ဒုတိယ ရမ္မက်နွံ အပိုင်း ( ၁ )

ဒုတိယ ရမ္မက်နွံ အပိုင်း ( ၁ )

ငါ့လင် သာဂိ ရေးသည်။

ဒေါ်နီနီသည် အသက် 35 နှစ်အရွယ်ရှိ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သည်။ ကလေးတစ်ယောက် အမေ ဖြစ်သော် လည်း ခုထိ တောင့်တုန်း ဖြောင့်တုန်း။ အသားဖြူပြီး ရုပ်ရည်က ကြည့်ပျော် ရှူပျော် ရှိသည်။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက ပုရိသတို့ သွားရည်ရိုစရာ ဖြစ်သည်။ သူမ၏ ယောက်ျားဖြစ်သူ ကိုမျိုးညွန့်သည် အစိုးရ စာရင်းစစ်ရုံးမှ အရာရှိတစ်ဦး ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် မကြာခဏ နယ်ရုံးများသို့ စာရင်းစစ် ထွက်နေရသဖြင့် အိမ် သိပ်မကပ်နိုင်ပေ။ ကိုမျိုးညွန့်၏ အသက်သည် 40 ဖြစ်ပြီး သူမထက် 5 နှစ်ကြီးသည်။ အပျိုဘဝတွင် ရည်းစား မထားဖူးသေးခင် မိဘက ပေးစား၍ ကိုမျိုးညွန့်နှင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ 

ကလေး တစ်ယောက်ရပြီး နောက်ထပ် မယူတော့ဟု ဆုံးဖြက်ကာ သားကျော ဖြက်ခဲ့ကြသည်။ လင်တော်မောင်က ခရီးသွားနေရတာ များသဖြင့် 6 တန်းကျောင်းသားဖြစ်သူ သားတော်မောင်နှင့်သာ အဖေါ်ပြုနေရသည်။ အမျိုးသားဖြစ်သူမှာ စာရင်းစစ်ရုံးမှ အရာရှိ ဖြစ်သဖြင့် သူမတို့ သားအမိအား တင့်တင့်တယ်တယ် ထားနိုင်သည်။ 

ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲတွင် ခေတ်မှီသော နှစ်ထပ်တိုက် ဆောက်ပေးကာ အိမ်ဖေါ်၊ ခြံစောင့် လင်မယား ထားရှိပေးသည်။ အိမ်ထောင်ကျကတည်းက ယခုအချိန်အထိ ကိုမျိုးညွန့်သည် နီနီ့အား ခြေမွှေးမီးမလောင်၊ လက်မွှေးမီးမလောင် ထားသဖြင့် သူမ၏ အလုပ်မှ အလှပြင်ကာ ယောက်ျား ခရီးမှ ပြန်ရောက်လျှင် special ပြုစုပေးရုံမျှလွဲ၍ အခြား မရှိပေ။ 

သားတော်မောင် မျိုးကျော် ကျောင်းသွားလျှင်လည်း ကိုမျိုးညွန့်၏ driver ဖြစ်သူ ကိုအောင်နိုင် လိုက်ပို့ပေးသည်။ ထို့ကြောင့် ဒေါ်နီနီတစ်ယောက် တစ်နေ့တစ်နေ့ shopping ထွက်လိုက်၊ အလှပြင်လိုက်နှင့် အချိန်ကုန်နေသည်။ သူမသည် ခေတ်မှီစွာ နေထိုင်တက်သော်လည်း လင်ကို ဘုရားတစ်စူလို ကိုးကွယ်သူ ဖြစ်သည်။ ရံဖန်ရံခါ သူမ ဈေးဝယ်သွားလျှင် ကိုအောင်နိုင် လိုက်ပို့ပေးသည်။ ဒီကနေ့လည်း ကိုမျိုးညွန်း မြစ်ကြီးနားမြို့သို့ စာရင်းစစ်သွားရာမှ ပြန်လာသဖြင့် လေစိပ်သို့ သွားကြိုရန် ကိုအောင်နိုင် လာခေါ်သည်။ 

အစိမ်းရောင် ဝမ်းစပ်နှင့် မြန်မာစံစံ ဝတ်ထားသော ဒေါ်နီနီ၏ ခန္ဓာကိုယ်က အောင်နိုင့်အတွက် အသည်းယားစရာပင်။ ဆရာကတော် ဖြစ်သဖြင့် မပစ်မှားသင့်သော်လည်း ဒေါ်နီနီ၏ စွန့်ကားသော တင်သား ရင်သားများက အောင်နိုင့်အား လီးတောင်စေသည်။ ကား နောက်ခန်း တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်နီနီသည် ကားနောက်ခန်းထဲ ဝင်ထိုက်လိုက်သည်။

" အပြန် သားကို တစ်ခါတည်း ဝင်ကြိုမယ်နော် ကိုအောင်နိုင်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ မမလေး"

ကား မောင်းထွက်ခဲ့သော်လည်း ကားထဲတွင် မွှေးကြိုင်နေသော ဒေါ်နီနီ၏ ကိုယ်သင်းနံ့က အောင်နိုင့် ရင်ကို ဗလောင်ဆူစေသည်။ မကြာခဏ ဆိုသလိုပင် ခေါင်းခန်းထဲမှ နောက်ကြည့်မှန်မှတဆင့် အနောက်ကို ကြည့်သလိုလိုနှင့် ဒေါ်နီနီအား ခိုးကြည့်ဖြစ်သည်။ မျက်စိမှိတ်ကာ ထိုင်ခုံ ကျောမှီကို မှီပြီး ဖုန်းထဲမှသီခြင်းအား နားကျပ်ဖြင့်တပ်၍ နားထောင်နေသော ဒေါ်နီနီ၏ မျက်နှာမှာ အတော် ကြည့်လို့ကောင်းသည်။ 

အသက်ရှူလိုက်တိုင်း မို့ကြွလာသော ဒေါ်နီနီ၏ ရင်နှစ်မွှာက အောင်နိုင့်၏ စိတ်ကို ဂယောက်ဂယက် ဖြစ်စေသည်။ ညတိုင်းလည်း ဒေါ်နီနီအား မှန်းပြီး ကွင်းထုရတာ အမောပင်။ လေစိပ်သို့ ရောက်ရှိချိန်တွင် လေယာဉ်စိုက်နေပြီ။

" ကိုမျိုးရေ နီ ဒီမှာ"

ကိုမျိုးညွန့်သည် Departure ထဲမှ ထွက်ထွက်ခြင်း ချစ်ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်နီနီအား တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဝမ်းသာသွားသည်။

" နီရယ် လွမ်းလိုက်ရတာကွယ်"

" တော်ပါ အပိုတွေ၊ ဟိုမှာ ကချင်မလေးတွေနဲ့ ပျော်နေပြီးတော့များ ဟွန်း"

" မပျော်ရပါဘူး မိန်းမရယ်၊ ကျုပ်က ဟောဒီ ချစ်ဇနီးလေးနဲ့ဘဲ ပျော်ချင်တာ ဗျ"

" အိုးးး ဘာတွေပြောမှန်းမသိ ရှက်စရာ "

" ဟားဟားဟားဟားးးးးးးး "

" ဆရာ့အိတ် ကျွန်တော် ယူခဲ့မယ်"

" အေးအေး မောင်အောင်နိုင်ရေ ကျေးဇူးကွာ"

ကိုမျိုးညွန့်သည် ဒေါ်နီနီ၏ ပုခုံးကို ဖက်ကာ ကားစီ လျှောက်ခဲ့ကြသည်။ ထိုမြင်ကွင်းက အောင်နိုင့်အား မနာလိုစိတ်တွေ တိုးပွါးစေသည်။ သားတော်မောင်အား ကျောင်းမှ ဝင်ကြိုကာ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။ တစ်လမ်းလုံး ဦးမျိုးညွန့်၏ ကချင်ပြည်နယ် အတွေ့အကြုံများ ပြောမဆုံးပေ။ ရှေ့လထဲ တစ်ခေါက်ပြန်သွားရမည့် အကြောင်းလည်း ပါသည်။

.............................................................................................................................

ညပိုင်းတွင် ဦးမျိုးညွန့်သည် Journey Walker လေးသောက်ရင်း မိသားစု စကားဝိုင်းလေး ပြောဖြစ်ကြသည်။ 8:30 pm တွင် မျိုးကျော် သူ့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားသဖြင့် လင်မယား နှစ်ယောက်လည်း အိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြသည်။ ဒေါ်နီနီသည် ညဝတ် ဂါဝန်အင်္ကျ ီကို လဲကာ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။ ဦးမျိုးညွန့်သည် ဒေါ်နီနီ၏ ခါးကို ဖက်ကာ ကိုယ်လုံး အိအိကြီးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးများကို အငမ်းမရ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် !!! အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးးး"

နှုတ်ခမ်းကို နမ်းရင်း ဒေါ်နီနီ၏ တင်ပါးကို ပွတ်သပ်နေသည်။ ဒေါ်နီနီကလည်း ဦးမျိုးညွန့်အား ပြန်လည် နမ်းရှိုက်ရင်း ပုဆိုးပေါ်မှနေ၍ ပေါင်ကြားကို ပွတ်သပ်နေသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ လီးကြီးသည် တဖြည်းဖြည်းနှင့် မို့ကြွလာသည်။ ခွဲခွါနေရတာ ကြာပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဦးမျိုးညွန့်၏ အနမ်းတွေက ချိုမြိန်နေသလိုပင်။ ပုဆိုးခါးပုံစထဲ လက်လျှိုလိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားသဖြင့် လီးမာမာကြီးကို တန်း ကိုင်မိသည်။ 

" ကိုမျိုးဟာကြီးက မာနေတာဘဲ ခစ်ခစ်ခစ်"

" နီ့ကို လွမ်းလို့ ခေါင်းထောင်ကြည့်နေတာလေ အဟဲ"

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် !!!! အင်းဟင်းဟင်းးးးး"

ကိုမျိုးညွန့်၏ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းရှိုက်ရင်း လီးကို ကွင်းတိုက်ပေးနေသည်။ လီးထိပ်မှ စိမ့်ထွက်လာသော ချွဲကျိကျိ အရည်ကြည်များ လက်မှာ စိုနေပြီ။ ကိုမျိုးညွန့်ကလည်း သူမ၏ တင်ပါးကို လက်ဖြင့် ပွတ်ရင်း ညအိပ် ဂါဝန်အား လိပ်တင်လိုက်သည်။ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီး ပေါ်လာသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း နို့နှစ်လုံးကို ပွတ်ချေနေသည်။ 

" အဝတ်တွေ ချွတ်တော့ နီရယ်"

နှစ်ဦးသား အဝတ်များ ချွတ်လိုက်သည်။ Air com ၏ အေးစိမ့်မှုက နှစ်ဦးသား၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် ကျရောက်လာသည်။ အဝတ်များ ကင်းမဲ့သွားသော ဒေါ်နီနီ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အလွန်ပင် ကြည့်၍ ကောင်းလှသည်။ ဦးမျိုးညွန့်သည် ဒေါ်နီနီအား ဆွဲဖက်ကာ လှဲချလိုက်သည်။ ပတ်လတ်လေး ဖြစ်သွားသော ဒေါ်နီနီ၏ ဘေးတွင် ယှဉ်အိပ်လိုက်သည်။ နို့အုံ ထွားထွား အိအိကြီးများအား လက်ဖြင့် အသာလေး ဖြစ်ညှစ်ကာ

" လှလိုက်တာ နီနီရယ်၊ ကိုမျိုးမှာ ခရီးသာ ထွက်နေရတာ၊ ဒီ ဇနီး အချောအလှလေးကို စိတ်မချဘူး"

" အဟင်း ကိုမျိုးရယ်၊ နီ့ အသက်အရွယ်လည်း ကြည့်ဦးလေး၊ အဖွါးကြီး ပေါက်စဖြစ်နေပြီ၊ ဒီအရွယ် အိမ်ထောင်သည် ကလေးအမေကို ဘယ်သူက ကြိုက်မှာလည်း၊ ပြီးတော့ နီ့ ဘဝမှာ ကိုမျိုးကလွဲပြီး တခြား ဘယ်သူ့ကိုမှ စိတ်မဝင်စားနိုင်ပါဘူး"

" အခုခေတ်က ပြောလို့ရတာ မဟုတ်ဘူး နီရဲ့၊ ပျိုပျို အိုအို အိမ်ထောင်ရှိတာ မရှိတာ နားမလည်ကြတော့ဘူး၊ ပြီးတော့ နီက ရုပ်ရည်ရော Body stature ပါ 20 ကျော် အပျိုပေါက်တွေနဲ့ ယှဉ်ရင်တောင် အပုံကြီး သာတယ်"

" ခစ်ခစ်ခစ် ကိုမျိုးကတော့လေ၊ ကိုယ့််မိန်းမကို မြှောက်နေပြန်ပီ၊ စိတ်ချ နီကတော့ ကိုမျိုးတစ်ယောက်ထဲကိုဘဲ ချစ်တာ"

" အဲ့ အပြောလေးတွေကြောင့် အချစ်ပိုနေရတာ"

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းးးဟင်းးးဟင်းးဟင်းးး"

နှုတ်ခမ်းကို နမ်းရှိုက်ရင်း ကိုမျိုး၏ လက်က နီနီ့ ပေါင်ကြားကို ပွတ်သပ်နေသလို၊ ဒေါ်နီနီကလည်း ဦးမျိုးညွန့်၏ လီးကို ပွတ်သပ်ကာ ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ ဦးမျိုးညွန့်၏ လီးမှာ ကြီးသည့် အထဲတွင်မပါဝင်ပေ။ အရှည် 5" ကျော်ကျော်နှင့် လုံးပတ်မှာ ပုံမှန် size လောက်သာ ရှိသည်။ သို့သော်လည်း ဒေါ်နီနီမှာ ဒီလီးတစ်ချောင်းသာ ကြုံဖူးသဖြင့် ကြီးသည်၊ သေးသည် မသိပေ။ လှဲအိပ်နေရာမှ ထကာ ဒေါ်နီနီ၏ ပေါင်ကို ဖြဲလိုက်သည်။ ပေါင်ကြားသို့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ပတ်အဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ ခါးကို ကော့သွင်းလိုက်ရာ

" ဇွိ !!!!!! အ!!!! "

လီးဒစ်ဝင်သွားသည်နှင့် ဒေါ်နီနီ၏ ဂျိုင်းနှစ်ဖက် အောက်တွင် လက်ထောက်ကာ ခြေထောက် ဆန့်လိုက်ပြီး ဒိုက်ထိုးသည့် ပုံစံ ပြောင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခါးကော့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

" အင့် !!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် !!!! အ !!! ဟားးးး"

လီးမှာ တစ်ချက်တည်းနှင့် အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။ လီးကို တစ်ဝက်ခန့်သာ အထုတ် အသွင်း လုပ်ရင်း ဆီးခုံခြင်း ဖိပွတ်ကာ ညှောင့်လိုး လိုးနေသည်။ 

" ဇွိဇွိဗျိဗျိ !!! အအအအ !!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဇွိဇွိ !!! အအအအ"

ဒေါ်နီနီသည် ဦးမျိုးညွန့်၏ တင်ပါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပေးသည်။ ညှောင့်လိုး လိုးနေရာ ဦးမျိုးညွန့်၏ ဆီးခုံနှင့် စောက်စိ ပွတ်တိုက်သည့် အရသာမှာ ကောင်းလွန်းလှသည်။ 

" ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် !!! အအအအ !!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် !!! အအအအ "

လေးငါးချက်လောက် စောင့်လိုးလိုက်၊ ကပ် တွန်းလေး လိုးလိုက်ဖြင့် လိုးနေရာ ဒေါ်နီနီ၏ စောက်ပတ်ကြွက်သားများက လီးကို ရစ်ခွေကာ စုပ်ယူနေသည်။ ဦးမျိုးညွန့်သည် မိန်းမရ ကံကောင်းသူ ဖြစ်သည်။ ဒေါ်နီနီ၏ စောက်ပတ်သည် မျှော့ အမျိုးအစား ဖြစ်ပြီး စုပ်အား ညှစ်အား ကောင်းသဖြင့် ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်အား ကာမအရသာကို အပြည့်အဝ ပေးစွမ်းနိုင်သည်။ ဦးမျိုးညွန့်၏ လီးမှာ ပုံမှန် size ဖြစ်သော်လည်း သုပ်ထိန်းအား ကောင်းသဖြင့် ဒေါ်နီနီအား အရင်ပြီးအောင် လုပ်ပြီးမှ သူ ပြီးအောင် လိုးနိုင်သူဖြစ်သည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် !!! အအအအ !!!! ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် !!!! အအအအ !!! စောင့် စောင့် ကိုမျိုး အားရပါးရစောင့် !!! ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် !!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် !!! အအအအ ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ် အအအအ အားးးးး ဟားးးး ရှီးးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ ကိုမျိုးရယ် အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးး"

" ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် !!! အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် !!!! အအအအ အားးးးး ရှီးးးးးး"

ဒေါ်နီနီ ပြီးသွားချိန်တွင် စောက်ပတ်ကြွက်သား များ၏ ညှစ်ယူမှုက ပိုမို အားကောင်းလာသဖြင့် ကိုမျိုးညွန့်လည်း ရည်ရှည် မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ စောက်ပတ်ထဲ သုပ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား မောမောနှင့် ဖက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားကြသည်။

.................................................................................................................

" တီ တီ တီ တီ"

အိမ်ရှေ့တွင် အောင်နိုင်၏ ကားဟွန်းတီးသံ ကြားသဖြင့် ခြံစောင့် ကိုဟန်တင် တံခါးဖွင့်ပေးသည်။ ကားလေးသည် အိမ်ရှေ့ ပေါ်တီကို အောက်တွင် ရပ်လိုက်သဖြင်ြ ကိုဟန်တင် အပြေးအလွှား လာကာ နောက်တံခါး ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ 

" ညိုညိုရေ မမလေးရဲ့ ဈေးခြင်းတောင်း လာယူဟေ့"

ကိုဟန်တင် အော်လိုက်သဖြင့် အိမ်ထဲမှ  အသက် 25 နှစ်အရွယ် ထမင်းချက် ညိုညို ဆိုသည့် အသားညိုညို လုံးလုံးကျစ်ကျစ်နှင့် ကိုဟန်တင်၏ မိန်းမ အပြေးလေး ထွက်လာသည်။ 

" မမလေး ညို့ကို ဈေးခြင်း ပေး"

" ကျေးဇူးဘဲ ညိုညိုရေ"

နှစ်ယောက်သား အိမ်ထဲအဝင်တွင် ဒေါ်နီနီသည် ကြိုးသိုင်း ဒေါက်ဖိနပ်အား ဖင်ကုန်းကာ ချွတ်နေသဖြင့် အောင်နိုင်နှင့် ကိုဟန်တင်အား ဖင်ကြီး ကုန်းပြသလို ဖြစ်သွားသည်။ ကြိုးသိုင်း ဖိနပ်မှာ ချွတ်ရခက်သဖြင့် အတော်ကြာမှ ပြီးသွားသည်။ ဒေါ်နီနီ အိမ်ထဲဝင်သွားမှ အောင်နိုင်က

" ဟေ့လူ ခင်များ ဘာကြည့်နေတယ်ဆိုတာ ကျုပ်သိတယ်နော"

" အောင်နိုင်ကလည်းကွာ ဟဲဟဲဟဲ မင်းရော ကြည့်နေတာဘဲ မဟုတ်လား"

" အဟီးးး သူက ကုန်းပြတော့ ကြည့်တာပေါ့ဗျာ"

" အေးကွာ နည်းတဲ့ အိုးကြီးမဟုတ်ဘူး၊ နောက်ကနေ ပြစ်ပြစ်ပြီး ကျုံးလိုက်ရ ရှယ်ဘဲ တောက်စ်"

" ဟော သူများမိန်းမ ပစ်မှားနေပြန်ဘီ၊ ကျုပ် ဆရာနဲ့ တိုင်လိုက်ရမလား"

" အောင်မလေး မလုပ်ပါနဲ့ မောင်မင်းကြီးသားရယ်၊ ငါက စိတ်ဘဲ ရှိတာပါကွာ၊ တော်ကြာ အလုပ်ပြုတ်ပီး ငတ်နေမှ ဟုတ်ပေ့"

" စတာပါဗျာ ဟားဟားဟားဟား"

" လာကွာ အိမ်ထဲသွားပြီး ရေနွေးကြမ်းလေး သောက်ရင်း စကားပြောရအောင်၊ မင်း အချိန်ရတယ် မလား"

" ဒီကနေ့ အေးစေးဘဲ၊ ဆရာနားရင် ကျုပ်လည်း ရုံးကို သွားစရာ မလိုဘူး"

" Ok ဒါဆို ရေနွေးကြမ်းအစား အခါးရည် ပြောင်းသောက်မယ်ကွာ"

" ဟာ ဟေ့လူ စောစောစီးစီး"

" ဘာလည်း မသောက်ဘူးလား"

" သောက်မှာပေါ့ဗျာ ဟီးဟီးဟီး"

နှစ်ဦးသား တိုက် အနောက်ဘက်ရှိ ကိုဟန်တင်တို့ ပြင်ထောင်အိမ်လေးထဲ ဝင်ခဲ့ကြသည်။ လ္ဖက်လေးသုပ်ကာ အရက်သောက်ရင်း စကားပြောဖြစ်ကြသည်။

ကိုဟန်တင်သည် အသက် 37 နှစ်ခန့် ရှိသော်လည်း ကျမ္မာရေးကောင်းကာ သန်မာ ထွားကျိုင်းသူ ဖြစ်သည်။ သူ၏ မိန်းမ ညိုညိုမှာ အသက် 25 နှစ်သာရှိသေးသည်။ အညာသူ ဖြစ်သဖြင့် အသားညိုသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မှာ ဒေါ်နီနီလောက် မထွားသော်လည်း ရင်ထွား တင်ကားသူဖြစ်သည်။ အသားအရည်နှင့် လိုက်ဖက်သည့် မျက်နှာက ညိုချောလေး ဖြစ်သည်။

" ဆရာက တစ်ကယ် ရွေးတက်တယ်ကွာ၊ မမလေးရဲ့ အိုးကြီးက တော်ရုံဖြိုလို့ ရမဲ့အိုးကြီး မဟုတ်ဘူး၊ ရှယ်ဘဲ"

" ခင်များ အဲ့ဒါမျိုးကြီး မတွယ်ခြင်ဘူးလား"

" ဘာပြောကောင်းမလည်း ငါ့ကောင်ရာ၊ ညတိုင်း မမလေးကို မှန်းပြီး ညိုညို့ကို မမလေးအမှတ်နဲ့ တွယ်ရတာ အမောဘဲ ဟကောင်ရေ"

ထိုစဉ် ညိုညို ရောက်လာသည်။

" အောင်မာ ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း သူတို့က ဒီမှာ လာနှပ်နေတယ်၊ ကိုဟန်တင်နော် စောစောစီးစီးကြီး၊ အလုပ်ရော ပြီးပြီလား"

" မနက် အစောကြီးကတည်းက ခြံရှင်းပြီးသွားပြီ၊ နေပါဦး၊ နင်က ဟင်းမချက်သေးဘဲ ဘာလာလုပ်တာလည်း"

" ဝက်သားခုတ်ဖို့ ဒါးလာယူတာ၊ ကိုအောင်နိုင်ကြီးနော်၊ ဆရာတို့ လင်မယား နေ့လည် အပြင်သွားလို့ အရက်နံ့ ရနေရင် ဆဲခံထိနေဦးမယ်"

" ကွမ်းစားရင် အနံ့ ပျောက်ပါတယ်ဟာ နင်ကလည်း၊ ပြီးတော့ ဆရာက ဒီနေ့ ဘယ်မှ မသွားဘူး၊ နားလို့ရပြီတဲ့"

" ပြီးရော ပြီးရော"

ညိုညိုသည် ဗျစ်တောက် ဗျစ်တောက်ပြောကာ နောက်ဖေးမှ ဒါးမယူပြီး အိမ်မကြီးသို့ ပြန်သွားသည်။ အောင်နိုင်သည် လှုပ်လီ လှုပ်လဲ့နှင့် လမ်းလျှောက်သွားသော ညိုညို၏ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကြီးများကို ကြည့်ရင်း

" ခင်များလည်း မိန်းမရ ကံကောင်းတာဘဲ ကိုဟန်တင်ရဲ့၊ ညိုညို့အိုးကလည်း အဆိုးပါဘူး"

" ခွေးကောင်၊ ငါ့မိန်းမကို ပစ်မှားနေပြန်ပြီ"

" သူများမိန်းမကြတော့ ပစ်မှားတယ်၊ ကိုယ့် မိန်းမကြ အထိမခံဘူး ဟားဟားဟားဟားးး"

" အဟီးးးး သောက်မှာသာ သောက်စမ်းကွာ"

ကိုဟန်တင်သည် အရှက်ပြေ သွားဖြီးပြကာ အရက်ခွက် ငှဲ့လိုက်သည်။

" နေစမ်းဘာဦး ကိုဟန်တင်ရဲ့၊ ခင်များ အသက်၊ ခင်များ ရုပ်ရည်နဲ့ ဒီလို ညိုချော ငယ်ငယ်လေးကို ဘယ်လို ဖန်တီးပြီး ယူလိုက်တာလည်း"

" မင်းက စိတ်ဝင်စားတယ်ပေါ့"

" အင်းး"

" မင်း သိခြင်တော့လည်း ပြောပြရမှာပေါ့ကွာ၊ ဒီလိုကွ အောင်နိုင်ရ"

ကိုဟန်တင်သည် အရက်ခွက်ကို မော့လိုက်ပြီး သူနှင့် ညိုညို၏ ဇာတ်လမ်းကို ပြောပြသည်။

................................................................................................................................

ဟန်တင် ရှေ့မှ ဦးဆောင်ကာ လျှောက်လာရာ အရိပ်များ အုံ့ဆိုင်းပြီး မြက်ခင်းနုများ ပေါက်နေသော နေရာအရောက်တွင်

" မရောက်သေးဘူးလား ဦးဟန်တင်ကြီးရဲ့"

" ဘာဖြစ်လို့လည်း"

" ဒီဘက်က လူသွားလူလာလည်း မရှိ၊ သားရဲလဲ ပေါတယ်ဆိုတော့ ကျွန်မ ကြောက်တယ်တော့"

" ရောက်နေပြီလေ"

" ဘယ်မဒုန်း ရှင့် မှိုတွေက"

" စားလို့အရမ်းကောင်းတဲ့ မှိုအကြီးကြီး မမြင်ဘူးလား"

ညိုညိုသည် မြက်ခင်းစိမ်းများအား ကြည့်ရင်း

" မတွေ့ပေါင်တော်"

" နင် ဟိုနေ့က တွေ့ပြီးပြီလေ ဟဲဟဲဟဲ"

ညိုညိုသည် ဟန်တင့်အား နားမလည်စွာ ကြည့်ရင်း

" ဘယ်တုန်းကလည်း၊ မတွေ့ပါဘူး"

" ငါနဲ့ မိလုံးနဲ့ကို နင် လာချောင်းတုန်းကလေ"

" ဟို ဟို ဒါ ဒါ ညိုညို မချောင်းပါဘူး၊ ညိုညိုလေ ညိုညို ဘာမှ မမြင်ပါဘူး"

ပြောရင်း အနည်းငယ် ထိတ်လန့်ကာ နောက်သို့ ဆုတ်သွားသည်။

" အဲ့နေ့က ငါ့ မှိုကြီးကို နင် သေခြာမတွေ့လိုက်ဘူးပေါ့၊ အေးပါ အခု နင့်ကို သေသေခြာခြာ ပြလည်းပြမယ်၊ ကျွေးလည်း ကျွေးမယ်"

ဟန်တင်သည် လွယ်အိပ်ကို ပစ်ချကာ ညိုညိုအနား တိုးကပ်လိုက်သည်။

" ဦးဟန်တင် !! ရှင် ရှင် ဘာလုပ်မလို့လည်း"

" နင့်ကို မှိုပွင့်ကြီး ပြမလို့လေ"

" ဝုန်းးးးး"

" အ !!!!"

ခုန်အုပ်ခံလိုက်ရ၍ ညိုညိုသည် ခေါင်းပေါ်ရွတ်ထားသော မှိုထုပ်ကြီး လွင့်ကာ မြက်ခင်းပေါ် ပတ်လတ်လေး လဲကျသွားသည်။

" ရှင် !!! ရှင် !! မယုတ်မာနဲ့နော် !! ကျွန်မ အော်လိုက်မှာနော်"

ရုန်းကန်ရင်း ရင်ဘက်ကို တဘုန်းဘုန်း ထုနေသော ညိုညို၏ လက်နှစ်ဖက်အား မြေကြီးပေါ် ဖိချုပ်လိုက်ပြီး

" အော်လေ အော်စမ်းပါ၊ ဒီဘက်ကို ဘယ်သူမှ မလာရဲဘူး အော်စမ်း အော်စမ်း"

" ကယ်ကြပါဦးရှင့်၊ ကျွန်မကို ဦးဟန်တင် မုဒိန်းကျင့်နေလို့ပါရှင့်၊ ကယ်ကြပါဦး"

" ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်းးးးး အားးးးးး"

ညိုညို၏ ကိုယ်ပေါ် ဖိထိုင်ကာ ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်လိုက်သည်။

" ညိုညို တောင်းပန်ပါတယ် ဦးဟန်တင်ရယ်၊ ညိုညို့ကို သနားပါနော်၊ အဲ့နေ့က ကိစ္စ ညိုညို ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါဘူးရှင် အီးဟီးဟီးးးးး"

" နင် အသားအနာ မခံခြင်ရင် ငြိမ်ငြိမ်လေး နေစမ်း"

ဟန်တင်သည် ညိုညို၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်နေသည်။

" မလုပ်ပါနဲ့၊ မလုပ်ပါနဲ့ အီးဟီးဟီးးး"

ရုန်းရင်း ကန်ရင်းဖြင့် ညိုညို၏ ထမိန်လေး ကွင်းလုံးကျွတ်သွားသည်။ ထမိန်အား လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ လက်ကို ချုပ်ထားတာ လွတ်သွားသဖြင့် ကုန်းထကာ ပြေးလိုက်သည်။ ဟန်တင်သည် လျှင်မြန်စွာ ခြေထောက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ရာ 

" ဘုန်းးးးး"

" အားးးးးး"

မှောက်လျှက် လည်းကာ ဆွဲမိဆွဲရာ မြက်ပင်များကို ဆွဲရင်း ခြေကားယား လက်ကားယားဖြင့် ဒရွတ်တိုက် ပါလာသည်။ ညိုညိုအား ဆွဲလှန်ပြီး ကိုယ်ပေါ် ခွထိုင်လိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ပေါ် ဒူးဖြင့် ဖိထောက်ထားလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ညိုညို၏ ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်လိုက်သည်။

" ကဲ ပြေးခြင်ဦးဟာ"

" ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်းးးးးး"

" အားးး ကြောက်ပါပြီတော့ အားးးး"

ညိုညို လန့်ကာ ငြိမ်သွားသည်။

" ဦးဟန်တင်ရယ် ညိုညို တောင်းပန်ပါတယ်၊ ရှိကြီးခိုးပါတယ် အီးဟီးဟီးဟီး"

" တိတ်စမ်း"

ပါးကို ရိုက်ရန် လက်ကို မြှောက်လိုက်သဖြင့် ညိုညို မျက်စိမှိတ်ကာ မျက်နှာလွှဲရင်း

" မရိုက်ပါနဲ့တော့ အီးဟီးဟီးးးးး"

ညိုညို့အပေါ် တက်ခွထားရင်း ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ 

" ညိုညို မျက်လုံးဖွင့်စမ်း"

ကြောက်ကြောက် လန့်လန့်နှင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာ

" အိုးးးးးးးးးး"

ရမ်းတန်း ရမ်းတန်း ဖြစ်နေသော လီးကြီးကို အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကြက်သီးများ ထသွားသည်။ လီးကြီးက မျက်နှာပေါ်တွင် မာန်ဖီနေသော မြွေကြီးပမာ အသည်းယားစရာပင်။ လုံးပတ်မှာ ကလေး လက်သီးစုပ်ခန့်ရှိပြီး အရှည်က 6" ကျော်သည်။ ဒစ်ကြီးကလည်း နီရဲ ပြဲလန်နေသည်။

" တွေ့ပြီလား မှိုပွင့်ကြီး ဟဲဟဲဟဲဟဲ"

" မလုပ်ပါနဲ့ ဦးဟန်တင်ရယ် ညိုညို တောင်းပန်ပါတယ် အီးဟီးဟီးဟီးးးးးး အ!!!!" နာတယ် နာတယ်"

ညိုညို့ ဆံပင်အား စောင့်ဆွဲကာ

" ဒီမှိုက နင်ဆွတ်လာတဲ့ မှိုတွေထက် အရသာ ပိုရှိတယ်ဟ၊ အီစိမ့်သွားစေရမယ် ဟဲဟဲဟဲ"

" ကျွန်မ ရှိကြီးခိုးပါတယ်ရှင် အီးဟီးဟီးဟီး"

ညိုညို့ပါးပြင် တစ်ခုလုံး မျက်ရည်တွေ ရွှဲဆိုနေပြီ။ ဟန်တင်သည် အလွတ်ပေးမည့်ပုံ မပေါ်ပေ။ ခွထားရာမှ ဖယ်လိုက်သည်။ ဒူးနှင့် ဖိထောက်ခံထားရ၍ ညိုညို၏ လက်နှစ်ဖက်လုံး အံသေကာ မလှုပ်နိုင်ပေ။ ညိုညို၏ ခြေထောက် နှစ်ဖက်အား ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။ အမွှေးနုနုလေးများ ရစ်သိုင်းနေသော အပျိုပေါက်လေး၏ စောက်ဖုတ် မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်းလေးက ကြည့်လို့ အလွန်ကောင်းလှသည်။ 

" မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အီးဟီးဟီး အမေရေ ကျွန်မကို မကယ်နိုင်တော့ဘူးလား အီးဟီးဟီးးး"

ရိုက်ခံရမှာ ကြောက်သဖြင့် အသံမထွက်ရဲဘဲ တိုးတိုးလေး ငိုညည်းနေသည်။ ဟန်တင်သည် ဂရုမစိုက်ဘဲ လီးဒစ်ကို တံတွေးစွတ်ကာ စောက်ပတ်ပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ခါးကို စပ်ကနဲ ကော့သွင်းလိုက်ရာ

" အင့် !!!! ဇွိ !!!! အ !!!!"

စောက်ပတ်ထဲ ဒစ်ကြီး ဝင်သွားသည်။ အပျိုစစ်စစ်  ဖြစ်သဖြင့် ဒစ်ကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ခံထားရသလို အရသာ ရှိလှသည်။ ပြီးနောက် ပုခုံးပေါ် ညိုညို၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက် ထမ်းထားရင်း ကိုယ်ကို ကိုင်းလိုက်ရာ ညိုညို ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်သွားသည်။ ညိုညို၏ မျက်နှာဘေးတွင် လက်နှစ်ဘက် ထောက်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

" အင့် !!!! ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် !!! အားဟားဟားးး နာလိုက်တာတော် အီးဟီးဟီး"

လီးဒစ်ကြီးက စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုများကို ပွတ်တိုက်ရင်း စောက်ပတ်ထဲ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ အပျိုမှေးက ကာစီးထားသဖြင့် ဒစ်မှာ ရှေ့ဆက် မတိုးနိုင်ပေ။ ခါးကို ကုန်းကာ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေသော လီး တစ်ဝက်ခန့်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အားဖြင့် စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။

" အင့် !!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် !!! ဒုတ်!!! အားးးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!! အီးဟီးဟီးးးး နာတယ် နာတယ် အီးးးးးး"

လီးဒစ်ကြီးသည် အပျိုမှေးအား ရက်ရက်စက်စက် ထိုးခွဲကာ သားအိမ်ကို အရှိန်ဖြင့် ဝင်စောင့်သည်။ ညိုညိုလည်း မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်သွားသည်။ နာကျင်မှု ဝေဒနာက ပြောမပြတက်အောင်ပင် ခံစားရသည်။ ကြီးမားသော လီးကြီးကြောင့် စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေး စပါးလုံး တစ်ထောက်စာ ကွဲသွားကာ သားအိမ် အောင့်သွားသည်။

" အင့် !!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးးး !! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် !!!! အူးးးဟူးးဟူးးးး!!! ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် !! အားးးးးးးး"

ဟန်တင်၏ စောင့်ချက်တွေက ညှာတာမှု မရှိ ပြင်းထန်လှသည်။ ညိုညိုသည် ခေါင်း ဘယ်ညာ ရမ်းကာ မျက်ရည်တွေ ဖြိုင်ဖြိုင်ကျပြီး လူးလှိမ့် ခံနေရသည်။ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး သွေးခြင်းခြင်း နီရဲနေသည်။ အပျိုစစ်စစ် နုနုထွဌ်ထွဌ် စောက်ပတ်လေးမှာ လိုးရတာ အရသာ ရှိလှသည်။ နူးညံ့သော စောက်ပတ် အတွင်းသားများ၏ အထိအတွေ့မှာ လီးကြီးကို အရသာ ထူးကဲစေသည်။ အရိုးနုလေး ဝါးရသလို တစ်ထုတ်ထုတ်နှင့်။ လီး အဝင်အထွက် ကြမ်းလွန်းသဖြင့် စောက်ပတ်လည်း ပူထူကာ ဆီးခုံ အောင့်နေပြီ။ 

" ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် !!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် !! အားးးးး !!!ဇွိဇွိဗျစ်ဗျစ် !!! အမလေးးး နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီးးး !!! ဗျိဗျိဗျွတ်ဗျွတ် !!! အူးးးဟူးးးဟူးးးး သေပါပြီတော့"

ညိုညို ငယ်သံပါအောင် အော်လေ စောင့်လိုးရတာ အရသာ ရှိလေ ဖြစ်နေသည်။ ဟန်တင်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသည်။

" ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် !!! အားးးးးး!!! ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် !!! အားးးးးး ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အားးးးးးး ရှီးးးးးးး ဟားးးးးးးး"

ဟန်တင်၏ လီးမှ သုပ်ရည် နွေးနွေးများ သားအိမ်ထဲ ပန်းထဲ့လိုက်သည်။ ညိုညိုလည်း နာကျင်မှုကြားမှ တစ်ချီ ပြီးမှန်းမသိ ပြီးသွားသည်။

" ဗျုဗျု ဗု !!!!"ဟားးးး ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်လေးကွာ!!! ဟူးးးး"

လီးကြီး ထွက်သွားစဉ် စောက်ပတ်ထဲမှ သုပ်ရည်များ အံထွက်လာသည်။ ဟန်တင်သည် လွယ်အိပ်ထဲမှ အရက်ပုလင်းကို မော့ကာ ခေတ္တ အနားယူ အားမွေးလိုက်သည်။ ညိုညို့ခမျာမှာ မြက်ခင်းပေါ်တွင် ဗိုက်ကိုနှိပ်ကာ တစ်သိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုရင်း ခွေခွေလေး အိပ်နေသည်။ 15 mins ခန့် နားပြီးသော်

" ကဲ ညိုညိုရေ အချိန်ရှိတုန်းလေး နောက်တစ်ချီ ဆွဲကြစို့"

" မလုပ်ပါနဲ့တော့ ဦးဟန်တင်ရယ်၊ ညိုညို နာလွန်းလို့ပါ၊ တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်"

ဟန်တင် ဘာမျှမပြောဘဲ ညိုညို၏ ပေါင်ကိုဖြဲကာ စောက်ပတ်ထဲ လီးထိုးထဲ့လိုက်သည်။

" အင့် !!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးးးးးးးးးးးးး"

.............................................................................................

ထိုနေ့မှစ၍ ညိုညိုဆိုသော အပျိုပေါက်မလေးသည် ဟန်တင် အလိုရှိတိုင်း အလိုးခံ ဘဝသို့ ရောက်ရှိသွားသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ညိုညို၏ မိဘများက သိရှိသွားပြီး ဟန်တင်နှင့် ဇွတ် ပေးစားလိုက်သည်။

.........................................................................

" အဲ့သလို ငါ့ကောင်ရေ၊ ငါလည်း အိမ်ထောင်ကျပြီး ဒီအတိုင်းနေလို့ မဖြစ်တော့ဘူးလို့ တွေးမိတယ်၊ နှစ်ယောက်သား တိုင်ပင်ပြီး မြို့ကို တက်မယ် လုပ်တုန်း ရွာဦး ဆရာတော်က မြို့က အရာရှိတစ်ဦးရဲ့အိမ်မှာ ထမင်းချက်နဲ့ ခြံစောင့် လိုလို့ လာရှာတဲ့ ဆရာမျိုးညွန့်နဲ့တွေ့ပြီး ဒီရောက်လာတာဟေ့"

" ခင်များ ဇာတ်လမ်းက အားရစရာဘဲဗျာ ဟားဟားဟားဟား"

.........................................................................................................................

ဦးမျိုးညွန့် ခရီးထွက်သွားပြီး နှစ်ရက်ခန့် အကြာတွင်

" Hello !!! ကိုမျိုးလားးးး နီ ပါ"

" ဟုတ် !!! ပြောပါခမျ"

" ကိုမျိုးကလည်း ကိုယ့်မိန်းမကို ပြောပါခမျ တွေ ဘာတွေနဲ့၊ ခရီးထွက်တာ နှစ်ရက်ဘဲ ရှိသေးတယ်၊ စိမ်းကားနေလိုက်တာ"

" မစိမ်းကားပါဘူး ခမျ"

" ကိုမျိုးနော်၊ နီ စိတ်ဆိုးလာပြီ၊ ဒါနဲ့ ကိုမျိုးရဲ့ အသံက တစ်မျိုးဖြစ်နေသလိုဘဲ"

" Phone line မကောင်းလို့ပါ"

" ဟိုလေ၊ နီ ခြံထဲမှာ ပန်းပင်စိုက်ခြင်လို့ အဲ့ဒါ"

နီနီ၏ စကားမဆုံးခင် တစ်ဖက်မှ ဘယ်ပန်း စိုက်ရင် ဘယ်လို ထိန်းသိမ်းရတယ်၊ ဘယ် ပန်းကို စိုက်ရင် ပန်းပွင့်ပွင့်လာသည့်အခါ ဘယ်လို ကြည်နူးရတယ် စသဖြင့် ခရားရေလွှတ် ပြောသွားသည်။

" ဟယ် ကိုမျိုး ဒါတွေ ဘယ်တုန်းက လေ့လာထားတယ်လည်း"

" ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော်က အမ ပြောတဲ့ ကိုမျိုးမဟုတ်ဘူး ခမျ၊ ကျွန်တော့နာမည် ဇော်မျိုးပါ"

" ရှင် !!!!!"

" ဟုတ်ပါတယ် ခမျ၊ ဖုန်းမှား ဝင်လာတာပါ ခမျ အဟဲ၊ စိတ်အနှောင့် အယှက် ဖြစ်သွားရင် တောင်းပန်ပါတယ် ခမျ"

တစ်ဖက်က ပြောခြင်ရာ ပြောပြီး ချသွားသည်။ ကြိုးဖုန်းခွက်ကြီး ကိုင်ကာ ဒေါ်နီနီတစ်ယောက် ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်ကာ ကျန်ခဲ့သည်။ 

ဘယ်လိုလူမှန်းမသိ၊ ဖုန်းမှားတယ်လည်း မပြောဘူး၊ သူပြောသမျှ နားထောင် အကြံပေးပြီးမှ ဖုန်းမှားကြောင်း ပြောသွားသည်။ ဗဟုသုတတော့ အတော် ပြည့်စုံသား။ Hand phone အားသွင်းထား၍ ကိုမျိုးညွန့်ထံ ကြိုးဖုန်းနှင့် ခေါ်ရာ ဂဏန်းမှား၍ နှိပ်မိသည်လား မသိ။ ထိုစဉ် ကြိုးဖုန်းမှ အသံမြည်လာသည်။ အဝင် call ကို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုမျိုးညွန့်၏ နံပါတ်နှင့် တူသည့်ဖုန်းနံပါတ်။ နောက်ဆုံးဂဏန်း 1 နှင့် 2 ဘဲ ကွာသည်။

" ဟုတ် အမိန့်ရှိပါရှင်"

" အော် အမရေ၊ ကျွန်တော့ နာမည် ဇော်မျိုးပါ၊ ဒါနဲ့ အမ နာမည်လေး သိခြင်လို့ အဟဲ"

" ခုနက ဖုန်းမှားဝင်သွားတဲ့သူလား၊ ဘာလုပ်မလို့လည်းရှင့်"

" ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူးဗျာ၊ အသံလေးက အတော် နားထောင်လို့ ကောင်းတော့ စိတ်ဝင်စားပြီး နာမည်လေး သိခြင်လာလို့ပါ ဟဲဟဲ"

မြှောက်ပြောမှန်း သိသော်လည်း သဘောကျစွာ ပြုံးမိသည်။

" ကျွန်မနာမည် နီနီပါ"

" နာမည်လေးကလည်း လှသားဘဲ၊ လူလည်း တော်တော်လှမှာနော"

" အင်း သူများတွေကလည်း ဒီလိုပြောကြတာဘဲ ခစ်ခစ်ခစ်"

" အေးဗျာ အပြင်မှာ တွေ့ဘူးခြင်လိုက်တာ"

" ကျွန်မက အိမ်ထောင်သည်ရှင့်"

" ရိုးရိုးသားသား ပြောတာပါဗျာ၊ ကျွန်တော်ကတော့ လူပျိုကြီးဗျ၊ ပွဲစားလုပ်တယ်၊ အကူအညီလိုရင် ဖုန်းဆတ်ပေါ့"

" ဟုတ်ကဲ့ရှင့်"

နောက်ပိုင်းတွင် ဇော်မျိုးဆိုသော လူနှင့် မကြာခဏ ဖုန်းပြောဖြစ်သည်။ သူနှင့် ဖုန်းပြောရတာ အပြင်းပြေသည်။ စကားပြော ကောင်းကာ ဗဟုသုတ ကြွယ်ဝသူတစ်ဦး ဖြစ်ပြီး ဟာသလည်း ပြောတက်သည်။ သူမသိတာ မရှိပေ။ ကိုမျိုးညွန့်နှင့် စကားပြောလျှင် သူ၏ ပြင်းစရာကောင်းသော အလုပ် အကြောင်းသာ ကြားနေရသည်။ ဇော်မျိုးဆိုသောသူနှင့် စကားပြောရလျှင် ပျော်မိသည်။ သူ၏ ပြောပြချက်အရ ကိုေဇော်မျိုးသည် အသက် 40 အရွယ် လူပျိုသိုးကြီး ဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။ 

ကိုမျိုးညွန့်နှင့် အသက် အတူတူပင် ဖြစ်သည်။ အပျိုဖြစ်ကတည်းက ရီးစားမထားဘူးဘဲ မိဘ ပေးစားရ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရသော ဒေါ်နီနီတစ်ယောက် ကိုဇော်မျိုး၏ မြှောက်ပင့် ပြောဆိုသည့် စကားလုံးများကြား သာယာနေမိသည်။ ကိုမျိုးညွန့်သည် သူမတို့ သားအမိအား လိုလေသေးမရှိအောင် ထားနိုင်သော်လည်း အလုပ်လောက် အချိန်မပေးပေ။ ခရီးမထွက်ရလျှင်လည်း အိပ်ချိန်မှသာ တွေ့ဖြစ်ကြသည်။ ယခုလို ကိုဇော်မျိုးကဲ့သို့ ဖွဲ့နွဲ့ပြီးလည်း မပြောဆိုတက်ပေ။ ကိုဇော်မျိုးသည် သူမအား အပြင်တွင့် တွေ့ခြင်ကြောင်း ခဏခဏ ပြောတက်သည်။ အစပိုင်းတွင် မသင့်တော်ဘူးဟုဆိုကာ ငြင်းဆန်မိသော်လည်း ရင်းနှီးလာချိန်တွင် သူမပါ တွေ့ခြင်လာသဖြင့် လက်ခံလိုက်သည်။

သားလေးအား ကျောင်းပို့ရန် အောင်နိုင် ခေါ်သွားချိန်တွင် Taxi ငှား၍ ချိန်းဆိုထားသော အအေးဆိုင်သို့ ထွက်ခဲ့သည်။ ဒီကနေ့ ထူးထူးခြားခြား သာမာန်ထက်ပိုကာ အလှပြင်ခဲ့မိသည်။ အအေးဆိုင်ထဲ ဝင်ချိန်တွင် တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ မတွေ့ဘူးသော သူနှင့် တွေ့ရမည် ဖြစ်သဖြင့် ရင်တွေခုံနေမိသည်။ 

" မနီနီ ထင်တယ်"

အသားညိုညို၊ အရပ်မြင့်မြင့်၊ မေးရိုးကားကား အမျိုးသားတစ်ဦးက စကားလာပြောသည်။

" ဟုတ်ပါတယ်ရှင်၊ ဒီက"

" ကျွန်တော် ဇော်မျိုးပါ၊ လာလေ မနီနီ ဟိုဒေါင့်မှာ ထိုင်ရအောင်"

ကိုဇော်ဦး နောက် လိုက်ခဲ့သည်။

" ဘာသောက်မလည်း မနီနီ"

" နီနီလို့ဘဲ ခေါ်ပါရှင်၊ အအေးဘဲ သောက်တော့မယ်"

စားပွဲထိုးအား မှာပြီးနောက်

" ကျွန်မ နီနီမှန်း ဘယ်လိုလုပ် သိတာလည်း"

" ကျွန်တော်က ပွဲစားလေ၊ ဆိုင်ထဲ ဝင်လာသမျှ အမျိုးသမီးတွေကို ကြည့်နေတာ၊ တစ်ယောက်မှ လှတဲ့သူ မပါဘူး၊ နီနီ့ကို တွေ့လိုက်မှ အဟဲ"

" ကိုဇော်မျိုးက မြှောက်နေပြန်ဘီ၊ နီနီ ရှင်းပါ့မယ် ခစ်ခစ်ခစ်"

" တစ်ကယ်ဗျာ၊ အသံလေးကြားပြီး ကျွန်တော် စိတ်ကူးရင်ထားတာထက် အပုံကြီးလှတယ်"

" ကျွန်မ မနေတက်တော့ဘူးရှင့်"

" ဟားဟားဟားဟားးးး"

ထိုနေ့က ကိုဇော်မျိုးနှင့် အကြာကြီး ပြောဖြစ်သည်။ ရုပ်ရည် ခံ့ညားသလောက် စကားပြော ညက်သူဖြစ်သည်။ ကိုဇော်မျိုးနှင့် စကားပြောရတာ ပျော်သည်။နောက်ပိုင်းတွင် မကြာခဏ ဆိုသလိုပင် တွေ့ဖြစ်သည်။ ရုပ်ရှင်တွေ ဘာတွေ ကြည့်သည့် အဆင့်သို့ ရောက်လာသည်။တစ်ရက်တွင်

" နီရေ၊ မနက်ဖန် ကိုဇော့်သူငယ်ချင်း ဧည့်ခံပွဲရှိတယ်၊ အဲ့ဒါ နီနီ အားရင် လိုက်မလား"

" ဘယ်အချိန်လည်း ကိုဇော်၊ ညပိုင်းဆို မဖြစ်ဘူးရှင့်"

" နေ့လည်ပါ နီရဲ့"

ဒေါ်နီနီ ခေတ္တ စဉ်းစားကာ

" လိုက်မယ်လေ"

" Ok, ဒါဆို မနက်ဖန် 10:00 am ဒီမှာစောင့်၊ ကိုဇော် လာခေါ်မယ်"

" ဟုတ် ကိုဇော်"

ပြောသာ ပြောလိုက်ရသည်။ သင့်တော်ပါ့မလားဟု တွေးမိသည်။

အို!! ကိုမျိုး မသိနိုင်ပါဘူးလေ။ ဧည့်ခံပွဲ သွားတာဘဲ၊ ဖေါက်ပြန်တာမှ မဟုတ်တာ။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်!!! အင်းဟင်းဟင်းးးး"

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>