အချစ်နှင့်ခဏတာ (စ/ဆုံး)

အချစ်နှင့်ခဏတာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ -  Steven Law

ဇော်မိုးဆိုတဲ့ကျွန်တော်ဟာ ရှစ်တန်းအောင်ကတည်းက မြို့မှာကျောင်းတက်ခဲ့တယ်။ ရွာမှာတော့ သူငယ် တန်းကြီးသူငယ်တန်းကလေးတက်ရတာရယ် အရေးအခင်းကို ပထမတန်းလောက်မှာကြုံခဲ့ရတာရယ် ကြောင့် မြို့မှအတန်းတူတွေထက် အသက်ကတစ်နှစ်လောက်ပိုကြီးတယ်။ ရှစ်တန်းနှစ်ရောက်တော့လူပျို ဖြစ်စပြုလာတယ်လေ။ မြို့ကိုရောက်တော့ဦးလေးအိမ်မှာနေရတာပေါ့။ ဦလေးကလည်း အလွန်အရေးပေးတယ်။

အိမ်မှာ အမဝမ်းကွဲတွေလည်းကျောင်းတက်တဲ့ သူနှင့်အကိုဝမ်းကွဲတွေက အလုပ်လုပ်တဲ့သူနှင့် တပျော်ကြီးပါပဲ။ တစ်ခုတော့ရှိတယ်။ ရွာမှာလည်း အမတွေပဲရှိလို့ယောက်ျားလေးလို့သာပြောတယ်။ ဟော့ဟော့ ရမ်းရမ်း မရှိဘူး၊ဂွင်းတောင်မတိုက်တတ်ဘူး၊ပြောရင်ယုံမှာမဟုတ်ဘူး။ မြို့ကအိမ်မှာက လူပျိုတွေရောလူအိုတွေရောစုံနေတာလေ။အဲဒီရောက်မှမျိုးစုံတတ်လာတယ်။

ဂွင်းမတိုက်တော့ လီးက အရေပြားကရှေ့မှာဖုံးနေလို့ ဆေးခန်းက ဆရာဝန်အခြောက်ကို ဆေးခန်းပြတာကနေလုပ်ပေးတယ်။ အရေခွံနောက်လှန်ပြီးချုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒါလည်းလုပ်ပြီး လူကထွားလာလိုက်တာတော်တော်ကြီးကိုအရပ်တွေရှည်လာတယ်။ စား တာလည်းတစ်အားစားလာတယ်။ အိမ်မှာရှိတဲ့လူပျိုကြီးနှစ်ယောက်တောင်အံ့ဩသင့်တယ်။ အဲဒီနှစ် ယောက်ကဝိတ်ပေါကြီးတွေ။ ဗလတွေကနည်းတာကြီးတွေမဟုတ်ဘူး၊လူတွေကကြောက်တတ်သေးတယ်။ကျနော်နှင့်ကတော့တစ်ခြားစီပေါ့။

သူတို့ ကျနော်ကို ပြောသေးတယ်။ လူက မူကြို လီးက တက္ကသိုလ်တဲ့။ ပြော ရင်လည်းပြောချင်စရာ သူတို့ ဝိတ်ပေါတွေထက်တော့ သာတယ်။ အမြဲအတွင်းခံဝတ်နေရတယ်။ ဦးလေးအိမ်မှာကားကြီးလေးစီးရှိတယ်။အားလုံးကကားမောင်းသူနှင့် စပါယ်ယာတွေ ရှိတယ်။ကားမောင်းသူခြောက်ဦးနောက်လိုက်ရှစ်ဦး၊ထမင်းချက်တစ်ဦးရှိတယ်။မြို့ကိုရောက်ကတည်းကားအကြောင်းစိတ်ဝင်စားတယ်။ 

ပြင်ရင်လည်းအမြဲတန်းစောင့်ကြည့်ပြီးတောက်တိုမယ်ရလုပ်ပေးတယ်။ ကိုးတန်းဖြေပြီးတော့ကျွန်တော်က ကားကိုနည်းနည်းတီမိခေါက်မိဖြစ်လာတယ်။ဆယ်တန်းရောက်တော့အားကိုးရနေပြီ။မြို့ကကိစ္စတွေအ ကုန်လုံးစီစဉ်တတ်လာတယ်။ကျနော်တို့ခေတ်ကဆယ်တန်းအောင်ပြီးတနှစ်နားရတော့ဦးလေးကသစ် ကားဆွဲမယ်ဆိုပြီးတောထဲကိုလွှတ်တယ်။ကျွန်တော်ကမြို့ပေါ်မှာငပွေးဖြစ်နေပြီ။

ကားသမားတွေ ကျွန်တော့်ကိုဖျားနေကြတာ။ကားကိုမြန်မြန်ပြင်ခိုင်းပြီးကားသမားတွေကိုလက်ဖက်ရည်တိုက်အပြာကားကိုဗီဒီယိုရုံမှာခေါ်ပြတယ်။ဇာတ်ကားမပြီးခင်သွားပြီးရုံပေါက်ဝကနေနာမည်တွေခေါ်တတ်လို့ကားသမား တွေစိတ်ညစ်ရတယ်။ဦးလေးဆိုကျနော့်ကိုနောက်ကွယ်မှာဆရာကြီးလို့ခေါ်တာ။တောထဲရောက်တော့ ပျော်စရာပါ။

ကျွန်တော်တို့လူပျိုလူလွတ်တွေကတနေရာ၊အိမ်ထောင်ရှိတဲ့လူတွေကတဲတွေဆောက်ပေါ့။အခြားလူတွေလည်းအများကြီးဗျ။ဦးလေးကခေါင်းဆောင်ပါ။ကျန်တဲ့ကားအဖွဲ့တွေနှင့်လည်းရင်းနီးပြီးသာလူတွေပေါ့။တောထဲမှာစခန်းချတော့ချောင်းဘေးမှာချရတယ်ဗျ။ရေချိုးရေကူးအကုန်လုပ်လို့ရတယ်။မနက် ပိုင်းကလေးသာအလုပ်ရှုပ်တာနေ့လည်ဖက်အားတယ်။လေသနတ်တစ်လက်လည်းယူလာပြီးငှက်ပစ်လေ့ရှိတယ်လေ။မြို့ကရိက္ခာတွေချက်ရတာပေါ့။

တစ်ခါတလေလည်းရွာတွေမှာဒီဇယ်နှင့်ကြက်နှင့်လဲပြီးလည်းချက်စားရတယ်။မြို့ပေါ်လမ်းကနေမိုင်နှစ်ဆယ်လောက်တောထဲဝင်ပြီးအဲဒီလမ်းကနေသစ်စက်ကိုမိုင်နှစ်ဆယ်လောက်သွားရသေးတယ်။အဲဒီကရွာကလူတွေကသူ့တို့စိုက်ပျိုးသီးနှံတွေကိုကျွန်တော်တို့ကားနှင့်လိုက်ပြီးမြို့ကိုပို့ရတာဗျ။

တောထဲဆိုတော့စာသင်ကျောင်းမရှိဘာမရှိနှင့်သနားဖို့ကောင်းတယ်။ စာမ သင်ရတော့ ငယ်ငယ်လေးနှင့်လင်ယူသားမွေးတွေအများကြီးဗျ။အပျိုဖြစ်ရင်အိမ်ထောင်ချပေးလိုက်တာများတယ်။ကားလာပြီဆိုထွက်ပြီးကြည့်နေကြတာလေ။ ကလေးကတစ်ယောက်ဗိုက်ကတစ်လုံးနှင့်ကြည့်လိုက်ရင်ဆယ်ခြောက်နှစ်ဆယ့်ခုနှစ်လောက်ပဲရှိသေးတာ။ အဲဒါနှင့်ကျနော်တို့ထမင်းချက်ကိုမေးလိုက် တော့မှဒီမှာကဒီလိုပဲတဲ့။မင်းကြည့်နေငါ့ဆီကိုတစ်ယောက်လာလိမ့်မယ်။အဲဒီကောင်လာမေးကြည့်တဲ့။

နောက်ရက်သူပြောတဲ့သူလာတယ်။

" ဟေ့ကောင်မေးလိုက်၊မေးလိုက်"

" ဘာမေးမလို့လဲအကို"

" မင်းအိမ်ထောင်ကျစကဟာကိုမေးခိုင်းတာ"

" ဒီလိုအကိုရ၊ကျနော်တို့ဖက်မိန်းခလေးကနည်းတယ်၊ကျနော်လည်းမိန်းမကလိုချင်တော့၊ရွာမှာအပျိုဖြစ်စ ပြုနေတဲ့ကျနော့်မိန်းမကိုတောင်းရတာ၊ဝက်တစ်ကောင်ဝယ်ပေးရင်ရတယ်လေ"

" ဗျာ..ဝက်တစ်ကောင်နှင့်ပြီးရောလား"

" ဒီမှာကဒီထုံးစံပဲ"

" နေပါဦးခင်များမိန်းမကအသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ"

" ဆယ့်လေးနှစ်လောက်ထင်တယ်"

" ဟေ့ကောင်ပိုမပြောနှင့်"

ထမင်းချက်ဘဲကဝင်ထောက်တယ်။

" ခင်များနေစမ်းပါဒီမှာကောင်းခန်းရောက်နေပြီ"

" အဲဒါနှင့်ဝက်ပေါ်ပြီးရွာသားတွေကိုထမင်းကျွေးမင်္ဂလာဆောင်ပေါ့ဗျာ"

" အဲဒီတော့မင်္ဂလာဆောင်ညကသူတို့အိမ်မှာအိပ်ရတယ်၊မင်းမြင်တဲ့အတိုင်းအိမ်ကအတွင်းတစ်ခန်းအပြင်တစ်ခန်းပဲရှိတာငါတို့ကအတွင်းခန်းပေါ့ကွာ"

" ဒါပေါ့အခုမှအိမ်ထောင်ကျတာ"

" ငါ့ယောက္ခမတွေကအပြင်မှာပေါ့"

" အင်းးလေဆက်ပြော"

" ငါကအရမ်းလိုးချင်နေပြီ၊အဲဒါနှင့်ငါကလှုပ်ရှားတာကွ၊ပထမဆုံးဖက်နမ်းလိုက်တယ်၊"

" အားးမိုက်တယ်ဆက်ပြော"

" အဲဒီမှာငါ့မိန်းမလေအမေရယ်ဒီလူကြီးကျမကိုနမ်းနေတယ်တဲ့"

" ငါ့လီးမှကွာ..ငါ့မှာခဏငြိမ်နေရပြန်ရော၊သူလည်းမအိပ်ဘူး..ငါလည်းခဏနေတော့သူ့နို့ကိုအပေါ်ကကိုင် တာအမေရေ.ငါ့နို့ကိုကိုင်နေပြန်ပြီအော်ပြန်တယ်ကွာ၊ငါ့မှာအပြင်မှာယောက္ခမတွေရှိတော့ငြိမ်ရပြန်ရော ကွာ၊ငါလည်းမထူးဘူးသူ့အဖုတ်ကိုလည်းကိုင်လိုက်တာ၊ငါလိုးမကွာအမေရေ.ဒီမှာငါ့ဟာကြီးကိုလာကိုင်နေတယ်တဲ့ကွာ"

" ဟားးးဟားးးခင်များကကလေးကိုယူထားတာကိုးဗျ"

" အဲဒါနှင့်ငါ့ယောက္ခမတွေမနေနိုင်တော့ဘူထင်တယ်..နှစ်ယောက်လုံးထပြီးအီးပါချင်သလိုလုပ်ပြီး ထွက်သွားကြတာ၊ငါလည်းအိုကေပြီဆိုပြီးထမီချွတ်ပြီးလိုးလိုက်တာဗြုတ်ဗြုတ်ဗျစ်ဗျစ်မည်ပြီးသူလည်းအမေရယ်အဘရယ်အော်လိုက်တာငါ့မှာသူ့ပါးစပ်ကြီးအတင်းပိတ်ရတော့တယ်။နာလို့ဆိုပြီးသူ့အဖုတ်ကိုမီးခွက်ထွန်း ကြည့်တာ။သွေးတွေထွက်လို့ဆိုပြီးတစ်ညလုံးငိုနေလို့ကောင်းကောင်းမအိပ်ရပါဘူးကွာ"

" ဟားးးးဟားးးအခုကောဗျာ"

" သူလီးဝင်တာကောင်မှန်းသိသွားပြီ"

" ဟားးးးဟားးးးးဟားးးး"

ကျနော်လည်းသူ့အကြောင်းကြားရပြီးလီးတောင်လာလို့ချောင်းထဲရေချိုးသလိုဆင်းကူးပြီးရေထဲမှာဂွင်းထုပစ်ရတယ်။တောထဲမှာလည်းရိက္ခာကအရက်ကအစဝယ်ထားရတယ်။ဆေးတွေပတ္တီးတွေနှင့်အရက်ပျံတွေလည်းဝယ်ရတယ်။အရက်ပျံပုလင်းကဝှက်ထားရသေးတယ်ဗျ။အရက်ပြန်လို့ဆားခပ်သောက်တဲ့လူလည်းရှိတယ်။တကယ်မလွယ်ဘူး၊အရက်ပြတ်ရင်အရက်သမားတွေကဆင်ဝိုင်းဘက်သွားသောက်ကြတာ။တစ်နာရီလောက်အထက်ကိုတောင်ကုန်းတွေဖြတ်ပြီးလမ်းလျောက်ရတယ်။

အရက်ကသုံးဆဈေးများတာကြောင့်ခဏခဏလည်းမသောက်နိုင်ဘူး။နှာဘူးထတဲ့သူတွေအပင်ပန်းခံပြီးသွားတာ။အဲဒီမှာကရင်မကြီးတစ်ယောက်ရှိတယ်တဲ့။အသက်သုံးဆယ်ကျော်လောက်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတဲ့။နောက်မှအေးအေးဆေးဆေးသွားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။အဲဒီဆင်စခန်းဟာကျနော့်ဘဝရဲ့အမှတ်တရဖြစ်ခဲ့တာဆိုရင်မမှားဘူးပေါ့ဗျာ။ကျနော်မြို့ပေါ်ကိုခဏခဏမဆင်းတော့အဲဒီအမျိုးသမီးနှင့်မကြုံရသေးဘူး။သူကရိက္ခာတွေဝယ်ပြီးပို့ ပေးတာလေ။ဒီလိုနှင့်တစ်လကျော်သွားတော့တခြားကားအဖွဲ့ကားပိုင်မိန်းမသူတို့မြို့ကလိုက်လာတယ်။

သူနှင့်ကျနော်ကရင်းနီးပါတယ်။အဲဒီမှာသူ့မိန်းမလိုက်လာတယ်လို့အသံကြားတာနှင့်အားလုံးကပတ်ဝန်းကျင်ရှင်းလင်းရေးလုပ်ကြတယ်။အမှန်ကချောင်းကြည့်ဖို့အတွက်လမ်းကြောင်းရှင်းတာပါ။အဲနေ့ကအလုပ်သိမ်းပြီးအရက်တွေထိုင်သောက်ကြတယ်။သစ်တောဘက်ကတောခေါင်းကိုကျော်ဆွေရောက်လာလို့ပို စည်တာပေါ့။သူကမယ်ဒလင်သမားလေ။သူလည်းဆင်စခန်းဖက်မှာနေတာ။လရောင်အောက်မှာ မယ်ဒလင်တီးရင်းသီချင်းဆိုကြတာညဆယ်နာရီကျော်မှဝိုင်းသိမ်းတယ်။အဲဒီအချိန်မှာမိန်းမရောက်လာတဲ့ကားပိုင်ကဖလက်ပြနေပြီ။ကျနော်စိတ်ပျက်သွားပြီးကို့ယ့်နေရာကိုကိုကျော်ဆွေကိုခေါ်ပြီးအိပ်မယ်ဆိုပြီး ခေါ်လာတယ်။ကားပိုင်ကိုလည်းသူ့လူတွေတွဲပြီးတဲပေါ်တင်ပို့ခဲ့တယ်။အားလုံးကမီးမှိတ်ကြတယ်။ 

ဒါပေမယ့်ကားပိုင်တို့တဲကတံခါးသာပိတ်ပြီးမီးမငြိမ်းထားဘူးဗျ။အမှန်ကကားပိုင်မိန်းမကညအိပ်ရင်မီးဖွင့်ထားမှအိပ်တာ။ခဏကြာတော့ကျနော်ကိုလာခေါ်လို့ဝိတ်ပေါနှင့်အတူလိုက်သွားတယ်။လူကများပြီးချောင်းကြည့်ပေါက်ကနှစ်ပေါက်တည်းဆိုတော့လုကြည့်ရတယ်ဗျ။အသံမထွက်အောင်တစ်ယောက်ခေါင်းတစ် ်ယောက်ဖယ်ကြည့်ရတာဗျ။ကားပိုင်ကမူးသာနေတယ်။လီးကတော့မိုးပေါ်ထောင်နေတာ။

သူ့မိန်းမက ဘယ်လောက်တောင်ထန်နေလဲမသိဘူး။သူ့ယောက်ျားလီးကိုစုပ်နေတာတပြွတ်ပြွတ်အသံတွေထွက်နေတယ်။ငါးမိနစ်လောက်အားရအောင်စုပ်ပြီးလုံချည်ချွတ်ကာအပေါ်ကခွပြီးဆောင့်တော့တာပဲ။အဖုတ်ကအမွှေးတွေနှင့်နက်မှောင်နေတာ။သူကဆံပင်ဂုတ်ဝဲကိုအကြေသားကောက်ပြီးဖွထားလို့တချက်ဆောင့်တိုင်းဆံပင်တွေကဖွာကနဲဖွာကနဲဖြစ်နေတာ။ကြမ်းခင်းကဝါးကြမ်းခင်းထားတော့တကျီကျီနှင့်မြည်နေတာဗျို့။

ကျွန်တော်လီးတောင်တာအောင့်တောင်အောင့်တယ်ဗျ။သူတို့မပြီးခင်ထွက်လာပြီးတစ်ချီထုလိုက်သေးတယ်။ညအိပ်ရာဝင်တော့လည်းသူတို့လုပ်တာချည်းပဲမြင်ယောင်နေတယ်ဗျာ။ကျနော်လည်းစမ်းကြည့်ချင် လာတယ်ဗျာ။နောက်ရက်ကသစ်လုံးတင်တဲ့ဖောက်ကလပ်ကကြံခိုင်ရေးလုပ်တာနှင့်ကားတွေအားလုံးပြင် ကြတယ်။နည်းနည်းပါးပါးဆီထိုးဘီးဖာနပ်ကြပ်ပေါ့။ကိုကျော်ဆွေပြန်မယ်ဆိုလို့တားထားပြီးနေ့လည်ကျမှကျနော်လည်းသူတို့နှင့်ဆင်စခန်းဖက်ကိုလိုက်ခဲ့တယ်။

ကိုကျော်ဆွေကသူ့အိမ်ကိုတစ်ခါတည်းမသွားပဲဆင်အုပ်စုခေါင်းဆောင်ဖထီးကြီးကျနော်ကိုခေါ်သွားလို့ကျနော်လည်းလိုက်ခဲ့တယ်။ဖထီးတဲအသွားမှာစာသင်နေတဲ့တဲလေးကိုတွေ့တော့ကျနော်သတိထားမိပြီးစာသင်ခန်းဖက်ကိုသေသေချာချာကြည့်လိုက်မိ တယ်ဗျ။အဲဒီမှာဆရာမလေးနှစ်ယောက်ကိုမြင်ခဲ့တယ်။ကရင်မလေးနှစ်ယောက်ပေါ့။တစ်ယောက်ကအရပ်ရှည်ရှည်လေးနှင့်အရမ်းလှတယ်။ကျနော့်ရင်ထဲစမ်းချောင်းလေးဖြတ်စီးဆင်းသွားတယ်။ဝိတ်ပေါ တွေကရယ်နေသေးတာ။ကျနော်ငေးလိူ့ကောင်းကောင်းနှင့်ကြည့်နေတုန်းကိုကျော်ဆွေကကျနော်ပုခုံးကိုတွန်းပြီ

" ဟေ့ကောင်ဖထီးတူမတွေကွ၊ဒီကခလေးတွေစာသင်ပေးနေတာ"

" အရမ်းလှတယ်ဗျာ"

" ဟေ့ကောင်ကြွေသွားတာလား"

" ဟုတ်တယ်'"

" သောက်ကလေး….ဟိုကဘွဲ့ရပြီးပြီ၊မင်းကအခုမှဆယ်တန်းအောင်ရုံပဲရှိသေး"

" အချစ်မှာငယ်တာကြီးတာမရှိဘူးဗျ"

" အာ..ဒုက္ခပဲမင်းဦးလေးသိရင်ငါခေါင်းကျိမ်းတော့မယ်"

" ဘာမှမဖြစ်ဘူး"

" အေး..ဟိုမှာဖထီးရှိတယ်လာ"

" ဝေး..ကျော်ဆွေ.မင်းရောက်လာပါလား၊ဟားသားငယ်လေးလေးပါသကိုး.လာဟ"

ကျနော်လည်းတဲပေါ်ထိုင်တော့ဖထီးကစားစရာတောငှက်ပျောနှင့်ဧည့်ခံတာဗျ၊ကျနော်လည်းကောက်စားတာအစေ့တွေနှင့်မို့ထွေးထုတ်ပစ်ရတယ်။

" မြို့သားငါတို့ဆီမှာဆင်းရဲတယ်ကွ"

" ဖထီးကညည်းရော့မယ်ဆင်ဆယ်ကောင်နှင့်ဆယ်ဘီးကားနှစ်စီးပိုင်နေတာကို"

" ဒီမှာအစားဆင်းရဲတာပြောတာပါ၊နေအုံးငါ့တူမတွေမှာကော်ဖီနှင့်မုန့်ရှိတယ်၊ငါခေါ်ခိုင်းလိုက်မယ်"

ကျနော်လည်းသူတို့တဲရှေ့ကမီးဖိုကိုကြည့်နေတယ်။လာတဲ့လူတိုင်းကပါတဲ့ဟင်းစီးဟင်းရွက်တွေတွေ့ကရာအသားတွေရောထည့်ပြီးချက်နေတာတွေ့ရတယ်။အဲဒါသူတို့ဟင်းတဲ့။တောကြောင်သားတွေ၊တောင် ဂဏန်းတွေရောအကုန့်ပြီးချက်တာဗျ။ခဏကြာတော့ဆရာမလေးနှစ်ယောက်ကော်ဖီခွက်နှင့်မြေပဲဝေဖာ တွေလာချတယ်။ကြည့်ရယုံနှင့်ဗိုက်ကအလိုလိုပြည့်သွားတယ်။

" လာတူမငါမိတ်ဆက်ပေးမယ်"

" သူကဇော်မိုးတဲ့၊သူဌေးးတူလေသူဌေးကိုယ်စားလှယ်ပေါ့"

" ကျမကနန့်အဲယာ၊သူကနန့်စောယဉ်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါခင်မျ၊ကျနော့်ကိုခင်နိုင်ပါတယ်၊လိုတာရှိရင်ပြောပါ"

လိပ်လိုပဲကိုယ့်ဖက်ကိုယက်လိုက်တယ်။

" သူလည်းဆယ်တန်းအောင်ပြီးသားဗျ"

ကိုကျော်ဆွေဝင်ထောက်တယ်။ဟိုနှစ်ယောက်ကမုန့်တွေဝါးနေတယ်ဗျ။

" ဟုတ်ကဲ့ပါကျမတို့စာသွားသင်လိုက်ပါဦးမယ်"

ကျနော်ခိုက်နေတဲ့နန့်စောယဉ်ကပြောပြီးထထွက်တယ်။

" အော်..ဟုတ်ကဲ့..၊ဟုတ်ကဲ့"

ကျနော်သူသွားရာကိုငေးကြည့်နေလို့၊ကိုကျော်ဆွေက

" ဟေ့ကောင်..ကော်ဖီသောက်အုံးဟ"

ကျနော့်အဖြစ်ကိုဖထီးတောင်ကြည့်ပြီးပြုံးနေလို့ကျနော်နည်းနည်းရှက်သွားမိတယ်။

ဖထီးဆီကနေပြန်တော့ကိုကျော်ဆွကအရက်သောက်ချင်တယ်ဆိုလို့ အရက်ဆိုင်ဖက်ကိုလှည့်သွားတယ်။အဲဒီမှာရှူခင်းကမိုက်တယ်ဗျ။ရေပြင်ကအကျယ်ကြီးရေတွေစီးဆင်းနေတာချောင်းထဲဒူးခေါင်းလောက်ဖြတ်ရတယ်၊၊အိမ်ခြေအစိတ်လောက်ရှိတယ်။အားလုံးချောင်းနားမှာဆောက်ထားကြတာ။အရက်ဆိုင်ဘေးမှာချောင်းကကပ်နေတာဗျ။အရက်ဆိုင်ရောက်တော့ဝါးထိုင်ခုံမှာထိုင်ရင်းအရက်မှာလိုက်တာ၊ပဲခြမ်းကျော်နှင့်လာချပေးတယ်။

" ဝေ့.ဆရာဧည့်သည်တွေပါလာပါလား"

" အေးဟုတ်တယ်ဟ"

ဆော်ကြီးကဖြူဖြူဖွေးဖွေးရေဆေးငါးကြီးလိုဗျ။ယောက်ျားကဆင်ထိုးသေလို့မုဆိုးမဖြစ်နေတာ၊၊သူကဒီရပ်ကွက်မှာဆရာမကြီးပေါ့။သူ့ကိုလိုးချင်တဲ့လူတွေတစ်ပုံကြီး၊ကျနော်ကိုသေသေချာချာစူးစိုက်ကြည့်နေတာ။ ပြီးမှကျနော့်အနားဝင်ထိုင်ပြီး…

" မောင်လေး..ဆတ်သားစားမလား၊ရှိတယ်"

" ကောင်းတာပေါ့စေတနာနှင့်ကျွေးတာကို"

အမကြီးချက်ချင်းယူပေးတယ်၊

" အေး.ငါကိုလည်းမှတ်ထားဦး..စောမူအေးတဲ့၊"

" ဟုတ်မစော"

သူကအနားကိုထိုင်နေတာကျနော်ကကိုကျော်ဆွေကို…

" ကိုကျော်ဆွေ.ပြောအုံးလေဗျ"

" ဘာလဲဟ..ဆရာမလေးအကြောင်း"

" အေးးနင်တော့ပြသနာပဲ၊ဘယ်ဆရာမလဲ"

" နန့်စောယဉ်ကိုပြောတာအမ"

" အေး..အဲဒါပြသနာရှိတယ်ပြောစမ်းပါဦးကိုကျော်ဆွေကဟိုနှစ်ကောင်ငါနှင့်တဲခဏလိုက်ပို့ဦးမယ်ဒလင်တွေထားလိုက်ဦးမယ်"

သူတို့တွေထွက်သွားမှ……

" ငါပြောတာနန့်စောယဉ်ကိုဆင်ဦးစီးထီးကော်ကလိုက်နေတာဟ"

" ဟာသွားပါပြီနောက်ကျသွားပြီလားကွာ"

" နောက်တော့မကျငေးဘူး၊သူ့မရလည်းဘာဖြစ်လဲငါရှိတယ်"

" ဗျာ"

" အေး..ငါလုပ်ပေးမယ်သိလား၊ငါ့ကိုလည်းတစ်ခုလုပ်ပေးပေါ့"

" အမလုပ်ပေးမယ်ဆို၊ကျနော်လည်းအမကိုလုပ်ပေးမယ်လေ"

" အေး..အဲဒါဆိုနင်တို့ကားမြို့ပေါ်ဘယ်တော့တက်မှာလည်း"

" နောက်နှစ်ရက်လောက်တက်မှာ"

" ဘာလုပ်မလို့လဲ"

" ငါအရက်တွေကုန်နေပြီ၊ငါမြို့တက်ဝယ်မယ်လေ၊အဲဒါနင်လိုက်ခဲ့။ညနေဘက်မှတက်မယ်"

" အဲဒါဆိုအမညအိပ်ရမှာပေါ့"

" အေးငါတည်းခိုခန်းမှာအိပ်မယ်၊နင်ညလာအိပ်ပေး၊ မနက်ကျရင်သူတို့မှာတဲ့ ပစ္စည်းနင်သွားပို့ပေးလေ၊ငါလည်းပြောထားပေးမယ်၊ဟိုမှာနင့်လူတွေလာပြီမသိစေနှင့်"

" ဟုတ်ကဲ့"

" ဟေ့ကောင်အဆင်ပြေလား၊"

" ဘာလဲဗျ"

" မင်းကောင်မလေးကိုပြောတာ"

" အေးကြိုးစားရမှာပေါ့၊ပြိုင်ဘက်ရှိတယ်"

" ဘယ်သူလဲဟ"

" အယ်ထီးကော်တဲ့"

" ဟ..အဲဒီကောင်ဆိုမလွယ်ဘူးဟ၊စိတ်ဆတ်တယ်၊သူသိသွားရင်အချိန်မရွေးပြသနာပေါ်နိုင်တယ်"

" ပေါ်.ပေါ်ဗျာ"

" အင်းဘယ်လိုမှတားမရပါလား"

" ကဲသောက်.ပြီးမင်းတို့ပြန်ကြ"

ကျနော်လည်းအမြည်းစားပြီးပြန်လာလိုက်တယ်။ခြေထောက်တွေကတက်ကြွနေတာဗျ။နောက်တစ်ရက် မြို့ပေါ်တက်မယ့်ကားနှင့်ကျနော်လိုက်ခဲ့တယ်။မကရင်မကြီးလည်းပါတယ်။သူကိုဈေးနားချပေးပြီးအိမ် ဖက်ကိုလှည့်တယ်။စီစဉ်စရာတွေစီစဉ်ပြီးအိမ်မှာညမအိပ်ဖြစ်တဲ့အကြောင်းပြောတယ်။သူငယ်ချင်းတွေနှင့်ချိန်းထားတဲ့အကြောင်းရွီးရတာပေါ့။ညဘက်ရှစ်နာရီလောက်ဆိုက်ကားငှားပြီးမကရင်မရှိရာကိုလစ်လာလိုက်တယ်။တည်းခိုခန်းမှာမကရင်မကနှစ်ယောက်ခန်းယူထားတယ်။ကျနော်လည်းသူ့အခန်းမေးပြီးတက်ခဲ့တယ်။အခန်းရှေ့ရောက်တော့တံခါးခေါက်တော့ကရင်မဖွင့်ပေးပြီး

" စောသားပဲမောင်လေး"

" စောစောအိပ်လို့ရတာပေါ့"

" အေးဒါဆိုလည်းလာ၊အဝတ်အစားချွတ်လိုက်တော့"

ကျနော်လည်းအဝတ်အစားချွတ်ပစ်လိုက်တယ်၊၊နည်းနည်းတော့ကြောက်နေတယ်လီးကသိပ်မတောင်ဘူး။

" လာမောင်လေးအိပ်လိုက်..မမစုပ်ပေးမယ်၊အမလေးလူကသာငယ်တယ်လီးကအကြီးကြီးပဲ"

" အမယောက်ျားလောက်ကြီးလို့ကြီးလို့လား"

" ငါ့ယောက်ျားကတိုတိုနှင့်တုတ်တုတ်ဟ၊နင့်ဟာကပိုကြီးပြီးပိုရှည်တယ်"

ပြောရင်းနှင့်ကိုကျနော့်လီးကိုစုပ်လိုက်တယ်။ပူနွေးနွေးအာငွေ့နှင့်သူ့စုပ်ချက်ကြောင့်ကျနော်တချက်အော်လိုက်မိတယ်။

" ပြွတ်...ပြွတ်"

" အားးးးးးရှီးး၊အားးကောင်းလိုက်တာမမရာ"

" ပြွတ်..ပြွတ်"

" အားးလားလားရှီး"

လီးဒစ်တွေကိုလျှာနှင့်ယက်ပေးတယ်ဗျ။

" ပလပ်..ပလပ်"

" အားး.အိုး..အရမ်းကောင်းတယ်ဗျ"

ကရင်မကြီးကအားတက်လာပြီးဂွေးဥတွေပါစုပ်ဆွဲလိုက်တာအောင့်သလိုခံစားရတယ်။ လီးကိုငုံပြီးကွင်း တိုက်ပေးတာကျနော်မျက်လုံးတွေတောင်စင်းလာတယ်။အရမ်းကောင်းတာကိုး။ လီးကအဆမတန်တောင် ပြီးလွှတ်လိုက်ရင်ချက်နားတောင်ကပ်နေတာဗျ။ ကရင်မကြီးကလီးစုပ်တာရပ်ပြီး အင်္ကျီတွေပါချွတ်ပစ်တာဗျ။နို့ကြီးကတစ်လုံးတစ်ခဲကြီးဗျ။ကျွန်တော်လည်းစို့ချင်လာတာကြောင့်စို့ပစ်လိုက်တယ်ကျွန်တော်လည်းနို့အုံကြီးကိုငုံခဲပြီးတပြွတ်ပြွတ်စို့ပစ်လိုက်တယ်။

" မောင်လေးအောက်ကဟာကြီးပါ ပွတ်ပေး"

ကျွန်တော်လည်းဘေးကနေနို့စို့ရင်းသူ့အဖုတ်ကိုပွတ်ပေးလိုက်တာ။ဘယ်ကတည်းကခံချင်နေတာလဲမသိအဖုတ်တစ်ခုလုံးစိုရွဲနေတာပါဗျ။အဖုတ်မပွတ်ဘူးတော့ဘယ်လိုလုပ်ရတာမသိတာကြောင့်လက်နှင့်သာထိုးလိုက်တယ်……။

" မောင်လေးအစေ့ကိုပွတ်"

ကျွန်တော်လည်းပွတ်ပေးလိုက်တယ်၊

" အားးးအဲလိုမပွတ်နှင့်နာတယ်"

" ဘယ်လိုပွတ်ရမမှာလဲ"

" ဒီလိုပွတ်"

" ဒီလိုလား"

" အေးးးဟုတ်တယ်"

ကျွန်တော်လည်းသူပြသလိုပွတ်လိုက်မှသူ့ဆီက ညည်းသံတွေထွက်လာတယ်။ သူကလက်ဦးဆရာပေါ့ဗျာ။နို့တွေကိုလှိမ့်လှိမ့်ပြီးစို့ပစ်လိုက်တယ်။နို့သီးခေါင်းတွေကိုလျှာဖျားနှင့်တော့တော့ပြီးယက်ပစ်လိုက်တယ်ဗျ။အဖုတ်လည်းအပွတ်ခံရပြီးနို့တွေလည်းစို့ခံရတော့ကရင်မကြီးလည်းတော်တော်လေးအသံထွက်ပြီးညည်းတယ်။ကျနော်လည်းလိုးချင်နေတာကြာပြီအခုလိုပင့်သကူလိုးရတယ်ဆိုတော့ရှယ်ပဲပေါ့။

" ရပြီမောင်လေးလိုးတော့"ကျနော်လည်းသူ့ပေါင်ကြားထဲဒူးထောက်ဝင်ပြီးလီးကိုထည့်လိုက်တယ်။

" ဗျစ်...ဗျစ်..ဘွတ်"

" အားးးးကောင်းတယ်"

" ကျနော်လည်းသူ့ပေါင်ကိုအပေါ်တွန်းတင်ပြီးအပေါ်ကနေစိုက်ချလိုးတယ်။

" ဗျစ်...ဗျစ်..ဇွိ.. ဇွိ"

" အားးလားးလိုးတတ်လိုက်တာ အိုးးးး"

" ဇွပ်..ဖတ်..ဖတ်.....ဖန်းးးးဖန်းး"

" အားးမောင်လေးးကောင်းတယ်၊ပြီးသွားလိမ့်မယ်၊အာရုံလွှဲလိုးးး"

ကျွန်တော်လည်းတခြားအာရုံလွှဲလိုက်တာနန့်စောယဉ်ပုံပဲမြင်လာလို့ပိုအားထည့်လိုက်မိတယ်။

" အားးအင့်..ဟင့်..ဖြေးဖြေးနှင့်မှန်မှန်လိုးပေးပါမောင်လးရယ်"

ကျွန်တော်လည်းလိုးနေရင်းကနန့်စောယဉ်ပဲမြင်လာလို့အားရပါးရလိုးတာပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတယ်။

" မောင်လေးအာရုံလွှဲလေ"

ကျွန်တော်နောက်ဆုံးဘုရားစာတွေပဲရွတ်ရတယ်။လိုးနေရင်းမေ့တာမို့ ပြန်ပြန်ရွတ်ရင်းဆယ်မိနစ်လောက် ကြာသွားတယ်။

" ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖန်းဖန်းးးးး"

" အားးးအင့်..အာ့..ရှီးးရှိးးငါပြီးတော့မယ်..အာ့.အာ့ရှီး...ရှီး"

ကျွန်တော်လည်းသူပြီးတော့မယ်ဆိုတာသိလို့ အာရုံပြန်စုစည်းပြီး အားရပါးရလိုးပစ်လိုက်တယ်။ အချက်တစ်ရာလောက်လည်းလိုးပြီးတော့သူလည်းပြီးကျနော်လည်းပြီးသွားတာပေါ့။

" အားရလိုက်တာမောင်လေးရာ၊ငါ့မှာအရင်ကကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ပွတ်နေရတာ"

" ကျနော်လိုးတာကောင်းလား"

" ကောင်းတာပေါ့ဟယ်..အီဆိမ့်နေတာပဲ၊လီးကလည်းကြီးရှည်ကလည်းရှည်တော့အရမ်းကောင်းတယ်။ဒီနေ့အားရအောင်လိုးပေးစမ်းပါ။ခဏသာနေရတယ်"

အမောခံနိုင်ပြီးအားရှိတဲ့ကျနော်လီးကပြန် တောင်လာတယ်။

" မမ..မှုတ်ပေးဦးထပ်လုပ်မယ်"

" အေးစုပ်ပေးမယ်"

သူကပြန်စုပ်ပေးတော့လီးကအစွမ်းကုန်တောင်လာပြန်ရော

" ကျနော်ဒီတစ်ခါကုန်းလိုးချင်တယ်"

" လိုးလေ..ကုန်းပေးမယ်"

ကျနော်လည်းနောက်ကနေ ဒူးထောက်ပြီးလီးကိုသွင်းလိုက်တယ်။ ဖွံ့ထွားတဲ့ဖင်ကြီးနှင့်စအိုဝညိုညိုကြီးကိုမြင်ရတယ်ဗျ။မီးရောင်နှင့်ပြူးထွက်နေတဲ့အဖုတ်ပြူးပြူးကြီးကလည်းအားရစရာကောင်းနေတယ်။လိုးလိုက်တိုင်းအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေလိပ်ဝင်သွားတာကိုကြည့်ပီးအားရကျေနယ်တယ်ဗျ။

" ဗျစ်...ဗျစ်...ဘွတ်...ဘွတ်"

" အာ့..အင့်...ဟင့်ဟင့်..မောင်လေးး"

ကျွန်တော်လည်းဒူးထောက်ပြီးလိုးနေရာကနေခွေးလိုးလိုးသလိုလိုးဖို့ဒူးကွေးကာအပေါ်စီးမှဆက်ဆံလိုက်တာတချက်ဆောင့်ချတိုင်းမကရင်မဟာတအင့်အင်းနှင့်ကိုအော်နေသေးတာပါ။

" ဗျိ…ဇွီ...ဗျစ်..ဗျစ်...ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်...ဘု"

" အာ့..အား..အရမ်းကောင်းတယ်မောင်လေး..အားးမြန်..မြန်လုပ်ကွာ..မမပြီးတော့မယ်"

" ဇွပ်……ဖန်းးးဖန်းးးးဖတ်..ဘတ်..ဘွတ်...ဖန်းးးဖန်းး"

" အာ့ာာာားရှီးးးအားးးးးအိုးးးးးးးးအာ့ရှီးးအိုးးးး"

လိုးချိန်ဆယ့်ငါးမိနစ်ကျော်ကျော်လောက်မှာသူပြီးသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်မပြီးနိုင်ဘူးဒူးကွေးလိုးရလို့သာဒူးတွေပူလာပြီးညောင်းနေတော့တယ်။ကျနော်လည်းအိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်တယ်။

" မောင်လေးမပြီးဘူးလား"

" ဟုတ်တယ်မမ"

" အေးးးငါမှုတ်ပေးမယ်"

ဆိုပြီး တော်တော်လေးကြာအောင်မှုတ်ပေမယ့်လီးကမကျပဲနေတယ်။

" အားးးငါလည်းအာညောင်းပြီဟ"

" မမဖင်လိုးချင်လို့ရလား"

" လိုးချင်တာ လိုးရတယ်"

" ငါဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးမယ်မောင်လေး"

သူဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလို့ကျနော်လည်းသူ့ဖင်ကိုတံတွေးဆွတ်လိုက်ပြီးလီးကိုထည့်လိုက်တယ်။လီးကဖင်ထဲကိုတင်းကျပ်ပြီးဝင်သွားတယ်။

" ဖြေးဖြေးလုပ်နှော်.ငါ့ဖင်ကွဲသွားမယ်"

" အင်း..မမ.."

" ဗျစ်...ဗျစ်......"

" အားးးးးထိတယ်ကွာ"

" ဇွိ...ဘွတ်....ဖတ်...ဖတ်..ဘွတ်...."

" အိုးးး..ဟးးးဟ၊ားးအားး*

" ဇွပ်..ဖတ်..ဖတ်..ဘွတ်..ဘွတ်"

ကျနော်ကျပ်လွန်းလို့ပြီးချင်လာတယ်။

" မမကျနော်ပြီးတော့မယ်"

"အေးးလိုးးပြီးအောင်လိုးးး"

" ဇွပ်ဖတ်..ဖတ်...ဖန်းဇွိ..ဗျိ..ဗျိ"

" အားးးးအိုးးဟူးးးးးးး?

ကျနော်လည်းအော်ပြီးဖင်ထဲကိုသုတ်တွေပန်းထည့်လိုက်ပြီးလီးကိုချွတ်ကာအိပ်ရာပေါ်လှဲလိုက်တယ်။

" အားးကောင်းလိုက်တာ ကောင်လေးရာ.နင့်လီးကအရမ်းမိုက်တယ်၊ငါစွဲသွားပြီနောက်လုပ်ပေးသိလား"

" ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့"

ကျွန်တော်လည်းနောက်နေ့မနက်မှာ ကရင်မကြီးနှင့်သူ့ပစ္စည်တွေတင်ပြီးတောထဲပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။ဆင်စခန်းဖက်အထိလိုက်ပို့ပြီးဆရာမလေးတေ့မှာတဲ့ပစ္စည်းအချို့ကိုယူပြီးဆရာမလေးဆီကိုသွားခဲ့တယ်။အဟီးရည်းစာစာတစ်စောင်လည်းရေးပြီးယူသွားတာပေါ့။ကျောင်းဖက်သွားပြီးပေးတာပါ။

" မနန့်စောယဉ်..ဒီမှာပစ္စည်းတွေလာပို့တာပါ"

" အားနာစရာရှင်.ကျွန်မတို့လာယူမှာပေါ့"

" အပန်းမကြီးပါဘူး၊ကျွန်တော်ကမနန့်စောရင်နှင့်တွေ့ချင်လို့ပါ"

" ရှင်"

" ဟုတ်တယ်ဗျ၊မနန့်စောယဉ်..ကျွန်တော်…..မနန့်စောယဉ်ကိုမြင်ကတည်းချစ်မိတာ"

" ရှင်..အာကိုဇော်မိုးကလည်း"

ကျွန်တော်လည်းလာလာချင်းဆောက်နှင့်ထွင်းပစ်လိုက်တယ်၊ပြိုင်ဘက်ရှိနေလို့အချိန်ဆွဲလို့မဖြစ်ဘူးလေ

" ရော့ပါ..ကျနော်ရေးထားတဲ့စာပါ"

မနန့်လည်းကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်ကာယူထားလိုက်တယ် ။ ကျွန်တော်လည်းလစ်လာခဲ့လိုက်တယ်။နောက် နေ့တွေမှာလည်းအကြောင်းမရှိအကြောင်းရှာပြီးမနန့်ဆီကိုသွားသေးတယ်ဗျ။ ညနေပိုင်းရောက်ရင် ကိုကျော်ဆွေနှင့်ကရင်မဆိုင်သွားတာပေါ့။ကရင်မကြီးကဟန်မပျက်ဧည့်ခံရှာတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နောက်နေ့တွေမှာကားသမားတွေအားရင်ဆင်စခန်းပဲခေါ်ပြီး ကရင်မဆိုင်ဖက်ကိုပဲသွားနေကြတာလေ။ 

မနန့်မှာကိုဇော်မိုးဆင်စခန်းလာကတည်းကသတိထားမိတယ်။ရွှေစွန်ညိုဘာလိုလို့ဝဲပါတယ်။ မထွေး လိုလို့ဝဲပါတယ်။ဒါပေမယ့်အယ်ထီးကော်ကသူ့ကိုအရင်ချစ်ရေးဆိုထားတော့ဝေခွဲရခက်ခဲနေပါတယ်။အယ်ထီးကော်နှင့်လူမျိုးတူဘာသာတူလေ၊သူ့ဘဝကိုလည်းစာနာတယ်။တခြားအရာတွေပေါ်မှာသာစိတ်ဆတ်ပေမယ့်သူ့အပေါ်မှာစိတ်ရှည်တယ်။

သူ့အပေါ်တကယ်ချစ်တာလည်းသိတယ်။ကိုဇော်မိုးတစ်ယောက်ကအသက်ကလေးကငယ်ငယ်လူကောင်ထွားပြီးနေလောင်နေလို့သာအသက်ကြီးသလိုဖြစ်နေတာ။အခုလည်းတနေ့တနေ့ဒီလမ်းခရီးကိုမညည်းမညူလာနေတာသနားမိတယ်။တဖြေးဖြေးနှင့်သနားရာကကိုဇော်မိုးကိုချစ်လာသလိုဖြစ်နေပြီ။ကိုဇော်မိုးကလည်းအဖြေတောင်းတာအမဲခြောက်ဖုတ်တောင်းသလိုတကျီကျီနှင့်အခုဆိုကျောင်းကိုလာလွန်းအားကြီးလို့ညီအမတစ်ဝမ်းကွဲကျောင်းအတူတူပြန်တဲ့သူနှင့်တောင်အတော် ကြီးရင်းနီးနေပြီ

" အယဉ်..ညည်းဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ"

" ငါမစဉ်းစားတတ်ပါဘူးဟယ်"

" ငါသိပါတယ်ဟာ၊နင်ဇော်မိုးဘက်ပါနေပြီ"

" အင်းလေ.ငါဝန်ခံပါတယ်၊ဒါပေမယ့်အယ်ထီးကော်ကိုလည်းသနာနေတယ်"

" ငါးရံ့နှစ်ကောင်ဖမ်းသလိုဖြစ်နေမယ်နှော်၊နှစ်ယောက်စလုံးကမလွယ်ဘူးနှော်"

" အေးပါဟယ်"

" ကိုဇော်မိုးကပြောတယ်၊"

" ဘာတုန်းဟ"

" လှေနံနဖက်ကိုနင်းတယ်ဆိုရင်လည်းသူ့ဘက်ကိုပိုပိုသာသာနင်းလိုက်ပါတဲ့"

" သူကဗိုလ်အောင်ဒင်ပေါ့"

" ဟုတ်တယ်၊ဟုတ်တယ်.ဗိုလ်အောင်ဒင်.၊ဗိုလ်အောင်ဒင်"

" ဟားးဟားးးအဟင်းးဟင်းးးးး"

ရယ်နေရင်းကဇော်မိုးမျက်နှာလေးကွက်ပြီးမြင်လိုက်တယ်။

" အော်..ကိုဇော်မိုးရယ်"

တနေ့မနန့်ဆီကိုသွားပြီးကရင်မအရက်ဆိုင်ထိုင်နေတုန်းအယ်ထီးကော်ရောက် လာတယ်။လူကငှက်ဖျားမိထားသလိုပါ။

" ဇော်မိုးဆိုတာမင်းလား"

" အေး.ငါပဲ"

" မင်းဆင်စခန်းကိုမလာနှင့် ဟေ့ကောင်"

" ငါ့ဘာသာလာတာ ဘာဖြစ်လဲကွာ"

" ဟေ့ကောင် မင်းကိုငါပြောထားပြီးပြီနှော်၊"

" လာတော့ဘာဖြစ်လဲ"

" မင်းတော်တော်သတ္တိရှိတာလား"

" အေး.."

" အေးအဲဒါဆိုတပွဲတလမ်းလောက်စမ်းရအောင်"

ကျနော်လည်းကြောက်နေရင်မနန့်နှင့်လွဲရတော့မည်မို့…

" လုပ်လေကြာသလားလို့"

ကျနော်ကြားဖူးတာကကရင်တွေလက်ဝှေ့ထိုးတတ်တယ်ဆိုတာသိတယ်။ကျနော်လည်းရိုးရာနပန်း(ကျင်)ကိုငယ်ငယ်ကတတ်တယ်။ရွာမှာလည်းသင်ထားတာ၊အိမ်ကဝိတ်သမားတွေနှင့်လည်းခဏခဏကစားနေကြမို့လို့လုံးထွေးပီးသတ်ပုတ်ဖို့စဉ်းစားလိုက်တယ်..။

" ဟဲ့တော်ကြ..ငါဆိုင်မှာရန်မဖြစ်နှင့်ထီးကော်နင့်ကိုဦးစီးနှင့်တိုင်မှာ"

" နင်ကဘာလို့နာနေတာလဲ"

" ဟဲ့ငါဆိုင်လာတဲ့ဧည့်သည်၊ငါ့စီးပွားရေးကိုနင်လာဖျက်တာ"

" ဟေ့ထီးကော်..ဘာဖြစ်တာလဲ"

" ဖထီး..ဘာမှမဖြစ်ဘူး"

" မဖြစ်ရင်ပြန်"

ထီးကော်ပြန်သွားသည်။

" ဖိုးခွား..မင်းလည်းပြန်"

" ဟုတ်ကဲ့..ဖထီး"

" လစ်ကြမယ်ဟေ့"

အားလုံးလည်းစခန်းကိုပြန်လာခဲ့ကြတယ်။

နန့်စောယဉ်မှာသတင်းကြားပြီး ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်ကာဇော်မိုးအတွက်စိတ်ပူသွားတယ်။ ထီးကော်ကဓားအမြဲတန်းပါတယ်လေ။ ဓားနှင့်တော့မထိုးရဲလောက်ဘူး၊ဇော်မိုးတို့အဖွဲ့ကကားပေါ်မှာာငြိမ်းချမ်းရေးအဖွဲ့တံဆိပ်တတ်ထားတယ်။ ဓားနှင့်ထိုးရင်အားလုံးပြသနာတက်နိုင်တယ်ဆိုတာအားလုံးကသိထားကြတယ်လေ။နောက်နေ့ကျတော့တခြားလူတွေခေါ်မရလို့ညနေစောင်းမှာကျနော်လည်းတစ်ယောက်တည်းတက်လာတယ်။

လေလေးကကျောဖက်ကနေပြီးတိုက်နေလို့မပူပါဘူးတောင်တက်ခရီးတွေဆိုပေမယ့်အေးအေးဆေးဆေးတက်လာခဲ့တယ်။တကယ်တမ်းတော့အယ်ထီးကော်ဟာဆင်ဦးစီးပီပီဆင်ကြံကြံနေတာကို ကျနော်မသိခဲ့ဘူး။သူစီးတဲ့ဆင်ကမုန်ယိုစပြုနေတာလေ။ကျနော်လေးပုဆိုးလေးမပြီးပြီးဟိုကြည့်ဒီကြည့် နှင့်တောင်ပေါ်ကိုတက်လာခဲ့တယ်။အဲဒီအချိန်မှာနောက်ကအသံကြားလို့လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်

" ကျည်..ဝူး"

" ဟာဆင်ပဲ"

ကျနော်လည်းခြေသုတ်တင်ပြီးပြေးတက်တယ်၊ဆင်ကကျနော့ကိုမြင်ပြီးလိုက်တော့တာပဲ၊လေကသူ့ဘက်ကတိုင်တာရယ်၊တောင်တက်ဖြစ်နေတာရယ်ကြောင့်ကျနော့အနားကိုချက်ချင်းမရောက်ဘူး။ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေလိုက်လာတယ်။ဆင်ပြေးအားကိုကျနော်ဘယ်လိုမှမယှဉ်နိုင်ဘူးလေ။

ကျနော်အကြံရပြီးပုဆိုးကို ချွတ်ချပြီးထပ်ပြေးတယ်။ဆင်ကကျနော့်ပုဆိုးကိုတက်နင်းပြီးကျန်နေတယ်။တော်ကြာမှဆက်လိုက်လာ တော့ကျနော်လည်းအင်္ကျီထပ်ချွတ်ပြီးထပ်ပစ်ထားခဲ့တယ်။ဆင်ကအင်္ကျီကိုထပ်နင်းပြီးခြေထောက်နှင့်နင်း ပြီးထပ်လိုက်လာတယ်။

ကျနော်လည်းအသက်လုပြီးပြေးတာဆင်ဝိုင်းနားရောက်လာတယ်။ကျနော်ဆက် ပြေးတယ်။လူတွေအားလုံးဆူညံကုန်ကြတယ်။ကျနော်စာသင်ကျောင်းဘက်ပြေးပြီးပက်လက်လှန်ပြီး အမောဖြေရတော့တယ်။နန့်စောယဉ်မှာကိုဇော်မိုးတစ်ယောက်အဝတ်အစားမပါပဲပြေးလာတာမြင်ရတယ်။ဆင်ဝိုင်းဘက်ကလည်းဆူညံနေတော့သဘောပေါက်လိုက်ပြီးဖထီးပုဆိုးတစ်ထည်ယူပြီးအမောဖြေနေတဲ့ဇော်မိုးကိုသွားခြုံပေးရတယ်။အတွင်းခံပါလို့သာပေါ့မျက်စိရှက်စရာကြီးပါ

" ကျနော်လည်းမနန့်လာပို့တဲ့ပုဆိုးကိုချက်ချင်းမဝတ်ပဲချွေးတွေသုတ်ပြီးမှဝတ်ရတယ်"

မနန့်မှာဇော်မိုးဖြစ်ပုံကိုကြည့်ပြီးသနားလွန်းလို့မျက်ရည်တောင်ကျတယ်။

" ဇော်မိုး၊နောက်တစ်ယောက်ထဲမလာနင့်"

" လာမှာပဲမနန့်ကချစ်တယ်ပြောမှ"

" ဒီလိုဖြစ်နေတာတောင်နင်ကပြောနိုင်သေးတယ်"

" ဖြေပါမနန့်"

" အေး.ချစ်တယ်.ချစ်တယ်"

ကျနော်ပျော်ပြီးမနန့်ကိုဖက်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။

" အို..လွှတ်တော့ဟိုမှာဖထီးလာပြီ"

ကျွန်တော်လည်းပြန်လွှတ်ပစ်လိုက်တယ်။

" ဖိုးခွားဘာမှမဖြစ်ဘူလား၊ငါတောင်းပန်တယ်၊တယ်မိုက်တဲ့ထီးကော်"

" ရပါတယ်ဖထီး"

ကျနော်ကတော့သာယာနေပြီဖြစ်ပေမယ့်အယ်ထီးကော်ကမလုပ်သင့်တဲ့အရာကိုလုပ်တဲ့အတွက်ဆင်စခန်းတစ်ခုလုံးရဲ့ငြိုငြင်မှုကိုခံရတယ်ဗျ။ကျနော်မှာလည်းဦးလေးတောင်ပေါ်တက်လာပြီးကြိမ်းမောင်းဒဏ်တော်တော်ခံလိုက်ရတယ်။

" ဟေ့ကောင်.မင်းကယူမှာမို့လို့လား"

" ယူမှာဦးလေး"

" စဉ်းစားမင်းကကျောင်းဆက်တက်ရအုံးမှာ၊နောက်ပြီးသူကခရစ်ယာန်ကွ"

" ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါဦးလေး"

" အင်း..မင်းကအချစ်ဦးဆိုတော့ရူးနေတာပေါ့ကွာ"

" နောက်ဆင်ဝိုင်းဘက်မသွားနှင့်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါဦးလေး"

ကျနော်ဦးလေးစိတ်ချမ်းသာအောင်ပြောလိုက်ရတယ်၊အခုမှအဖြေရတာ ဘယ့်နှယ်သွားမတွေ့လို့ရမလား။ကျနော်ကအေးအေးဆေးဆေးဖြစ်သွားပြီ၊ ဒါပေမယ့်အယ်ထီးကော်ဒုက္ခကမုန်ယိုပြီးတောထဲဝင်သွားတဲ့ဆင်နောက်ကိုလိုက်ရတော့တယ်။ပဲ့ချိတ်နှစ်ယောက်ခေါ်ပြီးဆင်ခြေရာနှင့်ဆင်ချေးတုံးကိုကြည့်ပြီးလိုက်သွားတာ။သူစိတ်မဖြောင့်ပါဘူး၊ဆရာမလေးကကျနော်နှင့်ကြိုက်သွားမှာကိုအရမ်းစိုးရိမ်နေတာ။သူတကယ်လည်းအဲဒီနေ့ကချစ်သူတွေဖြစ်သွားတာမသိခဲ့ဘူး။

ဆင်အခြေအနေကိုကြည့်ရင်းကဆယ်ရက်လောက်ကြာတယ်။သူစိတ်မရှည်တော့တာနှင့်မုန်ယိုလို့မပြီးသေးတဲ့ဆင်ကိုအတင်းဖမ်းဖို့ကြိုးစားရင်းကဦးခေါင်းပေါ်တက်ပြီးစခန်းဖက်ကိုခေါ်ဖို့ကြိုးစားတယ်။ဆင်ကဝါးတောဖက်ကိုဖြတ်ပြေးတော့ဆင်ကိုမထိန်းနိုင်အဲဆင်ခေါ်ရာကိုပါသွားတယ်။ဝါးတောဖြတ်ပြေးတဲ့အခါဝါးထိုးလို့တစ်ကိုယ်လုံးသွေးအလိမ်းလိမ်းနှင့်နောက်ဆုံးမှာဆင်ပြေးတဲ့သစ်ပင်နားရောက်တော့သစ်ပင်နှင့်တိုက်မိပြီးဆင်ပေါ်ကပြုတ်ကျကျန်ခဲ့တယ်။သူများကိုမကောင်းကြံတဲ့စိတ်ကလက်ငင်းအကျိုးပေးတာပါ။

ပဲ့ချိတ်တွေကစောင်ပခက်လုပ်ပြီးထမ်းခေါ်လို့သာစခန်းကိုရောက်ရတယ်။ဖထီးလည်းသူ့တူဖြစ်ပြီးအားကိုးရတဲ့သူဖြစ်တော့ပြာပြာသလဲပါ။မြို့ပေါ်ဆေးရုံပို့ဖို့အတွက်ကျနော်တို့ကားစခန်းကိုလာတဲ့အခါ။ကျနော်တို့စခန်းမှာလည်းကားကတစ်စီးထဲသာရှိတယ်။ကျနော့်ကိုလုပ်ကြံထားသူမို့မပို့ချင်ကြပါဘူး။

ကျနော်လည်းလူ့အသက်ကယ်လို့ရရဲ့သားနှင့်မကယ်ဖြစ်ရင်နောင်စိတ်မကောင်းဖြစ်ရမှာမို့ဆေးရုံကိုပို့ခိုင်းလိုက်တယ်။ဖထီးလည်းဆေးရုံကိုလိုက် သွားရတော့တယ်။ဆင်စခန်းမှာဖထီးမရှိတော့ကျနော့်အကြိုက်ပေါ့ဗျာ။ညဘက်မှာမဆီကိုကျနော်သွား လည်တော့တယ်။သမီးရည်းစားဖြစ်ပြီဆိုတော့မနှင့်မောင်ဖြစ်ပြီလေ။

" အယဉ်ရေ.မောင်လာတယ်"

" အေး..ညည်းပဲခေါ်တော့"

" ကောင်မခေါ်တာလေးကိုသဝန်တိုနေတယ်"

" နင်ခေါ်ချင်ရှာပေါ့ဟ"

" မရတတ်လို့ပါနှော်"

" ကောင်မ..ညည်းငါ့ဘဲများကြိုက်နေလားမသိဘူး"

" ကြိုက်ရင်ရောနင်ပေးမှာမို့လို့လား"

" မလုပ်ပါနှင့်အချစ်ကဝေစားလို့မရဘူး၊မတစ်ယောက်တည်းသာချစ်တာပါ"

" သွားအပိုတွေ"

" ကျနော်တို့ချောင်းကမ်းဘေးခဏသွားမယ်လိုက်ဦးမလား"

" မလိုက်တော့ပါဘူး၊မစားရညှော်ခံကြီး"

" အင်းသူကလည်းတစ်ဒုက္ခ"

" အဟင်းးဟင်းး"

" မ..လာသွားရအောင်"

လသာသာမှာချောင်းရေတသွင်စီးလို့ ကျောက်စရစ်ခဲလေးတွေအပေါ်လမ်းလျှောက်ရတာ အရမ်းကို ကောင်းတယ်ဗျ။ ကျောက်တုံးတွေကြားထိုင်လိုက်ပြီးမရဲ့မျက်နှာကိုငေးကြည့်လိုက်တယ်။ သနပ်ခါးအဖွေးသားနှင့်ချစ်စရာကောင်းတဲ့မမျက်နှာလေးကိုမွှေးကြူလိုက်ပြီးသာသာယာယာလေးပွေ့ဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်၊နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ရင်ခုန်သံတွေကတဒိန်းဒိန်းနှင့်ကိုမြည်နေတာလေ။

ရင်ခုန်သံတွေမြန်လေကျနော့လီးကတောင်လေပေါ့ဆိပ်ကွယ်ရာအရပ်မှာနှစ်ယောက်သားချိန်းတွေ့တာလေ။ဖိုမဓာတ်ကလောင်မြိုက်နေတာပေါ့။ကျနော်မကိုအရမ်းလည်းချစ်တယ်၊မြတ်လည်းမြတ်နိုးတယ်၊ဒါပေမယ့်စိတ်လည်းမချဘူး။ချစ်သက်သေလေးများ၊အမှတ်တရလေးတွေများများဖြစ်အောင်လုပ်ထားချင်တာလေ။အဲဒီတော့လည်း….

" သိပ်ချစ်တယ် မရယ်"

" အွန်း.ဟွန်းးဟင်း....မ..လည်းချစ်ပါတယ်ကွယ်"

နှုတ်ခမ်လေးနမ်းစုပ်ရင်းလည်တိုင်လေးကိုပါမာကင်ပေးလိုက်တယ်။

" အားးယားတယ်မောင်"

ယားတယ်ဆိုလို့လွှတ်လိုက်ပြီးမှနှုတ်ခမ်းကိုပြန်နမ်းစုပ်ပြီးလျှာဖျားလေးထည့် လိုက်တယ်။ မကလျှာဖျားလေးကိုပြန်စုပ်လာတယ်ဗျ။ ကျနော်လည်းအခြေအနေကောင်းပြီဆိုပြီးအင်္ကျီ နောက်ကျောကသူ့ဘော်လီချိတ်ကိုဖြုတ်ပစ်ပြီးအင်္ကျီကိုတွန်းတင်ပြီးနို့ချိုချိုကိုခေါင်းငုံစို့လိုက်တော့မက ကျွန်တော့်ခေါင်းလေးကိုကိုင်ပေးထားတယ်ဗျ။ကျနော်လည်းကရင်မကြီးသင်ပေးထားတဲ့အတိုင်းစို့လိုက်တာပေါ့ဗျာ။

" အာ့...မောင်ရယ်"

" ပြွတ်....ပြွတ်...ပလပ်..ပလပ်"

" အင့်..ဟင့်..ဟင့်..အာ့.."

ကျနော်လည်းမထွက်တဲ့နို့ကိုစို့ပြီးကျနော်ကမကိုဖက်ထားတယ်။သိပ်စို့လို့ကောင်းလွန်းတဲ့နို့လေးတွေ၊ ဘယ်လောက်ပဲစို့စို့အားမရနိုင်ပါဘူးဗျာ။အဖုတ်ကိုလည်းကိုင်ကြည့်ချင်လာတယ်။ လက်တဖက်အောက် ချပြီးမပေါင်ကြားထဲကိုလျိုပြီးသွင်းလိုက်တယ်။

" အာ့..မောင်အဲဒါကိုမလုပ်နှင့်မောင်"

" ခဏလေးကိုင်ကြည့်ချင်တာပါမရယ်"

" ဟာကွာလူဆိုးလေးပဲကွာ"

" ခွင့်ပြုပါမရယ်"

" လူတွေမြင်ပါ့မယ်မောင်"

" မမြင်ပါဘူးမရယ်၊ခဏလေးနှော်"

" ဟင်းးးး"

ဆိုပြီးသက်ပြင်းချလိုက်သံကျနော်ကြားတယ်။ ဒါဆိုရပြီ ထပ်ပြီးခွင့်ပြုချက်တောင်းနေရင် ကျနော် မိုက်မဲရာကျတော့မှာပေါ့။ပင်တီကိုဘေးဖယ်ပြီးအဖုတ်ထဲလက်ညိုးလေးသွင်းလိုက်ပြီးစမ်းကြည့်လိုက် တယ်။ အမွေးနုနုလေးတွေကိုစမ်းမိတယ်ဗျ။ ပြီးတော့မှနေရာမှန်ကိုရောက်သွားတာ။ကရင်မကြီးသင်ပေး ထားတဲ့အဖုတ်ပွတ်နည်းကစနစ်ကျသလားမသိမတစ်ယောက်ညည်းသံတွေထွက်လာတယ်။

" အာ့..အင့်..ဟင်းးးဟင်းးးးမောင်ရယ်"

ကျွန်တော်လည်းအဖုတ်ထဲလက်ညိုးထည့်လိုက်တော့အရည် တွေစိုစိုစိစိဖြစ်နေတယ်လေ။

" အာ့..မောင်ရယ်..နာတယ်"

ကျနော်လက်ကိုပြန်ထုတ်ပြီးကရင်မကြီးသင်ပေးထားတဲ့အစေ့ပွတ်နည်းအတိုင်းဖီလ်းဖြစ်လာစေဖို့ပွတ် ပေးလိုက်တယ်။

" အာ့..အိုးးဟိုးးးဟိုးးးးးးးး……အင့်..ဟင့်..ဟင့်"

ငါးမိနစ်လောက်ပွတ်တာအထဲမှာမနည်းစိုလာတယ်။ကျနော်လည်းနှုတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်းပြီးအစေ့ကိုသေ သေချာချာပွတ်ပေးလိုက်တယ်ဗျ။

" အာ့..အင်းးးဟင်းးးးဟင်းးးးအာ့..ရှီး..ရှီးး"

ထိုစဉ်မှာပဲဆင်ဝိုင်းဘက်ကဓာတ်မီးတချက်လင်းလက်လာလို့

" မောင်လူတွေလာတယ်"

ကျွန်တော်လည်းရပ်ပစ်လိုက်ရတယ်။

" ဟာကွာ..အရေးကောင်းမှ"

" ခစ်...ခစ်..ခစ်"

" မောင်သူ့တို့အနားမရောက်ခင်ပြန်ရအောင်"

" အင်းးးးး"

ကျနော်လည်းမထချထချင်နှင့်ထပြီးသူ့ကိုလိုက်ပို့ရတာပေါ့ဗျာ။သူ့ကိုလိုက်ပို့တော့ဟိုတစ်ယောက်ပြုံးစိစိ နှင့်

" ပျော်ခဲ့ကြတယ်ပေါ့"

" အင်းးပေါ့ဗျာ"

" လုပ်ပါ..လုပ်ပါဒီမှာတစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့ရတာ"

" ဟောဗျာနောက်အခေါက်ခေါ်ပါ့မယ့်"

" အားးးး"

မကကျနော့်ဗိုက်ကိုလိမ်တာဗျ။

" ကဲပြန်တော့နှော်မောင်"

" ဟဲ့ဒီမှာအိပ်ခိုင်းလိုက်ပါလား"

" ဖထီးသိလို့မိုးမီးလောင့်ပါမယ်ဟယ်"

" ရပါတယ်ဟငါမပြောပါဘူး၊ငါအခန်းခွဲအိပ်ပါ့မယ်"

" ကောင်မတော်တော်ရွနေတယ်၊ဘာလဲချောင်းကြည့်မလို့လား"

" အေးဟဲ့..ဟီးးးးဟီးး"

မောင်ပြန်လေ၊ဒီကောင်မတော်တော်ရွနေတာဆုံးမရအုံးမယ်"

" တာ့တာ.မ"

ကျနော်လည်းတောင်ပြန်ဖြစ်လာတယ်။စိတ်ထဲမှာဆန္ဒအရမ်းပြင်းပြနေတာဗျာ။ကိုကျော်ဆွေတဲဘက်ကို ပြန်ရင်းကရင်မအရက်ဆိုင်ဘက်ကိုလျောက်တော့ကရင်မကြီးကဆိုင်သိမ်းနေပြီ။

" ကောင်လေးငါ့ဆီကိုမလာတကြာပြီနှော်"

" စိတ်ကရောက်ပါတယ်"

" စိတ်လာလို့မရဘူးလူလာမှဟ၊ဒီနေ့ဒီမှာအိပ်သွား"

ကျနော်လည်းရေငတ်တုန်းတွင်းထဲကျဆိုသလိုကရင်မကြီးကိုအဲနေ့ညကသုံးချီကျွေးပြီးမနက်လေးနာရီ လောက်ထကာကိုကျော်ဆွေတဲဖက်သွားအိပ်တယ်။ နောက်တရက်ရောက်တော့စနေမှာမြို့ကိုတက်ပြီး အယ်ထီးကော်ကို သတင်းမေးမယ်ဆိုတော့ ကျနော်ပျော်ပြီလေ။စနေသွားပြီးတနင်္ဂနွေမှပြန်ရမှာကိုး။စနေနေ့ကျတော့ သူတို့ကကားလမ်းဖက်ကနှစ်ယောက်သားကြိုတယ်။ ကျနော်လည်းမြို့ကိုလိုက်ခဲ့တယ်။

အိပ်စင်မှာသူတို့ကိုထားပြီးရှေ့ခန်းမှာကျနော်ထိုင်လိုက်ခဲ့တယ်။ သစ်လုံးတွေချပြီးမြို့ထဲမှာကျနော်တို့ကိုထားပြီးကားကပြန်ထွက်သွားလို့ အိမ်ဖက်ကိုကျနော်ခြေဦးမလှမ်းတော့ဘူး ။ ရောက်တဲ့အချိန်ကလည်းခြောက်နာရီထိုးပြီကားကမနက်ပြင်မယ်ဆိုပြီးထွက်သွားတာလေ။ တည်းခိုခန်းရောက်တော့နှစ်ယောက်ခန်းနှစ်ခန်းယူလိုက်တယ်။မရဲ့သူငယ်ချင်းကရယ်ကျဲကျဲလုပ်နေတာလေ။

" ကိုဇော်မိုး.အခန်းပြောင်းပေးရမလား"

" အခုတော့မပြောင်းနှင့်ဦး"

" ဟယ်လုပ်ပြီ၊ညည်းတော့၊ရေမိုးချိုးဆေးရုံကိုသွားရအောင်၊မောင်မလိုက်ခဲ့နှင့်"

" အာ..ဘာလို့လည်းမ"

" ဖထီးသိသွားမှာစိုးလို့"

" ပြီးရောပြန်လာရင်ထမင်းသွားစားမယ်"

သူတို့ရေမိုးချိုးပြီးဆေးရုံဖက်သွားကြပြီးတစ်နာရီကျော်လောက်ပြန်လာတယ်"

" မောင်ထမင်းစားရအောင်"

" သွားလေ"

" ထီးကော်အခြေအနေဘယ်လိုလဲ"

" နောက်တပတ်လောက်ဆိုဆင်းရမယ်ထင်တာပဲတဲ့"

" သူ့ဆင်ရော"

" ဖမ်းထားပြီးထူးခတ်ထားတယ်"

" ဖထီးကဘာပြောသေးလဲ"

" ထွေထွေထူးထူးမပြောပါဘူး၊

ထီးကော်ကမောင့်ကိုကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောပေးပါတဲ့။သူတောင်းပန်ပါတယ်တဲ့"

" အမြင်မှန်ရသွားပြီပေါ့"

" သူလည်းစိတ်ကောင်းရှိပါတယ်မောင်။မ.ကြောင့်သာအဲဒီလိုဖြစ်တာပါ"

" အော်..ဆင်ရောဦးစီးရောမုန်ယိုတာပေါ့"

" မောင်ကလည်းပြောရော့မယ်"

ထမင်းသွားစားပြီးတည်းခိုခန်းပြန်လာတော့၊

" ဟေ့ငါတော့အိပ်ပြီ.လော့ချလိုက်ပြီနှော်၊၊အယဉ်ဒီမှာအိတ်တွေ"

" ဟဲ့..ဟဲ့..အို..လုပ်ပြီ"

" လာပါမ..မောင်နှင့်စကားပြောရအောင်"

" ဟင်းနှော်စကားပြောမယ်ဆိုပြီးတော့"

" ချစ်လို့ပါမရာ"

အခန်းထဲဝင်ပြီးတော့မက

" မောင်ဟိုဘက်လှည့်၊မ.အင်္ကျီလဲမလို့"

" ကျနော်လည်းအခန်းပြင်ဘက်ကိုပြူတင်းပေါက်ဖက်မှလှမ်းကြည့်နေလိုက်ပြီး.။

" ရပြီလားးး"

" အင်းးးး"

ကျွန်တော်ကြည့်လိုက်တော့မကဂါဝန်ကြီးနှင့်ဗျ။

" ညဝတ်တဲ့အင်္ကျီကလေးနှင့်လည်းလှတာပဲ"

" သွားအပိုတွေသိပ်ပြော"

" ကြည့်လို့ကိုမဝဘူး"

" ဆိုပြီးတင်းတင်းလေးဖက်ထားလိုက်တယ်။ခါးအထက်စမ်းကြည့်တော့ဘော်လီမပါဘူးဗျ။

" ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ"

" ဘာရီတာလဲ.ဟွန်း"

ကျွန်တော်သူ့ကိုဖက်ပြီးအိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှဲလိုက်တယ်။ကုတင်ပေါ်မှာကန့်လန့်ပေါ့။သူကအောက်က ကျွန်တော်ကအပေါ်ကလေ။

" ချစ်တယ်..မရယ်"

" အင်းးး"

ကျွန်တော်လည်းမနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။

" မောင်မီးပိတ်အုံးလေ"

" မ..အလှကိုကြည့်ချင်လို့ပါမရယ်၊မပိတ်တော့ဘူး"

" အင်းရှက်တယ်မောင်"

" မရှက်ပါနှင့်မရယ်မောင်တို့လက်ထပ်ပြီးလည်းဒီလိုပဲနေမှာ"

ကျနော်လည်းနမ်းစုပ်လိုက်တာမကလည်းပြန်နမ်းပါတယ်။ ပါးစပ်အတွင်းမှာလျှာတွေတိုက်ပွဲတွေဖြစ် တာပေါ့။အသံကတော့တပြွတ်ပြွတ်နှင့်ဗျ။ရင်ချင်းဆိုင်တဲ့တိုက်ပွဲတွေပါဖြစ်နေတာ။အဲဒီကတော့ရင်ခုန်သံတိုက်ပွဲပေါ့၊သူ့အသံလည်းတစ်ဒိန်းဒိန်းနှင့်ပေါ့၊။အချစ်နှင့်ကာမတိုက်ပွဲမှာကာမဖက်ကအလေးသာနေပါပြီ။

ကျနော်ကတောင်ကုန်းတိုက်ပွဲနွဲမယ်ဆိုပြီးဂါဝန်စကိုမလိုက်တယ်။ပထမဆုံးပေထမဆုံးတွေ့တာကမြက်ခင်းလေးပေါ့သူကခပ်ပါးပါးလေးနှင့်မို့မောက်နေတာလေ။သူကနောက်ဆုံးတိုက်ပွဲမို့လို့ရှောင်ရှားပြီးတောင်ကုန်းဖွေးဖွေးဆီသို့ချီတက်လိုက်တယ်။တောင်ကုန်းနှစ်လုံးကလည်းနှစ်လက်မလောက်သာကပ်နေတာပုပုဝိုင်းဝိုင်းပန်းကန်လုံးလေးမှောက်ထားသလိုပါဗျ။ရန်သူကတောက်ထိပ်မှာရောက်နေလို့ကျနော့်ပါးစပ်ကြီးဟပြီးစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။

" ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်"

" အာ့...အင်းးဟင့်းး"

ညည်းသံတွေထွက်လာပြီ။အဌာရသဆယ့်ရှစ်ရပ်ထဲကကရင်မကြီးသင်ပေးတဲ့နို့စို့တိုက်ပွဲမှာရန်သူတွေခေါင်းထောင်လာတယ်။လျှာလက်နက်ကိုထုတ်လိုက်ပြီးခေါင်းဆောင်နှစ်ယောက်ကိုဖိနှိပ်ပြီးယက်ပေးလိုက်တယ်။တောင်ကုန်းတစ်ခုလုံးကိုခြုံငုံပြီးစို့ပစ်လိုက်တယ်။

" ပြွတ်..ပြွတ်"

" အင်း.ဟင်းးးဟင်းအင်း..မောင်ရယ်..အာ့!မကိုနှိပ်စက်နေသလိုပဲ"

ဟောရန်သူအရှုံးပေးသွားပြီ၊ဒီတော့ခေါင်းဆောင်တွေဘေးကဘုသေးလေးတွေကတချက်ချင်းလျှာနှင့်ဖိပြီးယက်လိုက်တာ။ဖြူဖွေးတဲ့နို့ဟာပန်းရောင်သန်းသွားတော့တယ်။

ကျွန်တော်လည်းနိုစို့ပြီးဗိုက်သား ပြင်လေးကိုလျှာနှင့်ယက်ပြီးချက်ပေါက်လေးကို လျှာထိုးမွှေပစ်လိုက်တယ်။ချက်ပတ်လည်ကိုလည်းအသေအချာဝိုက်ပြီးယက်ပေးလိုက်တာမတစ်ယောက်မှာအိပ်ရာခင်းစကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီးတဟင်းးဟင်း အော်ညည်းနေပြီလေ။ကျွန်တော်ချက်ကိုယက်တာရွံမယ်ထင်သလား၊ဒွါရကိုးပေါက်တစ်ပေါက်ပါပေမယ့်အဓိကပွိုင့်ကိုကျနော်ယက်အုံးမှာ။ဒီချက်လောက်ကတော့အပျော့ပေါ့ဗျာ။

ကျန်တဲ့အချိန်တွေမှာသာရွံရင်ရွံမယ်။ဒီလိုစိတ်တွေဖြစ်နေပြီဆိုရင်တကိုယ်လုံးတောင်ယက်ပစ်လိုက်ဦးမှာ။ကျွန်တော်လည်းမရဲ့ချက်တွေကိုယက်ပေးပြီးတော့မှကုတင်အောက်ကိုလျှောဆင်းလိုက်တယ်။မရဲ့ပေါင်လေးကိုမြှောက်ပြီးမရဲ့ပိပိကိုသေသေချာချာကြည့်တော့မှအရမ်းလှတာကိုတွေ့ရတယ်ဗျ။အသားဖြူတဲ့ကရင်မဆိုတော့ဖြူဖွေးတဲ့အသားအရေနှင့်လိုက်ဖက်တဲ့ပိပိမှာပန်းဆီရောင်နှုတ်ခမ်းသားတွေကွပ်ပြီးအရွက်ကလေးနည်းနည်းကလေးနှင့်ဗျ။

" အာ..မောင်ဘာတွေကြည့်နေတာလဲကွာ"

" သိပ်လှလို့ပါမရယ်"

" အဲဒါကလည်းလှတယ်ပေါ့၊အပိုတွေသိပ်ပြောတတ်တယ်"

" တကယ်ပါမရဲ့၊အရမ်းကိုချစ်စရာကောင်းတယ်"

" အင်...သွားအပိုတွေ"

" မပိုပါဘူး၊ချစ်လွန်းလို့ဟောဒီလိုလေးလုပ်ပစ်ချင်တယ်"

ဆိုပြီးလျှာကိုအပြားလိုက်ယက်လိုက်တယ်။

" ပလပ်..ပလပ်"

" အိုးမောင်မလုပ်နှင့်..ဘုန်းကံတွေနိမ့်ကုန်ပါ့မယ်ကွယ်"

" နိမ့်ပါစေလုပ်မှာပဲ"

" အာ..မောင်ကလည်း"

" မကျေနပ်ရင်ပြန်လုပ်ပေးပေါ့"

" အွန်း..လူလည်ကလေး"

ကျွန်တော်လည်းပြောပြီးအဖုတ်တလျောက်အပေါ်အောက်စုံချည်ဆန်ချည်ယက်ပေးလိုက်တယ်။ တင်သားကိုပါမြှောက်ထားလို့စအိုဝနီတာရဲလေးကိုပါမြင်နေရတယ်။ အားမလိုအားမရဖြစ်ပြီး စအိုဝကနေအပေါ် တောက်လျောက်ယက်လိုက်တော့..မ..တစ်ယောက်ထွန့်ထွန့်လူးသွားပြီး….

" မောင်အဲဒီကိုမလုပ်နှင့်လေ၊ရောဂါတွေရကုန်ပါ့မယ်။

" မရပါဘူး..မရာ..ဗီဒီယိုတွေမှာလုပ်တာ မြင်ဘူးတယ်"

" ဟာကွာ" 

ကျွန်တော်လည်းပိပိအထဲလျှာဝင်သထက်ဝင်အောင် အကွဲကြောင်းကြားလျှာကိုစုချွန်ပြီးအထဲနှစ်ကာထိုး မွှေပစ်လိုက်တော့

" အားးးမောင်ရယ်"

အရွက်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုတချက်ချင်းယက်ပေးပြီးထွက်လာတဲ့အရည်တွေကစိမ့်ထွက်လာတော့မြိုချပစ်လိုက်တယ်ဗျ။

" အာ့မောင်..မ..မနေတတ်တော့ဘူး"

သူကခါးကိုကြွပြီးအိပ်ရာခင်းတွေကိုတင်းတင်းကြီးဆုပ်ကိုင်နေတာတွေ့ရတယ်ဗျ။ကျွန်တော်လည်းနောက်ဆုံးလက်နက်အဖြစ်မရဲ့ဖီလ်းစေ့နေရာကိုလက်နှင့်ဖြဲပြီးစုပ်ပြီး အဖုတ်ထဲကိုလက်နှင့်မွှေလိုက်တယ်။

" အားးးအာ့..အင့်..ဟင်းးးးဟင်းးးးမောင်"

" ပြွတ်.....ပြွတ်.."

" အာ့..ရှီးးးးရှီးးးအားးးး"

မ..တကိုယ်လုံးလည်းတွန့်လိမ်လာပြီးပိပိထဲကအရည်တွေတလှိမ့်ချင်းထွက်လာတော့တယ်ဗျာ။.မ...တစ်ယောက်ပြီးသွားပြီလေ။ကျွန်တော့်အလှည့်ရောက်ပြီဆိုတော့ကျွန်တော်အပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ပုဆိုးကိုဖြေချလိုက်ပြီးအတွင်းခံဘောင်းဘီကိုချွတ်မယ်လုပ်တော့မကထလာပြီး

" လာလူဆိုးလေးမောင်မောင်သူများကိုမျော့နေအောင်လုပ်တာ.မင်းကိုပြန်လုပ်မှာ"

" ဟားးးအကြိုက်ပေါ့"

မ..ကကျနော့်ဘောင်းဘီကိုအောက်သိုဆွဲချလိုက်ရာတောင်နေသော ကျွန်တော့်လီးကထောင်းကနဲအပြင်ကိုထွက်လာသဖြင့်

" အမလေးတော့"

" အယ်..အကြီးကြီးပဲ"

" မကြောက်ပါနှင့်မ..ကလည်း"

" ဖြစ်ပါ့မလားမောင်"

" မတော်လို့ပြန်အမ်းလိုက်ရတယ်ဆိုတာမကြားဖူးပါဘူးမ"

" မ..ကြောက်တယ်ကွယ်"

" မကြောက်ပါနှင့်..အားလုံးကဘုရားပေးထားတဲ့ အတိုင်းပါ"

" အင်းပြောတတ်လိုက်တာနှော်"

" ပြွတ်..ပြွတ်"

" အိုးးးးကောင်းလှချည်လားးအာ့.......ပါးးပါးး"

မ.ကတော့ရေခဲချောင်းစုပ်သလိုစုပ်လိုက်၊ သကြားလုံး စုပ်သလိုစုပ်လိုက်တာကြောင့်ကျနော့်လီးဟာမှိုပွင့်လိုပဲဒစ်ကြီးကကားထွက်လာတယ်လေ။.မ..ကတချက်ချက်စုပ်လိုက်တိုင်းသွားနှင့်ညိနေတော့ကျနော်လည်းတော်တော်ခံစားရတယ်။သွားနှင့်ညိ မှာပေါ့၊လီးကအစွန်းကုန်တောင်လာတာ၊နှစ်လက်မလောက်နီးနီးထွားလာတာကိုး၊လီးကိုစုပ်ပြီးနှုတ်ခမ်း လေးစုစုသွားတာကိုကချစ်စရာပါ။နောက်တော့ပါးစပ်ဟဟပြီးစုပ်ရတာအာညောင်းလာတယ်ထင်ပါတယ်။လီးဒစ်တွေပဲလျှာနှင့်ယက်တော့တယ်။ဖီလ်းတွေရှိပြီးလီးကအစွန်းကုန်တောင်လွန်းလို့ဥတွေတောင်အောင့်လာတော့တယ်။ကရင်မကြီးသင်ထားတဲ့အာရုံလွှဲနည်းကအရမ်းအဆင်ပြေတယ်။အာရုံလွှဲတာ လည်းကျွမ်းကျင်နေပြီလေ။

" မ..တော်ပြီကွာ"

" မရဘူး.သူများတုန်းကမတရားလုပ်နေပြီးတော့"

" ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်"

" အားးတော်ပါပြီ၊ကြောက်ပါပြီ"

" ဒီလိုမှပေါ့.လူဆိုးလေး"

မ...ရပ်လိုက်တော့ကျွန်တော်လည်းမကိုကုတင်ပေါ်ပြန်တင်ပြီးကုတင်ပေါ်ကန့် လန့်ဖြတ်အိပ်ခိုင်းပြီးပေါင်ကိုကားကာအပေါ်ကိုမြှောက်တင်လိုက်တယ်။ပြီးမှအစေ့နေရာကိုချော်ထိုးလေး လေးငါးဆယ်ချက်ကလေးထိုးလိုက်တယ်မ..မှာကျင်တက်သွားပြီး

" အာ့....အင့်..အားးးကျင်တယ်မောင်"

ကျနော်ကမလည်းပြောပြီးတော့လီးကိုမပိပိထဲထိုးတည့်တယ်၊၊လီးကနှစ်လက်မလောက်သာထည့်ရတာတော်တော်ကြီးကျပ်တယ်ဗျ။

" ဗျစ်"

" အာ့..မောင်"

" နာလို့လား.."

" အင်းးး"

" ခဏတော့ နာမယ်မ"

ကျွန်တော်လည်းမ.ရဲ့နို့ကိုကုန်းပြီးစို့လိုက်တယ်။

" ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်"

" အာ့....အင့်ဟင်းး"

ကျနော်လည်းနို့စို့ရင်းကတဖြည်းဖြည်းလီးကိုချော့သွင်းတယ်။လီးပြုတ်ထွက်သွားမှာစိုးလို့အရမ်းနောက်မဆုတ်ရဲဘူးမကတော့မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီးအောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်နေရှာတယ်။

" ဗျစ်...ဗျစ်....ဗျစ်"

" အင့်..ဟင့်..ဟင့်.."

ကျွန်တော်ရှေ့ကိုတိုးပြီးလိုးလိုက်တော့တယ်။လီးကတင်းကြပ်ပြီးဝင်သွားတယ်။

" ဗျစ်.....ဗျစ်...ဗျစ်..ဖောက်..ဗြိ"

" အားးးးး.အင်းးဟင်းးးးသေပါပြီမောင်ရယ်"

လီးကတင်းကနဲဖြစ်ပြီးအထဲကိုကျွံဝင်သွားတာအသံကဖောက်ကနဲဗြိကနဲမည်တာ။မ.ရဲ့အမှေးပါးပေါက်သွားပြီဆိုတာကျနော်သိလိုက်ပါပြီ။မ..ကအလန့်တကြားအော်တော့မ..အသံတိတ်သွားအောင်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။မ..အသံလေးငြိမ်သွားတယ်။ရင်ခုန်သံတွေပါနည်းနည်းမြန်သွားသလိုဖြစ်သွားတယ်လေ။အမှေးပါးပေါက်သွားပြီမို့လို့ကျွန်တော်လည်းဖြေးဖြေးနှင့်မှန်မှန်လိုးလိုက်တယ်ဗျ။ဒါကစိတ်ရှည်မှရ မယ်။ကရင်မကြီးလိုအအိုသာဆိုအဲလောက်စိတ်ရှည်စရာမလိုဘူး၊အားရှိပါးရှိဆွဲလိုက်ရုံပဲ။ဒီအထဲမှာပဲအာရုံစိုက်နေတာရယ်၊အရမ်းကျပ်တာရယ်ကြောင့်ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတာကြောင့်အာရုံလွဲရအောင်မတ်တပ် ရပ်ပြီးတချက်ချင်းလိုးနေရတယ်ဗျ။

" ဇွိ...ဗျစ်...ဗျစ်...ဗျစ်..ဘွတ်...ဖတ်..ဖတ်"

" အာ့..အင့်..အင်းးဟင်းးဟင်းးးဟင်းးး"

မကတော့မျက်နှာလေးရှုံမဲ့ပြီးအံကြိတ်ခံနေတာဗျ။ အသံလေးတွေကတချက်တချက်ထွက်လာတယ်။ လိုး ချိန်ဆယ်မိနစ်လောက်ရှိလာတော့သူ့အသံကပိုထွက်တယ်။မျက်နှာလည်းရှုံမဲ့မနေတော့ဘူး၊အနာသက် သာလာတဲ့ပုံဖြစ်တော့ကျွန်တော်အရှိန်လေးတင်ပြီးမြန်မြန်ဆောင့်လိုက်တယ်

" ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဘွတ်...ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်…"

ဥရိုက်သံကတိုင်ပင်ညီလာတယ်။သူကတဖတ်ဖတ်နှင့်ကြားနေတာလေ..။

" အင့်..ဟင်းးးဟင်းးးအင်းးးးးးးးဟင့်"

ဒါကတကယ်ကောင်းနေပြီဆိုတာပြတဲ့ခြင်ထောင်သံ

" အာ့..အားးးးးရှီးးးးအားး"

ဟားးသူအရမ်းကောင်းနေပြီသူပြီးတော့မယ်။အားသုံးပြီးတဖန်းဖန်းမြည်အောင်လိုးပစ်တယ်။

" ဇွိ..ဇွပ်...ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်

ဥရိုက်သံတဖန်းဖန်းထွက်လာတယ်။မကခြေကားနေရတာကိုပုံစံပြောင်းပြီးကျနော့်ခါးကိုလာချိတ်တယ်။ခါးချိတ်ထားလို့ကိုယ်လုံးအားမသုံးတော့ပဲခါးအားကိုသုံးပြီးမြန်မြန်လိုးလိုက်တယ်

" ဖတ်..ဖွတ်..ဘွတ်..ဘွတ်၊ဇွိ.ဗြိ..ဗြိ"

" အားးမောင်ရယ်.အားရှီးးရှီးးအားး၊ပြီးပြီ၊ပြီးပြီ"

သူပြီးသွားမှလွှဲထားတဲ့အာရုံကိုစုစည်းပြီးမြန်ြမ်လေးလိုးလိုက်တယ်။

" ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်"

" အားးးအိုးးးးအားးးးးး"

ကျွန်တော်လီးထိပ်တွေကျင်တက်လာပြီးသုတ်တွေထွက်သွားတယ်၊၊လီးကိုပြန်ထုတ်တော့များလွန်းတဲ့သုတ်တွေဟာပြန်ထွက်လာတယ်၊လီးနှင့် သုတ်မှာပန်းရောင်လိုဖြစ်တာကြောင့်ကျွန်တော်ကျေနပ်သွားတာပေါ့ဗျာ။ကျွန်တော်ပြီးသွားလည်းချစ်သူကိုဖက်ပြီးနားလိုက်တယ်။ကျွန်တော်ကပထမအကြိမ်နှင့်အားမရဘူး..မ...စွဲနေအောင်ဒုတိယအကြိမ်ပြန်လုပ်ဦးမှာလေ။

" မ..မောင်လုပ်ချင်သေးတယ်"

" မ.အရမ်းနာနေပြီမောင်"

" ဟာကွာ."

" မောင်ကလည်းကွာ၊ဒီမှာကျိန်းစပ်နေတာ"

" မောင့်ကိုမချစ်ဘူးလား"

" မောင်..မဆိုးနှင့်ကွာ"

" ဟင့်..အင်းမောင်ကမဆိုးပါဘူး၊သူကဆိုးတာ"ကျွန်တော်လီးကိုလက်ညိုးထိုးပြလိုက်တယ်၊လီးကပြန် ထောင်မတ်နေပြီ…

" အယ်..ဖြစ်နေပြန်ပြီ"

"ဟုတ်တယ်..မရယ်၊မောင်အရမ်းတင်းနေပြီ"

" အင်း..ဒါဆိုလည်းဖြေးဖြေးလုပ်နှော်မောင်"

" ခုနကတော့စောစောကလို မနာတော့ဘူးမလား"

" အင်းးးး"

" မောင်လုပ်တာကောင်းတယ်မလား"

" အာ..မောင်မမေးနှင့်ကွာမရှက်တယ်"

" ကဲပါမရယ်..နောက်တစ်ခါလုပ်ပြီးရပ်ပါ့မယ်"

" တစ်ခါတည်းနှော်မောင်"

" အင်းပါမရဲ့"

ကျွန်တော်လည်းမကိုပက်လက်ကလေးနေစေပြီးခေါင်းအုံးတစ်လုံးကိုယူကာ မတင်သားအောက်ထိုးခံလိုက်တယ်။ပြီးမှပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီးအပေါ်ကိုလှန်လိုးလို့ရအောင်ပုံစံပြင်လိုက်တယ်။ ခေါင်းအုံးနိမ့်လို့နောက်တစ်လုံးထပ်ခံတယ်

" မောင်ဘာတွေအဆန်းထွင်မလို့လဲမောင်"

" အဆန်းမထွင်ပါဘူးမရဲ့၊မောင်ကဂျီစပေါ့ကို ထိအောင်လုပ်မလို့"

" ဂျီစပေါ့.ဟုတ်လားမောင်.၊ဘာတွေလည်း"

" မပိပိအထဲမှာကျပ်ပြားဝိုင်းလောက်ရှိတဲ့နေရာကိုပြောတာမ"

" ဟင်.မောင်ကဘယ်လိုသိတာလဲ"

" မောင်ကကျန်တာတော့မသိပေမယ့်အဲဒီနေရာကိုလေ့လာထားတယ်လေ"

" အယ်မောင်ကအသက်သာငယ်တယ်ဒီနေရာကျတော့ဆရာကြီးပဲ"

" လိုအပ်တယ်ထင်လို့လေ့လာထားတာပါ….မရယ်"

ထို့နောက်တော့ မ ကို ထပ်လိုးလိုက်ပြီးဖက်ကာအိပ်လိုက်တော့တယ်။ မနက်မိုးလင်းတော့တံခါးခေါက်သံကြားတော့ကျွန်တော်ကမန်းကတန်းထပြီးပုဆိုးကောက်စွပ်ကာတံခါးသွားဖွင့်လိုက်တယ်။မ..ကတော့ အိပ်ပျော်နေဆဲပါ။တံခါးဝမှာမသူငယ်ချင်းမနန့်အဲယာဖြစ်နေတယ်။ကျွန်တော်ကတံခါးဖွင့်တဲ့အခါ…….မ..ဂါဝန်ကိုနင်းမိတယ်။ဂါဝန်ကိုကုတင်ပေါ်ပြန်တင်ရင်း

" ကိုဇော်မိုး.နိုးနေပြီလား"

" အခုမှနိုးတာ၊ကျွန်တော်ရှူးပေါက်လိုက်ဦးမယ်ဆိုပြီးအိမ်သာဖက်ကိုသွားလိုက်တယ်"

" ပြန်လာတော့..မနှင့်နန့်အဲယာနောက်ပြောင်နေတဲ့အသံကြားလို့အပြင်ကနားထောင်နေတယ်၊

" အယဉ်ရယ်.နင့်အသံပဲတစ်ညလုံးကြားနေရတယ်"

" ဘာလဲညည်းကနားထောင်နေတာလား"

" မကြားချင်လည်းကြားနေရတာလေ"

" ညည်းစိတ်ပါနေတယ်ပေါ့"

" အမလေးတော်ညည်းအလန့်တကြားအော်တာနှင့်ငါတောင်ကြောက်တယ်၊ ညည်းတော့ကွဲပြဲသွားပလားမသိဘူးဆိုပြီးလန့်နေတာ၊နောက်မှနင်ကောင်းလို့အော်နေမှန်းသိတော့တယ်"

" ညည်းတော်တော်ညစ်ပတ်နေ၊မောင်နှင့်ပေးတွေ့ပစ်လိုက်မယ်၊ဘာမှတ်နေလဲ..ဟင်း"

မဖြစ်တော့ဘူးအပြင်မှာကိုယ်တစ်ယောက်တည်း၊သူများတွေအပေါ်တက်လာလို့ကကိုယ်ပဲချောင်းနား ထောင်သလိုဖြစ်မှာမို့တံခါးခေါက်ပြီးအချက်ပေးလိုက်တယ်။နန့်အဲယာကရယ်ကျဲကျဲလုပ်ပြီး

" ရေလေးဘာလေးချိုးရအောင်"

ဆိုပီးနှစ်ယောက်သားထွက်သွားကြတယ်။ကျနော်လည်းရေချိုးဖို့အပြင်ကိုထွက်ကာရေချိုးခန်းအလွတ်မှာဝင်ချိုးပြီးထွက်လာလိုက်တယ်။မနက်စာစားပြီးဝယ်စရာရှိတာတွေဝယ်ပြီးကျနော်ကကားထားတဲ့အလုပ်ရုံဖက်ကိုထွက်ပြီးကားကိုမောင်းခိုင်းကာသူတို့နှစ်ယောက်ကိုခေါ် လာလိုက်တယ်။တောထဲရောက်တော့လည်းခပ်တည်တည်လေးနေရတာပေါ့။

နောက်တစ်ခေါက်ကျတော့ပညာရေးမှူးနှင့်ဆရာမနှစ်ယောက်ဆုံပြီးကျောင်းကိစ္စလုပ်ကြတယ်။တောထဲအဝင်စာသင်ကျောင်းက ဆရာမကြီးပါလို့ကျနော်အနားကပ်မရဘူးဗျ။လူချင်းလည်းနှစ်ယောက်သားလိုးပြီးကြပြီမို့ပိုပြီးပွင့်လင်းလာတယ်။ဖထီးရောထီးကော်ရောရိပ်မိလာတယ်။ကျွန်တော်တို့ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကြပြီဆိုတာလေ၊ဒါပေမယ့်လိုးပြီးပြီဆိုတာတော့မသိလောက်ကြပါဘူး။ကျွန်တော်လည်းကားတွေကဆွဲကောင်းနေတာနှင့်နေရောညပါ။လူလဲပြီးဆွဲနေကြရတယ်။ကလေးတွေစာမေးပွဲနီးလာတယ်။သူ့လည်းအလုပ်တွေများလာတယ်လေ။ 

တွဲဘက်ကျောင်းလိုလုပ်ပြီးစာမေးပွဲဖြေရတော့မှာ၊သူငယ်တန်းကစပြီးလေးတန်းအထိသူတို့နှစ်ယောက် နှင့်သင်ကြားရတော့မလွယ်ဘူး။ဒါပေမယ့်သူတို့ကပျော်နေကြတယ်။အားလုံးသောကျောင်းသားတွေက ဆွေမျိုးလိုဖြစ်နေကြတာပေါ့လေ။စာမေးပွဲဖြေပြီးတော့သူတို့ကဇာတိကိုခဏပြန်မယ်ဆိုတော့မှကျွန်တော်လည်းမြို့ကိုလိုက်ပို့တယ်ဗျ။ကျွန်တော်လည်းခုနှစ်လပိုင်းကျောင်းတက်ရမယ်လေ။မနှင့်နီးအောင်GTI တက်မယ်လုပ်ထားတယ်။အကိုဝမ်းကွဲတစ်ယောက်ကဆောက်လုပ်ရေးမှာSAEလေ။မြို့ကိုရောက်တော့တည်းခိုခန်းကိုပဲခေါ်လာလိုက်တယ်။

" တည်းခိုခန်းရောက်ပြီးမှမနှင့်အေးအေးဆေးဆေးစကားပြောရတော့တယ်ဗျာ။မနက်ဖြန်ညနေသုံးနာရီ ကားကထွက်မှာမို့အလွမ်းဖြေလေးပေါ့ဗျာ။"မ"

" ပြောလေမောင်"

" မောင်ကျောင်းတက်ရတော့မယ်"

" ဘယ်တော့လဲမောင်"

" ခုနှစ်လပိုင်းပေါ့"

" ကျောင်းတက်ရင် မောင်ကမကို မေ့သွားမှာလားမောင်"

" မ.ရယ်မက.မောင့်ဘဝမှာပထမဆုံးချစ်ရသူနှင့်နောက်ဆုံးချစ်သူပါ"

" မောင်ကအပြောလည်းကောင်းတယ်မောင်"

" အပြောမကောင်းရပါဘူးမ၊မောင်လေမနှင့်အမြန်ဆုံးလက်ထပ်ရအောင်လို့GTIလောက်ပဲတက်မယ်"

" မောင့်အိမ်က..မ.နှင့်သဘောတူပါ့မလား"

" တူသာမတူတာ အရေးမကြီးဘူး.မ"

" မောင့်ခြေထောက်ပေါ်မောင်ရပ်လို့ရအောင်မောင်ကြိုးစားမယ်၊မောင်ကကျောင်းပြီးဖို့သိပ်မကြာပါဘူး.မ"

" အေးပါမောင်ရယ်၊မစောင့်နေပါ့မယ်"

" ကဲပါမ…….မောင်တို့ချစ်ရအောင်လေ"

" နေပါအုံးမောင်ရဲ့.စောသေးတာပေါ့၊အဲယာလည်းမအိပ်သေးဘူး"

" သူမအိပ်လည်းဘာဖြစ်မှာလဲမ"

" သူကချောင်းကြည့်ချင်နေတာ"

" ချောင်းစရာအပေါက်မှမရှိတာမရယ်"

" အေးပါ၊ကြားရင်ရှက်စရာကောင်းလို့ပါ"

" သူလည်းရည်းစားရရင်သိလာမှာပါ"

" အင်းပါမောင်"

ကျွန်တော်လည်းသူ့ကိုနမ်းလိုက်တယ်၊

" မောင်အဝတ်အစားတွေကပေလို့မဖြစ်ဘူး၊အနံတွေထွက်ရင် မကောင်းဘူးလေ"

" မောင်ချွတ်ပေးမယ်နှော်"

ကျွန်တော်လည်းသူ့အဝတ်အစားတွေကိုတလွှာချင်းချွတ်လိုက်တယ်၊ရှု့မငြီးတဲ့မရဲ့အလှအပတွေကြောင့်လီးကအတွင်းခံထဲမှာကြီးထွားလာတယ်လေ။

" ကဲမောင့်ကိုအရင်ဆုံးလုပ်ပေးမယ်၊လာမောင်လည်းအဝတ်အစားတွေချွတ်"

ကျွန်တော်လည်းအဝတ်အစားတွေချွတ်ပစ်လိုက်တယ်၊မက…ကျွန်တော့်လီးကိုကိုင်ပြီး

" ဟွန်း..ဒါကြီးကအမြဲပဲထောင်နေတာပါလား၊ဒဏ်ခတ်ပစ်မယ်"

ဆိုပြီးတချက်စုပ်လိုက်တယ်၊ပြီးမှ

" မောင်ဒီဟာကြီးကဘာကြီးလဲမောင်"

" မောင်လီးကအရေပြားဖုံးနေလို့ဆရာဝန်ကနောက်လှန်ပြီး ချုပ်ပေးထားတာလေ"

" ဘုလေးထွေဖြစ်နေလို့"

" ချုပ်ကြောင်းလေးတွေကြောင့်ပါ"

" မ..ကဘယ်လိုနေလို့လဲ"

" အဲဒါကြီးဝင်သွားတိုင်းအရမ်းကောင်းလို့ပါမောင်"

" ကြိုက်သွားပြီပေါ့"

" အင်းးး"

" မောင်ကောင်းအောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်"

သူကဆက်မပြောတော့ပဲနှင့်လီးကြီးကိုမပြီးဂွေးဥတွေကိုပါစုပ်လိုက်တယ်။

" ပြွတ်..ပြွတ်ပြွတ်"

" အိုး"

လီးကဆတ်ကနဲတောင်လာတယ်၊၊လီးဒစ်တွေကိုယက်ပြီးလီးအဝတွေကိုလျှာဖျားလေးနှင့်ထိုးပေး တယ်။ကျင်ကနဲကျင်ကနဲဖြစ်ပြီးခြေဖဝါးတွေကတောင့်စိမ့်ပြီးကျင်တက်တယ်ဗျာ။လီးကိုငုံပြီးဂွင်းကလေးတိုက်ပေးသေးတယ်။နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပြီးစုပ်ဆွဲလိုက်၊ဂွင်းတိုက်လိုက်နှင့်လုပ်ပေးတာကျနော်ကအရမ်းဖီးတွေတက်ပြီးအောင့်ထားရလို့ဂွေးဥတွေပါအောင့်လာတယ်ဗျာ။

" မ..ရပြီမောင့်အလှည့်ပေါ့"

ကျွန်တော်လည်းမနှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းစုပ်ပြီးနို့တွေကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်တယ်။နို့စို့ရင်းအဖုတ်ကိုပွတ်လိုက်သေးတယ်။အမွေးနုလေးတွေကိုလက်နှင့်ဖွဖွလေးဆွဲပေးပြီးမရဲ့ကာမ စိတ်ကိုမြှင့်ပေးလိုက်သေးတယ်လေ။မလည်းအရင်အခေါက်တုန်းကလိုမဟုတ်တော့ဘူးပိုပြီးရဲတင်းလာတယ်ဗျ။ပိပိကိုယက်တော့လည်းအရင်လိုမဟုတ်တော့ပဲအသံတွေပိုထွက်လာတယ်လေ။ကာမစပ်ယှက်ဖူးထားတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်အတွက်ကာမအရသာကိုထပ်မံခံစားဖူးချင်နေတာလေ။

ပြီးတော့သူချစ်တဲ့သူမို့လို့ပိုတောင်ရင်ခုန်ရသေးတယ်မဟုတ်လား။ တဲ့သူမို့လို့ပိုတောင်ရင်ခုန်ရသေးတယ်မဟုတ်လား။အော်သံတွေထွက်လွန်းလို့အဲယာတစ်ယောက်က အခန်းချင်းကပ်လျက်ဆိုတော့ကြားလောက်တယ်။ကျနော်လည်းကာမဖူးအစ့ကလေးကိုစုပ်တော့..မ.. တစ်ယောက်ငှက်ဖျားတက်သလိုတဟီးဟီးထအော်နေတာဗျ။နောက်တော့ကျနော်ကမကိုကုတင်ကန့် လန့်လုပ်ပြီးအောက်ကနေပြီးဂျီစပေါ့ကိုထိအောင်လိုးလိုက်တယ်။

" ပြွတ်..ဗျစ်..ဗျစ်"

" အားးမောင်ရယ်"

လူကတချက်ကော့သွားသေးတယ်။လီးကတစ်ဆုံးထိဝင်သွားတာကိုး။ကျပ်နေသေး တော့ခါးလေးခွက်သွားတယ်လေ။ နန့်စောယဉ်မှာအိမ်သို့ပြန်ရောက်ပြီးမိဘများနှင့်တွေ့ရသော်လည်းခဏတာပျော်ပြီးမောင့်ကိုသတိရစိတ်တွကပိုလာတယ်။အိမ်ကလည်းဖထီးပြောထားလို့သိထားပုံရတယ်။

" စောယဉ်"

" ရှင်..ဖေဖေ"

" ညည်းအကြောင်းအဖေသတင်းကြားတယ်ကွယ်"

" ဖေဖေသိပ်သဘောမကျဘူး"

" ရှင်ဖေဖေ"

" သမီးနှင့်.လူမျိုးလည်းမတူ၊ဘာသာလည်းမတူဘူးလေ"

" ဖေဖေ.အချစ်ကအဲဒါတွေလိုလို့လား"….   

" သမီး..အိမ်ထောင်ရေးဟာ.နှစ်ယောက်ထဲပေါင်းတာ မဟုတ်ဘူးလေ"

" နှစ်ဘက်သောအသိုင်းအဝိုင်းတွေပေါင်းစပ်ကြတာမဟုတ်လား"

"ဒ ါတော့ဒါပဲ ဖေဖေ၊နားလည်မှု့တွေရှိရင်ဖြစ်တာပါပဲလေ"

" သမီးစဉ်းစားပါကွယ်"

ကျမမှာမိဘတွေကသိပ်သဘောမတူတဲ့အတွက်စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ်။

" အော်အခု..မောင်တစ်ယောက်ဘာတွေလုပ်နေပါလိမ့်၊လွမ်းတယ်မောင်ရယ်"

............................................................................................

ဇော်မိုးမှာလည်းလွမ်းရင်းသာအလုပ်တွေကုန်းရုံးလုပ်နေရတယ်။မိုးလည်းရွာတော့မယ်။လမ်းတွေကောင်းတုန်းအလုပ်တွေနေ့ရောညပါလုပ်နေရတော့တယ်။ငါးလပိုင်းမေလမှာမိုးတွေရွာတော့ကားစခန်းကသိမ်းပြီ၊ဆင်စခန်းကတော့နောက်ထပ်နှစ်နှစ်လောက်အဲဒီနေရာမှာအလုပ်လုပ်ရအုံးမယ်၊ဒီလိုနှင့်ကျောင်းဖွင့်ရာသီရောက်တော့နန့်စောယဉ်နှင့်နန့်အဲယာတို့ပြန်ရောက်လာတယ်။

ဆင်စခန်းမပို့ခင်တညမှာကျွန်တော်နှင့် မတို့တညလုံးအတူတူအိပ်ပြီးဆင်စခန်းကိုပို့လိုက်တယ်လေ၊ဆင်စခန်းကကလေးတွေလည်းဆရာမ ရောက်ပြီဆိုတော့ပျော်နေကြတာ။ကျွန်တော်လည်းအပျော်တွေကူးစက်လို့ပေါ့။ကျောင်းဖွင့်တော့မိုးတွေရွာတော့ကျွန်တော်တို့စခန်းသိမ်းပြီ။ကိုကျော်ဆွေကဝန်ထမ်းဆိုတော့တောထဲမှာကျန်ရတာပေါ့။သူလည်း တစ်လတစ်ခါမြို့ပေါ်ကိုတက်ပါတယ်။

သူ့ကိုအပိုင်ပေါင်းပြီး စာပို့လုလင်အဖြစ် ထားရတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်းကျောင်းတက်ရတယ်။ သူ့ဆီကို စာတွေပို့တယ်။ စာလွှာတွေ တစ်သီတတန်း ရေးရတာပေါ့။ မဆီကလည်း စာတွေပြန်တယ်။ သူ့ဆီကစာမှာတော့ လွမ်းတဲ့အကြောင်းနှင့်စာကြိုးစာဖို့၊စာကြိုးစားတဲ့ ကလေးမှ ဆရာမကပိုချစ်တဲ့အကြောင်းအမြဲရေးတယ်။ ကျောင်းကတစ်တန်းကိုခုနှစ်လတက်ရတော့ ကျောင်းပိတ်တာနှင့်မဆီကိုကျွန်တော်သွားတယ်။ တောထဲမှာဘာမှမလုပ်ဖြစ်ပေမယ့်၊ ကျွန်တော်ကျောင်းကိုပြန်လာခါနီးသူလိုက်ပို့တယ်။ တည်းခိုခန်းမှာပဲ ကျွန်တော်နှင့်တစ်ည အိပ်ကြပြီးလိုးဖြစ်တာပေါ့။ သူလာ တိုင်းလည်းသူ့သူငယ်ချင်းအမြဲပါတယ်။

ဒီလိုနှင့် ကျွန်တော် နောက်ဆုံးနှစ်ရောက်လာတယ်။ မ.နှင့်နီးစပ်ဖို့စာတွေကြိုးစားလိုက်တာ ဘာသာစုံဖြေနိုင်တယ်လေ။ အကို့ဆီကို အဆက်အသွယ်လုပ်ပြီး အလုပ်တောင်း တော့လူလိုတာနှင့်အဆင်သင့်ဖြစ်သွားတယ်။ မနှင့်နီးစပ်ပြီပေါ့ဗျာ။မြို့ကိုပြန်ခဲ့တယ်။ မ.နှင့်လက်ထပ်မယ် ပေါ့။ တောထဲကိုကားဝင်မရတဲ့ အခြေအနေပါ။မိုးဦးကျနေပြီ။ ကိုကျော်ဆွေဆီကို သွားပြီးအကူအညီတောင်းရတယ်။ ကိုကျော်ဆွေအိမ်သွားတော့ကိုကျော်ဆွေတောထဲသွားတယ်။အိမ်ကစာတစ်ထုတ်ပေးတယ်။စာဖတ်လိုက်ပြီးမျက်လုံးတွေပြာထွက်သွားရတယ်။စာထဲမှာတော့

" မောင်ရေ.မကိုမေ့လိုက်ပါကွယ်။ မမှာမောင့်နောက်ကို မလိုက်နိုင်တော့ပါဘူး၊ မ.မှာမ.တို့လူမျိုးတွေစာ တတ်ဖို့ကအရေးကြီးတယ်။ ကလေးတွေက မတို့မရှိရင် စာသင်ပေးမယ့်သူ မရှိဘူး၊မမှာမောင့်နောက်ကို လိုက်လို့မဖြစ်တဲ့အတွက်ထီးကော်နှင့်လက်ထပ်မယ့်အကြောင်းရေးထားတယ်ဗျာ" 

ကျွန်တော်ပေါက်ကွဲပြီး တောထဲကို လိုက်သွားတယ်။ မိုင်နှစ်ဆယ်လောက် တောတွေတောင်တွေကို ဖြတ်မယ်ပေါ့၊ ကျနော်ဘာကိုမှမကြောက်ဘူးဗျ။ရွှံ့တွေဗွက်တွေနှင့် အသည်းအသန်တောထဲကို ဝင်ရတယ်။တောထဲမှာဆင်စခန်းကလူတွေဆင်တွေနှင့်တွေ့တော့ကျွန်တော်လိုက်ချင်တယ်ပြောပေမယ့်ဘယ်သူကမှလက်မခံဘူးဆင်ကိုအတင်းမောင်းပြီးထွက်သွားကြတယ်။ကျနော်လည်းတောကြမ်းကို အပြင်းခရီးနှင်ခဲ့တယ်။

ကားစခန်းကိုဖြတ်တဲ့ အခါမှာတော့ အသံချဲ့စက်အသံကြားလိုက်ရတယ်။ အခါပေးတဲ့သီချင်းသံသဲ့သဲ့ကြားရတယ်။ကျွန်တော်အချိန်မီသေးတယ်။ မကိုမရရအောင်ခေါ်မှာ။ တသက်မှာဒီတစ် ယောက်ပဲချစ်တာ၊ဒီတစ်ယောက်ပဲလက်ထပ်မှာဆင်စခန်းဆီဦးတည်ပြီးထွက်ခဲ့တယ်။ ဆင်စခန်းနား ရောက်တော့မယ်ဗျ။ရှေ့မှာချောင်းမြင်ရပြီ။ သီချင်းသံကပြောင်းသွားတယ်ခေတ်ပေါ်သီချင်းပါ။ ကျွန်တော် နားစွင့်မိတယ်။ရှေ့မှာဆင်သုံးကောင်ပုခက်ဆင်ပြီးကျနော်ဆီလာနေတာဗျ။သီချင်းသံကမီးအိမ်ရှင်မလေးသီချင်း၊ကျနော်စိတ်ထဲမှာတွေးလိုက်တယ်။ တောင်တန်းပေါ်ကကရုဏာရှင်မလေးကျနော်အလိုလိုဝမ်း နည်းသွားတယ်ဗျာ။သူ့တို့အတွက်မီးအိမ်ရှင်ဆရာမလေး၊ ကျွန်တော့်အတွက်တော့.....ဆင်တွေအနားရောက်လာတော့သင်တိုင်းအင်္ကျီဝတ်ထားတဲ့ဖထီးကဆင်ပေါ်ကဆင်းလာတယ်။

ကျွန်တော့်ကိုမြင်တော့စိတ်မကောင်းတဲ့မျက်နှာနှင့်

" ဖိုးခွား..ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါ မင်းကငါ့တူမကိုခေါ်သွားမှာ၊ဒီကကလေးတွေစာတတ်တော့မှာမဟုတ်ဘူး၊ငါနားချတော့သူလည်းလက်ခံတယ်အဲဒါကြောင့်ငါမင်းလာမှာကြိုသိလို့မြန်မြန်စီစဉ်လိုက်ရတာ"

" ဖထီးရယ်..ရက်စက်လိုက်တာဗျာ၊ကျွန်တော့်အသဲတွေကွဲပြီဗျ."

ကျွန်တော်ငိုသံပါကြီးနှင့်ပြောလိုက်တယ်။

" အေးပါဖိုးခွားရယ်၊သူလည်းအဲလိုဆုံးဖြတ်လိုက်တာလေ"

" အေးပေါ့ဗျာသူအဲလိုဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်ဆိုတော့ကျွန်တော်ဘယ်တတ်နိုင်တော့မလဲ၊ကျွန်တော်သိပ်ချစ်တာသိရက်နှင့်ဗျာ”

" သူလည်းမင်းကိုချစ်ပါတယ်ကွာ"

" ကဲပါလေသူအဲလိုဆုံးဖြတ်မှတော့ကျွန်တော်ပြန်ပါ့မယ်"

" အေးပါကွာငါလိုက်ပို့ပါမယ်" 

လေအသင့်မှာသီချင်းသံကလေးလွင့်လာတယ်ဗျာ၊ပိုးအိစံရဲ့သီချင်းလေးအချစ်ဆိုတာရယူခြင်းမှမဟုတ်ပဲ

 ♪ ♫♪မဏိစန္ဒာ၊ချစ်ခဲ့တဲ့သစ္စာတရားကြောင့်သာ ♪ ♫♪

ကျွန်တော်ငိုရပြီယောက်ျားရင့်မာကြီးတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ကျွန်တော်မျက်ရည်မိုးတွေစွေရပြီ၊အားလုံးလည်းစိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီးငိုင်နေတာ။ဆင်ပေါ်တက်ပြီးကျွန်တော်ပြန်လာခဲ့တယ်။နန့်စောယဉ်မှာဖထီးတို့ဆီ ဆင်သမားတွေတိုးတိုးတိတ်တိတ်လာပြောတဲ့အခါ၊ဆင်တွေနှင့်ဖထီးလိုက်သွားတာကြောင့်မောင်တောထဲလိုက်လာတယ်ဆိုတာသိပြီးဝမ်းနည်းမိတယ်။မျက်ရည်ထိန်းနေတဲ့ကြားကပိုးအိစံသီချင်းလေးကိုမကြား တစ်ချက်ကြားတစ်ချက်ကြားရတယ်လေ။

 ♪ ♫♪ မိုးမင်း..မာန်တင်းရွာမလိုနှင့်ညို့ဟန်ဆင်၊မိုးမှောင်တွေကျလာရင် ♪ ♫♪

" မောင့်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာတူပုန်းကာပျော်ခဲ့ဖူးတယ်၊မေ့မရနိုင်အောင်လည်းရင်ထဲမှာခံစားရတယ်"

" အယဉ်ငိုချပစ်လိုက်ပါအယဉ်"

နန့်အဲယာလည်းငိုသံကြီးနှင့်

" ငါ..မငိုဘူးအဲယာ၊ငါမငိုဘူး ..ငါ့တို့က ခဏတာချစ်ရပေမယ့် ဘဝတစ်သက်စာ ချစ်ခဲ့ရသူပါ။ ဒီတစ်ခါငိုရုံနှင့်ပြေပျောက်သွားတာမျိုး ငါမလုပ်ချင်ပါဘူး အဲယာ၊ငါမောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်"

" ငါ သိပါတယ်အယဉ်ရယ်၊ငါသိပါတယ် တခါကခဏတာချစ်ရပေမယ့် ရင်ထဲမှာ ထာဝရရှိနေဆဲပါမောင်"

အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်လျက်

Steven job

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။