ချေမွလိုက် အပိုင်း ( ၂ )

ချေမွလိုက် အပိုင်း ( ၂ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

နော်နော် ရေးသည်။

ကိုသူရိန်ထွန်းက ..“ ငါ့ညီမ စိတ်ကောက်လို့ ငါ အိမ်ပြန်ခေါ်နေတာ ...” လို့ အော်ပြောသည် ..။ 

ချစ်စုက..“ မဟုတ်ဘူး .... မဟုတ်ဘူး ..ကျမ သူ့ညီမ မဟုတ်ဘူး .....ကျမကို မတရား လာဆွဲခေါ်နေတာ ...” 

လို့ အော်သည် ...။

ဆိုင်ကယ်သမား လူကြီး အနားတိုးလာသည် ...။ သူ့ပုံက လူလတ်ပိုင်း အရွယ် ရင်အုပ်ကားကား ဗလ ခပ်တောင့်တောင့်နဲ့ ဆံပင်လိန်ကောက်ကောက် နဲ့ ..တီရှပ်လက်ရှည် အပြာရင့်ရောင် နဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ အနက် ..လည်ရှည် ရှူးဖိနပ်အနက် ဝတ်ထားသည် ..။ လည်ပင်းမှာက ရွှေဆွဲကြိုး တုတ်တုတ်ကြီးတွေ သုံးကုံးလောက် ဆွဲထားသည် ..။

“ ဟေ့လူ...လွှတ်လိုက်ဗျာ..ကြည့်မကောင်းဘူး..မိန်းကလေးက သူ့အကို မဟုတဘ်ူး ပြောနေတယ် ...နောက်မှ.. ကျုပ် ကို အဆိုးမဆိုနဲ့နော် ....”

“ ကျုပ်ညီမ က စိတ်မနှံ့ဘူး ....ခင်ဗျား ဝင်မပါပါနဲ့ ..ဘေးဖယ်နေဗျာ.....”

“ ကျမ စိတ်ကောင်းတယ်..ကျမ ကောလိပ်ကျောင်းသူ ပါ ....သူ ...သူ....မတရားဆွဲခေါ်နေတာ ...ကယ်နိုင်ရင် ကယ်ပါအုံး..အကိုကြီး ......”

ချစ်စုလဲ လူထွားကြီး ဖက်ကို ပြေးသွားလိုက်သည် ...။ လူထွားကြီးက ကိုသူရိန်ထွန်းကို ..ဘယ်နှယ့်ရှိစ...ဆိုတဲ့ အမူအရာနဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ပြလိုက်ပြီး ...“ ညောင်းတော့ သူငယ်ချင်း ....ညောင်းတော့.....ခင်ဗျား ဒီမှာ မရှိသင့်တော့ဘူး ....” လို့ ပြောလိုက်သည် ..။

ကိုသူရိန်ထွန်းက ..“ မညောင်းဘူး ဆိုရင်ကော..ကျ ုပ်ကို ဒီလောကမှာ ဘယ်သူမှ အမိန့်ပေးလို့ မရဘူး ...” လို့ ခပ်မာမာ ပြန်ပြောရင်း လက်သီးကို ဆုပ်ရင်း ရှေ့တိုးလာသည် ..။ ဆိုင်ကယ်သမားကြီးက ကိုသူရိန်ထွန်း ဆီကို တိုးကပ်သွားသည် ...။ ပွဲကြီးပွဲကောင်းဘဲ..။ ချစ်စုလဲ ငေးကြည့်နေမိသည် ..။ စိတ်ထဲမှာ ကိုသူရိန်ထွန်း ခံရပါစေ လ့ို ဆုတောင်းနေသည် ..။

“ ဝင်ရှုပ်ချင်တဲ့ အမှိုက် ....”

ကိုသူရိန်ထွန်းက ဆိုင်ကယ်သမားကြီးကို စထိုးသည် ..။ ကိုသူရိန်ထွန်းသည် တက္ကသိုလ် တုံးက လက်ဝှေ့ သမားတယောက်လို့ မမကြီး ချစ်စုကို ပြောပြခဲ့ဖူးတာ အမှတ်ရသည် ..။ သူထိုးတဲ့ လက်သီးတွေကို ဆိုင်ကယ် သမားကြီးက ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ရှောင်တိမ်းလိုက်ပြီး ပြန်ထိုးထည့်လိုက်တာ တွေ့လိုက်ရသည် ..။ ကိုသူရိန်ထွန်း ပလက်ဖေါင်းပေါ်ကို ပက်လက် လန် လဲကျသည် ...။

“ လာမစမ်းနဲ့လေ..ကျု ပ် ပြောနေသားဘဲ...နောက်မှ အဆိုး မဆိုနဲ့ လို့ ....”

ဆိုင်ကယ်သမား လူထွားကြီးက လဲကျနေတဲ့ ကိုသူရိန်ထွန်း နံကြားကို တအား လွှဲကာ ကန်နေသည် ..။

“ အားးးး.......အားးး........”

ကိုသူရိန်ထွန်းရဲ့ နာနာကျည်းကျည်း အော်သံကြီး ထွက်လာသည် ..။ သူ့ခါးကို သူ လက်နဲ့ ဖိကိုင်ပြီး ခွေလဲကျနေသည် ...။ 

“ ငါ့ကို လာမလုပ်နဲ့..မင်းနာသွားမယ် ...ခွေးသား ....ငါ့ကို ဘာထင်နေလဲ ....” ထပ်ကန်ထည့်နေသည် ..။ ကန်လို့ ဝမှ ချစ်စုဆီကို သူ လျောက်လာသည် ...။

“ ညီမလေး ....မင်း ဘယ်သွားချင်လဲ ....”

“ ကျမ...ကျမ...ဟို...ဟို......”

“ ကဲ...ကဲ..ဆိုင်ကယ်ပေါ် တက်..နောက်မှပြော...ညီမလေး သွားချင်တဲ့ နေရာကို အကို လိုက်ပို့မယ် .......”

“ ဟုတ်...ဟုတ် .....”

သူ့ဆိုင်ကယ် အနောက်ကနေ သူ့ခါးကို ဖက်ပြီး ချစ်စု ပါသွားပြီ ....။  ဒီလူကြီး ဆိုင်ကယ်ကို ကားတွေ ကြားထဲ ပွတ်ခါသီခါလေးတွေ မောင်းနေတာ ချစ်စု ကြောက်လိုက်တာ ..။ သူ့ခါးကို တင်းတင်း ဖက်ထားမိသည် ။ ဘယ်သူမှန်းမသိ ..ဘယ်ကမှန်းမသိတဲ့ လူကြီးတယောက် နောက်ကို ကောက်ကောက် ပါအောင် လိုက်ခဲ့မိပြန်ပြီ ..။ ချစ်စုတော့ မှားပြီးရင်း မှားရင်း ဖြစ်နေပြီလား ...။ မသိဘူး ..။ ချစ်စု ဘ၀ က တော်တော်ဆိုးနေပြီ ..။ အိမ်လဲ မပြန်ချင်တော့ဘူး ..။ ဒီလူကြီးက ဆိုင်ကယ်စီးတော့ အရမ်းကျွမ်းသည် ..။

မိုးကြီးချုပ်တော့မည် ..။ အမိုက်မ ချစ်စုတယောက် လူစိမ်းတယောက် နဲ့ လိုက်သွားနေမိသည် ..။ မှောင်လာပြီ ..။ မြို့သစ်တခု ရဲ့ စည်ကားတဲ့ လမ်းမကြီး ပေါ် ရောက်နေသည် ...။ ကော်ဖီဆိုင်လေးတဆိုင် မှာ သူ ရပ်လိုက်သည် ..။ ဆိုင်နံမည်က ..“ ဆုံဆည်းရိပ် ” တဲ့ ..။

“ အေးအေးဆေးဆေး မင်းလေးနဲ့ စကားပြောရအောင် ...” ကော်ဖီဆိုင်မှာ ထိုင်လိုက်ကြသည် ။

“ ငါ့နာမည် ..တိမ်တိုက် ..မင်း က ...”

“ ချစ်စုသဲသဲ ....”

“ နံမည်ကတော့ အလန်းဘဲ ...လူက ဘာတွေ ညစ်နေလဲ ....”

“ ချစ်စု ပြောပြပါမယ် ....လူတစုက ချစ်စု စုတ်ပြတ်သပ် သွားအောင်ကို ချစ်စု ဘဝလေးကို ချေမွပစ်လိုက်ကြတယ်...”

“ မင်းလေးကို ချေမွပစ်တဲ့လူတွေထဲ စောစောက ငါနဲ့ ဖိုက်တဲ့ ဘဲကော ပါလား ...”

“ မပါဘူး..သူက ချစ်စု ကို ကြိုက်နေတဲ့ လူကြီး..ချစ်စု အမရဲ့ မိတ်ဆွေ ပေါ့ ...”

“ အော်..အော် ..ကဲ..ဘယ်လို ဖြစ်သလဲ အကုန်သာ ပြောပြ ...”

ချစ်စုက ဖရန်ကီ နဲ့ စတွေ့တဲ့ အချိန်ကနေ နန္ဒတို့ ဝိုင်းဖြုတ်ကြတဲ့ အထိ ပြောပြလိုက်သည် ..။ တိမ်တိုက်က သေသေချာချာ နားထောင်သည် ..။

“ မင်းပြောတာတွေ အမှန်တွေ ချည်းဘဲ နော် ...”

“ ဟုတ်ကဲ့အကိုကြီး ...”

“ ငါဆိုတဲ့ကောင်က မတရားရင် လက်ပိုက်ကြည့်မနေတတ်ဘူး ..မင်းကို ချစ်ဟန်ဆောင်ပြီး လုပ်ချင်သလို လုပ်သွားတဲ့ ဖရန်ကီ ဆိုတဲ့ အကောင်ရော..မင်းကို ဓါတ်ပုံရိုက် ခြိမ်းခြောြက်ပီး မုဒိန်းကျင့်ခဲ့ကြတဲ့ ဆန္ဒ..နန္ဒ နဲ့ ကက်နက် ဆိုတဲ့ ခွေးသူတောင်းစား တွေကိုရော ငါ မင်းကိုယ်စား ပြန်ပြီး လက်တ့ုံပြန်ချင်တယ် ....”

တိမ်တိုက် ပုံစံက ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်မယ့်ပုံ ..။

“ကဲ ကော်ဖီသောက်လိုက်အုံး...မုန့်လဲ စား ...” တိမ်တိုက်က စီးကရက်တလိပ်ကို ထုတ်ပြီး မီးညှိသည် ..။

“ ချစ်စု..မင်း ဘာလုပ်ချင်လဲ ..ဘယ်သွားချင်လဲ ....ပြော ”

“ ကျမ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ပါဘူး..အကိုကြီးရယ် ...”

“ သူငယ်ချင်း အိမ်..ဆွေမျိုးအိမ် သွားချင်လား ..ငါ မင်းကို ဘယ်ကို လိုက်ပို့ရမလဲ ....”

“ ဘယ်မှသွားစရာ မရှိပါဘူး အကိုကြီး ..”

“ ငွေရော ဘယ်လောက်ပါလဲ ...”

“ ငွေလဲ မပါဘူး ....”

“ မင်းဟာက မလွယ်ပါလား ...ကဲ..ဒါဆို မင်း ငါ့အိမ် လိုက်ခဲ့ ...”

“ ဟုတ်ကဲ့ ...”

မထူးတော့တယ့် ဘ၀ ဖြစ်ချင်တာ ဖြစ်ပါစေတော့ ...။ တိမ်တိုက် ဆိုတဲ့ လူကြီး နဲ့ လိုက်သွားလိုက်သည် ..။သူက တာမွေဖက်က တိုက်အမြင့်ပေါ်က တိုက်ခန်းတခန်းမှာနေသည် ..။

“ ကဲ..အေးအေးဆေးဆေး နား..ချစ်စု ..ရေချိုးချင် ချိုး ..စားစရာ ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ရှာစား...ငါ လဲ အိပ်တော့မယ်..မနက်ဖန်က စပြီး မင်းကိစ္စတွေ ငါစုံစမ်းမယ် ...”

တိမ်တိုက်များ ညဖက် သူ့ကို တခုခု လာလုပ်လေမလားလို့ ချစ်စု တထိတ်ထိတ် နဲ့ စိုးရိမ်နေခဲ့ပေမယ့် တိမ်တိုက်သည် တဖက်ခန်းမှာ အိပ်တာမှ ဟောက်သံတွေတောင် ကြားနေရသည် ။ နောက်တနေ့ မနက် ချစ်စုအိပ်ရာက နိုးတော့ တိမ်တိုက် အိမ်မှာ မရှိတော့ ..။ ထမင်းစားတဲ့ စားပွဲပေါ်မှာ ဘူးသီးကြော် တပုဂံ.. ပေါင်မုန့် ထောပတ်သုတ် နှစ်ချပ်နဲ့ စာလေးတစောင် တွေ့သည် ..။

( ချစ်စု ...စားစရာတွေ စား..ဓါတ်ဘူးထဲမှာ ကော်ဖီ ရှိတယ် ...အေးအေးဆေးဆေး နား ..)

                                                                                                         တိမ်တိုက် ..

ချစ်စု ရေမိုးချိုး..သူထားခဲ့တဲ့ ကော်ဖီ နဲ့ မုန့်တွေ အကြော်တွေ စားလိုက်သည် ..။ တိမ်တိုက် ပြန်ရောက်လာတော့ နေ့လည် ၁၂နာရီ ကျော်နေပြီ ..။

“ ဟေ့..ချစ်စုသဲသဲ...ဘိုက်ဆာနေပြီလား....ငါ မင်းအတွက် စားစရာ ဝယ်လာတယ် ...လာ..စားလိုက်အုံး.....”

တိမ်တိုက်ရဲ့ လက်ထဲမှာ စားစရာထုပ်တွေ နဲ့ ..။ ချစ်စုလဲ ဆာနေပြီ ဆိုတော့ သူ ဝယ်လာတာတွေကို သူနဲ့ အတူတူထိုင် စားလိုက်သည် ..။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ချစ်စု ကြိုက်တဲ့ မြေအိုးမြီးရှည် နဲ့ ဝက်သားလိပ် ..။စားသောက်ပြီးတော့ တိမ်တိုက်က သူ့ဘောင်းဘီအိပ်ထဲက ကင်မရာလေး တလုံးကို ထုတ်ယူလိုက်သည် ..။

“ မင်းကို စောစောက အစား မစားခင် ပြောပြရင် မင်း အစား မစားတော့မှာ စိုးလို့ အစား စားပြီးမှဘဲ ပြောပြတာ....ငါ ဒီမနက် လှုပ်ရှားလိုက်တာ မင်းရီးစား ဆိုတဲ့ ဖရန်ကီ ရဲ့ အကြောင်းတွေ တော်တော် များများ သိလာရတယ် ..ချစ်စုသဲသဲ ...”

“ ရှင် ....”

“ အင်း..စိတ်တော့ မကောင်းပါဘူး ...မင်းရီးစား ဆိုတဲ့ ကောင်က နိုင်ငံခြားမှာ မဟုတ်ပါဘူး ...သြဇီ သွားနေတယ် ဆိုတာ ညာတာ ...နိုင်ငံခြားသွားတာ ဘန်ကောက်တင်ဘဲ..သူတို့က လတိုင်းလို ဈေးဝယ်ထွက်လေ့ရှိတဲ့အတိုင်း ဘန်ကောက် နဲ့ စင်္ကာပူ ကို သွားတာ....ခဏဘဲ..ခု ပြန်ရောက်နေပြီ ....”

“ ဟင်..ဟုတ်လို့လား .....”

“ ဟုတ်တာပေါ့..မင်းတို့လို စိတ်သဘောထား ကောင်း..ရိုးသား ဖြူစင်တဲ့ မိန်းကလေးတွေကို အပျော်တမ်း ကစားပြီး စားသာွ းတဲ့ ဖရန်ကီ လို ကောင်တွေ က တပုံကြီး ကွ...”

“ သူ...သူ...သူ့ကို တွေ့...တွေ့.......တွေ့ခဲ့လ့ိုလားဟင် ....”

“ ဒါပေါ့..ဒီမှာ ကြည့်..ငါ သူ့ခြံထဲက ရေကူးကန် နားမှာ ကောင်မလေးတယောက် နဲ့ ပြုံးပျော်နေတာကို ရိုက်လာတာ.....”

တိမ်တိုက် က ကင်မရာလေးထဲက သူရိုက်လာတာတွေကို ပြသည် ...။

“ ဟင် .....”

ဟုတ်သည် ..။ ဖရန်ကီသည် ပိုးဟတ်ဖြူ နဲ့ ရယ်မောနေကြသည် ...။ ဒါ..ဒါ....ဒါဆို...ချစ်စု ကောင်းကောင်းကြီး လှည့်စားခံခဲ့ရတာပါလား ...။ ဖရန်ကီသည် ချစ်စုကို သူစိတ်တိုင်းကျ အသုံးပြုခဲ့ပြီး သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်တဲ့ နန္ဒ...ဆန္ဒ...နဲ့ ကက်နက် တို့ကို စွန့်ကျဲခဲ့တာ....။

“ ချစ်စုသဲသဲ..မင်း အတွက် ဖရန်ကီက ပထမဆုံး ရီးစား လား ...”

“ ဟုတ်ပါတယ် ....”

“ အင်း..ငါ စုံစမ်းလို့ သိရသလောက်က ဖရန်ကီက မင်းလို ယောကျ်ားနဲ့ တခါဘူးမှ မတွေ့ဖူး မကြုံဖူးသေးတဲ့ အပျိုစင် နုနုထွတ်ထွတ်လေးတွေကို အယုံသွင်းပြီး လိုက်ဖျက်စီးနေတာ ကြာပြီ တဲ့ ...”

ချစ်စု မျက်ရည်တွေ ဖြိုင်ဖြိုင်ကျ ငိုနေရပြီ ...။

“ ချစ်စု သဲသဲ .....”

“ ရှင် .....”

“ မင်း ခံလိုက်ရတာ မှန်ပေမယ် ..ဒီကောင်တွေ အတွက် အရမ်း ကံဆိုးသွားတာက မင်း နဲ့ ငါ တွေ့လိုက်လို့ဘဲ ....”

“ ရှင် ....”

“ အေး..မင်းကတော့ ငါ့အကြောင်းကို မသိသေးဘူးပေါ့ ...ငါဆိုတဲ့ တိမ်တိုက်က အစုံလုပ်တဲ့ကောင် ....”

“ ရှင် ....”

“ ဟားဟား...မင်း နားမလည်ဘူး ထင်တယ် ...အစုံ လုပ်တယ် ဆိုတာက .. မဟုတ်တာလို့ လူတွေ သတ်မှတ် ထားတာတွေ အကုန် လုပ်နေတဲ့ လူ  ..လို့ ပြောတာ ...ငါ မင်းကို စတွေ့ တွေ့ချင်းထဲက သနားမိတယ် ....ခင်မိသွားတယ် ....မင်းအကြောင်းကို ကြားလိုက်ရတော့ ငါ ဟတ်ထိသွားတယ် ....ငါ မင်းကို ကူညီချင်တယ် ...မင်း အတွက် လက်တုန့်ပြနခ် ျင်မိတယ် ....ဒါ သူတို့ ကံဆိုးသွားတာဘဲ ....”

“ အကြိုကီးက သူတို့ကို ချစ်စုအတွက် ..လက်စားချေပေးမှာလား ...”

“ အေး....မင်းကိုယ်စားပေါ့ ...ငါ တခု စဉ်းစားမိတာ ရှိလို့ မင်းကို အရင် မေးရအုံးမယ် ....မင်း နဲ့ ဖရန်ကီ အိပ်တာ တွေကို နန္ဒတို့က ဗီဒီယို ရိုက်ထားတယ် ဆိုတာ အဲဒီဗီဒီယို ကို မင်းမြင်ရလား..သူတို့က ပြလား ...ဆိုတာ သိချင်တယ် ...”

“ သူတို့က သေသေချာချာ မပြပါဘူး...ကင်မရာကိုဘဲ ထောင်ပြပြီး သူတို့ ရိုက်ထားတယ် လို့ ပြောတာပါ ...”

“ အေး..သူတို့ တကယ် ရိုက်ချင်မှ ရိုက်ထားမယ်..သက်သက် မင်းကို ညာတာဘဲ ဖြစ်မယ် ....တောက် ...ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ..ဒီကောင်တွေ ငါ နဲ့ တွေ့တော့မှာပါ ....”

ချစ်စုကို သူ ထားခဲ့ပြီး အပြင် ပြန်ထွက်သွားပါသည် ...။ချစ်စုလဲ တယောက်ထဲ ငိုနေမိသည် ...။ဘာတွေ ဖြစ်လာအုံးမလဲ ....။တိမ်တိုက် ဆိုတဲ့ လူကြီးက တကယ့် လူဆိုးကြီး တယောက် လား ....။ထူးဆန်းတာက ချစ်စု နဲ့ တိုက်ခန်းတခန်းထဲ အတူတူ နေနေ ပေမယ့် ချစ်စုကို သူ ဘာမှ မကြံစည်ဘူး ...။ လူဆိုးကြီး တယောက် ဆိုရင် ချစ်စုကို မုဒိန်းကျင့်မှာဘဲ မဟုတ်လား ...။ အင်းလေ ...မုဒိန်းမကျင့်ဘဲ တခြား ဆိုးတာတွေဘဲ လုပ်တဲ့ လူဆိုးတွေလည်း ဒီ လောကမှာ ရှိနိုင်တာပါဘဲလေ ...။

ချစ်စုလဲအဝတ်တထည် ကိုယ်တခု နဲ့ သူ့နောက် လိုက်လာတာ ဆိုတော့ ဝတ်လာခဲ့တဲ့ အဝတ်အစားတွေကို လျော်ချင်လို့ တိမ်တိုက်ရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီ  တထည် နဲ့ ပုဆိုးတထည်ကို ခဏယဝူတ်ထားလိုက်ပြီး အဝတ်တွေလျော်လိုက်သည် ...။ ညနေဖက် သူ ပြန်လာတော့ အရင်တခါလိုဘဲ စားစရာ အထုပ်တွေ လက်ထဲမှာ ပါလာသည် ..။

“ ချစ်စု ....”

ချစ်စု ရှုပ်ပွနေတဲ့ သူ့အိပ်ခန်းကို ဝင် ရှင်းပေးနေတုံး သူ အော်ခေါ်လို့ ပြေးထွက်ခဲ့ရသည် ...။

“ ဟင် ....မင်း..ငါ့အဝတ်တွေ ယူ ဝတ်ထားပါလား .....ဟားဟား.....မင်း က အဝတ်အစားမှ မပါဘဲကိုး....အေးလေ.ငါ မင်းကို ဝယ်ပေးအုံးမှပါဘဲ...ကဲ .စားစရာတွေ ပါလာတယ် ... မင်းနဲ့ ငါနဲ့ စားကြရအောင် ....”

ခေါက်ဆွဲကြော် နဲ့ ကုန်းဘောင်ကြီးကြော်တွေ ဝယ်လာတာ ...။ သူနဲ့ ချစ်စု စားကြသည် ..။ သူက ...

“ မင်းကို လှည့်ဖျားပြီး အနိုင်ယူတဲ့ လူတွေကို မကြာခင် လှလှပပကြီး လက်စားချေနိုင်တော့မှာပါ..ချစ်စု ....”

လို့ ပြောသည် ။

ချစ်စုလဲ တကယ်တော့ လက်စားချေတာတွေ မလုပ်စေချင်ပါဘူး ..။ တခုဘဲ ....ဟိုကောင်တွေ လက်ထဲမှာ ချစ်စုရဲ့ အပြာပုံတွေ ရှိနေမယ် ဆိုတာကိုတော့ ချစ်စု အရမ်းလန့်တယ် ...။ အွန်လငို ်းမှာ ပျံ့သွားရင် သေရော ...။ ချစ်စုတော့ ဆက် အသက်ရှင်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး ...။

“ ငါကလဲ ငယ်ငယ်က ငါ့မိသားစုတွေ နဲ့ ကွဲသွားခဲ့ရတော့ ငါ့ညီမလေးနဲ့လည်း တသက်လုံး ပြန်မတွေ့ခဲ့ရတော့ မင်းကို ဆုံလိုက်တဲ့အချိန် ညီမလေးပြန်တွေ့သလို ခံစားလိုက်ရတယ်....”

တိမ်တိုက်က ..“ မင်း ငါ့အခန်းကို ဘာဝင်လုပ်တာလဲ ...” လို့ မေးသည် ..။

“ ပွနေလို့ ချစ်စု ရှင်းပေးနေတာပါ ....” လို့ ချစ်စုက ဖြေသည် ...။

“ အင်း..ရှင်းစရာ မလိုပါဘူး ...မင်း ငါ့ကုတင်ပေါ်မှာ ဘာတွေ တွေ့သေးလဲ ....”

“ ဘာ...ဘာမှ မတွေ့ပါဘူး ....”

“ အင်း..မတွေ့ရင် ပြီးရော....ငါ့ခေါင်းအုံးအောက်မှာ ကျည်ထိုးမောင်းတင်ထားတဲ့ သေနတ်တလက် ရှိတယ် ....”

“ ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့ ....”

“ မင်းကောင်တွေကို ငါ လက်တုံ့ပြန်ပြီးရင် မင်း ဘာဆက်လုပ်ချင်လဲ ပြောပေါ့..ငါ ကူနိုင်တာ ဆိုရင် ကူမယ် ...”

“ ဟုတ်ကဲ့ ....”

ဒီညလဲ သူနဲ့ ချစ်စု တိုက်ခန်းထဲ အတူတူ ရှိနေကြပေမယ့် သူချစ်စု ကို ဘာမှ မလုပ်ဘူး ..။ ချစ်စု တကယ်တော့ ဘာဆက်လုပ်ရမယ် ဆိုတာ မသိသေးဘူး ..။ စိတ်တွေ လေလွင့်ပြီး ကျောင်းလဲ ဆက်မတက်ချင်..အိမ်ကိုလည်းး မပြန်ချင်ဘူး ...။  အိပ်လို့မပျော်တဲ့ ည က ရှည်လျားလွန်းတယ် လို့ ထင်ရသည် ။နောက်တနေ့မနက် ...။

ချစ်စု ညက အိပ်မရလို့ မနက်ကျ နေမြင့်မှ နိုးသည် ..။ ချစ်စု နိုးတော့ တိမ်တိုက် မရှိတော့ဘူး ...။ သူ ဘယ်အချိန်က အပြင်ထွက်သွားလဲ ချစ်စု မသိလိုက်ဘူး...။ ထုံးစံအတိုင်း နေ့လည် ၁၂နာရီကျော်တော့ သူပြန်ရောက်လာသည် ။ သူ့လက်ထဲမှာ စားစရာအထုပ်တွေ ခါတိုင်းလိုဘဲ ပါလာသည် ...။ ချစ်စုနဲ့ သ ူ သူဝယ်လာတဲ့ ဒန်ပေါက်ထမင်းတွေ ထိုင်စားကြသည် ...။

“ ချစ်စု ....”

“ ရှင် ...”

“ မင်း ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့..ပြစရာ ရှိလို့ ....”

ချစ်စု သူနဲ့ လိုက်သွားသည် ..။ သူ့မော်တော်ဆိုင်ကယ်ကြီး ပေါ် သူ့ခါးကို ဖက်ပြီး ..။ လေကတဟူးဟူး တိုက်နေလို့ ချစ်စု ဆံပင်တွေ လေထဲ လွင့်နေသည် ..။  မြို့ပြင်ကို ဦးတည်နေသည် ...။ ထောက်ကြံ့ကို ကျော်လာသည် ..။  လမ်းဘေးတဖက်တချက်မှာ လယ်ကွင်းတွေ တွေ့နေရသည် ..။  စိမ်းစိုတဲ့ လယ်ကွင်းတွေ ....။ သူ ဆိုင်ကယ်ကို အရှိန်မြှင့်လိုက်လ့ို ချစ်စု သူ့က ိုတင်းတင်း ဖက်လိုက်မိသည် ...။အိမ်လေးတွေ သစ်ပင်တွေ ကို ပြန်တွေ့ရပြန်သည် ..။  ဆိုင်ကယ်ကို သူ အရှိန်လျော့လိုက်တာ သတိထားမိသည် ...။

မြေနီလမ်း လေးတခုထဲ သူ ချိုးကွေ့လိုက်သည် ...။  လမ်းကြမ်းကြမ်းကို ခပ်မှန်မှန် သူ မောင်းနေပြီး သစ်ပင်အုပ်တွေ ထဲမှာ ခြံကြီးတခြံကို ရောက်လာသည် ...။ခြံကြီးထဲမှာ သွပ်မိုး ရေနံချေးသုတ် အိမ်ဟောင်းကြီးတလုံး ကို တွေ့ရသည်  ဆိုင်ကယ်ကို သူ စက်သတ်လိုက်သည် ..။

“ ကဲ..ချစ်စု ...ရောက်ပြီ ....”

“ ဒါ...ဒါက ...”

“ ဒါ..ငါ့ နေရာတခု..ငါ့ စားကျက်..ငါ့နေရာ.....ငါ့စခန်း ပေါ့..ချစ်စု ...”

ချစ်စု သူနဲ့အတူ အိမ်ကြီးထဲကို ဝင်ခဲ့သည် ...။ ဝင်လိုက်တာနဲ့ လူသုံးယောက်ကို တွေ့ရသည် ...။  ထိုင်ပြီး ဖဲကစားနေတဲ့ ဒီလူသုံးယောက်သည် တိမ်တိုက်ကိုလဲ မြင်ရော ..ချက်ချင်း မတ်တပ် ထရပ်လိုက်ကြတာ တွေ့ရသည်။

“ သူရဲ ....”

“ ဗျာ..ဆရာတိမ်တိုက် ....”

“ ပစ္စည်း ကို ဘယ်မှာ ထားလဲကွ .....”

“ မြေတိုက်ထဲမှာပါ ...ဆရာ ...”

“ အေး..ငါ ကြည့်ချင်တယ် ....”

“ ဟုတ်ကဲ့..ကျနော် လိုက်ပြပါမယ် ....”

သူရဲ ဆိုတဲ့ ရုပ်ခပ်ဆိုးဆိုး လူကြီးက ရှေ့ကနေပြီး မြေတိုက်ခန်းကို ဆင်းသည် ..။ ချစ်စု ဘဝမှာ ပထမဆုံး မြေအောက်ခန်း ဆိုတာကို ဆင်းဘူး တွေ့ဘူးရတာ ...။ မှောင်မဲနေတဲ့ လှေခါးထိပ်က မီးခလုပ်လေးကို သူရဲဆိုတဲ့ လူကြီးက ထောက်ကနဲ ဖွင့်လိုက်သည် ..။

“ ဟိုးရှေ့က အခန်းမှာပါ ဆရာ...”

“ အေး ရပြီ..မင်းအပေါ်က ပြန် စောင့် .....” သူရဲ အပေါ် ပြန်တက်သွားသည် ...။

“ ချစ်စု ...မင်း အဲဒီအခန်းထဲမှာ ဘယ်သူ ရောက်နေလဲ ဆိုတာ ဟောဟိုက အပေါက်လေးကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်....”

“ ဟုတ် ....”

ချစ်စုလဲ သူပြောတဲ့အတိုင်း လက်မလောက် အရွယ် အပေါက်သေးသေးလေးကနေ အခန်းထဲကို ချောင်းကြည့် လိုက်ပါသည် ..။ ချစ်စု တအား အံ့သြသွားသည် ...။

“ အို ....ဖရန်ကီ.....”

ဖရန်ကီ ရောက်နေသည် ...။ ဖရန်ကီကို မျက်နှာကျက်က တန်းလန်းကျနေတဲ့ ကြိုးတချောင်းနဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ပူးပြီး တုပ်နှောင်ထားသည် ...။

“ တွေ့လား....ဟားဟား......တိမ်တိုက်တို့က မြန်တယ်.....ဟားဟားဟား........အရမ်းကို မြန်တယ် . .. သွက်တယ် ......လျင်တယ် .......ဟားဟားဟား.......”

“ ကိုကြီးတိမ်တိုက် ...သူ့ကို ဘာလုပ်မလို့လဲဟင် ....”

“ ချစ်စုကို လိမ်ညာပြီး ချေမွခဲ့တဲ့ အတွက် ဒဏ်ခတ် မလို့လေ ...ဒီကောင်က မိန်းကလေးတွေကို ဟန်ဆောင်ချစ်ပြီး အသွေး အသားတွေကို ဝါးမြိုနေခဲ့တာ ကြာပြီလို့ သိရတယ် ....”

“ ကိုကြီးရယ်..ချစ်စု ဘဝပျက်ခဲ့ပေမယ့် သူ့ကိုတော့ ပြန်မနှိပ်စက်စေချင်ပါဘူး ....ချစ်စု မကြည့်ရက်ပါဘူး ....ချစ်စု ဘဝနဲ့ ချစ်စု ရှိပါစေတော့ ....”

“ ချစ်စုက သိပ် အသဲနုတာကိုး ...ကဲ လာ..ဒီဖက်အခန်းမှာ ကြည့်လိုက်အုံး.......”

ချစ်စုကို တဖက်အခန်းထဲကိုလဲ ချောင်းကြည့်ခိုင်းသည် ...။

“ ဟင် ....”

နန္ဒ..ဆန္ဒ နဲ့ ကက်နက်တို့ကို ဖရန်ကီလိုဘဲ ကြိုးတန်းလန်း နဲ့ ချည်နှောင်ထားတာ တွေ့လိုက်ရသည် ...။

“ တွေ့ပြီလား ...ဒါကြောင့် ငါပြောနေတာ...ငါ ဆိုတဲ့ ကောင် နဲ့ ချစ်စု တိုးလိုက်တာ ဒီကောင်တွေ အတွက် ကံဆိုး မိုးမှောင် ကျတာဘဲ .....ဟားဟားဟား.......”

ချစ်စု သည် တိမ်တိုက် ကို အတန်အတန် တောင်းပန် သည် ..။  သူတ့ိုကို ပြန်လွှတ်လိုက်ဖို့ ...။ တိမ်တိုက်က လက်မခံဘူး ..။ ချစ်စုကို အပြင်ကနေ ကြည့်နေဖို့ ပြောပြီး ဆန္ဒ..နန္ဒ နဲ့ ကက်နက်တို့ ရှိနေတဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်သွားသည် ...။

“ ဟေ့ကောင်တွေ..ဘယ်လိုလဲ...မင်းတို့ က အားနွဲ့တဲ့ မိန်းကလေးကို ခြိမ်းခြောက်ပြီး  မုဒိန်းကျင့်ကြတဲ့ လူစွမ်းကောင်း ကြီးတေ ွ လား...ဟားဟား......ငါက မင်းတို့ကို တူသောအကျိုး ပေးမလို့ ကွ ..ဟားဟား........”

“ အကိုရယ်....ကျနော်တို့ကို ပြန်လွှတ်ပေးပါဗျာ.....ဘယ်သ့ူကိုမှလဲ မတိုင်ပါဘူး..အကိုလိုတဲ့ ငွေလဲ ကြိုက်သလောက် ပေးပါမယ် ....ကျနော်တို့ တောင်းပန်ပါတယ် ....” နန္ဒတို့က ငိုယိုတောင်းပန်သည် ...။ 

“ မရဘူး....မရတော့ဘူး...ငါ ဆိုတဲ့ ကောင်က ဘူးဆိုရင် ဖရုံမသီးဘူး ......ဆုံးဖြတ်ထားပြီးရင် ပြင်ဖို့ ခက်တယ် ..... မင်းတို့ကို ဘယ်လို ဒဏ်ခတ်မလဲ သိလား....ဟားဟား......ငါ့ မှာ ထောင်ဖေါက်ပြေးလာတဲ့ ရာဂျာ ဆိုတဲ့ ဘော်ဒါ တကောင် ရှိတယ် ...သူက ထောင်ထဲမှာ မင်းတို့လို ဖြူဖြူ ပိန်ပိန်ပါးပါး ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ကောင်လေးတွေကို ယောကျ်ားချင်း မုဒိန်းကျင့်နေကျ ....သူ့ကို မင်းတို့ကို မုဒိန်းကျင့်ခိုင်းမလို့...ဟားဟားဟား.........”

တိမ်တိုက် ပြောစကားကြောင့် ဆန္ဒတို့ သုံးယောက် မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ် ...ထိတ်လန့်ကုန်ပြီ ...။ အပြင်က နားထောင် ချောင်းနေတဲ့ ချစ်စုလဲ တအား ကြောက်လန့်သွားသည် ..။ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးတွေ တော့ ဖြစ်ကုန်တော့မည် ....။

“ မလုပ်ပါနဲ့ အကိုရယ်..ကျနော်တို့ အကို ကျေနပ်လောက်တဲ့ ငွေပေးပါမယ် ....ခွင့်လွှတ်ပါ ...”

“ တိတ်စမ်း..မင်းတို့ ညီမတွေ...အမတွေ..အမေတွေကို မုဒိန်းကျင့်ပြီး ငွေနဲ့ ပြန်လျော်မယ် ဆိုရင် မင်းတို့ကျေနပ်မလား....ခွေးသူတောင်းစားတွေ ...ထွီ ........”

တိမ်တိုက် သည် နန္ဒ...ဆန္ဒ နဲ့ကက်နက်တို့ရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာ တွေကို လက်ဝှေ့ထိုးတဲ့ သဲအိတ်တွေလို ဘဲ တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ထိုး သည် ...။ အပြင်က ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ချစ်စု မကြည့်ရဲတော့ ..။ တတ်နိုင်ရင် တိမ်တိုက်ကို ပြေးဆွဲ ပြေး တားလိုက်ချင်သည် ..။ ဆန္ဒက မခံနိုင်တော့လ့ို အော်ဟစ်သည် ..။

“ တော်ပါတော့.....တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ ......”

“ အေး...ငါမေးတာ အမှန်အတိုင်းဖြေ .....”

“ မေးပါ...ဘာမေးမှာလဲ .....”

“ မင်းတို့ တကယ်ဘဲ ချစ်စုကို ဗီဒီယို ရိုက်ခဲ့တာလား ....”

“ မရိုက်ပါဘူးဗျာ....သူ့ကို ညာပြီး ခြိမ်းခြောက်တာ..တကယ် မရိုက်ခဲ့ပါဘူး ...”

“ သေချာလား ..ခွေးမသား....မှန်မှန်ပြော ....”

တိမ်တိုက်က ဆန္ဒကို တဖုန်းဖုန်း နဲ့ ကန်ထည့်ပြန်သည် ။

“ အား......အိုး..မလုပ်ပါနဲ့.........အီး.....”

ဆန္ဒရဲ့ ပေါင်ကြားကို ကန်မိလို့ ဆန္ဒ စကားမပြောနိုင်တော့ဘဲ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်နေသည် ။ နန္ဒက..“ သေချာပါတယ်.. ကျနော်တို့ သူ့ကို ညာပြောခဲ့တာပါ..ကျနော်တို့ ဖုန်းတွေကိုလည်း ကြည့်နိုင်ပါတယ် ...” လ့ိုပြောသည် ...။

“ အင်း ....မင်းတို့ ဖုန်းတွေကို ငါ စစ်ကြည့်မယ် ....ငါ့ကို ညာတယ် ဆိုရင်တော့ မင်းတို့ ကို မဲဆောက် ပို့ပြီး  ဘဝပြောင်းပစ်မယ် ...”

တိမ်တိုက် စကားကြောင့် နန္ဒတို့ တော်တော့်ကို ကြောက်လန့်နေကြသည် ...။ တိမ်တိုက် နန္ဒတို့ သုံးယောက် ရှိနေတဲ့ အခန်းက ထွက်ပြီး ဖရန်ကီ ရှိနေတဲ့ အခန်းကို ဝင်ဖို့ ပြင်သည် ...။ ချစ်စု တိမ်တိုက်ဆီကို ပြေးပြီး..

“ ကိုကြီး...တော်ပါတော့ရှင်..ချစ်စု ဒီလို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းတွေ မမြင်ပါရစေနဲ့တော့...” 

လို့ တားဆီးမိသည် ..။ တိမ်တိုက်က ..

“ ဒီမှာ ချစ်စု ..မင်းအတွက် နာ လို့ လုပ်နေတာ...သိလား ...ငါက လက်စားချေရတာ ဝါသနာ ပါလွန်းလို့ လုပ်နေတယ် လို့ မထင်နဲ့ ....ငါက မကောင်းတဲ့ အလုပ်တွေ လုပ်နေတယ် ဆိုပေမယ့် ဒီလို ပိုက်ဆ ံ မရတဲ့ အလုပ်တွေ လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ...ငါက ဘိန်းရောင်းတယ် ..ဆေးပြားရောင်းတယ် ...ခိုးထုတ်ခိုးသွင်းတွေ လုပ်တယ် ...မင်းအတွက် နာလို့...ဒါတွေ လျောက်လုပ်နေတာ...ချစ်စု .....”

လို့ ပြန်ပြောသည် ။ချစ်စုလဲ ရှိုက်ရှိုက်ငိုနေသည် ...။

“ ကဲ..ဖရန်ကီကို ဝင် စစ်လိုက်အုံးမယ် ....”

တိမ်တိုက် အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်သည် ...။

“ ဟေ့ကောင် ....ဒီမှာ ကြည့်စမ်း ....”

ဖရန်ကီ လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ တိမ်တိုက်က ဖရန်ကီရဲ့ မျက်နှာကို တံတွေးနဲ့ လှမ်းထွေးလိုက်သည် ။

“ မင်းတို့ကို သောက်ဂရုမစိုက်လို့ကို ငါ့မျက်နှာကြီး ပြောင်ပြပြီး ထားထားတာ....မင်း  ကို ငါ မေးစရာတွေ ရှိလို့ ...”

“ ဘာမေးမလို့လဲ ..မေးလေ..ကျုပ် ဖြေမယ် ...ပြီးရင် ကျုပ်ကို ပြန်လွှတ်..ခင်ဗျား ဘာလိုချင်လဲ..ပြော...အကုန် ရ ရစေမယ် ....”

“ လာပြန်ပြီ.....မင်းတို့က တော်တော် ငွေစကား ပြောတာဘ.ဲ ..ဟားဟား.........”

တိမ်တိုက် သည် ဖရန်ကီ ကို တအား ထိုးကြိတ် ကန်ကျောက်သည် ...။

“ တော်...တော်ပါတော့ ...ကျုပ် တောင်းပန်တယ် ...ကျ ုပ် ကို ဘာမေးချင်လ.ဲ ...မေး.......”

“ မင်း......ချစ်စု ကို ဘာကြောင့် ပစ်ထားခဲ့လဲ...”

“ ဟာ...ခင်ဗျား က ဘယ်လို သိနေလဲ.....ချစ်စု နဲ့ ခင်ဗျား ဘာပတ်သက်လဲ .....”

“ ခွေးမသား..မင်းက ဖြေရမယ့်ကောင်..ငါ့ လက်ခုပ်ထဲ ရောက်နေတဲ့ ကောင် ...ငါ့များ ပြန် မေးခွန်းထုတ်နေတယ်....ခွေးမသား.....”

“ ကဲ ကွာ ...ဖျောင်း .. ဖျောင်း”

တဖုန်းဖုန်း နဲ့ ထိုးကြိတ် ပြန်သည် ....။

“ ငါမေးတာဘဲ ဖြေ..ငါ့ ပြန်မမေးနဲ့ ....မင်း ဘာကြောင့် ချစ်စု ကို ထားခဲ့တာလဲ..”

အပြင်က အပေါက်လေးက ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ချစ်စု သည် အခန်းထဲက သွေးအလိမ်းလိမ်း နဲ့ ဖရန်ကီ ဘာများ ဖြေမလဲ စောင့်ကြည့် နားထောင်နေသည် ..။ ဖရန်ကီသည် ပါးစပ်ထဲက သွေးတွေကို ပျစ်ခနဲ ထွေးထုတ် လိုက်ပြီး..

“ သူ့ကို အစထဲက ကျုပ် အပျော် လုပ်တာဘဲဗျာ....မထားခဲ့လို့ ဘာလုပ်ရမှာလဲ ....” 

လို့ ဖြေသည် ...။ ချစ်စုသည် ကြားလိုက်ရတာ ကို မယုံနိုင်အောင်ပါဘဲ ..။ သူသိပ်ချစ်တဲ့ သူ့ကို သိပ်ချစ်တယ် လို့ သိထား ယုံထားခဲ့လို့ ကိုယ်ကို ပုံအပ်ပြီး လိုရာသုံးစေ လို့ ခွင့်ပြုခဲ့တဲ့ ချစ်သူရဲ့ နုတ်ဖျားက ဒီလို စကားမျိုး ကြားလိုက်ရလို့ အလွန် နာကျည်းသွားရသည် ...။ တိမ်တိုက်ကတော့ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ် ဆုပ်ပြီး...

“ ဒါဆို မင်းက ညာပြီး ချစ်တာပေါ့ ....”  လို့ မေးသည် ...။

ဖရန်ကီက ..

“ ဟေ့..ခင်ဗျားက ဘိုးတော်ဘုရား လက်ထက်က လို ..အချစ်စစ် အချစ်မှန် နဲ့ တယောက်ဆို တယောက် ချစ်တတ်တဲ့ ဒိတ်အောက်နေတဲ့ ဘူဒါးကြီး လား ....ကျုပ်တို့က တွဲမယ်..ဖြုတ်မယ် ..ဒါဘဲ ..ဘယ်သူက အတည် ယူမှာလဲ..ချစ်စုလို မုန့်ဟင်းခါးသည် သမီးကို ....” 

လို့ မဲ့ရွဲ့ပြီး ပြောလိုက်သည် ...။

“ အို...ပြောရက်လိုက်တာ ....”

ချစ်စု အရမ်း စိတ်ထိခိုက်ကြေကွဲရသည် ...။ နံရံကို နဖူးအပ်ပြီး ငိုနေရသည် ..။ ဒူးတွေမခိုင်တော့ ...။ တိမ်တိုက် က စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ဖရန်ကီ ကို ပိတ်ကန်သည် ..။ ဖရန်ကီ က

“ ခင်ဗျား..ကျုပ်ကို ရေလည် နှိပ်စက်တယ် ..ကျုပ် ပြန် လွတ်လို့ကတော့ ခင်ဗျား ကို အရေဆုတ်ပစ်မယ်..ကျုပ် အဖေ ဘယ်သူ ဆိုတာ သိရဲ့လား ....” လို့ ဒေါသ တကြီး အော်ဟစ်သည်  ။

“ ကြိုက်သွားပြီ..မင်းက အောက်ကလဲ နေသေး..ငါလီးလဲ မလျော့ဘူး ဆိုတဲ့ အကောင်မျိုးပါလား ....ဟားဟား.... မင်းကို ရိုးရိုး ဘယ်ပြန်လွှတ်ပေးမလဲ ...လီးကြီးကြီး နဲ့ ဘဲတွေကို ဝိုင်း ဖွင့်ခိုင်းပြီး မဲဆောက်မှာ ဖြတ်ဖေါက်ချုပ် လုပ်ပေးပြီး မှ ပြန်လွှတ်မှာ...ခွေးသား ဝက်မြေး ရဲ့ .....”

“ ဘာ....ခင်ဗျား..လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်လို့ရမလား..မင်းမဲ့တိုင်းပြည်မှ မဟုတ်တာ .....ခုလောက်ဆို ကျုပ်အဖေတို့ ပိုက်စိပ် တိုက် လိုက်ရှာနေလောက်ပြီ ......”

“ ဟေ .....ဟုတ်လား...အယ်...တဒတ်ဒတ် နဲ့..ဟတ်စကီး အသံတေလွား .....ဟားဟားဟား....... ရှာနေကြပြီ...ကြွက်တွင်းတွေထဲ ......ဟားဟားဟား........”

တိမ်တိုက်က ပြောင်ချော်ချော်တွေ လုပ်နေပြီးမှ ချက်ချင်းဘဲ မျက်နှာ ပြန်တည်သွားသည် ...။ ဘောင်းဘီထဲက လမ်းလျောက် စကားပြောစက်လေး ကို ထုတ်ယူသည် ..။

“ သူရဲ .....သူရဲ .....” လို့ ခေါ်ပြောလိုက်သည် ...။

သူရဲ ပြန်ထူးသည် ...။

“ ဆရာ..သူရဲပါ...ဘာလိုလဲ ...”

“ ဖမ်းထားတဲ့ ၂ ယောက် ခေါ်လာခဲ့ ...”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ.....”

တိမ်တိုက် က ဖရန်ကီ့ ကို ပိတ်ပိတ် ကန်ထည့်နေသည် ...။ တံခါး ကျွီကနဲ ပွင့်လာသည် ...။ ကြိုးတုပ်ထားတဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် မိန်းမ နှစ်ယောက် ကို အတင်းဆွဲခေါ်လာနေသည် ...။ ဖရန်ကီ အထိတ်တလန့် အော်ဟစ်လိုက်သည် ...။ 

“ ဟာ ....”

ဖရန်ကီ မကြည့်ရဲ ..။ မျက်လုံးတွေကို လွှဲဖယ်လိုက်သည် ..။ မျက်နှာကို တဖက်ကို လှည့်ထားလိုက်သည် ...။

“ မာမီ...မာမီ.....ဇလပ်ဖြူ .......”

သ့ူအမေ နဲ့ သူ့ရီးစား တို့ ကိုယ်တုံးလုံးတွေ ဖြစ်နေသည် ....။ တိမ်တိုက ်အားပါးတရ အော်ရယ်လိုက်သည် ...။

“ ဟား ဟား ဟား.....ဟား ဟား ဟား..........”

“ ဖရန်ကီ ..မင်း လေသံကို နဲနဲ လျော့လိုက်ကွာ......တိမ်တိုက်တို့က မပိုင်ရင် ခြင်တောင် မရိုက်ဘူးကွ ..... မင်းလိုကောင် . လေမာမယ်မှန်းသိလို့ ..မင်း မာမီ နဲ့ မင်းစော်ကို ဖမ်းဆွဲလာခဲ့တာ...”

ဖရန်ကီသည်  ခေါင်းငိုက်ဆိုက်ကျကာ ခေါင်းကို တဖက်ကို လှည့်ထားရင်း ဘာမှ မပြောနိုင်တော့ ...။ တိမ်တိုက်က ဖရန်ကီရဲ့ အမေ ဒေါ်ဝင်နီ ဖက်ကို လျောက်သွားလိုက်သည် ...။

“ ဒီမယ် ...ခရိုနီ ကတော်ကြီး ...နင် သမီးချင်း မစာမနာဘဲ တော်တော် မိုက်ရိုင်းတဲ့ စကားတွေ ပြောခဲ့တယ် .... နင်တို့ က ချစ်စုသဲသဲ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး က ဆင်းရဲတဲ့ ကောင်မလေး ဆိုပြီး အနိုင်ကျင့် ချင်ကြတယ် ....အခု ငါ့လို လူမိုက် က ဒီအထဲ ဝင်ပါလာတော့ နင်တ့ို နာပြီ....ဟားဟား.....တိမ်တိုက်တို့က သေမထူးနေမထူး .....ငါနဲ့ ပြိုင်မိုက်ရင် မင်းတို့ဘဲ နာမယ် ….. ဟားဟားဟား...”

“ ကျုပ်အမေ ကို ဘာလို့ ဆွဲထည့်တာလဲဗျာ.....မကောင်းပါဘူး ....”

“ ဟိုးရှေးရှေး ဟာမူရာဘီခေတ်က ကိုဓ ဥပဒေလို An eye for an eye မျက်လုံးတလုံး ဆုံးရှုံးရင် မျက်လုံးတလုံး ပြန်ပေးဆပ်ရမယ် ..ဆိုတဲ့သဘောတရား ကို ငါကြိုက်တယ် ....ခုခေတ် ဥပဒေတွေက မတရားဘူး။ မုဒိန်းကျင့်တဲ့ ကောင်ကို ထောင်ဒဏ်နဲနဲ နဲ့ အပြစ်ပေးတာ.မတရားဘူးကွ ...တကယ်ဆို မုဒိန်းကျင့်တဲ့ကောင်ကို ခံရတဲ့ လူ ဘယ်လို ခံစားရတယ် ဆိုတာ သိစေဖို့ ကိုယ်ချင်းစာ စေဖို့ မုဒိန်းပြန်ကျင့်သင့်တယ်ကွ .....”

တိမ်တိုက် က ဖရန်ကီ ကို ပြောနေရင်း ..သူရဲ ဆိုတဲ့ သူ့တပည့်ကို ရာဂျာ ဆိုတဲ့ကောင်ကို ခေါ်လာခဲ့ဖို့ ပြောလိုက်သည် ..။ ဖရန်ကီသည် သူ့အမေ ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ ရီးစား ဇလပ်ဖြူတို့ အဖြစ်ကို လုံး၀ မကြည့်ရဲ ..။ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ ဇလပ်ဖြူတို့ သည် လက်ပြန်ကြိုး အတုပ်ခံနေကြရပြီး အဝတ်အစားမပါ ကိုယ်တုံးလုံးတွေ နဲ့ ခေါင်းတွေ ငုံ့ကာ ရှက်ကြောက်နေကြသည် ။

“ ခရိုနီ ကတော်ကြီးက ဖင်တော်တော် လှတာဘဲ...ဟီး .....”

တိမ်တိုက်ကတော့ ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ ဇလပ်ဖြူတို့ရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်စိုင်တွေ နဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားက ခုံးမို့ နေတဲ့ မိန်းမကိုယ်တွေကို တပ်မက်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေသည် ။ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက သူ့ဟန်းဖုန်းကိုထုတ်ယူပြီး ဗီဒီယို ရိုက်သည် ..။ ရှေ့ဖက်က ရိုက်ရုံမက အနောက်ဖက်က ပါ ရိုက်သည် ..။ သူရဲ နဲ့အတူ ရာဂျာ ဆိုတဲ့ အသားမဲမဲ ဗလကောင်းကောင်း လူတယောက် ပါလာသည် ..။

“ ရာဂျာရေ..မင်း အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်ပါကွာ..ဖရန်ကီ့ကို ပြဖို့ ...” လို့ တိမ်တိုက်က ပြောလိုက်လို့ ရာဂျာလဲ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ ကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။

“ ဖရန်ကီ...ကြည့်စမ်း ..ရာဂျာရဲ့ လတန်ကို ....”

တိမ်တိုက်က ပြုံးရယ်လျက် ပြောပေမယ့် ဖရန်ကီ က ရာဂျာဖက်ကို မကြည့် ..။ ခေါင်းကို တဖက်ကိုဘဲ လှည့် ထားသည် ..။

“ ဟေ့ကောင်..ငါပြောနေတယ်လေ ...မင်း မကြည့်ဘူးလား ....”

တိမ်တိုက်လဲ ဖရန်ကီမကြည့်လို့ သူရဲကို ဖရန်ကီ့ခေါင်းကို အတင်း ဆွဲလှည့်ခိုင်းလိုက်သည် ..။ သူရဲလဲ ဖရန်ကီ့ပါးကို သုံးလေးချက်လောက် ရိုက်လိုက်ပြီး ဆံပင်ကနေ ဆွဲလို့ ခေါင်းကို ဆွဲလှည့်လိုက်သည် ...။ တုတ်ခိုင ် ကြီးမားတဲ့ ရာဂျာရဲ့ လိင်တန်ကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေသည် ...။

“ ကဲ.ဖရန်ကီ..မင်းကို လမ်း ၂ လမ်း ရွေးခိုင်းမယ် ...

( ၁ ) က မင်းအမေနဲ့ မင်းရီးစားကို ရာဂျာ့ကို ကျင့်ခိုင်းမယ် ..... ဒါကို မင်း မရွေးချင်ရင် 

( ၂ ) က မင်း ဖင်ကို ရာဂျာက ဖွင့်မယ် ...ကြိုက်ရာ တလမ်း ကို ရွေးနိုင်တယ် ...အားလုံးကို ဗီဒီယို ရိုက်ထားမယ် ...မင်းတို့က ရဲတိုင်လို့ ရှိရင် ဒီဗီဒီယိုတွေကို အွန်လိုင်းမှာ ဖြန့်ပေးလိုက်မယ် ....ကဲ ကြိုက်ရာ ရွေးပေတော့ ...”

တိမ်တိုက် အမိန့်နဲ့ သူရဲက ဖရန်ကီ့အမေ ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ ဇလပ်ဖြူ ဆိုတဲ့ အသားဖြူဆွပ်ဆွပ် ကောင်မလေး ကို ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည် ...။

အပြင်က ချောင်းကြည့်..နားထောင်နေတဲ့ ချစ်စု ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို ဆက် မကြည့်ရဲအောင် ဖြစ်နေရသည် ..။ တိမ်တိုက်ကို သူ့အခက်အခဲတွေ..သူ ခံရတာတွေ ပြောလိုက်မိတာတောင် မှားသွားပြီ လို့ တွေးမိလိုက်သည် ...။ ဖရန်ကီမှာ ဆုတ်လဲ စူး စားလဲ ရူး..ဘယ်လမ်းလိုက်ရမှန်း မသိတော့ ...။ အမေ နဲ့ ရီးစားကိုလည်း မကျင့်မခံစေချင်ဘူး ...။ သူ့ဖင်ကို လုပ်မှာလဲ မခံချင်ဘူး ....။

“ ကဲ ကြာတယ် ဖရန်ကီ ...တခုခု ရွေးတော့..ရာဂျာလဲ စောင့်နေရတယ် ....”

သူရဲက ဖရန်ကီရဲ့ အဝတ်အစားတွေကိုလဲ တခုမကျန် ချွတ်ပစ်နေသည် ...။ တိမ်တိုက် ခါးကြားက သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ...။ 

“ ကဲ...မြန်မြန်ရွေး...စိတ်မရှည်တော့ဘူး ..တယောက်ယောက်တော့ နာတော့မယ် ....”

ချစ်စု တိမ်တိုက် ကို တားဆီးချင်နေသည် ...။ တော်လောက်ဖို့ ကောင်းပြီ ...။ ဒီထက် လွန်တာတွေဖြစ်ကုန်ရင်  မကောင်းတော့ဘူး ...။ ချစ်စု နံရံကို ထုရိုက်ပြီး....“ တော်ပါတော့..ရပ်တော့...မလုပ်ပါနဲ့တော့...” လို့ အော်ဟစ်သည် ...။တိမ်တိုက် က ချစ်စု ပြောနေ တာကို လုံး၀ ဂရုမစိုက်ဘူး ...။ ဖရန်ကီရဲ့ အမေ ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ ဇလပ်ဖြူတို့ ထိုင်နေ တဲ့ နေရာကို လျောက်သွားသည် ...။

“ ဖရန်ကီ မင်း ဆုံးဖြတ်ရ ခက်နေလား ...အဲ..ဒါဆိုလဲ မင်း မာမီ ကိုဘဲ ပထမဆုံး စ ကိုင်ရတာပေါ့..ရာဂျာရေ .. ဒီဆော်ကြီး ကို စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်စမ်းကွာ..နောက်ပေါက်ပါ ဖွင့်ပစ် ...”

တိမ်တိုက် စကားကြောင့် ဒေါ်ဝင်နီ အကြီးအကျယ် တုန်လှုပ်သွားသည် ..။ ကတုန်ကယင် နဲ့..

“ မောင်တိမ်တိုက်ရယ်...အန်တီ မင်းကို ရှိခိုး တောင်းပန်ပါတယ်..ဟို ကလေးမကိုလဲ ကျေနပ်တဲ့အထိတောင်းပန် ပါ့မယ် ..မင်းတို့ ကြိုက်တာတောင်း...ပေးမယ်... အန်တီ့ကိုတော့ ချမ်းသာပေးပါကွယ်..အန်တီတို့ မှားပါတယ် ...ဒီအတွက် တခြား အပြစ်ဒဏ်ဘဲ ပေးပါ....” လို့တတွတ်တွတ် နဲ့ တောင်းပန်သည် ...။

ရာဂျာကတော့ တိမ်တိုက် အမိန့်အရ ဒေါ်ဝင်နီ့ကို လုပ်ဖို့ဒေါ်ဝင်နီဆီကို ရောက်လာနေပြီ ။ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်နေတဲ့ ဒေါ်ဝင်နီ ရဲ့ အရှေ့တဲ့တဲ့မှာ ရပ်လိုက်သည် ..။ သူ့လိင်ချောင်း မဲမဲကြီးက ဒေါ်ဝင်နီ့ မျက်နှာနဲ့ တထွာတောင် မကွာ ...။ သပြေသီးရောင် လထစ်ကြီးက သူ့မျက်နှာနား နီးကပ် လွန်းနေလို့ ဒေါ်ဝင်နီ မျက်နှာကို တဖက်ကို လှည့်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ...။

ရာဂျာက..“ ဟိတ်..ဘာလ.ဲ ..မျက်နှာကို တည့်တည့်ထား....ပါးစပ် ဟ ...” လ့ို အော်ငေါက်လိုက်သည် ...။ဖရန်ကီလဲ..“ ကျုပ် အမေကို မလုပ်ကြနဲ့....” လို့ အော်သည် ...။

တိမ်တိုက် က တဟားဟား အော်ရယ်နေသည် ...။ ချစ်စုသည် နံရံ ကို တဘုန်းဘုန်း ထရိုက်ပြီး ..မလုပ်ဖို့ အော်ဟစ် တောင်းပန်နေသည် ....။ တိမ်တိုက်သည် သူရဲဘီလူး စီးနေတဲ့ လူတယောက်လိုဘဲ ချစ်စု ဘာပြေပြော နားမထောင်ဘဲ ဖရန်ကီ နဲ့ သူ့အမေ ကို လက်စားချေဖို့ဘဲ စိတ်ရောက်နေသည် ...။

“ ကဲ ..ဒေါ်ဝင်နီ ..လေးဖက်ထောက်စမ်း ....”

တိမ်တိုက် အမိန့်ကို ဒေါ်ဝင်နီ နားမထောင် ..။ လူလည်ခေါင် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေရလို့ သေချင်စော် နံရအောင် ဘဲ ရှက်ကြောက် နေရတဲ့အထဲ ထပ်ပြီး လေးဖက်ကုန်းခိုင်းနေသည် ။

“ ဒေါ်ဝင်နီ...ပြောတာ နားမထောင်ဘူးလား ....လေးဖက်ထောက်ဖို့ ပြောနေတာ ...”

ရာဂျာက ပါ ဝင်ဟောက်သည် ...။ တိမ်တိုက် က ဒေါ်ဝင်နီကို ရိုက်မယ် လို့လက်နဲ့ ရွယ်လိုက်တော့ ဒေါ်ဝင်နီလဲ ကြောက်လန့်တကြား လေးဖက်ထောက်လိုက်လေ သည် ..။

“ ဖင်ကြီးတွေကို ထောင်....အဲ..ဟုတ်ပြီ..ဖင်ပူးတောင်း ထောင် ...ဟုတ်ပြီ....ဟားဟား.....”

ဒေါ်ဝင်နီ ရဲ့တင်ပါးကားကားဖွေးဖွေးကြီးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေနဲ့ တဖျန်းဖျန်း ရိုက်သည် ...။

“ အမလေး...နာတယ် ...မရိုက်ပါနဲ့ ....”

“ ဟားဟားဟား....လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ....ဖေါင်းပြူးနေတာဘဲ ......”

တိမ်တိုက်က ဖင်ထောင်ပေးထားလို့ ပြူးထွက်နေတဲ့ ဒေါ်ဝင်နီ ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို ဗီဒီယို ရိုက်နေသည် ...။

“ ဖရန်ကီ ....”

“ ဘာ...ဘာလဲ ..”

“ ငါ စိတ်ကူး နဲနဲလေး ပြောင်းသွားတယ် .....မင်း ငါနဲ့ညှိချင်လား ......”

“ ညှိမယ်..ညှိမယ် .....ပြော..ခင်ဗျား ဘာလိုချင်လဲ..ငွေလား....ဘယ်လောက် ဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ပေးမယ်..ကျုပ်အမေ နဲ့ ကျုပ်ကို လွှတ် ........”

“ အေး.....ငါတောင်းတဲ့ ငွေ ပေးနိုင်ရင် မင်းတို့ကို လွှတ်မယ် ....မင်းတို့ ချေမွပစ်လိုက်တဲ့ ချစ်စုရဲ့ ဘဝလေးဟငွေကြောင့် ပြန်မကောင်းနိုင်တော့ပေမယ့် သူ့ဘဝရှေ့ရေးအတွက် ဆက် အသက် ရှင်သန်ဖို့ တော့ ငွေလိုတယ် ....ငါ စဉ်းစားမိတာက မင်းကို အခု ပြန်လွှတ်လိုက်မယ် ...ငါ ပြောတဲ့ နေရာကို မင်း ငွေတွေ သွားပို့တာနဲ့ ငါ မင်း အမေကို ပြန်လွှတ်ပေးမယ် ... ဘယ်လို သဘောရလဲ ....”

“ ရတယ်..ရတယ်....ကျ ုပ်အမေကို ဘာမှ မလုပ်ကြပါနဲ့တော့ ..ကျုပ် ...ခင်ဗျား လိုတာအားလုံး ပေး ပေးမယ်......”

“ အိုကေ...လေ...လုပ်လိုက် ...မင်း ငါ့ကို ရဲနဲ့ ဖမ်းဖို့ တော့ မကြံနဲ့နော်.မင်းအမေ ဘ၀ သိပ် ဆိုးသွားမယ် ....”

“ စိတ်ချ....အားလုံး..ခင်ဗျား သဘောကျဘဲ ...”

“ သူရဲရေ ......”

“ ဗျာ..ဆရာတိမ်တိုက် .....”

“ ဖရန်ကီကို ခေါ်လာတုံးကလိုဘဲ မျက်နှာကို အဝတ်အိတ် နဲ့ စွပ်...ပြန်ခေါ်သွားပြီး အိမ်နဲ့ နီးရာမှာ ပြန်ချ ထားပစ်လိုက် ...”

“ ဟုတ် ဆရာ ...”

ရာဂျာက မျက်နှာမဲ့ရွဲ့ပြီး ...

“ ကိုတိမ်တိုက်..ခင်ဗျား..ဘာဖြစ်သွားတာလဲ..ဒီလို လူယုတ်မာကောင် ကို ငွေကြောင့် ပြန်လွှတ် ပေးလိုက်မလို့လား ...အနဲဆုံး ဖင်ဝိုင်းချ ပြီးမှ လွှတ်ဖို့ ကောင်းတယ် ....” 

လို့ ပြောလေရာ တိမ်တိုက်လဲ..

“ ဟားဟားဟား.....ရာဂျာရယ်...မင်းက အရေးထဲ ဖင်ချချင်နေသေးလားကွာ...ရတယ်...ရတယ်....မပူနဲ့ ....ချရစေမယ်.. တဖက်ခန်းမှာ ဆန္ဒ....နန္ဒ နဲ့ ကက်နက် ဆိုတဲ့ ကောင်လေး သုံးယောက် ရှိနေတယ် ...အဲဒါ ကို မင်း တာဝန်ယူလိုက် .. .ပီပီပြင်ပြင်လေးပေါ့ကွာ .....”

လို့ပြောသည် ..။ရာဂျာလဲ လိင်တန်မဲမဲကြီး တရမ်းရမ်း နဲ့ တဖက်ခန်းကို ဝင်သွားသည် ...။ချစ်စု သည် ငိုယိုပြီး....

“ ကိုကြီး..ချစ်စု ငွေမလိုဘူး..မယူချင်ဘူး ...ချစ်စု ကျေနပ်ပါပြီ..ဒါလောက် နဲ့ဘဲ တော်လိုက် ပါတော့ ...” လ့ို ပြောဆိုသည် ..။ တိမ်တိုက် က ဖရန်ကီ့ကို ငွေတွေ ဘယ်ကို ပို့ဖို့ ပြောနေသည် ...။

“ မင်း လူပါးဝတာ နဲ့ မင်းအမေ ကို လိုးနေတဲ့ ပုံတွေ ရန်ကုန် မြို့လည် လမ်းမကြီးတွေမှာ ပုံကြီးတွေကပ်ပစ် လိုက်မယ် .....ကြားလား ...”

ဖရန်ကီ က ခေါင်းညှိမ့်ပြသည် ...။

“ သူရဲ ....ကဲ..ဖရန်ကီကို ခေါ်သွားတော့ ....”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ ....”

“ အော်..ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ ဒီပိန်တာရိုးမလေး ကို လဲ အခန်းထဲ ပြန်လှောင်ထားလိုက် ...အဝတ်တွေ ပြန်ပေးဝတ်လိုက်ကွာ .....”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ ....”

ရုတ်တရက် စိတ်ပြောင်းသွားတဲ့ တိမ်တကို ကို ချစ်စု နားမလည် ...။ ဖရန်ကီတို့ဆီက ငွေတွေ တောင်းတာ ကို ချစ်စု မကြိုက်ပေမယ့် ဆက် မနှိပ်စက်တော့တာကို ကျေနပ်သည် ..။ဒီအချိန်မှာ တဖက်ခန်းက ငယ်သံပါအောင် အော်လိုက်တဲ့ ဆန္ဒ ရဲ့ အသံကြီးကို ကျယ်ကျယ် လောင်လောင်ကြီး ကြားလိုက်ကြရသည် ...။ တိမ်တိုက် က တဟားဟား အော်ရယ်သည် ...။

“ အလှည့်ကျရင် မနွဲ့စတမ်း တဲ့ ဆန္ဒ...ရေ..မင်းတို့ တူဖြစ်တုံးက နှံခဲ့တာဘဲ...တဖန်တလဲ ပေဖြစ်လာတော့လ.ဲ ...ခံလိုက်ကြပေါ့ .....”

ချစ်စု လက်ကို ဆွဲပြီး အခန်းထဲက ထွက်သည် ...။ အပြန်ခရီးမှာ တိမ်တိုက် ခါးကို ဖက်ပြီး ဆိုင်ကယ်အနောက်မှာ လိုက်ပါ စီးခဲ့ရင်း.. ဖြစ်ခဲ့တာတွေ တွေ့ရတာတွေ အတွက် စိတ်တွေ လှုပ်ရှား ရင်တုန်နေရဆဲ ဘဲ ...။

သုံးလခန့် ကြာပြီး အချိန် ....မြန်မာပြည် နယ်စပ် တဖက်ကမ်း မဲဆောက်မြို့ ဈေးဆိုင်တန်းတွေ မှာ ချစ်စု သဲသဲ လမ်းလျောက်နေသည် ...။  တိမ်တိုက် က အလုပ်ကိစ္စ ရှိလို့ ညနေမှ ပြန်ဆုံမည် လ့ို ပြောသွားသည် ..။

အခုဘဲ ဒီမြို့က နံမည်အကြီးဆုံး ထမင်းဆိုင်လေးမှာ စားသောက်ပြီးလို့ ချစစ် ုသဲသဲ ဘိုက်တအားတင်းနေသည် ...။ မနေ့က အိမ်ကို ချစ်စု ပထမဆုံး ဖုန်းဆက်ဖြစ်သည် ...။ မေမေ နဲ့ မမကြီးတို့ နဲ့ စကားပြောသည် ...။  သူတို့ ချစ်စု နဲ့ ပြန်စကားပြောရလို့ အရမ်းကို ဘဲ ဝမ်းသာလိုက်ကြတာ ....။ 

မမကြီးက သူတို့ ကိုသူရိန်ထွန်း အပေါ်မှာ တင်နေတဲ့ အကြွေးတွေကို အရင်းနဲ့ အတိုး အားလုံးဆပ်ပေးလိုက်လို့ အရမ်း ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ....သူတို့ကို တောင်ဒဂုံမှာ တိုက်အသစ်လေး နဲ့ ကားသစ် လေး တစီးဝယ်ပေးလို့ လဲ ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ..ချစ်စု နဲ့ ကိုတိမ်တိုက်ကို ဘယ်တော့ ပြန်တွေ့ကြရမှာလဲ ....လို့ ပြောသည် ..။

မေးသည် ...။ ချစ်စု လဲ မေမေနဲ့ မမကြီးကို ဘန်ကောက်မြို့မှာ ပြန်ဆုံကြဖ့ို လုပ်နေကြောင်း ..ကိုတိမ်တိုက် ရဲ့ တပည့်တွေ လာပြီး နိုင်ငံကူး လက်မှတ် လုပ်ပေးကြလိမ့်မည် ..မကြာခင် ဆုံမည် လ့ိုပြောလိုက်သည် ...။ ချစ်စု ဈေးဆိုင်တွေ တဆိုင်ပြီး တဆိုင် လျောက်ကြည့်ပြီး လိုတာတွေ ဝယ်ချမ်းနေဆဲ ဖုန်းတခု လာလို့ ထူးလိုက်တော့ တိမ်တိုက် ဖြစ်နေသည် ...။

“ ချစ်စု .....ဘယ်မှာလဲ..”

“ ဈေးဝယ်နေတယ် ...ပြီးပါပြီ ...ကိုကြီးကော...အလုပ် ပြီးပြီလား ....”

“ ပြီးပြီ ...ပြန်လာပြီ ..ဟိုတယ်မှာ ဆုံမယ် .....”

“ အိုကေ..ကိုကြီး .....ဆီးယူး ......”

ချစ်စု ဒီနေ့ တိမ်တိုက် လိုချင်တဲ့ အဖြေ ကို ပေးမလို့ ။ လှုပ်ရှား ယိမ်းယိုင်နေတဲ့ စိတ်တွေ လဲ အနယ်ထိုင် တည်ငြိမ် လာပြီမို့ တိမ်တိုက် ကို ချစ်တယ် ဆိုတဲ့ အဖြေစကား ပေးတော့မလို့ပါ ။ တိမ်တိုက် နဲ့ ဟိုတယ်ခန်းမှာ ပြန်တွေ့ဆုံဖ့ို ခပ်သွက်သွက် လျောက်လှမ်းလိုက်သည် ....။ချစ်စု ဟိုတယ်အခန်း ကို ပြန်ရောက်တော့ တိမ်တိုက် မရောက်သေးဘူး ..။ ချစ်စု နဲ့ သူနဲ့ ရန်ကုန်ကနေ ဒီ မဲဆောက်ကို ထွက်လာကြပြီး အတူတူ နေနေကြတာ နှစ်လလောက် ရှိပြီ ..။

ဒါပေမယ့် ချစ်စု နဲ့ သူ ဘာမှ လွန်လွန် ကျူးကျူး မဖြစ်ကြသေးဘူး.။ သူက ချစ်စု က ဖရန်ကီ ဆန္ဒ နဲ့ နန္ဒ..ကက်နက်တို့ နဲ့ ကြုံခဲ့ပြီး အဓမ္မ ကာမကို ရွံရှာ မုန်းတီးနေမှာကို သိသည် ..ဆိုပြီး ချစ်စုကို ချစ်မိတဲ့အကြောင်းဘဲ ပြောပြီး ချစ်စု ပြန်ချစ်နိုင်မလား မေးတာကလွဲပြီး ဘာအခွင့်အရေးမှ မယူခဲ့ဘူး...။

ချစ်စုလဲ မေမေနဲ့ မမကြီးတို့ တင်နေတဲ့ အကြွေးတွေကိုလည်း ပြန်ဆပ်နိုင်ခဲ့ပြီး တိုက်တလုံး နဲ့ ကားတစီးလဲ ဝယ်ပေးနိုင်ခဲ့တာကြောင့် ဝမ်းသာ ကျေနပ်သည် ..။ ဖရန်ကီ က တိမ်တိုက် တောင်းသ လောက် ငွေတွေ လာပို့တော့ တိမ်တိုက်လဲ သူ့အမေ ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ သူ့ကောင်မ ဇလပ်ဖြူ တို့ကို ပြန်လွှတင်ပေးလိုက် ခဲ့သည် ။ဖရန်ကီနဲ့ သူ့အဖေ က ရဲနဲ့ ရန်ရှာမှာမို့ ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ ဇလပ်ဖြူ တို့ရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ဗီဒီယိုတွေ ဓါတ်ပုံတွေ ကိုတော့ တိမ်တိုက် က ကိုင်ထားသည် ..။ 

အခုအထိတော့ ဖရန်ကီ နဲ့ သူ့အဖေ တို့ဖက်က ဘာမှ ရန်ရှာတာ မရှိပါဘူး ..။ ဒါပေမယ့် တိမ်တိုက် လဲ စားကျက်ပြောင်းမယ်...ဆိုပြီး အရင်ဆုံး မြဝတီ ကို ရေ့ွှခဲ့ကြသည် ..။ နောက်ပိုင်း မဲဆောက်မှာ လာ အလုပ်လုပ်နေသည် ..။ 

ချစ်စုကို သူက အရမ်း ဂရုစိုက်တာကြောင့် ချစ်စုလဲ သူ့အပေါ် သံယောဇဉ် ရှိလာသည် ..။ သူ့အချစ်ကိုလက်ခံပြီး သူနဲ့ အတူတူ နေတော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတလိုက်မိသည် ..။ သူပြန်မလာခင် ချစ်စု ရေချိုးလိုက်သည် ..။ တနေကုန် အပြင် လျောက်သွားထားတာကြောင့် ချွေးတွေ ထွက် နံစော် နေမှာကို မလိုလားဘူး ...။ ရေချိုးပြီး ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ထွက်လာခဲ့တဲ့အချိန် တိမ်တိုက် ပြန်ရောက်လာသည် ...။

“ ချစ်စု ...ဆာလား ...ကိုကြီး စားစရာတွေဝယ်လာတယ် ...”

“ ကိုကြီးရယ်....ချစ်စုကို အစားတွေ တအား ကျွေးမနေနဲ့...တော်ကြာချစ်စု ဝလာပြီး ဖက်တီးပုတ်ကြီး ဖြစ်လာရင် ကိုကြီးဘဲ မကြိုက်တော့ဘူး ဖြစ်နေမှာ .....”

“ ဟားဟားဟား...ချစ်စုရယ် ...ကိုကြီးက ချစ်စုကို ပိန်ပိန်..၀၀ အမြဲ ချစ်နေမှာ....လာစမ်း ....မေးစရာ ရှိလို့ ...”

သူ ချစ်စုကို ဖက်လိုက်သည် ..။

“ ဘာမေးမလို့လဲ ...” 

သူ့ခါးကြားမှာ ထိုးညှပ်ထားတဲ့ သူ့သေနတ်ကြီးက ချစ်စု နဲ့ သူနဲ့ ကြားမှာ ခိုးလိုးခုလု ခံနေသည် ..။

“ ကိုကြီး..သေနတ်ကြီး ဖယ်လိုက်ပါလားကွာ....”

“ ဟားဟားဟား....ဟုတ်တယ်..ဆောရီး ...ချစ်စု...”

တိမ်တိုကက် သူ့သေနတ်ကို အနားက စားပွဲလေးပေါ်ကို တင်လိုက်သည် ..။

“ ကိုကြီး မေးလေ ...ဘာလဲ ....”

“ အော်..ချစ်စုကို ကိုကြီး မေးထားတာလေး ပြန်ဖြေတော့လေ ...ချစ်လား ဆိုတာ..”

“ ကိုကြီးက မသိသေးဘူးလားဟင် ...”

“ သိဘူး ....”

လူဆိုးကြီး လုပ်စားနေတဲ့ တိမ်တိုက်သည် အရမ်းနုပြနေသည် ...။

“ ပြော...ချစ်စု ချစ်တယ် လို့ ပြော....”

“ ကိုကြီးကို ချစ်စု ချစ်တယ်..သိလား ...ချစ်စု ကို တသက်လုံး ကြင်ကြင်နာနာ နဲ့ ပေါင်းမှာလား ....”

“ အင်း ...ပေါင်းမှာပေါ့...အခုက စပြီး .....”

တိမ်တိုက်က ချစ်စု ကို နမ်းလိုက်သည် ..။ ပါးတွေကို နမ်းသည် ..။ နဖူးကို နမ်းသည် ...။ ချစ်စုနှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်နမ်းသည် ..။ ချစ်စုလဲ သူ့ကို တအား ပြန်နမ်းမိသည် ...။ တိမ်တိုက် က ..

“ ချစ်စု ရယ်...အရမ်း ချစ်တယ်ကွာ ...” 

လို့ အားမလို အားမရ အသံနဲ့ ပြောရင်း ချစ်စုရဲ့ လျော့ရည်းရည်း ဖြစ်နေတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲဖြည်လိုက်သည် ..။

“ အို..ကိုကြီး ....”

ချစ်စုက ဟန်ဆောင် ဆွဲလိုက်ပေမယ့် ထမိန်က ကွင်းလုံးပုံ ကျွတ်ကျသွားသည် ..။  ချစ်စုရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေက ကော့ချွန်တင်းမာနေသလို ရင်သီးလေးတွေကလဲ စိတ်တွေ လာနေလို့ တင်းပြီး မာထောင်နေကြသည် ..။ တိမ်တိုက် က ချစ်စု လည်ပင်းကို နမ်းစုတ်နေရာက ရင်သားတွေကို နမ်းသည် ...။ 

“ အို ...ကလဲိုက်ထာ...ဟင့်ဟင့်.....”

တိမ်တိုက်သည် ကလေးလေးတယောက် နို့စို့သလိုဘဲ ချစ်စုရဲ့ ရင်သီးလေးတဖက်ကို တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ စို့လိုက်တော့ ချစ်စုလဲတကိုယ်လုံး ဖိန်းဖိန်း ရှိန်းရှိန်း နဲ့ ကြက်သီးတွေ ထသွားရသည် ...။ သူ့လက်တဖက်က ချစ်စု ပေါင်ကြားကို စမ်းလိုက်သည် ..။ချစ်စုက စောစောကဘဲ အမွှေးတွေ ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထား တာ ..။ ချစ်စု အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းကိုသ့ူလက်ချောင်းတွေက ရေရေလည်လည် သမနေသည် ..။ ထိုးမွှေနေသည် ..။ 

ချစ်စု ကုတင်ပေါ် လဲကျသွားရသည် ..။ သူက ထပ်ချပ်မကွာ ချစ်စု ကိုယ်ပေါ် ခွရက်သားကြီး ပါလာာသည် ..။ ရင်သီးတဖက်ပြီးတော့ နောက်တဖက်ကို စို့ပြန်သည် ..။  အို ..သူ့အတန်ကြီးက တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီး ...ချစ်စုပေါင်ကြားကို လာတေ့ထောက် နေသည် ..။

အမလေး နဲနဲနောနော ဟာကြီး မဟုတ်ဘူး ။ သူ့ပစ္စည်းကြီးကို ပထမဆုံး နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ ကြုံရတာဘဲ ...။ ထိပ်က အထစ်ကြီးကို မြင်တာ နဲ့ တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားရသည် ...။ အို .....ဒါကြီးနဲ့ ကြုံရတော့မှာ ဆိုတဲ့ အသိ ကချစ်စု ကို ကျောချမ်းသွားစေသည်။ကြောက်လဲ ကြောက် ..လိုလဲ လိုချင် ပေါ့ ...။ သူက ချစ်စု အင်္ဂါထဲ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ထိုးဆွကလိတာ သူ့လက်ချောင်း တွေမှာလဲ ချစ်စုရဲ့ အရေတွေ ပေစိုနေပြီ ။

သူ လုပ်တော့မယ် ထင်တာ..မလုပ်သေးဘဲ ချစ်စု ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ကို ဆွဲကားလိုက်ပြီး ချစ်စု အင်္ဂါကိုလျာနဲ့ ယက်ပေး သည် ..။ တကယ်ဆို စောစောထဲက ချစ်စု က တအား လိုလားနေမိတာ ...။ အခုလို ချစ်စု အစိကို သ့ူလျာနဲ့ ကလော်ထိုးပြီး ဆွပေးနေတော့ ချစ်စု မခံနိုင်ဘူး ...။ တအားရွ.. တအားထ ...တအား ယားနေပြီ ....။

“ ကိုကြီးရယ် ...တော်ပါတော့ .....အရမ်း လိုချင်နေပြီ ....” 

လို့မရှက်တမ်း ဖွင့်ဟ တောင်းခံမိရတော့တာပဲ ။ တိမ်တိုက် က သူ့အတန်မာမာကြီးကို ချစ်စု လက်ထဲကို လာထည့်သည် ။ နဲတာကြီး မဟုတ်ဘူး ....တကယ် ကြီးတယ် ။ ချစ်စုလဲ ခံချင်လှပြီ ဆိုတော့ သ့ူဟာကြီးကို ချစ်စု အင်္ဂါစပ်အပေါက်မှာ တေ့ပေး မိလိုက်သည် ..။ သူက ချစ်စု ရင်သီးတဖက်ကို ငုံလိုက်ရင်း ဖိသွင်းထည့်သည် ...။ သူ့လိင်ချောင်းကြီး စီးစီးကြီး ချစ်စု အထဲထဲ တိုးဝင်လာသည် ...။

“ အား...ကိုကြီးရယ် ....”

အင်္ဂါစပ် အခေါင်းထဲ အတန် တုတ်တုတ်ကြီး ဝင်လာတာက တဖျစ်ဖျစ်နဲ့  ....။ ချစ်စု တင်ပါးတွေကို သူ ဆုပ်ကိုင် ညှစ်ပြီး အတန်တဆုံး သွင်းထည့်တာ ။ သူ့တန်ဆာကြီး တခုလုံးဟာ ချစ်စု အင်္ဂါစပ်ထဲ ရောက်နေပြီ ...။ သူ့ခါးကို ဆွဲဖက်မိသည် ..။ အို..သူ ဖြေးဖြေးချင်း ထုတ်လိုက် ထည့်လိုက် လုပ်နေပြီ ..။

အချက်တိုင်း ဟာ ချစ်စု ကို ဖိန့်ဖိန့်တုန်အောင် ကောင်းကောင်းသွားစေတော့ ချစ်စုလဲ အောက်ကနေမနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖြစ်လာပြီး တင်ပါးတွေကို ဝေ့ဝိုက် လှုပ်ရှား ပေးမိရသည် ...။ချစ်စု တုန့်ပြန်မှုတွေ လုပ်တာ သူ ကြိုက်တဲ့ ပုံပဲ ...။ သူဆောင့် ကိုယ်ပင့် နဲ့ တက်ညီလက်ညီ ဘဲ ..။ အားရပါးရ ဆောင့်ထည့်လာသည် ..။

ချစ်စု ကလည်း အဆောင့်ခံတာကို ဖရန်ကီနဲ့ကြုံကထဲက အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား ဆိုတော့ တိမ်တိုက် ဆောင့်တာတွေကို အောက်ကနေ ပြန် တုံ့ပြန် ကော့ပေး ပင့်ပေး..စကောဝိုင်း မွှေ့ပေးလိုက်သည် ...။တိမ်တိုက် ကြာကြာ မဆောင့်နိုင်ဘဲ သုတ်ရေတွေ အချက်ပေါင်း တော်တော်များများ ပန်ထုတ်ပြီး လိုရာ ပန်းတိုင် ကို ရောက်သွား သည် ...။ သူကောင်း ကိုယ်ကောင်း ...အချစ်လွန်ပွဲ နံပါတ် ( ၁ ) ...ပြီးသွားပြီ ....။

တိမ်တိုက် အတန်ကြီးက သုတ်ထွက်ပြီးသွားတာတောင် မာထောင်နေတုံးဘဲ ...။ အားကြီးတဲ့ ကိုကြီး တိမ်တိုက်ကို စိတ်တိုင်းကျ ပေးဖို့ ချစ်စု အဆင်သင့်ပါပဲ .....။

 (  ၂၀၁၄ ခုနှစ် မေလ ၆ ရက်နေ့  )

........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။