အစကရိုးရိုး နောက်တော့တမျိုးတိုးလို့....အပိုင်း ( ၅ )

  အစကရိုးရိုး နောက်တော့တမျိုးတိုးလို့....အပိုင်း ( ၅ )

ရေးသားသူ - Takuya Khun

{ကပ်ကိုးဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။}

(29) မောင်မောင်ထွေး                  

အား ကျနော့် ကိုယ် ကျနော် တောင် မယုံနိုင်ဘူး ဖြစ်ရတယ်။ ကိုယ့် ရဲ့ ဂွင်းဘုရင်မ (ထုတိုင်း အမြဲမှန်းမိလို့)၊ ကိုယ့်ဘောစိ မမ ကြီးကို သူ့အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် လိုးရမယ် ဆိုတာ၊ ကျနော် ရဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ တောင် တခါမှ မမက်ဖူးခဲ့ဘူး။ အဖြစ်အပျက်တွေက မြန်ဆန်လွန်းလို့ ဘယ်က နေ ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး။ အခု အိမ်သာထဲ သေးပေါက်ရင်း ကိုယ့်လီး ကိုယ်ငုံ့ကြည့် ပြီး တွေးနေမိတာ။ 

တိုက်ဆိုင်ချက်က မမမြတ်ဝတ်ရည် အိမ်မှာ ဘယ်သူ မှ မရှိဘူး။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဆေးလိပ်ဖွာချင်တယ်ပြောတယ်၊ကိုယ့်မှာ လည်း ဆေးခြောက်ထည့်လိပ်ထားတဲ့ စီးကရက် ပဲ ရှိတယ်။ အဲဒါကို လည်း သူက စမ်းချင်တယ်တဲ့၊ အဲဒါနဲ့ ရူကြရင်း နည်းနည်း ရီဝေလာတော့ သူ့ယောက်ျားက အိမ်ပြန်လာ မအိပ်ဘူး မက်ဆေ့ပို့လာတယ်။ 

ဒါနဲ့ စားစရာ ဝယ်မယ်ဆိုပြီး ကျနော်က ထွက်ဝယ်ရင်း ဘီယာထပ်ဝယ်လာတယ်၊ စားကြသောက်ကြ ဘီယာကိုင်လိုက်နဲ့ လိုင်းပူးပြီး ပြူးကုန်တယ်။ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ဖက်နမ်းမိမှန်းမသိ၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း မငြင်းဆိုတော့ နောက်ဆုံးဆိုဖာပေါ် မှာ ပဲ ပေါင်နှစ်လုံး ပုခုံးပေါ် တင် ပြီး မီးပွင့် မတတ် တအားကုန် ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်မိ တော့တယ်။ ခု အမူးနည်းနည်းပြေစ ပြုလာတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မယုံတော့ဘူး။ ဆေးခြောက်အရှိန်နဲ့ ငါ့ဘာသာ ငါ စိတ်ကူးထဲ ဖြစ်ပျက်နေတာလားလို့ ထင်မိတယ်။ 

အခု သေးပေါက်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ငုံ့ကြည့်တော့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး။ လီးမှာလည်း စောက်ရှည်တွေ လရည်တွေနဲ့ ပေကျံလို့ ရေချိုးခန်းထဲ ရှိတဲ့ ဆပ်ပြာ နဲ့ သေခြာ တိုက်ချွတ်ဆေးလိုက်တယ်။ မျက်နှာပါ သစ်လိုက်တော့ လူလည်း လန်းသွားတယ်။ လီးလည်း ပြန်တောင် လာတယ်။ ခုမှတော့ မထူးပါဘူးကွာ ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးနဲ့ လီးကြီးက လှန်တံကြီးလို ရှေ့မှာ မတ်မတ်ထောင်လို့ အိမ်ရှေ့ခန်း ပြန်လျှောက်ထွက်လာခဲ့တယ်။

" ဟေ့ အရှက်လည်း မရှိဘူး တန်းလန်းကြီးနဲ့"

မမမြတ်ဝတ်ရည် က ထမိန်ရင်လျား နဲ့ ထိုင်နေရာက ကျနော့်ကို ပြုံးစေ့စေ့ ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း ၊ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းကြီးကြီး နဲ့ ပါးချိူင့်လေး တဖက်နဲ့ အရမ်းချစ်စရာ ကောင်းတာ။ ဆံပင်အုပ်ကြီးကလည်း ကောင်းတယ် အခုတောင် ဖြစ်သလို တပတ်လျိူထုံးထားတာအနောက်မှာ အုံလိုက်ကြီး။ အသားက လည်း ညိုတယ် ဆိုပေမဲ့ ဝင်းမွတ်နေတာ။ မို့မောက်နေတဲ့ နို့တွေက လည်း မသေးပေမဲ့ အရမ်းအကြီးကြီး မဟုတ်၊ အုန်းသီး တခြမ်းလောက်တော့ ရှိမယ်။ ခါးကသေးတော့ လုံးပြီး ကောက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေက ပိုပြီး ကြွရွနေသလိုပဲ။ ကျနော့် မျက်စေ့ထဲမှာ တော့ နတ်သမီး တပါးပါပဲ။

" အင်း မမ ကလည်း ဘယ်သူမှ မရှိတာ"

" မမ ရှိတယ်လေကွာ ဟင့်၊ သူ့ဟာကြီးကလည်း ခုလေးတင်ပြီးထားတာ ပြန်မာနေပြီလား မြန်လိုက်တာ"

" အင်း သေးပေါက်ပြီး ရေဆေးရင်းနဲ့ မမ အကြောင်း စဥ်းစားလိုက်တာ အဲလို ပြန်တောင်လာတော့တာပဲ"

" ခစ်.. ပိုလိုက်တာ"

" တကယ်ပါ မမ ရယ် မမ နဲ့ ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုး ရလာလိမ့်မယ် ဆိုတာ ကျနော် အိပ်မက်ထဲ တောင် ထည့်မမက်ဖူးပါဘူး။ မမ က အရမ်း လှတာပဲ၊ ဆက်ဆီ လည်း အရမ်းဖြစ်တယ်"

" အမလေး သိပ်မြှောက်မနေပါနဲ့ ကိုယ်တော်ရယ်၊ လူကို ထင်တိုင်းလဲ ကြဲပြီးပြီ ဘာများထပ်လိုချင်လို့လဲ"

" ဘာမှ လိုချင်လို့ မဟုတ်ပါဘူး မမရယ် အမှန်အတိုင်းပြောတာပါ၊ မမ ကို ကျနော် ဒီအလုပ်စဝင်ကတည်းက တိတ်တခိုး ချစ်နေမိတာပါ"

" ဟေ့ ချစ်လို့ မရဘူးလေ တို့မှာ အိမ်ထောင်ရှိတာ သိတယ်မဟုတ်လား"

" သိပါတယ် မမ ရယ်၊ မမ ကို အိမ်ထောင် မပြိုကွဲစေချင်ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ချစ်တာကိုတော့ ဘယ်လို တားလို့ရမှာလဲ"

ကျနော်က စကား တပြောပြောနဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်နား ကပ်သွားလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးတန်ကြီးက မမမြတ်ဝတ်ရည် မျက်နှာ နားမှာ တရမ်းရမ်းဖြစ်နေတာပေါ့။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကလည်း ကျနော် ဘာလုပ်ပေး စေချင်တယ်ဆိုတာ သိပါတယ်၊ မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ လီးကြီးကို မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး တမင် မျက်စေ့လွဲထားတယ်။ ကျနော်က ရှေ့ကို ထပ်တိုးလို်တော့ သူ့ပါးပြင်လေးကို လီးဒစ်ဖူး က ထိုးမိသွားတယ်။

" ဟဲ့ နင့်လီးကြီးက အမ မျက်နှာကို တောင် ထိုးမိနေပြီလေ"

" သူက မမ ရဲ့ အယုယ ခံချင်လို့တဲ့ ပြုစုပေးပါလား မမရယ်"

" ဟွန့် သိသားပဲ ငချွဲလေး သူ့ကို လုပ်ပေးစေချင်တာနဲ့ လူကို လာမြှောက်နေတာ"

" ဟုတ်ပါဘူး မမရယ် မမ က တကယ့် နတ်သမီးလေးပါ..အိုး....ရှီးးးးးးးး"

ကျနော်ပြောနေတုန်းပဲ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့် လီးကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး ဖွဖွလေး ဂွင်းတိုက်ပေးနေရာက သူ့လျှာကလေး ထုပ်ပြီး လီးထိပ်အကွဲကြောင်းလေးကို လျှက်လိုက်လို့ ကျနော် တကိုယ်လုံး တုံတက်သွားရတယ်။ နောက်တော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှ နှစ်လွှာက ကျနော့် လီးဒစ်ဖူးကို ငုံလိုက်တော့ သူ့အာခံတွင်းက နွေးထွေး နူးညံ့မူတွေ က လီးတန်တလျှောက်မှာ အရမ်းကို အရသာရှိနေတယ်။ 

မမမြတ်ဝတ်ရည် ခေါင်းကလေးကို ကိုင်လို့ ကျနော့် ဖင်ကို ကော့ကော့ ပြီး သူ့ပါးစပ်ကလေးကို လိုးနေမိတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ထုံးထားတဲ့ ဆံထုံးကြီးကို ဖြည်ချလိုက်တော့ နက်မှောင်တဲ့ ဆံပင်အုပ်ကြီးက ထွေးကနဲ ကျသွားတာ တင်ပါးနားအထိပဲ။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဆံပင်အုပ်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်ကို ဇိမ်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးပေးနေတာ၊ ကျနော့် ဂွေးဥတွေက သူ့မေးစေ့လေးကို သွားသွားရိုက်မိနေတယ်။ 

မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း ကျနော့် လီးတန်ကြီးမှာ သူ့နူတ်ခမ်းအစုံကို တင်းတင်းလေး စေ့ပေးထားလို့ ကျနော်လည်း အရမ်းကို ကောင်းနေရတာပေါ့။ အရသာ ရှိလွန်းလို့ လီးကြီးက ဖောင်းကားလာသလို ကျနော့် ဆောင့်ချက်တွေကလည်း နည်းနည်းလေး အရှိန်မြင့်လာလို့ မမမြတ်ဝတ်ရည်က သူ့လက်ကလေး တဖက်နဲ့ ကျနော့် လီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ လီးကို အဆုံးထိ မဝင်အောင်ပေါ့။

" အားးးး ရှီးးးး ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ်"

ကျနော် မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ပါးစပ်လှလှလေး ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့် ချင်နေပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ ခုနက တချီ ပြီးထားတာမို့ တော်တာ် နဲ့ မပြီးနိုင်ပါဘူး၊ အာ့တာနဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ထမိန်ရင်လျားကို ဆွဲဖြည်ချလိုက်တယ်။ လုံးမောက် ဖွံထွား လှတဲ့ နို့အစုံမှာ ထောင်မတ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ ညှပ်ပြီး ပွတ်ခြေလိုက်တော့ မမဝတ်ရည် ရဲ့ ပါးစပ်ထဲက စုပ်အားက လည်း ပြင်းလာပါတယ်။ လီးအတွင်း လမ်းကြောင်းထဲက စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ဖြစ်လာပြီး နောက်ဆုံးတော့ လီးထိပ်က လရည်တွေ အရှိန်အဟုတ် ပြင်းစွာ နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် လည်ချောင်းထဲ ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့တယ်။

" အားးးးးး အီးးးးးးးးအူးးးးးးးး"

" ပလွတ် ဖလု..ဖလု..ဂွတ်..."

ထွက်သမျှ လရည်တွေကို လည်းမမမြတ်ဝတ်ရည်က အပြင်ထွက်မကျ အောင် တစက်မကျန် စုပ်ပြစ်နေပါတယ်။ ကျနော့် ဒူးတွေ ညွတ်ခွေယိုင်သွားရအောင်ကို ကောင်းလွန်းလှပါတယ်။

" အားးး ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်..အီးးးး......."

မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့် လီးကို ပြောင်စင် သွားအောင် စုပ် လျှက်ပြီးမှ သူ့လက်က လွှတ် ပေးလိုက်ရင်း ကျနော့်ကို မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးကြည့်ပါတယ်။

" အမလေး လူပျိုကြီးရယ်၊ ခုနကတင် တခါ ထုတ်ပြီးတယ် အခုလည်း နည်းတာမဟုတ်ဘူး ထုတ်ပြစ်လိုက်တာ"

လို့ ပါးချိုင့်ကလေး ခွက်အောင်ပြုံးပြီး ပြောလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ဘေး ဝင်ထိုင်လိုံ ကိုယ်လုံးလေးကို ကျောက နေ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး အဲဒီ ပါးချိုင့်ခွက်ကလေး ရှိတဲ့ ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ပါတယ်။  မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှဖူးဖူးလေးမှာ အရည်တချို့ ရွမ်းစို ပြီး မီးရောင်အောက်မှာ လက်နေပါတယ်။ အဲဒီ နူတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးကို ကျနော့် နူတ်ခမ်း နဲ့ ဖိကပ်နမ်းစုပ်လိုက်မိတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် က သူ့လျှာကလေး ထုတ်ပြီး ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းလာလို့ သူ့လျှာကလေး ပါ စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အတော်ကြာကြာလေး နမ်းစုပ်နေကြပြီးမှ ကျနော်တို့ ပါးစပ်ခြင်း ခွာလိုက်ကြပါတယ်။

မမမြတ်ဝတ်ရည် ထမီက  ခါးပေါ် ပြေကျနေ တုံးပဲမို့၊ သူ့ရဲ့ နို့လုံးလှလှ လေးတွေက ဖောင်းတင်းမို့ထ နေတာမြင်နေရတယ်။ ကျနော့် လက်တွေက အဲဒီနို့တွေကို အလိုလို ရောက်သွားပြီး ဖွဖွလေး ကိုင်ရင်းက မချင့်မရဲ ဆုပ်နှယ်မိပါတယ်။ 

" ခနကွယ် မမရူးသွား ပေါက်ဦးမယ်"

ဟု ပြောပြီး မတ်တပ်ထရပ် ထမီကို ပါ တခါတည်း ဆွဲမရင်လျားလိုက်ပြီး နောက်ဖေးဘက်ကို ထွက်သွားပါတယ်။

ကျနော်လည်း အခုမှ ဘိုက်ဆာသလို ရှိလာတာနဲ့ ခေါက်ဆွဲကျော် ပုဂံကို ဆွဲယူပြီး ခရင်းနဲ့ တလုပ်နှစ်လုပ် စားလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန် ဆိုဖာဘေး စားပွဲလေးပေါ် က ဖုံးက တုံကနဲ ဗိုင်ဗရေးရှင်း ဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျနော့် မျက်စေ့ကလည်း တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဖုံးပေါ် မှာ ရောက်နတာမို့ နိုတီမက်ဆေ့ကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။

“ ကောင်လေးက..ညအိပ်မှာလား..”

တဲ့။ ဟိုက်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ယောက်ျား ဆီက မက်ဆေ့ပဲ ဖြစ်မယ်။ ကျနော် က မမမြတ်ဝတ်ရည်ဖုံးကို လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲ့ ဆလိုက်လုပ်ကြည့်လိုက်တော့ ဖုံးက လော့ဖြစ်နေတယ်။ ခုန ဟာ နိုတီ လာတာကို ကျနော် တွေ့လိုက်ရတာကိုး။ မမမြတ်ဝတ်ရည်လည်း နောက်ဖေးက ထွက်မလာသေးတော့ ကျနော်လည်း ဖုံးကို မျက်တောင်မခတ် စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ဘာများ ထပ်ပေါ် လာဦးမလဲလို့။ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ၊ ဒိ ကနဲ ဗိုင်ဘရိတ်ဖြစ်သွားပြီး၊

“ အိပ်မယ်ဆိုယောက်ျား ပြန်မလာတော့ဘူး..”

ဆိုတဲ့ မက်ဆေ့လေးပေါ် လာတယ်။ ပြီးတော့ ပြန်ပျောက်သွားတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ပဲ မမမြတ်ဝတ်ရည် ခြေသံကြားတာနဲ့ ဆိုဖာပေါ် မှာ ဖုံးနဲ့ နည်းနည်းလေး ဝေးအောင် ရွေ့ထိုင်နေလိုက်တယ်။

မမမြတ်ဝတ်ရည် က ထမိန်ရင်လျား နဲ့ပဲ ထွက်လာတယ်။ ဆံပင်ကိုတော့ ဖားလျား ပဲ ချလားတယ်။ ကျနော့် ဘေး လာထိုင်လိုက်တော့ ကျနော် ခေါက်ဆွဲကျော် ပုဂံကိုင်ထားပြီး စားနေတာ တွေ့သွားတယ်။

" ဟော ဘိုက်ဆာနေပြီ မလား ၊ မမ ဘာထပ်လုပ်ပေးရဦးမလဲ"

" ဟင့်အင်း ရပြီ မမ၊ ခေါက်ဆွဲ‌ကျော် ထမင်းကျော် တွေ ရှိတာပဲ မလိုတော့ပါဘူး။ မမရော မဆာဘူးလား"

" ဟင့်အင်း အခုပဲ ပရိုတင်းတွေ အများကြီး သောက်လိုက်တယ်လေ ခစ်ခစ်"

" ဟားဟား မမ ကတော့ တကယ်ပဲ မိုက်တယ်"

အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဖုံးက ဒီ ကနဲ တချက်ထပ်တုံသွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဖုံးဆီကို လက်လှမ်းလိုက်တုံး

" မမ ခုန ကတည်းက ဖုံးက တဒီဒီ ဖြစ်နေတယ် မက်ဆေ့တွေ ဝင်နေတယ်ထင်တယ်"

လို့ ခပ်တည်တည် နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဖုံးကို ပက်တန် နဲ့ ဖွင့်လိုက်ပြီး မက်ဆေ့တွေကို ဖတ်နေတယ်။ ပြီးတော့ ရီပလိုင်းမက်ဆေ့ ပြန်ရိုက်နေတယ်။

" မမ အမျိုးသားဆီကလား မမ"

" အင်း သူက မမ တယောက်ထဲ မို့ စိတ်မချဖြစ်နေတာ၊ အိပ်နေပလားတဲ့ အဆင်ပြေလားလို့ မေးတာ၊ သူဒီည တော့ ပြန်မလာတော့ဘူးလို့ ပြောနေတာ၊ ရတယ် မလာနဲ့ မက်ဆေ့လည်း မပို့နဲ့တော့ မမ အိပ်ချင်နေပြီလို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် အဟိ"

" အာ့ ဆို ဒီည ကျနော် ဒီမှာ အိပ်လို့ ရမလားဟင်"

" ဘာလို့လဲ အိမ်ပြန်ရမှာ မိုးချူပ်သွားလို့လား"

" ဟင့်အင်း ခုမှ ကိုးနာရီပဲ ရှိသေးတာ မမကလည်း မမ တယောက်တည်း မို့ စိတ်မချလို့ပါ ခစ်ခစ်"

" အမယ် နင်စိတ်မချတာ ငါသိပါတယ် ဟွန့် "

" သိရင် ပြီးတာပဲလေ "

" ဘာပြီးတာလဲ သွား မအိပ်ရပါဘူး သူများမှာ ယောက်ျား ရှိတယ်"

" အခုည မှာ ရှိမှ မရှိတာကို"

`````````````````````````````

(30) မောင်မောင်ထွေး 

" မရှိတော့ မင်းက ဘာလုပ်ချင်လို့တုန်း"

" မမ ကို လိုးရတာ မဝသေးလို့လေ နော် မမရယ်နော်"

" ဟွန့် ဒီတခါ သနားလို့ခွင့်ပေးလိုက်မယ်၊ နောက်တခါဆို ရင်တော့ မရဘူး"

" ဟေး ဒါမှ တို့မမကွ၊ ရွတ်စ် ပြွတ်စ်..ချစ်လိုက်တာ မမရယ်'

ကျနော် မမမြတ်ဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဖက်ပြီး မျက်နှာကို တရှုံရှုံနမ်းလိုက်မိတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးလေးက အိဖောင်းပြီး တင်းနေတာပဲ။

" မင်းလေးဟာလေ မမောသေးဘူးလား၊ နှစ်ခါတောင်ရှိပြီ ဟာကို"

" မမ နဲ့သာ အတူနေရလို့ကတော့ ကျနော် ဘယ်တော့မှ မောမယ်မထင်ဘူး"

" တော်ပါ.. ဒါနဲ့ စကားမစပ် မင်း မမ နဲ့ ရုံးမှာ ကျရင် အနေအထိုင်ဆင်ခြင်နော် မမ တော်ကြာ ပြဿနာတက်လိမ့်မယ်"

" ဟာ အဲဒါစိတ်ချပါမမ ရယ်၊ ကျနော် အဲလောက် တော့ တကိုယ်ကောင်းမဆန်ပါဘူး"

" အင်း မမ လည်း ခုတော့ ဘိုက်ဆာလာပြီကွာ စားစရာတွေက အေးကုန်ပြီ သွားနွေးရအောင်"

မမမြတ်ဝတ်ရည် က စားပွဲ ပေါ်က ခေါက်ဆွဲပန်းကန် ကို ယူပြီးနောက်ဖေးဘက်ထွက်သွားတယ်။ ကျနော်လည်းထမင်းကျော်ပန်းကန်ယူပြီး သူ့နောက်က လိုက်ခဲ့တယ်။ ရှေ့က ထမီရင်လျှားနဲ့ အောက်ခံ ဘာမှ မပါပဲ လျှောက်သွားနေတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ဖင်လုံးကြီးတွေက တလုံးတက် တလုံးဆင်း ထမီသားနဲ့ ကပ်ပါ သွားတာ အနောက်က ကြည့်ရင်း လီးက ပြန်တောင်ချင်လာတယ်။ 

ခုတင် နှစ်ချီပြီးထားတာ ဆိုတော့ တန်းကနဲ တော့ ထောင်မတက်တော့ဘူး လီး က ငေါက်တောက်တောက်လေး တော့ ထလာတယ်။ မီးဖိုထဲ ရောက်တော့ ဒယ်အိုးတလုံး မီးဖိုပေါ် တင် မီးမွှေးပြီးတော့ ခေါက်ဆွဲကျော်တွေ ပုဂံထဲက နေ ဒယ်အိုးထဲ လောင်းထည့် လိုက်တယ်။  ကျနော်လည်း ထမင်းကျော်ပန်းကန်ကို စားပွဲပေါ် တင်ပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည်နားကပ်ရပ်ရင်း ဒယ်အိုးထဲကို ကြည့်လိုက်တယ်။ လက်တဖက်က မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်လုံးတွေပေါ် ရောက်သွားပြီး လက်ဖဝါးနဲ့ ဖင်သား အိတုံတုံ ကြီးကို ပွတ်လိုက် ဆုပ်နှယ်လိုက်လုပ်ပေး နေမိတယ်။

မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဒယ်အိုးထဲက ခေါက်ဆွဲကျော်ကို ယောင်းမနဲ့ တချက်နှစ်ချက်မွှေရင်း က သူ့မျက်နှာနားကပ်ပြီး ဒယ်အိုးကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ ကျနော့် ပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တယ်။ သူ့နူတ်ခမ်းစိုစို လေးက ပါးပြင်ကို လာထိတာနဲ့ ကျနော့် လီးက ဒိုင်းကနဲ ထောင်လာတော့တယ်။ သူ့ဖင်ကို ပွတ်ပြီး ဆုပ်နှယ်နေတဲ့ ကျနော့် လက် က လက်ခလည်နဲ့ သူ့ဖင်ကြားထဲကို ကုတ်လိုက်တော့ သူလည်းတွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။

" ဟဲ့ လက်ကလည်း တချက်မှ မငြိမ်ဘူး လူပျိုလက် ဝက်မြှီး ဆိုတာ အမှန်ပဲ"

" မမ အနားမှာ နေလို့ကတော့ ကျနော် လက်ကို လက်ထိပ်ခပ်ထားမှ ပဲ ငြိမ်တော့မှာ ခစ်ခစ်"

" ကိုပို ခစ်ခစ်"

" ကဲပါ မမ ရယ် အိမ်ထဲ ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး ထမီကြီးရှုတ်ပါတယ်"

ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆို နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရင်လျှားထားတဲ့ ထမီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လက်တဖက် က ဒယ်အိုးကိုင်းကိုင် တဖက်က ယောင်းမကိုင် ဆိုတော့ လက်က ဘယ်လိုမှ ပြန်ဆွဲဖို့မအားတော့ ထမီက ကြမ်းပေါ် ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားပါတော့တယ်။

" ဟဲ့ ..အို.."

ကျနော်က သူ့နောက်က ထိုင်ပြီး ပေါင်ခွဆုံကို လက်ဖဝါးနဲ့ ပင့်ကိုင်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို တန်းကိုင်မိပါတယ်။ အမွှေးပါးပါးလေးသာ ရှိတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက နွေးပြီး အိနေပါတယ်။ ကျနော်က တတောင်နဲ့ သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ဘေးတွန်းကားလိုက်တော့ အလိုက်တသင့်ပဲ ကားပေးပြီး ဖင်ကို အနောက်ကော့ပေးလာပါတယ်။ 

ကျနော်လည်း အနောက်ဖက်ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရ လျှက်ပေးလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် က မီးဖိုမီးကို လှမ်းပိတ်လိုက်ပြီး မီးဖို ကောင်တာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်က မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ဝကလေးကို ပါ လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးပြီး ရက်ပေးလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ကျလာ ပြီလေ။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ငြီးသံ သဲ့သဲ့ လေးက ကျနော့် ရဲ့ စိတ်ကို ပိုကြွလာစေခဲ့တယ်။    

ကျနော် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးကို မမမြတ်ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး တော့ ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ နွေးထွေးနူးညံ့တဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းက အရသာက လီးချောင်း တချောင်းလုံးမှာ စိမ့်သွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ခါးကလေးကို ကိုင်ပြီး နောက်က နေ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တုံခါ သွားတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက အမြင်အာရုံမှာလည်း အရမ်းကို ကြည့်လို့ ကောင်းနေတယ်။ ဒီတခါ တော့ လီးချောင်းပေါ် မှာ အရသာကို ကောင်းကောင်းခံနိုင်လောက်အောင်ကို ကြာခဲ့တယ်။ လီးက တအားမာတောင် ပြီးတော့ တော်တော် နဲ့ မပြီး နိုင်တော့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို အားနာလာတယ်။ လူလည်း နည်းနည်းညှောင်းလာလို့ လီးတန်ကြီးကို ပြွတ်ကနဲ နေအောင် ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး။

" ဘာဖြစ်လို့လဲ သူ မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား"

" ဟုတ်မမ မမ အဲလို အကြာကြီး ကုံးထားပေးတာအားနာလို့ ကုလားထိုင်ပေါ် သွားရအောင်"

" အင်း.. ခေါက်ဆွဲကျော်တောင် ပြန်အေးသွားတော့မယ်"

" အင်းလေ မမ အရင် စားလိုက်ပါဦး ဘိုက်ဆာနေတယ်ဆို"

" ရပါတယ်ကွယ် "

ကျနော်က ပုဂံတချပ်ကို ဆွဲယူပြီး ခေါက်ဆွဲကျော် ထည့် ခရင်းတပ်ပြီး စားပွဲပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ် ပြီးမှ အဲဒီရှေ့ ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ကျနော့် ပေါင်ပုတ်ပြပြိး ၊

" လာ ကျနော့် ပေါ် လာထိုင်ပြီးစား"

ဆိုတော့ ပြုံးပြီး ကျနော့် ပေါင်ပေါ် ကို ကျောပေးလို့ ခွရပ်လိုက်တယ် ကျနော်က လီးကို ကိုင် ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ရင်း သူ့ခါးလေးကို ဆွဲလို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချခိုင်းလိုက်တယ်။ လီးကြီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းမှ သူ့ကို၊

" ကဲ မမ စားလိုက်ဦး ကျနော် စောင့်နေမယ်" ဆိုတော့ တခစ်ခစ်ရီရင်း၊

" မင်းလေးက ကြံကြံဖန်ဖန်ကွယ်"

လို့ ပြောရင်း ခေါက်ဆွဲကို ခပ်စားနေပါတော့တယ်။သူ့ဖင့်ကြီး ကျနော့် ‌ပေါင်ခြံပေါ် လူးလိမ့်နေရင်း စောက်ဖုတ်ကလည်း လှုပ်ရှားနေတာမို့ ကျနော် လုံးဝ မလှုပ်ပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်နေတာတောင် လီးက ယားတက်လာပြီး လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်ထွက်ကုန်ပါတော့တယ်။

" ဟောတော့ အခုကျမှ ခစ်ခစ်"

မမမြတ်ဝတ်ရည်က ခွိကနဲ ဖြစ်သွားရသလို ကျနော်လည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကျိန်ဆဲမိပါတော့တယ်။

အဲဒီညက မမမြတ်ဝတ်ရည်တို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ် မှာ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ‌ဒေါ့ကီ ဆွဲလိုက် တရေးအိပ်လိုက်၊ တရေးနိုးတော့ အနောက်ကနေ တပေါင်ကျော် လိုးလိုက်နဲ့ နောက်ထပ် နှစ်ချီ ဆွဲဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

မိုးလင်းတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ ရေအတူချိုးရင်း ရေချိုးခန်းထဲမှာ သူ့ကို နံရံကို လက်ထောက်ကုန်းခိုင်းပြီး မတ်တပ် တချီ ဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ အဝတ်အစား လဲ သနပ်ခါးလိမ်းနေတုန်း ကျနော်က လမ်းမထွက် လဘက်ရည် မလိုင်နံပြား သွားဝယ်၊ ပြန်လာတော့  အတူစား ပြီး တချီ မီးဖိုခန်းက စားပွဲပေါ် မှာ လိုးပြီးမှ နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်။

စိတ်ထဲက မမမြတ်ဝတ်ရည် ယောက်ျားက သူ့မိန်းမ နဲ့ ကျနော် အိပ်မယ် ဆိုတာ သိပြီး တော့ တမင် အိမ်ပြန်မလာခဲ့တာ ဆိုတာကို သိထားတော့ သူတို့ အိမ်မှာ အေးဆေး နေဖြစ်တာလည်းပါပါမယ်။ သူတို့ လင်မယား က အတော်ခေတ်မှီ ကြတာပါလား ဆိုတာလည်း တွေးမိလိုက်ပါတယ်။

အိမ်ရောက်ပြီးတော့ တညလုံး ပင်ပန်းသမျှ ကို အတိုးချပြီး အိပ်လိုက်တာ ဒီစနေ၊ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်စလုံး၊ အန်တီသူဇာ ကတောင် ကောင်လေး ဘယ်တွေသွားပြီး ဘာလုပ်ထားသလဲ မသိဘူး သူ့ခမျာ တပတ်လောက် အိပ်ရေးပျက်နေတာ ကျနေတာပဲလို့ ၊ ကြီးကြီးသီတာကို ပြောနေသံကြားလိုက်ရပါတယ်။

ရုံးပြန်တက်တော့ ကျနော့် စိတ်ထားက လုံးဝ ပြောင်းနေခဲ့ပါပြီ။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကို အောဖစ်ဒရက်စ် နဲ့ တွေ့လိုက် ရတာနဲ့ လီးက ချက်ခြင်းတောင်လာခဲ့တယ်။ ငါ သောကြာနေ့တုန်းက ဒီစော်ကြီးကို သူ့အိမ်မှာ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ ပုံစံ မျိုးစုံ ဆော်ခဲ့ ရတာပါလားဆိုတဲ့ အသိ ကြောင့် လူက ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပီတိ တွေ ဖြာနေရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် မှာထားတာ ရှိတော့ မျက်လုံးတို့ အနေအထိုင် တို့ကို သတိထားပြီး ထိန်းနေခဲ့ ရတယ်။ 

ဒါပေမဲ့ တခု တိုးတက်သွားတာကတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ ကျနော်တို့ မက်ဆင်ဂျာ ခြင်း ဆက်သွယ်မိသွားတာပါပဲ။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ဖိတ်အကောင့် က thiri469 တဲ့ ကျနော်လည်း ကျနော့် ဖိတ်အကောင့်ကို thriri_mg လို့ ဖွင့်ပြီး သူ့ကို ပြန်ပေးထားလိုက်တယ်။ သီရိရဲ့ မောင်ပေါ့။ အဟီး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့်ကို ရှေ့က သီရိဆိုတာ ပါလို့ မိန်းခလေးလားဆိုပြီး လာရစ်ကြတဲ့ ကောင်တွေ မနည်းဘူး။ ဆဲတုတ်လွှတ်နေ ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ မတတ်နိုင်ဘူး ပြောင်းမနေတော့ဘူး ဒီတိုင်းထားလိုက်ရတယ်။

အဲဒီ မက်ဆေ့ဂျာလေး ရှိတာက ရုံးမှာ ကျရင် အရမ်း ပျော်ဖို့ ကောင်းတာပဲ။ ဥပမာ မနက်ရုံးရောက်လို့ ကျနော့် စားပွဲရှေ့ က ဖြတ်ပြီး သူ့ရုံးခန်းထဲဝင်ကာနီးကျရင်၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဂွတ်မောနင်း မောင်ထွေး လို့ ပြောနူတ်ဆက်လေ့ ရှိသလို၊ ကျနော်က လည်း ဂွတ်မောနင်းပါ မမဝတ်ရည် လို့ ပြန်ပြောလေ့ရှိတယ်။ မမဝတ်ရည် သူ့အခန်းထဲ ရောက်သွားတာနဲ့ ကျနော်က ဖုံးထုတ်ပြီး၊ မက်ဆေ့ ရိုက်တော့တာပဲ။

" မမ ဒီနေ့ ဝတ်ထားတဲ့ ဝမ်းဆက်လေး နဲ့ အရမ်းလှတာပဲ။ ရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးကဖစ်တင်ဆိုတော့ မမ နို့တွေက လုံးကြွနေတာ မောင် အာတောင်ခြောက်တယ်၊ မမ ထမီကို အဲလို တင်းတင်းလေး ဆွဲဝတ်ထားတော့ ဖင်လုံးလေးက ကော့ ကားပြီး ထွက်နေတာ ၊ မောင့် လီး တအားကို တောင်နေမိလို့ အတွင်းခံထဲ မှာ ထိပ်တောင် နာနေပြီ"

အဲဒါမျိုးလေး တွေပေါ့၊ မမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ စချက်ပြီး သိပ်မကြာခင်ပဲ ကျနော်တို့ အခေါ် အဝေါ် တွေ ပြောင်းခဲ့ကြတာ၊ မောင် နဲ့ မမ လေ ခစ်ခစ်။ ကျနော် အဲလို မက်ဆေ့ပို့လိုက်ပြီး မကြာဘူး မမမြတ်ဝတ်ရည်ဆီက လည်း မက်ဆေ့ပြန်တက်လာတယ်။

" အဲလို တွေ မပြောနဲ့ကွာ မမ ပင်တီတွေ စို ပြီး ထမိန်တွေ ကွက်ကုန်လိမ့်မယ်။ မောင်လည်း ဒီနေ့ အရမ်းချောတာပဲ၊ အဲဒီ စတိတ်ကော်လံ လည်ကတုံးလေး နဲ့ မောင်နဲ့ လိုက်တယ် သိလား"

အဲဒါမျိုးလေး တွေ အပြန်အလှန် ရိုက်ဖြစ်နေတယ်။ အဲလို ရုံးတက်ချိန်က စပြီး တယောက်နဲ့ တယောက်ကျူရင်း က စိတ်တွေက ထန်ထန်လာရော၊ အခြေအနေ မပန်သေးတော့ ချက် မှာပဲ တယောက်နဲ့ တယောက် လုပ်ချင်တာတွေ မက်ဆေ့ပို့ပေးနေကြမိတယ်။ ကျနော်က တော့ ဒီအပတ်ပိတ်ရက် မှာ လိုးခွင့်ရအောင် မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို တောင်းဆိုမယ်လို့ ကြံထားခဲ့တာ ကျနော့် အကြံကတောင် နောက်ကျနေသေးတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ မှာ မက်ဆေ့ပို့လာတယ်။ 

ဒီနေ့ နေ့လည်စာ မစားခင် တနာရီလောက်ကြိုပြီး ခွင့်လာတိုင်တဲ့၊ အိမ်မှာ ကြီးတော် ဘာဖြစ်လို့ ညာဖြစ်လို့ ဆိုပြီး။ နောက်တော့ ဘယ်လမ်းနဲ့ ဘယ်လမ်းထောင့်မှာစောင့်နေ၊ သူကားနဲ့ လာခေါ် မယ် တဲ့။ အဟီး ရင်ထဲ မှာ တဒိန်းဒိန်း ပေါ့။ ပြီးခဲ့ တဲ့ သောကြာ ကတည်းက တညလုံးလိုးခဲ့ ပြီးတာတောင်မှ စနေ၊တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက် လုံးလီးက တောင်နေတာ၊ လက်ကို ထိန်းထားရတယ်၊ တကယ့် စောက်ဖုတ်လိုးခွင့် ရနေမှ တော့ ဘာလို့ ဂွင်းထု ပြီး ဖြုံးပြစ်မှာလဲ ပေါ့။ 

အဲလို ထိန်းထားတာ ရုံးရောက်ပြီး အာ့လို ချက်တွေလည်း လုပ်မိရော၊ လီးက တောင်တာ မတရားဆိုတော့ ဘောင်းဘီထဲမှာ နာတောင်လာတယ်။ ချက် မလုပ်ဖြစ်ရင်တောင် အော့ဖစ် ဒရက်စ် နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကို တွေ့နေရတာနဲ့တင် တင်းနေပြီလေ။ သောကြာ နေ့ည ကလုပ်ခဲ့သမျှတွေက လည်း မျက်စေ့ထဲက ဘယ်လိုမှ မဖျောက်နိုင်တာကို။

ဆယ်နာရီခွဲလောက်ကျတော့ မနေနိုင်တော့ဘူး။ မမဝတ်ရည်အခန်းကို သွားပြီး မှင်သေသေ နဲ့ အိမ်က ကြီးဒေါ် ကြီး နေမကောင်းတာ ဆေးရုံလိုက်ပို့ပေးမယ့် လူ မရှိလို့ ဒီနေ့ ပြန်ပါရစေဆိုပြီး ခွင့်သွားတင်တယ်။ မမဝတ်ရည်က လည်း လူကြားအောင် အေးအေး သွားသွား လူကြီး တွေကို ဂရုစိုက်ပေးလိုက်ပါ။ ကုသိုလ် ရပါတယ် ဘာညာလုပ်လိုက်သေးတယ်။

ကျနော်လည်း ရုံးက လစ်ထွက်လာပြီးတော့ ဘပ်စ်ကား နှစ်မှတ်တိုင်လောက် ဝေးတဲ့ နေရာကို သွားလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ချိန်းထားတဲ့ လမ်းထောင့်မှာ လမ်းဘေး လဘက်ရည်ဆိုင်ကလေး တွေ့တာနဲ့ ဝင်ထိုင်ပြီးတော့ လဘက်ရည်တခွက်မှာ စောင့်နေလိုက်တယ်။

နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ကားလေး ရောက်လာတယ်၊ လဘက်ရည်ဘိုးက ကြိုရှင်းပြီးသားမို့ ကမန်းကတမ်းထပြီး ကားပေါ် ပြေးတက်လိုက်တယ်။

````````````````````````````

(31) မောင်မောင်ထွေး 

ကားပေါ် ကျနော် ရောက်လာပြီး တံခါးပိတ်လိုက်တာနဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကားလေးကို မောင်းထွက်လာခဲ့တယ်။ သူ့မျက်နှာလေး က ပြုံးစေ့စေ့ မို့ ၊ ကျနော်က ကြည့်လိုက်ရင်း။

" မမ သိပ်လှတာပဲဗျာ၊ "

" ငပိုလေး အရမ်းချွဲတာပဲ"

" တကယ်ပါမမရယ်"

" ဘိုက်ဆာပလား"

" သိပ်မဆာသေးပါဘူး"

" ဒါဆိုလည်း ဟိုရောက်မှ စားကြတာပေါ့"

ကျနော်လည်း ဘယ်သွားမှာလည်း မမေးတော့ပါဘူး။ မမမြတ်ဝတ်ရည်နဲ့ ဆို ဘယ်ဖြစ်ဖြစ်ဗျာ လို့ စိတ်ထဲတွေး ထားပြီးသား။ ကားက ကျနော် နေတဲ့ ရပ်ကွက်ပိုင်းကို နီးလာတော့ နည်းနည်းတော့ လန့်သွားတယ်။

" မမ ဘယ်သွားနေတာလဲ"

" မ သူငယ်ချင်းအိမ်လေ"

အဟီး မမ တောင်မဟုတ်တော့ဘူး မ တဲ့ နားထောင်လို့ ကောင်းလိုက်တာ။

" အင်း"

အန်တီမူယာတို့ လမ်းထိပ်နားရောက်တော့ ကားကို ရပ်လိုက်ပြီး၊

" မောင်ခနလေး နေခဲ့ဦး ခုပြန်လာမယ်"

မမမြတ်ဝတ်ရည် ကားပေါ် က ဆင်းသွားပြီး ကျနော်တခါတလေမျက်စေ့ အစာကျွေးနေကြ ဆရာဝန်မလေး ထိုင်တဲ့ ဆေးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ဟင် ဘာများ သွားလုပ်တာလဲပေါ့၊ ခနနေတော့ ထွက်လာတယ်၊ ကားပေါ် ပြန်တက်ပြီး လမ်းထဲကို မောင်းဝင်လာခဲ့တယ်။ အန်တီမူယာ တို့ တိုက်ခန်း ရှေ့တည့်တည့် မှာ ပဲ ရပ်လိုက်တယ်။

" ကဲ သွားစို့ လာ"

ဆိုပြီး ရှေ့က တက်သွားတော့ ကျနော်လည်းအနောက်က ကမန်းကတမ်း လိုက်တက်သွားခဲ့ရတယ်။ တကယ်ပဲ အန်တီမူယာတို့ တိုက်ခန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အထပ်က ဆရာဝန်မ တရုပ်မလေးရဲ့ အခန်းပဲ။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က အခန်းတံခါး ဖွင့်ပြီး ဝင်သွားတော့ ကျနော်လည်း အနောက်က လိုက်ခဲ့ရတယ်။

" မ ဒါ ဟို ဆရာဝန် တရုပ်မလေး တို့ အခန်းပဲ"

" ဟင် မောင်က သိနေတာလား"

" မောင်နေတာ ဟိုဘက်တလမ်းကျော်ပဲ လေ၊ ခု မျက်နှာချင်းဆိုင်တိုက်ခန်းမှာ နေတာ မောင့် ဝမ်းကွဲ အဒေါ် တယောက်အခန်း"

" ဟဲတော် ဒါဆို မောင်က မြတ်သူရ နဲ့ အမျိုးတော်လား"

" ဟင့် အင်း မြတ်သူရ က မောင့် အန်တီမူယာ့ ယောက်ျား ဘက်က တူ လေ"

" ခစ်ခစ် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ကွယ်၊ ဒါနဲ့ စိမ်းပြောတယ် အိပ်ယာခင်း အပြာနဲ့ အခန်းတဲ့ သူတို့ အိမ် ဧည့်သည်လာရင် အိပ်ဖို့ ထားတဲ့ အခန်းကိုသုံးတဲ့"

ကျနော်လည်း အခန်းတံခါးတွေ လိုက်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်၊ တခန်းက တယောက်အိပ်ကုတင်၊ နောက်တခန်းက ပစ္စည်းတွေ နဲ့ ရှုတ်ပွနေပြီး နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်၊ ဒါပေမဲ့ အိပ်ယာခင်းက ပန်းရောင် ၊ နောက်တခန်းကျတော့ အခန်းက ရှင်းလင်းနေတာပဲ လူနေပုံမရဘူး။ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်၊ အိပ်ယာခင်းက အပြာရောင် ၊

" ဒီအခန်းဖြစ်မယ် မ"

လို့ ပြောလိုက်တော့ နောက်ဖေးသန့်စင်ခန်းသွား ပြီး ပြန်လာတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်က အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က အခန်းကို လှည့်ပတ်မျက်လုံးကစားလိုက်ပြီး ကျနော့်ကို အပြုံးစစနဲ့၊

" ကဲ ဘယ်လိုလဲ ဟော်တယ်ထက် ကောင်းတယ်မဟုတ်လား"

" အင်း ဟုတ်တယ် မိုးပရိုက်ဗိတ်ဆီ မ"

လို့ပြောပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကလည်း ပြန်နမ်းပြီး သူ့လျှာကလေး နဲ့ ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ ထိုးပေးလို့ စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား ရမက် ပြင်းပြင်းနဲ့ နမ်းနေကြပြီး ခနကြာမှ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို အသာတွန်းပြီး၊

" ခနလေးမောင်၊ မ ဒီအင်္ကျီ တွေ ကြေကုန်လို့ မဖြစ်ဘူး ရုံးပြန်သွားရဦးမှာ"

" ဟင် မ က ရုံးပြန်သွားရမှာ မောင်ထင်တာ တခါထဲ အိမ်တန်းပြန်မယ်ထင်နေတာ"

" ဟင့်အင်း မရဘူးလေ၊ နောက်တခါ မှ တနေ့လုံးနေလို့ ရအောင် မကြံပါ့ မယ် အခုတော့ တနာရီ လောက်ပဲ၊ ရုံးမှာ အစည်းအဝေးသွားတက်မယ် နောက်နေ့လည်စာစားပြီးမှ ပြန်လာမယ်လို့ ပြောပြီးထွက်လာတာ"

" အင်း ဟုတ်မ"

ကျနော်လည်းကိုယ့်ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်ရင်း ကုတင်ပေါ် စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည် သူ့အော့ဖစ် ယူနီဖေါင်းကို ချွတ်နေတာ ကြည့်နေမိတယ်။

" မ ကို တနေ့လောက်တော့ အဲဒီ အော့ဖစ် ယူနီဖောင်း မချွတ်ပဲ နဲ့ လိုးချင်တယ်မ"

" ခစ်ခစ် ဟုတ်ပါပြီတော်၊ တနေ့ ရုံးက အပြန်တခါ ဆုံရအောင်လုပ်ပေးမယ်၊ ယောက်ျား ခရီးထွက်တဲ့ အခါမျိုး"

မမမြတ်ဝတ်ရည်က သူ့အဝတ်အစားတွေ ကို ချွတ်တော့ ဘရာဇီယာနဲ့ ပင်တီပဲ ကျန်တော့တဲ့ အချိန်၊ လှလိုက်တာ၊ ဆက်ဆီ ဖြစ်လိုက်တာ၊ ဒီလို မျက်နှာ၊ ဒီလို ဘော်ဒီမျိုးကို လိုးခွင့် ရတာ ကံကောင်းလိုက်တဲ့ ကျနော်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွေးလိုက်မိပါတယ်။ ကျနော့် လီးက တော့ သံချောင်းလို မာတောင်နေပါပြီ။

" လှလိုက်တာ မောင့် နတ်သမီးလေးရယ်"

" ခစ်ခစ်  တော်တော်အပြောကောင်းတဲ့ မောင်"

မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဘရာဇီယာ ပင်တီနဲ့ ကျနော်ထိုင်နေတဲ့ ကုတင်စောင်းရှိရာကို လျှောက်လာပါတယ်၊ ကျနော့် ကားပေးလိုက်တဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဝင်ရပ်ပြီး  ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော်က လည်း မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ နူတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းလေးကို စုပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ် လက်တွေက အလိုလို သူ့ကျောဖက်ကို ရောက်သွားပြီး ဘရာဂျိတ်ကို စမ်းဖြုတ်လိုက်တယ်။ 

မမမြတ်ဝတ်ရည် လက်ကလေးကလည်း ကျနော့် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွလေးထုပေးနေတယ်၊ ကျနော့် လီးထိပ်က ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ကျလာလို့ မမမြတ်ဝတ်ရည် လက်ပေါ် မှာပါ ပေကုန်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့် ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တော့ ကျနော်က လည်း သူ့ဘရာဇီယာကို မပြီး ခေါင်းပေါ် ကနေ ဆွဲမချွတ်လိုက်တယ်။ သူကလည်း အလိုက်သင့် လက်မြှောက်ပေးတယ် အခုတော့ သူ့မျက်နှာရှေ့ ရောက်နေတဲ့ ကျနော့်လီးကြီးကို မမမြတ်ဝတ်ရည်က အသာနမ်း လို့ သူ့ နူတ်ခမ်းလေး တလုံးပုံဟရင်း ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ 

" အား..... မ ရယ်.."

မမမြတ်ဝတ်ရည်က ရုံးပြန်သွားရဦးမယ် ဆိုတော့ ကျနော် သူ့ဆံပင်ပုံပျက်မှာစိုးလို့ ခေါင်းကို မထိမကိုင်ရဲပါဘူး၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ပုခုံးလေးကိုပဲ ကိုင်ထားမိတယ်။ နောက်တော့ သူက ကျနော့် လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှာငုံစုပ် ရင်း ခေါင်းကို အနိမ့်အမြင့် နဲ့ ပုလွေ မှုတ်ပေးတော့ သူ့ နို့ကြီးတွေက ကျနော့် ခြေထောက်တွေကို ပွတ်တိုက်မိ နေပါတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ မျက်နာဝိုင်းဝိုင်းလှလှလေး ပေါ် က နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ထဲ ကျနော့် လီးကြီး ဝင်ထွက်နေတာ ကြည့်နေရတာနဲ့တင် အတော်ကို ဖီးလာနေတာကလား။ အာခံတွင်းက နူးညံ့တာရယ် တချက်တချက် စူးကနဲ စုပ်ခံရတာရယ်က ကျနော့် လီး ကို မတရား ဖူးယောင် တင်းမာလာစေပါတယ်။

" မ ရယ် အချိန် သိပ်မရဘူး ဆိုရင် မ ပါးစပ်ထဲ ဒီတခါ မပြီးချင်သေးဘူး၊ မ စောက်ပတ်ကလေးကို ပဲ လိုးချင်တယ်"

လို့ ပြောပြီး၊ သူ့မေးစေ့လေးကို မ ကိုင်ပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်စေလိုက်တယ်၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်က မတ်တတ်ထရပ်လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ကုတင်ပေါ် နေထရပ်ပြီးတော့ သူ့ကို ကုတင်စောင်းမှာ မှောက်အိပ်ခိုင်း လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ကိုင် နှယ်ပြီးတော့ သူ့အနောက်က နေ စောက်ဖုတ်လေးကို နမ်း၊ လျှာနဲ့ ရက်၊ ဖင်ပေါက်လေး ကို ပါ လျှာနဲ့ ရက်လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ဖင်လေး ကော့လာတယ်။ ကျနော် ဖင်လုံး နှစ်လုံးကြားထဲ တံတွေး ထွေးချလိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်လေးကို လက်မလေး နဲ့ ထိုးပြီး တံတွေးတွေကို ထည့်ကြည့်တယ်၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး။

" ဟို မမ ဆလင်းဘက်လေးထဲမှာ ကွန်ုဒန်နဲ့ ဂျယ်ဘူးလေး ရှိတယ်မောင်"

တဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ဝမ်းအရမ်းသာသွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ဖင်ဆုံကြီးကို ကြည့်ပြီး အနောက်က ညှောင့်လိုးချင်နေတာ၊ သူ့ကို ဖင်လိုးဖို့ ဘယ်လို စည်းရုံးရမလဲ တွေးနေတာ အခုတော့ သူ့ကြည့်ရတာ ဖင်ခံဖူးပုံပဲ။ သူစိတ်မပြောင်းခင် လုပ်ရအောင်ဆိုပြီး သူ့ဆလင်းဘက်လေးကို ဖွင့်လိုက်တော့ ကွန်ဒန်လေး နှစ်ထုပ်နဲ့ လက်နှစ်လုံးသာသာဗူးလေး တဗူးတွေ့တယ်။ အထဲက ဆီလိုလို ပဲမို့ အဲဒါလေး ထုတ်လိုက်တယ်။      

အဲဒီဂျယ်ဘူး အဖုံးလေး ဖွင့်ပြီး သူ့ဖင်ပေါက်လေးပေါ် ညှစ်ချလိုက်တယ်။ ချွဲကျိကျိ အရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်ကျလာတော့ ကျနော့် လက်ခလည် ထိပ်လေးနဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်၊ လက်ခလည်နဲ့ ကရိုင်းပေး လိုက် ဂျယ်လေး ထပ်ညှစ်ချလိုက်၊လုပ်ရင်းက လက်ညိုးနဲ့ ပါထပ်သွင်းပြီး လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းစလုံး ချောချောချူချူ အဝင်အထွက်လုပ်လို့ ရတဲ့ အထိ လုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ နောက် အားနေတဲ့ လက်တဖက်ကလည်း ပေါင်ခွဆုံအောက်ကနေလျိူပြီး စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ပေးနေတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည်တယောက် ဖင်ကြီး ကြွကြွလာ ရတယ်။ ငြီးသံလေး က ကျယ်ကျယ်လာတယ်။ 

သူ့ဖင်ပေါက်လေး အာတာတာ ဖြစ်လာတော့မှ ကျနော့် မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးမှာ ကွန်ုဒန်စွတ်လိုက်တယ်။ ကွန်ဒန်စွတ်ထားတဲ့ လီးထိပ်ဖူးနဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ဖင်ပေါက်ကလေး ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တယ်၊ ဖင်ပေါက်လေးက အရမ်းကို ကျပ်နေပေမဲ့ ဂျယ်တွေ အရှိန်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးဝင်သွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ဖင်လုံးကြီးတွေနဲ့ ကျနော့် ပေါင်ခြံအိကနဲ ဖိမိတဲ့ အထိ လီးကြီးက ဝင်သွားတယ်။ 

ကျနော့် လက်တဖက်ကို မမမြတ်ဝတ်ရည် ဘိုက်အောက်က လျိူပြီး စောက်စေ့ကို ဆက်ခြေရင်းမှ ဖင်ကို ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် တချက်ချင်း စလိုးပေးတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး အောက်က ပြန်မ ပေးတယ်။ အချက် (၂၀) ကျော်လောက်ကျတော့ ကျနော် သူ့ခါးကို ကိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပေးနေမိသလို သူ့ငြီးသံတွေက လည် တအားကျယ်လာတယ်။ ကျနော်လည်း ပြီးချင်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကွန်ဒန်ထဲမှာတော့ မပြီးချင်ဘူး အဲဒါနဲ့ ပြီးခါနီးမှာ သူ့ဖင်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကွန်ဒန်ကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ စောက်ရည်တွေ ရွဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး ဖိသွင်း ဆောင့်လိုးချလိုက်တယ်ိ။

" ဖွတ်..ဖလွတ်...ဖတ်.."

" အ...အု..."

နောက်ထပ် အချက်နှစ်ဆယ်လောက် တဖတ်ဖတ် နဲ့ လိုးထည့်လိုက်တော့ လီးကြီးထိပ်က လရည်တွေ တဖြွတ်ဖြွတ်ထွက်ကုန်ရော။ သူလည်း စောက်ဖုတ်အခေါင်းထဲက ပွစေ့ပွစေ့နဲ့ လီးကြီးကို ညှစ်လာတော့ ပြီးသွားမှန်း သိလိုက်ရတယ်။ သူ့စောက်ခေါင်းထဲ လရည်တွေ ကုန်အောင်ပန်းထည့်လိုက်ပြီးမှ သူ့ကျောပေါ် ကို မှောက်ရင်း မှိန်းနားနေလိုက်မိတော့တယ်။

" ချစ်လိုက်တာ မရယ်"

" အင်း "

ကျနော် မမမြတ်ဝတ်ရည် ကိုယ်ပေါ် မှ ခနနားနေပြီးမှ ထပြီး လီးကို သူ့စောက်ဖုတ် ကနေ ဆွဲထုတ်မယ်ကြံတော့။

" ဟေ့မောင် ခန လေး သူများ အိမ်မှာ သူ့အရည်တွေ လျှောက်ပေကုန်မယ်"

လို့ ပြောလိုက်တော့ ကျနော်လည်း နီးစပ်ရာလိုက်ရာလိုက်တာ၊ လက်လှမ်းမှီတာလည်းမတွေ့၊ အနီးဆုံးက မမမြတ်ဝတ်ရည် ခြေကျင်းဝတ်မှာ ကျနေတဲ့ သူ့ပင်တီလေးပဲတွေ့ တယ် အဲဒါကို ပဲ ခြေမနဲ့ ကုတ်ကောက် ၊ လီးအရင်းမှာ ကပ်ပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်လီးတန်ကို လည်း သုတ်စောက်ဖုတ်အဝက လျှံထွက်လာတဲ့ အရည်တွေလည်း သုတ်လိုက်တယ်။

နောက်တော့ ခနနားကြပြီး လှေကြီး ထိုး ရိုးရိုး နဲ့ ကုတင်ပေါ် မှာ တချီပဲ ဆွဲဖို့အချိန်ရတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် က အချိန်မရတော့ဘူး ပြန်တော့မယ် ဆိုလို့ အဝတ်အစား တွေ ပြန်ဝတ်ကြတယ်။သူ့ပင်တီက တော့ ပြန်ဝတ်လို့ မကောင်းအောင် ပေပွ နေပြီ ဆိုတော့ ကျနော်ကပဲ ကျနော့် ကို လက်ဆောင်ပေးပါ သိမ်းထားချင်လို့ ဆိုပြီး ယူထားလိုက်တယ်။ သူလည်းသူ့အိပ်ထဲ ဘယ်လို ထည့်သွားရမှန်းမသိဘူးလေ။ နှစ်ယောက်စလုံး လည်း ဘိုက်တွေ ဆာနေကြပြီ ဆိုတော့ တိုက်ခန်းကို တံခါးပိတ်ပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်။

```````````````````````````

(32) မြယမုံစိမ်း 

မမဝတ်ရည် အိမ်ခေါ် လာတဲ့ ကောင်လေး ကို တွေ့ဖူးနေသလိုပဲလို့ထင်တာ၊ သူက ဟိုဘက်လမ်းမှာနေတယ်ဆိုမှ သေခြာသွားတယ်။ အင်း အစကနေပြန်ပြောရဦးမယ်။

တနေ့ မမဝတ်ရည်က ဖုံးခေါ်လာတယ်။ သူပြောထားတဲ့ ကောင်လေး နဲ့ ငြိသွားပြီတဲ့၊ ထင်သားပဲ အဲဒီညက မမဝတ်ရည် ယောက်ျား ဦးကိုကိုကြီး၊ ကျမအခေါ် တော့ ကိုကို ပေါ့။ သူက မောင် နဲ့ အိမ်ကို လိုက်လာတယ်လေ။ မောင်နဲ့ ဘီယာဆိုင်မှာ သောကြာနေ့ ဆိုတော့ အတူထိုင်သောက်ကြရင်းနဲ့ စိမ်းကို သတိရလာလို့ လိုက်လာတာလို့ ပြောတယ်။ မောင်ကလည်း အိမ်မှာ ညီညီ မရှိဘူး ဆိုတော့ ခေါ်လာတာဆိုပဲ။ မမဝတ်ရည်ရော ဆိုတော့ သူဒီနေ့ အိမ်ပြန်မအိပ်ဘူး လို့ မမဝတ်ရည်ကို ပြောထားပြီးပြီတဲ့။ 

သူများမပြောချင်တဲ့ ဇာတ်လမ်းတော့ ဒီတေးမမေး နေတော့ဘူးလေ။ သူတို့ နှစ်ယောက် ကြား ဆင်းဒဝတ်စ် အလုပ်မခံရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ ကိုယ်အတွက်လည်း ကောင်းဖို့ ဖြစ်လာတာမဟုတ်လား။ သရီးဆမ်း နှစ်ချီလောက်ဆွဲပြီး သွားတော့။ မောင် က သူ့ညီ အခန်းမှာ သွားအိပ်တယ်။ ကိုကို က ကျမ နဲ့ ဖက်အိပ်တယ်။ အာရုံမတက်တတက်ကျတော့ ကိုကို ကနိုးလာပြီးတော့ လင်းဆွဲဆွဲတယ်။ 

ပြီးတော့ ဖက်ပြီး ခနနား အိပ်မပျော် သေးတော့ စကား စမြီပြော ပြီးတော့ တရေးပြန် အိပ်ပျော်သွားကြ။  ပြန်နိုးလာတော့ တချီထပ်ဆွဲတယ်။ ကိုကို က မတွေ့ရတာကြာလို့တဲ့အတိုးချကို လိုးတာ အားရပါးရပဲ။ ခစ်ခစ်။ မောင်ကလည်း စိမ်းတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်လိုးရအောင် ဧည့်သည်ဖို့ထားတဲ့အခန်းမှာကို သွားအိပ်ပေးနေတာ။

နောက်တော့ စိမ်းပဲ အိပ်ယာထ ရေမိုးချိုးပြီး မနက်စာကို ပြင်ဆင်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကို နိုးကျွေးရတယ်။ ကိုကို့ ကြည့်ရတာ တော်တော်နဲ့ ပြန်ချင်သေးပုံမရဘူး ။ နောက်မှ မမဝတ်ရည်ဆီက မက်ဆေ့လာမှ ပြန်သွားတော့တယ်။ အာ့ကြောင့် နောက်နေ့ မမဝတ်ရည်ဆီက မက်ဆေ့လည်းရရော ကိုကို ဘာလို့ အိမ်လိုက်လာသလဲ ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားတယ။ ခစ်ခစ်။

တနင်္လာနေ့ကျတော့ မမဝတ်ရည်က ရုံးကနေဖုံးဆက်တယ်။ သူ့ကောင်လေးနဲ့ တနေရာမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ချင်တယ်တဲ့၊ စိမ်းဆီက အကြံညဏ်တောင်းတယ်။ ခစ်ခစ်။     

" မမဝတ်ရည် ကလည်း သောကြာနေ့ ကမှ တညလုံးနေထားသေးတယ် တနင်္လာမှာ လွမ်းနေရပြီလား"

" ခစ်ခစ် စိမ်းပြောရင်လည်း ခံရမှာပဲ၊ အစပိုင်းမို့လဲ နေမှာပါကွယ်။ အဟီး မမ လည်း စိမ်းကို ပြောရတာတောင် နည်းနည်းတော့ ရှက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိမ်းနဲ့က ညီအမထက်တောင်ပိုတဲ့ သူငယ်ချင်းအရင်းဆိုတော့"

" အမလေး မမဝတ်ရည်က လည်းဘာရှက်စရာရှိလို့လဲ၊ ကောင်လေးက တော်တော်လေး ပါဖောင်းမန့် ကောင်းတယ်ထင်တယ် ခစ်ခစ်၊ ဒါနဲ့ ဘယ်ရက်လောက် ဖြစ်ချင်တာလည်း"

" ကြားရက်ထဲ မှာတရက်ရက်ပေါ့၊ အိမ်မှာလည်း ‌မောင့်ကို ရှောင်မပေးစေချင်တော့ဘူး အားနာတယ်လေ၊ နောက်ပြီး ကောင်လေး ပါဖောင်းမန့်က တော့ မဆိုးပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ပါဖောင်းမန့်ကြောင့်တော့ချည်းပဲ မဟုတ်ဘူး၊ မမ စိတ်ထဲ သူနဲ့ ကို အိပ်ချင်နေမိတာအဟိ၊ ချဥ်ခြင်း လိုမျိုးပေါ့လေ နော်၊ စိမ်းလည်း အာ့မျိုး ကြုံဖူးမှာပါ၊ စိမ်းက မမထက် အတွေ့အကြုံ ပိုများတာပဲဟာ"

" ခစ်ခစ် မမဝတ်ရည်က တော့လုပ်ပြီ။ အင်း မမဝတ်ရည်အနေနဲ့ က ဟော်တယ်သွားလို့လည်းမသင့်တော်ဘူး။ ‌ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ဆို ရင်တော့ စိမ်းအိမ်မှာ ဆို အဆင်ပြေလောက်မယ် ၊ ဘယ်လိုသဘောရလဲ၊  အိမ်မှာ ညီညီကလည်း ဖီးလ်သွားနေတယ်။ မောင်လည်း ရုံးမှာ၊ စိမ်းလည်း ဆေးခန်းတနေ့လုံးထိုင်တဲ့နေ့"

" ဟုတ်လား စိမ်းအိမ်မှာဆို ကောင်းတာပေါ့ အဟီးး၊ အားတော့နာတယ်"

" အမယ်ဒီလူနဲ့ ဒီလူချင်းအားနာစရာလား၊ လာရင် စိမ်းဆေးခန်းမှာသော့လာဝင်ယူလိုက်၊ ပြီးတော့ မောင် ရုံးက ပြန်မလာခင်အထိနေလို့ရတယ်"

" အဲလောက်ကြီးလည်းမနေနိုင်ပါဘူးကွယ် ရုံးက အဲလောက်လစ်လို့မှ မဖြစ်တာ၊ ကျေးဇူးပဲ စိမ်းရယ်"

အဲလိုနဲ့ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့မှာ မမမြတ်ဝတ်ရည် ဆေးခန်းရောက်လာပြီး သော့ဝင်ယူသွားတယ်။ စိမ်းလည်း လူနာနဲ့မို့ သော့ပဲ ပေးလိုက်ရတယ်။ ၂ နာရီလောက်ကြာတော့ မမဝတ်ရည် ပြန်လာတယ်၊ ကောင်လေးပါပါလာတယ်။ စိမ်းရုံးခန်းလုပ်ထားတဲ့ နေရာလေးထဲ ဝင်လာကြပြီးတော့ သူ့‌ကောင်လေး နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ်။

" စိမ်း ရေ ဒါ မမ ရဲ့ သူငယ်ချင်းလေးလေ၊ မောင်မောင်ထွေးတဲ့၊"

" အော် ဟုတ် ကျမ စိမ်းပါ၊ မမဝတ်ရည် နဲ့ အရမ်းခင်ပါတယ်။ မမဝတ်ရည် သူငယ်ချင်း ဆို ကျမ သူငယ်ချင်းပဲပေါ့"

" ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ကျေးဇူးပါ"

" မောင်မောင်ထွေး ကို တို့ မျက်မှန်းတန်းနေသလိုပဲ"

" ဟုတ် ဆရာမ ကျနော် ဟိုဘက်လမ်းမှာ နေပါတယ်။ ဆရာမ တို့ အိမ်ရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုက်ခန်းက ကျနော့် အဒေါ် ဝမ်းကွဲ ရဲ့ အိမ်ပါ"

" အော် ဒါဆိုရင် မြတ်သူရ နဲ့ အမျိုးလား"

" အော် ဆရာမ က မြတ်သူရ ကို သိတာလား။ သူနဲ့ ကျနော် အမျိုးမတော်ပါဘူး ခင်ဗျ၊ သူက ကျနော့် အန်တီမူယာ ရဲ့ ယောက်ျားဘက်က တူပါ "

" အော် အဲလိုလား"

" ဆရာမ ရော မြတ်သူရ နဲ့ သိတာလား"

" အင်း မောင်မြတ်သူရ နဲ့ ခင်ပါတယ်"

အဲလို နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် တို့ ထွက်သွားကြတယ်။ နောက်တနာရီလောက်ကြာတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ပြန်ခေါ် တယ်။

" ဟေး စိမ်း စကားပြောလို့ ရလား၊ ဘီးဇီးနေလား"

" ရတယ် မမဝတ်ရည်၊ ခု လူနာပါးနေတယ်"

" ကျေးဇူး အထူးတင်တယ်လို့ ထပ်ပြောမလို့ပါ ခစ်ခစ်"

" ဟာ မမဝတ်ရည် ကလည်း လာပြန်ပြီ၊ မလိုပါဘူးဆို တခါတည်း ခစ် မမဝတ်ရည်ကို လည်း မေးရဦးမယ်"

" မေးလေ စိမ်း ကလည်း စကားခံနေစရာမလိုတဲ့သူတွေကို"

" ဒီနေ့ ဘာတွေ လုပ်ကြလဲ ပြောပါဦး စိမ်းကို လည်း ဒီတေးလေးတွေ အဟိ၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်တို့ အတွဲကို ကြည့်ပြီး စိမ်းတောင် အရည်စို့လာတယ် အဟိ"

" ခစ်ခစ် သိပ်အထူးခြားကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်၊ မမဝတ်ရည်၊ က ရောက်‌ရောက်ခြင်း သူ့ကို လွေပေးလိုက်တယ်၊ နောက်သူက ပါးစပ်ထဲ မပြီးချင်ဘူးဆိုပြီး မမဝတ်ရည် ကို မှောက်ခိုင်းပြီး ခ‌ရေကို လာဆော့တယ်။ မမလည်း သူခရေကို လိုချင်မှန်းသိတော့ အိပ်ထဲ အသင့်ပါလာတဲ့ အဖေါ် နဲ့ ဂျဘ်ပေးလိုက်တယ်။ သူက ခရေကို လုပ်ပြီးမှ အဖေါ် ချွတ်ပြီး ရှေ့ကို သွားတယ်။ အဲမှာပဲ သူ့ပရိုတိန်းတွေ ထည့်သွားတယ်။ နောက်ခနနားပြီး အိပ်ယာပေါ် မှာပဲ လှေကြီးထိုး တချီဆွဲတယ်။ အဲလောက်ပဲ မမ က ပြန်ရမှာ ဆိုတော့ ထွက်လာခဲ့ကြတာ သူက မဝသေးဘူးလေ ခစ်ခစ်၊ လူငယ်ဆိုတော့သက်လုံ ကတော့ ကောင်းတယ်"

" ခစ် မမဝတ်ရည် ပြောတာ နားထောင်ပြီး စိမ်း တောင် အရမ်းလာနေပြီ၊ ဒီညတော့ မောင့်ကို အမဲဖျက်ရမယ်ထင်တယ် ခစ်ခစ်"

" ခစ်ခစ် ဖျက်ဖျက်။ မောင်ထွေး ကို စိမ်းနဲ့ လှော်ပေးလိုက်မယ်လေ ခုတော့ စောသေးတော့ တို့ကို အထင်တမျိုး ဖြစ်သွားမှာစိုးလို့"

" ဟုတ်မမ လူနာရောက်လာလို့ နောက်တော့ ဆက်ပြောမယ်နော် "

" အိုကေ ဘိုင်စိမ်း"

ကျမ လည်း လူနာ ဆက်တိုက်ကျလာလို့ အလုပ်များသွားတယ်။ ဆေးခန်းမပိတ်ခင် တစ်နာရီလောက် အလိုမှာ မောင့် ဦးလေး ဦးတင်မောင်လတ် ရောက်လာတယ်။

" ဟင်ဦးလတ် ဘယ်တုန်းက ဆင်းလာတာလဲ၊ ကြိုလည်း မပြောဘူး"

" ဟင်းဟင်း ဆင်းလာတာ မဟုတ်ဘူး ကွယ့် တက်လာတာ၊ ဒီလို ထားဝယ်ဖက်မှာ ရောက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်း အမျိုးသမီး ဆုံးလို့ နာရေးသွားတာ၊ အရေးပေါ် အဲဒီက မှ ပြန်တက်လာပြီး အိမ်မပြန်ခင် မရောက်တာကြာလို့ သမီးစိမ်းတို့ ဆီ ဝင်လည်လိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး ဝင်လာတာလေ"

" အော် ရတယ် ဦးလတ် မောင်လည်း ပျော်မှာပဲ ဦးလတ် ရောက်နေတာ သိရင်၊ သမီး ဆေးခန်းပိတ်ပြီးမှ ပြန်လာမယ် အိမ်သွားပြီး အေးအေးဆေးဆေး နားလိုက်ဦး၊ မနှင်းရေ ဦးလတ် ကို အခန်းတံခါး လိုက်ဖွင့်ပေးလိုက်ပါဦး"

ကျမလည်း ဆေးခန်းက အကူခန့်ထားတဲ့ ကောင်မလေး ကို သော့လှမ်းပေးပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးက ဦးလတ်ဆီက အထုပ်တချို့ကို ကူသည်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်ကို သွားဖို့ ပြင်ကြတယ်။

" ဦးလတ် ရေမိုးချိုး ပြီး အေးဆေး နားနေလိုက်ဦးနော် သမီး ဆေးခန်းက နောက် တနာရီလောက်မှ ပိတ်မှာ သမီး ပြန်လာမှ စျေးဝင်ပြီး ချက်ပြုတ်စရာဝင်ဝယ်လာခဲ့မယ် ဦးလတ်ဘာစားချင်လဲ"

" ဘာမှ ဝယ်မနေနဲ့ သမီးစိမ်း၊ မောင်မင်းရဲ ပြန်လာမှ ဦးလတ်တို့ တနေရာ ထွက်စားမယ် ဦးလတ် ကျွေးမယ် ဒီညစာကို"

" အာ မဟုတ်တာ ဦးလတ်ကလည်း အားနာစရာကြီး၊ ခစ်ခစ်"

" နာမနေပါနဲ့ ကိုယ့်ဦးလေးကို များ၊ ဆေးခန်းပိတ်ပြီးတာနဲ့ အိမ်သာ တန်းပြန်လာခဲ့တော့"

ဦးတင်မောင်လတ် ထွက်သွားတော့ သူ့ကျောပြင်ကြီးကို ငေးကြည့်ရင်း ကျမ သူနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို ပြန်တွေးမိလာတယ်။

ဦးတင်မောင်လတ်က မောင့် အဖေ ရဲ့ ညီအငယ်ဆုံးလေ အသက်က (၅၀) ကျော်ကျော်လောက် ရှိမလားပဲ။ လူက‌ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း၊ ဒါပေမဲ့ ဘီယာကြိုက်လို့လားမသိဘူး ဘိုက်ကြီးက တော့ နည်းနည်းလုံးပြီးထွက်နေတယ်။ သူက ရှမ်းအမျိုးသမီးတဦးနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီး မေမြို့မှာနေတယ် စစ်တပ်က လူဝတ်လဲပြီးဌာနတခုမှာ ညွန်မှုးခနလုပ်၊ ပြီးတော့ သူနဲ့ မကိုက်ပါဘူးဆိုပြီး အလုပ်ကထွက် ခြံစိုက် အရောင်းအဝယ်လုပ်၊စသဖြင့် လုပ်နေတာ၊ အချမ်းသာကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ စီးပွားတော့ ပြေလည်ပါတယ်၊ သားသမီး နှစ်ယောက်ရှိတယ်။ ရန်ကုန်လာရင် တော့ သူ့ရဲ့  တူ ဖြစ်တဲ့ မောင့် အိမ်မှာပဲ တည်းတယ်၊ ဟော်တယ်မှာ တည်းလို့ ရပေမဲ့ ခုလို လာတည်းမှ တူ နဲ့ အေးဆေးတွေ့ရ စကားပြောတာ ဆိုပြီး  အိမ်မှာပဲ တည်းလေ့ရှိတယ်။

အဓိက ပြောချင်တာကတော့ ဦးတင်မောင်လတ် ရဲ့ အကြည့်တွေပဲ ၊ အရင်တုန်းက မောင်နဲ့ ရပြီးကာလ က ကျမ က ဘာမှ မသိနားမလည် သေးတဲ့ ကောင်မလေး သာသာ ရှိတာ၊ ကျောင်းတုန်းကလည်း စာပဲ ကြိုးစားပြီး ဟိုဒီကိစ္စတွေ လည်းနားမလည်၊ မောင်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ သာ အပျိုရည် ပျက်ပြီး ဆက်ခ် ကို စသိခဲ့ရတာ၊ အဲဒီကာလ တွေတုန်းက ဦးလတ် လာလည်လို့ ရှိရင် သူက ပျော်ပျော် ပါးပါး နေတတ်၊ တော့ ခင်လည်း ခင်ခဲ့တယ်။ သူက လက်ပွန်းတတီး ကိုယ့်အပေါ် ဆက်ဆံခဲ့တာ တွေကလည်း ကိုယ့်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေခဲ့ဘူး။ 

ယောက်ျား တွေ အကြောင်းလည်း သိပ်မသိ၊ ကိုယ်တိုင်က လည်း ဆရာဝန် ဆိုတော့ ထိတာ ကိုင်တာ တွေက သိပ်မဆန်း သလိုမို့ ဘာမှ ကို သတိမထားမိတာ။ ခု လို အတွေ့အကြုံများလာပြီး ၊ဆက်ခ် ကိစ္စ တွေမှာလည်း ပိုသိလာတော့ အရင် တုန်းက အဖြစ်အပျက်တွေကို ပြန်တွေး ကြည့်မိ ရင် မူမှန်မဟုတ်တာကို သတိထား မိလာတယ်။ အဲဒါက လည်း မောင် နဲ့ ဆို ပြောဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကိုကို လို့ စိမ်းပြောင်းခေါ် လာခဲ့ရတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ယောက်ျား ဦးကိုကိုကြီး ကြောင့်။ ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ ဖြစ်လိုက်ပြီး နောက်ပိုင်း တခါတလေ သူနဲ့စကားပြောရတာ က  မောင်နဲ့ ပြောရတာထက်ကို ပိုပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ ကောင်းတာ တွေ့လာရတယ်။ 

မောင်နဲ့ လည်း ကျမ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ တော့ ရပါတယ်၊ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ယောက်ျား ဆိုတော့ တခါတလေ စိတ်ထဲကိုယ့်ကို များ အထင်သေးသွားမလား၊ ငါ့ကို ဘယ်လို ထင်သွားမလဲ ဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်ကလေး တော့ အမြဲ မသိမသာရှိနေတယ်။ ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ ကြတော့ အဲလို မရှိတော့ဘူး။ နောက်ပြီး ဦးကိုကိုကြီး ကလည်း ယောက်ျားတွေရဲ့ စိတ်ထားကို အမြဲ ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောပြလေ့ ရှိတယ်၊ သူက နားလည်းထောင်တယ်။ သူနဲ့စကားပြောရတာကိုက စိတ်ထဲ ပေါ့ပါးသွားစေလေ့ရှိတယ်။ 

အဲဒါ သူ့အရည်အချင်း တ မျိုးခေါ် မလားပဲ။ ခစ်ခစ် ပြောရင်းစကားလမ်းကြောင်း လွဲသွားပြန်ပြီ။ မမဝတ်ရည် မောင်မောင်ထွေး နဲ့ ဖြစ်တဲ့ ညက ဦးကိုကိုကြီးက ကျမ တို့နဲ့ လာအိပ်တယ်လေ။ ထုံးစံအတိုင်း သရီးဆမ်းကြ တယ် ပြီးမှ ကုတင် တလုံးထဲ မှာ သုံးယောက်အိပ်ကြ တာကို မောင်က ကျပ်တယ် ဆိုပြီး ဧည့်သည်တွက်ထားတဲ့ အိပ်ခန်းမှာ သွားအိပ်တယ်။ အဲမှာ ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ ကျမ တို့ ဖက် အိပ်လိုက်ကြတယ်။  နောက် အာရုံမတက်ခင် တရေးနိုးလာကြပြီး ကျမ နဲ့ဦးကိုကိုကြီးတို့ လိုးဖြစ်ကြပြန်ရော၊ အဲဒီ အချီပြီးတော့ နှစ်ယောက်စလုံး မျက်လုံးကြောင်နေလို့ ဖက်ထားရင်းက စကားစမြီပြောဖြစ်ကြတယ်။

အဲမှာ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဦးလတ် အကြောင်း ရောက်သွားတယ်။ မောင်ဆိုရင်တော့ အားနာလို့ ပြောဖြစ်မှာ မဟုတ်ပေမဲ့ ဦးကိုကိုကြီး ဆိုတော့ ပြောဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဦးလတ် ရဲ့ အကြည့်တွေ ပွတ်သီးပွတ်သတ် စကားပြောရင် ဟိုကိုင် ဒီကိုင်ပြောတာတွေ က အရင်က ရိုးရိုးသားသားပဲ ထင်ခဲ့တာ အခု ပြန်စဥ်းစား ကြည့်တော့ မရိုးဘူး ထင်တယ်လို့ ပြောလိုက်တော့ ဦးကိုကိုကြီးက ပြောတယ်။ 

ဦးလတ် က စိမ်းကို လိုးချင်နေတာ ဖြစ်မယ်တဲ့၊  စိမ်းကရော ဘယ်လိုနေလဲ ဆိုတော့၊ ဦးလတ် က ရုပ်ကတော့ မောင့်လိုပဲ အချောစားလို့ ခိခိ နောက်ပြီးအခု အတွေ့အကြုံအရ မောင်နဲ့ကစိမ်းနဲ့ အသက်မတိမ်းမယိမ်း၊ ကိုကို ကကိုယ့်ထက် နည်းနည်းကြီး၊ မြတ်သူရ က ကိုယ်ထက် နည်းနည်းငယ်။ ဆိုတော့ ဦးလေးအရွယ် နဲ့ အတွေ့အကြုံတော့ စမ်းကြည့်ချင်သားလို့ ပြောလိုက် တယ် ခစ်ခစ်။ 

ဦးကိုကိုကြီးက မြှောက်ပေးတယ်။ ဒီတခါလာရင် စိမ်း စမ်းကြည့်လိုက်လေတဲ့။ သိပ်တောင် ကြိုးစားစရာမလိုပဲ ချက်ခြင်းပါလာမှာပါတဲ့။ ခစ်ခစ်။ မင်းရဲကိုကို ကလည်းစိတ်ရှိမှာ မဟုတ်ပါဘူး တဲ့။ သူက ဖီးတောင်တက်ချင်တက်နေဦးမှာ တဲ့။ ကဲ အခုတော့ ဦးတင်မောင်လတ်တယောက် အသက်ရှည်ဦးမယ်လို့ ပြောရမလို ဖြစ်နေပြီ။ ဦးလတ်ကြီးက တပတ်တောင် မခြားဘူး အိမ်ရောက်လာခဲ့ပြီလေ။ ဟဟ။

တွေးရင်းတွေးရင်းကကို နေ့ခင်းက မမမြတ်ဝတ်ရည် အပြောကြောင့် ထကြွခဲ့ရတဲ့ စိတ်တွေက ပြန်ထနိုးလာ ပြန်ပါပြီ။ နေ့ခင်းက စိုနေရာက ခြောက်စပြုလာတဲ့ ပင်တီလေးတောင် ပြန်စိုလာခဲ့ပြီ။ ဦးလတ် ကို ဘယ်လို ကိုယ်က ကိုယ့်ဘက်က စတာမှန်း မသိအောင် ဘယ်လိုဝင်ရမလဲ တွေးရင်း ရင်ဖိုလာခဲ့တယ်။ လူနာက လည်းပါး စိတ်လည်း ဆေးခန်းမှာ သိပ်မရှိတော့တာမို့ ကောင်မလေးကို ဆေးခန်းပိတ်ဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ပုံမှန်ပိတ်နေတဲ့ အချိန် ရောက်ဖို့ နာရီဝက်လောက်လိုတာတောင်မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ ဆေးခန်းပိတ်တာ ကောင်မလေးကို တောင် ကူပြီး သိမ်းဆည်း မပေးခဲ့တော့ဘူး။ အိမ်မှာ လုပ်စာရှိလို့ ဆိုပြီး ကမန်းကတမ်းကို ထပြန်လာခဲ့မိတော့တယ်။

အိမ်ရှေ့တံခါးဖွင့် ဝင်လိုက်တော့ အိမ်ထဲမှာ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ ဦးလတ် ခရီးပန်းလာပြီး အိပ်ပျော်များ နေမလားလို့ အသံမထွက်အောင် ခြေဖျားထောက်ပြီး လျှောက်လာမိတယ်။ ဆေးခန်းမှာ ကမန်းကတန်း နဲ့ ရူးပေါက်ခဲ့ဖို့ မေ့သွား တာနဲ့ ရေချိုးခန်း ဘက်ကို အမြန်လျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်း နား ရောက်ကာနီးမှာ အသံတခုကြားလိုက်ရတယ်။ ရေချိုးခန်းတံခါးက တော့ ဟတတ နဲ့ ဆိုတော့ အထဲက အသံထွက်နေတာ ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။အဲဒါနဲ့ အနားကပ်သွားပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တော့။ ဦးလတ်ကြီးပေါ့။ 

အိမ်သာဘိုထိုင် ရှေ့မှာ မတ်တတ်ရပ်လို့ မျက်လုံးစုံမှိတ်လို့ သူ့လက်တဖက်က အဝတ်စတစကို နှာခေါင်းမှာ ဖိကပ်ထားပြီး နောက်လက်တဖက်က သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုနေတာ၊ ပါးစပ်က လည်းငြီးသံလေး ထွက်နေတယ်။ ကျမ လည်း တံခါးကြား အသာတိုးပြီး သူ့လက်ကကိုင်ထားတဲ့ ပိတ်စလေးကို သေခြာကြည့် လိုက်တော့ ကျမ ရဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ဖြစ်နေတယ်။ မီးခိုရောင်နဲ့ အနက် အကြားကြားနဲ့ ဇီးဘရားလို အဆင်နဲ့ ဗစ်တိုးရီးယားစီးခရက် ပင်တီလေး။ ကျမ နဲ့ မမဝတ်ရည်တို့ကို ဦးကိုကိုကြီးက ဆင်တူ နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်သွားလုပ်နေတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းကို မှာပြီး ဝယ်‌ပေးထားတာလေ။

ကျမ မျက်လုံးပြူးသွားတာက သူ့လီးကြီး။ သူက လူကောင်ထွားထွားကျိုင်းကျိုင်းကြီးမို့ လားမသိဘူး၊ လီးကြီးကလည်း တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် နဲ့ အရှည်ကြီး။ နဂိုထဲက စစ်သားလူထွက် အသားက ညိုမဲမဲ မို့ လီးကြီးက လည်း ညိုမဲမဲ ၊ ဒစ်ဖူးကြီးက ခရမ်းရောင် သမ်းနေတယ်။ ကျမ ဒူးတွေတောင် ချောင်ချင်လာတယ်။ စောက်ဖုတ်လေးက တော့ ထပ်ပြီးအရည်စိမ့်လာပြန်ပြီ။ ဒီနေ့ သုံးကြိမ်မြောက် အရည်စိမ့်ရခြင်းပေါ့။ အဲလို ကြည့်နေတုန်း လက်က လီးကို ဆောင့်ထုတာ အရှိန်မြန်လာပြီး ကျမပင်တီလေးကို လီးရှေ့မှာ ခံပြီး လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြစ်နေတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ သူအောက်ငုံ့ပြီး ပင်တီလေးထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြစ်နေတုန်းပဲ ကျမ အခန်းဝကနေ အမြန်အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။

ခနလောက် ကျမ အသက်ရူတာ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားမှ အိမ်ရှေ့တံခါးကို အသံမြည်အောင်ဖွင့်ပြီး။

" ဦးလတ် ရေ ဦးလတ်" လို့ အသံပေးခေါ် လိုက်တယ်။

```````````````````````````````````

(33) ဦးတင်မောင်လတ်

ကျနော်  ဒီကောင်မလေး ကို စိတ်ကူးထဲက လိုးနေတာက အကြိမ်ပေါင်း မရေနိုင်တော့ဘူး။ ရန်ကုန်‌ရောက်တိုင်း တူတော်မောင် မင်းရဲကိုကို အိမ်မှာပဲ တည်တယ်။ တည်းတိုင်းလည်း သူမိန်းမ ဆရာဝန်တရုပ်မ ဖွေးဖွေးဖြူ လေးကို မြင်တိုင်း စိတ်တွေက ထတယ်တယ်။ ဒီတရုပ်မလေးက တခြား ဟော့ရှော့ အကိတ်ကြီးတွေလို ဖင်ကြီး နို့ကြီး ပေါင်လုံးတုတ်တုတ် တွေ မဟုတ်ပဲ ကျနော့် မျက်လုံးထဲမှာ ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ်။ 

ရုပ်ရှင်မင်းသမီးတွေ မော်ဒယ်တွေလို အရမ်းချောတဲ့ မျက်နှာ မျိုးမဟုတ်ပေမဲ့ ၊  ပုလင်းဖင် မျက်မှန်ထူထူကြီး အောက်က မျက်လုံးပြူးပြူးလေး နဲ့ နှာခေါင်းလုံးလုံးလေး။ ဖြူဖွေးနုတဲ့ ပါးပြင်နဲ့  နီတာရဲ နူတ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲလေး က ချစ်စရာ။ နို့လေးတွေက အနေတော် လုံးမောက်မောက် ကလေးတွေ၊ အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီတို တတ်တာပဲ အမြဲလိုလို တွေ့ရတော့၊ အကြောစိမ်းလေး များပေါ်နေတဲ့  ပေါင်တန် လုံးဖြောင့်‌ဖြောင့် တွေက ချောမွတ်ပြီး အဆစ်အမြစ်မထင် ခြေသလုံးသားအထိက ပန်းနုရောင်လေးပင်သန်းနေတယ်။

ကျနော့်  အနှစ် (၂၀) ကျော် ပေါင်းလာခဲ့တဲ့ မိန်းမ လည်းရကာစတော့ အဲလို ဘော်ဒီပင်။ အခုတော့ မဘုတ်ဆုံ ဖင်တုံကြီး လှည်းလုပ်လို့ စီး ဆိုသည့် အစားထဲ ပါနေပြီ။ ပြီးတော့ မိန်းမ ကလည်း ဆက်ခ် ကို စိတ်မပါတော့။ ကျနော့် ဘာသာ အင်တာနက် က ပွန်ဆိုက်တွေ သွား ကြည့်၊ စာတွေဖတ်၊ ဂွင်းထုကာ စိတ်ဖြေဖျောက် လေ့ရှိသည်မှာ လေးငါးဆယ်နှစ်မကပြီ။ ဒါကြောင့် မို့လည်း တရုပ်မလေး စိမ်းရဲ့ အပေါ် က နို့ဖောင်းဖောင်းလေး၊ အောက် ပေါင်တန် အသားဖွေးဖွေးလေးတို့ မြင် တိုင်း လီးက မာတောင်လာရတယ်။ မျက်လုံးကို အလိုလို အစာကြွေးနေမိတယ်။ ညကျ မှ ပြန်ပုံဖေါ် ပြီး ဂွင်းတိုက်ရတယ်။ ငယ်စဥ် ကျောင်းသားဘဝတုန်းက လို ပြန်ဖြစ်နေရတယ်။

ရန်ကုန်ကို အကြောင်းတခုခု ကြောင့် လာစရာပေါ်ရင် သို့မဟုတ် ခရီးကြုံလျှင်၊ မင်းရဲကိုကို အိမ်မှာသာ တကူးတက လာအိပ်လေ့ရှိတယ်။ အခုလည်း ထားဝယ်ကနေ မန္တလေး  ကို လေယာဥ်နဲ့ တန်းပြန်လျှင် ဖြစ်နိုင် သော်လည်း တမင်သက်သက် လမ်းကြုံလို့ ဆိုပြီး ဝင်လာခဲ့ လိုက်တယ်။   

ဒီနေ့တော့ ကံကောင်း သလားမမေးနဲ့ သူတို့အိမ်မှာ ဘယ်သူ မှ မရှိ။ ညီညီလည်း မရှိ၊ ကိုကို ကလည်း ရုံးက ပြန်မလာသေး။ တရုပ်မလေး ပြန်လာလျှင် ကျနော် နဲ့ တရုပ်မလေး နှစ်ယောက်ထဲ၊ မင်းရဲကိုကို က ရုံးအပြန် နောက်ကျတတ်တာ ကျနော် သိသည်။ အနည်းဆုံး တရုပ်မလေး ဆေးခန်းပိတ်ပြီး တနာရီလောက်ကြာပြီး မှ မင်းရဲကိုကို ရောက်တတ် သည်။ အနည်းဆုံးတနာရီ လောက် ကျနော်နဲ့ တရုပ်မလေး နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ အချိန်ရမည်။

ဆေးခန်းအကူကောင်မလေးက တံခါးဖွင့်ပြီး ကျနော့် အထုပ်တွေကို ကူသယ်လာခဲ့တယ်။ ဧည့်သည်ခန်း ပို့ပေးပြီးတော့မှ ဆေးခန်း ပြန်ထွက်သွားတယ်။ အိမ်ထဲမှာ ကျနော် တယောက်ထဲ ဆိုတော့ ဝါသနာကိုတားမရ၊ မင်းရဲကိုကို တို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ အခန်းတံခါးကို အသာတွန်းကြည့်တော့ ပွင့်သွားလို့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ အခန်းခြေရင်းဘက်ထောင့်မှာ အဝတ်ဟောင်းတွေ လျှော်ဖို့ ထည့်ထားတာ တွေ့ရတယ်။ အဲဒီခြင်းကို မွေကြည့်လိုက်တော့ အား တန်သွားပြီ။ မြင်းကျားအဆင် ဘောင်းဘီလေးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဗစ်တိုးရီးယားစီးခရက် လို့ စာတမ်းပါတွေ့ တော့ တရုပ်မလေး ဟာမှန်းပိုသေခြာသွားတယ်။ 

ဒီအိမ်မှာက မိန်းခလေးက သူတယောက်ထဲ ရှိတာကို။ ပင်တီ လေးကို ကောက်ပြီး ခွဆုံကို ကြည့်လိုက်တော့ စိုပြီး ချောက်နေတဲ့အကွက်ကလေး တွေ့တယ်။ စောက်ရည် စိမ့်တာလား၊ သေးရည်စိမ့်တာလားတော့ မသိ။ ကျနော့် နှာခေါင်းနားကို ကပ်ပြီးရူလိုက်တော့ အနံ့ကလေးက ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ်။ ရေမွှေးလည်း ဖျမ်းထားပုံရသည်။ ညှီစို့စို့ နဲ့ သင်းပျံ့ပျံ့ အနံ့တို့ ရောထွေးနေတယ်၊ ကျနော့် လီးက ချက်ချင်းထောင်လာခဲ့ရတယ်။

ကျနော့် လီးက ငယ်ငယ်ကတည်း ကရော တပ်ထဲမှာရော သူငယ်ချင်းတွေထဲ မှာ အကြီးဆုံးမို့ နာမည်ပြောင် တုတ်ကြီး လို့တောင်ပေးခံရတဲ့ကောင် ဆိုတော့ တော်တော် တုတ် ပြီး တော်တော်ရှည်တယ်။ အင်္ဂလိပ် အောကားက ကောင်တွေနီးပါးလာက်ကို ရှိတာ။ တရုပ်မ လေး ပင်တီနဲ့ လီးကို ပတ်ပြီး ပွတ်နေရင်းက သတိရလိုက်တယ်။ တကယ်လို့ များပြန်လာလို့တွေ့သွား ခဲ့ရင် ဘာများ ဖြစ်မလဲ။

ကျနော့် စိတ်တွေ တအားထန်လာခဲ့တယ်။ ဒါနဲ့ လိုရမယ်ရ ဆိုပြီး ဝရံတာတံခါးကို ဖွင့်လို့ လမ်းမပေါ် ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ဟိုက် တရုပ်မလေး အိမ်နားတောင် ရောက်နေပါ့လား။ သူ့ဆေးခန်းပိတ် ဖို့ နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက်လိုသေးတာကို ဘယ်လို ဖြစ်လို့ စောပြန်လာတာလဲ။ တော်သေးတာပေါ့ ငါသတိတရ ကြည့်မိလို့၊ နို့မို့ သူတို့ အခန်းထဲ ငါ အဲလိုပုံကြီးနဲ့ မိလိုက်ရင် ဒုက္ခပဲလို့ တွေးမိလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန် ကျနော့် လက်ထဲက ပင်တီလေး ရယ် မာတောင်နေတဲ့ လီးရယ်က ကျနော့် ဦးနှောက်ကို ရူးနှမ်းတဲ့ အလုပ်တခု လုပ်ဖို့ တိုက်တွန်းလိုက်တယ်။ 

သူတို့ အခန်းထဲမှာ မိသွားရင် တော့ မကောင်းဘူး။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ဘာသာ ရေချိုးခန်းထဲ ဂွင်းထုနေတာကို သူလာချောင်းလို့ တွေ့သွားရင် ငါ့အပြစ်မဟုတ်ဘူး။ အနည်းဆုံး သူငါ့လီး ဘယ်လောက်ကြီးလဲ ဆိုတာ တွေ့သွားမှာ အမြတ် ပေါ့။ လို့ တွေးပြီး ရေချိုးခန်းကို လျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ် တံခါးကို အသာလေးဟထားပြီး တံခါးကို မှန်ကနေတဆင့် ကိုယ့်မျက်စောင်းလေးနဲ့ မြင်နိုင်တဲ့ နေရာယူလိုက်တယ်။ အိမ်သာအိုးပေါ် မှာ လီးကို ချိန်ရင်း စပွတ်နေတုံးပဲအိမ်ရှေ့တံခါးပွင့်သွားသံကြားလိုက်တယ်။ ဟိုက်၊ ခုကျမှသတိရလိုက်တယ်။ ကျနော့် လက်ထဲမှာ တရုပ်မလေး ပင်တီကိုင်ရက် ပါလာတာ။ မတတ်နိုင်တော့ဘူး။ ဖြစ်ပြီး မှတော့၊ လို့ စိတ်ဒုံးဒုံးချလိုက်တယ်။ ပင်တီကို နှာခေါင်းမှာ ရူရင်း လက်က လီးကို ဆုပ်ပြီး ထုအသံထွက် ငြီးနေလိုက်တယ်။

ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ၊ တရုပ်မ‌လေး တံခါးကြား ကနေ ချောင်းနေတာ မှေးထားတဲ့ ကျနော့် မျက်စေ့ကနေ မှန်ထဲက တဆင့်မြင်နေရတယ်။ သူက အသံမထွက်ပဲ ချောင်းနေလေ ကိုယ်က ဖီးတက်လေ ဆိုတော့ ထုရင်းထုရင်း တကယ် အရှိန်တက်လာတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ ပြီးကာနီး မှာ တရုပ်မလေး ပင်တီကို လီးထိပ်မှာ ခံပြီး လရည်တွေကို ပန်းထုတ် ပြီးပြစ်လိုက်ရတော့တယ်။ အဲဒီပင်တီလေး ထဲကို ကျနော့် လရည်တွေ ကုန်စင်တဲ့ အထိ ညှစ်ထည့်နေတုန်း အိမ်ရှေ့   တံခါး ကို အသံကျယ်ကျယ် နဲ့ ဖွင့်သံပိတ်သံ ကြားပြီး၊

" ဦးလတ်ရေ၊ ဦးလတ်.."

လို့ အော်ပြီး တရုပ်မလေး အသံပြုလိုက်တာ ကြားတော့ ပြုံးလိုက်မိတယ်။ ရင်ထဲမှာလည်း အလုံးကြီးကျ သွားရတယ်၊ ငါ့အကြံ အောင်ပြီလို့ပေါ့။ ပုဆိုးကို ကမန်းကတန်း ကောက်ဝတ်၊ လရည်တွေ ရွဲနေတဲ့ သူ့ပင်တီလေးကို ခါးပုံစမှာ လိပ်ထည့်ပြီး မှ အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

" ဟင် သမီးစိမ်း အစောကြီး ပြန်လာတာလား၊ ဦးလတ်ထင် တာ ဆေးခန်းက နောက် နာရီဝက် လောက်မှ ပိတ်မှာလားလို့"

" အင်း လူနာလည်းပါး၊ ဦးလတ်လည်း အိမ်မှာ တယောက်ထဲ ပျင်းနေမှာ လည်းအားနာလို့ စောပိတ်ပြီး ပြန်လာခဲ့တာ၊ ဦးလတ် ရေချိုးပြီးပလား"

" ချိုးမလို့ ပြင်တုန်း သမီးစိမ်းရေ ခုပဲ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်မလို့ သမီးစိမ်းအသံကြားလို့ ပြန်ထွက်လာတာ"

" ဟုတ်ချိုးလိုက်လေ ဦးလတ်.. ဦးလတ်ပြီးမှ သမီး ချိုးတော့မယ်၊ ဦးလတ်တူကို လည်း ဖုန်းဆက် လိုက်ဦးမယ် ဦးလတ်ရောက်နေတယ်ဆိုတာ သိအောင်"

" အေးကွယ် အေးအေး"

ကျနော်လည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး တော့ ရေအေးအေး နဲ့ ချိုးလိုက်တော့မှ လန်းသွားတယ်၊ စိတ်ထဲမှာ လည်း ခုနက လုပ်မိခဲ့တာတွေ နည်းနည်း နောင်တ ရသလို ဖြစ်သွားတယ်၊ တရုပ်မလေးက ငါ့ကို အားနာပြီး ငါအရှက်ရမှာ စိုးလို့ ဘာမှ မပြောပဲ ငြိမ်နေတာလည်း ဖြစ်မှာလို့ တွေးမိတယ်။ ခန က ကျနော့် လရည်တွေ နဲ့ စိုရွဲနေတဲ့ သူ့ပင်တီလေးကိုလည်း ဆပ်ပြာနဲ့ သေခြာလျှော်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ရေချိုးခန်း တန်းမှာ လွှားထားလိုက်တယ်။ ငါ အဲဒီပင်တီနဲ့ ထုနေတာ သူမြင်ပြီးသား ပဲလေ ဘာမှ မထူးပါဘူး လို့စိတ်ထဲ ထားလိုက်တော့တယ်။

ရေချိုးပြီးတော့ ကိုယ့်အတွက် ပေးထားတဲ့ အိပ်ခန်းထဲ သွား အဝတ်အစား အသစ် ထုတ်လဲ ဝတ်ပြီး တော့ အိမ်ရှေ့ထွက်လာ ပြီး ဝရံတာဘက် တံခါးကို ဖွင့်ပြီး အပြင်ထွက်လို့အောက်က လမ်းသွား လမ်းလာ တွေကို ငေးကြည့်နေလိုက်မိတယ်။

တရုပ်မလေး တခုခု ပြောလိုက်သလားလို့ အသံတခု ကြားတာနဲ့ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ တရုပ်မလေးက ရေချိုးခနးသွားဖို့ ထမိန်ရင်လျှားကို ပုခုံးပေါ် မှာ သဘက်ပတ်ထားရင်းနဲ့ ကျနော့်ကို ပြုံးပြရင်း၊

" ဦးလတ်တူ က ဒီနေ့ သူ့ရုံးက ကိုဝပ်ကာ တယောက် မွေးနေ့ပွဲ ပါတီ သွားကြမလို့တဲ့ ၊ နောက်ကျမယ် တဲ့၊ စိမ်းတို့ပဲ သွားစားကြပါတဲ့၊ ဦးလတ်ကိုလည်း ဆောရီးပြောပေးပါတဲ့၊ ဒီညသူပြန်လာတာ နောက်ကျ လို့ မတွေ့ဖြစ်လည်း မနက်ဖြန်မနက် ဘရိတ်ဖတ် သွားစားကြမယ်တဲ့ "

" အေးလေ အာ့ဆိုလည်း ဦးလတ် နဲ့ သမီးစိမ်းပဲ သွားစားကြတာပေါ့၊ သမီးစိမ်း ကြိုက်တဲ့   စားသောက်ဆိုင်ပဲ သွားကြတာပေါ့"

" ဟုတ် ဦးလတ် သမီး ရေမြန်မြန်ချိုးလိုက်မယ်"

" အေးဆေးလုပ်ပါ သမီးစိမ်း ဦးလတ် သိပ်မဆာသေးပါဘူး"

ကျနော့် ရင်ထဲ ကုလားဘုရားလှည့်နေပြီလေ၊ အခွင့်အရေးကောင်းပဲ၊ တရုပ်မလေးကလည်း ကိုယ် သူ့ပင်တီနဲ့ ဂွင်းထု နေတာကိုလည်း အစအဆုံး ချောင်းကြည့်ခဲ့ပြီး မသိချင်ယောင် ဆောင်ပေးခဲ့တယ်၊ အခုလည်း နှစ်ယောက်ထဲ ညနေစာ ထွက်စားကြမယ်၊ ကဲ ဘာလိုသေးလဲ၊ ဒီည မင်းရဲကိုကို ပြန်မလာခင် အနည်းဆုံး တခုခု တော့ အကျိုးရှိအောင် လုပ်ထားမှ ဒီည မလိုးရ တောင်  အင်ထရိုလေးတော့ ဝင်ထားမှ လို့ တွေးရင်း ပျော်နေမိတယ်။

ဧည့်ခန်းထဲ မှာ တီဗီ ကလာတဲ့ သတင်းတွေ ကြည့်ပြီး ဒီည ညစာစားသွားရမဲ့ အရေးတွေးပြီး လီးတောင် နေမိတယ်။ တရုပ်မလေးက၊

" ဦးလတ်ဘိုက်ဆာနေပြီလား" လို့ မေးတဲ့ အသံကြားမှ လှည့်ကြည့်လိုက်မိတယ်။

" အား လှလိုက်တာ သမီးစိမ်းရယ်" လို့ ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားမိတယ်၊ ပြီးမှ နူတ်လွန်သွားတာ သတိရပြီး။

" ဆောရီးနော် သမီးစိမ်း ဦးလတ် ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့မှ မဟုတ်ဘူး မျက်စေ့ထဲ အရမ်းလှနေလို့ ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားမိတာ"

ထပ်ပြောလိုက်မိပြီးမှ ပြောလေ ဆိုးလေ၊ မန်းလေပြဲလေ ဖြစ်နေပါလားဆိုပြီး ကိုယ့်ပါးစပ်ကိုယ် ကျိမ်ဆဲနေမိတယ်။တရုပ်မလေးက သူ့ပါးစပ်ကို လက်ဝါးကလေးနဲ့ အုပ်ပြီး တခစ်ခစ်ရီမောလိုက်ရင်းက၊

" ခစ်ခစ် သိပါတယ် ဦးလတ် ရည်ရွယ်ချက်ကို နော် ဟွန်း၊ ဦးလတ်ကျွေးမယ် ပြောထားပြီးမှ ခု သမီး အစားကြီးတာ သတိရသွားပြီး သမီးကို ပြန်ကျွေးခိုင်းမလို့ မဟုတ်လား ခစ်ခစ်"

တရုပ်မလေး က အဲလို ရီရီမောမော ပြောတော့မှ ကျနော့်မှာ အတော်စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့ရတယ်။

" မဟုတ်ပါဘူးကွာ ဦးလတ်ပဲ ကျွေးမှာပါ ကဲ သွားကြမလား"

ကျနော့် ပါးစပ်က လွတ်ကနဲ ထွက်သွားတာလည်း တကယ်က အပြစ်တင်စရာ မရှိဘူးဗျ။ ခင်‌ဗျားတို့ တွေ့ရင်လည်း အဲလို ပဲ ဖြစ်မှာ၊ ခိခိ၊ တရုပ်မလေး ဝတ်စားထားတာက တကယ့်ကို ဆက်ဆီ၊ သူက မျက်နှာမှာ မိတ်ကပ်ပါးပါးလေး ပဲတင်ထားပြီး နူတ်ခမ်းကို ခရမ်းရောင် မကျ အနီမကျ ကြားထဲ မှာ ဆိုးထားတယ်။ ပုခုံးကျော်ကျော် လေးပဲ ရှည်တဲ့ ဆံပင် ကိုတော့ ဖားလျားချထားပြီးတချို့က ရှေ့ တချို့က အနောက် ခွဲချထားတယ်။ ဆံဖျားလေးတွေ ကို နည်းနည်းကောက်ဖွထားတယ်။ 

ဒရက်စ်က အဆန်း ယောက်ျားရှပ်အင်္ကျီ လိုမျိုး ကော်လာနဲ့ ရှေ့ကြယ်သီး တပ် လက်စက အရှည်အပြာနု ရောင်လေးက ပေါင်လည်လောက်အရှည်ရှိတယ်။ အဲဒီအပေါ် ကမှ အနက်ရောင် အနားမှာ ဇာသပ်ထားတဲ့ ကိုယ်ကျပ်လေးက ခုန အောက်ခံအင်္ကျီအနားကနေ ခြောက်လက်မလောက် အပေါ် ကနေ သူ့ရင်ညွန့်အထိ ရောက်ပြီး ရင်ညွန့်နေရာ မှာတော့ ဇာအနားသတ် နဲ့ ၊ အောက်က ပေါင်လုံးဖွေးဖွေး‌လေး တွေက ဝင်းနေတာပဲ၊ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်က လည်း ရှပ်အင်္ကျီအရောင်နဲ့ အတူတူ အပြာနုကလေး ဟီးက လေးငါးလက်မ လောက်ရှိမလားမသိ။ ခြောက်ပေနီးပါးရှိတဲ့ ကျနော့် မေးရိုးနားလောက် သူ့ခေါင်းက ရောက်နေတယ်။

" သွားမယ်လေ၊ သမီးစိမ်းက ဘယ်ဆိုင်သွားချင်သလဲ၊ ဦးလတ် ဂရပ် ခေါ် လိုက်မယ်"

" ဦးလတ် ဘာစာ စားချင်လဲ၊ ထိုင်းလား မြန်မာလား၊ ဂျပန်လား တရုပ် ဟောပေါ့ "

" သမီးစိမ်း စားချင်တာပဲ ပြော၊ ဦးလတ်ကျွေးမှာဘာဖြစ်ဖြစ်"

" အင်း ဂျပန်စာ မစားရတာကြာပြီ Shiro ဆိုတာ ရှိတယ် ဒီနဲ့ သိပ်မဝေးဘူး ၊ သစ္စာလမ်းပေါ် မှာ"

" အိုကေ အော်တွေ့ပြီဂူဂယ်မှာ "

အဲလိုနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ဂရပ်ဖ ခေါ် လိုက်ပြီး ကားလာတော့ အနောက်ခုံမှာ နှစ်ယောက်ထိုင်လိုက်လာခဲ့ကြတယ်။ ကားထိုင်ခုံ‌ပေါ်ထိုင်လိုက်တော့ အပေါ် ကို မြင့်တက်သွားတဲ့ ဒရက်စ်အနားစကြောင့် တရုပ်မလေးရဲ့ ပေါင်ကလေးက ဖွေးကနဲ ပေါ် လာတယ်။ ကျနော် ကြည့်ချင်စိတ်ကို ထိန်းပြီး လမ်းဘေးကို ငေးနေရပါတယ်။

ဆိုင်ရောက်တော့ တခြားစားပွဲတွေနဲ့ နည်းနည်းလှမ်းပြီး သီးသန့်လို ဖြစ်နေတဲ့ နံရံကပ် စားပွဲလေး တခု ကို တောင်းလိုက်တယ်။ တရုပ်မလေးက မီနူးကို ကြည့် နေတုန်း ကျနော်က ဂျပန်ဘီယာ စပါရို နှစ်လုံးနဲ့ ဆာကေး အသေးတလုံးမှာလိုက်တယ်။ ဖန်ခွက် လည်းနှစ်ခွက်တောင်းလိုက်တယ်။ ဘီယာကို သူ့အတွက် ငှဲ့ပေးတော့ တရုပ်မ‌လေးက မငြင်း ပဲ သိုင်းကျူး ဦးလတ် ဆိုပြီး ယူတယ်။ ဘီယာနဲ့ မြည်းဖို့ အပတိုက်ဇာ လေးတွေ မှာတယ်။  ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းတွေ စကားပြောဖြစ်ကြတယ်။ 

မိသားစု အကြောင်း စီးပွားရေး စသဖြင့်၊ ပြောကြတယ်။ ကျနော်က ဆာကေးသောက်ဖူးလားဆိုတော့ မသောက်ဖူးဘူးတဲ့၊ စမ်းကြည့်မလားဆိုတော့ စမ်းမယ်တဲ့။ ကျနော်လည်း ဝမ်းသာအားရပဲ ဆာကေးကို ငှဲ့ပေးလိုက်တယ်။ တခွက်သောက်ပြီးတော့ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ သွားတယ်။ နည်းနည်းခါးတယ်တဲ့၊ ဒါပေမဲ့ မဆိုးပါဘူးတဲ့။ ကျနော်လည်း နောက်တခွက်ထပ်ငှဲ့ ပေးရင်း ဆိုင်ကလည်း ထပ်မှာလိုက်တယ်။ တရုပ်မလေး မျက်နှာ ဖြူဖြူလေးက သွေးရောင်လွှမ်းလို့ နီနီလေး  ဖြစ်နေပြီ။

မှာထားတဲ့ အစားအစာတွေ ရောက်လာတော့ စားကြတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော်ဘီယာထပ်မှာလိုက်တယ်။တရုပ်မလေးလည်းလျှာသွက်နေပြီ။ တရုပ်မလေးက စားပွဲပေါ် ကို ကိုယ်ကို ကိုင်းလို့ ကျနော့်ကို၊

" ဦးလတ်နော်၊ သမီး ကို မူးအောင် တိုက်ပြီး ဘာလုပ်မလို့ကြံနေတာလဲ"

လို့ ပြုံးစစ နဲ့ မေးလိုက်ပါတယ်။ ကျနော့် ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ခုံသွားသလို လီးကလည်းထန်းကနဲ တင်းသွားပါတယ်။ဒါပေမဲ့ ကိုယ်ထင်တာ ဆွဲတွေးလို့ မဖြစ်သေးဘူးလေ ဆိုပြီး။

" အာ ဘာမှ မကြံပါဘူး သမီးစိမ်းက လည်း ဦးလတ် တို့ ပျော်ပျော်ပါးပါး စားကြ သောက်ကြတပဲဟာ"

" သိဘူး ခုတောင် သမီးက မူးနေပြီ၊ တော်ကြာ တကယ်မူးရင် အိပ်ပျော်သွားမှ ဦးလတ် အိမ်ကို ချီပြီး ခေါ်သွားနေရမယ် ဟွန့်"

````````````````````

အပိုင်း (၆) ဆက်ရန် >>>>>