တစ်ခန်းရပ် ဟိုမို ဝတ္ထုတိုများ အပိုင်း ( ၁ )

တစ်ခန်းရပ် ဟိုမို ဝတ္ထုတိုများ အပိုင်း ( ၁ )

Upload by TinLinnThein

မင်းတစ်ချီ ငါတစ်ချီ * (လိင်တူ ဝတ္ထုတို)

၁၉၉၈-၁၉၉၉ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်း စာမေးပွဲအောင်မြင်ပြီးခါစ ကြေးမုံသတင်းစာကနေ စစ်တက္ကသိုလ်ဗိုလ်လောင်းအရာရှိများခေါ်ယူနေသော သတင်းကြားတော့ ဝေလင်း လျှောက်လွှာတင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

အဲ့ဒီချိန်က မြန်မာပြည်နိုင်ငံရေးအခြေနေတည်ငြိမ်စပြုနေပြီး စစ်ဗိုလ်လောင်းပေါက်စလေးတွေဆို နာမည်ကောင်းရပြီး မျက်နှာပန်းလှခဲ့တဲ့ ခေတ်ကောင်းပေါ့ ။

ဝေလင်း အဖေမေနဲ့တိုင်ပင်ပြီး စစ်ဌာနရုံးချုပ်မှာ လျှောက်လွှာတင်ပြီး ဝင်ခွင့်ဖြေဖို့စာတွေပြန်လေ့လာရတယ်။ ဝင်ခွင့်မေးခွန်းဟောင်းလေ့ကျင့်ဖို့ စစ်ငှါနချုပ်အနီးမာရှိတဲ့ သင်တန်းတခုကို စုံစမ်းပြီး သင်တန်းတတ်မည်။ ကျောင်းသားတိုင်းဝင်ခွင့်ပါအောင် သင်ကြားမှုကောင်းပြီး၊ တပ်ထဲက စည်းကမ်းကအစ နေထိုင် စားသောက်လေ့ကျင့်ပေးနေတဲ့ (ဦးမျိုးအောင်) ကျူရှင်မာ အပ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ 

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ တလစာ အဝတ်စား၊အသုံးဆောင် ပစ္စည်းတွေထုတ်ပိုးပြီး နောက်တနေ့.. သင်တန်းကိုရောက်လာခဲ့တယ်။ အနယ်နယ်အရပ်ရပ်က ဗိုလ်လောင်းဝင်ခွင့်ဖြေမယ့် လူတွေ ကျနော့်ထက်အရင် ၅ ဦးရောက်နှင့်နေပြီး.. အထုတ်တွေ ကူသယ်၊ နေရာတွေချပေးပြီး ခနတွင်း ဘော်ဒါတွေဖြစ်သွားတယ်။

အဆောင်ခန်းမကြီးမာတော့ကုတင်တွေတန်းစီပေးထားပြီး ကုတင်တစ်လုံးမာ ၂ ယောက်တွဲစီ အိပ်ရတယ်။ စေားစေားက ၅ ယောက်နဲ့ ကျနော်တယောက်ဆိုတော့ ၆ယောက် ၊ ကုတင် ၃ နေရာစာ ထောင့်မှာနေရာယူလိုက်ကြတယ်။ ကျနော့်နဲ့ ကုတင်အတူကျတဲ့ သူငယ်ချင်းကတော့ နေလင်းပါ၊ တရက်ပြီး တရက် ဝင်ခွင့်ဖြေမယ့်လူတွေ တဖြည်းဖြည်းရောက်လာကြတော့ အိပ်ခန်းမတခုလုံး လူတွေပြည့်ကုန်တယ်၊ နယ်စုံ.လူစုံ လာတတ်ကြတဲ့သူတွေ သည်ကိုရောက် ဘော်ဒါတွေဖြစ်ပြီး ခင်ကြကုန်တယ်။

ဒါပေမယ့် ကျနော်တို့ ၆ ယောက်အတွဲက အမြဲအတူသွား၊အတူလာပဲ.တကယ် သံယေားဇဉ်ရှိတဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေလိုဖြစ်သွားကြတယ်၊ အဲ့သည်ထဲမှာမ နေမင်းကို ကျနော်အခင်ဆုံးပဲ၊ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အနေလည်းနီးသလို ကျနော့် ခံစားချက်တွေ ရင်ဖွင့်ပြရင် နားလည်ပေးတတ်သလို၊ ကျနော့် အပေါ်လည်း ဘယ်တော့မ စကာနိုင်လုပြီးမပြောတတ်ဘူး၊ အနေအေးပြီး တည်ငြိမ်တယ်၊ စိတ်ဓာတ်ခိုင်တယ်၊ တခါတလေ သူ့ကိုကြည့်ပြီး အသည်းယားကိုက်ထည့် ပေးချင်စိတ်တွေတောင်ဖြစ်တယ်။ 

ညနေခင်း တခုမာ နေမင်းက ကျနော့်ကို ရေသွားချို့အဖော်ခေါ်တယ်။ ရောက်တာ ၁ ပတ်ကျော်နေပြီပေမယ့် ခုထိ ၆ ယောက်သားအတူတယောက်နဲ့တယောက် မဆုံဖြစ်ကြဘူး၊ အပြင်ထွက်နေသူနဲ့၊ ခြင်းခတ်နေသူနဲ့ စော်နဲ့ပွားနေသူနဲ့ အသီးသီး၊ ခု ဝေလင်းလည်းရေချိုးဖို့အဖော်ရနေပြီဖို့ ရေခပတ်ကိုကောက်ယူပြီး နေမင်းနောက်လိုက်လာခဲ့တယ်။ 

ရေချိုးကန်ထဲမာ လူတွေရှင်းနေတာပဲ ၂ယောက်သားပဲ၊ ပုဆိုးချွတ်ပြီး ဂွေးထုတ်နဲ့ ရေကန်ထဲကရေကို ကုန်းခပ်နေသော နေမင်းကို တစ်ချက်ရှိုးကြည့်လိုက်တယ်၊ ပါးပါး တောင့်ဖြောင့်နေတဲ့ဘော်ဒီကြီးနဲ့ ဖောင်းတင်းနေတဲ့ ဂွေးထုတ်ကြီးကမတည်းမနေားပဲ။

တင်းကောက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးကလဲ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းလှရှိ၏။ ရေလဲပုဆိုးကို လဲဝတ်တော့ လှုပ်ခါသွားတဲ့ခေါင်းလောင်းကြီးကမျက်လုံးထဲကကို မထွက်...ဟူးး....မိုက်ချက်ကွားး..အဲ့ည မီးပျက်ချိန်သွားက ကိ်ုယ့်အတွက်အခွင့်ရေးတခုဖြစ်လာခဲ့မယ်မှန်း ဝေလင်းမထင်ခဲ့မိဘူး။ ညသန်ခေါင်ကျော်လောက် မာ မီးကပျက်သွားတော့ မျက်နှာကျက်ပန်ကာတွေ ရပ်နေခဲ့တာ ဘယ်အချိန်ကတည်းကမှန်းမသိ၊ ကိုယ်မာ ချွေးတွေထွက်လာတော့ဆက်အိပ်မရတော့ဘူး အကျီထချွတ်ဖို့အပြင် ဘေးက နေမင်းက ခါးကပုဆိုးက မိမိခြေရင်းအောက်ရောက်နေတယ်၊ အမှောင်ထဲ လက်စမ်းရင် နေမင်းခါးဝတ်ပုဆိုးရှိမရှိ လက်စမ်းကြည့်မိသည်။

စမ်းကိုင်မိတဲ့လက်က တချက်တွန့်သွားတယ်၊ ပါပြင်းထောင်မတ်နေတဲ့မြွေကြီးအလား ထောင်နေတဲ့လီးကိုးစမ်းကိုင်မိခြင်းဖြစ်သည်။

ဟား နေမင်းရာ မင်းဟာကြီးကလည်း တီတိုးရေရွတ်မိပေမယ့် နောက်တခါပြန်ကိုင်ကြည့်ချင်စိတ်က နှိုးဆော်နေသည်၊ ဘာဖြစ်ဖြစ် ထပ်ကိုင်ဦးမည်။ အိုး....အားရစရာ တလုံးတခဲကြီး၊ လက်ထဲတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပြည့်နေပြီး အရှည်က ၆ လက်မနီးပါးရှိတယ်။ ဒစ်ထိပ်ကလန်နေပြီး ထိပ်နားမှာ အရည်ကြည်လေးတွေစို့နေတယ်၊ နှစ်နှစ်လလပုန်းအောင်းမျိုသိပ်ထားတဲ့ လိင်တူချင်းသာယာချင်စိတ်ကို မချုပ်ထားချင်တော့၊ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပါစေတာ့....။

ထောင်မတ်နေတဲ့ နေမင်းရဲ့ လိင်တံဆာတန်အောက်နား မျက်နှာအပ်ပြီး လျှာလေးနဲ့မိတ်ဆတ်ပြီး အငမ်းမရ ကုန်းစုပ်လေပါတော့တယ်။

" ပလွပ်.....စွပ်...ပလွပ်...ပလွတ်...''

" ပလွတ်..ရွှီးး...ပလွတ်..''

မြွေတစ်ကောင်ရဲ့ လျှာလို တရှုး..တရှုး..နဲ့ စုပ်ချက်ပြင်းနေတော့နေမင်းတယောက် အိပ်ချင်ယောင်ဆက်ဆောင်နေလိုက်ပြီးစိတ်ထဲ ကြိတ်ပြီး ဖှီးခံနေလိုက်တယ်။ 

" ပလွပ်...စွပ်...ပလွတ်.....ပလပ်..''

" ရွှီးး...အားး...အာ...ရွှီး..''

သည်တခါ နေမင်းဆီက အသံတီးတိုးလေး ထွက်လာတော့ သူနိုးနေမှန်း ဝေလင်းရိပ်သွားတယ်။ အသိစိတ်တခုဝင်လာပြီး ဆက်မလုပ်ရဲတော့တာကြောင့် ကိုယ့်နေရာကိုယ်ပြန်အိပ်နေလိုက်တယ်။

ဝေလင်းတဝက်တပျက်နဲ့ ပစ်ထားတော့ နေမင်းသိပ်ဘဝင်မကျဖြစ်မိသည်၊ ဘေးအနားကပ်ပြီး နောက်ကနေသိုင်းဖတ်ပြီး သွေးတိုးစမ်းလိုက်တယ်၊ လီးကိုလည်းဖင်နဲ့ကပ်ရာပွတ်ပွတ်ဆွဲးပေးတော့ ဖင်ကိုနောက်ဘက်သို့ပစ်ပြီး ပြန်ထိုးပေးသည်။ အခြေနေကကောင်းပြီးမို့နောက်တဆင့် နောက်ချည်ကိုလှန်ပြီး လီးကိုတေ့ပေးလိုက်တယ်။

မခံဖူးတဲ့ဖင်နဲ့ မလိုးဖူးတဲ့လီးက အံဝင်ခွင်ကျမဖြစ်လှ၊ လီးထိပ်ကိုတံထွေးခါခါဆွတ်ပြီး ထိုးထည့်နေသော်လည်း မဝင်ပေ၊ နှစ်ယောက်သား ခက်ခက်ခဲခဲ ဖြစ်နေတာပေါ့။ ဝေလင်းက ခရီးဆောင်အိတ်ထဲကမျက်နှာလိမ်း lotionကို ထုတ်ပြီး ဖင်ဝမာ ပွတ်ထည့်ပြီး၊ နေမင်းလီးထိပ်ကိုလည်း စမ်းပြီး သုတ်လိမ်းပေးလိုက်တယ်၊ ဖင်ဝတခုလုံးချွဲးကျိနေပြီး လီးထိပ်ကလည်း အဝင်ချေားသွားတယ်။

" ဗြိ့...ဂျွတ်...''

" အား...ကျွတ်..ကျွတ်.. ခနရပ်.. အ့ ''

လီးထိပ်က ဒစ်တဖျားမြုပ်ဝင်သွားတော့ ဝေလင်းဖင်တချက်တွန့်သွားပြီး ပြန်ထုတ်ရန်တွန်းထုတ်နေတော့ နေမင်းက ပြန်ထုတ်မခံပဲ အတင်းဖက်တွယ်ထားပြီး ဝေလင်းလီးကို ပြန်ထုပေးကာ တဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ချော့သွင်းနေလိုက်တယ်၊ လက်ကထုပေးလိုက်၊ ဖင်ထဲ ဆောင့်ဆောင့်ထိုးလိုက်မို့ လီးက တဆုံးနီးပါးဝင်ခါနီးဖြစ်သွားတော့ ဖင်ကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖြဲပီး ပြန်ဆောင့်ထိုးလိုက်တယ်...

" ဗြိ့းး...ဘုတ်..ဘုတ်..''

" အာ့ ..အို့...ကျွတ်..ကျွတ်..''

" ဖောင့်...ဖောင့်...ဘုတ်..ဘုတ်..ဘောင်းး''

အသံ ခပ်အုပ်အုပ်ဖြစ် မတိုးမကျယ်လိုးပွဲးဆင်နေကြတယ်၊၊ ဘေးတစောင်းလိုးတာ အားမရတော့ ဝေလင်းကိုယ်ပေါ် တွယ်တတ်ပြီး အပေါ်ကနေ အားပါးတရဆောင့်ချက်ကောင်းကောင်းဖြစ် နေမင်းတယောက် အပြီတွယ်နေတယ်။ 

" ဘုတ်..ဘုတ်..ဘောင့်..ဘောင်းး''

" ဟင်းး..အ့...အာ..''

" ပလွတ်...လွပ်...ဗြိ့...''

ကိုယ်လုံးဖြင့် ဖိဆောင့်လိုက်တိုင်းခါးလေးကော့ကာ ဖင်ကိုကြွပေးရင်း တဟင်းဟင်းနှင့် အသံထွက်ပြီးညည်းနေရှာလေသည်။ လီ းတန်ရှည်ကြီးကလုံးပတ်မှာ အတော်ကြီးမားသဖြင့် ဖင်ဝအရည်ပြားပွန်းပြဲကာသွေးများပင်စိမ့်ထွက်လာသည်။

ချွေးတလုံးလုံးနဲ့ နှစ်ယောက်သား ကားမအရသာထူးတွေ ရနေကြတာပေါ့၊ ဆယ်မိနစ်လောက် တွယ်ပြီးဆောင့်လိုးရင်း လီးထိပ်ကကျင်လာပြီးလရည်ပူတွေ ဖင်ထဲပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်၊ နှစ်ယောက်စလုံးအတွေ့ကြုံတခါမ မရှိဖူးပေမယ်၊ ဝေလင်းက အပေးကောင်းသလို နေမင်းကလည်းအလိုးကျွမ်းလှသည်။

ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် တခါမမလိုးဖူးပေမယ့် ဇာတ်ကားတွေကြည့်ပြီးရင် မှန်းပြီးထုတတ်သည်။ ပထမဆုံးကြိမ်ဖင်ချတာက မိနစ်၂၀လောက်ကြာသွားတာ လီးထိပ်တွေမှာလည်း နာနေပြီ။ ဝေလင်းဖင်လည်း ပြဲလန်ပြီးဘေးနှခမ်းတွေ ကွဲးပြီးစပ်နေတယ်။ 

လိင်စိတ်ဆန္ဒပြင်းချိန်မို့ လုပ်လိုက်မိပေမယ့်၊ လရည်ထွက်ပြီးကိစ္စပြီးမြောက်သွားတော့ ဝေလင်းကို အားနာစိတ်ဖြစ်မိသည်၊ လုံချည်ကောက်ဝတ်ပြီး လက်နှိပ်ဓာတ်မီးယူကာ ရေချိုးကန်သို့ထွက်လာခဲ့တယ်၊ ဝေလင်းကိုခေါ်ချင်ပေမယ့် မခေါ်ရဲတော့ တယောက်ထဲ ရေခပ်ချိုးပြီး ပြန်ဝင်မယ့်အပြု ဝေလင်း လက်နှိပ် ဓာတ်မီးယူပြီးရေချိုကန်ဘက်လျောက်လာတာမြင်တော့ ရပ်နေလိုက်တယ်၊

နှစ်ယောက်သားဆုံတော့ စကားတခွန်းမမပြေားမိကြ၊ ဝေလင်းရေချိုးတာကိုရပ်စောင့်နေမိပြီး၊ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား စကားတခွန်းမပြောပဲ ၊ အဆောင်ထဲပြန်ဝင်လာပြီး ပြန်အိပ်ကြတယ်။ တယောက်နဲ့တယောက် ကျေားချင်းခွာပြီး တဖက်လှည့်အိပ်ကြပေမယ့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေတွက် တယောက်နဲ့တယောက် အားနာမိကြသလို ငါတို့ မလုပ်ခဲ့သင့်ဘူးဆိုပြီး နောင်တတွေရနေကြတယ်။

နေမင်းကတော့ 

'' ငါက လုပ်ခဲ့သူပဲ ငါပဲတောင်းပန် သင့်တယ်'' ဆိုပြီး ဝေလင်းဘက် လှည့်ပြီး အနားတိုးကပ်ကား

" ဟျောင့်..ငါတကယ်တောင်းပန်တယ်နော်..''

" ရပါတယ်..ဒါတွေပြန်မပြေားနေနဲ့တော့ '' 

ဆိုပြီး နေမင်းဘက်လှည့်ကာ ပြန်ဖတ်ထားလိုက်မိသည်။ ဝေလင်းလည်းအလိုက်တသိ ပြန်ဖတ်နေမိသည်၊၊ အတော်ကြာဖတ်ထားမိတော့ ၊ ညီဘွားတွေကပြန်ပြီး ရန်စနေချင်ကြတယ်၊ လီးနှစ်ချောင်းသား ပြန်တင်းမတ်လာပြီး ထိမိပွတ်မိနေကြတယ်၊ နေမင်းက တချီပြီးသွားလီးထိပ်က နာနေပြီးလုပ်ချင်စိတ် မရှိတော့ပေမယ့် ဝေလင်းလီးကတော့ မာထန်နေတယ်၊ ဒါကို ယောကျာ်းသားချင်း နာလည်ပြီး နေမင်းက ဝေလင်းရဲ့ လုံချည်ကို ဆွဲးလှည်ပြီး ထုပေးနေလိုက်တယ်၊ ဝေလင်းလီးက မိမိလီးလောက်မကြီးပေမယ့် ရှည်တာတော့ ၆ လက်မခွဲကျော်မည် ထင်သည်။

အရပ်ရှည်သူမို့ လီးကလည်းရှည်လှသည်။ ကိုယ့်လီးသာ ထုဖူးပေမယ့်သူများလီးကို ကိုင်ပြီးထုပေးရတာ ဖီးတမျိုးက အရသာရှိလှသည်ဟုစိတ်ထဲထင်မိသည်၊ လက်ကဆက်တိုက်ထုပေးနေရတာ လက်က ညောင်းလှပြီး၊ ဝေလင်းက တော်ရုံနဲ့မပြီးပဲ မှိန်းခံနေတယ်။

ဝေလင်းလက်ကလည်း မိမိ ဗိုက်နဲ့ ရင်ဘက် နို့ သီးခေါင်းတွေပေါ်ပွတ်ပြီး ဆိတ်နေတယ်၊ စိတ်ထဲ ယားကျိကျိ ဖြစ်လှချေ၏။

" မင်းငါ့ဖင်ချ ချင်လား ''

တိုးတိုးလေးကပ်ပြောလိုက်တယ်။ ဝေလင်းဘားပြန်မပြောဘဲ နေမင်းကို တဖက်စောင်းနေပေးဖို့ ကိုယ်ကိုတွန်းလှန်ပြီး ဖင်၀နားလီးကို ပွတ်နေလိုက်တယ်၊ နေမင်းကသူဖင်ကို တံထွေးဆွတ်ပေးပြီး ဝေလင်းလီးထိပ်ကိုလည်း တံထွေးပွတ်ပေးလိုက်တယ်၊ ဖင်ဝရေား လီးထိပ်ပါ ချွဲးကျိ့နေ၏။ ပြီးတော့ လီးကိုကိုင်ပြီး ဖင်ဝထဲ စမ်းထည့်ပြလိုက်တယ်၊ ဖင်ဝနေရာ သိတော့ ဝေလင်းက ဒစ်ဖျားတမြှပ် ထိုးထည့်လိုက်တယ်။

" ပလွပ်...ဂျွီးး..ဗြီးး''

" ရှီးး..အား...ကျွတ်..ကျွတ်..''

လီးက လုံးပတ်သိပ်မကြီးတော့ အဝင်လွယ်လှသည်၊ သိုသော် တဆုံးရောက်ရန် ထိုးနေတော့ အခံခက်လှသည်။ တဝက်ကနေ ဆက်မထိုးဘဲ သွင်းထုတ်လိုးရန် တွန်းထုတ်ထားရသည်။ တချက်တချက်ဆောင့်ထိုးပြီးလိုးနေတာမို့ ဗိုက်ကြေားများအောင့်နေသည်။ 

" ပလွပ်...ပလွပ်...ဘုတ်..ဘုတ်..''

" ဘုတ်..ဖောင့်..ဖောင်းး..''

မျက်နှာကျက်က တကျွီကျွီနဲ့ ပြန်လည်နေတဲ့ ပန်ကာကြောင့် အသံကျယ်လိုးနေမိသည်၊ ဘေးလူတွေလည်း ဂရုမမူမိတော့..။

" ဘောင့်...ဘောင့်..ဘောင်းး..''

" ပလွပ်...ပလပ်...ပလွတ်..''

" ပလွပ်..ဖောင့်..''

အပေါက်ထဲသို့ ဝင်နေပြီဖြစ်သော သူ၏ လီးကြီးကိုထပ်ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း တင်းမာမောက်ကြွနေသော နို့စုံကို ကိုင်ဆွဲယူကာ ခပ်တင်းတင်းလေး ဆောင့်သွင်းလိုက်လေသည်။

" ပြွတ် စွတ် ပြွတ် ဗြစ် ဗြစ် ဗြစ် ''

သည်တခါတော့ လီးတဆုံးထိုးမိသွားဖြစ်သွားတော့ ငါပျင်းမ ဆားထိသသွာ တွန့်တွန့် လူးသွားသည်။

" ပလွတ်..ပလွတ်..ဖောက့်...ဖောင်းး..''

" အား....အီး....အား....အား...''

" အား....အ....ကျွတ်....ကျွတ်....."

လက်မောင်းလေးတွေ တင်ပြီးတော့ မျက်စေ့အစုံကိုတင်းတင်းကြီးပိတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ပြီးတော့ အံကြိတ်ပြီးခံနေရက်ကတဟင်းဟင်းနှင့် ညည်းတွားသံများကထွက်ပေါ်နေပေသည်။

" ပြွတ် စွပ် ပြွတ် စွပ် "

" အင့် အီး..ကျွတ်..''

အားတွေတက်လာပြီးတော့ နို့လေးနှစ်လုံးကိုလွှတ်ကာ ခါးနှစ်ဖက်ကိုစုံကိုင်ပြီးတော့ အားရပါးရဆွ ဲညှောင့်လေတော့သည်။

" အဟင့် အင့် အင့် အား ရှီး"

တဖြည်းဖြည်းချင်းနှင့် နှစ်ယောက်သား အရှိန်ရလာပြီးတော့နာရီ ဝက်ကျော်ကျော်လောက်မှာတော့  တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အရှိန်မပျက်လေးငါးခါလောက်ဆောင့်ပြီး ပူနွေးသည့် သုက်ရည်များပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။ ချွေးပြန်နေတဲ့ နေမင်းရဲ့ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို ဘယ်ညာပြန်နမ်းလိုက်ကာ လီးကြီးကိုပြန်မထုတ်သေးပဲစိမ်ထားလိုက်သည်။ တစိမ့်စိမ့်နဲ့ ယိုကျနေတဲ့ လရည်တွေ ကုန်သွားမ လီးကို ထုတ်ပြီး လုံချည်ပြန်ကောက်စွပ်လိုက်သည်။ တယောက်နဲ့တယောက် အနမ်းချင်းဖလှယ်ပြီး ကျေားခိုင်းအိပ်လိုက်ကြသည်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

မနက်ဖြန် ဝင်ခွင့်ဖြေရတော့မည်....။

မြန်မာစာ၊ အင်္ဂလိပ်၊ သချာင်္ သုံးဘာ ဖြေပြီးလို့ မနက်ဖြန်ဆို နယ်တွေအသီးသီးပြန်ကြရတော့မည်။ အားလုံးက ပျော်နေကြပေမယ့် နေမင်းနဲ့ ဝေလင်းကတော့ မပျော်နိုင်ပါ။ စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းသလိုလို ဖြစ်နေမိကြတာတော့ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးမပြောဘဲ သိနေသည်။

" အိမ်ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်နော် ငါ့လည်း မမေ့သွားနဲ့ဦး''

" မင်းမို့ပြေားရက်တယ်..ငါဘယ်တော့မ မမေ့ပါဘူးဟား..''

"  မင်းနဲ့တွေ့ ပြီး တခြားတစ်ယောက်လည်း ငါချစ်လို့ရတော့ မာ..မဟုတ်ဘူး..''

" ငါလည်း..တူတူပါပဲ..''

အဲ့ညက နှစ်ယောက်သား တညလုံးဖက်အိပ်ဖြစ်တယ်။ အဲ့ညကို ဘယ်တော့မေ့မရဘူး။ တယောက်နဲ့တယောက် ဘယ်ခြေနေရောက်ရောက် ပြန်ဆုံဖို့ ကတိတွေလည်းပေးခဲ့ကြတယ်။ အတွင်းခံတစ်ထည်စီ အလဲလှယ်လည်းလုပ်ခဲ့ကြသေးတယ်။

မနက်ကျတော့ ဆရာကိုကန်တော့ကြပြီး အားလုံးလမ်းခွဲးကြတယ်။ သည်အဆောင်က စခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းကိုတော့ ဘယ်တော့မ မေ့ရမည်မထင်ပါ။

......

အချိန်တွေအလီလီ အသီသီပြောင်းခဲ့ပေမယ့်၊ နေမင်ကို သတိရနေဆဲပဲ၊ ခုချိန်သူများ အိမ်ထောင်ကျနေလောက်ပြီးထင်ပါတယ်၊ ဗိုလ်လောင်းဝင်ခွင့် မပါတဲ့ ကျွန်တော့ကို အမျိုးမျိုးချော့မော့ပြီး အားပေးစကားပြေားနှစ်သိပ်ပေးခဲ့သေးတာ၊ အရင်က အဆက်သွယ် ရခဲ့ပေမယ့် CDMA-GSM-WCDMD ခေတ်တွေရောက်လာတော့ ဖုန်းဆင်းကတ်တွေ ပြောင်းလာကြပြီ တယောက်နဲ့တယောက် အဆက်သွယ်ပျက်ခဲ့သည်။ 

နေမင်းကတော့ အင်ဂျင်နီယာဗိုလ်လောင်းအဖြစ် တရုတ်.မြန်မာ နယ်စပ်သို့ ပြောင်းရွှေ့တာဝန်ကျနေကြောင်းတော့သိရသည်။မိမိမှာလည်း ဗိုလ်လောင်းမပါတော့ ကွန်ပျူတာဒီပလိုမာတပ်ကြပ် စာရေးဝင်ဖြေခဲ့တာ ခုတော့ တပ်ကြပ်စာရေးဘဝနဲ့ နေပြည်တော်မာ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေတယ်။ သူငါ့..ကိုသတိမ ရလေစ...လို့ ဝေလင်းတွေးနေမိသည်။

....

တနေ့တနေ့..တပ်မတော်သုံး ယဉ်တွေပြင်နေဆင်နေရတာနဲ့ ကျနော်နေမင်းရဲ့ တနေ့တာအလုပ်က ပန်ပန်းလှပေ၏၊ အရာခံဗိုလ်ဆိုပေမယ့်အောက်ခြေကစပြီး လက်တွေ့လေ့ကျင့်နေရတာမို့ ခက်ခဲလှ၏၊ ဒါကြောင့် မိသားစုရေား၊ အချစ်ပါ စိတ်ထဲ မထည့်နိုင်သေး၊ ဖုန်းလည်းမကိုင်ဖြစ်တာမို့ ဘယ်သူနဲ့မ အဆက်သွယ်မလုပ်ဖြစ်သေးပါ။ 

သို့သော် တခါတရံ ဘေးနားက လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေနဲ့ အလုပ်တူတွဲးလုပ်ရတဲ့ခါမျိုးတွေဆို ဘေးနား ဝေလင်းကိုအတူမြင်ချင်မိသည်။ မိမိနဲ့အတူ ဝင်ခွင့်မပါတော့ တပ်ကြပ်စာရေးဝင်ဖြေရန်တိုက်တွန်းခဲ့သည်၊ သို့မသာမိမိနှင့်နီးစပ်မည်ဟုထင်မြင်ခဲ့သည်။ သို့သော် ယခုချိန် ထိတစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး အဆက်သွယ်မရခဲ့သလို အနေလည်းနီးစပ်ခွင့်မရခဲ့ပေ...ဝေလင်းတယောက်အဆင်မပြေရဲ့လား.စိတ်ပူနေမိသည်။

~~~~

မနက်ဖြန်ဝေလင်း မူဆယ်ဘက် တာဝန်တခုဖြစ်ထပ်သွားရန်အကြောင်းပေါ်လာသည်။ တရုတ်.မြန်မာ နယ်စပ်သို့ ခနခနခရီးထွက်နေရပေမယ့် နေမင်းရှိရာ တပ်ဆီလို့ရောက်လိုရောက်ညား အကြိမ်ကြိမ်ရှာဖွေခဲ့မိသည်၊ သိုေ့သာ် တခါမမတွေ့ခဲ့လို့ လက်လျော့ထားခဲ့ရသည်။ 

သည်တခါလည်း တွေ့လိမ့်မည်ဟု မမျှော်မှန်းထားခဲ့ဘဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့ခဲ့ရလေပြီး....ဝေလင်းမာ မူဆယ် တပ်မ၂၂ရုံးခန်းမှာ စရင်းတွေစစ်နေတုန်း ရုံးခန်းထဲဝင်လာတဲ့ နေမင်းကိုတွေ့လိုက်တော့..ရုတ်တရတ် မမှတ်မိ.တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မတွေ့ခဲ့ကြတာလည်း ၄ နှစ်နီးပါးရှိခဲ့ပြီလေ၊ ခုတော့ နေမင်းမှာ ဘော်ဒီကြီးတောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ ခန့်ညားလှပေ၏။ 

ကားပစ္စည်းတွက် လိုတာစာရင်းပို့လာခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်ဦးနဲ့တစ်ယောက်မြင်တော့ ချက်ချင်းနှလုံးခုန်သလိုဖြစ်မိလို ကြည့်မိရာ မျက်လုံးချင်းစကားပြေားပြီး သူငါမှန်းသိလိုက်ကြသည်။ 

" ဟင်..ဝေလင်း..''

'' ဟားး...နေမင်း..''

တစ်ယောက်နဲ့တယောက် ပါစပ်က တီးတိုးရေရွတ်မိကြသည်။ ရင်ထဲ အပြုံးတွေကိ်ုယ်စီဝေပြီး မျက်စပြပြီး ထွက်လာခဲ့ကြသည်။

" ဟားး..ဝမ်းသားလိုက်တာ နေမင်းရား ငါမင်းကို လိုက်စုံစမ်းနေတာ ကြာပြီ '

" ငါလည်း.မင်းကို အမြဲသတိရနေတာပါ...အလုပ်ပင်ပန်းစိတ်ကြောင့် ပေါ့လျော့သလိုဖြစ်ပြီး နေခဲ့တာ ငါ့စိတ်ထဲ အမြဲမင်းရှိနေပါတယ်''

တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပွေဖက်ပြီး နမ်းချင်ပေမယ့် သည်ဝတ်စုံတွေက အတားဆီးတခုလို ဖြစ်နေတာမို့ ပခုံးချင်းဖတ်ကာ စကားပြေားနေကြသည်။ မင်းလည်းမိန်မ မရသေးသလို ငါလည်းမိန်းမမရသေးပါ။ 

" သည်မာ မင်း ဘယ်နရက်လောက်ကြာမာလဲ ''

" ၃ ရက်လောက်ကြာမယ်ထင်တယ် ဘာလိုလဲ ''

" ညကျ မင်းငါ့ အခန်မှာ.. လာအိပ်လို့ရတယ်.အေးဆေးပဲ..ငါတစ်ယောက်ထဲ..''

" အိုကေလေ..ငါလာခဲ့မယ်..''

.....

ရေမိုးချိုးသောက်ပြီစားပြီးတော့ နေမင်း အဆောင်ဘက်လှည့်ထွက်လာခဲ့သည်။ အခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် တုံးလုံးလှဲးအိပ်နေတဲ့ နေမင်းကိုတွေ့ရသည်။ ဘေးမာ အတွင်းခံတထည်ချထားသည် ၊ သည်အရာကို ဝေလင်းလည်းကောင်းကောင်း သိမ်းထားဆဲပါ၊ သတိရတဲ့အခါ ထုတ်နမ်းပြီး ဂွင်းထုတတ်သည်၊ နေမင်းလည်း ယခု ထုထားတဲ့ပုံပေါ်တယ်။ 

" အိပ်နေပြီးလားဟ..''

" မအိပ်သေးပါဘူး..ညောင်းလို့.ခနလှဲတာ..ခုပဲ... TVသွားကြည့်ပြီးဝင်လာတာ''

" ငါ နင်းနှိပ်ပေးပေးမယ်...ခန အခန်းသော့ချလိုက်မယ်..''

ဝေလင်းက နေမင်းကျေားကုန်းပေါ်ကို ခြေတစ်ဖက်ဖြစ်တတ်နင်းပေးသည်။ 

'' အား..ကျွတ်..ကျွတ်..'' ..

မခံနိုင်ဘူး...နှိပ်ပဲပေးတော့ဆိုတော့...ကျေားကုန်းတလျောက် လက်နှစ်ဖက်ကို တင်းကြပ်စွာနှိပ်နယ်ပေး၏။ 

'' အင်..သည်လိုတာအတူနေရရင်ကောင်း မယ်နော်..'' 

'' တနေ့တော့ ဖြစ်လာမာပေါ့..''

နေမင်းက တနေကုန်စက်ပစ္စည်းတွေ မတပ်နေရတော့ ကိုယ်လက် ခနခနနာသည်။ ခုဝေလင်းနှိပ်နယ်ပေးနေတာ အကြောတွေပြေပြီးပုံမှန်လို ပေါ့ပါးသွားသည်။ 

" တော်ပြီး...တော်ပြီး..ရပြီး..''...ဆိုပြီး...မှောက်ရာက ထလာပြီးဝေလင်းကို ဆွဲးဖက်လှဲးချလိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်လုံးထွေးသွားတယ်။ 

'' လွမ်းနေတာကြာပြီးကွာ....း''

တယောက်နဲ့တယောက် အနမ်းတွေဖလှယ်ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲးကြတယ်

" ပကျွတ်...စွပ်...စွပ်..ကျွတ်..''

" ပလွပ်...ကျွတ်..စွပ်..စွပ်...''

နေမင်းက ဝေလင်းကိ်ုယ်ပေါ်က အကျီနဲ့ လုံချည်ကို ဆွဲးချွတ်လိုက်ပြီး ဖင်ကို လက်နဲ့ဖြဲပီး ထိုးကလိတယ်။ ဝေလင်းကလည်း နေမင်းနို့အုံတင်းတင်းကြီးကြီး လက်နဲ့ ပွတ်ချေပြီး ပြန်စုပ်ပေးလိုက်တယ်.။ နှစ်ယောက်စလုံး ရဲ့ လီးတွေကတော့ အကြေားပြိုင်ပြိုင်ထောင်ပြီး သူ့ထက်ငါ အပြိုင်ကပ်ပြီး ပူးချစ်နေကြတယ်။ ဝေလင်းက ခန္ဓာကိုယ်ကိုပြောင်း69 ပုံစံနေလိုက်ပြီး၊ နေမင်းရဲ့ လီးကြီးကိူအငမ်းမရ ကုန်းပြီးစုပ်လေသည်။ နေမင်းကလည်း ဝေလင်းရဲ့ လီးရှည်ကြီးကို စုပ်လိုက် ဂွေးစေ့ကိုငုံလိုက် တလှည်စီ မှုတ်ပေးတယ်။ 

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွ တ် ပြွတ် ''

" ဘတ် ဘတ် ဘတ် ''

" ဟင်း အင်း အား အို့..အား''

" ပလွတ်...ပလွတ်...ဘုတ်..''

ပါးစပ်ထဲသို့ လီးထိုးထည့်ပြီး လိုးလိုက် လျှာဖြင့်နှုတ်ခမ်းလေးကို တို့ထိပေးလိုက်လီ းချောင်းကိုအဆုံးထိ စိုက်ကာ အဆုံးထိဆွဲထုတ်လိုးနေပြီး ပြီးချင်လာသဖြင့်သုက်ကိုမနဲကြီး ထိန်းနေရလေသည်။နေမင်းကသုက်ထွက်ခါနီးပြီ ဖြစ်သောကြောင့်ဝေလင်း ပါစပ်မှ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။

" ဖင်ချချင်တယ်ဟာ မှောက်ပေး''

ဝေလင်းက မှောက်ကားပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကား ဖြဲကားထားပေးလိုက်တယ်။ ဝေလင်းက ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး လီးကို ဖင်ဝထဲချိန်တေ့ထားလိုက်တယ်။ လွန်ခဲတဲ့ လေးနှစ်လောက်ကလီးကြီးက ခုတော့ အတော်ပင်ထွားကြိုင်နေသည်။ လုံးပတ်ကတင်းကြပ်ပြီး ထိပ်ကြီးကလုံးချေားနေသည်။ တံထွေးပြောင်ချေားနေသောလီးထိပ်ကြီးဖြစ် ဖင်ဝထဲဒစ်ကိုထည့်မြှပ်လိုက်တယ်...။

" ဗြီ့...ဂျွတ်..''

" ကျွတ်...ကျွတ်...အားး...''

လေးနှစ်လောက်မခံထားဖူးတဲ့ ဖင်က အနေထားမကျတော့၊ အတော်ပင်ထိုးထည့်ယူရသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းချော့သွင်းယူနေရသည်။

ပြွတ်....ဖွတ်....ပြွတ်....ဘွပ်...

“ အင့်....အွန်း....ရှီး....အား....ဟား....ကျွတ်.....ကျွတ်....."

အိပ်ချပြီးခံတာ အတော်ထိသည်။ အနေထားပြောင်းဖို့ လက်တို့လိုက်၏။ နေမင်းက ကုတင်ပေါ်အိပ်ချပေပြီး အပေါ်ကတတ်ဆောင့်ပေးလို့ အနေထားပြပေးထာသည်မို့ ဝေလင်းက ကျေားခိုင်းကာတတ်ခွပြီး လီးကိုဖင်ဝတေ့ပေးပြီး ထိုင်ထလုပ်ပေးသည်။

" ပြွတ်....ဖွတ်....ဖွတ်....ပြွတ်....ဗြစ်...ဗြစ်....ပြွတ်...." 

နေမင်းက ဝေလင်းဖင်ကိုပြန်ပင့်ကာ ပြန်ဆောင့်ထိုးနေတော့ မျက်လုံးနှစ်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ ညီးပြီး အလိုးခံနေတာ

" ပြွတ်....ပြွတ်....ဖွတ်....ပြွတ်...ပြွတ်....ပလွတ်....ဗြစ်....ဗြစ်....ပြွတ်...."

" အ..အားး...ပြီးတော့မယ်......အ....ထွက်....ထွက်...ပြီ...အား....ရွှီးး .အား...."

၁၀လျက်လောက်ထပ်ဆောင့်အပြီးမာ လရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တယ်။ လရည်ပူတွေ ဖင်ထဲ စိမ့်စိမ့် ထွက်လာပြီး လီးကပျော့ကျသွားတော့ ဖင်ထဲက ချေားထွက်လာတယ်။ ခနတာနေမင်းက ဝေလင်းကို တင်းကြပ်စွာဖတ်ထားမိသည်။

" မင်းပြန်ချ ဦးမလား''

" မင်း ခံပေးရင် ချမယ်''

" မင်းချချင်ရင်ချ..မင်းသဘေားပဲ...''

" အဲ့တာဆို ဟိုဘက်လှည့်..လုပ်မယ်''

နေမင်းက တစ်ဖက်လှည့်စောင်းပေးပြီး ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ထောင်ထားပေးလိုက်တယ်..။ ပေါင်ကြားသို့ ခြေခွထိုးကာ ဗြစ်ကနဲ လီးရှည်ရှည်ကြီးရဲ့ ဒစ်အချွန်ကဖင်ထဲ ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားသည်။

" အား နာတယ် အရမ်းမလိုးနဲ့ဟ့''

" ဟား..ဆေားရီး..ဆေားရီး..''...သူစိတ်ဆိုးသွားမာလည်းဝေလင်း

ကြောက်သည်။ နောက်လေးငါးချက်အသာလေး အထိုးသွင်းလုပ်နေတော့ အနာသက်သာလာသည်။နောက်ပိုင်း တစတစနှင့် နာကျင်မှုများပျောက်သလိုဖြစ်လာပြီးတော့ ထူးခြားသော အတွေ့အရသာထူးကို ခံစားနေရတော့သည်။

နည်းအမျိုးမျိုးဖြင့် နေမင်းစွဲသွားလေအောင် လိုးပေးနေလေသည်။ နေမင်းကလည်းတချက်တချက် မသိမသာလေး ဖင်ဆုံကြီးကို ပင့်ကာပင့်ကာဖြင့် ကော့ပေးလာလေသည်။

" ဗြစ် ဗြစ် ဘတ် ဘတ် ဘွတ် ဘွတ် .."

" ဟင်း ကျွတ် ကျွတ် ရှီး အား အင်း"

ဝေလင်းက ၇လက်မ ကျော်လီးရှည်ဖြစ် တဆုံးဖင်ထဲ မွှေ့လိုးလေသည်။

" ဘုတ်..ဘုတ်..ဘောင့်..ဘောင်းး..''

" အင့် အားး...."

ဝေလင်းက တချက် တချက်ဆောင့်ထည့်လိုက်လိုက်တိုင်း နေမင်းရဲ့ ဖင်ဝက ညှစ်ညှစ်ပိတ်ပေးနေသည်။

" အဲသလို ညှစ်ညှစ်ပေး.. ကောင်းလိုက်တာဟာ ကျပ်စီးနေတာပဲ"

နေမင်းရဲ့ တင်းကြပ်မာကြေားနေတဲ့ဖင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး လိုးနေရသဖြင့်အတိုင်းမသိ ခံစားမှုထူးကဲနေသည်။ ဖင်ပေါက်လေး၌ ပြည့်ကျပ်စွာစိုက် ဝင်နေသောလီး၏ ပွတ်တိုက်မှုကြောင့်ဖင်ဝတခုလုံး နီတွတ်ရဲထနေလေသည်။ ဝေလင်း၏ ကိုယ်လုံးဖြင့် နောက်ကဖိဆောင့်လိုက်တိုင်းနေမင်းမှာခါးလေးကော့ကာ ဖင်ကိုကြွပေးရင်း တဟင်းဟင်းနှင့်အသံထွက်ပြီးညည်းနေရှာလေသည်။ 

" ဘုတ်...ဘုတ်..ဘောင်းး.ဘောင်းး...''

" ဘတ် ဘတ် ဘတ် ''

" အင်းး...အားး...ကျွတ်... ''

" ဆောင့်....ဆောင့်....နာနာလေး ဖိဆောင့်...ဦး...."

" ပြွတ်....ဖွတ်....ဖွတ်....ပြွတ်....ဗြစ်...ဗြစ်....ပြွတ်...."  

" ပြွတ်....ပြွတ်....ဖွတ်....ပြွတ်...ပြွတ်....ပလွတ်....ဗြစ်....ဗြစ်....ပြွတ်...."

" အာ့....ထွက်တော့မယ်...ရွှီးး...အင့်..''

တဆက်ထည်း ငါးချက်လောက်ထပ်ဆောင့်ထည့်အပြီးမာ လရည်ပူတွေ ဖင်ထဲ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်တယ်။

'' ရွှီးး....အားး..''

" နာသွားသေးလား ချစ်  ''

" မနာတော့ဘူး...ကောင်းနေပြီး..''

" အရမ်းချစ်တယ် ''

"သည်လိုမျိုး တစ်သက်လုံ အတူနေချင်တယ်ကွား''

" တနေ့တော့..ဖြစ်လာမယ်ထင်ပါတယ်''

နှစ်ယောက်သား တင်းကြပ်စွာဖတ်ထားမိလေသည်။ သည်ညကနေမင်းနဲ့ ဝေလင်းတို့ရဲ့ မင်္ဂလာဦးညလေးလို ကြည်နူးစရာလေးတွေပြေားပြီး တညလုံး ရင်ခုန်းစွာနဲ့ အိပ်စက်ခဲ့ကြတယ်။ အနေဘယ်လောက်ဝေးနေဝေးနေ...ရင်ဘက်ထဲ အမြဲးရှိနေဖို့ကသာအဓိကပါ၊ ဝေလင်းကတော့ ခရီးထွက်ခွင့်ရတိုင်း နေမင်းတပ်ထဲ အမြဲအလည်လာလေ့ရှိသည်။ တခါအလည်လာခဲ့တိုင်းလည်းသံယောဇဉ်က ပိုပိုပြီး တိုးလာခဲ့တယ်။ တနေ့တော့ စိတ်ကူးထဲတိုင်းအတူနေခွင့်ရကြပါစေလို့ စာရေးသူက ဆုတောင်းပေးလိုက်ပါတယ်ဗျား။

ပြီးပါပြီ။

(စ /ဆုံး ဖတ်ပေးတဲ့တွက်လည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ညလယ်စာ (စ/ဆုံး )

By @Myin Moh(sex story အကြမ်း)

ည ၁၁ ထိုးပြီ။အောက်ခံကအသံမကြားရသေး။ မိနDကတော့အိပ်ပျော်နေပြီ။ ဖြိုးမောင်တျောက်ထန်ချက်ကလန်ထွက်။မိန်းမကလည်း တပတ် Sunday တခါပဲပေးတော့ ကျန်တဲ့ ရက်တွေကလက်သမားဘဝနှင့် တစ်နှစ်ကြာဖြတ်သန်းပြီးပြီ။

ကန္တရာရထဲက အိုအေစစ်လေးတစ်ခုအောက်ခန်းကိုပြောင်းလာသည်မှာ၂ လရှိပြီ။ စစချင်းတစ်လကသတိမထားမိသေယ်လည်းခုတော့ဘဝကသာယာနေပြီ။ညလယ်စာလေး။

" ဟူး ဒီညသူပြန်တာနောက်ကျလှချည်လား။၁၁ထိုးနေပြီ"

" ဂျက် ...ကျွီ..."

" ဟင် တံခါးဖွင့်သံသူရောက်နေပြီပဲ"

ခဏနေတော့ အောက်ထပ်က ရေချိုးသံကြားရပြီ။ ဖြိုးဇော်တျောက်မိန်းမကို အရိပ်အကဲကြည့်တော့ ဟိုကဟောက်နေပြီ။ကုတင်ပေါ်ကအသာလေးဆင်း နောက်တံခါးဖွင့်၊ နောက်ဘက်လှေကားကနေ ခြေလှမ်းဖွဖွလေးလှမ်းရင်အောက်ထပ်ဆင်းခဲ့​၏။

" ဒေါက်...ဒေါက်..ဒေါက်"

" ကျွီ.."

" ဟာကိုဖြိုး"

" ရှူး...တိုး.တို:"

" ဝင် ဝင်"

" ဟူး စောင့်ရတာကြာလိုက်တာ။ ဒီညနောက်ကျနေတာလား"

" ဟုတ်ပါ့၊ ဒီနေ့စောငိ့ပေးရတဲ့ လူနာကည ၁၀ မှာဆေးတိုက်စရာ၊သွေးပေါင်ချိန်တိုင်းပေးရမှာတွေရှိလို့။ ပြီးမှပြန်ရတာ"

" ဒီမှာတော့ လွမ်းနေတာ..ရွှတ်..မွတ်"

" ဟွန်း သွား..ဘာလဲ"

" ချစ်လို့ပါဆို"

" အပေါ်ကကိုဖြိုးမိန်းမသိရင်မိုးမီးလောင်မယ်နော်"

" မသိပါဘူးကွာ၊အိပ်နေတာမှဟောက်တောင်နေပြီ"

" အရမ်းတတ်နေ"

အင်္ကျီပါးပါးဘောင်းဘီအတို ပွပွလေးကို ဝတ်ကာမှန်ရှေ့Lotion လိမ်း၊ skin care လိမ်းနေသော မြတ်သူ ကိုကြည့်ရင်း သူ့မှာရင်တွေခုန်။ အချိန်ကြာငတ်နေသော သူ့ဆန္ဒလေးကိုအမြဲဖြည့်ဆည်းပေးသောမြတ်သူကိုချစ်တဲ့ စိတ်ပင်ဝင်လာမိနေပြီ။ နောက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်​၏။

" ဟင်လူကြီးနော်..လွှတ်..မကဲနဲ့"

" ဘာလဲ ငြိုငြင်တာလား၊မဖက်ရဘူးလား"

" အပေါ်ကပဲဖက်လေ၊အောက်ကဟာကဘာဖြစ်နေတာ"

" ရင်ခုန်သံတွေမြန်လို့ထကြွလာတာ"

" ရွတ်..ပြွတ်..မွတ်.."

" ဟင်ယားတယ်လူကြီးရ။လည်ပင်းကြီးကိုလာနမ်းနေတာ.."

" ပြွတ်..ပြွတိ..."

" အာ့ ...အား.. တော်တော်တတ်နေ"

နှစ်ကိုယ်ကြားလေထွက်ရုံသာပြောနေရသောစကားသံက ကာမစိတ်ကိုပိုဆွနေလေသလား။

" လာကွာ..အိပ်ယာသွားမယိ"

" ပူတယ်..အဲ့နေရာ"

" အာ့ဆိုရော့ကွာ ...ပြွတ်...ရွှတ်..ရွှတ်.."

သူ့လျှာနှင့်ကိုယ့်လျှာ..သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းအထိအတွေ့မှာမြတ်သူဘာမှမပြောနိုင်..

" ပြွတ်...ရွှတ်.."

" လူကြီးနေပါအုံး..ဒီလိုမျိုးဆိုမြတ်သူဒုသနသောဖြစ်နေတော့မှာပဲ"

" မဖြစ်ပါဘူး။ အိမ်ထောင်ရှင်မှဖြစ်ရက် ခင်ပွန်းဆန္ဒမဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တဲ့ မိန်းမတျောက်တွက်မြတ်သူကြာယကပါရမီဖြည့်ပေးနေတာ၊ ကုသိုလ်တောင်ရသေး.ဟဲဟဲ"

" အဲ့စကားတွေမှာအရည်ပျော်ပါပြီ"

" ကဲမှန်းစမ်း...ဟင်ထိပ်တွေမှာရွှဲနေပြီ"

" ဟုတ်တယ်လေ လွမ်းနေတာပါဆို"

" ရော့"

" အား နာတယ် ဖြည်းဖြည်းမကျီးစားနဲ့ကွာ"

" ထိုင်ဒီမှာ"

" ပြွတ်..ပြွတ်..."

" အား..ဒီအရသာကိုစွဲနေရတာ၊ မှုတ်မှုတ်"

" ပြွတ်...ရွှတ်..ပြွတ်..ပြွတ်.."

" အား ဥတွေကျွတ်ပါပြီ..ကောင်းလိုက်တာသဲတုံးရာ"

" ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတိ...ရွှတ်.."

" အဆုံးထိ"

" ပြွတ်....ရွှတ်..ပြွတိ...ပြွတ်...ပြွတ်..အော့"

လီးတဆူုံထိစုပ်၊ လီးချောင်းကိုလျှာနဲ့လျှက်၊ ဥတွေကိုအားရပါးရစုပ်ပေးလိုက်​၏။ တချက်တချက်အာခေါင်ထိလာထောက်နေသော၆ လက်မခွဲစူ့လီးကြောင့်နေရခက်သား။

" ကိုဒီနေ့ ဇာတ်ကားအသစ်ကြည့်ထားတာ။ခေးကိုရှယ်ပြုစုမယ်"

" ဟင်..လုပ်ပြီ။လူကြီးကာတော့"

" ခုန်ပေါ်ထိုင်၊မှီလိုက်။ ပေါင်ကား"

" ပြွတ်...ရွှတ်..ရွှတ်..မွတ်..ဗြွတ်.."

" အား ..အား..လူကြီးရာ..အား.."

" ပြွတ်..ဗြွတ်.."

" အား ဖင်တွေယားလှပြီ၊ တော်ပါတော့မလျှက်ပါနဲ့တော့.."

" ပြွတ်..ဗြွတ်.."

" အင့်..လိုးပါတော့လူကြီးရာ.."

" လာ.."

" ဟင်..ဘယ်ကို.."

" အဝတ်တန်းနားကို"

" ကဲလက်မြှောက်ခေး"

" ဟင်လူကြီးဘာလို့လက်ကိုအပေါ်မြှောက်ချည်လိုက်တာလဲ၊ဒီမှာတန်းလန်းကြီး"

" ဖျန်း..ဖျန်း.."

" အား ဖင်တွေကျဉ်သွားပြီ၊ ရိုက်နာနာရိုက်.."

" ဖျန်း ..ဖျနိး..ဖြောင်း..ပြွတ်.."

" အား..ရိုက်လိုက်လျှက်လိုက်နဲ့လုပ်မနေနဲ့၊မခံစားနိုင်တော့ဘူးလိုးပေးတော့"

" ကွန်တုံးစွပ်နေတယ်"

" ချောဆီရောသုံးမလားခေး"

" လူကြီးလျှာနဲ့ကလိထားလို့အထဲထိရွှဲနေပြီ၊ ထိုးတော့"

" ဗြစ်"

" အင့်"

" ထိပ်လေးဝင်နေပြီ"

" ဗြစ်..ဗြစ်.."

မြတ်သူကကိုယ်တိုင်သာနောက်သိူ့အားစိုက်ပြီး အထဲထိထိုးပေးလိုကိ​​၏။ နာတော့နာတယိ ။

" ဗြွတ်..ဗြစ်..ဗြွတ်..ဖောင်း..ဖောင်း.."

" အင့်အား..ကောင်းတယ်..လူကြီးဖြည်းဖြည်းအသံတွေထွက်နေပြီ။

" ဗြစ်..ဖောင်း..ဗြွ..ဗြွ.."

" ဗြွ...ဖောင်း..ဖောင်း.."

" ဒီဖင်လေးကိုပဲစွဲလန်းနေတာ။ကြာလေကောင်းလေပဲ"

" တော်ပါ၊နာနေပြီ။"

" ဟုတ်လား..လာ .."ကြိုးဖြည်ပြီး

ကုတင်စွန်းပေါ်တင်ကာပေါင်ကိုဖြဲလိုက်​၏။ထို့နောက် ဖင်ဝလေးနားလီးထိပ်နဲ့ပွတ်ပေးနေတော့

" အင့် လူကြီးကွာ..လိုးမယ်ဆို..အား.."

သူ့စကားမဆုံးခင်အဆူံးထိထိုးလိုက်​၏။

" ဖျောင်း..ကွိ..ကွိ.."

" ဗြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်.."

" အားလူကြီး.."

" ဗျစ်.."

ပါးစပ်ဟမိတော့ ပါးစပ်ထဲထွေးလိုက်သောတံတွေး..နှစ်ယောက်သား အဲ့တံတွေးကိုအပြန်အလှန်သာလျှာတွေနှင့်လျှက်ရင်းနမ်းလျှက်​ ဖင်နှင့်လီးကတော့စည်းချက်မပျက်။

" ဗျစ်..ဖောငိး..ဖောင်း..ဖျောငိး..ပြွတ်.."

" ခေး.......ပြီးတော့မယ်"

" သောက်မယ်"

" လာ"

ကုတင်ပေါ်ပြောင်းပြန်လှဲရင်းခေါင်းကိုအောက်စိုက်လျှက်သူ့လီးကို ပြောင်းပြန်စုပ်ပေးလိုက်​၏။

" အား သဲတုံး..အား..ပြီးပြီ.အား"

ပါးစပ်ထဲ လရည်အပြည့်..

" သူနှင့်နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းလိုက်​၏

" လူကြီးင်္ပြးပြီမလား။ပြန်တော့လေ။တော်ကြာပြသနာတက်နေမယ်။"

" အာ့ဆိုပြန်မယ်နော်..မွ..အာဘွား..ပြွတ်.."

သူ့ကိုဆန္ဒဖြည့်ပေးရသည်မှာ ကျေနပ်သည်။ ဘယ်တော့မှကိုယ်ကောင်းဖို့ပဲ မကြည့်။ နှစ်ယောက်လုံးတွက်သူစဉ်းစားပေးသည်။ နောက်တခု ပြီးတိူင်း ကျေးဇူးတင်စိတ်နှင့် နမ်းသော သူ့အနမ်းတွေမှာချစ်စိတ်၊မေတ္တာစိတ်အငွေ့အသက်တွေပါရောခံစားမိ​၏။

ပုဆိုးကောက်ဝတ်ရင်းလက်ပြ နှုတ်ဆက်ကာ ဖွဖွလေး နင်းလျောက်တက်သွားသော သူ့ကျောကိုပြုံးပြီးငေးကြည့်ရင်း...

 

စာရေးသူ= မြင့်မိုရ်

Credit:Copy မျှသာဖြစ်သည်

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဘော်ဒါဆောင်ရဲ့ ကိုရီးနဲ့ညီလေး (စ/ဆုံး)

ဒေါ်သန်းမြင့်- ၉တန်း၁၀တန်းအဆင့်မြင့်ဘော်ဒါဆောင်..မှာဖြစ်သည်။ ညသန်းခေါင်ကျော် တစ်ဆောင်လုံးတိတ်ဆိတ်နေချိန်.....

'' အိုး….အား….အား……..အင်း..အင်း''

" ပလွတ်...ကျွပ်...ရွှီး''

နေဇော်လင်းက သူ့လီးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လျှာနဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးနေသည် …။ ဒစ်ထိပ်အထစ်ပိုင်းကို လျှာနဲ့စုပ်ပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်က ထု ပေးနေတယ် …။ သူဒီလို လုပ်လိမ့်မယ် လို့ ဇေယျာ လုံးလုံး ထင်မထား ..။ အရင်တစ်ညက ကျနော့်လီး ခိုးခိုးကိုင်တာသိပေမယ့် ဘေးနားက တခြားသူငယ်ချင်းတွေရှိနေသည်မို့ တဖက်လှည့်စောင်းအိပ်ခဲ့သည်။ 

သည်ည အဆောင်မှာ သူရယ်ကျနော်ရယ် နှစ်ယောက်ထဲရှိသည်၊ သီတင်းကျွတ်ကျောင်း ၁၀ရက်ပိတ်သည်မို့ အိမ်ပြန်ကုန်ကြသည်၊ မနက်ကျနော်ကိုလည်း အိမ်ကလာကြိုမည်မို့ အဆောင်မှာ ကျန်နေခဲ့သည်။ သည်ညတော့ သူ လီးခိုးကိုင်တာကို မလုပ်နဲ့လို့ပြော ငြင်းမနေ့တော့ဘူးဗျာ၊ သူသည်လောက်ကိုင်ချင်နေတဲ့ လီးကိုကိုင်ပါစေ ဆိုပြီး လွှတ်ထားပေးတာ၊ ခုတော့သူ့လီးကြီးကိုပါ ငုံကာ စုပ်ပေးသည်ထိ ဖြစ်လာသည်…။

“ အိုး ….ရွှီးး..” 

မထင်မမှတ်ဘဲ လီးကြီးရဲ့ ဒစ်ထိပ်ပိုင်းကို လျှာနဲ့ ထိုးယက်ယက်လိုက်တာကြောင့် တကိုယ်လုံး တွန့််သွားရသည် ။ ဒစ်ဖျားကို လျှာနဲ့ပတ်လိုက် လီးအရင်းထိငုံလိုက်စုပ်လိုက်မို့ အမှုတ်ကျွမ်းကျင်လွန်သည်။

တချက်တချက် အားရပါးရ စုတ်နေတာ ပြိကနဲ ပြတ်ကနဲ အသံတွေ ထွက်နေသည် ..။ ဇေယျာလည်း

မနေသာတော့ပဲ သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး အသွင်းထုတ်မြန်စေရန် ဖိချပင့်တင်လုပ်ပေးနေတယ်။

" ပလွပ်...စွပ်...ပလွပ်..''

" ရွှီးး...အားး..အ့..''

လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခေါင်းကိုဖိချပေးနေသဖြစ် စုတ်တာတွေ မြန်လာသည် ..။ အိုး…ရွှီးး..အားး……. အရမ်းကောင်းလာလို့

“ တော်…တော်ပြီ….အားး ပြီးတော့မယ်…..”

ပြီးချင်ချင် ဖြစ်လာလို့ သူ့ရဲ့ ပါးစပ်ထဲက လီးကို ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် နေဇော်လင်းကထုတ်ခွင့် မပေးဘဲ ဆက်တိုက်မှုတ်ပေးနေတယ်.။ ဇေယျာလည်းမထိန်းနိုင်တော့ သုတ်ရေတွေ တဖျတ်ဖျတ် နဲ့ သူ့ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထုတ်မိသည်.။ သူ့လရေတွေကိုလည်း မြိုချပစ်နေသည် ။ အမှုတ်ကောင်းလွန်းတာကြောင့် ယောင်ရမ်းပြီး သူ့ကိုယ်လေးကိုဆွဲးခေါ်ပြီး အတူဖတ်အိပ်နေမိသည်။ တအောင့်ကြာသည်ထိ ဘာစမကားမ မပြေားဖြစ်ကြဘူး..။ နှစ်ယောက်စလုံးတွက် ဦးဦးဖျားဖျားလိင်ကိစ္စက တချီပြီးမြောက်သွားကြသည်။

“ ဇေယျာ….ငါမှုတ်ပေးတာကောင်းလား….” 

" အင်...ကြိုက်တယ်.. အရမ်းကောင်းတာဘဲ .မှုတ်ကျွမ်းတယ်နော် …” 

မဆီမဆိုင် တယောက်နဲ့တယောက် အမည်မသိနဲ့ အချစ်တွေနဲ့ ပွေ့ဖတ်ထားမိကြသည်။

" မနက်ဖြန် ငါတို့အိမ်လိုက်လည်ပါလား၊ ဘုရားပွဲးရှိတယ်''...ဟု ဇေယျာက ခေါ်သည်။

" မလိုက်တော့ဘူး၊ ငါတို့အိမ်ကလည်း လာကြိုမာမို့၊ သည်လိုလုပ်လေ ဘုရားပွဲးနေကျမှ ငါ ဆိုင်ကယ်နဲ့ လာခဲ့မယ်''

အဲ့ညက ဖင်တချီပြန်ချမယ်စဉ်းစားထားသော်လည်း လီးက ပြန်မထလာတော့တာနဲ့ မိုးလင်းပေါက်အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။

~~~~~~~~~~~~

သီတင်းကျွတ် လပြည့်ကျော် ၁ ရက် ၂ရက်နေ့...

မြို့လုံးကျွတ်လမ်းမာ မီးသီးမီးလုံးတွေနဲ့အလှဆင်ထားပြီး လမ်းဘေးစျေးသည်နဲ့ ဘုရားပွဲးတော်က ကြိတ်ကြိတ် တိုးစည်းကားလှသည်။ လပြည့်ကျော် ၁ရက်နေ့အထိ နေဇော်လင်းရောက်မလာသေး၊ လာမည်ဆိုပြီး ပြောထားလို့ ဇေယျာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တောင် မလစ်ဘဲ စောင့်နေခဲ့တာ၊ မလာဘူးအထင်နဲ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့သွားရန်ချိန်းထားလိုက်သည်၊ ညနေပိုင်းတော့ အိမ်ရှေ့ဆိုင်ကယ်တစီးဖြစ် နေဇော်လင်းရောက်ချလာသည်။ 

အဲ့တာမှ ပိုရှုပ်ကုန်တယ်၊ သူမလာဘူး အထင်နဲ့ ဇေယျာစော်နဲ့လစ်မယ်လို့ ပြေားခိုင်းထားပြီးဖြစ်သည်။ ရောက်လာတော့လည်း မထူတော့ဘူး အတူခေါ်သွားရတော့မာပေါ့။ ညမှောင်ရီပျိုးတော့ လူစုရန် ဆိုင်ကယ်တစီးဖြစ်နှစ်ယောက်သားထွက်လာခဲ့ကြတယ်၊ လူစုချိန်းထားတဲ့အိမ်ရောက်တော့ ရွယ်တူ ယောကျာ်းလေး၊ မိန်းကလေး ၁၀ ယောက်ခန့် ဆိုင်ကယ်ကိုယ်စီဖြင် စောင့်နေကြတာတွေ့ရတယ်။ 

အဲ့ထဲမာ ဇေယျာစော် မေသူဇော်လည်းပါသည်။ အသားဖြူဖြူ၊ မျက်နှာသွယ်သွယ်၊ ဆံမင်ကတင်ပါးထိရှည်ပြီး မြန်မာဆန်ဆန်ချစ်စရာ ကောင်းသူလေးတယောက်ပဲ၊ ဇေယျာကလည်း ရုပ်ချေားပြီးတည်ကြည်နေတတ်သူမို့ သူတို့နှစ်ယောက်မာပြောစရာမလိုအောင်လိုက်ဖက်လွန်သည်၊၊ လမ်းမှာတုန်းက ဇေယျာပြောပြထားလို့သူစော်လည်းပါမည်ကိုကြို သိထားပြီးမို့ မေသူဇော်ကို နေဇော်လင်းမြင်ကတည်းက ဇေယျာစော်မှန်းတန်းသိလိုက်သည်။ 

" လူစုံပြီးဆို သွားကြရအောင်ဟေ့...''

အဖွဲ့ထဲမ မိန်းကလေးတယောက်က သွားကြတော့ဖို့ပြောနေတော့ ထွက်ခွာဖို့ဆိုင်ကယ်နှစ်ယောက်တစီး သူအတွဲးသူ၊ ကိုယ့်အတွဲကိုယ်ဖြစ်နေရာချနေကြသည်။ မေသူဇော်က ဇေယျာဆိုင်ကယ်နားရောက်လာတော့ နေဇော်လင်းဘယ်ဆိုင်ကယ်ပေါ်တတ်ရမသိဖြစ်သွားသည်။ 

" မင်း..ဟိုကောင်တွေနဲ့လိုက်စီးလိုက်..သုံးယောက်လိုက်''

မိမိမာဇေယျာအသိနဲ့တာသည်ကို ရောက်လာတာ၊ ကျန်တဲ့လူတွေနဲ့မရင်းနှီးဖြစ်နေတော့ရင်ထဲ မချိ့မဆန့်ဖြစ်သွားသော်လည်း၊ နာလည်ပေးပါသည်။ ဆိုင်ကယ်၅စီးတွင်း နေဇော်လင်းတို့ သုံးယောက်တစီးသာ FAတွေ၊ ကျန်လူများ သူ့အတွဲးနဲ့သူ၊ မေသူဇော်က ဇေယျာခါးကိုဖတ်ပြီး နှစ်ယောက်သား စကားတတွတ် တွတ်နဲ့ပြေားနေလိုက်ကြတာကို မြင်တိုင် ရင်ထဲမကောင်းဖြစ်နေရသူတာ သိမှာပါ။ 

ပွဲးစျေးလှည့်ပတ်အပြီးဇေယျာက နေဇော်လင်းကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပစ်ထားပြီးမေသူဇော်နဲ့ နှစ်ယောက်သားခွဲးထွက်သွားတာကြည့်လေ ခုထိပြန်မလာသေး၊ ဆိုင်တဆိုင်မာ ပြန်ဆုံကြမယ်လို့အချိန်းဆက်လုပ်ထားပြီး၊ စောင့်နေတာ ခုထိပြန်မလာသေး။.နေဇော်လင်းက သူစိမ်းသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အခေါ်ပြေားမရှိစိမ်းနေတော့ နေရခက်လှသည်။

ကျန်တဲ့အတွဲးတွေရောက်လာကြပြီးသော်လည်း၊ ဇေယျာတို့အတွဲးက ခုထိပြန်မလာသေးပေး၊ နောက်နာရီဝက်လောက်နေတော့ ဇေယျာတစ်ယောက်ထဲ ပြန်ရောက်လာသည်၊ မေသူဇော်မပါလာတော့..

" ဟျောင့်....စောင့်နေတာကြာပြီး..ဘယ်တွေလစ်နေတာလဲ.....မေသူရေား...''

" သူ့အမတွေ ပွဲးခင်းထဲတွေ့လို့... အိမ်ပြန်မယ်ဆိုလို့....လိုက်ပို့ပေးလိုက်ရတာ...''

" ကဲ...ဘာစာဦးမလဲ...စားပြီးပြန်ရအောင်..သည်မာမင်းဘော်ဒါကိုလည်း..အာနာဦး..သူတယောက်ထဲပြင်းနေတာ...''

ဇေယျာက နေဇော်လင်းဘက် တချက်ကြည့်ပြီး

" အေ..ဆေားရီးဟာ...ဘာစားမလဲပြော...''

" ဘားမစားတော့ဘူး...ပြန်ရအောင်...''

အပြန်တော့ နေဇော်လင်းနဲ့ ဇေယျာနှစ်ယောက်တစီးဖြစ် မောင်းခွဲ့လာကြသည်။ အမှောင်ထဲ တချက်တချက်လူလစ်ခိုက်မာ ဇေယျာခါးကိုခိုးခိုးဖတ်ထားမိသည်။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လူစုခွဲးပြီးပြန်လာတော့ တလမ်းလုံးဖတ်လာခဲ့မိသည်။ ဇေယျာကအိမ်မပြန်ဘဲ၊ သူ့အဖွားအိမ်ဘက်သို့ မောင်းထွက်လာခဲ့သည်။

" သည်ညငါတို့အဖွားအိမ်မာပဲ အိပ်ကြမယ်''

သူအဖွားအိမ်က ၂ ထပ်ပြင်ထောင်အိမ်ကြီးဖြစ်ပြီး အပေါ်ထပ်တွင် အဖွားနဲ့ သူ့မြေးမလေးတယောက်အိပ်သည်။ အောက်ထပ်ပစည်းတွေထားတဲ့ခန်းမာ ဇေယျာငယ်ငယ်တည်းကခနခန လာအိပ်နေမို့ ဇေယျာ့အခန်းလိုဖြစ်နေသည်၊ ကုတင်တလုံးနဲ့ ခေါင်းဦး၊.ခြင်ထောင်အဆင်သင့်ရှိသည်။ 

ခြေလက်ဆေးပြီး ကုတင်ပေါ်နေရာချပြီး မီးပိတ်လိုက်သည်။ ဇေယျာရဲ့ အငမ်းမရ နမ်းလိုက်တဲ့ ရမက်ပြင်းပြင်း အနမ်းတွေသူ့ဆီကျလာသည်။ နေဇော်လင်းလည်းတုံ့ပြန်နမ်းစုတ်ရင်း ကိုယ်ပေါ်က အ၀တ်အစားတေါ ကို အမြန် ချွတ်ပစ်ကြသည် ..။

ပွဲးခင်းမှာတုန်းက ဇေယျာကမင်သူဇော်ကို တံတားစပ်ခြုံတွင်ကြိတ်ရန် ခေါ်သွားပြီး၊ မေသူဇော်က မလုပ်ရန်ငိုယိုတောင်းပန်နေသဖြစ် မလုပ်ဖြစ်ဘဲ အိမ်ပြန်ပို့ပေးခဲ့သည်၊ နေဇော်လင်းကိုပွဲးခင်းမှာ ပြန်ခေါ်ပြီး ဆိုင်ကယ်အတူစီးပြန်လာတာ ခါးကိုဖတ်လိုက်၊ လီးကိုကိုင်လိုက်လုပ်နေသည်မို့ ဖွားဖက်တော်ကြီးက အတော်ထကြွနေသည်။ ဒါကြောင့်ပွဲးကြမ်းရန်အိမ်မဝင်တော့ဘဲ သည်ကို ထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။

ခုအမှောင်ထဲတွင် နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ကုတင်ပေါ်ကို ရောက်ခဲ့ကြသည် ..။ ခါးသေးပြီးတင်ကဖောင်းဖောင်းတင်းတင်းနဲ့ သူ့ကိုယ်တုံးလုံးပေါင်တန် နှစ်ချောင်းကို ဘေးကို တွန်းကားလိုက်သည် ..။သွေးတွေ ဆူပွက် ဖွားဖက်တော် အလွန်အမင်း တင်းမာနေပြီ း သူ့နှခမ်းနဲ ရင်ဘက်၊လည်ပင်းတလျောက်အောက်ကနေ အပေါ် စုံချီ ဆန်ချီ ယက်ပေးမိတော့သည် ...။

နှို့သီးထိပ်လေးတွေနဲ့ လည်ပင်း တွေကို ဖိကိုက်ပေးတော့ နေဇော်လင်းဖင်တွေ ဘယ်ညာရမ်းခါနေပြီ ခေါင်းလေးမော့ပြီး တအင်အင် နဲ့ ငြီးနေသည်။

ဇေယျာကအယက် ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်တက်ခွပြီး မျက်နှာရှေ့ပါးပြင်ကို လီးနဲ့ သုံးလေးချက်ရိုက်ပြီး ပါစပ်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်။ ၆ လက်မတုတ်ခိုင်နေတဲ့ ၁၀တန်းကျောင်းသားလီးက ၉ တန်းကျောင်းသားလေးနဲ့ပါစပ်ပေါက်ထဲမာ ငရုပ်သီးထောင်းသလိုထောင်းချပေးနေတာ...

" ပလွပ်....ပလွပ်..ပြွတ်...ပလွတ်...ကျွတ်..''

" အွန့်....အ...ဟ...အွန်း...''

" ပလွပ်...ပလပ်...ပလွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..''

အဆက်မပြတ်ထိုးထည့်နေတဲ့အတွက် နေဇော်လင်း အတင်းတွန်းထုတ်ယူနေရသည်။ ပါစပ်အရသာခံ မဝသေးတဲ့ လီးကြီးက မထွက်ဘဲ ခေါင်းကိုကိုပြန်ဖိကာ ဆက်တိုက် အချက်၂၀လောက်ဆောင့်ထိုးလိုက်ပြန်သည်။.ပျို့အန်ချင်လာသည်....။

" ဝေါ့...အို့....အားး....တော်ပြီး...''

အဲ့တော့မ ဇေယျာက အထောင်းရပ်လိုက်ရသည်။

မျက်နှာရှေ့ခွာပြီးဘေးတစောင်းနေကာသူ့ဖွားဖက်တော် မားမားမတ်မတ်ကြီးကို နေဇော်လင်းပေါင်ကြားထဲဟိုထိုးဒီထိုး ပွတ်သပ်နေသည်။ ချောင်းကိုက်လိုက်နို့ပွတ်ချေ လိုက် နမ်းလိုက် လုပ်နေသေးသည် ..။ ဇေယျာက နေဇော်လင်းရဲ့လက်တဖက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ဖွားဖက်တော်ပေါ်ကို တင်ပေးသည် ..။ 

“ အို..ပူနွေးနွေးကြီး….ကြီးကြီးတင်းနေလိုက်တာ.” 

နေဇော်လင်း က သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ချိန်မှာ သူ့လက်ညှိုးက နေဇော်လင်းရဲ့ဖင်အကွဲကြောင်းဖင်ဝကို လိုက်ဆွဲပွတ်သပ် ကလိပေးနေသည်။

တချက်တချက် လက်ညှိးနဲ့ထိုးမွှေးနေတာကြောင့် နေဇော်လင်း ဖင်တချက်တချက်ကြွကြွတတ်သွားသည်။ပေါင်တန်တွေ ကို သူ့ဒူးတွေ နဲ့ ဘေးတဖက်တချက်ကို တွန်းခွဲရင်း သံထွေးတွေ စိုရွှဲနေတဲ့ ဖင်ဝထဲကို သူ့ဖွားဖက်တော် ကို တေ့ကာသွင်းလိုက်ရသည် ..။ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် နဲ့ မြုပ်၀င်သွားတဲ့ သူ့ထိပ်ခေါင်းကြီး ကြောင့် နေဇော်လင်းမျက်နှာလေး မဲ့ပြီး…

“ အိ…..ဖြေးဖြေး..နာတယ်….” လို့ ပြောသည် ..။ 

" ခနလေးပါ..အနာခံလိုက်..နောက်ကောင်းသွားမယ်''''အိုး.နာတယ်….အ့….ဆုံးအထိကြီး ထိုးထည့်တယ်…အားကျွတ်ကျွတ်…….ဟင့်ဟင့် …..” 

ဖွားဖက်တော်ကြီးကဖင်အလည်ထဲ တန်းလန်းကြီး တစ်နေသည် ..။ ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ဆုတ်လိုက်သွင်းလိုက်မို့ညည်းသံတွေက ထွက်နေသည် …။

" အား..ဇေယျာ….နာတယ်…ဟင့်ဟင့်….” 

“ ခဏပါ..…နောက်တော့..မနာတော့ဘဲ တအားတအား ကောင်းလာလိမ့်မယ် ……”

တချက်ချင်း ၀င်လိုက်ဆုတ်လိုက် နဲ့ လီးကိုအသွင်းထုတ်တွေ လုပ်ပေးနေသည်…။ နေဇော်လင်းကသူ့ဖွားဖက်တော်ကို တအားဘဲ ဆုပ်ညှစ်ထားနေသည် ..။ တင်းကျပ်လွန်းနေသည် ..။ ထိုးထည့်တိုင်း ပြန်ဆုတ်တိုင်း အရသာ ထူးကဲနေသည် ..။ ထူးကဲတော့ ဆက်တိုက် ထိုးထည့် ..။ တဖြေးဖြေးနဲ့ မြန်လာသည် ..။ အရေကြည်တွေစထွက်လာသည်မို့ချေားသွားသည်။

ဖိဖိသွင်းလိုက် နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက် နဲ့ ဖင်ထဲကို ရောက်မှန်းမသိ ရောက်သွားသည် ..။ တချက်ချင်း ဖြေးဖြေးမှန်မှန် ဆောင့်လုပ်ပေးနေသည် ..။

သူဆောင့်ထိုးတိုင်း နေဇော်လင်းကက အောက်ကနေ ပြန်ကော့ပင့်ပေးသည် ..။ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် နဲ့ လုပ်လို့ ကောင်းလွန်းတာမို့ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာမိရသည် ..။ ခံနေသူလည်း တအင်းအင်းနဲ့ ပြန်ကော့ပေးတာတွေ မြန်လာသည် ....

"..အား…အား…အား…အား…အား….''…

" ဘုတ်...ဘုတ်..ဘောင့်....ဘောင့်းးး''

'' အီး....အ့...အ့...''

" ဗြိးး...ဘတ်....ဘတ်...ဘုတ်...''

'' ကော့ထား…အား…အား……..ပြီးတော့မယ်''…''

" အို….အို…….ကောင်း..ကောင်း…တယ်…'' 

၁၀ ချက်လောက်ထပ်ဆောင့်လိုးပြီး ဇေယျာက သူ့အတန်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး နေဇော်လင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းနားကို တေ့ပေးလိုက်သောအခါ လီးတချောင်းလုံး ငုံကာစုတ်သည် ..။ 

“ စုတ်..စုတ်…ပြီးတော့မယ်…..စုတ်…”

လျာတွေ သုံးပြီး တအား စုတ်ပေးသည် ..။ 

'' အား….အား…ကောင်းတယ်……..ရွှီးး..အိုး…အိုး……..အိုး…..” 

လီးတန်ကြီးကျင်လာပြီးလရည်တွေ ပါးစပ်ထဲမှာ ပန်းထည့်ပေးလိုက် သည် …။ သူကသုတ်ရေတွေကို မြိုချပစ်ပြီး ဆက်စုတ်ပေးနေသည်။

" ရွှီး....အားး...တော်ပြီးး...ကျိန်းနေပြီးး..''

နှစ်ယောက်သား ခြေလက်ပြန်ဆေးကြေား အိပ်ရာဝင်ခဲ့ကြသည်။ ဇေယျာက မိမိကို မေသူဇော် အမှတ်နဲ့ ချစ်ပွဲးနေသလို လုပ်ရင်းနို့တွေစုပ်ပြီး၊ မိန်းမသားတယောက်ကို လိင်ဆက်ဆံနေသလိုပြုမူခဲ့တာ နေဇော်လင်းရိပ်မိသည်။ မိမိကိုချစ်ခင်နှစ်သက်လိုပြုမူခဲ့ခြင်းမဟုတ်မှန်းသိသည်။ ခုလည်းကြည့်လေ အိပ်နေတာ လုပ်ပြီးတော့ သူမသိသလိုအိပ်မေားကျနေတာ။

ကိုယ့်အပေါ်သံယောဇဉ်းမရှိတဲ့လူကိုမချစ်မိပြီးဖင်ပေးပေါင်းရလေခြင်းဆိုပြီး မိမိကိုယ်အရှက်ရနေမိသည်။ နှဖူးပေါ်လက်တင်ကာ..'' ဟင်းး..''..ခနဲ့ သက်ပြင်းချနေမိသည်။..

" မအိပ်သေးဘူးလား...ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ..အိပ်တော့...''

ဇေယျာက နေဇော်လင်းလက်ကိုဆွဲးယူကာ မိမိအားဖက်အိပ်ရန်လက်ဆွဲးယူလိုက်တယ်။ ခနနေ.နှစ်ယောက်သား...အိပ်မေားကျသွားတော့မည်.....။

~~~~~~

သီတင်းကျွတ်ကျောင်းပိတ်ရက်မာပဲ အလည်သွားခဲ့တာက ၂ရက် ၊ အိမ်မာ ဟိုလုပ်သည်လုပ်နဲ့ပဲ အဆောင်ပြန်သွားရတော့မယ့်ချိန်ကရောက်လာသည်။ 

အဆောင်ပြန်ရောက်ရင် ဇေယျာနဲ့တွေရမည်ကိုလည်းတွေးပြီးပျော်သည်။ အဆောင်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ဇေယျာကိုရှာမိသည်။ ကိုယ်တော်ချေားက အိပ်မေားကျနေပြီး၊ မနှိုးဘဲ ဘေးနားမာ တိတ်တိတ်လေးကပ်အိပ်နေလိုက်သည်။

အဆောင်မာလူကများနေသည်မို့အရင်လို ညညဘက် အိပ်ရင် သူ့လီးမကိုင်ရန် ဇေယျာက သတိပေးထားပြီးဖြစ်လို့ နေဇော်လင်းလည်းအနေထိုင်ဆင်ခြင်နေရသည်။ တနေ့. ဇေယျာရေချိုးပြီး အတွင်းခံလဲရန် အဝတ်လှန်းထားတဲ့နေရာမာ ပတ်ရှာနေသည်။

" ဘယ်ကောင်မှားယူသွားပြန်တာလဲ..မသိဘူး..''

ရှာမတွေ့တော့.. ထားလိုက်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ အဆောင်ပြန်ဝင်မည် အပြု ..နေဇော်လင်း အိမ်သာထဲက ထွက်လာတာမြင်လိုက်သည်။ လက်ထဲတွင် သူ့အမဲရောင် အတွင်းခံကိုကိုင်ထားသည်။ မသိမသာဆက်ချောင်းကြည့်နေလိုက်တယ်။ ဇေယျာလှန်းထားတဲ့ နေရာမာ ပြန်လှန်းပေးနေတာတွေ့လိုက်သည်။

'' ငါ့..ဟာယူပြီး...နမ်းပြီး..အိမ်သာထဲသွားထုနေတာပဲ..ဖြစ်မယ်..'' လို့..ဇေယျာသဘေားပေါက်လိုက်သည်။ အင်.. လီးဆာနေရောပေါ့..လီးမစုပ်ရတာလည်းတပတ်ကျော်နေပြီကာ....ငါလည်းပြောင်းမဆေးရတာကြာနေပြီး ကြံဦးမှ....။

၉ တန်းသမားတွေစာကျက်ပြီးည၁၀နာရီ အိပ်ရာဝင်ရပြီး ၁၀ တန်းသမားတွေက ည ၁၁ ထိ စာကျက်ရသည်။ဇေယျာ လာပြန်ဝင်အိပ်တော့ ဘေးနားက နေဇော်လင်းက အိပ်နေပြီး။ မိမိရဲ့ လီးမကိုင်ရန် သတိပေးထားတော့ ပြန်ရောက်ကတည်းက မကိုင်တော့တာ ယခုထိပဲ။ သည်ညတော့ ပေးကိုင်နေချင်မိပြန်သည်။

မိမိဘက်ကျေားပေးပြီးအိပ်နေတာ ဖင်နှစ်တုံးက ဆွဲးလိုးချင်စရာ လုံးအိနေသည်။ လီးပေးကိုင်နေပြန်ရင်လည်း သူအကြည့်ပါသွားမာစိုးလို့ မပေးကိုင်တာပါ၊ ကိုင်ခံရတဲ့လူတော့ ပွတ်သတ်ပေးနေတာ ခံလို့ကောင်းတာပေါ့၊ မင်းအတွက်မကောင်းလို့ ပြေားနေတာပါ။

ဒါကိုမင်းနားလည်ပါ့မလား.....။

ည ၁၁နာရီ ၄၀ မှာ မီးပိတ်လိုက်သည်၊ သိုပေမယ့် အခန်းအပြင်ဘက် မီးအလင်းရောင်ကြောင့် တယောက်နဲ့တယောက် မသဲမကွဲးမြင်နေရသည်။ မီးအမှောင်ကတဏှာရမ္မက်တို့ရဲ့ အားထာရာ အချိန်တခုမဟုတ်ပေလား၊ ငယ်ရွယ် ဂွင်းထုတတ်စ ကောင်လေးတွေချည်းပဲမို့ သည်ညအချိန်မှောင်အခန်းထဲက လူ ၂၀ကျော်မှာ ဂွင်းထုနေတဲ့လူက ၁၀ယောက်ကျော်ရှိဦမည်။

အဲ့ထဲမာဇေယျာလည်းပါသည်။ စာကျက်ပြီး အိမ်သာတတ်ရန် အိမ်သာသို့ ထွက်ခဲ့တုန်းက ဂွင်းပါထုမည်ဟုစဉ်းစားထားသည်။ အိမ်သာတတ်နေတုန်းပဲ ခြင်တွေ တစ်ဝီဝီနဲ့မို့ ပြန်ထွက်လာခဲ့ရတာ...စိတ်က ထန်နေတုန်းပဲ....လုံချည်ကိုဖြေလျော့လိုက်ပြီး အတွင်းခံကြားလက်နှိုက်ထည့်ကာ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

ခြောက်ကပ်နေတဲ့လီးထိပ်ကြီးကိုတံထွေးဆွတ်ပြီး ချေားထုလိုက်သည်။ ဘယ်က်ခြမ်းတွင် ဘေးကလူအိပ်မေားမကျသေးတာမို့ ညာဘက် နေဇော်လင်းဘက် တစောင်းအိပ်ကာ ညာလက်ဖြစ်ထုနေလိုက်သည်။

ဖျာနဲ့ လက်နဲ့ပွတ်တိုက်သံတွေကြောင့် ဇေယျာဂွင်းထုနေတာ နေဇော်လင်းရိပ်မိသည်။ ဒါကြောင့် လုံချည်ကို ဖင်တပိုင်းပေါ်အောင်လျော့ချပြီး ဇေယျယဘက်တိုးကပ်ပေးလိုက်သည်။ သိုသော် သည်မှာလုပ်ဘို့မဖြစ်မှန်းမိမိလည်းသိသည်။ အပြင်မီးအလင်းရောင်ကနှစ်ယောက်သား ပူးပူးကပ်ကပ်ဖြစ်နေတာကိုတော့ တွေ့နေရသည်။ ဇေယျာက နေဇော်လင်းဖင်ကြီး ရွှေ့ကပ်လာတာတော့ လီးကိုဖင်ဝနဲ့ပေါင်ကြားထဲထည့်ပြီးဖတ်ထားလိုက်သည်။ ဖင်ထဲမထည့်ဘဲ လီးကိုဆွဲးသွင်းထိုးထုတ် လုပ်ပြီးဖတ်ထားကာ...တိုးတိုးလေး အနာကပ်ပြေားပြီး ..အပြင်ထွက်သွားတယ်..။

နေဇော်လင်းလည်း တအောင့်ကြာတော့ အိမ်သာဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်။ အိမ်သာ တံခါးဟရုံစေ့ထားတဲ့နေရာကို နေဇော်လင်းဆွဲးဖွင့်ပြီးဝင်လာခဲ့တယ်။ လုံချည်ကို ဘေးတစောင်းလွယ်ကာ မတ်တပ်ရပ်စောင့်နေတဲ့ ဇေယျာကိုတွေ့သည်။ ဇေယျာက နေဇော်လင်းကို ထိုင်ခိုင်းပြီး ဒူးထောက်မှုတ်ခိုင်းလိုက်သည်...။

လီးတန်းရှည်ကြီးကို နေဇော်လင်း အငမ်းမရ မှုတ်ပေးလေတော့သည်,......ဒစ်ထိပ်ကိုလျာနဲ့ပတ်ပြီးရစ်လိုက်၊ ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုတစ်ပြိုင်နက်စုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေတာမို့...ဇေယျာ..ဖီးတွေ..စောက်ရမ်းတတ်လာသည်....။

"...အားး....ရွှီးး.....ဟားး...''

" ပကျွတ်....ပြွတ်....ပြွတ်...''

လီးတချောင်းလုံးကို ဒစ်ထိပ်ဖျားကနေအရင်ထိငုံပြီးစုပ်စုပ်ပေးနေပြန်သည်။

" ပြွတ်...ကျွတ်....ပြွတ်...''

" ပလွတ်....ပြွတ်...ပြွတ်....''

တော်ပြီးထ...ကုန်းလိုက်ဆိုပြီးလီးကိုဆွဲးထုတ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ခိုင်းကာ ဖင်အနောက်ကနေ လီးကို တေ့သွင်းလိုက်သည်။ တံထွေးချေားစွတ်နေတဲ့ လီးဒစ်ကြီးက ဖင်ဝထဲ ဗြီးး..ခနဲ့ ဝင်သည်သည်။ တံထွေးကိုဖင်ဝနား ထွေးချလိုက်ပြီး အရင်ထိဝင်ရန် ထိုးထည့်လိုက်သည်။

'' အီး...ကျွတ်..''

နေဇော်လင်း မချိ့မဆန့်ဖြစ်ပြီး ခါးကော့ကာ ပြန်မတ်သွားတော့ ဇေယျာက ခါးကိုဖတ်ပြီး ဆက်ထိုးနေသည်။အတင်းဖိသွင်းနေတာကြောင့် ဖင်ဝမာ ယခင်ကထက်ကြိမ်းစပ်နေသည်။

" ဘုတ်...ဘုတ်..ဘတ်...ဘတ်...''

" အင့်...အင့်....အ့...မေ့..''

တချက်ချင်း သွင်းထုတ်ကာ ထိုးထိုးဆောက်ထည့်နေသည်မို့ ဖင်အတွင်းသားတွေ အောင့်ထွက်သွားသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကိုနောက်ပြန်ဆွဲးပြီး ဖင်နဲ့လီး တစ်သားထည်းကျအောင် ရိုက်ဖုတ်နေသည်။

" ဘတ်...ဘတ်...ဘေင့်...ဖတ်...''

" ဘောင့်....ဘုတ်...''

ဖင်နဲ့လီးရိုက်သံတွေ ခပ်အုပ်အုပ်ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်နေသည်။ ဖင်နဲ့လီးအဝင်ထွက်ညီပြီး ရိုပ်ချက်ကောင်းနေသလို ခံနေသူဘက်ဘက်ကလည်း ခါးကိုကော့ပျံနေအောင် ကားထားပေးသည်။ 

" ဘတ်...ဘတ်...ဖတ်...ဖောင့်...''

".ဖတ်...ဘတ်...ဘတ်...ဘောင့်...''

အချက်၂၀လောက် ထပ်ဆောင့်အပြီးမာ လရည်တွေ ဖင်ထဲ ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။ နေဇော်လင်းလည်း ဖီးတွေတတ်ပြီး လရည်တွေယိုကျလာသည်။

ဇေယျာက ဖင်ထဲက လီးကိုဆွဲးထုတ်ပြီး လီးကိုဆေးကာ အရင်အိမ်သာထဲကထွက်လာခဲ့သည်။ဖင်ထဲလရည်တွေ တဗြွတ်..ဗြွတ်နဲ့...ယိုစီးကျနေတော့ အိမ်သာပေါ်ထိုင်ပြီး ဖင်ဆေးကာ အိမ်သာထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ 

အခန်းထဲရောက်တော့ ဇေယျာကတိုးတိုးလေးအနားကပ်ကာ “ နောက်နေ့ထပ်လုပ်ကြအုံးမယ် ” လို့  သူ့ပါးကို အာဘွားပေးရင်းပြောလိုက်သည်။ ကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေတဲ့ နေဇော်လင်းက ဖင်ထဲက တလိမ့်လိမ့်နဲ့ယိုကျလာတဲ့ လရည်တွေ ကို ဖီးခံရင်း အိပ်မောကျသွားခဲ့သည်။

ပြီးပါပြီ။

Live Bago Thar

စာရေးသူ= ပဲခူးသား

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~`

https://www.wattpad.com/user/TinLinnThein

............................................⭐⭐⭐⭐⭐..........................................

ပြီးပါပြီ။