မိုးနတ်သူဇာ အပိုင်း ( ၁ )

မိုးနတ်သူဇာ အပိုင်း ( ၁ )

နရသူ ရေးသည်။

( ၂၀ ပုဒ်မြောက် အမှတ်တရ လက်ရာ )

ပွဲခင်းထဲက အသံဗလံတွေက ဆူညံနေသည်။ ဆိုင်းသံ ဗုံသံတွေ နှဲ ပတ္တလား လင်ကွင်း လက်ခုပ် ပတ်မကြီး တဒိန်းဒိန်းတီးသံတွေ နှစ်ပါးသွားသီချင်းနှင့် မြိုင်ထတီးလုံးဆန်းတွေ လူရွှင်တော်လေးငါးယောက်ဆီက ခါးအောက်ပိုင်းဆန်ဆန် ပြက်လုံးတွေ … စသည်ဖြင့် သောသောကို ညံလို့ … ။

ပွဲခင်းတစ်ခင်းလုံး နားစည်ကွဲမတတ် ပွက်လောရိုက်ကာ ညံစီနေသည်။ ဒီအသံဗလံတွေက သူမနားထဲကိုတော့ မရောက်ပါ။ မိုးသူဇာ အာရုံတွေ လွင့်ပါးနေသည်။လွင့်ပါးနေသည်ဆိုခြင်းထက် အခြားတစ်နေရာဆီသို့ စုစည်း ရောက်ရှိနေသည်လို့သာ ဆိုရချိမ့်မည်။

ပွဲခင်းနှင့် အတန်ငယ်လှမ်းသော အရပ်ရှိ ချောင်ခပ်ကျကျ ဇရပ်ပျက်တစ်လုံးဆီမှာ သူမရောက်ရှိနေသည်။ သူမတစ်ယောက်တည်းတော့ မဟုတ်ပါ။ အသက် နှစ်ဆယ် အစိတ်ဝန်းကျင် အရွယ်ခန့် လူငယ်နှစ်ယောက် သုံးယောက်လည်း ပါသည်။

သူတို့ သုံးလေးယောက်က ဇရပ်ပျက်အတွင်းရှိ မှောင်ရိပ်ထိုးကျကာ ပိန်းပိတ်အောင် မည်းမှောင်လို့နေသော အတွင်းဖက်ခပ်ကျကျ လူသူမမြင်နိုင်သည့် နေရာတစ်ခုမှာ ပူးပူးကပ်ကပ် အသားချင်းထိမျှ ကပ်ထိုင်နေကြရင်း စကားတွတ်ထိုးပြောဆိုနေကြသည်။ ပွတ်သီးပွတ်သပ် ထိကိုင် မိကြသည်။ အတွေ့အရသာနှင့်အတူ ရင်ခုန်သံတွေက တဒိန်းဒိန်းဆူညံလို့ နေကာ ပွဲခင်းထဲက ဆိုင်းသံဗုံသံကိုပင် ဖုံးလွှမ်းလို့ သွားရတော့သည်။

မိုးသူဇာ …

သူမသည် ပွဲခင်းမှာ ကျက်စားသည့် ညဉ့်ငှက်မ အပျက်မတစ်ယောက်တော့ လုံးဝ ( လုံးဝ ) မဟုတ်ပါချေ။

သို့သော် …သူမ ယခုဖြစ်ပျက်နေပုံအရ သားကောင်းသမီးပျို အမျိုးကောင်းသမီးတစ်ယောက်လို့ ဆိုနိုင်ရန် ခက်ပေလိမ့်မည်။ ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ သမီးအလိမ္မာကလေးတစ်ယောက်၏ အနေအထိုင်မျိုး ဘယ်လိုမှ မဟုတ်တာကို သူမကိုယ်တိုင်လည်း သိနေပါသည်။

တကယ်တော့ …

မိုးသူဇာ၏ အတွင်းစိတ်မှာ ခန့်မှန်းရ ခက်လှသည်။ ထင်ရာကို ဇွတ်လုပ်တတ်ပြီး ကောင်းလားဆိုးလား မှားလားမှန်လား မဝေခွဲဘဲ သူမတဇွတ်ထိုးလုပ်ခဲ့သမျှ နောက်ပြန်လှည့်မကြည့်တတ်တာကိုက သူမအကျင့်စရိုက် သူမပုံစံလို ဖြစ်နေပေပြီ။မိုးသူဇာ ပွဲကြည့်ဖို့့လာရင်း ပျင်းပျင်းရှိတာနှင့် ပွဲခင်းထဲကနေထွက်ကာ စျေးဆိုင်တန်းတွေရှိရာဖက်ကို တစ်ယောက်တည်း လျှောက်ပတ်ကြည့်လာသည်။

များပြားလှသည့် စျေးဆိုင်ခန်းတွေ ပြောင်းဖူးမီးဖုတ် မြေပဲပြုတ် အသားကင် အသားတုလုံးရောင်းသည့်ဆိုင်တွေ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ရေခဲမုန့် ဖာလူဒါ အရောင်းဆိုင် အရက်ဆိုင်တွေ ကြက်သားလိပ် ပလာတာ ပဲလိပ် စမူဆာ ရောင်းသည့် ကုလားဆိုင်တွေ ကလေးကစားရာ အရုပ်မျိုးစုံရောင်းသူတွေ မိုးပျံပူဖောင်း လှည့်လည် ရောင်းချသူတွေ စသည်ဖြင့် တိုးတိုးကြိတ်ကြိတ် စည်ကားလွန်းလှပြီး 

စတိတ်ရှိုး အော်ပရာ ပြဇာတ် အစီအစဉ်တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပြောင်းသွားသည့်တိုင်အောင် ပွဲခင်းပတ်ပတ်လည်မှာ ဇာတ်ပွဲမကြည့်ပါဘဲနှင့် သူမကဲ့သို့ပင် လူတွေက သည်းသည်းလှုပ်မျှ တိုးလိုက်ဝှေ့လိုက်နှင့် … အရှေ့မှသည် အနောက် အနောက်မှသည် အရှေ့ လွန်းထိုး ရွေ့လျား သွားလာကာ လှည့်ကာပတ်ကာနှင့် အချိန်ဖြုန်းနေကြသည်။

တိုးရင်းဝှေ့ရင်းက အသားဆိုင်တွေအချင်းချင်း မကြာခဏ ပွတ်သီးပွတ်သပ်ထိတွေ့မိသွားကြသည်။ ဒါကိုပင် လူတွေက အရသာယူကာ တခစ်ခစ်ပျော်မွေ့နေကြသည်။ သူမသည်လည်း လူထဲက လူသား မိန်းမငယ်လေး တစ်ယောက်ပဲ မဟုတ်ပါလား။

ဒီလို လူကြားထဲ တိုးရ ဝှေ့ရတာကို သူမ အလွန်ပျော်မိသည်။ သူမအနောက်ကနေ တင်ပါးအိအိနှစ်ဖက်ဆီကို မကြာခဏ ပူပူနွေးနွေး အထိအတွေ့ကို သူတို့ပေးနေကြသည်။ မိုးသူဇာ ရင်ခုန်သံတွေ မြန်ဆန်လာရပြီး ခြေကိုတစ်လှမ်းချင်း လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ လုပ်၍ အေးအေးသက်သာပင် လျှောက်လာမိပေသည်။

ယောက်ျားပျိုတစ်စု သူမအနောက်ကနေ ကပ်လိုက်လာသည်။ အနောက်ကနေ ထောက်လှမ်းရေးလုပ်ပြီး စလိုက်နောက်လိုက် ထိကပါးရိကပါးပြောလိုက်နှင့် မိုးသူဇာ မတုန်မလှုပ်ကျော်ရုပ်လုပ်နေသည်။ ဒီတစ်အုပ်က အခြေအနေ မဟန်ဘူးအထင်နှင့် နောက်ဆုတ်သွားတော့ နောက်ထပ်တစ်ယောက် ထပ်ရောက်လာသည်။သူမ၏တင်ပါးနှစ်ဖက်အကြားရှိ အကွဲကြောင်းအရာလေး အနောက်မှနေ၍ ပူနွေးတင်းမာသော အထိအတွေ့တစ်စုံတစ်ရာကြောင့် မသိမသာလေးလုပ်ကာ အနောက်ကို စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ 

နှုတ်ခမ်းမွှေးသဲ့သဲ့ မုတ်ဆိတ်တိုနံ့နံ့နှင့် ကုလားတစ်ယောက် ဖြစ်နေသည်။ သူ့ခါးအရှေ့ပိုင်းက လူတွေကြပ်သိပ် တိုးဝှေ့ နေတာကို အခွင့်ကောင်းရယူပြီး သူမဖင်ကြားထဲကို သူ့အတန်ချောင်းကြီးနှင့် လာရောက် ထောက်ထားလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မိုးသူဇာ အသာငြိမ်နေတာကို သူက အပိုင်ဆိုပြီး နောက်တစ်ဆင့် ထပ်တက်လာသည်။ သူမပေါင်တစ်ဖက်ကို သူ့လက်ကရောက်လာပြီး ဆီးခုံအစပ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

ဖင်ကြားထဲမှာ ထောက်ထားသောလီးက ပိုတင်းမာထောင်ထ လာသလိုပင်။ လီးလည်း ကြီးပုံရပါသည်။မိုးသူဇာ ခြေဖျားကလေးအသာထောက်ပြီး ဖင်ကို နည်းနည်းကြွပေးလိုက်တော့ သူက လူကြပ်သိပ် ညှပ်နေသည့် ကြားထဲကနေပြီး လချောင်းတစ်ခုလုံး ဖင်ကြားထဲကို တစ်စတစ်စ ပိုမိုတိုးဝင်လာအောင် ပြုလုပ်ရင်း သူမခါးရှေ့မှနေ၍ အဖုတ်ရှိရာဆီကို လက်ရောက်ကာ အပီအပြင်ကိုင်ကာ နယ်ပေးနေသည်။

တရွေ့ရွေ့ရှေ့ကို အတိုးမှာ သူကလည်း အနောက်ကနေ ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်ပါလာသည်။ ပွဲခင်းအစပ်ကနေ အနောက်ဖက်ဆီ တိုးတိုးဝှေ့ဝှေ့ လျှောက်လှမ်းလာရင်း အနောက်ကနေ ကုလားကြီး၏ အကိုင်အထောက်ခံ၍ မိုးသူဇာ အင်္ဂါဇပ်ကလေးထဲကနေပြီး အရည်တွေ စိမ့်ယိုထွက်ကျလာခဲ့ရလေသည်။ 

အနောက်ကနေ " လိုက်ခဲ့ပါလား တစ်နေရာသွားရအောင် " ဆိုပြီး ကပ်ပြောလာတာကို သူမက မသိမသာ ခေါင်းကလေးခါ၍  " မလိုက်ဘူး " ဟု ဆိုပြီး ငြင်းပယ်လိုက်ကာ တဖြည်းဖြည်း သူနှင့် ဝေးရာဆီကို တိုးထွက်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။ 

အခွင့်အရေးသမားတို့ထုံးစံအတိုင်း ရလျှင်ဆက်တိုးမည်။ ရသလောက် ယူမည်။ မရနိုင်မှန်းသိလျှင်မူကား သူ့ဖာသာ နောက်ဆုတ်နေစမြဲဖြစ်လေရာ ထိုသူ နောက်ချန်နေရစ် ခဲ့တော့သည်။

နောက်တစ်ပတ် ပြန်လျှောက်ကြည့်သည်။ ဒီမှာတင် လက်ရဲပါးစပ်ရဲ သူတို့ လူငယ်အုပ်စုနှင့် တိုးမိသွားခြင်း ဖြစ်သည်။အချိန်ကလည်း ည ၁၁ နာရီ ဝန်းကျင်လောက် ရှိရော့မည်။မိုးသူဇာလည်း လျှောက်ရဖန်များ၍ ခြေထောက်တောင့်ချင်လာသည်။ ဗိုက်ထဲက ဟာသလိုလို ဖြစ်လာသည်။

"တစ်ခုခု စားမလား တို့နဲ့ လိုက်ခဲ့လေ "

"တကယ် လိုက်မှာနော် မကျွေးဘဲ မနေနဲ့ "

သူမက ပြန်ပြောလိုက်တော့ …

"ဟား ကျွေးမှာပေါ့ ဘာစားချင်သလဲ ပြော …အပူလား အအေးလား အရည်လား အဖတ်လား"

"ရတယ် ဘာဖြစ်ဖြစ် "

မျက်စကလေးချီကာပြောလိုက်သော သူမကို ကောင်လေးတစ်သိုက် အထူးပင် သဘောကျသွားကြလေသည်။ စားသောက်ဆိုင် ရှိရာဆီ တစ်အုပ်စုလုံး ချီတက်လာခဲ့ကြသည်။ စားစရာများမှာယူ စားသောက်ကြပြီး ကောင်လေးတွေ အဆွယ်အနှူးကောင်းတာနှင့် မိုးသူဇာလည်း ယခုလို ချောင်ထဲသို့ သူတို့နှင့်အတူ လိုက်ပါ ရောက်ရှိလာခဲ့ရခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။တကယ်တမ်းအားဖြင့်တော့ လူတွင်ပါလို့ နွားကျားကိုက်ခြင်း ဟုဆိုနိုင်သည်ပဲ မဟုတ်ပါလား။

ဇရပ်အိုကြီးထဲမှာ မိုးသူဇာတစ်ယောက် ကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို ရောက်ရှိနေပြီး အကိုင်အနယ်ခံနေရပြီဖြစ်သည်။ သူတို့ နှုတ်ခမ်းတွေ အချင်းချင်း ဂဟေဆက်မိနေကြသည်။ ကောင်လေးက သူမနှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိကပ်နမ်းစုပ်ရင်း သူ့လက်တစ်ဖက်က သူမရင်သားအိအိနှစ်မြွှာကို ညှစ်နယ်ကိုင်ပေးနေပါသည်။

ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ သူမ၏ပေါင်သားနှစ်ဖက်အကြားကို ဝင်ရောက်ကာ အင်္ဂါဇပ်ရှိရာကို အသာပွတ်သပ်၍ ကိုင်စမ်းနေပါသည်။မိုးသူဇာက အသက် ၁၈ နှစ်တင်းတင်း ပြည့်ပြီးနေပြီ။

အရွယ်ရောက်ပြီးစ မြီးကောင်ပေါက် မိန်းကလေး တစ်ယောက်ပီပီ ရင်သားတင်သားကြီးများက သူ့နေရာနှင့်သူ အချိုးအစားကျနလှပကာ ပီဘိအမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်အလား အလုံးအထည်ပြည့်ပြည့် တင်းတင်းကျစ်ကျစ် လုံးလုံးကစ်ကစ်နှင့် ချစ်စရာအလွန်ကောင်းလှသူကလေးဖြစ်သည်။သူမကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီကြယ်သီးများက ပြုတ်ထွက်ကာ မလုံမလဲဖြစ်နေသည်။ သူမခါးမှာ ဝတ်ဆင်ထားသည့် ထမီမှာလည်း ပြေလျော့လျော့ဖြစ်၍ နေလေပြီ။

လူငယ်တစ်ယောက်တည်း ကိုင်နေချိန်မှာ ကျန်နှစ်ယောက်က ကြွပ်ကြွပ်အိတ်တစ်လုံးထဲတွင် ပါဆယ်ထည့်ယူလာသော အရက်ကို ပိုက်ဖြင့် တစ်ယောက်တစ်လှည့်စုပ်၍ ရေသန့်ဘူးထဲကရေကို သောက်လိုက် ဆေးလိပ်ဖွာလိုက်နှင့်လုပ်ကာ သူတို့ အလှည့်ကျမည့်အချိန်ကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် စောင့်ဆိုင်းနေကြလေသည်။

လူငယ်က မိုးသူဇာထမီကို အောက်နားစကလေး အသာပင့်မပြီး ဆွဲလှန်တင်လိုက်သည်။ တစ်လက်စတည်းဆိုသလိုပင် သူ့လက်က သူမပေါင်ခွကြားထဲကို တိုးဝင်သွားပြီး အမွှေးအမြှင်များ အစုလိုက်အပြုံလိုက် အုံထွန်းကာ ပေါက်ရောက်နေလေသော သူမ၏စောက်ပတ်အုံဖောင်းအိအိကလေးကို လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ဆွနှူးပေးလိုက်လေသည်။

"အိုး ကျွတ်ကျွတ် … မ မလုပ်နဲ့ လေ …  ဟင့် ဟင့် "

မိုးသူဇာ မရုန်းချင် ရုန်းချင်ဟန်နှင့် တဟင့်ဟင့် ညည်းရင်း ကိုယ်ကလေး ထွန့်လူး၍ ရုန်းသည်။ သူရုန်းလိုက်မှပင် ကောင်လေးလက်ချောင်းများက သူမစောက်ပတ်အုံရှိအမွှေးအမြှင်များကို ဆုပ်ဖွကစားနေရာက စောက်ပတ်အပေါက်ဝကလေးထဲကို လက်ခလယ်လေးတစ်ချောင်း ထိုးနှိုက်တိုးဝင်၍ သွားလေသည်။

မိုးသူဇာ ချက်ကောင်းမိသွားဟန်နှင့် တဒင်္ဂ ငြိမ်သက်သွားသည်။ သူက စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ရောက်နေသောလက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ နှိုက် ကစားပေးနေသည်။

"အ အရှီး အ ဖြေး … ဖြေး ဖြေး လုပ်ပါ နာတယ် ဟင့် "

မိုးသူဇာ အသံကလေးက ခပ်ညုညု ကလေးထွက်ပေါ်လာသည်။ သူမလက်တစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်ဆွပေးနေသော သူ့လက်ကို အပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်လိုက်ကာ ပါးစပ်ကနေ ဖြေးဖြေးလုပ် ဟုပြောရင်း  ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုပါ  ခပ်ကားကားကလေး ဖြဲဟဟလုပ်ပေးလိုက်မိပေသည်။

စောက်ဖုတ်အထဲက အရည်တွေ စိုစိစိကလေးဖြစ်လာလေသည်။ ပျားရည်အိုင်ကလေး ဟူ၍ စာရေးဆရာတို့ တင်စားရေးဖွဲ့အပ်ရာ ဋ္ဌာနေကလေးပင် ဖြစ်ပေသည်။

"အင်္ကျီချွတ်လိုက်မယ်နော် "

"အင်း ဟင်း ဟင်း "

သူမ အသံက လက်ခံသဘောတူကြောင်း သက်သေပြနေသည်။ ကောင်လေးလက်က သူမကိုယ်ပေါ်က ခါးတိုလက်ပြတ် ဘလောက်စ်အင်္ကျီကလေးကို ကြယ်သီးများဖြုတ်၍ ချွတ်ယူလိုက်သည်။

အတွင်းခံ ဘော်လီအင်္ကျီကလေးကိုပါ ချိတ်ဖြုတ်၍ ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ လုံးဝန်းသော ကျွဲကောသီးအလတ်စား အရွယ်ခန့်ရှိ ရင်သားအိအိနှစ်မြွှာက ဘော်လီအင်္ကျီအောက်မှနေ၍ ခုန်ထွက်လာတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ကောင်လေးက သူမနို့နှစ်လုံးကို အငမ်းမရနိုင်စွာပင် ကုန်းစို့ လိုက်လေတော့သည်။

"အို့ အို …အင်း ဟင်း ဟင်း …ဟင်း "

သူမနှုတ်ဖျားမှ ညည်းသံရှည်ကြီးတစ်စ လွင့်ထွက်လို့ သွားရသည်။မိုးသူဇာ ခါးကလေးကော့ကြွ၍ တက်လာသည်။ ခါးအောက်ပိုင်းရှိ သူမစောက်ဖုတ်ဆီမှာလည်း သူ့လက်က ဖွဖွရွရွ ပွတ်သပ်၍ စောက်ခေါင်းကလေးထဲကို အဆက်မပြတ်နှိုက်ဆွပေးနေတာမို့ သူမစောက်ပတ်တစ်ဝိုက်မှ စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်နေအောင် ယိုစီးကျလာခဲ့ရပြီး မနေနိုင်မထိုင်နိုင်အောင် ဖြစ်လာရလေသည်။

"ကြာတယ်ကွာ ဖိုးလုံး မြန်မြန်လုပ်စမ်းပါ "

ကျန်တဲ့ကောင်နှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်က အော်ပြောလိုက်သည်။

ဖိုလုံးဆိုသော မိုးသူဇာကို ကိုင်နေသည့် လူငယ်က …

"အေးပါကွ မင်းတို့ကလည်း … လီးတဲ့မှပဲ "

ဖိုးလုံး ပြန်ပြောလိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အမှောင်ထဲမှာမို့ သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရပေမယ့် မိုးသူဇာလက်က သူ့လီးကို စမ်းကိုင်မိသွားသည်။ လီးက ခပ်တုတ်တုတ်ဖြစ်၍ မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီ ဖြစ်သည်။

"လီးစုပ်ပေးမလား "

"ဟင်းအင်း မစုပ်တတ်ဘူး "

"ရအောင်စုပ် လီးစုပ်မှ မြန်မြန်လိုးပေးလို့ ရမှာ "

သူက တစ်ဆင့်တက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ မိုးသူဇာလည်း လီးကို စုပ်ချင်ချင်မို့ သူ့ပေါင်ကြားကို မှောက်ချလိုက်ပြီး သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်သွင်း၍ စုပ်ပေးလိုက်သည်။လီးဒစ်ထိပ်ခေါင်းကို စုပ်ပေးစဉ်မှာပင် ဖိုးလုံး တွန့်ကနဲဖြစ်ပြီး လရည်ထွက်ချင်လောက်အောင် ကောင်းသွားရသည်။ သိပ်ကြာကြာမစုပ်ခိုင်းရဲတာမို့ ငါးမိနစ်လောက်စုပ်အပြီးမှာ သူမကိုရပ်ခိုင်းလိုက်ရသည်။

"ရပြီ တော်တော့ မစုပ်နဲ့တော့ လရည်ထွက်ရင် ငါ မလိုးလိုက်ရဘဲ ဖြစ်သွားမယ် "

"ဟင်း စကြောက် "

မိုးသူဇာ စိတ်ထဲက ကြိတ်၍ ပြောလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ သူက မိုးသူဇာကို ဒီအတိုင်း ပက်လက်လှန်ကာ အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့လီးကို မိုးသူဇာစောက်ပတ်ထဲ စတင်သွင်းဖို့ လုပ်နေသည်။

"ထမီချွတ်လိုက် ပါလား "

"ဟင့် ဒီအတိုင်းပဲ လုပ် ရ ရတယ် "

မိုးသူဇာ တင်းခံကြည့်သည်။ အမှောင်ထဲမှာပေမယ့် တကယ်တမ်း နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ လီးနှင့်ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ ရပြန်တော့ ရှက်တက်တက်ကလေး ဖြစ်ချင်နေသည်။

"ရှုပ်ပါတယ် ဟာ "

ဖိုးလုံးပြောပြီး သူမခါးအထက်မှာ လိပ်တက်နေသော ထမီတစ်ကွင်းလုံးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပါသည်။ မိုးသူဇာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်းဖြစ်သွားသည်။သူက အောက်ပိုင်း ဟာလာဟင်းလင်းကြီးဖြစ်သွားသော မိုးသူဇာ၏စောက်ပတ်အဝတည့်တည့် သူ့လီးကို ချိန်တေ့ပြီး ဗြိ ဇွပ်ကနဲ လီးကို အပေါ်စီးကနေ လိုးသွင်းပစ်လိုက်လေသည်။ 

လီးက အရည်များဖြင့် ရွှဲနစ်ကာနေသော မိုးသူဇာစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ မြွေတစ်ကောင် တွင်းဝင်သလို လျှောကနဲ ဇွတ်တိုးဝင်သွားလေသည်။ စောက်ဖုတ်အသစ်စက်စက်ကလေးမို့ မဆိုစလောက်ကလေး တစ်ကြပ်နေသလိုတော့ ရှိသည်။

"ဖြေး ဖြေး အင့် …ဆောင့် … နော် … နာ …တယ် "

မိုးသူဇာ အသံခပ်အက်အက်ဖြင့် ပြောသည်။ သူမအသံက စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် တုန်ရီနေသလိုထင်ရသည်။ ဖိုးလုံးလည်း လီးဝင်ပြီဆိုတာနှင့် လရည်ထွက်မှာကြောက်ပြီး အသည်းအသန်ဆောင့်လိုးချနေပေတော့သည်။ ထိချက်တကယ်ပြင်းသည်။ 

လီးနှင့်စတွေ့ကာစဖြစ်သော မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေနှင့် ဒီလို နွားသိုးကြိုးပြတ် လိုးဆောင့်မှုက သက်တောင့်သက်သာ မရှိနိုင်သလို ဖီလင်တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့် ခံစားရမည့် နေရာမှာ ကောင်းတာရော နာကျင်တာရော ပြွန်းတီးသောအရသာကိုခံစားနေရလေသည်။

သူ့လဒစ်ထိပ်ခေါင်းက တော်တော်ကလေးကြီးသည်။ သူမ၏ကျဉ်းမြောင်းသော စောက်ပတ်ကလေးထဲကို ဒစ်ဖူးကားကားကြီး တိုးဝင်တိုးထွက်ပြုကာ လိုးဆောင့်ပေးနေတာကို မိုးသူဇာ အံကလေးကြိတ်ကာ ကြိတ်ကာနှင့် အောင့်အည်းခံစားနေရသည်။ ဖိုးလုံးက အလုပ်ကြမ်းလုပ်သည့် တောသူတောင်သား တစ်ယောက်ပီပီ သက်လုံတော်တော်ကောင်းသည်။ လိုးအားသန်လှသည်။

မိုးသူဇာကို အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်လောက်ဆောင့်လိုက် နားလိုက် နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့လိုက်လုပ်၍ သူမဖင်သားအိအိကားကားနှစ်ဖက်ကိုလည်း ဆုပ်ညှစ်ဖျစ်နယ်၍ပေးနေလေရာ မိုးသူဇာလည်း တဏှာအပြတ်ထလာရပြီး အောက်ကနေ ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံးကော့ပျံကြွတက်လာကာ …

"ကို … ဖိုး … လုံး … ဆောင့် ဆောင့်လေ မြန်မြန်လုပ် ကျွန်မ ဟိုဟာ တအား ယား … ယားလာပြီ အနေခက်တယ် ကိုဖိုးလုံးရယ်  "

မိုးသူဇာပြောလိုက်တော့ ဖိုးလုံးလည်း သူမကို အသနားပိုသွားမိပြီး အချက်လေးငါးဆယ်လောက် မနားစတမ်း အားသွန်၍ ဖိဖိဆောင့်ချလိုက်ကာ သူ့လရည်တွေကို မိုးသူဇာစောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် အဆက်မပြတ်ပန်းညှစ်ထုတ်လိုက်ရလေသည်။ မိုးသူဇာလည်း သူနှင့်တစ်ပြိုင်တည်းပြီးကာ စောက်ရည်တွေ တဖြောဖြောထွက်ကျသွားသည်။

သူ ပုဆိုးဝတ်ပြီး ပြန်ထွက်သွားချိန်မှာ နောက်တစ်ယောက်ဝင်လာသည်။ ငစိုးဆိုသူဖြစ်သည်။ ဖိုးလုံးထက်အသက်ကြီးသည်။ ရုပ်ရည်ခပ်ကြမ်းကြမ်း အသားလတ်လတ်နှင့် မိုးသူဇာ အရပ်ထဲမှာ တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ 

မိုးသူဇာက ကိုယ်ဟန်အနည်းငယ်ပြင်ထိုင်နေတာကို သူကအနားရောက်တာနှင့် ကြမ်းပြင်ပေါ် ဆွဲလှဲချပြီး သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားပစ်လိုက်ကာ ပေါင်ကြားထဲတိုးဝင်၍ စောက်ပတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး လျှာနှင့်ကုန်းယက်ပစ်လိုက်လေသည်။

တကယ့် ဇာတ်ကြမ်းသမားပင် ဖြစ်နေသည်။

"အို အို ဘယ်လို လုပ် လုပ်နေတာလဲ အား အ ယား ယားတယ် ဟင့်ဟင့် "

မိုးသူဇာ ခပ်ညည်းညည်းပြောရင်း သူ့ခေါင်းကို တွန်းဖယ်ပေမယ့် မရ။ ဇွတ်အတင်းပင် နမ်းစုပ်ကာ စောက်ပတ်တစ်ဝိုက်ကို လျှာနှင့် လိုက်လံ ယက်ဆွ ပေးနေပါသည်။ 

မိုးသူဇာ မေးကလေးငေါ့ထိုးကာ တကျွတ်ကျွတ်နှင့် ပါးစပ်ကနေ စုပ်သပ်ညည်းတွားရင်း မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံ့လိုက်မဲ့လိုက်ဖြစ်ကာနေတော့သည်။ အရသာက အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းလှသည်။ ကာမစိတ်ကို အမြန်ဆုံးနှိုးဆွရာမှာ ဤနည်းက အကောင်းဆုံးလို့ပင် ဆိုရမည်။

ယခုလို စောက်ပတ်ကို ပါးစပ်နှင့် စုပ်ယက် မှုတ်ပေးခြင်းမျိုးက သူမလို အပျိုမပြောနှင့်။ အတွေ့အကြုံရင့်ပါသည် ဆိုသည့် ဘယ်တစ်ခုလပ် မုဆိုးမတစ်ယေက်မှပင် ခံနိုင်ရည်ရှိနိုင်မှာမဟုတ်တာ သေချာလှပါသည်။ သူ့စိတ်ကျြိုက်စောက်ပတ်ကို ယက်ပြီး ဘာမပြောညာမပြောနှင့် သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သောလီးချောင်းကို မိုးသူဇာပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးထည့်ပြီး လီးစုပ်စေလိုက်ပါသည်။

 မိုးသူဇာလည်း တစ်တက်စားလည်း ဒီကြက်သွန်ပဲမို့ မူလကျီတူလကျီလုပ်မနေတော့ဘဲ သူ့လီးကို တွင်တွင်စုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ စိတ်ကလည်း တော်တော်ကလေး ထနေပြီမို့ လဒစ်ခေါင်းရော လီးတန်တစ်လျှောက်ကိုသာမကဘဲ လဥနှစ်လုံးကိုပါ စိတ်လိုလက်ရ ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ စုပ်ဆွဲကာ လျှာနှင့်ယက်ဆွပေးနေမိသည်။

"တော်ပြီ နားလိုက်တော့ ငါလိုးချင်နေပြီ "

ပေါင်ဖြဲပေး … ဟုဆိုပြီး မိုးသူဇာလည်း ပေါင်နှစ်ဖက်စလုံးကို ခပ်ကားကားလုပ်ပြီး ဘေးတစ်ဖက်တသ်ချက်ဆီ ဖြဲကားပေးလိုက်ရာ သူက ပေါင်ကြားထဲ ဆောင့်ကြောင့်ဝင်ထိုင်၍ သူ့လီးထိပ်ကိုဟသူမစောက်ပတ်ထဲ စတင်ထိုးဆောက့်ထည့် လိုက်လေတော့သည်။

"ဖွပ် ပြွတ် ဇွပ် "

"အိ အင့် အမေ့ ကြီး ကြီးလိုက်တာ …လီး ကြီး က ဟင့် ဟင့် …စောက်ပတ်ကွဲပြီ ထင်တယ် "

သူ့လီးက ဖိုးလုံးလီးထက် နည်းနည်းပိုကြီးသည်။ ပို၍လည်း ရှည်သည်။ ၆လက်မခွဲ ၇ လက်မလောက်ရှိမည် ထင်သည်။ တစ်ချက်တည်းလိုးချလိုက်ရာ သူမသားအိမ်ကို ထောက်မိသွားသဖြင့် လက်နှစ်ဖက်စုံကန်ပြီး တွန်းထားလိုက်ရသည်။

"ငါလိုး တာ… ရလား …နင် နာလို့ လား "

"ရတယ် ဖြေးဖြေးပဲ လ … လိုး ပါ အ အကို အင့် အ အ "

"ကောင်းတယ် မင့်စောက်ပတ်က ကြပ်နေတာပဲ ဟိုကောင် ဖိုးလုံး လီးကသေးတယ် ငါ သိတယ် နင် ငါ့လီးကို အားရလား "

"ရ ရတယ် "

"ကြိုက်လား ငါလိုးတာ "

"ကြိုက် ကြိုက်ပါတယ် "

"ငါလိုးပြီးရင် မပြန်နဲ့ဦး ဟိုတစ်ကောင် တင်ညွန့် ပေးလိုးလိုက်ဦး ကြားလား "

"ဟင် … သုံး …သုံးယောက်တောင် …လုပ် လုပ်မလို့ လား "

"အေးလေ ဘာဖြစ်လို့လဲ နင် မခံချင်လို့လား "

"ဟို ဟို … ကျွန် ကျွန်မ… ဖာ … ဖာ … မဟုတ်ဘူးနော် "

"အေးပါ ငါ သိပါတယ် နင်က မြို့မှာ ကျောင်းတက်နေတဲ့ ဒေါ်လေးမြရွှေတူမ နာမည်က သူဇာ …ကျောင်းပိတ်တုန်း ဒီကို ပြန်ရောက်လာတယ် ငါ အကုန် သိတယ်"

"ဟင် "

မိုးသူဇာ ဘုရားတ မိသွားသည်။

ဒါ ဒါ ဆို … ငါ့အကြောင်း အားလုံးသိကုန်တော့မှာပဲ မဖြစ်ချေဘူး သူ့ကို ဘာပဲပေးရပေးရ အမြန်ဆုံနှုတ်ပိတ်ထားမှ တော်ကာ ကျရော့မည် လို့ မိုးသူဇာစိတ်ထဲက တွေးမိသွားရပေသည်။

"ရှင် ရှင်တို့ အကုန်သိ သိတာပဲလား ကျွန်မ …ကို ခုလို ဟို …လုပ် လုပ်ရတာ…ရှင် သူများကို လျှောက်မပြောရဘူးနော် ကိုငစိုး"

"ငါ့နာမည် မောင်မောင်စိုး ပါ …စိတ်ချ …တခြားလူ ငါမပြောဘူး ဒါပေမယ့် နင် ငါ့ကို နှုတ်ပိတ်စေချင်ရင် တစ်ခုတော့ ပြန် လုပ်ပေးရမယ်"

"ဘာလုပ်ရမလဲ ပြောပါ "

"နင် ဒီမှာ ရှိနေသရွေ့ ငါ့ကို အမြဲ ပေးလိုးမှ ရမယ် …ငါ နင့်အိမ်လာပြီး နေ့တိုင်းလာလိုးမယ် "

"ဟာ နေ့တိုင်း မဖြစ်ပါဘူး တစ်ခါတစ်လေတော့ လုပ်ပါ … ကျွန်မ  အဒေါ်ရှိနေတယ် ဒေါ်လေးသိသွားလိမ့်မယ် "

"မသိအောင် လုပ်မယ် နင့်ကို ဒီည တဝလိုးမယ်… နောက်နေ့ အိမ်ကို ညဖက်လာပြီး လိုးဦးမယ် "

"ဟင်း ဒါဖြင့်လည်း ရှင့် သဘောပဲ သူများ မပြောရင်ပြီးရော ဟို …ဖိုး ဖိုးလုံးတို့ ရော ကျွန်မကို သိလား "

"နင့်နာမည် မိုးသူဇာဆိုတာ ဖိုးလုံးရော ငါရော တင်ညွန့်ရော သိတယ် နင်က မြို့သူလို လှတော့ လူသိတယ် "

"ရှက်စရာကောင်းလိုက်တာ ကိုငစိုး အဲ ကိုမောင်စိုး ရယ် …ဟင့် ဟင့်ဟင့် "

မိုးသူဇာ သူ့ကို ဖက်ထားလိုက်ပြီး တဒင်္ဂအသံတိတ်သွားသည်။ ငစိုးက သူ့လီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲ ထိုးမွှေ၍ တစ်ချက်ချင်းပင် ဆောင့်လိုးပေးနေသည်။ လီးဒစ်ထိပ်ကနေ လီးအရင်းထိ လျှောကနဲလျှောကနဲ သားအိမ်ခိုက်အောင် ထိုးဆောင့်ဝင်လာသောအရသာကို ခံစားရင်း မိုးသူဇာလည်း တဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာရလေသည်။

စကားပြောရင်း လိုးနေတာမို့ တဖြည်းဖြည်း လီးအဝင်ချောလာသလောက်  နာလို့နာမှန်းလည်း မသိတော့ပေ။ သူမက အသားဖြူသူပီပီ စောက်ရည်လည်းအထွက်ကြမ်းသည်။ ဇရပ်ကြမ်းပြင်တစ်ခုလုံးမှာ သူမစောက်ခေါင်း လေးထဲမှ ထွက်ကျလာသော စောက်ရည်များဖြင့် ရွှဲနစ်စွာယိုစီးကျနေကာ အကွက်လိုက်ကြီး စွန်းထင်းလျှက် ရှိနေလေတော့သည်။

ငစိုး လဒစ်ကြီးကတော့ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးပြည့်ကာ ကြပ်ကြပ်သိပ်သိပ် ရှိနေဆဲပင်ဖြစ်သည်။ သူက ဖိုးလုံးထက် လီးပိုကြီးသလို လိုးတာလည်း ဖိုးလုံးထက်ပိုကြာသည်။ လိုးနည်းလိုးပေါက်စုံသည်။ မိန်းမတော်တော်များများကို လိုးဖူးပြီး လိုးကျင့်ရှိသူတစ်ယောက်မှန်း သိသာလွန်းနေပါသည်။

သူ့လီးကို တစ်ဖြောင့်တည်းထားပြီး အပေါ်စီးကနေ ကရှူးမူးထိုးဆောင့်လိုးနေတာမျိုး မလုပ်ဘဲ အထက်အောက် ဘေးဘယ်ညာ ဝေ့ဝိုက်လှည့်ပတ်၍ လီးကို အောက်စိုက်လိုးလိုက် အပေါ်ထိုးကော်ပြီး လဒစ်ထိပ်ကို ပင့်မြှောက်ငေါ့ထိုး၍ 

သူမ၏ စောက်စိထိပ်ကလေးကိုပါ အမိအရ ထိမိခိုက်မိသွားအောင် လိုးလိုက် စောက်ဖုတ်အတွင်းနံရံတွေ အားလုံးကို ထိတိုက်ပွတ်ဆွဲသွားပြီး နာရီလက်တံလို အတည့် ပြောင်းပြန် လှည့်ပတ်လိုးလိုက်နှင့် အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ မွှေနှောက်လိုးပေးနေလေရာ မိုးသူဇာမခံစားနိုင်လောက်အောင် စောက်ပတ်တရွတည်း ရွလာခဲ့ရပြီး စောက်ရည်တစ်လီ ပန်းထွက်ကာ အထွတ်အထိပ်ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းရောက်ရှိ သွားရလေသည်။

ငစိုးက မရပ်ဘဲ သူပြီးအောင် ဆက်လိုးနေသည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်မက နာရီဝက်တောင်ကျော်လာသည်။ စောက်ပတ် ပူကျိန်းလာရာက စောက်ရည်ထွက်သည့်အဆင့်ကို ရောက်ရပြန်သည်။ မိုးသူဇာ ဘာဖြစ်နေမှန်းမသိ နောက်တစ်ချီ ပြီးရဦးမည်ဆိုတာ စိတ်ထဲက အလိုလို သိလိုက်မိသည်။

"လိုး လိုး ကိုစိုး သူ တအား လိုးနိုင်တယ်ကွယ် တကယ်ပဲ မိန်းမ ဘယ်လောက်လိုးခဲ့သလဲ မသိဘူး "

သူမလေသံအရ ရင်းနှီးမှုပိုမိုလာမှန်း သိသာနေပါသည်။

ငစိုးက သူမနို့နှစ်လုံးအား နို့သီးခေါင်းကလေးငုံခဲကာ  စို့ပေးနေရာက …

"ငါက မိန်းမအများကြီးတော့ မလိုးဖူးဘူး ဆရာကြီးတွေဆီကနေ သင်ထားရတာ "

"ဘာဆရာကြီးလဲ အလိုးဆရာကြီးလား ဟင်း ဟင်း "

မိုးသူဇာ ရယ်သံ ခပ်ဟဟနှင့် သူ့ကို ပြန်မေးသည်။

"ဟုတ်တယ် ရွာက ကာလသားခေါင်းတွေထဲမှာ ဆရာကြီးတွေရှိတယ် မိန်းမကို ဘယ်လိုလိုးရတယ်ဆိုတာ သူတို့ဆီက နည်းယူရတယ် "

"ကျွန်မတို့ မိန်းမတွေကျတော့ ဆရာ မရှိဘူး သူများလာလိုးသလို ခံရတယ် လီးကြီးလည်းစံ လီးသေးတော့လည်း ခံပေရော့ တဲ့ … ကြားဖူးတာ ပြောတာ … ဟင်း ဟင်း ဟင်း "

"လီးကြီးတာကြိုက်ရင် ငါရှာပေးမယ် နင်ခံနိုင်လား "

"ရတယ် ခံမယ် ရှင်သာ ခေါ်လာခဲ့လိုက် ကျွန်မစောက်ပတ်လေး ကွဲပြဲအောင်လိုးချင်သလောက် လိုးပေ့စေ"

မိုးသူဇာလည်း ပါးစပ်ထဲ ထွက်ရာပြောပစ်လိုက်သည်။

 "ကဲပါ လိုးစမ်းပါ ကျွန်မ ပြီးချင်လာပြန်ပြီ မြန်မြန်ဆောင့် ရှင်လည်း ပြီးအောင်လုပ် ကြာတော့ ညောင်းလာပြီ"

ငစိုးလည်း သူမဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေလက်လျှိုကာ အားယူ ပင့်ဆွဲပြီး အချက်လေးငါးဆယ်မက ဇယ်ဆက်သလို လိုးပစ်လိုက်လေသည်။

"ဘုတ်စွိ စွတ် ဇွပ် ဘုတ်ဖတ် ဘတ် ဗွပ် ဘုတ် စွိ ဇွပ် "

အသံတွေ မြိုင်ဆိုင်သွားသည်။ စောက်ရည်တွေကြောင့် အသံတွေ ပိုထွက်လာရခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ ငစိုးလိုးချက်သွက်သလို မိုးသူဇာလည်း ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံးကော့ကာကြွကာဖြင့် ပက်ပက်စက်စက် အောက်ကနေ ခံညှောင့်ပေးလာသည်။ 

နောက်ထပ် ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်အကြာမှာ ငစိုးလီးက ပူကနဲခံစားလိုက်ရကာ အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆက်တိုက်ကြီး သူ့လီးကို အရင်းခိုက်အောင် လိုးဆောင့်ချလိုက်ရာက လရည်တွေကို ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ မိုးသူဇာ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်လေတော့၏။

မိုးသူဇာလည်း နောက်တစ်ချီကို သူနှင့်အတူ မမီမကမ်းလိုက်ပါပြီး  ပြီးလိုက်ရလေသည်။သူပြီးတော့ တင်ညွန့်ဆိုတဲ့ကောင် လိုးသည်။ သူက ရိုးရိုးမလိုး ခွေးကုန်းလိုးချင်သည်ဆိုပြီး မိုးသူဇာကို ဖင်ကုန်းခိုင်း၍ သူ့အလိုကျ ကုန်းပေးလိုက်ရသည်။ 

သူ့လီးက သမန်လောက်ပင် ရှိမည်ဖြစ်ပြီး အလိုးသန်ပေမယ့် ခဏကလေးနှင့်အဆုံးသတ်သွားတာမို့ မိုးသူဇာအနေနှင့် ဘာမျှ ထူးထူးခြားခြား မခံစားလိုက်ရဘဲ အောင့်သီးအောင့်သက်အလိုးခံလိုက်ရတာသာ အဖတ်တင်သွားသည်။

ဖိုးလုံး နောက်တစ်ကြော့ ပြန်ကြော့သည်။သူပြီးတော့ မောင်မောင်စိုးထပ်လိုးသည်။ နှစ်ချီဆက်တိုက် ပက်လက်တစ်ချီ ခွေးကုန်းတစ်ချီ လိုးခြင်းဖြစ်သည်။အချိန်လည်း အတော်လင့်လာပြီမို့ နောက်တစ်နေ့ည ပွဲမှာဆုံဖို့ ချိန်းပြီး လူစုခွဲကာ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြပါသည်။

မိုးသူဇာက သူမမွေးကင်းစအရွယ်ကတည်းကပင် မိဘနှစ်ပါးလုံး တစ်ဖက်နိုင်ငံ( ထိုင်းနိုင်ငံ )မှာ အလုပ်သွားရောက်လုပ်ကိုင်ရင်း ဝမ်းရောဂါဖြင့် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆုံးပါးသွားခဲ့ကြပြီး သူမအဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်လေးမြရွှေနှင့်အတူ နေထိုင်ကြီးပြင်းလာခဲ့သူဖြစ်သည်။ 

ဒေါ်မြရွှေက မိုးသူဇာမိခင်ဖက်က ဆွေမျိုးအရင်းခေါက်ခေါက်တစ်ယောက်ပဲ ဖြစ်ပြီး သူမမိခင်ဖြစ်သူနှင့် ဝမ်းကွဲညီအစ်မတော်စပ်သူဖြစ်သည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေဆိုပြီး သူမ ငယ်စဉ်ကတည်းကပင် နှုတ်ကျိုးကာ ခေါ်ဝေါ်လာခဲ့သည်။

ဒေါ်လေးက သားထောက်သမီးခံမရှိသော မုဆိုးမတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ လင်ဖြစ်သူက လွန်ခဲ့သည့် ခြောက်နှစ်ခန့်က လယ်ထဲမှာ ပိုးထိပြီး ကွယ်လွန်အနိစ္စရောက်ခဲ့ရကာ သူ ကွယ်လွန်သွားချိန်မှာသူ့အသက်က ၄၀ ကျော်ရုံသာ ရှိပါသေးသည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေထက် အသက် ၈ နှစ်လောက်ကြီးသည်။ ဒေါ်လေးက ယခု အသက် ၃၈ နှစ်ထဲကို ဝင်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

အသက်ကြီးသော်လည်း မပျက်စီးသေးဘဲ လုံးကြီးပေါက်လှ ခန္ဓာကိုယ်အဆက်အပေါက် တောင့်တင်း အချိုးကျ၍ ဖိုသတ္တဝါတို့ အကြိုက် ချောမောလှပသူ အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်ပေမယ့် သူမ အိမ်ထောင်သစ်တော့ ထပ်မထူခဲ့ပါချေ။ အိမ်ထောင်ရေးမှာ ပူလောင်လှသည်ဟု ခံယူထားသူဖြစ်သည်။

သူမမှာ မိဘဘိုးဘွားရှိစဉ်ကတည်းက ပိုင်ဆိုင်ခဲ့သော လယ်တွေ ခြံတွေ အမြောက်အများကို အမွေအဖြစ်ရရှိထားပြီး မည်သည့်အလုပ်မျှ မည်မည်ရရမလုပ်ဘဲ စာရင်းငှားအလုပ်သမားများကိုသာ ခိုင်းစေကာ အေးအေးလူလူပင် ထိုင်စားနေနိုင်ခဲ့ပါသည်။

မိုးသူဇာကို တော်တော်ကလေးချစ်ပြီး အလိုလည်း လိုက်သည်။ သမီးအရင်းတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေသည်။ သူမဘယ်သွားသွား ဘယ်လာလာ ဘာတစ်ခွန်းမျှ ပြောသူမဟုတ်ချေ။မိုးသူဇာ ရှစ်တန်းစာမေးပွဲအောင်တော့ သူမဆန္ဒအရ မြို့ကျောင်းမှာနေချင်သည်ဆို၍ မြို့ကျောင်းမှာ သွားထားပေးသည်။ ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သူ ကြီးဒေါ်တစ်ယောက်အိမ်ကနေကျောင်းတက်ရပြီး ထိုနှစ်တွင် ကျန်းမာရေးမကောင်း၍ဆိုပြီး မိုးသူဇာတစ်ယောက် ရှစ်တန်းစာမေးပွဲကျလေသည်။

နောက်တစ်နှစ် ထိုအိမ်မှာပင် ဆက်နေပြီး ရှစ်တန်း ဒုတိယနှစ်အောင်မြင်တော့ ကိုးတန်းနှင့်ဆယ်တန်းကို နောက်ထပ် ဘော်ဒါဆောင်တစ်ခုကနေ ဆက်တက်ခိုင်းရသည်။ ကိုးတန်းနှစ်ချင်းပေါက် အောင်မြင်ပေမယ့် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲ တစ်နှစ်ကျပြီး မိုးသူဇာ အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာသည်။

သူမအနေနှင့် ဆယ်တန်းမအောင်မှာကိုလည်း စိတ်ပူစရာတော့ မလိုပါချေ။ ပစ္စည်းဥစ္စာများစွာ ချမ်းသာကြွယ်ဝသူမို့ အခြားသူတွေလို လောကအလယ်မှာ မျက်နှာငယ်စရာအကြောင်းတော့ လုံးဝမရှိပေ။မိုးသူဇာက အမှန်အားဖြင့် ကျောင်းပျော်လုပ်ကာ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲ ဒုတိယနှစ်ကို ပြန်ဖြေဖို့ ကြိုးစားနေသူ ကျောင်းသူကလေးတစ်ယောက်ပင် ဖြစ်လေသည်။

သူမအရည်အချင်းနှင့်ဆိုလျှင် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲကို ဒီတစ်သက် အောင်ဖို့ထက် မအောင်မြင်နိုင်ဖို့က ပိုများပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် မိုးသူဇာ ကျောင်းစာညံ့သည့်အပြင် ကျောင်းကစာထက် အပြင်ကိစ္စတွေကို ပိုမိုစိတ်ဝင်စားနေတတ်ပြီး ရည်းစားသနာလည်းများကာ ယောက်ျားလေးတွေ ထည်လဲတွဲ၍ သွားသွားလာလာ ပျော်ပျော်ပါးပါး လွတ်လပ်ပေါ့ပါးစွာ နေထိုင်ရင်း စိတ်လေလွင့်စပြုနေသူ မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေခြင်းကြောင့်ပင်တည်း။

ဒါ့အပြင် သူမမှာ လူမသိသူမသိ အခြားအကြောင်းရင်းတစ်ရပ်လည်း ရှိနေပေသေးသည်။ ဒါကတော့ သူမနေထိုင်သည့် ဘော်ဒါဆောင်ကို အုပ်ချုပ်သည့် ဒေါ်သန်းသန်းဝေဆိုသူ အမျိုးသမီးနှင့်တပူးတွဲတွဲဖြစ်ကာ အချစ်တော်တစ်ယောက်လို အတူအိပ်စားနေထိုင်နေခြင်းပဲ ဖြစ်လေသည်။သူမ၏မမ ဒေါ်သန်းသန်းဝေက အရပ်အခေါ် ယောက်ျားလျာတစ်ယောက်မဟုတ်သော်လည်း ကျောင်းသူမကလေးများနှင့်လိင်တူ ဆက်ဆံရာမှာ ဂုဏ်သတင်းမွှေးပျံ့ ကျော်ဇောသူ အမျိုးသမီးကြီးတစ်ဦးပဲ ဖြစ်လေသည်။

မိုးသူဇာတစ်ယောက် အရွယ်ကလေးငယ်ငယ်နှင့် သူ့ထံကနေ အတတ်ကောင်းတွေ တော်တော်များများ တတ်လာခဲ့တာဖြစ်သည်။ မိန်းမချင်းသာမက ယောက်ျားတွေနှင့်ဆက်ဆံရမှာကိုတောင် သူမအနေနှင့် နည်းနည်းကလေးသော်မှ မကြောက်တတ်တော့ပေ။

မြို့မှာလည်း မြို့အလျှောက် တောလည်းတောအလျှောက် မိုးသူဇာ ပျော်သည်။ အပျော်ရှာတတ်သည်။ ပျော်အောင်လည်း နေတတ်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။မိုးသူဇာ အိမ်ကိုရောက်တော့ ဒေါ်လေးမြရွှေကို ညလုံးပေါက်နီးပါး သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ပွဲကြည့်သည်ဟု အကြောင်းပြပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ရောက်ကာ တစ်ရေးတစ်မော အိပ်ပစ်လိုက်သည်။ ညနေ ၅နာရီထိုးမှ သူမ အိပ်ယာက ပြန်ထသည်။

တစ်ညလုံး ယောက်ျားလေးသုံးယောက် အလိုးခံထားရ၍ သူမတစ်ကိုယ်လုံး ကိုင်အရိုက်ခံထားရသလို ကိုက်ခဲနာကျင်နေသည်။ သူမအနေနှင့် တစ်ခါမှတော့ ဒီလိုအဖြစ်မျိုး မကြုံဖူးခဲ့ချေ။ ကြိုတင်ကြံစည်ထားခြင်းမျိုး မဟုတ်ဘဲ ခရီးသွားဟန်လွဲ ဆိုသလို မမျှော်လင့်ဘဲ ကြုံဆုံခဲ့ရခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

မိမိ၏အပြုအမူသည် အပေါစားများဆန်လွန်းနေမလားဆိုပြီး မိုးသူဇာ ယောင်လို့ပင် မတွေးမိချေ။ သူမက ဘာမဆို တစ်ဇွတ်ထိုးလုပ်တတ်သည့် ဥာဉ်ကလေးရှိသူပီပီ သူမလုပ်ရပ်နှင့်ပတ်သက်၍ ဘာကိုမှလည်း နောင်တရနေခြင်းမျိုးတော့ မရှိပါချေ။

ပွဲတော် ဒုတိယညမှာလည်း သူမတစ်ယောက်တည်းပင် အိမ်မှထွက်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေကိုတော့ ဒီညစောစောပြန်လာမည်ဟု ကတိပေးလာခဲ့ပေသည်။ မောင်မောင်စိုးက ညနေခင်းလောက်ကတည်းက သူမအိမ်ရှေ့မှာ ဆိုက်ကယ်တစ်စီးနှင့် လှည့်ပတ်နေတာတွေ့ရပြီး သူမကို လက်ဟန်ခြေဟန်ပြ၍ ဒီည ပွဲခင်းဆီလာခဲ့ဖို့ ပြောသွားသည်။

မောင်မောင်စိုးနှင့်ပတ်သက်ပြီး ဒေါ်လေးမြရွှေကို မေးမကြည့်ခဲ့မိတာ နာသည်။ ဒေါ်လေးက နယ်ခံပီပီ ဒီမှာပဲ အနေများသူမို့ သူ့အကြောင်းတစ်စုံတစ်ရာတော့ သိမည်ပင်။ မောင်မောင်စိုးကြည့်ရတာ ဒီမြို့မှာ ပေါက်ပေါက်ရောက်ရောက်တော့ ရှိမည့်သူဆိုတာ သူမအနေနှင့် ခန့်မှန်းမိပါသည်။

သူတို့မြို့က မြို့ငယ်ကလေးသာမို့ ရွာကြီးသာသာလောက်ပဲ ရှိမည်။ အနီးဆုံး ခရိုင်ရုံးစိုက်ရာ မြို့ကြီးဆီသို့ ဆိုင်ကယ်နှင့် တစ်နာရီခရီးခန့် သွားရသည်။ မိုးသူဇာ ကျောင်းတက်တာက ခရိုင်မြို့ကြီးဆီမှာ ဖြစ်သည်။ 

သူတို့မြို့ထက် အပုံကြီး ပို၍ စည်ကားသည်။ စျေးကြီးတွေ မီနီမတ်ကက် ကုန်တိုက် အိုးရှင်းစင်တာ ရဟန္တာငါးရာ တောင်ပေါ်ဘုရားများ စသည်ဖြင့် လည်ပတ်ကြည့်ရှုစရာများ အထူးပင် စုံလင်များပြားလွန်းလှသည်။သူမတို့ ဇာတိမြို့မှာ ပွဲတော်ရာသီရောက်ပြီဆိုလျှင် ဒေသခံတွေရော ရွာနီးချုပ်စပ်မှ ဧည့်သည် စောင်သည် တွေရော လာရောက်လည်ပတ်လေ့ရှိကြသည်။ အလွန်စည်ကား သိုက်မြိုက်လွန်းလှသည်။ 

အောက်မြန်မာပြည်၏ မိရိုးဖလာဓလေ့တစ်ခုလည်း ဖြစ်ကာ အချို့အိမ်နီးချင်းတစ်ဖက်နိုင်ငံ ( ထိုင်း မလေးရှား စသည်တို့မှာ ) အလုပ်လုပ်ကြသော ရွှေ့ပြောင်းလုပ်သား မိသားစုတွေ အစုလိုက်အပြုံလိုက် ပြန်လာတတ်ကြပြီး ပွဲတော်ချိန်ပြီးမှ သူတို့ လုပ်ငန်းခွင်ရှိရာဆီကို ပြန်သွားလေ့ရှိကြပါသည်။

လူစည်ကားချိန်မို့ ဖြစ်ရပ်တွေလည်း စုံလင်လှမည်မှာ သေချာလွန်းနေပါသည်။မိုးသူဇာ ပွဲခင်းထဲရောက်ပြီး စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ မောင်မောင်စိုးနှင့်ဆုံမိကြသည်။ သူက မိုးသူဇာရောက်အလာကို တမင်တကာစောင့်နေခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ ဒီညတော့ သူ့ဘော်ဒါ ဖိုးလုံးတို့မပါကြချေ။

နှစ်ယောက်သား ဆုံမိကြပြီမို့ မောင်မောင်စိုးက လူရှင်းသောနေရာတစ်ခုဆီ သူမကိုပင့်လာခဲ့လိုက်သည်။ မနေ့ညက သူတို့လူစု စခန်းသွားခဲ့ကြရာ ပွဲခင်းနှင့်မလှမ်းမကမ်းအရပ်မှာ တည်ရှိသည့် ဇရပ်အိုကြီးထဲကိုပင် ဖြစ်လေသည်။

အဆိုပါ ဇရပ်မှာ မြို့အစွန်ရှိ ဆုတောင်းးပြည့် ဘုရားအနီးမှာတည်ရှိပြီး တစ်ဖက်မှာ သုဿာန်တစ်ခုရှိနေကာ ပွဲတော်ချိန်မှအပ ကျန်အချိန်များမှာ လူသူအသွားအလာ သိပ်မရှိဘဲ လူပြတ်လှသော နေရာတစ်ခုလည်း ဖြစ်ပေသည်။ အေးချမ်းသောဒေသဖြစ်၍ ဒုစရိုက်မှုကျူးလွန်တာမျိုးတော့ ကြုံရကြားရလေ့မရှိပါချေ။

"ဒီည တစ်ယောက်ချင်း ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းပဲ တွေ့ချင်တယ် သူဇာ ဘယ်လို သဘောရလဲ "

သူက မိုးသူဇာကို ပြုံးပြုံးကြီး စိုက်ကြည့်၍ ပြောလိုက်တော့ မိုးသူဇာကလည်း …

"သူဇာလည်း အစ်ကို့ သဘောအတိုင်း ပါပဲ  အစ်ကို အဆင်ပြေသလိုလုပ်ပေါ့ ခုလို တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ရတာလည်း တစ်မျိုး ပိုကောင်းတာပဲ"

မိုးသူဇာလည်း ပြန်ပြောလိုက်ပါသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် အခေါ်အဝေါ်ကလေးတွေ သိသိသာသာ ပြောင်းလာကြသည်။ ငစိုး ခေါ် မောင်မောင်စိုးက သူမကို " သူဇာ " ဆိုပြီး နာမည်လေး အဖျားဆွတ်ကာ ခေါ်လိုက်သလို မိုးသူဇာလည်း သူ့ကို ကိုစိုးဟု ခေါ်နေရာကနေ " အစ်ကို " ဆိုပြီး ပြောင်းခေါ်လိုက်သည်။ 

မောင်စိုးက သူမကို ဖက်ကာ သူမ၏နှုတ်ခမ်းကလေးများကို အတန်ကြာအောင် ကစ်စ်ပေးနေလေသည်။ မိုးသူဇာလည်း မောင်မောင်စိုးရင်ခွင်ထဲမှာ လဲလျောင်းရင်း သူ့ရဲ့အနမ်းအောက်မှာ နစ်မျောနေပါသည်။

"ခင်ဗျား မမိုက်ဘူးဗျာ ကိုစိုး "

"ဟင် "

ရုတ်တရက်မို့ နှစ်ယောက်စလုံး လန့်သွားကြသည်။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အမှောင်ရိပ်ထဲကနေ ကုန်းကုန်း ကုန်းကုန်းနှင့်ထွက်ပေါ်လာသူက …

"ဖိုးလုံး  "

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ပါးစပ်က အသံထွက်သွားရသည်။

ဖိုးလုံး … ဟုတ်သည်။ သူက အနောက်ကနေ တိတ်တဆိတ် လိုက်လာခဲ့တာဖြစ်သည်။

"ဖိုးလုံး … မင်း …ဘယ်ကနေ … ဘယ်လို … "

"ခင်ဗျားက တစ်ကိုယ်ကောင်း ကြံတာကိုးဗျ ထင်တော့ထင်သား သူဇာရောက်နေနိုင်တယ်လို့ တွက်ပြီး အနောက်က လိုက်လာမိလို့ "

"ဟီး ဟီး "

ငစိုး သွားဖြီး ပြလိုက်ရသည်။

"ပွဲခင်းမှာ ပွဲစကတည်းးက ငါတစ်ယောက်တည်းပါ မင်းမှ မတွေ့တာ မလာဘူးထင်တာပေါ့ "

"ကိုယ့်ဖာသာ တစ်ယောက်တည်လိုးချင်လည်း လိုးချင်တယ်ပြောပါ ကိုစိုးရာ "

"အေးပါ ခု မင်းရော မလိုးချင်ဘူးလား "

"အို လိုးမှာပေါ့ လိုးချင်လို့ လိုက်ရှာနေတာ ဟား ဟား ဟား "

မိုးသူဇာ သူ့ကို မျက်စောင်းလှလှကလေး ထိုးလိုက်ပါသည်။ မူနွဲ့နွဲ့လေသံကလေးလုပ်ပြီး …

"သွား ဘယ်သူ သူ့ကို ပေးလိုးမှာ မို့လို့လဲ "

"အော …  နင် ခုနက သူ့တစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ တစ်ယောက်တည်းနဲ့ လိုးရမယ် ခုက … ငါရောက်လာပြီဆိုတော့ နှစ်ယောက်တောင်ဖြစ်နေပြီ နှစ်ယောက်နဲ့လိုး "

"တစ်ပြိုင်တည်းလုပ်ဖို့ လား … ဟင်း ဟင်း …ဒါဖြင့် လုပ်ကြည့်လိုက်လေ …"

မိုးသူဇာ ခနဲ့တဲ့တဲ့လေသံကလေးနှင့်ပြောလိုက်တော့ ဖိုးလုံးက သူ့လူ ကိုစိုးဖက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး မေးကို အသာဆတ်ပြလိုက်ကာ …

"ကဲ ကိုစိုး သူပြောနေပြီ အဲဒီအတိုင်းလိုးကြမလား တစ်ယောက်ကရှေ့ပေါက် တစ်ယောက်က နောက်ပေါက် လုပ်တာပေါ့ ကျွန်တော် အနောက်ပေါက်ဆွဲမယ်ဗျာ "

ဖိုးလုံး အတည်ပေါက်နှင့်ပြောလိုက်တော့ မိုးသူဇာ စအိုတွန့်ကနဲဖြစ်သွားရပြီး …

"အမယ်လေး ဖင် ဖင်ကိုပါ တကယ်လုပ်မလို့လား ဖိုးလုံးရဲ့ …နာလို့သေမှာပေါ့ "

"ဖင်လိုးလို့ သေတဲ့မသာ မပေါ်သေးပါဘူး မယုံရင်နင် ခံကြည့်လိုက် အရသာ သိသွားမယ် ဟင်းဟင်း "

"ဟင့်အင်း စောက်ပတ်ပဲလိုး မရဘူး …ဖင်တော့ မခံဖူးဘူး "

မိုးသူဇာ အကြောက်အကန် ငြင်းသည်။မောင်မောင်စိုးက ဘာမှမပြောတော့ဘဲ သူမကို အင်္ကျီအဝတ်အစားတွေ ချွတ်ယူနေကာ ထမီကိုပါ တစ်ကွင်းလုံး ခါးကနေ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။

"ကဲ ဖင်လိုးတာနောက်ထား လောလောဆယ် ငါလိုးချင်နေပြီ စောက်ပတ်ကို ဖြဲပြီး အယက်ခံပေးဦး သူဇာ "

မောင်မောင်စိုးက စိတ်မြန်သူပီပီ သူမကို ကြမ်းပြင်ပေါ်တွန်းလှဲချပြီး စောက်ပတ်ရှိရာကို မျက်နှာအပ်၍ ပါးစပ်နှင့်ကုန်းစုပ်ကာ အနမ်းပေးလိုက်လေသည်။

"အား ကိုစိုးရယ် အ အရမ်းပဲ ဟင့် အိ … အင့် အင့် "

မိုးသူဇာ စောက်ပတ်အယက်ခံရတာမို့ မရှူနိုင်မကယ်နိုင်ဖြစ်လို့သွားရလေသည်။ ခါးကလေးကော့ကာ ဖင်နှစ်ဖက်စလုံး ကြွမြောက်၍ တက်လာသည်။လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုစိုးခေါင်းကို ဆွဲနှိမ်ကာ သူမစောက်ပတ်ဆီမှာ ဖိကပ်ထားလိုက်မိရင်း ကိုစိုး ဖလူးဖလူး အသံထွက်အောင် စောက်ပတ်ကို နှာခေါင်းဖြင့်ထိုးမွှေ့၍ ပါးစပ်နှင့်စုပ် လျှာနှင့်တဖျပ်ဖျပ် ယက်ပေးနေတာကို ဖီလင်အပြည့်ယူကာ ခံစားနေလိုက်ပါသည်။

မောင်မောင်စိုးက သူမစောက်ပတ်ကို ယက်နေရင်းကနေ တဆင့်ထပ်တက်ပြီး ဖင်စအိုကိုပါ ယက်ဆွပေးလိုက်ပြန်သည်။ မိုးသူဇာ " အာ့ " ကနဲ လန့်အော်လိုက်မိကာ စအိုကလေးပါ တွန့်၍သွားရလေသည်။ 

အရသာကတစ်မျိုးပဲ ဟုလည်း စိတ်ထဲက တွေးမိသွားသည်။ သူမဖင်ကိုပါ လီးကြီးနှင့်လိုးလျှင် ဘယ်လိုနေမည် ဆိုတာကို မိုးသူဇာ တွေးရင်းနှင့်ပင် ရင်ကလေးဖိုလှိုက်တုန်ရီလာသလို ခံစားလိုက်ရပါသည်။ဖိုးလုံးလည်း မနေ့ကလို ဒီအတိုင်း ထိုင်ကြည့်မနေတော့ပါ။ သူပါ ပါဝင်ပြီး မိုးသူဇာနို့သီးနှစ်လုံးကို ဝင်ရောက်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖျစ်နယ်ကစားလာပါသည်။

"အ ဟင့် ဟင့် ကို ဖိုးလုံး နော် ဟင်း …မကဲနဲ့ အ အား …ကျွန်မ နို့ … နို့ကို စို့ချင်လို့လား "

"အင်း နို့စို့မယ် စို့ ချင်တယ် "

"ရော့ စို့ …ငြိမ်ငြိမ်ကလေး စို့ နော် … လက်က ဟိုသရမ်း ဒီသရမ်း လုပ် မနေနဲ့ "

"ဟင်း ဟင်း သရမ်းမှာပဲ "

ဖိုးလုံးကလည်း နို့စို့ရုံသာမကဘဲ ဇွတ် လိုက်ကိုင် လိုက်ဆွနေသည်။ မောင်မောင်စိုး( မောင်စိုး ) က စောက်ဖုတ်အရည်ရွှဲလာအောင် နှူးပေးဆွပေးနေချိန်မှာ သူကလည်း မိုးသူဇာတင်ပါးအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့် ဖျစ်ကိုင်ဆွဲယူပြီး ဖင်သားကြီးများကို နယ်ပေးဖြဲပေးလိုက်သည်။ 

မောင်စိုးက စောက်ပတ်ယက်လိုက် စောက်စိကလေးစုပ်ကာစုပ်ကာနှင့်စောက်ခေါင်လေးထဲကို လျှာတစ်ခုလုံးသွင်းပြီး ထိုးမွှေပေးလိုက် တစ်ဖန် ဖင်စအိုကိုယက်လိုက်လုပ်ပေးသည်။ မိုးသူဇာ ကာမဇောတွေ ကြွသထက်ကြွလာသည်။ သူမခံနိုင်စွမ်း ရှိတာထက်ကို ပိုလွန်လာပြီမို့ နှစ်ယောက်စလုံးကို လက်ကလေးတကာကာနှင့်ရပ်ခိုင်းလိုက်ရပြီး …

"တော် တော်ပြီ ရပ်တော့ လိုးမယ်ဆိုလည်း လိုးပေးကြတော့ ကျွန်မဖင်လိုးလိုး စောက်ပတ်လိုးလိုး အမြန်ဆုံးသာ လိုးပေးကြတော့ …ဒီမှာ စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော ရွလွန်းနေပြီ မခံနိုင်တော့ဘူး "

သူမက ပြောလိုက်တော့ ကိုစိုးလည်း သူမစောက်ပတ်ကိုယက်ပေးနေရာက ရပ်ပေးလိုက်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်ကာ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ လီးတန်းလန်းနှင့်မိုးသူအရှေ့မှာရပ်ပြီး …

"ရော့ လီးစုပ်ပေး သူဇာ ငါလည်း လိုးချင်လွန်းလို့ လီးက အပြတ်တောင် နေပြီ"

"ငါရောပဲ ရှုပ်ပါတယ် လီးနှစ်ချောင်းစလုံး တစ်ခါတည်းသာ စုပ်ကွာ "

ဖိုးလုံးလည်း သူ့ပုဆိုးချွတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ ဖိုးလုံး၏လီးလည်း တောင်နေပြီဖြစ်သည်။

"လာခဲ့ ဒီကို …ဒီလောက်အစုပ်ခံချင်နေရင် ကျွန်မ စုပ်ပေးမယ် "

မိုးသူဇာပြောလိုက်ပြီး လီးနှစ်ချောင်းစလုံးကို ဆုပ်ကိုင်ဆွဲယူလိုက်ကာ သူမပါးစပ်ကလေးထဲသို့ တစ်လှည့်စီ ထည့်သွင်း၍ စုပ်ပေးလိုက်လေသည်။

"အား ကောင်းလိုက်တာ so good …!! သူဇာ စုပ်စုပ် အားရပါးရစုပ်ပေး ဟုတ်ပြီ"

ကိုစိုးက အနောက်တိုင်းမှ အပြာရုပ်ရှင်ကားထဲလို ဘိုဆန်ဆန်လေးပြောလိုက်ရင်း သူ့လီးချောင်းကို မိုးသူဇာ၏ပါးစပ်ပေါက်အတွင်းသို့ ထိုးသွင်းထည့်လိုက်သည်။

"Ahh  … Shit !! "

"Fuck You. Baby !!…"

ဖိုးလုံးကလည်း အားကျမခံ လုပ်လာသည်။ မြို့မှာ ကျောင်းတက်လာသည့် မိုးသူဇာက တခိခိရယ်ရင်း …

"သွား အရူးတွေ … "

ဆိုပြီး သြဘာပေးလိုက်ကာ လီးနှစ်ချောင်းကို တစ်ချောင်းပါးစပ်ထဲ သွင်းစုပ်လိုက် တစ်ချောင်းကို လက်နှင့်ဂွင်းထုလိုက် လုပ်ပေးနေပေသည်။

တိတ်ဆိတ်သော ညဉ့်ယံမှာ မိုးသူဇာ၏ တပြွတ်ပြွတ် လီးစုပ်နေသံနှင့်အတူ ယောက်ျားပျိုနှစ်ယောက်ထံမှ အ .အရှီး အားလာ့လား …ကောင်းတယ် …စုပ် စုပ်ပေး …ဆိုသောအသံဗလံများကသာ အဆက်မပြတ်ကြီး ထွက်ပေါ်နေပေတော့သည်။ မိုးသူဇာ လီးအစုပ်ကောင်း၍ ဟိုနှစ်ယောက်လီးက လရည်ထွက်ချင်ချင်ပင် ဖြစ်လာရလေသည်။

"တော်ပြီ ရပြီ …ငါ လိုးတော့မယ် သူဇာ ပက်လက်လှန်လိုက် "

မောင်စိုးပြောလိုက်တော့ မိုးသူဇာလည်း ပက်လက်လှဲအိပ်ချလိုက်ကာ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဒူးထောင်ပေါင်ကားလုပ်၍ စောက်ပတ်ကို လက်ဖဝါးကလေးနှင့် ပွတ်သပ်နေလေသည်။ မောင်စိုး ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း မိုးသူဇာ စောက်ပတ်ထဲကို လီးထည့်ကာ ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။

"ဇွတ် ဗြွတ် "

"အ အား "

မိုးသူဇာ ကောင်းလွန်း၍ ထအော်လိုက်မိသည်။

"နာလို့ လား "

"ဟင့်အင်း …ကောင်းလို့ ကိုစိုး ဆောင့် မြန်မြန် "

မိုးသူဇာ အစောကြီးကတည်းက အလိုးခံချင်နေပြီ။ လီးစုပ်ပေးနေရင်း သူမစောက်ရည်တစ်ချီ ထွက်ပြီးလည်း ဖြစ်သည်။ မောင်စိုးအဆက်မပြတ်လိုးလေလေ မိုးသူဇာ အကြိုက်တွေ့လေလေပင်ဖြစ်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းအားသွန်၍ ဆောင့်ချခိုင်းနေပေသည်။ 

မောင်စိုးလည်း နဂိုကတည်းက သူတို့အုပ်စုထဲမှ ဖာချသူတွေထဲမှာ အလိုးသန်သူဖြစ်သည်နှင့်အညီ မိုးသူဇာစောက်ပတ်ကို လီးတစ်ချောင်းလုံး အဆုံးသွင်း၍ တရစပ်ကြီးလိုးပေးလိုက်လေသည်။

မိုးသူဇာ စောက်ပတ်ယားယံမှုဝေဒနာ အတော်ကလေး ပြေပျောက်သွားရသည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်လိုးအပြီးမှာ မောင်စိုးလရည်ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ သူ့နေရာမှာ အစားဝင်လာသည့် ဖိုးလုံးဝင်လိုးသည်။ မိုးသူဇာလည်း လီးစုပ်တုန်းကတစ်ချီ မောင်စိုးနှင့်အတူ တစ်ချီစီပြီးလိုက်၍ ဖိုးလုံးလိုးဆောင့်မှုကို ဇိမ်ယူ၍ လီးအရသာ ခံစားနေပြန်ပါသည်။

ဖိုးလုံးလီးက စသွင်းပြီးအချက်နှစ်ဆယ်လောက်ဆောင့်ရုံရှိသေးသည်။ လရည်တွေစို့လာကာ ပြီးချင်သလိုဖြစ်သွားသည်။ ဖိုးလုံး ဒူးညွှတ်ကျသလိုဖြစ်သွားပေမယ့် အားတင်း၍ ရပ်နားခြင်းမရှိဘဲ အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် ဆက်လက်လိုးပေးနေသည်။ 

ဒါကို အကောင်းလွန်နေသည့် မိုးသူဇာတစ်ယောက်လုံးဝ ရိပ်စားမိခဲ့ခြင်းမရှိချေ။ ဖိုးလုံး ဒီည သူမကိုလိုးတာ ကြာလွန်လှသည်ဆိုပြီး စိတ်ထဲက ကြိတ်၍ အားရကျေနပ် မိနေပေသည်။ဖိုးလုံး လီးက ကျင်ဆိမ့်ပြီး အချက်ပေါင်း ရာချီအောင်လိုးပေးနေသည်။

လီးဝင် လီးထွက်ကြမ်းသလောက် ပြီးချင်ဇောနှင့် အားသွန် လိုးနေတာမို့ ထိချက်လည်းပြင်းသည်။ စောက်ပတ်နှင့်လီး ထိတွေ့လိုးဆောင့်နေသံက တဘုတ်ဘုတ်တဇွပ်ဇွပ်နှင့် အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်နေတော့သည်။ ကိုစိုး ဖြုံသွားသည်။ ငါ့ကောင် လိုးလှချည်လား ဆိုပြီး ဖိုးလုံးကို အထင်ကြီးသွားရသည်။

 အပိုင်း ( ၂ )  ဆက်ရန် >>>>