Wednesday, August 25, 2021

အနီးဆုံး ဝဲဂယက် အပိုင်း ( ၄ )

အနီးဆုံး ဝဲဂယက် အပိုင်း ( ၄ )

ဘုံခုနှစ်ဆင့်  ရေးသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၇ )

" ကဲ … အန်တီလည်း … ပြန်ဦးမယ် … သားအမေ ကို နူတ်ဆက်သွားတယ်လို့ … အိမ်မှ ပစ္စည်းလေးတွေ နေရာ ပြန်ချရဦးမယ် "

ရဲထွန်းလည်း ကျောင်းဆရာမ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ပြန်သွားသည်နှင့် ခန္ဓာကိုယ် နောက်ပိုင်းမှ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ကာ ကျန်ရစ်ခဲ့၏။ စရံ ၅၀၀၀၀ အား ကိုင်ကာ မီးဖိုခန်းဘက် ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။

" ဒေါ်လေးမိုး "

" ပြော … သားလေး "

" ရော့ … ၂၀၀၀၀ … စရံက ၅၀၀၀၀ ပေးသွားတာ … ကိုဖြိုးကို ၂၅၀၀၀ ပေးလိုက်မယ် … ၅၀၀၀ က ကျနော် လဖက်ရည်ဖိုး ထည့်သွားမလို့ "

" အေးပါ သားရယ် … အဲဒီ ခုံပေါ် တင်ထားလိုက် … ဒီမှာ ဟင်းချက်ရင်း တန်းလန်းမို့ "

ရဲထွန်းလည်း ခုံပေါ် ပိုက်ဆံ တင်ပေးကာ မီးဖိုခန်းမှ ထွက်ခဲ့လိုက်၏။ ထော်လာဂျီ စက်နိုးကာ ဂိတ်သို့ မောင်းလာပြီး ယောက္ဖဖြစ်သူ ဖြိုးသူအား ခေါ်ကာ ကြာနီကန် ရွာသို့ ဂျင်းကျောက်သည်ရန် ထွက်လာခဲ့သည်။

မနက် ၁၀ နာရီ လောက်တွင် ဆရာမ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အိမ်သို့ မြေစဖို့ရာ နေ့လည် ၁ ချက် ကျော်ကျော် လောက်မှ ထမင်းစား နားကြ၏။ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ မြေတင် မြေချ အလုပ်သမား ၃ ယောက်နှင့် အတူ ရဲထွန်းတို့ သမီးယောက္ဖ နှစ်ဦးပါ ထမင်းကျွေး၍ အချိုပွဲများဖြင့် ဧည့်ခံပေးနေသည်။ 

ရဲထွန်းတို့ စားသောက်နေစဉ် တမနက်လုံး ချက်ပြုတ်ထားရသဖြင့် ပင်ပန်းသလို ဖြစ်ကာ အိမ်ထဲ ခဏ အနားယူနေလိုက်၏။ ကုတင်ပေါ် ဟိုတွေး ဒီတွေးနှင့် ဒီအိမ်လေး ရောက်မလာခင် အရင် အကြောင်းများ ပြန်တွေးနေမိတော့သည်။

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ အထက်တန်းပြ ဆရာမ တစ်ယောက်အဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်ရန် မန္တလေးမြို့သို့ ရောက်ရှိလာသည်။ အရပ်အနည်းငယ် ပုသော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်နှင့် လိုက်ဖက်စွာ ရွှေရင်အစုံနှင့် ခါးအောက် ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ မြင်သူ လည်ပြန်ငေးကြည့်ရ၏။ 

အသက် ၄၇ နှစ်ထိ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဂရုတစိုက်နှင့် ထိန်းသိမ်းလာသော ဆံနွယ်များက ခါးထိရှည်လျားကာ ဆရာမတယောက်၏ ဂုဏ်ပုဒ်အား ပိုပြီး ပေါ်လွင်စေသည်။မျက်ဝန်းနက်နက် မျက်တောင်ကော့ပြီး နှာတံဖြောင့်ဆင်းကာ စကားသံ ညင်သာစွာဖြင့် လူတိုင်း မြင်ရုံဖြင့် ခင်မင်ကြ၏။ 

တာဝန်ထမ်းဆောင်ရမည့် ကျောင်းသို့ ရောက်လာရာ  ဆရာမ မိုးမိုးလှိုင်နှင့် ၁လ အတွင်း ညီအမ များသဖွယ် ရင်းနှီးခဲ့ကြသည်။ ဆရာမ မိုးမိုးလှိုင် ခင်ပွန်းမှာ ဦးသက်ခိုင်ဖြစ်ပြီး ဒီကျောင်းတွင် စာရေးအဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေကာ အရပ်ရှည်ရှည် လက်ပြင်ကိုင်းကိုင်းနှင့် ကွမ်းယာ အမြဲစားတတ်ကာ အမြဲ ပြုံးနေတတ်၏။

နောက်ပိုင်း ချက်ရေးပြုတ်ရေး အပြင်သွားလာရေးက အစ ဆရာမ မိုးမိုးလွင်တို့ လင်မယားက အစစ အရာရာ ကူညီပေးခဲ့သည်။ အရာအားလုံး အဆင်ပြေပါလျက် တခု ခက်နေသည်က ငှားနေသော အိမ်ရှင်မှာ စရိုက်ကြမ်းသဖြင့် ကျောင်းဆင်းချိန် အိမ်ပြန်လာစဉ် နေတိုင်း စိတ်အနှောက်ယှက် ဖြစ်နေရ၏။

တနေကုန် စာသင် စာအုပ်များ အမှတ်ခြစ် အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် နောက်ရက်သင်မယ့် သင်ခန်းစာများ မှတ်ရနှင့် ညပိုင်း အိပ်ကာနီး အနားယူစဉ် အိမ်ရှင် လင်မယား မူးရူး ရန်ဖြစ်သော အသံများကြောင့် အတော်နှင့် အိပ်မရတော့ပေ။

နောက်ပိုင်း ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်အား ပြောပြရင်း နယ်မှ မြေဝိုင်းလေး ရောင်းချကာ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်တို့ လင်မယား ပိုင်ဆိုင်သော ပေ ၄၀ ပေ ၆၀ အကျယ်မှ မြေတဝက် ဝယ်ယူလိုက်၏။ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ငယ်ရွယ်စဉ် ဆရာမ မဖြစ်ခင် နယ်တွင် ရည်းစားထားဖူး၏။ အရှက်ကြောက် ကြီးသူမို့ ရည်းစား ဘဝတွင် ချစ်သူအား စည်းကမ်း သတ်မှတ်ကာ ၁ပတ်လျင် ၁ကြိမ်သာ ချိန်းခွင့်ပေးခဲ့သည်။

တချို့အတွဲတွေလို လက်မထပ်ခင် အဆုံးထိ မသွားပဲ နို့စို့ရုံ လောက်သာ ခွင့်ပြုပေး၏။ အောက်ပိုင်းအား လုံးဝ အထိမခံ ခဲ့ပေ။ သို့သော် သူမ ဆရာအတတ်သင်ကျောင်း တက်နေစဉ် ရည်းစားဖြစ်သူမှာ ဖေါက်ပြန်ခဲ့သဖြင့် အပြီးတိုင် လမ်းခွဲ ခဲ့တော့သည်။ 

တခါတခါ အထိအတွေ့လေးအား သတိရမိသော်လည်း အလုပ်ထဲသာ စိတ်နှစ်ထားလိုက်၏။ အိမ်အသစ်လေးထဲ ရန်ဖြစ်သံ ဆူပူသံများ မကြားရသော်လည်း စရောက်ရောက်ခြင်း အိမ်အရင် ဆောက်ကာ အလယ်မှ ဝန်းထရံ မကာရသေးသဖြင့် အိမ်ခြင်း ကပ်လျက် အနေထားမှ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်တို့ အိပ်ခန်းဘက်မှ အသားချင်း ရိုက်ခတ်သံများ ညည်းသံ အော်သံများ ကြားနေရသည်။

" အင့် …… ဘွတ်  ဘွတ် … အမလေး  … ကောင်း ကောင်း  ကောင်းလိုက်တာ … ကိုသက်ခိုင်ရယ် "

" အ  အ … ပြီးတော့မယ် …… အားဟား  ထွက် ထွက်  ထွက်ပြီ မိန်းမရယ် …… အားးးးးးးး  ရှီးးးးးးး "

ညတိုင်း လိုလို ဆရာမ မိုးမိုးလှိုင်တို့ လင်မယား ငြိမ်သွားမှာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် ကြိတ်မှိတ် အိပ်လိုက်ရတော့သည်။

ဆရာမ မိုးမိုးလှိုင်မှာ ကျောင်းတွင် ဆရာမ ဂုဏ်ပုဒ်နှင့် ညီအောင် ခပ်တည်တည် နေတတ်သော်လည်း အိမ်ပြန် ရောက်လျင် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူအား သူမခင်ပွန်း ကိုသက်ခိုင်မှာ မိန်းမအပေါ် ဘယ်လိုကြင်နာကြောင်း အပြုအစု ကောင်းကြောင်း ပြောပြတတ်၏။ 

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ အစပိုင်း နားထောင်ရင်း မျက်နှာလေး ရဲတက်လာကာ   နောက်ပိုင်းတွင် ဆရာမ မိုးမိုးလှိုင် ပြောသော ကာမကိစ္စများမှာ နားထောင်ရတာ အရသာ ရှိလာခဲ့သည်။တခါတခါ ကျောင်းပိတ်ရက် နေ့ခင်းဘက်များတွင် ဆရာမ မိုးမိုးလှိုင်တို့ လင်မယားမှာ အနေအေးသော်လည်း ကာမ ဆက်ဆံချိန် ပါးစပ်မှ ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်းများ ပြော၍ ဆက်ဆံတတ်၏။

တခါတခါ ကျောင်းပိတ်ရက် အိမ်ထဲ၌ နေခင်းဘက်များပါ မီးပွင့်မတတ် လိုးတတ်ကြသည်။ဒေါ်နှင်းနှင်း ဖြူတယောက် အိမ်ခြင်း ကပ်နေသဖြင့် ကြာတော့ သိချင်မြင်ချင်စိတ်က ထကြွလာခဲ့ရသည်။ အိမ်၂လုံးကြား  ထရံပေါက်လေးမှ မသိအောင် ချောင်းကြည့် တတ်လာတော့၏။

သူမ ပြတင်းတံခါးနှင့် နီးသော အပေါက်လေးမှ တစ်ဖက်အိမ်မှ ဆရာမ မိုးမိုးလှိုင်တို့ လင်မယား လိုးကြပုံကို အတိုင်းသား မြင်နေရ၏။ ကျောင်းပိတ်ရက် အိပ်ခန်းလေးထဲ အနားယူတိုင်း ညည်းသံများ ကြားရသည်နှင့် အလိုလို ထကာ ချောင်းကြည့်မိသည်မှာ အကျင့်ဖြစ်လာရတော့သည်။ 

ဆရာမ မိုးမိုးလှိုင်မှာ လေးဖက်ထောက် အနေထားဖြင့် ထမိန်အောက်နားစအား ခါးပေါ်ချိတ်တင်ထားရာ ကိုသက်ခိုင်မှာ ခါးအား စုံကိုင်၍ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် စောင့်လိုးနေ၏။ကိုသက်ခိုင် ဆောင့်လိုးတိုင်း ဆရာမ မိုးမိုးလှိုင် ခေါင်းလေး မော့တက်သွားပြီး ဖင်သားစိုင်နှင် ဆီးခုံး ရိုက်ခတ်သံ တဘတ်ဘက် နှင့် အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လီးထွက် သံများပါ ပီသစွာ ကြားနေရသည်။

အသက်ရှုရန် မေ့လောက်အောင် မြင်ကွင်းက ဆွဲဆောင်နေသဖြင့် အသာလေး ချောင်းကြည့်ရင်း ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ဘယ်လက်မှာ နို့အုံနှစ်ဖက်အား တလှည့်စီ ညှစ်ချေရင်း ညာလက်က ပေါင်ကြားလေးထဲ နိုက်ပွတ်နေတော့၏။ ဆရာမ မိုးမိုးလှိုင်တို့ လင်မယား၏ ထိထိမိမိ လိုးနေပုံအား ကြည့်ရင်း တကိုယ်တည်း အာသာဖြေနေရသည်။

" ဗျစ်  … အ …… ဘွတ် ဘွတ် … အိုးးး  ကိုသက်ခိုင် … အသံ မထွက်အောင် ဖြည်းဖြည်းပဲလိုး … နေ့ခင်းဘက်ကြီးလေ "

" အင့် … ဘွတ်    ဖွပ်ဖွပ် …… မိုးကလည်း … ကိုယ့် မိန်းမ ကိုယ်လိုးတာများ … ဗျစ်    ဘွတ်ဘွတ် … နေ့တွေ ညတွေ စောင့်နေရမှာလား … အားးးးး   ရှီးးးးးး   ဘွတ်   ဗျစ်ဗျစ် "

" အော် … ဟိုဘက်အိမ်က … မနှင်းက အပျိုကြီးရှင့် … ဝန်းထရံလည်း မကာရသေးဘူး …  သူ့ခမျ … အနေထိုင် ခက်နေရှာမယ် "

" ဒီအရွယ် ရောက်မှတော့ … လင်မယား သဘာဝ ကို …… နားလည်ပေးမှာပါ "

ကိုသက်ခိုင်မှာ စကားပြောရင်း လိုးနေရာ ပြီးချင်လာသဖြင့် လိုးချက်များ မြင့်လိုက်တော့၏။

" အမလေးးးး …… အ   အားးးး … ဘယ်လို လိုးနေတာလဲ …… ကိုသက်ခိုင်ရယ် ……… ကောင်းလိုက်တာ ………  ရှီးးးးးး   အ    အ …… အိုးးးးး ရှီးးးးးး းးးးး …… အင်းဟင်း "

ဆရာမ မိုးမိုးလှိုင်မှာလည်း လင်ဖြစ်သူ လီးကြီး ဆောင့်ဝင်လာတိုင်း ဖင်ကြီးအား နောက်ပြန်ပစ်ကာ ရသလောက် ထောင်ပေးထားသည်။ ခဏအကြာ လင်မယား နှစ်ယောက်လုံး တအားအား တအီးအီး ညည်းကာ အထွဋ်အထိပ် ရောက်သွားကြတော့သည်။

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာလည်း ချောင်းရင်း ၂ချီဆက်တိုက် ပြီးသွားရာ ပေါင်ခြံထဲ စောက်ရည်များ စီးကျနေတော့၏။ နောက် ၂ ပတ်အကြာ ဝန်းထရံခတ်လိုက်သဖြင့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် အသံဗလံများ သိပ်မကြားရတော့ပေ။

" အန်တီနှင်း … ထမင်းစား နားပြီး အလုပ်ပြန်ဆင်းကြတော့မှာ … ထမင်းကလည်း မြိန်တယ်ဗျို့ … ရေနွေးလေး ထပ်တည် ပေးပါဦး "

ရဲထွန်း စကားကြောင့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အတွေးစလေးများ ပျက်ကာ အိမ်ရှေ့ ထွက်လာခဲ့၏။

" အေးအေး … မီးက ပျက်နေတာ … နေဦး … ဟိုဘက်အိမ် သွားယူထားပေးမယ်နော် … မောင်ရဲထွန်း "

" ဟုတ် … ကျနော်တို့ သွားပြီဗျို့ … ခုမှ တဝက်ပဲ ဖို့ပြီးသေးတာ … ညနေ အပြီး ဖို့ပေးမလို "

ရဲထွန်းတို့ အုပ်စု ထွက်သွားသည်နှင့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ ဓတ်ဗူး ၂လုံး ယူကာ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်တို့ အိမ်ဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ဝင်ထွက်နေကြမို့ စေ့ထားသော အိမ်ဝန်းတံခါး ဖွင့်ကာ အိမ်ထဲ တန်းဝင်လာခဲ့၏။

" ဟင် "

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အိမ်ထဲရောက်လာရာ ဧည့်ခန်းနှင့် ကပ်လျက် အိပ်ခန်းထဲမှ အသံကြောင့် ခြေလှမ်းများ တုံ့ကနဲ့ ရပ်သွားမိတော့သည်။ ရင်ခုန်လာကာ ဓတ်ဗူး ၂လုံးအား ဧည်ခန်းထဲ စားပွဲခုံပေါ် အသံမမြည်အောင် ချရင်း အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့၏။ 

အိပ်ခန်းထဲ ဆရာမ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်နှင့် ဦးသက်ခိုင်တို့ ကုတင်ပေါ်တွင် အဝတ်စားများ မရှိတော့ပေ။ ကိုယ်လုံးတီး အနေထားနှင့် ဦးသက်ခိုင်မှာ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်ကာ စောက်ပတ်အား ကုန်းယက်နေ၏။ 

အိမ်အပြင်မှ မကြာခဏ ချောင်းဖူးသော်လည်း အနီးကပ် မမြင်ဖူးပေ ပထမဆုံး အကြိမ် မြင်လိုက်ရသဖြင့် ရင်ခုန်နေမိသည်။ ထိုစဉ် ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်မှာ ဦးသက်ခိုင် ခေါင်းအားဆွဲကာ ခါကော့ပေးရင်း တအီးအီး ညည်းနေပြန်၏။

"  ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ် … ကိုသက်ခိုင် …  အ … အားးးးးး …… ရှီးးးးးးး …… "

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး တွန့်လိမ်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်နေသည်။ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ မှာ ချောင်းကြည့်ရင်း ဒူးများတုန်လာခဲ့၏။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားပုံအား ကြည့်ရင်း နို့အုံလေးများ တင်းလာတော့သည်။ 

အခန်းပေါက်မှ ပြန်လှည့်မည် ပြုစဉ် ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်  ပေါင်ကြားထဲ ကုန်းယက်နေသော ဦးသက်ခိုင်မှာ ပုဆိုးချွတ်ရင်း ဒူထောက်ထိုင်လိုက်သဖြင့် ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား အကြည့်မလွဲနိုင်အောင် ဖြစ်သွားပြန်၏။ ဦးသက်ခိုင်မှာ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် ပေါင်ကြား ဒူးထောက် ထိုင်ပြီးသည်နှင့် လီးအား စောက်ဖုတ်ထဲ တေ့သွင်းလိုက်သည်။

" အင့် … ဗျစ် …  အအ …  ဗွတ် ဗွတ် …… အားးးး ကောင်းလိုက်တာ … လိုး လိုး … ကိုသက်ခိုင် … ဘွတ် … ဖွပ်ဖွပ် …  အ  အားးး … အင်းဟင်း "

အရည်လဲ့နေသော ဦးသက်ခိုင် လီးကြီး ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို အတိုင်းသား မြင်နေရ၏။ နို့အုံကြီး ရမ်းခါနေအောင် ဦးသက်ခိုင်မှာ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် ဆောင့်လိုးနေသည်။ 

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်ကလည်း ဦးသက်ခိုင် ပုခုံးအား ဖမ်းဆွဲကာ အောက်မှ ဖင်ကြီး ကော့ထိုးပေးနေပြန်၏။ အဖြစ်ပျက်များက ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူအား ညို့ယူဖမ်းစားထားသဖြင့် အကြည့်မရွေ့နိုင်ပဲ မလွတ်တမ်း ချောင်းကြည့် နေမိတော့သည်။ ရင်တွေတုန်လာကာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်လာပြီး နို့အုံနှစ်ဖက်လုံး တင်းလာရင်း နို့သီးခေါင်းလေးများ မာခဲ့လာကာ ပေါင်ကြားထဲ နွေးကနဲ့ သိမ့်ကနဲ့ အဖုတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာ၏။

" ဗျစ် ဗျစ် … အမလေး … ကျွတ်ကျွတ် … အ အားးးး ရှီးးးးး းးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … ကိုသက်ခိုင် … မညှာနဲ့ … နာနာလေး လိုး … ဆောင့် ဆောင့် "

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် တယောက် ဖင်ကြီး လေပေါ် ကြွတက်လာကာ အောင်ပြန်မချပဲ ညည်းနေရှာ၏။ ဦးသက်ခိုင်မှာ ကြွတက်လာသော ဒေါ်မိုးစမ်း ဖင်ကြီးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်ကိုင်ကာ အချက် ၅၀ခန့် မနားတမ်း ဆွဲလိုးရင်း အံကြိတ်ကာ လရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်သည်။

လရည်ပူပူများ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာသည်နှင့် ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက်တုန်ကာ စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်ရင်း ဘုံးကနဲ့ မြှောက်ထားသော ဖင်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပြန်ကျလာတော့၏။ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူလည်း ချောင်းကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်ကာ ထမိန်အပြင်မှ အဖုတ်လေးအား လက်ဖြင့် ဖိထားရသည်။

ဦးသက်ခိုင် မယားဖြစ်သူ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းရာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကြီး ကျွတ်ထွက်လာသဖြင့် စောက်ရည်များ စိုနေသော လီးကြီးအား ကြည့်ကာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အာခေါင်များ ခြောက်ကပ်လာ၏။ လီးကြီးသလောက် ဒစ်ကြီးမှာ ပြဲလန်ပြီး ပန်းရောင်သန်းနေတော့သည်။အကြည့်ကို ခွာရင်း ဧည့်ခန်းဘက် ခြေဖွဖွ နင်းကာ အိမ်ရှေ့ ပြန်ထွက် လိုက်ရသည်။ ချောင်းကြည့်နေသည်ကို သိသွားမှာလည်း စိုးရိမ်မိ၏။ 

အိမ်ရှေ့ ပြန်ရောက်သည်အထိ စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်း အရည်များ စိမ့်ထွက်နေသဖြင့် စမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထမိန်စကို ဖြည်လျော့ပြီး လက်ဖြင့် အဖုတ်အား စမ်းကြည့်လိုက်ရာ တွန့်သွားရ၏။ တံခါးနား ခဏရပ်ကာ အိမ်ပြင် လူရိပ်လူချေ ကြည့်ရင်း  အလိုလျောက် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ရင်း ခဏအကြာ ခါးလေး တဆက်ဆက်တုန်ကာ  စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များ ထွက်ကျလာတော့သည်။

…………….......................……

အခန်း  ( ၈ )

ပေါင်ခြံအား ထမိန်နှင့် သုတ်ကာ ခဏအကြာမှ ပြန်ဝင်လာခဲ့၏။

" မိန်းမ "

" အင် … ဘာလဲ … ကိုသက်ခိုင်ရဲ့ "

" ဆရာမ မနှင်းက … တောင့်တယ်နော် … တကယ် အပျိုကြီး နေမှာ "

" ဟမ် … ဘာလဲ … ရှင်က လိုးချင် လို့လား … ကျောင်းက … ဈေးသည် ခင်ပု … ရှင် ခိုးလိုးနေတာ … ကျမ မသိဘူး ထင်မနေနဲ့ … ဟွန့် "

အိမ်ထဲ ပြန်အဝင် ကြားလိုက်ရသော စကားကြောင့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် မျက်နှာ ရဲတွတ် သွားတော့သည်။ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာကာ ထရံပေါက်လေးမှ ပြန်ချောင်းကြည့်မိပြန်၏။ တချီ ပြီးသွားသဖြင့် လင်မယား ၂ ယောက် အနားယူရင်း စကားပြောနေကြသည်။ 

ကုတင်ပေါ် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်၏ ဖြူဝင်းသော နို့အုံများနှင့် အိတွဲနေသော ဖင်ကြီးမှာ ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် ကားထွက်နေသည်။သူမဘေးနား ဦးသက်ခိုင်မှာ  ပက်လက်အနေအထားဖြင့် ဆီးခုံးပေါ် လိပ်တက်နေသော လီ်းကြီးက အမြှောင်းလိုက် ကပ်နေရှာ၏။ ဦးသက်ခိုင်မှာ မယားဖြစ်သူ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်၏ နို့လေးများကို ပွတ်သပ်ရင်း စကားပြောနေတော့သည်။

" ခင်ပုက … သူ့ယောင်္ကျား မလုပ်နိုင်တော့ … ကိုယ့်ဆီ လာလာကုန်းတာပါ မိန်းမရဲ့ … ကိုယ်က မရှုပ်ပါဘူး "

" ဒါပဲ … အိမ်လည်း နေတိုင်းလိုးနေရတာကို … ရှင်တို့ ယောင်္ကျားတွေက … မပြောချင်ဘူး "

" အံမယ် … မိန်းမ ကျတော့ရော … ကျောင်းစောင့် ဦးသာဂေါင် ကြီးနဲ့ … ကိုယ်မသိဘူး မှတ်နေလား "

" ဟင် … ကိုသက်ခိုင် … ရှင်  ရှင် … ဘယ်  ဘယ်  ဘယ်လို … သိနေတာလဲ … ရှက်လိုက်တာ "

" မရှက်ပါနဲ့ … မိန်းမရယ် … ဒါတွေက အထိအတွေ့နောက် သာယာ နေတာပါ … အရေးကြီးတာ ကိုယ်တို့ … အိမ်ထောင်ရေး မပြိုကွဲရင် ပြီးတာပဲလေ "

" ရှင် … စိတ်မဆိုးဘူးပေါ့ "

" နဲနဲတော့ ခံစားရတာပေါ့ … ဒါပေမယ့် ကိုယ် ခင်ပုနဲ့ လိုးတာ … မိန်းမက သိရဲ့သားနဲ့ မသိချင်ယောင် ဆောင်ပေးတော့ … ကိုယ်လဲ ခွင့်လွတ်လိုက်တာပေါ့ "

" ကျမလဲ … ရှင့်လိုပါပဲ ဒီအရွယ် ရောက်မှ … အိမ်ထောင်ရေး … ကွဲကြ ပြဲကြဆိုလည်း …  လူကြားမကောင်းဘူး … ပြီးတော့ ကျမက ကျောင်းဆရာမ ဆိုတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့ "

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ ဦးသက်ခိုင်တို့ လင်မယား စကားများကြောင့် စိတ်ဝင်စားကာ အဆက်မပြတ် အားစိုက်နားထောင် နေတော့၏။

" အင်းပါ မိန်းမရယ် … ကိုယ်သိချင်တာလေး ပြောပြပါ့လား "

" ဘာကိုလည်း … ကိုသက်ခိုင်ရဲ့ "

" ဦးသာဂေါင်နဲ့ ဘယ်ကနေ … စလိုးဖြစ်ကြတာလဲ … ပြီးတော့ ဘယ်၂ကြိမ်လောက် ရှိပြီလဲ "

" အမ် "

" မအမ်ပါနဲ့ … ပြောပါ ကိုယ် စိတ်မဆိုးပါဘူး "

"  ရှင်လည်း … ခင်ပုနဲ့ လိုးတာ ပြောပြရမယ်နော် "

" အင်းပါ … ကိုယ်လည်း ပြောပြမယ် "

.........................................................................................................................

သောကြာနေ့ မနက်ပိုင်း ဦးသက်ခိုင် ဖျားနေသဖြင့် ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်တယောက် တယောက်ထဲ ကျောင်းသို့ ရောက်လာခဲ့ရ၏။ အိမ်မှ ခြေလျင်လျှောက်လာပြီး လမ်းတဝက်အရောက် အသိတယောက် စက်ဘီးနောက်မှ တက်လိုက်လာခဲ့ရသည်။

အိမ်ကထွက်ကတည်းက မိုးဖွဲဖွဲရွာနေသဖြင့် အဝတ်စားအပိုတစုံ ထည့်ပြီး ထီးဆောင်းလာရာ စက်ဘီးပေါ်ရောက်သည်နှင့် ထီးက မလုံတော့ပေ။ ကျောင်းထဲဝင်သည်နှင့် မိုးရေ ရွှဲထားသော ကျောင်းစိမ်း ထမိန်မှာ အသားနှင့် ထိကပ်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ချုပ်ရိုးလေးများက ဖင်သားစိုင်ပေါ် ထင်းနေသည်ကို မြင်နေရ၏။

ရုံးခန်း လှေကားပေါ် တက်ကာ လက်မှတ်ထိုးရန် စဉ်းစားပြီးမှ တကိုယ်လုံး စိုရွှဲနေသည်ကို သတိရပြီး လှေကား တဝက်မှ ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။ လှေကား အတက်အဆင်းတွင် ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် ဖင်သားကြီးများ ခါရမ်းနေပုံကို ကျောင်းစောင့် ဦးသာဂေါင် တယောက် အောက်မှ ကြည့်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေ၏။ 

အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်သော်လည်း ဖင်သားကြီးများ ကော့ထွက်ကာ လှေကားအတက် ညာခြေကြွပြီး အပေါ်လှမ်းလိုက်စဉ် ဖင်သားစိုင်က  ညာဘက်ကို ရမ်းခါသွားသည်။ ဘယ်ခြေက အပေါ်တထစ် တက်လျင်လည်း ဘယ်ဖက်ဖင်သားစိုင်ကြီး လှမ်းလိုက်ရင် လှုပ်ခါသွားပြန်၏။

 ဦးသာဂေါင်မှာ ဆရာမ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် နောက်ပိုင်းအလှအား ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေရာ လှေကားတဝက်မှ ပြန်ဆင်းလာသည့် ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်နှင့် အကြည့်ချင်း ဆုံမိတော့သည်။ အကြည့်ချင်း ဆုံသည်နှင့် ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် မျက်နှာလေး နီရဲသွား၏။ သူမ ရေစိုထမိန် နောက်ပိုင်းအား ဦးသာဂေါင် ကြည့်နေသည်ကို ချက်ချင်း တွေးမိလိုက်သည်။ 

ဦးသာဂေါင် မျက်လုံးများမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်သည်နင့် သူမပေါင်ဂွလေးထဲ အကြည့်ရွေ့နေပြန်၏။ လှေကားအောက် ပြန်ဆင်းရင်း ဦးသာဂေါင်အား တချက်ပြုံးပြကာ ဆရာမ နားနေခန်းသို့ လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။ မနက်အစောပိုင်းမို့ တခြား ဆရာမများ မရောက်သေးပေ။ 

မိုးကလည်း တဝေါဝေါ တဝုန်းဝုန်းဖြင့် ရွာချနေ၏။ နားနေခန်း တံခါးလေး ဖွင့်ကာ ထီးအား အခန်းထောင့် ပြောင်းပြန်ထောင်လိုက်ကာ ထမင်းချိုင့်နှင့် အဝတ်ပို ထည့်လာသော ခြင်းတောင်းလေးအား နီးရာ ခုံပေါ်တင်လိုက်ပြန်သည်။

အခန်းတံခါး စိပြီး အင်္ကျီအရင် ချွတ်ပစ်ရာ နို့အုံ ဖွေးဖွေး ၂ ဖက်က အသားရောင် ဘော်လီအောက် ရုန်းထနေ၏။ ဘော်လီချိတ်အား လက်နောက်ပြန် ဖြုတ်ပစ်ရာ အနည်းငယ် တွဲကျနေသော ရင်သားစိုင်များ ဘွားကနဲ့ ပေါ်ထွက်လာသည်။ဘော်လီနှင့် အင်္ကျီအား ခုံပေါ်တင်ပြီး ထမိန်ရင်လျားစဉ် နောက်ကျောဘက်မှ လက်နှစ်ဖက် ချိုင်းအောက်မှ လျိူထွက်လာပြီး နို့အုံအား ညှစ်ခံလိုက်ရ၏။

" အို … ဘယ် ဘယ် …  ဘယ်သူလဲ … ဘာလုပ်တာလဲ "

နောက်ကျောဘက် ရေစိုထမိန်အောက် ဖင်ကြားထဲ ခပ်မာမာ အရာတခု ဖိကပ်ထားသည်ကို တပြိုင်ထဲ ခံစားလိုက်ရ၏။ ထမိန်အား ဆွဲချွတ်ခံရကာ အဝတ်အစားများ မရှိတော့ပေ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးသာ ကျန်တော့သည်။ နောက်မှ လက်အစုံက ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်  နို့အုံအား လက်ဖြင့် ဖိချေ ပွတ်သပ်နေတုန်းပင်။

" နို့လေးတွေက … တင်းနေသေးတယ် တအား မပျော့သေးဘူး "

" ဟင် … ဦးသာဂေါင် "

စကားသံကြောင့် ကျောင်းစောင့် ဦးသာဂေါင်မှန်း ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် သိရှိလိုက်၏။

" ဟုတ်ပါတယ် … ဆရာမရယ် … ကျုပ် ဆရာမ ဖင်ကြီး မှန်းပြီး  … နေ့တိုင်း ဂွင်းထုနေရတာပါ … ဒီနေ့တော့ မရတော့ဘူးဗျာ … ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ထောင်ထဲ မဝင်ခင် … အဝ လိုးသွားတော့မယ် "

" အိုရ် … ဘယ်ဖြစ်မလည်း … ခဏနေ … တခြား ဆရာမတွေ လာကြတော့မှာ … အဟင့် ဟင့် "

စကားပြောနေစဉ် ဦးသာဂေါင်မှာ နို့သီးခေါင်း မဲမဲ ၂ ဖက်အား လက်ဖြင့် ဖိချေလိုက်သဖြင့် ဆက်ကနဲ့ ကိုယ်က တွန့်သွားပြီး ဖင်ကြီး နောက်ကော့ပေးသလို ဖြစ်သွားရ၏။ 

ဦးသာဂေါင် လက်တဖက်မှာ အောက်သို့ ရွေ့ဆင်းလာပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီဂွလေးအား စုကိုင်လိုက်ပြန်သည်။ ဘောင်းဘီမှာ ရေစိုနေသဖြင့် အသားကပ်နေကာ စုကိုင်လိုက်သည်နှင့် အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ နစ်ဝင်သွားတော့၏။ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသား၂ဖက် စူထွက်လာသဖြင့် ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် တယောက် ကိုယ့်ဟာကိုယ် ငုံ့ကြည့်ပြီး ရှက်သွေးဖြာနေရသည်။

" ဟာ … ဆရာမ စောက်ပတ်က အရည်တွေ ထွက်နေတာပါလား "

" အမ် … မဟုတ်တာ … အဲဒါ မိုးရေတွေပါ "

သူစိမ်းယောင်္ကျား တယောက်က နောက်ကျောဘက်မှ နို့အုံအား ညှစ်ကာ ကျန်လက်တဖက်က အဖုတ်လေး အုပ်ကိုင် စမ်းနေသဖြင့် ရင်တွေက တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်ကာ စိတ်ထဲ ယွစိယွစိ ဖြစ်နေမိသည်။ သူများသိသွားမှာလည်း ကြောက်နေပြန်၏။

" ဟိုဟို … ဒီထဲ မလုပ်နဲ့ … ဦးသာဂေါင် … ရှင့် အဆောင်လေးထဲက စောင့်နေ ကျမ လာခဲ့ပါ့မယ် "

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်မှာ ကျောင်းဆရာမ ဖြစ်ပြီး ကျောင်းစောင့်နှင့် လိုးနေသည်ကို လူမိမှာ စိုးရိမ်နေသည်။

" ကျုပ် … အဲလောက် မအ ပါဘူး ဆရာမရယ် … ဟားဟား … လူသိမှာ စိုးရင်း ငြိမ်ငြိမ်နေ မရုန်းနဲ့တော့  … ခုန်ပေါ် ဘောင်းဘီချွတ် ထိုင်လိုက် "

" ကျွတ် "

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် တယောက် ဘယ်လိုမှ ရှောင်မရသည့်အဆုံး ကိစ္စ မြန်မြန်ပြီးရန် ဦးသာဂေါင် ပြောသည့်အတိုင်း နေပေးလိုက်တော့၏။ ဦးသာဂေါင်မှာ ပုဆိုးချွတ်ချရာ ပေါင်ကြားမှ  မဲနက်ရှည်လျားသော လီးကြီး ထောင်မတ်စွာ ပေါ်လာတော့သည်။ သို့သော် လီးအား လက်ဖြင့် ထိန်းရင်း ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် စောက်ဖုတ်အား ယက်ပေးနေ၏။  ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်တယောက် ခုံပေါ် ခြေတွဲလောင်း ချထိုင်ကာ ပေါင်တန်  ၂ ဖက် ဖြဲပေးထား၏။ 

လက်နှစ်ဖက်က ခုံစွန်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး မျက်လုံးက တံခါးပေါက်ဘက်အား လူဝင်လာမှာ စိုးသဖြင့် အဆက်မပြတ် ကြည့်နေမိသည်။စောက်ဖုတ်လေး ယက်ပေးနေသည်ကို  တအားအား ညည်းရင်း ဦးသာဂေါင်အား ငုံ့ကြည့်လိုက် တံခါးပေါက်အား ကြည့်လိုက်နှင့် စိတ်လှုပ်ရှား နေရ၏။

ဦးသာဂေါင် နှာခေါင်းမှ မှုတ်ထုတ်လိုက်သော လေများ စောက်ပတ်အုံလေးပေါ် ကျရောက်လာသဖြင့် နွေးကနဲ့ သိမ့်ကနဲ့  ခံစားနေရပြန်သည်။ ခဏအကြာ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်အား မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် တေ့လိုးပစ်၏။ ဦးသာဂေါင်မှာ တအားလိုးချင်နေသဖြင့် မနားတမ်း ဆွဲလိုးရင်း အချက် ၉၀ ကျော်ကျော်တွင် လရည်များ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ 

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်မှာလည်း စောက်ခေါင်းထဲ ပူကနဲ့ ခံစားမိကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်၏။ ပြီးသည်နှင့် အဝတ်စားများ အမြန်ဝတ်ကာ ဦးသာဂေါင်အား နှင်ထုတ်လိုက်သည်။ ဦးသာဂေါင်မှာ ကြမ်းပြင် ပုံထားသော ပုဆိုးအား ပြန်ဝတ်ရင်း အခန်းထဲမှ အထွက် ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် အတွင်းခံဘောင်းဘီအား လုံးချေ ခါးပိုက်ထဲ ထည့်ကာ ညနေ ကျောင်းဆင်းချိန် အဆောင်လေးထဲ လာယူရန် မှာခဲ့တော့၏။

....................................................................................................

" အော် … ဒါနဲ့ ညနေကြ မိန်းမက … ဘောင်းဘီ ပြန်ယူခဲ့တယ်ပေါ့ "

" အင်းပေါ့ … တော်ကြာ … အဲဒီ ဘောင်းဘီ အကြောင်းပြုပြီး … ပြက်သနာ တခုခု တက်မဆိုးလို့ "

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးသက်ခိုင်မှ ချက်ချင်းတန်းမေးနေ၏။ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်မှာ ပြန်ဖြေရင်း ဦးသက်ခိုင် လီးကြီးအား ကိုင်စွပေးရာ တဖြည်းဖြည်း ထောင်မတ်လာသည်။

" ဘောင်ဘီ ပြန်ယူတော့ … ထပ်လိုးလိုက်သေးလား "

" အင်း … လိုးတာပေါ့ … မလိုးခင် အဖုတ်ရော ဖင်ရော … ယက်ပေးပြီးမှ … ၂ချီဆက်တိုက် လိုးတာ "

" ဖင်ရော … လိုးသေးလား "

" အာ … ကိုသက်ခိုင်ကလည်း … ဟွန့် "

ပြောပြောဆိုဆို ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်မှာ ဦးသက်ခိုင်လီးအား ကြည့်ပြီး ဖင်ကြီးကြွကာ အပေါ်မှ ခွလိုးတော့သည်။

" ဗျစ် … အ …… ဘွတ်   ဖလွပ် … အားးးးး  ရှီးးးးးး "

ဦးသာဂေါင်နှင့် လိုးခဲ့ပုံများအား မျက်လုံးထဲ ပြန်မြင်လာကာ ဖင်ကြီးအား ဖိဆောင့်ပစ်ရာ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် ကုတင်တိုင်များ ရမ်းခါသွားတော့၏။

" အမလေးးး … ကောင်းလိုက်တာ … ကိုသက်ခိုင်ရယ် … ခါတိုင်းနဲ့ကို မတူဘူး … ရှင့် လီးက မာထင်နေတာ "

" မိန်းမ စိတ်ထဲ … ဦးသာဂေါင် လီးကြီး မှန်းပြီး … ဆောင့်လိုက် … ကိုယ်လည်း ဆရာမ မနှင်း စောက်ဖုတ်ကြီး မှန်းလိုးတော့မယ် "

" အာကွာ … အင့်အင့် … ပြွတ်   ဖွပ်ဖွပ် … ဇွပ် … ဘွတ်    အ    အားးးးး … အင့်   ဘွတ်  ဘွတ် "

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ ထရံနား ကပ်ကြည့်ရင်း အာခေါင်တွေ ခြောက်လာကာ ရင်ထဲ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် ခံစားမှု့များ ပြင်းထန်လာနေ၏။ 

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော ဦးသက်ခိုင်လီးကြီး မိမိအဖုတ်ထဲ ဝင်လာလျင်ဟုသော အတွေးလေး တွေးမိရုံနှင့် စောက်ခေါင်းထဲ တဆစ်ဆစ်နှင့် ယားလာကာ စောက်ရည်များ ထွက်ကျလာပြန်သည်။ ထပ်မကြည့်နိုင်တော့ပဲ ဒူးများ ညွတ်ကျလာကာ ထိုင်ချလိုက်ရ၏။ အခန်းထဲ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်၏ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်ချက်များက အတိုင်းသား ကြားနေရသေးသည်။

အားယူ မတ်တပ်ရပ်ကာ ဧည့်ခန်းထဲ ခုံပေါ်တင်ထားသော ဓတ်ဗူး ၂ လုံးအား အသာလေး ယူကာ အိမ်ဘက်ပြန်လာခဲ့တော့၏။ မီးလာမှ ရေနွေးတည်ကာ ရဲထွန်းတို့ အုပ်စု အတွက် လက်ဖက်လေး သုပ်ထားပေး လိုက်သည်။ ညနေပိုင်း ကျသင့်ငွေ ပိုက်ဆံများ ရှင်းပေးပြီး ရဲထွန်းတို့ ပြန်သွားသည်အထိ စိတ်နှင့်ကိုယ် မကပ်တော့ပေ။

...................................................................................................................

၅ ရက်ခန့် အကြာ ညနေပိုင်း ကျောင်းကပြန်လာသည်နှင့် ရေချိုးဖို့ စဉ်းစားလိုက်၏။ အဝတ်စားများ ချွတ်ကာ ထမိန်ရင်လျားရင်း မှန်ရှေ့ သူမ ကိုယ်လုံးအား လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ 

အရင်ရက်မှ အဖြစ်ပျက်လေးက အတွေးထဲ ပေါ်လာတော့၏။ မြေဖို့ပြီး နောက်ရက် ညပိုင်း ရဲထွန်း ခြေလျင် ရောက်လာကာ မအေဖြစ်သူမှ ထော်လာဂျီ မြေသည်ခ ၁သောင်း လျော့ယူကြောင်း ပြောရင်း ငွေ၁သောင်း ပြန်လာပေးရှာသည်။ မထင်မှတ်ပဲ ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်ရာ မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားမို့ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူရှေ့ လီးအား လှပ်ပြသလို ဖြစ်မိသွား၏။

ရဲထွန်းလီးမှာ ဦးသက်ခိုင်လီးထက် တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းကြောင်း တွတ်ဆမိလိုက်သည်။ ရဲထွန်းပြန်သွားချိန် အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုချွတ် ထမိန်ကိုလှန်ရင်း ထကြွလာသော ကာမစိတ်အား အာသာပြေရန် စောက်စိအား အရည်ထွက်သည်အထိ လက်ဖြင့် ဖိချေပစ်ရတော့၏။

 ဒီအသက်ရွယ်ရောက်မှ ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွနေသဖြင့် သူမကိယ်သူမ မကျေမနပ် ဖြစ်နေမိပြန်သည်။ တွေးလိုက် ဖိပွတ်လိုက်နှင့် အရည်များ ပန်းထွက်ပေမယ့် စိတ်က အားရကျေနပ်မှု့ မရှိသေးပေ။ လူမသိသူမသိ တိတ်တိတ်လေး အလိုးခံချင်သည့် စိတ်များ တိုးတိုးလာခဲ့၏။

ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ )

 

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>


Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment