလယ်မှာ ဒုတိယလက်ဆစ် အထိကို မဝိုင်း၏ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်ရောက်နေပေတော့သည်။ အပျိုကြီး မဝိုင်းမှာသာ သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ကျူးကျော်နေသော နေမင်းလက်ချောင်းကြောင့် အသံထွက် မအော်မိအောင် ခေါင်းအုန်း ထောင့်စွန်းကို ကိုက်ထားရပြန်လေပြီ။ နေမင်းမှာ သူ့လက်ခလည်ကို မဝိုင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သလောက်ကို အဝင်အထွက် လုပ်ပေးနေရာ မဝိုင်း၏ပင်တီမှာ စိုရွဲ ပြီး မဝိုင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့  နှစ်လက်မခန့် ဝင်နေပေတော့သည်။ 

ခနနေတော့ လက်ညောင်းသွားသော နေမင်းက သူ့လက်ကို ဖယ်၍ ကြည့်လိုက်ရာ မဝိုင်း၏ ပင်တီမှာ စိုစွတ်ပြီး အဖုတ်ထဲ ကပ်ကျန်နေခဲ့သဖြင့် အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ထင်ရှားစွာ မြင်နေရပေသည်။ စိတ်အရမ်းကြွနေ သော်လည်း မဝိုင်း၏ ပင်တီကို ဆွဲမချွတ်ရဲသေးသော နေမင်းမှာ မဝိုင်း အဖုတ်ထဲ ဘောင်းဘီပေါ်ကပင် ဝင်သလောက်လုပ်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ 

နဂိုလ်ထဲက ပုဆိုးချွတ်ထားပြီးဖြစ်သဖြင့် လွတ်လပ်နေသော နေမင်း၏ လိင်တန်ကြီးကို သေချာကိုင်ထိန်း၍ မဝိုင်း၏ ပင်တီပေါ်မှပင် အဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲ ထိုးသွင်း ကြည့်လိုက်လေသည်၊ သို့ရာတွင် ကိုယ်အနေအထားမှာ သိပ်မမှန်၍ တစောင်းအိပ်နေသော မဝိုင်း၏ အပေါ်မှ ပေါင်တန်ကို နဲနဲ ကားပြီး နေမင်းက မဝိုင်းပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးတဘက်ထောက် ၊ မဝိုင်းပေါင်တဖက်ကို ခွ၍ နောက်ဒူးတဖက်ကို မဝိုင်းဖင်နားမှာ ထောက်လိုက်သည်။

ထိုအခါမှ တန်းသွားသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို မဝိုင်း၏ အဖုတ် အကွဲကြောင်းအဝမှာ တေ့သွင်းလိုက်လေသည်၊ ဘောင်းဘီခံနေသဖြင့် နေမင်း၏ လိင်တန်ကြီးမှာ မဝိုင်း အဖုတ်ထဲ ဒစ်ကျော်ရုံလေးသာ သွင်း၍ ရလေသည်၊ သို့သော်လည်း မဝိုင်းအဖုတ်ထဲ သူ့လိင်ချောင်းရောက်နေပြီ ဆိုတဲ့အသိက နေမင်းကို အရမ်း စိတ်တက်ကြွစေသဖြင့် အခါနှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးတာနဲ့ သုတ်ရည်များပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားရလေတော့သည်။ 

မဝိုင်းခမျာမှာလည်း နေမင်း ဒစ်ကြီး သူ့အဖုတ်ထဲ ထည့်ခံရသဖြင့် အပျိုကြီးအနေဖြင့် လက်နှစ်ဆစ် ဆိုသည်မှာလည်း နည်းသည်မဟုတ် ၊ အထူးပင်စိတ်လှုပ်ရှားပြီး နေမင်း တချီအပြီးမှာ သူလည်း နှစ်ခါလောက် ဖိုလှိုက်ဖိုလှိုက် ဖြစ်သွားရလေတော့သည်။ နောက်တော့ နေမင်းဒီထက် ပိုနယ်ကျွံလာမည်စိုး၍ သူ့ဂါဝန်ကိုဖုံးလိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဖြောင့်ဖြောင့် ဆန်းတန်းလိုက်လေရာ နေမင်းမှာ အထိပ်တလန့် နှင့်သူခေါင်းအုံးပေါ် ခေါင်းပြန်ချ မျက်စေ့မှိတ်နေလိုက်မိတော့သည်။

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>