ကျွန်တော်ချစ်တာ မှားလား အပိုင်း ( ၁ )

 ကျွန်တော်ချစ်တာ မှားလား အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - သရဲလေး

( ၁ ) 

ကျွန်တော် အောင်ဇော် ရန်ကုန်မြို့ကို အလုပ်လုပ်ဖို့ လာခဲ့တာ အခုဆိုရင် တစ်ပတ်တောင်ရှိပြီဗျ ။ အလုပ်မရသေးတော့ ပါလာတဲ့ ပိုက်ဆံလည်း ကုန်တော့မှာ ဘွဲ့ရဆိုရင် ရန်ကုန်မှာ အလုပ်ရနိုင်တယ် လို့ တွေးပြီး လာခဲ့တယ် ။ ဒီရောက်တော့ ကိုယ်ရဲ့ ပညာအရည်ချင်းက အတော်လိုသေးဆိုတာ သိရတော့တယ် ။ ကျွန်ပြူတာ သင်ရမှာပေါ့ ။ ခေတ်ကာလကိုက ကွန်ပျူတာခေတ် ဆိုတေ့ာ ကွန်ပျူတာ မတတ်တော့ သူများနှင့်ယှဉ်ရင် ကိုယ်ကဘေးကို ရောက်သွားတာဘဲလေ။ ပါလာတဲ့ ပိုက်ဆံကြည့်တော့ (၆) သောင်းဘဲကျန်တော့တယ်။

နေတာက ဘုန်းကြီးကျောင်းမှမို့ အကုန်ကျသက်သာနေတာ။ ကျောင်းမှာနေတဲ့ အကိုကြီးက “ ငါတို့ အလုပ်မှာ လူလိုတယ်..ကွ.. မင်းလုပ်မလား..” မေးလာတယ် ။ “ လုပ်မယ်ဗျာ ..အကိုကြီး ..အလုပ် မရှိတာထက်နေရင် အလုပ်ရှိတာက...ပိုကောင်းတယ်...” ဆိုပြီး သူတို့နှင့် လိုက်သွားတယ်။ 

သူတို့အလုပ်က မင်္ဂလာဈေးမှာ ကုန်တွေ အတင်အချလုပ်ပေးရတာကိုး။ ကိုယ်ကလည်း လက်ထဲက ပိုက်ဆံကုန်တော့မှာ ဆိုတော့ သူတို့နည်းတူ ကုန်တင်ကုန်ချ လုပ်တယ် ။ ဆိုင်မှာ ပါမစ်နစ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ ဟိုဆိုင်က ပစ္စည်းတွေ များရင် ကျွန်တော်တို့ အဖွဲ့ကို ခေါ်ပြီးလုပ်ခိုင်းတယ်။

ညနေ ငွေရှင်းပေးတော့ မဆိုးဘူးဗျ ။ (၇) ထောင်ရတယ်။ ပင်တော့ ပင်ပန်းတာပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော်တို့ အဖွဲ့က လူတွေက ကျွန်တော့်ကို ဘွဲ့ရတစ်ယောက်ဆိုတာ မသိကြဘူး။ တနေ့တော့ အထည်အလိပ်ဆိုင် တစ်ဆိုင်မှာ လုံခြုံရေး ညစောင့်လို အပ်တယ်.. လို့ စာကပ်ထားတာ တွေ့တော့ ကျွန်တော်လည်း အလုပ်ဖောင်တွေဖြည့်ပြီး ပေးတော့ သူဌေးက

“ အောင်ဇော် မင်းက ဘွဲ့ရ ပညာတတ်ဘဲကွ.. ဒီနေရာကို..မင်းအမှန်တကယ် ..လုပ်မှာလား..” မေးတယ် ။

“ ဦးရယ် အခုလောလောဆယ် ဝမ်းရေးအတွက် ..သမာအာဇီဝကျတဲ့.. အလုပ်မို့ ကျွန်တော်..လုပ်ရဲပါတယ် .. ”

“ ဦးမင်းကို.. သဘောကျသွားပြီ ကြိုးစားပါ ..မင်းကို.. ဦးက ဒီနေရာမှာ မခန့်တော့ဘူး ..ကြီးကြပ်သူ အနေနှင့် အလုပ်ခန့်မယ်...ဒါပေမဲ့ ပထမ (၁) လ ကတော့ မင်းက ဆိုင်မှာ ပစ္စည်းပို့တဲ့ ကောင်လေးတွေ လို လုပ်ကြည့်အုံး ...အဲ့ဒါကိုသိမှ ကြီးကြပ်သူနေရာကို ဝင်လုပ်ကွာ ..”

“ ဝမ်းသာလိုက်တာ..ဦးလေးရယ် ..”

“ ရပါတယ်ကွာ .. ကြိုးစားသူ အတွက်က တချိန်ချိန်မှာ ကံကောင်းတာနှင့် အမြင့်ကို ရောက်သွားမှာဘဲ..မင်းအခု ဘယ်မှာနေလဲ...”

“ ကျွန်တော်က တောင်ဒဂုံ (.....) ရပ်ကွက်က (.... ...) ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာနေပါတယ်..”

“ အဲ့ဒါဆိုရင် မင်းအလုပ်လာရတာ ဝေးတာပေါ့..မနက်ဖြန်က..စပြီး ဒီကို..ပြောင်းလာခဲ့.. ညဘက်ကျရင် တံခါးတွေ..ပိတ်ပြီး ဒီမှာဘဲ..အိပ်တော့ကွာ.. ဒီအနောက်က..လမ်းကြားမှာ ထမင်းဆိုင်တွေရှိတယ် ..ဟုတ်ပြီလား..”

“ အရမ်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဦးလေးရယ်..” ဆိုပြီး လက်ဦးချီကာ ရှိခိုးလိုက်တော့ ဦးလေးက ပြုံးပြီး 

“ သာဓု ..သာဓု ..သာဓုပါကွယ် ...မင်းဘဝ.ဒီအထက် တိုးတက်ပါစေ..ကွယ်”

ကျွန်တော်အလုပ်ကို ပြန်လာပြီး အဖွဲ့ ကအကိုတွေ အင်တာဗျူးတာကို ပြောပြတော့ အလုပ်အဖွဲ့က အကိုတွေက “ အောင်ဇော်..ညီလေး မင်း အလုပ်ဝင်ကတည်းက ငါစိတ်မှာ..မင်းလုပ်မှလုပ်နိုင်ပါလား.. ဒီကောင်ကအလုပ်ကြမ်းလုပ်ဖူးပုံ မပေါ်ဘူးထင်နေတာ..လခွမ်းဟ ..”

ဆိုပြီး ဘေးက တစ်ယောက်က ထပြီး “ မင်းအစားတောင် အောင်ဇော်လေးက သုံးကြိမ်ဝင်ထမ်းပေးတယ်လေ ...” ဆိုပြီး အားလုံးက ရယ်လိုက်ကြတယ်။  အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် အကိုကြီးက “ ငါတို့နှင့် တစ်ပတ်လောက်ဘဲ အလုပ်အတူ လုပ်ပေမဲ့ ..အောင်ဇော်က ငါတို့သွေးသောက်ကွ..သူ့ကို..နုတ်ဆက်ပွဲ..အတွက် ငါကနေပြီး အလုပ်ပြီးတဲ့အချိန် အရက်တိုက်မယ်ဟေ့... ဟား..ဟား.....”

“ အကိုကြီး တစ်ယောက်တည်းတော့ မလုပ်နဲ့..အားလုံးမျှခံရမယ် ...”

“ ဟုတ်တယ် ..အားလုံးက နေ့စားသမားတွေဘဲ.. ဒီလိုဘဲ..လုပ်..”

ဆိုပြီး အားလုံးက ထောက်ခံကြတယ် ။ ပြီးတော့ အကိုကြီးက “ ညီလေး အောင်ဇော်.. ဟိုမှာ...လုပ်ပေမဲ့ အကူညီ..တစ်ခုခုလိုရင်...ငါတို့..ဆီကိုလာခဲ့...ကြားလား..”

“ ဟုတ်..အကိုကြီး ..” ဆိုတော့ အပေါ်ကနေ အလုပ်တစ်ခု ခိုင်းလာတာနှင့် အားလုံး အလုပ် စလုပ်လိုက်ကြတယ် ။ ညနေ အလုပ်ပြီးတော့ အကိုကြီး သန်းထွန်းက

“ ကဲ့ ငါတို့..သွားသောက်ရအောင် ...” ဆိုပြီး ဘက်စ်ကားစီးပြီး ပြန်လာကြတယ် ။ တောင်ဒဂုံရဲ့ (.....) လမ်းကြားက ခွက်ပုန်းဆိုင်လေးမှာ ဝီစကီနှစ်ပုလင်း လူ ( ၈) ယောက်ကစ်လိုက်ကြတယ် ။ အမြည်းကတော့ ပြည်ကြီးငါးကို ရခိုင်သုပ်၊ မြေပဲဆားလှော် နှင့် ပြောင်းဖူးကျော်ကို စားကြရင်း သောက်ကြရင်း အချင်းချင်း စနောက်ကြတယ် ။ အရက်လည်းကုန် အမြည်းလည်း ကုန်တော့ အိမ်ပြန်မယ် လုပ်နေတုန်း ကျွန်တော်က

“ အကိုကြီးတို့ ထိုင်ခုံမှာ ခဏနေပေးပါ...” ဆိုပြီး သူတို့ရှေ့မှာထိုင်ပြီး ကန်တော့လိုက်တော့ အားလုံးက မျက်ရည်အဝဲသားနှင့်ကျွန်တော့ကို ကြည့်ကာ ဆုတောင်းပေးကြတယ် ။

“ ညီလေး..အရေးကြောင်း တစ်စုံတစ်ရာဆိုရင် မင်းနောက်မှာ ..အကိုကြီးတို့..ရှိတယ် ..သိလား ...”

အားလုံးက ပြောကြပြီး လမ်းခွဲ လိုက်ကြတယ်။ ကျောင်းကို ရောက်တော့ ဘဘုန်းကြီးကို ကန်တော့ကာ အကျိုးကြောင်းပြောပြပြီး “ မနက်ဖြန် ပြောင်းတော့မယ်..” လို့လျှောက်လိုက်တော့ ဘဘုန်းကြီးက အောင်“ ဇော် ..မင်းတနေ့ လူကြီးလူကောင်းဖြစ်လာမှာ..ရှောင်သင့်တာ..ရှောင်ပြီး ဆောင်သင့်တာ ဆောင်..ကဲ..သွား ..သွား ပြင်ဆင်စရာတွေ သွားလုပ်တော့..”

“ တင်ပါ့..ဘုရား....”

နောက်နေ့ အလုပ်ဝင်တော့ သူဌေးဦးလေး ပြောသလိုဘဲ ပစ္စည်းပို့တဲ့ ကောင်လေးတွေနှင့် လိုက်သွားသလို အထည် အဝင်ထွက်စရင်းတွေကိုလည်း လေ့လာရတယ်။ (၁၅) ရက်ဘဲ ကြာတယ်။ ဦးလေး ထွန်းအောင်က ကြီးကြပ်သူ အဖြစ် တရားဝင်ခန့်တယ် ။ 

ကျွန်တော်အလုပ်စဝင်ပြီး (၂) ရက်လောက်နေမှာဗျ ..။ အပေါ်ထပ်က မီးပျက်သွားတော့ ကျွန်တော့်ကိုအကူအညီ လာတောင်းတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မီးပျက်တာတွေ လုပ်နေတာ သူတို့ မြင်လို့နေမှာပေါ့..တွေးပြီး သွားကာ ကြည့်ပေးတယ် ။ 

ဖြူးအထိုင်က ကြေးကြိုးပြတ်သွားတာ ။ အဲ့ဒါကိုလုပ်ပေးပြီး မီးလာတော့ အိမ်ရှင်အန်တီက

“ ကဲ..သားရယ် ဘယ်လောက်ပေးရမလဲ ..”  လို့ မေးလာတော့“ မလိုပါဘူး..အန်တီ ..ကျွန်တော်က ကူညီပေးတာပါ..”  ဆိုတော့ “ အဲ့ဒါဆိုလည်း ကျေးဇူးပါ...သားရယ်.. အန်တီ့ နာမည်က ဒေါ်ထားထားနွယ်ပါ.. ခဏလေး..ထိုင်ပါအုံး ..ကော်ဖီသောက်ပြီးမှ ပြန်ပါ..  ဟဲ့ ..မိပုရယ် ဒီက..သားလေး အတွက် ကော်ဖီယူလာပါအုံ..”

” ဟုတ် အန်တီ..” ဆိုပြီး ထိုင်နေရာ ခဏနေတော့ ကော်ဖီလေးတစ်ခွက်နှင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကောင်မလေး တစ်ယောက် ထွက်လာပြီး “ အကို ကော်ဖီသောက်ပါ...” ဆိုပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားတယ် ။ အန်တီထားက 

“  အရမ်းကျေးဇူးတင်ပါတယ် ... သားရယ်.. အိမ်မှာက ယောကျ်ားသားတွေ မရှိကြဘူး.. အန်တီသားတစ်ယောက်က..နိုင်ငံခြားမှာ သမီးကတော့ ရှေ့လဆိုရင် ကျောင်းပြိးပြီ ..သူက အဖွားအိမ်ကိုသွားတယ် .”

“ ဟုတ်...” ဆိုပြီး ကော်ဖီသောက်ပြီး 

“ ပြန်လိုက်ပါအုံးမယ် အန်တီ .. ” 

“ အေးပါကွယ်  သားရယ် ..”

ကျွန်တော် ပြန်လာတော့ အန်တီထားရဲ့ တောင့်တင်းတဲ့ ဘော်ဒီကိုဘဲ မျက်လုံးမှာ မြင်ယောင်နေတယ် ။ နောက်နေ့မနက် ဆိုင်ဖွင့်ပြီး အလုပ်လုပ်တဲ့ အချိန် တစ်ခေါက် အန်တီကို တွေ့လိုက်တော့ ပြုံးပြပြီး နုတ်ဆက်သွားတယ်။

ညနေဆိုင်ပိတ်ကာ ရေချိုးပြီး မင်းသွားစားမလို့ ထွက်လာခဲ့တယ် ။ အဲ့အချိန်မှာ ကောင်မလေးတစ်ယောက် လှေကားက အမြန်ထွက်လာတော့ ကျွန်တော့ကို တိုက်မိပြီး လဲသွားတယ် ။ သူ့ကို မထူမပေးလို့ ရန်တွေ့လိုက်တာဗျာ ။ 

“ ထူပေးအုံး ..တကယ်ထဲ ..လူကို..ဝင်တိုက်ပြီး ဒီအတိုင်ကြည့်နေတယ် ..”

“ ဟဲ့..သမီး အမလေး.. မောင်အောင်ဇော်ရယ် ..သူ့ကအမြဲ အဲ့လိုဘဲကွဲ့..”

“ ဟုတ်..ရပါတယ် ..အန်တီ..” ဆိုပြီး ပြောကာ ထမင်းဆိုင်သို့ ခြေဦးလှည့်လိုက်တယ် ။ ပြန်လာတော့ အန်တီထားက “ သားရယ်..လာအုံး...” လို့ သူတို့အခန်းရှေ့ဝရန်တာကနေ ပြောတယ် ။ “ဟုတ်..”ဆိုပြီး သူအခန်းသွားလိုက်တယ် ။

“ လာ..သား သမီးက..အမြဲတမ်း အရမ်းတဇွတ်ထိုး...ဆန်တယ်ကွ..အန်တီ..ကြားကနေပြီးတော့ တောင်းပန်ပါတယ်ကွယ် ..”

“ ရပါတယ်.. အန်တီ ..” ဆိုပြီး ပြန်ထွက်မလို့  လုပ်တော့ အတွင်းထဲက ခန်းဆီးစနောက်ကွယ်က ခေါင်းလေးပြူးပြီး လက်သီးဆုတ်ပြတယ် ။ ကျွန်တော် အခန်းပြန်ရောက်တော့ အချိန်ရရင် ဆိုင်က ကွန်ပြူတာ ဖွင့်ကာ သင်ခန်းစာတွေ လေ့လာပြီး အိပ်လိုက်တော့တယ် ။

ဒီလိုနှင့် တစ်လလောက်ကြာတော့ အန်တီထား သမီး နွယ်မိုးလေးနှင့် အရမ်းရင်းနှီးလာတယ် ။ ဥပုသ်နေ့ကျတော့ ကျွန်တော်လည်း အလုပ်ပိတ်တာမို့ အေးဆေးထိုင်နေတုန်း နွယ်မိုးရောက်ချလာကာ

“ ကိုအောင် ထပြီး အဝတ်အစားလှဲလိုက် ..နွယ့်ကို.. ရုပ်ရှင်လိုက်ပြ ...”  ဆိုပြီး ပြောလာတော့ ကျွန်တော်လည်း အဝတ်အစားလှဲကာ ရုပ်ရှင်ရုံကို သွားလိုက်ကြတယ် ။ ရုံရှေ့လက်မှတ်ဝယ်တဲ့ နေရာနားရောက်တော့ သူက“ ဝယ်ပြီးပြီ..” တဲ့ ။ ရုံထဲဝင်တော့ ထိုင်ခုံက အတွဲထိုင်ခုံ ။ ဇာတ်ကားက စိတ္တဇ လူသတ်သမားကား..။

...........................................

( ၂ )

ရုပ်ရှင်ရုံထဲ ဝင်ကာ အတွဲခုံမှာ ထိုင်တော့ “ ကိုအောင် နွယ်မိုးလေ အရမ်း..ရင်ခုန်တာဘဲ..ဒီမှာစမ်းကြည့်..” ဆိုပြီး သူ့ရင်ပေါ် လက်ပေးတယ် ။ ဟ.. ဒီကောင်မလေးက မလွယ်ပါလား..လို့ တွေးမိသွားတယ် ။ လက်ကို ပြန်ရုပ်လိုက်တယ် ။ ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားစတော့ ရုပ်ရှင်ကို ဘဲကြည့်တယ် ။

ဇာတ်ကားက ပျော်ပွဲစားထွက်လာတဲ့ ကောင်လေး (၃) ယောက် ကောင်မလေး (၄) ယောက်က တောထဲမျက်စီ လည်ပြီး တောထဲက အိမ်ပျက်ကြီးထဲကို ရောက်သွားတယ် ။ လူကြီးတစ်ယောက်ကို သူတို့တည်းခိုခွင့်တောင်းတာကိုလက်ခံပြီး ညဘက်ရောက်တော့ ပေါက်ဆိန်ကိုင်းပြီး သူတို့ကို လိုက်သတ်တာ၊ ဇာတ်လမ်းက ကြမ်းတော့ကြမ်းတယ် ။ 

အပြင်က နွယ်မိုးက ပိုပြီးကြမ်းတာဗျ။  “ အကို..” ဆိုပြီ းကျွန်တော်လက်မောင်းကို အတင်းဆုပ်တော့ သူ့နို့လေးကို ထိမိတယ် ။ ပြီးတော ရင်ခွင်ထဲကို ခေါင်း ဝင်ဖွက်တယ်။

“ ကိုအောင် အဲလူကြီး..ဟိုကောင်လေးကို သတ်လိုက်ပြီလား..” 

“ အင်း..သတ်လိုက်ပြီ ..သွေးတွေထွက်နေတယ်.. အဲ့ကောင်လေးဆီက..ထွက်နေတာ.. အရမ်းကြောက်စရာကောင်းတယ် ..”

“ ကိုအောင်..”

“ အင်း..”

သူပြန်ပြီး ခေါင်းကို ပြန်ခွာကာ ဝယ်လာတဲ့စ ားစရာတွေကို ဖွင့်ပြီးတော့ လက်ထဲကို လာထည့်တယ် ။ 

“ မြန်မြန်စားကိုအောင်.. သွေးတွေမြင်ရရင်..စားချင်တော့..မှာမဟုတ်ဘူး.. အား...ဟိုလူကြီးလာပြီ ..” ဆိုပြီးခေါင်းကို ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်ကာ လက်ကို တင်းတင်းဖက်ထားတယ် ။ သူ့ဆီကရတဲ့ ရနံ့နှင့် သူအထိအတွေ့မှာ ညီလေးက အရမ်းတင်လာတယ်ဗျ ။

“ ကိုအောင် ဟိုလူကြီးကောင်မလေးကို.. သတ်လိုက်ပြီလား..”

“ အင်း.ခေါင်းဖြတ် သတ်လိုက်ပြီ ..”

“ ဟင်း သနားစရာကြီး ..”

ဆိုပြီးတော့ ခေါင်းကို ပြန်ပြီး ခွာတယ် ။ စားစရာတွေကို သူ့လက်နှင့် ကျွန်တော့်ကို ခွံ့ကျွေးတယ် ။ ပြုံးပြပြီး 

“ ကောင်းလား ..

“ အင်း..ကောင်တယ် ..”

“ ဟာ ..ဟိုလူကြီးလာပြန်ပြီကွာ ..” ဆိုပြီး ဒီတစ်ခါတော့ လက်နှစ်ဖက်လုံးနှင့်ကို ဖက်ကာ ခေါင်းကို ကျွန်တော့ပခုံးမှာ တင်ထားတယ် ။ နားရွက်နာမှာ ကပ်ပြီးတော့

“ ကိုအောင် နောက်ကောင်မလေးကို.. သတ်လိုက်ပြီးလား ..” ဆိုတော့ “ လွတ်သွားတယ် ..မသတ်လိုက်ဘူး.. ဒါပေမဲ့ အဲကောင်မလေးက  ဟိုလူကြီး ထောင်တဲ့ ထောင်ချောက်ထဲမှာ...” ဆိုတော့ ကြည့်မလို့ခေါင်းလှည့်လိုက်တော သူနှာခေါင်းက ပါးကို သွားနမ်းသလို ဖြစ်သွားတယ် ။

ကျွန်တော်က ဘာသားနှင့်ထုထားလို့ တင်းခံနိုင်အုံးမှာလဲ။ သူကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် သူ့ခေါင်းကို ယူပြီး နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းလိုက်တယ် ။ သူက

“ အို့. ..” အတင်းခွာပြီး  “ ရုပ်ရှင်ရုံးမှာကွာ မလုပ်နဲ့ ..” ဆိုပြီး နုတ်ခမ်းစူစူလေးနှင့် ပြောကာ ဟိုဘက်လှည့်တယ် ။ သူလက်က ညီလေးကို ကိုင်မိသွားတော့ “ အို့...” ဆိုပြီး “ ရှက်ပါတယ် ကိုအောင်က ဘာမှန်းမသိဘူး သွား လူဆိုး..”

“ ကိုအောင်က လူဆိုးဆိုရင် နွယ်မိုးက..လူဆိုးမလေးလေ ..ကိုအောင်အသည်းတွေ..ဗြောင်ဆန်အောင်လုပ်ပြီး ..လာ.” ပြောပြီး သူ့ ကိုဖက်ကာ နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းလိုက်တယ် ။ သူကလည်းဘဲ ပြန်ပြီးတုံ့ပြန်လာတယ် ။ သူက ရုန်းပြီး အနမ်းရပ်လိုက်တယ် ။

“ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာကွာ ကိုအောင် မလုပ်နဲ့နော်..”

“ ဟုတ်ပြီး အဲ့တာဆိုရင် ကိုအောင်ကို နွယ်မိုး ချစ်လား..”

“ ကိုအောင်ကကော့ နွယ်မိုးကို ချစ်တယ် လို့ပြောလို့လား..”

“ ကိုအောင် နွယ်မိုးကို အရမ်းချစ်တယ် ... အခု ပြောပြီးလေ ကဲဖြေ...”

“ သူများကို နမ်းပြီးတော့မှ ချစ်တယ် ..ပြောတာ..ဟင်း...ပြီးတော့ အခုဘဲ..ချစ်တယ် ပြောပြီး အခုဘဲ..အဖြေတောင်းတယ် ...ရမလား မပြောသေးဘူး..”

နောက်မှ ဆိုပြီး ဝမ်းဗိုက်ကို အသာလေးလိမ်ကာ သူ့ခေါင်းကို ကျွန်တော့်ပခုံးမှာ တင်ပြီး ရုပ်ရှင်ကြည့်ကြတယ် ။

ကျွန်တော်လည်း ရုပ်ရှင်ဘက် လှည့်ကြည့်လိုက်တော အင်္ဂလိပ် စာတန်း အရှည်ကြီးတွေ အောက်ကနေအပေါ်တက် လာတယ် ။ ဟား..ဟား....ဇာတ်ကားမှာ စိတ္တဇလူသတ်သမား နှင့်လူငယ်လေးတွေ ဘာဖြစ်သွားမှန်းကို သိလိုက်ဘူး ။ နှာစိတ်မွန်းနေလို့ဗျာ ဟား..ဟား..။ သူကထရပ်ကာ ထမိန်လေးကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ဝတ်လိုက်တယ် ။လုံးပြီး ကျစ်နေတဲ့ ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးကို ကြည့်တော့ သူကလှည့်လာပြီး

“ သွား လူဆိုး မကြည့်နဲ့ ...”

“ ကြည့်မှာဘဲ အရမ်း အရမ်းကိုချစ်စရာကောင်းနေတာကို...”

“  ကိုအောင် လာ ....သွားရအောင်..ဝက်သားဒုတ်ထိုးသွားစားမှာ ကိုအောင်တကာခံရမှာနော် ..”

“ သွားလေ.. နွယ်မိုး ..”

“ အင်း ...” ဆိုပြီး ရုပ်ရှင်ရုံက ထွက်ကာ ပန်းဆိုးတန်း အောက်လမ်း ဝက်သားဒုတ်ထိုးဆိုင်မှာ စားကြပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။

နောက်နေ့မှာ ကျွန်တော့် သူဌေး ဦးသိန်းမောင်က သူ့အိမ်မှာ အလှူလုပ်မလို့ သွားကူပြီး အလုပ်ပြန်လာတယ် ။ ဆိုင်စောစောပိတ် စာရင်းတွေ လုပ်ပြီးတာနှင့် ဆိုင်ကကောင်းလေး ကောင်မလေးတွေနှင့် သွားပြီး ကူလုပ်ပေးကြတယ် ။ အားလုံးလုံးပြီးစီးတော့ ဦးလေးဦးသိန်းမောင်က

“ သား..အောင်ဇော်ရေ.. အန်ကယ်..အလုပ်ကိစ္စနှင့် မူဆယ်ဘက်ကို..သွားရမယ်...မင်း ဒီရက်တွေမှာ ဆိုင်ပိတ်ပြီးရင် ဒီအိမ်မှာ..လာအိပ်ပေးကွာ..ဆိုင်မှာတော့ ထွန်းသူ ကိုဘဲ စောင့်အိပ်ခိုင်း ..ဒီအိမ်မှာသမီးနှင့်မင်းအန်တီရယ်...ထမင်းချက်ဒေါ်လုံးဘဲ ရှိကြတယ် ...ယောကျ်ားလေး အဖော်..အဖြစ်ထားခဲ့တာ..”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးလေး ကျွန်တော်..လာအိပ်ပါ့မယ် ..”

“ ကဲ.. မင်းလည်း ..ပင်ပန်းသွားပြီ..ပြန်ပြီးနားတော့ ...” ပြောကာ သူလည်း အပေါ်ကို တက်သွားမှ ပြန်ခဲ့တယ် ။

နောက်နေ့မှာ ဆိုင်မှာ လုပ်စရာတွေကို လုပ်ပြီး ထွန်းသူကို စောင့်အိပ်ခိုင်းတယ် ။ သူဌေးတို့ အိမ်ကို သွားပြီး အိမ်ရှေ့ခေါင်းလောင်းလေးကို နှိပ်လိုက်တော့ ခြံတံခါးကို အန်တီဖြူ လာဖွင့်ပေးတယ် ။  

“ သားလေး လာပြီလား ..” 

“ ဟုတ်..အန်တီ...”

“ ကဲလာ. အထဲကို ..ဝင်နားအုံး..မင်းအိပ်ရမဲ့..နောက်ကအိမ်လေးကို ရှင်းခိုင်းထားပြီးပြီ ..” ဆိုပြီး လှည့်ကာသွားတယ် ။ တင်ပါးကြီး လှုပ်လှုပ်ကာ ရှေ့ကနေ လမ်းလျှောက်သွားတယ် ။ အနောက်ကနေ လိုက်ရင်း အအိုသာ ပြောတယ်။ ကျန်းမာရေးအရမ်းကောင်းပါလား အန်တီဖြူရယ် ..လို့ စိတ်မှာပြောမိတယ် ။

အခန်းမှာ နားရေချိုးပြီးတော့ ထမင်းစားဖို့ ဒေါ်လုံးက လာခေါ်တော့ လိုက်သွ့ားတယ် ။ ထမင်း စားမလို့ အန်တီဖြူ ၊မနှင်းနှင်း နှင့်မဇာတို့က စောင့်နေကြတယ် ။ အန်တီဖြူက

“ သား လာလေ ..တလက်စတည်း..ဝင်စားလိုက်..”

“ အန်တီတို့...အရင်စားပါ..ကျွန်တော်.. နောက်မှစားပါ့မယ် ..ခင်ဗျား.. ” ဆိုတော့ “ မဟုတ်တာဘဲ.သားရယ် ..မင်လည်း အန်တီတို့..မိသားစုဝင်ပါကွ..လာ.. လာ.. ရှက်မနေနဲ့..”

“ ရှက်တာ..မဟုတ်ဘူး ..အမေ ..မောင်လေး..အောင်ဇော်က သမီးတို့ကို..မိသားစုလို့ မသတ်မှတ်လို့.. မစားတာ..”

လို့ မနှင်းနှင်းက ပြောတော “ အာ... အဲ့လို..သဘောမျိုး..မဟုတ်ပါဘူး ..မနှင်းရယ်..အားနာလို့ပါဗျာ..”

“ ဘာ အားနာစရာရှိလဲ ..စားစရာရှိဝင်စား ..လုပ်စရာရှိရင်ဝင်..လုပ်...ဒါမှ... မိသားစုပီသမှာလေ..

“ ဟုတ်..ကျွန်တော်..နောက်ဆို အဲ့လို..လုပ်ပါ့မယ် ..”

မနှင်း က “ ကဲ.. လာ...စားတော..”  ထမင်းဝိုင်းမှာ လက်ဆုံစားရင်း မိန့်မသုံးယောက်နှင့် ထမင်းစားရတာ နည်းနည်းတော့.. ကသိကအောက် ဖြစ်မိပေမဲ့ အရမ်းချောတဲ့ သူဌေးမိသားစုနှင့် ပိုပြီး ရင်းနှီးသွားတော့ ရင်ထဲမှာ နွေးထွေးသွားတယ် ။ 

နောက်နေ့ အလုပ်ပိတ်တော့ တစ်ပတ်စာ စာရင်းတွေကို ချုပ်ပြီး အိမ်ပြန်လာတယ် ။ လမ်းမှ ာနွယ်မိုးနှင့်တွေ့တော့

“ ကိုအောင်.. မနက်ဖြန် ဆူးလေဘုရား.နား.... ဆိုင်က..စောင့်နေနော် ...နွယ်ထွက်လာခဲ့မယ် .. (၁၀) နာရီထက် နောက်မကျစေနဲ့နော် ...”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ ..မနွယ်ကို ကျွန်တော်မျိုး အောင်ဇော် စောင့်နေပါ့မယ်ဗျ ..”

“ အဲ့လိုမှပေါ့..ဟင်း.ဟင်း..သွားပြီ..ကိုအောင် အဲ့ဒါကို..သီးသန့်..လာပြောတာ...” 

“ အိုကေ.. အင်း See u.”

“ See u.”

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နားပြီး ရေချိုးလိုက်တော့မှ လန်းသွားတယ် ။ အိမ်ရှေ့ပန်းခြံထဲက ထိုင်ခုံမှာ ခဏထိုင်မလို့ သွားတော့ ပန်းခြံထဲမှာ မနှင်းနှင်း ပန်းကို ငုံ့ကာ နမ်းနေတာကို အနောက်ကနေ မြင်လိုက်တယ် ။ အနောက်ကို တင်လေးက ကောက်နေပြီး ပင်တီရာလေး မြင်လိုက်ရတယ် ။ ခုပဲ နားရေချိုးပြီး ကျုံ့နေတဲ့ညီလေးကချက်ချင်းကြီး ကြွတက်လာတယ် ။ အတွင်းခံ ဝတ်ထားပြီး ပုဆိုးဝတ်ထားလို့ ဟန်မပျက်တာ မနှင်းနှင်းက ကျွန်တော့်ဘက် လှည့်လာပြီး 

“ မောင်လေး ဗိုက်ဆာနေပြီ...ထင်တယ်..”တဲ့ ။

“ ကျွန်တော်...မဆာသေးပါဘူး မနှင်းရယ်...”

 ဆိုပေမဲ့ စိတ်ထဲကတော့ ဆာတာမှ မအောင့်နိုင်အောင်ကို ဆာနေတာ မနှင်းရယ် .. လို့ ပြောမိတယ် ။ ခဏနေတော့ ဒေါ်လုံး ရောက်ပြီး 

“ မနှင်းနှင့် ..မောင်အောင်ရေ မမဖြူက ထမင်းစားခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ် ..” 

“ ဟုတ် ..အန်တီလုံး ..လာပါပြီ ...” ဆိုကာ ထမင်းစားခန်းထဲ ဝင်လာတော့ အန်တီဖြူနှင့် မဇာက စောင့်နေကြတယ် ။ ထမင်းစားနေတုန်း အန်တီဖြူက

“ သား..အောင်ဇော်ရယ် မနက်ဖြန် ...မင်းဦးလေး ပြန်လာတော့မှာတဲ့ ..”

ဆိုတော့ စိတ်ထဲမှာ မျက်လုံး...အစာမကျွေးရတော့ဘူးပေါ့... တွေးမိတယ် ။ 

“ ဟုတ်..အန်တီ.. ဦးလေးသွားတဲ့ ကိစ္စ..အဆင်ပြေတယ်..ထင်တယ် ..အန်တီကို..ပြေတယ်..လို့..ပြောတယ် သားရယ်...”

“ ဪ သား ..မင်းဦးလေးပြန်ရောက်ရင်လည်း မင်းက...ဒီအိမ်မှာဘဲ..နေရမယ်ကွဲ့ ..ဟိုကို..သွားပြီး ဆိုင်စောင့်အိမ်စရာ   မလိုတော့ဘူးကွယ်..” ဆိုတော့ “ ဟုတ်..အန်တီဖြူ..”  ဆိုပြီး ထမင်းစားလိုက်ကြကာ နေတဲ့အိမ်လေးကို ပြန်လာကာ အိပ်လိုက်တယ် ။ မနက် မိုးလင်း အိမ်ရာထတော့ (၈) နာရီထိုးနေပြီ။

မနေ့က နွယ်မိုး ချိန်းထားတာကို သတိရပြီး ရေမိုးချိုးပြီး ထွက်လာတယ် ။ မဇာက “ မောင်လေးရယ် ..ကော်ဖီ..လာသောက်အုံး ..” ဆိုပြီး ပြောလာတော့ သူတို့စိတ်ကျေနပ်အောင် ကော်ဖီတစ်ခွက်သောက်တယ် ။

မနှင်းနှင်းက “  အောင်ဇော်ရယ် ..မင်းမဇာက အရမ်းပျှော်နေတာကွ ..”

“ ဘာလို့လဲ..”

“ မနှင်းသူ့ရဲ့..ချစ်သူက..လာမဲ့...တနင်္ဂနွေနေ့ စေ့စပ်ကြောင်းလှမ်းပြီး နောက်လ.(၁၅) ရက်နေ့မှာ မင်္ဂလာဆောင်မလို့ဟေ့ ..”

“ ဟာ ဒါဆိုရင်တော့ လက်ဖွဲပြီ.း ခဲဖိုးပါ..တောင်းရမယ်ဗျို့ ..” ဆိုတော့ ရှက်ပြုံးပြုံးပြီးရယ်နေတယ် ။ 

“ သူရဲ့ ချစ်ချစ်က မနေ့က နိုင်ငံခြားက ပြန်ရောက်တယ်လေ..”

“ ဪ....အားလုံးမင်္ဂလာရှိတဲ့ သတင်းပါဘဲ ..ဦးလေးကလည်း လုပ်ငန်း..အသစ်တိုးချဲ့ဖို့ သွားတာအဆင်..ပြေပြီး.. ဒီနေ့ညနေ ရောက်မယ်.. မဇာ မင်္ဂလာဆောင်မယ် ဆိုတော့ အရမ်းကို..ပျော်စရာကောင်းတေဗျာ....ဟားဟားဟား ”

“ လုပ်မနေနဲ့ မင်းလည်းရှာတော့..”

“  ဪ..ကျွန်တော့ကို မပြောပါနဲ့အုံး ..မနှင်းသာရှာပါဗျာ.. .”

ကော်ဖီသောက်ပြီး အန်တီဖြူနှင့် မမနှစ်ယောက်ကို နုတ်ဆက်ကာ ဆူးလေဘုရားအနီး ( ... ) လ္ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်ပြီး စောင့်နေလိုက်တယ် ။ (၅) မိနစ်ခန့် ကြာတော့ နွယ်မိုး ရောက်လာတယ် ။

“ ဘာသောက်မလဲ..နွယ်မိုး..” မေးတော့ “ မသောက်တော့ပါဘူး..”  ပြောတော့ ငွေရှင်းလိုက်တယ် ။ အပြင်ရောက်တော့ 

“ ဘယ်သွားမလဲ..”

“ နွယ် သူငယ်ချင်းအိမ်ကို..သွားမှာ ကိုအောင်..” ပြောတယ်။ တက္ကစီငှါးပြီး သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်ကို ရောက်သွားတော့ ကျွန်တော့်ထက် (၃) နှစ်လောက် ငယ်မဲ့ ကောင်းလေးတစ်ယောက်နှင့် ကောင်မလေးထွက်လာပြီး ကြိုတယ် ။

အိမ်တွင်းထဲ ဝင်လာတော့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး။ အခန်းနံရံမှာ အသက် (၄၀) အရွယ် ဇနီးမှောင်နှံရယ် ။ လာကြိုတဲ့ ကောင်းမလေးနှင့် နောက် ကျွန်တော့်ထက် ကြီးမဲ့ ယောကျ်ားတစ်ယောက် ဓါတ်ပုံကြီးကို ချိတ်ထားတယ် ။ နွယ်မိုးက 

“ ကိုအောင်..ဒါက နှင်းဆီနှင့် မောင်မောင်လေ.. သူတို့က ချစ်သူတွေ .. ဒါကတော.. ” ဆိုတော့ ကောင်မလေးက

“ နွယ်ရဲ့ကိုကိုမလား ..” ဆိုပြီး ပြုံးကာပြောလာတယ် ။ “ ကဲ့ နွယ်ရေ..ဟိုခန်းက မင်းတို့အတွက်.. ဒို့ကတော့ အပေါ်ထပ်က အခန်းကိုဘဲ သွားတော့မယ် ..”

သူတို့ တက်သွားကြတယ် ။ နွယ်နှင့်ကျွန်တော် လက်ချင်းချိတ်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး တံခါးကို ပိတ်လိုက်တာနှင့်နွယ်ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ကာ နုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်တယ် ။

“ ကုတင်ကိုသွားရအောင် ကိုရယ် ..မတ်တပ်ကြီး ..ဒီမှာညောင်းနေပြီ..ရှင့် ..ကဲလာ..” ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်တင်ပေးတယ် ။  သူ့ဘေးမှာ လဲပြီး သူ့နုတ်ခမ်းကို နမ်းကာ လက်ကလေး တစ်ဖက်က သူ့နိ့လေးကို ချေပေးလိုက်တယ် ။ သူက

“ အရမ်းမချေနဲ့..အင်္ကျီတွေ.. တွန့်ကုန်မှာပေါ့ ..ကိုကိုရယ်..”  ဆိုပြီး ပြောတော့ အထာနပ်ပြီလေ။ သူ့ရဲ့အင်္ကျီနှင့် ဘရာလေးကို ချွတ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ တစ်လက်စတည်း စကပ်နှင့် ပင်တီကိုပါ ချွတ်လိုက်တယ် ။ သူ့နုတ်ခမ်းကို နမ်းပြီး လက်ကလေးနှင့်ချေပေးလိုက်တော့ “ အိုးး ကိုကိုရယ် ..” ဆိုပြီး ညီးလာတယ် ။

သူ့နို့လေးကိုစို့ပြီး အောက်ဖက်ကို ဆင်းလာကာ သူရဲ့ ညီမလေးကို လက်ကလေးနှင့် အသာလေ းဖြဲကာ သျှာထိုးထည်းလိုက်တယ် ။

“  အိုး ကိုကိုရယ် အား...အရမ်းလုပ်တတ်တာဘဲကွယ် ..” လက်ကလေးနှင့် အမွေးတိုတိုလေးကို ပွတ်ပေးပြီး ညီမလေးကို လျှာနှင့်လုပ်ပေးတယ် ။ သူ့လက်ဟာ ခေါင်းက ဆံပင် ကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ

“ အား..ကိုရယ် .. နွယ်ဘယ်လို ဖြစ်မှန်းမသိဘူး အားး ..”  ဆိုပြီး ညီးလာတယ် ။ လက်ညိုးလေးကိုပါ အသုံးပြုပြီး လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူက “ အင်း..”  ဆိုပြီး ငြိမ်သွားတယ် ။ သူပြီးသွားတော့မှ အင်္ကျီဘောင်းဘီကို ချွတ်ကာ သူ့ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို ညီလေးကို ထည့်လိုက်တယ် ။ (၁၅) ချက်လုပ်လိုက်ပြီး တန်းပြီး ထွက်သွားတယ် ။

“ ဟီး ဟီး ..ဘယ်လိုလဲ..ကိုကို တန်းထွက်သွားတယ်  ..”  ဆိုပြီး ရယ်ကာပြောလာတယ် ။

“ ကိုကို အခုမှ လုပ်ဖူးတာလေ ..”

“ သိပါတယ်... ကိုကို ..ယောကျ်ားလေးတွေက.. ပထမဆုံး..လုပ်ရင် မြန်မြန်ပြီးသွားတယ်တဲ့ ဟား..ဟား.. ..အဲ့ဒါကြောင် တက်ထွက်တာတွေကို ..ကြားဖူးပါတယ် ..”

“ ဟီးး နွယ်အရမ်းပျော်တယ် ..ကိုကိုရဲ့..ပထမဆုံးချစ်သူ..ဖြစ်ရလို့..အင်း နွယ်သွေးမထွက်တာက နှင်ဆီနှင့်အတူနေပြီး..ခရမ်းသီးနှင့်..လိုးဖူးလို့လေ ဟီးဟီး ကိုကို နွယ်ကို.. အထင်သေးသွားလားဟင် ..”

“ မသေးပါဘူးနွယ်ရယ် ကိုကိုတို့လည်း..လက်နှင့်ဂွင်းတိုက်တာဘဲလေ .. နွယ်..ကိုကို..နောက်တစ်ခေါက်လုပ်ချင်သေးတယ် ..”

“ အိုး ကိုကိုကလည်း တစ်ခေါက်..မဟုတ်ဘူး..သုံးခေါက်လုပ် ..သိလား ..နွယ်ကစပြီး..ချစ်ရတဲ့..ကိုကိုမို့ သိလား..လား...” ဆိုပြီး တင်းတင်းဖက်ထားတယ် ။ အောက်က ညီလေးက ပြန်မာလာပြီး သူ့နုတ်ခမ်းကိုနမ်းကာ လုပ်တယ် ။

ဒီအခါတော့ စာအုပ်ထဲမှာ ဖတ်ဖူးသလို စိတ်ကို တနေရာပြောင်းပြီး လုပ်လိုက်တယ် ။ နွယ်က အနမ်းဖယ်ခွာပြီး

“ အား..ကို..နွယ်ပြီးတော့မယ် အား.. မြန်မြန်လေးလုပ်ပေးတော့.. အား..ဟုတ်တယ် ကိုကို.. အဲ့လို..မြန်မြန်လေး.. အားး အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ..လုပ်..လုပ်အား...ကိုကိုရယ်..”

သူပြီးသွားတော့ နောက်ထပ် (၁၀) ချက်ခန့် ဆောင့်ကာ ပြီးသွားတယ် ။  ခဏလေးနေပြီး အမောဖြေနေတုန်း အပြင်က တံခါးခေါက်ကာ 

“ အထဲက မိနွယ် နင့်ကိုကို ကို ..အရမ်းလုပ်ခိုင်မနေနဲ့ ..အားပြတ်သွားအုံးမယ် ...မီးဖိုခန်းထဲက စားသောက်စရာတွေကို...စားပြီးမှဆက်လုပ်ကြ.. ကဲ့..ငါတို့..စားပြီးလို့..ပြန်တက်ပြီ..”

“ အေးပါ ..ကောင်မရယ် ..” လိုပြန်ပြောတယ် ။

ပြုံးပြီး ကျွန်တော့ဘက်ကို လှည့်လာကာ “ ကိုကို..လာ..” ခေါပြီး ရေချိုးခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဆေးကြောပေးကြတယ် ။ အဝတ်အစားတွေကို ဝတ်ကာ မီဖိုဆောင်ထဲက စားသောက်စရာတွေကိုစားပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာတယ် ။  ဒီတစ်ခါ နွယ်ကနေ စပြီနမ်းကာ သူ့ခြေနှစ်ဘက်ကို ကျွန်တော့် ခါးမှာချိတ်ပြီး နမ်းရင် ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ကြတယ် ။

အဝတ်အစားတွေကို မြန်မြန် ချွတ်ပြီး ကျွန်တော့် ညီလေးကို လက်နှင့်ကိုင်ပြီး “ ကိုကိုရဲ့ပစ္စည်းက အရမ်းကြီးတာဘဲ ..ပထမရှ..က်လို့ မကြည်မိတာ အခုမှကြည့်တော့..အကြိးကြီးဘဲ နွယ်တို့..ကစားတဲ့ ခရမ်းသီးထက်ပိုကြီးတယ် ..ဟီးး ” ဆိုပြီး စုပ်တော့တယ် ။ အာငွေ့ပူပူလေးရတော့ ညီလေးက အရမ်းတင်းပြီး ပြီးချင်လာတော့

“ အား...ရှီး နွယ် ကိုကို ပြီးသွားလိမ့်မယ် ..”  ဆိုတော့မှ အစုပ်ရပ်ကာ

“ ကိုကို..ကောင်းလား ..”

“ အရမ်းကောင်းတယ်.. နွယ်..လာ ကိုကို..တစ်လှည့်..နွယ့်ကို..လုပ်ပေးမယ် ..”

 ဆိုပြီး သူ့ညီမလေးကို လျှာ လေးနှင့်ကစာပြီး အစေ့လေးကို လက်နှင့် ချေပေးလိုက်တယ် ။

“ အိုးအိုး ကိုကိုရယ် ..အင်း..ဟင်း. ကောင်းတယ်ကို...အား.. ကို ..” သူ့ညီမလေးကို ချေတဲ့ လက်ညိုးနှင့်ညီမလေးကို အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးတော့ သူက  “ ကိုကိုရယ် ..ကိုကို့..ဟာကြီးနှင့်..နွယ်ကို မြန်မြန်လုပ်ပေးပါတော့ ..” ပြောလာတော့ ကျွန်တော်လည်းညီလေးကို သူ့ညီမလေးဆီထည့်ပေးလိုက်တယ် ။

“ အမေ့.... အား အရမ်းကြီးတယ် ..ကိုကို.. ဒါပေမဲ့..နွယ်..ကြိုက်တယ်..အား.. အား...ဆောင့်..ဆောင့်... .အရမ်းကောင်း.. လာ...ပြီ..ကို..ကို..အမြန်ဆောင့်ပေးပါတော့... အားအား...ပြီးပြီ..ကိုကို.... နွယ်ပြီးပြီ...”

ကျွန်တော်လည်း နောက်ထပ် အချက် (၂၀) ခန့် ကြမ်းကြမ်းနှင့်မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်ထည့်လိုက်ပြီး အရည်တွေ ပန်းလိုက်တယ် ။ သူလည်းဘဲ နောက်ထပ် တစ်ကြိမ်ပြီးသွားတယ် ။ သူနှင့်တစ်ယောက်ကိုယောက် လွတ် မသွားရအောင် တင်းတင်းဖက်ပြီး မှေးနေကြတယ် ။ ပြန်ခါနီး “ နွယ် ကိုကို လိုက်ပို့ပေးရမလား ..” ဆိုတော့

“ မလိုဘူး ကိုကို နွယ်..အိမ်ပြန်တော့မှာ ..”

“ ကိုကို..မနက်ဖြန်ဆေးဝယ်ပြီး လာပေးမယ် ..” ဆိုတော့ သူက 

“ မလိုဘူး..ကိုကို ..နွယ် ..ဒီနေ့ရက်လွတ်တယ်... ပြီးတော့ ကိုကိုဆီ..မလာခင်က..နှင်းဆီဆီက..ပေးတဲ့.. တားဆေး..သောက်ထားသေးတယ်....”

“ နွယ်ရယ် ....အရမ်းချစ်တယ်ကွာ.. အရမ်းကိုလည်း.. သိတယ်.. ကိုကိုတောင်..မသိဘူး ..” ဆိုတော့ 

“ ကိုကိုက ကျွန်ပြူတာနှင့် အလုပ်ကြိုးစားဖို့ဘဲ သိနေတာကို...”  ပြောပြီး..မျက်စောင်းထိုးကာ တက္ကစီလှမ်းတားကာ ထွက်သွားတယ်။.

ကျွန်တော်လည်း အိမ်ပြန်မလို့ သွားတော့ မောင်မောင်လည်း ကားနှင့်သွားတာ မြင်လိုက်ရတယ် ။ နှင်းဆီက 

“ ကိုအောင်.ခဏ..” ဆိုပြီး တားတယ် ။ 

“ ကိုအောင်တို့ ပွဲ့ကို ညရောက်မှ ကင်မရာကနေ ကြည့်လိုက်တော့မယ်  ..” ဆိုတော့ မျက်လုံးပြူပြီး 

“ နှင်းဆီတို့..ဗွီဒီယို..ရိုက်ထားလား ..” ဆိုတော့ 

“ နှင်းဆီ တစ်ယောက်တည်း ..ကင်မရာ..လျိုဝှက်ပြီး မနေ့က ..တပ်လိုက်တာ ..”

“ ပြန်ဖျက်လိုက်ပါလား ..နှင်းဆီ ..အကို..တောင်းပန်ပါတယ် ..” ဆိုတော့

“ မစိုးရိမ်ပါနဲ့..ကိုအောင်ရယ် ကြည့်ပြီးရင် ပြန်ဖျက်ပါ့မယ်..နော်..ကဲ ကိုအောင် ..အမေတို့..အလုပ်က ပြန်လာတော့မယ် .. နှင်းဆီဝင်ပြီးနော် ..” ဆိုပြီး ရယ်ကာ အိမ်ထဲကိုဝင်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်မှာသာ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိဘဲ စိတ်ညစ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။

.......................................

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>