ငထောရဲ့ မနော (စ/ဆုံး)

ငထောရဲ့ မနော (စ/ဆုံး)

ကိုတိုးကြီးရဲ့ ဇာတ်လမ်း

၁၈၈၅ ခုနှစ် တွင် မြန်မာ ဘုရင်သီပေါမင်းနဲ့မိဘုရား ကို နန်းချပြီး နယ်ချဲ့အင်္ဂလိပ်တို့ မြန်မာနိုင်ငံ တခုလုံး ကို သိမ်းပိုက် ခဲ့ကြသည်။ မန္တလေး နန်းတော်ကြီး ကို နယ်ချဲ့များ ဝင်ရောက်ကာ ဘုရင်နဲ့ မိဘုရား ကို ဖမ်းဆီးပြီး သူတို့ ရဲ့ ကိုလိုနီ အဖြစ် သိမ်း ပိုက်ပြီး သား ဖြစ်သည့် အိန္ဒိယ နိုင်ငံ ရတနာဂီရီ ကို ခေါ်ဆောင် သွားခဲ့ ပေသည် ။

အမြှောက်တချက်မဖေါက်ရဘဲ အရှင်နှစ်ပါး ကို ကြက်ကလေး ငှက်ကလေးလို ဖမ်းသွားကြတာ ရင်နာစရာဘဲလို့ ငထော ရဲ့ အဖိုးက စိတ်နာကျည်းစွာနဲ့ ပြောနေသည် ။ နန်းမြို့ရိုး လေးဘက်လေးတန် မှာ မျက်နှာဖြူ နယ်ချဲ့ တပ်တွေ နေရာယူထားကြသည် ကို မြို့သူမြို့သားတွေ က အထူးအဆန်း သဖွယ် ကြည့်ရှုနေကြသည် ။

ဧရာ၀တီ မြစ်ဆိပ်မှာ မီးသင်္ဘောတွေ နဲ့ တဖွဲဖွဲ ရောက်ရှိလာတဲ့ မျက်နှာဖြူ အင်္ဂလိပ် စစ်သားများသည် မြစ်ဆိပ် မှ နန်းတော်ကြီး ဆီကို ချီတက်နေကြ သည် ။ အင်္ဂလိပ် စစ်တပ် ဆိုသော်ငြားလည်း တပ်တတပ်တွင် ဗိုလ် လုပ်သူသာ အင်္ဂလိပ် ကုလားဖြူ ဖြစ်ပြီး ကျန် သော စစ်သားတွေ မှာ ကုလားမဲများ ဖြစ်ကြ သည် ..။ ငထောသည်ထိုစဉ်အခါက အသက် ၁၂နှစ်ခန့်သာ ရှိသည်။

ဂေါဝိန်ဆိပ်ကနေ..ကမ်းပေါ်တက်လာသော..နယ်ချဲ့တပ်တွေကို လမ်းဘေးတဖက်တချက်မှ လူတွေ ဝိုင်းကြည့်နေသည့် အထဲ ငထော လဲ ပါသည် ။ အင်္ဂလိပ် ကုလားဖြူ စစ်ဗိုလ် များသည်မြင်းတွေစီးလာကြပြီးပြောင်းရှည်သေနတ်များထမ်းထားသောကုလားစစ်သားများကတော့လမ်းလျောက် ချီတက်နေသည် ။ ငထော သည် အဘနဲ့ အဖိုး တို့ ပြောပြ လို့ ဘုရင် နဲ့ မိဘုရား ပါတော်မူတာ သိသလို လူမျိုးခြား ကုလားဖြူတွေ လက်အောက် ကိုရောက်ရပြီ ဆိုတာ နားလည်ထားပြီး ဖြစ်တာကြောင့် စိတ်ထဲမှာ မနှစ်မြို့သလို ခံစားနေပေသည် ။ 

ငယ်စဉ် အခါ က နယ်ချဲ့ လက်အောက် ကို ရောက်ရှိရတာ မကျေမနပ် ဖြစ်ခဲ့သော ငထော သည် အသက် ၃၀ကျော် အရွယ်ကို ရောက်လာသော အခါတွင် မျကိနှာဖြူ စစ်ဗိုလ်ကြီးတယောက် ရဲ့ အိမ် မှာ မြင်းထိန်း အလုပ် ကို လုပ်ကိုင် နေရမည် လို့ ဘယ်တုံးကမျှ ထင်ခဲ့မိ မှာ မဟုတ်ပါဘူး ။ 

ငထော ရဲ့ အဘ သည်နန်းတော်တွင်း က မြင်းဇောင်း မှာ မြင်းတွေကို တာဝန် ယူရတဲ့ မြင်းထိန်းကြီး တယောက် ပါ ။အင်္ဂလိပ် စစ်တပ်..ရောက်ရှိလာတော့ မြင်းအကြောင်း နားလည်ပြီး သူတွေ လဲ ဖြစ် တဲ့ အ မှုထမ်းတွေ ကိုဆက်လက်ပြီး ခန့်ထား လုပ်ကိုင် စေတာကြောင့် ငထော ရဲ့ အဘသည် မျက်နှာဖြူတွေ လက်အောက် ဆက်လက် လုပ်ခဲ့ပေသည် ..။

အင်္ဂလိပ် ကုလားဖြူများ သည် မြန်မာဘုရင် ကို နန်းချခါစ က မြန်မာ လူမျိုးများ ကိုမယုံကြည်သေးဘဲ သူတို့လက်အောက်မှာ ခန့်ထားခြင်း မရှိသေးပေ။ သူတို့ နဲ့ အတူ ပါလာသော အိန္ဒိယ ကုလား များကို ဘဲ စိတ်ချကာ စေခိုင်းကြသည် ။ ငထော ရဲ့ အဘ သည် စိတ်ရင်းကောင်းပြီးအလုပ်လုပ်ရာမှာ မခိုမကပ်ဘဲ သစ္စာရှိကြောင်း နံမည်ကြီးသူ မို့ ကုလားဖြူများ က မြင်းထိန်းကြီး အဖြစ် အလုပ်ပေးခြင်း ဖြစ်လေ သည် ။အဘ ကြောင့် ငထောသည် လဲ မြင်းတွေ ကြည့်ရတဲ့ မြင်းထိန်းအလုပ် ကို ကုလားဖြူများ ဆီမှာ ဆက် လုပ်ဖြစ်ခဲ့ ပေ သည် ..။

၁၈၈၆ ခုနှစ်ခန့်မှာ မန္တလေး၏နေပြည်တော်ကြီးနဲ့မိုင်၄၀ကျော်ကွာဝေးတဲ့နေရာမှာတပ်စွဲထားတဲ့ အိန္ဒိယကုလားမဲဘန်ဂါလီတပ်ရင်းတရင်း ရှိနေတဲ့ နေရာ မှာ ကာနယ်မေ ဆိုသော ကုလားဖြူ စစ်ဗိုလ်ကြီးက စပြီး သူတို့ ကုလားဖြူ စစိဗိုလ်များ လာရောက် အပန်းဖြေဖို့ ..မြို့ကလေးတမြို့ တည်ခဲ့ရာ သူ့ နံမည် ကို အစွဲ ပြုပြီး မေမြို့ ( May Town ) ဟု ခေါ်တွင်ခဲ့ကြလေသည် ..။

ငထော သည် အမေ ကမွေးတုံးက တော့ မောင်ထော ဆိုပြီးနံမည်ပေး ခဲ့တာပါဘဲ။ ရွာထဲက လူတွေက ဆင်းရဲသား တောသူတောင်သားချင်း ငတေ..ငဘ ..ဆိုပြီး ခေါ်လေ့ ရှိတာမို့ မောင်ထော လို့ မခေါ်ကြဘဲ ငထော လို့ ခေါ်ရာက သူ့ နံမည် သည် ငထော ဖြစ်လာရ ပေသည် ။

ငထော သည် အသက် ၃၀ ကျော်ပြီ။ မိန်းမ ရ ခဲ့ပေမဲ့ ငထောရဲ့ မယား မိခင်သည် လွန်ခဲ့တဲ့ ၅ နှစ် လောက်က ဖြစ် ပွါးခဲ့တဲ့ ကာလ ဝမ်းရောဂါဘေး နဲ့ သေလို့ ငထော သည် မုဆိုးဖို တကိုယ်ထီး ဘဝနဲ့ ရှိနေသည်။ နန်းတော် တွင်း တပ်စွဲထားတဲ့ ကုလားဖြူ စစ်တပ် ကို အုပ်ချုပ်တဲ့ ကာနယ် စမစ်ဂျုံး က မြန်မာတွေ ထဲ ကျွဲပေါက်ကြီး တကောင်လို မြင့်မားတဲ့ အရပ် ..တောင့်တင်းကြီးမားတဲ့ ကိုယ် ခန္ဒာ နဲ့ ငထော ကို အလုပ်လုပ်ရာမှာ မြန်ဆန် တိကျ ပြီး ခွန်အားကောင်းသူ မို့ အထူး နှစ်ခြိုက် သဘောကျလေသည် ..။

ကာနယ် စမစ်ဂျုံး သည် အလုပ်အရသာ မန္တလေး နန်းတော်ကြီး မှာ နေထိုင်နေရပေမဲ့ ကုန်းမြေမြင့် ဖြစ်လို့ ရာသီဥတု ပို အေးမြတဲ့ မေတောင်း ( ခေါ် ) မေမြို့ မှာနေထိုင်ရသည်ကို ပိုမို သဘောကျတာကြောင့် မေတောင်း မှာ အိမ်ကြီးတလုံး ဆောက်လုပ်ထားပေသည်။ 

သူ၏အားလပ်ချိန်တွေမှာ မေတောင်းက အိမ် မှာဘဲ နေထိုင်တတ် သည်။ သည် အိမ်ကြီး သည် ကြီးမားသော ခြံကြီးထဲမှာ လှပသော ပန်း မျိုးစုံ ဖူးပွင့်နေသည့် ပန်းခင်းများ နဲ့ အိမ် အနောက်တွင် အစေခံများနေရန် အိမ်တန်းလျားများ မြင်းဇောင်း ..နွားခြံများနဲ့ ကြီးကျယ် ခန်းနားလှသည် ။

ကာနယ်ကြီး ရဲ့ အိမ်ကြီးမှာ ကုလားလူမျိုး ထမင်းချက်၊ခြံလုပ်သော မာလီကုလားများ ရှိသလို အိမ်တွင်းကူညီမစရန် မြန်မာအလုပ်သမားတွေလဲ ခန့်ထားရလေသည်။ ငထောသည် မြင်းများအကြောင်း နားလည်ပြီး မြင်းအကြည့်ကောင်းတာကြောင့် ကာနယ်ကြီး က ငထော ကို မေတောင်း က အိမ်ကြီးရဲ့မြင်းထိန်း အဖြစ် တာဝန်ပေး ခဲ့တာကြောင့် ငထော အိမ်ကြီး ရဲ့ အနောက်ဖက်အစေခံတန်းလျားဘေး က မြင်းဇောင်းထဲမှာ နေပြီး ကာနယ်ကြီး ရဲ့ မြင်း ၅ကောင် ကို တာဝန်ယူ ရ ပေ သည် ။

ကာနယ်ကြီး မန္တလေးမြို့ ကို စတင် ရောက်ရှိကာစမှာ သူတယောက်ထဲပေမဲ့ များမကြာခင်မှာဘဲသူ၏မိသားစုကိုသူတို့ယခင်နေထိုင်နေရာ အိန္ဒိယနိုင်ငံ ကာလကတ္တားမြို့ မှ ခေါ်ယူတော့သည် ။ ကာနယ်ကြီး ရဲ့ ဇနီး ဟယ်လင် ( Helen ) တဦးတည်းသော သမီး အယ်နာ ( Anna ) ..တူမ .. ရို့မေရီ ( Rosemary ) တို့ ရောက်ရှိလာကြသည် ..။ ကာလကတ္တားမြို့ မှ ရန်ကုန် ကို သင်္ဘောဖြင့် ရောက်လာပြီး ရန်ကုန် ကနေ သင်္ဘောနဲ့ မန္တလေး ကို ရောက်ရှိလာရတာ ဖြစ်ပေ သည် ။ 

ကာနယ်ကြီး သည် သူ၏ ဇနီး .သမီးတို့ ကို နန်းတော် တဝိုက် ကို လိုက်လံ ပြသပြီးနောက် မေမြို့ ကို ခရီးဆက်ကြသည် ။ထိုစဉ်အခါ က မြင်းများ ..ရထားလုံး မြင်းရထားများ နွားလှည်းများ နဲ့ သွားလာရတာဖြစ်ပြီး မေမြို့ ကို သွားရတဲ့ ခရီးလမ်းမှာ တောတောင်တွေထဲ ဖြတ်သန်း သွားရပြီး မလွယ်ကူသေးပေ ..။

တောရိုင်းသတ္တဝါများကြောင့် နဲ့ ..သူတပါးနိုင်ငံ ကို ကျူးကျော်နယ်ချဲ့ သိမ်းပိုက်ထားသူများမို့ ပုန်ကန်သူများ ရန်ပြုနိုင်တာများကြောင့် ကာနယ်ကြီး မိသားစု မေမြို့ ကို သွားတဲ့ အခါ ..စစ်တပ် ကလုံခြုံရေး တာဝန်ယူ ကာ လူစုလူဝေးနဲ့ သွားကြရလေသည် ။

ကာနယ်ကြီး လဲ သူ ၏ မြင်းရထား ( ရထားလုံး ) ကို ငထော ကို မောင်းစေသည်။ ငထော နဘေးတွင် အစစ ကူညီဖို့ မြန်မာလူငယ် ဖိုးတေ ကို လိုက်ပါစေသည် ..။ မြင်း နှစ်ကောင် ဆွဲတဲ့ ရထားဖြစ်သည်။ မြင်းရထားထဲမှာ ကာနယ်ကြီးရဲ့ ဇနီး ..သမီးနဲ့ တူမ တို့ လိုက် ပါ စီးနင်းကြပြီး ကာနယ်ကြီးကတော့ သူ၏လက်ထောက် ကပ္ပတိန် ရောဂျား ဦးစီးတဲ့ စစ်သားများနဲ့ အတူ မြင်းစီးကာ လိုက်ပါလာပေသည် ။

ငထော မှာ သူ ငယ်စဉ်ကထဲ က အဘ နဲ့ ကုလားဖြူများ လက်အောက်မှာ လုပ်ခဲ့တာကြောင့် အမြဲ သူတို့ နဲ့ ပြောဆို ရတာ ကြာလာလို့ သူတို့ ဘာသာစကားကို နဲနဲပါးပါး ..တလုံးစနှစ်လုံးစ ..နားလည်သဘောပေါက် ပြောဆိုနိုင် လာသည် ။ ရှေ့ဆုံး မှ ရှေ့ပြေးအဖြစ် မြင်းစီး စစ်သားများ တချို့ က သွားနှင့်သည်။ ကာနယ်ကြီး နဲ့ သူ့လက်ထောက် ကပ္ပတိန် ရောဂျား..လက်ဖတက်နန် မိုဟန်း နဲ့ မြင်းစီးစစ်သား တချို့ က အနောက်မှ လိုက် သည် ။ ငထောမောင်းသည့် မြင်းရထား နဲ့ ကုန် များတင်လာတဲ့ မြင်းရထား က အဲဒီနောက် က လိုက်ရသည် ..။ ငထောရဲ့ မြင်း လှည်းနောက်မှာတော့ ရိက္ခာများတင်ဆောင်လာတဲ့ နွားလှည်း ၃စီး လိုက်ပါလာသည် ..။

နွားလှည်းများပေါ်မှာလဲ ဘန်ဂါလီ ကုလား စစ်သားများ အစောင့်အဖြစ် လိုက်ပါလာလေ သည် ။ ကာနယ်ကြီး ရဲ့ ဇနီး ဟယ်လင် နဲ့ သမီး အယ်နာ..တူမ ရို့မေရီတို့ သည် သူတို့ အင်္ဂလိပ် လူမျိုး မိန်းမ တွေ ဝတ်ဆင်လေ့ရှိသော ဂါဝန်ရှည် ပွပွ ကာကားကြီးတွေ ကို မဝတ်ကြဘဲ ..ခရီးကြမ်း ဖြစ်တာမို့ မြင်းစီးဘောင်းဘီ များ ဝတ်ထားကြလေသည် ..။ ငထောသည် ငယ်စဉ်က အပြင်းဖျားပြီး ဆံပင်များ ကျွတ်တာကတကြောင်း ..အလုပ်ကြမ်းလုပ်သူမို့ မဖီးသင်အားသည်ကတကြောင်းကြောင့် ..ရောင်ထုံးကို ပယ် ကာ ကတုံး ပြောင်အောင်ရိပ် ထား ပြီး မြင်းထိန်း မြင်းစီးသူဖြစ်လို့ ရှမ်းဘောင်းဘီ အနက်ကို ခါးပတ်ပြားကြီးနဲ့ စည်းနှောင်ထားသည် ..။

ကာနယ်ကြီး သည် ရှေ့မှမြင်းစီး သွားနေပေမဲ့ သူ့ မိသားစုနဲ့ ရံဖန်ရံကာ လာရောက် စကားပြော တတ် သည် ..။ တောလိုက် အမဲပစ် ဝါသနာထုံ သူဖြစ်တာကြောင့် လမ်းခရီးမှာ တောကြက် ..တောယုန် နဲ့ ဂျီများတွေ့ပါ က ပစ်ခတ်လေ့ ရှိပေ သည် ..။ မိုင်၂၀ခန့် ခရီးပေါက် လာသော အခါ ကာနယ်ကြီး က စမ်းချောင်းလေးတခု အနီး ခေတ္တခဏ နားမည် လို့ ဆိုလို့ စစ်သားတွေကလဲ ပတ်ပတ်လည်မှာ ကင်းများချထား ကာ အစေခံများကလဲ မီးတွေ ဖို ..စားသောက်စရာများ ပြင်ဆင်လေ သည် ..။

ကာနယ်ကြီးရဲ့ သမီးလေး အယ်နာ သည် ရွှေဝါရောင်ဆံပင်..ဖြူဖွေးသော အသားအရေ နဲ့ လဲ့ပြာနေသော မျက်ဝန်း ....ပန်းနရောင်သွေး နှုတ်ခမ်းပါးတွေနဲ့ ရွှေ ရောင် နတ်သမီးလေး လိုဘဲ လို့ ငထော ကို အကူ အဖြစ်ပါတဲ့ ဖိုးတေ က ပြောသည် ..။ ငထော လဲ ဟေ့..ဒင်းတို့ က အသားဖြူတာနဲ့ နတ်သမီး ထင်စရာမလိုဘူး ..ငါတို့ နွားထိုးကြီးရွာဘက် ..တပ်မင်းကြီး အမဲလိုက် သွားတုံးက တပ်မင်းကြီးမစင်စွန့်ဖို့ရေအိမ် အသစ် ဆောက်ပေးကြရတာ ..တပ်မင်းကြီး လဲ စွန့်ပြီးရော ရွာသားတချို့ က ကုလားဖြူ မစင် ဘယ်လိုများနေမလဲဆိုပြီး ပြေးကြည့်ကြသတဲ့ ..ရွာသားတွေ ညည်းပြီး ပြန်လာတယ် ..သူတို့ မစင် က ဒို့ ဟာလိုပါဘဲလား..တဲ့ .. ငတေ ...ခိုင်းတာလုပ် ..တိတ်တိတ်နေစမ်း ..လို့ ငတေ ကို မာန် လိုက်သည် ..။

အယ်နာ နဲ့ ရို့မေရီ တို့ စခန်းချတဲ့နား က တောပန်းတွေ ကိုတွေ့ပြီး ပြေး ခူးကြသည် ..။သစ်ပင်အုပ် တွေထဲ သဇင်ပန်းများတွေ့လေမလား လိုက် ကြည့်ရှာဖွေကြ သည် ။ ကာနယ်ကြီး ရဲ့ ဇနီး ဟယ်လင် ကတောပုန်းသူပုန်တွေနဲ့တိုးမည်ကိုစိတ်ပူကြောင်း..လက်ဖတင်နင်မိုဟန်းကိုလှမ်းပြောလိုက်သည် ။ မိုဟန်း က ဒီနယ်မှာ သူပုန် တောပုန်း မရှိ ပါ ..စိတ်ပူစရာ မလိုပါ လို့ ရှင်းပြပေမဲ့ ငထောကို လှမ်း ခေါ် ကာ အယ်နာတို့ အနောက် က လိုက်သွားရန် ခိုင်းစေလိုက်လေ သည် ..။

ငထော လဲ အယ်နာ တို့ မိန်းမပျိုလေး နှစ်ယောက် ရဲ့ နောက် ကို လိုက်သွား ခဲ့ရသည်..။ ဖိုးတေ ကတော့ မြင်းတွေကို ရေတိုက် အစာကျွေးလျက်ကျန်ခဲ့သည်။ ကာနယ်ကြီးနဲ့ သူ့လက်ထောက် စစ်ဗိုလ်တွေကတော့ ဝိုင် အရက်များ ကို လမ်းခရီး မှာ သူတို့ ပစ်ခတ် လို့ ရတဲ့ တောကြက် ..ယုန် များ ကင်ထားတာများနဲ့ သောက်စား နေကြပေသည် ..။

အယ်နာ နဲ့ ရို့မေရီ တို့ သည် ငယ်ရွယ်သော မိန်းမပျိုများ ပီပီပေါ့ပါးလန်းဆန်းနေကြ ကာ တောလမ်းကလေးထဲ ခုန်ပေါက် ကာ တောပန်းတွေခူး ..စမ်းချောင်းထဲ မျောလာတဲ့ ပန်းပွင့်တွေကို ဆယ်ယူ ..ပျော်ရွှင် ဆော့ကစား နေကြ သည် ..။ ငထော လဲ သစ်ပင်များကြား ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့ အယ်နာတို့ ကို အမှီလိုက် တော့ သစ်ပင်ကြီးတွေ အကွယ် မှာ ဘွားကနဲ တွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် မိမိ မျက်စိနှစ်ကွင်းကို ပွတ်သပ်ကြည့်မိရအောင်ဘဲ မြင်ရတာကို မယုံကြည်နိုင် ဖြစ်သွားရ ပေသည် ..။

အယ်နာ နဲ့ ရို့မေရီ တို့ စမ်းချောင်းလေး အစပ်မှာ သူတို့ ရဲ့ မြင်းစီး ဘောင်းဘီများ ကို ဒူးဆစ်အထိ ချွတ်ချကာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ကာ အခင်းလေး သွား ..သေးပေါက် နေကြတာ တွေ့လိုက်ရလို့ ဖြစ်ပေ သည် ..။ ဖြူဖွေး စွင့်ကားတဲ့ တင်သားစိုင်တွေ နဲ့ ကုန်းကါကွကာ လုပ်နေတာမို့ အနောက် ကို ပြူးထွက်နေတဲ့ မိန်းမ အင်္ဂါစပ် တွေကို ထင်းထင်း လင်းလင်းကြီး တွေ့လိုက် ရလို့ ငထော မှာ ပါးစပ် အဟောင်းသား နဲ့ ငေးနေမိတော့သည် ..။

 

ငထော သည် မယားဖြစ်သူ မိခင် လွန်ခဲ့တဲ့ ၅နှစ် အချိန် က သေဆုံးသွားကထဲက မိန်းမ နဲ့ ပြတ်လပ် ပြီး ကာမ အမှုနဲ့ ကင်းဝေနေခဲ့တာ ကြာပါကကော ..။ တွေ့လိုက်ရသော အမြဲ ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ မိန်းမ အတွင်း အင်္ဂါ အစိတ်အပိုင်းတွေ ကြောင့် ငထော ရဲ့ မီးခဲပြာဖုံး ကာမ ရာဂ စိတ်တွေ ဟာ ဟုန်းကနဲ ထတောက်လောင် လာရပေ သည် ..။ ဝတ်ထားတဲ့ ရှမ်းဘောင်းဘီ ပွပွကြီးထဲ က ဖွါးဖက်တော် လိင်အင်္ဂါကြီး သည် အရှေ့ကို ငေါငေါကြီးကြံထောင်လာတော့သည် ..။ 

အယ်နာ နဲ့ ရို့မေရီတို့သည် မြင်းလှည်း အကြာကြီး စီးထားရလို့ဆီးသွားချင်နေကြတာကြောင့် အခုလို လူ လစ်တုံး သေးပေါက် လိုက်ကြတာ ဖြစ်သည် ..။ သူတို့ ရဲ့ ဘောင်းဘီများ ကို ပြန်လည် ဝတ်ဆင် ပြီးချိန် အနောက်ဘက် က ချွတ်ကနဲ ခြေသံကြားလိုက် လို့လှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ ..သူတို့ဆီကို လျောက်လာနေသော ငထော ကို တွေ့လိုက် ကြသည် ..။ မျက်စိလျင်သော အယ်နာ သည် ငထောရဲ့ ရှမ်း ဘောင်းဘီ အရှေ့ဘက် က ငေါငေါကြီး ရှေ့ကို ထောင်ထနေသော အရာကြီး ကို မြင်လိုက် သည် ။ သူ့ အမ ဝမ်းကွဲ ရို့မေရီ ကို အင်္ဂလိပ် ဘာသာစကားနဲ့ သူ့ ပေါင်ကြားကို ကြည့်လိုက် လို့ ပြောလိုက်လေ သည် ..။ ရို့မေရီ သည် ငထောရဲ့ ပေါင်ကြား ကို မသိမသာ ကြည့်လိုက်တော့ ထိုးထောင်ထနေသော ဖွါးဖက်တော် ယောင်္ကျားအင်္ဂါကြီး ကို တွေ့လိုက်ရပေ သည် ..။

“ ဟုတ်တယ် အယ်နာ ..သူ့ဟာကြီး ထောင်နေတယ် ..တော်တော်ကြီးမဲ့ အတန်ကြီး ”

“  ဒို့သေးပေါက်တာ သူများတွေ့သွားသလား မသိဘူး ..ရို့မေရီ .”

အယ်နာ နဲ့ ရို့မေရီ တို့ သည် အပျိုပေါက်မ များ ပီပီ ဆန့်ကျင်ဘက် လိင် အကြောင်း ကို စိတ်ဝင်စားနေကြပြီမို့ ငထော ရဲ့ ပေါင်ကြားကို ခိုးခိုးကြည့် ကာ တခစ်ခစ် နဲ့ သဘောကျ အတင်းစကားများ ပြောနေပေသည် ။ မေမြို့ အိမ်ကြီး ကို ရောက်ရှိခဲ့ လဲ အယ်နာ သည် လေသာ ပြူတင်း က ခြံဝိုင်းကြီးထဲ ကို ကြည့်မိသောအခါ အလုပ်လုပ်နေသော မြင်းထိန်း ငထော ကို အပေါ်ပိုင်းဗလာ ..အောက် မှာ လုံကွင်း တိုတိုစည်းလျက် တွေ့မြင်ရတတ်သောအခါ ..တောတွင်း စမ်းချောင်းလေးဘေး မှာ ငေါငေါကြီးထောင်ထတာ တွေ့ဘူးခဲ့တာကို အမြဲ ပြန်လည်သတိရမိ ပေ သည် ..။ငထော သည် အလုပ်နဲ့ လက်မပြတ် အောင် တနေကုန် မြင်းများကို ရေချိုးပေး ..မြင်းစာ ကျွေး..မြက်ရိပ် ...တွေ လုပ်ရုံမက အိမ်ကြီး က လိုအပ်တာတွေကို လဲ အမြဲ ဝိုင်း လုပ်သူ ဖြစ်သည် ။

တနေ့ အယ်နာ သည် သူမ ဆီကို ဒုန်းဆိုင်းကာ ပြေးလာသော အမ ဝမ်းကွဲ ဖြစ်သူ

ရို့မေရီ ကို 

“  ဘာဖြစ်တာလဲ ..ဘာလို့ ဒီလောက် ပြေးလာရတာလဲ .”

လို့မေးသောအခါ ..ရို့မေရီ မှာ မျက်နှာလေး ရဲပြီး .. 

“ အယ်နာရယ် ..နင့်ကို တွေ့စေချင်တယ် ..ငါ လဲ တွေ့ရတာ..ရင်တွေ တုန်ပြီးမျက်စိကလဲ မကြည်ကဘဲလဲ မနေနိုင်ဘူး ..”

လို့ပြောနေတော့ ..အယ်နာ လဲ ..ဘာလဲဘာလဲ ..မေးသည် ..။ ရို့မေရီ က ..

“ ငါ လဲ အားမား ကို ဒီညစာ ပဲဟင်း ချက်ဖို့ အန်တီ ဟယ်လင် သွားပြောခိုင်း တာ သွားပြောတော့ မြင်းဇောင်းထဲ မှာ မြင်းထိန်းကြီး ငထောကိုယ်တုံးကြီးရေချိုးနေတာ..တွေ့လိုက်ရပါလေ ရော ဟာ ..” 

လို့ပြောလိုက်ရာ ငထော အကြောင်း စဉ်းစားနေတတ်သူ အယ်နာ မှာ အရမ်း စိတ်ဝင်စားသွား သည် ..။

“ ဘယ်မှာလဲ ဘယ်မှာလဲ ..ခုရော ငါ သွားကြည့်လို့ရမလား ..”

“ ဟယ် နင်ကလဲ ..ခုတော့ ရေချိုးပြီး သွားပြီ ပေါ့ ...”

“ ဟာကွာ ..ရို့မေရီကလဲ ..ငါလဲ တွေ့ချင်တာပေါ့ ..ပြော..ပြော ..ဘာတွေ တွေ့လဲ ..သူ့ ဟာကြီး နင် တွေ့ရတာပေါ့နော် ”

“ ဒါပေါ့ ..အယ်နာ ...ငထော ရင်အုပ်ကြီး တွေ ကကြွက်သား ဖုထစ်နေ..”

“ နိုး ..နိုး ..အဲဒါ က နင်ပြောမှလား ..နေ့တိုင်း မြင်နေရတာ ..ပြောရမှာ က ..သူ့ပေါင်ကြား က ဟာ ကြီး အကြောင်း .”

“ အယ်နာရယ် ..သူ့ ဟာကြီး က အရမ်း ထွားတာဘဲ ...အရှည်ကြီး ဘဲ ....သူ့ကို ကိုယ်တုံးလုံး မြင်ရတာ ငါဖြင့် ပေါင်ကြား မှာ အရေ တွေ စိုသွားရတယ် အယ်နာရယ် ...”

ထိုနေ့ကစပြီး အယ်နာ သည် ငထော ကို စိတ်ဝင်စားနေမိပြီ ..။ အပျိုပေါက်မလေး ပီပီ စိတ်ကစား နေတော့ သည် ။ ငထော သည် အပေါ်ပိုင်း ဗလာနဲ့ အလုပ် လုပ် လေ့ ရှိသည် ..။ မေမြို့ ရဲ့ အေးချမ်းတဲ့ ရာသီဥတု ကိုတောငိ မမှု ။ကျွဲပေါက်ကြီးတကောင် လို ညိုမောင်းပြီး ကြွက်သားတွေ ဖုထစ်နေတာ အသဲယားစရာကြီး လို့ အယ်နာ ထင်သည် ..။ 

အယ်နာ ဟာ လေသာ ပြူတင်း မှ အိမ်ကြီးရဲ့ နောက်ဘက် ခြံထဲ ကို ငေးနေသည် ..။နွားရိုင်းသွင်းချိန် လို့ ခေါ်ကြတဲ့ နေဝင်ရီတရော အချိန်ဖြစ်လို့ ..ခြံကြီး ရဲ့အနောက် စူးစူး က လယ်ကွင်းထဲမှာ လှန်ထားတဲ့ နွားတွေ ကို ငထော ပြန် မောင်းသွင်းလာတာ တွေ့နေရ သည် ။ ငထော သည် တော်တော်ဘဲ ခွန်အားဗလကြီးတဲ့ ကောင်ကြီး ဆိုတာ တွေ့နေရသည် ..။

အယ်နာ လဲ ဟိုတနေ့ က ရို့မေရီ တွေ့ခဲ့ရသလို သူလဲ ငထောရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတီး ကို တွေ့များတွေ့လေမလား ဆိုပြီး ခြံထဲကို ဆင်း ခဲ့လေ သည် ..။ အစေခံ တန်းလျားအနီးကို ရောက်လေသော အခါ သူ့ အဖေ ကာနယ်ကြီး ရဲ့ အိမ် လုံခြုံရေး အစောင့် စစ်ဘာရီ ရာကွတ်ခန်း သည် အယ်နာ ရှိရာကို ပြေးလာ သည်..။ 

“ ဘာ အလိုရှိသလဲ အယ်နာ..လိုတာရှိရင် ခိုင်းတဲ့ မိန်းကလေး ကို ပြောလိုက်ရင်ရပါတယ် ..အယ်နာလာစရာ မလိုပါဘူး ..” 

ရာကွတ်ခန်း သည် ကာနယ်ကြီး ရဲ့ တဦးတည်းသော လက်နက်ကိုင် အစောင့် ဖြစ်သည် ..။ စစိတပ်နဲ့ အလွန် နီးတာကြောင့် ကာနယ်ကြီး သည် ရာကွတ်ခန်း တဦးထဲကိုဘဲ အိမ် ကို စောင့်စေသည် ..။ မေမြို့ သည် မျက်နှာဖြူ စစ်ဗိုလ်ကြီးများ က သူတို့ အတွက် တည်ထားတဲ့ မြို့ဖြစ်လို့ စစ်တပ်မြို့လို ဖြစ်နေသည် မို့ လုံခြုံ သည် လို့ ကာနယ်ကြီးတို့ ထင်ထား သည် ..။ ကာနယ်ကြီး သည် မန္တလေး နန်းတော်ထဲ က စစ်တပ် မှာ အလုပ်သွား လုပ်ရပြီး တခါတခါမှ မေမြို့ က မိသားစု ဆီ ပြန်နိုင်သည် ။သူတို့ရဲ့ စားဖိုမှူး အားမား လဲ မီးဖိုကြီးထဲက ပြေးလာ သည် .။

“ ကလေး ...ဘာ လိုချင်လဲ..ဘာစားချင်လဲ ...အားမား ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ..”

အားမား သည် အိန္ဒိယ က ကာလကတ္တားမြို့ကထဲက သူတို့ ရဲ့ စားဖိုမှူးဖြစ် သည် ..။ 

“  ဘာမှ မလိုပါဘူး ..ခြံထဲ ဆင်းလမ်းလျောက်ချင်လို့ ...”

ထိုအခိုက်မှာ ငထော သည် အားမားရဲ့ မီးဖိုအတွက် ထင်းတုံးများ ကို သယ်လာ သည် ..။ ငထောရဲ့ကြွက်သား ဖုထစ်နေတဲ့ ကိုယ်တွေကို အယ်နာ တွေ့တဲ့ အခါ ရို့မေရီ တွေ့လိုက်သလို ငထော ကို ကိုယ်တုံးလုံး မြင်လိုတဲ့ စိတ်တွေ တဖွါးဖွါး ပေါ်ပေါက် နေရတာ တားဆီးလို့ မရ နိုင်တော့ ..။ငထော သည် သူ့ကို ကာနယ်ကြီး ရဲ့ သမီး အယ်နာ က အမြဲကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် လုပ်နေသည် ကို ရိပ်စားမိသည် ..။ သူ သည်လဲ အယ်နာ နဲ့ ရို့မေရီ တို့ တောထဲ သေးထိုင်ပေါက်တော့ သူတို့ ရဲ့ မိန်းမ အဂ်ါ နဲ့ တင်စိုင်တွေ ကို မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့ရှိခဲ့ကထဲက

သူတို့ ကို ခိုးခိုးကြည့် ကာ တပ်မက်စိတ်တွေဝင်ခဲ့ သည် ။ 

သူတို့ရဲ့ ဖြူဝင်းတဲ့ အတွင်း အစိတ်အပိုင်းတွေ ကို မြင်ယောင်ကာ ကာမစိတ်တွေ နိုးကြား ခဲ့တာ မို့ မိမိ ဖွါးဖက်တော်ကြီး ကို ဆုတ်ကိုင် ကာ အိပ်ရတဲ့ ညတွေ များပြားခဲ့သည် ။ သေဆုံးသွားသော မယား မိခင် နဲ့ သူ သံဝါသ မေထုန် အမှု ပြုခဲ့တာတွေ မျက်စိထဲ ပြန်မြင်ယောင် လာမိသည် ..။ မိခင် သည် ကျေးတောသူ ဖြစ်ပေမဲ့ သည် အရေးတွေမှာ လျင် သည် ..။ သဘာ၀ ဖိုမ ဆက်ဆ့တာကို နားလည် သည် ။ လင်ယောင်္ကျား ဘာလိုချင်တယ်ဆိုတာ ချက်ဆိုနားခွက်က မီးတောက် ဆိုသလို အကင်းပါးသည် ..။ ငထော ကာမ ဆန္ဒ ဘယ်တော့ မှ မပြည့်ဝဘူးဆိုတာ မရှိ ..။ အခု မိခင် လဲသေရှာပြီ ..။ 

ငထော ကာမအမှုနဲ့ ကင်းဝေးရတာကြာပြီ ..။ ကာနယ်ကြီး သည် ကုလားများ က ..မြင်းစီးသော ဘော့စ် လို့ ကုလားဘာသာနဲ့ ( ဂိုရား ဆပ်ဘ် )..မြန်မာများ က ( သခင်ကြီး ..ကိုယ်တော်ကြီး ..) စသဖြင့် ခေါ်ဝေါ်တာ ခံရတဲ့ အာဏာကြီးမားတဲ့ ပု၈္ဂိုလ်ကြီး ဖြစ် သည် ။ ငထောကတော့ မျိုးချစ်စိတ်ကြောင့် ကာနယ်ကြီးကို ( သခင်ကြီး )လို့ မခေါ်ခဲ့ ..။ ( တပ်မင်းကြီး )လို့ ဘဲ ပြောဆို ခေါ်ဝေါ် ခဲ့ သည် ။ ကာနယ်ကြီး ရဲ့ သမီး ကို မနောကံနဲ့ ပြစ်မှားနေမိ သော်လဲ တကယ်တမ်း လုံး၀ လက်ရောက်ဖို့ ငထော စိတ်တောင် မကူးဝံ့ ..။

ရာဇဝတ်အိုး ..ဒုတ်နဲ့ထိုး ဖို့ မစဉ်းစားရဲပေ ..။ သူ့လက်အောက် ကုလားစစ်သားတွေ က ( သခင်အားရ ..ကျွန်ပါး၀ ..) ဆိုတဲ့အတိုင်း ..သူ့ကို ချမ်းသာပေးမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ..သူသိသည် ..။ အလုပ်တွေ ပြီးစီးတော့ မှောင်စပြုပြီ..။ ငထော မြင်းဇောင်း ထဲ မှာ မြင်းတွေ အခြေအနေကို သွားကြည့်ပြီး မြင်းဇောင်းအနောက်ဘက် က တံခါးလေးကထွက်ခဲ့ သည် ..။ သည်မှာ ရေတွင်း ရှိသည် ..။ သူ ဝတ်ထားတဲ့ နံငယ်ပိုင်း လုံကွင်း ကို ချွတ်လိုက် သည်..။

တနေကုန်ပေကျံညစ်ပတ်နေလို့ သူ လျော်လို သည် ။ ကိုယ်လုံးတီး မို့ ငထော သည် ဝက်ဝံညိုကြီးတကောင် လို အမှောင်ထု ဖုံးလွှမ်းခါနီး အချိန်မှာ ရေချိုးနေသည် ..။ သူ့ ပေါင်တုတ်တုတ် ကြီးတွေ ကြားက လိင်တန် ရှည်မျောမျောကြီး သည် တောင်ငူဘက် က လာသော ရွှေ ငှက်ပျောသီးကြီးလိုဘဲ ..တုတ်ခိုင်ဖီးထနေသည် ။ဂွေးဥကြိး နှစ်လုံး သည် တွဲလောင်းကျ ကာ တရမ်းရမ်းနဲ့ ..အယမနာ့စိတ်တွေကို မရိုးမရွ ဖြစ်စေနေပေ သည် ။

ငထော မသိတာက မြင်းဇောင်းနံဘေး က ခြုံပုတ် ထဲက အယ်နာ သည် တပ်မက်တဲ့ မျက်လုံးအစုံ နဲ့ ငထော ကို စိုက်ကြည့်နေတယ် ဆိုတာကိုပါဘဲ ..။ အယ်နာ သည် ပေါင်တန် တုတ်တုတ်ကြီးတွေကြား က မြင်းထီးကြီးတွေရဲ့ လီးတန်ကြီးသဖွယ် ရှည်လျားကြီးမား တဲ့ ငထော ရဲ့ လီးးကြီးကို စူးစိုက် ကြည့်နေရင်း အရေတွေ စို ရွှဲလာရတဲ့ သူမ ပေါင်ကြားကို ဂါဝန်ရှည်ကြီး အပေါ်ကနေ ကိုင်တွယ်နေမိ သည် ..။သူမ ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေဟာလဲ ကာမ စိတ်ကြောင့် ထင် သည် ။ မာတောင် နေသည် ..။ သူမ ဖါသာ နို့သီးခေါင်းဖုလေးတွေ ကို ကိုင်မိနေသည် .။ ပွတ်ချေမေိ သည် ။

ကာလကတ္တားမြို့တွင်နေစဉ်က အယ်နာ သည် အိမ်တွင် အတူ နေသော အစေခံ လင်မယား မွတ်တားဘိုင် နဲ့ နန်ဒနီ တို့ ကာမ စပ်ယှက် လိုးကြတာတွေ ကို မြင်ခဲ့ဘူး..ချောင်းခဲ့ဘူးတာမို့ ကာမစပ်ယှက်ခြင်း ကိစ္စကို စိတ်ဝင်စားပြီး သူမ ကိုယ်တိုင်လဲ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ကြုံတွေ့လိုနေသည် ။ ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့ ကိုင်တွယ်တာ ..စပ်ယှက်တာကို ကြုံဘူးချင်နေသည် ..။ငထောနဲ့ ..ကာမဆက်ဆံမှုကို ပြုရလျှင် ကောင်းမည် လို့ တွေးနေ သည် ။

ငထောရဲ့ အလိုးကိုခံကြည့်ချင်နေသည် ..။ သူ့ ဗလကြီးကြောင့် သူ့အလိုးကို ခံချင်စိတ်တွေ ပေါ်သလားတော့ မသိဘူး ..။ ရို့မေရီ သည်လည်း ထိုကဲ့သို့ ထပ်တူထပ်မျှ ခံစားနေရ သည်။အယ်နာ ညစာ စားနေစဉ် မိခင်ဖြစ်သူ ဟယ်လင် ကို သူမြင်းစီးချင်ကြောင်း ပြောသည် ..။ ဟယ်လင် က ဘာများ အရေးတကြီး လုပ်နေတာလဲဆိုတဲ့ ပုံနဲ့တချက်ကြည့်လိုက်ပြီး .

“ စီးပေါ့ .”

လို့ ပြန်ပြောသည် ..။ စားလက်စ အစား ကို ဝါးမြိုပြီး မှ 

“ ရာကွတ်ခန်း ကိုပြောလေ .”

လို့ ထပ်ပြောသည် ..။

“ နင့်အဖေ က နင့်အတွက် ..နိက်တင်ဂေးလ် ဆိုတဲ့ မြင်း အဖြူလေး ပေးထားတာဘဲ .အယ်နာ ”

“ မယ်ခ..မယ်ခ.”

အယ်နာ က စားဖိုမှုး အားမား ကို ကူညီတဲ့ အစေခံကောင်မလေး ကို ခေါ်သည် ။ မယ်ခ အပြေးကလေးနဲ့ ရောက်လာပါ သည် ။

“ မယ်ခ ....ရာကွတ်ခန်း ကို သွားခေါ် ..”

မယ်ခ ထွက်သွားတော့ ..ဟယ်လင် က ရို့မေရီ ကို ..

“ နင်ကော မြင်း မစီးချင်ဘူးလား ...ရို့မေရီ .”

လို့ မေးသည် ။ ရို့မေရီ က မစီးချင်ဘူး လို့ ပြောသည် ။ရာကွတ်ခန်း ရောက်လာသည် ..။ အယ်နာ က မနက်ဖန်မနက် မြင်းစီးချင်ကြောင်း ပြော သည် ။ ရာကွတ်ခန်း က သူ ငထော ကို မနက်ဖန်မနက် မြင်းပြင်ခိုင်းထားမယ်လို့ ပြောသည် ..။ ဟယ်လင် က

“ အယ်နာတယောက်ထဲ စီးမှာ ပါ စိတ်မချဘူး ..ရာကွတ် ..မင်း..အယ်နာ နဲ့ အဖေါ် လိုက်စီးနိုင်မလား .”

လို့ ရာကွတ်ခန်း ကို မေးသည် ..။ရာကွတ်ခန်း က ..

“ မြင်းကို ငထော က ကို နိုင်နင်းပါတယ်..နိုက်တင်ဂေးကလဲ သူ့ လက်ထဲကြီးလာတာဆိုတော့ ငထောကို ဘဲ လိုက် စီးခိုင်းတာပို ကောင်းပါတယ် ..တပ်မင်းကြီးကတော် ..”

လိုက ပြန်ပြောလေ သည် ..။ ဟယ်လင် လဲ 

“ ကောင်းပြီလေ..ငထော ကို မြင်းတကောင်နဲ့ အယ်နာ ကို အဖေါ်လိုက်ဖို့ ပြောလိုက် ..”

လို့ ရာကွတ်ခန်း ကို ပြောသည် ..။ ရာကွတ်ခန်း လဲ 

“ ကောင်းပါပြီ တပ်မင်းကြီး ကတော် .”

ဆိုပြီးအရိုအသေပေး ကာ ထမင်းစားခန်းထဲ က ထွက်သွား သည် ။ရို့မေရီ လဲ အယ်နာတော့ အကွက်ထွင်နေပြီ ..ဆိုတာ သိလိုက်လေသည် ..။ အယ်နာ သည် ည ဘက် အိပ်မရသော အခါ ရို့မေရီ ရဲ့ အခန်း ကို သွားရောက်ပြီး ယောင်္ကျားများအကြောင်း ..ငထောရဲ့လိင်တန်အကြောင်း ..ကာလကတ္တားမြို့တုံး က အစေခံ လင်မယား ကာမ ဆက်ဆံကြတာ ကို ချောင်းတဲ့ အကြောင်းများ ပြောလေ့ ရှိတော့ အယ်နာ့ စိတ်တွေ ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲဆိုတာ သိနေလေ သည် ။ ပွင့်လင်းစွာဘဲ သူမ စောက်ပတ် သည် အလိုးခံချင်လာတတ်ပြီး အတွင်းက လှိုက်လှိုက်ပြီးယားကြောင်း ပြောတတ်လေ သည် ..။ ရို့မေရီကလဲ 

“ ငါရောဘဲ ..Me too Anna ..”

လို့ ပြန်ပြောလေ သည် ။

.....................................................................................................................................................

နောက်တနေ့ မနက် ..။

အယ်နာ သည် အုန်းခွံရောင် မြင်းစီးဘောင်းဘီ နဲ့ အနက်ရောင် ရှပ် ကို ဝတ်ခါ အိမ်ကြီးပေါ်က ဆင်းခဲ့ သည် ..။ ရာကွတ်ခန်း က ( ငထော မြင်း အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီလား ..)လို့မေးလိုက် ရာ ငထောလဲ ( အဆင်သင့်ပါဘဲ ..)ဆိုပြီး အယ်နာ စီးမဲ့ နိုက်တင်ဂေး ဆိုသော မြင်းအဖြူလေး နဲ့ သူစီးရန် မြင်း အညိုတကောင် ကို ကုန်းနှီးတင်ပြီးသား ..ကြိုးနဲ့ ဆွဲခေါ်လာပေ သည် ။

ရာကွတ်ခန်း က 

“  ငထော ..မင်း ..အယ်နာ ကို မြင်းစီးတာ လိုက်သွားပြီး စောင့်ရှောက်ဖို့ တပ်မင်းကြီးကတော် က မှာလိုက်တယ် .” 

လို့ ပြောသည် ..။ အယ်နာလဲ ( နိုက်တင်ဂေး )ပေါ်ကို တက်သည် ..။ ရွှေဝါရောင် ဆံနွယ်တွေကို စုပြီး ပုဝါ အဖြူတစ နဲ့ စည်းနှောင်ထားသော အယ်နာ သည် မြင်းအဖြူ ( နိုက်တင်ဂေး )ပေါ်တွင် အလွန်ကြည့်ကောင်းလှ သည် လို့ ငထော ထင်မိ သည် ..။

အယ်နာ သည် မြင်းကို ငယ်ငယ်ကထဲက ကျင်လည်စွာ စီးတတ် သည် ..။ မေမြို့ ရောက်ခါစမှာလဲ ( နိုက်တင်ဂေး )ကို အဖေ နဲ့ အတူတူ တခါ စီးဘူးထား သည် ။ ငထော သည် အယ်နာ ၏ အနောက် က နေပြီး မြင်းညိုကြီး ( ဘရောင်နီ )ကို စီးကာ လိုက်သွားသည် ..။ 

အယ်နီ သည် အိမ်ကြီးရဲ့ အနောက်ပေါက် က ထွက်ခဲ့ပြီးနောက် မြင်း ကို ဒုန်းဆိုင်းကာ စီး လေ သည် ..။ ငထောလဲအယ်နာအတွက် စိတ်ပူမိပြီး အယ်နာ ရဲ့ မြင်းကို မှီရန် မြင်းကို ဇက်ကုန်ဖွင့်ပြီး လိုက်ရတော့ သည် ..။ တောတန်းလေးတွေ က ရိပ်ကနဲရိပ်ကနဲ အနောက်မှာကျန်ခဲ့သည် ..။ အိမ်နဲ့ ဝေးသထက်ဝေးလာ သည် ..။ ယာခင်းတွေ တော်တော်များများ ကိုလဲ ဖြတ်ကျော်ခဲ့ သည် ..။ ခပ်ဝေးဝေး မှာ တဲကြီးတလုံး ရှိနေ သည် ..။ အယ်နာ ထိုတဲကြီးဆီကို စီးသွားသည် ..။ ယာတဲကြီးတလုံးပါဘဲ ..။ လူသူ ရှိမနေပေ ..။ 

အယ်နာမြင်းကိုရပ်လိုက်သည် ..။ငထောလဲ မှီလာသည် .. ။ငထောသည် အယ်နာ ရဲ့ လုပ်ရပ်ကို မကြိုက်ပေမဲ့ သူမ သည် သူ့ ထမင်းရှင် ရဲ့ သမီး ဖြစ်သည် ..။ သူ သည် သူတို့မိသားစု ရဲ့ အစေခံ ..မြင်းထိန်း ..။ ငထော ဆိတ်ဆိတ်သာနေသည် ..။ (နိုက်တင်ဂေး ) မောနေသည် ..။ အယ်နာ က တဲထဲ ဝင်သည် ။ ( water..give me water ..)ဆိုပြီး..ငထော ကို ရေတောင်းလို့ ငထော လဲ ( နိုက်တင်ဂေး ) ကုန်းနှီးမှာ ချီထားတဲ့ ရေဘူး ကို ဖြုတ်ပြီး ယူသွားပေးသည် ..။ အယ်နာ ရေဘူးကိုဖွင့်ကာ မော့သောက် သည် ..။ ငထော ကို သောက်မလားဆိုတဲ့ အမူအရာနဲ့ ရေဘူး ထိုးပေးသည် ..။ ငထော က ခေါင်းခါပြီး ( နိုး ) လို့ပြောသည် ..။

ငထော သည် မနက်စောစော မို့ ပင်နီ ရင်စေ့ အင်္ကျီနဲ့ ပင်နီ ရှမ်းဘောင်းဘီ ပွပွ ကို ဝတ်ထားသည် ..။ တဲကြီးထဲမှာ ဝါးစားပွဲတလုံး..ဝါး ကွပ်ပျစ်ကုတင်တလုံး ရှိ တော့ အယ်နာ သည် ကွပ်ပျစ် မှာထိုင်လိုက်ပြီး .ငထော ကို သူမ အနားမှာ လာထိုင်ဖို့ပြောသည် ..။ ( come and sit here .) ငထော လဲ သူမ ဘေးမှာဝင်ထိုင် သည် ..။ အယ်နာ က ငထော ကို ( ထော )လို့ ခေါ်လေ့ရှိသည် ။ 

“ ထော ..မင်း အပေါ်ပိုင်း ကို ချွတ်လိုက်ပါလား ..”

လို့ပြောသည် ။ ငထော လဲသူမ ဘာပြောတယ်ဆိုတာ ကောင်းကောင်း နားမလည်ဘူး ။ကုလားဖြူစကား ကို ထမင်းစားရေသောက် တလုံးနှစ်လုံးသာ နားလည်သော ပြောနိုင်သော ငထော ကြောင်ကြည့်နေသည်။

အယ်နာ လဲ ငထော နားမလည်ပုံပေါက်တာကြောင့် လက်ဟန်ခြေဟန်နဲ့ အင်္ကျီချွတ် ရန် ပြ သည် ..။

ငထော လဲ အယ်နာ ခိုင်းတာကို ဘာကြောင့်ဆိုတာ နားမလည်ပေမဲ့ သူ ဝတ်ထားတဲ့ ပင်နီ အင်္ကျီကိုချွတ်လေ သည် ။ ကြီးမားတုတ်ခိုင်တဲ့ ပုခုံးကြီးနဲ့ ကြွက်သားတွေ အမြောင်းလိုက် ဖုထစ်နေတဲ့ ရင်အုပ်နဲ့ လက်မောင်းကြီးတွေ က ရောမခေတ် က လူစွမ်းကောင်း ဆိုတာ ဒါမျိုးဘဲ နေမည်လို့ အယ်နာ ထင်သည် ။ ငထောရဲ့ ကြွက်သားအဖုအထစ်တွေ ကို အယ်နာ ပွတ်ကပ်ကြည့်နေသည် ။

ငထော လဲ အယ်နာ ရဲ့ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်တာတွေကြောင့် လူသူဝေတဲ့ ဆိတ်ကွယ်ရာ ယာတဲထဲ မှာ အယ်နာလို မိန်းမချောလေးနဲ့ ၂ယောက်ထဲ မိ့ု ငထောရဲ့ စိတ်တွေ နိုးကြားထကြွ လာလေပြီ ..။ အယ်နာကလဲ ဒါကိုဘဲ လိုချင်တာဘဲလေ ..။ မြင်းကမလှုပ် တော့ ခုန် က ဘဲ လှုပ်ရတော့မည်ဆိုပြီး အယ်နာ က အခုလို အကွက်ထွင်ရတာဘဲ လေ ..။

ငထောရဲ့ ရင်အုပ်ကားကားကြီး တွေ ကို ပွတ်ပေးနေသည့် အယ်နာ့ ရင်ထဲမှာလဲ တဒိန်းဒိန်းနဲ့ ..။ ရင်တွေက တလှပ်လှပ် ..လက်တွေ က တုန်ရီနေသည် ..။ သူမ လက်ကလေးတွေ က ငထောရဲ့ ကြွက်သားတွေဘဲ ရှိတဲ့ ဝမ်းပြင်ကို ဆက်ပြီး ပွတ်နေပြန် သည် ။ ငထော စိတ်တွေ မောနေပြီ ..။ ရာဇဝတ်အိုး တုတ်နဲ့ထိုး ..ဆိုတာမျိုးတော့ ဖြစ်နေပြီ ...။

မင်းဘယ်လိုလုပ်မလဲ..ငထော..မင်းတော့.အသတ်ခံရတော့မယ် ..... ငထော ..မင်း ..ဘာလုပ်မလဲ ..မာယာကျော့ကွင်းကို သက်ဆင်းတော့မလား .. သူ့သမီး ကိုသာ မင်းလက်ရောက်ရင် ကာနယ်ကြီး က လုံး၀ ခွင့်လွှတ်မှာမ ဟုတ်ဘူး ...ဆိုတဲ့ မေးခွန်းတွေ က ငထော ကို တားဆီးနေသည် ..။ 

အယ်နာ က ရှမ်းဘောင်းဘီအထဲကရှည်မျောမျောအတန်ကြီး၏ထိုးထောင်ထလာတာမြင်ရတော့..ငထောရဲ့ပေါင်တုတ်တုတ်ကြီးတွေ ကို ပွတ်သပ်ပြန် သည် ။ အယ်နာရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေ သည် ငထောရဲ့လိင်တန် နဲ့ အလွန်ဘဲနီးကပ်နေပေရာ ငထောမှာ တဖက်ကလဲ စားစရာ က အဆီနဲ့ တဝင်းဝင်း ..တဖက်မှာကလဲ စားရင် တေ့ဖြုတ်မဲ့ သေနတ်ပြောင်း ကလဲရှိ နေပြန်တော့ အလွန် ခြောက်ခြားကာ ဘယ်သို့  ရှေ့ဆက်ရမလဲအကြံ အိုက်နေပေ သည် ။ သဘာ၀ အတွေ့အထိ ကို မလွန်ဆန်နိုင်တဲ့ သူ့ အသွေးအသားတွေကတော့ ဆူကြွနေပြီ ..။

ဖွါးဖက်တော်ကြီး က တားဆီးလို့ မရနိုင်တော့ ..။ ရှမ်းဘောင်းဘီ အောက်မှ မတ်မတ်ထောင်နေသည် ..။ အယ်နာ က တခစ်ခစ် ရယ် သည် ..။ 

“  ထော ..မင်း ဘောင်းဘီ ကို ချွတ်လိုက်ပါ ..မင်း ကိုယ်မှာဘာတွေ ပြောင်းလဲနေတယ်ဆိုတာ ငါကြည့်ချင်တယ် .”

ခါတိုင်းဆိုလျင် .. အယ်နာခိုင်းရင် ချက်ချင်း ပြာပြာသလဲ လုပ်သော ငထော သည် ခေါင်းကြီး ငုံ့ကာ ငြိမ်သက်နေသည် ။

“ ထော..အယ်နာပြောတာကြားလား..ဘောင်းဘီ ကို ချွတ်ပါ ..”

ငထော မလှုပ် ..။

“ နိုးဂွတ်..နိုးဂွတ် .”

လို့တိုးတိုး ရေရွတ်နေသည် ..။ 

“ ထော ..မင်း ငါခိုင်းတာ မလုပ်ရင် ငါ့ ဒက်ဒီနဲ့ တိုင်လိုက်မှာနော် ..”

ငထော သည် သေနတ်ပြောင်း ..ကုလားစစ်သားတွေရဲ့ စစ်ဖိနပ် ..ကာနယ်ကြီးရဲ့ ကြာပွတ် ..တခုပြီးတခု မြင်ယောင်လာသည် ..။

“  နိုးနိုး ..လေဒီ ..နိုးဂွတ် .”

“  ဒါဖြင့် ..မတ်တပ်ရပ် လိုက်ပါ ..စတင်းဒ်အပ်ပ်.”

ငထောလဲ စိတ်လေးစွာနဲ့ မတ်တပ်ရပ်လိုက် လေသည် ။အယ်နာလဲ တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်မောနေသည် ။ အယ်နာရဲ့ ရယ်သံတွေ သည် ငထောရဲ့ နားထဲ သေမင်းတမံရဲ့ အသံ လိုဘဲ ..။ငှက်ဆိုးထိုးသံ ဘဲ ..။ ငထောရဲ့ လိင်ချောင်းကြီး သည် စောစော က လောက် မတ်မနေပေမဲ့ ငေါငေါကြီး ရှေ့ကိုတန်းနေသည် ..။ ရွှေ ငှက်ပျောသီးကြီးတလုံးလိုဘဲ ..တုတ်တုတ် ကြီး ..။

အယ်နာ က ငထောရဲ့ ရှမ်းဘောင်းဘီ ကို လက်၂ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ချွတ်ချလိုက် သည် ..။ ငထော ဖမ်းဆွဲပေမဲ့ မမှီလိုက်တော့ ..။ရှမ်းဘောင်းဘီ သည် ဟုတ်ကနဲ မြေကြီးပေါ်ကို ပုံကာ ကျသွားသည် ..။ ငထော ကုန်းကောက်ဖို့ လုပ် သည် .။ အယ်နာ သည် လူဆိုးမလေးလို ပြီတီတီ နဲ့ ပြုံးလိုက်ပြီး ကျနေတဲ့ ရှမ်းဘောင်းဘီ အပေါ်ကို တက်နင်းထားလိုက်ပါသည် ..။ ငထော ကောက်လို့မရတော့ ..။ ( လေဒီ..လေဒီ ..) လေဒီ အယ်နာ ကတော့ ဒိန်းတလိန်း ပူးနေပြီ ..။ တဏှာစိတ်ကြောင့် ..မိုက်မိုက်မဲမဲ ထင်ရာစိုင်းနေပြီ ..။ 

ငထော သည် အောက်ပိုင်း အဝတ်မဲ့စွာနဲ့ အယ်နာ့ရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်လျက် ရှိနေသည် ။ သူ့ လိင်တန်ကြီး သည် အခုပြန် မတ်မတ်တောင်နေသည် ..။ အယ်နာ သည် လိင်တန်ညိုကြီး ကိုသေသေချာချာ အနီးကပ်ကြည့်ကာ သဘောကျနေ သည် ။ လိင်တန်ကြီး ရဲ့ ထိပ် က အထစ်ကြီးကို အယ်နာ ကြည့်ကာ ဒါကြီးဟာ ငါတို့ မိန်းမတွေရဲ့ အဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းတဲ့ အခါ ..ဒီ အထစ်ကြီး ကအဖုတ်ရဲ့ အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက် ဆွဲနေမဲ့ဟာပါလား ..ဆိုပြီး စဉ်းစားကာ..ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်းထ လေ သည် ..။သူမ စောက်ဖုတ်ထဲက လဲ အရမ်းကိုဘဲ ယားလာ သည် ။ 

“ ထော ..အပေါ်ပိုင်းကို ပါ ချွတ်လိုက်ပါ .”

အယ်နာ ရဲ့ အမိန့် သံထွက်ပေါ်လာ သည် ။ ငထော ဒီတခါတော့ အောက်ပိုင်းလဲ ဗလာကျင်းနေပြီဆိုတော့ မထူးတော့ ..။ အယ်နာ့ အမိန့်အတိုင်းချွတ်လိုက် သည် ..။ ကိုယ်လုံးတီးကြီး နဲ့ ငထော သည် ကြွက်သားအမြောင်းမြောင်းနဲ့ကြည့်ကောင်းလှသည်လို့ အယ်နာ ထင်သည် ..။ ငထော ရဲ့ လက်မောင်း..လက်ဖြန်တွေကို ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ကြည့်နေ သည် ။ ငထောလဲ မိန်းမချောလေးရှေ့ ဖွါးဖက်တော် ကြီးမတ်မတ်တောင်နေကာရပ်နေတဲ့ အထဲ သူမကလဲ လာကိုင်ပွတ်သပ်နေတာမို့အလွန်အမင်း စိတ်တွေ ပြင်းထန်နေရ သည် ..။ ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်လွန်းလို့ သူ့ ဖွါးဖက်တော် မှ အရေကြည်များပင် ယိုစီးကျလာနေသည် ..။

ထိုအခိုက် အယ်နာ က သူရဲ့ ဂွေးစေ့ နှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် ဖမ်းဆုတ် ကိုင်တွယ်လိုက်ရာ ငထော လဲ လန့်ဖြန့်ပြီး အယ်နာ့ ကို ဖက်လိုက်မိရ သည် ..။အယ်နာလဲ ဂွေးစေ့တွေကို ဖွဖွလေး ကိုင်နယ်နေရာ ငထောလဲ အတွေ့အထိ ကို မလွန်ဆန်နိုင်တော့ပေ ။ အယ်နာကို ဖက်ထားတဲ့ သူ့လက်တွေ က အယ်နာ့ တင်ပါးတွေကို ဆုတ်နယ်ကိုင်တွယ်နေမိပါ သည် ..။ အယ်နာ သည် ငထော သူမ တင်သားတွေကို ကိုင်တွယ်နေတာကို ကျေနပ်နေပြီး သူမ ကလဲ ငထောရဲ့လိင်တန်ကြီး ကို ပွတ်သပ် ဆုတ်နယ်နေပါ တော့သည် ။ငထောလဲ အယ်နာ ရဲ့ တင်တွေကြားကိုလဲ နှိုက်ခါ စမ်းနေသည် ..။ အယ်နာရဲ့ စအိုပေါက် လေးကို သူ စမ်းမိတော့ သူ့လက်ညှိုးနဲ့ စအိုပေါက်လေးကို ပွတ်ပေးလိုက်သည် ..။အယ်နာ တွန့်ကနဲ ခါသွားသည် ..။ 

“ ထော ..မင်း ဟာကြီး က သိပ်တုတ်တာဘဲ ......ငါ့စိတ်တွေ အရမ်း ပူလောင်နေရပြီ ...ငါ့ အပူမီးတွေကို ထော ငြိမ်းသပ်ပေးပါလား .”

“  ကာနယ်ကြီး ငါ့ကို သတ်လိမ့်မယ် ..လေဒီ .”

“ ငါမပြောရင်သူ ဘယ်လိုသိမလဲ ..ထော..”

အယ်နာ က သူမ အဝတ်တွေကို ချွတ်သည် ..။ ငထော မျက်လုံးကြီးတွေ ပြူးကျယ် သွားသည် ..။ လှလိုက်တဲ့ အယ်နာ ...အယ်နာရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးအလှကြောင့် ငထော ရဲ့ ဖွါးဖက်တော်ကြီး တဆတ်ဆတ် လှုပ်ခါနေသည် ..။ တင်းမာလွန်းပြီး အကြောကြီးတွေ ထောင်နေသည် ။

အယ်နာ ရဲ့ နို့တွေ က အထီးဆိုလို့ ယင်ဖို တောင် အနားမခံဘူးသေး။တင်းမာ လုံးဝန်းတဲ့ နို့တွေ က တွဲမကျသေးဘဲ ကော့ကော့လေး ဦးမော့နေကြ သည် ။ တင်တွေ က အနောက်ကိုကောက်ထွက်..ဖုထွက်..ကားနေသည် ။ ပေါင်ကြားနေရာကတော့ ..သမန်းစဖြင့် ရှလေ သည့်ဟန် ..ဆိုသကဲ့သို့အကွဲကြောင်းလေးက ဖြူဝင်းတဲ့ အသားပေါ်မှာ နီနီလေး ..စေ့နေ သည် ..။ ရွှေဝါရောင် အမွှေးနုနုလေးတွေ က ခပ်ရေးရေး ခပ်ပါးပါး လေး ဆီးခုံ ဖေါင်းဖေါင်းကြီး မှာ ရှိနေကြ သည် ။ 

“  ထော ..ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် လှန် လှဲလိုက် ..မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထား .”

အယ်နာ ခိုင်းသလို ငထော လှဲအိပ် ပေးလိုက် သည် ..။ပထမဆုံး အယ်နာ သည် ငထောရဲ့ ဖွါးဖက်တော်ကြီး ကို သူမ ပါးလေး နဲ့ ပွတ်သပ်နေ သည် ..။ ပြီးတော့ ငထောရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို တက် မှောက်လိုက် သည်။ ငထော လက်တွေကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့ နို့တွေကို ကိုင်စေ သည် ..။ ငထော လဲ နို့တွေ ကို ဆုတ်နယ်နေမိရ သည် ..။ အယ်နာ ငထော ဖွါးဖက်တော်ကို လက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင်ပြီး သူမ အင်္ဂါစပ် အဝမှာ တေ့လိုက် သည် ..။ အယ်နာ့ အင်္ဂါစပ်ဟာ အရေတွေ စိုစို ရွှဲ နေသည် ..။

ငထော ရဲ့ ကွမ်းသီးခေါင်း ဒစ်ပြဲကြီး သည် အယ်နာ့ အင်္ဂါ နှုတ်ခမ်းတွေ ကြားထဲ တေ့မိရက်သား ဖြစ်နေ သည် ။ အယ်နာ ..ဖြေဖြေးလေး ဖိချကြည့်သည် ..။ တင်းကနဲ ကွမ်းသီးခေါင်း အလုံးကြီး က အယ်နာ ဖိထိုင်ချတာကြောင့် မြုပ်ဝင်သွားသည် ။

 “ အို ..”

အယ်နာ အသာ တင်တွေကိုကြွ ပြန်ပြီး အသာ ပြန် ဖိချပြန် သည် .။ ဒီတချီတော့ ပြိ..ကနဲ ဒစ်ကြီး တခုလုံး အထဲ ဝင်သွားသည် ။ 

“ အာပါးပါး ...အီး ..”

အယ်နာ ငထော လက်တွေကို ဆွဲ ယူ ပြီး သူမ နို့တွေကို ကိုင်စေ သည် ။ ငထောလဲ နို့တင်းတင်းကြီးတွေကို ဆုတ်ကိုင် ပြီးနို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေနယ်နေသည် ။ အယ်နာ လဲ ငထော လုပ်ပေးတာကို သိပ် သဘောကျ ပုံနဲ့ ..သူမ တင်ပါးကြီးတွေကို ဖိချရာ ငထောရဲ့ ဖွါးဖက်တော်ကြီး တဝက်လောက် မြုပ်ဝင်သွားရ သည် ..။ 

“ အား..အား....အား....”

ငထောရဲ့ လိင်တန်ကြီးဟာ အယ်နာ ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ နဲ့ တစ်ဆို့ကြီး ဖြစ်နေ သည် ..။ ငထော အတွက် လဲ အယ်နာ့ ဟာလေး က သူ့ အတန်ကြီးကို ဖျစ်ညှစ် ထားသလို တင်းကျပ် နေလို့ အယ်နာ့ ဟာလေး ကွဲပြဲသွား မှာ အထူး စိတ်ပူနေ ပေ သည် ..။ ကွဲပြဲ လို့ကတော့ သူ သေပြီ ..။

ကာနယ်ကြီး ရဲ့ ကြာပွတ်လား ..ရိုင်ဖယ် လား ..။ ဒါကြောင့် သူ အောက်က ပင့်ထိုးနိုင်ပေမဲ့ မထိုးရဲ ..။အယ်နာ က အပေါ်က ဖြေးဖြေးလေး လှုပ်နေသည် ။ အရေတွေ က ( ဖြူရွှဲ ..ညိုစီး ..မဲ နုတ်မရ ..)ဆိုတဲက အတိုင်း အဖြူမလေး အယ်နာ သည် စောက်ရေ ဘာရွှဲသလဲ မမေးနဲ့ ။ အရေတွေ စိုလွန်းလို့သာ တော်တော့သည် ..။ ငထောရဲ့ လိင်တန်ကြီး က တုတ်လွန်းလို့ မဆန့်မပြဲကြီး ဖြစ်နေ သည် ။

အယ်နာ သည် သူမ တင်သားစိုင်တွေကို ဘယ်ညာ မွှေ့ရမ်းရင်း အပေါ်ကြွလိုက် ဖိလိုက်နဲ့ ..ဖြေးဖြေးချင်း

လုပ်နေရာ သူမ အဖို့ အရသာလဲ ထူးကဲလှပြီး လိင်တန်ကြီး တဆုံး ထိုင်ချနိုင်တဲ့ အထိ ချောမွတ်လာရ လေ သည် ။ အရေတွေ က သွင်းထုတ်လိုက်တိုင်း ဖွတ်ဖတ်..ဖွတ်ဖတ် နဲ့ အသံတွေ ဖြစ်ပေါ်စေနေ သည် ..။ 

“ အင်း....အင်း..ကောင်းလိုက်တာ ..ကောင်းလိုက်တာ ...ထော ..မင်းကော ကောင်းလားဟင် ”

ငထော လဲ ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ ..ကောင်းလွန်းလို့ ပြီးတောင် ပြီးချင်နေပြီ ...အယ်နာလေး ကျေနပ်စေရန် သူ အောင့်အည်းထားနေရတာ ..။ 

“  ထော ..မင်း အယ်နာ့ကို လုပ်ပေးပါလားဟင် ..”

ဒီအခြေကျမှတော့ မထူးတော့ပါ ။ ငထော လဲ အယ်နာ့ကို သူ့အပေါ် က ဆင်းခိုင်းလိုက် သည် ။ အယ်နာ ထလိုက်တော့ လိင်တန်ကြီး ..ပြွတ်ကနဲ အယ်နာ့ အင်္ဂါစပ်ထဲက ကျွတ်ထွက်လာသည် ။

အယ်နာ့ကို ပေါင်ကားကာ ပက်လက် လှန် စေပြီး သူက ကုတင် အောက် က မတ်တပ်ရပ်လျက် အယ်နာ့ အထဲကို သူ့လိင်တန်ကြီးကို ထိုးသွင်း သည် ...။ 

“ အား......အား...ထော.....ထော .....အရမ်းကျပ်တာဘဲ .. ”

အယ်နာ၏ ပန်းနုရောင် အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသားတွေထဲ ငထောရဲ့ လိင်တန် ညိုညိုကြီး တပ်ရက်ကြီး ဖြစ်နေတာကို ငထော ငုံ့ကြည့်ရင်းကာမစိတ်တွေ ဝုန်းကနဲ ထကြွသွားရပြီး အယ်နာရဲ့ ဖြူဝင်းတဲ့ နို့တင်းတင်းကော့ကော့တွေကို လက်နဲ့ လှမ်း ဆုတ်ကိုင်သည် ..။ ဂျုံနယ်သလို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုတ်နယ်လေ သည် ..။ အယ်နာမှာ ထိုကဲ့သို့ ငထော ဆုတ်နယ်သည် ကို တဟင့်ဟင့် နဲ့ သဘောကျနေပေ သည်..။

ငထော သည် မယားဖြစ်သူ မိခင် ကို အပျို စစ်စစ် ဘဝနဲ့ လုပ်ခဲ့ ဘူးတဲ့ အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား လူ

မို့ အပျိုအပေါက်ကိုဘယ်လိုချော့ပြီးလုပ်ရမယ်ဆိုတာကို သိပြီးသားမို့ စိတ် ရှည်ရှည် နဲ့ ဖြေးဖြေးချင်း ကစားပေးရာ က အသွင်းအထုတ် မြန်လာတဲ့အထိ အဆင်ချောလာပေ သည် ။ 

“ ကောင်းလိုက်တာ ထောရယ် ....ကောင်းလိုက်တာ ...ဆောင့်.......ဆောင့် အယ်နာ့ ကို ဆောင့်ပေး .....ကြိုက်တယ်.......ကြိုက်တယ် ..”

အယ်နာ လဲ ငထော ရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို တအားဆွဲဖက်ခါ ကုတ်ခြစ်နေရင်း တင်သားတွေကို ကော့ကော့ပေးနေ သည် ..။ အားပါပါ နဲ့... ကြုံး ကာ ဆောင့်လာတဲ့ အထိ အယ်နာ ခံနိုင်လာ သည် ..။ 

“ လုပ်..လုပ်..ကောင်းတယ် .....ကောင်း..ကောင်း ...အို ..ကောင်းလိုက်တာ.............အင်...အင်..”

အယ်နာ လမ်းဆုံး ရောက်သွားသည် ..။( ပြီး )သွားသည် ..။ ငထော ကို တအားဖက်တွယ်ကာကော့ကော့ပေးရင်း ငြိမ်ကျသွားသည် ..။ ဒီတော့မှ ငထော လဲ သူ ပြီးစေရန် ဆက်ပြီး ဆောင့်သည် ။ အချက် ၂၀လောက် ဆောင့်ပြီး ငထော ရဲ့ သုတ်တွေ အယ်နာ့ အထဲ ပန်းထုတ်ခါ ငထော လဲပြီးသွားတော့ သည် ..။ ငထော က သူ့ လိင်ချောင်းကြီး ကို အယ်နာ့ အင်္ဂါစပ်ထဲ က ထုတ်မည်ပြုရာ အယ်နာ က 

“  ထော ..မထုတ်နဲ့ ..ဒီအတိုင်း နေချင်သေးတယ် .”

လို့ ပြောတာကြောင့် အယ်နာ့ ကို တပ်ရက်နဲ့ဖက်ထားရင်း အယ်နာ့ နို့တွေကြားခေါင်းအပ်ရင်း အမောဖြေနေပေ သည် ။တော်တော်ကြာတော့ အယ်နာရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲ အောင်းထားတဲ့ ငထောရဲ့ လိင်တန်ကြီးဟာ တစတစ ပြန်လည် မာကျောလာပြန်သည် ..။

“ ဟယ်..ထော ...မင်း...မင်း..ဟာကြီး ပြန် မာလာပြန်ပြီ ”

ငထော က အယ်နာရဲ့နို့တွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့ပေးလိုက်သည် ။ အယ်နာမှာလဲ ငထောရဲ့ ရင်အုပ်နဲ့ လက်မောင်းကကြွက်သားတွေကို ပွတ်သပ်နေပြီး ကာမစိတ်တွေ တဖန် နိုးကြားထကြွလာရပြန်တာမို့ ငထော ကိုအယ်နာ့ကို ချစ်ပေးပါအုံး ထောရယ် ဆိုပြီး..ချစ်စဖွယ် အသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ..။ ငထောလဲ အယ်နာ့နူးညံ့တဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲ အလွန်အမင်း မာတောင်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့ လိင်တန် ကို ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးပေး ..လိုးပေးပါ သည် ..။

ခပ် မှန်မှန်လိုးပေးနေရင်းအယ်နာ့ကိုမယားဖြစ်သူမိခင်ကိုလုပ်ခဲ့ဘူးသလိုလုပ်ရရင်ကောင်းမယ် ဆိုပြီး သူ့ လိင်တန် ကို ဆွဲနုတ်လိုက် သည် ..။ အယ်နာလဲ 

“ အို ...ထော..ဘာလို့ ထုတ်လိုက်တာလဲ .” 

လို့ ပြောလေ သည် ..။ငထော က ဖင်ကုန်းပေးစေချင်ပေမဲ့ မပြောတတ်တာကြောင့် အယ်နာ့ကို သူ့ သန်မာတဲ့ လက်ကြီးတွေနဲ့ ဆွဲမှောက် လိုက်သည် ..။

“ အို ..ဘာ...ဘာလုပ်တာလဲ ..”

ငထော က အယ်နာ့ပေါင်ကြားကနေ လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ အုပ်ပြီးကိုင်လျက်ဆွဲမ ကာ ဖင်ပူးတောင်းထောင်တဲ့ ပုံစံ ဖြစ်သွားအောင် လုပ်လိုက်မှ အယ်နာ လဲ ထမ်ငးချက် မွတ်တားဘိုင်တို့ လင်မယားကို ချောင်းတုံး က မွတ်တားဘိုင်က သူ့ မယားကို ဖင်ထောင်လိုးတာ တွေကဘူးထားတာမို့ ငထောရဲ့ ရည်ရွယ်ချက် ကို သဘောပေါက်သွားရ သည် ..။ အော်..သူ ပိုစေရှင် ပြောင်းပြီး လိုးချင်တာကိုး ....။

အယ်နာ ရဲ့ ဖင်တုံးတွေ ထောင်ထားတော့ ဖင်ပေါက် နီနီလေး နဲ့ အင်္ဂါစပ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီး က ထင်းထင်းကြီး တွေ့နေရပေ သည် ..။ ပြူးထွက်သလိုဖြစ်နေသော အင်္ဂါစပ် စောက်ပတ်ကြီး ကိုငထောကြည့်ကာ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လျာကြီးနဲ့ ပြေးယက်ပါတော့ သည် ..။ပလပ်လပ် အသံတွေ က တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ယာတောထဲက တဲကလေးထဲ ညံနေသည် ..။ 

“ အို...အင်...အို....နဲ့ အယ်နာ ”

အော်ညည်းနေ သည် ..။ ငထောရဲ့ လျာကြီး က စောက်ပတ်ထဲ ထိုးမွှေနေသည် ..။ အယ်နာ အဖို့ ကာမ စည်းစိမ်ပါဘဲ ။ ငထော ကို တော်ပြီ ..အထဲကို ထည့်ပေးပါတော့လို့ အခါခါ တောင်းဆိုရတော့သည် ..။ ဒီတော့မှ ငထော လဲ အယ်နာ့ စောက်ပတ် ကို သူ့ လိင်တန်လီးကြီးထိုးထည့်ပါတော့သည် ။ ကြီးမားတဲ့ လီးကြီးက တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး ထိုးဆောင့်ပေးနေသည် ..။ 

“ ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ .....လုပ်ပါ..လုပ်ပါ...ဆောင့်ပါ ...”

အယ်နာ သည် မျက်စိစုံမှိတ်ခါ ဖင်တွေကိုထောင်ကာ ငထောရဲ့ အလိုး ကို အားရပါးရ ခံလေ သည် ..။ငထော လဲ အလွန် ချောလှပြီး သဘောကောင်းသော အင်္ဂလိပ်မလေး အယ်နာ ကို ရာဇဝတ်အိုး ဒုတ်နဲ့ ထိုးနေပြီဆိုတာ သိရက်နဲ့ ကာမစိတ် ပြင်း ပြခြင်း ကို တားဆီးလို့ မရနိုင်တော့ဘဲ လိုးနေပေ သည် ..။ ဒုတိယအကြိမ် အယ်နာရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကိုသူ့ သုတ်ရေ တွေ တအား ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး ကာမ ရဲ့ အထွတ်အထိပ် ကို တက်လှမ်းသွားရ သည် ..။ 

“ ကောင်းလှချည်လား ..အယ်နာရယ် .....အား ”

အယ်နာ သည် သူမ ကို အားသုံးကာ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးရလေအောင် လိုးပေးခဲ့တဲ့ ငထောကို ဖက်ခါ ..အယ်နာ့ကို ဒီလိုဘဲ အမြဲ လိုးပေးမယ် မဟုတ်လားဟင် ..လို့ ပြောလေ သည် ။ ငထော က ခေါင်း ညှိမ့်ပြ သည် ..။

“ ကဲ ..ပြန်ကြရအောင် ..ထော ..သိပ်ကြာနေရင် စိတ်ပူပြီး ရာကွတ်ခန်းတို့ လိုက်လာနေအုံးမယ် .”

အယ်နာ ထင်တဲ့ အတိုင်းပါဘဲ ..။ သူတို့ မြင်းများနဲ့ အယ်နာတို့ အိမ်ကြီးဆီကို ပြန်ရောက်သော အခါမှာ စိတ်ပူသွာနဲ့ မျှော်နေသော ရာကွတ်ခန်း ကို တွေကရလေ သည် ..။ အယ်နာ က သူ စိုက်ခင်းတွေ ကို စိတ်ဝင်စာလို့ လိုက်ကြည့်နေတာကြောင်က ကြာနေကြောင်း ရာကွတ်ခန်း ကို ပြောလေ သည် ..။

အယ်နာ သည် သူမ လိုလားသော ကာမ စပ်ယှက်ခြင်းကို အပြည့်အ၀ ရရှိခဲ့ရတာကြောင့် အထူးဘဲ ကျေနပ် အားရ နေပေ သည် ..။ ရို့မေရီ က အယ်နာ ကြာနေတာ တခုခုတော့ တခုခု ဘဲဆိုပြီး သိနေ သည် ..။

“ အယ်နာ ....နင် ဘာတွေ လုပ်ခဲ့သလဲ..ပြောစမ်း..ပြောစမ်း .”

အယ်နာ က ပြုံးစိစိ နဲ့ 

“  ရို့မေရီ ...ငါ ငထောရဲ့ လီးကြီး ကို မြည်းစမ်းခဲ့ပြီးပြီ .”

လို့ ပြောလိုက်ရာ ရို့မေရီ လဲ 

“ ဟယ်...ဘုရား  ဘုရား ...”

ဆိုပြီး လန့်သွားသည် ..။ အယ်နာ့ ကိုလဲ အားကျသလို မနာလိုလဲဖြစ်သွားသည် ..။ 

“ အို ..သူ့ ဟာကြီး က ကြီးလားဟင် ..နင့်ဟာ နဲ့ ဆန့်ရဲ့လား ..”

စတဲ့ မေးခွန်းတွေ ကို ဒလစပ် မေးတော့ သည် ..။ အယ်နာ က အားလုံး ပြောပြ သည် ..။ သူမ ရဲ့ စောက်ဖုတ် ကိုပါ ငထော က လျာကြီးနဲ့ ယက်ပေးသည် လို့ပြောပြတော့ ရို့ မေရီ အရမ်း အံ့သြသွားရ သည် ..။ ကြုံလဲ ကြုံ ဘူးချင်သွား သည် ..။ ထိုခေတ်ထိုအခါ က ရေပိုက်များ..ရေစုတ်စက်များ မရှိသေးတာကြောင့် အယ်နာတို့ အိမ်ကြီးပေါ်က ရေချိုးခန်းကို အစေခံများကဘဲ နေ့စဉ် ရေပုံးများနဲ့ ရေဆွဲတင်ပေးကြရ လေသည် ။ ရေဆွဲတင်တဲ့ အလုပ် ကို ကုလား အစေခံ အူးလူး က နေ့စဉ် အလုပ် အနေနဲ့ လုပ် သည် ..။ အူးလူး အပြင်သွား..နေမကောင်း က ငထောက လုပ်ရ သည် ..။ ဒီနေ့ အူးလူး တပ်မင်းကြီးကတော် နဲ့ အပြင်လိုက်ရ သည် ။ တပ်မင်းကြီးကတော် က ထမင်းစားပွဲရှိလို့ ကြက် ဘဲတွေကို ခြံတွေမှာသူမ ကိုယ်တိုင် လိုက်ဝယ် သည် ..။ ရထားလုံးကို ရာကွတ်ခန်း က မောင်းပြီး အူးလူး က အဖေါ်အဖြစ် လိုက်ရ သည် ..။ 

ငထောရေဆွဲတင်တဲ့အလုပ် ကို စောစောပြီးအောင် နေမွန်းမတည့်ခင် လုပ်ထားလိုက်မည်ဆိုပြီး ရေပုံး ၂ပုံးနဲ့

ရေတွင်းက ရေဆွဲ ကာ အိမ်ကြီးရဲ့ ဘေးလှေခါး က တက်ခဲ့လေ သည် ...။ ငထော သည် အပေါ်ပိုင်းဗလာ နဲ့ အောက်တွင် လုံကွင်းကို တိုတိုဝတ်ထား သည် ။ ရေ ၂ပုံးကိုဆွဲလျက် အိမ်ပေါ်ထပ် ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်လိုက်လေ သည် ..။ ရေချိုးခန်းထဲရှိရေစည်ကြီးတွေထဲကို ရေလောင်းဖြည့်နေဆဲ ..အိမ်အထဲဘက် က ရေချိုးခန်းထဲဝင်သော တံခါး ပွင့်လာသည် ..။ 

“  ထော..”

အယ်နာ ပါလား ..။ အယ်နာ သည် ညဝတ် ဂါဝန်ရှည်အဖြူရောင် ပါးပါးလေးနဲ့ ချောင်းကြည့် ကာ ငထောကို တိုးတိုး ခေါ်သည်..။သူမရွှေရောင်ဆံနွယ်တွေ က ဖရိုဖရဲနဲ့ ..။ အိပ်ရာက ခုမှ ထလာပုံရ သည် ..။ သူမ ရဲ့ ညဝတ် တဲ့ အဖြူရောင် ဂါဝန် က ပါးလွန်းတာမို့ သူမ ရဲ့ အတွင်းကိုယ်တွေကို ငထော ထိုးဖေါက် မြင်နေရ သည် ...။ 

“ အယ်နာ ..”

အယ်နာ က ငထောရဲ့ လက်မောင်း တုတ်တုတ်ကြီးက ကြွက်သားတွေ ကို လာကိုင်သည် ..။ဖျစ်ညှစ်ကြည့် သည်..။သူမသည်ငထောနဲ့ချစ်တင်းနှီးနှောခဲ့တာ ရရက်မျှကြာခဲံ့ပြီမို့ ငထော ကို တမ်းတ ..တောင့်တ နေသည် ..။ သူမ ရဲ့ အမေဟယ်လင် ကလဲ မရှိဆိုတော့ အပေါ်ထပ် မှာ သူမ နဲ့ ရို့ မေရီသာ ရှိကြလေသည် ..။ ငထောကို ရေချိုးခန်းထဲ တွေ့လိုက်ရတော့ အယ်နာ့စိတ်တွေ သောင်းကျန်း လာကြတော့ သည် ..။

ငထောရဲ့ ကြွက်သားအထစ်အထစ်ကြီးတွေက သူမ စိတ်တွေကို ထကြွစေသည် ။ အားမာန်ပါပါနဲ့ သူမ ကို လိုးဆောင့်ခဲ့တာတွေ မြင်ယောင်နေသည် ..။ သူမ ပေါင်ကြား က အရေကြည်တွေ စိုစိမ့်ကျဆင်းလာနေသည် ..။ အခုလဲ ကြုံတုံး ငထော နဲ့ လိုးလိုက်ချင် သည် ..။ ငထောကတော့လန့်သည် ..။ မလုပ်ရဲ ..။

အယ်နာ က ငထော ဝတ်ထားတဲ့ လုံကွင်းတိုတိုထဲကို အောက်ကနေ လက်လျိုပြီး စမ်းလိုက် သည် ..။တုတ်ခိုင်တဲ့ လီးကြီး က ခပ်ငေါငေါကြီး ဖြစ်နေသည် ..။ အယ်နာရဲ့ ဆုတ်ကိုင်မှုကြောင့် လီးကြီး သည် ငေါက်ကနဲ ခေါင်းထောင်လာပြီ ...။ ငထော က

“ လေဒီ..နိုးဂွတ်..ဟီးရား နိုးဂွတ် .”

လို့ ပြောဆိုကာ ငြင်းဆန် သည် ..။ အယ်နာ က တဏှာစိတ်မွှန်နေကာငထော..ကိုလိုးစေချင်ပြီးရေစည်ပေါ်လက်ထောက်ခါဝပ်ပြီး...ဖင်တွေထောင်ကုန်းပေး လိုက် သည် ..။ 

“ ထော ...အယ်နာ့ကို လိုးပေး .”

ငထော ခက်နေသည် ..။ မိလိုက်ရင် အယ်နာက ဘာမှ ဖြစ်မယ်မဟုတ် ..။အဆူအဆဲခံရတာဘဲ ရှိမည် ..။ သူကတော့ သက်သာမည်မဟုတ် ..။ အသေသတ်တာတောင်ခံရနိုင်သည် ။အယ်နာတောင်းဆိုလွန်းနေတော့လဲ သူ မတတ်သာတော့ ..။ အယ်နာ့ ဂါဝန်ကို ခါးအထိဆွဲလှန်တင်လိုက်သည် .။

ဖြူဖွေးတဲ့ ဖင်တွေ နဲ့ဖင်ကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ပေါ်လာသည် ။ ငထောလဲ အချိန်ဆွဲမနေတော့ ..။ သူ့ လီးတန်ကို အယ်နာ့ စောက်ဖုတ်အ၀ မှာတေ့လိုက် သည် ..။ အယ်နာ့ စောက်ဖုတ် သည် အရေတွေ စိုနေပြီးတာ သူ တွေ့လိုက်ရ သည် ။ သူ့ လီးကြီး က တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် အယ်နာ့ စောက်ပတ် အတွင်းသားတွေကို တအားပွတ်တိုက်ပြိး ဝင်သွားသည် ။ တချက်ချင်း မှန်မှန် လိုးပေး တော့ အယ်နာ တအင်းအင်းနဲ့ ဖြစ်နေသည် ။ 

ငထောလဲ ဇိမ်ဆွဲမနေတော့ဘဲ အယ်နာ ပြီး ရေးကိုသာ ဦးတည်ပြီး တက်သုတ်ရိုက် လိုးပေးလေ သည် ။ သည်အချိန်မှာ အယ်နာပျောက်သွားလို့လိုက်ရှာနေသော ရို့မေရီ သည် အယ်နာများ ရေချိုးနေမလားဆိုပြီး ရေချိုးခန်းဘက်လာကြည့်တော့ ရေချိုးခန်းထဲက အသံဗလံတွေ ကြားလိုက်ရ သည် ..။ ဖပ်ကနဲဖပ်ကနဲ အသံများနဲ့ အယ်နာ ရဲ့ တအင်းအင်း ညည်းသံတွေ ကြားနေရ သည် ။ ရို့မေရီ အထဲမှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေလဲ သိချင်သည် ..။ သူမ ထင်တာတော့ ငထောနဲ့ အယ်နာ လိုးနေကြတာဘဲ ဖြစ်မည် ...။

ချောင်းကြည့်ဖို့ အပေါက် က ခပ်နိမ့်နိမ့်မှာ ဖြစ်နေလို့ သူမ ဖင်ကုန်းပြီး ချောင်းရ သည် ။ အို ....သူမ ထင်တဲ့အတိုင်းပါဘဲ ငထောကြီး သည် အယ်မာကို ဖင်ထောင်တဲက ပိုစေရှင်နဲ့ အနောက်ကနေ လိုးနေတာပါလား ။ ငထောရဲ့ လီးကြီး ရှောကနဲရှောကနဲ ..အယ်နာ့ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ဝင်သွားတာ .အယ်နာ့ စောက်ပတ် နှုတ် ခမ်းသားတွေ လီးကြီးနဲ့ အတူ စောက်ပတ်ထဲ လိပ်လိပ်ဝင်သွားတာတွေ..တွေ့မြင်နေရတော့ ရို့မေရီ မှာ အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ရီလာသလို ပေါင်ကြားကလဲ အရေများစိုစီးနေရပါ သည် ။ နို့သီးခေါင်းလေးများလဲ မာတောင် ကာ အထဲက ငထောရဲ့ လီးကြီး လို တုတ်ခိုင်သော လီးကြီးတချောင်းနဲ့ အလိုးခံလိုက် လိုစိတ်တွေ တဖွါးဖွါးပေါ်ပေါက် နေရ သည် ။

ကာမစိတ်တွေမိုးမွှန်နေကြတဲ့ အယ်နာ နဲ့ ငထောမှာတော့ ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းသထက်ပြင်းလာကြကြီး နှစ်ယောက် ပြိုင်တူလို ကောင်းခြင်း ကို ရောက်ရှိသွားကြလေတော့ သည် ..။ အယ်မာလဲ ခုမှသတိပြန်ဝင်လာကာ..

“ သွားတော့နော် ...အမေ ပြန်လာတော့မယ် .”

လို့ နှင် သည် ..။ ငထောလဲ ရေပုံးတွေဆွဲ ကာ နောက်ဖက်လှေခါး မှ ပြေးဆင်းသွားလေသည်။မိမိရဲ့ ပေါင်ကြားကို လက်နှိုက်ထားနေတဲ့ ရို့မေရီ ကို ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ အယ်နာ က တွေ့လိုက်ရသည် ..။

“  အို ..ရို့မေရီရယ် ....နင်..နင်..အားလုံးမြင်လိုက်တယ်ပေါ့....”

“ အင်း ..အယ်နာရယ် ..ငါ..ငါ..တအားခံချင်တယ်ဟာ ..နင်တို့ လိုးတာကို ကြည့်ပြီး ..ငါ စောက်ပတ်တွေ တအားယားလာတယ် ...”

“ ရို့မေရီ ..နင့်ကို ငထော လိုးပေးစေချင်လား..ငထော က ငါ့ရီးစားလဲမဟုတ်သလို ..ငါယူမဲ့ ယောင်္ကျားလဲ မဟုတ်ဘူးဆိုတာနင်လဲအသိဘဲ.. ငါတို့ အသိုင်းအဝိုင်းကလဲ မြင်းထိန်းတယောက်နဲ့ ဘယ်လိုမှလက်ခံမှာမဟုတ်ဘူး ..တဏှာစိတ်ပြင်းထန်လို့ဖြေဖျောက်တာတခုပါဘဲ..ဒီတော့ ငထော ကို နင့်ကို လိုးခိုင်းပေးမယ် ..ဟုတ်ပြီလား ..ရို့မေရီ.”

နောက်တနေ့မနက်မှာ အယ်နာနဲ့ ရို့မေရီတို့ မြင်းစီးချင်တယ်လို့ ညကထဲက ရာကွတ်ခန်း လာပြောတာကြောင့် ငထော သည် အယ်နာအတွက် ( နိုက်တင်ဂေး )..ရို့မေရီအတွက် ( ဘလက်ခ်ဘီးယပ် ) ဆိုတဲ့ မြင်းတွေကို ကုန်းနှီးတင်ကာ အိမ်ကြီး ဆင်ဝင်အောက်မှ စောင့်နေလေ သည် ..။ အယ်နာနဲ့ ရို့မေရီ သည် စားဖိုမှူးအားမား ပြင်ဆင်ထားပေးတဲ့ မနက်စာ ဘရိတ်ဖတ်စ် ကိုတောင် မစားချင်ကြဘဲ မြင်းစီးဖို့ကိုသာ စိတ်စောနေကြပေသည် ..။

ကာနယ်ကြီးကတော် ဟယ်လင် က မိန်းမပျိုများကို မြင်းစီးတဲ့အခါ လမ်းမှာဆာနေကြမှာစိုးရိမ်ပူပန်ပြီး စားသွားကြဖို့ တိုက်တွန်းလေ သည် ။ငထောလဲ ရို့ မေရီပါ ပါလာလို့ ထူးဆန်းနေပေသည် ..။ အယ်နာ သည် သူလိုးပေးတာကို သဘောကျစွဲနေကာ မလိုးခိုင်းဘဲနေမည်မဟုတ် ။ ရို့မေရီပါ အတူပါလာရင် ဘယ်လိုလိုးကြမလဲ..လို့စဉ်းစားနေပေ သည် ။ 

အိမ်ကြီးကနေ မြင်းသုံးစီး နဲ့ ထွက်ခဲ့ကြသည် ..။ ရို့မေရီ သည် အယ်နာလိုဘဲ ပိန်ပါးပြီးချောမောလှပသူလေး ဖြစ်သည် ..။ဆံပင်အရောင်ဘဲ ကွာခြားသည်..။ ရို့မေရီ ရဲ့ ဆံပင်အရောင်သည် အယ်နာ့လို ရွှေဝါရောင်မဟုတ်ဘဲ ညိုဝါဝါ အရောင် ဖြစ် သည် ..။ အိမ်ကြီး နဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းလဲ ရောက်ရော အယ်နာ သည် မြင်းကို ဇက်ကုန်ဖွင့် လေသည် ..။ အယ်နာ့အနောက် က ငထော နဲ့ ရို့မေရီတို့ က အမှီလိုက်ကြရသည် ..။ မြင်းသုံးစီးဒုန်းဆိုင်း ကာ လယ်ကွင်းတွေထဲက ဖြတ်နေကြသည် ..။ သူတို့သွားခဲ့တဲ့ ယာတဲကို ရောက်တော့ မြင်းတွေလဲ မောသွားကြပုံပေါက်သည် ။အယ်နာ က တက်ကြွနေသည် ။ ယာတဲထဲကို အယ်နာ နဲ့ ရို့မေရီ ဝင်ကြသည် ။ အယ်နာ က ငထောကို ခေါ်သည် ..။ 

“  ထော ..ရို့မေရီ ကို ငါ့ကိုယ်စား မင်း လိုးပေးလိုက်ပါ ..ငါ ဒီနားတဝိုက်မှာ မြင်းလျောက်စီးနေမယ် ..) 

လို့ ပြောသည် ..။ ငထောလဲ ဘာ ပြောရမှန်းမသိ..။ ကြောင်နေသည် ။ ရို့မေရီ က 

“ အယ်နာ..သိပ်ဝေးဝေး မသွားနဲ့နော် .”

လို့ လှမ်းပြောသည် ..။ အယ်နာ သည် (နိုက်တင်ဂေး )ကို ခပ်မှန်မှန်စီးကာ ယာတဲကနေ ထွက်ခွါသွားသည် .။ ရို့မေရီ သည် ခေါင်းကြီးငုံ့ကာ ရပ်နေသော ငထော ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည် ..။

“ ထော ...ဒီကို လာပါ..”

ငထော သည် ရို့မေရီ ရှေ့မှာ ခေါင်းကြီးငုံ့ကာ ရပ်နေသည် ..။ ရို့မေရီ က 

“  ထော ..မင်းအဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်ပါ ..မင်း ကိုယ်လုံးကို ကြည့်ချင်လို့ ..”

လို့ပြောလိုက်သည် ..။ ငထော လဲ သူဟာ မျက်နှာဖြူမလေးတွေကို ကာမ အလိုဖြည့်ပေးရတဲ့ ကာမကျွန်ကြီး ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်နေရပြီ လို့ စိတ်ထဲ သိလိုက် သည် ။ အင်း ..ဘာတတ်နိုင်မလဲ...ဖြစ်သမျှပေါ့ ...လို့စိတ်ထဲမှတ်လိုက်ပြီး သူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်ခွါပစ်လိုက်ပါသည် ..။ ကြီးမားတဲ့ လက်မောင်းနဲ့ ရင်အုပ်တွေ သည် ကြွက်သားတွေ ဖုထစ်နေတာကို ရို့မေရီ အလွန် သဘောကျစွာနဲ့ ကိုင်ညှစ်ကြည့်လေ သည် ။ဝမ်းပျင်သားတွေဆီ သူမ လက် ရောက်လာသောအခါ ရို့မေရီ လက်တွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်လာသည် ..။ ကြွက်သား အတုံးတွေ ကို စမ်းနေတဲ့ သူမ လက်တွေနဲ့ ငထောရဲ့ ဆီးစပ်က အမွှေးတွေနဲ့ က တထွာတောင် မဝေးတော့ ..။ သူမ ပွတ်သပ်နေတာကြောင့် ငထောရဲ့ လိင်တန်ညိူညိူကြီး သည် ဆတ်ကနဲ လှုပ်ခါ တောင်မတ်စပြုလာပြီ ...။

ဒီအချိန်မှာ အယ်နာ သည် ( နိုက်တင်ဂေး ) ကို စီးကာ ယာတောတွေကို လျောက်ကြည့်နေသည် ..။ ရာသီဥတု က ကောင်းနေသည် ။ အယ်နာ သည် ခုလောက်ဆိုရင် ငထော သည် ရို့မေရီ ကို လိုးနေလောက်ပြီ လို့ တွေးနေရင်း သူမ ရဲ့ ကာမစိတ်တွေဟာ ဟုန်းကနဲ တောက်လောင် နိုးကြားလာရပေ သည် ။

ရို့မေရီ ကို စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားစေတာကတော့ သူ့ ပေါင်တတုတ်တုတ်ကြီးတွေ အလယ် က ငေါငေါကြီးထွက်နေတဲ့ ကြီးမားတဲ့ လီးတန်ကြီးပါ ..။လီးညိုညိုကြီး ဟာ ဒစ်ပြဲပြဲကြီးနဲ့ ထောင်ထကာစ အနေအထား တွေ့နေရပေ သည် ..။ ဂွေးစေ့ကြီးနှစ်လုံးကလဲ အမွှေးမဲမဲတွေကြားထဲ အသဲယားဖွယ်တွဲလောင်းကြီး တွေ့နေရသည် ။သူမ သည် တခါက မြင်းဇောင်းမှာ ငထောရဲ့လီး ကို အမှတ်မထင် တွေ့ဘူးခဲ့ပေသည် ။ထိုစဉ်အခါက အဝေးမှ မြင်ရတာဖြစ်သည် ..။ အခုဟာက အနီးကပ်..။

“ အို .ထောရယ် ..မင်း ဟာကြီး က စံချိန်မှီ ကြီးဘဲ ....မြင်တာနဲ့ ငါ့ တကိုယ်လုံး ကျင်တုန် သွားတာဘဲ ..”

ရို့မေရီ သည် ငထောရဲ့လက်တွေကို ဆုတ်ကိုင်ဆွဲယူကာ သူမ ရဲ့ ရင်တွေပေါ်မှာတင်ပေးလိုက်သည် ..။ လုံးဝန်းတင်းမာတဲ့ နို့တွေကို ငထော ကိုင်မိသောအခါ ငထောရဲ့ လီးဟာ ချက်ကို ကပ်နေပြီ ..။ အစွမ်းကုန်တောင်မာနေတော့သည် ။

ရို့မေရီ ရဲ့လက်ကလေးလဲ မရဲတရဲ နဲ့ ငထော ရဲ့ လီး ဆီကို ရောက်လာသည် ..။ လီးကြီး ကိုဆုတ်ကိုင်လိုက်သည် ။ ဖွဖွလေး..ပွတ်သပ်ကြည့်နေသည် ။ ရို့မေရီ အတွက် အခုလို ယောင်္ကျားလီးကို ကိုင်ရတာ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံမို့ စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားကာနေသည် ..။ ငထော လဲ စိတ်တွေ က တအားထန်နေတော့ ရို့မေရီ အေးအေးဆေးဆေးလုပ်နေတာကို မစောင့်နိုင်တော့ဘူး ..။ 

သူမ ရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီကို ချွတ်လေတော့သည် ..။ မြင်းစီး တဲ့နေ့မို့ သူမ သည်မြင်းစီးဘောင်းဘီ ဝတ်ထားသည် ..။ ငထော က အပေါ်ပိုင်းကို ဗလာကျင်းပေးလိုက်တာကြောင့် ရို့မေရီ လဲ အလိုက်တသိ သူမ ဘောင်းဘီ ကို ချွတ်ပေးလိုက် သည် ..။ ဗလာကျင်းသွားသော ရို့မေရီ ရဲ့ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်တွေ ကို ငထော စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ကာမစိတ်တွေ ပိုလို့ ထကြွလာပေ သည် ။ အထူးသဖြင့်ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတွေကြားက ပန်းနုရောင်အကွဲကြောင်း စောက်ဖုတ် ..။ အမွှေးနီညိုညိုလေးတွေ ခပ် ပါးပါးရှိနေသည် ..။ အယ်နာ့စောက်ဖုတ် ကို ဖင်ကုန်းရက်မြင်တော့ သူ မနေနိုင်တော့ဘဲ ကုန်းယက်ပေးမိခဲ့တာ သွားသတိရလေ သည် ။

အခုလဲ ဒီကောင်မလေးကို လုပ်ပေးချင်လာသည် .။အယ်နာကြိုက်သလို သူလဲဘဲ ကြိုက်မှာပါဘဲ ။တိရစ္ဆာန်တွေ တကောင်နဲ့တကောင် ဖင် ကိုယက်ပေးတာတွေ ငထော ငယ်ငယ်ထဲက တွေ့ဘူးခဲ့တာ ကိုယ်တိုင်ကြုံတော့မှ ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို ယက်ချင်တဲ့ စိတ် ဖြစ်ပေါ်ပြီး ဒါဟာ သဘာဝပါလား..လို့ သဘောပေါက် ရလေ သည် ။

ငထော သည် ရို့မေရီ ကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းသည်။ သူ စကားမပြောတတ်လို့ ခြေဟန်လက်ဟန်နဲ့ မှောက်ရန် ပြသည် ။ ရို့မေရီ လဲငထော စိတ်တိုင်းကျ ဖင်ကို ထောင်ကာ ကုန်းပေးလိုက်ရာ ငထော လဲ ရို့မေရီ ရဲ့ ဖင်တွေကြားက အမြောင်းလိုက် ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ယက်ပါတော့သည် ..။ 

ထိုအချိန် က စပြီး ရို့မေရီ သည် မြန်မာ မြင်းထိန်းကြီးငထော ရဲ့ စောက်ပတ်ယက်ပေးခြင်းကို အစွဲကြီးစွဲ

သွားရတော့ သည် ။ ငထော သည် တဖက်မိန်းကလေး ကောင်းစေရန် လုပ်ပေးလိုက်အုံးမည်ဟုစေတနာထားကာ စောက်ပတ်ကို အမျိုးမျိုးကလိပေးလေသည် ။ ရို့မေရီ မှာ ဖင်တွေ ကော့လိုက် ရမ်းလိုက်နဲ့ ကာမ အရှိန်တအားတက်လာရသည် ..။

“ ထောရယ် ...ထောရယ် ...လိုးပါတော့ဟယ် .”

လို့ ဖွင့်ဟတောင်းခံရတော့တဲ့အထိပါဘဲ ...။ငထော လဲ ရို့မေရီ သည် အယ်နာ လိုဘဲ အပျိုစစ်စစ် ဖြစ်နိုင်သည် ကို သဘောပေါက်ပြီး စစချင်းလိုးထည့်ရာမှာ တအားကြီးမလုပ်ဘဲ ဖြေးဖြေးချင်း စမ်းကာ ထည့်လေသည် ။

ရို့မေရီမှာလဲစောက်ပတ် ကောင်းကောင်း အယက်ခံထားရတာကြောင့် အရေတွေ တအားစိုလူးနေလို့ ငထော လိုးရာမှာ အထောက်အကူဖြစ်စေ လေ သည် ။ 

ထို့အပြင် ရို့မေရီ သည် အပျိုဖေါ်ဝင်စကထဲက စိတ်တွေ ကြွလာသောအခါတွေမှာ မီးဖိုထဲမှာရနိုင်တဲ့ ခရမ်းသီးတောင့် ရှည်များနဲ့ သူမ ဖါသာအာသာဖြေလေ့ရှိတာကြောင့် ယောင်္ကျားလီးနဲ့ မကြုံဘူးပေမဲ့ စောက်ပတ်မှာ ထိုးထားဘူးလို့ သည်လောက် အခက်အခဲမရှိလှဘဲငထော ရဲ့ လီးအရသာ ကို ကောင်းစွာ ခံစား လျက် ..ငထော ကို မြန်မြန် ဆောင့်ဖို့တောင် တောင်းဆိုနေပေတော့ သည် ။

ငထောရဲ့ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားတဲ့ လီးကြီး ဟာ ရို့မေရီ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ တအား ဆောင့်ပေးနေသည် ။ တဖွတ်ဖွတ်တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ဆူညံနေသည် ..။ အယ်နာ သည် စိတ်တွေ ထရွလျက် မြင်းစီးကာ ယာတဲဆီကို ပြန်ရောက်လာသည် ..။ ယာတဲ အပြင်ကပင် ငထောနဲ့ ရို့မေရီ တို့ လိုးသံတွေ ကြားနေရသည် ..။

“ အို ..သူတို့ ..တအား..လိုးနေကြပြီ ..”

အယ်နာ သည် ယာတဲ ပေါက်ဝကနေပြီး ကြည့်လိုက်ရာ..ငထော သည် ရို့မေရီကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီ အနောက် က ခါးကို လက်၂ဖက်နဲ့ ကိုင်ကာ အားနဲ့ ဆောင့်ဆောင့် လိုးထည့်ပေးနေတာ တွေ့လိုက်ရပေသည် ။ အယ်နာ အဖို့ ဒီအချိန်မှာ အရမ်းခံချင်နေပြီ ။ ငထောရဲ့ ဒလစပ်လိုးဆောင့်ပေးမှုကြောင့် ရို့မေရီ သည် ကော့လူးလိန်ကောက်ကွေးပြီး တအားအားအော် ကာပြီးသွားသည် ..။ ငထော လဲ သူ ပြီးစေဖို့ အရှိန်အဟုန်မြှင့်ကာ လိုးမည်ကြံခိုက် ...ယာတဲ အပေါက်၀ က 

“ ထော ..မပြီးလိုက်နဲ့ အုံး ..အယ်နာ့ကို ဆက်လိုးပေးရမယ် ”

လို့ အော်ပြောသံကို ကြားလိုက်ရလို့ ရို့မေရီ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့ လီးကြီး ကို အသာ ဆွဲထုတ်လိုက်လေ သည် ။ လှည့်ကြည်ကလိုက်တော့ အယ်နာ သည် သူမ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ခွါနေသည် ။ငထော လဲ စောက်ရေ..လရေတွေနဲ့ လက်ပြောင်နေတဲ့ လီးကြီး နဲ့အယ်နာ့ကို ဆက်ပြီး လိုးပေးရန်..ရပ်စောင့်နေပြီ ..။ရို့မေရီမှာတော့ ခွေခွေလေး လှဲကာ အမောဖြေနေသည် ..။ အယ်နာ သည် သူမ ကို ငထော စောက်ပတ် ယက်ပေးတာ စွဲသွားခဲ့ရလို့ ယခုလဲ ငထော မပြောရဘဲ သူမ ဖါသာ ကွပ်ပျစ် ကုတင်လေး မှာလက်ထောက်ခါ ဖင်ကုန်းပေးလိုက်ပြီး .

“ ထော ..ပလိစ် လစ်က် မိုင် ဗဂျိုင်းနား.”

ငါ့ စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးပါ ..လို့ ငထောကို တောင်းဆိုလေ သည် ..။ ငထော လဲ သူ စထားတဲ့ ကိစ္စ မို့ သူမ ကျေနပ်စေရန် လုပ်ပေးရတော့ သည် ..။မြင်းထိန်းကြီးငထော ရဲ့ လျာကြီး သည် အင်္ဂလိပ် ကာနယ်ကြီးရဲ့ တဦးတည်းသော သမီးလေး အယ်နာ ရဲ့ ဖင်ကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြိးကို ဖိကာဖိကာ ယက်ပေးနေပါ သည် ..။ 

ငထောရဲ့ စောက်ဖုတ်ယက်သံ တပြတ်ပြတ် သည် တိတ်ဆိတ်နေသော ယာတဲ ထဲ သိသိသာသာကြီးကျယ်လောင်သလို ထင်ရလေသည် ..။ အယ်နာ သည် ကာမ စည်းစိမ်ကို တဝကြီးခံစားရင်း နုတ်ကလဲ တဟင်းဟင်း တအင်းအင်းနဲ့  ညည်းနေပေ သည် ..။ ငထော ရဲ့ လီးကြီးသည် တဆတ်ဆတ် ခါအောင်ဘဲ ကာမ အရှိန်တွေ တက်နေပြီး အယ်နာ့ ကို လိုးပေးရန် အသင့်ဖြစ်နေပြီ ..။ 

........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။