ယောက္ခမနှင့်တစ်ညတာ ( စ/ဆုံး)

ယောက္ခမနှင့်တစ်ညတာ ( စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - Facebook (ငြိမ်းချမ်းအောင်)

မိန်းမက အလုပ်ထဲကို ဖုန်းလှမ်းဆက်တယ်။ 

“ မောင်ရေ ကျမ ရန်ကုန် ဘုရင့်နောင်မှာ ကုန်စာရင်းတွေ သွားရှင်းရမှာမို့ ညအိပ်သွားရမယ် ...အဲဒါ မောင်အိမ်ပြန်နောက်ကျမှာလား သားလေးတစ်ယောက်တည်းအိမ်မှာ” တဲ့။

ကျနော်လည်း ဆိုဒ်ထဲမှာ ဒီည လက်စအပြီးသတ်ရမှာမို့ နောက်ကျနိုင်ကြောင်းပြောရတယ်။ 

“ အာ့ဆိုလည်းရွာကို ဖုန်းဆက်ပြီး အမေ့ကို လှမ်းခေါ်လိုက်မယ် ” တဲ့။

“ အေး..အေး ” 

လို့ ပြောပြီး ကျနော်လည်း ဖုန်းချလိုက်တယ် ။

ကျနော်က ဆိုဒ်မန်နေဂျာ ။ ကျနော်နဲ့ အတူ မန်နေဂျာ တစ်ယောက်ရှိတယ် ။ သူကလည်း ဒီကနေ့မှ မလာဆိုတော့ ကျနော် တစ်ယောက်တည်း ပန်းရံသမားတွေနဲ့ အလုပ်သမားတွေ နဘမ်းလုံးရတယ် ။ ည (၁၁) နာရီလောက်ကျတော့ အားလုံးချွေးတလုံးလုံး ပြီးသွားတယ်။

အလုပ်သိမ်းနေတုန်း ကျနော့်နဲ့ အတူလုပ်တဲ့ မန်နေဂျာ ကိုဇော်လေးပေါက်ချလာတယ်။

“ ဆောရီးကိုဇော်ကြီးရာ ကျနော်အိမ်မှာ အရေးကြီးကိစ္စပေါ်လာလို့ ခင်ဗျားပင်ပန်းသွားပြီပေါ့”

ကျနော်လည်း

“ ပင်ပန်းတာတော့ ပြောမနေနဲ့ဆရာရေ”

သူ့နာမည်က ကိုဇော် ကျနော်လည်း ကိုဇော်ပါပဲ ။ အလုပ်ထဲမှာ နာမည်ကွဲအောင် ဇော်ကြီး ဇော်လေး ခွဲရတယ် ။ သူနဲ့ကျနော်က အသက်လည်း လပိုင်းပဲကွာတယ် ။ ကျနော်ကလပိုင်းကြီးတော့ ဇော်ကြီး ဖြစ်သွားရော ကျနော်နဲ့ ကိုဇော်လေးဟာ အတွဲညီတယ် ။ အသာအနာတွက်ကြသူတွေ မဟုတ် ။ ညီရင်းအစ်ကိုပမာ။

“ လာဗျာ အိမ်လိုက်ခဲ့ ခင်ဗျားကို ရှယ်ပြုစုမယ် ” ဆိုပြီး ခေါ်တယ်။ သူ့အိမ်ဆိုတာက ယာယီဝန်ထမ်းအိမ်ယာပါ ။ အိမ်ရောက်တော့ သူကပုလင်းတစ်လုံးနဲ့ အမြည်းပန်းကန်ထုတ်လာပြီး 

“ ကဲ ဆရာဇော်ကြီး ဘာအရက်လည်းမမေးနဲ့ (၃)ခွက်လောက် သောက်ပြီးမှ ပြောမယ်” တဲ့ ။ ကျနော်လည်း ပထမတစ်ကြိုက် မော့ချလိုက်တယ်။ အူထဲ ပူဆင်းပြီး နားထင်တွေပါ ပူတက်လာတယ်။  ပြင်းတယ်ဗျို့

ကိုဇော်လေးက 

“ ဒီအရက်က ရေမရောရဘူး ဆရာ..နောက်ထပ် cheer ” တဲ့။

ဟုတ်တယ်။ နောက်ခွက်မှာ အရက်က မပြင်းတော့ဘူး ။ လူလည်းလန်းလာတယ် ။ ကျနော်ကလည်း 

“ အတော်ကောင်းပဲဗျာ ”

“ ခင်ဗျားဘာထူးခြားလည်း ”

“ ကျနော်တော့ လန်းတယ် ရီဝေတယ် ”

ဆိုတော့ 

“ ထပ်ချအုံး” တဲ့ ။

ဒီလိုနဲ့ အတော်မူးသွားရော ။ အိမ်ကို သူ့ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်ပို့တယ်။ လူက အရမ်းမူးတယ် ရယ်မဟုတ် ။ သူက ကျနော့်ကို ဆေးဖူးတစ်ဗူးပါ ထုတ်ပေးတယ် ။

“ ဆေးညွှန်းပါတယ် ဖတ်ကြည့် ”

သူပြန်သွားတော့ ကျနော် အပြင်ကနေ သော့ဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲဝင်။ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်မယ်ပေါ့ ။ ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲ ရေလဲ ပုဆိုး ဝင်ယူတော့ ကွေးကွေးလေးအိပ်နေတဲ့ ယောက္ခမကြီးကို တွေ့ရတယ် ။

ဟင် သားလေးရော သားလေးက တစ်ဖက်က သူ့အခန်းထဲမှာ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ပါလိမ့်ပေါ့။

ကျနော်လည်း ရေချိုးခန်းထဲဝင် ။ ရေတဗွမ်းဗွမ်းချိုးမှ ကိုဇော်လေးရဲ့ အရက်ကို သဘောပေါက်သွားတယ် ။ ကျနော့် လီးဟာ နဂိုထက်ထွားပြီး မာတောင်နေတယ်။ စိတ်ထဲကလည်း ဒီလူ အတော်နောက်ပဲ မိန်းမ မရှိတဲ့ ရက်မှ ကွာ။

အခန်းထဲ အဝတ်အစားဝင်လဲတော့ ကွေးကွေးလေး အိပ်နေတဲ့ ယောက္ခမကြီးရဲ့ တင်ကို တွေ့ပြီး ငပဲက မတ်လာတယ်။  ဒီကောင်နဲ့တော့ ဒုက္ခပဲ ။ တွေးလေ အဲ့စိတ်ပြင်းလာတယ် ။ မထူးပါဘူး ။ အိမ်သာထဲဝင်မှာပဲ ဆိုပြီး ကျနော်အိမ်သာထဲ ဝင်ရတော့တယ် ။ ကိုဇော်လေးပေးတဲ့ ဆေးဗူးကို အိမ်သာထဲ ယူလာရင်း ဆေးညွှန်းဖတ်ကြည့်တော့ စွယ်စုံရ အကြောလိမ်းဆေးဆိုပဲ ။

ဒါနဲ့ ငပဲကိုလိမ်းကြည့်တယ် ။ သေသေချာချာပွတ်ချေလိမ်းရင်း ဂွင်းတိုက်သလို လိမ်းတော့ အတော်အရသာ ဖြစ်နေတယ် ။ လက်ထဲမှာ တဖြည်းဖြည်းကြီးလာတဲ့ ကိုယ့်ဟာကို မယုံနိုင်ဖြစ်နေတယ် ။ အရင်ကထက် အလုံးရော အရှည်ရော (၂)ဆဖြစ်နေတော့ ကျနော်ပီတိရော မိန်းမက ဒီညကျမှ မရှိတာရောကို ယူကြုံးမရဖြစ်နေတယ် ။

ကျနော်လည်း ရေခဲ သေတ္တာကိုဖွင့် အရက်ပုလင်းထုတ်ပြီး သောက်ဖို့ စဉ်းစားနေတယ် ။ အရက်အရှိန်နဲ့ အတွေးဟာ ဒီကာမစိတ်ထဲမှာပဲ ရုန်းထွက်မရဖြစ်နေတယ် ။ ယောက္ခမကြီးအကြောင်း စိတ်ကရောက်နေတယ် ။ ကျနော့် ယောက္ခမ အမကြီးဟာ ရွာမှာ လူငှါးနဲ့မှားဖူးတဲ့ ဇာတ်လမ်းရှိခဲ့တယ် ။ 

ဒါက ကျနော့်စိတ်ကို တဝဲဝဲလည်ဖြစ်နေတယ် ။ အရက်အရှိန်ကလည်း အတော်တက်လာတော့ ကျနော့် စိတ်ကို ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပြီး တအိမ်လုံးကို လျှပ်စစ်မိန်းချလိုက်တယ် ။ ဖုန်းမီးရောင်နဲ့ အခန်းထဲဝင် တံခါးကို အသာချလိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်တယ် ။ ရင်ကတလှလှပ် ကုတင်ပေါ်အသာတက်ပြီး ယောက္ခမကြီးပုခုံးကို လက်နဲ့ဖက်ပြီး ကျနော့်မိန်းမ ရန်ကုန်သွားတာ မသိတဲ့ပုံစံနဲ့

“ မိန်းမ မိန်းမ ထအုံး မောင်အတော်မူးနေပြီ အချစ်ကိုယ့်ကိုယ်ကြွေးအုံးကွာ”

ဆိုပြီး ရုန်းမရအောင် ဖက်လိုက်တယ် ။ တကယ်တော့ ကျနော့် မိန်းမက ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် တင်ရင်ကြီးတယ် ။ ယောက္ခမကြီးက ပိန်ပိန်သေးသေး တစ်ခြားဆီ။ မှားစရာမရှိ ။ ကျနော်လည်း ချက်ခြင်းမဖြေတဲ့ ယောက္ခမကြီးကို နို့တွေနှိုက် ပစ်လိုက်တယ် ။ ယောက္ခမကြီး ရုတ်တရက် စဉ်းစားပြီး ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိတဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျနော်ကလက်သွက်တယ်။ 

ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပြီးပြီ ပေါင်ကြားကို ခေါင်းကို အမြန်ရွှေ့ပြီး စောက်ဖုတ်ကို အတင်းယက်ပစ်တော့တယ် ။

“ ဟဲ့..ကောင်လေး မှားမယ် မှားမယ်”

ဆိုပြီး ခေါင်းကိုဖယ်ပေမဲ့ ကျနော်က 

“ မိန်းမငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း ” ဆိုပြီး လက်ကိုချုပ်ပြီး မှုတ်မြဲမှုတ်နေတယ်။

ယောက္ခမကြီးစိတ်ထဲမတော့ ငါ့သမက် အမူးလွန်ပြီး သူ့မိန်းမနဲ့အထင်မှားနေတယ် ဆိုပြီး အတွေးရောက်အောင်ပါ။  အခန်းကလည်း လူလုံးမကွဲ မှောင်တယ်မလား ။ နာရီဝက်လောက် စောက်ဖုတ်ကို ကြမ်းကြမ်းယက်လို လျှာဖျားနဲ့ ဖြေးဖြေးထိုးဆွဲ စောက်စိကို ခလုတ်တိုက်လိုက်နဲ့ ယောက္ခမကြီးလက်က ကျနော့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ပွတ်နေတယ် ။ ဒါဆို ကောင်းနေပြီမှန်းသိလိုက်ပြီ ။ ကိုယ်လိုးနေတဲ့ မိန်းမထွက်လာတဲ့ အပေါက်မို့ ကျေးဇူးတရားရော ဖီလင်ရောပေါင်းပြီး ရှယ်ယက်ပလိုက်တာ။ ယောက္ခမကြီး ညီးသံတိုးတိုးညင်းညင်းလေး ထွက်လာတယ် ။ 

စောက်ဖုတ်နဲ့လျှာကိုမခွာပဲ ကျနော့် ကိုယ်ကို ခေါင်းရင်းဘက်ရွှေ့ပြီး ကျနော့်ငပဲကို ကိုင်ခိုင်းမလို့ပါ ။ တဖက်က လျှာကို ဘယ်ပယ်ညာပြန်ခပ်မြန်မြန် ယက်ရင်း ယောက္ခမကြီးလက်ကို ယူပြီး ကျနော့် လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ် ။ ယက်တာကို အရှိန်လျော့ပြီး သတိနဲ့စောင့်ကြည့်တော့ လက်ကတင်ထားတဲ့ အတိုင်းပဲ ယောက္ခမကြီးဒီလောက်ကြီးတဲ့ လီးတစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးလို့ အံ့သြနေတာ ကျနော်သိတယ်။

လျှာကို ဖင်ဝဆီ ဆွဲယက်ရင်း လီးကို ကိုင်ပြီးဆွပေးဖို့ ကျနော် ယောက္ခမကြီးလက်ကို ဆုပ်ခိုင်းပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးလိုက်တော့ အံ့သြမှင်သက်နေတဲ့ ယောက္ခမကြီး အသိဝင်လာပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးနေတော့တယ် ။ နောက်တော့ ကျနော် ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး အဖုတ်ကို လက်နဲ့ ပညာစပြပါတော့တယ် ။ 

လက်နဲ့ဖြေးဖြေးခြင်းသွင်းရင်း g spot ကိုရှာ ပွတ်လိုက်တော့ အတွန့်အလိပ်အခွေလေးတွေ သိသာတဲ့ gspot ဟာ ကျနော့်မိန်းမဟာထက် ထင်ရှားနေတယ် ။ ယောက္ခမအထီးကြီးက အသက် (၆၀) နားကပ်နေတော့ မလုပ်တာလည်းကြာ အဖိုးကြီးက အဲ့စိတ်လည်းနည်းတော့ စောက်ဖုတ်က ကျည်းနေတတယ်။ အရည်ကသိပ်မထွက်သေးဘူး။

ဖီးက အခုမှတက်ခါစ လမ်းတစ်ဝက်ဆိုတာ အိမ်ထောင်သက် ခုနှစ်အတွေ့အကြုံရ သိနေတယ် ။ ယောက္ခမကြီးမျက်နှာ နားကပ်ပြီး 

“ မိန်းမရယ် ကောင်းလိုက်တာ ခါတိုင်းညတွေထက် မိန်းမဂွင်းထုတာသိပ်ကောင်းတာပဲ ”

လို့ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ် ။ ယောက္ခမကြီးရဲ့ စိတ်ကို လွတ်သွားအောင် ကျနော်ပြောလိုက်တာပါ ။ ငါ့သမက်ကတော့ ငါ့ကို သူ့မိန်းမလို့ပဲ ထင်နေတယ် ။ မူးနေတော့ ဘာမှမသိဘူး ထင်အောင်ရယ်ပါ ။ ယောက္ခမ ဂွင်းထုတာ တကယ်တော့ မကောင်းပါဘူး။ 

“ အရမ်းကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရယ် ”

ဆိုတော့ သေသေချာကိုကို ဂွင်းတိုက်ပေးရှာတယ်။ အခုမှကောင်းတာ ကျနော်လည်း လျှာကို အစိကို ယက်ပြီး လက်နဲ့ ဂျီစပေါ့ကို ဆွလိုက် ထိုးထည့်လိုက် ခပ်သွပ်သွပ်လှုပ်ရှားလိုက်တော့ အသံက ခပ်ကျယ်ကျယ်ငြီးလာပြီ။ တစ်ချက်ချက် ကော့တက်လာလိုက် ဖိချလိုက်နဲ့ အရည်တွေလက်ညိုးမှာ စီးကပ်စွာ ကပ်ပါလာတယ် ။ ကျနော်လည်း ဂွင်းထုနေတဲ့လက်ကို ငြင်သာစွာ ကိုင်ရင်းနားနားကို ကပ်ပြီး 

“ မိန်းမ မောင်ထည့်တော့မယ်နော် ” ဆို တော့ “ အင်း ” တဲ့။

အသံက အတော်အရွယ်ငယ်သွားတာပါပဲလား ။ ပေါင်ကို ဖြဲလိုက်တော့ အလိုက်သင့်မြှောက်ပေးတယ် ။ ကျနော်လည်း လီးထိပ်နဲ့ မသွင်းခင် အစိကို ပွတ်လိုက် မွှေလိုက်လုပ်နေတယ် ။ အားမလိုအားမရဖြစ်အောင်ပေါ့။ ကနော့် မိန်းမဆို အားမလို အားမရအရမ်းဖြစ်ပြီး 

“ မောင်ရေထည့်ပါတော့ ”

ပြောတယ်။ ဒါက သူ့အမေ အမေတူမလားကြည့်ရတာပေါ့ ။ တဖြည်းရွတက်လာနေတဲ့ အဖွားကြီး မခံစားနိုင်တော့ဘူး။

“ မောင်ရေ ထည့်ပါတော့ ” တဲ့ ။ အသံလေးကို လိုးခြင်စိတ်ကို ကြွလာစေတယ် ။ ဒစ်ကို စောက်ဖုတ် အဖတ်နှစ်ခုကြားက နေထည့်တော့ မထည့်တာကြာတဲ့ ယောက္ခမ ကြီးအဖုတ်ဟာ ကြပ်နေတယ်။ သူ့လက်နဲ့ကိုင်ပြီးထည့်ခိုင်းမှ ဒစ်ကစဝင်တယ် ။ ဖြည်းဖြည်းခြင်းထည့်ပြီး ဖြည်းဖြည်းခြင်း အဝင်အထွက်စလုပ်ပေးတယ် ။

တဖြည်းဖြည်း ြမ်နမြန်လာတော့ အဆမတန်အဖုတ်ထဲ ကြီးထွားလာနေတဲ့ ကျနနော့်လီးဟာ အဖုတ်အတွင်းသားနံရံတွေကို နေရာလွတ်မရှိ ပွတ်တိုက်နေတော့တယ် ။ စိတ်ထဲကလည်း ကိုဇော်လေးကို ကျေးဇူးတင်နေမိတယ်။  (၅၀) ကျော် ယောက္ခမကြီးတောင် ပြည့်သိပ်နေမယ်ဆို အပျိုလေးတွေဆိုကွဲထွက်သွားမှ။ာ

ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုမပြီး ဆော်လိုက်၊ လှေကြီးထိုးရိုးရိုးဆော်လိုက်နဲ့ ကာမစိတ် အထွပ်အထိပ်ရောက်နေပြီမှန်း သိပေမယ့် မပြီးလိုက်သေးဘူး။

“ မိန်းမလေးဘက်ထောက်ပေးအုံး ” ဆိုတော့ ကုန်းပေးတယ်။

ယောက္ခမကြီး ကျနော့်လီးကို သူ့ဘာသာယူပြီး ထည့်ပေးခြင်းအားဖြင့် အတော်ကောင်းနေပြီ ဖြစ်ကြောင်းသိသာတယ် ။ ရှည်လျားပြီး တုတ်ခိုင်တဲ့ ကျနော့် လီးဟာ သားအိမ်သွားသွားထောက်တော့ ခါးကုန်းကုနိးသွားတယ် ။

“ မောင် အောင့်တယ် ” တဲ့။

ကျနော် ပုံစံပြောင်းပြီး အဆုံးသတ်ရတော့မယ် ဆိုတာ သိနေတယ်။ ယောက္ခမကြီးပြီးတော့မယ်ဆိုတာ သိနေပြီ ။ ကျနော်ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး ယောက္ခမကြီးကို အပေါ်တက်ခိုင်းတယ်။

မိန်းမဆို အပေါ်တက်လိုက်မှ ပြီးတတ်တာ သူ့အကြိုက်ဆုံး ပုံစံပဲ။ သူ့အမေဆိုတော့ သူ့သမီးအတိုင်း လာမှာ။ ယောက္ခမကြီးကို မျက်နှာခြင်းတေ့ပြီး နုတ်ခမ်းစုပ်လိုက်တယ် ။ သူကလည်း ပြန်စုပ်တယ် ။ ပြီးတော့ သူ့စိတ်ကြိုက် လုပ်လု့ိရအောင် ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တော့တယ်။

ယောက္ခမကြီးက ဖင်ကိုကြွပြီး ဆောင့်တယ် ။ ဆီးခုံခြင်းရိုက်သံနဲ့ သူမအော်သံက စည်းချက်မှန်မှန်ပဲ။  နောက်တော့ သူမက ဖင်ကိုဝိုင်းပြီး ကျနော့်လီးထဲက လရည်ကို ညှစ်ယူနေပြီ။ အတော်ကို ကောင်းတာပဲ ။ ဒီတခါတော့ ကျနော်ပါ တအားအား အော်ရတော့တာပဲ ။ ကျနော်လည်း အော်ရော ယောက္ခမကြီး ဖီးတက်လာပြီး ကျနော့် ဆွဲထူ ဖက်ပြီးညှောင့်တယ် ။ ပျော့တွဲကျနေတဲ့ နို့ကိုစို့တော့ အသာလေးငြိမ်ပေးတယ် ။ နို့ကို စို့ရင်းစောင့်ချလိုက်တယ်။

ယောက္ခမ ပြီးခါနီးနေပြီဆိုတာသိလိုက်ပြီ. ခပ်မြန်မြန်အားပါပါ သူမပုခုံးကို ကိုင်ပြီး ဆောင့်တယ် ။ ခပ်တင်းပုခုံးကို ဖက်တော့ ခါးကိုပွတ်လိမ်ပြီး မွှေနေတယ်။ ပုခုံးဖက်ထားတာ လျော့ပေးလိုက်တော့ အားရပါးရ ဆောင့်ပြီး ကျနော့်ကို ပြန်ဖက်ပြီးငြိမ်ကျသွားတယ် ။ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ လှုပ်ယမ်းရင်းပြီးသွားတယ် ။ ကျနော်လည်းအလိုက်သင့် ကော့ထိုးပေးရင်း သုတ်ကိုလွှတ်ချလိုက်တော့ တယ် နှစ်ဦးစလုံးရဲ့ အရည်တွေပေါင်းစပ်ပြီး ကနော့်ပေါ်စီးကျနေတာ ယောက္ခမကြီးရဲ့ အောင်းထားတဲ့အရည်ကပိုများပေါ့ ။

အမှောင်ထဲမျက်စိက ကျင့်သားရတော့မှ ယောက္ခမကြီးနဲ့ ကျနော် ခွလျက် တဦးကို တဦးထင်ထင်ရှားရှားတွေ့ရတော့တယ် ။ ခပ်ပိန်ပိန်သူမကိုယ်ကို အသာဆွဲယူဖက်ရင်း သူမမျက်နှာကို ကြည့်ရင်း 

“ ချစ်တယ် ” လု့ိ တဖွဖွပြောရင်း နုတ်ခမ်းကို စုပ်နေမိတယ် ။ 

“ ချစ်တယ် ” လု့ိ “ မောင့်ကိုချစ်လား “ ဆိုတော့ 

“ ဘယ်သူ့ကိုပြောတာလဲ ”

“ အမေ့ကို ”

ဆိုတော့ “ ဖြေလေ”  လို့ဆိုတော့ “ ချစ်တယ်” တဲ့။  အဲ့ညက ကျနော်တို့ မီး ပြန်ဖွင့်ပြီး ရေခိုးျခန်းထဲ ထပ်ဆွဲကြတယ် ။ ယောက္ခမကြီးဆို အိပ်နေရင်းတောင်လက်ကို မလွှတ်ပဲ ဆုပ်ကိုင်ပြီး အိပ်ပျော်သွားရှာတယ် ။

မနက်မိုးလင်းတော့ အိပ်ယာဘေးကို ကြည့်တော့ ယောက္ခမကြီးမရှိတော့ဘူး။ ဘယ် နှစ်နာရီထိုးပြီလဲ ဖုန်းဖွင့်ကြည့် မနက် ကိုးနာရီတောင် ထိုးပါပေါ့လား ။ miss call တွေလည်း မနည်း။ မိန်းမရယ် ကိုဇော်လေးရယ် ခေါ်ထားတာ။ မိန်းမကိုအရင်ဆုံးခေါ်ကြည့်တယ် ။ 

“ ဘုရင့်နောင်မှာ စာရင်းတွေရှုပ်နေလို့ ပြန်ရောက်ခြင်မှ ပြန်ရောက်မယ် ” 

ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြောတယ်။ ကိုဇော်လေးကိုတော့ 

“ နေမကောင်းခြင်သလို ဖြစ်နေလို့ (၁) ရက်တော့နားမယ်” 

လို့ အဆင်ပြေအောင်ပြောလိုက်တော့ မျက်နှာသစ်ပြီး ထမင်းစားပွဲ လှန်တော့ ထမင်းကြော်နဲ့တောကြက်ဥကြော်ထားတာတွေ့တော့ တယ်တော်တဲ့ငါ့မိန်းမကြီးပဲ ၊ အဲလေ ယောက္ခမကြီးပဲလို့ တွေးပြီး ထမင်းစားသောက်ပြီး အားဆေးတစ်လုံးလောက်သောက်လိုက်တယ်။ ခနမှိန်းလိုက်အုံးမယ်။

သားလေးကိုတော့ ယောက္ခမကြီးပဲ ကျောင်းသွားပို့တယ်ထင်ပါတယ်။ ကျနော်နိုးလာတော့ ညနေစောင်းနေပြီ ။ ငါအတော်အိပ်ပလိုက်တာပဲပေါ့။ ရေမိုးချိုးပြီး ခြံထဲထွက်တော့ သားလေးနဲ့ ယောက္ခမအတူ ဆော့နေတယ်။

ယောက္ခမကြီးက ပင်ပန်းမှုအရိပ်အယောင်မတွေ့။ ပိုလို့တောင်လန်းနေသေး။ လက်ပြတ်အင်္ကျီ  ခါးတိုနဲ့ သနပ်ခါးက အဖွေးသားနဲ့။

သားလေးက ကျနော့်ဆီပြေးလာပြီး 

“ ဖေဖေအပြင်လိုက်ပို့ မုန့်ဝယ်ကျွေး ” တဲ့။

ကျနော်လည်း 

“ အမေပါလိုက်ခဲ့လေ ” လို့ ခေါ်လိုက်တယ်။ သားလေးကို အပြင်လိုက်ပို့တာက အကြောင်းရှိတယ်။ ဒီကောင်က ဆိုင်ကယ်ပေါ် တင်ပြီး ကြာကြာမောင်းလိုက်ရင် အိပ်ပျော်သွားရော။ ဆီချက်ခေါက်ဆွဲ စားစရာစုံတဲ့ ဆိုင်မှာ ဗိုက်တင်းအောင်ကြွေးလိုက်တယ် ။ ညစာကို အိမ်မှာမစားတော့ဘူး ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့ ။

ကျနော်ကတော့ အိမ်မှာ ကိုဇော်လေးပေးထားတဲ့ အရက်နဲ့မြည်းဖို့ ပါဆယ်ထုပ်ခဲ့တယ်။ ကျနော်ပဲ စိတ်စောနေလို့လားမသိ ။ သားလေးက တော်တော်အိပ်မယ့်ပုံ မပေါ် ။ ဆိုင်ကယ်ကို ကြာကြာလေး ပတ်မောင်းပေးလိုက်တော့ စကားတွတ်တီးတွတ်တာပြောတာ ငြိမ်သွားတယ်။ ကျနော့်အကြံ ယောက္ခမမသိဘူး။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သားလေးကို ယောက္ခမကပွေ့ပြီး ဝင်သွား။ ကျနော်က တံခါးသော့ခတ်ပေါ့။ အရေးထဲမိန်းမဖုန်းဝင်လာတော့ ပြန်လာပြီလားလို့ ဆည်းမေးမိတယ်။ သားလေးအကြောင်းမေးတယ် ။ ပြီးတော့ ပြန်မလာဖြစ်ကြောင်း အမေပြန်သွားလားမေးတယ်။ ထမင်းစားပွဲမှာ ကိုဇော်လေးပေးတဲ့ အရက်ကို ဝယ်လာတာလေးနဲ့ မြည်းပေါ့။ သုံးလေးခွက်ဆင့်သောက်လိုက်တော့ မနေ့ကထက် မြန်တယ်ပြောရမယ် ။ ငပဲရောလူရောလာနေပြီ။

ယောက္ခမကြီးက 

“ ကိုဇော်မင်းထမင်းမစားဘူးလား ” တဲ့။ “ ဟုတ်ကဲ့ စားမှာ ” 

“ အမေခူးပေးရမလား ” တဲ့။

“ နေပါစေ အမေ အမေပျင်းရင် ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဗီဒီယို သွားကြည့်လေ ” 

လို့ယောက္ခမကြီး နောက်ပိုင်းအလှ ထွက်လာသလားလို့တောင် ထင်လာတယ် ။ ညက ကိစ္စအတွက် နှစ်ယောက်လုံး အပြင်မှာ မသိသလို ဟန်ဆောင် ဖုံးထားကြတယ်။ ကျနော်လည်း ဇာတ်လမ်းဘယ်လို ပြန်စရပေါ့ ။ မနေ့ညက ဖြစ့်မယ်သာဖြစ်တာ ကျနော်နဲ့ ယောက္ခမစကားရင်းရင်းနှီးနှီးပြောတာဆိုတာမရှိ။

အာ့ကြောင့်လည်း စရခက်နေတာ။ ရေချိုးခန်းထဲဝင် မျက်နှာသစ်ပြီး အရက်နံ့ မနံအောင် သွားတိုက်ခံတွင်းပလုပ်ကျင်းဆေးရည်နဲ့ အာလုပ်ကျင်းအခန်းထဲ ပြန်ဝင် ။ အကြောလိမ်းဆေးကို ထုတ်ပြီးလိမ်းထားလိုက်တယ်။

သားလေး အခန်းထဲမှာလည်း ယောက္ခမက ရှိမနေဘူး။ ဧည့်ခန်းထဲမှာ မျက်မှန်ကြီးအခန့်သားနဲ့ ကိုရီးယားကားကြည့်နေတဲ့ ယောက္ခမကြီးကို တွေ့ရတယ်။ ကျနော်လည် းသူနဲ့မလှမ်းမကန်းမှာ ထိုင်ရင်း ဘယ်လိုစကားစရမလဲ စဉ်းစားနေတယ်။ ရပြီ။

“ သြော် ..အမေ့သမီး ဒီညလည်း ရန်ကုန်မှာ အိပ်ရအုံးမှာပဲ ” တဲ့။ 

“ အမေမနက်ဖြန် ဒီမှာနေရအုံးမှာပဲ ရရဲ့လား ” ဆိုတော့

“ ရပါတယ် ” တဲ့။

“ ကျနော်လည်း (၁) ရက်ပြတ်ထားတော့ ညဆိုင်းပါ ပြန်ဆင်းရမလားမသိဘူး”

ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ကိုရီးယားကားကြည့်နေတဲ့ ယောက္ခမကြီးကို ကြည့်ရင်း ငါ့ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား ဒါမှမဟုတ် ငါနဲ့ ဇာတ်လမ်းဆက်မလုပ်ခြင်လို့လား မသိဘူး လို့ စဉ်းစားလာရတယ်။ အဲ့လို တွေးလေ ကျနော့် ငပဲက အဆမတန်ထောင်မတ်လာရေ။ ာအာခေါင်တွေပါ ခြောက်လာတယ်။ ရေခဲ သေတ္တာဆီ ပြန်သွားပြီး မထူးပါဘူး။ မူးအောင်ချမယ် ဆိုပြီး အရက်သောက်နေတော့တယ်။

ယောက္ခမကြီးကတော့ တုတ်တုတ်မလှုပ် ။ ကျနော့် ငပဲက ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်လှုပ်နေရှာတယ်။ ညကအကြောင်းတွေးပြီး စိတ်က ထန်လာတယ်။ ရာသီဥတုက ကိုယ့်ဘက်ပါတယ် ပြောမလားမသိဘူး။ မိုးသက်လေပြင်းတွေကျပြီး မီးပါပျက်သွားရော။  အိမ်မှာအင်ဗက်တာ ဆင်ထားပေမယ့် သက်သက်မဲ့ ထမဖွင့်တာ။

အမှောင်ထဲမှာ မိုးခြိမ်းသံနဲ့ မိုးသီးမိုးပေါက်တွေ တရစပ်ကျလာတော့ ယောက္ခမကြီး ကျနော့်ကို ခေါ်တယ်။ ကြောက်တဲ့ အသံလဲပါတယ်။ “ ကိုဇော် ကိုဇော် ” တဲ့။  ကျနော်လည်း ဖုန်းအလင်းရောင်နဲ့သွားပြီး သူ့ဘေးနားခပ်ကွာကွာမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။

“ အမေ ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ ငါဒီလိုမျိုး မိုးသည်းရင် ရွာမှာလည်း တစ်ယောက်တည်း မနေရဲဘူး ” တဲ့။

ကျနော်သိလိုက်ပြီ ဒါဇာတ်လမ်းစဖို့ အခွင့်ကောင်းပဲ။ ကျနော်လည်း သူမဘေးနား အနည်းငယ် တိုးထိုင်လိုက်တယ်။ အမှောင်ထဲမှာ မိုးသံလေသံကြားထဲက နှလုံးခုန်သံကို ကြားရမလားပဲ။ မိုးက သွပ်ပေါ်ကျနေတော့ စကားပြောရတာ မသဲကွဲ။

ကျနော်လည်း အရဲစွန့်ပြီး နားနားကပ်လို့

“ အမေကြောက်နေလား ” လို့ဆိုတော့

“ အင်း မင်းရှိနေတော့ မကြောက်ပါဘူး ” တဲ့။

သူကလည်း ကျနော့် မျက်နှာနား ကပ်ပြောတယ်။  စကားပြောတဲ့ ပါးစပ်က ထွက်တဲ့လေက ကျနော့်မျက်နှာနားလှုပ်ခတ်သွားတယ်။ ကျနော် အကွက်တစ်ကွက်ရွှေ့လိုက်တယ်။

“ သားလေးကို သွားကြည့်အုံးမယ်” လို့ ကပ်ပြောလိုက်တော့

“ ဒို့လည်းလိုက်မယ် ” တဲ့။

ဖုန်းဖလက်မီးကို မဖွင့်ဘဲ ဖုန်းအလင်းနဲ့ပဲ သွားတော့ ယောက္ခမကြီးက ကျနော့် လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး လိုက်လာတယ်။ သားလေးကို စောင်ခြုံပေးပြီး အခန်းထဲကထွက်မယ် လုပ်တော့ အခန်းထောင့်မှာ ရပ်နေတဲ့ သူမကို လက်အသာဆွဲပြီး ကျနော်တို့ လင်မယားအခန်းထဲ ခေါ်လာခဲ့တယ်။ ကုတင်ပေါ်ဘေးတစ်စောင်းထိုင်ရင်း ကျနော် သူမလက်ကို ကိုင်မြဲကိုင်ထားတယ်။ နောက်တော့ 

“ မချမ်းဘူးလား ” လို့ ပါးနားကပ်မေးရင်း လက်ပြတ်အကျီနဲ့လက်မောင်းကို ဖက်လိုက်တယ်။ 

“ ညက ကိစ္စစိတ်ဆိုးနေတာလားပေါ့ ” မေးတော့ “ ဟင့်အင်း” တဲ့။ သူမသက်ပြင်းအရှည်ကြီးချပြီးမှ 

“ ဒို့၂ယောက် ကိစ္စလူသိခံလို့မဖြစ်ဘူး ” တဲ့ ။ 

“ အနေထိုင်ဆင်ခြင်ရမယ် နော်” တဲ့။ ကျနော်လည်း ကတိလွယ်လွယ်ပေးပလိုက်တယ်။

ယောက္ခမနာမည်က ဒေါ်အေးအေးတင့်။  ကျနော်လည်း ရဲတင်းလာပြီး အခေါ်အဝေါ်တွေ ပြင်မှဖြစ်မယ် လို့ “ မ လို့ခေါ်ရမလား အေးလို့ခေါ်ရမလား ” လို့ မေးတော့ “ ရပါတယ် ဘယ်လိုခေါ်ခေါ် ” တဲ့။

“ အာ့ဆို ကျနော့်ကို မောင်လို့ ခေါ်ကြည့်ပါလား အေး ” ဆိုတော့ “ ပါးစပ်ရှက်တယ် ” တဲ့ ။ ကျနော်လည်းရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ပြီးဖတ်ထားလိုက်တယ်။ တော်ကီနဲ့နူးရမယ်မလား ချစ်တယ်ကြီး တတွတ်တွတ်ပြောရင်း သူမလက်ကို ကျနော့် ငပဲပေါ်တင်လိုက်တော့ ကျနော့်ကို ကပ်ပြောတယ် ။

“ မောင့်ဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲ ” တဲ့ ။ ယောက္ခမကြီးကို ဂွင်းထုခိုင်းရင်း သူမဂုတ်သားတွေကို ခပ်ဖွဖွနမ်းတော့ ယောက္ခမကြီးရေမွှေးတွေ မဆွတ်စဖူးဆွတ်ထားမှန်းသိသားတယ်။

တယ် အ တဲ့ငါပါလား အဖွားကြီးက ငါ့အပေါ် ကြွေနေလို့ ပဲများနေတာ..ငါက ကိုယ့်ကိုယ်ယုံကြည်မှုမရှိဖြစ်နေရတယ် လို့ ဆိုပြီး အမှန်ကို တွေ့လာရတယ် ။ မျက်နှာကိုဆွဲယူပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲပလိုက်တယ် ။ အာခေါင်ထဲထိ လျှာကိုထိုးထည့်ပြီးစုပ်တော့ အဘွားကြီးအသက်ရှူမြန်နေတယ်။ လက်ကလည်းအင်္ကျီ   ကို ချွတ်လာတယ် ။ သူမကလည်း ကြယ်သီးတွေတစ်လုံးခြင်း ကူဖြုတ်တယ်။ ဒီည အေးအေးသက်သာသွားရမယ်ဆိုတာ ကျနော်ဆင်ခြင်မိလာတယ်။

ဒါ့ကြောင့် နုတ်ခမ်းကနေ တဆင့်ခြင်း သွားရမယ်။ လည်ပင်းတွေကို နမ်းတော့ လည်ပင်းကို မော့ပေးတယ် ။ “အင်း ” ဆိုပြီး အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာတယ် ။ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဖြစ်နေတဲ့ပုံပဲ။ နို့ကို အသာလေးဆွဲစို့ရင်း တွန်းလှဲလိုက်တော့ ရင်ဘတ်ကဖားဖိုကြီးလိုလှုပ်နေတယ် ။

အဘွားကြီးအတော်လာနေပါလား သိလိုက်ရပြီ။ ပေါင်ကြားကို ပွတ်သပ်ပေးတော့ ပေါင်ကို ဟပေးလာတယ်။ အမွှေးပါပါးနဲ့ အဖုတ်ကို လက်ဝါးနဲ့အုပ်ပြီး စမ်းတဲ့အချိန်မှာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းမှာ အရည်တွေ ရွှဲနေတာပါပဲ။ လျှာနဲ့ တဖြည်းဖြည်းထိုးဆင်းလာတော့ ချက်နားအရောက်မှာ ကျနော့်ခေါင်းကို ပြန်ဆွဲတင်တယ် ။ “ ဘုန်းနိမ့်လိမ့်မယ်” တဲ့ ။ ကျနော် နားမထောင်ပါဘူး။

လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်အတိုင်း အရည်ရွှဲနေတဲ့အဖုတ်ကို လျှာနဲ့ဆွဲပလိုက်တယ် ။ အဘွားကြီးခမြာကော့ပြန်လန်တက်လာလိုက် ကျနော့်ခေါင်းကို ဖိပွတ်လိုက်နဲ့ ကျနော်လည်းအဖုတ်ကို ယက်ရင်း ခြောက့်ဆယ့်ကိုးပုံစံ (69) သူ့မျက်နှာပေါ် ခွပြီးယက်တယ်။

လီးကို သူမ ပါးစပ်နားချိန်ပေးတော့ စုပ်ရှာတယ်။ ကျနော် လိုခြင်တာ ဒါပဲ ။ မျက်နှာပေါ်က ပြန်ဆင်းပြီး အဖွားကြီးဘေးနားထိုင် ပေါင်ပေါ် အဘွားကြီးခေါင်းကို ဆွဲတင်ရင်း လီးစုပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျနော့်လက် သူမစောက်ဖုတ်ကို ကလိပေးနေတယ်။

အစုပ်ကောင်းချက်ကတော့ လီးကြောတွေပါထောင်လာပြီး သုတ်တွေပန်းထွက်ခြင်လာပြီ။ အင်္ကျီ  ကို ကသုတ်ကယက်ချွတ်ပြီး လိုးဖို့ ပြင်ရတယ်။ ပေါင်၂ချောင်းကို မပြီး လီးကိုထည့်တော့ “ အား..အား ” ဆိုပြီးထအော်တယ်။

နာလို့မဟုတ်မှန်း သိနေတယ်။ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်ကနေ မြန်လာတော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ ကျနော်လည်း ခေါင်းကိုမပြီးဖက် ဆောင့်ပလိုက်တယ်။ ကုတင်က တကျီကျီမြည်လာတယ်။ မနေ့ညကထက် အားကုန်စောင့်ပလိုက်တာ။

အဘွားကြီး ကျနော့်ကို တအားဖက်ထားပြီး ငြိမ်ကပ်နေတယ်။ ပြီးသွားပြီ။ ကျနော်ပြီးအောင်ဆောင့်မှဖြစ်တော့မယ် ။ ဘေးစောင်းအနေအထားကိုပြင်ပြီး နောက်ကနေ ဖက်လိုးလေးလိုးရင်းပြီးလိုက်တော့တယ်။

“ မောင်ရယ် ချစ်တယ် ” တဲ့။

ယောက္ခမ နဲ့ ကျနော် မနက်မှ လင်းဆွဲတခါ ထဆွဲဖြစ်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ အမြဲအတူနေနိုင်အောင် ဇာတ်လမ်းတွေဖန်တီးရတော့တယ်..။

........................................💚💛💖💝💙........................................ 

ပြီးပါပြီ။