Saturday, December 3, 2016

ရုန်းမထွက်ချင်တော့ပါ အပိုင်း ( ၂ )

ရုန်းမထွက်ချင်တော့ပါ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - ဘုံခုနှစ်ဆင့်

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

နောက်ရက်မနက် တနင်္လာ နေ့မို့ မြလေးနွယ် တအိမ်လုံးစာ ချက်ပြုတ်ပြီး ဖခင်ဖြစ်သူ အိမ်သို့ သွားရန် ပြင်ဆင်နေသည်။

“ မြလေးရေ … ပြီးပြီလား   ”

“ ပြီးပြီ ကိုစိုး လာပြီ လာပြီ  ”

မှန်တင်ခုံရှေ့ ကိုယ်တပတ်လှည့်ကာ အင်္ကျီအား ခါးထိ ဆွဲဆန့်ပြီး အခန်းပြင် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

“ မနက်စာ… စားမသွားဘူးလား …မြလေး   ”

အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် လင်ဖြစ်သူ ဦးစိုးသိန်းမှာ ဦးမင်းဇင်နှင့် ကော်ဖီ အတူသောက်ရင်း သူမအား လှမ်းမေးနေသည်။

“ မစားတော့ဘူး … ကိုစိုး … ဟိုရောက်မှ အဖေနဲ့ အတူ စားလိုက်တော့မယ်   ”

မြလေးနွယ် ပြောပြီးသည်နှင့် လင်ဖြစ်သူ ဘေးနား ဝင်ထိုင်လိုက်၏။

“ ကဲ … ကိုမင်းဇင်  အေးဆေး နေခဲ့ဦး … ယောက္ခထီးကလည်း  တယောက်ထဲမို့ … မြလေးကို … အဲဒီမှာ နေခိုင်းထားရတာ   ”

ခဏအကြာ ဦးစိုးသိန်းမှာ စားသောက် ပြီးသည်မို့ ဦးမင်းဇင်အား နူတ်ဆက်ရင်း ထရပ်လိုက်၏။ လင်မယား ၂ ယောက် ကားလေးဖြင့် အိမ်မှ ထွက်လာရာ နာရီဝက်ခန့် အကြာ ဖခင်ဖြစ်သူ အိမ်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။

“ ကဲ … ကိုစိုး … သွားတော့နော် … စနေ နေ့မှ … လာခေါ်တော့   ”

လင်တော်မောင့် ကားလေး ထွက်သွားသည် အထိ လက်ပြနူတ်ဆက်ပြီး ခြံဝန်းတံခါး ဖွင့်ကာ ဝင်လာ ခဲ့တော့ ၏။ ဖခင်ဖြစ်သူအား အိပ်ယာနိုးကာ အသင့်ပါ လာသော မနက်စာ ထမင်းကျွေးရင်း သူမပါ တခါတည်း အတူစား လိုက်သည်။ ထမင်းစားပြီး သည်နှင့် စားပြီးသား ပန်ကန်များ ဆေးကြော သိမ်းဆည်းလိုက်၏။

“ သမီး … ရေချိုး ကြစို့   ”

မြလေးနွယ် ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာစဉ် ဦးမိုးဆွေမှာ ပုဆိုးအပြင်မှ လီးအား ပွတ်သပ်ရင်း လှမ်းပြောနေ၏။

“  ခ်ခ် …အဖေကတော့လေ  မြင်တာနဲ့ … ဟွန့် … ရေချိုးခန်းက စောင့်နေ … သမီး အဝတ်တွေ တခါတည်း လျှော်ဖို့ … ယူခဲ့လိုက်မယ်   ”

ဦးမိုးဆွေ ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်သွားသည်နှင့် မြလေးနွယ်မှာ သူမ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ အဝတ်စား များ ချွတ်ပြီး ရင်လျား လိုက်သည်။ ရင်လျားလျက်ဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းဘက် ဝင်ကာ အဝတ်ဟောင်းများ ယူစဉ် သူမ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အဟောင်းလေးအား တွေ့လိုက်ရ၏။

“ ဟင်   ”

ဘောင်းဘီလေးမှာ မလျှော်တာ ကြာနေသဖြင့် စောက်ချီးနံ့ လရည်နံ့များ မွန်ထူနေရာ နှာခေါင်းလေး ရှုံ့သွားမိသည်။ အဝတ်ဟောင်းများ စုယူကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာစဉ် ဖခင်ဖြစ်သူမှာ ကိုယ်လုံးတီး ဖြင့် ရေချိုးနေ၏။

“ သမီးလည်း … တုံးလုံး ချွတ်ချိုးလေ   ”

အနားရောက်လာသော မြလေးနွယ်အား ဖခင်ဖြစ်သူမှ လှမ်းပြောရာ အဝတ်ဟောင်း ထုပ်အား ရေချိုးခန်း နံရံဒေါင့် ပစ်ချကာ ရင်လျားထားသော ထမိန်အား ဖြည်ချပစ်လိုက်သည်။ မြလေးနွယ်၏ ပန်းရောင်သန်း နေသော နို့သီးခေါင်းလေး ၂ ခုမှာ မာထောင်ပြီး အိစက်ဝိုင်းကား နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ နောက်သို့ ကော့ထွက်နေ၏။ 

အဖုတ်အုံလေး ဖေါင်းကြွနေကာ အက်ကွဲကြောင်း ထိပ်ရှိ အစိလေးမှာ အရည်ပြားတင်း နေလျက် ထိပ်ဆံလေး ပြူထွက် နေသည်မို့ ဖခင်ဖြစ်သူရှေ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် အရည်ကြည်လေး အိုင်ထွက် လာရသည်။ညပိုင်း လင်ဖြစ်သူနှင့် ၂ ချီ လိုးထား သော်လည်း သူမ ထားပစ်ခဲ့သော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အဟောင်းလေး ထဲ ဖခင်ဖြစ်သူ လရည်ကွက် များ တွေ့မိရာမှ ရမ္မက်စိတ် ငွေ့ငွေ့လေး တောက်လောင် လာရ၏။ 

ဖခင်ဖြစ်သူရှေ့ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ် ပြတိုင်း အဖုတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ် ခံစားရသည်မှာ အရသာ တမျိုးပင်။ ၂ ယောက်သား ရေအတူချိုးရင်း ဦးမိုးဆွေ အား ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရာ မြလေးနွယ် ရင်ထဲ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေမိပြန်သည်။

“ အဖေ့ ဟာကြီး … မာထင် နေတာပဲ  သမီး ဘောင်းဘီထဲလဲ လရည်တွေ နော်   ”

“ သမီးကို သတိရတိုင်း ဘောင်းဘီလေး … ရှုပြီး … ဂွင်းထု နေတာလေ   ”

“ အဖေရယ် … ၁ ပတ်ကို … အဖေက ၅ ရက် လိုးနေတာ သမီး ယောင်္ကျားတောင်  ၂ ရက်ပဲ လိုးရတာလေ … အားမရဘူးလား … ဟွန့်   ”

မြလေးနွယ် ပြောရင်း ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမိုးဆွေ၏ လီးအား ဆပ်ပြာတိုက်ကာ ဒစ်ကြားထဲထိ ပွတ်သပ် ဆေးကြော ပေးလိုက်သည်။ လဥ ၂ လုံးအား ပွပ်သပ် ဆေးကြောစဉ် သူမမျက်နှာရှေ့ လီးမှာ ထောင်မတ် ရမ်းခါနေ၏။ 

“  သမီး … ခဏ စုပ်ပေးပါ့လား … တအား တင်းနေပြီ   ”

“ ဟင် … အဖေကလဲ … သမီး အဝတ်လျှော် ရေချိုးပြီးမှလေ … ခဏလေး မစောင့်နိုင်ဘူးလား   ”

“ အင်းပါ … ခဏပဲ … စုပ်   ”

ဖခင်ဖြစ်သူ ဇွတ်ပြောနေသဖြင့် မြလေးနွယ်မှာ လက်တဖက်ဖြင့် လီးအား ပွတ်သပ်ရင်း ရေလောင်း ချကာ လီးတချောင်းလုံး ဆပ်ပြာများ ပြောင်သွား သည်နှင့် လီးထိပ်အား ပြွတ်ကနဲ့ ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။ ဒစ်အောက် မေးသိုင်းကြိုးလေးအား လျှာဖျားဖြင့် ပင့်ယက်ကာ လဥ ၂ လုံးအား ခပ်ဖွဖွ ညှစ်ပေးလိုက်၏။

“  ရှီးးးးးးး … အားဟား …… သမီးရယ် ……ကောင်းလိုက်တာကွာ   ”

ဦးမိုးဆွေ ညည်းသံ အဆုံး မြလေးနွယ်မှာ လီးအား ပါးစပ်ထဲ ရသလောက် သွင်းကာ ပါးစပ်ဖြင့် လိုးပေး နေသည်။

“  အင်းဟင်း … ထုတ် … ထုတ် … ထုတ် လိုက် တော့ … သမီး …… ပါးစပ်ထဲ … ပြီးသွား လိမ့်မယ်   ”

“  အု ……… ပြွတ် ပြွတ် … ပလွတ် ……… ပြီးချင် ပြီးလိုက်ပေါ့ …… အဖေရဲ့   ”

မြလေးနွယ်မှာ လီးစုပ်ရင်း ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ စကားပြန်ပြောနေသည်။

“  အဖေက … သမီး စောက်ဖုတ်လေး လိုးချင် သေးတာ ရေ မြန်မြန် ချိုးပြီး … အခန်းထဲ လိုးကြစို့နော် … အဝတ်တွေ … နေ့လည်မှ လျှော်တော့   ”

“ အင်းပါ … အဖေ … အအေးပတ်နေမယ် အဖေအရင်ချိုးပြီး … အိပ်ခန်းထဲက စောင့်   ”

ဦးမိုးဆွေ ရေချိုးပြီး ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်သွားရာ မြလေးနွယ်မှာလည်း ရေချိုးပြီးသည်နှင့် ဆံနွယ်များ အခြောက်ခံကာ ခဏအကြာမှ ဖခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်း ဘက် ဝင်လာခဲ့သည်။ ဦးမိုးဆွေမှာ ပက်လက် အနေ ထားဖြင့် ပုဆိုးလှန်ကာ လီးအား ပွတ်သပ်နေ၏။

“ လာလေ … သမီး   ”

မြလေးနွယ် ရင်လျားထားသော ထမိန်အား ကုတင်နား မရောက်ခင် ဖြည်ချလိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးတီး အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူပေါ် တက်ခွလိုက်၏။ ဦးမိုးဆွေ၏ ထောင်မတ်နေသော လီးအား စောက်ပတ်အုံဖြင့် ဆီးခုံးပေါ် ဖိချလိုက်သည်။ 

တဆက်ထဲ ဖခင်ဖြစ်သူ ရင်ဘတ်ပေါ်လက်နှစ်ဖက် ထောက်ကာ ခန္ဓာကိုယ်အား ရှေ့သို့ ညွတ်ချလိုက် ပြန်၏။ လီးကြီး ဆီးခုံးပေါ် ကပ်သွားစဉ် အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ ညှပ်ကာ ခါးအားဖြင့် ဖင်သား စိုင်ကြီးအား ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်ပေးနေရာ ဦးမိုးဆွေ အံကြိတ် နေရသည်။ မြလေးနွယ်မှာ ဖခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း မျက်လုံးများ စင်းကျသွားသည်အထိ စောက်ဖုတ်ဖြင့် လီးအား ဖိပွတ်ပေးနေ၏။ 

ဖင်ကြီး ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်ပေးရင်း ရင်ဘတ်ပေါ် ထောက်ထားသော ညာဘက် လက်အား ခွာကာ သူမဖင်ကြားအောက် တွဲကျနေသော လဥ ၂ လုံးအား နောက်ပြန်စမ်းရင်း ညှစ်ချေ လိုက်ပြန်သည်။

“ အ …… ရှီးးးးးး … သမီးရယ် …ကောင်းလိုက်တာ ကွာ … အင်း …… ဟင်း … အားးးး …ရှီးးးးးး ကျွတ် ကျွတ်   ”

၅ မိနစ်ခန့် ဖိပွတ်ပေးပြီး ခွထားသော အနေထားမှ ခန္ဓာကိုယ်အား နောက်ဆုတ်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူလိုက်တော့သည်။ သူမ စောက်ရည် များ ရွှဲကာ ပေပွနေသော ဦးမိုးဆွေ လီးအား လက်တဖက် ဖြင့် ဖမ်းကိုင်ကာ စိုက်ကြည့် လိုက်၏။ ကြည့်ရင်း လီးအရည်ပြားအား ဖြဲချရာ နီညိုရောင် လီးကြီးထိပ်တွင် ဒစ်ကြီး ကားထွက် လာတော့သည်။ လီးအား လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ထားရင်း ထိပ်ဝ၌ အရည်ကြည်လေး ဥနေသော ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်ပြန်၏။

“  ရှီးးးးးးးး …… အင်းဟင်း … အ ……… အ   ”

မြလေးနွယ်မှာ ဒစ်အား ငုံမိသည်နှင့် လျှာဖျားဖြင့် ထိပ်အပေါက် လေးအား ထိုးကာ အောက်ဖက် မေးသိုင်း ကြိုးလေးအား ယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ဦးမိုးဆွေ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ပေါင်တန် ၂ ဖက် ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်နေရ၏။ ဒစ်ဖူးအား ခပ်ပြင်းပြင်း တချက် ဆွဲစုပ်ပြီးသည်နှင့် လီးတံ တလျှောက် လျှာအပြားလိုက် ပတ်ယက်ပေးသည်။

“ အားဟား …… ရှီးးးးးး …… မရတော့ ဘူး … သ မီး ရယ် …အဖေတို့ ……… လိုးကြစို့ နော်   ”

ဦးမိုးဆွေ မခံစားနိုင်တော့ ပါးစပ်မှ ဖွင့်ပြောလိုက်ရ၏။ သမီးဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ရင်း ထထိုင် လိုက်တော့သည်။

“ သမီး ပက်လက် … အိပ်လိုက်   ”

ဖခင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် မြလေးနွယ် ပက်လက် လှဲချကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပုံစံလေး နေပေး လိုက်သည်။ ဦးမိုးဆွေမှာ သမီးဖြစ်သူ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်ကာ စောက်ဖုတ်အား လက်တဖက်ဖြင့် ဖိပွတ်လိုက်၏။ ၂ ချက် ၃ ချက်ခန့် လက်ဝါးဖြင့် ရိုက်ရာ မြလေးနွယ် ပေါင်တန်များ စုလိုက် ဖြဲလိုက်ဖြင့် စောက်ရည်ကြည်များ ပွက်ကနဲ့ ထွက်ကျ လာရသည်။ အဖုတ်လေးအား ဖြဲရင်း မျက်နှာ အပ်ပစ်တော့၏။

“ အာ …… အရင် …လိုးပေး … အဖေ … ပြီးမှ ယက်တော့   ”

ဦးမိုးဆွေမှာလည်း မြလေးနွယ် လျှာစွမ်းကြောင့် ပြီးချင်သလို ဖြစ်နေရာ ချက်ချင်း မလိုးသေးပေ။ သို့သော် မြလေးနွယ် ပြောလာသဖြင့် ထိန်းလိုးရန် ပေါင် ၂ ဖက် မကာ ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင် လိုက်သည်။ မြလေးနွယ် ပေါင်တန် ၂ ဖက် ဖခင်ဖြစ်သူ ပုခုံးပေါ် အရောက် ပေါင်စိပေးရာ စောက်ဖုတ်မှာ ပိုပြီး ဖေါင်းကြွ စူထွက် နေတော့၏။ ဒူးထောင်လျက် အနေထားမှ ခန္ဓာကိုယ်အား ရှေ့စိုက်ပြီး လက်၂ ဖက် ဖြင့် မြလေးနွယ် ချိုင်းကြားအောက် လှမ်းထောက် လိုက်သည်။ 

ပုခုံးပေါ်မှ ခြေထောက် ၂ ချောင်းမှာ ဦးမိုးဆွေ ခါးညွတ်လိုက်သည်နှင့် နို့အုံပေါ် ဒူးဆစ်များ ထိမတတ် ဖြစ်နေပြန်၏။စူထွက်နေသော အဖုတ်ထဲ ခါးအားဖြင့် လီးအား ဖိထိုးစမ်းစဉ် မြလေးနွယ် လက်တဖက်မှာ လီးအား လှမ်းကိုင်၍ သူမစောက်ဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း ၅ ချက် ၆ ချက်ခန့် ပွတ်ဆွဲရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ တေ့ပေး လိုက်တော့သည်။ ဦးမိုးဆွေမှာ သမီးဖြစ်သူစောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးထိပ် တေ့ပေးသည်နှင့် ဖိလိုး ပေးလိုက်၏။ လီးဝင်သည်နှင့် မြလေးနွယ် လက်၂ဖက်မှာ ဖခင်ဖြစ်သူ ခါးအား ဆုပ်ကိုင် ထားသည်။

“ ဗျစ် … အ ……… ဘွတ် …… အ …… အ …… အင်းးးး   ”

လင်တော်မောင် လီးထက် တုတ်ခိုင်သော ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအကြောင်း လိုးဖူးနေသဖြင့် ကြိုသိနေ၏။ လီးတဝက်ခန့် ဝင်လာသည်နှင့် စောက်ပတ်အုံလေး တင်းကာ အနည်းငယ် နာကျင်သဖြင့် အကနဲ့ ခပ်တိုးတိုး ညည်းလိုက်ရသည်။ ဦးမိုးဆွေမှာ မဲ့သွားသော သမီးဖြစ်သူ မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း ခေါင်းငုံ့ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်နေ၏။ အဖုတ် လေးထဲ တဝက်ခန့် မြုတ်နေသော လီးအား အထုတ်သွင်း ၅ ချက်ခန့် လုပ်ပြီး လီးတဆုံး ဆောင့်လိုး လိုက်တော့သည်။

“ အား …… ရှီးးး အ ……ဖြည်းဖြည်းနော် …… အ …… အီး   ”

စောက်ရည် ရွှဲနေသော်လည်း အဖုတ်ထဲ တင်းကျပ်စွာ ဝင်နေသော ဖခင်ဖြစ်သူ လီးကြောင့် ဒုတိယ အကြိမ် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားပြန်၏။

“ အရင်းထိ ဝင်သွားပါပြီ … သမီးရယ်   ”

ပြတင်းပေါက်များ ဖွင့်ထားသဖြင့် မနက်ပိုင်း လေနုအေး လေးကြောင့် အိပ်ခန်းထဲ အေးနေသော် လည်း မြလေးနွယ် နဖူးကြောလေး တွန့်ကာ ချွေး စို့လာသည်။ တဖြည်းဖြည်း မှ စောက်ခေါင်းထဲ တင်းကျပ်စွာ ဝင်ထွက် နေသော ဖခင်ဖြစ်သူ လီးကြီးမှာ အဝင်အထွက် ကောင်းလာရ၏။ 

နားထဲ ဗျစ်ကနဲ့ ဘွတ်ကနဲ့ အသံကြား တိုင်း အရှိန်ဖြင့် တိုးဝင်လာသော လီးထိပ်မှာ သားအိမ်ဝ လေး ဆောင့်မိသဖြင့် စောက်ပတ်အုံလေး ကျင်လဲကျင် ကောင်းလဲကောင်း နေရသည်။ ထိုချိန် ဦးမိုးဆွေမှာ ပုခုံးပေါ်မှ မြလေးနွယ် ခြေထောက် ၂ ဖက်အား ပြန်ချကာ ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် ဖိရင်း ဆက်မလိုး တော့ပဲ ခါးအားဖြင့် ကြိတ်မွှေ ပေးနေ၏။ မျက်နှာအနှံ့ နမ်းပေးရင်း တဇွိဇွိနှင့် မွှေပေးနေရာ စောက်ဖုတ် အတွင်း နံရံများအား လီးအရည်ပြားနှင့် ပွတ်တိုက် ချိတ်ဆွဲ နေမှု့ကြောင့် မြလေးနွယ် မျက်တောင်လေး စင်းကာ ကာမ အရသာ လေးအား ထူးကဲစွာ ခံစား နေမိသည်။

“ အာ …… အဟင့် …ကောင်းလိုက်တာ …အဖေရယ် … အားးးး … ရှီးးးး  ”

မြလေးနွယ် အသံထွက် ညည်းရင်း ဖခင်ဖြစ်သူ ကျောပြင်အား တင်ကျပ်စွာ ဖက်လိုက်စဉ် ဦးမိုးဆွေမှာ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးတော့၏။ ဒီတကြိမ် မြလေးနွယ်မှာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဆောင့်ချက်များအား ကျေနပ်စွာ ခံယူရင်း အောက်မှ ဖင်ကြီးကော့ကာ ပြန်ပြန် ဆောင့်ပေး နေသည်။

“ သမီး … ပြီးချင်လာရင်ပြောနော် … အဖေတို့ အတူပြီး ရအောင်   ”

မျက်လုံးလေး စင်းထားရာမှ မြလေးနွယ် ဖခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာအား ကြည့်လိုက်သည်။ ခေါင်းလေး ငြိမ့်ပြရာ ဦးမိုးဆွေမှာ သူမ ဖင်သားစိုင်များနှင့် နို့အုံများ တုန်ခါသွားအောင် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ မြလေးနွယ် အိပ်ယာခင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်တိုးတိုးလေး ညည်းနေ ပြန်၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ၏ အားပါသော လိုးချက်များ ကြောင့် အဖုတ်လေး ယားတက် လာရသည်။

“  ရှီးးးးးး … ကျွတ် ကျွတ် …အဖေရယ် … အာ … ပြီး … ပြီးတော့မယ် ထင်တယ် … အ  အားးးးး “

မရပ်မနား ဆောင့်ချက်များကြောင့် ကုတင်တိုင်များ ရမ်းခါနေ၏။

“  အဖေလည်း …… ပြီး တော့ မယ် … သမီးရယ် … ဗျစ် … ရှီးးးးး …… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်   ”

ဦးမိုးဆွေ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိလိုးကာ စုပ်သပ်နေစဉ် လီးအရည်ပြား တလျှောက် နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရ သဖြင့် မြလေးနွယ် ပြီးသွားမှန်း သိရှိလိုက်ရ၏။ အချက် ၃၀ ခန့် တရစပ် လိုးရင်း နောက်ဆုံး တချက် ဆောင့်လိုးပြီး ထိန်းမရတော့ သဖြင့် လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထည့်ရင်း လီးအား အရင်းထိ မြုတ်ကာ စိမ်ထားလိုက်တော့သည်။

မြလေးနွယ် ဖခင်ဖြစ်သူ လက်မောင်းအိုး ၂ ဖက်အား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖင်ကြီးကော့ကာ ခဏအကြာမှာ ဘုတ်ကနဲ့ ဖင်အား အိပ်ယာပေါ် ပြန်ချရင်း ငြိမ်သက် သွားရ၏။

လူက ငြိမ်သွားသော်လည်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များနှင့် ဦးမိုးဆွေ လီးအား ညှစ်ပေး နေသည်။ ခဏ အကြာမှ ဦးမိုးဆွေမှာ ပျော့ခွေသွားသော လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ဘေးနား လှဲချလိုက်၏။ မြလေးနွယ် မှာလည်း အဖုတ်ထဲ လီးကျွတ်ထွက်သွား သည်နှင့် ပက်လက် အနေထားမှ ဖခင်ဖြစ်သူဘက် ခန္ဓာကိုယ် တစောင်း လှည့်ကာ ခွလိုက်တော့သည်။

.......................................................................................................

“ ကျွီ … ကျွိ …… အိုရ် …  ”

“ ဟာ … ဆောရီးနော် …   ”

နွယ်နွယ်စိုး တယောက် မနက်ပိုင်း ထကာ ကျောင်းမသွားခင် ရေအရင်ချိုးလေ့ရှိသည်။ အိမ်အပေါ်ထပ် ရေမတင်မိ သဖြင့် အောက်ထပ် ဆင်းလာကာ ရေချိူးရန် တံခါးဆွဲ အဖွင့် ဦးမင်းဇင်မှာ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ချိုးရင်း လီးအား ဆပ်ပြာ တိုက်ကာ ပွတ်ဆေးနေ၏။ ရုတ်တရက်မို့ နွယ်နွယ်စိုး ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြင့် မျက်နှာလေး လွဲထားမိသည်။

“  ရ … ရ … ရပါတယ်  ဦး… သမီးက …လူ မ ရှိ ဘူး ထင် လို့   ”

ခေါင်းငုံပြောရင်း ရေချိုးခန့် တံခါးအဝမှ ပြန်လှည့် အထွက် အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြင့် တံခါး အောက်ခြေ ထောင့်စွန်းအား ခလုပ်တိုက်ကာ ကိုယ်လုံးလေး ယိုင်ထွက်သွားသည်။ သူမ နောက်ကျော ဘက်မှ ဦးမင်းဇင်မှာ အလျင်အမြန် ကပ်ကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုယ်လုံးလေအား လှမ်းဆွဲကာ ထိန်းလိုက်သဖြင့် လှဲကျ မသွားခဲ့ပေ။ ဟန်ချက်ညီအောင် ထိန်းရသဖြင့် ခါးလေးပြန်မတ်စဉ် တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်း သွားခဲ့ရသည်။ နောက်ကျော ဘက်မှ ခပ်မာမာ အရာတခုမှ သူမ ဖင်သားစိုင်အား ထိကပ်နေတော့၏။

“ သမီး   ”

“ ရှင်   ”

“ ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ “

“ ဟင့် အင်   ”

“ ဆောရီးနော် … မနက် အစောပိုင်းမို့ … အန်ကယ်လည်း … ရေချိုးခန်း တံခါး … မပိတ်မိတာပါ   ”

“ ရှင် …အင်း … ဟုတ်   ”

ဦးမင်းဇင်မှာ သူမ နားနား ကပ်ကာ ခပ်တိုးတိုး ပြောရင်း ရှင်းပြနေ သဖြင့် ခေါင်းလေး ညိတ်ရင်း ပြန်ပြောနေ၏။ စကားပြောရင်း သူမ ဖင်သားစိုင် အလယ်ကြား ထောက်မိနေသော လီးထိပ်မှာ တင်းကနဲ့ ခံစားမိသဖြင့် မျက်နှာလေး နီမြန်း လာရသည်။ ရှက်ကိုး ရှက်ကန်းဖြင့် သူမကိုယ်လုံး လေးအား ဆွဲဖက်ထားသော ဦးမင်းဇင် လက်နှစ်ဖက်ကို ဖယ်ကာ ပြေးထွက် လာခဲ့တော့ သည်။ 

အိမ်အပေါ်ထက် ပြေးတက်ကာ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသည်အထိ ရင်ခုန်နေရ၏။ ဆပ်ပြာမြုပ်များ ကြားမှ လီးကြီးအား မျက်လုံးထဲမှ မထွက်တော့ပေ။ ခဏအကြာမှ ရေဆင်းချိုးပြီး ကျောင်းသို့ ထွက်လာ ခဲ့သည်။ တနေကုန် စိတ်နှင့်ကိုယ် မကပ်တော့။ အတန်းပြီးသည်နှင့် ချစ်သူ ရန်နိုင်အား ခါတိုင်းလို စကားအကြာကြီး ပြန်မပြောဖြစ်တော့ ခေါင်းမူး သည်ဟု အကြောင်းပြကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။

“ သမီး … နွယ်နွယ်စိုး …ဒီနေ့ ပြန်လာတာ စောတယ်နော်   ”

“ ရှင် … ဟုတ်   ”

အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် ဦးမင်းဇင်မှာ ထိုင်ရာမှ ထကာ တံခါးဝအရောက် ရပ်မေးနေ၏။ နွယ်နွယ်စိုး မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲသေးပေ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ဖြေရင်း ဦးမင်းဇင် ခန္ဓာကိုယ်အား ကွေ့ပတ်ကာ ဝင်လာခဲ့ တော့သည်။ အိမ်ပေါ် ရောက်သည်အထိ မျက်နှာလေး နီနေရှာ၏။မိခင်ဖြစ်သူမှာ အဖိုးအိမ် သွားနေပေးရာ ဖခင်ဖြစ်သူ မှာလည်း အိမ်ပြန် မရောက်သေးသဖြင့် အိပ်ခန်း လေးထဲ အောင်းနေရသည်။ 

ခါတိုင်း ကျောင်းပြန် လာစဉ် ဦးမင်းဇင် နှင့် ရောက်ရာပေါက်ရာ စကား ပြောနေ တတ်သော်လည်း မနက်ပိုင်းမှ အဖြစ် ပျက်ကြောင့် မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲတော့ပေ။ စိတ်ကျင်းကြပ်လာကာ မိခင်ဖြစ်သူ ရှိသော အဖိုးအိမ်သို့ ခဏသွားရန် အောက်ထပ် ပြန်ဆင်း လာခဲ့၏။

“ ဟော … အပြင် ထွက်မလို့လား သမီး   ”

“ ဟုတ် … ဦး   ”

အောက်ထပ် ရောက်သည်နှင့် ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေ သော ဦးမင်းဇင် လှမ်းမေးနေသဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက် သည်။

“ သိပ် မိုးမချုပ်စေနဲ့နော် … ဒီနေ့ ကိုစိုးသိန်းလည်း … အပြန် နောက်ကျမယ် … ဖုန်းဆက်နေတယ်   ”

“ အင်း ပါ   ”

နွယ်နွယ်စိုး ခေါင်းလေး မော့လာပြီး ဦးမင်းဇင်အား မရဲတရဲ ကြည့်ကာ ပြန်ဖြေရင်း အိမ်ရှေ့ သူမ ကားလေး ဆီ လျှောက်လာခဲ့သည်။ ကားနားလေး အရောက် ကိုယ်လုံးလေး လှည့်ကြည့်ရာ ဦးမင်းဇင်မှာ သူမအား ရပ်ကြည့်နေသည်ကို မြင်လိုက် ရပြန်၏။ ကားထဲ ဝင်ထိုင် လိုက်စဉ် ဦးမင်းဇင် ဧည့်ခန်းထဲမှ ထွက်လာပြီး ခြံဝန်း တံခါး လိုက်ဖွင့် ပေးနေပြန်သည်။ နွယ်နွယ်စိုး ကားလေး မြင်ကွင်းထဲ ပျောက်ကွယ် သွားမှ ခြံဝင်း တံခါးကိုပိတ်ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင် လာခဲ့၏။

“ ဟူးးးးး   ”

ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် ခုံပေါ် ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုက်ချရင်း သက်ပြင်းတစ်ချက် မှုတ်ထုတ် လိုက်တော့ သည်။ ဦးမင်းဇင်မှာ မနက်ပိုင်း နွယ်နွယ်စိုးအား ကိုယ်လုံးတီး အနေထားဖြင့် လီးအား ပြသလို ဖြစ်ကာ သူကိုယ်တိုင် လည်း မျက်နှာပူနေမိ၏။နွယ်နွယ်စိုး အဖိုးဖြစ်သူ အိမ်ရှေ့အရောက် ခြံဝန်းတံခါး ဆင်းဖွင့်ကာ မောင်းဝင် လာခဲ့သည်။ 

ကားလေးအား တိုက်ရှေ့ထိ မောင်းလာကာ စက်ပိတ်ပြီး ကားပေါ်မှ ဆင်းရင်း အိမ်ထဲ ဝင်လာလိုက်၏။ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်သည်အထိ အသံမကြားရပေ။ ခုံအလွတ် တလုံးပေါ် ဝင်ထိုင်ရင်း ကားသော့နှင့် လွယ်နေကြ ပိုက်ဆံအိတ်လေးအား စားပွဲခုံပေါ် တင်စဉ် ညည်းသံ ကြားလိုက် ရတော့သည်။

အသံလာရာ ဧည့်ခန်းနှင့် မျက်စောင်းထိုး အိပ်ခန်းနား လျှောက်လာရာ အခန်းတံခါး ပွင့်နေသဖြင့် ရုတ်တရက် ကြည့်လိုက်မိ၏။ မိခင်ဖြစ်သူ မြလေးနွယ် မှာ အဖိုးဖြစ်သူ ဦးမိုးဆွေ ခေါင်းအား ကိုင်ရင်း တဟင်းဟင်း ညည်းကာ တွန့်လိမ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့၏။ 

ဦးမိုးဆွေမှာ မြလေးနွယ် နို့အုံ ၂ ဖက်အား လက် ၂ ဖက်နှင့် ဆုပ်ကိုင် ညှစ်ပြီး နို့သီးခေါင်း နီညိုရောင်လေးအား တလှည့်ဆီ စို့ရင်း အောက်သို့ ရွေ့နေပြန်သည်။ ပေါင်အတွင်းသား များအား ဘယ်ညာ နမ်းကာ ပေါင်ဂွတည့်တည့် ဆက်ကနဲ့ မျက်နှာအပ်ရင်း စောက်ဖုတ်အား ကုန်းယက်ပစ်၏။

နွယ်နွယ်စိုး မျက်လုံးလေး ပြူးကာ တကိုယ်လုံး ကြက်သီး မွှေးများ ထောင်ထ လာရသည်။ မြင်ကွင်းအား ဆက်ကြည့် ရမလို လှည့်ထွက်ရမလိုနှင့် စိတ်ထဲ ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေမိ၏။ ထိုစဉ် သူမ ပုခုံးပေါ် လက်တဖက် ကျရောက် လာသဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး တုန်သွားရပြန်သည်။

“ ဟာ … အ …… အ …… အဖေ ……… ဟို ဟို ……  ”

“  ရူးးးးး …… တိုးတိုး … သမီး   ”

ဦးစိုးသိန်းမှာ အလုပ်ထဲမှ ကိစ္စတခု နှင့် ထွက်လာစဉ် ယောက္ခထီး အိမ်ဘက်နီးနေသဖြင့် မယားဖြစ်သူအား ညစာကျွေးရန် ဝင်အခေါ် သမီးဖြစ်သူမှာ လိုးပွဲအား ချောင်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။မျက်လုံးလေး ပြူးကာ တဟိုဟို ဖြစ်နေသော သမီးဖြစ်သူ ပါးစပ်အား ဦးစိုးသိန်း လက်ဖြင့် အမြန်အုပ်ကာ တံခါးဝမှ အိမ်ရှေ့ ခေါ်လာခဲ့၏။

“ ဟို … ဟိုလေ …အမေက …ဖိုး ဖိုး နဲ့ …  ”

“ အဖေ သိတာ … ကြာပြီ … သမီးရဲ့ …လာလာ …အဖေတို့ တနေရာ … သွားရအောင်   ”

ဖခင်ဖြစ်သူ ကားလေး ခြံဝင်းထဲမှ မောင်းထွက်ရာ နွယ်နွယ်စိုးမှာ သူမ ကားလေးဖြင့် ကပ်လိုက် လာခဲ့တော့သည်။ နာရီဝက်ခန့် မောင်းပြီးသည်နှင့် မြို့စွန်ဘက် ရောက်ရှိလာ၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ ကားလေး လမ်းဘေး ထိုရပ်သည်နှင့် နွယ်နွယ်စိုးမှာလည်း ကပ်ရပ် လိုက်တော့သည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ ကားတံခါး ဖွင့်ပြီး ဆင်းလာစဉ် အိကနဲ့ ရှိုက်ကာ ငိုမိတော့သည်။

“ ဟင် …… သမီး  ငိုနေတာလား   ”

နွယ်နွယ်စိုး ရင်ထဲဝမ်းနည်းမှု့များ လှိုက်တက်လာကာ သူမ ကားရှေ့ခန်း တံခါးဖွင့် ဝင်လာသော ဖခင်ဖြစ်သူ အား ဖက်ငိုလိုက်ပြန်သည်။

“ အဖေရယ် … အမေလေ  ဖိုးဖိုးနဲ့ …… အဟင့် ဟင့်   ”

“  မငိုပါနဲ့ … တိတ်ပါ … သမီးရယ်   ”

ဦးစိုးသိန်းမှာ နွယ်နွယ်စိုး မျက်ရည်များ သုတ်ပေးရင်း ပြန်ဖက်ကာ နှစ်သိမ့် နေသည်။

“ ဟိုလေ … အဖေက … သိတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ … မတားဘူးလား ဟင်   ”

“ ဟူးးးး … အဖေ့ အားနည်းချက်လည်း … ပါတယ်   ”

“ ဟင် ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲ …… အဖေ   ”

“  အင်း   ”

ဦးစိုးသိန်းမှာလည်း ရင်ဖွင့်စရာ ဒီသမီး တယောက်ပဲ ရှိတာမို့ ပြန်ပြောပြလိုက်သည်။

“ သမီး အဖွားဆုံးတော့ သမီးအဖိုးက တယောက်ထဲ မနေတတ် မထိုင်တတ်ပေါ့ ..အရက်တွေသောက် စိတ်တွေလွင့်နေခဲ့တာ … အဖေရော သမီးအမေရော ဂရုစိုက်နေတဲ့ ကြားက … အအိပ်မမှန် အစားမမှန် ဖြစ်လာတော့တယ်   ”

“  အင်း … သမီးက ကျောင်းတက်နေတော့ … အဖေတို့ ကိစ္စတွေ … မသိလိုက်ဖူး   ”

“ ကြာတော့ အဖေလည်း  စိတ်မကောင်းတာနဲ့ သမီး အမေကို သူ့အဖေအိမ် … ၁ ပတ် ၅ ရက်လောက် နေခိုင်းပြီး အနီးကပ် ပြုစုခိုင်းလိုက်တာပေါ့  ဖြစ်ချင်တော့ …အဖေကလည်း ဆေးလိပ် အသောက်များပြီး … အောက်က သိပ်မမာတော့တာ …သမီးအမေကို … အိမ်ထောင်ရေး သုခ ပြည့်ပြည့်ဝဝ မဖြည့်ဆည်းနိုင်တော့ဘူးလေ တခါတခါ လင်မယား သဘာဝ ဆက်ဆံရင်း … တန်းလန်း ဖြစ်နေရတယ် … အဲဒီမှာ မယားဆုံးလို့ စွဲလမ်းစိတ်ကြောင့် ကာမ အထိအတွေ့ လွတ်နေတဲ့ သမီးအဖိုးနဲ့ အိမ်ထောင်ရေး သုခ မပြည့်စုံတဲ့ … သမီး အမေတို့ မှားကုန်ကြတာ   ”

“ အော် “

“ ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် …… ပြွတ် ပြွတ်   ”

ရုတ်တရက် ဦးစိုးသိန်းမှာ မယားဖြစ်သူတို့ သားအဖချင်း လိုးခဲ့ပုံများ ပြန်ပြောရင်း နွယ်နွယ်စိုး နူတ်ခမ်းလေးအား ဆွဲစုပ်ကာ မျက်ရည်များ သုတ်ပေး လိုက်သည်။ နွယ်နွယ်စိုး ကြောင်သွားပြီး ခဏအကြာ ဖခင်ဖြစ်သူအား အလိုလျောက် ပြန်နမ်း နေမိ၏။

သူမစိတ်ထဲ ဖခင်ဖြစ်သူ ပြောပြသော မိခင်ဖြစ်သူတို့ သားအဖ လိုးနေသည့် ပုံရိပ်များနှင့် လောလော လပ်လပ် အဖိုးဖြစ်သူမှ မိခင်ဖြစ်သူအား အဖုတ် ယက်ပေး နေသည်ကို မြင်ထားရာ စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ နွေးကနဲ့ ခံစားမှု့ ပြင်းထန် နေရ၏။

ချစ်သူနှင့် နမ်းရှိုက်မှု့ထက် ဖခင်၏ အထိအတွေ့အား ပိုပြီး သာယာနေမိသည်။ ထိုချိန် ဦးစိုးသိန်းမှာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာမှ လည်တိုင်ပျော့လေးအား ပြောင်းစုပ်ကာ နို့အုံ ၂ ဖက်အား ညှစ်ချေ ပေးလိုက်၏။

“  ပြွတ် ပြွတ် … ရှီးး… အင်းဟင်း … အဖေ ……ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ … အာ …ပလပ် ပလပ် …ပြွတ်   ”

ကားရှေ့ခန်းထဲတွင် ဦးစိုးသိန်းမှာ သမီးဖြစ်သူအား အင်္ကျီ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်ကာ ဘရာစီယာအောက်မှ နို့အုံလေး အား နူတ်ခမ်းဖြင့် ဖိပွတ်နေပြန်သည်။

“  ရှီးးးးး … အ …… မ လုပ် …အာ ကွာ  အဟင့် ဟင့်   ”

နို့အုံ အပေါ်ခြမ်းအား စုပ်ကာ ဦးစိုးသိန်း လက်များ တရစပ် လှုပ်ရှားလိုက်၏။ ထမိန်အောက်နားစထဲ လက်သွင်းကာ ပေါင်ကြားထဲမှ စောက်ဖုတ်လေးအား ပွတ်ပေးသည်။ နွယ်နွယ်စိုး တယောက် ရမ္မက်စိတ် ထကြွချိန်မို့ အထိအတွေ့အောက် အရာရာအားလုံးကို မေ့ကာ မျောပါနေရ၏။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အပြင်မှ ဖိချေပေးစဉ် အရည်ကြည်များ ရွှဲနှစ်လာတော့သည်။

“  သမီး … ကားတံခါး မှီပြီး … ခြေတဖက် ခုံပေါ်တင်လိုက် နော်   ”

“  ဟင် …ဘာ …… ဘာ …… ဘာ လုပ် မလို့ လဲ ……… အဖေ   ”

နွယ်နွယ်စိုး ပြန်မေးချိန် ဦးစိုးသိန်းမှာ ခြေတဖက်အား မကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် ထမိန်အောက် နားစ အား ခါးထိ ဆွဲတင်ပစ်သည်။ နွယ်နွယ်စိုး အလိုက်သင့် ကားတံခါးဘက် မှီကာ ခြေထောက်လေး ထောင်ထား လိုက်၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ လုပ်သမျှ လိုက်လျော ပေးရင်း ရင်ခုန်သံ မြန်နေမိသည်။

“  ဟာ … အဖေ … မ ယက် ပါနဲ့ … မ ယက်  ယက် ……… ယက် …   ”

ရုတ်တရက် ဒူးကွေး ထောင်ထားသော သူမ ပေါင်တန်အား ဖြဲကာ ဖခင်ဖြစ်သူမှာ မျက်နှာ အပ်လိုက်သဖြင့် တကိုယ်လုံး တုန်တက် သွားရ၏။ ဦးစိုးသိန်းမှာ သမီးဖြစ်သူ ပေါင်ကြားလေးထဲ ခေါင်းတိုးကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီဂွလေးအား ပေါင်ခြံတဖက်သို့ ဆွဲကပ်ရင်း စောက်ပတ် နီတာရဲလေးအား ဖိယက်တော့သည်။ နွယ်နွယ်စိုး မျက်ဖြူလန်မတတ် ခံစားနေရ ရှာ၏။ တခါမှ မကြုံဖူးသော အထိအတွေ့ လေးမို့ ကာမစိတ်လေး တရှိန်ထိုး တက်လာကာ ဦးစိုးသိန်း ဆံပင်များအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် ထားမိပြန်သည်။

“  အဖေ ……… မ လုပ် ပါ နဲ့ …… ရှီးးးးး …… အမလေး ……… အ …… ဟာ ဟာ   ”

ဦးစိုးသိန်းမှာ သမီးဖြစ်သူ စကားအား ဂရုမစိုက် တော့ပေ။ အဖုတ်အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ လျှာဖျားလေး နှင့် အထက်အောက် ဖိဆွဲကာ အစိလေးအား တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဆွဲစုပ်ပစ်၏။ ၃မိနစ်ခန့် အကြာတွင် အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ခေါင်း ပေါက် လေးအား နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်သလို လျှာထိုးသွင်းရင်း ဆွဲစုပ်ရာ နွယ်နွယ်စိုး တယောက် ဖင်ကြီး ကြွတက် လာရသည်။

“  အဟင့် ဟင့် … ဘယ်လိုကြီးမှန်း မသိဘူး  မရတော့ဘူး …အဖေရဲ့ … ထွက် … ထွက်  ထွက်ကုန်တော့မယ်  အမလေးးး … အ  ရှီးးး… အားးးး အားးးးးးး… အဟင့် ဟင့် ဟင့် …… အ ……… အ … အားးးး   ”

နွယ်နွယ်စိုး တယောက် အောက်နူတ်ခမ်းလေး ဖိကိုက်ကာ ဖင်ကြီး အောက်ပြန်ချပြီး ဖခင်ဖြစ်သူ ခေါင်းအား ပေါင်ဂွထဲ လက်ဖြင့် ဆွဲကပ်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက် နေတော့၏။

“  ကောင်းလား … သမီး   ”

သူမပေါင်ဂွလေးထဲ ဖခင်ဖြစ်သူ ခေါင်းလေး ထောင်လာစဉ်စောက်ရည်များ ပေပွနေသော မျက်နှာအား ဆွဲနမ်း ပစ်တော့သည်။

“  အွန့် … ပြွတ် … ပလပ် …ကောင်း တယ်  အ ဖေ ……… ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် “

“   တီတီ ……… တီ …… ဝရော …… ဝူးးးး …… ဝူးးးး ……… တီတီ   ”

ဦးစိုးသိန်းမျက်နှာအား နမ်းပေးနေစဉ် ဘေးနား ဆိုင်ကယ်များ ကားများ မီးဖွင့်ကာ ဟွန်းသံပေးရင်း မောင်းနေသဖြင့် ညအမှောင်ထု ရောက်ရှိနေမှန်း သိလိုက်ရ၏။

“ မှောင်နေပြီ … သမီး အိမ်ပြန်ကြစို့   ”

“  ဟုတ်   ”

နွယ်နွယ်စိုး အဝတ်စားများ ပြန်ဆွဲဆန့်ပြီးချိန် ဦးစိုးသိန်းမှာ သမီးဖြစ်သူ ကားလေးထဲမှ ထွက်လာပြီး သူ့၏ ကားလေး ပေါ် တက်ကာ သားအဖ ၂ ယောက် ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ထိုနေရာလေးမှ မောင်းထွက် ခဲ့တော့သည်။ လမ်းမကြီးပေါ် ကွေ့ပြီး မေးတင် ပြီးသည်နှင့် မြို့ထဲရှိ အိမ်သို့ ဦးတည် လိုက်ကြ၏။အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် နွယ်နွယ်စိုးမှာ ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေသော ဦးမင်းဇင်အား တွေ့လိုက်ရစဉ် ခေါင်းငုံ့လိုက်ရင်း အိမ်အပေါ်ထပ် တက်ခဲ့တော့သည်။သူမ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်သည်အထိ ရင်တုန် ပန်းတုန် ဖြစ်နေမိသည်။

 ဖခင်အရင်း ခေါက်ခေါက်မှ အဖုတ်လေးအား ယက်ပေးလိုက် သဖြင့် စိတ်ထဲ ကြည်နုးသလိုလို ဝမ်းနည်းသလိုလို စိတ်ခံစားမှု့ ရှုပ်ထွေးနေရ၏။ မှန်တင်ခုန်ရှေ့ ရပ်ကာ သူမကိုယ် သူမ ပြန်ကြည့်ရင်း ပေါင်ဂွလေးထဲ စိုစိစိုစိ ဖြစ်နေ သဖြင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အား ချွတ်ပစ်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ စောက်ရည်များအား ခပ်ဖွဖွ သုတ်ပစ် လိုက်၏။

“  ကျွီ......ကျွီ   ”

“ ဟင် …… အဖေ   ”

ဦးစိုးသိန်းမှာ ဦးမင်းဇင်အား စကားထိုင်ပြောရင်း ခဏ အကြာမှ အိမ်ပေါ်တက်ကာ သမီးဖြစ်သူ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ချလာ၏။ တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် ထမိန်လှန်ကာ ပေါင်ကြားလေးထဲ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီနှင့် သုတ်နေ သော သမီးဖြစ်သူအား တွေ့လိုက်ရသည်။ ဦးစိုးသိန်း အနားတိုးကပ် လာစဉ် နွယ်နွယ်စိုးမှာ စောက်ရည်များ ပေကပ်နေသော ဘောင်းဘီလေးအား လုံးကိုင်ကာ ကုတင်ခြေရင်းဘက် အဝတ်ဟောင်းထည့်သော ခြင်းနား လျှောက်လာခဲ့၏။

“  သမီး … ခဏ   ”

“ အာ … အဖေ ကလည်း …  ”

နွယ်နွယ်စိုး နောက်ပြန်လှည့်စဉ် သူမလက်ထဲမှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ဦးစိုးသိန်းမှ ဆက်ကနဲ့ ဆွဲယူကာ နှာခေါင်းဝ တေ့နမ်းလိုက်သည်။ ဖခင် ဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း နွယ်နွယ်စိုး အဖုတ်လေး တင်းကနဲ့ ခံစားလိုက် ရပြန်၏။ သူမ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ဖအေမှ နမ်းနေသဖြင့် မျက်နှာလေး နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ ကုတင်စောင်း ထိုင်ချ လိုက်တော့ သည်။

 ဦးစိုးသိန်းမှာ အားရအောင် နမ်းရှိုက်ပြီးမှ သမီးဖြစ်သူ ဘောင်းဘီ လေးအား အဝတ်ဟောင်း ခြင်းထဲ ပစ်ထည့်ကာ ကုတင်ဘက် ပြန်လျှောက်လာပြီး နွယ်နွယ်စိုးရှေ့ မတ်တပ် ရပ်လိုက်၏။ နွယ်နွယ်စိုးမှာ ကုတင်ပေါ် ထိုင်လျက် အနေထားမို့ သူမရှေ့ မတ်တတ် ရပ်နေသော ဦးစိုးသိန်း ခါးနှင့် တည့်တည့် ဖြစ်နေသည်။

“ သမီးရယ် … ကြည့်ပါဦး   ”

ဦးစိုးသိန်း ပုဆိုးအား အောက်ပုံချလိုက်စဉ် အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှ လီးကြီးမှာ အမြှောင်းလိုက် ဖေါင်းကား နေ၏။

“  ဟာ … အဖေ …… ဘာ … ဘာ … ဘာ လုပ် တာ လဲ   ”

နွယ်နွယ်စိုး ကိုယ်လုံးလေး တုန်ရီလာကာ ဖခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ခြံအား မသိမသာ ခိုးကြည့်မိသည်။

“ အဖေ … တအား တင်းနေပြီ …… သမီးရယ် …… ကြည့်ပါဦး   ”

စကားပြောရင်း ဦးစိုးသိန်း မှာ အမြှောင်းလိုက် ထနေသော လီးအား အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပေါ်မှ ပွတ်ရင်း ဘောင်းဘီ မျှော့ကြိုးအား အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်ပြန်၏။

“ အာ …… ပြန် … ပြန် …… ပြန် ဖုံး ထား လိုက် ပါ … အ ဖေ ရဲ့ …  ”

ဘောင်းဘီ အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်သည်နှင့် ဦစိုးသိန်း လီးမှာ အကြော အမြှောင်းမြှောင်း ထကာ ရုန်းထွက် လာရင်း နွယ်နွယ်စိုး မျက်နှာရှေ့ ငေါက်ကနဲ့ ငေါက်ကနဲ့ တုန်ခါနေသည်။ နွယ်နွယ်စိုးမှာ ရှက်စိတ်ကြောင့် မျက်နှာလေး ရဲလာ သော်လည်း မျက်လုံးမှ ကြောင်ကြည့် နေမိ ပြန်၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ လီးမှာ ညနေမှ မြင်ခဲ့သော အဖိုးဖြစ်သူ လီးလို ဖြောင့်တန်း မနေပဲ အပေါ်သို့ ကော့ကာ ဒစ်ကြီးမှာ တင်းပြောင် ကားထွက် နေသည်။

“  သမီး …… ပါးစပ် …… ဟလိုက် နော်   ”

“ ဟင့် အင် …… အု ……… ဖလု …… ပလွပ်   ”

နွယ်နွယ်စိုး မျက်လုံးလေး ဝိုင်းကာ နူတ်ခမ်းလေး ဟနေစဉ် ဦးစိုးသိန်းမှာ ဘယ်လက်ဖြင့် ခေါင်းအား ဖမ်းထိန်းရင်း ညာလက်ဖြင့် လီးအား ကိုင်ကာ နွယ်နွယ်စိုး ပါးစပ်ထဲ ဖိသွင်း လိုက်တော့၏။ ချက်ချင်း လီးနံ့ ခပ်ပြင်းပြင်း သူမ နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာကာ အသက်ရှု ရပ်မတတ် ခံစား လိုက်ရရှာသည်။ ခေါင်းလေး နောက်ဆုတ်စဉ် ဦးစိုးသိန်းမှာ အလွတ် မပေးတော့ လီးကိုင်ထားသော လက်အား လွတ်ကာ နွယ်နွယ်စိုး ခေါင်းအား လက်၂ ဖက်ဖြင့် စုံကိုင် ထိန်းရင်း ပါးစပ်လေး လိုးနေလိုက်၏။

၅ မိနစ်လောက် ပါးစပ်အား လိုးပြီးမှ လီးဆွဲထုတ်ကာ နွယ်နွယ်စိုးအား ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှန် လှဲချလိုက် ပြန်သည်။ ဦးစိုးသိန်း လက်များမှာ အငြိမ်မနေ တရစပ် လှုပ်ရှား ပစ်သည်။ နွယ်နွယ်စိုး အံအောချိန်မရ ထမိန်အား ဆွဲချွတ် ခံရပြန်၏။ ဖခင်ဖြစ်သူအား ကြည့်ရာ ပေါင်ကြား လီးတရမ်းရမ်း ဖြင့် သူမ ပေါင်တန်အား ဖြဲကာ စောက်ပတ် လေးအား စိုက်ကြည့် နေသည်ကို တွေ့နေရသည်။

“  သမီး … စောက်ပတ်လေးက … လှလိုက်တာ … သမီး ရယ်   ”

“  အာ … ကျွတ်   ”

နွယ်နွယ်စိုး၏ အနည်းငယ် မို့တက်နေသော ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးလေး အောက် အမွေး ပါးပါးလေး များဖြင့် စောက်ပတ် နီတာရဲလေးမှာ အရည်လဲ့ နေရှာ သည်။

“ အခုနောက်ပိုင်း … သမီးအမေနဲ့ … လိုးရင်တောင် … အဖေလီးက … ဒီလောက် မမာဖူးဘူး   ”

“  အိုရ် … ဘာ တွေ ပြော နေ တာ လဲ … အဖေ ကလည်း နော် … ဟင့်   ”

စကားပြောရင်း ဦးစိုးသိန်း ရုတ်တရက် ကုန်းယက်ရာ နွယ်နွယ်စိုး ထိတ်လန့်ပြီး ဖင်ကြီး ကော့ထိုးမိသည်။ ထိုချိန် မွှေ့ယာနှင့် ဖင်သားစိုင်ကြီး လွတ်ထွက် သွားချိန် ဦးစိုးသိန်းမှာ စောက်ပတ်လေး ယက်နေရာမှ တဆက်ထဲ စောက်ခေါင်းလေးထဲ ညာဘက် လက်ခလယ် ထိုးသွင်း ပစ်လိုက်၏။

“ အ … ရှီးးးးးးး …… အီးးးးး …… အမေ့ … ကျွတ် ကျွတ်   ”

နွယ်နွယ်စိုး ဖင်ကြီး ကုတင်ပေါ် ပြန်ကျလာကာ ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်နေရ၏။ ဦးစိုးသိန်းမှာ အဖုတ်လေးအား လက်ခလယ်ဖြင့် ခပ်ဖြည်းဖြည်း အထုတ်သွင်း လုပ်ရင်း နွယ်နွယ်စိုး ပေါင်ကြားမှ ခန္ဓာကိုယ်အား ရှေ့တိုးကာ အင်္ကျီ ကြယ်သီးမျာအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဖြုတ်ပစ်နေသည်။ 

နွယ်နွယ်စိုး ငြင်းဖို့ အားမရှိတော့ အထိအတွေ့ အောက် ပြုသမျှ လိုက်လျော နေတော့၏။ အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာ ချွတ်နေစဉ် သူမကိုယ်တိုင် ကူညီကာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်အား တဖက်စီ စောင်းပေး လိုက်သည်။ ဘရာစီယာ ကျွတ်သွား သည်နှင့် ဦးစိုးသိန်းမှာ နို့အုံကြား ကုန်းနမ်းပြီး မာခဲလာသော နို့သီးခေါင်း ပန်းရောင်လေး အား ဆွဲစို့ပစ်၏။

နွယ်နွယ်စိုး တယောက် ဖခင်ဖြစ်သူ နှင့် ဒီလို ဖြစ်လာမယ်လို့ မတွေးမိခဲ့။ ချစ်သူ ရှိသော်လည်း သူမချစ်သူ ရန်နိုင်မှာ သူမအား တန်ဖိုး ထားခဲ့သည်မို့ နို့လေး ကိုင်ရုံဖြင့် ဟိုနမ်းဒီနမ်းသာ နမ်းဖူး၏။ တခါတရံတော့ လူရှင်းသည့် နေရာမျိုး၌ လီးဖြင့် မသိမသာ ထောက်တတ် သည်။ နွယ်နွယ်စိုးမှာ ရှက်စိတ် ကြီးစိုး နေသဖြင့် ရန်နိုင်မှာ ရှေ့ဆက်မတက်ပဲ ရသလောက် အခွင့်ရေး လေးဖြင့် ကျေနပ်နေတော့၏။ 

သိုသော် ထိုသို့ ထောက်ခံ ရသည့် နေ့မျိုးတွင် နွယ်နွယ်စိုး တယောက် ကာမစိတ် ထိန်းမရအောင် ကြိတ်မိတ် ခံစား နေခဲ့ရသည်။ ရမ္မက်စိတ် ပြင်းထန် တတ်သော သူမကိုယ်သူမ နားမလည်ခဲ့ပေ။ ဦးစိုးသိန်း၏ ဇွတ်တရွတ် ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက့်မှု့ များနှင့် အတွေ့ထူးများကြောင့် မျောပါခဲ့ရတော့သည်။

“  အာ …… အဟင့် ဟင့် …… အင့် ……… အင်းဟင်း   ”

မဖြစ်သင့်မှန်း သိလျက်နဲ့ပင် ငြင်းဆန်နိုင်သည့် အင်အားများ ယုတ်လျော့ လာ၏။

“  အို့ …… အဟင့် ဟင့်   ”

ချစ်သူ နို့စို့ ခံရသည်နှင့် မတူပေ နို့အုံအား ပါးစပ်ထဲ ရသလောက် သွင်းကာ နို့သီးခေါင်းအား လျှာထိပ် လေးနှင့် ဝိုက်ယက်ရင်း စို့နေသဖြင့် အဖုတ်လေးထဲ အရည်ကြည် များ အိုင်လာရသည်။ တဖြည်းဖြည်း ကာမစိတ်များ ငယ်ထိပ် တက်လာ ခဲ့၏။

ဦးစိုးသိန်းမှာ နွယ်နွယ်စိုး ပေါင်တန် ၂ ဖက်ကြား ဖေါင်းကြွလာသော စောက်ပတ် နီတာရဲလေးအား ကြည့်ကာ သူ့ခန္ဓာကိုယ် ပေါ်မှ အဝတ်အစားများ ချွတ်ချနေပြန်သည်။ ပေါင်ကြားမှ မိခင် ဖြစ်သူအား တသက်လုံး လိုးထားသော လီးအား အနီးကပ် ကြည့်ရင်း နွယ်နွယ်စိုး တယောက် စောက်ပတ်လေး ဆစ်ကနဲ့ ခံစားနေရ၏။

သူမ၏ အမွေးပါးပါးလေး ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ် လေးမှာလည်း ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးစိုးသိန်း လီးအား ငေါက်ကနဲ့ ခါရမ်းစေသည်။ ဦးစိုးသိန်း တယောက် သူ့ကိုယ်သူ အံအော နေမိ၏။ မယားဖြစ်သူနှင့် လိုးစဉ် နိုးရ ခက်သော လီးမှာ သမီးဖြစ်သူရှေ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထကာ တင်းမာ နေတော့သည်။ 

နွယ်နွယ်စိုး ပေါင်ကြား ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း ဘယ်လက်နှင့် လီးအား ပွတ်သပ်ရင်း ညာလက်ဖြင့် အဖုတ်လေးအား အုပ်ကိုင်လိုက် တော့၏။ ဖောင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်အား လက်ဖဝါးဖြင့် ညှစ်ကာ ဖိပွတ်ပေးစဉ် နွယ်နွယ်စိုး ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာကာ ပေါင်တန်များ တုန်ခါလာပြီး ပက်လက် အနေထားဖြင့် ခြေဖျား ထောက်ထား ရ၏။

“ အား …… အမလေး …… သေပါပြီ … အဖေရယ် …… နာလိုက်တာ … အဟင့် …… အား အား အားးး  ”

စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးဝင်သည်နှင့် နွယ်နွယ်စိုး အော်ဟစ် နေရသည်။ လီးတဆုံး ဆောင့်လိုး လိုက်သော ဖခင် ဖြစ်သူကြောင့် အပျိုမှေး ပေါက်ကာ နာကျင်လာပြီး အဖုတ်နံရံထဲ လီးတံမှာလည်း တင်းကြပ်နေ၏။ ဦးစိုးသိန်းမှာ စီးကျပ်နေသော အဖုတ်လေးအား ပထမ တချက်သာ ဆောင့်လိုးပြီး လီးထိပ် သွေးစလေးများ ကပ်လာသည်နှင် အနည်းငယ် စိုးရိမ်ကာ ပုံမှန်လေး ဆွဲလိုးနေသည်။ နွယ်နွယ်စိုး လက်သီးလေး ဆုပ်ကာ ခေါင်းလေး ဘယ်ညာရမ်းရင်း အံကြိတ်ခံနေရ၏။

“  အား …… မ ခံ နိုင် ဘူး …အဖေရယ် … နာလိုက်တာ  အဟင့် ဟင့် …… အီးဟီး …… အားးးး  ဟင့် ဟင့်   ”

သူမ ဖုန်းထဲ ကြည့်ဖူးသော ကာမ အရသာနှင့် လက်တွေ အရသာမှာ ကွာဟ နေတော့သည်။ မြို့စွန် လမ်းမဘေး ကားရှေ့ခန်းထဲ အဖုတ်လေးအား ယက်ပေးစဉ် အသဲ ခိုက်အောင် ကောင်းသလောက် ယခု အိပ်ခန်းထဲ လီးဖြင့် အလိုးခံရစဉ် မခံမရပ် နိုင်အောင် နာကျင်နေရ၏။ 

ဦးစိုးသိန်းမှာ သမီးဖြစ်သူ ခံစားနေရပုံအား ကြည့်ကာ အားရ ကျေနပ်နေမိသည်။ အဖုတ်ဘေးမှာ စီးကျပ်နေပြီး အလိုအလျောက် စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များက ညှစ်ပေးနေသဖြင့် အရသာ ထူးကဲနေပြန်သည်။

“  ဗျစ် … ဘွတ် …… အင်း အင်း …… အားးးးး… အာ   ”

ဖြူဖွေးတင်းမောက် နေသော နို့အုံလေး ၂ ဖက်အား ညှစ်ပေးကာ အချက် ၅၀ ခန့် ပုံမှန်လေး လိုးပေးရာ နွယ်နွယ်စိုး ညည်းသံလေး ခပ်တိုးတိုးလေးသာ ပေါ်ထွက်လာ၏။

“  သမီး နာရင် …ခဏ နားမယ်နော်   ”

ဦးစိုးသိန်းမှာ ဆက်မလိုးသေးပဲ လီးအရင်းထိ ကြိတ်မွှေရင်း ခန္ဓာကိုယ် မှောက်ချပြီး လက်၂ ဖက်မှ နို့အုံ ၂ ဖက်အား ဆုပ်နယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေး ၂ ခုအား လျှာဖျားဖြင့် ဝိုက်ပေးလိုက်၏။

“ အာ …… အဖေရယ် …… အို့ …ကျွတ်ကျွတ်   ”

မသဲမကွဲ ရေရွတ်ရင်း ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးစိုးသိန်း ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်တွယ် ထားလိုက်၏။ ထို့နောက် သူမ၏ ပေါင်တန်၂ဖက်အား ကားထုတ်ရင်း ဖင်ကြီးကြွတက်ကာ မရဲတရဲလေး ကော့ထိုးနေသည်။

“ အင်းဟင်း …… ဟင်း …… ဟို ……… ဟို …… ထပ်လုပ်လေ …အ ဖေ က လည်း   ”

စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးစိုးသိန်းမှာ နွယ်နွယ်စိုး ချိုင်းအောက် လက် ၂ ဖက်အား လက်လျိုသွင်းကာ နို့စို့ မပျက်ပဲ တချက်ချင်း ဖိလိုးပေးနေသည်။ သမီး ဖြစ်သူ၏ အိစက် ဖောင်းကြွနေသော စောက်ပတ် လေးထဲ ခုထိ လီးမှာ ကျမသွားပဲ မာထင်နေ၏။

“  ဇွိ ……… ဘွတ် … ဟင့် …… ဗျစ် ……… အ …… အင့်အင့်  ”

စောက်ခေါင်းပေါက် အကျဉ်းလေးထဲ ဖခင်ဖြစ်သူ လီးဝင်လာစဉ် လီးမြုတ်ဝင်သံနှင့်အတူ နွယ်နွယ်စိုး အသက်ရှုသံ ခပ်တိုးတိုး ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ် လာပြန်သည်။ ဦးစိုးသိန်းမှာ ၅ ချက်ခန့် ဆောင့်လိုး ကြည့်၏။ နွယ်နွယ်စိုးမှာ အစပိုင်းလောက် နာကျင်ဟန် မပြတော့ ဖခင်ဖြစ်သူ ကျောပြင်အား ကုတ်ခြစ်ကာ အဖုတ် အတွင်းသားများနှင့် လီးအား ပြန်ညှစ်ပေး နေ၏။

“  အ … အိုးးးး …… သမီး …… ခုနလို … ထွက်ချင် ပြန်ပြီ …အဖေရယ် … ရှီး … အိုးးး …… အားးးးး  ဟို ဟို …… ပြီးတော့မယ် ထင်တယ် ……ဆောင့်လိုး အဖေ ……… အင်းဟင်း   ”

နွယ်နွယ်စိုး ညည်းသံ အဆုံး ဦးစိုးသိန်းမှာ နို့စို့မပျက် လိုးပေးနေရာမှာ နို့အုံပေါ်မှ ပါးစပ်အား ခွာလိုက် တော့၏။ ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် ဆောင့်ဆောင့် လိုးရင်း နွယ်နွယ်စိုး လည်တိုင်အား ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။

“  အာ …… ဟာ …… လုပ် လုပ်  နာနာလေး လုပ် … အဟင့်  အ အ …ဟုတ်တယ် ……… ရှီးးးးး …… အမလေးးး … မ ရ တော့ ဘူး  အဖေ ရဲ့ … ထွက် … ထွက် ထွက်ပြီ … အ …… အားးးး အားးးး  ”

နွယ်နွယ်စိုး ခပ်စူးစူး အော်သံအဆုံး လီးတချောင်းလုံး နွေးကနဲ့ ခံသားမိကာ သမီးဖြစ်သူ ပြီးသွားမှန်း သိသည်နှင့် ဦးစိုးသိန်းမှာ အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးရင်း အချက် ၆၀ လောက်တွင် လီးထိပ်မှာ ပူကနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။ နွယ်နွယ်စိုးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးစိုးသိန်း ကျောပြင်အား လက်သီးဆုပ်ဖြင့် တဘုံးဘုံး ထုကာ ပုခုံးအား ကိုက်ရင်း ခဏအကြာမှ ငြိမ်ကျသွား၏။ 

သားအဖ ၂ယောက် မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးနေစဉ် အိပ်ခန်းဝမှာ ချောင်းကြည့်နေသော လူတယောက်အား သတိမထားမိတော့ပေ။ဦးမင်းဇင် ဒီရက်ပိုင်း ကာမစိတ်များ ထိန်းမနိုင် သိန်းမရ ဖြစ်လာတော့သည်။ ဒီအိမ်ရောက်သည့် နေ့တွင် မြလေးနွယ်မှာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမိုးဆွေနှင့် လိုးနေသည်ကို အမှတ်မထင် မြင်ခဲ့ရသဖြင့် မြလေးနွယ်အား အကျပ်ကိုင် လိုးရန် စဉ်းစားဖူးသည်။ 

ဒီတပတ် မြလေးနွယ် သူမ အဖေအိမ်မှ ပြန်လာ သည်နှင့် ပေါ်တင်ဖွင့်ပြောပြီး လိုးရန် ဆုံးဖြတ်ထားချိန် နွယ်နွယ်စိုးကလည်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဦးစိုးသိန်းနှင့် သားအဖချင်း အလိုးခံနေရာ စိတ်ကူးများ ဗျာများ နေရ၏။

“ ကိုမင်းဇင် ခင်ဗျား ဝယ်ထားထဲ့ တိုက်ခန်း ရေက အဆင်ပြေပြီ … မီးပဲ ကျန်တာ … မီတာပေါက် လျှောက်ဖို့  အိမ်ထောင်စု ဇယားနဲ့ ခင်ဗျား မှတ်ပုံတင် … မိတ္တူ ပေးဦး   ”

“ အော် … ဟုတ် … ကိုစိုးသိန်း … မှတ်ပုံတင် မိတ္တူက ကူးပြီးသား … အိမ်ထောင်စု ဇယားပဲ ကူးပေးရမှာ   ”

မနက်ပိုင်း နိုးလာသည်နှင့် နွယ်နွယ်စိုး ပြင်ဆင် ထားသော ပါမုန်ကြက်ဥကြော် စားရင်း ကော်ဖီ သောက်နေစဉ် ဦးစိုးသိန်း ဧည့်ခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ပြောနေသဖြင့် ပြန်ဖြေ နေ၏။

“  ဟုတ် … ဒီနေ့ … လျှပ်စစ် မီတာ လျှောက်မယ် ပြောတယ် … တခါတည်း ကူးပေးလိုက်ဗျာ   ”

ဦးစိုးသိန်းမှာ ဦးမင်းဇင်အား ပြောရင်း ခုံအလွတ် တလုံး ဝင်ထိုင်ကာ ကော်ဖီ ဝင်သောက်လိုက်သည်။

“ မီတာပေါက် ကျရင် … ကျနော် … ပြောင်းနေလို့ ရပြီပေါ့ … ကိုစိုးသိန်း   ”

“ ဟာဗျာ … မီတာပေါက်ကျရင် … တိုက်ခန်း မီးစဉ်ရဦးမှာလေ … အေးဆေးပေါ့ … ကျနော့်အိမ်နေတာ … အဆင်မပြေ လို့လားဗျ   ”

“ အော် …ပြေပါတယ် …ကိုစိုးသိန်းရာ … သိချင်လို့ မေးကြည့်တာပါ … ခဏ ကျနော် … အိမ်ထောင်စု ဇယား ပေးလိုက်မယ် … ခင်ဗျားပါသာ ကြည့်လုပ်ပေးဗျာ   ”

ဦးမင်းဇင်မှာ ပြောရင်း ထရပ်ကာ ဧည့်ခန်းထဲမှ ထွက်ရင်း ခဏအကြာ အိမ်ထောင်စု ဇယား စာရွတ်လေး ကိုင်ပြီး ပြန်ဝင် လာတော့၏။

“  ရော့ဗျာ … ကိုစိုးသိန်း … အိမ်ထောင်စု ဇယားရော မှတ်ပုံတင်ရော … ပြီးမှသာ ပြန်ပေးတော့ဗျာ   ”

“  အမ် မူရင်း မလိုပါဘူးဗျာ … ခဏ သမီးကို လမ်းထိပ် … မိတ္တူ ကူးခိုင်းလိုက်မယ်   ”

ဦးစိုးသိန်း ပြောပြီးသည်နှင့် အိမ်အပေါ်ထပ် တက်ကာ နွယ်နွယ်စိုးအား ခေါ်ပြီး လမ်းထိပ်က ဆိုင်တွင် မိတ္တူ ကူးခိုင်းလိုက်သည်။ မိနစ် ၂၀ ခန့်အကြာ နွယ်နွယ်စိုး ပြန်ရောက်လာစဉ် ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေသော ဖခင်ဖြစ်သူအား အိမ်ထောင်စုဇယားနှင့် မှတ်ပုံတင် မိတ္တူများ ပေးလိုက်၏။

“  မူရင်းတွေ … ကိုမင်းဇင် ပြန်ပေးလိုက် … သမီး အဖေ အလုပ်သွားတော့မလို့   ”

“ အို့ … အဖေနော် … မနက် အစောကြီးကို … ဟွန့်   ”

ဦးစိုးသိန်းမှာ ဧည့်ခန်းဝဖက် တချက်ကြည့်ရင်း အနားရောက်လာသော သမီးဖြစ်သူ နွယ်နွယ်စိုး ပေါင်ကြားထဲ လက်သွင်း စမ်းနေသည်။

“  ညကျ … အဖေ … စောစော ပြန်လာမှာနော် … သမီး … အမွှေးတွေ ရိတ်ထားဦး   ”

“ အင်းပါ … ခဏနေ ကျောင်းမသွားခင် … ရေချိုးရင်း ရိတ်လိုက်မယ်   ”

“ Ok … ခု … အဖေ့ ဟာကြီး … နမ်းပေးဦး   ”

“  အာ … ဦးမင်းဇင် … ရှိတယ်လေ အဖေရဲ့   ”

“ ကိုမင်းဇင် … သူ့အခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားပါပြီ … သမီရယ် …… လုပ်ပါ မြန်မြန်   ”

ဦးစိုးသိန်းမှာ ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် စကားပြောရင်း ပုဆိုးအောက်နားစအား ပေါင်ရင်း ဆွဲတင်လိုက်တော့သည်။

“ အဖေ ကလည်း နော်   ”

နွယ်နွယ်စိုး တယောက် ရှက်ပြုံးလေးနှင့် ဒူးထောက် ထိုင်ကာ ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြား ငိုက်ကျနေသော လီးအား ကုန်းနမ်း လိုက်ရ၏။ တဆက်ထဲ ပျော့ခွေနေသော လီးတံအား လက်ဖြင့် ဆွဲမကာ အောက်ဖက် တွဲကျနေသော လဥ၂လုံးပါ တခါတည်း ရွှတ်ကနဲ့ နမ်းလိုက် တော့သည်။

“ ထိပ်ကလေး … ခဏ စုပ်ပေးဦးလေ   ”

“  ဟွန့်   ”

ဖခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာအား ပြောမရ ဆိုမရ ပုံစံဖြင့် မျက်လုံးလေး ပင့်ကြည့်ကာ ခေါင်းပြန်ငုံ့ရင်း ဒစ်ဖူးအား ပါးစပ်ထဲ ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်ပြန်၏။ ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာသော ဒစ်ကြီးအား လျှာဖျားလေးဖြင့် ဝိုက်ပေးပြီး ခဏအကြာမှ ဦးမင်းဇင် ထွက်ခွာ သွားတော့သည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ ထွက်သွားသည်နှင့် နူတ်ခမ်းလေးအား လက်ခုံဖြင့်သုတ်ကာ အိမ်ထောင်စု ဇယားနှင့် မှတ်ပုံတင်လေး ကိုင်ပြီး ဦးမင်းဇင် အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့၏။

“ သမီး … ကိုစိုးသိန်း သွားပြီလား   ”

“ ဟုတ် … ဒီမှာ … ဦးရဲ့ … အိမ်ထောင်စု ဇယားနဲ့ မှတ်ပုံတင်   ”

နွယ်နွယ်စိုး အိပ်ခန်း တံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်လာရာ ဦးမင်းဇင်မှ ကုတင်ပေါ်လှဲနေရင်း လှမ်းမေးသဖြင့် ပြန်ဖြေကာ ကုတင်ခေါင်းရင်းဘေးမှ စားပွဲခုံပေါ် အိမ်ထောင်စုဇယား စာရွတ်နှင့် မှတ်ပုံတင် ကဒ်လေး တင်ပေးလိုက်သည်။

“ ဟင် …… ဘာလုပ်တာလဲ … ဦး   ”

ဦးမင်းဇင်မှာ ကုတင်ပေါ်မှ ထလာပြီး နွယ်နွယ်စိုးအား ဖက်နမ်းလိုက်သဖြင့် ရုတ်တရက် ကြောင်သွားကာ ချက်ချင်း ရုန်းလိုက်သည်။

“ ချစ်တယ် … နွယ်နွယ်ရယ် … ဦး … မနေနိုင်တော့လို့ပါ   ”

စကားပြောရင်း ဦးမင်းဇင်မှာ လည်တိုင်ပျော့လေးအား လျှာဖြင့်ယက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်ပစ်၏။

“ အွန့် … ဖလု …… ပြွတ် …… ပြွတ် … ပလွပ် … မ သင့် တော် ပါ ဘူး …လွတ် ပါ   ”

နွယ်နွယ်စိုး ခေါင်းနောက်ဆုတ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ခွာ၍ ထပ်မန် ရုန်းကြည့်သော်လည်း ဦးမင်းဇင်မှ ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားသဖြင့် ရုန်းမရပေ။ ဆက်ကနဲ့ နွယ်နွယ်စိုး ကိုယ်လုံးအား စားပွဲခုံ ဘေးမှ ကုတင်ပေါ် လှဲချကာ အပေါ်မှ ခွဖိထား၏။ 

ကုတင်ပေါ် နွယ်နွယ်စိုးမှာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ဦးမင်းဇင် နမ်းနေသည်ကို ခေါင်းလေး ဘယ်ညာ ယမ်းကာ တိမ်းရှောင် နေသည်။ ဦးမင်းဇင်မှာ ဆက်မနမ်းတော့ပဲ အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဆွဲဖြုတ်ကာ အနက်ရောင် ဘရာစီယာ ချိတ်ပါ တဆက်ထဲ ကိုယ်လုံးအား တခြမ်းစီ စောင်းကာ ဖြုတ်လိုက် တော့၏။

“ အို့ …… မ လုပ် …… လုပ် …… အာ …… ကျွတ်    ”

နွယ်နွယ်စိုး တယောက် နို့သီးခေါင်းလေး ဖိစို့ ခံရစဉ် ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာပြီး ဦးမင်းဇင် ပုခုံးအား တွန်းထုတ်ပစ်သည်။ သို့သော် နို့အုံလေးမှာ ဦးမင်းဇင် ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေကာ နို့သီးခေါင်းအား ဆွဲစုပ်ထား သဖြင့် တွန်းထုတ် သလောက် နာကျင်သွားရ၏။

“  အမလေးးးး …… အ … အ   ”

နို့သီးခေါင်းလေး ဆစ်ကနဲ့ ကျင်လာသဖြင့် တွန်းအား အနည်းငယ် လျော့ကျသွားသည်။ နွယ်နွယ်ဝင်း တွန်းအား ကျသွားသည်နှင့် ဦးမင်းဇင်မှာ ခွထားရင်း ခန္ဓာကိုယ်အား နောက်ရွေ့ကာ ထမိန် အောက်နားစ ဆတ်ခနဲလှန်ပစ် လိုက်၏။ စောက်ဖုတ်လေးအား လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင် လိုက်သည်။

“ ဟင် … အဟင့် ဟင့်  မ လုပ် ပါ နဲ့ …… ဟင့် ဟင့်   ”

နွယ်နွယ်စိုး ထမိန်အား ပြန်ဖုံးရန် ကြိုးစားလိုက်ရာ ဦးမင်းဇင်မှာ အဖုတ်လေးအား လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင် ထားရင်း စောက်စိအား လက်ခလယ်ဖြင့် ဖိချေပစ် တော့သည်။

“  အာ …… အ ……… ရှီးးးးး …… အဟင့် ဟင့် … မပွတ်ပါနဲ့ …… အီးးး … အားးး   ”

နို့စို့ခံရင်း အစိလေးအား ဖိချေခံရသဖြင့် နွယ်နွယ်စိုး ကိုယ်လေး တုန်ခါနေ၏။ ရုန်းကန်ချင်စိတ် လျော့ကျ သွားရသည်။ ဦးမင်းဇင် ဆက်ကနဲ့ နွယ်နွယ်စိုး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးကာ အစိလေးအား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်လိုက်၏။ ထမိန်အား ပြန်ဆွဲဖုံးနေသော လက်လေး ၂ ဖက်မှာ အိပ်ယာခင်းအား ပြောင်းကိုင်ရင်း ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်နေသည်။

“ အာ …… ဟာ  ကျွတ် … ဟင့် ဟင့်   ”

နွယ်နွယ်စိုး သူမကိုယ်တိုင် မရည်ရွယ်ပဲ ညည်းနေ မိသည်။ လက်တဖက်မှာ အလိုလျောက် ဦးမင်းဇင် ခေါင်းအား ဆွဲကိုင် ထားမိနေပြန်၏။ အဖုတ်အုံလေး ဖေါင်းကြွ ယားယံ နေရသည်။ ကာမသွေးများ ဆူပွက်လာပြီး စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ်ဖြင့် အောက်နူတ်ခမ်းလေး ဖိကိုက်ကာ စောက်ဖုတ်လေး ကော့ထိုး ပေးနေတော့၏။ ခါးလေး ကော့လာသည်နှင့် ဦးမင်းဇင်မှာ စိသွားသော ဖင် ၂ ခြမ်းကြားထဲ လျှာဖျားလေးဖြင့် ပြောင်းထိုး မွှေပေးပြန်သည်။

“ ဟာ …… အာ …. ဦးရယ် … အ … အီး   ”

အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာ ထိန်းထားသည့် ကြားမှ မချင့်မရဲလေး ညည်းလိုက် ပြန်သည်။ ဦးမင်းဇင် ဖင်ကြားထဲ ထိုးမွှေနေသော လျှာဖျားလေး ပြန်ထုတ်ပြီး လက်ခလယ် ထိပ်လေးအား တံတွေး စွတ်ကာ ဖင်ဝလေးထဲ သွင်းပစ်၏။ အဖုတ် အက်ကွဲ ကြောင်းအတိုင်း လျှာဖြင့် ထိုးခွဲပြီး ခေါင်းထောင် နေသော အစိလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ နွယ်နွယ်စိုး ဖင်အတွင်း နံရံအား လက်ခလယ် ထိပ်လေးဖြင့် မွှေခံရရင်း အစိလေးပါ စုပ်ခံရသဖြင့် စောက်ပတ်လေး ရှုံ့ချီပွချီဖြင့် ညှစ်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက် ကုန်တော့သည်။

“  အမလေးးး … မ …… မ … မ ရ တော့ ဘူး … ဦးရယ် … ဖယ် …… ဖယ် …… ဖယ်တော့ …… အ … အ …ထွက် ကုန် ပြီ …… ရှီးးးး ရှီးးးးးး …… အင်းဟင်း …… အ …… အားးး  ”

မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ နို့အုံ ၂ဖက်အား သူမ၏ လက်ကလေး ၂ ဖက်ဖြင့် ညှစ်ချေရင်း ဦးမင်းဇင် မျက်နှာအား စောက်ရည်များနှင့် တဗြန်းဗြန်း ပန်းပစ် လိုက်၏။ စောက်ရည် အထွက် ရပ်သည်နှင့် ဦးမင်းဇင်မှာ ဖောင်းကြွနေသော စောက်ပတ် နီတာရဲလေးအား လီးထိပ်ဖြင့် လေးငါးချက်ခန့် ရိုက်ကာ လီးအား တေ့သွင်း ပစ်၏။

“  ဗျစ် …ဘွတ် … အ ……အ   ”

လီးကြီးမှာ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား နုနုလေးအား ပွတ်တိုက် ဝင်သွားတော့၏။

“ ဘွတ် …… အ …… ဇွိ … အီး … အား … ကျွတ်ကျွတ် …သေပါပြီ  နာလိုက်တာ … ဦးရယ် … အ …… အ ……… ဟင့် ……… အဟင့် ဟင့်   ”

နွယ်နွယ်စိုး စောက်ပတ် နီတာရဲလေး အနားစများ ကွဲထွက်ကုန်ကာ စောက်ခေါင်းဝ ဘေးပတ်ပတ် လည်၌ သွေးစလေးများ ပေပွကုန်သည်။ မျက်ရည်များ စီးကျလာရင်း ပက်လက် အနေထားဖြင့် ခြေဖျား ထောက်ကာ ဖင်အား နောက်ဆုတ်ပြီး အဖုတ် လေးထဲမှ လီးအား ကျွတ်ထွက်ရန် ကြိုးစားလိုက်၏။ သို့သော် ဦးမင်းဇင်မှာ အလိုက်သင့် ခန္ဓာကိုယ်အား ရှေ့တိုးကပ်ဖိကာ တချက်ချင်း ထိန်းလိုးလိုက် ပြန်သည်။ နွယ်နွယ်စိုး ရှောင်မရတော့ အံကြိတ် ခံနေရ၏။ ၅ မိနစ်ခန့် လိုးပြီးမှ လီးအား ခဏထုတ်ကာ စောက်ပတ်လေးအား ပြန်ယက်ပေးလိုက်၏။

နာကျင်သော ဝေဒနာလေး လျော့ကာ ရမ္မက်သံလေး ပြန်ညည်းလာစဉ် ကုတင်ပေါ်တွင် ပွေ့ချီကာ မတ်တပ် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ဒုတိယ အကြိမ် နွယ်နွယ်စိုး တယောက် မျက်ရည်များ ဝဲလာကာ ဦးမင်းဇင် ပုခုံးအား ဖက်တွယ်ရင်း အော်ဟစ် နေရ၏။

“  ဘွတ် …အ …… ဗျစ် …… အ ……… ဘွတ် …အဟင့် …… သေပါပြီ … အ ……… အ   ”

အချက် ၅၀ ခန့် မနားတမ်း လိုးပြီးမှ ပြန်ချပေး လိုက်သည်။ နွယ်နွယ်စိုး အသံပင် မထွက်တော့ ခွေခွေလေး ပုံကျ သွား၏။ ဦးမင်းဇင်မှာ ကာမ အရှိန် တက်နေသဖြင့် မရပ်နိုင်တော့ပေ။ ဘေးတစောင်း လှဲနေသော နွယ်နွယ်စိုး ကိုယ်လုံးလေးအား ပက်လက်လှန်ကာ အပေါ်မှ ခွလိုး ပြန်သည်။

“  အား …ကျွတ်ကျွတ် …… ဦးရယ် … ခဏ … နားပါဦး အဟင့် ဟင့် …… ဒီမှာ … သမီး သေတော့မယ် …အမလေးးး … အ အားးးး   ”

ဦးမင်းဇင်မှာ နွယ်နွယ်စိုး၏ ရှုံ့မဲ့နေသော မျက်နှာ လေးအား ကြည့်ကာ ဆောင့်လိုးတော့၏။ လီးမှာ အဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားလိုက် ပြန်ထွက်လာလိုက် နှင့် ၁၀ မိနစ်ခန့် အကြာ နွယ်နွယ်စိုး ငြိမ်ကျ သွားသည်။ နာကျင်မှု့များ သက်သာ လာကာ လီးအရသာ တွေ့လာသဖြင့် လီးဝင်လာတိုင်း မရဲတရဲလေး ကော့ကာ ပြန်ဆောင့်ကြည့်၏။

၂ ယောက်သား ထိထိမိမိလေး လိုးနေကြရာ ၅ မိနစ် ခန့် အကြာ နွယ်နွယ်စိုး အဖုတ်လေးထဲ ပူကနဲ့ ဦးမင်းဇင် လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းဝင်လာ တော့သည်။ လရည်ပန်းထုတ် နေသော လီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များနှင့် ပြန်ညှစ်ပေးရင်း နွယ်နွယ်စိုးလည်း ဒုတိယ အချီ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိ သွားရ၏။

ဦးမင်းဇင် ထွက်သွားသည်နှင့် နွယ်နွယ်စိုးမှာ အဖြစ်ပျက်မျာအား ပြန်တွေးကာ ဝမ်းနည်းနေမိသည်။ တကိုယ်လုံး ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးသွားသော ဦးမင်းဇင်ကြောင့် ကိုင်ရိုက်ထားသလို နာကျင် နေသည်။ ခဏအနားယူပြီးမှ ခန္ဓာကိုယ်အား သန့်ရှင်းရေး လုပ်ရန် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ ရေချိုး ပစ်လိုက်တော့၏။

“  ဂျိမ်းး … ဒလိန်း … ဝေါ … ဝေါ ……… ဂျိန်း ဂျိန်း   ”

၁ ပတ်ခန့် အကြာ လေကြီးမိုးကြီး ကျနေကာ လျှပ်စီးများ တဖျက်ဖျက် လက်နေပြီး မိုးချိန်းသံများ ဆူညံနေသည်....။


 အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန်  »»»»»»»



Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment