လုပ်ပွဲ အပိုင်း (၁)

လုပ်ပွဲ အပိုင်း (၁)

ရေးသားသူ - လမင်းကြီး

(🔞Cuckold/Cheating)

နိဒါန်း 

နာမည်ကြီးကို ကြည့်ပြီးတော့ လန့်မသွားကြပါနဲ့ဦး။ သတ်ပုတ်ယှဉ်ပြိုင်တဲ့ ပွဲတွေမှာ အမှန်အကန် ရေကုန်ရေခမ်းမသတ်ကြပဲ။

ဟန်ပြကြည့်ကောင်းအောင်သတ်ပြကြပြီး၊ ပရိသတ်ကိုဂျင်းထည့်ပြီး လိမ်တာပေါ့ဗျာ။

ဒီလိုပွဲမျိုးတွေ ခင်ဗျားတို့အများကြီး မြင်ဖူးမှာပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီပွဲမှာတော့ ပါဝင်တဲ့သူ တစ်ဦးကိုယ်တိုင် လုပ်ပွဲကြီးရဲ့ အလှည့်ကိုခံလိုက်ရတယ်၊ သို့မဟုတ် အညစ်ခံလိုက်ရတယ် ဆိုပါတော့ဗျာ။

ကဲပါလေ..ဒါမျိုးကကြိုပြီးအရိပ်ပြရေးလို့ သိပ်မကောင်းဘူး။ ကိုယ်တိုင်သာ ဖတ်ကြည့်ကြပေတော့။

လမင်းကြီး

`````````````````````````````````````

(01)

ချစ်စုနဲ့မိမြတ်တို့က၊ သိပ်ချစ်ကြတဲ့သူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးတွေ။ နှစ်ယောက်စလုံးကရုပ်ရည်ရူပကာ၊ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားတွေက၊ မြင်ရသူတွေကိုသိမ်းကြုံးဆွဲဆောင်နိုင်မှုရှိတဲ့ပင်ကိုယ်ဓါတ်ခံနဲ့ ပါရမီပါခဲ့သူတွေ။ တွေ့တဲ့ယောက်ျားတွေအကုန်ကြွေမယ့်ပုံစံမျိုး။

ဒါပေမယ့်ကျနော်တိုဇာတ်လိုက်မလေးချစ်စုကတော့ပိုပြီးနှာတစ်ဖျားသာလိမ့်မယ်။

ချစ်စုကနဲနဲအမူအကျင့်အနေနဲ့သပ်သပ်ရပ်ရပ်၊ ခပ်ငြိမ်ငြိမ်လေးမကလက်ဘူးလို့ ပြောလို့ရပေမယ့် အဝတ်အစားအဆင်အပြင်ကတော့ နည်းနည်းတော့ ခပ်ဟော့ဟော့လေးဝတ်တတ်တယ်။ ခေတ်သမီးပျိုကိုး။ သူ့နာမည်အပြည့်အစုံက ချစ်စုမွန်။

ချစ်စုက အခုမှသားငယ်လို့ခေါ်ကြတဲ့ဖြိုးဝေနဲ့ လက်ထပ်တာမကြာသေးဘူး။ သားငယ်ကဘောစိ၊ အဖေအမေကချမ်းသာပြီးသား။ နယ်မှာလုပ်ငန်းတွေ အများကြီးရှိတယ်။ အခုလည်းလက်ထပ်ပြီးတော့ မိဘတွေလက်ဖွဲ့ပေးတဲ့လုပ်ငန်းဖြစ်တဲ့စပျစ်ခြံနဲ့ စပျစ်ဝိုင်စက်ရုံကိုဦးစီးဖို့ မိန်းမကိုခေါ်ပြီးနယ်ဆင်းလာခဲ့တယ်။

မိမြတ်ကတော့ ဆရာဝန်မ။ သူကစာတော်တယ် ဆယ်တန်းမှာအသကုန်ကြိုးစားခဲ့ပြီး စာဂျပိုးလုပ်ခဲ့လို့ ဒီ၅လုံးနဲ့ ဆေးလိုင်းဝင်ခဲ့တာလေ။သူ့ကိုအများအခေါ်ကတော့ဒေါက်တာမြတ်နှင်းခိုင်ပေါ့။

ချစ်စုတစ်ယောက်ကတော့ ပညာပါရမီသိပ်မကောင်းရှာဘူး။ ရိုးရိူးအောင်၊ ရိုးရိုးဘွဲ့ပဲရခဲ့တယ်။ အင်း..လင့်လုပ်စာပဲအားကိုးရတော့မှာပေါ့...။ ချစ်စု တက္ကသိုလ်မှာသားငယ်နဲ့တွေ့ခဲ့ပြီးချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့တယ်။နောက်ဆုံးယူဖြစ်ပြီးလင်နဲ့အတူနယ်ကိုပါလာခဲ့တယ်။

ချစ်စုနဲ့မိမြတ်တို့က အလယ်တန်းအထက်တန်းကျောင်းမှာထဲကငယ်သူငယ်ချင်းအရင်းတွေ။တက္ကသိုလ်မှာ တစ်ယောက်တစ်ကျောင်းကွဲသွားပေမယ့်လည်း အဆက်အသွယ်မပြတ် ကူးလူးဆက်ဆံနေခဲ့ကြလို့မိမြတ်နဲ့ ချစ်စု-သားငယ်တို့သမီးရည်းစားဘဝကထဲကအကျွမ်းတဝင်ရင်းနှီးခဲ့ကြတယ်။

အခုမှစပြောင်းလာခဲ့တဲ့ တောင်ပေါ်ဒေသ အငွေ့အသက်နဲ့၊ ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေက အေးဆေးငြိမ်သက်ပြီး နေချင်စရာကောင်းတယ်။ ရောက်ပြီးတစ်လနှစ်လကြာတော့လည်း နည်းနည်းတော့ပျင်းလာတယ်။ ချစ်စုတစ်ယောက် အပျင်းလည်းပြေ။အလကားလည်းမနေချင်တော့ အရင်ရန်ကုန်မှာကထဲကအဆက်အသွယ်ရှိခဲ့ဖူးတဲ့ အသက်အာမခံကိုယ်စားလှယ်လုပ်ငန်းကိုပြန်ဆက်ပြီး အာမခံရောင်းတဲ့အလုပ်ကိုစတယ်။

နယ်မှာ အာမခံဝယ်မယ့်သူဖောက်သည်တွေသိပ်မများပေမယ့်၊ ချစ်စုကလည်းစီးပွားဖြစ်မဟုတ်ဘူး၊ အပျင်းပြေရုံလုပ်တာလေ။သူ့ယောက်ျား သားငယ်ကတော့ တစ်နေ့တစ်နေ့စပျစ်ခြံတွေနဲ့စက်ရုံဘက်မှာစီမံခန့်ခွဲပြီးအလုပ်ရှုပ်နေတတ်တာ။

ဒီနယ်မြို့လေးမှာတော့အားလုံးရဲ့ပါးစပ်ဖျားမှာ၊ စပျစ်ဝိုင်ဘော့စ် ကိုသားငယ်ရဲ့ မိန်းမကသိပ်လှတာပဲလို့ရေပန်းစားချီးမွမ်းနေကြတယ်။ပြောခဲ့တဲ့အတိုင်းချစ်စုကလှပြီးသား။ ဆံပင်ကခါးလည်ကျော်အောင်ရှည်ပြီး နက်မှောင်ပြီးစင်းနေတဲ့မျက်တောင်ကော့ကော့တွေကိုလည်းပိုင်ဆိုင်ထားတယ်။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက မထူမပါး။ ပြုံးလိုက်ရင်အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာ။

အရေးအကြီးဆုံးကတော့၊ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကပထမတန်းစားအကိတ်ကြီး။ ပြောရရင်တော့ ယောက်ျားလေးမှန်ရင်၊ လူပျိုပေါက်စလေးကစပြီး၊ လူလတ်ပိုင်း၊ လူပျိုသိုး၊ လူပျိုကြီး၊ အိမ်ထောင်သည်ပါပါကြီးတွေမကျန်အောင် ခေါင်းတစ်ပတ်လည်အောင်လှည့်ကြည့်ရတဲ့ရုပ်မျိုး။

မျက်နှာလေးကမေးရိုးမကား၊ မချွန်း၊ ဝိုင်းဝိုင်းကြီးလည်းမဟုတ်၊ ဘဲဥပုံပြေပြေပြစ်ပြစ်လေးဖြစ်ပြီးသွယ်ပြောင်းတဲ့လည်တိုင်လေးနဲ့ဆက်ထားတယ်။အောက်နည်းနည်းတိုးကြည့်ရင်၊ ဖွံ့ထွားလှတဲ့ရင်သားတွေကပြည့်တင်းပြီးမို့မောက်တက်နေတာကကွယ်ဝှက်ထားလို့မရ။တစ်ခါ ခါးလေးကသိမ်သိမ်နဲ့သွယ်ဆင်းသွားပြန်ပြီး၊ တင်ပါးဆုံကြီးတွေကချက်ချင်းကားပြီးစွင့်တက်သွားပြန်ရော။

အောက်ပိုင်းကလည်းခန္ဓာကိုယ်နဲ့လိုက်အောင် အလိုက်သင့်ပြေပြစ်တဲ့ပေါင်၊ ခြေသားလုံးတို့က အချိုးတကျပေါင်းစပ်ထားတယ်။ဖင်သားစွင့်စွင့်ကြီးတွေပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့မိန်းမတို့ထုံးစံအတိုင်းလမ်းလျှောက်တဲ့အခါများမှာနိမ့်တလုံးမြင့်တစ်လုံး၊ခြေတစ်လှမ်းအလှုပ်တိုင်းမှာရင်ဖိုစဖွယ်တုန်ခါလှုပ်ရှားပြနေတော့တာပေါ့။       

သူမ အသက်အာမခံထွက်ရောင်းတော့ ဘယ်နေရာရောက်ရောက်၊ ယောက်ျားလေးကပ်စတန်မာတွေနဲ့တွေ့တိုင်း သူတို့မျက်လုံးတွေကတစ်နေရာထဲမှာပဲ။ သူနဲ့တွေ့ပြီးစကားပြောလို့ အချိန်ဘယ်လောက်မှမကြာလိုက်ဘူး၊ အဲ့ဒီအာမခံကရောင်းရတော့တာပဲ။ သူမရဲ့အလှ၊ နှုတ်ခမ်းနီနီဖူးဖူးလေးတစွာစွာ၊ အသံလေးတစာစာနဲ့ သူ့အာမခံအကြာင်းရှင်းပြလိုက်ရင် ကိစ္စကပြတ်သလောက်ရှိပြီ။

ပြီးတော့ အာမခံစရောင်းကထဲက ဆက်စီအဖြစ်ဆုံး ဝတ်စုံတွေကိုပဲ သူမ ရွေးချယ်ဝတ်ဆင်တတ်လာတယ်။ချစ်စုရဲ့ချစ်စရာကောင်းတဲ့ရုပ်ရည်။ ဆက်စီကျတဲ့ဝတ်စားဆင်ယင်မှု တွေပေါင်းစပ်လိုက်တော့ အာမခံဝယ်တဲ့ဖောက်သည်တွေရဲ့မျက်စိအာဟာရကျွေးသလိုကို ဖြစ်နေတော့တာ။ နောက်ပိုင်းမှာချစ်စုသတိထားမိတာ သူမ အဝတ်အစားမပေါ့်တပေါ်ဝတ်တိုင်းအာမခံရောင်းရနှုန်းသွက်တာကိုသိလာတော့ ဝတ်ပြရင်းနဲ့ပဲအကျင့်ပါသလိုဖြစ်ပြီးဒီအပေါ်သာယာလာသလိုဖြစ်လာတယ်။

ဒီညနေလည်း နောက်ကပ်စတန်မာတစ်ယောက်ကို အာမခံရောင်းဖို့ချိန်းထားသေးတယ်။အဲဒီလူက သူ့ယောက်ျား သားငယ်ရဲ့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ကိုနန်းလှိုင်လို့ခေါ်တယ်တဲ့။ သားငယ်ကချိန်းပေးထားပြီးခေါ်လာခဲ့မှာ။

ณรร ณรรร ใใใณรรรรรร...

ချစ်စုရဲ့ဖုန်းက ဖုန်းခေါ်သံသီချင်းဝင်လာတယ်။ ချစ်စုကဖုန်းကိုစပီကာဖွင့်ပြီးနားထောင်လိုက်တယ်။

" ဟယ်လို !.. ချစ်စုရေ..၊ ငါပါဟဲ့..မိမြတ်၊ ဘယ်လိုလဲ..နင်နေကောင်းလား"

" ဟဲ့..မိမြတ်လား၊ အေးပါ..ငါမသေသေးပါဘူး၊ အကောင်းကြီးရှိသေးတယ်။ တကထဲ..နင်နော်၊ပျောက်သွားလိုက်တာဖုန်းလေးဘာလေးတောင်ဆက်ဖော်မရဘူး အခုမှ...၊ နင်ရောအဆင်ပြေလား.."

ချစ်စုတစ်ယောက်၊ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဖုန်းဆက်မလာတာ အတော်ကြာပြီဖြစ်လို့ အလွမ်းသယ်ကြရင်း ထုံးစံအတိုင်းရောက်တတ်ရာရာ ပေါက်ပေါက်တွေဖောက်နေရော။ မိမြတ်ကလည်း သူငယ်ချင်းမ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးလို့၊ ယောက်ျားနဲ့နယ်ကိုလိုက်သွားပြီးကထဲကအခြေအနေတွေကို သိချင်ဇောနဲ့သတင်းနှိုက်စပ်စုနေတယ်။ ဒီကောင်မကလဲနဂိုထဲကိုကစပ်စုမလေ..။

" ဟဲ့..ချစ်စု..နင်အိမ်ထောင်သည်ဘဝရောက်တော့ဘယ်လိုနေလည်း။ အစစအရာရာအိုခွေပဲလား။ ငါသိချင်လိုက်တာဟယ်၊ ပြောပြစမ်းပါလား.."

ချစ်စုဘက်မကအသံ တစ်ခဏလောက်ငြိမ်ကျသွားတယ်။ အတန်ကြာမှ...အသံတိုးတိုးပျော့ပျော့လေးနဲ့...၊

" အေး..ပြောရရင်တော့ကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့်...အဲ.."

" ဒါပေမယ့်..ဘာဖြစ်သလဲ..မိစု.."

" အဲ..အဲ..ဒီလိုလေ..ငါထင်တာက..အခုတလော၊ ငါ့ယောက်ျားကတစ်ခုခုထူးဆန်းနေသလိုပဲ.. အဲ၊ မပြောတာကောင်းပါတယ်ဟာ.."

ချစ်စုရဲ့အသံကစိတ်ပျက်နေသလိုလို..။

" အမယ်..ဘာဖြစ်နေလို့လဲမိစုရယ်။ တို့တွေကသူငယ်ချင်းအရင်းကြီးတွေ၊ တို့အချင်းချင်းမှမတိုင်ပင်ရင်ဘယ်သူနဲ့တိုင်ပင်ရမှာလဲ။ ဘာဖြစ်လဲပြော..နင့်ယောက်ျားသားငယ်က၊ ည..ည..အိမ်စာမလုပ်လို့လား.."

မိမြတ်က သူငယ်ချင်းကိုနောက်သလိုပြောင်သလိုမေးလိုက်တော့။ ချစ်စုရှက်လို့မျက်နှာလေးရဲတက်သွားပြီးမှ။

" ဟဲ့..နင်ရူးနေလား..ညာတာပါတေးနဲ့အောက်လုံးတွေလာနှိုက်နေပြန်ပြီ..။ နင်သိချင်လဲပြောရတာပေါ့။ အိမ်စာကတော့လုပ်တာပေါ့၊ လုပ်လွန်းလို့တောင်ခက်နေတယ်။ ဒါပေမယ့်လုပ်ရင်း၊ လုပ်ရင်းကနေ.."

" ဟယ်..အမလေးဘုရား ဘုရား၊ ဘာဖြစ်သွားလဲ။ ဟိုအိန္ဒိယမြွေကားထဲကလို..."

" ဟဲ့..မိမြတ်ငါ့ကိုလာနောက်မနေနဲ့နော်၊ ငါပြောချင်တာက၊ ငါ့ယောက်ျားက ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေစမေးလာတယ်.."

" ကရင်..ကရင်.."

အိမ်ရှေ့ကလူခေါ်ခေါင်းလောင်းသံကကျယ်လောင်စွာထမြည်လာသည်။

" အေး..ဒါပဲနော်..မိမြတ်၊ နောက်မှဆက်ပြောမယ်။ သားငယ်ပြန်လာပြီ..ဒါပဲဘိုင့်ဘိုင်.."

စကားမပြတ်ခင်ဖုန်းချလိုက်တာကြောင့်မိမြတ်လည်းဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်သွားတယ်။ ချစ်စုမွန်လည်း အခုမှ အာမခံထားမယ့်ဝယ်လက်အသစ် ကိုနန်းလှိုင်ဆိုတာကိုသားငယ်ခေါ်လာပေးမှာကိုသတိရမိတယ်။

အဲဒီကိုနန်းလှိုင်ဆိုတဲ့လူကဘာအလုပ်လုပ်သလဲ၊ ဘယ်လောက်ချမ်းသာသလဲတော့ မသိဘူး။ သိရသလောက်ကတော့ ဒီလူကအိမ်မှာပဲအေးအေးဆေးဆေးနေတာတွေ့ပြီးတော့၊ တစ်နေ့တစ်နေ့ရပ်ထဲရွာထဲမှာဆော်ပတ်ဖန်ပြီး mဂွင်တည့်ရင်ဝါးနေတဲ့ဖွန်သမားတစ်ယောက်ပဲ။ သူများမယားတွေလည်းဂွင်ဝင်ရင်အလွတ်မပေးတတ်ဘူး။ ပတ်ပြီးဝါးနေပေမယ့် သားသားနားနား၊ အဆင့်ရှိရှိဆော်ချောချောတွေတော့သိပ်ငြိခဲ့ပုံမပေါ်ဘူး။

သူ့ရဲ့ဘေးပေါက်အလုပ်တစ်ခုကလည်း သူ့ဝါသနာနဲ့ကိုက်တယ်။ သူ့အိမ်တစ်လုံးကိုဘိဖွင့်ထားတာပဲ။ သူ့အဆက်နဲ့သူတိတ်တိတ်ကြိတ်ပုန်းခုတ်ပြီးလာဖြုတ်ကြတဲ့အတွဲတွေ သူ့ဖွင့်ထားတဲ့ဘိနဲ့မကင်းကြဘူး။ သူနဲ့ဝါသနာတူဘော်ဒါအရင်းတွေဆော်ရလာလို့လာဖြုတ်ရင်လဲသူနဲ့အလဲအလှယ်လုပ်၊ ကိုတာပေးပြီးစားကြတယ်။

ကိုနန်းလှိုင်ကလူကောင်ထွားထွား၊ အသားညိုညိုထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့။ ကိုနန်းလှိုင်နဲ့ငြိခဲ့ဖူးတဲ့ဆော်အတော်များများကတော့၊ သူ့ဆီကို တဝဲလည်လည်နဲ့ ပြန်ပြန်ရောက်လာကြတယ်လို့ တော့ပြောတာပဲ။ဘာကောင်းကွက်ရှိသလဲတော့မပြောတတ်ဘူး။ ကိုနန်းလှိုင်ကလဲသားငယ်နဲ့ရင်းနှီးရင်းစွဲရှိတယ်။ သူကလည်းသားငယ်ကို သူရှုပ်၊ သူဖြုတ်ခဲ့တဲ့ဆော်တွေအကြောင်းဟေးလားဝါးလားနဲ့ပြောပြလေ့ရှိတယ်။

သားငယ်မိန်းမရပြီးမြို့ကိုလုပ်ငန်းဦးစီးရအောင်ပြန်လာတော့ ကိုနန်းလှိုင်နဲ့ပြန်တွေ့တယ်။ ရောက်ပြီးမှသားငယ်မိန်းမကိုအပြင်မှာနှစ်ခါလောက်တွေ့ခဲ့ဘူးတယ်။ ချစ်စုမွန်ရဲ့အလှကိုတွေ့တော့ ဘဲကြီးမျက်လုံးကြီးပြူးပြီးသွားရည်တမြားမြားကျတော့တာပဲ။ သားငယ်မိန်းမ အာမခံရောင်းတယ်ဆိုတော့ဝယ်မယ်ဆိုပြီးဂွင်စပ်တော့တာပဲ။

သားငယ်ဆိုတဲ့ကောင်ကလည်း ဒီဘဲကြီးအကြောင်းကိုအတွင်းသိ၊ အစင်းသိ၊ သိထားတာတောင်၊ အိမ်အထိခေါ်လာခဲ့ရဲတယ်။ ဘယ်လိုတွေပါလိမ့်။

အိမ်ရှေ့ကလူခေါ်ခေါင်းလောင်းသံကြောင့် ချစ်စုက မိမြတ်နဲ့ဖုန်းပြောနေတာကိုစကားဖြတ်ပြီး၊ သူ့ယောက်ျားကိုအိမ်ရှေ့တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့ယောက်ျားသားငယ်နဲ့အတူ အသားညိုညိုထောင်ထောင် မောင်းမောင်း အသက် (၃၅) နှစ်လောက်လူကြီးတစ်ယောက်ပါလာတာတွေ့လိုက်ရတယ်။

```````````````````````````````````````````````

(02)

" ချစ်စုရေ..၊ ဒါကမောင် ပြောပြောနေတဲ့အကိုနန်းလှိုင်ဆိုတာလေ၊ ချစ်ဆီက အာမခံဝယ်မယ်ဆိုတာလဲ သူပဲပေါ့၊ ကိုနန်းလှိုင်..၊ ဒါကကျနော့်အမျိုးသမီးလေ၊ ချစ်စုမွန်တဲ့.."

သားငယ်က နှစ်ယောက်စလုံးကိုတပြိုင်ထဲမိတ်ဆက်ပေးလိုက်ရင်းမှ..။

" အကိုနန်းလှိုင်အတွက် ကော်ဖီလေးဘာလေးယူခဲ့ပါဦးဟေ့.."

သားငယ်က အိမ်တွင်းခန်း အိမ်သာရှိရာဘက်သို့ထွက်သွားရင်းမှချစ်စုကိုလှမ်းမှာလိုက်သည်။

" ဟုတ်ကဲ့..မောင်.."

ချစ်စုကသားငယ်ကိုပြန်ဖြေရင်း၊ တဆက်ထဲ ကိုနန်းလှိုင်ဘက်လှည့်ပြီး..၊

" ဒီက အကိုကဘယ်လိုသောက်တတ်လဲ၊ အချိုကြိုက်လား။သကြားဘယ်နှစ်ဇွန်း နို့ဘယ်နှစ်ဇွန်းထည့်ရမလဲ.."

ဟိုလူကြီးကစပ်ဖြဲဖြဲနဲ့..

" သကြားကတော့ နည်းနည်းပါပဲ၊ နို့ကတော့နှစ်လုံးစလုံးထည့်ခဲ့.."

" ရှင်..."

ကိုနန်းလှိုင်ရဲ့ကျီစယ်ချက်ကတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးပါပဲ။ ချစ်စုကအိမ်မှာနေရင်း သူ့ယောက်ျားဧည့်သည်ခေါ်လာမှာကိုမေ့နေလို့ အိမ်နေရင်းအဝတ်အစားနဲ့ပဲဆိုတော့၊ gym ကစားတဲ့စွပ်ကျယ်လက်ပြတ် ကိုအောက်ခံဘရာစီယာမပါပဲဝတ်ထားတာလေ။

သားငယ်ပြန်လာတော့ တံခါးအမြန်သွားဖွင့်ပေးခဲ့တာ၊ ဧည့်သည်ပါလာမယ်ဆိုတာတောင်မေ့ပြီး အဝတ် အစားလုံလုံခြုံခြုံ တောင်လဲဖြစ်ဖို့ အချိန်မရလိုက်။ အခုအနေအထားက သူမနို့လုံးကြီးနှစ်လုံးကအပြင်ကိုပဲခုန်ချတော့မလိုလို၊ အန်ကျနေတာပေါ့။

ဒါကိုမျက်စိအလွတ်မပေးပဲမြင်လိုက်တဲ့၊ ပါးစပ်သွက်ပြီးသားစားနေကျကြောင်ပါးကြီးကတစ်ချက်ကစ်ထည့်လိုက်တာပါ။

နို့သီးခေါင်းလေးတွေကစိတ်မလာတဲ့သာမန်အခြေအနေမှခပ်ပျော့ပျော့လျော့လျော့လေးဖြစ်ပေမယ့်စွပ်ကျယ်သားပျော့ပါးပါးလေးအောက်ကတင်းတင်းကျပ်ကျပ်တွန်းကန်ထွက်နေရလို့၊ အသီးလေးတွေဖုထွက်နေတာက သိသိသာသာမြင်နေရသလို၊ ကိုနန်းလှိုင်ကလည်းပေါ်တင်ပဲရှိုးနေလိုက်တယ်။

ချစ်စုမှာတော့ ကြားလိုက်ရတဲ့စကားကြောင့်မျက်လုံးလေးဝိုင်းပြီး လန့်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှဘဲကြီးကနောက်နေမှန်းသိလို့..၊    

" ဟင်း..ဟင်း..ဒီကအကိုကလဲနောက်တတ်တာပဲ.."

မျက်နှာလေးရဲပြီးရှက်ကိုးရှက်ကမ်းနဲ့ရယ်ရင်း သူ့အင်္ကျီလည်ပင်းဟိုက်ဟိုက်ကိုလက်တစ်ဘက်နဲ့ဆွဲစုစည်းပြီးတင်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့်အင်္ကျီက ခါးတိုလေးဆိုတော့ လည်ပင်းကဆွဲဆုပ်တင်လိုက်တာနဲ့ အောက်ကဗိုက်သားချပ်ချပ်ဖွေးဖွေးလေးနဲ့ ချက်တွင်းလေးကပေါ်လာပြန်ရော။

အောက်ပိုင်းကဝတ်ထားတာက၊ ဒူးအောက်ရောက်ရုံရှိတဲ့သရီးကွာတားအားကစားဘောင်းဘီအဖြူရောင်ဘေးစင်း၊ အသားကပ်ပျော့ပျော့ပါးပါး၊ ပြောင်ချောချော၊ ဖစ်ဖြစ်နေတဲ့အနေအထား။

ကိုနန်းလှိုင်တစ်ယောက်အောက်ပိုင်းကိုဆက်မကြည့်ပဲမနေနိုင်တော့ဘူး။ သူ့မျက်လုံးတွေရဲ့ပစ်မှတ်စက်ဝိုင်းက မို့မို့တင်းတင်းလေးဖောင်းနေတဲ့ချစ်စုအမေပေးခဲ့တဲ့လယ်ကွက်လေးပေါ်မှာ...။

အဝတ်အစားတွေအပြင်ကပဲအရိပ်အယောင်ပုံသဏ္ဌာန်ပဲမြင်ရပေမယ့်၊ အမျိုးသမီးများစွာနဲ့ အတွေ့အကြုံရှိဖြတ်သန်းလာခဲ့ဘူးတဲ့ကိုနန်းလှိုင်အဖို့တော့၊ ဒါကြီးကဘယ်ဆိုက်၊ ဘယ်နှစ်လက္မ၊ အထူအပါးဘယ်လောက်ဆိုတာတောင်တစ်ခါထဲမှန်းပြီးအဖြေထုတ်လို့ရတယ်။

ချစ်စုရဲ့ပေါင်ကြားကိုစူးစူးရဲရဲကြည့်နေတဲ့သူ့ရဲ့အကြည့်ရိုင်းတွေက ကျားတစ်ကောင်က သားကောင်ကိုချောင်းနေသလိုမျိုး။

" ဘာကြီးသလဲမမေးနဲ့တော့ကွာ..ရှလွတ်.."

သူ..မနေနိုင်မထိုင်နိုင်မကြားတကြားရေရွတ်မိသည်။ ဒါပေမယ့်ကြားအောင်တမင်ပြောတာပါပဲ။ ချစ်စုမျက်နှာလေးကရှက်သွေးတွေနဲ့မွှန်ထူနေပြီ။ ကော်ဖီသွားဖျော်ပေးရဦးမယ်ဆိုတာလည်းမေ့သွားပြီ။ မတ်တပ်ရပ်ရင်းရှက်ရှက်နဲ့ပေါင်လေးတွေလိမ်ညှစ်၊ လက်လေးတွေလိမ်ညှစ်လုပ်နေမိတာ၊ လယ်ကွက်လေးထဲကမြေသားလေးတွေကလဲပွစိပွစိနဲ့ဆိုတော့ပတ်ကြားအက်ထဲကရေလေးတွေတောင်စိမ့်ထွက်လာနေပြီ။

ချစ်စုမွန်တစ်ယောက်ပိုရှက်လာလေလေ။ စိတ်ထဲကမထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင် လိင်ကိစ္စကိုအာရုံလာလေလေဖြစ်လာသလိုပဲ။ ဘာဖြစ်တာလဲမသိဘူး။ အရင်ကတစ်ခါမှအဲဒါမျိုးမဖြစ်ခဲ့...။ ဟိုလူကြီးကလည်း..ကြည့်၊ မျက်လုံးတွေကျွတ်ကျတော့မယ်။ တစ်ခါမှမိန်းမကိုမမြင်ဘူးတဲ့ပုံစံမျိုး။ တောသားကြီးနဲ့တူတယ်။

ကိုနန်းလှိုင်က ချစ်စုရဲ့အလှတရားကိုမျက်လုံးဖြင့်ကာမဓါးပြတိုက်လျက်ရှိသည်။ စေ့စေ့ငုငုသိမ်းခြုံသုံးသပ်လျက်ရှိသည်။

ပထမအဆင့်အနေနဲ့ ဒါလောက်ပဲဝတ်ထားတဲ့ချစ်စုရဲ့အဝတ်အစားတွေကိုစိတ်ကူးနဲ့ချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။ဒါကသူ့အဖို့မဆန်း၊ ဆော်ဖိုက်တာဆစ်ယောက်အဖို့မျက်လုံးနဲ့ပဲ မိန်းမတို့ရဲ့ချွတ်ပြီးသားခန္ဓာအလှ ကိုထွင်းဖောက်မြင်နိုင်တယ်လေ။ ဒါကပဲဆရာကျတဲ့အတွေ့အကြုံပေါ့။

သူ့ဦးနှောက်ထဲက မော်နီတာစကရင်မှာ ချစ်စုမွန်ရဲ့ဖြူဖြူဖွေးဖွေးရေဆေးငါးဘော်ဒီအကိတ်ကြီးက၊ ဝစ်လစ်စလစ်ကြီးပေါ်လာတော့သည်။ ကိုနန်းလှိုင်ကအာရုံထဲမှာပေါ်လာတဲ့ရုပ်သဏ္ဌန်နဲ့အံကိုက် သူ့ပါးစပ်ကိုလျှာနဲ့သပ်လိုက်တယ်။

ချစ်စုတမင်မြင်အောင်ကိုလုပ်ပြနေတာ။ လက်ဝါးနှစ်ဘက်ကိုတစ်ခုနဲ့တစ်ခုဆုပ်ပြီးအားရပါးရပွတ်ပြလိုက်နှုတ်ခမ်းကြီးထော်ပြီးတကျွတ်ကျွတ်လုပ်ပြလိုက်နဲ့တမင်ကိုစနေတော့တာ။

" အေးကွာတကယ်လို့ ကော်ဖီနို့ကြီးကြီး၊ အဲလေ.. အိုးကြီးကြီးနဲ့ ကို..သားငယ်ရဲ့မဟေသီ မိန်းမချောချောလေးက ဖျော်ပေးရင် ဝအောင်သောက်ပစ်လိုက်မယ်။ အကို့ဆီတစ်အိုးလုံးမလာပေးစမ်းပါဦး..."

" အဟိ..ဟိ..အကိုကလည်း ကော်ဖီကိုသူများတွေကပန်းကန်နဲ့ပဲသောက်တာပါနော်..၊ အိုးလိုက်မော့တာဘယ်မှာရှိလို့တုန်း ထန်းရည်နဲ့မှားနေပြီ၊ အဲ့လောက်သောက်ရင်တစ်ညလုံးမျက်စိကြောင်နေဦးမယ်"

ချစ်စုလည်းပြောလို့သာပြောတာ ဟိုဘဲကြီးမထိတထိနဲ့စောင်းပြောနေတာသိသိကြီးနဲ့ကိုစိတ်မဆိုးအားပဲ သာယာသလိုတောင်ဖြစ်နေမိတယ်။ ထူးဆန်းလိုက်တာ...။ သူမဘဝမှာသားငယ်နဲ့ချစ်သူတွေစဖြစ်ကထဲက ရည်းစားဘဝမှာရော။ လင်ဖြစ်လာတဲ့အထိ တခြားတစိမ်းယောက်ျားတွေအပေါ်မှာ ဒီလိုစိတ်မျိုးနဲ့နည်းနည်းလေးမှမသာယာခဲ့ဖူးဘူး။

အခုပဲကျတော့ ..ဒီလူကြီးရဲ့ပိုင်စိုးပိုင်နင်းအပြောအဆိုတွေကိုဗွေမယူနိုင်ပဲသူ့စကားတွေကသူမစိတ်ကိုတောင်ဖမ်းစားနေတယ်။ လူချင်းစတွေ့တာမှ ဆယ်မိနစ်တောင်မကြာချင်သေးဘူး။ သူဆက်ပြောနေပုံကကြည့်လေ..။

" ဒါကတော့ထည့်တဲ့အရာပေါ်မူတည်တာပေါ့။ အကို့အတွက်ကတော့ပန်းကန်လေးနဲ့ဆို အာဆွတ်ရုံလောက်ပဲရှိမှာ၊ အိုးလောက်နဲ့မှ အနေတော်ပဲ။ ဒါတောင် အိုးကြီးအိုးသေးပေါ်မူတည်သေးတယ်။ စိတ်ကြိုက်အိုးကြီးကြီးနဲ့တွေ့ရင် တစ်ညလုံးထိုင်သောက်ပစ်မှာ၊ အိုးပါဆေးပေးလိုက်ဦးမယ်။ အိပ်မပျော်လေ.. မျက်စိကြောင်လေ..ကောင်းလေပဲ.."

" ဘာများလဲဗျအကိုနန်းလှိုင်.."

သားငယ် အိမ်သာထဲကပြန်ထွက်လာပြီးနားစွန်နားဖျားကြားလိုက်တာကို သံသယမကင်းစွာမေးလိုက်သည်။

" ဟား..ဟား..ဟား..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ နို့ခရင်မ် (Milk Creamy) ကော်ဖီဖျော်ခိုင်းရင်း ဒီကငါ့ညီမလေးကိုအပျော်စနေတာပါ။ ဒါနဲ့ပြောရဦးမယ်သားငယ်။ မင်းမိန်းမက အတော်ချောတာနော်၊ နတ်သမီးလေးကျနေတာပဲ။ အားကျတယ်ကွာ။ ငါရည်းစားတွေတော်တော်များများထားဘူးတာ၊ ဒီလိုလှလှလေးမျိုးတစ်ယောက်မှမပါဘူး.."

ကိုနန်းလှိုင်က ကိုယ့်ဘဝကိုယ်ညည်းသလိုနှင့် သားငယ်ကိုအားမနာတမ်းပြောနေပြန်သည်။ ချစ်စုကော်ဖီဖျော်ဖို့မီးဖိုခန်းဘက်ဝင်သွားချိန်မှာ သားငယ်နဲ့ကိုနန်းလှိုင်တို့ဆက်စကားပြောနေကြ၏။

" မင်းမိန်းမချစ်စုက အခုဒီကိုလိုက်လာတော့၊ ဘာတွေများလုပ်သလဲသားငယ်.."

ကိုနန်းလှိုင်က ပါးစပ်ကသာစကားပြောနေတာ။ သူ့မျက်လုံးတွေကနောက်ဖေးခန်းထဲကော်ဖီသွားပြင်နေတဲ့ချစ်စုနောက်လိုက်သွားပြီ မြင်ရတဲ့ရှုထောင့်ကိုလိုက်ရှာကြည့်နေလေရဲ့။

" ဪ..သူကအသက်အာမခံကိုယ်စားလှယ်ခံပြီးရောင်းတယ်လေ။ အိမ်မှာအားအားယားယားထိုင်နေတာထက်စာရင်အများကြီးတော်သေးတာပေါ့.."

ကိုနန်းလှိုင်ကမေးသာမေးနေတာ၊ အဲဒီအဖြေကိုသိပ်စိတ်ဝင်စားပုံမပေါ်ဘူး။ သူလိုချင်တဲ့ဘက်ကိုပဲအတင်းဆွဲခေါ်နေတယ်။

" ဟေ့..သားငယ်၊ ငါချစ်စုလိုမိန်းမမျိုးရအောင်ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ.."

သူမေးတာကပေါ်တင်ကြီး၊

" အကိုလိုချင်ရင်၊ ဒါမျိုးလိုက်ရှာပေါ့ဗျ.."

သားငယ်နည်းနည်းတော့ကျွဲမြီးတိုချင်လာပြီ။

" အဲ့လိုမဟုတ်သေးဘူးကွ၊ အကိုဆိုလိုတာက..ငါချစ်စုကိုမိန်းမအဖြစ်လိုချင်တာကိုပြောတာ..ဟား..ဟားးးဟားးး....။ ဟေး..ဟေ့...မဟုတ်သေးဘူးကွာ..မျက်နှာကြီးအဲ့လိုမထားနဲ့လေ။ နော်..နော်..ညီလေး.."

ကိုနန်းလှိုင်ကသူနောက်တာများသွားပြီဆိုတာကိုသိလို့၊ သားငယ်ခေါင်းကိုတစ်ချက်ပုတ်လိုက်ပြီးကျောလေးကိုသပ်ပေးနေတယ်။ အခုမှသားငယ်နည်းနည်းပြုံးလာပြီး..၊

" နည်းနည်းတော့ခက်လိမ့်မယ်ထင်တယ်အကို၊ အကို့လိုမျိုးဆိုရင်၊ ချစ်စုကိုရဖို့ (၉၉) နှစ်လောက်စောင့်ရဦးမယ်ထင်တယ်.."

" ဪ..ဟုတ်လား..၊ ဒီလောက်ကြီးတောင်လားကွာ.."

သားငယ်ကသူ့အရည်အချင်းကိုအထင်သေးသလိုနှိပ်ကွပ်လိုက်သဖြင့်ကိုနန်းလှိုင် မကျေမနပ်ဖြစ်သွားသည်။

သားငယ်ကောင်းကောင်းသိတာပေါ့။ ချစ်စုမွန်ကဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ၊ ငြိမ်ငြိမ်အေးအေး၊ မကလက်ဘူး၊ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုနန်းလှိုင်ရဲ့ဆွဲဆောင်မှုထောင်ချောက်ထဲလွယ်လွယ်နဲ့ရောက်ပြီးပါသွားဖို့မဖြစ်နိုင်။ သူ့ဘက်ကအရမ်းသေချာနေသည်။ ဒါကြောင့်ယုံကြည်ချက်အပြည့်အဝနဲ့ ...။

" ဟုတ်တယ်..အကိုနန်းလှိုင်၊ တကယ်လို့ အကို့အနေနဲ့ချစ်စုကိုမယားအဖြစ်သိမ်းသွင်းနိုင်ရင်၊ အကို့အသက်အာမခံကြေးရဲ့ပထမတစ်နှစ်စာသွင်းငွေကိုကျနော်ကျခံပေးမယ်။ ဘယ့်နှယ်လဲ..ဟား..ဟားးး..ဟားးး.."

" ဟေးးး..!! သားငယ်..ဒီနယ်မှာဒီလိုပြောတာကစိန်ခေါ်တာပဲကွ၊ တကယ်အတည်လို့သတ်မှတ်ကြတယ်နော်။ မင်း..နောက်သလိုပြောင်သလိုပြောလို့မရဘူးနော်.. "

" ကျနော်တကယ်ပြောနေတာဗျ။ ဒါပေမယ့် တကယ်လို့ ခင်ဗျားကြိုးစားလို့မရရင်၊ ကျနော့်မိန်းမရောင်းတဲ့အာမခံဝယ်ရမှာနော်.."

သားငယ်ကသေချာပေါက်ပုံစံနဲ့ပြုံးပြီးပြောနေတယ်။

" အေး..ဟုတ်ပြီကွာ..၊ စိန်ခေါ်ရင်တော့တိမ်ပေါ်အထိလိုက်မယ်ဟေ့..။ ငါ့ကို တစ်လပဲအချိန်ပေး။ တစ်လပြည့်လို့ငါရှုံးခဲ့ရင်၊ မင်းမိန်းမရောင်းတဲ့အာမခံငါဝယ်မယ်။ ဒါပေမယ့်၊ မင်းရှုံးသွားခဲ့ရင်တော့ မင်းမိန်းမဟာငါ့မယားဖြစ်ပြီ..ကိုယ့်စကားကိုယ်မှတ်ထားနော်..။ ပြီးတော့ပထမတစ်နှစ်စာအာမခံကြေး..၊ မင်းကတိတွေမေ့မသွားနဲ့.. "

ကိုနန်းလှိုင်ကမျက်နှာထိမျက်နှာထားနဲ့ အလေးအနက်ပုံစံမျိုးနဲ့ ပြောနေပေမယ့် နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းထဲကပြုံးနေတယ်။ စိတ်ထဲကလည်း..၊

" ၉၉နှစ်စောင့်ဖို့မလိုပါဘူးကွာ၊ အခုငါ့ဘောင်းဘီအောက်က ၉လက္မမဲန်း(9" Man) စူပါဟီးရိုးနဲ့ တွေ့ပေးရုံနဲ့ကိစ္စပြတ်နေပါပြီ”

```````````````````````````````````````

(03)

ချစ်စုမွန်နောက်ဖေးဘက်မှပြန်ထွက်လာပြီး ကိုနန်းလှိုင်အားကော်ဖီလာချပေးတယ်။ ရှေ့တည့်တည့်တွင်ကုန်းပြီးစာပွဲပုလေးပေါ်ပန်းကန်ချပေးနေတုန်း၊ ကိုနန်းလှိုင်မှာမအီမသာမျက်နှာကြီးနဲ့တံတွေးတွေတဂွတ်ဂွတ်မြိုချနေရတယ်။

ကြည့်လေ နို့လုံးကြီးတွေကတပြုံလုံးပြုတ်ထွက်လာပြီးသူ့မျက်နှာကိုလာမှန်တော့မလိုလိုနဲ့...။ ချစ်စုကတော့အေးဆေးပါပဲ။ ကသုတ်ကရက်အနေအထားမျိုးမရှိဘူး။ နည်းနည်းဆန်းတာက စောစောကအိမ်ထဲဝင်ခွင့်အချိန်လေးရပါရဲ့နဲ့ ဘရာစီယာဝတ်မထားတဲ့အဝတ်အစားကိုဝင်မလဲခဲ့ပဲ ဧည့်သည်ရှေ့ကို၊ အရင်အတိုင်းပြန်ထွက်လာခဲ့တာပဲ။

ကိုနန်းလှိုင်က အင်္ကျီလည်ဟိုက်ကြားထဲခပ်နက်နက်အထိမျက်လုံးနဲ့စူးစိုက်ဖောက်ကြည့်တယ်။နို့သီးခေါင်းလေများမြင်ရလိုမြင်ရငြားပေါ့..။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ချစ်စုကကိုယ်ကိုပြန်မတ်ရပ်လိုက်တယ်။

နန်းလှိုင်..သူမြင်ရသလောက်ကတော့ နို့သီးခေါင်းဖုဖုချွန်းချွန်းလေးတွေနဲ့နို့လုံးကြီးတွေကကန်ထွက်လို့စွယ်ကျယ်အင်္ကျီပါးလေးအောက်မှာပုံပန်းသဏ္ဌာန်ပေါ်အောင်မြင်နေရတာတစ်ခုပဲရှိပြီး၊သူဆန္ဒရှိသလိုအလုံးလိုက်အထည်လိုက်တော့မမြင်လိုက်နိုင်ပါ။ ဆုတောင်းလေနန်းလှိုင်..။အဆင့်အတန်းရှိတဲ့လင်ရှိမိန်းကလေးတစ်ယောက်က ကိုယ်မြင်ချင်သလိုဘယ်သူကချွတ်လျောက်ပြီးလာရှိုးမှာလဲ။

အေးပါလေ..အချိန်တစ်လယူထားတာပဲ။ တစ်လမပြည့်ပါဘူး။ ဒီအလှတွေကိုငါ့မျက်စိ၏ရှေ့မှာကွင်းကွင်းကွက်ကွက်ကြီးမြင်စေရတော့မယ်၊ ကြည့်သေးတာပေါ့။ နန်းလှိုင်ကစိတ်ထဲမှာကြုံးဝါးနေတယ်။

တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ နောက်တစ်ခုသူ့ကို ရင်တဗြောင်းဗြောင်းခုန်အောင်ဆွဲဆောင်နေတာက၊ ကောင်မလေးဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီအဖြူ အပျော့၊ အသားပါးလေးရဲ့အလယ်အဓိကကျတဲ့မြင်ကွင်းမှာ အဖြူကိုဖောက်ထွက်လာတဲ့အရောင်ရင့်ရင့်အမည်းကွက်ကြီးကသိသာအောင်မြင်နေရတယ်။

ပေါင်ကြားခွဆုံမှာဖောင်းဖောင်းကြီးနဲ့ ပစ္စည်းက နည်းတာကြီးရှိမှာမဟုတ်ဘူး။ အခုဖောက်မြင်နေရတဲ့ကာလာကိုကြည့်ရင်ပဲ အမွေးက မတရားကြီးမဟုတ်တာတောင်အနေတော်လေးတော့ထူလိမ့်မယ်။

အသားကပ်ဖောင်းထွက်နေတဲ့ပုံရိပ်ကိုဖမ်းမိကထဲက ဒီအမျိုးသမီးက အမွေးလှလှ၊ ပစ္စည်းကောင်း၊ ပဒုမ္ပဏီသားမြတ်အစုံနဲ့ အတန်းအစားက ဖတ်စ်ကလပ်၊ ဂရိတ်အေ ကြီးဆိုတာကိုခန့်မှန်းလို့ရပြီ။ အခုအချိန်မှာနန်းလှိုင်ခေါင်းထဲ တဏှာပိုးတွေပဲရှိတော့တယ်။ မြင်လေတွေးလေ၊ အောက်ကငပဲကြီးကရုန်းလေပဲ။ ပါးစပ်ကလဲရဲတဲ့သူဆိုတော့ သူ့ယောက်ျားရှေ့တောင်မရှောင်..။

" ကဲ..ကိုယ့်ညီမလှလှလေး...၊ ဒီနေ့တော့အကို၊ ညီမရဲ့နို့ကော်ဖီလေးပဲအရင်မြည်းလိုက်ဦးမယ်။ နောက်တစ်ခေါက်မှ ညီမရောင်းတဲ့အာမခံအကြောင်းမိတ်ဆက်ပေတော့။ အသက်တွေကိုယ်တွေအာမခံရတာဆိုအကိုကအရမ်းစိတ်ဝင်စားတာ.."

" ဒါဆိုလည်းသွားလေ..ချစ်စု၊ နောက်နေ့ဒီအစ်ကိုနဲ့ချိန်းပြီး အာမခံပေါ်လစီတွေရှင်းပြလိုက်ပေါ့။ ချစ်အတွက်အကျိုးမယုတ်နိုင်ပါဘူး.."

" ဟုတ်ကဲ့ပါမောင်.."

သားငယ်ကပါတွန်းလွှတ်နေတော့ ချစ်စု အိုးတိုးအမ်းတမ်းနဲ့စကားလက်ခံလိုက်ရတယ်။ အဲ့ဒီနေ့နောက်ပိုင်းကစပြီး ကိုနန်းလှိုင်လည်းချစ်စုနဲ့ပိုပြီးရင်းနှီးမှုရစေမယ့်နည်းလမ်းပေါင်းစုံကိုရှာကြံပြီးချဥ်းကပ်တော့တာ။ လူကလည်းသောက်ခွက်တော်တော်ပြောင်တဲ့သူ။

လင်ရှိမယားမှန်သိသိကြီးနဲ့သူ့ယောက်ျားနဲ့အတူအိမ်ထိလိုက်လာပြီး၊ ပေါ်တင်အတင်းဝင်ကြောင်ပြီးပရောပရီလုပ်နေတော့တာလေ။ သားငယ်ကိုယ်တိုင်ကိုကဘယ်လိုမှန်းတော့မသိ။ သူ့မိန်းမကိုအားမနာတမ်းပေါ်တင်ကြီးလာကြောင်နေသူကို သူ့မိန်းမကိုစိတ်ချလို့ဆိုလား အလောင်းအစားတောင်လုပ်လိုက်သေးတယ်။

ကိုနန်းလှိုင်နေ့တိုင်းလာကြောင်တာတို့..၊ အကြောင်းပြပြီးသူ့မိန်းမကိုတမင်ပထုတ်သွားတာတို့ကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးအားပေးအားမြှောက်တောင်လုပ်လားလုပ်ရဲ့။

ဒီနောက်ပိုင်းန ည်းနည်းလေးရင်းနှီးလာတော့ ကိုနန်းလှိုင်ကချစ်စုကိုသူ့အိမ်အလည်ခေါ်တော့တယ်။ အာမခံကိုတစ်လပြည့်မှလုပ်ဖို့စဥ်းစားမယ်။ အခုအသေးစိတ်လေ့လာလိုက်ဦးမယ်ဆိုပြီး။ တစ်နေ့တစ်နေ့ အကြောင်းရှာပြီးဟိုဟာမေး၊ သည်ဟာမေးနဲ့။ ဘာမှတိတိကျကျရှိတာလည်းမဟုတ်ဘူး။

တကယ်တော့ အိမ်က်ုဖိတ်ပြီး ချစ်စုမွန် မပေါ့်တပေါ်ဝတ်ပြီး၊ လှစ်ခနဲ၊ လှပ်ခနဲ၊ ပြတာကိုကြည့်ချင်တာကပိုများမယ်။ ချစ်စုကလည်း အာမခံရောင်းတဲ့အလုပ်လုပ်ပြီးကထဲကအကျင့်ကြီးကိုပါနေပြီ။

ချစ်စုမွန်လည်း အခေါက်ရေထပ်လာတော့ ကိုနန်းလှိုင်နဲ့အတော်လေးရင်းနှီးလာပြီးပြောရဲဆိုရဲဖြစ်လာပြီလို့ဆိုရမယ်။ အကိုနန်း..အကိုနန်းနဲ့တောင်ဖြစ်နေပြီ။

ကိုနန်းလှိုင်ကစကားပြောကောင်း ပြီးသူတကာကျလောက်အောင်ပြောတတ်ဆိုတတ်ဆွဲဆောင်တတ်သူဖြစ်တဲ့အပြင်။ ချစ်စုကိုလည်းအမြဲတမ်း ချီးမွမ်းလိုက်၊ မြှောက်ပင့်လိုက်လုပ်နေသူဆိုတော့၊ အမြှောက်ကြိုက်တဲ့မိန်းမထဲကမိန်းမဖြစ်တဲ့ ချစ်စုတစ်ယောက်လည်း သူပြောတဲ့အကိုနန်းခေါ် ကိုနန်းလှိုင်နဲ့ရင်းနှီးမှုမြန်တာမဆန်းဘူး။

ချစ်စုတို့အိမ်မှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သူ့အိမ်အလည်ခေါ်သွားတဲ့အခါဖြစ်ဖြစ်၊ ချစ်စုကို နို့ခရင်မ်ကော်ဖီဖျော်ခိုင်းလေ့ရှိတယ်။ မြှောက်ပြီးခိုင်းတာပေါ့။ ကော်ဖီလာကုန်းပြီးလာချပေးတိုင်းလည်း နို့တွေကအမြဲဖိတ်ကျနေတာလေ။ခွက်ထဲကနို့တွေတော့မဟုတ်..။

ကိုနန်းလှိုင်ကလည်းအပြောကအင်မတန်ချိုတယ်။ (အကိုကချစ်စုရဲ့ "နို့" ကော်ဖီကိုအရမ်းစွဲနေတာကွာ..၊ မသောက်ရရင်မနေနိုင်လောက်အောင်ပဲ၊ ဖြစ်နိုင်ရင် အိုးကြီးကြီးနဲ့တစ်ခါထဲတည်ထားပြီး အချိန်ပြည့်တောင်သောက်ချင်နေတာ။ )

စကားတွေကအနှောင့်အသွားမလွတ်မှန်းသိသိကြီးနဲ့ချစ်စုသာယာနေတတ်လာတယ်။ ပထမစတွေစနေ့တုန်းကလို သူ့စကားရိုင်းတွေကြောင့်လန်သွားခြင်းမျိုးမရှိတော့ပါလေ..။ ဒီအချိန်မှာအလုပ်မှာရှိနေတတ်တဲ့သားငယ်ကိုတောင်မေ့တေ့တေ့ဖြစ်နေတတ်တယ်။

ကြာကြာနေတော့အကိုနန်းကြီးနောက်နေကျစကားလုံးတွေ ကိုရိုးတောင်လာတယ်။ သူတို့ဒီနယ်ကလူတွေဒီလိုပဲ ခပ်ပွင့်ပွင့်ခပ်ဘွင်းဘွင်းပဲပြောတတ်တယ်ထင်ပါရဲ့လို့တောင်ဖြည့်တွေးတတ်လာတယ်။ (ကိုယ်ကျေနပ်ရင်အပြစ်မမြင်တဲ့သဘောပေါ့) ချစ်စုကိုယ်တိုင်တောင်တစ်ခါတလေ သူ့စကားတွေနဲ့လိုက်အောင်ပြန်ပက်တတ်၊ ပြန်ရွှတ်တတ်လာပြီ။     

" အကိုနန်းနော်..၊ ခလေးကြီးလိုပဲနို့မပြတ်ချင်သေးဘူးလား။ ဘာလဲမရှင်းမရှင်းနဲ့။ ချက်နို့ဆီနဲ့ ဖျော်တာကြိုက်တာလား၊ ချစ်နို့ဆီဟာနဲ့ကြိုက်တာလား.."

ချစ်စုကတမင်သက်သက်နဲ့အထာပေးသလိုတောင်ပြောလာပြီ။ ဒါကလည်းသူ့မှာအကြောင်းရှိတယ်။ ချစ်စုကအစကပြောခဲ့သလိုဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိနဲ့ခပ်အေးအေးပါ။ လင်ဖြစ်တဲ့သားငယ်ကိုလည်းချစ်တယ်လေးစားတယ်။ နောက်ပိုင်းအခြေအနေတွေကသူမစိတ်ဓါတ်တွေကိုပြောင်းလာစေတယ်။

စိတ်ထဲမတည်မငြိမ်နဲ့ဘဝင်မကျတဲ့အချက်တွေရှိလာတယ်။ ဒါကို ဟိုတစ်လောက သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ မိမြတ်ကိုတောင် ဖုန်းပြောရင်း ရင်ဖွင့်လုဆဲဆဲမှာ သားငယ်နဲ့အတူဧည့်သည်အိမ်ရောက်လာလို့ စကားစပြတ်သွားခဲ့တာ။

သားငယ်နဲ့အိမ်ထောင်သက်တစ်နှစ်မပြည့်တစ်ပြည့်ရှိလာချိန်မှာ။ ကုတင်ပေါ်ကကိစ္စတွေမပြတ်ဖြည့်ဆည်းနိုင်ပေမယ့် သူမအာမခံစာချုပ်တွေစရောင်းလို့ယောက်ျားလေးကပ်စတန်မာတွေတရုံးရုံးဖြစ်လာတာကို စိတ်ထဲမှာပူပင်ဟန်မပြတဲ့အပြင် သဘောကျကျေနပ်နေပုံတောင်ရှိတယ်။

ညအိပ်ရာဝင်ချိန် ဟိုဘဲကဘယ်လိုလဲ၊ ဒီဘဲကဘယ်လိုနေလဲ။ တော်တော်ဖြောင့်တယ်နော်၊ ဒီလိုလူမျိုးတွေနဲ့အနီးကပ်ဆက်ဆံရတော့ချစ်စိတ်မဝင်စားဖူးလား၊ ဘာလားတွေ လာမေးပါလေရော။ အစကတော့ သူ့ယောက်ျားသားငယ်ကသူ့ကိုအကဲစမ်း၊ စိတ်စမ်းပြီး သူ့အပေါ်သစ္စာရှိလား၊ စိတ်ကစားနေလား၊ တမင်တောက်ကြည့်နေတယ်အောင်းမေ့နေတာပေါ့.၊ နောက်တော့ဒါမျိုးမကြာမကြာအမေးစိတ်လာတယ်။

တခြားယောက်ျားတွေနဲ့စကားပြောဆိုဆက်ဆံတဲ့အခါတွေမှာသဝန်တိုတဲ့ပုံစံမပြပဲ၊ သဘောကျသလိုတောင်ပုံစံပေါက်လာတယ်။

နောက်ပိုင်းယောက်ျားလေးကပ်စတန်မာတွေကိုသူကတောင်ရှာလာပြီးမိတ်ဆက်ပေးတယ်။ ရောင်းကောင်းအောင်အကြောင်းပြပြီးအဝတ်အစားတွေမပေါ့်တပေါ်ဝတ်ခိုင်တာလည်းသူ့အိုင်ဒီယာပဲ။

အခုကိုနန်းလှိုင်ဆိုတာက သူရှာလာတဲ့နောက်ဆုံးတစ်ယောက်ပဲ။ ကြာတော့...သူ့ယောက်ျားကိုယ်တိုင်ကိုတောင်၊ ကပ်ကိုးကြီးလားလို့မသင်္ကာဖြစ်လာမိတာ။ ပုံစံကတစ်မျိုးကြီး၊ ကိုယ့်မိန်းမကို တခြားယောက်ျားတွေကိုစိတ်ဝင်စားစေချင်နေတဲ့ပုံ။

ကြာတော့စိတ်ထဲမှာနည်းနည်းအသည်းပေါက်စပြုလာတယ်။ သူစိတ်ကျေနေပ်အောင်တခြားယောက်ျားတွေနဲ့ပလူးပလဲနေပြရမယ့်ပုံပေါက်လာတော့၊ တကယ်ပဲကြည့်ပျော်ရှုပျော်ဘဲတွေနဲ့ တမင်ပလူးပြချင်စိတ်တောင်ပေါက်လာခဲ့တာလေ။

ဒါကြောင့်သူမကိုမြှောက်ပင့်ချီးမွမ်းပြီးမထိတထိရိတိတိလုပ်နေတဲ့အကိုနန်းရဲ့ကျီစယ်စနောက်မှုတွေကြားစီးမြောနေမိတာ။

ကိုနန်းလှိုင်ကလည်းအကြံသမား၊ သူကသားငယ်နဲ့လည်းအလောင်းအစားလုပ်ထားတော့ချစ်စုကိုတဖြည်းဖြည်းကျုံးသွင်းနေတာ၊ ဒီဘဲကသူများရဲ့တရားဝင်မယားသောဘာသော၊ နားမလည်ဘူး။ တကယ်လုပ်မယ့်လူ။ အခုသူတို့တရားဝင်အချိန်းအချက်လုပ်ထားတဲ့တစ်လဆိုတဲ့ကာလကလည်းတစ်ဝက်ကျိုးခဲ့ပြီ။

တစ်ရက်မှာ ချစ်စုမွန်တစ်ယောက် ထုံးစံအတိုင်းအကိုနန်းအိမ်ကိုရောက်နေပြန်ပြီ။ ဒီနေ့တော့ချစ်စုကကိုယ်ကြပ်ရှပ်အင်္ကျီလက်ရှည်အဖြူလေးဝတ်လာပြီးခါးကအင်္ကျီရှေ့စနှစ်ဘက်ကိုဆွဲစုစည်းချည်ထားတယ်။

အောက်ပိုင်းကတော့ဂျင်းဘောင်းဘီရှည် (ပေါင်နဲ့ဒူးမှာအမွှာမွှာစိတ်ခွဲထားတဲ့) ကိုဝတ်ထားတယ်။

ဘေင်းဘီခါးက လူ့ခါးပေါ်မှာမနေဘူး။ အောက်ကိုအများကြီးလျော့၍လျှောကျနေသည်။ လျော့ပြီးနိမ့်ကျနေတာမှတော်တော်လေးကျနေတာ။ ပုံမှန်အတိုင်းဆိုရင်တော့သူမ ခါးပတ်ပြားကြီးကြီးပတ်ပြီးဝတ်တတ်တယ်။အပေါ်ကိုရနိုင်သလောက်ဆွဲတင်ပတ်ပြီးပိတ်ထားနိုင်အောင်ပေါ့။

ဒီနေ့မှခါးမှကြယ်သီးကလည်းတည်းတည်းလေး။ ဘောင်ဘီလျော့ကျနေတာများခါးတစ်ဝက်က စမူဆာထိပ်ပေါ်တော့မယ်။ ရာသီဥတုပူပူလောလောမှာအိမ်မှကသုတ်ကယက်ထွက်လာရလို့ ရှပ်အင်္ကျီအပေါ်ကြယ်သီးနှစ်လုံးကလည်း တပ်မလာဖြစ်ပဲဖြုတ်ထားရက်သား။ စဥ်းစားသာကြည့်တော့တစ်ကိုယ်လုံးလျောတိလျော့ရဲနဲ့။

ကိုနန်းလှိုင်အိမ်ရောက်တော့ ဘဲကြီးကအိမ်နေရင်းလွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပုံစံနဲ့။ အပေါ်အင်္ကျီမဝတ်ပဲဘောကန်ဘောင်းဘီတိုနဲ့ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာထိုင်နှပ်နေတယ်။ ရောက်တာနဲ့ထုံးစံအတိုင်း...၊  

" ချစ်စုရောက်လာတာနဲ့အတော်ပဲကွာ..၊ ကော်ဖီလေးလုပ်ပေးစမ်းပါဦး၊ နို့များများထည့်လာခဲ့ဦးနော်.."

`````````````````````````````````````````````````````````

(04)

ချစ်စု ကိုနန်းလှိုင်ကိုနည်းနည်းစိတ်ချဥ်ပေါက်သွားတယ်၊ ဒါလောက်တောင်ဖြစ်လှတာပညာပြဦးမှလို့တွေးရင်း။ ဘလက်ကော်ဖီသက်သက်ချည်းဖျော်ချလာခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ကော်ဖီလာချပြီးဆာ့ဗ်လုပ်ပေးတဲ့အချိန်မှာတော့ တအားကုန်းထားတာက ရင်ပတ်ထဲကနို့နှစ်လုံးထွက်ကျပြီး ပန်းကန်နဲ့ထိလုနီးပါးဖြစ်နေတယ်။ ပြီးတော့ အကိုနန်းနဲ့အနီးဆုံးနေရာမှာသွားရပ်တယ်။

အင်္ကျီကြယ်သီးတွေနဂိုထဲကဖြုတ်ထားပြီးသားဆိုတော့ နို့ကြီနှစ်လုံးစလုံးအပြင်ကိုပြုံထွက်ကျလာတယ်။ ကိုနန်းလှိုင်ရဲ့မျက်လုံးကြီးတွေကကာတွန်းကားထဲကဇာတ်ကောင်တွေလိုအတံလေးတွေပဲကျန်ပြီး အပြင်ကိုအလုံးလိုက်ပြူးထွက်လာသလိုပဲ။ မသတ္တဝါရဲ့ကိုယ်နံ့ (မိန်မကိုယ်သင်းနံ့) က ကိုနန်းလှိုင်ရဲ့နှာခေါင်းဝကိုလာကလိတယ်။

ဘောင်းဘီအောက်ကကောင်ကမူးယစ်ရီဝေစွာနဲ့နိုးထလာတယ်။ ထသာထလာတာဒယိမ်းဒယိုင်နဲ့..။

" မြည်းကြည့်စမ်းပါဦးအကိုနန်းရဲ့ ချိုသလားခါးသလားလို့..ခစ်ခ်ခ်ခ်.."

ဟင်း..ဟင်း..ဘဲကြီးတော့ ဂျင်းထည့်ခံရပြီ။ ငါ့နို့ကိုပဲအမြဲတန်းခလုတ်တိုက်နေတာ..ဟိ.. ချစ်စုမွန်ကဘဲကြီးကိုတစ်ကွက်ပြန်ထည့်လိုက်ရလို့ဝမ်းသာနေပေမယ့် သူများကို 'စ'ရင်းသူမရဲ့အသွေးအသားတွေကိုယ်တိုင်က တန်ပြန်ရင်ခုန်လှုပ်ရှားမှုနဲ့တိုက်ခိုက်ခံနေရတာကိုသတိမထားမိဘူး။

ချစ်စုမျက်လုံးတွေကအကြည့်ချော်ပြီး အကိုနန်းရဲ့ပေါင်ခွကြားကိုလှစ်ခနဲရောက်သွားတော့၊ အမလေးဘောင်းဘီအောက်မှာမြွေဟောက်ကြီးများဝင်နေသလား။ ကြောက်စရာရှည်ရှည်လုံးလုံးကြီး..။ ချစ်စုထိတ်ခနဲရင်ဖိုသွားရတယ်။

ကိုနန်းလှိုင်ကသူ့ကိုဂျင်းထည့်ဖို့ ဘလက်ကော်ဖီဖျော်ပြီး နို့တွေအလုံးလိုက်ပြလို့ပန်းကန်လာချပေးတဲ့ ချစ်စုကိုကြည့်ပြီး နွားပြာကြီးအောက်သွားမရှိဆိုသလို ဖြဲဖြဲကြီးသဘောကျနေတဲ့ဘဲကြီးက၊ ဘလက်ကော်ဖီမှန်းသိသွားပေမယ့် ဆော်လေးက သူ့ကို 'စ'နေတာကိုကျေနပ်နေတာ။ သူကကော်ဖီပူပူကြီးကိုမပူသလိုထုံပေပေသောက်ရင်း..

" အမယ်..အရသာရှိလိုက်တာကွာ ချစ်စုထည့်ပေးတဲ့နို့က..၊ နောက်ဆိုရင်ဒီနို့မျိုးပဲထည့်တော့နော်..၊ ဟိုဘူးနို့ဆီတွေမလိုတော့ဘူး။ အဲဒီကညီမရဲ့နို့လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်နဲ့ဆိုအဆင်ပြေပြီ။ ခုလိုပူပူနွေးနွေးဆိုရင်ပိုပြီးကောင်းသေးတာ။ နေဦးနို့နည်းနည်းထပ်ဖြည့်ပေးပါဦးချစ်စုရဲ့.."

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ဘလက်ကော်ဖီဖျော်ပြီးသူ့ကိုပြန်ထည့်သွားတဲ့ကောင်မလေး၊ သိမယ်ဆိုပြီး နို့ထပ်တောင်းသလိုနဲ့ကော်ဖီပန်းကန်ကို ချစ်စုနို့အုံကြီးနဲ့လာထိတယ်။

" အိုး...ပူလိုက်တာ.."

ဘဲကြီးကသာဏှာထပြီးကော်ဖီဘယ်လောက်ပူလို့ပူမှန်းမသိ၊ 'စ' ချင်စိတ်ကများနေတာ၊ ပန်းကန်ပူပူကြီးနဲ့သူ့ နို့ကိုလာထိတော့၊ ချစ်စုလဲလန့်ပြီးပန်းကန်ကိုပုတ်ထုတ်လိုက်တာ၊ ကော်ဖီတွေကချစ်စုဝတ်ထားတဲ့အင်္ကျီပေါ်ဖိတ်စင်ကုန်တယ်။

" အမလေး..ပူတယ်..ပူတယ်..."

" ဟာ..ဒုက္ခပါပဲ..ဆောရီး..ချစ်စု..ဆောရီး.."

ကိုနန်းလှိုင်လဲလန့်ပြီး၊ ပြူးပြူးပြာပြာနဲ့ ချစ်စုအင်္ကျီပေါ်ကိုစင်တဲ့ကော်ဖီတွေကိုခါပေးနေတယ်။ လက်ကြီးကအင်္ကျီကိုတဖတ်ဖတ်ခါပေးရင်း ချစ်စုရဲ့နို့အုံသားအိအိကြီးတွေကိုလက်ဝါးနဲ့ထိလိုက်၊ လက်ဖမိုးနဲ့ထိလိုက်ပေါ့။

" အိုးးး ရတယ်၊ မခါနဲ့.. ကိစ္စမရှိဘူးအကို..ရတယ်..မလုပ်နဲ့..ဟင့်..မလုပ်ပါနဲဆို.."

သူ့အကိုနန်းကြီးက မလုပ်ပါနဲ့တားနေတာတောင်ဇွတ်ကြီးပဲ။ မရပ်တဲ့အပြင် ခပ်ဖိဖိခပ်ကြမ်းကြမ်းတောင်ပွတ်ပေးခါပေးနေတယ်။ ဒါတင်မကသေးဘူး နောက်လက်တစ်ဘက်က ကျန်နေတဲ့အောက်ကြယ်သီးတွေကိုပါဖြုတ်ပစ်နေပါရော။

" အို..အကိုနန်း၊ အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့လေ..၊ မပူတော့ပါဘူးဖယ်ပါ.."

" မရဘူးလေ..ချစ်စုရဲ့၊ ကော်ဖီကတအားပူတာ တော်ကြာ အသားတွေအကုန်လောင်ကုန်ဦးမယ်.."

အခုအချိန်မှာတော့ကိုနန်းလှိုင်ရဲ့ညာလက်တွေကချစ်စုနို့ကြီးတွေကိုမိမိရရကြီးအုပ်ကိုင်ထားပြီ။ လက်မထိပ်တွေကနို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလိုက်စမ်းရှာနေတယ်။ အုပ်ထားတဲ့လက်တွေကအငြိမ်မနေပဲလှုပ်ရှားနေတာ။ နို့သားအိအိလေးတွေကိုအင်္ကျီပေါ်ကပဲကျိတ်ချေလိုက်၊ မွမွလေးညှစ်လိုက်နဲ့ပေါ့။    

ပြောရင်းဆိုရင်းဘယ်လက်ကပါနောက်နို့ဆစ်လုံးဆီရောက်သွားပြီ၊ မြန်ချက်များ။ လောလောဆယ်ကိုင်နေတာကအဝတ်အစားအပြင်ဘက်ကဖြစ်ပေမယ့် အတွေအကြုံရင့်ပြီးသားတိုက်ပွဲဝင်သမားကြီးဖြစ်တဲ့ ကိုနန်းလှိုင်ရဲ့ နို့လေးကိုကစားပေးရုံသက်သက်ကပဲအများကြီးတာသွားတယ်။

အတွေ့အကြုံသက်တမ်းအတန်အသင့်ရှိပြီးဖြစ်တဲ့ချစ်စုလိုအိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်တောင်၊ သူ့ရဲ့ပါးနပ်တဲ့လက်ဆွချက်ရဲရဲတွေကြောင့်၊ ချစ်စုတစ်ယောက် ညှို့ချက်မိသလိုဖြစ်နေပြီ။ အခု ပူတာလောင်တာတွေပျောက်ပြီး သူမရဲ့စောက်ပတ်ကြားလေးထဲကယွစိယွစိနဲ့ဖြစ်လာတယ်။

နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေအချင်းချင်းကမသိစိတ်နဲ့ ဆီကြိတ်စက်တစ်ခုလိုကြိတ်ညှစ်နေတော့၊ စိုထိုင်းထိုင်းအရည်လေးတွေစဆင်းလာပြီး ရေကန်လေးကပြည့်ချင်လာပြီ။ အကိုနန်းကြီးကလည်း အခက်အခဲကူညီရေးပရဟိတသမားကြီးပုံစံနဲ့ အနားကိုပိုတိုးပြီး ကြယ်သီးတွေဖြုတ်ပြီးသား ချစ်စုကင်္ကျီကိုဆွဲချွတ်နေတယ်။

" အူးးး..စစ်ရှ်ရှ် ..အကိုနန်း..မလုပ်နဲ့လေ၊ အဲ့လောက်မလိုပါဘူး..ဖယ်..ဖယ်ပါ.."

ချစ်စုမွန်အသံလေးတွေတောင်တုန်နေပြီ။ အားတင်းပြီးကိုနန်းလှိုင်ရဲ့ချုပ်လာတဲ့လက်တွေကိုကိုယ်လေးရို့ခါထုတ်ပြီးရုန်းထွက်လိုက်တယ်။

ကိုနန်းလှိုင်ကသူမဘက်ပြန်လှည့်လာပြီးစူးစူးရဲရဲအကြည့်မျိုးနဲ့ကြည့်နေတာက၊ သမန်းကျားကသားကောင်ကိုကြည့်နေသလိုမျိုး။ ချစ်စုကလည်းအဲ့ဒီမျက်လုံးတွေကိုမဝံ့မရဲနဲ့ရင်ဆိုင်ရင်း..။

" ရပါတယ်၊ ဒုက္ခမရှာပါနဲ့အကိုနန်းရ။ ချစ်စုအခုပြန်လိုက်ဦးမယ်နော်..၊ အဝတ်အစားသွားလဲပြီး အစွန်းတွေစွဲမသွားခင်လျှော်လိုက်ဦးမှ.. "

ချစ်စုမွန်ကအိမ်ပြန်ဖို့ခွင့်တောင်းလိုက်ရင်း ထရပ်လိုက်တော့..ကိုနန်းလှိုင်အကြည့်တွေကရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို အတင်းချိုးနှိမ်ချုပ်တည်းလိုက်ရတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့။

ချစ်စုမွန်ရဲ့ရှပ်အင်္ကျီဖြူကလေးက ရင်ဟင်းလင်းပွင့်နေပြီး၊ ဘရာစီယာအနက်လေးက နို့လုံးဖွေးဖွေးလှလှကြီးတွေကို မနိုင့်အနိုင်မတင်ပေးထားရတာကိုတွေ့နေရတယ်။ ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးကလည်းဖြူဝင်းလို့နေတယ်။

သူမဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကလည်း ခါးအောက်ကိုအရမ်းလျော့နေတော့ ရင်ပွင့်နေတဲ့အင်္ကျီနဲ့ဆိုရင်၊ ကိုနန်းလှိုင်အဖို့ ချစ်စုရဲ့ဆီးစပ်လေးကိုသိသိသာသာကြီးမြင်နေရပြီ။ သေချာကြည့်ရင် ဆီးခုံမို့မို့ရဲ့အစပ်ကအမွှေးမည်းမည်းအစလေးတွေတောင်မြင်ရတော့မတတ်ပဲ။

ကိုနန်းလှိုင်အဲဒီနေရာလေးကိုအတင်းလက်နဲ့ဖွပြီးထိုးမွှေချင်လိုက်တာလေ။ ဒါပမယ့် ကြက်မလေးကအရင်လန့်နိုးသွားပြီး ကတော်..ကတော်..သံထပေးတော့ အတင်းဆက်မဖမ်းရဲတော့ဘူး။ ကြက်က၊ ကတော်သံပေးရင်လန့်ပြေးဖို့တစ်ခုထဲသိတော့တာလေ။

အကိုင်အတွယ်မညက်ရင် ပစ္စည်းကောင်းလေးလက်လွတ်သွားပြီးငတ်တော့မှာမို့ နောက်ဆုတ်ပြီးအချိုသတ်လိုက်ရတယ်။

" အင်းပါညီမရယ်။ အဝတ်အစားလေးသေချာပြန်ပြင်ဝတ်လိုက်ပါဦး။ ပြီးမှအကိုကားနဲ့ပြန်လိုက်ပို့ပေးမှာပေါ့... "

ကိုနန်းလှိုင်ကအခုမှလူသူတော်ကောင်းကြီးလုပ်ပြီး သဘောပါကောင်းပြနေတော့ ချစ်စုလည်းအခုမှပြုံးလာနိုင်တော့တာ။ စိတ်ထဲမှလည်း..

(အကိုနန်းကြီးကိုအခုလိုနောက်ရတာပျော်ဖို့တော့ကောင်းသား၊ ဟိ..ဟိ..)

သူမထင်မထားတာကတော့၊ သူ့အကိုနန်းကြီးက မထင်ရင်မထင်သလိုအခွင့်အရေးရတာနဲ့ တစ်ခါထဲရိုက်ချက်ပစ်လိုက်မှာကို မသိရှာပေ။ ကိုနန်းလှိုင်က ချစ်စုကို ထိုနေ့ကကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပင်ပြန်လိုက်ပို့ခဲ့ပါ၏။

အဲဒီနေ့နောက်ပိုင်း ချစ်စုမွန်မှာ ကိုနန်းလှိုင်၏အကြည့်တွေကိုပိုပြီးသဘောပေါက်လာတယ်။ သူ၏အကြည့်ရိုင်းတွေမှာနဂိုထဲကထင်ထားသလို မကွယ်ဝှက်တတ်ခြင်း၊ ပွင့်လင်းသောတောသားကြီးတစ်ယောက်ရဲ့အပြုအမူမဟုတ်ကြောင်းလည်းသိလာတယ်။

အာမခံအကြောင်းကအခုထိလှည့်ပတ်ပြီးဟိုမေးသည်မေးလုပ်တုန်းပဲ။ သူမကိုခေါ်ပြီးမေးမေးနေတာကဏှာဘူးကျဖို့၊ မျက်စိစားပွဲထိုင်ဖို့နဲ့၊ အခွင့်အရေးကိုကျားချောင်းသလိုချောင်းနေဖို့ပဲရှိတယ်။

သူ့မျက်လုံးကြီးတွေကသူမ၏ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်များအပေါ်မှာမထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ကျက်စားဆဲ။ တကယ်တော့ဏှာဘဲကြီးသက်သက်သာဖြစ်ကြောင်းသူမအမှန်ကိုရိပ်စားမိပြီဖြစ်သော်လည်း၊ အဲဒီဘဲကြီးရဲ့ရဲတင်းတဲ့အပြုအမူ၊ အကြည့်ရိုင်းတွေ အပေါ်ရွံ့ကြောက်စက်ဆုပ်ခြင်းမရှိလာခဲ့ပဲ သာယာလို့တောင်လာနေခဲ့တယ်။ 

သူမယောက်ျားသားငယ်ကရော ဘာဖြစ်လို့သူမကိုဒီဘဲကြီးနဲ့လွှတ်ပေးထားသလဲ။ သူမရုတ်တရက်အဖြေရှာမရနိုင်။ ယောက်ျားချင်းတော့သိမှာပေါ့..၊ ဒီဘဲကြီးဘယ်လိုအကျင့်မျိုးရှိမယ်ဆိုတာ။

သူ့ယောက်ျားသားငယ်အပေါ်လည်းအမြင်သိပ်မကြည်ချင်တော့ဘူး၊ ယောက်ျားက ညည..သူမကို အိမ်ထောင်သုခဖြည့်ဆည်းပေးတဲ့ ဝတ္တရားမပျက်ခဲ့ပေမယ့်လည်း၊ သွေးအေးလာသလိုပဲ။ ဝတ္တရားဖြည့်ဆည်းတာက၊ ရကာစတုန်းက ဂရိတ်အေကနေ အခု ဂရိတ်အေ မိုင်းနပ်စ် (A-) ဆိုရလောက်အောင် စွမ်းဆောင်ရည်ကကျလာသလားပဲ။ သူမထင်တာလေ။

ဒီကြားထဲ (အကိုနန်းကြီးကရောဘယ်လိုလည်း။ အာမခံကိစ္စရောအဆင်ပြေပြီလား။ ဒီလူကြီးကလူပျော်ကြီးနော်..။ ပြီးတော့လူညိုချောကြီး၊ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးကလည်းအရမ်းကောင်းတာ။ နှံ့လည်းနှံ့စပ်တယ် သူ့ကိုပေါင်းထား။ သူစတာနောက်တတ်တာတွေစိတ်ထဲမထားနဲ့ သူကခင်တတ်လို့လက်ရဲဇက်ရဲနေတာပါ) စသည်တို့နဲ့ ဗာရာဏသီချီးမွမ်းခန်းဖွဲ့တတ်တယ်၊ အဲဒါတွေမေးတာကအိပ်ရာထဲမှာနော်။ သူ့စကားတွေကတဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကိုနန်းကြီးနဲ့ခံပြီးပလားလို့ပေါ်တင်ကြီးဖွင့်မမေးရုံတမယ်ပဲရှိတော့တယ်။

ခင်တတ်လို့ လက်ရဲဇက်ရဲနိုင်တာကိုစိတ်ထဲမထားနဲ့တဲ့လား။ ကိုယ်ချစ်လို့ယူထားတဲ့မယားကို သူများနဲ့ပရောပရီလက်ပွန်းတတီးနေခိုင်းနေတာကြီးကို၊ ကြာတော့စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ဟိုဘဲကြီးကိုအထာပေးပြီး ဆွဲစိလိုက်ရမကောင်းပဲရှိတော့မယ်။ သူလုပ်တာနဲ့ပဲဟိုဘဲကြီးအကြောင်းကိုတွေးတွေးနေတတ်လာပြီ။

အင်္ကျီပေါ်ကိုကော်ဖီဖိတ်ကျခဲ့တဲ့ဟိုနေ့ကထဲက၊ ကိုနန်းကြီးရဲ့အကိုင်အတွယ်လက်သွက်ပုံရဲတင်းပုံတွေကိုအံ့အားသင့်ဘွယ်တွေ့ရှိခဲ့ရပြီး သူမကိုအခွင့်အရေးယူမှန်းသိပေမယ့်၊ သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကအလိုက်ကန်းဆိုးမသိသာယာနေတာကိုကကိုယ်ကိုယ်ကို အမြင်ကပ်စရာ။

စောက်ပတ်ကြားကအရည်စိမ့်တဲ့အထိဖြစ်ခဲ့တာလေ။ အဲဒီနေ့ကထဲကအကျင့်ပါသလိုကိုဖြစ်နေတော့တာ။ ဒါပေမယ့် ဒီအကြောင်းပြန်တွေးမိတိုင်းလည်း ရှက်ပြီးမျက်နှာမှာသွေးဖြန်းခဲ့ရတာအခါခါ။ အခုသူမကလည်းအဲ့ဒီနေ့ကမတော်တဆအဖြစ်အပျက်ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့်လည်း ဘဲကြီးနဲ့ဆက်ဆံရေးကရှိန်မသွားခဲ့ဘူး၊ ကိုနန်းလှိုင်ကြီးအိမ်ကိုရောက်မြဲရောက်နေမိတယ်။ ရောက်တိုင်းလည်းကိုနန်းကြီးက တစ်ခုမဟုတ်တစ်ခု ရှာကြံအခွင့်ကောင်းယူပြီး၊ သူမကိုယ်ခန္ဓာကိုထိတွေ့ကိုင်တွယ်သုံးသပ်ဖို့ ဂွင်ဖန်ခဲ့တာချည်းပဲ။

အိမ်ကိုပြန်ရောက်တိုင်းလဲသူမဝတ်လာခဲ့တဲ့အတွင်းခံပင်တီလေးက အရည်ကြည်လေးတွေရွှဲပြီးကပ်နေတာက အမြဲလိုဖြစ်နေပြီ။ တခြားနေရာသွားရင်ဘာမှမဖြစ်၊ အဲ..ကိုနန်းကြီးအိမ်ကပြန်လာတိုင်း၊ သူ့ယောက်ျ ားသားငယ်အိမ်ပြန်မရောက်ခင်၊ ပင်တီကိုအမြန်လျှော်ရတာထုံးစံလိုဖြစ်နေပြီ။

ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲသူမကိုယ်သူမတောင်နားမလည်နိုင်တော့ဘူး..။

`````````````````````````````````````````````````

(05)

ချစ်စုကအတွင်းခံတွေကိုတော့ စောစောကပြောသလိုပြန်လာလာချင်းမလျှော်လို့မဖြစ်ဘူး ။ ကျန်တဲ့အဝတ်တွေကိုတော့လျှော်ရမှာခပ်ပျင်းပျင်းနဲ့အဝတ်ခြင်းထဲပစ်ထည့်ပြီးနောက်မှစုလျှော်လေ့ရှိတယ်။

ဒီနေ့တော့အိမ်ကရေချိုးခန်းနဲ့တွဲရက်ဆောက်ထားတဲ့အဝတ်လျှော်တဲ့နေရာမှာ စုထားတဲ့အဝတ်တွေကိုလျှော်ဖို့ပြင်ဆင်နေတယ်။ အဝတ်တွေဆပ်ပြာရည်စိမ်ထားတဲ့ဇလုံကြီးရှေ့မှာထိုင်လို့အဝတ်စလျှော်တယ်။ ရေချိုးခန်းနဲ့အိမ်သာခန်းကတစ်ခန်း သပ်သပ်အပိတ်၊ အဝတ်လျှော်တဲ့နေရာကနှစ်ဘက်ပွင့်၊ ထိပ်ပိတ်နံရံဘက်မှာက ကြွေပြားအစားကြည့်မှန်အပြည့်ကပ်ထားတယ်။ သူမကပေါ်နေတဲ့ကိုယ့်ပုံရိပ်ကိုမှန်ထဲမှာပြန်ကြည့်ရင်း။

(အင်း..ငါလေးကတော်တော်ချောတာနော်၊ သေချာကြည့်လေ ဆက်စီကျလေပဲဟင်း..ဟင်း..)

ပြောရင်းကမှန်ထဲကသူ့ရုပ်လေးပြန်ကြည့်ရင်း လျှာထုတ်ပြောင်ပြလိုက်တယ်။ မှန်ပေါ်မှာမေးထိုးလိုက်၊ ဟိုဘက်လှည့် ဒီဘက်လှည့်လိုက်နဲ့ ပို့စ်အမျိုးမျိုးပေးပြီးတစ်ကိုယ်ထဲကျေနပ်နေတာပေါ့။

ဒီနေ့လည်းအကျင့်ပါနေတဲ့အတိုင်း ဟိုပေါ် ဒီပေါ်ဝတ်ထားတာပဲ..။ အောက်လက်ဂွင်ကျယ်ကျယ်၊ လည်ဟိုက်ဟိုက်၊ စွပ်ကျယ်လက်ပြတ် ပန်းရောင်လေးနဲ့၊ အောက်ပိုင်းကလည်းပေါင်ရင်းကပ်နေတဲ့ ဘောင်းဘီတိုစိလေးနဲ့လေ။ ပို့စ်ပေးနေရင်း ကုန်းကြည့်လိုက်၊ ကော့ကြည့်လိုက်၊ ခြေထိုးလိုက်၊ ရင်ချီလိုက်လုပ်နေတာ၊ ပေါင်ကြားကလျှပ်စီးလေးလက်သွားလိုက်၊ နို့တွေဖိတ်ကျလာလိုက်နဲ့ပေါ့။

(ဟယ်!..အခုမှကိုယ့်ကိုကိုယ် သေချာကြည့်မိတယ်။ အကိုနန်းကြီးက ငါ့ကိုဒီလိုကြီးတွေမြင်နေတာကို၊ ဒါကြောင့်မို့သူ့မျက်လုံးကြီးတွေကျွတ်ကျမလိုဖြစ်ဖြစ်နေတာ..ဟိ..)

သူမသဘောကျစွာပြုံးလိုက်တယ်။ မိန်းမပီပီကိုယ့်အလှကိုပြန်ကြည့်ရင်းပီတိတွေဖြာနေတယ်လေ။ (အမယ်..ဒါတောင်နို့အပေါ်ပိုင်းလောက်ပဲမြင်ရသေးတာနော်၊ တကယ်လို့သာ..)

ချစ်စုရှေ့သိုထပ်ပြီးကုန်းချကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ မှန်ထဲကသူ့ရုပ်သွင်၊ သူ့ပုံရိပ်မှာနို့ကြီးတွေက အင်္ကျီကြားမှအလုံးလိုက်ပြိုဆင်းကျလာပြီး နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးတွေပါမြင်နေရလေပြီ။

(ဒီအနေအထားလောက်ကုန်းရင်နောက်တစ်ခါဒါလောက်ထိမြင်ရမယ်။ ပြီးတော့အောက်ပိုင်းကရော..ဘယ်လိုနေမလဲ..)

သူမကထိုင်ရက်သားအနေမှ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲနိုင်သမျှဒီဂရီအကုန်အထိဖြဲချလိုက်ပြန်သည်။ ပေါင်ကြားမှအာပုံဖောင်းဖောင်းမို့မို့ကြီးက မှန်ထဲတွင်အတိုင်းသားကြီးရှိုးပြနေလေသည်။ ဘောင်းဘီတိုအပြတ်လေးကလည်းပေါင်ရင်းကပ်ကပ်လေးပဲရှိတာကိုး။

အောက်ပိုင်းမှသူမအမွေးတွေကသိပ်မထူလှပေ။ အစအန အဖျားအနားလေးတွေလောက်ပဲ၊ ပင်တီကြားမှအနည်းငယ်ထွက်နေတာပဲရှိတာ။ ပေါင်ခွကြားတည့်တည့်ကိုဖောက်ကြည့်ပြန်တော့ အနက်ရောင်အကွက်ကြီးကိုဘောင်းဘီသားပါးပါးအောက်မှာအတိုင်းသားမြင်နေရတယ်။

သူမရဲ့ပူစီညောင်ကလေးကအသားထူထူနှင့်တစ်ခုကိုတစ်ခုဖိညှပ်တွန်းတိုက်လျက်ရှိနေတယ်။ ကြာဝတ်ဆံဖူးကလေးကလည်းဖူးထွက်လို့။ အခုလိုသာအစွမ်းကုန်ဖြဲပေးထားလို့ကတော့ဘယ်သူမဆို ဖြဲရဲပြီးထိုးနှိုက်မိမှာပဲ။

(သေစမ်း..ချစ်စု..နင်သေစမ်း..)

ချစ်စုမွန်အတွေးမှနိုးထပြီးသတိပြန်ဝင်လာသည်။

(သေစမ်း..ငါဘာတွေလျှောက်တွေးနေမိတာလည်း..ကြည့်ပါဦး..၊ မကောင်းဘူး..လျှော်စမ်း၊ နင်အဝတ်လျှော်နေတာမဟုတ်လား..လျှော်..လျှော်စမ်း..)

ချစ်စုကသူမ၏သတိတွေကိုကြိုးစားပြီးပြန်လည်စုစည်းနေတယ်။ဒါပေမယ့်ရှေ့ကမှန်ထဲကြည့်မိပြန်တော့လည်း မိမိရဲ့အလှတရားကိုမိမိပြန်ပြီးမချီးကျူးပဲမနေနိုင်။ ပီတိဖြင့်မှန်ထဲသို့စိုက်ကြည့်ရင်းမှ ကိုနန်းလှိုင်ထံမှအကြည့်များရဲ့ဆန်းပြားမှုကိုသူမခံစားနေရပြီးထိုအတွေးများကခေါင်းထဲကမထွက်။

(သူ့အကြည့်ကြီးတွေကစူးရဲလိုက်တာ။ ကြောက်ဖို့တောင်ကောင်းတယ်။ တကယ်လို့လူလစ်ပြီးအခွင့်အရေးရရင် ငါ့ကိုတကယ်ပဲတက်လုပ်မလားမသိဘူး။ ဟယ်..လုပ်ပြန်ပြီ..၊ ငါဘာလို့ဒီစိတ်တွေနဲ့ပဲတွေးနေမိမှန်းမသိဘူး..)

တွေးရင်းနဲ့ကိုသူမမျက်နှာကရှက်သွေးတွေနဲ့နီမြန်းတက်လာပြီး၊ တစ်ကိုယ်လုံးလည်းပူထူတက်လာတယ်။

(သွား..ကိုနန်းကြီး.. သူများနို့တွေကိုပဲအားမနာရှာမကျိုးကြည့်ကြည့်နေတာ..မျက်လုံးကျွတ်ကျတော့မယ်။ နှာဘူးကြီး..)

ချစ်စုမွန်ရဲ့စိတ်ထဲကအတွေးတွေမှာ ရှက်စိတ်၊ အရှက်တရားကနေပြီး တဏှာရာအတွေးဘက်သို့သိသိသာသာကြီးလမ်းကြောင်းပြောင်းလာခဲ့သည်မှာ လက်ရှိမိမိလင်ဖြစ်သူ 'သားငယ်'ကိုတောင် ယခုအခိုက်အတန့်လေးမှာ ထည့်ပြီးတွေးတောအားနာခြင်းမရှိတော့ပေ။

(အဲ့လိုကြီးမကြည့်နဲ့နော်..လူဆိုးကြီး..၊ အဲဒီနေရာကိုမကြည့်ပါနဲ့ဆို..)

စိတ်ကူးအတွေးထဲမှာ အဲဒီနှာဘူးကြီးလို့သူမသတ်မှတ်ထားသည့်လူကြီးနဲ့ကိုအပြန်အလှန်စကားပြောနေမိပြီး၊ကိုနန်းလှိုင်ဆိုတဲ့ဒီလူကြီးရဲ့အကြည့်ရိုင်းကြီးတွေကိုအရူးအမူးသတိရနေမိပြန်တယ်။

သူမရဲ့လက်အစုံကမိမိကိုယ်ကိုတစ်ကိုယ်လုံး စတင်သုံးသပ်ပွတ်သပ်နေမိတယ်။ နောက်ဆုံးလက်နှစ်ဘက်က ဖွံ့ထွားသောနို့အုံကြီးနှစ်လုံးပေါ်မှာရပ်သွားတယ်။ ကိုယ့်နို့ကြီးတွေရဲ့အိစက်နေတဲ့အသားတုန်တုန်ကြီးတွေကိုလက်နဲ့ပင့်နယ်ပြီးအစားနေမိတယ်လေ။

ပထမတော့အင်္ကျီသားအပြင်ကပေါ့၊ နောက်တော့ပိုစိတ်ပါလာပြီး ဂျိုင်းကျယ်စွပ်ကျယ်ရဲ့အောက်ကလက်လျှိုပြီးနို့လုံးကြီးတွေကတဆင့် နို့သီးခေါင်းတောင်တောင်လေးတွေကိုညှစ်ပြီးဆွပြီးကစားနေမိတယ်။

(အိုးးး..အကိုနန်း..ရှီးးး..ဟား..သူများနို့တွေကိုအရမ်းကြည့်ချင်နေတယ်ဟုတ်လား..သူ့စိတ်ထဲမှာဒီလိုကိုင်ပြီးညှစ်ကြည့်ချင်နေတယ်မဟုတ်လား..၊ မညာနဲ့နော်..ပြောစမ်း..)

ချစ်စုကအတွေးကမ္ဘာထဲမှာ ကြောင်ပါးကြီးကိုနန်းလှိုင်နဲ့စကားပြောရင်း ဝတ်ထားတဲ့စွပ်ကျယ်အင်္ကျီကိုဆွဲမလှန်တင်လိုက်ပြီ ။ နို့လုံးကြီးတွေပြူးကနဲပေါ်အလာ၊ ရင်ပတ်ပေါ်ပုံရက်သားအနေအထားမှာရပ်လိုက်တယ်။

(ကဲ..ကြည့်စမ်း၊ ကြည့်..ကြည့်.. အကိုနန်းနှာဘူးကြီး၊ ရော့..ပြူးပြဲနေအောင်ကြည့်၊ မြင်ပြီလား..သူများကိုခဏ ခဏ ရှက်အောင်လုပ်ဦး..)

သူမစိတ်တွေများဖောက်ကုန်ပြီလား။ တဏှာရာဂတွေးတွေက သွေးကြောထဲမှာရောဦးနှောက်ထဲမှာပါစီးဝင်နေပြီ။

သူမ၏နို့ကြီးတွေကို ကိုနန်းလှိုင်ကသွားရည်တမြားမြားဝင်းဝင်းတောက်ပြီစူးရဲသောအကြည့်ဖြင့်ကြည့်နေတာပဲဟု စိတ်ကူးယဥ်ရင်းသူကိုယ်တိုင်လည်းဏှာတွေထန်တက်လာရပြီ။

(ဒါလောက်မြင်ရရင်..ကျေနပ်ပြီလား၊ ..ဟင်..!မကျေနပ်သေးဘူး..၊ ဒါ့ထက်ပိုပြီးမြင်ချင်သေးတယ်ပေါ့၊ ဟုတ်လား..! .. ဒါဆိုလည်းအားရအောင်အကုန်ကြည့်တော့..ကဲ..ဒီမှာ..အူးးစစ်ရှ်..)

ချစ်စုမွန်ကလက်မြှောက်ပြီးစွပ်ကျယ်အင်္ကျီတစ်ထည်လုံးကိုချွတ်ပစ်လိုက်တယ်၊ ဒါတင်မကသေး၊ ဘေင်းဘီတိုလေးရောပင်ဆီကိုပါချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ လက်ခလယ်ကအောက်ပိုင်းမှာစောက်ပတ်ထဲထိုးနှိုက်နေမိပြီး၊ အပေါ်ပိုင်းကလက်ကတော့ ကိုယ့်နို့ကိုယ်စိတ်ရှိလက်ရှိနယ်ဖတ်နေတော့တာ။

ခဏနေတော့သဘာဝအတိုင်းပေါ့၊ ခေါင်းထဲကဏှာတွေး..တွေး ၊ စောက်ဖုတ်ထဲမှာလည်းလက်နဲ့ကလိုင်းနေတော့ စောက်ရေတွေကစမ်းချောင်းဖြစ်ပြီးစီးပြီပေါ့။ ခန္ဓာကိုယ်ကတောင်ဒါလောက်တုန့်ပြန်နေမှတော့၊ လူလဲမွှန်ထူနေပြီပေါ့။

သူမတစ်ကိုယ်လုံးလဲချွတ်ချပစ်လိုက်တာကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားလေပြီ။ အိမ်ရှေ့တံခါးကသော့ပိတ်ထားတာသိတော့အဝတ်ထိုင်လျှော်ရင်းနောက်ဘေးမှာဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတာလေ..။

သူမတစ်ကိုယ်လုံးရေဆေးငါးကြီးဖြစ်လို့နေတယ်။ ဖွေးဥတင်းရင်းဖုထွက်နေတာပဲ။ နို့ကြီးကထွားထွား၊ ခါးက ပုလင်းလည်ပင်း၊ အိုးကြီးကဖြိုလို့မကုန်နိုင်အောင်အယ်ပြီးကော့ပျံနေတယ်။ ပေါင်ကရွှေဘိုမင်းကြိုက်၊ ခြေသလုံးတွေကတော့ဆင်စွယ်ပွတ်လုံးတိုင်လေးတွေအလားပေါ့..။ 

အသားကုန်ဖီလင်တက်နေတုန်းမှာရုတ်တရက်ကြားလိုက်တဲ့သီချင်းသံကြောင့်ချစ်စု ဆတ်ခနဲလန့်ပြီးတုန်တောင်တက်သွားတယ်။ အဝတ်လျော်ရင်းဘေးကစင်လေးပေါ်တင်ထားတဲ့ လက်ကိုင်ဖုန်းကထမြည်တာပါ။

သူမရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်သွားပြီးအယောင်ယောင်အမှားမှားနဲ့လက်ထဆေးနေတယ်။ ဖုန်းမှာပေါ်နေတဲ့အဝင်ဖုန်းရဲ့နံပါတ်နဲ့နာမည်ကတော့ ကိုနန်းလှိုင်ပါတဲ့..။

" ချစ်စုလား.."

ဖုန်းကိုင်လိုက်တော့မေးသံထွက်လာတယ်။

" ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့..အကိုနန်း"

သူမဖုန်းကိုင်ပြီးစကားပြောနေတာက၊ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ပဲရှိသေးတယ်။ ရှက်ကလဲရှက်သနဲ့..။ ဖုန်းစကရင်ပေါ်မှာ call list မှာသူမဆေ့ဗ်လုပ်ထားတဲ့ ကိုနန်းလှိုင်ရဲ့စပ်ဖြီးဖြီးရုပ်ကြီးပေါ်လာတယ်။

" အင်!..အဲ..အဲ.."

ချစ်စုစကားပြောရတာအဆင်မပြေဘူး။ အ..ထစ်၊ အ..ထစ်၊ ဖြစ်နေတယ်။ သူ့ကိုယ်သူ ရှေ့ကမှန်ထဲပြန်ကြည့်မိတော့၊ ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ဖုန်းပြောနေတာ။ မှန်ထဲကိုတလှည့်၊ ဖုန်းပေါ်က ကိုနန်းလှိုင်ပုံကိုတစ်လှည့်ကြည့်ပြီးတော့...၊

(အမလေးးး..၊ ဒါဆိုရင်.. ငါသူ့ရှေ့မှာကိုယ်တုံးချွတ်ပြပြီးစကားပြောနေသလိုဖြစ်နေပြီ၊ သေလိုက်ပါတော့..)

ချစ်စုမွန်မျက်နှာကြီးရဲတွတ်နေအောင်ရှက်လာပြီး၊ စကားလုံးတွေလည်းအမှားမှားအယွင်းယွင်းတွေဖြစ်ကုန်တော့သည်။

" ဘာတွေလုပ်နေသလဲချစ်စုလေး..၊ အကိုမင်းကိုသတိရလိုက်တာကွာ.."

မိန်းမကျမ်းကျေနေတေဲ့ကိုနန်းလှိုင်တို့ကတော့ထုံးစံအတိုင်းအချွဲလေးနဲ့စတာပေါ့။

" ဟိုလေ..အဲ..အဲ..၊ အဝတ်တွေချွတ်.. အဲ..ဟုတ်သေးပါဘူး၊ အဝတ်တွေလျှော်နေတာပါ..."

ပုံမှန်မဟုတ်ပဲတုန်ယင်ထစ်ငေါ့နေသောချစ်စုရဲ့အသံကြောင့် ကိုနန်းလှိုင်ရဲ့စိတ်ထဲမှာထူးဆန်းလို့နေတယ်။ ချစ်စုမှာလည်း..၊

(ဟိုက်..မှားပြန်ပြီနော်၊ စောစောကဟာကြားသွားသေးလားမသိဘူး..)

ချစ်စုတစ်ယောက်အရှက်တရားတွေပိုလာပြီးစကားဆွံ့ပြီးတိတ်သွားတယ်။ တစ်ချိန်ထဲမှာမှန်ထဲကကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အပြာမင်းသမီးလိုလိုဖြစ်နေတဲ့ကိုယ့်ရုပ်နဲ့ခန္ဓာကိုပြန်ကြည့်မိရင်း၊ ဓါတ်ပုံထဲက သူနဲ့အီစီကလီမဖြစ်တဖြစ်ဘဲကြီးနဲ့ာမျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီးကိုယ်လုံးတီးနဲ့စကားပြောနေရတာကိုပဲ၊ အပြင်မှာတကယ်ဖြစ်နေသလိုလိုနဲ့ ဏှာပိုးတွေကလည်းကလည်းတရွရွပိုကြွလာတော့တာပဲ။

````````````````````````````````````````````

(06)

ချစ်စုမွန်တစ်ယောက်ရှက်ရှက်နဲ့အချိန်တော်တော်ကြာအောင်ငြိမ်သက်သွားတယ်။ (၂) မိနစ်နီးပါးအသံတိတ်သွားတော့ ကိုနန်းလှိုင်ပြာယာခတ်သွားပြီး...၊

" ချစ်စု..ချစ်စု.. ဘာဖြစ်လို့လည်း၊ ငြိမ်သွားပါလား..။ အကိုနဲ့စကားမပြောချင်လို့လားကွာ။ အကိုနန်းချစ်စုနဲ့မတွေ့ဖြစ်တာတောင်ရက်အတော်ကြာသွားပြီ၊ သတိရလို့ဆက်တဲ့ဟာကို.."

ချစ်စုဘက်ကတိတ်သွားလို့ ကိုနန်းလှိုင်ကကြိုးစားပြီးစကားခေါ်နေတယ်။ ချစ်စုလည်းအခုမှသတိဝင်လာပြီး အလိုက်သင့်ပြန်ဖြေရတော့တယ်။

" ဟုတ်ကဲ့အကိုနန်းကြီး ချစ်စုကိုသတိရတာလား၊ ချစ်စုဖော်တဲ့နို့ကော်ဖီသတိရနေတာလား..ရောတော့မချနဲ့နော်..ဟင်းဟင်း..အကိုနန်းကြီးနို့မပြတ်သေးတာသိတယ်နော်..၊ ချစ်စုလာဖျော်မပေးတော့ကော်ဖီလဲငတ်၊ နို့လည်းငတ်နေပြီမဟုတ်လား ခစ်ခ်ခ်.."

ချစ်စုမွန်အခုမှစကားတွေပြန်သွက်လာတယ်။ အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်ပြီး ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ဖုန်းပြောနေရတဲ့ဖီလင်ကတမျိုးကြီးပဲ။ ပြောရင်းနဲ့ပျော်တောင်လာတယ်။ ပြောလိုက်၊ ရှေ့ကမှန်ထဲကိုကြည့်လိုက်၊ ကိုယ့်နို့ထွားထွားအိအိကြီးတွေကိုချီးကျူးပီတိဖြစ်လိုက်နဲ့ ဒီနေ့တော့အဝတ်လျှော်ပြီးရင်ညနေတောင်စောင်းတော့မလားမသိ..။

ဒီနေ့... အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲအားနေတုန်း ကိုယ်စိတ်ပေါက်ရာလျှောက်လုပ်နေလိုက်တော့မယ်။ အဝတ်လျှော်တာအပေါ်လည်းစိတ်မဝင်စားတော့ဘူး။ ချစ်စုကကြိတ်ပြုံးလိုက်ရင်း..၊

(သူများတစ်ယောက်ထဲဟိုချွတ်ဒီဖော်လုပ်နေတုန်းအချိန်မှတည့်တည့်လာပြီးဖုန်းခေါ်ချင်တာ.. နေဦး၊ ဒီလူကြီးတော့..သိမယ်..)

ကိုနန်းလှိုင်ဆိုတာကလည်း၊ ဝါးနေကျကြောင်ပါးကြီးပဲမဟုတ်လား။ အလောင်းအစားနဲ့မို့လို့သာ၊ ဒီချစ်စုဆိုတဲ့ဆော်လေးကိုအိန္ဒြေရရဖန်နေတာ၊ အရင်ဆော်တွေတုန်းကဆိုရင်ဘာမှမကြည့်ပဲဆွဲစားပြီးပြီ။

သူများမယားတွေကိုတွေ့မရှောင်ဝါးခဲ့တာအံခွနေပေမယ့် ဒီကောင်မလေးအပေါ်မှာတော့အမှန်အကန်ဖီလင်ရှိနေသည်။ တခြားဆော်တွေမှာ ဆယ်ယောက်တစ်ယောက် အကိုင်အတွယ်မတော်လို့လွတ်ထွက်သွားလည်းအရေးမကြီးပေမယ့်၊ ဒီကောင်မလေးကိုတော့သူတကယ်ခိုက်နေပြီလားမသိ၊ လက်အလွတ်မခံနိုင်ပါ ပေ။

ချစ်စုရဲ့သဘာဝအတိုင်းအရိုင်းအခြေအနေမှာတောင်ရမ္မက်ထန်စရာဆွဲတောင်မှုကကြမ်းလှချည့်..။ ပထမဆုံးစတွေ့တဲ့နေ့ ချစ်စုအိမ်မှာ နို့တွေ အလုံးလိုက်၊ အရင်းလိုက်၊ ပုံးလိုက်ဖိတ်ကျပြတာမြင်လိုက်ခဲ့ရပြီးကထဲက၊ ကိုနန်းလှိုင်တစ်ယောက်၊ သူ့အဆက်ဟောင်း၊ ဝိုက်နေကျဖောက်သယ်ဟောင်းကြီးတွေဆီလှည့်မကြည့်၊ ခြေဦးမလှည့်ဖြစ်ခဲ့တာကြာပြီ။

နေ့နေ့ညည၊ ဒီနို့ကြီးဒီဂျောကြီးတွေကိုပြန်လည်မြင်ယောင်စိတ်ကူးထဲထည့်ပြီး ဂွင်းကိုင်နေရတာအမော။စိတ်ကူးထဲမှာပင်ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေနေပြီ။ သားငယ်ရေ...၊ ဆောရီးပါကွာ။

အခုလည်းဖုန်းပြောရင်းသတိရနေပြန်ပြီ။ ဒီကြားထဲတစ်ဘက်မှ နို့ငတ်နေပြီလားလို့တမင်ကိုအဲ့ဒါကြီးသတိမရ၊ ရအောင် အစဖော်ပေးနေပြန်တော့ သူ့ရဲ့ညီလေး၊ (၉)လက်မနဂါးကောင်ကရှူးခနဲအမောက်ထောင်လာတော့တာ၊ ဘယ်လိုမှထိမ်းလို့မရ။

(ထိမ်းမရတော့တဲ့အတူတူတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကွာ..)

ကိုနန်းလှိုင်ကပြောရင်းဆိုရင်းမှ ဝတ်ထားသောပုဆိုးကိုကြမ်းပေါ်သို့ကွင်းလုံးပုံချွတ်ချလိုက်ပြီး လက်တစ်ဘက်ကဖုန်းကိုကိုင်ရက်သား၊ နောက်တစ်ဘက်ကလီးကိုခပ်ဆဆဆုပ်ပြီး တပပ်ပပ်နှင့်ဂွင်းကိုင်လေပြီ။

အခုကြည့်လိုက်မယ်ဆိုရင်တော့၊ ချစ်စုရောကိုနန်းလှိုင်ပါနှစ်ယောက်စလုံးကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေချွတ်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်စကားပြောနေကြတာဖြစ်သည်။ နေရာကတစ်နေရာစီခြားနေလို့သာတော်သေးတာပေါ့။

ကိုနန်းလှိုင်က ဂွင်းတိုက်နေရင်းမှအခုမှပင်ချစ်စုမေးလိုက်သောမေးခွန်းကိုပြန်ဖြေရတော့တယ်။

" နှစ်ခုစလုံးပဲ..၊ ချစ်စုကိုရောချစ်စုဖျော်တဲ့ကော်ဖီကိုရောပေါ့၊ အမယ်ဘယ်သူတွေဖျော်ဖျော်၊ ဘယ်လောက်နာမည်ကြီးဆိုင်မှာသွားသောက်သောက်၊ ချစ်စုကိုယ်တိုင်ဖျော်တာလောက်ကိုအရသာရှိတယ်လို့မထင်ဘူး။ ကြည့်ရတာချစ်စုနို့က၊ အဲလေ..အဲဒီတံဆိပ်ကအရည်အသွေးအရမ်းကောင်းပုံရတယ်.. ဟဲ ဟဲ ဟဲ.."

အခုအချိန်မှတော့ ကိုနန်းလှိုင်က မျက်နှာခပ်ပြောင်ပြောင်ပဲအားမနာတမ်းပေါ်တင်ကြီးပြောနေပြီ။ သူအသားယူပြီးနောက်တာကိုကောင်မလေးကစိတ်မဆိုးတဲ့အပြင်သာယာနေမှန်းသူသိနေပြီလေ။

ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ၊ ချစ်စုမွန်ကလည်း ကိုနန်းလှိုင်ဒီလိုနောက်ပြီးပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ပြောတာ များနေလို့အရေထူတောင်နေပြီ။ အခု..သူမကကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ မှန်ရှေ့မှာကိုယ့်နို့ကြီးတွေကြည့်ပြီးကျေနပ်နေတုန်းမှာ၊ ကိုနန်းလှိုင်ကြီးက သူမနို့ကိုအမြဲခလုတ်တိုက်ပြီးပြောပြောနေတာကိုပြန်တွေးရင်းပျော်တောင်လာနေသေးတယ်။

လက်တွေကလည်းစောစောကသူမကိုဖုန်းမခေါ်ခင်ကအတိုင်း နို့ကိုညှစ်ပြီးပြန်ဆော့နေမိပြန်ပြီ။ လက်တစ်ဘက်ကဖုန်းကိုင်ပြောရင်းတစ်ဘက်ကနို့တွေကိုကစားရင်းပေါ့။ ချစ်စုကနို့တွေကိုအားထည့်ညှစ်တယ်။

ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဖိပွတ်တယ်။နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုတဒပ်ဒပ်နဲ့ဆော့တယ်။ မျက်လုံးလေးမှေးပြီးမျက်နှာလေးရှုံ့လာတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကိုက်နေရင်းက တက်လာတဲ့ဖီလင်ကိုအောင့်မထားနိုင်ပဲအသံထွက်ပြီးငြီးလိုက်မိတယ်။

" အူးးး ရှီး..စစ်ရှ်.."

တစ်ဘက်ကြားမှာစိုးလို့အတင်းထိမ်းထားတဲ့ကြားကတောင် အသံကလွတ်ထွက်သွားတာ၊ ငြီးသံလေးက၊ ဖုန်းထဲကတဆင့်ဖြတ်ပြီး ကိုနန်းလှုင်ရဲ့နားစည်ကို သွားရိုက်ခတ်တယ်။

ဘဲကြီးဆတ်ခနဲနားရွက်ကြီးတွေထောင်သွားပြီး တစ်ဘက်မှာချစ်စုတစ်ယောက်ဘာများလုပ်နေပါလိမ့်လို့ မတွေးပဲမနေနိုင်ဖြစ်သွားတယ်။ သူ့လင်သားငယ်နဲ့များကိုင်နေတာလား။ ဒါတော့မဖြစ်နိုင်၊ ဒီကောင်ကဒီအချိန်မျိုးဆိုအိမ်သိပ်ကပ်တာမဟုတ်ဘူး။

တွေးရင်းနဲ့လက်ကလည်းလီးကြီးကိုလက်ကွင်းနဲ့တိုက်ပြီး ဆက်ထုနေတာကဒလစပ်မြန်လာတယ်။

" အဲဒါဘာသံလည်းချစ်စုရေ.."

ကိုနန်းလှိုင်မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖွင့်မေးမိတော့မှ ချစ်စုလည်းလန့်ပြီးသတိဝင်လာတယ်။

" ဪ..အဲ..အဲ..ဘာမမဟုတ်ပါဘူးကိုကြီး.."

ချစ်စုပြန်ဖြေတဲ့အသံကတုန်နေသလို၊ သက်ပြင်းချသံကြီးကပါ စွက်လာနေတာ။

" မသိပါဘူးကွာ..အကိုက ငါ့ညီမချစ်စုတစ်ယောက် ကိုယ့်နို့ကိုယ်ကိုင်ဆော့ပြီး ကော်ဖီဖျော်ဖို့ကုန်ကြမ်းထုတ်နေသလားလို့ထင်မိတာ၊ ဟား..ဟား..ဟားးး..."

ကိုနန်းလှိုင်စကားကချစ်စုကို တိုက်ရိုက်ထိသွားသလိုရှိသည်။ (ဟင်းး..လူကြီးနော်..ပေါ်တင်ကြီးပါလား။ လူလည်ကြီးဘယ်လိုများသိသွားလည်းမသိဘူး..။ သူမို့လို့...မိန်းမတွေအကြောင်းစပ်စပ်စု စု..တကယ်ပဲ)

ချစ်စု ကိုနန်းလှိုင်ကိုအသည်းယားသွားသည်။ နို့တွေကိုဆော့နေတာကိုရပ်ပစ်လိုက်ချင်ပေမယ့် လက်တွေကရပ်မသွား။ စိတ်ထဲမှာတော့ (မထူးပါဘူး..ကိုယ့်မှားကွက်ဖမ်းမိနေမှတော့၊ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ရွဲ့ပြီး ရှေ့ဆက်တိုးမှပဲ)

" ဪ..အကိုနန်းကလည်း၊ ချစ်စုကကိုယ့်နို့ကိုယ်ကိုင်ဆော့နေတယ်လို့ ဘယ်သူပြောလဲ။ ဟုတ်လဲဟုတ်ပဲနဲ့၊ ချစ်စုဆော့နေတာကတခြားနေရာကို..ဟိဟိ.. အူးးရှစ်စ်.."

ချစ်စုကသူ့စကားကိုဖြေးဖြေးနဲ့လေးလေးနက်နက်ဖြစ်စေရန်ပြောလိုက်တယ်။အဆုံးသတ်မှာ ပိုပြီးလေးနက်သွားစေဖို့ အူးးရှစ်စ်ဆိုတဲ့ အာမေဍိတ်လေးတောင်ထည့်ပေးလိုက်သေးတယ်။ ကြားလိုက်ရတဲ့စကားနဲ့အသံကြောင့် ကိုနန်းလှိုင်မှာလည်းလုံးဝထင်မှတ်မထားခဲ့လို့အမှန်တကယ်မျက်လုံးပြူးသွားရပါသည်။

လန့်သွားတဲ့အထဲမှာသူတင်မကဘူးချစ်စုကိုယ်တိုင်လည်းပါတယ်။

" ဟယ်တော်..ကြည့်စမ်း၊ ပြောမိပြန်ပြီ။ ငါဘာတွေဖြစ်နေတာလဲမသိဘူး။ ဘယ်လိုလုပ်ကြမတုန်း၊ သူငါ့ကိုဘယ်လိုထင်သွားပြီလည်းမသိဘူး..ငါကသူ့ကိုဆွယ်နေပြီလို့များ.."

နေရင်းထိုင်ရင်း တဏှာတွေးများချစ်စုခေါင်းထဲသို့ထပ်ဝင်လာပြန်ပြီ။ ဖုန်းကိုင်မထားပဲအားနေတဲ့လက်တစ်ဘက်က အောက်ဘက်ကိုရွှေ့လာပြီးစောက်ဖုတ်ပေါ်ရောက်သွားတယ်။

စောက်ဖုတ်အလယ်ကြောကထောင်လိုက်ဖြောင့်ဖြောင့်ဆင်းလာတဲ့မျဥ်းမတ်အတိုင်း လက်ခလယ်ကိုပေတံတစ်ချောင်းလိုခွဲပြီမျဥ်းတားလိုက်တော့ ဘေးတစ်ဘက်တစ်ချက်မှာရှိနေတဲ့လက်ညှိုးနဲ့လက်သူကြွယ်က၊ အသားထူထူပြည့်ပြည့်ကြီးရှိနေတဲ့နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခြမ်းကိုဘေးကိုဖြဲထုတ်လိုက်တယ်။

လက်ခလယ်ကစောက်စိလေးကိုပွတ်ဖို့လမ်းရှင်းရှင်းကြီးပွင့်သွားရော။ စောက်ရေကြည်လေးတွေထွက်နေတဲ့စောက်ခေါင်းကြားထဲကိုလက်ခလယ်ကလျှောခနဲဝင်သွားလေတော့...။

" အူးးစ်..ချောနေတာပဲ၊ ဝင်သွားပြီ..အင်းး ဟင်း.."

မေ့ပြီးငြီးမိပြန်ပြီ။ သူမကသူ့ကိုယ်သူမှန်ထဲမှာကြည့်မိသည်။ ကြွေပြီးရွဲနေသောမိမိမျက်လုံးတွေကိုမြင်နေရသည်။

လက်ကစောက်ခေါင်းထဲမှာခပ်သွက်သွက်ထိုးကစားနေတယ်။ လက်ချောင်းက၊ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်၊ တက်လိုက်ဆင်းလိုက်နဲ့..။ ပိုပြီးနှိုက်ချက်တွေကကြမ်းလာတယ်။

" ချစ်စု..၊ အခုအကိုလည်းအားနေတာမဟုတ်ဘူး၊ အကိုလည်းအတူတူပဲ။ တခြားနေရာကိုဆော့နေတာ..သိလား။ အခုပြောင်းဆွဲနေတာ၊ လိပ်တင်လိုက်လိပ်ချလိုက်နဲ့..ရှီးး..အားးး"

ကိုနန်းလှိုင်ကတော့ပေါ်တင်ကြီးဖြဲနေပြီ၊ တစ်ဘက်ကမိန်းမသားပါလားလို့အားနာမနေတော့။ ချစ်စုရဲ့အနေအထားကိုရိပ်မိ၊ ကောက်မိလိုက်ပြီဆိုတော့ ဒဲ့ကစ်ပြီးဖုန်းနဲ့ ဆက်စ်ချတ်လုပ်ပြီလေ။ သူတို့နှစ်ယောက်ခင်တာမကြာသေးတော့ FBချင်း၊ Messenger ချင်းချိတ်မထားမိကြသေး။

ဖုန်းနဲ့သာအဆက်အသွယ်ရှိနေသေးတာဖြစ်ပြီး Viber ကို​တောင်တစ်ချက်သာဟိုင်းထားခဲ့ပြီး တစ်ခါမှဆက်ပြီးမ​ပြောဖြစ်ခဲ့​ပေ။ ဒီနေ့လည်းဖုန်လှမ်းးဆက်ရင်း။ အခြေအနေနောက်ပါသွားပြီးချတ်လုပ်မိခြင်းဖြစ်သွားသည်။

တစ်ဘက်ကအရိပ်အကဲကိုလည်းဖမ်းမိသဖြင့်လည်း၊ သူရဲတင်းခြင်းဖြစ်သည်။

" ချစ်စုလဲအကို့လိုပဲမဟုတ်လား..အားးးရှစ်စ်..ကောင်းလိုက်တာ.."

" ဟုတ်..ဟုတ်..ကောင်းတယ်အကိုနန်း..၊အီးးရှစ်စ်..၊ အကိုရောပဲလားး..အူးးးဟူးးး"

ချစ်စုမွန်မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီးပါးစပ်လေးကိုစူထားမိတယ်။ အခုသူမရံ့အတွေးအာရုံထဲမှာ၊ သူ့ရဲ့အကိုနန်းဏှာဘူးကြီးက၊ သူမလက်နဲ့ဖြဲပြထားတဲ့စောက်ပတ်နီတာရဲလေးကို၊ ဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ မျက်လုံးရိုင်းကြီးတွေနဲ့၊ မမှိတ်မသုန်၊ သွားရည်တမြားမြာ ကြည့်နေတယ်လို့တွေးပြီး၊ ရှက်လည်းရှက်၊ ကြက်သီးတွေကလည်း တရှိန်ရှိန်းတဖိန်းဖိန်းနဲ့ဖီလင်ကအရမ်းမိုက်နေတယ်လေ။

ကိုနန်းလှိုင်ဘက်ကလည်း သူ့ ရဲ့ ၉လက္မ မြင်းလီးညိုညိုကြီးကို၊ ချစ်စုလေးရဲ့နူးညံ့တဲ့လက်နုနုလေးနဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်လို့စိတ်သွင်းပြီးတဖြောင်းဖြောင်းထုနေတယ်။

" ကောင်းတယ်..ချစ်စု..ကောင်းတယ်၊ မြန်မြန်လေး။ အားးး..ရှီးးး အမလေး၊ အဲ့လို..အဲ့လို..သွက်သွက်လေး..ကောင်းလိုက်ထှာ..ကောင်းတယ်..အားးးး..."

ကိုနန်းလှိုင်တစ်ယောက်အသံကိုလွှတ်ပြီးအော်နေမိပြီ။ ချစ်စုမှာလည်းရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ရှေ့ကသမံတလင်းမှာ၊ ဖင်ကြီးပြားချ၊ ဒူးထောင်ပေါင်ဖြဲထိုင်ပြီး၊ မှန်ရှေ့မှာ စပကြီးဖြဲလို့လက်ကတပျိပျိနဲ့ သူမရဲ့ကိုယ်ပိုင်၊ ဝိုင်ဖိုင်ပွိုင့်ကိုကလိနေတယ်လေ။

" အူးးးစစ်စ်စ်ရှ်..နည်းနည်းလေး မြန်မြန်လုပ်ပေးပါအကိုနန်းရယ်.."

ဆက်စ်ဖုန်း..ဆက်စ်ဖုန်း နှင့်သာကြားဖူးနေတာ၊ အရင်ကဟုတ်တိပတ်တိနားမလည်ခဲ့။ အခုမှဆက်စ်ဖုန်းစစ်စစ်က ဘယ်လိုလဲဆိုတာကိုချစ်စုသဘောပေါက်သွားတော့တာ။

`````````````````````````````````

(07)

ချစ်စုမွန်တစ်ကိုယ်လုံးမွှန်ထူဖိန်းရှိန်နေပြီး၊ ဦးနှောက်ထဲမှာဏှာပိုးတွေကသာ၊ ဒလစပ်ခုန်ပေါက်ပြေးလွှားနေတယ်။

ကိုနန်းလှိုင်ကြီးအမြဲတမ်း ထုတ်ဖော်ပြလေ့ရှိတဲ့၊ တပ်မက်မှုအပြည့်နဲ့ အကြည့်တွေ၊ ရာဂခိုးမွှန်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေ၊ ပြီတီတီမျက်နှာထားတွေ၊

စားတော့ဝါးတော့မလိုအမူအယာတွေကိုမျက်စိထဲပြန်မြင်ယောင်မိရင်း စဥ်းစားလေ၊ စိတ်တွေထလာလေဖြစ်လာတော့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲအကိုနန်းကြီးအသံပေါ်လာပြန်တော့ချစ်စုအိပ်မက်ကနိုးလာပြီးတုန်ကနဲတောင်တက်သွားရပြန််တယ်။

" ချစ်စု..ချစ်စုရေ..၊ အခုဘာလုပ်နေလည်း၊နို့တွေကိုင်နေတာမဟုတ်လား၊ ပေါင်လေးနဲနဲဖြဲထားပေးထားကွာ၊ ခပ်ကျယ်ကျယ်လေး၊ အကိုမှန်းပြီးကြည့်ချင်လို့ပါ။ အကိုအခုချစ်စုနို့လေးတွေ၊ ပေါက်စီလေးတွေ တင်မကဘူးစမူဆာလေးကိုပါကြည့်ချင်တာ။ ပြပေးနော်.."

ကြည့်စမ်းလူဆိုးကြီး..၊ နှာဘူးကြီး၊ ပြောပုံကိုက၊ မရှက်မကြောက်၊ သူ့နှမမဟုတ်တိုင်း၊ တစ်တစ်ခွခွနဲ့၊ ကြည့်ချင်လို့ဖြဲပေးပါတဲ့။

မလွယ်ပါလားဒီလူကြီးက၊ တော်ကြာသားပြော၊ မယားပြောတွေပါလာတော့မယ်ထင်တယ်။ ချစ်စုမွန် ဆက်စ်ဖုန်းတစ်ခါမှမပလေးဖူးပါ။ ဒါပေမယ့်တစ်စိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်ကအခုလိုသူ့မိန်းမအတိုင်းပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် ပြောလာတာကိုရင်အရမ်းခုန်သွားပြီး ထူးလည်းထူးဆန်း၊ သာယာသလိုလည်းဖြစ်လာခဲ့တယ်။

" အေးကွာ.. ချစ်စု..၊ ငါ့ညီမကလိမ္မာတယ်။ အဲ့လိုပြဲပြဲလေးဖြဲပေးထား။ လှလိုက်တာကွာနီတျာရဲလေး။ အကိုနမ်းကြည့်ချင်တယ်။ နမ်းပြီနော် ..၊ ညီမပိပိလေးကမွှေးနေတာပဲ။ အားးး အကိုမရတော့ဘူးကွာ..၊ အကို့ဟာကြီးပေါက်ထွက်တော့မယ်ထင်တယ်၊ အူးးး ဟူးး..ရှီးးး.."

ချစ်စုလည်းကိုနန်းလှိုင်သူ့ကိုတကယ်လာနမ်းနေတယ်ထင်ပြီးစောက်ပတ်တောင်တွန့်ကနဲဖြစ်သွားတယ်။

(ဟွန်း..ပြောတတ်လိုက်တဲ့လူကြီး ငါ့ဟာလေးကိုတကယ်လာနမ်းနေသလိုပဲ..)                  

အမှန်တော့ချစ်စုပစ္စည်းကကိုနန်းလှိုင်ပြောသလိုသိပ်ပြီးမနုနယ်လှပါ လင်မရသေးတဲ့အပျိုပေါက်မလေးမှမဟုတ်တာ၊ စာကလေးအမွေးပေါက်စလေးလိုဘယ်လိုနီတျာရဲလေးဖြစ်မှာလဲ။ ဒါပေမယ့်ကိုနန်းလှိုင်သူ့ကိုအဲဒီလိုပြောနေတာကိုက သူမကိုအတိဿယဝုတ္တိအလင်္ကာမြောက်အောင်အလွန်အကျွံချီးမွမ်းပြောဆိုလိုက်တာကိုတော့ကျေနပ်နေမိတယ်။

ကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင်တကယ်နီတျာရဲလေးများဖြစ်နေသလားလို့ယောင်ပြီးငုံ့ကြည့်လိုက်မိသေးတာ..။ ကိုနန်းလှိုင်ကတော့သဘာကြီးတစ်ယောက်ပါပဲ၊ အခုမှရင်းနှီးတာသိပ်မကြာသေးတဲ့အမျိုးကောင်းသမီးမိန်းခလေးတစ်ယောက်ကို မဖွယ်မရာစကားတွေနဲ့ တိုက်ရိုက်ထိအောင်ထိုးနှက်ပြောနေပေမယ့် မိန်းခလေးကစိတ်မဆိုးတဲ့အပြင် ဖီလင်တက်ပြီးကိုယ့်ဘက်ပါလာအောင်.. အသာလေးကစားသွားတယ်။

သူအရှက်မရှိစကားတွေနဲ့ရှေ့ကခေါ်ပြီးပြောတော့ ချစ်စုလည်းရှက်ရကောင်းမှန်းမသိတော့ပဲ၊ ဒီလူကြီးနဲ့သူနဲ့အမြဲတမ်း ဒီလိုပဲပြောနေကျလိုလိုတောင်ထင်ယောင်မြင်မှားဖြစ်လာတယ်။ အရှက်လျော့လာတော့ဏှာစိတ်ကပိုပြီးကြီးထွားလာတယ်။

ချစ်စုအတွေးထဲမှာဟိုတစ်နေ့က ကော်ဖီပန်းကန်လာချပေးရင်း၊ အကိုနန်းရဲ့ပေါင်ခွကြားကိုလှစ်ခနဲအကြည့်ချော်ပြီး ရောက်သွားတာကိုသတိပြန်မရပဲမနေနိုင်ဘူး။သူမရင်ထိတ်ခဲ့ရတဲ့နေ့၊ ဘောင်းဘီအောက်မှာမြွေဟောက်ကြီးဝင်နေသလို ကြောက်စရာရှည်ရှည်မဲမဲလုံးလုံးကြီးကိုထိတ်ခနဲမြင်ခဲ့ရလိုက်တာလေ။ အဆိပ်ပြင်းမယ်ပုံကြီး။

မျက်တောင်တစ်ခတ်သာသာပဲမြင်ခဲ့ရပေမယ့်၊ မမေ့နိုင်တဲ့မြင်ကွင်းကြီး။ ခဏလေးနဲ့မှန်းမိတာက ဆိုက်ကြီးကနည်းတာကြီးမဟုတ်တာတော့သေချာတယ်။ စစချင်းကတောင်၊ ဒီအကိုနန်းကြီးဘောက်ဆာဘောင်းဘီထဲ ဘာလို့လက်နှိပ်ဓါတ်မီးကြီးထည့်သိမ်းထားတာလဲလို့တောင် တွေးလိုက်မိတာ။ နောက်မှအဲဒါကြီးကလှုပ်တုတ်လှုပ်တုတ်နဲ့မို့သက်ရှိသတ္တဝါကြီးမှန်းသိရတာလေ။

အမလေး..ပြန်တွေးရင်းမနေနိုင်တော့ဘူး၊ စောက်ဖုတ်ထဲကရွတက်လာပြန်ပြီ။ နံရံခြင်းကြိတ်ပြီးစောက်ရေတွေလှိမ့်ဆင်းလာပြီ၊ (အိုးးး..အူးး..ငါမနေနိုင်တော့ဘူး)   

" အူးးး စစ်စ်စ်..အကို၊ အကိုနန်း..ချစ်စုပြောရတာအဆင်မပြေဘူး ရှင့်..။ အိုးးးအိုးးး..အိုးးး..အားးရှစ်ရှ်ရှ်..ချစ်စု စပီကာဖွင့်ပြီးပြောမယ်နော်.."

သူမကပြန်ဖြေတာကိုတောင်မစောင့်၊ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဖုန်းကိုစပီကာဖွင့်၊ အသံကိုမြှင့်ပြီး၊ ဘေးနားကခုံပုလေးပေါ်တင်လိုက်တယ်။ အခုတော့လက်နှစ်ဘက်လုံးအားသွားပြီ။

သူမကတစ်ဆက်ထဲကပ်ရက်ရှိနေတဲ့ရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်ပြီး ကြွေရေချိုးအင်တုံ (bath tub) ကြီးထဲဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ရေချိုးမလို့စိတ်မကူးသေးတော့အင်တုံက အခြောက်ကြီး၊ ရေဖွင့်မထည့်ရသေးဘူး။ သူမကနံရံအမှီရှိတဲ့ဘက်က အင်တုံနှုတ်ခမ်းစောင်းမှာထိုင်ထားတယ်။

ကျောကနံရံကိုမှီထားတယ်။ ဖင်လုံးအိအိကြီးတွေကအင်တုံနှုတ်ခမ်းမှာ၊ ပြီးတော့ခြေထောက်တစ်ချောင်းကိုမြှောက်တင်လိုက်တယ်။ နောက်တစ်ချောင်းကအင်တုံထဲကိုခြေဆင်းချထားပြီး၊ အစွမ်းကုန်ဆန့်ထုတ်ထားတယ်။

သဘောက ခြေနှစ်ချောင်းအကြားဒိဂရီအကုန်ဖြဲထုတ်ထားပုံမျိုး။ အင်တုံစောင်းမှာဖင်တင်ရုံထိုင်ပြီးပေါင်တွေဖြဲထုတ်ထားတော့၊ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေထဲမှာလွင့်တက်လာပြီးတစွပ်စွပ်ကလိုင်းနေတဲ့သူ့လက်တွေကိုတန်ပြန်ကော့တင်ပေးနေတယ်။

" ကဲ.. အကိုနန်းကြီး..၊ ရှင်ကြီးကြည့်ချင်လို့တကယ်ဖြဲပေးထားပြီနော်။ မြင်အောင်ကြည့်..၊ မြင်လား..ခစ်ခ်ခ်.."

" ဟာ..တကယ်လား..၊ အနားကပ်မလာနဲ့နော်။ စိတ်မထိမ်းနိုင်ရင်ထိုးထည့်မိလိမ့်မယ်။ တာဝန်မယူဘူး.."

(အမယ်...သူ့ပဲကြောက်ရမလိုလို..၊ တကယ်ကပ်လာရင် ရဲမရဲကြည့်သေးတာပေါ့) ချစ်စုမွန်စိတ်ထဲကပဲပြန်ပြောမိပြီး ငြိမ်နေမိတယ်။ သူမ ကိုနန်းလှိုင်နှင့်အပြိုင်တော့ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်စကားတွေအနိုင်အောင်ပြောဖို့တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်မှာ တကယ်မရဲသေးပါ။

ဒီတော့လက်ရှိဖြဲရဲနှိုက်ချွတ်နေတဲ့အလုပ်မှာပဲစိတ်ဝင်တစားနဲ့အာရုံစိုက်ထားလိုက်တယ်။ စောက်ခေါင်းထဲမှာကလိုင်းနေတဲ့လက်ကတစ်ဘက်၊ ဖုန်းကိုစပီကာဖွင့်ပြီးချထားလိုက်လို့ အားသွားတဲ့နောက်လက်တစ်ဘက်က နို့တွေကိုကိုင်ညှစ်နေတယ်။     

စိတ်ကူးထဲမှာတော့ကိုနန်းကြီးကသူ့ရှေ့မှာထိုင်လို့..၊ သူမရဲ့ပေါင်ကြားကနှုတ်ခမ်းသားလှလှနှင်းဆီပွင့်ဖတ်တွေကို မမှိတ်မသုန်စိုက်ကြည့်နေတယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲနှိုက်နေတဲ့သူ့လက်တွေက ကိုနန်းလှိုင်ရဲ့လက်တွေဖြစ်လို့နေတယ်။

နို့ညှစ်နေတဲ့လက်ကလည်းအတူတူပဲ၊ ကိုနန်းလှိုင်ရဲ့လက်ကြီးပဲ။

" အိုးး..သွားကွာ..အရူးကြီး၊ ဘာလို့သူများကိုနှာဘူးလာထနေရတာလဲ..အူးးး..ဟင့်.."

ချစ်စုက သူ့ဘာသာသူရေရွတ်နေပေမယ့်စပီကာကဖွင့်ထားတော့တစ်ဘက်ကကြားနေတဲ့ကိုနန်းလှိုင်ကပြန်ပြောလာတယ်။

" အိုးးးချစ်စုကလည်းကွာ..၊ချစ်စရာကောင်းလို့ဘူးတာပေါ့။ အခုကြည့် အကို့ဟာကြီးကချစ်စုပိပိလေးထဲမှာ...၊ဟားးးရှီးးးအမလေး၊ ချစ်စုဟာကဆွဲညှစ်ထားလိုက်တာကွာ၊ အတံကြီးတစ်ခုလုံးလှုပ်မရတော့ဘူး။ ကြပ်ညပ်နေတာပဲ။ အိုးးအိုးးး အားးချစ်စုကမညှာဘူးကွာ.."

ကိုနန်းလှိုင်ဒီလိုပြောလေ၊ ချစ်စုရဲ့အထန်စိတ်တွေကဟုန်းကနဲကြွလာလေပဲ။ အခုသူမက လက်ခလယ်တစ်ချောင်းထဲနဲ့ကစားနေရတာကိုအားမရတော့ဘူး။ မသိစိတ်ကခိုင်းစေနေတော့ ဘယ်အချိန်ကဘယ်လို လက်တစ်ချောင်းထဲကနေ၊ နှစ်ချောင်းပြူးကြီးပြောင်းပြီးစုံထိုးနေမိမှန်းမသိတော့ဘူး။

လက်ညိုးနဲ့လက်ခလယ်စုံပူးပြီးတပြိပြိနဲ့ထိုးသွင်းပွတ်ဆွဲနေတယ်။

ချစ်စုမွန် မျက်စိကိုမှိတ်ပြီးပြီးပါးစပ်လေးဟထားတယ်။ စိတ်ကူးထဲမှာက ကိုနန်းလှိုင်ရဲ့လီးညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးက သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာ နင့်ခနဲ၊ နင့်ခနဲ ဝင်နေထွက်နေသလိုပဲ။ စိတ်နဲ့အရသာခံနေရတာကလွင့်နေတာပဲ..၊ ညည သူ့မကိုလုပ်ပေးနေတဲ့ ယောက်ျားဖြစ်သူသားငယ်ရဲ့လီးထက်တောင်စိတ်ကူးထဲကကိုနန်းလှိုင်ရဲ့လီးကြီးက နင့်နင့်ကြီး၊ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ပိုကောင်းနေသေးတယ်လို့ခံစားနေရတယ်။

သူမရင်တွေတလှပ်လှပ်ခုန်နေတယ်။ ကိုနန်းလှိုင်ကြီးသာသူမကိုတကယ်တက်လုပ်ဖြစ်ရင် ဘယ်လိုများနေလိမ့်မလည်းလို့တွေးနေမိတယ်။

သူမရဲ့လက်နှစ်ချောင်းပူးကဝင်လိုက်ထွက်လိုက်၊ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နဲ့တဖြည်းဖြည်းမြန်လာတယ်။စောက်ဖုတ်ထဲမှာ စောက်ခေါင်းနံရံတွေကိုလီးညိုကြီးက ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်စီးစီးပိုင်ပိုင်ပွတ်ဆွဲနေတယ်လို့စိတ်သွင်းထားရင်း..၊

" ကဲ.. မှတ်ထား..၊ မှတ်ပီလား..ဟင်..၊ ပြတ်အောင်ကိုဆွဲညစ်ထားလိုက်ဦးမယ်၊ လာခဲ့..ကဲ..အူးး အိုးးအကိုနန်း..အားးစစ်ရှ်ရှ်.."

ချစ်စုတစ်ယောက်ကဖြင့်၊ စိတ်ကူးကိုအဆုံးအထိကိုယဥ်ပစ်လိုက်တာ။ ကိုနန်းလှိုင်ရဲ့လက်တွေနဲ့ စောက်ဖုတ်နှိုက်ကလိုင်း၊ နို့တွေညှစ်ပေးနေတာလို့တွေးမနေတော့ပဲ၊ ကိုနန်းရဲ့လီးညိုတုတ်ကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာမဆန့်မပြဲဝင်ထွက်ထောင်းထုနေတယ်လို့ပဲ ဒဲ့တွေးနေမိပြီ။ စိတ်ထဲမှာရှက်ကလည်းရှက်သနဲ့။

ဒါပေမယ့် သူမအရမ်းကောင်း၊ အရမ်းသာယာနေပြီး၊ အထွတ်အထိပ်ရောက်တော့မယ်။ ပြီးတောင်ပြီးချင်လာပြီ။

" အိုးးး မြန်မြန်... မြန်မြန်လေး..အကို...အိုးး..အိုးးအိုးး..အားးး အကိုနန်း.. အင်း.. ဟင်း.."

ချစ်စုတစ်ယောက် မထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်လွှတ်ညည်းနေမိပြီ။ ကိုနန်းလှိုင်ဘက်မှာကလည်းအတူတူပါပဲ။ ချစ်စုကိုမှန်းပြီးဂွင်းထုနေတဲ့လက်ကမတရားကြီးကိုမြန်လာတယ်။

" အား..ချစ်..ချစ်စုရာ..အီးးးရှစ်စ်..အကိုမရတော့ဘူးကွာ.. ပြီးတော့မယ်..ပြီးတော့မယ်..မြန်မြန်လေးးး..မြန်မြန်..အားးး ထွက်ကုန်ပြီကွာ..အိုးးး.."

ကိုနန်းလှိုင်ရဲ့ဒစ်ညိုကြီးထိပ်က လရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်တွေ ဖလစ်ခနဲ..ပျစ်ခနဲအသံပြုပြီး ဆောင့်ပန်းထွက်လာလေတော့ ကြမ်းခင်းပေါ်ကို မိုးပက်ချသလိုတဖန်းဖန်း တဖတ်ဖတ်ကျပြီးရွှဲအိုင်ထွက်သွားတယ်။

ကိုနန်းလှိုင်အဖို့ဒီတစ်နှစ်ပတ်လုံးမှာဒီတစ်ခါပဲ၊ ဂွင်းထုရင်းနဲ့ လရည်တွေဒလဟောလွှတ်ချတာ ပမာဏအများဆုံးပဲ။ လက်တွေရော တစ်ကိုယ်လုံးရောပေပွကုန်တာ။ ချစ်စုမွန်ဘက်မှာလည်းစောက်ခေါင်းထဲကလက်နှစ်ချောင်းပူးကြီးတစွပ်စွပ်သွပ်နေတာကပိုလို့တောင်မြန်လာတယ်။

ထိုးနှိုက်လိုက်၊ ဆွလိုက်၊ မွှေပေးလိုက်နဲ့အရမ်းကိုအလုပ်ရှုပ်နေတာ။ ကျန်တဲ့လက်တစ်ဘက်ကလဲနို့သီးဖုလေးတွေကိုဖိကြိတ်ချေလိုက်၊ ပေါက်စီနှဲလိုက်နဲ့ပေါ့..။ စောက်ခေါင်းထဲကအထိအတွေ့ကဒီဂရီအပူချိန်တွေတက်လာတယ်။ ထိုးသွင်းထုတ်ပေးနေတဲ့ လက်ချောင်းတွေကို အတွင်းကြွက်သားတွေက အချက်မှန်မှန်ညှစ်ပေးစုပ်သွင်းပေးနေတယ်။ အခုအချိန်မှာ လင်ဖြစ်တဲ့သားငယ်ကိုလည်းသတိမရတော့ပါဘူး..။      

ဟို..နှာဘူးလာကျတဲ့ ပြီတီတီလူကြီးကိုပဲတွေးနေမိပြီး ရမ္မက်စိတ်ရေလျင်ကြောထဲမှာပဲစီးမြောလိုက်ပါသွားမိနေတယ်လေ။ သာယာတဲ့အချစ်အိပ်မက်ဥယျာဥ်ကျွန်းလေးဆီဦးတည်လို့ပေါ့..။

တစစ်စစ်ညှစ်ပေးနေတဲ့သူမရဲ့စောက်ပတ်လေးကဒီအပေါ်မှာသာယာနေတယ်ဆိုတာ၊ သက်သေပြပေးနေတယ်လေ။ အခုတော့အခြေအနေက၊ သိမ့်တဲ့ငြိမ့်တဲ့ဘက်ကိုပြန်ပြောင်းလာပြန်ပြီ၊ ချစ်စုက..ဒရစပ်ကလိုင်းနေတဲ့လက်အစုံကိုလျှော့လိုက်တယ်။

ပြီးတော့မှရေချိုးအင်တုံခေါင်းရင်းဘက်ကနံရံမှာကပ်ထိုင်ရင်း၊ ပြေလျော့လျော့ကျောလေးမှီထားပြီး၊စောက်စိလေးကို သာသာပွတ်ပေးနေရင်းမှိန်းပြီးတော့ဖီလင်ခံနေတယ်။ မောသံလေးစွက်နေတဲ့အသက်ရှူသံက၊ ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းလေး ပေါ်ပေါ်လာတယ်။

ခဏကြာတော့တစ်ဘက်စီဟပြီးဖြဲထားတဲ့ပေါင်တွေ၊ ခြေထောက်တွေကိုအင်တုံထဲကိုစုံပြန်ချလိုက်တယ်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းစိပြီးပုံမှန်အနေအထားပြန်ရောက်သွားတော့မှ..၊

(ငါဘာတွေလုပ်နေမိပါလိမ့်၊ သေချာတွေးကြည့်ရင်..အခုမှစပြီးရင်းနှီးတာနှစ်ပတ်သုံးပတ်တောင်မပြည့်သေးတဲ့လူနဲ့ ဆက်စ်ဖုန်းချတ်ပြီးပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်တွေပြောနေမိတာ၊ ရှက်လိုက်တာနော်..)

အပြန်ပြန်အလှန်လှန်တွေးကြည့်တော့လည်းဒီလူကြီးကဆွဲဆောင်နိုင်စွမ်းတော့အရှိသား။ မျက်လုံးလေးမှိတ်စဥ်းစားနေတုန်း အာရုံထဲပေါ်လာတာက သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲကလှုပ်တုတ်လှုပ်တုတ်နဲ့ထောင်ထွက်နေတဲ့ ဧရာမဒုံးကျည်ကြီးလေ..။

သူမတွေရင်းကြက်သီးတွေတဖြန်းဖြန်းထလာတာကတားမရဆီးမနိုင်။ ကြက်သီးလေးတွေထလာတာနဲ့အတူနို့သားလေးတွေကတင်းမာလာသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေစူပြီးမာတောင်တက်လာတာကသိသိသာသာကြီးပါဘဲ..။

````````````````````````````````````````````````````````````

(08)

ချစ်စုမွန်က သူ့ကိုယ်သူမှန်ထဲမှာပြန်ကြည့်မိတော့တစ်ကိုယ်လုံးက ပိုသီဖတ်သီနဲ့ဖြစ်ပျက်နေလိုက်တာလေ။

ဆံပင်ကလည်းပွယောင်းဖွာလန်နေတယ်။ နို့အုံသားတွေကတင်းပြီးရှေ့ကိုစူထွက်နေတယ်။ စောစောကနို့ကိုသတိလက်လွတ်နဲ့အားရပါးရညှစ်ခဲ့မိလို့ နို့ဖွေးဖွေးလေးပေါ်မှာလက်ချောင်းရာနီနီရဲရဲတွေထင်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရတော့..         

(ငါ..ဒီနေ့ ဘာဖြစ်လို့များဒီလိုစိတ်တွေအသကုန်ထနေတာလည်းမသိဘူး။ ဒီလောက်အဆုံးအထိမတက်ခဲ့တာကြာပြီပဲ..)

လို့စိတ်ထဲမှာတွေးရင်း သူမရဲ့ကိုယ်ပိုင်ရွှေတြိဂံနယ်မြေလေးကိုပြန်ငုံ့ကြည့်မိတော့လည်းရင်ဖိုစရာ၊ အဖုတ်တစ်ခုလုံးလည်းပေပွထနေတာပဲ။

ထိုးဆော့ထားတဲ့လက်ရှိန်နဲ့ ဟစိလေးဖြစ်နေတဲ့စောက်ခေါင်းဝကနေရဲတွတ်နေတဲ့အရာင်လေးကိုမြင်နေရတယ်။ ဖူးနေတဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုအသာထိကြည့်မိတော့ နည်းနည်းနာနေတယ်။

(စောစောကစိတ်မထိမ်းနိုင်ပဲ၊ လက်နှစ်ချောင်းပြူးနဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးရမ်းမိတာလေ..သေရော..ငါဒါလောက်ထိတောင် ဒီလူကြီးနဲ့စိတ်ကူးယဥ်ပစ်လိုက်တာလား.. အိုးး မဟုတ်ဘူး..မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..) သူမခေါင်းကိုရမ်းပစ်လိုက်သည်။

" ချစ်စု..ချစ်စု..ရှိနေသေးလားဟင်.."

ကိုနန်းလှိုင်ရဲ့မေးသံကထွက်ပေါ်လာပြန်တယ်။ ချစ်စုကဖုန်းစပီကာကိုပိတ်လိုက်ပြီး ပုံမှန်မုဒ်နဲ့ပဲကိုင်ပြီးပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

" ဟုတ်ကဲ့..၊ ပြောပါရှင့်.."

" မေးစရာရှိလို့..၊ စောစောကချစ်စုပြောလိုက်တဲ့တခြားနေရာဆိုတာ ဘယ်နေရာလဲဟင်၊ ပြောလို့ရမလား အကိုစဥ်းစားလို့မရလို့"

ကြည့်ကိုနန်းကြီး ကပ်သီးကပ်သပ်မရမကလိုက်မေးနေပြီ။

" ဒါနဲ့..အကိုနန်းရဲ့တခြားနေရာဆိုတာကရော ဘာကိုပြောတာလဲ၊ အဲဒါအရင်ပြောမှပြန်ပြောမယ်။ အဲဒါကိုရောနေရာတကျပြန်သိမ်းပြီးပြီလား.."

ချစ်စုကအားကျမခံပြန်လောင်လိုက်တယ်။

" သြ.. အဲဒီတခြားဟာဆိုတာကအကို့လက်နှိပ်ဓါတ်မီးကြီးကိုပြောတာပါ။ အဲဒါကိုယူပြင်ရင်းချွတ်လိုက်တပ်လိုက်လုပ်ကြည့်နေတာပါ.. မီးပျက်ရင်အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်လို့၊ ချစ်စုကဘာထင်လို့တုန်း.."

" ချစ်စုကလဲ..အဲ..အဲ..အင်း..လက်နှိပ်ဓါတ်မီးပဲထင်တာပါပဲ..ဟိ.."

" ဟား..ဟား..ဟားးး..ထင်သားပဲ၊ ချစ်စုရောပြန်ပြောလို့ရပြီလား.."  

" အင်းလေ.. ချစ်စုပြောတဲ့တခြားနေရာဆိုတာကလည်း ဇလုံထဲစိမ်ထားတဲ့အဝတ်တွေကိုပြောနေတာ။ဘယ့်နှယ် အဝတ်လျှော်နေပါတယ်ဆိုမှ ဒါပဲဆော့စရာရှိတာပေါ့လို့..ထိုင်ပွတ်နေတာကိုပြောတာ..၊ အဝတ်တွေကနာနာပွတ်မှဖြူမှာပေါ့..အကိုနန်းကြီးကဘယ်ရောက်အောင်လျှောက်တွေးနေတာလည်း"

ချစ်စုကမျက်စိတစ်ဘက်မှိတ်ပြီးနောက်တောက်တောက်အမူအရာနဲ့ပြန်ဖြေတယ်၊ ဟိုဘက်ကတော့ဘယ်မြင်မလဲ။

ကဲ..ဟိုလူကြီးဘာပြန်ပြောနိုင်မလဲကြည့်ရအောင်..။

" ဟား..ဟား..ဟားးး ချစ်စုကလည်းမခေဘူးနော်၊ ရအောင်ဖြည်ထွက်နိုင်တယ်။ ဒါမှပျော်ဖို့ကောင်းတာ..။ဒါနဲ့ လက်ကိုရေဆေးလိုက်ဦးနော်၊ အဲဒီချွဲပျစ်ပျစ်အရည်တွေပေနေတုန်းပဲလား"

ကိုနန်းလှိုင်စကားကြောင့်ချစ်စုလည်းယောင်ပြီးသူမလက်တွေကိုပြန်ငုံ့ကြည့်မိလေသည်။

" အ..အကိုနန်း..ဘာတွေပြောနေတာလည်း..ဘယ်ကကြည့်နေလို့လဲ.."

အဲ..မှားပြန်ပြီ။ ဒီလူကြီးကလူလည်ကြီး။ သူများအရိပ်အကဲအထာဖမ်းတဲ့နေရာမှာဆရာကြီး.. ဟွန်းး..လူဆိုး။ အဲဘယ်လိုရှင်းရပါ့ ၊ စဥ်းစားစမ်း..။

" ဟား..ဟား..ဒီကနတ်မျက်စိရှိတယ်လေ။ ပြော..ဘာရည်တွေလည်း၊ ဆေးပြီးပြီလား..ဟီးဟီး.."

ကြည့်အမြင်ကတ်စရာကောင်းလိုက်တာတဟီးဟီးနဲ့သူပဲအကုန်သိ..။

" ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလည်း..၊ ဟွန်း..အခုဆေးတော့မှာ အာ့ ဆပ်ပြာရည်တွေလေ၊ ချွဲမှာပေါ့။ အခုမှတစ်ရေပဲသွန်ရသေးတာ။ ကဲအဝတ်ဆက်လျှော်ဦးမယ်။ ပြောနေတာလဲကြာပြီ.. ဘိုင့်ဘိုင်နော်.."

ဒီလူကြီးတကယ်မလွယ်ဘူး၊ အမြန်စကားဖြတ်ထားမှ..။

" ဟေးး..ခဏ..ခဏလေးနေပါဦးချစ်စုရယ်။ အကိုအရေးကြီးတဲ့ကိစ္စပြောစရာရှိလို့.."

" ဩ..ဩ..ပြောလေ..၊ ဘာကိစ္စများလဲအကိုနန်းရဲ့.."

" ဒီလိုပါ၊ နောက်အပတ်ကစပြီး အကိုနဲ့အလုပ်အတူတွဲလုပ်ပြီးကူပေးနေတဲ့ ကောင်မလေး၊ အတွင်းရေးမှူးမလေးလို့ဆိုပါတော့၊ သူကရက်ရှည်ခွင့်တောင်းပြီးသူ့မိဘများဆီပြန်မလို့တဲ့။ အဲဒါ..ချစ်စုကတစ်ပတ်လောက် အကို့ အတွင်းရေးမှူးလာလုပ်ပေးလို့ရမလား"

ကိုနန်းလှိုင်အသံကအတည်ပေါက်ကြီးပြီးတော့လေးလေးနက်နက်ပြောနေသည့်ပုံစံ။ အရင်ပြောနေကျဆိုအမြဲရွှတ်နောက်နောက်နဲ့ပဲတွေ့ဘူးတာ။ ချစ်စုအနေနဲ့ကတော့ အရင်ကသူ့အတွင်းရေးမှူးရှိလားမရှိလားသတိမထားမိပါဘူး။ အတွင်းရေးမှူးတွေဘာတွေထားရအောင်၊ ဘာအလုပ်တွေများကြီးကြီးကျယ်ကျယ်လုပ်နေလို့ပါလိမ့်..။

သူမ ဒီလူကြီးကိုတွေ့လိုက်တိုင်းတစ်ယောက်ထဲလိုလိုချည်းပဲ။ သူ့ပဲအမြဲဆွဲပြီးကော်ဖီဖျော်ခိုင်းနေတာ။ ခိုင်ချင်းခိုင်း၊ သူ့အတွင်းရေးမှူးဖျော်ခိုင်းပါတော့လား။ အခုသူမကိုဆွဲခေါ်နေပြန်ပြီ။ ဒီလူကြီးဘာတွေကြံနေပြန်ပြီလည်းတော့မသိ။ ဒါပေမယ့်သူတကယ်အကူအညီလိုလို့တောင်းတာဖြစ်မှပေါ့လေ..ဒီလိုတွေးပြီး..။

" အဲလိုဆိုရင်တော့၊ သားငယ်ကိုအရင်မေးကြည့်တာကောင်းမယ်ထင်တယ် အကိုနန်း.."

သားငယ်ရဲ့နာမည်ကိုထည့်ပြောလာတဲ့အခါမှာတော့၊ ကိုနန်းလှိုင်အနေနဲ့စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားရပြန်တယ်။ ဒါကြောင့်စကားကိုပိတ်ပြောပစ်လိုက်တယ်။

" ဒီလိုချစ်စုရဲ့..၊ အရင်အတွင်းရေးမှူးမက အာမခံကိစ္စတွေအပါအဝင် တခြားမလိုလားတဲ့အရောင်းကိုယ်စားလှယ်တွေကိုကိုယ်နဲ့ တိုက်ရိုက်တွေ့ခွင့်မရအောင်ကာထားပေးတာ။ ကိုယ်မတွေ့ချင်တဲ့ကိုယ်စားလှယ်တွေကိုကိုယ်ဆီမရောက်အောင်ငြင်းပြီးရှင်းထုတ်လိုက်တာချည်းပဲ။ ချစ်စုတောင် အကိုနဲ့တိုက်ရိုက်သိခဲ့ရလို့။ နို့မို့ဆိုရင်အကိုနဲ့ပြောခွင့်တောင်ရမှာမဟုတ်ဘူး.. "

" သူကအကို့ဘော်ဒီဂတ်လိုပဲ။ ဒီမြို့ဒီနယ်မှာကိုယ်စားလှယ်ကောင်းကောင်းတွေကအများကြီး။ ဒါပေမယ့် ချစ်စုနဲ့သာမတွေ့ခဲ့ရင် အကိုအာမခံဝယ်ဖြစ်လိမ့်မယ်မထင်ဘူး။ ချစ်စုကိုကျတော့ယုံကြည်မိတယ်။ အခုလဲ အကိုနန်းကိုကူညီပါကွာ။ အကို့ရဲ့ ယာယီဘော်ဒီဂတ်အနေနဲ့ပေါ့။ ချစ်စုလုပ်နိုင်မယ်လို့အကိုယုံတယ်။ ဒီလောက်ကိစ္စလောက်လေးနဲ့တော့ ချစ်စုလည်းအကြာကြီစဥ်းစားနေစရာလိုမယ်မထင်ပါဘူးလေ.."

ကိုနန်းလှိုင်ကအတင်းတွန်းတွန်းတိုက်တိုက်ပြောနေတယ်။

" အင်းး..ဒီလိုဆိုရင်တော့လည်း..အင်း.."

ချစ်စုစိတ်ထဲမှာလက်ခံရမှာမတင်မကျဖြစ်နေတယ်။ တွေးကြည့်တော့လည်း အချိန်တစ်ပတ်လောက်ထဲဆိုတော့..ကူညီပေးလိုက်ရင်ကောင်းမလား။ ပြီးတော့ဒီအကိုနန်းကြီးနဲ့လည်းတော်တော်ကြီးရင်းနှီးတဲ့အနေအထားရောက်လာပြီ။ သူနဲ့ခင်ရတာပျော်ဖို့တော့ကောင်းသား။

သူကနောက်တီးနောက်တောက်နဲ့..၊ မစိမ်းအောင်၊ စိတ်မကျဥ်းကြပ်အောင် နေတတ်ပြောဆိုတတ်တာနဲ့ကိုခင်စရာကောင်းနေပြီ။

ပြီးတော့ငါ့ကိုတောင်ကြိုက်နေသလားမသိဘူး။ သူတောင်းဆိုတာကူညီပေးလိုက်တာ တချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်ပဲ။ ကိုနန်းကြီးကအသက်အာမခံဝယ်ဖို့စကားစပ်ထားတဲ့ ဖောက်သည်ကြီးလည်းဖြစ်နေတယ်။ ပြီးတော့ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အပျင်းပြေစကားပြောဖော် မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ရှိတာမကောင်းဘူးလား။

သူ့ယောက်ျားသားငယ်က အလုပ်ထဲပဲနစ်နေတာများတယ်။ သားငယ်သိမှာတော့သိပ်တွေးကြောက် မနေတော့ပါဘူးလေ။ အာမခံဝယ်ဖို့စပ်ထားတဲ့ ဖောက်သည်တွေနဲ့ဆက်တိုက်လိုတွေ့နေရတာလို့ပြောရင်သားငယ်နားလည်နိုင်မှာပါ။

" အင်း..ဒါဆိုရင်တော့ တစ်ပတ်လုံးလုံး အကိုနန်းကြီးကို နို့ကော်ဖီဖျော်တိုက်ပေးနေရဦးတော့မှာပဲပေါ့၊ ဝဋ်ပဲ..ခိခိ.."

ချစ်စုက ဘဲကြီးကိုသာသာနဲ့နာနာစလိုက်သည်။

" အမယ်.. နာတယ်ထင်နေသလား၊ ဟားဟားးး..ကော်ဖီကသောက်နေကျပဲလေ၊ သိပ်မဆန်းတော့ပါဘူး။ ဒီတစ်ခါ စပယ်ရှယ်အတွင်းရေးမှူးလာလုပ်ပေးမှာဆိုတော့ အရည်လောက်နဲ့ဘယ်ရမလဲ၊ စမူဆာရော၊ ပေါက်စီပါ ပါအောင်ကျွေးရမှာနော့..ဟားဟား.."

" အကိုနန်းနော်၊ ပြက်တီးပြက်ချော်၊ ညစ်တီးညစ်ပတ်နဲ့ ..အရူးကြီး..တကယ်မလွယ်ဘူး.."

ပြောသာပြောနေတာ ချစ်စုတစ်ယောက်အပြုံးတွေကိုအောင့်မထားပဲမနေနိုင်။

" ဟားဟားးး သိပ်အတွေးများမနေပါနဲ့လေ။ ပြောထားတဲ့အတိုင်းကူပေးရမယ်နော်။ ပလန်အသေးစိတ်ကိုတော့ အိမ်ကိုလာမှပြောကြတာပေါ့.."

" ဘာလို့အိမ်မှာမှ..ဖြစ်ရတာလည်း.."

" ဟာ..ဒါကတော့...အကိုကအိမ်ကနေပဲအလုပ်လုပ်တာလေ။ တစ်ခါတလေ ပျင်းရင်အိပ်ခန်းထဲကတောင်မထွက်ပဲလုပ်တတ်တာ..ဟီး..ဟီး.."

ကိုနန်းလှိုင်ကသူ့ရဲ့ဒစ်ခေါင်းကြီးကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်လက်နဲ့ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေရင်းက သဘောကျစွာတဟီးဟီး ရယ်နေတယ်။

" ကောင်းပြီလေ ချစ်စု၊ တနင်္လာနေ့တွေ့ကြတာပေါ့.."

" ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်..."

ကိုနန်းလှိုင်အားရပါးရပြုံးရင်း၊ ဖုံးကိုချလိုက်သည်။

" ဟား..ဒီနေ့ပျော်စရာကောင်းလိုက်တာ။ ငါတော့အကိုနန်းကြီးကိုအမှတ်တရလေးဘာလေးပြန်ပေးဦးမှပဲထင်တယ်.."

``````````````````````````````````````````

(09)

ချစ်စုမှာလည်းတွေးရင်းပျော်လာတာနဲ့ ဖုန်းကိုဆွဲရင်း၊ ကင်မရာကိုကိုယ့်ဘက်ပြန်လှည့်ချိန်လိုက်တယ်။ဖုန်းကိုရေချိုးအင်တုံဘောင်ပေါ်မှာကာဘာထောက်အကူအညီနဲ့ထောင်ထားပြီးး အော်တိုမက်တစ်ကင်မရာမုဒ်ကိုချိန်ပြီးနှိပ်ထားလိုက်တယ်။

ဘယ်လက်မောင်းနဲ့ သူမရဲ့ရွှေရင်အစုံနို့နှစ်လုံးကိုမမြင်ရအောင်ဖိပိတ်ဖုံးထားပြီး၊ ခါးတစ်စောင်းရို့လိုက်တယ်။

ညာဘက်လက်ဆင်စွယ်ရောင်လက်မောင်းလေးကိုအထက်သို့မြှောက်ရင်း လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းကို ဗွီပုံစံ ပိစ်အမှတ်အသားထောင်ရင်း မျက်စိတစ်ဘက်မှိတ်၊ ပါးလေးစူဖောင်းပြီးအရိုက်ခံလိုက်တယ်။ သူမရဲ့ထောင်ထားတဲ့လက်လေးနှစ်ချောင်းကိုကြည့်မိတော့ပျစ်ချွဲချွဲအရည်ကြည်တွေပေနေတုန်း။

ကလစ်..ချပ်..

ဓါတ်ပုံရိုက်ပြီးတာနဲ့ ဟိုလူကြီးကျလိကျလိဖြစ်သွားအာင်လှမ်းပို့ပေးလိုက်တယ်။ သူမကိုဘယ်နတ်ဆိုးကများအတင်းတိုက်တွန်းနေသလဲတော့မသိ၊ သင့်တော်၏မသင့်တော်၏ဘာမှသေသေချာချာမစဉ်းစားလိုက်နိုင်ခင်မှာပဲ ဒီလူကြီးနဲ့ဟိုင်းထားဘူးတဲ့ ဗိုင်ဘာအကောင့်မှာ ပုံကို attach တွဲပြီးတင်လိုက်မိပြီ။

(အို..ငါဘာတွေလုပ်နေမိပါလိမ့် ) အမှန်တော့ ဒီဘဲကြီးကိုကလိချင်နောက်ချင်စိတ်ကများသွားတာပါ။ဘယ့်နှယ်ကိုယ့်ရဲ့မပေါ့်တပေါ်ပုံကို ကိုယ့်လင်မဟုတ်တဲ့တစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်ကို ပို့ရဲတာနဲနဲနောနောသတ္တိမဟုတ်။ ဘုရား..ဘုရား.. သူမလုပ်ရပ်တွေကအရမ်းအိုဗာအက်ရှင်တွေဖြစ်နေပြီလား။ သူမသတိရသွားတော့ ပုံကဟိုဘက်ကိုရောက်သွားခဲ့ပြီ။ အမလေး..ရှက်လိုက်တာ။

ပြောရင်းဆိုရင်း တောင်ခနဲမြည်ပြီး မက်ဆေ့ဂျ်ဝင်လာလို့ ကိုနန်းလှိုင်ကြည့်လိုက်မိတော့မျက်လုံးပြူးသွားရတယ်။

ပြီးတော့ရုပ်ကြီးကစပ်ဖြီးဖြီးကြီးဖြစ်လာရော။

" အားးးပါး..ပါး..ပါးး.."

နှုတ်ကအာမေဋိတ်ကလွှတ်ခနဲထွက်သွားတယ်။ မိသဉ္ဇာကိုတုပြိုင်ပြီးရိုက်လိုက်တဲ့၊ ချစ်စုမွန်ရဲ့ဓါတ်ပုံက ခန္ဓာကိုယ်အထက်ပိုင်းသာဖြစ်ပေမယ့် ဘာမှဝတ်မထားဘူးလေ။ အနီးကပ်ရိုက်ချက်ကြောင့်ကွယ်ပေးထားသလိုဖြစ်နေတဲ့လက်မောင်းကြောင့်သာ အဓိကကျတဲ့ရင်သားအပြုံလိုက်ကိုမမြင်ရတာ။

ဒါပေမယ့်နောက်ဘက်ကအလုံးအဝန်း ပုံသဏ္ဌန်ကတော့ကြည့်သောသူမြင်၏ပေါ့။

မချိုမချဉ်မျက်နှာပေးနဲ့ပိစ်လုပ်ပြီးထောင်ပြထားတဲ့လက်နှစ်ဘက်ကလည်း၊ ရွှန်းပြောင်ပြောင်အရည်ရွှဲရွှဲတွေက ဘာတွေလည်းဆိုတာပြောစရာတောင်မလို။

" အို..နို့ကြီးတွေက မာစတာဘွဲ့တောင်ရနေပြီလားချစ်စုရေ ..၊ နင့်အိုး နင့်ဖင်ကြီးတွေနဲ့ပါဆိုရင်၊ နင့်လင်နဲ့လောင်းထားတာကိုနိုင်အောင်ကစားပီး၊ တကယ် မယားလုပ်ဖို့တန်တယ်ကွာ..ကြည့်စမ်း၊ အရည်ကလည်းရွှမ်းနေတာပဲ..။ ကဲ..နင့်ကလည်း ငါ့ကိုရှိုးတော့၊ ငါကလည်းသူများအကြွေးတင်မခံနိုင်ဘူး။..ရော့..ရော့"

ကိုနန်းလှိုင်လည်းသူ့ဖုန်းကင်မရာနဲ့သူရဲ့အသကုန်ထောင်မတ်နေသောဖွားဘက်တော်ကြီးကိုချိန်ပြီး ညိုတုတ်တုတ်ပြဲလန်လန်ဒစ်ဖူးကြီးကိုရှေ့ကထား ဇွန်းဆွဲကာရိုက်ချလိုက်သည်။ပြီးတော့ငါးခူပြုံးလေးပြုံးပြီး ချစ်စုဆီပြန်ပို့ပေးလိုက်သည်။

ချစ်စုကတစ်ကိုယ်လုံးဆေးကြောသုတ်သင်ပြီး အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်မလို့လုပ်တုန်း၊ တယ်လီဖုန်းက တောင်ခနဲအျခက်ပေးလာပြန်သဖြင့်ဖွင့်ကြည့်မိရာ..၊

" ပလုပ်တုတ်..တုတ်.. ဟဲ့..ဘာကြီးလဲ၊ လန့်လိုက်တာ။ သွား..ညစ်စုတ်တယ်။ အရူးကြီး.."

ချစ်စုရင်တဒိတ်ဒိတ်အကြီးအကျယ်ဖိုသွားသည်။ သူမကကိုနန်းလှိုင်ကိုတစ်ခုခုတုန့်ပြန်ပြောဆိုမည်လုပ်ပြီးမှ၊ (အမလေးတော်..! သူ့ဟာကြီးကအဲ့လောက်ကြီးတာဟုတ်မှ ဟုတ်သေးရဲ့လား။ လီးဘီလူးကြီးလားဟ..!) ချစ်စုကြည့်ရင်းကြက်သီးထလာတယ်။ စိတ်ကမရည်ရွယ်ပဲနဲ့လျှာကိုတောင်အားရပါးရသပ်လိုက်မိတယ်။

ပစ္စည်းအနေအထားက 600ml ရေသန့်ဘူးအလတ်လောက်ရှိမလားပဲ။ ပုံကိုကြည့်ပြီးသူမရဲ့အထန်စိတ်တွေပြန်လည်ထကြွလာပြန်ပြီ။

ပေါင်ခြံကြားမှစိုစိစိုစိဖြစ်လာပြန်တယ်။ (ဟွန်း.. လူရှုပ်ကြီးသူများကိုတမင်သက်သက်..တတ်လည်းတတ်နိုင်တယ်..အူးးရှ်..စစ်စ်..) ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်သူတို့တွေဒီနေ့ မထင်မှတ်ပဲဆက်စ်ချတ်ဖြစ်သွားကြတာက၊ သူတို့နှစ်ယောက်အကြားမှာလိုအပ်တဲ့အတိုင်းအတာထက် ကျော်လွန်တဲ့ ရင်းနှီးဆက်ဆံမှုကိုတည်ဆောက်မိပြီဆိုတာပြနေပြီ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လာမယ့်တနင်္လာနေ့မှာ၊ ဘယ်လိုမျက်နှာထားရတော့မှာလဲ၊ ဒုက္ခပါပဲနော်..။ သူ့ကိုကူညီပေးမယ်လို့ချိန်းခဲ့ပြီးပြီ၊ စကားလဲလွန်ပြီးပြီ။ မီးစင်ကြည့်ကရတော့မှာပဲ။

```````````````````````````````````````````````````

ไรรรรไไรรรร

ရုတ်တရက် ဖုန်းထမြည်သံကြောင့်ချစ်စုမွန်တုန်ကနဲ့လန့်သွားပြီးမှ ခေါ်သူကိုကြည့်လိုက်ရာ မြတ်နှင်းခိုင်နာမည်ကပေါ်နေသည်။

" အေး..ပြောဘာလဲမိမြတ်.."

" ချစ်စုဘာတွေလုပ်နေလဲကွယ်။ ငါလည်းပျင်းလို့ဆက်တာ.."

" ငါ့မှာတော့ပျင်းဖို့အချိန်မရပါဘူးဟယ်။ အခုလေးတင် အဝှာပွတ်..အဝှတ်ဖွာ..အဲလေ..ဟုတ်ပါဘူး၊ အဝတ်လျော်ပြီးသွားတာ.."

" အမယ်..မယ်..မယ်..နင်တကယ်အဝှတ်ပွာနေတာပါငါသိနေတယ်နော်၊ ဟင်းဟင်း..ငါသိနေတယ်.."

" အေးလေနင်လဲပျင်းရင် ဖုန်းဆက်မယ့်အစားငါ့လိုပဲအဝှတ်ပွာပါတော့လား.."

" အေးပါ ..ကမ..နင်ပေါက်ကရတွေချည်းလျောက်ပြောနေနော်။ အဲ ပေါက်ကရဆိုလို့..ဟိုတစ်နေ့ကနင်ပြောတာလေ၊ အဲဒါဘယ်လိုလဲ။ နင်နောက်ထပ်သူငယ်တစ်ယောက်တကယ်ရနေပြီလား..၊ ငါယုံပါတယ်နော်..၊ နင့်လိုကြော့ကြော့မော့မော့နဲ့ဝတ်စားတတ်ပြီး လုလုအောင်တို့ဒီဇိုင်းချိုးထားမှတော့..အာမခံတွေအလုအယက်ဝယ်မယ့်လူတွေချည်း။ ဒီခြုံထွင်မယ့်လူချည်းပဲပေါ့..ဟိဟိ.."

" ဪ..ဟိုနေ့ကပြောတဲ့လူလား၊ သူငယ်မဟုတ်ဘူး။ သူကြီးအေ့...ဟဲဟဲနောက်တာ..၊ သူနဲ့ကဘာမှမဖြစ်သေးပါဘူး၊ ကပ်စတန်မာသက်သက်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီကပ်စတန်မာက စပယ်ရှယ်ပစ္စည်းကောင်းကြီးနော်.."

" ဘာလည်းဟဲ့..၊ မရှင်းမရှင်းမပြောနဲ့နော်၊ ရုပ်ချောတာလား၊ ဘော်ဒီတောင့်တာလား၊ ဘောစိလား၊ သေချာပြောစမ်းပါဟယ်.."

မြတ်နှင်းခိုင်ကအတင်းမရမကမေးနေတုန်းမှာ၊ မိမြတ်က စောစောကဟိုလူကြီးပို့ထားတဲ့ မျက်လုံးတစ်လုံးထဲရှိတဲ့နဂါးကြီးကိုပြန်ဖွင့်ကြည့်ပြီး၊ ပါးစပ်ထောင့်တွေကိုလျှာနဲ့သပ်လိုက်ရင်း မှန်ရှေ့မှာရပ်ရင်းကပေါင်နှစ်ဘက်ကိုလည်းအချင်းချင်းလိမ်ညှစ်နေမိတယ်။

" မိမြတ်ရယ်..၊ နင့်ကိုအခုပြောဖို့အချိန်မကျသေးပါဘူး။ နောက်မှနင့်ဘာသာနင်သိလာလိမ့်မယ်.."

" ဟင်..ဘယ်လိုကြီးလဲဟ၊ ဒါလေးတောင်မပြောချင်ဘူး၊ သတိကောင်းကောင်းထားနော်..နင်၊ ဖောက်သည်ကစားသွားလိမ့်မယ်သိလား.."

" စားရဲလားကြည့်သေးတာပေါ့အေ..ခစ်ခ်ခ်..၊ ဒါနဲ့ နင်ရောနင့်ဘဲနဲ့ဘယ်လိုလဲ။ ငါ့ကိုသာပြောနေတာ နင်ကငါ့ထက်အများကြီးဒိုင်ရှိုတယ်နော်..ဟင်းမပြောချင်ဘူး.."

မိမြတ်က ချစ်စုဘက်ကိုသာစပ်စုနေတာ။ သူ့ဘက်ကျတော့ရှိုထားသည်။ ချစ်စုအိမ်ထောင်ကျပြီးနောက်ပိုင်း သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကွဲကွာသွားချိန်မှာ မိမြတ်တစ်ယောက်ချစ်သူရှိသွား၊ ဘဲရသွားပြီလို့သာအရိပ်အမြွက်သိထားရသည်။ ဒါပေမယ့် အခုထိဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတာ တိတိကျကျမသိရ၊ မိမြတ်ကတစ်ခါမှသေသေချာချာပြောမပြ၊ ရိပ်ဖမ်းသံဖမ်းနှင့်သာ။

" မရှိုပါဘူးဟာ နင်ပြောသလိုပဲပေါ့၊ နောက်မှနင့်ဘာသာသိလာလိမ့်မယ်ပေါ့။ ငါ့ရည်းစားကလည်းနယ်မှာပဲ။သူလည်းဟိုမှာသူ့လုပ်ငန်းတွေရှိနေတော့သိပ်မလာအားပါဘူး။ တစ်ခါတစ်လေသူလဲအလုပ်ကိစ္စနဲ့ရန်ကုန်လာမှကြိတ်တိုးလေးတွေ့ရပျော်ရတာဟဲ့..၊ အလုပ်ကြိုးစားပြီးအလုပ်ထဲအာရုံနှစ်ထားတဲ့ယောက်ျားတွေကတော့ဒီလိုပါပဲအေ.."

" အေးဟဲ့ဟုတ်တယ်..၊ ငါ့ယောက်ျားသားငယ်လည်းဒီလိုပဲ။ အလုပ်ထဲနဲ့သူ့စက်ရုံထဲပဲအာရုံစိုက်နေတာ၊ စီးပွားရှာတော့ကောင်းပါရဲ့၊ ဒါပေမယ့်မိုးချုပ်မှမျက်နှာပဲတွေ့ရတော့တယ်။ ငါ့မှာ အာမခံရောင်းရတဲ့ဖောက်သည်တွေနဲ့အဆက်အဆံသာမရှိရင်ပျင်းလို့သေမှာပဲ.."

" သားငယ်ကလဲ၊ အလုပ်စာချုပ်ကိစ္စ၊ ထုတ်ကုန်အရောင်းအဝယ်ကိစ္စတွေနဲ့ရန်ကုန်တက်တတ်တယ်။ ငါ့လည်းတစ်ခါမှခေါ်မသွားဘူး။ ငါကလည်းမပူဆာမိဘူး။ တစ်ခေါက်လောက်တော့ သူရန်ကုန်သွားရင်ငါလိုက်ခဲ့ဦးမယ်ဟေ့။ နင်နဲ့မတွေ့ရတာလည်းကြာပြီ၊ အရမ်းတွေ့ချင်တာပဲ.."

" အေး.. ငါ့ဘဲလည်းနင့်ယောက်ကျားလိုပဲပေါ့၊ ကိစ္စရှိမှလာတာ၊ အဲ့တော့မှပဲအီစီကလီလုပ်ရတာ..၊ နင်လာမယ့်ရက်၊ ငါ့ဘဲနဲ့ရက်မတိုက်ပါစေနဲ့ပဲဆုတောင်းဟေ့..ဟိဟိ..ခစ်ခ်ခ်.."

" အေးပါ..အေးပါ..နင်အားပါစေတော်..ငါလာလည်းငါ့လင်နဲ့လာမှာဆိုတော့..နင်လိုလည်းငါ့လင်ကိုခဏဆွဲသုံးပေါ့..ခိ..ခိ.."

" အေးပါ..သဘောကောင်းမနေပါနဲ့၊ တစ်ခါထဲ အပိုင်ဆွဲသုံးလိုက်မှာနော်..ကဲ..လုပ်စရာတွေရှိသေးတယ် ဘိုင့်ဘိုင်.."

" ဘိုင်..ဘိုင်.."

ချစ်စုဖုန်းချလိုက်ပြီးတဲ့နောက်၊ လက်ရှိအခြေအနေတွေအတွေးထဲပြန်ဝင်လာတယ်။ လာမယ့်တနင်္လာနေ့မှာ၊ ဘယ်သူနဲ့၊ ဘယ်လိုတွေ၊ ဘာတွေတွေ့ကြုံရဦးမှာလည်း မသိဘူး။ ဟိုမျက်စိတစ်လုံးနဂါးကြီးနဲ့များတွေ့ရရင်တော့.. အမလေးးး အိုက်စ်..တော်ပြီအဝတ်တွေပြန်ဝတ်ဦးမှပဲ..

တွေးရင်းနဲ့ပေါင်ကြားကအလိုလိုစူပွစူပွနဲ့ညှစ်နေမိြပ်ပြီ၊ ခက်တာပဲ..၊ မွေးညင်းလေးတွေထောင်ထလာပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေစူချွန်းထွက်လာတယ်။

ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်ကိုယ်၊ မခန့်မှန်းတတ်၊ နားမလည်တတ်တော့ဘူး။

``````````````````````````````````````````````````````````````````````

(10)

ဒီလိုနဲ့တနင်္ဂနွေနေ့ကိုရောက်လာတယ်။ ညနေပိုင်းမှာကိုနန်းလှိုင်ကြီးကဖုန်းဆက်ပြီးတော့ သားငယ်နဲ့ချစ်စုတို့လင်မယားကိုစားသောက်ဆိုင်မှာ ညစာခေါ်ဖိတ်ကျွေးတယ်။ သားငယ်ကလည်းမငြင်းဘူး။ အဲဒီမြို့က ဘားနဲ့ပတ်ဘ် တွဲဖွင့်ထားတဲ့နာမည်ကြီးစားသောက်ဆိုင်ကြီးတစ်ခုမှာ ကိုနန်းလှိုင်ကချိန်းတယ်။

တကယ်တော့အပြင်ဆိုင်က ပျော်ပွဲစားရုံရိုးရိုးဖြစ်ပေမယ့် အတွင်ပိုင်းနောက်ကွယ်မှာတော့ အညှီအဟောက်တွေရှိတယ်။ ကေတီဗွီနဲ့ ဂရု(ပ)ဆက်စ် ဆွင်းဂင်းကလပ်တွေတောင်ရှိတယ်ဆိုလားပဲ။ ထားပါတော့ဒီနေ့ကတော့ကိုနန်းလှိုင်ကချူဆီထည့်ပြီး ဖိတ်ကျွေးရင်းလာစားကြသောက်ကြတာပါ။

ဒီနေ့လဲချစ်စုမွန်က သူ့ထုံးစံအတိုင်းချစ်စရာကောင်းတဲ့ဆွဲဆောင်မှုပုံစံနဲ့ဝတ်စားလာပြန်ရော။ အင်္ကျီနဲ့တစ်ဆက်ထဲတွဲထားတဲ့ခေတ်ဆန်ဆန် ဂါဝန်ရှည် အစိမ်းနုရောင်၊ အောက်ဘက်စကပ်အပိုင်းက ဇာဖောက်ဖဲသားပါးပါးလေးပေါ့။

အပေါ်ပိုင်းကကြိုးပျောက်၊ပုခုံးဖော်ထားတော့ ဖြူဖွေးနေတဲ့ပုခုံးသားလုံးလုံးလေးတွေကိုအလှပြထားသလို ဖြစ်နေတော့ အတင်းဆွဲနှာခေါင်းနှစ်ပြီးနမ်းပစ်ချင်စရာကောင်းနေတယ်။

ပုခုံးဖော်ထားတော့၊ လည်ကလည်းအလိုလိုဟိုက်ပြီး ရွှေရင်မို့မို့ထွားထွားလေးတွေကိုပါ တစ်ပါတည်းပြနေတာပေါ့။ ပြီးတော့နေကာမျက်မှန်လေးတပ်ပြီးမခို့တရို့နဲ့ပုံစံလေးကမြင်ရသူပုရိသတွေရဲ့စိတ်နှလုံးကိုသိမ်းကြုံးဆွဲယူနေတယ်။   

ချစ်စုမွန်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်ဆိုင်ရှေ့ရောက်သွားတော့ ကိုနန်းလှိုင်ကြီးကဖော်ဖော်ရွေရွေကြိုဆိုတယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်နေတဲ့အချိန်မှာဆိုချောစုကမျက်နှာလေးကပုံမှန်၊ မပြုံးတုံ့တုံ့ပြုံးတုံ့တုံ့နဲ့။

 အဲ..သားငယ်မျက်နှာလွှဲသွားတဲ့အချိန်မျိုးမှာတော့ ကိုနန်းလှိုင်ဘက်ကိုခိုးပြီးပြုံးပြတယ်၊ မျက်နှာကရှက်တက်တက်နဲ့ပေါ့။ သူမစိတ်ထဲမှာတစ်နေ့ကဆက်စ်ဖုန်းချတ်ဖြစ်ခဲ့ကြတာကိုအခုထိရှက်နေတုန်းပဲ။

ကိုနန်းလှိုင်ကြီးကတော့မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပြီးတော့ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပုံစံနဲ့နေပေးတယ်။ ချစ်စုကိုအနေမခက်စေချင်ဘူးလေ။ သားငယ်ကတစ်ဘက်စားပွဲတွေဘက်ကိုအမှတ်မထင် အတော်ကြာကြာငေးနေတုန်း၊ ကိုနန်းကြီးက ချစ်စုလက်မောင်းလေးကိုရွရွလေးမသိမသာကိုင်လိုက်တယ်။

" အိုးးအကို.."

သူမခပ်တိုးတိုးလေးအာမေဋိတ်ပြုလိုက်ရင်း ကိုနန်းလှိုင်ဘက်ကိုဆတ်ခနဲလှည့်ကြည့်မိတယ်။ ကိုနန်းကြီးကသူမကိုကြည့်ပြီးမျက်ခုံးချီရင်းမျက်စိတစ်ဘက်မှိတ်ပြလိုက်ရော။ ကိုယ်တို့ချင်းသိတယ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်။ချစ်စုကမပြည့်ဝတဲ့အပြုံးလေးတစ်ခုနဲ့ပြုံးရင်းမျက်နှာလေးကိုတစ်ဘက်ဆီလွှဲလိုက်မိတယ်။

(ဒုက္ခပါပဲနော်..သူငါ့ကိုဘယ်လိုမြင်နေလဲတော့မသိဘူး။ ငါသူ့ကိုခင်ပြီးလိုတာထက်ကရောဝင်ပြီးရင်းရင်းနှီးနှီးနေမိတာမှားသွားပြီလား။ အရင်ကငါအိန္ဒြေရရပဲနေခဲ့တာ၊ အခုသူ့အမြင်မှာငါ့ကိုအထင်သေးသွားပြီထင်တယ်)

ချစ်စုမွန်မတွေးတွေမပွားပဲမနေနိုင်တော့။ သူကိုနန်းလှိုင်ကြီးဘက်ကိုလှည့်ကြည့်၊ မော့ကြည့်မိတိုင်း၊ ချက်ချင်းမျက်နှာပြန်လွှဲခဲ့ရသည်ချည်းဖြစ်သည်။

" ကဲ..နှစ်ယောက်စလုံးစိတ်အေးလက်အေး၊ သက်သက်သာသာ၊ ကြိုက်တာမှာကြစားကြဗျာ။ ကိုယ့်အချင်းချင်းတွေပဲ၊ အားမနာကြနဲ့...၊ ဟေး..စိုင်းမောင်လာပါဦး မီနူးယူခဲ့ပြီးဟောဒီက ညီမတို့ကိုအော်ဒါကိုမှာပေးပါဦးကွ"

ကိုနန်းလှိုင်ကချစ်စုတို့လင်မယားကိုလောကဝတ်ပြုရင်းမှ သူလာနေကျဆိုင်မှရင်းနှီးပြီးဖြစ်သောဆိုင်မန်နေဂျာလေးစိုင်းမောင်ကို ဒါရိုက်ခေါ်ပြီးဧည့်ဝတ်ပြုစေရန်မှာကြားလိုက်သည်။ စိုင်းမောင်က မီနူးနှစ်အုပ်ကိုယူလာပြီး သားငယ်နှင့်ချစ်စုတို့ရှေ့မှာတစ်အုပ်စီချပေးရင်း.     

" ဒီမှာ.. မီနူးပါခင်ဗျ။ အကိုလေးတို့ဘာသုံးဆောင်မလဲ၊ နှစ်သက်ရာရွေးပြီး၊ မှာလို့ရပါတယ်ခင်ဗျ"

" ဘာအထူးတလည်ဟင်းလျာများ မိတ်ဆက်ပေးဖို့ရှိလဲညီလေး။ မင်းတို့ဆိုင်က စပယ်ရှယ်ဒစ်ရှ်ပေါ့ကွာ.."

သားငယ်ကပြန်မေးလိုက်တော့...

" အကုန်လုံးအရသာရှိတာချည်းပဲအကိုရ..ဟဲ..ဟဲ.."

" ဟေး.. ဟေး..၊ မင်းကလည်းကွာ..၊ ဒီအကိုတွေသေချာနားလည်အောင်ရှင်းပြဦးမှပေါ့။ မင်းကဒီလိုလုံးထွေးပြောနေတော့သူတို့လိုမြို့ကြီးသားတွေနားလည်မလားကွ.."

" အင်း..ချစ်စုကတော့ ငါးစားချင်တယ်။ ငါးမီနူးထဲကဘာရှိသလဲ.."

" ဟာ..ရှိတာပေါ့ခင်ဗျာ၊ အမဘာငါးကြိုက်သလဲ။ အမကြိုက်မလားတောာ့မသိဘူး။ ငါးရံ့ခေါင်းတိုကြီးတွေလေ။ကျနော်တို့ဆီက ဆည်ထဲမှာထွားချင်တိုင်းထွားနေတဲ့ ဆည်ငါးရံ့ခေါင်းတိုကြီးတွေရှိတယ်။ ခေါင်းကသာတိုတာ အကောင်ကနည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး..ဧရာမကြီးတွေ။ မီနူးနာမည်က ငါးရံ့ရာဇာတဲ့ ဒီမှာ။ အမ..ဒါကြီးစားပြီးရင်တစ်ပတ်လောက်အီပြီးမထချင်တော့ပဲဖီလင်နဲ့မှိန်းနေရလိမ့်မယ်.. "

စိုင်းမောင်က ငါး၏ပမာဏကိုပြရန်ကိုယ်ကိုကုန်းလိုက်ပြီး လက်ကိုပေါင်ကြားကလျှိုပြီးပြန်ဝိုက်လာလျက်၊လက်နှစ်ဘက်ကိုတစ်လံလောက်ကားပြပြီးမစားရဝခမန်းကြီးပြောနေတယ်။ သူ့ပြနေသည့်ပုံစံကိုကြည့်ပြီးသားငယ်ကတဟားဟားရီနေပြီ။

ချစ်စုကတော့မျက်လုံးလေးပြူး၊ ပါးစပ်လေးဟပြီး အံ့ဩဟန်ပြရင်းမျက်စိလေးမှိတ်ပြီးတခိခိထရီရင်း၊

" နင့်ဟာက အဲဒီလောက်တောင်ပဲလားဟယ် ခိခိခိ.."

" အရသာကလည်းထိပ်တန်းပဲ..အမ၊ မှာကြည့်မလား၊ စားပြီးတာနဲ့မျက်စိလေးမှိန်း၊ လျှာလေးသပ်ပြီး၊ တရှူးရှူး တစစ်စစ်နဲ့အရသာတွေ့နေလိမ့်မယ်.."

ချစ်စုတစ်ယောက် စိုင်းမောင်ရဲ့ ငါးရံ့ခေါင်းတို အင်ထရိုဂျုစ် ကောင်းလွန်းတာကြောင့်မျက်နှာလေးတောင်ရဲတက်လာရတယ်။ မျက်စိထဲမှာတစ်နေ့ကကိုနန်းလှိုင်ကြီးပို့ထားသောပုံကြီးကိုငါးရံ့ခေါင်းတိုကြီးအဖြစ်မြင်ယောင်ရင်း၊ ရင်ဖိုနေမိတယ်။

အခုသူကရှေ့မှာငုတ်တုတ်ကြီးရှိနေတာ။ အဲဒီကိုအတွေးဝင်လာတာနဲ့တင်ပဲ၊ သူ့ဘောင်းဘီကြားကိုမသိမသာခိုးမကြည့်ပဲမနေနိုင်ခဲ့ဘူး။

ဒီနေ့ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲဆိုတော့ကိုနန်းလှိုင်ကသရီးကွာတားဘောင်းဘီတိုဝတ်လာတာ၊ တွေးမိလို့လှမ်းကြည့်မိပါတယ်ဆိုမှ ပေါင်ခွကြားမှာဘောင်းဘီအောက်မှာအမြှောင်းလိုက်အတောင့်လိုက်ကြီးပါလား။

မျက်စိထဲမှာက ပို့ထားတဲ့ပုံကြီးရဲ့ပုံရိပ်ကရှင်းရှင်းပြတ်ပြတ်ကြီး၊ အခုရှေ့မှာမြင်နေရတဲ့အမြှောင်းအတောင့်ကြီးနဲ့မြင်ကွင်းကိုထပ်ကြည့်လိုက်တော့၊ ချစ်စုစိတ်ထဲ၊ ရင်ထဲ၊ ဟိုဟာထဲအထိတလှပ်လှပ်နဲ့ရွစိထိုးပြီးလှုပ်ခတ်လာတယ်။

ခုံအောက်ကခြေနှစ်ချောင်းကိုဘယ်ပြောင်းချိတ်လိုက်၊ ညာပြောင်းချိတ်လိုက်နဲ့ပေါင်ချင်းဖိကြိတ်ပြီးတက်လာတဲ့အာသီသကိုဖြေနေရတယ်။

" ငါးရံ့များဖိထိုင်နေမိလို့လားခင်ဗျာ.."

စိုင်းမောင်ကပြုံးစိစိနဲ့နောက်တယ်။ တစ်ဝိုင်းလုံးတဟားဟားပွဲကျသွားစဉ်၊ ချစ်စုမှာမျက်နှာလေးရဲပြီးရှက်သွေးဖြာသွားလျက်..။

" သွားပါ..ပေါက်ကရတွေ.."

ရှက်ရှက်နဲ့ပြန်ပြောရင်းမှ၊

" ရတယ်..ရတယ်..ချစ်စုအတွက်၊ ငါးရံ့ရာဇာပဲမှာလိုက်ပါတော့ အကိုနန်းကြီးရေ..။ ကျန်တာတော့အကိုတို့၊ သားငယ်တို့ ကြိုက်တာပဲလုပ်လိုက်ပါ.."

သားငယ်နဲ့ကိုနန်းကြီးတို့ထပ်မံမှာသောပွဲများကိုမှတ်သားပြီး စိုင်းမောင်ထွက်သွားသောအခါ၊ ကိုနန်းလှိုင်ကချစ်စုကိုတည့်တည့်ကြည့်လိုက်ပြီး။

" ချစ်စုက ငါးစားရင်ဘယ်အပိုင်းကိုအကြိုက်ဆုံးလည်း လုပ်စမ်းပါဦး.."

ကိုနန်းလှိုင်ဆီကမေးသံထွက်လာတော့ချစ်စုအကြည့်တွေက ကိုနန်းကြီးဆီပြောင်းလာပြီးနောက်ချင်စိတ်ပေါက်လာပြန်တာနဲ့..ပြောင်ချော်ချော်မျက်နှာပေးနဲ့..ပုခုန်းလေးတွန့်ပြပြီး။

" ငါးဆိုရင်တော့အရသာအရှိဆုံးအပိုင်းကိုပြောရရင်ခေါင်းပဲလေ။ ခေါင်းကိုတစ်စချင်းဖဲ့ရဲ့မွှေနှောက်ပြီး၊ စုပ်စားရတာအကြိုက်ပေါ့၊ ခေါင်းကြီးလေအရသာရှိလေပဲ.."

သူမကလျှာကိုသပ်ပြရင်း ဘဲကြီးကိုသွားဆွနေသည်။ သူမ၏အကြည့်တစ်ချက်ကကိုနန်းလှိုင်ရဲ့ပေါင်ကြားကိုဖြတ်ခနဲတစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ရင်းဆက်ပြောသည်။

" အကိုနန်းရဲ့ငါ့ရံ့ခေါင်းကြီး၊ တစ်စမှမကျန်အောင်ကို စုပ်စားပစ်လိုက်မှာကြည့်ထား.."

ကိုနန်းလှိုင်ကသားငယ်ဘက်သို့လှည့်ပြီး..

" တွေ့လား မင်းမိန်းမကဗဟုသုတစုံတယ်။ ပေါ့သေးသေးမဟုတ်ဘူးနော်.."

လို့ ပြောရင်းမျက်လုံတစ်ဘက်မှိတ်ပြလိုက်တယ်။

" ကဲ..အစားအသောက်တွေမလာခင်၊ သန့်စင်ခန်းခဏဝင်လိုက်ဦးမယ်။ ခွင့်ပြုပါဦး.."

ချစ်စုကခွင့်တောင်းရင်းစားပွဲကထပြီးထွက်သွားတော့ ကိုနန်းကြီးဘေးကခပ်ကပ်ကပ်လေးရှပ်ဖြတ်သွားတယ်။ ချစ်စုဆွတ်ဖြန်းထားတဲ့ပြင်သစ်ရေမွှေးနံ့ကကကိုနန်းလှိုင်နှာခေါင်းထဲမှာဝေ့ဝဲကျီစယ်သွားတယ်။ သူကလည်းအခွင့်အရေးကိုလက်လွတ်မခံ၊ ချစ်စုရဲ့ရေမွှေးနံ့ရောယှက်နေတဲ့ကိုယ်နံ့လေးကိုအဆုပ်ပြည့်အောင်ရှူသွင်းလိုက်တယ်။

" အဲ..ဒါနဲ့ကိုနန်းလှိုင်ကြီး၊ ချစ်စုဆီကအာမခံဝယ်ဖြစ်တော့မှာလား။ တစ်လပြည့်ဖို့တစ်ပတ်ပဲကျန်တော့တယ်နော်.."

သားငယ်က အာမခံအရောင်းအဝယ်ကိစ္စ ကိုပြန်အစဖော်လိုက်တယ်။

" မဝယ်ရသေးဘူးသားငယ်..၊ အင်း..ပုံစံကြည့်ရတာတော့အရှုံးပေးရတောမယ်နဲ့တူတာပဲ"

ကိုနန်းလှိုင်ကအသံပျော့ပျော့လေးနဲ့အားမရှိတော့သလိုလုပ်ပြောနေတယ်။

" ဟုတ်မှာပေါ့လေ..ထားလိုက်ပါတော့အကိုရာ။ ကျနော်ပြောသားပဲ။ ဖြစ်မှာမဟုတ်ပါဘူးလို့..။ သူက ကိုနန်းကိုရိုးရိုးသားသားပဲအကိုတစ်ယောက်လိုမြင်မှာပါ၊ အကို့ပုံနဲ့ထွေလီကာလီစဉ်းစားမှာမဟုတ်ဘူး။ သူ့ရဲ့ပေါင်တစ်ချောင်းတောင် အခုထိအကိုမမြင်ရသေးဘူးမဟုတ်လား..ဟဲ..ဟဲ.."

" အေးပါကွာ..ငါလည်းဒီလိုပဲထင်ပါတယ်.."

ကိုနန်းလှိုင်ကြီးကဝမ်းနည်းသံကြီးနဲ့လုပ်ပြနေတယ်။ သားငယ်ကကိုနန်းလှိုင်ကျောကိုအားပေးသလိုဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်ပေးနေတယ်။ ကိုနန်းလှိုင်စိတ်ထဲမှာတော့ငါးခူပြုံးပြုံးရင်းပြောနေတာက..၊

(ဟီး..ဟီးး..ဟီး..သားငယ်ရာ၊ ပေါင်တစ်ချောင်းမပြောနဲ့၊ မင်းမိန်းမကရေဘဝဲနဲ့စပ်ကျထားတောင်၊ ပေါင်ရှစ်ချောင်းလုံးတပြိုင်ထဲရအောင်ကိုင်နိုင်တဲ့နန်းလှိုင်ပါကွ။ အချိန်မရောက်ခင်တက်မထောင်ချင်ပါနဲ့..)

" ဒါနဲ့ကိုနန်းလှိုင်ကြီးရေ၊ မနက်ဖြန်ကျနော်ရန်ကုန်ဘက်ခရီးထွက်ဖို့ရှိသေးတယ်။ တစ်ခုခုအရေးအကြောင်းရှိလာရင်၊ ချစ်စုကိုစောင့်ရှောက်ပေးလိုက်ပါဦး.."

" မင်းကလည်းရန်ကုန်ဆင်းကဲချင်တော့၊ မင်းမိန်းမကိုငါနဲ့ထားခဲဖို့အကွက်ဆင်တာပေါ့လေ။ ရပါတယ်ကွာမိတ်ဆွေကောင်းတို့ဝတ္တရားအတိုင်းပေါ့၊ ငါ့နှမလေးလိုစောင့်ရှောက်ထားပေးပါ့မယ်။ ငါ့အလောင်းအစားမနိုင်ခင်အထိပေါ့..ဟဲဟဲ.."

ကိုနန်းလှိုင်ကအခုထက်ထိမလျှော့သေး သားငယ်ကိုပေါ်တင်ကြီးရိနေသေးတယ်။

" ဟဲဟဲ..လုပ်လိုက်လေငါ့အကိုကြီး..။ တကယ့်ကို၊ အကိုကြီးလက်ရာကြည့်ချင်ပါတယ်..ဟား..ဟားး.."

သားငယ်က ယုံကြည်မှုအပြည့်နဲ့ စိန်ခေါ်ရင်းသူ့လက်ဝါးနှစ်ဘက်ကိုထောင်ပေးလိုက်တော့၊ ကိုနန်းလှိုင်ကလည်းအားရပါးရ လက်ဝါးချင်းရိုက်လိုက်တယ်။ နှစ်ဦးနှစ်ဘက်စလုံးကကိုယ့်ယုံကြည်မှုနှင့်ကိုယ်၊ အပြည့်..။

မကြာမီမှာစားပွဲသို့ချစ်စုပြန်ရောက်လာတယ်။ မရှေးမနှောင်းမှာပဲ မှာထားတဲ့အစားအသောက်တွေရောက်လာလို့ အရသာရှိရှိအားရပါးရ စားကြသောက်ကြပြီးတော့၊ ကိုနန်းလှိုင်က သားငယ်တို့လင်မယားလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေနိုင်အောင် နောက်ဘက်ကဘားထဲကိုရှောင်ထွက်ခဲ့တယ်။

သူတို့လင်မယားလည်းကြာကြာမနေပါဘူး ကိုနန်းလှိုင်လုပ်စရာရှိတာလုပ်ဖို့ပြောပြီး ခွင့်တောင်းပြန်ခဲ့ကြတယ်။

အပိုင်း (၂) ဆက်ရန် >>>>