တစ်ခန်းရပ် ၀တ္ထုတိုများ အမှတ် (၈)
ရေးသားသူ အစုံ (တခန်းရပ်ဇာတ်လမ်းများ)
ဖာဘိက မီးနီပြနေတဲ့ကောင်မလေး
လူက စော်ဖိချင်နေတာ တပိုင်းသေမတတ်၊ အောက်ကကောင်ကလည်း တောင့်တင်းနေတာမှ လက်နဲ့ကလည်း အာသာဖြေလို့ ပြေသွားမယ့်ပုံမရှိ၊ စော်ကိုချချင်နေတာရယ်။
ဒီမြို့လေးမှာကလည်း ဇယားစျေးကွက်က သိပ်မရှိတဲ့အပြင် ကိုယ်ကနယ်ခံမဟုတ်နေတော့ အရင်ကသွားဖူးတဲ့ဘိကိုပဲ အားကိုးတကြီးပြေးရတာပေါ့။
ဖြစ်ချင်တော့ ဘိမှာက အကုန် အော်ဒါပါသွားကြတယ်တဲ့၊ ခြောက်ကပ်တိတ်ဆိတ်လို့၊
ခေါင်း-အမကြီးက မှတ်မိနေတော့ "အားနာပါတယ် မောင်လေးရယ်၊ မနက်ဖြန်နေ့လည်လာခဲ့၊ မကြီး ချန်ထားပေးမယ်" တဲ့၊
အဲ့အချိန် အတွင်းခန်းထဲက ပိန်ပိန်ပါးပါး ခပ်ငယ်ငယ် ချာတိတ်မလေးတယောက်ထွက်လာတယ်။ ခေါင်း-အမကြီးကို "အမ ညီမ ပက်ကုန်နေလို့ ဒီနားခဏ သွားဝယ်လိုက်အုန်းမယ်" တဲ့၊
ကောင်မလေးက အရင်မတွေ့ဖူးသေးဘူး၊ အသက်ကလည်း ရှိလှ ၁၈ ပြည့်ပြီးလောက်ပဲနေမှာ၊ အသားအရည်လေးကလည်း လတ်လတ် စိုစိုပြေပြေနဲ့ စိတ်ဝင်စားသွားတယ်၊
ရာသီလာ မီးနီပြနေတဲ့စော်တပွေလောက်ကို အားရပါးရကြုံးဖူးချင်နေတဲ့ အာသီသက ထလာတယ်။ အရင်စော်တွေတုန်းက မီးနီပြပြီဆိုတာနဲ့ အကပ်မခံကြတော့ဘူးလေ။
ကောင်မလေးထွက်သွားတော့ ခေါင်းကို "မကြီး သူကဘယ်ကလဲ မတွေ့ဖူးပါလားဗျ၊ ကျွန်တော် သူနဲ့ အခု နေချင်တယ်၊ ဖန်တီးပေးဗျာ" ဆိုပြီး ဂျီကျလိုက်တော့
"သူလေးက ရောက်လာတာမကြာသေးဘူးဟေ့၊ ပါကင်ကျလေးပဲ၊ အခုမှ လိုင်းထဲဝင်လာတာ၊ ဟိုဘက်ခရိုင်မြို့ပေါ်က စတိုးဆိုင်မှာ အရောင်းစာရေးမ လုပ်ခဲ့တာတဲ့၊ လိုင်းထဲဝင်ကာစဆိုတော့ ကောင်မက သွေးမပေါ်အောင် ဆေးစားရ ဆေးထိုးရကောင်းမှန်းမသိသေးဘူးလေ၊ မကြီး မပြောမိတာလည်း ပါတာပေါ့၊ သူက လူကြိုက်များတယ်၊ အခုမှ ထမီလာနေလို့သာ အနားရတာ၊ သူ့ဆို စျေးလည်း နည်းနည်းပိုမယ်နော်၊ သူလက်ခံရင်တော့လည်း မောင်လေးသဘောပေါ့၊ မကြီးမေးကြည့်ပေးမယ်" တဲ့၊
အဲဒါနဲ့ ပြောဆိုနေတုန်း ကောင်မလေးပြန်ဝင်လာတယ်၊ လက်ထဲမှာလည်း ကျွတ်ကျွတ်အိတ်အမည်းလေးကိုင်လို့၊
မကြီးက "ဟဲ့ မိပုံ့၊ သူက နင်နဲ့အခုနေချင်လို့တဲ့၊ နင် အဆင်ပြေမလား၊ နင် ဟိုဟာ လာနေတာ သူသိတယ်၊ အဲဒါကို သူက အခု နေချင်နေတာ၊ နင် အဆင်ပြေရင် လက်ခံလိုက်လေ၊ မနေ့ညနေကမှ စလာတာဆိုတော့ နင် အဆင်ပြေလောက်ပါတယ်၊ အရင်က ဒီအချိန်မျိုး မနေဖူးသေးရင်လည်း အတွေ့အကြုံအသစ်ပေါ့ဟယ်၊ နင့်မှာလည်း စျေးသုံးလေးရတာပေါ့၊ နင်နေမယ်ဆို မကြီး သူ့ဆီကမုန့်ဖိုးပိုတောင်းပေးမယ်လေ"
ကောင်မလေးက နည်းနည်းတွေသွားပြီး စဉ်းစားသလိုဖြစ်သွားတယ်၊ ပြီးမှ
"ဟုတ်၊ ညီမ နေမယ်လေ၊ အရင်ကတော့ မကြုံဖူးသေးဘူး၊ အကို့ အားနာလို့ပါ"
"ကဲကဲ သွားကြ သွားကြ၊ မာဆတ်အခန်းထဲက ဆီလူးရင်ခင်းတဲ့ ဖယောင်းပုဆိုးစ သွားယူပြီး နင့်မွေ့ယာပေါ် ခင်းထားလိုက်အုန်း၊ တော်ကြာ ပေပွကုန်ရင် အလုပ်များနေမယ်"
ဒါနဲ့ သူ့အခန်းကိုလိုက်သွားလိုက်တယ်။ သူက မာဆတ်အခန်းထဲဝင်ပြီး ဖယောင်းပုဆိုးစယူလိုက်သေးတယ်။ ထောင့်ဆုံးလေးက သူ့အခန်းရောက်တော့ မွေ့ယာလေးပေါ် ဖယောင်းပုဆိုးစခင်းပြီး စောင်ပိုင်းလေးတထည်ကိုပါ ခါးလယ်နေရာလောက်မှာအပေါ်ကနေ ထပ်လွှားခင်းလိုက်သေးတယ်။
ပြီးတော့ "အကို ခဏစောင့်အုန်းနော်၊ ပုံ့ ရေလေး သွားဆေးလိုက်အုန်းမယ်"တဲ့၊
"ဟာ ညီမ နေပစေ၊ မဆေးနေနဲ့၊ အကိုက ဒီအတိုင်းပဲလုပ်ချင်နေတာ" ဆိုတော့
"အကိုကလဲ ပေပွ နံစော်နေမှာပေါ့၊ ရှက်စရာကြီး၊ ပြီးတော့ ပုံ့ အားနာလို့ပါ"
"အားမနာနဲ့ ညည်းလေးရဲ့ သွေးတွေပေနေ ထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို အကိုက လိုးချင်နေတာကွ"
"အာ အကိုကလည်းကွာ" တဲ့၊
လိုင်းဝင်ကာစ ဖာအသစ်ကလေးဆိုတော့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်သွားပုံလေး။
အဲဒါနဲ့ သူလေးလည်း ထမီဖြေချပြီး အတွင်းခံလေးပါချွတ်ချလိုက်တော့ သူ့ပင်တီမှာကပ်ထားတဲ့ ပက်က ညိုညစ်ညစ် သွေးလေးတွေနဲ့၊ သံချေးနံ့လိုလို အနံကလည်း ထောင်းကနဲ၊
ပြီးတော့ သူက "တခြားသူဆို ပုံ့ကလက်ခံဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး၊ အကိုနဲ့မို့ နေချင်သွားလို့နော်" ပါးစပ်ကပြောရင်း သူ့လက်တွေက ကိုယ့်ဂျင်းဘောင်းဘီရော အတွင်းခံပါ ဆွဲချွတ်ပေးပြီး ... ကိုယ့်ငပဲကို လှမ်းပွတ်သပ်ရင်းကနေ ကွန်ဒုံတခု ဖောက်စွပ်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ လွေတော့တာပဲ၊ ကောင်မလေးက အားရပါးရ စေတနာပါပါ စုပ်ပေးနေရင်းကနေ
"အကို့လီးကြီးက ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ၊ ပုံ့လိုချင်နေပြီ လုပ်ပေးတော့ အကိုရာ" တဲ့
သူက ပက်လက်ကလေးလှဲချလိုက်တယ်၊ ကိုယ်လည်း သူ့ပေါင်တန်လေး ၂ချောင်းကိုဖြဲပြီး သူ့စောက်ပတ်ကလေးကို သေချာကြည့်လိုက်တော့ သွေးစလေးတွေထွက်နေတဲ့ စောက်ပတ်အဝလေးက သိပ်ပုံမပျက်သေးဘူး၊ ကြွက်နားရွက်ကြီးတွေ ထူထူတွဲတွဲဖြစ်နေတာမျိုးလည်းမရှိ၊ တကယ့် အလတ်စားအသန့်စားလေးပဲ၊ အပေါ်နားက စောက်စိလေးကတော့ ငေါက်တောက်ကလေး ပြူးလို့၊ လီးစုပ်နေရင်း စိတ်တွေပါလာလို့ထင်ပါရဲ့၊ အဖုတ်မွှေးလေးတွေကလည်း နုနုပါးပါးလေးတွေ၊
ကိုယ်လည်း သူ့စောက်စိလေးကို လက်မ လက်ညှိုးနဲ့ အသာပွတ်ဆွလိုက်တော့ "အာ့ ဟ ရှူး"ဆိုပြီး တွန့်လိမ်သွားတယ်။ သူ့လက်ကလေးတွေကတော့ ကိုယ့်လီးကြီးကို ပွတ်သပ်ဆွပေးနေတယ်။
စိတ်ကြွလာတာနဲ့ မနေနိုင်တော့ဘဲ စောက်စိလေးကို ကုန်းစုပ်မိသွားတယ်။ သူလေးက အတင်းရုန်းပြီး
"အာ အကို မလုပ်ပါနဲ့၊ ပုံ့က ဖာလေ အကိုရယ်၊ အကို ဘုန်းနိမ့်သွားမှာပေါ့၊ ပြီးတော့ ထမီလာနေတာလေ ညစ်ပတ်နေတာ၊ ပုံ့တောင်းပန်ပါတယ်နော်" တဲ့၊
အဲဒါနဲ့ပဲ ဆက်မစုပ်ဖြစ်တော့ဘူး၊ သွေးအနံ့ကလည်း ပြင်းတာလည်းပါပါတယ်။
"ကို ပုံ့ကို ချစ်သွားတာနဲ့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူးကွာ" ဆိုပြီး ချုပ်လိုက်တော့ "ဪ အကိုရယ်" တဲ့ သူလေး ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့လေးဖြစ်သွားတယ်။
ဒါနဲ့ လိုးခန်းစကြတာပေါ့ဗျာ၊ ပထမ ပက်လက်လိုးတယ်၊ သူ့ပေါင်တန်လေးတွေကို ကိုယ့်ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီးလိုးတာ ရာသီလာနေနေန်းဆိုတော့ သွေးတွေကထွက်တာမှ .... တပွက်တပြွတ်နဲ့ ရွှံထဲနင်းလမ်းလျှောက်ရသလိုရယ်။
တအင်းအင်း တအားအား တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ သူလေး စုတ်သပ် ညည်းနေရင်းကနေ
"ပုံ့က အားနာနေတာ၊ အကို အဆင်ပြေရဲ့လားဟင်" လို့ ကောင်မလေးက လှမ်းမေးတယ်၊
"အကို ကောင်းတယ်၊ အကိုက အခုလိုမျိုးလုပ်ချင်နေတာ၊ ညီမကော ခံလို့ကောင်းရဲ့လား၊ အကိုလိုးပေးတာ ကောင်းတယ်မို့လား"
"ပုံ့ အရမ်းကောင်းနေတာ၊ ရာသီလာတုန်း တခါမှ မခံဖူးဘူး၊ အကို့လီးကြီးကလည်း ထိတယ်၊ အကို အရမ်းလိုးတတ်တာပဲနော်၊ ပုံ့ကြိုက်တယ် ကိုရယ်၊"
အဲဒါနဲ့ သူလေးကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်။ ကိုယ့်ဟာကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ကိုယ့်လီးပေါ်က ကွန်ဒုံးပေါ်မှာ သွေးဖတ်ကလေးတွေကပ်လို့ ရွှဲလို့။ အောက်က ဖယောင်းပုဆိုးအခင်းမှာလည်း ရဲညစ်ညစ် သွေးစတွေ သွေးဖတ်ကလေးတွေက အပုံလိုက်။
ခါလေးကိုခွက် ဖင်လုံးလေးတွေကိုကော့နေအောင် လေးဖက်လေး ကုန်းနေတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ဝလေးက အာနေပြီး သွေးမျှင်တန်းလေးတွေ စီးကျနေတယ်။
ဖင်စအိုဝလေးကတော့ ပါကင်လေးပဲရှိသေးတယ်နဲ့တူပါရဲ့။ စိကပ်လို့၊ စီးကျထားတဲ့သွေးစီးကြောင်းလေးတွေတော့ ပေနေတယ်။ တင်ပါးလုံးလုံးလေးတွေပေါ်မှာလည်း သွေးကွက်လေးတွေပေပွလို့ပေါ့။
အဲဒီမှာ ကိုယ့်ရဲ့ မီးနီပြ-ရာသီလာနေတဲ့စော်ကိုဖင်ကိုင်ပြီး လိုးဆောင့်ချင်နေတဲ့စိတ်က ဟုန်းခနဲထလာပြီး မိပုံ့ရဲ့ သွေးတွေထွက်ကျနေတဲ့စောက်ပတ်လေးကို တရစပ် ပစ်ဆောင့်မိတော့တာပဲ။ လက်တွေကတော့ သူ့ရဲ့မာကျစ်ကျစ်နို့လေးတွေကိုနယ်လိုက်၊ စအိုဝလေးကိုပွတ်ဆွလိုက်၊ စအိုဝလေးထဲ လက်ခလယ်လေး တဆစ်လောက်ထည့်မွှေပေးလိုက်တော့ မိပုံ့ခမျာ တဟင်းဟင်းနဲ့ တုန်တက်လာပြီး ပြီးသွားတယ်။
ကော့ပျံလန်အောင် ညည်းပြီး ပြီးသွားတဲ့မိပုံ့လေးတယောက် ကိုယ့်ကို လည်ပြန်လှမ်းကြည့်ရင်း "ကောင်းလိုက်တာအကိုရယ်၊ ပုံ့တော့ အကို့ကို စွဲသွားပြီကွာ၊ သိလား၊ အကို့လီးကြီးကိုလည်း အရမ်းကြိုက်သွားတာ၊ ဆောင့်ဆောင့် အကိုပြီးအောင်သာဆောင့်" ဆိုပြီး သူ့ဖင်လေးတွေကို အနောက်ကိုပစ်ပစ်ဆောင့်ပေးရင်း သူ့စောက်ခေါင်းထဲကပါ ညှစ်ညှစ်ပေးနေတာ ခံစားရတယ်။
ကိုယ်လည်းမနေနိုင်တော့ဘဲ တရစပ်ပစ်လိုးဆောင့်ရင်း သုက်ထွက်သွားတေ့ယ်။ ကိုယ့်လီးဆွဲအချွတ်မှာ မိပုံ့ရဲ့ စောက်ပတ်လေးထဲက သွေးစတွေ သွေးဖတ်ကလေးတွေပါ ဗွက်ကနဲထွက်ကျလာတယ်။
အောက်က ဖယောင်းပုဆိုးအခင်းနဲ့ စောင်ပိုင်းလေးအပေါ်မှာလည်း ရဲညစ်ညစ်သွေးတွေ တပုံကြီးအိုင်ထွန်းလို့။
မိပုံ့က တစ်ရှုးစနဲ့ပတ်ပြီး ကိုယ့်လီးပေါ်က ကွန်ဒုံးကိုဆွဲချွတ်ပေးတယ်။ သွေးတွေ ရဲပတောင်းခတ်နေတဲ့ကွန်ဒုံးအထဲမှာက လရည်တွေက အပျစ်လိုက် မနည်းဘူး။ အောင်းထားရတာ ကြာနေပြီကိုး။
"ဟယ် အကို့ဟာတွေက မနည်းဘူးပဲ၊ အများကြီးတော့"တဲ့
ခပ်ငိုက်ငိုက်ပျော့ကျသွားတဲ့ ကိုယ့်လီးတန်ကို ဝဘ်တစ်ရှုးနဲ့သုတ် ရှင်းလင်းပေးပြီး အောက်က ဖယောင်းပုဆိုးအခင်းနဲ့ စောင်ပိုင်းလေးကိုပါ ခေါက်ပြီး ဘေးခပ်လှမ်းလှမ်းကိုချထားလိုက်တယ်။
"လာပါ အကိုရယ်၊ ခဏလေးတော့ လှဲပါအုန်း" ဆိုပြီး ၂ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ ဖက်ရင်း နားဖြစ်ကြတယ်။ သူ့လက်က ကိုယ့်လီးပေါ်မှာ ကိုယ့်လက်က သူ့နို့လေးတွေညှစ်ရင်းပေါ့။
ကိုယ့်ပါးကို ရွှတ်ခနဲ တချက်နမ်းလိုက်ပြီးတော့မှ နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေးကပ်ပြောတယ်။
"အကို နောက်တခါတွေ့ချင်ရင် ပုံ့နားရက် အပြင်မှာချိန်းလေ၊ အေးဆေး အချိန်ယူပြီး ချစ်လို့ရတာပေါ့၊ ဒီမှာက အေးဆေးမရှိဘူးလေ၊ မကြီးတို့က သဘောကောင်းတယ်ဆိုပေမယ့် တရှော့ပြီးရင် ပြန်ရပြီလေ။ ပုံ့က အကို့ကို သေချာပြုစုချင်သေးတာ။
အကို အခုနက ပုံ့ဖင်ထဲကိုနှိုက်တာ ဘာလဲ ပုံ့ကိုဖင်လိုးချင်လို့လား၊ ပုံ့က အနောက်မခံဖူးသေးပါဘူး၊ ပါကင်ဖင်လေးဆိုတော့ ပုံ့ကို ဖင်တောင်းလိုးတဲ့သူတွေရှိတယ်။ မကြီးတို့ကတော့ ပုံ့ကို ဖင်ပါခံစေချင်တာ၊ ဖင် ပါကင်ဖွင့်ရင် သူတို့လည်းရမှာ မနည်းဘူးလေ။ နောက်ပြီး နောက်ပေါက်ပါရတဲ့စော်ဆို စျေးကတမျိုးအပြင် ခေါ်တဲ့လူများတာဆိုတော့ မကြီးတို့က ခဏ ခဏ တိုက်တွန်းနေတာ။ ပုံ့ဖင်ကိုအရင်ဆုံးဖွင့် ဖင်ချတာ ပုံ့သဘောကျတဲ့သူပဲဖြစ်စေချင်တယ်၊ အဲဒါ အကို့ကို ပုံ့ဖင်ကို ပေးလိုးချင်တယ်ကွာ၊
အကိုချိန်း၊ ငွေစကားမပြောနဲ့ အကို့ကို ချစ်သူလိုနေပေးချင်တာ၊ ပုံ့ကိုတော့ မချစ်ပါနဲ့တော့၊ ပုံ့ ဘယ်ယောက်ျားရဲ့ ချစ်တယ်ဆိုတာကိုမှ မယုံရဲတော့ပါဘူး၊ ပုံ့ရဲ့ချစ်သူကို အလိုလိုက်ရင်း ဒီဘဝရောက်ခဲ့ရတာလေ၊ ပုံ့ရဲ့ချစ်သူက သူစားလို့အားရတော့ သူ့ဘော်ဒါကိုခေါ်ပြီး သရီးဆမ်းတယ်၊ နောက် တခြားသူ့သူငယ်ချင်းတွေ အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ပါ လွှတ်ပေးရင်းကနေ ဖာဘဝရောက်လာရတာပါပဲအကို၊ ပုံ့ကိုယ်တိုင်ကလည်း ရမ္မက်ကြီး လီးမက်ပြီး အလိုးခံရတာနှစ်သက်ခဲ့တာလည်းပါတာပေါ့အကိုရယ်။
ပုံ့ဘဝမှာ ပုံ့ကပဲပြန်ချစ်တော့မယ်။ အကို့စိတ်တိုင်းကျလုပ်တာ ခံပေးမယ်နော် အကို"၊
ပြောနေရင်း ဆွပေးနေတဲ့ ကိုယ့်လီးကြီးက ပြန်မတ်ထလာတော့ ပုံ့က ထထိုင်ပြီးစုပ်ပေးတယ်၊ ကာမကျမ်းကြေနေတဲ့ ညည့်ငှက်မလေးရဲ့ ပုလွေအစွမ်းမှာ သုက်တကြိမ်ထပ်ထွက်လို့ အားရပါးရတွေဖြစ် အားတွေကုန်ခဲ့ရပြန်ပေါ့။
အဲဒါနဲ့ ကိုယ်လည်း မိပုံ့ကို အနမ်းနဲ့ မုန့်ဖိုးလေးတွေပေး၊ ခေါင်း အမကြီးတို့ကိုနှုတ်ဆက်ရင်း ပြန်လာခဲ့တော့တယ်။
ကြေးစားဆက်ဆံမှုမဆန်ဘဲ သမီးရည်းစားတွေ ချစ်ရည်လူးကြရသလို တကယ့်ကို ကျေနပ်စရာကောင်းခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးမီးနီပြနေတဲ့အချိန် တက်လိုးခဲ့ရတဲ့ အတွေ့အကြုံပါပဲ။
စိတ်မပါ ရွံတတ်ရင်တော့ အန်ထွက်စရာပေါ့။ သွေးအလူးလူးနဲ့ သွေးညှီနံတွေဟောင်နေတဲ့ ဖာခန်းလေးထဲက ဇာတ်လမ်းကိုး။
ကိုယ့်အလုပ်ဆိုဒ်ထဲ မိပုံ့လေးကိုခေါ်ပြီး (မစင်တွေ အတောင့်လိုက်ထွက်ကျတဲ့အထိဗျင်းလိုက်ရတဲ့) ခရေပါကင်ဖွင့်ဖြစ်သွားတာလေးကို အချိန်ရရင် နောက်တကြိမ် - ထပ်ရေးပေးပါအုန်းမယ်။
ပြီးပါပြီ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
တခုလပ်တယောက်ရဲ့ဖွင့်ဟဝန်ခံချက်
မိန်းမရဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းမတယောက်၊ တလောက အိမ်ထောင်ကွဲသွားတယ်။
သူတို့လက်ထပ်တာက တနှစ်ကျော်လောက်ပဲရှိသေးတာရယ်၊ သူတို့မင်္ဂလာပွဲမှာကတည်းက သတိထားမိတာ သူ့ယောက်ျားက အတော်ထန်မယ့်ပုံ၊ ကိုယ့်မိန်းမနဲ့ တခြားစော်လေးတွေကို ဖင်တွေ အဖုတ်နေရာတွေချည်း လှမ်းလှမ်းရှိုးနေတာကို မြင်သာနေတာ၊
ကိုယ့်မိန်းမကို သူတို့ချင်း အခန်းထဲတီးတိုးပြောပုံအရတော့ သူ့ယောက်ျားက လိင်စိတ် အတော်အားကြီးတယ်တဲ့၊ သူ့ကို အပေါက်စုံဆော်တဲ့အပြင် သူတို့သူငယ်ချင်းတွေစုပြီး ဂရုဆက်စ်လုပ်ကြတဲ့အခါ သူ့ကို ဝိုင်းလုပ်ခိုင်းတာတဲ့၊ သူကငြင်းရင် သူ့ယောက်ျားက သူ့ကိုအတင်းချုပ်ပြီး ဝင်လုပ်ခိုင်းတာ, သူ့ဖင်ထဲကို နဂါးပတ်ဂေါ်လီနဲ့ထိုးခွဲမှာကို သူကရုန်းတော့ သူ့ယောက်ျားနဲ့တခြားလူတွေက ဝိုင်းချုပ်ပေးတာတဲ့၊
အိမ်ကိုလည်း သူ့အပေါင်းအသင်းတွေခေါ်ခေါ်လာပြီး သရီးဆမ်းတယ်, ဖိုးဆမ်းတယ်ဆိုပြီး ဝိုင်းလိုးကြတော့ .... အရင်က ကိုယ်တိုင်လည်း လိင်စိတ်ပြင်းခဲ့တဲ့ သူမဟာ ကြာတော့ ကြောက်လာတယ်တဲ့၊ အကြမ်းပတမ်းတွေဝိုင်းလုပ်ကြတော့ အနာတရလည်းဖြစ်၊ ရင်ထဲမှာ နာလည်း နာကျင်ရတယ်တဲ့၊
ဂေါ်လီလီးတွေ ဆီလီကွန်လီးကြီးတွေနဲ့ တပြိုင်တည်း ရှေ့ကော နောက်ကော ဝိုင်းလိုးချိန်ဆို သတိလစ်မတတ် ခံရတာ၊ ချီးတွေပါထွက်ကျတဲ့အထိဖြစ်ရရင် သူတို့က တဟားဟားနဲ့ဝိုင်းရယ်ကြသေးတာတဲ့၊ ပိုက်ဆံရှိတယ်ဆိုပြီး ထင်ရာစိုင်းနေကြတဲ့လူတွေမို့ ကြာလေ ရွံရှာစက်ဆုပ်လေဖြစ်ရတာတဲ့၊
သူ့အပေါင်းအသင်းတွေက သူတို့မိန်းမတွေကိုပါခေါ်လာရင်လည်း မိန်းမချင်းလဲလုပ်ကြလို့ တယောက်တည်းခံရတာထက်စာရင် နည်းနည်းသက်သာသလိုရှိပေမယ့် တယောက်စောက်ပတ် တယောက်ယက်ပြရ၊ တယောက်ဖင် တယောက်နှိုက်ပြရ၊ မိန်းမချင်းချင်း စောက်ပတ်ချင်းပွတ်ပြီး သေးတွေထွက်ပြီး ပြီးတဲ့အထိ လုပ်ပြခိုင်းတတ်သေးတာတွေရောက တကယ့်အရှက်ကုန်ရပြီး လိင်ကျွန်တွေလိုခိုင်းတာတဲ့၊
ပြီးတော့ ဆေးခန်းသွားရတာလည်းများလာတော့ ရှက်လာတယ်တဲ့၊ သူတို့လမ်းထိပ်ဆေးခန်းက ဆရာဝန်လေးဆို သူတို့လင်မယား ဝင်လာတာတွေ့တာနဲ့ ဒီကိစ္စမျိုးဆိုတာ သိနေပြီသားတောင်ဖြစ်နေပြီတဲ့၊ တော်ကြာ ဖင်ဝကွဲသွားလို့, တော်ကြာ စောက်ဖုတ်အယောင်မကျလို့နဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေဆိုလည်း အညိုအမဲစွဲလို့တဲ့၊
အဲ့ဆေးခန်းက ဆရာဝန်လေးကိုတောင် "ဆရာလေးစိတ်ပါရင် လာဂျွိုင်းပါလား, ကျွန်တော့်မိန်းမက အပေါက်စုံလိုးလို့ကောင်းတုန်းဆိုတာ ဆရာလေးအမြင်ပဲမို့လား, အခုလိုးချင်ရင်လည်း ကုတင်ပေါ် ကုန်းခိုင်းလိုက်လေ" ဘာညာနဲ့ပြောသေးတာ၊ ဆရာလေးက "ဟာဗျာ လူနာအပေါ် မသင့်တော်ပါဘူး" ဘာညာနဲ့ ငြင်းပေမယ့် အတော့်ကိုအရှက်ရ သိက္ခာကျရတာတဲ့၊
နောက်ဆုံး သူ့သူငယ်ချင်းတယောက်အိမ်က အယ်လ်ဇေးရှင်းခွေးကြီးတကောင်ကိုငှားလာပြီး သူ့ကိုအဲ့ခွေးနဲ့လိုးခိုင်းတာ၊ သူကငြင်းတော့ သူ့ကို ကုတင်တိုင်မှာကြိုးနဲ့တုပ်ပြီး ကုန်းခိုင်းပြီးမှ ခွေးကြီးကိုတက်လိုးခိုင်းတာ၊ ခွေးကြီးက အကောင်လည်းကြီး အားကလည်းသန်တော့ သူ့မှာတကယ့်ကို မချိမဆန့်ပဲတဲ့၊ သူလည်း ကြိုးတုပ်ထားလို့ရုန်းမရပေမယ့် အသားကုန်အော်ဟစ်နေရတာတဲ့၊ ဖြစ်ချင်တော့ ခွေးကြီးက သူ့အထဲ လရည်တွေ တဗျစ်ဗျစ် ပန်းအထုတ်မှာ တခြားမြို့မှာနေကြတဲ့သူ့ယောက္ခမတွေကလည်း တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်အလည်လာရင်း အော်သံကြားရတဲ့အိပ်ခန်းထဲ ရောက်လာကြတော့ အကုန်သိသွားတာတဲ့၊ ခွေးကြီးကလိုးပြီးတော့ သူတို့ထုံးစံ ခွေးလီးတန်ကြီးက အထဲကနေ တော်တော််နဲ့ထုတ်လို့မရဘဲ တစ်ဆို့ကြီးဖြစ်နေတာတဲ့၊ သူ့ယောက္ခမတွေရှေ့ ဖင်ဟောင်းလောင်းနဲ့ ခွေးတက်လိုးတာခံနေရတာ ဘဝမှာ အဆိုးဆုံးအခြေအနေပဲတဲ့၊
သူတို့သားရဲ့မိုက်ရိုင်းတာတွေကိုလည်းတောင်းပန်ရင်း ဘယ်လိုဖြစ်ချင်လဲဆိုတော့ သူက ကွာရှင်းမှဖြစ်တော့မယ်ဆိုပြီး သူ့မိဘတွေကိုလည်းလှမ်းခေါ်ပြီး ကွာရှင်းဖြစ်သွားတယ်တဲ့၊ အဲဒီအယ်လ်ဇေးရှင်းခွေးကြီး ဆောင့်လိုးထားတဲ့ ဒဏ်က သူ့အဖုတ်လည်းအတော်ရွဲပြဲသွားပြီး သားအိမ်လည်း ဒဏ်ဖြစ်သွားလို့ ဆရာဝန်လေးဆီ သွားလိုက်ရသေးတယ်တဲ့၊ သူ့ယောက်ျားကတော့ သူ့မိဘတွေပြန်ခေါ်သွားသလို လက်ရှိနေနေတဲ့ကွန်ဒိုအခန်းကို သူပဲရလိုက်လို့ အဲဒီဆေးခန်းပဲဆက်ပြဖြစ်တာတဲ့၊ တခြားဆို ရှက်လို့အပြရခက်မှာတဲ့၊
အဲဒါ ဆရာဝန်လေးကိုလည်း သူတို့ကွာရှင်းလိုက်တဲ့အကြောင်းပြောပြတော့ ဆရာဝန်လေးက စိတ်မကောင်းဖြစ်ပေမယ့် အမအတွက်ကောင်းသွားတာပေါ့လို့ပြောပြီး သူ့ကိုပိုဂရုစိုက်ပေးသလိုပဲတဲ့၊ သူ့စောက်ပတ်လေးနဲ့ စအိုလေးကို ဆေးလူးဆေးထည့်ကအစ အရမ်းညင်သာတာတဲ့၊ သူ့ယောက်ျားလက်ထဲ အကြမ်းပတမ်းချည်းခံလာရတော့ ဆရာလေးက ညင်ညင်သာသာ ကိုင်တွယ်လုပ်ကိုင်ပေးတော့ ဆရာလေးက သူ့စောက်ပတ်ကိုဖြဲပြီး အထဲကိုသန့်ပေး, ဆေးလေးတွေထည့်ပေးချိန်ဆို သူ့ထဲက အရေလေးတွေပါထွက်ကျလာတတ်လို့ ရှက်နေရသေးတာ တဲ့။
အဲဒါတွေပြောရင်း ကိုယ့်မိန်းမကို သူ့ဟာတွေလှန်ပြတယ်ထင်ပါရဲ့၊ မိန်းမရဲ့
"ဟယ် အတော်ထိသွားတာပဲ, နင့်မိန်းမကိုယ်အဝက အခုထိယောင်နေတုန်း, စအိုပတ်လည်မှာလည်း ထိထားသေးတာပဲ ကျွတ်ကျွတ်"
ဘာဘာညာညာတွေနဲ့ စကားသံတွေကို ဘေးအခန်းကနေ ကြားနေရတယ်။
အဲဒါကို သူက
"ငါအရင် ငယ်ငယ်ကတည်းက လီးကြိုက်တာ လီးဆာတတ်တာ နင်တို့လည်း အသိပါဟယ်၊ အခုဟာက ဘယ်လိုမှမခံနိုင်တော့လွန်းလို့ကွာရှင်းခဲ့ရတာပဲ၊ နည်းနည်းနေသားကျမှ နင့်ယောက်ျားကိုတောင်းစားရအုန်းမယ်, ကောင်မ မျှကျွေးမယ်မို့လား"တဲ့
မိန်းမိန်းဆီက "ဟယ်ကောင်မ ဒီလောက်ခံထားရတာတောင် မမှတ်သေးဘူး, ကျွေးမယ်ဟေ့ ငါ့ယောက်ျား မောင်ကြီးက ငါ့ဖင် ရန်ရှာရှာနေတာ, ငါကတော့ တခါက နှစ်ခါဆို ဖင်က မခံနိုင်တော့ဘူး, နင့်ဖင့်တက်လိုးခိုင်းရမှာပဲ ကောင်မရေ" တဲ့
မကြာမီ တခုလပ်မလေးကို တရားဝင် စားရတေ့အံ့ထင်။
ပြီးပါပြီ။
````````````````````````````````````````
ဟိုတယ် တခု၊ မချော ၂ ယောက် (၂၀၂၄)
မောင်ညိုကြီးတယောက် မြို့တော်ရန်ကုန်ကို ရောက်တုန်း telegram group က အဆက်အသွယ်နဲ့ ချိတ်ဆက်မှုလုပ်တယ်။ ဒါ ဒုတိယအကြိမ်မြောက် online က နေ ချိတ်ခြင်းပေါ့။ မျှော်လင့်ချက်တော့ အများကြီးမထားပေမဲ့ အဆင်ပြေပြေလေးတော့ ဖြစ်ချင်မိတယ်။ အပြင်စာ မစားရတာ ကြာပြီကိုး။
မြို့လယ်ခေါင်က ဟိုတယ်ကို ချိန်းထားတဲ့အချိန်ရဲ့ နာရီဝက်အကြာမှာရောက်လာတယ်။ အသားညိုညို၊ လုံးကျစ်ကျစ်၊ အသက် ၂၁ နှစ်တဲ့။
ပိုက်ဆံအရင်ပေးပါနော် တဲ့။ ၁ သိန်း ၃ သောင်း။ တက်စီကခ ၂ သိန်း။ စုစုပေါင်း ၁ သိန်းခွဲပေါ့။
ရေချိုးပြီးသားမို့ သန့်ရှင်းရေးပဲ လုပ်တော့မယ်တဲ့။
အင်္ကျီချွတ်လိုက်တော့ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားလည်း အကျသား။ ချိုင်းတွေတော့ နှစ်ဘက်လုံး မဲနေတယ်။ အဖုတ်အမွေးလေးတွေက မူလအတိုင်း။ ရိတ်ထားတာမဟုတ်ဘူး။ ခပ်ပါးပါးရယ်။ ပူစီလေးကလည်း ဖောင်းဖာင်းလေး။
မီးတော့မှိတ်ပေးနော်။ မနေတတ်လို့တဲ့။
ယက်ချင်တယ်ကွာ ဆိုတော့ တခါမှ အဲလို အလုပ်မခံဖူးဘူးဆိုပြီး ငြိမ်ပေးတယ်။ ၆၉ ပုံစံပြောင်းပြီး တဝကြီးယက်၊ စုပ်မိတယ်။ ဖင်ညိုလုံးလုံးလေးကို အားရပါးရကိုင်ပြီး အောက်ကနေ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အငမ်းမရဆွဲစုပ်မိတယ်။ ဒီအဖုတ်ကို အခြားသူတွေလည်း လိုးပြီးသားနေမှာပဲ ဆိုတဲ့ အသိ ဝင်လာပေမဲ့ မွန်ထူပြီး ထန် နေတော့ အဲဒီအသိက ခဏချင်းပဲ လွင့်သွားတယ်။
ပြီးတော့ ပက်လက်လှန်ပေးတယ်။ ကွိုင်စွပ်ပေးပြီး ထိုးထည့်တယ်။ ကွိုင်က ဆီနည်းနေတော့ တော်တော် ကျပ်ကျပ်ထည့်ရတယ်။ ကွန်ဒုံးခံနေလို့ အတွေ့အထိကတော့ ခပ်ထုံထုံရယ်။ သိပ်တော့ အားမရ။
အကို့ ပစ္စည်းက ကြီးတယ်။ မြင်ဖူးသမျှ အကြီးဆုံးပဲ။ ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော်
ပြောနေကျစကားလားတော့ မသိ။ ဒါပေမဲ့ တကယ်လည်း ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ပဲ ယူဆလိုက်တယ်။
ဟုတ်လို့လား၊ အရမ်းကြီးတဲ့ ပစ္စည်းတွေ တွေ့ဖူးလားလို့ နည်းနည်းစပ်စုကြည့်တော့ အရွယ်အစားမျိုးစုံ၊ အရှည်အတို မျိုးစုံ တွေ့ဖူးတယ်။ သိပ်မကြမ်းရင် ခံနိုင်ပါတယ်တဲ့။
နောက်ကနေ ခါးကိုကိုင်ဆွဲပြီးပြီး လိုက်တယ်။ စုစုပေါင်း ၂ shot ပေါ့။ ဝန်ဆောင်ပြုစုမှု မဆိုးပါ။ BJ လည်း ပေးတယ်။ အပေါ်ယံလောက်ပဲ။ အတွင်းထိ deep ထည့်ပြီး စုပ်ပေးတာတော့ မဟုတ်ဘူး။
ပါကင်ဖောက်တုန်းက ၁၅ သိန်းရတယ်တဲ့။
~~~~~~~~~~~~
ဒုတိယတယောက်ကတော့ လင်းလက် ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး။
သူကတော့ အနှိပ်ကျွမ်းကျင်။ နှိပ်ခ session က ၃၇၀၀၀ ကျပ်တဲ့။ ဘော်ဒီက chubby မကျတကျ၊ လုံးပြည့်ပြည့်လေးပဲ။ တော်တော် အနှိပ်ကောင်းတယ်။ ထိတယ်။ အသားကတော့ ခပ်ညိုညို။ နို့က မကြီးဘူး။ B size လောက်ပဲ ရှိမယ်။ ဖင်ကလည်း သိပ် အကိတ်ကြီးမဟုတ်။ သာမန်။ ခပ်ပြည့်ပြည့်ပဲ။ ခါး မတုတ်ပေမဲ့ သေးသေးလေးတော့ လည်း မဟုတ်။ အဖုတ်ကို လက်နဲ့ အပေါ်က နေ ပွတ်မိတယ်။ အမွေးလေးလည်း ရိပ်ထားပုံမရဘူး။ မူလအတိုင်း ခပ်ပါးပါးရယ်ပဲ။ သိပ် စွဲမက်ဖို့ ကောင်းတယ်။
နည်းနည်းကြာလာတော့ မေးမြန်းကြည့်တော့ B2B ဆို ၈ သောင်း ။ sex ဆိုရင် ၃ သိန်း။ B2B ကို ရွေးလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အဖုတ်သန့်သန့်လေးတွေဆို ဘာဂျာပေးချင်စိတ်က ထိန်းမရဘူး။ အဲဒါတော့ မပါဘူးလေး အကို တဲ့။ ဒါဆိုလည်း sex ယူမယ်ကွာဆိုပြီး ၃ သိန်း ထုတ်ပေးရတာပေါ့။
ညီမဟာကို စုပ်ချင်လို့ကွာ
ဒါဆို ခဏ ဆိုပြီး အိမ်သာထဲသွားပြီး ရေဆေးတယ်။ sex ကတော့ မကျွမ်းကျင်လို့နော်တဲ့။ သူ့ကို အနှိပ်ခုတင်ပေါ်တင်၊ အဖုတ်ကို မှုတ်၊ စုပ်ပေးတော့ မျက်နှာ လေး ရှုံ့ လို့ ။ အနံ့အသက်မရှိလို့ အားရပါးရ စုပ်၊ ယက်ပစ်လိုက်တယ်။
Sex position မှာ သိပ်ကျွမ်းကျင်ပုံမရ။ ပစ္စည်းက ကောင်းကောင်း မထ လို့ လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့ သိပ်အဆင်မပြေဘူး ဖြစ်နေလို့ လေးဘက်ကုန်းခိုင်းရတယ်။ ဒါတောင် ဖင်ကို နောက်ကို ကော့ပြီး မပေးတတ်လို့ သိပ်အဆင်မပြေ။ ကွန်ဒုံးစွပ်ထားတဲ့ ဒစ်လေးအထဲဝင် ကို မနည်းချော့ထည့်၊ အထဲရောက်မှ ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ပါမှ နည်းနည်း ပြန်မာလာတယ်။ ပြန်ကျသွားမှာစိုးလို့ ခပ်ပြင်းပြင်းပဲ တင်ပါးကို ဆွဲပြီး လုပ်လိုက်တယ်။ မကြာခင်မှာပဲ ပြီးသွားတယ်။ အရည်တောင် သိပ်မထွက်။
၁ shot ကို ၃ သိန်းဆိုတော့ သိပ်မတန်။ လုပ်တုန်းကတော့ ကြိုက်တယ်။ လှလည်း လှ၊ ဆက်ဆံရေးလည်းကောင်း၊ အရည်ထွက်လို့ ပြီးသွားတော့ ဈေးတော့ အကြီးသားလို့ ထင်မိတယ်။ သို့သော်လည်း နှိပ်ပေးတာနဲ့ sex နဲ့ ဆိုတော့လည်း မဆိုးပါဘူးလေလို့ပဲ ။
လေးစားစွာ
CGY
```````````````````````````````````````````````````
လိုးကောင်း, စားကောင်း - ဆော့ချ်ဆေ့ အသားချောင်း
ကိုဗစ်တတိယလှိုင်းမှာ အတော်ထိသွားတော့ လူကယဲ့ယဲ့ပဲကျန်၊ စိတ်ကပါရင်တောင် အောက်ကကောင်က မလိုက်နိုင်၊ အတူနေ စော်လေးက အထန်လေး, အလန်းလေး၊ အရင်တုင်းကဆို ညအိပ်ရာဝင် ဗျင်းပြီးရင်တောင် ကိုယ့်ငပဲကို လျက်ပေး, ငုံပေးရင်း အိပ်တတ်တာ၊ ပြောရရင် လီးမက်တဲ့ လီးကြိုက်တဲ့ ကြိုက်ကုန်းမလေး၊ ကိုယ်မလုပ်ပေးနိုင်လို့ကတော့ သူများလက်ပါသွားမှာ အသေအချာပဲ။
သူတပါးပြည်ရွာမှာ မိသားစုနဲ့ဝေးနေတုန်းကြီးမှာ ကိုယ်နေမကောင်းတာလည်း သူလေးပဲ သေချာပြုစုပေးခဲ့တာ၊ ကံကောင်းတာက သူက အကူးမခံလိုက်ရဘူး၊ ကံမကောင်းတာက သူလေးက ဆာနေရရှာတာပါပဲ၊
ညညကျ အိပ်မပျော်နိုင်ဘဲ ဖုန်းထဲကဇာတ်လမ်းတွေကို ဘလူးတုသ်နားကြပ်လေးနဲ့နားထောင်ပြီး လက်နဲ့ပွတ်နှိုက် အာသာဖြေရင်း တညည်းညည်းတညူညူနဲ့ ကိုယ်မသိအောင် ဆာနေရှာတာ၊ ဒီက လူမမာကလည်း အိပ်မပျော်တော့ သိနေတာပေါ့၊
ဒါနဲ့ ကြာလာရင်တော့ မဖြစ်တော့ဘူး၊ တခုခုလုပ်ပေးမှရတေ့မယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်လာတယ်၊ အရင်ကတည်းက လူကြိုက်များခဲ့တဲ့ ကကလေး, အောက်ပေးကောင်းတယ်၊ ပုံစံစုံ အပေါက်စုံဆွဲလို့ရတယ်၊ သရီးဆမ်း ဖိုးဆမ်း ကြမ်းလို့ရမ်းလို့ကောင်းတဲ့အစားထဲကဆိုတော့ လက်လွတ်ခံလို့ကမဖြစ်၊ အခုတောင် ကိုဗစ်လှိုင်းတွေအရှိန်နဲ့မို့ သူသူကိုယ်ကိုယ် အပြင်မထွက်ရဲကြလို့ ခမျာလေး ငတ်နေရှာသေးတာ၊
ဆိုတော့ နလံထ လူမမာပေမယ့် ဉာဏ်ကိုလွှာသုံးလိုက်တော့ အတုနဲ့ဆော်ပေးရင် ကောင်းမလားပေါ့၊ အွန်လိုင်းကလည်းမမှာချင် .... မှာရ ပြုရခက်နေတုန်းဆိုတော့ အကြံရသွားတာက မီးဖိုဆောင်ထဲက ဆော့ချ်ဆေ့တွေကိုပဲ၊ စံမီပေမီ အတုတ်ကြီးတွေလည်းဖြစ်နေတော့ စီစဉ်ပြီလေ။
ဝက်အူချောင်း အတုတ်အကောက်ကြီးတွေကို သူလေးရဲ့ဆာနေတဲ့ စောက်ပတ်လေးအတွက်နဲ့ ဝက်အူချောင်း အဖြောင့်ချောင်းလေးတွေကတော့ သူ့ခရေ အယားပြေပေါ့ဗျာ၊
ဆော့ချ်ဆေ့တွေကို အေးခဲမနေအောင် အပြင်ကိုကြိုထုတ်ထားပြီးတော့ ပြင်ပ အခန်းအပူချိန်လောက်ရောက်အောင်ထား၊ နောက် မီးပူထိုးထားတဲ့ အမွှေးပွမျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ပတ်ပြီး နွေးတေးတေးလောက်ရအောင်လုပ်ပေါ့၊ ဒါတွေကို သူလေးမသိအောင် အလစ်မှာ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်လုပ်ယူရတာဗျား၊
ညတိုင်ကျတော့မှ
"ဟန်နီကို ကိုယ် ဒီညတော့ ကြိုးစားချစ်ပေးမယ်ကွာ, အတတ်နိုင်ဆုံး ကိုယ်ကြိုးစားမယ် လိုက်လျောပေး",
ဘာညာပေ့ါ ရွှီရှောင်လုပ်ပြီး သူလေးကို ကုတင်ပေါ်မှာ မျက်လုံးကာလေး (အိုင်းမက်စ်)တပ်ပေးပြီး ဖိုးပလေး စပေါ့၊
ဘာဂျာကို ရှယ်မှုတ်ပေးလိုက်တော့ သူလေးက ထွန့်ထွန့်လူးကောင်းနေတုန်း၊ နွေးတေးတေးလေးဖြစ်နေတဲ့ ဆော့ချ်ဆေ့ ဝက်အူချောင်း ကောက်ကောက်တုတ်တုတ်ကြီးကို ချောဆီလေးသုတ်ပြီး ကွန်ဒုံစွပ်, ကွန်ဒုံပေါ််ကနေ ချောဆီထပ်သုတ်ပြီး လီးမျှော်နေရလွန်းလို့ ခပ်အာအာလေးဖြစ်ပြီး ကိုယ့်တံတွေးတွေ ရှေ့ပြေးစောက်ရည်ကြည်တွေရွှဲနေတဲ့ သူ့စောက်ပတ်လေးထဲ တရစ်ချင်း ဖြည်းဖြည်းစီ ထိုးထည့်တာပေါ့၊
သူလေးကပြောရှာတယ်
"ကိုမောင် ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲကွာ .... အရမ်းပြည့်ကျပ်ပြီး ထိနေတယ်၊ စိတ်တွေလာနေပြီကွာ .... အားနဲ့ဆောင့်စမ်းပါ ... အာ့ အာ့ ထိတယ်နော် .... ဂျီစပေါ့ကိုချည်း ထိုးနေတာပဲကွာ ..." ဘာညာပေါ့၊
ခဏကြာတော့ သူလေး တွန့်လိမ်အော်ဟစ်ညည်းတွားပြီး တချီပြီးသွားတယ်၊ သူမ ကောင်းကောင်းမပြီးရတာ ကြာနေပြီလေ၊
"ကိုမောင့်ဟာကြီးက ဘာတွေလုပ်ထားလို့ ကြီးထွားနေရတာလဲကွာ၊ ပြည့်သိပ်နေရောပဲ အဟင့် ဟင့်"
ဆိုပြီးမေးလာလို့ သူလေးရဲ့ အိုင်းမက်စ်လေးကို အသာချွတ်ပေးလိုက်ပြီး ခေါင်းလေးကြွပြီး ငုံ့ကြည့်ခိုင်းလိုက်တော့မှ သူ့စောက်ပတ်အဝမှာ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ ဆော့ချ်ဆေ့ အသားချောင်းကြီးကိုမြင်ပြီး
"အမလေး ... ကြံကြံဖန်ဖန် ကိုမောင်ရယ်"တဲ့
"မကောင်းလို့လား" မေးလိုက်တော့
"ကောင်းတာပေါ့ ကိုမောင်ရာ၊ ထိလွန်းလို့ တချီတောင်ပြီးသွားတာ"
"ကောင်းရင် ကုန်းကွာ" ဆိုပြီး ဆော့ချ်ဆေ့ချောင်းကြီးကို သူ့အဖုတ်လေးထဲ တဆုံး ထိုးဆောင့်လိုက်တော့
"အီး အူးဟူးဟူး" ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ် ဖင်ပူးတောင်းထောင် လေးဖက်လေးကုန်းလို့ ဖင်အိုးလေးကို ခါယမ်းပြလာတယ်။
ဒါနဲ့ပဲ ကျွတ်မထွက်ကျသွားဘဲ သူ့အဖုတ်ထဲ ညှပ်ပါသွားတဲ့ ဆော့ချ်ဆေ့ချောင်းကို လက်နဲ့ပြန်ထိုးဆောင့်ပေးနေရင်း သူ့ဖင်ဝလေးကိုလည်း ဂျယ်လ်တွေထိုးထည့်သုတ်ပေးရင်း ဖင်ဝချဲ့ပေးလိုက်တယ်၊
နောက် .... အသင့်လုပ်ထားတဲ့ ဆော့ချ်ဆေ့ အဖြောင့်တချောင်းကိုလည်း ကွန်ဒုံစွပ် ဂျယ်လ်သုတ်ပြီး သူ့ခရေလေးထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်ရင်း တပြိုင်တည်း ၂ ပေါက်လုံး လိုးပေးလိုက်တယ်။
"ဟာ ကိုမောင် လွန်ပြီကွာ အရမ်းတွေဖြစ်နေပြီဆို အာဟာ့ အူးအား"
ဆိုပြီးအသံစုံထွက်ရင်း လက်တွေက မွေ့ယာခင်းကို ဆုပ်ချေရင်း တချီပြီးသွားပြန်ပေါ့၊ ပြီးတာမှ သေးတွေပါ ပန်းထွက်လာတာရယ်။
ပြီးခါကျ အဲ့အသားချောင်းတွေကိုလည်း ၂ယောက်အတူ ကြော်စားကြရင်း
"အာ့တွေက သဲရဲ့ ရှူးရှူးဖင်ရော အနောက်ဖင်ကိုပါ လိုးခွဲထားတဲ့လီးကြီးတွေလေ"
ဆိုပြီး မျက်လုံးလေး ပေကလပ် ပေကလပ်နဲ့ပြောလို့ ရယ်မိကြသေးတယ်။
ကောင်းကောင်းသန်မာလာတဲ့အချိန်ထိ ပါဝင်သရုပ်ဆောင် ကူညီပေးတဲ့ ဆော့ချ်ဆေ့ အသားချောင်းတွေကို ကျေးဇူးတင် မြည်းစမ်းခဲ့ရတာ အမှတ်တရပါပဲ။
ပြီးပါပြီ။
````````````````````````````````````````
Brave Heart
ချစ်ရတဲ့ "မောင်"...၅နှစ်တောင်ရှိခဲ့ပြီနော်...သစ္စာတရား အပြန်အလှန်လေးစားမှုတွေနဲ့ တည်ဆောက်လို့...မိဘတွေကလည်းကြည်ဖြူ...အသွင်တူ ရွှေဂဟေဆက်ကြမယ့်ကာလနီးကာမှ မောင်ခြေလှမ်းတွေ ပျက်လာတယ်နော်...မောင်နဲ့အသက်တူလောက်ရှိမယ့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နဲ့ တွဲရိုက်ထားတဲ့ ဓာတ်ပုံတွေကို သူငယ်ချင်းကလာပြတော့ အရမ်းမအံ့ဩမိခဲ့ဘူး...မိုင်တွေဟာအချစ်ကို တိုက်စားတတ်တယ်...အနေဝေးနေချိန်မှာ မောင်တယောက် အပျော်ရှာတာဖြစ်နိုင်တယ်...တကယ်ပြောင်းလဲသွားတာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပါပဲ...အတူယှဉ်တွဲခဲ့ကြတဲ့ နှစ်တွေကြောင့် သံယောဇဉ်တွေကို အားနာမိတယ်...မောင့်ဘက်ကလည်း တူတူပဲနေမှာပါ...ဒါတွေကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြေရှင်းကြမယ်မောင်ရေ... ဖြစ်လာမယ့်ရလဒ်ကို ကြိုသိနေသလို မျက်ရည်လည်းစို့ရပါတယ်...တခါလောက်ဆုံကြမယ်မောင်ရေ...မရေရာတော့တဲ့ နောက်တခါအတွက် သို့မဟုတ် တယောက်မရှိ တော့မယ့် တယောက်ရဲ့ဘဝတွေအတွက်ပေါ့...
------------------------------
"အန်တီဆန်း...ဒီ၃ရက်ပိတ်မှာ သမီးရန်ကုန်ပြန်ဦးမယ်"
"အေး အေး သမီးလေး ပြန်လေ...ဒါနဲ့ သမီးအကိုကြီး စံသိန်းလည်း ရန်ကုန်ဆင်းမည့် ကားကြုံရှိတယ် လိုက်သွားပါလား..."
"ဟုတ် အန်တီဆန်း ကောင်းတာပေါ့...လိုက်မယ်လေ"
"သောကြာညနေ ဂိတ်ကထွက်စောင့်လိုက် အန်တီဆန်း ဖုန်းဆက်ထားလိုက်မယ်..."
တွဲကားမောင်းကားသမား ကိုစံသိန်းက အဆောင်နေတဲ့အိမ်က အန်တီရဲ့သားကြီး...ကျမတို့အဆောင်သူတွေနဲ့လည်း ရင်းနှီးသူပါ...ကားခတွေဈေးကြီးနေချိန်မှာ အားနာမနေတော့ပါဘူး...
-----------------------------
"ပေါ်...ပေါ်..."
ကားကအမြင့်ကြီးမို့ အတော်ကြိုးစားတက်လိုက်ရတယ်...ခရီးဝေးအမြဲသွားရတယ့်ကားမို့ထင်ပါတယ်...ကားခေါင်းခန်းက တော်တော်ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းရှိတယ်...ယာဉ်မောင်းထိုင်ခုံ၊ ဘေးထိုင်ခုံအပြင် နောက်ကျောဘက်မှာ အိပ်စဉ်လို နေရာကျယ်ကျယ်တောင်ပါတယ်...
"မင်္ဂလာပါ ကိုစံသိန်း..."
"မင်္ဂလာပါ မင်္ဂလာပါဗျာ သီရိလေး...ညနေစာစားခဲ့လား..."
သီရိရဲ့ကျောပိုးအိပ်ကို နောက်ဖက်ကိုချ မျက်နှာကို အလိုမကျတဲ့ပုံစံမဲ့လိုက်ပြီး...
" တောင်ငူရောက်မှစားမလို့ကို ကားကဒီလာက်ကြာနေတာ စောင့်ရင်းနဲ့ဗိုက်ဆာတာ့ စားလိုက်ရတာပေါ့..."
ခပ်ရွှတ်ရွှတ်လေး ပြောလိုက်တော့...
"စိတ်မရှိပါနဲ့ မမလေးရယ် ညလည်စာကော၊ မနက်စာနဲ့ပါ ချော့ပါရစေနော်"
"ကားသမား ဘောစိအကိုကြီးကို အနိုင်ကျင့်လိုက်ပါဦးမယ် ဟိဟိ..."
သီရိတို့အဆောင်ပိုင်ရှင် အန်တီဆန်းက သဘောကောင်းသလို..ကိုစံသိန်းကလည်း ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့အကိုကြီးတစ်ယောက်ပါ...အဆောင်သူတွေကို ကူညီတတ်သူပါ...တယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်သိခြင်ရင် ခရီးအတူသွားပါ အဆိုအတိုင်းပဲ ကိုစံသိန်းနဲ့အတူတူ စကားပြောရင်း ပိုလို့တောင်ရင်းနှီးလာရပါတယ်...ခရီးစဉ်တလျှောက်မှာ သီရိမပျင်းရအောင် ဟာသတွေပြော၊ ၁၉၉၀လောက်က Popသီချင်းတွေဖွင့် သူကောကိုယ်ကောလိုက်ညီးကြရင်း ရန်ကုန် ရောက်ရင် ဖြစ်လာနိုင်တဲ့ ရင်နာစရာတွေကို ခေတ္တတော့ မေ့ဖျောက်နိုင်ပါတယ်လေ...
---------------------------
တောင်ငူကိုကျော်လာတော့ ညမှောင်ပါပြီ...ကားမှန်တွေတင်ပြီး Air-conဖွင့်ပါတယ်။ ကိုစံသိန်းက ကားကိုသန့်ရှင်းနေအောင်ထားသူပါ။ နောက်ဘက်ညအိပ်စင်နေရာဆိုရင် အိပ်ယာခင်းအသစ်နဲ့ ခေါင်းအုံးသန့်သန့် အိပ်ခြင်စရာလေးပါ...
"သီရိရဲ့ကောင်လေးရော အလုပ်အကိုင်အဆင်ပြေရဲ့လား...ဘယ်တော့လောက်ရည်ရွယ်ထားကြလည်း..."
သီရိမှာ ရုတ်တရက်အဖြေမရှိဘူး...လမ်းဘေးကရှုခင်းတွေကို ငေးနေလိုက်တယ်...ကိုစံသိန်းကလည်း ရိပ်မိပုံရပါတယ် ဆက်မမေးတော့ပါဘူး...
"သီရိရေ ရှေ့ကဆိုင်လေးမှာ ကားခနနားမယ်နော်..."
"ဟုတ်ကဲ့ ကိုစံသိန်း...ဒါပေမယ့် သီရိကစားမှာနော်..."
"သိပြီးသား ဒါကြောင့်မို့ ဆိုင်ကောင်းရွေးရပ်တာ..."
ဆိုင်က ကားသမား တွေထိုင်နေကြဆိုင်ဖြစ်မယ်...ခုကတော့ လူရှင်းနေတယ်...တရုတ်စာဆိုင်ပါပဲ...သီရိလည်းတရုတ်စာကြိုက်တာမို့ အဆင်ပြေတာပေါ့...
"သီရိလေး စိတ်ညစ်နေတာ ကိုကြီးသိတယ်...ရန်ကုန် ရောက်ဖို့ကလည်း လိုသေးတာမို့ တခုခု သောက်လိုက်ပါလား...ကိုကတော့ကားမောင်းမှာမို့ မသောက်တော့ဘူး...သီရိရင်ဖွင့်ခြင်တာတွေ ပြောချလိုက်ပါ ကိုနားထောင်ဆွေးနွေးပေးခြင်တယ်..."
"ဟုတ်ကိုကြီး ဒါဆို F*** M***သောက်မယ်နော်..."
ဆိုင်လူရှင်းတာမို့ အစားအသောက်တွေ မြန်မြန်ပဲရောက်လာပါတယ်....သီရိနဲ့ "မောင်"အကြောင်းကို ချစ်စကနေ အစချီလို့ ရှည်ရှည်ဝေးဝေးကို ပြောဖြစ်ခဲ့တယ်...သီရိနဲ့ မောင်တို့ကြားမှာ တွဲသက်ကြာလာတာနဲ့အမျှ အပေးအယူမမျှတာလေးတွေ ရှိလာတာ...နောက်ပိုင်းမှာ အေးစက်စပြုလာတာတွေ အကုန်ပါပဲ...သောက်လည်းသောက်ထားတော့ စကားပြောရတာ တော်တော်ကောင်းလာတယ်...ကိုစံသိန်းက သီရိဘက်ကတဖက်သတ်အမြင်နဲ့ ပြောပြတာတွေကို တကယ်ကို စိတ်ဝင်တစားနားထောင်ပေးတဲ့အပြင်...ယောကျား လေးဘက်အမြင်ကနေလည်း ဖြည့်စွက် ဆွေးနွေးပေးတယ်လေ...အငြင်းအခုန်ဆန်တာမျိုး လုံးဝမပါပဲ "ဒါကဒီလိုရှိတယ်..." အစချီပြီး တဘက်သားအမြင်ကို နားဝင်အောင် ပြောပြဆုံးမတတ်တဲ့ ကွက်စိပ်ဆရာကြီးပဲ...ကိုစံသိန်းနဲ့စကားပြောရတာ သီရိရဲ့တချို့အမြင်တွေကို ပြောင်းလဲစေခဲ့တယ်...
"ကြားမှာ နောက်တစ်ယောက်ပေါ်လာပြီဆိုရင်တော့...အနာဂတ်မှာဘာဆက်လုပ်မလည်း စဉ်းစားသင့်ပြီ...အပျော်တွဲတာပါ ဆိုရင်တောင် သူတို့ဘက်က အနာဂတ်မှာ ရပ်တန်းကရပ်မှာ သေခြာလား...ရပ်လို့ရောလွယ်ပါ့မလား...အရေးအကြီးဆုံးက သီရိကိုယ်တိုင်က ရော ဒီကိစ္စကို နားလည်ပေးပြီး သင်ပုန်းချေအပြီးမေ့ပစ်ပေးနိုင်သလား...တသက်လုံးမပြောတော့ပဲ နေနိုင်လား ဆိုတာပဲ...ခွင့်လွှတ်ပေးတာနဲ့ နားလည်ပေးတာ မတူဘူး...ခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်တယ်ဆိုကတည်းက အနာကျန်လို့ပဲ...နောက်ပိုင်းမှာ တမြည့်မြည့်နာကျင်နေရမယ်..."
၁ နာရီလာက်အကြာမှာ ခရီးဆက်ခဲ့ကြတယ်...မောင်နဲ့ပတ်သက်လို့ တွေးစရာအသစ်တွေနဲ့ပေါ့...ပြန်အထွက်မှာ ကားပေါ်က Air fresher Lavender နံ့လေးရနေတယ်...ဝိုင်ချိုနဲ့ပေါင်းတော့ အရမ်းကိုကြည်နူးရွှင်မြူး နေသလိုပဲ...မောင့်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ စိတ်ဖိစီးမှု လျော့သွားရတာလည်း ပါမှာပေါ့လေ...တဖြည်းဖြည်းနဲ့အပြန်အလှန်စကားတွေ ပါးလျလာချိန်...၁၉၉၀ခေတ် popသီချင်းသံလေးတွေက အစားထိုးဝင်ရောက်လာတယ်ပေါ့...
"သီရိလေး...မနက်ဖန်တောင် ဘာဖြစ်မယ်မသိရတဲ့ ဘဝကြီးမှာ စိတ်အနစ်မွန်းမခံနဲ့ သူမရှိတော့တဲ့ သီရိက ပိုပြီးတိုးတက်ပျော်ရွှင်လာလိမ့်မယ်..."
ဟောတော့! စောစောကတော့ တရားတွေဟောပြီး ခုကြ ခွဲရေးတွေပြောလာပြန်ပြီ...ဧကန္တ ဒီလူကြီး သီရိအပေါ်များ စိတ်ရှိနေတာလား...
----------------------------
"သီရိအိပ်ခြင် ဝင်အိပ်တော့လေ..."
"ဟုတ် ကိုစံသိန်း သီရိအိပ်ပြီနော်...ပဲခူးရောက်ရင်နှိးနော်"
စံသိန်း ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တာ့ ကောင်မလေး နောက်ဖက်အိပ်စင်ပေါ်တက်သွားတယ်...ကားကိုသေခြာဂရုစိုက်မောင်းရင်း...
စံသိန်းကတကယ်တော့ တခုလပ်တယောက်ပါ...ဇနီးဟောင်းက ဆိုးတဲ့မိန်းမတယောက်...မိဘကိုလည်း လေးစားရကောင်းမှန်းမသိ...အလိုက်ကန်းဆိုးနားမလည်တဲ့ လုပ်ရပ်တွေကြောင့် ကွာရှင်းတဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့ကြရတာ...မိန်းမတွေကို စိတ်မနာပေမယ့် သေခြာကြည့် ရွေးမှရမယ်ဆိုတဲ့အတွေး နက်နက်နဲနဲဝင်သွားရတယ်...အမေ့အဆောင်က Tutorဆရာမလေးတွေထဲက စိတ်တိုင်းကျမိသူ တစ်ယောက်နှစ်ယောက်တော့ရှိပါရဲ့...ဒီခေတ်ကြီးမှာဆိုတော့ရည်းစားကိုယ်စီနဲ့...ဒီအနီးအနားမှာ အရွယ် ကောင်းယောကျားကြီးရှိရဲ့သားနဲ့ မမြင်...ရေလာမြောင်းပေးလုပ်ရမှန်းမသိ... ဟိုးအ ဝေးSocial ပေါ်ကဓာတ်ပုံတွေလိုက်ကြည့်နေကြတာ အသည်းပေါက်မိတယ်...သီရိလေးကလည်း စံသိန်းအကြိုက် အရပ်လေးနဲနဲပုပေမယ့် လုံးကြီးပေါက်လှ...စိတ်ထားလေးကလည်း အလိမ္မာအိမ်ပါလေးဆိုတော့ အိမ်သူအဖြစ်သိမ်းပိုက်လိုက်ရလျှင်ဖြင့်...အယ် ပြောနေရင်း သွားရည်တောင်ကျတယ်...ဒီလို မိန်းမကောင်း လေးကို လက်ဝယ်ပိုင်ဆိုင်နိုင်မယ့် အခွင့်အရေး စိုက်စိုက်မြိုက်မြိုက်ရလာတာ ဘယ်အလွတ်ခံပါလိမ့်မလည်း... William Shakespeare ရဲ့ Dialogue တခုရှိတယ် "Faint Heart never win Fair Lady"တဲ့ "ပျော့ညံ့တဲ့နှလုံးသားဟာ လှပမှုကို ဘယ်တော့မှ မပိုင်စိုးနိုင်ဘူး"တဲ့...
သီရိအိပ်သွားခဲ့ပြီးနောက် မိနစ်၃၀လောက်ကြာအောင် ဆက်မောင်းပြီး ရွာလေးတခုရဲ့ ပိတ်ထားတဲ့ဆိုင်ရှေ့ လမ်းမီးတိုင်အလင်းနဲ့ မနီးမဝေးမှာ ကားကိုလမ်းဘးချရပ်လိုက်ပြီး စံသိန်းအကြံအစည်ကို စတင်ပါတော့တယ်...
------------------------------
လမ်းမီးတိုင်က မပီဝိုးတဝါးအလင်းက ကားခေါင်းထဲကို အသင့်အတင့်တော့ မြင်ရစေပါတယ်...အိပ်စင်မှာ သီရိကတော့ ကားနောက်ဘက်ကို မျက်နှာမူရင်း ဘေးတစောင်းလေး...အိပ်တဝက်နိုးတဝက် ဖြစ်နေမှာပေါ့...ဒီအချိန်ကကြံစည်လို့ အကောင်းဆုံးအချိန်ပဲ...ရန်ကုန်သူမို့ ဖြူဝင်းတဲ့အသားအရည်...ကျစ်လျစ်တဲ့ ပေါင်တံဖွဲစည်းပုံနဲ့...တင်ပါးကောက်ကောက်လေး...လှနိုင်ရက်လိုက်သူလေးရယ် ကိုယ့်ရဲ့ဇနီးလေးဖြစ်ရတော့မယ်...
စံသိန်းရဲ့ကျွမ်းကျင်တဲ့လက်တွေက သီရိရဲ့ စကတ်ထမီအနီလေးက ဂျိတ်တွေကို ခပ်မြန်မြန်ပဲဖြုတ်လိုက်တယ်...ပြေသွားတဲ့ထမီအောက်က ပင်တီပန်းရောင်လေး...ထမီစကို အောက်ဘက်ရသလောက်ဆွဲချပြီး ပင်တီကိုတော့ ဆွဲချလို့မလွယ်တာကြောင့် ပါလာတဲ့ကပ်ကြေးနဲ့ ဘေးကနေဖြတ်လိုက်တယ်...စံသိန်းလည်း ပုဆိုးကိုဖြေချလိုက်ပြီး ဖင်ပြောင်သွားတဲ့ သီရိလေးရဲ့ ကျောဘက်ကနေ ကပ်လျက်ဘေးတစောင်းဝင်လှဲလိုက်ပြီး...သီရိရဲ့ကျောနဲ့ စံသိန်းရင်ခွင်ကျယ်ကြီး...သီရိဖင်ပြောင်လေးနဲ့ စံသိန်းရဲ့ လက်နက်ကြီး...သီရိရဲ့ပေါင်တံတွေကို စံသိန်းရဲ့ ခြေထောက်တွေနဲ့ ရစ်ပတ်ပြီး မိတ်ဆက်ထိတွေ့စေလိုက်ပါတော့တယ်...
ချွေးနံ့ပျောက်ဆေး မှန်မှန်သုံးထားတဲ့ရနံ့...လျှော်ဖွတ်ပြီး မီးပူသေခြာတိုက်ထားတဲ့ အဝတ်အစားရဲ့ရနံ့...သန့်ရှင်းတဲ့ မိန်းမရဲ့ခန္ဒာကိုယ်ကထွက်တဲ့ ပုဒုမ္မာကြာပန်းလို ရနံ့...ဒီရနံ့တွေ အားလုံးပေါင်းစုစည်းထားတဲ့ ရနံ့...နုပျိုလတ်ဆပ်တဲ့ အပျိုရနံ့...သီရိလေးနဲ့ ကိုယ်လက်နှီးနှောလိုက်တာနဲ့ ဒီရနံ့ကို သင်းကြိုင်စွာ ခံစားမိလိုက်တဲ့ စံသိန်းတယောက် စိတ်တွေတအားထန်ထလာပြီး လက်နက်ကြီးကလည်း သံချောင်းလို မာတောင့်လာပါရော...
စံသိန်းလက်တွေက သီရိလေးရဲ့ရင်သားတွေကို အကျီပေါ်ကနေ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ရင်း သီရိရဲ့ဆံစလေးတွေကိုနမ်းရှိုက်...စံသိန်းခါးအောက်ပိုင်းကလည်း သီရိရဲ့တင်ပါးကောက်ကောက်လေးစီကို ဦးတည်ပြီး ကော့ကော့ထိုးရင်းခံစား...တွန်းကန်ထိုးထွက်လာတော့မည့် အချစ် တွေကို သီရိလေးအတွက် လက်ဆောင်ထည့်ပေးတော့မယ်ကွယ် အချစ်လေးရယ်...ဒုတိယအဆင့် စံသိန်းရဲ့လက်တွေက သီရိပေါင်ကြားက ရတနာလေးစီ ရောက်လာပြီးသုံးသပ်ကစားပါတော့တယ်...ဒီအချိန်မှာတော့ သီရိကိုယ်လေး လူးလွန့်လှုပ်ရှား လာပါတော့တယ်...စံသိန်းရဲ့နှုတ်ခမ်းက သီရိလည်ပင်းကို ထိကပ်နမ်းလိုက်ပြီးသက်ပြင်းမောတွေ ဆက်တိုက်မှုတ်ထုတ်နေတယ်...သီရိနားနားလေးကပ်ပြီးတော့...
"ချစ်လိုက်တာကွယ်...ချစ်စရာ ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမလေးရယ်..." စကားတွေလည်း ပြောတယ်...
သီရိရဲ့လက်ချောင်းလေးတွေက ဆံနွယ်တွေကြားကိုထိုးဖွ...ပါးစပ်က တီးတိုးငြီးငြူသံလေးသံတွေ ထွက်ပေါ်လာချိန်မှာတော့...ဒါစံသိန်းစောင့်နေတဲ့ အချိန်ပဲ...
ဆောင်ထားတဲ့ ကွန်ဒုံးကို လက်နက်ကြီးမှာစွတ်...စံသိန်းဘယ်လက်နဲ့ သီရိဘယ်ပေါင်ကို မမြောက်လိုက်ပြီး...စံသိန်းငယ်ထိပ်က ကွမ်းသီးခေါင်းကြီးကို သီရိအပေါက်ဝလေးမှာတေ့...အရင်းကကိုင်ပြီး ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ထိုးသွင်းလိုက်တယ်...
"ဇိ...ပျစ်..." အသံနဲ့အတူ စံသိန်းထိပ်ခေါင်းကြီးက သီရိလေးကိုယ်ထဲကို ဝင်သွားပါတော့တယ်...
----------------------------
ငါဘာတွေ ဖြစ်နေတာလည်း အိပ်မက်လိုလို ဘာလိုလိုနဲ့...ဘယ်လိုခံစားချက်တွေလည်း...ပူလိုက်၊အေးလိုက်နဲ့...သာယာသလိုလို၊ စိုးထိပ်သလိုလို...စဉ်းစားရင်း စဉ်းစားရင်း...ရေးရေးကနေ...ရုပ်လုံးတဖြည်းဖြည်းပေါ်လာတော့...ကားအနောက်ဘက်နံရံကို မြင်နေရတယ်...ခြေလက်တချို့လှုပ်လို့မရ...ပစ္စုပန်ကို နားလည် အောင် အားထုတ်နေတုန်းမှာ...ကျောဘက်ကနေဆတ်ကနဲ...နာလိုက်တာ...ဆို့ဆို့ကြီး ဘာကြီးလည်း...
"အိုး! ကြပ်လိုက်တာကွာ...အာားး!"
ကျောဘက်ကကြားလိုက်ရတဲ့ အသံနဲ့အတူ လည်ကုတ်ပေါ်ကို လာရောက်ထိမှန်တဲ့ သက်ပြင်းရှည်ကြီး...ဒါ...ဒါ...ကိုစံသိန်းပဲ...သူငါ့ကိုအတင်းကြံပြီ...ဒုက္ခတော့ရောက်ပြီ အမေရေ...ရုန်းကန်ဖို့အားကမရှိ...ပြင်းပြင်းထန်ထန်ငြင်းဆန်ဖို့ စကားလုံးတွေက ထွက်မလာ...ဘာမှမတုန့်ပြန်နိုင်သေးခင်မှာ ကိုစံသိန်းရဲ့ မာန်သွင်းသံနဲ့အတူ...
"ဟင့်! အား ဟားဟားဟား တချောင်းလုံးအဆုံးဝင်သွားပြီ...ကြပ်စီးနေတာပဲကွာ...အချစ်လေး...ရှီးးးအားးး...ကိုယ့်မယားလေး သီရိရယ်..."
အသံနဲ့လှုပ်ရှားမှု...တဆက်တည်းမှာ ခံစားလိုက်ရတယ့် နာကျဉ်မှု...နောက်ဆက်တွဲအနေနဲ့ လွတ်မြောက်ဖို့ မျှော်လင့်ချက်တွေ ပျောက်ဆုံးသွားရတဲ့ စိတ်ကျဆင်းမှုတွေကို ဆက်တိုက်ခံစားလိုက်ရတယ်...
"သီရိလေး...ချစ်လို့ပါသီရိလေးရယ်...ကိုယ့်ကိုပြန်ချစ်ပါကွယ်နော် သီရိ...နော်သီရိ...အား...!"
နားနားကိုကပ်ပြီး ပြောနေတဲ့စကားတွေက မကြားတချက်၊ ကြားတချက်...နောက်ကထိုးချက်တွေကတော့ အဆက်မပြတ်...ဝင်ထွက်နေတဲ့အချောင်းကြီးက မာလွန်းပြီး ဘေးနံရံတွေကို ထိုးခွဲသလိုဖြစ်နေလို့ မခံနိုင်တော့ဘူး...ရုန်းလို့လည်းမရတဲ့အဆုံး ခံသာအောင် တင်ပါးကို နောက်နည်းနည်းပစ်လိုက်ရတယ်...အဲ့တာအမှားတခုမှန်းကို ချက်ခြင်းပဲသိလိုက်ရတယ်...ပိုပြီးအတွင်းကိုနက်နက်နဲနဲ ဝင်လာတဲ့ ထိုးချက်တွေကို အဆက်မပြတ် ခံစားရပါတော့တယ်...
"သီရိလေးရယ်...ပြည့်လျှံနေတဲ့ ကိုယ့်ရဲအချစ်တွေကို လက်ခံပေးပါကွယ်...ချစ်လွန်းလို့ ကြံမိတာပါ..."
"ရှင်ချစ်တာကြီးကလည်း..."
သီရိဆီက တုန့်ပြန်စကားကြားလိုက်ရတော့ စံသိန်း ကျေနပ်မိတယ်...
"သီရိနဲ့ မောင်တို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးကို မထိခိုက်စေရပါဘူး...ကိုအကာအကွယ် ကွန်ဒုံးသုံးထားပါတယ်...ဒါပေမယ့် ချစ်လူမိုက်ကြီးကိုလည်း သီရိရဲ့စာရင်းထဲထည့်ပြီး စဉ်းစားပေးစေခြင်ပါတယ်..."
"ဒီအခြေအနေတောင် ရောက်နေမှတော့ရှင်..."
"ဒါဆိုရင် စဉ်းစားပေးမယ်ပေါ့နော်...ဝမ်းသာလိုက်တာ သီရိလေးရယ်...ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာကွာ...မိန်းမလေးရယ်..."
ဒီကဖြင့် စဉ်းတောင်မစဉ်းစားရသေး သူက"မိန်းမ"ခေါ်လိုက်..."ကိုယ့်မယား"ခေါ်လိုက်နဲ့ ပိုင်စိုးနေလိုက်တာဆိုတာ...အင်း...! ခုလည်း ညားနေကြတာပါပဲလေ... ဟယ်တော့! ငါဘာတွေတွေးနေပါလိမ့်...
"မိန်းမရေ...ခုလိုကပ်လုပ်နေရတာ လိုးတာအားမရဘူး...ပိုကောင်းသွားအောင်...လေးဘက်ထောက် ဖင်ထောင်ပေးပါလား..."
ဟယ်တော့! သူကအတင်းကြံတာပြီးတော့များ...ခုတော့ ကျမကပဲ အလိုတူအလိုပါလိုလို...
---------------------------
ချက်ခြင်းဆိုသလိုပဲ သီရိလေးက ဒူးနှစ်ဖက် ထောက်၊ တံတောင်ထောက်ပြီး ပေးလာတော့ စံသိန်းပျော်ပြီလေ...ဖင်ထောင်ထားတဲ့ အနေအထားလေးကို မှန်အောင်ပြုပြင်ပေးပြီး အားရပါးရ "လိုး"ပါတော့တယ်...သီရိလေးကို ငါအပိုင်ရပြီကွ ဆိုတဲ့ ယုံကြည်မှုကြောင့် လိုးချက်တွေက ပိုပြီးပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ရှိလာတယ်...သူရင်ဆိုင်ရမယ့် ကံကျမ္မာကို မသိသေးတဲ့ သီရိလေးကတော့ ခေါင်းလေးမော့လာလိုက် ခေါင်းလေးစိုက်သွားလိုက်နဲ့ပေါ့...
"အား! မိန်းမရေ...ယောကျားသုတ်ရည်ထွက်တော့မယ်...ပြီးရင်ယောကျားလီးမှာ စွတ်ထားတဲ့ကွန်ဒုံးကို မိန်းမလက်ကလေးနဲ့ ချွတ်ပေးနော် မိန်းမ!"
"အင်းးးး!"
လက်ခံလိုက်တာလား ငြီးလိုက်တာလား မသေခြာတဲ့ သီရိရဲ့ တုန့်ပြန်သံအဆုံးမှာ...ကိုစံသိန်း မျက်နှာရှုံ့မဲ့ ခါးကော့တက်သွားပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ...
"အား မိန်းမ...ငါ့မိန်းမလေး...ငါ့မယားလေး သီရိရယ်..."
"အားးး! ဟာ!ဟာ! ကိုစံသိန်း...ဘာတွေလည်း..ဘာတွေလည်း...ပူကျစ်နေတာပဲ..."
"ကွန်ဒုံးပေါက်တာ...ကွန်ဒုံးပေါက်တာ...အားးး! သုတ်ရည်တွေ အများကြီးပဲ ဝင်ကုန်ပြီ!"
"ဟာ!...သွားပြီ!...သွားပြီ!...သွားပါပြီ!..."
ကိုစံသိန်းသုတ်ရည်၊ သုတ်သွေးတွေ သီရိသားအိမ်လေးထဲ အပြည့်အလျှံဝင်သွားပြီ...
"အား...သီရိလေးက တအားကြပ်တီးနေတာရယ်...ကိုဆောင့်လိုးတာ အရမ်းကြမ်းသွားတာရယ်...သီရိဘက်က ပြန်စောင့်တာတွေရယ် ပေါင်းတော့ ကွန်ဒုံးမခံနိုင်ပဲပေါက်ပြီး သုတ်ရည်တွေဝင်သွားတာ သီရိရယ်..."
"ဘယ်လိုလုပ်ကြမလည်း ဟင်..."
"ဘယ်လိုမှ လုပ်မနေနဲ့တော့ မိန်းမရေ...ကန်တော့ပွဲဝင်ဝယ်ပြီး မိန်းမအိမ်တန်းသွားကြဖို့ပဲ ရှိတော့တယ်..."
The End
```````````````````````````````````````
PS; သီရိမသိလိုက်တဲ့ လှည့်ကွက်တခုကတော့ ကိုစံသိန်းကပ်ကြေးနဲ့ညှပ်လိုက်တာသည် သီရိရဲ့ ပင်တီဘေးသားတခုတည်း မဟုတ်ပဲ ကွန်ဒုံးထိပ်သုတ်ထိန်းနေရာကိုပါ တပါတည်း ညှပ်လိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ထိုလှည့်ကွက်တွင် အငိုက်မိသွားသော သီရိလေးခင်ဗျာ ကိုစံသိန်းမယားဘဝကို ကျရောက်သွားခဲ့ရပါကြောင်း တင်ပြအပ်ပါသည်။ ။
အဆုံးအထိ ဖတ်ရှုပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင်။ ။
မြန်မာပြည်သူအပေါင်း ခံစားနေရသော ဒုက္ခအပေါင်းမှ အမြန်ဆုံး လွတ်မြောက်နိုင်ကြပါစေ။
````````````````````````````````````````````````````````````````
ထူးထူးခြားခြား လုပ်ဖြစ်တာများ - ၁
ဆံပင်နဲ့ပတ်သက်လို့ပြောရရင် ကတုံးဆံပင်အပေါ် ဖီးလ်ဖြစ်ဖူးတယ် ... ခံစားဖူးတယ်
အားနာနာနဲ့ရေးရတော့မှာပါပဲ။
စော်လေးက ပြီးခဲ့တဲ့သင်္ကြန်က သီလရှင် ခဏဝတ်တယ်၊ သူကဝတ်ချင်လှတာမဟုတ်၊ အိမ်က ဝတ်ခိုင်းလို့သာရယ်၊ သူက ငပွေးလေ ... ဘဲ ၄ /၅ ယောက်ထားပြီးမှ ကိုယ့်လက်ထဲရောက်လာတာ၊ သရီးဆမ်း, ဖိုးဆမ်း, ဂရုဆက်စ် ... အကြမ်းအရမ်းစွယ်စုံရ ဆရာမလေးခမျာ အောင့်အီးဝတ်ရတော့တာပေါ့ဗျာ။
သူတို့ဝတ်တဲ့ကျောင်းကို ညနေဖက်သွားသွားတွေ့ပြီး အအေးကပ်ကတည်းက ကတုံးလေးကိုပွတ်ပွတ်ပြီး ကတုံးမကိုဘွတ်ချင်နေတဲ့စိတ်တွေက ထနေတာ၊ အတွေ့အကြုံအသစ်ကိုး၊
သူတို့ကျောင်းဆောင်က ၂ နှစ်လောက်ကြာပြီဝတ်နေတဲ့ ဆရာလေး မယုဆိုတာကလည်း အကိတ်, အချော၊ ညနေဖက် ကျနေအောက်မှာ ကျောင်းနေရင်း သူဝတ်ထားတဲ့ကိုယ်ရုံ ပါးပါးနွမ်းနွမ်းအောက်က အိုးကြီးရဲ့အရိပ်အရာတွေ, နို့သီးခေါင်းအရာလေးတွေ ... အိုး သင်္ကြန်တွင်းမှာ ကိုယ့်စော် ဆရာလေးရော မယုရောဟာ ကိုယ့်ဂွင်းမင်းသမီးတွေပေါ့၊
စော်လေးကလည်းသိတယ် ... ဆရာလေး မယုကိုစိတ်ထဲကနေ ပြစ်မှားနေတာကို၊ စော်လေးက လူထွက်ပြီးမှပြောပြတယ်၊
ဆရာလေး မယုက အပျိုအစစ်တဲ့ ဟိုးငယ်ငယ်ကတည်းက အဒေါ် အပျိုကြီးတွေနဲ့နေလာရပြီး ဆရာလေးဝတ်ခိုင်းလို့ ဝတ်လာရတာတဲ့၊ သူတို့ ဒုလ္လဘဆရာလေးတွေ ညဖက်မအိပ်ခင် စုပြီးရောက်တတ်ရာရာတွေပြောကြလို့ လိင်အကြောင်း ကာမအကြောင်းတွေများပါလာရင် သူ့မျက်လုံးလေးတွေက အရောင်တောက်လာပြီး ရှက်တက်တက်နဲ့ မသိမသာ နားစိုက်ထောင်နေတာတဲ့၊ သူနဲ့နှစ်ကိုယ်ကြားတွေ့လို့စကားပြောရင် ယောက်ျားလေးနဲ့အိပ်တဲ့အကြောင်းတွေကို စကားစရှာရှာပြီးမေးတာတဲ့၊ နောက်ပေါက်ချတာမှာ ဖင်ထဲထည့်လို့ရတယ်ဆိုတာကို အံ့သြနေတာတဲ့၊ သူ့အတွက်က ထူးဆန်းနေတာပေါ့၊ သိက္ခာကိုလည်းထိန်းရတော့ လူလစ်တုန်း ကိုယ့်စေ်လေးက ကိုယ်တွေ ဆော်ကြ မှုတ်ကြ စုပ်ကြတဲ့ ဗီဒီယိုဖိုင်လေးတွေကို ဖုန်းထဲကနေ ခိုးဖွင့်ပြတော့ အမလေးကို တနေရောတဲ့၊ အဲ့တော့မှ ဆော်လေးဖင်ထဲ ကိုယ့်ငပဲကြီး တဆုံးသွတ်ပြီး ကြိတ်တာတွေ ကြည့်ပြီး အံ့သြနေချက်တဲ့၊ သူ့ထမီအနောက်မှာလည်း အကွက်ကြီးကိုစိုနေတာပဲတဲ့၊ "ဒကာကြီးရဲ့ဟာကြီးကလည်း
မနည်းမနောကြီးပဲနော်" လို့ အသံတုန်လေးနဲ့ ပြောသေးတာတဲ့၊
ဒါကြောင့် နောက်ပိုင်း ကိုယ်တွေ ညနေဖက်ကျောင်းလာတွေ့ရင် ဆရာလေး မယုက ကိုယ့်ကိုကြည့်ပြီး တမျိုးဖြစ်ဖြစ်နေမှန်း အခုမှသတိပြုမိတယ်။
စော်လေးကို "လူမထွက်ခင် တခါလောက် အဲ့လိုမျိုး ဖင်ထဲအသွင်းခံထားတာ ဆရာလေးဟာကိုလှန်ပြစမ်းပါ တပည့်တော်တွေ့ဖူးချင်လို့ပါ" ဆိုပြီး ပြောလာလို့ တခြားသူတွေ တရားထိုင်နေချိန်မှာ လစ်ထွက်ကြပြီး စတိုခန်းထောင့်မှာ စော်လေးက လှန်ပြဖြစ်တယ်တဲ့ ... စော်လေးက အဲဗားအမွှေးရိတ်ထားတော့ အမွှေးငုတ်စိ ကတုံးပြောင်ကြားမှာ အရှေ့ဖင်ကော အနောက်ဖင်ကောက ပြူးအာနေရောတဲ့၊ မိန်းကလေးချင်းချွတ်ပြရတာဖြစ်တဲ့အပြင် ပုံမှန်မဟုတ် သီလရှင်ဝတ်တွေနဲ့ဆိုတော့ ရင်တွေခုန်ပြီး အရည်တွေပါစီးကျလာတာတဲ့၊ အာ့နဲ့ စော်လေးက မယုလက်တွေကိုဆွဲယူပြီး သူ့ဟာကိုဖြဲကြည့်ခိုင်းတာ, ပြီးတော့ ဖင်ကုန်းပြီး ခရေဝ အာတာတာလေးကိုပါပြလိုက်တော့ "အို အို" နဲ့ နေတာပဲတဲ့၊ စော်လေးလည်း စိတ်ကြွလာပြီး သူ့အရေတွေပေပွနေတဲ့ မယုလက်ချောင်းလေးတွေကို ပါးစပ်ထဲထည့်စုတ်ပစ်လိုက်တယ်တဲ့၊ "မယုဟာကိုလည်း တပည့်တော် တွေ့ဖူးချင်တယ် ပြစမ်းပါအုန်း" ဆိုပြီး အပေါ်ကိုယ်ရုံကိုဆွဲမပြီး ထမီစကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တာ ကွင်းလုံးကျွတ်ကျပြီး ဖင်ပြောင်လေးဖြစ်သွားရောတဲ့၊ အမွှေးတွေကလည်း မဲမှောင်အုံထနေတာတဲ့၊ စော်လေးက မယုရှေ့ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး ဖြဲကြည့်လိုက်တော့ မယုဟာလေးက စိနေတာပဲတဲ့၊ အမြောင်းကြီးတွေက ကြီးပြီး အစိကလည်း ချွန်ချွန်ရှည်ရှည်လေးနဲ့ လိပ်ပြာ ၂ ဖတ်ကလည်း ပန်းရောင်လေးပဲတဲ့၊ သူ့လို ခရမ်းရောင်ဖြစ်မနေသေးဘူးတဲ့၊ အရေကြည်တွေကတော့ စိမ့်ထွက်နေပြီတဲ့၊ သဘာဝစိတ်တွေ ထလာတာပေါ့လေ။
စော်လေးလည်း သီလယူထားတာတွေ, သီလရှင်ဝတ်နေတာတွေကို အာရုံထဲမရှိတော့ဘဲ မယုဟာလေးကိုလှမ်းငုံလိုက်ပြီး အထဲကို လျှာနဲ့ အရထိုးထည့်လိုက်, အစိရှည်လေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်, စောက်ဖုတ်အပြင်လိုက်ကြီးကို ယက်လိုက်နဲ့ မနားတမ်းကို စိတ်တွေဖြစ်လာတာတဲ့၊ မယုကတော့ "အို မပညာ ဘာတွေလုပ်တာလဲ, တပည့်တော် သေတော့မယ်, နေလို့မရတော့ဘူး" ဆိုပြီး စော်လေးခေါင်း ကတုံးပြောင်ပြောင်ကို လက် ၂ဖက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး စော်လေးမျက်နှာနဲ့ သူ့ဟာကို ဆွဲဆွဲကပ်ပစ်တာတဲ့၊
အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ အစိမ်းသက်သက် အပျိုလေးဖြစ်တဲ့အပြင် ဆက်စ်ကိစ္စမှာ သမ္ဘာရင့် ဝါရင့် ဆရာမကြီးဖြစ်တဲ့ စော်လေးရဲ့ ဘာဂျာအစွမ်းကို အန်မတုနိုင်တဲ့ ဆရာလေး မယုခမျာ သေးဖြန်းဖြန်းပါအောင်ထွက်ကျရင်း မတ်တပ်ကြီး တွန့်လိမ်ပြီးသွားတာတဲ့၊ စော်လေးလည်း မယုထဲက ထွက်လာတဲ့ အရေပျစ်ချွဲချွဲတွေရော လက်ကျန် သေးတွေပါ အကုန်စုပ်ယူရင်း သူ့လက်တဖက်နဲ့ သူ့ဘာသာ ဆောင့်ကြောင်ထိုင်ပွတ်ရင်းက သူလည်း ပြီးသွားတယ်တဲ့၊ စော်လေးမျက်နှာကော ရင်ဘတ်မှာပါ မယုရဲ့ သေးတွေပန်းခံထိလို့ စိုကုန်တာကို မယုက အားလည်းနာ ရှက်လည်း ရှက်နေတာတဲ့၊ စော်လေးက တော်ကီကောင်းတော့ အေးဆေးပါပဲ၊ အာနဲ့ ၂ ယောက်သား (၂ ပါးအတူ) ရေချိုးကြွရရောတဲ့၊ ရေချိုးရင်း မယုရဲ့ နို့တွေကို ရင်လျားထားတာဖြည်ကြည့်တော့ နို့ကြီးတွေက ဟဲဗီးကြီးတွေတဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကတော့ ၂ ဖက်စလုံး ထွက်မနေဘဲ အထဲမှာငုပ်နေတာတဲ့၊
"မယု နို့ကြီးတွေက ကိုင်တာနယ်တာတွေလုပ်လို့ ကြီးနေတာလား" မေးတော့ ရေချိုး,ဆပ်ပြာတိုက်လို့ထိမိတာကလွဲရင် အပေါ်ကော အောက်ကော သက်သက်မဲ့ မကိုင်ဖူးဘူးတဲ့၊ သူ့အဖွားတွေ, အဒေါ်တွေ, ဆရာကြီးဘုရားတွေက အဲဒါတွေကို မထိ,မကိုင်ကောင်းဘူးလို့ သင်ပေးထားကြတာတဲ့၊
အခု မပညာ ကိုင်တော့ နမ်းတော့မှ တကယ်ကောင်းတာမှန်းသိရတာတဲ့၊ ကြီးတာကတော့ သူတို့က မျိုးရိုးနဲ့ကို ကြီးကြတာပါတဲ့၊
စော်လေးလည်း မယုကို နို့သီးခေါင်းတွေ ငုံနေတာ မကောင်းကြောင်း ကင်ဆာဖြစ်ရင် ကြောက်စရာကောင်းကြောင်းတွေကိုပြောပြပြီး စို့ပေးသေးတယ်တဲ့၊ အမျိုးသမီးရေချိုးဆောင်ဆိုတော့ လုံပေမယ့် အပြင်က လူဝင်လာမှာစိုးလို့ ကမန်းကတန်းပဲ ညှစ်ဖြစ် စို့ဖြစ်တာတဲ့၊
လူမထွက်ခင်အထိက မယုနဲ့ ၂ ခါလောက် အဲ့လိုလုပ်ဖူးကြသေးတယ်တဲ့၊ မယုကတော့ စော်လေးကို ဘာဂျာမကိုင်ပေးဘူးတဲ့၊ မလုပ်ရဲဘူးဆိုပြီး လက်နဲ့ပဲ ကစားပေးတယ်တဲ့၊ စော်လေး (မပညာ)ကောင်းမှုနဲ့ မယု နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ငုံမနေတော့ဘဲ အပြင်ထွက်လာတာကတော့ မှတ်မှတ်ရရပဲတဲ့၊
ဒီလိုနဲ့ သင်္ကြန်ပြီးလို့ လူလည်းထွက်လာရော .... ကတုံးမကို အပီတွယ်ပြီလေ၊
အာနဲ့ လူထွက်ပြီးတော့ ရက်ပိုင်းအတွင်းထဲပဲ ကတုံးမကို သူ့အမ ဗဟိုဘဏ်ဝန်ထမ်းရဲ့ ယူနီဖောင်းအင်္ကျီ (ပန်းရောင် ရင်ဖုံးလေး)နဲ့ လိမ္မော်ရောင် ဗြောင်ထမီလေးကို ဝတ်လာခိုင်းပြီး ကိုယ့်တိုက်ခန်းမှာခေါ် အပီဗျင်းတော့တာပေါ့။
ကတုံးမလေးက အဲ့လိုဝတ်လိုက်တော့ သင်္ကြန်တွင်းတုန်းက ဝတ်သလိုလေးဖြစ်နေတာပေါ့၊
သင်္ကြန်မတိုင်ခင်ကတည်းက ငတ်နေတာကို အတိုးချတွယ်ပြီလေ၊
"ဆရာလေး, မပညာလေး"လို့ နာမည်တပ်ခေါ်ခေါ်ပြီး ဗျင်းတာ .... သူကလည်း "အမလေး ဖျာ့" "တင်ပါ့ .... အာလာလာ့ ထိတယ်ဖျာ့ ... အီး အူးအူး ဒကာကြီးရယ်"ဆိုပြီး ပြန်ပြန်ပြီးဖြေပေါ့။ ကတုံးလေးကို ပွတ်ပွတ်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးရတာ ရှယ်ပဲဗျာ၊
စော်လေးက ပလွေပေးရင်းနဲ့ သူ့ကတုံးပြောင် ခေါင်းလေးနဲ့ ကိုယ့်ငပဲ အတန်တလျှောက်နဲ့ ဥတွေရယ် ပေါင်ခြံတွေနဲ့ ကိုယ့်ဖင်ဝကိုပါပွတ်ပေးလိုက် လျှာလေးနဲ့ယက်လိုက် လုပ်ပေးတာ ကောင်းလွန်းလို့ ထွန့်ထွန့်လူးပြီး ပြီးချင်လာလို့ မနည်းတားယူရတယ်၊
နောက်ပေါက်ကိုထည့်ခါနီးကျတော့ အရင်ဆုံး ခရေဝလေးကို အားရပါးရယက်ပေးရင်း "မယုရယ် ... မယုရဲ့ခရေလေးကို ပေးချွေပါကွာ ... ခရေပါကင်လေးကို ကိုယ်လိုးချင်နေပြီကွာ ... ပေးလိုးနော် ဆရာလေးယု" ဆိုပြီး ရိုးပလေးလုပ်လိုက်တော့ စော်လေးကလည်း "အာ ဒကာကြီးကလဲ မပညာသိသွားပ့ါမယ် မလုပ်ပါနဲ့၊ တပည့်တော်ကြောက်တယ်ကွာ၊ သူ့ဟာကလည်း အကြီးကြီးကို၊ သူများက တခါမှ မဘာဘူးသေးတဲ့ ပါကင်စစ်စစ်လေးပါနော်၊ ယုရဲ့ဖင်ကလည်း လုပ်လို့ရပါမလား၊ ဒီလောက်ကြပ်ပိတ်နေတာကို၊ သူ့ မပညာလို အပေါက်စုံ လျှောက်အလုပ်ခံနေတာ မဟုတ်ဘူးနော၊ ဒါပေမယ့် လုပ်ချင်လည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း စမ်းလုပ်လေ၊ ဒကာကြီးနဲ့ ယုရဲ့ခရေပါကင်လေးကို ဖွင့်ချင်လာပြီကွာ၊ အို လျှာကြီးက ဖင်ထဲတိုးဝင်လာပြန်ပြီ၊ ဖင်ယားလာပြီလို့ .... အရမ်းတွေဖြစ်နေပြီ၊ လုပ်ပေးတော့ကွာ"
မယုအမှတ်နဲ့ ဖင်လိုးနေရလို့လားမသိ၊ စော်လေးဖင်က ပိုတောင်ကျပ်နေသေးသလိုပဲ၊ မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာသွားတာလည်းပါမယ်ထင်၊ စော်လေးကလည်း မယုအမှတ်နဲ့ ဖင်လိုးခံပေးတာ ... တကယ့်ကို ကြည်နူးစရာပါပဲ၊ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာကို စော်လေးကို လုပ်နေရတယ်မထင်တော့ဘဲ ဆရာလေး မယုကို ဖင်ပါကင်ဖွင့်ဖြစ်နေတယ်ပဲ ဖီးလ်ဖြစ်နေတော့တယ်၊
ရေးသာရေးပြရတယ်၊ ငရဲတွေများ ကြီးကုန်မလားပဲရယ် .... ဖြစ်ရပ်မှန်ကို ဖတ်ကောင်းအောင်ရေးပေးပါဆိုတဲ့ ဆရာလေး-လူထွက်တို့အတွဲအတွက် အမှတ်တရပါ။
The End
`````````````````````````````````````
ကျော်သူနိုင်
တာဝန်ကျရာမြို့မှာ တကိုယ်တည်းသမား ကျွန်တော့်အတွက် ပေးထားတဲ့ တိုက်ပုလေးက ကျယ်လွန်းပါတယ်။
ညစာစားဖို့ ပြင်ဆင်ပြီး ဗိုက်သိပ်မဆာသေးတာနဲ့ တကိုယ်ရေစာ gym set လေးမှာ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်နေတုန်း ဖုန်းမြည်လာတယ်။
နံပါတ်က မှတ်မထားတဲ့နံပါတ်စိမ်း။ ဒါပေမယ့် အခုဖုန်းကိုနီးစပ်ရာလောက်ပဲ သိတာမလို့ အသိမိတ်ဆွေထဲကပဲဖြစ်မှာပါဆိုပြီး ကိုင်လိုက်တယ်။
" hello "
" ဆရာဦးကျော်သူနိုင်လား "
တဖက်ကအသံက ကျွန်တော်မသိတဲ့ အမျိုးသမီးတယောက်အသံဖြစ်နေတာရယ် နှုတ်ဆက်မေးခွန်းရယ်ကြောင့် ရုတ်တရက် ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားတယ်။
အသက်၃ထိပ်စီးလောက်ကို ရာထူးကြောင့် ဦးတပ်ခေါ်ခံရတာကတော့ ရိုးနေပါပြီ။ မကြိုက်ပေမယ့် လေးစားသမှုကြောင့်ဆိုတော့လည်း လက်ခံပေးနေရတယ်။
" ဟုတ်ပါတယ် ကျွန်တော် ကျော်သူနိုင်ပါဘယ်သူများလဲ "
" သမီး နွယ်နွယ်ထွန်းပါဆရာ "
ဪ ဟုတ်ပြီ ခုမှ အသံနဲ့တွဲမိတော့တယ်။ ရုံးမှာ အလုပ်သင်ဝင်နေတဲ့ ကောင်မလေး။
" ပြောလေ နွယ်နွယ်ထွန်း၊ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ "
" ဟိုလေ ဟို...ဆရာ အိမ်မှာပဲလား "
" အေးဟုတ်တယ်လေ "
" ဆရာ့ကို လာကန်တော့မလို့ပါ "
ရုံးမှာ အမြဲခန့်ဝန်ထမ်းဖြစ်ဖို့ ကျွန်တော့်ဆီက ထောက်ခံချက်ကောင်းရဖို့အတွက် နေမယ်
မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး
" ဘာလို့ ကန်တော့မှာလဲ သီတင်းကျွတ်လည်း မရောက်သေးဘဲနဲ့ "
" အဲ့. အဲ့လိုမျိုး ကန်တော့မှာ မဟုတ်ပါဘူးဆရာ ဒါနဲ့ ဆရာ ညစာ စားပြီးပြီလား သမီးဝယ်လာခဲ့ပေးမယ် "
" မလိုတော့ပါဘူး ညစာကတော့ မစားရသေးပေမယ့် ပြင်ဆင်ပြီးသွားပြီ စားရုံပဲ "
နွယ်နွယ်ထွန်း အသံတိတ်သွားတယ်။ ဒီကလေးမ လိုရင်းကိုမပြောရဲတော့ ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်လုပ်နေတာ ကျွန်တော်ကလည်း နှစ်ခါပြန်မမေးချင်တာနဲ့ စောင့်နေလိုက်တယ်
" သမီး ဆရာ့ဆီက အကူအညီတောင်းစရာရှိလို့ပါ လူချင်းတွေ့ပြီးပြောချင်လို့ အဲ့ဒါ အိမ်ခဏ လာခဲ့လို့ရမလားဆရာ "
ကျွန်တော်လည်း အားနေတာရော အလုပ်ချိန်မဟုတ် အလုပ်ကိစ္စလည်း မဟုတ်တာကြောင့် စ ချင် နောက်ချင်လာတာနဲ့
" ငါ့ညစာက တယောက်စာပဲ ရှိတာနော် ငါ့ဆီက ညစာ လာကပ်စားမှာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား "
" မဟုတ်ပါဘူးဆရာ သမီးက ဆရာ့အတွက်တောင် ဝယ်ထားသေးတယ် "
လာလာ့ချည်သေး
ကျွန်တော် စလိုက်တော့ ကလေးမ အသံက မြူးသွားတယ်။ ရုံးမှာက အလုပ်ကိစ္စနဲ့ပဲ ပြောဆိုဆက်ဆံကြတာဆိုတော့ ကျွန်တော့်ကို အထက်လူကြီးတယောက်အနေနဲ့ ရှိန်နေကြတာ
" လာခဲ့လေ သိပ်တော့ နောင်မကျစေနဲ့ ဒီည ဘောလုံးပွဲကြည့်ဖို့ ရှိသေးတယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ဆရာ၊ ခုထွက်လာပြီ "
ဖုန်းချပြီးတာနဲ့ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ထားလို့ ချွေးတွေ ချွှဲနေတော့ ရေချိုးလိုက်တယ်။ ရေချိုးနေတုန်းမှာပဲ ခြံတံခါးခေါင်းလောင်းမြည်လာတယ်။ ကိုယ်လည်း မစောင့်ချင်သလို သူများကို စောင့်နေခိုင်းရမှာလည်း အားနာလို့ ဘောင်းဘီတို မြန်မြန်ကောက်စွပ် တံဘက်ခြုံပြီးပဲ တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။
ကိုယ့်ငယ်သားမလို့ အားမနာမိတာလည်း ပါတယ်။ တံခါးဖွင့်ပေးပြီးမှ နောင်တ ရမိတာက နွယ်နွယ်ထွန်းက သေချာပြင်ထားတာ ရုံးဝတ်စုံ ပုံတုန်းတုန်းကိုတောင် သူ့ရဲ့ အဖုအမောက်တွေနဲ့ လှအောင်ဝတ်တတ်လို့ နာမည်ကြီးနေတဲ့သူက ပေါင်လည်လောက်စကပ်တိုနဲ့ crop top လေးရယ် အပေါ်က လက်ရှည်အပါးလေးရယ်ဆိုတော့ စက္ကန့်ပိုင်းလောက် ကျွန်တော် ငေးမိသွားတယ်။
သူကလည်း တယောက်တည်းရယ်
" မင်တယောက်တည်းလား "
" ဟုတ်ပါတယ် ဆရာ "
" သွားစရာရှိသေးတာလား "
" ဆရာ ဆီပဲ သီးသန့်လာတာပါ "
တယောက်တည်း ဒီလိုဝတ်စားထားပြီးလာတယ်ဆိုတော့ ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေတုန်း ကျွန်တော့်ကို ဝါးစားတော့မလိုကြည့်နေတဲ့ သူ့အကြည့်တွေကြောင့် အိမ်ထဲမြန်မြန်ဝင်ပြီး လုံလုံခြုံခြုံဝတ်ဖို့ လုပ်ရတော့တယ်။ အဝတ်ဝတ်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ သူက စတီပေါ်မှာ ထိုင်နေပါပြီ။ သူ့ဆီမှာ အကြည့်တွေ ကြာကြာမထားချင်တာနဲ့ အကြည့်လွဲတုန်း စားပွဲပေါ်မှာ သူဝယ်လာတဲ့ ကျွန်တော့်အကြိုက် ဝီစကီနဲ့စားနေကျအမြည်းဆီ အာရုံရောက်သွားတယ်။
ကျွန်တော့်အကြိုက်ကို ဘယ်ကစုံစမ်းထားတာလဲ။ လက်သွက်ခြေသွက်နဲ့ သူ့အိမ်သူ့ယာလို ဒီလောက်ခဏလေးအတွင်းမှာ ပြင်ထားသေးတယ်။ အမြဲတမ်းမသောက်ပေမယ့် ခုလို ရုံးပိတ်ရက်တွေဆိုရင်တော့ ဘောလုံးပွဲကြည့်ရင်း တကိုယ်တည်းကိုင်နေကြဆိုတော့
သူပြင်ထားတာတွေ့တာနဲ့ သွေးကတောင့်တလာပြီ
ဒါပေမယ့် ငယ်သားရှေ့မှာဆိုတာရယ် ပြောမှားဆိုမှားဖြစ်သွားမလားဆိုတဲ့ အတွေးတွေကြောင့် စိတ်ကိုချုပ်တည်းပြီး စတီမှာထိုင်လိုက်တယ်
" ပြောပါဦး အကူအညီတောင်းမယ်ဆိုတဲ့ ကိစ္စကို "
ဘာလဲဆိုတာသိနေပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးမေးလိုက်တယ်
" ဟိုဟာ ဟိုလေ ဆရာ "
သူဘယ်က စပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေတယ်
သူ့ပုံစံကြောင့် စိတ်မခိုင်ချင်သလိုဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဖုန်းဖို့ကြိုးစားရင်း အသံမာမာနဲ့ မေးလိုက်တာကြောင့်လည်း ရှိန်သွားပုံရတယ်
ဒါပေမယ့် သူ့မျက်နှာချက်ခြင်းပြင်ပြီး
" ဆရာသောက်လိုက်ပါဦး ရေခဲတွေ အရည်ပျော်ကုန်ပြီ "
ဆိုပြီး ကျွန်တော့်လက်ထဲ ဝီစကီခွက် အတင်းလာထိုးတည့်ထယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း ဟန်ကွတ်နေရတာဆိုတော့ ဒီထက့်လည်း ပိုမမာချင်တာနဲ့ ဝီစကီလေးနည်းနည်းသောက်လိုက်တယ်။
သူလည်း မျက်နှာချိုသွေးပြီး စကားစလာတယ်။ အခုအလုပ်ကို အရမ်းသဘောကျတဲ့အကြောင်းတွေ ရုံးမှာ အမြဲခန့်ဝန်ထမ်းဖြစ်မှ အဆင်ပြေမယ့်အကြောင်းတွေ အလုပ်သာမရရင် သူ မလုပ်ချင်တဲ့ မိသားစုအလုပ်တွေ လုပ်ရမှာဖြစ်တဲ့အကြောင်းတွေ ပြောပြတယ်။
သူပြောတာနားထောင်ရင်း သူငှဲ့ပေးတဲ့ ဝီစကီလေးသောက်ရင်းနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အရှိန်ရလာတယ်
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူပြောနေတဲ့ စကားတွေထဲမှာ ကျွန်တော့်ကို မြှောက်ပင့်ပြောဆိုလာတယ်။ အလုပ်လုပ်တာ စည်းစနစ်ကြီးတာ ဝန်ထမ်းတွေအပေါ် ညှာညှာတာတာဆက်ဆံတာကနေ ခန့်ကြောင်းချောကြောင်းတွေအထိ ဘယ်ချိန်တုန်းက သူ့အပေါ်ဝတ်ကို ချွတ်လိုက်တယ်မသိပေမယ့် အောက်မှာ သူဝတ်ထားတဲ့ crop top လေးကတော့ သူ့ရင်သားတွေကို မနိုင်ဝန်ထမ်းနေရတာကို ကျွန်တော်သတိပြုမိတယ်
ကျွန်တော့်ခွက်ကို ဖြည့်ပေးနေရင်းနဲ့ သူ့နေရာပြန်မသွားတော့ဘဲ ကျွန်တော့်ခုံအောက်က ကော်ဇော်ပေါ်မှာပဲ ဆက်ထိုင်နေတယ်
သူ့ရဲ့ အပြောအဆို စကားလုံးတွေကြောင့်ရော သူ့ရဲ့ အပြုအမူ အမူအယာတွေကြောင့်ပါ ကျွန်တော်ဟာ သူ့ရဲ့ အထက်လူကြီးဆိုတဲ့ အသိ ပျောက်နေပါပြီ။
ရေချိုးပြီးကာစမို့ရော အိမ်မှာနေရင်းဖြစ်တာကြောင့်ပါ အဝတ်ပါးလေးပဲ ဝတ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်ကို သူပွတ်သီးပွတ်သပ်လာလုပ်တယ်
ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ဟောက်လွှတ်ဖို့ ငြင်းဆန်ဖို့ မတတ်နိုင်ဘူး
အဲ့အချိန်မှာပဲ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်တောင် သတိမထားမိတဲ့ မာတောင်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော့်ညီလေးကို လာတို့ထိတယ်။ သူ့ခေါင်းကို ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်တင်ထားပြီး ကျွန်တော့်ညီလေးကို မထိကလုတ်ထိကလုတ်လာလုပ်နေတယ်။
ကျွန်တော့်လက်တွေကလည်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိပါဘဲ သူ့ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွမိနေတယ်။ နွယ်နွယ်ထွန်းက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ပုံတုန်းတုန်း ရုံးဝတ်စုံကိုတောင် ကြည့်ကောင်းသွားစေသူပါ။ မိဘတွေက ငွေကြေးပြည့်စုံတော့ ခြေမွှေးမီးမလောင် လက်မွှေးမီးမလောင်နဲ့ အလှအပအတွက် သေချာဂရုစိုက်ပြီး အကုန်အကျခံ နေလာခဲ့သူဆိုတော့
အခုလိုဝတ်စားပြီး နှစ်ယောက်တည်းရှိနေချိန် ကျွန်တော်ကလည်း ဝီစကီအရှိန်လည်း ရနေခိုက်ဆိုတော့
ကျွန်တော့်စိတ်ကို ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းမဲ့နေတယ်
" ဆရာ သမီးကို အမြဲခန့် ဝန်ထမ်းဖြစ်ဖို့ ကူညီပေးပါ့လား "
တော်သေးတယ်။ အဲ့စကားတခွန်းကြောင့် ကျွန်တော်စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့ ပြန်ကပ်သွားတာ ကျွန်တော်သူ့ခေါင်းကို ဆွဲမော့လိုက်ပြီး
" နင်ဘယ်ချိန် ထုတ်ပြောလာမလဲလို့စောင့်နေတာ နွယ်နွယ်ထွန်း အမြဲခန့်ဝန်ထမ်းရွေးတာက နင်တို့အလုပ်သင်တွေကို ရုံးချုပ်က video call နဲ့လူတွေ့ဖြေပြီးတဲ့နေ့ထဲက ရွေးပြီးသွားပြီ..ခန့်အပ်စာတွေက လမကုန်ခင်ရောက်လိမ့်မယ်..ပြီးတော့ ဝန်ထမ်းရွေးချယ်ခွင့်က ငါ့မှာရှိတာမဟုတ်ဘူး..ငါ့ဆီမှာ လာကြိုးစားနေလည်း အပိုပဲ "
" ဒါပေမယ့် ဆရာ့ဆီက မှတ်ချက်ကလည်း တဝက်လောက်အရေးပါတယ် မဟုတ်လား..ဆရာသမီးကို ... "
သူဆက်မပြောဘဲ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်တယ်။ သူဘာမေးချင်လဲဆိုတာ သိနေတော့
" ငါ့မှတ်ချက်က နင်တို့ရဲ့ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်နဲ့ လုပ်သက်ကိုပဲ အတည်ပြုပေးတာပါ..နင်တို့ကြိုးစားမှုက ရလဒ်ဖြစ်မှာပါ "
သူမျက်နှာအောက်ချပြီး ခဏလောက်ငြိမ်သွားပြီးမှ
" ပြီးခဲ့တဲ့ရက်က မမနှင်းကို ဒီကိစ္စအကူအညီတောင်းတော့ ဆရာဟောက်လွှတ်လိုက်တယ်ဆို..သူက သမီးထက် လုပ်သက်အများကြီးပိုတာတောင် အခြေအနေမကောင်းဘူးဆိုတဲ့ သဘောလား "
အဲ့ကလေးမက ကျွန်တော့်ကို ကျွန်တော့်ထောက်ခံချက်ကို ပိုက်ဆံပေးဝယ်ဖို့ထိ ဆိုလာလို့ ဟောက်လွှတ်လိုက်တာ ကျွန်တော်က သူတော်ကောင်းမဟုတ်ပေမယ့် ဒီလိုမျိုး ဝန်ထမ်းခန့်အပ်တဲ့ ကိစ္စတွေမှာတော့ ပိုက်ဆံနဲ့ မလဲဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။
" ခုဏကပြောသလိုပဲလေ..အမြဲခန့်ဝန်ထမ်းရွေးတာက ရုံးချုပ်က video call နဲ့လူတွေ့ဖြေပြီးတဲ့နေ့ထဲက..ရွေးပြီးသွားပြီလို့ ငါမကြိုက်လို့ ဖြုတ်ချင်တောင်မရတော့ဘူး ပြီးတော့ သူက အရွေးခံရဖို့ ဖြစ်နိုင်ချေရှိပြီးသားပါ
"
သူခေါင်းပြန်မော့လာတယ်
" သမီးကရော "
" လကုန်ရင် သိရမှာပေါ့ "
ကျွန်တော်လည်း အရှိန်ကျသွားတာကို ပြန်တင်ဖို့ ပုလင်းကိုကိုင်တော့ သူယူပြီး သေချာထည့်ပေးတယ်
" နင့်ကိစ္စပြီးပြီမလား ပြန်တော့လေ..တခုတော့ မှာထားမယ် ငါနင့်ကို ဟောက်မလွှတ်ဘူးနော်..ရုံးမှာ အသံပြန်ကြားကြည့်..ငါဘယ်လိုဟောက်လည်း နင်တကယ်သိရလိမ့်မယ် "
" ဆရာ..မမနှင်းကိုရော ထပ်ဆူဦးမှာလား..သမီးဆီက ကြားမှန်းသိရင် သမီးကို သူစိတ်ခုမှာ "
" သူကတော့ လုံလောက်သွားပြီ..နင့်အတွက်နင်သာစိတ်ပူ "
သူတခုခုကို စဥ်းစားနေပုံနဲ့
" ဆရာ... "
ပြောရမှာခက်နေပုံနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ဘာလို့ စိတ်ရှည်ပေးနေမိပါလိမ့်
" တကယ်လို့..သမီး ဝန်ထမ်းအဖြစ် အရွေးမခံရရင် သမီးအိမ်ကို ကူပြောပေးပါ့လား..မဟုတ်ရင် အလုပ်ထွက်ပြီး မိသားစုလုပ်ငန်းထဲ ဝင်ရမှာ "
" နင်က မိသားစုလုပ်ငန်း ဘာလို့ မလုပ်ချင်တာလဲ..ငါ့ထက်ပိုဆိုးလို့လား "
" ဆရာက မဆိုးပါဘူး..ဟို သမီက ဒီမှာပဲနေချင်တာ သူငယ်ချင်းတွေကလည်း ဒီမှာပဲလေ..ပြီးတော့ ဒီအလုပ်က သူငယ်ချင်းတွေကြားမှာ ကြွားလို့ကောင်းတယ်လေ ဟီး..ဟီး "
ကျွန်တော့ကိုမျက်နှာချိုသွေးနေတာ
" အေးပါ အဲ့လောက်တော့ ငါပြောပေးလို့ရပါတယ်..နင်လည်း အခြေအနေကောင်းပါတယ်..အရမ်းလည်း မစိုးရိမ်ပါနဲ့..ဒီတခေါက်မရ နောက်တခေါက်ပေါ့ "
" ဒါဆို ဆရာသမီးကို မှတ်ချက်ကောင်းကောင်းရေးပေးထားတယ်ပေါ့ "
" လာပြန်ပြီ ငါပြောထားတယ်လေ..နင်တို့လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ကို အတည်ပြုပေးရုံပဲလို့ "
သူပျော်သွားပုံလေးကြည့်ပြီး ကျွန်တော်လည်း ကြည်နူးမိတယ်။ကိစ္စပြီးနေပေမယ့် မောင်းမထုတ်နိုင်သေးဘူး။တခွက်ပြီးတခွက်ငှဲ့ပေးနေလို့ ကျွန်တော်လည်း အရှိန်ရနေပြီ။ မယ်မင်းကြီးက ပိုပြီး ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်နေတော့ ကျွန်တော့ညီလေးလည်း နေရခက်နေပြီ။ တတ်လာတဲ့အရှိန်ကြောင့် ကျွန်တော်လည်း သတိမထားမိဘူး
အဲ့ဒါကို သူက မထိကလုတ်ထိကလုတ်ကနေ သိသိသာသာထိပြီး သေချာပွတ်သပ်လာတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မှိန်းနေမိတယ်။နွေးခနဲဖြစ်သွားလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ ကျွန်တော့်ကောင်ရောက်နေပြီ။ သူလည်းကျွန်တော့်စတီပေါ်မှာ ကုန်းကုန်းကြီး ပေါင်လည်လောက် စကပ်တိုလေးကလန်တတ်နေတော့ သူ့တင်ပါးကြီးက အထင်သားပဲ။ အတွင်းခံအမဲလေးသာမပါရင် ဖင်ပြောင်ကြီးဖြစ်နေမှာ။ ကျွန်တော့်လက်တေက ကျွန်တော်မခိုင်းပါဘဲ သူ့တင်ပါးဆီရောက်သွားပြီး ဂူပေါက်ကိုစမ်းနေတယ်။
သူလည်းချွဲနေတာပဲ။ ကျွန်တော့်လက်နဲ့အတွင်းအထုပ်လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူကျွန်တော့်ကို မော့ကြည့်လာတယ်။
သူ့အကြည့်ကို ကျွန်တော်ဘယ်လိုမှ တောင့်မခံနိုင်တော့တာနဲ့ ကျွန်တော့်အခန်းထဲ ထသွားပြီး လက်ကျန်ကွန်ဒုံးဗူးသွားယူတယ်။ ဧည့်ခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ ကြောင်တောင်တောင်လေးနဲ့ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်နေတဲ့ သူ့ကိုစတီပေါ် ဆွဲမှောက်လိုက်တယ်။ စကပ်ကို လှန်တင်လိုက်ပြီး အတွင်းခံအမဲလေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ညီလေးကို တေ့ပြီး ဂူတံခါးလေးကို ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တယ်
" ဆရာ ထည့်ပါတော့ "
သူ့ဆီက တောင်းဆိုသံလေးထွက်လာတယ်။မထည့်သေးဘဲ လမ်းပျောက်သလို လုပ်နေတုန်း သူ့လက်က အတင်းလာဖမ်းတာနဲ့ လက်ကိုဖမ်းချုပ်ထားလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး လှည့်ကြည့်တယ်
အဲ့အချိန်ပဲ ကျွန်တော့်ညီလေးကို ဂူပေါက်လေးထဲ ထိုးစိုက်လိုက်တယ်။ စူနေရာကနေ ဝိုင်းသွားတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော့်ညီလေးကို တရစ်ချင်းချော့သွင်းတယ်
အဆုံးထိရောက်သွားချိန်မှာတော့ ကပ်ရပ်သား သူ့ကို ဆွဲမလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းနမ်းပေးလိုက်တယ်။ သူလည်းပြန်ကြမ်းလာတယ် အပေါ်ကလျှာရော အောက်ကတင်ပါးတွေရော ကျွန်တော်လည်း လွတ်ထွက်မသွားအောင် ထိန်းရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်တယ်။
အချက်ရေဆယ်နဲ့ချီလာတော့သူ့တင်းပါးတွေတဆက်ဆက်လှုပ်လာပြီး တွင်းထဲကကျွန်တော့် ညီလေးကို ဖြစ်ညစ်တယ်။ ခဏကြာတော့ နွေးခနဲစိုစွတ်မှုကိုခံစားလိုက်ရပြီး သူပုံလျက်ကျသွားတယ်
ဝီစကီအရှိန်နဲ့ပါ ကျွန်တော်က မပြီးသေးတော့ တွင်းစိမ်လျက်နဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကပ်လျက်လေးမှေးတင်ပြီး သူ့အင်္ကျီအောက်က နို့ကိုနယ်လိုက် အစေ့လေး ခြွေလိုက်နဲ့ ဆွပေးတယ်
ခဏကြာတော့
" ဆရာမပြီးသေးရင် ဆက်လုပ်လေ "
သူ့ကို ဆွဲလှန်လိုက်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိဆောင့်တယ် တအင်းအင်း တအဲအဲဖြစ်နေတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ တရမ်းရမ်းဖြစ်နေတဲ့ သူ့ရင်သားတွေက ကျွန်တော့်ကိုသိပ်မပင်ပန်းစေဘဲ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားစေတယ်။သူကတော့ နောက်တကြိမ်ဆက်ပြီးသွားတယ်။
ကွန်ဒုံးကို ချီပြီး အမှိုက်အိတ်ထဲထည့်တော့ သူရေချိုးခန်းဆီ လျှောက်လာနေတာနဲ့ ကျွန်တော်ပါဝင်ပြီး ရေနွေးစပ်ပြီး သေချာ ဆေးပေးတာကို ငြိမ်ခံနေရင်း
" ဆရာက အရမ်းအရသာရှိတာပဲ "တဲ့။
အဲ့ညက သူ အဆောင်ပြန်မအိပ်ဖြစ်ပါဘူး။ကျွန်တော်နဲ့အတူ ဘောလုံးပွဲကြည့်ပြီး ကျွန်တော့်ကိုဖတ်လျက်နဲ့ပဲ အိပ်ပျော်သွားလို့ ပွဲပြီးတော့ ချီပြီး ကုတင်ပေါ်ရွေ့ဖို့ အလုပ်မှာ
နိုးလာပြီ ဗိုက်ဆာတယ်ဆိုတာနဲ့ တယောက်စာပဲ ပြင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်ညစာလေးကို ထပ်ပြင်ရင်း နှစ်ယောက်အတူစားဖြစ်ကြတယ်။
ပြီးပါပြီ။
``````````````````````````````
Just A Gift (လက်ဆောင်သက်သက်)
ဆောင်းမနက်ခင်းလေးက သာယာလိုက်တာ၊ အချိန်က မနက်(၅း၀၀) am၊ တချို့ဆိုင်လေးတွေစဖွင့်နေကြပြီ၊ ရှားရှားပါးပါးရတဲ့နားရက်လေးမှာ တယောက်တည်းအပြေးလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပေါ့၊ ပြေးနေရင်း grocery storeရှေ့ကိုရောက်တော့ ဖိနပ်ကြိုးပြေနေတာသတိထားမိလို့ ထိုင်စရာလိုက်ကြည့်တော့ အနားမှာခုံရှည်လေးတွေ့တယ်၊ အလွတ်တော့မဟုတ်ဘူး၊ ဂျာမန်တယောက်ထိုင်နေတယ်-
“May I sit here?”
“Of course, you can”
ဂျာမန်စကားကောင်းကောင်းမရသေးတာမို့ အင်္ဂလိပ်လိုပဲ နှုတ်ဆက်ခွင့်တောင်းလိုက်တော့။ သူကဖော်ဖော်ရွေရွေပဲပြန်ဖြေတယ်။ ဆိုတော့သူ့ဘေးမှာပဲဝင်ထိုင်ပြီး ဖိနပ်ကြိုးချည်နေလိုက်တယ်၊ သူ့ကပဲစတင်ပြီး မိတ်ဆက်စကားဆိုလာပါတယ်-
“ဒီအိမ်ရာမှာပဲနေတာထင်တယ်၊ ဒီနားမှာတွေ့တွေ့နေတတ်လို့”
“ဟုတ်ပါတယ်၊ ရှင်ကဒီမှာနေတာ ကြာပြီလား?”
“၃နှစ်လောက်ရှိပြီ”
“ဟုတ်ကဲ့ ကျမကရောက်လာတာ ၂လလောက်ပဲရှိသေးတယ်၊ တက္ကသိုလ်လာတက်တာလေ”
“ကျောင်းသူလား၊ ဘာMajorယူထားလည်း”
“Classic-Economicပါ၊ မေဂျာအဟောင်းကြီး၊ ဟီးဟီး”
“စိတ်ဝင်စားစရာရာပဲ၊ ခုခေတ်မှာEconimistတွေလိုအပ်တယ်၊ Money managementက သိပ်အရေးပါလာပြီ"
“နားရက်လေးရလို့ စိတ်ပြေလက်ပျောက် အပြေးထွက်လာတာ၊ ပုံမှန်ဆို ဒီအချိန်ကအလုပ်ချိန်၊ အလုပ်ကတနေ့လုံးလုပ်ရတာလေ”
“စာလုပ်လိုက်၊ အလုပ်ပြေးလုပ်လိုက်နဲ့ တော်တော်ပင်ပန်းမှာပဲ"
"မိဘကနိုင်သလောက်တော့ထောက်ပံ့ပါတယ်၊ ကျန်တာတော့ကိုယ့်ဟာကိုရှာပေါ့၊ ပင်ပန်းပေမယ့် ကျမနိုင်ပါတယ်”
ငြီးပြတယ်မထင်ရအောင် ကိုယ့်မျက်နှာကို ရယ်ရယ်မောမောပဲထားတယ်၊ သူများနိုင်ငံမှာနေကျောင်းတက်ရတာ ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့-
“ဇာလီ့မှာနားချိန်ရောရှိရဲ့လား”
“နည်းနည်းပဲရှိတယ်၊ ညပိုင်းအတန်းတက်၊ မနက်အလုပ်လုပ်ပေါ့၊ ညနေပိုင်းလေးတွေတော့ relaxလုပ်ပါတယ်၊ စာဖတ်တာဖြစ်ဖြစ်၊ ရုပ်ရှင်ကြည့်တာဖြစ်ဖြစ် တခုခုလုပ်တယ်”
“နာမည်က?”
“Inzali(အဉ္ဇလီ)ပါ၊ Call me “Zali”!”
“နာမည်ကခေါ်လို့ကောင်းတယ်၊ အရမ်းလည်းလှတယ်၊ ကြိုးစားတဲ့စိတ်ဓာတ်ကိုလည်း အရမ်းသဘောကျတယ်၊ ဒီညနေ အတူတူညစာသွားစားကြမလား”
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ ကျမမှာရည်းစားရှိလို့ပါ”
“အော်…ဟုတ်တာပေါ့၊ ရပါတယ်၊ ကိစ္စမရှိပါဘူး”
“ရှင်နဲ့တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်၊ နောက်လည်းလမ်းတွေ့ရင် ခေါ်ပါပြောပါနော်”
“May be, တနေ့နေ့ပေါ့၊ May be ကိုယ့်ဘက်ကလက်ဆောင်တခုခုပေးရင် ဇာလီဘက်ကလက်ခံပြီး ကိုယ့်နဲ့အတူညစာလိုက်စားတာမျိုးကို မျှော်လင့်ပါတယ်၊ ကို…ဇာလီကိုအရမ်းသဘောကျမိလို့ပါ၊ ဇာလီက အရမ်းလည်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်လေ”
“အကိုရှင့်…
ငြင်းဆိုဖို့စကားစလိုက်ချိန်မှာပဲ သူ့အိပ်ကပ်ထဲက ယူရို၂၀၀တန်တရွက်ကို ထုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး-
“ဒီလိုဆိုရင်…?”
“No, No no…I’m not for sale! Thank you”
သူ့အိပ်ထဲက နောက်ထပ်ယူရို၂၀၀နှစ်ရွက်ထပ်ထုတ်ပြီး ယူရို၆၀၀ကိုင်ပြီး ကျမဘက်ကို-
“How about this…?”
“ရှင်ကျမကို ငွေနဲ့လာဝယ်နေတာလား?”
“No, လုံးဝမဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါကလက်ဆောက်သက်သက်ပေးတာပါ”
ဘာမှကိုမပြောခြင်တော့လို့ ကျမပြုံးပဲကြည့်နေလိုက်တော့တယ်၊ ဒါကို သူကတော့လက်မလျှော့သေးပဲ-
“ဒီလိုဆိုရင်ရော…?”
အမလေး! သူ့လက်ထဲမှာကိုင်ထားတာ ယူရို၁၀၀၀။ ယူရို၁၀၀၀ကြီးများတောင်-
“ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့ပါဘူးရှင်”
“ယူလိုက်ပါ၊ မုန့်ဖိုးသက်သက်ပေးတာပါ၊ ဒီအတွက် ဘာကျေးဇူးကျွေးမှခံစားစရာမလိုပါဘူး”
“တကယ့်ကို အလွတ်ကြီး ပေးလိုက်တော့မှာလား”
“ဇာလီဘက်ကအမှန်တကယ် ကိုနဲ့အတူညစာစားဖို့ဆန္ဒရှိမှသာ ဖုန်းကနေစာပို့လိုက်ပါ၊ ညီမသဘောအတိုင်းပါပဲ”
အံ့အားသင့်လွန်းနေတဲ့ ကျမရဲ့အဖြေက-
“ညစာစားဖို့လောက်ကတော့…”
“ကိုအရမ်းပျော်သွားပြီ…”
ယူရို၂၀၀တန်(၅)ရွက်၊ ယူရို၁၀၀၀ ကျမလက်ထဲကိုထည့်ပေးလိုက်တယ်-
“အကိုရက်ရောလွန်းပါတယ်၊ ကျမလို ကျောင်းတက်ရင်းအလုပ်လုပ်တဲ့သူအတွက်တော့ ဒီလောက်ပိုက်ဆံ တခါမှမကိုင်ဖူးဘူး”
“အခုဇာလီရဲ့ငွေဖြစ်သွားပြီ၊ ကို့မှာတော့နေတိုင်း ဇာလီကိုလိုက်ကြည့်ရင်း ပြုံးပျော်နေရတာ”
ဇာလီပြုံးမိသွားတယ်၊ သူကိုလည်းမျက်လုံးခြင်းဆုံကြည့်မိတယ်၊ သူလည်းလိုက်ပြုံးပြီး-
“ကိုယ့်ကိုပျော်ရွှင်ခွင့်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော်”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ ကျေးဇူးတင်ခံရတာ ဒါပထမဆုံးပဲ၊ ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ ရူပါကြေးဆိုပြီးသာရရင် ဘဝကြီးကသိပ်နေလို့ကောင်းမှာပဲ..ဟဲဟဲ”
“ကိုထပ်ပြောမယ်နော်၊ ဒီငွေအတွက် ဘာမှစိတ်ထဲမထားပါနဲ့”
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ ဒါဆိုရင်…”
“ဇာလီဖုန်းနံပါတ် ပေးခဲ့လေ..”
ဆိုပြီး သူ့ဟန်းဖုန်းကိုပေးတယ်၊ ဇာလီလည်းယူပြီး သူ့contactထဲကျမဖုန်းနံပါတ်ကိုထည့်ပြီး ပြန်ပေးလိုက်တယ်-
“ဒါဆို ကျမဆက်ပြေးလိုက်ဦးမယ်နော်”
“OK, Have a nice day”
“ဒီနေ့တော့ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေ ခံစားနေရတယ်ရှင် သွားပြီနော်….”
-------------
“Ting…Ting…"
တံခါးဖွင့်လိုက်တော့၊ သိပ်ကိုလှပတဲ့ black dinner dressလေးနဲ့ ဇာလီကိုတွေ့လိုက်ရတယ်၊ လက်ထဲမှာလည်း ရှန်ပိန်တလုံးနဲ့-
“Hello Zali! Please, come in”
“Thanks”
“ဝတ်စုံကamazingပဲ…တပတ်လောက်လှည့်ပြပါဦး…..Wow…ဇာလီနဲ့တကယ့်ကိုလိုက်ဖက်တာပဲ”
“Thank you…ဒီတနေ့လုံး ဇာလီကို တောက်လျှောက်မြှောက်နေတော့တာပဲနော်၊ ဒီမှာ ရှန်ပိန်ဝယ်လာပါတယ်၊ ညစာနဲ့လိုက်မယ်ထင်ပါတယ်”
“Perfect! ခနထိုင်ပါဦး”
Bastianရဲ့အခန်းက Decorationသေချာပြင်ဆင်ထားတယ်၊ ပါကေးခင်းနဲ့ နံရံကိုလည်းstickerကပ်ထားတယ်၊ ပရိဘောဂတွေကလည်း modernပစ္စည်းတွေပါပဲ၊ ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာတော့ ဘာမှမတွေ့ရဘူး-
“ဒီနေ့အဆင်ပြေရဲ့လား”
“ပြေပါတယ်၊ ပြေးပြီးပြန်လာတော့ အိမ်ကိစ္စနည်းနည်းလုပ်တယ်၊ ပြီးတော့ချက်ပြုတ်သန့်ရှင်းလျှော်ဖွတ်ဘာညာပေါ့၊ နားရက်ဆိုတော့”
“ဇာလီဒီနေ့ရေလည်လန်းတယ်၊ ဝတ်စုံကလည်းလှတော့ stunning beautyပဲ၊ ပြီတော့ ဆံကေသာကျော့ကျော့လေးနဲကလိုက်ဖက်ညီ၊ စိန်နဲ့မြလိုချီးမွန်းမကုန်ပါပဲ”
“ဟုတ်ပါပြီ၊ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ ဘတ်စတီယန် ဒီမှာတယောက်တည်းနေတာလား”
“ဟုတ်တယ်လေ”
“အခန်းကအရမ်းကောင်းတာပဲ၊ ဒီလောက်ထိထင်မထားမိဘူး၊ Bastianက ဘာအလုပ်လုပ်တာလည်း”
“ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းလေးတခုထောင်ထားတယ်၊ အသေးလေးပါပဲ၊ သူများအတွက်တော့ အလုပ်မလုပ်ပေးခြင်ဘူးလေ”
“ဟုတ်ပါတယ်၊ ဖြစ်နိုင်ရင်ဇာလီလည်း ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းပဲလုပ်ခြင်တယ်၊ လောလောဆယ်တော့ ရင်းနှီးငွေမရှိသေးဘူး”
“ဇာလီငယ်ပါသေးတယ်၊ အခွင့်အရေးရလာမှာပါ၊ တကယ်ဆို ဒီလောက်လှတဲ့ဇာလီက အလုပ်တောင်လုပ်စရာမလိုပါဘူး”
“ဟားဟားဟား၊ လာပြန်ပြီဒီစကား၊ မြှောက်ပြန်ပါပြီ”
“အတည်ပြောနေတာ၊ အခွင့်အရေးသာပေးရင် ဇာလီကိုစောင့်ရှောက်ခြင်တဲ့သူတွေအများကြီး တန်းစီစောင့်နေတာ၊ သူတို့ကိုသာ ကြိုးစားခွင့်ပေးလိုက်ရုံပဲ”
“ဟီးဟီးဟီး…မဟုတ်ရပါဘူးရှင်၊ ဒါနဲ့Dinnerရရင် စားကြမလား”
စားပွဲပေါ်မှာ ခုထိဘာမှမရှိသေး-
“အယ်…မေ့နေတာ ညစာက မမှာရသေးဘူး”
“ဟယ်…ရှင်ကကျမကို ညစာစာဖို့ဖိတ်ပြီး ခုဘာမှမရှိဘူးဆိုတော့...”
“ကိုတို့တခုခုစဉ်းစားကြမယ်လေ"”
ပြောနေရင်းသူ့လက်က ဇာလီ့ပေါင်ပေါ်ရောက်လာတယ်၊ လက်ချောင်းတွေက မထိတထိသုံးသပ်လာတယ်-
“ရှင် ဒါကဘာသဘောလည်း၊ ကျမမှာရည်းစားရှိတယ်လို့ ရှင့်ကိုအစောကြီးကတည်းက ပြောထားပြီးသား၊ ဒီအကြံနဲ့ဖိတ်တာဆိုရင် ခုချက်ခြင်းကျမပြန်မယ်”
ချက်ခြင်းထရပ်ပြီး ပြန်ဖို့အခန်းတံခါးဘက်ကိုဦးလှည့်-
“Wait! Wait! ခနလေး၊ ခနလေး”
သူ့ကိုမျက်လုံချင်းဆုံကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာထားကတည်တည်ပဲ၊ ခန့်မှန်းရခက်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ပါလား-
“မနက်တုန်းက ဇာလီမှတ်မိလား”
“ကျမကို ဒီအတိုင်းယူရိုတွေပေးလိုက်တယ်လေ မှတ်မိတယ်”
“အဲ့ဒါက ကိုဒီအတိုင်းပဲပေးလိုက်တာနော်"
“ဟုတ်တယ်၊ ကျမလည်း ညစာအတူစားဖို့ကိုပဲ သဘောတူပြီးလာခဲ့တာလေ”
“ဟုတ်ပါတယ် ဟုတ်ပါတယ်၊ ခုပြောမှာက အဲ့မုန့်ဖိုးနဲ့မဆိုင်ပါဘူး၊ ကိုပြန်လည်းမတောင်းပါဘူး၊ တချက်ပဲစဉ်းစားကြည့်ပါ၊ ယူရို၁၀၀၀၊ ဇာလီလစာထက်တောင်များသေးတယ်မလား၊ အဲလိုမျိုး မုန့်ဖိုးတွေမကြာခနမလိုခြင်ဘူးလား”
“ကျမမှာ ရည်းစားရှိတယ်”
“ရည်းစားရှိနေတာတောင်မှ ဇာလီကို့အခန်းကိုလာလည်တယ်၊ အလှဆုံးပြင်ဆင်လာတယ်၊ ဇာလီရည်းစားနဲ့dateသွားတဲ့အကြိမ်တိုင်းတောင် ဒီလောက်လှအောင် ပြင်ဆင်ပြီးသွားလိမ့်မယ်လို့ ကိုကတော့မထင်ဘူး၊ ဆိုလိုခြင်တာက ဇာလီကို့ယ်ကို စိတ်ဝင်စားပါတယ်၊ ဒါကြောင့်မို့ ခနပြန်ထိုင်ပါဦး၊ ခနထိုင်စကားပြောကြရအောင်”
အပြောအဆိုစီးပိုးလွန်းတဲ့သူ့ကို စိတ်ထဲချဉ်မိပေမယ့် ထိုင်ခုံပေါ်တော့ပြန်ထိုင်လိုက်ပါတယ်-
“ဇာလီ့ရဲ့ရည်းစားက ဘယ်လိုလူမျိုးလည်း”
“သူက ပုံမှန်လူကောင်းတယောက်ပါပဲ”
“ဇာလီက လှပထက်မြက်တဲ့ မိန်းကလေးတယောက်၊ ကိုယ့်စားရိတ်ကိုယ်ရှာ အလုပ်လုပ်ရင်းကျောင်းတက်တယ်၊ အိပ်ချိန်တောင်ပြည့်ပြည့်ဝဝမရဘူး၊ ဒီထဲကမှ အချိန်ရအောင်ယူပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဂရုစိုက်တယ်၊ ကျန်းမာရေးအတွက် အားကစားလုပ်တယ်၊ ဇာလီ့ရည်းစားကတော့ သာမာန်လူဆိုတော့ သူကဇာလီနဲ့ထိုက်တန်ရဲ့လားဆိုတာကို စဉ်းစားဖူးလား”
“ဒါကတော့ လူတယောက်နဲ့တယောက် လိုခြင်တာတွေမတူကြဘူးလေ”
“လိုခြင်တာတွေမတူကြဘူး၊ ဟုတ်ပြီ၊ ဒါဆိုကိုကတော့ ဇာလီလိုခြင်တာဘာမဆို ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တယ်”
Bastian ဒီလူပြောရဲဆိုရဲရှိလိုက်တာ၊ ကျမဖြင့်သူ့မျက်နှာကို တည့်တည့်တောင်မကြည့်ရဲတော့ဘူး၊ လက်နှစ်ဖက်ကို ထိုင်ခုံပေါ်နောက်ပြန်ထောက်ရင်း ဦးတည်ရာမဲ့လျှောက်ကြည့်နေမိတယ်-
“ဇာလီကိုနဲ့တွဲမယ်ဆိုရင် အနည်းဆုံးတော့ ဇာလီကျောင်းတက်ဖို့အတွက် အလုပ်လုပ်စရာမလိုတော့ဘူး၊ ကိုအားလုံးတာဝန်ယူမယ်၊ ဇာလီကအိပ်ရေးဝအောင်အိပ်၊ လေ့ကျင့်ခန်းလေးလုပ်၊ စာကိုအာရုံစိုက်လေ့လာရုံပဲ၊ မကောင်းဘူးလား?”
“နောက်ပြီးတော့ ဇာလီနဲ့ကိုနဲ့ tripတွေတူတူထွက်ကြမယ်၊ နောက်အပတ်ထဲတောင် ကိုခရီးသွားဖို့ရှိတယ်၊ business trip၊ နွေထွေးတဲ့ကမ်းခြေမြို့ကိုလေ၊ ဇာလီကိုနဲ့အတူလိုက်မလား”
“မစဉ်းစားတတ်တော့ပါဘူးရှင်…”
ကျမပြုံးလိုက်မိသလားမမှတ်မိ၊ သူကပိုရဲတင်းလာပြီး ညာလက်ကကျမပေါင်ကိုကိုင်ထားတာ မလွှတ်တော့၊ နောက်လက်တဖက်က ကျမမျက်နှာပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ ဆံနွယ်တွေကိုသပ်တင်ပြီး၊ ကျမရဲ့ပါပြင်လေး၊ နောက်တော့မေးစေ့လေးကို ကိုင်ထားရင်း-
“ဇာလီလိုမင်းသမီးလေးတပါးက ပင်ပင်ပန်းပန်းတွေ မလုပ်ရပါဘူးကွာ”
ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့လက်နဲ့သုံးသပ်နေတော့လည်း ကျမမငြင်းဆန်မိဘူး၊ ဒီအချိန်မှာသူမျက်နှာက ရုတ်တရက်ကိုင်းကျလာပြီး ကျမတို့နှစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းခြင်းထိစပ်သွားမိကြတယ်၊ အနမ်းကခနလေးပဲကြာလိုက်ပေမယ့် စိတ်ဝိဉာဏ်ကခန္ဓာကိုယ်အပြင်ကို ခုန်ထွက်သွားသလိုပါပဲ၊ သူ့မှာ တန်ခိုးရှိတယ်-
“ဘယ်လိုလဲ အချစ်လေးကိုစောင့်ရှောက်ဖို့အခွင့်အရေး ကိုယ့်ကိုပေးပါလား”
“ဒါပေမယ့် ကျမ….
ငြင်းဆန်မယ့်ကျမရဲ့စကားကို အထွက်တောင်မခံပဲ ပိတ်နမ်းချပလိုက်တဲ့ Bastionရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက ကျမကိုအနိုင်ယူသွားပါပြီ၊ ခုကစပြီး သူ့ကိုကျမချစ်တော့မယ်၊ ချစ်သူသစ်ရဲ့ အချစ်သစ်တွေနဲ့ ကြည်နူးပျော်ရွှင်တော့မယ်-
ထိုင်ခုံမှာထိုင်နေတဲ့ကျမကို ချစ်သူကအပေါ်ကနေမိုးပြီး အနမ်းတွေတရစပ်ကိုချွေတာ နှုတ်ခမ်းခြင်းခွာလိုက်ချိန်မှာ ကျမဖြင့်မောကျန်ခဲ့ရတယ်၊ ချစ်နမ်းချွေနေရင်း ရဲတင်းတဲ့ချစ်သူရဲ့လက်တဖက်က ကျမdressပေါ်ကနေ ရင်သားတွေကိုကိုင်တွယ်တာပေါ့၊ ကျမလည်း တရိတ်ရိတ်တက်လာတဲ့ရမက်လှိုင်းကို တလှိုက်လှိုက်ခံစားနေလိုက်တာပေါ့ရှင်၊ ကျမကငြိမ်ခံနေတော့ ထင်ထားတဲ့အတိုင်း သူကရွှေအေးပန်ကန်တက်ပြီး ကျမပေါင်တွေကို ကိုင်ပွတ်တယ်လေ၊ ချစ်သူလက်တဖက်က ပေါင်ကြားထဲကိုကျူးကျော်လာပြီး အတွင်းခံအနက်လေးကိုဆွဲ…ဘေးကိုပို့လိုက်ပြီး လက်ချောင်းကတွင်းဝကို ထိပါးလာတော့လေ…ကျမဖြင့် စိတ်ထလွန်းလို့ မျက်လုံးလေးတွေမိန်းကျသွားရတာ…ချစ်သူကအလိုက်သိသူပါ လက်ကဆော့နေပေမယ့် ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို တချက်ခြင်းထိထိပြီး နမ်းပေးနေတာဆိုတာလေ ကျမဖြင့်ချိုလိုက်တာ-
ဒီတကြိမ်နှုတ်ခမ်းခြင်းခွာလိုက်ချိန်မှာ ချစ်သူနှစ်ဦးတို့ မျက်လုံးခြင်းဆုံပြီး အပြန်အလှန်အပြုံးလေးတွေဖလှယ်ကြတယ်၊ ချစ်သူခန္ဓာကိုယ် ပြန်မတ်သွားတာကိုကျမက ခါးညောင်းလို့ထင်မိတာ၊ ဘယ်ဟုတ်မလည်း ကျမမျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှာ ချစ်သူကဘောင်းဘီကြယ်သီးနဲ့ ခါးပတ်ဖြုတ်၊ ဇစ်ဖွင့်ပြလိုက်မှ သူ့အကြံရိတ်စားမိရတယ်၊ နောက်ကျသွားပါပြီ၊ ချစ်သူကအတွင်းခံကို အောက်ဖက်လျှောချလိုက်ချိန်မှာ ကိုယ့်ဘက်ကိုသေနတ်လိုချိန်ထားသော ဖြောင့်တန်းနေတဲ့ ခေါင်းထိပ်နီနီစစ်သားကြီးတယောက်၊ သေနတ်ပြောင်းဝကနေ ချစ်သူကိုမျက်လွှာပင့်ကြည့်မိချိန်မှာ ချစ်သူလက်ကကျမခေါင်းကိုကိုင်ဖက်ဆွဲ ခါးကရှေ့ကိုဆတ်ကနဲ-
ချစ်သူက တကိုယ်ရေသန့်ရှင်းမှုရှိသူပါ၊ သေခြာဆေးကြောသန့်စင်ထားတဲ့ ချစ်သူ့စစ်သားကြီးရဲ့ကိုယ်သင်းရနံ့က တကယ်ကိုနှစ်မျို့တိမ်းမူးစေတယ်၊ ချစ်စိတ်နဲ့ချစ်သူကို အာခံတွင်းမှာငုံထားကာ အချစ်တွေအပြည့်နဲ့ နွေးထွေးစိုစွတ်စေတယ်လေ၊ ချစ်စိတ်ကြောင့်ချစ်သူမျက်နှာပေါ်က ပြောင်းလဲမှုတွေကို ငေးမောကြည့်ရင်းပေါ့-
“Good girl…..”
ချစ်သူကိုချောမွေ့အောင်ချစ်ပေးနေရင်း တအောင့်လောက်ကြာတော့ လွတ်လပ်နေတဲ့ကျမခေါင်းကို ချစ်သူလက်တွေက တဖန်ပြန်လည်ထိန်းချုပ်လာပါတယ်၊ ဆံပင်တွေကိုဆွဲကိုင်ရင်း ချစ်သူခြေလှမ်းတွေက နောက်ကိုဆုတ်တော့ သူ့အလိုကျ ကျမကလည်း လိုက်ပါရတာပေါ့၊ နောက်ဘက်ကခုံပေါ်ချစ်သူက ထိုင်အချ၊ ကျမကတော့ ချစ်သူရှေ့မှောက် ဒူးထောက်ခစား-
````
ဒီလိုနဲ့ ကျိတ်ခဲမနိုင်တော့တဲ့ချစ်သူဟာ ကျမခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်လုံးနဲ့ဆွဲကိုင် တရကြမ်းဖိချပါတော့တယ်၊ ကျမလည်း အသက်မဝတဝနဲ့ဆက်ချစ်ပေဂရတာပေါ့ရှင်၊ မျှော်လင့်ထားသလောက်တော့မကြာပဲ ချစ်သူရဲ့အချစ်တွေပေါက်ကွဲ ကျမလည်းအချစ်တွေနဲ့စိုရွှဲတာပါပဲ၊ တော်တော်များတဲ့ အချစ်ရဲ့အနှစ်အရသာက မိခင်နို့အရသာလို နည်းနည်းတောင်ချိုတိုတိုနဲ့ ဘာတွေစားလည်းမေးကြည့်ဦးမှ-
အချစ်အနှစ်တွေကိုလား? ရွံစရာလားရှင် မျိုချလိုက်တာပေါ့၊ ချစ်သူမျက်နှာကြည့်နေရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကိုပါလျှာနဲ့သပ်ပစ်လိုက်တာ ပြီးရော၊ ကျေနပ်သွားတဲ့ချစ်သူက ကျမကိုသူ့နားဆွဲယူပြီး အနမ်းတွေဆုချပါတယ်၊ နမ်းလို့လည်းဝရော လွှတ်ပေးမယ်ထင်လား၊ ကျမခန္ဓာကိုယ်ကို ပွေ့ချီလိုက်ပြီးအိပ်ရာပေါ်ပစ်ချ၊ သူကလည်းဒူးထောက်တက်လာ၊ ကျမကိုယ်ကိုဆွဲမှောက်လိုက်ပြီး ခါးကနေလက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်မလိုက်တော့ လေးဖက်ထောက်ပုံစံ၊ ချစ်သူဘယ်လက်က ကျမပုခုံး၊ ညာလက်ကခါးကို မြဲနေအောင်ချုပ်ကိုင်ထားပြီး……ဟိတ်…….!!!!!
“ဖတ်…”
“အားးးးးး”
ကျမရှူးပေါက်တဲ့အပေါက်ဝက မျက်ကနဲတချက်…
“ဖတ်…”
“အားးးး ဟားး ဟားး”
တင်ပါးစုံနေရာကနေက အောင့်ကနဲတချက်…
“ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်” “အာာာားးးးး အား အား”
Air-conကြောင့် အခန်းကအေးမြပေမယ့် ချစ်သူနှစ်ဦးကတော့ ချွေးတွေရွှဲနစ်လို့…သံရှည်ဆွဲအော်သံတွေ…မချိတင်ပဲရှိုက်သံတွေ…3/4တိုင်မင်လောက်နဲ့ တချက်ခြင်းတချက်ခြင်း ဆောင့်မိသံတွေ...တခါတရံထွက်လာတတ်တဲ့ လေအန်သံတွေ...ဒါတွေက ကျမတို့ရဲ့ ကြင်စဦးချစ်ခြင်းရဲ့ တေးသံတွေပေါ့ရှင်၊ ကျမမှာတော့ မိန်းမကိုယ်အတွင်းထဲကနေ စူးကနဲစူးကနဲဖြစ်လာလိုက်...တအားကျဉ်လာပြီး ရှိန်းမျှသွားလိုက်နဲ့ ချစ်ခြင်းဟာဆွဲမက်ဖွယ်ပါပဲ-
အဆုံးသတ်ကိုနီးကပ်လာချိန်မှာတော့ ချစ်သူ(Bastian)ရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေဟာ ယခင်ထက်ပိုမိုမြန်ဆန်လာပါတယ်၊ impactကတော့ စကတည်းကပြင်းထန်ပြီးသား၊ ချစ်သူရဲ့ထိပ်နီနီကြီးက ကျမမိန်းမကိုယ်ရဲ့အတွင်းဆုံး အနက်ဆုံးအထိအောင် ထိုးဖောက်ဝင်ထွက်ပုံသွင်းနေရင်းက အဆုံးမှာတော့ ကျမရဲ့မိန်းမကိုယ်လေး ရေကြီးသွားခဲ့ရပါတော့တယ်…
-------------
အိတ်မောကျသလိုလိုဖြစ်သွားတဲ့ကျမ မျက်လုံးတွေပွင့်လာချိန်မှာ ချစ်သူရဲ့ရင်ခွင်ကိုမှီလို့ပါ၊ ရွှေလည်တွဲပြီးချိန်မှာ ခုလိုထွေးဖက်ထားခြင်းက မိန်းမသားတို့အတွက် စိတ်ပျော်ရွှင်၊ စိတ်လုံခြုံစေတယ်လေ-
ကျမက ကံကောင်းသူတယောက်ပါ…!
အားလုံးပြီးတော့မှ လက်ရှိချစ်သူကိုသတိရပြီး ဝမ်းနည်းမိသလိုလို…အားနာမိသလိုလို…ငါအမှားလုပ်မိပြီလား…??? မေးခွန်းများစွာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်မေးရင်း-
``````````
နောက်တနေ့……
“ဇာလီ…ရော့…မုန်ဖိုးယူယားလိုက်”
လက်ထဲရောက်လာတဲ့ ယူရိုတွေကိုရေတွက်ကြည့်လိုက်တော့ ယူရို၅၀၀တန်(၈)ရွက် စုစုပေါင်းယူရို၄၀၀၀တိတိ-
“ဇာလီလိုအပ်တာသုံးဖို့အတွက်ပါ…ဇာလီနဲ့ထိုင်တန်ပါတယ်…”
ကျမက ကံကောင်းသူတယေက်ပါ…!
---------------
ပြီးပါပြီ။
............................................⭐⭐⭐⭐⭐..........................................
ပြီးပါပြီ။
