အန်ကယ်ကတော နိုးပါ (စ/ဆုံး)

အန်ကယ်ကတော နိုးပါ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - နေသန်

{ အတွေးပင်လယ်ပြာမှ ကူးယူသည်.။}

ကြီးမှ ဝက်သက်ပေါက်နေသည် လို့ ဘော်ဒါ အပေါင်းအသင်းတွေက ပြောနေကြသည် ။ ဇော်မြင့်ချိုသည် အချစ်ကြောင့် ခံစားနေတာကို မြင်ကြရလို့ ။ မသနား ရုံမကဘူး ။ လှောင်ပြောင်ချင်ကြသည် ။ ဇော်မြင့်ချိုသည် အသက်ငါးဆယ် အရွယ် စည်းစိမ်ဥစ္စာ ပြည့်စုံနေတဲ့ လူပျိုကြီး ဖြစ်သည် ။

စိတ်ပျိုကိုယ်နု ဆိုတဲ့ စကားအတိုင်း ဇော်မြင့်ချိုသည် စိတ်ညစ်စရာကို မတွေးတတ်ဘဲ ခပ်ပျော်ပျော်နေတတ်သူမို့တခြား အသက် ငါးဆယ်တွေနဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် နုသည်လို့ ပြောရမည် ။

အငြိမ်းစား နိုင်ငံခြား သဘေ်ာအရာရှိတယောက်မို့ တန်ဖိုးကြီး အဝတ်အစားတွေကို ဝတ်နိုင်ခဲ့လို့လည်း လူငယ်ဆန်တဲ့ တောက်တောက်လွင်လွင် အရောင်တွေကို ဝတ်တတ်လို့လည်း ဇော်မြင့်ချိုသည် အသက်ငါးဆယ် အရွယ်လို့ ထင်စရာ မရှိအောင် နုပျိုနေသည် ။

ကျန်းမာသန်စွမ်းပြီး ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို တပ်မက် နှစ်ခြိုက်တဲ့ ယောကျ်ားစစ်စစ် တယောက်လည်း ဖြစ်သည် ။လူပျိုကြီး ဖြစ်မယ့်သာ ဖြစ်တာ ။ ဇော်မြင့်ချိုသည် သူကိုယ်တိုင်ကလည်း မိန်းမကြိုက်သလို မိန်းမတွေကလည်း သူ့ကို ကြိုက်ခဲ့တာ သူ့ဘ၀ တလျောက်လုံးပါ ။

သူသည် အပေါင်းအသင်းများ ခင်မင်သူပေါတဲ့ သဘောကောင်းသူတယောက်လည်း ဖြစ်သည် ။ သူ့ပြောမနာဆိုမနာ ရောင်းရင်းတွေကတော့ သူသည် ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို အလွန်အမင်း ခုံမင် နှစ်ခြိုက်တဲ့ ဘူးကြီးတယောက်လို့ ကွယ်ရာရော ရှေ့တင်ရော နောက်ကြစကြသည် ။ ဘာဘဲ သူ့ကို စစနောက်နောက် သူကတော့ အပြုံးမပျက် ။သူများ စရင်နောက်ရင် လွန်သည့်တိုင် သူက စိတ်မဆိုးတတ် ။ ဒါကြောင့်လည်း သူ့ကို ချစ်သူခင်သူ ပေါများသည် ။

သူက ယောကျ်ား ဆိုတာ ဘူးရင်ဘူး မဘူးရင် ဒူးဘဲ လို့ ရင်းနှိးတဲ့ အရင်းအခြာတွေကို ပြန်ချေပတတ်သည် ။ ကိုယ်ကတော့ မဒူးဘူး ဆိုတော့ ဘူးလို့ ပြောရင်လည်း မနာပါဘူး လို့ သူ ပြောတတ်သည် ။

သူသည် ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ကဘွဲ့ရပြီးတဲ့အချိန်ထဲက နိုင်ငံခြားသင်္ဘောလိုက်ခဲ့သူ ဖြစ်သည် ။ သူသည် လက်ဖွာသူ မဟုတ် ။ ပင်ပင်ပန်းပန်းလေထဲလှိုင်းထဲ ရှာဖွေလို့ ရတဲ့ ငွေကို လေးစားသည် ။ တန်ဖိုးထားသည် ။သိပ်ကပ်စီးနည်းသူတော့ မဟုတ် ။

သုံးသင့်သုံးထိုက်တဲ့နေရာတွေမှာ သူ သုံးပါသည်။ မလိုအပ်တဲ့နေရာတွေမှာ သူမသုံး ။ ဆန္ဒနောက်ကို မလိုက် ။စည်းစနစ်နဲ့ နေထိုင်ခဲ့လို့သူသည် အသက်လေးဆယ် အရွယ်ထဲက တိုက်နဲ့ကားနဲ့ အချွေအရံနဲ့ နေနိုင်ခဲ့သည် ။

သူသည် ရုပ်ရည်သန့်ပြန့်သလို ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုတစိုက်နေသူမို့ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား ဘဝထဲက သင့်တင့်လျောက်ပတ်တဲ့ အဝတ်အစားတွေကိုလည်း ဝတ်လေ့ရှိတော့ မိန်းကလေးတွေရဲ့ ပါးစပ်ဖျားမှာ ဇော်မြင့်ချို ဇော်မြင့်ချို ဆိုပြီး ရေပန်းစားခဲ့သည် ။ ကျောင်းနေတုံးအချိန်မှာ ရည်းစား နှစ်ယောက် ရခဲ့ဘူးပေမယ့် မမြဲခဲ့ဘူး။

ဘာကြောင့် ရည်းစားတွေနဲ့ ပြတ်ခဲ့ကွဲခဲ့လည်း လို့ ခင်မင်သူတွေက မေးကြရင် ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ့ တိတိပပရေရေရာရာ မဖြေဘူး ။ စကားလမ်းကြောင်း လွှဲခဲ့တာချည်း ။

သူများထက်ကို ကာမစိတ် ပြင်းထန်ပြီး မိန်းမ တပ်မက်တဲ့ ဇော်မြင့်ချိုသည် သဘေ်ာသား ဘဝနဲ့ နိင်ငံခြား တိုင်းပြည်တွေကို ရောက်ခဲ့တဲ့အခါ ငွေကြေးနဲ့ပျော်ပါးရတဲ့ မိန်းမတွေနဲ့ အခါအားလျော်စွာ ပျော်ပါးဆက်ဆံခဲ့သည် ။ ဘော်ဒါတွေ စကြနောက်ကြသလို အလွန်အမင်း လိုက်စားတာတော့ မဟုတ်ဘူး လို့ သူ တခါတလေဖွင့်ဟ ဝန်ခံတတ်သည် ။

သင်္ဘော အရာရှိတယောက် ဖြစ်လာပြီးတဲ့နောက် သူ့ကို အထင်ကြီးပြီး လာကြွေတဲ့ မိန်းမတွေ ရှိခဲ့ပေမယ့် ဇော်မြင့်ချိုကတော့ နိုး ( No )ဘဲ ။ ရင်းနှီးခင်မင်တဲ့ သူငယ်ချင်း မိတ်ဆွေတွေကလည်း သင့်တော်မယ့် မိန်းမတွေနဲ့ စပ်ပေးကြသည် ။ အောင်သွယ်လုပ်ပေးကြသည် ။ သို့သော်လည်း ဇော်မြင့်ချိုက နိုး ( No ) ဘဲ ။

သူ့ကို မေတ္တာစစ်နဲ့ ကြိုက်ကြတာလို့ သူ မထင်တော့ဘူး ။ သူ့ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုတွေ တိုက်တွေ ကားတွေ ကို မက်မောလို့ဘဲ လို့ လူပျိုကြီး ဇော်မြင့်ချိုက ထင်နေသလား မဆိုတတ်ဘူး ။ ( No ) နိုး ဘဲ ပြောတတ်သည် ။

စနစ်တကျ လုပ်တတ်ကိုင်တတ် တဲ့ ဇော်မြင့်ချိုသည် ရင်းနှီးထားတဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေက အောင်မြင် အဆင်ပြေလာတာကြောင့် သင်္ဘောလိုက်တာကို အကန့်အသတ်မရှိ နားလိုက်သည် ။ သူပိုင် ဆိုင်တွေ လုပ်ငန်းတွေကို သူကိုယ်တိုင် ဦးစီး လုပ်ကိုင်သည် ။

မိန်းမတွေကလည်း ငွေကြေးတောင့်တင်း တဲ့ လူပျိုကြီးကို ညွှတ်ကြတာ အမှန်ပါဘဲ ။ သူကတော့ အရိုးများ ချေးခါး ဆိုသလို စိတ်ကြိုက် မတွေ့သေးဘူး....ဆိုပြီး ကြုံဆုံလာတဲ့ မိန်းမတွေကို နိုး ( No ) ချည်းဘဲ ပြောသည် ။

နိုး အမြဲပြောတဲ့ ဇော်မြင့်ချိုသည် မိန်းမနဲ့ ကင်းကင်းဝေးဝေးတော့ မနေနိုင်ရှာခဲ့ ။ အိမ်ထောင်ပြုဖို့ကို ငြင်းဆန် ခဲ့ နိုးပြောခဲ့ပေမယ့် သူ့ကို အနှိပ်ခန်းတွေမှာ တွေ့နိုင်သည် ။ တခါတရံလည်း ကြေးစားမလေးတွေနဲ့ ပျော်ပါးနေသည် လို့လည်း ခိုင်လုံတဲ့ သတင်း ရပ်ကွက်က သိရှိကြရသည် ။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရက်တွေ လတွေ နှစ်တွေ အခါခါပြောင်းခဲ့ပြီး ဇော်မြင့်ချိုလည်း ငါးထိပ်စီး အရွယ်ကို ရောက်ခဲ့ပြီ ။ သူ့ကိုယ်သူ ဂရုစိုက်တဲ့ ဇော်မြင့်ချိုသည် ပိန်ပိန်ပါးပါး ဘိုက်ချပ်ချပ်နဲ့ အဆင်အသွေး လိုက်ဖက်တဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ဝတ်ပြီး လူရွယ်တယောက်လို ပုံဖမ်း ရှိုးကောင်းနေဆဲမို့ ရွယ်တူမိန်းမတွေ တင်မက တော်တော့်ကို ငယ်တဲ့ ကောင်မလေးတွေကပါ အန်ကယ်ချို အန်ကယ်ချို ဆိုပြီး အထာခင်းတာကို ကြုံနေရဆဲ ။

ရင်းနှီးချစ်ခင်တဲ့ သဘေ်ာအရာရှိ ဘော်ဒါ ကိုကိုထိုက် က 

“ ဇော်မြင့်ချိုက အရှောင်အတိမ်း ဂျက်ဆီဂျိမ်း ဗျ....သူကလည်း မကြိုက်တာ မဟုတ်ဘူး ….   ဒါပေမယ့် သူ့ကို အတည်ယူဖို့ ကြိုးချည်ဖို့ လုပ်လာခဲ့ရင် သူ ပြေးတော့တာဘဲ ….လူလည်ကြီး သားသမီးထဲမှာ ကိုယ်တို့ ဇော်မြင့်ချိုက ထိပ်ဆုံးက ပါနေတယ်...” 

လို့ ပြောဖူးသည် ။

ကိုကိုထိုက်နဲ့ ဇော်မြင့်ချိုက သဘေ်ာအတူတူ လိုက်ခဲ့ကြတဲ့ ဘော်ဒါအရင်းအခြာတွေ ။ ငယ်ငယ်က ဂျပန် ထိုင်ဝမ် စက်ာပူနဲ့ ထိုင်းနိုင်ငံတွေမှာ ပွေဖေါ်ပွေဖက် ရှုပ်ဖေါ်ရှုပ်ဖက် ။ သူတို့သည် သဘေ်ာသားတွေ ဖြစ်ပေမယ့် ကြေးစားမိန်းမတွေနဲ့ မပျော်ပါး ။ ရောက်တဲ့နိုင်မှာ စော်ရှိသည် ။ များသောအားဖြင့် ကျောင်းသူလေးတွေ ဆိုင်ရောင်းတဲ့ ဝန်ထမ်း ကောင်မလေးတွေ ဖြစ်သည် ။

ကိုကိုထိုက်သည် ဇော်မြင့်ချိုလိုဘဲ လူပျိုကြီး ဘဝနဲ့ နေလာရာက သွယ်ထား ဆိုတဲ့ မိန်းမချောလေး တယောက်နဲ့ အသက် လေးဆယ်ကျော်မှ တွေ့သွားပြီး အိမ်ထောင်ကျသွားခဲ့သည် ။ ယခုတိုင် ဇော်မြင့်ချိုနဲ့ခင်မင်နေကြဆဲ ။

အမြဲတော့ မတွဲဖြစ်ကြတော့ပေမယ်က တခါတခါတော့ ဖုန်းဆက်ချိန်းပြီး ညစာ အတူတူ စားကြသည် ။ တခါတလေ သွယ်ထား တယောက် သူတို့နဲ့အတူ လိုက်ပြီး စားသောက်တတ်သည် ။

သွယ်ထားက ဇော်မြင့်ချိုကို အစွံထုတ်ဖို့ ကြိုးစားချင်သည် ။သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ကောင်မလေးတွေကို ဇော်မြင့်ချိုနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးခဲ့တာ အများကြီးပါဘဲ ။ သို့ပေမယ့် ဇော်မြင့်ချိုက အရိုးများ ချေးခါး အမျိုးမျိုး အကြောင်းပြပြီး ငြင်းပယ်နေဆဲ ။

ကိုကိုထိုက်က သွယ်ထားရယ်...လုပ်မနေပါနဲ့တော့ ပင်ပန်းပါတယ်...ကိုချိုကြီးက ဒီတသက် မိန်းမယူတော့မယ် မထင်ပါဘူး...လို့ သူ့မိန်းမ သွယ်ထားကို ပြောခဲ့သည် ။

ဒါပေမယ့် သွယ်ထားက ကောင်မလေး ချောချောလေးတွေနဲ့ ဇော်မြင့်ချိုကို မိတ်ဆက်ပေးဆဲ ။ အရင်က မိန်းကလေးတွေက “ ကိုချို ” လို့ ခေါ်ခဲ့ကြတဲ့ အရွယ်ကနေ “ အန်ကယ်ချို ” လို့ ခေါ်လာကြတဲ့အရွယ်ပိုင်းကို ရောက်လာပြီ ။ ဇော်မြင့်ချိုကတော့ တယောက်နဲ့မှ အတည်ပေါက် အလုပ်မဖြစ်သေး ။

အခုလည်း သွယ်ထားက သူတို့အိမ်ကို လာခဲ့ပါလို့ ဖုန်းဆက် ခေါ်လိုက်လို့ ဇော်မြင့်ချို ကိုကိုထိုက်နဲ့ သွယ်ထားတို့ အိမ်ကို သွားရသည် ။ သူတို့အိမ်မှာ မိတ်ဆုံစားပွဲ ပါတီလေးတခု လုပ်နေသည်..ဇော်မြင့်ချို လာမှ ဖြစ်မည် ...အရေးကြီးသည် လို့ သွယ်ထားက အတင်း လာခိုင်းသည် ။

ကိုကိုထိုက်တို့ အိမ်ကို သူ ရောက်သွားတော့ ပါတီပွဲက ထင်ထားတာထက် ပိုစည်ကားနေသည် ။ ခြံဝင်းထဲမှာ စင်အနိမ့်စားလေးနဲ့ တီးဝိုင်းကိုပါ တွေ့လိုက်ရသည် ။ ကိုကိုထိုက်နဲ့သွယ်ထားတို့က ဝမ်းသာအားရ ကြိုဆိုကြသည် ။ “ လာမှလာပါ့မလားလို့ကွာ......ဒီပွဲလေးက မင်းအတွက်လို ဖြစ်နေပြီ ..ဘာလို့လည်း ဆိုတော့ မင်းအတွက် သင့်တော်တဲ့ ဇနီးလောင်းလေး ကို ဖိတ်ထားတာကြောင့်ဘဲ...” လို့ ကိုကိုထိုက်က ပြောလိုက်လို့ ဇော်မြင့်ချိုက“ ဟာ...လုပ်လိုက်ပြန်ပြီ....ကိုကိုထိုက်ရယ်.....” လို့ ရယ်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။ ဒီလိုဘဲ မိန်းမတွေ ခဏ ခဏ ပြခဲ့လို့ သူ့အတွက် အဆန်းမဟုတ်တော့ဘူးလေ ။

သွယ်ထားက ရယ်သည် ။

“ အင်း...ကိုချိုရေ..အခုပြမယ့် တယောက်ကို ကြည့်လိုက်အုံး..ကိုချို ကြိုက်မယ့် ပုံလေး...တကယ်လို့ ကြိုက်ခဲ့ရင် သွယ်ထားကို ပြော...အောင်သွယ်ပေးမယ်...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

သွားကြီးဖြဲလို့ ဇော်မြင့်ချိုက “ ဟုတ်ပါပြီ....သွယ်ထားရယ်...ပြ...ပြ....ကိုချိုတို့ကတော့ နိုးပါ...လို့ ပြောရင်လည်းစိတ်မရှိနဲ့....” လို့ ပြန်ပြောသည် ။

သူတို့လင်မယား ကိုယ်တိုင် လက်ထဲလာထည့်တဲ့ ဆိတ်သားဒန်ပေါက်ထမင်းကို စားနေတုံး စင်မြင့်လေးပေါ်မှာ တီးဝိုင်းနဲ့ အဆိုတော်တွေက သီချင်းတွေနဲ့ စပြီးတီးခတ် သီဆိုကြသည် ။

သွယ်ထား ပြုံးစိစိနဲ့ ရောက်လာပြီး...“ ကိုချိုကြီး.....ဟိုမှာ ကြည့်လိုက်...အဲဒါဘဲ....သေချာကြည့်နော်..မိတ်လည်း ဆက်ပေးမယ်.....” လို့ ပြသည် ။

သွယ်ထား ပြတာက သီချင်း တက်ဆိုနေတဲ့ ကောင်မလေး ပါ ။

“ သီချင်း ဆိုနေတဲ့ တယောက်လား....”

သူကြိုက်တတ်တဲ့ ပုံစံ ပါဘဲ ။ အသားဖွေးဖွေး သွယ်သွယ်ပါးပါး ..ချောချောလေး ...။

“ မဆိုးဘူး.....ဟီး.....”

“ အံမယ်...မဆိုးရုံတင် မကပါဘူး...အလန်းစား..အမိုက်စား....စူပါစတားလေး.....”

သွယ်ထားက သူ့ငါးချဉ် သူချဉ်နေသည် ။

ကောင်မလေးသည် သီချင်း အလိုက်နဲ့ ယိမ်းနွဲ့ပြီး ဆိုနေသည် ။ အသံက တော်တော်ကောင်းသည် ။ ဆိုလည်းဆိုတတ်သည် ။

သူဆိုနေတဲ့ သီချင်းက တချိန်တခါက နံမည်ကြီးခဲ့တဲ့ “ မျက်လုံးချင်း စကားပြောနေသည် ” ။

“ ဘယ်လိုလဲ..ကိုချို..သဘောကျလား.....သူ့နံမည်က “ ဒီဇင်ဘာနှင်း” ...တဲ့....”

အင်း..အသားအရည်က နှင်းပွင့်လေးတွေလိုဘဲ ဖြူဖွေးနေသည် ။

ရုပ်ကလည်း အေးချမ်းမယ့် ရုပ် ။ နံမည်နဲ့ လူနဲ့ လိုက်ဖက်သည် လို့ ဇော်မြင့်ချို ထင်မိသည် ။ စိတ်ထဲမှာလည်း ဒီဇင်ဘာနှင်း ကို သဘောကျမိသလိုလို ဖြစ်မိသည် ။

ခဏကြာတော့ ဒီဇင်ဘာနှင်း စင်ပေါ်က ဆင်းလာပြီးတဲ့အချိန် သွယ်ထားက ဇော်မြင့်ချိုနဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်းကို မိတ်ဆက်ပေးသည် ။ ဒီဇင်ဘာနှင်းသည် တေးဂီတ အဆိုပြိုင်ပွဲတခုမှာ ပထမရ ပြီး နံမည်ကြီးသွားတဲ့ အဆိုတော်မလေး ဆိုတာကို ဇော်မြင့်ချို သိလိုက်ရသည် ။ သူ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံ ရမယ် ဆိုရင် သူသည် စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေမှာ နစ်မြုပ်နေလို့ တီဗီလည်း မကြည့်ဖြစ် ။ ဂီတပြိုင်ပွဲတွေ ရှိနေမှန်း သိပေမယ့် ဘာဖြစ်လို့ ဖြစ်နေသလဲ သူ မသိဘူး ။

ဒီဇင်ဘာနှင်းက သူ့ကို လှိုက်လှိုက်လဲလဲ ပြန်စကားပြောသည် ။ ခင်မင်တတ်တဲ့ သဘောကောင်းတဲ့ ကောင်မလေး ဖြစ်သည် ။ သူ့ကို “ အန်ကယ် ” လို့ ခေါ်သည် ။ အင်းလေ....အသက်၅၀ ရှိနေတဲ့ အရွယ်ကို အန်ကယ်လို့ ခေါ်မှာပေါ့..ဘာလဲ..မင်းက အကို လို့ ခေါ်စေချင်လို့လား ဇော်မြင့်ချို ” လို့ ကိုကိုထိုက်က နှစ်ယောက်ချင်း မီးဖိုထဲမှာ တွေ့ကြတဲ့အချိန် ပြောသည် ။

ဖုန်းနံပါတ်ချင်း ဖလှယ်ခဲ့လိုက်တာကြောင့် ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ နောင်ကို ထပ် ဆုံနိုင်ဖို့ လမ်းပေါက်လေးတော့ ရခဲ့သည် ။ ကိုကိုထိုက်နဲ့ သွယ်ထားတို့ကို 

“ ငါ သဘောကျတယ်ကွာ....အင်း..ကြိုက်တယ်..ဆိုပါတော့..” လို့ သူ ဝန်ခံသည် ။

။ ကိုကိုထိုက်နဲ့ သွယ်ထားတို့က 

“ ကြိုက်ရင် လုပ်..လုပ်...လုပ်...” လို့ မြှောက်ပေးကြသည် ။

သူတို့ အိမ်က ပြန်လာပြီးတဲ့နောက် ဒီဇင်ဘာနှင်းရဲ့ ရုပ်ပုံလေးက မျက်စိထဲက မထွက်တော့ဘူး ။အသက်ကြီးမှ အချစ်ဝေဒနာ ရရပြန်ပြီလား လို့ ဇော်မြင့်ချို သူ့ကိုယ်သူ မေးနေသည် ။ ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ ပြန်တွေ့ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်နေသည် ။ ချက်ချင်း တွေ့လို့ ရရင် ပြေးတွေ့လိုက်ချင်သည် ။

````````````````````````````````````

နောက်တနေ့ သူဖွင့်ထားတဲ့ ကုန်မာဆိုင်ကို ရောက်တော့ ကိုကိုထိုက် သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်သည် ။

ဇော်မြင့်ချို ..(   မင်းဆီကို ကိုယ် ခေါ်နေတာ...၁၀ခါောက် ရှိနေပြီ.... )

ကိုကိုထိုက် ...(ဘာဖြစ်လဲ....ဘာ အရေးတကြီး ရှိလဲ.....)

ဇော်မြင့်ချို       .......   (      ဒီဇင်ဘာနှင်း အကြောင်း ထပ် သိချင်လို့ ပြီးတော့ သူ့ကို ထပ် တွေ့ချင်လို့.....)

ကိုကိုထိုက်   ......( ဟား..လူပျိုကြီး.....ခိုက်သွားပြီ ပေါ့လေ....)

ဇော်မြင့်ချို  .......( အေးကွာ...ခိုက်သွားပြီ....)

ကိုကိုထိုက် .......( ဟားဟားဟားဟား.......)

ဇော်မြင့်ချို.....( ကိုထိုက်..သွယ်ထားကို ပြောပါအုံး ...သူနဲ့ တွေ့ဖို့ ကြံဖန်ပေးပါအုံး လို့....)

ကိုကိုထိုက် ...( အေးပါ..ငါ ပြောလိုက်ပါ့မယ်.....စိတ်အေးအေးထား......)

အန်ကယ်ကတော့ နိုးပါ လို့ ဇော်မြင့်ချို မပြောနိုင်တော့ဘူး ။ ဒီဇင်ဘာနှင်းလေးကို ကြွေသွားလို့ ။

ကိုကိုထိုက်နဲ့ ဖုန်းပြောအပြီး မကြာခင်မှာဘဲ သူ့မိန်းမ သွယ်ထား ဇော်မြင့်ချိုဆီကို ဖုန်းဆက်သည် ။

“ ဟိတ်..ကိုချို … ယူ တအား ဖီလင်တက်နေတယ်ဆို...ဒီဇင်ဘာနှင်း နဲ့ တအားတွေ့ချင်နေလား....” လို့ ရယ်ပြီး မေးသည် ။

“ အင်း..ဝန်ခံပါတယ်...သွယ်ထားရယ်...တကယ်ဘဲ သဘောကျသွားမိလို့......”

“ သေချာလို့လား...ကိုချိုက အမြဲတမ်း စော်လေးတွေကို တွေ့ရင် ကြိုက်တယ် ခိုက်တယ် နဲ့...နောက်ကျတော့ ရှောင်ပြေးရော......တကယ်သေချာလို့လား..တော်ကြာ သွယ်ထားတို့ ကြားက မျက်နှာနာစရာတွေ ဖြစ်ကုန်မှာ....သူတို့မိသားစုနဲ့က သွယ်ထားတို့က တအား ခင်မင်ကြတယ် မဟုတ်လား....”

“ သေချာပါတယ်..သွယ်ထားရယ်...တကယ့်ကို တွေ့ချင်နေတယ်...သူကလေးကိုလေ..မျက်စိထဲမှာ တဝဲလည်လည် မြင်မြင်နေတယ်.....”

“ ဟားဟားဟား...ကိုချိုတို့ကတော့ ဖြစ်လိုက်ရင် အသဲအသန်ကြီးဘဲ...ကဲ...ကဲ....အိမ်လာခဲ့..အသေးစိတ် တိုင်ပင်ကြမယ်....သွယ်ထား ကြိုက်တဲ့ ကြေးအိုးဆီချက်လည်း ကျွေးဖို့ သတိရအုံး....”

“ စိတ်ချ..စိတ်ချ......ကျွေးမယ်..ကျွေးအုံးမှာ.....ဟဲဟဲ.....လာခဲ့မယ်နော်...”

“ အိုကေ.....ဆီးယူး   ကိုချို …....”

မကြာခင် ဇော်မြင့်ချိုသည် ကိုကိုထိုက်နဲ့ သွယ်ထားတို့ အိမ်ကို ရောက်သွားပါသည် ။

“ ဟေး....ကိုချို..လာ..လာ.....ဟယ်.ကိုချိုက တကယ့် အလန်းစားပါလား.....တကယ့် ဇာတ်လိုက်ကြီးဘဲ...ဇွတ်ကြီး လိုက်တော့မယ့် ဇွတ်လိုက်ကြီး ဖြစ်တော့မယ်..ဟီး.....”

တံခါး လာဖွင့်ပေးတဲ့ သွယ်ထားသည် အိမ်နေရင်း ဘလောက်စ်ပါးပါးကို ဘရာစီယာ မပါဘဲ တထပ်ထဲ ဝတ်ထားသည် ။. ဟူး.....ဇော်မြင့်ချိုသည် ဖွံ့ထွားလွန်းတဲ့ သွယ်ထားရဲ့ စနေနှစ်ခိုင်ကို အမှတ်တမဲ့နဲ့ ကြည့်လိုက်မိပြီးကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်တင်မိသွားသည် ။

ခါးသေးသေး အောက်က တင်ပါးကြီးတွေကလည်း ဘောင်းဘီတိုတို နဲ့ စွင့်ကား ဝိုင်းကော့နေကြသည် ။ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေကလည်း အရင်းတုတ် အဖျားရှူး ကြည့်ကောင်းသည် ။ နို့သီးလေးတွေကိုပါ ထင်းထင်းကြီး အတိုင်းသားလို မြင်လိုက်ရလို့ ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထသွားရသည် ။သွယ်ထား ဘာလို့ အဲလိုကြီး ဝတ်တာလဲ......မသင့်တော်ပါဘူး...လို့ စိတ်ထဲက တွေးမိလိုက်သည် ။

“ ဟေး....သွယ်ထား.......ကိုကိုထိုက်ကော.....”

“ ကိုကိုထိုက်လား...အင်း..သူ ရုတ်တရက် ခရီးထွက်သွားတယ်...ကိုချို......”

“ ဟင်..ဟုတ်လား.....ဘယ်ကိုလဲ.....”

“ ဗီယက်နမ် ကို..အလုပ် ပေါ်လာလို့....”

သွယ်ထားက ဇော်မြင့်ချိုကို ဧည့်ခန်းက ဆိုဖါတွေဆီကို ခေါ်သွားသည် ။

“ ထိုင်..ကိုချို..ဘာသောက်မလဲ..ဝစ်စကီ..ဝိုင်..ဘီယာ အစုံ ရှိတယ်.......”

သွယ်ထားနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေရတာကို စိတ်ထဲမှာ မလုံဘူး ။ သူ ဝတ်ထားတာကလည်း ပေါင်ပေါ်နို့ပေါ်နဲ့ ။

ခါတိုင်း တွေ့နေကျ အိမ်ဖေါ်မလေးတွေလည်း သူ မတွေ့ဘူး ။နှစ်ယောက်သား အီတလီလုပ် အညိုရောင်ဖျော့ဖျော့ သားရေဆိုဖါကြီးတွေအပေါ်မှာ ထိုင်မိကြတော့ သွယ်ထားက ဘာသောက်မလဲ မေးတဲ့အခါ သူက ခါတိုင်းလိုဘဲ ဟင်နီကန်ဘီယာ သောက်မယ် လို့ ပြောလိုက်သည် ။

မလှမ်းမကမ်းက ရေခဲသေတ္တကြီးဆီကို ထလျောက်သွားတဲ့ သွယ်ထားရဲ့ ခါးသေးသေး အောက်က တင်ပါးထယ်ထယ်င်္ကြးတွေ လှုပ်သွားတာတွေကို သူ ငေးကြည့်မိပြန်ပြီ ။ ဘော်ဒါအရင်းအခြာရဲ့ ဇနီးမယားကို ဒီလို မကြည့်သင့်ဘူး ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် သူ လိပ်ပြာမလုံ ။ ကတုန်ကရင် စိတ်တွေ မငြိမ်သက်ဘူး ။

“ ရော့ ကိုချို..သောက်....အများကြီး ရှိတယ်....”

သွယ်ထားကိုယ်တိုင်က အနီရောင် အီတလီပြည်လုပ် ဝိုင်တခွက်ကို ထည့်ယူလာပြီး သောက်နေသည် ။

“ ကဲ ..ဒီဇင်ဘာနှင်း အကြောင်း ဆွေးနွေးကြရအောင်....ကိုချို...”

“ ဟဲဟဲ....ဒီအတွက် လာခဲ့တာဘဲလေ . .”

ဇော်မြင့်ချိုနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် လာထိုင်လိုက်တဲ့ သွယ်ထားဆီက သင်းပျံ့တဲ့ ရေမွှေးအနံ့တွေ လှိုက်ကနဲ ရလိုက်သည် ။ ဟင်း..တော်တော် ဆွဲဆောင်တဲ့ အနံ့ဘဲ ...။

“ ကောင်မလေးက တအား ချောပေမယ့် သူ့မိဘတွေက ငွေကြေးမဲ့ လူတန်းစားတွေ ကိုချိုရဲ့..ဒါကြောင့် ကိုချိုက ငါးထိပ်စီး အရွယ်ပေမယ့် ကိုချို့ကို ကောင်မလေးကလည်း လက်ခံနိုင်သလို သူ့မိဘတွေကလည်း ငြင်းကြမှာ မဟုတ်ပါဘူး.....” 

လို့ သွယ်ထားက စပြောလိုက်တော့ ငွေ သတိထား သုံးတဲ့ လူပျိုကြီး ဇော်မြင့်ချို တယောက် လန့်သွားသည် ။ သူက လိုချင်တာသာသိတာ..ပိုက်ဆံကို ထုတ်ချင်တာ မဟုတ်ဘူးလေ...။

“ အဟဲ....အဲလိုလား...အင်း...တခုလိုချင်ရင် တခုတော့ ရင်းရမှာပေါ့ သွယ်ထားရယ်...ဟဲဟဲ....”

“ အင်း ကိုချိုက ပိုက်ဆံကုန်မှာ ကြောက်မနေနဲ့နော်..ဒီဇင်ဘာနှင်းလေးက တက်သစ်စ အဆိုတော်လေး...လူတွေတော်တော် လိုက်ကြတယ်...တော်ကြာ သူများ နောက်ကို ပါသွားအုံးမယ်....ဟင်းဟင်း..”

“ အင်း..ဒီလို သူများနောက် မပါခင် လက်ဦးမှု ရယူထားချင်လို့ အခု အမြန် သွယ်ထားရဲ့ အကူအညီကို လာယူနေတာပေါ့ သွယ်ထားရယ်....ဟဲဟဲ......”

“ အင်း..ကိုကိုထိုက်က ကိုချို လိုတာ အကုန်လုံးကို လုပ်ပေးပါ လို့ အထပ်ထပ် မှာသွားတယ်..ကိုချို..သွယ်ထားက ကိုချို လိုတာတွေကို လုပ်ပေးဖို့ ရယ်ဒီပါဘဲ....”  

လို့ ပြောရင်း ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ ပေါင်ကို လှမ်း ပုတ်လိုက်တော့ သွယ်ထားရဲ့ လက်သည် သူ့ဖွားဖက်တော်နေရာကို မတော်တဆ ထိမိသွားလို့ သူ တွန့်သွားသည် ။

သွယ်ထားရဲ့ အကြည့်တွေကလည်း ဆန်းနေသလိုဘဲ ။ ဇော်မြင့်ချိုသည် သွယ်ထားသည် ရင်ထွားတင်ကားတဲ့ အတောင့်စား မိန်းမတယောက် ဆိုတာ ကိုကိုထိုက်နဲ့စတွဲကထဲက သိပါသည် ။ မျက်လုံးပါသူတိုင်း ဒါကို မြင်ကြမှာဘဲလေ ။

ကိုကိုထိုက်ကလည်း သမီးရည်းစား ဘ၀ ချိန်းတွေ့တာတွေကို အကုန်လုံး ခရေစေ့တွင်းကျ အသေးစိတ် ပြန်ပြောပြတတ်လို့ သွယ်ထားသည် ကာမရမက်ကြီးတဲ့ မိန်းမတယောက် ဆိုတာ ဇော်မြင့်ချို သိထားနေခဲ့သည် ။

သွယ်ထားသည် ပုလွေမှုတ်ကောင်းတဲ့ မိန်းမ တ ယောက် လို့လည်း ကိုကိုထိုက်က ပြောပြဖူးသည် ။ သူမကိုလည်း ဘာဂျာကိုင်ပေးဖို့ တောင်းဆိုတတ်သည် လို့လည်း ပြောပြဖူးသည် ။ သို့ပေမယ့် အခုလို ကိုကိုထိုက် မရှိဘဲ သွယ်ထားနဲ့ တခါမှ မနေဘူးဘူး ။ သွယ်ထားကို ကြည့်ရတာ သူ့ကို မြှူဆွယ်နေသလိုဘဲ လို့ စိတ်ထဲမှာ ထင်မိနေသည် ။

“ ကိုချိုကို ဒီဇင်ဘာနှင်း ကို ရဖို့ သွယ်ထားက ကူညီမယ်....သွယ်ထား လိုချင်တာ တခုကိုလည်း ကိုချိုက ကူညီမလားဟင်....”

“ အို..ကူညီမှာပေါ့..ဘာလဲ...ကြေးအိုးဆီချက် ကျွေးရမှာလား..ရတယ်..သွားစားကြမယ်လေ.....”

“ ဟင့်..ကြေးအိုးဆီချက် လောက် မဟုတ်ဘူး . .သွယ်ထား စားချင်တာက မုံရွာဝက်အူချောင်း . . .ခိခိ...”

သွယ်ထားရဲ့ မျက်နှာက မခို့တရို့နဲ့ ။ ပြုံးစိစိနဲ့ ။ ကလူသလို မြှူသလို ...။

“ ရတာပေါ့..ကိုချို မှာပေးမယ်.....သွယ်ထား ဝက်အူချောင်း ကြိုက်တာ ကိုချို သိတယ်လေ...ရမယ်...ရမယ်...”

 သွယ်ထား စားချင်တာက မုံရွာက မှာရမယ့် မုံရွာဝက်အူချောင်းမှ မဟုတ်ဘဲ....။

“ ဟင်.....သွယ်ထားက ဘာ....ဘာ...ဘာစားချင်တာလဲ ..”

ဇေ်ာမြင့်ချိုက မေးလိုက်သည် ..။

သူ့အသံတွေက တုန်ရီနေသည် ။

“ သွယ်ထား စားချင်နေတာက ကိုချို့မှာ ရှိတဲ့ မုံရွာ ဝက်အူချောင်း.”

စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့ သွယ်ထား စကားကြောင့် ဇော်မြင့်ချိုက“ ကိုချို့မှာ မရှိဘူး..သွယ်ထား မှာရမှာ..” လို့ ပြူးပြာပြာနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ သွယ်ထားရဲ့ လက်တဖက်က ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ ပေါင်ကြားနေရာကို ဖတ်ကနဲ စမ်းလိုက်သည် ။ အမြောင်းလိုက်ကြီး ခုံးထနေတဲ့ ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ ဖွားဖက်တော် အတန်ကြီးကို စမ်းမိလိုက်သည် ။ သွယ်ထားရဲ့ ရဲတင်းတဲ့ အပြုအမူကြောင့် ဇော်မြင့်ချို အရမ်း အံ့သြသွားသည် ။

“ ကိုကိုထိုက်က သွယ်ထားကို ခဏ ခဏ ပြောပြတယ်..သူနဲ့ ကိုချိုနဲ့ သဘေ်ာတစီးထဲ အတူတူလိုက်ခဲ့တုံးက ရေချိုးရင်လည်း ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ချိုးကြတော့ ကိုချိုနဲ့ သူက အတွင်းသိ အရှင်းသိတွေတဲ့..ကိုချိုရဲ့ မုံရွာ ဝက်အူချောင်းက တကယ့်ကို စံချိန်မှီကြီးတဲ့....ကိုချို..ဒီဇင်ဘာနှင်းကို ကိုချိုရဖို့ သွယ်ထား အကုန် ကူညီမယ်.....ကိုချို ရစေရမယ်.....တခုဘဲ ကိုချိုဆီက သွယ်ထား လိုချင်တာက ကိုချိုါ် ဝက်အူချောင်းကြီးဘဲ ....ဘယ်လိုလဲ..ပေးမယ် မဟုတ်လား..”

သွယ်ထားက အမြောင်းလိုက် ခုံးထနေတဲ့ ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ပွတ်သပ်နေသည် ။ ဒီလို ပွတ်သပ်တာတွေကြောင့် သူ့လိင်တန်သည် ပိုလို့ ကြီးထွား မာကြောလာရသည် ။ ဇော်မြင့်ချိုသည် သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမကို မလုပ်သင့်ဘူး ဆိုတာကို သိပေမယ့် တဖက်ကလည်း သွယ်ထားရဲ့ အထိအတွေ့နဲ့ သွယ်ထားရဲ့ ကိုယ်လုံး အစိတ်အပိုင်းတွေကို နီးနီးစပ်စပ် တွေ့နေရလို့ ကာမစိတ်တွေက ထိန်းမရအောင် ထကြွနေပြီ ဆိုတော့ သွယ်ထားရဲ့ အပွတ်အသပ်တွေမှာ မိန်းမော သာယာသွားသည် ။

“ သွယ်ထား လိုချင်ရင် ပေးပါတယ်....မဖြစ်သင့်တာတော့ အမှန်ဘဲ သွယ်ထားရေ....”

“ ဘာမှ စဉ်းစားမနေနဲ့ ကိုချို.....သွယ်ထား ဖြစ်ချင်တာကို လုပ်ပေးလိုက်..ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ မနက်ဖန် ချိန်းပေးမယ်..”

သွယ်ထားသည် သွက်လက်စွာနဲ့ ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ ခါးပတ်နဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်သည် ။ ဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားစေဖို့ ဇော်မြင့်ချိုက ဖင်ကြွပေးလိုက်သည် ။ ဘောင်းဘီ လျောကနဲ သွယ်ထား လက်ထဲကို ပါသွားသည် ။ ဆက် ချွတ်တာက အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ။

အကုန်လုံး ကျွတ်သွားတော့ မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ လိင်တန်ထွားထွား တုတ်တုတ်ကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည် ။ သွယ်ထား မျက်နှာမှာ အပြုံးလေး ပေါ်လာသည် ။

“ အို...လှလိုက်တဲ့ ဟာကြီး.....ကိုချိုရယ်....”

လက်ကလေးက လိင်တန်ကြီးဆီကို ဖျတ်ကနဲ ရောက်သွားသည် ။ အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက် ယိုစီးနေတဲ့ ထိပ်ဖူး ဒစ်ကြီးကို လက်ကလေးနဲ့ အသာ ဖွဖွလေး ထိကိုင်လိုက်သည် ။

“ သွယ်ထား...စုတ်လိုက်ချင်တယ်ကွာ..ကိုချို့ ဟာကြီးက တကယ့်ကို စိတ်ထကြွစေတယ်ကွာ..တကယ်..တကယ်.....”

သွယ်ထားက ပြောပြောဆိုဆို လိင်တန်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံပစ်လိုက်လေသည် ။

“ အိုး...သွယ်ထား.....အား...အား......သွယ်ထားရယ်.......မကောင်း..မကောင်းဘူး ထင်တယ်....”

သွယ်ထားက ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက် ။ လိင်တန်ကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အားရပါးရ စုတ်နေသည် ။စုတ်နေရင်း တထပ်ထဲ ဝတ်ထားတဲ့ အပေါ်ပိုင်းက ဘလောက်စ်လေးကို အမြန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ပုလွေမှုတ်တာကို ခံယူနေရင်း သွယ်ထားရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေကို ပကတိအတိုင်း တွေ့မြင်နေရလို့ ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ ကာမစိတ်တွေ တအား ထကြွနေရတဲ့အချိန် သွယ်ထားက သူ့လက်တွေကို ဆွဲယူပြီး ရင်သားစိုင်ကြီးတွေ အပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။

ကိုင်ညှစ်စေချင်တဲ့ သဘော ။

သွယ်ထားရဲ့ လျာလေးက သွက်သွက်လက်လက်နဲ့ လိင်တန်ထိပ်ပိုင်းကို လတ်ချာလှည့် ကလိကစား ပေးလိုက်တော့ ဇော်မြင့်ချိုလည်း ကာမစိတ်တွေ မွှန်ထွန်ပြီး သူငယ်ချင်း ကိုကိုထိုက်ကိုလည်း လုံး၀ သတိမရတော့ပါ ။ သွယ်ထားရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူရဲရဲတွေ အထဲကို သူ့ လိင်တန်ကြီးကို တစွပ်စွပ် ထိုးသွင်း ညှောင့်ထိုးနေပါတော့သည် ။

သွယ်ထားလည်း တော်တော်ကြာ စုတ်ပေးနေပြီးနောက် လိင်တန်ကို ပါးစပ်ထဲက ချွတ်လိုက်ပြီး 

“ ကိုချို.....ယူ့ဟာကြီးကို မြည်းစမ်းရအောင်ကွာ.ဟီး...သွယ်ထား လိုချင်လှပြီ..”

လို့ ပြောလိုက်ရင်း ကိုယ် အောက်ပိုင်းက ဘောင်းဘီတိုလေး ကိုပါ ဖယ်ခွာ ချွတ်ပစ်လိုက်ပါတော့သည် ။ပင်တီ မဝတ်ထားတဲ့ သွယ်ထားသည် ဒီ ဘောင်းဘီတိုလေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်တာနဲ့ တကိုယ်လုံးမှာ အဝတ် ဆိုလို့ ချည်တမျျင်တောင် မရှိတော့လို့ ဖြူဖြူဝင်းဝင်း ပက်ပက်စက်စက်ကြီး လှနေပါပြီ ။

“ လှလိုက်တာ သွယ်ထားရယ်......”

“ ဟွန်း...ကြိုက်လား....ကိုချို သွယ်ထားကို သဘောကျနေတယ် ဆိုတာ သွယ်ထား သိနေပါတယ်.....ခိုးခိုးကြည့်နေတတ်တယ်လေ....ခိခိခိ....သွယ်ထားရဲ့ ဖင်တုံးတွေကို ချောင်းကြည့်နေတာတွေ သိနေတယ်...”

သွယ်ထားလည်း ဇော်မြင်ကချိုရဲ့ လက်တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အိပ်ခန်းတခုထဲကို ခေါ်သွားပါသည် ။ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ မိန်းမချောတယောက်က အိပ်ခန်းထဲကို ဆွဲခေါ်သွားတာကို ခံရတာက ဘယ်လောက် စိတ်ထကြွစရာ ကောင်းနေလဲ ဆိုတာကို တကယ် ကြုံဖူးမှသာ သိကြမည် ။

“ ဒီနေ့ ည ဖြစ်ပျက်တာတွေက ကိုချိုနဲ့ သွယ်ထား ကလွဲလို့ ဘယ်သူမှ မသိကြဘူးနော်.....ကိုချို့ကို ဆက်စ် လုပ်ချင်နေမိတာ ကြာလှပြီ..တနေ့တော့ ကိုချို့ဆီက တောင်းမယ် လို့ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့တာ...ကဲ..ကိုချို သွယ်ထားတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး ချစ်လိုက်ကြရအောင်ကွာ....”

ဇော်မြင့်ချိုလည်း ကိုကိုထိုက်က စီစီတီဗီ ကင်မရာတွေ ဘာတွေ ဝါသနာပါ တော့ ကင်မရာများ တပ်ထားလေမလား လို့ စိတ်ပူလိုက်ပြီး ဟိုဟိုဒီဒီ မျက်လုံး ကစား ကြည့်လိုက်မိသည် ။ သွယ်ထားက 

“ စိတ်မပူနဲ့ ကိုချို...ဘာ ကင်မရာမှ အိမ်မှာ တပ်မထားပါဘူး...” 

လို့ ရယ်ပြီး ပြောလိုက်ရင်း ကုတင်ကြီးပေါ်ကို တက်လိုက်သည် ။ အိစက်ညက်ညောတဲ့ ရေမြုပ် မွေ့ယာကြီးပေါ်မှာ ပက်လက် ပေါင်ဖြဲပေးတဲ့ သွယ်ထားကို အပေါ်က တက်ခွ မှောက်ပြီး ခုံးမောက်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးထဲကို သူ့လိင်တန်ကို ဖိသွင်းလိုက်ရင်း ကာမပွဲကြမ်းလေးကို ဇော်မြင့်ချို စတင်လိုက်ပါပြီ ။

“ အိုး.....ဟင့်..ကိုချို.....”

“ အိုး........အား....ကျွတ်ကျွတ်...”

အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေသည့်တိုင် ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ တန်ဆာချောင်းက တုတ်ထွားလှတာမို့ သွယ်ထား ပါးစပ်က ညည်းသံလေး ထွက်လာသည် ။

လင်ဖြစ်တဲ့ ကိုကိုထိုက်ရဲ့ တန်ဆာထက် နှစ်ဆလောက်များ ကြီးလေမလားလို့ သွယ်ထား ခန့်မှန်း ကြည့်မိသည် ။ ကိုကိုထိုက်က သဘေ်ာတစီးထဲ လိုက်ဖူးခဲ့တဲ့ ငယ်ရောင်းရင်းတွေ မို့ ဇော်မြင့်ချိုနဲ့က အတွင်းသိ အစင်းသိတွေ ဆိုတော့ ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ ယောကျ်ားတန်ဆာသည် သာမန်လူတွေရဲ့ တန်ဆာတွေထက် ပိုတုတ် ပိုရှည်သည်ကို သထားခဲ့သည် ။ 

မိန်းမဖြစ်တဲ့ သွယ်ထားကို အာချောင်ရင်း သူငယ်ချင်း ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ တန်ဆာဟာ တော်တော့်ကို ထွားသည် ဆိုတာကို ပြောမိခဲ့သည် ။ ကိုကိုထိုက်က အရေးမပါဘူး ထင်ပြီး ပေါ့ပေါ့ ပြောခဲ့ပေမယ့် သွယ်ထားကတော့ ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ တန်ဆာ ကြီးတာကို စိတ်ဝင်စားမိသွားခဲ့ပြီး စွဲစွဲလန်းလန်း ဖြစ်နေခဲ့ပေသည် ။

ဒါကြောင့်လည်း တွေ့ဖူးကြုံဖူးချင်တဲ့ တန်ဆာကြီးကို စွဲလန်းပြီး အခွင့်အလန်းကို စောင့်မျှော်နေခဲ့ပေသည် ။ အခုတော့ ဇော်မြင့်ချိုကို ဒီဇင်ဘာနှင်း ဆိုတဲ့ အဆိုတော်မလေးနဲ့ အောင်သွယ်ပေးမည် လို့ လုပ်ရင်းနဲ့ တောင့်တနေတဲ့ ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ တန်ဆာကြီးနဲ့ ကြုံလိုက်ရပါပြီ ။

ထိပ်ဖူး ဒစ်ကြီးကိုက မြင်တာနဲ့ စိတ်ထကြွစရာကြီး ...။ အထစ်ကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းသား နံရံနုနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက်သွားတာတွေက တဆတ်ဆတ် တုန်နေရသည် ။ ဇော်မြင့်ချိုသည် ကာမဘီလူး စီးနေပြီ ဖြစ်လို့ သွယ်ထားကို သူငယ်ချင်းရောင်းရင်း တယောက်ရဲ့ ဇနီးမယားလို့ မစဉ်းစားတော့ ။ မမြင်တော့ဘူး ။ တောင့်တင်း စိုပြေတဲ့ မိန်းမချောတယောက် လို့ဘဲ မြင်ပြီး ကျကျနန စပ်ယှက်နေပါပြီ ။

သွယ်ထားကလည်း ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် လီးကြီးကြီးနဲ့ လူတယောက်လို့ဘဲ မြင်ပြီး သူလိုးပေးတာတွေကို ကျေနပ် ခံယူနေသည် ။

တချက်ချင်း ခပ်မှန်မှန် စလိုးနေသည် ။ ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေက ဇော်မြင့်ချို ဆောင့်ထည့်တဲ့ လိုးချက်တွေတိုင်း တုန်ခါနေသည် ။ စူထွက်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်း နီညိုညိုလေးတွေက အသားဖွေးဖွေးမှာ ထင်းနေတာက သူ့ရဲ့ စိတ်တွေကို ပိုပို ထကြွစေတာမို့ ဇော်မြင့်ချိုလည်း လိုးထည့်နေရင်း လက်တဖက်နဲ့ ဒီ နို့သီးခေါင်း နီညိုညိုလေးကို လှမ်း ဆွဲလိုက်သည် ။ တဖက်ပြီး တဖက်

လက်ညှိုးနဲ့ လက်မကို သုံးပြီး ဆွဲလိုက်သည် ။

“ အို့....”

သွယ်ထားရဲ့ မျက်နှာသည် ပန်းနုရောင် သန်းနေပြီး မျက်လုံးအစုံက တောက်ပ ရွှန်းလက်နေသည် ။ ကာမစိတ်တွေ တအား ထကြွနေတာ သိသာလွန်းသည် ။ ဇော်မြင့်ချို ဆယ်ချက်လောက်လိုးထည့်အပြီးကထဲက သွယ်ထားသည် အောက်ကနေပြီး ကော့ပင့်ပေးလာသည် ။ အောက်ပေးကောင်းတဲ့ မိန်းမ တယောက် ဆိုတာ ဇော်မြင့်ချို သိလိုက်သည် ။ သူ့တန်ဆာကိုလည်ူ

ညှစ်ပြီးဆွဲယူပေးနေတာကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် သွယ်ထားသည် အလိုးခံရုံမကဘဲ လိုးသူ ယောကျ်ားကို ပါ အရသာရှိအောင် တုံ့ပြန်ပေးတတ်တဲ့ ကာမပညာ ကျွမ်းသူ မိန်းမ တယောက် ဆိုတာ သိလိုက်သည် ။ တကယ်တော့ အာချောင်တတ်တဲ့ ဘော်ဒါ ကိုကိုထိုက်ကြောင့် ဇော်မြင့်ချိုသည် သွယ်ထား ကာမတဏှာကြီးတဲ့အကြောင်း လိုးကြရင် စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ တုံ့ပြန်တတ်

တဲ့အကြောင်းတွေကို စောစောထဲက သိထားပြီးနေခဲ့သည် ။ သွယ်ထားကို လိုးချင်စိတ်တွေ တခါတခါ ပေါ်ပေါက်မိခဲ့ပေမယ့် ဘော်ဒါအရင်းအခြာ တယောက်ရဲ့ မိန်းမမို့ စိတ်ကို ထိန်းပြီး မေ့ဖျောက်ပစ်ခဲ့တာချည်း ဖြစ်သည် ။

“ ကောင်းလားဟင်..သွယ်ထား.....”

မောဟိုက်သံကြီးနဲ့ ဇော်မြင့်ချိုက မေးလိုက်သည် ။ သွယ်ထားလည်း မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး ကာမစည်းစိမ်းကို တသိမ့်သိမ့် ခံစားနေတဲ့အချိန် ဇော်မြင့်ချို မေးလိုက်တာကို 

“ အရမ်းမတရားကြီးကို ကောင်းတယ်ကွယ်..ကိုချိုရယ်..အသိနောက်ျကလိုက်တာ ကိုချိုက တကယ့်ကို အလိုးကောင်းကြီး ဆိုတာ..လီးကလည်း ကြီး....” လို့ ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။

ဇော်မြင့်ချိုလည်း သွယ်ထားရဲ့ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို သူ့ပုခုံးပေါ်ကို ထမ်းတင်လိုက်ပြီး အားထည့်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးသည် ။

အရည်တွေကြောင့် တစွပ်စွပ်နဲ့ အသံတွေ ထွက်သည် ။ သွယ်ထားလည်း လီးတဆုံး လီးရှည်ရှည်နဲ့ လိုးပေးနေတာမို့ သားအိမ်ထဲကို ထိလို့ အောင့်ပေမယ့် ခံရတာက အရသာရှိလှတာကြောင့် တအိုးအိုးနဲ့ အော်နေပေမယ့် အလိုးရပ်ဖို့ သူ့ကို မပြောချင် မတားချင်ဘူး ။

ဆီးခုံချင်း ရိုက်..သူ့လဥတွဲကြီးက ရိုက်နဲ့ တဖပ်ဖပ် တဘတ်ဘတ် အသံစုံထွက်နေသည် ။

“ ကောင်းလား..သွယ်ထား......”

“ အား.....အား....တအား....ကောင်း...ကောင်း...ကောင်းတယ်......အိုး....လိုး.....လိုး......လိုး.......”

ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်...ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်....ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်...ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်

“ အို........အို....အား...ဆောင့်.....ဆောင့်.......ကိုချို...ဆောင့်......တအားဆောင့်....အသားကုန်ဆောင့်....အား.....အား...ကောင်းတယ်......ဆောင့်......အီး....အမလေး.......”

သွယ်ထားရဲ့သွေးရူးသွေးတမ်း အော်သစ်သံတွေ နဲ့အတူ သုတ်ရည်တွေ တဖန်းဖန်းနဲ့ ပန်းထွက်ကုန်သည် ။ သွယ်ထားလည်း ပြီး.....သူလည်း ပြီး နှစ်ယောက်သား တအား ကောင်းသွားကြသည် ။

သွယ်ထား စီစဉ်ပေးလို့ ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ ဇော်မြင့်ချို တွေ့ကြရသည် ။

ဖူဂျီဟောက်စ်မှာ ။

သန့်ပြန့်ပြီး လူရှင်းတဲ့ စားသောက်ခန်းမထဲမှာ ဇော်မြင့်ချိုရယ်..သွယ်ထားရယ်..ဒီဇင်ဘာနှင်းရယ် အတူတူ ထိုင်ပြီး အစားအသောက်တွေ စားကြရင်း စကားပြောကြသည် ။ သွယ်ထားသည် ဂတိအတိုင်း ဇော်မြင့်ချိုနဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်းတို့ကို ဆုံပေးသည် ။ ခင်မင်အောင် လုပ်ပေးသည် ။

ဒီဇင်ဘာနှင်းသည် အရမ်းလှတဲ့ ကောင်မလေးပါ ။ ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့တဲ့ ရှက်တတ်ကြောက်တတ်တဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်းကို လူပျိုကြီး ဇော်မြင့်ချို တန်းတန်းစွဲ သဘောကျသွားသည် ။

စားသောက်ဆိုင်က ထွက်ခဲ့ကြပြီး ဒီဇင်ဘာနှင်း နေတဲ့ ကမာရွတ် ရပ်ကွက်ထဲကို လိုက်ပို့လိုက်ကြသည် ။ အပြန်မှာ သွယ်ထားက 

“ ဘယ်လိုလဲ ကိုချို ...သွယ်ထား တာဝန်ကျေတယ် မဟုတ်လားဟင်...”လို့ မေးလိုက်သည် ။ 

“ ကျေပါတယ်..သွယ်ထားရယ်...ကျေးဇူး မမေ့ပါဘူး....” လို့ ဇော်မြင့်ချိုက ပြောလိုက်သည် ။ သွယ်ထားက ပြုံးစိစိနဲ့ 

“ ဒါဆို ကိုချိုကလည်း သွယ်ထား လိုချင်တာလေးတွေကို ပေးမှာ မဟုတ်လား....” လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ ပေါင်တန်ကို လှမ်း ကိုင်ဆုပ်လိုက်သည် ။

“ သွယ်ထား.....ကိုယ်တို့ နှစ်ယောက် ရပ်တန်းက ရပ်ကြရင် ကောင်းမယ် ထင်တယ်....ကိုကိုထိုက် သိသွားရင် မကောင်းဘူး..“ လို့ ဇော်မြင့်ချိုက ပြောလိုက်သည် ။

သွယ်ထားက တဟင်းဟင်းနဲ့ ရယ်လိုက်ပြီး 

“ စိတ်မပူပါနဲ့ သူ ရှိမှ မရှိဘဲ..သူက အခုလောက် ဆိုရင် ဟနွိုင်မှာ ဗီယက်နမ်း စော်လေးတွေနဲ့ အရမ်းပျော်နေလို့ သွယ်ထားကိုတောင် လုံးဝ သတိရမှာ မဟုတ်ဖူး....” လို့ ပြောပြီး ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ ပေါင်ဂွဆုံက လိင်တန်ချောင်းကို ပွတ်ပါတော့သည် ။

“ ဟင်း...ခက်တာဘဲ သွယ်ထားရယ်....”

ကားမောင်းနေတဲ့အချိန် သွယ်ထားက ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ ဘောင်းဘီကို ဖွင့်ဟပြီး တန်ဆာချောင်းကို ဆွဲထုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။

“ ဟာ..သွယ်ထား...”

သွယ်ထားသည် ဇွတ်တရွတ်ဘဲ  ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ လိင်တန်ကို အငမ်းမရ ဆုပ်ညှစ်သည် ။ ပွတ်တိုက်သည် ။ ပြီးနောက်  တအား စုတ်သည် ။ ဇော်မြင့်ချိုသည် ကားကို မနည်း မောင်းနေရသည် ။

ဒါပေမယ့် သွယ်ထားက လျာလေးနဲ့ လိင်တန် ဒစ်ကြားကို တအား ထိုးဆွ ကလိလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ကားကို ဆက် မမောင်းနိုင်တော့ဘဲ လမ်းဘေး တနေရာကို ဆွဲထိုး ရပ်လိုက်ရသည် ။

“ အား....ဟားဟား....အိုး.........သွယ်ထား ....”

သွယ်ထားသည် ခေါင်းမာလွန်းသည် ။

လိုချင်တာကို မရရအောင် ယူသည် ။ သူ့အိမ်ကို ဇော်မြင့်ချို လိုက်သွားရပြီး တချီကောင်း ဆွဲပေးခဲ့ရသည် ။ သူ ပြီးတဲ့အချိန် သွယ်ထားသည် သုတ်ရည်တွေကို ဟပေးထားတဲ့ သူမ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထုတ်ခိုင်းသည် ။

သုတ်ရည်တွေ အကုန်လုံးကို သွယ်ထား မြိုချပစ်ခဲ့သည် ။ဇော်မြင့်ချိုလည်း ဒီအတိုင်းသာ ဆိုရင် တနေ့နေ့တော့ သူ အခက်ကြုံတော့မှာဘဲ လို့ စိုးရိမ်နေသည် ။ နောက် နှစ်ရက် အကြာမှာ ဇော်မြင့်ချိုသည် ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ ဂျန်းရှင်းစကွဲမှာ သွယ်ထား မပါဘဲ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ခွင့်ရသည် ။

ဒီဇင်ဘာနှင်း နဲ့ အတူတူ ကော်ဖီဆိုင်မှာ ကော်ဖီ ထိုင်သောက်ရတာက ဇော်မြင့်ချိုအတွက် အရသာရှိလွန်းလှသည် ။ ဒီဇင်ဘာနှင်းသည် သီချင်း ဆိုရုံမကဘူး ။ ကိုယ်တိုင်လည်း သီချင်းလေးတွေကို ရေးစပ်သည် လို့ ဇော်မြင့်ချိုကို ကော်ဖီသောက်ရင်း ပြောပြသည် ။

“ နှင်းလေ..ကိုယ်ကိုယ်တိုင် စပ်တဲ့ နှင်းရဲ့ သီချင်းလေးတွေကို စီးရီး တခု ထုတ်ချင်တယ်....ဦးချို ....”

“ ထုတ်လေ..နှင်း..ထုတ်..ကောင်းတာပေါ့..ဦးချိုကို အဲ့သီချင်းလေးတွေ ဆိုပြအုံးနော် ..”

“ ဆိုပြမှာပေါ့...ဦးချို.....နှင်းလေ.....ဦးချိုကို တကယ့်ကို ခင်မင်မိသလို အားလည်း အားကိုးမိတယ်..သိလား ...”

“ အင်း..ဦးချိုလည်း ဒီလိုဘဲ သိလား...နှင်းကို အရမ်း ခင်မင်မိတယ်.....နှင်း ယုံပါ့မလားတော့ မသိဘူး...နှင်းကို သံယောဇဉ် ဖြစ်မိတယ်.....”

“ နှင်းရဲ့ ကိုယ်ပိုင် သီချင်းလေးတွေကို ထုတ်လုပ်သူတွေကို ပြကြည့်တာ သူတို့က ထုတ်မေပးချင်ကြဘူး..ဦးချိုရဲ့...”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်....နှင်း..”

“ နှင်းက ခုမှ သီချင်း စဆိုတာဆိုတော့ နံမည် အသစ်နဲ့ မဟုတ်လား..သူတို့က ထုတ်ရင် ရှုံးမယ် လို့ ထင်ကြလို့ ဖြစ်မယ်...ဦးချို ကို နှင်း သီချင်းတွေ ဆိုပြတာထက် နှင်းဖါသာ သူငယ်ချင်းကို ဂစ်တာ တီးခိုင်းပြီး သွင်းထားတာတွေ ရှိတယ်...နောက်တခါ တွေ့ရင် စီဒီ ယူခဲ့ပေးမယ်....ဦးချို နားထောင်ကြည့်ပေါ့...”

ဇော်မြင့်ချိုသည် ဒီဇင်ဘာနှင်းကို သနားသွားသလို သူကလည်း ကူညီချင်တယ် ဆိုတာကို ပြသချင်သည် ။ဒါကြောင့် စီးရီးထုတ်ရင် ဘယ်လောက် ကျမလဲ သိချင်သည် ။ သူ တတ်နိုင်ပါ့မလား ဆိုတာကိုလည်း သေချာချင်သည် ။ နှင်းကို မေးကြည့်လိုက်သည် ။ နှင်းက ချက်ချင်းဘဲ ဘယ်လောက်ကုန်ကျမယ် ဆိုတာကို ပြောပြလိုက်ပြီး 

“ ဦးချို က နှင်းကို စီးရီး ထုတ်ပေးမလို့လားဟင်.”လို့ ပြုံးပြီး မေးလိုက်သည် ။ ဇော်မြင့်ချိုလည်း 

“ အင်း ထုတ်ပေးချင်တာပေါ့.....ဦးချိုက နှင်း ပျော်တာကို မြင်ချင်တယ်....နှင်း စိတ်ချမ်းသာဖို့ ဆိုရင် ဦးချိုက လုပ်ပေးနိုင်တာဆိုရင် လုပ်ပေးချင်တယ်...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ ဟယ်....ဝမ်းသာလိုက်တာ.....ဦးချိုရယ်.....နှင်း ပျော်လိုက်တာ.....ဒါကြောင့်...နှင်း စိတ်ထဲမှာ သိနေတယ်....ဦးချိုဟာ တကယ့်ကို သူတော်ကောင်းကြီး..စိတ်သဘောကောင်းတဲ့ လူကြီး လို့....”

ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ လက်မောင်းကို ကိုင်ဆုပ် လှုပ်ပြီး ပြောလိုက်တဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်း ပျော်သွားတာကို ဇော်မြင့်ချို ပီတိဖြစ်တဲ့ မျက်နှာကြီးနဲ့ ကြည့်ပြီး ပျော်နေသည် ။ ဒီတခါ ဒီဇင်ဘာနှင်းကို သူ့အိမ်ကို ပြန်ပို့တော့ ဒီဇင်ဘာနှင်းက ဇော်မြင့်ချိုကို အိမ်ပေါ်ကို ဖိတ်ခေါ်သည် ။

“ လာပါ တက်ပါ ဦးချို...နှင်းရဲ့ မေမေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးချင်တယ်....နှင်းကို စီးရီး ထုတ်ပေးမယ် ဆိုတာ မေမေ သိရင် အရမ်း ဝမ်းသာမှာဘဲ...”

ဇော်မြင့်ချိုသည် နှင်းနဲ့ သူတို့အိမ်လေးပေါ်ကို လိုက်သွားလိုက်တဲ့အခါ ချို့တဲ့ နွမ်းပါးတဲ့ နှင်းတို့ မိသားစုရဲ့ အခြေအနေကို ပိုပြီး မြင်သွားရပါသည် ။

နှင်းရဲ့ မေမေ ဒေါ်ခင်သွယ်အေး ကလည်း ခင်မင်စရာ ကောင်းတဲ့ မိန်းမ တယောက်ပါဘဲ ။ ဇော်မြင့်ချို ညက ဒီဇင်ဘာနှင်း ကြောင့် တော်တော်နဲ့ အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ။ ဒီဇင်ဘာနှင်းတို့ အိမ်ကနေ ပြန်လာခဲ့ပြီး နှင်းနဲ့ အတူတူ သွားခဲ့စားခဲ့ စကားပြောခဲ့တာတွေကို ပြန် ကြားယောင် မြင်ယောင်နေတာကြောင့် အိပ်လို့ မပျော်ဘူးလေ ။

မနက် စောစော ဖုန်းသံကြောင့် ဇော်မြင့်ချို နိုးသွားသည် ။ ဘယ်သူခေါ်သလဲ ဖုန်းကို ယူကြည့်လိုက်သည် ။ ကိုကိုထိုက် ခေါ်တာကို တွေ့တော့ ဖုန်းကိုင်ဖို့ သူ လက်နှေးသွားသည် ။ သူ့မိန်းမနဲ့ ဖြုတ်ထားတာကြောင့် သူ့ကို ဖုန်းပြောဖို့ ဝန်လေးနေသည် ။

သူ သိမှာ မဟုတ်ပါဘူးလေ...လို့ စိတ်တင်းပြီး ထူးလိုက်သည် ။

“ ကိုကိုထိုက်..ဘယ်တုံးက ပြန်ရောက်သလဲ....”

“ မနေ့ညကဘဲ....ဘယ်လိုလဲ ဒီဇင်ဘာနှင်း နဲ့ အိုကေနေပြီလား....”

“ အေး..မဆိုးပါဘူး...သွယ်ထားရဲ့ ကျေးဇူးပေါ့ကွာ....”

“ ဟားဟားဟား....လူပျိုကြီး....ဒီတခါတော့ ကိုချိုတို့ စွံတော့မှာပေါ့လေ....”

“ မသိသေးပါဘူး ကိုထိုက်ရာ....အခြေအနေ အရပါဘဲ..”

“ ဘာလဲ..ဒီတခါလည်း အန်ကယ်ကတော့ ....နိုးပါ လို့ လုပ်ချင်နေသေးလို့လား..ကိုချို.....”

“ မလုပ်ချင်ပါဘူး..ဒီတခါတော့ တကယ့်ကို ချစ်မိသွားပြီ...ကိုထိုက်ရေ....ဟားဟားဟား.....”

“ ဟားဟားဟားဟား.......ကိုချို..ဗီယက်နမ် က ဇာတ်လမ်းလေးတွေ ပြောပြချင်လို့ ညနေကျရင်  ပိုလိုကလပ်ကို လာခဲ့ပါလား ..သောက်ရင်း စားရင်း စကားပြောကြရအောင်...”

“ အိုကေလေ..ကိုထိုက်....လာခဲ့မယ်.....ဘယ်နှစ်နာရီလဲ...”

“ ခုနစ်နာရီလောက်ပေါ့...”

“ အိုကေ...ဆီးယူး.. ”

ကိုကိုထိုက်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့ ဇော်မြင့်ချို ဝန်လေးနေသည် ။ သွယ်ထားနဲ့ သူနဲ့ ဖြစ်တာကို ကိုကိုထိုက် ဘယ်လိုမှ မသိနိုင်ပါဘူး လို့ စိတ်အားတင်းလိုက်ပြီး ပိုလိုကလပ်ကို သူ ချိန်းတဲ့ အချိန် ရောက်အောင် သွားလိုက်သည် ။

ကိုကိုထိုက်သည် သူ တယောက်ထဲကို ဖိတ်ထားတာ မဟုတ်မှန်း ဟိုရောက်သွားမှ သိလိုက်ရသည် ။ သူငယ်ချင်း စုစုပေါင်း ခြောက်ယောက် တွေ့ဆုံကြတဲ့ ပွဲကလေး ။

“ ဟေး....ဇော်မြင့်ချို ...လာ..လာ..မောင်ရင့်ကို စောင့်နေကြတာ.”

သဘေ်ာ ကက်ပတိန်ဟောင်းကြီး ကိုကိုအောင်က ဇော်မြင့်ချိုကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည် ..။ ကိုကိုထိုက်နဲ့ကိုကိုအောင်က တအား ခင်ကြသည် ..။

ကိုကိုထိုက်နဲ့ လက်ပြနုတ်ဆက်လိူက်ပြီး လွတ်တဲ့ ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ ဇော်မြင့်ချိုကို ကောင်းဇံကျော်က 

“ လူပျိုကြီး....ခုထိ နိုးပြောတုံးလား...” လို့ နုတ်ဆက်လိုက်သည် ။ 

အားလုံးက သဘေ်ာသား သဘေ်ာ အရာရှိတွေ ချည်းဘဲ ။ အစားအသောက်တွေ ရောက်လာသည် ။ ကိုကိုထိုက်က ဂျော်နီဝေါကား ဘလက်လေဘယ်လ် တလုံး ဂိုးလ်လေဘာ တလုံးကို ဖေါက်သည် ။ မသောက်တတ်တဲ့လူ မပါဘူး ။ အားလုံးက သောက်တတ်နေတာလား သောက်တတ်တဲ့လူကိုဘဲ ရွေးဖိတ်တာလား ။ကိုကိုထိုက်က သူ ဗီယက်နမ်မှာ အငယ်စား စော်လေးတွေနဲ့ ဖိုက်ခဲ့တာကို ဓါတ်ပုံ ဗီဒီယိုနဲ့ ရှင်းပြနေသည် ။ အားလုံးက တဝါးဝါး တဟားဟားနဲ့ ထောက်ခံ အားပေးကြသည် ။

သူ ချခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးတွေက အသက် (၁၉) နှစ် အရွယ်တွေချည်းဘဲ တဲ့ ။ လာတဲ့ ဘော်ဒါ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တွေ အားလုံးကလည်း ဝါသနာရှင်တွေဘဲမို့ သူ့ကို ချီးကျူး ထောပနာပြုကြသည် ။ ကိုကိုထိုက်က သူ့ကို 

“ ကိုချို..ခင်ဗျားလည်း အဲ့ကို သွားဖို့ကောင်းတယ်...စော်ငယ်လေးတွေက တကယ့်ကို လတ်ဆတ်တယ်ဗျ....ကြပ်နေတာဘဲ...” လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ သူက 

“ ကျနော်က ခြောက်လပိုင်းတုံးက ထိုင်းကို ရောက်ခဲ့သေးတယ်....ဖူခက်မှာ ဝါးခဲ့သေးတယ်..” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တော့ အပေါင်းအသင်းတွေက 

“ ကဲ ကိုချို အလှည့်ဗျို့..ခင်ဗျားရဲ့ ထိုင်းမလေးတွေနဲ့ အတွေ့အကြုံလေးတွေကို ကြားပါရစေဗျာ...”

လို့ ဝိုင်းပြောကြလို့ ဇော်မြင့်ချိုလည်း ဖူခက်မှာ သူ ခေါ်ခဲ့တဲ့ ထိုင်းမလေးတွေ အကြောင်းကို လူဘုံအလည်မှာ ဟာသလေးနှောပြီး ပြောပြလိုက်ရပါသည် ။ ရန်ကုန်ကနေ ကိုကိုထိုက် ပေးလိုက်တဲ့ သစ်ဥသစ်ဖုတွေနဲ့ လုပ်ထားသည် လို့ ဆိုတဲ့ ပင်ပျိုရွက်နု ဆိုတဲ့ ဆေးပြားအစိမ်းလေး အကြောင်းကိုလည်း ထည့်ပြောလိုက်တော့ ပရိသတ်က တဝါးဝါးနဲ့ ပွဲကျသွားရပြီး ကိုကိုထိုက်ကို သူတို့အတွက်လည်း ပေးပါ လို့ တောင်းကြတော့တာပေါ့ ။

ဟင်းပွဲတွေကလည်း တပွဲပြီး တပွဲ ဆက်တိုက်ဘဲ ။ သောက်ကြတာကလည်း ပုလင်း နှစ်လုံး ပြောင်ရော ။အပြန်ကြတော့ ကလပ် အရှေ့မှာ ကားတွေပေါ်ကို တက်ခါနီး တယောက်နဲ့ တယောက် နုတ်ဆက်ကြတဲ့ အချိန် ကိုကိုထိုက်က သူတို့ အိမ်ကိုလည်း လာခဲ့ပါအုံးလို့ ခေါ်သည် ။

ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ အဆင်ပြေသွားလို့ ကျနော်တို့ဆီကို မလာဘဲ မနေနဲ့အုံးနော် ကိုချို လို့ ရယ်မောပြီး ပြောသွားတဲ့ ကိုကိုထိုက် တယောက် သူ့မိန်းမ သွယ်ထားနဲ့ ဇော်မြင့်ချိုနဲ့ ဖေါက်ပြန်ခဲ့ကြတာတွေကို ခုထိ သိသေးပုံတော့ မပေါ်ပါဘူး ။

နောက်တနေ့မှာ ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ ဇော်မြင့်ချိုတို့ ဗိုလ်ချုပ်ဈေးကြီးထဲက ကော်ဖီဆိုင်လေးမှာ တွေ့ကြသည် ။ ကကပ်ပာချီနို သောက်တဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ မိုးခါး သောက်တဲ့ ဇော်မြင့်ချိုတို့သည် သူတို့ရှေ့မှာ လာချပေးထားတဲ့ ကော်ဖီခွက်တွေကို မတို့ မထိမိကြသေးဘူး ။

ဒီဇင်ဘာနှင်း ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်သံစဉ် တကိုယ်တော် စီဒီအခွေလေးကို နားကြပ်နဲ့ သူ နားထောင်နေတာ ။ သူသည် နှင်းရဲ့ သာယာတဲ့ သီချင်းသံလေးတွေကို နားထောင်ရလို့ ကျေနပ် ပီတိ ဖြစ်နေတာနဲ့ ကော်ဖီကို မထိဖြစ် မသောက်ဖြစ်သေးတာ ဖြစ်သည် ။ ဘေးက သူ့ကို ပြုံးပြုံးလေး ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ နှင်းက 

“ ဘယ်လိုလဲ ကောင်းလား..ဦးချို ကြိုက်လား..” လို့ မေးလိုက်သည် ။

ဒီလောက် ကောင်းတဲ့ သီချင်း စာသားတွေနဲ့ ဒီလောက် ကောင်းတဲ့ အဆို နဲ့ အသံကို လူတွေက ဘာလို့ မထုတ်ပေးချင်ကြတာလဲ လို့ ဇော်မြင့်ချို က မကျေမနပ် ပြောလိုက်ရင်း နှင်းကို

“ ဦးချို ထုတ်ပေးမယ်..နှင်း..ဘာမှ မပူနဲ့တော့...” လို့ ပြောလိုက်လေသည် ။

“ ဝမ်းသာလိုက်တာ ဦးချိုရယ်...နှင်း ဦးချိုကို အရမ်းကို ချစ်သွားပြီ..”

ဇော်မြင့်ချို ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထသွားသည် ။

နှင်းက သူ့လက်ဖမိုးကပေါ်ကို သူမလက်ဖြူဖြူလေးနဲ့ အုပ်မိုး ကိုင်ဆုပ်လိုက်လို့ ။ ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ သူနဲ့ စကားတပြောပြောနဲ့ ဈေးကြီးရဲ့ အလည်ပေါက် လမ်းကြောင်းအတိုင်း လျောက်သွားကြတာကို ဆိုင်တွေက သူ့အသိတချို့က တွေ့သွားသည် ။

တက်သစ်စ အဆိုတော်လေးနဲ့ တွဲသွားတာကို သူတို့ မြင်သွားကြသည် ။ ဒါကို ဇော်မြင့်ချို ကျေနပ်နေသည် ။ သူ့သတင်းက ကျော်ဇောပြီလေ ။ အပေါင်းအသင်းတွေ ကြားမှာ ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ ဇော်ညမင့်ချို တွဲနေပြီ ဆိုတဲ့ သတင်း တပုဒ်က ပျံ့လွင့်တော့မယ်လေ ။

ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့လည်း တွေ့သွားရော ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ စိတ်တွေ ပြောင်းလဲသွားပြီ ။ ငွေကိုလည်း မနှမြောတော့ဘူး ။ သီချင်းစီးရီး ထုတ်ဖို့ သူ လုံးပန်းနေပြီ ။ နှင်းနဲ့လည်း ရိုးရိုး ခင်မင်တာထက် ပိုနေပြီ ။ သူတို့ အမြဲ တတွဲတွဲနဲ့ ။

ဒီအတောအတွင်း ဇော်မြင့်ချိုသည် နှင်းတို့ အိမ်ကို အကြိမ်ကြိမ် ရောက်ရသည် ။ ကိုယ်ပိုင် တိုက်တလုံးနဲ့ နေတဲ့ ဇော်မြင့်ချိုသည် သေးငယ် ကျဉ်းမြောင်း သေးငယ်ပြီး အနံ့အသက် မကောင်းတဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်းတို့ သားအမိ နေကြတဲ့ အိမ်ကလေးကို စိတ်ပျက်မိသည် ။

ဒီဇင်ဘာနှင်းကလည်း 

“ ဦးချိုကို အားနာတယ်..အိမ်က သေးကျဉ်းပြီး မသန့်ဘူးလေ....” လို့ ပြောတတ်သည် ။ သူ့ခေါင်းထဲကို ရောက်လာတာက ဒီဇင်ဘာနှင်းကို ကွန်ဒို တိုက်ခန်းတခန်း သူ ဝယ်ပေးချင်လာသည် ။

ငွေကို အမြဲ သတိနဲ့ သုံးစွဲခဲ့တဲ့ ဇော်မြင့်ချိုသည် ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေသည် ။ တဖက်ကလည်း တကယ့်ကို လိုအပ်နေမှန်း သိနေသည် ။ ဒါပေမယ့် စည်းကမ်းတကျ စုဆောင်းခဲ့တဲ့ သူ့မှာ တကယ်အရေးပေါ်လာရင် သုံစွဲဖို့က ငွေပိုငွေလျံတွေက ရှိနေသည် ။

တနေ့လုံး စဉ်းစားသည် ။ တညလုံး တွေးသည် ။ နှစ်ရက် ကြာသွားသည် ။ ဒီကြားထဲမှာ ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ လျောက်လည် စားသောက်နေသည် ။ သူ့ရနံ့သင်းသင်းလေးတွေ သူ့ရှက်တတ်တဲ့ မျက်နှာပေးလေးတွေ က ဇော်မြင့်ချိုကို ဖမ်းစားနေခဲ့သည် ။ တတိယမြောက်နေ့မှာ သူ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည် ။ ဒီဇင်ဘာနှင်း အတွက် ကွန်ဒို တိုက်ခန်းကို ဝယ်ပေးလိုက်မည် ။

ဒီဇင်ဘာနှင်းကို အရမ်း လှတဲ့ ဟိုတယ်ကြီးတခုရဲ့ ရေကူးကန်ကြီး နားက စားပွဲလေးမှာ အတူတူထိုင်ကြပြီး အအေးတခွက်စီကို ပိုက်တံလေးနဲ့ စုတ်သောက်ပြီး ခေါင်းချင်းဆိုင်ရင်း 

“ ပျော်လားနှင်း....” လို့ မေးလိုက်သည် ။ ဒီဇင်ဘာနှင်းက 

“ သိပ်ပျော်တာဘဲ ဦးချို ..” လို့ အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ ပြန်ဖြေသည် ။

“ နှင်းရဲ့ လက်ကို ဖြန့်လိုက်.....”

“ ဘာပေးမလို့လဲဟင်..ဦးချို . . ”

သူ ဘယမှ ပါးစပ်က မပြောဘဲ နှင်းရဲ့ လက်ကလေးထဲကို သော့တချောင်း ညင်ညင်သာသာလေး ထည့်ပေးလိုက်သည် ။

“ ဘာသော့လဲဟင်..”

“ ဒါ နှင်းနဲ့ နှင်းမေမေတို့ နေဖို့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းလေးရဲ့ တံခါးသော့..”

“ ဟင်.....ဦးချို.....နှင်းကို ဦးချိုက ဝယ်ပေးတာလားဟင်..”

“ ဒါပေါ့....နှင်း..”

“ ဟာ..မဟုတ်တာကြီး...မဖြစ်နိုင်တာကြီး..ဦးချိုရယ်...”

နှင်းက ကြောက်လန့်တကြား ငြင်းသည် ။

ပထမ စီးရီး ထုတ်ပေးသည် ။ ဒုတိယ အဲ့စီးရီးကို ဗိုလ်ချုပ်လမ်းနဲ့ ဆူးလေလမ်း ထောင့်က ပိုစတာ အကြီးစားကြီးနဲ့ ကြော်ငြာပေးသည် ။ အခု တတိယ...ကွန်ဒိုတိုက်ခန်း ဝယ်ပေးသည် ။

ဦးချိုသည် သူ့အတွက် စေတနာတွေ တအား ပိုနေသည် ။ သူ နှင်းကို ရေရေလည်လည် ခိုက်နေပြီ ။ နှင်းနဲ့ ဦးချိုက ဘာမှ ဖြစ်သေးတာ မဟုတ်ဘူး ။ ဒါတောင် သူ ဒီလောက် နှင်းအပေါ် စေတနာကောင်းနေတယ် ။ နှင်းအနေနဲ့ ဦးချိုက အသက်ပိုကြီးနေတာ တခုပါဘဲ ။ ဦးချိုကို ငြင်းစရာ ဘာ အကြောင်းမှ မရှိပါဘူး ။

အတန်တန် ငြင်းတဲ့ကြားက ဦးချို ဝယ်ပေးတဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းကို နှင်းနဲ့ နှင်း အမေတို့ ပြောင်းသွားလိုက်ရသည် ။ အစစ အရာရာ ဦးချိုကဘဲ တာဝန်ယူပြီး ပြောင်းပေးခဲ့သည် ..။ တိုက်ခန်းက အသစ်စက်စက် ။ ပရိဘောဂတွေက အရမ်း သစ်လွင် သားနားသည် ။ နှင်း သူ့ကျေးဇူးတွေကို ဘယ်လို ဆပ်ရမလဲ မသိတော့ဘူး ။

“ ဦးချိုရယ်.....နှင်း အပေါ် ဘာလို့ ဒီလောက် ကောင်းရတာလဲဟင်....”

နှင်းက တညနေ သီချင်းသွင်းပြီးလို့ အိမ် မပြန်ခင် အဓိပတိလမ်းမကြီးပေါ်မှာ ယှဉ်တွဲ လမ်းလျောက်နေရင်း မေးလိုက်တာ ဖြစ်သည် ။ ကျောင်းထဲကို ကျောင်းပြီးလို့ နှစ်ပေါင်း တော်တော်ကြာပြီးတဲ့နောက် ပြန်ရောက်ရပြီး ညနေခင်း အချိန်မှာ ကောင်မလေး ချောချောနဲ့ အေးအေးလူလူ လမ်းလျောက်နေသည် ။ တယ်ဟုတ်တဲ့ငါပါလား..။

လှလွန်းတဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို သူ ငေးကြည်နေမိသည် ။

“ ဟိတ်..ဦးချို..ဘာလို့ ကြည့်နေတာလဲ...”

ရှက်နေတဲ့ မျက်နှာ ရဲရဲလေးနဲ့ နှင်းက သူ့ကို မေးလိုက်သည် ။

“ ဦးချို ဖြေရင် စိတ်ဆိုးမှာလား...”

“ ဘာလို့ ဆိုးရမှာလဲ လို့.....”

တော်တော်လေး ကြာတဲ့အထိ ဇော်မြင့်ချိုက ဘာမှ မပြောတော့ နှင်းက 

“ ပြောလေ..ဦးချို..ဘာလို့ နှင်းကို စိုက်ကြည့်ငေးကြည့်နေတာလဲလို့...” လို့ ထပ်မေးပြန်သည် ။

ဇော်မြင့်ချိုက သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး 

“ အရမ်း လှလို့ နှင်း..” လို့ တိုးတိုးလေး ဖြေသည် ။

နှင်းက ပြုံးလိုက်သည် ။ ပြီးတော့ 

“ လှတော့ ဘာဖြစ်လဲဟင်...” လို့ ထပ်မေးလိုက်သည် ။ ဒီတခါလည်း ဇော်မြင့်ချိုက အရင်အတိုင်းဘဲ တိုးတိုးလေး 

“ ဦးချို မဖြေချင်ဘူး ကလေးရယ်...” လို့ပြောလိုက်ပါသည် ။ နှင်းရဲ့ လက်ကလေးကို သူ တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါသည် ။

နှင်းက မရုန်းဖယ်ပါ ။ ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ လက်ကို ပြန်လည် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပါသည် ။ ဇော်မြင့်ချိုနဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်းတို့ရဲ့ အခြေအနေသည် သူငယ်ချင်းလည်း မက ချစ်သူလည်း မကျ ဖြစ်နေကြပြီ ။ အမြဲ တတွဲတွဲ ဖြစ်နေကြသည် ။ ဇော်မြင့်ချိုလည်း ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး နှမျောတွန့်တိုခြင်း မရှိဘဲ ငွေတွေကို သုံးစွဲနေတာ တော်တော် များခဲ့ပြီး လုပ်ကို အရင်လို ဖိဖိစီးစီး စိတ်ဝင်တစား မလုပ်တာ ကြာလာပြီ ။

သူ့ရဲ့ မန်နေဂျာ အောင်ကောင်းထိုက်နဲ့ဘဲ လွှဲထားသည် ။ သူကတော့ ဒီဇင်ဘာနှင်းရဲ့ သီချင်းသွင်းတဲ့ အသံဖမ်း စတူဒီယိုတွေမှာ ရှိနေတတ်သည် ။ ဒီဇင်ဘာနှင်း ကြိုက်မည်ထင်တဲ့ စိန်ရွှေရတနာထည်တွေကိုလည်း ဝယ်ပြီး လက်ဆောင်ပေးလိုက် နိုငငံခြား ကလာတဲ့ လက်ကိုင်အိတ်တွေ ဖိနပ်တွေကို ဝယ်ပေးလိုက်နဲ့အရူးအမူး ဖြစ်နေသည် ။

ဒီနေ့လည်း ဆိုင်တဆိုင်မှာ ဒီဇင်ဘာနှင်း တို့ အိမ်အတွက် ဆိုဖါခုံတွေ လိုက်ကြည့်နေသည် ။

“ ဟေး....ကိုချို....”

အနောက်ကနေ ခေါ်လိုက်သံကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။ ကိုကိုထိုက် နဲ့ သွယ်ထားကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ ကိုချို့အိမ် အတွက်လား....ဒီဇင်ဘာနှင်းတို့ အိမ် အတွက်လား..” လို့ ကိုကိုထိုက်က ရယ်ပြီး မေးသည် ။ ဇော်မြင့်ချိုက ဘာမှ ပြန်မဖြေဘဲ သူ့ထုံးစံအတိုင်း တဟဲဟဲနဲ့ ရယ်နေလိုက်သည် ။ သွယ်ထားက 

“ သေချာပါတယ်....ဒီဇင်ဘာနှင်း အတွက်ပါ.....ကိုချိုက တိုက်ခန်းလည်း ဝယ်ပေးပြီးပြီလေ.....ဟင်းဟင်း....ကားလေး တစီးပါ ဝယ်ပေးလိုက်ပါအုံးလား..ကိုချိုရဲ့....”လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဇော်မြင့်ချိုလည်း 

“ ဟီး...ရှာနေတုံးဘဲ....ကြိုက်တဲ့ကား မတွေ့သေးလို့ ” လို့ ပြန်နောက်လိုက်သည် ။ ကိုကိုထိုက်က 

“ ကျနော်တို့လည်း အိမ်မှာ မီနီဘားလေး တခု လုပ်မလို့ အရက်ပုလင်းတွေ တင်ဖို့ စင်ကလေး တခု လာရှာတာ...ကိုချို ..” လို့ ပြောသည် ။ သွယ်ထားက 

“ ကိုချို..ဘယ်သွားစရာ ရှိသေးလဲ..သွယ်ထားတို့နဲ့ တခုခု သွားစားကြမလား...” လို့ ပြောလိုက်တော့ ကိုကိုထိုက်ကလည်း 

“ အာ..ဟုတ်တယ်ကိုချို..လန့်ချ် သွားစားရအောင်ဗျာ....လာပါ...” လို့ ခေါ်လို့ ဇော်မြင့်ချိုလည်း သူတို့ လင်မယားနဲ့ လိုက်သွားလိုက်သည် ။

အခုထိ ကိုကိုထိုက်ကို အကဲခတ်ရတာတော့ သူနဲ့ သွယ်ထားနဲ့ ညိစွန်းတာကို သိပုံ မရသေးဘူး ။ သိသွားခဲ့ရင် သူ့ကို ဆွဲထိုးမလား...ရိုက်မလား..ဓါးနဲ့ ထိုးမလား လို့ တွေးမိလိုက်ရင်း ကျောချမ်းသွားသည် ။ 

“ ကိုချို...ဘာတွေ တွေးနေလဲ..” လို့ ရှေ့ခန်းကနေ သွယ်ထားက လှည့်မေးလိုက်သည် ။ ကိုကိုထိုက်က 

“ ဒီဇင်ဘာနှင်းလေးကို ဘာတွေ ဝယ်ပေးရမလဲ ဆိုတာ တွေးနေတာ ဖြစ်မှာပေါ့...” လို့ ဂယ်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။

သူတို့ စားနေကျ စားသောက်ဆိုင်ကို ရောက်သွားကြသည် ။ ကိုကိုထိုက်က သူတို့ အားလုံး ကြိုက်တဲ့ စားနေကျ အစားအသောက်တွေကို မှာသည် ။ ဇော်မြင့်ချိုနဲ့ ကိုကိုထိုက်က ဘီယာသောက်ကြပြီး သွယ်ထားက ဝိုင်သောက်သည် ။ စားကြသောက်ကြရင်း ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေ ပြောဆိုနေကြရင်း ရယ်မောနေတဲ့အချိန် ဘီယာကလည်း တယောက် နှစ်ပုလင်း သောက်ပြီးမို့ ကိုကိုထိုက်က 

“ တွိုင်းလက် သွားလိုက်အုံးမယ်...” ဆိုပြီး ထသွားလိုက်သည် ။ ကိုကိုထိုက် တယောက် အိမ်သာခန်း ရှိတဲ့ဖက်ကိုလည်း ချိုးကွေ့ပျောက်သွားတာနဲ့ သွယ်ထားက 

“ ကိုချို..တကယ် စိမ်းကားတယ်ကွာ..သွယ်ထား...ဆီကို ဖုန်းတောင် မဆက်ဘူး..လာဖို့ဆိုတာ ဝေးရော.” လို့ နှုတ်ခမ်းလေး စူပြီး ပြောလိုက်သည် ။

ဇော်မြင့်ချိုလည်း 

“ မအားဘူး သွယ်ထားရေ..သိတယ် မဟုတ်လား...ကောင်မလေး အသံသွင်းတာတွေ လိုက်ကြည့်နေတာနဲ့..ကိုယ့်အလုပ်လည်းကိုယ် လုပ်ရသေးတယ်လေ.” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဒီအချိန်မှာ သွယ်ထားရဲ့ လက်တဖက်က သူ့ပေါင်ကြားကို ရောက်လာသည် ။ ပုဆိုးပေါ်ကနေ သူ့ဖွားဖက်တော်ကို လာစမ်းလိုက်သည် ။

“ သွယ်ထား...မကောင်းဘူး ထင်တယ်....”လို့ သူ့ပါးစပ်က ထွက်သွားသည် ။ သွယ်ထားက 

“ သွယ်ထားက တော့ ကောင်းတယ် လို့ ထင်တယ်...ကိုချို...ကဲ အိမ်ကို လာမလား..ဟိုတယ် မှာ တွေ့မလား....ပြော....မစိမ်းကားနဲ့..တအား လိုချင်နေတယ်...” လို့ ပြောပြီး ဖွားဖက်တော်ကို ပွတ်ပေးနေတော့ ဖွားဖက်တော်လည်း ဟုတ်ကနဲ ထထောင်လာသည် ။ တမဟုတ်ချင်း ကြီးထွားမာကျောလာသည် ။ သွယ်ထားက သဘောကျသွားပြီး ဖွားဖက်တော်ကို ကွင်းတိုက်ပေးပါတော့သည် ။

ကိုကိုထိုက် ပြန်လာလို့ တွေ့သွားမှာကို စိုးသလို စားပွဲထိုး ဝန်ထမ်းလေးတွေ ရောက်လာရင် တွေ့နိုင်လို့ ဇော်မြင့်ချို လန့်နေသည် ။

“ သွယ်ထား....ဒီနေရာမှာ မကောင်းပါဘူး..နောက်မှ..နောက်မှ...” လို့ ပြောလိုက်မိသည် ။ သွယ်ထားက 

“ လိုချင်တယ် ကိုချိုရယ်....အခုလေ..သွယ်ထား အတွင်းက လှိုက်လှိုက်ပြီးကို ပွစိပွစိနဲ့ ဖြစ်နေတာ...ဟင်း.....တတ်နိုင်ရင် အခုချက်ချင်း ရချင်နေတော့တာဘဲကွာ...”

လို့ ဖီးလ်တက်နေတဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်ပါသည် ။ သူ့ဖွားဖက်တော်ရဲ့ ထိပ်ဖူးကိုလည်း ကျကျနန ဖျစ်ညှစ်နေသည် ။ 

“ သွယ်ထားရယ်....နောက် အဆင်ပြေတော့ လုပ်ကြတာပေါ့နော်..အခုတော့ ဒီနေရာမှာ ဒါတွေ မလုပ်ပါနဲ့ ..” လို့ တောင်းပန်တဲ့အကြည့်နဲ့ ပြောလိုက်မိသည် ။

ဒီချိန်မှာ ကိုကိုထိုက် အိမ်သာဖက်က ြ့ပန်လျောက်လာတာကို သူနဲ့ သွယ်ထား တို့ တွေ့လိုက်ရလို့ သွယ်ထားလည်း စားပွဲအောက်က ဖွားဖက်တော်ကို ဆော့ပေးနေတဲ့ သူမလက်ကို ဖယ်လိုက်သည် ။ ကိုကိုထိုက်က စားပွဲမှာ ပြန်ထိုင်လိုက်တာနဲ့ 

“ ကိုချိုရဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်းလေးနဲ့ပါ တခါလောက် တဝိုင်းလောက် စားကြအုံးမယ်လေ...” လို့ ပြောလိုက်လို့ 

“ လုပ်လေ....ကောင်းတယပေါ့ ” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

ကိုကိုထိုက်က 

“ ဒီကအပြန် ကျနော်တို့ အိမ်ကို လိုက်ခဲ့ ကိုချို...အေးအေးဆေးဆေးပေါ့ဗျာ ” လို့ ပြောလိုက်တော့ ဇော်မြင့်ချိုလည်း 

“ အလုပ်တွေ ပစ်ထားတာ ကြာပြီ ကိုထိုက်ရေ..နည်းနည်း ပြန်လုပ်လိုက်အုံးမယ်..နောက်မှ အေးဆေး လာမယ်....” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ သွယ်ထားက 

“ ကိုချိုကတော့ ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ တွေ့ပြီး ကထဲက သွယ်ထားတို့ အိမ်ဖက်ကို မရောက်တော့ဘူး.” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ကိုကိုထိုက်က တဟားဟားနဲ့ 

“ အေးလေ..နောက်တော့ အနယ်ထိုင်သွားတော့လည်း ကိုယ်တို့ အိမ်ကို ပြန်လာမှာပါ ” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ လာမှာပါ..လာမှာပါ......ကျနော်နဲ့ နှင်းနဲ့ အတူတူ လာမယ်...” လို့ နောက်သလို ပြောလိုက်လို့ ကိုကိုထိုက်နဲ့ သွယ်ထားတို့ သဘောကျသွားကြပြီး ရယ်မောကြသည် ။

ဒီဇင်ဘာနှင်းသည် ( ဘို့လ်တ် ) အသံဖမ်း စတူဒီယိုမှာ ရှိနေသည် ။

ဇော်မြင့်ချိုလည်း တနေ့ မတွေ့ရရင် ရင်ထဲမှာ ဟာတာတာနဲ့ အမြဲကို တွေ့ချင်မိနေလို့ ဒီဇင်ဘာနှင်း ရှိနေတဲ့ ( ဘို့လ်တ် ) ကို သွားလိုက်သည် ။ စတူဒီယိုထဲကို ရောက်သွားတော့ ခဏနားချိန် ထမင်းစားချိန် ဖြစ်နေသည် ။ ဒီဇင်ဘာနှင်းကို မတွေ့ရ ။တီးဝိုင်းက ကောင်လေး တယောက်ကို တွေ့လို့ မေးလိုက်တော့ 

“ တီးဝိုင်း ခေါင်းဆောင်နဲ့ ထမင်းထွက်စားသည် ” လို့ ပြန်ပြောသည် ။ ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ စိတ်မှာ ထိန်းကနဲ စိတ်ပူစိတ်တွေ ဝင်သွားသလို မနာလိုစိတ်တွေလည်း ကြီးစိုးသွားရသည် ။ တီးဝိုင်းခေါင်းဆောင်သည် ရုပ်ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့် နဲ့ မိန်းမတွေ ကြိုက်ကြတဲ့ အဆိုတော် နံမည်ကြီး တယောက် ဖြစ်နေလို့ပါ ။ထိုင် မစောင့်ချင်တော့တာနဲ့ ပြန်ခဲ့လိုက်သည် ။

နောက် နှစ်ရက် ဒီဇင်ဘာနှင်း ဆီကို မသွား ။ ဒီဇင်ဘာနှင်းက မက်ဆေ့ ပို့သည် ။ 

“ ဦးချို....ပျောက်နေပါလား...အလုပ်များနေလား ” တဲ့ ။ ဒီ အချိန်မှာ သွယ်ထား ဖုန်းဆက်သည် ။

ကိုကိုထိုက် ဘန်ကောက်ကို ထွက်သွားသည် တဲ့။ တပတ်လောက် ကြာမည် ။ အိမ်ကို လာပါ တဲ့ ။ ဇော်မြင့်ချိုလည်း သူတို့အိမ်ကိုတော့ မသွားချင်ဘူး ။ တယောက်ယောက်နဲ့ တိုးတာတို့မြင်သွားတာတို့ ဖြစ်နိုင်လို့ မြို့ပြင်က ဟိုတယ်လေး တခုကို ချိန်းလိုက်သည် ။

သွယ်ထား အရမ်း ဝမ်းသာသွားသည် ။

သဘောကောင်းတဲ့ ဇော်မြင့်ချိုသည် တအား လိုချင်တောင့်တနေတဲ့ သွယ်ထားရဲ့ လိုအင်တွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ဟိုတယ် ဆီကို ထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။ ဒီ ဟိုတယ်လေးသည် ရံဖန်ရံခါ သူသွားခဲ့ဖူးတဲ့ ဟိုတယ်လေး ဖြစ်သည် ။ မရောက်တာတော့ တော်တော်လေး ကြာနေပြီ ။

သူ အခန်းတခန်း ယူလိုက်ပြီး အခန်းနံပါတ်ကို သွယ်ထားကို ဖုန်းဆက် ပြောပြလိုက်သည် ။ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် ကြာတော့ သွယ်ထား ရောက်လာသည် ။

သွယ်ထားသည် တွေ့တာနဲ့ ဇော်မြင့်ချိုကို ပြေးဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်း နမ်းစုတ်သည် ။ သူမကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကိုလည်း တခုပြီး တခု အကုန် ချွတ်ပစ်သည် ။ ဇော်မြင့်ချိုလည်းသူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန်လုံး ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ သွယ်ထားရဲ့ အစုတ်တွေကြောင့်ရော ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်လိုက်တာကို မြင်ရတာကြောင့်ကော သူ့ ဖွားဖက်တော်သည် တအားကို မာကျော တောင်မတ်နေသည် ။ သွယ်ထားသည် သူ့ဖွားဖက်တော်ကို လက်တွေနဲ့ ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ ငုံကာ စုတ်တော့သည် ။

“ အိုး...အား..အား....အား...”

သွယ်ထားသည် လောဘတကြီး ဘဲ ဖွားဖက်တော်ကို လျာနဲ့ လုံးထွေး ရစ်ပတ် ကစားရင်း စုတ်ပစ်နေသည် ။ ဇော်မြင့်ချိုကို ထိလွန်းလို့ တအားအား တအင်းအင်း အော်မိနေရသည် ။ ဇော်မြင့်ချိုလည်း သွယ်ထားရဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တအား ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း သူမ ပါးစပ်ထဲကို ဖွားဖက်တော်ကို ကော့ကာ ထိုးနေမိသည် ။

သွယ်ထားကို အလိုဖြည့်ပေးဖို့ သူ ဟိုတယ်မှာ ချိန်းပြီး လုပ်ပေးရတာ ဖြစ်ပေမယ့် တကယ်တမ်း သွယ်ထားနဲ့လည်း ကုတင်ပေါ်မှာ စပ်ယှက်ကြတဲ့အခါ ဇော်မြင့်ချိုသည် စိတ်တွေ အရမ်းတက်ကြွ ထကြွပြီး မီးကုန်ယမ်းကုန်ဘဲ ပြင်းထန်စွာ စပ်ယှက်မိပါတော့သည် ။

သွယ်ထားလည်း သူမကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် စပ်ယှက်ပေးနေတာကို အထူး ကျေနပ်လှပြီး အောက်ပေး ကောင်းကောင်းနဲ့ တုံ့ပြန်ပေးနေသည် ။ ပက်လက် အနေအထားနဲ့ ပေါင်ဖြဲပေးထားတဲ့ သွယ်ထားကို အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆက်တိုက် ဖိဆောင့် စပ်ယှက်နေရာက ဖင်ကုန်းရက် ပုံစံနဲ့ စပ်ယှက်လိုကြောင်း ဇော်မြင့်ချိုက ပြောလိုက်သည် ။

ဇော်မြင့်ချိုသည် ဖင်ကုန်းတဲ့ ပုံစံနဲ့ လိုးတာကို ကြိုက်ကြောင်း သွယ်ထား သည် အရင်အကြိမ်တွေ လိုးကြကထဲက သဘောပေါက် သိရှိထားခဲ့သည် ။ မဆိုင်းမတွဘဲ 

“ အဲလို နေပေးမယ်လေ ” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

လေးဖက်ကုန်း ဖင်ထောင်ပေးလိုက်တဲ့ သွယ်ထားရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေရဲ့ အနောက်တည့်တည့်မှာ နေရာဝင်ယူလိုက်တဲ့ ဇော်မြင့်ချိုသည် ဒီမိန်းမသည် ချစ်သူငယ်ချင်းရဲ့ ဇနီးမယား ဆိုတာကို မေ့လျော့သွားခဲ့ပြီ ။

ဖင်တုံးကြီးတွေ ကြားထဲက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးထဲကို သူ့ထိပ်ဖူးဒစ်လုံးကြီး ဖိသွင်းပစ်လိုက်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ထည့်လေသည် ။

“ အား....အား........အား....”

ဖွပ်ဖွပ်ဖွပ်...ဖွပ်ဖွပ်ဖွပ်.......ဖွပ်ဖွပ်....ဖွပ်ဖွပ်.......

“ ကောင်းလား..ကောင်းလား...”

“ ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်.........လိုး...လိုး....ကောင်းတယ်.......လိုး....လိုး...”

လိုးဆောင့်ထည့်နေရင်း သွယ်ထားရဲ့ စအိုပေါက် နီညိုညိုလေးကို မြင်ပြီး ဒီ စအိုပေါက်လေးကိုပါ လိုးပစ်ချင်စိတ်တွေ ဝင်လာမိသည် ။ စအိုပေါက်လေးထဲကို အပေါ်စီးကနေ တံတွေး ထွေးထည့်လိုက်ပြီး လက်မနဲ့ ပွတ်သပ် ချေနယ်ပေးနေမိသည် ။ သွယ်ထားလည်း ဇော်မြင့်ချိုက စအိုပေါက်လေးကို လက်နဲ့ ကလိချေပေးလာလို့ သူ ငါ့ဖင်ပေါက်ကို လိုးချင်နေပြီ လို့ သဘောပေါက်လိုက်မိသည် ။

သွယ်ထားသည် တဏှာရမ္မက်ကြီးသူ မိန်းမ တယောက် ဖြစ်ပြီး အရင်ထဲက ဖင်လိုးခံဖူးနေတာကြောင့် ဖင်ခံဖို့ဟာ သူမအတွက် သိပ်တော့ ဆန်းလှသည် မဟုတ် ။ ဇော်မြင့်ချို လိုးချင်ရင် သူမအဖို့က အလိုးခံရုံပါဘဲ ။ ဖင်ကုန်းတဲ့ ပုံစံနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို စိတ်တိုင်းကျ လိုးဆောင့်ပြီးတဲ့နောက် ဇော်မြင့်ချိုသည် သွယ်ထားရဲ့ ဖင်စအိုပေါက်ထဲကို သူ့လီးကို ထိုးသွင်းပါတော့သည် ။

“ တင်းမထားနဲ့ သွယ်ထား.....လျော့ထား....”

တံတွေးတွေ ထပ် ထွေးထည့်ပြီး သူ့လီးတန်ကို ဖိသွင်းလိုက် နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်နဲ့ ကစားပေးရင်း ဇော်မြင့်ချိုက ပြောလိုက်သည် ။ သွယ်ထားက ဖင်လိုးခံဘူးနေပြီးတဲ့ မိန်းမမို့ သူ သင်ပြပေးစရာတောင် မလိုအပ်ပါ ။

ဒါကြောင့် မကြာခင်ဘဲ လျောလျာလျူလျူနဲ့ လိုးသွင်းလို့ ရသွားသည် ။ ဇော်မြင့်ချိုလည်း ဖြူဖွေးစွင့်ကားတဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲပြီး ဒလစပ်ဘဲ လိုးဆောင့်ပါတော့သည် ။

“ အား....အား....အား.........အမလေး...ကြမ်းလိုက်တာကွယ်....အိုး...ဖြည်းဖြည်း...”

ဖွပ်ဖွပ်ဖွပ်...ဘွတ်ဘွတ်.......

ကြပ်တည်းလှတဲ့ သွယ်ထားရဲ့ စအိုပေါက်လေးကို လိုးရတာကြောင့် သိပ်ကြာရှည် မလိုးနိုင်ဘဲ မကြာခင်မှာဘဲ တအားကောင်းသွားပြီး သူ့သုတ်ရည်တွေကို သွယ်ထားရဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲကို လွှတ်ထုတ်ရင်း ကာမပန်းတိုင် ကို ဇော်မြင့်ချို တက်လှမ်းသွားလေတော့သည် ။

“ အား.......အိုး....ကောင်းလိုက်တာ သွယ်ထားရယ်...”

သူ့လီးတန်ကို သွယ်ထားရဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲမှာ တဆုံးထိုးသွင်းထားရင်း သူ့နုတ်ဖျားက ညည်းလိုက်တာပါ ။

တော်တော်လေး ငြိမ်နေပြီးမှ ဇော်မြင့်ချိုသည် သွယ်ထားရဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲက သူ့လီးတန်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ရေဆေးဖို့ ရေချိုးခန်းဆီကို လျောက်သွားလိုက်တဲ့အချိန် သူ့ဖုန်းဆီကို မက်ဆေ့ဝင်လာတဲ့ အသံကို သူ ကြားလိုက်သည် ။

သွယ်ထားက လှဲအိပ်နေရာက 

“ ကိုချို့ဖုန်းမှာ မက်ဆေ့ လာတယ် ” လို့ လှမ်းပြောလိုက်သည် ။

တကယ်တော့ ဇော်မြင့်ချိုသည် ဒီဇင်ဘာနှင်းရဲ့ မက်ဆေ့တွေကို သိရက်နဲ့ ပစ်ပယ်ထားခဲ့တာပါ ။ ဒီဇင်ဘာနှင်းကို သူ စတူဒီယိုမှာ သွားတွေ့တဲ့ အချိန် တီးဝိုင်းခေါင်းဆောင်နဲ့ ထမင်းထွက်စားကြသည်ကို သူ စိတ်ကွက် သဝန်တို ဖြစ်သွားခဲ့လို့ ဒီဇင်ဘာနှင်းကို စိတ်ကောက်နေခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။

လီးဆေးကြောပြီး ပြန်ရောက်လာတဲ့အခါမှာ သူ့ဆီကို ဝင်ထားတဲ့ မက်ဆေ့တွေကို သူ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။ဒီဇင်ဘာနှင်းက 

“ ဘာကြောင့် ဖုန်းမဆက် မက်ဆေ့ မပို့တာလဲ ဦးရယ်...စိတ်ပူနေတယ် ..” လို့ အထပ်ထပ် မက်ဆေ့တွေ ပို့ထားသည် ။

ဇော်မြင့်ချို လည်း ရုပ်ဖြောင့်တဲ့ တီးဝိုင်းခေါင်းဆောင် ရစ်ချပ်ညိုအောင် နဲ့ အပြင်ထွက်တာကို မကျေနပ်မှုက စိတ်ထဲမှာ မပြေပျောက်နိုင်ဘူး ။ ရစ်ချပ်ညိုအောင်ရဲ့ သတင်းတွေက သူ ကြားထားတာတွေ အများကြီးဘဲ ။

အဆိုတော် ဖြစ်ချင်နေလို့ လာကပ်တဲ့ ကောင်မလေးတွေကို သူက အလွတ်မပေးတတ် ။ အားလုံးကို သူ ဗျင်းလိုက်တာချည်းဘဲ ။ တကယ့်ကို စော်တွေကို အလွတ်မပေးတမ်း ဝါးနေတဲ့ ကောင် ။ ဒီဇင်ဘာနှင်းကို ဒီကောင်က ဘာလို့ အလွတ်ပေးမတဲ့လဲ ။ ဒီကောင် သည် မုချ ဒီဇင်ဘာနှင်းကိုလည်း ဖွင့်ဖို့ ကြိုးစားမှာ အသေအချာဘဲ ။

ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ ဒေါသတွေ ပြင်းထန်စွာနဲ့ ပေါက်ကွဲထွက်နေသည် ။ဒီ တီးဝိုင်းခေါင်းဆောင် ရစ်ချပ်ညိုအောင်နဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်းတို့ မုချ ဖေါက်ပြန်မည် လို့ သူ တထစ်ချ တွက်ဆနေသည် ။

````````````````````````

ညခုနစ်နာရီ ထိုးပြီ ။

ကုန်သည်လမ်းပေါ်က ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ ကုမ္ပဏီရုံးခန်းလေးထဲမှာ ဇော်မြင့်ချို တယောက်ထဲ ရှိနေသည် ။ သူ့တပည့်လေးတွေ အကုန်ပြန်ကုန်ကြပေမယ့် ဇော်မြင့်ချိုကတော့ မပြန်ဖြစ်သေး ။

လျှပ်စစ်ခေါင်းလောင်းသံကြောင့် ဇော်မြင့်ချို ထွက်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ရုံးခန်း အပေါက်ဝမှာ ဒီဇင်ဘာနှင်း တယောက် ရောက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“  ဦးချို.....နှင်းကို တံခါး လာဖွင့်ပေးပါအုံး......”

ဒီဇင်ဘာနှင်း အသံလေးက ငိုမဲ့မဲ့လေး ။ တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်တဲ့ ဇော်မြင့်ချိုရဲ့ မျက်နှာကြီးက ခပ်တည်တည် ။ ဒီဇင်ဘာနှင်းက ရုံးခန်းထဲကို ရောက်တာနဲ့ 

“ ဦးချို....အဲ့ဒါက ဘာဖြစ်တာတုံး....ဘာလို့...နှင်းကို ဖုန်းလည်း မကိုင်မက်ဆေ့လည်း မပြန် လုပ်တာလဲ..နှင်းကို ဘာတွေများ စိတ်ဆိုးနေလဲဟင်...ပြော...ပြော.....ဦးချိုကြောင့် နှင်း....တနေ့လုံး..ဘာတခုမှ အလုပ်လုပ်လို့ မရဘူး..သိလား......ကဲ..ပြောပါ..ဘာမကျေနပ် ဖြစ်နေတာလဲ...” လို့ တတွတ်တွတ် မေးရင်း သူ့ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုပ်လေးတွေနဲ့ ထုနေတဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်းကို 

“ ကိုယ် ပြောထားရဲ့သားနဲ့ နှင်းက ဟို ရစ်ချပ်ညိုအောင် ဆိုတဲ့ငတိနဲ့ တတွဲတွဲ လုပ်နေတယ်လေ....ကိုယ့်စကားကိုမှ အလေးမထားဘဲ..”

လို့ စိတ်ပျက်တဲ့လေသံနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။

ဒီဇင်ဘာနှင်းက 

“ အော်..ဒါလား.......နှင်းက အလုပ်သဘောနဲ့ ဆက်ဆံတာပါ...ဦးချိုရယ်.....ဦးချို မကြိုက်ဘူးဆိုရင် နှင်း ဒီကစပြီး ရှေ့ကို ရစ်ချပ်နဲ့ မဆက်ဆံတော့ဘူး..ဟုတ်လား.....သီချင်းသွင်းတာလည်း ပြီးခါနီးနေပြီဘဲလေ.ကဲ...ကဲ.....စိတ်မဆိုးပါနဲ့တော့ ဦးချိုရယ်......” 

လို့ ပြောလည်းပြော ဖက်လည်း ဖက်လိုက်သည် ။ နှင်းရဲ့ မို့အိတဲ့ ရင်သားတွေနဲ့ ဖိကပ်နေအောင် ဖက်ထားတာကို ခံနေရတဲ့အခါ လူပျိုကြီး ဇော်မြင့်ချို အရည်ပျော်ကျသွားပြီ ။ နှင်းကို ပြန်ပြီး တင်းတင်း ဖက်ထားမိလိုက်သည် ။

`````````````````````````

(02)

အိမ်ကို ရောက်တော့ ရေချိုးနေတဲ့အချိန် ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့တာတွေကို ပြန် မြင်ယောင် သတိရသွားပြီး ဖွားဖက်တော် ငတိက တအားကို တင်းမာ ထွားတက်လာသည် ။ မတ်မတ်ထောင်လာသည် ။

ရေချိုးအပြီး အိပ်ခန်းထဲအရောက် ရေသုတ်နေတဲ့အချိန် ဖုန်းမြည်လာသည် ။

“ အာ...နှင်း ခေါ်တာပါလား......”

“ ဟယ်လို...နှင်း.....”

“ ကိုကြီး......”

“ နှင်းကို တအား သတိရနေတယ်...သိလား......”

“ နှင်းရောဘဲ........”

“ ခုတောင် ပြန်လာတွေ့ချင်တယ်...နှင်းရယ်......”

“ ဟင်းဟင်း..ကိုကြီးကတော့ ပိုပြီ...မနက်ဖန် ပြန်တွေ့ကြမှာဘဲလေ...”

“ မအောင့်နိုင်ဘူး....အခုဘဲ အတူတူ နေလိုက်ချင်ပြီ.....”

“ ကိုကြီးက နှင်းကို ချစ်လားဟင်....”

“ အရမ်းအရမ်းပေါ့..ဘာလဲ...နှင်းက မယုံဘူးလား....”

“ အို..ယုံပါတယ်...ယုံလို့ဘဲ ကိုကြီးအတွက် အားလုံး ပုံအပ်လိုက်တာပေါ့ ကိုကြီးရယ်.....”

နှင်းရဲ့ အသံလေးက သူ့စိတ်တွေကို ပိုပြီး ထကြွပြင်းထန်လာစေသည် ။တင်းမာ ထောင်မတ်နေတဲ့ ဖွားဖက်တော်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ရမက်တဏှာစိတ်တွေက တအား ပြင်းထန်လွန်းနေသည် ။

ဒီဇင်ဘာနှင်းက သူမလည်း သူ့လိုဘဲ တအား လိုချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖြစ်ပေါ်နေသည် လို့ လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ပွတ်တိုက်နေတဲ့ သူ့ဖွားဖက်တော်ရဲ့ ထိပ်အပေါက်လေးက သုတ်ရည် ဖြူဖြူတွေ တထပ်ထပ်နဲ့ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည် ။

`````````````````

နောက်တနေ့ မနက်စောစောမှာ ဇော်မြင့်ချိုသည် ဒီဇင်ဘာနှင်းကို အိမ်မှာ သွားခေါ်သည် ။ ဒင်ဆမ်းဆိုင်မှာ စားပြီးတာနဲ့ မင်းဓမ္မလမ်းပေါ်မှာ ရှိတဲ့ သူ့တိုက်ခန်းလွတ်ဆီကို သူတို့ ရောက်သွားကြသည်။

“ ကိုကြီးရယ်...တညတာတောင် ကိုကြီးနဲ့ မခွဲချင်ပါဘူး....သိလား....နှင်း ကိုကြီးကို သိပ်ချစ်တယ်....”

တိုက်ခန်းထဲကို ရောက်တာနဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်းသည် သူ့ကို ဖက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စပြီး ဖိကပ် စုတ်ယူတော့ တယောက်နဲ့တယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်တွယ်ကြရင်း နှုုတ်ခမ်းချင်း စုတ်ကြတာက ရပ်လို့ မရကြတော့။

စိတ်တွေ ပြင်းပြ တက်ကြွလာလို့ လျာချင်း ယက်စုတ်တာတွေ သူက နှင်းရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို အားပါးတရ ဆုပ်ညှစ်တာတွေ နှင်းက သူ့ဖွားဖက်တော်ကို အငမ်းမရ ကိုင်ဆုပ်တာတွေ လုပ်မိကြပြီး အခန်းထဲက ကုတင်လေးပေါ်ကို သူတို့ ရောက်သွားကြတော့သည် ။ မနေ့က ဖြစ်ပျက်ခဲ့တုံးကထက် ပိုပြီး မြန်ဆန်စွာနဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်မိကြသည် ။

အဝတ်တွေနဲ့ ဖုံးကွယ်ထားခဲ့တဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်းရဲ့ ကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေက လှလွန်းနေသည် ။ အငမ်းမရ နမ်းစုတ်တာတွေ ယက်တာတွေ လုပ်မိသည် ။ နှင်းကလည်း သူ့နည်းတူဘဲ သူ့ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲက မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေတဲ့ သူ့လိင်တန်ဆာကို အငမ်းမရ နမ်းစုတ်လေတော့ ပေါက်ကွဲသွားရတဲ့ ကာမရာဂစိတ်တွေကြောင့် နှင်းကို တဖေါင်းဖေါင်းနဲ့ သူ တက်လုပ်မိသည် ။

နှင်းရဲ့ အော်ညည်းသံတွေက အခန်းလေးထဲမှာ တော်တော် ကျယ်နေသည် ။ အရည်လိုက်လာလို့ အင်္ဂါစပ်ချင်းပွတ်တိုက်မှုနေရာက တဖွပ်ဖွပ် အသံတွေ ထွက်လာသည် ။

တင်းကြပ်တဲ့ အရသာထူးကို နှင်းရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲမှာ သူ ရရှိခံစားနေရသည် ။ ပွင့်လင်းသွားကြတော့လည်း အရှက်ဆိုတာကို ဘေးချိတ်ထားလိုက်ကြပြီး ပုံစံတွေ အမျိုးမျိုး ပြောင်းလဲပြီး လုပ်ဖြစ်ကြသည် ။ ပထမဆုံး ပြီးချိန်ကတော့ မြန်ပေမယ့် နောက်ပိုင်း အချီတွေကတော့ အရသာခံပြီးလုပ်ကြတာမို့ အေးအေးဆေးဆေး ရှိလှသည် ။

နှင်းနဲ့အတူ ကိုယ်လုံးတီး ရေချိုးရတာက သူ့အတွက် တကယ့်ကို ထူးခြားတဲ့ အတွေ့အကြုံပါဘဲ ။ ရေချိုးနေရင်းနှင်းကို မတ်တပ်ရပ် ပေါင်ကားခိုင်းပြီး နှင်းရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲ သူ မျက်နှာအပ်ပြီး နှင်းရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို နမ်းယက်မိတာ အကြိမ်ကြိမ်ပါဘဲ ။

နှင်းကလည်း သူ့တန်ဆာကို ခဏခဏ စုတ်ပေးခဲ့သည် ။ အကြိမ်ကြိမ် ကျေနပ်တဲ့အထိ လုပ်ကြပြီး ထမင်း ထွက်စားကြသည် ။ စားသောက်ဆိုင်ထဲမှာ လူတယောက်က နှင်းကို စူးစူးဝါးဝါး စိုက်ကြည့်တာကို မြင်ရတော့ ဇော်မြင့်ချို သည် ဒီလူကို ဒေါသတကြီး လှည့်ကြည့်မိသည် ။

“ သူ ဘယ်သူလဲ...နှင်း သိလား.....”

“ သိတယ်..ကိုကြီး...သူက ရုပ်ရှင် ထုတ်လုပ်ရေး တခုက ဒါရိုက်တာ တယောက်ပါ ..သူက နှင်းကို ရုပ်ရှင် ရိုက်ဖို့ ကမ်းလှမ်းဖူးတယ်လေ....နှင်းက မရိုက်သေးဘူးလို့ ငြင်းခဲ့ဖူးတယ်....”

“ ဟင်..ဟုတ်လား.......ဒီကောင့်အကြည့်တွေက တော်တော် ရဲတယ်....ဒီကောင် မစွံပါဘူး....စားနေကျ ကြောင်ဘားတကောင်ဘဲ ဖြစ်မယ်.....တောက်....ခွေးသား...ပုံကိုက ကြာကူလီ ပုံ....”

“ ကိုကြီးရယ်....ဒီလို လူတွေကတော့ အနုပညာလောကမှာ အများကြီး ရှိမှာပေါ့...စိတ်လျော့ထားပါ...”

ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ တွဲနေတဲ့ သူ့ကို ယောကျ်ား တော်တော်များများက မလိုတမာ ကြည့်ကြတာတွေကို အဲဒီနေ့ကစပြီး ဇော်မြင့်ချို ကြုံရပါတော့သည် ။

ဇော်မြင့်ချို ထုတ်ပေးတဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်းရဲ့ သီချင်း စီးရီး ပေါက်သွားသည် ။ ကြော်ငြာကောင်းလို့လည်း ဖြစ်မည် လို့ ဝေဖန်ရေးဆရာတွေက ပြောကြသည် ။ ဇော်မြင့်ချိုက ရန်ကုန်မြို့ အပါအဝင် မြို့ကြီး တော်တော် များများရဲ့အချက်အချာကျသည့် လမ်းဆုံလမ်းခွတွေမှာ ပိုစတာ အကြီးစားကြီးတွေနဲ့ ဆန်းပြားတဲ့ ပန်းချီတွေ ရုပ်ပုံတွေနဲ့ ကြော်ငြာပေးတာကိုး ။

ဒီဇင်ဘာနှင်းလည်း တက်သစ်စ အဆိုတော်လေး ဘဝကနေ တဟုန်ထိုး နံမည်ကြီးသွားသည် ။ ဒီဇင်ဘာနှင်း ပျော်သလိုဘဲ ဇော်မြင့်ချိုလည်း အရမ်း ပျော်တာပေါ့...။ ဇော်မြင့်ချိုက ဒီဇင်ဘာနှင်းရဲ့ အောင်မြင်မှု အတွက် ညစာစားပွဲကြီးတပွဲ အထူး ကျင်းပပေးသည် ။ ကိုကိုထက်နဲ့ သွယ်ထားတို့ကိုလည်း ဒီ ညစာစားပွဲကိုဇော်မြင့ချိုက ဖိတ်သည် ။

ဒီဇင်ဘာနှင်းသည် ပြောင်လက်တဲ့ အနက်ရောင် ဝတ်စုံနဲ့ အရမ်း လှနေသည် ။ နံမည် တအား ကြီးသွားတာနဲ့ စူးစမ်းလိုတဲ့ ရုပ်ရှင်လောက က ထုတ်လုပ်သူတွေ ဒါရိုက်တာတွေ မင်းသားတွေက ဒီ ညစာစားပွဲကို လာရောက်လေ့လာပြီး ဒီဇင်ဘာနှင်း နဲ့ ရှေ့ဆက်ပြီး သီချင်း အခွေ ထုတ်ဖို့ ရုပ်ရှင် ရိုက်ဖို့ လာ ကမ်းလှမ်းကြလေသည် ။

ဒီဇင်ဘာနှင်းလည်း လတ်တလော အဖြေမပေးနိုင်သေးပါဘူး လိုက လာ ကမ်းလှမ်းကြသူတွေကို ပြန်ပြောနေသည် ။ ကိုကိုထက်နဲ့ သွယ်ထားလည်း သူတို့ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်လို့ ဇော်မြင့်ချို တယောက် ဒီဇင်ဘာနှင်းလေးနဲ့ ဆုံဆည်း ပြီး အခုလိုတွေ ဖြစ်လာတာမို့ဂုဏ်ယူနေကြသည် ။

ဇော်မြင့်ချိုလည်း နံမည်ကြီး တီးဝိုင်းကို ငွေအများကြီးပေးပြီး စင်ထိုးပြီး ဖျေဖျော်ခိုင်းသည် ။ သီချင်းသံတွေ ဆူညံနေတဲ့ကြားထဲက ကိုကိုထိုက်က  သူ့ကို လာခေါ်သည် ။

“ ဟိုမှာ ကြည့်......ဒီဇင်ဘာနှင်း အနားကို လူတယောက် လိုက်ကပ်နေတယ်.......တွေ့လား...” လို့ လာပြလို့ ဇော်မြင့်ချို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကိုထိုက်

ပြောသလိုဘဲ လူငယ်တယောက် က ဒီဇင်ဘာနှင်း အနားမှာ တချိန်လုံး ရှိနေတာကို သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။ဒီကောင်...ဘာကောင်လဲ.......နှင်း အနားမှာ လိုက်ကပ်နေတယ်......။

ကိုကိုထိုက်က 

“ ဒီချာတိတ်က ခရိုနီမကြီး တယောက်ရဲ့ သားလေ.....သူ့ဘကြီးကလည်း ဗီအိုင်ပီကြီး တယောက်ပေါ့....ဒီကောင်က စော်တော်တော်ကြည်တဲ့ကောင် တဲ့..ငွေအားပေါ့ကွာ..ဘကြီး အရှိန်အဝါနဲ့ သူက တော်တော့်ကို မြောက်ကြွားနေတာ တဲ့ ” လို့ တီးတိုး လာပြောသည် ။

ဇော်မြင့်ချိုလည်း ဒီဇင်ဘာနှင်းကို လက်လွှတ် ဆုံးရှုံးရမှာကို ကြောက်လာသည် ။ သွယ်ထားနဲ့ ကိုကိုထိုက်က

“ လျော့မတွက်နဲ့နော်..သူက တော်တော့်ကို သွက်တဲ့ကောင်...တဲ့...တော်ကြာ ကိုချိုတယောက် အသဲကွဲ ခံစားသွားရလိမ့်မယ်.....”

လို့ တီးတိုး လာ သတိပေးကြသည် ။

ဒီဇင်ဘာနှင်းကို ဒီ ( သူရိန်နေမင်း ) ဆိုတဲ့ ချာတိတ် ကို သတိထား လို့ ဇော်မြင့်ချိုက တီးတိုး သတိပေးလိုက်တဲ့အခါ ဒီဇင်ဘာနှင်း က 

“ ဦးချိုရယ်...ဒီလောက်လည်း စိတ် မပူနေပါနဲ့...နှင်းက  ဒီလိုလူတွေ ကပ်လာလိမ့်မယ် ဆိုတာကို သိထားပြီးသားပါ...” လို့ ပြန်ပြောလေသည် ။

ညစာစားပွဲ အပြီးမှာ ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ ဇော်မြင့်ချိုတို့ တွေ့နေကျ တိုက်ခန်းမှာ ဆုံကြတဲ့အခါ ဒီဇင်ဘာနှင်းသည် အံ့သြဖွယ်ရာ ကာမပညာရပ်တွေနဲ့ ဇော်မြင့်ချိုကိုကျကျနန ပြုစုလေတော့သည် ။ သူ့ကို တက်တက်ကြွကြွနဲ့ ဦးဆောင်နေတဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်းရဲ့ သွက်လက်တဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေက မယုံကြည်နိုင်စရာ ကောင်းလွန်းနေသည် ။ ပုလွေပညာကလည်းတကယ့်ကို ထိပ်တန်း အဆင့်..။

သူ့ကို အပေါ်ကနေ တက်ပြီး ကောင်းဘွိုင်မြင်းစီးကောင်မလေး တယောက်လို တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ ပညာတွေ ပြသွားတာက တကယ့်ကို ကျွမ်းကျင်လှသည် ။

တကြိမ်ထက် တကြိမ် ပညာရပ်တွေ တိုးတက်လာတာက အံ့မခန်းပါဘဲ ..။ သူ့အင်္ဂါ ကို ဒီဇင်ဘာနှင်းရဲ့ အင်္ဂါက ညှစ်စုပ် ကစားပေးတာတွေက တအားကို ကောင်းလွန်းလို့ ကြာရှည်ဆွဲပြီး သူ မလုပ်နိုင်ဘဲ သုတ်ရည်တွေ ထိန်းမရဘဲ ပြီးပြီးသွားခဲ့ရသည် ။ စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်ကြပြီးတဲ့နောက် သူနဲ့ ဒီဇင်ဘာနှင်းတို့ တရုတ်တန်းထဲက ခေါက်ဆွဲကြော် ဆိုင်တဆိုင်မှာ ခေါက်ဆွဲပြုတ်ကြော် သွားစားကြသည် ။

ဒီ ခေါက်ဆွဲပြုတ်ကြော်က ဇော်မြင့်ချို ငယ်ငယ်တုံးက နံမည်ကြီးခဲ့တဲ့ ကြောင်နှစ်ကောင် ခရုခေါက်ဆွဲဆိုင်က လက်ရာ အတိုင်းဘဲ လို့ သူငယ်ချင်း တယောက်ကညွှန်းလိုက်လို့ သူတို့ သွား စားကြည့်ကြတာပါ ။ ဒီဇင်ဘာနှင်းလည်း စားသောက်နေတုံး..( နှင်း..ရုပ်ရှင်ရိုက်ရင် ကောင်းမလား..ဦးချို...) လို့ သူ့ကို ရုတ်တရက်မေးလိုက်သည် ။

“ နှင်းက စမ်းကြည့်ချင်လို့လား..နှင်းက ဒီလောက် ချောတာ..အောင်မြင်မှာပါ..စမ်းကြည့်ပေါ့..” လို့ သူ ချက်ချင်းဘဲ ပြောလိုက်သည် ။

နောက် သုံးလေးရက်လောက် ဇော်မြင့်ချိုသည် သူ့စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေ နဲ့ လုံးပန်းနေရလို့ ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ မဆုံဖြစ်ကြ ။ လူချင်း မဆုံကြတာကို ပြောတာပါ ။ ဖုန်းနဲ့တော့ တနေ့ ငါးခါလောက် ပြောဖြစ်ကြပါသည် ။

ဇော်မြင့်ချိုသည် သွယ်ထားနဲ့ ထပ် မတွေ့ချင်တော့ ။ ကိုကိုထိုက်နဲ့အတူ သူငယ်ချင်း မိတ်ဆွေတွေ အနေနဲ့ဘဲ တွေ့ချင်တော့သည် ။ တိတ်တိတ် ကြိတ်ဖြုတ်တဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ရပ်တန်းက ရပ်ချင်ပြီ ။

သွယ်ထားကတော့ မနေနိုင်ဘူး ။ ကိုကိုထိုက် နယ်သွားတာနဲ့..နိုင်ငံခြားခရီး ထွက်တာနဲ့ ဇော်မြင့်ချိုဆီကို ဖုန်းဆက်တော့တာဘဲ ။ ဇော်မြင့်ချိုလည်း သွယ်ထားနဲ့ ကြိတ်ပုန်းခုတ်နေတဲ့ ဇာတ်လမ်းက တနေ့တော့ လူသိကုန်ပြီး သူ အကြီးအကျယ် ဒုက္ခရောက်လိမ့်မည် ဆိုတာကို စိတ်ထဲမှာ ကြောက်နေသည် ။ အလုပ်ခွင်မှာ ကြိုးစား အလုပ်လုပ်နေတဲ့ အချိန် သူ့ကို သွယ်ထား ဖုန်းခေါ်လာသည် ။

“ ကိုချို.....အရေးကြီးတဲ့ သတင်းတခု ကိုချို့ကို သွယ်ထား ရောင်းစရာ ရှိတယ်.....”

“ ဘာသတင်းလည်း သွယ်ထား.....ရောင်းရင်လည်း ဝယ်ရတာပေါ့..ဘယ်ဈေးလဲ.....ဘယ်လောက်လဲ...”

“ ဒီ သတင်းက အရေးကြီးတယ်...ကိုချိုရဲ့ ဘဝမှာ သိသင့်တဲ့ သတင်း.....တန်ဖိုးရှိပေမယ့် သွယ်ထားကတော့အချင်းချင်းတွေမို့ ဈေးသိပ် မကြီးပါဘူးလေ..ဟင်းဟင်း.....”

“ ဟုတ်ပါပြီ...ဈေးသာပြောပါ သွယ်ထားရယ်...ဝယ်ပါမယ်......”

“ အိုကေလေ....ဒီ သတင်း အတွက် သွယ်ထား လိုချင်တာကတော့ ..အဆန်း မဟုတ်ပါဘူး..အရင်တုံးကလိုဘဲ သွယ်ထားကို တနေရာရာမှာ ချစ်ပေး....ဒါဘဲ...ချစ်ပေးမယ် ဆိုရင် သွယ်ထားက အပြန်အလှန် ဂစ်အင်တိတ် အနေနဲ့ ကိုချို့အတွက် အရေးကြီး သတင်းကို ပေးမယ်.....”

ဇော်မြင့်ချို စဉ်းစားသွားသည် ။

နောက်ဆုံး အနေနဲ့ ဖြစ်ဖြစ်..သွယ်ထားကို ဖြုတ်ပေးလိုက်မည် ...။

“ အိုကေလေ..သွယ်ထား...ဒါဆို မင်းဓမ္မလမ်းက တိုက်ခန်းကို လာခဲ့လိုက်....”

“ ဘယ်တော့လဲဟင်..ကိုချို...”

“ နေ့လည် တနာရီ အရောက်....”

“ ရတယ်လေ...လာခဲ့မယ်...ကိုချို......”

သွယ်ထားကို တိုက်ခန်းမှာ ချိန်းလိုက်ပြီး အလုပ်ကို ကောင်လေးတွေနဲ့ ထားခဲ့လိုက်ပြီး ဇော်မြင့်ချို ထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။ ဘာသတင်းလဲ ဆိုတာတော့ သိချင်လှပြီ . . ။

တိုက်ခန်းကို ရောက်ပြီး ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာပြီးတော့ သွယ်ထား ရောက်လာသည် ။ သွယ်ထားက သူ့ကို စပါယ်ရှယ် ဖြုတ်ပေး ပြီးမှ သူ့သတင်းကို ပြောမည် လို့ ဆိုသည် ။ သွယ်ထားရဲ့ စိတ်ကြိုက်ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ စပါယ်ရှယ် လိုးပေးလိုက်သည် ။ သွယ်ထားရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် အမြဲတမ်းဘဲ လိုးလို့ တအားကောင်းနေသည် . .။စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ သူ့လီးကို တအားကြီး ညှစ်ဆွဲယူနေတာကြောင့် ကြာကြာ ထိန်းမထားနိုင်ဘဲသုတ်ရည်တွေကို တအား ပန်းထုတ်မိရသည် ။

သွယ်ထားကို ဖင်ပူးတောင်း ထောင် ကုန်းခိုင်းပြီး မြေစိုက်လိုးနည်းနဲ့ အပေါ်က ခွစီးပြီး သူ တ၀ လိုးလိုက်သည် ။ သွယ်ထားသည် ရာဂကြီးမားတဲ့ မိန်းမ တယောက်ဆိုတာ သူ သိပြီးသား ပေမယ့် အခုတခါမှာ ပိုပို သိလာရသည် ။

သွယ်ထားက 

“ ကဲ ကိုချို..သတင်းကို ပြောပြမယ်....သွယ်ထားနဲ့ ကိုကိုထိုက်လည်း ကိုချိုအတွက် စိတ်မကောင်းပါဘူး.....ကိုကိုထိုက်နဲ့ သွယ်ထားတို့က ကိုချိုကို အိမ်ထောင်ကျစေချင်လို့ ( ကောင်းမလား ဆိုပြီး ) ဒီဇင်ဘာနှင်းနဲ့ ဆုံပေး တွေ့ပေးခဲ့ကြတာပါ...ဒါပေမယ့် သွယ်ထားတို့ ထင်ထားသလို ဒီဇင်ဘာနှင်းဟာ အရိုးခံမိန်းကလေး တယောက် မဟုတ်ဘူး.....အခု ကိုချို့ကိုတော့ ချစ်ပါတယ်...ဆိုပြီး လုပ်နေပေမယ့် ကွယ်ရာမှာ တခြား လူတွေနဲ့ ညိနေတယ်...ပူးနေတယ်.....အဲဒါ သက်သေအထောက်အထားနဲ့ ပြပေးမယ်....သူက ကိုချို့ကို အသုံးချခဲ့တာဘဲ.....လိုတာတွေလည်း ကိုချိုက ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့တယ်လေ . . ” လို့ ပြောလေသည် ။

“ သွယ်ထားရယ်..ကျနော်ကလည်း ဒီလောက် မအူပါဘူး …...နှင်းဟာ အတွေ့အကြုံများထားတဲ့ မိန်းမတယောက် ဆိုတာ ကျနော်သူနဲ့ အိပ်တုံးက သိခဲ့ပါတယ်.....”

“ သွယ်ထားလည်း ကိုကိုထိုက် ပြလို့ အင်တာနက်မှာ ပျံ့နှံ့နေတဲ့ နှင်းရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ပုံတွေ လိုးတဲ့ပုံတွေကိုတွေ့ရတော့ ယုံတောင် မယုံနိုင်အောင်ပါဘဲ ကိုချိုရေ.......”

“ ဟင်.....ဒီလောက်တောင် ဘဲလား....ဟာ......နှင်း တော်တော် ပက်စက်တာဘဲကွာ.........”

အမြဲတစေ မိန်းမယူဖို့ ပြောလာရင် “ နိုး...ပါ..” လို့ ပြောခဲ့တဲ့ လူပျိုကြီး ဇော်မြင့်ချိုသည် ဒီဇင်ဘာနှင်းက သူ့အပေါ် သစ္စာမရှိတာကို သိလိုက်ရတဲ့အခါ စိတ်ထိခိုက် ကြေကွဲသွားပြီး နိုင်ငံခြား ကို ထွက်သွားလိုက်ပါသည် ။

သူ့ရဲ့ လုပ်ငန်းတွေကို သူ့မန်နေဂျာလေးတွေနဲ့ လွှဲအပ်ခဲ့ပြီး ခရီးရှည်ကြီး တခုကို သူ ထွက်သွားလိုက်သည် ။ဒီဇင်ဘာနှင်းလည်း သူမကို ရုပ်ရှင်မင်းသမီး ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးတဲ့ ဒါရိုက်တာ နဲ့ လက်မထပ်ဘဲ အတူနေလိုက်တာကို ကိုကိုထိုက်တို့ သွယ်ထားတို့ ကြားသိလိုက်ရသည် ။ ဇော်မြင့်ချိုကတော့ ဘယ်ဆီရောက်နေမှန်း သူတို့လည်း မသိကြ ။

အားလုံးကို လေးစားလျက်

ေနသန်

ပြီးပါပြီ။

............................................⭐⭐⭐⭐⭐..........................................