ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၁ )

ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - သာဒင်

ကျနော့် နာမည်က ရင်မှုးပါ၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ဗမာပြည်က ထွက်လာတဲ့ ပါတ်စ်ပို့ မှာ ကြားက လုပ်ပေးတဲ့ ပွဲစား ကောင် သောက်သုံး မကျ တာနဲ့ ဗမာတွေ ထုံးစံ အတိုင်း နာမည် ရှေ့မှာ မောင် တွေ၊ ကိုတွေ၊ ဦးတွေ ပါလာ တော့ ပြန်ပြောင်းလို့လည်း ခက်တော့ ဦးရင်မှုး ဆိုတဲ့ နာမည် ရလာခဲ့တာပေါ့၊ ကျနော်က ထွက်လာတုန်းက သချာၤ အဓိက နဲ့ ဘွဲ့ရလာတာလေ၊ အမေရိက ရောက်မှ ကွန်ပြူတာကလပ်စ် တွေ ရှောက်တက် ပြီး စာမေးပွဲ တွေ၊ စာတီဖီကိတ် တွေ ဖြေယူ ပြီးတော့ အိုင်တီသမား ဖြစ်လာခဲ့တာပေါ့၊ ကံကလည်း ကောင်းချင်တော့ မိန်းမ ကလည်း ဝင်ငွေကောင်းတဲ့ ဖာမစ်စစ်၊ ဗမာလို ဆိုရင်တော့ ဆေးစပ်သူ ခေါ်မလား၊ ဒီမှာကတော့ ဖာမေစီ ဆိုတဲ့ ဆေး ရောင်းတဲ့ ဆိုင်တွေ မှာ လုပ်ကြတယ်၊ ဆေးလာယူတဲ့သူတွေ ဘယ်လိုသောက်ရမလဲ ၊ ရှောင်ရန် ဆောင်ရန် စသဖြင့် ပြောပေးတဲ့သူတွေပေါ့၊ သူနဲ့ ဘယ်လိုဖူးစာ ဆုံသလဲ ပြန်ပြောရရင် သိပ်ရှည်သွားလိမ့်မယ် ထားလိုက်တော့ အခု ကျနော်တို့ မှာ ၃ နူစ်သား ကလေး တယောက်ရနေပြီ ၊ ကျနော်တို့က မြောက်ပိုင်း ကာလီဖိုးနီးယားမှာ နေကြတယ်။

ကျနော့် မိန်းမ အကြောင်းတော့ နည်းနည်းပြောပြ ထားရအုန်းမယ် ဇာတ်လမ်းထဲ မှာ နောက်လည်း ပါလာမှာ မို့လို့၊ သူ က မွေးချင်း ခြောက်ယောက် မှာ နံပါတ် ၃၊ သူ့ အထက် အကြီးဆုံးအမ က ခရေ တဲ့ ယူနီဗာစတီအော့ မင်နီဆိုးတား မှာ တွင်စီတီး ဆိုတဲ့ အင်ဂျင်နီယာ ကောလိပ်မှာ စာပြ နေတယ်၊ အပျိုကြီးပေါ့၊ အသက် ၃၀ နားနီးနေပြီ၊ နောက် အကိုက ဝင်းမော် တဲ့ ၊ သူက သူတို့ မွေးချင်းထဲ မှာ အစောဆုံးအိမ်ထောင်ကျတာပေါ့၊ ခလေးနူစ်ယောက်ရနေပြီ ၊ သူ့မိန်းမ နာမည်က သဇင် တဲ့၊ ဝင်းမော်က အင်တာနက် ကုမ္ပဏီ တခု မှာ လုပ်ပြီး သဇင်ကတော့ ဟောက်စ်ဝိုက်ပေါ့ ၊ အိမ်အလုပ်နဲ့ ကလေး အလုပ်ပေါ့၊ သူတို့က တက်စ်ဆက် မှာနေကြတယ်၊ ပြီးတော့မှ ကျနော့် မိန်းမ မြနူင်းဆီ၊ သူ့အောက်မှာ က စပယ်၊ စပယ် က အောင်ကြည် ဆိုတဲ့ ကောင်နဲ့ ရတယ်၊ နူစ်ယောက်စလုံးက စာရင်းကိုင် လုပ်တယ် ကာလီဖိုးနီးယားတောင်ပိုင်း မှာ နေကြတယ်၊ ခလေး မရှိသေးဘူး၊

စပယ် အောက်မှာတော့ ဇီဇဝါ နဲ့ ခတ္တာ ဆိုတဲ့ အပျိုမ နူစ်ယောက်ရှိတယ်၊ ဇီဇဝါက ကျနော်တို့ မြို့နဲ့ သိပ်မဝေးတဲ့ စတန်းဖို့ တက္ကသိုလ်မှာ တက်နေတယ်၊ တက္ကသိုလ်က အဆောင်မှာပဲ နေတယ်၊ ခတ္တာကတော့ အခုမှ ၁၁ တန်းပဲ ရှိသေးတယ်၊ သူ့ အဖေအမေ များဖြစ်ကြတဲ့ ဦးကြီးမောင်၊ ဒေါ်ကန့်ကော် တို့နဲ့ ဖလော်ရီဒါက ဘိရှ် အရမ်းလှတဲ့ မြို့ တမြို့ မှာ နေတယ်၊ ဦးကြီးမောင်နဲ့ ဒေါ်ကန့်ကော်တို့ က အင်ဂျင်နီယာတွေပဲ၊ သူတို့ နေတဲ့ ကောင်တီ ရဲ့ ပတ်ပလစ်ဝပ် မှာလုပ်တယ်၊ မြို့နယ် အစိုးရ အလုပ်ပေါ့၊ ဦးကြီးမောင်က ၅၂ နူစ် ဒေါ်ကန့်ကော်က ၄၉ နူစ် ပဲ ရှိသေးတယ်၊ ငယ်ငယ်လေး နဲ့ အိမ်ထောင်ကျ ခလေးမွေး ပြီး အင်ဂျင်နီယာ ဖြစ်လာကြတာ တော်တော်ချီးကျူး ဖို့ကောင်းတယ်လို့ ထင်တာပဲ အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့က စပယ်လေး ကိုယ်ဝန် စတုန်း မှာ ဗီဇာလိုတို လည်းပေါက်လာ၊ ဦးကြီးမောင်ဘက်က အမျိုးတွေကလည်း အမေရိက မှာ အခြေကျနေပြီ ဆိုတော့ ရောက်တာနဲ့ အလုပ်တွေရ အရမ်းအဆင်ပြေသွားကြတာပေါ့၊ ကဲ အဲဒါတွေကတော့ ဇာတ်လမ်းနဲ့ သိပ်မဆိုင်တော့ အသေးစိတ်မသွားတော့ဘူး၊ လူပုံသဏ္ဍန် တွေ အကျင့်စရိုက်တွေတော့ သူတို့ နဲ့ ဆိုင်တဲ့ အခန်းရောက်ရင် ရှင်း ပြ သွားမယ်ဗျာ။

ကျနော့် ယောက္ခထီး ဦးကြီးမောင်က တရုပ်သွေးတော်တော်ပါတယ်ဗျ၊ ၇၅ ရာခိုင်နူံးလောက်ပြောလို့ရတယ်၊ ယောက္ခမ ဒေါ်ကန့်ကော် ကတော့ ရှမ်းတရုပ်စပ်ဗျ၊ အဲဒါကြောင့် သားသမီးတွေ အကုန်လုံးက အသား က ဖြူဝင်းနေကြတယ်၊ ကျနော့် မိန်းမ မြနှင်းဆီ ဆိုရင်လည်း အသားအရည်က ဝင်းနု နေပြီး မျက်လုံဝိုင်းဝိုင်း နဲ့ ဆောင်းတွင်းဆို ပါးလေး နူစ်ဘက်က ဆေးဆိုးထားသလို ပန်းရောင်ပြေးနေတာ၊ သူက အရင်တုန်းက ဘော်ဒီ က မော်ဒယ်လိုပဲ ၊ ဂျင်အမြဲသွား အစားအသောက်လည်း ဆင်ခြင်တော့ ၊ ခါးသေးရင်ချီ တကိုယ်လုံးက ချပ်ရပ် ဖုဖေါင်းနေတာပေါ့၊ ခလေးတယောက်မွေး ပြီးတော့ အရင်က လို ကျစ်ကျစ် သေးသေး တော့ ပြန်မရ တော့ဘူး၊ နည်းနည်းလေး ဝကစ်ကစ် ဖြစ်ချင်လာတယ်၊ နောက်သူ့ အလုပ်ချိန်တွေကလည်း ရှည်တယ် တနေ့တနေ့ ၁၀ နာရီလောက်နဲ့ တပတ်မှာ လေးရက်လောက် ပဲ လုပ်ရတယ်၊ ဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူ အရင်ကလောက် ဂရု မစိုက်နိူင်တော့ဘူး ၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်က အဲ လိုကိုယ်လုံးလေး ကို ပိုကြိုက်တယ်ဗျ ၊ အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ ဗျာ သူ့ အလုပ်ရှယ်ဂျူး ကျနော့် အလုပ်ရှယ်ဂျူး ၊ ခလေး တယောက် နဲ့ ဆိုတော့ ကျနော်တို့ ကာမ ကိစ္စ က တော်တော့်ကို ကသိကအောက်ပဲ ဗျ၊ ဘာမှ ပုံမှန်ကို မရှိဘူး၊ တခါတလေ တပတ်လုံး တခါမှ ကို မလုပ်ဖြစ်လိုက်တဲ့ အခါတွေလည်း ရှိတယ်၊ ကျနော့် အလုပ်က လည်း ခရီးတော်တော် ထွက်ရတယ် ဗျ၊

ကဲ ကျနော့် ဇာတ်လမ်း အစ ကတော့ အဲ လောက်ပဲ ဗျာ၊ လူတွေ အင်ထရိုဂျူ့စ် လုပ်နေရတာနဲ့ တောင် တော်တော် ရှည်နေပြီ၊ နောက်တော့လည်း အဲဒီလူတွေ ဇာတ်လမ်းထဲ ပါလာရင် ရှင်းပြ စရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့ဗျာ အဟီး ၊ ခုရှုတ်မှ နောင်ရှင်း ဆိုတဲ့ စကား ထုံး နှလုံးမူ လို့ပေါ့၊

ဘာတွေ ဖြစ်ကြမလဲ ၊ ကဲ ကွန်ပြူတာမော်နီတာပေါ်မှာ အတွေးပင်လယ်ပြာကို ဖွင့် လော့အင်လုပ်ပြီး စောင့်ကြည့် ရူစားကြပေတော့ ခင်ဗျား.......။

.......................................................................................................................

အင်း ကျနော် အရင်က ပြောခဲ့ သလိုပဲ ကျနော့် မိန်းမ က အပျံစား ပေမဲ့ သူနဲ့ ကျနော်နဲ့ က အချိန် တွေ အကုန်လွဲ နေတယ်၊ သူပြန်လာတဲ့ အချိန် ကျနော်က သိုးနေပြီ အိပ်ပျော်နေတာ၊ ကျနော်က သူအိပ်ယာ မထခင် အစောကြီး အလုပ်ကို လစ်ရတယ်၊ သူက ကျနော့် နောက်မှ ထ ပြီး သားလေးကို ကျောင်းပို့၊ သားက ပရိုက်ဗိတ် စကူး ဆိုတော့ တနေ့လုံးတော့ ထားလို့ ရပါတယ် ဒါပေမဲ့ ကျနော်က ညနေအလုပ်က ပြန်လာပြီး သူတို့ ပုံမှန် ဆင်းချိန်လောက်ဆို သွားကြိုတယ် နောက် သူနဲ့ ဆော့ ညနေစာစား၊ သူ့ ကို အိမ်စာလေး ဘာလေး ကူလုပ်၊ နောက် သူ့ ကို သိပ်ပြီးရင် ကျနော်က ကွန်ပြူတာရှေ့ထိုင်၊ အင်တာနက်ထဲ ဝင် ဟိုရှောက်ကြည့် သည်ရှောက်ဖတ် ပေါ့၊ နောက် မနက် အစောကြီးထ ရမှာ ဆိုတော့ သိပ်ညနက် မနေနိူင်၊ မြနှင်းဆီ ပြန်ရောက်လာတာ၊ တခါတလေလည်း သိတယ်၊ တခါတလေလည်း မသိဘူး၊ ကိုက အင်တာနက် တွေထဲ မှာ နှာစာပေ တွေ ဖတ် ၊ ပုံတွေ ကြည့်ပြီး စိတ်လာ နေတဲ့ အချိန် အိပ်မပျော်သေး လို့ သူပြန်လာ ရင် ကိုက စဖက်ရမ်း လုပ်ရင်၊ တခါတလေ အဆင်ပြေရဲ့ ၊ တခါတလေကျတော့လည်း မောင်ရယ် မြ ဒီနေ့ ပင်ပန်းလာတယ်၊ နောက်မှ ကွာ ဆိုလို့ စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဟိုလိမ့်ဒီလိမ့်ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေလည်း ရှိလာတယ်၊ ကို စိတ်မလာ တဲ့ချိန် သူလာရင်လည်း သူ့ အလိုလိုက်မယ် စိတ်ကူးမိသော်လည်း၊ အလုပ်က ပရက်ရှာ က တခါတလေ လီး ကို တောင် မတောင်နိူင်၊ မနက်ဖြန် သူများ တွေ ကွန်ပလိမ်းလုပ်ထားတာ ငါမဖြေရှင်းနိူင်ရင် စောက်ပြဿနာပဲ ဆိုပြီး စာအုပ်တွေ လှန်လှော ဖတ်နေရသည့် အချိန်နှင့်လည်း ကြုံရသေးသည်။

အဲ လိုဆိုတော့ ယောက်ကျားပီပီ ကာမ ဆန္ဒ တွေက ကိုယ်ထဲ သွေးကြော ထဲ မှာ တအုံ့အုံ့ နဲ့ အချိန် မရွေး ပေါက်ကွဲ တော့မည့် မီးတောင် လို ဖြစ်နေခဲ့ရတာပေါ့။

အဲ ဒီမှာ ဒေလီယာ နဲ့ ဇာတ်လမ်းစခဲ့ရလေတော့သည်။

ဒေလီယာ မှာ အဖြူမ ဟု ခေါ်ရမည် ဖြစ်သော ကော့ကေးရှန်း စစ်စစ် ဖြစ်လေသည်၊ အဖေအမေ က အမေရိက အလယ်ပိုင်း ပြည်နယ် ဘက်မှ ဖြစ် ပြီး အခု ထိ လည်း အဲဒီမှာ ပဲ နေနေတုန်းဖြစ်သည်၊ ဒေလီယာ မှာ အသက် ၃၅ နူစ်ခန့် ရှိပြီး ကျနော် တို့ ကုမ္ပဏီ မှာ ပင် လုပ်သည့် ဝန်ထမ်းတယောက်ဖြစ်လေသည်၊ အရပ်မှာ ၅ ပေ ၈ လောက်မို့ ၅ ပေ ၁၁ ရှိသော ကျနော်နဲ့ သိပ်မတိမ်းမယိမ်းလိုထင်ရသည်၊ သူမ ဟိုက်ဟီး စီး လိုက်ရင် ကျနော်ထက်တောင် မြင့်သလို ထင်ရသည်၊ သူမ ကိုယ်လုံးမှာ နည်းနည်း လေး ၀ သည် လို့ ပြောလို့ ရသော်လည်း ခါးသေး ရင်ချီ သူ့ အချိုးနဲ့ သူ ကျနလှသည်မို့ ယောက်ကျားတွေ လမ်းမှာ ခေါင်းလည် ကြည့်ခံရသူ ဖြစ်လေသည်။ 

ဆံပင်မှာ လည်း ရွှေအိုရောင် ခေါ်မလား၊ အမဲဘက် ယိမ်းနေသော ရွှေရောင် ဆံပင် နူင့်ဖြစ်သည်၊ ဆံပင် ကို ပုခုံးလောက်ထိ မရောက်တရောက် ပဲ ထားထား ကာ ပွယောင်းယောင်းလေး လုပ်ထားသည့် စတိုင်ဖြစ်သည်၊  သူမ နှင့် ကျနော်က ပထမ တော့ မျက်နှာမြင်ဘူးရုံ လောက်သာ သိကြ သည်၊ နောက် ပရောဂျက် တခု မှာ အတူလုပ်ဖို့ အဖွဲဝင် တွေ ဖြစ်လာကြတော့ မှ တယောက်နာမည် တယောက် သိကြ ရခြင်း ဖြစ်လေသည်၊

တနေ့ ပရောဂျက် အဖွဲ့ဝင်များ မိတင် မှာ ကျနော်တို့ နူစ်ယောက်ထဲ စောရောက် နေကြပြီး ဆွေးနွေးပွဲ အတွက် ပြင်ဆင်နေကြစဉ်၊ ဒေလီယာက

“ အား ..ငါ့ ခေါင်းကိုက်လိုက် တာ ကွာ၊ ဘယ်လိုဖြစ်လဲ မသိဘူး..  ”

“ အင်း ငါ့မှာ အကိုက်အခဲ ပျောက်ဆေးတော့ ရှိတယ် ယာယီ သက်သာချင်ရင်တော့..  ”

“ ငါ ဆေး နူစ်လုံးလောက် ချေး လို့ရမလား....  ”

“ ချေး လို့ မရဘူး....  ”

ဒေလီယာ့ မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး

“ အင်...ဘာလို့လဲ..  ”

“ အပိုင်ယူမယ် ဆိုမှ ပဲ ပေးနိူင်မယ်..ဟဲဟဲ  ”

အဲဒီတော့ မှ ကျနော် နောက်တာမှန်း သိသွားပြီး ပြုံး လိုက်ကာ ကျနော့် ဆီမှ ဆေးကို ယူပြီး သူ့ ရေဘူးနဲ့ မော့သောက်ချလိုက်သည်။

“ ကျေးဇူး ပဲ နောက် နင် အကူညီလိုရင်လည်း ငါ့ကိုပြောလေ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်..  ”

“ တကယ် ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် လား ဟီးဟီး..  ”

“ နင်..ငါဘာဆိုလိုမှန်းသိပါတယ် ခစ်ခစ်...  ”

နောက်ပိုင်း ရင်းနှီး သွား မှ ဒေလီယာ့ အကြောင်းကို ကျနော် ပိုပြီးသိလာရတယ်၊ ဒေလီယာက အခု ဒုတိယ အိမ်ထောင်နဲ့ ဖြစ်သည်၊ အခု သူနှင့် အိမ်ထောင်ကျနေသော ဂျိုး ကလည်း ဒုတိယ အိမ်ထောင် ဖြစ်သည်၊ ဒေလီယာ က သားသမီး မထွန်းကား သော်လည်း ဂျိုးက သားတယောက်ပါလာသည်၊ အခု ဟိုက်စကူး ဂျူနီယာ ဆိုတော့ ၁၆ နူစ်လောက် ရှိပြီ ဖြစ်လေသည်၊ သူမ ကလည်း ကျနော် အိမ်ထောင်နူင့် ခလေး တယောက် ဆိုတာ သိသွားခဲ့သည်။

နောက်ပိုင်း တလ နူစ်လ လောက် အတွင်းမှာ ပိုရင်းနှီး လာတော့ ကျနော်တို့ တခါတလေ နေလည်စာ အတူထွက်စားဖြစ်ကြသည်၊ တနေ့ မှာ သူ့ ကို ကြည့်ရတာ စိတ်နည်းနည်း အနှောက်အယှက် ဖြစ်နေသလိုပဲ လို့ ထင်ရသည်၊ ခါတိုင်းလည်း ကျနော့်စိတ်ထဲ မှာ သူ့ ကြည့်ရတာ အိမ်တွင်းရေးပြဿနာ များ ရှိ နေမလား လို့ ထင်နေခဲ့မိတာ အဲဒီနေ့ ကျမှ သူ့ ဆီက နည်းနည်း ပါစင်နယ် ဆန်တဲ့ စကား များ စကြားခဲ့ရသည်၊

“ ဂျိုး က ငါ့ကို ၀ တယ် လို့ ထင်နေတယ်...  ”

“ ဟိုက်...ကြံကြီးစီရာကွာ....ဘယ်က လာ ဝရမှာလဲ  ”

“ သူက ငါ့ကို ဖင်ကြီးမ တဲ့၊ နောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာရင် ဘာမှ ကူဖေါ်လောင်ဖက်မရဘူး၊ တခါတလေ စားပြီး တီဗီကြည့်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်မှာတင် အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ အိပ်ခန်းထဲ တောင် ဝင်လာ မအိပ်တော့ဘူး  ”

“ ဒေလီယာ.နင်က ဘယ်က ၀ ရမှာလဲ၊ ငါ့ အမြင်မှာတော့ နင်က ဘောဒီတော်တော်မိုက်တာပဲ၊ ဂျိုးက နင်နဲ့ လာမအိပ် ဘူး ဆိုရင်တော့ ဒီကောင် ရူးနေလို့ နေလိမ့်မယ်၊ နင်က တော်တော့် ကို မိုက်တဲ့ ဟာ၊ ဘယ်ယောက်ကျား လေးက မှ မကြိုက်တဲ့သူ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး  ”

ဟိုက် ကျနော့် ပါးစပ်က စိတ်ထဲ ရှိတာ ထွက်သွား လိုက်တာ ဘရိတ်အုပ်ဖို့ အချိန်မမှီလိုက်၊ ရုံးမှာ ဆက်ရူရယ်ဟာရက်စ်မန့်  နဲ့ တရားစွဲခံရရင် နာအုန်းမယ် လို့ တဆက်ထဲ တွေးလိုက်မိတယ်၊

“ ကျေးဇူး ပါပဲ ဦး ရယ် နင်ငါ့ ကို အဲ လို အားပေးတာ...

အဲ ဒီနောက် ပိုင်း စကားတိုလီမှုတ်စတွေ ပြောရင်းက မှ ပါစင်နယ် ဂျီမေး အကောင့်တွေ ဖလှယ်ဖြစ်ကြပြီး ဂျီတော့မှာ ချပ်ဖြစ် ခဲ့ကြတယ်၊

ဒေလီယာ း ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်တုန်းက ငါ့ကို နားလည်မှု အပြည့်နဲ့ အားပေးခဲ့တဲ့ အတွက် ကျေးဇူးပဲ ဦး

ကျနော်  း  ငါက အမှန်တိုင်း ပြောတာပါ၊ ငါတို့ က သူငယ်ချင်း ချင်းပဲလေဟာ

ဒေလီယာ း နင် အဲ လိုပြောလိုက်တော့ ငါတော်တော် ပျော်သွားတယ်၊

ကျနော်  း ငါ က နင် ငါ့ကို တမျိုုးထင်သွားမှာတောင် စိုးတာ

ဒေလီယာ း ဟင့်အင်း မထင်ပါဘူး ၊ ဂျိုးက အဲ ဒါမျိုုး ငါ့ကို တခါမှ မပြောဖူးဘူး၊ နင် မပြောရင် သေလိမ့်မယ် ဆိုတာတောင် ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး၊

ကျနော်  း ဂျိုး က သူ့ ဘာသာ သူ ရွှေချောင်း ဖင်ခုထိုင်ထားတယ် ဆိုတာ သိမှာ မဟုတ်ဘူး ဟီးဟီး

ဒေလီယာ  း မြနှင်းဆီ ကရော သိလို့လား

ကျနော်  း မသိဘူးထင်တာပဲ ဟင်းဟင်း

ဒေလီယာ  း တကယ်တော့ သူ ရွှေချောင်းကြီး လက်ထဲ မှာ ဆုပ်ကိုင်ထားတာ ကို သူမသိတာ ခစ်ခစ်

ကျနော်  း ဟေး တော်ရင်ကောင်းမယ် နော် နင် ငါ့ကို ဖီးလာအောင်လုပ်နေတယ် ထင်ရတယ် ခိခိ

ဒေလီယာ  း အင် ငါက ကြိုးစားနေတာလေ မသိဘူးလား

အဲ ဒီလို လေးတွေက နေ စပြီး တဖြေးဖြေး နဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ပိုပိုကဲ လာလိုက်ကြတာ၊ နောက်ဆုံး တနေ့ ရုံးကနေ စောဆင်းပြီး တနေရာမှာ ဆုံကြဖို့ ချိန်းတဲ့ အထိ ဖြစ်သွားတော့တယ်။

ကျနော် တို့ ချိန်းထားတဲ့ ရှော့ပင်း ပလာဇာ တခု ရဲ့ ပါကင်လော့ အစွန်ဆုံးနေရာ တခု မှာ ကျနော့် ရဲ့ အိပ်ချ် သရီး ဟမ်မာ ဂျစ်ကားကို ထိုး လိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ၊ ဒေလီယာ တယောက် သူ့ ကားလေး ထဲက ထွက်ပြီး ကျနော့် ကားနား ရောက်လာခဲ့တယ်၊ ကျနော့် ကားရှေ့ခန်းကို ဆွဲဖွင့်ပြီး ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်၊ ဒေလီယာ က ဂျင်းဘောင်းဘီရှည်နဲ့ ဘလောက်အင်းကျီ ပွပွ အဖြူ ကို ဝတ်ထားပြီး လက်ထဲ မှာ ပိုက်ဆံအိပ်လေး တခု ပဲ ယူလာတယ်၊ ကျနော်က သူ့ ကိုယ်ကို သိုင်းဖက်လိုက်တော့ သူ့ခေါင်းလေး ကို ကျနော့် ပုခုံးပေါ် မှေးတင်ထားလိုက်တယ်၊ စကားစမြည် နည်းနည်း ပါးပါး ပြောဆိုပြီး တော့ ကျနော်က စလှုပ်ရှား ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်၊ ကျနော်က သူ့ကို သိုင်းဖက်ထားတဲ့ လက်ကို သူ့ ပုခုံးပေါ်ကနေ အသာ လျှောချပြီး ဂျိုင်းအောက်က လျို လို့ သူ့ နိူ့ကြီး တွေကို ကိုင်လိုက်တယ်၊ ဝိုး ဘယ် အချိန်တုန်းက ချွတ်ထားခဲ့မှန်း မသိဘူး ဘရာဇီယာ မပါလို့ နိူ့ကြီးတွေကို အိကနဲ တန်းညှစ်မိတယ်၊ ကျနော်က သူ့ နိူ့တွေကို စလည်း ညှစ်ရော သူက ကျနော့် ဘက်ကို လှည့်ပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်း တွေကို လာစုပ်တော့တယ်၊ ကျနော်လည်း သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုပ်ရင်းနဲ့ လက်က သူ့ အင်းကျီ ကျယ်သီးတွေ ကို ဖြုတ်လိုက်တယ်၊ သူ့ နိူ့တွေက ကျွဲကော်သီးတွေ လိုပဲ ကြီးထွားလှလို့ အောက်ကို နည်းနည်းလေး မဆိုစလောက် တွဲကျနေတယ်၊

“ ဟား..စို့လို့ ကောင်းမဲ့ နိူ့ကြီးတွေပဲ  ”

“ နင် က ထင်လို့လား....  ”

“ သိပ်သေခြာတာပေါ့  ”

ပြောပြီးတာနဲ့ ကျနော်က ကုန်းစုပ်တော့တာပဲ၊ အဟီး၊ ကျနော် သူ့ နိူ့ကြီးတွေ ကို ဆုပ်နှယ် သမ ပြီး ကုံးစုပ်နေတာ ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့ ၊ စိတ်ထဲ နည်းနည်း မသန့် လာဘူး၊ ဒီဟာက ကားပါကင်လော့ ဆိုတော့ တော်ကြာ ဖြတ်သွားဖြတ်လာတွေ မြင်သွားနိူင်တယ်၊ အဲဒါနဲ့ သူ့ ကို ခန ဆိုပြီး ကျနော့် ဟမ်မာကို စက်နိူးပြီး လမ်းသွယ်လေး တွေကနေ ယာခင်းတွေ ရှိတဲ့ ဘက်နားကို မောင်းသွားလိုက်တယ်၊ မြေလမ်းလေးနဲ့ အရိပ်ကောင်းတဲ့ သစ်ပင်ကြီး တပင်အောက် ထိုးရပ်လိုက်ပြီးတော့ မှ သူ့ ကို ပြန်ကြည့်လိုက်တယ်၊ သူက လည်း ကျနော့် ကို ပြုံးစစ နဲ့ ကြည့်နေတယ်၊ ခုချိန်ထိ သူက ကျနော့် လီးကို ကိုင်ဖို့ မကြိုးစားသေးတော့  ကျနော်လည်း စကားစလိုက်တယ်၊

“ နင့်ကို ငါ ပြစရာ တခုရှိသေးတယ်...  ”

“ ဟုတ်လား ...ဘာလဲ  ”

ကျနော်က ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲ ဖြုတ်လိုက်ပြီး မာနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို အတွင်းခံ ပါအောက်လျှောချရင်း ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်၊

“ ဝါး...အမလေး ထွားလှချေလား..  ”

“ ဟီးဟီး ..အဆင်ပြေရဲ့လား...

“ ပြေတာပေါ့ ဟ၊ ငါထင်တာ အေးရှား ကောင် တွေ ဆို သေးသေး လေးမှတ်နေတာ ခစ်ခစ်...  ”

ပြောပြောဆိုဆို ပါပဲ ဒေလီယာက ကိုယ်ကို ကျနော့်ဘက်ကိုင်းပြီး ကျနော့် လီးကြီး ကို ငုံစုပ်လိုက်တော့တယ်၊ ဒေလီယာက တကယ်လီးစုပ်ကောင်းမှန်း ကျနော် ချက်ချင်း သိလိုက်ရတယ်၊ ကျနော့် မိန်းမ မြနှင်းဆီက လုပ်ခိုင်းလို့ မရ ဘူး၊ သူ့ ကိုလည်း အမှုတ်မခံဘူး၊ ဘာလို့ မှန်း မသိဘူး၊ ကျနော်လည်း အတင်း မတောင်းချင်တော့ဘူးလေ၊ လူပျိုဘ၀ တုန်းက ကဲ လာခဲ့ ဘူးလို့သာ ဒေလီယာ ပုလွေမှုတ်ကောင်းမှန်း ချက်ချင်း ပြောနိူင်တာ၊ ကျနော်က ဒေလီယာ့ ကောင်းဘီကို လှမ်းပြီး ဇစ်ဖြုတ်ဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ အနေအထားက နည်းနည်း ခက်နေတယ် သူဝတ်ထားတာက လည်း အကျပ် ဆိုတော့ ပို ဆိုးနေတယ်၊ ကျနော်လည်း အိမ်ထောင်ကျ ပြီးကထဲ က ပြတ်နေခဲ့ရတဲ့ ပုလွေကို အခု မှ ပြန်ခံစားရတာ အပြင် ဒေလီယာကိုယ်တိုင်

ကလည်း တော်တော့ ကို အမှုတ်ကောင်းတော့ ပီးချင်လာပါတယ်၊ အဲဒါကြောင့်၊ သူ့ ကို ဆွဲထူလိုက် ပြီး သူ့နူတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်ပါတယ်။

“ ဒေလီယာ ငါ ပြီးသွားတော့ မယ် ထိန်းထားဖို့ မလွယ်ဘူး.  ”

“ နင်ပြီးချင်ရင် ငါ့ ပါးစပ်ထဲ ပြီးလို့ရတယ်လေ  ”

“ နင်သေခြာလို့လား..  ”

“ သေခြာပါတယ်ဟ ကဲလာ..  ”

ဒေလီယာ က ပြန်ငုံ့ ပြီး ကျနော့် လီးကြီး ကို စုပ်ပေးပြန်ပါတယ်၊ သိပ်အကြာကြီး မခံပါဘူး၊ ကျနော့် လီးကြီးက သုတ်ရည်တွေ တဗြုတ်ဗြုတ် နဲ့ ပန်းထွက်သွားပါတော့တယ်၊ ဒေလီယာ က တစက်မှ အပြင် မထွက်အောင်ကို မျိုချပစ်ရုံတင် မက ဘူး ကျနော့် လီးကြီးကို ပါ ပြောင်စင်အောင် ရက်ပေးလိုက်ပါသေးတယ်၊ ကျနော်လည်း ကိုယ်တချီ ပြီးသွားတော့နာရီကို ကြည့်မိလိုက်ပါတယ်၊

“ ဟိုက် ငါကလေး ကျောင်းသွားကြိုရတော့မယ်..  ”

ဒေလီယာ မျက်နှာနည်းနည်း မကောင်းဖြစ်သွားပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူက ရပါတယ် လို့ ပြောပြီး သူ့အင်းကျီကို ကျယ်သီးတွေ ပြန်တပ်လိုက်ပါတယ်၊ ကျနော်လည်း အခုနက ကားပါကင် ကို ပြန်မောင်းလာခဲ့ပြီး သူ့ကားလေး ဘေးနားမှာ ရပ်ပေးလိုက်ပါ တော့တယ်။

တနေ့ ကျနော် အလုပ် မှာ နောက်ကျ နေတယ် လက်စ မသိမ်းနိူင်တာ က တခု၊ နောက်တခုက မြနှင်းဆီ လည်း ဒီနေ့ အလုပ်မသွားရဘူး ဆိုတော့ သူက ခလေး ကြိုလိမ့်မယ်၊ အချိန်ရတာလည်း ပါတယ်၊ ရုံးက ကျနော်တို့  ၁၆ ထပ် တခုလုံးမှာ လူတယောက်မှ မကျန်တော့ဘူးထင်တာပဲ တိတ်ဆိတ်လို့၊  ကျနော် လည်း အလုပ်လေး နည်းနည်း တနေ့စာ လက်စသတ်လိုက်တယ်၊ အတွေးပင်လယ်ပြာ ဖိုရမ် ထဲ ဝင်လိုက်ပြီး ဇာတ်လမ်း လေးတွေ လိုက်ဖတ်နေမိတယ်၊ ကိုဘိုမောင် ရေးတဲ့ စပွန်ဆာ အန်ကယ်ကြီးတွေ ဖတ်ပြီး လီးက တောင်လာတယ်၊ အင်း အိမ်ပြန်ပြီး ကိုယ့်မိန်းမ ပဲ ကိုယ်တီးရတော့မှာပဲ ၊ စပွန်ဆာ အန်ကယ်ကြီး လို ဆိုရင်တော့ မိုက်မှာပဲ လို့ တွေးနေတုန်း၊ ဗြုံးဆို အခန်းထဲ ဒေလီယာ ဝင်လာတာတွေ့လိုက်ရတယ်၊

“ ဟေး ဒေလီယာ မပြန်သေးဘူးလား..  ”

“ ပြန်တော့မလို့ နင့်အခန်းက မီးရောင် တွေ့နေသေးလို့ ဝင်လာကြည့်တာ  ”

ကျနော်တို့ရုံး က မီးတွေက လှုပ်ရှားမှု မရှိရင် သူ့ အလိုလို မှိန်သွားတယ်လေ၊ တခုခု လှုပ်သွားမှ မီးက ထပွင့်တာ၊ လျှတ်စစ်ဓါတ်အား ချွေတာတဲ့ သဘောပေါ့၊ တခါတခါ ထိုင်ခုံပေါ်မှာ အိပ်ပျော်သွား ရင် မီးက လည်း မှိန်သွားတတ် လို့ အဲဒီ အချိန်မျိုး မှာ အသုံးချလို့ ရအောင် အလေးချိန်တူညီမှု ကို သုံးပြီး တချိန်လုံး လှုပ်နေတတ်တဲ့ အရုပ်ကလေး တွေ ဆောင်ထားရတယ်၊ ဟီးဟီး။

“ အေး ဒေလီယာ အလုပ်ကလေး နည်းနည်း ကျန်နေလို့ ..နင် အချိန်ဘယ်လောက်ရလဲ..  ”

“ ဂျိုး က တော့ အောက်မှာ ကားနဲ့ စောင့်နေတယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ  ”

ကျနော်က မာတောင်နေတဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီး ကို ဇစ်ဖြုတ် ပြလိုက်တယ်၊ ဒေလီယာ ကိုလည်း ပြုံးပြလိုက်မိတယ်။

“ ခွေးမသား စောင့်နေပစေတော့...  ”

ဒေလီယာက ပြောပြောဆိုဆို နဲ့ ကျနော့် ကုလားထိုင်ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင် ချလိုက်ပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီး ကို စမှုတ် တော့တာပါပဲ၊ အား ….ကောင်းလိုက်တာ၊ စပွန်ဆာ အန်ကယ်ကြီး အရှိန်နဲ့တင်းနေတဲ့ ကျနော့်ရဲ့ အကြောတွေ က နွေးထွေး နူးညံ့လှတဲ့ ဒေလီယာရဲ့ အာခံတွင်းထဲ မှာ၊ ကျနော် က ကျနော့် သားရေဖုံး ထိုင်ခုံနောက်မှီ မှာ ကိုယ်ကို လျှောချ လိုက်ပြီး ဒေလီယာ့ အာဂေါင်ထဲ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ဝင်နိူင်သမျှ ထိုး သွင်း ပေးရင်းက ဒေလီယာ့ ရွှေရောင် ဆံပင် လေး တွေကို ဖွပေးနေမိတယ်၊ ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့ ဒေလီယာ့ လည်ချောင်း ထဲ မှာ သုတ်ရည်တွေလည်း ပန်းထွက်သွားရော သူ့ ဆံပင်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ပဲ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိတယ်၊

“ အား ...ကောင်းလိုက်တာ ဒေလီယာ ရယ် ဘယ်လိုများ လုပ်လိုက်တာလဲ..  ”

ထုံးစံ အတိုင်း သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွား လို့ မပျော့မမာ ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့် လိင်တန်ကြီး ကို သူ့လျှာတွေနဲ့ သုတ်သင် သန့်ရှင်း ရေးလုပ်ပြီးတော့ ဒေလီယာ က ကျနော့်ကို မျက်စောင်းတချက် ထိုးလိုက်ပါတယ်။

“ ဟင်း နင် က ငါ့ ကို အသုံးပဲ ချနေတာပေါ့လေ..  ”

“ နင် က ဘာဆိုလိုတာလဲ ကွာ  ”

“ နင် ကြီးပဲ ကောင်းဖို့ ငါလုပ်ပေးနေတာလေ၊ ငါ့ကိုကျတော့ ဘာမှ လုပ်မပေးဘူး..  ”

“ အော် ဒီလိုလား ကဲ လာလေ ဟိုဆိုဖါပေါ်မှာ ငါမှုတ်ပေးမယ်..  ”

“ တော်ပါ အခု အချိန် မရှိတော့ ပါဘူး ဒီထက် ကြာရင် ဂျိုး အပေါ်ထပ်တက်လိုက်လာလိမ့်မယ်..  ”

“ အင်း ဒါဆိုလည်း ငါတို့ တနေ့ ချိန်းလိုက်ရအောင်လေ  ”

...................................................................................................................................

အဲ ဒီတနေ့ က နောက်အပတ်ထဲ မှာပေါ့၊ ဟီး၊ သောကြာနေ့ညနေ ရုံးဆင်းချိန်တဲ့၊ ပုံမှန် ဆိုရင် မြနှင်းဆီ သောကြာ၊ စနေ နားတဲ့ အပတ်မျိုး ဆို၊ သူ့ ညီမ ဇီဇဝါ က လည်း ဘယ်မှ သွားစရာ မရှိရင် အိမ်လာအိပ် တတ်တယ်၊ အိမ်မှာ တခုခု လုပ်စားကြ၊  ပြီးရင် ညီအမ နှစ်ယောက် စနေ တနေ့ လုံး ရှော့ပင်း သွာကြတယ်၊

ဆိုတော့ ကျနော့် အတွက် က လစ်ချင်ရင် လစ်လို့ ရတယ်။

ဒါပေမဲ့ ဖြစ်ချင်တော့ အဲ ဒီနေ့ ကျမှ မြနှင်းဆီက အလုပ်အရေးပေါ်လို့တဲ့ သွားရမယ်၊ တဲ့ ၊ ကျနော့် မှာ ဒေလီယာနဲ့သွား ဖို့ ကို ဖျက်ရတော့ မလိုဖြစ် နေရာတုန်း  ဇီဇဝါက သူဒီနေ့ စောလာမယ် ဖုန်းပြောလာလို့ ခလေး ပါ ဝင်ကြိုခိုင်းလိုက်တယ်၊ မြနှင်းဆီလည်း ညနေပြန်ရောက်မှာပဲ ဟာ၊ ကျနော်ကတော့ ပရောဂျက် အရေးကြီး လို့ နောက်ကျမယ်ပေါ့၊ အဟီး။

ညနေစောင်း အလုပ်ဆင်းချိန် လူတွေ ကုန်သလောက်ရှိတော့ နဂိုလ်တိုင်ပင်ထားတဲ့ အတိုင်း တနေရာ မှာ ကျနော့်ကား ကို ရပ်ထားခဲ့ပြီး ဒေလီယာ့ကားနဲ့ ပဲ ကျနော်တို့ ထွက်ခဲ့ကြတယ်၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ချစ်ဗိမ္မန် ဖွင့်ဖို့ ကြံရွယ်ထားတဲ့ မော်တယ်ဆစ် ( ၆) ကို လစ်ကြတာပေါ့၊ လမ်းမှာ ဒေလီယာက သူ့ ဗိုဗို ကားလေး ကို စီဗီအက်စ် စတိုးဆိုင် ကားပတ်ကင် တခုထဲ ချိုးဝင်လိုက်တော့။

“ ဟေး ဘာဝယ်မလို့လဲ..  ”

“ .ကွန်ဒန် ဝယ်မလို့လေ နင့်မှာ မပါဘူးဆို၊ သွားဝယ်လိုက်..  ”

“ ဟိုက်..ဒါ ငါ့မိန်းမ အလုပ်လုပ်တဲ့ စတိုး ဟ၊ ငါဝင်လို့ မဖြစ်ဘူး ဟီး နင် ပဲ သွားဝယ်ပေးပါကွာ ပလိစ်စ်...  ”

“ ဟွန့် ဒါဆိုလည်း ပုန်းနေတော့ ငါနဲ့ တွေ့ရင် ဘာပြောလိုက်ရမလည်း နင် ရုံးမှာ အလုပ်များနေတယ်လို့ ပြောလိုက်ရ မလား ခစ်ခစ်...  ”

“ နင် ပေါက်ကရ ရှောက်ပြောမနေနဲ့ မတွေ့ မိဘူးလို့ပဲ ပြောလိုက် တခါထဲ..  ”

မြနှင်းဆီ နဲ့ ဒေလီယာ ကျနော်တို့ ရုံးက ဖန်ရှင် တခု မျာ ဆုံဘူးတော့ သူ တွေ့ပြီး ပေါက်ကရတွေ ပြောနေ မှာစိုးလို့ တခါထည်း နူတ်ပိတ်လိုက်တာ၊ ကျနော်က ကားထဲ မှာ ကိုယ်ကို အသာလေး လျှောချပြီး ခေါင်းပုထား လိုက်တယ်၊ အပြင် မှာ စပြီး မှောင်နေပြီမို့ သေခြာ လူလုံးကွဲ မမြင်နိူင်သော်လည်း လိုရ မယ်ရ ကျနော်က ကြို ကာထားချင်း ပါ၊ အဲ ဒီအချိန်မှာပဲ စုံတွဲ တတွဲ ထွက်လာတာတွေ့လိုက်ရတယ်၊ တခစ်ခစ် ရီသံ ကြားလိုက်တာနဲ့ ဟိုက် ဒါငါ့မိန်းမ ပါလား ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်၊ အဲဒါနဲ့ အသာလေး မျက်စေ့ပဲ ဖေါ်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်၊ ခုမှ ပဲ ခပ်လှမ်းလှမ်းက မြနှင်းဆီရဲ့ ဘီမန်း သရီးသာသီး အိုင်အမဲ လေး ကို သတိထားမိတော့တယ်၊ သူတို့ အဲဒီကားလေး ကို လျှောက်သွား တာ ကြည့်နေရင်းနဲ့ မှ အဲဒီဘဲ ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ မှတ်မိသွားတော့တယ်။

မြနှင်းဆီ ကျောင်းတုန်းက အတူတူ ကျောင်းနေဘက် ကယ်ဗင် ပဲ၊ ကပ္ပလီကောင်၊ ကျနော်နဲ့လည်း အရက် အတူသောက်ဘူးတယ်၊ ကျနော်တို့ မိသားစု ခရီးထွက် တော့ တခါပါဘူးတယ်၊ သူ့ အဲဒီတုန်းက သူ့ ကောင်မလေး က ကိုရီးယားမ ၊ အဲဒီကောင်က ကပ္ပလီ ပေမဲ့ မဲပြာနှမ်းနေတဲ့ ကပ္ပလီမျိုး မဟုတ်ဘူး၊ ခပ်ညိုညို ကြေညိုရောင် ခေါ်မလား အဲ လိုမျိုး၊ အရပ်က ခြောက်ပေကျော် တော့ ကျနော့်နဲ့ ဆိုရင် ခေါင်းတလုံး နီးပါး မြင့်နေတယ်၊ အဲဒီကောင်က လူပျို ခု ထိ တော့ မိန်းမ မရသေးပေမဲ့ ကျနော် သိတာတောင် စော် ၃ ယောက်လောက်ရှိပြီ ပြောင်းနေတာ၊ ခု သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် ကိုယ်လုံးချင်း ထိခတ် ပြီး မြနှင်းဆီ ကားလေး ဆီကို လျှောက်သွားနေကြတာလောက် ထိကတော့ မဆန်းသေးပေမဲ့ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေတယ်။

ဒါပေမဲ့ မြနှင်းဆီက ကားတံခါး ဖွင့်ပြီး ဒရိုင်ဘာဆိုက်မှာ မဝင်ခင် မှာ နူတ်ဆက်တဲ့ အချိန် တယောက်နဲ့ တယောက် ဖက်လိုက်ကြပြီး ပြန်ခွာလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ကယ်ဗင် က မြနှင်းဆီ နူတ်ခမ်း လေးကို လှမ်း နမ်းလိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ ကျနော် သွေးဆူ သွားပြီ ခွေးမသား၊ လွန်လာပြီ၊ ကားထဲ က ထွက်မလို့ လုပ်ပြီး မှ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း သတိရ လိုက်တယ်၊ ငါထိုင်နေတာ ဒေလီယာ့ကားပဲ၊ ငါ့ ကို အခုတွေ့သွားရင် လည်း ပြဿနာ ဖြစ်အုန်းမယ်၊ အခုထိကလည်း သူတို့ ဆက်ဆံရေးက ဘယ်အဆင့်ရောက်နေပလဲ  ကိုယ်လည်း မပြောနိူင်သေးဘူး၊ ခနစောင့်ကြည့်လိုက်အုန်းမယ်၊ ဟု တွေးကာ ပြန်ငြိမ်နေလိုက်တယ်။

မြနှင်းဆီက ဒရိုင်ဘာနေရာမှာ ထိုင်ပြီး ကားစက်နိူးထားပေမဲ့ မထွက်သေးဘူး၊ ကယ်ဗင် ကလည်း ရပ်ပြီး စကားပြောနေတုန်းပဲ၊ ဘာတွေ လျှာရှည် နေတာလဲ၊ သွားတော့လေ နင်ကလည်း တော်တော်နန့်နေလား၊ ကျနော့် အတွေး မပြတ်သေးဘူး၊ ကယ်ဗင်က ကားကို အနောက်ဘက်က ပတ်သွားပြီး ရှေ့ခန်းက ပါစင်ဂျာ ထိုင်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်၊ ဟိုက် ငတ ကားထဲ ဝင်သွားပြီ၊ ဘယ်သွားကြမှာလဲ၊ ကျနော်က တဘက်ကို သည်းသည်းမည်းမည်း ချောင်းနေလို့ ဒေလီယာ ကားတံခါးဖွင့် ဝင်လာတော့ ရုတ်တရက် လန့် သွားတယ်၊

“ ဟေး ဦး ဘယ်လိုဖြစ်တာလည်း အမလေး ငါ အထဲ ရောက်တော့ ကြည့်လိုက်ပါသေးတယ် နင့်မိန်းမ မတွေ့ ပါဘူး..အိမ်ပြန်သွားပြီ ထင်တယ်..  ”

“ အင်း ဟုတ်မှာပေါ့ အရေးမကြီး ပါဘူး တော်ကြာ ငါဝင်သွားပြီး သူရှိနေတာနဲ့ တိုးမှာ စိုးလို့ပါ..  ”

ဒေလီယာ့ကို စကား ဟန်မပျက်ပြောရင်း တဘက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မြနှင်းဆီကား မရှိတော့ခြေ။

“ ကဲ သွားရအောင်ကွာ မြန်မြန်လေး....  ”

“ အောင်မယ် ခု မှ လောနေပြန်ပါပြီ ခစ်ခစ်...နင်ငါ့ ကို နှစ်ခါ ပြန်မှုတ်ပေးရမယ် ကြွေးရှိတယ် ခစ်ခစ်...  ”

မော်တယ်ဆစ် က အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစား တွေ အမြန်ချွတ်လိုက် ကြပြီး ကျနော့် ဂတိ အတိုင်း ဒေလီယာ့ ကို ဘာဂျာ ပေးဖို့ ပြင်တော့တာပေါ့၊ တကယ်တော့ လည်း ဂတိပေးထားလို့ မဟုတ်ပါဘူး ၊ ဒေလီယာရဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အသား အရောင်နဲ့ ပေါင်တန် တွေ က ဂတိမပေးထားလည်း ကုန်းမုတ်ချင်စရာ ကောင်းလောက်အောင်ကို လှ နေတာကိုးဗျ၊ ပေါင်တန်တွေက ဖွေး ဖြုစွတ် ပြီး တော့ အဖုတ်က လည်း ပန်းနုရောင် အတွင်းသား လေး တွေနဲ့ နူတ်ခမ်းက တော့ နည်းနည်း ညို တာပေါ့လေ၊ အရည်တွေ ရွှမ်းနေပြီ၊ အဖုတ်ကတော့ ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထားတော့ ရက်ရ မှုတ်ရတာ အဆင်ပြောတာပေါ့ဗျာ၊ သူက လည်း နည်းနည်းတော့ ထန်သဗျ ၊ ကျနော့် ဆံပင်ကို ဆွဲဆွဲ ပြီး ကျနော့် မျက်နှာကို သူ့ အဖုတ်နဲ့ အတင်း ဆွဲ ပွတ်သလို လုပ်တယ်ဗျာ ခိခိ၊ နို့ကြီးတွေကတော့ အားရ ပါးရပဲ ထွားထွားကြီးတွေ ကျနော့် လက်ဖဝါးတဘက်နဲ့ က အုပ်ကိုင် လို့ မနိူင်ဘူး လျှံထွက်နေတယ်၊ နို့အုံကြီးတွေ ကို အားရ ပါးရ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နှယ်ပြီးတော့ နိူ့သီးခေါင်း တွေကို အားရ ပါးရ စုပ်တော့ သူ မခံနိူင်တော့ဘူး၊ ဦးလုပ်တော့ကွာ လို့ ပြောလာရတော့တယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ကျနော့်ကောင်ကြီး ကို သူ့ အဖုတ်၀ မှာတေ့ ပြီး အားရ ပါးရ ဆောင့်ထည့် ပစ်လိုက်တယ်၊

“ အား ...ဦး ..ဖြေးဖြေး ကွာ နင်က လည်း အစထည်းက ကြမ်းတာပဲလား  ”

“ ဆောရီး ဆောရီး  ..ငါလည်း လောသွားတယ်..  ”

ဒါပေမဲ့ နောက်တော့ သူ က ပဲ ကြမ်းကြမ်းလုပ်ခိုင်းလာ လို့ ကျနော်လည်း အားသွန်ခွန်စိုက် လှုပ်ရှားလိုက်ရတယ်၊ ကျနော့်လီးကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ တစွတ်စွတ် ဝင်သံနဲ့ ကျနော့် ဆီးခုံနဲ့ သူ့ ဆီးခုံ တဖတ်ဖတ် ရိုက်သံပဲ အခန်းထဲ မှာ ကြားနေရတယ်၊ ကျနော် လည်း အိမ်ထောင်ကျ ကထဲက တဖုဿ ( တဖုတ်သ )  ဖြစ်လာခဲ့ပြီး အပြင်ကွင်း ပထမဦးဆုံးကန်ဖူးတာ ဆိုတော့ အဖုတ်စိမ်း လည်း ဖြစ်၊ ရွှေရောင် ဆံပင်နဲ့ အဖြူမ လည်း ဖြစ်တော့ လီးမှာရော စိတ်မှာရော အရသာရှိနေ ရတာပေါ့၊ ပထမ ဆုံး အချီကတော့ သိပ်အကြာကြီး့ မဟုတ်ပါဘူး၊ နောက်ပိုင်း အချီတွေထက် စာရင် မြန်တယ် လို့ ဆိုရမှာပေါ့၊ သူရော ကိုယ်ရော ပြိုင်တူ ပြီးသွားကြတယ်လေ။

တချီပြီးသွားတော့ ခနနားပြီးတာနဲ့ ကျနော့် လီးကြီး ကို သူ့ အဖုတ်ထဲ က ဆွဲထုတ် လိုက်ပြီး ကွန်ဒန် ကို သေသေခြာခြာလေး လရည်တွေ အပြင် ထွက်မကျအောင် ဆွဲချွတ်ပြီး ရေချိုးခန်း ထဲက အမှိုက်ပုံး မှာ သွားပစ်လိုက်တယ်၊ အဲ ဒီ အချိန်မှာပဲ မြနှင်းဆီကို သတိရ လိုက်တယ်၊ အခန်းထဲ က ကုတင်နား ကို ပြန်လျှောက်လာတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန် ပြီး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ မွေ့ယာခင်းစ ကို ဗိုက်ပေါ်အထိ ဆွဲဖုံးထားပြီး နားနေတဲ့ ဒေလီယာကို တွေ့တယ်၊ ကျနော်က သူ့ ကို ရူးတိုးတိုး ဆိုတဲ့ လက်ညိုးကို ပါးစပ်ရှေ့ မှာ ကန့်လန့်ထောင် အမှတ် အသားပြ ပြီး ကျနော့် ဆဲဖုံးကို လှမ်းယူလိုက်တော့ သူက ပြုံးပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်၊ ကျနော် မြနှင်းဆီ ဆဲဖုန်း ကို ခေါ်လိုက်တယ်၊ မက်ဆေ့ ပဲ ရတယ်၊ အဲဒါနဲ့ အိမ်ဖုန်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်၊ တဖက်က ဖုန်းကောက်ကိုင် ပြီး ဇီဇဝါ က လှမ်းထူးတာကြားလိုက်ရတယ်၊ ဇီဇဝါက အမေရိက မှာမွေးတာ ဆိုတော့ ဗမာလို မတတ် တော့ဘူး၊ တလုံးစ နှစ်လုံးစ ပဲ နားလည်တော့တယ်၊ (ကျနော့် ဇာတ်လမ်း က ဗမာလို ဆိုတော့ ကျနော် တို့ အင်္ဂလိပ် လိုပြောလည်း ဗမာလိုပဲ ရေးပြတော့မယ် နော် အဟီး )

“ ဟေး ဇီဇဝါ လား...ဘယ်လိုလဲ ..သားရော အိမ်မှာလား..နင့်အမ ရော အိမ်ပြန်ရောက်ပြီလား  ”

“ အင်း ဂယ်ရီဆင် တော့ ကျမကြိုလာခဲ့လို့ အိမ်ရောက်နေပြီ အမ တော့ အိမ်ပြန်မရောက်သေးဘူး..  ”

ဂယ်ရီဆင်ဆိုတာက ကျနော့်သား၊ ဟင်း မြနှင်းဆီ အိမ်ပြန်မရောက်သေးပါလား၊ ကျနော် ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ လား၊ ကယ်ဗင်နဲ့ ဖြစ်နေတာလား၊ ဘယ်တုန်းထဲက ဖြစ်နေကြတာလဲ ၊ ကျောင်းကတဲကလား၊ ကျနော့် ကို အတွေးတွေက အုပ်ဆိုင်းလာတော့ ဒေလီယာကို အစွမ်းကုန် လိုးလိုက်မဟေ့ လို့ကြံထားတဲ့ ကျနော့် လီးကြီး ရှုံ့ဝင်သွားသလိုပဲ။ တောက် ဝဋ်လိုက်တာက လည်း မြန်လှခြေလားဟုလည်း တွေးမိသည်၊ သူများ မိန်းမ တောင် ငါက မချရသေးဘူး ငါ့ မိန်းမ ပါသွားပြီ လို့ စိတ်ထဲ ဖြစ်မိလေသည်၊ စိတ် ကို ငြိမ်ငြိမ်ထား မလောနဲ့ ဒေါသ ဖြစ်ချိန်မှာ ဘာမှ မပြောနဲ့အုန်း၊ စသဖြင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ဆုံးမ ပြီး အသက် မှန်မှန်ရှု နေလိုက်တာ ဒေလီယာက ...ဦး  မင်း အခြေအနေကောင်းရဲ့လား …. လို့ လှမ်းမေးလိုက်မှ သတိ ပြန်ဝင်လာတယ်၊ ဒီကြားထဲ ကိုယ့်မိန်းမ ဖြူဖြူနုနု လုံးလုံးလေး ကို ကယ်ဗင်လို မဲမဲ ထွားထွား ကောင်ကြီးက ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် ကိုင် သမ နေမှာကို တွေး မိရင်း ရင်ထဲ မှာ တမျိုုးကြီး ခံစားရသလို၊ လီးကလည်း အောကားကောင်းကောင်း ကြည့်မိလိုက်ရသလို မာတင်းထောင်ထ လာပါတော့တယ်။

မြနှင်းဆီ ပေါ် ဒေါပွသမျှ တွေကို ဒေလီယာ တယောက် ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားသွားရရှာတာပေါ့၊ ကျနော့် တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်သမျှ တွေကို တအီးအီး ညီးညူ ရင်းဖြင့် ကာမ အရသာကို ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားသွားရတယ်လေ၊ ကျနော်တို့ သုံးချီလောက် ပြီးတော့ ည ၉ နာရီ လောက် ဖြစ်နေပြီ ဆိုတော့ ပြန်ဖို့ ပြင်ကြရတော့တယ်၊ ဒေလီယာက ကျနော့် ဟမ်မာ ရပ်ထားခဲ့တဲ့ နေရာကို သူ့ကားလေး ဖြင့် လိုက်မောင်းပို့ပြီး  နောက် ငါတို့ အခွင့်ရရင် ထပ်ဆုံရအောင်လို့ ပြောသွားသေးတယ်။

ဒေလီယာနဲ့ လမ်းခွဲ ပြီး အိမ်ကို ပြန်လာတော့ လမ်းတလျှောက်လုံးမှာ ကားမောင်းနေရင်း က မြနှင်းဆီ ကို ဘယ်လို တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် ပြောဆို ရှင်း ရမလည်း ဆိုတာ တွေးနေခဲ့မိတယ်၊ ကိုယ့်ဖာသာ ကိုယ်လည်း ပြန်တွေး နေမိတယ်၊ မင်းကရော သစ္စာရှိလို့လား၊ မင်းကတော့ လုပ်ချင်တာ လုပ်မယ်၊ မိန်းမ ကြတော့ မလုပ်ရဘူး ဆိုတာ တရားမလား၊ အင်း ယောက်ကျားနဲ့ မိန်းမ ကိုယ်ခန္ဓာဖွဲ့ စည်းပုံမှ မတူတာလေ၊ စိတ်ထဲ မှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် စွဲချက်တင်၊ အမှုစစ် အပြစ်ပေး လျှောက်လုပ်နေမိတယ်၊ နောက်တော့ မြနှင်းဆီ ကို စိတ်ပူသွားပြန်သေးတယ်၊ ငါက လျှောက် အထင်လွဲ နေတယ် တော် ကြာ လမ်းမှာ သူ ကားအက်စီးဒန့် တို့ ဘာတို့ ဖြစ်များနေလို့ မပြန်လာနိူင်သေးတာလား၊ အိမ်ရောက်လို့ မှ ပြန်မရောက်သေးရင်တော့ ရဲ ကို အကြောင်းကြားရမလား၊ စိတ်ပူလာပြန်ပြီး ကားလက်ကိုင်ဘီး ပေါ်မှာ ရှိတဲ့ တယ်လီဖုန်းမ တဲ့ပုံ ခလုပ်လေးကို လက်မ နဲ့ ဖိ လိုက်တယ်၊ ကားထဲက ဘလူးတု က ကျနော့်ဖုန်းနဲ့ တခါထဲ ဆက်ပြီးသားမို့ ဖုန်းနံပါတ်တွေက ဒက်ရှ်ဘုတ်ပေါ်က အယ်ဒီဒီ စခရင်ပေါ်မှာ ပေါ်လာတယ်၊ အိမ် ဆိုပြီး ရေးထားတဲ့ စာကို ကျနော် လက်ညိုးနဲ့ ထိလိုက်တာနဲ့ ဖုန်းက အိမ်ကို လှမ်းခေါ်တယ်၊

“ ဟဲလို  ”

မြနှင်းဆီ အသံကို ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော် နည်းနည်း စိတ်သက်သာ သွားတယ်၊ အနည်းဆုံးတော့ အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီပေါ့  ”

“ ဟေး မြ လား ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်လဲ  ”

“ အခုနလေး ပဲ မောင် ..မောင်ရော ပြန်လာနေပြီလား..  ”

“ အင်း အခု လမ်းမှာ အိမ်ရောက်ခါနီးပြီ...  ”

“ အင်း အဲဒါဆို မောင် ရောက်မှ ပဲ တူတူ စားတော့မယ်လေ စောင့်လိုက်မယ်.  ”

“ အင်း အိုကေလေ တွေ့မယ်လေ..  ”

“ အင်း တွေ့မယ်လေ  ”

အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ကားမှာ ဆက်အပ် လုပ်ထားတဲ့ ကားဂိုဒေါင် တံခါးရီမုတ်ကို နိုပ်လိုက်တယ်၊ တံခါးအပေါ်ကို ကြွပြီး ပွင့်သွားတော့ မြနှင်းဆီရဲ့ ဘီမန်း လေး ဘေးမှာ ဝင်ရပ်လိုက်တယ်၊ အထဲ ရောက်ပြီး ဂိုဒေါင်တံခါး ပြန်ပိတ်နေတဲ့ အချိန်မှာ မြနှင်းဆီရဲ့ ဘီအမ်ဒဗယူကားလေးထဲ ပြတင်းပေါက် မှန်ကနေကပ် အထဲကို ကြည့် ပြီး စပ်စု လိုက်တယ် ၊ ဘာတွေ ခြေရာလက်ရာ ပျက်နေသလဲ လို့၊ ဟင်း၊ စိတ်ထိန်းထား လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးရင်း အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်၊

“ ဟောမောင်လာပြီ..  ”

မြနှင်းဆီက အပြေးလေး ရောက်လာပြီး ဖက် ရမ်း လို့ သူ့နူတ်ခမ်းထူထူ လေး ကို စုပြီး ကျနော် နမ်းဖို့ ထိုးပေးလိုက်တာနဲ့ ကျနော်က ထုံးစံ အတိုင်း ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊ ပြီးမှ ဟာ ဒီနုတ်ခမ်းနဲ့ ကယ်ဗင်ကို များ မှုတ် ပေးထားသေး လားမသိဘူး ဟု တွေးမိပြီး ပျို့ချင် အန်ချင်သလို ဖြစ်သွားမိသည်၊ အင်း သူ မှုတ်ခဲ့လည်း ခုလောက် ဆိုရင်တော့ ပါးစပ်ဆေးပြီးလောက်ပါပြီလို့ တွေးလိုက်မှ စိတ်နည်းနည်း သက်သာ သွားတော့တယ်၊

နောက်တော့ ကျနော်တို့ ညစာ အတူစားကြတယ်၊ သားကတော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့ဒေါ်လေး နဲ့ ဆော့ ၊ ပြီးတော့ အိပ်ချိန်ရောက်လာလို့သူ့ အခန်းမှာ မြနှင်းဆီက သွားသိပ်လိုက်တယ်၊ ကျနော် ရေမိုးချိုး ပြီး လို့ သဘက်ခါးပတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ မှာ ညဝတ် အင်းကျီလဲ မလို့ ပြင်နေတုန်း မြနှင်းဆီ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတယ်၊ အဝတ်စားထားတဲ့ အခန်း ထဲက ညဝတ်အင်းကျီတထည် ဆွဲနေတုန်း မြနှင်းဆီက အနောက်ကနေ ကျနော့်ကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်၊ သူ့ ရဲ့ ညဝတ် အင်းကျီ ဘေဘီဒေါ ပါးပါးလေး အောက်က နိူ့သီးခေါင်း နူစ်လုံးက ထောင်မတ်နေပြီး အင်းကျီ မပါတဲ့ကျနော့် ကျောပြင် ကို လာထောက်ပြီး ပွတ်ပေးနေတော့ ကျနော့် လီးကြီးကလည်း ခါးမှာ ပါတ်ထားတဲ့ သဘက်ကြီးအောက်က နေထောင်ထလာတယ်၊ မြနှင်းဆီက အနောက်ကနေ ကျနော့် ဘိုက်သား ကြွက်သားတွေကို ပွတ်သတ်ရင်း သဘက်ကို ဖြေချလိုက် တယ်၊ နောက်တော့ သူ့ လက်ဖဝါးလေးက ကျနော့်ဆီးခုံကနေ တဆင့် လျှောဆင်းပြီး ကျနော့် လိင်တန်ကြီး ကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့သူ့ လက်ဖဝါး လေးနဲ့ ဆုပ်ပြီးတော့ ဂွင်းလေး တချက်နှစ်ချက် ထုပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော်လည်း မနေနိူင်တော့ဘူး သူ့ ဘက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့် လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်လုံးလေး ကို ဖက်ပြီး သူ့ရဲ့ လှပ အိဖောင်းလှတဲ့ နုတ်ခမ်းလေး ကို ဖိနမ်းလိုက်မိတယ်၊ နောက်တော့ အရှိန်ရလာလို့ သူ့ ကိုယ်လေးကို ခါးက ဖက်ပြီး ကုတင် ရှိရာကို အသာတွန်းခေါ်သွားလိုက်တယ်။

ကုတင် စောင်းမှာ သူ့ ဖင်ကြီးတွေကို တင်ပြီးတာနဲ့ သူ့ပေါင် နူစ်လုံးကြားကို ဝင်ရပ်ပြီး ကျနာ့်ဒူးနူစ်လုံးနဲ့ သူ့ပေါင် နူစ်လုံးကို ဖြဲကားပေးလိုက်တယ်၊ သူ့ ညဝတ် ဘေဘီဒေါ လေးက ပေါင်လယ်လောက် ရောက်ရုံလေးပဲ ရှည်တာမို့ အထူးအထွေတောင် လှန်တင်နေစရာ မလိုပါဘူး၊ အဖုတ်က တခါထဲ တန်းပေါ်နေပါပြီ၊  သူ့ ရဲ့ ဟတတ အဖုတ်ဝလေး မှာ ကျနော့် လီးထိပ်ဖူးကို တေ့ပြီး တခါထည်းဆောင့်သွင်း လိုက်မိပါတယ်၊

“ အ..အ  ”

သူ့ ဆီက ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ထွက်လာပြီး ကျနော့် လည်ဂုတ်ကို တွယ်ဖက်လာပါတယ်၊ ဟင်း သူ့ အဖုတ်ထဲ မှာ အရည်တွေက အောလပုံပါလား၊ ရွဲရွဲကို စိုလို့ ဗွက်ထနေသလိုပဲ၊ ကယ်ဗင်များ သုတ်တွေ ပန်းထည့်ထားပြီး သူ မဆေးရသေးတာလား၊ ကျနော့် မိန်းမ ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး လုံးကစ်ကစ် လေး ကို အမဲကောင်၊ ကြီး လိုးခဲ့တယ် လို့ အတွေးထဲ ရောက်လာပြန်တော့ ကျနော့် လီးကြီးက ပိုပြီးမာ လာသလိုပဲ၊ ကျနော် ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် တမျိုုး ဖြစ်မိတယ်၊ စာတွေထဲ မှာ ဖတ်ဘူးနေတဲ့ တချို့တွေ ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများလုပ်တာ ကြည့်ပြီး ပိုစိတ်တက်ကြွကြတယ် ဆိုတာ၊ အဲ လိုမျိုုးကောင် ဖြစ်နေပလားပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ဗျာ၊ အဲဒီ အချီကတော့ တော်တော့် ကို ပွဲကြမ်းသွားတယ် ခေါ်ရမှာပဲ ၊ ကျနော်လည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆက်ဆံ လိုက်မိတယ်၊ သူကလည်း အရမ်းကို အပေးအယူ မျှနေတယ်၊ အဲ ဒီကုတင်စောင်းမှာပဲ ကျနော်တို့ နူစ်ယောက်စလုံး အသက်ရှုပြင်းပြင်း နဲ့ ကာမ ဘုံ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်ရှိသွားကြတော့တယ်။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကုတင် ပေါ် မှာ တယောက်နဲ့ တယောက် ဖက်ရင်းနားနေကြရင်းမှ မြနှင်းဆီက စကားစလာတယ်။

“ မောင်..ဒီနေ့ မြ အလုပ်ကထွက်တော့လေ ဘယ်သူနဲ့ တွေ့တယ် ထင်လဲ..  ”

“ ဟင် ဘယ်သူနဲ့ တွေ့ခဲ့လို့လဲ..  ”

“ ကယ်ဗင်လေ မောင်သိပါတယ် ….  ”

“ အော် ဒီကောင် လူပျိုုကြီးပဲ လားခုထိ....  ”

“ အင်းလေ. ဒါပေမဲ့ အခု ဗီယက်နမ် မလေးတယောက်နဲ့ အတူနေတယ်တဲ့..  ”

“ အော် ဟုတ်လား  ”

“ အဲဒါ သူ့ ကား လမ်းမှာပျက်သွားလို့လေ ထရစ်ပယ်အေ ကို ခေါ်ထားရင်း နဲ့ ဒီနားက စီဗီအက်စ် မှာ မြလုပ်တာ သိလို့ ဝင်လာတွေ့တာ၊ မတွေ့ရတာလည်း ကြာပြီ မို့တဲ့...  ”

“ အော်...  ”

“ အဲဒါ မြက လည်း အလုပ်ဆင်း ပြီ ဆိုတော့ သူ့ ကို ငါလိုက်ပို့ပေးမယ် ဆိုတော့ ရတယ်တဲ့ တက်စီနဲ့ သွားမယ် လုပ်နေသေးတယ်၊ မြက အတင်းခေါ်တော့ လက်ခံတယ် ”

“ အဲဒါ သူ့အိမ် ရောက်တော့ သူ့ကောင်မလေး နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ် ခန စောင့်ပါအုန်း ဆိုလို့ ထိုင်စကားပြောနေရင်း ..သူ့ကောင်မလေးက ပေါ်မလာပဲ အလုပ်မှာ အချိန်ပို ဆင်းရမယ် လို့ ဖုန်းဆက်တော့မှ မြလည်း ငါပြန်ရတော့မယ် ဆိုပြီး ပြန်လာခဲ့တာ..  ”

အင်း တော်သေးတာပေါ့ ငါ ဒေါသ ပေါက်ကွဲ ပြီး မရမ်းမိသေးလို့၊ နို့မို့ ဆိုရင် ပြဿနာပဲ လို့ကိုယ့်ဘာသာတွေးနေမိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကားနားမှာ နူတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တာကရော၊ ဟင်း၊ မြနှင်းဆီကတော့ ငါ့ကို လိမ်မပြောလောက်ဘူးထင်တာပဲ၊ လိမ်ပြောမယ် ဆိုရင်လည်း ကယ်ဗင်နဲ့ တွေ့တာ ငါ့ကို ပြောပြ စရာမှ မလိုတာဟု ဆက်တွေးနေမိကာ ဦးနှောက်စားလာတော့သည်၊

“ အင်း အဲဒါ ကယ်ဗင်က သူ့ကောင်မလေး နဲ့ မြတို့ ဆီလာလည်အုန်းမယ်တဲ့ ဟိုတခါကလို ခရီးသွားရအောင်တဲ့ ပြောလိုက်သေးတယ်..  ”

“ လုပ်လိုက်လေ ပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့ တနေရာရာ သွားကြရအောင်..  ”

အဲလိုနဲ့ စိတ်ထဲ ဘာမှန်းမသိ ညာမှန်းမသိနဲ့ ၊ လူကတော့ ဒေလီယာနဲ့ သုံးခါ၊ မြနှင်းဆီနဲ့ တခါ ဆိုတော့ တော်တော် နူံး သွားပြီး အိပ်မောကျသွားရပါတော့တယ်။

မနက် စောစော ထုံးစံ အတိုင်း ကျနော် က အိပ်ယာထတာနဲ့ ဘောင်းဘီတို ၊ တီရှပ် ဝတ်၊ အပေါ်က ချွေးစို ခံ အင်္ကျီကောက်ဝတ်ပြီး ပြေးဖို့ ထွက်လာတယ်၊ ကျနော်တို့ မြို့လေး က တောင်ကုန်းလေး ပေါ် မှာ ဆိုတော့ ရူခင်း က လှတယ် နောက်ပြီး ပင်လယ်အော် ဒေသ လို့ခေါ်တဲ့ နေရာမို့ အမြဲ တမ်းလည်း အေးနေတတ်တယ်၊ မြူခိုးတွေ ဝေလို့ပေါ့၊ သွားနေကြ လမ်းကလေး ကနေ မိုင် အနည်းငယ်လောက်ပြေးပြီး ချွေးထွက်လာတာနဲ့ အပေါ်က ချွေးခံ အိမ်င်္ကျီကို ချွတ်ပြီး ခါးမှာ ပတ်လိုက်ပြီး အိမ်ဘက် ပြန် လှည့်လာခဲ့တယ်၊ အိမ်ပြန်လမ်းက တောင်ကုန်း အတက်မို့ တော်တော်လေး ဟိုက်သွားတယ် ချွေးလည်း တကိုယ်လုံး ရေချိုးထားသလို ဖြစ်နေပြီ၊ အိမ်ထဲ ရောက်တာနဲ့ တီရှပ် ပါ ဆွဲချွတ်ပြီး မီးဖိုခန်းက အိုင်းလန်း ပေါ် ပစ်တင်လိုက်တယ်၊ ညက မြနှင်းဆီ အသီးစုံ ရောမွေ ဖျော်ထားတဲ့ ဖျော်ရည်ကို ရေခဲသေတ္တာ က ထုတ်ပြီး မီးဖိုထဲက အိုင်းလန်း ရှေ့မှာ ထိုင် လိုက်တုန်း ဇီဇဝါ မီးဖိုထဲ ဝင်လာတာတွေ့ လိုက်ရတယ်၊

“ ဝါး.....နင်က တော်တော် ဖစ် ( ကျန်းမာရေးနဲ့ ပြည့်စုံ )  ဖြစ်တာပဲ....ကိုဝင်းမော် ဆို ဗိုက်ရွဲ နေပြီ ခစ်ခစ်...  ”

ဇီဇဝါ က အခု မှ အိပ်ယာက ထလာပုံပဲ အပေါ်က ပေါင်လည်လောက် ရှည်တဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီနဲ့ ရေ ခဲသေတ္တာ က ရေ လာသောက် ပုံပဲ၊ ကျနော့်ကို ခြေဆုံးခေါင်း ဆုံးကြည့်ပြီး မျက်ခုံးတချက်ပင့်ပြီး ပြုံးစစ နဲ့ အံသြသံ ဝါးကနဲ လုပ်လိုက်တယ်၊ ဒီ ကကောင်မလေး တွေ လည်း ခက်ပါတယ်၊ ကျား ကို ကျားမှန်းမသိ ဆင်ကို ဆင်မှန်း မသိ၊

သူ့ အမ လင်မို့ သူ့ ကို အန္တယ် မရှိနိူင် ဘူးလို့ များထင်သလား မသိဘူး၊ ဟွန့်၊  သူ့လည်းကြည့်အုန်း၊ အဲ ဒီညဝတ်အင်းကျီက သူ့ အမ၊ ကျနော့် မိန်းမ ဟာ သူယူ ဝတ်ထားတာ၊ ဗစ်တိုးရိးရား စီးခရက် ကတ်သလောက် ထဲ မှာ ကျနော် က မော်ဒယ်တွေ ဝတ်ထားတာ ကြည့်ပြီး သရည်ကျလာ  လို့  အဲ ဒီတုန်းက မိန်းမ ကို ဒါလေး ဈေးပေါသားပဲ ဝယ်ပါလား မြနဲ့ ဆို တော်တော် လိုက်မယ် ဆိုပြီး ဝယ် ဖို့ မြှောက်ပေးထားခဲ့ဘူး တာ၊ မိန်းမ က လည်း ၂ခါ မပြောရဘူး အရောင် ၃ မျိုးလောက် ဝယ် ခဲ့တယ် ၊ ခု တော့ ဇီဇဝါက ခနတဖြုတ် တညတလေ လာတာ ဆိုတော့ အဝတ်တထည်ကိုယ်တခု နဲ့ လာတာ၊ ခု သူ့ အမ ဆီက တွေ့တာ ဆွဲ ဝတ်ထားပုံရတယ်၊

အဲဒီ အင်းကျီက  ပေါင်လောက်ရောက်တာ အောက်ပိုင်း က အတွင်းခံပဲ ဝတ်ထားတယ်ထင်တယ်၊ သူ့ ပေါင် တန် ဖြောင့်စင်းစင်း တွေက ကျနော့် မျက်စေ့ရှေ့ မှာ ဝင်းနေတာပဲ ၊ ဂျီး ကိုယ့် ကောင်ကြီးတောင် နိူးလာပြီ၊

“ နင့် အကို က အပျင်းထူ တာကိုး ငါ လည်း ဘီယာတော့ သောက်တာပါပဲ သူ့လို ..တော့ တချိန်လုံး အားတာနဲ့ တီဗီရှေ့ မှ ထိုင် မနေ တာ ဟီး..  ”

ဇီဇဝါက ရေခဲသေတ္တာထဲ က နိကပ်ဂျူ့ စ် တဗူး လှမ်း ငုံ့ယူလိုက်တော့ သူ့ ဝတ်ထားတဲ့ အင်းကျီက ကျယ်သီး မပါ ခါးမှာသာ အဝတ်ကြိုးနဲ့ သိုင်းချည်ထားတာမို့ ရှေ့ ပိုင်း ပွင့် မထွက်သွားအောင် လက်နဲ့ စု ကိုင်ထားတယ်၊

သူက ရေခဲ သေတ္တာ တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး နောက်ပြန်လှည့်လိုက်တော့ သူ့ ပေါင်တန် တွေ ငေးကြည့်နေ တဲ့ ကျနော့် ခေါတော တထောင်အား  မျက်လုံးတွေ ကို မိသွားတယ်၊ အပျို မလေး မျက်နှာ တမျိုး ဖြစ်သွားတယ်၊ ကျနော့် ကိုယ်လုံးကို လည်း ခုန လို စူးစူး စိုက်စိုက် မျက်လုံးချင်း ဆိုင် မကြည့် တော့ဘူး၊ သူ ကျနော့်နား က ဖြတ်သွားတော့ ကျနော် က

“ နင် နဲ့ အဲ ဒီ ညဝတ် လေး တော်တော် လိုက်တယ် ဟ....  ”

ပါးစပ် က ပြောလိုက်ပြီး မှ ဟ လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီ ဒီစောက်ပါးစပ် လို့ ကိုယ့်ကို ကိုယ်ကျိမ်ဆဲ မိပါတယ်၊ ဇီဇဝါ က ပြုံးစစမျက်နှာလေး နဲ့ ၊ သိုင်းကျူး လို့ ပြောပြီး မှ သူ့ ကပေါင်တန် တွေ ကို  လိုက်ကြည့်နေ တဲ့ ကျနော့်ကို  လျှာထုတ် ပြောင်ပြပြီး သူအိပ်တဲ့ ဧည့်သည်ခန်းထဲ ဝင်ပြေးသွားပါတယ်။ ညဝတ် အင်းကျီ အသားပျော့ပျော့ အောက်က ဖင်လုံးလေး နူစ်လုံးက တုံတုံ တုံတုံ နဲ့၊ ဟီး ပြေးကိုက်ချင်လိုက်တာ၊

ကျနော်လည်း တော်တော် တော့ မွန်နေပါပြီ၊ ကျနော့် ကောင်ကြီး ကလည်း ဘောင်းဘီ ထဲ မှာ တင်းမာ ပြည့်ကျပ် နေပါတယ်၊ အဲ ဒါနဲ့ အခု န က ထုတ်ထားတဲ့ ဂျူ့စ် ခွက် ကို မော့ချလိုက်ပါတယ်၊ အေးစိမ့် နေတဲ့ ဖျော်ရည်ကြောင့်  ကျနော့် ကောင်ကြီး နည်းနည်း မာန်ကျ သွားပါတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော် တို့ လင်မယား အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့ ပြီး ရေချိုးခန်း ထဲ တန်းဝင်၊ ရေ ခပ်နွေးနွေး ချိန် ဖွင့်လိုက်ပြီး ရေပန်း အောက် ဝင် ချိုးရင်း ကိုယ့်ကောင်ကြီး ကိုယ် ဆပ်ပြာ အမြုပ် တွေနဲ့ ပွတ်သပ် ဆေးကြော လိုက်ပါတယ်။

...................................................................................

နေ့ခင်း ကျ တော့ ထုံးစံ အတိုင်း သူတို့ ညီအမ နှစ်ယောက် ရှော့ပင်း သွားကြပါတယ်၊ သားနဲ့ ကျနော် နဲ့ အိမ်မှာ ကျန် နေခဲ့တာပေါ့၊ ပထမ သားနဲ့ ဆော့နေရင်း မှ နည်းနည်း ကြာလာတော့ သူ့ ကို အိပ်စ် ဘောက်စ် ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး သူကြိုက်တဲ့ ဂိမ်း ပေးဆော့လိုက်ပြီး ကျနော့် ကွန်ပြူတာကတော အွန်လိုင်းတက်လိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့် အွန်လိုင်း မှာ တက်နေကြ မောင်မောင်ပျား ဆိုတဲ့ ဂျီမေး အကောင့် ကို အရင် ဝင်ကြည့်လိုက်ပါတယ်၊ ဟော ပိတောက်ဝါ တောင် ရောက်နေပြီ ပဲ၊ အဗေလဗယ် မီးစိမ်းလေး ပြ နေ တယ်၊ အဲဒါနဲ့ ချပ်ကို တခါထဲ တန်းဖွင့်ပြီး နူတ်ဆက်လိုက်တယ်၊

ပျား း ဟေး ပိတောက် နိူးနေပြီလား၊

ပိတောက် း နိူး နေပြီပေါ့ ၊ ပျား ရဲ့ ဘယ်အချိန်ရှိနေပလဲ၊ ဒီမှာ၊ ခစ်ခစ်၊ း)

ပျား း အော် ဟုတ်သားပဲ မေ့နေတာ၊ ဒီနေ့ ဘယ်မှ မသွားဘူးလား၊

ပိတောက် း ဟင့်အင်း ခနနေမှ သွားမယ်၊ ပျားရော၊

ပျား း ဟုတ် ပျားလည်း ခနနေမှ ထွက်မယ်၊ ခုတော့ မဟေသီ နဲ့ သူ့ညီမ တို့ ရှော့ပင်း သွားနေကြလို့

ပိတောက် း ဟုတ်လား ဒါဆို ခလေးထိန်း ကျန်နေ ခဲ့တာပေါ့၊ ဟုတ်လား ခစ်ခစ်၊

ပျား း အင်း ဆိုပါတော့ ၊ဒါပေမဲ့ တကယ်ထိန်းစရာ မလိုပါဘူး၊ သူ့ဖာသာ အိပ်စ်ဘောက်စ် ဆော့နေတယ်ခု၊ အဟီး

ပိတောက် း အင်း အဲ ဒါနဲ့ အွန်လိုင်း ဝင်ပြီး ဟိုဟို ဒီဒီ လျှောက်ကြည့်နေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား ခိခိ၊

ပျား း ပိတောက်က လည်း သိရဲ့ သားနဲ့၊ အချင်းချင်းတွေ ကို၊ ဟီးဟီး

အဲ ဒီပိတောက်ဝါ ဆိုပြီး နစ် ယူထားတဲ့ အမျိုးသမီး နဲ့ ကျနော်နဲ့ အွန်လိုင်း မှာ ခင်နေတာ ကြာလှပါပြီ၊ သူက သူဘယ်အရွယ် ၊ အိမ်ထောင်ရှိလား ဘာညာ ၊ဘာမှ မပြောခဲ့ ပေမဲ့ ၊ ကျနော့် အကြောင်းကိုတော့ သူသိနေပါတယ်၊ နာမည်က လွဲရင်ပေါ့၊ ဟီးဟီး၊ ထုံးစံအတိုင်း ကျနော်က လည်း မြို့ ကိုတော့ အသိအကျ မပြောထားဘူးလေ၊ သူနဲ့ ကျနော်နဲ့ အချိန်က ၃ နာရီလောက် ကွာတယ် ဆိုတော့ သူက အမေရိက အရှေ့ဘက် အခြမ်းမှာ ဖြစ်လိမ့်မယ် ။

ပိတောက်ဝါ နဲ့ ကျနော် စ ရင်းနှီး လာတာက ဒီလိုဗျ၊  ကျနော် က အင်္ဂလိပ် နှာစာအုပ်တွေ အွန်လိုင်း ပေါ်မှာ တွေ့ သမျှ အကုန် လိုက်ဖတ်ပြီး တော့ တဖြေးဖြေး ရိုးလာတဲ့ အချိန်၊ ဗမာ လူကြီး ဆိုက်တွေ က အလျိုအလျို ပေါ်လာကြတော့ ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲ ကျ ဆိုသလို ဖြစ်ပြီး အငမ်းမရ ရှောက်ဖတ် ပါလေရော၊ ဖတ်လို့ ကောင်းလွန်းတော့ ၊ ရုံးမှာ အချိန်အားတိုင်း ၊ အိမ်မှာ အချိန်ရတိုင်း ဝင်ဖတ်ပစ်လိုက်တော့၊ ဖတ်စရာ က ခနလေးနဲ့ ကုန်သွားတယ်ဗျ၊ အွန်လိုင်း စာရေးဆရာ တွေကလည်း ဗျာ၊ ပြီးအောင် မရေးဘူး၊ ဟိုတစ၊ ဒီတစ၊ တန်းလန်း နဲ့၊ ဇာတ်လမ်းကောင်းနေပြီ ၊ အရှိန်ရနေပြီ ဆိုရင် ပျောက်သွားပြန်ပြီ တပါတ်နူစ်ပါတ်၊ အဲ တက်တက် ကြည့်ရင်း လည်ပင်း ရှည်လာတာနဲ့၊ ဖတ်ထားတဲ့ အင်္ဂလိပ် အပြာစာအုပ်တွေထဲ က ဗမာတွေ ကြိုက် နိူင်မဲ့ ဇာတ်လမ်းလေး တခု မှီး ပြီးရေး တော့ ပို့စ် အနေနဲ့ တင်လိုက်တယ်၊ ဟီးဟီး ပထမ ပို့စ်မှာတင်၊ သိုင်းကျူး နှိပ်ကြလိုက်ကြတာ အများကြီးပဲ ၊ အရှိန်လည်း ရလာတယ်၊ အမေရိကား ရောက်နေတာ ကြာပြီ ပေမဲ့ ဗမာပီပီ မြှောက်ပေးရင် ဂွေးတက် အောင် က မယ် ဆိုပြီး စာစရေးဖို့ ပြင်တော့ တာပဲ ။

တကယ်တမ်း ရေးတော့ မှ အွန်လိုင်း က ငါ့ ဆရာတွေ အရည်အချင်း ကောင်းကောင်း ဇာတ်လမ်း တပုဒ် ပြီးအောင် ရေးရတာ လွယ်တဲ့ အလုပ်မဟုတ်ပါလား လို့ သဘောပေါက် လာရတယ်၊ ဟီး၊ ဒါပေမဲ့ စာရေး ရတဲ့ အရသာ၊ တွေ့သွားပြီ ဆိုတော့ အဟီး ကြိုးစား ရေးနေမိတယ်၊ အဲ ဒီမှာ အွန်လိုင်းပေါ် မှာ မိတ်ဆွေ တွေ အများကြီး တိုးလာရတော့တာ ပေါ့၊ ယောက်ကျား၊ မိန်းမ၊ အခြောက်၊ စုံနေတာပါပဲ၊ အဟီး၊ တချို့ ဆိုလည်း ယောက်ကျားနာမည်နဲ့ ၊ မိန်းမ၊ တချို့ က မိန်းမ နာမည် နဲ့  ယောက်ကျား ကြီးတွေ၊ အဟီး၊ အားလုံးလည်း အတွေ့ အကြုံ ရှိကြမျာပါ။

အတို ပြောရရင်တော့၊ ပြောနေ ဆိုနေ ရင်းနှီး သွားရင်၊ မိန်းမ လား ယောက်ကျားလားက သိသာတယ် ဗျ၊ မိန်းခလေး နစ်နဲ့ အွန်လိုင်း မှာ လှုပ်ရှားနေပြီး၊ သူဘယ်မှာနေတယ် ဘာလုပ်တယ်၊ စတာတွေ ရှောက်ပြောနေရင် ကျနော် က တာ့တာ ပဲ ဗျ၊ လန့်နေပြီ ဟီး၊ ကျနော် လို ယောက်ကျား တွေတောင်၊ ကိုယ့်အိုင်ဒီ ကို မရိပ်မိ ရအောင် မနည်း ဖုံး ကာနေရတာ၊ ဘယ်မိန်းခလေးက၊ သူ ဒီလိုပွန်ဆိုက် သွားနေတာ လူ သိစေချင်နေတာ က မရိုးသားဘူး လို့ ထင်တာပဲ ကျနော်က တော့ ဝေါင်ဝေါင် ရှေးတယ်၊ ဟီးဟီး၊ ပိတောက်ဝါ ကတော့ တမျိုးဗျ၊ သူက နည်းနည်း စွာတယ်၊ အွန်လိုင်းမှာ တက်နေသူ တွေ ပေါက်ကရ လာပြောရင် သူက ပြန်ဆော်တတ်တယ်၊ အတွေ့ အကြုံလည်း နည်း ပုံ မရ ဘူး၊ စာလည်း ဖတ်တယ်၊ ကျနော့် ဇာတ်လမ်း လေး ကို ထောက်ပြရင်း နဲ့ သူနဲ့ စကား စပြောဖြစ်လာတယ်၊ ပထမ ပီအမ်၊ နောက်တော့ ဂျီတော့ ပေါ့၊ ရင်းနှီးတာ ကြာလာ တာနဲ့ အမျှ သူနဲ့ ကျနော်နဲ့ ပို ပွင့်လင်း လာကြတယ်၊ သူများ ရေးထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ကို ဆွေးနွေး ကြတယ်။

နောက်တော့ ကျနော့် အပြင် အတွေ့ အကြုံတွေ ကို မေးတယ်၊ သူ ကတော့ ဘဲ ၃ ဗွေ လောက်တော့ ကြုံဖူးတယ် လို့ ဆိုတာ ပဲ ၊သိပ် အသေးစိတ် တော့ မပြောဘူး၊ မိန်းခလေး ဆိုတော့ ကျနော်လည်း သိပ်မမေးဘူး၊ ကျနော့် အတွေ့ အကြုံတွေ တော့ သူ စိတ်ဝင်စားတယ်၊ ကျနော်က လည်း မိန်းခလေး တယောက်ကို အဲ လို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောခွင့် ရတာဆိုတော့ အသေးစိတ် တစ်တစ်ခွခွ ကို ပြန်ပြောပြတတ်တယ်၊ အဲ လိုနဲ့ နောက်ပိုင်း တယောက်နဲ့ တယောက် ဖလပ် တဲ့ အဆင့် ၊ ရီးတီးယားတား ပြောတဲ့ အဆင့် ရောက်လာတယ်၊ သူ နဲ့ ပြောကြည့်သလောက်က တော့ သူလည်း ခေသူ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ ပညာတတ် ထဲ က ဆိုတာတော့ သိသာတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူက လုံး၀ ကို သူ့ အိုင်ဒီ ကို ကျနော် ဘယ်လိုမှ စပ်စုလို့ မရ အောင်ကို ထိန်းထားနိူင်တယ်ဗျ၊

အဟီး ဒီနေ့ လည်း မနေ့ က ဒေလီယာနဲ့ ကျနော် ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဟာကို ဇာတ်ကြောင်းပြန်နေတာ၊ သူက စိတ်ဝင်တစားမေး တယ်၊ ကျနော် က ပြန်လာပြီး မိန်းမ နဲ့ တချီ လုပ်လိုက်သေးတယ် ဆိုတော့ ဘုရားတ သွားတယ်၊ ဟီး ၊ ပျားက တော်တော် လုပ်နိူင်တာပဲ တဲ့၊ ကယ်ဗင် နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ကို မသင်္ကာ ဖြစ်နေတာတော့ ဘယ်ပြောမလဲ ဗျာ၊ အဟီး၊ ကိုယ့်ပေါင် ကိုယ်ပြန် မထောင်းပါဘူး၊ နောက် ဒီမနက် မြင်လိုက်ရတဲ့ ခယ်မ လေး အကြောင်း ပြောလိုက်၊ တယ်၊ ခယ်မ လေး ကို အရမ်းကို လုပ်ချင်နေမိတဲ့ အကြောင်း ပေါ့ ၊ ဘယ်လို လုပ်ချင်တယ် ညာလို လုပ်ချင်တယ် ပြောရင်း ကျနော့် လီးက တောင်လာတယ်၊ ဟီးဟီး၊ ပိတောက်ဝါ ကတော့ ပြောပါတယ်၊ သတိထား ဖို့ ၊ အိမ်ထောင်ရေးကို ထိခိုက်မယ်တဲ့ ၊ သိပါတယ် လို့ ကျနော်က လည်း စိတ်ထဲ လုပ်ချင်တာ ပြောတာပါပေါ့၊ အဲ လို နဲ့ သားတော်မောင်က ဗိုက်ဆာပြီ ဆိုပြီး လာပြောတော့၊ ပိတောက်ဝါ ကို နုတ်ဆက် လော့အောက် လုပ်ပြီး သားအဖ နှစ်ယောက်၊ ဘာဂါ ဆိုင် ကို မောင်းထွက်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်။

............................................................................................................

နောက် နေ့ ရုံးမှာ အတွေးပင်လယ်ပြာ တက် ပြီး စာဖတ် မလို့ ပြင်နေတုန်း ဖုန်းမြည်လာတယ်၊ ကျနော့် ဘော့စ်၊ လီလီ ဖြစ်နေတယ် ကျနော့် ကို သူ့ ရုံးခန်း ခန လာခဲ့ ပါလား ဆိုတော့ ဖွင့်လက်စ ဝက်ဆိုက် စာမျက်နှာ လေး တွေ ပိတ် ပြီး လစ်ခဲ့ရတယ်၊ လီလီ က သူရုံးခန်း ကျယ်ကြီး ထဲက မဟော်ဂနီ စားပွဲ ကြီး အနောက် မှာ ထိုင် ပြီး စာရွက်စာတမ်းတွေကို ငံ့ ုဖတ်နေတယ်၊ ကျနော်က ဖွင့်ထားတဲ့ သူ့တံခါးကို ပဲ ဖွဖွလေး ခေါက် အသံပေးလိုက် မှ မော့ ကြည့်လာ ပြီး 

“ ဟေး ဦး လာ ထိုင်ကွာ..  ”

လို့ ထုံးစံ အတိုင်း သူ့ ရဲ့ ပါးချိုင့်လေး တဖက် ပေါ်တတ် တဲ့ အပြုံးလေး နဲ့ လှမ်းပြောလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့် ဘော့စ် က ဘရန့်ချိဖ် လို့ ခေါ်မလား ကျနော်တို့ ဌာနမှုး ပေါ့၊ သူက တနိူင်ငံလုံး က ကျနော်တို့ ကုမ္ပဏီ ခွဲ တွေ ရဲ့ ထောက်အကူ ပေး တဲ့ ဌာန တွေ အားလုံး ရဲ့ အချူပ်ပေါ့၊ တရုပ်မ လို့ ရင့်ရင့်သီးသီး မသုံးရက် လောက်အောင် ချောမောလှသူလည်း ဖြစ်တယ်၊ ငယ်ငယ်တုန်းက မယ်ပြိုင်ပွဲ ဝင်ဘူးတယ် ဆို လား ကောလဟာလ တွေ လည်း ကြားဖူးတယ်၊ ခုတော့ အသက် ၄၀ ကျော်ကျော်လေး မို့ လှတုန်း ပတုန်း အရွယ် ပေါ။

“ ဦး နင့် ကို ငါ အားတော့ နာတယ်၊ အရေး အကြောင်း ဆိုရင် နင့် ကိုပဲ ငါ ယုံတော့ ပိုခိုင်းမိနေလား မသိပါဘူး.  ”.

“ ကိစ္စ မရှိ ပါဘူး လီလီ၊ ငါက လည်း အလုပ်နဲ့ ပါတ်သက်ရင် ဘယ်တုန်းက ငြင်းဘူး လို့လည်း  ”

“ ဒီတခါကတော့ ငါ့ အလုပ် ပါ၊ ဒါပေမဲ့ ငါ့ မှာ၊ လူမှုရေး ကိစ္စ လေး တခု နဲ့ တိုက်ဆိုင် နေလို့ ငါ့ကိုယ်စား သွားပေးစမ်းပါလို့..  ”

“ ဘယ်ကိုလည်း  ”

“ မင်နီယားပလစ်... ”

“ ဟိုက် မင်နီဆိုတာ ကို..အဟီး.. ”

“ ဘာ ဖြစ်လို့ လည်း နင့် မှာ တခြား အရေးကြီး ကိစ္စ ရှိလို့လား..အဆင်မပြေရင်ပြောလေ..ငါ တခုခု စဉ်းစားရတာပေါ့..  ”

“ မဟုတ်ပါဘူး ဖြစ်ပါတယ်..မရောက်တာလည်း ကြာနေပြီ ဆိုတော့ ငါလည်း သွားချင်ပါတယ်... ”

လီလီ က အဲ တော့မှ ကျနော့် ကို အသေးစိတ် အကြောင်းအရာ တွေ ရှင်းပြပါတယ်၊ အင်း ဒီပုံ နဲ့ ဆို ကျနော် ဟို မှာ တပါတ်လောက် ကြာမဲ့ပုံပဲ၊ မတတ် နိူင်ဘူးလေ၊ ကိုယ့် ဘော့စ် ခိုင်းနေမှ တော့၊ ကိုယ့်ဘော့စ် ကလည်း တကယ်တော့ မျက်နှာက တော်တော် ချောတာ၊ ဟို တရုပ်သိုင်းကား အခန်းဆက် တွေ ထဲ က မင်းသမီး မျက်နှာမျိုး လေး၊ ဘော်ဒီက သွယ်သွယ်ပေမဲ့ ရင်နှစ်မွှာက  ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး နဲ့ တင်က လည်း လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး၊ သားသမီး မွေးခဲ့ ဘူးတယ် လို့တောင် ယုံလောက် စရာ မရှိတဲ့ ဘော်ဒီမျိုး။

သူပြုံးလိုက်တိုင်း ဝိုင်းဝိုင်း လေး ခွက်ဝင်သွားတဲ့ ဘယ်ဘက်ပါးပေါ်က ပါးချိုင့်လေး ကလည်း  အရမ်းကို ချစ်စရာ ကောင်း ၊ ကျနော့် အတွေး ဆင်ရိုင်းနဲ့ ခနခန အနင်း ခံရ တဲ့ မိန်းမ တွေ ထဲ မှာ သူလည်း ဘယ်လွတ် လိမ့်မတုန်း၊ အဟီး၊ နာမည် အပြည့် အစုံက လီလီလင်း တဲ့ ၊ ဘာလို့ ယောက်ကျား နောက်ဆုံးနာမည် မယူထားတာလည်း တော့ မသိဘူး၊ အရေးမကြီးပါဘူး ကိုယ်နဲ့ မှ မဆိုင်တာ၊ အဟီး။

ကဲ ခုတော့ မြနှင်းဆီ နဲ့ ကယ်ဗင် ကိစ္စ လည်း မပြတ် မသား၊ ခရီး ထွက်ရတော့မယ် ဆိုတော့ ထုံးစံ အတိုင်း ခလေး ထိန်း ခေါ်ဖို့ လုပ်တော့ ဇီဇဝါက သူ ကျောင်းက ခနပိတ် တဲ့ အချိန်မို့ အိမ်မှာ နေပေးမယ် တဲ့ ၊ ဖလော်ရီဒါ မပြန်တော့ ဘူး၊ လေယဉ်စားရိတ် အကုန် ခံမဲ့ အစား၊ ကျနော်တို့ ဆီက ပဲ ခလေးထိန်း၊ အိမ်စောင့်ခ ယူ ပြီး စာကျက်တော့မယ်တဲ့ ၊ ငလယ်မ လေး၊ အင်းလေ၊ ကိုယ့် အတွက်လည်း ကောင်းတာပေါ့။

နောက်နေ့ ပဲ ကျနော်၊ လေယဉ်နဲ့  မနီယားပလိစ် ကို ရောက်လာခဲ့တော့တာပေါ့။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>>