ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၁ )

ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၁ )

အမရာမောင် ရေးသည်။

ဆယ်တန်းဖြေပြီးလို့ အားလပ်နေတဲ့ ကျနော့်ကို အိမ်အလည်ရောက်နေတဲ့ ကြီးကြီးဒေါ်ထွေးရီက သူတို့ရွာလိုက်လည်ဖို့ ခေါ်တယ် ။ ကြီးကြီးဒေါ်ထွေးရီက အမေနဲ့ညီမ ဝမ်းကွဲလည်းတော်သလို ငယ်သူငယ်ချင်း။ အမေကလည်း လိုက်သွားတဲ့။ ကျနော် မလိုက်ခြင်ဘူး။

၁ ပတ်လောက်ပဲနေ။ လူတွေ ဘယ်လိုပင်ပင်ပန်းပန်း လုပ်ကိုင်စားသောက်ရလဲ မင်းကို သိစေခြင်လို့ တဲ့။ ကြီးကြီးကတော့ ရွာရောက်ရင် မင်းပျော်မှာပါ။ ဖုန်တစ်ထောင်းထောင်းနဲ့ ကုန်ကားကြီးစီးပြီး သွားရတယ်။မနက်သွား ညနေစောင်းမှ ရောက်တယ်။

တစ်လမ်းလုံး ကျနော့်ကို ဖုန်ကာပေးတဲ့ အနေနဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ ကာပြီး ဖက်ထားပေးတယ်။ ကြီးကြီးဒေါ်ထွေးရီ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က ယောကျ်ားတွေနဲ့ အရပ်အမောင်း အတူတူလောက်ရှိတယ်။ တောင့်လည်းတောင့် တင်ပါးကြီးက ချွန်ပြီးလုံးတယ်။ ကွမ်းတစားစားနဲ့ မေးရိုးတောင့်တောင့် အသားညိုညို ကျနော်စိတ်ပျက်သွားမှာစိုးလို့ တစ်လမ်းလုံးဂရုစိုက်လာတယ် ။ ကားပေါ်က ခရီးသည် အဒေါ်ကြီးတွေက အမသားလေးလားလို့မေးကြတယ်။

“ ဟုတ်တယ် မြို့မှာကျောင်းတက်နေတာ စာမေးပွဲပြီးလို့ ပြန်ခေါ်လာတာ ” 

“ အသားလေးက ဖြူတယ်နော် ” 

“ ဟုတ်တယ် သူ့အဖေတူတာ ” 

တဲ့။ ပြီးတော့ ကျနော့်ပါးကို နမ်းရင်း မေ့သားလေး ပင်ပန်းနေပြီလားတဲ့။ ရွာက အိမ်ခြေ ၁၀၀ လောက်ပဲရှိမယ်။ နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးကတော့ အတော်ကြီးတယ် ပြောရမယ်။ ကြီးကြီးဒေါ်ထွေးရီမှာ ကျနော်နဲ့ရွယ်တူ သမီးတစ်ယောက် အငယ် ၂ ယောက်နဲ့ ယောကျ်ားရနေတဲ့ သမီးအကြီးဆုံး တစ်ယောက်ရယ်လို့ ရှိကြတယ်။

ကျနော်နဲ့ ရွယ်တူက သဉ္ဇာ တဲ့။ ရောက်စက ကျနော့်ကို မောင်လေးတဲ့။ကြီးကြီးက ဟဲ့ နင်နဲ့ရွယ်တူပဲ နင့်ထက်တောင် လကြီးအုံးမယ်။ ဖိုးသားမွေးတော့ ငါတောင် နင့်ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့ ခလေးသွားကြည့်သေး။ ယောကျ်ားလေး လိုခြင်လို့ ဒီခလေးလို လေးမွေးပါစေဆုတောင်းသေးတယ်။

အငယ်မ ၂ ယောက်က ဖွေးဖွေး နဲ့ ထွေးထွေး။ ၂ နှစ်ကြီး ၂ နှစ်ငယ်တွေ။ ကြီးကြီးက သားယောကျ်ားလိုခြင်တော့ကျနော့်ကို သားလိုပါပဲ။ ရောက်တဲ့ ညကတော့ ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ မနက်နေရောင်မျက်နှာထိုးမှ အိမ်ကြီးရဲ့ အောက်ထပ်ကြီးကြီးရဲ့ အခန်းထဲမှာမှန်းသိရတယ်။ သဉ္ဇာတို့ ညီအမ ၃ ယောက်နဲ့စလိုက်နောက်လိုက်နဲ့ ခင်သွားကြတယ်။ အမအကြီးဆုံးအိမ် သွားလည်လိုက် လယ်ကွင်းတွေထဲလျှောက်သွားကြလိုက်နဲ့ ပျော်လာတယ်။

ညဘက်ရောက်ရင် စကားတွေစုပြောကြတယ်။ ကြီးကြီးကတော့ကျနော်ရှိလို့သာ ညစောစော မအိပ်ခိုငိးတာတဲ့။ ဒါတောင် စကားပြောကောင်းတုန်းရှိသေး။ သားလာ အိပ်ကြမယ်ဆိုပြီးခေါ်တာပဲ။ ညီအမ ၃ ယောက်ကတော့ အပေါ်ထပ်မှာ။ကျနော်က ကျနော့်အသက်ထက် ၃ နှစ်လောက် ပိုငယ်တယ်ထင်ရအောင် လူကောင်လည်းမကြီး ခလေးရုပ်မပျောက်ဘူးလို့ လူတိုင်းကပြောပေမဲ့ အသက်က ၁၇ ပြည့်ပြီ။ တခါတလေဒါကိုပဲ မခံခြင်ဖြစ်ပြီး အသက်ကြီးခြင်ပြန်တယ်။

ရုပ်ရင့်အောင် ဆေးလိပ်ခိုးသောက်တယ်။ အသက်ကြီးတဲ့ ကောင်တွေက ဂွင်းထုရင် ရုပ်ရင့်တယ် ပြောလို့ ထုတာပဲ။ အရွယ်ရောက်ကြောင်းပြခြင်တာနဲ့ ဖာသွားချတာ။ ဖာသယ်မကြီးက ဟဲ့ နင်တို့ ဘယ်ကခလေးလေးခေါ်လာတာလဲ ဆိုပြီး လှောင်ရီတာခံရသေးတယ်။ ရှက်ရှက်နဲ့ ဖာသယ်မကြီးကို ဆော်ပစ်တာ အမလေး အမလေး လူကသာခလေး ဂွေးက တက္ကသိုလ်ပဲဟေ့ ။ နောက်ဧည့်သည်တောင် လက်မခံနိုင်တော့ဘူးဆိုပြီး ကွတကွတနဲ့ ဖြစ်သွားတယ်။

ငါကွဆိုပြီး ဂုဏ်တောင်ယူသေး။ ကျနော်ပျက်စီးနေတာကို အိမ်ကရိပ်မိတယ်။ အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ဝေးအောင် ရွာကို ထည့်ပေးလိုက်တယ်ဆိုတာ ကျနော်က သိပြီးသား။ ရွာမှာတစ်ပတ်ပဲကြိတ်မှိတ်နေရမှာမို့ လိုက်လာတယ်ပေါ့။ ဘာလိုလိုနဲ့ တစ်ပတ်တောင်ပြည့်တော့မယ်။

တညတော့ လသာသာ။ လေမတိုက် ပူလောင်အိုက်စက်နေတော့ အခန်းတံခါးဖွင့်အိပ်ရတယ် ။ ကျနော်လည်းပူတော့ စွပ်ကျယ်နဲ့ ဘောင်းဘီအတိုလေးနဲ့ ပက်လက်ကလေးလှန်နေတယ်။ ကြီးကြီးကလည်း အကျီတွေချွတ်ပြီး ဘော်လီအကျီနဲ့ကျနော့်ကို ယက်တောင်နဲ့ ဘေးတစ်စောင်းလှဲပြီး ယက်ခတ်ပေးတယ် ။ ဗိုက်လေးကိုပွတ်ပေးတယ်။

ကျနော့် ခြေတစ်ဖက်က ကြီးကြီးအပေါ်တင်ထားတယ်။ လရောင်အောက်မှာ ကြီးကြီးကို မြင်ရတာ ခါတိုင်းနဲ့မတူ သလိုပဲ။ ချခဲ့ဖူးတဲ့ ဖာသယ်မ အန်တီကြီးနဲ့ ဆင်သလိုလို ဖြစ်နေတယ်။ ချခဲ့တာတွေကလည်းပြန်သတိရလာတယ်။ ကြီးကြီးလက်ဖဝါးလက်ချောင်းတွေက စွပ်ကျယ်ကို လှန်ပြီး ရင်ဘက်ကနေ ချက်အောက်ထိ ဆော့ကစားနေတယ်။ ဆီးခုံကလမွှေးတွေဟာ ချက်အောက်နားအထိ ပေါက်နေတာကို ကြီးကြီးကစမ်းမိတော့ ထူးဆန်းနေတယ်။ အမွှေးတွေကို တပင်ခြင်းကိုင်ကြည့်နေတယ် ။ ကျနော်မျက်လုံးမှိတ်ပြီးအာရုံလွှဲနေရတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့.ကျနော့်လီးထောင် မတ်လာတာမို့ပဲ။ ရှက်သလိုကြောက်သလိုဖြစ်နေတယ်။

အမွှေးလမ်းကြောင်းအတိုင်း ကြီးကြီးလက်ချောင်းတွေဆင်းလာပြီး ဘောင်းဘီသားရေကြိုး အဆက်ရောက်တော့ လက်ချောင်းကလေးတွေနဲ့ ဘောင်းဘီအောက်ထိုးစမ်းတယ်။ ကျနော်အမွှေးတအားသန်တာ။ ကြီးကြီးကျနော့်ကို ခလေးလို့ထင်နေတာ ။ အထင်ပြောင်းသွားပြီ ဘောင်းဘီကို တိုးထွက်ထောင်နေတဲ့ ကျနော့်ဟာကို ကြည့်နေတာ ကျနော်ခိုးကြည့်ရင်း တွေ့နေရတယ်။

သက်ပြင်းတွေချလိုက် ကျနော့်ကိုကြည့်လိုက်နဲ့။ ကျနော်အိပ်ပျော်နေရင်း ကိုယ်လှည့်လိုက်သလိုမျိုးကြီးကြီး ဘက်လှည့်လိုက်တယ်။ ကြီးကြီးလက်ဖဝါးနဲ့ ကျနော့်ဟာသွားထိပါရော။ ကျနော်ဟာကြီးက တဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။ ကြီးကြီးလက်က တွန့်ဆုတ်နေသေးတယ်။ ပြီးတော့ လက်နဲ့အုပ်ကိုင်ကြည့်တယ်။

ကျနော့်ဟာလည်း အဆမတန် ထွားလာတယ်။ ကြီးကြီးသက်ပြင်းချပြီး တစ်ဖက်စောင်းလှည့်အိပ်တော့တယ်။ ကျနော့်မှာ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ မွှန်နေပြီ။ ရှည်လျားတုတ်ခိုင်တဲ့ ပေါင်တံ ပေါ်နေတဲ့ ခြေသလုံးသွယ်သွယ် မို့မောက်စွင့်ကားတဲ့ တင်သားဆိုင် နှစ်ခုကြားကနေ ထမိန်သားတွေ ချိုင့်ဝင်နေတဲ့ ပုရိသတို့ရဲ့ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်အပေါ် အတပ်မက်ဆုံး အလိုခြင်ဆုံး ရတနာတွေရှိတဲ့ ဂူ အဲဒိဂူထဲကို ပုရိသတိုင်းဟာ မိမိပိုင် ကာမတုတ်ခြောင်းနဲ့ ထိုးသွင်းရှာဖွေခြင်ကြတာ မဟုတ်လား။

ကျနော့်အနေနဲ့ ကျနော့်ဟာနဲ့ ထိကြည့်ခြင်စိတ်ပြင်းပြနေပေမဲ့ သားအရင်းလို သဘောထားနေတဲ့ ဒေါ်ထွေးရီအပေါ်မလုပ်ရဲ မလုပ်အပ်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ အိမ်သာသွားပြီးထုပလိုက်မှ အေးမယ်။ ခြင်ထောင်လှန်အပြင်ထွက်တော့

“ သား ဘယ်လဲ ” 

“ သေးပေါက်ခြင်လို့ ” 

“ သေးပေါက်တာဆိုရင်တော့ အိမ်သာမသွားနဲ့ မြွေပါးကင်းပါးနဲ့ ရေကပျဉ်ကပေါက်ချလိုက်နော် ” 

“ ဟုတ် ” 

“ အိမ်သာထဲ သွားထုမို့ဟာ ” 

ရေကပျဉ်တံခါးဖွင့်ရင်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် ကိုင်နေမိတယ်။ လရောင်ကြောင့် ထရံကြိုးတန်းမှာလှန်းထားတဲ့ ကြီးကြီးထမီ ကျနော့်အဖြစ်က ရှက်လည်းရှက်ဖို့ကောင်းတယ်။ ကြီးကြီးထမီဆိုတဲ့ အသိက ထမိန်ကို ငပဲနဲ့ ထိကြည့်နေမိတယ်။ ထမိန်ဘေးနားတံခါးခြောင်အစပ်မှာ ကြီးကြီးစာစမိုင်ဒါအကြီးကြီး ဟိုဟာမတွေဟာကသေးတယ်လေ။ ရင်တွေတောင် ဖိုတယ်။

တုန်ရင်စွာ ယူပြီးနမ်းကြည့်တော့ မလျှော်ရသေးဘူး။ ကြီးကြီးစောက်ဖုတ်နဲ့ အထိတွေ့ဆုံး ရှေ့ပိုင်းအကျဉ်းမြောင်းဆုံးနေရာကို လရောင်အကူအညီနဲ့ရှာတယ်။ အခြားနေရာတွေထက် ညိုညစ်နေတယ်။ နမ်းကြည့်တော့ မွှေးနေတာပဲ။ အဖုတ်နံ့မွှေးလိုက်ထုလိုက်လျှာနဲ့လည်း ယက်ရင်း ကြီးကြီးအဖုတ်လို့စိတ်ထဲက ပြောမိတယ်။

လူမိမှာလည်း ကြောက်တာနဲ့ အသာပြန်တင်ထားရတယ်။ ငပဲကို ရေအေးအေးနဲ့ ပျော့သွားအောင် ဆေးရတယ်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ ပုဆိုးပိုင်းနဲ့လဲ ဝတ်လိုက်တယ်။ ခါတိုင်းလည်း ခွအိပ်နေကြပဲ။ ကြီးကြီးခါးကိုခြေထောက်နဲ့ ချိပ်ခွလိုက်ပြီး လက်မောင်းကို ဖက်အိပ်လိုက်တယ်။

ကြီးကြီးက ကျနော့်တင်ပါးကို သူ့ဘက်ဆွဲယူပြီး ဖင်ကို ပုတ်ပေးတယ်။ အိပ်မယ်ပေါ့။ ကြီးကြီးတင်ပါးနဲ့ ကျနော့် ငပဲထိနေတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ပြန်တောင်လာတယ်။ စိတ်ရိုင်းကလည်း ပြန်ထလာတယ်။ ကျနော့်ဟာ ကကြီးကြီးရဲ့ ဖင်ပေါက်အပေါ်တင်ကို ထောက်မိနေတာဆိုတော့ သိပ်မကျေနပ်ခြင် ကြီးကြီးအိပ်ပြီလားကြည့်ရသေး။

ကိုယ်ကို အောက်ဖက်လျှောဆင်းလိုက်ပြီးမှာ ကြီးကြီးရဲ့ တင်ပါးနှစ်ခုကြား အဖုတ်တည့်တည့်နေရာကိုသေသေချာချာချိန် ပုဆိုးအသာလှန်ပြီး ငပဲကိုအပြင်ထုတ်။ ကြီးကြီးကို အသာပြန်ခွရင်း မထိရဲသေးဘူး။တင်ပါးကြီးကကြီးတော့ မရဘူး။ ကြီးကြီးအိပ်နေပြီပဲ မသိနိုင်ပါဘူး။ မခွတော့ပဲ ပုစွန်ထုတ်ကွေး အောက်ကနေပင့်ထောက်လိုက်တယ်။

ကြီးကြီးဘက်က မလှုပ်တာနဲ့ ရဲလာပြီး ချိုင့်ကြားထဲကို ထောက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖက်အိပ်လိုက်တယ်။တင်ပါးကြီးနှစ်ခုက ကျနော့်ဆီးခုံကို ပြန်ထောက်ထားတော့ ဖီးတွေလာတာပေါ့။ လက်နဲ့အသာထုလိုက်ထောက်လိုက်နဲ့ မကြာဘူး။ လရည်တွေ ကြီးကြီးထမိန်ကို ပန်းထုတ်မိတယ်။ သုတ်လည်းမသုတ်ရဲ။ကြောက်လည်းကြောက်ပေါ့။ ကျနော်အိပ်ယာကနိုးတော့ အတော်လန့်နေတယ်။

ကြီးကြီးက သားရေ ထမင်းစားမယ် တဲ့။ လာနိုးတာ ပုံမှန်အတိုင်းပဲဆိုတော့ ဒါတောင် ထမိန်တန်းကိုသွားကြည့်မိသေး။ ညကပန်းထုတ်ခဲ့တဲ့ ထမိန်ရေချိုးပြီးလှန်းထားတာ တွေ့ရတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီယောကျ်ားဦးမြသန်းဟာ အငယ်ဆုံးမလေး ထွေးထွေးလသားအရွယ်မှာ ဆုံးသွားတယ်ဆိုတော့ ထွေထွေးပဲ ဆယ့်နှစ်နှစ်ရှိပြီ။ ယောကျ်ားထားခဲ့တဲ့ လယ်ဧကရာကျော်ကို ချစားပြီးရတဲ့ငွေကို အတိုးပြန်ပေး။ စပါးပဲလှောင်တော့ အခြေအနေမပျက်ဘူး။

ရွာမှာ တတိယမြောက်ချမ်းသာတယ်လို့ ပြောလို့ရတယ်။ စပါးလှောင်တဲ့ သစ်သားကျီဘေးမှာ တောင်ထန်းအမိုးဆွဲချထားပြီး ကွပ်ပျစ်တစ်ခုရှိတယ်။ နေ့လည်နေ့ခင်း ညီအမ ၃ ယောက်နဲ့ စကားပြောရင်း အမေတူသမီးဖြစ်တဲ့ သဉ္ဇာကို ဒေါ်ထွေးရီအမှတ်နဲ့ ဖီးလာနေတယ်။ မောင်နှမတွေလို ရင်းနှီးသွားပြီဖြစ်လို့ အသားခြင်း ထိထိုင်လို့ရတယ်။

တခါတလေ အခွင့်ကောင်းယူပြီး လက်ကိုင်လိုက်သေး။ တစ်ဖက်ကတော့ မသိရှာ။ ဖွေးဖွေးနဲ့ ထွေးထွေးကိုမုန့်သွားဝယ်ခိုင်းပြီး သဉ္ဇာကို လက္ခဏာကြည့်ပေးသလိုလိုနဲ့ လက်ဖဝါးကို ပွတ်လိုက် ခါးကနေ သိုင်းဖက်လိုက်နဲ့။ အချိန်ရှိသမျှဒီနှာစိတ်ထန်တာလည်း သဘာဝကျတယ်။ အိမ်မှာနေတုန်းက တစ်ပတ်တစ်ခါ ဖာဘိသွားတာ။ အခုသွားမှ မသွားရတာကိုး။ ညရောက်တော့ ဒေါ်ထွေးရီက

“ ဒီညတော့ တို့သားအမိ ၂ ယောက် အိမ်အပြင်ကွပ်ပျစ်မှာ ထွက်အိပ်မယ်ဟေ့ ဟိုဟာမတွေ အပေါ်ထပ်ကလေတိုက်တော့ အေးတယ်။ အောက်တံခါးတွေ အသေအချာပိတ်ကြ "

ကွပ်ပျစ်က တောင်ထန်းအမိုး ခပ်စိုက်စိုက်အောက်မှာဆိုတော့ အပြင်ကို အတိုင်းသားမြင်ရပြီး အပြင်ကအထဲကို မမြင်ရဘူး။ ဇာခြင်ထောင် ပါးပါးလေးထောင်ထားတော့ အိမ်ထဲမှာထက် အေးတယ်။ ကျနော့်ဗိုက်ကို ပွတ်ပေးရင်း

“ မိန်းမတွေကို စိတ်ဝင်စားနေပြီလား တဲ့ ” 

ဒေါ်ထွေးရီနှာခေါင်းကမှုတ်ထုတ်တဲ့ လေကမျက်နှာကို တိုးထိနေတယ်။

“ စိတ်မဝင်စားပါဘူး ” 

“ တကယ် ဟုတ်လို့လား ” 

“ အင်း ” 

“ ဖိုးသားကို ခလေးလို့ ထင်နေတာ။ ခလေးမှမဟုတ်တော့ဘဲ လူကြီးဖြစ်နေပြီ ကောင်လေး ” 

ကျနော်လိပ်ပြာမလုံသလို ဖြစ်သွားတယ်။

“ အသက် ၁၇ မလား ရွာမှာဆို ၁၅နှစ်နဲ့ မိန်းမယူခလေးမွေးကြတာကို ” 

“ ကဲ မှန်မှန်ပြော ” 

“ သား ခလေးမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ဘယ်လိုသိလဲ ” 

စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်တယ်။

“ သိတာပေါ့ ခလေးမဟုတ်ရင် မိန်းမတွေကို စိတ်ဝင်စားမှာအမှန်ပဲ ” 

ကျနော့်နှာခေါင်းကို ညှစ်ရင်း ဟုတ်လားတဲ့ ကျနော်ဆိတ်ဆိတ်နေရင်း ဝန်ခံလိုက်တယ်။ အိမ်သာသွားတော့ ကျနော်နောက်က လိုက်ပေးရတယ်။ အိမ်သာထဲက ဒေါ်ထွေးရီ သေးပေါက်သံက တဗြဲဗြဲ။ ကျနော်တက်တော့ သေးနံ့တွေ ရှူရတာ ဖီလင်ပဲ။ အမှောင်ထဲမှာ ဒေါ်ထွေးရီခါးကို ဖက်ပြီး လမ်းလျှောက်ရတာ ကျနော့်ကို ကြည်နူးစေတယ်လေ။

ဒီညတော့ ဒေါ်ထွေးရီ မအိပ်သေးမှန်းသိပေမဲ့ မနေ့ညကလို မကြောက်တော့ သိသိသာသာ ထောက်တယ်။ခါးလေးကို အသံမကြားရအောင်ကစားပြီး ထိလိုက်ထောက်လိုက်ပေါ့။ ဒေါ်ထွေးရီကလည်း ပူသလိုအိုက်သလိုနဲ့ ထမိန်ကိုပေါင်ရင်းထိ ဆွဲလှန်တော့ ပြန်ခွာရတယ်။

ဒေါ်ထွေးရီငြိမ်သွားမှ လိင်တံနဲ့ ထမိန်ကို ထပ်လှန်တင်လိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ တကယ် ရင်တုန်ရတယ်။အသားခြင်း ထိရတော့မှာ။ ရေဆေးထားတာကြောင့် ဖင်မှာ ရေစိုမခြောက်သေး။ ဖင်ကြားထဲ လိင်တံကို ထိကြည့်တယ်။ ဒေါ်ထွးရီဟောက်သံတောင် ပေးလာတယ်။

အိုကေပဲ။ ဖင်ကြားထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ တင်ပါးနှစ်ခုဖိကပ်ထားတာကြောင့် ထိပ်လေးပဲ ရတယ်။စောက်ဖုတ်က အဝေးကြီးမှာ ဒေါ်ထွေးရီ ယောင်သလို ဟောက်သလို အသံထွက်လာတော့ အသာပြန်ခွာရတယ်။ အံမယ် ပေါင်တွေ ဖင်တွေကို ကုတ်ပြီး ပြန်လှည့်အိပ်တာ။ ဖင်ကြီးက ကျနော့်ဘက် ပစ်ထားပြီး ထောက်ဖို့ အကောင်းဆုံးအနေအထား အဖုတ်ထဲမဝင်ရင်တောင် လီးနဲ့အဖုတ်ထိလို့ရတဲ့ ပုံစံပဲ။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဖင်ကြီးတဲ့မိန်းမတွေကို လိုးရတာ ပိုမလွယ်တာကြောင့်ပဲ။

ဖင်ကြားကို လီးနဲ့ထောက်ရတာ ဒီတခါအတော် လွယ်တယ်။ လက်ညိုးနဲ့စမ်းကြည့်တော့ အမွှေးတွေ စမ်းမိတယ်။ လီးတစ်ချောင်းစာတော့ ဟနေသေးတော့ ဟန်ကျတယ်။ ဖင်သားနှစ်ခုကြားထဲ အဝင်အထွက်လေးလိုးလို့ရနေတော့ စောက်ဖုတ်ထဲ မဝင်ရလဲ ကျေနပ်စရာ။ စောက်ဖုတ်နဲ့လီးထိပ်နဲ့တော့ ထိနေရတာ ပျော်ရွှင်ဖွယ်ရာ။ ဖြေးဖြေးလေး ဒစ်မြုပ်အောင်လိုးကြည့်တယ်။ တင်ပါးနှစ်ခုက ဒစ်ကိုညှစ်ပေးထားတော့ စောက်ဖုတ်လိုးရသလိုပဲ။ ဖင်ကြီးကိုကိုင်ပြီး အသာအယာထိုးရတယ်။ မကြာပါဘူး

ဖင်ကြီးထဲမှာ လရည်တွေ ထွက်ကုန်တယ်။ အဲ့ကျမှ စိုးရိမ်ပြန်ရော။ ထမိန်ပြန်ဖုံးပေးပြီး ကျနော့် ခေါင်းအုံးဘက်အသာလှဲ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ၅ မိနစ်လောက် ကျနော်ငြိမ်နေရင်း ဒေါ်ထွေးရီ လှုပ်ရှားသံကြားရတယ်။

ကျနော့်ဘက်လှည့်ကြည့်တော့ ကျနော်အိပ်ခြင်ယောင် ဆောင်လိုက်တယ်။ ဓာတ်မီးကို ဖွင့်ကြည့်ပြီး ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ လမင်းကြီး ကမ္ဘာတစ်ဖက်ရောက်သွားတဲ့ အချိန်ဆိုတော့ မှောင်ပြီပေါ့။ ကျနော်လုပ်တာကို ဒေါ်ထွေးရီ သိနေတယ် မသိဘူး ဒွိဟစိတ်က ဟိုဖက်ဒီဘက်ကူးနေတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ အိမ်သာသွားတာ ကျနော် အသာလိုက်ချောင်းတယ်။ အိမ်သာက ပီနံအိတ်ခွံနဲ့ ကာထားတာ။ အိမ်သာအောက်က အသာလျိုကြည့်ရင်လည်း မြင်ရနိုင်တယ်။

လက်နှိပ်ဓာတ်မီး ဖွင့်လိုက်တော့ အိမ်သာဘေးဘက်ကနေ ကျနော်ချောင်းကြည့်တယ်။ လက်နှိပ်ဓာတ်မီးကို သူ့ဘက်လှည့်ပြီး ကြမ်းပြင်ချထားတယ်။ ပြီးတော့ခေါင်းငုံ့ပြီး ဖင်ကြားထဲနိုက်တယ်။ လက်ညိုးလက်ခလယ်နဲ့ ကျနော့်လရည်တွေကို ကြည့်လိုက်နှိုက်လိုက် ။ ပြီးတော့ နမ်းကြည့်တယ်။ ဖြေးဖြေးအေးအေးကို လုပ်နေတာ။ သူ့အဖုတ်ကိုလည်း အဲ့လရည်တွေပေနေတဲ့ လက်နဲ့ စမ်းလိုက်ပွတ်လိုက်နဲ့။ ရေခွပ်ကို ခက်ပြီးရေဆေးတော့ ကျနော်လစ်ထွက်လာခဲ့တယ်။

ကျနော် ညှောင့်တာ ဒေါ်ထွေးရီ သိနေပြီးငြိမ်ခံနေတယ် ဆိုတော့ ရှေ့ဆက်ခရီးက ဖြောင့်ပြီပေါ့။ ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထွက်အိပ်တာ ၃ ည။ အဲ့အဆင့်က မတက်နိုင်သေးဘူး။ ဟိုညီအမ ၃ ယောက်တစ်ဘက် ရွာသူ့အဖေအမျိုးမဂ်လာဆောင် ညအိပ်သွားတဲ့ ။ ညနေမှာ ဒေါ်ထွေးရီ ထန်းရည် ၃ အိုးသယ်လာတယ်။ ညနေ မိုးချုပ်စဆိုတော့ ထန်းရည်က ပုစွန်ဆိတ်ခုံနေပြီ။ ဒီည ဒို့သားအမိ သောက်ကြမယ်။ ဟိုကောင်မတွေ မသိစေနဲ့နော် သားလေး တဲ့။

ထန်းလျက်အရက် ၂ လုံးကို ခလေးတစ်ယောက် သွားဝယ်ခိုင်းပြန်တယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ လုပ်သမျှ အသာကြည့်နေတယ်။ ကြက်တစ်ကောင်ကို လည်လိမ်ပြီး ကိုယ်တိုင်သတ်ချက်တယ်။ အတော်တော့ ဖြုံသွားတယ်။ အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ ထန်းရည် ၃ အိုးနဲ့ကြက်သားဟင်းနဲ့ ကျနော်တို့ ၂ ယောက်။ ကျနော်ကတော့ထန်းရည် ၃ အိုးကိုကြည့်ပြီး ကုန်မှာမဟုတ်ဘူး တွေးနေတယ်။

ယောကျ်ားဆိုတာ သောက်တတ်ရမယ် မစွဲဖို့ပဲလိုတယ် တဲ့။ တကယ်သောက်တော့ ထန်းရည် ၃ အိုးကပြတ်သွားတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီမျက်နှာ တစ်ချက်မပျက်ဘူး။ မူးပုံလည်းမရ။ ကျနော်သာမူးနေပြီ။ အရက်တစ်လုံးကို ဒေါ်ထွေးရီကသာ ဦးဆောင်ဖြိုတယ်။ နောက်တစ်လုံးဖွင့်တော့ ကျနော် အတော်မူးနေပြီ။ အရက်အရှိန်ကြောင့် တဏှာရာဂကလည်း ဖုံးဖိမရအောင် ဖြစ်နေတယ်။

ဒေါ်ထွေးရီ သမီးတွေမသိအောင် သောက်ပုံရတယ်။ နောက်တစ်လုံး ကုန်ခါနီးမှ ဒေါ်ထွေးရီလည်း ပလပ်ကျွတ်လာမှန်း ကျနော်သိတယ်။ အိမ်သာထိ သေးဆင်းမပေါက်ဘဲ ရေကပျဉ်မှာ သေးအတူ ပေါက်ကြတယ်။ ရေနံဆီမီးခွက်ကို အခန်းထဲ မထွန်းစဖူးထွန်းထားတယ်။

ဝါကျင့်ကျင့်မီးရောင်က ခြင်ထောင်ထဲ ခပ်ဖျော့ဖျော့နေရာယူထားတယ်။ ပက်လက်ကိုယ်စီလှန်ရင်း

“ သား သောက်လို့ ကောင်းလား ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ အရမ်း သောက်ကောင်းတယ် ” 

“ ဒေါ်ဒေါ့မှာ သားလေးမွေးရင်ဒီလိုပဲသောက်ခိုင်းမှာ ” 

ရီဝေစွ ာခြင်ထောင်အမိုးကို မော့ကြည့်နေတဲ့ ဒေါ်ထွေးရီ ဘာပြောမလဲနားထောင်နေရင်း

“ ငါ့မှာ သားလေးရှိရင် ညည ဂျိုးကလေးကို ကိုင်ပြီး အိပ်မယ်ပေါ့ ” 

“ အခုလည်း ငါ့မှာ သားလေးတစ်ယောက် ရှိနေပြီပဲ ” 

ကျနော့်ဘက်လှည့်စောင်းရင်း

“ ဒီသားလေးကတော့ ဂျိုးကိုင်လို့မရတော့ဘူး...လူကြီးဖြစ်နေပြီ ” 

“ ခလေးပါဆို မေမေကလည်း ” 

“ အာ့ဆို ကိုင်ကြည့်ရမလား ” 

“ ကိုယ့် အမေကိုင်တာပဲ ကိုင်ပေါ့ ” 

ဒေါ်ထွေးရီ လက်တစ်ဖက်က တံတောင်ထက်မှီရင်း ကျနော့်ပုဆိုးကို အသာဖြေလိုက်တယ်။

“ ကိုင်မယ်နော် ခလေးလားလူကြီးလား ” 

ရှည်လျားတဲ့ လက်ချောင်းတွေက ဆီးခုံပေါ်ကအမွှေးတွေကို ပွတ်ပြီးမှ ဂွေးတံကို ကျော်ပြီး ပေါင်ကြားထဲဆင်းဂွေးဥကို အသာကိုင်တယ်။ ကျနော့်မှာ အူထဲကလှိုက်တက်လာတဲ့ ခံစားမှုတွေ ပြီးတော့ မပျော့မမာကျနော့ လိင်တံလဲကျနေတာကို လက်နဲ့ ထူမတယ်။

ဖြည်းဖြည်းညင်သာ ညှစ်ပေးနေတယ်။ နဂိုကတည်းက စိတ်ထနေတော့ ငေါက်ခနဲ ထလာတယ်။ လက်ထဲကြီးလာတဲ့ ကျနော့လီးကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ကစားနေပြန်တယ်။

“ ခလေးလား လူကြီးလား ဒါကြီးက ” 

“ မိန်းမယူလို့ ရနေပြီ ” 

လီးဒစ်ကို လက်နဲ့ပွတ်တော့ ကျိန်းခနဲကျိန်းခနဲ ခါးတွေ ကော့ကော့သွားတယ် ။ တဖန် လီးကို စုပ်ကိုင်ပြီးအပေါ်အောက်ဆွဲတော့ အရသာက ခံလို့ကောင်းနေတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော်သူလုပ်ပေးတာ ကောင်းကြောင်းပြနေတော့ သဒ္ဒါတရားပိုဖြစ်လာတယ် ထင်တယ်။ ငုတ်တုတ်ထထိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးလာတယ်။

ဒေါ်ထွေးရီရဲ့ တင်းသားဆိုင်ကြီးကို ကျနော်ပြန်ပွတ်တယ်။ အိစက်နေတဲ့ တင်ကြီးတွေကို ပွတ်ရတာ ဖီးအတော်လာတာပဲ။ နောက်တော့ အကျီကိုနောက်ကလှန်ပြီး ကျောတွေကို ပွတ်တာပေါ့။ ဘော်လီချိပ်ကိုဖြုတ်တာမရတာနဲ့ ထပြီးဖြုတ်ရတယ်။

ကျနော်ပြန်မလှဲခြင်တာနဲ့ ဒေါ်ထွေးရီ ဆံပင်တွေကို ဖြေချလိုက်တယ်။ ဆံပင်တွေ ဖြေချလိုက်တော့ ငယ်ရွယ်ပုံ ပေါက်လာတယ်။ ပါးတွေကို နမ်းလိုက်ဆံပင်တွေကို နမ်းလိုက်။ နောက်တော့နို့တွေကို ကိုင်ဖို့အထိရဲလာတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီကတော့ စိတ်ပါလက်ပါ ထုပေးနေတာ။ ဒီအတိုင်းဆို ကျနော်လရည်ထွက်တော့မှာ

“ မေမေ သားမေမေ့နို့ကို စို့ခြင်တယ် ” 

“ စို့လေ ” 

အင်္ကျီ တွေပါချွတ်ပေးတယ်။ ဘော်လီကိုချွတ်ပြီး ဘေးကိုချတယ်။

“ ဘယ်လို စို့မှာလဲ ” 

“ မေမေ ပက်လက်လှန်လိုက် သားအပေါ်ကစို့မယ် ” 

“ အင်း ” 

အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းနေပြီဖြစ်တဲ့ ဒေါ်ထွေးရီအပေါ်ခွပြီး နို့တွေက ကြီးမယ်ထင်တာ အနေတော်ပဲ။ နို့အုံကြီးတွေကို ညှစ်ပြီး တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စို့တယ်။ နို့သီးခေါင်းကို လျှာနဲ့သိမ်းယက်လိုက်နဲ့ နို့စို့ခြင်းအတတ်ကို တတ်သမျှစို့ရတာပေါ့။

“ ကောင်းလား သား ” 

“ ကောင်းတယ် မေမေ ” 

နို့စို့လို့ဝတော့

“ မေမေ မေ့မေ့အဖုတ်ကို စို့ခြင်တယ် ” 

“ သားရယ် နို့စို့တာပဲကြားဖူးတယ် ..အဖုတ်စို့တယ်လို့ သားဘုန်းနိမ့်မှာပေါ့ နောက်ပြီး ညစ်ပတ်နေတဲ့ နေရာကို ပါးစပ်နဲ့ ” 

“ ကိုယ့်အမေကို ချစ်လို့ လုပ်ခြင်တာကို စို့ပါရစေနော် ” 

ကျနော် ပူဆာလွန်းမက ပူဆာတော့

“ ဒါဆို ရေသွားဆေးလိုက်အုံးမယ် ” 

“ ရပါတယ် မဆေးနဲ့ ” 

“ အရည်တွေနဲ့ ကို သားရယ်  ” 

ကျနော်လည်း အရည်တွေထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ကို ပိုယက်ခြင်တာနဲ့ ထမိန်ဆွဲလှန်ပြီး ယက်လိုက်တာ။အားပါးပါး အရည်တွေက ညှီစို့စို့ ငန်ကျိကျိ။ ဒေါ်ထွေးရီ အဖုတ်ကြီးက ဘေးနုတ်ခမ်းသားတွေ ညိုပြာပြာ ကြီးကြီးဖြစ်ပေမဲ့ အဖုတ်အဝကတော့ ခပ်ကျဉ်းကျဉ်း။

ပလပ်ပလပ် .. စောက်စိကို ယက်တော့

“ အား အ သားရေ ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ ကွယ် ” 

ကျနော့်ခေါင်းကို ဖိထားပြီး မယက်ပေးမှာ စိုးနေတယ်သဘော။

“ အား အင်း အင်း ” 

ဒေါ်ထွေးရီ အတော်ကောင်းနေုပြီ။

" သားအပေါ်တက်တော့ ” 

ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲတယ်။

“ သား သားလေး အရည်တွေအထဲမထည့်နဲ့နော် ..မေမေတို့ဗိုက်ကြီးကုန်မယ် သားသတိထားနော် ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ အပြင်ထုတ်လိုက်ပါ့မယ် ” 

တကယ့်တကယ် လိုးမယ်ဆိုတော့ ခလေးလေးယောက် မွေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်အဝက လီးဝင်ဖို့ မနည်းထိုးရှာရတယ်။ စောက်စိကို လီးနဲ့ထိုးရင်း အသွားအပြန်ရှာနေတဲ့ အလုပ်ကို။ ဒေါ်ထွေးရီ ဖီးတက်နေပြီ။ တွေ့ပြီ။ ကျနော့်လီးက အတော်ထွားတာဆိုတော့ ဒစ်ဖျားမြုပ်ရုံဝင်သွားပြီဆိုတော့ ဒေါ်ထွေးရီအပေါ်အုပ်မိုးပြီး လက်ကို ဒေါ်ထွေးရီ ဘေးထောက်ပြီး ဒေါ်ထွေးရီ နုတ်ခမ်းကိုကောက်စုပ်လိုက်တယ်။

“ မေမေ မေလေး လိုးတော့မယ်နော် ” 

လီးကို ဖြည်းဖြည်းညင်သာ ထိုးသွင်းတော့ နှစ်များစွာပိတ်ဆို့ အရောက်အပေါက်နည်းတဲ့ လမ်းကြောင်းကအဆီးအတားတွေကို ဖြတ်တိုက်ပွတ်သွားတယ်။

“ အ အား အမေ့ ” 

ဒေါ်ထွေးရီ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်တာလေးကို အတော် ဖီးတက်နေရှာတယ်။ နုတ်ခမ်းစုပ်ရင်း အသာလှုပ်ရှားပေးတယ်။ အထဲက ပြန်ညှစ်ပေးနေတော့ ကောင်းနေတယ်။ လက်ထောက်ပြီး ကျနော် အားပါပါဆောင့်လိုးတယ်။

“ ဖတ် ဖတ်ပြွတ် ဗြွတ်  ” 

“ အား အား အ အား ” 

ကျနော် အချက် ၃၀ လောက်ဆောင့်တော့ ပြီးခြင်နေပြီ။ လီးကိုပြွတ်ခနဲ ဆွဲထုတ်ပြီး ထမိန်ထဲ ပန်းထည့်ရင်းနုတ်ခမ်းတွေ ဖိစုပ်ပလိုက်တယ်။ ကျနော်ပြီးတာ ဒေါ်ထွေးရီသိမှာ စိုးတာကြောင့်ပါ။ လီးကပျော့မသွားဘူး။ပြန်ထည့်ပြီး ပြန်လိုးတယ်။ ကျနော်လိုးတာနှေးသွားတာကြောင့်

“ သား မောနေရင် မေမေ အပေါ်က တက်ပေးမယ် ” 

ကျနော်လည်း ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တော့ ကျနော့ကို ခွလိုက်တယ်။ လီးကိုယူပြီး ကိုယ်တိုင်ထည့်။ ပြီးတော့ ကျနော့်အပေါ်ကိုယ်ကိုကိုင်းချလိုက်ပြီး ညှောင့်တယ်။ ကျနော်လည်း နို့စို့ရင်း တင်ပါးကြီးကို ကိုင်ရတာ အတော်ဖီးလာတယ်။ မကြာဘူး။ ဒေါ်ထွေးရီဖီးတွေ တက်လာပြီး ကျနော့်ကိုဆွဲထူပြီး ပုခုံးကိုကိုင်ခါဆောင့်တော့တယ်။

ပါးစပ်ကလည်း ညီးလိုက်တာ။ အားနဲ့ကော့ပွတ်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်ပြီးသွားတာ။ ဖြေးဖြေးလေး ပြန်ညှောင့်ပေးတယ်

“ မေ မောသွားပြီ လေးဘက်ထောက်လိုက် ” 

ခြေတံရှည်တော့ ဒူးထောက်လိုးလို့မရဘူး။ လီးကို ဖင်နဲ့ရိုက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ စောက်ဖုတ်ထဲ သွင်းတယ်။ရှည်တော့ သားအိမ်ထိပုံရတယ်

“ အောင့်တယ် သားရယ် ဖြေးဖြေးလုပ်နော် ” 

ပြောတာပြောသာ။ ကျနော်အဆုံးထိ သွင်းလိုက်ရင်ဖင်ရှုံ့ပြီး နာလို့အော်တဲ့ အသံကြောင့် ပိုတောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပစ်တယ်။

“ အမလေး..အား.ကျွတ် အားရှီး: အောင့်တယ်သားရယ် နာတယ် အားဆောင့်ဆောင့် ” 

ကျနော့် ဆောင့်ချက်တွေကလည်း ပြင်းသထက်ပြင်းလာ နာကျင်တာကိုပဲ ဒေါ်ထွေးရီ ကော့ကော့ခံလာတော့ ပြီးခြင်လာတယ်။ လီးကို အဆုံးထိဆွဲထုတ်ပြီးမှ ဘွတ်ခနဲ ပြန်သွင်းပြန်ထုတ်လိုးလိုက်တာ။ မကြာလိုက်လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး စအိုဝပေါ် လရည်ပန်းထုတ်လိုက်တော့တယ်။ ဒေါ်ထွေးရီက ပြောတယ်။

“ မေမေ့သား မဟုတ်တော့ဘူး ဒီညကစလို့ မေမေ့လင်ဖြစ်သွားပြီ မေမေလို့ မခေါ်နဲ့တော့ ” 

“ ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ ” 

“ အင်း.....မထွေးရီလို့ခေါ် ” 

“ မိန်းမလို့ ခေါ်ရင်ရော ” 

“ ငါ့သားသဘော အဲ ငါ့မောင်လေးသဘော ယောကျ်ားသဘော ” 

ရေဆေးကြပြီး လုံချည်လဲကြတယ်။ အိပ်တော့ ကျနော့်လီးကို သူမအဖုတ်ထဲ ထည့်အိပ်ခြင်တယ် ဆိုတော့ ခွင့်ပြုရှာတယ်။ မနက် ၈ နာရီလောက် နိုးလာတော့ ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော့်ပါးကို နမ်းရင်းတိုးတိုးလေးပြောတယ်။

“ ယောကျ်ားထတော့ ရှင့်သမီးတွေ ထမင်းစားဖို့ စောင့်နေတယ် တဲ့ ” 

 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>