မိုးနတ်သူဇာ အပိုင်း ( ၂ )
နရသူ ရေးသည်။
ဖိုးလုံးကတော့ လရည်မထွက်၍ ငိုချင်နေပြီ။ ဖိုးလုံးဟောဟဲလိုက်သံကို သိသိသာသာကြီးကြားလာရသည်။
"သူဇာ နင်အပေါ်တက်လိုးပေးလိုက်စမ်း ဒီအတိုင်းဆို ဟိုကောင်ပြီးမှာ မဟုတ်ဘူး "
ဖိုးလုံးကြာလွန်းနေ၍ မောင်စိုးက မိုးသူဇာကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။ သူ့အတွေ့အကြုံအရ ဒီလို ပေရှည်နေတာမျိုးကို မိန်းမလုပ်သူကိုယ်တိုင် တက်လိုးလိုက်ခြင်းအားဖြင့် ဖြေရှင်းနိုင်မည်ဆိုတာ သိထားနှင့်ပြီးဖြစ်သည်။မိုးသူဇာလည်း စောက်ပတ်က ပူကျိန်းလာပြီမို့ မောင်စိုးစကားကို နားထောင်ပြီး ဖိုးလုံးကို သူမစောက်ပတ်ထဲကနေ လီးပြန်ချွတ်ခိုင်းလိုက်ရသည်။
"ကိုဖိုးလုံး မပြီးသေးရင် ကျွန်မတက်လိုးပေးမယ် ရတယ်မဟုတ်လား "
ဖိုးလုံးလည်း …
"ရတယ် ငါအောက်ကနေ လီးကို ကော့ဆောင့်ပေးမယ် "
ဆိုပြီး ပြောလိုက်ရင်း မိုးသူဇာကိုယ်လုံးကလေးကိုပါ သူ့ကိုယ်ပေါ်မ တင်ပေးလိုက်သည်။ မိုးသူဇာလည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်တက်ခွပြီး ဖိုးလုံးလီးနှင့်တည့်တည့် သူမစောက်ပတ်အဝလေးကို တေ့ချိန်လိုက်ကာ အပေါ်ကနေ ဖိထိုင်ဆောင့်ချလိုက်သည်။
ခုချိန်ထိ မိုးသူဇာတစ်ယောက် ဖိုးလုံး အကြာကြီးအချိန်ဆွဲလိုးနေတာကိုခံရင်း သုံးချီပင်ပြီးခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ မိုးသူဇာ ရာဂထန်ပြင်းနေသလောက် အပြီးကလည်း မြန်လွန်းနေသည်။ ယခု အချီကသူမအတွက် လေးချီမြောက်လိုးခြင်းပဲ ဖြစ်နေတော့သည်။
မိုးသူဇာ သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို အရှေ့ကို ကုန်းကုန်းကွကွ ငုံ့ကိုင်းပြီး ဖင်ဆုံကြီးတအိအိ ဖိနှိမ်လှုပ်ရှားကာဖြင့် အဆက်မပြတ်ကျုံးဆောင့်ချနေလေတော့သည်။ ဇွတ်ဖွပ် ဘွတ် ဘွပ် ဟူသောအသံဗလံများက သူမလိုးဆောင့်နေရာကနေ ဖုံးမနိုင်ဖိမရထွက်ပေါ်လို့နေလေသည်။
"ကို ဖိုးလုံး ရ ရလား "
"ဆောင့် ရတယ် မြန်မြန်ဆောင့် အား ကောင်း ကောင်းတယ် သူဇာ နင်လိုးတာ တကယ်ကို အားရစရာကြီးပဲ လိုး လိုးစမ်းကွာ ကြမ်းကြမ်းလိုး "
"ဟင်းဟင်း လိုးမယ် ကျွန်မစောက်ပတ်ကွဲချင်ကွဲ ပြဲချင်ပြဲပစေ လိုးမှာပဲ ကိုစိုးလည်း ဒီအတိုင်းမနေနဲ့ ကျွန်မနို့ကို စို့ပေးဦးလေ "
ကိုစိုးလည်း သူမပြောသည့်အတိုင်း တစ်ဖက်ကနေ သူမနို့ကို ဖျစ်ညှစ်ချေနယ်ကာ ဆွဲဆွဲစို့ပေးလိုက်သည်။ ယခုလို ယောက်ျားနှစ်ယောက်နှင့် တစ်ပြိုင်တည်းတွေ့ဆုံ၍ ပလူးပလဲလုပ်ရင်း တစ်ယောက်က နို့နယ်ပြီး ကျန်တစ်ယောက်ကို မိမိကိုယ်တိုင် အားရပါးရကြီးလိုးပေးနေရသောအဖြစ်ကို မိုးသူဇာ အရမ်းပင် သဘောကျ သွားမိလေသည်။ အားကြိုးမာန်တက်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရင်း သူမ ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာသည်။
ဖိုးလုံးလည်း လရည်ထွက်ချင်လာပြီ ဖြစ်သည်။နောက်ထပ်မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်လိုးချလိုက်ရာ သူမရော ဖိုးလုံးပါ လရည်နှင့်စောက်ရည်များ ပြိုင်တူ ပန်းထွက်သွားကြလေသည်။မိုးသူဇာ မောဟိုက်ပင်ပန်းသွားပြီး ဖိုးလုံးရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ရက်သား လှဲအိပ်ချလိုက်ရင်း အတန်ကြာအောင်ပင် ငြိမ်ကျသွားရလေတော့သည်။
နောက်ပိုင်းမှာတော့ ဖိုးလုံးကကိုင်လိုက် မောင်မောင်စိုးက ဆွနှုးပေးလိုက်နှင့် မိုးသူဇာစောက်ပတ်ကို နှစ်ယောက်သား အပီအပြင်ဘာဂျာကိုင်ပေးလိုက်ကြပြီး မိုးသူဇာလည်း သူတို့နှစ်ယောက်၏လီးကြီးတွေကို ပြန်တောင်လာအောင် စုပ်ကာယက်ကာ ဆွကာဖြင့် ကာမစိတ်တွေပြန်လည်နိုးကြွလာခဲ့ကြပြီး သုံးယောက်သား ဘတစ်ပြန်ကျားတစ်ပြန် တစ်ချီပြီးတစ်ချီ ဆက်လိုးနေလိုက်ကြပြန်ပါသည်။၁၂ နာရီ ထိုးချိန်လောက်ကျတော့ ကိုစိုးက စတင်ပြီး …
"မပြန်ခင် ငါတို့နှစ်ယောက် နင့်ကို ဖင်နဲ့စောက်ပတ် အရှေ့အနောက်ညှပ်လိုးမယ် နင် ဖင်အလိုးခံမယ် မဟုတ်လား "
ပြောလိုက်ရာ မိုးသူဇာက …
"လိုးချင်လည်းလိုးပါ … ဒါပေမယ့် ကျွန်မက … ဖင်တော့ မခံဖူးဘူးနော် "
ဆိုပြီး ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ဟုမေးရင်း ကိုးစိုးက ဖိုးလုံးကို ပက်လက်နေခိုင်းပြီး သူမကို ဖိုးလုံးအပေါ်ကနေ လီးပေါ်တက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ကာ ဖင်ကို ခပ်ကော့ကော့လေးလုပ်၍ ကုန်းထောင်ထားစေလိုက်ပါသည်။
ကိုစိုးအနောက်ကနေ သူမဖင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ဝကို တံတွေးထွေးထည့်လိုက်သည်။ ဖင်ကိုလိုးရာမှာ တံတွေးနာနာဆွတ်ပေးမှဖြစ်မည်။ ဒါမှမဟုတ် ဆီအသင့်ရှိသည်ဆိုလျှင် စားဆီအုန်းဆီ ဘာဖြစ်ဖြစ် ရွှဲနေအောင် ဖင်ဝကိုရော လီးကိုပါ အရင်ဦးစွာ သုတ်လိမ်းပေးထားဖို့ လိုအပ်ပါသည်။ ဒါမှလည်း ဖင်ထဲ လီးဝင်နိုင်မည်ဖြစ်ပြီး လွယ်လင့်တကူ လိုးဆောင့်ပေးနိုင်မှာဖြစ်သည်။
မောင်စိုးက ဖင်ထဲကို လီးဝင်အောင် ဂရုတစိုက်ထည့်သွင်းလိုက်သည်။ အရင်ဆုံး လဒစ်ခေါင်းကို ဝင်အောင်သွင်းပြီး ဒစ်ဝင်သွားတော့ သူမစောက်ခေါင်းကလေးက ခေါင်းဝင်ကိုယ်ဆန့်ဆိုသည့်စကားအတိုင်း လီးကိုယ်ထည်ကြီးကိုပါ တဖြည်းဖြည်းနစ်ဝင်သွားအောင် ထည့်လိုးနိုင်လာသည်။
မိုးသူဇာမှာ သူမစောက်ပတ်ထဲတွက်လည်း ဖိုးလုံးလီးက တစ်ဝက်လောက်နစ်ဝင်နေပြီး ကိုစိုးသူမဖင်ပေါက်ကို အနောက်ကနေလီးသွင်း၍ ဆောင့်လိုးအချမှာ ကိုစိုးလီးရော ဖိုးလုံးလီးကိုပါ ဖိသွင်းလိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီး လီးနှစ်ချောင်းတစ်ပြိုင်တည်း ဖင်နှင့်စောက်ပတ်နှစ်ပေါက်စလုံးကို အထည့်ခံလိုက်ရတာမို့ သူမနှုတ်မှနေပြီး "အား အီး …ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် " ဟူ၍ အော်ညည်းလိုက်မိကာ မျက်ရည်ပေါက်ပေါက်ကျအောင်ပင် နာကျင်အခံခက်သည့် ဝေဒနာကို အသည်းအသန်ခံစားလိုက်ရလေသည်။
"အား နာတယ် နာတယ် လီးနှစ်ချောင်းစလုံး တစ်ပြိုင်တည်းမထည့်နဲ့လေ …တစ်ချောင်းထွက်ပြီးမှ တစ်ချောင်းထည့်ပေါ့ …ဒီအတိုင်းသာဆို ကျွန်မ ဖင်ကွဲပြီး သေလိမ့်မယ် ဟင့် ဟင့် ဟင့် "
မိုးသူဇာပြောလိုက်၍ ကိုစိုးက …
"ဟုတ်တယ် ဆောရီး … ငါ …လောကြီးသွားတာဟ … ဖိုးလုံးလီးကို နင်ဖိချပြီး ဖင်ပြန်ကြွလာမှ ငါလိုးရမှာ နောက်တစ်ကြိမ်မဖြစ်စေရဘူး သူဇာ … ခဏလေးအောင့်ခံထားလိုက်"
ပြောပြီး သူက ဖိုးလုံးလီးအထွက်နှင့်သူ့လီးအဝင်ကို ချိန်ညှိပြီး လိုးပေးလိုက်သည်။ မထင်မှတ်ဘဲ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ပိုမိုအဆင်ချောလာတာကိုတွေ့ရသည်။ မိုးသူဇာ အောင့်ခံနိုင်လာသည်။ ဖိုးလုံးလည်း သူ့လီးကို မိုးသူဇာဆောင့်ချက်နှင့်အညီ အောက်ကနေ တစ်ချက်ချင်း ပြန်ကော့ညှောင့်ကာ လိုးပေးနေသည်။မောင်စိုးလီးလည်း တစ်ကြပ်နေသော သူမဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲကို သူ့လီးတစ်ဝက်လောက်အထိ ရှောရှောရှူရှု လိုးသွင်း ပေးနိုင်လာသည်။
ပထမဆုံးအကြိမ် ဖင်လိုးခြင်းမို့ သူ့အနေနှင့် လိုတာထက်ပိုပြီး လောဘကြီးလို့တော့ မရပါချေ။ ပြီးတော့လည်း မိုးသူဇာဖင်ပေါက်ထဲကို လိုးသွင်းပေးနေသောသူ့လီးက သူမစောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည့် ဖိုးလုံးလီးထက် ပိုတုတ် ပိုရှည်နေသည့်အတွက် အစစအရာရာ သူမကို ငဲ့ညှာပေးနေရသေးသည်။
ဒါမှလည်း သူ့အနေဖြင့် သူမကို ရေရှည်ဆွဲစားနိုင်မှာဖြစ်သည်။မိုးသူဇာ ဖင်စအိုဝကလေးမှာ အဝင်အထွက်မှန်မှန်လိုးပေးနေသော သူ့လီးဒဏ်ကို တစ်စတစ်စ ပိုခံနိုင်လာပြီဖြစ်၍ မောင်စိုးအရဲစွန့်ပြီး သူ့လီးအရင်းထိ ဝင်အောင် ဖိလိုးဆောင့်ချလိုက်သည်။
တော်ရုံနှင့်မဝင်၍ လီးကိုပြန်ချွတ်ကာ တံတွေးရည်ဖြင့် ရွှဲနစ်အောင်သုတ်လိမ်းပေးလိုက်ရပြီး သူမစအိုဝလေးကိုလည်း တံတွေးထပ်ထွေးချလိုက်ကာ အရည်ရွှဲအောင်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ လီးကို ဖင်ပေါက်ကလေးထဲ တစ်တစ်ကြပ်ကြပ်နှင့်ပင် ပြန်လိုးသွင်းပေးနေသည်။
မိုးသူဇာဖင်ပေါက်က လီးနှင့်ပထမဦးဆုံး အဖွင့်ခံလိုက်ရ၍ ဖင်စအိုဝ စုတ်ပြဲပြီး သွေးအနည်းငယ်ထွက်နေသည်။ ကိစ္စတော့ မရှိပါ။ ဖင်အလိုးခံနေမှတော့ ဖင်ဝက ကွဲပြဲစုတ်ပြတ်ကာ အပေါက်ပိုကျယ် ပိုမိုချောင်ချိလာရမည်မှာ ဧကန်မုချပင်ဖြစ်သည်။ မည်သူမှ မရှောင်လွှဲနိုင်ကြသည့် ဖြစ်ရပ်မျိုးသာ ဖြစ်သည်။ဖိုးလုံးကို အချက်လေးငါးဆယ်ဖိလိုးချရင်း ဖင်ကိုလည်းအလိုးခံနေရသဖြင့် မိုးသူဇာ စောက်ရည်ဒလဟောထွက်ကျကာ တစ်ချီပြီးရလေသည်။
သူမတစ်ချီအပြီးမှာ ဖိုးလုံးလည်း စောက်ရည်ကြောင့်လီးအဝင်ကောင်းလာတာမို့ " သူဇာ မရပ်နဲ့ ဆက်လိုးပေးထား "လို့ ပြောပြီး သူ့လီးကိုလည်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ထိုးပေးလိုက်လေသည်။ ဖိုးလုံး မကြာခင်ပြီးတော့မှာကို သိပြီး မိုးသူဇာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကိုမှောက်အိပ်ချကာ ဖင်တစ်ခုလုံး ထောင်ကားပြီး တရစပ်ပင် အံကလေးကြိတ်၍ ဖိဆောင့်ချပေးနေပါသည်။
ဒီအချိန်ဟာ မောင်စိုးအဖို့ အခွင့်ကောင်းတစ်ရပ်ပင်ဖြစ်လေရာ ရသည့် အခွင့်အရေးကို ဘယ်လိုမှ လက်အလွှတ်မခံနိုင်တော့ဘဲ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးအား မိုးသူဇာဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲသို့ အပြည့်အသိပ် ဖိသိပ်လိုးထည့်လိုက်ရင်း လီးတစ်ဆုံးလိုး၍ အရသာယူလိုက်တော့သည်။
"အား အ အီး … အိ ဟီး အီး … နာ နာလိုက်တာနော် ကိုစိုး ဘယ်လိုများ လိုးနေတာလဲရှင် "
"ငါ ငါ့ လီးက နင့် ဖင်ထဲ အဆုံးဝင်သွားလို့ ဖြစ်မှာ …သူဇာ နင်တအား နာသွားလား "
"နာတာပေါ့ ဒီလောက် လီးကြီးနဲ့ ဖင်လာလိုးနေမှတော့ ဟွင်း … "
"ဒါဖြင့် ငါ … ရပ် ရပ်ပေးလိုက်ရတော့မလား "
"ဟင် ဟင့်အင်း မရပ်နဲ့ ခုမှ တော့ မထူးတော့ဘူး ဒီအတိုင်းသာ ဆက်လိုးပေးတော့ ကိုစိုး ကျွန်မ ခုလည်း ပြီးချင်လာပြန်ပြီ "
"နင် ခဏ ခဏ ပြီးနေတာပဲ ဘာဖြစ်လို့ လဲ "
"ဟင်း အဲဒါ ရှင် ဖင်အလိုးကောင်းလို့ပေါ့ တကတည်း မှပဲ "
"နင်ဖင်ခံရတာ ကြိုက်သွားပြီမဟုတ်လား ဟိုကောင် တစ်ချီပေးလိုးလိုက်ဦး နောက်တစ်ချီ ငါ နင့်စောက်ပတ်ပဲ လိုးပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား "
မိုးသူဇာ ခေါင်းညိတ်ရုံသာ တတ်နိုင်ပါတော့သည်။ စကားပင် ပြန်မပြောနိုင်အားတော့ပါ။
ကိုစိုးလည်း ဆက်တိုက်လိုးရင်း သူ့လိုးဆောင့်မှုအရှိန်နှင့် မိုးသူဇာလည်း ဖိုးလုံးလီးကို ဖိကာဖိကာဆောင့်၍ သုံးယောက်သား ကာမပင်လယ်ကြီးထဲမှာ ပျော်ပျော်ကြီးကူးခတ်နေကြကာ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်အကြာမှာ သုံးယောက်စလုံး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆိုသလိုပင် သုက်ရည်များပန်းထွက်လာခဲ့ကြကာ အမြင့်ဆုံးသော ကာမပန်းတိုင်ကို ပြိုင်တူပင် တက်လှမ်းရောက်ရှိ သွားကြလေတော့သည်။
ခဏနားပြီး ပွဲသိမ်းတစ်ချီ ထပ်လိုးသည်။ ဇရပ်ပျက်ကြီးထဲမှာ မိုးသူဇာ၏ တအိအိအော်ညည်းသံနှင့်အတူ လိုးသံဆောင့်သံ မာန်သွင်းသံတွေကသာ ဆူညံသွားရတော့သည်။ ဒီတစ်ချီမှာ သူမက ကိုစိုးလီးကို စောက်ပတ်ထဲ ထည့်လိုးပေးရပြီး ဖိုးလုံးက သူမအနောက်ကနေ၍ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးသွင်းကာ တရစပ်ပင် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
နာရီဝက်ခန့် ဖင်လိုးမှု၏ ထူးခြားဆန်းပြားသည့်အရသာကို ခံစားကြရင်း ယောက်ျားနှစ်ယောက်ရော မိုးသူဇာပါ ကာမစည်းစိမ်ကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားရရှိသွားကြလေသည်။ မိုးသူဇာလည်း ခုမှပင် ဖင်ခံတတ်ကာ ဖင်ဇိမ်တွေ့သွားခဲ့ရပြီလို့ ဆိုရပေမည်။
အိမ်ပြန်ချိန်ကျတော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး မိုးသူဇာကို အိမ်နားရောက်သည်အထိ လိုက်ပို့ပေးကြသည်။ မိုးသူဇာ သူတို့နှစ်ဦးစလုံးကို အိမ်ထဲမဝင်ခင်မှာ နှုတ်ဆက်အနမ်းပေးလိုက်ပြီး လူချင်းခွဲလိုက်ကြသည်။ပြီတော့မှ ကွတတ ထော့နင်းထော့နင်း ခြေလှမ်းများနှင့် အိမ်ထဲကို နောက်ဖေး မလွယ်ပေါက်ကလေးကနေ အသာအယာ လှမ်းဝင်လာခဲ့လိုက်လေသည်။ဒေါ်လေးမြရွှေတစ်ယောက် အိပ်မောကျနေဟန်တူပေသည်။အိပ်ခန်းမီးကို ဒီအတိုင်း ဖွင့်ပြီး သူမပြန်အလာကိုစောင့်ရင်း အိပ်ပျော်သွားပုံရသည်။
မိုးသူဇာ အခန်းထဲကို မဝင်သေးဘဲ ဒေါ်လေးမြရွှေအခြေအနေကို သိချင်၍ သူ့အခန်းဝကို ခြေသံမကြားအောင် အသာချွတ်နင်းပြီး လျှေက်လာခဲ့လိုက်သည်။ အခန်တံခါးကို မပိတ်ဘဲ စေ့ထားတာမို့ ဟနေသောတံခါးချပ် အကြားကနေ ဒေါ်လေးအိပ်စက်ရာ ကုတင်ကြီးဆီကို မသိမသာ ခိုးချောင်းကြည့်လိုက်ပါသည်။သူမမြင်တွေ့လိုက်ရသည်က … ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထားသည့် မြင်ကွင်းတစ်ရပ်ပင် ဖြစ်နေလေတော့သည်။
ဟင် … ဒေါ်လေး …"
မိုးသူဇာ ပါးစပ်အဟောင်းသားပင် ဖြစ်သွားသည်။သူမ လုံးဝကို မျှော်လင့်မထားသည့်အခြေအနေပဲ မဟုတ်လား။
ဒေါ်လေးမြရွှေတစ်ယောက် မိုးသူဇာထင်ထားသလို အိပ်ပျော်နေခြင်းကား မဟုတ်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲမှာ ရှိနေသူကလည်း သူမတစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ဘဲ အခြားယောက်ျားသားအဖော်တစ်ယောက်ပါ သူမနှင့်အတူ တွဲလျက် ရှိနေတာကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။အခန်းအလယ်မှ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးထက်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ခန္ဓာကိုယ် အဝတ်ဗလာကျင်းလျှက် ရှိနေကာ တလှုပ်လှုပ်နှင့် ဖြစ်နေကြသည်။
သူတို့ ဘာတွေလုပ်နေသလဲ ဆိုတာကိုတော့ ဗေဒင်ပင် မေးကြည့်နေစရာ မလိုပါချေ။ မိုးသူဇာ အခြေအနေကို အကဲခတ်ကြည့်ရုံနှင့် ဒေါ်လေးမြရွှေတို့ အတွဲ တော်တော်ကလေး ခရီးရောက်နေခဲ့ပြီဆိုတာကို ချက်ချင်းပင် သဘောပေါက်လိုက်မိလေသည်။
အရေးကြီးတာက ဒေါ်လေးမြရွှေနှင့်တွဲနေသူက ဘယ်သူလဲ ဆိုသည့်အချက်ပင် ဖြစ်လေတော့သည်။ မိုးသူဇာကြည့်နေစဉ်မှာပင် နှစ်ယောက်သား ပုံစံပြောင်းသည့်အနေနှင့် ကုတင်ပေါ်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲအိပ်နေရာကထပြီး ဒေါ်လေးမြရွှေက အခန်းဝကို ဘေးတိုက်အနေအထားဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေလက်လေးဘက်ထောက်ကာ ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်၍ ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တာကို တွေ့ရပေသည်။
သူနှင့်တွဲနေသောအမျိုးသားကြီးက သူမဖင်သားကားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အနောက်ကနေ သူ၏ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော လိင်တန်ကို ဒေါ်လေးမြရွှေ၏ဖင်နှစ်ဖက်အကြားရှိ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထည့်သွင်းလိုက်တာတွေ့ရပါသည်။
မိုးသူဇာ ဒီလူကြီးမျက်နှာကို မြင်တွေ့လိုက်တာနှင့် ချက်ချင်းမှတ်မိသွားသည်။လွန်ခဲ့သည့် တစ်နှစ်ကျော်လောက်ကတည်းက ဒေါ်လေးမြရွှေ၏လယ်မှာ သူရင်းငှားအဖြစ် လာရောက် အလုပ်လုပ်ကိုင်နေသည့် အညာသား ဦးခင်မောင်ဆိုသူ ဖြစ်နေသည်။
သူ့အသက်မှာ ၄၀ ကျော် ၅၀ ဝန်းကျင်ခန့်။ အသားညိုညို အရပ်ခပ်ပြတ်ပြတ်နှင့် အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ ကြံ့ခိုင်သန်စွမ်းမှုတော့ ရှိသူပဲ ဖြစ်သည်။ သူ့မှာ သားမယားလည်း ရှိသည်။သူ့သမီးအကြီးမသည်ပင် အသက် ၁၅-၁၆ ဝန်းကျင် မိုးသူဇာထက် အသက် နှစ်နှစ်ခွဲသုံးနှစ်လောက်သာ ငယ်ပြီး လယ်ထဲမှာပင် မိသားစုအလုပ်ကို ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးနိုင်နေပြီ ဖြစ်သည်။
သူ့အောက်မှာ သားတစ်ယောက်ရှိသော်လည်း ၁၁ နှစ် ၁၂ နှစ်လောက်သာရှိသေး၍ တော်တော်ငယ်သေးသည်လို့ ပြောရမည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေအိမ်မှာ ကူဖော်လောင်ဖက် လိုအပ်လျှင် သူတို့ သားအဖတွေကိုသာ စစ်ကူခေါ်၍ ခိုင်းတတ်ပါသည်။ ဦးခင်မောင်မယား မအေးလှကတော့ လယ်ထဲမှာသာ အနေများသူဖြစ်သည်။ မြို့ကို တစ်ခါတစ်ရံမှ လာသည်။ဒေါ်လေးမြရွှေအနေနှင့် ဦးခင်မောင်နှင့်အနေအထိုင် နီးစပ်ရာကနေ ယခုလိုအခြေမျိုး ဆိုက်ရောက်ခဲ့သည်လို့ပဲ မိုးသူဇာတွေးမိသွားသည်။
ဒါ့အပြင်လည်း ဒေါ်လေးကဲ့သို့ အေးတိအေးစက်နိုင်လှသည့် မိန်းမတစ်ယောက်ကို စိတ်လှုပ်ရှားအောင် ဆွဲဆောင်ပြုမူနိုင်စွမ်းရှိသည့် ဦးခင်မောင်လို လူစားမျိုးမှာ သူ့အကြောင်းနှင့်သူ သေချာပေါက်ကောင်းကွက်တစ်ကွက်တော့ ရှိရပေလိမ့်မည်။
မိုးသူဇာ အိပ်ခန်းထဲကို စိတ်ဝင်တစား ချောင်းမြောင်းကြည့်ရှု၍ အသေအချာအကဲခတ်နေမိသည်။ သူမနေရာမှကြည့်လိုက်လျှင် ကုတင်ပေါ်မှမြင်ကွင်းကို အနီးဆုံးမဟုတ်တောင်မှ ခြေလေးငါးခြောက်လှမ်းစာ သာသာလောက်ပဲရှိတာမို့ သဲသဲကွဲကွဲမြင်တွေ့နေရပြီး အသံဗလံတွေကိုပါ တစ်လုံးမကျန်ကြားနေရပါသည်။
အညာသားကြီးက ပွဲကြမ်းချင်နေပြီဖြစ်သည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေခါးလေးကို ဆွဲကိုင်ကာ အနောက်ကနေ သူ့လီးသွင်း၍ တစ်ချက်ချင်း လိုးဆောင့်နေရာက သူ့ဆောင့်ချက်က တဖြည်းဖြည်းသွက်လာမြန်လာတာကို မိုးသူဇာ သတိထားမိလိုက်သည်။
"အ အ ဖြေးဖြေးပါဆို တစ်ချက်ချင်းပဲ လိုး ကိုခင်မောင် ရှင်ကလည်း ကြမ်းမယ်ဆိုတာချည်းပဲ ဟင်း "
"ပြီးချင်လာလို့ မရွှေရဲ့ ဒီစောက်ပတ်လေးက တအားလိုးလို့ ကောင်းနေတာ "
"လုပ်ပါ ခုနကလိုပဲ မှန်မှန်လိုး ပြီးချင်လည်း ပြီးလိုက် ကျွန်မ ပြန်စုပ်ပေးမယ် "
ဒေါ်လေးမြရွှေက သူ့ဖက်ကို လှည့်ပြောနေပြီး သူမဖင်ကြီးကိုလည်း ပို၍ပင် ခွက်နေအောင် ကုန်းပေးလိုက်တာတွေ့ရလေသည်။ ဖင်အိအိကြီးက ခွေးထီးခွေးမလိုးချိန်မှာ ခွေးမလေးက အလိုက်သင့် ကော့ထောင်ပေးထားသလို ဒေါ်မြရွှေဖင်ကားကားကြီး ကော့ထောင်ပေးနေပုံမှာ အညာသားခင်မောင်သာမက တူမဖြစ်သူ မိုးသူဇာပါ အနောက်ကနေ တက်လိုးချင်စိတ်ပေါက်လာပေသည်။
ဦးခင်မောင်က သူမစိတ်အလိုကျအောင် လိုက်လျောပြီး တစ်ချက်ချင်းလိုးပေးနေသည်။ သူ့လီးကြီး ဒေါ်လေးစောက်ပတ်ထဲ ဝင်ပုံထွက်ပုံကိုကြည့်၍ မိုးသူဇာအနေဖြင့် ဦးခင်မောင်လီးမှာ သူမမြင်တွေ့နေကျ လီးမျိုး မဟုတ်ဘဲ သာမန်ထက်ပို၍ ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်းရှည်မယ့်လီးပဲ ဆိုတာ ကောင်းစွာ ရိပ်စားမိလိုက်ပါသည်။
ဒေါ်လေးမြရွှေမှာ အတွေ့အကြုံမရှိသူမဟုတ်ပါ။ ယောက်ျားနှင့်လေးငါးခြောက်နှစ်မက ပေါင်းဖက်ခဲ့သည့် အတွေ့အကြုံမျိုးရှိပြီး လီးနှင့်လည်း ယဉ်ပါးနေခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ယောက်ျားသေဆုံးချိန်မှစ၍ လိင်ဆက်ဆံခြင်း မရှိတော့ပေမယ့် အသွေးအသားနှင့်တည်ဆောက်ထားသည့် မိန်းမသားတစ်ယောက်ပီပီ မိမိဖာသာ နှုတ်ခမ်းနီတောင့် ခရမ်းသီးစသည့် ရုပ်ဝတ္ထုပစ္စည်းတစ်ခုခုနှင့် အာသာဖြေဖျောက်ခြင်းမျိုးတော့ ရှိမည်ပင်ဖြစ်သည်။
ဒါတောင်မှ ဦးခင်မောင်လီးနှင့် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ရင်ဆိုင်တွေ့ဆုံခိုက်မှာ သာမန်ထင်ပို၍ ထူးခြားထိမိသည့် အတွေ့အရသာကြောင့် သူ့လီးနှင့်အလိုးခံရသည့်အဖြစ်ကို တမ်းတမ်းစွဲကြီးဖြစ်ခဲ့ရကာ တစ်ခါလိုးလိုက်တိုင်း နောက်ထပ်တစ်ခါ အလိုးခံလိုစိတ်နှင့် ယခုလို ကြိုက်မရှက် ငိုက်မရှက် အိမ်ခေါ်လိုးရသည့်အဆင့်ကို မထင်မှတ်ဘဲ ရောက်ရှိလာခဲ့ရခြင်းဖြစ်လေသည်။
နှစ်ယောက်သား ခွေးကုန်းလိုးရင်းဆောင့်ရင်းဖြင့် ဦးခင်မောင်စိတ်မထိန်းနိုင်စွာ လိုးချက်ပြန်သွက်လာပြီး အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ် မနားစတမ်း ဇယ်ဆက်သည့်နှယ် ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာ ဖိလိုးပစ်လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေက ဒီတစ်ကြိမ် သူပြီးတော့မှာကို ရိပ်မိလိုက်၍ မတားတော့ချေ။
ဖင်ကိုသာ ပိုမိုကုန်းပေးလိုက်ပြီး တအိအိတအင့်အင့်နှင့် အံကြိတ်ခံပေးနေပါသည်။ ဦးခင်မောင် စိတ်ကြိုက်သွန်လိုးရင်း လရည်တွေကို သူမစောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆက်မပြတ် ပန်းထည့်ပစ်လိုက်လေသည်။သူ့လီးကို ပြန်ချွတ်လိုက်ရာ လရည်ထွက်ကာစ အားပျော့နေပြီဖြစ်သည့်လီးမှာ ကိုင်းခရမ်းသီးကြီးအလား တွဲလောင်းကြီးကျကာ အပြင်ကို ကျွတ်ထွက်လာတာတွေ့ရသည်။
"ကိုခင်မောင် ဒီနားလာလေ ကျွန်မ လီးစုပ်ပေးမယ် "
ဒေါ်လေးမြရွှေကပြောလိုက်ပြီး သူမကိုယ်ကို ဦးခင်မောင်ဖက်ပြန်လှည့်လာကာ လီးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ဆွဲယူ၍ ပါးစပ်ထဲထည့်စုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ သူမစောက်ရည်နှင့် လရည်များပေကျံနေသော ဦးခင်မောင်လီးကို သန့်စင်သွားအောင် လျှာနှင့်ယက်ကာယက်ကာဖြင့် အားပါးတရ စုပ်နမ်းယက်ဆွပေးခြင်းဖြစ်သည်။
လီးက တစ်ခဏအတွင်း ပျော့ခွေနေရာက ပြန်တောင်မတ်ကြီးထွားလာပါသည်။ လီးကတော်တော်လေး ကြီးပြီး အလျားလည်း ၈လက်မ ၉ လက်မခန့် ရှည်လျားလှပါသည်။ သူသာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်မည်ဆိုလျှင် သူ့လီး နှင့်မြေကြီး ဘယ်လိုမှ လွတ်မှာမဟုတ်ဘဲ မြေထောက်နေမည်သာဖြစ်သည်။
ပွဲခင်းအနီးရှိ ဇရပ်အိုကြီးထဲမှာ ယောက်ျားနှစ်ယောက်နှင့် လောလောလတ်လတ် ဖင်နှင့်စောက်ပတ် အလိုးခံလာခဲ့သည့် မိုးသူဇာမှာ ဦးခင်မောင်လီးကို ငေးမော၍ကြည့်နေရာက စောက်ပတ်ထဲ ယားယံလာသလိုကြီး ဖြစ်ပေါ် ခံစားလာရပြန်လေသည်။မိုးသူဇာ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး အခန်းတံခါးဝမှာပင် ထမီလှန်၍ စောက်ပတ်ပွတ်ပေးနေမိပါသည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေနှင့် ဦးခင်မောင်လည်း နောက်တစ်ချီ ထပ်လိုးကြပြန်ပြီဖြစ်သည်။
ဒီတစ်ချီလိုးတာ တော်တော်ကြာသည်။ တစ်နာရီနီးနီးလောက် ကြာမြင့်သွားသည်။ ပက်လက်လိုးပြီး ဒေါ်လေးမြရွှေက အောက်ကနေ သူမစောက်ပတ်ကြီးကို မြောက်ကာကြွကာ ကော့ကာပျံကာဖြင့် တက်ညီလက်ညီ ပြန်လှန်ညှောင့်လိုးပေးနေလေသည်။လိုးသံဆောင့်သံတွေက တဘောက်ဘောက် တဇွပ်ဇွပ်နှင့်အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်နေကြပါသည်။နှစ်ယောက်သား သဲကြီမဲကြီးလိုးရင်း လရည်ရောစောက်ရည်ပါ ပြိုင်တူထွက်ကာ ကိစ္စပြီးသွားခဲ့ကြသည်။
မိုးသူဇာလည်း သူတို့ လူချင်းခွဲတော့မှာကို သိ၍ အခန်းဝကနေပြန်လှည့်ထွက်လာကာ နောက်ဖေးပေါက်ကနေ အိမ်အပြင်ကို အသာလစ်ထွက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။မိုးသူဇာက အကြံနှင့်ဖြစ်သည်။
သူမ အကယ်၍သာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်အိပ်နေမည်ဆိုလျှင် ဒေါ်လေးအနေနှင့် သူတို့အကြောင်းကို မိုးသူဇာသိသွားပြီ ဆိုပြီး သံသယဝင်သွားနိုင်ပါသည်။ ဒေါ်လေး အရှက်ရသွားလိမ့်မည်။ သူမ ယခုလို ရှောင်ပေးလိုက်ခြင်းအားဖြင့် ပွဲကြည့်ရာက ပြန်ရောက်မလာသေးမှန်းသိပြီး ဒေါ်လေးလည်း စိတ်သက်သာရာရကာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်စက်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။
မိုးသူဇာ အိမ်အပြင် ခြံဝန်းထဲရှိ ပန်းရုံနဘေးမှ ခုံတန်းလျားလေးပေါ်မှာ အသာလဲလျှောင်းရင်း အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်အကဲခတ်နေသည်။ သူမ တွေးထင်ထားသည့်အတိုင်းပင်ဖြစ်သည်။ဦးခင်မောင်က လယ်ထဲကနေ ပွဲကြည့်မည်ဆိုပြိး မိန်းမဖြစ်သူကို အကြောင်းပြ၍ ဒေါ်လေးမြရွှေထံကို လာရောက်ခြင်းဖြစ်လေရာ သူ့အနေနှင့် မနက်အာရုဏ်မကျင်းခင် လယ်ခင်းထဲက တဲကလေးဆီအရောက် ပြန်ဆင်းရမည်ဖြစ်သည်။ဒေါ်လေးကို နှုတ်ဆက်၍ အိမ်ထဲကထွက်လာပြီး ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲကို လူသွားလမ်းလေးအတိုင်း အိမ်အနောက်ဖက်ကနေ ကွေ့ပတ်၍ လျှောက်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ခုအချိန်လောက်ဆို ဇာတ်ပွဲဆီမှာ မင်းသားနှင့်မင်းသမီး နှစ်ပါးသွားပင်ထွက်နေလောက်ပြီ။ ရောက်တုန်းရောက်ခိုက် ပွဲခင်းထဲ တစ်ပတ်လောက် လျှောက်ပတ်ကြည့်ရင်း မောနင်းပက်ကလေး တစ်ပက်နှစ်ပက်လောက် ဝင်ဆွဲသွားမည်ဟု သူစိတ်ကူးမိသည်။
ခြံဝန်းအနောက်ဖက်ရှိ ဝင်းတံခါးလေးဆီမရောက်မီ လက်ခပ်ရေတွင်းအနားကို အရောက်မှာ ဘယ်လိုမှ မျှော်လင့်မထားဘဲ အမှောင်ထဲက အရိပ်တစ်ခုနှင့် ထိပ်တိုက်ဝင်တိုးမိပြီး သူလည်းအရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲ ဝရုန်းသုန်းကားဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံး လဲပြိုကျသွားကြလေသည်။
"အွန့် "
"အီး … ကျွတ် ကျွတ် …နာ လိုက်တာ … ဟင်း … ဒါ … ဒါက ဘယ်သူ … "
နူးညံ့ပျော့အိသော အသားဆိုင်အိအိကလေးများရဲ့အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်မိသည်။ အမျိုးသမီးလေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေသည်။မှောင်နှင့်မည်းမည်းထဲမှာမို့ လူလုံးတော့ သိပ်မသဲကွဲချေ။ မြို့ကျောင်းတက်နေသည်ဆိုသည့် မမြရွှေတူမ မိုးသူဇာ ဆိုတာများ ဖြစ်နေလေမလားဟူ၍ ဦးခင်မောင် စဉ်းစားလိုက်မိသည်။ ကောင်မလေးက လောလောဆယ် သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ ကောင်မလေးဆီမှ သနပ်ခါးနံ့ချွေးနံ့ရောပြွန်းသော ကိုယ်သင်းရနံ့မွှေးအီအီကလေးကို သူ့နှာဝမှာ ရှူရှိုက်လိုက်မိပေသည်။
"နင် နင်က ဟို မရွှေ တူမ သူဇာလား "
"ဟုတ်တယ် … ဟင် … ဦး … ဦး က … ဟို …လယ် လယ်ထဲမှာ စောင့်တဲ့ ဦးခင်မောင်ကြီး မဟုတ်လား "
"အေး ဟုတ်တယ် ငါ … ငါ … "
သူ ရုတ်တရက် ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိ စကားတစ်ပိုင်းတစ်စနှင့် ရပ်သွားသည်။ ကောင်မလေးက သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေပြီး ရုန်းမလိုလို လူးလဲကုန်းထလိုက်ပေမယ့် သူ့ကိုယ်အလေးချိန်ကြီး သူမအပေါ်မှာ ပိမိနေတာမို့ ရုတ်တရက်ချင်ချင်း ထမရဘဲ ဖြစ်နေဟန်တူပေသည်။
"ငါ ပွဲလာကြည့်ဖို့ …လယ်က တက်လာတာ "
"ဟင်း ဟုတ်ပါလိမ့်မယ် အားကြီးကြီး … "
"ဘာ … ဘယ် …ဘယ် လို "
"ကျွန်မ အစောကတည်းက တွေ့ပြီးပြီ ဒေါ်လေးအခန်းမှာ လူတစ်ယောက်နဲ့ အကြည်ဆိုက်နေတာတွေ့လို့ မကောင်းတတ်လို့ ရှောင်ထွက်လာခဲ့တာ … အဲဒါ … ရှင် …ပဲ မဟုတ်လား … ဟင်း … ဟင်း … အင့် …ကဲ …ကဲပါ ဖယ်ပါဦး … လူကို သူ့ဟာကြီးနဲ့ ဖိပြီး … အသားတော်တော်ယူ … ဟွန်း … "
ကောင်မလေး သူ့ကိုယ်လုံးအောက်ကနေ လူးလှိမ့်ရုန်းထွက်ပြီး ထလိုက်ပေမယ့် ပြေလျော့လျော့ သူမထမီစကလေးက သူ့ဒူးခေါင်းအောက်မှာညှပ်ကျန်နေကာ ထမီဆွဲအချွတ်ခံလိုက်ရသလို ဖြစ်ပြီး သူမတစ်ကိုယ်လုံး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ပြန်လည် ပြိုကျလာပါသည်။ကောင်မလေးက ယောင်ကန်းကန်းနှင့် သူ့ကို လှမ်းဆွဲဖက်ထားလိုက်သည်။ သူ့လက်ကလည်း ကောင်မလေးကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်ရင်း သူမဖင်သားပြောင်ပြောင်ကလေးကို မထင်မှတ်ဘဲ စမ်းကိုင်မိသွားသည်။
"လွှတ် လွှတ်ပါ ထမီ …ထမီ ကျွတ်နေပြီ "
"ဟင့်အင်း ပြော ပြောပါဦး …ခုနက ဘာတဲ့ မင်းက အိမ်ထဲကို ဝင်လာခဲ့ပြီးပြီပေါ့ ဟုတ်လား အကုန်မြင်လိုက်လား "
"မြင်တာပေါ့ အားလုံးပဲ …လိုး … လိုးနေတဲ့ ဥစ္စာ ခိ ခိ "
သူမအပြောလေးကြောင့် ဦးခင်မောင်ကြက်သီးမွေးညင်းတွေ တဖြန်းဖြန်းထပြီး သူ့ခါးအောက်ပိုင်းရှိ လီးကြီးပါ ငေါက်ကနဲ ထတောင်ချင်ချင် ဖြစ်သွားရသည်။
"ဘာ … ဘာရယ် … "
ဦးခင်မောင်လက်နှစ်ဖက်က သူမကိုယ်လုံးအိအိကလေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ကာ မွှေ့နယ်ပစ်လိုက်ရင်း သူ့နှာခေါင်းနှင့်သူမပါးပြင် ထိလုမတတ် သူမမျက်နှာအနားကို တိုးကပ်ကာ မေးလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖင်က မိုးသူဇာဖင်အောက်ကို တိုးဝင်သွားပြီး ဖင်ဝရှိအကွဲကြောင်းကလေးကို စမ်းကိုင်ကာ လက်ခလယ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲပစ်လိုက်သေးသည်။
"ဟင့် ဟင့် ဟင့် "
မိုးသူဇာ နှုတ်မှ တဟင့်ဟင့်နှင့် ညုတုတုရယ်သံကလေးတစ်စ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ဦးခင်မောင် ကောင်းကောင်းကြီး သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။ကောင်မလေးက ငါးရံ့ကိုယ်လုံးကလေး လုံးလုံးကစ်ကစ်တစ်တစ်ရစ်ရစ်နှင့် ပြီးခဲ့သည့်တစ်ပတ် ဆင်းလာတုန်းကလည်း သူနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆုံတွေ့မိခဲ့ကြသေးသည်။ အကြည့့်ရဲသည်။
လူကိုတွေ့လိုက်လျှင် ခါးအောက်ပိုင်း လီးနေရာကနေ စူးစူးစိုက်စိုက် ငေးကြည့်သွားတတ်တာ သူသတိထားမိလိုက်သည်။ အကြည့်ရဲတင်းသလောက် ထီမထင်တဲ့ပုံနှင့် အခံလည်းပက်စက်မည့် ကလေးမလေးပဲ ဆိုတာ စားနေကျကြောင်ပါးဖြစ်သည့် သူ့အနေဖြင့် ရိပ်စားမိခဲ့ပါသည်။ခုတော့ သူ့အထင် ပိုလို့ သေချာသွားရသည်။
"ပြော ထပ်ပြောပါဦး တို့ … ဘာလုပ်တာ တွေ့သလဲ လို့ … "
"လ … လ … လိုး … လိုးနေ တာလေ "
"လိုး … နေတာ ဟုတ်လား "
"အင်း … ဟင်း ဟင်း "
ကောင်မလေးလက်က သူ့ပေါင်ကြားဆီ မထင်မှတ်ဘဲ ရောက်ရှိလာသည်။ ပေါင်ခွကြားမှာ တင်းကနဲ ဖြစ်နေသော သူ့လီးကြီးကို သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်က လာရောက်ထိတွေ့ ပွတ်သပ်မိသွားသည်။
"နင် နင် မြင်လိုက်လား ငါ့ လီးကို … "
"မြင်တယ် အကြီးကြီးပဲ "
"တကယ်လား "
"အင်း …ကြောက်စရာကြီး "
"ကိုင်ကြည့်လိုက် ငါ့လီးကို …ကြောက်စရာမှ မဟုတ်တာ "
"ဟင့် တ တကယ် ကိုင် ပစ်လိုက်မှာနော် "
"ကိုင် ဘယ်သူမှရှိတာမှမဟုတ်ဘဲ နေ နေဦး ငါ ပုဆိုးချွတ်ပေးမယ် "
သူမဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောနိုင်ခင်မှာပင် ဦးခင်မောင် သူ့ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ကာ လီးကို လက်နှင့်ကိုင်၍ မိုးသူဇာလက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်ပြီဖြစ်သည်။
မိုးသူဇာ စမ်းစမ်း စမ်းစမ်းနှင့်ညှစ်ကိုင်ကြည့်သည်။ လီးထိပ်ခေါင်းကြီးကို မဝံ့မရဲပုံစံနှင့် လက်ညှိုးလက်မအကြား ညှပ်ကာ ဒစ်လုံးအား ပွတ်လှိမ့်ကစားရင်း သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ခါးလယ်ကနေ သူမလက်ချောင်းကလေးများဖြင့် ဆုပ်ဆွဲယူလိုက်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်လိုက်ကိုင်လိုက် ဆောင့်ဆွဲလိုက်နှင့် မသိမသာကစားပေးလာပါသည်။ဦးခင်မောင်လည်း သူမခါးဝတ်အင်္ကျီကိုပင့်လှန်၍တင်လိုက်ရာက ဘရာစီယာအောက်မှ မို့မောက်တင်းကြွနေသော နို့အုံ အိအိနှစ်မြွှာကို ကောင်းစွာချေနယ်ဆုပ်ညှစ်ပေးနေပြီဖြစ်သည်။
ဦးခင်မောင် နို့နှစ်လုံးကို ကုန်းစို့ပေးလိုက်သည်။ မိုးသူဇာနှုတ်မှနေ၍ တအင့်အင့်ညည်းနေရုံမှအပ ဘာတစ်ခုမှ ငြင်းဆန်သည့်ပုံမျိုးကိုလည်း မတွေ့ရတာမို့ သူလက်ရဲဇက်ရဲ ပိုဖြစ်လာသည်။ မိုးသူဇာ ခါးအောက်ပိုင်းရှိ ပြေလျော့လျော့ ထမီကို တစ်ကွင်းလုံး ခါးကနေ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။
သူ့လက်တစ်ဖက်က ခါးအောက်ပိုင်း ပေါင်ခွကြားတွင်ရှိသည့် မိုးသူဇာ၏စောက်ပတ် ခုံးမောက်မောက်ကလေးကို စတင်၍ ထိထိမိမိ စမ်းကိုင်မိသွားသည်။
"အ အ … အင့် အင့် … ဟင်း … ဟင်း "
ချက်ကောင်းကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ကိုင်မိသွား၍ မိုးသူဇာတစ်ယောက် ကော့ပျံထွန့်လူးသွားပြီး သူမ၏နှုတ်မှ ညည်းသံကလေးများ ခုန်ပေါက် လွင့်ထွက်လာရတော့သည်။
ဦးခင်မောင်၏လက်က သူမ၏စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကလေးအတိုင်းလိုက်ပြီး လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်းဖြင့် ပွတ်ဆွဲပေးသွားသည်။ သူမ၏အစိထိပ်ဖူးကလေးကို ပွတ်လှိမ့်၍ လှုပ်ခတ်ဆွနှူးကစားပေးလိုက်ရင်း အကွဲကြောင်းကလေးအောက်ဖက်ရှိ စောက်ခေါင်းအပေါက်ကျဉ်း ကလေးထဲကို လက်ထည့်နှိုက်ကာ ခပ်သွက်သွက်ပင် အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်လေသည်။
"ဟင့် … ယား … ယား တယ် လွှတ်ကွာ … ဦးကလည်း … ဟင့် ဟင့် ဟင့် "
ကောင်မလေးတွန့်လိမ်ရုန်းကန်နေပေမယ့် အားမပါမှန်းကို သူရိပ်မိနေပေသည်။ လက်ကို သွက်သွက်လက်လက်ကြီး ထိုးသွင်းထိုးထုတ်လှုပ်ရှားပေးရင်း စောက်ပတ်ကို အဆက်မပြတ် နှိုက်ကာဆွကာ ပေးလိုက်ရာ သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲမှ စောက်ရည်တွေ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ အပြင်ဖက်ကို စီးယိုထွက်ကျ လာခဲ့ရလေပြီ။
သူမလက်ကလည်း သူ့လီးကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်ဆောင့်ဆွဲရင်း ဂွင်းတိုက်သလို ကစားပေးလာပြီ ဖြစ်သည်။
"ညည်း ဒီဖက် လှဲအိပ်လိုက်နော် …ဖြစ် တယ် မဟုတ်လား "
"ဖြစ် ပါ … တယ် … ဦး … ဟို ဟို … ဖြေး ဖြေး လုပ်ပါကွယ် …နော် … ဦးဟာ ကြီးက …သိပ်ကြီးတာပဲ သမီးတော့ လန့်မိတယ် "
"လီးနဲ့စောက်ပတ်တွေ့တာပဲ ဘာလန့်စရာရှိလဲ သမီးရဲ့ ဟင်း ဟင်း "
"အို ဒေါ်လေးတောင် ဦးဟာကြီးနဲ့ အော်နေရတာပဲ မဟုတ်လား … လို့ … ဟင့် ဟင့် "
"သူ အော်တာက…ကောင်းလို့ အော်တာနေမှာပါကွယ် … ကဲ သမီးစောက်ပတ်ကို ဦးနမ်းချင်တယ် ဒီဖက်လှည့် "
"အို … ငရဲတော့ ကြီးကုန်တော့မှာ ပဲ ဟင်း ဟင်း "
ဦးခင်မောင် အပီကိုင်နေပြီဖြစ်သည်။
မြေကမ္ဗလာတည်းဟူသော မွေ့ယာထက်မှာ မိုးသူဇာတစ်ယောက် မခံချိမခံသာစွာဖြင့် ဖျပ်ဖျပ်လူးမျှ ထွန့်လူးကော့ပျံကာ ဝေဒနာခံစားနေရပေသည်။ ဦးခင်မောင်က သူမပေါင်နှစ်ဖက်စလုံးကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ကားထောင်စေလိုက်ပြီး သူမပေါင်ကြားထဲကို တိုးဝင်၍ စောက်ပတ်ရှိရာကို သူ့မျက်နှာထိုးအပ်ကာ သူမစောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံးကို အားပါးတရကြီး အနမ်းပေးနေလေသည်။
အကွဲကြောင်းကလေးကို အောက်မှနေ၍ အပေါ်သို့ လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်သပ်တင်ကာ စောက်စိကလေးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးသည်။ စောက်ပတ်ထဲကို လျှာတစ်ခုလုံး တွန့်လိပ်ထည့်သွင်းကာ ဘေးဘယ်ညာ အထက်အောက် ဝေ့ဝိုက်၍ မွှေနှောက်ယက်ဆွပေးလိုက်သည်။
"အ တော် …တော်ပြီ ဟင့် ဟင့် … ကျွန် ကျွန်မ မခံန်ုင်ဘူး … အို့ အို့ အိ အင့်… ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် "
မိုးသူဇာ အပြတ်ထန်လာသည်။ ဏှာအလွန်ထသလောက် အထလွန်၍ နေသည်။
ဦးခင်မောင်၏ နှုတ်ခမ်းမွှေးကြမ်းကြမ်း မုတ်ဆိတ်တိုနံ့နံ့တို့ဖြင့် ဘယ်ပြန်ညာပြန် ဖလူးဖလူးဆိုပြီးအသံထွက်အောင် သူမစောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံးကို ပွတ်ဆွဲသွားမှုကို ခံရသည်မှာ ရာဂရမ္မက်ချဉ်ခြင်းကို အတောမသတ်အောင်နိုးထ ဖြစ်ပေါ်စေသည်မှာ အမှန်ပင်ဖြစ်လေသည်။
"ဦး တော် တော်ပြီ ဦးလီးကြီး ထည့်ပေးတော့ ဒီလိုဆွနေရင် သမီးသေလိမ့်မယ် အား အထဲမှာ ယား လွန်းလှပြီ လုပ် လုပ် မြန်မြန်လိုးပေးပါတော့ ဟင့်ဟင့် "
မူယာများခြင်းလား တကယ်ပဲလားဆိုတာကိုတော့ သူမကိုယ်တိုင်သာလျှင် သိနိုင်ပေလိမ့်မည်။ ကောင်မလေး စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး အရည်များပွက်အံကျကာ စောက်ရည်ဗရပွ ပေလူးနေပုံကိုကြည့်၍ ဦးခင်မောင် သူမတင်းနေပြီမှန်း အသေအချာ သဘောပေါက်လိုက်မိသည်။
လှဲအိပ်နေရာက အသာထပြီး သူ့လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ကာဖြင့် မိုးသူဇာ၏စောက်ပတ်အဝတည့်တည့်မှာ တေ့ချိန်၍ တစ်လက်စတည်း အပေါ်စီးကနေ ထိုးနှစ်ဆောင့်ထည့်လိုက်ပါသည်။လီးကြီးက ဒစ်လုံးထိပ်ကားကြီးဖြစ်၍ သူမစောက်ပတ်ထဲကို လွယ်လင့်တကူမဝင်ဘဲ အဝမှာတင် တစ်စုံတစ်ရာ ပိတ်ဆို့ခံထားသလို တစ်ကြပ် ဆို့ပိတ်ကာနေလေသည်။
"သမီး စောက်ပတ်နည်းနည်း ဖြဲပေး လီးက မဝင်ဘူးဖြစ်နေတယ် "
"ဦးလီးက ဒီလောက်တောင်မှ ကြီးလွန်းရသလား ရော့ …သမီး ဖြဲပေးမယ် … ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးထည့်လိုက် မညှာနဲ့ "
သူမကပြောလည်းပြော စောက်ပတ်အဝကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဟဟပြဲပြဲကလေးဖြစ်အောင် ဆွဲဖြဲပေးလိုက်ရာ ဦးခင်မောင် သူ့လီးဒစ်ထိပ်ကို စောက်ပတ်အဝမှာ ထည့်မွှေ၍ ခပ်ပြင်းပြင်းကလေး ဖိဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။
လီးက တစ်ကြပ်ပြည့်သိပ်စွာဖြင့် မိုးသူဇာစောက်ပတ်ထဲကို တိုးဝင်သွားသည်။ လီးတစ်ဝက်လောက်ဝင်အောင် အတော်ကလေးချွေးပျံအောင် ဆောင့်ချလိုက်ရသည်။ လီးဝင်သည်နှင့် ဦးခင်မောင်လည်း အသွင်းအထုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း တစ်ချက်ချင်း ဖိလိုက်ပြန်ကြွလိုက်လုပ်ကာ အချက်နှစ်ဆယ်လောက် လိုးပေးလိုက်လေသည်။
စောက်ရည်ကြောင့် ချွဲကျိကျိကလေးဖြစ်နေသော သူမ၏စောက်ခေါင်းတစ်လျှောက်မှာ လီးကြီး ဇွပ်ကနဲဖွပ်ကနဲ လျှောတိုးပွတ်တိုက်လိုးဝင်သွားသည့် အရသာကို သိသိသာသာပင် စတင်၍ ခံစားလာရပါသည်။ သူမအလိုးခံဖူးသမျှ လီးတွေထဲမှာ ဘယ်လီးနှင့်မှ မတူအောင် အရသာရှိလွန်းလှသည့်လီးကြီးပင်ဖြစ်လေသည်။
လီးတစ်ဝက်လောက် လိုးနေရာကနေ သူကတစ်ဆင့်ချင်းတက်၍ လီးအဝင်ပိုနက်အောင် ဖိဖိဆောင့်ချပေးနေပြီး သူမစောက်ပတ်ကလေးမှာလည်း ကြီးမားသည့်လီးကြီး အဝင်အထွက်ဒဏ်ကြောင့် နှုတ်ခမ်းသားတွေက ပို၍ပင် ပြဲပြဲလန်သွားရသလို စိတ်ထဲမှာထင်မိပေသည်။ စောက်ပတ်စုတ်ပြဲသးမှာကိုတောင် တွေးကြောက်လာရသည်။
ပွဲခင်းထဲမှာ အလိုးခံစဉ်ကထက် ထိချက်ပိုပြင်းပြီး စောက်ပတ်က တင်းကနဲတင်းကနဲဖြစ်ဖြစ်သွား၍ မိုးသူဇာက ဦးခင်မောင်ရင်ဘတ်ကို လက်နှင့်စုံကန်တွန်းထားရကာ …
"ဖြေးဖြေး ဦး လီးက နင့်နင့်သွားတာပဲ သမီးအဖုတ်နဲ့တောင် မဆန့်ဘူး ဦးရယ် "
သူမက ခပ်ညည်းညည်းကလေး ပြောလိုက်တော့ …
"လီးက ခုတောင် တော်တော်ဝင်လာပြီ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ထပ်ဆောင့်ချလိုက်ရင် လီးအဆုံးဝင်မယ် သမီး အနေခက်နေလို့လား "
"ခက်တော့ မခက်ပါဘူး ဦးလီးကြီးကို သမီးကြိုက်တယ် … ဒါပေမယ့် တစ်ဆုံးလိုးရင် စောက်ပတ်ကွဲမလားမသိဘူး"
"သမီး အရင်က အလိုးခံဖူးတယ် မဟုတ်လား "
"ခံဖူးတယ် ဦးလီးလောက်တော့ … မကြီးပါဘူး "
"အလိုးခံဖူးရင် ကိစ္စမရှိဘူး … သမီးစောက်ပတ်က လီးအဝင်လမ်းဖြောင့်နေပြီပဲ နည်းနည်းအောင့်ထားရင် ရပါတယ် "
"အင်း ဦးဆန္ဒရှိရင် လုပ်ပါ တစ်ဆုံးအထိ လိုးချင်လည်း လိုး … သမီးစောက်ပတ်သာ ကွဲရင်တော့ … ဦးပဲ ဆေးထည့်ပေးရမယ် သိလား"
သူမအပြောလေးကြောင့် ဦးခင်မောင် သူမအပေါ် အချစ်ပိုမိသွားသည်။ လိမ္မာလိုက်တာ သမီးကလေးရယ် ဆိုပြီး သူ့ခါးကိုနှိမ့်ကာကြွကာ ဆောင့်လည်းဆောင့် နို့နှစ်လုံးကိုလည်းတစ်ဖက်စီစို့၍ ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို အားယူဖျစ်ဆွဲရင်းဖြင့် တရစပ်ပင် လိုးထည့်လိုက်လေတော့သည်။မိုးသူဇာ အောက်ကနေ ဖင်ကို ကော့ကြွ၍ ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ပင့်မြှောက်အလိုးခံနေရှာသည်။ ဦးခင်မောင် လီးအဆောင့်နှင့် သူမဖင်ကို ကော့အညှောင့်မှာ
" ဖွပ် ဇွပ် "
ဟူသော အသားချင်း ထိခိုက် ရိုက်ဆောင့်မိသံနှင့် အတူ သူ့လီးကြီးက မထင်မှတ်ဘဲ သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ ကျွံဝင်ပြီး အရင်းဆိုက်မိသွားကာ …
"အ အမေ့ … အီးအင့် အင့် "
ဟူသောအသံနှင့် မိုးသူဇာတစ်ယောက် မျက်နှာကလေးရှုံ့မဲ့ပြီး စကားပင် ဟဟမပြောနိုင်ရှာတော့ဘဲ ဦးခင်မောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကိုသာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကုပ်ခြစ်ဖက်တွယ်ရင်း ဖြစ်လိုရာဖြစ်စေတော့ ဆိုသည့်ပုံစံနှင့် စိတ်ကို ဒုန်းဒုန်းချပြီး သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပို၍ပင် ဖြဲကားပစ်လိုက်မိရာက …
"ဆောင့် တအားလိုး …ဦး လီး အထဲကို ဝင်နေပြီ ကျွန်မကို မညှာနဲ့ လိုး … အသေလိုး …အ အားကောင်းတယ် ကောင်းတယ် အား ဦး …ကြမ်းချင်သလိုကြမ်း အား … အိ အင့် အင့် "
ဆိုပြီး အောက်ကနေ ထွန့်လူးပြီး ဖင်ကို ကော့ကာကော့ကာနှင့် ညှောင့်ဆောင့်ပေးလိုက်ပါသည်။ဦးခင်မောင်လည်း တစ်ကြပ်နေသောစောက်ပတ်ကို လိုးရသည်မှာ အပျိုမ ပါကင်ဖွင့်ရသလို ဖြစ်နေတာမို့ ရမ္မက်ဇောကြွသထက်ကြွကာ အရှိန်မထိန်းနိုင်အောင်ဖြစ်လျှက် အဆက်မပြတ်ပင် မနားစတမ်း ကျုံးလိုးပစ်နေမိတော့သည်။
နာရီဝက် လောက်တော့ ကြာမည်ထင်သည်။ မိုးသူဇာကော့ပျံကာ ဖီလင်တရိပ်ရိပ်တက်လာသလို ဦးခင်မောင်လည်း သဲကြီးမဲကြီးနှင့်သူမစောက်ပတ်ကို ဖိလိုးနေရင်း လရည်ထွက်ချင်လာသဖြင့် အချက်သုံးလေးဆယ်ခန့် ဝုန်းဒိုင်းကြဲ၍ လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်ပြီး သုက်ရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ် ပန်းလွှတ်ထုတ်လိုက်ရလေသည်။
မိုးသူဇာလည်း သူနှင့်အတူ စောက်ရည်ထွက်ကာ တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ရသည်။ညဉ့်က နက်သထက်နက်လာပြီဖြစ်သည်။
အချိန်တွေသာကုန်သွားပေမယ့် အိမ်အပြင်ဖက် ခြံဝန်းအတွင်းရှိလူသားနှစ်ဦးကတော့ ရမ္မက်မီးမငြိမ်းနိုင် ကြသေးဘဲ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ဖက်တွယ်ကာလူးလှိမ့်နေကြရင်း အချစ်ရေယဉ်ကြောထဲ မျောပါလို့ ကောင်းနေတုန်းပင် ဖြစ်လေသည်။ဦးခင်မောင်က ဒေါ်လေးမြရွှေကို တဝကြီးလိုးခဲ့ပြီးသည့်တိုင်အောင် မိုးသူဇာစောက်ပတ်ကို အခွင့်ကြုံခိုက် လိုးတာမို့ တော်ရုံနှင့်လက်မလွှတ်ဘဲ တစ်ချီပြီးတစ်ချီဆက်ဆွဲနေသည်။
မိုးသူဇာကိုယ်နှိုက်ကလည်း သူနှင့် ယခုလို အလိုးခံရတာကို ပျော်မွေ့နေသည်။ ပွဲခင်းထဲမှာ မောင်စိုးနှင့်ဖိုးလုံး လိုးတာကို ခံပြီးသည့်တိုင် ဦးခင်မောင်လိုးသည့်အရသာကို ပက်လက်ရော မှောက်ခုံရော စိတ်ပါလက်ပါခံပြီး ရမ္မက်နွံထဲမှာ အတိုင်းအဆမဲ့စွာဖြင့် နစ်မွန်းသာယာနေမိပေသည်။
ဦးခင်မောင်က သူမကို လေးဘက်ကျကျ ခွေးကုန်းကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးသွင်း၍ လိုးပေးနေသည်။ ဦးခင်မောင်လီးက မိုးသူဇာစောက်ပတ်ထဲကို လဒစ်ထိပ်မှသည် လီးအရင်းတစ်ဆုံးအထိ အဆက်မပြတ် လိုးဆောင့်ဝင်ရောက်နေလျှက် ရှိပေသည်။ မိုးသူဇာ၏စောက်ပတ်မှာ သူ့လီးဝင်ရောက်မှုကြောင့် စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး မြင်မကောင်းရှုမကောင်းအောင် ပြဲလန်၍နေပြီဖြစ်သည်။
တခြားသူလိုးတာထက် ဦးခင်မောင်လိုးခြင်းက သူမ၏ကာမစိတ်ကို ပိုမိုတက်ကြွစေပြီး လီးကြီးကြီးနှင့်အလိုးခံရသည့်အရသာကို ပို၍ပင် စွဲမက်သွားခဲ့ရလေသည်။တစ်နာရီကျော်ကျော်လောက်ကြာသည်အထိ ဦးခင်မောင်က သူမ၏အနောက်ကနေ ခွေးကုန်းလိုးပြီး သူ့လရည်တွေကို မိုးသူဇာ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ်ထုတ်လွှတ်ပစ်လိုက်သည်။
မိုးသူဇာလည်း ဘယ်နှစ်ချီပြီးလို့ ပြီးသွားသလဲ ဆိုတာတောင် မသိတော့ချေ။ အကြိမ်ကြိမ်ပြီးခဲ့ရခြင်းမို့ လူတစ်ကိုယ်လုံး မထနိုင်အောင် နုံးခွေသွားမိလေသည်။
နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နှုတ်ဆက်လိုက်ကြပြီး မနက်ဖြန် သူမနှင့်ထပ်မံတွေ့ဆုံဖို့ တစ်ခေါက်လာခဲ့ဦးမည် ဟုဆိုကာ ဦးခင်မောင် ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားသည်။မိုးသူဇာလည်း သူပြန်သွားပြီး တစ်အောင့်လောက်နေမှ အိမ်နောက်ဖေးပေါက်မှတစ်ဆင့် အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်ခဲ့ကာ အိပ်စက်အနားယူလိုက်တော့သည်။
နောက် နှစ်ရက်လောက်နေမှ ဦးခင်မောင် လယ်ထဲကနေ ပြန်ရောက်လာသည်။ နေ့ခင်းဖက်ကြီးဖြစ်နေ၍ ဒေါ်လေးမြရွှေတစ်ယောက် အိမ်မှာမရှိဘဲ အကြွေးတောင်းရန်ဆိုပြီး တစ်ဖက်ရွာကိုထွက်သွားတာကြောင့် အိမ်မှာမိုးသူဇာတစ်ယာက်တည်းသာ ရှိနေပေသည်။
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment