အစကရိုးရိုး နောက်တော့တမျိုးတိုးလို့....အပိုင်း ( ၁ )

 အစကရိုးရိုး နောက်တော့တမျိုးတိုးလို့....အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - Takuya Khun

{ကပ်ကိုးဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။}

(01) မြယမုံစိမ်း 

" မောင် ဟိုအိမ်ရှေ့ က ကောင်လေးက တော်တော်နှာဘူးကျတယ်နော်၊ မ ကို ကြည့်ကြည့်နေတာ ခေါ်တော တထောင်အားနဲ့ တခါထဲ"

" အိုကွာ မ ကလည်း အရမ်းဆက်ဆီ ကျတာကိုး၊ ကြည့်မှာပေါ့။ အဲဒီကောင်လေးမှ မဟုတ်ဘူး၊ ဂန်ဒူးမဟုတ်တဲ့ ယောက်ျား တိုင်း ကြည့်မှာပဲ၊ မောင့် အလုပ်က ကောင်တွေတောင် ဟိုနယူးယီးယား ပါတီ မှာ တွေ့ပြီးကတဲက မ ကို အရမ်းမိုက်တာပဲ မင်းကံကောင်းတယ် ဆိုပြီးပြောနေကြတာ"

" ဟွန့် သူတော်တော် သဘောကျနေတယ်ပေါ့၊ အဲလိုပြောတော့ မောင်က စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလား"

" အို ဘယ်လိုနေရမလဲ ကိုယ့်မိန်းမ မိုက်လို့ မိုက်တယ် ပြောတာပဲဟာ"

" သူတို့ ငမ်းပြီး စိတ်ထဲမှာ ပြစ်မှား နေကြမလား ဆိုပြီး မတိုဘူးလားလို့"

" အိုကွာ ဘာလို့တိုရမှာလဲ၊ စိတ်ထဲ ဖြစ်တာပဲ တကယ်ဖြစ်တာမှ မဟုတ်ပဲ၊ မောင်က မောင့်မိန်းမ ကို ယုံပြီးသားပဲ"

" အင်းပါ ထားပါတော့ မောင် အူမတိုတတ်ဘူး ဆိုတာတော့ သိပါတယ်၊ မ ကမေးကြည့်တာပါ၊ မောင့်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလားလို့"

ကျမ ပြောသာ ပြောနေတာ စိတ်ကတော့ သိပ်မလုံဘူးရယ်။ မောင့်ကိုသာ မကြိုက်ဘူး ကွန်ပလိန်းနေတာ၊ တကယ်က အဲလို ယောက်ျားလေး တွေက ကိုယ့်ကို ကြည့်ရင် ပီတိ ဖြစ်ရတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ဂုဏ်ယူတယ်လေ။ အဲလိုလှအောင်လည်း နည်းနည်းတော့ ကြိုးစားရတာပေါ့၊ အိပ်ပြီးစား၊ စားပြီးအိပ် တီဗီထိုင်ကြည့်နေရုံနဲ့တော့ ယောက်ျားလေး တွေ ကြိုက်တတ်တဲ့ ဘော်ဒီမျိုး ဘယ်ရလိမ့်မလဲ။ အစားအသောက်လည်း ကြည့်စား ရတယ်။ ကိုယ်လက်လေ့ကျင့်ခန်းလည်း လုပ်ရတယ်လေ။ 

ကျမ မျက်နှာလေးက လည်း ဝိုင်းဝိုင်းလေး နဲ့ ငယ်ငယ်ထဲက လူတိုင်းက ချောတယ်လို့ ပြောကြတယ်လေ။ တရုပ်စပ်ပေမဲ့လည်း နူတ်ခမ်းက ထူထူလေး ဆိုတော့ ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတာလားမသိ၊ အဟိ။ ဒါတောင်မှ ငယ်ငယ်ထဲက စာအရမ်းဖတ်လို့ မျက်မှန်ပုလင်းဖင်တတ်ထားရသေးတာ။ နို့မို့လို့ကတော့ အဟင်း။ မော်ဒယ်တွေ၊ မင်းသမီးတွေလောက်တော့ သနားသေးတယ်။

မောင် က ထုံးစံအတိုင်းအလုပ်သွားကာနီး ကျမ ကို အားရပါးရ နူတ်ခမ်းစုပ်နမ်း လိုက်ပါတယ်။

" ကဲပါ မရယ် မောင် မကို ယုံတယ်ဆိုတာ သိတယ်မလား၊ ကဲညနေ ရုပ်ရှင်သွားမှာလား မ ကြိုက်တဲ့ မင်းသားပါတဲ့ကား တင်နေပြီလေ"

" အင်းသွားမယ်လေ မောင်၊ မောင်စောစောပြန်လာခဲ့လေ"

" အိုကေ လေ မ ဆေးခန်း က ပြန်လာတဲ့ အချိန် မောင်လည်းရောက်အောင်ပြန်လာမယ်လေ၊ ဘိုင့်ဘိုင်မ"

မောင် အလုပ်ကို သူ့ကားလေး မောင်းထွက်သွားတာကို ဝရံတာကနေ ငုံ့ကြည့်လက်ပြရင်း က မျက်လုံးက မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုက်ခန်းကို ရောက်သွားတယ်။ အို၊ ဟိုကောင်လေးပေါ့၊ ပြောလို့မှ မဆုံးသေးဘူး။ ကျမကို ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ကြည့်နေတာ၊ ဘာလေးလဲမသိဘူး။ ကျမ မျက်နှာကို ခတ်တည်တည်ပဲ ထား၊ ကိုယ့်ကို လှမ်းကြည့်နေတာကို မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်လာခဲ့တယ်။ 

အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီ အတိုလေး ဝတ်ထားလို့ စင်းဖြောင့်နေတဲ့ ပေါင်တံလှလှလေးတွေ၊ ဘောင်းဘီအောက်က ဖောင်းကြွ လုံးကျစ်နေတဲ့ တင်သားလေးတွေကို၊ အဲဒီကောင်လေး ဆက်ကြည့်နေတယ်လို့ စိတ်ထဲမှာ ခံစားနေရတယ်။ ကျမ အတွင်းဘက်ကို အမြန်ဆုံးလျှောက်လာမိလိုက်တယ်။ ရင်ထဲမှာ တော့ တဒုန်းဒုန်းနဲ့ပေါ့။ 

ဘာဖြစ်လို့မှန်းတော့ မသိဘူး။ ကျမကိုယ်ကျမလည်းမသိဘူး။ တကယ်ဆိုရင် ကျမတို့ အိမ်ထောင်သက်က အခုမှ သုံးနှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတာ၊ မောင့်ကို ငြီးငွေ့တာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ မောင်က ကျမကို ငြီးငွေ့တာဆိုရင်တော့ နည်းနည်းဖြစ်နိုင်မလားမသိဘူး။ ရကာစတုန်းက တည ကို သုံးခါလောက် ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ဘူးတဲ့မောင် အခုတော့ တပတ်မှ တခါ အနိုင်နိုင်ရယ်။

အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာရင်းနဲ့ နံရံကပ်နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်၊ အချိန်ရှိသေးတယ် ရေချိုးလိုက်မှ တော်ကြာ ညီညီ ထလာရင် ရေချိုးခန်း မအားဖြစ်နေမယ်။ ဆိုပြီး ကျမတို့ အခန်းထဲ က မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ကို ယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲကျမှ ကျမ အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ကျမ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်လိုက်ပြီးတော့ ခွဆုံလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ အရေလေး စိုပြီးကွက်နေတယ်။ 

အဲဒီ အိမ်ရှေ့က ကောင်လေးကြောင့်လား၊ အလုပ်မသွားခင် ကျမ နူတ်ခမ်းကို အားကုန်စုပ်နမ်းသွားတဲ့ မောင်ကြောင့်ပဲလား၊ မသိတော့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ မနေနိုင်လို့ နည်းနည်းလေး ဖုထ နေတဲ့ ကျမရဲ့ အစေ့လေးကို အသာ လက်ဖျားနဲ့ဖိပြီးပွတ်လိုက်မိတယ်။

" အိ....ရှီး....."

ကျမ ကိုယ်လေးတောင် တုံသွားမိတယ်။ တကယ်တော့ ကျမ လိုနေတာကြာပြီလေ၊ မောင်ကလည်း မလှုပ်ရှားတာ တပတ်ကျော်သွားပြီ။ ကျမ လက်တဖက်က လက်ခလည်အဖျားလေးနဲ့ အစေ့ လေးကို ပွတ်ပြီး ဖိနေမိတယ်။ ကျမသွေးတွေနွေးလာတယ်။ အားမလို အားမရတအားကို ပွတ်ခြေနေမိပြီ။

" အင်းးးးး အီးးးး ကျွတ်စ်......ရှီးးး.....အ..အ..."

ဒုန်း..

" ဟင်"

ကျမ တအားဖီးတက် ပြီး ပွတ်နေမိလို့ ကိုယ့်ပါးစပ်က အသံထွက်လို့ ထွက်မှန်းမသိ လိုက်ပေမဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဝုန်းကနဲ တခုခု က လာတိုက်မိလိုက်တာကြောင့်လန့်သွားပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဟန်မပျက်၊

" ဟေ့ ဘယ်သူလဲ ညီညီ လား"

အပြင်က ဘာသံမှ မကြားရတာနဲ့ ကျမ ခုနယူလာတဲ့သဘက်ကို ရင်လျှားလိုက်ပြီး တံခါးကို အသာလေး ဖွင့်ပြီး ခေါင်းပဲ ထုတ်ပြီး အပြင်ကို ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ အပြင်မှာ ဘယ်သူမှ မတွေ့ရပေမဲ့၊ ခုနက ရေချိုးခန်းတခါးဝမျာ ခင်းထားတဲ့ အခင်းလေးက သူ့နေရာမှာ မရှိတော့ဘဲ ဘေးနားကို လွင့်ကျနေတာတွေ့ရပါတယ်။ ကျမ အဲလောက်တော့ မတုံးပါ။ အသံထွက်အောင် မာစတာဘိတ်လုပ်မိတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပဲ ရှက်သွားမိပါတယ်။ 

အဲဒါနဲ့ ရေကို ကမန်းကတမ်းချိုး လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ ကျမ ဆံပင်က သိပ်အရှည်ကြီး မဟုတ်ဘူး ပုခုံးကျော်ရုံလေး ပေမဲ့ ဒီနေ့တော့ ရှက်ရှက်နဲ့ ခေါင်းလည်းမလျှော်တော့ဘူး ရေပဲ အမြန်ချိုးပြီး ထွက်လာလိုက်တော့ သိပ်ပြင်ဆင်စရာ မလိုပဲနဲ့ ဆေးခန်းသွားဖို့ကို ခနလေး နဲ့ အဆင်သင့် ဖြစ်သွားတယ်။

မီးဖိုထဲ မှာတော့ မနက်က ဒေါ်လေး မသန်းမြင့် ဝယ်ပြီး လာထားပေးတဲ့ မုန့်ဟင်းခါး ကို ဟင်းရည်လေး နွေးလိုက်တယ်။ မောင်က တပွဲစားသွားပြီး ကော်ဖီလည်းသောက်သွားပြီ။ ကျမ အတွက်နဲ့ ညီညီ့ အတွက် တော့ကျန်သေးတယ်။ မုန့်ဟင်းခါး ဟင်းရည်လေးပူလာတော့ ကျမအတွက် မုန့်ဖတ်ထည့်ထားတဲ့ ပုဂံထဲ ဟင်းရည်ထည့်ရင်းက မှ သတိရတယ်။ ဟင် ညီညီ ဘယ်မှာလဲ။ ခါတိုင်းဆို ကျမ ရေမိုးချိုးပြီးတာနဲ့ သူရေဝင်ချိုး၊ ပြီးရင် မနက်စာ ကျမစားချိန် သူရောက်လာပြီ။ 

ကမန်းကတန်းစားပြီး ကျောင်းကို ကမန်းကတန်း သွားတော့တာ။ ခုတော့ သူဘယ်ရောက်နေတာလဲ။ ခုနက ရေချိုးခန်းတံခါး က အသံကို ပြန်စဉ်းစား မိပြီး ကျမ မျက်နှာတခုလုံး ပူရှိန်းသွားတယ်။ ဟွန့် ဒီကောင်လေး ရေချိုးဖို့လာရင်း ငါ ရေချိုးခန်းထဲ မာစကာဘိတ်လုပ်နေတဲ့အသံ ကြားလို့ ချောင်းနားထောင်ရင်း ခြေချော်ပြီး တံခါးနဲက တိုက်မိလို့ အသံထွက်သွားတာပဲ ဖြစ်မယ် ရှက်လိုက်တာ လို့ တွေးနေမိတယ်။ နေပေ့စေတော့ ဒီနေ့တော့ သူ့ဘာသာ သူစားပေစေတော့ ငါလည်း ဆေးခန်းသွားစရာရှိတာ သွားတော့မယ်လို့တွေးပြိး အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့တယ်။

အိမ်ရှေ့ခန်းက နံရံကပ်နာရီကို ကြည့်မိတော့ စိတ်ပူသွားတယ် ကြည့်စမ်း ကောင်လေး ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်။ ခုထိ အိပ်ယာက မထသေးဘူးလားမသိဘူး။ အိမ်က မထွက်ခင်နိုးခဲ့အုံးမှ ပါလေဟု တွေးရင်း ဇွဲချစ်ညီညီ လို့ခေါ်တဲ့ ညီညီ ရဲ့ အိပ်ခန်းတံခါးကို သွားခေါက်လိုက်တယ်။ တံခါးက နဂိုထဲက ဟနေလို့ ကျမခေါက်လိုက်တော့ ပွင့်သွားတယ်။ ဟောတော့။ ကျမ မျက်နျာတောင် ပူနွေးသွားတာပဲ။ 

ကြည့်လေ ကောင်လေး အိပ်နေလိုက်တာ ပုဆိုးက လည်ပင်းမှာ ကွင်းလုံးစွတ်နေတယ် အောက်က လီးကြီးက မာတောင်ပြီး ထောင်နေလိုက်တာ။ အလံတိုင်ကြီးလိုပဲ။  ခနကြောင်ပြီး ကြည့်နေမိပြီးမှ အခန်းပြင်ကို နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်ရင်း တံခါးကို အသာပိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ တံခါးကို မဖွင့်ပဲ အပြင်က နေ တဒုန်းဒုန်းထုလိုက်တယ်။

" ဟေး ညီညီ၊ မထသေးဘူးလား၊ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်လေ"

အခန်းထဲက ချက်ချင်းအသံမကြားသေးပေမဲ့ ခနနေတော့ အသံထွက်လာတယ်။

" ဟုတ်ကဲ့ မမစိမ်း ကျနော်ထပြီ ညက စာကြည့်တာ ညဉ့်နက်သွားလို့"

" အင်းအင်းဒါဆို မမဆေးခန်းသွားပြီနော်၊ နောက်ဖေးမှာ မုန့်ဟင်းခါးနဲ့ ကော်ဖီ ရှိတယ်စားသွားလိုက်"

အဲလိုပဲ လှမ်းအော် ပြောလိုက်ပြီးတော့ ကျမလည်း အိမ်ထဲက ကမန်းကတမ်းထွက်လာခဲ့မိပါတော့တယ်။

.....................................................................

(02) ဇွဲချစ်ညီညီ

အဟီး အိမ်ရှေ့က တံခါးပိတ်သွားသံကြားမှ ပဲ ကျွန်တော်လည်း အခန်းထဲက ထွက်ရဲတော့တယ်၊ လူက လန့်လိုက်တာ၊ စောစောတုန်းက တောင်နေတဲ့ လီးတောင် နည်းနည်းပျော့ကျသွားတယ်။ မနက် အိပ်ယာနိုးပြီး ထုံးစံအတိုင်း မျက်နှာသစ်ဖို့ ရေချိုးခန်းဘက်ကို ထွက်ခဲ့တော့ ရေချိုးခန်းထဲ က အသံတခုကြားလိုက်ရတယ်။ 

အဲဒါနဲ့  ဘာသံလဲ ဆိုပြီး တံခါးနားကပ်နားထောင်လိုက်တာ၊ အွန်လိုင်းမှာ ကြည့်ထားတဲ့ အောကားထဲက အတိုင်းပဲ အသံကြားလိုက်ရတယ်။ ကိုကြီးက ဒီအချိန်ဆို အလုပ်သွားပြီး သူနဲ့ မမစိမ်း နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ ကျန်နေကြဆိုတော့ မမစိမ်းပဲ ဆိုတာသိလို်က်တယ်။ သိလိုက်တာနဲ့ကို လီးက ချက်ချင်းတန်း တောင်လာတယ်။ မတောင်ခံ နိုင်မလား။ 

ကျွန်တော့်လို လူပျိုပေါက် ဟိုမုန်းထတဲ့ အရွယ် အဲလောက် လှလှပပ တောင့်တောင့် မရီး က အိမ်မှာ နေရင် ဘောင်းဘီတို နဲ့၊ တခါတလေ ပိတ်သားပျော့ပျော့ ဂါဝန်အရှည် ခြေသလုံးလောက်ကို အောက်က အတွင်းခံမပါ၊ ဘာမပါနဲ့ သွားလာနေတာ။ စူးစူးစိုက်စိုက် မကြည့်မိအောင် သတိထားနေရတာ။ စိတ်ထဲက တော့ ပြစ်မှားပြီးသားလေ။

အဲတော့ အခု ရေချိုးခန်းထဲက အသံကြားတာနဲ့ မမစိမ်း ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အဖုတ်ပွတ်နေပုံကို တွေးမြင်နေပြီး ဒူးတောင် ချောင်သွားလို့ လဲမကျသွားအောင် ကမာန်းကတန်း ရေချိုးခန်းတံခါး လက်ကိုင်ကို လှမ်းကိုင်မလို့ လုပ်မိတာ အထဲက မမစိမ်း ကြားသွားမယ် ဆိုပြီး လန့်သွားပြီး ခြေထောက်ပေါ်မှာပဲ ဟန်ချက်မပျက်အောင် ခြေမလေးကို ကုတ်ထိန်းလိုက်တာ အောက်က ပိတ်စလေး က သံမံတလင်းပေါ်က ချော်ထွက်သွားပြီး ကျွန်တော့် ခေါင်းနဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါး ဒိန်းကနဲ ဆောင့်မိတော့တာပဲ။ 

အထဲက မသဲမကွဲ အော်လိုက်သံကြားတော့ ကျွန်တော်ကတော့ လစ်ပြီပဲ အခန်းထဲ အမြန်ပြန်ပြေးဝင်ပြီး အိပ်ယာပေါ်တက်လှဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက် တယ်။ ဒါပေမဲ့ မမစိမ်း လိုက်လာတာ မတွေ့တော့ စိတ်သက်သာရာရသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဟိုကောင်ကတော့ မသက်သာပါဘူးဗျာ။ မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီ။ နောက် မမစိမ်းကို လည်း မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲတော့ အပြင်မထွက်ပဲ အိပ်ယာထဲ မှာ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေမိတယ်။ 

နည်းနည်းကြာတော့ လီးကလည်း မာ ကျောကလည်းပူလာတော့ ပုဆိုးကို အပေါ်လှန်တင်ရင်း ကိုယ့်လီးကို လက်ဖဝါးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ အဲလိုနေတုန်းမှာ မမစိမ်း အသံကြားရတယ်။ ဟင်သူတောင် ဆေးခန်းသွားတော့မယ်၊ ငါ့ကို လာနိုးတော့မှာပဲ ဆိုတော့၊ စိတ်ရိုင်းဝင်လာတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့ မာတောင်တောင့်တင်းနေတ့လီးကြီးကို ပြချင်လာတယ်။ 

အိပ်ပျော်နေတုန်းဆိုတော့ သူလည်းအပြစ်ပြောလို့ မရနိုင်ဘူး ဆိုပြီး ပုဆိုးကို ကွင်းလိုက် လည်ပင်းပေါ်မတင်ထားလိုက်တယ်။ မမစိမ်း အိပ်ခန်းတံခါးတွန်းဖွင့်လိုက်တော့ အိ ကနဲ အသံနဲ့ ခနငြိမ်သွားတယ်။ နောက်တော့ တံခါးကို ဖြည်းဖြည်းလေး ပြန်ပိတ်သံကြားရပြီးမှ တံခါးကို တဒုံးဒုံး ထုသံကြားရတော့တယ်။

" ဟေး ညီညီ၊ မထသေးဘူးလား၊ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်လေ"

ကျွန်တော် အသံချက်ချင်းမပေးသေးပဲ ခနငြိမ်နေလိုက်တယ်။ တံခါးကို နောက်တခါထပ်ထုတော့မှ ၊

" ဟုတ်ကဲ့ မမစိမ်း ကျနော်ထပြီ ။ ညက စာကြည့်တာ ညဉ့်နက်သွားလို့"

" အင်းအင်းဒါဆို မမဆေးခန်းသွားပြီနော်၊ နောက်ဖေးမှာ မုန့်ဟင်းခါးနဲ့ ကော်ဖီ ရှိတယ်စားသွားလိုက်"

မမစိမ်းထွက်သွားတော့ ကျွန်တော်ကမန်းကတန်းထ မမစိမ်းနဲ့ ကိုကြီးတို့ အိပ်တဲ့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ ကုတင်ခြေရင်းမှာ မမစိမ်း မနက်က ဝတ်နေတဲ့ အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီအတိုလေး။ အဲဒါလေးကို ကောက်ပြီး ခွဆုံနား သူ့စောက်ဖုတ်လေးနဲ့ ထိနေမဲ့ နေရာလောက်ကလေးကို နမ်းကြည့်တော့ အနံ့လေးတခုရတယ်။ 

ကျွန်တော့် လက်တဖက်ကလည်း လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တချက်နှစ်ချက်ထုလိုက်တယ်။ ကျောင်းလည်းသွားရတော့မယ်ဆိုတော့ ဘောင်းဘီလေးကို သူ့နေရာသူပြန်ထားလိုက်ပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအဝါလေး ခုပဲ ရေလျှော်ထားလို့ထင်တယ် စိုနေတုန်း။ တန်းနားကို ငုံ့နမ်းကြည့်တော့ ဆပ်ပြာနံ့ပဲ ရတယ်။ 

အချိန်လည်းမရှိတော့ဘူး ဆိုတော့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ရေတခွက် နှစ်ခွက်လောင်းချိုးလိုက်ပြီးတော့ ဆပ်ပြာကို လက်နဲ့ပွတ်၊ နည်းနည်းလေး ပျော့သွားပြီ ဖြစ်တဲ့ လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး ဂွေလှိမ့်တော့တာပေါ့။ ခါတိုင်းဆို အိမ်နားက စော်ကြီးတွေ။ ကျောင်းက ခပ်တောင့်တောင့်ဆရာမတွေ၊ ကျောင်းက ဆော်လေးတွေ အစုံလျှောက်မှန်းပေမဲ့ ဒီတခါတော့ မမစိမ်းပဲ။ 

ဘယ်သူ့မှ မမှန်းတော့ဘူး။ ခနလေးနဲ့ လရေတွေ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ထဲကို တဖြုတ်ဖြုတ်ကျပြီး လူလဲ တုန်ခါ မော၊ နဲ့ တချီပြီးသွားတော့တယ်။ အဲတော့မှ၊ ဟာ ကျောင်းနောက်ကျပြီ ဟဆိုပြီး ရေကမန်းကတန်းလောင်းချိုး မုန်းဟင်းခါးတောင် မစားနိုင်တော့ အဝတ်အစားဝတ်ပြီး အိမ်က ထွက်လာခဲ့တော့တယ်။

........................................

(03) မြတ်သူရ

အဟီး အဲဒီစော်ကြီးက တော်တော်မိုက်တာပဲ။ ကျွန်တော် အိမ်ရှေ့ ဝရံတာကနေ လမ်းသွားလမ်းလာတွေ ကြည့်သလိုလို နဲ့ သူ့ကို ရှိုးနေတာလည်း သူသိတယ်။ မျက်နှာထားက ခပ်တည်တည်ပေမဲ့ လူကတော့ တကယ့် ဆက်ဆီဗျာ။ တရုပ်စပ် ဆိုတော့ အသားကလည်း ဖွေးနေတာ။ 

အဲဒါ အိမ်နေရင်းဆို သူက ရှော့ပင် ဝတ်လေ့ရှိတော့ပေါင်လုံးတွေက ဖွေးနေတာပဲ။ တောင့်တာကလည်း တောင့်သလားမမေးနဲ့၊ ကျွန်တော့်စော်လေး နဲ့ တခြားစီပဲ။ ကျွန်တော့်စော်လေးက ပြားချပ်ချပ်လေး၊ ရုပ်ကလေးက ချောပြီး နီးစပ်လို့ ဖြစ်သွားတယ်ပဲ ဆိုပါစို့ဗျာ။ တီးတော့ မတီးရသေးဘူး။ ကျွန်တော်က စော်တွေနဲ့ ပတ်သက်လာရင်တော့ ကံကောင်းတယ် ခေါ်ရမယ်၊ ငယ်ငယ်ကထဲက အတွေ့အကြုံစုံလာပြီးပြီ။ ဆိုတော့ လက်ထဲ စော်လက်ကိုုင်မရှိရင် မနေတတ်ဘူးလေ။ အဲတော့ အခု ညိုညိုဇင် ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက ကျွန်တော် နဲ့ တတန်းထဲ၊ ကျွန်တော် တို့ လက်တွေ့အုပ်စုထဲမှာ ရုပ်အချောဆုံး၊ ဘော်ဒီလေးက ပိန်လျှလျှ။ မိန်းခလေး ငါးယောက် ယောက်ျားလေး နှစ်ယောက် အုပ်စု ဆိုတော့ ယောက်ျားလေးတွေက ရွှေပဲလေ ဟဲဟဲ။ 

ကျွန်တော်က နဂိုထဲက လည်း ဇရှိတော့ လပိုင်းလောက်နဲ့ ကျွန်တော့်စော်ဖြစ်လာတာပေါ့။ ညိုက ရီးစားလည်း တခါမှ မထားဘူး။ ကျွန်တော်က သူ့အချစ်ဦးဆိုတော့ သူ့အတွက်က အဆန်းပေါ့။ ကျွန်တော့်အတွက်က တော့ ရိုးနေပြီလေ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က သိတယ်၊ သူ့ကို အတင်း လုပ်မရဘူးဆိုတာ၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း စည်းရုံးရမယ်ဆိုတာ သိတော့ ကြိုးရှည်ရှည်လှန်ထားတာပေါ့။ ကိုယ့်အပေါ်ကို ယုံကြည်မှုရအောင်။

ကျွန်တော်က မြစ်ဝကျွန်းပေါ်မြို့လေးတခုက ဆယ်တန်းအောင်လာတာလေ၊ ကောလိပ်ကို တခြားမြစ်ဝ ကျွန်းပေါ်က မြို့ကြီးတခုကို သွားရမှာပေမဲ့၊ ဦးလေး ရှိတဲ့ ရန်ကုန်ကို အိမ်က ပို့ထားလိုက်တာ။ အနည်းဆုံး အဆောင်ဖိုး၊ အိမ်ခန်းငှားခ ဖိုးသက်သာရအောင်ပေါ့။ ဦးလေးက အိပ်စ်ပို့စ် ကုမ္ပဏီတခုမှာ လုပ်တယ် ပြည်တွင်းက ပစ္စည်းတွေကို ဝယ်စုပေးရတဲ့ အဝယ်တော်သဘောမျိုးပေါ့ ။ တခါတလေ ရာသီချိန်ပေါ်မူတည်ပြီး နယ်ထွက်၊ ပစ္စည်းကောက်ရတာတွေ၊ ပိုက်ဆံကြိုပေးပြီး သွားစည်းရုံးရတာတွေ ရှိတယ်။ 

ဦးလေး မိန်းမ ကတော့ နိုင်ငံခြားက ကုမ္ပဏီတခုမှာ လုပ်နေတယ်။ဦးလေး မိန်းမ က အီးလိုလဲကောင်းတော့ အလုပ်ဖြစ်နေတာပဲ။ ဘာလုပ်သလဲတော့ ကျွန်တော် လဲ သေခြာမသိပါဘူး။ သူတို့ က ကလေးမရကြတာလား မယူတာလားမသိ။ အသက်ကတော့ ဦးလေးက ဦးလုံးကြိုင်က (၃၈) နှစ်၊ သူ့မိန်းမ က (၃၅) နှစ်ရှိနေကြပြီ။ သူတို့က အိမ်မှာလည်း ချက်မစားကြဘူး၊ ဦးလေး မိန်းမ ဒေါ်မူယာတင့် ရဲ့ အမေ အိမ်က သူတို့ အိမ်နဲ့ တလမ်းကျော်မှာ ရှိတယ်၊ ဒေါ်မူယာတင့်ရဲ့ အမ အပျိုကြီးတွေက ထမင်းဟင်းချက်ပြီး သူတို့ကို ဂျိုင့်နဲ့ လာပေးတယ်။ 

အဲဒီအိမ်က ခိုင်းတဲ့ကောင်မလေးက မနက်အစောကြီး လာပို့ပေးလိုက်ရင် တခါတလေ ဒေါ်မူယာတင့်က ရုံးမှာ စားဖို့ နည်းနည်းထည့်ယူသွားတတ်တယ်။ ကျန်တာတွေကို ညနေပြန်လာရင်စားကြတယ်။

အာ့တာ အိမ်ရှေ့အခန်းက စော်ကြီးအကြောင်းပြောရအုံးမယ်။ သူက မျက်နှာက ကျနော်ရှိုးလိုက်ရင် အမြဲ စုပုတ်နေတာဗျ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီစူပုတ်ပုတ်လေးကိုက ချစ်စရာလေးဗျ။ ဆက်ဆီ ပဲ။ နောက်သူက ဆရာဝန်မလေ၊ ကျွန်တော်တို့ လမ်းထိပ်မှာပဲ သူ့ဆေးခန်းဖွင့်ထားတယ်။ မေတ္တာရိပ်မြုံ ဆေးခန်းဆိုတာ။ အောက်မှာက ဒေါက်တာမြယမုံစိမ်း တဲ့ဆိုင်းဘုတ်က။ နာမည်က လည်းအပျံစား။ 

တခါတလေ သူဆေးခန်းသွားတဲ့ အချိန် ကျွန်တော်လည်း ကျောင်းသွားဖို့ ရယ်ဒီ ဖြစ်နေပြီ ဆိုရင် မသိမသာ အနောက်က လိုက်သွားပြီး သူ့ဖင်လုံးလှလှလေးကို လိုက်ပြီး သွားရည်ကျရတယ်။ သူ့ဆေးခန်းက လမ်းထိပ်တင် ဆိုတော့ သူက အမြဲ လမ်းလျှောက်သွားလေ့ရှိတယ်။ သူ့ဖင်လေးက လုံးလုံးလေး ချစ်စရာလေးရယ်။ ခါးကလည်းသေး၊ ဘော်ဒီက တကယ့် စလင်း ဘော်ဒီမှာ နို့တွေက ဖောင်းဖောင်းလုံးလုံးလေး၊ ခါးသေးသေး ဖင်က လုံးလုံးလေး ဆိုတော့ တော်တော့်ကို မိုက်တာ၊ မော်ဒယ်တွေ အတိုင်းပဲ။ နေကောင်းရဲ့သားနဲ့ နေမကောင်းဘူးဆိုပြီး သူ့ဆေးခန်း သွားပြရမလားလည်း အမြဲ စဉ်းစားမိတယ်။ 

လက်တွေ့သာ အကောင် အထည်မဖေါ်ဖြစ်တာ အဟီး။ အိမ်က ဦးလေး မိန်းမ ဒေါ်မူယာတင့်နဲ့ ကတော့ တခြားစီပဲ၊ ဒေါ်လေးမူယာ က တကယ့် ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးကြီး၊ ဖင်ဆုံကြီးက ကားနေတာ နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး၊ နိ့တွေကလည်း အကြီးကြီးတွေပဲ၊ ခါးက အဲလောက် မသေးပေမဲ့ ဖင်ကြီးရင်ကြီးဆိုတော့ ခါးကသေးသွားသလို ထင်ရတယ်။ ဗိုက်လည်းနည်းနည်းလေး ဖောင်းချင်တယ်။ 

ဒါပေမဲ့ အားရပါးရကြီး၊ ကျွန်တော် စိတ်ရိုင်းဝင်လာပြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းဆော်ချင် လာရင်တော့ ဒေါ်လေးမူယာ ကို မှန်းပြီးထုလိုက်တာပဲ၊ ငြင်ငြင်သာသာ ဇိမ်ခံဆွဲမယ်ဆိုရင်တော့ အိမ်ရှေ့က ဒေါက်တာမ ကို မှန်းထုတာပဲ။ ခုလောလောဆယ်တော့ ကျွန်တော့်စော် ပိန်ကပ်လေး ညိုနဲ့ ဒီနေ့ ချိန်းထားတယ် စည်းရုံးနေတာ ကြာပြီ အဆင်ပြေရင်တော့ အိမ်ခေါ်လာပြီး လုပ်ပြစ်မယ်လို့ မှန်းထားတာပဲ၊ နေ့လည်နေ့ခင်းဆို အိမ်မှာက ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလေ။ အင်း ကျောင်းသွားဖို့ ပြင်မှပါ။

..........................

(04) မင်းရဲကိုကို 

မင်းရဲကိုကို ရုံးကို ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့အိပ်တွေ စားပွဲပေါ်တင်၊ သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက် ကိုကိုကြီး ရောက်နေတာ တွေ့ တာနှင့် နှစ်ယောက်သား လဘက်ရည်ဆိုင်သို့ ထွက်လာကြသည်။ လဘက်ရည်ဆိုင်ကလည်း လူစည်ကားသော ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်နားမှာ မို့ ကားမှတ်တိုင်မှာ စောင့်နေကြသော၊ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှ ဆင်းလာကြသော အလုပ်သွား အလုပ်လာ မိန်းမပျို အငယ် အလတ် အကြီး အကုန် မျက်စေ့ အစာကြွေး ကြလေသည်။ 

မင်းရဲကိုကို နှင့် ကိုကိုကြီးမှာ အလုပ်ထဲ ကျမှ သိကြသော်လည်း ဝါသနာတူ စိတ်ဝင်စားတာ တူသဖြင့် အတော်ပေါင်းမိ ကြပြီး အချင်းချင်း ဟန်မဆောင်တမ်း စိတ်ထဲ ရှိတာကို ပြောလို့ရကြသည်။ အထူးသဖြင့် အင်တာနက် ပွန်ဆိုက်တွေ မှ ဇာတ်လမ်းများ ဗီဒီယိုများကို အချင်းချင်း ရှယ်ခြင်း၊ ဝေဖန် ပြောဆို ဆွေးနွေးခြင်းများလည်း လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့ ရှေ့ ဖြတ်လျှောက်သွားကြသော စော်များ အကြောင်း၊ သူတို့ ရုံးမှ စော်များ အကြောင်းလည်း တီးတိုး ဆွေးနွေး ဝေဖန်ကြလေ့ရှိသည်။

ကိုကိုကြီးမှာ အညာသား ဖြစ်ပြီး အနည်းငယ် ညိုမှောင်သော အသားအရောင်ရှိသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က မင်းရဲကိုကို နှင့် ယှဉ်လျှင် အနည်းငယ်ဝသည်ခေါ်ရမည်။ ကိုကိုကြီး မိန်းမ မှာ သူနှင့် တမြို့ထဲ မှ ဖြစ်ပြီး တခြား အစိုးရ ဌာန တခုတွင် ရာထူး ခပ်ကြီးကြီး ဖြင့် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသူ ဖြစ်သည်။ ကိုကိုကြီး မိန်းမ မြတ်ဝတ်ရည် မှာ အသား မဖြူ မညို မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း၊ မျက်မှန်အထူကြီးကြောင့် မျက်လုံးလေး အနည်းငယ်ပြူး သည်ဟု ထင်ရသည်။

ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်မှာ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလေးဖြင့် ဖင်လေးနည်းနည်းကောက်သလို ရှိသော်လည်း ဆွဲဆောင်မှုရှိသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်လေးဖြစ်သည်။ ခလေးတယောက် ရှိပြီး ငါးတန်း ကျောင်းသားကလေး ဖြစ်နေလေပြီ။ ကိုကိုကြီး တို့ လင်မယားမှာ မင်းရဲကိုကို တို့ထက် အသက် အနည်းငယ်ကြီးလေသည်။ မင်းရဲ ကိုကို ထက်စာလျှင် ကိုကိုကြီး မှာ စကားပြောဆိုရာမှာ ပိုပွင့်လင်းလေသည်။ အတွေ့အကြုံလည်း ပိုများသည်။

တနေ့ သူတို့ လဘက်ရည်ဆိုင် ရှေ့မှ ဖြတ်လျှေက်သွားသော မိန်းမ တယောက် အပေါ် သူတို့ ထင်မြင်ချင်များ ကို ပြောနေကြရာမှ မင်းရဲကိုကို ၏ သုံးသပ်ချက်ကို ကိုကိုကြီးက ရီမောလျှက်။

" ကဲ မင်းကို ငါမေးမယ်၊ မင်း ဝတ်ရည် ကို ဘယ်လိုထင်လဲ"

" ဟာ ခင်ဗျားမိန်းမ ကို ကျွန်တော်က ဘယ်လိုထင်ရမှာလဲ"

" ဆက်ခ် နဲ့ ပတ်သက်ရင်ပြောတာကွ၊ ငါ့ကို အားမနာနဲ့ မင်းရဲ့ ထင်မြင်ချက်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောစမ်းပါ"

" အင်း မဝတ်ရည်  ကြည့်ရတာ သူက ဖေ့စ်ဘုပ်ပေါ်မှာ ဘုန်းကြီး ဆွမ်းကပ်တာတွေ ပဲ အမြဲတင်၊ နောက်ပြီးတော့ ဥပုဂ်လည်း အမြဲစောင့်၊ ကျွန်တော်တွေ့ရသလောက်က ရုံးမသွားတဲ့ အချိန်တွေ မှာ ယောဂီ ထမိန် အမြဲဝတ်နေသလိုပဲ၊ ခင်ဗျား လိုချင်တာ မရဘူး မဟုတ်လား ဟားဟား၊ သူက အဲဒီကိစ္စတွေ စိတ်ပါပုံ မရဘူး"

" ဟဲဟဲ အဲဒါကို ပြောချင်လို့ ဝတ်ရည်က အတော်ထန်တာ၊ တခါတလေ ငါတောင် မနိုင်လို့ လက်လှန်ထားရတယ်၊ တခါတလေ ငါမတတ်နိုင်ရင်၊ ငါနေမကောင်းလို့ ဒီနေ့ ရုံးမှာ ပင်ပန်းလာလို့ လို့ပြောပြီး ရှောင်ရတယ်၊"

" ဟင် ခင်ဗျားကလည်းဗျာ၊ အသက်လည်း အဲလောက်မကြီးသေးပဲနဲ့ဟာကို"

" အသက်တော့ မကြီးသေးဘူးပေါ့ကွာ၊ ဒါပေမဲ့ ငါတို့ အတူတူ အိပ်လာတာ ဆယ်နှစ်ကျော်နေပီလေကွာ မင်းတို့ လင်မယားလို မနေ့တနေ့က အိမ်ထောင်ကျတာမှ မဟုတ်တာ မကြီးသေးပေမဲ့ အိမ်ထောင်သက် ဆယ်နှစ်ကျော်ကွာ မင်းပဲ စဉ်းစားကြည့် အေးပါ မင်းက တော့ စဉ်းစားတတ်သေးမှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ငါတို့ လို နှစ်ကြာမှ သိမှာ"

" အင်း ကျွန်တော် နားလည်ပါတယ်၊ ခင်ဗျားလို ဆယ်နှစ် မပြောနဲ့ ကျွန်တော် တို့ သုံးနှစ်လောက်မှာတောင် အခုက အရင်လို ဟုတ်တော့ဘူး၊ တပတ်မှ နှစ်ခါလောက်တောင် အနိုင်နိုင်၊"

" ဟာ အဲဒါတော့ မင်းလွန်တယ်ကွာ စိမ်း က ဒီလောက် လှတာ၊ အသားလေးက လည်းဖွေးနုနေတာပဲ ဝတ်ရည်လို ညိုညို တုတ်တုတ် မှ မဟုတ်ပဲ"

" အဲဒါနဲ့ ဘာဆိုင်လည်းဗျ မဝတ်ရည်က ညိုညိုတုတ်တုတ်လေးနဲ့ ဆက်ဆီကျပါတယ်ဗျ"

မင်းရဲကိုကို ပါးစပ်မှ မရည်ရွယ်ပဲ လွှတ်ကနဲက ထွက်သွားသည်။ ပြီးမှ ကိုကိုကြီးကို အားနာသွားမိသည်။ ကိုကိုကြီး က ပြုံးပြီး၊

" အေးငါလည်း အဲလို ထင်တာပဲကွ၊ ငါက တော့ ညိုညို တုတ်တုတ်လေး လည်းဆက်ဆီကျတယ် ဖြူဖြူသွယ်သွယ်လေး လည်း ဆက်ဆီကျတယ်ထင်တာပဲ၊ တချို့လူတွေက တော့ အဲလိုမှုတ်ဘူးလေ၊ မင်းက ဝတ်ရည်ကို ဆက်ဆီကျတယ်ထင်တာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ ဟဲဟဲ"

" အင်း ကျွန်တော်လည်း ခင်ဗျားလိုပါပဲဗျ၊ မဝတ်ရည် ကို ဆက်ဆီကျတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ဘာမှ ရှိလို့ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ၊ စိတ်မရှိပါနဲ့"

" ဟကောင်ရ စိတ်မရှိပါဘူးဆို၊ မင်းကလည်း ငါက ပိုတောင် သဘောကျသေးတယ် ဟဲဟဲ၊ အေး မင်းကို ငါပြောရအုံးမယ်ကွ၊ မင်းနဲ့ငါနဲ့ ကြားမှာပဲ ထားနော် အဲဒီစကားကို"

" ခင်ဗျားကလည်း ကျွန်တော့်ကို သတင်းဖြန့်ချီရေးများ မှတ်နေလို့လား"

" သိပါတယ်ကွ ဒါပေမဲ့ ဒါက ငါတို့ ပါစင်နယ် အတွင်းရေးမို့ပါ၊"

" အင်းပါ ကျွန်တော်ကလည်းနောက်တာပါ၊ စိတ်မပူပါနဲ့ ကျွန်တော့်မိန်းမတောင် မပြောဘူးဗျာကဲ"

" ဒီလိုကွ၊ ငါတို့ က အိမ်ထောင်ကျတာလည်း ဆယ်နှစ်ကျော်ပြီ ဆိုတော့ တယောက်အထာလည်း တယောက်သိနေပြီမလား၊ မနှစ်က ငါတို့ ငပလီ ကို အပန်းဖြေသွားကြတာ မှတ်မိတယ်မလား၊ အဲဒီတုန်းက တနေ့ ငါတို့ မိသားစု သောင်ပြင်မှာ ဆော့နေကြတုန်း သားက အီးပါချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ ငါက အိမ်သာ သွားပို့တယ်။ အဲကောင်က အီးပန်းနေလို့ တော်တော်ကြာ သွားတယ်၊ 

အဲဒါပြီးတော့ ငါတို့ ပြန်လာကြတော့ ငါ့မိန်းမ နားမှာ ဘဲတဗွေကို တွေ့လိုက်တယ်၊ အဲဒါနဲ့ ငါတို့လည်း ကမန်းကတန်း ပြန်လျှောက်လာကြတော့ အဲကောင် ထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ ငါလည်း မိန်းမ နားရောက်တော့ ခုန ဘယ်သူလည်း လို့ မေးတော့ မိန်းမ က ရီတယ်၊ ပြီးမှ ပြောပြတယ် သူ့ကို တယောက်ထဲမှတ်လို့တဲ့ လာကျူတာတဲ့၊ နောက်မှ ယောက်ျားနဲ့ လို့ ပြောတာကို တော်တော်နဲ့ မသွားသေးဘူး တဲ့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး၊ အမ က လာထည့်နေတယ် ဘာညာနဲ့ ဆက်ချွဲနေသေးတယ်တဲ့၊ 

နောက်မှ ငါတို့ လာနေတာကို ဟိုမှာ လာနေပြီ ဆိုတော့မှ လစ်သွားတယ်တဲ့၊ ထူးဆန်းတာက ငါက အဲကောင်ကို စိတ်မတိုတဲ့ အပြင် စိတ်လှုပ်ရှားသွားတယ်၊ ပထမ မိန်းမက ငါ စိတ်ဆိုးပြီး အဲဒီကောင်ကို သွားပြဿနာ ရှာမှာ စိုးလို့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းပြောသေးတယ်၊ ငါ စိတ်မဆိုးပဲနဲ့ စိတ်ဝင်စားနေတာ တွေ့မှ သူက သေခြာပြောပြတာ၊ အဲဒီကောင် က အပြောကောင်းတယ် ဆိုပဲ၊ သူသာ အပျို ဆိုရင်တော့ ကျသွားလောက်တယ်တဲ့၊ အဲတော့ ငါကလည်း ပြောတာပေါ့၊ 

တကယ်လို့ ငါမပါလာဘူးဆိုရင်ရော မင်းဘယ်လို ထင်သလဲလို့၊ ဆိုတော့ အို ကိုကလည်း  ဝတ်ရည်က အိမ်ထောင်သည် ဟာကို ဖြစ်စရာလားတဲ့၊ ငါက တကယ်လို့ ကို က စိတ်မဆိုးဘူးဆိုရင်ရော ဝတ်ရည် စိတ်ထဲ ဘယ်လို နေမလဲလို့ မေးလိုက်တယ်၊ သူ့မျက်လုံးတွေက ငါ့ကို သေခြာကြည့်နေတယ် ငါနောက်နေတာလား အတည်လား ဆိုတာကို၊ ကိုနော် လျှောက်ပြောမနေနဲ့ ဘာညာ လို့ သူက ပြောနေတယ် ၊ဒါပေမဲ့ သူ စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတာ ငါသိနေတယ်။ 

ငါ့မိန်းမ ပဲ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်ရင် သူစိတ်လာနေလား မလာဘူးလားဆိုတာလောက်တော့ ငါသိပါတယ်၊ အဲဒါနဲ့ အဲဒီက စပြီး ငါ သူ့ကို သွေးတိုးစမ်းလာခဲ့တယ်။ ငါတို့ လင်မယားရဲ့ ဆက်ခ် ကိစ္စလည်း ပြန်ပြီး တော့ တိုးတက်လာတယ်ကွ၊ ပထမ တော့ ငါက သူ့ကို ပြောတယ် တကယ်မလုပ်နဲ့ စိတ်ကူးယဉ် ဆိုရင် ခွင့်ပြုတယ်ကွာ လို့ ပြောတယ်၊ ဥပမာ အွန်လိုင်း ရီးစားတွေ ဘာတွေ ထား၊ ဆက်ခ် ချပ်တွေ ဘာတွေလုပ်၊ ငါအဲလောက်တော့ ခွင့်ပြုတယ် ဆိုတော့ သူက အရမ်း စိတ်တက်ကြွတယ်၊ 

ဒါပေမဲ့ သူမလုပ်ရဲသေးဘူး၊ တော်ကြာတဲ့ မတော်လို့ အဲဒီအွန်လိုင်းက ကောင်က ငါတို့ နဲ့ အပြင်မှာ သိတဲ့လူတွေ ဘာတွေ ဖြစ်နေရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲတဲ့၊ သူပြောတာလည်း ဟုတ်တာပဲလေ၊ သူ့လို ရာထူးဌာနနဲ့ အရာရှိမ တယောက်က အဲဒါမျိုး ဖြစ်ပြီး လူသိသွားရင် သေပြီလေ၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီအတွေးစိတ်ကူးယဉ်လေးတွေက လည်း ငါတို့ကို အိပ်ဆိုက်တင်း ဖြစ်စေတယ်လေကွာ၊ အဲဒါနဲ့ ငါတို့ နှစ်ယောက် အွန်လိုင်း ဆိုက်တွေ ထဲ ဟိုသွားဒီသွားနဲ့ ကြည့်မိတယ်။ လက်တွေ့တော့ ခုထိ အကောင်အထည်မဖေါ်ရဲသေးပါဘူး၊ သူ့ကို ငါက လည်းပြောထားတယ် အဲလို လုပ်မယ်ဆိုရင် ငါ့ကို အသိပေးလို့ ငါအားပေးတယ်လို့ ပြောထားတယ်။ အဟီး"

" အင်း ခင်ဗျားတို့ ကတော့ စံပါပဲ၊ ကျွန်တော့် မိန်းမ ကို ကျွန်တော် က မောင့် သူငယ်ချင်းတွေက မ ကို မိုက်တယ်လို့ပြောနေကြတယ်ဆိုတော့ မောင်က မတိုဘူးလားတဲ့ လို့တောင် ပြန်မေးသေးတယ်"

" အဲဒါ မင်းကို စမ်းတာကွ၊ ဟဲဟဲ။ မတိုဘူး ပြောရင်လည်း သူတို့ ကို မချစ်ဘူး ဆိုပြီး စိတ်ကောက်ပြမယ်၊ တိုတယ် ဆိုရင်လည်း မင်းကို သူက နောက်ဆို ဘာမှ ပြောမှာ မဟုတ်တော့ဘူး၊ တခြားဘဲတဘွေလာရစ်ရင် တောင် လျိုထားတော့မှာ"

" အင်း ထားပါတော့ အဲတော့ ခင်ဗျားတို့ ကိစ္စ က စိတ်တော့ ဝင်စားစရာပဲ၊ အဲတော့ အခု မဝတ်ရည်က အွန်လိုင်း ရီးစားရနေပြီလား၊ အဟီး ဆောရီးနော် ခင်ဗျားပြောလို့ မေးကြည့်တာ"

" ရပါတယ်ကွာ မင်းကလည်း မင်းကို ငါက တမင်ပြောပြတာပဲဟာ၊ ဒီလိုကွ သူ့လိုပဲ ငါလည်း တွေးပူတာပဲ၊ တော်ကြာ စိတ်ထားမကောင်းတဲ့ကောင်ဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့ အိုင်ဒီကို အကြောင်းတခုခုကြောင့် သိသွားခဲ့ရင် နောက်ဆက်တွဲတွေကို လန့်တာပေါ့။အဲဒါကြောင့် ငါက လည်း ငါစစ်ဆေးပြီး စိတ်ချရမှ သူ့ကို မီးစိမ်းပြမယ်လို့ တကယ်လို့ သူနဲ့ အဆင်ပြေနေကြရင် သူတို့ ကိစ္စဒီတေးငါမပါတော့ဘူးလို့ ၊ ငါ့ကိုပဲ သူပြန်ပြောပြတာ နားထောင်မယ်လို့ ပြောထားတယ်"

" အင်း ခင်ဗျားကရော ဘယ်လို စစ်ဆေးမှာလဲ"

" ခိခိ အဲတာပြောတာပေါ့၊ ငါက ဝတ်ရည်ကို ဖြီးထားတယ်လေ၊ ငါက အိုင်ပီတွေ ပရောက်စီတွေကို ကွန်ပြူတာသမားတယောက်နဲ့ ချက်ခိုင်းမယ် နောက် သူနဲ့ စချပ်တဲ့ အချိန်မှာ ငါလေ့လာမယ်၊ အိုကေဆိုရင် မီးစိမ်းပြမယ်လို့ ပြောထားတယ်၊ တကယ်က ငါလည်း နားမလည်ဘူး အိုင်ပီတွေဘာတွေ၊ အဲဒီမှာ မင်းကို သတိရသွားတယ်"

" ဟင် ကျွန်တော်လည်း အိုင်ပီကိစ္စတွေ ပရောက်စီ ကိစ္စတွေ နားမလည်ပါဘူးဗျာ"

" အိုင်ပီ၊ ပရောက်စီ ကိစ္စမဟုတ်ဘူးကွ၊ မင်း အွန်လိုင်းအကောင့်တခုနဲ့ ဝတ်ရည်ကို လာချပ်ကွာ၊ ငါက စစ်ကြည့်သလိုနဲ့ စိတ်ချရတယ်ဆိုပြီး မီးစိမ်းပြလိုက်မယ်၊ အဲတော့ ဝတ်ရည် အွန်လိုင်းရီးစားရသွားမှာပေါ့၊ငါကလည်း ဝတ်ရည် ဘယ်သူနဲ့ ချပ်နေသလဲ ဆိုတာကို သိထားပြီးသား ဆိုတော့ အေးဆေးပဲပေါ့၊ ဘယ်လိုလဲ၊ မင်းလုပ်ပေးမလား"

" ဟာဗျာ ခင်ဗျားကလည်း ကြံကြီးစည်ရာ၊ မကောင်းပါဘူး"

" ကောင်းပါတယ်ကွ မင်းလည်း အွန်လိုင်းမှာ အပျင်းပြေ၊ ဝတ်ရည်လည်း ဖီးတက်၊ ငါ့အတွက်လည်းကောင်းပေါ့"

" ကျွန်တော်က ခင်ဗျားကို မျက်နှာပူရမှာပေါ့ဗျ"

" ပူစရာမလိုဘူးဟကောင်၊ ငါက မင်း အကောင့်ကို စိတ်ချရတယ် ပြဿနာမရှိနိုင်ဘူးလို့ မီးစိမ်းပြပြီးရင် ဝတ်ရည်ကို ငါက ပရိုက်ဗိတ်ဆီပေးမယ်လို့ ပြောထားတယ်၊ ငါလည်း ဝင်မနှောက်ယှက် ဝင်မကြည့်ဘူး၊ ဝတ်ရည်ပြောတာပဲ နားထောင်ပြီး ဖီးသွင်းမှာ၊ဟဲဟဲ"

" ဖြစ်ပါ့မလားဗျာ၊ မဝတ်ရည်ကို အားနားစရာကြီး"

" ဟေ့ကောင်လုပ်မနေနဲ့ ငါက တောင် အဲလောက် ပြောနေမှ ၊ ငါ့ကိုလည်း ကူညီတဲ့အနေနဲ့ပေါ့ကွာ၊ နောက်ပိုင်းဖီးမလာတော့ရင် ဖြတ်လိုက်ပေါ့၊ အွန်လိုင်းပဲဟာ၊ စမ်းကြည့်ပါ ခနတော့၊ ဘယ်လိုလဲ၊ ကူညီမယ်မလား"

" စဉ်းစားအုံးမယ်ဗျာ"

``````````````````````````````````````

(05) ကိုကိုကြီး

မင်းရဲကိုကို ဆီက လုပ်ပေးပါမယ်ဆိုတဲ့ ဂတိရတော့ ကျွန်တော် တော်တော်ပျော်သွားတယ်။ကိုယ့်အကြံအစည် တဝက်လောက် အဆင်ပြေသွားပြီကိုး၊ တကယ်တော့ ကျွန်တော်က ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများနဲ့ လိုးတာကို ကြည့်ချင်တဲ့ ကပ်ကိုးလို့ ခေါ်တဲ့ စိတ်မျိုးပေါ်နေတာ တနှစ် နှစ်နှစ်လောက်ရှိနေပြီ။ 

အိမ်ထောင်သက် ရှစ်နှစ်ကိုးနှစ်လောက် ကြာလာတော့ မိန်းမ နဲ့ ပုံစံမျိုးစုံလည်း လုပ်ရတာ နည်းနည်းတော့ ငြီးငွေ့လာတယ်။ မိန်းမ ကိုလုပ်နေရင်းက တခြားမိန်းမ တယောက်ကို လုပ်နေတယ်လို့လည်း စိတ်ထဲ မှန်းလုပ်နေမိတယ်။ နောက် ကိုယ့်မိန်းမကို တခြားတယောက် လုပ်နေတယ်လို့လည်း စိတ်ထဲ မှန်းလုပ်မိတယ်။ 

အဲဒါတွေက ကိုယ့်ကို ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစေတယ်။ မိန်းမ ကိုတော့ ပေါ်တင် ဖွင့်မပြောရဲဘူးလေ။ တော်ကြာ ကိုယ့်ကို ဆိုက်ကိုလို့ ထင်သွားမှာလည်း စိုးတယ်လေ။ အဲဒါနဲ့ ငပလီ ခရီးစဉ်ပြီးတော့ မိန်းမ ကို နှပ်ကြောင်းပေးလာတာ မိန်းမ က အွန်လိုင်း ရီးစား ထားကြည့်ဖို့ သဘောတူတာနဲ့ အရမ်း ဝမ်းသာခဲ့တယ်။ 

ဒါပေမဲ့ ကိုယ်ဘာမှန်းမသိတဲ့ ပေါက်ကရ အွန်လိုင်းက ကောင်နဲ့တော့ ပေးမဖြစ်ချင်ပါဘူး။ ကိုယ်က အမြဲ လေ့လာပြီး အကဲခတ်လို့ ရနေမှ ကိုယ့်ကွန်ထရိုးအောက်မှာ ရှိမှာ မဟုတ်လား၊ တော်ကြာ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ နဲ့ အရှက်တွေကွဲ၊ ကိုယ့်အိမ်ထောင်လဲ ပြိုကွဲ ဖြစ်သွားမှာလည်း မလိုချင်ဘူးလေ။ အဲဒါကြောင့် မိန်းမ လည်း တဖက်လူကို လူစိမ်း လို့ပဲ ထင်၊ ကိုယ်က လည်း စိတ်ချရမဲ့ ကောင်၊ ရုံးက မင်းရဲကိုကို ကိုစည်းရုံးကြည့်တာ၊ ဒီကောင်လေးက ပထမ အင်တင်တင်ပေမဲ့ သူ့ကြည့်ရတာ ဝတ်ရည်ပေါ်လည်း စိတ်ဝင်စားပုံရတယ်လေ။ 

အဲတော့ နောက် သူက လုပ်ပေးပါ့မယ် ပြောလိုက်တော့ ပျော်ပြီပေါ့ကျွန်တော်။ မင်းရဲကိုကို ဆိုတော့ ပူစရာလည်း မလိုဘူးလေ။ တခုခု ဒီကောင် ရုတ်ရုတ်လုပ်မယ်ကြံလည်း သူ့မိန်းမ က ချောချောလေး၊ ဆရာဝန်မ၊ တရုပ်မလေး၊ နိကပ်ချွတ်ပြီး တကိုယ်လုံးတောင် ရက်ပြစ်လိုက်ချင်စိတ်ပေါက်တယ်။ အဟိ။ ဒီကောင် ရုတ်ရုတ်လုပ်ရင် မင်းမိန်းမ ကို ဖွင့်ပြောလိုက်မယ် ဆိုပြီး ကိုင်လိုက်ရုံပဲ၊ လုပ်စရာ မလိုလောက်ဘူးလို့တော့ထင်တာပဲ။ 

သူလည်း ကိုယ့်လိုမျိုး ရောဂါ အတွင်းခံရှိပြီး ကပ်ကိုးလုပ်ချင်တယ် ဆိုရင်တော့ အတိုင်းထက် အလွန်ပေါ့။ ဘာပြောကောင်းမလဲ သူ့မိန်းမလေး နဲ့ ဝတ်ရည်နဲ့ ခနလဲ မယ် ဆိုရင်တောင် ကိုယ့်ဘက်က အလိုက်ပေးလဲလိုက်မယ် ဟဲဟဲ။ သူ့မိန်းမ က သုံးနှစ်လောက်ပဲ လုပ်ရသေးတာ၊ ဝတ်ရည်က ကိုယ်လုပ်ထားတာ ဆယ်နှစ်ကျော်ပြီ။ ကလေးတောင် တယောက်ရှိနေပြီလေ။ အင်း၊ တွေးရင်းတောင် လီးက တောင်လာတယ်။

မင်းရဲကိုကိုနဲ့ စကားပြောပြီး သူ့ဆီက လုပ်ပေးမယ် ဆိုတဲ့ ဂတိရလာတဲ့ နေ့က ညဘက် ဝတ်ရည်ကို လိုးတော့၊ ဝတ်ရည်ကို မင်းရဲကိုကို လိုးနေတယ်လို့ စိတ်ထဲက မှန်းပြီးဆော်လိုက်။ မင်းရဲကိုကို မိန်းမ ဒေါက်တာမြယမုံစိမ်း ကို ဆော်နေတယ်လို့ တွေးပြီး ဆော်လိုက်နဲ့ တော်တော့်ကို ကောင်းသွားတာ။ 

မိန်းမကတောင် မသင်္ကာဘူး ဒီနေ့ ဘယ်စော်ကို မျက်စေ့ထဲ တွေ့လာသလဲတဲ့။ မတွေ့ပါဘူးကွာ မိန်းမ နဲ့ မလုပ်ရတာ ကြာလို့ပါလို့ ပြောတာတောင် သိပ်မယုံဘူး၊ လင်မယားသက် အဲလောက်ကြာလာတော့လည်း လိမ်မရဘူးဗျ။ ဟားဟား။

နောက်တော့ မင်းရဲကိုကို နဲ့ တိုင်ပင်ပြီးတော့ ဝတ်ရည်နဲ့ ဘယ်လို အွန်လိုင်းမှာ ဆုံကြမလဲ ဆိုတာကို ရွေးကြတယ်။

``````````````````````````````````

(06) မြတ်ဝတ်ရည်

မောင်က အဲဒီဘဲ ဆို အဆင်ပြေမယ်ထင်တယ်ကွ လို့ ပြောတော့ ဝတ်ရည်လည်းသဘောတူတယ်၊ အဲဒီ ကောင်လေး ကြည့်ရတာ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးလေး အွန်းလိုင်းမှာ တွေ့တဲ့ စော်ဆိုပြီးတော့လည်း စကားလုံးကြမ်းကြမ်းတွေ မသုံးဘူး၊ နောက်တကယ်အရေးကြီးတာက သူက နိုင်ငံခြားကလို့ ပြောတယ်။ အင်္ဂလန်မှာ ကျောင်းတက်နေတယ်လို့ ပြောတာပဲ။ တခြားဒီတေးတော့ မပြောပါရစေနဲ့တဲ့ တကယ်က ဝတ်ရည်က လည်း မသိချင်ပါဘူး။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကိုယ်ကလည်း မပြောချင်ဘူးလေ။ 

ဒါပေမဲ့ မောင်က ဝတ်ရည်ကိုယ်စား ဝတ်ရည်က မန္တလေးက လို့ ပြောထားလိုက်တော့ ပြီးတာပဲပေါ့။ အင်း၊ ပထမတုန်းက မောင်နဲ့ ဝတ်ရည် ကွန်ပြူတာရှေ့ အတူထိုင်ပြီး တော့ ချပ်ကြတာ၊ နောက်တော့ မောင်က ဝတ်ရည်ကို ကိုယ့်ဘာသာပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ချပ်တော့ ထူးခြားမှ သူ့ကို ပြောတဲ့၊ သူလည်းဝင်မရှုတ်တော့ဘူး ဆိုပြီး ဝတ်ရည်ကို ပတ်စ်ဝပ်တွေ ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်လဲခိုင်းတယ်။ အခု ဆို ဝတ်ရည်တယောက်ထဲ ရှိတဲ့ အချိန်တို့ ၊ ဝတ်ရည်ရုံးမှာ အားတဲ့ အချိန်တို့ မှာ ချပ်ဖြစ်တယ်။

ကောင်လေးက သူ့ကိုယ်သူ  ဒင်ကြီး တဲ့၊ နာမည်ကြီးကလည်း အသည်းယားစရာ၊ ခစ်ခစ်။ မောင်ကလည်း ဝတ်ရည်အကောင့်ကို thiri469 လို့ ဖွင့်ထားတယ်လေ။ မောင့် အပြောကတော့၊ သီရိ ဆိုတာတွေက အဗေလဘယ် မဖြစ်လို့ အနောက်က နံပါတ်ထည့်ထားတာတဲ့။ နံပတ်ကလည်း ကြည့်အုံး၊ ခစ်ခစ်။ သူများတွေ ရုတ်တရက် ဖတ်လိုက်ရင် သီရိဖော်ဆစ်စတီနိုင်း လို့ ဖြစ်နေမှာပေါ့။ 

သူက တော့ အဲဒါကောင်းတယ်တဲ့။ ပေါက်ကရတွေ လေ။ ဝတ်ရည်ကလည်း အပျော်ပဲ ဆိုတော့ ဘာမှ မပြောတော့ပါဘူး။ဒါပေမဲ့ ကောင်လေးက ချပ်ထဲမှာကျတော့ မမသီရိ လို့ခေါ်တယ်။ သူက သူ့ကိုယ်သူ (၃ဝ) မပြည့်သေးဘူးလို့ ပြောတာကိုး။ ဝတ်ရည်ကလည်း တမင် နဂို (၃၄) နှစ်ကို အသက်တမင် ကြီးအောင် (၃၆) လို့ ပြောထားလိုက်တယ်။ အာ့ကြောင့် ဝတ်ရည်က သူ့ကို မင်းနဲ့ ငါလို့ ပြောပြီး သူက မမသီရိ နဲ့ ကျွန်တော်ဆိုပြီးပြောတာ။

အဲဒီကောင်လေး နဲ့ ချပ်တာ ချပ်နေတာ သူ့ပုံလည်း မမြင်ဖူးဘူး၊ ကိုယ်က လည်း ကိုယ့်ပုံကို ပြဖို့ မရည်ရွယ်တော့ မပြခိုင်းဘူး။ အဲတော့ သူ့ပုံကို ကိုယ့်စိတ်ကူးထဲမှာ ကိုယ်မြင်ဖူးတဲ့ ကောင်လေးတယောက်ပုံ ဖေါ်ထားလိုက်တယ်။ အဟိ။ အဲဒါကိုတော့ မောင့်ကို မပြောပြတော့ဘူး၊ တော်ကြာ မောင် အထင်လွဲနေမှာစိုးလို့၊ အဲကောင်လေးက ဝတ်ရည့် ရုံးမှာ ရုံးအကူလာလုပ်နေတဲ့ မောင်မောင်ထွေး လေ။ 

ကောင်လေးက အသက် (၂ဝ) ကျော်လေး၊ မိဘ က ချို့တဲ့လို့ အဝေးသင်တက်ရင်းက အလုပ်လာလုပ်နေတာ၊ ရုပ်လေးက သနားကမားလေးနဲ့ လူက ခပ်သွယ်သွယ်။ လူက တော့ တကယ့်ရိုးရိုးသားသား၊ အလုပ်ကိုလည်း မခိုမကပ်လုပ်တယ်။ ခိုင်းလို့လည်း အင်မတန်ဖင်ပေါ့တဲ့ ကောင်ကလေး၊ မရိုးတာကတော့ သူ့မျက်လုံးတွေ။ မိန်းခလေးတွေကို ကြည့်တဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေ။ ဝတ်ရည်ကိုလည်း လစ်ရင်လစ်သလို ခိုးခိုးကြည့်တာ၊ အထူးသဖြင့် ဝတ်ရည်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကိုပေါ့၊ ယောက်ျားလေးတွေ ပြောလေ့ရှိတဲ့ အိုး ပေါ့။ 

ဝတ်ရည် ရဲ့ အိုးကို လစ်ရင် လစ်သလို ခိုးခိုးပြီးကြည့်တဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေက အငွေ့တောင်ထွက်နေသလိုပဲ။ ဝတ်ရည် က မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာ။ အဲလို အကြည့်ခံရတာကို ဝတ်ရည်က သဘောကျတာပေါ့၊ ဝတ်ရည်ရဲ့ တင်တွေက လုံးပြီး ကျစ်နေတာ၊ ခလေးတယောက်သာရှိတာ တချို့ ခလေးအမေတွေလို ပျော့ပြဲနေတာမဟုတ် ဘူးလေ။ ဝတ်ရည်က ကိုယ့်တင်ကလေး အဲလို လုံးပြီးတော့ ကားနေတာကို ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ထဲ လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း သဘောကျနေတာဆိုတော့၊ ကိုယ့်ပစ္စည်းကို အဲလိုလေး တပ်မက်မောချီးကျူးတဲ့ အကြည့်နဲ့ အကြည့်ခံရတော့ ရင်ဖိုပြီး ကျေနပ်နေမိတာပေါ့။ 

ဒါပေမဲ့ ရောင့်တက်အောင်တော့ မလုပ်ပါဘူး။ ခပ်တည်တည်ပဲ ဆက်ဆန်တယ်။ ကိုယ်နဲ့ ကလည်း အဆင့်အများကြီးကွာတာဆိုတော့ သူက ဝတ်ရည်ကို အရမ်းလည်း ကြောက်ပါတယ်။ အခု ဒင်ကြီး နဲ့ ချပ်တော့ ဒင်ကြီး ပုံစံကို မောင်မောင်ထွေး လို့ ယူဆ ပြီး ချပ် နေလိုက်တော့ ဖီးလေးက တမျိုး ဖြစ်ရတယ်။

ဒင်ကြီးကလည်း ခေသူမဟုတ်ဘူးနော် ဝတ်ရည်ကို ခနလေးနဲ့ ခင်သွားအောင် ပြောနိုင်တယ်။ ဝတ်ရည်နဲ့ သူနဲ့ကလည်း ဝါသနာချင်းတူတော့ စာအုပ်၊ရုပ်ရှင် သီချင်းတွေ အကြောင်းပြောဖြစ်ကြတယ်။ အကြိုက်တွေလည်း တူတော့ ရင်းနှီးသွားတာ အရမ်းမြန်တာပဲ။ နောက်ပြီး အပြင်မှာလည်း တွေ့မှာ မဟုတ်ဘူးလေ လို့ စိတ်ထဲ ဆုံးဖြတ်ထား၊ မောင်ကလည်း အားပေးနေတော့ ဒင်ကြီးနဲ့ ဝတ်ရည်က ခင်မင်မှုနူံး အရမ်းကို မြန်သွားတယ်။ 

အဲလိုနဲ့ ဒင်ကြီး က ဝတ်ရည်ကို မမသီရိကို ကျွန်တော်ချစ်နေမိပြီ ဗျာ ဆိုတော့၊ နဂိုထဲက အွန်လိုင်း ရီးစားထားဖို့ မောင်ကိုယ်တိုင်က ဒီအကောင့်ကို ဖွင့်ပေးထားတာဆိုတော့ ဝတ်ရည်က လည်း ဒင်ကြီးကို ချစ်ပါတယ်လို့ အဖြေပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီတော့ ဝတ်ရည်တို့ နှစ်ယောက် အခေါ်အဝေါ်တွေလည်း ပြောင်းလို့ မောင်မောင် နဲ့ မမ ဆိုပြီး ဖြစ်လာကြတယ်။ အပြောအဆိုတွေလည်း အရမ်းကို ပွင့်လင်းလာကြတယ်။ ဒင်ကြီး က နောက်တော့ ဝတ်ရည်ကို မမ ရင်သားမြှောင်းလောက်တော့ ပြပါလား ဘာညာ ဖြစ်လာတယ်။

မောင့် ကို ပြောပြတော့ မောင်က ပြလိုက်ပါလား ဘာဖြစ်လဲ ဆိုပေမဲ့ ဝတ်ရည်က မရဲပါဘူး။ လည်ပင်းအရမ်းဟိုက်တာလောက် နဲ့ပဲ အပေါ်ကနေ ရိုက်ပြလိုက်တယ်။ မျက်နှာကို တော့ မပြပါဘူး၊ အာ့တာတောင် အရမ်းလှတာပဲ ဘာညာနဲ့ လာတယ်။ နောက်တော့ မောင်က လည်းဘေးကနေ မြှောက်ပေး တော့ ဝတ်ရည် ဘရာဇီယာနဲ့ ပုံ ပြလိုက်တယ်။ မောင့်ကို တော့ အနားမှာ မနေခိုင်းပါဘူး ဝတ်ရည်က ပြောပဲ ပြောပြတော့တယ်၊ နောက်ဝတ်ရည် ရင်သားတွေ ဘရာဇီယာ မပါပဲ နဲ့ ပြလိုက်တဲ့ နေ့က ဆို ဝတ်ရည် ပိပိလေး မှာတောင် အရည်တွေ စိုရွဲနေတာပဲ၊ နို့သီးခေါင်းလေးက လည်းထောင်မတ်လို့ပေါ့။ 

အဲဒီတော့ ဒင်ကြီးကလည်း သူ့ပစ္စည်းကို ရိုက်ပြတယ်။ မာတောင် တောင့်တင်းနေတာပဲ။ လုံးပတ်က တော့ သိပ်အကြီး ကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ အရည်က တော်တော်ရှည်ပုံပဲ။ ဒစ်ကြီးကလည်း ကားလို့၊ မောင့်လီး ကလွဲရင် ပထမဆုံး မြင်ဖူးတဲ့တစိမ်း ယောက်ျား လီး မို့ ဝတ်ရည်လည်း အတော်ကို စိတ်ထ သွားရတယ်။ ညဘက်ကျတော့ မောင့်ကို ပြန်ပြောပြတော့ မောင် လည်း စိတ်တွေ အရမ်းထပြီး တော့ ဝတ်ရည်ကို တက်လုပ်တာ မုဒိန်းကျင့်တာ ကျနေတာပဲ။ ဝတ်ရည်ကိုယ်တိုင်က လည်း ပိပိ မှာ အရေတွေ ရွဲစိုနေလို့ တော်သေးတာပေါ့။ 

နောက်နေ့ ရုံးသွားတော့ ဒင်ကြီး လို့ ဝတ်ရည်ဘာသာ ပုံဖေါ်ထားတဲ့ မောင်မောင်ထွေး လေးကို တွေ့တော့ တောင် ဝတ်ရည် ရင်တွေ ခုံပြီး ပိပိလေး ထဲ အရေတွေ စိုလာရတယ်။ အဲဒါကိုတော့ မောင့်ကို ပြန်မပြောပြမိတော့ဘူး။ မောင်မောင်ထွေးလေးကိုလည်း ရုံးခန်းခေါ်ပြီး အလုပ်ခိုင်းရင်းက ဝတ်ရည် ရင်သားမြှောင်း ကို မသိမသာ ရှိုးလိုက်မိတယ်။ 

မောင်မောင်ထွေး ကြည့်နေမှန်းသိရက် နဲ့ ဖိုင်စင် အောက်ဆုံးထပ်က ဖိုင်တခုကို ကုန်းပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်သေးတယ်။ ဝတ်ရည် အိုးကို ဒီကောင်လေး အသေငမ်းနေတော့မယ် ဆိုတာ သိသိချည်းနဲ့လေ။ အွန်လိုင်းမှာ ဒင်ကြီး နဲ့ ပြောရင်းကျူ ရင်း နှာက ပွထလာတော့ အပြင်မှာလည်း မောင်မောင်ထွေး လေးကို ဟိုရှိုးဒီရှိုး ပြမိရုံမက အရမ်းကို ရင်းရင်းနှီးနှီး လည်း ပေါင်းဖြစ်လာခဲ့တယ်။

နောက်ပိုင်းမှာ တော့ ဒင်ကြီး နဲ့ ဆက်ချပ် ကို ပေါ်တင်ပဲ ချပ်လာခဲ့ကြတော့တယ်။

````````````````````````````````````          

အပိုင်း (၂) ဆက်ရန် >>>>