ရေရှည် စီမံကိန်း (စ/ဆုံး)

ရေရှည် စီမံကိန်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဂျူနီယာဝင်းထိန်

အချိန်တွေက အကုန်မြန်သည်ဟု ကျမ ထင်မိသည်။ ခင်နှင်းဝေဆိုတဲ့ ကျမဟာ ခုဆိုသမီးတစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမဖြစ်လို့နေပါပြီ။ လွန်ခဲ့သော (၁၅) နှစ်ကျော်က အဖြစ်အပျက်တွေက ခုထိတိုင် မေ့လို့မရနိုင်သေး။

ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို အားကိုးလက်ထပ်မိခဲ့ကာမှ ထိုယောကျ်ားနဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းတို့၏ ခြယ်လှယ်အသုံးချခြင်းကို သိလျှက်နဲ့ ခံခဲ့ရသည်။ ရုန်းမထွက်နိုင်တဲ့ ကာမနွံထဲမှာ ( ၅ ) နှစ်ကျော်လောက် သူတို့အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့အတူ နစ်မြှုပ်နေမိခဲ့သည်။ 

လင်ယောက်ျား ကိုမင်းအောင်ရဲ့ မွေးစားအမေ ဒေါ်ချိုသက်ရီရဲ့ အစီအစဉ်တွေအတိုင်း မသိလိုက် မသိဘာသာ လျှောက်နေမိခဲ့သည်။ ဒီလိုပဲ ကိုမင်းအောင် ဇာတ်သွင်းလို့ရတဲ့ ကာမသားကောင် မိန်းကလေးတွေအတွက်လည်း အကျိုးအ မြတ်ရပြန်ပါသေးတယ်။ ကျမနဲ့ ကိုမင်းအောင်ဟာ နှစ်ဦးသဘောတူ နားလည်မှုတွေနဲ့ လက်တွဲမဖြုတ်ခဲ့ကြပါဘူး။

ကျမ ဘယ်လောက်ပဲ ဘယ်လိုယောက်ျားမျိုးကို ကုန်း ကုန်း ကျမသားအိမ်ထဲသို့ သူတို့ လရည်အဝင်မခံခဲ့ပါဘူး။ အလိုးခံသက်ရင့် လာတာနဲ့အလျှောက် ယောက်ျားတစ်ယောက် လရည်ထွက်ခါနီး ပြုလုပ်တဲ့ အပြုအမူတွေကို နားလည်ခဲ့ပါတယ်။

ဒါကြောင့် ဆေးထိုးဆေးသောက်လုပ်စရာ မလိုအောင် သူတို့တွေလည်း စိတ်ကျေနပ်အောင် လရေတွေကို ပါးစပ်ထဲ မျိုချပေးတာမျိုး၊ နို့ တွေပေါ် ဂွင်းတိုက်ထုတ်ခိုင်းတာမျိုး၊ ဗိုက်ပေါ်၊ ဖင်ပေါ်၊ မျက်နှာပေါ် အစုံတင်ပြီး ပန်းထုတ်တာမျိုးတွေကို လုပ်ခဲ့ပါတယ်။ဒါပေမယ့် ကျမမှာ မိခင်စိတ်ရှိပါတယ်။ ကိုမင်းအောင် ကို ဖွင့်ဟတိုင်ပင်ရင်း ကျမတို့နှစ်ဦးရဲ့ ရင်သွေးလေး တစ်ယောက်ရယူ ဖို့ ဆုံးဖြတ်ကြပါတယ်။ 

ဒေါ်ချိုသက်ရီကိုလည်း ကျမက တိုးတိုးတိတ်တိတ် ခွင့်ပန်ပြီး အသွေးအသားခန္ဓာကိုယ်ရင်းစားတဲ့ အလုပ်မှ ရှောင်ဖယ်ခဲ့သလို ကိုမင်းအောင်ကလည်း သူ၏မွေးစားအမေထံမှ လွတ်လပ်ခွင့်တောင်းခံခဲ့ကြပါတယ်။ကျမတို့ဆီမှ အကျိုးအမြတ်လည်း ကောင်းကောင်းရပြီးဖြစ်တဲ့ ဒေါ်ချိုသက်ရီက သဘောတူကြည်ဖြူစွာနဲ့ပဲ ခွင့်ပြုခဲ့ပါ တယ်။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးအနေနဲ့ တစ်ခုတောင်းဆိုပါတယ်။ 

အဲ့ဒါကတော့ မြိုသိပ်ထားတဲ့ တစ်ဦးစီ၏ အကြောင်းအရင်း တွေကို ဖွင့်ဟပြီး စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိင်ဆက်ဆံကြဖို့နဲ့ ထိုလိင်ဆက်ဆံမှုကို ကျမနဲ့ ကိုမင်းအောင်တင် မဟုတ်ဘဲ သူမ ပါ ပါဝင်ဖို့ တောင်းဆိုခဲ့တာပဲဖြစ်ပါတော့တယ်။

ဆန်းပြားတဲ့ ကာမစပ်ယှက်မှုကို နှစ်ခြိုက်တဲ့ ဒေါ်ချိုသက်ရီရဲ့ ဆန္ဒအတိုင်း ကျမနဲ့ ကိုမင်းအောင်ဟာ သုံးယောက်တွဲ လိင်ဆက်ဆံမှု ပြုလုပ်ခဲ့ကြပြီး နောက်ဆုံး ကိုမင်းအောင်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ ကျမ စောက်ခေါင်းသားအိမ်ထဲ ပန်းထည့်စေကာ ကျမတို့ မျှော်လင့်တောင့်တခဲ့ကြတဲ့ ရင်သွေးလေးတစ်ယောက်ကို အရယူခဲ့ကြပါတယ်။

ပျော်ရွှင်စရာ မိသားစုဘဝလေးကို ကိုမင်းအောင်နဲ့ ကျမရင်သွေးလေးနဲ့အတူ ဖြတ်ကျော်ခဲ့ကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကံ ကောင်းခြင်းတွေရရှိတာမှ မကြာသေး ကံကြမ္မာဆိုးက ဝင်ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ကိုမင်းအောင်က ကျမသမီး မေသင်း (၈) နှစ် သမီးအရွယ်မှာပဲ ဆုံးပါးသွားခဲ့ပါတယ်ရှင်။ 

ကိုမင်းအောင် မရှိတော့ပေမယ့် ကျန်ရှိနေတဲ့ စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေက ကျမနဲ့ သမီးကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ အထောက်အပံ့ပေးနိုင်ခဲ့တာကြောင့် မပူမပင်နဲ့ ကလေးတစ်ယောက်အမေမုဆိုးမဘဝကို အေးဆေးစွာ လျှောက်လှမ်းနိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ခုဆို မေသင်း တောင် အပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်ကာ အမေလို တောင့်တင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေး နဲ့ လှပကာ လောကကြီးအလယ်ရောက်လို့လာခဲ့ပေပြီ။

အတိတ်က ပတ်ဝန်းကျင် အသိုင်းအဝိုင်း ဆွေမျိုးသင်္ဂဟအားလုံးတို့နဲ့ ဝေးရာနယ်မြို့လေးတစ်မြို့တွင် အခြေချနေ ထိုင်ခဲ့ကြတဲ့ ကျမတို့ မိသားစုဟာ ကိုမင်းအောင် ဆုံးပြီးနောက်ပိုင်းတွင်လည်း ထိုမြို့လေး၌ပင် ဆက်လက်နေထိုင်ခဲ့ပါတယ်။

သမီးဖြစ်သူရဲ့ အရှက်တရား ကျမရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာအဆင့်အတန်းတို့အတွက် အတိတ်က ဖောက်လွဲဖောက်ပြန်လုပ်ခဲ့သော ကျမရဲ့ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေကို ချိုးနှိမ်ပြီး မေသင်း (၁၀) တန်းနှစ်အရောက်မှာပဲ တည်ငြိမ်နေတဲ့ ရေပြင်ကို ဂယက်ထသွားစေ တဲ့ အဖြစ်အပျက်တစ်ခု စတင်ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ 

မေသင်းကို အထူးစာသင်ဝိုင်းဘော်ဒါကို ကျောင်းအိပ်ကျောင်းစား ပို့ထားသဖြင့် အိမ်မှာ ကျမတစ်ယောက်တည်း အထီးကျန်လို့နေရပါတယ်။ ရက်ရှည်ကျောင်းပိတ်ရက်မှသာ အိမ်ပြန်လို့ရတဲ့ သမီးဖြစ်သူ မေသင်းနဲ့အတူ နေထိုင်ခွင့်ရပါတယ်။ တစ်ယောက်တည်းရှိနေတာများတဲ့ အချိန်တွေမှာ ကျမရဲ့အတွေးအာရုံ တွေဟာ အတိတ်က သွေးသားရင်းပြီး လုပ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်တွေဆီ တစ်ခါတစ်ခေါက် အလည်ရောက်မိတတ်ပါတယ်။ 

နယ် မြို့လေးမို့ ထင်တိုင်းသောင်းကျန်းခွင့်မရ။ ရန်ကုန်မှာဆိုရင်ဖြင့် တစ်နေရာမှာ စားကျက်ဖွင့်ပြီး ကြိုက်ကုန်းလုပ်နိုင်သေးသည်။ နောက်ကြောင်းရှင်းတဲ့ လိင်ဆက်ဆံမှုမျိုးကိုသာ ကျမလိုချင်သည်။ ဒီနယ်မြို့လေးမှာ ကျမကို ကမ်းလှမ်းသူတွေရှိပါသည်။ မုဆိုးမ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်လေးကို လိုချင်သူတွေက တစ်ပုံတစ်ပင်။

အသက်အရွယ်ကလည်း (၃၀) ကျော်နေပြီ။ သမီးကလည်း အရွယ်ရောက်နေပြီဖြစ်သဖြင့် နောက်အိမ်ထောင်တော့ မထူထောင်ချင်တာအမှန်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ကာမဆက်ဆံ ချင်သောစိတ်ဖြစ်နေချိန် အရန်သင့် လိုးပေးနိုင်တဲ့ ကျမ ကုန်းချင်တဲ့ အချိန် လိုးပေးနိုင်တဲ့ လူတစ်ယောက်လောက်တော့ လိုချင်နေမိပါတယ်။ 

ဆန္ဒတွေအကောင်အထည်ဖော်ခွင့်မရနိုင်သည့် အခြေအနေမှာတော့ တစ်ဦးတည်း ကာမစိတ်ဖြေနည်း ဖြင့်သာ အတိတ်ကသောင်းကျန်းခဲ့တဲ့ဖြစ်ရပ်တွေကို ပြန်တွေးရင်း ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကို ကိုယ့်လက်ဖြင့်နှိုက်ဆွပြီး အာသာဖြေ နေရပါတော့တယ်။

ဒေါ်ချိုသက်ရီ လိပ်စာပေးလိုက်သော နေရာမှာ သမိုင်းဘက်တွင်ဖြစ်နေ၏။ ဘူတာမှ လမ်းလျှောက်ရင်း ခင်လေး အေးအေးဆေးဆေးပင် သွားရမယ့်နေရာကို လာခဲ့၏။ ဒေါ်ချိုသက်ရီတို့နှင့် အဆက်အသွယ်လုပ်ပြီး ဖာခေါ်ချသော လူတိုင်း က တကယ့် ဒိတ်ဒိတ်ကြဲတွေချည်းဖြစ်သည်။ ငွေကို ရေလိုသုံးနိုင်တဲ့ သူဌေးတွေ၊ သူဌေးသားတွေဆိုတော့ သူတို့ဆက်ဆံ ချင်တဲ့ မိန်းမကို ဆက်သွယ်ခေါ်ယူကာ စိတ်ကြိုက်လိုးကြသည်။ 

တစ်ဦးချင်း ဆက်ဆံရသလို တစ်ခါတစ်ရံလည်း အဖွဲ့နှင့် ဆက်ဆံရတတ်သည်။ ဒေါ်ချိုသက်ရီက ဘာမှမပြောလိုက်သဖြင့် ဒီနေ့ ခင်လေး တွေ့ရမယ့် လူမျိုးက ဘယ်သူမှန်းမသိရ။ မကြာခင်မှာပဲ လိပ်စာပါ အိမ်ရှင်ကိုရှာတွေ့ခဲ့ရတော့သည်။

ကျယ်ဝန်းသော ခြံကြီးထဲတွင် သစ်ပင်ကြီးများက အုပ်ဆိုင်းနေ၏။ ရှေးပျဉ်ထောင်နှစ်ထပ်အိမ် အမျိုးအစားဖြစ်ပြီး အပြင်ပိုင်းအမြင်ကတော့ အတော်လေး ညှိုးနွမ်းနေ၏။ ခြံတံခါးအဆင်သင့်ဖွင့်ထားသဖြင့် ခင်လေး အိမ်ထဲသို့ တိုက်ရိုက်ပင် ဝင်လာခဲ့သည်။

“ ကျွီ…”

ဆီထိုးပေးခြင်းမရှိသဖြင့် ကျွန်းတံခါးမကြီးက အသံပေးပြီး ပွင့်သွား၏။ တံခါးကို အသာတွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်လာသော ခင်လေး အလွန်ပင်အံ့သြမိသွားသည်။ အပြင်ပိုင်း အမြင်နှင့် အိမ်အတွင်းပိုင်းက အလွန်ပင် ကွာခြားလှ၏။ ပရိဘောဂပစ္စည်း များမှာ သစ်လွင်တောက်ပ အရောင်လက်နေ၏။

“ မင်း ရောက်လာပြီလား….ထိုင်လေ….ဘာတွေ ငေးနေတာလဲ….”

အိမ်ပေါ်ထပ် လှေကားထိပ်မှ လူတစ်ယောက်ဆင်းလာကာ ခင်လေးကို စကားလှမ်းပြောပြီး ကျွန်းဆက်တီခုံတွင် ဝင်ထိုင်၏။ အသက်အရွယ်ခန့်မှန်းလို့မရအောင် ထိုလူ၏ပုံစံက ထူးခြားနေသည်။ 

ပိန်ပိန်ရှည်ရှည်နှင့် ခါးကိုင်းကိုင်းဖြစ်နေ သော ထိုလူ့ပုံစံက ဆေးသမားလိုပင်။ မတ်တပ်ရပ်နေသော ခင်လေး၏ တောင့်တင်းသော ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားများကို ထို လူက သေချာကြည့်ရှုနေ၏။ မှေးစင်းသော မျက်လုံးပေါက်များမှာ အခိုးအငွေ့ပင်ထွက်တော့မယောင် ခင်လေးကို ငမ်းနေ သည်။

“ လာထိုင်လေ….”

ထိုလူ၏ ဖိတ်ခေါ်မှုကြောင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံတွင် ခင်လေး ဝင်ထိုင်၏။

“ မင်းက တော်တော် တောင့်တာပဲ….မချိုသက်ကို ပေးရတာ တန်မယ့်ပုံပါ….”

အန်တီချိုလို့ ခင်လေးတို့ ခေါ်ဝေါ်နေသော အသုံးအနှုန်းနှင့် ကွဲပြားစွာ ထိုလူက ခေါ်ဝေါ်သုံးစွဲ၏။ ခင်လေးထက် အသက်ကြီးပေမည်။

“ ငါ့ နာမည်….ဘစိုးပါ…မင်းက ခင်နှင်းဝေနော်….”

“ ဟုတ်ကဲ့….”

“ မင်းနဲ့ ငါ အလုပ်မစခင် ညှိနှိုင်းစရာလေးတွေ အရင်ညှိနှိုင်းရအောင်….”

“ ရှင်…ဟုတ်ကဲ့…”

ထိုသူက ခင်လေး နားမလည်ဖြစ်သွားရအောင်ပြော၏။ ဘာများညှိနှိုင်းမှာလဲဆိုတာ ခင်လေး စိတ်ဝင်စားသွားသည်။

“ မင်းနဲ့ ငါ ကာမဆက်ဆံခြင်း မလုပ်ခင်မှာ မင်းကို ကြိုပြောထားတာပါ….ဒီလို…မင်းကိုငါ စိတ်ကြိုက်ဆွမယ်….နှူး မယ်….ပြီးရင် အပေါက်စုံအောင်လည်း ချမယ်….ဖြစ်ရဲ့လား….”

“ ရှင်…ဟုတ်…ဟုတ်ကဲ့….”

ခင်လေး နည်းနည်းတော့ ဖြုံသွားသည်။ လူကိုကြည့်တော့ ဗလံလေး…။ ဘယ်လိုများသောင်းကျန်းမှာပါလိမ့်…. ခင်လေး ဒီလိုပြောဆိုပြီးမှ လိင်ဆက်ဆံခြင်းပြုတဲ့လူ မကြုံဖူးသေးပါ။ တစ်ဦးနဲ့ တစ်ဦး လိုးရင် ဆော်ရင်းနဲ့မှ နည်းပေါင်းစုံနဲ့ ဆက်ဆံဖြစ်ကြတာများသည်။ ကိုဘစိုး ဆိုတဲ့လူကတော့ ခင်လေးကို ကြိုပြီးအသိပေးကာ သူလုပ်ချင်တာတွေကို တစ်ခါ တည်း သဘောတူညီချက်ရယူထား၏။

“ ကဲ…ဒါဆိုလည်း တို့တွေ အိမ်ထဲသွားကြရအောင်….”

ဘစိုး ဦးဆောင်ကာ အိမ်အောက်ထပ်ရှိ အခန်းတစ်ခုထဲသို့ ခင်လေးကို ခေါ်ဆောင်လာခဲ့တော့သည်။ ထိုအခန်းထဲ သို့ ရောက်မိတယ်ဆိုရင်ပဲ ခင်လေးတစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲတွေ ဖြစ်သွားရလေတော့သည်။ ခုတင်ခြေရင်းတွင် စားပွဲ တစ်လုံးရှိပြီး ထိုစားပွဲပေါ်တွင် ဆန်းပြားသော တိုလီမိုလီပစ္စည်းပေါင်းစုံရှိနေ၏။ အပေါ်မျက်နှာကျက်တွင် အိပ်ယာကို ကောင်း စွာမြင်နိုင်သော မှန်တစ်ချပ်ကိုလည်း ကပ်ထားသေးပြန်၏။

ကြည့်ရတာလိင်ဆက်ဆံမှုပြုလုပ်ရန် အထူးမွန်းမံထားသော အခန်းပင်ဖြစ်နိုင်ပေသည်။ ခင်လေး အတော်သဘောကျသွားသည်။ အပြင်နဲ့ အတွင်းကွဲပြားပုံက ထင်မှတ်မှားလောက်သည်။အိမ်အပြင်ဘက်က စုတ်ချာသလောက် အိမ်ထဲက အတော်ကို သစ်လွင်နေသည်။ ပိုက်ဆံအတော်တတ်နိုင်သူပင်။ အခန်းရဲ့ အပြင်အဆင်ကပင် ခင်လေးစိတ်ကို အတော်လှုပ်ရှားနေစေသည်။ 

ဘစိုးက ဆိုဖာဆက်တီပေါ်တွင် ထိုင်ရင်း မိုးတိုးမတ်တပ် ဖြင့်ရပ်ကာ စပ်စုနေသော ခင်လေးကို အဝတ်တွေစပြီး ချွတ်ခိုင်းလေတော့သည်။

“ မင်းတော်တော်ကို လှတာပဲ ခင်လေး…ဒါကြောင့်လည်း မချိုသက်က ရှယ်လွှတ်လိုက်မယ်ပြောတာကိုး….ကဲ…ဒီ မှာလာထိုင်….”

ဘစိုးက သူ၏ခြေရင်းတွင် ခင်လေးကို ထိုင်စေလိုက်သည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ခင်လေးတစ်ယောက် ဘစိုး ၏ ခြေရင်းကြမ်းပြင်တွင် ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်ကာနေသည်။ ဘစိုးက သူ၏ ပုဆိုးကို ဖြေလျော့လိုက်ကာ မတောင့်တတောင့်ဖြစ် နေသောသူ၏ လီးကြီးကို ဖော်လိုက်၏။ ထို့နောက် ခင်လေး၏ လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူကာ လီးကို ကိုင်ထားစေလိုက်သည်။ 

ခင်လေး ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတာ သိလိုက်သည်။ ဘစိုး၏ လီးကို သူမလက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးများဖြင့် ဖွဖွရွရွလေး ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ 

ဒစ်အောက်ခြေကိုလည်း လက်မလေးဖြင့် အသာပင်ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ အိမ်ရဲ့ အပြင်ပန်းက စုတ်ချာနေသလောက် အိမ်အတွင်းက လန်ထွက်နေသည်။ ဘစိုး၏ လူပုံညှက်ညှက်ကို ကြည့်ပြီး အထင်မကြီး မိခဲ့တဲ့ ခင်လေး ခုတော့ ဖျားသွားရ၏။ လူနဲ့လီးက ဘယ်လိုမှ မလိုက်ဖက်….။

လက်သုံးလုံးလောက် တုတ်နေသော လုံးပတ်နှင့် ထွာဆိုင်မမှီသော အရှည်က တော်တော်ကို ရင်ဖိုသွားရသည်။ နဲနဲ နောနော ရှည်လာတာမဟုတ်။ လီးသူခိုးဖြစ်နေသည်။ မတောင်ခင်က သေးသယောင်ရှိသော်လည်း ခင်လေး၏ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပေးမှုဖြင့် ပေမှီဒေါက်မှီ လီးအဖြစ် တောင်မတ်နေသည်။ ဒစ်ကြီးကလည်း တစ်လက်မလောက်ထိရှိကာ ကားထွက် နေသေး၏။ 

ဒီလီးမျိုးက သားအိမ်ကို ကောင်းကောင်းဒုက္ခပေးတဲ့ လီးမျိုးပင်ဖြစ်သည်။ ဆောင့်လိုးခံလိုက်လို့ကတော့ အချက် တိုင်းထိမယ့် လီးမျိုး။ ခင်လေး လီးကို တင်းတင်းစုပ်ကိုင်ရင်း ထုပေးနေမိသည်။ ဒါပေမယ့် စိတ်က အားမရဖြစ်လာသည်။ တံတွေးတွေ မြိုချနေမိသည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံကို လျှာဖြင့် သပ်နေမိသည်။ ဒါကို ဘစိုးက ရိပ်မိကာ ခင်လေးကို အခွင့်ပေးလိုက် တော့၏။

“ ခင်လေး….စုပ်ချင်နေရင်….စုပ်လေ….”

တကယ်လည်း ခင်လေး လီးစုပ်ချင်နေတာပါ။ ထိုလီးမျိုးကို အားရပါးရစုပ်ချင်နေမိတာ ဘစိုး စုပ်ခိုင်းတဲ့စကားပင် မဆုံးသေး ခင်လေး လီးကို ဆွဲငုံစုပ်ပစ်လိုက်တော့သည်။

“ ပြွတ်….ပြွတ်…”

“ အ…ဟား….ကျွတ်…ကျွတ်….”

ခင်လေး၏ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကျွမ်းကျင်စွာ စုပ်ပေးမှုကို ဘစိုး ကောင်းကောင်းကြီး အရသာခံစားသွားရသည်။ ခင်လေး ကလည်း လူနဲ့မလိုက်ဖက်အောင် ကြီးမားရှည်လျားလှသော လီးကို မက်မောနေမိရာ အငမ်းမရစုပ်သည်။ခင်လေးက လီးစုပ် ပြုစုပေးလိုက်မှုကြောင့် ဘစိုး သွက်လက်လာသည်။ ခြေရင်းတွင် ထိုင်နေသော ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးနှင့် ခင်လေး အား ဆွဲထူမယူလိုက်ပြီး သူ့နေရာ၌ ထိုင်စေလိုက်သည်။ 

ထို့နောက် ခင်လေး၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆိုဖာ၏ လက်တန်း၌ တစ်ဖက်တစ်ချက်စီဖြဲကာ တင်ပေးထားလိုက်လေသည်။ ဆိုဖာ ဆက်တီကုလားထိုင်တွင် ခင်လေးကျောမှီကာ ပေါင်နှစ်ဖက် ဖြဲကားပေးထားရသော အနေအထားဖြင့်သွားရသည်။

ခင်လေးဖြစ်နေတဲ့ အနေအထားက ချက်ချင်း တက်ချချင်စရာကောင်း နေသည်။ ဒါပေမယ့် ဘစိုးက ခင်လေးကို တက်မချသေးဘဲ သူ၏ပုဆိုးနှင့် အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်၏။ ထို့နောက် ခုတင်ခြေရင်း ဘက်ရှိ စားပွဲလေးပေါ်မှ ပစ္စည်းများထဲမှ အချို့ကိုသွားယူလာသည်။

“ ဟင့်….အကို….ဒီမှာ ခင်လေး ပုံစံလည်းကြည့်ပါဦး…လုပ်တော့လေ…”

ခင်လေးက ညုတုတုဖြင့် လှမ်းပြောကာ အလိုးခံရဖို့ တိုက်တွန်းနေ၏။

“ လုပ်မှာပေါ့ ခင်လေးရယ်….မင်းကို ဒီထက်ပိုပြီး ထူးခြားတဲ့အရသာတွေ ခံစားစေချင်လို့ပါ….”

ဘစိုးက သူကိုင်လာသော ပစ္စည်းအချို့ကို ဆိုဖာခြေရင်းတွင် ချလိုက်သလို သူကပါ အောက်ခြေတွင် အကျအနဝင် ထိုင်၏။ ထို့နောက် သူ၏ပစ္စည်းလက်နက်အချို့ဖြင့် ခင်လေးကို စတင်တိုက်ခိုက်လေတော့သည်။ ဘစိုးယူလာသော ပစ္စည်း လေးများက အသစ်အဆန်းလေးတွေဖြစ်၏။ ထိုပစ္စည်းလေးများကို လိင်ဆက်ဆံမှုပြုနေသော နေရာတွင် အသုံးပြုရန် ဖန်တီး စီစဉ်ပြုလုပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ပေါင်နှစ်ဖက်က ဆိုဖာလက်တန်းကိုဖြဲကာ ခွတင်ထားရသဖြင့် ခင်လေး စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြဲ အာနေသည်။ ပြောင်နေအောင်ရိတ်ထားသော အမွှေးတွေရှိမနေသဖြင့် စောက်ဖုတ်အုံကြီးက ဖွေးဖြူဖောင်းတင်းနေသည်။

ဘစိုးက သူ့လက်ထဲမှာ ပန်းချီစုတ်တံလို အချောင်းကလေးဖြင့် ခင်လေးစောက်စေ့ပြူးပြူးလေးကို ထိုးတိုက်ပွတ်ဆွဲပစ်လိုက်သည်။ ထိုစုတ်တံလို အချောင်းထိပ်က အမွှေးလေးတွေက ခင်လေးစောက်စေ့ကို အကျအန ပွတ်တိုက်ခြယ်မှုန်းလိုက်သလို ဖြစ်သွားရတော့သည်။

“ အ…ဟား…အကို…ဘာလုပ်တာလဲ….ဟင့်…ယားတယ်….အိုး…ရှီး…အ…ဟင့်….”

ဘစိုးက နောက်ထပ်ကိရိယာတစ်ခုကို လှမ်းယူလိုက်ပြန်သည်။ စောက်စေ့ကို ပွတ်တိုက်နေတာကတော့ မရပ်သေး။ ခင်လေးမှာ ထူးခြားသော အတွေ့အာရုံကြောင့် မချိမဆန့်ခံစားနေရသည်။ 

နောက်ပစ္စည်းလေးတစ်ခုက လက်မခန့်ရှိသော အတံလေးဖြစ်ပြီး ခလုတ်လေးတစ်ခုပါဝင်သည်။ ထိုအတံလေးကို ခင်လေး၏ ပြဲအာစိုရွှဲနေသော စောက်ခေါင်းထဲသို့ အသာ အယာသွင်းကာ ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်လေတော့သည်။ တိုးညှင်းတဲ့ မော်တာလည်ပတ်သံလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာကာ ခင်လေး၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ အတံလေးက မွတ်နေအောင် လည်နေတော့သည်။

“ အား….ဟား…ဟင့်…အိုး…ရှီး….အိုး…အမေရေ….အား….”

ခင်လေး ကော့တက်သွားကာ သူမဖင်ဆုံကြီးမြောက်ကြွတက်လာ၏။ ကိရိယာလေးတွေက သူမကို အထူးဒုက္ခပေး နေတော့သည်။ ခင်လေး၏ လက်များက ဆောက်တည်ရာမဲ့ဖြစ်ကာ သူမ၏ နို့တွေကို ပြန်လည်ဖျစ်ညှစ်ရင်း ခံစားနေရသော ဝေဒနာထူးကို ပြေပျောက်လို ပြေပျောက်ငြား လုပ်ဆောင်နေမိသည်အထိ လူးပျံနေတော့သည်။

“ အင့်…ဟင့်….အိုး…အကို….ကျမ…အင်း…ဟင့်…ရှီး…အ…ကျမ…မရတော့ဘူး….အား….ထွက်ကုန်ပြီ….အား…”

ခင်လေး အလိုးမခံရသေးပဲ ဘစိုး၏ နှူးဆွမှုဖြင့် တစ်ချီပြီးသွားရတော့သည်။ ကြုံဆုံခဲ့ဖူးတဲ့ ယောက်ျားတိုင်းရဲ့ နှူးဆွ မှုမျိုးကို ခင်လေး ခံနိုင်ရည်ရှိခဲ့သည်။ လိုးဆောင့်မှုဒဏ်ကိုလည်း တက်ညီလက်ညီခံခဲ့ဖူးသည်။

အခု ဘစိုးရဲ့ နှူးဆွမှုက ရူး လောက်အောင် ကောင်းစေကာ အထွတ်အထိပ်ကို ခဏလေးနဲ့ ရောက်သွားခဲ့ရသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲက လည်နေတဲ့ အ ချောင်းလေးရဲ့ ပွတ်တိုက်မှုအရှိန် စောက်စေ့မှ ယားယံစူးရှတဲ့အထိအတွေ့တွေက ခင်လေးကို ကာမအထွတ်အထိပ်ရောက် အောင် ပို့ဆောင်ပေးခဲ့ကြသည်။ 

ခင်လေး ပြီးသွားတဲ့အပြီးက အတော်ကိုပြင်း၏။ လိုးနေခံနေရင်း ပြီးသွားတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ ပွတ်တိုက်ထိတွေ့မှုလေးကနေလာတဲ့ ကာမဖီလင်ကို မထိန်းထားနိုင်တော့သဖြင့် တရှိန်ထိုးထွက်လာတဲ့ မီးသတ်ပိုက်ကရေ လို စောက်ရည်တွေ ဝေါကနဲ သွန်ထုတ်ကာ ပြီးသွားခြင်းမျိုးပင်ဖြစ်သည်။ 

အတော်လေးကို မျော့သွားရသော ခင်လေး ရင်အ စုံက လှိုက်လှိုက်ပြီး မောနေသည်အထိပင်ဖြစ်နေ၏။ ခင်လေးရဲ့ ဆန္ဒတွေ ခုလိုပြီးမြောက်သွားပုံကို ကြည့်ပြီး ဘစိုး သဘော တွေကျနေ၏။

“ ဟင်း….ဟင်း….မင်း အတော်ကို ဏှာထန်တာပဲ…မိုက်တယ်….ငါက ဒီလို မိန်းမမျိုးမှ ဖြုတ်ချင်တာ….”

ဘစိုးက ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ပြော၏။ ထို့နောက် ခင်လေး စောက်ခေါင်းထဲက မော်တာပါသော အချောင်းလေးကို ထုတ်ယူ လိုက်သည်။ တဝီဝီအသံပေးလျက် ထိုပစ္စည်းလေးက မွတ်နေအောင် လည်နေဆဲပင်။ 

စောက်စိကို ပွတ်ပေးနေသော စုတ်တံ လေးကို ဘစိုးက ကြမ်းပြင်သို့ချထားလိုက်၏။ အခြားပစ္စည်းလေးတစ်ခုကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။ဘစိုး ကိုင်လိုက် သော အရာမှာ ဝက်အူချောင်းလို အထုံးထုံးလေးတွေပါသော ပိုးကြိုးတစ်စပင်ဖြစ်သည်။ ဘစိုး၏ လက်တစ်ဖက်တွင် တဝီဝီ မြည်နေသော မော်တာတံလေးနှင့် ကျန်တစ်ဖက်တွင်တော့ ပိုးကြိုးအထုံးရှည်လေးကို ကိုင်ထားတာဖြစ်သည်။

“ ခင်လေး…နောက်တစ်မျိုးစမ်းကြည့်ရအောင်နော်…”

“ ဟုတ်ကဲ့…”

ခင်လေး လေသံက တက်ကြွနေပေပြီ။ လီးကိုမြင်ကတည်းက ရွထနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လက်မသာသာရှိတဲ့ အတံလေးကြောင့် တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ပြီ။ ခုဘာတွေ နောက်ထပ်ဆန်းသစ်တဲ့ ကာမအာရုံကို ခံစားရအုံးမလဲဆိုတာတွေးရင်းဖြင့် ပင် စိတ်ပြန်ထလာရသည်။

ဘစိုးက ခုတင်ပေါ်မှ စာအုပ်တစ်အုပ်သာသာရှိသော ခေါင်းအုံးအထူလေးကို သွားယူလိုက်ပြီး ခင်လေး၏ ကျောဘက်ဆိုဖာမှာ ခါးအောက်မှ ခုခံပေးထားရင်း အနေအထားပြောင်းပေးလိုက်သည်။ ခင်လေး၏ ဖင်လုံးကြီး က ကော့၍ ပိုကားလာတော့သည်။

“ ခင်လေး….မင်း…ဖင်ခံဖူးတယ် မဟုတ်လား….”

ဘစိုး မေးလိုက်ပုံက ပြတ်သည်။ ခင်လေးကလည်း အမူမပို ခပ်ရှင်းရှင်းပင် ပြန်ဖြေသည်။

“ ဟုတ်ကဲ့….ကျမ ဖင်အချခံဖူးပါတယ်….”

“ အိုကေ…အဆင်ပြေတာပေါ့….”

ဘစိုးက မြောက်တက်နေသော ခင်လေး၏ ဖင်သားအောက်မှ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ထားသော ပိုးကြိုးထုံးလေးကို ဖင်ဝ၌တေ့ကာထားသည်။ ပိုးကြိုးထုံးလေး၏ ထိပ်မှာ အဖုထုံးအသေးစားလေးရှိနေပြီး တစ်ခုချင်း တစ်ခုချင်း အထုံးကြီးကြီး လာသော ဘစိုး၏ ကိရိယာတစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။ ထိုအထုံးလေးကို ဖင်ဝ၌တေ့ထားပြီး ကျန်တစ်ဖက်၌ ကိုင်ထားသော မော် တာချောင်းလေးဖြင့် တိုက်ကာ ဖင်ထဲသို့ သွင်းလေတော့သည်။

“ အင်း…ဟင်း….အ…ဟာ….အ…ကျွတ်….ကျွတ်…အကိုရယ်….ခင်လေးကို ရူးအောင်လုပ်နေတာလား….အား….. အား…အင့်…ဟင့်….အို….”

ခင်လေး နှုတ်မှ အသံမျိုးစုံထွက်လို့နေသည်။ ပိုးကြိုးလေးက မော်တာတံနှင့် ထိုးတိုက်သွင်းမှုကြောင့် ဖင်ထဲသို့ တစ် ထုံးခြင်း တစ်ထုံးခြင်း အသေးမှအကြီး တဖြည်းဖြည်းဝင်ရောက်နေတော့၏။ 

မော်တာတံ၏ လည်ပတ်မှုကြောင့် စအိုဝလေးက ယားယံမှုဖြင့် စူပွစူပွဖြစ်နေခြင်းက ပိုးကြိုးအထုံးကို ဆွဲသွင်းနေသလို ဖြစ်နေပြန်သေးသည်။ ဖင်စအိုအတွင်းသားတွေကို ပိုးကြိုး၏ နူးညံ့အိစက်သော အတွေ့ဖြင့် ပွတ်တိုက်မွှေနှောက်နေ၏။ ခင်လေး အတော်ကို ခံစားရခက်နေတော့သည်။ 

တစ် သက်မှာ တစ်ခါမှ မကြုံဖူး မခံစားဖူးသော ကာမအရသာထူးကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစားနေရသည်။ ရင်ထဲမှာ တုန်ရီလှိုက်မောပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းကားတင်းထွက်နေကာ အရည်တွေဒလဟော ကျဆင်းစိမ့်ထွက်နေသည်။ ခင်လေး အလွန်အမင်း ရွထနေပေပြီ။

“ အ…အား…အမလေး…အကိုရေ….အား…ခင်လေး…မနေတတ်တော့ဘူး….တက်ချပါတော့…ကျမကို တက်လိုးပါ တော့ရှင်…ရှင် ကြိုက်သလိုလိုးစမ်းပါ…လိုးပေးပါ…ရှင့် လီးကို ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ပစ်ဆောင့်ပြီးလိုးပေးပါတော့…အ…အား.. …”

ဘစိုး စိတ်တိုင်းကျသွား၏။ ခင်လေးကို အရှက်ကုန်ရမ္မက်ထန်အောင် နှိုးဆွပေးနေရခြင်းက အလုပ်ဖြစ်နေ၏။ သာ မန်ထက်ပိုလွန်ကဲသော တဏှာစိတ်ပြင်းထန်မှုမျိုးရောက်အောင် ခင်လေးကို နှူးဆွပြီးမှ သူကလည်း ကိုင်ချင်နေတာဖြစ်ရာ ခုအခြေအနေက ခင်လေးကို လိုးဖို့ အချိန်ကောင်းဖြစ်နေပေပြီ။

“ ခင်လေး….ကုတင်ပေါ်ကိုလာခဲ့….”

ဘစိုးက ခုတင်ရှိရာသို့ လျှောက်လှမ်းသွားပြီး ခုတင်ပေါ်တွင် တုံးလုံးလှဲကာ ခင်လေးကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ခင်လေးလည်း အလိုးခံချင်နေပြီဖြစ်သဖြင့် ကမန်းကတန်းပင် ဆိုဖာပေါ်မှထကာ ခုတင်ရှိရာသို့ လှမ်းလာခဲ့တော့သည်။

“ ငါ့ကို အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ပေး ခင်လေး….နင့်အကြိုက်တက်ဆောင့်ပေတော့….”

ဘစိုး…စကားဆုံးတာနဲ့ ခင်လေးက ဘစိုးကိုခွကာထိုင်ပြီး လီးကိုကိုင်ကာ သူမစောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့ပြီး တစ်ချက် တည်း ဆောင့်ချလိုက်လေတော့သည်။

“ ဗြစ်…ဘွတ်…ပလွတ်….”

ဘစိုးလီးက ခင်လေး စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တန်းမတ်စွာ ဝင်ရောက်သွားလေတော့သည်။ ခင်လေး အစွမ်းကုန်အားထည့် ပြီး ဆောင့်ချလိုးနေသည်။ 

စောက်ဖုတ်ထဲ နင့်နင့်နဲနဲဝင်နေတဲ့လီးက မတ်တောင်နေကာ သူမဆောင့်ချမှုကြောင့် လီးဒစ်ထိပ် ဖူးက သားအိမ်ကို တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ တိုက်နေ၏။ ခင်လေး နာရကောင်းမှန်းမသိပါ။ သူမရဲ့ တဏှာရာဂစိတ်တွေက အမြင့်ဆုံး ရောက်နေသည်။ ခင်လေး၏ တက်ဆောင့်နေမှုကြောင့် ခင်လေးနို့တွေက ပရမ်းပတာ ထက်အောက် တုန်ခါနေကြ၏။

“ ပြွတ်…ဗြစ်…ဖွတ်…ဖတ်…ဖတ်…”

“ အ…အား…ဟား…အား…ရှီး…အင့်…အင်း…ထိလိုက်တာ အကို..ရယ်…ဟင့်…ဟင့်….”

ခင်လေး အတော်ကိုကြမ်းနေသည်။

“ မင်းဒီလောက်တောင် စိတ်ထနေရင် အောက်ကခံပေး ခင်လေး…နင့်ကိုငါ တက်လိုးပေးမယ်….”

ဘစိုးက ခင်လေးကိုယ်ကို တွန်းလှဲပစ်လိုက်ပြီး အပေါ်မှခွကာ အလျင်အမြန်ပဲ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးပြန်ထည့်သည်။ ထို့ နောက် ဝင်နေသောလီးကို ဒစ်ပေါ်သည်အထိ ဆွဲချွတ်သည်။ ခင်လေး၏ တင်ပါးဆုံက လီးချွတ်လိုက်ခြင်းကြောင့် ကျွတ် ထွက်သွားမှာစိုးရိမ်မှုဖြင့် မြောက်ကြွလာသည်။

“ ဗြစ်…ဗြွတ်…ဒုတ်…အား…ဟား…ဟား…ဟီး…ကျွတ်…ကျွတ်…ထိ..လိုက်တာ အကိုရယ်….”

ခင်လေးမျက်လုံးထဲ မီးဝင်းဝင်းတောက်သွားရသည်။ ဘစိုးက ခင်လေးရဲ့ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားပြုကိုင်ပြီး ဒစ် ထိပ်ဖျားပေါ်နေသော လီးကို ခင်လေးစောက်ဖုတ်ထဲ တစ်ချက်တည်းဖြင့် အားနဲ့ဆောင့်လိုးလိုက်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။ 

ဘစိုး လီးက ရှည်လျားလှသဖြင့် ခင်လေးသားအိမ်ကို ဝင်ဆောင့်သည်။ အောင့်သက်သော ဝေဒနာက ခင်လေး ဖီလင်ရသွား၏။

“ ပြွတ်…ဗြစ်…ပလွတ်…ဖတ်…ဒုတ်…ဘွတ်…ဖတ်..အင့်…အင့်…ဟင့်…ရှီး…ထိတယ်…ဆောင့်…ဆောင့်…..အား… ကျွတ်…ထိလိုက်တာ….နင့်နေတာပဲ….အ…ဆောင့်….”

ဘစိုး၏ ဆောင့်လိုးချက်တွေက နှေးလိုက်မြန်လိုက်ပေမယ့် တစ်ချက်လေးမှမနား…။ တစ်ချက်လေးမှ အားမလျော့ သွား။ ခင်လေး ဘစိုးကို အထင်သေးခဲ့သမျှ ခုမှ အလူးအလဲခံနေရတော့သည်။တော်တော်ကို လုပ်နိုင်တဲ့ လီးပိုင်ရှင်လို့လည်း အသိအမှတ်ပြုရပေသည်။ ခင်လေး အောက်မှ အလိုးခံနေရင်း ဆန္ဒတွေပြီးမြောက်ရတာ ဘယ်နှကြိမ်မှန်းပင် မသိတော့။ 

ဘစိုးက ဆေးဝါးအကူအညီရယူထားပုံရသည်။ ခုထိသုတ်ရည်မလွှတ်သေး လီးကတင်းတုန်း တောင့်တုန်း။ သူမစောက်ဖုတ် ထဲကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်ချလိုးပေးနေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။ ဘစိုးက ခင်လေးကို ပက်လက်အနေအထားဖြင့်ပင် ပုံစံမျိုးစုံ ဖြင့် ဆက်ဆံသည်။ 

ခင်လေးကတော့ ဘစိုးပြုသမျှကို နုရတော့သည့်ဘဝ။ အကောင်းလွန်ပြီး မျော့ချင်ချင်တောင်ဖြစ်နေပြီ။ တစ်သက်မှာ မထင်မှတ်ထားသော ကာမစည်းစိမ်မျိုးကို ခင်လေး ခံစားရရှိခြင်းပင်ဖြစ်တော့သည်။ကိုဘစိုးနဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ ခပ်မိုက်မိုက်လိုးပွဲလေးအကြောင်း ကျမတွေးတောမြင်ယောင်ရင်း နေ့လည်ခင်းကို လွန် မြောက်ကာ အထီးကျန်ညတွေကို ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရသည်။

“ မေမေ…”

“ ဟင်…သမီး…မေသင်း…ဒီနေ့ဘော်ဒါပိတ်လို့လား….”

မေသင်းနဲ့ ကျမဟာ သားအမိဆိုပေမယ့် သူငယ်ချင်းပေါင်း ပေါင်းသင်းကာ ပြောဆိုဆက်ဆံခဲ့ကြတာဖြစ်သည်။ ထို အခြေအနေမှာတောင် မေသင်းတစ်ယောက် အပြစ်ကြီးကြီးမားမား အပြစ်ကျူးလွန်ထားမှန်းသိရှိလိုက်၏။

“ ကဲ…မေသင်း…မေမေ့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောစမ်း…ဘာဖြစ်လာတာလဲ…”

ကျမက လမ်းဖွင့်စကားလမ်းကြောင်းပေးလိုက်သဖြင့် မေသင်းက အနည်းငယ်ရဲတင်းသွားပုံဖြင့် အိမ်ရှေ့တံခါးအ ကွယ်သို့သွားကာ လူတစ်ယောက်ကို လက်ဆွဲခေါ်လာတော့သည်။

“ ကိုကို…ဒါ…မေသင်း မေမေ…မေမေ…မေသင်းနဲ့ ကိုကို ခိုးပြေးပြီးကြပြီ…မေမေ…”

“ ဟင်…”

“ ဟင် ‘ 

တစ်လုံးပဲ ကျမ အသံထွက်နိုင်တော့သည်။ ရှင်းသည်။ မေသင်းပြောပုံကရှင်းသည်။ ဘော်ဒါမှာ ခဏအလုပ် ဝင်တဲ့ ဂိုက်ဆရာလေးနဲ့ ချစ်ကြိုက်ပြီး မေသင်းတို့ ခိုးပြေးကြသည်။ နောက်တစ်နေ့ အမေလုပ်တဲ့သူဆီလာသည်။ ကျမ ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့။ 

နောက်ဆုံး သမီးနဲ့ သမက်ကို အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားရတော့တဲ့အဖြစ်ရောက်သွားခဲ့သည်။ ဖြိုးကိုမောင် လို့ ခေါ်တဲ့ ကောင်လေးက သမီးထက် ( ၅ ) နှစ်လောက်တော့ကြီးသည်။ ရုပ်ရည် သန့်သန့်ပျံ့ပျံ့နဲ့ လူရည်သန့်ပုံစံလေးပါ။ ထို့နေ့ က တစ်ဦးတည်းသော ချစ်သမီးလေးနဲ့ တစ်ကောင်ကြွက်သမက်လေးတို့ကို သဘောတူကြည်ဖြူစွာနဲ့ပဲ လက်ခံကာ သူတို့ ဘဝရှေ့ရေးအတွက် စီစဉ်ထိမ်းမြားလက်ထပ်ပေးခဲ့ရတော့သည်။ 

အဲဒီမှာ ကျမအတွက် အပြောင်းအလဲတွေဖြစ်ဖို့ လမ်းစပေါ် လာခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ အကြောင်းအရင်းက သမီးမေသင်းတို့ လင်မယားကြောင့်ပေါ့ရှင်…။

“ အိုး…ဟင်း…ဟင်း…ကိုကို…အား…နာနာစုပ်ကွာ…အစိကို…အ…ရှီး…မိုက်တယ်…အထဲကို…ယက်အုံး…အ…”

အချိန်က ညဉ့်ဦးယံသို့တိုင်ခဲ့ပြီ။ မေသင်းတို့အကြောင်းတွေးတောရင်မောနေရတဲ့ ကျမအတွက် အာရုံတွေလန့်ဖျတ် သွားရသည့်အသံက မေသင်းတို့ လင်မယားအခန်းမှဖြစ်သည်။

ပျဉ်ထောင်သွပ်မိုး အိမ်လေးက အနည်းငယ်ကျဉ်းမြောင်းသ လိုရှိသော်လည်း အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းနှင့် ဧည့်ခန်း၊ ဘုရားခန်း အစုံအလင်ဖြစ်အောင် ဖွဲ့စည်းထားသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် အခန်း ဖွဲ့စည်းထားမှုကို သုံးပေခွဲခန့် အကျယ်အဝန်းဖြင့် လူသွားလမ်းခြားထားသေးသည်။ 

ထိုအကွာအဝေးမှပင် မေသင်း၏ ရမ္မက် ဇောထန်စွာ ညည်းညူသံက အတိုင်းသားပေါ်ထွက်နေသည်။ ဆယ်ကျောက်သက်ကလေးမို့ တဏှာကာမကိစ္စကို စိတ်ကြွစ အရွယ် မေသင်းအဖို့ဘာမှ မစဉ်းစားတတ်သေး။ သူမရဲ့အော်ငြီးသံက မိခင်ဖြစ်သူ ကျမ ခင်လေးကို အပ်နဲ့ဆွသလိုဖြစ်နေ တော့သည်။ ညားခါစလင်မယားနှစ်ယောက် အလုပ်ဖြစ်နေကြပုံပင်။

သမက်ဖြစ်သူ ဘယ်လောက်တောင် ဆွနေမှန်းမသိ။ ကျမရဲ့သမီး မေသင်းရဲ့ ဏှာထန်ပြီးပြောနေသံတွေက အရှက်ကုန်နေတဲ့ စကားတွေ…ထိုအသံတွေက ကျမရင်မှာ အပ်နဲ့ အဆွခံရသလိုဖြစ်နေခြင်းက သမီးဖြစ်သူ ခံစားနေရသော ကာမဝေဒနာရဲ့ အရသာကို စိတ်ထဲထပ်တူခံစားကြည့်မိစေတာ ကြောင့်ဖြစ်သည်။

တော်၏ မတော်၏ ကျမ မတွေးမိတော့။ မှန်လား မှားလားလည်း မစဉ်းစား။ သမက်နဲ့ သမီးတို့ရဲ့ အလုပ်ဖြစ်နေပုံ လေးကို ကြည့်ချင်လာမိသည်။အိပ်ယာမှ အသာအယာထကာ ခြေဖွနင်းရင်း မေသင်းတို့ အိပ်ခန်းနားတိုးကပ်လာမိသည်။ နှစ်ပေါင်းများစွာနေလာခဲ့တဲ့ အိမ်လေးမို့ မေသင်းတို့ အခန်းထဲကို ဘယ်နေရာကောင်းစွာမြင်နိုင်မလဲဆိုတာ ကျမ သိနေသည်။

အကယ်၍ သူတို့အမှတ်တမဲ့ထွက်လာလျှင်လည်း ကျမကို မမြင်နိုင်အောင် အခန်းပေါက်ဝက မချောင်းတော့ဘဲ ဘေး ဘက်ထောင့်ချိုး ဧည့်ခန်းနေရာမှ ဟနေသော ပျဉ်ကြားမှပင် ချောင်းမည်ဟုစိတ်ကူးကာ ဧည့်ခန်းဘက်သို့ အမြန်လာခဲ့သည်။ အကျအန နေရာယူပြီးချိန်မှာတော့ မေသင်းတို့ အိပ်ခန်းထဲကို ကောင်းစွာမြင်နေရပေတော့သည်။

“ ကိုကို…လာ ဒီမှာလှဲတော့လေ…မေသင်းတော့ တစ်ချီပြီးသွားပြီ…ကိုကို ဘာဂျာမှုတ်တာ မိုက်တယ်…အရမ်းပဲ…”

“ ဒါဆို ကိုကို့ကိုလည်း ပြန်ပြုစုလေကွာ…”

မေသင်း ခုနက စောက်ဖုတ်အယက်ခံနေပုံရသည်။ တစ်ချီတောင်ပြီးသွားပြီဆိုပဲ။ သမီးဖြစ်သူ၏ မောဟိုက်သံလေး က တုန်တုန်ရီရီလေးကြားနေရသည်။ ကျမ ပို၍ စိတ်ဝင်စားလာမိသည်။

ချောင်းကြည့်နေသော ပျဉ်ကြားမှ မြင်ကွင်းကတော့ ရှင်းလင်းပြတ်သားလှသည်။ နှစ်ဦးစလုံး အဝတ်မဲ့နေကြ၏။ သမီးဖြစ်သူမေသင်း၏ ကိုယ်လုံးဖွေးဖွေးလေးက ဝင်းထွက်နေ သည်။ ဒီတစ်နှစ်အတွင်း အတော်ထွားလာသောကြောင့် သူမရဲ့ကောက်ကြောင်းအလှက စွင့်စွင့်ကားကားလေး။ သမက်ဖြစ် သူ ဖြိုးကိုမောင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ကျစ်လျစ်လှသည်။ 

အရမ်းကြီးထွားကြိုင်းနေတာမျိုးမဟုတ် ကြွက်သားများက အဖုဖုအထစ် ထစ်တွေ။ သမက်ဖြစ်သူရဲ့ လီးကိုတော့ ကျမ ရှင်းလင်းစွာမမြင်ရသေးပေ။ ခုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်နေသော ဖြိုးကိုမောင်ရဲ့ ခြေရင်းဘက်တွင် သမီးမေသင်းက ကွယ်၍ထိုင်နေ၏။

“ မေသင်း…ဘေးဘက်ကနေ လာစုပ်ပေးကွာ…ဒါမှ ကိုကို မေသင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်လို့ရမှာ…”

“ ဟင့်…ကိုကိုကလည်း ခုနယက်ပေးထားတာ အရည်တွေရွှဲနေပြီဟာကို…”

“ လာပါကွာ…နှိုက်ချင်သေးလို့ပါ…”

မေသင်းက နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ ဖြိုးကိုမောင်၏ ဘေးသို့ ရွှေ့ထိုင်ပြီး ခါးကိုကိုင်းကာ လီးတံကြီးပေါ်သို့ အုပ်မိုးလိုက် လေတော့၏။ ကျမရင်ထဲနင့်နေအောင် ပူဆင်းသွားပြီး သွေးသားတွေ ပူနွေးလာရသည်။သမက်ဖြစ်သူရဲ့လီးက တုတ်ခိုင်လှ ပြီး ဒစ်ကြီးက သိသိသာသာစွင့်ကားနေ၏။ ယောကျ်ားနဲ့ ဝေးကွာပြတ်လပ်နေတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ကျမဟာ ဖြိုးကိုမောင်ရဲ့ လီး ကိုမြင်မိတော့ စိတ်ကထကြွလာရသည်။

“ ပြွတ်….ပြွတ်…အွန်း…ဟွန်း…အု…အု…”

“ အ…အား…ဟား…ရှီး…စုပ်စမ်းကွာ…ပြင်းပြင်းလေး….အား…ကောင်းလိုက်တာ….မေသင်းရယ်….”

သမက်က သမီးဖြစ်သူခေါင်းကို အုပ်ကိုင်ပြီး ခါးကို ကော့ကာ လီးကိုပါးစပ်ထဲ ကော့ထိုးပေးနေပုံက အလူးအလဲ။ မေသင်း ဘယ်လောက်တောင် စုပ်ပေးနေမှန်းမသိ။ ဖြိုးကိုမောင်က ကျလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဖင်ကုန်းလီးစုပ်ပေးနေသော မေသင်း၏ ဖင်ကိုပွတ်လိုက် စောက်ဖုတ်နှိုက်ပေးလိုက်လုပ်ပေးနေခြင်းကြောင့်လည်း မေသင်းတစ်ယောက် လီးကို မဲစုပ်ပေး နေပုံရသည်။

“ ပြွတ်…ပြွတ်…အု…အွန်း….အု….”

မေသင်းရဲ့ လီးစုပ်သံ လီးနင်သံတွေက ကျမကို စိတ်ကြွလာအောင် ဆွပေးနေသည်။ ချက်ချင်းပဲ အခန်းထဲပြေးဝင်ပြီး အလိုးခံချင်တဲ့စိတ်ကို မနည်းထိန်းချုပ်နေရသည်။ မေသင်းကတော့ သဲသဲမဲမဲပင် လီးကိုစုပ်ပေးနေ၏။ အမေတူ မို့လားမသိ။ မေသင်းရဲ့တဏှာစိတ်က ထန်လွန်းလှသည်။

သူ့ကိုကို ကို အစွမ်းကုန်ပြုစုပေးနေ၏။ ကျမ မျက်လုံးအစုံမှိတ်ကာ အခန်းထဲက သမီးနဲ့ သမက်တို့၏ ရမက်သွေးကြွနေတဲ့ အသံတွေကို ဖီလင်ယူနေရင်း စောက်ဖုတ်နှိုက်နေမိသည်။ အခန်းထဲက အသံတွေ က တစ်မျိုးပြီးတစ်မျိုး ပြောင်းလဲနေသည်။ ချောင်းကြည့်နေရာမှ အတွေးဖြင့် ဖီလင်ယူနေမိသော ကျမစိတ်ကို ထိန်းကာ အခန်းထဲကို ပြန်ချောင်းမိပြန်သည်။

“ အိုး…” 

မြင်ကွင်းက ကျမကို ဖြတ်ရိုက်လိုက်သလိုနင့်သွားသည်။ ဘယ်အချိန်က ပုံစံ ပြောင်းပြီး လိုးနေကြမှန်းမသိ။ အသံကိုပဲနားစွင့်ဖီလင်ယူနေတဲ့ ကျမစိတ်တွေ အလွန်ထကြွလာရအောင် မြင်ကွင်းက ပို့ ဆောင်နေသည်။ မေသင်းက ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ထားပြီး ဖြိုးကိုမောင်က နောက်မှ ဒူးထောက်၍ မေသင်းရဲ့ခါးလေးကို စုံ ကိုင်ပြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးနေသည်။

“ အား….အမလေး….အင်း….ဟင်း….အိုး…ကိုကို…ထိတယ်…ကိုကိုရယ်…အ…ဟာ…အား..ဟာ…ဆောင့်…နာနာ ဆောင့်လိုး…အ…ဟား….”

မေသင်း ဖင်ဆုံကြီးက တုန်ခါနေသည်။ ဖြိုးကိုမောင်ရဲ့ ဆောင့်လိုးချက်ကြောင့် တင်ပါးတွေဟာလည်း တုန်တုန်သွား သည်။ သိပ်မိုက်တဲ့မြင်ကွင်းပါပဲရှင်…။ 

သမက်ဖြစ်သူက တစ်ခါတစ်ခါ ခါးကိုကိုင်းပြီး မေသင်းရဲ့တွဲလွဲကျနေတဲ့ နို့အုံလေးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြန်သေးသည်။ ကျမရင်ထဲ ကုလားဘုရားပွဲလှည့်သလို တုန်ရီနေမိပါသည်။ စောက်ဖုတ်ကလည်း ရွထလာပြီ ဖြစ်သည်။ မရတော့။ သူတို့လိုးနေကြတဲ့မြင်ကွင်းကို စွန့်ခွာမှဖြစ်ပေတော့မည်။ ကြာရင် အခန်းထဲပြေးဝင်ပြီး သမီးနဲ့အပြိုင် အလိုးခံမိနေပေလိမ့်မည်။

သမက်ဖြစ်သူ ဖြိုးကိုမောင်ကိုတော့ ကျမ ခိုက်သွားသည်။ အချိန်ယူကာ သိမ်းသွင်းပြီး ခိုးစားရပေ တော့မည်။ ခုတော့ ထကြွနေတဲ့ စိတ်တွေပြေပျောက်စေခြင်းငှာ ရေဆေးပြီး အိပ်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ပြီး အိမ်သာဆီသို့ ထွက်လာခဲ့မိပါတော့သည်။ 

မေသင်းရဲ့ယောက်ျား ကျမရဲ့သမက်လေးကိုတော့ ရေရှည်စီမံကိန်းဆွဲကာ မြူဆွယ်ဖြားယောင်း ပြီး ကျမရဲ့ကာမဆန္ဒတွေအတွက် အသုံးချရပေတော့မည်။ ထိုဆုံးဖြတ်ချက်က ကျမအတွက်တော့ မမှားလောက်ဘူးထင်ပါတယ်…။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။