ဘက်စ်ကားကြီး အပိုင်း ( ၂ )
မောင်ဇော်ဦး ရေးသည်။
မမကိုယ်ပေါ် အသာတွားသွားပြီး တက်လိုက်တော့ အလိုက်တသိ မမက သူ့ပေါင် ၂ ချောင်းကို အသာကားပေးတယ်၊ ထောင်နေတဲ့ ကျနော့်ကောင်ကို အဝမှာ အသာတေ့လိုက် တော့ မမဆီက တိုးတိတ်တဲ့ အသံတခု ထွက်လာတယ်။
“ ဇော် ဖြေးဖြေးနော် ”
“ အင်း ”
လေသံလေးနဲ့ ပြန်ဖြေရင်း အသာဖိထိုးလိုက်တယ်၊ မဝင်၊ ဘယ်ဝင်မလဲ ထောက်ထားတာ အပေါ် နဲနဲ ရောက်နေတာကိုး၊ မမက အလိုက်တသိ အသာလေး သူ့ဖင်ကို နဲနဲလေး ကော့ပေးတော့ ကောင်လေး က အပေါက်နဲ့ အံဝင်ဂွင်ကျ တည့်သွားပြီး စောစောကလို အသာဖိထိုးလိုက်တော့ သိသိသာသာဘဲ ချွဲကျိနေတဲ့ အပေါက်လေးထဲ ကျနော့်ကောင်လေး တဖြေးဖြေးနစ်ဝင်သွားပါတော့တယ်။
မမက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ မှောက်နေတဲ့ ကျနော့်လည်ပင်းကို တအားဖက်ထားရင်း မမဆီက
“ အား . . . နာတယ် ဇော်ရယ် ”
ဆိုတဲ့ အသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာတော့ ဆက် မထိုးတော့ဘဲ အသာရပ်လို့ မမကို တအားဖက်ထားမိတယ်။ မမ ဆီက ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း နဲ့ အဖျားတက်သလို အသံတက်သံတွေကြားပြီး ကျနော့ကို တအားဖက်ထားပါရော၊ဖင်ကို အသာကြွလို့ ကောင်လေးကို အသာဆွဲထုတ်ပြီး ပြန်ဖိတယ်၊ အဲလို ၃ – ၄ ချက် လောက်အလုပ်မှာလူက ဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့၊ ပီးချင်ချင်ဖြစ်လာပြီး ကမန်းကတမ်း ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တာနဲ့ ကောင်လေးဆီကကျဉ်ကနဲ ကျဉ်ကနဲဖြစ်ပြီး အရည်တွေ တပျစ်ပျစ်နဲ့ အောက်က မမအင်္ကျီပေါ် ပန်းကျသွားပါလေရာ။
ကျနော် ဘယ်လိုမှထိမ်းမရ၊ သူများတွေပြောတာ မှန်ပြီလားမသိ၊ ပထမဆုံး အကြိမ်ဆို တက်ထွက်ပဲတဲ့။အားရပါးရပန်းပြီးလဲ စိတ်ကမကျေနပ်၊ မမကလဲ အောက်က တဟင်းဟင်းနဲ့ ငြီးတုန်း၊ ဒါနဲ့ စောစောကလိုဘဲအသာပြန်ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ မမကလဲ စောစောကလိုဘဲ ကျနော့်လည်ပင်းကို တအားဖက်ထားရင်းတဟင်းဟင်း နဲ့ ငြီးနေတယ်။
“ အား နာတယ် နာတယ် ဇော်ရယ် နဲနဲ လျှော့ နဲနဲ လျှော့ ”
ဆိုတဲ့ မမဆီက အသံကြားတိုင်း ပြန်ထုတ်လိုက်၊ ပြီးတာ့ ထုံးစံအတိုင်းပြန်ဖိသွင်းလိုက်၊ သွင်းလိုက်၊ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်နဲ့ ကျနော့်ဖင်က မမကိုယ်ပေါ်မှာ မြင့်ချီ နိမ့်ချီ ပုံမှန် စခန်းသွားနေရင်းကနေ
“ အင်း အင်း ဇော် ရယ် အင်း အင်း ဟင်း ဟင်း မမ ဘာတွေဖြစ်ကုန်လဲမသိဘူး၊ အင်း အင်း အင်း အင်း ”
ဆိုပြီး မမဆီက ဗလုံးဗထွေး အသံတွေထွက်လာရင်း ကျနော့်လည်ပင်းကို အတင်း ဖက်ရင်း တင်ပါးကကော့လာပါတော့တယ်၊ အဲဒီမှာ ကျနော်လဲ အလိုအလျောက် ဖင်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး အထက်အောက်လှုတ်ပေးလိုက်တာ မနေနိုင်တာ့ဘဲ နောက်တချီ ထပ်ပြီးချင်လာပြီး ကမန်းကတန်းဆွဲထုတ်လို့ စောစောကလို မမအင်္ကျီပေါ် ပန်းချ လိုက်ရပြန်တော့တယ်။
မမတော့ ကျနော့်ခါးကို သူ့ခြေထောက်နဲ့ ခွထားပြီး ကျနော့်လည်ပင်းကို တင်းတင်းဖက်လို့ အသက်ပြင်းပြင်းရှုရင်းမှိန်းနေပါတော့တယ်။ ကျနော်လဲ မမကိုယ်ပေါ်မှာ ဟောဟဲ ဟောဟဲ။
၂ ယောက်စလုံး ဟောဟဲ လိုက်နေကြပြီး တော်တော် ကြာမှ အမောပြေလို့ အတင်းဖက်ထားတဲ့ လက်ကတဖြေးဖြေးလျော့ကျသွားပါတော့တယ်။ အဲဒီတော့မှ ကျနော်လဲ မမကိုယ်ပေါ်က လှိမ့်ချပြီး အိပ်ယာပေါ်ခြေပြစ်လက်ပြစ် ပက်လက်လှန်မိပါတော့တယ်။ ၂ ယောက်လုံး စကားမပြောနိုင်ကြ။ခနနေတော့ မမက
“ ဟင် ဘာတွေလဲ ”
ဆိုပြီး ငုတ်တုတ်ထထိုင်တော့ ကျနော်လဲ ရောရောင်ပြီး မမနည်းတူ ငုတ်တုတ် ထထိုင်မိတယ်။
“ ဒါ ဒါ ဇော့်ဆီက အရည်တွေလား ”
မမက သူ့အင်္ကျီနဲ့ ပေါင်က ပေနေတဲ့ အရည်တွေကို ကြည့်ပြီးပြောတယ်၊
“ အင်း ”
ပြီးတော့ ဖင်အောက်ဖိနေတဲ့ သူ့အင်္ကျီကို ဆွဲထုတ်ကြည့်လိုက်တော့
“ အီး သွေးတွေ သွေးတွေ´
သွေးစတွေ ပေနေတာ တွေ့တော့ ထအော်တယ်။ကျနော်လဲ အဲဒီတော့မှ ကိုယ့်ဟာကိုယ် ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့်ကောင်လေးမှာ အနီရောင် တန်းလေးတွေ။ အဲဒီတော့မှ မမက ပေနေတဲ့ သူ့အင်္ကျီက သွေးတွေကို ကြည့်ရင်း ဇော်ရယ် လို့ ဆိုရင်း ငုတ်တုတ်ထိုင်နေတဲ့ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ ကျလာပြီးတော့ တရှုံ့ရှုံ့ ငိုတော့တာပါဘဲ။ ကျနော် ဘာပြောရမှန်းမသိ၊ တသိမ့်သိမ့် ရှိုက်နေတဲ့ မမကျောကုန်းလေးကိုဘဲ အသာပွတ်ပေးနေတော့တယ်။တော်တော်လေးကြာအောင် မမရှိုက်ပြီး တဖြေးဖြေးနဲ့ ရပ်သွားတော့မှ
“ မမ ”
“ အင် ”
“ ဇော့်ကို စိတ်ဆိုးသွားပြီလား ”
“ ဘာလို့လဲ ”
“ မမ ငိုလို့လေ ”
“ မမ မသိဘူးကွာ၊ သူ့အလိုလို ငိုချင်လို့ ငိုတာ၊ ဒီမှာ အကုန်လုံးပေပွနေပြီ၊ ဇော်လုပ်တာနဲ့ အင်္ကျီလဲ ဝတ်လို့မရတော့ဘူး လျှော်မှရတော့မယ်၊ ဒေါ်လေးအိပ်ယာတွေတောင် ပေကုန်ပလားမသိဘူး ”
ပြောပြောဆိုဆို မမကျနော့်ရင်ခွင်ထဲကနေ အိပ်ယာပေါ် ကြည့်တယ်။
“ ကြည့် ဒီနားနဲနဲကွက်သွားပြီး ရေနဲ့ သုတ်မှနဲ့တူတယ်၊ လာ ဇော် ထထ၊ တော်ကြာကွက်နေရင် ဒေါ်လေး ရိပ်မိသွားအုံးမယ်၊ မဖြစ်ပါဘူး နောက်တခါဆို တခုခု ခင်းထားမှနဲ့တူတယ် ”
ပြောပြောဆိုဆို မမက ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ကွက်သွားတဲ့ နေရာကို သူ့အင်္ကျီအနားစနဲ့ အသာပွတ်သုတ်နေတော့တယ်။ကျနော့်စိတ်ထဲက ခုမှ သက်ပြင်းချမိတယ်၊ မမ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားပြီး နောက်တခါ အတွက်ပါ ထည့်စဉ်းစားနေတာကိုး။
ကျနော်ကမန်းကတန်း ကုတင်ပေါ်က ခုန်ဆင်းပြီး ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ရင်ဟောင်းလောင်းပွင့်ပြီး အိပ်ယာကိုကုန်းသုတ်နေတဲ့ မမကိုလှမ်းဖက်လိုက်တယ်။
“ ဇော် နေအုံးကွာ၊ ဒီမှာ မမရှင်းအုံးမယ် ” တဲ့။
“ ကျနော်လဲ ကူလုပ်ပေးမယ်လေမမ ”
“ သွားပါ၊ ဇော်မလုပ်တတ်ပါဘူး၊ သွား အောက်မှာ သွားနေ၊ မမဒီမှာ ရှင်းပြီး လိုက်လာမယ်၊ အော် ရော့ဒီမှာ ဇော့် စွပ်ကျယ်နဲ့ လုံချည်၊ တခါတည်း အရှက်လဲမရှိဘူး ခုတိ တုန်းလုံးကြီး ”
“ မမလဲ ဟင်းလင်းကြီး ပါဘဲနော် ”
ကျနော်က ကြယ်သီး ပြန်မတတ်ရသေးတဲ့ မမအင်္ကျီကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တော့ မမက ကမန်းကတမ်းလက် ၂ ဘက်နဲ့ သူ့ရင်ဘတ်ကို ဆွဲစေ့ပြီး
“ ကောင်စုတ်၊ သွားဆို၊ ရေလဲသွားဆေးအုံး ”
ဆိုပြီး ကျနော့်ကို အခန်းထဲက တွန်းထုတ်လိုက်တယ်။ရေချိုးခန်းထဲဝင် နဲနဲပါးပါး သန့်စင်လိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့ ဆိုဖါပေါ် ပြန်ထိုင်ရင်း လုပ်စရာမရှိတာနဲ့ စားပွေဲ ပါ်ကအသင့်တွေ့တဲ့ ရီမုဒ် လေးကို ကောက်ကိုင်ပြီး တီဗီဖွင့်လိုက်တယ်။
ဖလပ် ဖလပ်နဲ့ တီဗီပငွ့်သွားပြီး မှန်သားပြင်မှာ ပန်းရောင်ဝတ်ထားတဲ့ ခပ်ချောချော မိန်းမကြီးတယောက်စားပွဲမှာ ခပ်တည်တည်နဲ့ ထိုင်ပြီး လက်ထဲက ကိုင်ထားတဲ့ စာရွက်ကို ဖတ်ပြနေတာ တွေ့လိုက်ရတော့စိတ်ထဲက အော် သတင်းတောင် လာနေပြီဘဲတခြားလဲ ကြည့်စရာမရှိဆိုတော့ သူဖတ်ပြနေတာဘဲ နားထောင်ရင်း ဆိုဖါပေါ် ခေါင်းတင်ရင်း မှိန်းနေလိုက်တယ်၊ ပင်ပန်းသွားတယ်မို့လား။
ခနလောက်အကြာမှာခြေသံကြားလို့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မမအပေါ်က ဆင်းလာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ပေါင်လည်လောက်ရောက်တဲ့ အနီရောင်တီရှပ်လိုခေါင်းစွပ် အင်္ကျီပွပွကြီးနဲ့ မမက တမျိုးချစ်စရာကောင်းနေပြန်ရော၊မမက ကျနော့်ဆီ တန်းမလာဘဲ နောက်ဖေးဘက်ဝင်သွားတယ်။ ကျနော် လဲ မှိန်းလက်စနဲ့ ဆက်မှိန်းနေလိုက်တာပေါ့။ နောက်ဘက်ဆီက ဂလုံ ဂလွမ် ဆိုတဲ့ အိုးခွက်သံ သဲ့သဲ့ ကြားအပြီးမှာ
“ ဇော် ရော့ ဒီမှာ ”
“ ဘာလဲ မမ ”
“ နို့ကြက်ဥ ပူပူလေး ”
ချစ်စရာကောင်းလိုက်တဲ့ မမ၊ ဘယ်သူသင်ပေးလိုက်လဲ မသိ၊ အဲဒါပြီးရင် နို့ကြက်ဥ သောက်ရတယ်ဆိုတာ၊ ကျနော်က ခွက်ကို လှမ်းယူလိုက်တော့ မမက ကျနော့်ဘေး ဝင်ထိုင်တယ်။ နဲနဲပူသေးတာမို့ မသောက်သေးဘဲခွက်ကို စားပွဲ ပေါ်လှမ်းတင်လိုက်ပြီး ဘေးမှာ လာထိုင်တဲ့ မမကကို အနားအတင်း ဆွဲကပ်လို့ ခြေထောက်ပါကျနော့် ပေါင်ပေါ် ဆွဲတင်ထားလိုက်ပြီး လှမ်းဖက်ထားလိုက်တယ်။
“ မမ ”
“ အင် ”
“ စောစောက ကောင်းလား ”
“ သိဘူး ”
“ ပြောပါ မမကလဲ ”
“ တကယ် မသိတာ ဇော်ရ၊ မမစိတ်ထဲ ဘာဖြစ်လို့ ဖြစ်သွားမှန်းကို မသိတာ၊ တကိုယ်လုံး ထူပူပြီး ဘာမှကိုမသိတော့တာ ”
“ တကယ်လား မမ ”
“ အင်း တကယ် ”
“ ဒါဆို မမသိအောင် နောက်တခေါက်လောက် ထပ်လုပ်မှနဲ့ တူတယ် ”
“ အမလေး နိုင်သေးလို့လား ဆရာကြီးရဲ့ ”
“ ဒီမှာလေ မတွေ့ဘူးလား မမပေးတဲ့ ဆေးတခွက် ”
ပြောပြောဆိုဆို မမပေးတဲ့ နို့ခွက်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်တယ်။
“ ဇော်ဟာလေ ”
ပြောရင်း ကျနော့်လက်မောင်းပေါ် မှီချလိုက်တယ်။
“ အော် . . ဇော် . . ဇော်ယူလာတဲ့ ကား ကြည့်ရအောင်လေ ”
အော် ဟုတ်သား၊ မေ့နေလိုက်တာ၊ ကမန်းကတန်းထပြီး ကျနော့်အိပ်ထဲက ဗီစီဒီ အခွေတွေသွားယူလာပြီးမမကိုလှမ်းပေးလိုက်တယ်။
“ အများကြီးပါလား ”
မမက လှမ်းယူရင်းပြောတယ်။
“ လိုရမယ်ရပေါ့၊ သူငယ်ချင်းဆီက သွားဆွဲလာတာ ”
“ ဇော် အားလုံးကြည့်ပြီးပလား ”
“ ဟင်အင်း တကားမှမကြည့်ရသေးဘူး ”
“ ယုံပါလိမ့်မယ် အားကြီး ”
မမက မျက်စောင်းထိုးရင်းပြောတယ်။
“ တကယ်ပါမမရ၊ ခုယူခဲ့တဲ့ ကားတွေ မကြည့်ရသေးဘူး၊ အရင်ကတော့ နဲနဲပါးပါး ကြည့်ဘူးတာပေါ့ ”
“ နဲနဲပါးပါးတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး၊ လူကို လုပ်လိုက်တာများ ဖြောင့်လို့ ”
“ ဟော ဟော ပေါ်ပြီ၊ စောစောက မေးတော့ ဘာမှမသိဘူးဆို ”
“ သွား . . မမပြောတာက မမက သာဘာမှ မသိလိုက်တာ၊ ဇော်လုပ်လိုက်တာ ဖြောင့်လို့ လို့ပြောတာ ”
“ ဇော်လုပ်တာလဲ မဖြောင့်ပါဘူး မမရ၊ မဖြောင့်ဘူးထင်လို့ မမကို မေးတာပေါ့ ”
“ ဖြောင့်ပါတယ်၊ ဖြောင့်လို့ပေါ့၊ ဟွန်း မပြောလိုက်ချင်ဘူး ”
“ ကဲ ကဲ ဒီတခေါက် ၂ ယောက်စလုံး ပိုဖြောင့်သွားအောင် ပညာယူတဲ့ အနေနဲ့ ဗီဒီယိုကြည့်ပြီး လုပ်မယ်၊ဟုတ်ပလား ”
“ အင်း ဘယ်ကားကြည့်မလဲ ”
“ မမရွေးလေ ”
“ မရွေးတတ်ပါဘူး၊ ဇော်ရွေး၊ ဇော်တို့ယောက်ကျားတွေ ကပိုသိတယ် ”
“ အားလုံး အတူတူပါဘဲမမရာ၊ ကဲ ကဲ ဒါကြည့်ရအောင် တွေ့လား ဒီကောင်မလေးက မမတဲ့တူတယ် ”
“ ဘာတူလဲ မတူပါဘူး၊ မတွေ့ဘူးလား သူက အယ်စတုံကြီး ”
မမက ကာဗာက ပေါ်နေတဲ့ ရင်သားကြီးကို လက်နဲ့ ထောက်ပြပြီးပြောတယ်။
“ ရုပ်ချင်းနဲနဲဆင်တာကို ပြောတာပါ၊ အဲဒါကြီးကတော့ . . ပြပါအုံး ကျနော် ယှဉ်ကြည့်အုံးမယ် ”
ပြောပြောဆိုဆို လက်က မမဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ပွပွကြီးရဲ့ လည်ပေါက်ကျယ်ကျယ်ကြီးကို လက်နဲ့ ဆွဲဟပြီးလှမ်းကြည့်လိုက်တော့
“ ဟိတ် စောစောက မြင်ပြီးသားနဲ့ ”
မမက လက်နဲ့ လှမ်းပိတ်ရင်းပြောတယ်။
“ စောစောကမြင်တာကတော့ မမကသေးတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်စို့လိုက်လို့ ခုကြီးများလာမလားလို့ကြည့်တာ ”
“ သွား ချက်ချင်းလက်ငင်းကြီး ကြီးမလား ”
“ ကြီးချင်ကြီးလာမှာပေါ့၊ မယုံပါဘူး ပြ ”
“ လုပ်မနေနဲ့၊ ကြည့်ချင်ရင် ကြည့်ချင်တယ်ပြော၊ တွေ့လား ”
မမက စောစောက ကျနော်ဆွဲဟတဲ့အင်္ကျီလည်ပေါက်ကို သူ့ဟာသူ ဟပြီး ပြတယ်၊ ကျနော်က ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ လုံးလုံးဝန်းဝန်းလေးက ပုံမှန်၊
“ အင်း ဟုတ်သားဘဲ ”
ပြောရင်းလက်က ရင်သားဆီရောက်သွားတော့
“ သွား သွား အခွေသွားဖွင့်၊ ညာတာပါတေးနဲ့လာမလုပ်နဲ့ ”
ဆိုပြီး အတင်းတွန်းလွှတ်တော့ ပြေးပြီး အခွေသွားဖွင့်တယ်။ ကမန်းကတမ်း အပြေးပြန်လာပြီး စောစောက ထိုင်သလို မမကို ပြန်ဆွဲဖက်လိုက်ရင်း
“ မမ တခါမှ မကြည့်ဘူးဘူးလား ”
“ ကြည့်ဘူးပါဘူးတော်၊ လူကို ဇော့်လိုမျိုးများ အောက်မေ့နေလို့လား ”
“ ခု ဘာလို့ကြည့်လဲ ”
“ မကြည့်လို့ရမလား၊ ဇော်နဲ့ ဒီလိုနေမှတော့ ဒါမျိုးက သိထားရတော့မှာပေါ့၊ ဒါ ဇော့်ကြောင့် ”
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ ဇတ်လမ်းက စပါရော။ ထုံးစံအတိုင်း အခန်းထဲက မင်းသမီးဆီ မင်းသားက ဝင်လာတယ်၊ စကားနဲနေဲ ပြာတယ်၊ ပြောရင်းဆိုရင်း နဲ့ တီးလုံးလေးစပြီး ဟော တယောက်နဲ့ တယောက်ဖက်ပြီးနမ်းပါရော၊ အနမ်းက စောစောက ကျနော်တို့ နမ်းသလိုမဟုတ်။ ပါးစပ်ကြီးဟပြီး လျှာလျှာချင်း ဒါးခုတ်သလို နမ်းနေတာကြည့်ပြီး မမက
“ အဲတော် သူတို့နမ်းတာကြီးကလဲ ”
“ ဟီး ဟီး ဘာဖြစ်လို့လဲ မမ ”
“ အသဲယားစရာကြီး ”
“ လာ စမ်းကြည့်ရအောင် ”
“ မစမ်းသေးပါဘူး၊ သေချာကြည့်ပြီး သေချာမှတ်ထား ”
“ မမလဲ မှတ်ထားလေ ”
မမက စိတ် ၀င်တစားကြည့်နေတယ်၊ ကျနော်ကမမကို ဖက်ထားရင်း လက်က ဟိုပွတ်ဒီပွတ၊်
“ အဲတော့ ”
ကြည့်ရင်းတန်းလန်း မင်းသားက ထိုင်ချပြီး မင်းသမီး အတွင်းခံဆွဲချွတ်လို့ ပေါ်လာတဲ့ ပြူးတူးပြဲတဲ ကြီးကိုအတင်းဖြဲပြီး ပြတ်ပြတ်ပြတ်ပြတ် နဲ့ ရက်တော့ မင်းသမီးက ဖီလင်တွေ အလိပ်လိုက်တက်ပြီး သူ့ဟာကြီးကို ကော့ကော့ခံလို့ တအီးအီး တအားအား နင်းကန်အော်ပါရော။
မမလဲ အဲဒါကို ကြည့်ပြီး ပါးစပ်က အဲတော့ လို့ တလုံးထဲ ထွက်လို့ မကြည့်ရသဲ လို ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာအပ်ပြီး ကျနော့်ကို အတင်းဖက်ရင်း မျက်စိကို စုံမှိတ်ထားတော့တာဘဲ။ ကျနော်က မမဖြစ်ပုံကို ကြည့်ရင်း ပြုံးပြီး
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ မမရ ”
“ ဟင်အင်း ဟင်အင်း ညစ်ပတ်တယ် ”
“ မပတ်ပါဘူးမမရ၊ မတွေ့ဘူးလား ဟိုမှာ မင်းသမီးက ကောင်းလွန်းလို့ ”
“ သွား ဇော်နော် ဇော် ”
မမက ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်သီးနဲ့ ဖွဖွလေးထုပြီးပြောရင်း တီဗီကို ချောင်းကြည့်တယ်။ ဟော မင်းသမီးအလှည့်၊ မင်းသမီးကမင်းသားဘောင်းဘီ ဇစ်ဆွဲဖြုတ်လို့ လက်နဲ့ နှိုက်ပြီးအတွင်းက ရှည်ရှည်မြောမြောကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပါးစပ်ဝမှာ တေ့ပြီး လက် ၂ ဖက်နဲ့ စုံကိုင်လို့ လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်ကစားပြီး ထွားကြိုင်းလာတဲ့ ခေါင်းကြီးကို ဖမ်းငုံလိုက်တယ်။
“ အမလေး ဟင်အင်း ဟင်အင်း ပိတ်တော့ ပိတ်တော့ ”
“ ကြည့်ပါမမရဲ့၊ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ”
“ ဟင်အင်း မကြည့်ရဲ တော့ဘူး ကြောက်စရာကြီး ”
“ ဘာကြောက်စရာရှိလို့လဲ မမရ၊ ဒီကားတွေက ဒီလိုဘဲ လုပ်ကြတာဘဲဟာ ”
“ ဟင်အင်း လူလို သူလိုလဲ မဟုတ်ဘူး ”
“ အော် မမကလဲ ဒါက ကြည့်လို့ကောင်းအောင် တမင်ပိုပြထားတာပေါ့၊ ကြည့်ရင်းနဲ့ မမကြည့်ရဲသွားလိမ့်မယ် ”
ကျနော့်အားပေးမှု့နဲ့ ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ မှေးလို့ တီဗီကို အသာခိုးကြည့်ရင်း မမ ကြည့်ရဲသွားတယ်။ကျနော်ကတော့ တကိုယ်လုံးကို တင်းတင်းဖက်လို့ မမရဲ့ ရင်သားလေးပွတ်လိုက်၊ ပေါင်လေးပွတ်လိုက်နဲ့အားပေးနေရတာပေါ့။
တချက်တချက် ကောင်းခန်းရောက်တိုင်း မမရဲ့ လက်တွေက ကျနော့်ကို ညှစ်ညှစ်ပြီး အသိပေးနေသလိုလိုပါဘဲ။ တခါတခါကြည့်ရင်း ပါးစပ်က တဟင်းဟင်းနဲ့ မမဘာဖြစ်မှန်းမသိ။ပထမပိုင်း ပီးသွားတော့ မမက
“ သွားလေဇော် ဒုတိယပိုင်း သွားပြောင်းလေ ”
အခွေသွားမလဲဘဲ သူကို ဟိုကိုင်ဒီကိုင်လုပ်နေတဲ့ကျနော့်ကို အတင်းခိုင်းတယ်။ မမကြည့်ရဲသွားပြီ။အင်း ကြည့်ရဲသွားပြီဆိုတော့ ကမန်းကတမ်း မမပေးထားတဲ့ နို့ခွက်ကို ကောက်ကိုင်ပြီး လက်ကျန် နို့ကိုတစက်မှမကျန်အောင် ကောက်မော့လိုက်တယ်။
“ ကဲ လုပ်ငန်းစဘို့ အချိန်တန်ပြီ ”
ဒုတိယပိုင်းပြီးပြီးချင်း ကျနော် ကမန်းကတမ်း ထိုင်ရာကထလို့ မမလက်ကို ဆွဲထူရင်း ပြောလိုက်တယ်။
“ ဘာ လုပ်ငန်းစဘို့လဲ ”
“ ပညာယူတဲ့ အစီအစဉ်ပြီးဆုံးသွားတော့ လက်တွေ့အသုံးချမှု့ ကဏ္ဍ ရောက်လာပြီလေ မမ ”
“ သူတို့လို အရမ်းအရမ်း မလုပ်ဘူးနော် ”
“ အရမ်းအရမ်းဆိုတာ ဘာကိုပြောတာလဲ မမ ”
“ သွား သိဘူး ”
မမက ပြောရင်း ထရပ်တယ်၊
“ တခါတည်း မီးတွေ အကုန်ပိတ်ခဲ့တော့မယ်၊ အိပ်တော့မှာဘဲဟာ နော် ဇော် ”
“ အင်း အင်း ”
မီးတွေ ပိတ်ပြီး မမကို လက်ဆွဲလို့ အပေါ်ထပ် တက်လာခဲ့တယ်။ အပေါ်ကိုရောက်တော့
“ ခန ရေအိမ် ဝင်လိုက်အုံးမယ် ”
ဆိုပြီး မမကရေချိုးခန်းဘက်ထွက်သွားတော့ ကျနော်လဲ စောစောက အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ အမယ်မမက အိပ်ယာခင်းပေါ်မှ မုဒုံစောင် တထည်ကိုထပ် ခင်းထားတာပါလား။ ကုတင်ပေါ် ဝုန်းကနဲ ခုန်တက်ပြီး မမလာတာ စောင့်နေလိုက်တယ်။ ဝင်လာတော့ မမက မီးကြီးကို ပိတ်ပြီးညအိပ်မီးသေးသေးလေးကို ဖွင့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့အိပ်ယာပေါ် အသာ တင်ပလင်လွဲ၀ င်ထိုင်လိုက်တယ်။
မီးမှိန်မှိန်လေး အောက်မှာ မမဟာ . . အင်း ဘယ်လိုပြောရမလဲဆိုတော့ . . သိတော့ဘူးဗျာ၊ အရမ်းချစ်စရာကောင်းတာဘဲသိတော့တယ်။
“ မမ ”
လှမ်းခေါ်ရင်း မမကို လှမ်းဆွဲတော့ မမက အလိုက်သင့်လေး ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ လဲကျလာတယ်။
“ အင် ဘာလဲ ”
“ ဘယ်ကစရင်ကောင်းမလဲ ”
“ သိဘူးကွာ မမရင်တွေ အရမ်းတုန်နေတယ် ”
ဖက်ထားတဲ့ မမကို ရင်ခွင်အောက်ဆွဲသွင်းပြီး အပေါ်ကမိုးလိုက်တယ်။ မမက ပက်လက်လေး၊ ကျနော့် ကိုယ်တခြမ်းက မမကိုယ်ပေါ်မှာ။ မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ မမရဲ့ လှချက်ကတော့ စက်စက်ယို။
“ ဘာကြည့်နေတာလဲ၊ သွား မကြည့်နဲ့ ”
“ သွားကိုမကြည့်ပါဘူး၊ ဒီမှာ မတွေ့ဘူးလား လူကို ကြည့်နေတာ ”
ပြောရင်း ဖက်ထားတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းတင်း ဆွဲဖက်လိုက်ရင်း မျက်လုံးပါပြူးပြီး ခေါ်တောကြည့်ကြည့်ပြလိုက်တယ်။ ဒီတော့ မမက ပါးစပ်က အီးကနဲ အသံထွက်ရင်း မျက်စိမှိတ်လိုက်တယ်။
“ ပါးစပ်ဟလေ မမ၊ လျှာလေးကို နမ်းကြည့်မလို့ ”
“ ဇော်နော် အတတ်ဆန်းမလို့လား ”
“ အတတ်မဆန်းပါဘူး မမကလဲ ဘယ်လိုလဲ သိချင်လို့ ”
“ အဲဒါ အတတ်ဆန်းတာပေါ့ ”
“ ပါးစပ်ဟလေ မမ ”
ကျနော် နှုတ်ခမ်းက မမနှုတ်ခမ်းကို မထိတထိလေး ပွတ်ရင်း ထပ်တောင်းဆိုလိုက်တယ်။ မသိမသာလေး မမနှုတ်ခမ်းအစုံက ဟလာတော့ ကျနော့် နှုတ်ခမ်းကို အသာတေ့ပြီး ကျနော့်လျှာနဲ့ မမလျှာကိုစမ်းထိကြည့်လိုက်တယ်၊ မမကလဲ မသိမသာလေး အကဲစမ်းသလို သူ့လျှာနဲ့ ကျနော့်လျှာကို ထိကြည့်တယ်။
“ ကောင်းတယ်နော် မမ ”
“ ဇော်ကလဲကွာ ”
ဗလုံးဗထွေးနဲ့ မမဆီက အသံ မသဲမကွဲ ကြားလိုက်ရသလိုပါဘဲ။တချက် နှစ်ချက် အကဲစမ်းသလို ထိကြည့်ပြီး သာသာလေး ဟနေတဲ့ မမအောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကျနော်သာသာလေးဆွဲစုတ်လိုက်တယ်။
“ အင်း ”
ဆိုပြီး မမကျနော့်ကို သိုင်းဖက်လာတယ်။ ခနကြာတော့ အရှိန်ရလာပြီး တယောက်ကိုတယောက် ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတဲ့ အရာတွေ မှန်သမျှ အလွတ်မပေးဘဲ ဆွဲစုတ်တော့တာပါဘဲ။ မမပါးစပ်ထဲ ကျနော့်လျှာကို ထိုးပေးလိုက်တာတဲ့ မမက အလွတ်မပေးတော့ဘဲ ဖမ်းစုတ်တတ်လာတယ်၊မမရဲ့လက်နှစ်ဘက်က ကျနော့် ကျောကို သိုင်းဖက်ရုံတင်မကတော့ဘဲ လက်မောင်းတွေကိုပါ သူ့လက်နဲ့ခပ်တင်းတင်းဖြစ်ညှစ်လာတယ်။အသံကလဲ တအင်းအင်း နဲ့တော်တော်လေးကြာတော့ ၂ ယောက်စလုံ တော်တော် မောသွားတယ်။ ခနနားရင်း
“ သူတို့နည်းက ကောင်းသားဘဲနော် မမ ”
“ သွားကွာ ဇော်ကလဲ ဘာတွေပြောနေတာလဲ ”
“ မမကလဲ ကောင်းလို့ကောင်းတယ်ပြောတဲ့ဟာ၊ မမက မကောင်းလို့လား ”
“ မောတယ် ”
“ မောပေမဲ့ ကောင်းတယ်လေ မမ၊ ဒီအင်္ကျီကြီး ချွတ်လိုက်ပါအုံး ”
ပြောရင်း မမဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ပွပွကြီးကို ဆွဲချွတ်တော့ မမက ဖင်လေး အသာကော့ပြီး ကြွပေးတယ်။ ဟိုတွန်းဒီဆွဲနဲ့ အင်္ကျီလဲ ကိုယ်နဲ့ ကွာသွားရော ပေါ်လာတဲ့ ရင်သားလေးကို အသာဖမ်းဆုတ်လိုက်တယ်။
“ အိနေတာဘဲ ”
ပြောလဲပြော လက်က ဖွဖွလေး ညှစ်ပေးလိုက် အသာပွတ်ကစားပေးလိုက် လုပ်တော့ မမက ကော့လာတယ်။
“ ဇော်ကလဲကွာ ဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေတာလဲ ”
မပွင့်တပွင့်နဲ့ မမက တိုးတိုးလေးပြောတယ်။ထောင်နေတဲ့ နို့သီးလေးကို အသာကိုင်လိုက်တော့ မမက အင်းက နဲ ငြီးတယ်။ ကျနော်မနေနိုင်တာ့ မမရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။ အလိုအလျှောက် ထောင်နေတဲ့ နို့သီးလေးကပါးစပ်ထဲ တန်းဝင်သွားတော့တာပါဘဲ။
“ အီး အီး အင်း အင်း အီး ”
မမဆီက ဘာမှန်းမသိတဲ့ အသံတွေ ထွက်လာပြီး ကျနော့်ခေါင်းကို အတင်းလှမ်းဖက်တော့တာတာဘဲ။ မမရင်ခွင်ထဲမှာ ကျနော့်နှုတ်ခမ်းက ပြေးလွှားနေရင်း စိတ်က အစိုးမရတော့၊ လူက အလိုအလျှောက်အောက်ကို စုံဆင်းလာတယ်။
“ ဟိတ် ဘာလုပ်မလို့လဲ ”
ပေါင်ကြားထဲ လျှောဆင်းလာတဲ့ ကျနော့်ခေါင်းကို လှမ်းဆွဲရ င်း မမက လှမ်းမေးတယ်။
“ သိဘူးလေ၊ ဘာလို့လဲ ”
“ ဇော်နော် မဟုတ်တာတွေ လျှောက်မလုပ်နဲ့ နော် ”
“ ဘာမဟုတ်တာလဲ မမ ”
ပြောရင်း မမခြေထောက်တဖက်ကို အသာဆွဲဟလိုက်တယ်။ မမက အလိုက်သင့်လေး ဟပေးရင်း
“ မသိဘူးများ မှတ်နေလား၊ ဇော်နော် ဟိုကားတွေကြည့်ပြီး ”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ မမရ၊ ကိုယ့်ချစ်ချစ် ကိုယ်လုပ်တာဘဲ ဘာလုပ်လုပ်ပေါ့ ”
“ အီး ဇော်ကလဲ မရွံဘူးလား ”
“ ဘာရွံစရာရှိလို့လဲ၊ ဒီမှာမတွေ့ဘူး သန့်ရှင်းနေတဲ့ဟာ၊ နံလဲမနံဘူး မွှေးတောင် မွှေးသေး ”
လက်နဲ့ အမွေးနုနုလေးတွေကို အသာပွတ်ပေးရင်းကနေ ငုံနမ်းရင်း ပြောလိုက်တယ်။
“ မမပေါင်လေးတွေကလဲ ဖွေးနေတာဘဲ ”
သက်သေပြတဲ့အနေနဲ့ ပေါင်အတွင်းသားလေးကိုပါ နမ်းပြလိုက်တယ်။လက်ကပွတ်ရင်း အကွဲ ကြောင်းလေးစမ်းမိတော့
“ အရည်တွေတောင် ထွက်နေပြီနော် မမ ”
“ ဟိတ် ဘာတွေရှောက်ပြောနေတာလဲ ”
“ ဒီမှာလေ မမ ”
လက်က ထွက်နေတဲ့ အရည်တွေကို စမ်းပြလိုက်တယ်။
“ ကောင်စုတ်၊ နင် ငါ့ကို အမျိုးမျိုးလုပ်နေတဲ့ဟာ မထွက်ဘဲ နေမလား ”
“ ပေး မမအင်္ကျီ၊ ကျနော် သုတ်လိုက်မယ် ”
မမက ဘေးမှာပုံထားတဲ့ သူ့အင်္ကျီကို ယူပြီးလှမ်းပေးတယ်။
“ ပေါင်နဲနဲကား မမ ”
ပေါင်ကားပေးတော့ ရွဲ နေတဲ့ နေရာလေးကို အဝတ်နဲ့ အသာဖိသုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သေချာကြည့်လိုက်တော့ အကွဲ ကြောင်းလေး အပေါ်နားက နီရဲပြီး ဖောင်းနေတဲ့ အရာလေးကို တွေ့လိုက်တယ်၊ လက်ညိုးလေးနဲ့ဖိကြည့်လိုက်တော့
“ အီး ”
ကနဲ မမပါးစပ်က အသံထွက်လာတယ်။
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ မမ ”
“ သိဘူး ယားသလိုလိုနဲ့ ”
“ ဟုတ်လား ”
ယားသလိုလိုဆိုမှ ပိုလုပ်ချင်စိတ်ပေါက်သွားပြီး အသာပြန်ဖိပြီး ပွတ်ကြည့်လိုက်တယ်။
“ ဟင်အင်း ဟင်အင်း ဟင်အင်း ”
မမခေါင်းကိုယန်းလို့ အော်ရင်း ပေါင်ကို အတင်းဆွဲစိတယ်။
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ မမ ”
“ သိဘူး၊ ဟင်အင်း ဟင်အင်း ”
မမအတင်း ခေါင်းယန်းတယ်။ မမအတင်းငြင်းမှ လူက ပိုလုပ်ချင်သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့
“ အင်း အင်း ဒါဆို မလုပ်တော့ဘူး၊ ပေါင်ကားပါအုံး ဒီမှာ သုတ်ပေးမလို့ ”
ဆိုတော့ အသာပေါင်ကို ပြန်ကားပေးတယ်ပြန်ကားပေးတာနဲ့ အချိန်ဆိုင်းမနေဘဲ အဲဒီ ဖေါင်းနေတဲ့ ဟာလေးကို ပါးစပ်နဲ့ လှမ်းငုံလိုက်တယ်။
“ အီး ”
ဆိုရင်း မမကလန့်ပြီး ကျနော့် ဆံပင်လှမ်းဆွဲတယ်။ အသာဆွဲစုတ်လိုက်တော့
“ အား သေပါပြီ ဇော်ရယ် အီး အင်း အင်း ”
ကျနော့်ခေါင်းကို သူ့ပေါင်နဲ့ အတင်းညှပ်လိုက်ပါတော့တယ်။
“ မမ မမ ဘာဖြစ်လို့လဲ ”
မမက သူ့ပေါင်နဲ့ အတင်းညှပ်ပြီး သေပါပြီ ချည်း အော်နေတော့ ကျနော်လဲ လန့်ပြီး ပေါင်ကြားက အတင်းရုန်းထွက်လို့ ခေါင်းထောင် လှမ်းမေးလိုက်တယ်။ မမ မကြားတာလားမသိ၊ မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး ခေါင်းကို ယမ်းလို့၊ ဘာမှပြန်မဖြေ၊ မမဖီးလ်တက်နေပြီထင်တယ်။ ပြန်မေးမလို့ ပြင်ခါရှိသေးမမက ထောက်ထားတဲ့ ခြေကို အားပြုလို့ ခါးကော့ကာ ဖင်ကလေထဲကို ကြွလာတယ်။ မျက်စိရှေ့မှာ မမဟာကတရမ်းရမ်းနဲ့ လာမြူဆွယ်နေတော့ ငါးစာတွေ့တဲ့ ငါးလို အစာကို စွပ်ကနဲ လှမ်းဟပ်လိုက်တယ်၊
“ အင်း အင်း အီး အား အား အင်း အင်း ”
တအင်းအင်း နဲ့ နင်းကန်အော်ပြီး လေထဲမြောက်နေတဲ့ ဖင်ကို အသကုန် ရမ်းပါတော့တယ်။ ဘာရမလဲသူဘယ်လောက်ရမ်းမလဲ၊ ရမ်းစမ်း။ မမရမ်းရာနောက် ပါးစပ်တပ်လို့ အလိုက်သင့်လေး တကောက်ကောက်ရှောက်လိုက်နေလိုက်တာပေါ့။ အား ကောင်းမှကောင်း၊ မမအဲလို ဖီးလ်တက်လေ ပိုလုပ်လို့ကောင်းလေဘဲ။ တကယ်။
ဖင်က လေထဲမှာ ရမ်းနေတာကနေ အားပျော့ပြီး ကုတင်ပေါ်ကျလာတာနဲ့ အသားကုန်ဆွဲစုတ်လိုက်တာပေါ့၊ဟော ရွှီးကနဲ မမဖင်က လေမိတဲ့ စွန်လို အပေါ်ကို ပြန်ထောင်တက်သွားရော၊ အသာမှေးလိုက်ရင်း ရှိသမျှအတွင်းက အသားစိုင်တွေကို ဟိုထိုးဒီထိုးကစားပေးလိုက်တာနဲ့ မမဖင်က အထိမ်းမဲ့သွားတဲ့ ကားလို တအီးအီးနဲ့နင်းကန်အော်ပြီး ဟိုရမ်းဒီရမ်း အတင်းရမ်းတော့တာပါဘဲ။
ကျနော်ပါးစပ်နဲနဲ ညောင်းလို့ ခနရပ်လိုက်တာနဲ့ ဘုတ်ကနဲ အောက်ကိုပြုတ်ကျလာပါရော။ အဲဒီတော့ စောစောကလို ပြန်ဆွဲစုတ်ပေးလိုက်တော့ ရွှီးကနဲ ထောင်သွားပြန်ရော။အဲဒီမှာထုံးစံအတိုင်း လျှာကအတင်းထိုးတော့ မမက မခံနိုင်ဘူးထင်ပါရဲ့ ၊ ကျနော့်ပါးစပ်ရန်က လွတ်အောင်ဖင်ကို အသကုန်ရမ်းပြီး အတင်း ရှောင်ပြေးတဲ့သဘောပေါ့၊ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဒီလိုပြေးလို့လွတ်ရောလား၊တချက်လေးမှ အလွှတ်မပေးတော့၊ ပါးစပ်ကို အသေကပ်ပြီး မမပြေးရာနောက်က တကောက်ကောက်လျှေက်လိုက်တော့တာပေါ့။တော်တော်ကြာကြာလေး လိုက်တမ်းပြေးတမ်းကစားအပြီးမှာတော့ မမက
“ အား အား မရတော့ဘူး၊ မရတော့ဘူး အား အား တော်တော့ တော်တော့၊ သေပါပြီ သေပါပြီ ”
အတင်းအော်ပြီး ကျနော့်ခေါင်းကို လှမ်းဆွဲပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်ကိုယ်ကို အပေါ် အတင်း ဆွဲတင်တော့တာပါဘဲ။
မမကိုသေချာကြည့်လိုက်တော့ မမခမျာ အသက်ပြင်းပြင်းရှုရင်း မောနေပါတော့တယ်။ ကျနော်လဲ နှုတ်ခမ်းတဝိုကက် ပေနေတဲ့ အရည်တွေကို မမအင်္ကျီနဲ့ ယူသုတ်ရင်း
“ မမ မမ ”
မမပြန်မထူး၊ဒီတော့ မမဘေး အသာလှဲအိပ်လို့ မမကို အသာလှမ်းဖက်ပြီး မမအမောပြေကို စောင့်နေလိုက်တယ်။ ပြီးမှ
“ မမ ”
လို့ လှမ်းခေါ်လိုက်တော့ မမက ကျနော့်ဘက် အသာလှည့်ပြီး ကျနော့်ကို လှမ်းဖက်ပါတော့တယ်။
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ မမ ”
“ ဟင်အင်း မခံနိုင်ဘူး ဇော်ရယ် ”
“ ဘာလိုဖြစ်လို့လဲ မမ ”
“ ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိပါဘူး၊ အထဲမှာ ကျဉ်ပြီး တမျိုးဘဲ၊ အသက်တောင်ထွက်တာ့မလားဘဲ ”
“ မကောင်းဘူးလား မမ ”
“ အကောင်းလွန်သွားတာဇော်ရေ့၊ မခံနိုင်အောင်ကို အကောင်းလွန်သွားတာ၊ ခံလဲခံချင်တယ်၊ခံလဲမခံနိုင်တော့ဘူး၊ အဲလိုမျိုးကိုဖြစ်တာ ”
“ ဒါဆို ဒီတခါ ဖြေးဖြေးလေးလုပ်မယ်လေ ”
“ နေပါအုံးဇော်ရာ။ မမအားမရှိတော့ဘူး၊ ခနနေအုံးနော် ”
ပြောရင်း မမလက်က ကျနော့်တကိုယ်လုံးကို ပွတ်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော်ဝတ်ထားတဲ့ စွပ်ကျယ်ကိုသူချွတ်ဘို့ကြိုးစားတယ်။ သူ့လက်က အားမပါ။ ဒီတော့ အလိုက်တသိဘဲကျနော် ကိုယ့်ဟာကိုယ် အားလုံးချွတ်ပေးလိုက်တယ်။
မမက ကျနော့်ဘေးကို အသာလေးမှန်းနေရင်းက သူ့လက်နဲ့ ကျနော့်တကိုယ်လုံးကို သာသာလေးလိုက်ပွတ်နေတယ်။ တဖြေးဖြေးပွတ်လာရင်း ပေါင်ကြားကို လှမ်းစမ်းတယ်။ ပြီးတော့ မရဲတရဲလေး သူ့လက်ချောင်းလေးနဲ့ ကျနော့်ကောင်လေးကို ထိကြည့်တယ်။
ကျနော်က အလိုက်တသိ မမကိုင်လို့ရအောင် အသာလှည့်ပေးလိုက်တာ့ ကောင်လေးက မမလက်ထဲရောက်လာတယ်။
“ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ မမကို ထိုးတဲ့ကောင်လေ ”
“ အင်း၊ ခစ် ခစ်၊ ဟုတ်တယ်၊ ဒါဏ်ပေးရမယ် ”
“ ဘယ်လိုပေးမှာလဲ ”
“ ရိုက်မှာပေါ့ ”
“ တအားရိုက်မှာလား မမ ”
“ အင်းပေါ့၊ ဒါမှ သူမှတ်မှာ ”
“ ဘယ်လိုရိုက်မှာလဲ ”
“ ဒီလို ဒီလို၊ ဟုတ်တယ်မို့လား၊ ဟိုကားထဲမှာ ဒီလို လုပ်တာ မို့လား ”
ကျနော့်ကောင်လေးကို တင်းတင်းဆုတ်ရင်း ဂွင်းတိုက်သလို တိုက်ပြတယ်။
“ အင်း ဟုတ်တယ်၊ ဒီလိုလဲလုပ်တယ်၊ ပါးစပ်နဲ့လဲ လုပ်တယ်လေ ”
“ သွား၊ ဒါမျိုးတော့ မှတ်ဉာဏ်တယ်ကောင်း ”
ကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုလွှတ်ပြီး ပေါင်ကို ဖြတ်ကနဲ လှမ်းရိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ပြန်ကိုင်တယ်။
“ မမဘဲပြောပြီး၊ သေချာမှတ်ထားဆို၊ မှတ်ထားတာပေါ့ ”
“ လာ ဒီပေါ်ရွှေ့ ”
မမက သူ့ဘေးက ခေါင်းအုံးပေါ် နောက်တလုံး ထပ်တင်ရင်း ကျနော့်ကိုပြောတယ်။ ကျနော်က ကိုယ်ကိုတွန့်ရင်း အပေါ်ရွှေ့တက်တော့ မမက အသာအောက်လျှောချရင်း ကျနော့်ပေါင်ကြားထဲ လှိမ့်၀ င်လိုက်တယ်။ဂွင်ကျပါဘဲ။ မမမျက်နှာနဲ့ ကျနော့်ကောင်လေးနဲ့ တန်းလို့၊ မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ ကျနော့်ကောင်လေးကို မမက သေချာကြည့်ပြီး
“ ခုမှဘဲ သေချာတွေ့ဘူးတော့တယ် ”
“ ချစ်စရာကောင်းလား မမ ”
“ အသဲယားစရာကောင်းတယ်၊ ကြည့်စမ်းပါအုံး သူ့ဟာကြီးက တင်းပြီး ထောင်နေလိုက်တာ ”
မမက သူ့လက်နဲ့ ဖွဖွလေး ညှစ်ပြီးပြောတယ်။
“ တအားညှစ်ကြည့်လေ မမ ”
မမက မရဲတရဲနဲ့ တအားဆုတ်ကြည့်တယ်။
“ အဲတော့ ”
တအားဆုတ်ကြည့်တော့ နီရဲပြီး ပြောင်လာတဲ့ ခေါင်းကိုကြည့်ပြီး မမက အော်တယ်။
“ နာလား ”
တအားဆုတ်ထားရင်း မမကကမေးတယ်။
“ ဟင်အင်း ”
ပြီးတော့ တချက်၂ ချက်လောက် ဂွင်းတိုက်ပေးတော့ ထိပ်က အရည်ကြည်လေး နဲနဲစို့လာတယ်။
“ အဲ အရည်တွေတောင် ထွက်ပြီ ”
ပြောရင်း မမက သူ့အင်္ကျီလှမ်းဆွဲပြီး ထိပ်လေးကို သုတ်တယ်။
“ အရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်တာပါမမကလဲ၊ တကယ်အရည်ထွက်တာ မဟုတ်ပါဘူး ”
“ ဇော် ”
“ အင် ”
“ ဟိုလေ အရည်တွေထွက်တော့မယ်ဆို မမကိုပြောလေ၊ ဟိုကားထဲကလို ပါးစပ်ထဲ မပန်းထဲ့နဲ့ နော် ”
“ အင်းပါ မမရဲ့ ”
ကျနော့်စကားအဆုံးမှာ မမက ကျနော့်ကောင်လေးကို သေချာကြည့်ရင်း ပါးစပ်နဲ့ အသာလှမ်းငုံလိုက်တယ်။
“ ဝိုး ”
တခါမှ မကြုံဘူးတဲ့ အင်မတန် နူးညံ့တဲ့ အရသာတမျိုးကြောင့် စိတ်ထဲက ဝိုးကနဲ အော်ရင်း လူကခေါင်းထောင်နေရာကနေ မျောကျသွားတယ်။ ကြာကြာမမျောလိုက်လိုက်ရ။ မမက ပါးစပ်ထဲက ပြန်ထုတ်ပြီး
“ စိတ်ထဲမှာ တမျိုးဘဲဇော်ရယ် ”
မမအပြောကြောင့် ကမန်းကတမ်း ခေါင်းပြန်ထောင်လိုက်ရတယ်။ တော်ကြာ မလုပ်ပေးတော့ဘူးဆို ဒုက္ခ၊ကောင်းမှန်းက ခုမှသိတာဆိုတော့။
“ ဘယ်လိုတမျိုးဖြစ်လို့လဲ မမ ”
“ သိဘူး၊ တမျိုးတော့ တမျိုးဘဲ၊ အသဲယားစရာကြီး ခစ် ခစ် ”
တခစ်ခစ်နဲ့ အားမလိုအားမရ ပြောရင်းလက်က တအားညှစ်လို့ စောစောက ဂွင်းတိုက်သလို ခပ်သွက်သွက်လေး တိုက်ပေးနေပြန်တယ်။ ပြီးတာ့ ပြန်ငုံလိုက်ပြန်တယ်။ လူကလဲ မငြိမ်၊ ပေါင်ကြားထဲမှာ ဟိုလှုတ်လိုက် ဒီလှုတ်လိုက်နဲ့၊ ရွစိတက်လို့။သူပြောတဲ့ တမျိုးကြီးဆိုတာ ဒါပါလား။
ကျနော် မမဖြစ်နေပုံကို အရသာခံကြည့်နေလိုက်လိုက်တယ်။ ပေါင်ကြားထဲမှာ ကျနော့်ကောင်နဲ့ အလုပ်ရှုတ်နေတာကိုလေ။ စောစောက ကြည့်ထားသမျှ ပြန်အကောင်အထည်ဖေါ်နေပုံပါဘဲ။ လျှာလေးနဲ့ တို့ထိတို့ထိ လုပ်ကစားလိုက်၊ ခေါင်းကို ငုံလိုက်၊ ထုတ်လိုက်၊ အောက်က ဥလေးကို ဖမ်းဆုတ်ကစားလိုက်။ဒစ်ကလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ အတင်းညှစ်ပြီး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့
“ အီး အီး ကောင်းလိုက်တာ မမရယ် ”
မမက မျက်လုံးလေး လှန်ပြီ း ကျနော့်ကို မော့ကြည့်တယ်။ ကျနော် ကောင်းမှန်းသိသွားတော့ ပါးစပ်ထဲ၀င်လတဲ့ ဒစ်ကို အတင်းစုတ်ရင်း သွက်သွက်လေး ပါးစပ်ထဲကို အထုတ်အသွင်းပြုတော့တာဘဲ။
“ အင်း အင်း . . ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ အဲလိုလုပ် အဲလို အင်း အင်း ”
မမနဖူးပေါ်ကျနေတဲ့ ဆံပင်လေးကို အသာသတ်သင်ပေးရင်း လုပ်ခိုင်းတော့ မမက မရပ်မနားဆက်တိုက်လုပ်ပါလေရော၊ ဒါနဲ့
“ အား အား မနေနိုင်တော့ဘူး မမ ပြီးတော့မယ် ထင်တယ် ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ် ”
အတင်းပြောပေမဲ့ မမက မရပ်၊ အတင်းဆက်စုတ်တယ်၊ ပြီးတော့ လက်တဖက်က ကောင်လေးကို သေသေချာချာဆုတ်ကိုင်ပြီး တဖက်က ကျနော့်ခါးကို တင်းတင်းဖက်ထားတယ်။ မလွှတ်။
“ ပြီးတော့မယ် မမ၊ မရတော့ဘူး လွှတ်တော့ လွှတ်တော့ ”
မမစုတ်ရက်တန်းလန်း ခေါင်းယန်းပြတယ်။ မလွှတ်ဘူးဆိုတဲ့ သဘော၊ ကျနော် မထိမ်းနိုင်တော့ ထိပ်ကကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ နဲ့ဆောင့်တက်လာတယ်။
“ ပါးစပ်ထဲမှာ ထွက်ကုန်မယ်နော် မမ၊ အား အား ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ အား ”
ပြောလဲပြော ပန်းလဲပန်းပါဘဲ။ ဘယ်လိုမှ ထိမ်းမရတော့၊ မမကို လှန်းကြည့်လိုက်တော့ မမက မျက်စိမှိတ်လို့ကျနော် ပန်းထုတ်လိုက်သမျှ တစက်မချန် မျိုချလိုက်ပုံဘဲ။ နောက်ဆုံးတစက်ကို ပန်းထုတ်အပြီးမှာတော့လူက မျောအကျ၊ မမက ကမန်းတတမ်းထလို့ ကုတင်ပေါ်က ခုန်ဆင်းပြီး ခုတင်ဘေး စားပွဲ ပေါ်က ရေကိုပုလင်းလိုက် အငန်းမရ မော့ချတော့တာဘဲ။ အားရပါးရ သောက်အပြီးမှာတော့
“ ဟင်း ဘယ်လိုကြီးမှန်းလဲမသိဘူး ညှီစို့စို့နဲ့ အန်ချင်စရာကြီး ”
သူ့ဟာသူပြောရင်း ကျနော့်ဘေးလာပြန်လှဲတယ်။
“ မမကလဲ ကျနော်ပြောသားဘဲ ထွက်တော့မယ်လို့၊ မမက ထုတ်မှမထုတ်ဘဲ ”
ကျနော်ပြောတော့မမက ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ အတင်း ခေါင်းတိုးဝင်ရင်း
“ ဘာလဲ မကြိုက်လို့လား၊ ဒီက သူကြိုက်မလားဆိုပြီး လုပ်ပေးတဲ့ဟာကို ”
“ ကြိုက်တာပေါ့ မမကလဲ၊ ထုတ်လိုက်တော့ အရည်တွေပါးစပ်ထဲ မဝင်တော့ဘူးပေါ့ ”
“ မသိပါဘူး ဇော်ရယ်၊ စိတ်ထဲက မထုတ်ချင်ဘူး ဇော်ရယ်၊ အဲလို ဇော်အရမ်းကောင်းနေတဲ့ အချိန်မှာ မမမရပ်ချင်ဘူး၊ ဘာလို့လဲ မသိဘူး၊ မမရပ်လို့ကို မရဘူး၊ မမလုပ်ပေးတာ ရပ်လိုက်ရင် ဇော်အရသာပျက်သွားမှာပေါ့ ”
“ ပျက်သွားလဲ ဘာဖြစ်လဲမမရယ်၊ ခုလိုအရည်တွေ ပါးစပ်ထဲ၀င်ကုန်တော့ ဘယ်ကောင်းမလဲ ”
ကျနော့်အပြောကြောင့် ပေါင်ကို ဖျတ်ကနဲ ရိုက်ရင်း
“ ဘာမကောင်းတာလဲ၊ ဟိုကားထဲမှာမတွေ့ဘူးလား ပါးစပ်ထဲ အရည်တွေ ပန်းထည့်တာ ”
“ စောစောက မမပြောတော့ ထွက်ခါနီးပြောဆို ”
“ နင်ဟာလေ စကားကို ရှည်တယ်။ စောစောက ဒီလိုဖြစ်မှန်း ငါမသိလို့ပြောတာပေါ့၊ ခု နင်ဖြစ်နေတာကြည့်ပြီး မထုတ်ချင်ပါဘူးဆိုမှ၊ နင်အဲလိုဖြစ်နေတာကြည့်ပြီး ငါလဲပိုလုပ်ချင်လာလို့ပါဆို ”
“ အင်း အင်း ဟုတ်တယ်နော် မမ၊ ကျနော်မမကို လုပ်ပေးတုန်းကလဲ ဒီလိုဘ၊ဲ မမအဲလိုဖြစ်နေ၊ ကျနော် ပိုလုပ်ချင်လေဘဲ၊ ဘာလို့လဲ မသိဘူးနော် ”
“ ဘယ်သိမလဲ၊ ဓါတ်ကူးသွားတာနေမှာပေါ့ ”
မမက ပြုံးစစနဲ့ ပြောတယ်။
“ အင်းဟုတ်မယ်နော်၊ ကျနော်လုပ်ပေးတုန်းကလဲ မမပြီးသွားလား ”
“ အမလေး ပြီးလားမပြီးလားမသိပါဘူး၊ လူကို ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ နဲ့ ပူပူပြီး ဆင်းသွားတာ ခနခနပါဘဲ၊ မမစိတ်ထင် သေးတွေထွက်ကုန်သလားတောင်ထင်ရတယ် ”
“ အမလေး သေးနဲ့တော့ မပန်းထည့်လိုက်ပါနဲ့ မမရာ ”
“ ဟဲ့ ပန်းမလား၊ စိတ်ထဲက အဲလိုဖြစ်သွားသလိုမျိုးဖြစ်တာကိုပြောတာ ”
“ ဟီး ဟီး မမပန်းထည့်လိုက်ရင် အိပ်ယာတခုလုံး ရွှဲစိုသွားပြီး ပြသနာ တက်မှာစိုးလို့ပြောတာပါ ”
“ အမယ် နင့်မျက်နှာ စိုမှာစိုးလို့ မဟုတ်ဘူးလား ”
“ ဟီး ဟီး ”
“ ဘာ ဟီးဟီးလဲ ခု မောသွားပြီမဟုတ်လား၊ ဒီမှာပျော့ပျော့လေးဘဲရှိတော့မယ် ”
မမက ကျနော့်ကောင်လေးကို လက်နဲ့စမ်းပြီးပြောတယ်။
“ မမကလဲ ဒါအနားယူနေတာပါ၊ တော်ကြာပြန်ထောင်လာလို့ မမ အမလေး တနေရအုံးမယ် ”
“ ခစ် ခစ် ဇော်နော် ခုထိ လေက မလျှော့ချင်သေးဘူး ”
“ ဘာလဲ မယုံဘူးလား၊ ကဲ မယုံရင်ကြည့် ”
ပြောရင်း မမကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ပြီး အပေါ်ကနေ တက်ဖိလိုက်တော့ မမဆီက အိ ကနဲ အသံထွက်လာတယ်။
“ ဟေ့ ဟေ့ ဇော်နော် အလကားပြောတာ အလကားပြောတာ ”
ကမန်းကတန်းနဲ့ နောက်ကဆက်ထွက်လာတဲ့ မမစကားကို
“ ဟဲ ဟဲ ”
လို့ အသံပြုရင်း နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲနမ်းပြစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်ကိုယ်အောက်ပိုင်းက မမပေါင်ကြားထဲ အတင်းတိုးဝင်ပြီး ကောင်လေးနဲ့ မမဟာကို ထိအောင်အပီအပြင်ကပ်ထားပေးလိုက်တယ်၊ ခပ်နွေးနွေးလေး ဖြစ်နေတဲ့ မမဟာရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ကောင်လေးက ချက်ချင်းဘဲ ငုတ်တုတ်ထထိုင်တော့တာပေါ့။
“ တွေ့လား ”
ထောင်လာတဲ့ကောင်ကို မမသိအောင် သိသိသာသာလေးထောက်ပြီး ကြွားပြလိုက်တော့ မမက
“ ဇော်ကတော့ လွန်တယ်ကွာ ”
“ ပျော့ပျော့လေးဆို ”
“ စောစောကပျော့ပျော့လေးဘဲဟာ ”
“ ခုဒီမှာ မတွေ့ဘူးလား၊ ကဲ လာလေရောလဟယ် ”
ဆိုပြီး အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ ကမန်းကတန်း ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး အဝမှာ သေချာတေ့လိုက်တယ်။
“ ဖြေးဖြေးနော် ဇော် ဖြေးဖြေး ”
မမက အလန့်တကြားအော်ရင်း သူ့ခြေကိုမြှောက်တယ်။ ထောင်လာတဲ့ ပေါင်တဖက်ကို အသာလှမ်းထိမ်းရင်း
“ အင်းပါ မမရဲ့ ဘာဖြေးမလဲ မမေးနဲ့ ”
ပထမတခါက ဘာမှန်းမသိဘဲ ပြီးသွားတဲ့ ကိစ္စ၊ ဘာရမလဲ ခုမှ အချိန်ယူပြီး သေချာလုပ်ရမယ်။ ခြေနှစ်ချောင်းကို ထောင်ပြီး ကားထားတဲ့ မမ ပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း အဝမှာသေချာတေ့ရင်း မမဟာကို သေချာ ငုံ့ကြည့်မိတယ်၊ မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ ကျနော့်ကောင်က ယောင်ယောင်လေး ဟနေတဲ့ မမဟာ လေးကိုထောက်ထားတာကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲက ယားလာတာနဲ့ ထိုးသွင်းမလို့ဟန်ပြင်ရာကနေ အထက်အောက် စုန်ဆန်ပွတ်ဆွဲကြည့်လိုက်တယ်။
တချက် နှစ်ချက်လောက် ပွတ်အဆွဲမှာတော့
“ အို့ . . . အိုး . . . ဇော် . . ဘာလုပ်နေတာလဲ ”
ချော်ထိုးနေတယ်အထင်နဲ့ မမမေးတာလားမသိ၊
“ သွေးပူလေ့ကျင့်ခန်းဆင်းနေတာလေ၊ မကောင်းဘူးလား ”
“ ဇော်နော် . . ”
ဒါဘဲပြောပြီး လူက မျက်စိပြန်မှိတ်သွားတယ်၊ ကောင်းတယ်နေမှာပေါ့။ ကောင်းလို့မမ မှိန်းနေတာပေါ့လို့သတ်မှတ်လိုက်ပြီး သေသေချာချာ အကွဲ ကြောင်းထဲ နှစ်ပြီး အထက်အောက် စုန်ဆန် ပွတ်ဆွဲ ပေးနေမိတယ်။အမယ် ဒီလိုလုပ်တာလဲ ကောင်းသား။
မမဆီက အရည်တွေကလဲ ရွှဲနစ်နေတာဆိုတော့ ကျနော့်ကောင်ကအကွဲ ကြောင်းကြားကနေ ရွှီးကနဲ ရွှီးကနဲ နဲ့ထိပ်က ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို သွားသွားထိုးမိတာကိုက အရသာတခု၊အဲလို တိုင်ပင်မှန်မှန်နဲ့ ထိုးကစားရင်း တချက်မှာ မမက ဖီးလ်တက်ပြီး အင်းကနဲ ငြီးရင်း တင်ပါးကိုကော့လာတော့ တိုင်ပင်လွဲလို့ မတော်တဆအပေါက်ထဲ ဒ- ်က အသာမြုတ်သွားတယ်၊
“ အင့် . . . ”
ကျနော်သွင်းတယ်အထင်နဲ့ မမဆီက အင့် ကနဲ အသံထပ်ထွက်လာတယ်။ ကျနော် ပြန်ဆွဲထုတ်ဘို့အားမရှိတော့၊ဖီးလ်တက်နေတဲ့ မမကို ကြည့်ပြီး ချော်လဲ ရောထိုင် အသာထပ်ဖိထိုးထဲ့လိုက်တယ်၊ အရည်တွေ ရွှဲ နေတဲ့ အပေါက်ထဲ တဝက်လောက်နစ်သွားတော့ မမက အင်းကနဲ အော်ရင်း သူ့ပေါင်ကို ကိုင်ထားတဲ့ ကျနော့်လက်ကို အတင်းလာညှစ်ရင်း ခေါင်းကမော့လာတယ်။
နောက်တချက် ထပ်အဖိမှာတော့ ကျနော့်ဆီးစပ်က မမဆီးစပ်နဲ့ တသားထဲကပ်သွားတာ့တာဘဲ၊ အဲဒီမှာမမဆီက
“ အား . . ”
ကနဲ တိုးတိုးငြီးသံနဲ့ အတူ ကျနော့် လက်ကို အတင်းညှစ်ရင်း လူက လှုတ်လှုတ်ရှားရှားဖြစ်လာတယ်။ခနလောက် မမအခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်ပြီး အသာပြန်ဆွဲထုတ်လို့ တဝက်လောက်အရောက်မှာ ပြန်ဖိထည့်လိုက်တယ်။
“ အင်း . . အား ”
အသာပြန်ထုတ်လိုက်တော့
“ အင်း ”
သွင်းလိုက်ပြန်တော့
“ အား ”
မမဆီက ထွက်လာတဲ့ အသံတွေက
“ အင်း . . . အား . . . အင်း . . . အား . . အင်း . . . အား . . . အင်း . . . အား . . အင်း . . . အား . . . ”
ဘယ်နှစ်ခါမှန်းမသိ၊ အဲဒီကနေ
“ အင်း . . အား . . အင်း . . အား . . အင်း . . အား . . အင်း . . အား . . အင်း . . အား . . ”
အသံနဲနဲမြန်လာတယ်။ မြန်မှာပေါ့ အရှိန်ရလာတာကိုး၊ အရှိန်ရတာနဲ့အတူ ဆောင့်ချက်က ပြင်းလာတော့
“ အား နာတယ် နာတယ်၊ တအားမလုပ်နဲ့ ”
လက်နဲ့ ကျနော့်ဆီးခုံကို မမှီမကမ်း လှမ်းထောက်ရင် ပြောတော့ ဆောင့်ချက်ကို အသာရပ်ပြီး
“ အရမ်းနာလို့လား မမ ”
“ အင်း နာတယ်၊ အထဲမှာ အောင့်ပြီးကို နာတာ ”
“ ဒီလောက်ဆိုရင်ရော နာလား ”
စောစောကလို ဆီးခုံကို ထိရုံလေးဘဲ သွင်းပြရင်း
“ အင်း အင်း အဲလောက်ဆို မနာဘူး၊ အတော်ဘဲ ”
အတော်ဘဲဆိုတဲ့လစ်မစ်အတိုင်း တချက် နှစ်ဆက် အသာဆောင့်ပြရင်း
“ နာသေးလား မမ ”
မမခေါင်းခါပြတယ်။
“ ကောင်းလားမမ ”
မမဆီက အဖြေမရ၊ ဒီတော့ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆက်ဆောက်ပေးရင်း
“ ကောင်းလား မမ ”
မမမဖြေဘဲ ကျနော့်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ် အတင်းဆွဲချတယ်၊ အလိုက်သင့်လဲကျလာတဲ့ ကျနော့်ကို အတင်းဖက်ပြီးသူ့ခြေထောက်နဲ့ ကျနော့်ကို အတင်းခွထားတယ်။ ကျနော်စောစောကလို ကောင်းကောင်းဆောင့်လို့မရတော့ ဖင်က လှုတ်စိ လှုတ်စိလောက်ဘဲ တတ်နိုင်တော့တာမို့
“ မမ ကျနော် ကောင်းကောင်းလုပ်လို့ မရတော့ဘူး ”
အဲဒီတော့မှ အတင်းဖက်ထားတဲ့မမလက်က ပြေသွားတယ်၊ ဒီတော့မှ စောစောကလို သေချာပြန်ထိုင်ပြီးဆက်ဆောက်တော့
“ အင်း . အား . အင်း . အား . အား . အား ကျင်ပြီ ကျင်ပြီး မရတော့ဘူး မရတော့ဘူး ”
အတင်း ခေါင်းကို အတင်းယန်းပြီး အော်တော့တာပါဘဲ။ မမပြီးပြီထင်တယ်။ ဒါနဲ့ ခပ်သွက်သွက်လေးဆက်ဆောက်ပေးလိုက်တော့ မမ သူ့ဘေးက ခေါင်းအုံးကို တအားဆုတ်လို့ အား ကနဲဆွဲဆွဲငင်ငင်လေးအော်ရင်း တကိုယ်လုံးပျော့ခွေကျသွားတော့မှ ကျနော်လဲ ခနနားလိုက်တယ်။
ကျနော့်ကောင်ကတော့ မမဆီမှာတပ်ရက်တန်းလမ်း၊ တချောင်းလုံးလဲ ထူပူလို့။ ခနအမောဖြေပြီး သွင်းထားတဲ့ ကောင်ကို တချက်ချင်းဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန် ပြန်လုပ်ကြည့်တော့ မမအသက်ပြန်ဝင်လာတယ်။
“ အင် . . ဇော်ကလဲကွာ ”
ဆိုပြီး လူက ပြန်လှုတ်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့ သွက်သွက်လေး လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ဆက်တိုက် ညှောင့်ပေးလိုက်တော့
“ အင်း . . အင်း . . ကောင်းလာပြန်ပြီဇော်ရယ် . ” တဲ့။
အဲဒါနဲ့ဘဲ ကုတင်ပေါ်မှာ အင့်အင့် အားအား ဖုတ်ဖုတ် ဖတ်ဖတ်တွေ ဆူညံသွားပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ ကျနော်မထိမ်းနိုင်ဘဲ ဆောင့်ချက်က အလိုအလျှောက် အားပါလာတယ်၊ မမရဲ့ ရှုံ့မဲလို့ အားကနဲ အားကနဲ အော်သံကြောင့် စောစောက မမအပြောကို သတိရသွားပြီး အရှိန်ကို အသာလျှော့ရင်း
“ နာသေးလား မမ ”
“ အင်း နာတော့နာတယ် ဇော်ရယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကောင်းတယ် ”
“ ဒါဆို နဲနဲ လျှော့ရမလား ”
“ ဟင်အင်း ဟင်အင်း စောစောကလိုဘဲလုပ် ”
“ အင်း . . . ကဲ . . ကဲ ”
မမလဲ ကျနော့်လို ထူပူနေပြီနဲ့တူတယ်၊ နာမှန်းမသိတော့၊ ဒီတော့ စောစောကလို အရှိန်နဲ့ ဆက်ဆောင့်တယ်၊အဲဒါမှ တကယ်လုပ်လို့ကောင်းတာ၊ အဆုံးထိဝင်သွားတဲ့ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ မမဆီက အားကနဲအားကနဲ အသံထွက်လာတာနဲ့ အတူ ကျနော့်ကောင်လေးက အထဲက တခုခုနဲ့ သွားတိုက်မိသလို ကျင်ကနဲကျင်ကနဲ့ ခံစားမှု က ပိုပိုလာပြီး
“ ကျနော် ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ် ”
“ အင်း အင်း မမလဲပြီးတော့မယ် မြန်မြန် မြန်မြန်လုပ် . . အား . . အား . . ”
“ အင့် . . အင့် ”
“ အား . . အား . . ပြီးပြီ . . ပြီးပြီ . . အား အား . . ထွက်ကုန်ပြီ ထွက်ကုန်ပြီ ”
“ အင်း . . အင်း ”
အဲဒီတော့မှ ကျနော်လဲ ဟောဟဲ ဟောဟဲ နဲ့ မမဘေးကို ဝုန်းကနဲ လဲသွားပါတော့တယ်။ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော် နေရာကနေ အိပ်မက်လိုလို ဘာလိုလို စိတ်ထဲက ယားကျိ ယားကျိဖြစ်ပြီး ရုတ်တရက်နိုးလာတော့ အသိကို ချက်ချင်း စုလို့မရ။ ငါဘယ်များရောက်နေပါလိမ့်။
ပေါင်ကြားက ယားကျိ ယားကျိ ဖြစ်နေတဲ့ နေရာကို စမ်းလိုက်တော့ ကျနော့်ဟာလေးကိုကိုင်ပြီး ဆော့ကစားနေတဲ့ နေတဲ့ လက်တစုံကို သွားစမ်းမိတယ်။ ဒီတော့မှ ဖြစ်ရပ်မှန် ကရုတ်ချည်း ကျနော့်ခေါင်းထဲ ဝင်လာပြီး
“ မမ ”
“ အင် ”
ထူးသံက အိပ်ချင်မူးတူးသံ လိုလို . . ဘာလိုလို . . ဆွဲငင်ငင်လေး
“ ဘယ်နှစ်နာရီရှိပလဲ ”
“ ငါး နာရီ နှစ်ဆယ် ”
“ အင် . . မိုးတောင် မလင်းသေးဘူး၊ အစောကြီး မမက နိုးနေတာလား´
“ အင်း ပေါ့လို့ ”
ရိုးရိုးလေး
“ အင်း ပေါ့လို့´ ”
လို့ဖြေလိုက်တာမဟုတ်၊ ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကပါ ခပ်တင်းတင်းလေး ညှစ်ပြီး အင်းလိုက်တော့
“ အား မမ ခန ကျနော် ရှုးပေါက်ချင်ပြီ၊ ခန ခန ”
ကမန်းကတန်း ကုတင်ပေါ်က ကုန်းထပြီး ရေချိုးခန်းကို ပြေးရတယ်။ ပြန်လာတော့ မမဘေး အသာလှဲအိပ်ဘို့အလုပ်
“ လာပါ ဇော်ကလဲ ”
ဆိုရင်း ကျနော့်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ် ဆွဲတင်ပြီး ခြေနှစ်ချောင်းက ကျနော့် ခါးကို ကျကျနန ခွထားပြီး လက်၂ ဘက်ကပါ ကျနော့် ကျောကို တင်းတင်း ကြီး ဖက်ထားပါတော့တယ်။ နူးညံတဲ့ အတွေ့အထိကြောင့် စောစောက ရှုးပေါက်လိုက်လို့ မန်ကျသွားတဲ့ ကိုယ်တော်က ခေါင်းထောင်လာပြီး အံကျပန်ကျ မမကို သွားထောက်မိတော့ အသာလေးဘဲ ဖိထိုးလိုက်တယ်။
“ အင်း . . ဇော်ရယ် ”
“ အင် ဘာလဲမမ ”
“ ကြိုက်တယ်ကွာ ”
“ အဲလို ကိုကြိုက်တာလား ”
အသာလေး ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး သာသာလေး ဖိထိုးရင်းမေးလိုက်တယ်။
“ အင်း ပေါ့၊ အဲလို ဖြေးဖြေးလေး ဖြေးဖြေးလေး ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက်လုပ် ”
“ အင်းပါ အဲလိုလေးလေ မကောင်းဘူးလား ”
“ အင်း အရမ်းကောင်းတာဘဲ၊ ဘယ်လို အရသာရှိမှန်းမသိဘူး အင်း . . အင်း . . အင်း . . . ”
လူက တအင်းအင်းနဲ့ ကျနော့်ကို ခြေရော လက်ပါ အတင်းဖက်ပြီး အောက်က အတင်းကော့ပေးတယ်။ ကျနော်လဲ စည်းချက်မှန်မှန်လေး အထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးရင်းက
“ ကောင်းတယ်ကွာ၊ ဇော်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ ”
ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ နဲ့ တတွတ်တွတ်ရွတ်နေရာကနေ
“ လုပ်ပါ ဇော်ရယ်၊ မြန်မြန်လေး လုပ်ပါ၊ မမ မနေနိုင်တော့ဘူး ”
“ အင်း အင်း အင်း ”
မမအောက်က မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး အတင်းကော့ခံရင်း သူ့ဆန္ဒကို ပြောလာတော့ လူက မလွတ်မလပ်နဲ့အဆင်မပြေ။
“ မရဘူး မမ၊ လက်ဖယ်အုံး၊ ကျနော် ထိုင်ဆောင့်မှ ရမှာ ”
ဒီတော့မှ ကျောကို အတင်းဖက်ထားတဲ့ လက်က ပြေသွားတယ်။ ကျနော်လဲ မမကိုယ်ပေါ်က ကုန်းထပြီး ပေါင်ကြားမှ ကျကျနန နေရာယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခါးမှာ အတင်းချိတ်ထားတဲ့ ခြေထောက်ကို အသာဆွဲခွါ ပြီးလက်နဲ့ ဘေးကို အသာဖြဲလိုက်တော့မှ လူက လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ တိုက်ပွဲ၀ င်ဘို့ အသင့်ဖြစ်သွားတယ်။
ကဲဟာ . . စိတ်ထဲက ကြုံးဝါးရင်း စိတ်ရှိလက်ရှိ ထိုးချလိုက်တယ်။
“ အင်း . . ”
မမဆီက အသံထွက်လာတယ်။ ဆိုင်းမနေဘဲ စိတ်ထဲက ဒီလောက်ဖြစ်လှတာ
“ ကဲ ကဲ ကဲ ကဲ ”
ဆက်တိုက် မရပ်မနား ဆောက်ပြစ်လိုက်တော့
“ အား အား ထိတယ် ထိတယ်ဇော်ရယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ ”
“ အင့် အင့် ဆောင့် ဆောင့်၊ အင်း ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ဆောင့် ဆောင့် ”
အားပေးသံတွေ မရပ်မနား မမဆီက ထွက်လာပါလေရော။ အဲလို အားပေးလို့တော့ ကျနော် နွားသိုးကြီးလို တရှုးရှုးနဲ့ မနားတမ်းဆက်တိုက် ဆောင့်ပြစ်လိုက်တာ မမဆီက
“ အား အား ပီးပြီ ပီးပြီ မရတော့ဘူး မရတော့ဘူး၊ အား အား တော်ပြီ တော်ပြီး အား အား မခံနိုင်တော့ဘူး ”
ဆိုတဲ့ အသံတွေ ထွက်လာပြီးနောက်မှာ ကျနော့်ကောင်လေးလဲ ထူပူပြီး ခြေကုန်လက်ပန်းကျလို့၊ ကျနော်လဲမမဘေးမှာ မောမောနဲ့ လောကကြီးကို နောက်တခေါက်မေ့သွားပြန်တော့တယ်။ မမနဲ့ နေတဲ့ တပတ်မှာ ပထမ ၃ ရက်လောက်က ဘယ်လို အချိန်ကုန်လို့ ကုန်သွားမှန်းကို မသိလိုက်ဘူး၊၂ ယောက်သား မစားဘူးတဲ့ အစား စားလိုက်ကြတာ၊ နားတယ်ကို မရှိ။
မမကလဲ မမ၊ ကြိုက်တယ်တဲ့၊ ဇော်နဲ့ အဲလို နေရတာ ကြိုက်တယ်တဲ့၊ မအားနဲ့၊ အားတာနဲ့ လူကိုနည်းအမျိုးမျိုးနဲ့ မတောင် တောင်အောင်လုပ်ပြီး သွင်းခိုင်းတော့တာဘဲ။ ကျနော့်မှာ ပီးလို့ အရည်ထွက်မှ ထွက်ရဲ့ လား လို့တောင် ကိုယ့်ကိုကိုယ် မသေချာတော့။
အဲနောက်ပိုင်းမှာတော့ လူက ထွက်ပြေးချင်လာတယ်။ မကြိုက်လို့တော့မဟုတ်၊ ကြိုက်သမှ ကျနော်လဲ ကြိုက်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ လူကမနိုင်တော့။ မမက အဲဒါကိုမသိ။ ကျနော့်မှာ ကျန်တဲ့ရက်တွေကိုရှိသမျှ ပညာတွေ အကုန်ထုတ်သုံးလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မနဲအသက်ဆက်နေရတယ်။ တော်သေးတယ်တပတ်လောက်မို့လို့၊ ဒါတောင် မမကပြောသေးတယ်၊
ဇော်နော်ဇော်၊ တွေ့ခါစလို မဟုတ်ဘူး တဲ့။ ခု အရင်ကလိုမလုပ်နိုင်တော့ဘူး တဲ့ အမလေး မမရယ်၊ ဒီထက်လုပ်ရရင်တော့ အားပြတ်ပြီး သေတော့မယ်၊ မမဘဲ စဉ်းစားကြည့် ခုတနေ့ဘယ်နှစ်ကြိမ်လုပ်နေလဲ ဆိုတာကို ဆိုတော့မမက အင်း မနက်အစောကြီးက စတွက်မယ်နော် ဆိုပြီးမနက်အစောကြီး တခါမနက်စာ စားပြီး တခါ၊ပြီးတော့ နေ့လည် ထမင်းဟင်းချက်ပြီး အမောပြေလေးက တခါထမင်းစားပြီး တခါနေ့လည် တခါ၊ အရင်က ၂ ခါပါ၊ ခုမှ ဇော်က နေ့လည် တခါတည်း လုပ်တော့တာရေချိုးရင်း တခါည ၇ နာရီလောက် တခါ၊ ဟုတ်တယ်နော် ဇော်အိပ်ခါနီး တခါ၊ အရင်ကဆို အိပ်ခါနီး ညဘက်ဆို ၂ ခါလောက် လုပ်တာပါ။ ခု တခါဆို ဇော်က ဒေါင်းပြီ။
ခစ် ခစ် ခစ် တနေ့မှ ၈ ခါတည်း။ ပထမ တနေ့ကဆို ၁၀ ခါလောက် လုပ်ပြီးတော့အမလေး မမရယ် တနေ့ကို ၈ ခါဆို နဲတာမှမဟုတ်တာ၊နဲတာပေါ့၊ သူဘဲ မနားတမ်းလုပ်မယ်ဆို၊ ဘာလဲ မလုပ်နိုင်တော့ဘူးမှုတ်လား။
လုပ်ပေးချင်တာပေါ့ မမကလဲ၊ ခု တောင်မှ မတောင်တော့တာ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဆိုတော့ ဘာမတောင်ရမှာလဲ၊ တောင်တာပေါ့၊ မမသိတယ်၊ မမဟာလေးကို တောင်အောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာကြည့် ဒီလိုလေး ဒီလိုလေး အာငွေ့ပေးလိုက်ရင် တောင်လာပါလိမ့်မယ်၊ ကြည့်နေ ကြည့်နေ တွေ့လား။
တောက် . . ကျနော့်ကောင်ကလဲ ကျနော့်ကောင်၊ မမက အသာလေးကိုင်ပြီး အာငွေ့ပေးလိုက်တာနဲ့ ခေါင်းထောင်လာပြန်ရော၊ အဲဒါကို မမကအဟုတ်ကြီးမှတ်လို့ တပြုံးပြုံး။ ကျနော့မှာသာ လူက နုံးသထက်နုံးလာတာ၊ ကြာရင် မျိုးပြုန်းတော့မယ်၊
“ မနက်ဖြန် ဒေါ်လေး ပြန်ရောက်မယ်တဲ့၊ ဇော် မနက်ဖြန်မနက် အိမ်ပြန်တော့နော် ”
မမက ခွဲခွါခါနီး ဝမ်းနည်းစကားဆိုပေမဲ့ ကျနော့်အတွက်ကတော့ ဝမ်းသာလိုက်တဲ့ ဖြစ်ချင်း။ဒါပေမဲ့ ဝမ်းသာတယ်ဆိုပြီး ထကလို့ကတော့မဖြစ်။ ဒီတော့
“ ဟင် ဒါဆိုဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ နောက် မမနဲ့ဘယ်လို ထပ်တွေ့မလဲ၊ ဇော် မမနဲ့ အဲလို အမြဲနေချင်တာ ”
နဲနဲ ချွဲပြလိုက်တော့ မမက
“ မမလဲ နေချင်တာပေါ့၊ တခါတလေ အပြင်မှာ တွေ့တာပေါ့ ဇော်ရယ် ”
“ ဘယ်မှာတွေ့မှာလဲ ”
“ ဒါတော့ ဇော်ဖန်တီးပေါ့၊ ဇော်က ယောက်ကျားလေးဘဲဟာ ”
“ သိဘူး မမရာ၊ ဘယ်လိုဖန်တီးရမှာလဲ ”
“ အဲတော့၊ အဲဒါတော့ မမက ဘယ်သိမလဲ၊ မမအလုပ်က ဇော် ခေါ်တဲ့ နောက် လိုက်၊ ဇော်ချစ်တာခံ၊ အဲဒါမမအလုပ် ”
“ အာ မမကလဲ သူ့အလုပ် ကိုယ့်အလုပ် မခွဲခြားပါနဲ့၊ မမလဲ မမနည်းနဲ့ ဖန်တီး၊ ကျနော်လဲ ကျနော့်ဘက်ကဖန်တီးမယ်၊ ၂ ဖန်တီးတော့ ၂ ဖီးတန်တာပေါ့ ”
“ ဘာလဲ ၂ ဖီးတန် ”
“ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး၊ ၂ ယောက်စလုံး ဖန်တီးတော့ အခွင့်အလန်း ပိုများတာပေါ့ လို့ပြောတာ ”
“ သွားပါ၊ လူကိုချစ်လဲချစ်ချင်သေး၊ အကြံဉာဏ်ကလဲ တုန်းသေး ”
“ မတုန်းပါဘူး မမကလဲ၊ မတုန်းလို့ မမကို အဲလို ချစ်ရပေါ့ မှုတ်ဘူးလား ”
“ အမယ် အမယ် လာသေးတယ်၊ ဒီက သူ့ကို သနားလို့ သိလား ”
“ ခု သနားရကြိုး နပ်သွားပြီမှုတ်လား ”
“ ခစ် ခစ် သွား ဘာသနားရကြိုးလဲ၊ စကားကတော့ တတ်တယ်၊ လူကသာ . . . ”
“ ဘာ လူကသာ လဲ၊ ကဲ လူကသာ အုံး လူကသာ အုံး ”
“ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဇော်နော်ဇော် ပျော့လဖတ်ကြီးနဲ့ လူကိုလာထိုးမနေနဲ့ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ”
ဒေါ်လေး ပြန်ရောက်ပြီဆိုတော့လဲ လူက ဒုံရင်း ဒုံရင်း ပြန်ဖြစ်သွားတယ်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ပြသနာကတရက်လောက် အနားယူလိုက်ပြီး လူက ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားတော့ ကိုယ့်ကောင်က အကျင့်ပါနေသလိုလို နေရင်းထိုင်ရင်း ထထ တောင်နေတဲ့ အဖြစ်။ နဲနဲ လေး စိတ်မကူးလိုက်နဲ့ ကိုယ့်ကောင်ကတော့ ရယ်ဒီဘဲ။
မနက်မိုးလင်း မျက်စိ ၂ လုံးပွင့်တာနဲ့ မမကိုဘဲ သတိရနေတော့တာဘဲ။ မမက သတိရစရာတွေပေးခဲ့တာကိုး။ ဒါပေမဲ့ သတိရတိုင်း သူ့နဲ့အတူ ကပ်ပါလာတဲ့ ဒုက္ခက ပြသနာ။ အဲဒီ ဒုက္ခက ကိုယ့်ဟာကိုယ် ဖြေရှင်းတာကို လက်မခံတော့။
ပြီးတော့ တပတ်လောက် မမနဲ့ မနားတမ်း ထရိမ်နင် ဆင်းလိုက်တာ တောင့်တင်းလာတဲ့ မာဆယ်ကို ကိုယ့်မျက်စိနဲ့တောင် ကိုယ်မယုံနိုင်။ မမသာတွေ့လို့ကတော့ မျက်ဖြူဆိုက်သွားနိုင်တယ်။ မမနဲ့ ထုံးစံအတိုင်း သင်တန်းပြန်တက်ဖြစ်တယ်။ တပတ်လောက် ပျက်ခဲ့တာမို့ မနဲပြန်လိုက်ရတယ်။ မမကတော့ သင်တန်းမှာ တော်တော်ကြိုးစားပါတယ်။ တိုးရစ်ဂိုက် လုပ်မလို့တဲ့လေ။
ကျနော်ကသာ အီးယောင်ဝါး။ ခုထိ ဘာရည်ရွယ်ချက် မယ်မယ်ရရ မရှိသေး။အဲဒါနဲ့ သင်တန်းအတူသွားရင်း မမကို
“ မမ ”
“ ဘာလဲ ”
“ အတူ နေချင်သေးတယ် ”
“ အလိုတော် ခုမှ ဘယ်နှစ်ရက်ရှိသေးလို့တုန်း ”
“ ၂ ရက်တောင်ရှိပြီ မမရ၊ မနက်တိုင်း ကျနော် ပြသနာ တက်နေတာ ”
မမက ဘာများလဲဆိုပြီး ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်တော့
“ ဟုတ်တယ် မမ၊ မနက်ဆို မမကောင်က ထောင်မတ်နေတာဘဲ၊ ပြီးတော့ မမ မမ နဲ့ အော်နေတာ ”
“ ခစ် ခစ် ခစ် ”
“ မမ မရီနဲ့၊ ဒီမှာ ဖီးလ် အပြည့်နဲ့ ပြောနေတဲ့ဟာ ”
“ အင်းပါ သိပါတယ်။ ဒီကလဲ အတူတူပါဘဲတဲ့ ရှင့် ”
“ ဟင် တကယ်လားမမ ”
“ အင်း ”
တိုးတိုးလေး အင်း လိုက်ရင်း ရှက်သလို ခေါင်းလေးငုံ့သွားတယ်။ မမအမူအရာကိုကြည့်ပီး အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်က တင်းကနဲ ဖြစ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။အင်း ဖြစ်ရမယ်၊ အဲဒါကို သိလို့ တင်းတင်း ဝတ်ခဲ့တာ။
“ မမ၊ ခုတောင် ဖြစ်နေပြီ သိလား ”
မမက နားမလည်သလို မော်ကြည့်တော့၊ ဘေးဘီ ဝဲယာကို အသာ အကဲခတ်ရင်း မမတင်ပါးနဲ့ အသာထိ ပြလိုက်တယ်။
“ တွေ့လား ”
“ အယ် ဇော်ကတော့ လွန်တယ်ကွာ လမ်းမကြီးမှာ ”
“ အဲဒါပြောတာပေါ့ မမရ၊ တွေ့ချင်ပါပြီဆိုမှ ”
“ ဘယ်မှာ တွေ့မလို့လဲ ”
“ အဲဒါမသိလို့ပေါ့ မမရာ၊ ခုလောလောဆယ်စဉ်းစားမိတာ ဆိုလို့ တည်းခိုခန်းဘဲရှိတယ်၊သွားမလား မမ ”
“ အာ . . . ”
မမ အာ ကနဲ ဖြစ်ပြီး အသံတိတ်သွားတယ်။
“ ကျနော် ”
ရှင်းပြမယ်လုပ်တော့ မမက
“ မမ ဟိုတယ်ထဲ မဝင်ရဲဘူး၊ ရှက်တယ်၊ နောက်ပြီး တယောက်ယောက်တွေ့သွားရင် သေပြီ ”
ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်တယ်၊ မမပြောတာ မှန်တယ်။ မကောင်း။ ဒီအချိန်မှာ ကျွိကနဲ ဘစ်ကားက မှတ်တိုင်ကို ဆိုက်လာတော့ ကမန်းကတမ်း ၂ ယောက်သား ဘစ်ကားပေါ်အပြေးလေး တက်လိုက်တယ်။ ၂ ယောက်သား ကားပေါ်မှာ စကားမပြောမိကြ၊ အတွေးကိုယ်စီနဲ့။ ဘတ်စ်ကားပေါ်က ဆင်းဆင်းချင်း
“ မမ ”
တလမ်းလုံး စဉ်းစားခဲ့မျှ မမကို ထုတ်ပြောဘို့ ပြင်လိုက်တယ်။
“ ဒီလိုလုပ်လေ၊ သင်တန်းပြီးရင် မြို့ထဲဘက်လျှောက်မယ်၊ အဲဒီမှာ ဟိုတယ်တခုခုတော့ တွေ့မှာဘဲ၊ ကျနော်အထဲဝင်ပြီး အခြေအနေကြည့် အခန်းငှားလိုက်မယ်၊ မမက ဆိုင်တဆိုင်ဆိုင်မှာ ခနထိုင်စောင့်၊ ပြီးရင်ကျနော်မမကို လာခေါ်မယ်၊ ဒီတော့မှ မမက ကမန်းကတမ်း ဝင်လာခဲ့ပေါ့၊ မကောင်းဘူးလား ”
မမက ချက်ခြင်းဘာမှပြန်မပြော၊ စဉ်းစားနေပုံရ တယ်၊ အတော်လေးကြာမှ
“ အခန်းရရင် အခန်းကို သွားကြည့်အုံး၊ သေသေချာချာ သော့ဖွင့်၀င်ကြည့်ခဲ့၊ တော်ကြာအထဲရောက်မှ အခန်းဘယ်မှာလဲ လိုက်ရှာနေရင် . . . ”
“ အင်းပါ၊ အင်းပါ၊ ကျနော်သိပါတယ် ”
မမစကားမဆုံးခင် ဖြတ်ပြောလိုက်တယ်။ ဟုတ်ပြီ အဆင်ပြေပြီ၊
“ စုတ်စုတ်ပြတ်ပြတ် ဟိုတယ်မရှာနဲ့၊ ကောင်းကောင်းလေးရှာ ”
“ အင်းပါ၊ မမလဲ လိုက်မှာဘဲဟာ၊ မမလဲကြိုက်မှ ကျနော် အထဲဝင်မေးလိုက်မယ်လေ ”
“ ပိုက်ဆံရောပါရဲ့လား ”
“ ပါတယ် မမ၊ လောက်မယ်ထင်ပါတယ်၊ ဒါနဲ့ မမအပြန်နောက်ကျလို့ ဖြစ်ပါ့မလား ”
“ ဘယ်အချိန် ပြန်မှာမို့လဲ ”
“ မမ နေလို့ရသလောက်ထိပေါ့ ”
“ အင်း မှောင်လို့တော့ မဖြစ်ဘူး၊ ၆ နာရီလောက်ပြန်ရင် အိမ်ကို ၇ နာရီလောက်ရောက်မှာပေါ့၊ ၆ နာရီ ပြန်မယ်လေ၊ မကောင်းဘူးလား ”
“ အင်း မမသဘောဘဲ၊ သင်တန်းက ၃ နာရီပြီးမှာ၊ ဟိုတယ်ရောက်ရင် ၄ နာရီလောက်ရှိပြီဘဲထား၊ ၂ နာရီလောက်ဘဲ အချိန်ရမှာ၊ အချိန်က နဲနဲ လေး ”
“ နဲမနေနဲ့၊ ဒါတောင် သင်တန်းပြီးရင် အိမ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး ဘာညာ ရွှီးရအုံးမယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခန ခန တော့ ဒီလိုသွားမလို့မဖြစ်ဘူး ”
“ အင်းပါ၊ ကျနော်လဲ အမြဲတမ်း အဲလို ထောမနေဘူး၊ နောက်တခေါက်ဆိုရင်တော့ ခြုံတိုးရတော့မယ်နဲ့တူတယ် ”
“ ဇော်နော်ဇော်၊ မမ ဘယ်တော့မှ အဲလိုမသွားဘူး၊ ဒါဘဲနော် ခုတည်းက ပြောထားမယ်၊ ဇော့်ကို ချစ်တာချစ်တာဘဲ၊ မမကို အဲလိုမဟုတ်က ဟုတ်က နေရာတွေ ဘယ်တော့မှ ခေါ်ဘို့ မကြိုးစားနဲ ”
“ အင်းပါ သိပါတယ်၊ မမကလဲ၊ ကျနော် အဲလိုလုပ်ပါ့မလား၊ ဒီလောက် ဖြစ်တာ၊ မနက်ဖြန်သင်တန်းမရှိဘူး၊အဖိုးအဖွားတွေဆီ အမွေသွားတောင်းပြီး တိုက်ခန်းတခန်း ဝယ်ပြစ်လိုက်မယ် ”
“ ဟွန်း အဲဒါ ရုပ်ရှင်ထဲမှာဘဲ ရမယ်၊ ပေါက်တတ်ကရတွေ လျှောက်မပြောနေနဲ့၊ သင်တန်းရောက်ပြီ ”
သင်တန်းပြီးတာနဲ့ ၂ ယောက်သား မြို့ထဲဘက်လျှောက်လာတယ်၊ မျက်စိက ဟိုကြည့်ဒီကြည့်။
“ လာ လာ မမ၊ ဒီကနေ အပေါ်ဘက်တက်မယ်၊ ဒီလမ်းမှာ ဟိုတယ်တွေများတယ် ”
လမ်းမကြီးဘက်ကို ရောက်တော့ ကွေ့ဝင်လိုက်တယ်။
“ ခန ဇော် ခန ”
“ ဘာလဲ ”
မမက စတိုးဆိုင်တခုတည်း လှမ်းဝင်လိုက်တယ်။
“ မမ ဘာဝယ်လို့လဲ ”
“ ဒီမှာလေ နေကာမျက်မှန်တခုလောက်ဝယ်မလို့ ”
အပေါစား အလှတတ် နေကာမျက်မှန်လေးတွေ ကိုင်ကြည့်ရင်းပြောတယ်။
“ ဘာလုပ်ဘို့လဲ မမ ”
“ ဟိုတယ်ထဲ ဝင်ရင် တတ်ထားဘို့လေ မကောင်းဘူးလား ”
“ အင်း ကောင်းတယ်၊ ခပ်ကြီးကြီးလေးဆိုကောင်းမယ် ”
မမက ဟိုဟာတတ် မှန်ကြည့်လိုက်၊ ဒီဟာတပ် မှန်ကြည့်လိုက်နဲ့ တပ်ကြည့်ပြီးတော့
“ ဇော် ဒီဟာလေးရော ”
“ အင်း မဆိုးဘူးမမ၊ ဇီးကွက်လေး ကျနေတာဘဲ ”
“ သွား ”
ဆိုပြီး ပြန်ထားမယ်အလုပ် ကျနော်က
“ အလကား စတာပါမမရာ၊ မဆိုးပါဘူး၊ တတ်လိုက်တာ ရုပ်ပြောင်းသွားတယ်၊ ဒါဘဲယူလိုက်ပါ ”
“ တကယ်လား ”
“ တကယ်ပါမမရ၊ ပြန်တတ်ကြည့်အုံး ”
“ အင်း မဆိုးပါဘူးမမ၊ သိပ်အမဲကြီးလဲ မဟုတ်ဘူး၊ ဂိုင်းလဲနဲနဲကြီးတော့ လူလဲ နဲနဲ ရုပ်ပြောင်းသွားတာပေါ့ ”
“ ပေး မမ၊ ကျနော် ပိုက်ဆံသွားပေးလိုက်မယ် ”
“ အင်း မမ ဟိုအရှေ့ကနေ အိမ်ကို ဖုန်းဆက်လိုက်အုံးမယ် ပြီးရင် လိုက်ခဲ့ ”
“ အင်း အင်း ”
ပိုက်ဆံပေးရင်း ကောင်တာက ဦးလေးကြီးကို
“ ဦးလေး၊ ဒီနားမှာ တည်းခိုခန်းတွေမရှိဘူးလား ”
ဦးလေးကြီးက ကျနော့်ကို သေသေချာချာကြည့်ပြီး
“ အင်း ဒီဘက်ကိုသွား ပထမဆုံတွေ့တဲ့လမ်းမှာ ညာဘက်ချိုးလိုက် ၂ လမ်းလောက်ကျော်ရင်တည်းခိုခန်း တခုရှိတယ် ”
“ အော် ဟုတ်ကဲ့၊ ကျေးဇူးဘဲ ဦလေး ”
တည်းခိုခန်း နေရာသိတော့ ကမန်းကတန်း မမဆီကိုသွားပြီး
“ ဖုံးဆက်ပြီးပလား မမ၊ အဆင်ပြေလား ”
“ အင်း၊ ပြေပါတယ် ”
“ ဒါဆို လာ မမ၊ ဒီဘက် ”
“ ဒီဘက်သွားမှာဆို ”
“ မှုတ်ဘူးမမ၊ ဆိုင်က ဦးလေးကြီးကို မေးတော့ ဒီ ၂ လမ်းကျော်လောက်မှာ ရှိတယ်တဲ့ ”
“ ရော့ မျက်မှန် တတ်ထားလိုက်လေ ”
“ အာ ခု မတတ်ပါဘူး၊ အထဲဝင်ခါနီးမှ တတ်မှာ ”
လှမ်းယူပြီး မမက သူ့အိပ်ထဲ ထည့်လိုက်တယ်။ ဦးလေးကြီးပြောတဲ့ အတိုင်း ၂ လမ်းလောက်ကျော်တော့
“ ဟော တွေ့ပြီ၊ အဲဒါဘဲ ”
“ လာမမ အရှေ့က ဖြတ်လျှောက်ကြည့်ရအောင် ”
တည်းခိုခန်းရှေ့က ဖြတ်လျှောက်ကြည့်တော့ ကောင်တာမှာ လူတယောက်ထိုင်နေတယ်၊ တခြားဘယ်သူမှ မတွေ့။
“ မဆိုးပါဘူးနော် မမ ”
“ အင်း ”
“ မမ ဟိုအအေးဆိုင်မှာ ခနထိုင်စောင့်၊ ကျနော် သွားမေးလိုက်မယ် ”
“ အင်း သေချာအောင်လဲ လုပ်လာအုံး ”
“ အင်း၊ မမကို အအေးဆိုင် လိုက်ပို့ရမလား ”
“ ရတယ် မမဟာ မမသွားမယ် ”
မမနဲ့ ခွဲပြီး တည်းခိုခန်းဘက် ပြန်အလှည့် ကျနော့် အရှေ့တင် စုံတွဲ တတွဲ ဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ အဝရောက်တော့ စုံတွဲက ကောင်တာမှာ၊ ကောင်မလေးက အထဲကို ဆက်ဝင်သွားပြီး၊ ကောင်လေးကကောင်တာက လူနဲ့ စကားတခွန်း၂ခွန်းပြောလို့၊ ပြီးတော့ ကောင်တာက လူကမ်းပေးတဲ့ သော့ကို ယူပြီးသူ့ကောင်မလေးနောက် ပြေးလိုက်သွားတယ်။ အလဲ့၊ အထာသိတဲ့သူများကျတော့လဲ ဟုတ်နေတာဘဲ။ ဒီတော့ ကျနော်လဲ ခပ်တည်တည်နဲ့
“ အခန်းရှိသေးလား အကို ”
ကောင်တာက လူက ကျနော့်ကို မမြင်ဘူးသလို သေချာကြည့်တယ်၊ သူဘာဆိုလိုတယ်ဆိုတာ ရိပ်မိသွားတော့
“ ကျနော်ခုမှလာဘူးတာ၊ ဘော်ဘော်တယောက်ညွှန်လိုက်လို့ ”
“ လောလောဆယ်တော့ အခန်းလွတ်မရှိဘူး ညီလေး ”
“ ဟာဗျာ ”
“ နောက်ခါဆို ဖုံးကြိုဆက်လိုက်လေ ညီလေး၊ ဒီမှာ ကဒ်ယူသွား ”
“ တကယ်မရှိတော့တာလား အကို ”
“ တကယ်ပါ ညီလေးရာ၊ ဒီမှာကြည့် ”
သူ့အနောက်က သော့ချိတ်ထားတဲ့ဘောကိုပြတယ်။
“ ဒါပေမဲ့ ၅ နာရီလောက်ဆို တခန်းအပ်စရာရှိတယ်၊ ပြန်ရှင်းမှာနဲ့ဆို ၅ နာရီခွဲ လောက် ပြန်လှည့်ခဲ့ပါလား ”
“ မဖြစ်ဘူးဗျ၊ ၅ နာရီခွဲဆို နောက်ကျနေပြီ၊ တခြားဒီနားမှာဘယ်မှာရှိသေးလဲ ”
“ ဒီနားမှာတော့ မရှိဘူးဗျ။ ရွှေဂုံတိုင်ဘက်သွားမလား၊ ကျနော် ဖုန်းဆက်မေးပေးမယ် ”
ကျနော်တွက်ကြည့်တော့ အချိန်မရှိတော့၊ ခုတင် ၄ နာရီနီးပါးရှိပြီ၊ မမက ၆ နာရီလောက် ပြန်မယ်ဆိုတော့ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့။
“ နေပစေတော့ အကိုရာ၊ အချိန်မရတော့ဘူး၊ နောက်တခေါက်ပေါ့ ”
ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျပြီး တည်းခိုခန်းက ပြန်ထွက်လာတယ်။ မမဆီရောက်တော့ ဘာမှမပြောနိုင်၊ မမသောက်နေတဲ့ အအေးခွက်ကို လှမ်းယူပြီး မော့ချလိုက်ပေမဲ့ ရင်ထဲက မငြိမ်း။ တောက် . .
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ”
“ အခန်းလွတ် မရှိတော့ဘူးတဲ့ မမရာ ”
“ မရှိတာလဲ ကောင်းကောင်းဘဲ ဇော် ”
“ ဘာလို့လဲ ”
“ အခန်းရလဲ ဘာလုပ်မလဲ ကမန်းကတမ်းနဲ့ အချိန်ကလဲ ရတာမဟုတ်ဘူး၊ ဒီလိုလုပ် ဇော်သာ နေရာကောင်းကောင်း စုံစမ်းထားလိုက်၊ နောက်တပတ် သင်တန်းမရှိတဲ့နေ့ ဇော်နဲ့တနေ့လုံးနေမယ် မကောင်းဘူးလား ”
“ မနက်ဖြန် သင်တန်းပိတ်တာဘဲ ”
“ အာ မနက်ဖြန်တော့ မဖြစ်ဘူး၊ ဒေါ်လေးဆီ သွားရမယ်၊ ဒေါ်လေး ခေါ်ထားတယ် ”
“ ဘာလုပ်ဘို့လဲ ”
“ သိဘူးလေ၊ သူ့တူမကို လွမ်းလို့နေမှာပေါ့ ”
“ တဘက်ခါရော ”
“ နောက်တပတ်လုပ်ကွာ၊ ခနလောက်အောက်ထားလိုက် နော် ဇော်ရာ ”
“ ဟိုတယ်ဘဲ သွားမယ်နော် နောက်တပတ်လဲ ”
“ အင်းပါ၊ ဒီမှာလေ မတွေ့ဘူးလား၊ ရုပ်ဖျက်ကရိယာ ”
မမက ပြောပြောဆိုဆို အိပ်ထဲက မျက်မှန်ကိုထုတ်တတ်ပြတယ်။ မမပုံကိုကြည့်ပြီး
“ ဟီး ဟီး ”
“ ဘာရီတာလဲ ”
“ မမက မျက်မှန်နဲ့ ချစ်စရာလေး ”
“ ချစ်စရာလေးဆိုပြီး ရီစရာလား ”
“ ရီမှာပေါ့ မမက မှန်ကတံဆိပ်မှ မဖြုတ်တာ ”
မမက မျက်မှန်ကို ဖြုတ်ကြည့်ပြီး
“ အဲတော့ အခန်းမရတာ ကောင်းကောင်းဘဲ၊ အခန်းရရင် ကမန်းကတမ်းနဲ့ မျက်မှန်ကြီးတတ်ပြီး ဝင်သွားမှ အရှက်လုံးလုံးကွဲမှာ ခစ် ခစ် ခစ် . . ရော့ ဖြုတ်ပေး ”
“ ဒါပြီးရင် ဘယ်သွားမလဲ ”
“ သွားတော့ဘူးကွာ ပြန်မယ် ”
“ မမ အအေး ထပ်သောက်အုံးမလား ”
ကျနော်သောက်လိုက်လို့ ကုန်သွားတဲ့ သူ့အအေးခွက်ကို ပြရင်းပြောတော့
“ ဟင်အင်း သောက်တော့ဘူး ”
“ အင်း ဒါဆိုလဲ သွားမယ်၊ ညီလေးရေ ဒီမှာ ပိုက်ဆံလာယူဟေ့ ”
တဆက်တည်း စားပွဲထိုးကောင်လေးကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။ အတော်ဘဲ၊ဒီအချိန်ဆို ဘတ်စ်ကားက ကြပ်ပြီဆိုတော့။
“ ဟဲ့ ကောင်မလေးတယောက် သားဆီဖုန်းဆက်တယ် ”
အိမ်ထဲလှမ်းဝင်ဝင်ချင်း အမေ့ပြောကြောင့် ဘယ်သူမှန်း ချက်ချင်းသိပေမဲ့
“ ဘယ်သူတဲ့လဲ အမေ ”
“ ဘယ်သိမလဲ၊ နာမည်မပြောဘူးတော်ရေ့၊ အင်္ဂလိပ်စကားပြော သင်တန်းကတဲ ”
“ ဘာကိစ္စတဲ့လဲ ”
“ ဟဲ့ ကျုပ်က ဘယ်သိမလဲ၊ ဘာကိစ္စလဲ မေးတော့ နောက်မှ ပြန်ဆက်လိုက်ပါ့မယ်ရှင်တဲ့ ”
အမေစိတ်မရှည်သလို မဲ့ရ့ွဲ ပြီးပြောတဲ့ အပြောကို ကျနော်က ရယ်ရင်း၊ အကြံရတာနဲ့
“ သင်တန်းကြေး အကြွေးတောင်းတာလား မသိဘူး အမေ ”
“ ဟဲ့ နင်က သင်တန်းကြေး မပေးရသေးဘူးလား ”
“ ပေးပြီးပါပြီအမေရ၊ ခု ဒီတလအတွက် တောင်းတာလားမှမသိတာ ”
“ ဒါဆိုလဲ နောက်တပတ် သင်တန်းတက်ရင် ယူသွား ”
“ ခုပေးထားလေး အမေ ”
“ မပေးထားဘူး၊ နင့်လက်ထဲ ပိုက်ဆံထည့်ထားရင် ကြာကြာခံတာမဟုတ်ဘူး၊ သင်တန်းသွားတဲ့နေ့မှ ငါ့ဆီကတောင်း ”
“ ဟုတ် ”
အား ဟား . . အကြံကောင်းတော့ တချက်၊ ငွေလိုနေတာနဲ့ အတော်ဘ။ဲ မမနဲ့ ဟိုကိစ္စအတွက် သုံးရအုံးမယ်ဆိုတော့။
ကမန်းကတမ်းအခန်းထဲ ဝင်ပြီး မမဆီ ဖုန်းကောက်လှည့်လိုက်တယ်။ ဘာများအရေးကြီးလို့ပါလိမ့်။ မဆက်စဖူး၊ အိမ်သာထဲက ရေများ ကုန်နေလို့လား။ ဟိုတခါ ဖုံးနံပါတ်ပေးတုန်းက ပေါက်ကရပြောထားတာပြန်သတိရပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပြုံးမိတယ်။ ထင်တဲ့အတိုင်း မမ ဖုန်းကိုင်တယ်။
“ မမလား ”
“ အင်း ”
“ အရေးကြီးလို့လား ”
“ ပြောစရာရှိလို့ ”
“ ပြောလေ ”
“ ခုပြောလို့ မဖြစ်သေးဘူး၊ ညကျ ဆက်လိုက် ”
“ အင်း ဘယ်အချိန်လဲ ”
“ ၉ နာရီလောက် ”
“ အင်း ”
“ ဒါဆို ဖုန်းချလိုက်တော့မယ် ”
ဖုန်းချပြီးမှ သတိရလိုက်တယ်၊ ဘာများအရေးကြီးပါလိမ့်၊ နဲနဲပါးပါး အရိပ်အမွက်လောက်တောင် မမေးလိုက်ရ။ ခုမှ စိတ်ထဲက ခုလု ခုလု ကြီးဖြစ်လာတယ်။ မမဘာများအရေးကြီးလို့ပါလိမ့်။ ဟိုတယ်ကို မလိုက်တော့ဘူးလို့များ ပြောမလို့လားမသိ။ အဲဒီအတွေး ခေါင်းထဲဝင်လာမှ လူက နေမထိထိုင်မသာ ပိုဖြစ်သွားတယ်။ ၉ နာရီထိုးတာနဲ့ ဖုန်းကောက်လှည့်လိုက်တယ်။ ချက်ချင်းဘဲ တဖက်က ပြန်ထူးသံကြားလိုက်တော့
“ မမ ”
“ တခါတည်း အဲဒါမျိုးဆို အင်မတန် တိကျ ”
“ မမ ဘဲပြောတော့ ၉ နာရီဆို ”
“ သိတယ် သိတယ်၊ ဒါကြောင့် ၉ နာရီထိုးခါနီးကတည်းက ဖုန်းနားထိုင်စောင့်နေတာ၊ အချိန်တိကျတတ်မှန်းသိလို့ ”
“ အရေးကြီးတယ်ဆို ”
“ အရေးမကြီးပါဘူး၊ ပြောစရာရှိလို့ပါဆို ”
“ ဘာလဲဟင် မမ ”
“ ဇော် နက်ဖြန် အင်တာဗျူးရှိတယ်၊ အဲဒါ လာနိုင်မလား မေးမလို့ ခစ် ခစ် ”
“ ဘာ အင်တာဗျူးလဲ မမ ”
“ အင်တာဗျူး ဆိုမှတော့ လူကို ဗျူးမှာပေါ့ ခစ် ခစ် ”
“ ဘယ်သူက ဘာအတွက် ဗျူးမှာလဲ ”
“ ခစ် ခစ် ကဲ ပြောပြမယ်၊ ဒီနေ့ မမ ဒေါ်လေးတို့အိမ်သွားတယ်လေ၊ ဇော့်ကို ပြောထားတယ်မှုတ်လား ”
“ အင်း အဲဒါဘာဖြစ်လဲ ”
“ အဲဒါ ဒေါ်လေး က ဇော့်နဲ့ အကြောင်းကို သိသွားပြီ ”
“ ဟင် မမက ပြောပြလိုက်လို့လား ”
“ အင်း၊ ဒေါ်လေးက နင် ငါ့အိမ်မှာ လာအိပ်တုန်းက နင့်တယောက်တည်း လာအိပ်တာမဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ငါသိတယ်တဲ့၊ ဘယ်သူနဲ့ လာအိပ်လဲ ဆိုတာ ငါ့ကို မှန်မှန်ပြောဆိုလို့ ”
“ ဒေါ်လေးက ဘယ်လိုသိတာလဲ ”
“ မမလဲ မသိဘူး၊ သူ့အိမ်မှာ ခြေရာလက်ရာ ပျက်လို့ဘဲလား၊ အိမ်နားက တယောက်ယောက်ပြောလို့ဘဲလား မမလဲမသိဘူး၊ သူလဲ မပြောပြဘူး ”
“ အဲဒါ မမက မလိမ်လိုက်ဘူးလား ”
“ ဒေါ်လေးဆိုတော့ မလိမ်တော့ဘူး၊ အမှန်အတိုင်းဘဲပြောလိုက်တယ် ”
“ ဒေါ်လေးဆို ဘာဖြစ်လို့ . . . ”
“ အော် ဇော်ကလဲ၊ ဒေါ်လေးက မေမေ့ ညီမ အငယ်ဆုံး၊ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက မမနဲ့ သူငယ်ချင်းလိုနေလာတာ၊ မမကို အချစ်ဆုံး၊ နောက် ဒေါ်လေး နဲ့ မမ ကတယောက်နဲ့ တယောက် အကြောင်းသိ ”
“ အဲဒါနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ ”
“ ဆိုင်တာပေါ့၊ ဒေါ်လေးက တခြားသူတွေလို မဟုတ်ဘူး၊ အရာရာကို လက်တွေ့ကျကျဘဲ စဉ်းစားတာ၊ မမနဲ့စိတ်ချင်းတူတယ် ”
“ မမနဲ့ ဘယ်လို စိတ်ချင်းတူတာလဲ ”
“ အာ ဇော်ကလဲ မမနဲ့ ဒီလောက်ပေါင်းနေပြီး မမ အကြောင်းမသိဘူးလား၊ မမက အီစီကလီတွေ မလုပ်တတ်ဘူး၊ လုပ်ချင်တာဆို လက်တွေ့ကျကျလုပ်လိုက်တာဘဲ၊ ဒါတောင်မသိဘူးလား ”
“ ဟီး ခုမှ သေချာသိတော့တယ် မမရ၊ အစက ထင်ရုံထင်တာ၊ မမက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲ့ တမျိုးဘဲလို့ ”
“ အမယ် မသိပါဘူးနော်၊ ခုမှ ရောမချနဲ့ ”
“ မချပါဘူးမမရဲ့၊ ကျနော်က အဲလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းရှိတာကို ကြိုက်တာ၊ တခြားမိန်းခလေးတွေလို မူလဂျီမာလဂျီ လုပ်ပြီး အီစီကလီ ပြနေတာမျိုးဆို မကြိုက်ဘူး ”
“ အမယ် အမယ် ဇော်က အဲဒါမျိုးတွေ့ဘူးလို့လား ”
“ ကိုယ်တိုင်တော့ ဘယ်တွေ့ဘူးမလဲ၊ ကျနော့် သူငယ်ချင်း ရီးစားတွေဆို အဲလိုမျိုး၊ ဘာတွေမှန်းမသိပါဘူး မမရယ် ရှုတ်ရှက်ခတ်နေတာဘဲ၊ စိတ်ညစ်စရာကြီး ”
“ ရီးစားထားတာ ချစ်လို့ထားတာဘဲ ဇော်ရယ်၊ စိတ်ညစ်နေရရင် ဘာလုပ်ဘို့ ထားမလဲ၊ တယောက်နဲ့တယောက် အစွမ်းကုန်ချစ်ပေါ့၊ မဟုတ်ဘူးလား၊ ချစ်လို့ မမအပျိုဘ၀ ဇော့်ကို ပေးလိုက်တာပေါ့ ”
“ ဇော့် လူပျိုဘဝလဲ မမကို ပေးလိုက်တာဘဲဟာ ”
“ အမယ် သူကများ နာရတယ်ရှိသေး ”
“ နာတာပေါ့ မမရ၊ ပထမ ဆုံးအကြိမ် လုပ်တုန်းကလေ အောက်တောက်တောက်နဲ့ နာတယ် မမရ၊ မမရာ မနာဘူးလား ”
“ နာတာပေါ့၊ မှတ်မိလား အဲဒီတုန်းက သွေးတွေ တွေ့ပြီး မမလေ အရမ်း ဝမ်းနဲသွားတာ၊ သွားပြီ၊ ငါ့အပျိုဘဝလေး တော့သွားပြီပေါ့လေ၊ နောက်မှ ငါကျေနပ်လို့ ပေးလိုက်တာဘဲလေဆိုပြီး စိတ်ဖြေလိုက်ရတာ ”
“ အင်း မှတ်မိတယ် မမ၊ မမငိုတော့ ကျနော် ဘာလုပ်ရမှန်းတောင် မသိဘူး၊ ဆောရီး ဆောရီးလို့ဘဲ ပြောရမလား၊ အုံဖွ အုံဖွ ဆိုပြီး မန်းမှုတ်ပေးရမလား၊ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းတောင်မသိဘူး ”
“ သွား . . ဇော်ကတော့လေ ပြောလိုက်ရင် ခစ် ခစ် ”
“ အဲဒီနောက်ပိုင်း မမရော ဇော်ရော ကောင်းချက်ကတော့ လန်ထွက်နေတာဘဲနော် မမ ”
“ အင်း ”
“ သိလား မမ၊ ဇော်လုပ်တိုင်း မမ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် လို့ အော်တာလေ၊ အရမ်းကြိုက်တာဘဲ ”
“ လာပြီ၊ ဇော် နော် ရှက်စရာတွေ လာမပြောနဲ့ ”
“ တကယ်ပြောတာ မမရ၊ အဲလို မမက ကောင်းတယ် ပြောလေ ဇော်က ပိုလုပ်ချင်ဘဲ ”
“ မမ မအော်ပါဘူးနော် ”
“ အော်ပါတယ် မမရ၊ အော်တာမှ အကျယ်ကြီး ”
“ သိပါဘူး၊ အဲဒီအချိန်ဆို မမ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဘာဖြစ်မှန်းကို မသိတော့ဘူး ”
“ ကျနော် လုပ်တာ ကောင်းလို့ပေါ့နော် မမ ”
“ သိပါဘူးဆို ”
“ သိပါတယ်၊ ကောင်းတယ်ပြောပါမမကလဲ လုပ်ရတဲ့သူ အားရှိအောင် ”
“ လူလည်လေးနော် ”
“ ပြောပါ မမရာ ”
“ အင်းပါ ကောင်းပါတယ် ဇော်လုပ်တာ အရမ်းကောင်းပါတယ်ရှင်၊ ကဲ ကြေနပ်လား ”
“ အသဲထဲထိကို ခိုက်သွားတာလဲ ထည့်ပြောအုံးလေ မမ ”
“ ဟုတ်ပါတယ်ရှင်၊ အသဲထဲထိ ခိုက်သွားပါသတဲ့ရှင့် ”
“ ဟီး ဟီး ဟီး ဟီး အဲလိုတွေကြောင့် မမကို ချစ်ရတာ၊ ခုတောင် တွေ့ချင်လာပြီ ”
“ ဟေ့ ဟေ့ နေပါအုံး သူလုပ်တာနဲ့ စောစောက ပြောတာတောင် ဘယ်ရောက်သွားမှန်းတောင်မသိဘူး ”
“ အဲ ဟုတ်သားဘဲ ဒေါ်လေးသိသွာတော့ ဘာဖြစ်လဲ အဲ အဲ နေအုံး မမကို ဇော်တခုပြောမလို့ ”
“ ဘာလဲ ”
“ နောက်တပတ် တွေ့ဘို့ကိစ္စလေ၊ ဇော်စုံစမ်းထားတာ ဟိုတယ်တွေ ၄ – ၅ ခုရှိတယ်၊ မမကို သင်တန်းတက်တဲ့နေ့မှ ပြမယ်၊ အဲဒီထဲက မမကြိုက်တာ ရွေး ”
“ အဲဒီဟိုတယ်က ခု လိုချင်မှ လိုတော့မှာ ”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ့ ”
“ အော် ဇော်ကလဲ၊ ဒေါ်လေးက မေးတော့ မမက အကုန် ပြောပြလိုက်တာ မနေ့က ဟိုတယ် ရှာတဲ့ဇာတ်လမ်းထိ ”
“ အဲဒီတော့ ဒေါ်လေးက မမကိုဘာပြောလဲ ”
“ ဒီလောက်တောင် နံ့ရသလားဆိုပြီး ပေါင်တွင်းကြော ဆွဲလိမ်တာပေ့ါ ”
“ အရမ်းနာသွားလား မမ ”
“ အင်းပေါ့၊ ပေါင်ရင်းမှာ ဆို ညိုမဲသွားတာဘဲ ”
“ အရမ်းနာသွားလား မမ၊ တွေ့မှ ပျောက်သွားအောင် ဇော် အာငွေ့ပေးပြီး ကုပေးမယ်နော် ”
“ တကယ်လား ”
“ အင်း တကယ်ပေါ့ ”
“ ဒီလိုမှန်းသိရင် အများကြီး ဆွဲလိမ်တာ ခံလိုက်ပါတယ် ခစ် ခစ် ”
“ ဟင် တကယ် မဟုတ်ဘူးလား ”
“ တကယ်တော့ တကယ်ပေါ့၊ သိပ်မနာပါဘူး၊ မမက အတင်းအော်တော့ သူက တအား မလုပ်တော့ဘူးပေါ့.. ”
“ ပြီးတော့ရော ”
“ ပြီးတော့ ရှင်းပြတာပေါ့၊ သိတယ်မှုတ်လား၊ ချစ်သူချင်းဆိုတော့ ဒီလိုဘဲ ဖြစ်တတ်တာဘဲဟာ၊ ပြီးတော့ မမအကြောင်းလဲ သူသိတော့ သိပ်တော့မပြောပါဘူး၊ သူ့တုန်းကလဲ ဒီလိုဘဲဟာကို ”
“ သူ့တုန်းက ဘယ်လို ဒီလိုဘဲလဲ ”
“ အာ ဇော်ကလဲ သူ့အကြောင်းမမ မပြောချင်ပါဘူး၊ ကိုယ့်အကြောင်းဘဲ ကိုယ်ပြော ”
“ အင်းပါ၊ ဒီတော့ သူကဘာပြောလဲ ”
“ နင်တို့ ဒီလောက်ဖြစ်နေကြရင် ဟိုတယ်တွေ ဘာတွေ လျှောက်မသွားနေကြနဲ့တဲ့၊ လူတွေ သိပြီး နာမည်ပျက်မှ ပိုဆိုးမယ်တဲ့၊ တွေ့ချင်ရင် ငါ့အိမ်မှာ ဘဲ လာတွေ့ကြတဲ့၊ နင့်ကောင်လေးကို အရင်ခေါ်လာအုံးတဲ့၊ငါသဘောတူမှ ပေးတွေ့မှာတဲ့၊ ငါသဘောမတူရင်တော့ နင်ဖြတ်ပြစ်ရမယ်နော်တဲ့ ”
“ ဟာ မမကလဲ သဘောမတူရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ”
“ အင်းလေ ဒါကြောင့် မမ ပြောလိုက်တယ်၊ ဒေါ်လေး သဘောတူတူ မတူတူ မမကတော့ ဇော့်ကိုဘဲ ချစ်တာလို့ ”
“ ဒီတော့ သူကဘာပြန်ပြောလဲ မမ ”
“ မနက်ဖြန် ခေါ်လာခဲ့တဲ့ ”
“ အင်တာဗျူးပေါ့လေ ”
“ အင်း အင်တာဗျူး၊ တူမပေးမဲ့ အင်တာဗျူး ခစ် ခစ် ခစ် ”
“ ဒါဆို ဘယ်အချိန်သွားကြမလဲ ”
“ မနက် ၁၀ နာရီလောက် လမ်းထိပ်မှာဆုံမယ်လေ၊ ပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်း မုန့်လေးဘာလေး ဝယ်ပြီး သွားတာပေါ့၊ အင်း အင်း ရွှေပုဇွန်ဆိုကောင်းမယ်၊ သူကြိုက်တယ် ”
“ အင်း ဒါဆို မနက်စာလဲ မမနဲ့ဘဲ အပြင်မှာစားမယ်လေ ”
“ အင်း ဒန်ပေါက်သွားစားကြမယ်လေ နော် ဇော် ”
“ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် မမ ဒေါ်လေးအတွက်ပါ ဝယ်သွားတာပေါ့ ”
“ ရေလည်ဖါးတော့မယ်ပေါ့လေ ဟုတ်လား ”
“ ဟီး ဟီး ပေါ်တင်ကြီးများဖြစ်သွားမလားမသိဘူး၊ မျက်နှာတော့ အပူသား မမရ၊ဒါနဲ့ ဟိုရောက်ရင် သူ့ကို ဘာပြောရမလဲ ”
“ How are you Aunty လို့ နှုတ်ဆက်လိုက်ပေါ့ ခစ် ခစ် ”
“ ဟောင်းတာယူ၊ သစ်တာငါ့ပေး လို့လား ”
“ အင်း အဲ ဟုတ်ဘူး ဟုတ်ဘူး တူမ ငါ့ပေးလို့ . . ခစ် ခစ် ခစ် ”
“ ဟီး ဟီး ဟီး ”
လက်ဆောင်ထုတ်တွေ ဆွဲပြီး ခြံတံခါးဝရောက်တော့ အိမ်ထဲမှာ ဘယ်သူမှမတွေ့၊ တံခါးဝက ခေါင်းလောင်းလေးကို တီးပေမဲ့ ဘယ်သူမှ မထွက်လာ၊ သော့ကလဲခတ်လို့၊
“ ဒေါ်လေး အပြင်သွားလား မသိဘူး၊ အဲ နေအုံး နေအုံး အိပ်ထဲမှာ သော့ရှိသေးတယ်ထင်တယ် ”
ပြောရင်း သူ့အိပ်ကို ဟိုနှိုက် ဒီနှိုက် နှိုက်လိုက်တော့ သော့ကထွက်လာတယ်။
“ တော်သေးတာပေါ့၊ ပါလာသေးလို့ ”
ဆိုပြီး လက်လျိုလို့ သော့ဖွင့်တယ်။ ခြံတခါးပွင့်တာနဲ့ အိမ်ထဲလှမ်းဝင်ရင်း ဒေါ်လေး ဒေါ်လေး လို့ လှမ်းအော်ပေမဲ့ တုတ်တုတ်မျှမလှုတ်၊ အိမ်တံခါးကြီးပါ သော့ခတ်လို့။
“ အပြင်သွားတယ်ထင်တယ်၊ လာ အိမ်ထဲမှာ စောင့်မယ် ”
ဆိုပြီး လက်ကျန်သော့ကို သူ့သော့နဲ့ ဖွင့်တယ်။ တဆက်တည်း ကျနော့်ကို
“ ဇော် ခြံတံခါး သော့သွားပြန်ခတ်လိုက်လေ ”
“ အင်း အင်း ”
လက်ထဲက ဆွဲလာတဲ့ အထုတ်ကို အပေါက်၀ ချပြီး ခြံတံခါးက သော့ကို သွားပြန်ခတ်လိုက်တယ်။ ပြန်လာတော့ မမ ကအိမ်ထဲ ရောက်ပြီ။ အထုတ်တွေလဲ မတွေ့တော့။
“ မမ မမ ”
တံခါးဝက လှမ်းအော်တော့
“ အထဲမှာ၊ ထိုင်လေ တခါတည်း မရောက်ဘူးတာကျနေတာဘဲ ”
အထဲက လူမတွေ့ဘဲ အသံချည်း ထွက်လာတယ်။ဒါနဲ့ အိမ်ရှေ့က ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဒေါ်လေး နဲ့ လာတွေ့တယ် ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် လားမသိ၊လူက အလိုလိုနေရင်း ရှိန်နေတယ်။ခနနေတော့ မမအထဲက ထွက်လာပြီး
“ အထုတ်တွေ သွားထားတာ၊ ခန ထိုင်အုံး အပေါ်မှာ သွားကြည့်အုံးမယ် ”
ပြောပြောဆိုဆို မမ အပေါ်ထပ်ကို တက်သွားတယ်၊ တအောက်လောက်ကြာတော့
“ ဇော်ရေ ဇော် ခနလာပါအုံး ”
“ အပေါ်ထပ်က အော်ခေါ်သံကြားတာနဲ့ ကျနော်လဲ ကမန်းကတမ်းအပေါ်ပြေးတက်ရင်း
“ မမ မမ ဘယ်မှာလဲ ”
“ ဒီဘက်က အခန်းမှာ ”
အသံကြားရာ အခန်းထဲကို လှမ်းဝင်လိုက်တော့ ဘယ်သူမှ မတွေ့၊ ပြန်လှည့်မလို့ အလုပ်တဆက်တည်း တံခါးပိတ်သံကြားလိုက်ရလို့ နောက်လှည့်အကြည့်
“ ဟာ မမ မမ ”
ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရတဲ့ မမ ကို အံသြသင့်ပြီး ကြောင်ပြီးကြည့်နေမိတယ်၊ မထင်မှတ်လိုက်၊ မမကိုယ်ပေါ်မှာ အောက်ခံ ဘရာစီယာ နဲ့ ပင်တီဘဲ ကျန်တော့တယ်။ ပြူးတူးပြဲတဲ နဲ့ အံ့သြတကြီး ကြည့်နေတဲ့ ကျနော့်ကို မမက ပြုံးရင်း အာလုပ်သံကြီးနဲ့
“ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟောဒီက မောင်လေးကို မမက ချစ်လို့ အဲလို ကြံစည်ရတာပါကွယ် ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ”
ပြောရင်း အနားတိုးလာတော့ ဘယ်ရမလဲ ။ ဖြတ်ကနဲ သဘောပေါက်လိုက်ပြီး အာကျမခံ
“ ချမ်းသာပေးပါ မမရယ် ကျနော့်ကို ဒီလို အတင်း မလုပ်ပါနဲ့ မမ နော် ကျနော့်ကို အတင်းမလုပ်ပါနဲ့ ”
ပြန်ပြောရင်း အနားတိုးလာတဲ့ မမကို ပြေးဖက်လိုက်တယ်။မမက ပြန်ဖက်ရင်း
“ ဟင်အင်း ဟင်အင်း မရဘူး မရဘူး မမက ချစ်လို့ပါကွယ် . . . ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ”
၂ ယောက်သား ဖက်ရက် ပတ်ချာလည်လို့ အနားက ကုတင်ပေါ်ကို ဝုန်းကနဲ ပြုတ်ကျသွားလေသည်ပေါ့။
“ မမ ဒေါ်လေးက ဘယ်သွားလို့လဲ့ ”
လုံးလားထွေးလား နဲ့ဘဲ သိချင်စိတ်ကို မမြိုသိပ်နိုင်ဘဲ မေးကြည့်တော့
“ အပြင်သွားတာနေမှာပေါ့၊ အင်္ကျီချွတ်လိုက်လေ တော်ကြာ ကြေကုန်မယ် ”
“ အင်း အင်း၊ ဒေါ်လေးက ဘယ်တော့ ပြန်လာမှာလဲ ”
ကမန်းကတမ်းကုန်းရုန်ထပြီး ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားကို ကိုယ့်ဟာကိုယ်ဆွဲချွတ်ရင်း ထပ်မေးလိုက်တယ်။
“ သိဘူး၊ သူမလာခင် မြန်မြန်လုပ် လာ ”
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment