ပွဲကြမ်းသွားမယ် အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
ဝန်လေးလှသော်လည်း ပြောမှ ဖြစ်တော့မည်..။
“ ဟို…ဟို…….ဧည့်ခန်းထဲမှာတော့ …..မ…မကောင်းပါဘူး.. ”
ဒေါ်တင်တင်မေက အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြင့် အရဲစွန့်ကာ ပြောလိုက်ရတော့သည်..။
ထိုစကားပြောထွက်သွားစဉ် စောက်ပတ်ထဲတွင် အရည်ကြည်များ ပိုပိုထွက်လာသည်ကိုလည်း ရင်ဖိုစွာ သတိပြုမိသည်..။
“ ခင်ဗျားက အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ အလိုးခံချင်တယ်ပေါ့…ဟုတ်လား… ”
“ ဟုတ်….ဟုတ်… ”
“ ဒါဆို…..အိပ်ခန်းထဲသွား..၊ အဝတ်တွေ မြန်မြန်ချွတ်ပြီး အသင့်စောင့်နေ..၊ ကျွန်တော် အခုပဲ ဝင်လိုက်လာခဲ့မယ်.၊ ကျွန်တော် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်လို့မှ ခင်ဗျား ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်မနေဘူးဆိုရင် ဧည့်ခန်းထဲ ဆွဲထုတ်ပြီး ဟော ဟို ဆိုဖာခုံပေါ်မှာ ကုန်းခိုင်းပြီး အပြတ်လိုးပစ်မယ်…၊ ..သွား..အသင့်ပြင်ထားပေတော့…. ”
ကိုစိုးထိုက်က ပိုင်နိုင်စွာ အမိန့်ပေးပြီး ဒေါ်တင်တင်မေကို အိပ်ခန်းရှိရာဘက်သို့ အသာတွန်းပို့လိုက်သည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေလို ဂုဏ်သရေရှိ အမျိုးသမီကြီးတစ်ယောက်ကို ယခုလို အလုပ်ခိုင်းရတာ ကိုစိုးထိုက် အတော်ကို ကျေနပ်သဘောကျကာ ရမက်ဖီလင်လည်း ပိုရသည်..။
ကိုစိုးထိုက်တွန်းပို့လိုက်မှုကြောင့် ဒေါ်တင်တင်မေသည် သူမအိပ်ခန်းဝနှင့် ခြေလှမ်း သုံးလေးလှမ်းခန့် အကွာသို့ ရောက်သွားသည်..။ အိပ်ခန်းထဲ ခြေလှမ်းဝင်ရန် ခပ်ရွံ့ရွံ့ ဖြစ်နေရှာသေးသည်..။ ဒါပေမယ့် မဝင်လို့လည်း မရသည့် အခြေအနေမို့ ဒေါ်တင်တင်မေသည် တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်နှင့်ပင် အိပ်ခန်းထဲသို့ လျှောက်လှမ်း ဝင်ရောက်သွားရရှာသည်..။ ကိုအောင်မြတ်နှင့် ကိုစိုးထိုက်တို့ နှစ်ယောက် အမျိုးသမီးကြီး လှုပ်ရှားဟန်တို့ကို ကျေနပ်စွာ အရသာခံကြည့်နေကြသည်..။ သည်လို မိန်းမတစ်ယောက်ကို အနိုင်ကျင့်သည် သဘောမျိုး စေခိုင်းလုပ်ဆောင်ရခြင်းနှင့် အစေခိုင်းခံ အမျိုးသမီးက ရှက်ကြောက်တုန်လှုပ်စွာ ( ရမက်ဇောလဲ နိုးကြွစွာ ) လိုက်နာလုပ်ဆောင်ပေးမှု တို့သည် ယောက်ျားသားများကို စိတ်ဖီလင် တစ်မျိုးတက်စေသည်…မဟုတ်ပါလား…။
“ မင်းလုပ်လိုက်တဲ့ ခွင်မဆိုးဘူး..၊ ဒီဆော်ကြီး ကို ဒီလိုမျိုး အပိုင်ပြော စေခိုင်းရတာ ဖီလင်တစ်မျိုးပဲကွ… ”
ဒေါ်တင်တင်မေ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားပြီးသောအခါ ကိုအောင်မြတ်က ကိုစိုးထိုက်ကို ခပ်တိုးတိုး ပြောသည်..။
“ ငါလဲ..ဘာရယ်လို့မဟုတ်ဘူးကွ ၊ အခြေအနေလိုက်ပြီး ပြောထွက်သွားတာ..၊ ပြောပြီးမှ ငါ့စကားတွေ အတော်ရင့်သွားမှန်း သတိထားမိတယ်…၊ သူ ငါခိုင်းတာ နာခံပါ့မလားလို့တောင် ပူမိတာ… ”
“ သူ ..နာခံမှာပါကွ…၊ ဒီလို အမိန့်ပေး စေခိုင်းခံရတာကို သူလည်း သဘောကျ ဖီလင်တက်နေတာ သေချာပါတယ်.. ”
“ မင်း…သူ့ကို ဖင်ချအုန်းမလား… ”
“ မေးမှ မေးရက်လေကွာ..။ သူ့ဆုံကြီး ဒီလောက်အယ်နေတာ..ဖင်ချလို့ အပြတ်ကောင်းမဲ့အမျိုး….ပဲ ၊ မချပဲ နေမလား..ကွ… ”
“ သူ့ကြည့်ရတာ ဖင်ခံဖူးပုံလည်း မရဘူးကွ… ”
“ အေး….ဟုတ်မယ်….. ”
“ ဒီတော့ မင်းဖင်ချရင် သူ့ကို အနိုင်ကျင့်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်တဲ့ သဘောမျိုးနဲ့ ချကွာ… ”
“ အေးပါ… နည်းနည်းပါးပါးလောက် ရိုက်ပေး နှက်ပေးလိုက်ရင် ပိုမကောင်းဘူးလား… ”
“ ဟာကွာ…ရိုက်လားနှက်လားနဲ့ ဆိုရင် ငါတို့..အနိုင်ကျင့်လွန်းရာ ရောက်သွားလိမ့်မယ်..ကွ… ”
“ အခြေအနေ ကြည့်လုပ်တာပေါ့ကွာ… ”
“ အေး…သူ့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကိုင်ပစ်မယ်… ”
“ ဟေ့ကောင်….လီးစုပ်ခိုင်းဖို့လည်း …မမေ့နဲ့အုန်း… ”
“ ငါသိပါတယ်ကွာ…ဟဲဟဲ… ”
ဒေါ်တင်တင်မေသည် လေးကန်သော ခြေလှမ်းများဖြင့် အိပ်ခန်းထဲသို့ လျှောက်လှမ်းဝင်ရောက်လာခဲ့သည်..။ မိမိ၏ အိပ်ခန်းဖြစ်သော်လည်း သူမ စိတ်ထဲတွင် သည်အခန်းထဲ ဝင်ရမှာကို အတော်ပင် နောက်တွန့်နေသည်..။ တပြိုင်နက်ထဲမှာပင် ချုပ်တီး ထိန်းသိမ်းလို့မရနိုင်တော့အောင် နိုကြွနေသော ရမက်ဇောကလည်း ပြင်းပြသည်ထက် ပြင်းပြလာသည်..။
အိပ်ခန်း၏ နံရံတစ်ခုနားတွင် ကပ်လျက် နှစ်ယောက်အိပ် ခုတင်ကြီးတစ်ခု ရှိသည်..။ သူမတို့ မင်္ဂလာဆောင်စဉ်က ဝယ်ခဲ့သော ခန်းဝင်အဆောင်ရောင်များထဲမှ တစ်ခုဖြစ်ကာ၊ ထိုခုတင်ပေါ်တွင် သမီး သုံးယောက်မွေးဖွားရသည်အထိ ခင်ပွန်းသည်နှင့် စိတ်တူကိုယ်တူ ကာမစပ်ယှက်ခဲ့ကြရသည်..။ ကာမစပ်ယှက်ခဲ့သည့် အကြိမ်တွေကို တော့ ရေတွက်လို့ပင် မရနိုင်တော့ပါ..။ ခင်ပွန်းသည် ကွယ်လွန်သွားသည့်နောက်တွင်တော့ ဒေါ်တင်တင်မေ တစ်ယောက်တည်းသာ ထိုခုတင်ကြီးပေါ်တွင် အိပ်စက်ခဲ့ရသည်..။
ခုတင်ပေါ်တွင်တော့ နှစ်ယောက်စာ ပြင်ဆင်ထားသလိုမျိုး ခေါင်းအုံးနှစ်လုံး ရှိနေသည်..။ ဖက်လုံးတစ်လုံးနှင့် ချည်စောင်ပါး တစ်ထည် ၊ ဂွမ်းစောင်တစ်ထည် တို့လည်း ရှိသည်..။ မကြာခင် သည်ခုတင်ကြီးပေါ်တွင် မိမိ၏ တရားဝင် လင်မဟုတ်သောယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့် ကာမစပ်ယှက်ရတော့မည်ဆိုသော အသိသည် ဒေါ်တင်တင်မေကို ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှား အာသာရမက်တွေ တိုးပွားစေသည်..။ ထိုသို့ စပ်ယှက်ရမည်ကို ရှက်ကြောက်ရမည့်အစား မိမိကိုယ်တိုင်က လိုလားတမ်းတသလို တဏှာဇောတွေ ထန်ပြင်းနေရမှုကို ဒေါ်တင်တင်မေ အတော်ကို အံ့သြသည်..။ မိမိကိုယ် မိမိလည်း ရွံမုန်းမိသည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေသည် ခုတင်ကြီးကို ရီဝေသောမျက်လုံးများ ( ကာမရမက်ဇောများနှင် ရီဝေနေုခြင်းဖြစ်သည်.) နှင့် ကြည့်ရင်း ဝတ်ထားသော အပေါ်အကျီ ၤ ကျယ်သီးများကို စဖြုတ်သည်..။
ဒေါ်တင်တင်မေသည် ခင်ပွန်းသည်နှင့် အကြိမ်ပေါင်း မရေနိုင်အောင် ကာမစပ်ယှက်ခဲ့ဖူးသော်လည်း မိမိဝတ်ထားသော အဝတ်အစားများကို ကိုယ်တိုင်ချွတ်ခွာကမှုကိုတော့ တစ်ခါမျှ မလုပ်ခဲ့ဖူးပါ..။ ပြီးတော့ ဝတ်လစ်စလစ် ၊ ဗလာကိုယ်လုံးတီးနှင့် ကာမစပ်ယှက်မှုလည်း မပြုဖူးသေးပါ..။ အောက်ပိုင်း ထမိန်ခွာပစ်ခံရမှုတော့ ရှိခဲသော်လည်း အပေါ်ပိုင်းတွင်မူ အကျီ ၤကျီသီးများ ဖြုတ်ကာ အတွင်းခံ ဘော်လီ ၊ ဘရာစီယာ ရင်ဘုံများ လှန်တင်ခြင်းမျိုးသာ ရှိခဲသည်..။
ရင်သားဟင်းလင်းဖော်ရုံဖြစ်သော်လည်း အပေါ်ပိုင်းအဝတ်အစားတွေ ကိုယ်ပေါ်မှ ချွတ်ခွာခြင်း မရှိခဲ့ပေ…။ ယခုအခါတွင်တော့ သူမသည် ကိုယ်ပေါ်တွင် ဘာအဝတ်အစားမှ မကျန်အောင် ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ကာ အလိုးခံဖို့ အသင့်ပြင်စောင့်စားနေရပေတော့မည်….။ ဒေါ်တင်တင်မေသည် အပေါ်ဝတ် ဘလောက်စ်ကို ချွတ်ကာ ၊ ခုတင်ဘေးနားရှိ အဝတ်လှမ်းစင်မှ ချိတ်တစ်ခုတွင် ချိတ်ကာ လှမ်းထားလိုက်သည်..။ ပြီးတော့ အတွင်းခံ ဘရာစီယာ နောက်ကျော ချိတ်ဖြုတ်ကာ အစည်းအနှောင်တွေ လျော့ရဲသွားမှုနှင့် အတူ သူမ၏ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးသည် အိခနဲ သိမ့်ခနဲ လှုပ်ခါသွားသည်…။
ဒေါ်တင်တင်မေသည် နို့အုံထွားသည်…။ ကလေးသုံးယောက် မွေးခဲ့ပြီးပြီမို့ နို့အုံတို့က အနည်းငယ်ပျော့ကာ အိတွဲတွဲတော့ ဖြစ်နေသည်…။ ဘရာစီယာကိုတော့ ခုတင်ခေါင်းရင်းနားတွင် အသာချထားလိုက်သည်..။ ထမီ ချွတ်ရန် ခါးတွင် ညှပ်ထားသော အထက်ဆင့်စကို ကိုင်သည်…။ အထက်ဆင့်စ ဆွဲဖြုတ်ဖို့ အတော်ကို ဝန်လေးနေသည်…။ ကာမစိတ် ပြင်းပြထက်သန်နေသော်လည်း ပိပိပြားပြား နေလာခဲ့သော အမျိုးသမီး တစ်ယောက်မို့ ပက်ပက်စက်စက် ထမီ ချွတ်မှုမျိုး လုပ်ဖို့ နောက်တွန့်နေသလိုလို ဖြစ်နေရသည်..။ မိမိကိုယ် မိမိ အားပေးကာ ခါးတွင်ညှပ်ထားသော အထက်ဆင့်စကို ဆွဲဖြုတ်သည်..။ခါးတွင် လိမ်စည်းထားသော ထမီ လျော့တိလျော့ရဲ ဖြစ်သည်..။ ထမီ အထက်ဆင်စကို ဖြုတ်ပြီးဖြစ်သော်လည်း လက်တွင် ကိုင်ထားဆဲမို့ ထမီက ကျွတ်ကျမသွားသေးပါ…။ မလျော့တလျော့ ၊ မပြေတပြေလေး ဖြစ်ကာ အတွင်းခံ ပင်တီဘောင်းဘီ၏ ခါးစည်းမျှော့ကြိုးလေး မပေါ့်တပေါ် ရှိနေသည်..။
ဒေါ်တင်တင်မေသည် တုန်တုန်ရင်ရင်နှင့် ပင် ထမီကို အသာချွတ်သည်..။ အဝတ်လှန်းစင်အောက်တန်းတွင် သွားပြီး ထမီကို တင်ထားလိုက်သည်..။ ယခုအခါတွင် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် အတွင်းခံပင်တီဘောင်းဘီတိုကလေးသာ ကျန်တော့သည်..။ မိမိ၏ အိပ်ခန်းထဲတွင် မိမိတစ်ယောက်တည်းသာ ရှိနေသေးသော်လည်း သည်လိုမျိုး မလုံမခြုံနှင့် နေခဲ့ဖူးသော အလေ့အကျင့် မရှိသောကြောင့် ဒေါ်တင်တင်မေမှာ မလုံမလဲနှင့် အတော်ကြီး အနေရခက်နေရှာသည်..။
နောက်ဆုံးကျန်နေသည့် အဝတ်အစားဖြစ်သော အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုကလေး ချွတ်ချဖို့ အထူးကို ဝန်လေးကာနေသည် ။ ချွတ်ရန် ဘောင်းဘီ ခါးစည်းမျှော့ကြိုးကို ကိုင်လိုက် ၊ လက်မရဲသောကြောင့် ပြန်လွှတ်လိုက်နှင့် ဖြစ်နေရသည်..။
ထိုအချိန်မှာပင် ကိုစိုးထိုက် အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည်..။ ကိုစိုးထိုက်သည် အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုကလေးနှင့် မလုံမလဲ မပေါ့်တပေါ်ဖြစ်နေသော ဒေါ်တင်တင်မေကို ကြည့်ရင်း လေတစ်ချက် ချွန်သည်..။ ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ခပ်အေးအေးပင် ချွတ်သည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေသည် ကိုစိုးထိုက်ဝင်လာသည်ကို သိသည်နှင့် တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူသွားသည်..။ မျက်နှာ အထားရခက်ကာ ခေါင်းကြီး ငုံ့ပစ်သည်..။ ဟင်းလင်းဖြစ်နေသော ရင်သားများအပေါ် လက်ယှက်ကာ အုပ်ထားလိုက်မိသည်..။ နို့အုံတွေက ကြီးထွားပေရာ လက်ဖြင့်အုပ်သော်လည်း လုံးလုံးမလုံ ..၊ အိစက်သော ရင်သားဆိုင်ဝင်းဝင်းတွေကို မြင်သာနေသည်..။
ရှက်စိတ်နှင့် ရမက်စိတ်တို့ ရောပြွန်းသော လှုပ်ရှားရင်ခုန်မှုဖြင့် ဒေါ်တင်တင်မေ၏ တစ်ကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်…။ အမျိုးသမီးသည် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မချွတ်သေးပဲ ရှိနေသော်လည်း ကိုစိုးထိုက်က ဘာမှမပြောနေတော့ပဲ ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ရှက်ကြောက် စိတ်လှုပ်ရှားနေဟန်ကို ကြည့်ရသည်ကပင် ကိုစိုးထိုက်အတွက် ကျေနပ်စရာဖြစ်နေသည်..။ ပြီးတော့ ပြောရမည်ဆိုလျင် အတွင်းခံဘောင်းဘီကလေး ရှိနေခြင်းသည် ကိုစိုးထိုက်အတွက်တော့ ဘာမှ ပြသနာမဟုတ်..။ ထိုဘောင်းဘီခွကြားကို ဘေးတွန်းဖယ်လိုက်လျင် စောက်ပတ်ပြူးပေါ်လာနိုင်သည်..။ ဘောင်းဘီလေးကို ဖင်ကြားလိပ်ညှပ်သွားအောင် လုပ်လိုက်လျင် ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်း အထင်းသားဖြစ်လာပေမည်..။
ကိုစိုးထိုက်သည် ကိုယ့်အဝတ်တွေကိုသာ အေးအေးဆေးဆေး ချွတ်နေသည်..။ ထို့နောက် ကိုယ်လုံးတီးကြီးဖြင့် ခုတင်ပေါ်လှမ်းတက်လိုက်သည်..။ သူ၏ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးကတော့ မတ်မတ်တောင်လျက် ..၊ ဒေါ်တင်တင်မေသည် ကိုစိုးထိုက်ဘက် မကြည့်..။ အို….ဘယ်ဘက်ကိုမှ မကြည့်ပါ..။ ခေါင်းကြီးကိုသာ အတွင်ငုံ့ထားသည်..။ မကြည့်ပေမယ့် ကိုစိုးထိုက် အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ပစ်ထားတာ သိသည်..။ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနှင့် ခုတင်ပေါ်တက်သွားတာကိုလည်း သိနေသည်..။ ဒီလူ့ဟာကြီး မတ်တောင်နေမှာပါပဲ ဟုတွေးမိရာ ကြက်သီးလေးထပြီး ခေါင်းလေးပုသွားသည်..။
“ အစ်မကြီး…..လာလေ…. ”
ကိုစိုးထိုက်က ခုတင်အလယ်နားလောက်တွင် အသာထိုင်ပြီး ဒေါ်တင်တင်မေကို လှမ်းခေါ်သည်..။ ထိုခေါ်သံသည် ဒေါ်တင်တင်မေကို ဆတ်ခနဲ တုန်သွားစေသည်..။ မိမိကို အလိုးခံရန် လာဖို့ ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်ကို ဒေါ်တင်တင်မေ သိသည်..။ မိမိအနေဖြင့် ခေါ်သည့်အတိုင်းသွားရမည်ကိုလည်း နားလည်ထားပေသည်..။ ကာမစပ်ယှက်မှုကို မွတ်သိပ်စွာ လိုလားနေသူမို့ အလိုးခံဖို့ ခေါ်သည့် ခုတင်ပေါ် သွားချင်ပါသည်..။ သို့သော် သူမ၏ နိုးကြွနေသော ရမက်စိတ်တွေပေါ်လွင်လွန်းသွားမလားဟု တွေးကာ ရွံ့တွန့်တွန့် ဖြစ်နေသည်..။ အကယ်လို့ ကိုစိုးထိုက်က လှမ်းဆွဲခေါ်တင်သွားလျင်တော့ တစ်မျိုး ..၊ ဒေါ်တင်တင်မေ အနေနှင့် မလွှဲသာလို့ ပါသွားရသည့်အနေအထားမျိုးနှင့် အလိုက်သင့်လိုက်သွားရုံသာ ရှိသည်….။
“ ဟေ့…..ခေါ်နေတာ မကြားဘူးလား….၊ လာစမ်း ခုတင်ပေါ်ကို …ဘာ ငိုင်ရပ်နေတာလဲ…. ”
ကိုစိုးထိုက်က လေသံမာမာနှင့် ခပ်ဆတ်ဆတ် ထပ်ပြီးခေါ်သည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရင်သွားသည်..။ မာမာထန်ထန် အခေါ်ခံရမှုသည် သူမကို အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားစေသည်…။ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့..။ ခုတင်ပေါ်ကို တက်လှမ်းသွားမိလေတော့သည်…။
“ ဒီလို လာလိုက်ရင် ပြီးတဲ့ဟာကို… ဘာဂျစ်ကန်ကန် လုပ်ချင်နေတာလဲ.. ၊ ပါးရိုက်ပစ်လိုက်မယ်…ဘာမှတ်လဲ…. ”
ကိုစိုးထိုက်က ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ဆံပင်ကို ဘယ်လက်နှင့် လှမ်းဆွဲကာ ညာလက်ကို မြှောက်ပြီး ရိုက်မည့်အသွင်မျိုး လုပ်ပြသည်..။ ရိုက်ဖို့တော့ မရည်ရွယ်ပါ..။ အထက်စီးမှ အနိုင်ကျင့် ခြိမ်းခြောက်သည့် အသွင်မျိုး..ဖန်ကြည့်ခြင်းသာ ဖြစ်သည်…။ ဆံပင်ကို လှမ်းဆွဲမှုကပင် ခပ်သာသာလေးသာ ဖြစ်သည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေမှာတော့ သည်လိုအလုပ်ခံရမှုကြောင့် ရင်လှိုက်ဖိုမောကာ ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်မှု ရောယှက်သော ကာမစိတ်နိုးကြွမှု ဖြစ်ပေါ်ရသည်..။
“ အောင်မလေး…..ကြောက်ပါတယ်….၊ မရိုက်ပါနဲ့ ရှင်…၊ ကျမ ..အရမ်းရှက်နေလို့ပါ….ရှင့်…. ”
ဒေါ်တင်တင်မေက ပြာပြာသလဲ တောင်းပန်သည်..။
“ လာ….ဒီဘေးမှာ ပက်လက်အိပ်စမ်း….. ”
ကိုစိုးထိုက်က သူထိုင်နေရာဘေးကို လက်ပုတ်ပြပြီး ပြောသည်…။ ဒေါ်တင်တင်မေ ချက်ချင်းပင် ကိုစိုးထိုက်ထိုင်နေရာဘေးတွင် ပက်လက်လှန် အိပ်ချလိုက်ရသည်…။ အကာအကွယ် ကင်းမဲ့နေသော ရင်သားများအပေါ်သို့ လက်ယှက်ပြီးတော့ ကာကွယ်ထားမိသည်…။
“ လက်တွေ ဖယ်လိုက်စမ်းပါ…၊ နို့ကြီးတွေကို ကောင်းကောင်းကြည့်မလို့…. ”
ကိုစိုးထိုက်က ပြောလည်းပြော ၊ လက်ကလည်း ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ရင်သားဆိုင်များကို ယှက်တင် အုပ်ကာထားသော လက်များကိုလည်း ဆွဲဖယ် ရှားပစ်လိုက်သည်..။
ဒေါ်တင်တင်မေသည် မျက်စေ့နှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ကာ ခေါင်းကို ညာဖက်သို့ ခပ်စောင်းစောင်းလေး လုပ်ထားသည်…။ အသက်ရှူ ပြင်းနေသည်မို့ သူမ၏ နို့အုံကြီးနှစ်ခုသည် နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် လှုပ်ရှားနေကြသည်..။ ကိုစိုးထိုက်က ချွန်ကော့ စူကြွနေလေသော နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ပြီး အသာအယာ ဆွဲဆွဲဖျစ်ပေးသည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေ တွန့်ခနဲ တွန့်ခနဲ ဖြစ် ဖြစ်သွားသည်..။ ထို့နောက် နို့သီးခေါင်း နှစ်ခုကို ခပ်နာနာလေး ဖျစ်ညှစ် ဆိတ်ဆွဲကာ လက်လွှတ်ပေးလိုက်သည်…။
“ အား……နာတယ်……အရမ်းကြီးပဲ…… ”
နို့သီးနှစ်ခု လိမ်ဆွဲခံရသောကြောင့် စစ်ခနဲ နာသောကြောင့် ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ပါးစပ်မှ အသံထွက်သည်..။ ကိုစိုးထိုက် လက်လွှတ်လိုက်လို့ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခု စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်လျက် ကျန်နေခဲ့ကာ ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ရင်ထဲတွင်လည်း ဖတ်သောဖတ်သတ်နှင့် ဟာတာတာကြီး ခံစားလိုက်ရသည်..။
ထိုအချိန်မှာပင် ကိုစိုးထိုက်၏ လက်တစ်ဖက်က ဒေါ်တင်တင်မေ့ ပေါင်တန်ကြီး တစ်ချောင်းပေါ် ရောက်လာသည်..။ ဒူးဆစ်အထက်နားလောက်ဆီမှစကာ အသာအယာကိုင်သည်..။ ရွရွလေး ပွတ်သည်..။ ထိုလက်သည် ပေါင်ရင်းအထက်ဘက်နားဆီသို့ တစစ ရွေ့တက်လာသည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေမှာ ကြက်သီးတွေ ဖျန်းခနဲ ဖျန်းခနဲ ထလို့နေသည်…။
လက်က ပေါင်ရင်းခွဆုံရှိ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်မှ မို့ဖောင်းကြွရွ တက်နေသော စောက်ပတ်ဆီသို့ ဦးတည်နေသည်..။ မိမိစောက်ပတ် အကိုင်အတွယ်ခံရတော့မည်ဟူသော အသိသည် ဒေါ်တင်တင်မေကို ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်..။ ပေါင်တွင်းသားများ တုန်ခါလာသည်…။ ဝတ်ထားဆဲဖြစ်သော ပင်တီဘောင်းဘီ၏ ခွဆုံနေရာပေါ်သို့ ကိုစိုးထိုက်က လက်ဝါး အုပ်တင်သည်..။ ပင်တီအောက်ရှိ စောက်ပတ်ကို ကိုင်စမ်းကာ အသာအယာ ပွတ်သည်..။
“ အို….ဟင့်…….ယားတယ်…..ဟာ…ဟာ….. ”
ဒေါ်တင်တင်မေ မောဟိုက်နွမ်းလျစွာ မြည်တမ်းရင်း ခါးတွန့် ဖင်ယမ်းသွားရသည်..။ ကာမဆိပ်တို့ကတော့ အရမ်းကို တက်နေပြီ…။ မိမိ သည်လိုဖြစ်နေရသည်ကို ဒေါ်တင်တင်မေ မကြိုက် ၊ ဘာကြောင့်များ သည်လောက် ရမက်ထန်နေရပါသလဲ…၊ အတင်းကြိုးစားကာ ရမက်စိတ်ကို ထိန်းသိမ်းရှာပါသေးသည်..။ ကျိုးပေါက်နေပြီဖြစ်သော တာတမံထဲမှ ရေများကို ထိန်းပိတ်လို့ မရသလို ရမက်အာသီသတွေကိုလည်း ဘယ်လိုမှ မချုပ်တည်းနိုင်တော့…။ မိမိတစ်ကိုယ်လုံးကို ကိုစိုးထိုက်လိုရာ သုံးနိုင်ရန် ပုံပြီး အပ်လိုက်ရလေပြီ….။
“ ကိုင်း…..ခင်ဗျား စောက်ပတ်ကြီးကို ကြည့်ရအောင် ….အဖုတ်က တော်တော်ကြီးမယ့်ပုံပဲ…. ”
ကိုစိုးထိုက်က ထိုသို့ပြောရင်း ဒေါ်တင်တင်မေ၏ အတွင်းခံ ပင်တီဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်သည်..။ ချွတ်တာက တကယ့်ကို ဖြည်းဖြည်းသာသာကလေး…။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မျှော့ကြိုးနေရာလေးကို ကိုင်ကာ အသာဆွဲချွတ်ခြင်း ဖြစ်သည်…။ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးသည် အောက်သို့ တရွေ့ရွေ့ လျှောကျသည်..။
ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ဆီးစပ်အောက်ပိုင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ပေါ်လာသည်..။ လိမ်ကောက်ကောက် စောက်မွေး မည်းမည်းများကို မြင်ရသည်..။ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသမီးကြီးမို့ စောက်မွေးများ ထူထပ်သည်..။ အတော်လည်း ရှည်သည်..။ မည်းနက်ပြီး နေသည်…။ ထို့နောက် မို့ဖောင်းစူကြွနေသည့် စောက်ပတ်ကြီး၏ အစပိုင်းကို စမြင်ရသည်..။
စောက်မွှေးတွေ ဖုံးနေသော်လည်း စောက်အုံက ကြီးပြီး အဖုတ်ကလည်း ဖုဖောင်းနေလေရာ စောက်ပတ်ကို မြင်သာနိုင်သည်..။ ကိုစိုးထိုက်က အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို တရွေ့ရွေ့နှင့် အောက်သို့လျှောကျအောင် အသာအယာ ဆွဲချွတ်နေရင်း တစစပေါ်လာသော စောက်ပတ်ကို လက်မထိပ်နှင့် မထိတထိပွတ် ပွတ်ပေး သည်…။ မတော်တဆ ထိမိသလိုမျိုးလုပ်သေးသည်..။ တကယ်တော့ တမင်ထိအောင် ပြုနေခြင်းဖြစ်သည်…။ ဒေါ်တင်တင်မေ ပိုလို့ရင်ခုန်လာရသည်..။ တဟင့်ဟင့် အသံလေးများ မကြာခဏ ထွက်သည်..။ ရှက်ကြောက်ဖွယ်ရာ ဖြစ်သော်လည်း အမျိုးသမီးမှာ ရှက်ရကောင်းမှန်း မသိတော့..။
သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် နောက်ဆုံးကျန်နေသော အဝတ်အစားလေးဖြစ်သည့် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ဆွဲချွတ်ခံနေရမှုကို နည်းနည်းလေးမျှ ငြင်းဆန်ကန့်ကွက် ရုန်းဖယ်ခြင်း မပြု…။ ဘောင်းဘီလေးသည် အောက်သို့ တစစ လျှောကျကာ စောက်ပတ်ကြီးတစ်ခုလုံး အထင်းသား ပေါ်လာတော့သည်..။
“ စောက်ပတ်ကြီးက တော်တော်ကြီးတာပါလား…၊ စောက်မွှေးတွေကလည်း များလိုက်တာ…၊ အောင်မြတ်ကတော့ စောက်မွေးရိတ်ပစ်မှာ သေချာတယ်… ”
အဖုတ်ကြီး အပြူးသား ပေါ်လာသောအခါ ကိုစိုးထိုက်က မှတ်ချက်ချသည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေ မျက်နှာ ရှိန်းခနဲ ဖြစ်လျက် မိမိပေါင်ခွကြားကို ကမန်းကတန်း လက်နှင့် လှမ်းအုပ်ထားလိုက်ရှာသည်..။ သူမ၏ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကတော့ ပေါင်းလုံးကြီးများတလျောက် လျှောကျကာ ခြေကျင်းဝတ်များဆီ ရောက်သည်..။ အောက်ခံဘောင်းဘီလေး လုံးလုံးကျွတ်ထွက်သွားစေရန် နောက်ဆုံးအဆင့် ချွတ်ချရာတွင် ဒေါ်တင်တင်မေက ခြေထောက်များ ကြွပေးလိုက်ရသည်..။
ကိုစိုးထိုက်က အောက်ခံဘောင်းဘီ ချွတ်ပစ်ပြီးနောက် လက်ခလယ်ထိပ်ဖြင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကို ကိုင်စမ်းပွတ်သည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေ တွန့်ခနဲဖြစ်ကာ ပါးစပ်မှလည်း…..
“ အိုး..အမေ့… ”
ဟု ရေရွတ်မိသည်..။ ကိုစိုးထိုက်၏ ညာလက်မောင်းကို ကမန်းကတန်း လှမ်းပြီး ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ကိုင်လိုက်မိသည်..။ ကိုစိုးထိုက်က ပိုကဲလာသည်..။ လိမ်ကောက်ကောက် စောက်မွေးများကို ဘယ်လက်ချောင်းများဖြင့် အသာဖြဲကာ ညာဖက်လက်ခလယ်ကို စောက်ပတ်အလယ် အကွဲကြောင်းမကျတကျရှိ စောက်ခေါင်းဝသို့ အသာကပ်ထိုးပွတ်လိုက်သည်..။ တစ်ချက်ပွတ်ပြီးနောက် စောက်ခေါင်းထဲ လက်ခလယ်ဝင်သွားအောင် ထိုးသွင်းသည်..။
“ ဟာ….မလုပ်နဲ့ မကောင်းဘူး….ဟင့် ဟင့်…. ”
ဒေါ်တင်တင်မေ တုန်တခိုက်ခိုက်နှင့် ပြောသည်..။
“ ဘာဖြစ်လို့ မကောင်းတာလဲ…၊ စောက်ပတ်နှိုက်ပေးတာပဲဟာ… ဖီလင်ရတယ်မို့လာ…. ”
“ ဟာ…အို…ညစ်ပတ်တယ်… ဟင့် ဟင့်… ”
“ စောက်ပတ်က မညစ်ပတ်ပါဘူး…၊ ချစ်စရာကြီးပါဗျ.. . ကျနော်က ခင်ဗျားစောက်ပတ်ကို ရက်တောင် ရက်ပေးအုန်းမှာ….``
“ အလိုလေး…လေး….အဲဒါမလုပ်နဲ့…..ခက်ပါပြီ….. ”
စောက်ပတ်ရက်ပေးမည် ဆိုလာတော့ ဒေါ်တင်တင်မေ လန့်လို့သွားသည်..။ သည်အပြုအမူမျိုးသည် အလွန်ယုတ်မာညစ်ညမ်းသည်ဟု သူမကထင်သည်..။ အယက်မခံချင်ပါ…။
ဒေါ်တင်တင်မေက မလုပ်ရန် ကမန်းကတန်း ပြောနေဆဲမှာပင် ကိုစိုးထိုက်၏ ခေါင်းက ပေါင်ကြားထဲ ရောက်သည်..။ စောက်ပတ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲဖြဲကာ အားရပါးရ ကုန်းရက်တော့သည်..။
“ ဘာ….ဘာလုပ်တာလဲ….ဘာလုပ်တာလဲ..၊ အမလေးလေး…မလုပ်ပါနဲ့…အဲဒါမလုပ်နဲ့လေ….ခက်ပါတယ်…၊ ..ဟင့်အင်း….ဟင့်အင်း…..မလုပ်နဲ့ ..အိုအို အို… ”
ဒေါ်တင်တင်မေ အလန့်တကြားပင် အော်မိသည်..။ သူမပေါင်ကြားရှိ ခေါင်းကို အတင်းဆွဲဖယ်သည်..။ မရပါ..။ ကိုစိုးထိုက်က စောက်ပတ်ကို သဲသဲမဲမဲ ဆက်ရက်ပေး စုပ်ပေးသည်..။ အမျိုးသမီးမှာ ငါးဖယ်ပျံသလို ပင် လူးလွန့်ကော့ပျံလို့ သွားလေသည်..။
“ အလိုလေးလေး…..မလုပ်ပါနဲ့….အဲ့လိုမျိုး မလုပ်ပါနဲ့….တောင်းပန်ပါတယ်……ဟာ….ခက်တော့တာပဲ… ပြောလို့လဲ မရဘူး…၊ မလုပ်နဲ့လို့ဆို…အိုအို….အမေ့….ဟင့်ဟင့်…. ”
ရှက်ကြောက်အားနာစိတ်ဖြင့် ငြင်းပယ်နေသည့်ကြားမှပင် ဒေါ်တင်တင်မေ တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းခနဲ ရှိန်းခနဲ ဖြစ်သည်..။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများ စူပွလှုပ်ရှားသည်..။ ခြေတွေလက်တွေ ကွေးကောက်ကုန်သည်..။ တစ်ချီ ပြီး လုလုပင် ဖြစ်လာသည်..။ သူမ၏ခေါင်းကလည်း ဘယ်ညာ ယမ်းခါနေသည်..။ ကိုစိုးထိုက်က လျှာကို စောက်ပတ်ပေါ် အပြားလိုက် ကပ်ပြီး အပီရက်ပေးလိုက်ရာ
“ ပလပ် ”
ဟုပင် အသံမြည်သည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ဖင်ကြီး မွေ့ရာပေါ်မှ ကြွပြီး ကော့တက်လာသည်..။ကိုစိုးထိုက်က စောက်ပတ်ရက်နေမှုကို ရပ်ကာ ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ပေါင်ကြားမှ ခေါင်းကို ဖယ်ခွာသည်..။ ပြီး လုလုဖြစ်နေသော ဒေါ်တင်တင်မေမှာတော့ ကော့ပျံတွန့်လိမ်ပြီး ကျန်နေခဲ့သည်..။ သူမအရမ်းကို ရမက်ထကြွ နေသည်..။ သိစိတ်လည်း ပျောက်လို့နေလေပြီ…။ ရူးလုလုပင် ဖြစ်နေသည်..။ လီးကို အရမ်းတမ်းတလာသည်..။ လီး၏ အရသာကို အငမ်းမရ လိုလားနေသည်..။
“ လာ….လီးစုပ်ပေး…. ”
ကိုစိုးထိုက်က လေသံမာမာနှင့် ပြောကာ ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ဆံပင်များကို ကိုင်ကာ ခပ်နာနာလေး ဆောင့်ဆွဲယူလိုက်ရာ အမျိုးသမီးမှာ ပက်လက်လှန်လျက် သား ရှိလေရာမှ ထိုင်လျက်အနေအထားသို့ ချက်ချင်းပြောင်းသွားသည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေသည် လီးကို လိုလားတမ်းတသော စိတ်ဖြင့် ရူးလုမတတ် ဖြစ်နေရာ ၊ ပါးစပ်ကို ဟကာ ကိုစိုးထိုက်၏ လီးကို အငမ်းမရ လိုက်ရှာသည်..။ သူမသည် လီးစုပ်ဖူးရာ လီးစုပ်ရသည့် ဖီလင်ကိုလည်း အပြတ်စွဲမက်နေသည်..။
ကိုစိုးထိုက်က အလိုက်သင့်ပင် ဒေါ်တင်တင်မေ၏ မျက်နှာနားတွင် လီး ထိုးကပ်ပေးလိုက်သည်..။ ဟထားသော ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ပါးစပ် လီးဆီရောက်လာသည်..။ လီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံသွင်းကာ အားရပါးရ စုတ်သည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေ လီးကို အငမ်းမရ စုပ်နေစဉ် ကိုစိုးထိုက်က သူမ၏ ရင်သားများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကိုင်တွယ် ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်သည်..။ နို့သီးများကို ဆိတ်ဆွဲသည်..။
ဒေါ်တင်တင်မေသည် ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ပြုလျက် လီးကြီးပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်ပြန်ထွက် ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးပြီး အားရပါးရစုပ်သည်..။ လီးစုပ်အား ပြင်းသောကြောင့် အတော်လည်း ကြမ်းရာ ကိုစိုးထိုက်မှာ မနည်းပင် သုတ်မထွက်အောင် ထိန်းထားရသည်..။ သည်အတိုင် ဆက်စုပ်လျင် မကြာခင် သုတ်ထွက်ကုန်တော့မှာမို့ မလိုးလိုက်ရမှာ စိုးသောကြောင့် ကိုစိုးထိုက်က ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ပါးစပ်ထဲမှ သူ့လီးကို အမြန်ပင် ဆွဲထုတ်ယူလိုက်သည်…။
“ ကုန်းစမ်း…. ”
ပါးစပ်ထဲမှ လီးကို ဆွဲထုတ်ယူပြီးနောက် ကိုစိုးထိုက်က အမိန့်ပေးစေခိုင်းလိုက်သည်..။
ဒေါ်တင်တင်မေလည်း ချက်ချင်းလိုလိုပင် မွေ့ယာပေါ် လေးဘက်ထောက်ကာ ကုန်းပေးသည်..။ လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးမှု အနေအထား မှန်ကန်သောကြောင့် သူမ၏ ကြီးထွားဆူဖြိုးလှသော ဖင်ဆုံသား ၀၀တစ် တစ်ကြီးမှာ အစွမ်းကုန် ကားစွင့်ကာ တင်းရင်းလို့နေသည်..။ ထိုဖင်ကြီး ကားအိနေပုံကို ပြတ်ပြတ်ထင်ထင် မြင်ရသော ကိုစိုးထိုက်မှာလည်း ရမက်ဇော ပိုမိုထန်ပြင်းလာလေရာ အချိန်ဆိုင်းမနေတော့ပဲ စပ်ယှက်ရန် နေရာယူလိုက်လေတော့သည်..။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် အကြောင်းဖန်လာသည်မှာ ဒေါ်တင်တင်မေ လေးဘက်ထောက်ကာ ကုန်းပေနေသောနေရာသည် မှန်တင်ခုံနှင့် တည့်တည့်ဖြစ်နေသည်…။
အမှတ်မထင် မှန်တင်ခုံဘက် လှမ်းကြည့်မိရာ မိမိတို့ စပ်ယှက်ရန်နေရာယူထားသော ကိုစိုးထိုက်၏ လှုပ်ရှားမှုများကို မှန်ချပ်ပေါ်တွင် ဒေါ်တင်တင်မေ မြရသည်..။ အပြာကားထဲမှ ပြကွက်တစ်ခု ရှုမြင်နေရသလို ခံစားရသည်..။ မိမိကိုယ်တိုင် ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ထားသော အပြာကားကို ကြည့်ရင်း အလိုးခံရတော့မည့်အခြေအနေမျိုးမို့ ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ရမက်ဇော အဟုန်တို့ ပိုမိုထန်ပြင်းလာကာ ဖင်ဆုံကြီးကို အစွမ်းကုန် ထောင်ကာနောက်သို့ပစ်ပေးရင်း မှန်တင်ခုံ မှန်ချပ်ထဲမှ မြင်ကွင်းများကို သေသေချာချာ ကြည့်နေသည်..။ သူမ၏ ဖင်ဆုံကြီးနောက်တွင် ကိုစိုးထိုက်ကပ်ပြီး ဒူးထောက်ကာ နေရာယူလိုက်ပုံကို ဒေါ်တင်တင်မေ မြင်ရသည်..။
ကိုစိုးထိုက်က သူ့လီးကြီးအား ညာလက်ဖြင့် အသာကိုင်ကာ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ကပ်သည်..။ စောက်ပတ်တွင် လီးတေ့ထောက်လာသည်ကို ထိတွေ့ခံစားသိရှိရသည့်အပြင် မှန်ချပ်ပေါ်တွင်လည်း အထင်အရှား မျက်စေ့နှင့် ရှုမြင်နေရသည်မို့ ဒေါ်တင်တင်မေအဖို့ မကြုံဖူးသော ရမက်ထန်ပြင်းနိုးကြွမှု ပေါ်ပေါက်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရင်လို့လာရလေသည်..။ လီးတေ့ပြီးသည်နှင့် ကိုစိုးထိုက်က ဒစ်ကြီးမြုပ်ရုံ ဖိထိုးသွင်းသည်..။
“ ဘွပ်…ဗျစ်… ”
စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ ဒစ်ကြီးမြုပ်ဝင်သည်..။ အနည်းငယ် အောင့်သွားသောကြောင့် ဒေါ်တင်တင်မေ၏ မျက်နှာ တစ်ချက်ရှုံ့သွားသည်..။ အော်ဟစ်ညည်းညူခြင်းတော့ မပြု..။ ကြိတ်ပြီး ခံသည်..။ ဒစ်ဝင်သွားပြီးသည်တွင် လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ထိန်းပေးရန် မလိုတော့သောကြောင့် ကိုစိုးထိုက်က လီးကိုဆုပ်ကိုင်ထားသော ညာလက်ကို ဖယ်လွှတ်သည်..။ ထို့နောက် ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ကားအိတင်းအယ်နေသော တင်ပါးဆုံကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ လီးကြီးကို ဆက်ပြီး တအိအိထိုးသွင်းသည်..။
“ ဘွပ်…ဗျစ် ဗျစ်…. ”
“ အား….ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ်…….အင့်.. ”
သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးချောင်းကြီး တိုးဝင်နေပုံကို ဒေါ်တင်တင်မေသည် မှန်ထဲမှတဆင့် အပီအပြင် မြင်နေရသည်..။ ထို့ပြင် လီးကြီးတိုးဝင်လာမှုကို လက်တွေ့လည်း ကျကျနန ခံနေရသည်..။ ကိုစိုးထိုက်၏ လီးက အတော်ကို ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှပေရာ ကလေးသုံးယောက်မွေးဖူးပြီးသော ဒေါ်တင်တင်မေ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင်ပင် စီးပိုင်တင်းကြပ်နေသည်..။
ဒေါ်တင်တင်မေမှာ အလိုးမခံရသည့်အချိန်ကာလတွေကလည်း အတော်ကြီးကို ကြာမြင့်ကာ ၊ စောက်ပတ်နှင့် လီး ကင်းကွာနေသည့်အတွက် အဖုတ်က အိုဗာဟောင်း လုပ်ထားသော ကားအင်္ဂျင်လို အသစ်စက်စက်မဟုတ်သည့်တိုင် အသစ်နီးပါးကောင်းမွန်ကာ ကျဉ်းမြောင်းနေသည်..။ အလိုးမခံရတာ ကြာလှပြီ..။ အခု ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော စံချိန်လွန်လီးကြီးနှင့် အလိုးခံရသည်မှာ အရသာသိပ်ကိုကောင်းသည်..။ လီးက တအိအိတိုးဝင်နေလျက် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများက လီးတန်ဘေးတွင်ကပ်ကာ ချိုင့်ခွက်ပြီးပင် ဝင်နေသည်..။
နာတော့ အတော့်ကို နာလှသည်..။ ရှိန်းမြပြင်းပြသော အရသာကလည်း ကောင်းလှသည်..။ တစ်ထစ်ချင်း လီးချောင်းကြီး စောက်ပတ်ထဲ ထစ်ပြီး ဝင်နေမှုကို မှန်ထဲမှာ ကြည့်မြင်နေရသည်ကလည်း ဖီလင်တက်ရသည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေသည် မိမိအလိုးခံနေရသည့်ပုံ မြင်ကွင်းကို မှန်ထဲတွင် ကြည့်ကာ ဆက်ပြီး အလိုးခံနေလေသည်..။ တအိအိထိုးသွင်းနေသော လီးကြီးသည် စောက်ပတ်ထဲ တဝက်သာသာခန့် ဝင်လာနေလေပြီ…။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများနှင့် တိုးဝင်နေသောလီးတစ်ဝက်တို့ အကြပ်အသိပ်ကို ထိတွေ့ကာနေကြသည်..။
ဒေါ်တင်တင်မေရော ကိုစိုးထိုက်ပါ စီးပိုင်တင်းကြပ် ပြည့်သိပ်သော ထိတွေ့မှု ဖီလင်ကို ကောင်းကောင်းကြီးခံစားနေရသည်…။ ဖင်ကြီးက အစွမ်းကုန် ကော့တွန်းပေးထားပြီး ကိုစိုးထိုက်၏ လက်များကလည်း ဖင်သားခြမ်းကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဖျစ်ညှစ်ဆွဲဖြဲထားသလိုဖြစ်ရာ စအိုဝက ပြူးပြူးကြီးပေါ်လာကာ ပြဲတဲတဲ ဟတတ ဖြစ်နေသည်..။ ထိုဖင်ဝလေးကို ကြည့်ရင်း အင်း….ဒီအပေါက်လေးတော့ အောင်မြတ်တွယ်တာ ခံရတော့မှာပဲ ဟု ကိုစိုးထိုက်တွေးမိသည်..။
ကိုစိုးထိုက်သည် ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ဖင်ကြီးကို အားရပါးရကိုင်ညှစ်ရင်း လီးကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိဆောင့်ချလိုက်သည်..။ စောစောကလို တအိအိထိုးထည့်နေခြင်းမျိုး မဟုတ်တော့..။ အားထည့်သုံးကာ ဖိစိုက်ချခြင်း ဖြစ်သည်..။ ကျန်နေသေးသော လီးတစ်ဝက် စောက်ပတ်ထဲ နစ်ဝင်သွားသည်..။
“ ပလစ်…ဗျစ်…ဘွပ် ဘွပ်….ရွှတ်….. ”
“ အောင်မယ်လေး..လေး…..နာလိုက်တာ…..နာလိုက်တာ..ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ……အားပါး ပါး ပါး….အ.. ”
သည်တစ်ခါ လီးတစ်ချောင်းလုံး အကုန်ဝင်သွားအောင် ဖိစိုက်သွင်းချလိုက်ချက်ကိုတော့ ဒေါ်တင်တင်မေ ကြိတ်မှိတ်ပြီး မခံနိုင်တော့ပါ..။ စောက်ပတ်၀ ပြဲအာလန်သွားမှုနှင့်အတူ လီးကလည်း စောက်ပတ်အတွင်းဘက်ပိုင်း နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းတိုင်အောင် ဝင်ရောက်သည်..။ ကွယ်လွန်သွားသော ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ခင်ပွန်းသည်မှာ လီးသိပ်မထွားလှပါ..။ သာမန်အရွယ်အစားလောက်သာ ရှိသည်..။
ယခု ခင်ပွန်းသည်လီးထက် ပိုမိုရှည်လျားတုတ်ခိုင်သော လီးချောင်းကြီး အဆုံးဝင်လာလေရာ ယခင်က အလိုးခံခဲ့ဖူးသော နေရာအပိုင်းများကို ကျော်လွန်ပြီး လီးနှင့် မထိတွေ့ဖူးသေးသော စောက်ပတ်အတွင်းကျကျနေရာများသို့တိုင် တိုးဝင်ရောက်ရှိလေရာ ( ထိုနေရာများသည် ပါကင်ပိတ် အပျိုစစ်စစ်နေရာလိုမျိုးဖြစ်နေသည့်အတွက် ) ဒေါ်တင်တင်မေမှာ အရမ်းအောင့်ကာ အပြတ်နာကျင်သလို ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထလျက် ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်ကာ တစ်ချီလည်း ပြီး သွားခဲ့ရလေသည်..။
သူမတစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်မှု ၊ ထိတ်လန့်စိတ်လှုပ်ရှားမှု ၊ ကာမအရသာတို့ ရောယှက်ခံစားရကာ တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်လို့နေသည်..။
ကိုစိုးထိုက်ကတော့ အတော်ကို အံ့အားသင့်ကာ သွားရသည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေသည် သမီးသုံးယောက်မွေးဖွားထားပြီးလျက် ကာမစပ်ယှက်မှုအတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်းရှိနေသော မိန်းမကြီး တစ်ယောက်ဖြစ်သောကြောင့် ယခုလို ခပ်ကြမ်းကြမ်းသွင်းချလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်..။ လီးအဆုံးဝင်သွားပြီးမှ ဒေါ်တင်တင်မေ၏ စောက်ခေါင်းပေါက်သည် မိမိမှန်းထားသလောက် ချောင်ချိခြင်းမရှိပဲ အတော်လေးကို ကျဉ်းမြောင်းတင်းကြပ်ကြောင်း လက်တွေ့သိရှိရလေသည်…။
ကလေးအမေဖြစ်သော်လည်း အပျိုနှင့် မခြား စီးပိုင်ဆူဖြိုးသော စောက်ပတ်ကို လိုးရတော့မှာမို့ ငနဲသားအတော်လေး ကျေနပ်သွားသည်..။ ထို့ပြင် ဒေါ်တင်တင်မေလို ဝါရင့်အိမ်ထောင်သည် လုံးကြီးပေါက်လှ မိန်းမကြီးတစ်ယောက် အော်ဟစ်သွားရလေအောင် မိမိ၏ လီးသွင်းချက် ထိမိပြင်းထန်လှပုံကိုလည်း အားရမိသည်..။
“ အစ်မကြီး……အရမ်းနာသွားလား..ဟင်…. ”
“ အထဲမှာ ကြိမ်းပြီးအောင့်သွားတယ်..၊ အရမ်းကြီး ဖိထိုးချလိုက်တာကိုး….ကျွတ် ကျွတ်… ”
ဒေါ်တင်တင်မေက ခေါင်းလေးနောက်ငဲ့ကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေသည်..။ မျက်လုံးများထဲတွင် မျက်ရည်တွေ ရစ်ဝိုင်းနေသည်ကို ကိုစိုးထိုက်သတိပြုမိလိုက်သည်….။
“ အရမ်းနာနေရင် လီးပြန်ထုတ်လိုက်ရမလား…. ”
ဒါက တမင်သက်သက် ကလိလိုက်သည့် အမေးစကားပါ…။ စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးမြုပ်ဝင်နေသော မိမိ၏ လီးချောင်းကြီးကို စောက်ပတ်အတွင်းသားများက စစ်ခနဲ စစ်ခနဲ နေအောင် ဖျစ်ညှစ်ယူနေမှုကို ခံစားနေရလေရာ ဒေါ်တင်တင်မေ ဘယ်လောက် နှာထန်အရသာတွေ့နေသည့်အကြောင်း ကိုစိုးထိုက် မှန်းဆသိနေသည်..။ သည်လိုအခြေအနေမျိုးမှာ ဘယ်မိန်းမ မှ လီးပြန်ထုတ်တာကို မလိုလား…။ ဆက်အလိုးခံချင်သည့် အာသီသ တွေ အရမ်းပြင်းပြနေမည်သာ ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း နားလည်သည်..။
“ ရတယ်……ဘာမှမဖြစ်ဘူး…ဆက်သွင်းလေ…… ”
နာလို့ အော်လိုက်မိသော်လည်း အရသာကတော့ အပြတ်တွေ့နေသည်မို့ တစ်ချီပြီးခဲ့သော်လည်း ကာမဆိပ်ကတော့ အရှိန်လျော့မသွား..။ တိုးလို့တောင် ပြင်းပြနေသည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေက ကမန်းကတန်း ဖြေသည်..။ မိမိဆက် အလိုးခံချင်ကြောင်း ထင်ရှားအောင် ပြသည့်အနေဖြင့် ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ကော့တွန်းကာ မသိ မသာ လှုပ်ရှားပေးလိုက်သည်..။
ကိုစိုးထိုက်ကလည်း ချက် ဆို နားခွက်က မီးတောက်သည့် လူစားမျိုးမို့ စောက်ပတ်ထဲ နစ်ဝင်နေသော လီးချောင်းကြီးကို အသာပြန်ထုတ် ထိုးသွင်းလုပ်လျက် ခပ်ဖြည်းဖြည်း စတင်ညှောင့်လိုးသည်..။ သည်လို ညှောင့်လိုးပေးတာမျိုးလောက်ကို ဒေါ်တင်တင်မေ အားမရနိုင်…။ နာကျင်မှုကလည်း လျော့ပါးကာ ရမက်ဇောကသာ တစ်ကိုယ်လုံး လွှမ်းမိုးနေသည်မို့ ဘယ်လိုမှလည်း အောင့်အီးမနေနိုင်တော့…။ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့တွန်းကာ ဝေ့ဝိုက်လှုပ်ရှားပေးသည်…။ ထိုမျှမက ပါးစပ်မှလည်း ထုတ်ဖော်ပြောဆိုလာသည်…။
“ အို….ဟင့် ဆောင့်လေ….ဆောင့်စမ်းပါ…..ဟင်း..ဟင်း ဟင်း….. ”
သည်တော့မှ ကိုစိုးထိုက်ကလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးသည်…။ တဘွပ်ဘွပ် တဖွတ်ဖွတ် လီးဝင်သံထွက်သံ များဆူညံနေသည်..။ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှအရည်ကြည်တွေဖြင့် စိုလက်တောက်ပြောင်နေသော လီးကြီး ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လှုပ်ရှား လိုးဆောင့်နေပုံကို ဒေါ်တင်တင်မေသည် မှန်ချပ်ထဲတွင် အားရပါးရကို တွေ့မြင်နေရသည်..။
ကိုစိုးထိုက် ဖိဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်ချိန်တွင် ဒေါ်တင်တင်မေက ဖင်ဆုံကြီးကို အလိုက်သင့် ပင့်ကာလှုပ်ခါပေးသည်…။ လီးအသွင်းနှင့် ဖင်အကော့ အံကိုက်ဖြစ်လျက် စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးတန်ကြီး တိုးဝင်မှု ပိုမိုထိမိလာသည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေခမျာမှာ သူမ၏ အိမ်ထောင်သက်တမ်း တစ်လျှောက် အလိုးခံခဲ့ဖူးသည့် အရသာတို့ထက် ပိုမိုထိမိကောင်းမွန်လှသည့် ထူးကဲသော ဖီလင်ကို အပြတ်ခံစားရကာ အရူးအမူးကို ဖြစ်လာတော့သည်..။ ကာမအရသာနှင့် တဏှာရမက်ဇောများ လွှမ်းမိုးမှုကြောင့် ဒေါ်တင်တင်မေမှာ အရှက်အကြောက်ပင် မရှိတော့…။ ရှက်ရမှန်း ကြောက်ရမှန်းလည်း မသိနိုင်တော့…။ အားရပါးရ အလိုးခံနေသည်..။
“ ဖွတ်ဖတ်….ဖုတ် ဖုတ်…ဘွပ် ဘွပ်…..အားပါးပါး….အီး….ဆောင့်စမ်းပါရှင့်…..အမလေးနော်…..ဆောင့်..ဆောင့်……..ဆောင့်ပေး….နာနာလေးဆောင့်…..အားအား…အီးအီး……အိ အား… ”
“ ဘွပ် ဘွပ်ဘွပ်…..အားဟင့် ဟင့်…..ကောင်းလိုက်တာ…ဆောင့်နော်….တအားဆောင့်….ကျမကို မညှာနဲ့….စိတ်ကြိုက်သာလိုး…… ”
“ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့လှုပ်ပေးလေ….. ”
“ အင်း အင်း…..နို့တွေ ဆွဲပါအုန်းလား….. ”
“ ဘွပ်ဖုတ်…ဖုတ်……အမလေး….ကောင်းလှချည်လား….အားပါးပါး….အားအား…. ”
ဒေါ်တင်တင်မေသည် ပါးစပ်မှ အသံမျိုးစုံထွက်ကာ တတွတ်တွတ်ပြောဆို အလိုးခံနေရင်း မျက်စိကလည်း မှန်ထဲမှ မခွာတမ်းကို လှမ်းကြည့်နေသည်..။
ကြည့်ရတာ ပို ပီပြင်အားရစရာ ဖြစ်လာသည်…။
..................................................................................
ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ကုန်းကားပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးသည် နောက်သို ပြူးပြူးကြီးထွက်နေရာ ထိုစောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်လိုးနေသော လီးချောင်းကြီး အဝင်အထွက်ကို ကောင်းကောင်းမြင်နေရသည်…။ လီးမှာ မိမိကို လိုးနေရင်း ပိုပိုကြီးလာသလို ဒေါ်တင်တင်မေ ထင်မိသည်..။ ဖိဆောင့်ထိုးသွင်းထားသော လီးချောင်းကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများ သာမက စောက်ခေါင်းအတွင်းသာ နီနီရဲရဲများပါ လီးတန်လုံးပတ်တွင် တွယ်ကပ်ငုံခဲပြီး ပြဲလန်ပါလာကြသည်ကို အသည်းယားစဖွယ် မြင်နေရသည်..။ ထို့နောက် ဆတ်ခနဲ အရှိန်ဖြင့် လီးကို ပြန်ဆောင့်ချသောအခါ ပြဲကာလန်နေသော အသားများ စောက်ပတ်ထဲ ပြန်စုဝင်သွားပုံ မြင်ကွင်းကလည်း အသက်ရှူမှားစရာပင်…။
မိမိကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးနေပုံကို မှန်ထဲတွင် တွေ့နေရ မြင်နေရသည်ကလည်း အရမ်းကောင်းလှသည်..။ မိမိကို လိုးနေဆော်နေသံတွေကို နားတွင်ကြားနေရသည်ကလည်း အရမ်းကောင်း ၊ စောက်ပတ်အတွင်းဘက်ပိုင်းထိအောင် ပူဆင်းသွားရသည့် တနင့်တပိုးတိုးဝင်လှုပ်ရှား လိုးဆောင့်နေသော လီးကြီး၏ အထိအတွေ့ အရသာကလည်း အရမ်းကောင်း ၊ အစစအရာရာ သိပ်ကောင်းလျက် ဖီလင်တွေ အပြတ်တက်နေသော ဒေါ်တင်တင်မေမှာ မခံစားရတာ ကြာပြီဖြစ်သော ကာမအရသာစည်းစိမ်ကို မကြုံဖူးသောစိတ်ကျေနပ်မှုများရကာ အပြတ်ခံစားနေရသည်..။
ကိုစိုးထိုက်မှာလည်း ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးပမာ ဆူဖြိုးတောင့်တင်းသော ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ဝတ်လစ် စလစ် ကိုယ်လုံးကြီးကို အားရပါးရ လိုးနေရလျက် အမျိုးသမီးကြီးရဲ့ ရမက်သည်းထန်စွာ တွန့်ခါနေပုံကိုလည်း မြင်နေရရာ စိတ်တွေ အရမ်းထလျက် တအားကို ကျုးံကာဆောင့်လိုးနေသည်..။
ဖင်ဆုံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ဆောင့်လိုးလိုက် လေးဘက်ကုန်းထားသဖြင့် ဗူးစင်မှ ဗူးသီးကြီးတွေလို တွဲရွဲကျလှုပ်ခါနေသော နို့အုံကြီးများကို လှမ်းဆွဲကာ ဆောင့်လိုက် ၊ ဖင်ကြီးကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ပေးလိုက်နှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်ရမ်းရမ်းပင် ဆောင့်လိုးသည်…။
ကိုစိုးထိုက်က ဒေါ်တင်တင်မေကို အပြတ်လိုးရန် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားသောအခါ ကိုအောင်မြတ်သည် ဖွင့်ထားဆဲဖြစ်သော ဗီဒီယို ပြစက်နှင် ရုပ်မြင်သံကြားစက် တို့ကို ရီမုကွန်ထရိုးဖြင့် ပိတ်ပစ်လိုက်ပြီး နောက် စီးကရက်တစ်လိပ် ထုတ်ကာ သောက်သည်..။ ထိုမှတဖန် ဒေါ်တင်တင်မေကို ဖင်လိုးရာတွင် သုတ်ဖို့ ဆီးတစ်မျိုးရှိလိုရှိငြား အသာထကာ ဟိုဟိုသည်သည် လိုက်ရှာသည်..။ အသုံးတည့်နိုင်သော ဆီကိုတော့ ရှာမတွေ့..။ လက်သန်းလုံးသာသာခန့် အရိုးတပ် ကြက်မွှေးတစ်ချောင်း နှင့် သားရေခါးပတ်ဟောင်း နှစ်ခုကို တွေ့ရာ ဒေါ်တင်တင်မေကို ခြောက်လှန့် ရိုက်နှက်ရာတွင် အသုံးတည့်မည်ဟု အသာယူထားလိုက်သည်..။
ကိုအောင်မြတ်သည် မိမိလိုးရသော မိန်းမများကို ရိုက်နှက် တာမျိုး လုပ်လေ့မရှိသော်လည်း အပြာကားတစ်ချို့တွင် ထိုသို့လုပ်တာမျိုး မြင်ဖူးကြည့်ဖူးထားရာ ယခုအခြေအနေကလည်း ပေးသလိုရှိသည်မို့ ဒေါ်တင်တင်မေအား ကျီစယ်သလို သဘောမျိုးဖြင့် ရိုက်နှက်ကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးမိသည်..။
ဧည့်ခန်းထိုင်ခုံတစ်ခုတွင် ထိုင်ကာ ကိုစိုးထိုက်ပြီးလျင် မိမိ အလှည့်ရောက်လာမည်ကို စောင့်နေခိုက် ဆယ်လူလာဖုန်း တစ်ခုက တတီတီ မြည်လာသည်..။ ကိုစိုးထိုက်၏ ဖုန်းဖြစ်နေသည်..။ ကိုအောင်မြတ်က မျက်မှောင် တစ်ချက်ကျုံ့သွားကာ ဖုန်းကို အသာကောက်ကိုင်လိုက်သည်..။ ဖုန်းဆက်သူမှာ ကိုအောင်မြတ်လည်း သိနေသော ကိုစိုးထိုက်၏ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ဖြစ်လျက် အရေးကြီးသော အလုပ်အတွက် ပြောဆိုလိုကြောင်း သိရသည်မို့ ကိုအောင်မြတ်မှာ အနည်းငယ်တော့ ခေါင်းစားသွားရသည်..။ ထိုအလုပ်မှာ အရေးကြီးသည်ကို သိသည်..။ ယခုလောလောဆယ် ကိုစိုးထိုက်မှာ ဒေါ်တင်တင်မေကို အပြတ်လိုးဆော်နေရာ ဖုန်းသွားပေးလို့ ကောင်း ပါ့မလား.ဟုလည်း ချင့်ချိန်ရသည်..။ နောက်ဆုံးတော့ ပေးမှ သင့်မည်ဟု တွေးလိုက်သည်..။
“ ခနလေးကိုင်ထားဗျာ….ကိုစိုးထိုက် အလုပ်များနေလို့ ဖုန်းသွားပေး ပေးမယ်…နော…. ”
ကိုအောင်မြတ်က သည်လိုပြောဆိုပြီး ဆယ်လူလာကို ကိုင်ကာ ကိုစိုးထိုက်နှင့် ဒေါ်တင်တင်မေတို့ ကာမစပ်ယှက်နေရာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ခပ်မြန်မြန် လျှောက်လှမ်းဝင် သွားသည်..။
အိပ်ခန်းထဲရှိ ခုတင်ကြီးပေါ်တွင်တော့ ဒေါ်တင်တင်မေက လေးဘက်ထောက်ကာ ကုန်းပေးထားလျက် ကိုစိုးထိုက်က နောက်မှ ခွကာပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးနေသည်…။ ကိုအောင်မြတ်က အသာ ပုခုံးပုတ်လိုက်ရာ ကိုစိုးထိုက် ခေါင်းငဲ့ကြည့်သည်..
“ ဘာလဲကွ….ဒီမှာ လိုးလို့ကောင်းနေတုန်း..မင်းကလဲ… ”
“ ကိုသိန်းအောင်ဆီက ဖုန်းလာတာကွ..။ ဟိုဘက်ကမ်း ဆိုက်ကဟာတဲ့..ရော့… ”
ကိုအောင်မြတ် ပြောပြောဆိုဆို ဖုန်းကို လှမ်းပေး၏ …။
ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့် စပ်ယှက်နေရက် တန်းလန်း စောက်ပတ်တွင် လီးချောင်းကြီး တပ်လျက်သား အခြေ အနေတွင် အခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ဝင်ရောက်လာသည်မို့ ဒေါ်တင်တင်မေမှာ မနေတင်သလို ဖြစ်သွားသည်..။ သို့သော် ကာမဆိပ်က အရမ်းတက်နေကာ ၊ လီးကိုလည်း အပြတ်ကို လိုလား တောင့်တနေသည့်အချိန်မို့ အလိုးခံနေရာမှ ရုန်းထွက်သွားဖိုလည်း စိတ်မကူးနိုင်…။ မျက်နှာပူပူနှင့် ဆက်ပြီး ကုန်းနေရသည်..။ လီးက စောက်ပတ်ထဲတွင် တပ်လျက်သားရှိနေသော်လည်း အလိုးအဆောင့်ကတော့ ခဏရပ်နေသောကြောင့် ဒေါ်တင်တင်မေမှာ မရိုးမရွနှင့် အီလည်လည်ကြီး ဖြစ်နေရသည်..။
ကိုစိုးထိုက်သည် ဖုန်းပြောနေရင်းမှ ဖင်ကို အသာလှုပ်ကာ လီးကို အဖုတ်ထဲထိုးသွင်း ပြန်ထုတ် လုပ်သည်..။ ညာလက်ဖြင့် ဖုန်းကို ကိုင်ထားကာ ဘယ်လက်ကတော့ ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ဖင်သားကြီး တခြမ်းကို ကိုင်ညှစ်ထားသည်..။ ကိုအောင်မြတ်သည် ကိုစိုးထိုက်ကို ဖုန်းပေးပြီးနောက် ကိုစိုးထိုက်စကားပြောရင်း အလိုးရပ်လျင် မိမိက ဒေါ်တင်တင်မေကို ဝင်ဆော်ဖို့ စိတ်ကူးရှိသည်..။ သို့သော် ကိုစိုးထိုက်က ဖုန်းပြောရင်း ဆက်လိုးနေသောကြောင့် တကယ့်ကောင်ပဲ….ဟု စိတ်ထဲမှကြိတ်ကာ ပြောပြီး အိပ်ခန်းအပြင်သို့ အသာပြန်ထွက်သွားသည်..။
မိမိအလှည့်ရောက်တော့မှာပါ ဟုတော့ ပြင်းပြနေသော လိုးချင်စိတ်ကို ဖြေသိမ့် ထိန်းချုပ်ထားလိုက်ရသည်.. ကိုစိုးထိုက်သည် ဖုန်းပြောရင်း လီးကို လှုပ်ရှားပေးနေရာ အားသိပ်မပါလှသောကြောင့် ဒေါ်တင်တင်မေမှာ အခံရခက်နေသည်..။ မရိုးမရွ ပိုဖြစ်လာသည်..။ ထို့ကြောင့် သူမကပင် ပေါင်ကြီးများကွေးညွှတ်လျက် ဖင်ကို နောက်သို့ ကော့ကော့ဆောင့်တွန်း ပေးသည်..။ ထိုအခါ လီးက ပိုပြိး အရှိန်ရှိလာသည်..။ အဝင်အထွက် ပိုထိမိလာသည်..။ ဒါပေမယ့် ကိုစိုးထိုက်အားနှင့် ဖိဆောင့်လိုးပေးသလောက်တော့ စီးစီးပိုင်ပိုင် မရှိ…။
ဖုန်းဆက်လာသော ကိုသိန်းအောင် ဆိုသူကို ဒေါ်တင်တင်မေ စိတ်ထဲက ကြိတ်ကာ ကျိန်ဆဲမိသည်..။ အလုပ်အကြောင်း ပြောကြဆိုကြတာမို့ သာမန်အချိန်ထက် ပိုကြာသည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေ စိတ်မရှည်နိုင်ဖြစ်ကာ ဖင်ကို ပိုအားထည့်ကာ ကော့ဆောင့်တွန်းလာသည်..။ နောက်ဆုံးတော့ ဖုန်းပြောပြီးသွားသည်..။
“ ကဲ….ပြီးရင်လည်း ဆောင့်လေ….ဒီမှာ ဆန့်တငံ့ငံ့ကြီးနဲ့….တကယ်ပဲ….. ”
ကိုစိုးထိုက်ဖုန်းအချလိုက်တွင် ဒေါ်တင်တင်မေက ခပ်ဆောင့်ဆောင့် အသံလေးနှင့် မကျေနပ်သလို ပြောသည်..။
“ ဟုတ်သားပဲ….ခင်ဗျား အလိုးခံလို့ကောင်းတုန်း ဖုန်းကလာတာကိုး… ”
“ ကျုပ်ကိုပဲ ပြောနေ….ရှင်ကကော လိုးရတာ မကောင်းဘူးလား…. ”
“ ကောင်းပါတယ်ဗျာ….ကောင်းပါတယ်….ဟဲဟဲ… ”
“ ကောင်းရင်လည်း…လိုးလေ..ဆောင့်တော့ရှင်…..ဟွန်း….အိုး…အင့်အင့်…. ”
ကိုစိုးထိုက်ကလည်း ဖုန်းပြောနေရခိုက် ခဏ ချိုထားလိုက်ရမှုကို အတိုးချသည့်အလား တအားကုန် ဆောင့်လိုးချပစ်လိုက်ရာ ဒေါ်တင်တင်မေ နှစ်ချီဆက် ပြီး သွားရသည်…။ ထိုအချိန်တွင် ကိုစိုးထိုက်လည်း သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်ကာ သွားရလေတော့သည်…။ သုတ်ရေတွေ ထွက်ပြိးလို့ ရမက်ဇော အရှိန်ကျသွားသည်နှင့် ကိုစိုးထိုက်သည် သူ့ထုံးစံအတိုင် ဒေါ်တင်တင်မေ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကို ဆွဲထုတ်ကာ ခုတင်ပေါ်မှ ဆင်းသွားသည်..။
ဒေါ်တင်တင်မေလည်း ကုန်းပြီး ခံလာခဲ့ရမှုကြောင့် ဒူးတွေချောင်ကာ မောဟိုက်နေရာ ၊ စောက်ပတ်မှ လီးကျွတ်သွားသည်နှင့် ဘေးသို့ ခွေလဲကျသွားသည်..။ ကိုစိုးထိုက်သည် အိပ်ခန်းနှင့် တွဲလျက်ရှိသော ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ လီး၌ ပေကျံနေသည်များကို ဆေးကြောသည်..။ ထို့နောက် အဝတ်အစားများကို ကောက်ယူပြီး အခန်းအပြင်ဘက်သို့ ထွက်သွားတော့သည်..။
ကိုစိုးထိုက်ထွက်သွားပြီး မရှေးမနှောင်းမှာပင် အိပ်ခန်းထဲသို့ ကိုအောင်မြတ် ဝင်လာသည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေမှာတော့ ခုတင်အလယ်လောက်တွင် ခွေခွေစောင်းစောင်းလေး ရှိနေဆဲ…။ မျက်လုံးကိုမှိတ်ကာ အသက်မှန်မှန် ရှူပြီးနေသည်..။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်ရမ်းရမ်း အလိုးခံခဲ့ရပြီးစမို့ အမျိုးသမီးမှာ အတော်လေးနုံးနေရှာသည်..။
ကိုအောင်မြတ်လက်ထဲတွင် သားရေခါးပတ်ဟောင်းနှစ်ခုနှင့် ကြက်မွှေးများပတ်ထားသည့် ကြက်မွှေးလက်ကိုင် ကြိမ်လုံးလေး ပါရှိလာသည်..။
“ အစ်မကြီး…မှိန်းပြီး ဖီလင်ယူမနေနဲ့….ကျနော် လိုးအုန်းမှာ…. ”
ကိုအောင်မြတ်က ပြောရင်း စသည့်အနေဖြင့် ဒေါ်တင်တင်မေ၏ တင်ပါးကို ကြိမ်လုံးနှင့် ခပ်သာသာလေး တစ်ချက်လှမ်းရိုက်သည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေမှာ ခပ်ကွေးကွေးစောင်းစောင်းလေး ရှိနေရာ ၊ ဖင်ကြီးက ရိုက်ဖို့ အသင့်လုပ်ပေးထားသလို ရှိနေသည်..။
“ ဖတ်……..အိုး ..အမေ့…… ”
ခပ်သာသာ ရိုက်လိုက်သည့်အတွက် မနာလှသော်လည်း စပ်ဖျင်းဖျင်းတော့ ဖြစ်သွားကာ ဒေါ်တင်တင်မေမှာ လန့်ပြီး ငေါက်ခနဲ ထထိုင်မိရှာသည်..။ ခုတင်ဘေးတွင် စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ ရပ်နေသော ကိုအောင်မြတ်ကို ကြိမ်လုံးလေးကိုင်လျက် တွေ့ရသည်..။ မိမိလုပ်ရပ်ကြောင့် အမျိုးသမီးကြီး အလန့်တကြားဖြစ်သွားရသည်ကို ၊ ကိုအောင်မြတ်က အတော်သဘောကျနေသည်..။
“ ကျနော်လိုးတာကို ကောင်းကောင်းခံဖို့ပြင်…၊ ဂျစ်ကန်ကန်မလုပ်နဲ့…အရိုက်ခံရမယ်… ဘာမှတ်လဲ… ”
ကိုအောင်မြတ်က မျက်လုံးပြူးကာ ခြိမ်းခြောက်စကားဆိုပြီး ကြိမ်လုံးနှင့် သားရေခါးပတ်များကို ခုတင်ခြေရင်းနားတွင် ပစ်တင်လိုက်သည်..။ ကိုအောင်မြတ်က ကျီစယ်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း ဒေါ်တင်တင်မေ၏ စိတ်ထဲတွင်မူ တကယ်ထင်မှတ်ကာ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်သွားရသည်..။ ယခုအခြေအနေတွင် ဒေါ်တင်တင်မေသည် ရမက်ဇောတွေ ထူးထူးခြားခြား ဆူပွက်ကာ ကာမဆိပ်လည်း အတိုင်းထက်အလွန် တက်ကြွနေသည်မို့ ကိုစိုးထိုက်နဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးခဲ့ရပြီးသည့်တိုင် အာသာမပြေသေး..၊ ရမက်ဇောတွေ မကျသေး…။ အလိုးခံလိုသည့် အာသီသ ပြင်းပြစွာ ရှိနေတုန်းပါ…။ ကိုအောင်မြတ်လိုးမည်ဆိုလျင် ကုန်းပေးဖို့ အသင့်ရှိနေသည်..။ သို့သော် သည်အသက်အရွယ်ကြီးကျမှ ရိုက်လားနှက်လား အလုပ်ခံရမှာကိုတော့ ဒေါ်တင်တင်မေ အမှန်ပင် မလိုလားပါ…။ ကြောက်သည်…။
“ ကျမကို မရိုက်ပါနဲ့ ရှင်……ရှင့်သဘောပါ….. ”
ဒေါ်တင်တင်မေက တုန်တုန်ရင်ရင်နှင့် ပြောရှာသည်..။
ခုတင်ခြေရင်းဘက်တွင် ပစ်တင်ထားသော ကြိမ်လုံးနှင့် သားရေခါးပတ်များကိုလည်း မျက်လုံးလေး အပြူးသားနှင့် ကြောက်လန့်စွာ ကြည့်သည်..။ ကိုအောင်မြတ်ကတော့ သဘောကျကာ တဟဲဟဲဖြစ်လျက် သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ခပ်မြန်မြန်ပင် ချွတ်သည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေလည်း အဝတ်အစားတွေချွတ်နေသော ကိုအောင်မြတ်ကို အသာခိုးခိုးပြီး ကြည့်သည်..။ ခင်မေကျော်နှင့် ခင်မေနော်တို့ညီအစ်မ အပြာကားကြည့်ရင်း အချင်းချင်း တွတ်ထိုးပြောဆိုခဲ့ကြသည့် စကားများတွင် ကိုအောင်မြတ်၏ လီးချောင်းကြီး အကြောင်း အများဆုံးပါသည်..။
သူတို့ပြောဆိုရည်ညွှန်းခဲ့ကြသလို ဆိုရင် ကိုအောင်မြတ်ဆိုတဲ့လူရဲ့ လီးကြီးက တကယ်ပဲ ကြီးသလား ၊ထိုလီးကြီး ဘယ်လိုနေသလဲဟု သိလိုစိတ်သည် ဒေါ်တင်တင်မေ၏ စိတ်ထဲတွင် မဆွကပင် ရှိခဲ့သည်..။ အခုဆို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်ရတွေ့ရတော့မည်မို့ ခိုးခိုးပြီး ကြည့်နေမိခြင်း ဖြစ်သည်..။ ကိုအောင်မြတ်က အဝတ်အစားတွေကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းပဲ ချွတ်နေသည်..။ သိပ်အလျင်မလို..။ လီးကို ကြည့်လိုမြင်လိုနေသော ဒေါ်တင်တင်မေမှာ အတော့်ကို မချင့်မရဲ ဖြစ်လို့နေရသည်..။ နောက်ဆုံးတော့ ကိုအောင်မြတ်သည် အပြီးသတ်အဖြစ် အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားသည်နှင့်အတူ သူ၏ လီးကြီးမှာလည်း ငေါ့ခနဲပင် ပေါ်လာသည်..။ မာန်ထက မတ်တောင်နေသော လီးချောင်းကြီးက တကယ့်ကို အားရစရာကြီးပါ..။
သူမလက်နှင့်ပင် မဆုတ်မိနိုင်လောက်အောင် တုတ်ခိုင်လှသော လီးတန်ညိုညိုထွားထွားကြီးကို မြင်ရသောအခါ ဒေါ်တင်တင်မေ မျက်လုံးအဝိုင်းသားဖြစ်ကာ ပါးစပ်မှာလည်း လွှတ်ခနဲပင် အသံထွက် ရေရွတ်မိသည်..။
“ အို…….အကြီးကြီးပဲ… ”
အမျိုးသမီးကြီး၏ ရေရွတ်လိုက်သံကြောင့် ကိုအောင်မြတ် သဘောတွေ့သွားရပြန်သည်..။
“ လီးကြီးတာကို အစ်မကြီးက ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား…… ”
ကိုအောင်မြတ်က ပြုံးစစနဲ့ ပြောသည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေ ဘာမျှ ပြန်မပြော…။ အရည်လဲ့နေသော မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့်သာ ကိုအောင်မြတ်ကို ဝင့်ကြည့်သည်..။
“ ကဲ….ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပြီး ကုန်းပေးစမ်းဗျာ….. ”
ကိုအောင်မြတ်က ခုတင်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လာရင်း ဒေါ်တင်တင်မေကို စေခိုင်းသည်..။ ပွေ့ဖက် နမ်းစုတ် နှိုးဆွမှုတွေပင် မလုပ်တော့ပဲ…၊ တစ်ခါတည်း တန်းပြီး အကုန်းခိုင်းသောကြောင့် ဒေါ်တင်တင်မေ မျက်နှာကြီး ရဲခနဲ ဖြစ်သည်..။ ကိုစိုးထိုက်ပြီးလို့ မိမိအလှည့်ရောက်လာမည့် အချိန်ကို အောင့်အည်းကာ စောင့်လာခဲ့ရသည့်အပြင် ၊ ဒေါ်တင်တင်မေမှာ ရမက်ဇော ထကြွနေဆဲ ဖြစ်မှန်းကိုလည်းအကဲခတ်မိသောကြောင့်.၊ ကိုအောင်မြတ်က အခုလို စေခိုင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်…။
မျက်နှာပူထူသွားသော်လည်း ဒေါ်တင်တင်မေသည် ကိုအောင်မြတ် ကုန်းခိုင်းသည့်အတိုင်း ကုန်းပေးလိုက်သည်..။ စောစောက ကိုစိုးထိုက်လိုးဖို့ ကုန်းရစဉ်က လေးဘက်ထောက်ကုန်းရခြင်းဖြစ်သည်..။ အောက်ပိုင်းခြေထောက်ကို ကွေးကာ ဒူးနှစ်လုံးကို ထောက်လျက် ရှေ့လက်နှစ်ချောင်းကိုဆန့်ကာ မွေ့ရာပေါ်ထောက်ပြီး ကားရသည်….။ ယခု ကိုအောင်မြတ်ကိုတော့ ဒူးတုပ်ဝပ်ပြီး ဖင်ထောင်ကုန်းပေးရခြင်းဖြစ်သည်..။ လက်နှစ်ဖက်မှာ ကွေးကာ ဝဲယာနံစောင်းဘေးနားတွင် ကပ်လျက် ၊ မွေ့ရာပေါ် ရင်ခေါင်းအလယ်ပိုင်းနှင့် အပ်ကာ အားပြုထိန်းထားသည်..။ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ချောင်းကလည်း မကွေးတကွေးလေး ဖြစ်နေသည်..။ ဖင်ကြီးကတော့ ကားအိတစ်ရစ်လျက်…။ စောက်ပတ်သည် ပေါင်ကြားတွင် ညပ်သလိုဖြစ်ကာ စအိုပေါက်ကတော့ စူပြီး အထင်းသားပေါ်နေသည်..။
ကိုအောင်မြတ်က ကြိမ်လုံးလေးကို လှမ်းယူကာ ဒေါ်တင်တင်မေ၏ တင်သားကြီးတစ်ခြမ်းပေါ်သို့ အသာတင်ကပ်လိုက်သည်…။ ဒေါ်တင်တင်မေ ဖင်တွန့်သွားသည်…။
“ ဖင်သားခြမ်းကြီး နှစ်ခုလုံး ဆွဲဖြဲပြစမ်း…. ”
လေသံမာမာနှင့် စေခိုင်းသည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေ တုန်ရင်သွားသည်…။ ကျောထဲ စိမ့်ပြီး ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်သည်..။ ဖင်ဖြဲခိုင်းတာ ဘာသဘောလဲ…..။ ကိုအောင်မြတ်က ကြိမ်လုံးထိပ်ဖြင့် ဖင်အကွဲကြားကို အသာတို့ခြစ်လိုက်ရာ ဒေါ်တင်တင်မေ တင်ကြီးလုှုပ်ကာ တုန်ရင်သွားရပြန်သည်..။ ကြောက်ရွံ့စိတ်သည် ထူးခြားစွာ ပေါ်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်..။ တစ်ပြိုင်နက်တည်းမှာပင် ထူးခြားလှသော ရမက်ထန် စိတ်လှုပ်ရှားမှု အာရုံဆန်းတစ်မျိုးရဲ့ ဖမ်းစားမှုကိုလည်း ခံရသည်..။ အံကို တင်းတင်းကြိတ်မိသည်..။ မျက်နှာလေး ငိုမဲ့မဲ့ ဖြစ်နေသည်..။
“ ဖင်ဖြဲပြလို့ ပြောနေတယ်လေ….မကြားဖူးလား….၊ လုပ်လေ…ခိုင်းတာမလုပ်ရင် ကောင်းကောင်းအရိုက်ခံရမယ်…၊ ဘာမှတ်နေလဲ….. ”
“ အောင်မယ်လေး…..ကြောက်ပါတယ် ရှင်…မ..မရိုက်ပါနဲ့….. ”
ဒေါ်တင်တင်မေ အလန့်တကြား ပြောရှာသည်..။
“ ဒါဆို ခိုင်းတာလုပ်..၊ ခင်ဗျားကို ဖင်ချမလို့….၊ ဒီတော့ အေးအေးဆေးဆေး ဖင်လိုးခံဖို့ ပြင်ထား….၊ ကဲ….ဖင်ဖြဲလိုက်..၊ လုပ်လေ….လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်…ဖင်သားကြီးကို ကိုင်ပြီး ဖြဲလိုက်…. ”
ကိုအောင်မြတ်၏ စကားများက ဒေါ်တင်တင်မေအတွက် အသည်းတုန်အောင် ထိတ်လန့်စရာ ကောင်းလှသည်…။ ဖင်လိုးမယ် ဆိုပါလား….။ ဒေါ်တင်တင်မေမှာ ဖင်လိုးခန်းတွေ ပါသော အပြာကားကြည့်ဖူးသော်လည်း…ကိုယ်တိုင်ဖင်ခံရမည်ကိုတော့ အိပ်မက်ပင် မမက်ဖူးပါ…။ ကိုအောင်မြတ်ကို ကလန်ကဆန်လုပ်လျင်လည်း.. အရိုက်အနှက်ခံရအုန်းမည်..။ ဖင်ဖြဲပြဖို့ကလည်း အတော့်ကို ဝန်လေးလျက် တွန့်ဆုပ်နေသည်..။
“ တယ်…..ခိုင်းတာမလုပ်ဖူးလား…… ”
ကိုအောင်မြတ်က ငေါက်ငမ်းရင်း ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ညာဖက် ဖင်သားခြမ်းကို ကြိမ်လုံးနှင့် ခပ်ဆတ်ဆတ်ကလေး ရိုက်သည်…။
“ ဖျန်း… ”
“ အား…လုပ်ပါ့မယ်…..မရိုက်ပါနဲ့…..မရိုက်ပါနဲ့….. ”
ဒေါ်တင်တင်မေ တင်ပါးသားမှာ စပ်ဖျင်းဖျင်းနာကာ ကြိမ်လုံးအရှိုးရာလေး မထင့်တထင် ကျန်နေခဲ့သည်..။ သိပ်မနာလှသော်လည်း ထိုသို့ ရိုက်နှက်မှုခံရသည့်အတွက် ဒေါ်တင်တင်မေကို အရမ်းကို တုန်လှုပ်ထိတ်လန့်စေသည်..။ ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်သွားရသည့်ကြားမှ ထူးခြားသော ကာမစိတ်နိုးကြွမှုကလည်း အံ့သြဖွယ်ရာ ကြမ်းရှထန်ပြင်းလာရသည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေ တွန့်ဆုတ် တုံ့ဆိုင်း မနေရဲတော့..။ ကြောက်စိတ်ဖြင့် တုန်တုန်ရင်ရင် ဖြစ်နေသည့်ကြားမှပင် လက်နှစ်ဘက်ကို နောက်သို့ပစ်လိုက်ရသည်..။
ရိုက်နှက်စေခိုင်းခံရမှုသည် ဒေါ်တင်တင်မေကို ထူးခြားသော ဖီလင်ရစေသည်..။ ကြောက်ကြောက်နှင့် လုပ်ပေးရမှုကလည်း စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ရာ ကောင်းလှသည်..။ ဖင်ဖြဲမပြလိုပါ….။ ဒါပေမယ့် ခိုင်သည့်အတိုင်း မလုပ်လျင်လည်း..ကြိမ်လုံးက သူမဖင်သားပေါ် ရိုက်ချလာအုန်းမှာမို့ ၊ ဒေါ်တင်တင်မေသည် အားတင်းကာ သူမ၏ ဖင်သားခြမ်းကြီးနှစ်ခုကို လက်ချောင်းများဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်ရသည်..။ ပြီးတော့ အံကို တင်းတင်းကြိတ်ကာ ကိုင်မိထားသော ဖင်သားခြမ်းကြီးနှစ်ခုကို ဆွဲဖြဲလိုက်ရသည်..။ နဂိုကပင် စူထွက်နေသော စအိုပေါက်မှာ ဖင်ဖြဲလိုက်သောအခါ ပိုပြီးပေါ်လွင်လာသည်..။ မိမိ၏ ဖင်ပေါက်ကို ကျကျနနကြည့်လိုသဖြင့် ဖင်ဖြဲခိုင်းခြင်းဖြစ်သည်ကို ဒေါ်တင်တင်မေ နားလည်သည်..။
အခုဆို ကိုအောင်မြတ်၏ စူးရဲသော အကြည့်အောက်တွင် သူမ၏ ဖင်ပေါက်ကလေး ပြဲအာကာ ထင်းထင်းကြီးပေါ်လွင်နေလိမ့်မည်ဟု တွေးမိသည်..။ အသာခေါင်းငဲ့ပြီး မှန်ချပ်ဆီကို လှမ်းကြည့်သည်..။ ထင်ထားတဲ့အတိုင်းပဲ ၊ ဖြဲပြထားတဲ့ မိမိဖင်ပေါက်ကို ကုန်းကြည့်နေသော ကိုအောင်မြတ်၏ အသွင်ကို မှန်ထဲတွင် မြင်ရသည်..။ ထိုအချိန်မှာပင် သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်တွေ စိမ့်စိမ့်ယို စီးထွက်လာသည်ကိုလည်း ဒေါ်တင်တင်မေ သိလိုက်ရပြန်သည်…။
ဒေါ်တင်တင်မေသည် မိမိ၏ အဖြစ်ကို တော်တော်ကို ယူကြုံးမရ ခံစားရသည်…။ မိမိက စပ်ယှက်ခံရန် လိုလားစွာရှိပါလျက် ကိုအောင်မြတ်က သဘာဝနည်းအတိုင်း မိန်းမအင်္ဂ ါကို စပ်ယှက်ခြင်း မပြုပဲ စအိုပေါက်ကို လိုးချင်ရတာလည်း….၊ ပြီးတော့ မိမိကလည်း ဘာကြောင့်သည်လို အနိုင်ကျင့်ခံရတာ ၊ အရိုက်အနှက်ခံရတာကိုမှ နှစ်သက်သလိုလိုနှင့် ထူးဆန်းစွာ ရမက်ထန်စိတ်လှုပ်ရှားနေရတာလည်း….။ အပြာကားထဲမှ ဖင်လိုးခံမှုပြကွက်များတွင် ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ရလေသော အမျိုးသမီးများလည်း မိမိလို ထူးခြားသော စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေ ခံစားကြရလေမည်လား……။
“ ဖင်လိုးခံဘူးသလား….. ”
ဖြဲပြထားသော စအိုပေါက်လေးကို စိတ်ကြိုက်ရှုစားရင်း ကိုအောင်မြတ်က မေးသည်…။
“ ဟင့်အင်း……မခံဖူးပါဘူး ..ရှင်…၊ အဲဒါကို မလုပ်ပါနဲ့နော်…..ချမ်းသာပေးပါ… ”
ဒေါ်တင်တင်မေက တောင်းပန်အသနားခံသည်…။ သူမ၏ တောင်းပန်သံမှာ ငိုသံပါပြီး တုန်ရင်နေသည်..။
“ မခံဖူးသေးရင် အခုခံကြည့်ပေါ့…၊ ဖင်လိုးခံရတာ ဘယ်လိုဆိုတာ သိသွားရတာပေါ့…. ”
“ မလုပ်ပါနဲ့…ရှင်….. ကျုပ်ကြောက်တယ်….၊ ရှင့်ဟာကြီးက အကြီးကြီး…အဲဒီထဲထည့်လို့ ဘယ်ရပါ့မလဲ….တောင်းပန်ပါတယ်နော်…..သနားပါအုန်း……ဟင့် ဟင့်…… ”
“ ကျနော့်လီးကကြီးပြီး ..ခင်ဗျားဖင်ပေါက်က ကျဉ်းလို့ မဝင်မှာ စိုးနေတာလား….. ”
“ ဟုတ်…..ဟုတ်…… ”
“ ဒါကို မပူပါနဲ့..၊ ရတယ် ခင်ဗျားထက်ငယ်တဲ့ ခင်ဗျားသမီးအရွယ် မိန်းခလေးတွေရဲ့ ဖင်ထဲတောင် ထည့်လိုးခဲ့တာ…၊ ခင်ဗျားဖင်ဆို…အသာလေးပဲ…. ”
သည်စကားက မိမိသမီးနှစ်ယောက်ကို ရည်ရွယ်ပြီးပြောလိုက်တာများလား ဟုတွေးကာ ဒေါ်တင်တင်မေ မျက်နှာအထားရခက် ရှက်ရင်ဖို စိတ်လှုပ်ရှားသွားရသည်..။
“ အို ရှင်…….ကျုပ်တကယ်ကြောက်လို့ပါ….အဲဒါကိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့..နော်…၊ တခြား ကြိုက်သလိုလုပ်ပါ…ခံပ့ါမယ်…….. ”
“ ဘာလည်း…..ဖင်မခံဘူးလား… ”
“ မခံပါရစေနဲ့…နော်………တောင်းပန်ပါတယ်……သနားပါအုန်း….ရှင့်…. ”
“ ဂျစ်ကန်ကန် မလုပ်နဲ့လို့ ပြောထားတယ် မဟုတ်လား… ”
ပြောပြောဆိုဆို ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ညာဖက် နံစောင်းကို ကြိမ်လုံးနှင့် ခပ်ဆတ်ဆတ် ရိုက်သည်..။ ကြိမ်လုံးအဖျားက ရင်ဘတ်အောက်မှ အိတင်းထွက်နေသော ညာဖက်နို့အုံပေါ်ကျရောက်ကာ ရိုက်ချက်မပြင်းသော်လည်း တုတ်အဖျားဖြစ်သည့်အပြင် ၊ နို့ကလည်း အသားနုမို့ ဒေါ်တင်တင်မေ အတော်ကို နာကျင်သွားသည်…။
“ အောင်မယ်လေး….ကြောက်ပါပြီ……နာတယ်….နာပါတယ်….အီး….ဟင့်ဟင့်…… ”
“ ဒေါ်တင်တင်မေ အလန့်တကြား အော်ဟစ်ရင်း ဖင်ပူးတောင်း ထောင်နေရာမှ လိမ့်ပြီး မွေ့ရာပေါ် အိပ်လျက်သား ကျသွားသည်..။ ကိုအောင်မြတ်တစ်ယောက် ထပ်ပြီး ကြိမ်လုံးဖြင့် ဆက်ရိုက်သည်.။ လက်ဆထိန်းကာ ရိုက်သော်လည်း နောက်ဆုံးအချက်ကတော့ နည်းနည်း အရှိန်လွန်သွားသည်..။ ထိုရိုက်ချက်မှာ ဒေါ်တင်တင်မေ ရင်ဘတ်ပေါ် ကျရောက်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို ဖြတ်ရိုက်မိသဖြင့် ထိချက်ပိုနာသည်…။ ဒေါ်တင်တင်မေ ထွန့်ထွန့်လူးသွားရှာသည်…။
“ မရိုက်ပါနဲ့တော့……..ခံပါမယ်..ရှင့်…..ခံပါမယ်…..ဟင့်…..ဟင့်…. ”
ဒေါ်တင်တင်မေသည် ကြောက်လန့်စွာပင် ပြောသည်…။ မျက်ရည်များ တွေတွေကျကာ မျက်နှာလည်း မဲ့လို့နေသည်…။ ကိုအောင်မြတ်ကို ရှိခိုးလုမတတ်လည်း ဖြစ်သည်..။ သည်မျှလောက် တုန်လှုပ်ကြောက်လန့်သွားရသည်ကို မြင်တော့ ကိုအောင်မြတ် စိတ်ထဲတွင် ကျေနပ်မှုဖြစ်သည်…။ ဖင်ကုန်းတော့မည် ဆိုလာသောကြောင့် ဆက်မရိုက်တော့….။
ဒေါ်တင်တင်မေ မှာ ငိုရင်းရှိုက်ရင်းကပင် ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်စွာနဲ့ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ကုန်းပေးရှာသည်…။
“ ဖင်ဖြဲလိုက်… ”
ခပ်မာမာစေခိုင်းသံ အဆုံးတွင် ဒေါ်တင်တင်မေသည် လက်နှစ်ဖက် နောက်ပစ်ကာ ဖင်သားခြမ်းကြီးနှစ်ခုကို စောစောကနည်းအတိုင်း ဖြဲပေးလိုက်ရပြန်သည်..။
“ ခင်ဗျားဖင်ပေါက်ကို အရင်ဆုံး တံတွေးစိုရွှဲနေအောင် ဆွတ်ရမယ်…၊ တကယ်တော့ ဖင်လိုးဆီဆွတ်တာ အကောင်းဆုံး..၊ အခု ကျနော့်ဆီမှာ ဖင်လိုးဆီ ပါမလာလို့….တံတွေးကို သုံးရတာ….. ”
ထိုသို့ပြောပြီးနောက် ၊ ကိုအောင်မြတ်သည် ကျကျနနဆွဲဖြဲပေးထားသော ဒေါ်တင်တင်မေ၏ စအိုပေါက်ပေါ်သို့ တံတွေးများ ဖွီးခနဲ ထွေးချသည်..။ သည်အလုပ်မျိုး လုပ်နေကျမို့ အချိန်အဆ မှန်သည်..။ တံတွေးများသည် ဖင်ဝတည့်တည့်ပေါ်သို့ကျသည်..။ စိုခနဲ အေးခနဲမို့ ဒေါ်တင်တင်မေမှာ ခါးလေးတွန့်တွန့်သွားသည်..။ ဆွဲဖြဲပေးထားရလို့ စအိုဝက ပြဲအာနေရာ တံတွေးအချို့သည် ဖင်ခေါင်းထဲ စိမ့်ဝင်လာကြသည်..။
အချို့ကတော့ ဖင်ဝပေါ်မှာ တင်ကျန်နေသည်..။ ဖင်ပေါက်ဝတွင် အမြှုပ်လေးတွေ ထနေသော တံတွေးတင်နေပုံကို ကြည့်ပြီး ကိုအောင်မြတ်၏ လီးကြီး ငေါ့ခနဲ လှုပ်ခါသည်..။ မိန်းမတွေကို ဖင်လိုးနေကျဖြစ်သော လီးက အထာပေါက်လို့နေပါပြီ.။
ဒေါ်တင်တင်မေသည် မိမိဖင် တံတွေးအဆွတ်ခံနေရပုံကို မှန်ထဲမှ မြင်နေရကာ ၊ အသည်းတယားယား ဖြစ်နေသည်…။
“ တံတွေးတော့ စိုနေပြီ ၊ ဖင်ထဲ လီးဝင်လမ်းကြောင်းပွင့်အောင် နည်းနည်းပါးပါး လုပ်ပေးဖို့ လိုသေးတယ်…. ”
ကိုအောင်မြတ်၏ စကားများကို ကြားရသည်..။ ဘယ်လိုများ ဆက်လုပ်အုန်းမှာလည်း ဟု ဒေါ်တင်တင်မေ ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့် တွေးမိသည်..။ ကိုအောင်မြတ်က သူ့ညာဖက်လက်ခလယ်ကို ပါးစပ်ထဲ ထိုးကာ စုပ်သလိုလုပ်ပြီး နောက် မိမိ ဖင်ပေါက်ဆီသို့ ထိုလက်ကလှမ်းလာသည်ကို မှန်ထဲမှ တဆင့် ဒေါ်တင်တင်မေ မြင်ရသည်..။ ထို့နောက် တံတွေးဆွတ်ထားသော ဖင်ပေါက်ပေါ်သို့ လက်ချောင်းထိပ် ထိကပ်ပွတ်လာတာခံရသည်..။ စအိုဝတွင်ယားကျိကျိနှင့် တစ်မျိုးကြီးမို့ ဒေါ်တင်တင်မေ ခါးတွန့်ဖင်ယမ်းသွားရပြန်သည်..။ သုံးလေးချက် ကပ်ပွတ်ပေးပြီးနောက် ကိုအောင်မြတ်က လက်ခလယ်ကို ဖင်ပေါက်ထဲသို့ ဆတ်ခနဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်..။
“ အား….နာတယ်…..ဘာလုပ်တာလဲ..ရှင်…မကောင်းပါဘူး…..အိုအို….. ”
ဖင်ထဲသို့ လက်ခလယ်ထိုးသွင်းခံရမှုကြောင့် စအိုဝ စစ်ခနဲဖြစ်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲတွင်လည်း တစ်ဆို့သလို ခံစားရကာ ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ပါးစပ်မှ အသံတွေပေါ်လာပြန်သည်..။ ကိုအောင်မြတ်ကတော့ သူ့လက်ခလယ်ကို ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးတည့်လိုက် ဆွဲထုတ်လိုက်နှင့် လုပ်ပေးနေသည်..။ မိမိ၏ လီးချောင်းကြီး ဖင်ထဲထိုးထည့်သောအခါ အဆင်ချောအောင် ၊ ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ဖင်ခေါင်းကို လက်ချောင်းနှင့် ထိုးချဲ့နေခြင်းဖြစ်သည်..။
ဒေါ်တင်တင်မေခမျာမှာတော့ ဖင်ထောင်ကုန်းပေးထားရသော ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကြီး တုန်ရင်နေအောင်ပင် ဖြစ်နေရှာသည်..။ ရှက်ကြောက်သလို ထိတ်လန့်လျက် ရမက်လည်း အလွန်ထန်သည်..။ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်နေတာ အရမ်းကို စိုရွှဲနေသည်..။ စအိုဝကို ထိုးကလိနေသော လက်ချောင်းကို စုပ်ညှစ်နေရာ သည်ဖင်ကတော့ လိုးလို့အလွန်ကောင်းမည်ကို ကိုအောင်မြတ် အပြတ်နားလည်သွားသည်..။ ထို့ကြောင့် အချိန်သိပ်မဆိုင်းတော့ပဲ လက်ချောင်းနေရာ လီးချောင်းကြီးအစားထိုးတော့ရန် ၊ ဖင်ကို ထိုးကလိနေသော လက်ခလယ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်..။
“ အို……..ဟင့်ဟင့်… ”
ဖင်ထဲမှ လက်ချောင်းကျွတ်ထွက်ကာ ထိုးကလိခံခဲ့ရသော ဖင်ပေါက် စပ်တပ်တပ်လေး ဖြစ်ကျန်ခဲ့ရလျက် ဒေါ်တင်တင်မေ၏ပါးစပ်မှ ညည်းညူသံလိုလို ခပ်သဲ့သဲ့လေး ပေါ်လာသည်..။ သူမသည် မယုံနိုင်လောက်အောင်လည်း ရမက်ဇောထန်ပြင်းလို့ နေရပါပြီ…။
“ ကိုင်း……ခင်ဗျားဖင်ထဲ ကျနော့်လီး ထိုးသွင်းတော့မယ်…၊ မကြောက်ပါနဲ့…လီးက အေးအေးဆေးဆေးပဲ ဝင်သွားမှာပါ…. ”
ကိုအောင်မြတ်၏ အသံကို ဒေါ်တင်တင်မေ ကြားရသည်..။ ထို့ပြင် မှန်ချပ်ထဲတွင် ကိုအောင်မြတ်က သူ့လီးကိုလည်း တံတွေးတွေ စိုရွှဲအောင် ဆွတ်နေသည်ကိုလည်း တွေ့ရပြန်သည်..။ တံတွေးတွေ စိုလက်ကာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးကြီးက ကြည့်ရတာပင် ကြောက်စရာ…၊ ဒါကြီး ဖင်ထဲထိုးထည့်ရင် အရမ်းနာပြီး ဖင်ကွဲမှာပဲ…။ ဒေါ်တင်တင်မေသည် တွေးကြည့်ရင်းပင် ပိုကြောက်လာသောကြောင့် မျက်စေ့ကို မှတ်ကာ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ထားလိုက်မိရှာသည်…။
“ ဖင်ဖြဲထားတဲ့ လက်ကို ဖယ်လိုက်တော့….. ”
ဒေါ်တင်တင်မေသည် မမဖင်သာခြမ်းကြီးများကို လှမ်းကိုင်ကာ ဖြဲပေးထားရသော လက်များကို ဖယ်လွှတ်လိုက်သည်..။ ဖြဲထားသော ဖင်သားများ ပြန်စေ့သွားသည်..။ ဖင်ဝ ယားကျိကျိ ပိုဖြစ်လာသည်..။ သို့သော် ဖင်သားခြမ်းကြီးမျာ ထပ်မံ အဖြဲခံရပြန်သည်.. ။ ကိုအောင်မြတ်က ဆွဲဖြဲလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်.. ။ ပြီတော့ ပူနွေးနွေး မာကျောကျော လုံးလုံးထစ်ထစ်အရာကြီး စအိုဝတွင် လာတေ့ထောက်သည်ကို ဒေါ်တင်တင်မေ ခံစားရသည်..။ မိမိကို ဖင်လိုးတော့မည့် လီးကြီး၏ ထိပ်ဖူးဖြစ်ကြောင်း နားလည်ကာ ဒေါ်တင်တင်မေ ကျောချမ်းသွားမိသည်..။ မျက်စေ့ကို ပိုမှိတ်သည်.။ အသက်ပင် မရှူရဲပဲ အောင့်ထားလိုက်မိသည်…။
“ တောက်……ဖင်လေးက တကယ်ကျဉ်းတာပဲ..၊ ဖင်အပျိုစစ်စစ်လေး….. ”
ကိုအောင်မြတ်၏ အားရကျေနပ်စွာ ရေရွတ်သံကြားရကာ တေ့ထားသော လီးထိပ်ဖူးကြီး အားဖြင့် ဖိလာသည်ကို ခံစားရသည်..။ ထို့နောက် ဖင်ထဲလီးကြီး စတင်ထိုးဖောက် တိုးဝင်လာလေတော့သည်..။ တိုးဝင်လာသော လီးကြီး၏ ဖိအားဖြင့် စအိုဝသည် ပြဲအာထွက်သွားသည်..။ ကျိန်းစပ်နာကြင်မှုဝေဒနာကို ပြင်းပြစွာ ခံစားရသည်..။ ဖင်လိုးခံရလေပြီ ဟူသော အသိနှင့်အတူ နာကြင်လွန်းလှသော ဝေဒနာတို့ကြောင့် ဒေါ်တင်တင်မေမှာ သတိလစ်လုလုပင် ဖြစ်သွားရသည်..။
ဖင်လိုးခံရလျင် အရမ်းနာသည်ဟု ကြိုတင်မှန်းဆထားမိသော်လည်း ၊ ဖင်ထဲသို့ တကယ်တမ်းလီးကြီးတိုးဝင်လာသောအခါ ခံရသည့်နာကြင်မှုက ကြိုတင်တွေးထားသည်ထက် အဆများစွာ ပိုမိုနေသည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေသည် အသံကုန်ပင် အော်လိုက်မိသည်..။ သူမ၏ လက်ချောင်းများကလည်း အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်နေအောင် ဆုတ်ဆွဲထားမိရှာသည်..။ လီးက အရမ်းကြီးသည် ..။ ဒစ်မြုပ်ဝင်စပြုတာကိုပင် မခံမရပ်နိုင်အောင် နာလှသည်..။ ဖင်ဆက်ခံလို့ မဖြစ်..။ အရိုက်ခံရလျင် ခံရစေတော့..၊ အတင်းရုန်းကန်ထွက်မှပဲ တွေးကာ ကော့လန်ရုန်းထွက်သည်..။
ဒါပေမယ့် ဘယ်မှာ လွတ်နိုင်ပါမည်နည်း..။ ကိုအောင်မြတ်ဆိုတဲ့လူက ဖင်ချရာတွင် ဝါရင့်နေသူ…။ ဖင်လိုးရသည့် မိန်းမတွေရဲ့ အထာကို ကောင်းကောင်းကြီး ကျွမ်းနေပြီးသား…။ ကျကျနနချုပ်ကိုင် သိုင်းဖက်ထားလေရာ ဒေါ်တင်တင်မေခမျာ ဘယ်လိုမှ လွတ်အောင် မရုန်းနိုင်..။ လီးကသာ ဖင်ထဲပို ပိုတိုးဝင်သည်…။ ဒေါ်တင်တင်မေ အနေဖြင့် အော်ဟစ်မှုကလွဲပြီး ဘာမျှမလုပ်နိုင်ရှာ..။
“ အားပါးပါး….နာလိုက်တာ…အောင်မလေးလေး…သေပြီ သေပြီ……အရမ်းနာတယ်….မရဘူး ဟင့်..ဟင့်……. ”
ဒေါ်တင်တင်မေ ထွန့်ထွန့်လူးပြီး စူးစူးဝါးဝါးကို အော်ဟစ်နေရသည်..။ ရုံးချိန် ကျောင်းချိန်မို့ အနီးအနားရှိအိမ်များတွင် လူမရှိကြပဲ သော့ပိတ်ထားလို့သာ တော်တော့သည်..။ အိမ်နီးနားချင်းတွေ ရှိနေလျင် ဒေါ်တင်တင်မေ၏ မချိမဆန့် အော်ဟစ်သံကို ကြားကုန်လျင် ပြသနာတွေ တက်ကုန်နိုင်သည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေ အော်ဟစ်ရုန်းကန်နေခိုက် ကိုအောင်မြတ်ကလည်း လွတ်ထွက်မသွားရအောင် ချုပ်ဖမ်းလျက် လီးကို ဖင်ထဲဝင်သည်ထက် ဝင်အောင်သာ အားစိုက်ဖိသွင်းနေသည်..။
ဖင်လိုးနေကျမို့ လီးဘယ်လိုသွင်းရမှာကို သိနေရာ ဖိလိုးလိုက်တိုင်း လီးက ဖင်ပေါက်ထဲသို့တစ် တစ်ပြီး တိုးဝင်သည်..။ ဒေါ်တင်တင်မေအဖို့ နာကြင်မှုဝေဒနာ ပိုမိုပြင်းပြလာသည်..။ ရုန်းကန်လေ ၊ လီးပိုဝင်လေ ဖြစ်မည်ဟု တွေးမိကာ ရုန်းပင် မရုန်းရဲတော့..။
“ သနားပါအုန်း ရှင်…ဖင်ကကွဲတော့မယ်..၊ မရတော့ဘူး.. ပြန်ထုတ်ပါတော့…တောင်းပန်ပါတယ်..၊ နာလွန်းလို့ပါ..ရှင်..၊ သေလိမ့်မယ် သိလား…. အား…..အား မလုပ်ပါနဲ့တော့ဆို…အမလေး လေး…သွင်းပြန်ပြီ….သေမှာပါပဲ…..ဟင့်ဟင့်….အီး… ”
ဖင်ပေါက်ထဲတွင် အပြည့်အသိပ်ဖြစ်နေရာ ၊ လီးထပ်ပြီး သွင်းလို့မရနိုင်တော့ဟု ဒေါ်တင်တင်မေက တွေးတောကြောက်လန့်ကာ အော်ဟစ်တောင်းပန်ရှာသည်..။ သို့သော် ကိုအောင်မြတ်ကတော့ အေးစက်စက် တစ်ချက်ရယ်မောလိုက်ကာ သူ့လီးကို ပိုပြီး ဝင်အောင်သာ ဖိထိုးဆက်သွင်းနေသည်..။
“ တော်ပါတော့ရှင်…မသွင်းပါနဲ့တော့….မရတော့ဘူး….အားအား နာတယ်ဆို….အရမ်းကြပ်နေပြီ….အမလေးလေး…သေလိမ့်မယ် ရှင့်…..အားအား…..တောင်းပန်ပါတယ်…..အား ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်…..ဟင့်… ”
“ လီးက ဝင်နေပါပြီ…အစ်မကြီးရာ…နည်းနည်းပဲ ကျန်တော့တာ..၊ လီးတစ်ချောင်းလုံးဖင်ထဲ သွင်းလို့ရပါတယ်..၊ ဘာမှ ကြောက်မနေနဲ့… ၊ ဆုံကြီးကိုသာ ကော့ပင့်ထား…ဖင်ယမ်းနေရင်တော့ ခင်ဗျား ပိုနာလိမ့်မယ်…. ”
ကိုအောင်မြတ်၏ ခြိမ်းခြောက်စကားကြောင့် ဒေါ်တင်တင်မေခမျာ ဆက်မရုန်းကန်ရဲတော့…။ ရုန်းကန်ထွက်လို့လည်း လွတ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ကြောင်း နားလည်သွားပြီ…..။ ရုန်းကန်လေ ပိုနာလေ ဖြစ်နေမှာကိုတော့ စိုးရိမ်သည်..။ လီးမှာ ခြောက်လက်မကျော်ကျော်လောက် ဖင်ထဲ မြုပ်ဝင်နေပြီး နှစ်လက်မသာသာခန့်သာ ကျန်နေတော့ရာ ဒေါ်တင်တင်မေ ရုန်းကန်မှုရပ်ကာ ဖင်ကြီးငြိမ်သွားခိုက် ကိုအောင်မြတ်က ကျန်နေသော လီးအရင်းပိုင်းကို အားဖြင့် ဖိထိုးသွင်းချလိုက်သည်..။
“ ဗျစ် ဖု ဘုဘု…..အား..နာလိုက်တာ… အာ့ကျွတ်ကျွတ်…..ကျွတ်…… ”
ဒေါ်တင်တင်မေမှာ ညည်းတွားခြင်းသာ ပြုနိုင်တော့ရှာသည်..။ ဖင်ကြီးကို လှုပ်ပင်မလှုပ်ရဲ…။
“ လီးကြီး ဖင်ထဲ အဆုံးဝင်သွားပြီ..၊ ဖင်ပေါက်ထဲမှာ ဘယ်လိုနေလဲ….ဟင် …အစ်မကြီး ”
လီးအဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်နိုင်ပြီဖြစ်သော အခါ ၊ ကိုအောင်မြတ်က ကျေနပ်အားရဟန်ဖြင့် ပြောသည်..။ သူမ၏ စအိုထဲတွင် သံတံစို့ကြီး ထိုးသွင်းခံထားရသလို နာကြင်တစ်ဆို့ ပြည့်သိပ်နေသည်..။ နာကြင်မှု ဝေဒနာကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးသည် ဆတ်ဆတ်တုန်ရင်နေသည်..။ ချွေပြိုက်ပြိုက် ကျသည်..။ ပြီးတော့ ဘယ်လိုကြောင့်မှန်း မသိ..၊ စောက်ပတ်ထဲက အရမ်းယားကာ တစ်ချီပြီးလို့ စောက်ရည်ကြည်များ စက်စက်ယိုအောင် ထွက်ကျနေသည်..။
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>>
No comments:
Post a Comment