Saturday, August 27, 2011

အလွမ်းပြေ အနမ်း အပိုင်း ( ၁ )

အလွမ်းပြေ အနမ်း အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ -   xaxa  

ဘုတလင်မြို့နယ်ဆိုတာ မိုးနည်းရေရှား ဒေသ။ အဲဒီထဲကမှ ဆင်သေရွာက ကလူတွေကတော့ ကန်ရေကိုသာ အဓိက အသုံးပြုကြရတယ်။ ရေကန်ကလည်း ရွာနဲ့မနီးမဝေးမှာရှိပြီး ရွာသူရွာသား အပျိုကာလသား တို့ စုပေါင်း ရေခပ်ကြတာ ပျော်စရာဓလေ့တစ်ခုလို ဖြစ်နေပါတယ်။ ရေခပ်ရေထမ်း အလုပ်ကိုစီဖြင့်နောက်ပြောင်ကြ သမီးရည်းစားစကားပြောဆိုကြတို့မှာရွာဓလေ့ပင် မဟုတ်ပါလား။

ခင်မာလာတို့က ရွာတွင်ဆွေကြီးမျိုးကြီး၊စားနိုင်သောက်နိုင်၊ ဦးလေးဖြစ်သူကလဲ အရာရှိကြီး။ ခင်မာလာအမေ မုဆိုးမ ဒေါ်တင်တင်ကြီးကတော့ ခပ်စွာစွာ။ ခင်မာလာကလဲ အမေ့ဖြစ်သူသွေးအပြည့်ပါတယ်။ လူပျိုုလေးများကို အစမခံပဲ ခပ်တင်းတင်း နေလေ့ရှိတယ်။ ခင်မာလာ အမ တင်မာလာကတော့ ပိုပြီးဆိုးတယ်။

တလောကလုံး သူ့လုပ်စာပဲ ထိုင်စားနေသလိုလို။ သားမိသုံးယောက်က ရွာအစွန်က ၂ထပ်တိုက်ကြီးကို အပေါ် ထပ်မှာလူနေပြီး အောက်ထပ်ကိုတော့ ကုန်စုံဆိုင်ဖွင့်ထားကြတယ်။ သားအမိ သုံးယောက်လုံး တစ်ယောက်တစ်မျိုးဆီ လှကြပါတယ်။

ဒေါ်တင်တင်ကြီးကတော့ အရွယ်ကောင်း အသက် ၃၅ လောက်ဆိုတော့ တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးပေါ့ ။ သမီး ၂ ယောက် မွေးထား ဖူးပေမယ့် သူတင်ပါးကြီးတွေက အယ်ထွက်နေတာပဲ။ နို့ကြီးနစ်လုံးကလဲ ဟင်းချိုသောက်ပန်ကန်လုံးလောက်ရှိတယ်။ အသားအရည်ကလဲ နေပူထဲမထွက်ရတော့ ဝင်းဝါစိုပြေနေတာပဲ ။အကြီးမ တင်မာလာ ကတော့ အသားညိုညိုနဲ့ခ ါးသေးပြီး ရင်ကတော့ တော်တော်ထွားတယ်။ အငယ်မ ခင်မာလာက အမေတူဆိုတော့ ရင်ထွားထွား တင်ကားကားပေါ့။

ထွန်းလှ ကတော့ ရွာမှာဆွေမရှိမျိုးမရှိ တစ်ကောင်ကြွက် ။ အလုပ်ဆိုရင် မငြင်းဆန်ခိုင်တာ အကုန်လုပ်တယ်။ဘာမဆို အနစ်နာခံကူညီတတ်တယ်။ ရုပ်ရည်ကလဲ မင်းသားနေတိုးလောက်နီးနီးရှိတော့ ရွာကကောင်မလေးတွေက ထွန်းလှကိုအရေးပေးတယ်။

အဲဒီထဲမှာ ခင်မာလာက ထိပ်ဆုံးက ပါတယ်။ ထွန်းလှနဲ့ခင်မာလာက ရွယ်တူ   ထွန်းလှကခင်မာလာကို တဖက်သတ်ကြိုက်နေရာမှ ခင်မာလာတို့ အမေ ဒေါ်တင်တင်ကြီးက မတန်တဆအလုပ်တွေခိုင်းလည်း ခင်မာလာမျက်နာလေးကို တိတ်တခိုးကြည့်ပြီးကျေနပ်နေသူ ခင်မာလာကလဲ ဘာသားနဲ့ ထုထားတာမိုလို့လဲ  ။

ထွန်းလှ  ရေလာထမ်းပေးတဲ့အချိန်တိုင်း ခင်မာလာက ရေချိုး။အလှပြင်ပြီး အကြောင်းမရှိအကြောင်းရှာကာ ထွန်းလှနားကို ရောက်ရောက်လာလေ့ရှိတယ် ။ တစ်ရက်သောညနေခင်း ထွန်းလှက ရေဆိုင်းထမ်းနဲ့ နွားစာကျင်းထဲရေဖြည့်နေချိန် ခင်မာလာကနွားစာကျင်းနားရောက်လာပြီး ဘေးမှာရပ်ကြည့်နေတယ် ။ ထွန်းလှက ရေထည့်ပြီး ချက်ချင်းမသွားသေးဘဲ ခင်မာလာကိုစိုက်ကြည့်နေ ခဲ့တော့ ခင်မာလာ အနေရခက်ပြီးတိုးညင်းစွာ ပြောလိုက်တာက

" ဘာလို့ စိုက်ကြည့်နေတာလဲ လူကိုမမြင်ဘူးလို့လား"

" လှလို့ပေါ့ ခင်မာလာရယ် "

" ဟင်း နော် ထွန်းလှ ငါ့ကို လာမြှောက်နေပြန်ပြီ"

" လှလို့ လှတယ် ပြောတာကို ငါနောက်တစ်ခေါက် ရေထမ်းပြန်လာရင် ဒီနားကိုလာခဲ့ဦးနော်"

" အောင်မယ်  နင်ခိုင်းတိုင်း ငါကလာရမှာလား"

" နင့် မျက်နာလေးကိုကြည့်ချင်လို့ပါဟာ  နော် ..နော်လို့"

ဟော နောက်တစ်ခေါက် ထွန်းလှရေထမ်းပြန်လာတော့ ခင်မာလာက နွားစာကျင်းထဲ နွားစာထည့်ဖို့အကြောင်းပြချက်နဲ့ပဲ မှော်တောင်းကို ခါးစောင်းတင်လျက်လာနေပြီ။

ထွန်းလှလည်း  ရေပုံး ကိုနွားစာကျင်းထဲလောင်းထည့်ပြီး ခင်မာလာထံမှနွားစာတောင်းကို ယူလိုက်စဉ် ခင်မာလာက ရှောင်လိုက်တော့ ထွန်းလှ လက် ၂ဖက်က ခင်မာလာရဲ့ ဖင်ကြီးကို ရုတ်တရက်ကိုင်မိပြီး ခင်မာလာလည်း  လန့် ပြီးနွားစာတောင်းကို လွတ်ချလိုက်မိတော့တယ် ။ ထွန်းလှကိုကြည့်လိုက်တော့ ထွန်းလှကလဲခုမှဘဲ ခင်မာလာရဲ့ အဖုအထစ်၊အမို့အမောက်၊ အရိုက်အဟိုက်၊အစွင့်အကားတို့က  အိမ်နေဝတ်အနွမ်းတွေရဲ့အောက်မှာ ထင်းထင်းကြီးပေါနေတာကိုသတိထားမိတယ်။

ထို့ပြင် ခုဏက ကိုင်လိုက်မိသည့် ဖင်ကြီးရဲ့ အတွေ့ကြောင့်ရင်ထဲမှာလဲ ဘလောင်ဆူနေတာ ထွန်းလှမှာ မိန်းမအတွေ့ကြုံမရှိပေမယ့် ညတိုင်ညတိုင်း ကင်းတဲပါ်မှာ ကာလသားကြီးတွေရဲ့ 18+ ပုံပြင်တွေကို နားထောင်ရတာ အပ်ကြောင်းတောင်ထပ်နေတော့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဘယ်လို စရမယ်ဆိုတာ ကောင်းကောင်းသိတယ်။ ရုတ်တရက် ခင်မာလာကို ဘယ်လက်ဖြင့်ခါးကိုဖက်ပြီး မျက်နာအနှံ့ကို နမ်းလိုက်သည်။ ညာလက်ကလဲ ခင်မာလာရဲ့ နို့ကြီးနစ်လုံးကို တလှည့်စီ အင်္ကျီ ပေါ် ကနေခပ်ဖွဖွလေးညှစ်ပေးလိုက်တော့

" အို ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ"

ပြောမယ့်သာပြောရတာ ခင်မာလာတို့က ဒီလိုဖြစ်ချင်ခဲ့တာ ကြာလှပြီ။

" ချစ်လို့ပါခင်ရယ် ချစ်လို့ပါ"

" ခင်လဲ မောင့်ကို ချစ်ပါတယ် ဒါပေမယ့် ခုလို့ လူမြင်ကွင်းကြီးမှာ မတော်ပါဘူး မောင်ရယ် နော်"

ခင်မာလာတို့ အိမ်ကရွာအစွန်တွင်ရှိပြီး နွားစာကျင်းကလဲ အိမ်နောက်ဖေးမှာ ဆောက်ထားတော့ တကယ်တန်း လူသူလေးပါး ကင်းရှင်းပါတယ် ဒါပေမယ် မိန်းမမာယာပေါ့။

ဒါပေမယ့် မရပါဘူး ။ထွန်းလှရဲ့ ထောင်နေသော လီးကြီးက ခင်မူယာရဲ့ပေါင်နစ်လုံးကြားကို ဝင်းသွားပြီးစောက်ဖုတ်လို့ ထင်ရသော မို့မို့ဖောင်း ဖောင်းနေရာကို ခပ်တင်းတင်း ထိုးထောက်ထားလိုက်မိတော့သည်။ ထွန်းလှကော ခင်မာလာပါ ကာမရာဂစိတ်များလောင်ကျွမ်း မူ့ကြောင့် အသိဉာဏ် များ ခဏလွင့်ပါသွားသည် ။

" အဟင်းဟင်း သူဟာကြီးကလဲ ကြီးလိုက်တာနော်  ဆိုင်က သုံးထောင့်ထိုး ဓာတ်မီးကြီးလောက်ရှိတယ်"

" အော် ခင်စောက်ပတ်ကြီးကရော စောက်မွေးတွေသာ နွားစာကျွေးလို့ရရင်တော့ တလလောက် မြက်မရိတ်ရတော့ဘူး ဟ ဟ ဟ ဟ"

" ဟင်......မောင်နော် "

ဟု ခပ်ချွဲချွဲပြောပြီးပေါင် ၂လုံးကို ပိုပြီးကားပေးလိုက်တော့ ထွန်းလှလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး သူလီးကြီးဖြင့် ခင်မာလာရဲ့ စောက်ပတ်ဝကို ဇတ်ခနဲ့ဇာတ်ခနဲ့ ဆောင့်ထိုးလိုက် ဆက်တိုက်ဆောင့်ထိုးလိုက်တော့ ခင်မာလာကလဲ ကြားထဲမှာ ထမိန်ခံနေတာကို သတိမရတော့ဘဲ သူ့တင်ပဆုံကြီးကို ကော့ကော့ပြီး ထိုးပေးနေတယ် ။ စောက်ပတ်ကြီးကလည်းအရည်တွေကျပြီး ထမိန်ရှေ့ပိုင်းမှာ စောက်ရည်တွေက အကွက်လိုက်အကွက်လိုက် ဖြစ်နေတယ် ။

ထိုအခိုက် ဒေါ်တင်တင်ကြီးက အသံပြဲကြီးနဲ့ အိမ်အပေါ်ထပ်ပြတင်းပေါက်ကနေ..

" ဟဲ့ ခင်မာလာ နွားစာသွားထည့်တာကလဲ ကြာလှချည်လား ဒီမှာနင်အမက ဈေးဝယ်တွေ မတရားကျနေလို့တစ်ယောက်တည်း မနိုင်မနင်းဖြစ်နေတယ် နင်ဝိုင်းကူလိုက်ဦးလေ "

" ဟုတ် အမေလာပြီ အမေရေ လာပြီ"

ဟု အော်ပြောကာ ခင်မာလာကရုတ်တရက် ပြေးထွက်သွားသည်။

ထွန်းလှလဲ ပြေးထွက်သွားသော ခင်မာလာ ရဲ့ နိမ့်တုံမြင့်တုံ ဖင်ကြီးနစ်လုံးကို ကြည့်ပြီ ဒေါ်တင်တင်ကြီးကိုသာ စိတ်ထဲမှာကြိမ်ဆဲလိုက်တော့တယ် ။

" ဟူး.... "

တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော် ထွန်းလှတစ်ယောက်ညနေက ဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ် ပျက်ကိုသာမျက်လုံးထဲ  မြင်ယောင် နေမိသည်။ မဖြစ်သေးပါဘူး ။ အိပ်ဦးမှပါ ၊မနက်ဖြန် ဦးလူ၀ က သူ့အလူအတွက် လိုအပ်တာတွေဝယ်ဖို့ မန္တလေး သွားမှာကို အဖော်ဖြစ်လိုက်ပေးဖို့အကူညီတောင်းထားတာ ။ ထွန်းလှကလဲ အလှူရှင်တွေနဲ့  မန္တလေး ကိုလိုက်နေကျဆိုတော့ အလှူတွက်လို အပ်တာတွေကို ဘယ်ဆိုင်က ဘယ်လို ဆိုတာသိတယ်လေ။

အဲဒါကြောင့် ဦးလူဝက အကူအညီတောင်းရတာ 

" ဟင် တစ်အိမ်လုံး ဘာသံမှမကြားရပါရပါလား "  

ထွန်းလှ ရောက်နေတာက ဒေါ်တင်တင်ကြီးတို့အိမ်ဝင်းထဲကိုရောက်နေတာ  ။

" ဆိုင်ကလဲ ပိတ်ထားလို့ပါလား"

မရဲတရဲ နဲ့အိမ်တံခါးကိုတွန်းကြည့်လိုက်တော့ တံခါးကစေ့ရုံလေးဘဲ စေ့ထားတာ အဲဒါနဲ့အထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။ တခစ်ခစ်ရယ်သံနဲ့စကားပြောသံတွေကို မသဲမကွဲကြားလိုက်တော့..

အော် လူတွေကအပေါထပ်မှာပါလား ဆိုတာ သတိထားမိတယ် ။အဲဒါနဲ့ အပေါထပ်ကို ဖြည်းဖြည်းလေး တက်လာလိုက်တယ် အပေါထပ်ကိုရောက်ခါနီးတော့

" ဟဲ့   ငါအကြီးဆုံးဟဲ့" ဒေါ်တင်တင်ကြီးအသံကိုစကြားလိုက်ရတယ်။

ပြီးတော့ အကြီးမ တင်မာလာရဲ့အသံ။

" မဟုတ်ဘူး သမီးကပိုကြီတယ် နော် ညီမလေးနော်"

" တစ်ယောက်မှ မကြီးဘူး သမီးကအကြီးဆုံး ဒါဘဲ"

ခင်မာလာအော်လိုက်တယ်။ သူတို့ဘာတွေအကြီးပြိုင်နေကျပါလိမ့်? ဟုတွေးရင်း တံခါးကိုရုတ်တရက် ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ 

" အမလေး.....အို............ဟယ်........" 

သားမိသုံးယောက်က အံ့အားသင့်ကာ တစ်ယောက်တစ်မျိုးအသံထွက်လာသည်။ သားအမိသုံးယောက်လုံး အဝတ်ဆိုလို့ အပ်ချည်မျည်တစ်ချောင်းစာတောင်မရှိဘူး ။ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖျာပေါ်မှာသုံးပွင့်ဆိုင်ထိုင်နေကြတယ် ။ ဘေးနားမှာလဲ ခရမ်းသီးအညိုရင့်ရင့် ထွားထွားကြီး သုံးလုံးလောက်ပြန့်ကြဲနေတယ်။

" အော်  ထွန်းလှထိုင်လေ ဒီမှာငါတို့သားမိသုံးယောက် နို့အကြီးပြိုင်နေတာ ပြီးတော့ အမေကလည်း  ယောက်ျာဒတွေက မိန်းမတွေကို ဘယ်လိုလိုးတယ်ဆိုတာ သင်ပေးမလို့တဲ့ ..ယောက်ျား အစစ်နဲ့တော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ  ဟော ဟိုက ခရမ်းသီးတွေနဲ့လေ"

ဟု တင်မာလာက ပြောတော့

ဒေါ်တင်တင်ကြီးက 

" အော် သမီးရယ် ခု ယောက်ျာတစ်ယောက်ရောက်နေတာပဲ အမေ ခရမ်းသီးနဲ့ သရုပ်မပြတော့ဘူး..  ယောက်ျာအစစ်နဲ့ဘဲ သမီးတို့ကို ပြတော့မယ်နော်"

ထွန်းလှလည်း ရုတ်တရက်မျက်နှာပူပြီး ခင်မာလာကိုကြည့်လိုက်တော့ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့။ လူကို ပြန်ကြည့်နေတော့ ထွန်းလှ မှာလည်း ဝတ်စလစ်မိန်းမသုံးယောက်ကိုမြင်လိုရတော့ တောင်လိုက်တဲ့လီးဗျာ ..တခါတည်းမတ်နေတာဘဲ။

" လာ ကောင်လေး" 

ဒေါ်တင်တင်ကြီးက တိတ်ဆိတ်မှု  ကို စတင် ဖြိုခွင်းလိုက်တယ်။ ထွန်းလှလည်း  သူမ ခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ။ ပြီးတော့ထွန်းလှ့ကို သူတို့သုံးယောက် အလည်မှာ ပတ်လတ်လှန်စေပြီး ထွန်းလှ  အဝတ်တွေကိုဆွဲယူကာ အဝေးသို့လွင့်ပြစ်လိုက်တော့ ထွန်းလှလီးကြီးမှာ စောက်ပတ်နံ့ရတော့ ငေါက်ခနဲ့ ငေါက်ခနဲ့တောင်နေတော့တယ်။

ဒေါ်တင်တင်ကြီးက သူ ရဲ့ပေါင် ၂လုံးကြားထဲမှာနေရာယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့

" ယောက်ျာတွေက မိန်းမတွေကို ဘယ်လိုလိုးတယ်ဆိုတာ ဆိုတာ မပြခင် သမီးတို့က လိုးတဲ့အခါအသုံးပြုတဲ့ လူရဲ့ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ်ပိုင်းတွေကို အရင်နားလည်အောင် သင်ရမယ်"

'' ဒါကတော့...ယောက်ျားတွေရဲ့တန်ဆာဘဲကွဲ လီးလို့ခေါ်ကျတယ်  မှတ်ထားနော် "

ဒေါ်တင်တင်ကြီးက စကားပြောရင်း လက်တွေ့ပြလိုက်တယ်။ထွန်းလှရဲ့လီးကြီးကို ဂွင်းတိုက်သလို တိုက်ပေးလိုက်တော့ ထွန်းလှလီးကြီးမှာပေါက်ကွဲတော့မတတ် တင်းမာလာတယ်။

" သန်လိုက်တဲ့ လီးကြီး နင်တို့ အဖေထက် ၂ ဆလောက် ရှိတယ် ဟဲ့"

တင်မာလာနဲ့ခင်မာလာတို့ ညီမ ၂ယောက်ကလဲ လီးဆိုတာကြီးကို မျက်လုံးကျွတ်ကျတော့မတတ် ကြည့်နေ ရင်း ညာလက်နဲ့ နို့ကြီးတွေကို ချေကာ ဘယ်လက်နဲ့ စောက်ဖုတ်တွေကို ရွရွလေးပွတ်ပြီး အမေ ဘာထပ်ပြောမလည်းဆိုတာ နားစွင့်နေတယ်။

ဒေါ်တင်တင်ကြီးက သူရဲ့နို့ကြီး ၂လုံးကို လက်နင့်ပင့်တင်ကာ 

" ဒါကိုတော့ နို့၊ရင်သား လို့ခေါ်တယ် သမီးတို့ သေချာ မှတ်ထားနော်"

ခုမှဘဲ ထွန်းလှလည်း ဒေါ်တင်တင်ကြီးရဲ့နို့ကို သေချာကြည့်လိုက်မိတော့ .. ဟာ   ဘွားတော်နို့ကတော်တော်ကြီးတာဘဲ သူ့ခြံထဲက ဘူးသီးကြီးလောာက်ရှိတယ်။တင်းတင်းရင်းရင်းတော့သိပ်မရှိတော့ဘူး  ။ နည်းနည်းလေ တွဲကျနေလေရဲ့။

" ကဲ ခုယောက်ျားနဲ့မိန်းမ လိုးရင် အဓိကအရေးပါတဲ့စောက်ဖုတ်ကို ပြမယ် သေချာကြည့်"

ဒေါ်ခင်မမ ကြီးက နောက်က နံရံကိုမှီပြီး ဒူးထောင်ကာ ပေါင်ကို ကားနိုင်သမျှ ကား လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကလဲပိုပြီး ပြဲအာလာပါတယ်။ အမွေးတွေကလဲ အများကြီးဘဲ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်နစ်ခမ်းသား ၂ ခုကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့ ဆွဲဖြဲပြီး

" ယောက်ျားနဲ့မိန်းမ လိုးတယ်ဆိုတာ  ဟောဒီက စောက်ခေါင်းထဲကို လီးထိုးထည့်တာကို လိုးတယ်လို့ခေါ်တယ်"

သမီး ၂ယောက်ကို သူပြောတာ စိတ်ဝင်စားတယ် စိတ်မဝင်စားဘူး ဆိုတာ ကိုလှမ်းပြီး အကဲခတ်လိုက်တယ်။ အမီး ၂ ယောက် စိတ်ဝင်စားနေတာ တွေ့တော့မှ ဆက်ပြီးပြောတယ်။

" မလိုးခင်မှာ လုပ်ရမယ့် အဆင့်တွေရှိသေးတယ်.. နမ်းတာ ရူံ့တာ ၊ ပွတ်တာ သတ်တာ၊ တီတီ တာတာ လေးတွေပြောတာ ..အဲဒါတွေကိုတော့ ယောက်ျားလေးတွေက ဦဆောင်သွားလိမ့်မယ် ..သမီးတို့က အလိုက်သင့်လေး ပြန်နေပေးလိုက်ရင်.ရပြီ"

ထွန်းလှည်း ဒေါ်တင်တင်ကြီးရဲ့ စကားတွေထဲမှာ မြောနေမိတယ်။

" ကဲ..သင်ခန်းစာ စမယ် ထွန်းလှ ရေ"

ထွန်းလှ ဘာမှပြန်ပြောနိုင်တော့။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ဒေါ်တင်တင်ကြီးက သူ့လီးကြီးကို စစုတ်နေပြီလေ။ ပြီးတော့ လီးတစ်ချောင်းလုံး လျှာနဲ့လျက်လိုက်တော့ လီးက စိုရွဲ နေပြီ။ ရုတ်တရက် ဗြုန်း ဆို  ထွန်းလှကို ခွထိုင် လိုက်တော့ သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရတော့တယ်။

သမီး ၂ယောက်အမေ မုဆိုးမဆိုတော့အမွေးကောက်ကောက်နဲ့စောက်ဖုတ် ညိုညိုကြီးက ပြဲအာပြီး အရေတွေကလည်း လဲ့နေတာပဲ။

ထွန်းလှ လီးကြီးကို လက်နဲ့ဆွဲယူပြီး သူမ အဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ထိုင်ချလိုက်ပြီး

" သေချာကြည့်ထား သမီးတို့ရေ စပြီး လိုးနေပြီ  .. အမလေးလေး  နာလိုက်တာ ထွန်းလှရယ် နင့်လီးကြီးကလဲ ကြီးလိုက်တာ.. ဒါတောင် တဝက်လောက်ပဲ.ဝင်သေးတယ် နင့်ဟာက လူမှ ဟုတ်ရဲ့လားဟယ် "

ဒေါ်တင်တင်ကြီးက ပါးစပ်ကသာတောင်ပြော မြောက်ပြောနေပေမယ့် လီးကို သူမစောက်ဖုတ်ထဲက အကျွတ်မခံ ။ အချက် ၂၀ လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်တော့ လီးတစ်လျှောက်လုံး သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်ရည်တွေ စိုလာတော့ ထွန်းလှလဲ ဒေါ်တင်တင်ကြီးရဲ့ခါးကို ကိုင်ကာ အောက်ကနေ ကော့ထိုးတင် လိုက်တော့တယ်။

" ဟဲ့ ဟဲ့ အား...  အောင်မလေး သေပါပြီ ထွန်းလှ ရယ် နင် ငါ့ကို သတ်နေတာလား "

ဟူသော အသံနဲ့ အတူ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးတစ်ချောင်းလုံး တင်းပြည့်ကြပ်ပြည့် ဝင်သွားတော့တယ်။ ဒေါ်တင်တင်ကြီး ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဆောင့်လိုက်တိုင်း နို့ကြီး ၂လုံး က ပြုတ်ထွက်မလားတောင် မသိဘူးဗျာ ။ ဘယ်ညာရမ်းနေတာ။

စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ထူထူ ကြီးတွေကလဲ လီးအဝင်ထွက်နဲ့အတူ အထဲကို ခွက်ဝင်လိုက် အပြင်ကို စူထွက် လာလိုက်နဲ့...

" အင့် အင့်...... ဖွတ် ဖွတ်.......ဗွက် ဗွက်...........ကောင်းလာပြီ ကောင်းလာပြီ"

ဒေါ်တင်တင်ကြီး အော်ညီးသံနဲ့အတူ  ဆောင့်ချက်တွေကလဲ တဖြည်းဖြည်း မြန်လို့လာတယ်။ ထွန်းလှကလဲ အားကျမခံ အောက်ကနေ ပြန်လည် ကော့ကော့ပေးပြီး ဒေါ်တင်တင်ကြီးရဲ့ နို့ကြီးတွေကို အားပါးတရ ညှစ်နယ်နေမိတယ်။ နို့ကြီးတွေကလဲ သူ့လက်ထဲမှာ ပူနွေးပြီး တဖြည်း ဖြည်း ကြီးထွားလာတယ်လို့ထင်ရတယ်။

အချက်တစ်ရာလောက် (စိတ်ထင်ပေါ့) ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီးတော့ ၂ယောက်လုံးပြိုင်တူ ပြီးသွားတော့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထား လိုက်တော့တယ်။

...................................................................................................................

ဒေါင် ဒေါင် .......ဆိုတဲ့ ဒန်အိုးနဲ့ထင်းတုံး   ရိုက်လိုက်သံနဲ့ အတူ  

" ဟေ့...ထွန်းလှမထသေးဘူးလား လား ခုန ဦးလူဝ သားအငယ်ကောင်လာသွားတယ် ။ မနက် ၁၀ နာရီလောက် ရွာကစထွက်မယ်တဲ့။ နင်ကစောစောထနေကျပါ ။ ဒီနေ့ ဘယ်လို့ဖြစ်တာတုန်းဟဲ့ ခု ခုနစ်နာရီတောင် ခွဲနေပြီ "

" ဟုတ်  အမ ကျွန်တော် ညက အိပ်တာနောက်ကျသွားလို့"

ဟုပြန်ဖြေရင် တဆက်တည်း 

" အော်.... ငါ အိပ်မက်မက်နေတာပါလား  ကောင်းလိုက်တဲ့အိမ်မက် ဒီလို အိမ်မက်မျိုးခဏခဏမက်ပါစေ ဗျာ"

ဟု ဆုတောင်းပြီး စိုနေတဲ့ပုဆိုးအကွက်တွေကို လှည့်ဝတ်ပြီး အပြင်ထွက်လိုက်တော့ အမက ထမင်းဟင်းချက်နေတယ်။

" အမ...... ကိုမင်းထိုက် ကော "

" မနေ့ကထဲကကို ပြန်မအိပ်တာ ထွန်းလှရေ  ...ဟိုဘက်ရွာကို ခဏ ဆိုပြီးထွက် သွားတာ ..ဒင်းကိုတော့ ပြောကိုမပြောချင်တော့ဘူး"

ထွန်းလှလဲ ဘာမှထပ် မမေးတော့။  ရေစည် ကို သွားကာ မျက်နှာသစ် ရေမိုးချိုးပြီး နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၉ နာရီ ထိုးနေပြီ ။

" အမ ကျွန်တော်သွားတော့မယ် ..အမ မြို့ကို ဘာမှာလိုက်ဦးမလဲ "

" ထိုးမုန့် အစုံသာ ဝယ်ခဲ့ ။ ငါကထိုးမုန့်ဆို သိပ်ကြိုက်တာ ဟင်းဟင်း"

" ကဲ ဒါဆိုလည်း သွားပြီ အမရေ "       

ဟုပြောပြီး ထွန်းလှကဦးလူဝအိမ်ဘက်သို့ ခြေဦးတည်လိုက်သည်။လမ်းမှာဘဲ ဦးလူဝ လှည်းနဲ့တွေ့ ကာ

" ငါလဲ မင်းကိုလာခေါ်မလို့ဘဲကွ.. ကဲကဲ သွားကြရအောင် တော်ကြ ာနေပူလာမယ်"

ရွှေဘို ရောက်တော့ ကွက်တိပဲ။ မန္တလေး သွားမယ့် ကားက ထွက်တော့မှာ ။ အဲဒါနဲ့ ကားပေါ်တက်ပြီး နေရာယူလိုက်တယ်။ ကားပေါ်ရောက်မှ  မမနဲ့ ကိုမင်းထိုက်တို့ အကြောင်း စဉ်းစားမိလိုက်တော့...

မမနဲ့ ကိုမင်းထိုက်တို့ လင်မယားက ဒီရွာကမဟုတ် ။ လွန်ခဲ့တဲ့ လေး ငါး နှစ်လောက်ကမှ ရွာကို ပြောင်းလာကြတာ။  ထွန်းလှလဲ အဲဒီလောက်တုန်းက  ဟိုအိမ် ကပ်နေလိုက် ဒီအိမ်ကပ်နေလိုက်နဲ့ နေစရာအတည်တကျ မရှိခဲ့ပါဘူး။

ထွန်းလှကို ဘာမှသွေးမတော် သားမစပ်ဘဲ သူ့တို့အိမ်ခေါ်တင်ထားတာ ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့   သူတို့လင်မယားက ရွာလည်က ၂ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ် အဟောင်းကြီးကိုဝယ်လိုက်ပြီး ထွန်းလှကို ခြံရှင်းဖို့လူငှါးတာက စတာပါဘဲ။

အဲဒီအိမ်ကြီးက လူမနေတာကြာပြီလေ  ထွန်းလှ လူမှန်းသိတတ်ခါစကတည်းကပဲ သရဲပဲ ခြောက်သလို မြေဘဲမသန့်သလို နဲ့ ထွန်းလှတော့ ဘာတွေညာတွေတွေးမနေပါဘူး။ အလုပ်လုပ်ရင် ပိုက်ဆံရမယ် ထမင်းစားရမယ်လေ။

ခြံက ငါးရက်လောက်ရှင်းလိုက်ရတယ်။ အဲဒီငါးရက် အတွင်းမှာလည်း တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက် ကောင်းကောင်းသိသွားကြတယ် ။ ကိုမင်းထိုက် ကို မန္တလေးက နေမင်းပွဲရုံကနေ အဝယ်တော် အနေ နဲ့လွတ်လိုက်တာ။ ကိုမင်းထိုက်က ဒီနယ်တဝိုက်က ထွက်တာတွေကို ဝယ်ပြီး ပွဲရုံကို ပို့ပေးရမှာ ။ သူ့တို့လင်ယားကလဲ ထွန်းလှအကြောင်းကိုသိကာ သနားပြီး အိမ်အောက်ထပ်က မီဖိုခန်းဘေးက စတို ခန်းမှာနေစေတယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ထွန်းလှ ဒီအိမ်ကို ရောက်လာရတယ်။

သူကလဲ အလိုက်တသိ မနက်ဆို ဒီအိမ်ကအလုပ်တွေ သိမ်းကျုံလုပ်ပေးတယ်။ ညနေပိုင်းမှ တခြားအိမ်တွေကို သွားလုပ်ပေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ညနေညနေ မမရေချိုးတတ်တဲ့အချိန် မှာ လုပ်စရာရှိတာတွေကို အမြန်လက်စ ဖြတ်ကာ အိမ်ပြန်လေ့ရှိတယ်။ မမက ရှမ်းတရုတ်ဆိုတော့ ဒီရွာသူတွေလို ညိုတိုတို မဟုတ်ဘူး ။ သူ့အသားရေက ဖြူဖွေးနေတာပဲ ။ ရေချိုးကန်က အိမ်ဘေးမှာ ရှိတော့ ကျန်တဲ့သုံးဖက်ကို ကာထားပေမယ့် အိမ်ဖက်ကိုတော့ ကာမထားဘူး ။  ကာမထားတဲ့ဖက်ကလည်း ကျွန်တော်နေတဲ့အခန်းနဲ့ ကွက်တိပဲ။ အခန်းနံရံအပေါက်သေးသေးလေးကနေ ကြည့်လို့ရတယ် ။

မမရေချိုးရင် ဝတ်ထဲထမိန်က တကယ့်ပါးပါးလေး ပြီးတော့ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်လည်း ထမိန်ကို ခါးလောက်ထိအထိ ဖြည်ချပြီး သူ ရဲ့နို့ကြီးတွေကို အမြုတ်ထအောင်တိုက်လေ့ရှိတယ် ။ မမနို့ ကြီးတွေက ဖြူဖြူဖွေးဖွေး  ဆူဆူဖြိုးဖြိုးနဲ့ တော်တော်ကြီးတယ် ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလဲ နီရဲနေတာဘဲ..။

စောက်ဖုတ် နေရာကိုတော့ ထမိန်ပေါ်ကနေ ပွတ်ပြီး ရေလောင်းနေတာ တွေ့ရတယ်။ မမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်ဖူးချင်လိုက်တာ.. သူတွေးနေတာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာသွားသည်မသိ။

" ဟေ့ ကောင်ထွန်းလှ ရောက်နေပြီ ဟ"

ဟု အသံကြားတော့မှ ဟာ ဟုတ်တာပဲ...ကားကြီးကွင်းထဲတောင် ရောက်နေပြီ  ကားငှါးကာ တည်းခိုးခန်းကို သွားကြတယ်။ ၂ရက်လောက်ဈေးဝယ်ပြီးတော့  အလှူအတွက် လိုတာတွေက စုံနေပြီ ။ နောက်တနေ့ည မှာ ဦးလူဝ က  

" ဟေ့ ကောင်ထွန်းလှ ငါတို့ ဆော်သွား ချရအောင်ကွာ"

ကျွန်တော်လဲ တစ်ခါမှမလုပ်ဘူးတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အတွေ့ကြုံရအောင်လုပ်မယ်ကွာ လို့ တွေးမိပြီး

" ဦးလေး သဘောပါဘဲ" 

လို့ဘဲ ပြောလိုက်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ရောက်သွားတယ်ဆိုပါတော့ ။ အဲဒီ အိမ်က အပြင်ကကြည့်တော စုတ်တီးစုတ်ပဲ့နဲ့ အထဲမှာတော့လန်ပြန်နေတာပဲ။  ထိုအခိုက် လုံးကြီးပေါက်အမျိုးသမီး တစ်ယောက် က အနားရောက်လာကာ..

အကိုတို့ ကြိုက်တာရွေးနော်ဆိုပြီးအခန်း တစ်ခန်းထဲခေါ်သွားတော့ အထဲမှာ ကောင်မလေးငယ်ငယ်လေးတွေက ၁၅ ယောက်လောက်ရှိတယ် ။ ဦးလူဝက ငွေချေပြီးတော့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ရွေးလိုက်တယ်။

" ငါ ဝင်လိုက်ဦးမယ် မင်းအတွက်ပါ ငွေချေခဲ့တယ် နော် "

ဟု ပြောကာ ထွက်သွားတော့ ကျွန်တော်မှာ ယောင်တောင်တောင်နဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ။ အတန်ကြာတော့ ကျွန်တော်တို့ကို လာခေါ်တဲ့ အမျိုးသမီးက

" မောင်လေး ရွေးလေ မောင်လေးကို စောင့်နေတာ ဟင်းနော်"

" ဟုတ် အမ ကျွန်တော်ကသူ့တို့ထဲက တစ်ယောက်မှမကြိုက်ဘူး " 

ဆိုတော့ကောင်မလေးများ ထဲမှ ပွစိပွစိ နဲ့အသံ တိုးတိုး ထွက်လာသည်။

" အင်း....ဒါဆိုရင်တော့ အမဘဲရှိတော့တယ် မောင်လေးရေ"

ဆိုပြီး စသလို ဘာလိုနဲ့ ပြောတော့

" ကျွန်တော်လဲ အမနဲ့ဘဲ ဝင်ချင်တာ"

ပြောလိုက်ရော လူကိုစူးစမ်းသလိုနဲ့ ပြန်ကြည့်ပြီး မျက်ခုံးလေးကိုတွန့်ကာ စဉ်းစားနေပါတယ်။ ပြီတော့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို

" စံပယ် နင်ဒီနေ့အလုပ်နား ငွေသိမ်းပဲ လုပ်တော့"

ပြီးတော့ ကျွန်တော်လက်ကို ဆွဲကာ အပေါ်ထပ်က အခန်းတစ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားပါတယ်။ 

" မမနာမည်က မူယာလို့ခေါ်တယ် မင်းနာမည်ကရော"

" ထွန်းလှပါ အမ "

" မင်း အဝတ်တွေ ချွတ်ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်ကိုတက်လိုက်  ပြီးရင် ငါ့ကိုကြည့်နေ "

ပြောပြီး မမူယာ က အဝတ်တွေကို တလွှာာချင်းချွတ်ပစ်နေတာ နောက်ဆုံးတော့ ပန်းနုရောင် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပဲ ကျန်တော့တယ်  ။ မမူယာက အသားနည်းနည်းညိုတယ် ။ အသက်က ၃၀ စွန်းစွန်းလောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ဖင်ကြီးတွေကလည်း မမူယာလူပ်လိုက်တိုင်းလူပ်လိုက်တိုင် တအိအိနဲ့ယိမ်းထိုးနေတာပဲ။ နို့  အုံကြီးတွေကလဲ ကြီးမား ထည်ဝါလှပတယ်.  နို့အုံကြီးတွေက ဖရဲသီးကိုဖြတ်ပြီးတင်ထားတယ် ထင်ရလောက်အောင်ကြီးမားတယ်။

နို့သီးခေါင်းညိုညိုကြီးကလည်း လက်တစ်ဆစ်လောက်ရှိတယ်. မမူယာနို့ကြီးတွေ ကိုမြင်ရတော့ ကျွန်တော် လီးကြီးကလဲ ထောင်မတ်လာတယ်။ မမူယာက ကျွန်တော် လီးကိုကြည့်ကာ

" အားပါးပါး နည်းတာကြီးမှ မဟုတ်တာ မောင်လေးရယ်၊ ဒါကြီးနဲ့သာဆို ဆွေမျိုးတော့ မေ့သွားတော့မှာပဲ"

ပြီးတော့ကုတင်ပေါ် သို့တက်လာကာ သူမရဲ့နို့ကြီး ၂လုံးကို မျက်နှနားလာကပ်တော့ ထွန်းလှ ကနို့အုံကြီး ၂ လုံးကို တစ်လုံးကို လက်နဲ့ပွတ်ချေပြီး နောက်တစ်လုံးကိုတော့ ပါစပ်ဖြင့်စို့လိုက်ပါတော့တယ်။

" ပြွတ်... ပြွတ်.... ပြွတ်......ပလွတ်... ပြွတ်"

" အ... အမလေး........ကျွတ်ကျွတ်.........ရှီးးးးးးကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ် "

ကျွန်တော်က နို့တွေကို နမ်းရုံနဲ့မကျေနပ်ပဲ သူမရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပါ နမ်းချင်တာကြောင့် နို့စို့တာရပ်လိုက်ပြီး မမူယာကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ခိုင်းလိုက်တယ်။

ကျွန်တော်ကတော့ ကုတင်အောက်ခြေရင်းမှာနေရာယူပြီး မမူယာရဲ့ပေါင် ၂ ချောင်းကို ဆွဲယူပြီး တော့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ပန်းရောင်လေးကို ချွတ်လိုက်တော့ မမူယာရဲ့ မို့မို့ဖောင်းဖောင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက သူ့မျက်နှာနဲ့ တစ်ပေလောက်တောင်မဝေးတော့ဘူး။ စောက်ဖုတ်ကြီးက အမွေးရိပ်ထားတော့ရှင်းပြောင်ပြီး အကွဲကြောင်းနီညိုညိုကြီး ၂ ခုကလည်း ပြဲအာနေတယ် ။ငယ်ငယ်ကတည်းက ဖာလုပ်ခဲ့ရလို့ထင်တယ်။ စောက်စေ့လေးကတော့ ရဲနေတုန်းပါပဲ။

မမူယာရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို နှာခေါင်းနဲ့အသာ ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီး လျှာအပြားလိုက်နဲ့ အကွဲကြောင်းတစ်လျောက်လျက်ပေးလိုက်တော့ မမူယာတစ်ကိုလုံး တွန့်ခနဲ့ဖြစ်သွားတယ်။ သူနောက့်စေကို ဆွဲကာ သူမရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးနားကို အတင်းကပ်လိုက်တော့ လူကို အသက်ရူ ရပ်မတတ်ဖြစ်သွားတယ်။ ကျွန်တော်လဲ စောက်ပတ်ကြီးကိုယက်ရင်းနဲ့ပဲ မမူယာရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို နယ်ပေးနေတော့

" အို.....မင်းကတခါမှမလုပ်ဖူးဘူး သာပြောတယ် ဒါတွေ လုပ်တတ်နေပါ့လား"

" အော် ဒါကတော့အမရယ် အပြာကားနည်းနည်းကြည့်ဖူးတယ်လေ အဲဒါစမ်းကြည့်တာ မကို"

" မင်းကို တလှည့်ပြန်လုပ်ပေးရမယ် ဆိုပြီး"

ကျွန်တော်လီးကိုပြန်စုပ်ပေးပါတယ်။ ဒီလိုအရသာမျိုးတစ်ခါမှ မခံစားဖူးတော့ တစ်ကိုယ်လုံးက သွေးတွေ ဆူပွတ်လာသလိုပဲ။ ပြီးတော့ ဒူးတွေကမခိုင်ချင်တော့။ လူကပစ်လဲတော့မလို ထင်ရတယ်။

လီးကြီးကလဲ တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီး 

" မောင်လေး လုပ်တော့မလား" 

သူခေါင်းညိမ့်လိုက်မိတယ် ထင်တယ်။ မမူယာက သူ့လီးကို ကွန်ဒုံးစွပ် လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မမူယာက သူ့လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သူမစောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးပြီး ဖိချလိုက်တော့ သူလဲ မမူယာခါးကို လက် ၂ ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ  တဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်တော့တယ်။

" ဖွတ်......ပြွတ်ပြွတ်................အင့်အင့်...........အ......"

" အို......ကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ် ......မြန်မြန်လေးလုပ်စမ်းပါ.....မမစောက်ပတ်ကတအားယားနေလို့........."

ကျွန်တော်လဲ အောက်ကနေ တအင့်အင့်နဲ့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ကော့၍ ကော့၍ မော့တင်ပေးနေတော့တယ်။ အတန်ကြာတော့ မမူယာရဲ့ ခါးကိုမပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

စောက်ခေါင်းထဲမှ အသားလေးတွေက လီးကို အပြင်သို့ အထုတ်မခံချင်သလို အတင်းဆွဲညှစ်ထားကြတယ်။ ထို့အတူ မမူယာ ရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလည်း  ကျွန်တော့်  လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို မထချင်သလို လှမ်း၍ ပြန်ဖမ်းဆုတ်ထားတယ်။

နောက်တော့မှ မမူယာက သဘောပေါက်သွားတယ် ။

" ဘာလို့လဲ . . အပေါ်က တက်လုပ်မလို့မလား"

" ဟုတ်တယ် အမ" 

လို့ ပြောလိုက်တော့ အပေါ်တက်ပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ အဆက်မပြတ် ဖိဖိ ဆောင့်တော့တယ်.။ အနည်း ငယ် ချောင်ချိနေပေမယ့် နဲနဲကြာတော့ မမမူယာရဲ့  အောက်ကနေ စည်းချက် ညီညီနဲ့ ပြန်ကော့ပေး နေတာကြောင့် ကောင်းမွန်လာတယ်။ အပေါ်နဲ့အောက် ဆောင့်သံ ဆီးခုံနဲ့ ပေါင် ရိုက်သံတွေက စည်းချက်မှန်မှန် ထွက်ပေါ်နေတယ်။

မမူယာ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ ကြွက်သားများကလည်း ကျွန်တော် လီးကြီးအား စတင်ညှစ်စပြုနေပါပြီ။ အခန်းတွင်းမှ လေအေးပေးစက်ကို အဆုံးထိတင်ထားသော်လည်း ၂ ဦးစလုံး ချွေးများပင် စို့စပြုလာပါပြီ။

မိနစ် ၂၀ ခန့်မျှကြာသောအခါ အချက်ပေါင်းမည်မျှ အထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီးသည်ကိုပင်  မသိတော့ပါဘူး



အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>



Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment