အညတြ ထစ်ချုန်း အပိုင်း ( ၃ )

အညတြ ထစ်ချုန်း  အပိုင်း ( ၃ )

အညတြ ရေးသည်။

ထစ်ချုံး သူ့မျက်နှာပေါ်ကို အုပ်ထားတဲ့ စောင်ကို ဖယ်ပစ်လိုက်တယ် ။ သူ့လီးကို စုတ်ပေးနေတာ ခက်ခက်ရဲ့ သူငယ်ချင်း ဟယ်လင် ဆိုတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ခက်ခက်က စကပ်လေး လန်တက်နေပြီး သူ ပင်တီပေါ်ကနေ လိုင်းဆွဲပေးနေလို့ မျက်လုံးလေး ပိတ်ပြီး ဖီလင်တွေစွတ်တက်နေတယ် ။ ထစ်ချုံး ခက်ခက်ရဲ့ ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ် ။ 

အိုး …. ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းကြီးမှာ စောက်မွှေးနဲနဲ ချန်ထားပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ တဝိုက်ကို အမွှေးရှင်းထားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖဝါးနဲ့ ပွတ်လိုက် လက်ညှိုးလက်ခလယ်ပူးပြီး အပေါ်အောက်လိုင်းဆွဲပေးလိုက် လုပ်လိုက်တယ် ။ ခက်ခက် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက ညိုနေကြတယ် ။ အသားဖြူဖြူဖွေးဖွေး..ဆီးခုံဖြူဖြူဖွေးဖွေးမှာ အကွဲကြောင်း နှုတ်ခမ်းသားတွေက ညိုနေလို့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ထင်းနေတယ် ။

စိတ်ကြွထလွန်းသွားရတာမို့ လီးစုတ်ပေးနေတဲ့ ဟယ်လင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သုံးလေးချက်လောက် ထိုးညှောင့်မိလိုက်တယ် ။ ဟယ်လင်က လီးကို သဲသဲမဲမဲ စုတ်ပေးနေပြီး ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်ပေးနေတယ် ။ခက်ခက်ရဲ့ ဖီလင်တက်ပြီး ညည်းငြူတဲ့ အသံတွေ ထွက်လာတယ် ။

စောက်ဖုတ်ကို နမ်းရှူချင်တဲ့စိတ်တွေ ပေါက်လာလို့ ခက်ခက် ပေါင်ကြားကို ခေါင်းထိုးဝင်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကိုရှူလိုက်တယ် ။ စောက်ဖုတ်နံ့က သူ့စိတ်တွေကို ထောင်းကနဲ ထသွားစေတာမို့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူညိုညိုတွေကို လျာအပြားလိုက်နဲ့ ဖိဖိ ယက်လိုက်ပါတော့တယ် ။

“ အား....အိုး....အား...ရှီး.....အားဟား.....အင်းဟင်....”

ခက်ခက် ဖင်ကြီးတွေ ရမ်းခါလူးပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေတယ် ။ ယက်လိုက်တိုင်း သူ့လီးကလည်း တဆတ်ဆတ်နဲ့ မာတင်းသွားရလို့ ဟယ်လင့်ပါးစပ်ကို ကော့ကော့ထိုးညှောင့်မိနေတယ် ။ခက်ခက်က ထစ်ချုံးရဲ့ ဆံပင်တွေကို လိန်ကျစ်ဆွဲယူနေတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း အပီကို မှုတ်တော့တာဘဲ ။ စောက်စိကို လျာနဲ့ ရေရေလည်လည် ကလိပေးနေတယ် ။ ခက်ခက် ကြိုက်လွန်းသွားလို့ ထစ်ချုံးက 

“ ကောင်းလား...ခက်ခက်...” 

လို့ မေးတာကို 

“ ကောင်းတယ်...ယက်ပါ..ယက်ပါ...” 

နဲ့ ခေါင်းလေး ညှိမ့်ပြီး ဖြေတယ် ။ဟယ်လင်လည်း လီးစုတ်ရင်း ခက်ခက်ကို ဘာဂျာကိုင်နေတာကို တွေ့တော့ လီးစုတ်နေတာကို ရပ်လိုက်တယ် ။ဟယ်လင့်ပါးစပ်ထဲ လီးကြီး ကျွတ်ထွက်သွားတယ် ။

“ ကိုထစ်ချုံး..ဟယ်လင့်ကိုလည်း ဘာဂျာဆွဲပေးပါလား...” လို့ ပြောလိုက်လို့

ထစ်ချုံးက စိတ်ချ..နင်တို့နှစ်ယောက်ကို အကုန် လုပ်ပေးမယ် ..” လို့ ပြောရင်း ခက်ခက်ကို ဆက် မှုတ်တယ် ။

ဟယ်လင်က ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။  နို့ထွားထွားလုံးလုံးနဲ့ ဟယ်လင့်ကို ထစ်ချုံးတွေ့လိုက်တော့ စိတ်တွေ ထကြွပြီး ဟယ်လင့်နို့တွေကို ကိုင်ချင် စို့ချင်သွားတယ် ။ အမွှေးမဲမဲနဲ့ ဟယ်လင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း ယက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်လာတယ် ။

ဒါကြောင့် ခက်ခက်ကို စောက်ဖုတ် ယက်ပေးနေတာကို ရပ်လိုက်တယ် ။ ခက်ခက်လည်း ဖီလင်တွေ စွတ်ကောင်းနေရာကနေ ထစ်ချုံး ယက်ပေးတာ ရပ်လိုက်လို့ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်ပြီး..

“ ဘာလို့ ရပ်လိုက်တာလဲ” 

လို့ မကျေနပ်တဲ့ လေသံလေးနဲ့ မေးလိုက်တယ် ။

“ ခက်ခက်ကို လီးစုတ်ခိုင်းမလို့...စုတ်မယ် မဟုတ်လား....” 

လို့ ထစ်ချုံးက မေးလိုက်တယ် ။ ခက်ခက်လည်း ဟယ်လင် ထစ်ချုံးရဲ့ လီးကြီးကို စုတ်ပေးနေကထဲက လီးစုတ်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါက်နေခဲ့တာ ဆိုတော့ ခေါင်းညှိမ့်ပြတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း ခက်ခက် ပါးစပ်နားကို သူ့လီးကို တိုးကပ်ပေးလိုက်တော့ ခက်ခက် ငုံဟတ်ပြီး စုတ်ပေးတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း ဟယ်လင်ကို သူ့အနားကို ဆွဲပြီး နို့ကြီးတွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်တယ် ။ ညှစ်တယ်။

စို့တယ်တယ် ။ အားရတော့မှ 

“ ဟယ်လင်..ငါ့မျက်နှာပေါ် တက်ထိုင်စမ်း ..”

လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဟယ်လင်လည်း ထစ်ချုံးရဲ့ မျက်နှာပေါ်ကို ခွထိုင်လိုက်တယ် ။ စူးကနဲ ညှီစို့စို့ စောက်ဖုတ်နံ့ကို ရလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးသူ့မျက်နှာပေါ် ထိကပ်မတတ် နီးကပ်နေတဲ့ ဟယ်လင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ ယက်ပြီ ။ ဟယ်လင်ရဲ့အော်သံတွေ ထွက်လာတယ် ။ ခက်ခက်ကလည်း စောစောက ဟယ်လင် စုတ်ပေးသလိုဘဲ ထစ်ချုံးလီးကို အပီစုတ်ပေးနေတယ် ။ ဟယ်လင့်စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးနေရင်း ဖင်ပေါက်ကို လက်နဲ့ စမ်းလိုက်တယ် ။ ဟယ်လင်ကိုယ် တချက် တွန့်သွားတယ် ။ စအိုပေါက်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်ကစားပေးလိုက်သလို တခါတခါလည်း အထဲကို ထိုးကလိပေးလိုက်တယ် ။ တော်တော်ကြာကြာ ဒီလိုဘဲ လုပ်နေကြပြီး ထစ်ချုံးက

“ တော်ပြီ..ရပ်လိုက်”

လို့ ပြောလိုက်တော့ ခက်ခက်လည်း လီးစုတ်တာကို ရပ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ဟယ်လင်လည်း ထစ်ချုံးမျက်နှာပေါ်ကိုတက်ခွထားတာကို ဖယ်လိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း ခက်ခက်မြိုင်တို့ အမိန့်ကို နာခံရတဲ့ ကားဒရိုင်ဘာ ဘဝကနေ သူတို့ကို အမိန့်ပေးနိုင်တဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချနိုင်တဲ့ကောင် ဖြစ်သွားတယ် ။

“ ဘာလို့ ရပ်ခိုင်းတာလဲ..” 

လို့ ခက်ခက်က မေးလိုက်တဲ့အခါ 

“ ခက်ခက်တို့ကို လိုးပေး တော့မယ်လေ...”

လို့ ထစ်ချုံးက ဖြေလိုက်တယ် ။ဒါပေမယ့် ထစ်ချုံး စိတ်ကူးပြောင်းသွားတယ် ။ နိုင်ငံခြား အပြာဇာတ်ကားတချို့မှာ မြင်ဖူးတာကို အခုလို တဏှာကြီးတဲ့ သူဌေးသမီးလေးတွေနဲ့ စမ်းသပ်ချင်စိတ်က သူ့ခေါင်းထဲ ပေါ်လာလို့ ခက်ခက်နဲ့ ဟယ်လင်ကို သူ့လီးကိုနှစ်ယောက် အတူတူ စုတ်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ ခက်ခက်နဲ့ ဟယ်လင်တို့လည်း သူ့လီးကို တဖက်တချက်ကနေ လျာနဲ့ ယက်လိုက် တယောက်စုတ်နေတဲ့အချိန် တယောက်က ဂွေးစိတွေကို စုတ်ပေးပြီး တယောက်တလှည့်စုတ်ယက်ပေးကြတာက သူကိုယ်တိုင် အပြာကားထဲ သရုပ်ဆောင်နေရသလို ထင်မှတ်မိသွားတယ် ။

တော်တော်ကြာတော့မှ ရပ်ခိုင်းလိုက်တယ် ။

“ ကဲ မမလေးတို့ လိုးကြရအောင် ...” 

လို့ ပြောရင်း အရင်ဆုံး ခက်ခက်ကို ပက်လက်အိပ် ပေါင်ကားခိုင်းလိုက်ပြီးစလိုးပေးတယ် ။ ခက်ခက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ အရမ်းစိုနေတာ စောက်ရည်တင် မကဘူး ။ သူယက်ထားလို့လည်း ဖြစ်မယ် ဆိုတာ သူသိလိုက်တယ် ။ လီးထိုးသွင်းတော့ သိပ် မခဲယဉ်းလှဘဲ ဝင်သွားတယ် ။ သိပ် အချောင်ကြီးလည်း မဟုတ်..သိပ် ကြပ်တာလည်းတော့ မဟုတ်ဘူး..။ အနေတော် စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ ။

ခက်ခက်ရဲ့ နို့နှစ်လုံးကလည်း ဟယ်လင့်လောက် မကြီးပေမယ့် အနေတော် ဆိုက်ပါဘဲ ။ ခက်ခက် နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေး တဖက်ကို သူ စို့လိုက်တယ် ။ ဟယ်လင်က ခက်ခက် မျက်နှာပေါ်ကို ခွထိုင်လိုက်တယ် ။ စောစောက ထစ်ချုံး ယက်ပေးတာကို တော်တော်ဘဲ ကြိုက်သွားလို့ဖြစ်မယ် ။

ခက်ခက်က သူ့မျက်နှာပေါ် နီးနီးကပ်ကပ် ရောက်နေတဲ့ ဟယ်လင့် စောက်ဖုတ်ကို မော့ပြီး လျာနဲ့ထိုးလိုက်တယ် ။ ဟယ်လင့်အော်သံ အီးကနဲ ထွက်လာတယ် ။ခက်ခက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း မှန်မှန် လိုးပေးနေရာက အရှိန်ပြောင်းလိုက်တယ် ။ ခပ်သွက်သွက် ဖိလိုးပေးပြီ ။

ခက်ခက်လည်း ခြေထောက်တွေကို အပေါ်ထောင်ပြီး သူလိုးဆောင့်တာတွေကို တအားအားနဲ့ အော်ပြီး ခံနေတာသူ့မျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ထားတဲ့ ဟယ်လင့်ကို စောက်ပတ် မယက်နိုင်တော့ဘူး ။ သူဆောင့်ထည့်သမျှကို အောက်ကနေ အားကျမခံ ပြန်ကော့ပင့်ပေးနေတယ် ။

ခက်ခက်နဲ့ ဟယ်လင်တို့ဟာ တော်တော့်ကို တဏှာကြီးတဲ့ အာဂကောင်မလေးတွေဘဲ လို့ ထစ်ချုံး စိတ်ထဲကမှတ်ချက်ချလိုက်ရင်း ခက်ခက်ကို အပီကြုံး လိုးတော့တာ ခက်ခက်လည်း မကြာခင် ထစ်ချုံး ခါးကို တအားဖက်ပြီး အီးအီးအိုးအိုး ညည်းငြူရင်း အထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားတယ် ။

ထစ်ချုံးလည်း ဆတ်ကနဲ သူ့လီးကို ခက်ခက် စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲနုတ်လိုက်တဲ့အခါ ခက်ခက်က

“ အိုး..ဘာလို့ထုတ်လိုက်တာလဲ...”

လို့ မကျေမနပ် ပြောလိုက်ပေမယ့် ထစ်ချုံးလည်း မကြားချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ပြီး စောက်ပတ် ယားလွန်းလို့ တွန့်လိန်နေတဲ့ ဟယ်လင့်ကို ဆွဲပြီး လိုးပေးဖို့ လုပ်လိုက်တယ် ။ ဟယ်လင်လည်း ခက်ခက်ကို ထစ်ချုံး လိုးပေးနေတာကို တွေ့ပြီး တအားကို အလိုးခံချင်နေတာ ဆိုတော့ ထင်ချုံးလည်း သူ့ကို ဆွဲခေါ်လိုက်ရော ထစ်ချုံးဆီကို အလိုက်သင့် လိုက်ပါလာပြီး..

“ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲဟင်...”

လို့မေးလိုက်ပါတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တရုတ်ကပြားမလေးကို ဖင်ထောင်ပြီး ဆော်လိုက်ရရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲလို့ ဒီအိမ်ကို ရောက်ရောက်ခြင်း အချိန်မှာ စဉ်းစားခဲ့တာမို့ 

“ ဖင်ကုန်းပေး ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ဟယ်လင်လည်း တခါမှ ဖင်ကုန်းပေးပြီး အလိုးမခံဘူးဘူး ဆိုတော့ ထစ်ချုံး ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တဲ့အခါ ထစ်ချုံးက 

“ ဖင်တွေကို အပေါ်ထောင်ထား...ဖင်ပူးတောင်းထောင် ခိုင်းတာ.. ”

လို့ ပြောလိုက်ပြီး ဟယ်လင်ရဲ့ အနေအထားကို ပြင်ပေးလိုက်ပြီး ဖင်နောက်တည့်တည့်မှာ ဒူးထောက် နေရာယူလိုက်ပြီး ချက်ချင်းဘဲ သူ့လီးကို ဟယ်လင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲ တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်ပါတော့တယ် ။

“ အို့ အကို..ဖြည်းဖြည်း..အကို့ဟာက သိပ်ကြီးတာဘဲ..ဟင့်ဟင့်......”

ညုတုတုနဲ့ နောက်ကို လှည့်ပြောလိုက်တဲ့ ဟယ်လင့်ပြောစကားကို ထစ်ချုံးက ဂရုမစိုက်ဘူး ။ ဟယ်လင့်စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ဖိဖိသွင်းလိုက်တယ် ။

“ အိုး.......အကို့...အမလေး....ဟယ်လင့်စောက်ပတ်တော့ ကွဲတော့မှာဘဲ....ဖြည်းဖြည်း....”

တကယ်တော့ စောက်ရည်တွေ တအားထွက်နေတဲ့ ဟယ်လင့်စောက်ဖုတ်သည် ထစ်ချုံး လီးကို ကောင်းကောင်းကြီး လက်ခံနိုင်ပါတယ် ။ ထစ်ချုံးကလည်း မိန်းမတွေ လိုးလာတာ တော်တော် များနေလို့ ဟယ်လင့်စောက်ဖုတ်ကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် လိုးပေးလိုက်တယ် ။ ဟယ်လင်လည်း လီးလိုချင်နေတာ တော်တော့်ကို ကြာပြီ ဆိုတော့ထစ်ချုံးလိုးပေးတာကို အားရှီးအားရှီးလို့ ညည်းအော်ရင်း ခံနေတယ် ။

ဟယ်လင်ကိုလည်း ခက်ခက်လိုဘဲ မညှာတမ်း ကြမ်းကြမ်း အပြတ်လိုးပေးလိုက်တယ် ။ ဟယ်လင်လည်း 

“ ဆောင့်ဆောင့်...လိုး....လိုးပါ...တအားဆောင့်...လိုး...လိုး.....လိုး....” 

နဲ့ ထစ်ချုံးကို အားပေးတယ် ။ ဖင်ကြီးတွေကိုလည်းအနောက်ကို ပစ်ပစ်ပြီး တန်ပြန် ဆောင့်တယ် ။ ခက်ခက်နဲ့ ဟယ်လင်က လီးဆာလွန်းလို့ ယောကျ်ားဖါတောင်ခေါ်ချင်လို့ နီးစပ်ရာ အခြောက်တွေကို ယောကျ်ားဖါ ဘယ်မှာ ခေါ်ရမလဲ ဆိုတာ လိုက်မေးနေတာ ဆိုတော့အခုလို ထစ်ချုံးက ကောင်းကောင်း လိုးပေးနေတာကြောင့် ထစ်ချုံးနဲ့ လိုးဖို့ စောစောထဲက စိတ်ဝင်စားမိနေတာ ။ 

ခက်ခက်လည်း ခွေခွေလေး လှဲအိပ်နေတယ် ။ဟယ်လင်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို အနောက်ကနေ လှမ်းဆွဲကိုင်ပြီး ဖင်ထောင် ပုံစံနဲ့ တကြောင်းဆွဲပေးလိုက်တာ ဟယ်လင်လည်း ထစ်ချုံးကို တအား ခိုက်သွားရတယ် ။

ဟယ်လင် အရင်ပြီးအောင် ထစ်ချုံး ထိန်းလိုးပေးနေရပေမယ့် ဟယ်လင်လည်း ပြီးရော သူလည်း တအားဆောင့်ရင်း ပြီးပစ်လိုက်တယ် ။ ဟယ်လင်ရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို သုတ်ရည်တွေ တပြုံကြီး ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး ထစ်ချုံး တအားကောင်းသွားတယ် ။

သည်အချိန်မှာ သက်သက်မြိုင်လည်း ဒရိုင်ဘာ ကိုစိုးမိုး မောင်းတဲ့ကားနဲ့ ရန်ကုန်မြို့ထဲ တနေရာမှာ ရောက်နေတယ် ။ ကုန်သည်လမ်းမပေါ်မှာ ကားတွေက ပိတ်ကြပ်နေတယ် ။ သက်သက်မြိုင်နဲ့ ကိုစိုးမိုးတို့လည်း သည်ကားတန်းကြီးထဲမှာ ပါနေတယ် ။

“ စိတ်ပျက်စရာဘဲ ကိုစိုးမိုး...”

“ ဟုတ်တယ်ဗျာ....လိုရာခရီးကို မရောက်နိုင်တော့ဘူး.....”

“ ကိုစိုးမိုး...”

“ ဗျာ..မသက်သက်...”

“ ညက ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲရှင်....ရှင်တို့က တဏှာ သောင်းကျန်းလှချည်လား...လဲလုပ်ကြတာလား...”

ကိုစိုးမိုးက ညက သက်သက်မြိုင်က နော်တုလု အခန်းမှာ သူ့ကို မိသွားတာကို ဆိုလိုမှန်း သိလိုက်တယ် ။

“ ဒေါ်သိန်းကိုလည်း ရိုးရိုးသားသား အေးအေး ထင်ထားခဲ့တာ မှားတာဘဲ....ရှင်နဲ့ကော ထစ်ချုံးနဲ့ပါ လုပ်တယ်ဆိုတာ မယုံနိုင်စရာပါဘဲရှင် ...ကျမတော့ မာမီတို့နဲ့ တိုင်မှကို ဖြစ်တော့မယ်....တဏှာ အုပ်စုကို...”

“ မတိုင်ပါနဲ့ မသက်သက်ရယ်....ကျွန်တော်တို့လည်း သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ် ဆိုတော့ ဖြစ်မိသွားကြရတာပေါ့ဗျာ....တိုင်တော့ မတိုင်လိုက်ပါနဲ့...”

သက်သက်မြိုင်လည်း မနက်က ထစ်ချုံးကို ဒီလိုဘဲ ခြောက်စားပြီး ထစ်ချုံးနဲ့ ပွတြပွဲ ကြမ်းခဲ့လိုက်ရလို့ ကိုစိုးမိုးကိုလည်း ဒီလိုနည်းနဲ့ဘဲ ခြောက်စားကြည့်လိုက်တာ ။ ကိုစိုးမိုးကလည်း ဒရိုင်ဘာာ လုပ်တာ ။ ထစ်ချုံးထက်တောင်လည်သေးတယ် ။ ကြောက်ချင်ယောင် ဆောင်လိုက်တာပေါ့ ။သက်သက်မြိုင်က တဏှာကြီးသူပီပီ သူတို့ ဘာတွေ လုပ်ကြတယ် ဆိုတာကို နား အရသာ ခံချင်တာကြောင့်

“ ဒါဆို ပြောပြ ရှင်တို့ ဘာတွေ လုပ်ကြတယ် ဆိုတာကို ပြောပြ...ဝေ့လည်ကြောင်ပတ် မလုပ်နေနဲ့..”

လို့ ခပ်တင်းတင်း မျက်နှာထားနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ ကားတွေက တရွေ့ရွေ့ဘဲ သွားနေတယ် ။ စိတ်မရှည်လို့ ဟွန်းတီးသူတွေကလည်း တတီတီနဲ့ ။ ကိုစိုးမိုးက သက်သက်မြိုင် စိတ်ထလာရအောင် သူနဲ့ ဒေါ်သိန်း..သူနဲ့ နော်တုလုတို့ လိုးကြပုံတွေ ပုံစံအမျိုးမျိုးတွေ လိုးကြတာတွေကို ပြောပြတော့တာဘဲ ။

ကိုစိုးမိုးမှာ သက်သက်မြိုင်ကို နေ့တိုင်း အလုပ်လိုက်ပို့ကြိုနေရတော့ သက်သက်မြိုင်ကို ခိုးခိုးကြည့်ပြီး စိတ်တွေထန်ထန်နေတဲ့လူ ။ သက်သက်မြိုင်ကို ထောင်းလိုက်ရရင်...ဆိုတဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေက အမြဲ ကိန်းအောင်းနေတဲ့လူ ။

အခုလို သက်သက်မြိုင်က စပြီး မေးလာတော့လည်း လီး စောက်ဖုတ် စောက်စိ လရည် စတဲ့ ကြမ်းတဲ့ စကားလုံးတွေကိုပါ ထည့်သုံးပြီး သူတို့ လိုးတဲ့အကြောင်းတွေကို မြိန်ရည်ယှက်ရည် ပြောပြပြီ ။သက်သက်မြိုင်လည်း ကိုစိုးမိုး ပြောပြတာတွေကို သဘောကျပြီး နားထောင်သလို တခါတခါတောင် သိချင်တာတွေကို မေးသေးတယ် ။ ကိုစိုးမိုးရဲ့ တစ်တစ်ခွခွ စကားလုံးတွေကြောင့် သက်သက်မြိုင်တယောက် စိတ်တွေ လာနေရပြီ ။

ကိုစိုးမိုးမှာလည်း လီးကြီး မတ်မတ် ထောင်နေပြီ ။ ပုဆိုးကြားက ထောင်ထနေတဲ့ လီးကို တချက်တချက် ပွတ်လိုက်ကိုင်လိုက်နဲ့ သက်သက်မြိုင်ကို ဘယ်လို ဖြုတ်ရမလဲ ခေါင်းထဲမှာ အကြံထုတ်နေတယ် ။ သူ ဒေါ်သိန်းနဲ့နော်တုလုကို လိုးတဲ့အကြောင်း ပြောသလိုလိုနဲ့ ဘာဂျာ အမှုတ်ခံရင် ဘယ်လိုကောင်းတဲ့အကြောင်း...လီးစုတ်တဲ့အကြောင်းတွေရော ထည့်ပြောပြနေတယ် ။

“ အင်း...ပေါက်ဖေါ်ရဲ့ အိမ်သာ့တော့ ရှိတယ်... ”

ပေါက်ဖေါ်ရဲ့ အိမ်ကလည်း ဒီနဲ့ နီးနေပြီ ...။ ခက်တာက ပေါက်ဖေါ်ရဲ့ မိန်းမ ပြန်သိရင် မိုးမီးလောင်မယ် ။ပေါက်ဖေါ်မိန်းမ ကြင်မီးက အာကြမ်းလျာကြမ်းကြီး ။ ကလော်တုတ်မယ့်ကောင်မ ။

“ အရေးထဲ မသက်သက်ရယ်...ကျွန်တော်...ဘိုက်တအား နာလာတယ် ...ဟိုလေ...အိမ်သာ..အိမ်သာ တက်ချင်လို့”

သက်သက်မြိုင်လည်း.

“ ခက်တာဘဲ ..ကားက မရွေ့တဲ့ကြားထဲ..ကိုစိုးမိုး ဘယ်လို လုပ်မလဲဟင်....”

လို့ မေးလိုက်တော့ အကြံသမား ကိုစိုးမိုးက 

“ ရှေ့နားမှာ ကျွန်တော့် ဘကြီးအိမ် ရှိတယ် ..အဲ့မှာ ခဏ ဝင်လိုက်လို့တော့ရတယ်..ကျွန်တော်က မသက်သက်ကို အားနာလို့...” 

လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ သက်သက်မြိုင်က 

“ ရတယ်...လွယ်ထားလို့ရတဲ့ဟာမှ မဟုတ်တာ..ဝင်လိုက်ပါ ..ဝင်လိုက်..ကျမ စောင့်မယ်...” 

လို့ ပြောတဲ့အခါ ကိုစိုးမိုးက 

“ မသက်သက်..အပြင်မှာ စောင့်ရတာ ကားထဲ ပူပါတယ်..အထဲ ခဏ ဝင်ထိုင်လိုက်ပါလား...” 

လို့ ပြောပြီး သူ့ဘကြီးရဲ့အိမ် ဆိုတဲ့ အိမ်လေးရှေ့မှာ ကားကို ထိုးဆိုက်လိုက်တယ် ။ 

တကယ်တော့ ဒီအိမ်က ကိုစိုးမိုးရဲ့ ဘကြီးရဲ့အိမ် မဟုတ်ဘူး ။ပေါက်ဖေါ်ဆိုတဲ့ သူ့ သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့ အိမ် ။ သူငယ်ချင်းက သူ့ယောက္ခမ ဆုံးလို့ နယ်ကို ပြန်နေတဲ့ အချိန် သူ့ကို အိမ်ကြည့်ပေးဖို့ အပ်သွားလို့ သူ့လက်ထဲ အိမ်သော့ ရှိနေတာ ။သက်သက်မြိုင်က မငြင်းဘူး ။ ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ် ။

ကိုစိုးမိုး ရင်ထဲမှာ တအား ပျော်သွားတယ် ။ ဟီး.......ပါလာပြီ ။ သားကောင်ကို စားရတော့မယ်လို့ သေချာသွားတဲ့အခါ ခြင်္သေ့ကြီး ပီတိ ဖြစ်သွားသလိုမျိုး ။သက်သက်မြိုင် က ကိုစိုးမိုး အိမ်တံခါးသော့ကို ဖွင့်နေတာ တွေ့တော့..

“ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိနေဘူးလားဟင်..”

လို့ မေးလိုက်တယ် ။ ကိုစိုးမိုးက တံတွေးကို ဂလုလို့ မြည်အောင် မြိုချလိုက်ပြီး...“ ဟုတ်တယ်...ဘကြီးက ဘုရားဖူးထွက်သွားလို့ ကျွန်တော့်ကို သော့အပ်ခဲ့တယ် မသက်သက်...” လို့ ဖြေလိုက်ရင်း အိမ်ထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။

သက်သက်မြိုင်လည်း ကိုစိုးမိုးနဲ့ အတူတူ အိမ်ထဲကို လိုက်ဝင်လိုက်တယ် ။ လူသူမရှိတဲ့ အိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့ အသိက သူတို့ နှစ်ယောက်လုံးကို စိတ်တွေ နိုးထစေလာတယ် ။ ကိုစိုးမိုးလည်း သက်သက်မြိုင်ကို ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထားပြီး အိမ်အနောက်ထဲကို ဝင်သွားတယ် ။ သူ့လီးက မတရားကြီး တောင်နေတယ် ။ အိမ်သာဆီကို မသွားဘဲ ဧည့်ခန်းရဲ့ အတွင်းဖက်က ထမင်းစားခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ဖြေချပြီး သူ ကွင်းထုတော့တာဘဲ ။ အရမ်းကို တင်းကြပ်နေပြီ ။ သက်သက်မြိုင်ကို ကန့်လန့်ကာကြားကနေ ချောင်းပြီး ထုတာ ။

သက်သက်မြိုင်လည်း ဧည့်ခန်းထဲက ဓါတ်ပုံတွေ ချိတ်ထားတာကို လိုက်ကြည့်နေတယ် ။ ကျောခိုင်းထားလို့သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ကိုစိုးမိုး မြင်နေရတယ် ။ ဟီး ...တောင့်လိုက်တဲ့ ဖင်ကြီး....လိုးလိုက်ရရင်တော့ ကောင်းလိုက်မယ့် ဖြစ်ခြင်း …..။

သက်သက်မြိုင်က ချွတ်ကနဲ အသံလိုလို ကြားလိုက်လို့ အနောက်ကို ဖျတ်ကနဲ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကန့်လန့်ကာ ကြားထဲက ချောင်းနေတဲ့ ကိုစိုးမိုးကို တွေ့သွားတယ် ။

“ ဟင်..ကိုစိုးမိုး...အိမ်သာတက်မယ် ဆိုပြီး ဘာလုပ်နေတာလဲ...”

ကိုစိုးမိုး ရှိနေတဲ့ ကန့်လန့်ကာ အနောက်ကို သက်သက်မြိုင် ရောက်လာတော့ လီးတန်းလန်းကြီးနဲ့ ကွင်းထုနေတဲ့ ကိုစိုးမိုးကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ တွေ့ဖူးချင်နေတဲ့ ကိုစိုးမိုးရဲ့ လီးတုတ်တုတ် ရှည်လမျောကြီးကိုလည်း တွေ့လိုက်ရတယ် ။

“ ဟယ်..ရှင့်တန်ဆာကြီးက တယ်ကြီးပါလား ….ကိုစိုးမိုးရယ်....”

ကိုစိုးမိုးက ကျေနပ်သွားတယ်..။

“ မသက်သက်...ကိုင်ကြည့်လေ ...”

“ အို..မကိုင်ရဲပါဘူး..ကြောက်တယ်...”

အမူပိုလိုက်တဲ့ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ရုံတင် မကဘူး..စုတ်ပစ်လိုက်ချင်နေတယ် ။စားနေကျကြောင်ပါး ကိုစိုးမိုးက သိပ် သိတာပေါ့ ။ ဘယ်ရမလဲ ။ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ လက်တဖက်ကို ရဲရဲတင်းတင်းဆွဲကိုင်ဆွဲလိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ကြီးကို ထည့်ပေးလိုက်တယ် ။

“ အို..အမလေး...ဘာလို့..ဘာလို့..အိ....ပူနွေးနွေးကြီး........”

ဟန်ဆောင် ငြင်းပေမယ့် ကိုစိုးမိုးက သူ့လက်နဲ့ လီးကို ကိုင်ထားမိနေတဲ့ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ လက်ကို အုပ်ဖိထားလိုက်တော့ သက်သက်မြိုင်လည်း မတတ်သာလို့ ကိုင်ရတဲ့ အနေနဲ့ လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားနေတယ် ။

“ ဟင်ကွာ....ကြောက်တယ်....ကြောက်တယ်....”

“ မကြောက်ပါနဲ့ မသက်သက်ရယ်....ဒီကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်ရင် ကျွန်တော်က ကျွမ်းကျင်ပြီးသား...သိချင်တာတွေကိုပြောပြမယ်...လက်တွေ့လည်း သင်ပေးမယ်...”

“ ဟွန့်..နာနေပါ့မယ်...အမလေး....”

ကိုစိုးမိုးက သူ့လက်နဲ့ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ လက်ကို အုပ်ကိုင်ပြီး ကွင်းတိုက်သလို ရှေ့နောက် လှုပ်ရှား ပွတ်တိုက်လိုက်တယ် ။ သက်သက်မြိုင်လည်း လီးကြီးကို ပွတ်တိုက်နေရတာနဲ့တင် ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေ တအား ထွက်စိုနေရပြီ ။

ကိုစိုးမိုးရဲ့ လီးတန်ကြီး ထိပ်ပေါက်ကလည်း အရည်ကြည်လေးတွေ စို့နေပြီ ။

“ မသက်သက်...ကျွန်တော့်ကို မရှက်နဲ့တော့ဗျာ..ကျွန်တော် မသက်သက်ကို လိုးချင်တယ်...”

“ ဟင်....ဘာ...ဘာပြောတယ် ...”

“ အော်..မသက်သက်ကို ကျွန်တော် လိုးမယ်လို့...”

“ ရှင်..ရှင်..မိုက်ရိုင်းလှချည်လား...”

ကိုစိုးမိုးက သက်သက်မြိုင်ကို ဖက်လိုက်ပြီး အတွင်း အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားပါတော့တယ် ။ သက်သက်မြိုင်လည်း ပါးစပ်က မိုက်ရိူင်းလှချည်လားလို့ ပြောနေပေမယ့် ကိုစိုးမိုးက လိုးမယ်လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ တကိုယ်လုံး ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားရတယ် ။ ဒီလို မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း ပြောထည့်လိုက်တာတွေက သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ရာဂစိတ်တွေကို ထကြွသွားရတယ် ။

ကိုစိုးမိုး သူငယ်ချင်း ပေါက်ဖေါ်နဲ့ သူ့မိန်းမတို့ရဲ့ ကုတင်ကြီးဆီကို သက်သက်မြိုင်ကို ခေါ်သွားပြီးတဲ့နောက်..

“ မသက်သက်..ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်..” 

လို့ ပြောလိုက်တယ် ။သက်သက်မြိုင်လည်း သူ့စကားကို အိပ်မွေ့ချ ခံထားရတဲ့ လူတယောက်လို တသွေမတိမ်း နားထောင်မိရပြီး ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုပြီး တခု ချွတ်ချနေမိတယ် ။သည်အချိန်မှာ ကိုစိုးမိုးကလည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ခပ်သွက်သွက် ချွတ်ချပစ်လိုက်တော့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားက တုတ်ခိုင်ရှည်လျားတဲ့လီးတန်ကြီးကို သက်သက်မြိုင် မြင်လိုက်ရတဲ့အခါ သည် လီးအကြီးစား အရှည်စားကြီးနဲ့ ငါ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းတော့မှာပါလား ဆိုတဲ့ အသိကြောင့်သက်သက်မြိုင် ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်း ထသွားရတယ် ။

မနက်ပိုင်းမှာ ထစ်ချုံးရဲ့ အလိုးကို ခံပြီးခဲ့ပေမယ့် အခု ကိုစိုးမိုးနဲ့ တွေ့တဲ့အခါ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ စိတ်တွေက တအား ထကြွနေရပြန်တယ် ။ သည်လီးကြီးနဲ့ အလိုးကို ခံရတော့မယ် ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် စောက်ပတ်တခုလုံး ဖူးယောင် တင်းခုံးပြီး အရည်တွေလည်း ထိန်းမရအောင် ထွက်ကျ စိုရွှဲနေပြီ ။

မိန်းမကျမ်းကြေနေတဲ့ ကိုစိုးမိုးက နေ့တိုင်းလို အလုပ်လိုက်ပို့ပေး ဈေးလိုက်ပို့ပေးတဲ့အခါ သက်သက်မြိုင်ကို ကြည့်ပြီး တနေ့ သူ ဖန်ပြီး လိုးလို့ ရနိုင်တယ် လို့ ခန့်မှန်းမိခဲ့တာ အခုတော့ သူ့ခန့်မှန်းချက်က မှန်နေတယ် ။ သက်သက်မြိုင်က ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ သူ့အလိုးကို ခံဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ ။

ပက်လက်ကလေး အိပ်နေပြီး စောက်ပတ်ပေါ်ကို လက်ဝါးတဖက် နို့တွေအပေါ်ကို လက်တဖက်နဲ့ ကွယ်ကာပြီး အရောင်တောက်ပနေတဲ့ မျက်လုံးတစုံနဲ့ ကိုစိုးမိုးကို ကြည့်နေတယ် ။

“ အိုး..မသက်သက်..ဘာလို့ လက်ကာခြေကာ ဖြစ်နေတာလဲ ..မရှက်နဲ့..ယောကျ်ားဆိုတာက မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို လိုချင် မိန်းမတွေ ဆိုတာကလည်း ယောကျ်ားလီးကို လိုချင်တောင့်တကြတာ သဘာဝဘဲ...ကဲ ပေါင်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေး..လိုးကြရအောင်...” 

လို့ ပြောလိုက်ပြီး သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ပေါင်ကြားမှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး အရင်ဦးဆုံး လုပ်လိုက်တာက ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာပါဘဲ ။သူ့လီးကိုတော့ လက်နဲ့တောင် မကိုင်ဘဲ စိတ်မှန်းနဲ့ဘဲ သက်သက်မြိုင် ပေါင်ကြားကို တေ့ထောက်လိုက်တယ် ။ လီးထိပ်က တန်းကနဲ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ ကြားထဲက အပေါက်ဝကို တန်းထောက်မိသွားတော့ ကိုစိုးမိုးလည်း  တခါတည်း ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ် ။

“ အို...အီး.....”

စောက်ခေါင်း ကျဉ်းကျဉ်း ထဲကို လီးထိပ် ဒစ်လုံးကြီး တိုးဝင်လာလို့ သက်သက်မြိုင် လန့်အော်မိလိုက်တာပါ ။ ကိုစိုးမိုးက နို့ကြီးတွေကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ် ကျန်တဲ့ လက်တဖက်နဲ့သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ဖင်တုံးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး  စောက်ပတ်ထဲ ရောက်သွားတဲ့ သူ့လီးထိပ်ပိုင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ တစွပ်စွပ် ဖိသွင်းတယ် ။

“ အင်းဟင်း.....အိုး...ဖြည်းဖြည်း......”

သက်သက်မြိုင်မှာ ပါးစပ်က အဲလို ပြောလိုက်ပေမယ့် အခုလို ကိုစိုးမိုး ခပ်ကြမ်းကြမ်း လုပ်တာတွေကို သဘောကျနေတာပါ ။ကိုစိုးမိုးမှာလည်း ကြုံတောင့်ကြုံခဲ သူဌေးသမီးလေးကို လိုးခွင့်ရတာကြောင့် အချိန် ဆွဲမနေဘဲ အပီကို လိုးတော့တာဘဲ ။

ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်လွန်းနေတဲ့ သက်သက်မြိုင်မှာလည်း စိတ်ထဲမှာ ခေါင်းထဲမှာ ယားနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အယားဖျောက်ဖို့ တခုထဲဘဲ ရှိနေတယ် ။ လီးတန်ကြီး တဆုံး စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းမိနေတဲ့ အချိန် ကိုစိုးမိုးက အသွင်းအထုတ် ဆက်မလုပ်ဘဲသက်သက်မြိုင်ရဲ့ နို့ကြီးတွေက ထောင်ထနေတဲ့ နို့သီးလေးတွေကို တဖက်ပြီး တဖက် စို့ပေး လျာနဲ့ ထိုးပေး ယက်ပေးနေတော့ သက်သက်မြိုင်လည်း တင်းကြပ်နေအောင် လီးတုတ်တုတ်ကြီး တချောင်းလုံး စောက်ခေါင်းထဲ အောင်းထားပြီး ငြိမ်နေတာကို မချင့်မရဲ ဖြစ်လာပြီး..

“ ကိုစိုးမိုး..လုပ်လေ...”

လို့ ပြောလိုက်မိတယ် ။ ကိုစိုးမိုးကလည်း မကြားသလိုနဲ့ နို့တွေကိုဘဲ ဆက်  ကလိနေတယ် ။

“ ဟင့်....ငြိမ်မနေပါနဲ့ကွာ....ဒီက လိုချင်လှပြီ...”

သက်သက်မြိုင်လည်း အောက်က ပေါင်ကားဖြဲပေးနေရာက ကော့ကော့ပေးလာတယ် ။ ကိုစိုးမိုးက မခိုးမခန့်နဲ့ ရယ်လိုက်ပြီး..“ 

လိုချင်တာလား..လိုးချင်တာလား မသက်သက်....ကျမကို လိုးပေးပါတော့ရှင်..လို့ မသက်သက် ပါးစပ်လေးကနေ ပြောလိုက်တာကို ကြားချင်တာဗျ ....” 

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ သက်သက်မြိုင်လည်း...

“ ဟွန်း ...တော်တော် လည်း စောက်မြင်ကပ်ဖို့ ကောင်းတဲ့ လူဘဲ..” 

လို့ ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်တယ် ။

“ ဟား ဟားဟား.....”

ကိုစိုးမိုးက ရယ်လိုက်ပြီး စပြီး လိုးပေးတယ် ။သက်သက်မြိုင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လိုးရတာ ကိုစိုးမိုးမှာ ဒေါ်သိန်းနဲ့ နော်တုလုတို့ကို လိုးရတာထက် ပိုပြီး လိုးလို့ကောင်းတယ်လို့ ထင်မိရပြီး ခပ်သွက်သွက် လိုးဆောင့်ပါတော့တယ် ။ သက်သက်မြိုင်လည်း ကိုစိုးမိုးကို ဆွဲဖက်ထားပြီး သူလိုးတာတွေကို တအားအား ညည်းငြူရင်း ခံနေတယ် ။ ထစ်ချုံး လိုးတာနဲ့ ကိုစိုးမိုး လိုးတာကိုလည်း စိတ်ထဲမှာ ဘယ်သူလိုးတာက ပိုသာသလဲလို့ နှိုင်းယှဉ်ကြည့်နေမိရတယ် ။

အရည်တွေက တအားစိုစိုရွှဲနေတာကြောင့် တဖွတ်ဖွတ် အသံတွေ ထွက်သလို အားနဲ့ ဆောင့်ထည့်တိုင်း အသားချင်း ရိုက်ခတ်သံ တဖတ်ဖတ်က စည်းချက်မှန်မှန်နဲ့ ကြားနေရတယ် ။စောက်ဖုတ်က တင်းကြပ်လွန်းတာကြောင့် သူ့လီးကို တအား ဆွဲဆုပ် ညှစ်ယူနေသလို ခံစားရလို့ ကိုစိုးမိုး ကြာကြာ ထိန်း မလုပ်နိုင်တော့ဘဲ ပြီးချင်လာလို့ အလိုးနှုံးကို လျော့ချလိုက်ပေမယ့် အချက်တိုင်း အဝင်ရော အထွက်ရော တအားကောင်းနေတဲ့အတွက် ဆက် မထိန်းထားနိုင်တော့ဘဲ သုတ်ရည်တွေကို သက်သက်မြိုင်ရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို ပန်းထုတ်မိလိုက်ပါတယ် ။

“ အား....အား...အား.......ကောင်းလိုက်တာ...မသက်သက်ရယ်...မသက်သက်ကော ပြီးလားဟင်.....”

“ အင်း..ကျမ နှစ်ခါတောင် ပြီးတယ် . . .”

ကိုစိုးမိုးက သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ဘေးမှာ ယှဉ်တွဲ အိပ်ချလိုက်တယ် ။

ကိုစိုးမိုး မသိတာက သူသူငယ်ချင်း ပေါက်ဖေါ်က သူတို့ ခရီးသွားနေတဲ့ အချိန် အိမ်ကို ဖေါက်ထွင်းခံရမှာ စိုးတာကြောင့် တခုခု ဖြစ်ခဲ့ရင် သိရအောင် သူတို့အိမ်မှာ ကင်မရာတွေ အများကြီး အတွင်းရော အပြင်ရော တပ်ဆင်ခဲ့တယ် ဆိုတာကိုပါ ..။ မီးခံသေတ္တာ ရှိနေတဲ့ သူတို့ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကိုပါ ကင်မရာ တပ်ထားခဲ့တာတွေကို ကိုစိုးမိုးက မသိဘဲ သက်သက်မြိုင်နဲ့ ပျော်ပျော်ပါးပါးကြီး လိုးလိုက်တယ် ။

ဒီအချိန်မှာ ပေါက်ဖေါ်က သူတို့ လိုးနေကြတာတွေကို သူ့ဖုန်းထဲကနေ တွေ့နေရတာကို သူ မသိဘူး ။ ပေါက်ဖေါ်က သူ့ကင်မရာတွေကနေ ရိုက်ထားတာတွေကို ဗီဒီယိုပါ ရိုက်ထားတာကြောင့် သက်သက်မြိုင်နဲ့ ကိုစိုးမိုး လိုးခန်းတွေကို မှတ်တမ်းတင်ထားပြီး ဖြစ်နေပါတယ် ။သူ့အိမ်ကို စော်ခေါ်လာတာ တွေ့လိုက်တာနဲ့ ပေါက်ဖေါ်လည်း အိပ်ခန်းထဲက ကင်မရာက ရိုက်တဲ့ ပုံအကန့်ကို ပြောင်းကြည့်လိုက်တဲ့အခါ အင်မတန်မှ ပီပြင်တဲ့ အလိုးပွဲတပွဲကို အစအဆုံး ကြည့်လည်း ကြည့်ရ ရလည်း ရလိုက်ပါတယ် ။

သက်သက်မြိုင်လည်း ဒီနေ့အဖို့ တော်တော်ကြီး ကျေနပ်သွားပြီမို့ ကိုစိုးမိုးကို အိမ်ကို ပြန်ဖို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ကိုစိုးမိုးလည်း ထပ်ပြီး လိုးချင်သေးပေမယ့် တအိမ်ထဲ တခြံထဲ နေနေကြသူတွေမို့ သူနောင်ကိုလည်း သက်သက်မြိုင်ကို လိုးခွင့် ထပ် ရအုံးမှာပါ လို့ တွေးမိပြီး သက်သက်မြိုင်ကို နောက်တချီတမောင်း လိုးဖို့ မတောင်းဆိုတော့ဘဲ အိမ်ကိုဘဲ ကားမောင်း ပြန်ခဲ့လိုက်ပါတယ် ။

သက်သက်မြိုင်လည်း မျက်လုံးလေး ပိတ်ပြီး ကားထိုင်ခုံမှာ မှီချရင်း လိုက်ပါလာတယ် ။ကိုစိုးမိုးရော ထစ်ချုံးရော နှစ်ယောက်လုံး အလိုးကောင်းကြပြီး ဘယ်သူက ပိုသာတယ် လို့ မရှိဘဲ သူကျေနပ်အောင် လိုးပေးနိုင်တဲ့ လူတွေလို့ဘဲ စဉ်းစားနေမိရတယ် ။

ထစ်ချုံးလည်း မထင်မှတ်ဘဲ တနေ့ထဲ ခက်ခက်မြိုင်ကိုရော သက်သက်မြိုင်ကိုရော စိတ်ရှိသလောက် လိုးလိုက်ရတာကို တစိမ့်စိမ့် ပြန်တွေးရင်း ကျေနပ်နေတယ် ။ ညနေပိုင်းမှာ ဒေါ်စီစီလှိုင်က အပြင်သွားစရာ ရှိလို့ ကိုစိုးမိုးကို ခေါ်ခိုင်းတဲ့အခါ ကိုစိုးမိုးက သက်သက်မြိုင် မြို့ထဲ သွားတာကိုလိုက်ပို့ပေးနေတယ်လို့ သိလိုက်တော့ဘကြီးမြိုင်က 

“ ထစ်ချုံးလည်း ကားမောင်းတတ်နေပြီဘဲ..သူ့ကို မောင်းခိုင်းလိုက်..”

လို့ ပြောလိုက်လို့ ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း နော်တုလုကို 

“ ထစ်ချုံးကို သွားခေါ်ချည်...ငါ အပြင်သွားမလို့..”

လို့ ခေါ်ခိုင်းတယ် ။ထစ်ချုံးလည်း ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို ကားမောင်းပေးရတယ် ။ဘကြီးမြိုင်ကတော့ အိမ်မှာဘဲ ကျန်ခဲ့တယ် ။ဒေါ်စီစီလှိုင်က ကားမောင်းနေတဲ့ ထစ်ချုံးကို ရုတ်တရက် 

“ ထစ်ချုံး ...နင် ရည်းစား ရှိပြီလား....”

လို့ မေးလိုက်လို့ ထစ်ချုံးလည်း

“ မရှိပါဘူး ဒေါ်လေး...”

လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်က ..

“ မင်း ရွာမှာ ရည်းစား မကျန်ခဲ့ဘူးလား..” 

လို့ ထပ်မေးတယ် ။ 

“ မကျန်ခဲ့ပါဘူး..ဒေါ်လေး...” 

လို့ ထစ်ချုံး ဖြေလိုက်တယ် ။ဒေါ်စီစီလှိုင် ပို့ခိုင်းတာက သူ့သူငယ်ချင်း တယောက်ရဲ့ အိမ်ကိုပါ ။ လူချမ်းသာတွေ နေတဲ့ ရပ်ကွက်ကြီးထဲကတိုက်လှလှကြီးနဲ့ နေတဲ့ ဒေါ်ပက်ဂီဘမြင့် ဆိုတဲ့ အန်တီကြီးက ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို ပြုံးရွှင်တဲ့ မျက်နှာနဲ့ ဆီးကြိုနေတယ် ။ ဒေါ်ပက်ဂီဘမြင့်က တော်တော့်ကို ဝဖြိုး တယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်က ဒေါ်ပက်ဂီဘမြင့်ထက် စာရင်ပိုကြည့်ကောင်းနေတယ် လို့ ထင်ချုံး ထင်မိတယ် ။ဒေါ်ပက်ဂီဘမြင့်က ထစ်ချုံးကိုလည်း တိုက်ထဲ ခေါ်ပြီး မီးဖိုခန်းနားက ထမင်းစားခန်းကျယ်ကြီးမှာ ထိုင်ခိုင်းပြီးကော်ဖီတခွက် တိုက်တယ် ။

“ စီစီ...မင်းရဲ့ ဒရိုင်ဘာက အသစ်လား..” 

လို့ ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို နှစ်ကိုယ်ကြား မေးလိုက်တာကို ထစ်ချုံးက နားပါးတဲ့ကောင်မို့ကြားလိုက်တယ် ။ဒေါ်စီစီလှိုင်က 

“ ဟုတ်တယ်...ဒရိုင်ဘာ စိုးမိုး မရှိလို့ သူ့ကို ပို့ခိုင်းရတာ..သူက စီစီ့ယောကျ်ား တောက ခေါ်လာတာ..အခု ကားမောင်းလိုင်စင်လဲရပြီး အားကိုးနေရပြီလေ ..”

လို့ ဖြေတာကိုလည်း ကြားလိုက်ရတယ် ။ဒေါ်ပက်ဂီဘမြင့်က ထစ်ချုံးကို အဝေးက လှမ်း ကြည့်နေပြီး..

“ ကောင်လေးက တောင့်တောင့်တင်းတင်းနဲ့ မဆိုးဘူး..စီစီ...” 

လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်က 

“ ပက်ဂီ..ယူကတော့ ကောင်ချောလေးတွေ တွေ့ရင်မနေနိုင်တော့ဘုးကွာ...ခစ်ခစ်ခစ်...တော်တော့်ကို ထတယ်...”

လို့ ရယ်မောရင်း ပြောလိုက်တယ် ။ ဒေါ်ပက်ဂီဘမြင့်က တခွိခွိနဲ့ ရယ်ရင်း..

“ ဟုတ်တယ် ...ဒီအရွယ် ကောင်လေးတွေက အားကောင်းမောင်းသန် တကယ့် မြင်းရိုင်းလေးတွေ လိုဘဲပေါ့ စီစီ....ဟင်း....တက်စီးလိုက်လို့ကတော့...အင်း....ကောင်းလိုက်မယ့် ဖြစ်ချင်း..”

လို့ တီးတိုးပြောရင်း ဖီလင်တက်တဲ့ပုံ လုပ်ပြတယ် ။ဒေါ်စီစီလှိုင်က 

“ ပက်ဂီ..စိတ်ထိန်းအုံး...ခစ်ခစ်....” 

လို့ လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ဒေါ်ပက်ဂီဘမြင့်က 

“ ယူ ...စတယ်လာ့အကြောင်း ကြားပြီးပြီလား ...” 

လို့ ခပ်တိုးတိုး မေးလိုက်တာကြောင့် ဒေါ်စီစီလှိုင်က

 “ စတယ်လာ ဘာဖြစ်လို့လဲ ပက်ဂီ..အရက်မူးလွန်ပြန်ပြီလား...” 

လို့ ပြန်မေးလိုက်တယ် ။ ဒေါ်ပက်ဂီဘမြင့်က

“ မူးတာတင် ဘယ်ကမလဲ..ဟိုတယ်ကနေ ကောင်လေးသုံးယောက်က အန်တီ့ကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးမယ် ဆိုပြီး ကားနဲ့ တင်လိုက်ကြပြီး အိမ်ကို တန်းမပို့ဘူးလေ....တနေရာ ခေါ်သွားပြီး ဝိုင်းလုပ်လိုက်ကြတာ စတယ်လာ လည်း လီးသုံးချောင်း နဲ့အဆော်ခံလိုက်ရတယ်...” 

လို့ ပြောတယ် ။

“ ဟယ်....ဒါ မုဒိန်းကျင့်တာဘဲပေါ့...ရဲမတိုင်ဘူးလား...”

“ သူတို့ ဂုဏ်အရှိန်နဲ့ မုဒိန်းကျင့်ခံရပါတယ် ဆိုရင် ရှက်လို့ ဘယ်တိုင်ပါ့မလဲ....စီစီ....”

“ အို..ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ ...”

“ ဒို့လည်း စိတ်ဝင်စားတာနဲ့ စတယ်လာ့ကို ခေါ်ပြီး မေးရတာပေါ့..အတွေ့အကြုံတွေ....သူပြောပြတာကတော့မုဒိန်းကျင့်သလို မဟုတ်ပါဘူး...တဲ့..သူတို့က အရမ်း ကောင်းကောင်း ဆက်ဆံတယ် ပြောတာဘဲ..စတယ်လာ့ကြည့်ရတာ ကောင်လေးသုံးယောက်နဲ့ ဖြစ်ရတာကို စိတ်မဆိုးဘဲ ကျေနပ်နေသလိုဘဲ စီစီ....”

“ ဟင်..ဟုတ်လား ...”

“ အင်း..ယူ အသေးစိတ် သိချင်ရင် စတယ်လာ့ကို တွေ့မှ သေချာ မေးကြည့်လိုက်..ကဲ...စကားကောင်းနေလိုက်တာ..ယူ ပြမယ် ဆိုတဲ့ ပုလဲနားကပ်လေးတွေ ပြပါအုံး....”

“ အင်း...အင်း ...”

ထစ်ချုံးလည်း သူတို့လိင်ကိစ္စတွေကို မြိန်ရည်ရှက်ရည် ပြောဆိုနေတာတွေကို  နားစွင့်ထောင်နေတယ် ။ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း လင်ဖြစ်တဲ့သူက အသက်ကြီးတဲ့အပြင် ခါးနာလွန်းတဲ့ ဝေဒနာသည်မို့ ကာမ မပေးနိုင်တာတော်တော်ကြာခဲ့ပြီ ဆိုတော့ ယောကျ်ားတယောက်ရဲ့ အထိအတွေ့ကို လိုလားနေမိတဲ့သူပါ ။ သို့ပေမယ့် ငွေကြေး ချမ်းသာတဲ့ လူကုံတန်တွေ ပီပီ ကိုယ့်အိမ်က အခိုင်းအစေ တပည့်တပန်းကိုတော့ ဒီကိစ္စနဲ့ ဆက်နွယ်ပြီးထည့်မစဉ်းစားမိခဲ့တာ အမှန်ပါ ။

သူငယ်ချင်း ပက်ဂီဘမြင့်က ထစ်ချုံးက လူထွားလူသန်လေး ဆိုတာ သတိပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားတယ် ။ အင်း အနီးအနားမှာ စားစရာတွေ ရှိနေတာကို သတိမမူ ဂူမမြင် ဖြစ်နေရတဲ့ သူ့ဘဝကို ပြုံးမိသွားတယ် ။ ပက်ဂီဘမြင့်ရဲ့ အိမ်က အပြန် လမ်းတလျှောက်လုံး ဒေါ်စီစီလှိုင်တယောက် ကားမောင်းနေတဲ့ ထစ်ချုံးနဲ့ ပတ်သက်ပြီး စဉ်းစားလာနေသည် ။ ထစ်ချုံးကို စိတ်ကူးနဲ့ အဝတ်တွေ ချွတ်ကြည့်မိနေသည် ။

ဒီကောင်လေးဟာ ပက်ဂီ ပြောသလို လိုးအားသန်မယ့်ကောင်လေး ဖြစ်ဖို့များတယ် ။ အင်း...သူနဲ့ဘဲ ငါ လိုအပ်နေတာတွေကို ဖြည့်စွမ်းပစ်လိုက်ရင် ကောင်းမလား ။ တကယ်တော့လည်း ငါ့လင်ကြီးက ငါ့ကို ဆန္ဒမှ မဖြည့်ပေးနိုင်တော့တာ ။ မရနိုင်ရင် ရနိုင်မယ့် တနေရာက ဆွဲစားတာ အပြစ် မရှိပါဘူး ။ တသက်လုံး ဒီကိစ္စ မရဘဲနဲ့တော့ နေမသွားနိုင်ပါဘူး ။

“ ဒေါ်လေး..အိမ်ကိုဘဲ မောင်းရမလား...ဘယ်ကို မောင်းရအုံးမလဲဗျ....”

ထစ်ချုံး မေးလိုက်တဲ့ အသံကြောင့် ဒေါ်စီစီလှိုင် သတိဝင်လာသည် ။

“ အင်..အင်...အေး...နေအုံးကွ....ဒေါ်လေး ဘိုက်ဆာတယ်...ပက်ဂီ့အိမ်မှာ တုံးက စကားကောင်းနေတာနဲ့ ဒေါ်လေးလည်း ဘာမှ မစားဖြစ်လိုက်ဘူး ...ဒီလိုလုပ်ကွာ...အင်းလျားလမ်းက ဟန်ဘာဂါဆိုင်လေးကို မင်း သိတယ် မဟုတ်လား..ခက်ခက်တို့ စားနေကျလေ...”

“ ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး..သိပါတယ်...”

“ အေး..အဲဒီကို မောင်းကွာ..ဒေါ်လေးနဲ့ မင်း နဲနဲ စားလိုက်ကြရအောင်...”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး ...”

ထစ်ချုံးလည်း ဒေါ်စီစီလှိုင် ပြောတဲ့ ဆိုင်လေးကို မောင်းလိုက်ပါသည် ။ စောစောက ဒေါ်ပက်ဂီဘမြင့်တို့ အိမ်မှာတုံးက စကားပြောနေကြတဲ့ ဒေါ်ပက်ဂီဘမြင့်နဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်တို့ကို သူ ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ ကော်ဖီသောက်ရင်းအကဲခတ်နေခဲ့တယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို အိမ်မှာ သေသေချာချာ စေ့စေ့ မကြည့်ရဲ ။ မကြည့်မိခဲ့တဲ့သူဟာ အခုကြည့်မိလိုက်တဲ့အခါ ဒေါ်စီစီလှိုင်ဟာ အလတ်ကြီး ရှိနေသေးတယ် ဆိုတာကို တွေ့လိုက်မိတယ် ။

စိုပြေ ဖြူဝင်း တဲ့ အသားအရည် တောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးတွေက ဒေါ်စီစီလှိုင်ဟာ တပ်မက်စရာ မိန်းမတယောက် ဖြစ်ကြောင်းသူ သဘောပေါက်လိုက်တယ် ။ ဒေါ်ပက်ဂီဘမြင့်က ဒေါ်စီစီလှိုင် ထက် ပို ဝတယ် ။ သို့ပေမယ့် တဏှာကြီးတဲ့ထစ်ချုံး အတွက်တော့ ဒေါ်ပက်ဂီဘမြင့်ဟာ ဖင်ကြီးကြီး  နို့ကြီးကြီးနဲ့ လိုးချင်စရာ မိန်းမကြီး တယောက်ပါ ။နှုတ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲတွေကလည်း လီးအစုတ်ကောင်းမယ့်ပုံ ရှိနေတယ်လေ ။

အင်းလျားလမ်းမကြီးပေါ်က ဟန်ဘာဂါဆိုင်လေးကို ရောက်ပြီ ။ဒေါ်စီစီလှိုင်နဲ့ အတူ ဆိုင်လေးဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း တဏှာစိတ်က ပြင်းထန်နေတယ် ။ဘေးချင်းယှဉ် မသွားဘဲ ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ အနောက်နားကနေ သူ လျှောက်ပြီး စွင့်ကားတဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို သေသေချာချာ ကြည့်နေတယ် ။ အင်း...ကောင်းလိုက်တဲ့ အိုးကြီးတွေ..။ အပြတ်ကို ယက်စုတ်ပစ်လိုက်ချင်တယ် ။

ဒေါ်စီစီလှိုင်က ထီးအနီလေးနဲ့ စားပွဲဝိုင်းလေးတွေဆီကို ထစ်ချုံးကို ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။

“ ထစ်ချုံး....ထိုင်ကွာ...ဘာစားမလဲ..”

“ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်ပါ ဒေါ်လေး...”

“ ဒါဆို ဟမ်ဘာဂါဘဲ မှာလိုက်မယ်နော်..မင်း အမဲသား စားတယ် မဟုတ်လား...”

“ စားပါတယ် ဒေါ်လေး ...”

စားပွဲထိုးလေးက နိုင်ငံခြား ဆန်ဆန် သားသားနားနား ဝတ်ထားလို့ ထစ်ချုံး သဘောကျစွာနဲ့ ငေးကြည့်နေတယ်။

ဒေါ်စီစီလှိုင်က 

“ ဟမ်ဘာဂါ နှစ်လုံးပေးကွာ...အာလူးအချောင်းကြော်ရော ရလား...နှစ်ပွဲပေး...အဲ...ပက်ဆီ နှစ်လုံးလဲ ပေး....” 

လို့ စားပွဲထိုးလေးကို မှာလိုက်တယ် ။ စိမ်းနေတဲ့ မြက်ခင်းကျယ်ကြီးထဲမှာ ထီးလေးတွေ မိုးပေးထားတဲ့ စားပွဲလေးတွေမှာ စုံတွဲလေးတွေ လာထိုင် စားနေကြတာကို ထစ်ချုံး ငေးကြည့်နေတယ် ။

“ ထစ်ချုံး ..”

“ ဗျာ..ဒေါ်လေး ...”

“ မင်းကို မေးစရာ တခု ရှိတယ်...မင်း အိမ်က နော်တုလု နဲ့ ကြိုက်နေကြလား...”

“ ဟာ..မဟုတ်ပါဘူး..ဒေါ်လေး..”

“ မညာနဲ့နော်..ညဖက် မင်း မင်းဘကြီးမြိုင်ကို လာလာ နှိပ်ပေးတဲ့ အချိန် မင်းနဲ့ နော်တုလုနဲ့ စစ်ကနယ်တွေအပြန်အလှန် ဖလှယ်နေကြတာ ငါ မြင်တယ်..ငါ့ကို ငတုံးလို့ မင်း ထင်နေသလား...”

ထစ်ချုံး ဘာပြောရမှန်း မသိဘူး 

“ ကျနော်တို့က ရိုးရိုး ခင်တာပါ..ဒေါ်လေး....”

“ လူပျိုနဲ့ အပျိုဘဲကွာ...ကြိုက်လို့ ရပါတယ်..ငါကလည်း မတားပါဘူး....ဘယ်လိုလဲ..မင်း နော်တုလုကို ကြိုက်လား..ဒါနဲ့ မေးပါရစေအုံး..မင်း တောမှာ နေတုံးက အတွေ့အကြုံ မရှိဖူးဘူးလား...”ထစ်ချုံးလည်း မညာချင်တော့ဘဲ ..“ နဲနဲတော့ ရှိပါတယ်...” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။

“ အံမယ်..ဘယ်ဆိုးလို့တုံး....မင်း ရည်းစားနဲ့ အိပ်ဖူးခဲ့သလား....”

“ အဲ..ဟိုဒင်း......ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့...”

“ အိပ်ဖူးတယ်ပေါ့....”

“ ဟုတ်ကဲ့..”

“ အံမယ်..မင်းက တော်တော်လာတဲ့ ချာတိတ်ဘဲ....”

ဒေါ်စီစီလှိုင်က ရယ်ရင်း ပြောလိုက်တယ် ။ဟမ်ဘာဂါနဲ့ အာလူးအချောင်းကြော်တွေ ရောက်လာလို့ စားလိုက်ကြသည် ။ ထစ်ချုံးလည်း စားနေကျ အစားအစာ မဟုတ်ပေမယ့် ဘိုက်ဆာဆာနဲ့ ကုန်အောင် စားလိုက်တယ်  ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်ကတော့ ဘိုက်ဆာတယ်လည်း ဆိုရဲ့ ။ တို့ကနန်း ဆိတ်ကနန်းလောက်ဘဲ စားတယ် ။

အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ဒေါ်စီစီလှိုင် စဉ်းစားနေပြီ ။ ဒီကောင်လေးကို ဘယ်လို စရမလဲ....လို့ ။

...................................................................................................................................................

သက်သက်မြိုင်လည်း ကိုစိုးမိုးနဲ့ စိတ်ကြိုက် သုံးချီ လိုးခဲ့ပြီး တော်တော့်ကို ပင်ပန်းသွားခဲ့သည် ။ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးတာနဲ့ တခါထဲ အိပ်ရာပေါ် အိပ်ပစ်လိုက်တာ ညစာတောင် မစားတော့ဘူး ။ထစ်ချုံးလည်း သက်သက်မြိုင်...ခက်ခက်မြိုင်နဲ့ ဟယ်လင်ကို တအား လိုးခဲ့လို့ ဒီနေ့ညနေ ပင်ပန်းနေပြီ ။ အခန်းထဲ ဝင်ပြီး အိပ်တော့မလို့ ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်တဲ့အချိန် အခန်းတံခါးကို ခပ်ဖွဖွလေး တဒုတ်ဒုတ် လာခေါက်လိုက်သံကို ကြားလိုက်ရလို့ “ ဘယ်သူလဲ...” လို့ မေးလိုက်ရင်း ထထိုင်လိုက်တယ် ။

အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး ခေါင်းပြူကြည့်လိုက်တဲ့သူက ဒေါ်သိန်း ပါ ။

“ ထစ်ချုံး...အိပ်တော့မလို့လား...နင်ကလည်း..အစောကြီး ရှိသေးတယ် ...”

“ မအိပ်သေးပါဘူး..ဒေါ်သိန်းရယ်...ခဏ လှဲနေတာပါ....”

“ နင်နဲ့ စကားပြောချင်လို့ လာခဲ့တာ....”

“ လာလေ..ဒေါ်သိန်း..အေးဆေး ထိုင်အုံး..ဘာပြောမလို့လဲ...”

“ အော်..နင်ကလည်း...ဟိုဒင်းဒီဒင်းပေါ့...ခိခိခိ..”

ဒေါ်သိန်းက ထစ်ချုံး ကုတင်ပေါ် လာထိုင်ပြီး ညုတုတုတွေ လာလုပ်နေတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း ဒေါ်သိန်းတယောက်လိုချင်နေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်တယ် ။

“ ဒေါ်သိန်း ရေမိုးချိုးပြီးခါစ ထင်တယ်..သနပ်ခါးနံ့လေး သင်းလို့...”

“ အေး..ငါ အခုလေးတင်ဘဲ ရေချိုး သနပ်ခါး လိမ်းလာတာ..”

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးကို တချီလောက်တော့ ဆွဲပစ်လိုက်မှဘဲ လို့ ထစ်ချုံး ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြန်တယ် ။ဒေါ်သိန်းကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်း ပစ်လိုက်တယ် ။

“ ဟဲ့ကောင်လေး...အို.....”

.............................................................

မှောင်စပြုနေပြီ ။

ခြံထဲက မီးတိုင်တွေရဲ့ အလင်းရောင်နဲ့ မာစီဒီးကားကြီးကို ရေဆေးနေတဲ့ ထစ်ချုံးကို အပေါ်ထပ် ပြူတင်းပေါက်ကနေ ဒေါ်စီစီလှိုင်ကောင်းကောင်း မြင်နေရ တယ် ။စောစောက သူနဲ့ အင်းလျားလမ်းက ဟန်ဘာဂါဆိုင်လေးမှာ ထိုင်စားခဲ့ကြတော့ သူက ရွာမှာတုံးက ရည်းစားနဲ့အိပ်ဖူးတယ်လို့ ပြောခဲ့တာကို ခဏခဏ ပြန် ကြားယောင်နေခဲ့တယ် ။

ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း  ယောကျ်ား အလိုးမခံရတာ တော်တော်ကြာနေပြီ ။ စောက်ပတ်က ယားလွန်းနေသည် ။အင်္ကျီချွတ်နဲ့ ထစ်ချုံးရဲ့ ကိုယ် အပေါ်ပိုင်းကို တွေ့နေရတယ် ။ ဖုထစ်တဲ့ ကြွက်သားတွေနဲ့ တကယ့်ကို သန်မာတဲ့ ယောကျ်ား ပီသတဲ့ ချာတိတ်ဘဲ ။အလုပ် တကယ်လုပ်တဲ့ကောင်လေး ။

အပြင်က ပြန်ရောက်တာနဲ့ ကားဆေး ပေါလစ်တိုက် ..ဒီကြားထဲ ဒေါ်သိန်းကို မီးဖိုထဲမှာလည်း ဝင်ကူလိုက်သေးတယ် ။ ဟင်း...အားကောင်းမောင်းသန် ကောင်လေးကို ကြည့်ပြီး ဒီကောင်လေး လိုးလည်း တအားလိုးမှာဘဲ လို့ဖြည့်စွက် တွေးမိလိုက်တော့ စောက်ပတ်က စိုစိစိနဲ့ ကြွလာရတော့တယ် ။အနားက ဖြတ်သွားတဲ့ နော်တုလုကို အမှတ်တမဲ့နဲ့ မြင်လိုက်တော့ ဒေါ်စီစီလှိုင် နော်တုလုကို အစ်မေးကြည့်မှဘဲ လို့ စိတ်ကူးပေါက်ပြီး “ တုလု..ခဏ လာစမ်း...” လို့ လှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ် ။

ယောကျ်ား ရှိနေတဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို မသွားဘဲ ဘေးက အခန်းလွတ်ဆီကို နော်တုလုကို ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။

“ တုလု ..နင် ငါမေးတာကို မှန်မှန်ဖြေနော်..မေးပြီ ဆိုထဲက ငါသိထားပြီးလို့..နင်နဲ့ ထစ်ချုံးနဲ့ ဖြစ်နေကြတယ်ဆို..”

နော်တုလု လန့်ဖျန့်သွားတယ် ။ ဖြူဖွေးတဲ့ မျက်နှာလေး နီရဲတွတ်သွားတယ် ။

“ ဟာ...ဒေါ်လေး...ကျမ...ကျမ....”

“ ငါပြောတယ်နော်..ညာဖို့ မကြိုးစားနဲ့..ညာရင် နင့်ကို အလုပ်ထုတ်ပစ်မယ်....နင် ကြိုတင် ယူထားတဲ့ ငွေတွေကလည်း များနေပြီ....”

“ ဟုတ်..မညာပါဘူး..ကျမနဲ့ ထစ်ချုံးနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တယ်..ဒေါ်လေး...ချစ်ကြိုက်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး..အိပ်ဖြစ်သွားတာပါ...”

“ ရှင်းရှင်း ပြောစမ်းပါဟယ်..ဘာအိပ်ဖြစ်တာလဲ...လိုးကြတာ မဟုတ်လား..”

“ ဟုတ်ပါတယ်..ဒေါ်လေး...သူနဲ့ ကျမ လိုးကြတယ်...”

“ ဟယ်....ကြည့်စမ်း....”

ဒေါ်စီစီလှိုင် မသိမသာ ပြုံးသွားတယ် ။

စိတ်ထဲက “ ထင်သားဘဲ...” လို့ တွေးလိုက်မိတယ် ။

“ ပြောစမ်း..ဘယ်လို ဖြစ်ကြတာလဲ...နင့်အခန်းမှာ ဖြစ်တာလား..ဘယ်နှစ်ခါ လုပ်ကြလဲ..”

မေးခွန်းတွေက များလှသည် ။နော်တုလုက ဖြစ်ပျက်တာတွေကို ပြောပြတယ် ။ သူနဲ့ ကိုစိုးမိုး ဖြစ်တာကိုတော့ မပြောလိုက်ဘူး ။နောက်ဆုံး ဒေါ်စီစီလှိုင် မေးတာက “ သူ့လီး တော်တော် ကြီးလား....” ဆိုတာပါဘဲ ။နော်တုလုက ခေါင်းညှိမ့်ပြသည် ။

“ ကြီးတယ်..ဒေါ်လေး...ကျမ တောက ရည်းစား စေးထော်ရဲ့ လီးထက် သာတယ်...”

“ ဘာသာတာလဲ...”

“ တုတ်တာ..ရှည်လည်း ရှည်တယ်...”

ဒီညတော့ အိပ်ပျော်တော့မယ် မထင်ဘူး ။ဒေါ်စီစီလှိုင် အိပ်ရာထဲမှာ အတွေးတွေ များနေတယ် ။ ထစ်ချုံးကို စိတ်ကူးနဲ့ အဝတ်တွေ ဖယ်ချွတ်ကြည့်နေမိတယ် ။ ဟင်း..လီးက တော်တော် ကြီးတယ် ဆိုဘဲ ။နော်တုလု အိမ်ကြီးပေါ်က ဆင်းခဲ့တော့ ညကိုးနာရီကျော်ပြီ ။

ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို ခါးထောင်းပေးခဲ့ရသေးတယ် ။ခါးကို တံတောင်ဆစ်နဲ့ ထောင်းပေးရတာ ။ ဒေါ်စီစီလှိူင်က သူ့ကိုနှိပ်ပေးရင် ခါးထောင်းပေးရင် မုန့်ဖိုး ပေးတတ်တယ် ။ နော်တုလုလည်း ဒီလို အပိုရတဲ့ မုန့်ဖိုး ဘောက်ဆူးလေးတွေကို စုထားတယ် ။ ရွာကို ပြန်ရင် ညီမလေး မောင်လေးတွေ အတွက် ကစားစရာ အရုပ်တို့ မုန့်တို့ ဝယ်သွားနိုင်တယ်လေ ။

တန်းလျားကို ပြန်ရောက်တော့ ထင်ချုံးရဲ့ အခန်းက မီးလင်းနေတာကို တွေ့တာနဲ့ ထစ်ချုံးကို ခဏ ဝင်တွေ့အုံးမယ်လို့ စဉ်းစားမိလိုက်ပြီး သူ့ကို ခြောက်ချင်တာနဲ့ တံခါးမခေါက် အသံမပေးဘဲ ခြေဖေါ့နင်းပြီး သူ့အခန်းပေါက်နားကို ကပ်သွားလိုက်တဲ့အခါ အခန်းထဲက အသံဗလံတွေကို ကြားလိုက်ရတယ် ။

“ ကုတင်သံ ” ( သို့မဟုတ် ) လိုးသံတွေ ..။

“ အားအား....ဟင်းဟင်း....ဖတ်ဖတ်ဖတ်..ဖွတ်ဖွတ်..အီး......အား.......ဟင်းဟင်း........” ဆိုတဲ့ အသံတွေ ။

တံခါးကို အသာတွန်းဖွင့်လိုက်တယ် ။ သူတို့ တန်းလျားမှာက တံခါးကို ဂျက်ချလေ့ သိပ် မရှိကြဘူး ။ အထူးသဖြင့် ထစ်ချုံးတို့ ကိုစိုးမိုးတို့ ယောကျ်ားတွေပေါ့ ။မျက်နှာကျက်က မီးလုံးကြီး ဖွင့်ထားတာမို့ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို နော်တုလု ဘွင်းဘွင်းရှင်းရှင်းကြီး မြင်လိုက်ရသည် ။

ကုတင်ပေါ်မှာ ဒေါ်သိန်းက ဖင်ပူးတောင်းထောင် ကုန်းပေးနေပြီး ထစ်ချုံးက အနောက်ကနေ ဒေါ်သိန်း စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို လီးနဲ့ တအားနင်း ဆောင့်လိုးပေးနေတယ် ။ သူတို့ နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေ ။

ဒေါ်သိန်းရဲ့ နို့လုံးကြီးတွေက အနောက်က ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တုန်ခါလှုပ်နေကြတာကို တွေ့ရသလို နော်တုလု ရှိနေတဲ့ အဝင်တံခါးဖက်ကို ကျောခိုင်းပြီး လုပ်နေကြတာကြောင့် စောက်ဖုတ်ထဲကို လီး ဝင်ထွက်နေတာကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်း တွေ့လိုက်ရတယ် ။

နော်တုလု ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ငေးကြည့်နေတယ် ။ သူတို့ လိုးကြတာ တွေ့ရတော့ သူလည်း ခံချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာတယ် ။စောက်ပတ်တအား ယားလာတယ် ။

ဒီအချိန်မှာ သူ့ကို လိုးပေးနိုင်တာ ကိုစိုးမိုး တယောက်ဘဲ ရှိတယ် ဆိုတာ နော်တုလု စဉ်းစားမိလိုက်တော့ အသာခြေဖေါ့နင်းပြီး ထစ်ချုံး အခန်းက ထွက်ပြီး ကိုစိုးမိုး အခန်းဆီကို သွားလိုက်တယ် ။ကိုစိုးမိုးကလည်း သက်သက်မြိုင်ကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးအပြီး စောစော ဝင်အိပ်နေတာ ။ အဖက်က ထစ်ချုံးအခန်းဆီက အသံတွေ ညံ ကုတင်လှုပ်သံတွေ ထွက်လာတော့ ထစ်ချုံးတော့ နော်တုလုနဲ့လား ဒေါ်သိန်းနဲ့လား..တယောက်ယောက်နဲ့တော့ ဆွဲနေပြီ လို့ တွေးလိုက်ရင်း သူပါ လီးတောင်လာတယ် ။ အိပ်လိုက်တာမို့ အားပြည့်ပြီး ပြန်တောင်လာတာ ။ စိတ်တွေက ထပ်လိုးချင်စိတ်တွေ ပေါက်နေတယ် ။ တိုက်ကြီးပေါ်ကို ခိုးတက်ပြီး သက်သက်မြိုင်ကို လိုးရင် ကောင်းမလားတောင် မိုက်မိုက်မဲမဲ စဉ်းစားနေတယ် ။

ဒီအချိန်မှာ သူ့အခန်းပေါက်ဝကို လူရောက်နေတာ သတိထားမိလိုက်တယ် ။

“ ဘယ်သူလဲ...” လို့ မေးလိုက်တယ် ။

“ တုလုပါ ကိုစိုးမိုး ...”

“ ဝင်ခဲ့လေ...”

နော်တုလု အခန်းထဲကို ဝင်လာတယ် ။ ပြုံးစိစိနဲ့ ။

“ ဟိုဖက်ခန်းမှာ လိုးနေကြတယ်....” 

လို့ နော်တုလု ပြောလိုက်တော့ ကိုစိုးမိုးက..

“ ကြားတယ်..လာ..လာ...ဒီကို..ငါတို့လည်း လိုးကြမယ်..” 

လို့ ခေါ်လိုက်တယ် ။ နော်တုလုလည်း ယားနေလို့ ကိုစိုးမိုးကို လိုးခိုင်းမလို့ လာတာဆိုတော့ ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ ။ အဝတ်တွေ အမြန်ချွတ် တက်လိုးလိုက် ခံလိုက်ကြတာ တဖွတ်ဖွတ် တဖတ်ဖတ်ဘဲ ။

လင်ဖြစ်သူ က တခေါခေါနဲ့ ဟောက်ပြီး အိပ်မောကျနေပေမယ့် ဒေါ်စီစီလှိုင်ကတော့ အိပ်လို့ မရသေးဘူး ။စောက်ဖုတ်ထဲက ယားလွန်းနေတာကြောင့် လူးလိုက် လှိမ့်လိုက်နဲ့ အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ။ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ တအား ပေါ်နေတယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ ထမိန်က ပြေကျွတ်နေတယ် ။ လက်တဖက်နဲ့ နို့ထွားကြီးတလုံးကို ကိုင်ဆုပ် ပွတ်သပ်နေမိသလို နောက် လက်တဖက်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဖိဖိပြီး ပွတ်နေမိတယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ စောက်စိကလည်း တအား ထောင်ကြွပြီး ယားလွန်းလို့ စောက်စိကိုလည်း ဖိဖိပွတ်မိနေရတယ် ။

လီးနဲ့ ကင်းဝေးတာ ကြာနေတဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင် အခုလို လီးဆာ တောင့်တနေခဲ့တာ တော်တော် ကြာခဲ့ပါပြီ ။ လင်ဖြစ်သူက ဒေါ်စီစီလှိုင့်ကို ကာမမစပ်ယှက် နိုင်တော့တာ နှစ်နဲ့ ချီနေပြီ မဟုတ်လား ။

အစား မစားရတာ ကြာလာရင် စိတ်တို စိတ်မရှည် ဖြစ်တတ်သလို ကာမ သုခ မရတာ ကြာလာတော့ ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ စိတ်တွေ မရှည်နိုင် ဖြစ်ခဲ့တယ်လေ ။ ဟိုလူ့ဟေက် ဒီလူ့အော်နဲ့ ။ သူ့အိမ်မှာတော့ သူက အရှင်သခင် ဘုရင်မ မို့ သူအော်ငေါက်သမျှ ခံကြရတာပေါ့ ။ တကယ်တော့ သူစိတ် အလိုမကျ ဖြစ်နေတတ်တာတွေဟာ ပြတ်လပ်ပြီး ကင်းဝေးနေတဲ့ ကာမဆက်ဆံမှု ကြောင့် ပါ ။

စကားပြောရင် ဟောဟောဒိုင်းဒိုင်း ပွင့်လင်း လွန်းတဲ့ ပက်ဂီဘမြင့် နဲ့ တွေ့ခဲ့တော့မှ သူ့အိမ်က ခိုင်းနေတဲ့ တောက လာတဲ့ ကောင်လေးကို ဆွဲစားလိုက်ရင်လည်း ရကြောင်း မျက်စိပွင့်သွားရတယ်။

ဒေါ်စီစီလှိုင် တတ်နိုင်ရင် ခု ချက်ချင်းဘဲ ထစ်ချုံးကို ခေါ်ပြီး တက်လိုး ခိုင်းလိုက်ချင်မိတယ် ။ထိန်းချုပ်ရတာတွေ များလာလို့ လူက ပေါက်ကွဲချင်လာတယ် ။တခေါခေါနဲ့ ဟောက်နေတဲ့ လင်ကြီးကိုလည်း ဒေါသ ဖြစ်မိတယ် ။ သူများ အခက်အခဲကို သူ ဘာမှ မသိဘူး ။ မဖြစ်ပါဘူး ။ တနည်းနည်းနဲ့တော့ လိုလားနေတဲ့ဟာကို ရအောင် ယူရမှာဘဲ ။

မနက်လင်းအားကြီး အချိန် ရောက်မှ ဒေါ်စီစီလှိုင် အိပ်ပျော်သွားပါတယ် ။မနက် ငါးနာရီထိုးတော့ နေ့စဉ် ထနေမြဲ အတိုင်း ဒေါ်သိန်း အိပ်ရာက ထတယ်  ။

မျက်နှာသစ် သွားတိုက် ..နဲနဲပါးပါး ဆံပင်ဖီး...အလှပြင်ပြီးတာနဲ့ တိုက်ကြီးရဲ့ မီးဖိုခန်းထဲမှာ ဒေါ်သိန်း အလုပ်စတယ် ။ ညက ထစ်ချုံးနဲ့ စိတ်တိုင်းကျ လိုးလိုက်ရလို့ ဒေါ်သိန်း စိတ်ကျေနပ်မှု အပြည့်အဝရပြီး ဒီနေ့မနက် လန်းဆန်း ပေါ့ပါးနေတယ် ။ ကာမဆက်ဆံတာက လူတွေ အတွက် အရေးကြီးတယ် ဆိုတာ လက်တွေ့ဘဲ ။ စိတ်ကျေနပ်မှု အပြဘ့်အ၀ ရအောင် ကာမစပ်ယှက် ဖို့ လိုအပ်တယ် ။

ဒေါ်သိန်း မနက်စောစော အိမ်သားတွေ အားလုံး စားကြဖို့ ကောက်ညှင်းပေါင်း ပေါင်းတယ် ။ ငါးခြောက် ဖုတ်တယ် ။ ကော်ဖီအိုး တည်တယ် ။ထစ်ချုံးကို ကျွေးချင်တယ် ။

ဒေါ်သိန်း ပြုံးလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးကြောင့် ညက သုံးခါတောင် ပြီးတယ် ။ သူ့ကို ကျေးဇူးတင်နေမိတယ် ။ စိုးမိုး ကို မီးဖိုခန်းရဲ့ အနောက်ဖက် တိုက် အပြင်ဖက်က ရေဘုံပိုင်မှာ မျက်နှာ သစ်နေတာ တွေ့လိုက်ရလို့ ထစ်ချုံးကို ခေါ်ပြီး မနက်စာ လာစားဖို့ ပြောလိုက်တယ် ။

နော်တုလုလည်း ညက ကိုစိုးမိုးနဲ့ နှစ်ချီ ဆက်တိုက် လိုးလို့ မနက်မှာ အိပ်ရာက မထချင်ဘူး ။ အိပ်ရာထ နောက်ကျရင်လည်း ဒေါ်စီစီလှိုင်က ပွမ်အုံးမယ် ဆိုတော့ အတင်း အားတင်းပြီး ထရတယ် ။

မျက်လုံးတွေက ဖွင့်လို့ မရသေးဘူး ။ ကုတင်ပေါ်မှာ မျက်လုံး ပိတ်ရက်သားနဲ့ ငုတ်တုပ် ခဏ ထိုင်နေလိုက်ရသေးတယ် ။ပြူတင်းပေါက်က ကန့်လန့်ကာကို မပိတ်မိလို့ မနက် နေရောင်က ပြူတင်းပေါက်ကနေ သက်သက်မြိုင် အိပ်နေတဲ့ အိပ်ရာကုတင်ဆီကို ထိုးနေလို့ သက်သက်မြိုင် နိုးလာတယ် ။

မနေ့က ထစ်ချုံးနဲ့ရော ကိုစိုးမိုးနဲ့ရော လိုးချင်တိုင်း လိုးခဲ့လို့ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ စောက်ပတ် နာကျင် ကျိန်းစပ်နေတယ် ။ ဒါပေမယ့် လီး ရဲ့ အရသာကို သက်သက်မြိုင် အရမ်းကို သဘောကျသွားပြီ ။အိပ်စက် အနားယူလိုက်ပြီး မနက်လင်းတဲ့အချိန်  လီးကို ပြန် တမ်းတမိရပြန်ရော ။

ထစ်ချုံးနဲ့ ဖြစ်ဖြစ် ကိုစိုးမိုးနဲ့ ဖြစ်ဖြစ် ထပ်ပြီးတော့ တချီတပွဲလောက် ထပ် လိုးလိုက်ချင်နေမိတယ် ။အိပ်ရာဘေးနားက အင်တာကွန်း ခလုပ်လေးကို နှိပ်ပြီး နော်တုလု ကို ခေါ်လိုက်တယ် ။

နော်တုလုလည်း မီးဖိုခန်းထဲမှာ ဒေါ်သိန်း ကျွေးတဲ့ ကောက်ညှင်းပေါင်းနဲ့ ငါးခြောက်ဆီဆမ်း စားနေတုံး အင်တာကွန်းကနေ သက်သက်မြိုင် ခေါ်လို့ အပေါ်ထပ်ကို အမြန် ပြေး တက်သွားရတယ် ။သက်သက်မြိုင်က အိပ်ရာထဲမှာ နှပ်နေတုံး ..။

“ မမသက်..ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်.....”

“ စောက်ပတ် ယက်ပေး .....”

“ အင်..ဟို..ဟို...”

“ တုလု နင် လီး စုတ် ကျွမ်းတာ ငါသိတယ်.....နင် စိုးမိုးကို အမြဲ လီး စုတ်ပေးတယ် ဆိုတာ ငါသိတယ်.....နင် စောက်ပတ် ယက်ဖူးလား......”

“ ဟင့်အင်း..မမသက်...မယက်ဖူးဘူး......”

“ မယက်ဖူးရင် လာယက်..ငါ့ စောက်ပတ် တအား ယားနေတယ် ....လာ..လာယက်ပေး.....နင် မယက်ရင် ငါ နင့်ကို အလုပ်ဖြုတ်ဖို့ မာမီ့ကို တိုင်လိုက်မယ် ....”

နော်တုလု အံ့အားသင့်သွားတယ် ။ သက်သက်မြိုင်ဟာ လက်စ်ဘီယံ ( ခေါ် ) မိန်းမချင်း ကြိုက်တဲ့ ယောကျ်ားရှာ တယောက်လည်း မဟုတ်ဘူး ။ တခါမှလည်း မကြားဖူးဘူး ။ ဒါပေမယ့် သူ ခိုင်းတာကို မလုပ်ပြန်ရင်လည်း တော်ကြာ တိုင်ပြောလို့ အခန့်မသင့်ရင် သူ့အမေ စောက်ရူးမကြီးက အလုပ် တကယ် ဖြုတ်ချင် ဖြုတ်မှာ ။

ဒါကြောင့် 

“ ဟုတ်..ဟုတ်.....မမသက်....” ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်တယ် ။

သက်သက်မြိုင်က ခြုံထားတဲ့ စောင်ကို ဖယ်ပစ်လိုက်တယ် ။ အို..သက်သက်မြိုင်ဟာ စောင်ခြုံအောက်မှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ပါလား....။သက်သက်မြိုင်ကို ဒီလို အဝတ်မပါဘဲ နော်တုလု တခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး ။ ဒါကြောင့် ဖြူဖွေးပြီး အချိုးကျ လှပတဲ့ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်တွေကို ငေးမောသွားမိတယ် ။သက်သက်မြိုင်က ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားလိုက်တယ် ။

အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို နော်တုလု တွေ့လိုက်ရတယ် ။

“ လာ..တုလု..ငါ့စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးဟာ....”

နော်တုလုလည်း စောက်ဖုတ် ယက်ဖို့ နဲနဲ နောက်တွန့်နေတယ် ။တခါမှ ဇာတ်တူသား မစားဘူးသေးဘူး ။လီးစုတ်တာတော့ တုလုတို့က ကျွမ်းနေပြီ ။သက်သက်မြိုင်လည်း ပြန်ထန်လာတဲ့အချိန် ထစ်ချုံးနဲ့ ကိုစိုးမိုးကို သူ့အခန်းထဲ ခေါ်ဖို့ ဆိုတာကလည်း မလွယ်လို့  ခေါ်ဖို့ လွယ်တဲ့ နော်တုလုကို မရှိသုံး သုံးလိုက်ရတာ ။

“ ယက်လေ..တုလု..ဘာနှေးနေတာလဲ...”

“ ဟုတ်...မမသက်....”

နော်တုလု သက်သက်မြိုင် စောက်ဖုတ်ကို လျာနဲ့ အောက်ကနေ အထက် ပင့်ကော် ယက်လိုက်တယ် ။

“ အိုး.....အင်း..ယက်...ယက်....”

ပထမဆုံး လျာနဲ့ ယက်လိုက်တာက စောက်စိကို တန်းတန်းမတ်မတ် ထိမိသွားလို့ သက်သက်မြိုင် တုန်ခါသွားရအောင် ကောင်းသွားတယ် ။နော်တုလု လည်း ထစ်ချုံးနဲ့ ကိုစိုးမိုး သူ့ကို လိုးတုံးက စောက်ဖုတ် ယက်ပေးတာတွေကို ပြန်စဉ်းစားပြီး သူတို့ယက်သလိုတွေ သက်သက်မြိုင်ကို ယက်ပေးလိုက်တယ် ။ စောက်စိကိုလည်း လျာထိပ်နဲ့ ထိုးပြီး ကလိပေး ကစားပေးတယ် ။ စောက်ဖုတ်အထဲကိုလည်း လျာထိုးသွင်းပြီး မွှေတယ် ။ 

လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ဆန့်တန်းထုတ်ပြီး နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်တယ် ။ မျက်စိပိတ်ထားတဲ့ သက်သက်မြိုင် အဖို့ နော်တုလု ယက်ပေး နို့နယ်ပေးနေတာတွေက ယောကျ်ားတယောက် လုပ်ပေးနေတာနဲ့ ဘာမှ မထူး အတူတူ ဖြစ်တာမို့ စိတ်ကူးထဲမှာ ထစ်ချုံးက သူ့ကို လုပ်ပေးနေတယ် လို့ သဘောထားပြီး အရသာ ခံနေတယ် ။

ဒီ အချိန်မှာ ခက်ခက်မြိုင်လည်း မနိုးစဖူး စောစော နိုးလာတယ် ။ အိပ်ရာထဲက မထသေးဘဲ မနေ့က အပီလိုးထားလို့ ကျိန်းစပ်နေဆဲ စောက်ဖုတ်ကို လက်လေးနဲ့ အသာ စမ်း ကိုင်နေမိရင်း ခံချင်စိတ်တွေ ပြန်ပေါ်ပေါက်လာရပြန်တယ် ။ အလိုလိုက်ခံထားရတဲ့ သူဌေးသမီးလေး ပီပီ လိုချင်တာကို ချက်ချင်း ရရမှ ကျေနပ်တော့ အခုဘဲထစ်ချုံးကို ခေါ်ပြီး လိုးပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်နေတယ် ။

စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို လက်နဲ့ စမ်းပွတ်ရင်း လီး တောင့်တလာတယ် ။ လီးနဲ့ အလိုးခံချင်လာတယ် ။ထစ်ချုံးကို တနေရာ လိုက်ပို့ခိုင်းပြီး လိုးခိုင်းမယ် လို့ စိတ်ကူးမိလိုက်တယ် ။ ဘယ်မှာ သွားလိုးကြမလဲ ဆိုတဲ့မေးခွန်းကို စဉ်းစားလိုက်မိတော့ မနေ့ကလိုဘဲ ဟယ်လင်ရဲ့ အိမ်မှာ လိုးလို့ရမလား ဟယ်လင့်ကို ဖုန်းဆက်မေးကြည့်လိုက်တယ် ။ 

ဟယ်လင်က ဒီနေ့လည်း သူ့မိဘနဲ့ မိသားစု မရှိကြဘူး ...တနေကုန်လောက်ကို လွတ်လပ်မယ်...ယူလာခဲ့ပါလား လို့ ခက်ခက်မြိုင်ကို မေးလိုက်တယ် ။ ခက်ခက်မြိုင်လည်း “ ထစ်ချုံးကို ခေါ်လာခဲ့မယ်..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဟယ်လင်က “ မခေါ်ခဲ့နဲ့ ခက်ခက်..ဒို့တတွေ ဒီနေ့ အသစ်အဆန်း မြည်းကြည့်ကြမလားလို့..” လို့ရယ်ပြီး ပြန်ပြောတယ် ။ ခက်ခက်မြိုင် စိတ်ဝင်စား သွားတယ် ။

“ ဟင်..ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ...ဘာ အသစ်အဆန်းလဲ..ဟယ်လင်....” 

လို့ ပြန်မေးလိုက်တယ် ။ ဟယ်လင်က 

“ ဒို့လည်း ယူ့ကို အားကျပြီး ဒို့အိမ်က ကားမောင်းတဲ့ ဒရိုင်ဘာကို ညုတုတု လုပ် လိုက်တာ သူကလည်း ဒို့ကို လိုးချင်လို့ ချောင်းမြောင်းနေတဲ့ကောင် ဖြစ်နေတော့ အလုပ်ဖြစ်သွားတယ်..ခက်ခက်..သူနဲ့ ယူလိုးချင်ရင် ရတယ်...ဒါကြောင့် ထစ်ချုံးကို ခေါ်ဖို့ မလိုဘူးလို့ ပြောတာ....”

“ ဟယ်...ကောင်စုတ်...မြန်လိုက်တာ ..ကြည့်စမ်း...နှာဘူးမ....ခိခိခိ.....”

ခက်ခက်မြိုင် အရမ်း သဘောကျသွားတယ် ။ 

“ ဟယ်လင်..နင်တို့မှာက ဒရိုင်ဘာက ၂ ယောက်တောင် ရှိတာ မဟုတ်လား..ဘယ်တယောက်လဲ...အဖိုးကြီးလား..”

“ မဟုတ်ဘူး..ခက်ခက်...နောက်တယောက်....အီဘရာဟင်း...လေ...”

“ ဟယ်..ဟို ပိန်ပိန် ကုလား လား....”

“ အင်း..သူက လူသာပိန်...လီးက တကယ့် အကြီးစားကြီး..ရှည်တာလည်း တော်တော် ရှည်တယ်....”

“ ဟယ်....ဟယ်လင်ရယ်....ခိခိခိ.....စိတ်အရမ်း ဝင်စားသွားပြီ...”

“ လာခဲ့...လာခဲ့....မြန်မြန်....”

ခက်ခက်မြိုင် ဟယ်လင့်ကားကို တခါတလေ လိုက်စီးတတ်တော့ ကားမောင်းတဲ့ အီဘရာဟင် ဆိုတဲ့ ကုလားကခက်ခက်မြိုင်ရဲ့ နို့တွေ ဖင်တွေကို အာသာတငမ်းငမ်းနဲ့ ကြည့်တတ်လို့ ဟယ်လင့်ကို တိုင်ဘူးတယ် ။ဟယ်လင်က “ အီဘရာဟင်က ယူ့ကို လိုးချင်လို့ နေမှာပေါ့...” လို့ ပြန်ပြောပြီး ရယ်မောခဲ့တယ် ။ ခက်ခက်က

အဲဒီတုံးက စိတ်တွေက ဘဝင် တအားမြင့်ပြီး ဒရိုင်ဘာလိုကောင်နဲ့များ ဘယ်တော့မှ မလိုးဘူးလို့ တွေးခဲ့မိတာ။အခုတော့ ထစ်ချုံးနဲ့ အပီ လိုးပြီးသွားတဲ့နောက် စိတ်ဝင်စားသွားတယ် ။ လီးက တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီး ဆိုတာကို စမ်းသပ်ချင်သွားမိတယ် ။

အိပ်ရာထဲက ဝုန်းကနဲ ထလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး သွားတိုက် မျက်နှာသစ် တယ် ။ ရေမြန်မြန် ချိုးလိုက်တယ်။

ကိုစိုးမိုးလည်း ဘရိတ်ဖတ်စ် စားပြီးလို့ ရေနွေးကြမ်း တခွက် သောက်နေတဲ့ အချိန် ဒေါ်သိန်းက “ အငယ်မခက်ခက် အပေါ်ထပ်ကနေ အင်တာကွန်းနဲ့ ပြောတယ်...ကား အဆင်သင့် လုပ်ထားပါ..သူ အပြင်ထွက်မလို့တဲ့”လို့ လာပြောလို့ ကိုစိုးမိုးလည်း ကားဂိုဒေါင်ဖက်ကို ထွက်ခဲ့လိုက်တယ် ။

ဒေါ်သိန်းလည်း နေ့လည်စာ အတွက် ကြက်တကောင် ကိုင်နေတုံး အင်တာကွန်းက ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ အသံ ပေါ်လာတယ် ။ 

“ အောက်ထပ်မှာ ဘယ်သူ ရှိလဲ..ထစ်ချုံးကို ကား အဆင်သင့် လုပ်ထားဖို့ ပြောပေးကြစမ်း...” တဲ့ ။

ဒေါ်သိန်းလည်း..“ ဟုတ်ကဲ့..မမ...ကျမ သွားပြောလိုက်ပါမယ်...” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။

ဒေါ်စီစီလှိုင် အိပ်ရာက ထပြီး ရေချိုးခန်း ထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။သွားတိုက်ရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ် ဝတ်ရုံကို ဖြေချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ တကိုယ်လုံးကို မြင်နေရတဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးထဲမှာ အဝတ်မဲ့ နေတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အိကျနေပေမယ့် လုံးဝန်းနေဆဲဘဲ ။ နို့သီးခေါင်း နီနီလေးတွေကလည်း တပ်မက်စရာ ကောင်းတုံးဘဲ ။

ကိုယ့်ကိုယ်ကို အမြဲ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ နေခဲ့လို့ ဝမ်းပျင်သား ကလည်း ခပ်မို့မို့လေး ရှိနေပေမယ့် ကြည့်လို့ ကောင်းဆဲဘဲ ။ ခါးက သိပ် မသေးတော့ပေမယ့် တုတ်တုတ်ကြီးလည်း မဖြစ်သေး ။ တင်ပါးကြီးတွေကတော့စွင့်ကား ထယ်ဝါနေဆဲဘဲ ။

ပေါင်ကြားနေရာက အမွှေးတွေက တော်တော် ထူနေပြီ ။ ရေချိုးရင်း အမွှေးတွေကို ကပ်ကြေးနဲ့ ပါးပစ်လိုက်တယ်။မကြာခင် ထစ်ချုံးကို တနေရာရာမှာ လိုးခိုင်းတော့မယ် ။ ဒီအခါ သူ စောက်ဖုတ်ယက်ပေးမှာ သေချာတယ် ။ သူစောက်ဖုတ်ယက်ရင် အနံ့အသက် ကောင်းစေဖို့ ဆပ်ပြာမွှေးမွှေးနဲ့ သေသေချာချာ ဆေးကြောလိုက်တယ် ။

ထစ်ချုံးနဲ့ ဘယ်နေရာမှာ သွား လိုးရမလဲ ခေါင်းထဲမှာ စဉ်းစားနေတယ် ။ခေါင်းထဲမှာ ပေါ်လာတာက ဗိုလ်တထောင် ဖက်မှာ နေတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း လေးလေးနွယ် ရဲ့ တိုက်ခန်းလေး ပါ ။လေးလေးနွယ်က သဘောကောင်းတယ် ။ တယောက်ထဲ နေတဲ့ အပျိုကြီး ။ စကားလည်းနည်း မိတ်ဆွေလည်းနည်းလို့ သူ့ကို အကူအညီ တောင်းရင် ရမယ် လို့ တွေးမိတယ် ။ ပက်ဂီဘမြင့်ကတော့ အပေါင်းအသင်းများပြီး အာချောင်တတ်လို့ စိတ်မချဘူး ။

လေးလေးနွယ်ကို ဖုန်းလှမ်း ဆက်လိုက်တော့ လေးလေးနွယ်က “ ရတာပေါ့ စီစီရယ်....အချိန်မရွေးပါ..ဒါပေမယ့်လေ..သူငယ်ချင်းက ကိုယ့်အခန်းမှာ ဘာလုပ်မလို့လဲ ဆိုတာလေးတော့ စပ်စုပါရစေ...” လို့ ရယ်ပြီး မေးလာတယ် ။

သူက “ ကိုယ့်အိမ်က ချာတိတ် တယောက်ကို အင်္ဂလိပ်စာ သင်ပေးမလို့ပါ...” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။လေးလေးနွယ်က “ သင် သူငယ်ချင်း...ကိုယ်ဖိရင်ဖိသာ အကောင်းဆုံး သင်ပေးလိုက်ပါ..မင်းလာရင် ကိုယ် အပြင်ထွက်ပေးမယ်...ကိုယ်လည်း တာမွေအိုးရှင်းမှာ ရှော့ပင်သွားစရာ ရှိလို့...” လို့ ပြောတယ် ။

အင်း...နေရာတော့ အိုကေသွားပြီ ...။ရေချိုးအပြီး ခါတိုင်းလို အကြာကြီး အလှထိုင် ပြင်မနေတော့ဘဲ ခပ်မြန်မြန်ဘဲ အဝတ်အစား ပွပွပါးပါးတွေကို ဆွဲဝတ်လိုက်ပြီး တိုက်ပေါ်က ဆင်းသွားလိုက်တယ် ။တိုက်အရှေ့ အပေါက်ဝတည့်တည့်မှာ ထစ်ချုံး ကားရပ်ပြီး ကားဘေးမှာ ရပ်စောင့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။

အံမယ်..ဒီကောင်လေး..အဝတ်အစား သန့်သန့် နဲ့ ကြည့်ကောင်းနေတယ် ။ ရေမိုးချိုးထားပုံရတယ် ။ 

“ ထစ်ချုံး ...”

“ ဗျာ..ဒေါ်လေး ...”

“ ဗိုလ်တထောင် ဖက်ကို လိုက်ပို့ကွာ..ဒေါ်လေး သူငယ်ချင်း အိမ်ကို....”

“ ဟုတ်ကဲ့...ဒေါ်လေး..”

ဒေါ်စီစီလှိုင် မကြာခင် ဖြစ်လာတော့မှာတွေကို ကြိုတင် စိတ်ကူးယဉ် စဉ်းစား တွေးတောနေရင်း ရင်တွေ တအားခုံလာသည် ။ဒေါ်စီစီလှိုင် က ထစ်ချုံးနဲ့ မကြာခင် လိုးဖြစ်တော့မယ် ဆိုတာကို စဉ်းစားပြီး စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန် နိုးကြွနေပေမယ့် ထစ်ချုံးကတော့ ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ အကြံအစည်ကို မသိသေး ။စောသေးလို့ ကားပိတ်ဆို့တာတွေ မဖြစ်သေးဘူး ။ 

“ ထစ်ချုံး...”

“ ဗျာ..ဒေါ်လေး ...”

“ မနေ့က ဟမ်ဘာဂါ ကောင်းလား....”

“ ဟုတ်..အရမ်း ကောင်းတာဘဲ ဒေါ်လေး..ဟီး...တခါမှ မစားဘူးသေးဘူး..ကျေးဇူးပါ ဒေါ်လေး ...”

“ ဒီနေ့ မင်းကို အကောင်းစား တခု ထပ် ကျွေးအုံးမယ်ကွ..”

“ ဟုတ်..ဒေါ်လေး....”

ဗိုလ်တထောင်က ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ သူငယ်ချင်း လေးလေးနွယ်ရဲ့အိမ်ကို ရောက်တော့ လေးလေးနွယ်က အပြင်ထွက်နဲ့ အဝတ်အစားသစ်တွေနဲ အဆင်သင့် စောင့်နေပြီး...“ စီရေ..အေးအေးဆေးဆေး လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်တိုင်းကျသာ နေကြ...ပြန်ရင်လည်း တံခါးသာ ဆွဲပိတ်ခဲ့လိုက်...” လို့ 

ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ထစ်ချုံးလည်းသက်သက်မြိုင်နဲ့ ရန်ကင်းတိုက်က သူ့သူငယ်ချင်း အိမ်ကို လိုက်သွားတာတဲ့အခါ ဖြစ်ပျက်တာနဲ့ တထပ်တည်း တူနေလို့ ဒေါ်စီစီလှိုင် သူနဲ့ လိုးကြဖို့ စီစဉ်ထားတာကို ရိပ်မိ သွားပါတော့တယ် ။

ကျေးဇူးရှင် ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ ဇနီးမယား ဖြစ်လို့ အိမ်မှာ နေတဲ့အချိန် ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို မပြစ်မှား မိရအောင် သတိထားခဲ့တာ..။ အခုလည်း တဏှာထန်တဲ့လူတယောက် ဖြစ်ပေမယ့် ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို တတ်နိုင်ရင် မလုပ်ချင်ဘူး ။

သို့ပေမယ့် ဒေါ်စီစီလှိုင်က “ ထစ်ချုံး....လိုက်ခဲ့...” ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားတဲ့အခါ ထစ်ချုံးရဲ့ စိတ်တွေဘလောင်ဆူ လှုပ်ရှားလာရပြီ ။အိပ်ခန်းထဲကို သွားကြတဲ့အခါ သူက ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ အနောက်က လိုက်ရတော့ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေလှုပ်တုန်တာကို မြင်ရတာ သူ့စိတ်တွေ ယိမ်းယိုင်ကုန်သည် ။

သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲဘဲ ရှိတယ် ဆိုတဲ့ အသိကလည်း ထစ်ချုံးရဲ့ စိတ်တွေကို ဖေါက်ပြားလာစေသည် ။အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တော့ ဒေါ်စီစီလှိုင်က ထစ်ချုံးဖက်ကို လှည့်လိုက်ပြီး “ ထစ်ချုံး....မင်းကို ဒေါ်လေး ပြောပြချင်တာတွေ ရှိတယ်ကွာ..ဒါကြောင့် မင်းကို ဒီကို ခေါ်လာတာ...” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်နဲ့ သူနဲ့အရမ်းကို နီးကပ်နေတယ် ။ 

“ မအိုက်ဘူးလားကွာ..မင်း အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပါလား...” လို့ လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်လို့ ထစ်ချုံးလည်းဝတ်ထားတဲ့ စပို့ရှပ်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။

ဒေါ်စီစီလှိုင်က “ အင်း..မင်းလေးက တော်တော် ယောကျ်ား ပီသပါလား...” လို့ စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်ရင်းပြောလိုက်ပြီး ထစ်ချုံးရဲ့ ရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်လိုက်တယ် ။ 

ထစ်ချုံးလည်း ကြက်သီးတွေ ထပြီး ပေါင်ကြားက လီးလည်း ငေါက်ကနဲ ထလာရတယ် ။ဒေါ်စီစီလှိုင်က “ အောက်က ပုဆိုးကိုပါ ချွတ်လိုက်ကွာ...” လို့ လေသံလေးနဲ့ ထပ် အမိန့်ပေးတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း ချက်ချင်းဘဲ ပုဆိုးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ် ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီဘဲ သူ့တကိုယ်လုံးမှာ ကျန်တော့တယ် ။ ဖုဖေါင်း ငေါနေတဲ့ ပေါင်ကြားက အရာကြီးကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်ပြီး 

“ မင်း မနက်က ရေချိုးခဲ့သေးလား...” လို့ မေးပြန်လို့..

“ ဟုတ်..ချိုးပါတယ် ဒေါ်လေး..” လို့ ထစ်ချုံး ဖြေတယ် ။

“ မင်း အန်ဒါဝဲ ကိုပါ ချွတ်လိုက်...” လို့ ထပ်ပြောလို့ မဆိုင်းမတွ အမိန့်ကို နာခံလိုက်တယ် ။ တကိုယ်လုံးအဝတ်မဲ့နေပြီ ...။ ကိုယ်လုံးတီးကြီး ရပ်နေတဲ့ ထစ်ချုံးကို ဒေါ်စီစီလှိုင် ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး ကြည့်နေပုံက ကျွန်ပိုင်ရှင်ခေတ်က သူဌေးတွေက ကျွန်ဝယ်တဲ့နေရာမှာ သေသေချာချာ စစ်ဆေး သုံးသပ်နေတဲ့ ပုံလိုပါဘဲ ။လီးတန်ငေါငေါကြီးကို ကြည့်ပြီး ဒေါ်စီစီလှိုင် တံတွေး မြိုချလိုက်တယ် ။

ကောင်းလိုက်တဲ့ လီးကြီးပါလား ...။လင်ဖြစ်သူရဲ့ လီးတိုလေးနဲ့ တခြားစီဘဲ...အင်း..စောက်ဖုတ်ထဲက တအား ယားနေရပြီ.....။

“ မင်းရဲ့ ဘကြီးမြိုင်က ခါးနာတဲ့ ဝေဒနာကြောင့် ဒေါ်လေးကို ပစ်ထားတာ ကြာပြီကွ....ဒေါ်လေးနဲ့ မအိပ်တော့ဘူး ...ဒေါ်လေးလည်း ယောကျ်ား အပေါ်ကို သစ္စာမဖေါက်ချင်တာနဲ့ ကြိတ်မှိတ်ပြီး နေခဲ့တာ ကြာပါပြီကွာ...အခုတော့ ဒေါ်လေး မအောင့်အည်းနိုင်တော့ဘူး...မင်း ဒေါ်လေးကို ဆန္ဒဖြည့်ပေးပါလားဟင်..”

ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ လက်တဖက်က ထစ်ချုံးရဲ့ လီးတန်ကြီးဆီကို ရောက်လာတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိဘူး ။ ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ သမီးနှစ်ယောက်လုံးကို သူ လိုးခဲ့ပြီးပြီ ။ အခု သူ့ဇနီးကို ထပ် လိုးရမယ် ဆိုရင် သူ ကမ်းကုန်နေပြီ ။

“ မသင့်တော်ဘူး ထင်တယ် ဒေါ်လေးရယ်...ဘကြီးမြိုင်က ကျနော့်ရဲ့ ကျေးဇူးရှင် တယောက်ပါ...ဒေါ်လေးကိုကျနော့် အဒေါ်အရင်း တယောက်လို သဘောထားခဲ့တာပါ....”

ထစ်ချုံးပြောနေတဲ့ အချိန် ဒေါ်စီစီလှိုင်က သူ့လီးတန်ကို ပွတ်သပ်နေတယ် ။ သည် အထိအတွေ့ကြောင့် ထစ်ချုံးရဲ့ သွေးသားတွေ ထကြွလာတယ် ။ လီးကြီးက မတ်မတ်ထောင်လာတယ် ။ တောင်လာတယ် ။

“ ထစ်ချုံး...ကူညီပါကွာ..မင်း ဒေါ်လေးကို ကူညီစမ်းပါ.....”

ဒေါ်စီစီလှိုင်က ထစ်ချုံးရဲ့ လီးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် နောက် လက်တဖက်နဲ့ ထစ်ချုံးရဲ့ လက်ကို ဆွဲပြီး ကုတင်ဆီကို ခေါ်သွားတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ခံထားရတာကြောင့် ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထပြီး စိတ်တွေ ကြွထန်လာတယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်က ထစ်ချုံးကို ကုတင်ပေါ်က မွေ့ယာထူထူကြီးပေါ်ကို တွန်းချလိုက်တယ် ။ ပက်လက်ကျသွားတဲ့ ထစ်ချုံးလည်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပစ်နေတဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို ငေးကြည့်နေမိတယ် ။

ဖြူဖွေးတောင့်တင်းတဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်တွေက ထစ်ချုံးရဲ့ စိတ်ဆင်ရိုင်းကို သတိ ဆိုတဲ့ချွန်းနဲ့ အုပ်လို့ မရတော့ဘူး ။ အထူးသဖြင့် ပေါင်ကြားက မို့ဖေါင်းနေတဲ့ အာပုံကြီးကို တွေ့လိုက်ရလို့ ။အလတ်ကြီး ရှိသေးတဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို လိုးဖို့ သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။ ကြီးမား ဆူကြွနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက သူ့ကို ကိုင်ညှစ်ပါတော့..စို့ပါတော့လို့ ဖိတ်ခေါ်နေကြသလိုဘဲ ။

ကုတင်ပေါ် တက်လာတဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ နို့ကြီးတလုံးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်တဲ့ တလုံးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံစို့လိုက်နဲ့အခါ ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း အရမ်း ကျေနပ်သွားတယ် ။ မွေ့ယာကြီးပေါ် ပက်လက် အိပ်ချလိုက်တဲ့အချိန် ထစ်ချုံးက ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလှလှ နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားလိုက်ပြီး မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုသေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်စီစီလှိုင်က “ ဘာကြည့်တာလဲ..” လို့ မေးတယ် ။

“ ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်က လှလွန်းလို့ပါ..” လို့ ထစ်ချုံးက ဖြေလိုက်ပြီး ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်မှာ မျက်နှာအပ်လိုက်ရင်း နမ်းရှုံ့ပါတော့တယ် ။

“ အို..ထစ်ချုံး..ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ...မင်း..မင်း မရွံဘူးလားဟင်....” 

လို့ မေးပြီး ထစ်ချုံးရဲ့ ခေါင်းကို တွန်းပစ်တယ် ။ သို့ပေမယ့် ထစ်ချုံးက ဖင်တုန်းကြီးတွေကို အတင်း ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို တအား စုတ်တအား ယက်တော့တာဘဲ ..။

“ အို..အား......အမလေး...အီး.....ဟင့်ဟင့်.......”

ဒေါ်စီစီလှိုင် တသက် တကိုယ် မရဘူးတဲ့ အထိအတွေ့တွေကို ရသွားလို့ တအား ထူးဆန်းနေတယ် ။ လင်ဖြစ်သူတခါမှ မလုပ်ပေးခဲ့တဲ့ စောက်ပတ်ယက်စုတ်တာကို သည်ကောင်လေးက လုပ်ပေးလိုက်လို့ ။ ထစ်ချုံးရဲ့ လျာက စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်း မွှေနောက်ပေးတာကြောင့် ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း ဖင်ကြီးတွေ လှုပ်ခါပြီး တအင်းအင်းနဲ့ သဘောကျနေတယ် ။

.........................................................................................................................................

ဒေါ်စီစီလှိုင်   တယောက် သူ့ဘာဂျာကို ကြိုက်တယ် ဆိုတာကို သိရတော့ ထစ်ချုံးလည်း ကြိုးစားပမ်းစား မှုတ်ပေးတော့တာဘဲ ။ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို လန့်တဲ့ အရှိန်ကြောင့် စစချင်းမှာ မဝံ့မရဲ ဖြစ်နေခဲ့ပေမယ့် ဒေါ်စီစီလှိုင်က

“ ငါ့နို့တွေကိုလည်း ညှစ်ပေးလေ..ထစ်ချုံး ”

လို့ ပြောလာတာကြောင့် သူ့လက်တွေလည်း ပို ရဲတင်း သွက်လက်လာတယ် ။တင်းမာလုံးဝန်းတဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်လှမ်းပြီး ကိုင်နယ်ပေးရင်း စောက်ဖုတ်ကို ဖိဖိ ယက်ပေးတယ် ။

“ အား..ဟင်း..ဟင်း....အင်ဟင်....ကောင်း..ကောင်းတယ်...ယက်..ယက်.....ယက်.....အမလေး....ကောင်းလိုက်တာ..”

ဒေါ်စီစီလှိုင် စောက်ဖုတ်ယက် ခံလို့ ကောင်းလွန်းသလို စောက်ဖုတ်ထဲကလည်း လှိုက်ယားနေပြီ ။ တခုခုနဲ့ ထိုးထည့် ဖြေဖျောက်မှ ပြေပျောက်ရမယ့် အခြေအနေမှာ ထစ်ချုံးရဲ့ စံချိန်မှီ လီးတန်ကြီးကို အမြန် ထိုးသွင်းစေချင်လှပြီ ။

“ ထစ်ချုံး..တော်တော့ကွာ....ဒေါ်လေးကို လုပ်ပေးတော့...အရမ်း လိုချင်နေပြီကွာ.....” 

လို့ ထစ်ချုံးကို ပြောလိုက်ပေမယ့် ထစ်ချုံးက ယက်တာ အရှိန်ရနေတော့ ရုတ်တရက် ရပ်မပစ်လိုက်နိုင်ဘူး ။ စောက်ဖုတ်နဲ့ ကပ်နေတဲ့ဖင်စအိုပေါက် ညိုညိုလေးကိုပါ သူ့လျာနဲ့ ထိုးကလိပေးနေတယ် ။တအား ခံချင်လွန်းနေလို့ ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း ထစ်ချုံးခေါင်းကို တွန်းပစ်လိုက်ပြီး...

“ တော်ပြီဆို..ငါ ယားလှပြီ....မင်း လိုးပေးပါတော့ကွာ...” 

လို့ စိတ်မရှည်တော့သလို ပြောလိုက်တယ် ။

ထစ်ချုံးလည်း..

“ ဒေါ်လေးကို ကောင်းစေချင်လို့ပါ...ဆောရီးဘဲ..” 

လို့ ပြောရင်း ဒေါ်စီစီလှိုင်ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်လိုက်ပါတယ် ။ ပေါင်တန်ဖြူဖြူနှစ်ချောင်းကို ဘေးကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်မှာ သူ့လီးထိပ်ကို တေ့လိုက်တယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း ယားလွန်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီး အမြန်ဝင်ရေး စိတ်စောနေတယ်။ ထစ်ချုံးလည်း ဒီလောက်ယားနေတဲ့ စော်ကြီး အပီကို လိုးထည့်အုံးမယ် လို့ စိတ်ထဲ ကြုံးဝါးပြီး သူ့လီးကို ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ 

အရည်တွေ ရွှဲနေတာကြောင့် ခဲခဲယဉ်းယဉ်း မရှိဘဲ လီးကြီး အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားပေမယ့်အသက် ၅၀ အရွယ် အပျိုမနှစ်ယောက်ရဲ့ အမေရဲ့ စောက်ဖုတ်က တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ရှိနေတာကို သူ အံ့လည်းသြ သဘောလည်း ကျသွားရတယ် ။  ဘကြီးမြိုင်နဲ့ မလိုးတာ ကြာလို့ စောက်ဖုတ်လည်း အခုလို ကြပ်သွားပုံရတယ် ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း တိုတောင်းတဲ့ အသွင်းအနုတ်လေးတွေနဲ့ စလိုက်တယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင် တဟင်းဟင်းနဲ့သဘောကျနေတယ် ။ သူ့ကို ပြန်ဖက်သိုင်းပြီး...

“ အင်..အင်..ကောင်းတယ်...ရတယ်...လုပ်..လုပ်...” 

လို့ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ပြောနေတဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို စချင်နောက်ချင် လာတာနဲ့

“ ဘာလုပ်ရမှာလဲ ဒေါ်လေး...” 

လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ဒေါ်စီစီလှိုင်က

“ မင်းက သိရဲ့သားနဲ့ကွာ..ငါ့ပါးစပ်က ထွက်တာကို ကြားချင်တယ်ပေါ့လေ..”

လို့ မျက်စောင်းလေး ထိုးလိုက်ပြီး  ပြောတယ် ။

“ ဟုတ်တယ်..ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ..” 

လို့ ထစ်ချုံးက နို့ကြီးတလုံးကို ကိုင်ဆုပ်ရင်း မေးလိုက်ပြန်တယ် ။

“ လိုးပေး..လိုးပေးဖို့ ပြောနေတာ..မင်းရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ဒေါ်လေးစောက်ပတ်ကို လိုးပေးပါလို့...” 

ဖြေရင်းဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း အောက်ကနေ ဖင်ကြီးတွေကို လှုပ်ခါရင်း ကော့ပေးလိုက်တယ် ။ထစ်ချုံးလည်း ကံကောင်းလှစွာနဲ့ ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ အိမ်က မိန်းမတိုင်းကို လိုးခွင့်ရပြီး ဆက်တိုက် လိုးနေရလို့

“ ငါးသိုင်းများတော့ ဟင်းဟုန် ” 

ဆိုသလို ရိုးအီလာရတယ် ။သို့ပေမယ့် ဒေါ်စီစီလှိုင်နဲ့ လိုးတာက ပထမဆုံး အကြိမ် ဖြစ်ပြီး ဒေါ်စီစီလှိုင်က သည်အိမ်က အဓိက ပါဝါအကြီးဆုံး လူ ဖြစ်တာကို သိလို့ သူ့ကို ခိုက်သွားကြိုက်သွားအောင် လိုးပေးရမည် လို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီး ကျကျနန လိုးပေးပါတော့တယ် ။ အရင်ကလောက် ကြောက်မနေတော့ဘဲ ပက်လက် တက်မှောက် လိုးပေးအပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း ကိုယ်မွေးထားတဲ့ ချာတိတ်က ကိုယ့်ပြန်ခိုင်းနေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ပေမယ့်သူက ကောင်းကောင်း လိုးပေးနေတာမို့ သူ့အလိုကို လိုက်တဲ့ အနေနဲ့ ဖင်ထောင်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်တယ် ။

စိတ်ထဲမှာလည်း ဖင်ကုန်းပြီး ခံရတာ စိတ်တွေ ပို ကြွထန်သလို ခံစားရလို့ ။ထစ်ချုံး အပီကိုင် အပီကြုံးပြီ ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖြဲရင်း စအိုပေါက် နီညိုညိုလေးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဆက်တိုက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထည့်တယ်  ။

“ အား.....အား.....အား.......အား.......အိုး......အင်.....အား......အား.......အား..........”

တဖတ်ဖတ် အသံတွေ နဲ့ ညည်းသံအော်သံတွေ ဆူညံနေတယ် ။

“ ကောင်းလားဟင်...”

“ ကောင်းတယ်..လိုး...လိုး...ဆောင့်..ဆောင့်ကွာ..တအား..တအားဆောင့်ပေး.....”

လိုးသူ ခံသူ အသံတူနေတယ် ။ သူအလိုးကောင်းသလို ခံနေတဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်ကလည်း ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပစ်ပြီး ခံနေတယ် ။ လီးကြီး ကြုံးဆောင့်နေတာတွေကိ ခံယူနေတယ် ။အားကုန် ဆက်တိုက် ဆောင့်ပေးတာ သုတ်ရည်တွေ စောက်ခေါင်းထဲကို ပန်းထုတ်ပစ်မိပြီး ပြီးသွားရတယ် ။

“ ဒေါ်လေးရော ပြီးရဲ့လားဟင်...”

လို့ မေးမိတော့..

“ ပြီးတာမှ နှစ်ခါတောင်...”

လို့ မောဟိုက်တဲ့ လေသံနဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်က ဖြေတယ် ။ထစ်ချုံး တကိုယ်လုံးလည်း ချွေးတွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတယ် ။

“ မောသွားလား....”

“ ဟင့်အင်း....”

“ မင်း တော်တော် အားကောင်းတာဘဲ....ဟင်း....”

“ ဒေါ်လေး ကြိုက်လား....”

“ အင်း....ကြိုက်တယ်....”

“ ဒေါ်လေး....လိုချင်တဲ့အချိန် ပြောပါ..ကျနော် လုပ်ပေးမယ်...”

ဒေါ်စီစီလှိုင် ခေါင်းညှိမ့်ပြပါတယ် ။ခက်ခက်မြိုင်သည် သူတို့ ခြံရှေ့က တစ်တစ် ဆိုတဲ့ ကားဟွန်းတီးလိုက်တဲ့ အသံကြောင့် တိုက်ထဲက ပြေးထွက်သွားလိုက်တယ် ။ ဒေါ်သိန်းက

“ သမီးခက်ခက်...စိုးမိုးကို လိုက်ပို့ခိုင်းပါလား...” 

လို့ လှမ်းပြောလိုက်တော့ ခက်ခက်မြိုင်က

“ မလိုဘူး..ဒေါ်ကြီးသိန်း ...သူငယ်ချင်း ဟယ်လင် လာခေါ်ပေးတယ်...မာမီတို့ကို ပြောလိုက်နော်..ခက်ဟယ်လင်တို့ အိမ်မှာ စာသွားကျက်တယ်လို့...” 

လို့ ပြန်အော်ပြောလိုက်ပြီး ခြံပေါက်ဝဖက်ကို အပြေးကလေးနဲ့ထွက်သွားလိုက်တယ် ။ခြံအပြင်မှာ ဟယ်လင်က မတ်တူးကား ငွေရောင်ကြီးနဲ့ စောင့်နေတယ် ။ ကားမောင်းတဲ့လူက သူနဲ့ ဖြစ်သွားတယ် ဆိုတဲ့ ဒရိုင်ဘာ ကုလား အီဘရာဟင် ။

ကုလားရဲ့ ခေါ်တောတထောင်အား မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ ကြည့်တာက စားတော့ဝါးတော့မလို ကြောက်စရာကြီး ။ ဒီကုလားနဲ့ ဟယ်လင်နဲ့ ဖြစ်ပြီးကြပြီ ဆိုတဲ့ အသိက ခက်ခက်ကို ကာမစိတ်တွေ နိုးကြွ ဖေါက်ပြန်စေတယ် ။ပိန်ညောင်ညောင် ဒီကုလားက လီးက တအားကို ကြီးတယ် လို့ ဟယ်လင်က ဖုန်းထဲမှာ ပြောလို့ ခက်ခက်မြိုင်လည်း ကုလားကို စိတ်ဝင်စားမိနေတယ် ။

ကားထဲကို ဝင်လိုက်တော့ ဟယ်လင်က

“ ခက်ခက်..ဒါ ငါတို့ ယာဉ်မောင်း ကိုအီဘရာဟင်...လေ..” 

လို့ ပြပြီးမိတ်ဆက်ပေးတယ် ။ အီဘရာဟင်က သူ့သွားခေါခေါတွေ ပေါ်အောင် ရယ်လိုက်ပြီး...

“ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာတယ်ခက်ခက်....” 

လို့ ပြောရင်း ခက်ခက်မြိုင်ရဲ့ လက်တဖက်ကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။ခက်ခက်လည်း ဟယ်လင်ကို 

“ ဘယ်သွားကြမှာလဲ..ယူ့အိမ်ကိုလား...” 

လို့ မေးလိုက်တော့ ဟယ်လင်က

“ အိမ်မှာ လူကြီးတွေ ရှိနေတယ်...ခုနဘဲ ပြန်ရောက်လာကြတာ..ဒါကြောင့် ဟယ်လင်တို့ ကိုအီဘရာဟင် နောက်ကိုလိုက်သွားကြမလို့..သူ့သူငယ်ချင်း အခန်းမှာ သွား ပျော်ကြမလို့...” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

အီဘရာဟင်က “ နေရာက သိပ် သန့်တယ်ဗျ..ဟယ်လင်တို့ ခက်ခက်တို့ ကြိုက်မှာပါ....” လို့ ပြောလိုက်တယ်။ခက်ခက်မြိုင်လည်း အီဘရာဟင်နဲ့ကြုံရမှာကို စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ် ။ကားမောင်းနေတဲ့ အီဘရာဟင်လည်း သူ့ဘေးမှာ ထိုင်တဲ့ ဟယ်လင်ရဲ့ စကပ်တိုတိုလေး ဝတ်ထားလို့ပေါ်နေတဲ့ပေါင်တန်တွေကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ကိုင်ပွတ်နေတယ် ။ 

အီဘရာဟင်အဖို့ တဏှာကြီးတဲ့ သူဌေးသမီးလေး ဟယ်လင်ကို လိုးခဲ့ရပြီး အခုတဖန် သူ့သူငယ်ချင်း ခက်ခက်မြိုင်ကို ထပ်ပြီး လိုးရအုံးမှာမို့ အရမ်းကိုကျေနပ်နေတယ် ။ သူ ခေါ်သွားမှာက သူ့ရောင်းရင်း မာမွတ်ရဲ့ တိုက်ခန်းကိုဘဲ ။ မာမွတ်က သိမ်ကြီးဈေးနားမှာနာရီရောင်းတယ် ။ တရုတ်ပြည်ဖက်က ပေါပေါ ဝင်လာတဲ့ နာရီတွေ ။ နေတာက ၂၈ လမ်းထဲမှာ ။

ကံကောင်းရင် မာမွတ်ပါ စော်လေးတွေကို လိုးချင်လိုးရမှာ ။ မာမွတ်လည်း တအား ပျော်နေတယ် ။၂၈ လမ်းထဲကို ရောက်တော့ ကားရပ်ဖို့ အခက်အခဲ ရှိတာနဲ့ မာမွတ်ရဲ့ တိုက်ခန်းအောက်ဖက်မှာ ကားကို ရပ်ပြီး ဟွန်း တစ်တစ် ဆိုပြီး တီးလိုက်တော့ တိုက်ပေါ်က မာမွတ် ပြေးဆင်းလာတယ် ။ ဟယ်လင်နဲ့ ခက်ခက်မြိုင်ကို မာမွတ်က သူ့တိုက်ပေါ်ကို ခေါ်သွားတယ် ။ အီဘရာဟင်ကတော့ ကားကို ရွှေဘုံသာလမ်းဖက်မှာ ကားရပ် တဲ့နေရာ ရှာပြီး ရပ်ဖို့ ပြန်မောင်းထွက်သွားတယ် ။

ခက်ခက်မြိုင်နဲ့ ဟယ်လင်လည်း မာမွတ်ရဲ့ တိုက်ခန်းက သစ်လွင်ပြီး သားနားလို့ သဘောကျနေတယ် ။မာမွတ်က နာရီရောင်းပေမယ့် ငွေတအားစုတဲ့ကောင် ။ နေ့တိုင်း ပဲဟင်းနဲ့ဘဲစားပြီး စုတာ ။ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ အလုပ် ဖိကြိုးစားတော့ တိုက်ခန်းအသစ်နဲ့ နေနိုင်တယ် ။အဲကွန်းလည်း တပ်ထားသလို ရေခဲသေတ္တာလည်း ရှိတယ် ။ ရောက်တာနဲ့ မာမွတ်ကကိုကာကိုလာဘူးတွေ ထုတ်လာပြီး ဧည့်ခံတယ် ။

“ အိုက်စကရင် စားမလား...စားချင်တာပြော..ဖန်တီးပေးမယ်....ဟဲဟဲ...”

မာမွတ်က ဘိုက်ပူပူနဲ့မို့ ခက်ခက်မြိုင်တို့ သိပ် စိတ်မလာဘူး ။ သူ့မုတ်ဆိတ်က ဆိတ်တကောင်ရဲ့ မုတ်ဆိတ်လိုဘဲ တန်းလန်းလေး ကျနေတယ် ။စော်လေးတွေက တအားလန်းတော့ မာမွတ် တအားကို သဘောကျပြီး ပြာပြာသလဲ ဖြစ်နေတယ် ။အီဘရာဟင် ပြန်လာတော့ ဟယ်လင်က ခက်ခက်မြိုင်ကို အီဘရာဟင်နဲ့ တွေ့ကြ ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲကို လွှတ်တယ် ။ တကယ်တော့ အီဘရာဟင်နဲ့က ခက်ခက်မြိုင်က စိမ်းနေသေးတယ် ။ ခက်ခက်မြိုင် တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ် ဖြစ်နေတယ် ဆိုတာကို အီဘရာဟင်ကလည်း သိတယ် ။

“ စိတ် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးသာ နေပါ ခက်ခက်...ကျနော်က အရာရာ ခက်ခက်ရဲ့ သဘောအတိုင်းပါ..ကျနော် ခက်ခက်ကို ဟယ်လင့် သူငယ်ချင်း ဆိုပြီး သိနေတာတော့ ကြာပါပြီ....” 

ဆိုပြီး စကားစတယ် ။ ခက်ခက်မြိုင် သူ့ပုဆိုးရှေ့ဖက်အထဲက ထိုးထောင်ထွက်နေတဲ့ ဟာကြီးကို သတိထားမိလိုက်တယ် ။ အီဘရာဟင် လီးကြီး တောင်နေပြီ။ခက်ခက်မြိုင်လည်း 

“ လေရှည်မနေနဲ့ကွာ...ကဲ ဘာလုပ်ကြမှာတုံး..” 

လို့ မျက်စောင်းထိုးပြီး ရန်ထောင်လိုက်တယ်။အီဘရာဟင်က ဟဲဟဲဟဲ ဆိုပြီး ရယ်လိုက်ပြီး..သူ့ခါးဝတ်ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံ ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မပါတာကြောင့် အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားလို့ လီးမဲမဲရှည်ရှည်ကြီးကို ငေါငေါကြီး ထနေတာ ခက်ခက်မြိုင်တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ဂွေးပျင်းကြီး နှစ်လုံးကလည်း အမွှေးမဲမဲ လိန်ကောက်ကောက်တွေ ကြားထဲမှာ တွဲလောင်းကြီး ။

“ အိ....ကြောက်စရာကြီး.....”

“ လာ ခက်ခက် ကိုင်ကြည့်လေ ...”

“ အို့...”

ဒေါ်စီစီလှိုင်  သည် ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ထစ်ချုံးကို ကျောခိုင်းပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ တစောင်းလေး လှဲလျောင်းနေသည် ။ အင်္ကျီပြန်မဝတ်သေးပုံထောက်တော့ ငါနဲ့ နောက်တချီ နောက်တကြောင်းလောက် ထပ်ဆွဲချင်သေးတဲ့ ပုံ ရှိတယ် လို့ ထစ်ချုံး စိတ်ထဲမှာ တွေးနေတယ် ။လိုတာ မရရှာတဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို သူ ဆန္ဒဖြည့်ဆည်း ပေးချင်မိတယ် ။ ဘကြီးမြိုင်နဲ့ ဘယ်လို မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမယ်တော့ မသိဘူး ။ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ ကပ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်တယ် ။

“ ကျနော် နှိပ်ပေးရမလားဟင်...” 

လို့ ခပ်တိုးတိုး မေးလိုက်တယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်ဆီက “ အင်း...”လို့ တိုးတိုးလေး ဖြေလိုက်သံကို သူ ကြားလိုက်ရလို့ အဝတ်မဲ့နေတဲ့ ပုခုံးသားတွေကို သူ့လက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွ စ နှိပ်ပေး လိုက်တယ် ။

“ ထစ်ချုံး...”

“ ဗျာ....”

“ မင်းနဲ့ ငါ ကိစ္စ မင်း နုတ်လုံမှာလား...”

“ ဟုတ်..ကျနော့်အတွက် စိတ်ချပါ ...လုံပါတယ်...”

“ အေး..ဟိုကောင်..စိုးမိုးကို မသိစေနဲ့နော်..ဒီကောင်က ငါ့ကို ကြံချင်နေတာ..သူက မင်းဘကြီးမြိုင် နဲ့ငါမအိပ်ကြဘူး ဆိုတာ သိတယ်...ဟင်း..လူလည်...ဒီကောင်....”

“ ကျနော် ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါဘူး..ဂတိပေးပါတယ်...”

“ အင်း....ဟုတ်ပြီလေ....အိမ်မှာတော့ မင်းနဲ့ ငါ ခပ်တန်းတန်းဘဲ နေကြမယ်..သိလား..လူတွေရှေ့...”

“ ဟုတ်..ဒေါ်လေး...”

သူ့လက်ဖဝါးက ဒေါ်စီစီလှိုင့် ကျောပြင်တလျောက် ပွတ်သပ်ပေးနေတယ် ။ ထမိန်က နဂိုထဲက လျော့ရည်းရည်းနဲ့ ဆိုတော့ သူ ဆွဲချလိုက်ပြီး ခါးအထိ ဆက် ပွတ်ပေးနေတယ် ။ ဝင်းမွတ် ဖြူဖွေးတဲ့ အသားနဲ့ အထိအတွေ့တွေက သူ့စိတ်တွေကို ပြန်နိုးထလာစေတော့ သူ့ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော် လည်း တင်းမာလာရပြန်ပြီ ။

ခါးကနေ အောက်ဖက် ဆက် ဆင်းတော့ စွင့်ကားဝိုင်း နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေဆီကို သူ့လက် ရောက်သွားတယ်။ဒေါ်စီစီလှိုင် သူ့အကိုင်အတွယ်တွေကို မငြင်း မတားဘူး ။ သဘောကျ ကျေနပ်နေတဲ့ပုံ ။တင်ပါးကြီးတွေကို ပွတ်ပေးနေရာက လက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ်လိုက်မိတယ် ။

ဟင်း....ပေါင်ကြားက ငပဲ ထန်းကနဲ ထောင်သွားတယ် ။ တင်စိုင်နှစ်လုံးရဲ့ ကြားထဲကို လက်ချောင်းတွေ ရောက်သွားတယ် ။ စအိုပေါက်တွန့်တွန့်လေးကို လက်ညှိုးနဲ့ ကလိလိုက်တော့ “ အို့..” ဆိုတဲ့ အသံလေး ထွက်လာတယ် ။ ဆက် ပွတ်ပေးနေမိတဲ့အချိန် ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ လက်တဖက်က နောက်ပြန် လာစမ်းတယ် ။ သူ့ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို စမ်းမိသွားတော့ သူ လီးတောင်နေတာ သိသွားပြီး..ဒေါ်စီစီလှိုင် ရယ်တယ် ။

“ ကြည့်စမ်း..မင်း ပြန်မာနေပြီ...မင်း သိပ် အားကောင်းတဲ့ ကောင်လေး...” 

လို့ ပြောလိုက်ရင်း သူ့ဖက်ကို လှည့်လာတယ် ။ ထမိန်က ပြေကျနေတော့ နို့ကြီး နှစ်လုံး ပေါ်နေတယ် ။ နို့ကြီးတွေကို အငမ်းမရ ကိုင်ဆုပ်လိုက်မိတယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်က “ ကြိုက်လား...” လို့ ပြုံးပြီး မေးလိုက်တယ် ။

“ ကြိုက်တယ်...ဒေါ်လေး..ကျနော် စို့လို့ရမလား....” 

လို့ ခွင့်တောင်းသလို မေးလိုက်တော့..

“ အင်း...” 

လို့ ဖြေတနဲ့ နို့ကြီးတလုံးက နို့သီးဖုလေးကို စပြီး စို့လိုက်တယ် ။ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေ မှိတ်သွားတယ် ။ နို့စို့ရင်း ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်က

“ ရှက်တယ်ကွာ..” 

ဆိုပြီး ပေါင်တန်တွေကို စေ့လိုက်ပြီး လက်နဲ့ကာဖို့ လုပ်ပေမယ့် သူက လက်တွေကို ဆွဲဖယ်လိုက်သလို ပေါင်တန်တွေကို ဘေးကို ဖြဲကားပစ်လိုက်တယ် ။ သူ့ခေါင်း သူ့မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်ကြီးဆီကို တိုးကပ် အပ်လိုက်ပြီး စနမ်းရှုံ့တော့ 

“ ဟဲ့ အို....ကဲလိုက်တာ..”

လို့ပြောသံ ကြားလိုက်ရပေမယ့် ပြုံးစိစိနဲ့ ကျေနပ်နေတဲ့ ပုံကိုတွေ့ရလို့ စောက်ဖုတ် အကွဲအတိုင်း လျာနဲ့ စုံချီဆန်ချီ ယက်ပေးလိုက်ပါတော့တယ် ။စောက်စိကို အပီ ကလိပေး သလို ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကိုပါ လျာနဲ့ ကလိပေးလိုက်တယ် ။သည် တချီမှာတော့ ထစ်ချုံးလည်း ပို ရဲတင်းလာသလို ဒေါ်စီစီလှိုင်ကလည်း ပို ပွင့်လင်းလာတယ် ။ ရဲလာတယ်။ထစ်ချုံး ဘာဂျာကိုင်ပြီးတဲ့နောက် 

“ မင်းကို ဘာလုပ်ပေးစေချင်လဲ...” 

လို့ မေးလာတယ် ။

“ ပုလွေကိုင်ပေးမလားဟင်..” လို့ သူ အရဲစွန့်ပြီး မေးကြည့်လိုက်တယ် ။

“ အင်း..လုပ်ပေးမယ်လေ...”

ဒေါ်စီစီလှိုင်က သူ့ကို ပက်လက် အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ လိင်ချောင်းကို ငုံ့စုတ်လိုက်တယ် ။ထစ်ချုံး အဖို့ အိပ်မက် တခုလိုဘဲ ဖြစ်နေတယ် ။သူတို့အိမ်က အရှင်သခင် ဒေါ်စီစီလှိုင်က သူ့ဒုတ်ကို အရင်းပိုင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျကျနန စုတ်ပေးနေလို့ ။ဒါကြောင့် လောကမှ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ မရှိ..မဖြစ်သေးတာဘဲ ရှိမယ် ဆိုတဲ့ စကား ရှိတယ်လေ ။မထင်တာတွေ ဖြစ်ပျက်နေပြီ ။

လီးကို အားရပါးရ စုတ်နေတဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ မသိမသာ ကော့ကော့ပြီး ထိုညှောင့်မိနေတယ်။သူ့ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း ဒေါ်စီစီလှိုင်က ဆုပ်နယ်ကစားနေတယ် ။တော်တော်ကြာအောင် စုတ်ပေးပြီးမှ လီးကို ပါးစပ်ကနေ ချွတ်ခွာလိုက်ပြီး..

“ ကောင်းလား...” လို့ မေးတယ် ။

“ အရမ်းကောင်းတာဘဲ ဗျာ....” 

လို့ ဖြေလိုက်တ့ အချိန် ဒေါ်စီစီလှိုင်က သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်ထိုင်လိုက်တယ် ။အိုး...အပေါ်က လုပ်မယ့်သဘော ..။ သည် ဒုတိယ တချီမှာတော့ ဖုတ်ပူမီးတိုက် မဟုတ်တော့ဘဲ အရသာခံပြီးပုံစံ အမျိုးမျိုးပြောင်းပြီး လိုးကြတယ် ။ တော်တော့်ကို ရင်းနှီးသွားရပြီး အရှက်လည်း ကုန်သွားတယ် ။ စိတ်ကြိုက်လိုးဖြစ်ကြတယ်လို့ ပြောရမယ် ။

အပြန်ခရီးမှာ ကားပေါ်မှာ ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ အကို ယူအက်စ်က ဘကြီးခိုင်တို့သဘက်ခါဆို ရန်ကုန်ကို ရောက်တော့မယ် လို့ ဒေါ်စီစီလှိုင်က ပြောပြတယ် ။သူတို့ လာမယ် ဆိုပြီး ထစ်ချုံးတို့ လိုတာတွေ ပြင်ဆင် ထားခဲ့တာ တော်တော် ကြာနေပါပြီ ။အိမ်ရောက်တော့ ထစ်ချုံး သူ့တန်းလျားကို ပြန်ရောက်ပြီး ရေချိုးဖို့ ပြင်နေခိုက် ဒေါ်သိန်းက ဘကြီးမြိုင် ခေါ်တယ်လို့ လာပြောလို့ ရင်ထဲ ထိတ်သွားတယ် ။

ငါနဲ့ သူ့မိန်းမ ဖြစ်တာများ သိသွားလေသလား...ဆိုပြီး စိတ်တအား ပူသွားတယ် ။ကတုန်ကရင်နဲ့ ဘကြီးမြိုင် ရှိတဲ့ တိုက်ကြီး အပေါ်ထပ်ကို ထစ်ချုံး တက်ခဲ့လိုက်တယ် ။တိုက် အပေါ်ထပ် ရောက်တော့ နော်တုလုနဲ့တိုးတယ် ။

“ ဘကြီးမြိုင်ကော...”

“ စာကြည့်ခန်းထဲမှာ...”

စာကြည့်ခန်းထဲကို သူ ဝင်လိုက်တော့ ကွန်ပြူတာနဲ့ စားပွဲမှာ ဘကြီးမြိုင် ထိုင်နေသည် ။ သူ့မိန်းမ ဒေါ်စီစီလှိုင် နဲ့ ဖြစ်ကြတာ သူသိသွားပြီလား ဆိုပြီး ထစ်ချုံး ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုံနေသည် ။

“ လာ..ထစ်ချုံး ...မင်းကို ပြောစရာတွေ ရှိလို့ ......”

ဘကြီးမြိုင်က သူ့ဖက်ကို လှည့်ကြည့်သည် ။ ဘကြီးမြိုင်နဲ့ မျက်လုံးချင်း မဆိုင်ရဲဘူး ။ သူ့မိန်းမ ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို သူ အပီလိုးထားတော့ စိတ်မလုံဘူး ။ အပြစ်ရှိနေသလို ခံစားနေရတယ် ။

“ ငါ့အကို ကိုခိုင်တို့ ရောက်တော့မယ်ကွ..ထစ်ချုံး ....သူတို့လင်မယား နဲ့ သမီးလေး အေးအေးခိုင် ပါလာမယ်..အေးအေးခိုင်က အမေရိကန်မှာ ကြီးပြင်းတော့ မြန်မာလို သိပ် မရေလည်ဘူး...ပြောတော့ ပြောတတ်တယ်...အဓိက က ငါ့တူမ အေးအေးခိုင် လာလည်တုံး ပျော်အောင် စိတ်ချမ်းသာအောင် ငါ အစစ တာဝန်ယူချင်တယ် ...စိုးမိုးက ငါတို့ လူကြီးတွေကို ကားမောင်းပေးမယ့် တာဝန်ယူရသလို မင်းကလည်း အေးအေးခိုင်ကို သွားလိုတဲ့ နေရာတွေ စားချင်တဲ့ အစားတွေ သွားနိုင် စားနိုင်စေဖို့ ကားနဲ့ လိုက်ပို့ပေးရမယ်....ထစ်ချုံး....ကြားလား...”

“ ဟုတ်..ဘကြီး....”

“ မင်းကို ငွေ ထုတ်ပေးထားမယ်..သူ စားတာ ဝယ်တာတွေ မင်း လိုက်ရှင်းပေးရမယ် ...”

“ ဟုတ်...ဘကြီး.....”

“ သမီးကြီး သက်သက်မြိုင်ကို တူမလေး မိုးမိုးခိုင်ကို လိုက်ပို့ လိုက်ပြ ကျွေးမွေးမို့ ငါ တာဝန်ပေးထားတယ်ကွ.ဒါပေမယ့် သမီးကြီး က အလုပ်တဖက်နဲ့..သူတို့ နေမယ့် ၂ပတ်လုံးတော့ ခွင့်မယူနိုင်ဘူး..ထစ်ချုံးရ....တချို့ရက်တွေကို မင်းကဘဲ တာဝန်ယူပြီး လုပ်ကိုင် မစရမယ်...မင်း အဖေါ်လိုရင် နော်တုလု ကို ခေါ်သွားပေါ့..”

“ ဟုတ်..ဘကြီး....”

“ ကောင်းကောင်း ဧည့်ခံကြကွာ....”

“ ဟုတ်..ဘကြီး...”

“ ကဲ..ကဲ..သွားတော့..နော်တုလု ကို တွေ့ရင် ဘကြီးဆီကို လွှတ်လိုက်ကွာ....”

“ ဟုတ်..ဘကြီး...”

ဘကြီးမြိုင်ရှေ့ကနေ ပြန်ထွက်ခဲ့တော့ ထစ်ချုံး စိတ်တွေ ပေါ့ပါးသွားတယ် ။ ( တော်ပါသေးရဲ့....) အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းခဲ့တော့ မီးဖိုခန်းထဲမှာ နော်တုလုကို တွေ့တယ် ။

“ နော်တုလု....ဘကြီးမြိုင်က ခဏ လာခဲ့အုံး...တဲ့..”

နော်တုလုက ဖြစ်သလို ချည်းနှောင်ထားလို့ ပြေလုလု ဖြစ်နေတဲ့ ထမိန်ကို တင်းတင်းစည်းဖို့ လုပ်လိုက်တဲ့အချိန် ဝမ်းပျင်သား ဖြူဖွေးဖွေးတွေနဲ့ အမွှေးရေးရေးနဲ့ ဆီးခုံကြီးကို လျှပ်တပျက် မြင်လိုက်ရတော့ ထစ်ချုံးရဲ့ တဏှာစိတ်တွေ ဝုန်းကနဲ ထကြွသွားရတယ် ။

“ နေအုံး..တုလု...”

ထစ်ချုံးက နော်တုလု ကို ဖမ်းဆွဲလိုက်လို့ နော်တုလုက “ အို....ဘကြီး ခေါ်နေတယ် ဆို....” လို့ ပြောပြီး ရုန်းလိုက်ပေမယ့် ထစ်ချုံးရဲ့ သန်မာတဲ့ လက်တွေထဲက မထွက်နိုင်ဘူး ။

“ တုလု..နင် သိပ်လှတယ်ဟာ..ငါကြိုက်တယ်....”

နော်တုလုရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ကိုင်တွယ်လိုက်တယ် ။

“ အို..လူကြီးတွေ တွေ့သွားရင် ငါးပါး မှောက်ကုန်မယ်....”

“ ခဏလေးပါဟာ.....”

ဖင်တွေ နယ်ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကို လှမ်းအုပ်စမ်းလိုက်တယ် ။

“ တောက်..လိုးချင်တယ်ဟာ.....”

“ ထစ်ချုံး....ညမှ..ညကျမှ....”

စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေဘဲ  သေသေချာချာ ကိုင်နေတယ် ။ “ ခက်တော့တာဘဲ ထစ်ချုံးရယ်....လွှတ်ပါ....”

တောက်..လေးဖက်ကုန်း ပုံစံနဲ့ လိုးပစ်လိုက်ချင်တယ် ..။ ဒီအချိန်မှာ မီးဖိုဖက်ကို လျှောက်လာတဲ့ ခြေသံလိုလို ကြားလိုက်ရလို့ ထစ်ချုံး နော်တုလုကို ဖက်ထားပြီး စောက်ဖုတ်ကိုင်နေရာက လွှတ်လိုက်တယ် ။

နော်တုလု မီးဖိုခန်းထဲက ထွက်ပြေးသွားလိုက်တယ် ။ရောက်လာတာက ဒေါ်သိန်း ။

“ ဟဲ့...ကောင်လေး..ဘာလုပ်နေတာလဲ..ဘာလဲ..နော်တုလုကို နသားပါးယား လုပ်နေတာလား....”

“ ဘာလဲဗျာ..နသားပါးယား...ဒေါ်သိန်း စကားကလည်း နားမလည်ပါဘူး....”

ထစ်ချုံး သူ့တန်းလျားကို ပြန်သွားလိုက်တယ် ။ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ အကို ဘကြီးခိုင်တို့ လင်မယား နဲ့ သမီး မိုးမိုးခိုင်တို့ ရောက်လာတော့မယ် ။ခက်ခက်မြိုင် တယောက် ညပိုင်း ကျမှ ပြန်လာတယ် ။

ပေါင်ကွပြီး ထော့နဲ့ ထော့နဲ့ လျှောက်တာကို ထစ်ချုံး တွေ့လိုက်တာနဲ့ ခက်ခက် တယောက် အပြင်မှာ တယောက်ယောက်နဲ့ လိုးလာတယ် ဆိုတာ သိလိုက်တယ် ။သက်သက်မြိုင်ကတော့ သူ့အခန်းထဲမှာဘဲ တနေကုန် အောင်းနေတယ် ။ညပိုင်းမှာ နော်တုလုကို စောင့်ရင်း ထစ်ချုံး သူ့ကုတင်ပေါ်မှာ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားတယ် ။

ရန်ကုန် အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လေဆိပ်မှာ ခက်ခက်မြိုင်မှအပ ဘကြီးမြိုင်တို့ မိသားစု ရောက်နေတယ် ။အမေရိကန်က ဘကြီးခိုင်တို့ ဇနီးမောင်နှံနဲ့ သမီးလေး မိုးမိုးခိုင်တို့ မကြာခင် ရောက်တော့မည် ။ထစ်ချုံး..ကိုစိုးမိုးတို့က ကားကိုယ်စီနဲ့ လေဆိပ်ရဲ့ အပြင်မှာ အဆင်သင့် ရှိနေကြတယ် ။မကြာခင် လေယာဉ်ဆိုက်လို့ ခရီးသည်တွေ လေဆိပ်ခန်းမ လှေခါးကြီးပေါ်ကနေ ဆင်းလာနေကြတယ် ။

အထူးကြိုဆိုခွင့် လက်မှတ် ရထားတဲ့ ဘကြီးမြိုင်တို့ သားအမိသားအဖတွေက အထဲက လူဝင်မှု ကောင်တာ အနောက်ဖက်မှာ ကြိုဆိုနေကြတယ် ။

ထစ်ချုံးလည်း ဘကြီးခိုင်တို့ ဇနီးမောင်နှံနဲ့ သမီးလေး မိုးမိုးခိုင်တို့နဲ့ ဘကြီးမြိုင် မိသားစုတို့ ပြေးဖက် နုတ်ဆက်လိုက်ကြတာကို မှန်ချပ်ကြီး အပြင်ကနေ မြင်နေရတယ် ။မိုးမိုးခိုင် ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးဟာ သူ ထင်ထားတာထက် ဖြူဝင်း ရှင်းသန့်နေတယ် ။ တကယ့် အလန်းစား တကယ့် ပစ္စည်းကောင်းလေးဘဲ ။

မိုးမိုးခိုင်သည် နုဖွေးနေတဲ့ အသားအရည်နဲ့ မျက်နှာလေးကလည်း ချောမောလှပလွန်းသည် ။ ဆံပင်လှိုင်းတွန့်လေးတွေနဲ့ နိုင်ငံခြားက အဆိုတော် ရှကီးရာ နဲ့ ခပ်ဆင်ဆင် တူသည် လို့ ထစ်ချုံး ထင်မိသည် ။

ခက်ခက်မြိုင်နဲ့ သက်သက်မြိုင်တို့ က ရှကီးရာကို သဘောကျပြီး အိမ်မှာ ဗီဒီယိုကြည့် ကားထဲလည်း သီချင်းနားထောင်လို့ ထစ်ချုံးလည်း ရှကီးရာကို သိဖူးတွေ့ဖူးနေတယ် ။

မိုးမိုးခိုင်သည် အသားကပ် ဘောင်းဘီရှည် အနက်လေးနဲ့မို့ ခါးသေးသေးလေးနဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်လုံးလုံးတွေကသိသိသာသာ တွေ့မြင်နေရတယ် ။ ခရမ်းရောင်ဖျော့ဖျော့ ဘလောက်စ် အင်္ကျီပါးပါးလေးအောက်ထဲက ရင်မို့မို့လုံးလုံးတွေကလည်း မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ အလှကို ပို တောက်ပစေသလိုဘဲ ။

လေဆိပ်ထဲက အလုပ်သမားလေးတွေက မိုးမိုးခိုင်တို့ မိသားစုရဲ့ သေတ္တာတွေကို လေဆိပ် အပြင်ဖက်ကို တွန်းထုတ်ပေးလာကြတယ် ။ ကိုစိုးမိုးနဲ့ ထစ်ချုံးတို့က သူတို့ ကားတွေရဲ့ အနောက်ဖက် အဖုံးတွေကို ဖွင့်ပေးလိုက်ကြတယ် ။ အလုပ်သမားလေးတွေက သေတ္တာတွေကို ကားနှစ်စီးထဲ ခွဲထည့်လိုက်ကြတယ် ။ထစ်ချုံးက သူတို့ကို ငွေရှင်းပေးတယ် ။

ဘကြီးခိုင်တို့ ဇနီးမောင်နှံ..ဘကြီးမြိုင်တို့ ဇနီးမောင်နှံ နှစ်စုံတွဲက ကိုစိုးမိုး မောင်းတဲ့ကားနဲ့ စီးကြပြီး သက်သက်မြိုင်နဲ့ မိုးမိုးခိုင်တို့က ထစ်ချုံးမောင်းတဲ့ကားမှာ စီးတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း မိုးမိုးခိုင်ကို နီးနီးကပ်ကပ် တွေ့ရတာအရမ်းကို ရင်တွေ တုန်ခုံနေတယ် ။ အရမ်းလှတာဘဲ....။ ရေမွှေးအနံ့ကလည်း သင်းပျံ့နေတယ် ။သက်သက်မြိုင်က အိမ်ကိုအသွား လမ်းမှာ တွေ့တာတွေကို မိုးမိုးခိုကို ရှင်းပြောပြနေတယ် ။

သက်သက်မြိုင်က မိုးမိုးခိုင်ကို ထစ်ချုံးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။ မိုးမိုးခိုင် မြန်မာပြည်မှာ နေတဲ့ ရက်တွေမှာ ကားနဲ့ လိုက်ပို့ပေးမယ့်လူ တဲ့ ။

မိုးမိုးခိုင်က ပြုံးပြပြီး “ ဟိုင်း...ကျမ မိုးမိုးခိုင်ပါ...တွေ့ရတာ ဝမ်းသာတယ်...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ သူ့အသံလေးက ခပ်ဝဲ၀ဲလေး ။ ထစ်ချုံးကလည်း ပြန်ပြုံးပြပြီး...“ ကျနော့်ကို သွားချင်တဲ့နေရာ ပြောပါ...ဘာဘဲ လိုလိုခိုင်းပါ..” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။

အိမ်ကို ရောက်တော့ သက်သက်မြိုင်က သူတို့ တိုက်ကြီးနဲ့ ခြံထဲကို မိုးမိုးခိုင်ကို လိုက်ပြတယ် ။ မိုးမိုးခိုင်ကနှင်းဆီပန်း ကြိုက်လို့ ခြံထဲက နှင်းဆီပင်တွေကို လိုက်ပြတာပါ ။ထစ်ချုံးကလည်း မလှမ်းမကမ်းမှာ ရှိနေလိုက်တယ် ။ သူတို့ လိုတာ ခေါ်ခိုင်းနိုင်အောင်...။

ထူးခြားတာက ခက်ခက်မြိုင် တယောက် မိုးမိုးခိုင်တို့ မိသားစု ရောက်လာတဲ့ အချိန် အိမ်မှာ မရှိတာဘဲ ။ဘကြီးမြိုင်က သွားကြိုရမယ်လို့ တချက်လွှတ် အမိန့်ထုတ်တာတောင် ခက်ခက်မြိုင်က မလိုက်ဘဲ အိမ်ကနေဇွတ်တရွတ် ထွက်သွားတယ် ။ ခက်ခက်မြိုင် ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ မသိပါဘူးလို့ သက်သက်မြိုင်က ညည်းတယ်။

ဘကြီးမြိုင် အိမ်ကို လာလိုက်ကြတဲ့ ဧည့်သည်တွေ ။ အများကြီးဘဲ ။ ဘကြီးခိုင်နဲ့ တွေ့ရအောင် လာကြတဲ့ဆွေမျိုးတွေ ။ မိတ်ဆွေ အပေါင်းအသင်းတွေ ။မိုးမိုးခိုင်က သူ့အတွက် အခန်းတခန်း ပြင်ဆင်ပေးထားပေမယ့် သက်သက်မြိုင်ရဲ့ အခန်းထဲမှာ အနေများတယ် ။ဘာလိုလို ထစ်ချုံးကို သက်သက်မြိုင်က အင်တာကွန်းနဲ့ လှမ်းခေါ်တယ် ။

ပန်းသီး...စတော်ဘယ်ရီ ...သရက်သီး စတဲ့ သစ်သီးတွေကတော့ အိမ်မှာ အဆင်သင့်ပါ ။ ဒါပေမယ့် မိုးမိုးခိုင်က ထစ်ချုံးကို ဝယ်ခိုင်းတာက စီးကရက် ။ သူသောက်နေကျ မာလ်ဘိုရို စီးကရက် ။ထစ်ချုံးလည်း အနီးဆုံးဆိုင်ကို ပြေးပြီး ဝယ်ပေးလိုက်တယ် ။

ဘကြီးမြိုင်ကလည်း ဆေးလိပ် ဆန့်ကျင်ရေးသမားကြီး ။ သူ့အိမ်မှာ ဆေးလိပ်သောက်တာကို မကြိုက်ဘူး ။သက်သက်မြိုင်ရဲ့ အခန်းမှာ မိုးမိုးခိုင် စီးကရက် သောက်လို့ မရဘူး ။ ဘကြီးမြိုင်တို့ အနံ့ရသွားမှာ သေချာတယ်။

ဒီတော့ မိုးမိုးခိုင်က စီးကရက် သောက်ချင်ရင် တိုက် အနောက်ဖက် လှေခါးက ဆင်းပြီး ထစ်ချုံးတို့ တန်းလျားမှာသွားသောက်ရတယ် ။ထစ်ချုံး မိုးမိုးခိုင် အတွက် အဆင်သင့် စတင်းဘိုင် နေပေးရတာကို ပင်ပန်းတယ်လို့ မထင်ဘူး ။

ထမင်းမစား ရေမသောက်ဘဲ အမှုတော်ကို ထမ်းဆောင်ပေးနေမယ့် ကိုယ်ရံတော် တပ်မှူးလေး ပေါ့ ။ထီးတော်မိုး ပေးရုံမက စီးကရက်ပါ ဆက်ပေးဖို့ အဆင်သင့်ဘဲလေ ။

ဘကြီးမြိုင်ကလည်း လိုတာ ဝယ်ပေးဖို့ ငွေတွေ သိန်းဂဏန်း ပေးထားတယ် ။ မိုးမိုးခိုင်က အိမ်က ချက်တဲ့ ဟင်းတွေ စားစရာတွေ ကြိုက်ချင်မှကြိုက်မယ်..သူစားချင်တာကို မင်း ပြေးဝယ်ပေး...ဒါမှ မဟုတ် သွားစားချင်လည်း လိုက်ပို့ပေး...လို့ ဘကြီးမြိုင်က ထစ်ချုံးကို မှာထားတယ် ။

မိုးမိုးခိုင်တို့ ရောက်လာတာနဲ့ ထစ်ချုံးလည်း အိမ်တွင်းက မိန်းမတွေနဲ့ လိုးပွဲတွေ အကုန် ရပ်သွားတယ် ။သက်သက်မြိုင်လည်း မိုးမိုးခိုင် ရောက်လာပြီး ဧည့်ခံနေရလို့ ဘယ်လိုမှ တဏှာ သောင်းကျန်းလို့ မရဘူး ။ ဒီလိုဘဲ ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း ဘကြီးခိုင်တို့ လင်မယား ရောက်ကထဲက တချိန်လုံး အလုပ်များနေလို့ ထစ်ချုံးနဲ့ ဘာမှထပ် မကဲနိုင်တော့ဘူး ။

လာလိုက်တဲ့ ဧည့်သည်တွေကလည်း နေ့ရော ညရော ။ ထမင်းစားပွဲတွေကလည်း အိမ်မှာရော ဆိုင်တွေ မှာရော။ ဘကြီးခိုင်က မိတ်ဆွေ အပေါင်းအသင်း များသလို သားသမီးတွေကို ပညာရေး အတွက် အမေရိကန်ကိုလွှတ်ချင်တဲ့ လူတွေကလည်း အကူအညီတောင်းချင်လို့ လာကြတာတွေ များတယ် ။ ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ ခြံထဲနဲ့ ခြံအပြင်မှာ ဧည့်သည်တွေရဲ့ ကားတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတယ် ။

ထစ်ချုံးလည်း ညကိုးနာရီအထိ လိုအပ်တာတွေ လုပ်ပေးပြီး စတင်းဘိုင် နေပေးခဲ့ပြီး ဘကြီးမြိုင်က သွားနားတော့မနက် အစောကြီး ရွှေတိဂုန်ဘုရားကို သွားကြမယ်..စောစောထ....လို့ ပြောလို့ သူတို့ တန်းလျားကို ဆင်းခဲ့တယ်။ကိုစိုးမိုးကတော့ ဘကြီးခိုင်တို့ အတွက် တိုက်ကြီးထဲက မီးဖိုခန်းမှာ စတင်းဘိုင် နေပေးနေရတယ် ။

ထစ်ချုံး ရေချိုးဖို့ အင်္ကျီ ချွတ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးတိုတိုနဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ယူပြီး တိုက် အနောက်ဖက်က ရေဘုံဘိုင်ဆီ သွားဖို့ ပြင်ခိုက်..“ ထစ်ချုံး...” လို့ ခေါ်လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် လန့်သွားတယ် ။သူလန့်တာကို တခစ်ခစ် ရယ်လိုက်တဲ့ မိုးမိုးခိုင်ကို တွေ့ရတယ် ။

မိုးမိုးခိုင်က တိုက်ကြီးရဲ့ အနောက်ဖက် လှေခါးကနေ စီးကရက်သောက်ဖို့ ဆင်းလာတာ ။အိပ်ရာထဲက ထလာလို့ ထင်တယ် ။ မိုးမိုးခိုင် ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျ ီပွပွအောက်မှာ ဘာ အခုအခံမှ ဝတ်မထားဘူး။ထစ်ချုံး အရမ်းကို တုန်လှုပ်သွားတယ်။ ရင်စိုင်လှလှတွေကို ရိုးတိုးရိပ်တိတ် မြင်နေရတယ် ။ 

အိုး..လှလိုက်တဲ့ စနေနှစ်ခိုင် ။ ပစ္စည်းတွေက ဘာကောင်းသလဲ မမေးနဲ့ ။စူထွက်နေတဲ့ နို့သီးလေးတွေက အင်္ကျီသားနဲ့ ကပ်ပြီး ထင်းနေအောင် မြင်နေရတယ် ။ထစ်ချုံး မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်လို့ ကြည့်မိတယ် ။ မိုးမိုးခိုင်ကလည်း ထစ်ချုံး သူ့နို့တွေကို ကြည့်တာကို တွေ့တယ် ။

“ စီးကရက် လာသောက်တာ...”

အမှန်တကယ်က လက်ထဲမှာ စီးကရက်ဘူးနဲ့ မီးခြစ်ကိုင်ထားတာကြောင့် မိုးမိုးခိုင် မပြောလည်း သိနေတာပါဘဲ ။ပထမဆုံးအကြိမ် လာသောက်တာလည်း မဟုတ်ဘူး ။ ညနေပိုင်းက နှစ်ခါလောက် လာသောက်ပြီးပြီ ။

“ ဟုတ်..ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်....”

“ အို..ဘာမှ လုပ်ပေးစရာ မလိုပါဘူး..ထစ်ချုံး...”

ထစ်ချုံးလို့ ခေါ်လိုက်တဲ့ မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ အသံလေးက ဝဲနေသည် ။ ဘိုသံပေါက်နေသည် ။မိုးမိုးခိုင်သည် ထစ်ချုံးရဲ့ အဝတ်မပါ ဗလာ ဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ် အပေါ်ပိုင်းကို သေသေချာချာ စူးစိုက် ကြည့်နေသည်။စိတ်ထဲမှာ သူ တော်တော် တောင့်တယ်..ယောကျ်ား ပီသတဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ဘဲ...ဆက်ဆီ ဖြစ်တယ်လို့ ပြောရမယ်....လို့ တွေးနေတယ် ။

မိုးမိုးခိုင်က စီးကရက်ကို မီးညှိလိုက်တယ် ။

“ ဟိတ်..ထစ်ချုံး...သွားစရာ ရှိရင် သွားလေ..စောင့်နေစရာ မလိုပါဘူး ..”

“ ဟုတ်..ရပါတယ်...”

“ မိုးခိုင်ကလေ..ဒက်ဒီတို့ မာမီတို့နဲ့ မတည့်ဘူး..သိလား...မြန်မာပြည်ကို ရောက်ဖူးချင်လို့သာ သူတို့လာတဲ့အချိန် အတူတူ လိုက်လာတာ...သူတို့ဧည့်သည်တွေနဲ့လဲ မတွေ့ချင်ဘူး....အို..သိကို မသိချင်တာပါ...မိုးခိုင်နဲ့ ဘာမှမဆိုင်တဲ့ လူတွေလေ..ဒါကြောင့် သက်သက် အခန်းမှာဘဲ အိပ်နေတာ..အခု ခံတွင်းချဉ်လာလို့...နောက်ပေါက်ကနေ ဆင်းလာတာ..သူတို့ဆီ လာတဲ့ လူတွေတော့ ပြန်ကြပြီလား ...”

“ ဟုတ်..ညနက်ပြီလေ...ဧည့်သည်တွေ မရှိတော့ပါဘူး . . ”

မိုးမိုးခိုင်သည် မြန်မာစကားကို ကောင်းကောင်း ပြောတတ်တာဘဲ..ဝဲတာ တခုဘဲ ။ စီးကရက်ကို ရှိုက်ခါ သောက်နေတဲ့ မိုးမိုးခိုင်ကို မသောက်ပါနဲ့လို့ သူ ပြောချင်စိတ်တွေ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်ပေါ်နေတယ် ။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ အဆိပ်ငွေ့တွေကို ကိုယ်ထဲကို ရှူသွင်းနေတယ် ။                   

“ ဒါ..ထစ်ချုံးရဲ့ အခန်းလား...”

“ ဟုတ်...”

“ မိုးခိုင်..ဝင်ကြည့်မယ်နော်....”

“ ဟုတ်....”

“ ထစ်ချုံးက ဘကြီးမြိုင်နဲ့ ဘာတော်လဲဟင်...”

“ ဘာမှ မတော်ပါဘူး..ရပ်ဆွေ ရပ်မျိုးပါ..တရပ်ထဲသားတွေပေါ့....”

“ ထစ်ချုံး...ယူက ကြည့်ကောင်းတယ်...ရည်းစား ရှိလား....”

“ ဟာ..မရှိပါဘူး....”

“ ဟုတ်လို့လား...ခိခိခိ.....”

မိုးမိုးခိုင်လည်း ကိုယ်လေးကို လှုပ်ခါပြီး ရယ်လိုက်တယ် ။ အဲဒီအခါမှာ မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ စနေနှစ်ခိုင်က သိသိသာသာတုန်ခါသွားတာကို ထစ်ချုံး မြင်တယ် ။ ရိုးတိုးရိပ်တိပ် မြင်နေရတဲ့ အသီးဖုလေးတွေက သူ့စိတ်တွေကို နိုးထဖေါက်ပြန်စေပြီ။

“ မြန်မာစကား ရှိတယ် မဟုတ်လား..မာမီတို့ ပြောပြောနေတာ..ဒီအရွယ်ရောက်လို့ အမြီး မပေါက်ရင် ဘာမျောက်လဲ ဆိုတာ...ဟင်းဟင်း....”

စီးကရက်ကို ရှိုက်ဖွာသောက်နေတဲ့ မိုးမိုးခိုင်နဲ့ အပေါ်ပိုင်း ဗဘာ ပုဆိုးတိုတိုနဲ့ ထစ်ချုံးတို့ စကားပြောနေတဲ့နေရာကို သက်သက်မြိုင် ရောက်လာတယ် ။

“ မိုးခိုင်...ဘယ်ပျောက်သွားလဲဆိုပြီး လိုက်ရှာနေတာ မိုးခိုင်က ဒီမှာ ရောက်နေတာကိုး..”

“ သက်သက်ကလည်း..မိုးခိုင်..စီးကရက် မသောက်ရရင် မနေနိုင်တာ သိသားနဲ့...ဟင်းဟင်း......”

သက်သက်မြိုင်လည်း ထစ်ချုံးကို 

“ ဟဲ့ ထစ်ချုံး..ရေချိုးမှာဖြင့် သွားချိုးလေ....ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ..” 

လို့ ခပ်ငေါက်ငေါက် ပြောလိုက်တယ် ။ထစ်ချုံးလည်း..“ ဟုတ်ကဲ့ မမသက်..” ဆိုပြီး ရေဘုံဘိုင်ဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။မမသက်က လူရှေ့မှာ အဲလို ငေါက်တတ်ပေမယ့် လူကွယ်ရာ အိပ်ခန်းထဲရောက်ရင် သူ့ငပဲကို ပီပီပြင်ပြင် စုတ်ပေးတတ်တာ သူသိလို့ မမသက် ငေါက်တာကို စိတ်မဆိုးပါဘူး ။

ထစ်ချုံး ရေချိုးနေတဲ့ အချိန် မိုးမိုးခိုင်က သက်သက်မြိုင်ကို 

“ သူက ကြည့်ကောင်းတယ်နော်...ကိုယ်လုံးက ဆက်စီဘဲ...” လို့ တီးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် ။

သက်သက်မြိုင်က ရယ်လိုက်တယ် ။ “ ဘာလဲ..မိုးခိုင်က သဘောကျလို့လား..” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ မိုးမိုးခိုင်ကခေါင်းညှိမ့်ပြတယ် ။ “ အင်း..ကြိုက်တယ်..” လို့ ဖြေတယ် ။

“ ကြိုက်ရင် ရတယ်လေ..ယူလိုက်...” လို့ သက်သက်မြိုင်က ပြောလိုက်တယ် ။

သက်သက်မြိုင်က ဘကြီးခိုင်နဲ့ သူ့မိန်းမ အန်တီ စတယ်လာတို့က နေ့လည်က ဧည့်သည်တွေ မရှိတဲ့ အချိန်သူတို့သမီး မိုးမိုးခိုင် အကြောင်းကို ပြောနေကြတာ ကြားရတော့ မိုးမိုးခိုင် ယူအက်စ်မှာ ရည်းစားတွေ ထည်လဲတွဲပြီး အရမ်းကဲတယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ် လေ ။

အန်တီစတယ်လာက “ မမတို့လည်း မိုးမိုးခိုင်ကို ၁၆ နှစ် သမီးထဲက ထိန်းလို့ မနိုင်ဘူး....အမေရိကန်က ကလေးတိုင်းလည်း ဒီလို မဆိုးကြပါဘူး...မမတို့လည်း အမြဲ ဆုံးမ သွန်သင်နေတာပါဘဲ...မရဘူး....” လို့ ဒေါ်စီစီလှိုင်ကိုပြောပြတာကို သက်သက်မြိုင် ကြားလိုက်တယ် ။

မိုးမိုးခိုင်ကို ယောကျ်ား တယောက်နဲ့ တည်တည်တန့်တန့် ယူလိုက်စေချင်တယ်....ဒါကြောင့် မြန်မာပြည်က လူကောင်းသူကောင်းလေး များ တွေ့ရင် ပေးစားချင်ပါရဲ့ လို့ ဒေါ်စတယ်လာက ပြောပြီး “ သမီး သက်သက်ကသင့်တော်တဲ့လူ တွေ့ရင် အန်တီတို့ကို ပြောပါကွယ် ” လို့ သက်သက်မြိုင်ကိုလည်း ပြောခဲ့တယ် ။

“ မိုးခိုင်..ဘိုက်မဆာဘူးလား ….ညနေစာလည်း မစားဘူး ….     ”

“ အဟင်း..မိုးခိုင်က အစားမစားချင်ဘူး..အသောက်ဘဲ သောက်ချင်တာ ….      ”

“ ဟင်..မိုးခိုင်က ဘာသောက်ချင်လို့လဲ..အိမ်ပေါ်မှာ ကိုကာကိုလာ..စပရိုက်တို့ လိမ်မော်ရည်တို့ အစုံ ရှိတယ်”

“ နိုး...အဲဒါတွေ မသောက်ချင်ဘူး ...မိုးခိုင် သောက်ချင်တာက အရက်...ဒါမှ မဟုတ် ဝိုင်..ဘီယာ....”

“ အိုး..အဲဒါတွေတော့ အိမ်မှာ မရှိဘူး..မိုးခိုင် သောက်ချင်ရင် အပြင်မှာ သွားသောက်ကြမယ်လေ...”

“ ဟေး.....သောက်မယ်.....သွားမယ်.....”

မိုးမိုးခိုင် ပျော်သွားတယ် ။ အရမ်းပျော်သွားတယ် ။ထစ်ချုံး ရေချိုးပြီးလို့ တန်းလျားက သူ့အခန်းလေးဆီကို ပြန်လျှောက်လာတော့ သက်သက်မြိုင်က 

“ ထစ်ချုံးရေ..မိုးခိုင် အပြင်သွားမယ်..မင်း အဝတ်လဲပြီး ကား အဆင်သင့်လုပ်ကွာ...” 

ပြောလိုက်တယ် ။

ထစ်ချုံးလည်း “ ဟုတ်ကဲ့ မမသက် ..” လို့ ပြန်ပြောပြီး သူ့အခန်းလေးထဲကို ဝင်တယ် ။

သက်သက်မြိုင်နဲ့ မိုးမိုးခိုင်တို့ တိုက်ပေါ်ကို နောက်ဖေးလှေခါးကနေ ပြန်တက်သွားကြတယ် ။ သက်သက်မြိုင်ရဲ့အခန်းထဲကို ပြန်ရောက်ကြတော့ သက်သက်မြိုင်က “ မိုးခိုင်...အပြင်ထွက်ရင် ဘရာတော့ ခံဝတ်လိုက်နော်..” လို့ပြောလိုက်တယ် ။ မိဘကို ဆိုရင်တော့ ခံပြော ပြန်ပက်နေကျ မိုးမိုးခိုင်လည်း သက်သက်မြိုင် ပြောလိုက်တာကိုတော့ မငြင်းပယ်ဘဲ “ အိုခေ..သက်သက်..” လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပြီး ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျ ီလေးကို သက်သက်မြိုင်ရှေ့မှာဘဲ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။

“ အိုး..”

သက်သက်မြိုင် မိန်းမသားချင်းတောင် အံ့သြငေးကြည့်လိုက်ရတဲ့ လှပတဲ့ ရင်သားစိုင် နှစ်မွှာ....။မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ ရွှေရင်အစုံက တော်တော့ကို လှတာဘဲ ။တန်းမှာ လွှားတင်ထားတဲ့ သူ့ဘရာစီယာလေးကို ဆွဲယူပြီး ဝတ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ အနက်ရောင် အင်္ကျီလက်ပြတ်တိုတိုလေးကို အပေါ်က ထပ် ဝတ်တယ် ။

“ မိုးခိုင်က သိပ်လှတာဘဲကွာ....ရင်တွေ တင်တွေ ကလည်း အံ့မခန်းဘဲ..ရှယ်ဘဲ ..ခါးလေးက သေး ဘိုက်က ချပ်ဘယ်လိုများ လေ့ကျင့်ထားသလဲကွာ....”

“ မိုးခိုင် ဘာမှ မလေ့ကျင့်ပါဘူး...သက်သက်ရယ်....”

“ ဟုတ်လို့လား....မိုးခိုင်ရယ်....မိုးခိုင် ရုပ်ကလည်း အရမ်းလှ..မြန်မာပြည်မှာ ဗီဒီယို မင်းသမီး လုပ်ပါလား...တခါထဲနံမည်ကြီးသွားမယ် ….     ”

“ မိုးခိုင်က စကားမှ ကောင်းကောင်း မပြောနိုင်တာ..ဘာလဲ..စကားမပြောနိုင်တဲ့ ဆွံ့အ နားမကြား ကောင်မလေး အခန်းက ရိုက်ရင်တော့ ဖြစ်မယ် …...... ဟင်းဟင်း....”

“ ဟိုမှာ...လက်ရှိ မိုးခိုင်မှာ ရည်းစား ရှိလားဟင်...”

မိုးခိုင်က ရယ်တယ် ။

“ ဘာလို့ရယ်တာလဲ..မိုးခိုင်...”

“ အော်..ရည်းစား ရှိလား မေးလို့ပါ....မိုးခိုင် ငယ်ငယ်ကတော့ ရည်းစား များခဲ့တယ်...အခု နောက်ပိုင်းတော့ ဘာရည်းစားမှ မရှိဘူး ...မိုးခိုင်လည်း စိတ်ဆာလာရင် ဘိုင်ဘရေတာ ဘဲ သုံးလိုက်တယ်....”

စကားပြော ပွင့်လင်းတဲ့ မိုးမိုးခိုင်ကို သက်သက်မြိုင် သဘောကျနေတယ် ။သူတို့ တိုက်ပေါ်က ဆင်းလာတော့ ထစ်ချုံးက ကား အဆင်သင့် လုပ်ထားပြီ ။ သားသားနားနား ဝတ်စားထားတဲ့ ထစ်ချုံးကို မိုးမိုးခိုင်က 

“ ဟေး...ထစ်ချုံး..ဒီလိုဆိုတော့ မင်းက မြန်မာ မူဗီစတား တယောက် အတိုင်းပါလား”

လို့ ရယ်ပြီး ပြောလိုက်တယ် ။

ထစ်ချုံးက “ မမသက်နဲ့ မိုးခိုင်..ဘယ်ကို သွားပါမလဲ...” လို့ မေးလိုက်တယ် ။

သက်သက်မြိုင်က ဖူးလ်မွန်း ကလပ် ကို သွားကွာ...လို့ ပြောလိုက်တယ်  ။ ကိုယ့်မင်းကိုယ့်ချင်းလမ်းပေါ်ကကလပ်လား မမသက်...လို့ ထစ်ချုံးက ပြန်မေးလိုက်တယ် ။ 

“ အေး..ဟုတ်တယ်....ခက်ခက် သွားနေကျ ကလပ်လေ..မင်း သိတယ် မဟုတ်လား....” 

လို့ သက်သက်မြိုင်က ပြောလိုက်တဲ့ အချိန် မိုးမိုးခိုင်က 

“ သက်သက်..ခက်ခက် တယောက် ပျောက်နေပါလား..ဘယ်သွားနေသလဲဟင်..” 

လို့ သက်သက်မြိုင်ကို မေးလိုက်တယ် ။

သက်သက်မြိုင်က “ အင်း  ဒါဘဲ မာမီဒက်ဒီတို့ စိတ်ပူနေကြတာပေါ့..စိတ်ပူတယ် ဆိုတာထက် စိတ်လဲ ဆိုးနေကြတယ်..ခက်ခက်က အိမ် မကပ်ဘဲ သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ ရောက်နေတယ်..ဖုန်းဆက်ကြည့်တော့လည်း မထူးဘူး  မိုးခိုင်ရေ...” လို့ ပြောပြတယ် ။

မိုးမိုးခိုင်က ရယ်တယ် ။ “ မိုးခိုင်လည်း ၁၆ နှစ် တုံးက အဲလိုဘဲ..သက်သက်..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။သက်သက်မြိုင် ခေါ်သွားတဲ့ ကိုယ့်မင်းကိုယ့်ချင်း လမ်းမကြီးပေါ်က “ ဖူးလ်မွန်း ” ( လပြည့် ) ကလပ်က အပြင်ဘန်းက ကြည့်ရင် သားသားနားနား လို့မထင်ရပေမယ့် အထဲမှာတော့ အရမ်းကို သားနား ခေတ်မှီနေတာကို မိုးမိုးခိုင်က သဘောကျနေတယ် ။ ထစ်ချုံးက ကိုယ့်နေရာ ကိုယ်သိတဲ့ အနေနဲ့ ကားမှာဘဲ နေခဲ့ဖို့ လုပ်တာကို မိုးမိုးခိုင်က “ ထစ်ချုံးးလည်း လိုက်ခဲ့ပါ..” လို့ အတင်း ခေါ်လို့ သူတို့နဲ့ ကလပ်ထဲကို လိုက်ပါသွားရတယ် ။

အိမ်က ထွက်ခါနီးလည်း ပုဆိုး ဝတ်ထားတဲ့ ထစ်ချုံးကို မိုးမိုးခိုင်က ဘောင်းဘီသွား လဲခိုင်းတယ် ။ သက်သက်မြိုင်ကလည်း ညီမ တဝမ်းကွဲ မိုးမိုးခိုင် လာလည်တဲ့ အချိန်မှာ ပျော်သွားစေချင်တယ် ။ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် မိုးမိုးခိုင် သဘော ဆိုပြီး အစစ အလိုလိုက်တယ် ။

ကလပ်ထဲမှာ သီချင်းသံတွေက တဝုန်းဝုန်း ဆူညံနေတယ် ။ ထစ်ချုံး လည်း အရင်က ခက်ခက်မြိုင်ကို သွားကြိုရလို့ ကလပ်တွေထဲ ရောက်ဖူးတယ် ။အခုလိုတော့ မဟုတ်ဖူးပေါ့ ။ မိုးမိုးခိုင်က အရက်ပြင်းသောက်တယ် ။ သက်သက်မြိုင်ကတော့ ဝိုင်သောက်တယ် ။ ထစ်ချုံးကတော့ ကားမောင်းရမှာမို့ ဘာမှမသောက်ဘူး ။ မိုးမိုးခိုင်က နိုင်ငံခြားက လာခဲ့တဲ့သူမို့လား မသိဘူး ။ လူစိမ်း ယောကျ်ားတွေကို နုတ်ဆက်တယ် ။ သူတို့ဆီမှာတော့ ဘယ်လိုလဲ ထစ်ချုံးမသိဘူး ။ မြန်မာပြည်မှာကတော့ ယောကျ်ားတွေကို စနုတ်ဆက်တဲ့ မိန်းကလေး ဆိုရင် လွယ်တယ် လို့ ထင်ကြတယ် ထင်တယ် ။

မိုးမိုးခိုင် အနားကို ဘဲ တော်တော်များများက ချဉ်းကပ်ပြီး လျှောက်လိမ့်ဖို့ သူတို့နဲ့ လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်ကြတော့တာဘဲ ။ထစ်ချုံးလည်း သူ တယောက်လုံး ပါနေတာကို လုံး၀ ဂရုမစိုက်ဘဲ မိုးမိုးခိုင်ကို လာဖန်နေကြတော့ တော်တော် ဒေါပွပြီး မိုးမိုးခိုင်ကို ယောကျ်ားတွေကို စ စကားမပြောဖို့ တားလိုက်မိတယ် ။ မိုးမိုးခိုင်က ထစ်ချုံးကို စိတ်မဆိုးဘူး ။ “ ထစ်ချုံးက မိုးခိုင် အတွက်ကို စိတ်ပူတယ် ပေါ့လေ....” လို့ ရယ်ပြီး ပြောတယ် ။ 

သူ ဘဲတွေနဲ့  ရဲရဲတင်းတင်း စကားပြောတာ နောက်ပိုင်းကျတော့ သူ့ကို လက်ရဲဇက်ရဲနဲ့လုပ်လာတာတွေ ဖြစ်လာတယ် ။ သက်သက်မြိုင်လည်း “ တခြားဆိုင်တခုခုကို ရွှေ့ကြမယ်..” လို့ဆိုပြီး လပြည့်ကလပ်ထဲက ထွက်တော့ ဘဲတအုပ် နောက်က ပါလာတယ် ။ မိုးမိုးခိုင်ကို သူတို့နဲ့လိုက်ခဲ့ရမယ် လို့ လုပ်လာတယ် ။ စကားဝဲနေတဲ့ မိုးမိုးခိုင်ကြောင့် နိုင်ငံခြားက လာတယ် ဆိုတာလည်း သိသွားကြပုံရတယ် ။ သက်သက်မြိုင်က ဒီဘဲတွေကို ရန်လုပ်တော့ သက်သက်မြိုင်ကိုပါ သူတို့ကားထဲ ဆွဲသွင်းဖို့ လုပ်တယ် ။

ထစ်ချုံးလည်း ဒီလောက်ထိတော့ အစော်ကား မခံနိုင်ဘူး ။ ကားထဲ ဆောင်ထားတဲ့ နှစ်တလက်မ တုတ်ချောင်းကို ပြေးဆွဲပြီး ဒီဘဲတွေကို နှိပ်တယ် ။ရုန့်ရင်းဆန်ခတ်တွေ ဖြစ်ကုန်တယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း အပြတ်ကို ရိုက်ပစ်တာ ။ သက်သက်မြိုင်က ကားပေါ်တက်ပြီး ကားစက်ကို နှိုးတယ် ။ မိုးမိုးခိုင်လည်း သူပွင့်လင်းရဲတင်းလို့ ခုလို ဖြစ်ရတယ် ဆိုတာကို သဘောပေါက်သွားတယ် ။ “ ထစ်ချုံး.....လာတော့..သွားကြမယ်...” လို့ အော်ခေါ်တယ် ။ ထစ်ချုံး ကားပေါ်ကိုခုန်တက်လိုက်တော့ သက်သက်မြိုင်လည်း အမြန် မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။ သက်သက်မြိုင်လည်း ကားကို တရှိန်ထိုး မောင်းနေတယ် ။

“ ထစ်ချုံး..ဘယ်ထိသွားသေးလဲ...” လို့ ကားမောင်းရင်း မေးတယ် ။

“ မထိဘူး..မမသက်....ကျနော် ရိုက်တာဘဲ ဟိုဘဲတွေ အထိနာတာ..” လို့ ထစ်ချုံးက ပြန်ပြောတယ် ။ သက်သက်မြိုင်လည်း ရယ်ပြီး..မိုးခိုင်ရေ...ဒီတခါတော့ အရက်ဘဲ ရောင်းတဲ့ ဟိုတယ်စားသောက်ခန်းလို နေရာကိုဘဲ သွားကြစို့..ဘယ်ကောင်ကိုမှ အရောလဲ ဝင်မနေနဲ့တော့...” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

ဒီတခါတော့ လူသိပ် မရှုပ်တဲ့ နံမည်ကြီး ဟိုတယ်ကြီးရဲ့ ဘားခန်းမှာ သွားထိုင်သောက်ကြတယ် ။ ဒီတခါတော့ မိုးမိုးခိုင်လည်း တခြားဘဲတွေကို သွား စကားစမပြော မနုတ်ဆက်တော့သလို အေးအေးဆေးဆေး နဲ့ အရက်သောက် ဖြစ်ကြတယ် ။ အရက်သောက်ရင်း မိုးမိုးခိုင်က စီးကရက်ပါ သောက်တယ် ။

စီးကရက် ကုန်သွားရင် ထစ်ချုံး ခဏခဏ ထွက် ဝယ်နေရမယ် ဆိုပြီး သက်သက်မြိုင်က အတောင့်လိုက် ဝယ်သွားတယ် ။

မိုးမိုးခိုင်က အသောက်ကြမ်းတယ် ။ သက်သက်မြိုင်က သိပ်မသောက်နိုင်ဘူး ။ အပြန်ကျတော့ မိုးမိုးခိုင် တော်တော် မူးနေတယ် ။ အပြန်လမ်းမှာ ထစ်ချုံးက ကားမောင်း မိုးမိုးခိုင်က ထစ်ချုံး ဘေးက ခုံမှာထိုင်တယ် ။ သက်သက်မြိုင်က နောက်ခန်းမှာ ထိုင်တယ် ။ မိုးမိုးခိုင်က ထစ်ချုံး ပုခုံးကို မှီပြီး 

“ ထစ်ချုံးက တကယ် အားကိုးရတယ်ကွာ..တုတ်နဲ့ လိုက်ရိုက်တာ ဟိုကောင်တွေ ထွက်ပြေးလိုက်ကြတာ...ဟားဟားဟားဟား...” 

လို့ ပြောတယ် ။ မိုးမိုးခိုင် ဆီက စီးကရက်နံ့တွေ နဲ့ အရက်နံ့တွေ သူ ရနေတယ် ။ နီးကပ်လွန်းနေလို့ ထစ်ချုံး စိတ်တွေ နိုးထလာတယ် ။ တခါတခါ မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ နို့အိအိကြီးတွေနဲ့ သူ့လက်မောင်း  ထိမိတတ်တယ် ။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မိုးမိုးခိုင်နဲ့ သက်သက်မြိုင်တို့ အပေါ်ထပ်ကို တက်သွားပြီးတဲ့ အချိန် ထစ်ချုံး သူနေတဲ့ တန်းလျားဆီကို ပြန်တဲ့ အခါ နော်တုလုအခန်းက မီးလင်းနေတာနဲ့ သွားကြည့်လိုက်တော့ ရေချိုးပြီးလို့ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ သနပ်ခါး လိမ်းနေတဲ့ နော်တုလုကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။

“ ဟဲ့ ထစ်ချုံး ပြန်လာပြီလား....ဘယ်လိုလဲ နိုင်ငံခြားက အမနဲ့ သွားတာ နင် လီးတောင်ခဲ့လား.....”

နော်တုလုက ကရင်မ ပီပီ ခပ်ကြမ်းကြမ်း မေးလိုက်တယ် ။

“ ဟာ..နင်ကလည်း..ဘာလာမေးနေတာလဲ...ဘာလို့ တောင်ရမှာလဲ....”

“ အံမာ ထစ်ချုံးရယ်..နင့်အကြောင်း မသိရင် ခက်မယ်..နင်က တကယ့်ကို ထစ်ကနဲဆို လီးက မတ်နေတာ..ခိခိ....အဲ့ဒီ အမက ဘရာစီယာလည်း ခံမဝတ်ဘူး..နို့ကြီးတွေက အလုံးလိုက်ကြီး..ဟီး..”

ထစ်ချုံးလည်း ထမိန်ရင်လျားနဲ့ နော်တုလုကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ လာနေပြီ ။

“ ငါက အဲဒီ မိုးမိုးခိုင်ကို စိတ်မလာပါဘူး...ငါ စိတ်လာတာက နင်...လာ...နော်တုလု..ငါတို့ လိုးကြရအောင်..........”

ထစ်ချုံးက နော်တုလု ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်နွမ်းလေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။

“ အို...ကြမ်းလိုက်တာ...ထစ်ချုံးရယ်.....”

“ ငါ မနေနိုင်တော့ဘူးဟာ....”

နော်တုလုက ငိုချင်ရဲ့ လက်တို့ ဆိုသလို ထစ်ချုံး အလိုးကို ခံချင်နေတဲ့သူ..အခေါ်ကို စောင့်နေတာ ။စောက်ပတ်က တအား ယားနေ ကြွနေတာ ။ထစ်ချုံးက ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို အမြန် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။အကြောတွေ ထင်းနေအောင် ထောင်ထနေတဲ့ လီးတန်ကြီးက မတ်နေတယ် ။ လီးထိပ်ပေါက်က အရည်ကြည်လေးတွေလည်း ယိုစီးထွက်ကျနေတယ် ။ထစ်ချုံးရဲ့ လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရတဲ့ နော်တုလုလည်း ခံချင်စိတ်တွေ ထိန်းလို့ မရတော့ ။

တခါထဲ ပက်လက် ပေါင်ဖြဲပေး ထစ်ချုံးက တက်ခွမှောက်ပြီး လိုးလိုက်ကြတာ ကုတင်ဟောင်းလေးလည်းတကျိကျိ တကျဲ့ကျဲ့နဲ့ ကျိုးကျမှာတောင် စိုးရတယ် ။ သူတို့ကတော့ ပြင်းပြတဲ့ ကာမ ဆန္ဒတွေကြောင့် ဘာကိုမှ မသိတော့ ။ တအားလိုးဆောင့် အောက်က ခံတဲ့သူ ကလည်း ဖင်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ကော့ပင့်ပေးနေတယ် ။ တဖွတ်ဖွတ် အသံတွေ ထွက်နေတယ် ။

“ လိုး...လိုး.....လိုးစမ်းပါ ထစ်ချုံးရယ်....နင် ယောကျ်ား မဟုတ်ဘူးလား...ငါ့စောက်ပတ် ကွဲသွားပါစေ...တအား လိုးထည့်စမ်းပါ.....”

“ ငါလိုးတာ ကောင်းလား...”

“ ကောင်းတယ်...ကောင်းတယ်...လိုး.........လိုး.......”

တအားအား အော်သံတွေနဲ့ ကုတင်မြည်သံတွေက ဘေးခန်းမှာ နေကြတဲ့ ဒေါ်သိန်းနဲ့ ကိုစိုးမိုးတို့အတိုင်းသား ကြားနေကြရတယ် ။ကိုစိုးမိုးလည်း ဆူညံနေတဲ့ ကုတင်သံလိုးသံတွေကြောင့် အိပ်လို့ မရဘဲ သူ့အခန်းလေးထဲကနေ ထွက်လာတယ် ။ ဒီလိုဘဲ ဒေါ်သိန်းလည်း တဖက်ခန်းက နော်တုလုနဲ့ ထစ်ချုံးတို့ အကြိတ်အနယ် လိုးနေသံတွေကြောင့် အားကျလာ စောက်ပတ်ယားလာပြီး သူ့ကို ကိုစိုးမိုးများ လိုးပေးမလား ဆိုပြီး အခန်းထဲက ထွက်လာတော့ ကိုစိုးမိုးနဲ့ ပက်ပင်းတိုးတော့တာဘဲ ။

ကိုစိုးမိုးက “ ဟာ..မမသိန်းလည်း အိပ်လို့ မရဘူးထင်တယ် ..ကျနော်လည်း ဟိုကောင်နဲ့ နော်တုလုတို့လိုးနေသံတွေကြောင့် လီးကလည်း မတရားတောင် နေတယ်...လာဗျာ...မမသိန်းနဲ့ ကျနော်လည်း လိုးကြရအောင်....” လို့ ဒေါ်သိန်းကို ပြောရင်း လက်ဆွဲခေါ်တယ် ။

ဒေါ်သိန်းလည်း ခံချင်နေတာနဲ့ ကိုစိုးမိုး ခေါ်ရာ သူ့အခန်းထဲကို လိုက်သွားလိုက်တယ် ။ မကြာခင်ဘဲကိုစိုးမိုးရဲ့ အခန်းလေးထဲမှာ ဒေါ်သိန်းရဲ့ အော်ညည်းသံတွေ ဖိုးဖိုးဖတ်ဖတ် အသံတွေ ကုတင်လှုပ်သံတွေ ထွက်လာတယ် ။

နော်တုလုကို တအား ဆောင့်လိုးနေတဲ့ ထစ်ချုံးလည်း ကိုစိုးမိုး အခန်းက အသံဗလံတွေကို ကြားလိုက်တော့..“ ဟား...သူတို့လည်း ဒို့ကို အားကျလို့ လိုးနေကြပြီ....” လို့ နော်တုလုကို ပြောလိုက်တယ် ။တအားကောင်းပြီး ပြီးခါနီး ဖြစ်နေတဲ့ နော်တုလုလည်း “ လိုးမှာသာ ..လိုးစမ်းပါ...တအားကောင်းနေပြီ....ဆောင့်စမ်းပါ ထစ်ချုံးရယ်....တအားဆောင့်....ဆောင့်...” လို့ အော်ပြောလိုက်တယ် ။

ထစ်ချုံးလည်း အပီဆောင့်ထည့်တယ် ။ တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ဆူညံနေတယ် ။ ထစ်ချုံးရဲ့ လဥနှစ်လုံးက နော်တုလု ဖင်ကြားထဲကို တဖတ်ဖတ် ရိုက်ခတ်နေတယ် ။ အရည်တွေက ထွက်လွန်းတာ နော်တုလုရဲ့ ပေါင်ကြားဖင်ကြားတွေကို စီးကျနေတယ် ။

နော်တုလု တုန်ခါအော်ဟစ်ပြီး ပြီးခြင်းကို ရောက်သွားရပြီး ခြေကုန်လက်ပန်းကျ ပက်လက်လန်သွားတော့ထစ်ချုံးလည်း အောင့်ထား တင်းထားတာကို လျော့ပစ်လိုက်ပြီး နော်တုလု စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်...လီးထိပ်ကို ပွတ်နယ်ကွင်းတိုက်ကစားလိုက်တော့  နော်တုလုရဲ့ ဝမ်းပျင်သား ဖြူဖြူလေးပေါ်ကို သုတ်ရည် ဖြူညစ်ညစ်တွေ တထပ်ထပ်နဲ့အချက်ပေါင်းတော်တော်များများ ပန်းထုတ်လိုက်တယ် ။

“ အား....ဟား...ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ နော်တုလုရယ်......”

နော်တုလုလည်း “ ဟီး..ငါလည်း စောက်ရမ်း ကောင်းတာဘဲဟာ....” လို့ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း ပေပွနေတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို ထမိန်နဲ့ သုတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ကိုစိုးမိုးရဲ့ အခန်းဖက်ကတော့ အသံဘလံတွေ ဆူညံနေဆဲဘဲ ။တညလုံး နော်တုလုကို အပီဖြုတ်ခဲ့လို့ မနက်မှာ ဒေါ်သိန်းက ဘကြီးမြိုင်တို့ ဘုရားသွားကြတော့မယ်လို့ လာနှိုးတော့မှ ထစ်ချုံး ကဗျာကရာ လူးလဲ ထရတယ် ။

တော်ပါသေးသည် ။

ဘကြီးမြိုင်တို့ လင်မယားက ဘကြီးခိုင်တို့ လင်မယားနဲ့ မိုးမိုးခိုင်တို့ကို အိမ်က ထမင်းစားခန်းကြီးထဲ မှာ ဒေါ်သိန်း လုပ်ပေးတဲ့ ဘရိတ်ဖတ်စ်တွေနဲ့ ဧည့်ခံ ကျွေးမွေးနေလို့ ။ သက်သက်မြိုင်လည်း အလုပ်က ခွင့်ယူထားလို့ ဒီနေ့ ဘကြီးခိုင် မိသားစုကို ရန်ကုန်မြို့ အနှံ့ လိုက်ပြတဲ့အခါ ပါမယ် ။မိုးမိုးခိုင်က ညက သောက်တာ များထားလို့ ခေါင်းကိုက်နေတယ် ။

ဘကြီးခိုင် ကတော် မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ အမေ ဒေါ်စတယ်လာက “ သမီးငယ် ခက်ခက်ကော ပြန်လာပြီလား...”လို့ မေးလိုက်လို့ ဘကြီးမြိုင်လည်း ပျောက်နေတဲ့ ခက်ခက်မြိုင်ကို စိတ်တွေ ဆိုးပြီး “ ဒီကောင်မကိုငါ မကျေနပ်ဘူး....” လို့ ဘကြီးခိုင်တို့ ကွယ်ရာမှာ ထစ်ချုံးတို့ကို လာပြောနေတယ် ။

ကား ၂ စီးနဲ့ ဘုရားကို သွားကြတဲ့ အခါ ကိုစိုးမိုးက ဘကြီးမြိုင် ဘကြီးခိုင် တို့ လင်မယား စုံတွဲတွေကိုကားမောင်းပေးပြီး ထစ်ချုံးက သက်သက်မြိုင်နဲ့ မိုးမိုးခိုင်တို့ကို မောင်းပေးရတယ် ။

“ ညက ပျော်လား....”

မိုးမိုးခိုင်က သက်သက်မြိုင်နဲ့ ထစ်ချုံးကို ရယ်ပြီး မေးတာ ။သက်သက်မြိုင်နဲ့ ထစ်ချုံးတို့က တပြိုင်နက်လို “ ပျော်တယ်..” လို့ ပါးစပ်က ထွက်ကြတယ် ။မိုးမိုးခိုင် ဘုရားသွားတာမို့ ထမိန် ဝတ်လာတယ် ။ သက်သက်မြိုင်က ထမိန်ဝတ်နည်း သင်ပေးပြီး စိတ်ချရအောင် ခါးပတ်လေး ပတ်ပေးထားတယ် ။

ဘုရားက အပြန် ဘကြီးမြိုင်က ဒင်ဆမ်းကျွေးချင်တယ် ။ အိမ်က ဘရိတ်ဖတ်စ် စားလာပြီး ဖြစ်လို့ ဘကြီးခိုင်တို့ သိပ် မဆာကြဘူး ။ ဒါမေယ့် မြန်မာပြည်က ဒင်ဆမ်း စားဖူးအောင် ရောက်ဖူးအောင် သွားကြတာပေါ့ ဆိုပြီး အိုရီရင်တယ်ဟောက်စ် ဒင်ဆမ်းဆိုင်ကို သွားကြတယ် ။

မိုးမိုးခိုင်က ဒင်ဆမ်းဆိုင် အပေါက်ဝမှာ လှောင်အိမ်နဲ့ စာကလေးတွေ ထည့်ထားတာ တွေ့လို့ “ ရောင်းတာလား...ဘယ်လောက်လဲ..” လို့ ထစ်ချုံးကို မေးတယ် ။ ထစ်ချုံးက “ ရောင်းတာ..စာကလေးတွေကိုလွှတ်ချင်တဲ့လူတွေ လွှတ်နိုင်အောင်...” လို့ ရှင်းပြပြီး တကောင် ဘယ်လောက်လဲ မေးပေးတယ် ။

မိုးမိုးခိုင်လည်း “ ၁၀ ကောင်လွှတ်.....” “ ၁၀ ကောင်လွှတ်အုံး..” နဲ့ လွှတ်ခိုင်းပြီး ပျော်နေတယ် ။ သက်သက်မြိုင် လာခေါ်မှ ထစ်ချုံးနဲ့ အတူ အထဲကို ဝင်တယ် ။

ဒေါ်စတယ်လာလည်း သူ့သမီးမိုးမိုးခိုင်ကို သက်သက်မြိုင်နဲ့ ထစ်ချုံးတို့က ဂရုစိုက်ကြလို့ ဝမ်းသာ ကျေးဇူးတင်တယ် လို့ ပြောတယ် ။ ဒင်ဆမ်းစားကြပြီးတောက ကားတွေဆီကို ပြန်လျှောက်လာကြတဲ့ အချိန်လူအလစ်မှာ ဒေါ်စီစီလှိုင်က “ ထစ်ချုံး..နင့်ကို ခိုင်းစရာ ရှိတယ်....နောက်မှ...” လို့ တိုးတိုးလေး လာကပ်ပြောသွားတယ် ။

အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ထစ်ချုံး ကားကို ဂိုဒေါင်ထဲ သွင်းဖို့ ပြင်နေတုံး သက်သက်မြိုင် ရောက်လာတယ် ။

“ ထစ်ချုံး ...ငါလေ..ညက နင့်ကို တအား သတိရတာ သိလား..နင့်ကို ငါ့အခန်းကိုတောင် လာစေချင်တယ်ဟာ...” လို့ တိုးတိုးလေး လာပြောလိုက်တယ် ။

အင်း..သူ ဗြုံးထားတဲ့ မိန်းမတွေ ထပ် လိုချင်နေကြပြီ ထင်တယ် ။ညကလည်း နော်တုလုကို ကျေနပ်သွားအောင် အပီ ဗြုံးပေးလိုက်ရတယ်လေ ။ ဒေါ်သိန်းကတော့ ကိုစိုးမိုး ဗျင်းပေးလို့ တော်တော်လေး နေသာထိုင်သာ ရှိသွားပုံရတယ် ။ ဘာသံမှ မထွက်ဘူး ။

“ ဒီနေ့ ထွက်အုံးမလဲ..မမသက်....” လို့ ထစ်ချုံးက မေးလိုက်တယ် ။

“ မိုးခိုင်ကတော့ ထွက်ချင်မှာပေါ့...အပြင် လိုက်ပြတာပေါ့..နေ့လည်စာ ထါက် ကျွေးကြမယ်လေ ..”

လို့ သက်သက်မြိုင်က ဖြေတယ် ။တိုက်ဖက်ကို ပြန်လျှောက်မသွားခင် ထစ်ချုံး အနားကို ကပ်ပြီး....“ ထစ်ချုံး....မိုးခိုင်က နင့်ကို သဘောကျနေတယ်....နင့်ဘော်ဒီက ဆက်ဆီ ကျလို့တဲ့ ခိခိ....” လို့ ပြောသွားတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း မိုးမိုးခိုင်ကိုကြည့်ပြီး သဘောကျနေတာပါ ။ မိုးမိုးခိုင် ကိုယ်လုံးက သူ ဗြုံးခဲ့တဲ့ မိန်းမတွေ ထဲမှာ အလှဆုံးဘဲ ။

မြင်တာနဲ့ လီးက ဆတ်ကနဲ ခေါင်းထောင်လာစေတဲ့ ဒီဇိုင်းလေ ...။မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကလည်း အရမ်းလှတယ် ။ နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးမှာ မှဲ့နက်လေးတလုံး သေးသေးလေး ရှိနေတယ် ။ အင်း..ပြောရင်း ဆိုရင်း သူ့ငပဲက ခေါင်းထောင်ချင်လာတယ် ။ ညက ဒီလောက်ဆွဲထားတာတောင် ငတိက မငြိမ်ချင်သေးဘူး ။အိမ်သာထဲ ပြေးဝင်ပြီး ကွင်းထု ပစ်လိုက်ဖို့ လုပ်တုံး ဒေါ်သိန်း ရောက်လာတယ် ။

“ ထစ်ချုံး....ခဏ....ခဏ.....”

“ ဘာတုံး....ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ...”

“ ခိ.....နင် လုပ်ပေးနိုင်တာပေါ့ဟာ....”

“ ဒေါ်သိန်း..ဘာလိုလဲ ပြောဗျာ.ကျနော် အိမ်သာတက်မလို့..”

“ နေပါအုံးဟယ်..နင်ကလည်း...လောလိုက်တာ..ငါနဲ့ ခဏလေး လိုက်ခဲ့...”

“ ဘယ်ကိုလဲ....”ာင်

“ အနောက်ဖက်က စတိုခန်း.....”

သည် စတိုခန်းက ဆန်အိတ်..ဆီပုံး...ကုန်ခြောက်တွေ ဝယ်စုလှောင်သိမ်းတဲ့ အခန်းလေးပါ ။ ဒေါ်သိန်းတို့ အမြဲ ရှင်းလင်းထားလို့ သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ သန့်ရှင်းတယ် ။ ဒေါ်သိန်းနဲ့ စတိုခန်းထဲ ပါသွားတယ် ။အထဲရောက်တာနဲ့ ဒေါ်သိန်းက စတိုခန်း တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး...“ ထစ်ချုံး....ငါ့..နဲနဲလောက်...” လို့ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်ရင်း ထစ်ချုံး လီးကို ဖျတ်ကနဲ စမ်းလိုက်တယ် ။

“ ဟယ်...မာတောင့်နေတယ်တော့....”

အင်း...ဒီမိန်းမကြီးတော့ ညက ကိုစိုးမိုး ဒီလောက် လိုးထားတာတောင် ရွတုံး ရှိသေးတယ်..ငါကလည်းလီးကတောင်နေတာ..အတော်ဘဲ....။ဆန်အိတ်တွေ ပုံထားတဲ့ပေါ်ကို လက်ထောက် ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး ထမိန်ကို ခါးအထိ လှန်တင်လိုက်တယ်။ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်ကားကားကြီးတွေက သူ့လီးကို ပိုမာစေ ထောင်စေတယ် ။ စောက်ဖုတ်ညိုညိုကြီးကဖင်နှစ်လုံးရဲ့ ကြားက ပြူးဖေါင်း ထွက်နေတယ် ။ ဝှူး....ကောင်းလိုက်တဲ့ မုန့်ပေါင်းကြီး...။

လက်ခုပ်ထဲကို တံတွေး ထွေးထည့်..လီးထိပ်ပိုင်းကို သုတ်လိမ်းလိုက်တယ် ။ ပြီးတာနဲ့ ဒေါ်သိန်း စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်တယ် ။တင်းကနဲ စီးကနဲ လီးက စောက်ဖုတ်ထဲကို ဝင်သွားတယ် ။ အမှန်က စောက်ပတ်ယားနေတဲ့ ဒေါ်သိန်းရဲ့ စောက်ပတ်က အရည်တွေ စိုနေပြီးသား ။ အင်း.....ဆိုတဲ့ ဒေါ်သိန်း အသံ ထွက်လာတယ် ။ခါတိုင်းလို စိမ်ပြေနပြေ လိုးဖို့ အချိန်က မရဘူး ။ လူအလစ်မှာ စတိုခန်းထဲ ဗျင်းရတာ ဆိုတော့ အမြန်လေး ဆွဲလိုက်တယ် ။  ဒေါ်သိန်း ပြီးအောင် ဆောင့်ပေးအပြီး ဒေါ်သိန်း ဖင်တုံး ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေအပေါ်ကို သုတ်ရည်တွေ ပန်းလွှတ် ပြီးလိုက်တယ် ။

“ ကောင်းလား ဒေါ်သိန်း ...”

“ အေး..တအားကောင်းတယ်ဟာ...ကဲ ငါသွားတော့မယ်...”

ဒေါ်သိန်း စတိုခန်းထဲက အရင် ထွက်သွားလိုက်တယ် ။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>