ရမ္မက်ကြမ္မာ သံသရာ အပိုင်း ( ၁ )

ရမ္မက်ကြမ္မာ သံသရာ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

တခုသော အင်္ဂါနေ့ ။ ညနေ လေးနာရီ ခွဲ ကျော်ကျော် အချိန် ။

“ ယူ” ထရေးဒင်းကုမ္ပဏီ ၏ ပိုင်ရှင် နှင့် မန်းနေးဂျင်း ဒါရိုက်တာ ဖြစ်သူ ခင်မေယုသည် အတွင်းရေးမှူး အမျိုးသမီး စန်းစန်းမော် ကွန်ပြူတာ ပရင်တာ ဖြင့် လှပသေသပ်စွာ ရိုက်နှိပ် တင်ပေးထားသောကုန်အမှာလွှာကို လက်မှတ်ရေးထိုးခြင်း မပြုမှီ နောက်ဆုံး စိစစ်သည့်အနေဖြင့် ပြန်ဖတ်ကြည့်နေသည် ။

အောင်မြင်တိုးတက်နေသော ကုမ္ပဏီ တခုကို ဦးစီးရှေ့ဆောင်ကာ ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်စွာ စီးပွားရေး လုပ်ကိုင်နေသော်လည်း ခင်မေယုမှာ အသက်အရွယ် မကြီးလှသေးပါ ။ ယခုမှ အသက် ( ၂၈ ) နှစ်သာ ရှိသေးသည် ။ ခင်မေယု၏ ဖခင်က ကသည်းသွေးပါသော အညာသား ။ မိခင်က ပြင်သစ်သွေးနှောသည့် ရှမ်း တရုတ်မ ။ ထို့ကြောင့် ခင်မေယုသည် အရပ်မြင့်သည် ။ ရုပ်ချောသည် ။ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က လည်း ဆိုက်ကြီးကြီး ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း နှင့် လုံးကြီးပေါက်လှ ဖြစ်သည် ။ အသားအရည် ဖြူဝင်းနုညက်သည် ။

ခင်မေယု၏ အရပ်အမောင်းက ငါးပေခုနှစ်လက်မ ရှိသည် ။ ကိုယ်ခန္ဒာ အချိုးအသားကို ပြောရလျှင်မူ ရင် ၃၆ ၊ခါး၂၄ ၊တင်၃၈ ရှိသည် ။ ပေါင်တန်ရှည်ကာ အရင်းတုတ် အဖျားသွယ်ပြီး တောင့်သန်သည် ။ မျက်နှာသည် ဗီဒီယို မင်းသမီး ဟန်နီထွန်း၏ မျက်နှာကျမျိုး ဖြစ်သည် ။

ခင်မေယုတယောက် အခုလို ကုမ္ပဏီ လုပ်ငန်းကြီး တခုကို အောင်မြင်စွာ ဦးစီးလုပ်ဆောင်နိုင်ခြင်းမှာ သူမ၏ လင်တော်မောင် ကိုယာကွတ်၏ ကျေးဇူးဟု ဆိုရမည် ။ ကိုယာကွတ်သည် မန္တလေးသား ပသီကုလား တယောက် ဖြစ်ပြီး စီးပွားရှာ အလွန်ကောင်းသည် ။ 

မိတ်ဆွေလည်း ပေါများသည် ။ အပေါင်းအသင်း အလွန်ဆန့်သည် ။ အလုပ်ကိုလည်း အလွန်ပင် ကြိုးစားကာ လုပ်ကိုင်တတ်သည် ။ခင်မေယု အသက် ( ၁၈ )နှစ်အရွယ်တွင် ကိုယာကွတ်နှင့် အိမ်ထောင်ကျသည် ။ ကိုယာကွတ်က ခင်မေယုထက် အသက် ဆယ့်ငါးနှစ် ကျော်ကျော်လောက်ကို ကြီးသည် ။ အသားမဲမဲ ၀၀ဖိုင့်ဖိုင့်နှင့်ရုပ်ကလည်း သိပ် ပုံမလာ ။ ငွေကြေး အရှိန်အဝါနှင့် ခင်မေယုကို အရယူခဲ့ခြင်း ဟုပင် ဆိုနိုင်သည် ။ 

သို့သော် အိမ်ထောင်ကျပြီးသည့် နောက်ပိုင်းတွင် ခင်မေယုသည် ကိုယာကွတ်ကို အတော့်ကို စွဲစွဲမက်မက် ဖြစ်လာခဲ့ရသည် ။ထိုသို့ စွဲမက်ရသည်ကလည်း ကိုယာကွတ်သည် လီးကြီးပြီး အလိုးကောင်းသောကြောင့်ဟု ဆိုရမည် ။ ထို့ပြင် စနစ်တကျ ပုံမှန် ရက်သတ်မှတ်ကာ ပုံမှန်လိုးပေးမှုကလည်း ခင်မေယုအတွက် ပိုပြီး စွဲမက်စရာ ဖြစ်ခဲ့သည် ။

ကိုယာကွတ်သည် စီးပွားရေးကို အထူးလုံးပမ်းသူ ဖြစ်ရည ဖြူဖြူတောင့်တောင့် ဇနီးချောလေးကို အမြဲတမ်း လိုးမနေနိုင် ။ ထို့ကြောင့် ခင်မေယုကို ရာသီလာပြီး ငါးရက်ပြည့်မြောက်သည့်နေ့ တနေ့တွင်သာ ပယ်ပယ် နယ်နယ် အချိန်ယူကာ လိုးခဲ့လေသည် ။

ကျန်ရက်များတွင်တော့ သူ၏စီးပွားရေး အလုပ်များဖြင့်သာ နပမ်းလုံးလို့ နေခဲ့သည် ။ ခင်မေယုနှင့် လိုးသည့်နေ့တွင်တော့ ကိုယာကွတ်သည် စီးပွားရေး အလုပ်တွေကို လုံးဝကို အနားယူထားမြဲ ဖြစ်သည် ။ ခင်မေယုအဖို့ ( ၂၈) ရက် မှ ရက်ပေါင်း ( ၃၀ ) လောက်တွင် တရက်ရက် ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံရသည်မှာ ကိုယာကွတ်နှင့် အိမ်ထောင်စ ကျခဲ့သည့် အချိန်ကစပြီး ပုံမှန်ဖြစ်နေခဲ့သည် ။

ထိုသို့ ရာသီလာပြီး ငါးရက်အကြာ “ လိုးနေ့ ” အဖြစ် သတ်မှတ်ကာ ပုံမှန်စပ်ယှက်ခဲ့လို့လား မပြောတတ် ။ ခင်မေယုမှာ သားသမီး မမွေးဖွားခဲ့ပေ ။နောက်ပိုင်းတွင် ခေတ်စနစ် ပြောင်းလာသည်နှင့်အမျှ စီးပွားရေး အကွက်မြင်သော ကိုယာကွတ်သည်လုပ်ငန်းများ ပိုပြီး အောင်မြင်ကြီးပွားလာသည် ။ ပိုလို့လည်း အလုပ်များလာသည် ။ 

ဒါပေမယ့်“ လိုးနေ့ ”များတွင် ဇနီးချောလေးကို ပုံမှန်လိုးဖို့ကိုတော့ မပျက်ကွက်ပေ ။ ဒါပေမယ့် အလုပ် အရေး ကြီးနေလျှင်တော့ ယခင်ကလို တနေကုန် ဇိမ်ဆွဲကာ မလိုးနိုင် ။ ဒါပေမယ့် အနည်းဆုံး သုံးလေးနာရီလောက်..နေ့တဝက်လောက် ဒါမှ မဟုတ် ညဦးကိုင်း တပိုင်းလောက်တော့ ပုံမှန် လိုးနေခဲ့၏ ။

အိမ်ထောင်သက် ( ၈ ) နှစ်ကျော်ကျော်လောက် အကြာတွင် ကိုယာကွတ် ကွယ်လွန်သွားခဲ့သည် ။ ခင်မေယု အတွက် ပစ္စည်းဥစ္စာများစွာ ကျန်ခဲ့သည် ။ လုပ်ငန်းကိုင်ငန်းများကိုလည်း အမွေဆက်ခံ ရရှိလိုက်သည် ။ ဘာမှ ပူပင်ကြောင့်ကျစရာ မလို ။ အရှိန်မပျက် အသာမျှောကာ ဆက်လုပ်ရင်း ချမ်းသာစွာ နေနိုင်သည့် အခြေကောင်း ရှိနေခဲ့သည် ။

သို့သော်...

ခင်မေယုအတွက် ပြဿနာ တခုကတော့ မထင်မှတ်ဘဲ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည် ။ ခင်မေယုသည် ကျန်းမာရေး ကောင်းကာ ကိုယ်ကာယ ကြီးထွား သန်စွမ်းသည့်အတွက် သွေးသားတွေ ဆူဖြိုးသည် ။ ရာဂကြွယ်သည် ။ ကိုယာကွတ် အကျင့် လုပ်ခဲ့မှုကြောင့် “ လိုးနေ့ ”သို့ ရောက်တိုင်း ခင်မေယု၏ ကာမရမက် သွေးသားဆန္ဒတို့မှာ အချိန်မှန် ဆိုသလိုပင် ထူးထူးခြားခြား နိုးကြွ ပြင်းထန် လာတတ်သည် ။

 “ ဖို ” ဓါတ်ကို အပြတ်ကို လိုလား တမ်းတ နေခဲ့သည် ။ ထို့ပြင် ကိုယာကွတ် သေဆုံးသွားသည့် အချိန်တွင် ခင်မေယုမှာ အသက် ( ၂ရ )နှစ်သာသာ မျှသာ ရှိရာ ဒီ အသက်အရွယ်မှာ မိန်းမတို့၏ကာမစိတ်ဆန္ဒ အထူးပြင်းပြသော ကာလဖြစ်သည်နှင့် အညီ ပိုလို့ ဆိုးခဲ့သည် ။ 

လူမှာ ရူးချင်သလိုလို တွေ့သမျှ မြင်သမျှ ရိုက်နှက်ပစ်ချင်သလိုလို စိတ်အရမ်းတိုကာ ဘာမှ အလိုမကျနှင့် ဖြစ်နေခဲ့ရသည် ။လူတကာကို ရန်လိုနေလိုက်..ရယ်လိုက် ငိုလိုက် ငေးငိုင်လိုက်နှင့် ရှိနေရာ အချို့က လင်သေသွားလို့ စိတ်ထိခိုက်ကာ ရူးကြောင်ကြောင် ဖြစ်သည်ဟု ထင်ကြသည် ။ အချို့က ပယောဂ အစွဲဝင်သည်ဟု ယူဆကြသည် ။

တကယ်လို့ ငယ်သူငယ်ချင်း ခင်မိမိ နှင့်သာ ပြန်မဆုံရဟု ဆိုလျှင် ခင်မေယုမှာ မပြည့်ဝနိုင်သော ကာမဆန္ဒများ၏ စေ့ဆော်မှု..သွေးသားသောင်းကျန်းမှုတို့ကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ဘဲ ရူးချင်ရူး ဒါမှ မဟုတ် နီးစပ်ရာ ယောကျ်ား များနှင့် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်ကာ ဖေါက်ပြန် သောင်းကျန်းသော မိန်းမဆိုး တယောက် ဘဝသို့ ရောက်ကောင်း ရောက်သွားနိုင်သည် ။

ခင်မိမိသည် ခင်မေယုနှင့် ဆယ်တန်းအထိ အတူတူ ကျောင်းနေဖက် တရပ်တည်း ဖြစ်သည် ။ ဆယ်တန်းအောင် ပြီးသည့်နောက် လူချင်းကွဲခဲ့ရာ ကိုယာကွတ် ကွယ်လွန်ပြီး လေးလခန့်အာကြာတွင်မှ မန္တလေးမြို့ တနေရာတွင် မထင်မမှတ်ပဲ ပြန်ဆုံမိကြသည် ။ ထိုသို့ ပြန်ဆုံမိကြချိန်တွင် ခင်မိမိမှာ ဆရာဝန်ဘွဲ့ရကာ ဒေါက်တာ ခင်မိမိ ဖြစ်နေလေပြီ ။ ရန်ကုန်တွင် ဆေးခန်းဖွင့်ကာ မန္တလေးဘက်သို့အလည်ထွက်လာရင်း ငယ်သူငယ်ချင်း ခင်မေယုနှင့် ပြန်ဆုံခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်လေသည် ။

သူငယ်ချင်းလဲဖြစ်..မိန်းမချင်းလဲ ဖြစ်သောကြောင့် ခင်မေယု၏ စိတ်ခံစားမှုအခြေအနေကို ဒေါက်တာ ခင်မိမိ က ကောင်းစွာ နားလည်သည် ။ ဘယ်လို ကုသပေးရမည် ဆိုခြင်းကိုလည်း သိသည် ။ခင်မိမိ၏ ကုသနည်းကလည်း တကယ်ပင် “ အနာနှင့်ဆေး တည့်အောင်” ပေးနိုင်ခဲ့သည် ။ ကုသပေးတဲ့နည်းက ရိုးရိုးလေးသာ ။ 

“ ဖို ” ဓါတ်ထိတွေ့မှုကို အထူးတမ်းတကာ ကာမဆန္ဒသွေးသားများသောင်းကျန်းမှုကြောင့် စိတ်ဂယောက်ဂယက် စြဖ်နေသော ခင်မေယုကို ကာမအရသာ ခံစားနိုင်ရန် “ ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ား” နှင့် ဆုံတွေ့ ပျော်ပါးစေခြင်းသာ ဖြစ်သည် ။

ခင်မေယုအတွက် ပိုပြီး ကံကောင်း အဆင်ပြေသည်မှာ ခင်မိမိ ကိုယ်တိုင်က လင်မယူဘဲ ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ားများနှင့် တိတ်တိတ်ပုန်း ကာမ အရသာခံစားနေသည့် ရမ္မက်ကျွန် မိန်းမတယောက်ဖြစ်နေခြင်းပင် ။ ခင်မိမိတွင် ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ား အဆက်အသွယ်တွေ ကောင်းကောင်း ရှိသည် ။လိုင်းဝင်ကာ အထာကျွမ်းနေသည် ။

ဒေါက်တာခင်မိမိ၏ ဆေးက ခင်မေယု၏ ရောဂါနှင့် ကောင်းကောင်း လိုက်ဖက်သွားသည် ။ ခင်မေယု၏ စိတ်တွေ မူမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်လာသည် ။ ဒါပေမယ့် အရှည်ဆက်ပြီး ကောင်းနေဖို့ကတော့ ထိုဆေးကို အချိန်မှန် သုံးရန်သာ လိုအပ်လာသည် ။

ထို့ကြောင့် ခင်မေယုသည် မန္တလေးတွင် ရှိသော ကိုယာကွတ် ချန်ထားသည့် အိမ်ယာတိုက်တာနှင့် လုပ်ငန်း အရပ်ရပ်ကို ထုခွဲရောင်းချကာ ဒေါက်တာခင်မိမိ နေထိုင်ရာ ရန်ကုန်သို့ တခါတည်း ပြောင်းလာခဲ့သည် ။ရန်ကုန် ရောက်သောအခါ “ ယူထရေးဒင်းကုမ္ပဏီ ” ကို ထူထောင်သည် ။ 

ငွေကြေးနောက်ခံ တောင့်သည့်အပြင် ကိုယာကွတ်၏ မိတ်ကောင်း အဆက်အသွယ်များ၏ အကူအညီလည်း ရသောကြောင့် ယူထရေးဒင်း၏ လုပ်ငန်းများ အဆင်ပြေအောင်မြင်ကာ ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင် မန်းနေးဂျင်း ဒါရိုက်တာ ဟူသော ဂုဏ်ပုဒ်နှင့် ခန့်ခန့်ထည်ထည် နေနိုင်ခဲ့သည် ။ မန္တလေးမှ ရန်ကုန်သို့ ပြောင်းလာရာတွင် ခင်မေယုနှင့် အတူ တူတော်မောင် စိုးမောင်နှင့် တူမလေး ခမ်းနော်တို့ ပါလာကြသည် ။

စိုးမောင်၏ မိခင်သည် ခင်မေယုနှင့် အဖေတူ အမေကွဲ အမ ဖြစ်သည် ။ စိုးမောင်၏ အမေက ရွှေဘိုသူ ..။ စိုးမောင်သည် အရပ်မြင့်မြင့်..အသားလတ်လတ်..ကျစ်လစ်သော ကိုယ်ခန္ဒာနှင့် ကြံ့ခိုင်သန်စွမ်းသည် ။ ရုပ် အချောကြီး မဟုတ်သော်လည်း အတော် ကြည့်ကောင်းသည် ။ ဖျတ်လတ် သွက်လက်သည် ။ ခင်မေယုထက် ( ၈ ) နှစ် ငယ်သည် ။

ခမ်းနော်ကတော့ ခင်မေယု မိခင်၏ မောင်အငယ်ဆုံးက မွေးသူ ဖြစ်သည် ။ စိုးမောင်ထက် တနှစ်ခန့် ငယ်သည် ။ ရှမ်း တရုတ်မလေး ဖြစ်သည် ။ ခင်မေယုလောက် ရုပ်မချောသော်လည်း အတော် ချစ်စရာ ကောင်းသည် ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကတော့ ခပ်သွယ်သွယ် ..ဒါပေမယ့် လုံးလုံးကျစ်ကျစ် တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိသည် ။ 

စိုးမောင်ရော..ခမ်းနော်ပါ စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်မှ ဘီကွမ်းဘွဲ့ဖြင့်ကျောင်းပြီးထားကြရာ ကုမ္ပဏီတွင် မန်နေဂျာများအဖြစ် ဝင်ရောက် လုပ်ကိုင်နေကြသည် ။စိစစ်ဖတ်ရှုပြီးနောက် ခင်မေယုက ကုန်အမှာစာတွင် လက်မှတ်ရေးထိုးပြီးချိန်တွင် ရုံးခန်းထဲသို့ စိုးမောင် ဝင်ရောက်လာသည် ။

“ စနေနေ့ကျရင် အိမ်သစ်ကို ပြောင်းကြဖို့ ကျနော် စီစဉ်ထားတယ်..ဒေါ်လေး သဘောကျရဲ့လား..”

စိုးမောင်က ခင်မေယူ၏ စားပွဲကြီးရှေ့ရှိ ဆိုဖါဖုံးထိုင်ခုံတွင် အသာ ဝင်ထိုင်ပြီး ပြောသည် ။ရန်ကုန်သို့ပြောင်းလာသော ခင်မေယုတို့သည်ကျောက်မြောင်းဘက်ရှိ ကန်ထရိုက်တိုက် တခုတွင် အိမ်ခန်းတခန် ဝယ်သူကာ နေထိုင်ခဲ့သည် ။ ထိုအိမ်ခန်းကို သဘောမကျသောကြောင့် နဝဒေးဥယျာဉ်အိမ်ယာစခန်းမှာ လုံးချင်းနှစ်ထပ်တိုက်တလုံး ဝယ်ယူခဲ့ရာ ယခု စိုးမောင်က အိမ်ပြောင်းရွှေ့ရန် အစီအစဉ်ကို လာရောက် တိုင်ပင်ခြင်း ဖြစ်သည် ။

“ အေး..အေး..အလုပ်ပိတ်ရက် ဆိုတော့ အဆင်ပြေတာပေါ့..ကောင်းသားပဲ..”

“ ဟုတ်ကဲ့..ဒါဆို အားလုံး ဆက်ပြီး စီစဉ်လိုက်တော့မယ်...”

“ အေး..အေး..ရော့..ဒီစာကို စန်းစန်းမော် ဆီ ပေးလိုက်ပါ ...”

ခင်မေယု က လက်မှတ်ထိုးပြီးသော ကုန်အမှာစာကို ကမ်းပေးလိုက်သည် ။ စိုးမောင် စာရွက်ကို လှမ်းယူကာ ထွက်သွားမည် အပြု ခင်မေယု၏ ခေါင်းထဲသို့ အတွေးတခု က ရုတ်တရက် ဝင်လာသည် ။

“ စိုးမောင်..ခဏ..ခဏ....”

ခင်မေယုသည် စိုးမောင်ကို လှမ်းတားပြီး မိမိရှေ့ရှ စားပွဲတင် ပီစီ ကွန်ပြူတာ၏ ခလုတ်တချို့ကို အသာ နှိပ်လိုက်သည် ။ ကွန်ပြူတာ ဖန်သားပြင်ပေါ်တွင် လာမည့်စနေနေ့၏ လုပ်ငန်း အချိန်းအချက်ဇယား ပေါ်လာသည် ။ အခုပ်ပိတ်ရက်မို့ လုပ်ငန်းနှင့် ပတ်သက်သည့် အချိန်းအချက်တွေ မရှိ ။ ဧည့်ခံပွဲ စားသောက်ပွဲများ ချိန်းဆိုထားမှုလည်း မရှိ ။

သို့သော် ...

စက်ဝိုင်းနီလေးတခုတော့ ရှိနေသည် ။ထိုစက်ဝိုင်းနီ သင်္ကေတ၏ အနက်အဓိပ္ပါယ်ကို ခင်မေယု တယောက်ထဲသာ သိသည် ။

“ စနေနေ့မှာ အင်ဂေ့မင့် ( ချိန်းဆိုထားချက် ) တခု ရှိနေတယ်ကွယ်..တနင်္ဂနွေနေ့ မှာ အိမ်ပြောင်းကြတာပေါ့...”

“ ဟုတ်ကဲ့..ဒေါ်လေး..”

စိုးမောင်က ခေါင်းညှိမ့်ပြပြီးနောက် အသာထကာ ထွက်သွားသည် ..။စိုးမောင် ထွက်သွားသည်နှင့် ခင်မေယုသည် တယ်လီဖုန်းကို ကောက်ကိုင်ကာ ဒေါက်တာခင်မိမိထံသို့ ဆက်လေတော့သည် ။ ခင်မေယု၏ လစဉ် ရာသီသွေးလာမှုသည် ပြီးခဲ့သော တနင်္လာနေ့က ပြီးသွားသည် ။ ထို့ကြောင့် ငါးရက် အကြာဖြစ်သော စနေနေ့မှည ခင်မေယုအနေဖြင့် ယောကျ်ားတယောက်ယောက်နှင့် ကာမစပ်ယှက် ပျော်ပါးရမှ နေသာထိုင်သာ ရှိနိုင်မည့် “ လိုးနေ့ ” ဖြစ်သည် ။

အလုပ်များနေသောကြောင့် လိုးနေ့ရောက်ရန် နီးကပ်လာပြီ ကိုပင် မေ့သလို ဖြစ်နေသည် ။ ကွန်ပြူတာတွင် ထည့်ထားမိလို့ တော်တော့သည် ။ထို့ကြောင့် သတိရခိုက် ခင်မိမိ ကို ဆက်သွယ်ကာ “ လိုးနေ့ ” တွင် ပျော်ပါးဖို့ အဖေါ် ယောကျ်ား ရှာဖွေ စီစဉ်ပေးရန် ပြောဆို အချိန်းအချက် လုပ်ရန် ဖို့ ဖုန်းခေါ်တာ ဖြစ်သည် ။အဆင်သင့်ပင် ခင်မိမိနှင့် အဆက်အသွယ်ရသည် ။ ခင်မိမိပြောသော စကားတခုကခင်မေယုကို အတော်ပင် စိတ်လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားစေခဲ့သည် ။

“ နင့်အတွက် ငါ အညာသား တယောက်နဲ့ ချိန်းတွေ့ပေးမယ် ..သူ့ဥစ္စာက ဆယ်လက်မလောက် ရှိတာဟ ..မာလည်းမာတယ်..နင်တော့ အပြတ်ခိုက်သွားမှာပဲ...”

ခင်မေယုသည် အသားညိုညို ယောကျ်ားများကို ပိုလို့ သဘောကျသည် ။ ပြီးတော့ လီးကြီးတာ ရှည်တာကိုလည်း ကြိုက်သည် ။ ခင်မေယု၏ လင်တော်မောင် ကိုယာကွတ် မှာလည်း အသားညိုကာ လီးကြီးသူ ဖြစ်သည် ။ လီးအရှည် ဆယ်လက်မလောက် ရှိကာ လုံးပတ်က စပတ်ကလင် ပုလင်း ဖင်ဝိုင်းလောက် တုတ်သည် ။ ခင်မိမိ ဆက်သွယ်စီစဉ်ပေးသည့် ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ားများသည် သုတ်ထိန်းနိုင်ကာ အလိုးထန်ကြသော်လည်း လီးတွေကတော့ ရှစ်လက်မလောက်သာ ရှည်ကြတာ များသည် ။ အလွန်ဆုံး ကိုးလက်မ အရှည်လောက် ရှိခဲ့သည် ။ 

ကြာကြာဆွဲကာ လိုးနည်းမျိုးစုံဖြင့် ကျကျနန လိုးပေးနိုင်လို့ ကာမအရသာ အပြည့်အ၀ ခံစားရသော်လည်း ကိုယာကွတ်လောက် လီးမကြီးသည့်အတွက် ခင်မေယုအဖို့ တခုခု လိုနေသလိုလို ဖြစ်နေခဲ့သည် ။ ယခု လီး ဆယ်လက်မ ကိုတော့ ကိုယာကွတ်ရဲ့ စံချိန်မှီသောကြောင့် ခင်မေယု လည်း အတော်ကို သဘောကျနေသည် ။လာမည့် စနေနေ့ ရောက်လျှင် ကောင်းကောင်းကြီး ပျော်ပါးပစ်လိုက်မည် လို့လဲ စိတ်ထဲမှာ ကြိတ်ကာ တွေးနေမိသည် ။

စနေနေ့န့နက် ( ၉) နာရီ တွင် ဒေါက်တာခင်မိမိ၏နေအိမ်သို့ ခင်မေယုသည် အက်စ်အီးကား အဖြူလေးကို ကိုယ်တိုင်မောင်းလာပြီး ရောက်လာသည် ။ခင်မိမိ၏အိမ်တွင် အဝတ်အစားများ လဲလှယ် ဝတ်ဆင်သည် ။

ခင်မေယုသည် အဝတ်အစားများကို လုံလုံလဲလဲ သေသေသပ်သပ် ဝတ်လေ့ရှိသော်လည်း ယခုလို ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ားများနှင့် စပ်ယှက်ပျော်ပါးမည့်နေ့ရက်များတွင်တော့ တမင်ပင် ဖေါ်ဖေါ်လှစ်လှစ် ရှိသော အဝတ်အစားများကို ဝတ်သည် ။ထို့ကြောင့် အိမ်မှ အိန္ဒြေရရ ဝတ်လာခဲ့သော အဝတ်များကို ခင်မိမိ၏ အိမ်ရောက်တော့ ချွတ်လဲပစ်ခြင်း ဖြစ်သည် ။

ထိုနောက် သူငယ်ချင်းမ နှစ်ယောက်သည် “ကက” အငှားကားတစီးကို ငှားကာ ရှစ်မိုင်ဘက်သို့ ထွက်ခဲ့သည် ။ခင်မေယု၏ကားကိုတော့ ခင်မိမိရဲ့ အိမ်တွင် ထားခဲ့သည် ။ သည်လို အပျော်ရှာသောနေ့များတွင် သူတို့သည် ကိုယ်ပိုင်ကား မစီးကြ ။ အငှားကားကိုသာ သုံးသည် ။

ရှစ်မိုင်တွင် ခင်မိမိ၏ အဆက်အသွယ် အိမ်ငယ်လေးတလုံး ရှိသည် ။ ချောင်ကျကာ ဆိတ်ငြိမ်ပြီး လုံခြုံ စိတ်ချရသည် ။ ထိုအိမ်လေးတွင် ခင်မိမိ ကြိုတင် အချိန်းအချက် ပြုကာ ခေါ်ထားသော “ ပျော်တော်ဆက် ယောင်္ကျား ” အညာသား ဖိုးတုတ် အသင့် ရှိနေသည် ။ 

ခင်မေယုကို မြင်လိုက်သည်နှင့် အညာသားဖိုးတုတ်၏ မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ် ဝိုင်းစက်သွားခဲ့သည် ။ ခင်မေယုသည် ရုပ်ချောပြီး ဆိုက်ကြီးရုံမက ဝတ်စားထားမှုကလည်း ပျံလန်နေသည် မဟုတ်ပါလား ။

အနီရောင် ၀မ်းဆက် ဝတ်ထားသော ခင်မေယု၏ အဝတ်အစားများက အလှအယဉ်ထက် အနှိုးအဆွ အမြှူအဆွယ်ဘက်တွင် များစွာ အားသန် လွန်ကဲနေသည် ။ အနီရောင် စီကေသား လက်ပြတ် အင်္ကျီလေးသည် ကောက်ညှင်းထုပ် ထုပ်ထားသလို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ရှိလွန်းလှသည် ။ 

ကိုယ်ထည် ကြပ်သလောက် လက်မောင်းအိုးကတော့ ကျယ်သည် ။ ပုခုံးနေရာကိုလည်း လိုသည်ထက် ပိုတိုထားရာ ဝန်းမွတ်အိစက်သော လက်မောင်းသားကြီးများသာမက ပုခုံးသားလုံးလုံးအိအိများပါ အရှင်းသား ပေါ်လွင်နေသည် ။

ပျော့အိသော စီကေသားသည် ကိုယ်ပေါ်တွင် ကပ်လို့နေရာ အတွင်းခံ ဘရာစီယာ၏ အနေအထားကိုပင်  အထင်းသား မြင်နိုင်သည် ။ဘရာစီယာ ရှိနေသည် ဆိုသော်လည်း လျော့ရည်းရည်းဖြစ်အောင် တမင်ပင် ကြိုးလျော့စည်းနှောင်ထားရာ ကြီးထွားလုံးအိသော ရင်သားဆိုင်ကြီးများသည် မပေါ်ရုံတမယ် ဖြစ်နေသည် ။

အနီရောင် ပိုးပျော့ထမိန်ကို တပေါင်ပေါ် ပုံစ့ဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ဝတ်ထားသည် ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ၏ အနားရစ်များ အထင်းသားပေါ်နေသည်သာမက အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပြင်ဖက်သို့ တစ် ထွက်နေသော ဖင်သားကြီးတို့၏ ဖုဖုထစ်ထစ် ရှိနေမှုကလည်း အသည်းယားစရာ ကောင်းလှသည် ။အညာသားဖိုးတုတ်သည် ခင်မေယု၏ လုံးကြီးပေါက်လှ တပွေ့တပိုက် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ကို စားတော့ ဝါးတော့ မတတ် အားပါးတရကြီး ကြည့်နေသည် ။

မိမိ လုပ်ရညမ့်အလုပ်အတွက်လည်း သိပ်ကို သဘောကျနေသည် ။ ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ား ဖြစ်သော အညာသားဖိုးတုတ်သည်တဏှာကြီးသော ရမ္မက်လွန် မိန်းမကြီးများနှင့် စပ်ယှက်ရမှု အတွေ့အကြုံတွေ အများကြီး ရှိသည် ။

များသောအားဖြင့် ဖိုးတုတ်နှင့် ပျော်ပါးကြသူများမှာ သူဌေးမကြီးများ နှင့် သူဌေးကတော်ကြီးတွေ များသည် ။ ပြီးတော့ ၀၀ ဖိုင့်ဖိုင့်နှင့် ပုံပျက်ကြီးတွေက အများဆုံး ဖြစ်သည် ။ အလုပ်သဘောအရ အားရပါးရ ကြုံးပြီး လိုးပေးရသော်လည်း လူ့သဘာဝအတိုင်း တောင့်တောင့်ဖြောင့် ငယ်ငယ်ချောချောများကို ဖိုးတုတ် ပို တမ်းတမိသည် ။

ယနေ့ ဖျော်ဖြေရမည့် မမကတော့ ဖိုးတုတ်ရဲ့ ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ား အလုပ် သက်တမ်းတလျှောက်တွေ့ခဲ့ရသည့် မိန်းမများတွင် အသက်အငယ်ဆုံး ..ကိုယ်လုံး အတောင့်ဆုံးနှင့် ရုပ်ကလဲ အချောဆုံးမို့ ငနဲသား အရမ်းးကို အကြိုက်တွေ့နေသည် ။

ခင်မေယုကလည်း မိမိကို ဖျော်ဖြေပျော်တော်ဆက်မည့် ဧည့်ယောကျ်ားကို ကျကျ နန အကဲခတ်ကြည့်သည် ။အညာသားဖိုးတုတ်သည် အသက် ( ၂၀ ) ခန့် ရှိသည် ။ အရပ်ငါးပေကိုးလက်မလောက်တော့ မြင့်မည် ။ ကိုယ်လုံးက ခပ်ပိန်ပိန် ခါးသိမ်ကာနွဲ့ပြီး ပေါင်တန်ရှည်သည် ။ တင်ပါးက လုံးကျစ်နေသည်  ။ 

ဒီအနေအထားသည် ဆောင့်အားသန်ပြီး လိုးချက်ပြင်းမှန်း ကာမအရသာခံ ပျော်ပါးမှု အတွေ့အကြုံတွေ အရ ခင်မေယု ကောင်းကောင်း အကဲခတ်မိသည် ။ဒေါက်တာ ခင်မိမိ က ခင်မေယုကို အညာသားဖိုးတုတ်နှင့် မိတ်ဆက် အပ်နှ့ပေးပြီးနောက် ထွက်သွားသည် ။

ခင်မိမိ ထွက်သွားသည်နှင့် ဖိုးတုတ်သည်ခင်မေယု၏ ခါးကို တင်းတင်းဖက်ကာ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သွင်းသွားလေတော့သည် ။ ခင်မေယုသည် ရင်ခုံ စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့အလိုးသမားဖိုးတုတ်နှင့်အတူ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်လာခဲ့သည် ။ ထိုအိပ်ခန်းထဲတွင် မိမိကို လိုးတော့မည် ဆိုသော အသိသည် ခင်မေယု၏ ကာမစိတ်များကို နိုးကြွ ထန်ပြင်းလာစေသည် ။

“ ဖြန်း...”

အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်သည်နှင့် ဖိုးတုတ်သည် ခင်မေယု၏ တင်ပါးဆုံကြီးကို လက်ဝါးဖြင့် ခပ်ဆတ်ဆတ် ရိုက်လိုက်သည် ။ မိမိ လိုးမည့်မိန်းမအဖြစ် သတ်မှတ် အသိအမှတ်ပြုသည့် အထာပြလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ထိုသို့ ဖင်ပုတ်ခံရသည့်အတွက် မိန်းမအနေဖြင့်လည်း မိမိကို ဖင်ပုတ်သူသည် မိမိကို လိုးတော့မှာပါလားဟု အသိပိုလို့ ပြင်းပြကာ စိတ်တွေ ပိုထန်လာစေသည် ။ ထိုနောက် ခင်မေယု၏ အင်္ကျီကျယ်သီးကို ဖြုတ်ရန်လက်လှမ်းလာသည် ။ ခင်မေယုက အသာ တွန်းဖယ်လိုက်သည် ။

“ တို့ ဖါသာ တို့ ချွတ်ပေးမယ်...”

ထို့ကြောင့် ဖိုးတုတ်သည် အသာ အရှိန်သပ်ကာ နောက်ဆုတ်ပေးလိုက်သည် ။ ခင်မေယုသည် ဖိုးတုတ်ကို အသာ မျက်စချီကာ ကြည့်ရင်း ဝတ်ထားသော အင်္ကျီကျယ်သီးများကို တခုပြီး တခု ဖြုတ်သည် ။ နှိပ်ကျယ်သီးတွေသာ တပ်ထားသည်မို့ ဖြုတ်ရတာလည်း လွယ်ပါသည် ။ တဒေါက်ဒေါက်နှင့် နှိပ်ကျယ်သီးတွေ အားလုံး ပြုတ်သွားသည် ။ 

ကျယ်သီးအားလုံး ပြုတ်သွားသော အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ ( ၃၆ ) လက်မ အတိုင်းအတာ ရှိသော နို့အုံကြီးများသည် ဘရာစီယာဖြင့် လျော့ရည်းရည်း စည်းနှောင်မှု အောက်မှ မလုံမလဲ ပေါ်လို့လာသည် ။

“ ဘရာစီယာ ဖြုတ်ပစ်ရမလား ..”

ခင်မေယုက ဖိုးတုတ်ကိုမျက်နက်လေး ထောင့်ကပ်ကာ ကြည့်ပြီး ပြောသည် ။

“ ဖြုတ်လေ..မမရဲ့..ဖြုတ်...ဖြုတ်..ဟဲဟဲဟဲ...”

ဖိုးတုတ်က ပြုံးဖြဲဖြဲနှင့် ပြန်ပြောသည် ။

“ ဟွန့်..ဒါမျိုးတော့ တယ်ကြိုက်တယ်...”

ခင်မေယုက မျက်စလေးချီကာ မခို့တရို့ ပြုံးပြီး ပြောရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်ကာစမ်းလျက် ဘရာစီယာ နောက်ကျောချိတ်ကို ဖြုတ်သည် ။ ပြီးတော့ ဘရာစီယာကို ဖယ်ခွာသည် ။ မို့ဝန်းထွားကြိုင်းသော နို့အုံကြီး နှစ်လုံး အထင်းသား ပေါ်လာသည် ။

“ အားပါး ..စနေကြီးတွေက အပြတ်မိုက်တယ်ဗျာ ..နည်းတာကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး....”

ဖိုးတုတ်က အံကြိတ်ကာ ပြောသည် ။ခင်မေယု၏ နို့အုံထွားထွားကြီးများမှာ သူ့အတွက် တကယ့်ကို မကြုံဘူးစရာ ဖြစ်သည် ။ ဖိုးတုတ်သည် သည်ထက်ပိုကြီးသော နို့အုံကြီးများကိုတော့ မြင်ဖူးသည် ။ ကိုင်သုံးဖူးသည် ။ဒါပေမယ့် ထို နို့အုံကြီးများသည် ပျော့တွဲလို့ နေကြသည် ။ ယခု ခင်မေယု၏ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေလို မောက်ကြွ တင်းရင်းမနေဘူး ။ သည်နို့ကြီးများက ကြီးမားသလို လုံးဝန်းသည် ။ မို့မောက် တင်းရင်းနေသည် ။

“ ဟုတ်ရဲ့လားကွယ်...”

ခင်မေယုမှာ မိမိ၏ ကြီးမား လုံးဝန်းသော ရင်သားစိုင်များ အတွက် ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားသူ ဖြစ်ရာ ဖိုးတုတ်၏ ကျေပွန်စွာ ပြောဆိုမှုကို အတော်ပင် နှစ်ချိုက်သွားသည် ။

“ တကယ်ပါ ...မမရယ်..ဒီလို နို့ကြီးပြီး တင်းရင်း လုံးဝန်းတဲ့ နို့ကြီးမျိုုး မတွေ့ဖူးသေးပါဘူး...”

ပြောပြောဆိုဆို ဖိုးတုတ်သည် ခင်မေယု၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆုပ်နယ်လိုက်သည် ။ နုထွေးသော နို့အုံသားများသည် ကိုင်ရတာ တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိလှသည် ။ လေမပြည့်တပြည့် ထိုးထားသော ဘော်လုံးကို ကိုင်ညှစ်ရသလိုပင် ။

“ ရှင့် အဝတ်တွေလည်း ချွတ်လေ...”

ခင်မေယုက သူမ၏ ရင်ကို ဆုပ်နယ်နေသည့် ဖိုးတုတ်၏ လက်များအား အသာ တွန်းဖယ်ပြီး ပြောသည် ။ ပြီးတော့ ကုတင်စောင်းတွင် အသာ ဝင်ထိုင်သည် ။

အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းကာ နို့အုံကြီး နှစ်လုံး ပေါ်တင်ကြီး ဖြစ်နေကာ အောက်ပိုင်းတွင် ထမိန်ဝတ်လျက် ထိုင်နေသော ခင်မေယု၏ အသွင်မှာ မြင်ရသူ ရမက်ထန်စရာ ကောင်းလှသည် ။ဖိုးတုတ်သည် ဝတ်လစ်စလစ်တပိုင်းဖြင့် ရှိနေသော မကြာမှီ မိမိ လိမ့်နေအောင် လိုးဆော်ရတော့မည့် မိန်းမကို အားမနာတမ်းကြည့်ရင်း မိမိကိုယ်ပေါ်ရှီ အဝတ်များကို ချွတ်သည် ။

အလုပ်လုပ်ရမည်မို့ဖိုတုတ်သည် အင်္ကျီတထပ် ဘောင်းဘီရှည် တထပ်တည်းသာ ( သူတို့ ထုံးစံ ) ဝတ်ထားသည် ။ ဒါကြောင့် အဝတ်ချွတ်တာ ဘာမှ မကြာ ။ တခဏအတွင်းမှာပင် လုံး၀ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသည် ။

သူ၏ ငပဲကြီးကတော့ အထွေအထူး ဆော့ပေးစရာ မလိုဘဲ ဆတ်ကနဲ တောင်လာသည် ။ ဒါကလည်း ယခုလိုးရမည့်မိန်းမဖြစ်သော ခင်မေယု၏ ရုပ်ချောကာ ကိုယ်လုံးတောင့်တင်းဆူဖြိုး အသက်လည်း သိပ်မကြီးသောကြောင့် ဖိုတုတ်အနေဖြင့် အပြတ်ဖီလင်လာနေသောကြောင့် ငပဲက ထောင်ကနဲ ထလာခြင်း ဖြစ်သည် ။၀၀ဖိုင့်ဖိုင့် တရုတ်သူဌေးမကြီးတွေ ဆိုလျင်တော့ ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ထားသည့်တိုင် ဝက်ဖြူမကြီး လှဲသိပ်ထားသလိုမို့ ဖိုးတုတ်မှာ လီးတောင်လာရန် အတော်ပင် ကိုင်ဆော့ကာ လုပ်ယူရသည် ။

ဖိုးတုတ်၏ ငပဲကြီး တောင်နေသည်ကို မြင်ရတော့ ခင်မေယု၏ မျက်လုံးများ အရောင်တလက်လက် တောက်လာသည် ။ လီးက ဆယ်လက်မလောက်တော့ ရှည်မည် ။ လုံးပတ်ကတော့ ကျပ်လုံးလောက်သာ တုတ်သည် ။ထိပ်ဖျား အရေပြား လှီးဖြတ်ထားရာ ဒစ်ကြီးက ပြဲလန်အာနေသည် ။ကိုယာကွတ်သည် အရေပြား လှီးထားရာ ခင်မေယုသည် အရေဖျား ဖုံးနေသည့် လီးအငုံများထက် အရေပြားလှီးဖြတ်ထားသော လီးပြဲအာလန်များကို ပိုပြီး ကြိုက် နှစ်သက်သည် ။

“ ကျနော့်ငပဲ ဘယ်လောက် ရှည်မယ် ထင်သလဲ...”

ဖိုးတုတ်က လီးကို အသာတော့ပြရင်း မေးသည် ။

“ ဘယ်သိမှာလဲ..တိုင်းမှ မကြည့်ဖူးတာ..”

ခင်မေယုက နှုတ်ခမ်းလေး ခပ်စူစူလုပ်ပြီး ပြန်ပြောသည် ။ တကယ်တော့ ထိုငပဲ ဘယ် နှစ်လက်မ ရှိကြောင်း စိတ်မှန်းနှင့် သိသည် ။

“ ဒါတို တိုင်းကြည့်လေ..ရော့..”

ပြောပြောဆိုဆို ဖိုးတုတ်က ဘောင်းလီအိတ်ထဲမှ လက်သမားသုံး ခေါက်ပေတံတခုကို ထုတ်ယူကာ လှမ်းပေးသည် ။ 

မိမိ၏ ငပဲ ဘယ်လောက် ရှည်ကြောင်း မိမိဖျော်ဖြေရသည့် မိန်းမ သိရှိကာ ပိုပြီး သဘောကျ ရမက်ထန်အောင် လုပ်နိုင်ရန် လီးအရှည်ကို တိုင်းခိုင်းဖို့ ထိုခေါက်ပေတံလေးကို ဆောင်ထားခြင်း ဖြစ်သည် ။ခင်မေယုက ခေါက်ပေတံလေးကို ဖြန့်ကာ ဖိုးတုတ်၏ ငပဲကြီးနား အသာကပ်ကာ တိုင်းကြည့်သည် ။ လီးအရှည်သည် ဆယ်လက်မ အတိ မဟုတ်သော်လည်း ဆယ်လက်မ နီးနီး ရှိသည်ကို တွေ့ရသည် ။

ခင်မေယုအဖို့ လီးကို ပေတံနှင့် ကျကျနန တိုင်းကြည့်ဖူးသည်မှာ ယခု ပထမဆုံး အကြိမ် ဖြစ်သည် ။ ထိုသို့ ပေတံဖြင့် မိမိကို လိုးတော့မည့် လီး၏ အရှည်ကို တိုင်းကြည့်ရမှုသည် ခင်မေယုကို အတော်လေး ဖီလင်တက်စေသည် ။

“ ဘယ့်နှယ်လဲ မမ..ဆယ်လက်မ ရှိတယ် မဟုတ်လား...”

“ အင်း..ဟုတ်တယ်...”

“ ကိုင်ကြည့်ပါလား..ဘယ်လောက်မာလဲ သိရအောင်လို့လေ...”

ခင်မေယုသည် တခစ်ခစ် နှင့် ရယ်မောရင်း ဖိုးတုတ်၏ လီးကို ညာလက်ချောင်းများဖြင့် အသာအုပ်ကိုင်သည် ။ သူမ အနေနှင့်ကလည်း ကိုင်ကြည့်ချင်စိတ် ရှိနေသည် ။ ပူနွေး မာတောင်သော လီး အထိအတွေ့သည် ခင်မေယုကို စိတ်ပို လှုပ်ရှားစေရာ ခပ်ဖွဖွလေး ကိုင်ထားရာမှ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ညှစ်သည် ။ 

လက်ကို လှုပ်ရှားကာ လီးတန်ကြီးကို ပွတ်ပေးသည် ။ ဖိုးတုတ်ကလည်း အဝတ်ကင်းမဲ့နေသော ခင်မေယု၏ ကျောပြင်ဖွေးဖွေးကြီးကို ညာလက်ဖြင့် အသာလျှောတိုက် ပွတ်သပ်သည် ။ ထို့နောက် ထမိန်ကို ဆွဲလှန်တင်ကာ တုတ်ဖြိုးသော ပေါင်လုံးကြီးများကို ဆုပ်ကိုင်ပြန်သည် ။ ပေါင်ကြီးများကလည်း တင်းနေ၏ ။

“ မမ ”

“ ဘာလဲ ဟင်...”

ရမ္မက်လှိုင်းထန်နေပြီမို့ ခင်မေယု၏ အသံသည် တုန်တုန်ရင်ရင် ဖြစ်နေသည် ။

“ ကျနော့်လီးကို စုတ်ကြည့်ပါလား...”

“ ဟင့်အင်းကွာ..ကဲတက်မလာနဲ့...ဟွန့်...”

ခင်မေယုက မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီး ပြောသည် ။

ကိုယာကွတ်နှင့်တုံးကတော့ ခင်မေယုမှာ လီး မစုတ်ဖူးခဲ့ပါ ။ သို့သော် ယခုတော့ ခင်မိမိ စွယ်တရားဟောကာ ကျုံးသွင်း လမ်းစဖေါ်ပေးမှုကြောင့် ခင်မေယုသည် လီးစုတ်တတ်နေပါပြီ ။ ငပဲကို ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ပေးရတာ ကောင်းမှန်းလည်း သိနေပါပြီ ။ ဖိုးတုတ်လီးကိုလည်း စုတ်ကြည့်ချင်နေသည် ။ သို့သော် တင်အမူပိုပိုနှင့် ပြောခြင်း ဖြစ်သည် ။

“ မမ ကလဲ လီးစုတ်တများ..မမကို အရသာ ကောင်းကောင်းတွေ တွေ့ပြီး လောကကြီး စည်းစိမ် အပီ ခံစားရအောင် လိုးပေးမယ့် လီးကြီးပါ ဗျ ..စုတ်ကြည့်စမ်းပါ ...”

ခင်မေယု မူနေကြောင်း သိသော ဖိုးတုတ်ကလည်း ဆက်ပြီး တိုက်တွန်းသည် ။ ခင်မေယု၏ ခေါင်းကိုလည်း ကိုင်ကာ ငပဲ ရှိရာသို့ ဆွဲချသည် ။  ခင်မေယုကလည်း ဟန်ဆောင်ပြီး ဆက် မငြင်းတော့ ။ 

လီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာကုန်းပြီး စုတ်လေတော့သည် ။ ထိုသို့ စုတ်ပေးမှုကြောင့် ဖိုးတုတ်၏ ငပဲမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လှုပ်လာကာ အကြောများလည်း ပိုပြီး ဖုထစ်လာသည် ။ပိုပြီးလည်း မာလာသည် ။ ခင်မေယုမှာလည်း လီးစုတ်ပေးရင်း ဖီလင်ပိုတက်လာလေရာ မိမိ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ စုတ်နေသော လီးတန်ကြီး၏ အရင်းပိုင်းကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးလိုက် လျာဖြင့်လှည့် ယက်လိုက် လုပ်သည် ။

ဂွေးအုများကို ဆုပ်နယ် ပွတ်သည် ။ လီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ဒစ်ပြဲအာလန်ကြီးကို လျာဖျားဖြင့် လှည်ကပတ် ထိုးမွှေပေးသည် ။ ထိုသောအခါများတွင် ဖိုးတုတ်ခမြာ ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ဖြစ်ရသည် ။

“ အမလေးလေး ..ကောင်းလှချည်လား...မမရယ်...အား....အား....အား....”

အံကြိတ်ကာ ရေရွတ်သည် ။ ဖိုးတုတ်လို ကြေးစား အလိုးသမားတယောက် ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ဖြစ်သွားစေမှုကြောင့် ခင်မေယု အတော်ကြီး ကျေနပ်သည် ။ လီးစုတ်ရရုံနှင့် အားမရ ။ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ အရမ်းကြွလာသည် ။ ခင်မေယုသည် လီးအစုတ်ရပ်ကာ ကုတင်ပေါ်ရှိ မွေ့ရာထက်တွင ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက်သည် ။

“ တက်ချတော့ကွာ..ဟင်း..ဟင်း...”လို့ ပါးစပ်ကလည်း ထုတ်ဖေါ် ပြောလိုက်သည် ။

ကြေးစားအလိုးသမား ဖိုးတုတ်ကလည်းလက်နှေးမနေတော့ ..။ ခင်မေယု၏ ထမိန်နှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီတို့ကို ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ခင်မေယု ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသည် ။ဖိုးတုတ်က ခင်မေယု၏ ပေါင်ခွကြားမှစောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့်အုပ်ကာ ပွတ်စမ်းကြည့်သည် ။ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် မို့ဖေါင်းကာ အရေကြည်တွေ စိုနေသည် ။

ထမိန်ကျွတ်ကာ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်နေသည်မို့ ခင်မေယု၏ ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်ကြီး နှစ်ချောင်းနှင့် သုံးဆယ့်ရှစ်လက်မ ရှိသော တင်ဆုံကြီးသည် ဖြူဖွေး ပြောင်ဝင်းနေသည် ။ အုပ်စမ်းကြည့်သော ဖိုးတုတ်၏ လက်အောက်တွင် စောက်ဖုတ်ကြီးသည် တဆုပ်တခဲ ဖြစ်နေသည် ။တချက်ဖိပြီး ပွတ်လိုက်ရာ ခင်မေယု၏ ဖင်ကြီး တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်သွားသည် ။

ဖိုးတုတ်သည် ခင်မေယု၏ ကိုယ်ပေါ် တက်ခွသည် ။ ခင်မေယုကလည်း အလိုးခံရန် အတွက် ဒူးထောင်ကာ ပေါင်ကြီး နှစ်ခုကို ကားပေးသည် ။ ဖိုးတုတ်သည် ပေါင်ခွကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲဖြဲကာ ကျန်လက်ဖြင့် မိမိ ငပဲကို ကိုင်ကာ အသာတေ့ထောက်လိုက်သည် ။

“ ဖြည်းဖြည်းသွင်းနော်..ဟင့်...”

အလိုးခံရတော့မည့် ခင်မေယုက ပြောလိုက်သည် ။

“ ကျနော့် လီး ကြီးတယ် မဟုတ်လား...”

“ အင်..အင်း..ကြီးပါတယ်...အို...ဟင့်...”

ဖိုးတုတ်က လီးကို ထိုးသွင်းသည် ။သွင်းရာတွင် တမင်ပင် ဘေးချော်အောင် လုပ်သည် ။စောက်ခေါင်းထဲသို့ မဝင်ဘဲ ချော်ထွက်သွားသော ငပဲသည် ခင်မေယု၏ စောက်စိကို ပွတ်တိုက်ရာ ခင်မေယု သွက်သွက်ခါ သွားသည် ။

“ အို ..ဟင့် ..ဟင့်..ဟင့်...”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ..မမ...”

“ ဝင်မှ မဝင်ပဲ..ဟာ...”

“ ဟုတ်တယ်..ချော်သွားတယ်..ကိုင်တေ့ပေးပါလား..”

ခင်မေယုသည် ဖိုးတုတ်၏ လီးကို လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်ကာ အဖုတ်ဝတွင် တော့ပေးသည် ။ဖိုးတုတ်က အသာ ဖိထိုးလိုက်ရာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဒစ်ကြီး မြုပ်ဝင်သည် ။

“ အား..ကြပ်နေတာဘဲ..ဟင်းဟင်း...”

ခင်မေယု မျက်တောင်လေး မှေးစင်းကာ ပါးစပ်မှ မပွင့်တပါင့်လေး ရေရွတ်သည် ။

“ မမ စုတ်ပေးလို့ လီးက ပိုတုတ်လာတာကိုး..ကြပ်နေတော့ မကောင်းဘူးလား..”

ဖိုးတုတ်သည် လီးကို ဆက်မသွင်း..။ ဝင်နေသော ဒစ်ကို လှည့်ပတ် ထိုးမွှေသည် ။

“ အမလေးလေး..ဖိုးတုတ်ရယ် ...ဟင်းဟင်း...ဘယ်လိုများ လုပ်နေတာလဲကွယ်...အို..အို..ကြည့်ပါလား လို့...သွင်းမှာဖြင့် ထိုးသွင်းစမ်းပါ...အား..ဟင့်ဟင့်....”

ခင်မေယု ကြက်သီးတွေ ဖျန်းဖျန်း ထသွားသည် ။ ရင်ထဲတွင်လည်း ရေခဲစိမ် ပက်စီ တပုလင်းလုံး တခါတည်း မော့သောက်ချလိုက်ရသလို အေးကာ တလှပ်လှပ် ခံစားရသည် ။ဖိုးတုတ်က သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို ခင်မေယု၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိထိုးသွင်းသည် ။ လီးစသွင်းသည့် အချိန်တွင် အားဖြင် အရသာတွေ့မည့်အစား အမျိုးသမီး လန့်ကာ ဇိမ်ပျက်မည်

စိုးသောကြောင့် အသာရစ်ပြီး ထိုးသွင်းပေးခြင်း ဖြစ်သည် ။ ဖိသွင်းမှုကြောင့် ငပဲချောင်းကြီးသည် စောက်ခေါင်းထဲသို့ တထစ်ချင်း တအိအိ တိုးဝင်သည် ။

ခင်မေယု၏ ရင်ဘတ် ကော့ကြွတက်လာသလို ဖိုးတုတ်၏ခါးကိုလည်း လက်ဖြင့် လှမ်းကာ သိုင်းဖက်သည် ။ ထိုအချိန်တွင် ဖိုးတုတ်က ခင်မေယု၏ ကြီးမား လုံးဝန်းသော နို့အုံကြီး၏ ထိပ်မှ ငေါက်တောက်လေး စူကြွတောင်တက်နေသော နို့သီးခေါင်းတခုကို ကုန်းပြီး စို့ပေးရာ အမျိုးသမီးမှာ ပိုလို့ ကာမဆိပ် တက်လာသည် ။တဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းရာ နောက်ဆုံးတွင် လီးတချောင်းလုံး စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးဝင်သည် ။ စောက်မွှေးများ ရိတ်ပယ်ထားရာ ခင်မေယု၏ စောက်ဖုတ်သည် ကတုံးပြောင်လေး ဖြစ်သည် ။

ဖိုးတုတ်မှာတော့ လီးမွှေးတွေ ရှိသည် ။ ငပဲကြီး စော်ကခေါင်းထဲ တဆုံး ဝင်သော အခါ လီးမွှေးများက စောက်ဖုတ် ကတုံးပြောင်လေးနှင့် ပြောင်ရှင်းသော ဆီးစပ်တို့ကို ထိမိသည် ။လီးသည် ဆယ်လက်မနီးနီး ရှည်ရာ အဆုံး သွင်းသော အခါ လီးထိပ်သည် စောက်ခေါင်းပေါက် အတွင်းဘက်ကို နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း စူးနစ် ဝင်ရောက်သည် ။

ယခင်က ခင်မေယု စပ်ယှက်ပျော်ပါး ဘူးသည့် ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ားများ၏ လီးများ မရောက်ဖူးသေးသော နေရာပိုင်းများ အထိ ရောက်သည် ။ ထိုနေရာတို့သည် ကိုယာကွတ် သေဆုံးပြီးသည့်နောက် အချိန် တော်တော်ကြာ လီး၏ ထိတွေ့မှုနှင့် ကင်းကွာနေရာ ယခုတဖန် ထိတွေ့ရလေရာ ခင်မေယု အဖို့ ထူးခြားလှသော အရသာကို တနည်းတမျိုး ခံစားရပြန်လေသည် ။

“ အားပါးပါး...ဟင့်...ကောင်းလိုက်တာကွာ...နင့်နေတာဘဲ..လီးတဆုံး ဝင်သွားပြီ မဟုတ်လားဟင်...”

စောက်ခေါင်းထဲ နက်ရှိုင်းစွာ နစ်ဝင်လာသော လီး အရသာကို အပီ ခံစားရင်း ခင်မေယုက တုန်ုတုန်ခိုက်ခိုက် ပင် မေး၏ ။

“ ဟုတ်တယ်..မမ..ဝင်သွားပြီ ...မိတယ် မဟုတ်လား...”

“ အင်း..ကောင်းတယ်ကွာ..ကောင်းတယ်..”

“ ဆောင့်လိုးမယ်နော်...” 

လို့ ပါးစပ်က ပြောရင်း ဖိုးတုတ်သည် အဖုတ်ထဲ အဆုံးတိုင် မြုပ်ဝင်နေသော ငပဲကြီးကို တဖြည်းဖြည်း ဆွဲချွတ်သည် ။ တဝက်လောက် ပြန်ထုတ်ပြီးသော် ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးပြန်ဆောင့်သွင်းသည် ။

“ ဘွပ် ”

“ ဘွပ် ”

“ အို..ဟင့်..ရှင်ရယ်...အိုး...”

စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးအဆုံး ဆောင့်သွင်း ပြီးသည်နှင့် ဖိုးတုတ်သည် ဆီးစပ်ချင်း ဖိချလိုက်ပြန်ရာ ခင်မေယု၏ စောက်မွှေးများ ရိပ်ထားလို့ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာဖိအားဖြင့် ပိပြားလို့ သွားသည် ။ ဆောင့်လိုးခံလိုက်ရမှု နှင့်ပေါင်းကာ တကိုယ်လုံရှိ အကြောအချင်တွေ ဖျင်းဖျင်း ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်ကုန်အောင် အရသာ တွေ့သောကြောင့် ခင်မေယု၏ ဖင်ဆုံကြီးသည် လှုပ်လှုပ်ခါခါ ရမ်းကာ သွားသည် ။

ဖိုးတုတ်သည် နောက်တချက် ထိနည်းနှင်နှင် ဆောင့်ပြီး ဖိကြိတ်သည် ။ထိုနောက် တတိယအကြိမ်တွင် မူ ပထမနှင့် ဒုတိယ လိုးချက်များလို လီးကို ဖြည်းဖြည်း ဆွဲမထုတ်တော့ ။ဗြုံးကနဲ ဆွဲထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်ဝတွင်သာ ဒစ်ကို သွင်းချီ ထုတ်ချီ သုံးခါ လုပ်ပေးပြီး တအား ဆောင့်သွင်းလိုက်သည် ။ ဘွပ်ကနဲ လီးတန်ကြီး ဝင်သွားသံနှင့်အတူ ခင်မေယု၏ အားဟင့် ဟူသော ညည်းသံကဒွန်တွဲကာ ပေါ်ထွက်သည် ။

ဖိုးတုတ်သည် အားဖြင့် ဆောင့်သွင်းလိုက်သော လီးချောင်းကြီးကို စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲတွင် အဆုံး ဖိကပ် ထိုးထည့်ထားရင်း ခင်မေယု၏ ဖင်ဆုံ ညာဖက်ခြမ်းကို ဘယ်လက်ဝါးဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်သည် ။ဖင်သားကြီးသည် တင်းအိနေ၏ ။

“ ဟင့်...ဟင့် ..ဆောင့်လိုးစမ်းပါကွာ...အားရပါးရ ဆောင့်စမ်းပါ ...”

“ တအား ဆောင့်ရမလား..”

“ ဆောင့်..ဆောင့်..သဘောရှိ စိတ်ကြိုက် ဆောင့်လိုးစမ်းပါ ...”

ဖီလင်တက်နေသော ခင်မေယုသည် မိမိ၏ တကိုယ်လုံးကို ဖိုးတုတ် လိုရာ သုံးနိုင်ရန်  ဝကွက်ကာ အပ်လိုက်သည် ။

“ ပေါင်ကြီးတွေ ကားပေးထား..”

ဖိုးတုတ်က အရစ်ရှည်လိုက်သေးသည် ။အမျိုးသမီးသည် တုတ်ဖြိုးသော ပေါင်ကြီး နှစ်ချောင်းကို ထောင်ကာ ဖြဲပေးသည် ။ ထို့ပြင် ဖင်ဆုံကြီးကိုပါ ကော့ပင့်ပေးလိုက်သေးသည် ။ ဖိုးတုတ်ကလည်း တအားပင် ကြုံးကာ ဆောင့်လိုးလေတော့သည် ။ခင်မေယု၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်တွေ စိုစိုရွှဲအောင် တအား ထွက်သည် ။ အဖုတ်အတွင်းသားများ လှုပ်ရှားကာ ထိုးသွင်းပြန်ထုတ် လှုပ်ရှားနေသော လီးချောင်းကြီးကိုလည်း ဖျစ်ညှစ် စုတ်ယူသည်  ။

အမျိုးသမီးသည် တဟင်းဟင်းနှင့် အဖျားတက်သလို ညည်းတွားလာသည် ။ ဆောင့်ချက်များကြောင့် ခင်မေယု၏ တကိုယ်လုံ လှုပ်ခါနေရာ နို့အုံ ထွားထွားကြီးများသည်လည်းတသိမ့်သိမ့် တုန်နေသည် ။ ဖိုးတုတ်က ထို နို့အုံကြီး နှစ်ခုကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆွဲပြီး တအားပင် ဆောင့်လိုးနေသည် ။

အချက် ငါးဆယ်ခန့် ဒလကြမ်း ဆောင့်လိုးပြီးနောက် ဖိုးတုတ်က လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံး ထိုးသွင်းကာ ဖိကပ်စိမ်ရင်း ခဏ နားသည်  ။

“ ဘယ်လိုလဲ..မမ..ဆောင့်လိုးတာ ခံလို့ ကောင်းလား...”

“ ကောင်းတယ်ကွာ..သိပ်ကောင်းတာဘဲ...”

“ ကျနော် ဆောင့်လိုးသွင်းတာ အဆုံး ဝင်တယ် မဟုတ်လား..”

“ အင်း..ဝင်ပါတယ်ကွာ...ဟင့်...ဆောင့်လေ...ဘာလို့ ရပ်တာလဲ..ဆောင့်လိုးစမ်းပါ...”

အဆောင့်ရပ်ကာ နားထားသည်ကို အားမရဘဲ ခင်မေယုက ပြောသည် ။ ထိုသို့ ပြောရင်း ဖင်ဆုံကြီးကို ပင့်တင် လှုပ်ရမ်းပေးသည် ။ဆုံကြီး ပြီး တောင့်သန်ပေရာ အောက်မှ ကော့ပင့်ပေးလိုက်ရာအပေါ်တွင် တက်ခွပြီး စောက်ပတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းထားသူ ဖိုးတုတ်ပင် အပေါ်သို့ မြောက်တက်သွားသည် ။ဖိုးတုတ်ကလည်း အညံ့မခံ..။ အပေါ်မှနေပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း အားပြင်းပြင်း ဖိဆောင့် လိုးချရာ စပ်ယှက်သံတွေ သောသောညံအောင် မြည်လာပြန်လေသည် ။

“ ဘွပ်..အင့်ဟင့်...”

“ ဘွပ်..အင့်..ဘွပ်....ကောင်းလိုက်တာ....အား...”

“ ဘွပ်ဘွပ်ဘွပ်...အောင်မယ်လေးလေး ....”

“ ဘွပ်ဗျိ...”

“ ထိတယ်ကွာ...နောက်ထပ် ဒါမျိုး သုံးချက်လောက်...”

“ ဘွပ်ဗျိ  ...ဘွပ်ဗျိ....”

“ ဆောင့်..ဆောင့်..တအား လိုးစမ်းပါ...ဒို့ လာတော့မယ်..ထွက်တော့မယ်..လိုးပါ...ဆောင့်...ဆောင့်...””

ခင်မေယု တအားကို ဖြစ်လာသည် ။ ဖိုးတုတ်မှာလည်း တအားကြုံးကာ ဆောင့်လိုးနေရလို့ အတော် မောလာသည် ။ ဒါပေမယ့် အမျိုးသမီး ဖီလင် အရမ်း တက်နေကြောင်း ရိပ်မိသည့်အတွက် အတင်းပင် အားခဲကာ ဆက် ဆောင့်လိုးပေးသည် ။  

နောက်ထပ် ဆယ်ချက် အားပြင်းပြင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရာ အမျိုးသမီးမှာ တအီးအီး တအားအားဖြင့် တချီ ပြီး သွားခဲ့လေသည် ။ဖိုးတုတ်လည်း အဆောင့်ရပ်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိုးစိမ်ရင်း ခင်မေယု၏ ကိုယ်ပေါ် အသာမှိန်းကာ နားလိုက်သည် ။ သုတ်ရည်ကို ထိန်းထားနိုင်တာကြောင့် သူ့လီးကတော့ မတ်တောင်ဆဲ ..။

“ ဘယ့်နှယ်လဲ..မမ....မောသွားပြီလား...”

“ ခစ်ခစ်..ဒီလောက်နဲ့ ဘယ်ဖြုံလိမ့်မလဲကွာ...”

“ မမ ကို လိုးရတာ သိပ်ကောင်းတာဘဲဗျာ...”

“ တကယ်...”

“ တကယ်ပါ..မမရဲ့...မမ က နို့အုံကြီးရော..ဆုံကြီးကော တင်းအယ်နေတာဘဲဟာ....ကိုင်လို့ ဆွဲလို့ကလည်းကောင်း..လိုးရတာလည်း အပီဘဲ...”

“ မင်းကလည်း..ပြောရော့မယ်...”

“ အဟုတ်ပြောတာပါ..မမရဲ့..မခင်မိမိ က သူ့အသိ မိန်းမ တယောက်နဲ့ ဆက်သွယ်ပြီး လွှတ်ပေးမယ် ဆိုတုန်းက ၀၀ပြဲပြဲ ပုံတုံးကြီးများ ဖြစ်နေမလားလို့ တွေးပူမိသေးတယ်..”

“ မင်းက ပုံတုံးကြီးတွေ ဆိုရင် မလိုးဘူးလား...”

“ ဟာ..ဒီလိုတော့ ဘယ်လုပ်လို့ ရမှာလဲ....ဒါ ကျနော့်အလုပ်ဘဲဟာ..လိုးပေးရတာပေါ့..”

“ အဲဒီလို လိုးတော့ မင်းလီးကကော တောင်ရဲ့လား..”

“ ဒါကတော့ လီးတောင်လာအောင် လုပ်ယူရတာပေါ့...”

ထိုသို့ အချီအချ စကားပြောနေချိန်တွင် ဖိုးတုတ်က သူ့လီးကြီးကို ခင်မေယု၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲတွင် တပ်ရက်သား ထိုးစိမ်ထားသည် ။ သူ့လက်များကတော့ ခင်မေယု၏ နို့တွေကို ကိုင်လိုက်..ဖင်ကိုညှစ်လိုက် ပေါင်တန်ကြီးကို ပွတ်လိုက်နှင့် လုပ်နေသည် ။

ဖိုးတုတ်သည် ဆိုက်ကြီးကြီးနှင့် တစ်တစ်ရစ်ရစ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီး လို လုံးကြီးပေါက်လှ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ကိုယ်လုံးတီး ခန္ဒာကိုယ် တပွေ့တပိုက်ကြီး ပေါ်တွင် တက်ခွကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးသွင်းထားဆဲ ဖြဟ်လို့တကြောင်း..တကိုယ်လုံး စိတ်ကြိုက် ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်နေရလို့ တကြောင်း..ဆက်လက်ပြီး လိုးပစ်လိုသည့် အာသာ ပြင်းပြလာရာ စကားလမ်းကြောင်းကို တမျိုးတဖုံ ပြောင်းလိုက်ပြန်သည် ။

“ ဘယ်လို ပုံစံမျိုးတွေနဲ့မမ အလိုးခံဘူးသလဲဟင်...”

“ အို..ဒါကတော့ ပုံစံမျိုးစုံပေါ့ကွာ...”

“ အဲဒီအထဲက ဘယ်ပိုစေရှင်ကို အကြိုက်ဆုံးလဲ...”

“ ဒါကတော့ တို့က အလိုးခံရတဲ့သူ မဟုတ်လား ..ဒီတော့ ဘယ်လို ပုံစံမျိုးနဲ့လို့ တခါမှ မပြောဘူး ..မမကို လိုးကြတဲ့လူတွေ ပြောတဲ့ ပုံစံကို ကြိုက်တယ် ဆိုရင် ခံလိုက်တာပဲ..အဲ..မကြိုက်ရင်တော့ မခံဘူးပေါ့...”

“ ဒါဆို..အခု တမျိုး ပြောင်းလိုးကြရအောင်...”

“ ရတယ်..ဘယ်လိုမျိုး နေပေးရမှာလဲ...လိုးမယ့်ပုံစံကို ပြောအုံးလေ...”

“ ဖါးပေါင်စင်း ပုံစံနဲ့ လိုးရအောင်လား...မမကြိုက်လား..“

“ အင်း..ကြိုက်တယ်....”

ဖါးပေါင်စင်းပုံစံဖြင့်စပ်ယှက်ဘူးပြီး သဘောလဲကျသော ဒေါ်ခင်မေယုက ခေါင်းညှိမ့်ကာ လိုးဖို့ သဘောတူလိုက်သည် ။ဖိုးတုတ်သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် တက်ခွကာ ရင်ချင်းအပ် မှောက်အိပ်နေရာမှ အသာ ထသည် ။ အမျိုးသမီး၏ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်း ကြားတွင် ဒူးထောက်ကာ ထိုင်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုကလည်း မိမိ၏ ပေါင်တန် ဖြူ ဖြူ တုတ်တုတ်ကြီး နှစ်ချောင်းကို ဒူးတုတ်ထိုင်နေသူ ဖိုးတုတ်၏ ပေါင်များပေါ်မှ ဖြတ်ကာ  ခပ်စင်းစင်း ဆန့်ပေးလိုက်သည် ။

ဖိုးတုတ်က ကျွတ်ထွက်မသွားပဲ တပ်ရက်ကြီး ရှိနေသော လီးနှင့် သောက်ပတ်ကို ငုံ့ကြည့်သည် ။ ဒီ အနေ အထားတွင် ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ပက်လက်အိပ်နေသော်လည်း ခါးက ကော့ညွှတ်ကာ ဖင်ကြီးသည် မွေ့ရာနှင့် မကွာတကွာ ဖြစ်နေသည် ။ မာတောင်နေသော လီးကြီးက အဖုတ်ကို ထိုးကလန့်ကော့တင်ထား သလို ဖြစ်နေရာ ခုံးကြွကာတက်နေသည် ။

ထို့နောက် ဖိုးတုတ်သည်ကျွဲကောသီး အလတ်စားကို ထက်ပိုင်းဖြတ်ကာ ကပ်ထားသလို လုံးလုံးဝန်းဝန်းကြီး ကြွတက်နေသော နို့အုံထွားထွားကြီး နှစ်လုံးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါးရ ကိုင်ဆွဲညှစ်ကာ တအားပင် ဆောင့်လိုးသည် ။

“  ဘွပ် ဘွပ် ဘွပ်....”

“ အား..ဟင့်ဟင့်...”

“ ဘွပ် ဘွပ်..အမေ့..ရှီးအား..ကျွတ်ကျွတ် ...”

လီးကို ကလန့်တင်ကာ ကော်ထိုးသလိုမို့ ဆောင့်ချက်ကြမ်းသောအခါ ဒေါ်ခင်မေယုမှာ မျက်နှာလေးမဲ့မဲ့သွားသည် ။ ဒါပေမယ့် ဖြည်းဖြည်းဆောင့်ဖို့တော့ မပြော ..။ဖိုးတုတ် ဆောင့်လိုးသမျှ မငြင်းတမ်း ခံနေသည် ။ ဖိုးတုတ်မှာလည်း ဖါးပေါင်စင်း အနေအထားကို အလွန်သဘောကျသူ ဖြစ်သည့်အတိုင်း အားရှိပါးရှိပင် ဆောင့်ပြီး လိုးနေသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် လူးကာ လွန့်ကာနှင့်ကာမအရသာကို တဝကြီး ခံစားနေရသည် ။

အချက်သုံးဆယ်ခန့် အဆောင့်ခံရပြီးချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မေယု တချီထပ် ပြီးသည် ။ ဒီတခါတွင်တော့ ဖိုးတုတ်သည် အဆောင့်မရပ် ။ ဆက်ပြီး တအား ဆက်လိုးနေရာ ဒေါ်ခင်မေယု  နောက်တချီ ထပ် ပြီးသွားချိန်တွင် ဖိုးတုတ်လည်း သုတ်ရည်တွေ တဗျစ်ဗျစ် ပန်းထုတ်ပေးလိုက်လေတော့သည် ။

...................................................................................................

တနင်္ဂနွေနေ့တွင် ဒေါ်ခင်မေယု..တူတော်မောင် စိုးမောင်နှင့် တူမချော ခမ်းနောင်တို့ မိသားစုသည် နဝဒေးဥယာဉ် အိမ်ရာစခန်းတွင် ဝယ်ယူထားသော နှစ်ထပ်အိမ်သို့ ပြောင်းခဲ့သည် ။ထိုအိမ်သည် “ ရွှေနှင်းဆီ ” အမျိုးအစား ဖြစ်ကာ ကြမ်းခင်းဧရိယာ (၁၄၄၄ ) စတုရန်းပေ ကျယ်ဝန်းသည် ။ အပေါ်ထပ်တွင် အိပခန်း( ၃ )ခန်းနှင့် ဘုရားခန်းတို့ ရှိပြီး အောက်ထပ် တွင် ဧည့်ခန်း ..

ထမင်းစားခန်း..မီးဖိုခန်းနှင့် အလုပ်သမားခန်းတို့ ရှိသည် ။အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းတွင် ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် ခမ်းနောင်တို့ တယောက်တခန်းနေကြမည် ဖြစ်သည် ။ကျန် အိပ်ခန်းထဲတွင်တော့ ကွန်ပြူတာ အငယ်စားတလုံး ..စာအုပ်စင်များနှင့် စားပွဲ ထိုင်ခုံများ ထည့်ကာ ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိမ်တွင်း အလုပ်ခန်းနှင့် စာကြည့်ခန်းအဖြစ် အသွင်ပြောင်း ဖန်တီးသည် ။အောက်ထပ်မှ အလုပ်သမားခန်းကိုတော့ လိုအပ်သည့် ပြုပြင်မှုများ လုပ်ကာ စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းအဖြစ် နေရာချထားသည် ။

ကူဖေါ်လောင်ဘက်တွေ အများအပြား ရှိတဲ့အတွက် ကိုယ်တိုင် ဘာမှ ပင်ပင်ပန်းပန်း လုပ်စရာ မလိုသော်လည်း အိမ်ပြောင်းရသူတို့ ထုံးစံအတိုင်း ဒေါ်ခင်မေယုတို့ တူအရီးသုံးယောက်လုံးမှာ စိတ်မောလူမော ဖြစ်ကြရသည် ။နေ့လည် ၁၂ နာရီ သာသာခန့်တွင် အိမ်ပြောင်းရွှေ့မှုများ ပြီးပြတ်သည် ။ ပစ္စည်းများကိုလည်း အိမ်သစ်တွင် နေရာချထားပြီး ဖြစ်သည် ။ 

အသင့် ဝယ်ယူလာခဲ့သော စားသောက်ဖွယ်ရာများဖြင့် အိမ်သားများရော အိမ်ပြောင်းရာတွင် ပါဝင်ကူညီ လုပ်အားပေးကြသူများရော နေ့လည်စာ စားသောက်ကြသည် ။ ထို့နောက် ကူညီအားပေးသူများ ပြန်သွားကြရာ အိမ်သစ်တွင် ဒေါ်ခင်မေယုတို့ သုံးယောက်သာ ကျန်နေခဲ့လေသည် ။

သူတို့သုံးယောက်သည် မိမိတို့၏ အိပ်ခန်းအသီးသီးသို့ ဝင်ခဲ့ကြသည် ။ ကျောက်ညေမာ်ငးတိုက်ခန်းတွင် နေခဲ့ကြစဉ်က ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် ခမ်းနောင်တို့က အိပ်ခန်းတခန်းထဲတွင် အတူနေကြကာ စိုးမောင်က ဧည်ကခန်းနားတွင် အခန်း အကန့်လေး လုပ်ကာ နေခဲ့သည် ။ 

ထိုတိုက်ထန်းက ကန်ထရိုက်တိုက်ခန်း ဖြစ်ရာ အိပ်ခန်းကျယ်တခန်း..ဧည့်ခန်းကျယ်တခန်း ..ထမင်းစားခန်း..မီးဖိုခန်း..ရေချိုးခန်းနှင့် အိမ်သာတို့သာ ဖွဲ့စည်းပါရှိသည် ။ ယခု အိမ်အသစ်ဆွင် မိမိတို့ ဘာသာ ကိုယ်ပိုင်သီးသန့် အိပ်ခန်းတခန်းစီ ရရှိသည့်အတွက် သူတို့ သုံးယောက်လုံး ကျေနပ် သဘောကျနေကြသည် ။စိုးမောင်သည် အိပ်ခန်းထဲရှိ ကုတင်ပေါ်တွင် အသာဝင် လှဲလျောင်းမည် ပြု ပြီး မှ သည်အတိုင်းနေခြင်းထက် အနားယူရင်း စာဖတ်လျှင်ကောင်းမည်ဟု စိတ်ကူးပေါက်လာသည် ။

စိုးမောင်သည် စာဖတ် ဝါသနာပါသူတယောက် ဖြစ်သည့်အတိုင်း အချိန်ရသည်နှင့် လုပ်ငန်းနှင့် ပတ်သက်သည့် စာအုပ် ဖြစ်စေ တခုခုတော့ ဖတ်နေတတ်သည် ။ ထို့ကြောင့် ဖတ်ဖို့ စာအုပ်ကို အပေါ်ထပ် စာဖတ်ခန်းထဲတွင် သွားယူရန် အိပ်ခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာသည် ။လှေခါးအတိုင်း အအပေါ်ထပ်သို့ တက်လာသည် ။အိမ်ဖွဲ့စည်းပုံ အရ ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းသည် လှေခါးထိပ် တည့်တည့် ညာဘက်ခြမ်းတွင် ရှိသည် ။ 

မာစတာဘက်ရွန်း ခေါ် အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးလည်း ဖြစ်သည် ။ ခမ်းနောင်၏ အိပ်ခန်းက လှေကားထိပ်၏ ညာဘက်ခြမ်း မျက်စောင်းထိုး နေရာလောက်တွင် ရှိသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းလောက်တော့ မကြီး မကျယ် ။ အိမ်တွင်း အလုပ်ခန်းနှင့် စာကြည့်ခန်း အဖြစ် ပြောင်းလဲထားသော အိပ်ခန်းကတော့ လှေကားထိပ်၏ ဆန့်ကျင်ဘက် အိမ်တဖက် အစွန်ပိုင်းတွင် ရှိသည် ။ ထိုစာကြည့်ခန်း၏ ဘေးတွင် ဘုရားခန်းကြီး ရှိနေသည် ။

လှေကားမှ လှမ်းတက်လာသော စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းသို့ အမှတ်မထင်ပင် လှမ်းလို့ ကည့်မိသည် ။ ထိုသို့ အကြည့်တွင် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် စိုးမောင်မှာ မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ် ဝိုင်းစက်သွားသည် ။ လှမ်းနေသော ခြေလှမ်းများသည်လည်း ချက်ချင်းပင် ရပ်တန့်သွားသည် ။ သူ၏ ရင်ခုံသံတွေ မြန်လာသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းတံခါးက ပွင့်နေသည် ။ အခန်းစီးတော့ ချထားသည် ။ သို့သော် အခန်းစီးသည် ညာဘက်စွန်း အနားတွင် ခပ်ဟဟဖြစ်နေရာ မျက်စေ့လမ်းကြောင်းနှင့် တည့်နေသောကြောင့်စိုးမောင်အနေဖြင့် အိပ်ခန်းထဲသို့ တန်းပြီး ကောင်းကောင်း မြင်နိုင်သည် ။အိပ်ခန်းထဲရှိ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးတခုရှေ့မှာ ဒေါ်ခင်မေယု ရပ်နေသည် ။ စိုးမောင် လှမ်းကြည့်သော အိပ်ခန်းတံခါးဘက်ကို ကျောပေးကာ ရပ်နေခြင်း ဖြစ်သည် ။ 

အမျိုးသမီးသည် အဝတ်အစားတွေ ချွတ်နေပုံရသည် ။ သူမ၏ လုံးကြီးပေါက်လှ ကိုယ်လုံး တောင့်တောင့်ကြီးပေါ်တွင် ဘရာစီယာနှင့် အတွင်းခံ ပင်တီ ဘောင်းဘီတို့သာ ရှိနေကြသည် ။ ဘရာစီယာက သေးသေးသွယ်သွယ် ပင်တီအတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးက တိုတိုနံ့နံ့..။ 

ဘီကီနီ ရေကူးဝတ်စုံလေး ဝတ်ထားသည့် အသွင်မျိုးပင် ဖြစ်သည် ။ လက်သန်းလူံး သာသာမျှရှိသော ဘရာစီယာ နောက်ကျောသိုင်း ကြိုးလေးသည် ကျော့ရှင်းသော ကျောပြင် ပြည့်ပြည့်ကို ဘယ်လိုမျှ အကာအကွယ် မဖြစ်ပါ ။ အထင်းသား အရှင်းသား ကြော့သား အမော့သား မြင်နေရသည် ။

ထိုနည်းတူ အနက်ရောင် နိုင်လွန် အတွင်းခံ ပင်တီဘောင်းဘီတိုလေးကလည်း ဆူဖြိုးကားစွင့်လေသော တင်ပါးဆုံကြီး ကို ဘယ်လိုမှ လုံအောင် မဖုံးနိုင်ပါ ။ ဖင်သားဖြူဖြူ  အိအိကြီး တဝက်ကျော်ကျော်လောက်ပင် အတွင်းခံဘောင်းဘီ၏ အပြင်ဘက်သို့ တစ်ပြီး ထွက်နေကြသည် ။ ဆင်နှာမောင်းလို အရင်းတုတ် အဖျားသွယ်သော ပေါင်တန် တုတ်တုတ်ကြီးနှစ်ချောင်းကတော့ မမြင်ချင် အဆုံး ပေါ်လွင်ကာ နေလေသည် ။

စိုးမောင် အံ့အားသင့်..စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုံစွာ မျက်လုံး အပြူးသားနှင့် ကြည့်နေဆဲမှာပင် ဒေါ်ခင်မေယုသည် လက်နှစ်ဘက်ကို နောက်သို့ ပစ်လိုက်သည် ။အနက်ရောင် ဘရာစီယာလေး၏ နောက်ကျောချိတ်ကို လှမ်းကိုင်သည် ။ စိုးမောင်၏ ရင်ထဲတွင် လေယာဉ်ပစ်အမြှောက် တချက် ပစ်ဖေါက်လိုက်သည့်နှယ်ဒိန်းကနဲ ခုံသည် ။ ပူထူရှိန်းဖိန်း လို့လည်းသွားသည် ။ သူ၏ပေါင်ခွကြားမှ လီးကြီးကလည်း မတ်ကနဲ တောင်လာသည် ။ စိတ်လှုပ်ရှားကာ ဒေါ်ခင်မေယုကို အာရုံစိုက် ကြည့်နေသော စိုးမောင်ကတော့ မိမိ၏ လီး တောင်မတ်လာသည်ကို သတိမပြုမိသေး ။ တကယ်တော့ သူသည် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုပင် မေ့သလို ဖြစ်နေသည် ။ ဘရာစီယာကို ဖြုတ်ပစ်တော့မှာလားဟု ရင်ထိတ်စွာ တွေးတော စောင့်ကြည့်နေမိသည် ။ဘရာစီယာ ကျွတ်သွားရင်တော့ နို့အုံကြီးတွေ ပေါ်တင်ကြီး မြင်ရတော့မှာပဲ...။

ဟော...ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီ ...။

ဘယ်နည်း ဘယ်ပုံ ဘရာစီယာ နောက်ကျောချိတ်ကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်ကိုတော့ စိုးမောင် သေသေချာချာ မသိလိုက်ပါ ..။ အနက်ရောင် ဘရာစီယာသေးသေးလေး ပြုတ်ကာ သွယ်တန်းပြီး ဒေါ်ခင်မေယု၏ လက်ထဲ ပါသွားသည်ကိုသာ မြင်လိုက်ရသည် ။ တံခါးဘက် ကျောပေးထားသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ နို့အုံကြီးများကိုတော့ အပြဘ့်အ၀ မမြင်နိုင်သေး ..။

လက်မောင်းကြားမှ မမြင်တချက် မြင်တချက် တွေ့နေရသည် ။ လုံးလုံးအိအိကြီး ဖြစ်ကာ အတော်ကို ကြီးမားသည်ကိုတော့ သိနိုင်သည် ။ စိုးမောင် တံတွေး မြို ချလိုက်မိသည် ။ 

ကိုယ့်အဒေါ် အဝတ်အစား ချွတ်လဲနေသည်ကို ချောင်းမကြည့်သင့်မှန်း နားလည်သော်လည်း စိုးမောင်မှာ ထိုနေရာမှ မခွာနိုင် ..။ အခြား ဘာတွေကိုမှလည်း တွေးမကြောက်နိုင် ..။ဒေါ်ခင်မေယုသည် မိမိ တယောက်တည်းသာ ရှိနေသည့် သီးသန့်အိပ်ခန်းထဲတွင်မို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပြုမူနေဟန်တူသည် ။ ဘရာစီယာကိုသာ မက အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကိုပါ ချွတ်ချပစ်လိုက်သည် ။ 

လုံး၀ ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားသော အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ ဖြူ ဖြူဖွေးဖွေး ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြည့်မြင်နေရသော တူဖြစ်သူ စိုးမောင်မှာတော့ အရမ်းအရမ်းကို စိတ် လှုပ်ရှားလာသည် ။ တောင်နေသော လီးကြီးကလည်း ငေါ့ကနဲ ငေါ့ကနဲ လှုပ်ရှားလာသည် ။ယခုမှပင် စိုးမောင်သည် မိမိလီးတောင်နေမှန်း ရိပ်မိသည် ။သူသည် ဂျင်းဘောင်းဘီရှည် ဝတ်ထားသည့်အတွက် လီးကြီး အပြတ်မာတောင်နေသောအခါ အနည်းငယ် နေရတာ ခိုးလုခုလု ဖြစ်နေသည် ။

တောင်နေသော သူ့လီးကို ဘောင်းဘီအပေါ်မှ ညာလက်ဖြင့် အသာလေးအုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဆက်ကြည့်နေဆဲ ..။ ဘယ်လိုမှ မခွာနိုင် ..။ထိုအချိန်မှာ ဒေါ်ခင်မေယုသည် ချွတ်ထားသော ဘရာစီယာနှင့် အတွင်းခံ ပင်တီ တို့ကို ကိုင်ကာ တဖက်သို့ လျှောက်လှမ်းထွက်သွားရာ စိုးမောင်၏ မြင်ကွင်းမှ ပျောက်သွားသည် ။ 

ကိုယ်ထင်ပြလာသော နတ်မိမယ်လေး ကိုယ်ရောင်ပျောက်သွားသည့်နှယ်မို့ စိုးမောင်မှာ မချင့်မရဲ ဖြစ်ကာ ကျန်နေခဲ့သည် ။ ကြည့်ကောင်းတုံး ပျောက်သွားသည် ဆိုတော့ အသာလည်း မပြေနိုင် ဖြစ်သည် ။နောက်ပြန်ကာ ဆင်းရမလား..ဆက်ပြီး တက်သွားရမလား..စိုးမောင် ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေဆဲမှာပင် သူ၏ အဒေါ်သည် မြင်ကွင်းထဲ ပြန်ရောက်လာသည် ။ 

ဒေါ်ခင်မေယု၏ လက်ထဲတွင် ဘရာစီယာ တထည်နှင့် အတွင်းခံပင်တီ ဘောင်းဘီ တထည် ပါလာသည် ။ စောစောက ချွတ်ပစ်လိုက်သည်များ မဟုတ် ။ အညိုနုရောင်လေးတွေ ..။ အသစ်လဲ ဝတ်ဖို့ သွားယူခြင်း ဖြစ်ဟန်တူသည် ။

စိုးမောင်သည် အပေါ်လဲ ဆက်မတက်ဖြစ် ..အောက်လည်း ပြန်မဆင်းဖြစ်တော့ဘဲ နေရာတွင် ဆက် ရပ်မြဲရပ်ကာ မျက်လုံး အပြူးသားနှင့်ပြီး ကြည့်နေမိလေတော့သည် ။စိုးမောင် အနေဖြင့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ မို့ထားသော နို့အုံများကို ဘေးတိုက် မြင်နေရသည် ။ ရင်သားစိုင်တွေက အတော့်ကို ကြီးသည် ။ ပျော့တွဲ မနေ ..။ လုံးဝန်း မို့မောက် နေကြသည် ။ ထို နို့အုံကြီးတွေကို ဆွဲကိုင်လိုက်ရရင် ဟု စိုးမောင် စိတ်ထဲမှ တွေးမိသည် ။ အဒေါ်ကို ပြစ်မှားမိသည် ဟု သတိရကာ စိတ်ကို ထိန်းသော်လည်း မထိန်းနိုင်ပါ ။ 

စိုးမောင်မှာ အသက် ( ၂၀ ) အရွယ် လူပျိုရိုင်းလေး ဖြစ်ရာ သွေးသားဆူဖြိုး သန်စွမ်းကာ စိတ်လဲ ထန်လွယ်ပေသည် ။ဒေါ်ခင်မေယုသည် စောစောကလိုပင် ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ရှေ့တွင် ပြန်ရပ်သည် ။ ထို့နောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဝတ်သည် ။ ပထမဆုံး ညာဘက် ခြေကျင်းဝတ်မှာ လျှိုသွင်းသည် ။ 

အသာဆွဲတင်ကာ ဒူးခေါင်းလောက် အရောက်တွင် ဘယ်ခြေကို အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ လျှိုသွင်းသည် ။ ထိုသို့ လုပ်ရာတွင် ကိုယ်ကို ကိုင်းပြီး လုပ်ရသည်မို့ စိုးမောင်ရှိရာဘက်သို့ ဖင်ကုန်းပြသလို ဖြစ်နေသည် ။အိကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်သွားသော ဖင်ဆုံကြီးမှာ စိုးမောင် မျက်လုံး မခွာနိုင်အောင် ဖြစ်ရသည် ။ ပေါင်ခွကြားမှ မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်း အဖုတ်ကိုတော့ မပီတပီ တွေ့ရသည် ။ သိပ်တော့ မထင်ရှားပါ ..။ 

သို့သော် အဖုတ်ကြီး ဗလာကျင်းလှက်သား ရှိနေသည်ကို သိသော အသိသည် လူပျိုရိုင်း  စိုးမောင်ကို ကောင်းကောင်း ရင်ခုံစေသည် ။ လီးတန်ထိပ်တွင် အရည်ကြည်မိား စို့လာရာ စိုးမောင် အနေရခက်လာသည် ။ခြေထောက် နှစ်ခုလုံးကို လျှိုပြီးသောအခါ ဒေါ်ခင်မေယု က အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဖြူဖွေးအုနေသော ပေါင်လုံးကြီး နှစ်ခု တလျှောက် အပေါ်သို့ ဆွဲတင်သည် ။

ဖင်ကြီး အပေါ်နှင့် အဖုတ်အပေါ်တို့တွင် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင် လုပ်သည် ။သည် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကလည်း ခပ်တိုတိုနံ့နံ့လေး ..။ ဒေါ်ခင်မေယုက အနားသားကို ဆွဲဆန့်သည့်တိုင် ဖင်ကြီးတခုလုံးကို လုံအောင် မဖုံး ..။ ဖင်သားကြီးတွေ တစ်ရစ်ထွက်နေကြသည် ။

ထို့နောက် ဘရာစီယာကို ဆက် ဝတ်သည် ။ အရင်ဆုံး ဘရာစီယာ နောက်ကျောချိတ်ကို ရှေ့ဘက်ကို ဆွဲယူကာ တပ်ချိတ်သည် ။ ပြီးမှ အသာဆွဲလှည့်ကာ ဘရာစီယာရင်ဘုံကို ရှေ့ဘက်သို့ ရောက်လာအောင် လုပ်သည် ။ ပုခုံးသိုင်းကြိုးများ လက်လျှိုသွင်းယူကာ ဘရာစီယာရင်ဘုံနှင့် နို့အုံများ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင် ပြုလုပ်ယူသည် ။ စိုးမောင် အနေဖြင့်မိန်းမတယောက် ဘရာစီယာ ဝတ်ပုံကို ပထမဆုံး မြင်ရပေရာ ဗဟုသုတ ရဖွယ်ရာလည်း ဖြစ်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုသည် တံခါးဘက်သို့ အသာ ခေါင်းငဲ့သလို ပြုရာ စိုးမောင်မှာ ကမန်းကတန်း ကိုယ်ကို အသာ ပုထားလိုက်ရသည် ။ အတန်ကြာမှ အသာ ပြန်ကြွပြီး ကြည့်ရာ သူ့အဒေါ်သည် ထမိန်နှင့် အင်းကျီများ ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ဝတ်ထားပြီး ဖြစ်သည်ကို တွေ့ရသည် ။

စိုးမောင်သည် အသာပင် အောက်သို့ ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည် ။ စိတ်ကတော့ လှုပ်ရှာလျက် ..။ ရင်လည်း ဖိုလျက် ..။ လီးကြီးကလည်း မာတောင်လျက် ..။ ခြေလှမ်းတွေပင် မမှန် ..။ အနည်းငယ် ယိမ်းယိုင်လို့ နေသည် ။ မိမိ၏ အောက်ထပ် အိပ်ခန်းထဲသို့ စိုးမောင် အမြန် ပြန်ဝင်ခဲ့လေသည် ။ မိမိ ချောင်းကြည့်တာ ဒေါ်လေး မသိလို့ တော်သေးသည်ဟူလည်း တွေးသည် ။

စိုးမောင်က သူ့ကိုယ်သူ လုံလှပြီ ထင်သော်လည်း ချောင်းကြည့်ခဲ့မှုကို ဒေါ်ခင်မေယုက ကောင်းကောင်း သိခဲ့သည် ။ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ထဲတွင် စိုးမောင်၏ အသွင်က တပိုင်းတစ ထင်ဟတ်နေခဲ့ရာ ဒေါ်ခင်မေယု အနေဖြင့် နောက်သို့ လှည့်ပြီး ကြည့်စရာ မလိုပဲ စိုးမောင်၏ အခြေအနေကို သိနေခဲ့သည် ။ 

ထို့ပြင် ဒီလို ချောင်း အကြည့်ခံရသည်ကိုပင် ဒေါ်ခင်မေယုမှာ နှစ်သက်လာမိလေရာ ဟန်မပျက် ( ပိုလို့ပင်  ပေါ်ပေါ်ထင်ထင် ) အဝတ်များ ချွတ်လဲနေလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ မိမိ၏ လှုပ်ရှားမှုများကိုလည်း ဒေါ်ခင်မေယု အတော့်ကို သဘောကျနေမိသည် ။

မိမိ အဝတ်အစားများ ချွတ်လဲနေမှုကို ချောင်းကြည့်ပြီး စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသော စိုးမောင်၏ အခြေအနေကို အနီးကပ် ကြည့်လိုစိတ်များ ပေါ်လာသည် ။ ထို့ကြောင့် စကားမရှိ စကားရှာကာ စိုးမောင်ကို သွားပြီး စကားပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည် ။

ယခုနေ မိမိနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ စကားပြောရလျှင် စိုးမောင် တယောက် အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှား အရမ်း ရှက်ကာ မျက်နှာကြီး နီမြန်းပြီး ချွေးပြန်နေမှာပဲ ...။စကားမှ အဆင်ပြေအောင် ပြောနိုင်ပါမည်လား ..။ အမှားမှား အယွင်းယံင်းနှင့် ဟားစရာတွေ ဖြစ်မှာဘဲ စသည်ဖြင့် တွေးကာ ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ပြုံး စိစိ ပင် ဖြစ်မိသည် ။ 

စိတ်လှုပ်ရှား ရှက်ရွံ့နေမည့် တူတော်မောင် လူပျိုချောကို စလို နောက်လိုစိတ်ဖြင့် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့သော ဒေါ်ခင်မေယုမှာ စိုးမောင်၏ အခန်းသို့ ရောက်သော အခါတွင်တော့ သူကိုယ်တိုင် စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ဖိုမောစရာအဖြစ် အဖြစ်ကို ကြုံ ရလေတော့သည် ။

စိုးမောင်သည် သူ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ အမြန်ပြန်ဝင်လာခဲ့သည် ။သူ၏ စိတ်တွေ အရမ်းကို လှုပ်ရှားနေသည် ။ လီးကလည်း အပြတ်ကို မတ်တောင်လို့နေသည် ။ ငေါ့ကနဲ ငေါ့ကနဲပင် လှုပ်နေသည် ။ သည်အတိုင်း ထားလို့တော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ် ။ ဖြေသိမ့်မှု တခုခုတော့ လုပ်ကို လုပ်ရမည် ။ ပြီးတော့ အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ တပွေ့တပိုက် ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကြီး၏ အသွင်ကလည်း သူ့အာရုံကို အပြတ်ကို စိုးမိုးလို့နေသည် ။ 

ဘယ်လိုမှ ဖြေဖျောက်လို့ မရ ။ စိုးမောင်သည် အိပ်ခန်းထဲသို့ ကမန်းကတန်း ဝင်သည် ။ အိပ်ရာပေါ်သို့ ကဗျာကရာ တက်သည် ။အိပ်ရာပေါ်တွင် ပက်လက် လှန်အိပ်ကာ ဂျင်းဘောင်းဘီ ခွကြားမှ ဇစ်ကို အမြန်ဖွင့်သည် ။ အတွင်းခံ ဆီဒီ ဘောင်းဘီတိုကို ဘေးဖယ်လျက် လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်သည် ။ 

မတ်တောင်နေသော လီးချောင်းကြီးသည် တန်းကနဲ ပေါ်လာသည် ။ ထကြွလောင်မြိုက်နေသော ရမက်ဇောဆန္ဒကို မထိန်းနိုင်တော့သည့်အတွက် စိုးမောင်သည် မိမိ၏လီးကြီးကို ညာလက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ အားရပါးရပင် ကွင်းတိုက်နေမိလေသည် ။

စိုးမောင်သည် ကျောင်းပြီးသည်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ ကုမ္ပဏီတွင် အလုပ်တန်းဝင်ခဲ့ရတာ ..။ အသက်အရွယ်နှင့် မမျှအောင်ပင် တာဝန်ကြီးတွေ လုပ်နေရသောကြောင့် လူပျို လူရွယ်တို့ ဘာ၀ မိန်းမပိုးဖို့ပင် အချိန် မပေးနိုင် ..။ ထို့ကြောင့် ရည်းစားတွေ မရှိ ။ ထို့ပြင် သူသည် လူရည်မွန်လေး ဖြစ်ရာ အပျော်မယ်များနှင့် ကာမအရသာ ကြားဖေါက် ခံစားမှုလည်း မလုပ်တတ် ။ ထိုကိစ္စများ အတွက် အသိအကျွမ်း မရှိ ။ 

ဒါပေမယ့် အသက်နှစ်ဆယ်ဝန်းကျင်..သွေးသားဆူဖြိုး ကျန်းမာသော ခေတ်လူငယ်တယောက် ဖြစ်သောကြောင့် မိမိ၏ သွေးသားဆန္ဒ အတွက် ဖြေဖျောက်ဖီလင်ယူမှု အဖြစ် ဂွင်းတိုက်ခြင်း..အပြာဗီဒီယိုကားများနှင့် အပြာ ဓါတ်ပုံများ ကြည့်ခြင်း တို့ကိုတော့ လုပ်တတ်သည် ။

ဒါတွေကဘဲ အလုပ်များကာ မအားလပ်သော စိုးမောင် အတွက် စိတ်ဖျော်ဖြေရာ ဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့် ယခုလည်း အလွယ်ဆုံးနည်းလမ်း ဖြစ်သည့် ဂွင်းတိုက်ကာ စိတ်ဖြေဖျောက်မှုကို ပြုနေမိလေသည် ။

ယခု ဂွင်းထုရမှုသည် ခါတိုင်းနှင့် မတူ ..။ လတ်တလော မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင်ခဲ့ရသော ဒေါ်ခင်မေယု၏ ဝတ်လစ်စလစ် အလှအပများကို ပြန်လည်စမြုံ့ပြန် မြင်ယောင်ရင်း ဂွင်းတိုက်ရတာမို့ ပိုပြီး ဖီလင်တက်သည် ။ ပိုပြီး အရသာ ရှိသည် ။ 

စိုးမောင်သည် မျက်စိကို စုံမှိတ်ထားသည် ။ စောစောက တွေ့ခဲ့ရသည့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ အသားစိုင် အသားခဲ အလှအပများသည် မျက်စိ မှိတ်ထားသော စိုးမောင်၏ စိတ်အာရုံတွင် ဗီဒီယိုခွေ ပလေးဘက် ပြန်ပြသည့်နှယ် ထင်ရှားစွာပင် ပြန်ပြီး မြင်ယောင်နေသည် ။

ထိုသို့ စိုးမောင်တယောက် မျက်စိစုံမှိတ်ကာ ဖီလင် အပြည့်နှင့် အပြတ်ဂွင်းတိုက် နေသည့် အချိန်မှာပင် ဒေါ်ခင်မေယုသည် စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းသို့ ရောက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည် ။စိတ်တွေ အရမ်း ဆူဝေလှုပ်ရှားကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ကမန်းကတန်း ဝင်လာခဲ့စော စိုးမောင်သည် အိပ်ခန်းတံခါးကို ပြန်မပိတ်မိ ..။ စေ့ပင် မစေ့မိ ..။ တံခါးသည် ပွင့်လျက်သား ရှိသည် ။

ပြီးတော့ အခန်းစီးကလည်း သေသေသပ်သပ် မရှိတော့ ။ ထို့ကြောင့် အခန်းထဲသို့ မဝင်မိရသေးခင်ကပင် ဒေါ်ခင်မေယု အဖို့ အိပ်ရာပေါ်ရှိ စိုးမောင်ကို အထင်အရှားပင် တွေ့မြင်ရလေတော့သည် ။ဒေါ်ခင်မေယု မျက်လုံး ပြူးသွားသည် ။

စိုးမောင် ဂွင်းတိုက်နေမှု ကို ဝိုင်းစက်သော မျက်လုံးလေးများဖြင့် ကြည့်နေမိသည် ။စိုးမောင်၏ လီးချောင်းကြီးသည် ဒေါ်ခင်မေယုကို ကောင်းကောင်းကြီး ဖမ်းစား လိုက်နိုင်သည် ။စိုးမောင်၏ လီးက ကြီးလှသည် ။ ရှည်လှသည် ။ သည်လို လီးကြီးမျိုး စိုးမောင်ထံတွင် ရှိလိမ့်မည်ဟု ဒေါ်ခင်မေယု ထင်ပင် မထင်ခဲ့ပါ ။

စိုးမောင်၏ ငပဲသည် အရှည် ဆယ်လက်မကျော်ကျော် ပင် ရှိသည် ။ လုံးပတ်ကတော့ ဘီယာသံဘူးလောက်ကို တုတ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု တ တမ်းတတ ဖြစ်နေသော ကိုယာကွတ်၏ လီးထက်ပင် အနည်းငယ် ပိုရှည်ကာ အနည်းငယ် အလုံး ပိုတုတ် လေသည် ။ 

လူပျိုတယောက်၏ လီးမို့ ဒစ် မပြုတ်သေး ။အရေပြားလဲ ဖြတ်မထား ။ စိုးမောင်က လီးအရင်းလောက်တွင် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုနေပေရာအရေပြားသည် လီးဒစ်ကို ဖုံးသွားလိုက် ပြဲအာလန်လိုက်နှင့် ဒစ်ကို ဖေါ် ဖေါ် ပြသလို ဖြစ်နေသည် ။ ကြည့်ရင်း ဒေါ်ခင်မေယု၏ စိတ်တွေ မလွန် လှုပ်ရှားလာသည် ။

အိပ်ခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်သွားကာ စိုးမောင်၏ လီးကြီးပေါ် တက်ခွ ကြိတ်လိုးပစ်ချင်စိတ်များပင် ပေါ်လာသည် ။ သူမအတွက် “ လိုးရက် ” အချိန်ကာလကလည်း ဖြစ်နေသေးသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ရမ္မက်ဇောထန်သည့် အခြေခံကလည်း ရှိနေပေသည် ။ 

ဒါပေမယ့် တူနှင့် အဒေါ် တော်စပ်နေမှုကလည်း ရှိနေရာ ထိုသို့ ဗြုံး စားကြီး ဝင်လုပ်လို့ မဖြစ်နိုင်ကြောင်း နားလည်သည့်အတွက် သိတ်ကို အတင်းပင် ချိ ုးနှိပ ချုပ်တည်းထားရသည် ။စိုးမောင်နှင့် အလုပ် ဖြစ်ရလေအောင် တနည်းနည်းတော့ ဖန်တီးယူမှ ဖြစ်မည်ဟုလည်း စိတ်ပိုင်းဖြတ်သည် ။

စိုးမောင်အပေါ် တက်ခွမလိုးမိအောင် စိတ်ကို အတင်း ချုပ်တီးထားနိုင်သော်လည်း မြင်တွေ့နေရသည့် မြင်ကွင်းက ဆွဲဆောင်အား ကောင်းလှသောကြောင့် အနီးကပ် တိုးကြည့်လိုစိတ်များကိုတော့ ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့ မရ ။

ဒေါ်ခင်မေယုသည် အိပ်ခန်းထဲသို့ အသာ လှမ်း ဝင်မိသည် ။ စိုးမောင်ကတော့ မျက်စိ စုံမှိတ်ကာ ဖီလင်တွေ တက်ပြီး ဂွင်း အပြတ်ထုနေရာ သူ့စိတ်ထဲ မြင်ယောင်ပြစ်မှားကာ ဂွင်းတိုက်နေမိသော သူ၏ အဒေါ် အခန်းထဲသို့ လူကိုယ်တိုင် ဝင်ရောက်လာနေသည် ကို မသိ ။

အရှိန်ကလည်း တက်နေပြီမို့ ခပ်သွက်သွက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဂွင်းတိုကလို့ နေသည် ။ သုတ်ရည်လည်း ထွက်လု နီးနေပြီ ။ စိုးမောင်၏ ဂွင်းတိုက်မှု အလွန်သွက် အလွန်ကြမ်းနေရာ ကြည့်နေသူ ဒေါ်ခင်မေယုမှာ အလိုလိုနေရင်း အသည်းယား ကျောချမ်းလျက် အဖုတ်ထဲမှလည်း ယားလာသည် ။ အရည်တွေ စိုထွက်သည် ။

ကာမစိတ် နိုးကြွနေသော်လည်း ဆင်ခြင်စဉ်းစားတတ်သည့် စိတ်လေးကလည်း ရှိနေသောကြောင့် စိုးမောင် ဂွင်းတိုက်နေသည့် ကုတင်အနားတွင် မိမိ တိုးကပ် ရောက်မနေသင့်ကြောင်း နားလည်သည် ။ ဂွင်းတိုက်မှုကို သေသေချာချာ အနီးကပ်ပြီး ကျကျနန ကြည့်လိုသော ဆန္ဒကလည်း ရှိနေပြန်ရာ ထိုဆန္ဒ အာသာပြေရုံ ခေတ္တမျှ ကြည့်ပြီး ပြန်ထွက်ခွာသွားမည်ဟု ဒေါ်ခင်မေယုက စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသည် ။ သိပ် အလွန်အကျွံတွေ ဖြစ်ကုန်လျှင် မကောင်းဘူးလေ ..။

ထို့ကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယုသည် ကုတင်ဘေးနားတွင် အသာရပ်ကာ စိုးမောင် ဂွင်းထုနေမှုကို ခဏ ကြည့်သည် ။ သူမ စိတ်ထင် တမိနစ် သာသာမျှလောက်ပါ ။ကြည့်လို့ကောင်းပြီး စိတ်တွေ ပိုလှုပ်ရှားနေသော်လည်း ရပ်တန်းက ရပ်သင့်ပြီဟု စိတ်ကိုထိန်းကာ နောက်ပြန်လှည့်မည် အပြုတွင်..။

“ အား...အိအိအိ...အစ်အင်း....”

အကြောင်းကံ ဖန်လာချင်တော့ ဒေါ်ခင်မေယု ပြန်လှည့်ထွက်သွားမည် ပြုလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပင် စိုးမောင် ဂွင်းတိုက်နေသော လီးတန်ကြီးမှ သုတ်ရည်တွေ ပန်း ထွက်လာသည် ။ စိုးမောင်သည် သုတ်အား သန်သူ ဖြစ်သည် ။ ပင်ကိုယ်ကပင် သုတ်လွှတ် ကြမ်းသည် ။ များလဲ များသည် ။ ယခု ခါတိုင်း ဂွင်းတိုက်ခဲ့ရမှုများနှင့် မတူ ။ထူးခြားစွာပင် ဒေါ်ခင်မေယု၏ ဝတ်လစ်စားလစ် ကိုယ်လုံးကိုမြင်ယောင် စားမြုံ့ပြန်ရင်း ဂွင်းတိုက်ရာမှ ထွက်လာသော သုတ်ရည်များက ပိုများကာ ပိုပြီး သန်သည် ။ ပြွတ်တန်မှ ရေများ ထိုးထုတ်ပစ်လိုက်သလိုပင်..။ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ပန်းထွက်လာသည် ။

ထိုသို့ ပန်းထွက်လာသော သုတ်ရည်များ သည် သေသေချာချာ ချိန်ကာ လွှတ်ထုတ်လျှင်မှ လွဲချင် လွဲမည် ။ ကုတင်ဘေးတွင် ရပ်နေသော ဒေါ်ခင်မေယု၏ မျက်နှာ တည့်တည့်ပေါ်သို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ပင် ကျရောက် ထိမှန်သည် ။ 

ဒေါ်ခင်မေယုသည် ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ားများ၏ လီးများကို စုတ်ခဲ့ဘူးသော်လည်း နည်းနည်းပါးပါး အစပျိုးသည့် အပိုင်းလောက်တွင်သာ ဖြစ်သည် ။ သုတ်ထွက်သည် အထိ မစုတ်ဖူးခဲ့ ..။ထို့ပြင် စပ်ယှက်ရာတွင်လည်း သုတ်ရည်များကို အဖုတ်ထဲတွင် ပန်းထုတ် ထည့်ပေးကြသည်သာ ဖြစ်သည် ။ အပြင်ဖက်တွင် ထုတ်လွှတ်ခြင်းမျိုး မလုပ်ခဲ့ဘူးပေ ။ 

သည်တော့ သူမအဖို့ စောက်ဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်ပန်းထည့်ခံရမှု အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်း ရှိသော်လည်း သုတ်ရည်များနှင့် အပြင်နေရာမှာ ထိတွေ့မှု လုံး၀ မရှီခဲ့ဘူးပေ ။ ပူနွေးပျစ်ချွဲသော သုတ်ရည်များ မျက်နှာပေါ်သို့ ပျစ်ကနဲ ကျရောက်လာသောအခါ ဒေါ်ခင်မေယု ဆတ်ကနဲ တုန်ရင်သွားသည် ။ တကိုယ်လုံးလည်း ဓါတ်လိုက်ခံရသည့်နှယ် ဖြိုးဖြိုး ဖျန်းဖျန်း ဖြစ်သွားသည် ။

“ အိုး..အမေ့...”

ယောင်ယမ်းရေရွတ်ရင်း ပါးစပ်လေး အဟောင်းသား ဖြစ်သွား၏။ သုတ်အားသန်သော စိုးမောင်၏ လီးတန်ထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေ တသုတ်ပြီး တသုတ် ပန်းထွက်နေရာ နောက်ထပ် ပန်းထွက်လာသော သုတ်ရည်များမှ အချို့သည်ဒေါ်ခင်မေယု၏ ပါးစပ်ပေါက်ထဲသို့ တိုးဝင် လာကြသည် ။ လျာပေါ်သို့ သုတ်ရည်များ ကျရာ ယောကျ်ား သုတ်ရည်၏ ငံပျပျ ညှီတီတီ အနံ့နှင့် အရသာကိုပင် ဒေါ်ခင်မေယုမထင်မှတ်ဘဲ မြည်းစမ်း မိလိုက်သည် ။ သုတ်ရည်၏ သြဇာဓါတ်ကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ မသဘာ၀ သွေးသားတို့ သိမ့်သိမ့်တုန်အောင် လှုပ်ရှားကုန်သည် ။

ကိုယ့်ဖီလင်နှင့် ကိုယ် မျက်စေ့ စုံမှိတ်ထားသော စိုးမောင်မှာ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ယောင်ရမ်း ရေရွတ်လိုက်သံ ကြားရသောအခါ ဆတ်ကနဲ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်သည် ။ကုတင်ဘေးတွင် ရပ်နေသော ဒေါ်ခင်မေယုကို မြင်ရတော့ မျက်လုံး အဝိုင်းသား ဖြစ်သွားရသည် ။ 

လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေက ဆက်ပန်းထွက်နေရာ သုတ်ရည်များ ဒေါ်ခင်မေယု၏ မျက်နှာပေါ် ထပ်ပြီး ကျသည်  ။ ပါးစပ်ထဲသို့လည်း ထပ်ပြီး ဝင်သည် ။ ဒါကို စိုးမောင် တွေ့သည် ။ စိုးမောင်၏ မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်ကာ ဘာပြောလို့ ဘာလုပ်ရမည် မသိ ..။

အဒေါ်ရော တူရော ရင်ထဲ ဗလောင်ဆူအောင်ပင် စိတ်တွေ အရမ်း လှုပ်ရှားနေကြသည် ။ ရှက်ကြောက်သည် ။ တဖက်တွင်လည်း အလွန် ထူးခြားသော ကာမရမက် စိတ်ဆန္ဒ အရသာများကိုလည်းအားပြင်းစွာ ခံစားရသည် ။ ထိုသို့ ခံစားရသော ကာမဆိပ်များ၏ အကျိုးဆက် အနေဖြင့် စိုးမောင်၏ လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေ ပိုပြီး ထွက်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု မှာလည်း ယောကျ်ား လိုးတာ မခံရ

အသားချင်းပင် အထိမခံရပါဘဲနှင့် ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကြီးကို “ ပြီး ”သည် ။ အဖုတ်ထဲက မကြုံစဖူး စောက်ရည်ကြည်တွေ အများအပြား ထွက်သည် ။ အသစ်လဲလှယ်ထားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီ၏ ခွကြားနေရာသည် အပြတ်ကို စိုနေသည် ။ စိုရုံမက စောက်ရည်တွေ အပြင်သို့ စိမ့်ထွက်ကာ အောက်သို့ တောက်တောက် ယိုကျသည် ။

အဒေါ်ရော တူပါ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုံနေကြသည် ။

ပြူးကျယ် ဝိုင်းစက်သော မျက်လုံးများဖြင့် တယောက်ကို တယောက် ကြည့်ကြသည် ။ ထိုမျက်လုံးကြီးများတွင် အားနာရှက်ရွံ့မှုနှင့် တပ်မက်မှု ကာမ အခိုးအငွေ့များ ရောယှက်လို့ နေသည် ။

စိုးမောင်၏ လီးမှ သုတ်ရည်တွေ အထွက်ရပ်သည် ။ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည် ယိုစိမ့်ထွက်အား လည်း အားပျော့သွားသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် ချာကနဲ လှည့်ကာ အိပ်ခန်းထဲမှ လှစ်ကနဲ ပြေးထွက်သည် ။ စိုးမောင်လဲ ကဗျာကရာ အိပ်ရာမှ ထပြီး လီးကို အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ ပြန်သွင်းကာ ဂျင်းဘောင်းဘီ ဇစ်ကို ပြန်ဆွဲ ပိတ်လိုက်သည် ။

ထိုနေ့ တနေ့လုံး လိုလိုပင် အဒေါ်ရော တူပါ အိပ်ခန်းအပြင်သို့ မထွက်ကြ ။အခန်းအောင်းကာ နေကြသည် ။ခမ်းနောက်မှာလည်း ခေတ္တ နားနေကာ တရေးတမော အိပ်ပြီးနောက် အိပ်ခန်းမှ ထွက်ကာ အိမ်ထဲ ခြံဝင်းထဲ ဟိုသွား သည်လာ ပြုနေသည် ။

ညနေစာအတွက်လည်း ကြိုတင် ဝယ်ယူကာရေခဲသေတ္တာ ထဲ ထည့်ထားသည်မို့ အထွေအထူး ချက်ပြုတ်နေစရာ မလိုပေ ။ ညနေပိုင်း ရောက်သောအခါ ခမ်းနောင်က နွှွေးစရာ ရှိသည်များကို နွှေးကာ ညနေစာ ပြင်ဆင်ပြီးတော့မှ ဒေါ်ခင်မေယု နှင့် စိုးမောင်တို့ မျက်နှာပူပူ နှင့်ပင် အိပ်ခန်းများထဲမှ ထွက်ကာ ညစာ ဝိုင်းဖွဲ့ စားကြရလေတော့သည် ။ အိမ်ပြောင်းရမှု အခြေအနေ အကြောင်းပြချက် ရှိနေသည့် အတွက် ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် စိုးမောင်တို့ နှစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲ အောင်းနေကြခြင်း အပေါ် ခမ်းနောင်ကလည်း တစုံတရာ သံသယ မဖြစ်ပါ ။

အိမ်ပြောင်းရတာ စိတ်မော လူမော ဖြစ်လို့နားနေကြခြင်း ဖြစ်လိမ့်မည် ဟုသာ ခပ်ပေါ့ပေါ့ပင် တွေးလိုက်သည် ။

အဒေါ်နှင့် တူတို့မှာတော့နေ့ခင်းက မထင်မမှတ်ဘဲ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ရမှု အရှိန်က မသေကြသေး ။ရှက်ကြောက် အားနာသလို ရမ္မက် စိတ်လှိုင်းများလည်း ရိုက်ခတ်နေကြဆဲ ..။ 

ထမင်းစားခန်းတွင် အတူတူ ထိုင်ကာ စားသောက်ရသောအခါ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရတာကိုပင် မလုံသလိုလို ဖြစ်ကြရသည် ။ တယောက်နဲ့ တယောက်လည်း စကားပြေရန် ခက်နေကြသည် ညနေစာ စားသောက်နေကြခိုက် တယ်လီဖုန်း မြည်လာသည် ။ ခမ်းနောင်က တယ်လီဖုန်းကို ကောက်ကိုင်သည် ။

“ ဒေါ်လေး...ဦးစိုင်းလုံကြီး ဆက်တယ်...မတ်ပဲတွေကို ဝယ်ဖို့ ကိစ္စ ဘယ်လိုလဲ .တဲ့..”

ဦးစိုင်းလုံမှာ ဒေါ်ခင်မေယုတို့ ကုမ္ပဏီ သို့ပဲအမျိုးမျိုး ရောင်းချပေးသွင်းနေသော ဖေါက်သည်ကြီး တယောက် ဖြစ်သည် ။ ထို မတ်ပဲကိစ္စမှာ စိုးမောင်နှင့် သက်ဆိုင်သည် ။ အပြီးသတ် ဈေးနှုန်း ခန့်မှန်း သတ်မှတ်ရေး အတွက် ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် တိုင်ပင် တွက်ချက်ရန်လည်း လိုနေသည် ။

“ ဈေးလေး နည်းနည်း တွက်ကြည့်ပြီး နောက် နာရီဝက်လောက် ကြာရင် ပြန်ဆက်မယ် လို့ ပြောလိုက်...”

ဒေါ်ခင်မေယုက ခမ်းနောင်ကို ပြောပြီး နောက် စိုးမောင်ကို လှမ်းကြည့်သည် ။ ဦးစိုင်းလုံ၏ ဖုန်းဆက်မှုသည် ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် စိုးမောင်တို့ အတွက်စကားစရန် အကြောင်း အခြေခံ ရသွားသည် ။

တူအရီးနှစ်ယောက် မတ်ပဲ ဈေးနှုန်း အကြောင်း ပြောကြဆိုကြသည် ။စကားပြောရတာ အဆင်ချောသွားသည် ။ နှစ်ယောက်စလုံး၏ စိတ်များထဲတွင် တင်မကျ ဖြစ်နေမှုများသည် လည်း အတော် လျော့ပါးသွားသည်ဟူ ဆိုရမည် ။

ကွန်ပြူတာ ထဲတွင် ထည့်ထားသော ကိန်းဂဏန်း မှတ်တမ်းများကို မှီငြမ်းပြု တွက်ချက်ရန် လိုသောကြောင့် ညစာကို လက်စသတ်ပြီး တူအရီးနှစ်ယောက် ကွန်ပြူတာ ထားရာ အိမ် အပေါ်ထပ်သို့ တက်ခဲ့ကြသည် ။ ခမ်းနောင်ကတော့ ပုဂံခွက်ယောက်များ သိမ်းဆည်း ဆေးကြောရင်း အောက်ထပ် ထမင်းစားခန်းထဲတွင် ကျန်ခဲ့သည် ။ 

ကွန်ပြူတာ ထားသည့် အခန်းသို့ အသွား စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းကို  ဖြတ်သွားရသည် ၊။ လှေကားမှ တက်ရသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းကို တဖန် ဖြတ်ရပြန်သည် ။ ထိုသို့ အိပ်ခန်းများရှေ့မှ ဖြတ်အသွားတွင် နှစ်ယောက်လုံးမှာ နေ့လည်က အဖြစ်တွေကို ပြန်မြင်ယောင်ကာ  စိတ်တွေ လှုပ်ရှားရသည် ။ ရမ္မက်ဇောများလည်း နိုးကြွလာကြသည် ။

မိန်းမတွေ ရမ္မက်ဇော ကြွတော့ နို့တင်းကာ နို့သီးတွေ ထောင်သည် ။ စောက်ဖုတ်မို့ဖေါင်းပြီး စောက်ရည်တွေ စိုသည် ။ ယောကျ်ားတွေ စိတ်ထတော့ လီးတန်ကြီး တောင်မတ်သည် ။ဒေါ်ခင်မေယုသည် တီရှပ်ပွပွနှင့် ထမိန်ထူထူ ဝတ်ထားရာ ရင်သား တင်းမာ နို့သီးကော့ထောင် စောက်ဖုတ်မို့ဖေါင်း စောက်ရည် စိုမှုက ထင်သာမြင်သာခြင်း မဖြစ် ..။ ဖုံးဖုံးဖိဖိနှင့် သိုသိုသိပ်သိပ်ရှိနေသည် ။ စိုးမောင်ကတော့ စပို့ရှပ်နှင့် ဂျင်းဘောင်းဘီရှည် ဝတ်ထားရာ လီးတောင်လာသောအခါ ဘောင်းဘီခွကြားတွင် ဖုဖုထစ်ထစ် ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသည် ။ 

ကာမမှုတွင် အတော်ပင် အတွေ့အကြုံရင့်နေသော ဒေါ်ခင်မေယုသည် စိုးမောင် လီးတောင်နေတာကို ချက်ချင်း သိသည် ။ဘာကြောင့် ထိုသို့ လီးတောင်သည်ကိုလည်း နားလည်ရာ အမျိုးသမီး ပို စိတ်လှုပ်ရှားလာသည် ။အဖုတ်ပိုဖေါင်းလာသည် ။ စောက်ရည် ပိုစိုသည် ။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် လက်ကို ပုံမှန်ထက် ပိုပြီး ခပ်ကားကား လှုပ်ရမ်း လျှောက်မိရာ သူမ၏ နောက်ဘက်နားမှ လိုက်လာသော စိုးမောင်၏ ပေါင်ခွကြားကို ညာလက်ခုံဖြင့် သွား ထိမိသည် ။

“ အိုး ...”

“ အမေ့...”

ဂျင်းဘောင်းဘီအောက်မှ မတ်ထောင်နေသော လီးကြီး ဖုဖုထစ်ထစ်ဖြစ်သော နေရာတည့်တည့်ကို ထိမိရာ နှစ်ယောက်လုံး၏ ပါးစပ်မှ အာမေဋိတ်သံများ ပြိုင်တူ ထွက်လာသည် ။

နှစ်ယောက်သား စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုံစွာပင် အလုပ်ခန်းလေးသို့ ဆက်ပြီးသွားကြသည် ။ အလုပ်ခန်းလေးထဲသို့ ရောက်သောအခါတွင်တော့ မတ်ပဲ ဈေးနှုန်းကိစ္စကို ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် လုပ်ကြသည် ။ တကယ်တော့ ထိုအလုပ်တွင် ဒေါ်ခင်မေယုရော စိုးမောင်ပါ စိတ်မပါကြ ။ စိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေယု ကို လိုးချင်နေသလို ဒေါ်ခင်မေယုကလည်း စိုးမောင် လိုးတာကို ခံလိုနေသည် ။

သို့သော် အဒေါ်နှင့် တူ တော်စပ်နေသည် ဆိုသောအချက်က တံတိုင်းလို ကာခြားနေသည် ။ ထို့ပြင် ခမ်းနောင် အချိန်မရွေး သည် အခန်းထဲသို့ ရောက်လာနိုင်ကြောင်း သိထားမှုကလည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကို ထိန်းချုပ်ထားကြသည် ။  အကယ်လို့ တယောက်ယောက်ကသာ ခွင်ချဖန်တီးကာ လမ်းစဖေါ်ပေးမည် ဆိုလျှင်တော့ ကျန်တယောက်က အလိုက်သင့်ပါကာ ကောင်းကောင်းကြီး အလုပ်ဖြစ်မှာ သေချာသည် ။

စိုးမောင်မှာ ဒီလို ကိစ္စမျိ ုးတွင် ဘာမှ အတွေ့အကြုံမရှိသော လူပျိုရိုင်းတယောက် ဖြစ်ရာ လိုးချင်သည့် ဆန္ဒ ပြင်းပြနေသည်သာ ရှိသည် ။ ဘယ်လို အကွက်ချကာ ဘယ်လိုတွေ စီမံရမည်ကို မသိ ။

နားမလည် ။ အကွက်မမြင် ။ စိုးမောင်နှင့်စာလျှင် ဒေါ်ခငမေယုက အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်း ရှိသည် ။ ဒါပေမယ့် ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ားများနှင့် ကာမ အရသာ ခံစားသည် အထိ လုပ်နေသော်လည်းသူငယ်ချင်း ဒေါက်တာ ခင်မိမိက အစစ စီစဉ်ပေးမှုတွေသာ ဖြစ်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယု ကိုယ်တိုင် ဆက်သွယ်လှုပ်ရှား ရရှိမှူ မရှိခဲ့ ..။ ပြီးတော့ သူမသည် မိန်းမသားလည်း ဖြစ်နေပြန်ရာ ဘယ်လို အစပျိုးကာ ဘယ်လို လုပ်ရမည်ကို နားလည်သလို ရှိသည့်တိုင် ကိုယ်တိုင် လက်တွေ့ လုပ်ဖို့တော့ စိတ်မရဲ ဖြစ်နေသည် ။

ထို့ကြောင့် တူအရီးနှစ်ယောက်မှာ သက်ပြင်းတွေ တချချ တယောက်ကို တယောက် တပ်မက်လိုလားစွာ တကြည့်ကြည့်နှင့်သာ ရှိနေကြရသည် ။  

အဒေါ်က ရှေ့တိုးဖို့ ခက်နေသလို တူကလည်း ဇာတ်လမ်း မစရဲ ။ ထို့နောက် ခမ်းနောင်က ကော်ဖီနှစ်ခွက် ဖျော်ယူကာ ရောက်လာသောအခါတွင်တော့ ဇာတ်လမ်း တခန်းရပ်သွားကာ မတ်ပဲကိစ္စကိုသာ ဆက်လုပ်ကြရလေတော့သည် ။

ရမ္မက်ကြမ္မာ သံသရာ ဒုတိယပိုင်းကို ( တပင်ကို နှစ်ပင် ယှက်တယ် ) မှာ ဆက်လက် ဖတ်ရှုနိုင်ပါသည် ။

 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>