Wednesday, October 31, 2012

အချစ်ကျောင်း အပိုင်း ( ၆ )

အချစ်ကျောင်း အပိုင်း ( ၆ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

longhairlover ရေးသည်။

“ ဆရာမ ဖင်နည်းနည်းဖြဲပေးပါ…”

ကိုစိုးမောင်က ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုတော့ ကိုယ်တိုင် ဖင်အဖြဲခိုင်းသည်၊ မိမိဖင်ကို လိုးနိူင်ရန်အတွက် မိမိကိုယ်တိုင် ဖင်ဖြဲပေးရမည့် ဒေါ်ခင်မေစိုးပို၍ စိတ်ရိုင်းတွေထန်လာသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးသည် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကားရပ်ကာ ခါးမှတဆစ်ချိုးကာ၊ ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းကို ရှေ့သို့ကိုင်းချကာကုန်းနေရာမှ လက်နှစ်ဘက်နောက်ပစ်လာသည်၊ မိမိ၏တင်ပါးသားကြီး ၂ ခြမ်းကို လက်နှစ်ဘက်နှင့်ကိုင်ကာ ဆွဲဖြဲပေးသည်၊ ဆီသုတ်ထားသည့်လက်ပြောင်နေသောစအိုပေါက် ဟပြဲပြဲနှင့်အပြူးသားပေါ်လာသည်။

“ ဖင်လိုးမယ်နော် ဆရာမ…”

“ အင်း….အင်း….”

ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ အသံ တုန်နေသည်၊ တကိုယ်လုံးလည်း တုန်ရင်လှုပ်ခါနေသည်။

“ ဖင်ထဲလီးစသွင်းရင်တော့ နာလိမ့်မယ်၊ နည်းနည်းအောင့်ခံပါ…”

“ အရမ်းကြီးတော့ ဖိမထိုးပါနဲ့နော်ဆရာ၊ ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါရှင် ..”

“ မကြမ်းပါဘူး ဆရာမရဲ့၊ တောက်၊ ဆရာမဖင်ကြီးကတော့ ရှယ်ပဲဗျာ….ကားအိဝတစ်နေတာပဲ၊ ဒီလိုဖင်တင်းတင်းကြီးမျိုးကို ဖိုက်ချင်နေတာကြာပြီဗျ…”

ပြောရင်း ဖြဲပေးထားသောဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ဝတွင် လီးတေ့ထောက်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး ဆတ်ကနဲတုန်သည်၊ အသက်ကို အောင့်ကာထားမိသည်၊ဖင်ကိုတော့ ပို၍ဖြဲပေးသည်။

“ ဖင်ဖြဲထားတာ ဖယ်မသွားနဲ့နော်၊ လီးထိုးသွင်းရင်လည်းဆက်ဖြဲထား….ဟုတ်လား၊ ကျွန်တော်က ဖယ်ဆိုမှဖယ်….”

တေ့ထားသောလီးကို ဖင်ပေါက်ထဲထိုးသွင်းမချသေးပဲ ခပ်ဖိဖိလေးထောက်ထားလျှက် ကိုစိုးမောင်ကပြောသည်၊ ထိုသို့ဖိဖိလေးထောက်ထားမှုကဖင်ကိုယားကျိကျိဖြစ်စေသည်မို့ ဒေါ်ခင်မေစိုး အသက်ရှူပြင်းလာသည်။

“ ဟုတ်…..ဟုတ်ကဲ့ပါ…..”

“ ကိုင်း….ဆရာမဖင်ထဲ လီးထိုးသွင်းပြီ…..ဟောဒီမှာ…ဘွပ်ဗျစ်…”

ပြောပြောဆိုဆို တေ့ထောက်ထားသောလီးကို အသာအားစိုက်ကာဖိသည်၊ ဒစ်ဖူးသည် ဖြဲပေးထားသောစအိုပေါက်ကို ထိုးထိုးလာသည်၊ဒေါ်ခင်မေစိုး ရင်ဒိန်းဒိန်းခုန်သည်၊ ထိုနောက် ဖိအားတချက်ပြင်းလာကာလီးဒစ်အဖူးပိုင်း စအိုပေါက်ထဲသို့တိုးဝင်သည်၊ ဒစ်တခုလုံးတော့ မဟုတ်ပါ၊ထိပ်ဖူးပိုင်းတလက်မခွဲလောက်သာ တစ်၍ဝင်သည်၊ စအိုပေါက် ပြဲအာလာသည်၊စပ်ဖျင်းဖျင်းလေးဖြစ်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏မျက်နှာတချက်မဲ့ကာ စုတ်သပ်ညည်းသည်။

“ အား ကျွတ်ကျွတ်…ဟင့်…”

“ ဖင်ထဲ လီးဝင်ရဲ့လား…”

“ အင်း……ဝင်တယ်…..ဝင်တယ်……”

“ နာလား…”

“ စအို၀ ကျိန်းနေတယ်….”

“ ဆက်သွင်းမယ်၊ ခံနိူင်တယ် မဟုတ်လား….”

“ အင်း…”

“ ဗျစ်ဘုဘရှူးဘွပ်…..အား နာတယ်….ကျွတ်ကျွတ်…”

စိုးမောင်က ဆက်ဖိထိုးသွင်းရာ လီးဒစ်ကြီးတခုလုံး ဖင်ပေါက်ထဲဝင်သည်၊ လီးဝင်သွားမှုနှင့်အတူ ဖင်ကြီးကော့တက်သည်။

“ သင်းသင်းဖြူစောက်ပတ်ကို ကုန်းရက်ပေးလိုက်အုန်းလေ၊ ဆရာမစောက်ပတ်ကို ကျွန်တော်နှိုက်ပွတ်ပြီး ဖင်ထဲလီးအဆုံးဝင်အောင်ဆက်သွင်းမယ်၊ ဖင်ကိုတော့ ဆက်ဖြဲပေးထား….”

ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏စအိုပေါက်ထဲ ဒစ်ကြီးဝင်သွားအောင်ဖိထိုးသွင်းပြီးနောက် ဆရာကိုစိုးမောင်က ပြောသည်။

ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် လက်နှစ်ဘက်နောက်ပစ်ကာ ဖင်ကိုဆက်ဖြဲထားရင်းက ခေါင်းကိုသင်းသင်းဖြူပေါင်ခွကြားထဲရောက်သွားအောင် ကိုင်းချသည်၊သင်းသင်းဖြူကလည်း ပေါင်ကြီးကိုကား၍အလိုက်သင့်ကော့ပေးသည်။

အဖုတ်ပေါ် ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပါးစပ်အပ်မိသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးက တပည့်မလေး၏စောက်ပတ်ကို ရက်ပေးလိုက်သည်၊ ထိုအချိန်တွင် ဆရာကိုစိုးမောင်ကလည်းဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပေါင်ကြားကိုလက်နှိုက်ကာ စောက်ပတ်ကိုအုပ်ကိုင်ပွတ်သည်၊ စောက်ပတ်ပွတ်ပေးရင်း လီးကိုဖင်ပေါက်ထဲ ဖိ၍ဖိ၍ထိုးသွင်းသည်၊ စောက်ပတ်ပွတ်ပေးနေမှုကြောင့် ဒေါ်ခင်မေစိုးဖီလင်အပြတ်ရနေရာဖင်ထဲလီးကြီးထိုးသွင်းမှုကြောင့် နာကြင်နေသည့်ဝေဒနာဒဏ်ကိုပင်အတော်ခံနိူင်ရည်ရှိသည်၊ ထို့ပြင် သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ကို ရက်ပေးရမှုကြောင့်လည်း ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတမျိုးစိတ်လှုပ်ရှားကာ ဖီလင်ဆန်းရရှိနေသည်၊ သည်လိုနှင့် ကိုစိုးမောင်၏လီးချောင်းကြီးတချောင်းလုံးဒေါ်ခင်မေစိုးဖင်ပေါက်ထဲ အဆုံးဝင်သွားလေတော့သည်။

“ ဖင်ဆက်ဖြဲမထားနဲ့တော့၊ သင်းသင်းဖြူရဲ့ဖင်ပေါက်ကိုသာဘိုင်ဘရေတာနဲ့ထိုးကလိပေးလိုက်….”

ကိုစိုးမောင်က ပြောသည်၊ ထိုနောက် ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ကိုရက်ရက်စက်စက်ပင် ဆောင့်လိုးလေတော့သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ လူကောင်ကြီးသလို ဖင်ကြီးကလည်း ဝတစ်နေသည်၊ ဖင်၀၀ကြီးမို့ ကိုစိုးမောင်ကညှာတာမနေပဲ လီးအဆုံးဝင်အောင်ထိုးသွင်းပြီးသည်နှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာလည်း စောစောက ပြီး လုလုရှိနေမှုအရှိန်ကြောင့် ဖီလင်တွေတက်၊ ရမက်တွေထန်နေလေရာ ကိုစိုးမောင်၏ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖင်လိုးပေးမှုကို ခံနိူင်နေသည်၊ ဆုံကြီးကာ ပေါင်လုံးများလည်းတောင့်သောကြောင့် ကိုစိုးမောင်အနေဖြင့် အားမနာတမ်းဆောင့်လိုးနိူင်သည်။

ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် ကိုစိုးမောင်ဖင်အပြတ်လိုးနေတာကို တအင့်အင့်ခံရင်းသင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ကိုလည်း အားရပါးရရက်သည်၊ ဖင်ထဲသို့လည်းဘိုင်ဘရေတာထိုးကလိသည်၊ သင်းသင်းဖြူလည်း အရမ်းအရသာတွေ့နေသည်၊ ဆရာကိုစိုးမောင်က သုတ်လွှတ်ပေးတော့ရန်ပိုင်းဖြတ်ထားသည်မို့ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ကို တအားကိုဆောင့်လိုးနေသည်၊ ဆောင့်ချက်များကြမ်းလှသည်၊ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ ဆုံကောင်းလှကာ၊ အသက်အရွယ်ကလည်းလိုး၍အကောင်းဆုံးအရွယ်အပိုင်းအခြားမို့ ကိုစိုးမောင်ကြမ်းသ၍ခံနေနိူင်သည်။

အပီဆောင့်လိုးတာခံရင်း ဒေါ်ခင်မေစိုး၊ သုံးချီသုံးလားပင် ပြီးသည်၊သင်းသင်းဖြူလည်း ( ၂ )ကြိမ် ပြီး ခဲ့သည်၊ပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းသောဖင်လိုးမှုကို အားရပါးရချောင်းကြည့်နေကြလေသော အပြင်မှချာတိတ်နှစ်ယောက်လည်း ဘယ်လိုမှမထိန်းနိူင်ကြတော့ပဲသုတ်ရည်တွေထွက်ကုန်ကြသည်၊နောက်ဆုံးတော့ ဆရာကိုစိုးမောင်လည်း သုတ်လွှတ်ပေးရသည်။

ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ကို တရကြမ်းဆောင့်လိုးနေရင်း သုတ်ရည်ထွက်လုလုအချိန်သို့ရောက်သောအခါ ဖင်ပေါက်ထဲမှလီးကိုဆွဲထုတ်သည်၊ ပြီးတော့သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ကို ကုန်းရက်ပေး၊ စုပ်ပေးနေသောဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဆံပင်ကိုကိုင်ကာ လှမ်းဆွဲယူသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၊ ကြွတက်ပါလာသည်၊သင်းသင်းဖြူ၏စအိုပေါက်ကို ထိုးကလိပေးနေသောဘိုင်ဘရေတာလည်းလွတ်ကျန်နေခဲ့သည်၊ ဘိုင်ဘရေတာကြီးသည် သင်းသင်းဖြူ၏စအိုပေါက်တွင်တစ်လစ်ကြီးဖြစ်ကျန်နေခဲ့ပြီးမှ “ပြွတ်” ဆိုကျွတ်ထွက်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒေါက်ကနဲကျသည်။

“ ဒူးထောက်ပီး ခေါင်းမော့ထားစမ်း…”

ဆရာကိုစိုးမောင်က ပါးစပ်မှပြောရင်း ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဆံပင်ကိုဆွဲကာဒူးထောက်ရက်သားဖြစ်အောင်လုပ်သည်၊ ခေါင်းကိုလည်း ဆွဲမော့ထားသည်။

ကိုစိုးမောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုင်တွယ်လုပ်ဆောင်မှုကြောင့် ဒေါ်ခင်မေစိုးခမြာငြင်းဆန်ရန်စိတ်ကူးဖို့ပင် အချိန်မရ၊ ကိုစိုးမောင်၏ခြေရင်းတွင်ဒူးထောက်ကာခေါင်းလည်း မော့ရက်သားဖြစ်သည်၊ သုတ်လွှတ်စပြုနေသောလီးကြီးကသူမ၏မော့နေသောမျက်နှာအပေါ်နားမှာ၊ထိုနောက် လီးထိပ်မှသုတ်ရည်ပူနွေးနွေးဋ္ဌ ချွဲကျိကျိများ ပျစ်ကနဲပျစ်ကနဲပန်းထွက်သည်၊ သုတ်ရည်တို့ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏မျက်နှာပေါ် နေရာအနံှ့ရောက်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် ယောင်၍ပါးစပ်ဟထားမိရာ ပါးစပ်ထဲသို့ပင်သုတ်ရည်အချိ့ဝင်သည်၊ သုတ်ရည်နံ့ ထောင်းထောင်းထသည်၊ မိမိမျက်နှာအနှံ့ သုတ်ရည်ပူတွေပျစ်ကနဲပျစ်ကနဲကျလာချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာလည်းကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထရင်း တချီကောင်းကောင်းကြီး ပြီးရပြန်သည်၊စောက်ပတ်ထဲမှစောက်ရည်ကြည်တို့တောက်တောက်ယိုကျသည်၊သင်းသင်းဖြူမှာလည်း သည်အဖြစ်ကိုလှမ်းကြည့်ရင်း ဘယ်လိုမှမနေနိူင်တော့။

ခုန်တန်းလျားပေါ်မှ ကမန်းကတန်းခုန်ဆင်းသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏မျက်နှာဘေးနားတွင်ကပ်ကာ ဒူးတုတ်ထိုင်၍မျက်နှာမော့ပေးသည်၊ ကောင်မလေးဘယ်လိုဖီလင်မျိုးဖြစ်ကာ ဘယ်လိုဆန္ဒမျိုးရှိနေသည်ကိုနားလည်သောကိုစိုးမောင်က သူ့လီးချောင်းကြီးကို သင်းသင်းဖြူ၏မျက်နှာဘက်ဆီလှည့်ပေးလိုက်သည်၊ နောက်ဆုံးအသုတ်အဖြစ်ပန်းထွက်သော သုတ်ရည်များင်းသင်းဖြူ၏မျက်နှာပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်ကျသွားလေသည်။

သုတ်ရည်တွေကို မိန်းမနှစ်ယောက်၏မျက်နှာများပေါ် ပန်းထုတ်ချပေးပြီးနောက် ဆရာကိုစိုးမောင်က တစ်ရှူးပေပါစက္ကူလိပ်ကြီးကိုသွားယူကာစက္ကူစများဆွဲထုတ်ဖြတ်ယူ၍ ဒေါ်ခင်မေစိုးနှင့်သင်းသင်းဖြူတို့၏မျက်နှာများပေါ်မှသုတ်ရည်တွေကို သုတ်ဖယ်ပေးသည်၊ အမျိုးသမီးများသည် မိမိတို့၏စောက်ပတ်၊ ဖင်ပေါက်နှင့် ပေါင်ရင်းပေါင်ချန်တဝိုက်တွင် ပေကျံနေသောသုတ်ရည်များကို တစ်ရှူးပေပါများဖြင့် သုတ်ပစ်သန့်စင်ကြသည်။

ကိုစိုးမောင်၏လီးချောင်းကြီးတွင် ပေကျံနေသည်များကိုပါ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးနှင့်ကျောင်းသူမလေးသင်းသင်းဖြူတို့က သုတ်သင်သန့်စင်ပေးလိုက်လေသေးသည်၊ ထိုသိုသန့်စင်ပေးခိုက်မှာပင် အမျိုးသမီးတို့၏လက်များဖြင့်ထိတွေ့မှုကြောင့်လားမသိ၊ ဆရာကိုစိုးမောင်၏လီးချောင်းကြီးသည် ထောင်းကနဲမတ်တောင်၍လာသည်။

“ ဟော….လီးပြန်တောင်လာပြီ….”

ဆရာမနှင့်ကျောင်းသူလေးတို့ပြိုင်တူပင်ရေရွတ်မိကြသည်၊လီးပြန်တောင်လာခြင်းသည် ဆက်လိုးနိူင်သည့် (လိုးလည်းလိုးအုန်းမည့်)သဘောမို့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်တို့၏ရမက်စိတ်ရိုင်းများသည်လည်း ချက်ချင်းပင်နိုးထထန်ပြင်းလာကြသည်၊ နှစ်ယောက်လုံးမှာ ရမက်ထန်ကြသူများမို့ဝက်ဝက်ကွဲအောင်အလိုးခံရပြီးသည့်တိုင် ထပ်လိုးမည်ဆိုလျှင် ခံချင်ကြသေးသည်၊ မတင်းတိမ်နိူင်ကြသေး။

“ ဟဲ  ဟဲ….လီးတောင်လာတော့ ဘာလုပ်ရမလဲ သိလား….”

ဆရာကိုစိုးမောင်က ခပ်ပြုံးပြုံးပြောသည်၊ ပြောရင်း လက်ကလည်းပါလာသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ ဖင်ဆုံ၀၀တစ်တစ်ကြီးကို ဘယ်လက်ဖြင့်ကိုင်ညှစ်သည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏နို့အုံလေးတခုကို ညာလက်ဖြင့်လှမ်းဆွဲနယ်သည်၊ ဖင်ကိုင်ခံရသောဆရာမ၊ နို့ဆွဲခံရသောတပည့်မလေးပါ “ဟော့” လာကြသည်။

“ ခစ် ခစ် ခစ်….လုပ်ကြတာပေါ့ ဆရာရဲ့….”

သင်းသင်းဖြူက အသံလွင်လွင်လေးနှင့်ရယ်ကာပြောသည်။

“ စက္ကင်းရောင်း(ဒုတိယအချီ) ဆက်ကြတာပေါ့ …”

ဒေါ်ခင်မေစိုးကလည်း မပြုံးတပြုံးပြောသည်။

“မင်းက အလိုးခံချင်သေးလို့လား ..”

ကိုစိုးမောင်က သင်းသင်းဖြူ၏တင်ပါးလေးကို အသာကိုင်ပွတ်ရင်းမေးသည်။

“ ဟင့်…..ခံချင်တာပေါ့ လို့…..”

ကောင်မလေးက ခပ်ညုညုပြန်ဖြေသည်။

“ ဆရာမ ကော…”

ဆရာ ကိုစိုးမောင်က ဆရာမ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ ပေါင်ကြားမှစောက်ပတ်ကို လှမ်းနှိုက်ရင်းမေးသည်၊ အဖုတ်သည် ထိကိုင်လိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်းဖေါင်းတက်လာသည်။

“ အိုး…..ဆရာကလဲ….”

“ ပြောစမ်းပါဆရာမရဲ့၊ ကုန်းချင်သေးလား….”

“ ဟင့်….ဆရာလုပ်ချင်ရင် လုပ်လေ….”

ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးက ခေါင်းလေးအသာငုံ့ကာပြောသည်၊ တကယ်တော့သူမကိုယ်တိုင် ကုန်းချင်နေသော်လည်း၊ ဆရာကိုစိုးမောင် လိုးချင်သည့်ဆန္ဒရှိလျှင်သာ လိုက်လျောမည့်သဘောမျိုးပြန်ဖြေသည်၊ ဆရာမ နည်းနည်းရှက်နေသည်ကိုး။

“ ဆရာမလို ဖင်ကြီးကြီး၊ နို့ထွားထွားနဲ့ ၀၀ဖြိုးဖြိုး၊ တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီးကို ကျွန်တော်က လီးတောင်တိုင်းကိုလိုးချင်နေတာဗျ၊ကျွန်တော့်ကိုပြောမနေနဲ့၊ အဲ ဆရာမ ကုန်းချင်မှသာ ကျွန်တော်က လုပ်လို့ရမှာ၊ ကဲ ဖြေစမ်းပါ…..ဆရာမ ရော အလိုးခံချင်သေးလား…”

ဆရာကိုစိုးမောင်က စကားမြိုင်မြိုင်နှင့် ခပ်ပိုင်ပိုင်ပြောချသည်။

“ သမီးကတော့ ကုန်းဖို့ရယ်ဒီပဲ၊ အလိုးခံချင်သေးတယ်…”

နှုတ်သွက်နှုတ်ရဲသော သင်းသင်းဖြူကတော့ ခပ်ရှင်းရှင်း ထပ်ပြောလာသည်။

“ ဆရာမ မကုန်းချင်တော့ဘူးဆိုရင် သင်းသင်းကိုပဲ ချရမှာပဲ….”

ကိုစိုးမောင်က အသာရယ်ရင်းဆိုလိုက်သည်။

“ ဟာ…..ဆရာကလည်း နှစ်ယောက်ရှိတာ တယောက်ကိုပဲချမယ်ဆိုတော့ ဘယ်ကောင်းမှာလဲ၊ လုပ်ရင်လည်း နှစ်ယောက်လုံးကိုလုပ်ပေါ့လို့…..”

ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး ထုတ်ပြောလာရသည်၊ ဒါတောင်မှ စကားကထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းဖြစ်နေသေးသည်။

“ အင်းလေ…နှစ်ယောက်လုံးချချင်တာပေါ့၊ ဆရာမကော…ကုန်းမှာလား…..”

“ အင်း…..ကုန်းမယ်…..ကုန်းမယ်…..ကဲ ရပြီလား …..’

ဒေါ်ခင်မေစိုးက ခပ်ဆောင့်ဆောင့်ပြောချလိုက်ရသည်၊ စိုးမောင်နှင့်သင်းသင်းဖြူက လက်ခုပ်ပင်တီးလိုက်ကြသည်။

“ အော်….ပြောရအုန်းမယ်၊ ကျွန်တော်တို့ အခုလိုပျော်နိူင်ကြတာကောင်လေးနှစ်ယောက်ရဲ့ကျေးဇူးကြောင့်ဗျ၊ သူတို့လည်း ပါချင်နေကြတယ်..အဲဒါ ပိုမြိုင်သွားအောင် သူတို့ကိုလည်းခေါ်လိုက်မယ်နော်….”

“ ဟင်….ဘယ်ကကောင်လေးတွေလဲ ဆရာရဲ့…..”

ဒေါ်ခင်မေစိုးက မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားဖြစ်ကာ ကမန်းကတန်းမေးသည်။

“ ဝင်းမိုးနဲ့တန်ချင်းတို့ မဟုတ်လား၊ အလကား၊ ဒီကောင်တွေလေသာကျယ်နေတာ၊ ဘာမှအဖြစ်ရှိတာမဟုတ်ဘူး၊ ကျကျနနလည်းမလုပ်နိူင်ပဲနဲ့၊ ရွှတ်ဆို ထွက်ကုန်ကြတာ ..”

သင်းသင်းဖြူက မဲ့ကာရွဲ့ကာဝင်ပြောသည်၊ သည်စကားကြောင့်အပြင်ကချောင်းကြည့်နေကြသောကောင်လေးနှစ်ယောက် အတော်မခံချင်ဖြစ်သည်၊ သင်းသင်းဖြူကိုလိုးရသည့်အခါကျမှ လိမ့်နေအောင်အပြတ်တွယ်ပစ်လိုက်မည်ဟု စိတ်ထဲကကြိတ်ကာတေးထားလိုက်ကြသည်၊ ဆရာကိုစိုးမောင်မခေါ်သေး၍ဝင်တော့မလာရဲသေးကြပါ။

“ သူတို့က အသက်ငယ်ပြီးစိတ်လည်းလောနေကြလို့ပါ၊ သူတို့စိတ်အေးအေးထား၊ အလောတကြီးမလုပ်ပဲ ဖြည်းဖြည်းဆေးဆေးလှုပ်ရှားဖို့သင်ပေးထားပြီးပါပြီ၊ စမ်းကြည့်မလား….’

သင်းသင်းဖြူနှင့်ကိုစိုးမောင် အပြန်အလှန်ပြောဆိုနေကြပုံများအရဝင်းမိုးတို့သည် သင်းသင်းဖြူနှင့်လုပ်ဖူးခဲ့ကြကောင်းလုပ်ဖူးခဲ့ကြမည်ဟုဒေါ်ခင်မေစိုးအတွေးပေါက်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာလည်း အသက်ကြီးသောမိန်းမတို့ထုံးစံ၊ ငယ်ရွယ်နုပျိုသောယောက်ျားလေးများကို စိတ်ဝင်စားမှုရှိနေရာ အသာပင်အလိုက်သင့်ငြိမ်၍နေလိုက်သည်၊ မိမိက နံ့တန့်တန့်လုပ်မပြပဲသူတို့ဘာသာစီစဉ်သည်ကို အသာရောကာလိုက်သွားဖို့ ကြံထားသည်၊ဆရာမတယောက်ဖြစ်ရာ တပည့်ကောင်လေးတွေနှင့် ကာမစပ်ယှက်မှုပြုရတာ ပေါ်တင်ကြီးတော့မကောင်းဟုသိနေသည်။

“ ဒီကောင်နှစ်ကောင်က ဆရာနဲ့ကြိတ်ပီး ခွင်ရိုက်ထားတာကိုး..”

“ ဒီလိုတော့လည်း မဟုတ်ပါဘူး၊ သူတို့လည်း မင်းလိုမျိုးပဲ၊စမ်းကြည့်အရသာခံချင်တာပေါ့၊ မင်းက ကူညီလိုက်ပါလား…”

“ သူတို့လုပ်နိူင်မယ်ဆိုရင်တော့ ဖြစ်တယ်လေ၊ အဲ သူတို့ကမလုပ်နိူင်ဘူးဆိုရင်တော့ ဆရာက ကောင်းကောင်းလုပ်ပေး၊ ဖြစ်လား….”

“ ရတယ်၊ ကဲ…..ဆရာမကော၊ ဘယ်လိုလဲ၊ ဝင်းမိုးတို့နဲ့လိုးချင်လား….”

ဆရာကိုစိုးမောင်က တိုက်ရိုက်ကြီးမေးချရာ ဒေါ်ခင်မေစိုးမျက်နှာကြီးရဲကာ ခေါင်းငုံ့သွားသည်။

“ ခေါ်သာခေါ်လိုက်ပါ ဆရာရယ်၊ တီချယ်လည်း ပါမှာပါ….”

သင်းသင်းဖြူက ကြားဝင်ပြောသည်။

“ ဟိုချာတိတ်နှစ်ကောင်ကို ခေါ်လိုက်မယ်နော် ဆရာမ….”

ဆရာကိုစိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေစိုးထံမှစကားထွက်လာအောင်မေး၍သာနေသည်၊ ဒါကလည်း သည်မိန်းမကိုရမက်ထန်ဏှာကြွအောင်နှိုးဆွနည်းတမျိုးဖြစ်သည်၊ မိမိစာသင်ကြားပေးနေသော တပည့်ကျောင်းသားလေးနှစ်ယောက်နှင့် ကာမစပ်ယှက်ရမည့်ကိစ္စမှာ (အရှက်ကုန်အောင်နည်းလမ်းမျိုးစုံနှင့် ပျော်ပါးကြမှာကလည်း သိနေသည်၊) ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးအတွက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာဖြစ်နေသလို ခပ်ရှင်းရှင်းကြီးခေါင်းညိတ်ရမှာကလည်းအတော်ခက်နေပါသည်၊ မိမိက သဘောတူလက်ခံကြောင်းမပြောမချင်းဆရာကိုစိုးမောင်က အမျိုးမျိုးရစ်နေမှာကိုလည်း ဒေါ်ခင်မေစိုးသိသည်။

“ သဘောပါပဲဆရာရယ်…သဘောပါပဲ…”

“ ကျွန်တော့်သဘောဆိုရင်တော့ ခေါ်လိုက်မယ်..”

“ အော်….ဆရာ့သဘောပါဆိုနေမှ၊ တကယ်ပါပဲ…”

ဤသို့ ဖြင့်ဆရာကိုစိုးမောင်သည် အခန်းအပြင်တွင်စောင့်နေလေကြသောဝင်းမိုးနှင့်တန်ချင်းတို့ကို လှမ်းခေါ်လိုက်လေသည်၊သည်အခေါ်ကိုစောင့်နေသော ကောင်လေးနှစ်ယောက်မှာ ကိုစိုးမောင်လှမ်းခေါ်သံမဆုံးမီမှာပင် အခန်းထဲသို့ အပြေးအလွှားဝင်လာကြလေသည်။

“ ဟား….မင်းတို့က တယ်တက်ကြွနေကြတာကိုးကွ၊ ခေါ်သံတောင်မဆုံးသေးဘူး၊ ရောက်လာကြပြီ….”

ကိုစိုးမောင်က ဆီးပြောလိုက်ရာဋ္ဌ ကောင်လေးနှစ်ယောက်မှာရယ်ကျဲကျဲနှင့် တယောက်ကိုတယောက်ကြည့်ကြသည်၊ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး ခေါင်းငုံ့ထားသည်၊ သင်းသင်းဖြူကတော့ကောင်လေးနှစ်ယောက်၏ပေါင်ခွဆုံများဆီသို့ စူးစိုက်ကြည့်သည်၊ဝတ်ထားသောကျောင်းစိမ်းပုဆိုးအောက်မှ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ရှိနေသည်ကိုအရိပ်အယောင်မြင်ရသည်၊ ငနဲတွေ လီးတောင်နေကြတာပဲဟုတွေးကာပြုံးစိစိဖြစ်သည်။

“ မင်းတို့နှစ်ယောက် မိန်းမလိုးချင်နေကြတယ်မဟုတ်လား…”

အားလုံးပွင့်ပွင့်လင်းလင်း၊ ရဲရဲတင်းတင်းရှိသွားစေရန်ရည်ရွယ်၍ ဆရာကိုစိုးမောင်က ခပ်ရှင်းရှင်းပင်မေးသည်။

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ….”

ဝင်းမိုးနှင့်တန်ချင်းတို့က စာသင်ခန်းထဲတွင်ပန်ဖြေသည့်အသံမျိုးဖြင့်ပြိုင်တူဖြေကြသည်။

“ အေး….ဒီမှာလည်း မင်းတို့နဲ့လိုးဖို့ မိန်းမနှစ်ယောက်အသင့်ရှိနေကြတယ်ကွ၊ မင်းတို့ဘာမှစိတ်လောမကြီးနဲ့၊ အေးအေးသက်သာနဲ့သာ လုပ်ကြဟုတ်လား၊ ကိုင်းဟေ့…..ဝင်းမိုး၊ မင်းကိုအရင်မေးမယ်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးနဲ့သင်းသင်းဖြူတို့နှစ်ယောက်ထဲက ဘယ်သူ့ကိုအရင်ချချင်လဲ…..”

ဘယ်တယောက်ကိုလိုးရသည်ဖြစ်စေ၊ ဝင်းမိုးက လိုးမည်သာဖြစ်သည်၊အကယ်၍ နှစ်ယောက်မှတယောက်ကိုသာ ရွေးရမည်ဆိုလျှင်တော့ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုကို အရင်စလုပ်ချင်သည်၊ သို့သော် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးမှာသူတို့ကိုစာသင်ပေးနေသော ဆရာမတယောက်လည်းဖြစ်ပေရာ ထိုဆရာမကိုလိုးချင်သည်ဟုထုတ်ပြောဖို့တော့ နှုတ်မရဲပဲ တွန့်ဆုတ်နေသည်၊ သူ့မျက်လုံးကတော့ ဆရာမ၏တလုံးတခဲကိုယ်လုံးကြီးကို တချက်ဝေ့ကြည့်သည်၊ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးဆော်ပီးနောက် ခဏနားနေကြသော ဆရာကိုစိုးမောင် ၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးနှင့် သင်းသင်းဖြူတို့သုံးယောက်လုံးမှာအဝတ်အစားတွေပြန်မဝတ်ကြသေးပါ၊ အဝတ်မပါ၊ ဗလာကိုယ်လုံးတီးနှင့်သာရှိနေကြသေးသည်။

“ မင်း အရွေးရခက်နေတာကိုး၊ ကိုင်းဒါဆို တန်ချင်းပြောကွာ….မင်းက ဘယ်သူ့ကို စချချင်လဲ…”

ကိုစိုးမောင်က တန်ချင်းဘက်လှည့်မေးသည်၊ဝင်းမိုးနှင့်စာလျှင် တန်ချင်းက နှုတ်သွက်သည်၊ ပြောရဲဆိုရဲရှိသည်၊အခြေအနေကိုလည်း နားလည်သည်၊ တန်ချင်းသည် ဝင်းမိုးနည်းတူပင်ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကို ပို၍စိတ်ဝင်စားသည်၊ ရှိန်လည်း ရှိန်နေသည်။

သို့သော် မိမိမပြောလိုက်လျှင် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးအားလိုးရမည့်ခွင် လွတ်သွားနိူင်ကြောင်း နားလည်ထားသည်မို့ဆရာကိုစိုးမောင်မေးလာသည်နှင့်မျက်စိမှိတ်ကာ (အလွတ်ကျက်ထားသောစာရွက်ထုတ်လိုက်သလိုမျိုး)အဖြေပေးလိုက်လေသည်။

“ တီချယ် ဒေါ်ခင်မေစိုးကိုပါ ဆရာ…”

“ အေး…..ဟုတ်ပီ၊ ဒီလိုမှပေါ့ကွ၊ ဟိုမှာ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတုံးလုံးချွတ်ပီးသား အသင့်ရှိနေတယ်၊ မင်းကလည်း အဝတ်တွေချွတ်ပီးသူ့ဆီသွားပေတော့၊ အလောမကြီးနဲ့နော်၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း တဆင့်ပြီးတဆင့်သွား၊ ဟုတ်လား….လောကြီးရင် ပွဲပျက်လိမ့်မယ်…”

ကိုစိုးမောင်က ပြောသည်၊တန်ချင်းလည်း ဝတ်ထားသောရှပ်အင်္ကျီ၊ စွပ်ကျယ်နှင့် ပုဆိုးတို့ကိုအမြန်ချွတ်ပြစ်သည်၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီကြိုချွတ်ထားသည်မို့ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားသည်၊ ခေါင်းငုံ့နေသောဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးသည် တန်ချင်းကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသောအခါ ပေါင်ခွကြားမှလီးကို မသိမသာလှမ်းကြည့်မိလေသည်၊ဒါကလည်း မိမိကိုလိုးမည့်လီးအပေါ် စိတ်ဝင်စားအာရုံသက်ရောက်မှုရှိသည့်မိန်းမတို့၏သဘာဝဖြစ်ပါသည်။

တန်ချင်း၏လီးက (၆)လက်မခန့်ရှည်သည်၊ ငါးမူးလုံးလောက်တုတ်သည်၊ လီးမွှေးလေးတွေက ပေါက်ကာစ၊ အသားဖြူသောတရုတ်ကပြားမို့လီးကလည်း ဖြူဖွေး၍နေသည်၊ ဂွေးအုလုံးလေးနှစ်ခုက လီးတန်အောက်ခြေတွင်ကပ်လျှက်ရှိနေကြသည်၊ တွဲကျမနေပါ၊ ဆရာကိုစိုးမောင်၏လီးလောက်မကြီးထွားသော်လည်း လူပျိုပေါက်လေး၏ မတ်တောင်နေသောငယ်ရွယ်ပျိုမျစ်သည့်လီးချောင်းသည် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုတော့ စိတ်လှုပ်ရှားအောင်လုပ်နိူင်ပါသည်။

တန်ချင်းနှင့်ဝင်းမိုးတို့သည် ကြမ်းတမ်းလှသောဖင်လိုးမှုကိုကြည့်ရင်းစိတ်ဘယ်လိုမှမထိန်းနိူင်ပဲ သုတ်ရည်များထွက်ကုန်ခဲ့ကြသော်လည်းအသက်ငယ်ငယ်၊ သွေးသားဆူဖြိုးအားသန်ချိန်မို့ မိန်းမလိုးရတော့မည့်အချိန်အခါတွင် လီးတွေက အားမာန်အပြည့်နှင့် အပီအပြင်မတ်တောင်နေကြသည်၊သုတ်ထွက်သွားခဲ့ပြီးဖြစ်သော်လည်း လီးတွေပြန်တောင်လာသောကြောင့်ကောင်လေးနှစ်ယောက်အဖို့ မိမိတို့ကိုယ်မိမိယုံကြည်သည့်စိတ်အားအင်ကလည်းပိုကောင်းလာသည်၊ သုတ်ထွက်သွားပြီးလျှင် လီးပြန်တောင်မလာတော့ပဲမလိုးနိူင်၊ မလုပ်နိူင်တော့ဟုထင်မြင်ထားခဲ့မှုသည်လည်း ပပျောက်သွားလေပြီ။

“ လာလေကွာ တန်ချင်း…”

ကောင်လေးတွန့်ဆုတ်မနေပဲ သွက်သွက်လက်လက်လုပ်လာနိူင်ရန်အားပေးသည့်အနေဖြင့် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးက အပြုံးလေးပြုံးကာ လှမ်းဖိတ်ခေါ်သည်၊ ညာလက်ညှိုးကို ကွေးချီဆန့်ချီလည်းလုပ်ကာ လာရန်ဟန်ပြသည်၊ရင်ကိုအနည်းငယ်ကော့ကာ ပေါင်ကြီးများကိုလည်း မသိမသာခပ်ကားကားလေးလုပ်သည်၊ ရင်သားဆိုင်များနှင့် ပေါင်ခွဆုံမှစောက်ပတ်တို့ကို ကောင်လေးကောင်းကောင်းမြင်သာအောင်ပြသည်၊ ဆရာမ၏ဖိတ်ခေါ်မှုကြောင့် တန်ချင်းပိုရဲလာသည်၊ သူ့ဆရာမရှိရာသို့ ခပ်သွက်သွက်ပင်ချဉ်းကပ်သွားသည်။

“ ဝင်းမိုးက သင်းသင်းဖြူကိုဖိုက်ပေါ့၊ ကဲ မင်းလည်း အဝတ်တွေချွတ်လေကွာ…”

ဆရာကိုစိုးမောင်က ကျန်နေသေးသောကောင်လေးအတွက် လိုးရမည့်အဖေါ်ကိုသတ်မှတ်ပေးပြီးပြောသည်၊ ဝင်းမိုးလည်း မိမိကိုယ်ပေါ်မှအဝတ်တွေအမြန်ချွတ်သည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးသည် ဝင်းမိုး၏လီးကို လှမ်းကြည့်ဖြစ်အောင်ကြည့်လိုက်လေသေးသည်၊ဝင်းမိုး၏လီးက တန်ချင်း၏လီးထက် အနည်းငယ်ပိုကြီးသည်။

အရှည် (၇) လက်မခန့်ရှည်သည်၊ လုံးပတ်ကတော့ ငါးမူးလုံးထက် ယောင်ယောင်လေးပိုတုတ်သည်၊ အညာသားမို့အသားမဲသောဝင်းမိုး၏လီးချောင်းကြီးကမီးသွေးရောင်ပင်ဖြစ်နေသည်၊ မနေ့တနေ့ကကြည့်ခဲ့ရသော အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်ထဲမှ အမျိုးသားသရုပ်ဆောင်ကပလီကြီး၏ လီးမည်းမည်းနက်နက်ကြီးကိုကြိတ်၍သဘောကျသလိုရှိနေခဲ့သည့် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ ရင်ထဲထိတ်ဖို၍ပင်သွားရသည်၊ ဝင်းမိုး၏လီးက ကပလီကြီး၏လီးလောက်မကြီးသော်လည်းအရောင်အဆင်းကတော့ အတူတူမဟုတ်ပါလား၊ ဝင်းမိုးလိုးတာခံကြည့်ချင်စိတ်တွေက ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ရင်ထဲပေါ်လာသည်၊ လီးမည်းမည်းနက်နက်ကြီးကိုမြည်းစမ်းကြည့်လိုသည်ပေါ့။

“ တန်ချင်း…..ခပ်ဖြည်းဖြည်း တဆင့်ချင်းလုပ်နော်၊ ဘာမှ လောမနေနဲ့၊ အချိန်တွေ ကောင်းကောင်းရတယ်၊ အေးဆေးပဲ……ဟုတ်လား…”

ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးအနားသို့ရောက်သွားသောတန်ချင်းကို ဆရာကိုစိုးမောင်က လှမ်းပြောသည်၊ တန်ချင်းသည် ဆရာကိုစိုးမောင်ပြောဆိုသင်ပြပေးခဲ့သော မိန်းမတယောက်နှင့်ကာမစပ်ယှက်သောအခါ ပြုလုပ်ရမည့်လုပ်ငန်းအဆင့်ဆင့်တို့ကို ပြန်စဉ်းစားသည်၊ ထိုလုပ်ငန်းစဉ်အဆင့်များကို အလီပေါင်းကျက်သလိုပင် ကျက်မှတ်ထားပေရာ၊ ဖျစ်ညှစ်စဉ်းစားဖို့မလိုတော့ပါ၊အလိုလိုပင် ခေါင်းထဲပေါ်လာသည်၊ ထိုပေါ်လာသည့်အစီအစဉ်များအတိုင်းတန်ချင်းက လိုက်လုပ်သည်။

အရင်ဆုံး ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကို သိုင်းဖက်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးကလည်းတပည့်လေး၏ရင်ခွင်ထဲ အလိုက်သင့်ပင်တိုးဝင်သည်၊ လူပျိုပေါက်လေးများတွင်သာရှိတတ်သည့် သင်းတင်းတင်းကိုယ်နံ့သည် ဆရာမကို ရင်ခုန်သွားစေသည်၊ မျက်နှာကိုအလိုက်သင့်မော့ကာ နှုတ်ခမ်းလေးများကို နှင်းဆီဖူးလေးလို ခပ်စူစူလေးလုပ်ပေးလိုက်သည်၊ ပွေ့ဖက်ပီးနောက် မိမိကိုစုပ်နမ်းတော့မှာသိသည့်အတွက် အလိုက်သင့်နေပေးလိုက်ခြင်းပါ၊ တန်ချင်းကလည်းအလိုက်သင့်မော့ပေးလာသော ဆရာမ၏နှုတ်ခမ်းများကို မိမိ၏နှုတ်ခမ်းဖြင့်ဖိကပ်ကာစုပ်နမ်းသည်၊ ကောင်လေး အစုပ်အနမ်းသိပ်မကျွမ်းသေး။

သည်တော့ ဒေါ်ခင်မေစိုးကပင်ဦးဆောင်ကာ တန်ချင်း၏နှုတ်ခမ်းများကိုငုံခဲစုပ်ယူသည်၊ တန်ချင်း အလိုက်သင့်မျှောလိုက်သွားရုံသာရှိသည်၊ ဖိကပ်စုပ်နမ်းနေသော ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏နှုတ်ခမ်းသားများသည် အိအိထွေးထွေးရှိလှသည်ဟု တန်ချင်းထင်သည်၊ သူ့နှုတ်ခမ်းများသည် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏နှုတ်ခမ်းများအကြားတွင်ညှပ်ကာပါသွားသည်၊ မျှင်း၍စုပ်ပေးရာ ကောင်လေးမှာထိုးထိုးထွန့်ထွန့်ပင်ဖြစ်သည်၊ ရမက်ဇောထန်နေကြသည်မို့ နှစ်ယောက်လုံးအသက်ရှူပြင်းနေကြသည်။

ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏နှာခေါင်းမှ ထွက်သက်လေနွေးနွေးများသည် တန်ချင်း၏ပါးပြင်ပေါ်သို့ရိုက်ခတ်နေသလို၊ တန်ချင်း၏ထွက်သက်လေများကလည်း ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပါးပြင်နုနုများအား နွေးကနဲနွေးကနဲဖြစ်သွားစေသည်၊ မုဆိုးစိုင်သင်ဆိုသလို ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏စုပ်နမ်းငုံခဲပုံကို တန်ချင်းကအတုယူကာလိုက်လုပ်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏(ကိုစိုးမောင်ကောင်းကောင်းစုပ်နမ်းထားခဲ့ပြီး၍) နှုတ်ခမ်းဆိုးဆေးများပင်ပျက်ပြယ်ကာ ပင်ကိုယ်သဘာဝအတိုင်းရှိနေသောနှုတ်ခမ်းများကို တန်ချင်းကအားရပါးရစုပ်နမ်းသည်။

ဒေါ်ခင်မေစိုးက တန်ချင်း၏ညာလက်ကိုဆွဲယူကာ နို့အုံတလုံးပေါ်ဆွဲတင်ပေးလိုက်သည်၊ ပါးစပ်စုပ်နမ်းရင်း နို့ဆွဲ၊ ဖင်ပွတ်၊ စောက်ပတ်နှိုက်အဆင့်ဆင့်လုပ်ရမည်ဟု ကိုစိုးမောင်ကသင်ပြပေးထားသော်လည်း တန်ချင်း၊နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ်စုပ်နမ်းမှုတွင်နစ်မြောသွားသောကြောင့် နို့ဆွဲရန်မေ့သလိုပင်ဖြစ်၍နေသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးက နို့အုံပေါ်လက်ဆွဲယူတင်ပေးလိုက်တော့မှသတိရကာ ဆုပ်နယ်သည်၊ စိတ်ထနေသည်မို့ နို့ကိုင်ကတော့ ကြမ်းသလိုဖြစ်သည်၊ ခပ်တင်းတင်းဆွဲညှစ်သည်၊ နို့အုံသားများအောင့်၍နာသွားသော်လည်းဒေါ်ခင်မေစိုးအဖို့သည်နာကြင်မှုကို ဝေဒနာဟုမမြင်နိူင်၊ ဖီလင်အဖြစ်ခံယူကာသိမ့်သိမ့်တုန်သည်၊ တန်ချင်း၏ဘယ်လက်က ဒေါ်ခင်မေစိုး၏တင်ပါးဆုံကြီးပေါ်ကျရောက်သည်၊ ဖင်သားခြမ်းကြီးများကို ပွေ့ကိုင်ပွတ်သည်၊ ဖင်ကြားမှနေ၍စောက်ပတ်ကို လက်ခလယ်ဖြင့်ထိုးနှိုက်သည်၊ လက်ဆမတတ်သောကြောင့်အရင်ဆုံးစအိုပေါက်ကို ထိုးနှိုက်ကလိမိသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး ဖင်တွန့်သွားသည်။

ကောင်လေး စောက်ပတ်အနှိုက်ရလွယ်စေရန် ဒေါ်ခင်မေစိုးက တင်ပါးကြီးကိုခပ်ကော့ကော့လုပ်ကာ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုလည်း ကွ၍ကားပေးလိုက်သည်၊သည်တော့မှ စောက်ပတ်ကိုလက်လှမ်းမီသွားသည်၊ အသာထိုးနှိုက်ကလိပွတ်သည်၊ ရင်ချင်းအပ်ပွေ့ဖက်ထားရာမှ တင်ပါးပေါ်ဝိုက်၍စောက်ပတ်နှိုက်ရသောကြောင့် ထိရုံကလိရုံလောက်သာရှိသည်၊ စောက်ခေါင်းထဲအထိထိုးနှိုက်မွှေခြင်းမျိုးအထိတော့ မလုပ်နိူင်ပါ။

ဝင်းမိုးနှင့်သင်းသင်းဖြူတို့အတွဲ၏အခြေအနေကတော့ တမျိုး၊ကာမမှုကိစ္စများတွင် ဆန္ဒလွန်ကဲပြင်းထန်ကာ လက်ရဲဇက်ရဲရှိတတ်သောသင်းသင်းဖြူကြောင့် ဆရာကိုစိုးမောင်စီစဉ်သင်ပြပေးထားသည့်အစီအစဉ်အတိုင်း ဝင်းမိုးမလုပ်နိူင်တော့၊ အလွဲလွဲအချော်ချော်နှင့်ဖြစ်ကုန်လေသည်။

သင်းသင်းဖြူလည်း ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးနည်းတူပင် အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်ထဲမှ အမျိုးသားသရုပ်ဆောင်ကပ်ပလီကြီး၏ မည်းနက်နက်လီးချောင်းကြီးကိုသဘောကျနေခဲ့သည်၊ သည်လိုလီးမည်းမည်းနက်နက်ကြီးနှင့်လိုးတာ ခံချင်နေသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးထက်ရမက်ထန်သူမို့ သင်းသင်းဖြူ၏ဆန္ဒဇောကလည်းဒေါ်ခင်မေစိုးထက် ပိုအားသန်အရှိန်ပြင်းသည်၊ ဝင်းမိုးကိုယ်လုံးတီးချွတ်ချလိုက်၍မတ်တောင်နေသောလီးချောင်းမည်းမည်းနက်နက်ကြီးကိုမြင်ရသည်နှင့်သင်းသင်းဖြူ၏ထိုဇောရမက်ဆန္ဒအဟုန်သည် မီးတောင်ပေါက်ကွဲသလိုတဝုန်းဝုန်းတဒုံးဒုံးမြည်ဟိန်းလုမတတ်ပင် အကြီးအကျယ်နိုးကြွထန်ပြင်းလာသည်၊ သည်တော့ ဝင်းမိုးက ဘာမျှ “မစ” ရသေး၊ ဘယ်လိုလှုပ်ရှားမှုမှပင်မလုပ်ရသေး၊ သင်းသင်းဖြူက အာသာငမ်းငမ်း၊ ရမက်ဇောထန် ၊ ဏှာခိုးတွေတလျှံလျှံနှင့် ဂမူးရှူးးထိုးစတင်လှုပ်ရှားလေတော့သည်။

သင်းသင်းဖြူသည် ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသောဝင်းမိုးကို အတင်းပင်ဖက်ဆွဲကာ ခင်းထားသောဖျာပေါ်ပက်လက်အိပ်လျှက်သားဖြစ်သွားအောင်ဆွဲလှဲချသည်၊ သူက ဝင်းမိုး၏ပေါင်ချန်ပေါ်တက်ခွသည်၊ မတ်တောင်နေသောလီးကြီးပေါ်တွင် မိမိ၏စောက်ပတ်အံကျဖြစ်အောင်ချိန်ကာ ၊ အပေါ်မှခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိထိုင်ချသည်၊ တကယ့်ကို အတိအကျမှန်ကန်သည်၊ လီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ထိန်းပေးထားရန်ပင်မလိုပေ၊ စောက်ပတ်နှင့်လီး အံကိုက်၊တည့်တည့်မတ်မတ်၊ အပေါ်မှဖိချလိုက်မှုကြောင့် လီးချောင်းကြီးသည်သင်းသင်းဖြူစောက်ပတ်ထဲသို့တရှိန်ထိုးပင် အဆုံးတိုင်ဝင်သွားလေတော့သည်။

“ ဘွပ်ဘုဘုဗျစ်…ဘုဘွပ်ဘွပ်….”

“ အားအိ..ဝင်သွားပြီ….ကောင်းလိုက်တာ ဟင်းဟင်း….”

“ အိုး….ဘယ်လိုလုပ်တာလဲဟ…..အား အား….”

စောက်ပတ်ထဲလီးတချောင်းလုံး အဆုံးဝင်သွားသံ၊ သင်းသင်းဖြူ၏အားရပါးရမြည်တမ်းသံ၊ လီးတန်လုံးပတ်တလျှောက် ပူကနဲဖြစ်ကာဒစ်ဖျားတွင်စစ်ကနဲနာသောကြောင့် ဝင်းမိုး၏အော်ဟစ်လိုက်သံတို့က ဆက်တိုက်ပေါ်လာသည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏ ဆွဲလှဲ၊ အပေါ်တက်ခွ၊ စောက်ပတ်ထဲလီးကြီးဝင်အောင်ဖိသွင်းယူ၊ လျှင်လျှင်မြန်မြန်နှင့်ဆက်တိုက်လုပ်သွားပုံတို့မှာသွက်လက်လွန်းလှပေရာ၊ ဆရာကိုစိုးမောင်မှာ ဝင်းမိုးကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းနှင့်တဆင့်ချင်းလုပ်ရန်ပြောဖို့ပါးစပ်သာဟလိုက်ရသည်၊ စကားလုံးများမထွက်နိူင်ပဲဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်၊လီးတန်မည်းမည်းနက်နက်များတွင် ထူးခြားသောအထိအတွေ့မျိုးရှိတတ်ပေရာ ဝင်းမိုး၏လီးချောင်းမည်းမည်းကြီး အဆုံးတိုးဝင်သွားသောအခါသင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်လေးထဲတွင် တင်းကြပ်စီးပိုင်အီစိမ့်မှုဖီလင်တွေပြည့်လျှမ်းသွားသည်၊ တကိုယ်လုံး ဖိန်းကနဲရှိန်းကနဲဖြစ်သည်၊ သိမ့်သိမ့်တုန်ခါသည်။

“ ကောင်းလိုက်တာ…..ဘွပ်ဘုဘုဘွပ်….အားပါးပါး အီး….ကောင်းလိုက်တာ…..ဘွပ်ဘုဘုဘွပ်ဘွပ်….ကောင်းတယ်….ဘွပ်ဘုဘွပ်..သိပ်ကောင်းတာပဲ…..ဘွပ်ဘွပ်ဘုဘွပ်….”

ဆရာကိုစိုးမောင်လိုးတာ ခံရစဉ်က၊ ကောင်းတာက တမျိုး၊ယခုဝင်းမိုး၏လီးနှင့်လိုးတာက ကောင်းခြင်းကတဖုံ၊ မတူကွဲပြားသောလီးအတွေ့အရသာကို အပြတ်ခံစားနေရသောသင်းသင်းဖြူသည် ပါးစပ်မှ “ကောင်းတယ်” ဟုတွင်တွင်ရေရွတ်ကာ ဝင်းမိုး၏ကိုယ်ပေါ်၌ လှုပ်ရှားကြွတင်ဖိဆောင့်ရင်းဖီလင်တွေအရမ်းတက်နေလေတော့သည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်အလှုပ်ကြမ်းမှုကြောင့် လီးချောင်းကြီးသည် စောက်ပတ်ထဲမှပြန်ထွက်လာလိုက်၊ပြန်တိုးဝင်သွားလိုက်နှင့် အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်း၊ မြန်မြန်ဆန်ဆန်နှင့်ရှိနေလေသည်၊ အပြတ်လိုးဆောင့်နေသည့်သဘောပင်။

“ သူ့နို့ကြီးတွေကို တအားကိုင်ညှစ်….နို့သီးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆိတ်ဆွဲပေး…..ဖင်ကိုလည်း ရိုက်ချပေးလိုက်စမ်းကွာ….”

မထင်မှတ်ပဲ တမျိုးတဖုံပြောင်းလဲသွားမှုကြောင့် အံ့အားသင့်သလိုဖြစ်သွားလေသောဆရာကိုစိုးမောင်သည် သတိပြန်ဝင်လာကာ၊ တပည့်ကျော်ဝင်းမိုးကို ပြောဆိုသင်ပြပေးလေသည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏အပြတ်ဟော့ကာဏှာအရမ်းထ၍ ဂမူးရှူးထိုးဖြစ်နေပုံကြောင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ရန်အကောင်းဆုံးဟုနားလည်ကာ ဝင်းမိုးကိုစေခိုင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

မိမိက ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်တာပင် မလုပ်ရသေး၊ ကောင်မလေးကမိမိအပေါ်မှတက်ခွကာ လိုးဆောင့်နေလေပြီမို့ ဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိ၊သင်းသင်းဖြူ၏အောက်တွင် ပက်လက်ကလေးလန်လျှက်သားရှိနေသောဝင်းမိုးမှာ ဆရာကိုစိုးမောင်၏အသံကိုကြားရသည်နှင့် ချက်ချင်းပင်ပြောသည့်အတိုင်းလိုက်နာလုပ်ဆောင်လေတော့သည်။

သူ့အပေါ်တွင် ကုန်းကုန်းကွကွနှင့် ဖင်ကြီးနိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်၊တရကြမ်းလှုပ်ရှားကာ လိုးဆောင့်နေသောကြောင့် တတုန်တုန်ခါယမ်းလျှက်ရှိသော သင်းသင်းဖြူ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဘက်ဆန့်ကာ လှမ်းကိုင်ဆွဲသည်၊ ဖြူအုနေသောနို့အုံသားများထဲ လက်ချောင်းတွေနစ်ဝင်သွားအောင်ပင်ခပ်နာနာဆွဲညှစ်သည်၊ သုံးလေးချက်လောက် ဆွဲညှစ်နို့နယ်ပြီးနောက်နို့သီးခေါင်းလေးများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲဆိတ်သည်။

“ အား….နာတယ်….အား အား….”

နို့သီးအဆိတ်ခံရသောအခါ သင်းသင်းဖြူ၏ပါးစပ်မှ အော်ဟစ်သံပေါ်လာသည်။

“ နို့သီးကို ဆက်ဆိတ်ဆွဲထား၊ လွှတ်မပေးနဲ့၊ လီးကို ကော့ထိုးပင့်တင်ဆောင့်ပေးလိုက်…..”

ဘေးမှအခြေအနေကြည့်နေသောကိုစိုးမောင်က အမြန်ဝင်ပြောသည်၊သင်းသင်းဖြူအော်သံကြောင့် ဆိတ်ဆွဲထားသောနို့သီးများကို လက်လွှတ်ပေးတော့မည်ပြုနေသောဝင်းမိုးသည် ကိုစိုးမောင်ပြောသလိုပင် ဆက်လုပ်လေသည်။

ကောင်မလေး၏နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို မညှာမတာ၊ တအားကုန်ပင် ဆိတ်ဆွဲ၍ထားသည်၊ နို့သီးဆိတ်ဆွဲခံရသောကြောင့် အပေါ်မှဖိဆောင့်နေသောသင်းသင်းဖြူ၏လှုပ်ရှားမှု အနည်းငယ်နှေးကွေးသွားသည်၊ သို့သော်ဝင်းမိုးကအောက်မှငြိမ်မနေတော့ပဲ ဖင်ကြွလိုက်ကော့လိုက်နှင့် လီးချောင်းကြီးကိုပင့်တင်ဆောင့်လိုးနေရာ စောက်ပတ်ထဲလီးအဝင်အထွက်ကတော့ ရှိမြဲရှိနေသည်၊ စောစောပိုင်းကထက် ပိုပီပြင်နေလေသေးတော့သည်၊ ကိုစိုးမောင်သည်တင်းအိကားနေလေသော သင်းသင်းဖြူ၏တင်ပါးကို လက်ဝါးနှင့်တဖျန်းဖျန်းမြည်အောင်ရိုက်ရိုက်ပေးလိုက်လေသေးသည်၊ ဝင်းမိုးက နို့သီးနှစ်ခုကိုတအားဆိတ်ဆွဲထားသည်၊ သင်းသင်းဖြူတအားအားနှင့် အော်နေဆဲပင်။

သို့သော် အော်သံသည် နာကြင်၍အော်မှုမဟုတ်တော့၊ ဖီလင်တက်အရသာတွေ့ကာ အော်သည့်အော်ဟစ်မှုမျိုးဖြစ်သည်၊ ရမက်အရမ်းထန်ကာကာမယမ်းအိုးပေါက်ကွဲလျှက် အရူးအမူးဖြစ်နေသောသင်းသင်းဖြူကို ဆရာကိုစိုးမောင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း၊ ခပ်နာနာ၊ ဆိတ်ဆွဲရိုက်နှက်ပေးမှုဖြင့်ဖီလင်ရအောင် ဝင်ဖန်ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်၊ ဖီလင်အရမ်းတက်နေသောသင်းသင်းဖြူ၊ မကြာမီမှာပင် တအီးအီးတအားအားနှင့် တချီ “ပြီး” သွားတော့မှပင် ကိုစိုးမောင်၊ ဖင်ရိုက်ပေးနေတာကိုရပ်သည်။

“ နို့သီးကို လွှတ်လိုက်တော့၊ ပြီးရင် သူ့ကိုလီးစုပ်ခိုင်း ….”

ကြိုတင်သင်ပြပေးထားသည့် အစီအစဉ်အဆင့်များအတိုင်းမဟုတ်တော့ပဲစည်းပျက်ဂွင်ပျောက်ဖြစ်ကုန်သောကြောင့် ဆရာကိုစိုးမောင်သည် တပည့်ကျော်ဝင်းမိုးကို အနီးကပ်ညွှန်ကြားမှုတွေ အရေးပေါ်ပေးနေရသည်၊ မဟုတ်လျှင်သည်ကောင်လေး ဘာမှလုပ်တတ်မည်မဟုတ်။

ဝင်းမိုးက သူ့ကိုယ်ပေါ်ခွထိုင်လျှက်သားရှိနေသေးသောသင်းသင်းဖြူကိုတွန်းဖယ်ချသည်၊ စောစောက နို့သီးဆိတ်ဆွဲထားခဲ့သည့်အရှိန်ဖြင့်ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်မိသည်၊ ပြီးမှ မိမိကြမ်းများသွားလေသလားဟု တွေးပူသည်၊ တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်မှုကြောင့် သင်းသင်းဖြူဘေးသို့ယိုင်လဲကျသည်၊ စောက်ပတ်တွင်တပ်လျှက်သားရှိနေသောလီးချောင်းကြီးသည်“ဘွပ်ပွတ်” ဟုအသံမည်ကာ ကျွတ်ထွက်သည်၊ ကျွတ်ထွက်သောလီးချောင်းကြီးက ဝင်းမိုး၏ဆီးစပ်ကိုရိုက်မိသံ ဖတ်ဆိုအသံမည်သည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ထဲမှလည်း အရည်ကြည်တွေပွက်ကနဲအံထွက်ကျသည်၊ထိုင်ကျသွားသောသင်းသင်းဖြူသည် ရမက်ခိုးတွေဝေနေလေသောမျက်ဝန်းအစံြုဖင့် ဝင်းမိုးကိုကြည့်သည်၊

“ လီးစုပ်ခိုင်းလေကွာ…..မင်းကလဲ …”

မိမိတွန်းဖယ်ချလိုက်သည်မှာ သိပ်များကြမ်းသွားသလားဟုတွေးပူနေသောဝင်းမိုးကို ဆရာကိုစိုးမောင်က ထပ်ပြောလိုက်ရသည်၊ သည်တော့မှငနဲသားလေးသည် ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ထလာသည်၊ သင်းသင်းဖြူသည်ပါးစပ်လေးကို ဟလိုက်သည်၊ ပါးစပ်နားတိုးကပ်လာသောဝင်းမိုး၏လီးကိုဆီး၍ဟပ်ယူကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်၊ အိထွေးသောနှုတ်ခမ်းဖူးငုံလေးများသည်လီးတန်လုံးပတ်တွင် ခပ်တင်းတင်းထိကပ်လာမှုကို ဝင်းမိုးရင်တုန်စွာခံစားရသည်၊ ပြီးတော့ စုပ်ပေးလိုက်သည့်အရသာကြောင့် ကောင်လေးထိုးထိုးထွန့်ထွန့်ပင်ဖြစ်သွားရသည်၊ သင်းသင်းဖြူသည် လီးတချောင်းလုံးပါးစပ်ထဲအကုန်ဝင်အောင် ငုံယူစုပ်ပေးသည်။

(၇) လက်မခန့်ရှည်သောလီး၏ထိပ်ဖူးပိုင်းက အာခေါင်ကိုလာထောက်နေသည်၊ လီးတချောင်းလုံးပါးစပ်ထဲအကုန်ဝင်အောင်စုပ်ယူပေးသလို လီးကိုပါးစပ်အပြင်ထုတ်၍လျှာနှင့်လည်း ရက်ပေးလေသေးသည်၊ သင်းသင်းဖြူသည် ဝါရင့်မိန်းမကြီးတွေလောက်မကျွမ်းကျင်သေးသော်လည်း လီးစုပ်ပေးမှုကတော့ မဆိုးလှပေ၊ဝင်းမိုး ကောင်းကောင်းအရသာတွေ့နေသည်၊ ဝင်းမိုးသည် မိမိ၏လီးကိုနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးများနှင့် စုပ်ပေးနေမှု၊ နီရဲစွတ်စိုသောလျှာလေးဖြင့်လှည့်ပတ်ရက်ပေးနေမှုတို့ကို သဘောကျစွာငုံ့ကြည့်နေသည်။

“ သူ့ကို ဖင်ဆော်ချင်လား…….”

သွက်လက်လှုပ်ရှားအောင် လုပ်ပေးရအုန်းမှာမို့ ဆရာကိုစိုးမောင်ကဝင်းမိုးကိုမေးသည်၊ ကောင်လေးက ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြသည်။

“ ဖင်ချချင်ရင် သူ့စအိုပေါက်ကို လှမ်းကလိပေးလိုက်၊ ပြီးရင် ဖင်ပူးတောင်းထောင်ကုန်းခိုင်း….”

လီးစုပ်လိုက်၊ လီးကိုရက်ပေးလိုက်လုပ်နေသောသင်းသင်းဖြူမှာဆရာကိုစိုးမောင်ပြောသောစကားများကို ကြားနေရကာ၊ ဖင်ဝယားကျိကျိဖြစ်လာသည်၊ ကိုစိုးမောင်ဖင်လိုးထားမှုကြောင့် ဖင်ဇိမ်ခံတတ်နေသောသင်းသင်းဖြူမှာ ဖင်ချမည်ဆိုလာတော့ အလိုလိုစိတ်လှုပ်ရှားလာရသည်။

လီးစုပ်ပိုကြမ်းလာသည်၊ ဝင်းမိုးက လီးစုပ်ပေးနေသောသင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ကြီးဆီ လက်လှမ်းလာသည်၊ မိမိဖင်ကို လက်လှမ်းမီနိူင်ရန် သင်းသင်းဖြူကတင်ပါးဆုံကြီးအား ထောင်ကာတိုးပေးသည်၊ ဝင်းမိုးသည် ဖင်ကြီးကိုအရင်ကိုင်ပွတ်သည်၊ ပြီးမှစအိုပေါက်ကို လက်ခလယ်ဖြင့်ထိုးနှိုက်ကလိသည်။

ဟိုအရင်တခါလုပ်တုန်းကလို သုတ်လွှတ်မမြန်တော့သည့်အတွက် ကျေနပ်နေသည်၊ သည်လိုအခြေအနေမျိုးဖြစ်ရအောင် သင်ကြားပေးသောဆရာကိုစိုးမောင်ကိုလည်း ကျေးဇူးတင်သည်၊ လီးအစုပ်ခံရတာကောင်းသော်လည်း ကြာကြာစုပ်နေလျှင်၊ သုတ်ရည်တွေထွက်ကုန်၍ဖင်မဆော်ရမှာစိုးသောကြောင့် ဝင်းမိုးကသင်းသင်းဖြူ၏ပါးစပ်ထဲမှလီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်၊ လီးစုပ်ပေးပြီးလျှင် ဖင်လိုးခံရန်ကုန်းပေးရမည်ကို သင်းသင်းဖြူသိသည်၊ဖင်လိုးခံချင်နေသည်မို့ ကုန်းပေးရန်လည်း အသင့်ရှိနေသည်၊ သို့သော်ဝင်းမိုးက အကုန်းမခိုင်းသေးသောကြောင့် သင်းသင်းဖြူသည်မျက်လွှာလေးပင့်ကာ ဝင်းမိုးကိုကြည့်နေသည်။

“ ဟေ့ကောင်….ဖင်ဆော်မယ်ဆိုရင် ကောင်မလေးကိုဖင်ပူးတောင်းထောင်ပီး အကုန်းခိုင်းလေကွာ၊ တကယ်ပဲ….”

အပြောနှေးသောဝင်းမိုးကို ဆရာကိုစိုးမောင်က စိတ်မရှည်သလိုသတိပေးရသည်။

“ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပီး ကုန်းလိုက်၊ ဖင်ကြီးကို ထောင်နိူင်သမျှထောင်ပီး ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းကိုပြားနေအောင် အောက်ချထားနော်….”

ဖင်လိုးမည်ဆိုလျှင်ဘယ်လိုပြောဆိုကုန်းခိုင်းရမည်ဆိုခြင်းကိုတော့ကိုစိုးမောင်ကြိုတင်ပြောပြထား၍ ဝင်းမိုးအလွတ်ကျက်မှတ်ထားခဲ့သည်။

ယခုလို အလွတ်ကျက်ထားသောစကားများကို အပီအပြင်ပြောချလိုက်ရာဝင်းမိုး အတော်လေးပင်အားပါးတရရှိသွားသည်၊ ဖင်ခံရန် အကုန်းခိုင်းခံရလေသောသင်းသင်းဖြူအဖို့လည်း ထိုအပြော၊ ထိုစကားများက ရမက်ထရင်ခုန်စရာပါ၊ သင်းသင်းဖြူသည် ချက်ချင်းပင်ဖင်ပူးတောင်းထောင်ကာကုန်းပေးသည်၊ ဒူးခေါင်းနှစ်ခုကိုအားပြုကာ ပေါင်တန်များကိုထောင့်မှန်ကျအောင်ထောင်ကာထားလိုက်သည်၊ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကတော့ ဖျာပေါ်တွင်ပိပြားကျနေအောင် ဝပ်ချထားပေးသည်၊ လက်နှစ်ဘက်ကိုတော့ ဘေးသို့ဆန့်ထုတ်ကာထားသည်၊ ခါးသည်ကော့ကာ ဖင်သားကြီးနှစ်ခုစလုံး တစ်ရစ်ကြွနေသည်။

စောက်ပတ်ကြီးပြူးထွက်နေသလို စအိုပေါက်ကလည်း အထင်းသား၊ဝင်းမိုးသည် စူတူတူစအိုပေါက်လေးထဲသို့ လီးတခါတည်းထိုးသွင်းတော့မည်ပြုပြီးမှ ဖင်လိုးတော့မည်ဆိုလျှင် လီးမသွင်းမီ စအိုပေါက်နှင့်စောက်ပတ်တို့ကိုရက်ပေးရမည်ဟု ကိုစိုးမောင်သင်ပြနည်းပေးထားသည်ကိုအမှတ်ရကာ၊ သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ကြီးနောက်တွင် ဒူးထောက်ချသည်၊ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကိုလည်း ဆွဲဖြဲကာ၊ စအိုပေါက်ကိုလျှာနှင့်ထိုး၍ကုန်းရက်ပေးလေတော့သည်။

“ အားပါးပါး  အီး…..ဝင်းမိုးရဲ့…..အိုအို ဟင့်…….ထိတယ်ဟာ.....ဖင်ရက်တာ ကောင်းလိုက်တာ…..အိုအို….စောက်ပတ်ကိုလည်း ရက်..ဟုတ်ပြီ….ဖင်ရယ် စောက်ပတ်ရယ်ရက်…..ပြီးရင် ဖင်ကို  အီစိမ့်အောင်လိုးပေးစမ်းပါဟာ…..အမလေးလေး…..”

ဖင်ပေါက်ကို လျှာနှင့်ထိုးရက်ကာ အစပျိုးလိုက်ပီးနောက် ဖင်အကွဲကြားအတိုင်းလျှာကို ထိထိုးကာ အောက်သို့ရွှေ့၍စောက်ပတ်ကိုရက်သည်၊ ထိုနောက် ဖင်ပေါက်ဆီသို့ပြန်ကြော့သည်၊ ဖင်ပေါက်နှင့်စောက်ပတ်တို့ကိုအပြန်အလှန်ရက်ပေးသည်၊ သင်းသင်းဖြူ ထွန့်ထွန့်လူး၍နေလေသည်။

တန်ချင်းကတော့ ကိုစိုးမောင်သင်ပေးထားသည့်အစပျိုးမှုမှနေ၍တဆင့်ပြီးတဆင့် အစီအစဉ်အတိုင်းသွားနေလေသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပါးစပ်ကိုစုပ်နမ်းနေရာမှ လည်တိုင်ကြော့ကြော့များကိုနမ်းသည်၊ လျှာဖျားလေးနှင့်လည်း ထိုးရက်သည်၊ အသာစုပ်ပေးသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးကလည်းခေါင်းလေးမော့ကာ လည်တိုင်လေးကြာ့နေအောင်လုပ်ပေးသည်၊ စုပ်နမ်းရက်ပေးနေသောပါးစပ် တဖြည်းဖြည်းအောက်သို့ရွှေ့လာသည်၊ နို့သီးများကိုစို့ပေးသည်၊ နို့အုံများကို အသာငုံနမ်းသည်၊ လက်ကတော့ ဖင်ပွတ်လိုက်၊ပေါင်တန်ကြီးများကိုကိုင်လိုက်၊ စောက်ပတ်ကိုပွတ်လိုက်လုပ်နေသည်။

ဒေါ်ခင်မေစိုးအဖို့ တရှိန်ရှိန်တိုးတက်လာသောရမက်ဇောနှင့်အတူဖီလင်အရသာကလည်း တညိမ့်ညိမ့်တက်၍နေသည်၊ ရင်သားတွေမှတဖန်ဝမ်းပျဉ်သားတလျှောက်ဆင်းလာသည်၊ ဆီးစပ်ပေါ်သို့ရောက်လောတော့စောက်မွှေးများကိုလက်နှင့်ကိုင်ဆွဲလိမ်ကာ ပါးစပ်နှင့်ရွရွလေးစုပ်နမ်းပေးသည်၊ပြီးတော့ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပေါင်ကြားသို့ တန်ချင်း၏ခေါင်းရောက်သွားသည်၊စောက်ပတ်ကို ရက်ပေးစုပ်ပေးသည်၊ စောက်စေ့ကို သရက်စေ့စုပ်သလိုမျိုးအားရပါးရငုံခဲစုပ်ပေးရာ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး ထိုးထိုးထွန့်ထွန့်ဖြစ်လာရသည်၊စောက်ပတ်ကိုစုပ်ပေးရက်ပေးရင်း အမျိုးသမီးကြီး၏ဖင်ပေါက်ကို လက်ခလယ်ထိုးသွင်းကလိပေးလေသေးသည်၊ထိုနောက်တန်ချင်းက မတ်တပ်ထရပ်သည်။

“ လီးစုပ်ပေး…”

ပါးစပ်က ပြောလာသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း ကောင်လေး၏ခြေရင်းတွင်ဒူးထောက်ထိုင်ကာ လီးကိုပါးစပ်နှင့်ငုံ၍စုပ်သည်၊ တန်ချင်းကဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပေါင်ကြားကို ညာခြေထောက်နှင့်လှမ်းထိုးသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးလည်းအထာပေါက်ကာ ဒူးထောက်ထိုင်နေရာမှ ဆောင့်ကြောင့်ပြောင်းထိုင်သည်၊ဟပြဲပြဲစောက်ပတ်ကြီးကို ခြေမနှင့်အပီထိုးကလိပေးသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးသည်လီးစုပ်သည်သာမက ဂွေးအုများကိုပါ ပိုပိုသာသာစုပ်ပေးရက်ပေးလိုက်သေးသည်။

“ လုပ်တော့မလား ဟင်…”

လီးစုပ်နေရာမှ ပါးစပ်ထဲမှလီးကိုထုတ်ကာ တန်ချင်းကိုမော်ကြည့်၍မေးသည်။

“ အင်း….ချချင်နေပြီ….”

“ ဘယ်အပေါက်ကို ချမှာလဲ၊ စောက်ပတ်ချချင်လား၊ ဖင်ချချင်လား…”

“ စောက်ပတ်ကို အရင်ချမယ်၊ ပြီးမှ ဖင်ဆက်လိုးမယ်…”

“ တီချယ် ဘယ်လိုနေပေးရမှာလဲ…..ချချင်တဲ့ပုံစံပြော၊အားမနာနဲ့….”

“ ဟိုခုန်တန်းလျားလေးပေါ်မှာ သွားအိပ်ပေးပါ…”

ဒေါ်ခင်မေစိုးကိုလိုးလျှင် ခုန်တန်းလျားပေါ်တင်ကာလိုးရန် ဆရာကိုစိုးမောင်က ကြိုတင်ပြောထားခဲ့သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း မိမိ၏တပည့်ကောင်လေးလိုးတာခံရန်အတွက် ခုန်တန်းလျားလေး၌ပက်လက်အိပ်သည်၊ခုန်တန်းလျားက အရှည်လေးပေမျှသာရှိရာ၊ တကိုယ်လုံးတက်၍မရ၊တင်ပါးကို တဘက်စွန်းတွင်တင်ကာ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသာ ကျောချအိပ်ရသည်၊ခြေထောက်နှစ်ခုကတော့ အောက်သို့ချ၍ ကြမ်းပြင်ပေါ်ထောက်ထားရသည်။

“ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ထောင်လိုက်ပါတီချယ်၊ အောက်မှာချမထားနဲ့….”

တန်ချင်းက သူ့ဆရာမခြေရင်းတွင်လာရပ်ရင်း ပြောသည်၊ဒေါ်ခင်မေစိုး၊ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုမကာ ထောင်ပေးသည်၊ တန်ချင်းကသူ့ရင်ဘတ်နှင့် ပေါင်တန်များကိုထိအပ်ထိန်းသည်၊ ပြီးတော့ လီးတွင်တံတွေးဆွတ်ကာ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်ထဲထိုးသွင်းသည်၊ လီးသည်တခါတည်းပင် အဆုံးဝင်သည်၊ လီးအဆုံးသွင်းပြီးနောက် တန်ချင်းကဆရာမ၏ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်ခုကို ကျကျနနထိန်းကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးသည်၊ လီးကသိပ်မကြီးသော်လည်း အားသန်သည့်အတွက်ဆောင့်ချက်ပြင်းသည်၊ 

ဒေါ်ခင်မေစိုး၊ မကြာမီပင် တချီ “ပြီး” သည်၊ တန်ချင်းကဆောင့်အားပိုပြင်းပေးသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးဖီလင်တက်လာကာ ဒုတိယအချီပြီး လုလုတွင်တော့ လီးကိုစောက်ပတ်ထဲမှဆွဲထုတ်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲပြောင်းထည့်သည်၊ ဖင်ကိုအချက်နှစ်ဆယ်ခန့် အပြတ်တွယ်ပေးလိုက်ရာဒေါ်ခင်မေစိုး၊ နောက်တချီထပ် ပြီးသည်၊ ထိုအခါတန်ချင်းက ဒေါ်ခင်မေစိုးကိုပက်လက်အိပ်နေရာမှထစေကာ ခုန်တန်းလျားပေါ်လေးဘက်ထောက်၍အကုန်းခိုင်းသည်၊ ဖင်ကြီးနောက်တွင်ကပ်ကာရပ်လျှက် စောက်ပတ်ထဲလီးထိုးသွင်းကာ နို့ကြီးများကိုဆွဲ၍အပီဆောင့်လိုးသည်၊ သုတ်ထွက်လုလုတွင်စောက်ပတ်ထဲမှလီးကိုဆွဲထုတ်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲပြောင်းထည့်သည်၊ ဖင်ကိုသုံးချက်ဆောင့်လိုးပြီးချိန်တွင် ဆရာမ၏ဖင်ပေါက်ထဲတွင် သုတ်ရည်တွေပန်းထည့်ပေးလိုက်လေသည်။

သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်နှင့်ဖင်ပေါက်တို့ကို အပြန်အလှန်ရက်ပေးမှုကြောင့် ကောင်မလေးအရမ်း “ဟော့” ကာ ပြီး လုလုဖြစ်လာချိန်တွင်ဝင်းမိုးက အသာပြန်မတ်တတ်ရပ်သည်၊ သင်းသင်းဖြူကိုဖင်ဖြဲခိုင်းကာစအိုပေါက်ထဲ လီးကြီးထိုးဆောင့်သွင်းလိုက်သည်၊ အရှိန်ကတက်လာပြီမို့တချက်တည်းအဆုံးဝင်အောင်ထိုးသွင်းပြီး တအားကုန်ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်ကုန်လေတော့သည်၊ ကောင်လေးနှစ်ယောက် ခဏနားကြသည်၊ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်မှာတော့ အနားမရပါ၊ ဆရာကိုစိုးမောင်ကတန်းစီကာကုန်းခိုင်းပြီး တလှည့်စီဆော်သည်၊ ထိုအတွင်း တန်ချင်းတို့လည်းလီးတောင်လာကြပြန်လေရာ ကိုစိုးမောင်နှင့်အတူ ဆရာမနှင့်ကျောင်းသူမလေးတို့ကို ဝက်ဝက်ကွဲအောင်ပင် အားမနာတမ်းလိုးကြလေသည်၊ ထိုနေ့လိုးပွဲကအရှိန်လွန်သွားရာ သူတို့သုံးထပ်ကျောင်းဆောင်ပေါ်မှပြန်ဆင်းလာကြချိန်တွင်ကျောင်းဆင်း၍လူတွေပင်ရှင်းနေကြလေပြီ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



အချစ်ကျောင်း အပိုင်း ( ၅ )

အချစ်ကျောင်း အပိုင်း ( ၅ )

longhairlover ရေးသည်။

“ သင်းသင်းဖြူ…..ဘော်လီနဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီချွတ်ပြီး ဆရာမဘေးမှာ လာကုန်းစမ်း……”

ကိုစိုးမောင်က ကောင်မလေးကို လှမ်းပြောသည်။ သင်းသင်းဖြူမှာ ပင်ကိုယ်ဗီဇကပင် ရမက်ဇောထန်ကာ၊ ဏှာကြီးသောမိန်းကလေးတယောက်ဖြစ်သည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ စောက်ပတ်ရက်ပေးမှုကြောင့် တချီ ပြီး ခဲ့ရသည့်တိုင် အားမရနိူင်သေး၊ ကာမအရသာကို ဆက်လက်ခံစားလိုသေးသည်၊ မိမိကို အတွင်းခံအဝတ်အစားများအကုန်ချွတ်ကာ အကုန်းခိုင်းခြင်းသည် ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးပစ်ဖို့ဖြစ်ကြောင်းကို နားလည်သောချာတိတ်မလေးသည် ချက်ချင်းပင် ဘော်လီအင်္ကျီနှင့်အတွင်းခံဘောင်းဘီတို့ကိုအမြန်ပင်ချွတ်သည်၊ ဗလာကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသည်နှင့် ဒူးတုတ်ဖင်ထောင်ကာဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဘေးနားသို့သွားကာ လေးဘက်ထောက်၍ကုန်းပေးလိုက်သည်။

“ ဒီမှာ ကုန်းထားပြီ၊ ကြိုက်သလို လိုးပေးတော့….”

ပါးစပ်မှလည်း အပီအပြင်ပြောချလိုက်သည်။

ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာလည်း သင်းသင်းဖြူလောက်ဏှာမထန်၊ ရမက်မပြင်းသော်လည်း သာမန်မိန်းမတွေထက် ဆန္ဒပိုထက်သန်သည်၊ လီးကြီးစောက်ပတ်ထဲအဆုံးတိုးဝင်လာချိန်တွင် တချီ ပြီးသွားခဲ့ပေရာ ထိုလီးကြီး၏အတွေ့ထူးမှုနှင့်ကာမစည်းစိမ်ပေးနိူင်စွမ်းကြီးမားပုံကို လက်တွေ့သိနေသည်၊ လီးသွင်းတာခံရသည်ကပင် သည်မျှလောက်အရသာရှိနေလျှင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း၊ အားကောင်းကောင်းနှင့်ဖိဆောင့်လိုးလျှင် ဆွေမျိုးမေ့လောက်အောင်ပင်ပိုကောင်းမည်ကိုသိသည်၊ ထိုးသွင်းထားသောလီးချောင်းကြီး ဆွဲထုတ်ပြန်သွင်း၊ အားပြင်းပြင်းနှင့်တဟင်းဟင်းနေအောင် ဆောင့်လိုးတာခံချင်နေသည်။

“ ဟင့်……ကျမကိုလည်း ဆောင့်လိုးပေးပါအုန်းနော်၊ ဒီမှာ ခံရတာသိပ်ကောင်းနေလို့ပါ…..”

ဒေါ်ခင်မေစိုးကလည်း သူမကိုလိုးနေသူအား ခေါင်းလေးနောက်စောင်းငဲ့ကြည့်ကာ ရမက်အာသာပြင်းပြင်းနှင့်ပြောလိုက်လေသည်၊ ကျန်ကျောင်းမျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသောကြောင့် မျက်နှာကို တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်မမြင်ရသေးသည့်အတွက်လည်း ဒေါ်ခင်မေစိုးက သိပ်ရှိန်မနေပဲ ပြောရဲဆိုရဲရှိနေသည်၊ပါးစပ်ကအပြောတွင် ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း ဝေ့ကာဝိုက်ကာလှုပ်ယမ်းပေးလိုက်လေသေးသည်။

“ ဆောင့်မှာပေါ့ ဆရာမရဲ့……ဆရာမရော၊ သင်းသင်းဖြူရော နှစ်ယောက်လုံးအီဆိမ့်သွားအောင် လိုးပေးမှာပါ၊ စိတ်ချ…”

မိမိလိုးနေသည့် အမျိုးသမီးအကြီးအငယ်နှစ်ယောက်လုံး တဏှာတွေထန်ပြင်းလာကာ၊ အရှက်ကုန်အောင်ထကြွနေမှုကို သဘောကျစွာကိုစိုးမောင်ကပြောသည်၊ အပြောကိုလက်တွေ့ပြသည့်အနေဖြင့် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်ထဲသို့ အောက်ပင့်ဆောင့်နည်းဖြင့် လီးကြီးကိုတအားပင့်၍ပင့်၍ကော်တင်ဆောင့်လိုးပေးသည်။

“ ဘွပ်ဗျစ်….အားအိ……ဘွပ်ဗျစ်……အောင်မယ်လေးလေး….ဘွပ်ဘွပ်ဘုဗျစ်ဗျစ်……အားပါးပါးရှီး အီးအီး……”

ငါးချက်တအားကုန်ပင့်ဆောင့်သည်၊ အောက်ပင့်ဆောင့်လိုးချက်မှာသည်လိုဖင်ထောင်ကုန်းနေသည့်အခါ စောက်ပတ်ထဲလီးအဝင်နက်ကာ ကျကျနနထိုးမိထောက်မိသောနည်းဖြစ်သည်၊ ဝင်ချက်ကောင်းကာထိမိ၍အလိုးခံမိန်းမ တုန်ခိုက်ကော့ပျံသွားအောင်အရသာရှိသော်လည်း သားအိမ်အထိခံရမှုဒဏ်ကလည်း ပြင်းထန်သောကြောင့် အချက်များများဆောင့်လိုးတာကိုတော့ မခံနိူင်၊ ဒါကိုနားလည်သောဆရာကိုစိုးမောင်သည် လေးငါးချက်တအားတွယ်ပစ်ပြီးနောက် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်ထဲမှ သူ့လီးချောင်းကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်၊ ဆွဲအထုတ်တွင် တမင်ပင်မိမိ၏ဆီးစပ်ကို အပေါ်သို့ရောက်နေအောင်တိုးမြှင့်နေရာယူထားလိုက်ရာစောက်ပတ်ထဲမှကျွတ်ပြုတ်ထွက်လာသော လီးတန်မာမာတောင့်တောင့်ကြီးကစောက်ပတ်ကို ထိုးပင့်ကော်ခွဲလိုက်သလိုဖြစ်သည်၊ဆောင့်လိုးခံရတာကလည်း ကောင်းလှပေရာ ဒေါ်ခင်မေစိုးပါးစပ်မှအလိုလိုပင် ဆရာ ဟုမည်တမ်းခေါ်လိုက်မိလေသည်၊ မိမိနှင့်သင်းသင်းဖြူတို့အား ခေါ်၍လိုးနေသူမှာ ဆရာကိုစိုးမောင်သာဖြစ်ရမည်ဟု ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးက တွေးဆထားသည်၊ သို့သော်မျက်နှာဖုံးစွပ်တွေဘာတွေတပ်ထားသောကြောင့် (သည်လိုမျိုးလုပ်ထားတာကလည်း တမျိုးစိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုစရာကောင်းနေသည့်အတွက်) မသိလိုက်မသိဖာသာနေခဲ့သည်၊ယခု ဆောင့်ချက်ကောင်း၍ကာမအရသာတွေ့လွန်းသောကြောင့်သာပွင့်အံထွက်သွားရလေသည်။

“ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်လိုက်တော့…..”

စောက်ပတ်ထဲမှလီးချောင်းကြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲထုတ်ယူလိုက်ပြီးနောက် ဆရာကိုစိုးမောင်က ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုပြောသည်၊အမျိုးသမီးကြီး၏ဖင်ကြီးကိုလည်း တချက်ပုတ်သည်၊ ပြီးတော့ ဘေးနားကပ်လျှက် အသင့်ဖင်ထောင်ကုန်းလျှက်သားရှိနေလေသော သင်းသင်းဖြူရှိရာဘက်သို့ နေရာရွှေ့သည်၊ ဘေးဘက်သို့ ခြေတလှမ်းသာရွှေ့လိုက်ရုံသာဖြစ်သည်၊ သင်းသင်းဖြူမှာတော့ အရမ်းကိုအလိုးခံချင်နေကာ စောက်ပတ်ယား၍နေလေရာ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်ထဲမှ လီးဆွဲထုတ်လိုက်သံကြားရသည်နှင့် မရိုးမရွနှင့်မနေတတ်တော့အောင်ဖြစ်ကာ ဖင်ကြီးတလှုပ်လှုပ်၊ဒူးခေါင်းတွေပင် တရွေ့ရွှေ့ နေရာသည်၊ သူမ၏ဖင်ကြီးနောက်သို့ကိုစိုးမောင်နေရာရွှေ့ပြောင်းရောက်လာသောအခါတွင်မူ ကောင်မလေးက ဖင်ကိုကော့ကာပင့်ကာပင်ပေးထားလိုက်လေသည်။

“ လုပ်ပါဆရာ…..သမီးစောက်ပတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းပြီး….တအားဆောင့်လိုးပေးစမ်းပါရှင့်……အရမ်းယားပြီး သိပ်အလိုးခံချင်နေလို့ပါ၊ လိုးပါရှင့်..လိုးစမ်းပါ…”

သင်းသင်းဖြူ၏ပါးစပ်မှလည်း အငမ်းမရပြောသည်၊ ရမက်ခိုးတွေအရမ်းထန်ပြင်းနေလေရာ ဒေါ်ခင်မေစိုးဖြစ်သလိုပင် ပါးစပ်မှအလိုအလျှောက်“ဆရာ” ဟုလွှတ်ကနဲခေါ်လိုက်မိလေသည်၊ ဆရာကိုစိုးမောင်က ကျောင်းသူမလေး၏ပြူးတစ်ဖေါင်းထွက်နေလေသော စောက်ပတ်မှစောက်ခေါင်းဝတည့်တည့်တွင်သူ့လီးချောင်းကြီးကို ချိန်သားကိုက်အောင်အသာတေ့ထောက်လိုက်သည်။

“ အားဟင့်ဟင့်….အိုအို……..သွင်းလေလို့…..ဟင့် ထိုးသွင်းလိုက်စမ်းပါဆိုနေမှ…….ဟင့်ဟင့်ဟင့်….”

လီးတေ့ထောက်လိုက်မှုကြောင့် သင်းသင်းဖြူတကိုယ်လုံးဓါတ်လိုက်သလို ထိုးထိုးထွန့်ထွန့်ဖြစ်သည်၊ သွေးတို့ဆူဝေပွက်ထလာသည်။

လီးက တေ့ထောက်မိရုံသာဖိထားရာ စောက်ပတ်ထဲဝင်အောင်ထိုးသွင်းမလာသည့်အတွက် သင်းသင်းဖြူသည်အားမလိုအားမရဖြစ်ကာ မရှက်မကြောက်ပင်ပြောဆိုခွင့်တောင်းမိလေသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် ဖင်ထောင်ကုန်းပေးထားရာမှ အသာထရပ်သည်၊ ဖင်ပေါ်နေအောင်လှန်တင်ထားသည့် ထမီကိုအောက်သို့ပြန်ချသည်၊ အောက်သို့ဆွဲချထားသောအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကတော့ ဒူးခေါက်ကွေးဆီတွင် လိပ်ကျလျှက်သားရှိနေသည်၊ ထိုအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက တုတ်ဆွဲထားသလို့မို့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းပူးပူးကပ်ကပ်ရှိနေသည်၊ ဆရာကိုစိုးမောင် လတ်တလောလိုးပြီးကာစစောက်ပတ်ထဲမှစောက်ရည်ကြည်တို့ကတော့ အပြင်သို့အံထွက်ကာ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏တုတ်ဖြိုးဝတစ်နေသော ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ခုတလျှောက် စီးကျ၍နေသည်၊စောက်ရည်ကြည် နွေးတေးတေးချွဲကျိကျိများစီးကျမှုကို ထိတွေ့ခံစားရသည့်ဒေါ်ခင်မေစိုး ကြက်သီးလေးများထသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် မတ်တပ်ရပ်မိသည်နှင့် သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ကို လီးတေ့ထောက်ကပ်ဖိလိုက်မှုကိုမြင်ရသည်၊ သူမ၏မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်ကာ ၊ သေသေချာချာအပေါ်မှစီး၍ကြည့်မိသည်။

ဒေါ်ခင်မေစိုးရင်သိမ့်တုန်ကာ မျက်နှာတွေပင်ဖိန်းကနဲရှိန်းကနြဲဖစ်သည်၊အရှက်ကုန်အောင် အလိုးခြံပီးကာစမိန်းမကြီး ရင်ဖိုမောဟိုက်သွားရအောင်မြင်ကွင်းက အသည်းယားစရာကောင်းလှသည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်သည် လေထိုးသွင်းထားသလားထင်ရလောက်အောင်ပင် ဖေါင်းကြွတက်ကာအိတင်းနေသည်၊ စောက်ရည်ကြည်တွေကလည်း ဆီတစ်ပိသာလောက်လောင်းချပေးထားသလို ရွှဲစိုချောကျိနေကြသည်၊ စောက်ရည်ကြည်နံ့သည်စူးရှစွာဏှာကြွချစ်စရာထောင်းထောင်းထနေသည်၊ လီးကြီးကလည်း အပြတ်ကိုမာကြောတောင့်တင်းသန်မာသည်၊ လိုးထားခဲ့သည့်အရှိန်ကြောင့် လီးတွင်စောက်ရည်ကြည်များကလည်း စိုရွှဲ၍နေလေသေးသည်၊ အကြောပြိုင်းပြိုင်းကြီးများ၊လီးအထစ်အရစ်ကြီးများက အပြတ်ကိုပီပြင်နေသည်၊ ထိုလီးကြီး၏ထိပ်ဖူးကစောက်ပတ်ကို ခပ်ဖိဖိလေးတေ့ထောက်ထားသည်၊ လီးက စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲတိုးမဝင်သေး၊ လီး၏ဖိအားကြောင့် လီးထိပ်ဖူးနားတဝိုက်တွင်စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားဖုဖုဖေါင်းဖေါင်းတို့က ချိုင့်ခွက်ခွက်နှင့် အိအိပိပိလေးဖြစ်နေကြဟန်က ရင်ခုန်စရာအကောင်းဆုံးဖြစ်သည်၊ ထို့ပြင် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတို့သည် တုန်ခါလှုပ်လျှက်ရှိနေကြသည်ကို ဒေါ်ခင်မေစိုးအနီးကပ်ကြည့်ရှုရ၍ကောင်းကောင်းမြင်ရလေသည်။

“ မင့်ဖင်ကြီးကို နောက်ကော့တွန်းပြီး စောက်ပတ်ထဲလီးဝင်အောင်သွင်းယူလေ၊ ကဲ…..ဆရာမကလည်း တုံးလုံးချွတ်လေဗျာ၊ ချွတ်ပီးရင်ဝင်ပါရအုန်းမှာ၊ ချွတ်လေ….”

ကိုစိုးမောင်က ကျောင်းသူမလေးကို ပြောဆိုသင်ပြပေးပြီးနောက်ဆရာမကိုပါ တဆက်တည်းလှမ်းပြောသည်၊ ပြောရင်း လက်ကပါလာသည်၊ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ထမီကို ဆတ်ကနဲလှမ်းဆွဲချွတ်ချသည်၊ လျော့တိလျော့ရဲလေးဖြစ်နေသည့်ထမီမှာ ဆွဲချွတ်သည်နှင့် ကွင်းလုံးပုံကျွတ်ကျသည်၊

“ အိုး…”

အလိုးခံခဲ့ပြီးဖြစ်သည့်တိုင် ထမီဆွဲအချွတ်ခံရသောအခါ ဒေါ်ခင်မေစိုးပါးစပ်မှ ယောင်အော်၍လှမ်းဆွဲလေသေးသည်၊ သို့သော် မမှီတော့ပါ၊ထမီက ကွင်းလုံးပုံကျွတ်ကျသွားလေပြီ။

ဝင်းမိုးနှင့်တန်ချင်းတို့နှစ်ယောက်သည် အခန်းအပြင်ဘက်မှနေ၍အထဲရြှိမြင်ကွင်းများကို ချောင်းမြောင်းကြည့်နေကြသည်၊ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုသည်လိုအသာချောင်းကြည့်ကာ အတုယူသင်ကြားရန် ဆရာကိုစိုးမောင်ကမှာထားခဲ့သည်၊ ချောင်းကြည့်ရင်းလီးတောင်လာလျှင် လီးကိုအသာအယာကိုင်ပွတ်ပေးလျှက် သုတ်လွှတ်တော့မည့်အခြေသို့ဆိုက်လာသည်ဆိုလျှင်တော့ပွတ်နေသောလက်ကိုဖယ်ကာ ချောင်းကြည့်တာလည်းရပ်၍ ဟိုဟိုသည်သည်အပြင်ဘက်ရှုခင်းများကို လှမ်းကြည့်ရန်လည်း ဆရာကိုစိုးမောင်က မှာကြားထားသည်၊ ပြီးတော့ ကိုစိုးမောင်လှမ်းခေါ်မှသာ အခန်းထဲသို့ဝင်လာကာ၊ကိုစိုးမောင်လိုးခိုင်းသည့်မိန်းမကို လိုးကြရမည်ဖြစ်သည်။

သင်းသင်းဖြူနှင့်ဒေါ်ခင်မေစိုးတို့ကို ဆရာကိုစိုးမောင်လိုးတာကိုကောင်လေးနှစ်ယောက်အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် အားကျစွာချောင်းကြည့်နေခဲ့ကြသည်၊ မိမိတို့အလှည့်ရောက်လျှင်လည်း ဆရာကိုစိုးမောင်လိုးသလိုမျိုးအတုယူကာ လိုက်လိုးပစ်မည်ဟုလည်း စိတ်ထဲမှကြိမ်းဝါးကာ ကိုစိုးမောင်၏လုပ်ပုံကိုင်ပုံ၊ လိုးပုံဆော်ပုံတို့ကို သေသေချာချာကြည့်ရှုမှတ်သားနေကြသည်၊ လိုးကြဆော်ကြတာတွေကို မျက်ဝါးထင်ထင်၊ အတွင်းသားအထင်းသားမြင်ရတွေ့ရတော့ သွေးဆူသောလူပျိုပေါက်အရွယ်လေးတွေပီပီ၊ လီးတွေတောင်လာကြသည်၊ စိတ်အရမ်းထလာကြသည်၊ သို့သော် ကိုစိုးမောင်ပြောထားသည့်အတိုင်း အတိအကျလိုက်နာလုပ်ဆောင်ကြရလေရာ၊(သူတို့သည် မိန်းမကောင်းကောင်းလိုးချင်နေသောကြောင့် ယခင်တခါလိုအိုးနင်းခွက်နင်းမဖြစ်ရလေအောင် ကိုစိုးမောင်ကိုဆရာတင်ကာ၊ကိုစိုးမောင်ပြောထားသည်များကို တသဝေမတိမ်းလိုက်နာကြပါသည်၊) သုတ်လွှတ်ထွက်မိခြင်းတွေဘာတွေမရှိ၊ အလိုလိုပင်သုတ်ထိန်းနည်းလေ့ကျင့်သလိုဖြစ်နေသည်၊သင်းသင်းဖြူကိုယ်လုံးတီးဖြစ်၍ ဖင်ထောင်ကုန်းတာကို အားရပါးရကြည့်ရှုကြသည်။

ကိုစိုးမောင်က သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်တွင် လီးတေ့ထောက်ရုံထောက်ကာ မသွင်းသေးပဲနေ၍သင်းသင်းဖြူတယောက် မရိုးမရွ ၊ မနေနိူင်အောင်ဖြစ်နေပုံကလည်း ကောင်လေးနှစ်ယောက်၏စိတ်ထဲ ကျလိကျလိဖြစ်စေသည်၊ ထိုနောက် ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ ထမီကို ဆရာကိုစိုးမောင်ကဆွဲချွတ်ချလိုက်၍ကွင်းလုံးပုံကျွတ်ကျသွားသောအခါတွင်တော့ နှစ်ယောက်သား၏မျက်လုံးလေးများသည် ပုဇွန်မျက်လုံးတွေပမာ မျက်လုံးအိမ်မှကျွတ်ထွက်ကြတော့မတတ် ပြူး၍ထွက်လာကြကုန်သည်၊ သူတို့နှစ်ယောက်သည်ဒေါ်ခင်မေစိုးကို အဝတ်မပါ၊ ဗလာကိုယ်လုံးတီးဖြင့်ကြည့်ချင်မြင်ချင်နေကြသည်မှာ ကြာပေပြီ၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးက အပြာဝထ္ထုစာအုပ်များဖတ်ရှုကြောင်းစ၍သိရကတည်းက ထိုဆန္ဒအာသီသက ကြိတ်၍ရှိနေခဲ့ကြသည်၊ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် လူပျိုပေါက်လေးများ၏သဘာဝအတိုင်း သက်တူရွယ်တူအပျိုပေါက်သင်းသင်းဖြူထက် အရွယ်ရောက်ပြီးမိန်းမကြီးတယောက်ဖြစ်သည့် (သူတို့၏ဆရာမလည်းဖြစ်သည့်) ဒေါ်ခင်မေစိုးအပေါ် ပို၍တပ်မက်စိတ်ရှိသည်၊ဒေါ်ခင်မေစိုးကို ပို၍ကြည့်ချင်၊ လိုးချင်နေကြသည်။

အတွင်းခံပင်တီဘောင်းဘီတိုလေးက ဒူးဆစ်နားဆီတွင် လိပ်လျှက်ရောက်ရှိနေရာ ထမီကွင်းလုံးပုံကျွတ်ကျသွားသောအခါ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏အောက်ပိုင်းမှာ ဗလာကျင်းသွားသည့်အခြေအနေဖြစ်လာသည်၊ ဝင်းမိုးတို့ချောင်းကြည့်နေရာဘက်သို့ ဒေါ်ခင်မေစိုးက မျက်နှာမူလျှက်သားရှိနေရာကောင်လေးနှစ်ယောက်အဖို့ သူတို့ဆရာမ၏ ပေါင်ခွဆုံမှ စောက်ပတ်နေရာကိုတန်း၍တွေ့မြင်ကြရလေသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ စောက်မွှေးများကအတော်ထူပေရာ ပေါင်ခွဆုံရှိစောက်မွှေးမည်းမည်းများကိုတော့ ဝင်းမိုးတို့ကောင်းကောင်းမြင်နိူင်သည်၊ စောက်ပတ်ကတော့ သိပ်ထင်ထင်ရှားရှားမရှိ၊မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်းရှိနေပုံကို စောက်မွှေးများအုပ်ထားလျှက်နှင့် မမြင်တချက်မြင်တချက်ဖြစ်နေသည်။

“ ဘွပ်  ဘု  ဘု  ဘွပ်  ဗျစ်  ဗျစ်ဗျစ်…အားပါးပါး ရှီး…ဝင်လာပြီဆရာရဲ့…ဟင့်ဟင့်…အို  အို…ဘွပ်ဘုဘု……အားပါးပါး ရှီး”

လီးဝင်သံနှင့် သင်းသင်းဖြူ၏အံကြိတ်ကာရေရွတ်ညည်းတွားမြည်တမ်းသံတို့ကို ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကြားကြရသည်၊ ဝင်းမိုးနှင့်တန်ချင်းတို့သည် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးထံ အာရုံစူးစိုက်ရောက်ရှိနေကြလေရာသင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ဆုံကြီးနောက်ကော့ကာ စောက်ပတ်ထဲလီးကြီးဝင်အောင်ထိုးသွင်းယူလိုက်သည်ကိုပင် မကြည့်မိကြပါ၊ မမြင်မိကြပါ၊ အသံတွေကြားမှပင် သူတို့နှစ်ယောက်၏အကြည့်များက သင်းသင်းဖြူဘက်သို့ရောက်သည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ကြီးမှာ ဆရာကိုစိုးမောင်၏ဆီးစပ်တွင်ထိကပ်နေသည်၊ ပေါင်နှစ်ချောင်းကလည်း ခပ်ကွေးကွေး၊ ခါးက ခပ်ကော့ကော့၊ခေါင်းလေးမော့လျှက်ရှိနေသည်ကို တွေ့ကြရသည်၊ လီးချောင်းကြီး စောက်ပတ်ထဲသို့အဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းယူလိုက်ပြီးဖြစ်ကြောင်းလည်း နားလည်လိုက်ကြသည်၊ ကိုစိုးမောင်၏လက်နှစ်ဘက်က ခါးတွင်ထောက်ကာခပ်ကော့ကော့လုပ်ပေးထားသည်၊ သူ့လီးကြီး ကောင်မလေးစောက်ပတ်ထဲမြုပ်ဝင်နေအောင်လည်း အလိုက်သင့်လုပ်ပေးထားခြင်းဖြစ်သည်။

“ ဝင်သွား…ပီလေ….ဆောင့်ပါလားလို့…ဟင့်…”

ကောင်မလေးက နောက်သို့ခေါင်းငဲ့ကာ ကိုစိုးမောင်ကိုကြည့်ရင်းပြောသည်၊ သူမ၏မျက်နှာလေးနီရဲကာ နဖူးတွင်ချွေးလေးများအုနေသည်ကိုကောင်လေးနှစ်ယောက်မြင်ကြရသည်။

“ မင်းပဲ ဖင်လှုပ်ပီးဆောင့်ကြည့်လေ၊ တမျိုးအပြောင်းအလဲပေါ့…”

“ ဟာ….မဆောင့်တတ်ပါဘူး၊ တကယ်ပဲ….”

“ ဘာခက်တာလိုက်လို့၊ ဖင်ကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လှုပ်ပေါ့၊ဖင်ကြီးနောက်ကိုပို့တဲ့အခါကျရင်သာ အားထည့်ပြီးဖိချလိုက်….”

“ တကယရစ်တယ်ကွာ…..ဆောင့်မှာဆောင့်တာမဟုတ်ဘူး…”

“ အရသာတမျိုးထူးအောင် ပြောတာပါကွ၊ လုပ်ကြည့်စမ်းပါ….”

သင်းသင်းဖြူ၏တင်ပါးဆုံကြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်လှုပ်ရှားသည်ကိုဝင်းမိုးတို့တွေ့ကြရလေသည်၊ ဆရာကိုစိုးမောင်၏ကိုယ်က ကွယ်ထားသလိုရှိသည်မို့ စောက်ပတ်ထဲလီးဝင်ပြန်ထွက်လှုပ်ရှားမှုကိုမူ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း၊မမြင်ကြရ၊ မမြင်တချက်၊ မြင်တချက်ဖြစ်သည်၊ တဘွပ်ဘွပ်၊ တဖွတ်ဖွတ်လီးဝင်ထွက်သံတွေကိုတော့ အတိုင်းသားကြားနေကြရသည်၊ ဝင်းမိုးနှင့်တန်ချင်းတို့သည် မတ်တောင်လာသောမိမိတို့၏ငပဲများကို ကျောင်းစိမ်းပုဆိုးများအပေါ်မှ လက်နှင့်အသာခပ်ဖွဖွကိုင်ပွတ်ရင်း၊ အခန်းထဲမှမြင်ကွင်းများကိုအားရပါးရကြည့်နေကြသည်၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီများကို ချွတ်ထားကြပြီးပြီမို့ ပုဆိုးပေါ်မှလီးကိုကိုင်ပွတ်ရမှုကလည်း အတော်အဆင်ပြေ၊ အထိအတွေ့ကောင်းနေပါသည်။

သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ကြီးအလှုပ်တွင် လီးချောင်းကြီးစောက်ပတ်ထဲမှပြန်ထွက်လာလိုက်၊ ပြန်ဝင်သွားလိုက်ဖြစ်နေပုံကို ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကတော့ဘေးနားမှကပ်ကာကြည့်နေသည်မို့ ကောင်းကောင်းမြင်ရသည်၊ ထိုမြင်ကွင်းသည်သူမကို ရမက်ပြန်ထန်ပြင်းလာစေသည်၊ ရမက်ထလာတော့ အရှက်အကြောက်တွေပျောက်သည်၊ ရဲတင်းသွက်လက်လာသည်၊ မိမိကိုယ်မိမိ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်မှ သည်လိုးပွဲတွင်ပါဝင်နိူင်မည်မို့ ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် ဒူးဆစ်ဆီရောက်နေသောအတွင်းခံဘောင်းဘီကို အမြန်ချွတ်သည်၊ အပေါ်အင်္ကျီနှင့်ဇာဘော်လီတို့ကိုလည်း ခြပ်မန်မြန်ခပ်သွက်သွက်ပင်ချွတ်သည်၊ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသည်နှင့် ဆရာကိုစိုးမောင်၏အနီးသို့ ကပ်သွားလေသည်။

သင်းသင်းဖြူကလည်း ထောက်ထားသောဒူးခေါင်း၊ တံတောင်ဆစ်တို့ကိုအားပြုကာ အပြတ်ကိုရှေ့တိုးနောက်ငင်လှုပ်ရှားနေသည်၊ ဖင်ကြီးကိုနောက်သို့အလှုပ်တွင် အားထည့်ကာဆတ်ကနဲဆောင့်ဆောင့်တွန်းသည်၊ထိုအခါလီးက အရှိန်နှင့်စောက်ပတ်ထဲတိုးဝင်သည်၊ ကောင်မလေးဖြိုးကနဲဖျန်းကနဲဖြစ်သည်၊ လိုးနေသူယောက်ျားက ဆောင့်လိုးတာနှင့်မတူ၊ ထူးခြားသောဖီလင်အရသာကို ခံစားရသည်၊ အကြိုက်တွေ့ကာ အလှုပ်အတွန်းပိုကြမ်းလာသည်။

စိုးမောင်ကလည်း သူ့လီးစောက်ပတ်ထဲအဝင်ချောအောင် နေပေးထားသည်၊ အနီးသို့ကပ်လာသော ဒေါ်ခင်မေစိုးကို ပွေ့ဖက်သည်၊ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေသော ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ ပြည်ြ့ပည့်ဖြိုးဖြိုး ကိုယ်လုံးထွားထွားဖြိုးဖြိုးကြီးမှာဖက်ရတာ တပွေ့တပိုက်ကြီးဖြစ်သည်၊ ဆွဲပွေ့ပြီးနောက် ကျန်ကျောင်းပုံမျက်နှာဖုံးကို ဆွဲချွတ်ပြစ်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏နှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲစုပ်နမ်းသည်၊အားရပါးရကို နမ်းပြစ်သည်၊ မျက်နှာဖုံးကျွတ်သွားတာ ဒေါ်ခင်မေစိုးသိသည်။

သို့သော် ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် နှုတ်ခမ်းကိုငုံခဲစုပ်နမ်းခံလိုက်ရသောကြောင့်ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ ပေါ်လာသောမျက်နှာကို သေသေချာချာမကြည့်လိုက်ရ၊ရမက်ပြင်းကာ ကြမ်းတမ်းသောအစုပ်အနမ်းအောက်တွင် မျက်လုံးမှေးစင်းကျသည်၊ ပါးစပ်က အလိုက်သင့်ဟပေးလိုက်မိသည်၊ကိုစိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပါးစပ်ထဲ လျှာထိုးထည့်သည်၊ဟိုသည်လှည့်ပတ်ထိုးကလိသည်၊ လျှာချင်းလည်း ထိတွေ့မိသည်။

ဒေါ်ခင်မေစိုးက မိမိပါးစပ်ထဲဝင်လာသော ဆရာကိုစိုးမောင်၏လျှာကိုမျှင်း၍စုပ်ပေးသည်၊ ဆရာကိုစိုးမောင်၏လက်တဘက် ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ဆုံတောင့်တောင့် ကြီးတခုပေါ်ရောက်လာသည်၊ ထိုဖင်သားခြမ်းကြီးကို အားရပါးရဆုပ်ကိုင်ပွတ်နယ်ဖျစ်ညှစ်သည်၊ ဖင်ပေါက်ကိုထိုးလိုက်ရာ ဒေါ်ခင်မေစိုးတွန့်ကနဲဖြစ်သည်၊ ကိုစိုးမောင်သည်ဒေါ်ခင်မေစိုးကို ပွေ့ဖက်စုပ်နမ်းဖင်ကိုင်ညှစ်ရင်း သူ့ဖင်ပြောင်ကြီးကိုကော့ကာလှုပ်ရှားသည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ထဲ လီးကိုထိုးဆောင့်လိုးသွင်းပေးသည်၊ သည်လိုဆောင့်လာတော့သင်းသင်းဖြူအဖို့ ပိုအရသာတွေ့ရသည်၊ အရမ်းဟော့လာသည်။

“ အားဟင့်ဟင့်….ကောင်းလိုက်တာ….ဘွပ်ဘွပ်…အားကောင်းတယ်…..ဆောင့် ဆောင့်……ဒီထက်ပြင်းပြင်းဆောင့်စမ်းပါရှင့်ဘွပ်ဘွပ်ဘုဘွပ်…………….အမလေး လေး…..အား ….အား ….”

သင်းသင်းဖြူ ဆောင့်လိုးချက်များကြောင့် ကော့ပျံလှုပ်ရှားနေသည်။ကိုစိုးမောင်မှာ တောင့်တင်းသောဆူဆူူဖြိုးဖြိုးမိန်းမကြီးတယောက်ကို ပွေ့ဖက်စုပ်နမ်းရင်း ငယ်ငယ်နုနုကောင်မလေးကို လိုးဆောင့်နေရပေရာ အရသာအမျိုးမျိုးတွေ့နေလေသည်၊ ချောင်းကြည့်နေကြသောကောင်လေးနှစ်ယောက်မှာလည်း သူတို့ဆရာ၊ စော်နှစ်ပွေနှင့်အပြတ်ကောင်းစားနေတာကိုကြည့်ရင်းဖီလင်တွေတက်ကာ သုတ်လွှတ်လုနီးနီးဖြစ်လာကြသည်မို့ လီးအဆော့ရပ်ကာချောင်းကြည့်နေရာမှလည်းခွာ၍သုံးထပ်ကျောင်းဆောင်အပေါ်ထပ်မှနေ၍ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလှမ်းမျှော်ကြည့်ရင်း သုတ်ရည်မထွက်ကုန်အောင် အာရုံပြောင်းစိတ်ထိန်းနေကြရလေသည်။

အခန်းထဲတွင်တော့ ကိုစိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပါးစပ်ကိုငုံခဲကာရမက်ပြင်းပြင်းနှင့် ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းစုပ်နမ်းနေတာကို ရုတ်တရက်ရပ်ကာပါးစပ်ချင်းခွာသည်၊ အမျိုးသမီးကြီး၏ပခုန်းကို လက်ဖြင့်ဖိကာချလိုက်ရာဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးသည် အလိုလိုပင်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျှက်သားဖြစ်သည်၊ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်လျှင် ဖြစ်မြဲသဘာဝအတိုင်း စောက်ပတ်ပြဲအာလာသည်၊ စောက်ပတ်ထဲတွင် ရွှမ်းရွှမ်းစိုအောင်ထွက်နေလေသောစောက်ရည်ကြည်တို့မှာလည်း အောက်သို့တောက်တောက်ယိုကျသည်၊ခင်းထားသောဖျာပေါ်တွင် စောက်ရည်ကြည်အစက်အပေါက်တို့ အိုင်ထွန်း၍ပင်သွားသည်။

ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကို ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျှက်သားဖြစ်အောင်ဖိတွန်းချလိုက်ပြီးသည်နှင့် ကိုစိုးမောင်က သူလိုးနေသောသင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကြီးကိုဆတ်ကနဲဆွဲထုတ်သည်၊ လီးကျွတ်ထွက်မှုနှင့်အတူသင်းသင်းဖြူ၏ အီးကနဲအားကနဲအော်လိုက်သံပေါ်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏မျက်နှာမှာ သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ဘေးနားကပ်လျှက်ရှိနေရာ လီးဆွဲထုတ်မှုအရှိန်ဖြင့် စောက်ပတ်ထဲမှထွက်လာသောစောက်ရည်ကြည်အချို့ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏မျက်နှာပေါ်စင်ကျသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး ဆတ်ကနဲတုန်သည်၊ စောက်ပတ်ထဲကဆွဲထုတ်လိုက်သည့် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာတငေါ့ငေါ့လှုပ်၍စောက်ရည်ကြည်တွေတောက်တောက်ယိုအောင် စိုနေသည့်လီးကြီးနှင့် ဟပြဲပြဲဖြစ်ကျန်နေခဲ့လေသောစောက်ပတ်တို့ကိုလည်း အနီးကပ်ထင်းထင်းကြီးတွေ့ရကာရင်တုန်အသည်းယားနေသည်။

“ ရော့……စုပ်ပေးစမ်း…..”

ကိုစိုးမောင်က ခပ်ဆတ်ဆတ်ပြောကာ သူ့လီးကြီးကို ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပါးစပ်နား တေ့ကပ်ပေးသည်၊ အရမ်းကိုစိတ်လှုပ်ရှားကာရမက်ဇောအပြတ်ထန်နေသော ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပါးစပ် အလိုလိုပွင့်ဟသည်။

ကပ်ပေးထားသောလီးကို လှမ်းဟပ်ငုံသည်၊ စုပ်ပေးလိုက်သည်၊ စုပ်မှုအာသာပြင်းပေရာ တပြွပ်ပြွပ်တပျပ်ပျပ်အသံတွေမြည်သည်၊ ထိုသို့စုပ်ပေးပြီးမှဒေါ်ခင်မေစိုးသည် လီးမှာသင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ထဲမှ လိုးနေရင်းဆွဲထုတ်ထားသောလီးဖြစ်လျှက် စောက်ရည်ကြည်များအပြတ်ရွှဲစိုနေကြောင်း သတိဝင်လာသည်၊ ရွံသလိုလိုလည်းဖြစ်သည်၊ လီးမစုပ်ဖူးသောမိန်းမမို့ယောက်ျားတယောက်၏လီးစုပ်ကိုစုပ်ပေးရဖို့ကိုပင် ရွံ့တွန့်တွန့်ရှိနေခဲ့ရာယခုလီးက စောက်ရည်တွေပါစိုနေရာ၊ လီးစုပ်ရရုံသာမဟုတ်၊ အခြားသောမိန်းမတယောက်၏စောက်ပတ်ထဲမှထွက်သောအရည်တွေကိုပင် ရက်ပေးစုပ်ပေးရသလိုအခြေမျိုးဆိုက်နေသည်၊ သို့သော် ရွံရှာသောစိတ်လေးသည်မိုးမှောင်ကျနေသောညနက်သန်းခေါင်တွင် လျှပ်လေးတချက်ပြက်လိုက်ရုံမျိုးသာဖြတ်ကနဲပေါ်လာသည်၊ ဟုန်းဟုန်းထနေသောရမက်ဇောအဟုန်က ထိုရွံရှာသောစိတ်ကို ချက်ချင်းပင်လွှမ်းမိုးသည်၊ ရွံရှာသောစိတ်လည်း ပပျောက်သည်၊ပါးစပ်ထဲရောက်လာသောလီးကြီးကို အားရပါးရပင် စုပ်ပေးမိသည်၊လျှာဖြင့်လည်း ထိုးကလိရက်သည်၊ ငံပျပျအရသာကို ခံစားရသည်၊ညှီတီတီအနံ့လည်း ရသည်။

ကိုစိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပါးစပ်ထဲမှ သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်ကာသင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ထဲ ဆတ်ကနဲပြန်ထိုးသွင်းထည့်သည်၊ စောက်ပတ်ထဲလီးကြီးဝင်သွား၍ “ဘွပ်ဘုဘုဗျစ်” ဆိုထွက်သည်၊ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများလီးထိုးသွင်းသည့်ဒဏ်ဖြင့် ချိုင့်ဝင်သွားတာကို ဒေါ်ခင်မေစိုးအနီးကပ်မြင်ရလျှက်ရင်ဒိန်းဒိန်းခုန်သည်၊ သင်းသင်းဖြူမှာလည်း မိမိစောက်ပတ်ထဲတွင်ဆောင့်လိုးနေလျှက်မှ လီးကျွတ်ထွက်သွား၍ဟာတာတာဖြစ်ကျန်နေရစ်ခဲ့ရာမှ ဒေါ်ခင်မေစိုးလီးစုပ်ပေးနေကြောင်း နားလည်းသရှိရကာ၊ ရင်ခုန်ဘဝင်တုန်၍နေသည်၊ထိုနောက်မိမိစောက်ပတ်ထဲ လီးချောင်းကြီးတချက်တည်းနှင့်အဆုံးဆိုသလိုအရှိန်နှင့်တိုးဝင်လာလေရာ အီဆိမ့်တင်းကြပ်ကာ၊ နာကြင်အရသာတွေ့ကာဖင်ကြီးပင်မြောက်ကြွတက်သွားသည်။

“ အားအား….ကြမ်းလှချည်လား နာတယ်…အိုအို..ဘွပ်..အောင်မယ်လေး…..ဖြည်းဖြည်းရှင့် ဘွပ်ဘု အား…”

ကိုစိုးမောင်က လီးကိုအဆုံးထိုစိုက်သွင်းချလိုက်ပြီးနောက်တအားကျုံးကာ ဆောင့်လိုးသည်၊ ဆောင့်ချက်ပြင်းသည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ခေါင်းထဲအောင့်၍သွားသည်၊ နာသော်လည်း အရသာအတွေ့ထူးလှသောကြောင့် သင်းသင်းဖြူခမြာထွန့်ထွန့်လူးကာ အပြတ်ခိုက်၍နေသည်။

ကိုစိုးမောင်က ငါးချက်တအားကုန်ဆောင့်လိုးပြီးနောက် လီးကြီးကိုစောက်ပတ်ထဲမှ ကလန့်ကော်ကာဆွဲထုတ်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးဘက်သို့လီးကော့ပေးလိုက်သည်၊ စိုးမောင်ဇာတ်သွင်းမှုတွင် အပြတ်တိုးဝင်နေပြီဖြစ်သောဒေါ်ခင်မေစိုးက ပါးစပ်အသင့်ဟကာ လီးကိုဆီးစုပ်ပေးသည်၊တချက်နှစ်ချက်စုပ်ပီးသည်နှင့် ကိုစိုးမောင်သည် သူ့လီးကိုဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးပါးစပ်ထဲမှဆွဲထုတ်ကာ သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ထဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိထိုးသွင်းသည်၊ သုံးချက်ဆောင့်ပြီး လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ဒေါ်ခင်မေစိုးကစိုးမောင်ထိုးပေးစရာပင်မလို၊ သူမကိုယ်တိုင်ခေါင်းရှေ့တိုးကာ လီးကိုစုပ်သည်။

ဤသို့ဖြင့်စိုးမောင်သည် သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်နှင့် ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပါးစပ်တို့အထဲသို့ လီးတလှည့်စီအပြန်အလှန်ပြောင်းလဲထိုးသွင်းကာ လိုးဆော်သည်၊ စောက်ပတ်နှင့်ပါးစပ်၊ မတူကွဲပြားသောအပေါက်နှစ်ပေါက်၏ခြားနားသောထိတွေ့မှုကို ဖီလင်ယူသည်၊ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်မှာလည်းရမြက်ပင်းထန်ဖွယ်ရာ ထိုအပြုအမူကိုယစ်မူးပျော်ဝင်ကာ ကြမ်းရှထန်ပြင်းသောကာမအရသာကိုအပြတ်ခံစားရလျှက် ပြီးပြီးရင်း ပြီး၍နေလေသည်။

“ ဆရာမကို လိုးအုန်းမယ်၊ ဖင်ထောင်ကုန်းလိုက်၊ သင်သင်းဖြူက လီးလာစုပ်ပေး….”

ခဏကြာတော့ကိုစိုးမောင်က အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို နေရာအလဲခိုင်းသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးချက်ချင်းပင်ဒူးတုတ်ကာ ဖင်ထောင်၍ကုန်းသည်၊ကိုစိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ ဖင်ဆုံလှလှကြီးနောက်မှခွကာ လီးကိုစောက်ပတ်ထဲခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိစိုက်ထိုးသွင်းချသည်၊ လီးတချောင်းလုံးဝင်သွားရာဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ စုတ်သပ်ကာညည်းယူသည်၊ ပြီးတော့ ငါးချက်ဆောင့်လိုးသည်။

သင်းသင်းဖြူက ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ကြီးဘေးနားတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာနေရာယူထားသည်၊ ဆောင့်လိုးပြီး စိုးမောင်ကလီးဆွဲထုတ်လိုက်ရာသင်းသင်းဖြူကအလိုက်သိစွာပင် ပါးစပ်နှင့်ငုံ၍စုပ်ပေးသည်၊ စိုးမောင်သည်ဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်နှင့် သင်းသင်းဖြူ၏ပါးစပ်တို့ကို တွဲကာအသုံးချလိုးရင်း အရသာယူပြန်သည်၊ မိန်းမနှစ်ယောက်မှာတော့ တကိုယ်လုံးရှိသွေးသားတွေဆူဝေပေါက်ကွဲလုမတတ်ဖြစ်ကာ အကြိမ်ပေါင်းမရေမတွက်နိူင်တော့လောက်အောင်ကို ပြီး နေကြရလေသည်၊ စိုးမောင်ကတော့ သုတ်မထွက်သေး၊ ထိန်းထားနိူင်ဆဲ၊ အချိန်ဆွဲကာ အပီလိုးနိူင်သောစိုးမောင်၏အစွမ်းကိုဒေါ်ခင်မေစိုးနှင့်သင်းသင်းဖြူတို့နှစ်ယောက် လက်ဖျားခါရလျှက် အပြတ်ကိုစွဲမက်သွားကြလေတော့သည်၊ကိုစိုးမောင်သည် သူလိုးနေသောဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ပေါက်ကို လက်မထိုးထည့်ကာ ကလိပေးမှုမျိုးလုပ်သည်၊ ထို့ပြင် လီးစုပ်ပေးရသူသင်းသင်းဖြူ၏စအိုဝကိုလည်း လှမ်းကလိထိုးသည်၊ မိန်းမနှစ်ယောက်လုံး ဖင်ယားကျိကျိဖြစ်အောင် ဖန်တီးပေးသည်။

ထိုနောက်မှာ လိုးခန်းကိုခဏနားကာ အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်ကိုယူ၍အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို ဖွင့်ပြသည်၊ အမျိုးသမီးသရုပ်ဆောင်တယောက်၏ဖင်ကို ဇာတ်လိုက်ကလီးထိုးသွင်းကာလိုးနေပြီး ဖင်ခံနေသောအမျိုးသမီးသရုပ်ဆောင်က ကျန်အမျိုးသမီးသရုပ်ဆောင်တယောက်၏စောက်ပတ်ကိုရက်ကာဖင်ပေါက်ထဲသို့ ဘိုင်ဘရေတာထိုးထည့်ကလိပေးနေသည့်ပုံများဖြစ်သည်။

သည်ပုံတွေပခြင်း၏ရည်ရွယ်ချက် ဘာဖြစ်မည်ကိုရိပ်မိနားလည်နေကြသောဒေါ်ခင်မေစိုးနှင့်သင်းသင်းဖြူတို့မှာ ကြောက်သလိုလိုလည်းဖြစ်၊ စိတ်လည်းလှုပ်ရှားကာ တမျိုးကြီးဖြစ်လာကြသည်၊ ထိုအပြာပုံများကိုအကြည့်ခိုင်းပြီးနောက် စိုးမောင်က သင်းသင်းဖြူနှင့်ဒေါ်ခင်မေစိုးတို့ကို ခုန်တန်းလျားရှည်လေးရှိရာသို့ခေါ်သွားသည်၊ ဘိုင်ဘရေတာကိုလည်းကောက်ယူကာ သင်းသင်းဖြူ၏လက်ထဲအပ်သည်၊ သည်လောက်ဆို ထုတ်ပြောစရာပင်မလိုပါ၊ သင်းသင်းဖြူဖင်လိုးအရင်ခံရလျှက် ဒေါ်ခင်မေစိုးကို စောက်ပတ်ရက်၊ ဖင်ပေါက်ကိုဘိုင်ဘရေတာနှင့်ထိုးကလိလုပ်ပေးတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်နားလည်ကြသည်။

“ ဟို….ဟို….ဖင်..ဖင်ချ မလို့လား ဟင်….”

သင်းသင်းဖြူက အသံတုန်တုန်လေးနှင့်မေးသည်။

“ အေး….မင်းကို အရင်ဖင်ချမယ်၊ မင်းက ဆရာမစောက်ပတ်ကိုရက်ပြီး ဖင်ပေါက်ကိုလည်းကလိပေးပေါ့၊ ပြီးမှ ဆရာမကိုတလှည့်ပြောင်းဖင်လိုးမယ်…”

ကိုစိုးမောင်က ခပ်အေးအေးပြောသည်၊ ပြောရင်း အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်၏ဖင်သားများကို လက်တဘက်စီနှင့်ပြိုင်တူကိုင်ညှစ်သည်၊ ဖင်ဝခပ်ပြဲပြဲလေးဖြစ်သွားအောင် ဖင်သားများကိုဖြဲမှုလေးလည်း မသိမသာလုပ်သည်၊ဆရာမနှင့်ကျောင်းသူလေးတို့ရင်လှိုက်ဖိုမောကာ၊ ဖင်.ားသလိုလိုလည်းဖြစ်နေကြပါပြီ၊ သူတို့သည် ဖင်လိုးလည်းခံကြည့်ချင်သည်၊ ကြောက်လည်းကြောက်နေကြသည်။

“ နာမှာလားဟင်…..ကျမကြောက်တယ်ဆရာရယ်…”

“ ဖင်ချရင် နာတော့နာတာပဲ၊ ဒါပေမယ့် အဲလိုနာတာကိုကအရသာတမျိုးဖြစ်သွားတာ သမီးရ၊ ခံကြည့်ပါ၊ သမီးအကြိုက်တွေ့မှာပါ၊ကဲ… ဆရာမ၊ ဟိုခုန်တန်းလျားပေါ်တက်ပက်လက်အိပ်….ခြေထောက်နှစ်ခုကိုအောက်ချပြီးထောက်ထား၊ ခြေထောက်တွေကို ခပ်ကားကားလုပ်ပေးထားနော်ဒါမှဆရာမစောက်ပတ်ကို သင်းသင်းဖြူကုန်းရက်ပေးရတာ အဆင်ပြေမှာ…”

ဆ&ာကိုစိုးမောင်က ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုပြောဆိုညွှန်ကြားသည်၊ကာယလေ့ကျင့်ခန်းတွင် ကိုယ်နေဟန်ထားကို ပြောဆိုသင်ပြပေးနေသည့်အသွင်မျိုး၊ မျက်နှာဖုံးချွတ်လိုက်ပီမို့ မိမိတို့ကိုခေါ်လိုးသူမှာ ဆရာကိုစိုးမောင်ဖြစ်ကြောင်း အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံး သေသေချာချာသိကုန်ကြပေပြီ။

ကာမစပ်ယှက်မှုအရှိန်လည်းရကာ၊ အထာလည်းကျပြေလည်နေပြီမို့ကိုစိုးမောင်ဖြစ်မှန်းသိသော်လည်း ရှက်ရွံ့မှုတော့ မရှိတော့ပါ၊ ဖင်ချခံရတော့မှာမို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေကြမှုတော့ ရှိနေကြပေသည်၊ မည်သို့ဖြစ်စေ၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးရော၊သင်းသင်းဖြူပါ ဆရာကိုစိုးမောင်ကို မလွန်ဆန်နိူင်ကြ၊ ယနေ့ကာမစပ်ယှက်ပွဲက သူတို့နှစ်ယောက်လုံးကို မကြုံဖူးသောကာမအရသာထူးကိုမူးမေ့အောင်ခံစားရရှိနိူင်စေပေရာ ထိုအရသာလည်း တရှိုက်မတ်မတ်ယစ်မူးစွဲမက်နေကြလေပြီမို့ သည်အရသာများကိုပေးသော ဆရာကိုစိုးမောင်၏စေစားသမျှ သူတို့လိုက်နာကြဖို့ အသင့်ရှိနေကြသည်၊ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် သင်းသင်းဖြူကိုတချက်ကြည့်ပြီးနောက်စိုးမောင်စေခိုင်းသည့်အနေအထားအတိုင်း နေပေးလိုက်သည်။

“ သင်းသင်းဖြူက ခုန်ခြေရင်းမှာရပ်လိုက်၊ ရှေ့ကုန်းပြီး ဆရာမစောက်ပတ်ကို ရက်ပေါ့၊ တို့ကနောက်ကနေပြီး ဖင်ဆော်မယ်၊ အော်….မေ့နေလိုက်တာ၊ ဖင်ပေါက်တွေမှာ ဖင်လိုးဆီသုတ်ပေးရအုန်းမယ်၊ ခဏစောင့်ကြ….”

စိုးမောင်ကဤသို့ပြောပြီး ခပ်မြန်မြန်လျှောက်ထွက်သွားသည်၊အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်မှာ “ဖင်လိုးဆီ” ဆိုသောစကားကြောင့် ရင်တွေဒိန်းကနဲခုန်ကာ ဖင်ပေါက်များလည်း အလိုလိုရှုံ့သွားမိကြသည်၊ အပြာဝထ္ထုများဖတ်ထားကြသူမို့ ဖင်လိုးသောအခါ ဆီဆွတ်ရကြောင်းသိနေကြသည်။

ဖင်လိုးဆီဆိုတာ ဘယ်လိုများပါလဲဟုလည်း (မိန်းမတို့သဘာဝအတိုင်း)သိလိုစိတ်လေးတွေက ရှိနေကြလေရာ စိုးမောင်သွားယူသည်ကို လိုက်ကြည့်ကြသည်၊ စိုးမောင်က သွားတိုက်ဆေးဘူးတောင့်လိုလိုဘူးလေးကို သွားယူသည်၊ ထိုဘူးလေးမှာ ဖင်လိုးသောအခါတွင်သုတ်လိမ်းရန် အထူးစပါယ်ရှယ်တီထွင်ပပြုလုပ်ထားသော “ကေဝိုင်ဂျယ်လီ”ဘူးဖြစ်သည်၊ ကေဝိုင်ဂျယ်လီသည်ဖင်လိုးသောအခါတွင် လီးအဝင်အထွက်ချောစေနိူင်သည့်အပြင် အလိုးခံသောဖင်ပေါက်ကိုလည်း ယားကျိကျိနှင့်အရသာဖြစ်စေရန် လှုံ့ဆော်ဖန်တီးပေးနိူင်သည်၊ ဖင်ယားနေစေသည့်အစွမ်းသတ္တိရှိသည်ဟုပင် ဆိုနိူင်သည်။

“ လာ…..သင်းသင်းဖြူ…..မင်းဖင်ပေါက်မှာ ဖင်လိုးဆီသုတ်ပေးမယ်၊ ဒီဖင်လိုးဆီသုတ်ထားမှ လီးအသွင်းအထုတ်ချောတယ်၊ ဖင်ခံရတာလည်းပိုဖီလင်ရတယ်၊ ကုန်းပြီးဖင်ဖဲပေးထား…..ဆီကောင်းကောင်းဆွတ်ပေးမယ်…..”

ကိုစိုးမောင်က ကေဝိုင်ဂျယ်လီဘူးတောင့်ယူလာပြီးနောက် သင်းသင်းဖြူကိုပြောသည်၊ သင်းသင်းဖြူမျက်နှာလေး ရဲကနဲဖြစ်သည်၊ သို့သော်ကိုယ်ကိုရှေ့သို့ခပ်ကုန်းကုန်းပြုကာ လက်ကလေးနှစ်ဘက်နောက်ပြစ်လျှက်မိမိ၏ဖင်သားခြမ်းနှစ်ခုကိုကိုင်လျှက် ဖင်ဖြဲပေးလိုက်လေသည်၊ ကိုစိုးမောင်ကကေဝိုင်ဂျယ်လီဘူးတောင့်အဖုံးကိုဖွင့်ကာ ဂျယ်လီများကို သင်းသင်းဖြူဆွဲဖြဲပေးထား၍ဟပြဲပြဲလေးဖြစ်နေသောစအိုပေါက်လေးပေါ်သို့ ညှစ်ချသည်၊သင်းသင်းဖြူမှာ မြိတ်သူမလေးဖြစ်ကာ အသားအရေဝါဝင်းစိုပြေသည်၊ဖင်သားများကဆိုလျှင် ဖွေးကာဝင်း၍နေသည်၊ စအိုပေါက်လေးကလည်းလတ်ဆတ်သောကြက်မဒန်းမဆီဖူးလို စူတူတူ၊ အဆီပြည့်ပြည့်ဖြစ်သည်။

ဆွြဲဖဲထားသည့်တိုင် ဖင်ပေါက်သည် ပြဲအာလန်မနေ၊ ကျဉ်းကျဉ်းလေးနှင့်ဟတတလေးသာဖြစ်သည်၊ လိုးရလျှင် တင်းကြပ်စီးပိုင်နေသည့်ဖင်ပေါက်မို့ကိုစိုးမောင်အပြတ်ခိုက်၍နေသည်၊ ညှစ်ချလိုက်သောဆီတို့သည် စအိုပေါက်တည့်တည့်ပေါ်သို့ကျသည်၊ စိုစိစိချွဲကျိကျိမို့ သင်းသင်းဖြူကိုယ်လေးတွန့်သွားသည်၊ စအိုပေါက်ပေါ်ကျသော ကေဝိုင်ဂျယ်လီအဆီတို့သည် ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့လည်း ယိုစီးစိမ့်ဝင်ကျသည်၊ ကေဝိုင်ဂျယ်လီ၏နှိုးဆွစေ့ဆော်မှုသတ္တိကလည်း ချက်ချင်းပြကာ၊ သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်၀ ယားကျိကျိ ဖြစ်သည်။

ခုန်တန်းလျားကြီးပေါ်တွင် အိပ်လျှက်သားရှိနေသောဒေါ်ခင်မေစိုးသည်သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ဝတွင် ဆီသုတ်လိမ်းနေပုံကို ခေါင်းလေးထောင်ကာလှမ်းကြည့်နေသည်၊ ကြည့်ရင်း အသည်းယားကာ၊ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်သည်၊မိမိဖင်လည်း သည်လိုမျိုးဆီသုတ်ခံရလျှင် ဘယ်လိုရှိမည်နည်းဟုလည်းအတွေးများကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်၊ကိုစိုးမောင်က သင်းသင်းဖြူ။စအိုပေါက်ထဲ လက်ခလယ်ထိုးထည့်ကာတစ်ပြူတစ်ပြူလုပ်ပေးလိုက်လေသေးသည်။

“ အို…..ဆရာရဲ့၊ ယားတယ်ရှင့်….ဘာလုပ်တာလဲ …”

ဖင်အနှိုက်ခံရသောသင်းသင်းဖြူ ခါးလေးတွန့်ကာမေးသည်။

“ ဖင်ထဲလီးထိုးသွင်းတဲ့အခါ လီးဝင်လမ်းကြောင်းဖွင့်ပေးတတ်အောင်ဖင်ဝကို ကလိပေးတာပါ၊ ဖင်မလိုးခင် အဲလိုမျိုးဖင်ဝကို ကလိပေးရတယ်၊မှတ်ထား….”

“ အိုး…..မှတ်မထားနိူင်ပါဘူး….”ခဏအကြာတွင် ကိုစိုးမောင်ကကေဝိုင်ဂျယ်လီဘူးကိုကိုင်ကာဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးအနားသို့ ရောက်လာသည်။

“ ဖင်မှာ ဆီသုတ်ရအောင်၊ ပေါင်ကြီးတွေထောင်ပီး ဖင်ခပ်ကြွကြွလုပ်လိုက်…..”

ကိုစိုးမောင်က ပြောသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း မျက်နှာပူပူထူထူဖြစ်သွားရသည်၊ သို့သော် ကိုစိုးမောင်ခိုင်းသည့်အတိုင်းတော့လုပ်ပေးသည်၊ ပေါင်ကြီးတွေထောင်ကာ ဖင်ကြီးကြွပေးသည်။

“ ဖင်ဖြဲပေးရအုန်းမလား ..”

သင်းသင်းဖြူကိုယ်တိုင် ဖင်ဖြဲပေးရသည်ကိုသတိရကာ မေးမိသည်၊ပြီးမှ ရှက်သလိုဖြစ်ကာ မျက်နှာကြီးရဲသွားသည်။

“ ရတယ်၊ ကျွန်တော့်ဖာသာဖြဲပီး ဆီသုတ်မယ်၊ ဖင်ကြီးကြွနေအောင်သာ ပေါင်ကြီးတွေကိုထောင်ပေးထား၊ ဟုတ်ပီ…..ဟို သင်းသင်းဖြူကဆရာမဖင်ပေါက်ကို ဘိုင်ဘရေတာနဲ့ထိုးတဲ့အခါမှာလည်း အဲဒီလိုမျိုးပေါင်ထောင်၊ ဖင်ကြွပေးလိုက်နော်၊ မမေ့စေနဲ့….”

“ ဟုတ်…..ဟုတ်ကဲ့….”

ကိုစိုးမောင်က မိမိ၏ညာဘက်လက်ခလယ်ပေါ်သို့ ကေဝိုင်ဂျယ်လီဆီများကို အတော်များများညှစ်ချသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ပေါက်ကို ဘယ်လက်ဖြင့်ကိုင်ကာဖြဲသည်၊ ဖင်ပြဲသွားရာ ဒေါ်ခင်မေစိုးသက်ပြင်းရှူမိသည်၊ လက်ခလယ်ပေါ်ရှိဆီများကို ဖင်ပေါက်တွင်သုတ်လိမ်းသည်၊ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲလက်ခလယ်ထိုးသွင်းကာ လှည့်ပတ်ပွတ်သည်၊ ခင်မေစိုး ခါးတလှုပ်လှုပ်၊ဖင်တယမ်းယမ်းနှင့် ပါးစပ်မှလည်း တအင့်အင့်မြည်တမ်းနေရရှာသည်၊သင်းသင်းဖြူသည် မိမိ၏ဆရာမဖင်ပေါက်တွင် ဆီသုတ်လိမ်းကလိနေပုံတို့ကို ကိုယ်ကိုင်း၍ပင် သေသေချာချာကြည့်သည်၊ သည်ဖင်ပေါက်ထဲဘိုင်ဘရေတာထိုးကလိရလျှင် အပီကိုလုပ်ပစ်လိုက်မည်ဟု စိတ်ထဲကကြိတ်ကာကျုံးဝါးနေလေသည်၊

“ ရပြီ….ချကြစို့….”

ဆရာမ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏စအိုတွင် ဆီကျကျနနသုတ်လိမ်းပေးပြီးနောက် ကိုစိုးမောင်က ပြောသည်၊

“ ဆရာ့လီးမှာကော ဆီမသုတ်တော့ဘူးလား…”

သင်းသင်းဖြူက ပြောသည်။

“ မင်းတို့ဖင်ပေါက်နှစ်ခုလုံး ဆီတွေရွှဲစိုနေအောင် သုတ်ထားပြီးပြီပဲ၊ တို့ ဆီလိမ်းစရာမလိုတော့ပါဘူး၊ ဖင်ချလို့ ရပါပြီ၊ လာ……ကုန်းလေ….”

“ ဟာ….ဆရာ့လီး မှာလည်း ဆီသုတ်လိုက်ပါအုန်း၊ ဒါမှ ပိုအဝင်ချောတာပေါ့၊ လာပါ ဆရာရယ်၊ ကျမ သုတ်ပေးပါ့မယ်….”

ကိုစိုးမောင်လည်း ငြင်းမနေတော့ပဲ ဆီအသုတ်ခံသည်၊ သင်းသင်းဖြူမှာ ဖင်လိုးလျှင်အရမ်းနာမှာကိုတွေးကြောက်နေသူဖြစ်ရာ (ဆီရွှဲရွှဲသုတ်လျှင်ဖင်လိုးရာ အဝင်ချောပြီး၊ အနာသက်သာသည်ဟု အပြာဝထ္ထုစာအုပ်များထဲတွင်ရေးထားသည်ကိုလည်း ဖတ်ဖူးသောကြောင့်) ကိုစိုးမောင်၏လီးကိုဆီကောင်းကောင်းသုတ်လိမ်းပေးသည်၊ လက်ဖြင့်ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ကာ နှံ့စပ်အောင်လုပ်သည်၊ ထို့ပြင် ဖင်လိုးနေရင်း ကြပ်သိပ်နေလျှင်ဆီထပ်သုတ်ရန်လိုကောင်းလိုမည်ဟုတွေးကာ “ဖင်လိုးဆီ” ဘူးတောင့်ကိုလက်တကမ်းအကွာတွင်ပင် ထားသည်၊ ပြီးမှ မိမိဖင်ကိုဆရာကိုစိုးမောင်လိုးနိူင်ရန် ကုန်းပေးလေသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ခြေရင်းတွင်ရပ်ကာ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ကုန်းချခြင်းဖြစ်သည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏မျက်နှာသည် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပေါင်ခွကြားသို့ တခါတည်းတန်း၍ကျရောက်သွားသည်။

သင်းသင်းဖြူက ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်ကို လေတချက်ဖူးကနဲမှုတ်သည်၊ ပြီးတော့ လျှာဖြင့်တချက်ကုန်း၍ရက်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး“အင့်ဟင့်” ဟုအသံလေးပြုကာ ဖင်ကြီးလှုပ်ခါယမ်းသည်၊ ထိုအချိန်မှာပင်စိုးမောင်က ကောင်မလေး၏ဖင်သားခြမ်းကြီးကို ဘယ်လက်ဖြင့်ကိုင်ကာဆွဲဖြဲပီး ဆီအပီသုတ်ထားသောစအိုဝတွင် သူ့လီးချောင်းကြီးကို ညာလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ တေ့ထောက်လာသည်၊ ဖင်လိုးတော့မည်မို့ သင်းသင်းဖြူလည်းအံလေးတင်းတင်းကြိတ်ကာ အသက်အောင့်ထားလိုက်သည်၊ ဖင်ထဲလီးကြီးထိုးသွင်းလျှင် ဘယ်လိုနေမလဲဟု စိတ်လှုပ်ရှားရင်ခုန်စွာစောင့်လင့်နေသည်။

နာမည်ကိုတော့ သိပါသည်၊ နာမှာကိုလည်း ကြောက်သည်၊ ဖင်ကလည်းအပြတ်ကိုယားနေရာ၊ နာမှာကြောက်သည့်တိုင် ဖင်ထဲလီးထိုးသွင်းတာကိုတော့ခံကြည့်ချင်သည်၊ စိုးမောင်က အားအနည်းငယ်ထည့်ပြီးဖိသွင်းလိုက်ရာဖင်ပေါက်နှင့်လီးတို့တွင် ကေဝိုင်ဂျယ်လီများစိုရွှဲချောကျိနေအောင် သုတ်လိမ်းထားသည့်ကျေးဇူးကြောင့် ဒစ်ပြဲလန်ကြီး ဖင်ပေါက်ထဲသို့လျှောကနဲတိုးဝင်သည်၊သို့သော် လီးဒစ်ကြီးက စံချိန်လွန်ဆိုရလောက်အောင် ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှပြီး သင်းသင်းဖြူ၏စအိုဝက ကျဉ်းကျဉ်းသေးသေးငယ်ငယ်လေးဖြစ်ပေရာဖင်ထဲလီးဒစ်ကြီး မဆန့်မပြဲတိုးဝင်လာမှုဒဏ်ကိုတော့ မြိတ်သူမလေးခမြာနာနာကြင်ကြင်ပင်ခံရရှာလေသည်။

“ ဗျစ် ဘု ဘု ဘွပ် ဗျစ်ဗျစ်……အမလေးလေး…..နာတယ်….နာတယ်....သေပါပြီရှင့်….သိပ်နာတာပဲ….မရဘူ….-အား မရတော့ဘူး၊ ……အားအား အား……”

သင်းသင်းဖြူအော်ဟစ်ရင်း ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ပေါင်ကြားအပ်လျှက်သားဖြစ်နေသောခေါင်းပင် မော့တက်သည်၊ စောက်ပတ်ကုန်းရက်ပေးဖို့လည်းသတိမရတော့၊ နာလိုက်တာကလည်း မပြောပါနှင့်တော့၊ သူမ၏စအိုပေါက်ထဲသို့ မီးစကြီးတခုထိုးသိပ်ထည့်လိုက်သည့်နှယ် ပူလောင်ကျိန်းစပ်တစ်ဆို့နာကြင်နေလေသည်၊ သူမဖင်လိုးခံနေရသည့်နေရာသည် ဆောက်လက်စသုံးထပ်ကျောင်းဆောင်အပေါ်ဆုံးထပ်ဖြစ်ကာ ကျောင်းဝင်းထောင့်ဘက်တွင်သီးသန့်လိုရှိလျှက် အခြားသောကျောင်းသူကျောင်းသားများ စိုက်ပျိုးရေးလက်တွေ့လုပ်နေရာစိုက်ခင်းများနှင့်လည်း အလှမ်းဝေးနေ၍သာတော်တော့သည်၊ဖင်ထဲလီးသွင်းမှုဒဏ်ကြောင့် သင်းသင်းဖြူအော်ဟစ်သောအသံက အတော်ကိုကျယ်လောင်စူးရှသည်။

ချောင်းကြည့်နေကြသောကောင်လေးနှစ်ယောက်ပင် လန့်ဖြန့်ကာတယောက်လက်ကို တယောက်ကိုင်မိကြလေသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာလည်းအတော်လေး တုန်တုန်လှုပ်လှုြပ်ဖစ်သည်၊ သူမအနေဖြင့် နာကြင်မှုဒဏ်ကြောင့်ရှုံ့မဲ့နေသောသင်းသင်းဖြူ၏မျက်နှာအမူအရာကိုပါ ကောင်းကောင်းမြင်တွေ့နေသည်၊ ဖင်ထဲသို့လီးထိုးသွင်းသည့်ဒဏ်က အရမ်းကိုနာကြင်ကြောင်းလည်းကောင်းကောင်းကြီးနားလည်သည်၊ မကြာမီသူမကိုယ်တိုင်လည်းသည်လီးချောင်းကြီးနှင့် ဖင်ဆော်တာကိုခံရအုန်းမည်ဖြစ်ရာ သင်းသင်းဖြူ၏အဖြစ်ကြောင့် ထိတ်လန့်ရင်ဖိုကာ ၊ ကြောက်စိတ်တွေလည်းပိုလာသည်။

တချိန်တည်းမှာပင် (ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိတတ်၊) သည်လိုနာနာကြင်ကြင်ဖြစ်ရမှုကို လိုလားတမ်းတသည့်ရမက်စိတ်တမျိုးကလည်း ထူးထူးခြားခြားပေါ်လာလေသည်၊ စောစောက သင်းသင်းဖြူတချက်ကုန်းရက်ပေးခဲ့သည့်အရှိန်ဖြင့် ဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်မှာလည်း လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်၍နေလေပြီ၊ဖင်လဲလီးထိုးသွင်းခံရ၍ နာကြင်လှမှု ကြောင့် သင်းသင်းဖြူမှာခေါင်းမော့တက်ကာ စောက်ပတ်မရက်ပေးနိူင်အောင်ရှိနေရာ စောက်ပတ်အပြတ်ယားလားသောဒေါ်ခင်မေစိုးသည် ကိုယ့်စောက်ပတ်ကိုယ်ပယ်ပယ်နယ်နယ်ပင် လက်နှင့်ထိုးနှိုက်ကလိနေမိလေသည်။

ဖင်ထဲ လီးထိုးသွင်းသောအခါ ဖင်လိုးခံသူ (မိန်းမဖြစ်စေ၊ မိန်းမရှာဖြစ်စေ)တို့ မချိမဆန့်အော်ဟစ်ကြမြဲပင်၊ ထိုသိ့အော်ဟစ်သံက ဖင်လိုးသူယောက်ျားအဖို့ ရမက်မီးဟုန်းဟုန်းထအောင် လှုံ့ဆော်ဖန်တီးမှုလည်း အပြည့်ရှိနေသည်၊ ဆရာကိုစိုးမောင်သည် မိမိဖင်လိုးနေသောကျောင်းသူမလေး၏နာနာကြင်ကြင်အော်ဟစ်သံကို နားထောင်အရသာခံရင်း ဖင်ထဲသို့လီးကိုပိုဝင်အောင် ထိုးသွင်းသည်၊ စအိုပေါက်ထဲသို့ လီးဒစ်ကြီးမြုပ်ဝင်သွားပြီမို့ဖင်ဆက်ဖြဲထားရန်မလိုတော့သလို လီးကိုလက်နှင့်ကိုင်ကာထိန်းထားပေးဖို့လည်းမလိုတော့၊ အားသွားသောလက်နှစ်ဘက်ဖြင့် တပည့်မလေး၏ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ညှပ်ကိုင်သည်၊ ဖင်ကိုနောက်သို့ကော့လာအောင် ဆွဲယူသည်၊လီးချောင်းကြီးကိုလည်း ဖိ၍ဖိ၍ထိုးသွင်းသည်၊ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသောလီးချောင်းထွားထွားကြီးသည် ကျဉ်းကြပ်သောဖင်ခေါင်းပေါက်လေးထဲသို့တစ်၍တစ်၍တိုးဝင်သည်။

“ ဗျစ်ပလစ်ဘုဘု…..အာ….နာတယ်…နာတယ်….ဘွပ်ဘုဘု….မလုပ်ပါနဲ့တော့၊ ပြန်ထုတ်ပါရှင့်….အရမ်းကြပ်နေတာ…ဘွပ်ဘွပ်…အား အား….မရဘူးဆို အတင်းသွင်းနေတာပဲ….ဘွပ်ဘွပ်ဗျစ်ဘုဘုဘွပ်အားအား….ဖင်ကွဲလိမ့်မယ်ရှင့်….နာတယ်…သိပ်နာတယ်-…သနားပါအုန်းဆရာရယ်….ဖင်မချပါနဲ့တော့…..နာလွန်းလို့ပါ…..သေလိမ့်မယ် သိလားအားအားအား အား…..”

ကျဉ်းကြပ်တစ်ဆို့နေသော်လည်း ကေဝိုင်ဂျယ်လီများစိုရွှဲအောင်သုတ်လိမ်းထားသည့်အပြင် စိုးမောင်ကလည်း ဖင်လိုးရာတွင် အထာကျကျွမ်းကျင်နေသူမို့ ဖိထိုးချလိုက်တိုင်းလီးကြီးသည် သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်၍တစ်၍တိုးဝင်သည်၊ စအိုဝမှာ တင်းပြောင်ကာ အသားကုန်ပြဲလန်နေသည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏ အော်ဟစ်ညည်းတွားသံများကလည်း သောသောညံအောင်ပေါ်ထွက်နေသည်၊ တခုဆန်းသည်မှာ သင်းသင်းဖြူသည် အရမ်းနာကြင်ကာ ငိုယိုအော်ဟစ်ညည်းတွားနေသော်လည်း အကြောက်အကန်အတင်းရုန်းကန်ထွက်ခြင်းတော့ မလုပ်ပေ၊ ဖင်ကုန်းပေးထားသည့်အနေအထားပင်မပျက်၊ နာ၍အော်ဟစ်နေသည့်တိုင် သူမ၏ရမက်ဆန္ဒသွေးသားတွေကတော့နာကြင်မှုပြွန်းသည့် ဖင်လိုးခံမှုဖီလင်အရသာကို ကောင်းကောင်းကြီးနှစ်သက်ခံစားနေရလေပြီ၊ ဖင်ဇိမ်တွေ့ကာ အပြတ် “ဟော့” လာဖို့လည်း ဘာမှမဝေးတော့၊ဒီအထာကိုနားလည်သော ဆရာကိုစိုးမောင်က ကျောင်းသူမလေး ဘယ်လောက်အော်အော်၊ လီးကိုဖိ၍သာ ထိုးသွင်းနေသည်၊ လီးပိုဝင်သွားလေ၊ ကျဉ်းကြပ်စီးပိုင်သောဖင်ခေါင်းပေါက်၏ ဆွဲညှစ်စုပ်ယူအား ပိုခံစားရလေနှင့် ဆရာကိုစိုးမောင်အဖို့ ဖီလင်အရသာက ကောင်းသည်ထက်ပိုပိုကောင်းလာနေသည်၊နောက်ဆုံးတော့ လီးချောင်းကြီးတချောင်းလုံး သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ပေါက်လေးထဲသို့ အဆုံးတိုင်ဝင်သွားလေသည်၊

“ မင်းဖင်ထဲ လီးအဆုံးဝင်သွားပြီ၊ ဘယ်လိုနေလဲ သင်းသင်းဖြူ…”

ဝင်သွားသောလီးချောင်းကြီးတချောင်းလုံးကို ဖင်ပေါက်ထဲဖိကပ်ထိုးစိမ်ကာ လီးနှင့်စအိုအထာကျသွားအောင်လုပ်ထားရင်း ဆရာကိုစိုးမောင်ကတပည့်မလေးသင်းသင်းဖြူကိုမေးသည်၊

“ နာတယ် ဆရာ၊ သိပ်နာတာပဲရှင် ဟင့်ဟင့်ဟင့် …”

ဖင်ထဲတွင်တစ်ဆို့ပြည့်ကြပ်ကာ အရမ်းကျိန်းစပ်၍နာလှသောကြောင့်သင်းသင်းဖြူက ငိုရှိုက်ရင်းပြန်ဖြေရှာသည်။

“ ဖင်ဆက်ချလို့ ဖြစ်ပါ့မလားဟင်….ပြန်ထုတ်လိုက်ပါလား ဆရာရယ်၊သိပ်နာနေတယ်ရှင့် …”

“ ရပါတယ်ကွာ၊ ဖင်ထဲလီးဝင်သွားပြီးရင် နောက်ပိုင်းမှာ အရသာတွေချည်းပဲ၊ မင်း သိပ်ကိုသဘောကျမှာ သေချာတယ်……”

“ ဟာ….သည်လောက်နာနေတာကြီးကို ဘယ်လိုလုပ်အရသာတွေ့မှာလဲ….ဖင်ကွဲသွားပြီထင်ပါရဲ့….”

“ မကွဲပါဘူးကွ….စိတ်ချပါ၊ ခဏလေးသာ အောင့်ခံ၊ ဟုတ်လား၊ပေါင်လေး နဲနဲကွလိုက်….’

“ ဘာလုပ်အုန်းမလို့လဲ….”

“ စောက်ပတ်ပွတ်ပေးမလို့…..”

“ ဟာ….ဆရာကလဲ၊ နာပါတယ်ဆိုမှ….”

ကိုစိုးမောင်၏ညာလက် ပေါင်ကြားသို့နှိုက်လာရာ သင်းသင်းဖြူ၏ပေါင်တန်များ အလိုလိုကွသွားသည်၊ ကိုစိုးမောင်က ကောင်မလေး၏စောက်ပတ်ကိုအုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ကလိသည်၊ ခါးကိုလည်းတလှုပ်လှုပ်လုပ်၍ ဖင်ထဲဝင်နေသောလီးကို ဖိကြိတ်လိုးပေးသည်၊ လီးသည်ဖင်ပေါက်ထဲတွင် ထိသိပ်လိုက်၊ ဟိုတိုးလိုက်၊ သည်မွှေလိုက်နှင့် တသိမ့်သိမ့်လှုပ်ရှားသည်၊ သင်းသင်းဖြူ တအင့်အင့်ဖြစ်လာသည်၊ နာနေသော်လည်းအရသာကတော့ အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်းလွှမ်းမိုးလာလေပြီ။

“ ဆရာမ စောက်ပတ်ကိုရက်၊ ဖင်ခေါင်းထဲ ဘိုင်ဘရေတာ ထိုးလုပ်ပေးလိုက်လေ၊ မင်းဖင်ကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးမယ်….”

ကောင်မလေးအရသာတွေ့လာပြီကို ရိပ်မိသောဆရာကိုစိုးမောင်ကလှမ်းပြောသည်၊ အဖုတ်ကိုဆက်၍ကလိပေးရင်း ဖင်ပေါက်ထဲမှလီးကိုတလက်မ ၊ နှစ်လက်မလောက်ဆွဲထုတ်၍ ဖိဖိဆောင့်ကာ ဖင်စလိုးသည်၊သင်းသင်းဖြူ သိမ့်သိမ့်ခုန်လာသည်၊ သူမ၏ခေါင်းလည်း အောက်သို့ပြန်ကျသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်ကို ကျကျနနရက်သည်။

ဖင်ပေါက်ကိုလည်း ဘိုင်ဘရေတာဖြင့်ထိုးပေးသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း(စောစောက စိုးမောင်သင်ပြပြောဆိုထားသည့်အတိုင်း) ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ချောင်းထောင်၍ တင်ပါးဆုံကြီးကော့ကြွပေးသည်၊ ခုန်တန်းရှည်ပေါ်တွင် ဟန်ချက်ကျစေရန် ဖင်သားကြီးများအောက်မှ လက်ဝါးဖြင့်ကိုင်ကာ တွန်း၍ထိန်းထားပေးသည်၊ သင်းသင်းဖြူသည် ဆရာမ၏ဖင်ပေါက်ထဲကို ဘိုင်ဘရေတာထိုးထိုးထည့်နေသည်၊ စစချင်းတော့ ဘိုင်ဘရေတာထိပ်ဖူးပိုင်းလောက်သာတစ်ပြူတစ်ပြူဖြစ်အောင်ထိုးသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးခံနိူင်မှန်းသိသောအခါပို၍ဖိဖိထိုးသွင်းသည်၊စိုးမောင်ကလည်း လီးကိုတဝက်ကျော်ကျော်လောက်ဆွဲထုတ်ပန်သွင်းနှင့် သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးနေသည်၊ မိမိဖင်ထဲတိုးဝင်ပြန်ထွက်လှုပ်ရှားနေလေသောလီးချောင်းကြီးနှင့် အချက်ကိုက်ညီအောင်သင်းသင်းဖြူက ဒေါ်ခင်မေစိုး၏စအိုပေါက်ကို ထိုးကလိပေးနေလေသည်။

ဘိုင်ဘရေတာက ဆရာကိုစိုးမောင်လီးလောက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်ခြင်းမရှိသည့်အတွက် မိမိဖင်လိုးခံနေရသည့်ထိတွေ့မှု ဖီလင်မျိုးကိုတော့ ဆရာမရရှိခံစားရမှာမဟုတ်ဟု နားလည်သည်၊ ဘယ်လိုပင်ဖြစ်စေ၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးအဖို့မှာတော့ရက်ပေးနေသောစောက်ပတ်အရသာရော၊ ဘိုင်ဘရေတာနှင့်ထိုးကလိနေသောစအိုပေါက်အရသာရှိနေသည်၊ ထို့ပြင် သင်းသင်းဖြူကိုဖင်ဆော်နေရာမှပေါ်ထွက်လာသောအသံပလံမျိုးစုံတို့ကို ကြားနေရမှုကလည်း အရသာတမျိုးထူးနေသည်၊ ချောင်းကြည့်နေကြသည့်ကောင်လေးနှစ်ယောက်အဖို့လည်းတကယ့်ကို ကြည့်လို့ကောင်း၊ အရသာတွေ့ အားလုံး အိုကေမှာစိုပြေနေကြသည်၊အရှိန်ရလာသောအခါစိုးမောင်က သင်းသင်းဖြူဖင်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးရင်း ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၊ အဖုတ်ရက်၊ ဖင်ကလိခံနေပုံများကိုကြည့်သည်၊ ထိုအခါ လိုအပ်ချက်တခုကိုမြင်သည်။

“ ဟ….သင်းသင်းဖြူ၊ ဘိုင်ဘရေတာခလုတ်ကိုဖွင့်လိုက်အုန်းလေ၊ဒီအတိုင်းကြီး ထိုးကလိနေတာကိုး…”

“ ဟင်…ဘယ်လိုခလုတ်ဖွင့်ရမှာလဲ၊ ခလုတ်က ဘယ်မှာလဲ…”

သင်းသင်းဖြူရော၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးပါ ဘိုင်ဘရေတာကို ယခုမှသာမြင်ဖူးကိုင်ဖူးကြသည်၊ ဘယ်လိုသုံးရတာ မသိသလို၊ ခလုတ်တွေဘာတွေလည်းနားမလည်ပါ၊ ထိုးကလိဖို့လောက်သာ သိနေကြသည်။

“ အောက်ခြေက အရစ်လေးကိုလှည့်လိုက်၊ ဟုတ်ပီ…”

ဆရာကိုစိုးမောင်ပြောသည့်အတိုင်း ဘိုင်ဘရေတာအောက်ခြေရှိအရစ်လေးကိုလှည့်လိုက်ရာ “ကလစ်” ဆိုသောအသံလေး ခပ်တိုးတိုးမြည်သည်၊ခလုတ်ပွင့်သွားသည့်အတွက် ဘိုင်ဘရေတာကလည်း တုန်ခါ၍လာသည်၊တုန်တုန်၊ တုန်တုန်ဖြစ်နေသောဘိုင်ဘရေတာနှင့် ဖင်ပေါက်ကိုထိုးကလိသောအခါ ပို၍ထိတွေ့မှုကောင်းသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးအရသာအရမ်းတွေ့ကာကော့ပျံလှုပ်ခါ၍လာသည်။

“ အားပါးပါး….အား ကောင်းလိုက်တာ…..ထိုးထိုး….အမလေးလေး  ထိုးထည့်စမ်းပါ…..အဆုံးဝင်အောင်ထိုး….အား ကောင်းလိုက်တာ..ကောင်းလိုက်တာ ဟင့်ဟင့်ဟင့် ……”

ဒေါ်ခင်မေစိုး ဖီလင်တက်၊ အရမ်းကိုကြမ်းလာသည်၊ ဖင်လိုးခံနေသောသင်းသင်းဖြူလည်း တချီ “ပြီး”ခဲ့ရလေသည်၊ ကောင်မလေး တချီ ပြီး သွားအောင်ဖင်ဆော်ပေးပြီးနောက် ကိုစိုးမောင်က ဖင်ထဲမှလီးကိုဆွဲထုတ်သည်၊ နေရာပြောင်းတော့မည်ကိုသိသောသင်းသင်းဖြူလည်း ကိုစိုးမောင်ပြောနေစရာပင်မလိုပဲ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ပေါက်ထဲထိုးကလိပေးနေသောဘိုင်ဘရေတာကိုထုတ်ကာ စောက်ပတ်ရက်နေရာမှလည်းခွာ၍မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။

“ ဟင့်…..ဘာလို့ရပ်သွားရတာလဲ….လုပ်စမ်းပါ..ဆက်ရက်လေ၊ဖင်ကိုလည်း ဆက်ထိုးလေ…”

ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာတော့ ဖီလင်တွေတက်နေတုန်းမို့ အငမ်းမရပြောသည်။

“ တီချယ်နဲ့ကျမ နေရာပြောင်းရမယ်လေ၊ အခု တီချယ်ဖင်လိုးခံပြီးကျမစောက်ပတ်ကို ရက်ပေးရမယ့်အလှည့်…”

သင်းသင်းဖြူက ပြောချလိုက်သည်၊ သည်တော့လည်း ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် ခုန်တန်းလျားရှည်လေးပေါ်တွင်ပက်လက်အိပ်နေရာမှ လူးလဲထသည်၊ သင်းသင်းဖြူက ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ နေရာကိုဝင်ယူသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးက စောစောကသင်းသင်းဖြူကုန်းပေးသလို စိုးမောင်၏ရှေ့မှောက်တွင် ဖင်ကုန်းပေးလိုက်လေသည်။


အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>



အချစ်ကျောင်း အပိုင်း ( ၄ )

အချစ်ကျောင်း အပိုင်း ( ၄ )

longhairlover ရေးသည်။

မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသူ၏ လီးချောင်းကြီး သင်းသင်းဖြူ၏ ပါးစပ်ထဲဝင်လာသည်၊ လီးတန်ကြီးတွင် ရွှမ်းရွှမ်းစိုအောင်ပေကျံစိုရွှဲ၍နေလေသောစောက်ရည်ကြည်နံ့ စူးရှရှညှီတီတီကို သင်းသင်းဖြူရှူရှိုက်မိသည်။သင်းသင်းဖြူသည် အပြာစာအုပ်များဖတ်ရှုရင်း ဖီလင်တက်ကာ မိမိဘာသာအာသာဖြေထိုးနှိုက်ကလိတတ်သူဖြစ်ပေရာ၊ ထိုသို့ကလိရင်း ပြီး သွားသောအခါ စောက်ရည်ကြည်တွေထွက်သည်၊ ကာမဇောအာသာပြင်းပြထက်သန်မှုကြောင့် မိမိအဖုတ်မှ အရည်ကြည်အများအပြားထွက်နေမှုကို ကောင်းကောင်းနားလည်နေသည်၊ မိမိ၏စောက်ရည်ကြည်နံ့ကိုလည်း အတန်အသင့်ရှူရှိုက်ဖူးသည်၊ သို့သော် ယခုတခါလောက်တော့ များများစားစား၊ နီးနီးကပ်ကပ်စူးစူးရှရှမရှူရှိုက်ဖူးပေ၊ထို့ပြင် ယခုရှူရသောစောက်ရည်ကြည်အနံ့မှာ ယောက်ျားတယောက်၏လီးအနံ့နှင့်ပါ ရောယှက်နေလေရာ ရှူရတာပို၍အားပါးတရရှိသည်။

ပါကင်ဖွင့်အလိုးခံထားရပြီးကာစ၊ ကာမစည်းစိမ်ဖီလင်အရသာကို လက်တွေ့ရရှိခံစားတတ်သွားပြီဖြစ်သည့် သင်းသင်းဖြူအဖို့ ကောင်းပြီးရင်းကောင်းကာ“ဂွတ်ရှယ်”ဖြစ်၍နေလေတော့သည်၊ သည်တော့ ရမက်ထန်ပြင်းအာသာငမ်းငမ်းမိန်းကလေးတို့၏ထုံးစံအတိုင်း ပါးစပ်ထဲတိုးဝင်ရောက်လာသောလီးချောင်းကြီးကို အားရပါးရပင်စုပ်ပေးလိုက်ရာ တပြွတ်ပြွတ်အသံများပင် စီစီညံညံပေါ်ထွက်သည်၊ လီးအစုပ်တွင် လျှာနှင့်လီးတန်ထိတွေ့မိရာ လီးတွင်ပေကျံနေသောစောက်ရည်ကြည်များကို လျှာနှင့်ထိုးရက်သလိုဖြစ်သည်၊ စောက်ရည်ကြည်တို့၏ ငံပျပျ ၊ ချိုတိုတို၊ အေးတေးတေး အရသာစူးစူးရှရှလေးကိုလည်းကောင်မလေး ဘဝင်ခိုက်အောင်ပင်အရသာတွေ့သည်၊ ထိုအခါ လီးစုပ်ပိုကြမ်းလာသည်၊ လျှာနှင့်လည်း ပါးစပ်ထဲရောက်လာသည့်လီးကို အားရပါးရထိုးရက်သည်။

ငနဲသားကလည်း ခါးကိုမသိမသာကော့၍လှုပ်ပေးသည်၊ ထိုအခါလီးချောင်းကြီးက ကောင်မလေး၏ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်ပြန်ထွက်လှုပ်ရှားနေသည်၊ကောင်မလေး၏ ဆူဖြိုးဖြိုးနို့အုံကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်သည်၊ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ဆွဲဆိတ်ပေးသည်၊ ခပ်နာနာဖျစ်ညှစ်သည်၊ စောက်ပတ်ကိုတချက်တချက်လှမ်းကာ လက်ဖြင့်ကိုင်ပွတ်သည်၊သင်းသင်းဖြူတကိုယ်လုံးသည် ငှက်ဖျားတက်သောလူတယောက်နှယ်တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်နေသည်၊ ကောင်မလေး လီးစုပ်ပိုကြမ်းလာသည်။

လီးကြီးကို ပါးစပ်နှင့်အားရပါးရစုပ်သည်သာမက လီးတန်အရင်းဘက်ပိုင်းအောက်ခြေမှတွဲလွဲကျလျှက်ရှိသော ဂွေးဥကြီးများကိုလည်း လက်နှင့်ကိုင်ပွတ်ပေးသည်၊ ခဏအကြာတွင် မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသူက သင်းသင်းဖြူ၏ပါးစပ်ထဲမှသူ့လီးချောင်းကြီးကို အသာဆွဲထုတ်သည်၊ လီးစုပ်ရတာကောင်းနေသောသင်းသင်းဖြူက ထိုသူကိုမျက်လွှာပင့်ကာ မော်ကြည့်မိသည်၊ ထိုသူကလီးကိုညာလက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ထောင်ထောင်လုပ်ထားပြီး ဘယ်လက်ဖြင့်မိမိ၏ဂွေးဥများကို အသာကိုင်ပြသည်။

“ ဂွေးဥ တွေကို စုပ်ပေး….ရက်ပေး….”

ပါးစပ်ကလည်း ခပ်တိုးတိုးပြောသည်၊ သင်းသင်းဖြူတယောက်သည်လိုစေခိုင်းခံရသောအခါ ကြက်သီးတချက်ဖျန်းကနဲထသည်၊ တမူထူးဆန်းသော ကာမရမက်ဇော သည်လည်း ဟုန်းကနဲနိုးထလာသည်၊ သည်အလုပ်ကိုစက်ဆုပ်ဖွယ်ရာ ညစ်ညမ်းမှုဟု လုံးဝမထင်မိ၊ မိမိကို ကာမဖီလင်တမျိုးပေးမည့် လောကအရသာခံစားမှုနည်းလမ်းသစ်ဟု တရှိုက်မတ်မတ်နားလည်လက်ခံသည်၊ နှစ်ခါပြောစရာပင် မလိုပါ၊ ပါးစပ်လေးကိုဟလျှက် ထိုသူ၏ပေါင်ချန်အောက်သို့ မျက်နှာထိုးအပ်သည်၊ဂွေးအုများကို ရက်ပေးစုပ်ပေးရမှာမို့ သူမ၏မျက်နှာသည် ပေါင်ချန်အောက်ဘက်အကျဆုံးသို့ တိုးဝင်သည်၊ ထိုသူ၏လီးနံ့စူးစူးရှရှကို ပိုရှူမိသည်၊အလိုက်သင့်ဟလျှက်ရှိသည့်ပါးစပ်လေးဖြင့် ဂွေးအုလုံးကြီးတခုကို ငုံကာစုပ်ယူသည်၊ ထိုသူ ဆတ်ကနဲတုန်သွားသည်၊ သင်းသင်းဖြူလည်း ရင်ဒိန်းကနဲခုန်သည်။

“ အားပါး…..ကောင်းတယ်ကွာ…..စုပ်စုပ်……ငါ့ဂွေးအုတွေကိုကောင်းကောင်းစုပ်ပေး……လျှာနဲ့လည်း ရက်အုန်းနော်….ဟုတ်ပီ….အားပါးပါး ရှီး….. ကောင်းတယ်ကွာ၊ မင်းက မဆိုးဘူးပဲ….အိုအို….”

ငနဲသား ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ၊ ကော့ကော့လှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသည်၊ထိုနောက်……၊

“ လေးဘက်ကုန်းလိုက်…….နောက်ကနေ ခွလိုးမယ်…….”

မျက်နှာဖုံးစွပ်လူက ခပ်ဆတ်ဆတ်ပြောသည်၊ ဂွေးအစုပ်ပေးရက်ပေးနေသောသင်းသင်းဖြူကိုလည်း လည်ဂုတ်မှခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုင်ဆွဲကာလေးဘက်ထောက်ကုန်းရက်သားဖြစ်သွားအောင်လုပ်ယူသည်၊ ကောင်မလေးလည်း ငနဲသားဆွဲယူရာနောက်သို့ အလိုက်သင့်ပါလာသည်၊ ဆတ်ဆတ်ထိမခံသော ခပ်စွာစွာမိန်းကလေးတယောက်ဖြစ်သော်လည်း ယခုလိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲကိုင်ပြုမူသည်ကိုတော့ ဘာမျှပြန်မပြောပေ။

သည်လိုမျိုး အပိုင်အနိူင် ခပ်ရင့်ရင့်အလုပ်ခံရသည်ကိုပင် နှစ်သက်ကာဖီလင်တမျိုးရနေသည်၊ ဟော……၊ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကောင်မလေးတယောက်၊ လေးဘက်ထောက်ကာ ကုန်းရက်သားဖြစ်သွားလေပြီ၊အလိုးခံရန် အသင်ရှိနေလေတော့သည်၊ မျက်နှာဖုံးစွပ်ငနဲသားက လေးဘက်ကုန်းထား၍ကားအစ်တစ်ရစ်ဖွေးအုနေလေသော ဖင်ကြီးနောက်တွင်ကပ်ကာနေရာယူသည်၊ ဖင်ဆုံ၀၀တစ်တစ်တခြမ်းကို လက်ဝါးကြီးနှင့်ခပ်ကြမ်းကြမ်းတချက်ရိုက်သည်၊ ဖင်ရိုက်သံ ဖျန်း ကနဲတချက်မည်သလို ဖင်ရိုက်ခံလိုက်ရမှုကြောင့် ရင်သိမ့်တုန်သွားရလေသောသင်းသင်းဖြူ၏ပါးစပ်မှလည်း “အိုး” ကနဲအသံထွက်သည်၊ လီးကို စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ထောက်လိုက်သည်၊လီးတေ့လာသည်နှင့် သင်းသင်းဖြူ၏တင်ပါးဆုံကြီး နောက်သို့ကော့ကာဖိတွန်းသည်၊ ဖင်ကြီး ငနဲသား၏ပေါင်ချန်ထဲတိုးကပ်ထားသလို တေ့ထောက်ထားမိလေသောလီးချောင်းကြီးသည်လည်း စောက်ပတ်ထဲသို့ စီးပိုင်တင်းကြပ်စွာတိုးဝင်သည်၊ စောက်ပတ်တလျှောက် ပူ၍ပင်ဆင်းသွားသည်။

“ အားကျွတ်ကျွတ်…..ဝင်လာပြီ…..ဟင့်…. အိုအို…. အမေ့…..အား ..”

ထိုလီးနှင့် အလိုးခံဖူးပြီးကာစဖြစ်သည့်တိုင် လီးကြီးက စံချိန်လွန်အောင်ကြီးမားလှသောကြောင့် စောက်ပတ်ထဲလီးအဝင်တွင် ကောင်မလေးမှာအောင့်၍အတော်ကိုနာသည်၊ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ကာ စုပ်သတ်ညည်းမိသည်၊စောက်ပတ်ထဲ ဆို့နင့်ပြည့်သိပ်စွာတိုးဝင်လာသောလီး၏ ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှုအရသာ ထိမိလွန်းခြင်းကြောင့် ကောင်မလေးတကိုယ်လုံး ကော့လိန်လူးလွန့်သွားသည်။

မျက်နှာဖုံးစွပ်လူက သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ကြီးနြှစ်ခမ်းကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အားမနာတမ်းပင် ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ကာ၊ လီးကိုဆွဲထုတ်ပြန်သွင်း၊မနှေးမမြန်လုပ်ပေးသည်၊ ညှောင့်လိုးသည်ထက်တော့ အားပိုသည်၊ဆောင့်သည့်အဆင့်လောက်မူ အားမပြင်းသေး၊ အလိုးခံနေသောမိန်းကလေးတုန်တခိုက်ခိုက်နှင့် ဖီလင်တွေအပြတ်ရကာ “ခိုက်” သွားရုံလိုးပေးသည်။

သင်းသင်းဖြူမှာ တဟင်းဟင်းဖြစ်လာသည်၊ လီးကိုစောက်ပတ်ထဲဆွဲထုတ်လှုပ်ရှားပေးရင်း အားရပါးရဖျစ်ညှစ်ကိုင်ထားသောဖင်သားခြမ်းကြီးနှစ်ခုကိုလည်း ဆွဲဆွဲဖြဲသည်၊ ဖင်သားများအဖြဲခံရမှုကြောင့်”ပြဲ” ကနဲ“အာ” ကနဲဖြစ်သည်၊ သင်းသင်းဖြူအဖို့ လီးထိုးသွင်းကာလိုးနေသောစောက်ပတ်မှအရသာတွေ့သည့်နည်းတူ ပြဲပြဲသွားသောစအိုပေါက်တွင်လည်း ယားကျိကျိနှင့်တမျိုးကြီးဖြစ်၍နေလေသည်၊

“ ငါလိုးပေးတာ ခံလို့ကောင်းတယ်မဟုတ်လား ကောင်မလေး…”

ပုံမှန်လိုးပေးရင်း ထိုသူကမေးသည်၊ ဖင်ကိုတော့ ပို၍ဆွဲဖြဲသည်၊ စအို၀ ပြဲကားစူတက်လာသည်။

“ ကောင်းတယ်ရှင့်…..သိပ်ကောင်းတယ်၊ ဆောင့်ပေးပါလားရှင်…..’

“ ဒီလိုမျိုးလား……ဘွပ်ဘွပ်ဘုဘွပ်…..”

“ အားအိအိ……ဟုတ်တယ်…….ကောင်းလိုက်တာ၊ အဲလိုမျိုး  ...ဆောင့်စမ်းပါရှင့်…….ဘွပ်ဘုဘုဘွပ်……အားပါးပါး အီး ……”

“ ဆောင့်လိုးတာ ပိုခံလို့ကောင်းတယ်ပေါ့…….”

“ ဟုတ်ပါတယ်ရှင်…..”

“ ဆောင့်လိုးရင် ဘယ်လိုနေလဲ….”

“ ဘွပ်ဘုဘုဘွပ်… အမလေးလေး…ကောင်းတာပေါ့ရှင့်..ဘွပ်ဘွပ်  အား အိအိ အား…….”

“ ငါလိုးချင်လို့ခေါ်ရင် နင်လာကုန်းမလား ….”

“ ဟုတ်…..ဟုတ်ကဲ့….”

“ လာကုန်းမလားလို့မေးတာ……”

“ ဟုတ်ကဲ့….လာ ကုန်းပါ့မယ်ရှင့်…လိုးချင်ရင် ချိန်းသာချိန်းလိုက်ပါ……ဘွပ်ဘုဘု အားအား…..”

“ ဖင်ဖြဲပေးတာကော ကြိုက်လား…..”

“ ဟာ…….မသိဘူး…..”

မျက်နှာဖုံးစွပ်လူက ပို၍ကြမ်းကြမ်းဆောင့်သည်၊ သင်းသင်းဖြူကတကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန်ခါနေသည်၊ ဆောင့်ချက်ကြောင့် သူမ၏ကိုယ်မှာရှေ့တိုးနောက်ငင်လှုပ်နေသည်၊ ဖင်သားအိအိကြီးများက တသိမ့်သိမ့်တုန်ခါနေကြသည်၊ ဖင်ကြီးကို အပြတ်ကိုဝေ့ဝိုက်လှုပ်ရှားပေးသည်၊ ဆောင့်ချက်များပိုကြမ်းလာသည်၊ ပိုအားပြင်းလာသည်၊ သင်းသင်းဖြူလည်း တချီ “ပြီး” သွားရလျှက် နောက်တချီ ပြီး လုလုဖြစ်လာသည်၊ တအားဆောင့်လိုးနေသောလီးကြီးက တငေါ့ငေါ့လှုပ်လာသည်၊ ပြီးတော့ သုတ်ရည်များပန်းထွက်သည်။

မျက်နှာဖုံးစွပ်လူသည် သုတ်ရည်ထွက်သောအခါ သူ့လီးကိုကောင်မလေးစောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်သည်၊ ဖင်ဝကို အသကုန်ပြဲအာလန်လာအောင်ဆွဲဖြဲသည်၊ ပြီးတော့ ဆက်၍ပန်းထွက်သောသုတ်ရည်များဆွဲဖြဲထားသောစအိုပေါက်ပေါ်သို့ တည့်တည့်မတ်မတ်ကျအောင် လီးကိုကိုင်၍ချိန်သည်၊ ပျစ်ကနဲပျစ်ကနဲအရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ဆက်လက်ပန်းထွက်သောသုတ်ရည်တို့သည် အသကုန်ဆွဲဖြဲထားသောစအိုပေါက်ပေါ်သို့ တဖတ်ဖတ်ကျရောက်သည်၊ စအိုဝသည် ရှုံ့ကနဲရှုံ့ကနဲဖြစ်သည်၊ ပွကျယ်ပွကျယ်လှုပ်ရှားသည်၊ ယားကျိကျိ၊ ချောတောတော၊ စိုတိုတိုနှင့် ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းကိုပင်သင်းသင်းဖြူ ရေရေလည်လည်မသိတော့၊ ကြမ်းရှထန်ပြင်းသော ရမက်ဇောဖီလင်တွေ အပြတ်တက်လာတာကိုပဲသိသည်၊ ထိုကြောင့်ကောင်မလေးမှာဆွဲဖြဲထားသောဖင်ပေါက်တည့်တည့်ပေါ် ပူနွေးပျစ်ချွဲသောသုတ်ရည်များပန်းချခံရချိန်တွင် ခေါင်းတမော့မော့ ၊ ဖင်တယမ်းယမ်းနှင့်တချီထပ်၍ ပြီး သွားရသည်၊ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးထားပြီး လီးဆွဲထုတ်သွား၍ ဟပြဲပြဲကျန်ရစ်သောစောက်ပတ်ထဲမှစောက်ရည်ကြည်တို့လည်း တောက်တောက်ယိုကာထွက်အံကျကုန်လေတော့သည်။

မျက်နှာဖုံးစွပ်လူသည် သုတ်ရည်အကုန်ပန်းထွက်ပြီးသွားသည့်တိုင်ဆွဲဖြဲထားသောဖင်သားများကို မလွှတ်သေး၊ ဆက်ဆွဲဖြဲထားကာလီးထိပ်ဖူးနှင့် စအိုပေါက်ကို တေ့တေ့ဖိထောက်သည်၊ လုံးတုံးတုံးလီးထိပ်ဖူးသည် သုတ်ရည်များပေကျံကာစိုနေသောဖင်ဝတွင် ချောကျိကျိနှင့်ထိပွတ်ထောက်မိနေသည်၊ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လီးမဝင်သော်လည်း စအိုဝမှာတော့လီးဖြင့်ဖိထောက်ထိုးသည့်ဒဏ်ကြောင့် တစ်ဆို့ဆို့ဖြစ်သည်၊ လီးနှင့်ဖင်ပေါက်ထိတွေ့မိတ်ဆက်ပေးသလိုလည်း ဖြစ်သည်၊ ခဏမျှဖင်ဝကို လီးထိပ်ဖြင့်တေ့ထောက်ဖိပွတ်ပီးနောက် ငနဲသားက အသာနောက်သို့ဆုတ်ယ်ခွာသည်၊သင်းသင်းဖြူလည်း လေးဘက်ထောက်ရက်သားလေးဖြစ်ကာ ကျန်နေခဲ့သည်။

“ အခုတော့ တော်လောက်ပီ၊ နောက်လာမယ့်စိုက်ပျိုးရေးအချိန်ကျရင်ဒီနေရာကို လာခဲ့အုန်း၊ လိုးကြရအောင်….”

မျက်နှာဖုံးစွပ်လူက လေးဘက်ကုန်းရက်သားဖြစ်ကျန်နေခဲ့သောသင်းသင်းဖြူ၏တင်ပါးကို ခပ်ဆတ်ဆတ်အသာတချက်ပုတ်ရင်းပြောသည်၊ထိုအခါမှ သင်းသင်းဖြူလည်း လေးဘက်ကုန်းနေရာမှ အသာပြန်ထရပ်သည်။

“ ဘယ်လိုလဲ…..လာကုန်းမယ်မဟုတ်လား…..”

ငနဲသားက သေချာအောင်မေးသည်။

“ ခစ်ခစ်ခစ်…..လာမှာပေါ့…..ဒီအချိန်လောက်ပဲ မဟုတ်လား …..”

“ ဟုတ်တယ်၊ သြော်…..ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုလည်း မင်းနဲ့အတူခေါ်လာခဲ့….”

“ ဟာ…….တီချယ်က လိုက်လာပါ့မလား …..”

“ ခေါ်ကြည့်ပါ…..သူ လိုက်လာမှာပါ၊ မင်းဘယ်လိုမျိုးအရသာတွေ့တယ်ဆိုတာ ပြောပြချင်ပြောပြလိုက်ပေါ့…..ကဲ နောက်စိုက်ပျိုးရေးအချိန်ကျမှ ပြန်ဆုံကြတာပေါ့….”

မျက်နှာဖုံးစွပ်လူသည် သင်းသင်းဖြူ၏ညာဘက်ပါးလေးကို အသာလိမ်ဆွဲကာ ထွက်သွားလေသည်။သင်းသင်းဖြူသည် ရရှိခံစားခဲ့ရသောကာမအရသာတို့ကို ပြန်စားမြုံ့ပြန်စဉ်းစားရင်း ကျေနပ်ပီတိဖစ်လျှက်ကျန်နေခဲ့သည်၊ ထိုနောက် ပေကျံနေသည်များကို ဆေးကြောသန့်စင်ကာ အဝတ်အစားများသေသေသပ်သပ်ဖြစ်အောင်ပြန်လည်ဝတ်ဆင်၍ သုံးထပ်စာသင်ဆောင်ပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့လေသည်၊ပလပ်စတိတ်အခင်းကိုမူ ပြန်ယူမနေတော့ပါ၊ အခန်းထဲတွင် သည်အတိုင်းထားပစ်ခဲ့သည်။

ယောက်ျားတယောက်နှင့် ကာမစပ်ယှက်မှုအရသာကိုတော့ သင်းသင်းဖြူကောင်းကောင်းကြီး နှစ်သက်သဘောကျစွဲလန်းသွားခဲ့သည်၊ ဖြစ်မည်ဆိုလျှင်နောက်နေ့တွင်ပင် သည်နေရာကိုလာ၍အလိုးခံချင်နေသည်၊ သို့သော်ထိုလူကလာမည့်စိုက်ပျိုးရေးအချိန်တွင် လာကုန်းရန်ချိန်းဆိုထားသည်မို့ စိုက်ပျိုးရေးအချိန်ရှိသည့်ရက်သို့ရောက်ရန် ကြားတွင်(၃)ရက်တော့ စောင့်ရပေဦးမည်။

မိမိကိုလိုးသွားသော မျက်နှာဖုံးစွပ်လူ၊ မည်သူမည်ဝါဖြစ်သည်ကိုတော့သင်းသင်းဖြူ သေသေချာချာ ၊ တိတိကျကျမသိသေးပါ၊ (သူမစိတ်ထဲမှာထင်ထားမိသူတယောက်တော့ ရှိနေပါသည်၊ သို့သော် မိမိထင်ထားသူဟုတ်မဟုတ်ကတော့ ယတိပြတ်မပြောနိူင်ပါ၊) ပြောရမည်ဆိုလျှင်သင်းသင်းဖြူအတွက် ထိုသူမည်သူမည်ဝါဖြစ်သည်က အရေးမကြီးပါ၊လီးကြီးကာ ကာမမှုကျွမ်းကျင်၍ အီစိမ့်မိန်းမူးအောင်လိုးနိူင်သည့် ထိုလူ၏အစွမ်းအစကို အပြတ်ပင်ခိုက်၍နေပြီမို့ ထိုသူမည်သူပဲဖြစ်ဖြစ် အလိုးခံဖို့သင်းသင်းဖြူ အသင့်ရှိနေသည်။

သည်ကြားထဲတွင် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုပါခေါ်လာဖို့ အပိုင်ပြောဆိုထားခဲ့ပြန်ရာ ထိုသူနှင့်အတူ မိမိနှင့်ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတို့ စပ်ယှက်ပျော်ပါးရတော့မည်ဟု နားလည်သိရှိနေလေရာ သင်းသင်းဖြူ အရမ်းကိုတက်ကြွနေသည်၊ထိုနေ့ရောက်လျှင် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးနှင့်မိမိ၊ မိန်းမချင်းလည်းပလူးပလဲလုပ်နိူင်ကောင်းလုပ်နိူင်လိမ့်မည်ဟုတွေးကာ သဘောကျနေသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကို အပြာဝထ္ထုစာအုပ်များပေးဖတ်ထားသည့် အဆက်အသွယ်ပတ်သက်မှုရှိနေရာ မိမိနှင့်အတူ လက်တွေ့ကာမစပ်ယှက်မှု ပြု ဖို့ ဆွဲဆောင်ဖိတ်ခေါ်ရန်အခက်အခဲမရှိဟု သင်းသင်းဖြူတွက်သည်၊ ဝေ့ကာဝိုက်ကာလည်းပြောနေစရာမလို၊ သည်အတိုင်းပေါ်တင်ပင် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောချလိုက်မည်ဟုစိတ်ကူးထားသည်။

“ သင်းသင်းဖြူ နဲ့ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတို့ကို မင်းအပြာစာအုပ်တွေ ပေးဖတ်နေတယ် မဟုတ်လား….”

ထမင်းစားသောက်ပြီးနောက် ဆရာကိုစိုးမောင်က သူ့အနားသို့လာရန်ခေါ်ထားပြီးနောက် မေးချလိုက်သောစကားကြောင့် ဝင်းမိုးတယောက် ၊လန့်ဖြန့်၍ပင်သွားရလေသည်။

“ ဟို….ဟို….”

ကြောက်လန့်မှုကြောင့် ဝင်းမိုးမျက်စိမျက်နှာပျက်ကာ တကိုယ်လုံးတုန်ရင်လျှက် စကားပင်ပြန်မပြောနိူင်တော့အောင်ဖြစ်နေရှာသည်။

“ ကြောက်မနေပါနဲ့ကွ၊ ငါက မင်းကိုအပြစ်မဆိုပါဘူး၊ မင်းအတွက်အကျိုးရှိအောင် လုပ်ပေးမလို့၊ ကဲ ငါမေးတာသာ ဖြေစမ်းပါ….”

“ ဟုတ်…ဟုတ်…ကဲ့….”

မကြောက်နဲ့ဟုပြောသော်လည်း ဝင်းမိုးခမြာ ကြောက်စိတ်မပျောက်၊ငိုတော့မလိုမျက်နှာနှင့် ခေါင်းညိတ်၍ဝန်ခံလိုက်ရလေသည်။

“ စိုက်ပျိုးရေးအချိန်တုန်းက မင်းနဲ့တန်ချင်း သင်းသင်းဖြူကိုကျောင်းသစ်ကြီးပေါ်ခေါ်သွားပြီး ဖိုက်ကြတယ်မဟုတ်လား….”

ဝင်းမိုးက ဆရာကိုစိုးမောင်ကို အလန့်တကြားကြည့်မိသည်၊သည်ကိစ္စကို ဘယ်လိုသိနေသနည်း။

“ ဟားဟားဟား…..ဘာမှကြောက်မနေပါနဲ့လို့ ငါပြောထားတယ်မဟုတ်လား၊ ကဲ ငါပြောတာဟုတ်သလား…”

“ ဟုတ်……ဟုတ်…..ဟုတ်….ပါ….တယ်…”

“ မင်းတို့ဖိုက်တာ အဆင်ပြေရဲ့လား….”

“ ဟို…..ဟို ဒင်း….အဲ…..”

“ မင်းကလဲ ရှက်နေပြန်ပီ၊ မင်းကောင်းတောင်းတောင် မဖိုက်ရသေးဘူး၊ လရည်တွေထွက်ကုန်လို့ ကောင်မလေး ဒေါတွေဘာတွေပွသွားတယ်မဟုတ်လား….”

“ ဟင်….ဆရာက ဒါတွေ ဘယ်…ဘယ်လို….သိ….သိနေတာလဲ….”

ဆရာကိုစိုးမောင်က တဟားဟားရယ်လိုက်ပြီး…။

“ ငါက မင်းရဲ့ဆရာပါကွ၊ မင်းဘယ်လိုခြေလှမ်းတွေ လှမ်းနေတယ်ဆိုတာ မသိပဲနေပါ့မလား၊ ငါသိမ်းထားတဲ့ အပြာဝထ္ထုစာအုပ်တွေကိုမင်း တိတ်တိတ်လေးယူပြီး တန်ချင်းကိုပေးဖတ်တာကစပြီး သင်းသင်းဖြူနဲ့ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတို့ကိုလည်း ပေးဖတ်နေတာအထိ ငါသိပါတယ်…”

ဝင်းမိုးမှာ မျက်လုံးလေးပေကလပ်ပေကလပ်လုပ်ကာ ဆ&ာကိုစိုးမောင်ကိုကြည့်နေမိသည်၊ ကိုစိုးမောင်က ဝင်းမိုး၏ခေါင်းကို အသာလက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ကာ ဆက်ပြောသည်။

“ ငါက အသာစောင့်ကြည့်နေတာ၊ မင်းနဲ့တန်ချင်း ကောင်မလေးကိုကျောင်းသစ်ကြီးပေါ် မသွားကြတော့လည်း ငါလိုက်ပီး အကဲခတ်ကြည့်နေတာ၊မင်းတို့နှစ်ယောက်စလုံး ဒီကိစ္စတွေမှာ လက်တွေ့မလုပ်ဖူးကြတော့ စိတ်အရမ်းလှုပ်ရှားပြီး ကမောက်ကမတွေဖြစ်ကုန်တာပေါ့၊ အဲ ကောင်မလေးမှာတော့မင်းတို့နဲ့ မစို့မပို့ဖြစ်ကျန်နေခဲ့လို့ ငါလည်းကြည့်မနေသာပဲ ဝင်ဖိုက်လာခဲ့ရတယ်ကွ….”

“ ဟင်…..ဆရာနဲ့သင်းသင်းဖြူ ဟို ဟို ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်ပေါ့….”

“ အေး……ဒါပေမယ့် ငါက ကျန်ကျောင်းပုံမျက်နှာဖုံးစွပ်ထားလို့ငါမှန်းတော့ သူသိမှာမဟုတ်သေးဘူး၊ လာမယ့်စိုက်ပျိုးရေးအချိန်ကျရင်ကျောင်းသစ်ကြီးပေါ်ပြန်ဆုံဖို့ ငါသူ့ကိုချိန်းထားလိုက်တယ်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုလည်းခေါ်လာဖို့ ပြောထားတယ်၊ အဲဒီပွဲမှာ မင်းရော ပါချင်လား….”

“ ဟာ…..ဆရာရယ်၊ ပါချင်တာပေါ့….”

“ တယ်ကြိုက်တတ်ပါလား၊ တန်ချင်းလည်း ခေါ်ခဲ့ပေါ့…”

“ ဟုတ်ကဲ့….ဒါပေမယ့် ဟို…..သင်းသင်းဖြူက လာပါ့မလား …”

“ အဲဒီကောင်မလေး ဘယ်လောက်ဏှာထန်တယ်ဆိုတာ မင်းလည်းသိမှာပဲ၊ သူလာမှာပါကွ၊ သူက အပြတ်ကုန်းချင်နေတာ…”

“ ဟို…..တီချယ် ဒေါ်ခင်မေစိုးကကော လိုက်လာပါ့မလား….”

“ ငါတွက်ထားတာ မလွဲဘူးဆိုရင်တော့ အဲဒီဆရာမလည်း ပါလာမှာပါ၊ သူမလာပဲ မနေနိူင်အောင် ငါတို့ကလည်း ခွင်ချယူရမှာပေါ့ကွ၊ ရော့….ဒီစာအုပ်ကို သင်းသင်းဖြူ နဲ့ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကြည့်ဖို့သာ မင်းပေးလိုက်"

ဆရာကိုစိုးမောင်က အရွယ်ကြီးကြီးစာအုပ်တအုပ်ထုတ်ပေးတယ်၊အပြာဝထ္ထုစာအုပ်အရွယ်အစားထက် အတန်ငယ်ပိုကြီးသည်၊ ပိုလည်းထူသည်၊ စာအုပ်ကိုဖွင့်ကြည့်လိုသော်လည်း ဆရာကိုစိုးမောင်၏ရှေ့တွင်မို့ဝင်းမိုးကဆင်ခြင်ကာ စိတ်ကိုထိန်း၍နေရလေသည်။

“ မိန်းမတွေကိုဖိုက်ရင် ဘယ်လိုမျိုးကိုင်တွယ်ရတယ်၊ ဘယ်လိုလုပ်ရတယ်ဆိုတာ မင်းနဲ့တန်ချင်း နားလည်အထာပေါက်နေအောင် ငါသင်ပြပေးထားမယ်၊ တန်ချင်းကို သွားခေါ်လာခဲ့…”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…..”

သည်တခါ ဝင်းမိုးတို့ယူလာပေးသည့်စာအုပ်က ခါတိုင်းလို အပြာဝထ္ထုစာအုပ်သက်သက်မဟုတ်၊ အပြာဓါတ်ပုံများလည်း ဖေါဖေါသီသီပါရှိသည်။

အမှန်တော့ နိူင်ငံခြားအပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်တခုကို စာရွက်များကြားညှပ်ကာဝထ္ထုစာအုပ်သဘော ဖန်တီးထားခြင်းဖြစ်သည်၊ စာရွက်များတွင်လက်နှိပ်စက်ဖြင့်ရိုက်ကာ ဝထ္ထုစာသားများကိုရေးထားသည်၊ ထိုစာသားများသည် အပြာပုံများနှင့် လိုက်လျောညီထွေရှိသည်၊ အပြာဓါတ်ပုံများကလည်း ဇာတ်လမ်းဆင်ကာနေရာချထားသည်မို့ ဝထ္ထုစာသားနှင့်ဓါတ်ပုံတို့လိုက်ဖက်ကာ ပိုဆွဲဆောင်မှုရှိသည်၊ ဖတ်လည်းဖတ်ရ ၊ ပုံတွေလည်းကြည့်မြင်ရနှင့် ပို၍ဖီလင်လာသည်၊အပြာဓါတ်ပုံများတွင်ပါသော သရုပ်ဆောင်အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်မှာလည်းဂျပန်လား၊ ထိုင်းလား၊ တရုတ်လားတော့မသိ၊ အာရှသူများဖြစ်သည်၊သရုပ်ဆောင်အမျိုးသားကတော့ အသားမည်းမည်း၊ ကပ်ပလီကြီးး၊ဝထ္ထုစာအုပ်ထဲတွင်တော့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို မာလာနှင့်ယုယုစော၊ကပ်ပလီကြီးကို ရော်ဂျာဟုအမည်ပေးထားသည်။

မာလာဆိုသောသရုပ်ဆောင်အမျိုးသမီးက ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ငယ်ငယ်ချောချောလေး၊ ယုယုစောကတော့ အသက် (၃၀)ခန့်၊ ဇာတ်လမ်းကတော့ မာလာတယောက် အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်များကြည့်နေသည်ကိုသူမ၏အဒေါ် ယုယုစောကတွေ့သွားကာ၊ အဒေါ်နှင့်တူမ စိတ်သဘောတူမျှ၍အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ် အတူတူကြည့်ကြပုံမှစထားသည်၊ အဒေါ်ယုယုစောအလုပ်သို့ထွက်သွားပြီး မာလာက အ၏ပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်ဆက်ကြည့်ကျန်နေရစ်ခဲ့ရာမှ ဖီလင်တွေတက်လာကာ၊ မိမိဘာသာ ဟိုကိုင်သည်နှိုက်အာသာဖြေနေခိုက် ရော်ဂျာရောက်လာပြီး ၊အလုပ်ဖြစ်သွားပုံနှင့်ဆက်ထားသည်။

မာလာနှင့်ရော်ဂျာတို့တယောက်လိင်အင်္ဂါများကို တယောက်က ရက်ပေးစုပ်ပေးနေပုံများ ၊ မာလာကို အနေအထားသုံးလေးမျိုးလောက်နှင့် ရော်ဂျာကလိုးပုံများကို ဓါတ်ပုံကြည်ကြည်လင်လင်များနှင့်ရိုက်ထားသလို ထိမိသွက်လက်သောစာသားများနှင့် ရေးဖွဲ့ထားသည်၊ထိုသို့လိုးရာတွင် စောက်ပတ်သာမက၊ ဖင်ပေါက်ထဲသို့လီးထိုးသွင်းကာဖင်ဆော်ပုံသုံးပုံလည်းပါရှိသည်၊ သင်သင်းဖြူမှာ အပြာဝထ္ထုများထဲတွင်ဖင်လိုးခန်းများဖတ်ရှုဖူးသော်လည်း ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းဖင်လိုးပြသည့်ဓါတ်ပုံတွေကိုတော့ ယခုမှ မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့မြင်ရခြင်းဖြစ်သည်။

ထိုနောက်ရော်ဂျာက ယုယုစောကိုပါလိုးချင်သည်ဟု မာလာကိုပြောဆိုရာမာလာကလည်း အဒေါ်ဖြစ်သူကို ဆွဲဆောင်သိမ်းသွင်းပြီးနောက် ရော်ဂျာ ၊ယုယုစောနှင့်မာလာတို့ “ ယောက်ျားတယောက် ၊ မိန်းမနှစ်ယောက်..” စပ်ယှက်ပျော်ပါးကြပုံများကို တွေ့မြင်ဖတ်ရှုရလေသည်၊ ရော်ဂျာက မာလာနှင့်ယုယုစောတို့ကို ဖင်လည်းဆော်ပြသည်၊ ယုယုစောနှင့်မာလာတို့ တယောက်ကိုတယောက် ရက်ပေးကိုင်ပေး ၊ ပလူးပလဲလုပ်ကြပုံများကိုလည်း တွေ့မြင်ရလေသည်။

အထူးသဖြင့် မာလာက ၊ ယုယုစောကို ရော်ဂျာနှင့်စပ်ယှက်ပျော်ပါးဖြစ်အောင် သိမ်းသွင်းပြောဆိုပုံများက ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကို မျက်နှာဖုံးစွပ်လူနှင့်ချိန်းဆိုထားရာသို့လာရန် သိမ်းသွင်းခေါ်ယူဖို့ရှိနေသောသင်းသင်းဖြူအတွက် များစွာအထောက်အကူရရှိပေသည်၊ ထို့အပြင်အပြာပုံများကိုကြည့်ကာအပြာဇာတ်လမ်းဖတ်ရှုရခြင်းဖြင့် သင်းသင်းဖြူအဖို့လည်း ချိန်းဆိုထားသည့်ရက်တွင်သွားရောက်အလိုးခံလျှင် သည်လိုမျိုးပင် ရှိလိမ့်မည်၊ ဒါမျိုးတွေလုပ်ရမည်ဟုကြိုတင်ခံစားစိတ်လှုပ်ရှားစေပေသည်၊သင်းသင်းဖြူသည် ထိုအပြာဝထ္ထုစာအုပ်ကို အားရအောင်ဖတ်ရှုကြည့်ရှုပြီးနောက် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကို လက်ဆင့်ကမ်းလိုက်လေသည်။

ထိုနောက် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်၊အေးအေးဆေးဆေးရှိသည့်အချိန်ကို စောင့်ကြည့်ရွေးချယ်ကာ ၊ အနားသို့သွားရောက်လေသည်၊ ထိုအချိန်တွင် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးမှာလည်း သင်းသင်ဖြူပေးထားသော အပြာဓါတ်ပုံများရောနေသည့်အပြာဝထ္ထုစာအုပ်ကို(၅) ကြိမ်မြောက်ဖတ်ရှုပြီးကာစဖြစ်သည်၊ နဖူးတွင် ချွေးသီးလေးများပင်သီးကာမျက်နှာမသိမသာနီမြန်းနေသည်၊ ဖတ်ရင်းကြည့်ရင်း ဖီလင်တက်ကာစောက်ပတ်နှိုက် ၊ နို့ဆွဲ ၊ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်လုပ်နေခဲ့မှုကြောင့် အဝတ်အစားများပင် မသိမသာဖရိုဖရဲလေးဖြစ်နေသည်။

“ အော်……သမီး၊ လာလေ….”

ဆရာမ ဒေါ်ခင်မေစိုးက ရှက်ယောင်ယောင်လေးပြုံးကာ ပြောသည်၊ မိမိ၏ အဝတ်အစားများကိုလည်း ဟိုဆွဲသည်ဖိလုပ်သည်။

“ ဒီတခါ သမီးပေးခဲ့တဲ့စာအုပ်က ပိုမိုက်တယ်မဟုတ်လား တီချယ်…”

“ အေး…..ဟုတ်တယ်၊ အရမ်းကောင်းတာပဲ….”

“ ဓါတ်ပုံတွေပါ ပါတော့ ဖတ်ရတာကော ၊ ကြည့်ရတာကော အရမ်းရှင်းပြီး ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းရှိတာပဲနော် …”

“ ဟုတ်တယ်ကွ….”

“ ဖင်ထဲထည့်ပြထားတဲ့ပုံတွေများဆိုရင် သမီးဖြင့်ကြည့်ရင်းတောင်အသည်းယားလာတယ်၊ တီချယ်ကော ယားမလာဘူးလား …”

ဒေါ်ခင်မေစိုး မျက်နှာရဲကနဲဖြစ်သည်၊ စအိုပေါက်ကလည်းယားသလိုလိုဘာလိုလို ဖြစ်လာသည်။

“ မင်းကလဲကွာ ပြောရော့မယ် ခစ်ခစ်ခစ်….”

ဆရာမ ဒေါ်ခင်မေစိုးက ရယ်ကျဲကျဲလေးပြုကာ ပြန်ပြောသည်။

“ တီချယ့်ကို သမီးပြောမလို့ပြောမလို့နဲ့၊ ယောက်ျားတယောက်နဲ့ တကယ်အလုပ်ခံကြည့်ရတာက သိပ်ကောင်းတာ၊ သိရဲ့လား…”

“ ဟေ….မင်းက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်လေးနဲ့ ဒါမျိုးတောင်လုပ်ဖူးပြီလား……”

“ ဟီဟိ…..သမီးမငယ်တော့ပါဘူးတီချယ်ရဲ့၊ အလုပ်ခံလို့ ရပါပြီ၊အဲဒီလိုအလုပ်ခံရတာ သိပ်ကောင်းတာပဲ သိလား၊ တီချယ်ကို ပြောပြရအုန်းမယ်….”

သင်းသင်းဖြူက မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသူနှင့် မိမိလိုးကြဆော်ကြပုံများအကြောင်းကို အားရပါးရပင်ပြောပြသည်၊ ပါးစပ်ကပြောရင်း လက်ကလည်းပါလာသည်၊ မိမိကိုပွေ့ဖက်စုပ်နမ်းပုံကိုပြောရင်း ၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုဇိုးကနဲဇတ်ကနဲသိုင်းဖက်ကာ ပါးစပ်ချင်းဖိကပ်စုပ်နမ်းသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ ရုတ်တရက်လန့်သွားလျှက် ဖယ်တွန်းရုန်းဖယ်ထွက်သည်။

သို့သော် သင်းသင်းဖြူက တင်းကြပ်စွာဖက်ထားသည့်အပြင် စုပ်နမ်းခံရမှုကလည်း (မိန်းမချင်းဖြစ်စေကာမူ) ရမက်ဇောကြွဖွယ်ရာဖန်တီးထားသောကြောင့်တခဏချင်းမှာပင် အပြာဓါတ်ပုံဝထ္ထုစာအုပ်ဖတ်ထား၍ ရမက်ထန်ပြင်းမှုအခံကလည်းရှိနေသောကြောင့် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတယောက် ပျော့ကျသွားသည်၊ မရုန်းတော့၊ သင်းသင်းဖြူပွေ့ဖက်စုပ်နမ်းမှုကို မျက်လုံးလေးမှေးစင်းကာငြိမ်ခံနေသည်၊ သင်းသင်းဖြူက ဒေါ်ခင်မေစိုးကိုစုပ်နမ်းလိုက် ၊ မိမိ၏ဇာတ်လမ်းကိုဆက်ပြောလိုက် ၊ ဖင်ပွတ် ၊ နို့ဆွဲဆက်လုပ်သည်၊ နောက်ပိုင်းစောက်ပတ်ကို အပီကိုင်နှိုက်ပွတ်သည်၊ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံး ရမက်တွေထန်ကာ “ကဲ” လာကြသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကလည်း သင်းသင်းဖြူကိုပြန်၍ပွေ့လားဖက်လား၊ နမ်းလားစုပ်လားပြုသည်၊ ကိုင်လားနှိုက်လားလည်းလှုပ်ရှားလာသည်။

“ သူက လာမယ့်စိုက်ပျိုးရေးချိန်ကျရင် ထပ်တွေ့ဖို့ချိန်းထားတယ်တီချယ်ရဲ့၊ တီချယ်လည်း အလုပ်ခံကြည့်ရအောင် သမီးနဲ့လိုက်ခဲ့ပါလား…..”

ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး ၊ ဖီလင်အတက်ဆုံး၊ တဏှာအတင်းဆုံးအချိန်သို့အရောက်တွင် သင်းသင်းဖြူက အပိုင်ပြောသည်၊ အမျိုးသမီးကြီး ဘယ်မှာလျှင်ငြင်းနိူင်ပါမည်နည်း၊ သင်းသင်းဖြူနှင့်အတူလိုက်ပါရန် မဆိုင်းမတွပင်သဘောတူလိုက်ကြလေတော့သည်၊စိုက်ပျိုးရေးအချိန်သို့ရောက်လာပြန်ပီ၊သင်းသင်းဖြူနှင့်ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတို့နှစ်ယောက်၊ သုံးထပ်ကျောင်းဆောင်သစ်ကြီးရှိရာသို့ မယောင်မလည်နှင့်လာခဲ့ကြသည်၊ သင်းသင်းဖြူကဝင်းမိုးနှင့်တန်ချင်းတို့ မိမိကိုလိုက်ကပ်နေမည်လားဟု အစကတွေးပူခဲ့သေးသည်။

သို့သော် စိုက်ပျိုးရေးချိန်သို့ရောက်သောအခါ သည်ကောင်လေးနှစ်ယောက်သင်းသင်းဖြူအနားသို့မလာ၊ ခပ်ဝေးဝေးတွင်နေကာ ဟိုလုပ်သည်လုပ်လုပ်နေကြသည်၊ သည်ကောင်လေးနှစ်ယောက် သည်နေ့ထူးခြားသလိုလိုရှိသည်ဟုထင်မိသော်လည်း ချိန်းဆိုထားရာတွင်တွေ့ကြုံရမည်တို့ကိုစဉ်းစားတွေးတောကာ စိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုနေသောသင်းသင်းဖြူသည်ဝင်းမိုးတို့ကို အထွေအထူးအကဲခတ်စဉ်းစားမနေတော့ပါ၊ဝင်းမိုးနှင့်တန်ချင်းတို့ကလည်း သူတို့ဂွင်နှင့်သူတို့ရှိနေကြသည်။

သည်ရက်ပိုင်းလေးအတွင်း ဆရာကိုစိုးမောင်က သူတို့နှစ်ယောက်ကိုမိန်းကလေးများနှင့်စပ်ယှက်သောအခါ ဘယ်လိုဘယ်ပုံလုပ်ရမည် ၊ စိတ်အရမ်းကြီးမလှုပ်ရှားရအောင် ဘယ်လိုထိန်းသိမ်းရမည်စသည်တို့ကို ပြောဆိုသင်ကြားပေးခဲ့သည်၊ ကာမဆက်ဆံမှုအနီးကပ်ရက်တိုသင်တန်း ကောင်းကောင်းပေးခဲ့သည်၊ သင်းသင်းဖြူနှင့်ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတို့ကို ဘယ်လိုဘယ်ပုံလုပ်ရမည် ၊ဘယ်လိုဝင်ရမည်စသည်တို့ကိုလည်း ကြိုတင်ဇာတ်တိုက်စီစဉ်ပေးထားခဲ့သည်။

ဒါကြောင့် ကောင်လေးနှစ်ယောက်သည် သင်းသင်းဖြူ၏အနားသို့ပင်သိပ်မကပ်တော့ပဲ ခပ်ခွာခွာလုပ်နေကြလေသည်၊ သင်းသင်းဖြူနှင့်ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတို့ သုံးထပ်ကျောင်းဆောင်သစ်ဘက်သို့ထွက်သွားပြီး တမိနစ်အကြာမှပင် ကောင်လေးနှစ်ယောက်လည်း မယောင်မလည်နှင့် ထိုနေရာသို့လိုက်သွားကြလေသည်။

ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးနှင့် သင်းသင်းဖြူတို့နှစ်ယောက် သုံးထပ်ကျောင်းဆောင်ပေါ်သို့တက်လာခဲ့ကြသည်၊ ထိုကျောင်းဆောင်သစ်အပေါ်ထပ်တွင်မိမိတို့ကို လိမ့်နေအောင်လိုးပေးမည့်ယောက်ျားကြီးတယောက် အသင့်ရှိနေမည်ကို အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံးသိနေကြသည်၊ ထိုလီးကြီးနှင့် လက်တွေ့လိုးတာခံဖူးပြီးသောသင်းသင်းဖြူမှာ စောက်ပတ်မို့ဖေါင်း ၊ အရည်ရွှမ်းရွှမ်းစိုအောင်ပင် ရမက်ဇောထကြွနေသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးမှာလည်း သင်းသင်းဖြူပြန်လည်ဖေါက်သည်ချပြောပြထား၍လီးကြီးမည်မျှရှည်လျားတုတ်ခိုင်ကာ ၊ဘယ်လိုအလိုးသန်၊ အားပြင်းထိမိကြောင်းကို သိရှိနေလေရာ ၊သင်းသင်း၏ဖြူထက်မနိမ့်သော ကာမရမက်နိုးကြွခြင်းမျိုးဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှား၍နေသည်၊ဆရာမနှင့်တပည့်မလေးတို့မှာ တယောက်ကိုတယောက်ပင် စကားမပြောနိူင်ကြ၊ရင်တဖိုဖို၊ စောက်ပတ်တွင် စောက်ရည်ကြည်များတစိုစိုနှင့် ၊ သုံးထပ်ကျောင်းဆောင်ပေါ်သို့ လှေကားထစ်များနင်းကာ တက်လှမ်းလာခဲ့ကြလေသည်၊ထိုသို့တက်လာရင်း တယောက်နှင့်တယောက်တိုးကပ်သည်၊တယောက်လက်ကို တယောက်ကိုင်သည်၊ အပေါ်ဆုံးထပ်သို့ရောက်သောအခါတွင်မူ တယောက်ခါးတယောက်ဖက်နေကြသည်အထိ ဖြစ်သွားလေသည်။

သင်းသင်းဖြူက သူမအလိုးခံရန်ချိန်းဆိုထားသည့်အခန်းရှိရာသို့ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကို ခါးဖက်၍ခေါ်လာသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးကလည်း သင်းသင်းဖြူ၏ခါးလေးကိုသိုင်းဖက်ကာ ခေါ်ရာနောက်သို့လိုက်သည်၊ မိမိတို့သည် အလိုးခံဖို့သွားနေသည်ဟု အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံးသိနေကြသည်၊ တယောက်အလိုးခံတာကို တယောက်ကဘေးမှကြည့်ရှုနေရမည့် အခြေအနေမျိုးကလည်းရှိနေပြန်ရာ အပြာဓါတ်ပုံများကြည့်ရသည်ထက် ပို၍စိတ်လှုပ်ရှားကာ ရမက်ထန်ရမှာကိုလည်း အသေအချာကြီးကိုနားလည်ထားသည်၊ ယခုမင်ရတွေ့ရတော့မှာက အပြာရုပ်ရှင်၊ အပြာဗီဒီယိုကားတွေထက်ပင် သာသည်ဟုဆိုနိူင်လေသည့် လူအကောင်လိုက်လိုးတာဆော်တာကို မျက်ဝါးထင်ထင်ရှုမြင်ရပေဦးမည်၊ ထို့ပြင် မိမိအလိုးခံတာကိုလည်း ကျန်တယောက်ကကြည့်ပေဦးမည်၊ အို….တွေးကြည့်ရုံနှင့်ပင် အသည်းအေးရင်တုန်ဖြစ်နေကြလေသည်။

ဆောက်လက်စအခန်းထဲသို့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ရောက်သွားကြသည်၊မိမိတို့ကိုလိုးမည့်ယောက်ျားက သည်အခန်းထဲတွင်လီးကြီးအတောင်သားနှင့်အသင့်စောင့်နေလိမ့်မည်ဟု ဒေါ်ခင်မေစိုးနှင့်သင်းသင်းဖြူတို့က ထင်ထားခဲ့ကြသည်၊ သို့သော်သူတို့ထင်ထားသလို လိုးမည့်လူက အသင့်စောင့်မနေပါ၊အခန်းထဲတွင် မည်သည့်ယောက်ျားမျှမရှိ။

သို့သော် ကာမစပ်ယှက်ရန်အတွက် အသင့်ပြင်ဆင်ခင်းကျင်းထားမှုအနည်းငယ်ကတော့ ရောက်လာသူအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို ဆီးကြိုနေသည်၊ ဆောက်လက်စအခန်းကြမ်းပြင်ကို သန့်စင်စွာလှည်းကျင်းထားသည်၊သင်ဖြူးဖျာချောတချပ် ခင်းထားသည်၊ လေးပေသာသာခန့်အရှည်ရှိသောထိုင်ခုန်တန်းလျားလေးတခုလည်းရှိရာ ထိုထိုင်ခုန်တန်းလေးပေါ်တွင် မှို့သွပ်ကူရှင်လေးတခုကိုလည်း အံကျအသင့်ခင်းထားသည်၊ စက္ကူပတ်ဖြေပြီးသောအကောင်းစားတစ်ရှူးပေပါလိပ်ကြီးတခုလည်း ဖျာဘေးတွင်ရှိနေသည်။

သွားတိုက်ဆေးဘူးလိုလို အတောင့်လေးတခုနှင့် အနက်ရောင်ဘိုင်ဘရေတာအကြီးစားတခုကိုလည်း တွေ့ရသည်၊အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်ထဲတွင် သည်လိုဘိုင်ဘရေတာမျိုးအသုံးချသည်ကိုမနေ့တနေ့ကမှ ကြည့်ရှုရင်ဖိုခဲ့ရလေသော သင်းသင်းဖြူနှင့်ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတို့မှာ မိမိတို့အလိုးခံရမည့်နေရာတွင် တကယ့်အစစ်ကြီးကိုတွေ့ရသောအခါပခုန်းလေးတွေပင်တွန့်လျှက် တယောက်ကိုတယောက်ကြည့်လိုက်မိကြသည်။

ဒါကြီးနှင့်မိမိတို့၏အပေါက်များထဲ ထိုးသွင်းကလိခံရလေမည်လားဟုတွေးကာကြက်သီးလေးများထသည်၊ သို့သော် ဘိုင်ဘရေတာနားတွင် စာအုပ်တအုပ်ရှိနေသည်ကို တွေ့ရပြန်သည်၊ လက်မြန်သောသင်းသင်းဖြူက စာအုပ်ကိုကောက်ယူဖွင့်ကြည့်သည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း အတူကြည့်သည်၊သူတို့နှစ်ယောက် လောလောလတ်လတ်ဖတ်ရှုပြီး၍ဝင်းမိုးတို့အားပြန်ပေးလိုက်သည့် အပြာဓါတ်ပုံစများအကြား စာသားများညှပ်ထားသည့်စာအုပ်ဖြစ်နေသည်၊ မိမိတိုကကိုလိုးမည့် ယောကျ်ားဘယ်သူဆိုတာကိုအမျိုးသမီးနှစ်ယောက် ရိပ်မိသလိုလိုဖြစ်လာသည်၊ ထိုအကြောင်း တယောက်ကိုတယောက်ပြောကြတော့မည့်ဆဲဆဲတွင်…

“ အဟမ်…”

ချောင်းဟန့်သံတခုပေါ်လာသည်၊ ဆရာမနှင့်တပည့်မလေးတို့သည်အသံပေါ်လာရာဆီသို့ပြိုင်တူပင်လှမ်းကြည့်သည်၊ ယောကျ်ားကြီးတယောက်ကို လီးအတောင်သားနှင့် ထင်းထင်းကြီးမြင်လိုက်ကြရလေသည်။

ထိုသူသည် ကျန်ကျောင်းပုံမျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသည်၊ ကိုယ်ပေါ်တွင်တော့ဘာအဝတ်အစားမှမရှိ၊ ဗလာကျင်းလျှက်၊ ပေါင်ခွကြားမှ လီးတန်ကြီးကတော့မတ်တောင်ကာ အားမာန်အပြည့်နှင့်၊ (၁၀) လက်မကျော်ရှည်သော လီးတန်တုတ်တုတ်ထွားထွားကြီးသည် အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်၏ရမက်အာရုံကိုလွှမ်းခြုံနှိုးဆွသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးရော ၊ သင်းသင်းဖြူပါ လီးကြီးမှမျက်လုံးတွေမခွာနိူင်၊ စူးစူးရဲရဲကြီးပင် ကြည့်နေကြသည်၊ ဒီလီးကြီးနှင့်လိုးတာခံဖို့ရောက်လာကြသည်မို့ ရှက်ရွံ့နောက်တွန့်မှုများလည်း မရှိကြ၊မိမိတို့ကိုလိုးမည့်လီးကြီးအား တပ်မက်သဘောကျစွာ အားရပါးရကြည့်နေကြသည်။

“ ကဲ….တယောက်လာ….လီးစုပ်ပေး….”

ကျန်ကျောင်းမျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသော ဆရာကိုစိုးမောင်ကပြောကာခင်းထားသောသင်ဖြူးဖျာပေါ်တွင် အသာပက်လက်လဲလျောင်းအိပ်ချလိုက်သည်၊ မတ်တောင်နေသော လီးချောင်းတုတ်တုတ်ထွားထွားကြီးကတော့ထိုးထိုးထောင်ထောင်နှင့်၊အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်တွင် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ အသက်ပိုကြီးကာယခင် ကာမစပ်ယှက်မှုအတွေ့အကြုံရှိခဲ့ဖူးသော်လည်း ယခုတော့ သည်လိုအမှုကိစ္စများနှင့်ကင်းဝေးတာကြာလျှက် သိပ်မရဲတင်းပဲ တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်ရှိနေသည်၊ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ နိုးကြွထန်ပြင်းကာ ဏှာအပြတ်ထန်နေသည်မို့သိပ်မရဲသေး၊ ပြီးတော့ ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် လီးတခါမျှမစုပ်ဖူးသေးပါ။

အပြာဝထ္ထုများတွင် လီးစုပ်သည့်အကြောင်းရေးသားထားသည်များကိုဖတ်ရှုဖူးကာ၊ လီးစုပ်ရလျှင်ဘယ်လိုနေမည်လဲဟု တွေးတောစိတ်ကူးယဉ်ကြည့်မှုများ ၊ လီးကို (အစမ်းသဘောပဲဖြြစ်ဖစ်) စုပ်ကြည့်လိုသောဆန္ဒလေးကတော့ ရှိနေသည်၊ သင်းသင်းဖြူမှာမူ အသက် (–) နှစ်အရွယ်လေးသာဖြစ်သော်လည်း မူလပင်ကိုယ်ကပင် ရဲတင်းသွက်လက်ကာ ၊ မနေ့တနေ့ကမှလိုးထားဖူသည့်အတွေ့အကြုံကလည်း ရှိနေရာ သိပ်ရှက်ကြောက်မနေ၊ထို့ပြင် လီးကိုလည်းစုပ်ပေးခဲ့ဖူးကာ၊ လီးစုပ်သည့်အရသာကိုလည်း သိရှိနှစ်ချိုက်နေသည်မို့ဒေါ်ခင်မေစိုးလို တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုြတ်ဖစ်မနေ၊ ဆရာမကိုသာတချက်ကြည့်လျှက် ဆရာမမလှုပ်မယှက်ဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့ရသောအခါ သင်းသင်းဖြူကပင်ဖျာပေါ်တက်၍ကိုစိုးမောင်၏ညာဘက်ခါးနားတွင်ဒူးတုတ်ကာ ထိုင်ချသည်၊ ညာလက်ကိုဆန့်တန်းကာ မတ်တောင်နေသောလီးချောင်းကြီး၏ အရင်းပိုင်းကို ဆုပ်ကိုင်သည်၊ ပူနွေးမာတောင်နေလေသောလီးတန်လုံးပတ်ပေါ် နူးညံ့သွယ်ပျောင်းသောလက်ချောင်းများ ထိတွေ့ဆုပ်ကိုင်မိသောအခါ လီးကြီးသည် ငေ့ါကနဲတချက်လှုပ်သည်။

“ ဟော…..”

မိမိလက်ထဲဆုပ်ကိုင်မိသောလီးကြီး လှုပ်ခါသွားသောကြောင့်သင်းသင်းဖြူ၏ပါးစပ်မှ မြည်တမ်းသံလွှတ်ကနဲထွက်သည်။

“ ဟုတ်ပီ……ဒစ်ဖေါ်လိုက်အုန်း…..”

ဆရာကိုစိုးမောင်က ခိုင်းသည်၊ သင်းသင်းဖြူလည်း ချက်ချင်းပင်ခိုင်းတာကို လုပ်သည်၊ လီးထိပ်ပိုင်းကို ဖုံးအုပ်ထားသောအရေပြားကိုအမြန်ပင်အောက်သို့ဆွဲချသည်၊ အရေပြားလိပ်ကျကာ နီရဲပြဲလန်နေသောဒစ်ကြီးအပြူးသားပေါ်ထွက်သည်။

“ အို….”

ဒစ်ပြဲအာလန်ကြီးပေါ်လာတာကို မြင်ရသောဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၊ပါးစပ်လေးအဟောင်းသားဖြစ်လျှက် ယောင်၍အသံပြုမိသည်၊ သင်းသင်းဖြူကတော့ ခေါင်းကိုအောက်စိုက်ချကာ ဒစ်ကြီးကို နီရဲစွတ်စိုသောလျှာလေးဖြင့်အသာထိုးကလိရက်သည်။

“ အားပါး…..ကောင်းတယ်ကွာ….စုပ်လည်းစုပ်အုန်းလေ…”

ကိုစိုးမောင်ကအံကြိတ်ကာ ရေရွတ်ပြောဆိုသည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးများ ဒစ်ကိုငုံကာဟပ်ယူသည်၊ ပြီးတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်သည်၊ သင်းသင်းဖြူလီးစုပ်ပေးတာကိုကြည့်ရင်း ဒေါ်ခင်မေစိုး ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်သည်၊ မတ်တပ်ရပ်ရက်ကြီးဖြစ်နေရာမှ ဖျာဘေးနားတွင်ထိုင်ချမိသည်၊ လီးစုပ်ပေးနေမှုကို သေသေချာချာကြည့်သည်။

“ သူ့အပေါ်အင်္ကျီကို လာချွတ်ပေးပါ ဆရာမ…”

ကိုစိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေစိုးကို လှမ်းပြောသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးကကိုစိုးမောင်ကို ဆတ်ကနဲလှမ်းကြည့်သည်။

“ လုပ်ပါ….ဆရာမရဲ့၊ ဒီကောင်မလေးရဲ့အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်စမ်းပါ…..”

ဆရာကိုစိုးမောင်က ထပ်ပြောသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း သင်းသင်းဖြူအနားသို့ အသာတိုးကပ်သည်၊ လီးကုန်းစုပ်နေသော သင်းသင်းဖြူအပေါ်အင်္ကျီကျယ်သီးများကို ကိုင်ဖြုတ်သည်၊ ကျယ်သီးများဖြုတ်ပီးနောက်အင်္ကျီကို အသာဆွဲချွတ်ယူသည်၊ သင်းသင်းဖြူကလည်း ကူညီကာ ဆွဲကူဖြုတ်ပေးသည်၊ အတွင်းခံဘော်လီလေးသည် မို့ဝန်းသောရင်အစုံကို ဖုံးကာထားသည်၊ ဇာဘော်လီရင်ဘုံနှစ်ခုအကြားတွင်တော့ နို့အုံသားနှစ်ခု၏အညှာနေရာလေး မပြူ့တပြူဖြစ်၍နေသည်။

“ ဘော်လီမချွတ်နဲ့အုန်း….ထမီကိုပဲ ချွတ်ပေးလိုက်ပါ…”

ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးက သင်းသင်းဖြူ၏ဇာဘော်လီနောက်ကျောချိတ်ကိုလှမ်းအဖြုတ်တွင် ဆရာကိုစိုးမောင်က ပြောသည်၊ ထိုကြောင့် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးသည် မိမိတပည့်လေး၏ဇာဘော်လီနောက်ကျောချိတ်လေးကိုဆက်မဖြုတ်တော့ပဲ ခါးတွင်ညှပ်ထားသောထမီအထက်ဆင်ကိုသာ ဆြွဲဖုတ်သည်၊ သင်းသင်းဖြူဝတ်ထားသည်မှာ သာမန်ထမီမဟုတ်ပဲ ခါးစည်ကြိုးနှင့်ပတ်ကာဝတ်ရသည့်ထမီဖြစ်လေရာ၊ ရိုးရိုးဝတ်ထားသောအထက်ဆင်စကိုဆွဲဖြုတ်ရသလိုတော့ မလွယ်၊ ခါးစည်းကြိုးရစ်ပတ်ချိပ်တွယ်ထားသည့်နေရာကို ရှာရသည်၊ မိန်းကလေးတယောက်၏အဝတ်အစားများကို ချွတ်ခွာပေးရမှုသည် ဒေါ်ခင်မေစိုးကို တမျိုးတနည်းစိတ်လှုပ်ရှားရင်ခုန်နေစေသည်၊တုန်ရင်နေစေသည်၊ခါးစည်းကြိုးချိတ်သည့်နေရာကို အလွယ်တကူရှာမရ၊ သင်းသင်းဖြူကလက်ဖြင့်ထောက်ကာ ပြပေးသည်၊ သည်တော့မှ ခါးစည်းကြိုးချိတ်ကိုဖြုတ်နိူင်ကာ ထမီကိုဆွဲချွတ်ယူသည်၊ ကောင်မလေးမှာ အတွင်းခံပင်တီပန်းနုရောင်လေးသာ ကျန်နေလျှက် ၊ ပေါင်လုံးကြီးများအဖွေးသား ၊ တင်သားကြီးတွေတစ်ရစ်လျှက် ရမက်ဇောကြွစရာ အခြေအနေဖြစ်၍နေလေပြီ။

“ ဘော်လီနဲ့ပင်တီကိုတော့ လိုးခါနီးကျမှပဲ မင်းကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေး ဟုတ်လား….၊ ကဲ…..လီးကို အပီစုပ်ပေးကွာ၊ ဂွေးအုတွေကိုလည်းချန်မထားနဲ့အုန်းနော်….”

ကိုစိုးမောင်က သင်းသင်းဖြူကိုပြောသည်၊ ကောင်မလေးပို၍ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားသွားအောင် ပြောခြင်းဖြစ်သည်၊ သင်းသင်းဖြူသာမကဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း အသည်းတအေးအေးဖြစ်ရသည်၊သင်းသင်းဖြူ လီးစုပ်ပိုကြမ်းလာသည်၊ လီးကြီးတချောင်းလုံးကိုပါးစပ်ထဲအကုန်ဝင်အောင်ပင်ကြိုးစားကာ ကုန်းကုန်းစုပ်သည်၊ လီးစုပ်သိပ်မကျွမ်းသေးသည်မို့ အာခေါင်ကိုကျော်ကာ လည်ချောင်းထဲလီးချောင်းကြီးးတိုးဝင်ရောက်ရှိလာသောအခါ ကောင်မလေးတအစ်အစ်တအိအိဖြစ်သည်။

ကိုစိုးမောင်က လီးစုပ်၊ ဂွေးအုစုပ်ပေးတာကို အသာမှိန်းခံရင်း သင်းသင်းဖြူ၏တင်ဆုံကြီးကိုလှမ်းကိုင်လိုက်၊ ပေါင်ရင်းတွေကို ဆုပ်ပွတ်လိုက် ၊နို့အုံများကိုဆုပ်နယ်လိုက်လုပ်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးဖြုတ်ထား၍ဇာဘော်လီနောက်ကျောချိတ်တခုပြုတ်နေရာ ဘော်လီသည် ချပ်ချပ်ရပ်ရြပ်ဖစ်မနေတော့၊မသိမသာ လျော့ရဲနေသည်၊ ဘော်လီရင်ဘုံအောက်က လက်ထိုးနှိုက်ရတာလွယ်သည်၊ နို့အုံသားများကို ထိမိမိမိကိုင်စမ်းနိူင်သည်။

ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် သင်းသင်းဖြူ၏ဘေးတွင်ထိုင်ကာ သင်းသင်းဖြူ၏လီးစုပ်၊ ဂွေးအစုပ်နေမှုကိုကြည့်ကာ ရင်တွေက အပြတ်ခုန်နေသည်၊သင်းသင်းဖြူနို့ကိုင်၊ ဖင်ပွတ်ခံနေရပုံများကိြုမင်ရတော့ ဘေးမှ မချင့်မရဲကြီးဖြစ်လာရသည်၊ အပြာဝထ္ထုများဖတ်ရင်း မိမိကိုယ်မိမိ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ကလိခဲ့သည့် အတွေ့အကြုံအထာကလည်း ခိုင်ခိုင်မာမာရှိနေရာ စိတ်တွေလှုပ်ရှားကာ မရိုးမရွဖြစ်လာမှုနှင့်အတူ ကိုယ့်နို့ကိုယ်ပြန်ဆုပ်ကိုင်မိသည်။

ကိုယ့်ပေါင်ခွကြားကိုယ်ပြန်နှိုက်မိသည်၊ အစတုန်းကတော့ မသိမသာလေးပါ၊နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ရမက်အထကြမ်းသည်နှင့်အမျှ အကိုင်အနှိုက်များကလည်းပိုရဲတင်းလာသည်၊ အင်္ကျီရင်ဘတ်ကျယ်သီးများကိုပင်ဖြုတ်ကာ အောက်ခံဝတ်ထားသောဘော်လီရင်ဘုံအောက် လက်ထိုးနှိုက်ပီး နို့သီးများကိုကိုင်ညှစ်သည်အထိ လုပ်လာသည်။

“ လီးစုပ်တာ တော်ပြီ….လာ ပက်လက်အိပ်လိုက်…”

ဆရာကိုစိုးမောင်က ပြောပြောဆိုဆို၊ လဲလျောင်းနေရာမှထထိုင်သည်၊သင်းသင်းဖြူကိုတော့ သင်ဖြူးဖျာပေါ်တွင် ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားအောင်ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆွဲလှဲချသည်။

“ ဘော်လီနဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီ ချွတ်ပေးရတော့မလား ဟင် ….”

ပက်လက်လန်ကျသွားသောသင်းသင်းဖြူက မေးသည်။

“ လိုးတော့မယ့်အခါကျမှ ချွတ်ရမှာလေ…..”

“ အခု ပက်လက်အိပ်ခိုင်းတာ တက်ချတော့မလို့မဟုတ်ဘူးလား…..”

သင်းသင်းဖြူက ရဲရဲတင်းတင်းပင်ပြောဆိုနေလေရာ ဘေးမှကြားနေရသူဆရာမ ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ သာ မျက်နှာပူပူထူထူဖြစ်နေရလေသည်။

“ ဟားဟားဟား……မင်းကို တက်မလိုးသေးပါဘူးကွ….”

“ မလိုးသေးရင် ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်…..”

“ စောက်ပတ်ယက်မလို့….”

“ ဟာ…..ရပါ့မလား…..”

“ ဘာလို့မရတာလဲ…”

“ ဟို….အောက်ခံဘောင်းဘီကြီးဝတ်လျှက်နဲ့ အဲဒီလိုမျိုးလုပ်လို့ ဘယ်ရမှာလဲ…”

“ ရပါတယ်ကွ…..ကဲ…..ပေါင်ကြီးတွေကိုသာ ခပ်ကားကားလုပ်ထား…..”

“ ဒီလိုမျိုးလား…”

သင်းသင်းဖြူက ပက်လက်အိပ်နေရာမှဒူးထောင်ကာ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ခုကို ဖြဲကားပေးသည်၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီရှိနေဆဲမို့ စောက်ပတ်ကတော့အပြူးသားပေါ်မနေပါ၊ သို့သော် အတွင်းခံဘောင်းဘီခွကြားနေရာတွင်ဖုထစ်မို့ဖေါင်းကြွတက်နေသော စောက်ပတ်ကြီး၏အနေအထားကတော့အသည်းယားစရာကြီးပါ၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း သင်းသင်းဖြူ၏ပေါင်ခွကြားကိုလှမ်းကြည့်မိရာ အသည်းတုန်ရင်တုန်ဖြစ်သွားရလေသည်၊ဆရာကိုစိုးမောင်က ကားထားသောသင်းသင်းဖြူ၏ပေါင်ကြားထဲတွင်ဝမ်းလျားဝင်မှောက်သည်၊ စောက်ပတ်ကို အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကပင်ကုန်း၍ရက်ပေးလိုက်သည်။

“ အားပါးပါး….အိ…..အိုအို……”

အောက်ခံဘောင်းဘီအကာအကွယ်ရှိနေသည့်တိုင် ကောင်မလေးကော့ကြွတက်သည်၊ ဘေးမှမြင်ကြားနေရသောဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးမှာတော့ကိုယ့်ပေါင်ခွကြားကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်နှိုက်ကလိမိနေသည်၊ ရှက်ကြောက်မနေနိူင်တော့ပါ။

ဆရာကိုစိုးမောင်က တပည့်မလေး၏အတွင်းခံဘောင်းဘီခွကြားအစကိုညာဘက်ဘေးသို့တွန်းဖယ်သည်၊ ထိုအခါ အဖုတ်ကြီးသည် အဖုံးအကာကင်းမဲ့လျှက် အပြူးသားပေါ်လာသည်၊ စိတ်တွေနိုးထနေသည့်အတွက်အဖုတ်က မုန့်ပေါင်းကြီးလိုပူနွေးမို့ဖေါင်းကာ အရည်တွေလည်းရွှမ်းရွှမ်းစိုနေသည်၊ စောက်စေ့ကတော့ ငေါက်တောက်ကြီးကိုထောင်လျှက် ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာလည်း မိန်းမစောက်ပတ်ကို အပီအပြင်ပထမဆုံးအကြိမ်မြင်ရဖူးပေရာကိုယ်ကိုရှေ့သို့ပင်ကိုင်း၍အားရပါးရကြည့်မိသည်။

သူမအဖို့ အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်ထဲတွင် တွေ့ရဖူးသည်မှအပ အပြင်တွင်မိန်းမအင်္ဂါကို သည်လိုမျိုးထင်းထင်းကြီးပြူးလျှက် မကြည့်ခဲဖူးပေ၊ရမက်ဇောအပြတ်ထန်ပြင်းကာ ဖုထစ်မို့ဖေါင်းတက်နေသည့်စောက်ပတ်ကလည်းကာမဆွဲအားတွေအပြည့်ရှိနေရာ ကြည့်ရမြင်ရသောဒေါ်ခင်မေစိုးရင်ထဲဖိုမောလှိုက်အေးကာ တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြစ်လာသည်။

“ သေသေချာချာကြည့်လေ…..စောက်ပတ်မမြင်ဖူးလို့လား….”

ဒေါ်ခင်မေစိုး၏အခြေအနေကို ရိပ်မိသောကိုစိုးမောင်က ပြောသည်၊ဆရာမ၏ လည်ဂုတ်ကိုလည်း လှမ်းကိုင်ဆွဲကာ၊ သင်းသင်းဖြူ၏ပေါင်ခွဆုံဆီသို့တွန်းဖိချသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏မျက်နှာ သင်းသင်းဖြူ၏ပေါင်ကြားသို့ရောက်လာသည်၊ စောက်ပတ်ကြီးပေါ် မျက်နှာထိမိလုလုပင်ဖြစ်သည်၊၊

“ သူ့စောက်ပတ်ကို ဖြဲကြည့်ပါလား…ကြည့်ပါ ဆရာမရဲ့၊ဘာမှအားနာမနေပါနဲ့…….ဒါမျိုးက ကြည့်ရခဲတယ်….”

ကိုစိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေစိုးကို ခပ်တိုးတိုးပြောဆိုတိုက်တွန်းသည်၊ထိုသို့တိုက်တွန်းရင်း ဆရာမ၏နို့အုံကြီးတဘက်ကို တချက်ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ညှစ်ပေးလိုက်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး တွန့်ကနဲဖြစ်သည်၊ တချက်ဆုပ်ကိုင်ပြီးနောက် လက်ကိုလွှတ်ဖယ်လိုက်သော်လည်း ခပ်တင်းတင်းအညှစ်ခံရမှု၏စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်မှုကတော့ ကျန်နေခဲ့ကာ ၊အမျိုးသမီးကြီးပိုရင်ဖိုမောလာသည်၊ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် သင်းသင်းဖြူ၏ စောက်ပတ်ကိုဖြဲကာကြည့်ချင်လာသည်၊ဒါပေမယ့် လက်မရဲပဲရှိနေသည်။

“ ဟောဒီမှာ ဖြြဲပပေးမယ်၊ ကြည့်ပေတော့….”

စိုးမောင်က ပြောပြောဆိုဆို ၊ သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ကိုတချက်လက်ဖြင့်ကိုင်ဖြဲလိုက်သည်၊ အဖုတ်ကြီး ပြဲအာသည်၊ စောက်ခေါင်းပေါက်အထင်းသားပေါ်လာသည်၊ စောက်စေ့ကြီးပြူးတစ်ထွက်လာသည်၊ ဒါကိုအနီးကပ်ထင်းထင်းကြီးမြင်နေရသော ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ တကိုယ်လုံးပူထူဖိန်းရှိန်းလျှက် ရင်လည်းဒိန်းဒိန်းခုန်သည်။

“ သူ့စောက်ပတ်ကို ရက်ပေးပါလား ဆရာမ…..”

စိုးမောင်က တဆင့်ကဲလာသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာလည်း အရမ်းအရမ်းကိုစိတ်လှုပ်ရှားရင်ခုန်ကာ စဉ်းစားဆြင်ခင်သည့်စိတ်ကလည်း ကင်းပျောက်၍ကာမဆိပ် ငယ်ထိပ်တိုင်အောင်တက်နေလေရာ၊ ကိုစိုးမောင်တိုက်တွန်းသည်နှင့်အလိုလိုပင် လျှာလေးတစ်လစ်ထုတ်ကာ သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ကိုကုန်း၍ရက်လိုက်သည်၊ စောက်ပတ်ရက်ဖူးသူမဟုတ်၍ ရက်ပေးတာကအထာမကျ၊ သို့သော်လျှာဖျားသည် ငေါက်တောက်ထောင်နေသောစောက်စေ့ကိုတော့ ကျကျနနထိမိရက်မိသည်။

“ အောင်မယ်လေး ဆရာမရဲ့……..ကောင်းလိုက်တာ၊ ရက်စမ်းပါ….ရက်စမ်းပါ……သမီးစောက်ပတ်ကို ရက်ပေးစမ်းပါ….အားအား အား…အီးအီး အား…….”

သင်းသင်းဖြူတယောက်မှာတော့ အပြတ်ကိုခိုက် သွားသည်။တီဆားနှင့်အတို့ခံရသည့်နှယ် တကိုယ်လုံးထိုးထိုးထွန့်ထွန့်၊ တွန့်တွန့်လိန်လိန်ဖြစ်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ခေါင်းကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ကိုင်ဆွဲကာ မိမိစောက်ပတ်ပေါ်ပါးစပ်အပ်ကျအောင် အတင်းဆွဲကပ်ထားသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးကိုယ်တိုင်မှာလည်း လျှာဖျားနှင့်စောက်စေ့ ထိတွေ့ရက်မိလိုက်ချိန်တွင်တကိုယ်လုံးဖြိုးကနဲဖျင်းကနဲဖြစ်သွားအောင် ရမက်ဇောပေါက်ကွဲမှုဖီလင်ကိုကြမ်းကြမ်းရှရှခံစားရလေရာ စောက်ပတ်ပေါ်ပါးစပ်အပ်ကျမိသွားသည်နှင့်အရမ်းကာရောပင် ရက်ပေးစုပ်ပေးလိုက်လေတော့သည်။

လျှာကိုအပြတ်ကစားသလို၊ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးများကလည်း စောက်ပတ်သားထူအမ်းအမ်းများကိုငုံခဲစုပ်သည်၊ စောက်ပတ်ရက်ဖူးသည့်အတွေ့အကြုံမရှိ၍ စနစ်မကျသည့်တိုင်လျှာအပြတ်ကစားကာ အရက်ကြမ်းကြမ်း၊ အစုပ်ရမ်းရမ်းမို့ သင်းသင်းဖြူတယောက်လည်း ဖီလင်တွေအပြတ်တက်ကာ၊ ကော့ပျံလန်ကာတက်နေလေတော့သည်၊ စောက်ပတ်ကုန်းရက်ကာ အပြတ်ဇောသန်နေမှုကြောင့်ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ဆုံကြီးကလည်း အလိုလိုပင်ကော့ထောင်၍တက်လာသည်၊ ဒူးတုတ်ကာဖင်ထောင်ကုန်း၍ စောက်ပတ်ကိုအပြတ်ရက်နေသည့် အနေအထားအခြေအနေမျိုးဖြစ်သွားသည်။

ဆရာကိုစိုးမောင်က သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ကို ရက်ပေးပြီးနောက်ကောင်မလေးအာသာပြင်းပြင်း၊ ရမက်မူးမူးဖြစ်လာလျှင် ကိုယ်လုံးတီးအချွတ်ခိုင်းကာ ဖင်ထောင်ကုန်းစေပြီးလိုးမည်ဟုစိတ်ကူးထားသည်၊ ထိုသို့လိုးနေရင်းကဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုလည်း အနားခေါ်ကာ၊ ဂွေးအုစုပ်ခိုင်းမှုဖြင့်အစပျိုးကာ၊အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို အနေအထားအမျိုးမျိုးပြောင်း၍ (အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်ထဲမှပုံများကိုထောက်ပြလျှက်) အားရပါးရစပ်ယှက်ပျော်ပါးဖို့ကြံရွယ်ထားသည်၊သို့သော် သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ကို ဒေါ်ခင်မေစိုးကုန်းကြည့်လာသည်ကိုတွေ့ရ၍ စောက်ပတ်ရက်ခိုင်းခဲ့ရာမှ ၏ယခုတော့ သင်းသင်းဖြူလည်းဖီလင်တွေတက်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း အာသာငမ်းငမ်းနှင့်အရမ်းဖြစ်နေလေရာသည်လိုဖြစ်နေရတာကလည်း ကြည့်ကောင်း၍ရမက်ထစရာဖြစ်သောကြောင့်ပြောင်းလဲလာသောအခြေအနေအရ လိုးပွဲအစီအစဉ်ကိုလည်း လိုက်၍ပြောင်းရန်သဘောပေါက်သွားသည်။

ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ ကိုယ်လုံးလှပပြီးတောင့်တင်းသူဖြစ်ရာ ဖင်ထောင်ကုန်းနေချိန်တွင် တင်ပါးကြီးက တစ်အိ၍နေသည်၊ ထိုသို့ဆုံကြီးကားအိနေတာမြင်ရတော့ဆရာကိုစိုးမောင်လည်း လိုးချင်စိတ်တွေထောင်းကနဲပေါ်လာသည်၊ ထိုကြောင့်အသာအယာ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ ဖင်ကြီးကို ဖျန်းကနဲမည်အောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းရိုက်သည်၊ ပြီးတော့ထမီကို အောက်စမှမကာ၊ ခါးပေါ်သို့ပင့်တင်သည်၊ထမီလှန်တင်ပြီးနောက် ဒေါ်ခင်မေစိုးဝတ်ထားသော အောက်ခံဘောင်းဘီကိုလည်း ဒူးခေါက်ကွေးနားသို့လျှောကျရောက်ရှိသွားအောင် ဆွဲချသည်၊ထမီအလှန်ခံရလျှက် အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလည်း ဆွဲချခံရသောအခါမိမိကိုနောက်မှခွကာ လိုးတော့မည်ဟုဒေါ်ခင်မေစိုးက အလိုလိုသိသည်။

ဖီလင်တွေလည်း အပြတ်တက်နေချိန်မို့ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် တင်ပါးဆုံကြီးကိုအလိုက်သင့်ပင် ကော့ထောင်တင်ပေးလိုက်သည်၊ ဆရာကိုစိုးမောင်ကဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ စောက်ပတ်ကိုလက်နှင့်ကိုင်ကာ တချက်နှစ်ချက်ပွတ်ပေးပြီးနောက် မတ်တောင်နေသောလီးကြီးကိုတေ့၍ဖိကာထိုးသွင်းသည်၊ကြီးမားတုတ်ခိုင်သောလီးချောင်းကြီး၊ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ တအိအိတိုးဝင်သည်၊ စောက်ရည်ကြည်များစိုနေရာ အထိုးရအဆင်ချောသည်၊သို့သော် တင်းကြပ်စီးပိုင်မှုကတော့ အပြည့်ရှိသည်။

“ အားပါးပါး……နာတယ်…..ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါနော်….”

လီးဒစ်ကြီး_မုပ်ဝင်သွား_ပီးသောအခါ စောက်ခေါင်းဝအပြတ်ပြဲအာကာအောင့်၍နာသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေစိုးက စောက်ပတ်ကိုကုန်းရက်နေရာမှခေါင်းကြွကာ လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီးပြောသည်၊ ပြောပြီးသည်နှင့်မျက်နှာကို သင်းသင်းဖြူ၏ပေါင်ကြားသို့ပြန်အပ်ချလျှက် စောက်ပတ်ကိုဆက်ရက်သည်၊ သင်းသင်းဖြူက ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ခေါင်းကို လှမ်းကိုင်ဆွဲယူလိုက်ရာ ဒေါ်ခင်မေစိုးကခေါင်းငုံ့အချနှင့် အလိုက်သင့်ဖြစ်သည်။

ကိုစိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ညာဘက်ဖင်သားခြမ်းကြီးကိုဖျန်းကနဲတချက်ရိုက်ပြီး အသာဖိကိုင်အားယူကာ လီးကိုစောက်ပတ်ထဲဆက်၍ထိုးသွင်းသည်၊ ဖိထိုးလိုက်တိုင်း တုတ်ခိုင်သန်မာသောလီးကြီးကဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်ထဲသို့ တစ်၍တိုးဝင်သည်၊ တင်ပါးသားကြီးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်သည်၊ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများဆိုလျှင် လီးတန်လုံးပတ်ကိုသားရေကွင်းလို တင်းကြပ်စွာရစ်ပတ်၍ညှစ်ကာစုပ်ဆွဲနေသည်။

အောင့်၍နာသော်လည်း လီး၏အထိအတွေ့က ထူးခြားကောင်းမွန်လှသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေစိုးခမြာ စောက်ပတ်ရက်နေ၍ ပါးစပ်မအားသည့်ကြားကပင် တအိအိတအစ်အစ်ညည်းရင်း ဖင်ကြီးကော့၍ထောင်၍ ကြွတက်လာသည်၊ စောက်ပတ်ကိုလည်း ပိုကြမ်းကြမ်းရက်ပေးစုပ်ပေးရာ သင်းသင်းဖြူမနေနိူင်တော့၊ စောက်ရည်တွေပန်းထွက်ကာ၊ တချီ ပြီး သွားရလေသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးကိုယ်တိုင်မှာလည်း စောက်ပတ်ထဲလီးအဆုံးဝင်သွားချိန်တွင်တချီ ပြီးရသည်။


အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>