တဏှာရူး အပိုင်း ( ၁ )

တဏှာရူး အပိုင်း ( ၁ )

အညတြ ရေးသည်။

မိလွန်းကြင် လက်ရှိအခြေအနေနဲ့ မတင်းတိမ်နိုင်ဘူး ။ ဘ၀ကို ဒီထက် တိုးတက်ချင်တယ် ။ အဖေအမေတို့ တားတဲ့ကြားက ရန်ကုန်ကို ထွက်ခဲ့တယ်။ မိလွန်းကြင် ကြိုးစားချင်စိတ်တွေက များနေတယ် ။ ရန်ကုန်မှာကလမ်း ပေါက်တွေ ရှိနေတယ် ။ တိုးတက်ကြီးပွားမယ့် လမ်းပေါက်တွေ..။ တခုခုနဲ့ ညိသွားနိုင်တယ် ။မိန်းကလေးတွေ အတွက် အဆီအသားတွေကို ဝါးမြို ဖို့ လူလည်ကြီးသားတွေက အဆင်သင့် စောင့်ဆိုင်းနေကြတယ် ဆိုတာကိုလည်း မိလွန်းကြင် ကြားဖူးတယ် ။တွေ့ဖူးတယ် ။ ဖတ်ဖူးတယ် ။

ဒါတွေကို သတိထား ရှောင်ရှားရမယ် ဆိုတာကိုလည်း မိလွန်းကြင် ပေါက်တယ် ။ သဘောပေါက်တယ် ။ကြီးပွားချင်စိတ်တွေ များနေတယ် ။ ထိပ်ကို ရောက်ချင်တယ် ။ ကျော်ကြားချင်သလို ချမ်းသာချင်တယ်။ချမ်းသာလာရင် အိုလာတဲ့ မိဘတွေကို ပြန်ဂရုစိုက် ကြည့်ရှုချင်တယ် ။ 

တာ၀န်ယူ ချင်တယ် ။ မိလွန်းကြင်မှာ ရှိတဲ့အရည်အချင်းတွေက ဘွဲ့တခု ရထားရုံ ကွန်ပြူတာ ကျွမ်းကျင်ရုံတင် မကဘူး ။မိလွန်းကြင်ရဲ့ ရုပ်သွင်နဲ့ကိုယ်ခန္ဓာ အချိုးအဆက်က သူများထက် ထူးနေတယ်လေ ။မိလွန်းကြင်ကို တွေ့တာနဲ့ ရုပ်မြင်သံကြား စတေရှင် တခုခု ဒါမှ မဟုတ် ရုပ်ရှင်ဗီဒီယိုလောကဖက်က အလုပ်တနေရာရာ ပေးချင်သွားမှာဘဲလို့ ကိုယ့်ဖါသာ စိတ်ကူးယဉ်မိခဲ့တယ်လေ ။

မွန်ပြည်နယ် သံဖြူဇရပ်နားက တချိန်တုံးက နံမည်ကြီး သေမင်းတမန် မီးရထားလမ်းကြီး ရှိတဲ့ နေရာဒေသက ၀ဲချောင်းရွာက ဖြစ်ပေမယ့်မိိလွန်းကြင်က မြို့ကြီးသူတွေ ထက်တောင် ဖြူတယ် ။ နုတယ် ။ လှတယ် ။ ကိုယ်လုံးကအကော့စား ။ အချိုးကျလိုက်တာ မြင်လိုက်တဲ့ ဖိုသတ္တဝါ ယောကျ်ားတွေ ငေးသွားရလောက်အောင်ဘဲလေ ။

အသားဖြူဆွတ်လွန်းလို့ ငယ်ငယ်လေးထဲက မိဘနှစ်ပါးက မိလွန်းကြင်ကို ဘိုမ လို့ ချစ်စနိုး နံမည်မှည့်ခေါ်ခဲ့ကြတော့ ရွာမှာရော သံဖြူဇရပ်မှာရော မိလွန်းကြင် ဆိုတဲ့ နံမည်နဲ့ သိသူ သိပ် မရှိလှဘဲ လူတိုင်းက မိလွန်းကြင်ကို ဘိုမ...ဘိုမ....နဲ့ဘဲ ခေါ်ကြတယ် ။အထက်တန်းကျောင်းကို သံဖြူဇရပ်မှာ တက်ခဲ့တော့ မိလွန်းကြင်ကို ယောကျ်ားလေးတွေ ၀ိုင်း၀ိုင်းလည်နေခဲ့တာမိလွန်းကြင်ကလည်း ပွင့်လင်း ဖေါ်ရွေတဲ့သူဆိုတော့ ယောကျ်ားလေး သူငယ်ချင်းတွေ အများကြီး ရှိခဲ့တယ် ။

ဒီယောကျ်ားလေး သူငယ်ချင်းတွေကလည်း အားလုံးလိုလို မိလွန်းကြင်ကို တိတ်တခိုး သဘောကျ ကြိုက်ကြတဲ့လူတွေဘဲ များခဲ့တယ် ။မိလွန်းကြင်..နင့်ကိုနင် မှန်ထဲ ပြန်ကြည့်အုံး...နင့်လို တအားလှတဲ့ မိန်းကလေးကို မကြိုက်တဲ့ ယောကျ်ားရယ်လို့ ရှိပါ့မလားဟဲ့....လို့

မိလွန်းကြင်ရဲ့ အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်း ရီရီအုန်းက ပြောခဲ့ဘူးတယ် ။ရီရီအုန်းကတော့ ဘွဲ့ရပြီးတာနဲ့ သံဖြူဇရပ်က လုပ်ငန်းရှင်တယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျသွားတယ် ။ မိလွန်းကြင်နဲ့ တအား ခင်မင်ချစ်ခဲ့ကြပေမယ့် အခြေအနေချင်း မတူတော့လို့ တယောက်နဲ့ တယောက် အရင်လို သိပ် မတွေ့ဖြစ်ကြတော့ဘူး ။

ရန်ကုန်ရောက်တော့ အလုပ်လိုက်လျှောက်ရင်း သတင်းဌာနတခုမှာ သတင်းထောက် အလုပ်အတွက် အင်တာဗျူးဖို့ စောင့်နေတဲ့အချိန် သဒ္ဒါဖူးနဲ့ စတွေ့ ခင်မင်မိကြတယ် ။ သဒ္ဒါဖူးက မန္တလေးသူ ..။ မိလွန်းကြင်လိုဘဲဖြူဖြူ ချောချော ..။ အရပ်မြင့်မြင့် နဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း မိလွန်းကြင်လိုဘဲ ။ အရမ်းပြေပြစ် အချိုးကျတယ် ။ 

သဒ္ဒါဖူးက မိလွန်းကြင်ကို မြင်မြင်ချင်း တအားခင်မိသွားတယ် ဆိုပြီး သူနေတဲ့ အဆောင် လိပ်စာနဲ့သူ့ဖုန်းနံပါတ်ပေးတယ် ။ မိလွန်းကြင်လည်း သူ့ကို တအား ခင်မင်သွားမိတာပါဘဲ ။မိလွန်းကြင်လည်း သတင်းဌာနမှာ အလုပ်မရဘဲ အားကစား ဂျင်မ် တခုမှာ နည်းပြ အလုပ် ရသွားတယ် ။ မိလွန်းကြင်ရဲ့ အဆက်အပေါက်ကြောင့် ဒီလိုဂျင်မ်မှာ အလုပ်ရတာလို့ သဒ္ဒါဖူးက ပြောတာဘဲ ။

မိလွန်းကြင်ရဲ့ ရုပ်နဲ့ ကိုယ်လုံးအချိုးအစားကြောင့် ပေါ့ ။ သဒ္ဒါဖူးနဲ့ မိလွန်းကြင်တို့ ညဖက်ဆိုရင် ဖုန်းစကားပြောကြတယ်လေ ။စစချင်းတော့ ဘယ်အလုပ် လျှောက်ရမလဲ..ဘယ်အလုပ်တွေ ပေါ်နေလဲ တိုင်ပင်ကြတာ ..။သဒ္ဒါဖူးက ပိုပြီး ရင်းနှီး ခင်မင်လာကြပြီးတဲ့နောက် သူ့အကြောင်းတွေကို မိလွန်းကြင်ကို ပြောပြတယ် ။

သဒ္ဒါဖူးက မန္တလေးက လူလတ်တန်းစား ကုန်သည် မိဘတွေကနေ မွေး မန္တလေးမှာဘဲ ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ မန္တလေးသူစစ်စစ်ပါ ။ မန္တလေးတက္ကသိုလ်ကနေ ဘွဲ့ရပြီးတဲ့နောက် မော်ဒယ် ဒါမှမဟုတ် ရုပ်ရှင်မင်းသမီး ဖြစ်ချင်တဲ့စိတ်တွေကြောင့် မိဘတွေ တားတဲ့ကြားကစွတ်တရွတ် ရန်ကုန်ကို ထွက်လာခဲ့တာ ။

မကြာခင် သဒ္ဒါဖူးလည်း ရုပ်ရှင်လောက က ဒါရိုက်တာ တယောက်နဲ့ ဆက်မိသွားပြီး သရုပ်ဆောင်သင်တန်းတခု ကိုတက်ဖြစ်သွားတယ် ။ဒီသင်တန်းဆင်းပြီးရင်တော့ မင်းသမီး ဖြစ်မှာ သေချာတယ် လို့ သဒ္ဒါဖူးက မိလွန်းကြင်ကိုပြောပြတယ် ..။

သူနဲ့ ခင်မင်သွားတဲ့ ဒါရိုက်တာက ခေါင်းဆောင်မင်းသမီး တင်ရိုက်မယ် တဲ့ ။မိလွန်းကြင်လည်း ဒီလောကမှာ စားဝါးမယ့် ကျားရဲကြီးတွေ ရှိနေတယ် လို့ သတိပေးလိုက်ချင်ပေမယ့် သဒ္ဒါဖူး မကြိုက်ခဲ့ရင် သူနဲ့ အခင်အမင် ပျက်သွားမှာ စိုးတာကြောင့် သတိမပေးတော့ဘဲ ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားလိုက်တယ်။

မိလွန်းကြင်နေတဲ့ မိန်းကလေး ဘော်ဒါဆောင်ကို သဒ္ဒါဖူး လာလည်တယ် ။ သူတို့ ညနေဖက်တွေမှာ အတူတူထွက်စား ထွက်လည်ဖြစ်ကြတဲ့ သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာတွေ ဖြစ်လာကြတယ် ။ကြေးအိုး စားတတ်တဲ့ အကြိုက်ချင်းလည်း တူတာကြောင့် အမြဲသွားစားရင်း ပိုပြီး ခင်မင် ရင်းနှီး လာကြတယ် ။

မိလွန်းကြင်နဲ့ သူ စခင်ခါစက မိလွန်းကြင်က ရွာမှာ သူ့ကို ဘိုမလို့ ခေါ်ကြတဲ့အကြောင်း ပြောပြခဲ့ဘူးတော့ သဒ္ဒါဖူးက မိလွန်းကြင်ကိုရွာကလူတွေ ခေါ်ကြသလိုဘဲ ဘိုမလို့ ခေါ်တယ်။လတ်တလော သဒ္ဒါဖူး နေနေတာက သူ့အမေဖက်က အမျိုးတွေရဲ့ အိမ်မှာ ။

“ နေရတာ မလွတ်လပ်ဘူး..ဘာဘဲ သိသိ မန္တလေးက မိဘတွေဆီကို ဖုန်းဆက် သတင်းပို့ကြတယ်...ဒို့ နေစရာ ရှာနေတယ်...တကယ်လို့ နေစရာရပြီး အစစ ကောင်းရင် မင်း ဒို့နဲ့ လာနေပါလား ဘိုမ...”

လို့ သဒ္ဒါဖူးက မေးတယ် ။ မိလွန်းကြင်လည်း လက်ရှိအဆောင်က ပိုင်ရှင်မိန်းမကြီးက အပေါက်ဆိုး ရိုင်းစိုင်းတာမို့ သဒ္ဒါဖူး နေစရာရလို့ ရှိရင် သူလည်း အတူတူ လာနေချင်နေမယ် လို့ ပြန်ဖြေတယ် ။မိလွန်းကြင်က ဂျင်မ်မှာ လုပ်တောက ကိုယ်လုံးအလှကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်သာစေတဲ့ အသားကပ် ၀တ်စုံတွေ ၀တ်ရတယ် ။လာကစားကြတဲ့ ယောကျ်ားသားတွေရဲ့ မျက်လုံးတွေက မိလွန်းကြင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးတွေအပေါ်မှာ စိတ်၀င်တစား စူးစိုက်နေကြတယ် ဆိုတာ မိလွန်းကြင် သိနေတယ် ။မိလွန်းကြင်လည်း ငယ်ငယ်ထဲက ယောကျ်ားတွေကို ခင်ခင်မင်မင် ပေါင်းတတ်ခဲ့တဲ့ ပွင့်လင်းသူတယောက် ဆိုတော့ ရင်းနှီးချင်လို့ လာမိတ်ဆက်ကြတဲ့လူတွေကိုလည်း နုတ်ဆက် စကားပြော ခင်မင်လိုက်တာချည်းပါဘဲ ။

ဒီအထဲက ရိုးရိုးထက် ပိုချင်သူတွေက မိလွန်းကြင်ကို ညနေစာ ထွက်စားဖို့ ဖိတ်တာတွေ...ရှိလာတယ် ။အခုအချိန်အထိ မိလွန်းကြင် ကြိုက်တဲ့လူ မတွေ့သေးတာကြောင့် မိလွန်းကြင် ဘယ်သူ့ကိုမှ ပြန်လက်မခံခဲ့ဘူး ။သဒ္ဒါဖူးနဲ့ဘဲ နှစ်ယောက်ထဲ လျှောက်လိမ့်ကြ အစား စားကြတယ် ။

တနေ့ သဒ္ဒါဖူး ဖုန်းဆက်တယ် ။

“ ဘိုမရေ....ဒို့ နေစရာ အိုကေသွားပြီ...နေရာက ရေလည် ခန်းနားတယ်ကွာ...လခကလည်း နဲနဲလေး....” 

လို့ ပြောပြတာကြောင့် မိလွန်းကြင် အရမ်း စိတ်၀င်စားသွားတယ် ။ လက်ရှိ အဆောင်ကနေ ပြောင်းချင်နေတဲ့သူ ဆိုတော့ချက်ချင်းဘဲ..“ သဒ္ဒါ...ဘယ်မှာလဲဟင်....ဘိုမရော နေလို့ ရမလား...” လို့ မေးမိတယ် ။

သဒ္ဒါဖူးက 

“ နေရာက ဆရာစံလမ်းမကြီးပေါ်မှာဘဲ ...ခြံနဲ့ ၀င်းနဲ့..အရမ်းသားနားတဲ့ တိုက်ကြီးကွ.....ယူနေချင်ရင်ကိုယ် ပိုင်ရှင်ကို မေးပေးမယ် ...” 

လို့ ပြောလို့ မိလွန်းကြင်လည်း 

“ လုပ်ပါ သူငယ်ချင်းရယ်...လက်ရှိ အဆောင်က ယူလည်း အသိဘဲ..သိပ် မစွံလှဘူး..ကိုယ်လည်း အခု ဂျင်မ်ပိုင်ရှင်က လခတိုးပေးလာလို့ နဲနဲပါးပါးတော့ တတ်နိုင်လာပါပြီ....” 

လို့ ပြောလိုက်တယ် ။နောက် နှစ်ရက်လောက် မိလွန်းကြင်ရော သဒ္ဒါဖူးရော မအားကြလို့ တွေ့လည်း မတွေ့ဖြစ် ဖုန်းလဲ မပြောဖြစ်ကြဘူး ။ မိလွန်းကြင်ကို ဂျင်မ်ပိုင်ရှင်ကမိလွန်းကြင် ဓါတ်ပုံတွေနဲ့ သူ့ဂျင်မ်ကို ကြောငြာရိုက်ချင်လို့ လာ ကမ်းလှမ်း စကားပြောတာနဲ့ ဓါတ်ပုံဆရာ တယောက်နဲ့ အစမ်းအနေနဲ့ ဓါတ်ပုံတွေရိုက်နေရလို့ ။ဒီကြောငြာတွေကနေ မိလွန်းကြင် စပြီး ဘ၀ပြောင်းသွားနိုင်တယ်လေ ။

လူသိများလာပြီး နောက်တဆင့် တနေရာရာကို ထပ်တက်နိုင်တယ် လို့ ထင်မိလို့ ဂျင်မ်ပိုင်ရှင် ဦးသိုက်စိုးသန့်ဇင်ရဲ့ အော်ဖါ (offer) ကို မိလွန်းကြင်လက်ခံလိုက်တာ ။ဓါတ်ပုံရှုတင် အပြီး မောမောပန်းပန်းနဲ့ အိမ်ပြန်လာတဲ့ လမ်းမှာ သဒ္ဒါဖူး ဖုန်းဆက်လာတယ် ။

ဓါတ်ပုံဆရာက မိလွန်းကြင်ကို ကိုယ်လုံးပေါ်အောင် အသားကပ် အားကစား ၀တ်စုံတွေ ၀တ်ခိုင်းပြီး ပုံစံအမျိုးမျိုးပုံပေါင်း တထောင်မက ရိုက်တာ ။မီးမောင်းတွေ တအားနင်း ထိုးတာ ခံရတာ မျက်စိတွေလည်း ကျိန်းစပ် ချွေးတွေလည်း ပြန်လာရတယ် . .။ မလွယ်ဘူး ။

ဦးသိုက်စိုးသန့်ဇင်ရဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေ ပြူးကျယ်ပြီး အရောင်တောက်ပ နေတာကို မိလွန်းကြင် သတိထားမိတယ်။ယောကျ်ားတွေက ဒီလိုပါဘဲ ။ ဂန်ဒူးကလွဲလို့ မိန်းမ မကြိုက်တဲ့ယောကျ်ား ဆိုတာ မရှိနိုင်ပါဘူး ။ ဘူးရင်ဘူး...မဘူးရင် ဒူးဘဲလေ ...ခိခိ ။

သဒ္ဒါဖူးက

“ ဘိုမ....ယူ့အတွက် ဒို့ အဆောင်ပိုင်ရှင်ကို မေးကြည့်တယ်...သူက ဒို့ ထောက်ခံရင် သူ လက်ခံနိုင်ပါတယ်..တဲ့..ယူ့ကို လူကိုယ်တိုင်တော့ တွေ့ချင်တယ်..လို့ ပြောတယ် ..ရမယ့်သဘော ရှိပါတယ်..ယူ ဒီနေ့ညနေ ကိုယ့်အဆောင်ကို လာနိုင်မလား....” 

လို့ ပြောတယ် ။မိလွန်းကြင်လည်း ဓါတ်ပုံရိုက်ခဲ့ရတာ မေးပေမယ့် လက်ရှိအဆောင်ကလည်း ပြောင်းချင်ပြီး သဒ္ဒါဖူးနဲ့လည်း နီးနီးကပ်ကပ် နေချင်မိတာကြောင့် လာခဲ့မယ် လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။

ဒါကြောင့် အဆောင်ရောက်တော့ အပြတ်မနားနိုင်သေးဘဲ သဒ္ဒါဖူး အဆောင်ကို သွားဖို့ လုပ်ရတယ် ။ အရင်ဆုံးချွေးစော်နံနေတဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကအ၀တ်အစားတွေကို အကုန်လုံး တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ရေချိုးပစ်လိုက်တယ်။ကိုယ်အနှံ့ ဆပ်ပြာနဲ့ ပွတ်သပ်တဲ့အချိန် ရင်သားစိုင်တွေဆီက ထိပ်ဖူးရင်သီးဖု မာမာလေးတွေကို ထိမိခိုက်မိတာကျင်သလိုလို ကြက်သီးထသလိုဖြစ်မိရပြီး ထပ်ထပ် ပွတ်ပစ်ချင်မိရတယ် ။

အဲလိုဘဲ ပေါင်ကြားဂွဆုံက ရတနာရွှေကြုတ်ကြီးကို ပွတ်သပ်တော့လည်း အဲဒီနေရာကနေ လက်ကိုမဖယ်ခွာချင်တော့ဘဲ ထပ်ခါထပ်ခါ ပွတ်နေချင်မိရတယ် ။ အင်း...အပျိုဖေါ်၀င်စ အချိန်ထဲက တခါတခါ ဒီနေရာက ယားတတ်တာ အဲလိုဘဲ လက်နဲ့ ဖိဖိပွတ်မိခဲ့ရတာ အခါခါဘဲ ။ တကယ်တော့ မိလွန်းကြင်ရဲ့ အရွယ်သည် ဆန့်ကျင်ဖက် ဖိုသတ္တဝါတွေနဲ့ ထိတွေ့ ပတ်သက်ဖို့ အချိန်တန်နေပြီ ။

ဟိုး ရှေးရှေးခေတ်တုံးကဆိုရင် မိလွန်းကြင်ရဲ့ အရွယ်ဆိုရင် လင်ယူသားမွေး လုပ်ကြလို့ ကလေးတွဲလောင်းတွေနဲ့ ဖြစ်နေကြတာ ။ခုတော့ သဘာ၀ကို ဆန့်ကျင်ပြီး လိုလားနေတာတွေကို မသိကျေးကျွန်ပြုပြီး ဟန်ဆောင်အားတင်းထားကြတယ်။ပွတ်မိတော့လည်း အဆုံးအထိ ပွတ်ရတော့တာပေါ့ ။ ရေချိုးခန်း နံရံမှာ မှီထိုင်ချပြီး ရေရေလည်လည်အာသာဖြေလိုက်မိရတယ် ။

သဒ္ဒါဖူးရဲ့ အဆောင်ကို ထွက်ခဲ့တယ် ။တက္ကဆီကားပေါ်က အဆင်း ခြံပေါက်၀ကနေ ကြီးမားသစ်လွင်တဲ့ အဆောက်အဦးကြီးကို တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါမိလွန်းကြင် အံ့သြသွားရတယ် ။ အရမ်းကို သားနားနေလို့..ဒီလို တိုက်ကြီးမှာ ဈေးပေါပေါ နည်းနည်းလေးနဲ့ အခန်းရမယ် ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား ။သဒ္ဒါဖူး တိုက်ကြီးထဲက ပြေးထွက်လာသည် ။

“ ဘိုမ...လာ....လာ....ဟိုဘဲကြီး ရှိနေတယ်..စောစောကဘဲ သူ အပြင်က ပြန်လာတာ တွေ့လိုက်တယ်...”

“ ပိုင်ရှင်ကို ပြောတာလား ...”

“ ဟုတ်တယ်....သူ့နံမည်က ဦးတခေတ်ဆန်း ..”

“ သူက ဒီတိုက်ကြီးမှာဘဲ နေတာလား....”

“ ဟုတ်တယ်..ဘိုမ...သူက အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ တထပ်လုံး နေတာ....မင်းကို ရှင်းရှင်းဘဲ ပြောပြမယ်ကွာ..သူ့ကြည့်ရတာ ဒို့တော့ နှာဘူးကြီးတယောက်လို့ ထင်မိတာဘဲ..ကြည့်လေ..သူ့တိုက်မှာ အခန်းတွေကို ချောပေ့လှပေ့တောင့်ပေ့ ဆိုတဲ့ မိန်းမတွေ ချည်းဘဲ ငှားတာ....မင်း တွေ့ပါလိမ့်မယ်..ဒီမှာ နေတဲ့ မိန်းမတွေကို …. အကုန် တောင့်တင်း စိုပြေတဲ့ စော်တွေချည်း....”

“ ဟုတ်လား....လန့်စရာကြီး.....”

“ ကိုယ် အနေမှန်ရင် ဘာမှ မဖြစ်နိုင်ဘူး ထင်တာဘဲ ဘိုမရေ...ကဲ လာ..လာ....အပေါ်တက်ရအောင်...”

သဒ္ဒါဖူးက မိလွန်းကြင်ကို ဓါတ်လှေခါးဆီကို ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။

“ အိုး..ဓါတ်လှေခါး ရှိတယ်....တယ်ဟုတ်ပါလား သဒ္ဒါရယ်...တခန်းတနားဘဲ...”

“ အင်း...ဘိုမကို မြင်ရင် သူ ငှားမှာ သေချာပါတယ်...ခိခိ....”

ဓါတ်လှေခါးလေးက သစ်လွင်ပေမယ့် သေးကျဉ်းလွန်းတယ်လို့ မိလွန်းကြင် ထင်မိတယ် ။ဦးတခေတ်ဆန်း ရဲ့ ဧည့်ခန်းထဲကို သူတို့ ရောက်သွားကြတော့ မိလွန်းကြင် အရမ်း အံ့သြနေတယ် ။ ဧည့်ခန်းက အရမ်းသန့် အရမ်းသားနား ခေတ်မှီလွန်းလို့ ။

ခြေသံ တဖျပ်ဖျပ် ကြားရပြီး လူတယောက် ထွက်လာတယ် ။ရုပ်ရှင်မင်းသားကြီး ဦးနေအောင်လို အသားဖြူ ဖြူ ဒါပေမယ့် ရုပ်က ဦးလူမင်းနဲ့ ဆင်သယောင်ယောင် ။သိပ်မပိန်ပေမယ့် ဘိုက်ချပ်ချပ်နဲ့မို့ မိလွန်းကြင် စိတ်ထဲမှာ သဘောကျသွားတယ် ။ အနက်ရောင် တီရှပ်တထည်နဲ့ ဒူးဆစ်လောက် ရှည်တဲ့ ဘောင်းဘီအတို အပြာရောင်ကို ၀တ်ထားတယ် ။ တီရှပ်ရင်ဘတ်နေရာ မှာက MK ဆိုတဲ့ အဖြူရောင် စာလုံးနှစ်လုံး ကို တွေ့ရတယ် ။

“ သဒ္ဒါဖူး....”

သွားဖြူဖြူတွေ ပေါ်အောင် ပြုံးရယ်ရင်း နုတ်ဆက်လိုက်တဲ့ ဦးတခေတ်ဆန်းကို သဒ္ဒါဖူးကလည်း 

“ ဦးတခေတ်ဆန်း ဒါ သဒ္ဒါပြောထားတဲ့ ဘိုမ လေ...နံမည်အရင်းက မိလွန်းကြင် ….. ဘိုမ..ဒါ ဒီတိုက်ပိုင်ရှင် ဦးတခေတ်ဆန်း …..” 

လို့ မိလွန်းကြင်နဲ့မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။ဦးတခေတ်ဆန်းက

“ တွေ့ရတာ ၀မ်းသာပါတယ်....သဒ္ဒါ့သူငယ်ချင်းက သဒ္ဒါ့လိုဘဲ အရမ်းချောတာဘဲနော်...ထိုင်ပါထိုင်ကြပါ...ဘာများ သောက်ကြမလဲ..၀ိုင်သောက်ကြပါလား.....” 

လို့ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖါကြီးကို ညွှန်ပြပြီး ပြောလိုက်တယ် ။

အားလုံး ထိုင်လိုက်ကြပြီးချိန် ဦးတခေတ်ဆန်းရဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေက မိလွန်းကြင်ကို စူးစမ်း ကြည့်ရှုနေတယ် ဆိုတာ သတိထားမိတယ် ။ ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး အကဲခတ်နေတာ ။ ဟွန်း....သဒ္ဒါဖူး ပြောပြထားလို့ သူဟာ မိန်းကလေး မိုက်မိုက်တွေ ဆိုရင်သဘောကျပြီး အခန်းကို ဈေးပေါပေါနဲ့ ငှားပေးတဲ့အကြောင်း ကြိုသိထားနှင့်နေပြီလေ ..။

“ ဒါနဲ့ ဘိုမ..အဲ..မိလွန်းကြင်က ဘယ်မှာ အလုပ်လုပ်လဲဟင်....”

“ ပါဝါ ဂျင်မ် မှာပါ...”

“ အော်..သိတယ်....ကိုသိုက်စိုးသန့်ဇင်.....ကိုယ့်မိတ်ဆွေတွေပါဘဲ.....ဟုတ်ပြီ …. ဘိုမ...ဘိုမ လို့ဘဲ ခေါ်မယ်နော်..ဖြစ်လား...”

“ ဖြစ်ပါတယ်..ဦးတခေတ်ဆန်း....”

“ ဘိုမက တနှစ် စာချုပ် ချုပ်နိုင်မလား....”

“ ဟုတ်..ချုပ်နိုင်ပါတယ်....”

“ အိုကေ..ကောင်းပြီ....အဆင်ပြေပါပြီ....ဘယ်တော့ ပြောင်းလာနိုင်မလဲ..အခန်းကတော့ အဆင်သင့်ပါ...”

စကားပြောပုံဆိုပုံကတော့ တကယ့် လူချမ်းသာ လူရည်သန့် ပုံစံမျိုး ။သူ့ဘယ်လက်က ရွှေရောင်နာရီအ၀ိုင်းလေးကိုလည်း မိလွန်းကြင် သတိထား ကြည့်မိတယ် ။ Tissot....တဲ့ ။အဆင်ပြေပြီ ။သူ့အခန်းခက တခြား အဆောင်တွေထက် သိသိသာသာ ဈေးပေါနေတယ် ။သဒ္ဒါဖူးက သူ့ကို နုတ်ဆက်ပြီး သူ့အထပ်ကနေ ဓါတ်လှေခါးနဲ့ ပြန်ဆင်းလာတဲ့အချိန် မိလွန်းကြင်ရဲ့ တင်ပါးတဖက်ကို ဆွဲဆိတ်လိုက်ရင်း 

“ လူကြည့်လက်ခံတာပါလို့ ဒို့ပြောသားဘဲ...” 

လို့ ရယ်မောပြီးပြောလိုက်တယ် ။

သဒ္ဒါဖူးရဲ့ အခန်းကို အသွား ကော်ရစ်ဒါမှာ မိန်းမချောလေးတယောက် လိမ်ဖယ်လိမ်ဖယ်နဲ့ လျှောက်ဖြတ်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သဒ္ဒါဖူး ပြောပြတာ အမှန်တွေပါလား ။ မော်ဒယ်လ်မလေး တယောက်လို အချိုးကျသန့်ပြန့်လှပတဲ့ ကိုယ်လုံးလေး ပိုင်ရှင်ရဲ့ နံမည်က “ သုဘဒ္ဒါ ” လို့ သဒ္ဒါဖူးက ပြောပြတယ် ။

“ ဦးတခေတ်ဆန်းက သူ့တိုက်ကြီး အောက်ထပ်က အခန်းတွေကို အကော့စား မိန်းမလှလေးတွေကို ငှားပြီး ဒီမိန်းမလှလေးတွေနဲ့ နီးစပ်ခင်မင် ရတာကို ကျေနပ်နေတာ ဘိုမရ..မင်းကိုလည်း အခါအခွင့် သင့်ရင် လာရောမှာဘဲ..ဒို့ကိုလည်း ကြုံရင် ကြုံသလို ကားကြုံ တင်တာတို့ သူ့အထပ်မှာ ပါတီတွေ ဘာတွေ လုပ်ရင် ဖိတ်တာတို့လုပ်တယ်...ဒို့လည်း အလိုက်အထိုက် သူနဲ့ ဆက်ဆံနေတာပေါ့ ..လို့သဒ္ဒါဖူးက ပြောပြသည် ။

“ သူက ဘာအလုပ် လုပ်လဲ...”

“ ဒါတော့ ကိုယ်လည်း မသိဘူး ဘိုမ...သုဘဒ္ဒါ နဲ့ တခါ စကားစပ်မိတော့ ဦးတခေတ်ဆန်းက လုပ်ငန်းမျိုးစုံ လုပ်တယ် လို့ ပြောပြဖူးတယ်....ဥပမာကွာ ဈေးကြီးတဲ့ အယ်လ်ဇေးရှင်း ( ဂျာမန် ရှဲပတ် ) ခွေးတွေ ဖေါက်စားတယ်လို့ ပြောပြတာဘဲ ။ ဂျာမဏီကအမျိုးကောင်းတဲ့ ခွေးပေါက်လေးတွေ မှာပြီး ဖေါက်...ရောင်းတယ် တဲ့..နောက်ပြီး ထောက်ကြံ့ဖက်မှာ မွေးမြူရေးခြံ လုပ်တယ် တဲ့....။

နောက် ငါးရက်အကြာမှာ မိလွန်းကြင် ဦးတခေတ်ဆန်းရဲ့ တိုက်ခန်းကို ပြောင်းလာခဲ့တယ် ။

ဦးတခေတ်ဆန်း လုပ်ပေးနေကျဖြစ်တဲ့ အိမ်သစ်တက်ပွဲလေးကို မိလွန်းကြင်တို့ အောက်ထပ်က ဧည့်ခန်းမှာ လုပ်တော့ ဦးတခေတ်ဆန်းက အကုန်အကျခံတဲ့ စားပွဲသောက်ပွဲလေးမှာ တိုက်ခန်းငှားနေကြတဲ့ မိန်းမတွေ အားလုံးကို မိလွန်းကြင်တွေ့ခွင့်ရတယ် ။ သဒ္ဒါဖူး ပြောပြခဲ့သလို ငှားနေတဲ့ မိန်းမတွေ အားလုံးက အသက် ၂၀ က ၂၅ကြား မော်ဒယ်လ်မတွေ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးတွေလိုဘဲ အမိုက်စားလေးတွေ ချည်း ဖြစ်နေတာကို မိလွန်းကြင် တွေ့ရတယ် ။

ဦးတခေတ်ဆန်းက မိန်းကလေးတွေကို နိုင်ငံခြားဖြစ် အကောင်းစား ဈေးအကြီးစား ၀ိုင်ပုလင်းတွေ ဖေါက်တိုက်သလို ဒီထက် ပြင်းတဲ့ ၀စ်စကီ ရမ် ကော့ညက် စတာတွေကို သောက်မယ် ဆိုရင်လည်း အဆင်သင့် ထားရှိပြီးသူ့ရဲ့ အဖိုးတန် ဘို့စ် စပီကာ အင်ပလီဖါယာစက်တွေနဲ့ မြူးမြူးကြွကြွ တီးလုံးတွေကို ဖွင့်ပြီး ကချင်တဲ့လူ ကစေတာမို့ တချို့သော ကတတ်တဲ့ မိန်းကလေးတွေက လှုပ်လှုပ်ကြွကြွနဲ့ ထကကြတယ် ။ 

ဦးတခေတ်ဆန်းရဲ့မျက်စိတွေ အရောင်တောက်ပနေတယ် ။ ပယင်းရောင် အရက်ခွက်ကို ကိုင်ရင်း မိန်းမချောလေးတွေရဲ့ ကြားထဲကိုယ်တလှုပ်လှုပ် ယိမ်းရင်း ပီတိတွေ ဖြာနေတဲ့ ဦးတခေတ်ဆန်းကို သဒ္ဒါဖူးက မိလွန်းကြင်ကို လက်တို့ပြီး ပြတယ် ။ ဦးတခေတ်ဆန်းက သဒ္ဒါဖူးနဲ့ မိလွန်းကြင်တို့ကိုလည်း ကဖို့ ဖိတ်ခေါ်တယ် ။

သဒ္ဒါဖူးကတော့ အရင်ထဲက နိုက်ကလပ်တွေမှာ ကဖူးတဲ့သူ ဆိုတော့ ထကတယ် ။ မိလွန်းကြင်ကတော့ မကတတ်လို့ ငြင်းလိုက်တယ် ။သဒ္ဒါဖူးရဲ့ တင်လုံးလုံးလေး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေတယ် ။ ခုန်ပေါက်ကကြတာတွေက ပျော်စရာကြီး ။နောက်တနေ့ ညနေ အခန်းကို ပြန်လာတော့ သဒ္ဒါဖူး တံခါးလာခေါက်ပြီး..

“ ဘိုမ...ရေ..သတင်းထူး..သတင်းထူး..”

လို့ ပြေးလာပြောပြတာက ညက အားလုံး ပြန်သွားကြတဲ့အချိန် သုဘဒ္ဒါတယောက်ထဲ ဦးတခေတ်ဆန်းနဲ့ ကျန်ခဲ့ပြီး သုဘဒ္ဒါ အရက်တော်တော်လေး မူးပြီး ဓါတ်လှေခါးနဲ့ အပေါ်ဆုံးထပ်က ဦးတခေတ်ဆန်းရဲ့ အိမ်ကို လိုက်ပါသွားတယ် တဲ့ ။ 

သုဘဒ္ဒါနဲ့ ဦးတခေတ်ဆန်းတို့ ညိကြပြီလား မသိဘူး လို့ သဒ္ဒါဖူးက မိလွန်းကြင်ကို ရယ်ပြီးပြောတယ် ။ သဒ္ဒါဖူးက 

“ ညိဖို့ များပါတယ်..သုဘဒ္ဒါက ဘယ်လောက် ဟော့လည်း ယူလည်း သိသားနဲ့..သူယောကျ်ားတွေကို စိုက်ကြည့်တဲ့ အကြည့်က...”

လို့ ပြောရင်း သုဘဒ္ဒါ ဆိုတဲ့ အဟော့စားလေး ကြည့်တတ်တဲ့ပုံကို လုပ်ပြတယ်။ နှစ်ယောက်သား အော်ရယ်လိုက်မိကြတယ် ။မိလွန်းကြင် နောက်တနေ့ ဂျင်မ်ကို အလုပ်ဆင်းဖို့ ရောက်တော့ ဂျင်မ်က အလုပ်သမားလေးက ဘောစိကမိလွန်းကြင်လာရင် သူ့ဆီ လာခဲ့ဖို့ မှာထားတဲ့အကြောင်း လာပြောတာနဲ့ ဦးသိုက်စိုးသန့်ဇင် ရဲ့ ရုံးခန်းထဲကိုမရဲတရဲနဲ့ ၀င်ခဲ့တယ် ။

“ အော်..မိလွန်းကြင်..လာ...လာ....ဓါတ်ပုံတွေ လာကြည့်...”

တပ်ထားတဲ့ ရွှေရောင်ကိုင်း မျက်မှန်လေးထောင့်လေးကို ကျော်ပြီး မော့ကြည့်လိုက်တဲ့ ဦးသိုက်စိုးသန့်ဇင်ကပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ လှမ်းခေါ်တယ် ။

သူ့ရုံးခန်းလေးက ကျဉ်းပေမယ့် သပ်ရပ်သားနားတယ် ။မိလွန်းကြင် ရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေကို သူ့ကွန်ပြူတာမှာ ပြတယ် ။ ဓါတ်ပုံတွေက အရမ်းဟော့နေတယ် ။ဒီလိုပုံတွေကို မိလွန်းကြင်ရဲ့ အဖေနဲ့ အမေတို့သာ မြင်ကြရင် ဘယ်လိုနေကြမလဲ ။အသားကပ် ၀တ်စုံတွေ ၀တ်ထားပြီး ရိုက်လို့ မိလွန်းကြင်ရဲ့ ကိုယ်လုံး အချိုးအစားတွေကို သိသိသာသာထင်းနေတာကြောင့် တကယ်ဘဲ လူတွေကို ဖမ်းစားညှို့ယူစေတဲ့ ပုံတွေပါ လို့ ဦးသိုက်စိုးသန့်ဇင်က ပြောလိုက်တယ် ။

“ ဒီပုံတွေနဲ့သာ ကိုယ့်ဂျင်မ်ကို ကြော်ငြာလိုက်ရင် တရှိန်ထိုးနံမည်ကြီးသွားမှာဘဲ ..မိလွန်းကြင်ရေ....ကျေးဇူးပါကွာ..မိလွန်းကြင်အတွက် ချီးမြှင့်ဖို့လည်း ဒီမှာ အဆင်သင့် ရှိတယ်....ရော့..ဒါ မိလွန်းကြင်အတွက်...”

သူ့ရှေ့စားပွဲပေါ် အဆင်သင့် ချထားတဲ့ ငွေထုပ်တွေကို မိလွန်းကြင်ဆီကို တွန်းပို့လိုက်တယ် ။

“ အယ်...များလှချည်လား..ဆရာရယ် ...”

“ မိလွန်းကြင် ကူညီတာကိုဘဲ ကျနော်က ၀မ်းသာနေတာပါ ...”

သူ့ရုံးခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့တဲ့အချိန် မိလွန်းကြင် စိတ်ထဲမှာ မသင်္ကာတာနဲ့ နောက်ကို ဖျတ်ကနဲ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မိလွန်းကြင်ရဲ့ဖင်တုန်းတွေကို တောက်ပတဲ့ တဏှာမျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဦးသိုက်စိုးသန့်ဇင်ကို တွေ့လိုက်ရလို့ ရင်တုန်သွားရတယ် ။ 

ရုပ်ရှင်သရုပ်ဆောင် သင်တန်းက ဆင်းတဲ့အချိန် သင်တန်းကျောင်း အပြင်ဖက်မှာ သူ့ကို စင်တင်ပေးမယ့်နာမည်ကြီး ရုပ်ရှင်ဗီဒီယို ဒါရိုက်တာ အံ့ကျော်ထူးကို တွေ့လိုက်ရလို့ သဒ္ဒါဖူး အံ့သြသွားတယ် ။အံ့ကျော်ထူးသည် ခါတိုင်းလို ကဘိုကရို မဟုတ်ဘူး ။ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်နေသည် ။

အပြာနုရောင် ရှပ်အသစ်နဲ့သစ်လွင်တဲ့သက္ကလပ်ဘောင်းဘီ မီးခိုးရောင်နဲ့ ရှူးဖိနပ်အနက်ရောင်နဲ့ ။

“ ဟင်...ကိုအံ့...ဘယ်ကို လာတာလဲ..တယောက်ယောက်ကို လာစောင့်နေတာလား...”

“ အင်း...သဒ္ဒါဖူးကို လာစောင့်နေတာ...”

“ ဘာအရေးတကြီး ကိစ္စရှိလို့လဲဟင်..ကိုအံ့...”

“ ကိစ္စကတော့ သဒ္ဒါဖူးကို ရုပ်ရှင် မင်းသမီတင်ရိုက်ပေးမယ့် ထုတ်လုပ်သူ သူဌေးတယောက် ရပြီ..”

“ ဟင်...ဟုတ်လား..တကယ်လား ကိုအံ့ရယ် ….ဟုတ်လို့လား...”

“ တကယ်ပါ..အဲဒီအကြောင်း သဒ္ဒါဖူးနဲ့ စကားပြော တိုင်ပင်ချင်တာကြောင့် ကိုယ်လာစောင့်နေတာ...”

“ တကယ်ဆိုရင် ၀မ်းသာစရာကြီးနော်..သူက သဒ္ဒါဖူးကို တွေ့ဖူးလို့လား..ကိုအံ့..သူက ဘယ်သူလဲဟင်...”

“ သူက သဒ္ဒါဖူး ဓါတ်ပုံတွေကို တွေ့ပြီး သဘောကျသွားတယ်လေ..ကိုယ်တို့ ရိုက်ထားတဲ့ ပုံတွေ မှတ်မိလား..အဲဒါတွေကို ကိုယ့်၀က်ဆိုက်မှာ တင်ထားတာတွေကို သူတွေ့သွားတာ ...”

“ ဟယ်..ကိုအံ့ရယ်..ဒါဆို ဟို..ဟို....ဟို...ပင်တီပါ ပေါ်နေတဲ့ ပုံကိုလည်း သူတွေ့သွားတာပေါ့ ဟုတ်လား..ဟယ်..ရှက်လိုက်တာ...”

“ မရှက်နဲ့..မရှက်နဲ့ သဒ္ဒါဖူး...အဲဒီပုံကြောင့်ဘဲ အခုလို ခေါင်းဆောင်မင်းသမီး တင်ရိုက်မယ် ဖြစ်လာတာ..”

“ ဟယ်..ဟုတ်လား....”

“ ကဲ လာ...လာ....ကားပေါ်တက်...တနေရာရာမှာ ညနေစာ စားရင်း ပြောကြတာပေါ့...”

“ ဟုတ်ပြီ..ကိုအံ့ ...”

သဒ္ဒါဖူးလည်း အံ့ကျော်ထူး ရဲ့ ကားပေါ်ကို တက်လိုက်သွားလိုက်တယ် ။

အံ့ကျော်ထူးသည် မိန်းမရှိတဲ့ လူမှန်း သဒ္ဒါဖူး အစထဲက သိထားတယ် ။ အံ့ကျော်ထူးကလည်း သူ့မှာ မိန်းမရှိကြောင်း သဒ္ဒါဖူးကို ပြောပြဘူးတယ် ။ သားနားသန့်ရှင်းတဲ့ ခြံ၀င်းထဲ စားပွဲခုံတွေ ချထားတဲ့ စားသောက်ဆိုင်တဆိုင်ကို အံ့ကျော်ထူးက ခေါ်သွားတာ ။အစားအသောက်တွေ မှာလိုက်ကြပြီးတဲ့နောက် အံ့ကျော်ထူးက 

“ ဒီလို သဒ္ဒါဖူးရေ....အခု သူရိုက်မယ့် ဇာတ်ကားက တော်တော် ဟော့တယ်...ဖိုက်တင်အက်ရှင် အပစ်အခတ် အညှစ်အသတ်တွေ အသားပေးတဲ့ ဇာတ်ကား...ဇာတ်ညွှန်းက အင်တာနက်မှာ နံမည်ကြီးခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းတပုဒ် ...အဲ..ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင် မြန်မာ အပြာဇာတ်လမ်းတပုဒ်ပေါ့...အခု ပွင့်လင်းမြင်သာတဲ့ ခေတ်ပြောင်းကာလ ရောက်လာတော့ ဒီအကြမ်းစား ဇာတ်လမ်းကို ဖျော့ပစ်လိုက်ပြီး ရုပ်ရှင်ကြီး အနေနဲ့ ရိုက်မှာ.......” 

လို့ ပြောတယ် ။သဒ္ဒါဖူးလည်း..

“ အို..ကိုအံ့..အပြာကားတော့ သဒ္ဒါ ဘယ်လိုမှ မရိုက်ရဲဘူး....မဖြစ်နိုင်ဘူး..ကိုအံ့ရယ်....”

လို့ ခါးခါးသီးသီး ငြင်းပယ်လိုက်တော့ အံ့ကျော်ထူးက 

“ အပြာရုပ်ရှင်လည်း ခွင့်မပြုသေးပါဘူး..သဒ္ဒါဖူးရယ်.မူရင်းဇာတ်လမ်းက အဲဒီဇာတ်လမ်းမျိုးလို့ ပြောပြတာပါ....ခပ်ဟော့ဟော့ အဆင့်ဘဲ ဖြစ်မှာပါ...ဥပမာ...ဘီကီနီတူးပိစ်လိုဟာ ၀တ်တာတို့ ..နိုင်ငံခြား မင်းသမီးတွေလို ဆက်ဆီကျကျ ဒီဇိုင်းလိုဟာတွေ လုပ်ရမှာ လောက်ပါ..” 

လို့ ရှင်းပြောပြတယ် ။

“ ကိုအံ့က ပိုနားလည်ပါတယ်လေ ..ကိုအံ့ကို ယုံလို့ဘဲ သဒ္ဒါက အပ်ထားတာဘဲ ဥစ္စာ....” 

လို့ သဒ္ဒါဖူး ပြောလိုက်တယ် ။

“ ဒီ သူဌေးနဲ့ သဒ္ဒါဖူးကို ကိုအံ့ တွေ့ပေးမယ် ...သူက သဒ္ဒါဖူးက တအား ဆက်ဆီဖြစ်တယ်..ဒီဇာတ်လမ်းနဲ့ လိုက်တယ်..မေးပေးပါ လို့ ပြောတာနဲ့ သဒ္ဒါ့ကို ခုလို တိုင်ပင်ရတာ....”

“ ဒါဆို ဒီ ဇာတ်ညွှန်းကို အိမ်ရောက်ရင် အေးဆေး ဖတ်ကြည့်လိုက်....ကိုအံ့ထင်တာတော့ သဒ္ဒါဖူး တကားထဲနဲ့တဟုန်ထိုး နံမည်ကြီးသွားမှာ သေချာတယ် ..”

“ ဟုတ်..ကိုအံ့..ကျေးဇူးပါ....”

သုဘဒ္ဒါ အေးစိမ့်တဲ့ အဲယားကွန်းကြောင့် နိုးလာတယ် ။စောင်ခြုံအိပ်ခဲ့ပေမယ့် လူးရင်းလွန့်ရင်း စောင်နဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာ ကွာသွား လွတ်သွားတယ် ။ အင်...ကိုယ်တုံးလုံးကြီးပါလား ...။

ဘေးဖက်ကို ကမန်းကတန်း ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ ဦးတခေတ်ဆန်း တရှူးရှူးနဲ့ မှောက်ရက်ကြီးအိပ်ပျော်နေတယ် ။ သူလည်း သုဘဒ္ဒါလိုဘဲ တုံးလုံးကြီး ။ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ ။သူ့ကို ငေးစိုက်ကြည့်မိပြီး ရင်ဖိုသွားတယ် ။ ညက..ညက...သူ...သူ အရမ်းသောင်းကျန်းတာဘဲ ။ ကဲတယ် ။တဏှာဘူးကြီး ။

သုဘဒ္ဒါကို သူ အပျိုရည်ဖျက်လို်က်တယ် ။ သူ..သူ လူဆိုးကြီး...။ သုဘဒ္ဒါ သူ့ကို ဒီကို ပြောင်းလာထဲက စိတ်၀င်စားမိတာပါ ။သူက အသက်သုံးဆယ်ကျော် ဆိုပေမယ့် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်နဲ့ လူချောလူခန့်ကြီးပါ ။

သုဘဒ္ဒါက အညာသူ ။ ရွှေဘိုသူစစ်စစ် ။ ဒါပေမယ့် အသားမညိုဘူး ။ သုဘဒ္ဒါရဲ့ အသားက ဖြူဖွေးနုညက်နေတယ် ။ မယုံဘူးလား ။ မယုံရင် ပုံပြင်မှတ် ။ တကယ်ပြောနေတာ ။ ရွှေဘိုမင်းကြိုက် လို့ ပြောလေ့ရှိတဲ့စကား အတိုင်း ရွှေဘိုသူ သုဘဒ္ဒါက ပေါင်တန်ရှည်တယ် ။

ရင်တွေ တင်တွေလည်း ရှိတယ် ။ ထွားထွားအယ်အယ်ကြီးမျိုး မဟုတ်ဘူးနော် ။ ပုံမှန်ပေါ့ ။သုဘဒ္ဒါလည်း တခြား မိန်းမချောမိန်းမလှလေးတွေ လိုဘဲ ယောကျ်ားတွေ တအား အလိုက်ခံရတာပါဘဲ ။ သို့ပေမယ့် အရိုးများတယ် ချေးခါးတယ် နဲ့ ရွေးနေခဲ့လို့ အီစီကလီ အဆင့်နဲ့ဘဲ ရှိနေခဲ့တာ ။ အတည်အတန့်ဘဲ မရှိသေးဘူး .။

အင်း ။

အခုတော့ အခုတော့ ဒီဘဲကြီးနဲ့ သုဘဒ္ဒါ “ ပွင့် ”သွားပြီ ။ ပါကင်ပွင့်သွားပေမယ့် သုဘဒ္ဒါ ၀မ်းမနည်းဘူး ။ သူ့ကို ဦးတခေတ်ဆန်းကို သုဘဒ္ဒါ ခိုက်သွားတယ် ။သူ့ကို ချစ်တယ် ။ ကြိုက်လည်း ကြိုက်တယ် ။သုဘဒ္ဒါရဲ့ နို့တွေ နို့သီးလေးတွေ နာကျင် ကျိန်းစပ်နေတယ် ။ သူစို့ထား ကိုက်ထားတာ ။

အင်း နောက် ပေါင်ကြားကဟာလည်း နာနေတယ် ..စပ်နေတယ် ။ သူတအား လုပ်ထားတာ ။ညက သူက ပါတီပေးတယ် ။အရက်တွေ ညာညာတိုက်တယ် ။ သူ့အကြံကို သုဘဒ္ဒါ သူ့တိုက်ကြီးကို စပြောင်းကထဲက ရိပ်မိတယ် ။ မိန်းမချောလေးတွေကို အနီးကပ် ကြံချင်လို့ ချောလှတဲ့ မိန်းကလေးတွေကိုချည်း တမင်ရွေးငှားတာ ။ 

အိမ်ခန်းလခကိုလည်း မက်လောက်အောင် လျော့ပေးထားတယ်လေ ။ တဆင့်စကား တဆင့်နားနဲ့ အရုပ်ဆိုးဆိုးနဲ့ မိန်းကလေးတွေ ရောက်လာပြီး ငှားချင်ကြောင်း လာပြောရင်လည်း သူက အလိမ္မာသုံးပြီး အကြောင်းပြပြီး ပုတ်ထုတ်ပစ် ငြင်းထုတ်ပစ်တာ ။

သူက သုဘဒ္ဒါကို ပေါ်တင်ကြီးဘဲ အရမ်းချောတယ်..ဘာညာ ပြောပြီး သူ့ကားပေါ်တင်ပြီး စားသောက်ဆိုင် ဈေးအကြီးစားတွေမှာ လိုက်ကျွေး...ဆံပင်ဆိုင်တွေ ပို့ပေး...ဈေးကြီးတဲ့ ဆိုင်တွေမှာ အ၀တ်အစား လက်ကိုင်အိတ်ဖိနပ် အကောင်းစားတွေ အတင်း၀ယ်ပေးတယ် ။ 

သုဘဒ္ဒါ လုပ်ချင်နေတဲ့ မော်ဒယ်လ်အလုပ်လည်း သူရအောင်ကူညီမယ် ပြောတယ် ။ သူ ခဏခဏဘဲ သူ့အဆောင်က မိန်းမတွေ ပျော်အောင် ပါတီတွေ လုပ်လုပ်ပေးတဲ့အခါသုဘဒ္ဒါကို ၀ိုင်တွေ မျိုးစုံ တိုက်တယ် ။ သိပ် ဂရုစိုက်ပြတာဘဲ ။မနေ့ညကတော့ သုဘဒ္ဒါ တော်တော့်ကို မူးသွားတယ် ။ တခြားမိန်းကလေးတွေ ပြန်ကုန်ကြပြီး သုဘဒ္ဒါနဲ့ သူနဲ့ဘဲ ကျန်တယ် ။ ၀ိုင်သောက်လိုက် ထကလိုက်နဲ့ ။နောက်တော့ သူက 

“ သုလေး...အားလုံးလည်း သွားကုန်ကြပြီ ..သုနဲ့ကိုယ်နဲ့ အပေါ်ထပ်မှာ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ရအောင်..ကိုယ့်မှာ ဇာတ်ကားချပ်ကောင်းကောင်းတွေ ရထားတယ်...” 

လို့ ခေါ်တယ် ။ သုဘဒ္ဒါလည်း သူ့ကိုမှီတွဲပြီး သူနဲ့ သူနေတဲ့ အပေါ်ထပ်ကို လိုက်သွားမိလိုက်တယ် ။

ဟွန်း ။ 

သူ့အပေါ်ထပ်ကို ရောက်တာနဲ့ သူက သုဘဒ္ဒါကို စနမ်းတော့တာဘဲ ။ချစ်တယ်ချစ်တယ် အထပ်ထပ်အခါခါ ပြောသလို လက်ထပ်ယူမယ် ဘာညာတွေလည်း ဂတိတွေ စွတ်စက်ပေးပြီး သုဘဒ္ဒါကို သူ့ဧည့်ခန်းက ကျောက်သားနံရံကြီးမှာ မျက်နှာအပ် ကပ်ရပ်ခိုင်းထားပြီး အနောက်ဖက်ကနေ သုဘဒ္ဒါရဲ့ လည်တိုင်..ပုခုံးသားတွေကို လိုက် နမ်းတယ် ။ သူ့ဘယ်ဖက်လက်က သုဘဒ္ဒါရဲ့ဘယ်ဖက် နို့ကို လာကိုင်ဆုပ်သလို သူ့ညာဖက်လက်ကညာဖက်ပေါင်တန်ကို လာကိုင်ပွတ်တယ် ။ 

အရက်ကလည်းမူး တဏှာစိတ်တွေကလည်း တထောင်းထောင်းထနေတော့ သုဘဒ္ဒါလည်း သူလုပ်သမျှ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံယူနေမိရတယ် ။သူ သုဘဒ္ဒါရဲ့ အ၀တ်အစားတွေကို ချွတ်နေ ဖယ်နေမှန်း သိပေမယ့်လည်း သုဘဒ္ဒါ သူ့ကို မတားဆီးမိဘူး ။သူလုပ်နေတာတွေကို မကန့်ကွက်မိဘူး ။

အ၀တ်တွေ အကုန်လုံး ကိုယ်ပေါ်ကနေ ကျွတ်ကုန်ပြီ ။မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားရပြီ ။ သူ့ဧည့်ခန်းကြီးမှာ ရှိတဲ့ သားရေဆိုဖါ အညိုရောင်ကြီးတွေ ဆီကို သူက သုဘဒ္ဒါကို ခေါ်သွားတယ် ။သူ..သူ.....သူလည်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေတယ် ။ သူ ဘယ်အချိန်က သူ့အ၀တ်အစာတွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်သလဲ သုဘဒ္ဒါ မသိလိုက်ဘူး ။

သူ့လက်ချောင်းတွေက သုဘဒ္ဒါရဲ့အကွဲကြောင်းဆီက နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးတွေကို ဖိဖိပွတ်နေတယ် ။ သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေက သုဘဒ္ဒါရဲ့ ရင်စိုင်တဖက်က ရင်သီးဖုလေးကို အငမ်းမရ စို့စုတ်နေတယ် ။သူ့ပေါင်ကြားက မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေတဲ့ မာမာနွေးနွေး အချောင်းကြီးက သုဘဒ္ဒါရဲ့ ပေါင်ရင်းတဖက်ကို လာထိထောက်နေတယ် ။

သုဘဒ္ဒါ ပေါင်ကြားမှာ အရည်တွေ စိုရွှဲနေတယ် ။ သုဘဒ္ဒါ အသံထွက်ပြီး ညည်းငြူမိရတယ် ။ သူ ပေါင်တွေကိုဆွဲဖြဲလိုက်တာ သိလိုက်တယ် ။ ဧည့်ခန်းထောင့်တနေရာက မီးဝါဝါမှိန်မှိန်လေးရဲ့ အလင်းရောင်နဲ့ သူ့ဒုတ်ကြီးကို မြင်လိုက်ရတယ် ။ 

“ အိုး.....အမလေး....တော်တော့်ကို ကြီးတဲ့ဟာကြီး ...။"

သူက သုဘဒ္ဒါ ကြည့်နေတာကို တွေ့သွားတယ် ထင်တယ် ။ သုဘဒ္ဒါရဲ့ လက်တဖက်ကို သူ့လက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ်ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး သူ့အတန်ကြီးဆီကို ပို့ပေးလိုက်တယ် ။ ကိုင်ဆုပ်စေချင်တဲ့သဘော ဆိုတာ သိလိုက်လို့ သုဘဒ္ဒါလည်း သူ့အတန်ကြီးကို ကိုင်ဆုပ်လိုက်တယ် ။ ပူနွေးနွေး အတန်ကြီးက တအား တုတ်တာဘဲ ။ ရှည်လည်း ရှည်တယ် ။ ဒီအချိန်မှာ သူက

သုဘဒ္ဒါရဲ့ နောက် ရင်စိုင်တဖက်က ရင်သီးလေးကို သူ့လျာကြီးနဲ့ ယက်လိုက် စို့စုတ်လိုက် လျာဖျားချွန်ချွန်နဲ့ထိုးကလိလိုက် လုပ်နေတယ် ။ဒါကြီးဟာ ငါ့ပိပိထဲကို ထိုးသွင်းမယ့်ဟာကြီးပါလား ဆိုတဲ့ အသိက သုဘဒ္ဒါကို တုန်လှုပ်စေသလို တအားလည်းစိတ်တွေ ထကြွမိတယ် ။ ထိပ်ဖူးကြီးကို စမ်းပွတ်ကြည့်နေတဲ့အချိန် သူက သုဘဒ္ဒါနားနားကို သူ့နှုတ်ခမ်းကပ်ပြီး 

“ ထည့်ကြရအောင်....” 

လို့ ပြောလိုက်ပြီး သူ့အတန်ကြီးကို သုဘဒ္ဒါရဲ့ ပိပိအပေါက်၀မှာ သူ တေ့လိုက်တယ်။သုဘဒ္ဒါ ငယ်ငယ်ထဲက စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တဲ့ ယောကျ်ားတယောက်ရဲ့ ကာမစပ်ယှက်တာ ( လိုးတာ)ကို နဖူးတွေ့ဒူး

တွေ့ ကြုံရပြီ ။ မှိုပွင့်ကြီးလို ပုံစံ လိင်တန်ချောင်း ထိပ်ဖူးကြီး သုဘဒ္ဒါရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေ ကြားထဲက အပေါက်ထဲကို တိုး၀င်ဖို့ တာစူနေပြီ ။ပိပိတခုလုံးကလည်း အရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတော့ သူ့ဟာကြီး တိုး၀င်လာနိုင် မယ်လို့ ထင်မိတယ် ။သူက ဒီ ကိစ္စကို ကျွမ်းနေတဲ့လူကြီးပါ ။ 

သုဘဒ္ဒါ စိတ်ပူနေသလို ပိပိလည်း ပြဲမသွား နာလည်း သိပ်မနာလိုက်ဘဲ သူ စပ်ယှက် ( လိုး )နေပြီ ။ သူ့ဒုတ်ကြီးကတော့ ပိပိထဲမှာ အပြည့်ကြီးတော့ ဖြစ်နေတာပေါ့ ။ ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ဆုတ်လိုက် လုပ်နေတဲ့အချိန် သုဘဒ္ဒါရဲ့ ပိပိထဲမှာ အရမ်းကောင်းတဲ့ အရသာထူးကို ခံစားရတယ် ။ လိုးတယ်ဆိုတဲ့ အရသာ ..ယောကျ်ားလီးတန်ရဲ့ အရသာကို သုဘဒ္ဒါ စပြီး ခံစား ကြုံတွေ့နေရပြီ ။ 

သူ့ကို တအား ဖက်ထားရင်း သူလုပ်နေတာတွေကို အရသာခံနေလိုက်မိတယ် ။တချက်တချက် အရမ်းကို ကောင်းသွားပြီး သုဘဒ္ဒါရဲ့ ပိပိအတွင်းထဲကနေ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတယ် လို့ ခံစားလိုက်ရတယ် ။ သူလည်း တအားကောင်းလာပုံဘဲ ။ တော်တော်လေး ထိုးဆောင့်အပြီး သူ့ဒုတ်ကြီးကို ဖျတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သုဘဒ္ဒါရဲ့ ဘိုက်ပေါ်ကို အရည်ပျစ်ပျစ်တွေ တဖတ်ဖတ်နဲ့ သူ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ် ။

မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး...

“ အားးးးယား.......အီး........အင်း.......အိုး....” 

ဆိုတဲ့ အသံတွေ ညည်းပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားတယ် ။ အရမ်း ကောင်းသွားတဲ့ပုံဘဲ ...။အ၀တ်တွေက ဘယ်ရောက်နေလဲ မသိဘူး ။ သုဘဒ္ဒါ ရှူးပေါက်ချင်နေတယ် ။ သူ့ဖက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ သူတခူးခူးနဲ့ အိပ်ပျော်နေတုံးဘဲ ။ကုတင်ပေါ်က အသာလေး ဆင်းလိုက်တယ် ။ ဖင်တုံးလုံးနဲ့ဘဲ ရေချိုးခန်းဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။အိမ်သာကမုတ်ပေါ်မှာ ရှူးထိုင်ပေါက်ရင်း သူတအားလုပ်ထားလို့ ကျိန်းစပ်နေတဲ့ ရှေ့ဖင်ကို သေသေချာချာ ငုံ့ကြည့်မိတယ် ။ သူ့ဒုတ်တန်ကြီးကြောင့် ပြဲသွားသလား လို့ ။ 

အဲကွန်းကြောင့် အ၀တ်မဲ့နေတဲ့ သုဘဒ္ဒါရဲ့ ရင်သားထိပ်ဖျားတွေ အေးလွန်းနေသလိုဘဲ ။ သူတို့က ဒီလို အဖုံးအကွယ် မပါဘဲ နေနေကျ မဟုတ်ဘူးလေ ။အိမ်သာခွက်ပေါ်က ထလိုက်တဲ့အချိန် ရေချိုးခန်းထဲကို ၀င်လာတဲ့ သူ့ကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။သူလည်း တုံးလုံးကြီးဘဲ ။ သူ့ဟာကြီးက ငေါငေါကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ။ ဂွေးစိကြီးတွေကလည်း တွဲလောင်းကြီး တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ..။သုဘဒ္ဒါလည်း ရင်စိုင်တွေကို လက်နဲ့ကာမလား...ပေါင်ကြားကိုဘဲ ဖုံးရမလား..ရုတ်တရက် မသိဘူး ။ သူက ပြုံးပြီး

“ မရှက်နေပါနဲ့ကွာ..လင်မယား ဘ၀ ဆိုတာ အရှက်ကုန်တယ်တဲ့...ကိုကိုနဲ့ သုက လင်မယားတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြပြီးပြီဘဲ..လာ..ကိုကို့ဆီကို ...”

လို့ ပြောပြီး သုဘဒ္ဒါကို ဖက်လိုက်တယ် ။သူ့လက်တဖက်က သုဘဒ္ဒါရဲ့ မျက်နှာကို မေးစိကနေ ကိုင်မော့လိုက်တယ် ။

“ လှလိုက်တာ သုလေးရယ် ...လှလိုက်တဲ့ နှုတ်ခမ်းလေး ...ကိုကို နမ်းလို့မ၀ဘူး....”

သူ သုဘဒ္ဒါရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုတ်လိုက်တယ် ။ သုဘဒ္ဒါလည်း သူ့ကို ပြန်ဖက် သူစုတ်သလို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုတ်လိုက်မိတယ် ။ သူ့လက်တဖက်က သုဘဒ္ဒါရဲ့ ဖင်တုံးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ဖက်ကို ဆွဲကပ်လိုက် တဲ့အချိန် သူ့အတန်ကြီးက သုဘဒ္ဒါရဲ့ ပေါင်ကြားကို ထိကပ်လာတယ် ။

ဒီဟာကြီးရဲ့ တန်ဖိုးကို သုဘဒ္ဒါ ကောင်းကောင်း သိထားပြီလေ ။ ဒီဟာကြီး ပေးစွမ်းခဲ့တဲ့ ကာမအရသာထူးတွေကိုတအား ကြိုက်ခဲ့မိရတယ်လေ ။ စိတ်ထဲမှာ လီးဆိုတာကို ဒါကြောင့် ကမ္ဘာတည်စကနေ အခုအထိ မသတ္တဝါတွေဘာကြောင့် ကြိုက်ကြသလဲ ဆိုတာကို သုဘဒ္ဒါလည်း သဘောပေါက် နားလည်ပြီလို့ ပြောလိုက်မိတယ် ။

တကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန်အောင် အရသာတွေ ပေးနိုင်တဲ့ ဒီလီး ဆိုတဲ့ အတန်ချောင်းကြီး နဲ့ နောက်ထပ် ထိတွေ့ ထိုးညှောင့်တာတွေကို ခံစားလိုတဲ့ စိတ်တွေ ပြန်ပေါ်ပေါက်လာရတယ် ။သူ့လက်တဖက်က သုဘဒ္ဒါရဲ့ နို့သီးလေး တဖက်ကို ပွတ်ပေးနေသလို ကျန်တဲ့ လက်တဖက်ကလည်း ဖင်တုန်းကြားကို နှိုက်ပွတ်နေတယ် ။ သူက သုဘဒ္ဒါကို တိုးတိုးလေး..

“ ကိုကို့လီးကို စုတ်ပေးမလားဟင်...” 

လို့ မေးလိုက်တယ် ။ ချက်ချင်းဘဲ သုဘဒ္ဒါ ခေါင်းငြှိမ့်ပြလိုက်မိတယ် ။ သူက သုဘဒ္ဒါ ရှေ့ဖင်ကွဲကို အကြိမ်ကြိမ် ယက်ပေးခဲ့တယ်လေ။ သူကိုယ့်ကို ကောင်းအောင် လုပ်ပေးသလို သူ့ကိုလည်း ပြန်လုပ်ပေးစေချင်တဲ့ စိတ်နဲ့ပါ ။

ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်က မွေးပွ ကော်ဇောချပ်လေးပေါ်မှာ ဒူးထောက်ပြီး သူ့အတန်ကြီးကို စ စုတ်ပေးလိုက်တယ် ။တခါမှ မစုတ်ဖူးပေမယ့် အပြာကားတွေ ခိုးခိုး ကြည့်ထားလို့ သူများတွေ ဘယ်လို စုတ်ကြသလဲတော့ တွေ့ဖူးပြီးတာ ကြာပြီလေ ။သူ..သူက သုဘဒ္ဒါ သူ့အချောင်းကြီးကို စုတ်ပေးနေတာကို သေသေချာချာ ငုံ့ကြည့်နေတယ် ။

“ သုလေးရယ် ..ချစ်လိုက်တာ....” 

လို့ ညည်းလိုက်တယ် ။ သူ့မျက်လုံးတွေ မှိတ်ကျသွားတယ် ။ သုဘဒ္ဒါလည်းလျာနဲ့ အတန်ချောင်းထိပ်ကို တဖျတ်ဖျတ် ယက်လိုက် ငုံငုံစုတ်လိုက် လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ 

သူက သုဘဒ္ဒါ လက်ကို သူ့လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး သူ့ဂွေးစိပျော့ပျော့ကြီးတွေကို ကိုင်ခိုင်းတယ် ။ သူ့အတန်ကို စုတ်ပေးရင်း စိတ်တွေ တအား ထကြွလာတယ် ။ခံချင်လာတယ် ။ ရှေ့ဖင်ထဲက လှိုက် ယားလာတယ် ။ တအား ယားလာတယ် ။အစုတ်ကို ရပ်ပြီ သူဆောင့်ထည့်တာတွေကို လိုချင်လာတယ် ။

သူနဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်သွားကြပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ရေရေလည်လည် ထန်နေကြတာကြောင့် စိတ်တူကိုယ်တူ သူနိုင်ကိုယ်နိုင် ကြဲဖြစ်သွားတယ် ။ဒီ တခါမှာတော့ သုဘဒ္ဒါလည်း အရင်အခေါက်တွေထက် ပိုပြီး ခံနိုင်လာတယ် ။ “ ပြီး ” တယ် ဆိုတာ ဘာလဲလဲ သိသွားရတယ် ။ ဟိုလေ..ရှက်လည်း သိပ် မရှက်တော့ဘူး ။

မိလွန်းကြင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အရင်ထက် ပိုပြီး ဂရုစိုက်ရမယ် ။ကိုယ့်ရုပ်နဲ့ ကိုယ်လုံး အချိုးအဆက် ပြေပြစ်တာကြောင့် ဂျင်မ်ကြော်ငြာအတွက် အသုံးခံရတာကြောင့် မိလွန်းကြင် ပိုက်ဆံ မျက်မျက်လေး ရခဲ့တယ် မဟုတ်လား ။

သံဖြူဇရပ်က အဖေနဲ့ အမေတို့ကို ကိုယ့် လုပ်အားခ ပို့ပေးလိုက်နိုင်လို့ အရမ်း ဂုဏ်ယူနေမိတယ်လေ ။ အဖေနဲ့ အမေက မိလွန်းကြင်ကို တားလို့ မရလို့သာ ရန်ကုန်ကို လွှတ်လိုက်ရတာ..သိပ်ပြီး အထင်ကြီးတာ မဟုတ်ဘူး။မိလွန်းကြင် အရှုံးနဲ့ သူတို့ဆီကိုဘဲ ပြန်လာ မှီခိုရလိမ့်မယ် လို့ ထင်ထားကြတာလေ ။အခုလို ရန်ကုန်ရောက်ပြီး မကြာခင်ဘဲ သူတို့ဆီကို ငွေပြန်ပို့ပေးတော့ သူတို့ မိလွန်းကြင်ကို အထင် မသေးရဲတော့ဘူး ။

နှိုးစက်က တတီတီ မြည်နေလို့ အတင်း အားတင်းပြီး ထထိုင်လိုက်ရတယ် ။ လက်တဖက်နဲ့ နှိုးစက်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကနေ ရုန်းကန် ထလိုက်တယ် ။ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ခြေစုံချလိုက်တဲ့ အချိန် သေသေချာချာ စည်းနှောင်မထားတဲ့ ထမိန်နွမ်းကလေးက ဟုတ်ဆို ကွင်းလုံးပုံ ကျွတ်ကျသွားတယ် ။ ထမိန် ပြန်၀တ်မနေတော့ဘဲ ရေချိုးခန်းထဲကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ 

တယောက်ထဲ နေတာဘဲလေ။ ဘယ်သူ မြင်တာ သိတာလိုက်လို့ ။ ရေချိုးခန်းက မီးခလုပ်ကို ချပ်ကနဲ နှိပ်ဖွင့်လိုက်တယ်။အောက်ပိုင်းဗလာနဲ့ဘဲ ရေချိုးခန်းထဲမှာ သွားတိုက်တယ် ။အပေါ်မှာ ၀တ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်အဟောင်းလေးကို ချွတ်လိုက်တယ် ။ တကိုယ်လုံး အ၀တ်မဲ့နေတာကို နံရံက ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ချပ်ကြီးမှာ မြင်နေရတယ် ။ဟွန်း...တောင့်တင်း အချိုးကျတဲ့ မိန်းမတယောက်ကို မှန်ထဲမှာ မြင်နေရတယ် ။ 

အင်း...ငါ့ကိုယ်လုံးကလည်း တကယ့်ကို ဆက်စီကျတာပါလား...လို့ တွေးရင်း ဘ၀င်မြင့် ချင်သလိုလို မြောက်ချင်သလိုလို ဖြစ်မိသွားရတယ် ။နို့ကြီးကြီး နှစ်လုံးရဲ့ နို့သီးလေးတွေကလည်း ထောင်ထနေကြတယ် ။ နီညိုညို ဒီနို့သီးလေးတွေက သူ တဏှာစိတ် ထရင် ဆွဲဆွဲနေလို့လား မသိဘူး ။ အရင်ထက် ပိုကြီးလာကြတာကို သတိထားမိလိုက်တယ် ။

သွားတိုက်ပြီးတာနဲ့ ရေချိုးတဲ့ အကန့်လေးထဲက ရေပန်းခလုပ်ကို လှည့်ဖွင့်လိုက်တယ် ။ ရေပန်းက ရေတွေေဝါကနဲ ကျလာတယ် ။ ဒီမှာနေရတာ တခြား အဆောင်တွေထက် အဆင့်မြင့်တယ် ။ ရေချိုးခန်း မီးဖိုခန်းတွေကအရမ်းအဆင့်မြင့် သားနားတယ် ။ဦးတခေတ်ဆန်းက နှာဘူးကျပြီး မိလွန်းကြင်တို့ သဒ္ဒါဖူးတို့ သုဘဒ္ဒါတို့လို မိန်းမချောလေးတွေကို ဈေးချပြီးငှားထားလို့သာ ဒီလို အခန်းမျိုးတွေကို မိလွန်းကြင်တို့ နေနိုင်တာပါ ။

တခြားမှာဆို ဒီလို အခန်းတွေက ဈေးတအားမြင့်မယ် ။ ဒါကြောင့် ဦးတခေတ်ဆန်းကိုလည်းမိလွန်းကြင်တို့ အဆင်ပြေအောင် အလိုက်အထိုက် ဆက်ဆံနေရတယ် လေ ။ရေချိုးပြီးတော့ တကိုယ်လုံးကို တဘက်နဲ့ ပွတ်တိုက်တဲ့အချိန် ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ချပ်ကြီးထဲမှာ မိလွန်းကြင်ရဲ့ နို့ကြီးတွေ တသိမ့်သိမ့် တုန်ခါနေကြတာကို တွေ့နေရတယ် ။ဆံပင်ကို အနောက်ကို လှန်ဖီးပြီး သာရေကြိုးနဲ့ စုစည်းလိုက်တယ် ။ 

အနက်ရောင်အသားကပ် အားကစား ၀တ်စုံကို ၀တ်..Gym မှာ စလုပ်လုပ်ချင်း Gym ပိုင်ရှင် ဦးသိုက်စိုးသန့်ဇင်က ထုတ်ပေးထားတဲ့Nike အနက်ရောင် ဖိနပ်လေးကို စီးပြီး အခန်းထဲက ထွက်ခဲ့တယ် ။ မနက်စောစော အခုလို ထပြေးရတာ မိလွန်းကြင် ကြိုက်တယ် ။မနက်စောသေးလို့ လမ်းမကြီးပေါ်မှာ ကားတွေ မများသေးဘူး ။ ပြေးလို့ ရသေးတယ် ။ 

Gym ပိုင်ရှင် ဦးသိုက်စိုးသန့်ဇင်က မိလွန်းကြင်ရဲ့ ဓါတ်ပုံတွေကို ဟိုတယ်လုပ်ငန်းတွေ လုပ်နေတဲ့သူ့မိတ်ဆွေ တယောက်ကိုပြမိတော့ အဲဒီမိတ်ဆွေက သူ့ဟိုတယ်ကြောငြာအတွက်လည်း ရိုက်ချင်လို့ မိလွန်းကြင်နဲ့ ဆက်သွယ်ပေးပါလို့ ပြောတဲ့အကြောင်း ပြန်ပြောပြတယ် ။ 

ဟိုတယ်ကြော်ငြာကြောင့်လည်း မိလွန်းကြင် နံမည်ကြီးလာနိုင်တယ် လုပ်ပါလားလို့ ပြောတယ် ။ အင်း..ကြော်ငြာ မော်ဒယ်တယောက် ဖြစ်လာတော့မယ် ထင်တာဘဲ ။ ဦးသိုက်စိုးသန့်ဇင်ရဲ့ ကျေးဇူးပါဘဲ ။ ဒါကြောင့်လည်း မော်ဒယ်တယောက် ဖြစ်ဖို့ စပွန်စာ လိုတယ် လို့ ပြောနေကြတာဘဲလေ ။

သဒ္ဒါဖူးက သူလည်း ရုပ်ရှင်ကားတခုကို ခေါင်းဆောင် မင်းသမီး အနေနဲ့ ရိုက်ခွင့်ရတော့မယ်...သူဌေးကြီး တယောက်နဲ့ ဆုံရမယ် ...လူကောင်း သဘောကောင်းကြီး ဖြစ်ပါစေလို့ ဆုတောင်းနေရတာဘဲ လို့ ပြောပြတယ် ။ပြေးပြီးတော့ ပြန်လာတဲ့အချိန် တိုက်ထဲကို ၀င်လိုက်တဲ့အချိန် အပြင်က ပြန်လာတဲ့ ဦးတခေတ်ဆန်းနဲ့ ပက်ပင်းတိုးတယ် ။ သုဘဒ္ဒါတော့ မပါဘူး ။ သူတယောက်ထဲဘဲ ။

“ ဘိုမက အပြင်မှာ ပြေးရတာကို ကြိုက်လား...ကျနော်ကတော့ စက်နဲ့ဘဲ ပြေးတယ် ...” 

လို့ ဦးတခေတ်ဆန်းက ပြုံးပြီး စကားစသည် ။ မိလွန်းကြင်လည်း 

“ ကျမက ဂျင်မ်မှာ လုပ်တာလေ..စက်တွေနဲ့ ပြေးနေကျပါ..မနက် အစောကြီး လမ်းပေါ် ပြေးရတာကို ကြိုက်လို့ပါ....” 

လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ဓါတ်လှေခါးထဲ အတူတူ ၀င်လိုက်တဲ့အချိန် သူက မိလွန်းကြင်ကို

“ ဘိုမ..ကျနော့်အိမ်မှာ ကော်ဖီသောက်ပါလား..ဖိတ်ခေါ်ပါရစေ...” 

လို့ ပြောလိုက်တော့ မိလွန်းကြင်လည်း..

“ မသောက်တော့ပါဘူး..ဖိတ်ခေါ်တာကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..” 

လို့ ငြင်းတယ် ။ သူက အတင်းခေါ်တယ် ။ သူက

“ ပလိစ်..ပလိစ် ..လာပါဗျာ....မိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ်ပေါ့...စကားလေးဘာလေး ပြောရအောင်...” 

လို့ အတင်းခေါ်တယ် ။မိလွန်းကြင်လည်း မကောင်းတတ်တာကြောင့် သူ့အိမ်ခန်းကို လိုက်ပါသွားလိုက်မိတယ် ။ စိတ်ထဲကတော့ သုဘဒ္ဒါနဲ့ တိုးကြရင် တော်ကြာ သူ့ဘဲကြီးကို လာလုတယ် ထင်နေမှာကို မိလွန်းကြင် စိုးရိမ်မိပါတယ် ။

ဦးတခေတ်ဆန်းက သူ့ဧည့်ခန်းမှာ မိလွန်းကြင်ကို သူကိုယ်တိုင် ဖျော်တဲ့ ကော်ဖီဖျော်တိုက်တယ် ။ထူးဆန်းတာက အဲဒီကော်ဖီကို သောက်ပြီးတဲ့အချိန် မိလွန်းကြင် ကိုယ်မှာ အပြောင်းအလဲတွေ ဖြစ်လာတာဘဲ ။

ဦးတခေတ်ဆန်းက မိလွန်းကြင်ကို သူ့အကြောင်းတွေ ပြောပြနေသလို မိလွန်းကြင်အကြောင်းတွေကိုလည်း စပ်စုတယ် ။ စကားကောင်းနေတဲ့အချိန် မိလွန်းကြင်စိတ်တွေ ပြောင်းလဲလာတယ် ။မိလွန်းကြင်ရဲ့ နို့သီးလေးတွေ တအားတင်းပြီး မာလာတယ် ။ ယားလာတယ် ။ ကိုင်ချင် ပွတ်ချင်လာတယ် ။ အစို့ခံချင်လာတယ် ။ ပေါင်ကြားဂွဆုံက မိလွန်းကြင်ရဲ့ မိန်းမကိုယ်လည်း တအား ယားလာတယ် ။ 

အတွင်းထဲမှာ ယားလာတာ ။ ဦးတခေတ်ဆန်းရဲ့ ပေါင်ကြားကိုလည်း မိလွန်းကြင် အငမ်းမရ ကြည့်နေမိတယ် ။ သူ..သူ...သူ....မိလွန်းကြင်ကို ကော်ဖီထဲ ဆေးခပ်လိုက်ပြီလား မသိဘူး ။ မိလွန်းကြင် ဒီလို တခါမှ မဖြစ်ဖူးပါဘူး ။

“ ဘိုမ..ဘာဖြစ်လဲဟင်...နေကောင်းရဲ့လား....”

“ အင်း..ဟုတ်တယ်....ကျမ..ကျမ......တမျိုးဘဲ..ကျမ ပြန်လိုက်အုံးမယ်နော်....”

မိလွန်းကြင် ချက်ချင်း မတ်တပ် ထရပ်လိုက်တယ် ။ ခေါင်းထဲမှာ မူးနောက်နောက်နဲ့ ။

“ အော်..ဟုတ်ပြီ....လာလာ..ကျနော် လိုက်ပို့မယ်....”

မိလွန်းကြင် သူ့အိမ်ကနေ ထွက်ဖို့ လျှောက်လာတဲ့အချိန် သူ မိလွန်းကြင်ကို ဖက်လိုက်တယ် ။ မိလွန်းကြင်လည်း..

“ ဦးတခေတ်ဆန်း....ဘာလုပ်တာလဲ...” 

လို့ မေးပြီး သူဖက်တာကို ရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် သူ့လက်တွေကမိလွန်းကြင်ရဲ့ ခါးလေးကို ဖက်ထားသလို တင်ပါးကို ကိုင်လိုက်တယ် ။ နောက်လက်တဖက်ကလည်း မိလွန်းကြင်ရင်ဘတ်ကို စမ်းတယ် ။ မိလွန်းကြင် သူ့ကို ရုန်းထွက်ဖို့ အင်အား မရှိဘူး ဖြစ်နေတယ် ။ 

သူကိုင်စမ်းတာတွေကို ကြိုက်နေတယ် ။ လိုလားနေတယ် ။ သူ မိလွန်းကြင် နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုတ်လိုက်တယ် ။ မိလွန်းကြင် ယောင်ယမ်းပြီး သူ့ကို ပြန်ဖက်လိုက်မိတယ် ။

တင်ပါးကို ကိုင်နေတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေ တအား ဆုပ်ညှစ်နေသလို တင်ပါးကြားထဲကို ထိုးသွင်းပြီး ပွတ်ဆွဲနေတယ် ။ မိလွန်းကြင် လက်တဖက်က အလိုလို သူ့ပေါင်ကြားကိုသွားစမ်းလိုက်မိတယ် ။မာမာအချောင်းကြီးကိုစမ်းမိရတော့ ပွတ်သပ်မိတယ် ။ စိတ်တွေ တအား ထန်လာတယ် ။ သူ..သူ...မိလွန်းကြင်ကိုအနားက ဆိုဖါပေါ်ကို ခေါ်သွားတယ် ။ စိတ်တွေ ထကြွလွန်းနေတယ် ။

သူ့လက်တဖက်က မိလွန်းကြင်ရဲ့ပေါင်ကြားကို အပီအပြင် ပွတ်နေတယ် ။ဒါ ဆေးမိတာဘဲ ဆိုတဲ့ အသိ ရှိပေမယ့် သူ့ကို မလွန်ဆန်နိုင်ဘူး ။ သူလုပ်တာတွေကို ခံချင်နေတယ် ။ သူ့ကိုလည်း ကိုင်ချင် နမ်းချင်နေတယ် ။ သူက သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ 

တုတ်တုတ်ရှည်ရှည် အတန်ချောင်းကြီး ပေါ်လာတယ် ။ ယောကျ်ား အတန်ကို အခုလို တခါမှ နီးနီးကပ်ကပ် မတွေ့ဖူးသေးဘူး ။ အပြာကားထဲမှာ တွေ့ဖူးသလို သံဖြူဇရပ်မှာ တုံးက ဈေးထဲမှာ အရက်မူးလို့ ပုဆိးကျွတ်ပြီး လဲနေတဲ့လူရဲ့ အတန်ချောင်းကို တွေ့ဖူးခဲ့တာဘဲ ရှိတယ် ။သူက မိလွန်းကြင် လက်ထဲကို သူ့အတန်ကြီး ထည့်ပေးတယ် ။ မိလွန်းကြင်လည်း တအားဖျစ်ညှစ်မိ တအားပွတ်သပ်မိတယ် ။ စိတ်ထဲမှာ အပြာကားထဲမှာ တွေ့ဖူးခဲ့ရသလို စုတ်လိုက်ချင်တယ် ။ 

စုတ်ဖို့ လုပ်နေတဲ့အချိန် သူ့အိမ်ခန်းရဲ့ လျှပ်စစ် ခေါင်းလောင်း တတီတီနဲ့ မြည်လာတယ် ။မိလွန်းကြင် ရုတ်တရက် သတိ၀င်လာတယ် ။ ငါ ဘာတွေ လျေှက်လုပ်မိနေပါလိမ့် ဆိုပြီး ။သူလည်း ဆက်တိုက် နှိပ်နေတဲ့ တတီတီ အသံကြောင့်သူ့ဘောင်းဘီကို ပြန်ဆွဲတင် ၀တ်လိုက်ပြီး တံခါးက ချောင်းကြည့်တဲ့ အပေါက်လေးကနေ အပြင်ကို ကြည့်လိုက်တယ် ။

“ အာ..သုဘဒ္ဒါ.....”

သူ့ပါးစပ်က ထွက်လိုက်တဲ့ ရေရွတ်သံကြောင့် မိလွန်းကြင် တုန်သွားတယ် ။သူက တံခါးဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန် သုဘဒ္ဒါနဲ့ ပက်ပင်းတိုးတဲ့အခါ သုဘဒ္ဒါရဲ့ စူးစမ်းတဲ့အကြည့်ကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။

“ ရေမလာတဲ့အကြောင်း ဦးတခေတ်ဆန်းကို လာပြောတာ..” 

လို့ သုဘဒ္ဒါကို ပြောလိုက်ရင်း အခန်းထဲက ထွက်သွားလိုက်တယ် ။ သုဘဒ္ဒါက ဘာမှ ပြန်မပြောပါဘူး ။မိလွန်းကြင် အခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ တော်တော်လေးကို တုန်လှုပ်နေမိတယ် ။ စိတ်တွေကတော့ ပြင်းထန် ထကြွနေတုံးဘဲ ။ မိလွန်းကြင် ရေချိုးပစ်လိုက်တယ် ။ 

ရေချိုးရင်း တအား လှိုက်ယားနေတဲ့ ပေါင်ကြားကို ဖိဖိပွတ်နေမိတယ် ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလည်း ကျန်တဲ့ လက်တဖက်နဲ့ ချေနေမိတယ် ။ဦးတခေတ်ဆန်း ကော်ဖီထဲ ထည့်ခတ်လိုက်တဲ့ နှာကြွဆေးက အစွမ်းပြနေဆဲ ဖြစ်မယ် ။ မိလွန်းကြင် တအားဖိဖိပွတ်နေမိတယ် ။ ပွတ်တာတွေ ကြမ်းလာတယ် ။ မြန်လာတယ် ။ 

ညည်းသံတွေ ကျယ်လောင်လာတယ် ။တအားပွတ်ချေရင်း အရှိန်တွေ တက်သထက် တက်လာရတယ် ။

“ အို....အို....အို.........အင်....အာ.......အာ.....ဟင်း......အိုး.......အိုး........အိုး........."

ရေချိုးခန်း နံရံကို မှီရင်း အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်သွားရတယ် ။ဦးတခေတ်ဆန်းက သူ့ရဲ့ မွေးမြူရေးခြံကြီးထဲကို သုဘဒ္ဒါကို ခေါ်သွားတယ် ။နွားတွေ ၀က် ကြက်ဘဲတွေကို ခေတ်မှီ အဆောက်အဦးတွေနဲ့ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ခေတ်မှီမှီ မွေးထားတာတွေကို လိုက်ပြတယ် ။

မွေးမြူရေးခြံကြီးထဲမှာ သူ့အတွက် အိမ်ကလေး တလုံး ဆောက်ထားတယ် ။ သူတယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အပန်းဖြေဖို့လို့ ပြောပြတယ် ။ မွေးမြူရေးအလုပ်ကိုလဲ တပည့်တွေနဲ့ဘဲ လွှတ်မထားဘဲ လာကြည့်တဲ့အခါ သူနေဖို့ စားဖို့ ရေချိုးဖို့ အိမ်ကလေးပေါ့ ။အခုတော့ ဒီအိမ်ကလေးက သုဘဒ္ဒါနဲ့ ချစ်စခန်းဖွင့်ဖို့ ဖြစ်နေပြီ ။

သုဘဒ္ဒါကို ဒီအိမ်ကလေးကို သူခေါ်သွားပြီး စိမ်ပြေနပြေ စိတ်ကြိုက် ချစ်စခန်း ဖွင့်တော့တာဘဲ ။ဒီ ဦးတခေတ်ဆန်းဆိုတဲ့ လူကြီးဟာ တကယ့်ကို ကာမပညာတွေ ကျွမ်းလွန်းသလို ချစ်စခန်း ဖွင့်တဲ့နေရာမှာလည်း တော်တော့်ကို အားကောင်းမောင်းသန် ယောကျ်ား တယောက်ပါ ။ 

သုဘဒ္ဒါကို ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ ရေရေလည်လည် ကြမ်းပြင်းတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ သူ အားရပါးရ လုပ်လိုက်တာ သုဘဒ္ဒါလည်း သူခေါ်ရာကို သူနဲ့ အတူတူ လိုက်သွားရမိရင်း အကောင်းစား ပြီးခြင်းတွေ ဆက်တိုက် ပြီးရပြီး ကျေနပ်မှုတွေ အပြည့်အ၀ ရရှိခဲ့ရတယ် ။

ဦးတခေတ်ဆန်းက သုဘဒ္ဒါကို အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ တချိန်လုံး ချစ်တလင်းတွေ ခေါ်တာ သုဘဒ္ဒါအ၀တ်အစားတောင် မကပ်တော့ဘူး ။ သူ့ဆန္ဒတွေကို ၀တ်လစ်စလစ် ဗလာကိုယ်နဲ့ ဖြည့်ဆည်းပေးရင်း အ၀တ်ပြန်မ၀တ်ဖြစ်တော့ဘူး ။သူနဲ့ သုဘဒ္ဒါတို့ရဲ့ ကာမပွဲကြမ်းတွေ ကလည်း ဖြစ်ခါစနဲ့ မတူတော့ဘဲ ပွင့်လင်းလာတယ် ။ အရှက်ကုန်သွားပြီး နိုင်ငံခြား အပြာရုပ်ရှင်ကားတွေထဲကလို ဖြစ်လာတယ် ။ 

သူက သုတ်ရည်တွေကို သုဘဒ္ဒ်ရဲ့ မျက်နှာပေါ်ကိုပန်းထုတ်ပစ်တာတို့ သုဘဒ္ဒါ ပါးစပ်ထဲမှာ သုတ်လွှတ်ပြီးလိုက်တာတို့ လုပ်လာသလို သုဘဒ္ဒါကို ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာပေါ်ကို တက်ထိုင်ခိုင်းတာတို့ လုပ်ခိုင်းလာတယ် ။သုဘဒ္ဒါက သူ့မျက်နှာပေါ်ကို စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖိပွတ်ရသလို သူက သုဘဒ္ဒါ စောက်ဖုတ်ကို လျာနဲ့ ပင့်ပင့်ယက်ပေး စုတ်ပေးတယ် ။

သုဘဒ္ဒါလည်း ဦးတခေတ်ဆန်း ကျင့်ပေးတာနဲ့ တဖြည်းဖြည်း ကာမပညာမျိုးစုံကို ကျွမ်းကျင်လာရတော့တယ် ။အရှက်ကြီးခဲ့တဲ့ သုဘဒ္ဒါဟာ ဦးတခေတ်ဆန်း ကျင့်ပေးတာနဲ့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မရှက်တတ်တော့ဘူး ။ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ နေတတ်လာတယ် ။

ဒီနေ့လည်း ဦးတခေတ်ဆန်းက သုဘဒ္ဒါကို ကာမ အတွေ့အကြုံသစ်တခုကို ထပ်ပြီး သင်ကြားပေးလိုက်တယ် ။သုဘဒ္ဒါရဲ့ ခရေပွင့်လေးကို သူ ချွေပစ်လိုက်တာဘဲ ။ သူ့ရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့သုဘဒ္ဒါရဲ့ ခရေပွင့်လေးထဲ ထိုးသွင်း စပ်ယှက်လိုက်တယ် ။ သုဘဒ္ဒါ ထင်ထားသလောက်တော့ မနာဘူး ။ ဖင်ခံဘူးသွားရတယ် ။

 အပိုင်း ( ၂ )  ဆက်ရန် >>>