အမျှင်တန်းသော ချစ်ခန်း အပိုင်း ( ၁ )

အမျှင်တန်းသော ချစ်ခန်း အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - မင်းသော်

ဝန်ခံချက်။  ။ ကျေနာ့်မှာ ရေးလက်စ ဝတ္ထု တစ်ပုဒ်ရှိပေမဲ့ ဒီတစ်ပုဒ်ကလဲ ဦးနှောက်ထဲက ထွက်လု ထွက်ခင်ဖြစ်သည့်အတွက် မေ့မှာ စိုးရိမ်သောကြောင့် စရေးဖြစ်အောင်ရေးပြီး တင်ထားလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ 

.....................................................................................................................

တစ်နေ့သော နေသာ၍ တိမ်ပြာသော တနင်္ဂနွေ တစ်ရက်ဖြစ်ပါသည်။  တိမ်ပြာသော်လည်း ဝါတွင်းကာလဖြစ်သောကြောင့် မင်္ဂလာ ဆောင်မည့်သူများ မရှိပါ။ ထို့ကြောင့် တနင်္ဂနွေနေ့မှာ မင်္ဂလာဆောင်မယ် သီချင်းအပြင် နတ်ရေးငယ်ရွှေစာ ဖွင့်ရန် မလိုသေးချိန်ဖြစ်သည်။

၎င်းတစ်ခုသော တနင်္ဂနွေနေ့က ကျနော်နဲ့ ဇော်လင်းမောင် ရွှေပုလ္လင် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ နေ့လည်ပိုင်း တွေ့ဖြစ်ကြသည်။  တွေ့ဖြစ်ကြသည်ဟု ဆိုသော်လည်း နေစဉ်လိုလို တွေ့နေကြခြင်းဖြစ်သည်။  ကျနော်သည် ပြီးခဲ့သောလက အလုပ်မှ Contact ပြည့်သဖြင့် နောက်အလုပ်တစ်ခု မရှာသေးပဲ နှပ်နေသဖြင့် လောလောဆယ် အားအား ယားယား ဖြစ်နေချေသည်။  

ဒီငနာမှာ လုပ်သက်အတော်ကြာအောင် ကုမ္ပဏီတစ်ခုတည်းတွင် ကြိုးစားစွာ သူဌေးကို ဖား၍ အလုပ်လုပ်သောကြောင့် ရာထူးကြီးတစ်ခု ရထားပြီး သူဌေးပြီးလျှင် သူဖြစ်နေသည့်အတွက် အချိန်နှင့် ငွေသည် သူ့အတွက် ရေထက်ပေါသည့် အခြေအနေ ဖြစ်နေသည်။ အလုပ် မရှိသော၊ အားနေသော ကျနော်နှင့် သူသည် ပုလင်းတူ ဘူးဆို့အခြေအနေသာမက ဝီစကီနဲ့ဆိုဒါပမာ၊ ဂျင်တောနစ်နှင့် သံပုရာပမာ လိုက်ဖက်ညီလှသော သူငယ်ချင်းများ အဖြစ် ကြုံကြုံ မကြုံကြုံ ဆုံနေကြခြင်းသာဖြစ်ပေတော့သည်။

ကျနော်တို့နှစ်ပွေမှာ တစ်ရက်တစ်ရက် သူများ မကောင်းကြောင်း၊ ကိုယ်ကောင်ကြောင်းများ ပြောခြင်း၊ အရင်ရည်းစားများ ယခု ရွဲပြဲသွားခြင်းကို စုတ်တသတ်သတ်နှင့် ယောက်ျားတန်မဲ့ ကဲ့ရဲ့ကြခြင်း၊ နိုင်ငံရေး၊ အနုပညာ၊ တိုင်းပြည်အရေး စသည်တို့အပြင် ဘီယာမူးလာပါက ဘာသာရေးများ ဆွေးနွေးကြခြင်းတို့ဖြင့် မအားမလပ်နိုင်အောင် ရှိကြလေသတည်း။

ကျနော် ထိုင်နေသော စားပွဲသို့ အနှီဇော်လင်းမောင် သုတ်သီးသုတ်ပြာနှင့် ဝင်လာထိုင်လေသည်။ ထို့နောက် အသံတိုးတိုးနှင့် မင်းကို ပြောစရာ ရှိလို့ ဟုပြောလေသည်။ နေ့လည် ၂ နာရီခန့် နေကျဲကျဲတောက် အပြင်မှာ ပူနေသဖြင့် လူသွားလူလာနည်းသည့်အတွက် ဆိုင်ထဲတွင် စားပွဲ တစ်လုံးသာ ရှိနေချိန်တွင် ကျနော်တို့ ဝိုင်းမှ ပြောသောစကားကို မည်သူမျှ မကြားနိုင်သည်ကို အသံတိုးတိုးနှင့် ပြောသောကြောင့် သူ့ ဘာဆက်ပြောမည်ကို ကျနော် အလွန်စိတ်ဝင်စားသွားလေသည်။

“မင်း သေချာ နားထောင်နော်။ အခုတော့ ငါ့အကြောင်း ငါ့ကိစ္စ သက်သက်ပေါ့ကွာ။ ဒါပေမဲ့ နောင်ဆိုရင် မင်းလဲ အကျိုးရှိမှာပါ။ ကိစ္စက ဒီလိုကွ။ ငါ စနေနေ့က လှည်းတန်းကို သင်တန်းတက်ဖို့ သွားရင်းနဲ့ပေါ့ကွာ။”

၎င်းမှာ လှည်းတန်းတွင် အားလပ်ရက်ကို အကျိုးရှိစွာ အသုံးချရန် တရုတ်စကားပြောသင်တန်းတက်နေသည်မှာ အတော် ခရီးပေါက်နေပြီဖြစ်ပြီး တရုတ်မ တစ်ယောက်ကို ကြူရင်းနှင့် ရည်းစားလဲရ ဘာသာစကားတစ်ခုလဲ တတ်အောင်ဆိုပြီး တက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုတရုတ်မနှင့် အဆင်မပြေခဲ့သောကြောင့် သင်တန်းမတက်ဖြစ်သည်ကို ထိုအချိန်က ပေါင်ချိန် တရုတ်ကားများ နာမည်ကြီးသော်လည်း ယခု ကိုရီးယားဇာတ်ကားများ အစားထိုးဝင်ရောက်လာသဖြင့် ကိုရီးယား ဘာသာ ပြောင်းတက်နေသည်ဟုပြောထားတာ ကျနော်သိသဖြင့် ဘာသင်တန်းလဲဟု ထပ်မပေးတော့ပဲ သူပြောတာကို နားထောင်နေလေသည်။

“ဒီလိုကွ”

ဇော်လင်းမောင် ဦးထွန်းလင်းခြံလမ်းရှိ ကိုရီးယား စကားပြော သင်တန်းမှ အဆင်း ကုန်းကျော်တံတား ဖြတ်ကာ လမ်းလျှောက်ပြီး ရန်ကုန်အင်းစိန်လမ်းမှတဆင့် စံရိပ်ငြိမ် လမ်းသွယ်အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်။ ရန်ကုန်အင်းစိန်လမ်း လှည်းတန်းမှတ်တိုင်အနီး တွင် အဖမ်းအဆီးများရှိသည့်အပြင် ကားရပ်ရန်ဆိုသည်မှာ ကျားဖင်ပြေးနှိုက်ရတာမှ လွယ်သည်ဖြစ်သည့်အတွက် သူ ဘယ်တော့မှ သင်တန်းနားတွင် မရပ်ပဲ သူငယ်ချင်းတစ်ဦးရှိရာ စံရိပ်ငြိမ် လမ်းသွယ်ထဲသို့ ဝင်ကာ ကားရပ်ပြီးမှ လမ်းလျှောက်ကာ သင်တန်းကို ပုံမှန် သွားလေ့ရှိသည်။ သင်တန်းပြီးသဖြင့် ကားထားသည့်နေရာသို့ ပြန်လာနေခြင်း ဖြစ်သည်။

ပုံမှန်ဆိုလျှင် iT လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင် လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်သောက်ပြီး သင်တန်းမှ ချာတိတ်များနှင့် လေပေါကာ အလကားကြည့်ရသော ကျောင်းသူလေးများ၏ ဖက်ရှင်ရှိုးကို ရေနွေးနှင့် မြှောချပြီးမှ ပြန်လေ့ရှိသော်လည်း ယခုတခေါက်မှာ ဘော်ဒါချာတိတ်များ ကျိုက်ထီးရိုးသွားကြသဖြင့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင် မထိုင်တော့ပဲ စောစော ပြန်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ကားနားရောက်သောအခါမှ ခံတွင်းချဉ်သလို ဖြစ်လာသောကြောင့် စက်မနှိုးသေးပဲ ကားနားတွင် ရပ်ကာ ဂျိုးသိန်း ဆေးပေါ့လိပ်ကို အစီခံဘက်ကို ဖုန်များထွက်သွားစေရန် လက်သည်းဖြင့်ကုတ်ပြီး ထိပ်ဖက်ကို ဖေါက်ကာ မှုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်မှ ဇစ်ပိုမီးခြစ်ကို ထောက်ခနဲ ခြစ်ကာ မီးညှိလိုက်လေသည်။  မီးကောင်းစွာစွဲစေရန် နှစ်ဖွာခန့် ဖွာပြီး မီးစွဲသောအခါမှ ဆေးပေါ့လိပ်ကို ဆက်လက်၍ ဖွာရှိုက်နေလေသည်။

ဇော်လင်းမောင်မှာ ပိုက်ဆံ ရှိသော လူငယ်တစ်ဦးဖြစ်သော်လည်း ဆေးပေါ့လိပ်ကိုသာ စွဲမြဲစွာသောက်တတ်ပြီး စီးကရက် မသောက်ပါ။  ထို့အပြင် zippo မီးခြစ်ကို လွန်စွာနှစ်သက်ပြီး ၎င်းတွင် Limited Edition Zippo မီးခြစ်များ ဝယ်ယူသိမ်းဆည်းထားသည်မှာ ၄ - ၅လုံးခန့် ရှိပြီ ဖြစ်သည်။  မသိလျှင် စီးကရက် ဈေးကြီးသဖြင့် ဆေးပေါ့လိပ်ဖွာနေရသည့် ပုံစံ ပေါက်နေလေသည်။

ထိုအချိန်တွင် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ “ခိခိ” ဟု၍ ရယ်သံကြားရသဖြင့် ဆေးပေါ့လိပ်ကို မဲပြီးဖွာနေရာမှ ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်လုံးကစားလိုက်သောအခါ အသက် ၁၉ နှစ်ခန့်ရှိသော ချာတိတ်မ ၂ ယောက် taxi တားနေသည်ကို တွေ့ရသည်။  သူ့ကို ကြည့်၍ ရယ်သော ချာတိတ်မမှာ အရပ်မြင့်မြင့် ဆံပင်ရှည်ရှည်နှင့် သွယ်လျှသော ခန္ဒာကိုယ်ရှိပြီး ခေတ်၏ သမီးပျို ပီပီ ဒီဇိုင်းဆန်းများကို ဝတ်ဆင်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။  နောက်တစ်ယောက်မှာ Taxi သမားနှင့် စကားပြောနေသဖြင့် မျက်နှာ တစ်စောင်းသာ မြင်လိုက်ရသော်လည်း နှာတံစင်စင်းနှင့် ချစ်စရာ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ဖြစ်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ဇော်လင်းမောင်မှာ မနက်ပိုင်း အလှူတစ်ခုကိုသွားပြီးမှ သင်တန်းဆက်တက်သဖြင့် လည်ကတုံးလက်ရှည် အဖြူ၊ ယောပုဆိုးနှင့် အောကတ္တီပါ လေးညှင်းရောင်ကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ၎င်း၏ JUKE ကားအနားတွင် ဆေးပေါ့လိပ်ဖွာနေသည့် ဒီဇိုင်းကြောင့် ကောင်မလေးမှာ အသံထွက်အောင် ရယ်မိခြင်းဖြစ်သည်။  ဇော်လင်းမောင် လှမ်းအကြည့်တွင် အရပ်အမောင်းကောင်းပြီး အသားဖြူဖြူ လူငယ်တစ်ယောက်ပုံစံတွေ့ရသောအခါ စိတ်ဝင်စားသွားဟန်ဖြင့် မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြပြီး Taxi ကားဖြင့် ထွက်သွားလေတော့သည်။

ဇော်လင်းမောင်ကလဲ လူပျိုလက် ဝက်မှီးစကားပုံအတိုင်း သွက်လက်စွာဖြင့် ကားပေါ်တက်၍ စက်နှိုးကာ ကောင်မလေး ၂ ယောက် စီးသွားသော Taxi နောက် ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်ပါသွားလေသည်။

🔥 ဇော်လင်းမောင်၏ အခြေအနေ

ဇော်လင်းမောင်သည် ကားမောင်းနေရင်းနှင့် သူ့ခမျာ အတော် အလုပ်များနေရှာပါသည်။ ပထမ သူ ဂမူးရှုးထိုးနှင့် ရှော်တီ ၂ ပွေ ငှားသွားသော taxi ကားနောက်ကို မှီအောင် လိုက်သည်။ ကား စက်နှိုးချိန်နဲ့ ကား ထွက်ချိန်တွင် အနည်းငယ်ကြာသွားသဖြင့် သူ့ကားနှင့် taxi ကြားတွင် ကား ၃ စီးခန့် ဝင်သွားသောကြောင့် ရှေ့ကားအား မျက်ခြေမပြတ်စေရန် အတင်းကပ်လိုက်ရသည်။ ထို့နောက် လမ်းတွင် မီးပွိုင့် ၂ ခါ မိသေးသည်။  ကံကောင်း၍ taxi တွင် ကားကိုယ်ပေါ်တွင် grab ကြော်ငြာပါသော အစိမ်းရောင် ကားဖြစ်နေသဖြင့် နောက်ယောင်ခံလိုက်ရန် သိပ်မခက်ခဲခြင်းသာ ဖြစ်တော့သည်။

ဒါတင်မက ကားမောင်းနေရင် သူ့ကားဆီဂိတ်ကို ပြန်ကြည့်ရသေးသည်။ ပုံမှန်အခြေအနေတွင် သူသည် အိမ်ကားကို ဆီထည့်ထားမှသာ ယူမောင်းတတ်သည် ပြီးနောက် ဆီကုန်လျှင် အိမ်မှာ ထားခဲ့တတ်ပြီး မည်သည့်အခါမှ ဆီဆိုင်တွင် ဆီထည့်ပေးလေ့ရှိသူမဟုတ်သဖြင့် အကယ်၍ လမ်းတွင် ဆီပြတ်ပါက ကားရပ်ပြီး ဒုက္ခရောက်နိုင်သည်ကို တွေးမိ၍ ဖြစ်သည်။ 

ကံကောင်းစွာဖြင့် မနက်က သူ့အဖေ ဖြည့်ထားသဖြင့် ဆီတိုင်ကီ full ဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့ရကာ ရွှီ ကနဲ လေချွန်လိုက်သည်။  သူတော်ကောင်း နတ်ကောင်း “မ” ဆိုတာ အဟုတ်ပဲဟ …အဲ …အခုဟာက စော်လိုက်နေတာဆိုတော့ သိပ်ကောင်းတဲ့ ကိစ္စ လုပ်နေတာတော့ မဟုတ်ဘူး…။ သူယုတ်မာဆိုရင်လဲ သိပ်မကောင်းတဲ့ နတ်တွေ မ နိုင်သေးတာပဲလေ ဟု တွေးမိသည်။

နောက်ဆုံးတော့ သူ စော် ၂ ပွေ စီးလာသည့်၏ taxi နောက်တည့်တည့်သို့ အောင်မြင်စွာ ချဉ်းကပ်နိုင်သွားသည်။ ကောင်မလေး တစ်ယောက်မှ နောက်လှည့်ကြည့်စဉ် သူ့ကိုလှမ်းတွေ့ပြီး သူ့အဖေါ်ကောင်မလေးကို လက်ကုတ်ပြီး လှမ်းပြတာ တွေ့လိုက်သည်။ ဘာပြောမှန်းမသိဘဲ အချင်းချင်း လက်ညိုးထိုးပြီး ရယ်နေကြတာလဲ တွေ့ရပြန်သည်။ စော်တွေများ ၂ ယောက်ရှိရင် ဘဲအကြောင်း ပြောမယ်။ ၃ ယောက်ရှိရင် တစ်ယောက် အတင်းကို ၂ ယောက် စုပြောကြမှာပဲ။ ခုလဲ ငါ့အကြောင်း ဘာတွေပြောနေလဲ မသိဘူးဟု ထပ်တွေးမိရင်း ကားကို အရှိန်ထိမ်းမောင်းလာခဲ့လေသည်။

Taxi ကားသည် ပုံမှန်အရှိန်နှင့်မောင်းနေရင်းမှ အရှိန်လျှော့လာပြီး လမ်းဘေးကပ်ရန် ညာဘက် signal မီး လင်းလာလေသည်။  ဇော်လင်းမောင်လဲ နောက်ကြည့်မှန်မှ နောက်ကားပါမပါ ကြည့်ပြီး ကားကို အရှိန်လျှော့လိုက်ပါသည်။  taxi နောက်တွင် ကပ်ရပ်ရန် မကောင်းဟု တွေးမိသဖြင့် Taxi မရပ်မှီ အနည်းငယ်မျှ ခွာ၍ ရပ်လိုက်လေသည်။

Taxi ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားသောအခါ စော် ၂ ပွေမှာ မည်သည့်နေရာမှ မရွေ့ပဲ စောစာက နေရာတွင် ရပ်ပြီး သူ့ကားကို လှမ်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ ဇော်လင်းမောင် ဦးနှောက်မှ ပရိုဆက်ဆာများ ပူသွားပြီး ဘာဆက်လုပ်ရင် ကောင်းမလဲဟူသော အဖြေကို ရှာနေမိပါတော့သည်။

"နို့စိမ်းတီးနဲ့ သံပုရာရည် ရပါပြီဆရာ"

ဆိုပြီး ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ လာချပေးတဲ့ စားပွဲထိုးလေးကြောင့် ကျနော်တို့ စကားဆက် ခဏ ပြတ်တောက်သွားပါတယ်။  ကျနော်နဲ့ ဇော်လင်းမောင်လဲ ခေါင်းချင်းဆိုင်တွတ်ထိုးနေရာကနေ ခဏ ခါးတွေ ပြန်မတ်သွားပြီးတော့ ပစ္စုပ္ပန်ထဲ ပြန်ရောက်လာပါပြီ။ ကျနော်က ခဏထပြီး ရေနွေးတစ်ခွက် သွားယူပါတယ်။ ဇော်လင်းမောင်က သံပုရာရည်ဆိုတော့ အအေးသမားအတွက် တစ်ခွက်ယူရတာ သက်သာသွားတာပေါ့။ နို့မဟုတ်ရင် အရင်ဦးတဲ့ကောင် ခိုင်းနေကျလေ။

ကျနော်က လက်ဖက်ရည်ကြိုက်ပေမဲ့ အချိုရှောင်ချင်တာကြောင့် နို့စိမ်းတီးကို equal sugar နဲ့သောက်တယ်။ ဟိုကောင်ကတော့ အအေးကြိုက်တတ်သူမို့ ရာသီပေါ် အသီးဖျော်ရည်တွေ သောက်တတ်တယ်။ ထောပတ်သီးလက်ဖျော်က သူ့အသည်းစွဲလေ။ ဒါပေမဲ့ တွေ့ကရာ ဆိုင်တိုင်းက ထောပတ်သီလက်းဖျော်နဲ့ သူအဆင်မပြေတတ်ဘူး။  တခါတလေများ စိတ်တိုင်းမကျရင် ဆိုင်က အအေးကောင်တာထဲအထိသွားပြီး ထောပတ်သီးလက်ဖျော်ဆိုတာ ဒီလိုဖျော်ရတာကွ ဆိုပြီး အတင်း ပြပေးတတ်သေးတယ်။ 

အခုတော့ ထောပတ်သီး ရာသီမဟုတ်တာကြောင့် သံပုရာရည်မှာတော့ ကျနော် စိတ်အေးရတာပေါ့။  တခုကောင်းတာက အဲဒီလို ဇီဇာကြောင်တဲ့ အကျင့်ကြောင့် သူကောင်းတယ်လို့ အာမခံတဲ့နေရာဆို ကျနော် ဘာမှ မစိုးရိမ်ပဲ စိတ်ချပြီး မှာစားနိုင်တာပဲ။ ဒီကောင်က အစားအသောက်နဲ့ ပတ်သက်ရင် ISO လက်မှတ်ပေးနိုင်တဲ့ အဆင့်ထိ ကျွမ်းကျင်မှု ရှိတယ်လေ။

ဇော်လင်းမောင်ရဲ့ ဇာတ်လမ်း ပြန်မဆက်ခင်မှာပဲ အလုပ်ကိစ္စ ဖုန်းတစ်ခုလာလို့ ၅ မိနစ်လောက် ပြောလိုက်ရသေးတယ်။  ကျနော် ဖုန်းဆက်နေတုန်း ဟိုကောင်က ဆိုင်ပြင်ထွက်ပြီး ခဏ ဆေးပေါ့လိပ် တစ်ဖွာ နှစ်ဖွာ ရအောင်ဖွာလိုက်သေးတယ်။ လူပုံက သနားကမားနဲ့ ဒီဆေးပေါ့လိပ်နဲ့ မလိုက်ပါဘူးပြောလဲ မရဘူး။  ဒါပေမဲ့ စီးကရက်ထက်စာရင် အန္ထရယ် နည်းတယ်ဆိုပြီး သောက်တာပဲ။ တော်သေးတာပေါ့ ပြောင်းဖူးဖက် ဆေးလိပ်ကြီးနဲ့ ရွာက အဖိုးကြီးလို မဖွာတာပဲ ကျေးဇူးတင်ရမယ်။

ဇော်လင်းမောင် ပြန်ဝင်လာတော့ မျက်နှာက မှိုရတဲ့ မျက်နှာနဲ့ရယ်။  “ကဲဘယ်လိုဖြစ်လာတာတုန်း သားရီး “လို့ မေးတော့ ပြုံးဖြဲဖြဲနဲ့ သူ့စတိုင်အတိုင်း “နောက်မှ ရှင်းပြမယ် “ လို့ ပြောတယ်။

“ကဲသားရီး ငါအပြင်သွားစရာ ရှိလို့ လိမ့်လိုက်ဦးမယ်။  ငါမင်းကို ဖုန်းပြန်ဆက်လိုက်မယ်”

“အေးပါ..ဒါဆိုလဲ ဒိုးကွာ၊ ငါလဲ အိမ်ပြန်တော့မယ်။”

ကျနော် အဲဒီနေ့က အိမ်ပြန်လာတော့ သူနဲ့ စော်လေး ၂ ပွေ ဘယ်လိုဆက်ဖြစ်ကြတယ်ဆိုတာ တော်တော် သိချင်နေမိတယ်။ ကျနော်သိချင်မှန်းသိရင် ဒီကောင် အထာကိုင်မှာစိုးလို့ သိပ်လဲ မမေးရဲဘူး။ သူပြောတဲ့ အထိ စောင့်လိုက်ဦးမယ်လို့ စဉ်းစားမိလိုက်ပြီး နေလိုက်တာ နောက်နေ့ကျတော့ အဲဒီကိစ္စ သတိတောင် မရတော့ပါဘူး။ ကိုယ့်ကိစ္စတွေနဲ့သာ လုံးခြာလည်နေပါတော့တယ်။

အဲဒီနေ့ကစပြီး ဇော်လင်းမောင်လဲ ကျနော့်နဲ့ ၂ ရက်လောက် အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားခဲ့သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီကျားကိုးစီး စားမကုန်တဲ့ ခန္ဒာကိုယ်နဲ့ကောင် တခုခု ဘာမှ ဖြစ်စရာ မရှိဘူးဆိုတာ သေချာပါတယ်။ တစ်နေရာရာမှာ တခုခုပွေးနေလို့ မတွေ့ဖြစ်တာပဲလို့ ထင်ယုံကလွဲပြီး ထူးထူးခြားခြားဘာမှ မစဉ်းစားမိပါဘူး။  

ဒီကောင်သေရင် ကျနော့်ကို ဘယ်အလွတ်ပေးမလဲ …ညဘက်ကျ လာခြောက်လိမ့်မပေါ့…အဲဒီလိုပဲ ကျနော်နဲ့သူနဲ့သူငယ်ချင်းတွေက ချစ်ကြတာ။  ပျောက်သွားတာ တော်တော်ကြာပြီးမှ သူ့ကိုပြန်တွေ့တိုင်း မြန်မာပြည်က ကောင်မလေးတွေ ဝတ်ကြွေး တယ်ကြီးသကိုး ဒီကောင် အခုထိ မသေနိုင်သေးတာပဲကြည့်ဆိုပြီး ဖဲ့လေ့ရှိပါတယ်။

ဒီကောင့်ပွေးချက်က စာတစ်ပိုဒ်ရေးလို့ မပြည့်စုံနိုင်ဘူးရယ်။  စွယ်စုံကျမ်းလို တစ်အုပ်ကို ရေးမှ ရမှာ။ ဒါတောင် တစ်နှစ်စာပဲ ရှိဦးမယ်။  တစ်နှစ်စာစီ အကုန်ပြည့်စုံအောင် ရေးရမယ်ဆိုရင် အတွဲ (၁)..ကနေ အတွဲ (၆၀) လောက် ရေးရမယ်ထင်တယ်။  ဒီကောင်က လွန်ရော ကျွံရော အသက် (၆၀) လောက်ဆို သွားမှာ ဒီလောက် သပွတ်ကျပုံနဲ့ဆိုရင်။  သူ့အကြောင်းကိုလဲ စိတ်ဝင်စားတဲ့သူရှိရင် ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်လောက် ရေးပါဦးမယ်။

ဒီဇင်ဘာလရဲ့ တခုသော သောကြာနေ့မှာ ကျနော့်ဆီ သူ့ဖုန်းဝင်လာပါတယ်။

“သားရီး ညဘက်တွေ့ရအောင်လေ။ ငါ့ကို ဘီယာတိုက်”

“အံမယ်။ ဘောစိက သောက်လုပ်မရှိတဲ့ကောင်ကို ဘီယာတိုက်ခိုင်းစရာလား။ မင်းတိုက်”

“အေးပါကွာ၊ ဘယ်သူတိုက်တိုက် ရတယ်။ တွေ့ချင်လို့၊ ပြီးတော့ ပြောစရာလဲ ရှိလို့”

“လာပြန်ပြီ ဒီပြောစရာတွေက ကုန်ကို မကုန်နိုင်ဘူးဟေ့”

အဲဒါနဲ့ပဲ သောကြာနေ့ည မြန်မာပလာဇာက ဟယ်ရီဘားမှာ ကျနော်တို့ ဗျတ်ဝိ ဗျတ္တ နှစ်ကောင်တွေ့ဖြစ်ကြပါတယ်။ အဲဒါက ကျနော်ပေးတဲ့နာမည် မဟုတ်ဘူးနော်။ ကျနော်တို့ အရမ်းတွဲလို့၊ ပြီးတော့ ပေါက်ကရ လုပ်လွန်းလို့ နှစ်ဘက် မိသားစုကရော၊ ကျန်တဲ့ ဘော်ဒါတွေကရော တညီတညွတ်တည်း ပေးထားတဲ့နာမည်ပါ။  ကျနော်က live band နဲ့ ဖဦးထုပ်၊ ဗထက်ချိုက်မလေးတွေ သီချင်း ဆိုတဲ့ Eclipse bar ကို ကြိုက်ပေမဲ့ သူက စကားပြောစရာ ရှိတယ်ဆိုလို့ ဟယ်ရီဘားကိုပဲ ရွေးလိုက်ရတာပါ..။

ဘီယာနဲ့ အမြည်း မှာပြီးစမှာ ဆိုင်းမဆင့် ဗုံမဆင့် ဇော်လင်းမောင် ပြောပြတဲ့ သူ့အကြောင်း အခန်းဆက်ကို ဆက်နားထောင်ရပါတော့တယ်။

“ဟိုတနေ့က ငါ နဲ့တွေ့ပြီး ငါဘယ်ကို ဒိုးသွားတာလဲ သိလား။ "

"ဟာ..ငါဘယ်လိုလုပ်သိမှာတုန်းဟ"

" အေး အဲဒီအကြောင်းကို ပြောပြမလို့ ခေါ်လိုက်တာ...ငါ မင်းကို ပြောထားတဲ့ နေရာကနေ ပြန်စပြီး ပြောမှ မင်းဇာတ်ရည်လည်တော့မှာ။”

“အဲဒါဆိုလဲ မင်းရပ်ထားတဲ့နေရာကနေ စပြောကွာ”

“အေး....ပြောပြမယ်....ဟို ငါ စော်လေး ၂ ပွေနောက် လိုက်သွားတာ ရွှေပြည်သာ VIP ရပ်ကွက်အထိ ရောက်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့က လမ်းမှာပဲ ဆင်းပြီး ငါ့ကားကို ရပ်ကြည့်နေတာ။ ငါလဲ ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ်။ ဆင်းဆင်းခြင်း ရုတ်တရက် ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘူး။ အဲဒါနဲ့ပဲ………..”

🔥 စော် ၂ ပွေနဲ့ ဇော်လင်းမောင်

အဲဒါနဲ့ စော်လေးတွေ ငါ့ကိုစောင့်ပြီး ကြည့်နေတာနဲ့ ငါလဲ မထူးပါဘူးဆိုပြီး သူတို့အနားသွားပြီး ပြုံးပြလိုက်တယ်။  "ဘာလုပ်နေတာလဲ" မေးတော့ ငါ့ကိုစောင့်နေတာတဲ့။

"အကိုက ထက် တို့ taxi နောက်က လိုက်လာတာတွေ့လို့ ဘာလို့ လိုက်လာတာလဲလို့ မေးချင်လို့ စောင့်နေတာလေ" ဆိုပြီး ဆံပင်ရှည်ရှည် ကောင်မလေးက ပြောတယ်။

"ညီမတို့ကို လှည်းတန်းမှာ တွေ့တော့ ခင်ချင်တာနဲ့ ဘယ်မှာနေလဲ သိချင်လို့ လိုက်ကြည့်တာပါ။  ဘာလဲ မကြိုက်ဘူးလား။"

"မဟုတ်ပါဘူး အကိုရယ်၊   ရပါတယ်။  ညီမကလဲ ခင်တတ်ပါတယ်။  ညီမတို့က ဒီနားတင်နေတာပါ။ သူနဲ့က အိမ်ချင်းလဲ နီးပါတယ်။ ပထမတော့ အိမ်ပြန်မလို့ပဲ အကိုနောက်က လိုက်လာတာတွေ့လို့ "

ဆံပင်တိုလေးကလဲ မခေဘူးပဲ။ သွက်သွက်လက်လက်နဲ့ ဝင်ပြောပါတယ်။

" ညီမက ခွန်းဆက်ချိုပါ…။  သူက ထက်ရတီ။  အရမ်းချစ်တဲ့ ဘော်ဒါတွေပေ့ါ။ "

"ကို့နာမည်က ဇော်လင်းမောင်ပါ။ အခုလို မတ်တပ်ကြီးဖြစ်နေတယ်။  ခင်မင်တဲ့ အထိန်းအမှတ်နဲ့ ကို တစ်ခုခု လိုက်ကျွေးပါရစေ။  ကို့ကားနဲ့ သွားကြတာပေါ့"

ပြောလိုက်တော့ စော်လေးတွေက ပဲများမနေဘဲ သူ့ကားပေါ် တက်ပြီးလိုက်လာပါတယ်။  ထူးခြားတာက ထက် ကခေါင်းခန်း သူ့ဘေးခုံမှာ စီးပြီး ခွန်း က နောက်ခုံကို ဝင်ထိုင်တာပါပဲ။

ဇော်လင်းမောင် တစ်ယောက် ပြောနေရင်း ပြုံးစိ ပြုံးစိ လုပ်နေပါတယ်။ ရုပ်ကိုက အောက်သွားမရှိတဲ့ နွားပြာကြီးလိုပဲ။  ခွေးကောင်

"မင်းကို သတိရလိုက်တာကွာ။  သူတို့က ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ၊ မိဘတွေကလဲ သိနေတော့ သွားအတူတူ စားအတူတူ….။ အခုတော့ ၁၀ တန်းအောင်ပြီး တက္ကသိုလ် ဆက်မတက်ဘဲ နိုင်ငံခြားက လာဖွင့်ထားတဲ့ စီးပွားရေး ဒီပလိုမာ တစ်ခုတက်နေကြတာ။  "

"ငါ့ကို သတိရတယ် ဟုတ်လား။  ဘာဖြစ်လို့လဲ၊"

"စော်လေး ၂ ပွေမှာ ထက် က ဆံပင်ရှည်ရှည် ကိုယ်လုံးသွယ်သွယ်နဲ့ ငါကြိုက်တဲ့ ပုံစံလေးကွ။  နောက်တစ်ယောက်က ဆံပင်တိုတယ်။ ပြည့်ပြည့် ကိတ်ကိတ်လေးလေ။  မင်းကြိုက်တဲ့ ဖွေးဖွေးပုံစံမျိုးဆိုတော့ မင်းကို သတိရတာပေါ့"

"ဟုတ်မှလဲ လုပ်ပါကွာ။  မင်းငါ့ကို အကောင်း သတိရတာ တခါမှ မကြုံဖူးဘူးရယ်"

"အေး အဲလို ပြောလဲ ခံရမှာပဲကွာ။  အခု ငါက အခု ထက်နဲ့ အဆင်ပြေနေပြီ။  ဒါပေမဲ့ အပြင်သွားရင် သူတို့ ၂ ယောက်က အတူတူပဲဆိုတော့ အဆင်မပြေ"

"ဟေ့ကောင် တော်တော့" 

လို့ ကျနော် ဒီကောင့် လက်မောင်းကို ထိုးလိုက်ပြီး စကားဖြတ်ပြောလိုက်ပါတယ်။

"ငါထင်သားပဲ ဇော်လင်းမောင်…ဇော်လင်းမောင် ဆန်ကောလောက်မှ ဇောက်မနက်တဲ့ကောင်….ငိုးမ…။အေး ဘာပဲပြောပြော ငါလဲ လောလောဆယ် စော်လဲ မရှိ၊ အားလဲအားတယ်ဆိုတော့ စိတ်ဝင်စားတယ်ဟေ့…။  ငါသူတို့နဲ့တွေ့မှ မင်းပြောသလို မဟုတ်လို့ကတော့ မင်း သေပြီမှတ်။ ဒါနဲ့ ဟိုတနေ့နေ့လည်က ဘယ်ဒိုးတာလဲ"

"ဟီး ဒီလိုကွ။ ငါ ဆေးလိပ်သောက်နေတုန်း ထက် ဆီက ဖုန်းဝင်လာတယ်။ ညနေကျ တခုခု စားသောက်ကြမယ်။ ပြီးရင် ကလပ်သွားကြမယ်တဲ့။ အဲဒါနဲ့"

"အဲဒါနဲ့ ဘာဖြစ်တုန်း"

"ငါ မင်းနဲ့ လမ်းခွဲပြီး အိမ်ပြန်၊ ပိုက်ဆံလေး ဘာလေး ဝင်ယူပြီး ချိန်းထားတဲ့နေရာ သွားတာပေါ့ သားရီးရာ။  ပြီးတော့….."

"ငါ မင်းနဲ့ လမ်းခွဲပြီး အိမ်ပြန်၊ ပိုက်ဆံလေး ဘာလေး ဝင်ယူပြီး ချိန်းထားတဲ့နေရာ သွားတာပေါ့ သားရီးရာ။"

" ဘယ်မှာ ချိန်းကြတာလဲ။"

" အင်း တကယ်တမ်းက ငါက သူတို့အိမ်နား သွားခေါ်တာပါ"

" ရွှေပြည်သာအထိတောင်..အဝေးကြီးပဲ"

"အေး ..ဟုတ်တယ်"

"ငိုးမ..ဒါမျိုးကျ တော်တော် စိတ်ရှည်တယ်။ ပြီးတော့ရော.."

"ငါ သူတို့ကို ရွှေလီခေါ်သွားပြီး အကင်နဲ့ ဘီယာ သောက်ကြတယ်။ စော်လေးတွေက သိပ်မသောက်နိုင်ပါဘူး။ ၂ ခွက်လောက်ပဲသောက်ပြီး ကောင်းနေကြပြီ။  အဲဒါနဲ့ ကလပ် ဆက်ဒိုးကြတယ်လေ။  ကလပ်ရောက်တော့ ၁၀ နာရီကျော်ဘဲ ရှိသေးတာ။  ငါလဲ ဘလက်လေဘယ် တစ်လုံး ဖွင့်လိုက်ပြီး မန်ဘာ ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်သောက်နေတာပေါ့။  ဟို ၂ ပွေကတော့ ဒွန့်လိုက်တာ… ပြောမနေနဲ့။  ကြည့်လို့တော့ ကောင်းသား။"

" အဲဒီ ပုလင်း ကုန်သွားပြီလား"

" ဘယ်ကုန်ဦးမလဲ..။ တဝက်တောင် မကျိုးသေးဘူး။ ငါ့နာမည်နဲ့ အပ်ထားခဲ့တယ်လေ"

" နိပ်ဟ...နောက်တခါ ဂုန်းဆင်းလို့ ရပြီ"

"ဒါနဲ့ ၁၂ နာရီလောက်ကျတော့ သူတို့လဲ ပြိုင်းသွားတော့ ပြန်ဖို့ ပြင်ကြတယ်။  ပြန်ကြမယ်ဆိုတော့ ချာတိတ်မတွေက အိမ်မပြန်ဘူး အပြင်မှာ အိပ်မှာလို့ ပြောပြန်ရောဟေ့။ အဲဒါနဲ့ ငါ ဟော်တယ် တစ်ခုကို ခေါ်သွားလိုက်တယ်"

“အယ်…မင်းက တစ်ယောက်တည်း သူတို့က ၂ ယောက်…ဘယ်လို အိပ်ကြတုန်း”

“အေး..ဟုတ်တယ်…ငါလဲ ဒုက္ခရောက်တာပေါ့။ တကယ်က စောစောထဲက ငါနဲ့ ထက်နဲ့က ညိနေကြပြီ။ ဟိုတစ်ယောက် ပါနေလို့။ ဒါပေမဲ့ ရည်းစားလိုတော့ လက်ကိုင်တာ ဖက်တာ သူ့ရှေ့မှာပဲ လုပ်နေကြတာ…။ သူကလဲ အေးဆေးပဲ။  ဘာမှ မပြောပါဘူး။”

“ဟော်တယ် ရောက်တော့ ၃ ယောက်ခန်းယူဖို့ ပြောပေမဲ့ ငါက ငါ့အကြံနဲ့ငါဆိုတော့ ၂ ယောက် ၂ ခန်းပဲ ရှိတယ်ဆိုပြီး ၂ ခန်း ယူလိုက်တာပေါ့”

“ဒါမျိုးကျ တော်တော်လည်တယ်…ငိုးမ”

“အေး..အဟီး…။  အဲဒါနဲ့ ငါလဲ သူ့တို့နဲ့ တစ်ခန်းထဲမှာ အရင်နေ…။ ဘီယာလေး ဘာလေး ထပ်မှာပြီး…ထက် ကို စည်းရုံးရတာပေါ့။  ထက်က ဟိုစော်လေးကို နိုင်တဲ့ပုံပဲ။  နင်တစ်ခန်း သွားအိပ်၊ ငါတို့နှစ်ယောက် ဒီမှာ အိပ်မယ်ဆိုတော့ သူတို့အချင်းချင်း တိုးတိုးပြောပြီး သဘောတူလိုက်တယ်။”

“အဲဒါနဲ့ “

“အဲဒါနဲ့ ငါလဲ ခွန်း ကိုခေါ်ပြီး သူ့အခန်းလိုက်ပို့တာပေါ့။  “

“မင်းက ခွန်းကိုရော စိတ်မဝင်စားဘူးလား၊ ဘာမှ မလုပ်ခဲ့ဘူးလား။”

“အာ…စိတ်တော့ စိတ်ဝင်စားတာပေါ့..။ ဒါပေမဲ့ ငါက ထက်ကို ပို ကြိုက်တာလေ။ ပြီးတော့ သူတို့ က သူငယ်ချင်းတွေကွ။ ငါက ထက် နဲ့ဖြစ်နေတာလဲ သူအသိဆိုတော့ လက်ခံရင် ကောင်းရဲ့၊ လက်မခံရင် ခွင်ပျက်ပြီး တစ်ယောက်မှ မရဘဲ ဖြစ်မှာစိုးလို့ သူ့ကို ထားခဲ့ပြီး အခန်းပြန်ခဲ့တာ”

"အခန်းကျတော့ ဘာဆက်ဖြစ်လဲ"

“အခန်းထဲရောက်တော့ ငါ့ ထက် ကအေးဆေး နှပ်နေတာ…။ အဲဒါနဲ့ နည်းနည်းပါးပါး ကစ်ဆင်ရိုက်…၊ နှူးနှပ်ပြီးတော့ ချတော့တာပေါ့…။”

 “ဟာ ဘယ်လိုကြီးလဲ မင့်ဟာကလဲ ရိုမန်းတစ် မဆန်လိုက်တာကွာ…”

“အာ…ဒါတွေ မလိုဘူးလေကွာ…။ ပြီးတော့ စော်ကသာ ၁၉ နှစ်နော်…အတွေ့အကြုံ များတဲ့ပုံပဲ။”

“ဘယ်လိုလဲကွ။ အသေးစိတ်လေး ပြောစမ်းပါဦး”

“ အေး၊ ဒီလိုကွ “

ထက်နှင့် ဇော်လင်းမောင်တို့ အခန်းထဲတွင် လေအေးပေးစက် အနေတော်ဖွင့်ပြီး ပူးကပ်၍ အတော် ခရီးရောက်နေကြပြီ ဖြစ်သည်။  ဟော်တယ်ကလဲ တီဗီ ချန်နယ်တစ်လိုင်းတွင် အောကား ပြပေးထားသဖြင့် တီဗီကြည့်လိုက်…၊နှုတ်ခမ်းခြင်းနမ်းကာ လျှာကလိလိုက်နှင့် ဇိမ်ကျနေလေသည်။ ထက်က ရေချိုးထားပြီး သဘက်အကြီးတစ်ထည်သာ ပတ်ထားသဖြင့် သဘက်ကို အသာခွာလိုက်သည်နှင့် ဖြူဖွေးလှပသော မာလကာသီးအရွယ် ပေါက်စီနှစ်လုံးကို မြင်ရလေသည်။  

ထက်၏ ရင်သားလေးများမှာ ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်ပြီး နို့်သီးခေါင်းလေးများမှာ ပန်းရောင်သန်းနေသဖြင့် ဇော်လင်းမောင် အတော် သဘောကျသွားပြီး အားပါးတရ စို့နေမိသည်။ ထို့အပြင် ထက် က အသားဖြူသည့်အတွက် ဟိုစကားပုံအတိုင်း အရည်တော်တော် ရွှမ်းသည်။ နို့စို့နေတုန်း လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ထက် ပေါင်ကြားကို ပွတ်ပေးသောအခါ အရည်တော်တော် ရွှဲနေပြီကို သိလိုက်သည်။

သူကလဲ ဖရဲသီးလို အရည်ရွှမ်းသော အသီးများ ကျန်းမာရေးအရ စားသည့်အလေ့အထ ရှိသည့်အပြင် သန့်သော စော်များကို ဘာဂျာကျွေးရတာ ကြိုက်လဲ ကြိုက်တတ်သဖြင့် ထက် ပေါင်ကြားထဲ လျှောဆင်းကာ ငိုနေသော ညီမလေးကို ဘာဂျာ ကျွေးလိုက်သောအခါ ထက် ထွန့်ထွန့်လူးပြီး သူ့မျက်နှာကို ပေါင်ကြားနှင့် အတင်းဖိက တစ်ကြိမ်ပြီးသွားလေတော့သည်။

ဇော်လင်းမောင်က ဒီတခါ ထက်အလှည့်ဟု ဆိုလိုက်သောအခါ ခေါင်းတစ်ချက် ငြိမ့်လိုက်ပြီး ok ဟုပြောကာ ဇော်လင်းမောင်၏ ရေခဲချောင်းကို ရေဆာနေသည့် ကလေး တစ်ယောက်ပမာ တပြွတ်ပြွတ် စုတ်ပေးလိုက်သည်။  ဇော်လင်းမောင်က ထက် ၏ လက်ဆကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် အနည်းဆုံး အတူနေဖူးသော ရည်းစား ၅ ယောက်ထက်မနည်း အတွေ့အကြုံ ရှိထားသည်ကို မြွေမြွေခြင်း ခြေမြင်လိုက်လေတော့သည်။  

ဒါပေမဲ့ စစခြင်း အခြေအနေတွင် ပါးစပ်ထဲပြီးမည်ကို မလိုလားသဖြင့် ၃ မိနစ်ခန့်တွင် ရပြီဟုပြောကာ ထက် ကို လှေကြီးထိုး ရုးိရိုးပုံစံဖြင့် စတင်သိုင်းကွက် ခင်းလေသည်။  ဇော်လင်းမောင်မှာ ထက် ၏ အနေအထားကို ကြည့်ပြီး ပါလာသော ကွန်ဒုံးကို မစွတ်တော့ပဲ သူ၏ ထောင်မတ်နေသော ပစ္စည်းကို ထက် ၏ ဖြူဖွေးနုနယ်သော ပေါင်ကြားရှိ ညီမလေး၏ လမ်းကြောင်းအဝသို့ တေ့ပြီး လျှောထိုးချလိုက်လေသည်။  အရည်များ ရွှဲစိုနေသဖြင့် ဇော်လင်းမောင်ညီလေးမှာ ချောမွေ့စွာ လိုရာခရီးသို့ ရောက်သွားလေသည်။  လင်း က မျက်လုံးမှိတ်ပြီး မှေးနေရာမှ တစ်ချက် ဖွင့်ကြည့်သော်လည်း လုံး၀ မအော်သည်ကို ထူးခြားစွာတွေ့ရသည်။

“အဲဒီတော့ ငါလဲ အားနာစရာ မလိုပဲနဲ့ အပီ ဆွဲတော့တာပေါ့ သားရီးရယ်။  သူက ငါ ဆောင့်တိုင်း အောက်က ပြန်ပင့်ပေးတယ်။  သူ အပေါ်မှာ နေတော့လဲ ဖင် စကောဝိုင်း လှည့်ပေးတတ်တယ်။”

“ဟာ …မိုက်ချက်ကွာ…”

“ဒါတင် ဘယ်ကမလဲ…။ သူပြီးခါနီးပြီ။ ဒေါ့ဂီ လုပ်ပေးပါဆိုပြီး တောင်းဆိုသေးတယ်ကွ။”

“ဒါကတော့ ကြမ်းချက်ကွာ၊ ဆရာမကြီးဟေ့”

“အေးလေ…တချို့စော်တွေဆို ဒေါ့ဂီ ကုန်းရင် ခါးကြီးက တဖြောင့်တည်း ဘယ်လို လုပ်လို့ကောင်းမှာတုန်း…။ သူက ခါးလေးကိုကော့ပြီး ပေးထားတာများ…အဖုတ်ကြီးကို ပြူးလို့..။ “

“ဟေ့ကောင်..ဟေ့ကောင်..တော်တော့ကွာ…ငါမခံစားနိုင်တော့ဘူး”

“အေးပါ..။ အတိုချုပ်ပြောရရင် အဆင်ပြေခဲ့တယ်ပေါ့ကွာ။  အဲဒီညကတော့ အချိန်မရလို့ ၃ ခါလောက်ပေါ့..”

“အမလေး သားရီးရာ…စကေးတွေ ကြမ်းသဟေ့။ အချိန်မရတောင် ၃ ချီဆွဲခဲ့တာ အချိန်ရလို့ကတော့။”

“၅ ချီပေါ့ သားရီးရာ”

..................................

🔥 cupid ဇော်လင်းမောင်..

“ထားလိုက်ပါတော့ကွာ။ မင်းအကြောင်းလဲ ငါ သိနေပြီးသားဆိုတော့ ယုံပါတယ်။”

“မနက်ကျတော့ ငါ စော်နှစ်ပွေလုံးကို လိုက်ပို့ပေးလိုက်တယ်။  သူတို့က ညဘက်ထွက်တာ အေးဆေးပဲဟေ့။  အဲဒီတော့ ငါ့အကြိုက်ဘဲပေါ့။”

“ငါက မင်းနဲ့ ခွန်း ကို လှော်ပေးချင်တာ။ ငါလဲ အနှောက်အယှက်လွတ်သွားမယ်။ မင်းလဲ စော်တဗွေ ရမယ်။  မင်းနဲ့ ကုန်ကျစရိတ် ရှယ်လို့ရမယ်ဆိုတော့ ငါလဲ သက်သာမယ်။ ၁ ချက်ခုတ် ၃ ချက်ပြတ်ပဲဟေ့။  မမိုက်ဘူးလား။”

“အေးပါကွာ…ကြည့်ကြတာပေါ့…။ ခွန်းကလဲ ငါ့ကို ကြိုက်ဦးမှ။  ခွန်းကလဲ ငါ့အကြိုက်ဖြစ်ဦးမှ…။ “

“မင်းကြိုက်မှာပါ..။ သူကလန်းတယ် ကိုယ့်လူ…။  ငါသိတယ်..အဆင်ပြေမှာ။”

အဲဒီနေ့က တခါမှ မမြင်ဘူးသေးတဲ့ ခွန်းဆက်ချိုဆိုတဲ့ ကောင်မလေးကို စိတ်ကူးထဲမှန်းဆကြည့်မိပါတယ်။  သူပြောတဲ့ ပုံစံလေးဆို တကယ် အဆင်ပြေရင်တော့ မဆိုးဘူးပေါ့။

အပိုင်း ( ၂ )  ဆက်ရန် >>>>