အချစ်ကျောင်း အပိုင်း ( ၅ )

အချစ်ကျောင်း အပိုင်း ( ၅ )

longhairlover ရေးသည်။

“ သင်းသင်းဖြူ…..ဘော်လီနဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီချွတ်ပြီး ဆရာမဘေးမှာ လာကုန်းစမ်း……”

ကိုစိုးမောင်က ကောင်မလေးကို လှမ်းပြောသည်။ သင်းသင်းဖြူမှာ ပင်ကိုယ်ဗီဇကပင် ရမက်ဇောထန်ကာ၊ ဏှာကြီးသောမိန်းကလေးတယောက်ဖြစ်သည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ စောက်ပတ်ရက်ပေးမှုကြောင့် တချီ ပြီး ခဲ့ရသည့်တိုင် အားမရနိူင်သေး၊ ကာမအရသာကို ဆက်လက်ခံစားလိုသေးသည်၊ မိမိကို အတွင်းခံအဝတ်အစားများအကုန်ချွတ်ကာ အကုန်းခိုင်းခြင်းသည် ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးပစ်ဖို့ဖြစ်ကြောင်းကို နားလည်သောချာတိတ်မလေးသည် ချက်ချင်းပင် ဘော်လီအင်္ကျီနှင့်အတွင်းခံဘောင်းဘီတို့ကိုအမြန်ပင်ချွတ်သည်၊ ဗလာကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသည်နှင့် ဒူးတုတ်ဖင်ထောင်ကာဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဘေးနားသို့သွားကာ လေးဘက်ထောက်၍ကုန်းပေးလိုက်သည်။

“ ဒီမှာ ကုန်းထားပြီ၊ ကြိုက်သလို လိုးပေးတော့….”

ပါးစပ်မှလည်း အပီအပြင်ပြောချလိုက်သည်။

ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာလည်း သင်းသင်းဖြူလောက်ဏှာမထန်၊ ရမက်မပြင်းသော်လည်း သာမန်မိန်းမတွေထက် ဆန္ဒပိုထက်သန်သည်၊ လီးကြီးစောက်ပတ်ထဲအဆုံးတိုးဝင်လာချိန်တွင် တချီ ပြီးသွားခဲ့ပေရာ ထိုလီးကြီး၏အတွေ့ထူးမှုနှင့်ကာမစည်းစိမ်ပေးနိူင်စွမ်းကြီးမားပုံကို လက်တွေ့သိနေသည်၊ လီးသွင်းတာခံရသည်ကပင် သည်မျှလောက်အရသာရှိနေလျှင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း၊ အားကောင်းကောင်းနှင့်ဖိဆောင့်လိုးလျှင် ဆွေမျိုးမေ့လောက်အောင်ပင်ပိုကောင်းမည်ကိုသိသည်၊ ထိုးသွင်းထားသောလီးချောင်းကြီး ဆွဲထုတ်ပြန်သွင်း၊ အားပြင်းပြင်းနှင့်တဟင်းဟင်းနေအောင် ဆောင့်လိုးတာခံချင်နေသည်။

“ ဟင့်……ကျမကိုလည်း ဆောင့်လိုးပေးပါအုန်းနော်၊ ဒီမှာ ခံရတာသိပ်ကောင်းနေလို့ပါ…..”

ဒေါ်ခင်မေစိုးကလည်း သူမကိုလိုးနေသူအား ခေါင်းလေးနောက်စောင်းငဲ့ကြည့်ကာ ရမက်အာသာပြင်းပြင်းနှင့်ပြောလိုက်လေသည်၊ ကျန်ကျောင်းမျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသောကြောင့် မျက်နှာကို တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်မမြင်ရသေးသည့်အတွက်လည်း ဒေါ်ခင်မေစိုးက သိပ်ရှိန်မနေပဲ ပြောရဲဆိုရဲရှိနေသည်၊ပါးစပ်ကအပြောတွင် ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း ဝေ့ကာဝိုက်ကာလှုပ်ယမ်းပေးလိုက်လေသေးသည်။

“ ဆောင့်မှာပေါ့ ဆရာမရဲ့……ဆရာမရော၊ သင်းသင်းဖြူရော နှစ်ယောက်လုံးအီဆိမ့်သွားအောင် လိုးပေးမှာပါ၊ စိတ်ချ…”

မိမိလိုးနေသည့် အမျိုးသမီးအကြီးအငယ်နှစ်ယောက်လုံး တဏှာတွေထန်ပြင်းလာကာ၊ အရှက်ကုန်အောင်ထကြွနေမှုကို သဘောကျစွာကိုစိုးမောင်ကပြောသည်၊ အပြောကိုလက်တွေ့ပြသည့်အနေဖြင့် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်ထဲသို့ အောက်ပင့်ဆောင့်နည်းဖြင့် လီးကြီးကိုတအားပင့်၍ပင့်၍ကော်တင်ဆောင့်လိုးပေးသည်။

“ ဘွပ်ဗျစ်….အားအိ……ဘွပ်ဗျစ်……အောင်မယ်လေးလေး….ဘွပ်ဘွပ်ဘုဗျစ်ဗျစ်……အားပါးပါးရှီး အီးအီး……”

ငါးချက်တအားကုန်ပင့်ဆောင့်သည်၊ အောက်ပင့်ဆောင့်လိုးချက်မှာသည်လိုဖင်ထောင်ကုန်းနေသည့်အခါ စောက်ပတ်ထဲလီးအဝင်နက်ကာ ကျကျနနထိုးမိထောက်မိသောနည်းဖြစ်သည်၊ ဝင်ချက်ကောင်းကာထိမိ၍အလိုးခံမိန်းမ တုန်ခိုက်ကော့ပျံသွားအောင်အရသာရှိသော်လည်း သားအိမ်အထိခံရမှုဒဏ်ကလည်း ပြင်းထန်သောကြောင့် အချက်များများဆောင့်လိုးတာကိုတော့ မခံနိူင်၊ ဒါကိုနားလည်သောဆရာကိုစိုးမောင်သည် လေးငါးချက်တအားတွယ်ပစ်ပြီးနောက် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်ထဲမှ သူ့လီးချောင်းကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်၊ ဆွဲအထုတ်တွင် တမင်ပင်မိမိ၏ဆီးစပ်ကို အပေါ်သို့ရောက်နေအောင်တိုးမြှင့်နေရာယူထားလိုက်ရာစောက်ပတ်ထဲမှကျွတ်ပြုတ်ထွက်လာသော လီးတန်မာမာတောင့်တောင့်ကြီးကစောက်ပတ်ကို ထိုးပင့်ကော်ခွဲလိုက်သလိုဖြစ်သည်၊ဆောင့်လိုးခံရတာကလည်း ကောင်းလှပေရာ ဒေါ်ခင်မေစိုးပါးစပ်မှအလိုလိုပင် ဆရာ ဟုမည်တမ်းခေါ်လိုက်မိလေသည်၊ မိမိနှင့်သင်းသင်းဖြူတို့အား ခေါ်၍လိုးနေသူမှာ ဆရာကိုစိုးမောင်သာဖြစ်ရမည်ဟု ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးက တွေးဆထားသည်၊ သို့သော်မျက်နှာဖုံးစွပ်တွေဘာတွေတပ်ထားသောကြောင့် (သည်လိုမျိုးလုပ်ထားတာကလည်း တမျိုးစိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုစရာကောင်းနေသည့်အတွက်) မသိလိုက်မသိဖာသာနေခဲ့သည်၊ယခု ဆောင့်ချက်ကောင်း၍ကာမအရသာတွေ့လွန်းသောကြောင့်သာပွင့်အံထွက်သွားရလေသည်။

“ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်လိုက်တော့…..”

စောက်ပတ်ထဲမှလီးချောင်းကြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲထုတ်ယူလိုက်ပြီးနောက် ဆရာကိုစိုးမောင်က ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုပြောသည်၊အမျိုးသမီးကြီး၏ဖင်ကြီးကိုလည်း တချက်ပုတ်သည်၊ ပြီးတော့ ဘေးနားကပ်လျှက် အသင့်ဖင်ထောင်ကုန်းလျှက်သားရှိနေလေသော သင်းသင်းဖြူရှိရာဘက်သို့ နေရာရွှေ့သည်၊ ဘေးဘက်သို့ ခြေတလှမ်းသာရွှေ့လိုက်ရုံသာဖြစ်သည်၊ သင်းသင်းဖြူမှာတော့ အရမ်းကိုအလိုးခံချင်နေကာ စောက်ပတ်ယား၍နေလေရာ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်ထဲမှ လီးဆွဲထုတ်လိုက်သံကြားရသည်နှင့် မရိုးမရွနှင့်မနေတတ်တော့အောင်ဖြစ်ကာ ဖင်ကြီးတလှုပ်လှုပ်၊ဒူးခေါင်းတွေပင် တရွေ့ရွှေ့ နေရာသည်၊ သူမ၏ဖင်ကြီးနောက်သို့ကိုစိုးမောင်နေရာရွှေ့ပြောင်းရောက်လာသောအခါတွင်မူ ကောင်မလေးက ဖင်ကိုကော့ကာပင့်ကာပင်ပေးထားလိုက်လေသည်။

“ လုပ်ပါဆရာ…..သမီးစောက်ပတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းပြီး….တအားဆောင့်လိုးပေးစမ်းပါရှင့်……အရမ်းယားပြီး သိပ်အလိုးခံချင်နေလို့ပါ၊ လိုးပါရှင့်..လိုးစမ်းပါ…”

သင်းသင်းဖြူ၏ပါးစပ်မှလည်း အငမ်းမရပြောသည်၊ ရမက်ခိုးတွေအရမ်းထန်ပြင်းနေလေရာ ဒေါ်ခင်မေစိုးဖြစ်သလိုပင် ပါးစပ်မှအလိုအလျှောက်“ဆရာ” ဟုလွှတ်ကနဲခေါ်လိုက်မိလေသည်၊ ဆရာကိုစိုးမောင်က ကျောင်းသူမလေး၏ပြူးတစ်ဖေါင်းထွက်နေလေသော စောက်ပတ်မှစောက်ခေါင်းဝတည့်တည့်တွင်သူ့လီးချောင်းကြီးကို ချိန်သားကိုက်အောင်အသာတေ့ထောက်လိုက်သည်။

“ အားဟင့်ဟင့်….အိုအို……..သွင်းလေလို့…..ဟင့် ထိုးသွင်းလိုက်စမ်းပါဆိုနေမှ…….ဟင့်ဟင့်ဟင့်….”

လီးတေ့ထောက်လိုက်မှုကြောင့် သင်းသင်းဖြူတကိုယ်လုံးဓါတ်လိုက်သလို ထိုးထိုးထွန့်ထွန့်ဖြစ်သည်၊ သွေးတို့ဆူဝေပွက်ထလာသည်။

လီးက တေ့ထောက်မိရုံသာဖိထားရာ စောက်ပတ်ထဲဝင်အောင်ထိုးသွင်းမလာသည့်အတွက် သင်းသင်းဖြူသည်အားမလိုအားမရဖြစ်ကာ မရှက်မကြောက်ပင်ပြောဆိုခွင့်တောင်းမိလေသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် ဖင်ထောင်ကုန်းပေးထားရာမှ အသာထရပ်သည်၊ ဖင်ပေါ်နေအောင်လှန်တင်ထားသည့် ထမီကိုအောက်သို့ပြန်ချသည်၊ အောက်သို့ဆွဲချထားသောအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကတော့ ဒူးခေါက်ကွေးဆီတွင် လိပ်ကျလျှက်သားရှိနေသည်၊ ထိုအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက တုတ်ဆွဲထားသလို့မို့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းပူးပူးကပ်ကပ်ရှိနေသည်၊ ဆရာကိုစိုးမောင် လတ်တလောလိုးပြီးကာစစောက်ပတ်ထဲမှစောက်ရည်ကြည်တို့ကတော့ အပြင်သို့အံထွက်ကာ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏တုတ်ဖြိုးဝတစ်နေသော ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ခုတလျှောက် စီးကျ၍နေသည်၊စောက်ရည်ကြည် နွေးတေးတေးချွဲကျိကျိများစီးကျမှုကို ထိတွေ့ခံစားရသည့်ဒေါ်ခင်မေစိုး ကြက်သီးလေးများထသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် မတ်တပ်ရပ်မိသည်နှင့် သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ကို လီးတေ့ထောက်ကပ်ဖိလိုက်မှုကိုမြင်ရသည်၊ သူမ၏မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်ကာ ၊ သေသေချာချာအပေါ်မှစီး၍ကြည့်မိသည်။

ဒေါ်ခင်မေစိုးရင်သိမ့်တုန်ကာ မျက်နှာတွေပင်ဖိန်းကနဲရှိန်းကနြဲဖစ်သည်၊အရှက်ကုန်အောင် အလိုးခြံပီးကာစမိန်းမကြီး ရင်ဖိုမောဟိုက်သွားရအောင်မြင်ကွင်းက အသည်းယားစရာကောင်းလှသည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်သည် လေထိုးသွင်းထားသလားထင်ရလောက်အောင်ပင် ဖေါင်းကြွတက်ကာအိတင်းနေသည်၊ စောက်ရည်ကြည်တွေကလည်း ဆီတစ်ပိသာလောက်လောင်းချပေးထားသလို ရွှဲစိုချောကျိနေကြသည်၊ စောက်ရည်ကြည်နံ့သည်စူးရှစွာဏှာကြွချစ်စရာထောင်းထောင်းထနေသည်၊ လီးကြီးကလည်း အပြတ်ကိုမာကြောတောင့်တင်းသန်မာသည်၊ လိုးထားခဲ့သည့်အရှိန်ကြောင့် လီးတွင်စောက်ရည်ကြည်များကလည်း စိုရွှဲ၍နေလေသေးသည်၊ အကြောပြိုင်းပြိုင်းကြီးများ၊လီးအထစ်အရစ်ကြီးများက အပြတ်ကိုပီပြင်နေသည်၊ ထိုလီးကြီး၏ထိပ်ဖူးကစောက်ပတ်ကို ခပ်ဖိဖိလေးတေ့ထောက်ထားသည်၊ လီးက စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲတိုးမဝင်သေး၊ လီး၏ဖိအားကြောင့် လီးထိပ်ဖူးနားတဝိုက်တွင်စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားဖုဖုဖေါင်းဖေါင်းတို့က ချိုင့်ခွက်ခွက်နှင့် အိအိပိပိလေးဖြစ်နေကြဟန်က ရင်ခုန်စရာအကောင်းဆုံးဖြစ်သည်၊ ထို့ပြင် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတို့သည် တုန်ခါလှုပ်လျှက်ရှိနေကြသည်ကို ဒေါ်ခင်မေစိုးအနီးကပ်ကြည့်ရှုရ၍ကောင်းကောင်းမြင်ရလေသည်။

“ မင့်ဖင်ကြီးကို နောက်ကော့တွန်းပြီး စောက်ပတ်ထဲလီးဝင်အောင်သွင်းယူလေ၊ ကဲ…..ဆရာမကလည်း တုံးလုံးချွတ်လေဗျာ၊ ချွတ်ပီးရင်ဝင်ပါရအုန်းမှာ၊ ချွတ်လေ….”

ကိုစိုးမောင်က ကျောင်းသူမလေးကို ပြောဆိုသင်ပြပေးပြီးနောက်ဆရာမကိုပါ တဆက်တည်းလှမ်းပြောသည်၊ ပြောရင်း လက်ကပါလာသည်၊ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ထမီကို ဆတ်ကနဲလှမ်းဆွဲချွတ်ချသည်၊ လျော့တိလျော့ရဲလေးဖြစ်နေသည့်ထမီမှာ ဆွဲချွတ်သည်နှင့် ကွင်းလုံးပုံကျွတ်ကျသည်၊

“ အိုး…”

အလိုးခံခဲ့ပြီးဖြစ်သည့်တိုင် ထမီဆွဲအချွတ်ခံရသောအခါ ဒေါ်ခင်မေစိုးပါးစပ်မှ ယောင်အော်၍လှမ်းဆွဲလေသေးသည်၊ သို့သော် မမှီတော့ပါ၊ထမီက ကွင်းလုံးပုံကျွတ်ကျသွားလေပြီ။

ဝင်းမိုးနှင့်တန်ချင်းတို့နှစ်ယောက်သည် အခန်းအပြင်ဘက်မှနေ၍အထဲရြှိမြင်ကွင်းများကို ချောင်းမြောင်းကြည့်နေကြသည်၊ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုသည်လိုအသာချောင်းကြည့်ကာ အတုယူသင်ကြားရန် ဆရာကိုစိုးမောင်ကမှာထားခဲ့သည်၊ ချောင်းကြည့်ရင်းလီးတောင်လာလျှင် လီးကိုအသာအယာကိုင်ပွတ်ပေးလျှက် သုတ်လွှတ်တော့မည့်အခြေသို့ဆိုက်လာသည်ဆိုလျှင်တော့ပွတ်နေသောလက်ကိုဖယ်ကာ ချောင်းကြည့်တာလည်းရပ်၍ ဟိုဟိုသည်သည်အပြင်ဘက်ရှုခင်းများကို လှမ်းကြည့်ရန်လည်း ဆရာကိုစိုးမောင်က မှာကြားထားသည်၊ ပြီးတော့ ကိုစိုးမောင်လှမ်းခေါ်မှသာ အခန်းထဲသို့ဝင်လာကာ၊ကိုစိုးမောင်လိုးခိုင်းသည့်မိန်းမကို လိုးကြရမည်ဖြစ်သည်။

သင်းသင်းဖြူနှင့်ဒေါ်ခင်မေစိုးတို့ကို ဆရာကိုစိုးမောင်လိုးတာကိုကောင်လေးနှစ်ယောက်အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် အားကျစွာချောင်းကြည့်နေခဲ့ကြသည်၊ မိမိတို့အလှည့်ရောက်လျှင်လည်း ဆရာကိုစိုးမောင်လိုးသလိုမျိုးအတုယူကာ လိုက်လိုးပစ်မည်ဟုလည်း စိတ်ထဲမှကြိမ်းဝါးကာ ကိုစိုးမောင်၏လုပ်ပုံကိုင်ပုံ၊ လိုးပုံဆော်ပုံတို့ကို သေသေချာချာကြည့်ရှုမှတ်သားနေကြသည်၊ လိုးကြဆော်ကြတာတွေကို မျက်ဝါးထင်ထင်၊ အတွင်းသားအထင်းသားမြင်ရတွေ့ရတော့ သွေးဆူသောလူပျိုပေါက်အရွယ်လေးတွေပီပီ၊ လီးတွေတောင်လာကြသည်၊ စိတ်အရမ်းထလာကြသည်၊ သို့သော် ကိုစိုးမောင်ပြောထားသည့်အတိုင်း အတိအကျလိုက်နာလုပ်ဆောင်ကြရလေရာ၊(သူတို့သည် မိန်းမကောင်းကောင်းလိုးချင်နေသောကြောင့် ယခင်တခါလိုအိုးနင်းခွက်နင်းမဖြစ်ရလေအောင် ကိုစိုးမောင်ကိုဆရာတင်ကာ၊ကိုစိုးမောင်ပြောထားသည်များကို တသဝေမတိမ်းလိုက်နာကြပါသည်၊) သုတ်လွှတ်ထွက်မိခြင်းတွေဘာတွေမရှိ၊ အလိုလိုပင်သုတ်ထိန်းနည်းလေ့ကျင့်သလိုဖြစ်နေသည်၊သင်းသင်းဖြူကိုယ်လုံးတီးဖြစ်၍ ဖင်ထောင်ကုန်းတာကို အားရပါးရကြည့်ရှုကြသည်။

ကိုစိုးမောင်က သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်တွင် လီးတေ့ထောက်ရုံထောက်ကာ မသွင်းသေးပဲနေ၍သင်းသင်းဖြူတယောက် မရိုးမရွ ၊ မနေနိူင်အောင်ဖြစ်နေပုံကလည်း ကောင်လေးနှစ်ယောက်၏စိတ်ထဲ ကျလိကျလိဖြစ်စေသည်၊ ထိုနောက် ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ ထမီကို ဆရာကိုစိုးမောင်ကဆွဲချွတ်ချလိုက်၍ကွင်းလုံးပုံကျွတ်ကျသွားသောအခါတွင်တော့ နှစ်ယောက်သား၏မျက်လုံးလေးများသည် ပုဇွန်မျက်လုံးတွေပမာ မျက်လုံးအိမ်မှကျွတ်ထွက်ကြတော့မတတ် ပြူး၍ထွက်လာကြကုန်သည်၊ သူတို့နှစ်ယောက်သည်ဒေါ်ခင်မေစိုးကို အဝတ်မပါ၊ ဗလာကိုယ်လုံးတီးဖြင့်ကြည့်ချင်မြင်ချင်နေကြသည်မှာ ကြာပေပြီ၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးက အပြာဝထ္ထုစာအုပ်များဖတ်ရှုကြောင်းစ၍သိရကတည်းက ထိုဆန္ဒအာသီသက ကြိတ်၍ရှိနေခဲ့ကြသည်၊ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် လူပျိုပေါက်လေးများ၏သဘာဝအတိုင်း သက်တူရွယ်တူအပျိုပေါက်သင်းသင်းဖြူထက် အရွယ်ရောက်ပြီးမိန်းမကြီးတယောက်ဖြစ်သည့် (သူတို့၏ဆရာမလည်းဖြစ်သည့်) ဒေါ်ခင်မေစိုးအပေါ် ပို၍တပ်မက်စိတ်ရှိသည်၊ဒေါ်ခင်မေစိုးကို ပို၍ကြည့်ချင်၊ လိုးချင်နေကြသည်။

အတွင်းခံပင်တီဘောင်းဘီတိုလေးက ဒူးဆစ်နားဆီတွင် လိပ်လျှက်ရောက်ရှိနေရာ ထမီကွင်းလုံးပုံကျွတ်ကျသွားသောအခါ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏အောက်ပိုင်းမှာ ဗလာကျင်းသွားသည့်အခြေအနေဖြစ်လာသည်၊ ဝင်းမိုးတို့ချောင်းကြည့်နေရာဘက်သို့ ဒေါ်ခင်မေစိုးက မျက်နှာမူလျှက်သားရှိနေရာကောင်လေးနှစ်ယောက်အဖို့ သူတို့ဆရာမ၏ ပေါင်ခွဆုံမှ စောက်ပတ်နေရာကိုတန်း၍တွေ့မြင်ကြရလေသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ စောက်မွှေးများကအတော်ထူပေရာ ပေါင်ခွဆုံရှိစောက်မွှေးမည်းမည်းများကိုတော့ ဝင်းမိုးတို့ကောင်းကောင်းမြင်နိူင်သည်၊ စောက်ပတ်ကတော့ သိပ်ထင်ထင်ရှားရှားမရှိ၊မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်းရှိနေပုံကို စောက်မွှေးများအုပ်ထားလျှက်နှင့် မမြင်တချက်မြင်တချက်ဖြစ်နေသည်။

“ ဘွပ်  ဘု  ဘု  ဘွပ်  ဗျစ်  ဗျစ်ဗျစ်…အားပါးပါး ရှီး…ဝင်လာပြီဆရာရဲ့…ဟင့်ဟင့်…အို  အို…ဘွပ်ဘုဘု……အားပါးပါး ရှီး”

လီးဝင်သံနှင့် သင်းသင်းဖြူ၏အံကြိတ်ကာရေရွတ်ညည်းတွားမြည်တမ်းသံတို့ကို ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကြားကြရသည်၊ ဝင်းမိုးနှင့်တန်ချင်းတို့သည် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးထံ အာရုံစူးစိုက်ရောက်ရှိနေကြလေရာသင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ဆုံကြီးနောက်ကော့ကာ စောက်ပတ်ထဲလီးကြီးဝင်အောင်ထိုးသွင်းယူလိုက်သည်ကိုပင် မကြည့်မိကြပါ၊ မမြင်မိကြပါ၊ အသံတွေကြားမှပင် သူတို့နှစ်ယောက်၏အကြည့်များက သင်းသင်းဖြူဘက်သို့ရောက်သည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ကြီးမှာ ဆရာကိုစိုးမောင်၏ဆီးစပ်တွင်ထိကပ်နေသည်၊ ပေါင်နှစ်ချောင်းကလည်း ခပ်ကွေးကွေး၊ ခါးက ခပ်ကော့ကော့၊ခေါင်းလေးမော့လျှက်ရှိနေသည်ကို တွေ့ကြရသည်၊ လီးချောင်းကြီး စောက်ပတ်ထဲသို့အဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းယူလိုက်ပြီးဖြစ်ကြောင်းလည်း နားလည်လိုက်ကြသည်၊ ကိုစိုးမောင်၏လက်နှစ်ဘက်က ခါးတွင်ထောက်ကာခပ်ကော့ကော့လုပ်ပေးထားသည်၊ သူ့လီးကြီး ကောင်မလေးစောက်ပတ်ထဲမြုပ်ဝင်နေအောင်လည်း အလိုက်သင့်လုပ်ပေးထားခြင်းဖြစ်သည်။

“ ဝင်သွား…ပီလေ….ဆောင့်ပါလားလို့…ဟင့်…”

ကောင်မလေးက နောက်သို့ခေါင်းငဲ့ကာ ကိုစိုးမောင်ကိုကြည့်ရင်းပြောသည်၊ သူမ၏မျက်နှာလေးနီရဲကာ နဖူးတွင်ချွေးလေးများအုနေသည်ကိုကောင်လေးနှစ်ယောက်မြင်ကြရသည်။

“ မင်းပဲ ဖင်လှုပ်ပီးဆောင့်ကြည့်လေ၊ တမျိုးအပြောင်းအလဲပေါ့…”

“ ဟာ….မဆောင့်တတ်ပါဘူး၊ တကယ်ပဲ….”

“ ဘာခက်တာလိုက်လို့၊ ဖင်ကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လှုပ်ပေါ့၊ဖင်ကြီးနောက်ကိုပို့တဲ့အခါကျရင်သာ အားထည့်ပြီးဖိချလိုက်….”

“ တကယရစ်တယ်ကွာ…..ဆောင့်မှာဆောင့်တာမဟုတ်ဘူး…”

“ အရသာတမျိုးထူးအောင် ပြောတာပါကွ၊ လုပ်ကြည့်စမ်းပါ….”

သင်းသင်းဖြူ၏တင်ပါးဆုံကြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်လှုပ်ရှားသည်ကိုဝင်းမိုးတို့တွေ့ကြရလေသည်၊ ဆရာကိုစိုးမောင်၏ကိုယ်က ကွယ်ထားသလိုရှိသည်မို့ စောက်ပတ်ထဲလီးဝင်ပြန်ထွက်လှုပ်ရှားမှုကိုမူ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း၊မမြင်ကြရ၊ မမြင်တချက်၊ မြင်တချက်ဖြစ်သည်၊ တဘွပ်ဘွပ်၊ တဖွတ်ဖွတ်လီးဝင်ထွက်သံတွေကိုတော့ အတိုင်းသားကြားနေကြရသည်၊ ဝင်းမိုးနှင့်တန်ချင်းတို့သည် မတ်တောင်လာသောမိမိတို့၏ငပဲများကို ကျောင်းစိမ်းပုဆိုးများအပေါ်မှ လက်နှင့်အသာခပ်ဖွဖွကိုင်ပွတ်ရင်း၊ အခန်းထဲမှမြင်ကွင်းများကိုအားရပါးရကြည့်နေကြသည်၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီများကို ချွတ်ထားကြပြီးပြီမို့ ပုဆိုးပေါ်မှလီးကိုကိုင်ပွတ်ရမှုကလည်း အတော်အဆင်ပြေ၊ အထိအတွေ့ကောင်းနေပါသည်။

သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ကြီးအလှုပ်တွင် လီးချောင်းကြီးစောက်ပတ်ထဲမှပြန်ထွက်လာလိုက်၊ ပြန်ဝင်သွားလိုက်ဖြစ်နေပုံကို ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကတော့ဘေးနားမှကပ်ကာကြည့်နေသည်မို့ ကောင်းကောင်းမြင်ရသည်၊ ထိုမြင်ကွင်းသည်သူမကို ရမက်ပြန်ထန်ပြင်းလာစေသည်၊ ရမက်ထလာတော့ အရှက်အကြောက်တွေပျောက်သည်၊ ရဲတင်းသွက်လက်လာသည်၊ မိမိကိုယ်မိမိ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်မှ သည်လိုးပွဲတွင်ပါဝင်နိူင်မည်မို့ ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် ဒူးဆစ်ဆီရောက်နေသောအတွင်းခံဘောင်းဘီကို အမြန်ချွတ်သည်၊ အပေါ်အင်္ကျီနှင့်ဇာဘော်လီတို့ကိုလည်း ခြပ်မန်မြန်ခပ်သွက်သွက်ပင်ချွတ်သည်၊ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသည်နှင့် ဆရာကိုစိုးမောင်၏အနီးသို့ ကပ်သွားလေသည်။

သင်းသင်းဖြူကလည်း ထောက်ထားသောဒူးခေါင်း၊ တံတောင်ဆစ်တို့ကိုအားပြုကာ အပြတ်ကိုရှေ့တိုးနောက်ငင်လှုပ်ရှားနေသည်၊ ဖင်ကြီးကိုနောက်သို့အလှုပ်တွင် အားထည့်ကာဆတ်ကနဲဆောင့်ဆောင့်တွန်းသည်၊ထိုအခါလီးက အရှိန်နှင့်စောက်ပတ်ထဲတိုးဝင်သည်၊ ကောင်မလေးဖြိုးကနဲဖျန်းကနဲဖြစ်သည်၊ လိုးနေသူယောက်ျားက ဆောင့်လိုးတာနှင့်မတူ၊ ထူးခြားသောဖီလင်အရသာကို ခံစားရသည်၊ အကြိုက်တွေ့ကာ အလှုပ်အတွန်းပိုကြမ်းလာသည်။

စိုးမောင်ကလည်း သူ့လီးစောက်ပတ်ထဲအဝင်ချောအောင် နေပေးထားသည်၊ အနီးသို့ကပ်လာသော ဒေါ်ခင်မေစိုးကို ပွေ့ဖက်သည်၊ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေသော ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ ပြည်ြ့ပည့်ဖြိုးဖြိုး ကိုယ်လုံးထွားထွားဖြိုးဖြိုးကြီးမှာဖက်ရတာ တပွေ့တပိုက်ကြီးဖြစ်သည်၊ ဆွဲပွေ့ပြီးနောက် ကျန်ကျောင်းပုံမျက်နှာဖုံးကို ဆွဲချွတ်ပြစ်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏နှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲစုပ်နမ်းသည်၊အားရပါးရကို နမ်းပြစ်သည်၊ မျက်နှာဖုံးကျွတ်သွားတာ ဒေါ်ခင်မေစိုးသိသည်။

သို့သော် ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် နှုတ်ခမ်းကိုငုံခဲစုပ်နမ်းခံလိုက်ရသောကြောင့်ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ ပေါ်လာသောမျက်နှာကို သေသေချာချာမကြည့်လိုက်ရ၊ရမက်ပြင်းကာ ကြမ်းတမ်းသောအစုပ်အနမ်းအောက်တွင် မျက်လုံးမှေးစင်းကျသည်၊ ပါးစပ်က အလိုက်သင့်ဟပေးလိုက်မိသည်၊ကိုစိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပါးစပ်ထဲ လျှာထိုးထည့်သည်၊ဟိုသည်လှည့်ပတ်ထိုးကလိသည်၊ လျှာချင်းလည်း ထိတွေ့မိသည်။

ဒေါ်ခင်မေစိုးက မိမိပါးစပ်ထဲဝင်လာသော ဆရာကိုစိုးမောင်၏လျှာကိုမျှင်း၍စုပ်ပေးသည်၊ ဆရာကိုစိုးမောင်၏လက်တဘက် ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ဆုံတောင့်တောင့် ကြီးတခုပေါ်ရောက်လာသည်၊ ထိုဖင်သားခြမ်းကြီးကို အားရပါးရဆုပ်ကိုင်ပွတ်နယ်ဖျစ်ညှစ်သည်၊ ဖင်ပေါက်ကိုထိုးလိုက်ရာ ဒေါ်ခင်မေစိုးတွန့်ကနဲဖြစ်သည်၊ ကိုစိုးမောင်သည်ဒေါ်ခင်မေစိုးကို ပွေ့ဖက်စုပ်နမ်းဖင်ကိုင်ညှစ်ရင်း သူ့ဖင်ပြောင်ကြီးကိုကော့ကာလှုပ်ရှားသည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ထဲ လီးကိုထိုးဆောင့်လိုးသွင်းပေးသည်၊ သည်လိုဆောင့်လာတော့သင်းသင်းဖြူအဖို့ ပိုအရသာတွေ့ရသည်၊ အရမ်းဟော့လာသည်။

“ အားဟင့်ဟင့်….ကောင်းလိုက်တာ….ဘွပ်ဘွပ်…အားကောင်းတယ်…..ဆောင့် ဆောင့်……ဒီထက်ပြင်းပြင်းဆောင့်စမ်းပါရှင့်ဘွပ်ဘွပ်ဘုဘွပ်…………….အမလေး လေး…..အား ….အား ….”

သင်းသင်းဖြူ ဆောင့်လိုးချက်များကြောင့် ကော့ပျံလှုပ်ရှားနေသည်။ကိုစိုးမောင်မှာ တောင့်တင်းသောဆူဆူူဖြိုးဖြိုးမိန်းမကြီးတယောက်ကို ပွေ့ဖက်စုပ်နမ်းရင်း ငယ်ငယ်နုနုကောင်မလေးကို လိုးဆောင့်နေရပေရာ အရသာအမျိုးမျိုးတွေ့နေလေသည်၊ ချောင်းကြည့်နေကြသောကောင်လေးနှစ်ယောက်မှာလည်း သူတို့ဆရာ၊ စော်နှစ်ပွေနှင့်အပြတ်ကောင်းစားနေတာကိုကြည့်ရင်းဖီလင်တွေတက်ကာ သုတ်လွှတ်လုနီးနီးဖြစ်လာကြသည်မို့ လီးအဆော့ရပ်ကာချောင်းကြည့်နေရာမှလည်းခွာ၍သုံးထပ်ကျောင်းဆောင်အပေါ်ထပ်မှနေ၍ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလှမ်းမျှော်ကြည့်ရင်း သုတ်ရည်မထွက်ကုန်အောင် အာရုံပြောင်းစိတ်ထိန်းနေကြရလေသည်။

အခန်းထဲတွင်တော့ ကိုစိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပါးစပ်ကိုငုံခဲကာရမက်ပြင်းပြင်းနှင့် ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းစုပ်နမ်းနေတာကို ရုတ်တရက်ရပ်ကာပါးစပ်ချင်းခွာသည်၊ အမျိုးသမီးကြီး၏ပခုန်းကို လက်ဖြင့်ဖိကာချလိုက်ရာဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးသည် အလိုလိုပင်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျှက်သားဖြစ်သည်၊ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်လျှင် ဖြစ်မြဲသဘာဝအတိုင်း စောက်ပတ်ပြဲအာလာသည်၊ စောက်ပတ်ထဲတွင် ရွှမ်းရွှမ်းစိုအောင်ထွက်နေလေသောစောက်ရည်ကြည်တို့မှာလည်း အောက်သို့တောက်တောက်ယိုကျသည်၊ခင်းထားသောဖျာပေါ်တွင် စောက်ရည်ကြည်အစက်အပေါက်တို့ အိုင်ထွန်း၍ပင်သွားသည်။

ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကို ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျှက်သားဖြစ်အောင်ဖိတွန်းချလိုက်ပြီးသည်နှင့် ကိုစိုးမောင်က သူလိုးနေသောသင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကြီးကိုဆတ်ကနဲဆွဲထုတ်သည်၊ လီးကျွတ်ထွက်မှုနှင့်အတူသင်းသင်းဖြူ၏ အီးကနဲအားကနဲအော်လိုက်သံပေါ်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏မျက်နှာမှာ သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ဘေးနားကပ်လျှက်ရှိနေရာ လီးဆွဲထုတ်မှုအရှိန်ဖြင့် စောက်ပတ်ထဲမှထွက်လာသောစောက်ရည်ကြည်အချို့ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏မျက်နှာပေါ်စင်ကျသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး ဆတ်ကနဲတုန်သည်၊ စောက်ပတ်ထဲကဆွဲထုတ်လိုက်သည့် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာတငေါ့ငေါ့လှုပ်၍စောက်ရည်ကြည်တွေတောက်တောက်ယိုအောင် စိုနေသည့်လီးကြီးနှင့် ဟပြဲပြဲဖြစ်ကျန်နေခဲ့လေသောစောက်ပတ်တို့ကိုလည်း အနီးကပ်ထင်းထင်းကြီးတွေ့ရကာရင်တုန်အသည်းယားနေသည်။

“ ရော့……စုပ်ပေးစမ်း…..”

ကိုစိုးမောင်က ခပ်ဆတ်ဆတ်ပြောကာ သူ့လီးကြီးကို ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပါးစပ်နား တေ့ကပ်ပေးသည်၊ အရမ်းကိုစိတ်လှုပ်ရှားကာရမက်ဇောအပြတ်ထန်နေသော ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပါးစပ် အလိုလိုပွင့်ဟသည်။

ကပ်ပေးထားသောလီးကို လှမ်းဟပ်ငုံသည်၊ စုပ်ပေးလိုက်သည်၊ စုပ်မှုအာသာပြင်းပေရာ တပြွပ်ပြွပ်တပျပ်ပျပ်အသံတွေမြည်သည်၊ ထိုသို့စုပ်ပေးပြီးမှဒေါ်ခင်မေစိုးသည် လီးမှာသင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ထဲမှ လိုးနေရင်းဆွဲထုတ်ထားသောလီးဖြစ်လျှက် စောက်ရည်ကြည်များအပြတ်ရွှဲစိုနေကြောင်း သတိဝင်လာသည်၊ ရွံသလိုလိုလည်းဖြစ်သည်၊ လီးမစုပ်ဖူးသောမိန်းမမို့ယောက်ျားတယောက်၏လီးစုပ်ကိုစုပ်ပေးရဖို့ကိုပင် ရွံ့တွန့်တွန့်ရှိနေခဲ့ရာယခုလီးက စောက်ရည်တွေပါစိုနေရာ၊ လီးစုပ်ရရုံသာမဟုတ်၊ အခြားသောမိန်းမတယောက်၏စောက်ပတ်ထဲမှထွက်သောအရည်တွေကိုပင် ရက်ပေးစုပ်ပေးရသလိုအခြေမျိုးဆိုက်နေသည်၊ သို့သော် ရွံရှာသောစိတ်လေးသည်မိုးမှောင်ကျနေသောညနက်သန်းခေါင်တွင် လျှပ်လေးတချက်ပြက်လိုက်ရုံမျိုးသာဖြတ်ကနဲပေါ်လာသည်၊ ဟုန်းဟုန်းထနေသောရမက်ဇောအဟုန်က ထိုရွံရှာသောစိတ်ကို ချက်ချင်းပင်လွှမ်းမိုးသည်၊ ရွံရှာသောစိတ်လည်း ပပျောက်သည်၊ပါးစပ်ထဲရောက်လာသောလီးကြီးကို အားရပါးရပင် စုပ်ပေးမိသည်၊လျှာဖြင့်လည်း ထိုးကလိရက်သည်၊ ငံပျပျအရသာကို ခံစားရသည်၊ညှီတီတီအနံ့လည်း ရသည်။

ကိုစိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပါးစပ်ထဲမှ သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်ကာသင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ထဲ ဆတ်ကနဲပြန်ထိုးသွင်းထည့်သည်၊ စောက်ပတ်ထဲလီးကြီးဝင်သွား၍ “ဘွပ်ဘုဘုဗျစ်” ဆိုထွက်သည်၊ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများလီးထိုးသွင်းသည့်ဒဏ်ဖြင့် ချိုင့်ဝင်သွားတာကို ဒေါ်ခင်မေစိုးအနီးကပ်မြင်ရလျှက်ရင်ဒိန်းဒိန်းခုန်သည်၊ သင်းသင်းဖြူမှာလည်း မိမိစောက်ပတ်ထဲတွင်ဆောင့်လိုးနေလျှက်မှ လီးကျွတ်ထွက်သွား၍ဟာတာတာဖြစ်ကျန်နေရစ်ခဲ့ရာမှ ဒေါ်ခင်မေစိုးလီးစုပ်ပေးနေကြောင်း နားလည်းသရှိရကာ၊ ရင်ခုန်ဘဝင်တုန်၍နေသည်၊ထိုနောက်မိမိစောက်ပတ်ထဲ လီးချောင်းကြီးတချက်တည်းနှင့်အဆုံးဆိုသလိုအရှိန်နှင့်တိုးဝင်လာလေရာ အီဆိမ့်တင်းကြပ်ကာ၊ နာကြင်အရသာတွေ့ကာဖင်ကြီးပင်မြောက်ကြွတက်သွားသည်။

“ အားအား….ကြမ်းလှချည်လား နာတယ်…အိုအို..ဘွပ်..အောင်မယ်လေး…..ဖြည်းဖြည်းရှင့် ဘွပ်ဘု အား…”

ကိုစိုးမောင်က လီးကိုအဆုံးထိုစိုက်သွင်းချလိုက်ပြီးနောက်တအားကျုံးကာ ဆောင့်လိုးသည်၊ ဆောင့်ချက်ပြင်းသည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ခေါင်းထဲအောင့်၍သွားသည်၊ နာသော်လည်း အရသာအတွေ့ထူးလှသောကြောင့် သင်းသင်းဖြူခမြာထွန့်ထွန့်လူးကာ အပြတ်ခိုက်၍နေသည်။

ကိုစိုးမောင်က ငါးချက်တအားကုန်ဆောင့်လိုးပြီးနောက် လီးကြီးကိုစောက်ပတ်ထဲမှ ကလန့်ကော်ကာဆွဲထုတ်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးဘက်သို့လီးကော့ပေးလိုက်သည်၊ စိုးမောင်ဇာတ်သွင်းမှုတွင် အပြတ်တိုးဝင်နေပြီဖြစ်သောဒေါ်ခင်မေစိုးက ပါးစပ်အသင့်ဟကာ လီးကိုဆီးစုပ်ပေးသည်၊တချက်နှစ်ချက်စုပ်ပီးသည်နှင့် ကိုစိုးမောင်သည် သူ့လီးကိုဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးပါးစပ်ထဲမှဆွဲထုတ်ကာ သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ထဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိထိုးသွင်းသည်၊ သုံးချက်ဆောင့်ပြီး လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ဒေါ်ခင်မေစိုးကစိုးမောင်ထိုးပေးစရာပင်မလို၊ သူမကိုယ်တိုင်ခေါင်းရှေ့တိုးကာ လီးကိုစုပ်သည်။

ဤသို့ဖြင့်စိုးမောင်သည် သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်နှင့် ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပါးစပ်တို့အထဲသို့ လီးတလှည့်စီအပြန်အလှန်ပြောင်းလဲထိုးသွင်းကာ လိုးဆော်သည်၊ စောက်ပတ်နှင့်ပါးစပ်၊ မတူကွဲပြားသောအပေါက်နှစ်ပေါက်၏ခြားနားသောထိတွေ့မှုကို ဖီလင်ယူသည်၊ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်မှာလည်းရမြက်ပင်းထန်ဖွယ်ရာ ထိုအပြုအမူကိုယစ်မူးပျော်ဝင်ကာ ကြမ်းရှထန်ပြင်းသောကာမအရသာကိုအပြတ်ခံစားရလျှက် ပြီးပြီးရင်း ပြီး၍နေလေသည်။

“ ဆရာမကို လိုးအုန်းမယ်၊ ဖင်ထောင်ကုန်းလိုက်၊ သင်သင်းဖြူက လီးလာစုပ်ပေး….”

ခဏကြာတော့ကိုစိုးမောင်က အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို နေရာအလဲခိုင်းသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးချက်ချင်းပင်ဒူးတုတ်ကာ ဖင်ထောင်၍ကုန်းသည်၊ကိုစိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ ဖင်ဆုံလှလှကြီးနောက်မှခွကာ လီးကိုစောက်ပတ်ထဲခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိစိုက်ထိုးသွင်းချသည်၊ လီးတချောင်းလုံးဝင်သွားရာဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ စုတ်သပ်ကာညည်းယူသည်၊ ပြီးတော့ ငါးချက်ဆောင့်လိုးသည်။

သင်းသင်းဖြူက ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ကြီးဘေးနားတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာနေရာယူထားသည်၊ ဆောင့်လိုးပြီး စိုးမောင်ကလီးဆွဲထုတ်လိုက်ရာသင်းသင်းဖြူကအလိုက်သိစွာပင် ပါးစပ်နှင့်ငုံ၍စုပ်ပေးသည်၊ စိုးမောင်သည်ဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်နှင့် သင်းသင်းဖြူ၏ပါးစပ်တို့ကို တွဲကာအသုံးချလိုးရင်း အရသာယူပြန်သည်၊ မိန်းမနှစ်ယောက်မှာတော့ တကိုယ်လုံးရှိသွေးသားတွေဆူဝေပေါက်ကွဲလုမတတ်ဖြစ်ကာ အကြိမ်ပေါင်းမရေမတွက်နိူင်တော့လောက်အောင်ကို ပြီး နေကြရလေသည်၊ စိုးမောင်ကတော့ သုတ်မထွက်သေး၊ ထိန်းထားနိူင်ဆဲ၊ အချိန်ဆွဲကာ အပီလိုးနိူင်သောစိုးမောင်၏အစွမ်းကိုဒေါ်ခင်မေစိုးနှင့်သင်းသင်းဖြူတို့နှစ်ယောက် လက်ဖျားခါရလျှက် အပြတ်ကိုစွဲမက်သွားကြလေတော့သည်၊ကိုစိုးမောင်သည် သူလိုးနေသောဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ပေါက်ကို လက်မထိုးထည့်ကာ ကလိပေးမှုမျိုးလုပ်သည်၊ ထို့ပြင် လီးစုပ်ပေးရသူသင်းသင်းဖြူ၏စအိုဝကိုလည်း လှမ်းကလိထိုးသည်၊ မိန်းမနှစ်ယောက်လုံး ဖင်ယားကျိကျိဖြစ်အောင် ဖန်တီးပေးသည်။

ထိုနောက်မှာ လိုးခန်းကိုခဏနားကာ အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်ကိုယူ၍အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို ဖွင့်ပြသည်၊ အမျိုးသမီးသရုပ်ဆောင်တယောက်၏ဖင်ကို ဇာတ်လိုက်ကလီးထိုးသွင်းကာလိုးနေပြီး ဖင်ခံနေသောအမျိုးသမီးသရုပ်ဆောင်က ကျန်အမျိုးသမီးသရုပ်ဆောင်တယောက်၏စောက်ပတ်ကိုရက်ကာဖင်ပေါက်ထဲသို့ ဘိုင်ဘရေတာထိုးထည့်ကလိပေးနေသည့်ပုံများဖြစ်သည်။

သည်ပုံတွေပခြင်း၏ရည်ရွယ်ချက် ဘာဖြစ်မည်ကိုရိပ်မိနားလည်နေကြသောဒေါ်ခင်မေစိုးနှင့်သင်းသင်းဖြူတို့မှာ ကြောက်သလိုလိုလည်းဖြစ်၊ စိတ်လည်းလှုပ်ရှားကာ တမျိုးကြီးဖြစ်လာကြသည်၊ ထိုအပြာပုံများကိုအကြည့်ခိုင်းပြီးနောက် စိုးမောင်က သင်းသင်းဖြူနှင့်ဒေါ်ခင်မေစိုးတို့ကို ခုန်တန်းလျားရှည်လေးရှိရာသို့ခေါ်သွားသည်၊ ဘိုင်ဘရေတာကိုလည်းကောက်ယူကာ သင်းသင်းဖြူ၏လက်ထဲအပ်သည်၊ သည်လောက်ဆို ထုတ်ပြောစရာပင်မလိုပါ၊ သင်းသင်းဖြူဖင်လိုးအရင်ခံရလျှက် ဒေါ်ခင်မေစိုးကို စောက်ပတ်ရက်၊ ဖင်ပေါက်ကိုဘိုင်ဘရေတာနှင့်ထိုးကလိလုပ်ပေးတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်နားလည်ကြသည်။

“ ဟို….ဟို….ဖင်..ဖင်ချ မလို့လား ဟင်….”

သင်းသင်းဖြူက အသံတုန်တုန်လေးနှင့်မေးသည်။

“ အေး….မင်းကို အရင်ဖင်ချမယ်၊ မင်းက ဆရာမစောက်ပတ်ကိုရက်ပြီး ဖင်ပေါက်ကိုလည်းကလိပေးပေါ့၊ ပြီးမှ ဆရာမကိုတလှည့်ပြောင်းဖင်လိုးမယ်…”

ကိုစိုးမောင်က ခပ်အေးအေးပြောသည်၊ ပြောရင်း အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်၏ဖင်သားများကို လက်တဘက်စီနှင့်ပြိုင်တူကိုင်ညှစ်သည်၊ ဖင်ဝခပ်ပြဲပြဲလေးဖြစ်သွားအောင် ဖင်သားများကိုဖြဲမှုလေးလည်း မသိမသာလုပ်သည်၊ဆရာမနှင့်ကျောင်းသူလေးတို့ရင်လှိုက်ဖိုမောကာ၊ ဖင်.ားသလိုလိုလည်းဖြစ်နေကြပါပြီ၊ သူတို့သည် ဖင်လိုးလည်းခံကြည့်ချင်သည်၊ ကြောက်လည်းကြောက်နေကြသည်။

“ နာမှာလားဟင်…..ကျမကြောက်တယ်ဆရာရယ်…”

“ ဖင်ချရင် နာတော့နာတာပဲ၊ ဒါပေမယ့် အဲလိုနာတာကိုကအရသာတမျိုးဖြစ်သွားတာ သမီးရ၊ ခံကြည့်ပါ၊ သမီးအကြိုက်တွေ့မှာပါ၊ကဲ… ဆရာမ၊ ဟိုခုန်တန်းလျားပေါ်တက်ပက်လက်အိပ်….ခြေထောက်နှစ်ခုကိုအောက်ချပြီးထောက်ထား၊ ခြေထောက်တွေကို ခပ်ကားကားလုပ်ပေးထားနော်ဒါမှဆရာမစောက်ပတ်ကို သင်းသင်းဖြူကုန်းရက်ပေးရတာ အဆင်ပြေမှာ…”

ဆ&ာကိုစိုးမောင်က ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုပြောဆိုညွှန်ကြားသည်၊ကာယလေ့ကျင့်ခန်းတွင် ကိုယ်နေဟန်ထားကို ပြောဆိုသင်ပြပေးနေသည့်အသွင်မျိုး၊ မျက်နှာဖုံးချွတ်လိုက်ပီမို့ မိမိတို့ကိုခေါ်လိုးသူမှာ ဆရာကိုစိုးမောင်ဖြစ်ကြောင်း အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံး သေသေချာချာသိကုန်ကြပေပြီ။

ကာမစပ်ယှက်မှုအရှိန်လည်းရကာ၊ အထာလည်းကျပြေလည်နေပြီမို့ကိုစိုးမောင်ဖြစ်မှန်းသိသော်လည်း ရှက်ရွံ့မှုတော့ မရှိတော့ပါ၊ ဖင်ချခံရတော့မှာမို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေကြမှုတော့ ရှိနေကြပေသည်၊ မည်သို့ဖြစ်စေ၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးရော၊သင်းသင်းဖြူပါ ဆရာကိုစိုးမောင်ကို မလွန်ဆန်နိူင်ကြ၊ ယနေ့ကာမစပ်ယှက်ပွဲက သူတို့နှစ်ယောက်လုံးကို မကြုံဖူးသောကာမအရသာထူးကိုမူးမေ့အောင်ခံစားရရှိနိူင်စေပေရာ ထိုအရသာလည်း တရှိုက်မတ်မတ်ယစ်မူးစွဲမက်နေကြလေပြီမို့ သည်အရသာများကိုပေးသော ဆရာကိုစိုးမောင်၏စေစားသမျှ သူတို့လိုက်နာကြဖို့ အသင့်ရှိနေကြသည်၊ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် သင်းသင်းဖြူကိုတချက်ကြည့်ပြီးနောက်စိုးမောင်စေခိုင်းသည့်အနေအထားအတိုင်း နေပေးလိုက်သည်။

“ သင်းသင်းဖြူက ခုန်ခြေရင်းမှာရပ်လိုက်၊ ရှေ့ကုန်းပြီး ဆရာမစောက်ပတ်ကို ရက်ပေါ့၊ တို့ကနောက်ကနေပြီး ဖင်ဆော်မယ်၊ အော်….မေ့နေလိုက်တာ၊ ဖင်ပေါက်တွေမှာ ဖင်လိုးဆီသုတ်ပေးရအုန်းမယ်၊ ခဏစောင့်ကြ….”

စိုးမောင်ကဤသို့ပြောပြီး ခပ်မြန်မြန်လျှောက်ထွက်သွားသည်၊အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်မှာ “ဖင်လိုးဆီ” ဆိုသောစကားကြောင့် ရင်တွေဒိန်းကနဲခုန်ကာ ဖင်ပေါက်များလည်း အလိုလိုရှုံ့သွားမိကြသည်၊ အပြာဝထ္ထုများဖတ်ထားကြသူမို့ ဖင်လိုးသောအခါ ဆီဆွတ်ရကြောင်းသိနေကြသည်။

ဖင်လိုးဆီဆိုတာ ဘယ်လိုများပါလဲဟုလည်း (မိန်းမတို့သဘာဝအတိုင်း)သိလိုစိတ်လေးတွေက ရှိနေကြလေရာ စိုးမောင်သွားယူသည်ကို လိုက်ကြည့်ကြသည်၊ စိုးမောင်က သွားတိုက်ဆေးဘူးတောင့်လိုလိုဘူးလေးကို သွားယူသည်၊ ထိုဘူးလေးမှာ ဖင်လိုးသောအခါတွင်သုတ်လိမ်းရန် အထူးစပါယ်ရှယ်တီထွင်ပပြုလုပ်ထားသော “ကေဝိုင်ဂျယ်လီ”ဘူးဖြစ်သည်၊ ကေဝိုင်ဂျယ်လီသည်ဖင်လိုးသောအခါတွင် လီးအဝင်အထွက်ချောစေနိူင်သည့်အပြင် အလိုးခံသောဖင်ပေါက်ကိုလည်း ယားကျိကျိနှင့်အရသာဖြစ်စေရန် လှုံ့ဆော်ဖန်တီးပေးနိူင်သည်၊ ဖင်ယားနေစေသည့်အစွမ်းသတ္တိရှိသည်ဟုပင် ဆိုနိူင်သည်။

“ လာ…..သင်းသင်းဖြူ…..မင်းဖင်ပေါက်မှာ ဖင်လိုးဆီသုတ်ပေးမယ်၊ ဒီဖင်လိုးဆီသုတ်ထားမှ လီးအသွင်းအထုတ်ချောတယ်၊ ဖင်ခံရတာလည်းပိုဖီလင်ရတယ်၊ ကုန်းပြီးဖင်ဖဲပေးထား…..ဆီကောင်းကောင်းဆွတ်ပေးမယ်…..”

ကိုစိုးမောင်က ကေဝိုင်ဂျယ်လီဘူးတောင့်ယူလာပြီးနောက် သင်းသင်းဖြူကိုပြောသည်၊ သင်းသင်းဖြူမျက်နှာလေး ရဲကနဲဖြစ်သည်၊ သို့သော်ကိုယ်ကိုရှေ့သို့ခပ်ကုန်းကုန်းပြုကာ လက်ကလေးနှစ်ဘက်နောက်ပြစ်လျှက်မိမိ၏ဖင်သားခြမ်းနှစ်ခုကိုကိုင်လျှက် ဖင်ဖြဲပေးလိုက်လေသည်၊ ကိုစိုးမောင်ကကေဝိုင်ဂျယ်လီဘူးတောင့်အဖုံးကိုဖွင့်ကာ ဂျယ်လီများကို သင်းသင်းဖြူဆွဲဖြဲပေးထား၍ဟပြဲပြဲလေးဖြစ်နေသောစအိုပေါက်လေးပေါ်သို့ ညှစ်ချသည်၊သင်းသင်းဖြူမှာ မြိတ်သူမလေးဖြစ်ကာ အသားအရေဝါဝင်းစိုပြေသည်၊ဖင်သားများကဆိုလျှင် ဖွေးကာဝင်း၍နေသည်၊ စအိုပေါက်လေးကလည်းလတ်ဆတ်သောကြက်မဒန်းမဆီဖူးလို စူတူတူ၊ အဆီပြည့်ပြည့်ဖြစ်သည်။

ဆွြဲဖဲထားသည့်တိုင် ဖင်ပေါက်သည် ပြဲအာလန်မနေ၊ ကျဉ်းကျဉ်းလေးနှင့်ဟတတလေးသာဖြစ်သည်၊ လိုးရလျှင် တင်းကြပ်စီးပိုင်နေသည့်ဖင်ပေါက်မို့ကိုစိုးမောင်အပြတ်ခိုက်၍နေသည်၊ ညှစ်ချလိုက်သောဆီတို့သည် စအိုပေါက်တည့်တည့်ပေါ်သို့ကျသည်၊ စိုစိစိချွဲကျိကျိမို့ သင်းသင်းဖြူကိုယ်လေးတွန့်သွားသည်၊ စအိုပေါက်ပေါ်ကျသော ကေဝိုင်ဂျယ်လီအဆီတို့သည် ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့လည်း ယိုစီးစိမ့်ဝင်ကျသည်၊ ကေဝိုင်ဂျယ်လီ၏နှိုးဆွစေ့ဆော်မှုသတ္တိကလည်း ချက်ချင်းပြကာ၊ သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်၀ ယားကျိကျိ ဖြစ်သည်။

ခုန်တန်းလျားကြီးပေါ်တွင် အိပ်လျှက်သားရှိနေသောဒေါ်ခင်မေစိုးသည်သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ဝတွင် ဆီသုတ်လိမ်းနေပုံကို ခေါင်းလေးထောင်ကာလှမ်းကြည့်နေသည်၊ ကြည့်ရင်း အသည်းယားကာ၊ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်သည်၊မိမိဖင်လည်း သည်လိုမျိုးဆီသုတ်ခံရလျှင် ဘယ်လိုရှိမည်နည်းဟုလည်းအတွေးများကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်၊ကိုစိုးမောင်က သင်းသင်းဖြူ။စအိုပေါက်ထဲ လက်ခလယ်ထိုးထည့်ကာတစ်ပြူတစ်ပြူလုပ်ပေးလိုက်လေသေးသည်။

“ အို…..ဆရာရဲ့၊ ယားတယ်ရှင့်….ဘာလုပ်တာလဲ …”

ဖင်အနှိုက်ခံရသောသင်းသင်းဖြူ ခါးလေးတွန့်ကာမေးသည်။

“ ဖင်ထဲလီးထိုးသွင်းတဲ့အခါ လီးဝင်လမ်းကြောင်းဖွင့်ပေးတတ်အောင်ဖင်ဝကို ကလိပေးတာပါ၊ ဖင်မလိုးခင် အဲလိုမျိုးဖင်ဝကို ကလိပေးရတယ်၊မှတ်ထား….”

“ အိုး…..မှတ်မထားနိူင်ပါဘူး….”ခဏအကြာတွင် ကိုစိုးမောင်ကကေဝိုင်ဂျယ်လီဘူးကိုကိုင်ကာဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးအနားသို့ ရောက်လာသည်။

“ ဖင်မှာ ဆီသုတ်ရအောင်၊ ပေါင်ကြီးတွေထောင်ပီး ဖင်ခပ်ကြွကြွလုပ်လိုက်…..”

ကိုစိုးမောင်က ပြောသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း မျက်နှာပူပူထူထူဖြစ်သွားရသည်၊ သို့သော် ကိုစိုးမောင်ခိုင်းသည့်အတိုင်းတော့လုပ်ပေးသည်၊ ပေါင်ကြီးတွေထောင်ကာ ဖင်ကြီးကြွပေးသည်။

“ ဖင်ဖြဲပေးရအုန်းမလား ..”

သင်းသင်းဖြူကိုယ်တိုင် ဖင်ဖြဲပေးရသည်ကိုသတိရကာ မေးမိသည်၊ပြီးမှ ရှက်သလိုဖြစ်ကာ မျက်နှာကြီးရဲသွားသည်။

“ ရတယ်၊ ကျွန်တော့်ဖာသာဖြဲပီး ဆီသုတ်မယ်၊ ဖင်ကြီးကြွနေအောင်သာ ပေါင်ကြီးတွေကိုထောင်ပေးထား၊ ဟုတ်ပီ…..ဟို သင်းသင်းဖြူကဆရာမဖင်ပေါက်ကို ဘိုင်ဘရေတာနဲ့ထိုးတဲ့အခါမှာလည်း အဲဒီလိုမျိုးပေါင်ထောင်၊ ဖင်ကြွပေးလိုက်နော်၊ မမေ့စေနဲ့….”

“ ဟုတ်…..ဟုတ်ကဲ့….”

ကိုစိုးမောင်က မိမိ၏ညာဘက်လက်ခလယ်ပေါ်သို့ ကေဝိုင်ဂျယ်လီဆီများကို အတော်များများညှစ်ချသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ပေါက်ကို ဘယ်လက်ဖြင့်ကိုင်ကာဖြဲသည်၊ ဖင်ပြဲသွားရာ ဒေါ်ခင်မေစိုးသက်ပြင်းရှူမိသည်၊ လက်ခလယ်ပေါ်ရှိဆီများကို ဖင်ပေါက်တွင်သုတ်လိမ်းသည်၊ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲလက်ခလယ်ထိုးသွင်းကာ လှည့်ပတ်ပွတ်သည်၊ ခင်မေစိုး ခါးတလှုပ်လှုပ်၊ဖင်တယမ်းယမ်းနှင့် ပါးစပ်မှလည်း တအင့်အင့်မြည်တမ်းနေရရှာသည်၊သင်းသင်းဖြူသည် မိမိ၏ဆရာမဖင်ပေါက်တွင် ဆီသုတ်လိမ်းကလိနေပုံတို့ကို ကိုယ်ကိုင်း၍ပင် သေသေချာချာကြည့်သည်၊ သည်ဖင်ပေါက်ထဲဘိုင်ဘရေတာထိုးကလိရလျှင် အပီကိုလုပ်ပစ်လိုက်မည်ဟု စိတ်ထဲကကြိတ်ကာကျုံးဝါးနေလေသည်၊

“ ရပြီ….ချကြစို့….”

ဆရာမ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏စအိုတွင် ဆီကျကျနနသုတ်လိမ်းပေးပြီးနောက် ကိုစိုးမောင်က ပြောသည်၊

“ ဆရာ့လီးမှာကော ဆီမသုတ်တော့ဘူးလား…”

သင်းသင်းဖြူက ပြောသည်။

“ မင်းတို့ဖင်ပေါက်နှစ်ခုလုံး ဆီတွေရွှဲစိုနေအောင် သုတ်ထားပြီးပြီပဲ၊ တို့ ဆီလိမ်းစရာမလိုတော့ပါဘူး၊ ဖင်ချလို့ ရပါပြီ၊ လာ……ကုန်းလေ….”

“ ဟာ….ဆရာ့လီး မှာလည်း ဆီသုတ်လိုက်ပါအုန်း၊ ဒါမှ ပိုအဝင်ချောတာပေါ့၊ လာပါ ဆရာရယ်၊ ကျမ သုတ်ပေးပါ့မယ်….”

ကိုစိုးမောင်လည်း ငြင်းမနေတော့ပဲ ဆီအသုတ်ခံသည်၊ သင်းသင်းဖြူမှာ ဖင်လိုးလျှင်အရမ်းနာမှာကိုတွေးကြောက်နေသူဖြစ်ရာ (ဆီရွှဲရွှဲသုတ်လျှင်ဖင်လိုးရာ အဝင်ချောပြီး၊ အနာသက်သာသည်ဟု အပြာဝထ္ထုစာအုပ်များထဲတွင်ရေးထားသည်ကိုလည်း ဖတ်ဖူးသောကြောင့်) ကိုစိုးမောင်၏လီးကိုဆီကောင်းကောင်းသုတ်လိမ်းပေးသည်၊ လက်ဖြင့်ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ကာ နှံ့စပ်အောင်လုပ်သည်၊ ထို့ပြင် ဖင်လိုးနေရင်း ကြပ်သိပ်နေလျှင်ဆီထပ်သုတ်ရန်လိုကောင်းလိုမည်ဟုတွေးကာ “ဖင်လိုးဆီ” ဘူးတောင့်ကိုလက်တကမ်းအကွာတွင်ပင် ထားသည်၊ ပြီးမှ မိမိဖင်ကိုဆရာကိုစိုးမောင်လိုးနိူင်ရန် ကုန်းပေးလေသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ခြေရင်းတွင်ရပ်ကာ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ကုန်းချခြင်းဖြစ်သည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏မျက်နှာသည် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပေါင်ခွကြားသို့ တခါတည်းတန်း၍ကျရောက်သွားသည်။

သင်းသင်းဖြူက ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်ကို လေတချက်ဖူးကနဲမှုတ်သည်၊ ပြီးတော့ လျှာဖြင့်တချက်ကုန်း၍ရက်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး“အင့်ဟင့်” ဟုအသံလေးပြုကာ ဖင်ကြီးလှုပ်ခါယမ်းသည်၊ ထိုအချိန်မှာပင်စိုးမောင်က ကောင်မလေး၏ဖင်သားခြမ်းကြီးကို ဘယ်လက်ဖြင့်ကိုင်ကာဆွဲဖြဲပီး ဆီအပီသုတ်ထားသောစအိုဝတွင် သူ့လီးချောင်းကြီးကို ညာလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ တေ့ထောက်လာသည်၊ ဖင်လိုးတော့မည်မို့ သင်းသင်းဖြူလည်းအံလေးတင်းတင်းကြိတ်ကာ အသက်အောင့်ထားလိုက်သည်၊ ဖင်ထဲလီးကြီးထိုးသွင်းလျှင် ဘယ်လိုနေမလဲဟု စိတ်လှုပ်ရှားရင်ခုန်စွာစောင့်လင့်နေသည်။

နာမည်ကိုတော့ သိပါသည်၊ နာမှာကိုလည်း ကြောက်သည်၊ ဖင်ကလည်းအပြတ်ကိုယားနေရာ၊ နာမှာကြောက်သည့်တိုင် ဖင်ထဲလီးထိုးသွင်းတာကိုတော့ခံကြည့်ချင်သည်၊ စိုးမောင်က အားအနည်းငယ်ထည့်ပြီးဖိသွင်းလိုက်ရာဖင်ပေါက်နှင့်လီးတို့တွင် ကေဝိုင်ဂျယ်လီများစိုရွှဲချောကျိနေအောင် သုတ်လိမ်းထားသည့်ကျေးဇူးကြောင့် ဒစ်ပြဲလန်ကြီး ဖင်ပေါက်ထဲသို့လျှောကနဲတိုးဝင်သည်၊သို့သော် လီးဒစ်ကြီးက စံချိန်လွန်ဆိုရလောက်အောင် ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှပြီး သင်းသင်းဖြူ၏စအိုဝက ကျဉ်းကျဉ်းသေးသေးငယ်ငယ်လေးဖြစ်ပေရာဖင်ထဲလီးဒစ်ကြီး မဆန့်မပြဲတိုးဝင်လာမှုဒဏ်ကိုတော့ မြိတ်သူမလေးခမြာနာနာကြင်ကြင်ပင်ခံရရှာလေသည်။

“ ဗျစ် ဘု ဘု ဘွပ် ဗျစ်ဗျစ်……အမလေးလေး…..နာတယ်….နာတယ်....သေပါပြီရှင့်….သိပ်နာတာပဲ….မရဘူ….-အား မရတော့ဘူး၊ ……အားအား အား……”

သင်းသင်းဖြူအော်ဟစ်ရင်း ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပေါင်ကြားအပ်လျှက်သားဖြစ်နေသောခေါင်းပင် မော့တက်သည်၊ စောက်ပတ်ကုန်းရက်ပေးဖို့လည်းသတိမရတော့၊ နာလိုက်တာကလည်း မပြောပါနှင့်တော့၊ သူမ၏စအိုပေါက်ထဲသို့ မီးစကြီးတခုထိုးသိပ်ထည့်လိုက်သည့်နှယ် ပူလောင်ကျိန်းစပ်တစ်ဆို့နာကြင်နေလေသည်၊ သူမဖင်လိုးခံနေရသည့်နေရာသည် ဆောက်လက်စသုံးထပ်ကျောင်းဆောင်အပေါ်ဆုံးထပ်ဖြစ်ကာ ကျောင်းဝင်းထောင့်ဘက်တွင်သီးသန့်လိုရှိလျှက် အခြားသောကျောင်းသူကျောင်းသားများ စိုက်ပျိုးရေးလက်တွေ့လုပ်နေရာစိုက်ခင်းများနှင့်လည်း အလှမ်းဝေးနေ၍သာတော်တော့သည်၊ဖင်ထဲလီးသွင်းမှုဒဏ်ကြောင့် သင်းသင်းဖြူအော်ဟစ်သောအသံက အတော်ကိုကျယ်လောင်စူးရှသည်။

ချောင်းကြည့်နေကြသောကောင်လေးနှစ်ယောက်ပင် လန့်ဖြန့်ကာတယောက်လက်ကို တယောက်ကိုင်မိကြလေသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာလည်းအတော်လေး တုန်တုန်လှုပ်လှုြပ်ဖစ်သည်၊ သူမအနေဖြင့် နာကြင်မှုဒဏ်ကြောင့်ရှုံ့မဲ့နေသောသင်းသင်းဖြူ၏မျက်နှာအမူအရာကိုပါ ကောင်းကောင်းမြင်တွေ့နေသည်၊ ဖင်ထဲသို့လီးထိုးသွင်းသည့်ဒဏ်က အရမ်းကိုနာကြင်ကြောင်းလည်းကောင်းကောင်းကြီးနားလည်သည်၊ မကြာမီသူမကိုယ်တိုင်လည်းသည်လီးချောင်းကြီးနှင့် ဖင်ဆော်တာကိုခံရအုန်းမည်ဖြစ်ရာ သင်းသင်းဖြူ၏အဖြစ်ကြောင့် ထိတ်လန့်ရင်ဖိုကာ ၊ ကြောက်စိတ်တွေလည်းပိုလာသည်။

တချိန်တည်းမှာပင် (ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိတတ်၊) သည်လိုနာနာကြင်ကြင်ဖြစ်ရမှုကို လိုလားတမ်းတသည့်ရမက်စိတ်တမျိုးကလည်း ထူးထူးခြားခြားပေါ်လာလေသည်၊ စောစောက သင်းသင်းဖြူတချက်ကုန်းရက်ပေးခဲ့သည့်အရှိန်ဖြင့် ဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်မှာလည်း လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်၍နေလေပြီ၊ဖင်လဲလီးထိုးသွင်းခံရ၍ နာကြင်လှမှု ကြောင့် သင်းသင်းဖြူမှာခေါင်းမော့တက်ကာ စောက်ပတ်မရက်ပေးနိူင်အောင်ရှိနေရာ စောက်ပတ်အပြတ်ယားလားသောဒေါ်ခင်မေစိုးသည် ကိုယ့်စောက်ပတ်ကိုယ်ပယ်ပယ်နယ်နယ်ပင် လက်နှင့်ထိုးနှိုက်ကလိနေမိလေသည်။

ဖင်ထဲ လီးထိုးသွင်းသောအခါ ဖင်လိုးခံသူ (မိန်းမဖြစ်စေ၊ မိန်းမရှာဖြစ်စေ)တို့ မချိမဆန့်အော်ဟစ်ကြမြဲပင်၊ ထိုသိ့အော်ဟစ်သံက ဖင်လိုးသူယောက်ျားအဖို့ ရမက်မီးဟုန်းဟုန်းထအောင် လှုံ့ဆော်ဖန်တီးမှုလည်း အပြည့်ရှိနေသည်၊ ဆရာကိုစိုးမောင်သည် မိမိဖင်လိုးနေသောကျောင်းသူမလေး၏နာနာကြင်ကြင်အော်ဟစ်သံကို နားထောင်အရသာခံရင်း ဖင်ထဲသို့လီးကိုပိုဝင်အောင် ထိုးသွင်းသည်၊ စအိုပေါက်ထဲသို့ လီးဒစ်ကြီးမြုပ်ဝင်သွားပြီမို့ဖင်ဆက်ဖြဲထားရန်မလိုတော့သလို လီးကိုလက်နှင့်ကိုင်ကာထိန်းထားပေးဖို့လည်းမလိုတော့၊ အားသွားသောလက်နှစ်ဘက်ဖြင့် တပည့်မလေး၏ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ညှပ်ကိုင်သည်၊ ဖင်ကိုနောက်သို့ကော့လာအောင် ဆွဲယူသည်၊လီးချောင်းကြီးကိုလည်း ဖိ၍ဖိ၍ထိုးသွင်းသည်၊ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသောလီးချောင်းထွားထွားကြီးသည် ကျဉ်းကြပ်သောဖင်ခေါင်းပေါက်လေးထဲသို့တစ်၍တစ်၍တိုးဝင်သည်။

“ ဗျစ်ပလစ်ဘုဘု…..အာ….နာတယ်…နာတယ်….ဘွပ်ဘုဘု….မလုပ်ပါနဲ့တော့၊ ပြန်ထုတ်ပါရှင့်….အရမ်းကြပ်နေတာ…ဘွပ်ဘွပ်…အား အား….မရဘူးဆို အတင်းသွင်းနေတာပဲ….ဘွပ်ဘွပ်ဗျစ်ဘုဘုဘွပ်အားအား….ဖင်ကွဲလိမ့်မယ်ရှင့်….နာတယ်…သိပ်နာတယ်-…သနားပါအုန်းဆရာရယ်….ဖင်မချပါနဲ့တော့…..နာလွန်းလို့ပါ…..သေလိမ့်မယ် သိလားအားအားအား အား…..”

ကျဉ်းကြပ်တစ်ဆို့နေသော်လည်း ကေဝိုင်ဂျယ်လီများစိုရွှဲအောင်သုတ်လိမ်းထားသည့်အပြင် စိုးမောင်ကလည်း ဖင်လိုးရာတွင် အထာကျကျွမ်းကျင်နေသူမို့ ဖိထိုးချလိုက်တိုင်းလီးကြီးသည် သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်၍တစ်၍တိုးဝင်သည်၊ စအိုဝမှာ တင်းပြောင်ကာ အသားကုန်ပြဲလန်နေသည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏ အော်ဟစ်ညည်းတွားသံများကလည်း သောသောညံအောင်ပေါ်ထွက်နေသည်၊ တခုဆန်းသည်မှာ သင်းသင်းဖြူသည် အရမ်းနာကြင်ကာ ငိုယိုအော်ဟစ်ညည်းတွားနေသော်လည်း အကြောက်အကန်အတင်းရုန်းကန်ထွက်ခြင်းတော့ မလုပ်ပေ၊ ဖင်ကုန်းပေးထားသည့်အနေအထားပင်မပျက်၊ နာ၍အော်ဟစ်နေသည့်တိုင် သူမ၏ရမက်ဆန္ဒသွေးသားတွေကတော့နာကြင်မှုပြွန်းသည့် ဖင်လိုးခံမှုဖီလင်အရသာကို ကောင်းကောင်းကြီးနှစ်သက်ခံစားနေရလေပြီ၊ ဖင်ဇိမ်တွေ့ကာ အပြတ် “ဟော့” လာဖို့လည်း ဘာမှမဝေးတော့၊ဒီအထာကိုနားလည်သော ဆရာကိုစိုးမောင်က ကျောင်းသူမလေး ဘယ်လောက်အော်အော်၊ လီးကိုဖိ၍သာ ထိုးသွင်းနေသည်၊ လီးပိုဝင်သွားလေ၊ ကျဉ်းကြပ်စီးပိုင်သောဖင်ခေါင်းပေါက်၏ ဆွဲညှစ်စုပ်ယူအား ပိုခံစားရလေနှင့် ဆရာကိုစိုးမောင်အဖို့ ဖီလင်အရသာက ကောင်းသည်ထက်ပိုပိုကောင်းလာနေသည်၊နောက်ဆုံးတော့ လီးချောင်းကြီးတချောင်းလုံး သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ပေါက်လေးထဲသို့ အဆုံးတိုင်ဝင်သွားလေသည်၊

“ မင်းဖင်ထဲ လီးအဆုံးဝင်သွားပြီ၊ ဘယ်လိုနေလဲ သင်းသင်းဖြူ…”

ဝင်သွားသောလီးချောင်းကြီးတချောင်းလုံးကို ဖင်ပေါက်ထဲဖိကပ်ထိုးစိမ်ကာ လီးနှင့်စအိုအထာကျသွားအောင်လုပ်ထားရင်း ဆရာကိုစိုးမောင်ကတပည့်မလေးသင်းသင်းဖြူကိုမေးသည်၊

“ နာတယ် ဆရာ၊ သိပ်နာတာပဲရှင် ဟင့်ဟင့်ဟင့် …”

ဖင်ထဲတွင်တစ်ဆို့ပြည့်ကြပ်ကာ အရမ်းကျိန်းစပ်၍နာလှသောကြောင့်သင်းသင်းဖြူက ငိုရှိုက်ရင်းပြန်ဖြေရှာသည်။

“ ဖင်ဆက်ချလို့ ဖြစ်ပါ့မလားဟင်….ပြန်ထုတ်လိုက်ပါလား ဆရာရယ်၊သိပ်နာနေတယ်ရှင့် …”

“ ရပါတယ်ကွာ၊ ဖင်ထဲလီးဝင်သွားပြီးရင် နောက်ပိုင်းမှာ အရသာတွေချည်းပဲ၊ မင်း သိပ်ကိုသဘောကျမှာ သေချာတယ်……”

“ ဟာ….သည်လောက်နာနေတာကြီးကို ဘယ်လိုလုပ်အရသာတွေ့မှာလဲ….ဖင်ကွဲသွားပြီထင်ပါရဲ့….”

“ မကွဲပါဘူးကွ….စိတ်ချပါ၊ ခဏလေးသာ အောင့်ခံ၊ ဟုတ်လား၊ပေါင်လေး နဲနဲကွလိုက်….’

“ ဘာလုပ်အုန်းမလို့လဲ….”

“ စောက်ပတ်ပွတ်ပေးမလို့…..”

“ ဟာ….ဆရာကလဲ၊ နာပါတယ်ဆိုမှ….”

ကိုစိုးမောင်၏ညာလက် ပေါင်ကြားသို့နှိုက်လာရာ သင်းသင်းဖြူ၏ပေါင်တန်များ အလိုလိုကွသွားသည်၊ ကိုစိုးမောင်က ကောင်မလေး၏စောက်ပတ်ကိုအုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ကလိသည်၊ ခါးကိုလည်းတလှုပ်လှုပ်လုပ်၍ ဖင်ထဲဝင်နေသောလီးကို ဖိကြိတ်လိုးပေးသည်၊ လီးသည်ဖင်ပေါက်ထဲတွင် ထိသိပ်လိုက်၊ ဟိုတိုးလိုက်၊ သည်မွှေလိုက်နှင့် တသိမ့်သိမ့်လှုပ်ရှားသည်၊ သင်းသင်းဖြူ တအင့်အင့်ဖြစ်လာသည်၊ နာနေသော်လည်းအရသာကတော့ အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်းလွှမ်းမိုးလာလေပြီ။

“ ဆရာမ စောက်ပတ်ကိုရက်၊ ဖင်ခေါင်းထဲ ဘိုင်ဘရေတာ ထိုးလုပ်ပေးလိုက်လေ၊ မင်းဖင်ကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးမယ်….”

ကောင်မလေးအရသာတွေ့လာပြီကို ရိပ်မိသောဆရာကိုစိုးမောင်ကလှမ်းပြောသည်၊ အဖုတ်ကိုဆက်၍ကလိပေးရင်း ဖင်ပေါက်ထဲမှလီးကိုတလက်မ ၊ နှစ်လက်မလောက်ဆွဲထုတ်၍ ဖိဖိဆောင့်ကာ ဖင်စလိုးသည်၊သင်းသင်းဖြူ သိမ့်သိမ့်ခုန်လာသည်၊ သူမ၏ခေါင်းလည်း အောက်သို့ပြန်ကျသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်ကို ကျကျနနရက်သည်။

ဖင်ပေါက်ကိုလည်း ဘိုင်ဘရေတာဖြင့်ထိုးပေးသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း(စောစောက စိုးမောင်သင်ပြပြောဆိုထားသည့်အတိုင်း) ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ချောင်းထောင်၍ တင်ပါးဆုံကြီးကော့ကြွပေးသည်၊ ခုန်တန်းရှည်ပေါ်တွင် ဟန်ချက်ကျစေရန် ဖင်သားကြီးများအောက်မှ လက်ဝါးဖြင့်ကိုင်ကာ တွန်း၍ထိန်းထားပေးသည်၊ သင်းသင်းဖြူသည် ဆရာမ၏ဖင်ပေါက်ထဲကို ဘိုင်ဘရေတာထိုးထိုးထည့်နေသည်၊ စစချင်းတော့ ဘိုင်ဘရေတာထိပ်ဖူးပိုင်းလောက်သာတစ်ပြူတစ်ပြူဖြစ်အောင်ထိုးသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးခံနိူင်မှန်းသိသောအခါပို၍ဖိဖိထိုးသွင်းသည်၊စိုးမောင်ကလည်း လီးကိုတဝက်ကျော်ကျော်လောက်ဆွဲထုတ်ပန်သွင်းနှင့် သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးနေသည်၊ မိမိဖင်ထဲတိုးဝင်ပြန်ထွက်လှုပ်ရှားနေလေသောလီးချောင်းကြီးနှင့် အချက်ကိုက်ညီအောင်သင်းသင်းဖြူက ဒေါ်ခင်မေစိုး၏စအိုပေါက်ကို ထိုးကလိပေးနေလေသည်။

ဘိုင်ဘရေတာက ဆရာကိုစိုးမောင်လီးလောက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်ခြင်းမရှိသည့်အတွက် မိမိဖင်လိုးခံနေရသည့်ထိတွေ့မှု ဖီလင်မျိုးကိုတော့ ဆရာမရရှိခံစားရမှာမဟုတ်ဟု နားလည်သည်၊ ဘယ်လိုပင်ဖြစ်စေ၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးအဖို့မှာတော့ရက်ပေးနေသောစောက်ပတ်အရသာရော၊ ဘိုင်ဘရေတာနှင့်ထိုးကလိနေသောစအိုပေါက်အရသာရှိနေသည်၊ ထို့ပြင် သင်းသင်းဖြူကိုဖင်ဆော်နေရာမှပေါ်ထွက်လာသောအသံပလံမျိုးစုံတို့ကို ကြားနေရမှုကလည်း အရသာတမျိုးထူးနေသည်၊ ချောင်းကြည့်နေကြသည့်ကောင်လေးနှစ်ယောက်အဖို့လည်းတကယ့်ကို ကြည့်လို့ကောင်း၊ အရသာတွေ့ အားလုံး အိုကေမှာစိုပြေနေကြသည်၊အရှိန်ရလာသောအခါစိုးမောင်က သင်းသင်းဖြူဖင်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးရင်း ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၊ အဖုတ်ရက်၊ ဖင်ကလိခံနေပုံများကိုကြည့်သည်၊ ထိုအခါ လိုအပ်ချက်တခုကိုမြင်သည်။

“ ဟ….သင်းသင်းဖြူ၊ ဘိုင်ဘရေတာခလုတ်ကိုဖွင့်လိုက်အုန်းလေ၊ဒီအတိုင်းကြီး ထိုးကလိနေတာကိုး…”

“ ဟင်…ဘယ်လိုခလုတ်ဖွင့်ရမှာလဲ၊ ခလုတ်က ဘယ်မှာလဲ…”

သင်းသင်းဖြူရော၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးပါ ဘိုင်ဘရေတာကို ယခုမှသာမြင်ဖူးကိုင်ဖူးကြသည်၊ ဘယ်လိုသုံးရတာ မသိသလို၊ ခလုတ်တွေဘာတွေလည်းနားမလည်ပါ၊ ထိုးကလိဖို့လောက်သာ သိနေကြသည်။

“ အောက်ခြေက အရစ်လေးကိုလှည့်လိုက်၊ ဟုတ်ပီ…”

ဆရာကိုစိုးမောင်ပြောသည့်အတိုင်း ဘိုင်ဘရေတာအောက်ခြေရှိအရစ်လေးကိုလှည့်လိုက်ရာ “ကလစ်” ဆိုသောအသံလေး ခပ်တိုးတိုးမြည်သည်၊ခလုတ်ပွင့်သွားသည့်အတွက် ဘိုင်ဘရေတာကလည်း တုန်ခါ၍လာသည်၊တုန်တုန်၊ တုန်တုန်ဖြစ်နေသောဘိုင်ဘရေတာနှင့် ဖင်ပေါက်ကိုထိုးကလိသောအခါ ပို၍ထိတွေ့မှုကောင်းသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးအရသာအရမ်းတွေ့ကာကော့ပျံလှုပ်ခါ၍လာသည်။

“ အားပါးပါး….အား ကောင်းလိုက်တာ…..ထိုးထိုး….အမလေးလေး  ထိုးထည့်စမ်းပါ…..အဆုံးဝင်အောင်ထိုး….အား ကောင်းလိုက်တာ..ကောင်းလိုက်တာ ဟင့်ဟင့်ဟင့် ……”

ဒေါ်ခင်မေစိုး ဖီလင်တက်၊ အရမ်းကိုကြမ်းလာသည်၊ ဖင်လိုးခံနေသောသင်းသင်းဖြူလည်း တချီ “ပြီး”ခဲ့ရလေသည်၊ ကောင်မလေး တချီ ပြီး သွားအောင်ဖင်ဆော်ပေးပြီးနောက် ကိုစိုးမောင်က ဖင်ထဲမှလီးကိုဆွဲထုတ်သည်၊ နေရာပြောင်းတော့မည်ကိုသိသောသင်းသင်းဖြူလည်း ကိုစိုးမောင်ပြောနေစရာပင်မလိုပဲ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ပေါက်ထဲထိုးကလိပေးနေသောဘိုင်ဘရေတာကိုထုတ်ကာ စောက်ပတ်ရက်နေရာမှလည်းခွာ၍မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။

“ ဟင့်…..ဘာလို့ရပ်သွားရတာလဲ….လုပ်စမ်းပါ..ဆက်ရက်လေ၊ဖင်ကိုလည်း ဆက်ထိုးလေ…”

ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာတော့ ဖီလင်တွေတက်နေတုန်းမို့ အငမ်းမရပြောသည်။

“ တီချယ်နဲ့ကျမ နေရာပြောင်းရမယ်လေ၊ အခု တီချယ်ဖင်လိုးခံပြီးကျမစောက်ပတ်ကို ရက်ပေးရမယ့်အလှည့်…”

သင်းသင်းဖြူက ပြောချလိုက်သည်၊ သည်တော့လည်း ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် ခုန်တန်းလျားရှည်လေးပေါ်တွင်ပက်လက်အိပ်နေရာမှ လူးလဲထသည်၊ သင်းသင်းဖြူက ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ နေရာကိုဝင်ယူသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးက စောစောကသင်းသင်းဖြူကုန်းပေးသလို စိုးမောင်၏ရှေ့မှောက်တွင် ဖင်ကုန်းပေးလိုက်လေသည်။

အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>