သင်းသင်းမွှေးမွှေး နှင်းဖွေးဖွေး အပိုင်း ( ၅ )
Snow Flake ရေးသည်။
အခန်း (၁၃)
“ စူးရှ.. နင် အခု ဘယ်မှာလဲ..”
“ အိမ်မှာပဲလေ ဖွေး.. ဘာခိုင်းချင်လို့လဲ..”
ဘာခိုင်းချင်လို့လဲ ဆိုတော့ နင့်ကိုယ်နင် ငါ့ရဲ့ အစေခံ တစ်ယောက်လို့ တကယ်ပဲ ယူဆလိုက်ပြီပေါ့.. အိုးး ပျော်လိုက်တာ..။ ကိုယ့်အတွေးနှင့် ကိုယ် နှစ်ခြိုက်စွာ ပြုံးမိသွားသည်။ မနေ့က ရလိုက်သည့် အထိအတွေ့လေးကြောင့် သူမ တစ်ညလုံး အိပ်မပျော်ခဲ့။ သည့်ထက် တစ်ဆင့်တက်လိုသည့် အာသီသက ပြင်းထန်လာခဲ့သည်။ သည်နေ့က ကျူရှင် ရှိသည်။ အိမ်မှာလည်း ဘွားလေး ရှိသည်။ စူးရှကို အနိုင်ကျင့်ဘို့ သင့်တော်သည့်နေရာ မရှိ။ သို့သော် မိမိစိတ်က အရမ်းကို ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေပြီ။
ကျူရှင်လာနေကျ အချိန်ထက် စောပြီး အိမ်မှ ထွက်ခဲ့သည်။ မြေနီကုန်း ရောက်တော့ မိမိအာသီသကို အကောင်ထည်ဖော်ရန် အတွေးတစ်ခု လက်ကနဲ ရလာ၏။ သည်လိုနှင့် စီးလာသည့် တက်ဆီကို ရပ်ခိုင်းကာ စူးရှထံ ဖုန်းဆက်လိုက်ခြင်းပင်။
“ မြေနီကုန်း ဒဂုံစင်တာကို လာခဲ့ စူးရှ.. ဒီနေ့ ငါ ရှော့ပင် လုပ်မလို့ နင် ငါ့ကို လာကူရမယ်..”
“ ကျူရှင်က…”
“ ဘာဖြစ်လဲ ကျူရှင်က.. နင် ဆယ်တန်းကလေးလား စူးရှ.. အရေးမပါတာတွေ လာပြောမနေနဲ့.. ငါ့ဆီလာမှာလား မလာဘူးလား..”
“ အာ.. စိတ်ကြီးပါပဲလား ဖွေးရယ်.. ဒီနေ့အထိ နင်ခေါ်ရင် ငါ မလာတဲ့နေ့ ရှိခဲ့ဖူးလို့လား..”
“ ရှိကြည့်လိုက်လေ.. နင်နဲ့ငါ သတ္တိပြိုင်လိုက်ရုံပေါ့..”
“ မပြိုင်ပါဘူးဟာ.. ငါ အရှုံးပေးပြီးသားပါ.. လာခဲ့မယ်.. ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ စောင့်နေလေ နော်..”
“ အောင်မာ.. ဘာ ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာစောင့်လဲ.. ကောင်စုတ်.. ခု ချက်ချင်းလာ..”
“ လာတာက ဟုတ်တယ်လေ ဖွေးရယ်.. လမ်းကြပ်လို့ ကြာနေရင် နင်တစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ ဆိုင်မှာ ထိုင်စောင့်နေမှ အဆင်ပြေမယ်လေ..”
“ အာ့တော့ နင်ပြောမှလား.. နေဦး စူးရှ.. လူလို သူလို ဝတ်လာနော်.. ငါ သွားတဲ့နောက် လိုက်ရမှာ.. အနုတ်စုတ် ကုပ်စုတ် ရုပ် လုပ်လာလို့ကတော့ နင် သေဘို့သာ ပြင်..”
ဂျေဒိုးနတ် ဆိုင်ထဲဝင်လာခဲ့ပြီး မိမိရင်ခုန်သံများကို ကော်ဖီအေး တစ်ခွက်နှင့် မျှောချနေမိသည်။
“ နင်တစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ ဆိုင်မှာ ထိုင်စောင့်နေမှ အဆင်ပြေမယ်လေ..”
သည်စကားကို ဘာလို့ ထပ်တလဲလဲ ကြားနေမိပါလိမ့်။ စိတ် တိုလို့ပါ.. ဟုတ်တယ်.. စိတ်တိုလို့..။ ရာရာစစ နင့်လို အူတိအူကြောင် ငတုံးကောင်ကများ ငါ့ကို စိတ်ပူသလိုလို အကြံပေး သလိုလိုနဲ့။ ဆရာကြီး လာမလုပ်နဲ့ စူးရှ.. နင်က ငါ့ခြေထောက်အောက်မှာ တစ်သက်လုံး နေရမယ့်ကောင်..။
ကော်ဖီ တစ်ခွက် ကုန်လုနီးတွင် စူးရှ ရောက်လာ၏။ ဝတ်ထားသော ရှပ်အကျီက အပြာနုနု အောက်ခံပေါ်တွင် အဖြူရောင် ကွမ်းရိုးစင်း စိပ်စိပ်လေးများနှင့်မို့ သူ့ပင်ကိုယ် အသားအရည်နှင့် လင်း ထွက်နေသည်။ နက်ပြာရောင် ယောပုဆိုးကလည်း အသစ်နီးပါး အရောင်စိုစို။ သည်လိုကျတော့လည်း ငါ့ ကျွန်ကလေးက သန့်ပြန့် သားနား နေပါလား..။
“ စောင့်နေတာ ကြာပြီလား ဖွေး..”
“ ကြာပြီပေါ့.. နေစမ်းပါဦး နင်က ငါ့ စျေးခြင်းတောင်း သယ်မှာလား.. ရုပ်ရှင်သွားရိုက်မှာလား..”
“ အာ.. နင် ပဲ..”
“ တော်ပြီ ဆက်မပြောနဲ့.. ငါ ပြောတာက အစုတ်ပလုတ်ရုပ်နဲ့ မလာဘို့ပဲပြောတာလေ.. ရှိုးထုတ်လာဘို့ ပြောတာမှ မဟုတ်ဘဲ.. အင့် ကိုင်ပေး.. သွားမယ်..”
ဖိုင်အိတ်ကို သူ့လက်ထဲ ဆောင့်အောင့် ထည့်ပေးလိုက်သည်။ အရင်ဆုံး ဝင်လိုက်သည်က ဖိနပ်ဆိုင်။ နိုင်ငံခြားဖြစ် ဖိနပ် ပုံစံ မျိုးစုံထက်ပို၍ ဖွေးအာရုံကို ဖမ်းစားထားသည့် အရာက မိမိ နောက်မှာ ကုပ်ချိချိ လိုက်လာသော စူးရှ၏ ပုံစံ။ သူ့ကြည့်ရတာ မိန်းမ ဖိနပ်ဆိုင်ထဲ ခုမှ ရောက်ဖူးပုံပဲ.. မပူနဲ့ စူးရှ.. ပြီးရင်ငါ ဘရာစီယာ သွားဝယ်ဦးမှာ.. ။ စိတ်ကြိုက်ဖိနပ်များကို ရွေးယူပြီး စီးကြည့်ရန် ခုံပုလေးတွင် ထိုင်လိုက်၏။ ဝန်ထမ်းအမျိုးသမီးလေးက အနားလာကာ ဖွေး ကို ကူညီရန် ပြင်ဆင်သည်။
“ ရတယ် အမ.. သူ လုပ်ပေးလိမ့်မယ်..”
“ …….”
“ စူးရှ.. လာလေ.. ငါ့ကို ကူ..”
“ ……..”
“ ဟဲ့.. အော်.. စူးရှ..”
“ ငါ မှ မလုပ်ပေးတတ်တာ..”
“ ဘာ ခက်လို့တုန်း.. စွတ်ပေး အဲ့ကြိုးသိုင်းလေး အရင်စီးကြည့်မယ်..”
ခုံပုလေးပေါ်ထိုင်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ စူးရှတစ်ယောက် ထုံးစံအတိုင်း နားထင်ကို လက်ညှိုးနှင့် ကုပ်ကာ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိ ဖြစ်နေ၏။ ဆိုင်ဝန်ထမ်း အမကြီးက ပြုံးစိစိ ကြည့်သည်။ သူမစိတ်ထဲတော့ မိမိနှင့် သူ့ကို အတွဲလေးဟု ထင်ကောင်း ထင်မည်ပေါ့လေ။ စူးရှ.. လာနော်.. ငါ ပိတ်ဟောက်လိုက်လို့ နင် ဘာကောင်ဆိုတာ သူများသူစိမ်း ရိပ်မိသွားမယ်.. ငါ ကောင်းကောင်း ခိုင်းနေတုန်း မြန်မြန် လာ လုပ်..။
သူ့မျက်နှာကို ခပ်စူးစူး စိုက်ကြည့်ရင်း စိတ်တွင်းမှ ရေရွတ်လိုက်၏။ တင်းတင်းစေ့ထားသော နှုတ်ခမ်းများ၏ အသံတိတ်အမိန့်ကို ကျွန်ကောင်လေး ချက်ချင်း နားလည် သွားပုံရသည်။ ကုန်းကုန်းကွကွနှင့် ဖိနပ် လှလှလေးကို ကောက်ကိုင်၏။ ခြောက်ပေနီးပါး အရပ်ကြီး ကလန်ကလားနှင့် ကို့ယို့ကားယား အမူအရာက အတော်ပင်ရယ်စရာကောင်းနေသည်။ အနားက ဝန်ထမ်း အမကြီး ခိ ကနဲ အသံလေးထွက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို လက်နှင့် အုပ်ရင်း ခိုးရယ်၏။ ငါ စိတ် မရှည်လိုက်တာ စူးရှရယ်.. ဖိနပ်ကလေး စီးပေးဘို့ ဒီလောက်တောင် ခက်လား.. သူများရည်းစားကို ဘော်လီချွတ်.. နို့ နှိုက် လုပ်ခဲ့တဲ့ လက်တွေက ငါ့ကို ဖိနပ်စီးပေးဘို့ကျတော့ နှေးတုန့်နှေးတုန့်နဲ့ပါလား။
“ ထိုင်လိုက်လေ.. နင့် ပုံစံက ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့.. စူးရှ ငါ စိတ်တိုချင်လာပြီနော်..”
“ ……..”
“ စွတ်ပေး.. အင်း ဟုတ်တယ်.. အဲ့လို.. လိုက်လား ငါ့ခြေထောက်နဲ့..”
“ ဟင်.. အင်း.. လိုက်တယ်..”
“ အာ ဖြေပုံက ဝတ်ကျေ တန်းကျေ ကြီး.. သေချာ ကြည့်..”
ပြောရင်း ခြေဖျားလေးကို ခပ်မြင့်မြင့် မြှေက်ပြလိုက်သည်။ ကြိုးသိုင်းဖိနပ်လေး ဝတ်ထားသည့် ခြေဖမိုးလှလှလေးက သူ့မျက်နှာ နားမှာ။ ခြေမ ကော့ကော့လေးကို ငေးကြည့်နေသည့် သူ့မျက်ဝန်းများက အိပ်မက်ယောင်နေသူလိုလို၊ ဆေးမိနေသူလိုလို..။ တခုခုပြောစမ်း စူးရှရယ်.. နင့် မျက်လုံး အသေတွေကို ငါ အရမ်းမုန်းတာပဲ..။ ဝန်ထမ်းအမျိုးသမီးက လေဒီရှုးလှလှလေးတစ်ရံ ယူလာပေးသည်။
ဖိနပ်ကို ဖွေးရှေ့ တည့်တည့် ချမပေးဘဲ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်နေသည့် စူးရှလက်ထဲ တန်းထည့်ပေး၏။ မတ်တပ်ရပ်လျှက်ကပင် ဖိနပ်လှမ်းပေးနေသည့် ဝန်ထမ်းအမျိုးသမီးနှင့် ခုံပုလေးပေါ် ထိုင်နေသည့် ဖွေး ရှေ့တွင် စူးရှ တစ်ယောက် စိတ်အိုက်နေသည့် မျက်နှာဖြင့် တကယ့် အစေခံ ရုပ်လေး ဖြစ်နေရှာသည်။ သည်လိုတော့လည်း ဖွေးစိတ်ထဲ မကောင်း။ ကိုယ် တစ်ယောက်တည်းပဲ ခိုင်းချင်တာ ခိုင်းမဲ့ ကျွန်လူချောလေးကို ဖိနပ်ဆိုင် ဝန်ထမ်းကပါ မလေးမစား ဆက်ဆံတာတော့ သဘောသိပ်မကျ။ ချစ်စရာ ကျွန်ကလေးကို လေသံ ချိုချိုလေးနှင့် မျက်နှာသာ ပေးရပြန်တော့သည်။
“ စူးရှ.. ရွေးပေးဟာ.. နော်..”
“ ဟို အညိုလေးက ပို အဆင်ပြေတယ်ဖွေး.. ဘိုဆန်တာပေါ့..”
သူ့ကို နေရာပေးလိုက်သလို ခပ်ချွဲချွဲစကားသံလေးကြောင့် အတော်အတန် စိတ်ပေါ့ပါးသွားပုံရသည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်း စင်ပေါ်မှ ဖိနပ်လေးကို ပြောလည်းပြော၊ လှမ်းလည်း ယူလိုက်၏။ တကယ်လည်း သူရွေးပေးတာလေးက ပုံစံရှင်းရှင်းလေးနှင့် ပို လှသည်။ အညိုရောင် လည်သာ ဖိနပ်လေးက လေဒီရှုး ဆန်ဆန် ထိပ်အုပ်လေး ပါသည်။ သို့သော် လုံးဝ အပိတ်ကြီး မဟုတ်သဖြင့် ခြေသည်း လှလှလေးများက မထိတထိ ပေါ်နေ၏။ စွတ်ကြည့်တော့ အနည်းငယ် ကြပ်နေသည်။
ဖွေး စီးနေကျ ဆိုဒ်ပေမယ့် သည်ပုံစံမျိုး စီးလေ့မရှိတော့ သက်တောင့်သက်သာ သိပ်မရှိ။ လှတာတော့ အတော်ကို လှသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ဖိနပ် ၇ ရံ ၈ ရံလောက် ချွတ်လိုက် သွတ်လိုက် လုပ်ပြီး ဒါလေးကိုပဲ ဝယ်ဖြစ်ခဲ့၏။ ငွေရှင်းခါနီး ဖွေးထံ ဖုန်းဝင်လာသည်။ ဘွားလေး၏ ဓမ္မမိတ်ဆွေတစ်ဦး ရုတ်တရက် လေဖြတ်၍ ဆေးရုံတင်ရသဖြင့် ဘွားလေး ဆေးရုံသို့ လိုက်သွား ကူညီမည် ဖြစ်ကြောင်းနှင့် မေမေ အလုပ်မှ အပြန် ဆေးရုံသို့ ဝင်ကြိုမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ ဖွေး ထ ခုန်မိမတတ် ပျော်သွားသည်။
ဖိနပ်ဘိုးရှင်းပြီး ထို အသစ်လေးကိုပဲ စီးကာ ဒဂုံစင်တာ တစ်ပတ် ပတ်လိုက်၏။ ပထမ စိတ်ကူးအတိုင်း ဘော်လီဆိုင်သို့ မရောက်ဖြစ်တော့။ စီးတီးမာ့ထ် အတွင်းဝင်ကာ ရယ်ဒီမိတ် ဟော့ပေါ့ထုတ်များ ဝယ်သည်။
“ အိမ်ပြန်မယ် စူးရှ.. နင် ငါ့ကို ဒါ ချက်ကြွေးရမယ်.. ဘယ်လိုလဲ…”
ကျွန်လူချောလေးခမျာ သခင်မလှလှလေး အလိုကျ ပြုံး ပြီး ခေါင်းညွှတ်ပြပုံက အသည်းအူ ခိုက်ချင်စရာ။သိပ် အူမြူးမနေနဲ့ ကောင်စုတ်လေးရေ.. နင်ရွေးပေးတဲ့ ဖိနပ် အသစ်လေးကြောင့် ငါ့ ခြေထောက် အတော် နာနေပြီ သိလား.. ဒီကိစ္စ နင့်မှာ အပြစ်ရှိတယ်.. ငါ့ ခြေထောက် နာသွားတာ သက်သာအောင် လုပ်ပေးဘို့ နင့်မှာ တာဝန်ရှိတယ်.. သိလား စူးရှ.. ငါလေ အိမ်ကို ခုချက်ချင်း ပြန်ရောက်ချင်ပြီ.. ငါ့ခြေထောက်လေးကို နင် ကိုယ်တိုင် တယုတယနဲ့ အုံဖွလုပ်ပေးတာ လိုချင်လို့ပေါ့..။သည်လိုနှင့် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဖွေးခြေထောက်လေးတွေက အတော် နာနေပြီ။ တက်ဆီပေါ်မှ ဆင်းပြီးသည်နှင့် ရှုံ့မဲ့မဲ့ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း.
“ အရမ်း နာနေလား ဖွေး..”
“ နာ တာပေါ့.. အာ့ နင့်ကြောင့်..”
“ အေးပါ.. ဆေးတစ်ခုခု လိမ်းလိုက်မလား.. ငါ လိမ်းပေးမယ်လေ..”
“ ဘာ ဆေးမှ မရှိဘူး.. ရှိလည်း မလိမ်းဘူး..”
“ အာ.. ဆောင်းတွင်းက အနာရင်းတတ်တယ်လေ ဖွေးရယ်..”
“ အုံဖွ လုပ်ပေး..”
“ အွန်..”
“ လာ ပြန်ပြီ ဒီ အွန်.. ငါ သိတယ် စူးရှ.. တကယ်က နင့် စိတ်ထဲမှာ ငါ့အတွက်ဆို ဘယ်တော့မှ အဆင်သင့်မဖြစ်ဘူး.. ပြောလိုက်ရင် လန့်သလိုလို တွန့်သလိုလို.. နင့်ကိုငါ အရမ်း မုန်းတယ် စူးရှ သိလား..”
“ ကဲပါ ဖွေးရယ်.. ဒေါသက ပြီးမှ ထွက်.. လာ ကြည့်ရအောင်နော်..”
ညင်သာသိမ်မွေ့သော သူ့စကားသံက ဖွေး ရင်ကို အလိုလို သိမ်းသွင်းသွားသည်။ စူးရှ လက်ထဲ အိမ်သော့ ပေးလိုက်၏။ ထော့နင်း ထော့နင်း လျှောက်ဝင်လာရင်း ဖိနပ်စင်နား အရောက်တွင် ဖွေး ပြောစရာ မလိုဘဲ သူကိုယ်တိုင် ဖိနပ်ကို ချွတ်ပေးရန်ပြင်သည်။ မိမိရှေ့တွင် ဒူးတစ်ဘက်ထောက်ကာ ဖိနပ်ချွတ်ပေးနေသော သူ့ကို ကြည့်ပြီး ဖွေး စိတ်ထဲ အားနာခြင်း ရှက်ခြင်း လုံးဝ မဟုတ်သည့် ရင်ခုန်ခံစားမှုကို ရလိုက်ပြန်သည်..။
“ ဖြည်းဖြည်းလုပ်.. နာတဲ့နေရာကို မထိအောင် ချွတ်ပေး.. ထပ်နာအောင်လုပ်လို့ကတော့ နင့်ကို ငါ ဆောင့်ကန်မှာနော် စူးရှ..”
အရည်ပျော်ကျနေသည့် ကြည်နူးစိတ်ကို ဖုံးအုပ်ရန် နေရင်းထိုင်ရင်း ရန်လိုစကား ပြောပစ်လိုက်၏။ သူ့ အထိအတွေ့များကို အသိစိတ်ကရော မသိစိတ်ကပါ သာယာနေမိသည့် မိမိဖြစ်အင်ကို သူ ရိပ်မိသွားမှာ ဖွေး မလိုချင်ပါ။
ခြေထောက်လေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း ဖိနပ်ကို ဖွဖွလေး ချွတ်ပေးသည်။ ဖွေး စိတ်ထဲ မိမိခြေထောက်များ အေးစက်စက်ဖြစ်နေသလို ခံစားနေရသော်လည်း ဖိနပ်လေးကို တယုတယ ချွတ်ပေးနေသည့် သူ့လက်ချောင်း သွယ်သွယ်များက နွေးနေ သည်။ ဖိနပ်လေးကို စင်ပေါ် တယုတယ တင်ပေးပြီး အိမ်ထဲ ဝင်ရန် ဖွေးလက်မောင်းကို တွဲကူမည် ပြင်၏။ စောစောက ကားပေါ်မှအဆင်း ခြံထဲအဝင်လမ်းကို ထော့နဲ့နဲ့ ပုံစံ တမင် လျှောက်ပြခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။
“ ကိုင်နဲ့.. ဖိနပ် ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကြီး ရွံတယ်..”
ပြောပြောဆိုဆို သူ့ရှေ့မှ ကျော်ဖြတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲ တန်း ဝင်လာလိုက်၏။ ရင်တွေ ခုန်လွန်းသည်မို့ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ထော့နင်းထော့နင်း လုပ်ပြရန်ပင် မေ့သွားတော့သည်။ ပြုံးစိစိမျက်နှာဖြင့် စူးရှ၊ ဝယ်ခြမ်းလာသည့် တိုလီမိုလီ စားစရာ ထုတ်များကို ဆွဲလျှက် ခေါက်ငိုက်စိုက်ချကာ နောက်မှ လိုက်လာ၏။ ဖိုင်အိတ်လေးကို ကုတင်ဘေးမှ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီ
“ ဒါတွေ နောက်မှာ သွားထားလိုက်မယ်နော် ဖွေး..”
ပြောပြီး မီးဖိုချောင်ဘက် သွားကာ ဝယ်လာသော စားသောက်စရာများကို ထမင်းစားပွဲပေါ် တင်လိုက်၏။ ဘေစင်မှာ လက်ဆေးသည်။ မိမိ ချစ်ရပါသော သခင်မလေးက သူမစီးလာသည့် ဖိနပ်ကိုကိုင်ထား၍ သူ့လက်ကို ရွံသတဲ့လေ။ ဖွေးကို မြင်မြင်ချင်းကတည်းက သူ တိတ်တခိုး မြတ်နိုးခဲ့မိသည်။ နောက်ပိုင်း သူ့နောက်ကြောင်းများကို စပ်စပ်စုစုနှင့် စွက်ဖက်လာတော့ အနည်းငယ် စိတ်ပျက်မိလာ၏။
သို့သော် သူမနှင့် ဆုံလိုက်တိုင်း သူ့စိတ်အစဉ်ကို တစ်စုံတစ်ရာက လွှမ်းမိုးထားသလို ခံစားမိလာသည်။ ခက်ထန်ရင့်သီးသော သူမ အပြောအဆိုများကို သူ နားယဉ်လာ၏။ သူ့နောက်ကြောင်းကို ဖော်ထုတ်လိုက်မည့် အရေးထက် သူမ အနားမှ ထွက်သွားရန် မောင်းထုတ်လိုက်မည်ကို သူ ကြောက်လာမိသည်။ သူမသာ အလိုရှိပါလျှင် သူ့ ဘဝတစ်ခုလုံးကို သူမ၏ အစေခံတစ်ဦးလို နေသွားရန်အထိပင် သူ မျှော်လင့်မိသည်။ လက်ဆေးပြီးနောက် ဖွေး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်၏။ သွေးခြည်ဥသွားသော ခြေဖဝါးတော် နုနုကို တယုတယ ပြုစုရန်။
ဖွေးလည်း အဝတ်အစားပင် မလဲဘဲ အိပ်ရာပေါ် မှောက်အိပ်နေသည်။ စူးရှ အခန်းထဲ ဝင်လာ၏။ ချောင်းတစ်ချက် ဟန့်လိုက်ပြီး..
“ ခြေထောက် ကြည့်ရအောင်လေ ဖွေး..”
ပြောလိုက်သည့် အသံက တိုးသက်ညင်သာလှသည်။ သူစိမ်းအမျိုးသားတစ်ဦးရှေ့တွင် မှောက်လျက်ကြီး အိပ်နေမိသည့် မိမိ ကိုယ်ကို မလုံမလဲ ဖြစ်သွား၏။ ရင်ထဲတွင် ရှိန်းမြမြ ဖြစ်လာသည်။ စိုးထိတ်ခြင်းတော့ မဟုတ်။ ဖွေး အတွက် စူးရှက တစ်စုံတစ်ရာ ထိခိုက်စေမည့် လုံးဝ မဟုတ်။ ဒါကိုတော့ ဖွေး အကြွင်းမဲ့ ယုံကြည်မိသည်အမှန်ပင်။ အိပ်ရာထက်မှ ထ ထိုင်ကာ ခြေထောက်ကို တွဲလောင်းချပေးလိုက်၏။ စူးရှ ဘာမှ မပြောဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဖွေး ခြေဖမိုးလေးကို တယုတယ ကိုင် မ လိုက်၏။ ခြေထောက် လှလှလေးက သူ့ရင်ခွင် နှင့် အနီးဆုံးနေရာတွင်ရောက်နေသည်။
“ အရည်ကြည်ဖုလေး ဖြစ်သွားတယ်.. သိပ် နာနေလား ဖွေး..”
“ အင်း.. ရေစိုဝတ်နဲ့ ပွတ်ပေး အရင်..”
တကယ်က အပြင်မှ ပြန်လာပြီး ရေဆေးမထားသည့် ခြေထောက်ကို ကိုင်တွယ်ခိုင်းရန် ဖွေး ဝန်လေးခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ စူးရှ တစ်ယောက် အဝတ်စင်ပေါ်မှ တဘက်သေးသေးလေးကို ယူကာ ရေစွတ်ရန် အိပ်ခန်းနှင့် တွဲလျှက် ရေချိုးခန်းသို့ ဝင်လိုက်၏။ ဘေစင်နံဘေး တန်းလေးပေါ်တွင် ပင်တီလေး နှစ်ထည် လှန်းထားသည်။ ဖွေး ရဲ့ ပင်တီလေးတွေပေါ့.. ငါ တစ်ခါ လျှော်ပေးခဲ့တဲ့ ပင်တီလေးတွေ..။ အဲ့သည်တုန်းကတော့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ အတွင်းခံကို ကိုင်ရမှာ သူ လက်တွန့်ခဲ့သည်။
အဝတ်တောင်းနားသို့ ခြေထောက်နှင့် ကန်ထုတ်နေစဉ် ဖွေး ဝင်လာပြီး အပြစ်ပေးသည့် အနေဖြင့် လျှော်ခိုင်းခဲ့၏။ ညအိပ်ဘောင်းဘီ ဂွကြားတွင် အလိပ်လိုက် ညပ်နေသည့် ပင်တီလေး ဆီမှ ထူးဆန်းသော ရနံ့တစ်မျိုးကို သူ ယနေ့တိုင် မမေ့။ မာ တောင့်တာင့် ဖြစ်နေသည့် ဂွကြားနေရာလေးကို မထိတထိ တို့ကြည့်ရင်း သူ ရင်ခုန်ခဲ့ရသည်။ မိန်းကလေးတစ်ဦး၏ မိန်းမကိုယ်မှ အနံ့က ယစ်မူးစွဲလမ်း စရာကောင်းမှန်း ပထမဆုံး အနေနှင့် သူ သတိထားမိခြင်းပင်။ ယခုလည်း လက်တို့က လှန်းထားသည့် ပင်တီလေးဆီ အမှတ်တမဲ့ ကိုင်မိသွားသည်။ လျှော်ထားပြီးသား လေးပေမယ့် ဂွကြားနေရာလေးက ထူကြမ်းကြမ်း ဖြစ်နေသည်။
“ စူးး ရှ.. ငါ နာလို့သေတော့မယ်.. နင် အဝတ်ရေစွတ်တာက ပြီးဦးမှာလား ဒီနေ့.. ဟင်.. နင် ဒါ.. ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ စူးရှ.. ”
အခန်းပေါက်ဝမှ အသံစာစာလေးကြောင့် အိပ်မက်မှ နိုးလာသူတစ်ဦးလို သူ လန့်သွားသည်။ “ငါ မေးနေတယ်လေ.. နားပင်းနေလား.. နင် အဲ့ဒါ ဘာလုပ်နေတာလဲလို့.. ငါ့ပင်တီကို ဘာလုပ်နေတာလဲ.. တောက်..” ပြောပြီး ဖွေး လှည့်ထွက်သွားသည်။ ဟုတ်သားပဲ.. ငါ.. ငါ ဘာလုပ်နေမိတာလဲ.. စူးရှ တစ်ကိုယ်လုံး ထူ ပူသွားသည်။ လက်ထဲမှ ပန်းနုရောင် ပင်တီလေးက သူ့ကို လှောင်ပြောင်နေသယောင်ယောင်။ လက်ကို ဆတ်ကနဲ နောက်မှာ ဖွက်လိုက်ပါသော်လည်း နောက်ကျသွားပြီ မဟုတ်ပါလား။
“ ဟားးး… သွားပါပြီကွာ.. တကယ့် ပြဿနာ..”
လူက ရှက်တာရော လန့်တာပါ ပေါင်းကာ ချက်ချင်း အငွေ့ပျံသွားချင်လာတော့၏။စောစောက သည်ပင်တီလေးကို သူ အားပါတရ နမ်းရှိုက်နေမိသည်။ လျှော်ပြီးသားမို့ ထင်ပါရဲ့။ နှာခေါင်းတွင်း ဝင်လာသည့် အနံ့လေးက သူ့အတွက် အားရစရာ မရှိလှ။ သူ သတိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ မျက်စေ့စုံမှိတ်ပြီး တဆုံးရှိုက်သွင်းမိ၏။ တစ်ခါရဖူးသည့် အီချိုချို ရနံ့ကို သူ ပြန်လိုချင်လာသည်။ လူက ဆေးမိသလို အငမ်းမရတုန်ရီလာပြီ။ သည်အချိန် ရုတ်တရက် အော်လိုက်သည့် အသံနှင့်အတူ မှန်၏ အရိပ်တွင် စူးရဲတောက်ပသော မျက်လုံးများနှင့် ဖွေး။
သူမကို ချာကနဲ လှည့်ကြည့်လိုက်သော်လည်း မိမိနှာခေါင်းပေါ်တွင် ပင်တီလေးကို အုပ်နမ်းလျှက် ကိုင်ထားသည့် သူ့လက်တွေကို မရုတ်မိ။ သူ ဘာလုပ်နေမှန်း ဖွေး သေသေချာချာ မြင်သွားပြီ။ သည်အခန်းထဲကနေ ဘယ်လိုမျက်နှာနဲ့ ပြန်ထွက်ရပါ့။ကုတင်ပေါ် ငြိမ်သက်စွာထိုင်ရင်း လက်နှစ်ဘက်က အိပ်ရာခင်းကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ထားမိသည်။ မျက်ဝန်းထဲတွင် မိမိ အတွင်းခံပင်တီကို အားရပါးရ နမ်းနေသည့် သူ့ပုံရိပ်က မည်သို့မျှ ပျောက်မသွား။
အောက်ပိုင်းမှ စိုစိစိဝေဒနာက ပေါ်လာပြန်သည်။ ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကို စေ့နေအောင် ထိုင်ရင်း စိတ်တို့ကို ငြိမ်အောင် ထိန်းလိုက်၏။ ဟိုးတစ်ရက်က မိမိအဝတ်အစားတွေကို ခြေနှင့် ကန်ခဲ့သူက အခုတော့ မိမိပင်တီလေးကို ရှိုက်နမ်းနေလိုက်တာမှ မျက်လုံးကြီး စုံမှိတ်ပြီး အားပါးတရ..။ ငါ ဘာဆက်လုပ်ရင်ကောင်းမလဲ.. ခုနေများ သူ ငါ့ကို.. အို.. ဘာဖြစ်လဲ.. ကြောက်နေရမှာ ငါ မဟုတ်ဘူး.. အပြစ်ရှိတာကလည်း ငါ မဟုတ်ဘူး..ခပ်ကုပ်ကုပ်ပုံစံနှင့် ရေချိုးခန်းမှ ပြန်ထွက်လာသည့် စူးရှ။ ပုံစံက လာမည့်ဘေး ပြေးတွေ့တော့မယ့် သူလိုလို။ ခေါက်ငိုက်စိုက်နှင့် မျက်နှာကြီး ရဲတွတ်နေပုံကိုကြည့်ပြီး ဖွေး ပျော်သွားသည်။
မိမိရှေ့လာရပ်နေသည့် သူ့ကို မျက်လုံးထောင့်ကပ်ကာ မော့စောင်းစောင်း ကြည့်လိုက်၏။ မျက်နှာမှ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို တင်းနေအောင် စေ့ထားနိုင်သော်လည်း အောက်မှ ပိပိလေး၏ နှုတ်ခမ်းများကတော့ ဟစိစိ ဖြစ်နေပြီ။ အံကျိတ်ပြီး တံတွေးတစ်ချက် မြိုချလိုက်နိုင်သော်လည်း ညီမလေးထံမှ ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှု သက်သေ ချစ်ဝတ်ရည်တွေက တစိမ့်စိမ့် စီးကျနေတော့၏။
စူးရှလည်း ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့။ လက်လေးနှစ်ဘက် နောက်ပစ်ကာ ရပ်နေသည့် မိမိပုံစံက တကယ်ပဲ မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ အစေခံရုပ် ပေါက်နေပြီလား။ ငါ့ကို တစ်ခုခု ပြောလိုက်ပါတော့ ဖွေးရယ်.. နင် လုပ်နေတာ ငါ့ နှလုံးသားတွေ တဒိန်းဒိန်း တုန်နေပါပြီ.. ငါ့ အငယ်ကောင်လည်း ပေါက်ထွက်တော့မလား မသိဘူး..။
“ ဖွေး..”
“ စူးရှ..”
ခေါ်သံနှစ်ခုက တပြိုင်တည်း ပေါ်ထွက်လာသော်လည်း သူမ အသံက မိမိအသံလို ပျော့စိစိ တိုးဖွဖွ မဟုတ်။ ကတုန်ကရီလည်း ဖြစ်မနေ။ ကြည့်ရတာ ဖွေး ငါ့ကို ဒေါကန်သွားပြီ ထင်တယ်.. ငါ့ကို နှင် ထုတ်လိုက်ရင် ဒုက္ခပဲ.. ဘာဖြစ်လဲ ဒီတော့လည်း ငါတို့ ကြားက သဘောတူညီမှု အဆုံးသတ် သွားတာပေါ့.. ဟူးး.. မဟုတ်သေးဘူး.. ငါ လို ချင်တာ ဒီသဘော တူညီမှု အဆုံးသတ်သွားဖို့ မဟုတ်ဘူး.. ဖွေး နားမှာ ခုလို တစ်သက်လုံး နေရဖို့.. လူကို ပြာကျအောင် ညှို့နိုင်တဲ့ မျက်လုံးတွေ.. စက်စက်ယိုနေအောင် လှသလောက် စကားကို ရင့်ရင့်သီးသီးပြောတတ်တဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ.. ဖွေးရယ်.. ငါ့ ကိုမောင်းမထုတ်ပါနဲ့.. နင်ကျေနပ်တဲ့အထိ.. ငါ..
“ ဟဲ့.. ငါမေးနေတယ်လေ..”
“ အင်.. ဟို.. ဘာမေးလိုက်တာလဲ ဖွေး.. ငါ မကြားလိုက်လို့..”
“ မကြားရအောင် ငါ့ အသံက အဲ့လောက်တိုးနေလို့လား.. ငါ့ အခန်းကရော ပွဲခင်းလို ဆူနေလို့လား..”
“ မဟုတ်ပါဘူး.. ငါ.. အတွေးလွန်..”
“ ဘယ်မှာလဲ ရေစို အဝတ်..”
“ အော် အင်း..”
ရေချိုးခန်းထဲ ကျန်ခဲသော တဘက်လေးကို ပြန်ပြေးယူလိုက်သည်။ ဒါဆို စောစောက ပြောထားတဲ့ အတိုင်း သူမ ခြေထောက်ကို ပြုစုပေးရမည်ပေါ့။ ဖွေး အစီစဉ် ပြောင်းသွားပုံမရသဖြင့် သူ အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်။ အဝတ်လေးကို ရေကုန်သည်အထိ ညှစ်ချလိုက်ပြီး သူမထံ ပြန်လာခဲ့လိုက်၏။ သခင်မလေးက ပြတင်းပေါက်နားတွင်ချထားသည့် နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ် ရောက်နေပြီ။
ပေါင်နှစ်ဘက်ကို လိမ်လျှက် ဒူးချိတ်ထိုင်နေသည်မို့ ခြေဖမိုးလှလှလေးတစ်ဘက်က လေထဲ လွင့်နေ၏။ ဟိုတစ်ရက်က မိမိလက်နှင့် ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပေးခဲ့ရသည့် ခြေထောက်လေး။ ထိုနေ့ကတည်းက သည်ခြေထောက်လှလှလေးကို ကုန်းနမ်းလိုစိတ် ပြင်းပြခဲ့ရသည်။ ခုတော့ သူမကိုယ်တိုင်က အုံဖွ လုပ်ပေး ဟု အမိန့်ပေးထားသည် မဟုတ်ပါလား။ ဖွေးက ပင်တီ ခိုးနမ်းသည့် ကိစ္စကို ဘာမှ မပြော။ သူလည်း ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟု ထပ်မေးမနေတော့ပဲ ကြမ်းပြင်တွင် ထိုင်ချလိုက်၏။ ခြေထောက်ကလေးကို လက်လှမ်းလိုက်တော့..
“ ဒူး ထောက် ထိုင်..”
“ ……..”
“ အနာကို မထိစေနဲ့နော်..”
“ ……..”
“ ရှီးးး.. အ.. အနာ မထိပါစေနဲ့ ဆိုမှ.. နင် တော်တော်.. ကဲ ဟယ်.. ကဲဟယ်..”
မိမိ မျက်နှာ နှင့် လည်ပင်းပေါ် တဖျန်းဖျန်းလာထိသော တစ်စုံတစ်ခု ဆီမှ အီချိုချို ရနံ့ကြောင့် သူ့ သွေးကြောတွေ ရှိန်းကနဲ ထူူပူသွား၏။ အိုးးး… ဖွေး… ဖွေး.. သူ့ပင်တီနဲ့ ငါ့မျက်နှာကို ဖြတ်ရိုက်လိုက်တာပါလား..။ အဝတ်ကလေးတစ်ခုနှင့် ရိုက်ခြင်းသာဖြစ်၍ စိုးစင်းမျှ နာကျင်ခြင်း မရှိပါ။ သို့သော် သူမျက်လုံးထဲတွင် ကြယ်တွေ လ တွေ မြင်သွားတာတော့ သေချာ၏။
သူမကို တအံ့တသြ မော့ကြည့်မိတော့ မထိတထိ မျက်နှာပေးနှင့် မျက်ခုံးလေး ပင့်ကာပြန်ကြည့်သည်။ လက်ညှိုး ထိပ်တွင် ပင်တီ လေးကို ချိတ်သလို ကိုင်ထား၏။ အသားရောင် ပင်တီ နွမ်းနွမ်းလေး ဆီမှ သင်းပျံ့သည့် အီချိုချို ရနံ့က သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်း ကြားတွင် နိုးတစ်ဝက် အိပ်တစ်ဝက် ဖြစ်နေသည့် အငယ်ကောင်ကို ငေါက်ကနဲ ထ ထိုင်ချင်လာအောင် နိုးဆွနေတော့သည်။
“ ဘာလဲ.. မကျေနပ်ဘူးလား..”
“ မဟုတ်ပါဘူး.. နင် အရမ်းများ နာသွားလားလို့ပါ..”
“ သေချာ သတိထားလေ.. ဒီတစ်ခါ ထပ်ထိရင် နင့်မျက်ခွက် တည့်တည့်ကို ငါ တကယ် ဆောင့်ကန်မှာ..”
“ ………”
“ အဲ့ အဝတ်က ဘာလို့ဒီလောက် အေးစက်စက် ဖြစ်နေရတာလဲ..”
“ ရေနွေးနဲ့ လုပ်ပေးရမလား ဖွေး.. နွေးသွားအောင်လေ.. နွေးနွေးလေး ဆိုတော့ အနာ ပိုသက်သာတာပေါ့..”
“ နွေး သွားဖို့များ.. ရေနွေး လိုသလား.. ရေနွေး မရနိုင်တဲ့နေရာဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ကဲ..”
“ အွန်..”
“ လာပြန်ပြီ ဒီ အွန်.. ငါ နင့်ကို လမ်းမှာ ဘာပြောခဲ့လဲ စူးရှ.. ဘာလုပ်ပေးလို့ ပြောခဲ့လဲ..”
“ အော်.. အင်း.. ဟို..”
“ ဘာလဲ နင်က မလုပ်ပေးချင်ဘူးပေါ့.. ဟုတ်လား..”
“ အာ.. မဟုတ်ရပါဘူး ဖွေးရယ်..”
သူ ပြာပြာသလဲငြင်းရင်း လက်ထဲမှ တဘက်စိုကို လွှတ်ချကာ ခြေဖဝါး နုနုလေးကို ယုယစွာ ကိုင်လိုက်သည်။ သခင်မလေး မငြိုငြင်အောင် ကျွန်တော်မျိုး တာဝန်ယူပါ့မယ် သခင်မရယ်.. မလုပ်ပေးချင် ထွက်သွား ဆိုတဲ့ စကားကြီးတော့ မပြောပါနဲ့..။ ခြေသည်းဆိုးဆေး ပုံစံ ဆန်းဆန်းလေးများနှင့် ဖွေးခြေထောက်လေးက သည်နေ့ ပိုလှနေသည်။ ခြေချောင်းလေးများက ထိပ်ပိုင်း လုံးလုံးလေးတွေ။ ခြေဖဝါးပြင်ကလည်း ခွက်ခွက်ကြီးမဟုတ်ဘဲ အတန်ငယ် ညီညီပြည့်ပြည့်လေး ဖြစ်သည်။
ဖနောင့်သားလေးတွေက ပန်းရောင်သန်းပြီး ခြေဗွေရာလေးများမှ လွဲပြီး အရေးအကြောင်း မရှိ၊ ချောမွေ့ ပြေပြစ်နေ၏။ သူ့အာရုံကို ဖမ်းစားနိုင်ဆုံးကတော့ ကော့ညွှတ်နေသည့် ခြေမ လေးများ။ခြေဖဝါးလေးကို ကိုင်ပြီး မော့ကြည့်ပြန်သည့် စူးရှ အကြည့်တို့က ရီဝေ နေပြန်သည်။ ဖွေး ကတော့ ဆောက်တည်ရာ မရသည့် စိတ်တို့ကို ကောင်းကောင်း စုစည်းနိုင်သွားပြီ ဖြစ်၏။
“ ဘာ ကြည့်နေတာလဲ.. ငါ.. တောက်..”
ပြောရင်း သူ့မျက်နှာကို လက်ထဲမှ ပင်တီလေးနှင့် ထပ် ရိုက်လိုက်၏။ စူးရှ မျက်လုံး မှေးစပ်စပ် ဖြစ်သွားသော်လည်း မျက်နှာကို မရှောင်။ စောစောက ရေချိုးခန်း အတွင်းမှ မြင်ကွင်းကြောင့် သည်လို စမ်းကြည့်ဘို့ အကြံ ရသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဝတ်ထားသော ပင်တီလေးကို ချွတ်ကာ သူ ထွက်အလာကို ထိုင်စောင့်နေခဲ့၏။ ပင်တီ ဂွကြားလေးက လတ်တလော ယိုစိမ့်လာသည့် ချစ်ဝတ်ရည်တို့ဖြင့် နွေးထွေး အိစိုနေသည်။
ပင်တီလေးကို ချွတ်ပြီး စိုရွှဲနေသော ပိပိ အတွင်းပိုင်းထိ ထိုးနှိုက်ကာ သုတ်လိုက်သေးသည်။ နမ်း လိုက်စမ်း စူးရှ.. နင် သိပ်နမ်းချင်နေတဲ့ ငါ့ အတွင်းခံကို နမ်းပစ်လိုက်.. နင် အားမရမှာစိုးလို့ ငါ တမင်လုပ်ပေးထားတယ် သိလား..။
စူးရှ တစ်ယောက် ဖွေး၏ ခြေသန်းလေး အရင်းကို ရင်ဆုံး ဟားကနဲ အာငွေ့ပေးလိုက်၏။ မိမိ လက်ပေါ် တင်ထားသည့် ခြေဖဝါးနုနုလေးမှ တဆင့် သူမ နှလုံးသားတို့ တဆတ်ဆတ် လှုပ်ရှား နေသည်ကို သူ ကောင်းကောင်း ခံစားသိလိုက်ရသည်။ သူမ မျက်နှာကို မျက်လုံး လှန်ကာ ကြည့်မိ ပြန်သည့် ခဏ..။
“ ငါ့ မျက်နှာ မော့ မကြည့်နဲ့..”
ဖျတ်ကနဲ ရိုက်ပြန်သဖြင့် မျက်နှာတစ်ခုလုံး နွေး တက် သွားရပြန်သည်။ ဖွေး.. နင် ငါ့ကို ဓားနဲ့ ထ ခုတ်ရင် ခုတ်ဟာ.. နင့် လက်နက်က ငါ့ အငယ်ကောင်ကို တော်တော် ဒုက္ခပေးတယ်ဟ..။ စူးရှ စိတ်ရော လက်တွေရော တုန်လာသည်။ မိမိ မျက်နှာပေါ်တွင်လည်း ပင်တီလေး၏ ရနံ့များ စွဲနေသလို ခံစားလာရ၏။ ခြေသန်းလေးကို လျှာနှင့် တို့မိသွားသည်။ ထိုင်ခုံ လက်တန်းပေါ် တင်ထားသည့် ဖွေး လက်ကလေး ရုတ်တရက် လက်သီး ဆုပ်သွား၏။ စိုနွေးနွေး လျှာဖျားလေး၏ အတွေ့က ဖွေး ကိုယ်ပေါ်မှ အကြောအားလုံးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲ ယူလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။
စူးရှ လျှာဖျားလေးက ခြေသန်းနှင့် ခြေသန်းကြွယ်လေးကြားကို ထိုးမွှေလာ၏။ ထို့နောက် ခြေချောင်းလေးများကို တစ်ချောင်းချင်းစီ ဖွဖွလေး စုပ်ပေးနေသည်။ ဖွေး ခံစားချက်တို့ တားဆီးမရနိုင်တော့။ ခြေသလုံး တလျှောက် ကြက်သီးမွေးညှင်းများ ဖြာ တက်လာသည်။ စူးရှ လျှာလေးက ခြေချောင်းလေးများ၏ အောက်ဘက် အခြေနေရာလေးများကို တစ်ချက်ခြင်း တိုးဝှေ့နေ၏။
သကာရည်လူးထားသော နှုတ်ခမ်းလေးကို အငမ်းမရ နမ်းနေသည့်ပမာ ခြေချောင်း နုနုလေးများကို အောက်ဘက်မှ နေ၍ ဖနောင့်လေး ထောင်လျှက်ကိုင်ကာ တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်ပေးနေသည်။ ခြေမလေးကို ငုံလိုက်သည့် ခဏ..။“နင့် သွားရည်တွေ ငါ့ခြေဖဝါးပေါ် ကျ ကုန် ပြီ..” ဒီစကားလေး တစ်ခွန်းကို ပြောဘို့ လှိုင်းထနေသည့် ရင်ကို အတော် ထိန်းရသည်။ အလိုက်သိသော စူးရှက ခြေဖဝါးကို လျှာနှင့် အသာလေး လျှက်တင်ပေးလိုက်၏။
အိုးး… စူးရှ ရယ်.. နင် တအားတော်တယ်..။
ခြေဖဝါး အလည်တည့်တည့်ကို လျှာနှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှက်ပေးနေသည့် စူးရှ။ တကယ်ပဲ ဖွေးကို စိတ်ပါလက်ပါ ပြုစုပေးနေသည်ပဲ။ ခြေဖဝါးလေးဆီမှ ထူးဆန်းမက်မောဖွယ် အထိအတွေ့က ဖွေး ခြေသလုံးနှင့် ပေါင်တံများ၏ အောက်ဘက် တလျှောက်ကို ဖြတ်သန်းကာ တင်စိုင်များဆီ အထိရောက်လာသည်။ တင်စိုင်သားများ ယားကျိကျိ ဖြစ်လာပြီး ကြက်သီးများ လှိုက်တတ်လာသည်။
တင်သားနှစ်ဘက်ကို ကျုံ့လျှက် ဆတ်ကနဲ တွန့်လိုက်မိသည့်ခဏ ပိပိလေး၏ အတွင်းနှုတ်ခမ်းမှလည်း ဝတ်ရည်တစ်စက်ကို ပွက် ကနဲ..။ သည်တစ်ဘက်ပြီး နောက်တစ်ဘက်။ နူးညံ့သော လျှာဖျား၏ အတွေ့အထိက ထူးဆန်းလွန်းသည်။ ခြေဖဝါး အလယ်မှ ယားကျိကျိဝေဒနာက အကြောအချင် အားလုံးစီ တမဟုတ်ခြင်း ဖြန့်ကျက်သွား၏။
“ ရပြီ စူးရှ.. တော်တော့..”
ခြေဖဝါးနှစ်ဘက်လုံးကို စိတ်ကြိုက် ဇိမ်ယူလို့ မဝနိုင်သေးပေမယ့် အချိန်ကလည်း ကြည့်ရသေးသည်။ အချိန်အကြာကြီး ဒူးထောက် ထားရသည့် စူးရှ ခမျာလည်း ညောင်းလှရောပေါ့။ သည်နေ့အဖို့ ရလိုက်သည့် ခံစားချက်က ဖွေး ရင်ကို အတော်လေး လှုပ်ခတ်စေရုံသာမက စူးရှ အပေါ်မှာလည်း တိုး၍ တွယ်တာသွားမိသည် အမှန်ပင်။ သိလား စူးရှ.. ငါ အရမ်းပျော်တယ်.. နင် တခြားမိန်းမကို နမ်းခဲ့တဲ့ ပါးစပ်တွေက ငါ့ခြေထောက်ကို စုပ်ပေးလို့လေ.. သိလား.. ငါ တကယ် ကျေနပ်တယ် စူးရှ.. ဒီအတွက် နင့်ကိုငါ ဘာ ဆုချရင်ကောင်းမလဲ..။ အတွေးနှင့် သူမ စကား စ လိုက်သည်။
“ ဒီနေ့ ငါ့ကို လုပ်ပေးတာအတွက် နင့်ကိုငါ တစ်ခုခု ဆုချရမလား စူးရှ.. နင် ငါ့ဆီက တစ်ခုခု လိုချင်လား..”
ပြောလိုက်ပြီး သူတောင်းမည့် တစ်စုံတစ်ခုက ဘာများ ဖြစ်လေမလဲ ဟု ရင်ခုန်စွာ စောင့်ဆိုင်း နေမိသည်။ တင်းတင်းစေ့ ထားသော မိမိနှုတ်ခမ်းများ မည်မျှ ထူပူဆာလောင်နေမှန်း မိမိ ကိုယ်တိုင်သာ အသိဆုံးပင်။ စူးရှ ဒူးထောက်နေလျှက်မှပင် ဖွေးမျက်နှာကို ရီဝေဝေ ငေးကြည့်နေ၏။ ငါလိုချင်တာ တကယ်ပဲ ပေးမှာလား ဖွေး.. တကယ်လို့များ ငါ နင့်ကို တစ်ချက်လောက် နမ်းချင်တယ် ဆိုရင်ရော.. နင် ပေးမှာလား.. နင့် နှုတ်ခမ်းတွေကို မဟုတ်ရင်တောင်မှ နင့် ကိုယ်ပေါ်က နေရာတစ်ခုခုပေါ့ဟာ.. ချစ်ဝတ်ရည်တွေ ထုံသင်း ရွှဲအိုင်နေမယ့် ဟိုနေရာလေးပဲ ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့..
ငါ တစ်ချက်ကလေးပဲ နမ်းပါရစေဆိုရင် နင်ပေးမှာလား..။ စိတ်က ရှည်လျားစွာ ရေရွတ်မိသော်လည်း နှုတ်ဖျားမှ ထွက်မလာ။ ဘာကြောင့်မှန်း မသိ သူမ မျက်လုံးများကို တည့်တည့်ကြည့်မိတိုင်း ဆွံ့အ သွားတတ်သည့် မိမိကိုယ်ကိုလည်း အားမရ ဖြစ်မိပါသည်။
“ စူးရှ.. နင် ဘာမှ လိုချင်ပုံ မပေါ်ဘူး ဟုတ်လား..”
“ ငါ.. ငါ တောင်းတာ ဘာမဆိုပေးမလား ဖွေး.. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရလား..”“ပြောကြည့်ပေါ့ ဟ.. ငါ ပေးသင့်တယ်ထင်ရင် ပေးမှာပေါ့..”
“ ……….”
“ ……….”
“ ငါ သိပ် စိတ်မရှည်တော့ဘူး စူးရှ.. ဆယ် စက္ကန့် အချိန်ပေးမယ်.. ဆယ်စက္ကန့် ပြည့်တဲ့ထိမှ လိုချင်တာ မရှိရင် နင် ပြန်လို့ရပြီ စူးရှ..”
“ တစ်ဆယ်..”
“ ………..”
“ ကိုး..”
“ ………..”
“ ရှစ်..”
“ ………..”
“ ………..”
“ ………..”
“ နှစ်..”
“ ………..”
“ တစ်.. ကဲ အချိန်စေ့..”
“ ပင်တီ ပင်တီ..”
“ ဘာ..”
“ နင် စောစောတုန်းက ငါ့ မျက်နှာကို ရိုက်တဲ့ အဲ့ ပင်တီလေး..”
“………..”
“ ဟင် ဖွေး.. အဲ့ ပင်တီလေး ငါလိုချင်တယ်ဆိုရင် ရမလား..”
သည်တစ်ကြိမ်တော့ လှပ်ကနဲ တုန်ရီသွားသည့် နှလုံးသားကို ဖုံးကွယ်ရန် ဖွေး သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားခဲ့ပါသည်။ ရှိန်းမြ ထူပူလာသည့် နှုတ်ခမ်းလေးကို အမှတ်တမဲ့ ဖိကိုက်ရင်း သူ့မျက်ဝန်းများကို တဒင်္ဂမျှ ငေးကြည့်လိုက်မိ၏။ ပင့်သက်လေးတစ်ချက် မသိမသာ ခိုးရှိုက်ပြီး လက်ထဲမှ ပင်တီလေးကို စူးရှ ပေါင်ပေါ် ပစ်ချပေးလိုက်သည်။
“ နင် ပြန်လို့ရပြီ စူးရှ.. ဒီနေ့အတွက် ငါ တကယ် ကျေနပ်တယ်..”
နှုတ်ဖျားမှ ထွက်လာသည့် စကားများက အေးစက်နေသော်လည်း မိမိ မျက်ဝန်းများ အရည်လဲ့နေမှန်း ကျွန်ကောင်လေး ရိပ်မိလောက်ပါသည်။ ပေါင်ပေါ် ကျလာသည့် ပင်တီလေးကို တယုတယ ခေါက်သိမ်းပြီး အသည်းယားစရာ အလွန် ကောင်းသော ရီဝေဝေ မျက်လုံးများဖြင့် ဖွေး မျက်နှာကို သူ ငေးနေပြန်၏။
ဖွေးလည်း ဘာမှ မဖြစ်သလို ပုံစံနှင့် ဆက်တီပေါ် ခြေထောက်လေး ရွှေ့တင်ကာ ပက်လက်ကလေး လှဲချလိုက်သည်။ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ သူ ဘာဆက်လုပ်မလဲ ရင်ခုန်စွာ စောင့်စားမိသော်လည်း တိတ်တဆိတ် ထွက်ခွာသွားသည့် လှုပ်ရှားမှုသဲ့သဲ့၏ နောက်တွင် အိပ်ခန်းကလေး ငြိမ်သက်စွာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
ငါ သိပ် ပျော့ညံ့တဲ့ကောင်ပါလား ဖွေးရယ်.. တကယ်ဆို နင် လှဲချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ပန်းရောင် သမ်းနေတဲ့ နင့်မျက်နှာလေးကို ငါ ငုံ့နမ်းပစ်လိုက်ချင်တာ.. နင် စိတ်ဆိုးသွားပြီး ငါ့ကို တစ်ခုခု ထပ်ခိုင်းအောင်လေ.. သိလား ဖွေး.. ငါ အခု နင့်ဆီမှာ အပြစ်သား ဖြစ်နေရတာ အရမ်း နှစ်ခြိုက်နေမိပြီ.. ပြစ်ဒဏ်ရက်တွေ ထပ်တိုးလာဘို့ ငါ မျှော်လင့်နေမိပြီ.. ဒါပေမယ့် ဖွေး ရယ်.. နင် ပေးမယ့် အပြစ်ဒဏ်က နင့် နားကနေ ချက်ချင်းထွက်သွား ဆိုတဲ့ အမိန့်ကြီး ဖြစ်နေမှာ ငါ သေမလောက် ကြောက်တယ်..နင် တကယ် အသုံးမကျတဲ့ကောင် သိလား စူးရှ.. လိုချင်တာ တောင်းပါ ဆိုတာတောင် ပင်တီ တဲ့..
ငါ့ ကိုယ်ပေါ်က တစ်နေရာရာကို နမ်းပါရစေလို့ များပြောလိုက်ပါတော့လား.. ငါ့ နှုတ်ခမ်းတွေ နင့်ကို လိုအပ်နေတာ နင် မသိဘူးမဟုတ်လား စူးရှ.. တကယ်ဆိုရင် ငါ မျက်လုံး မှိတ်ပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေး နေပေးလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ နင် ငါ့ကို ငုံ့နမ်းလိုက်သင့်တာ.. ဒါပေမယ့် ငါ အခု ကောင်းကောင်း သိသွားပြီ.. နောက်တစ်ကြိမ် နင့် အတွက် ပေးမယ့် ဆုက ဘာ ဖြစ်သင့်လဲ ဆိုတာ ငါ့ဘာငါပဲ ဆုံးဖြတ်တော့မယ် စူးရှ.. အခု နင် ယူသွားတဲ့ ပင်တီလေး.. ရေချိုးခန်းမှာ နင် ခိုးနမ်းနေတဲ့ ပင်တီလေး.. အဲ့ဒီ ပင်တီလေးတွေရဲ့ ပိုင်ရှင်ကို နင် မနမ်းချင်ဘူးလား.. ဟင် စူးရှ.. နင် စွဲလန်းနေတဲ့ ဝတ်ရည်လေးတွေ ထုတ်ပေးတဲ့ ပန်းပွင့်လေးလေ.. အဲဒီပန်းပွင့်လေးကို နင် မနမ်းချင်ဘူးလား..။
................................................................................................
အခန်း (၁၄)
“ နင့် ဖိနပ် အသစ်လေး လှ သားပဲ ဖွေး.. ဘယ်ဆိုင်ကဝယ်လဲ.. ငါ လည်း လိုချင်လို့..”
ကျောင်းသွားခါနီး မိမိ ဖိနပ်အသစ်လေးကို မွှေး မြင်သွားသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ စိတ်ကောင်း ဝင်ချိန်များတွင် ပစ္စည်းတစ်ခုကို ညီအမနှစ်ဦး လဲလှယ် သုံးစွဲတတ်ကြ၏။ သို့သော် သည် ဖိနပ်လေးကိုတော့ဖြင့် မွှေး တောင်းစီးမှာ စိုးမိသည်။ သူမ ကားထွက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက်တည်း ဖိနပ်လေးကို စင်ပေါ်မှ ယူကာ မိမိ အခန်းတွင်းရှိ အဝတ်စင်အောက်တွင် ဝယ်လာသည့် ဗူးလေးအတိုင်း ပြန်ထည့်ကာ သိမ်းထားလိုက်တော့သည်။
ဒါ လေးက ငါ့ ဘဝအတွက် အရေးအပါဆုံး အမှတ်တရတွေရဲ့ အစ ဖြစ်လာမှာ.. သိလား မွှေး.. ငါ့ ချာတိတ်လေးက ငါ့ကို ဘယ်လောက်ထိ ယုယ ကြင်နာလဲ သိလား.. မနေ့က အကြောင်းလေး အတွေးထဲ ပြန်ပေါ်လာတော့ လက်က စီစီတီဗွီ မှတ်တမ်းကို အလိုလို ပြန်ဖွင့်ကြည့်မိသွားသည်။ အရင်က လုပ်ခဲ့သမျှကို တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ ပြန်ကြည့်လေ့ မရှိသော်လည်း မနေ့က မြင်ကွင်းကိုတော့ ဖွေး ပြန်ကြည့်ချင်မိသည်အမှန်ပင်။ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေသည့် မိန်းကလေးတစ်ဦး၏ ခြေချောင်းလေးများကို အမြတ်တနိုး စုပ်ပေးနေသည့် ကောင်လေးတစ်ယောက်မျက်နှာ မည်သို့ ဖြစ်နေမည်နည်း။
ထို မိန်းကလေး၏ မျက်နှာ၊ တနည်း မိမိမျက်နှာ က ရော မည်သို့ ဖြစ်နေမည်နည်း။ သူစိမ်းယောကျ်ားလေး တစ်ဦးကို ရှိန်သည့်စိတ်၊ မိမိ အနိုင်ရနေပြီမှန်း သိလာသည်နှင့်အမျှ အနိုင်လိုချင်လာမိသော စိတ်၊ တစ်ခါမျှ မခံစားဘူးသည့် အရသာ အသစ်အဆန်းကို နှစ်သက်သောစိတ်၊ တကယ်တမ်း တွေးကြည့်တော့ တထိုင်တည်းမှာ မိမိ ခံစားခဲ့ရတဲ့ စိတ်တွေ နည်းမှ မနည်းဘဲ။ သည်လို ဦးတည်ရာ အမျိုးမျိုးကြောင့် စိတ်များ ကစင့်ကလျား လွင့်ထွက်နေချိန် မိမိ ပုံစံ ဘယ်လိုများ ဖြစ်နေမလဲ သိချင်လာသည်။ နောက်တစ်ခုက သက်တူရွယ်တူ သတို့သားလောင်းကို ခုကတည်းက လင်ကိုဘုရား ဖြစ်နေသည့် မွှေးနှင့် မိမိ အခြေနေကို ယှဉ်ကာ ကျေနပ်မိခြင်းလည်း ပါသေး၏။
သိလား မွှေး ငါ့ ချာတိတ်က နင့် အကောင်လို ကိုကြီးကျယ် မဟုတ်ဘူး.. သိပ်ချစ်ဘို့ကောင်းတယ်.. နင် ဘယ်လောက်ပဲ အချစ်ခံရခံရ ငါ့ကိုတော့ မှီမယ် မထင်ပါဘူးမွှေးရယ်.. သိလား သူကလေ.. ငါ့ကို.. အင်.. ဒါ.. ဒါ.. သူတို့နှစ်ယောက်.. ဘာ လုပ် နေ..ဖန်သားပြင်တွင် ပေါ်လာသည့် မီးဖိုခန်းထဲမှ မြင်ကွင်းကြောင့် ဖွေး ရုတ်တရက် အံ့သြသွားသည်။ မွှေး နှင့် သူ့ချစ်သူ ကောင်းမြတ်။ အီကြာကွေးလို နှစ်ပင်ပူးပြီး မီးဖိုထဲ ဝင်လာသည်။ နှုတ်ခမ်းများကလည်း စုပ် နမ်းလိုက်သေး၏။ ဝတ်ထားသည့် အဝတ်အစားများ ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေပုံကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် နှစ်ဦးလုံး အိပ်ရာထဲမှ ထ လာခြင်း ဖြစ်ဟန်တူသည်။
မွှေးက ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်ပြီး အထဲမှ ရေဗူးကို ထုတ်သည်။ ကောင်းမြတ် လက်ထဲ ရေဗူး ထည့်ပေးလိုက်၏။ ကောင်းမြတ်က ဗူးကို ယူပြီး အရင်သောက်၏။ ပြီးမှ မွှေးကို ပြန်ပေးသည်။ မွှေး ရေသောက်နေသည်ကို ကြည့်ပြီး သူမ မဲ့ပြုံး ပြံုးမိသည်။ ငါ့ ချာတိတ်လေးနဲ့များ တခြားစီပဲ.. ရေသောက်တာလေးတောင် သူသောက်ပြီးမှ.. ယောကျ်ားရဲ့ ဦးစားပေး မခံရတဲ့ မိန်းမ.. ကောင်းတယ်.. နင် အဲ့လို ခံရမှ ကောင်းမှာ..။ ဖွေး စိတ်ထဲက ကျိတ် ကျေနပ်နေမိ၏။
သို့သော် ထို ကျေနပ်အားရမှုက တဒင်္ဂအတွင်း ကြီးစွာသော မနာလိုမှု ဖြစ်သွားရတော့၏။ကောင်းမြတ်က မွှေး လက်များကို သူ့လည်ကုတ်ပေါ်တင်ပေးလိုက်၏။ ပြီးနောက် တင်စိုင်များကို ဆုပ်ချေရင်း အနမ်းတွေပေးနေကြသည်။ နံရံ ရှိရာသို့ နောက်ဆုတ်လျှက်ပင် တွန်းရွှေ့ သွား၏။ မွှေး တစ်ယောက် နံရံနှင့် ကျော မှီ လျှက် ဖြစ်သွားသည်။ မွှေးမျက်နှာက ကင်မရာနှင့် တည့်တည့် ဖြစ်ပြီး ကောင်းမြတ်က မြင်ကွင်းကို ကျောပေးလျှက် ရှိနေသည်။
မွှေးကို နံရံဆီ တွန်းကပ်ပြီးသည်နှင့် ကောင်းမြတ်တစ်ယောက် မွှေး၏ ပေါင်တံတစ်ချောင်းကို ဆွဲ မ ကာ ဒူးကို သူ့ တံတောင်ဆစ်တွင် ချိတ်လျှက် တင်လိုက်သည်။ မွှေး၏ လည်တိုင်များကို စုပ်နမ်းနေသည့် ကောင်းမြတ်၊ ခါးအောက်ပိုင်းက ဘယ်ညာ ယိမ်းကာ တညိမ့်ညိမ့် လှုပ်ရှားနေ၏။ လက်တစ်ဘက်က ဒူးအောက်မှ နေ၍ နံရံကို ထောက်ထားပြီး ကျန်တစ်ဘက်က မွှေး၏ ပေါင်ကြားသို့။ သူတို့အတွဲ အချစ်သည်းနေပုံကို ကြည့်ပြီး ဖွေး အလွန် နေရခက်လာသည်။
အပြာကားတစ်ချို့ အင်တာနက်မှတဆင့် သေသေချာချာကို ကြည့်ဖူး ပါသော်လည်း မိမိကြည့်ဖူးသမျှက ပွန်း သရုပ်ဆောင် များသာ မဟုတ်ပါလား။ ခုတော့ မိမိ မြင်ကွင်းထဲတွင် ယောကျ်ားတစ်ယောက်နှင့် လိင်ဆက်ဆံရန် အစပျိုးနေသည့် မိန်းကလေးက မိမိ အမအရင်း။ ပိုဆိုသည်က သူမ မျက်နှာသည် မိမိ မျက်နှာနှင့် ခပ်ဆင်ဆင် မဟုတ်ဘဲ ခွဲရ ခက်လောက်အောင် တစ်ထပ်တည်း တူနေခြင်း။
ကောင်းမြတ်၏ အနမ်းများက ကြမ်းတမ်း ပြင်းရှလာပုံရသည်။ ပေါင်ကြားကို ထိုးမွှေနေသည့် လက်တို့လည်း သွက်လာ၏။ နံရံကို ကျောမှီလျှက်က မွှေး ခေါင်းလေး မော့ကာမော့ကာနှင့် အရသာ ခံစားနေသည်။ ဖန်သားပြင်တွင် ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ကြည့်သလို ကြည့်နေရသည့် ဖွေး၊ စိတ်အစဉ်တို့ လောင်မြိုက်ထကြွလာ၏။ မိမိ စိတ်ကို အနှိုးဆွနေဆုံး အရာက ခံစားချက် ပြင်းထန်နေသည့် မွှေး ၏ မျက်နှာ။ မွှေး မျက်လုံးတို့က စုံမှိတ်ထားသည်။
ခေါင်းကို မော့လျှက် ခါးလေးက ကော့လိုက် လွန့်လိုက် ဖြစ်နေသည်။ ကောင်းမြတ်၏ လက် လှုပ်ရှားမှုနှင့် အလိုက်သင့် လူးလွန့်ကာ အရသာ ခံနေသည်မို့ မျက်နှာက ရှုံ့ကနဲ ဖြစ်သွားလိုက်၊ ပါးစပ်ကလေး ဟောင်းလောင်းနှင့် ခေါင်းကိုမော့လိုက်၊ နောက်ပြီး တစ်ခါ နှုတ်ခမ်းကို ခပ်တင်းတင်း ဖိ ကိုက်ရင်း ကောင်းမြတ်ကို ကြည့်လိုက်။ သူမ ဖြစ်နေပုံက ဖွေးကို ပိုပြီး သွေးဆာလာစေသည်။ စူးရှရယ်.. နင့်ကိုငါ ဒီ ဖိုင် ပြဖြစ်အောင် ပြမယ် သိလား.. သူများတွေ ကြည့်စမ်း.. ငါ လည်း အဲ့လိုမျိုး လိုချင်လိုက်တာ.. မွှေးနေရာမှာ ငါ.. ကောင်းမြတ်နေရာမှာ နင် ဆိုရင် ဘယ်လောက်များ.. အိုးး.. ရှီးး..။
ဖွေးတစ်ယောက် ပန်းပွင့်လေးထံမှ ဝတ်ရည်တစ်စက် ပွက်ကနဲ ညှစ်ချလိုက်မိပြန်ပြီ။ အတွင်းသားအထိ လှိုက်တက်လာသည့် ဆာလောင်မှုက ပျောက်မသွားသည့် အပြင် ပို တိုးလာ၏။ ဆုံလည် ထိုင်ခုံလေး၏ နောက်မှီကို အနည်းငယ် လှန်ချလိုက်၏။ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကားကာ လက်တန်းနှစ်ဘက်ပေါ်သို့ ဒူး ချိတ်တင်ထားလိုက်သည်။ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်လေးကို ဆွဲမ ကာပင်တီကြားသို့ လက် ထိုးထည့်မိသွားပြီ။ဖန်သားပြင်ပေါ်မှ မြင်ကွင်းတွင်လည်း မွှေး တစ်ယောက် အရမ်းကြီး အရှိန် တက်လာပုံရသည်။ နံရံကို ကော့မှီကာ ခေါင်းမော့ထား၏။ မျက်လုံးမှေးစင်းကာ ပါးစပ်ကို ဝိုင်းစက်နေအောင် ဟထားသည်။
ကာမ အရသာကို စိတ်လွတ်လက်လွတ် ခံစားနေသည့် သူမ မျက်နှာ၊ တစ်နည်း မိမိ နှင့် မခြားသော ထိုမျက်နှာ။ မွှေး လက်များက ကောင်းမြတ် လက်မောင်းကို အတင်း ညှစ်ထားသည်။ ပေါင်ကြားကို မွှေနှောက်နေသည့် ကောင်းမြတ် လက်တွေ သွက်သည်ထက် သွက်လာ၏။ မော့ထားသည့် မွှေး လည်တိုင် နံဘေးကို သွားနှင့် ခဲထားသည်။ သည်မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ဖွေး လည်တိုင်လေးလည်း ယားကျိကျိ ဖြစ်လာတော့၏။
လက်တွေကလည်း စိုရွှဲနုဖတ်နေသည့် ဝတ်လွှာနှစ်ခုကြားကို စိတ်ကြိုက် ထိုးထည့် မွှေနှောက်ကာ အဆတ်မပြတ် လှုပ်ရှားမိနေတော့သည်။ ဖန်သားပြင်ပေါ်မှ မိမိမျက်နှာနှင့် မိန်းကလေးနည်းတူ ဖွေး ၏ စိတ်လှုပ်ရှားမှု ဒီရေလည်း အမြင့်ဆုံးသို့ ရောက်လာပြီ။ ဖွေးတစ်ယောက် ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်လျှက်က ခါးလေး ကော့တက်လာသည်။
စူးရှ.. အင်းး.. စူးရှရယ်.. နင်သာ ဖြစ်လိုက်ပါတော့.. ငါ့ ဆီ ခုချက်ချင်းလာပြီး ပိပိလေးကို စိတ်ရှိလက်ရှိ နယ်ဖတ် ပစ်လိုက်စမ်းပါ.. နင့် လက်ချောင်း ရှည်ရှည်သွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့လေ.. တစ်ဘက်က ငါ့ ပွင့်ချပ်လေးနှစ်ခုကို ဆွဲကားထား.. ကျန်တဲ့တစ်ဘက်က တွင်းပေါက်ဝ ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ ထိုးထည့်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး မွှေ ပေး.. ငါက အဲ့အချိန် ငါက နင့် ဆံပင်တွေကို ဆောင့်ဆွဲပြီး ကိုင်ထားမယ်.. နင့်မျက်နှာကို ငါ့ ပိပိလေးနား မရောက်တရောက်လေး ဆွဲ ကပ်ထားပြီး နင်ကြိုက်တဲ့ ဝတ်ရည်လေးတွေ တစ်စက်ပြီး တစ်စက် ညှစ်ချပေး.. ထွက်လာတဲ့ အနံ့ သင်းသင်းလေးတွေကို နင့်ကို ရှု ခိုင်းမယ်လေ.. အိုးး.. ပြောရင်းနဲ့.. ပြောနေရင်းနဲ့လေ..
ငါ့ ပိပိလေး အတွင်းပိုင်းက ပူနွေးလာပြီ.. ချွဲကျိကျိ ဝတ်ရည်လေးတွေ စီးကျလာပြီ စူးရှ.. နင် နမ်းကြည့်မလား.. ရှီးး.. အ.. စုပ် ကြည့်စမ်း.. ငါ့ ခြေချောင်းလေးတွေကို စုပ်သလို.. ဒီ ဝတ်ရည်လေးတွေ ကုန်အောင်.. တအားနဲ့ စုပ်.. ရှီးး အင်းး ဟင်းးးး..နှင်းဖွေးဖွေး၏ ဟူးး ကနဲ ပင့်သက် ချသံနှင့်အတူ ဖန်သားပြင်ပေါ်မှ မွှေး လည်း ကောင်းမြတ် ပုခုံးကိုမှီနွဲ့ကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။ ကောင်းမြတ်က မွှေး လည်တိုင်ကို အနမ်းများပေးရင်း ကျောလေးကို လက်နှင့် သပ်ပေးနေ၏။
ဟင့်.. မတရားလိုက်တာ.. ငါ့မှာတော့ တစ်ယောက်တည်း.. စူးရှ.. အဲ့ဒါ နင့်ကြောင့် သိလား.. နင် အူကြောင်ကြောင် လုပ်နေလို့ ငါ့မှာ ခုချိန်ထိ.. အယ်.. သူတို့.. သူတို့ ဘာ ထပ်လုပ်ကြဦးမှာပါလိမ့်..။သူတို့နှစ်ဦး ထမင်းစားပွဲဘက် လှည့်လာကြသည်။ ထိုင်ခုံတစ်ခုကို ဆွဲထုတ်ပြီး ကောင်းမြတ်က အရင် ထိုင်လိုက်၏။ ဝတ်ထားသည့် ဘောင်းဘီဇစ်ကို အသာ ဆွဲချပြီး မွှေး ကို မျက်စိတစ်ဘက် မှိတ်ပြလိုက်သေးသည်။ သူတို့.. သူတို့ ဟိုဟာ လုပ်ကြတော့မလို့ပါလား.. ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲ ကိုယ်မလုပ်ဘဲ.. အိုးး.. မွှေး.. ကြည့်စမ်း.. တကယ်ပဲ ဟိုကားတွေထဲက မိန်းမတွေလိုပါပဲလား..။
ကောင်းမြတ်ရှေ့တွင် ဒူးထောက်လျက်ထိုင်ပြီး ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသော အချောင်းကြီးကို အားပါးတရ စုပ်ပေးနေသည်။ ကောင်းမြတ်ကလည်း မွှေး ဆံပင်များကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူ့အတံကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ကော့သွင်းနေသည်။ ဖွေး ပါးစပ်လေး ဟောင်းလောင်း ဟ လျှက် ထိုင်ကြည့်နေမိ၏။ နောက်နေ့တွေ ကောင်းမြတ်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့လျှင် မိမိ မျက်နှာ မည်သို့ ဖြစ်နေမည်နည်း။ အိန္ဒြေတစ်ခွဲသားနှင့် ဟိတ်ကြီး ဟန်ကြီး နိုင်လှသော ကောင်းမြတ်။ မိမိမျက်နှာကို စေ့စေ့ပင်ကြည့်ဖူးခြင်း မရှိသည့် စတိုင် ခပ်ထွားထွားနှင့် ပုဂ္ဂိုလ်။
ခဏနေတော့ ကောင်းမြတ်က မတ်တပ်ရပ်လိုက်၏။ မွှေးကို ချိုင်းကြားမှ ထူ မ ကာ အနမ်းတွေ ပေးပြန်သည်။ မွှေး ဝတ်ထားသည့် ဂါဝန်လေးကို ဆွဲ မ လိုက်တော့ ဖြူဖွေး လုံးကျစ်သော တင်ပါး လှလှလေး ပေါ်လာ၏။ ကြည့်စမ်း..
သည်မိန်းမ အတွင်းခံ ဝတ်မထားဘူးပဲ.. အင်းပေါ့လေ.. ဒါမှလည်း အဆင်သင့် ဖြစ်တော့မပေါ့.. ကောင်းမြတ် ပုံစံကြည့်ရတာ မိန်းကလေး အတွင်းခံကို ထိချင် ကိုင်ချင်မယ့်ပုံ မပေါ်ပါဘူး.. ကောင်းတယ် မွှေး.. နင်က ဟိုဟာ အလုပ်ခံဘို့ အရေးတောင် အဆင်သင့် အလိုက်တသိ ချွတ်ထားပေးရမယ့် မိန်းမ သိလား.. နင့်ကိုငါ သနားသေး.. အိုးးး… ဖန်သားပြင်ပေါ်မှ မြင်ကွင်းက ဖွေး အတွေးတို့ကို အဆုံး သတ်ပေးလိုက်ပြန်၏။
မွှေး က ခြေထောက် တစ်ချောင်းကို ထိုင်ခုံပေါ် တင်လိုက်သည်။ ကောင်းမြတ်က ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်လျှက်။ ဂါဝန်လေးကို လိပ်တင်လိုက်တော့ အမွေးအမျှင်များ ကင်းစင်နေသည့် တောင်ပူစာ လှလှလေး ပေါ်လာသည်။ ကောင်းမြတ် တစ်ယောက် ထိုနေရာလေးကို အနမ်းတွေ ပေးနေတော့၏။ လက်များကလည်း တင်သားနှင့် ပေါင်တံများကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
မွှေးလည်း စောစောကလိုပင် မအီမသာ မျက်နှာ မျက်နှာနှင့် လျှာဖျား၏ အရသာကို အားပါးတရ ခံစားနေသည်။ ဖွေး စိတ်တွေလည်း နောက်တစ်ကြိမ် ဆူဝေ လာပြန်သည်။ သို့သော် သည်တစ်ကြိမ်တော့ သူမ သည်မြင်ကွင်းကို အံကျိတ်လျက်ပင် ကြည့်နေမိသည်။ ဘယ်လိုမှ ထင်မထားသည့် အနေအထား မဟုတ်ပါလား။ ကောင်းမြတ်က သည်လောက်တောင် ချစ်တတ်သလား.. စူးရှ.. နင် ငါ့ကို ခုလိုမျိုး လုပ်ပေးနိုင်လား.. ငါ လိုချင်သမျှ လုပ်ပေးမယ် ဆိုတဲ့.. ဘာ ခိုင်းခိုင်း လုပ်ပေးမယ်ဆိုတဲ့ နင်က အဲ့လိုမျိုး ငါ့ ဟိုနေရာကို နမ်း စမ်း ဆိုရင် နမ်းမှာလား..။ဖန်သားပြင်ကို ထိုင်ကြည့်နေမိသည့် ဖွေး မျက်ဝန်းတွေ ဝေဝါးလာသည်။ စိတ်ထဲမှလည်း မီးတောက်မတတ် ဆာလောင်မွတ်သိပ်လာ၏။
မိမိအဖြစ်က မွှေးနှင့် ယှဉ်လျှင် နောက်မှာ အများကြီး ကျန်နေဆဲပါလား။ သည် အတွေးကြောင့်လား၊ ကာမ၏ အာသီသကြောင့်လား၊ လူက တဆတ်ဆတ် တုန်ရီလာပြန်သည်။ သည်မြင်ကွင်းကို ပိတ်လိုက်ရန် စိတ်ကူးတော့ မပေါ်မိ။ မွှေးတစ်ယောက် သူ့ရင်သားများကို သူကိုယ်တိုင် ဆုပ်နယ်ခြေမွရင်း အောက်မှ ကောင်းမြတ်ကို တစ်ချက်တစ်ချက် ငုံ့ကြည့်လိုက်၊ ခေါင်းလေးမော့ပြီး သက်ပြင်းများ ရှိုက်ထုတ်လိုက်နှင့် ကြည့်ရတာ အတော်လေး ခံစားချက် ကောင်းနေပုံ ပေါ်၏။
ဆတ်ကနဲ တွန့်တွန့် သွားပြီး ရင်သားများကို နယ်ဖတ်နေသည့် လက်တစ်ဘက်က စားပွဲပေါ် ထောက်လိုက်သည်။ နောက်သို့ လန်ကျလုလု ဖြစ်သွားသော သူမကို ကောင်းမြတ်က လက်တစ်ဘက်နှင့် ထိန်းရင်း ထ ရပ်လိုက်၏။ မွှေးကို ဖက်ထားရင်းမှပင် ဝတ်ထားသည့် ဂျင်းဘောင်းဘီကို လုံးဝ ချွတ်ချလိုက်သည်။
နောက်ကျောမှ မြင်နေရသည့် ကောင်းမြတ်ကို ဖန်သားပြင်မှ တဆင့် ဖွေး မရဲတရဲ ကြည့်နေမိ၏။ မိမိနှင့် သိပ်မရင်းနှီးလှသော်လည်း နေ့တိုင်း နီးပါး မြင်တွေ့နေရသည့် သူစိမ်း ယောကျင်္ားတစ်ဦး၏ အဝတ်မဲ့နေသည့် ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်း။ အမလေး.. ခုနေများ သူ ဒီဘက် လှည့်လိုက်လျှင်.. သူ့ ဟိုဥစ္စာကြီးက ငါ နဲ့ တည့်တည့် ဖြစ်သွား.. အိုးး…။ တကယ်ပဲ မိမိ အတွေးမဆုံးခင် ခုံတွင် ထိုင်လိုက်သည့် ကောင်းမြတ်၊ မွှေးကို ရီဝေဝေ ကြည့်ကာ သူ့အတံကြီးကို လက်နှင့် ကစားနေသည်။
ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်နေသည့် အနေအထားက စောစောကပုံစံအတိုင်းပေမယ့် ခုက အောက်ပိုင်းတွင် ဘာမှ ဝတ်မထားတော့သည်မို့ မြင်နေရသည့် ဖွေးအတွက် အသက်ရှု ခက်လာရသည်။သူတို့နှစ်ဦး ချစ်ခရီးက အတန်သင့်ရုံမက ခရီးရောက်ပြီးနှင့်ပုံပင်။ ခုလည်း မွှေးက ကောင်းမြတ်ကို ကျောပေးပြီး ပေါင်ပေါ် ထိုင်ရန် ပြင်နေ၏။ သည် ပုံစံမျိုးကို အပြာကား အချို့တွင် ဖွေး ကြည့်ဖူးသည်။
ခုတော့ မိမိမျက်နှာနှင့် မင်းသမီး၏ သဘာဝကျကျ လှုပ်ရှားမှုကို မြင်ရတော့မည်ပေါ့။ ကောင်းမြတ်က သူ့ အတံကြီးကို လက်နှင့် ကိုင်ကာ တေ့ပေးသည်။ မွှေးလည်း လက်တစ်ဘက်က အနားရှိ စားပွဲကို အားပြုပြီး ထိုင်ချလိုက်၏။ လှုပ်ရှားမှုများက သိပ်ကြီး မမြန်လှသော်လည်း သူတို့နှစ်ဦးလုံး အလျှင်လိုနေကြတာတော့ အမှန်ပင်။ တအိအိ ထိုင်ချလိုက်သည့် မွှေး ကိုယ်ထဲသို့ အတံကြီး တစ်ခုလုံး နစ်ဝင်သွားပြီ။ မျက်နှာကို နောက်လှည့်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းကြပြန်၏။
ဖွေးလည်း မိမိနှုတ်ခမ်းများကို လက်ချောင်းလေးများနှင့် အုပ်ထားမိသည်။ အောက်ပိုင်းမှ စိုစိစိဝေဒနာက သည်းထန်လာပြန်၏။ကောင်းမြတ်က မွှေး ဝတ်ထားသည့် ဂါဝန်ကို ရင်ဘတ်ကြယ်သီးများ ဖြုတ်ပစ်ပြီး အောက်ပိုင်းကိုလည်း ခါးအထိ လိပ်တင်လိုက်သည်။ ပိပိလေးထဲတွင် အတံထွားထွားကြီး နစ်ဝင်နေသည့် မြင်ကွင်းက ရှင်း ထွက်လာ၏။ နောက်ရက်ကျမှ အနီးကပ် ချဲ့ကြည့်ဦးမည်ဟု စိတ်က တေးထားလိုက်သည်။ ဟင်းလင်းပွင့်နေသည့် ရင်မြွှာ အစုံကလည်း ဖွေးဥ ပြောင်တင်းနေသည်။ မွှေး တစ်ယောက် စားပွဲပေါ် ထောက်ထားသည့် လက်လေးကို ရင်သားများပေါ် နေရာ ရွှေ့လိုက်၏။
ကားယားကြီး ဖြစ်နေသည့် သူမ ဒူးနှစ်ဘက် အောက်မှ နေ၍ ကောင်းမြတ်က တံတောင်နှင့် မ လိုက်သည်။ မွှေး မျက်နှာ နင့် ကနဲ ရှုံမဲ့သွား၏။ သူမ တစ်ကိုယ်လုံး၏ အလေးချိန်က အတံကြီးပေါ် အကုန် ကျသွားလို့ များ နာသွားတာလား။ နီရဲ ပြဲကားနေသည့် ပိပိလေးခမျာလည်း အတော်လေး မချိမဆန့် ဖြစ်နေပုံပင်။ အတွင်းတွင် စိုက်ဝင်နေသည့် အတံကြီးက အပြင်မှပင် ဖောင်းဖောင်းကြီး မြင်နေရသယောင် ဖြစ်နေသည်။
မွှေးတစ်ကိုယ်လုံးက ကောင်းမြတ်ရင်ခွင် အတွင်းမှာ ရုပ်သေးရုပ်လေးလို ဖြစ်နေသည်။ ကောင်းမြတ်က ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ခပ်လျှောလျှော ထိုင်လျက်ကပင် နီရဲပွင့်အာနေသည့် မွှေး ပိပိလေးထဲတွင် သူ့အတံကြီးကို နှစ်စိမ်ထားသည်။ မွှေး ပေါင်တံများကို ဆွဲကားထားသည့် လက်တို့ကလည်း အငြိမ်မနေဘဲ ပေါင်တွင်းသားများကို ပွတ်သပ်ပေးနေ၏။ ကောင်းမြတ်၏ လှုပ်ရှားမှု အားလုံးက ခပ်ဖြည်းဖြည်း။ သို့သော် မွှေးတစ်ယောက် အတော်လေး မချိမဆန့် ခံစားနေရပုံ ပေါ်သည်။
ခဏနေတော့ ကောင်းမြတ် မွှေးခြေထောက်ကို သိုင်းလျှိုထားသည့် သူ့လက်များကို နေရာရွှေ့သည်။ ဖောင်းကားနေသည့် တောင်ပူစာလေးကို လက်နှင့် အုပ်ကိုင်လိုက်၏။ ကျန်လက်တစ်ဘက်က မွှေး ခါးကို ပွေ့သည်။ အကျီရင်ဘတ်မှ ကပိုကယို ထွက်ကျနေသည့် ရင်မွှာနှစ်ခု ကောင်းမြတ်လက်ပေါ် မေးတင်နေ၏။ ကောင်းမြတ်က ခုံမှ ထ ရန်ပြင်လိုက်တော့ မွှေး သူ့ကို လှည့်ကြည့်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ ပုံစံ နောက်တစ်မျိုး အတွက် နှစ်ဦးသား အချက်ပြကြခြင်း ဖြစ်ဟန်တူ၏။
ထိုင်ရာမှ ထ ရပ်လိုက်သည့်တိုင် အောက်ပိုင်းနှစ်ခုက လွတ် မသွား။စားပွဲကို လက်ထောက်ပြီး နေရာယူလိုက်သည့်မွှေး၊ တင်ပါး လှလှလေးကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးထားသည်။ ကောင်းမြတ်က မွှေး ခြေထောက်တစ်ဘက်ကို ထိုင်ခုံပေါ် တင်စေလိုက်၏။ ထို့နောက် ခါး ကျဉ်ကျဉ်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အားပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့် သည်။ နောက်တည့်တည့်မှ မြင်နေရသည့် သူ့တင်သားကြီးတွေ ကျုံ့ထားပုံက ကြောက်စရာ ကောင်းလှ၏။ ဆောင့်ချက်များတွင် မည်မျှ အားပါနေမှန်း သိသာလွန်းနေသည်။
စားပွဲပေါ် မှောက်ကျလုနီးပါး အရုပ်ကြိုးပြတ် ဖြစ်နေသည့် မွှေး ကတော့ မည်သို့ နေမည် မသိ။ ထိုင်ကြည့်နေသည့် ဖွေး တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူလာသည်။ မိမိကိုယ်တွင်းမှ လိုအပ်ချက်က မိမိ ကိုယ်တိုင် ဖြေဖျောက်ယူလို့ ရနိုင်သည့် အရာ မဟုတ်တော့မှန်း ဖွေး ခံစားမိလာသည်။ မှန်သလား မှားသလား မဆင်ခြင်နိုင်တော့လောက်အောင်ပင် လူက မွတ်သိပ် လာ၏။ စားပွဲပေါ် တင်ထားသည့် ဖုန်းလေးဆီ လက်လှမ်းလိုက်သည်။
ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေသည့် မိမိ အသက်ရှုသံတို့ အောက်တွင် ဖုန်းခေါ်သံ တစ်ချက်နှင့် တစ်ချက်က မိုင်ပေါင်းများစွာ ကွာဝေးနေ၏။စူးရှ.. ဖုန်း ကိုင်လိုက်စမ်း.. ငါ့ မှာ အရမ်း အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စ ရှိနေတယ်.. ဒီ အတွက် ငါ နင့်ကို ချက်ချင်း တွေ့ဘို့လိုလာပြီ.. ဒီကိစ္စကို ဖြေရှင်းပေးဘို့ နင်ရယ်.. အေးဆေးတဲ့ နေရာ တစ်ခုရယ်.. ဟုတ်တယ်.. နင် ကိုယ်တိုင် ငါ့ကို ခေါ်သွားရမယ့် နေရာ တစ်ခု.. တိမ်တွေရှိတဲ့ကောင်းကင်ပေါ်ကို လွင့် တက်သွားမှာလား.. ချောက်ကမ်းပါး နက်နက်ကြီးထဲ ပြုတ်ကျ သွားမှာလား.. ဘာမှန်း သေချာ မသိပေမယ့် ဟိုး အဝေးကြီး တစ်နေရာဆီ နင် ငါ့ ကို ခေါ်သွားပေးရမယ်..
.....................................................................................................................
အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment