တောမီးမရှို့ရ အပိုင်း ( ၅ )

တောမီးမရှို့ရ  အပိုင်း ( ၅ )

ရေးသားသူ - ကိုကျော်

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ကိုမြင့်မောင် ဆွတာနဲ့ပဲ စောက်ပတ်က မတရားရွလာပြီး အလိုးခံချင်ဇောကြီးလွန်းလို့ ဖိုးထိုက် ကုတင်ပေါ် အမြန်တက် ပက်လက်လှန် စောက်ပတ်ကြီးဖြဲကား အလိုးခံပစ်တာ..။ တစ်နာရီနီးနီး ကြမ်းကြမ်းလိုးပြီးမှ လီးရည်တွေ တစ်ဗျန်းဗျန်းပန်းထည့်လို့ အီဆိမ့်မူးမိုက်သွားပြီး လက်ကလည်း ဆုပ်မိဆုပ်ရာ ဆုပ်ချေဆွဲထားပစ်မိတယ်။

ဆယ်မိနစ်လောက် နားပြီး ဇောအရှိန်လျော့သွားတော့မှ လက်ကို ဖြန့်ဖြည်ကြည့်တော့ မနီရဲ့ ဇာဘော်လီကြီးဖြစ်နေရော။ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်..ဇာဘော်လီကို ကြည့်လိုက် လုပ်နေတော့ ဖိုးထိုက်က ဘာမှ မသိသလို အူကြောင်ကြောင် လုပ်ပြနေတာနဲ့ စောက်မြင်ကပ်လာပြီး ဇာဘော်လီနဲ့ စောက်ရည်တွေသုပ် ဖိုးထိုက် ပါးစပ်ထဲ ဆို့ထားပေးပစ်တယ်။ ဖိုးထိုက် ဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ့ ဘာတွေပြောမှန်း မသိ။ ပြောချင်တာတွေ ပြောရင်း စောက်ပတ်ကြီးကို ကုန်းယက်ပြီး ချော့တော့လဲ ပျော့သွားရပြန်တာပါပဲ..တတ်လဲ တတ်နိုင်ပါပေရဲ့..။

" အဆင်ပြေလို့ အေးအေးဆေးဆေး လိုးလို့ရတယ် ဆိုရင်လဲ ပိုကောင်းတာပေါ့..မောင်ရာ..မေ့လို မိန်းမကြီးတောင်မှ ရင်ထဲ ဆို့နင့်နေအောင် အလိုးခံထားရတာ မိနီလိုအပျိုလေးဆိုတော့ မောင့်လီးကြီးနဲ့ အဆင်မပြေမှာ စိုးရိမ်ခဲ့တာပါ..ခိခိ သူ့အဖေက မေ့ကိုလိုးတော့..မောင်က သူ့ကို လိုးပေါ့နော..လိုးလို့ ကောင်းလား.အပျိုစောက်ပတ် "

" မေ့လိုတော့ ဘယ်ပေးတတ်ဦးမှာလဲ မေရဲ့..မေက အပေးကောင်းလွန်းလို့ အခုထိတောင် လီးမချွတ်နိုင်ဘူး ...မနေ့ညကလဲ တစ်ညလုံးလိုးလို့ မဝ,ဘူး..ညတိုင်း လာအလိုးခံပေးပါ..မေရယ်..နော် "

မအေးတင့်က သူအပေးကောင်းတာကို ချီးမွမ်းခံရတော့ တော်တော်ကြီး ကျေနပ်နေမိတယ်။ နှာကြီးတဲ့ မိန်းမမို့ အပေးကြမ်းတာတော့ အမှန်ပဲလေ။ နေ့ဖြစ်ဖြစ် ညဖြစ်ဖြစ် ဖိုးထိုက်နဲ့ အလိုးခံပေးနေဖို့ ဘယ်လိုမှ ဝန်မလေးတော့ ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ခေါင်းညိတ်ပြမိတယ်..။ နေ့လည်ဆိုရင် ကိုမြင့်မောင် အလုပ်သွားနေတော့ ပိုအဆင်ပြေမှာပေါ့လေ..။

" စနေနေ့တော့ မောင့် ဆရာမဆီသွားဖို့ မဖြစ်ဘူးနော်...အမေတို့ ရွာကို သွားရမှာ ရှိသေးတယ်..တစ်ခေါက်တော့ သွားမှဖြစ်မှာ..ကတိပျက်လို့ မရဘူးနော် မောင် "

" မောင်က ကိုယ့်မိသားစုထဲမှာပဲ စိတ်ပါတာ မေရ.အထူးသဖြင့် ဒီမယားကြီးပေါ့...ခ်ခ်..စောက်ပတ်ကြီးကဟဲဗီးကြီး..ယက်လို့ လိုးလို့ ကောင်းမှကောင်း.."

မအေးတင့် အသဲခိုက်အောင် သဘောကျသွားတယ်။

" ခိခိ..မိသားစုဆိုရင်တော့ မိချိုတို့ သမီးငယ်တို့ကို စရံချိတ် ပေးထားရတော့မယ်ကွ.. ဟီးဟီး..မိချိုဖင်ကြီးကြည့်ရတာ ချော့လိုးရင် ရလောက်ပြီ ဆရာ..ခ်ခ်.. နို့ ကြီးတွေကလဲ မိနီနဲ့ သိပ်ကွာတော့တာ မဟုတ်ဘူး.. လုံးနေတာပဲ.."

ဖိုးထိုက်က ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ မအေးတင့်နှုတ်ခမ်း စူစူလေးတွေကို ပြွတ်ကနဲ စုပ်နမ်းပြီး

" မေ့သမီး အငယ်လေးက ဘာထူးလို့လဲ..စောက်မွှေးတွေမှ မဲလို့.. ထုပ်လို..အုံလိုက်ကျင်းလိုက်..ပေါက်နေပြီ ခ်ခ် ..မအေတူသမီး ရွာမသွားခင် တစ်နေ့က ရေတွင်းမှာ ထမီအပြဲကြီးနဲ့ ရေချိုးနေတာ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ထမီအပြဲက တည့်တည့်ကြီး..မောင်ရှိနေလျက်နဲ့ သူ့စောက်ပတ် အကြာကြီး ပွတ်ပြီးဆေးနေတာ စောက်စေ့ကြီးမှ ပြူးနေတာပဲ..ဟီးဟီး "

မအေးတင့် မျက်လုံးတွေ ပြူးပြူးကျယ်ကျယ်နဲ့ အရောင်လက်လာတယ်။ နှာထန်ရလွန်းလို့လည်း ဖိုးထိုက်လီးကြီးကို မချင့်မရဲနဲ့ ဆုပ်ညှစ်ထားမိတာ လဒစ်ကြီး ပြူးထွက်နေတာပဲ။

" လိုးရမှာပေါ့..မောင်ရယ်..မိသားစုထဲမှာ ကြိတ်လိုးနေရတာ အန္တရာယ် အကင်းဆုံးနဲ့ အချိုမြိန်ဆုံး အရသာပဲ..သမီးငယ်လေးကိုလဲ ဒီအရသာတွေ ပေးရမှာပဲပေါ့..ခ်ခ် သူ့စောက်ပတ်ကြီး မြင်လိုက်တော့ မောင်လီး မတောင်လာဘူးလား.."

" ဟီးဟီး..လရည်တောင် စိမ့်တယ်..ခ်ခ်...အဲတုန်းက မေ့ကို မလိုးရသေးတော့ မေမေ့ ထမီမှာ အဲလီးရည်တွေ သုပ်ပေးခဲ့ပြီး မေ့ကို လိုးခွင့်ရပါစေ လို့ ဆုတောင်းခဲ့တာ " 

မအေးတင့် ကြက်သီးထ,အောင် ကျေနပ်သွားမိပြီး ပီတိတွေလျဲဝေသွားရတယ်။ သူ့သားက သူ့ကို လိုးချင်ခဲ့တာ ကြာပြီကိုး..လို့ သိလိုက်တော့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ ဘေးစောင်းခွပြီး အိပ်ရင်း စကားပြောနေရာက  ဖြုန်းဆို ဖိုးထိုက်ကို ပက်လက်တွန်းလှဲ လီးကြီးပေါ်ခွထိုင် လက်တစ်ဖက်က လီးကြီးကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပတ်ထဲတေ့ အိကနဲအိကနဲ ထိုင်ချတော့တာပဲ။

ဒီလီးကြီးကြီးနဲ့ ဗွက်ပေါက်ပြီး ထောင်းလမောင်းကျေတဲ့ထိ အလိုးခံထားရပြီးပေမယ့် အရင်း ထိခါနီးမှာတော့ နည်းနည်းအောင့်ချင်လာလို့ မှေးပြီး ထိုင်ချရသေးတယ်။ လီးတစ်ချောင်းလုံး သူ့စောက်ခေါင်းထဲ မြုပ်နစ်သွားတော့မှ ဖင်ဆုံကြီးကို ဝိုက်ဝိုက်ပြီး မမောနိုင် မပမ်းနိုင်မွှေ့လိုးတော့တာပဲ။ ဖိုးထိုက်ကလဲ နို့လုံးကြီးတွေပင့်ညှစ်ဆုပ်ချေရင်း ခါးကို ကော့ကော့ပြီး လီးကြီးကို ပင့်တင်ပေးတော့ မအေးတင့် သိပ်အားရတယ်။ သိပ်ကျေနပ်တယ်။သိပ်ပြည့်စုံနေတယ်။

" ကောင်းလားမောင်..ကောင်းရဲ့လား..မောင့်လီးကြီး တစ်ချောင်းလုံး မေ့စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ထားတာ အားရရဲ့လား.." 

" ကောင်းတယ်..မေ..တအားကောင်းပဲ.ဆောင့်..ဆောင့်..မေ့စိတ်ကြိုက်ဆောင့်...အားရအောင်လိုး..မောင်ကော့လိုးပေးထားမယ်..စိတ်ကြိုက်လိုး.."

မအေးတင့်က တော်တော် နှာထန်တာ။ စောက်ရည်တွေရွှဲ နစ်နေအောင် ထွက်ပြီ းခဏခဏပြီးနေလဲ လိုးတာပဲ..မနားဘူး။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်..ပဆစ်တုတ်ထိုင်ပြီး ဝိုက်ချေလိုးလိုက် မမောနိုင်မပမ်းနိုင် အကြာကြီး လိုးတာ။ ဖိုးထိုက်ကလဲ အောက်ကနေ ပင့်ပြီး တစ်ဖုန်းဖုန်း ကော့လိုးတာပဲ။

ကော့လိုးလို့ အားရရင် ခြေဆင်းလျက် ခါးမတ်မတ်ထိုင်..သူ့အမေကို သိုင်းဖက် နခမ်းကြီးစုပ်ငုံခဲပြီး ပင့်ပင့်လိုးတော့ သူ့အမေက ဆောင့်ကြောင့်ခွထိုင်ပြီး ပြန်ဆောင့်..စောက်ရည်တွေ ဖိုးထိုက် ပေါင်ခြံပေါင်ရင်း ဆီးခုံ လီးမွှေးတွေမှာ ရွှဲရွှဲနစ် စိုထိုင်းနေတာပဲ။ သူ့စိတ်တိုင်းကျ လိုးနေတာ တစ်နာရီကို အေးအေးဆေးဆေးကျော်တဲ့အထိ လိုးနိုင် ဆောင့်နိုင်တယ်။

" မေအားရလိုက်တာ..မောင်ရာ..မောင်..လိုးပေးတော့နော်..မေ..သိပ်ကျေနပ်သွားပြီ အကောင်းဆုံး အပြင်းဆုံး အသွက်ဆုံး နဲ့မေ့ကိုလိုး..ပြီးရင်လီးရည်တွေ အကုန်လုံးထည့်ပေး..ဗိုက်ကြီးအောင်လိုး "

သူ့အသက်က သုံးဆယ့်တစ်ပဲ ရှိသေးတာ..။ ဖိုးထိုက် လိုးပုံနဲ့ သေချာပေါက် ဗိုက်ကြီးမယ်ဆိုတာ သူသိတယ်။ ဖိုးထိုက်နဲ့ လိုးပြီး ကလေးလိုချင်တယ်လေ...။ ပက်လက်ကြီးလှန်..ပေါင်ကြီးတွေ မိုးပေါ်ကားထောင်ပြီး ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံပစ်တယ်..။

" လိုး မောင်..သွက်သွက်ကြီးလိုး..ပက်ပက်စက်စက်လိုး..အင့် အင့် အင့်.အာ့.ဆောင့်..အူးဟူး.ဆောင့် အိုးဟိုး ပြီးပြီ..ပြီးပြီ မောင်ပြီးပြီ..မောင်ပြီးပြီ..ထည့် လီးရည်တွေ အကုန်ထည့်..လီးကြီးပါထည့်"

.......................................................

" ဟော..နီနီမြင့်တို့ မောင်နှစ်မ..လာကြထိုင်ကြကွာ..ဟင်းဟင်း..ထိုင် "

ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ အဖွားတို့ဆီကို သွားဖြစ်အောင် သွားရမှာဆိုတော့ စနေနေ့ကို ဆရာမဆီ လာနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဆရာနဲ့တပည့်..မတွေ့လို့လဲ မရမယ့် အတူတူ စောစော သွားတွေ့လိုက်တာပဲ ကောင်းမယ်ဆိုတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ ကျောင်းက အပြန် အဝတ်လဲပြီး ဆရာမအိမ်ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ ဒေါ်လဲ့သီရိဆိုတဲ့ ဆရာမက ပေါ့သေးသေးတော့ မဟုတ်ဘူး။ အသက်ငယ်သလောက် ပညာကြီးသလို ဖင်တွေရင်တွေလဲ ကြီးပြီး တနှာလည်း အလွန်ကြီးတဲ့ ဆရာမ။

နှာကြီးတာကို ဣန္ဒြေနဲ့ မသိမသာ ထိန်းထားနိုင်ပေမယ့် ဖင်တွေရင်တွေကြီးတာကိုတော့ ဘာနဲ့မှ ထိန်းမထားနိုင်ရှာဘူး။ ဘယ်လို ထမီကို ဝတ်ဝတ် လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း သူ့ခြေလှမ်းတိုင်းမှာ ဖင်ကြီးတွေက အလုံးလိုက် အလုံးလိုက်များ ထမီကို ဖောက်ထွက်လာမှာလားလို့ ထင်မှတ်မှားရလောက်အောင် တက်လိုက်ဆင်းလိုက် ရမ်းခါနေတယ်။ ဖင်ကြားမြောင်းနက်ပြီး ဖင်သားတွေက မို့မို့ကြီးတက်နေလေတော့ ထမီသားက သူ့ဖင်လုံးတစ်လုံးစီနဲ့ လိုက်တက်လိုက်ဆင်းမို့ ဖင်လုံးစင်းရာကို ရှင်းကနဲ ထင်းကနဲ မြင်နိုင်တယ်။

ပေါင်တန် သွယ်သွယ်တန်းတန်းတွေကိုလဲ အချောင်းလိုက် ရှင်းကနဲ မြင်နေရတာ ဘာနဲ့မှ ထိန်းမရဘူး။ကျောင်းဆရာမဘဝမို့ နို့လုံးကြီးတွေ မပြကြလေအောင် ဘရာစီယာ မဝတ်ရလို့သာ အမိန့်ထုတ် ထိန်းချုပ်လို့ရမယ်..။ ဘော်လီကျပ်ကျပ်ရင်ပုံရဲ့ အောက်မှာ လဲ့သီရိရဲ့ နို့လုံးကြီးတွေ လျှံတက်ပြူးမို့ပြီး နို့အုံသား ဝင်းဝင်းတွေ အတင်း ခုန်ပေါက်နေကြတာကိုလည်း ဘယ်စည်းကမ်း ဘယ်ဘော်လီကမှ မထိန်းချုပ်နိုင်ကြပါဘူး။

တနှာကြီးတာကိုတော့ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်မို့ လင်ယူ အလိုးခံလိုက်ခြင်းနဲ့ ထိန်းချုပ်ပါတယ်။ ဆယ့်ကိုးနှစ်နဲ့လင်ယူပစ်တာ နှာထ,တဲ့ ရောဂါကိုတော့ သုံးနှစ်ကျော်ကျော် လေးနှစ်နီးနီးတော့ ငြိမ်သွားအောင် ထိန်းနိုင်ခဲ့ပါရဲ့။ လင်ကလဲ ဗလကောင်းကောင်း လီးကြီးကြီးနဲ့ အားမာန်ထုတ်ပြီး ထောင်းနိုင်ခဲ့ပါရဲ့..။ သုံးနှစ်ကျော်တော့ ဆေးစွဲရော။ ဆေးချလိုးရင် ကြာကြာဆွဲနိုင်တယ်ဟ ဆိုတဲ့ ပညာရှိတွေရဲ့ စကားကို ကိုးကွယ်ပြီး မူးယစ်ဆေးဝါးရဲ့ သားကောင် ဖြစ်သွားလိုက်တာ အစ,ပိုင်း လေးငါးလတော့ မှန်သလိုလိုပါပဲ။

ကြာတော့ စကားတွေချည့်ပွားနေပြီး ထင်သလို လိုးနိုင်ဖို့နေနေသာသာ လီးမတောင်လာနိုင်တော့ပဲ လုံးဝမလိုးနိုင်တဲ့ ဘဝရောက်ခဲ့ရတာ ငါးနှစ်လောက်ရှိရောပေါ့.။ နံပါတ်ဖိုး၊ ယာမ၊ အိုက်စ်..အားလုံးကို ဆရာကြီး ဆိုတဲ့ အဆင့်ထိ စွဲနေတော့ မိန်းမလိုးဖို့ လုံးဝစိတ်မဝင်စားပဲ ဆေးသယ်ပေးရင်း ဆေးရှူရရင် ကျေနပ်နေတဲ့ ဘဝပါပဲ။ လင်က ဒီလိုဘဝဆိုတာ လဲ့သီရိ သေသေချာချာ သိသွားတော့ သူ့နည်း သူ့ဟန်နဲ့ပဲသူ့ တနှာကြီးတဲ့ ကိစ္စ သူဖြေရှင်းတယ်။ ဇာတ်မရှုပ်အောင် ဘဝတူကျောင်းဆရာတွေ အိမ်ထောင်သည်တွေ ရှောင်ပြီး နောက်ကြောင်းအေးတဲ့ တပည့်လေးတွေကိုပဲ ခေါ်စားပစ်တာပေါ့။

လူပျိုပေါက်လေးတွေဆိုတော့ လီးကြီးပေမယ့် အလိုးမကျွမ်းတာ တွေ့ရကြုံရတဲ့အခါ..လီးသေးသေးလေးတွေကြုံရတဲ့ အခါမျိုးတော့ စိတ်က သည်းခံရတာပဲပေါ့။ ဒီနေ့လည်း ဖြိုးဝေဆိုတဲ့ ကောင်လေးကို စာပြပေးမလို့ဆိုပြီး ခေါ်ထားမိတာ..ကောင်လေးက ခပ်ငယ်ငယ်မို့ မြင်သာထင်သာရှိရအောင် ပေါင်လယ် မရှိတစ်ရှိ စိမ်းပြာလဲ့လဲ့ ဂါဝန်ပါးပါး ဖားလျားလေးကို အထဲက ဘရာ အခံမပါပဲနဲ့ ရှိရင်းစွဲနို့ လုံးကြီးလှိုင်းကြွသလို ကခုန်နေကြတာ မြင်သွားအောင် ဝတ်ပြပြီး စောင့်နေတာပါ။

စနေနေ့မှ အေးအေးဆေးဆေး အထာပေးပြီး အလိုးခံဖို့ ချိန်းထားခဲ့တဲ့ နီနီမြင့်တို့ မောင်နှစ်မက ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမပါ ရောက်လာတာမို့ သူ့နို့ သူ့ဖင်တွေကို ဆက်ပြရခက် မပြရအခက်။ နီနီမြင့်မပါပဲ ကျော်ထိုက် တစ်ယောက်ထဲ လာလိုက်ရင်တော့..အီစီကလီ လုပ်ပြီး ချွတ်ပြရချင်ပြရပါစေပေါ့..။

" ခ်ခ်..ကျော်ထိုက်ရယ်..ထိုင်ပါလို့ ပြောနေတာကို နားကြားလွဲပြီး ထောင်နေတာလား..ဟင်းဟင်း.. ထိန်းထားပါဦး "

ဆရာမ ထန်တာကို သိထားပြီးသားမို့ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်တော့ မဖြစ်နိုင်အောင် ထိန်းနိုင်မယ် ထင်ပြီး မိနီနဲ့လိုက်လာခဲ့တာ။ နို့ကြီးတွေ ဖင်ကြီးတွေကို တုံးလုံးနီးပါးမြင်လိုက်ရတော့ ဘယ်ထိန်းနိုင်ပါ့မလဲ..သတိလက်လွတ်နဲ့ လီးကြီးက ဖျောင်းကနဲ တောင်မတ်လာပြီး လှုပ်တုတ် လှုပ်တုတ် ဖြစ်နေရော။ မိနီက မဆိုးပါဘူး ဝင်ပြောပေးတယ်..။

" ဟူး...ဆရာမ ပစ္စည်းတွေက အကြီးကြီးတွေ ပေါ်တင် မြင်နေရတာ..ဒါကြီးတွေကို မြင်လို့မှ လီးမတောင်ဘူးဆိုရင် ပန်းသေနေလို့ပဲ ဟီးဟီး..နီ့ မောင်လေးပစ္စည်းက စံချိန်မီ ဆရာမရဲ့ တောင်တာမှ တင်းတင်းမာမာကြီးကို တောင်တာ..အတုတ်ကြီး.."

ဒေါ်လဲ့သီရိက ကျော်ထိုက် လီးကြီးဆီက မျက်စေ့အကြည့် မခွာနိုင်ဘူး။

" ဟီး..နီနီမြင့်ကလဲ..တို့ဆရာတပည့်ပဲ ရှိတာပါကွ..ပစ္စည်း ပစ္စည်းနဲ့.ကြားရတာ နားအရသာမရှိလိုက်တာ ခ်ခ်.ဘယ်သူမှ မကြားပါဘူးကွ ပြောပါ..ဟိုနေ့က ကိုထိုက်လီးကြီး နီနီ့ပါးစပ်ထဲမှာ မြင်လိုက်ကတည်းက အတုတ်ကြီးမှန်း သိပါတယ်..ဟီး အခုမြင်ရတာတော့ အရပ်မြင့်သလောက် လီးလည်း တော်တော့်ကို ရှည်တာပဲ "

ရောက်ခါစ,ပဲရှိသေးတယ်..။ ထိုင်တောင် မထိုင်ရသေးဘူး..။ ဒီလောက်ဆိုရင်တော့ ဒီဇာတ်လမ်း ရေတိမ် နစ်ပြီလို့ ဖိုးထိုက် တွက်လိုက်မိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဆရာမရဲ့ နို့လုံးကြီးတွေ..ဖင်ဆုံမို့မို့ ဖောင်းဖောင်းဆူဆူဖြိုးဖြိုးကြီးတွေ..ဂါဝန်ပါးပါးအောက်က ပေါင်ရင်းခွဆုံ မောက်မောက်ခုံးခုံးကြီးတွေက သူ့ကို ရုန်းမထွက်ချင်အောင် သွေးဆောင်နေကြတော့ သွားရည်တစ်မျှားမျှားပေါ့။ လီးရည်ကြည် တစ်စိမ်စိမ့်က တကယ်ထွက်တာ။

" ဟို..ဟို..ဆရာမ မောင်နှစ်မချင်းလိုးတဲ့ ကိစ္စလေ..ခ်ခ်. ဟို..အဲဒါလေး နီ့ကိုပြောပြ..အဲ.. ဇာတ်လမ်းလေး ခ်ခ် "

" ခ်ခ်..ဆရာမ ကိုယ်တွေ့တွေလား..ဘာလဲ နီနီမြင့်က အခုထိ ဇာတ်လမ်း မစ,ရဲသေးဘူးလား..ဟီးဟီး..အဲအသီးက စားလို့ သိပ်ကောင်းတာနော..မြန်မြန် စ,တော့.ဆရာမဆို အစ်ကိုက နှစ်ယောက် မောင်လေးတစ်ယောက်..ခ်ခ် အနားကို မယူရဘူး...ဆယ့်သုံးနှစ်သမီးကတည်းက လင်ရတဲ့ အထိပဲ..ခုချိန်ထိတောင်မောင်လေးက အလုပ်နားရင် လာလာလိုးတုန်း.."

မိနီ မျက်လုံးတွေ ဝင်းလက်လာပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ လျှာနဲ့ယက် ယက်လာပြီ။ ဖိုးထိုက်ကို မျက်စေ့ တစ်ဖက်အသာမှိတ်ပြ လဲ့သီရိ အနားဖင်တိုးရွှေ့ ပြီး

" ပြောပြလေ ဆရာမ..နီ စိတ်ပါတယ် "

" ခ်ခ်..ရှည်တယ်ကွ.. နီနီမြင့်ရ.ဆရာမတို့က မျိုးနဲ့ရိုးနဲ့လာကြတာ အမေလဲ..ဒီလိုပဲ ခ်ခ်..ခု နီမြင့်အိမ်ပြန်ပြီး ဆရာမ ယောက်ျား ခရီးထွက်လို့ ဒီမှာ ကိုထိုက်တစ်ညအိပ် အဖော် လုပ်ပေးမယ်ဆိုတာလေး ပြောပြပေး.ဖြစ်တယ် မလား.."

" ဟွန့်..ဆရာမ ဖင်ကြီးနဲ့ဆိုရင် ကိုထိုက်တော့ ခ်ခ်..ခ်ခ် "

" ကောင်မလေးနော်...ခ်ခ် ပြော.ဘာဖြစ်မှာလဲ...ဆုံးအောင်ပြော..ဆရာမဖင်ကြီးနဲ့ဆို ကိုထိုက်တော့..ဘာဖြစ်မှာလဲ.ခ်ခ်..ရပ်မထားနဲ့ ဆုံးအောင်ပြောသွား..ခ်ခ် "

လဲ့သီရိက နို့ လုံးကြီးတွေ လှိုင်းထ,သွားတဲ့ အထိ ကိုယ်လုံးလေးကို ရှေ့နောက်ယိမ်းခါပြီး တစ်ခိခိရယ်ရင်း မိနီရဲ့ ဖင်ကြီးကို ဆွဲဆွဲဆိတ်မေးတော့ မိနီပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ လျှာကလေးတစ်လစ်ဖြစ်သွားပြီး..

" ခိခိ..ကိုထိုက်လီးကြီး ဆရာမရဲ့ ဖင်ကြီးနဲ့ ပေါင်ကြားထဲတင် မြုပ်သွားမှာပဲလို့ ပြောမလို့ပါဟီး...ဆရာမကတော့လေ..သူများစိတ်လာအောင် သိပ်ဆွတတ်တာပဲ ခိခိ "

မိနီက သူ့ဆရာမ ပုခုံးကို လက်သီးဆုပ်ကလေးနဲ့ တစ်ဖတ်ဖတ်ထုနေရင်း ပိုပြီးရင်းနှီးလာသလို ခံစားလာမိလို့ ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ဖက်မိတာပေါ့။

" အို အို..ခ်ခ် ..ပြောပြောဆိုဆိုလေးလဲ ဖက်ပါနော် ခ်ခ်..အာ့..ဂါဝန်တော့ ဆွဲမလှန်နဲ့လေကွာ..ခ်ခ် ခ်ခ် ပေါ်ကုန်ပြီ.."

ခါးကို ဖက်ထားတဲ့ လက်နဲ့ပဲ သူ့ဂါဝန်တိုတိုလေးကို ပွတ်ဆွဲပင့်တင်တော့..လဲ့သီရိက ဖိုးထိုက် မြင်အောင် ပြချင်စိတ်နဲ့ ရုန်းသလိုလို ဖယ်သလိုလို ဟန်ဆောင်လူးလွန့်ပြီး ဂာဝန်အောက် အနားစ,ကို လှန်ထားပေးပစ်လိုက်တယ်။

ဇာပင်တီ အဖြူခြောက်ရောင် ပါးပါးလေး ဝတ်ထားတော့ စောက်မွှေးတွေ အုံလိုက်ကျင်းလိုက်က ဇာပေါက်တွေရဲ့အကြားက ထိုးထိုးထောင်ထောင် ထွက်နေကြတာ မြင်ရတာမို့ ဖိုးထိုက် တံတွေးကိုတောင် ခက်ခက်ခဲခဲမျိုချရတယ်။ မြင်းကမလှုပ် ခုံကလှုပ် နေပေမယ့် မိနီက ရှိနေသေးတော့ လဲ့သီရိကို အခန်းထဲ ဆွဲခေါ်သွားလို့လဲ မဖြစ်သေးဘူး။ လီးကလည်း တောင်လှပြီ...။

" အိမ်ပြန်တော့ကွာ နီ..နေဝင်သွားလိမ့်မယ်..လမ်းမှာ စိတ်မချဘူး ပြန်တော့.."

" ဟော..နှင်ပြန်ပြီ..ခ်ခ်...ကိုထိုက် နင်ဟာလေ..အချိန်တွေ တစ်ညလုံးပါဟဲ့..ဟီးဟီး..အေးပါ အေးပါ..ဆရာမ ဖင်ကြီးကိုသာ နင်နိုင်အောင် ဖြိုရင်း နေခဲ့တော့ ..ခ်ခ်..အိမ်ပြန်လာရင်တော့ နင့်လီးသာ ပြန်ပါလာအောင် ကျိုးစား..ဟီဟိ "   

မိနီ ဖင်ကြီး ခါရမ်းခါရမ်းနဲ့ သူတို့ အနားက ထွက်သွားပြီး အိမ်တံခါးပေါက်ကနေ ထွက်သွားတဲ့ အချိန်ထိစောင့်နေရတာကိုက သိပ်ကြာလွန်းနေသလိုပဲ။ အပြင်ရောက်လို့ တံခါးပြန်ပိတ်ပေးပြီး မမြင်ရတော့မှပဲ လဲ့သီရိ အနားကို တိုးကပ်သွားတော့ ဂါဝန်အနားစ,ကို ပင့်ထားလျက်ပဲ ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ကြည့်နေတာကို မြင်ရတယ်။

ဘယ်ကစ,ပြောရမယ်မှန်းလဲ မသိနိုင်တော့လောက်အောင် သတိတွေ အသိတွေ ပျက်ယွင်းသွားပြီမို့ လဲ့သီရိနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာရပ် လက်တစ်ဖက်နဲ့ ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ဝိုက်ပြီးဖက် ကျန်တဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့ဇာပင်တီပေါ်က အုပ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပင့်ကိုင်လိုက်မိတယ်။

ရမ္မက်ထန်တဲ့ စကားလုံးတွေ ပိုးစိုးပက်စက် ရသေ့စိတ်ဖြေ ပြောရင်း စောက်ရည်စိမ့်နေတဲ့ လဲ့သီရိ ခမျှာလည်း ဖိုးထိုက်က မပြောမဆို သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပင့်ကိုင်လိုက်တာ ခံရတော့ ရှိန်းကနဲဖိန်းကနဲ အကြောတွေ စိမ့်တက်လာပြီး ကြက်သီးမွှေးညှင်းတွေ ထ,လာတာမို့ ဖိုးထိုက်မျက်နှာကို မျက်လုံးချင်းဆိုင် မော့ကြည့်တော့...

" စောက်မွှေးတွေက ထူပြိန်းနေတာပဲ နော်...အူယားစရာကြီး.."

 နှစ်ယောက်သား တိတ်ဆိတ်နေလို့ စိတ်တွေ တင်းကျပ်နေမိခဲ့ရာက ခုလို စကားသံ ကြားလိုက်ရတော့ လဲ့သီရိရဲ့ စိတ်တွေပြန်ပြီး သက်တောင့်သက်သာလေး ဖြစ်သွားတယ်။

" ဟင့်..တောရှင်းပေးရမှာလား ခ်ခ်. "

ဖိုးထိုက်က စောက်ဖုတ်ကြီးကို တစ်ချက် ဆုပ်ညှစ်လိုက်ပြီး

" ဟင့်အင်း..သားက ဒီလိုစောက်မွှေး ထူထူကြီးမှ သိပ်ကြိုက်တာ.."

လဲ့သီရိ မျက်လွှာလေး ပြန်ချ ဖိုးထိုက်ရဲ့ လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်က ဖွဖွအုပ်ကိုင် တစ်ခိခိနဲ့ အသံထွက်အောင် နို့ လုံးကြီးတွေ လှုပ်လှုပ်ရယ်ပြီး

" သား..တဲ့ ခ်ခ်..လီးကြီးကိုမှ..အားမနာ...ခ်ခ်..အလိုးခံရမှာတောင် တွန့်သွားတယ်...မနဲ့မောင် တော့..လုပ်လိုက်ကွာ...နော်မောင်..ခ်ခ်..ပြန်ပြင်ပြော... မောင်ကဘယ်လိုမျိုးမှကြိုက်တာလဲ လို့ ခ်ခ် ခ်ခ်.... "

" ဟင်းဟင်း..မောင်က ဒီလိုစောက်မွှေး ထူထူစောက်ဖုတ်ကြီးမှ သိပ်ကြိုက်တာ..သိပ်လိုးချင်တာ..ဟီးဟီး "

ပြောရင်းဆိုရင်း ဖိုးထိုက်က ပင်တီထဲကို လက်လျှိုသွင်းထည့်ပြီး လက်ဖမိုးနဲ့ ပင်တီကို အောက်တွန်းတွန်းချရင်း စောက်ဖုတ်နှိုက်နေတော့ လဲ့သီရိ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး လီးကြီးကို ညှစ်တယ်။ စောက်ဖုတ်နှိုက်ခံရတာ ကြိုက်ရလွန်းပေမယ့် အားရပါးရကြီး အနှိုက်ခံ အနှူးခံပစ်လိုက်ချင်တာလေ..။

" ဧည့်ခန်းကြီးထဲမှာလေကွာ.. မောင်ကလဲ..လဲ့အိပ်ခန်းထဲက လဲ့ကုတင်ပေါ်မှာ..လဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုနှိုက်..လဲ့..စောက်ဖုတ်ကြီးကို..လိုး..ခ်ခ်..မောင့်လီးကြီးနဲ့..နာနာကြီးလိုး..လာ ခ်ခ်.. မ,ပင်တီပါ..ချွတ်ပေးမယ် "

အိပ်ခန်းဆိုပေမယ့် ခြေလေးငါးလှမ်းဆို ရောက်ပြီလေ။ လဲ့သီရိ ဖိုးထိုက် လီးကြီးကို မချင့်မရဲနဲ့ ဆွဲညှစ်ပြီးအိပ်ခန်းဖက် လှည့်လျှောက်သွားရင်း ဂါဝန်ကြီးကို ပင့်ချွတ်နေတော့ ဖင်လုံးကြီးတွေက တစ်လုံးချင်းလှုပ်လှုပ် တုန်တုန်နဲ့ မြင်နေရတာက ဖင်လိုးပစ်ချင်စိတ်တောင် ပေါက်လာရတယ်။ လဲ့သီရိဆိုတာကလည်း..အရိုင်းလေးမှ မဟုတ်ပဲ..သိနေတာပေါ့။ သူ့ဖင်ကြီးရဲ့ ဆွဲအားကို ဘယ်ယောကျာ်းသားမှ ရုန်းမထွက်နိုင်ဘူးဆိုတာ သူ့အတွေ့အကြုံ အရ သိနှင့်ထားပြီးသား။

တစ်ချို့ ကောင်လေးတွေဆို ဒီဖင်ကြီးကို ဒီလိုမြင်လိုက်ရပြီး ကုတင်ပေါ်ကိုတက်..သူ့အပေါ်မှောက် ထမီလှန်လိုက်ပြီဆိုတာနဲ့ လီးရည် ပြွတ်ပြွတ် ပန်းထွက်သွားရတာမျိုးကိုတောင် ကြုံခဲ့ရဖူးသေးတယ်။ သူ့တွေ့ ကြုံရသမျှ များသောအားဖြင့်တော့ ကောင်လေးတွေ လီးရည်အထွက်မြန်ကြလွန်းလို့ သူအားမလို အားမရ ဖြစ်ခဲ့ရတာချည့်ပါပဲ။

အခုလဲ ဒီဖင်ကြီး မြင်ရင် ဖိုးထိုက် ဘယ်လိုများ တုန့်ပြန်မလဲဆိုတာ သူသိပ်သိချင်နေမိတယ်လေ ။ ကုတင်နံဘေးရောက်တော့ သူ့လက်ထဲ ဂါဝန်လေးကို ခြေရင်းက အဝတ်ခြင်းလေးထဲ လှမ်းပစ်ထည့်လိုက်ပြီး ဇာပင်တီလေးကို ချွတ်မယ်လုပ်တော့ ဖိုးထိုက်က လက်ဦးနေပြီ။

သူလဲ ဘယ်အချိန်က အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်တယ် မသိဘူး..။ တုံးလုံးကြီး။ လီးကြီးက တော်တော်ကြီးတယ်..။ အရပ်မြင့်သလို လီးလဲ အရှည်ကြီးပဲ။ သူ့လင်လီးလည်း ဒီလောက်ပဲ ထင်တာပဲလေ.. ။ အလိုးမခံရတာ ကြာတော့ မှတ်တောင် မမှတ်မိတော့ဘူး။ အရင်က အလိုးခံခဲ့ဖူးတဲ့ ကောင်လေးတွေရဲ့ လီးအားလုံးထက်ပိုကြီးတာတော့ ထူးထူးခြားခြားမို့ သတိထားမိတယ်။ သူက ပင်တီလေးကို ဖင်လုံးကြီးတွေပေါ် လိပ်ပြီးအောက်ကို ချွတ်ချလာရင်း...

" မ,ကို ဖင်လိုးပေးမယ်နော်..ဖင်ခံဖူးတယ်မလား."

" အို့ အို့....ဟင့်အင်း..ဖင်မခံရဲဘူး..ခံဖူးဘူး..စောက်ပတ်ပဲလိုး..စောက်ပတ်ပဲ "

" ဖင်ပဲကွာ "

" အာ မောင်ကလဲ..စောက်ပတ်ပဲ လိုးပါဆို..စောက်ပတ်ပဲ ဖင်ခံရမှာ မရဲသေးလို့ပါ..မောင်ရာ..စောက်ပတ်ပဲလိုးနော်  "

" ဖင်ပဲကွာ "

ကိုထိုက်က လဲ့သီရိရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဖဝါးလေးနဲ့အုပ် လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ စောက်ဖုတ်ပြင်ကြီးကိုရော စောက်ကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်ကိုပါ လျှောတိုက် ရွေ့လျှားကစားပေးနေရင်း သူ့မျက်ဝန်းကို ခပ်ကြာကြာလေး စိုက်ကြည့်နေတော့ သီရိ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံး ခပ်ကျဲကျဲလေးချဲပေးထားပြီး စောက်ပတ်ကြီးရဲ့အခြေကို လက်ဝင်လာအောင် ဟ,ပေးလိုက်တယ်။

လက်ညှိုးရယ်လက်ခလယ်ရယ် ပူးလျက် စောက်ခေါင်းထဲ စိကနဲ အသံပေးပြီးဝင်လာတော့မှ နှာခေါင်းလေးရှုံ့ ပြပြီး.ပါးစပ်ကလေး ဟ, လေပူကြီး တစ်ချက်မှုတ်ထုတ်တယ်။ အာခံတွင်းက ကြာညိုနံ့သင်းသင်းလေးကို ရှိုက်ယူနမ်းရတော့ စောက်ဖုတ်နံ့ကို တမ်းတမိလာသလိုပဲ..။ လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး စောက်ကွဲကြောင်းထဲ အမြောင်းလိုက် ပွတ်လျှောပေးနေမိတယ်။ သီရိက မျက်ဝန်းအကြည့်ကို လီးကြီးနဲ့ သူ့စောက်ပတ်ဆီ လွှဲလိုက်ပြီး..

" ဟား....အဲစောက်ပတ်ကြီးက လီးဆာနေတာ..မောင်ရဲ့..စောက်ပတ်ကြီး..အရင်လိုးပြီးမှ..ဖင်လိုးပေးနော်..မ,လဲ မောင်တောင်းမှ ဖင်တောင်ခံချင်လာပါပြီ.. ခ်ခ်..ထူးပါဘူး အကုန်လိုးကွာ..စောက်ပတ်ထဲ..တစ်ချီလိုးပေးပြီးရင် မ,တစ်ကိုယ်လုံး..မောင့်အလိုကျပဲ "

ကိုထိုက်က သူ့လီးကြီးကို စောက်ပတ် အခြေမှာ တေ့ထိုးထည့်ထားရင်း ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ညှပ်မော့ပင့်ယူပြီး လဲ့သီရိနှုတ်ခမ်းတွေကို အကြာကြီး စုပ်ယူနမ်းနေတော့ သီရိ ပြန်နမ်းရင်း အလိုးခံပစ်ချင်စိတ်တွေ အတင်းထန်လာတယ်။

လီးကြီးကို သူ့ရဲ့ စောက်ပတ် အခြေ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ အတင်းညှပ်ပြီး ဖိုးထိုက်ကို တအားဖက် ဖင်ကြီးကော့ကော့ထိုးနေရာက လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းမှာ တေ့တေ့ညှပ်ပေးနေရင်း ဆက်ကာဆက်ကာ အတင်း ညှောင့်နေတော့တာပဲ။ သူသိပ်အလိုးခံချင်နေပြီ ဆိုတာလည်း ဖွင့်ပြောပြီးဖြစ်နေပါလျက် ခုထိ လိုးမပေးသေးတော့ လီးဆာလောင်မှုတွေက ပိုသထက်ပိုပြီး ပြင်းပြလာတာမို့ သူပဲ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာရတာပေါ့။

လီးဒစ်ထိပ်မှာ စောက်ရည်တွေနဲ့ ချောကျိလာပြီး စောက်ခေါင်းထဲကို လဒစ်ဖျား ဝင်ဝင်သွားတာ ခံစားသိနေတော့ ကိုထိုက် နမ်းနေတာကို ခွာလိုက်ပြီး သူ့ကိုမျက်လုံးချင်း ဆိုင်ကြည့်တယ်လေ။ လဲ့သီရိလည်းမျက်လုံးကလေးတွေ ရီဝေဝေနဲ့ ပြန်ကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းကလေး တုန်တုန်ရီရီနဲ့ လေသံလေး တိုးတိုးထွက်လာတယ်..

" လိုးပေး..."

သူ့လက်ထဲက သွက်သွက်ကြီး ရုန်းထွက်ပြီး ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက်လန် ကုတင်ဘေးဘောင်တန်းပေါ် ခြေဖဝါးနှစ်ဖက်တင်..စောက်ဖုတ် နခမ်းသားထူထူကြီးတွေပြဲ ပွင့်နေအောင် ပေါက်နှစ်လုံးကို ကားကားကြီး ဖြဲထားပေးတဲ့ လဲ့သီရိကို ကြည့်ပြီး ဘယ်လို ပုံစံ အလိုးခံချင်နေတာလဲဆိုတာ ဖိုးထိုက်သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။ သူ့အရပ်က နည်းနည်းမြင့်နေပြီး ကုတင်က နိမ့်နေတာမို့ ခေါင်းအုံးတစ်လုံး ဆွဲယူတာမြင်မိလို့ လဲ့သီရိက အလိုက်တသိ ခါးလေးကော့ပြီး ဖင်ကြီးချွထားပေးတော့ စောက်မွှေးထူထူနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းမို့ ဖူးတက်နေတာ မြင်ရတယ်။

စောစောတုန်းက ရှိနေခဲ့တဲ့ စောက်ပတ်ယက်ချင်စိတ်က အခုလိုမျိုး ကော့ပင့်တင်ပေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖူးဖူးကြီးကို မြင်လိုက်ရတဲ့ အခါ ပြန်ပေါ်လာတာကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ရုတ်တရက် လျှာပြားကြီးနဲ့ယက်ပြီး စုပ်ဆွဲပစ်လိုက်တာ မထင်မှတ်ပဲ အယက်ခံလိုက်ရတဲ့ လဲ့သီရိကြက်သီးတွေ ဖျဉ်းကနဲထ, စောက်စေ့ကြီး တုန်ထွက်လာလို့  အသံကုန်အော်ပြီး ဖင်ဆုံကြီး ဆတ်ခါဆတ်ခါ ပင့်ပင့်တင်ပေးနေမိပါလေရော။  

စောက်ပတ် ယက်ရတဲ့ အရသာ ကြိုက်မိပြီဆိုမှတော့ အဲဒီလောက် အစ,ဆွဲမိသွားပြီဆိုရင် နောက်ပြန်ဆုတ်ဖို့ မလွယ်တော့ဘူးလေ။ စောက်ပတ်ရဲ့ အနံ့ကိုက ရင်ထဲကို စိမ့်ပြီး ပျံ့ ဝင်သွားတာ ငြိမ့်နေတာပဲ..အနံ့ပြင်းလေ အဲစောက်ပတ်ကို တပ်မက်စွဲလန်း မေ့မရလေလေပဲ။ ပြန်တွေးမိတိုင်း လီးတောင်လာပြီး အဲဒီစောက်ပတ်ကြီးကိုမှ ပက်ပက်စက်စက် လိုးပစ်ချင်လာလေပဲ။

အရသာကို ခွဲခြားခံစားတတ်နိုင်လွန်းတဲ့ လျှာကလည်း စောက်ပတ်ကြီး စောက်မြောင်းကြားကြီးကို ထိမိ ထိုးမိလိုက်ပြီဆိုတာနဲ့ ဘယ်ရာနဲ့မှ နှိုင်းယှဉ်မရတဲ့ နူးညံ့လွန်းမှုကို ချက်ချင်းခံစားမိပြီးသား ဖြစ်သွားပြီ။ နှုတ်ခမ်းနှစ်မွှာကလည်း အဲဒီနူးညံ့မှုကို သိတာပဲပေါ့..။ စောက်ပတ်ကြီးရဲ့ နူးညံ့မှုကိုသိတဲ့ နေရာမှာ လက်နဲ့ ထိလို့သိရတဲ့ အရသာနဲ့ ကကြမ်းတမ်းပြီး လီးနဲ့ထိ နှုတ်ခမ်းနဲ့ထိ လျှာနဲ့ထိလို့ သိရတဲ့ အရသာက ပိုနူးညံ့ပြီး ပိုအသေးစိတ်ကျလို့ ပိုသိမ်မွေ့စွာ ခံစားရလွန်းတယ်။

စောက်စေ့လေးကို စုပ်ရ ယက်ရတာကလည်း ဒီလိုပါပဲ။ စုပ်လို့ယက်လို့ အားမရနိုင် မဝ,နိုင်အောင် အရသာရှိတယ်လေ။ အားမရတော့ သီရိရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်းလေးတွေ ထိုးထည့်ပြီး ဆော့မွှေရင်း ဆောင့်လိုးပေးနေမိတာပေါ့။ စောက်ပတ်ထဲမှာ စောက်ရည်က အတောမသတ်နိုင်အောင် စိုစိုရွှဲနေတော့ ပေါက်ပေါက် ပေါက်ပေါက်နဲ့ အသံတွေထွက်နေတာ ရမ္မက်ထန်စရာမို့ နှာကြီးတဲ့ ဆရာမဖင်ကြီး ပင့်ကော့ထားတာ အောက်ကိုပြန်မကျနိုင်တော့ဘူး။

ခံစားမှုတွေ အမြင့်ဆုံးကို ရောက်နေမှန်း သိလိုက်လို့ ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆယ်ချက် ဆယ့်ငါးချက်လောက်ဆောင့်လိုးထည့်ပေးလိုက်တာ လဲ့သီရိအသံကုန်အော်ပြီး ကိုယ်ကြီး တောင့်နေတာ အကြာကြီးပဲပေါ့။အရှိန်သေတော့မှ ဘုံးဆို ကိုယ်လုံးကြီးပြုတ်ကျလာတော့ ဖင်ကြီးက ခေါင်းအုံးပေါ် တည့်တည့်စောက်ဖုတ်ကြီးက ဟတနဲ့ပြူးပြူးပြဲပြဲ။ စောက်ရည်က တစ်ရွှဲရွှဲပါပဲ။

လဲ့သီရိ ခြေပစ်လက်ပစ်နဲ့ ပါးစပ်လေးဟ,ပြီး အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသွင်းနေရတယ်။ သူစောက်ပတ် ခဏခဏ အယက်ခံခဲ့ရဖူးပေမဲ့ အခုလို တစ်ခါမှပြီးတဲ့ အဆင့်ထိ အယက်မခံရဖူးတော့ ဒီလိုလဲ ပြီးရတာပါလားလို့ အံ့သြစိတ်နဲ့အတူ ရင်မှာ လှိုင်းထ, မူးမေ့မတတ် ခံစားနေရတယ်လေ။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ သူ့ရဲ့ပေါင်တန်ကြီးတွေကို ရင်ပတ်အထိ တွန်းတင်ခံလိုက်ရပြီး သူ့စောက်ခေါင်းထဲကို လီးကြီးတစ်အိအိ တိုးဝင်လာတော့တာပါပဲ။

" အို..အိ..ရှီး ကျွတ်ကျွတ်..အာ့ဟာ့.ဖြည်းဖြည်း မောင်..လဲ့စောက်ပတ်က လီးနဲ့ မတွေ့တာကြာပြီ.. ဖြည်းဖြည်း.. အိုးဟို့ အို့ကြီးလိုက်တာကွယ်...ဟင့် "

သူ့လင် လီးထက် ပိုကြီးတယ်ဆိုတာ ခုမှပဲ သေသေချာချာ သိလိုက်မိတော့တယ်။ အခုလောက် သူ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ ပြည့်သိပ်တင်းကျပ်နေအောင် သူတစ်ခါမှ အလိုးမခံခဲ့ရဖူးဘူးလေ.။

" ထည့် မောင်..အင်း အင်း  ဆွဆွလိုးပြီးထည့်..အာ့ ဝင်တယ်မောင်..အူးဟူး အရှည်ကြီးပဲ..ထိတယ်ကွယ်..အင့် အင့်.အာ့...တအားထိတယ်..ရင်ထဲဆို့နေပီ..အားဟာ့...အင်း..ဆောင့် မောင်..လိုး လိုး..အားဟားဆောင့်သာဆောင့်..ကောင်းလို့အော်တာ.ဆောင့်.လိုး လိုး..အားရတယ်မောင်ရေ..အသေလိုး... အသေသာလိုး..လိုး "

ပြွတ် ပလွတ် စွတ် ဖောက် ဖောက် ဖုံး.

" လိုး မောင် လိုး လိုး..ဆောင့်..ကြိုက်လားမောင်.."

ကိုထိုက် စကား ပြန်မပြောနိုင်ဘူး။ စောက်ပတ်နဲ့လီး ထိပွတ်နေတဲ့ အရသာကို အာရုံခံစားနေတော့ စကားပြောရင်း လိုးရတာ စိတ်ပြောင်းပြီး အရသာတွေ ရောထွေးကုန်တာ ပေါ့ပျက်ပျက်ဖြစ်သလားလို့ ထင်တယ်။ လဲ့သီရိက သူမေးတာပြန်မဖြေတော့ အပေးမကောင်းလို့များ န်မဖြေတာလား လို့ တွေးမိတာမို့ ကုတင်ဘေးဘောင်တန်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ဆွဲအားပြုပြီး ဆောင့်လိုးချက်တိုင်းကို ဖင်ဆုံကြီး ကော့ကော့ပင့်တင်ပေးပြီး ပြန်လိုးတာ နင့်ကနဲ နင့်ကနဲ နေတာပဲ။

လဒစ်နဲ့ ဆွဆွလိုးပြီး ဆောင့်လိုက် သရဲမင်းရဲ စီးသလို အသေအလဲ ကြမ်းကြမ်းကြီး လိုးလိုက်..နို့ ကြီးတွေ ဆွဲဆွဲပြီးလိုးတာ သိပ်အရသာရှိပေါ့။ ဆွဆွ လိုးပေးနေပြီး ရွနေပြီဆိုတဲ့ အချိန်လောက်မှ ပြင်းပြင်းကြီးလီးအရင်းထိ ဆောင့်ဆောင့် လိုးချချက်ကတော့ အသဲထဲထိ စွဲအောင် ကောင်းတယ်။ အဲလိုပုံမျိုးနဲ့ လိုးပေးတိုင်း လဲ့သီရိတစ်ကိုယ်လုံး ကွေးကောက်တွန့်လိမ်ပြီး ဆတ်ဆတ်ခါသွားတဲ့ အထိ ပြီးရတာချည့်ပဲ။

လဒစ်ပြူးပြူးကြီးနဲ့ ညှပ်ရိုးဆုံ ကြွက်သားမြောင်းကို ဆယ့်လေးငါးချက် ဆွဆွပေးထားလို့ စောက်ပတ်ကြီး ရွတက်နေတဲ့ အချိန် ဖောင်းကနဲ ဖောင်းကနဲ လီးအရင်းထိ တစ်ဆုံး ဆောင့်လိုးထဲ့တာမို့ တောင့်တတဲ့ အချိန်မှာ လိုတာကို ရလိုက်တဲ့ အရသာမျိုး ကိုယ်ချင်းစာ ကြည့်ရင် သိနိုင်မှာပါ။ လဲ့သီရိ တစ်သက်မှာ သူ့လောက် ကောင်းအောင် လိုးပေးခဲ့တဲ့သူ မရှိခဲ့ဖူးတာ ဘဝမှတ်တမ်းတစ်ခုပါပဲ။

သူ..အကြာကြီး လိုးနိုင်တာကလည်း လဲ့သီရိ ကြိုက်ရလွန်းတဲ့ စွမ်းအားတစ်ခုပါ ။သူနဲ့ အလိုးခံဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တုန်းကတော့ ဒီလို အဆင့်အထိ မမျှော်မှန်းခဲ့တာ အမှန်ပေါ့။ သူ့ထက်အရင် သီရိကို လိုးခဲ့ကြဖူးတဲ့ ကောင်လေးတွေလို တပ်ထွက်မဟုတ်ရင်ပဲ တော်လှပြီလို့ အမြင့်ဆုံး မျှော်လင့်ထားခဲ့မိတယ်ဆိုတာကို ဝန်ခံပါတယ်။ ခုတော့..လဲ့သီရိ သုံးချီပြီးတာတောင် သူမပြီးသေးဘူးလေ။

ဒါတောင် သူစောက်ပတ်ယက်ပေးလို့ ပြီးခဲ့ရတာကို ထည့်မတွက်သေးဘူး။ ဒီတစ်ခါ အလိုးခံရတာ အတန်ဆုံးပဲ ခိခိ..။ တပြွတ်ပြွတ် တစ်စွပ်စွပ် တစ်ဖုံးဖုံး တစ်ဖောင်းဖောင်းနဲ့ အားရပါးရ အောပြီး အလိုးခံနေတုန်း အပြင်က ခေါ်သံကြားရတယ်.။

" ဆရာမ. ဆရာမ..ဆရာမရှိလား ခင်ဗျ "

အဲ..ဖြိုးဝေ... ခ်ခ်  မေ့တောင် မေ့နေပြီ။ ကောင်လေး..လိုးရမလားလို့ လာတာ။ သူ့ထက် ဦးတဲ့ သူက ဝင်လိုးနေတော့..ပြန်ပေါ့။ မောင်က မဆောင့်ပဲ ရပ်ထားတော့ ဖင်ကြီး ပင့်တင်ကော့ပေးလိုက်ပြီး..

" အင့်..အင်း..ဖြိုးဝေရေ..ဆရာမ အခု မအားသေးဘူး..အင့်..နောက်တော့မှပဲ.. အာ့လာမေးတော့. အင့် ဒါမှမဟုတ် အာ့ အာ့ကျောင်းမှာ မေးကွာ.အင့်အင့်အင့် "

မောင်က လဲ့သီရိ အကြံအဖန်လုပ်ထားခဲ့တာ သိပြီး စိတ်တိုသွားတယ် ထင်ပါရဲ့။ လီးကြီးကို တစ်ချောင်းလုံးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး တစ်ထွာလောက် အဝေးကနေ အသေပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတာ ပလွတ် စွပ် ဖောင်း..ပြွတ်ပလွတ် စွပ် ဖောင်း နဲ့ လိုးသံတွေ ဆူညံနေတာပဲ။ အရသာ သိပ်ရှိလွန်းပေမယ့် သူများစကားပြောနေတုန်းဆိုတော့ ခ်ခ်..။

" ဆရာမ..ဘာဖြစ်နေလို့လဲ ဆရာမ..နေလို့ရော ကောင်းရဲ့လား..အသံက တစ်မျိုးမို့ဟို..ဟို..ကျွန်တော် အိမ်ထဲ ဝင်ခဲ့လို့ရမလား ဆရာမ "

လဲ့သီရိ အလိုးခံရင်း မျက်လုံးပြူးသွားရတယ်။ အတင်းဝင်လာပြီး ဒီလိုပုံကြီးကို မြင်သွားရင် ခက်ရချည်ရဲ့..။

" မလာနဲ့ မဝင်လာနဲ့ ကောင်လေး..ဘာမှမဖြစ်ဘူး..ဆရာမ နေကောင်းတယ်.အင့်အင့် ဖောင်း.အင့် ကောင်းတယ်..သိပ်သိပ်ကောင်းတယ်...ဆရာမယောကျ်ားနဲ့ အလိုးခံနေတုန်းကွ..အား..အင့် မောင်.. ဆောင့်ပြန်တော့.ပြန်တော့ အင့် ဖုံး..ဖောင်း. ."

" ဟုတ် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ..ဟုတ်.ဟုတ်ကဲ့..ပြန်ပြီဆရာမ..ဟီးဟီး..."

သူက ပြန်ပြီပြောပေမယ့်..စိတ်ချရတာ မဟုတ်ဘူး..။ အိမ်ဘေးက ကပ်ပြီးချောင်းချင်ချောင်းနေမှာ။ ကိုယ်အလိုးခံနေတာကို ချောင်းကြည့်တဲ့သူ ရှိနေမှန်းသိရင် စိတ်ကရမ္မက်ထန်လာတာ ဘာသဘောလဲ မသိပါဘူး။ လဲ့သီရိ စိတ်တွေ တအားမြောက်လာပြီ ထိန်းလို့ကို မရနိုင်တော့ဘူး။

" လိုး မောင်ရေ.အသေလိုး...စိတ်ရှိလက်ရှိလိုး..ဆောင့်. "

" ရော့..ပြွတ်ပလွတ် ဖောင်း ဖောင်း..ဖင်ကုန်း မ..ဖင်ကုန်းပေး..ဖင်ကုန်းလိုးရအောင် "

လဲ့သီရိ ဖင်အလိုးခံရမှာလည်း ကြောက်မနေတော့ပါဘူး။ ကုတင်စောင်းမှာ ဒူးနှစ်လုံး ခပ်ကျဲကျဲထောက်ပြီးသူ့ဖက်ကို ဖင်ကြီးကုန်း ခါးနှိမ့်ချဝပ်စင်းစင်းနဲ့ စောက်ပတ်ကို ဖွင့်ပေးထားပစ်လိုက်တယ်။ သူ့အရပ်နဲ့ ဆိုတော့ တောင်မတ် ယိမ်းထိုးနေတဲ့ သူ့လီးကြီးနဲ့ လဲ့သီရိစောက်ခေါင်းနဲ့က တည့်တည့်ကြီး တန်းနေတာပဲ။

အဲဒါလေ..လီးကြီးကို နည်းနည်းလေးတောင်မှ မထိန်းဘူး..။ သီရိ ဖင်ဆုံကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ဆုပ်ဆွဲပြီး အဝေးကြီးကနေ ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတာ..သီရိကိုယ်လုံးကြီး အရှေ့ကိုလွင့် လွင့်ပြေးတက်သွားရတယ်သိလား။ လွင့်မပြေးနိုင်အောင် အိပ်ယာကြီးကို ဆွဲထားလည်း အဲဒီအိပ်ယာကြီးပါ လွင့်တက်သွားအောင် လိုးတာဆိုတော့ လဲ့သီရိ အသံကုန်အော်နေရတာပေါ့။

ကိုယ်လုံးကြီး လွင့်တက်ပြေးတော့ အထိုင်ပျက်ပြီး လီးအရင်းထိ ဝင်အောင် လိုးရတာ ကိုယ်ကြီး ကိုင်းနေရတာပေါ့။ အဲလို လိုးရတာ သူသိပ်အားမရတော့ လဲ့သီရိကို သေသေချာချာအထိုင်ချပြီး စောစောကလိုပဲ ပြန်လိုးပြန်ရော။ ဒီတစ်ခါတော့ လဲ့သီရိကိုယ်လုံးကြီး အပေါ်ဖက် လွင့်မပြေးနိုင်အောင် ကုတင်အောက်ကနေခြေထောက်တစ်ဖက်နဲ့ သီရိခေါင်းကို အိပ်ယာပေါ် ပြားကပ်နေအောင် လှမ်းဖိနင်းပြီး ပစ်ဆောင့်လိုးတာပေါ့။

လီးကြီးက ကြီးလည်းကြီး..ရှည်လည်းရှည်..လိုးအားကလည်း သန်ဆိုတော့ သီရိ ကောင်းကောင်းကြီးပယ်ပယ် နယ်နယ် အလိုးခံလိုက်ရတာ မျက်ရည်များတောင် တောက်တောက်ကျရတယ်။ ဒါပေမယ့်.ကိုယ်က ဒီလောက်ဖင်ကြီး နို့ ကြီးစောက်ဖုတ်ကြီးတဲ့ မိန်းမပဲ..အရှုံးမပေးနိုင်ပါဘူး ဆိုတဲ့ မာနနဲ့ အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးခိုင်းပစ်တာပါပဲ..။

" အိ.အာ့..ကောင်းတယ်...မောင်.လိုး လိုးဆောင့်.ခံနိုင်တယ် ဆောင့်..အားဟား.ကောင်းလိုက်တာ ...မောင်ရေ...."

" ငါလိုးမကြီး..ရော့..ဖုံး..ပြွတ်ပြွတ် ဖုံး..သူများနဲ့ အလိုးခံဦးမလား ..ငါလိုးမ ...ဖုန်း.ဘွတ်ဘွတ် ဖောင်း..ပြောစမ်း..ငါလိုးမ..သူများအလိုးခံဦးမလား ...ဘူဘွတ်ဘွတ်..ဖောင်း ဖောင်း ဖန်း.."

" အားဟာ့..မောင်ရေ..ဆောင့်..အသေသာဆောင့်တော့..အင့်..ပြီးပြီမောင်.သီရိ စောက်ပတ်ထဲ လီးရည်ထည့်ပေး..အာ့..မထည့်ပေးရင်အား.အင့်..သူများနဲ့အလိုးခံမှာ..အာ့..ချာတိတ်တွေနဲ့ ခံပစ်မှာ...အားထည့်ပေးတော့..အာဟား..ဟုတ်ပီ.ပီးပြီ.မောင်ပြီးသွားပြီ..အားဟား..လီးရည်တွေ...အများကြီး..အာ့ အာ့ အား...အား..."

 

အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>