ငြင်းဆန်နိုင်စွမ်းမရှိ (စ/ဆုံး)

ငြင်းဆန်နိုင်စွမ်းမရှိ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

တစ်ရွီးရွီး အသံလာရာကို ထွန်းကို ပျဉ်ချပ်နှစ်ခုကြား အပေါက်လေးမှ ချောင်းကြည့်လိုက်မိသည်။ မမခင်မိုးရီ အတွင်းခံ ပန်တီလေး အောက်လျော့ချွတ်ပီးလုံချည်ကို မတင်ကာ ထွန်းကိုဘက်လှည့်ပီး ရှူးထိုင်ပေါက်နေသည်။ ထွန်းကို အိမ်သာထဲရှိနေတာကို အမဖြစ်သူ ခင်မိုးရီ မသိရှာပါ။ ထွန်းကိုသိနေသည်။ 

မမခင်မိုးရီ ကျောင်းက ပြန်လာသည်နှင့် အမြဲရှူး ပေါက်နေကြမို့ ထွန်းကို ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ အပျိုပေါက် ဆိုပေမယ့် မမ စောက်မွေးနုလေးတွေက တော်တော်ရှည်နေပြီ။ ဘေးတဖတ်တစ်ချက်မှစောက်ပက်လေးက ဖုဖောင်းနေပြီး ပဲနီစေ့ခန့်စောက်စိလေးအောက် အကွဲကြားမှ ရူးထွက်နေတာကြည့်ရင်း ထွန်းကို လိင်တန်လေး ထောင်မတ်လာသည်။ 

လူပျိုပေါက်စ ၁၆နှစ် အရွယ်မို့ ဒစ်ဖူးလေးကို မနည်းဖြဲလိုက်ရသည်။ ဒစ်ဖူးထိပ်မှ အရည်ကြည်လေးများနှင့် ဒစ်ဖူးလေးကို လက်နှစ်ချောင်းနှင့်ပွတ်လိုက်သည်။ ကြက်သီးများထပြီး တော်တော်ကောင်းသည့် အရသာကြောင့်။ ဒစ်ဖူးထဲမှ ဖြူ ဖြူ ပြစ် ပြစ် အရည်များထွက်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခိုက်ပြီး အသက်ရှူသံများ ပြင်းထွက်လာသည်။

“ အထဲက လူရှိလား ” 

“ ဟုတ် မမ ရှိတယ်”

“ သေနာကောင်လေး အသံမပေးဘူး ..ငါတော့..ဘယ်သူမှ မရှိဘူးဆို လှန်ပေါက်မိပီ”

အိမ်သာထဲမှ မောင်လေးအသံကြောင့် ခင်မိုးရီရှူးပေါက်ပီး ပြန်လှည့်သွားသည်။ ထွန်းကို မြင်လိုက်ရသော အမဖြစ်သူ စောက်ပက်လေးကို မှန်းပီး သူ့လီးကြီးကို ဂွင်းထု လိုက်တော့သည်။ သိပ်မကြာလိုက် ဒစ်ဖူးထဲမှလီးရည်ဖြူ ပြစ်ပြစ်တော်တော်များများ ထွက်လာတော့သည်။ အရင်ကတော့ လီးရည်အကြည်များပင်ထွက်သည်။

သိပ်မကြာသေးပါ ။ ခုလိုဖြူ ဖြူ ပြစ်ပြစ်ထွက်လာသည်မှာ တစ်လပင် မရှိသေးပါ။ ထွန်းကို ဂွင်း တိုက်ပီး ဒစ်ဖူးလေးပြန်ဆွဲချတော့ ဒစ်ဖူးက ပြန်ဖုန်းမရဖြစ်နေသည် စိတ်ထဲကြောက်လာပြီး မနည်း ဆွဲဖုံးမှပြဲနေသေ ာဒစ်ဖူးပြန်ဖုန်းသွားတော့သည်။ 

“ ထွန်းကိုရယ် နင့်မလဲ ချီးပင်များပေါက်နေလား အိမ်သာ..တက်နေလိုက်တာ”

ခင်မိုးရီ အိမ်သာထဲမှ ဆင်းလာသော မောင်ဖြစ်သူကို ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ ..ဟာ မမကလည်း ဗိုက် တွေတအားနာ နေလို့ပါဗျာ..ထွန်းကို ပုဆိုးကြားမှ ဂွင်းတိုက်ပီးစ လိင်တန်ကြီးက တစ်ရမ်းရမ်း လှုပ်ခတ်နေတာမြင်ရတော့ ခင်မိုးရီစိတ်ထဲ တစ်မျိူး ခံစားလိုက်မိသည်။

“ နင်မသိလို့ဟ ငါ့အကိုဆို ငါ့..အတွင်းခံပန်တီတွေယူပြီး အိမ်သာထဲမှာ ဂွင်းထုနေတာ ပြီး တော့ ပြန်ထားတယ်..ငါမသိအောင် ကြည့်လိုက်တော့ ပန်တီမှာ အကို့ အရည်တွေက စိုရွဲနေတာလေ ငါလည်း အကုန်အပေတွေလျော်ဖို့ ရေစိမ်ထားတာဆိုတော့ ကောက်ဝတ်မိတယ်လေ စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးဟာ ယားကျိကျိဖြစ်နေတာ”

“ ကောင်မ ယွတယ်နော် နင် မောင်နှမချင်းတောင်”

ခင်မိုးရီ ကျောင်းမှာ သူငယ်ချင်း စံစံပြောသော စကားများကို ပြန်သတိရလိုက်မိသည်။ ခုလည်း မောင်လေး ငါရှူးပေါက်တာကြည့်ပီး အဲလိုများ လုပ်လာပြီလား တွေးလိုက်မိသည်။ သေချာနေပါပီ မောင်လေး ထွန်းကို မိမိရှူးပေါက်တိုင်း အမြဲလိုလို အိမ်သာထဲအမြဲရှိနေတာ ခင်မိုးရီတွေနေရသည်။

ခုတော့ ခင်မိုးရီ ရှက်မနေတော့ မိမိစိတ်ထဲကပင် သေချာမြင်အောင် ပေါက်ပြနေပေးမိလာတော့သည်။ အိမ်က သုံးပင်အိမ် မြေစိုက်ဖြစ်သည်။ ခင်မိုးရီတို့မောင်နှမက ခြေရင်းခန်းအိပ်ကြသည်။ အမေနဲ့အဖေကခေါင်းရင်းခန်းအိပ်ကြသည်။ 

တစ်ညတွင် ခင်မိုးရီ အိပ်ယာနိုးတော့ အပေါ့သွားမည် အလုပ် ခေါင်ရင်းက အသံတွေကြောင့် ခင်မိုးရီ ထရံပေါက်မှ အသာချောင်းကြည့်မိသည်။ ဇာခြင်ထောင်အတွင်း လေးဘက်ကုန်းနေသော မိခင်ဖြစ်သူကို အဖေဖြစ်သူက ကားယားခွပြီးအပေါ်မှလိုးနေတာ မြင်လိုက်ရသည်။ အခုအရွယ်ထိ ခင်မိုးရီ လိုးတယ်ဆိုတာ ကြားဘူးခဲ့ပေမယ့် မမြင်ဘူးခဲ့ပါ။

အွန်လိုင်းက ဖေ့ဘွစ်မှ လိုးပုံလိုးကားများသာ မြင်ဘူးကြားဘူးခဲ့ရသည်။ ထွန်းကို အမဖြစ်သူနိုးလာသည်မို့ မေမေနဲ့ဖေဖေ လိုးတာချောင်းကြည့်ဂွင်းထုရာမှ အသာပြန်အိပ်နေရသည်။ မမခင်မိုးရီ ချောင်းကြည့်နေတာသိရတော့ မမ ဘာလုပ်ဦးမည်လဲ သိချင်နေမိသည်။ 

“ တော်ပါတော့ကိုထွန်းမောင်ရယ် နင့်မလဲ အတင်းရောဇွတ်ရော နွားငတ်ရေကျ ပဲ”။

“ အင်းပါ….ပြီး ပြီးပါပြီ…..

မေမေနဲ့ဖေဖေ ပြောသံတွေ တိတ်ဆိတ်သွားတော့ မမခင်မိုးရီ နောက်ဘေးပေါက်မှ အသံမမြည်အောင် ဖွင့်ပီး ပြန်ဝင်လာတယ်။ နောြက်ပီးဖက် လုံးကိုခွပီး ကုန်းကုန်းကြီး ညှောင့်လုပ်နေတာကို မြင်လိုက်ရတယ်။ ကြာတော့ အသက်ရှူသံတွေပြင်းလာပြီး ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။ ထွန်းကို မမ မေမေတို့ အလိုးခံတာကြည့်ပီး စိတ်ဖြေတာပဲလို့ သိလိုက်ရတော့ မိမိလည်း မိမိနိုးနေတာ သိအောင် သူ့လီးကြီးအပြင်ထုတ်ဂွင်းတိုက်နေလိုက်မိပါတော့တယ်။ 

ခင်မိုးရီ မီးရောင်မှိန် မှိန် ထိုးနေသော အလင်းရောင် မှ မောင်ဖြစ် သူဂွင်းတိုက်တာ ကြည့်ပြီး မိမိလုပ်နေတာမြင်သွားပီဆိုတာ သဘောပေါက်လိုက်မိကာ ရှက်စိတ်များ ထူပူလာမိတော့သည် ။ သိပ်မကြာလိုက် မောင်လေးဂွင်းတိုက်ပီး ပြန်အိပ်ပျော်သွားတော့မှ ခင်မိုးရီ အိပ်ရပါတော့သည် ။ စံစံ ပေးပြသောကားထဲမှ မောင်နှမနှစ်ယောက် ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာကြည့်ပီး ခင်မိုးရီ မောင်လေး ထွန်းကိုကို စိတ်ကူးနေမိသည်။

စောက်ပက်ထဲမှစောက်ရည်များလည်းစိုရွဲပြီး နေသည် ။ နှစ်ယောက်သား စံစံ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိတာမို့ အင်းစက် ကားတွေကြည့်နေကြသည်။ 

“ ကောင်မ နင် မောင်လေးနဲ့ စိတ်မပါဘူးလား ဟင်”

“ ဟားး မိစံနော်…ပါစရာလား မောင်နှမ အရင်းကြီးကို”

“ နင်ကလည်း ငါ့အကိုကလည်း အကိုအရင်းကြီးပါနော်….နင် ထွန်းကို ဂွင်းထုတာတို့ နင့်ပန်တီတွေ ယူနမ်းတာတို့ တွေ့ဘူး ဘူးလား”

“ သိဘူးအေ ဘာတွေလျောက်မေး နေတာလဲ”

ခင်မိုးရီ မိစံကိုပြောပြချင်ပေမယ့် ပြောမထွက်ရဲ ရှက်နေမိသည် ။ 

“ ခင်မိုးရီရယ် နင့်ကို ငါ့အကိုနဲ့ ငါ့အကြောင်းလဲ ပြောပြထားတာပဲဟာ…နင် ရှက်မနေနဲ့ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းတွေပဲဟာ”

ဒီတော့မှ ခင်မိုးရီမျက် လုံးလေးပတ်ချာလည် လှည့်ကြည့်လိုက် ပြီး ညက မေမေနဲ့ဖေဖေ လိုးတာက အစ မိမိနဲ့မောင်လေး အကြောင်းပြောပြလိုက်တော့သည်။

“ ကောင်မ နင် နင် သူများတွေလျောက်မဖွနဲ့ နော်”

“ ဟာ နင်ကလည်း ပြောစရာလား”

“ အင်းပါ ငါ….ငါရှက်လို့ပါဟာ”

“ အင်းပါ ခင်မိုးရီရယ်…ငါလေ အကို့ဟာကြီးကို ညကစုပ်ပေးလိုက်မိတယ်ဟာ။ အကိုက နို့ကိုကိုင် တယ် ။ နောက်ပြီး ပေးစို့ခံလိုက်မိတယ် ။ အူယားတယ်ဟာ…စောက်ပက်ကိုလည်း အတင်း ယက်တယ်လေ…အကိုကလိုးချင်တာဟ.. ငါကကြောက်တာနဲ့ နောက်မှပေါ့ ကိုကိုရယ်လို့ မနည်းတောင်းပန်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်ရတာ။ မပေးရဲဘူးဟ ကိုကိုလီးကြီးက အတုတ်ကြီးပဲ ငါ့ဟာ လေးကွဲထွက်သွားမှာအရမ်းကြောက်တယ်”

“ အင်းပေါ့….ငါ…ငါပြန်တော့မယ်ဟာ…စာလည်းမလုပ်ရဘူး”

ခင်မိုးရီ စာအုပ်တွေ ကောက်သိမ်းလိုက်သည်။ စိတ်ထဲကလည်း ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်လာသည်။

“ ဟွန်း ကောင်မ…လုံချီ လှည့်ဝတ်ဦး  ”

စံစံ ခင်မိုးရီဖင်နေရာ စောက်ရည်ကွက်ကိုကြည့်ပီး ပြောလိုက်သည်မို့ ခင်မိုးရီ့မှာရှက်စိတ်ကြောင့်မျက် နှာကြီးနီမြန်းသွားပြီး ပြန်သွားတော့သည်။ 

“ ဟာ….ဟင့်… မောင်လေး မ မလုပ်ရ.. အ…အ…အမေ့ ”

ခင်မိုးရီ ပြူးပြူးပြာပြာ ထထိုင်လိုက်မိသည်။ နေ့ခင်းကြောင်တောင် စံစံအိမ်က အပြန် မိမိအိပ်ခန်းထဲ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။

အိပ်မက်ထဲတွင် မောင်လေး ထွန်းကို မိမိနို့တွေကိုအတင်းစို့ပြီး မိမိလုံချည် ကိုဆွဲချွတ်ကာ သူ့ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့ မိမိစောက်ပက်လေးထဲ အတင်း ထိုးထည့်လိုးနေသည်မို့ ကြောက်ကြောက်လန့်လန်နဲ့ အော်ရင်း အိပ်မက်မှနိုးထလာခဲ့တော့သည်။ နိုးလို့ပင် တော်သေးသည်။ မောင်လေးဒစ်ဖူးကြီးက အိပ်မက်ထဲတွင် မဆန့်မပြဲအတင်း ထိုးထည့်နေသည်မှာ ဝင်လုဝင်ချင်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။ 

ခင်မိုးရီ မိမိစောက်ပက်လေး စမ်းကြည့်မိတော့ စောက်ရည်များ စိုရွဲနေသည်။ မောင်လေး ယက်ပေးတော့ အသာခံကောင်းကောင်းနှင့် ပေးယက်ခဲ့မိခြင်း ဖြစ်သည်။ တော်ပါသေးသည် ။ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတာမို့ခင်မိုးရီ အိပ်ယာမှလူးလဲ ထလိုက်ပြီး ရေချိုးရန် ရေချိုးခန်းဆီသို့ လုံချည် ရင် ်လျားပြီးဝင်မည် အလုပ်..

“ အ…အား မမ…မမ..စောက်ပက်ကြီး…အား…. မောင်လေးလိုးနေတာ…မမရယ် အား…ကောင်းလိုက်တာ မမရယ် ….အ….အ….”

ခင်မိုးရီ အသံလာရာ အိပ်ခန်းဆီသို့ မဟတဟပွင့် နေ သောတံခါးမှ အသာ ကြည့်မိသည်။

“ အို…. ”

မိမိ..ပန်းရောင်ပန်တီလေးကို မောင်လေ.းထွန်းကို သူ့ဒစ်ဖူးကြီးဖြင့် ကိုင်အုြပ်ပီး သူ့လီးနဲ့ ပွတ်သပ်နေသည်။ ပါးစပ်ကလည်း တဖွဖွ မိမိကိုတက် လုပ်နေတာမြင်လိုက်ရသည်။

“ မောင်လေး…နင်..နင်..ဒါဘာလုပ်တာလဲ…ဒါ… ဒါ မမ အတွင်းခံမဟုတ် လား”

“ ဟုတ်…ဟုတ် မမ ကျတော် လေ မမ..အိပ်နေတာ မမ..ဟာကိုမြင်ပြီး မနေနိုင်လို့ မမ..စောက်ပက်မှန်း လုပ်နေတာပါ”

ထွန်းကို မမခင်မိုးရီ ကြည့်နေသော မျက်လုံးများက မိမိဒစ်ဖူးဆီ ရောက်နေသည်မို့ မမခင်မိုးရီ စောက်ပက်ထိရာ ပန်တီဂွကြားမှဒစ်ဖူးကြီးကို သေချာမြင်အောင် ဖယ်လိုက်တော့သည်။

“ မောင်လေးရယ် ..မမက မောင်လေး..မမအရင်းကြီးလေ….နင် အဲလောက်..ဖြစ်နေရင် ရည်းစားထားပါလား”

ခင်မိုးရီ မောင်ဖြစ်သူ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ရင်း မောင်လေး ဒစ်ဖူးရဲရဲထိပ်မှ လီးရည်စိုရွဲနေသော သူပန်တီကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ 

“ ရွံ့စရာ..ကောင်းတာဟယ်…ငါပန်တီ အကုန်ပေပွကုန်ပီ…တော်တော်ဆိုးတဲ့ ..ကလေး”

ထွန်းကို သူ့လီးကြီးကိုင်ပြီး အိပ်ယာပေါ် ကျန်နေခဲ့သည်။

အခုလို မမမြင်သွားတာကိုလည်း ကျေနပ်နေမိသည်။ ရေချိုးခန်းဘက်လျောက်သွားသော မမ တင်သားစိုင်ကြီးနှစ်လုံးကို ကြည့်ကာ လိင်တန်ကြီး တင်းမာလာပြန်သည်။ ခင်မိုးရီ ရေချိုးခန်းထဲ အဝတ်ထိုင်ဖွတ်ရင်း မောင်လေးလိင်ချောင်းထိပ်မှဖြူ ပျစ်ပျစ်လီးရည်များထွက်နေပုံကို ပြန်မြင်ယောင်ရင်း...

“ အင်း..မောင်လေးတောင်..လူပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်နေပြီ….လီးကြီးကလည်း နဲတာကြီး..မဟုတ်ဘူး”

တွေးရင်း ခင်မိုးရီ မိမိစောက်ပက်လေး ယားလာသည်။ ကလေးဘဝကသာ မောင် ဖြစ်သူ ဂျိုးလေးပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ရေချိုးပေးခဲ့ရသည်။ အခုတော့ မထင်နိုင်စရာ ထွားကြိုင်းလာ သောမောင်လေးလီးကြီး မြင်ရတော့ ခင်မိုးရီ စိတ်ထဲ မနေနိုင်လောက်အောင် ခံစားနေမိသည်။ 

“ အမလေး”

“ မမ ဘာဖြစ်တာလဲ”

ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာသော မောင်လေးကြောင့် ခင်မိုးရီ လန့်သွားမိသည်။

“ နင် အသံမပေး..ဘာမပေး ဝင်လာတာကို ဟဲ့   ကောင်စုတ် “

“ မမ…. မမနဲ့  လိုးကြရအောင်နော် မမ”

“ ဟာ…မင်း ဘာတွေလျောက်ပြောနေတာလဲ မမကို ငရဲကြီးမယ်နော်”

ထွန်းကို မမ ခင်မိုးရီစိတ်ထဲ ခံချင်နေတာသိနေသည် စောစောက ပန်တီယူပြီး ဂွင်းထုနေတော့ မမ သူ့လီးကြီးကြည့်ပြီး မဆူပဲ သွားတာသဘောပေါက်လိုက်သည်။ 

“ မမကလည်း မမ..သဘောတူရင်မကြီးပါဘူး...မမရယ်”

“ ဘယ်….ဘယ်ဖြစ်မလဲမောင်လေးရယ် မမ လုံချည် တွေလာနေတာဟဲ့….တော်ကြာဗိုက်ကြီးရင် ဘယ်နဲ့လုပ်မလဲ” 

“ ဟာကွာ” 

“ တော်ပီ..မဖြစ်ဘူး ဖေဖေတို့ ပြန်လာတော့မှာ”

ထွန်းကို ထောင်မတ်နေသော သူ့လီးကြီးဖြဲလိုက်ပြီး အမဖြစ်သူမျက်နှာရှေ့လုံချည် ကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ တစ်ထောင် သာသာလောက်ဝေးသော မောင်လေး ဒစ်ဖူးရဲရဲကြီးကိုကြညြ့်ပီး ခင်မိုးရီ ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထလိုက်မိသည်။ 

“ မလုပ်ကောင်းပါဘူး မောင်လေးရယ် …မမ နဲ့က မောင်နှမ အရင်းကြီးတွေလေ”

“ ဟာ…မမကလည်း သားအမိတွေတောင် လူမသိအောင် လိုးနေကြတာ အများကြီးပဲ…မမ  ကလည်း”

ခင်မိုးရီ မိမိအတွင်းခံ ပန်တီပေါ်က မောင်လေး စောစောက ထုတ်ထားသော လီးရည်များပွတ်လျော်နေရင်း မောင်ဖြစ်သူကို ငြင်းဆို နေမိသည် ။

“ ကောင်စုတ် လေး ငါ့ပန်တီကို ပေပွ နေတာပဲ.. ဟွန်း”

“ လုပ်…လုပ်ရအောင်ပါ မမရယ်..မေမေနဲ့ ဖေဖေ ကညနေ ၆ နာရီမှ ပြန်လာမှာပဲနော် မမ”

“ ဟာကွာ…မဖြစ်ပါဘူး…လုံချည် တွေလာနေတာလို့ ငါ..ပြောနေတယ်နော်”

ထွန်းကို မမ ခင်မိုးရီလက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို လက်ထဲပေးထည့်ကာ ဂွင်းတိုက်သလို ရှေ့တိုးနောက်စုတ် ပွတ်လိုက်တော့သည်။ 

“ ဟာကွာ…ငါ..ပြောနေတာမရဘူးလား..မောင်လေးရယ်….အား ဖယ်စမ်းကွာ”

ထွန်းကို အမဖြစ်သူ ရင်လျားထားသောလုံချည် စကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ခင်မိုးရီ ခန္ဓာကိုယ်လေး ဝစ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသည်။ အပျိုစင်ရင်သားမို့ နို့လေးက ဆူပြီး တင်းရင်းနေသည်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြားရှိ ပိပိ လေးကဖီးလာနေသည်မို့ ဖောင်းကားနေသည်။ ထွန်းကို မမ ခါးကို ဘယ်လက်နှင့် ဆွဲယူကာ ညာလက်ကဆူနသေ ာမမ ရင်သားလေးကို ကိုင် ရင်း နွုတ်ခမ်းတစ်စုံကို စုပ်ယူလိုက်တော့သည်။

“ အီး…အွန်း…အွန်း…အာ့…မောင်လေး..ဟားမဖြစ်…မဖြစ်ဘူးနော်…မ…မလုပ်နဲ့…အား”။

မောင်လေး၏ လီးရည်ရွဲနေသော ဒစ်ဖူးကြီးက စောက်မွေးကြား ထိုးဖောက်ပီး စောက်စိကို ထိုးထိလာသည်။ ခင်မိုးရီ အူတွေ အလိပ်လိုက်တက်လာပြီး မိမိစောက်ပက်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်များ ရွဲထွက်လာသည်။ ထွန်းကို မမ နို့သီးလေး ပြောင်းရွေ့စုပ်ယူလိုက်သည်။ ကာမအရသာကြောင့် ခင်မိုးရီ ငြင်းဆန်နိုင်စွမ်းမရှိတော့။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်တော့ လိုက်လျောဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ ထွန်းကို ခါးကိုကော့ပြီး မမစောက်ပက်အဝကိုလက်နဲ့စမ်းကာ ဒစ်ဖူးကို ထိုးထည့်နေသည်။

“ အဟင့်…ဟင့် အား မောင်လေးရယ်... မှားကြတော့မယ်နော်…အဟင့်…မင်း…မင်းကွာ” 

ထွန်းကို မမ ဖင်ကို တဖက် ကကိုင်စြွဲပီး ကျန်တစ်ဖက် ကဒစ်ဖူးဖြင့် မမ စောက်ခေါင်းအဝစမ်းတေ့နေသည်။ ရပြီ ဇော် ထက် မမစောက် ပက်ဝ မိမိဒစ်ဖူး ရောက်နေပြီ၊ မမခါးကို လက်နှစ်ဖက် ဖြင့်သိမ်းဖက် လိုက်ပြီး ခါးကိုကော့ကာ ခြေဖျားထောက်ပင့် စောင့်လိုးလိုက်တော့သည်။

“ အမေ့…အား… သေ..ပါပီ…အဟင့်…အား…နာ…နာတယ်….မောင်လေး…အား…မရဘူး..အား…ပြန်ထုတ်…အဟင့်…သေပီ”

ထွန်းကို လီးကြီး မမ စောက်ပက်ထဲ အဆုံးထိ ရောက်သွားတော့သည် ။ ခင်မိုးရီ စောက်ပက်ထဲ သပ်ကြီးတစ်ချောင်းအရိုက်ခံလိုက်ရသလို ပူစပ်နေသည်။ သားအိမ်ထဲ ရောက်နေသော မောင်လေးကြီးကြီးက အပြင်ထက်ကြီးမားလာသလို ပွင့်ထွက်မတတ် ခင်မိုးရီခံ စားနေရသည်။

“ အ…အ…မမ ကောင်း ကောင်း လိုက်တာမမရယ်…အင့်…အ..အ…မမ…အား…မမ”

“ အမေ့…. သေပါပီ မောင်လေးရယ်…အမလေး နာလိုက်တာနော် …ငါတော့...မှားပီ မောင်လေးရယ်”

“ အား…မမ ထွက်…..ထွက်ပီ…အဟင့်…အင့်အား ….မမ”

“ ဗျစ်….ဗျစ်…ဘွတ် …ပလွတ်…ဒုတ်..အား…မောင်လေးရယ် ….အဟင့်”

ခင်မိုးရီ မိမိ စောက်ဖုတ်ထဲကို ပူနွေးနွေး လီးရည်များ ပန်းထည့်ခံလိုက်ရတော့ တခါမှ မတွေ့ဘူးသည့် လီးဖြင့် အလိုးခံရတာကို ခံစားလိုက်ရတော့သည်။ နာကြင်ပူစပ်နေသော ဝေဒနာကို အမှတ်မရတော့ စောက်ပက်ထဲ ဝင်နေသော မောင်လေးလီးကြီးကျွတ်မထွက်အောင် မိမိခြေတဖက်ကို ခွတင်ဖိကပ်ထားလိုက်မိတော့သည်။

မမလည်း ပြီးနေပီဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ မမစောက်ပက်မှ မိမိလီးကြီးကို တဆတ်ဆတ်ညစ်ယူ သည့်အရသာကို ထွန်းကို ခံစားနေရပြီ။

“ မမ ပြီးပြီလားဟင်”

“ ဟာကွာ…သေနာလေး အမကို အဲ့လို..မေးစရာလား”

ခဏစိမ်ထားသော မမ စောက်ပက်ထဲမှ ထွန်းကိုလီးကြီး ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ခင်မိုးရီစိတ်ထဲ ဟာကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး မောင်လေး လီးကြီးမှ သွေးများစိုရွဲ နေတာကြည့်ရင်း

“ သွား..သွားတော့ကွာ…ခဏနေမေတို့ပြန်လာရင်..သေတော့မှာပဲ”

ထွန်းကို တစ်ခါမှမလိုးဘူးသော မိမိလီးကြီးက အမအရင်းစောက်ဖုတ်ကို ပါကင်စဖွင့်လိုက်ရတော့သည်။ ခင်မိုးရီလည်း မောင်ဖြစ်သူ စောက်ဖုတ် မလိုးဘူးသော လီးနှင့်စပြီး အလိုးခံလိုက်မိရပါတော့သည်။ ခင်မိုးရီ ၁၅ နှစ်အရွယ် ၁၀တန်းစတက် တော့စောက်မွေး တော်တော်ရှည်ပီး မဲအုပ်နေပြီ ။ ရင်သားကတော့ အကြမ်းပုဂံလုံးထက်တော့ နည်းနည်းကြီးပြီး နို့သီးခေါင်းကတော့ မြေပဲစေ့သာသာပဲ ရှိသေးတယ်။

ရာသီလာတဲ့ အချိန်ဆို ခင်မိုးရီစိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးပဲ။ မိန်းမကိုယ်တွေ တအားယားနေတတ်ပါတယ်။ အဲ့ချိန်ခါမှာ ယောက်ကျားတစ်ယောက်က အတင်းတောင်းဆိုရင် ပေးမိမှာ အမှန်ပါပဲ။ အဲဒါကြောင့်လည်း လူပျိုရိုင်းလေး ၁၃ နှစ်အရွယ် မောင်အရင်းနဲ့ မှားခဲ့မိတာပေါ့။ မောင်နှမ အရင်းကြီး ဆိုတော့ ကိုယ်အမနဲ့လုပ်တာ ဘယ်သူ သိပါ့မလဲလေ။

ခင်မိုးရီလိုပဲ အများကြီး ရှိနေကြမလားတော့ မသိပါဘူး။ အဲညကပေါ့ မေမေနဲ့ဖေဖေ ရွာဘက် ဦးကြီးဆုံးလို့သွားကြတော့ အိမ်မှာမောင်နှမနှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တယ်လေ။ လုံချည် တွေကလည်းလာနေတာ ၅ရက်တောင် မပြီးနိုင်တာနဲ့ စိတ်ညစ်ပြီးခေါင်းလျှော်ပြစ်လိုက်တယ်။

“ ဟာ..မမ နင့်လုံချည် မှာ နောက်က သွေးတွေနဲပါလား မမ”

မောင်လေး အသံက လီးမွေးပေါက်သံဖြစ်နေတယ့် အသံသြတောတောနဲ့ ပြောလိုက်တယ်.။

“ ဟယ် နင်ကလည်း အကျယ်ကြီးပြောရသလား ဟာ”

ခင်မိုးရီရှက်ရှက်နဲ့လုံချည် လှည့်ဝတ်လိုက်တယ် ။

“ မမ ဘာ..ဖြစ်တာလဲဟင် အနာပေါက်နေတာလား ဖင်က”

“ ဟာကွာ နင်ကလည်း ယောက်ကျားလေးဖြစ်ပြီး ဒါတောင်..မသိဘူးလား”

“ မသိလို့..မေးတာပေါ့ဟ.. ငါက စိတ်ပူလို့ပါ”

ခင်မိုးရီ ညမှပြောပြမယ်ဆိုပြီး မောင်နှမ နှစ်ယောက် ညစာစားလိုက်ကြတယ်။ ည ၈ နာရီလောက်စာကျက်ကြပြီးမှနေ့ခင်းက အကြောင်းပြောပြချင်တာနဲ့ ခင်မိုးရီ စပြောလိုက်တယ်။

“ အဲ့ဒါ..ရာသီလာနေတာဟ နင်ကလည်း ဘာမှမသိပဲ ဟိုဘက်အိမ်..ကြားအောင် အော်ပြောနေတယ်”

ခင်မိုးရီ ပြောတာ မောင်လေး နားမလည်သလို ဖြစ်နေသည်။

“ ဘာလဲမမ ရာသီလာတယ်ဆိုတာ” 

“ ဟင်း နင်ကလဲဟာ အပျိုဖြစ်တာပြောတာပေါ့ ဟိုလေ ဟာကွာ ငါ….ငါ ပြောရတာရှက်တယ်ဟ” 

“ ဟာ မမကလည်း ကိုယ့်မောင်လေးပဲ ဘာလို့ရှက်တာလည်း ကဲ ပြောပြ”

မမခင်မိုးရီ စဉ်းစားလိုက်ပြီး စိတ်ထဲကလည်း ပြောပြချင်စိတ်က တားမရချင်တော့တာမို့

“ ဟိုလေ…ဟိုဟာထဲက တလတခါ သွေးထွက်တာ အဲလို ထွက်ရင်အပျိုဖြစ်တာပေါ့။ ယောက်ကျားလေးနဲ့နေမိရင် ကိုယ်ဝန် ရှိတတ်ပြီလေ..ရှက်ထှာအေ နင့်ရှင်းပြရတာ”

မမခင်မိုးရီ ပြောရင်း နောက်ဘေးရှူး ပေါက်ထသွားတော့တယ်။ ပြန်လာတော့ မောင်လေး လိင်တန်လေး ထောင်မတ်နေပြီ။ မမ ပြောတာနားထောင်ရင်း ဒစ်ဖူးထိပ်က အရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်လာနေပြီ။

“ မမ ငါ လည်း လူပျိုဖြစ်လာတာလားမသိဘူးဟ အမွေးတွေ..ပေါက်လို့ရှက်တာနဲ့ကတ် ကြေးနဲ့ ကိုက်ပစ်နေရတယ်အေ”

“ ပြစမ်း ငါ့ကို” 

“ ဟင်…” 

ခင်မိုးရီ မောင်လေး လိင်ချောင်းလေးကို ကြည့်လိုက်မိတယ်။ ဒစ်ဖူးလေးက ငုံနေပြီး ထိပ်မှာအရည်ကြည်တွေထွက်နေတယ်။ အမွေးလေးတွေက နုနုလေးတွေပေါက်နေပြီ။ ခင်မိုးရီ စိတ်ထဲ မနေနိုင်တော့ဘူး။ ဒစ်ဖူးလေးလန်အောင်ဖြဲလိုက် တော့

“ အား …မမ နာတယ် ဟ”

“ ရူး တိုးတိုး ပြောပါဟ လူကြားမကောင်းဘူး”

မောင်လေး ဒစ်ဖူးလေးပေါ်လာတယ်။ လက်ညှိုးလေးနဲ့ ထိပ်လေးတို့ကြည့်တော့ တွန့်ကနဲ ကြက်သီးထသွားယ်။

“ မမ ငါလည်း မမ ဟာကြည့်ချင်တယ်ဟာ ” 

“ နင် ဘယ် သူမှလျှောက်မပြောရဘူးနော်”။

“ အင်းပါ မပြောပါဘူး”

ခြံတံခါးရော အိမ်တံခါးပါ အထပ်ထပ် ပိတ်ထားတာမို့ ခင်မိုးရီစိတ်ချလက်ချ လေးပေဖန်ချောင်းအောက်ကအိမ်ခန်းထဲမှာ မောင်လေးကို ပက်လက်လှန် ဒူးထောင်ပေါင်ကားပြနေမိသည်။ မောင်လေး မမစောက်ပက်လေးကိုင်ဖြဲကြည့်လိုက်ပီး

“ မမ နင်နဲ့ငါနဲ့..လင်မယား..လုပ်ကြမယ်လေ”

“ ဟာ တော်ကြာ ငါဗိုက်ကြီးရင် ဘယ်နဲ့လုပ်မလဲ”

“ မကြီးလောက်ပါဘူး မမကလည်း ငါကလူပျိုမှ မဖြစ်သေးတာပဲ ..လီးရည်အပြစ်ထွက်မှ ဗိုက်ကြီးတာ..လို့ ဦးဖိုးကောင်းက ပြောပြတယ်”

“ နင် အဲလိုလုပ်တာ ဘယ်သူမှ လျှောက် မပြောရဘူးနော်” 

“ အေးပါ မမကလည်း ငါက ကိုယ့်အမကိုလိုးတာ ဘယ်သူလျှောက်ပြောရမှာလဲဟ”

“ အင်းးးးအာ့ဆိုလဲပီးရော”

မောင်လေး သူ့ဒစ်ဖူးကြီး စတေ့လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ခင်မိုးရီ စောက်ပက်ကြားလေးထဲ ဖိသွင်းစောင့်လိုက်တော့ လိင်ချောင်းတစ်ခုလုံ မြုတ်ပြီး အဆုံးထိဝင်လာတယ်။ ပူပြီး အထဲက အပျိုမှေးကို ဖောက်က်ဖြဲခံလိုက်ရတော့ 

“ အာ့.. မောင်လေး…အဟင့်….နာ…နာတယ်…အမလေး”

“ အာ့….အင့်….အား မမ….အား…မမ”

မောင်လေး လီးလေးက ခင်မိုးရီ စောက်ပက်လေးကို လေးငါးချက် စောင့်လိုးလိုက်ပီး ကျမစောက်ပက်ထဲ ပူနွေးနွေးနဲ့ လီးရည်ထင်တာပါပဲ။ ထွက်ပီး တဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေတယ်။ ကောင်းလိုက်တာ .. မောင်လေး လီးကို မထွက်သွားအောင် ခါးကိုဖက် ထားမိလိုက်တယ်။

“ အဟင့်..ဟင့်..အား… မောင်လေးရယ်….ဘယ်သူ့မှ မပြောနဲ့နော်”

“ အင်း အင်းပါ...မမ”

မောင်လေးလီးကြီး ခင်မိုးရီ စောက်ပက်ထဲမှ နုတ်လိုက်တော့ မောင်လေး လီးမှာ သွေးတွေ ရဲနေတာပေါ့ ရှင်…။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

မြန်ဆန် မှန်ကန် ဆရာထန် အပိုင်း ( ၂ )

မြန်ဆန် မှန်ကန် ဆရာထန် အပိုင်း ( ၂ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

ရေးသားသူ - Naw Naw 

သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ဆရာထန် ဆိုတဲ့ အကြားအမြင်ပေါက်ပြီး ယတြာကောင်းသည် ဆိုတဲ့ ဆရာတယောက်ဆီကို သွားပြီး အစီအမံတွေ လုပ်နေသည် ဆိုတာကို ကျော်ကျော်ဘို သိသွားသည် ။ ရဲမှူးကို မသေချာဘဲ သူ သတင်းမပို့သေး ။ ရဲမှူးက ဘာထူးလဲ ခဏခဏ မေးနေသည် ။ သူက ကျနော် စုံစမ်းဆဲပါ ဆရာ လို့ဘဲ ပြောထားသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယု နဲ့ ဆရာထန်တို့ ညနေဖက်ကြီး ချိန်းကြတဲ့အခါ ကျော်ကျော်ဘိုလည်း သေချာအောင် စုံစမ်းဖို့ သူတို့ ချိန်းတဲ့ အိမ်ကလေးဆီကို တိတ်တဆိတ် ချဉ်းကပ်သွားခဲ့သည် ။ဆရာထန်ရဲ့ တပည့်ကြီး ဆိုတဲ့ ဦးကင်းသည် လူရှေ့မှာတော့ ပုတီးကြီးနဲ့ တရားသမားကြီး ပုံဖမ်းနေပေမယ့်လူသူ မရှိတဲ့ ဒီခြံ ဒီအိမ်ထဲမှာတော့ ဂျော်နီဝါကား နဲ့ ဘဲကင် အမြည်းနဲ့ ငြိမ့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

ကျော်ကျော်ဘိုသည် ဆရာထန်နဲ့ ရဲမှူးကတော် သွယ်သွယ်မိုးယု တို့ တရားခန်းထဲမှာ ဓါတ်ကူးနေကြတာကို မျက်မြင်တွေ့ချင်တဲ့အတွက် ခက်ခက်ခဲခဲ စွန့်စွန့်စားစား ချောင်းမြောင်းသည် ။ဆရာထန်ရဲ့ တရားခန်းလေးသည် မီးလုံး ဝါတာတာလေး တလုံးဘဲ ထွန်းထားသည် ။

“ ဟင် .” 

ကျော်ကျော်ဘို အရမ်း အံ့သြသွားသည် ။ သူ မြင်လိုက်ရတာက တရားသမားကြီး ဆရာထန်နဲ့ သူ့ရဲမှူးကတော် သွယ်သွယ်မိုးယုတို့ နှစ်ယောက်စလုံးသည်ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတီးတွေ နဲ့ ဖြစ်နေကြလို့ ။သူတို့ လေးစားရတဲ့ ရဲမှူးကတော်ရဲ့ ဆူဖြိုးလုံးဝန်းတဲ့ရင်သားကြီးတွေနဲ့ စွင့်ကားတောင့်တင်းတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို တွေ့မြင်လိုက်ရလို့ ပေါင်ကြားက လိင်ချောင်း မတ်မတ် ထောင်သွားရတဲ့အထိဘဲ ။ အထူးသဖြင့် ပေါင်တန်ဖြူဖြူကြီးတွေရဲ့ ခလယ်က မို့ဖေါင်းတဲ့ မိန်းမအင်္ဂါစပ်ကြီးက တအား ကြည့်ကောင်းလှသည် ။

အမွှေးရေးရေးနဲ့ နီညိုညို အကွဲကြောင်းကြီးက အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေက ထင်းနေသည် ။ ဆရာထန်သည် မတ်တပ် ထရပ်လိုက်ပြီး သူ့ခါးက အညိုရောင် ပုဆိုးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။

“ အိုး..” 

ဆရာထန်ရဲ့ ညိုမဲမဲ လိင်တန်ချောင်းကြီးက လုံးပတ်က တုတ်ပြီး ရှည်လွန်းသည် လို့ ကျော်ကျော်ဘို ထင်မိသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုသည်

“ အို..အောင်မြင်လိုက်တဲ့ ဟာကြီး..ဆရာရယ်...” 

လို့ ပါးစပ်က ပြောလိုက်ရင်း လေးဖက်ထောက်ရက်နဲ့ ဆရာထန့်ဆီကို တိုးကပ်သွားတာကိုလည်း မြင်လိုက်ရသည် ။

ကျော်ကျော်ဘိုလည်း ရဲမှူးကတော်သည် ဒီလို လုပ်ရပ်မျိုးကို လုပ်လိမ့်မည်လို့ ဘယ်တုံးကမှ မထင်ခဲ့မိဘူး ။ ဆရာထန်ရဲ့ လိင်တန်ထိပ် ဒစ်လုံးကြီးကို လျာနဲ့ ကျကျနန ယက်ပေးနေသည် ။ဆရာထန်လည်း ခါးကို ကော့ပေးထားရင်း မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ခါ ဇိမ်ခံနေသည် ။ 

ဒီလို တရားခန်းထဲမှာ ဆရာထန်နဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယုတို့ လုပ်နေကြတာကို အပြင်ခန်းက တပည့်ကြီး ဦးကင်းကထရံပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်ရင်း ကွင်းတိုက်နေတာကိုလည်း ကျော်ကျော်ဘို တွေ့မြင်လိုက်ရသည် ။တောက်..ဒီလူတွေဟာ တကယ့် ဆရာ အစစ်တွေမှ မဟုတ်ဘဲ ...လူလိမ်လူညာတွေဘဲ....။

ကျော်ကျော်ဘိုလည်း ဆရာထန်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးကို အားရပါးရ စုတ်နေတဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယုကို ကြည့်ရင်း တအားတင်းလာတဲ့ သူ့လိင်တန်ကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားမိနေသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုသည် လေးဖက်ထောက်ရက်နဲ့ စုတ်ပေးနေတာမို့ ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေနဲ့ ပြူးထွက်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကိုလည်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်တွေ့နေရသည် မဟုတ်လား ။

သွယ်သွယ်မိုးယု နဲ့ ဆရာထန်တို့ ဆက်ဆံနေပုံက အခုမှ စပြီး လိင်ဆက်ဆံတာ မဟုတ်ဘဲ အရင်ကအတွေ့ အကြုံတွေ ရှိခဲ့ပြီးသား ဖြစ်မည် လို့ ကျော်ကျော်ဘိုက ခန့်မှန်းလိုက်သည် ။ 

သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ဆရာထန်ရဲ့ လိင်တန်ကို စုတ်ပေးနေရုံမကဘဲ ဆရာထန်ရဲ့ စအိုပေါက်ကိုပါ လျားနဲ့ ထိုးဆွကလိပေးနေတာကို တွေ့ရသည် ။ ဆရာထန်ကလည်း သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ အစုတ်အယက်တွေကို တော်တော့်ကိုသဘောကျပုံရသည် ။ ဆရာထန်ရဲ့ ညည်းသံတွေက ကျယ်လောင်လှသည် ။

ကျော်ကျော်ဘိုသည် သူ့စုံစမ်းတွေ့ရှိချက်ကို သူ့ရဲမှူး ဦးဝင်းမောင်သန်းကို ပြန် သတင်းပို့ရမှာကို ဝန်လေးနေသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယု ကိစ္စကို သူက ရဲမှူးကို သတင်းပို့ပေးလို့လည်း သူ့ကို ရဲမှူးက 

“ ကျေးဇူးဘဲကွ..” 

လို့ ပြောတာထက် ဘာမှ ပိုမယ် မထင်ဘူး ။ ရဲမှူးကို မပြောဘဲ ရဲမှူးကတော်ကို သူသိနေတဲ့အကြောင်း ခြိမ်းခြောက်ပြီးလိုတာတောင်းတာက ပိုပြီး အကျိုးအမြတ် ရှိလိမ့်မည် လို့ ကျော်ကျော်ဘိုက စဉ်းစားမိသည် ။

သူ့ကို မနက်က ရဲမှူးက 

“ ဘယ်လိုလဲကွ..ကျော်ကျော်ဘို....ငါ့မိန်းမ အကြောင်း စုံစမ်းတာ ဘာထူးလဲ...အားမနာနဲ့ကွာ..မင်း ဘာမြင်သလဲ..ဘာသိခဲ့ရသလဲ..ဘွင်းဘွင်းသာ ပြောကွာ.....” 

လို့ မေးခဲ့ပေမယ့် ကျော်ကျော်ဘို က ရဲမှူးကတော်သည် ရဲမှူး ရာထူးတိုးတက်ဖို့အတွက် ဗေဒင် အကြားအမြင်ဆရာ တယောက်ဆီကို သွားပြီး ယတြာခြေတာတွေ လုပ်နေတာ တွေ့သည် လို့ ပြောပြလိုက်ပါသည် ။ ရဲမှူးက 

“ ဒါဘဲလား....ရိုးရိုးသားသား ဟုတ်ရဲ့လားကွ....မြင်ရင်မြင်တာ ပြောနော်..” 

လို့ ထပ်မေးပြန်သည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုလည်း

“ ဆရာကတော်ကအေးအေးဆေးဆေး ပါဘဲ ...ဘာမှ ထူးခြားတာ မမြင်ခဲ့ရပါဘူး...” 

လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ရဲမှူးဦးဝင်းမောင်သန်းလည်း ကျော်ကျော်ဘို ဖြေတာကို သိပ် အားမရလှ ။ လွန်ခဲ့တဲ့ အပတ်က သူသည် ဇနီး သွယ်သွယမိုးယုကို လိင် မဆက်ဆံတာ လနဲ့ချီပြီး ကြာခဲ့ရာက ပထမဆုံးအကြိမ် ပြန် ဆက်ဆံခဲ့သည် ။ ဒီအခါမှာ သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ အင်္ဂါစပ်သည် လောလောလတ်လတ် လိင်ဆက်ဆံထားခဲ့တဲ့ အနေအထား ဖြစ်နေတာကို သိလိုက်ရသည် ။

လိပ်ဆက်ဆံတာ မရှိဘဲ လနဲ့ချီပြီး ကြာတဲ့အခါ အင်္ဂါစပ်သည် စစချင်း ဆက်ဆံတဲ့အခါမှာ သိသိသာသာကြီး တင်းကြပ်နေတတ်တာကို အိမ်ထောင်သက်ကြာပြီး အတွေ့အကြုံတွေ များခဲ့ပြီးသား ဦးဝင်းမောင်သန်းက သိထားသည် ။ အခု ဆက်ဆံလိုက်တဲ့အခါ သွယ်သွယမိုးယုရဲ့ အင်္ဂါစပ်သည် ပွင့်အာပြီး တင်းကြပ်တဲ့အရသာလည်း မရတော့တဲ့အတွက် ကိုယ့်ထက်ကြီးတုတ်တဲ့ လီးချောင်းနဲ့ လိုးဆောင့်တာတွေကို ခံခဲ့သည် လို့တောင် သူ့စိတ်ထဲမှာ မသက်ာဖြစ်ခဲ့သည် ။

ပွင့်လင်းသူပီပီ လိင်ဆက်ဆံတာ အပြီး သွယ်သွယမိုးယုကို စောက်ဖုတ်က အနေအထား ပျက်နေပါလား..တယောက်ယောက်နဲ့ လိုးထားခါစ ပုံကြီး....လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ သွယ်သွယမိုးယုက 

“ ဟင့်မလိုးပါဘူး....ဘယ်သူနဲ့မှ..ကိုကြီးနဲ့ မလုပ်ဖြစ်တော့ သွယ်လည်း လိုချင်တဲ့စိတ်တွေ ဖြစ်မိတာနဲ့ ခရမ်းသီးနဲ့ ကစားမိလို့ နေမှာပါ ကိုကြီးရဲ့...” 

လို့ ဖြေခဲ့သည် ။ ဒါကို ဦးဝင်းမောင်သန်းက မကျေနပ် ။ သူ့စိတ်ထဲမှာ သွယ်သွယမိုးယုက ညာနေသည်....သူ မလွဲမသွေ တယောက်ယောက်နဲ့ ဘွတ်နေမည် လို့ တွက်ဆနေသည် ။

“ ကျော်ကျော်ဘို.....”

“ ဗျာ..ရဲမှူး...”

“ စုံစမ်းတာကို မရပ်ပစ်လိုက်နဲ့ကွာ..မင်း ငါ့ကားကို မောင်းစရာ မလိုဘူး..ငါ တခြားရဲသားတယောက်ကို ခေါ်ခိုင်မယ်...ဒီကိစ္စကို မင်း ဖိဖိစီးစီး လိုက်စမ်းပါကွာ..အားကိုးပါရစေ.....” 

လို့ ပြောလိုက်လေသည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုလည်း 

“ စိတ်ချပါ ရဲမှူး....ကျနော် ထပ် စုံစမ်း ထောက်လှမ်းပေးပါမယ်...” 

လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုသည် ရဲမှူးရဲ့ အိမ်မှာ နေရသည် ။မနက်ပိုင်းမှာ ရဲမှူး အလုပ်ကို ထွက်သွားတာနဲ့ ကားကို သုတ်သင်ပေးနေသယောင်နဲ့ အိမ်ရှေ့မှာ ရပ်ထားတဲ့ကားအနားမှာ မယောင်မလည်နဲ့ သူ ရှိနေသည် ။သွယ်သွယ်မိုးယု ခဏကြာတော့ အလှအပတွေ ပြင်ဆင်ပြီး ထွက်လာသည် ။

“ မမ....ကျနော်လိုက်ပို့မယ်လေ...” 

လို့ ကျော်ကျော်ဘိုက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ သွယ်သွယ်မိုးယုက

“ မမ က တက်ဆီနဲ့ သွားမလို့ကွ...” 

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ကျော်ကျော်ဘိုက 

“ မမရယ်...ကား ရှိနေတာဘဲ..ကျနော်လည်း အားနေတာဘဲ..ကျနော် လိုက်ပို့ပေးပါမယ်...” 

လို့ ပြောပြီး ကားတံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည် ။

“ မင်းကားကို စီးတော့ စီးချင်တယ်...ဒါပေမယ့် မမ ဘယ်သွားတယ် ဆိုတာကို မင်းဆရာကို ပြန်မပြောစေချင်ဘူး.”

လို့ သွယ်သွယ်မိုးယုက ပြောလိုက်သည် ။ကျော်ကျော်ဘိုက

“ မမ သဘောပါ..မမက မပြောနဲ့ ဆိုရင် ကျနော်က မပြောပါဘူး....မမ ...” 

လို့ ပြောရင်း ကားကို အိမ်ရှေ့က မောင်းထွက်လိုက်သည် ။

“ အိုကေလေ..မင်းကို မမ ယုံလိုက်မယ်နော်...”

“ စိတ်ချပါ မမ....အခု ကျနော် ဘယ်ကို မောင်းရမလဲဟင်.....”

“ ဘောက်ထော်က ရွှေမှန်ကင်း ဟိုတယ် ကို...”

ကျော်ကျော်ဘို ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ရွှေမှန်ကင်း ဆိုတဲ့ ဟိုတယ်က နံမည်ကြီး ။ သမီးရည်းစားတွေချိန်းဆော်ကြတဲ့ ဘိ တခု ဖြစ်သည် ။

“ မမ ချိန်းထားတာ တခု ရှိလို့ကွ..မမ အဲ့ကို သွားတာ မင်းဆရာကို မသိစေချင်ဘူး...”

“ စိတ်ချပါ..မမ...ကျနော် ပြန်မပြောပါဘူး....”

“ အင်း..မမ...မင်းကို မုန့်ဖိုး ပေးမယ်...မင်း မမကို သုံးနာရီလောက် ကြာရင် ပြန်လာခေါ်မလား...”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ..”

ရွှေမှန်ကင်းဟိုတယ်ကို ရောက်တဲ့အခါ သွယ်သွယ်မိုးယု ကားပေါ်က ဆင်းပြီးတဲ့နောက် ကျော်ကျော်ဘိုသည် ကားကို မောင်းထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။ ၁၅ မိနစ်လောက် လျောက်မောင်းနေပြီးတဲ့နောက် ရွှေမှန်ကင်းဟိုတယ်ကိုပြန်လှည့်သွားလိုက်သည် ။ ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်းလေးကို အသာခေါ်ယူပြီး စောာစောက စော်မိုက်မိုက်က ဘယ်အခန်းကို ဝင်သွားသလဲ လို့ မေးလိုက်သည်။ ဝန်ထမ်းကောင်လေးက ပြုံးစိစိနဲ့ အခန်း  ( ၃၃ ) မှာ အကို ….လို့ ပြောပြသည် ။

ကျော်ကျော်ဘိုလည်း အခန်း ၃၃ နဲ့ ကပ်ရက်က အခန်း၃၄ ကို ခဏသုံးမည် ဆိုပြီး ကောင်လေးကို ပိုက်ဆံ ထုတ်ပေးပြီး ညှိလိုက်သည် ။အခန်း၃၄ ထဲကနေပြီး အခန်း၃၃ ဖက်ကို ချောင်းကြည့်ဖို့ အပေါက် ရှာလိုက်သည် ။ ဟိုတယ်တွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်းအခန်းတွေကို ချောင်းကြည့်ဖို့ အပေါက်လေးတွေ ဖေါက်ထားတာမို့ တဖက်ခန်းကို ကျော်ကျော်ဘိုချောင်းကြည့်လို့ ရသည် ။

“ ဟင်..”

ကျော်ကျော်ဘို အံ့သြခြင်း ကြီးစွာ ဖြစ်သွားရသည် ။တဖက် အခန်းမှာ တွေ့လိုက်ရတာက ဆရာထန်ရဲ့ လက်ထောက် ဦးကင်းကြီးနဲ့ ရဲမှူးကတော်ကို တွေ့လိုက်ရလို့ပါဘဲ ။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးသည် ကိုယ်တုံးလုံးတွေနဲ့ ဖြစ်နေသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုသည်ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ဦးကင်းရဲ့ တုတ်ဖီးတဲ့ လီးကြီးကို ကျကျနန စုတ်ပေးနေသည် ။

အင်း..မိန်းမတွေများ ဖေါက်ပြန်တတ်လိုက်ကြတာ..ဆရာထန်နဲ့ လိုးရတာ အားမရလို့ သူ့လက်ထောက် အဖိုးကြီးကိုတောင် ဟိုတယ် လာကုန်းနေရတဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ လင်အပေါ်မှာ ဖေါက်ပြားတဲ့ လုပ်ရပ်ကို အံ့သြခြင်းနဲ့ ချောင်းနေမိသည် ။

ကြည့်နေဆဲ ဦးကင်းက

“ ကလေးမ...လိုးကြရအောင်ကွာ...ငါ တအား ထန်နေပြီ...” 

လို့ ပြောလိုက်တာကို တွေ့ရကြားရသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယု လည်း...လီးစုတ်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး 

“ သမီးလည်း တအား ထန်နေတာဘဲ ဦးရယ်....” 

လို့ ပြန်ပြောရင်း မတ်တပ်ထ ရပ်လိုက်သည် ။ဦးကင်းလည်း သွယ်သွယ်မိုးယု ရဲ့ ကော့တင်း ဖြိုးလုံးတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူ့လက်ကြီးတွေနဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆုပ်နယ်နေလိုက်ရင်း 

“ ဖင်ကုန်းပေးစမ်း ကလေးမ....” 

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ သွယ်သွယ်မိုးယု လည်း 

“ ဟုတ် ကဲ့ ဦး....” 

ဆိုပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ထောင်ကုန်း ပေးလိုက်လေသည် ။ဦးကင်းသည် သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ ဖင်ကြီးတွေရဲ့ အနောက်တည့်တည့်မှာ နေရာ ဝင်ယူလိုက်သည် ။  ဖင်တုံးကြီးတွေက ဝိုင်းစက် စွင့်ကားနေတာ ချောင်းနေတဲ့ ကျော်ကျော်ဘို တယောက် သွားရည်တမြားမြားနဲ့ တပ်မက်သဘောကျနေရပြီး လီးလည်း မတ်မတ် ထောင်လာရသည် ။

ဦးကင်းသည် သူ့လက်ဖဝါးထဲကို တံတွေးတွေ တထွပ်ထွပ်နဲ့ ထွေးထည့်ပြီး သူ့လီးကို လက်နဲ့ နယ်လိုက်သည် ။သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ဖင်ကုန်းပေးထားရင်း...

“ ဦး.....ဘာကြာနေတာလဲ....လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့လေ....” 

လို့ မချင့်မရဲ နဲ့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဦးကင်းက တဟဲဟဲ ရယ်လိုက်ပြီး 

“ ချောဆီထည့်ပေးနေတာပါ ကလေးမရယ်..”

လို့ ပြောပြီး ဖင်ကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို လီးကြီး ဖိသွင်းလိုက်လေသည် ။

“ အိုး....”

“ ပွတ်..”

လီးထိပ် ဒစ်ကားကြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို စွပ်ရက်ကြီး ဝင်သွားသည် ။ဦးကင်းသည် မျက်စိကို မှေးပြီး ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး တချက်ချင်း အရသာခံပြီး လိုးထည့်နေရင်း သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို ဘယ်ညာ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တဖန်းဖန်း ရိုက်ထည့်သည် ။

ဦးကင်းသည် တစွိစွိနဲ့ လိုးထည့်နေရင်း သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကို လက်မနဲ့ ဖိချေ ကစားနေသည် ။ ကြည့်ရတာ ဦးကင်းသည် ဖင်ပေါက်ကို လိုးဖို့ စိတ်ကူးနေပုံရသည် လို့ ကျော်ကျော်ဘိုက မြွေမြွေချင်း ခြေမြင်သည် ဆိုသလို အထာပေါက်သည် ။

သွယ်သွယ်မိုးယုကလည်း ဦးကင်း ဒီယုန်မြင်လို့ ဒီခြုံထွင်နေသည်ကို သိသည် ။သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ဖင်လိုးခံဘူးတဲ့ မိန်းမတယောက် ဖြစ်သည် ။ ဦးကင်း လိုးရင်လည်း ပေးမယ့် မိန်းမတယောက် ပါ ။ဦးကင်းကတော့ စောက်ဖုတ်ကို စိတ်ကြိုက် လိုးဆောင့်ရင်း ကျင့်သားရလာတဲ့ လက်မကို ဖင်ပေါက်ထဲမှာ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးနေသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုမှာလည်း လီးကြီးတဲ့ဦးကင်းကို ကုန်းချင်နေလို့ ဆရာထန် မသိအောင် ဒီဟိုတယ်မှာ ချိန်းပြီး ကုန်းတာ ဖြစ်သည် ။

ချောင်းနေတဲ့ ကျော်ကျော်ဘိုသည် ဆရာကတော် သွယ်သွယ်မိုးယုကို လိုးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေပြီးတင်းမာထောင်ထနေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ကွင်းတိုက်နေသည် ။တဖက်ခန်းက ဦးကင်းကတော့ တဖန်းဖန်းနဲ့ ဆောင့်ကာလိုးနေသည် ။

လှိုင်းထန်(သို့မဟုတ် )ဆရာထန်သည် လုပ်လာတာ ကြာလာတော့ အကြောက်တရား သိပ် မရှိတော့ ။ရဲရဲတင်းတင်းဘဲ သူ့ကို အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ချဉ်းကပ် အကူအညီ တောင်းခံလာတဲ့ မိန်းမတွေကို ဆွဲဆွဲစားသည် ။

ဦးကင်း ( သို့မဟုတ် ) ဦးပီကင်းကြီးက “ လှိုင်းထန် ..လူလေး....ဒို့ လစ်ကြရင် မကောင်းဘူးလား...တခြား နယ်တနယ်ကို သွားပြီး လုပ်စားကြရင် ကောင်းမယ်...မင်းက အခု ရဲကတော်ကိုပါ တက်ကြံနေတယ်...တနည်းနည်းနဲ့ ပေါ်ပေါက်ခဲ့ရင် ဒို့ မစားသာဘူး..မချောင်ဘူးကွ..ဝိုင်းသမကြမှာကွ....” လို့ သတိပေးလေသည် ။

ဆရာထန်က

“ ဦးကြီးက စိတ်ပူတတ်လွန်းတယ်ဗျာ..ကျနော် လုပ်လာတာ ဘယ်လောက် ကြာပြီလဲ...လှိုင်းထန်တို့က အရှောင်အတိမ်း ဂျက်စီဂျိန်း ပါ...မပူပါနဲ့..ကျုပ် ချည်တဲ့ကြိုး ကျုပ် ပြန်ဖြည်တတ်ပါတယ်လေ....အေးဆေးပါ”

လို့ ပြောလိုက်လေသည် ။နွယ်သာကီသည် ယောကျ်ား ဖြစ်သူ ဗိုလ်မှူးသက်မင်း ရာထူးတိုးဖို့ တိုးတက်ကြီးပွားဖို့ အတွက် ဆရာထန်ဆီကို ရောက်လာတာ ဖြစ်သည် ။

နွယ်သာကီသည် ခြေမွေးမီးမလောင် လက်မွေးမီးမလောင် အဲကွန်းလွှတ်ထားတဲ့ တိုက်ထဲ အပူအပင် မရှိနေ..အိမ်အကူတွေ ချက်ပေးတာစား..လျှော်ပေးတာဝတ်နေရတဲ့ အရာရှိကတော် တယောက်မို့ နုဖတ်စိုပြေနေသည် ။ စားနိုင်သည် ဆိုပြီး သွားဖြဲနဖြဲ စားတဲ့ မိန်းမတယောက် မဟုတ်ဘဲ အစစ သတိရှိ ဆင်ခြင်တဲ့ မိန်းမတယောက်မို့ နွယ်သာကီသည် ပိန်ပါး ချပ်ရပ်ဆဲ ဖြစ်သည် ။ ပစ္စည်းကောင်းတဲ့ မိန်းမ တယောက် ဆိုတာ မြင်တာနဲ့ သိနိုင်သည် ။ ကိုယ်လုံး ကောက်ကြောင်းက အကွေ့အကောက် အမို့အမောက်တွေနဲ့ မိုက်သည် ။

ဆရာထန်သည် နွယ်သာကီကို မြင်တာနဲ့ သဘောကျသွားသည် ။ နွယ်သာကီသည် လတ်တလော ညိနေတဲ့ ရဲမှူးကတော် သွယ်သွယမိုးယု ထက် သုံးပြန်မက ပိုမိုက်သည် ။ မြင်တာနဲ့ ဆရာထန် ကြွေသွားသည် ။နွယ်သာကီသည် ခေတ်ပညာတတ် ငွေကြေး ချမ်းသာကြတဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းက ပေါက်ဖွားလာတဲ့ မိန်းမတယောက်ဖြစ်သလို လတ်တလောလည်း လင်ဖြစ်သူက အရာရှိကြီးတယောက်မို့ သူမကို လိမ်လည်ဖို့ လှည့်ဖျားဖို့က ပိရိဖို့ လိုမည်ကို ဆရာထန်က သိသည် ။ ပိပိရိရိနဲ့ ဖျန်းနိုင်ရင် ပတ်နိုင်ရင် နွယ်သာကီကို ကောင်းကောင်း ခီးရမည် ဆိုတာကို သိသည် ။ 

ဦးကင်းကတော့ 

“ လှိုင်းထန်..မင်း ချောက်ကမ်းပါးကြီးပေါ်မှာ ကြိုးတန်းလျောက်နေပြီ...တချိန်ထဲမှာလည်း ကျားမြီးကို ဆွဲနေတယ်....ကြည့်လုပ်ကွာ....ငါလည်း အသက်ကြီးမှ ဂျေးထဲ မအောင်းချင်တော့ဘူး...” 

လို့ သတိပေး ပြောပေမယ့် လှိုင်းထန်သည် အကြောက်တရား လုံး၀ မရှိပေ ။

နွယ်သာကီကို လူမသိတဲ့ သူတို့ လုပ်နေကျ “ ဘိ ” ခြံလေးထဲကို နေ့လည် ၁နာရီ တိတိ လာဖို့ ချိန်းဆိုလိုက်ပါသည် ။ ခက်တာက နွယ်သာကီသည် ကားကို ကိုယ်တိုင် မမောင်း ။ လင်ဖြစ်သူရဲ့ ရုံးကားနဲ့ဘဲ အပြင်ထွက် သွားလာတတ်သူ ဖြစ်သည် ။ ဆရာထန် ချိန်တဲ့ဆီကို လင်ယောကျ်ား ဗိုလ်မှူးထက်မင်းရဲ့ ကားဒရိုင်ဘာကြီးကိုဘဲ လိုက်ပို့ခိုင်းလေသည် ။

နွယ်သာကီသည် ဆရာထန်က သူသည် ကျင့်ကြံထားသူ ဖြစ်လို့ သူ့အသားနဲ့ ထိပြီး ဓါတ်ကူးလိုက်ရင် လင်ဖြစ်သူရဲ့ ကြီးပွားတိုးတက်လာ လမ်းတွေကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်လာလိမ့်မည် လို့ ပြောတဲ့အတွက် ဆရာထန်နဲ့ အဝတ် ကြားခံမပါဘဲ အသားချင်း ထိကြဖို့ သဘောတူလိုက်လေသည် ။

ကြုံဖူးတဲ့ မိန်းမတွေ ပြောပြတာကတော့ အသားချင်း ထိရုံ မဟုတ်ဘဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထပ်ရက် လှဲအိပ်ပြီး ကိုယ်ချင်း ပွတ်ကြရတာ တဲ့ ။နွယ်သာကီလည်း.

“ ဒါဆို ..လိင်ဆက်ဆံတဲ့ သဘောပေါ့နော်..” 

လို့ မေးကြည့်မိတဲ့အခါ ကြုံဖူးတဲ့ မိန်းမက 

“ လိင်အင်္ဂါချင်းတော့ မသွတ်သွင်းပါဘူး ညီမရယ်..အဲ....ထိမ် တိုးမိ ပွတ်မိတာတော့ရှိမှာပေါ့လေ....” 

လို့ ဖြေလေသည် ။

“ အမလေး..အမရယ်.....ရင်တုန်စရာကြီးပါလား...” လို့ နွယ်သာကီက ပြောလိုက်မိခဲ့သည် ။ 

ဒီမိန်းမကတော့ ပြုံးစိစိနဲ့..

“ ပြောမယုံ ကြုံဖူးမှ သိလိမ့်မယ်....ညီမရေ...ဆရာထန်က စူပါကြီး....” 

လို့ ပြောခဲ့သည် ။ နွယ်သာကီလည်း ..

“ ဘာ စူပါ လဲဟင်..” 

လို့ အထပ်ထပ် မေးခဲ့ပေမယ့် သူကမပြောပြဘူး ။

ဆရာထန်ရဲ့ လက်ထောက် ဦးကင်းက အခန်းလွတ်တခုထဲမှာ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အကုန်လုံးကို ချွတ်ပစ်ပြီး အိပ်ရာခင်း ဖြူဖြူကြီး တထည်ကိုဘဲ ကိုယ်မှာ ရစ်ပတ်ထားရင်း ဆရာထန်ကို စောင့်ဖို့ ပြောလေသည် ။နွယ်သာကီသည် ဆရာထန်နဲ့ ဓါတ်ကူးရမှာကို ရင်တွေ တလှပ်လှပ်နဲ့ စိတ်တွေ အရမ်းကို လှုပ်ရှားနေသည် ။

ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန်ချွတ်လိုက်ပြီး ဦးကင်း ပေးတဲ့ အိပ်ရာခင်းဖြူဖြူကြီးကို ကိုယ်မှာ ရစ်ပတ်ဖို့ လုပ်နေတဲ့အချိန် နွယ်သာကီရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံး အလှကို တဖက်ခန်းက ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းတို့ကချောင်းကြည့်နေကြသည် ။

နွယ်သာကီသည် နို့လုံးကြီးတွေ တင်းတင်းလုံးလုံးနဲ့ ခါးကသေးသေး တင်ပါးတွေက စွင့်ကား ထယ်ဝါနေတာကို ဆရာထန်လည်း အမြည်းသဘောနဲ့ ကြည့်နေတာ ဖြစ်သည် ။ နွယ်သာကီမှာတော့ အိပ်ရာခင်းကြီး ကိုယ်မှာ ပတ်ရစ်ပြီး ဆရာထန် အလာကို ကုတင်လေးပေါ်မှာ စောင့်နေသည် ။ငါးမိနစ်လောက် ကြာပြီးတဲ့အခါ ဆရာထန်သည် နွယ်သာကီ ရှိနေတဲ့ အခန်းလေးထဲကို ဝင်လာသည် ။

နွယ်သာကီသည် ကိုယ်လုံးတီးကြီး ဝင်လာတဲ့ ဆရာထန်ကို မျက်လုံး အပြူးသားလေးနဲ့ ကြည့်ပြီး တအား အံ့သြနေသည် ။ ပေါင်ကြားက လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးသည် ရှည်လည်း တော်တော် ရှည်တဲ့အတွက်ပါ ။ဟိုမိန်းမ တယောက် ပြောပြခဲ့ဖူးတဲ့ စူပါကြီး ဆိုတာ ဒါကြီးကြောင့်ဘဲ ဖြစ်မည် လို့ သဘောပေါက်လိုက်သလိုဘဲ...။

“ ကဲ မိန်းကလေး..ဓါတ်ကူးကြဖို့ အချိန်တန်ပြီ ထင်တယ်....”

“ ဟုတ်ပါတယ်..ဆရာ....အဆင်သင့်ပါဘဲရှင် ….”

နွယ်သာကီရဲ့ ကိုယ်မှာ ပတ်ရစ်ထားတဲ့ အိပ်ရာခင်းကြီးကို ဆရာထန်က ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ပါသည် ။

“ အိုး...ဆရာ.....”

နွယ်သာကီလည်း မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်သွားတာမို့ ရှက်ပြီး ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို လက်တဖက်နဲ့ ကာ...ပေါင်ကြားက ဖေါင်းမို့မို့ကြီးကို လက်ဖဝါးတဖက်နဲ့ကာလိုက်သည် ။

ဆရာထန်က ခပ်တည်တည် မျက်နှာထားနဲ့ “ ဒီလို ရှက်နေလို့ အလုပ် မဖြစ်ဘူး..မိန်းကလေး....လက်ကာခြေကာ မလုပ်နေနဲ့..ကိုယ်ချင်းအပ် လူချင်းထပ်ကြရအောင်...” လို့ ပြောလိုက်ပြီး နွယ်သာကီကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲအိပ်ခိုင်းပြီး သူက အပေါ်ကနေ တက်မှောက်လိုက်သည် ။ ဒီလိုတက်မှောက်တဲ့အချိန် ဆရာထန်ရဲ့ လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်က နွယ်သာကီရဲ့ ရင်သားကြီး နှစ်ခိုင်အပေါ် ဆုပ်ကိုင်ရက်သား ဖြစ်နေသလို ဆရာထန်ရဲ့ တုတ်လုံးတဲ့ လိင်ချောင်းရှည်ရှည်ကြီးကလည်း နွယ်သာကီရဲ့ ပေါင်ကြားကို ထိုးထောက်မိနေသည် ။

“ မိန်းကလေး...နှုတ်ခမ်းတွေကို ဟထားပြီး လျာကို ထုတ်ထား...ကျုပ်လျာနဲ့ မိန်းကလေးရဲ့လျာတို့ ပွတ်ကြရမယ်”

ဆရာထန်ရဲ့ ဓါတ်ကူးတဲ့ပုံက နွယ်သာကီ့ ကာမစိတ်တွေကိ တရှိန်ရှိန် နိုးကြွ လာစေပြီ ။လျာချင်း ပွတ်ကြသလို နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ဆုပ်တာ ခံနေရပြီး ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကိုလည်း လီးဒစ်ကြီးက ပွတ်ထိနေတော့ စိတ်တွေ တအားကို ထကြွလာရလေသည် ။

ဆရာထန့် လက်တဖက်က နွယ်သာကီရဲ့ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကို ဖမ်း စမ်းလိုက်သည် ။အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတာကို ဆရာထန် သိလိုက်ရသည် ။

“ အင်း..သဘာ၀ ဟာ သဘာ၀ ပါဘဲ......” ( စာရေးသူ )

ဖိုနဲ့မ ထိတွေ့ကြရင် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်ကြ..စိတ်တွေ ထကြွ လာရမြဲ မဟုတ်လား...။ဆရာထန်က 

“ မိန်းကလေး....ငါတို့ ပြောင်းပြန် ဓါတ်ကူးကြမယ်...” 

လို့ ရုတ်တရက် ပြောလိုက်တဲ့အခါ နွယ်သာကီလည်း နားမလည်လို့

“ ဘယ်လို ပြောင်းပြန်လဲ ဆရာ...” 

လို့ ပြန်မေးလိုက်ပါသည် ။ ဆရာထန်က 

“ အခုအတိုင်းကိုယ်ချင်းအပ် လူချင်းထပ်ကြရမှာ...ပြောင်းပြန် ထပ်ကြအပ်ကြရမှာ...” 

လို့ ရှင်းပြလိုက်ပြီး နွယ်သာကီရဲ့ ကိုယ်အပေါ်ကနေ ခွာလိုက်သည် ။ ဒီတခါ ထပ်ရအပ်ရတာက ပြောင်းပြန် ။ ဆရာထန်ရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းက နွယ်သာကီရဲ့ မျက်နှာနဲ့ အပ်နေ ထပ်နေသလို နွယ်သာကီရဲ့ အောက်ပိုင်းတွေက ဆရာထန်ရဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကပ်နေအပ်နေသည် ။ ဆရာထန်ရဲ့ ထွက်သက်နွေးနွေးကို နွယ်သာကီရဲ့ စောက်ဖုတ် အနားမှာ ရလိုက်သည် ။

နွယ်သာကီရဲ့ မျက်နှာကို လာကပ်တဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးက ပူနွေးနွေးကြီး ။ အရည်တွေထဲ ထိပ်ကအပေါက်လေးကနေ စိမ့်ထွက် ယိုစီးကျနေသည် ။

“ မိန်းကလေး...ဆရာ့တန်ဆာကို မင်း ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်....”

“ အို.....”

“ အချိန်မရှိဘူးကွယ်..လုပ်စရာ လုပ်လိုက်..ဆရာလည်း မင်း တန်ဆာထဲကို ဆရာ့လျာ ထည့်လိုက်မယ်....”

“ ဟုတ်.....ဆရာ...”

တကယ်တော့ နွယ်သာကီသည် အိမ်က ယောကျ်ားကို ပုလွေကိုင်ပေးနေကျပါ ။ အခုလို တစိမ်းယောကျ်ား ဆရာ့တန်ဆာကို စုတ်ပေးရမယ် ဆိုတော့ စိတ်တွေ တအား ဖေါက်ပြန် လှုပ်ရှားမိရသည် ။ဆရာ့တန်ဆာထိပ်ဒစ်လုံးကြီးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး စုတ်ပေးလိုက်သည် ။ ဆရာကလည်း နွယ်သာကီ့အဖုတ်ကိုသူ့နှာခေါင်းနဲ့ ထိုးကော်နေသည် ။ အဖုတ်ကို နမ်းလိုက် ရှူလိုက် လုပ်နေသည် ။ ဒီ ယားကျိကျိ ဖီလင်က နွယ်သာကီကို ဖီလင်တွေ စွတ် တက်စေသည် ။

ဆရာ့လီးတန်ကြီးကို အပြတ် စုတ်ပစ်လိုက်မိချိန် ဆရာကလည်း နွယ်သာကီ့အဖုတ်ကို သူ့လျာကြီးနဲ့ ဖိဖိ ယက်ပေးသည် ။ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း အပြန်အလှန် စုတ်ယက်ပေးလိုက်ကြတာ မရပ်မနားပါဘဲ ။ဆရာထန်သည် စောက်ဖုတ် အယက် ကျွမ်းလှသည် ။စောက်စိကို လာထိပ်နဲ့ ကလိလိုက် ထိုးဆွလိုက် စုတ်ပေးလိုက်နဲ့ အမျိုးမျိုး ဘာဂျာပညာစွမ်းတွေ ပြသနေသည် ။နွယ်သာကီကလည်း လီးကို အပြတ်စုတ်ပေးလိုက်သည် ။

“ မိန်းကလေး...”

“ ရှင် ဆရာ....”

ဆရာထန်က အဖုတ်ကနေ မျက်နှာ ခွာလိုက်ပြီး ခေါ်လိုက်လို့ နွယ်သာကီကလည်း လီးကြီးကို ပါးစပ်က ချွတ်လိုက်ပြီး ထူးလိုက်သည် ။

“ ဓါတ်ကူးလို့တော့ ပြီးပြီး ဓါတ်လုံးကို မင်းကိုယ်ထဲကို ဆရာ ပို့ပေးရတော့မယ်....အဝင်ကောင်းအောင် မင်းက ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးထားရမယ်...ဆရာက ဓါတ်လုံးကို မြေစိုက်နည်းနဲ့ ထည့်ပေးရမယ်....ဟုတ်ပြီလား...”

“ ဟုတ် ဆရာ..ကျမ ဖင်ထောင်ကုန်းလိုက်ရမလားဟင်...”

“ အေး..အေး..မင်း ပေါက်သားဘဲ...မဆိုးဘူး..မင်း ပေါက်လွယ်တယ်..ကဲ..ကဲ..ကုန်းလိုက်စမ်း..”

“ ဟုတ် ဆရာ....”

နွယ်သာကီက ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည် ။ 

“ ထောင်လိုက်..ဖင်တွေကို...အပေါ်ကနေ မြေစိုက်နည်းနဲ့ ထည့်မှာ.....”

“ ဘာ..ဘာကို ထည့်မှာလဲ ဆရာ...”

“ ဓါတ်လုံး....ဓါတ်လုံး......”

ဆရာထန် ထည့်ပြီ ။ အပေါ်စီးက မြေစိုက်နည်းနဲ့ ထည့်တာ ။ ဓါတ်လုံးတော့ မဟုတ် ။ သူ့တန်ဆာကြီး ။

“ အိုး..အူးအူးအူး......”

တဇွတ်ဖွတ်နဲ့ ထည့်နေတဲ့ ဆရာထန့် လီးတုတ်တုတ်ကြီးရဲ့ အဝင်အထွက်တွေကြောင့် နွယ်သာကီရဲ့ပါးစပ်ကအော်သံလေး ထွက်လာသည် ။

“ ဝင်ပြီ..ဝင်ပြီ...အထဲထိရောက်အောင် တွန်းပို့ပေးလိုက်ကြရအောင်...မိန်းကလေး...........”

ဆရာထန်က နွယ်သာကီ့ ဖက်ကြီးတွေ အပေါ်မှာ ခွပြီး သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲကို ဒလစပ် လိုးဆောင့်နေပါသည် ။

“ အား.....အားရှီး...အား...အမလေး.....အိုး.....ရှီး..ကောင်းလိုက်တာ ဆရာရယ်....”

“ ဓါတ်လုံးကို အထဲမှာ တွယ်ညိအောင် ဖိဖိလေး ဆောင့်ပေးရမယ်....ခံလို့ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား...”

“ ဟင့်..ကောင်းတယ် ဆရာ....”

“ ကဲ ဆောင့်ပြီ..ခပ်ပြင်းပြင်းလေး....”

ဖွပ်ဖပ် အသံတွေ ညံသွားသည် ။

“ အား...အူး......အမလေး......ကောင်းလိုက်တာ ဆရာရယ်....အား....အားရှီး.....”

ဆရာထန်သည် လီးကြီးသလို လိုးအားကလည်း သန်သည် ။ တအားဆောင့်ပေးလို့ နွယ်သာကီ အသေခိုက်သွားရသည် ။ဆရာထန်သည် နွယ်သာကီရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မြှောက်မပြီး လိုးပေးပြန်သည် ။ကြွက်သားတွေနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ ကိုယ်လုံးသည် တအား ကြည့်လို့ကောင်းသည်လို့ နွယ်သာကီထင်သည် ။ ကိုယ်လုံး ပိန်သွယ်သွယ် ကျစ်ကျစ်မှာ ပေါင်တန်တွေ ကြားက လီးတန်ကြီးကလည်း တကယ့်ကိုယောကျ်ားပီသ စံချိန်မှီသည် ။

“ အိုး.......အား......အား......အား.....ကောင်းလိုက်တာ ဆရာရယ်....ဆရာ့ကိုတော့ ကျမ စွဲသွားရပါပြီ....စိတ်တိုင်းကျလိုး ဆရာ.....အမလေး.......ကောင်းလိုက်တာ...”

နွယ်သာကီသည် ဆရာထန်ရဲ့ ဆက်တိုက် ဆောင့်ပေးတာတွေကြောင့် အထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းသွားရပြီ ။

“ အိုး...ဆရာရယ်...အရမ်းကြိုက်တာဘဲ ...ဆရာ့လီးကြီးကို ဆွဲမနုတ်လိုက်ပါနဲ့အုံး......”

ယောကျ်ား ရာထူးတိုးတာ မတိုးတာ မသိတော့. ဆရာထန်သည် ယောကျ်ားထက်တော့ အလိုးကောင်းသည် ။ စိတ်ဆန္ဒပြေပျောက်သွားရအောင် စွမ်းဆောင်ပေးနိုင်လို့ သူ့ဆီကို ထပ်ခါထပ်ခါ သွားသွားပြီး အလိုးခံရတော့သည် ။သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ဦးကင်းနဲ့ ဟိုတယ်မှာ လိုးအပြီး ဟိုတယ်ရှေ့မှာ ကားထိုးပြီး စောင့်နေတဲ့ ကျော်ကျော်ဘိုကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

ဦးကင်းသည် အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေးဘူး ။ သူ့လီးကြီးက ကြီးတုတ်ရှည်လျားလို့ ယောကျ်ား ဖြစ်တဲ့ရဲမှူးဦးဝင်းမောင်သန်းရဲ့ လီးထက် သုံးဆလောက် ပိုကြီးသည် ။ လိုးတာကလည်း ဦးဝင်းမောင်သန်းထက် ပိုပြီးကောင်းသည် ။ ဆရာထန်နဲ့ လိုးရတာလောက်တော့ ဆောင့်အားက မကောင်းလှပေမယ့် ဦးကင်းကိုလည်း ကြိုက်သည် ။

“ ဟေး..ကျော်ကျော်ဘို..မင်း မမကို လာစောင့်ပေးတာ ကျေးဇူးဘဲကွာ..မမလည်း မိတ်ဆွေတယောက်နဲ့ အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဆွေးနွေးတာ တော်တော် ပင်ပန်းသွားတယ်..မင်း ဘိုက်ဆာနေပြီလား...မင်းကို မမ ထမင်းကျွေးမယ်လေ....”

“ ရပါတယ်...မမ....ရဲမှူးက မမ သွားချင်တဲ့နေရာတွေကို လိုက်ပို့ဖို့ ကျနော့်ကို မှာထားပါတယ်.....”

ကျော်ကျော်ဘိုက ပြောရင်း ကားကို ဟိုတယ်ရှေ့ကနေ မောင်းထွက်လိုက်သည် ။သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ ပုံစံက ခုနက တအား လိုးလာလို့ ပင်ပန်းနေတဲ့ပုံ ။ ကျော်ကျော်ဘိုလည်း သွယ်သွယ်မိုးယုကို ဖင်ပူးတောင်းထောင် ကုန်းခိုင်းပြီး ဦးကင်း တအား လိုးခဲ့တာတွေကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး လီးတောင်လာသည် ။သွယ်သွယ်မိုးယုကို လိုးချင်စိတ်တွေက တားမရဆီးမရ ဖြစ်ပေါ်နေသည် ။

“ ထမင်းဆိုင် ကောင်းကောင်းကို မောင်းကွာ...မမနဲ့ မင်းနဲ့ ထမင်း စားကြရအောင်....”

“ ဟုတ်ကဲ့ မမ...”

ကျော်ကျော်ဘိုလည်း သူတို့ ရောက်နေတဲ့နေရာနဲ့ နီးတဲ့ စားသောက်ဆိုင်ကို မောင်းသွားလိုက်သည် ။ ဒီဆိုင်က အပေါ်ထပ် ထပ်ခိုးလေးမှာ သီးသန့်အခန်းတွေ ရှိတာကို ကျော်ကျော်ဘို သိသည် ။ နှစ်ယောက်ထဲ သီးသန့် စားသောက်နိုင်လို့ လွတ်လပ်သည် ။

သွယ်သွယ်မိုးယုကို ထမင်းစားရင်း ဆွေးနွေးလိုက်သည် ။

“ မမနဲ့ ဆရာထန်တို့ ဆရာတပည့်၂ယောက် ဖြစ်ကြတဲ့ဟာကို ရဲမှူးကို ကျနော် မတင်ပြဘဲ နေလိုက်မယ်....မမ ဘာတွေ လုပ်နေတယ် ဆိုတာကို မပြောဘဲ  နေလိုက်မယ်...အဲဒီအတွက်တော့ ကျနော့်ကို မမ ပေးလိုးရမယ်.....မမ သဘောတူတယ် မဟုတ်လားဟင်....” 

လို့ ပြောလိုက်တော့ သွယ်သွယ်မိုးယုလည်း မခိုးမခန့်နဲ့ ရယ်လိုက်ရင်း..

“ ကျော်ကျော်ဘို..ကျော်ကျော်ဘို..မင်းက တကယ့် လူလည်လေးဘဲ ….   မင်းက အပြာစာအုပ်ထဲကလို ကိုယ့်ဘော့စ်ရဲ့ မိန်းမကို လုပ်ဖို့ ကြံတာပေါ့လေ......ဟင်းဟင်း.....မင်းက မမကို လုပ်ချင်ရအောင် မင်းရဲ့ ကိုယ်ပိုင် အရည်အချင်းက ဘယ်လောက် ရှိလို့လဲကွ.....မမ က ပဲမြစ်လောက် ဟာလေးတွေကိုဆို စိတ်ဝင်စားတာ မဟုတ်ဖူးကွ....” 

လို့ ပြောလိုက်လေသည် ။ကျော်ကျော်ဘိုလည်း ချက်ချင်းဘဲ သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ပြီး သူ့လီးကို ပြလိုက်သည် ။သွယ်သွယ်မိုးယု အံ့အားသင့်သွားသည် ။ တကယ့်ကို စံချိန်မှီတဲ့ အကြီးစား အရှည်စား ဆိုက် ဖြစ်နေလို့ ။

အိုး ...မင်းလေးလည်း ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းလိုပါဘဲလားကွယ်...... လို့ ပါးစပ်က တိုးတိုးလေး ထုတ်ပြောလိုက်လေသည် ။ပြီးတဲ့နောက် ..

“ အင်း..ဒါပေမယ့် အခု မမ..ဟိုဘဲကြီးနဲ့ လုပ်လာလို့ ပေရောညစ်ပတ်နေတယ်ကွယ်..နည်းနည်းလည်း ပင်ပန်းနေတယ်....မမ ရေမိုးချိုးပြီး ခဏ နားချင်သေးတယ်....မင်းနဲ့ တွေ့ချင်စိတ်တော့ ရှိပါတယ်.....မမကို အချိန်တော့ နည်းနည်းပေးကွာ...” 

လို့ ကျော်ကျော်ဘိုကို ပြောသည် ။ကျော်ကျော်ဘိုလည်း 

“ ရပါတယ်....မမ......မမ..ကျနော့်ကို ပေးလိုးရင် ပြီးတာဘဲ ...မမ ကျေနပ်အောင် ကျနော် ကောင်းကောင်း လိုးပေးမှာပါ မမ..” 

လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပြီးနောက် သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ လက်ကလေး တဖက်ကို ဖျတ်ကနဲ ကောက်ကိုင်ဆုပ်လိုက်ပြီး ထောင်မာနေတဲ့ သူ့လိင်တန်ချောင်း အပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်လေသည် ။

“ ဟဲ့..ဒါက ဘာလဲ....”

“ နမူနာ စရံသတ်တဲ့ အနေနဲ့ ကျနော့်လီးကို မမ စုတ်ပေးမလားလို့...”

“ ဟာကွာ..မင်းကလည်း အလည်လေးဘဲ...”

လို့ သွယ်သွယ်မိုးယုက ပြောလိုက်ပေမယ့် ကျော်ကျော်ဘိုရဲ့ လီးတန်ကို စုတ်ပေးလေသည် ။ရဲမှူးဦးဝင်းမောင်သန်းသည် ကျော်ကျော်ဘိုကို မသက်ာဘူး ။သူ့မိန်းမ သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ ခြေလှမ်းတွေ ပျက်နေတာကို သိနေလို့ ကျော်ကျော်ဘိုကို စုံစမ်းခိုင်းတာ ဒီကောင်က သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ပုံမှန် အခြေအနေပါဘဲ..ဘာမှ မကောင်းတာ မလုပ်ပါဘူး လို့ သတင်းပို့သည် ။ ဒါကြောင့်သူ့တပည့်ဟောင်း တယောက် ဖြစ်တဲ့ ပွကြီးကို လှမ်းခေါ်ပြီး သွယ်သွယ်မိုးယုကို လိုက်ချောင်းခိုင်းလိုက်သည် ။

ကျော်ကျော်ဘိုသည် ပွကြီးကို မသိဘူး ။ ပွကြီးသည် ဦးဝင်းမောင်သန်း ငယ်ငယ်က ခင်ခဲ့တဲ့ တပည့် ပါ ။ပွကြီးသည် ခိုင်းတာကို အကုန် မညည်းမငြူ လုပ်ပေးတဲ့ တပည့်တယောက်မို့ စိတ်ချသည် ။

“ ပွကြီး...ငါ့မိန်းမ ဘာတွေ လုပ်နေတယ်..ရှုပ်နေတယ် ဆိုတာတွေကို မင်း လိုက်စမ်းကွာ....ဟိုကောင် ကျော်ကျော်ဘို ကိုလည်း လိုက်..ဒီကောင် ငါ့ကို ညာနေတာတော့ သေချာတယ်ကွ..ငါလည်း ရဲလုပ်စားလာတာကြာပြီ..အံတိုနေပြီ ….ညာနေပြီ ဆိုရင် အလိုလို သိနေတယ်.....ကျော်ကျော်ဘို ငါ့ကို ညာနေတယ်ကွ...တခုခုတော့ တခုခုဘဲ.....” 

လို့ ရဲကြပ်ပွကြီးကို ပြောလိုက်သည် ။ရဲကြပ်ပွကြီးလည်း ခပ်ဝေးဝေးကနေ သွယ်သွယ်မိုးယု နဲ့ ကျော်ကျော်ဘိုတို့ကို စောင့်ကြည့်လိုက်သည် ။မကြာခင်မှာဘဲ ဆရာထန်ရဲ့ တရားစခန်းကို သွားနေတဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယု ကို တွေ့သလို ကျော်ကျော်ဘို နဲ့ ဟိုတယ်တခုပေါ်ကို တက်သွားတဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယုကိုလည်း တွေ့ရသည် ။

ရဲကြပ်ပွကြီးက ရဲမှူးဦးဝင်းမောင်သန်းကို သူတွေ့တာတွေကို သတင်းပို့လိုက်သည် ။ဒီ ဆရာဆိုတဲ့ ကောင်က ငါ့မိန်းမကို ခေါ်အိပ်နေတယ် ဆိုတာကို အတိအကျ အသေအချာ သိချင်တယ်..အထောက်အထား လိုတယ်....သေချာရင် ငါ့မိန်းမကို ကွာရှင်းလိုက်မယ်..ဟို ဆရာတု နှစ်ကောင်ကိုလည်း ဂျေးထဲ ပို့ပစ်လိုက်မယ်ကွာ.....လို့ ဦးဝင်းမောင်သန်းက ပြောလိုက်တဲ့အခါ သူ့လက်ထောက် တယောက်ဖြစ်တဲ့ ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့်က 

“ ကျမ သေချာအောင် သွား ထောက်လှမ်း ပေးမယ် ရဲမှူး...” 

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ

“ အေး..ကောင်းသားဘဲ...မိန်းမသား တယောက် ဆိုရင် ဟို ဆရာထန် ဆိုတဲ့ ငတိက မွှန်ပြီးမကောင်းတာ ကြံမှာ သေချာတယ်....ညည်းက သူ့ကို ဖမ်းချုပ်လို့ ရပြီ ဆိုတာနဲ့ လက်ထိပ်သာ ခတ်ပစ်လိုက်...ငါ့ဆီကိုလည်း ချက်ချင်း ဖုန်းဆက်...” 

လို့ ခိုင်းလေသည် ။ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့်သည် ဖြူဖွေးသန့်ပြန့်ပြီး ကိုယ်လုံးကလည်း ယောကျ်ားသားတို့ တပ်မက်စရာ တောင့်တောင့်တင်းတင်းမို့ ဆရာထန် သဘောကျလောက်သည် လို့ ရဲမှူးဦးဝင်းမောင်သန်း ထင်သည် ။

မနေ့ညက လှိုင်းထန်နဲ့ ဦးကင်း အကျေအလည် ဆွေးနွေး တိုင်ပင်ကြသည် ။ဦးကင်းက 

“ လှိုင်းထန်...ဒို့ ငွေလည်း တော်တော်ကြီးကို စုမိပြီ....တခြားနယ်ကို ရွှေ့ကြပါစို့...” 

လို့ အကြံပေး တိုက်တွန်းသည် ။  ဒီတခါတော့ လှိုင်းထန်သည် ဦးကင်း ပြောတာကို သေသေချာချာ နားထောင်သည် ။ 

“ ဟုတ်တယ်...ဦးကင်း....ကျနော်တို့ လစ်ကြရင် ကောင်းမယ်....စားသင့်တာထက်တောင် ပိုစားခဲ့ပြီးပြီလေ...နယ်ပြောင်း စားလိုက်ကြဦးစို့..” 

လို့ ပြန်ပြောသည် ။

ရဲမှူးကတော် သွယ်သွယ်မိုးယုနဲ့ စစ်ဗိုလ်ကတော် နွယ်သာကီကို စိတ်ကြိုက် ဗျင်းခဲ့အပြီး လှိုင်းထန်ရဲ့ စိတ်တွေလေးလံသည် ။ မကြာခင် သူ တခုခု အခက်အခဲ ဖြစ်တော့မည်လို့ သူ့ဆဌမအာရုံက သိနေသလိုဘဲ ။

“ ဦးကင်း...စပြီး သိမ်းဆည်းတော့ဗျာ..ကျုပ်တို့ မကြာခင် ရွှေ့မယ်....တိတ်တဆိတ် ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့ ပုံစံလေးနဲ့...ခိခိ.....ခါတိုင်းလိုပေါ့......” 

လို့ ဦးကင်းကို ပြောလိုက်သည် ။ ဦးကင်းလည်း ဝမ်းသာသွားသည် ။ ခြေရာဖျောက်ဖို့ အချိန်တန်နေပြီ မဟုတ်လား..။ဒီအချိန်မှာ သူတို့ ရှိနေတဲ့ တရားစခန်း လုပ်ထားတဲ့ အိမ်လေးရဲ့ အရှေ့ကို မိန်းမ တယောက် ရောက်လာသည်။

“ ဟင်......ဧည့်သည် တယောက် လာနေတယ်....လှိုင်းထန်ရေ.....”

“ အင်း....ကျနော်တို့ ရွှေ့တော့မယ် ဆိုမှ ရောက်လာပြန်ပြီ....အာပါးပါး..နည်းတဲ့ ဆုံကြီး မဟုတ်ဖူး.....တကယ့်စစ်ကိုင်းအိုးကြီး....ကဲ ဦးကင်းရယ်..နောက်ဆုံး အနေနဲ့ လက်ခံလိုက်ပါဗျာ.....”

လှိုင်းထန်သည် ရောက်လာတဲ့ မိန်းမသည် ဖြူဖြူချောချော ကိုယ်လုံး တောင့်တောင့် ဖြစ်နေလို့ တဏှာစိတ်ကယိုဖိတ်သွားရပြန်သည် ။ ဦးကင်းလည်း..

“ လက်မခံချင်တော့ဘူးကွာ....အချိန် သိပ် မရတော့ဘူး....လစ်ဖို့ တန်နေပြီ.....” 

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အချိန် ဧည့်သည် မိန်းမသည် သူတို့အိမ်တံခါးကို ခေါက်လိုက်ပါသည် ။လှိုင်းထန်က

“ ဦးကင်း..လက်ခံလိုက်ဗျာ....နောက်ဆုံး တယောက်...နောက်ဆုံးပိတ်ပေါ့...”

“ အင်း...လှိုင်းထန်....ခက်တယ်ကွာ..ခက်တယ်...”

လို့ ဦးကင်း ညည်းရင်း တံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည် ။

“ ဘာကိစ္စများလဲကွဲ့.....”

ဦးကင်းက စိပ်ပုတီးကြီး ကိုင်လျက် မော့ကာ မေးလိုက်သည် ။

“ ကျမ ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ချင်လို့ပါ....”

“ ဘာအတွက်လဲဟင်....”

“ ကျမရဲ့ ရှေ့ရေးကို ဆရာ့ကို မေးချင်လို့..နောက်ပြီး...ကျမ ဆေးကုချင်တာတွေလည်း ရှိလို့...”

“ အင်း...အမှန်က ဆရာနဲ့ ကျုပ်က ဟိမဝန္တာတောင်ပေါ်ကို တရားကျင့်ဖို့ အတွက် ခရီးထွက်တော့မလို့ကွယ့်...ကုသိုလ်ဖြစ် ကုသဟောပြောပေးတာတွေကို ရပ်ဆိုင်း ပိတ်လိုက်တေ့မလို့ ပြင်နေတာ......”

“ ဟာ...ဒီလို မလုပ်လိုက်ပါနဲ့ဦး ဘကြီးရယ်...ကျမကိုတော့ လက်ခံလိုက်ပါ..နောက်ဆုံးပိတ် အနေနဲ့ ဖြစ်ဖြစ်...”

“ ခက်တယ်...ကလေးမ.....”

“ လက်ခံလိုက်ပါရှင်..ကျမလည်း ဆရာကြီးတို့ ခရီးထွက်ဖို့ကို အလှူငွေ ထည့်ပါမယ်.....”

“ ငွေက အရေးမကြီးပါဘူး..ကလေးမရယ်.....ငွေအကြောင်း ထည့်မပြောပါနဲ့..”

“ ဆောရီးပါ ဘကြီးရယ်...ကျမ ပြောတာ လောသွားလို့ အမှားပါရင် ခွင့်လွှတ်ပါ...”

“ ကဲ..ကဲ...နောက်ဆုံး တယောက် အနေနဲ့ လက်ခံလိုက်မယ်.......ကလေးမ နံမည်က ဘာတုံး...”

“ ကျမနံမည်က မာလာ ပါ ဘကြီး.....ကျမ ဆရာထန်နဲ့ ဘယ်တော့ တွေ့ခွင့်ရမလဲဟင်....”

“ အင်း..ဆရာက အလုပ်များနေတယ်ကွဲ့...သူ တရားကျင့်ဖို့ အခုထဲက သူ့စိတ်တွေကို ပြင်ဆင်နေတယ်...”

“ အော်.....ဟုတ်လား..ဆရာက သိပ် တန်ခိုး ရှိတာဘဲနော်...တရားကျင့်လွန်းလို့ ထင်တယ်နော်....”

“ ဟုတ်တယ်..ကလေးမ.....သူ တရားထိုင်နေရင် ကိုယ်က အပေါ်ကို ကြွတက်လာတတ်တယ်.....”

“ ဟယ်....ဟုတ်လား.....ကျမ တွေ့ဖူးချင်လိုက်တာ.....”

“ ကုသိုလ်ထူးတဲ့လူမှ ကြုံကြိုက်တာကွဲ့...ကဲ..ကဲ....ဆရာနဲ့တွေ့ဖို့ ရက်ချိန်း လုပ်ရအောင်..မနက်ဖန် အားလား...လာနိုင်လား.....”

“ ဟုတ်..ဘကြီး...လာနိုင်ပါတယ်.....”

လှိုင်းထန် သို့မဟုတ် ဆရာထန်သည် အိမ်အတွင်းခန်းကနေပြီး ရက်ချိန်းယူနေတဲ့ မာလာဆိုတဲ့ မိန်းမကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး အကဲခတ်နေသည် ။ တော်တော် လန်းတဲ့ စော်ဘဲ..ဟီး.....နောက်ဆုံးပိတ် အိတ်နဲ့လွယ်တဲ့အနေနဲ့ ကောင်းကောင်း ဖြုတ်ပစ်လိုက်မှဘဲ။..ဆရာထန်ရဲ့ ပေါင်ကြားက ပစ္စည်းကြီး မြူးထလာသည် ။ ကြွလာသည် ။ ထွားလာသည် ။ မာလာသည် ။ 

ကျော်ကျော်ဘိုသည် ရဲမှူးကတော် သွယ်သွယ်မိုးယု ကို သူမလုပ်နေတာတွေကို ရဲမှူးကို ပြန်မပြောစေချင်ရင် သူနဲ့ဟိုတယ်ခန်းမှာ တွေ့ရမယ် လို့ ခြိမ်းခြောက် လိုက်တဲ့အခါ သွယ်သွယ်မိုးယုကလည်း အခက်အခဲ မရှိဘဲ 

“ ရတယ်လေ...မမက မင်းလို ကောင်လေးနဲ့ တွေ့ဖို့ကို မငြင်းပါဘူး..” 

ဆိုပြီး သူ့ကို ဦးကင်းနဲ့ တွေ့ခဲ့တဲက ဟိုတယ်မှာဘဲ ချိန်းခဲ့သည် ။ 

ကျော်ကျော်ဘိုသည် လူနံပိန် ကျွဲချိုလိန် ဆိုတဲ့စကားလိုဘဲ ပိန်ကပ်ကပ်လေး ပေမယ့် ဒင်က မသေးဘူး ။သွယ်သွယ်မိုးယုကို အပီ ထောင်းပေးလိုက်တာ သွယ်သွယ်မိုးယုလည်း သဘောကျ ကျေနပ်သွားရသည် ။ သူမအနေနဲ့ တဏှာစိတ်က အရမ်း ပြင်းပြနေတဲ့ မိန်းမ တယောက်မို့ လင်နဲ့ အားမရဘဲ ကုန်းချင်နေတာကြောင့်ကျော်ကျော်ဘိုကို လိုလိုလားလားနဲ့ ကုန်းလိုက်သည် ။

ရဲကြပ်ကြီး ပွကြီးက အစအဆုံး လိုက်ချောင်းလိုက်ပြီး ွှအဖြစ်အပျက်တွေကို ရဲမှူး ဦးဝင်းမောင်သန်းကို သတင်းပို့လိုက်သည် ။ ရဲမှူးဦးဝင်းမောင်သန်းလည်း သစ္စာမရှိတဲ့ ကျော်ကျော်ဘိုကို အမျက်ခြောင်းခြောင်း ထွက်ပြီး တွေ့တာနဲ့ ထိုးကြိတ်ကန်ကျောက်တော့တာဘဲ ။ ကျော်ကျော်ဘိုကိုလည်း သူ့အနားကို မလာတော့ဖို့ မောင်းထုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုကိုလည်း အိမ်ပြင် ထွက်ခွင့် မပေးတော့ဘူး ။ 

ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့်ကိုလည်း ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းတို့ ဆီကို စုံစမ်း ထောက်လှမ်းဖို့ လွှတ်လိုက်သည် ။ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့်သည် ငယ်ရွယ်တဲ့ ရဲကျောင်း ဆင်းခါစ အရာရှိပေါက်စ မို့ တက်ကြွတဲ့ ခွပ်ဒေါင်းမလေး တကောင်လိုဘဲ ထစ်ကနဲဆို ဖမ်းပစ်လိုက်ချင်တဲ့ မိန်းမတယောက် ဖြစ်သည် ။

အသွင်ယူပြီး ထောက်လှမ်းဖို့ကိုလည်း ဝါသနာ ပါသည် ။ တဏှာစိတ် ပြင်းထန်တဲ့ ဆရာထန် ဆိုတဲ့ လူလိမ်ကိုလည်း လက်ရ ဖမ်းပြလိုက်ချင်သည် ။ ဒါကြောင့်လည်း ရဲမှူးကို သူမက ဒီကေ့စ်ကို သူမ လုပ်ချင်ကြောင်း စပြီး တောင်းဆို တောင်းခံခဲ့တာပါ ။

ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့်သည် ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ဖို့ ရက်ချိန်းယူလိုက်သည် ။ ဆရာထန်နဲ့ နောက်လိုက်ကြီး ဦးကင်းတို့သည် အိန္ဒိယပြည်က တောင်ကြီးပေါ်မှာ တရားသွားထိုင်တော့မှာမို့ လူတွေနဲ့ အတွေ့မခံတော့ဘူး ပြောနေလို့ မနည်း တောင်းတောင်းပန်ပန်နဲ့ တွေ့ပါရစေ လို့ ခွင့်တောင်းခဲ့ရသည် ။

စန်းစန်းတင့်ရဲ့ ရုပ်ရည်နဲ့ တောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်လုံး အနေအထားကြောင့် ဆရာထန်နဲ့ ဆုံခွင့် ရက်ချိန်းကို ရလိုက်သည် ။ စန်းစန်းတင့်သည် ဆရာထန်က သူမအပေါ်ကို လက်ရောက်တာနဲ့ ဖမ်းပစ်လိုက်မည် လို့ ကြုံးဝါးနေပြီး လက်ထိတ်တစုံကိုလည်း လက်ကိုင်အိတ်ထဲမှာ အသင့် ဆောင်သွားသည် ။ လက်ကိုင်အိတ်သည် လည်းစပိုင်သူလျှိုတွေ သုံးစွဲတဲ့ လှို့ဝှက်ကင်မရာလေး တပ်ဆင်ထားသည် ။

လက်ပူးလက်ကြပ် မငြင်းနိုင်အောင် ရုပ်သံ ရိုက်ထားမည် ဖြစ်သည် ။ ဒါတင် မကသေး ။သူ့အတွက် လိုအပ်လာရင် အသုံးပြုဖို့“ ဖမ်းဆီးရေး အဖွဲ့ ” တဖွဲ့ကို ရဲမှူးဆီက တောင်းသည် ။ ဆရာထန်တို့ကို သူမက  အချက်ပြလိုက်တာနဲ့  ဝင်ဖမ်းဖို့ ရဲကြပ်ပွကြီးနဲ့ အဖွဲ့ ကို ဆရာထန်ရဲ့ တရားစခန်းနဲ့ မနီးမဝေးမှာ ချထားခိုင်းလိုက်သည် ။

ဆရာထန်သည် “ မာလာ ” နဲ့ ချိန်းထားတဲ့အတွက် အားရှိအောင် ကြက်ဥအစိမ်းတွေနဲ့ နွားနို့စစ်စစ်ပျစ်ပျစ်ကိုကြိုသောက်ထားသည် ။ ရေကို စိမ်ပြေနပြေ သေသေချာချာ ချိုးလိုက်သည် ။ အထဲက ဘာမှ မခံဘဲ အဖြူရောင်ခါးစည်းကြိုးနဲ့ ဝတ်ရုံရှည်ကို ဝတ်လိုက်သည် ။

မိန်းမတွေသည် “ အရည်ဝင်ရင် အသေခင်သည် ” ဆိုတဲ့စကား အတိုင်း တခါ ဖွင့်ပေးလိုက်ရင် စွဲသွား ခိုက်သွားတတ်ကြသည် ။ သူ့ကို တန်းတန်းစွဲ ဖြစ်ကုန်ကြတာ အများကြီးဘဲ ။ ဗေဒင် မှန်တာ မမှန်တာ ဂရုမစိုက်ကြတော့ ။ လီးကြီးကြီး နဲ့ ကောင်းကောင်း ဆောင့်လိုးပေးတာကိုဘဲ သိတော့သည် ။ ဒီလိုနဲ့ စားရတာ များခဲ့ပြီ ။

ဆရာထန်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ မိန်းမဆိုတာ သူဖန်ရင် ရသွားတာချည်းဘဲ လို့တောင် ထင်လာသည် ။ မိန်းမတွေကို အထင်သေးလာသည် ။ ဘယ်မိန်းမကို မဆို သူလိုးလို့ရသည် လို့လည်း ထင်လာသည် ။ အခု နောက်ဆုံး အဖြစ် တွေ့မယ့် မာလာ ဆိုတဲ့ လုံးကြီးပေါက်လှလေးသည် တကယ့်ကို တောင့်သည် ။ ဒါလေးကို စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်လိုက်ပြီးမှ ဒီနယ်က ဒီမြို့ ရှောင်သွားမည် လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည် ။ချိန်းတဲ့နေ့ကို ရောက်ပြီ ။

ဆရာထန်သည် တင်ပလင်ခွေထိုင်ရင်း အခန်းတံခါးပေါက်ကို ကျောပေး ထိုင်ထားသည် ။ လက်ထဲမှာက စိပ်ပုတီးကို စိပ်နေသည် ။မာလာ ( သို့မဟုတ် ) ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့် အခန်းထဲကို ဝင်လာတဲ့အခါ ဆရာထန်သည် ကျောပေးထားတာကိုလှည့်မကြည့်ဘဲ ….    

“ ထိုင်ပါ....မာလာ.....”

လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ မင်း ဘာအတွက် ငါ့ဆီကို ရောက်လာတာလဲ...”

ဆရာထန်ရဲ့ အသံက တိုးသည် ။

“ ကျမ ရှေ့ကို ဘာတွေ ဖြစ်မလဲ ဆိုတာ သိချင်လို့ လာတာပါ.....”

“ စီးပွားရေး သိချင်တာလား...ဒါမှ မဟုတ် အိမ်ထောင်ရေး..အချစ်ရေး လား.....”

“ အဲ..အဲဒါ...အိမ်ထောင်ရေး.....ကျမ..ကျမ....ပညာရေးဖက်ကိုဘဲ ဦးစားပေးနေခဲ့လို့ အဲဒီ အိမ်ထောင်ရေးမှာ လစ်ဟာနေပါတယ်...ဆရာ..ကျမ.....ဘယ်တော့ အိမ်ထောင်ကျမလဲ..သိချင်ပါတယ်....”

ဆရာထန်သည် ခဏလောက် ငြိမ်သွားသည် ။ ပါးစပ်က ဂါထာလိုဟာတွေ တတွတ်တွတ်နဲ့ ရွတ်နေသည် ။ ပြီးတော့...

“ ကျုပ် မြင်တာကတော့ မကြာခင် အိမ်ထောင်ကျကိန်းမြင်တယ်.....ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်နဲ့ ထိတွေ့ပတ်သက်မှုတွေ ရတော့မယ်....” 

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ မာလာလည်း 

“ အို..ဟုတ်လား.....ဘယ်လို လူမျိုးနဲ့လည်းဟင်...” 

လို့ မေးလိုက်လေသည် ။ဆရာထန်လည်း

“ ယောကျ်ားပီသတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးသုခကို ပြည့်ပြည့်၀၀ ဖြည့်ဆည်းပေးမယ့် လူမျိုး...” 

လို့ပြောလိုက်ပါသည် ။ မာလာလည်း 

“ သူနဲ့ မြဲမှာလား ဆရာ...” 

လို့ မေးပြန်သည် ။ 

“ အိန်း....မြဲတယ် မမြဲတယ်တော့ ဆရာ မပြောလိုဘူး...ပြောချင်တာကတော့ သူနဲ့ လင်မယား အရာမြောက်တဲ့အခါတော့ မင်း တအားကျေနပ်မှု ရလိမ့်မယ်....မင်းကို ကာမဆန္ဒ ဖြည့်ဆည်းပေးမယ့် ယောကျ်ားကောင်း တယောက်ပေါ့ ” 

လို့ ဆရာထန်က ပြောလိုက်ရင်း သူ့ရှေ့မှာ ပုလင်းကြီးနဲ့ ထည့်ထားတဲ့ ရေတွေကို ဖန်ခွက်တခွက်ထဲကို လောင်းထည့်လိုက်ပြီး မာလာကို

“ သောက်လိုက်...ဒီရေက မင်းရဲ့ အညစ်အကြေးတွေကို ဆေးကြောပစ်ပေးမယ့် နတ်ရေစင်”

လို့ ပြောလိုက်သည် ။မာလာလည်း သူပေးတဲ့ ရေခွက်ကို မော့သောက်လိုက်သည် ။ ဒီအချိန်မှာ မာလာရဲ့ လက်ကိုင်အိတ်မှာ တပ်ဆင်ထားတဲ့ လှို့ဝှက် ကင်မရာလေးက ဆရာထန်ကို တိတ်တဆိတ် ရိုက်နေပြီ ။ ဆရာထန်သည် မာလာဖက်ကို လှည့်ကာ ထိုင်လိုက်သည် ။

“ လက်ကလေး ကြည့်ချင်တယ်...”

“ ကြည့်ပါ ဆရာ....”

ဖြူဖွေး နူးညံ့တဲ့ မာလာရဲ့ လက်ကလေးကို သေသေချာချာ ကိုင်ကြည့်နေတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ ပေါင်ကြားက ယောကျ်ား တန်ဆာသည် တစစ ကြီးထွားလို့ လာသည် ။ 

“ အင်း...မင်းစိုးရာဇာ ဖြစ်မယ့် လက်ဘဲ..ချမ်းသာမယ်...လာဘ်လာဘတွေ ဝင်မယ်......လူတွေကို စိုးမိုး နိုင်မယ်.....လူမုန်းတော့ ခံရမယ်......”

ဆရာထန်သည် သူ့အာရုံမှာ မြင်တာတွေကို တတွတ်တွတ်နဲ့ ပြောဆိုနေသည် ။မာလာသည် ဆရာထန်က လက်ဖဝါးနဲ့ လက်ဖမိုးကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေလို့ စိတ်ထဲမှာ လှုပ်ရှားလာသည် ။ရင်တွေ ခုံလာသည် ။ မျက်စိတွေ လေးလံလာသည် ။ ရီဝေေ၀ ဖြစ်လာသည် ။ အိပ်ချင်သလိုလို...။

“ ဆရာ...ကျမ...ကျမ..... မူးသလိုလိုကြီး.....”

“ အင်း....ဒီခြံထဲက မြေစောင့်ဘီလူးတွေ..လုပ်ပြီ ထင်တယ်......ဟေ့  မင်းတို့ လာ မနှောက်ယှက်နဲ့ကွာ...ငါ့ အစွမ်း..ငါ့အာဏာနဲ့ မင်းတို့ကို နှင်တယ်...သွားကြ အဝေးကို.....”

“ ဟင်...ဆရာ..ဘီလူး ..ဟုတ်လား.....”

“ မပူပါနဲ့..ကျုပ် နှင်လိုက်ပါပြီ...”

မာလာသည် ရီဝေေ၀ ဖြစ်လာလို့ ဆရာထန့် ပုခုံးထက်မှာ ခေါင်းလေး မှီလိုက်မိသည် ။ဆရာထန်က ကျောပြင်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည် ။ မာလာ့စိတ်တွေ ပြောင်းလဲလာသည် ။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်ချင်လာသည် ။ ရင်သီးတွေ မာကြောလာသည် ။ တင်းထောင်လာသည် ။ ပေါင်ကြားမှာ ယားလာသည် ။ မိန်းမအင်္ဂါ သည် အရည်တွေ စိုလာသည် ။

ကာမစိတ်တွေ ထကြွလာသည် လို့ သိလိုက်သည် ။ ဆရာထန်ရဲ့ လက်တဖက်က မာလာရဲ့ လက်ကို ဆွဲယူပြီးတနေရာကို ပို့လိုက်သည် ။ အို..ဘာကြီးလဲ....။ ပူနွေးနွေး မာမာ အချောင်းကြီးကို မာလာ သို့မဟုတ် စန်းစန်းတင့် စမ်းမိနေသည် ။ စိတ်တွေ တအား ထကြွလာသည် ။ ဒါ..ဒါ.....ဒါ....ယောကျ်ား လီးကြီးဘဲ.....အို......။

ဘယ်လိုဘယ်လို လီးကြီးကို ကိုင်မိနေပါလိမ့် ။ခက်တာက ကိုင်ဆုပ် ပွတ်သပ်နေမိတဲ့ လက်ကို လီးကြီးကနေ မခွာနိုင်တာ ။သံလိုက်ဓါတ်လိုဘဲ ဒီအတန်ကြီးက ဆက်ပြီး ကိုင်ပွတ် ဆုပ်နယ်ဖို့ ဆွဲခေါ်ထားသည် ။ ငြင်းပယ်နိုင်စွမ်း မရှိ ။ခွန်အားမဲ့သွားသည် ။ 

ဆရာထန်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေက စန်းစန်းတင့်ရဲ့ ကိုယ်အနှံ့ မှာ တရွေ့ရွေ့နဲ့ ရောက်နေသည် ။စန်းစန်းတင့်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုချင်း ဖယ်ချွတ်နေသည် ။ သူ့ကို စန်းစန်းတင့် မတားမိ ။မတားနိုင် ။ သူ တိုက်လိုက်လို့ သောက်လိုက်မိတဲ့ နတ်ရေစင် ဆိုတဲ့ ရေတခွက်ကြောင့်လား ။ အို..ငါ.....ငါ.....ဆေးမိသွားပြီ.....။

အိပ်ပျော်သွားသည် ။ တခဏလေး ။ပြန်သတိရလိုက်တဲ့အခါ ကုတင်တလုံးပေါ်မှာ ပက်လက်လေး ရောက်နေသည် ။ ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်မရှိတာကို ချက်ချင်း သတိမထားမိဘူး ။ နောက်တော့ ဆရာထန်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးက နို့သီးဖုလုံးလေးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုတ်ယူနေတော့ ဒီ ခံစားချက်ကြောင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ငုံ့ကြည့်မိသည် ။ ကိုယ်လုံးတီးကြီး ။

ဆရာထန့် လက်က စန်းစန်းတင့်ရဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ရဲ့ ကြားထဲကို ဖိဖိပွတ်နေသည်။

“ အို.....”

အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသားထူထူ နှစ်ချပ်ကို ပွတ်ပေးနေသည် ။မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သလို ဖြစ်သွားပြန်သည် ။ အင်.....သိလိုက်ပြန်တာက သူ့တန်ဆာချောင်းကြီး ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေတာ။ စုတ်..စုတ်..စုတ်....ဆိုတဲ့ သူ့အသံကို ကြားလိုက်မိပြီး သူ့အမိန့်တွေကို နာခံမိနေသည် ။

သူ့အတန်ချောင်းကို တအား စုတ်ပစ်မိနေသည် ။ပြွတ်ပြွတ် ပြတ်ပြတ် အသံတွေ နားထဲမှာ ကြားနေသည် ။အား..ကောင်းတယ်....ကောင်းတယ်...စုတ်..စုတ်....လျာနဲ့ ဝိုက်ကလိပေး.....ဆိုတဲ့ သူ့အသံကို ကြားတချက် မကြားတချက်...။

စန်းစန်းတင့်သည် သူခိုင်းတာတွေကို လိုလိုချင်ချင် လုပ်ပေးနေမိသည် ။ သူက စန်းစန်းတင့်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ့တန်ဆာကြီး ဖိဖိထိုးနေတာကို လျာနဲ့ ပတ်ချလည် လှည့် ကလိပေးနေမိသည် ။ဖျတ်ကနဲ သူ့တန်ဆာကြီး ပါးစပ်ထဲက ထွက်သွားသည် ။

“ ဟင်....”

စုတ်တာ တော်ပြီ....ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေး....။သူ့အမိန့်ကို မလွန်ဆန်နိုင် ။ဖင်ပူးတောင်းထောင် ကုန်းပေးလိုက်မိသည် ။သူ့တန်ဆာကြီး တထစ်ထစ်နဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲကို ချဉ်းနင်း ဝင်ရောက်လာသည် ။

အို.....အတွင်းသားတွေကို ထိုးပွတ်နေတဲ့ ထိတွေ့မှုက ထူးကဲလွန်းသည် ။ အား.......အူး......အင်း လိုးတယ်ဆိုတာ သူလည်းကောင်း ကိုယ်လည်းကောင်း ပါလား ဆိုတဲ့ အသိရယ်..လီးဆိုတဲ့ အရာရဲ့ အရသာကိုရယ်စန်းစန်းတင့် သိလိုက်ရပြီ ။

တန်ဆာကြီးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်ထွက်နေသည် ။ 

“ အိုး......အိုး.......အမလေး........ဆရာရယ်.....ကျွတ်ကျွတ်...ကောင်းလိုက်တာ...."

ဆရာထန် ရဲ့ ထိုးသွင်းချက်တွေ တဖြည်းဖြည်း သွက်လာသည် ။ စန်းစန်းတင့်ရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် အရည်တွေ စိုရွှဲနေသည့်တိုင်း သူ့လီးကို တအားညှစ်ထားသလို တင်းကြပ်လွန်းလှတာကြောင့် လိုးရတာ အရသာကောင်းလွန်းနေသည် ။

ဆရာထန်သည် ဖွံ့ထွားတင်းမာတဲ့ နို့လုံးထွားထွားကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ် ဆော့ကစားရင်း ဖိဖိလိုးသွင်းနေသည် ။ စန်းစန်းတင့်သည် မျက်လုံးစုံမှိတ်ခါ ခံနေသည် ။ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးထားတဲ့ စန်းစန်းတင့်ကို လိုးထည့်နေရင်း ဖင်ပေါက်နီညိုညိုလေးကို စိတ်ဝင်စားသွားတဲ့ ဆရာထန်သည် ဖင်ပေါက်လေးကို သူ့လက်မနဲ့ ဖိချေကစားပေးနေသည် ။

“ အို......အို.......အင်း.......အား.....အား......အား........”

“ ဖပ်ဖပ်ဖပ်...ဖပ်..ဖပ်..ဖပ်......ဖပ်ဖပ်ဖပ်...ဖွတ်.............”

မြန်မြန်သွက်သွက် ဆောင့်ထည့်ပေးတာတွေကြောင့် စန်းစန်းတင့် အထွဋ်အထိပ်ကို မြန်မြန် တက်လှမ်းသွားရသည် ။ ဆရာထန်လည်း ဖိဆောင့်ရင်း တအား ကောင်းလာလို့ သူ့တန်ဆာချောင်းကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ဆွဲနုတ်လိုက်တဲ့အခါ သူ့လီးထိပ်ပေါက်က သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေ တဟုန်ထိုး ပန်းထွက်လာပြီး စန်းစန်းတင့်ရဲ့ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေ အပေါ်မှာ ထိမှန် ပေရေကုန်သည် ။

စန်းစန်းတင့် မျက်လုံးလေး ပိတ် ခွေခွေလေး လှဲလျောင်းနေခိုက် ဆရာထန်သည် သေးပေါက်ဖို့ အတွင်းက ရေချိုးခန်းဆီကို လျောက်အသွား ဦးကင်းက လှမ်းခေါ်ပြီး...

“ လှိုင်းထန်ရေ..ဒို့ အမြန်ဆုံး လစ်ကြမှ ဖြစ်မယ်...ငါ စောစောထဲက ရွှေ့စရာတွေ ရွှေ့ပြီးပြီမို့ ဒို့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး လစ်ထွက်သွားရုံပါဘဲ...ငါ လမ်းထိပ်ကို ခေါက်ဆွဲထွက်ပြီး ဝယ်တယ်ကွ..ငါ ရဲနဲ့တူတဲ့ လူတစုကို လမ်းထိပ်နားမှာ တွေ့ခဲ့ရတယ်..သူတို့ဟာ ငါတို့ကို ဖမ်းဖို့ ချောင်းနေတဲ့ ရဲတွေဘဲ ဖြစ်မယ်လို့ ငါထင်မိတယ်....မဟုတ်မှ လွဲရော မာလာ ဆိုတဲ့ ခုလေးတင် မင်းလိုးလိုက်တဲ့ ကောင်မ ကရဲစုံထောက်မဘဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်.....” 

လို့ ပြောလိုက်လေသည် ။ဆရာထန်လည်း သေးတောင် မပေါက်တော့ဘဲ အိပ်ခန်းထဲကို ပြေးဝင်လိုက်ပြီး မာလာ ဆိုတဲ့ စော်ရဲ့ လက်ကိုင်အိတ်ကို စစ်ကြည့်လိုက်သည် ။ အတွင်းမှာ လက်ထိပ်တွေနဲ့ပွိုင့် ၃၂ ဆုံလည်နဲ့ ခြောက်လုံးပြူးလေး တလက်ကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။

အင်း...ရဲစုံထောက် ဆိုတာတော့ သေချာသွားပြီ ...။

“ ကဲ ဒို့ အိမ်နောက်ဖေး ပေါက်ကနေ လစ်စို့..လက်ကိုင်အိတ်ကြီးကို ယူခဲ့လိုက်ကွာ......” 

လို့ ဦကင်း လာပြောတဲ့အခါ ဆရာထန်သည် စန်းစန်းတင့် တခေါခေါနဲ့ ဟောက်ခါ အိပ်ပျော်နေတုံး ဦးကင်းနဲ့အတူ အိမ်ရဲ့ အနောက်ဖက် အပေါက်ကနေ လစ်ပြေးလေပြီ ။တပ်ကြပ်မောင်ပွတို့ အဖွဲ့သည် အိမ်ထဲက ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့်က အချက်ပြ ခေါ်မည့် အချိန်ကို စောင့်ဆိုင်းနေကြပေသည် ။ စန်းစန်းတင့် သူတို့ကို ဖုန်း မခေါ်လို့ စိတ်ဆင်းရဲနေကြသည် ။ စန်းစန်းတင့် ဘာများ ဖြစ်နေသလဲ.....။

နာရီပေါင်းများစွာ ကြာပြီးတဲ့နောက် တပ်ကြပ်မောင်ပွသည် စန်းစန်းတင့် ဖုန်းမခေါ်ပေမယ့် တခုခု ဖြစ်နေပြီလို့ စိုးရိမ်မှုကြောင့် ဆရာထန်ရဲ့ တရားစခန်းထဲကို သူ့လူတွေနဲ့ ဝင်သွားလိုက်ကြသည် ။ ဆရာထန်ရော သူ့တပည့်လူယုံကြီး ဦးကင်းတို့ကိုရော လုံး၀ မတွေ့ရတော့ ။

အတွင်း အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေနဲ့ ပက်လက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ စန်းစန်းတင့်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ ဟာ....ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့် ...ကိုယ်တုံးလုံးကြီး.....”

ရဲကြပ်ပွကြီးနဲ့ အဖွဲ့သည် ပါးစပ်အဟောင်းသား မျက်လုံးကြီးတွေ ပြူးလို့ စန်းစန်းတင့်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပေလူးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဝိုင်းအုံကြည့်နေကြသည် ။အိမ်နောက်ဖက်ပေါက်ကနေ ထွက်သွားကြတဲ့ ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းတို့သည် လမ်းမကြီးကို ရောက်တဲ့အထိ ခပ်သုတ်သုတ် လျောက်ခဲ့ကြသည် ။

“ လှိုင်းထန်ရေ....ဒီ တချီတော့ လက်မတင်ကလေးဘဲ ....မင်း ဘယ်ကို ပြေးမယ် လို့ စိတ်ကူးလဲ....”

“ ကျနော် စဉ်းစားထားတာတော့ ကျနော်တို့ လူတွေကို ပြောထားသလိုဘဲ ကုလားပြည်ကို သွားကြမလားလို့....”

ဦးကင်း က ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့..

“ မင်းက မြန်မာမလေးတွေကို ဗျင်းလို့ ဝသွားလို့ ကုလားမလေးတွေကို သွား ဗျင်းအုံး မလို့လား...လှိုင်းထန်...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ လှိုင်းထန်က 

“ အဟီး..အဲဒါလည်း ပါတာပေါ့....ကျနော်တို့ ရှေ့လျောက် လိမ်စားဖို့ အဲဒီက ဆရာသမားတွေ ဆီက ပညာလေးဘာလေး ဆည်းပူးချင်တာလည်း ပါတာပေါ့...” 

လို့ ပြောသည် ။တက်ဆီကား က ပေါ်မလာလို့ ဦးကင်း စိတ်ပူလာသည် ။ရဲတွေ လိုက်လာပြီး အဖမ်းခံရလိုက်ရမှာကို ကြောက်နေလို့ ။လှိုင်းထန်ကတော့ သွေးအေးသည် ။ ခပ်အေးအေး ဘဲ ။ နေကာမျက်မှန် အနက်ကို တပ်ထားရင်း တက်ဆီကားကို မျှော်နေသည် ။ကားနက်ကြီး တစီး သူတို့နှစ်ယောက် အရှေ့မှာ ထိုးဆိုက်လာသည် ။

“ ဆရာထန် . . .”

သူတို့ကို ပြုံးပြုံးလေး ခေါ်လိုက်တဲ့ ကောင်မလေးကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ မော်ဒယ်မလေး သက်တန့် ဖြစ်နေသည် ။

“ သက်တန့်ပါလား.....မင်းက ကိုယ်တို့ကို မှတ်မိသားဘဲ....”

“ မှတ်မိတာပေါ့ ဆရာထန်ရယ်......ဆရာတို့ ဘယ်ကို သွားကြမလို့လဲ.....”

“ ဆရာတို့ အိန္ဒိယက တောင်ပေါ်မှာ တရား သွားကျင့်မလို့လေ....”

“ ဟယ်....ဆရာရယ်..သက်တန့်လည်း လိုက်ချင်လိုက်တာ.....ခေါ်မလားဟင်.....”

“ သက်တန့် လိုက်ချင်ရင် လိုက်ခဲ့ပေါ့....”

“ အလကား စတာပါ ဆရာရယ်..မလိုက်တော့ပါဘူး..တော်ကြာ ဆရာထန် တရား ကျင့်လို့ မရဘဲ ဘာဂျာဘဲ စွတ်မှုတ်နေလိမ့်မယ်.....ခိခိ....”

“ ကဲ သက်တန့်ရေ..ဆရာတို့ကို ကားဂိတ် တခုခုကို လိုက်ပို့ပေးနိုင်မလား.....”

“ ဟား..ရတာပေါ့ ဆရာရယ်.....လာ..တက်...တက်.....”

သက်တန့်သည် ကားကြီးကို ကျွမ်းကျင်စွာနဲ့ ဝေါကနဲ မောင်းထွက်လိုက်သည် ။

“ ဒါနဲ့ သက်တန့်ရဲ့ အချစ်ရေး ကော ဘယ်လို နေလဲ....”

“ အင်း..သက်တန့်..ကိုစိုးစံဆက်နဲ့ အဆင်မပြေပါဘူး..ဆရာ....သူက အရမ်း ချမ်းသာတော့ အောက်ခြေလွတ်နေတာလေ..မိန်းမတိုင်းက သူ့ကို ကြိုက်မယ် ဆိုပြီး မိန်းမတွေကို အထင်အမြင်သေးနေတဲ့ လူ ပါ.....သက်တန့်လည်း သက်တန့် အပေါ်ကို အစစ အရာရာ ကောင်းတဲ့ သင်္ဘောသား ကြီး ဦးတလုပ်ကြီး ကိုဘဲ ရွေးချယ်လိုက်ပါတယ်....”

“ အော်..အေးအေး..ကောင်းတာပေါ့ သက်တန့်ရယ်.....”

သက်တန့်သည် သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ကားဂိတ်မှာ ချထားခဲ့သည် ။

“ ကံမကုန်သေးရင် ပြန်ဆုံကြသေးတာပေါ့..သက်တန့်ရေ........”

ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းတို့သည် ကားဂိတ်ထဲက လူအုပ်ကြားထဲမှာ ပျောက်ကွယ်သွားပါတော့သည် ။

နော်နော်

၁၂ ရက် ဒီဇင်ဘာလ ၂၀၁၇

အတွေးပင်လယ်ပြာ ဖိုရမ်

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ ။

မြန်ဆန် မှန်ကန် ဆရာထန် အပိုင်း ( ၁ )

မြန်ဆန် မှန်ကန် ဆရာထန် အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - Naw Naw 

(အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်။)

ယင်းမာမာသင်း ( ခေါ် ) သက်တန့် ။ နံမည်ရခါစ မော်ဒယ်လေး။သက်တန့် ဆိုတဲ့ နံမည်နဲ့ မြန်မာမော်ဒယ်လောကမှာ ယင်းမာမာသင်း နံမည်ရလာတာနဲ့ အနောက်က လိုက်ဖန်တဲ့ ဘဲတွေ တပုံကြီး ပေါ်လာသည် ။ ယင်းမာမာသင်း မော်ဒယ် မဖြစ်ခင်က အထကမှာ အတူတူ တက်ခဲ့တဲ့ ကောင်လေး တယောက်နဲ့ ကြိုက်သလိုလို ဖြစ်ခဲ့ဘူးသည် ။အီစီကလီ အဆင့်ဘဲ ဖြစ်သည် ။ ရည်းစားလည်း မဟုတ် ။

မော်ဒယ် ဖြစ်ချင်လို့ ကြိုးစား ကြံစည်နေတဲ့ အချိန် ရပ်ကွက်ထဲမှာ လူသိများနေတဲ့ သင်္ဘောသားကြီး တယောက်နဲ့ တွေ့ကြသည် ။ဒီ သင်္ဘောသားကြီးက ယင်းမာမာသင်းထက် အသက် အများကြီး ကြီးသည် ။ ဦးလေးအရွယ် ဘကြီး အရွယ်ကြီး ။   ဘဲကြီးက ငွေပေါသည် ။

ယင်းမာမာသင်းသည် စပွန်စာ လိုနေတဲ့ အချိန် ။ မိဘအသိုင်းအဝိုင်းက ယင်းမာမာသင်း မော်ဒယ် တယောက် ဖြစ်လာဖို့ မပံ့ပိုးနိုင်တော့ ပံ့ပိုးမယ့်တစုံတယောက်ကို ယင်းမာမာသင်း ငံ့လင့်နေတဲ့ကာလမှာ ဒီပရာဒိုကားစီးတဲ့ ဦးတလုပ်ကြီးက ဇလည်းရှိတယ်...ဓနလည်း ရှိတယ်လေ ။ ယင်းမာမာသင်းကို ဦးတလုပ်ကြီးကစောင်မကြည့်ရှုတော့တာဘဲ ။ စောင်ကို မပြီး ကြည့်ရှုတာ ။တဦးလိုတာနဲ့ တဦးရှိနေတာကို လဲလှယ်တဲ့ ဘာတာစစ်စတန် လို့ ခေါ်တဲ့ အလဲအလှယ် သဘောတရားက ဟိုးရှေးဦး ကမ္ဘာ အချိန်ထဲက ရှိခဲ့တာ မဟုတ်လား ။

ယင်းမာမာသင်း လိုတာကို ဦးတလုပ်ကြီးက ကူညီ... ဦးတလုပ်ကြီး လို တာလေးတွေကိုလည်း ယင်းမာမာသင်း က ဖြည့်ဆည်းပေး..ကဲ ဘယ်လောက် အဆင်ပြေလိုက်သလဲ ။ လူပျိုကြီးလည်းဖြစ် သင်္ဘောသားကြီးလည်း ဖြစ်တဲ့ ဦးတလုပ်ကြီးက ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးကို မက်မောမိတော့ ရှိတာတွေ ပုံအောသည် ။ ယင်းမာမာသင်းကလည်း သူ့ကို ကျေးဇူးဆပ်သည် ။ ရပ်ကွက်ထဲကတော့ အမျိုးမျိုး ပြောကြတာပေါ့။ မုန့်ပေါင်းကျွေးလိုက်သည်..အမေပေးခဲ့တဲ့ လယ်တကွက်နဲ့ လုပ်စားသွားသည်..စသဖြင့်ပေါ့ ။

ယင်းမာမာသင်းလည်း ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ စပွန်ဆာနဲ့ မော်ဒယ်တယောက် ဖြစ်လာသည် ။ ဦးတလုပ်ကြီးလည်း ဘယ်သူမှ မစားသေးတဲ့ အစားအစာတွေကို ဦးဦးဖျားဖျား စားလိုက်ရသည် ။ နှစ်ဦးနှစ်ဖက် ရောင်းသူဝယ်သူ အသံတူပြီး အိုကေမှာ စိုပြေသည် ။ ဘာလိုသေးလဲ ။

ဦးတလုပ်ကြီး....လျော့ပါးသွားတဲ့ စီးပွားကို ပင်လယ်ထဲ ပြန်ထွက်ပြီး ဖြည့်တင်းဖို့ လုပ်သည် ။ ယင်းမာမာသင်းလည်း သူမရှိတဲ့အချိန် နံမည်တက်လာသည် ။ လူသိများလာသည် ။ အဲဒီအချိန်က ခရိုနီလို့ သူတွေ ခေါ်ဝေါ်ကြတဲ့ ခေတ်သစ်ပေါ်ပင် ဘောစိတွေက သက်တန့် ဆိုတဲ့ ယင်းမာမာသင်းကို သတိထားမိသွားကြသည် ။ အရင်တုံးက ရပ်ကွက်ထဲက အသက်ကြီးကြီး ဘကြီးဦးလေး အရွယ် သဘေ်ာသားကြီးကို အထင်ကြီးခဲ့တဲ့ယင်းမာမာသင်းသည် အခုတော့ ခရိုနီပေါက်စ လူငယ်ဘောစိလေးတွေကို တွေ့သွားပြီ ။

သက်တန့် ဆိုတဲ့ ဖြူဆွတ်ဆွတ် ပိန်သွယ်သွယ် မော်ဒယ်ဂဲလ်လေး ကို ရေရေလည်လည် လိုက်နေတဲ့ သူဌေး ကလေး က စိုးစံဆက် ။

စိုးစံဆက်သည် သက်တန့်ကို စွဲလန်းသွားတော့ သက်တန့်ကို လိုချင်လာသည် ။ သက်တန့်အကြောင်းကို စုံစမ်းသည် ။ သက်တန့်နောက်ကို တကောက်ကောက် လိုက်သည် ။ သက်တန့်ကို ရဖို့ နည်းမျိုးစုံနဲ့ ချဉ်းကပ်သည် ။သက်တန့်ကလည်း စိုးစံဆက်ကို သဘောကျသည် ။ တခြားစီဘဲလေ ။

ဦးတလုပ်ကြီးက ပရာဒိုကို ကောင်းထားစီးတာ ။ စိုးစံဆက်က ပရာဒိုကားကို သူ့ဘော်ဒီဂတ်တွေ စီးဖို့ဘဲ သုံးတာ ။သူက တန်ဖိုးမြင့်လွန်းတဲ့အနောက်ဥရောပက နံမည်ကြီး ကားတွေကို စီးသည် ။ ချမ်းသာတာကလည်း သူများတွေ ချမ်းသာတယ် ဆိုတာ အလကား..သူက ဘီလျံနာ ကျိကျိတက် ။

ခက်နေတာက ယင်းမာမာသင်းက သဘေ်ာသားကြီး နဲ့တန်းလန်းကြီး ဆိုတော့ ခက်နေသည် ။ သဘေ်ာသားကြီးကလည်း ပင်လယ်ထဲမှာ ကုန်းရုန်းရှာနေသည် ။ သူပြန်လာတဲ့အခါ ယင်းမာမာသင်းနဲ့ မင်္ဂလာဆောင်မည်လို့ ပြောသွားသည် ။ ရောက်ရာ ဆိပ်ကမ်းတွေကလည်း ဖုန်း ဆက်တတ်သည် ။သင်္ဘောသားကြီးကို ဘယ်လို ခွာထုတ် ဖြုတ်ထုတ်မလဲ ။ စိုးစံဆက်ကိုလည်း ယင်းမာမာသင်း ကြိုက်နေသည် ။

စိုးစံဆက်က ယင်းမာမာသင်းကို အဖိုးတန် လက်ဆောင်တွေ ပေးပြီး ခင်မင် ပါရစေ ဆိုပြီး ချဉ်းကပ်သည် ။ယင်းမာမာသင်းကလည်း စိုးစံဆက်လို လူကိုမှ လက်မခံရင် မိုက်မဲရာကျမှာပေါ့ ။ စိုးစံဆက်က သူက သက်တန့် (( သို့မဟုတ် ) ယင်းမာမာသင်းကို ဗီဒီယို မင်းသမီး ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးမည်လို့ ကမ်းလှမ်းလာသည် ။ ယင်းမာမာသင်း မညင်းနိုင် ။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် စိုးစံဆက်ကို တွဲလိုက်သည် ။ သို့ပေမယ့် ကြားက မနာလိုသူ ပေါ်လာသည် ။

ယင်းမာမာသင်းသည် သဘေ်ာသားကြီး နဲ့ ညိပြီးသား..ညိနေဆဲ.....ဆိုတာကို စိုးစံဆက်ကို ချွန်တွန်းလုပ်လိုက်သည် ။ စိုးစံဆက်က ထုတ်မေးတဲ့အခါ ယင်းမာမာသင်း လည်း ခင်မင်တဲ့ မိတ်ဆွေပါ လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ ဒါပေမယ့် စိုးစံဆက်က အထင်လွဲပြီး ယင်းမာမာသင်းကို စိတ်ဆိုးသွားသည် ။ နောက်ဆုတ်ထွက်သွားသည် ။ ယင်းမာမာသင်း စိုးစံဆက်ကို လက်လွတ် မခံနိုင်ဘူး ။ အရူးတပိုင်း မစားနိုင် မအိပ်နိုင် တွေ ဖြစ်ရသည် ။

ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ..ကိုစိုး... ယင်းမာမာသင်း ဆီကို ပြန်လာအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ။ တငိုငို ဖြစ်နေတဲ့ ယင်းမာမာသင်းကို မိုးခက် ဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်း မော်ဒယ်မတယောက်က အကြံပေးသည် ။ သူ့မှာ ဆရာကောင်း တယောက် ရှိသည် ။ ယတြာ သိပ်ကောင်းသည် ။ သူကူညီနိုင်သည် လို့ ပြောသည် ။ ယင်းမာမာသင်း လည်း 

“ အဲဒီ ဆရာနံမည်က ဘာတဲ့လဲဟင်...” 

လို့ သူငယ်ချင်းကို မေးလိုက်သည် ။ သူငယ်ချင်းက

“ သူ့နံမည်က ဆရာထန် တဲ့” 

လို့ ဖြေသည် ။

“ ဒီဆရာက သက်တန့် ဖြစ်နေသလို ဇာတ်လမ်းတွေကို အများကြီး ကူညီနေတာကို မိုးခက် တွေ့ဖူးခဲ့လို့ သူ့ဆီကို သွားဖို့ အကြံပေးတာပါ...မိုးခက် ကိုယ်တိုင်လည်း ဆရာထန်ရဲ့ အကူအညီကို ယူခဲ့ဖူးတယ် သက်တန့်....တခုတော့ ရှိတယ်..သူ့ကို အားကိုး အကူအညီတောင်းရင် သူ လုပ်ခိုင်းတာကို ငြင်းလို့ မရဘူး.....သူကူညီတာတွေက တကယ့်ကို ထူးထူးခြားခြား ရှိတော့ အောင်မြင်တော့ သူ ဘာခိုင်းခိုင်း လူတွေက လုပ်ကြတယ် သက်တန့်....မိုးခက်တုံးက ဆိုရင် သူလုပ်ခိုင်းတာတွေက တကယ့်ကို ရင်တုန်စရာ ကြက်သီးထစရာတွေ..ဒါပေမယ့် မိုးခက်လည်းအကုန် လုပ်ပစ်လိုက်တာ...တပတ်အတွင်း မိုးခက် ဖြစ်ချင်တာတွေ အကုန် ဖြစ်လာရတယ်....ဒီဆရာထန်ကတော့ တကယ့်ကို စွမ်းတဲ့ ဆရာပါဘဲ....”

“ သက်တန့် စိတ်ဝင်စားသွားပြီ မိုးခက်.....သက်တန့် ကိုစိုးကို တအား စွဲလန်းနေမိတယ်ကွာ..ကိုစိုးနဲ့ ပေါင်းဖက်ချင်တယ်..ဟိုလူကြီးနဲ့လည်း ပြတ်ချင်တယ်....အဲဒီ ဆရာထန်က လုပ်ပေးနိုင်မယ် ထင်လားဟင်.....”

“ လုပ်ပေးနိုင်တာပေါ့ မိုးခက်တုံးကလည်း .မိုးခက်နဲ့ ကွဲနေတဲ့ ချစ်သူနဲ့ ပြန်ပေါင်းဖက်ရအောင် ဆရာထန်က လုပ်ပေးခဲ့တာ...”

“ ဒါဆိုရင် သက်တန့် ..ဆရာထန်နဲ့ သွားတွေ့ချင်တယ်....မိုးခက် ကူညီနိုင်မလားဟင်.....”

“ အင်း..ဆရာက တွေ့ချင်တဲ့ လူတွေ များတယ်..သက်တန့်..ကြိုတင် ဘွတ်ကင် လုပ်ရတယ်....မပူနဲ့ မိုးခက် လုပ်ပေးမယ်....တခုဘဲ မိုးခက် စောစောက ပြောသလို ဆရာထန်ကို ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့သူလုပ်ခိုင်းတာကို လုပ်ဖို့တော့ အရေးကြီးတယ်....”

“ သူ..သူ....သူက ဘာတွေ လုပ်ခိုင်းတာလဲဟင်..မိုးခက်...”

“ တယောက်နဲ့ တယောက်ကတော့ လုပ်ခိုင်းတာခြင်း ဘယ် တူပါ့မလဲ သက်တန့်ရယ်..နောက်တခု ရှိတာက ဆရာထန်က သူနဲ့ တွေ့ဆုံပြီး ကြံစည် လုပ်ကိုင်တာတွေကို နုတ်လုံစေချင်တယ်...တယောက် နဲ့ တယောက် ပြန်မပြောပြပါဘူး လို့ ဂတိပေး သစ္စာဆိုရတယ်.....ဒါကြောင့် မိုးခက်လည်း သက်တန့်ကို အသေးစိတ် မပြောပြနိုင်ဘူးကွာ...”

“ အိုကေ....ရတယ်..ရတယ်..ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ဖို့သာ ကြိုးစားပေးပါကွာ..မိုးခက်....”

“ စိတ်ချ သက်တန့် ..မိုးခက် ...လုပ်ပေးမယ်....”

မိုးခက် က ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ဖို့ ဖုန်းဆက်ပြီး ရက်ချိန်း ယူပေးသည် ။ မိုးခက်က ဆရာနဲ့ တွေ့ဖူးထားလို့ ဆရာက မိုးခက် မျက်နှာနဲ့ အမြန်ဆုံး တွေ့ဖို့ ရက်ချိန်းပေးသည် ။ယင်းမာမာသင်း ( ခေါ် ) သက်တန့် သည် ရင်တွင်းက အပူတွေ များနေတာကို မိုးခက်ပြောတဲ့ ဆရာထန်က ငြိမ်းသတ်ပေးနိုင်လိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်နေသည် ။

ဖိုတိုရှု ( စာအုပ်မျက်နှာဖုံး ပုံအတွက် ဓါတ်ပုံရိုက်ခြင်း ) ကို သွားဖို့ ရှိတာကို သတိရတာနဲ့ ယင်းမာမာသင်း သည် စိတ်ညစ်နေပေမယ့် ထိုင်နေလို့တော့ ဘာမှ ဖြစ်မလာဘူး ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်လိုက်ရင်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အကုန်လုံးကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်ပါသည် ။

ပိန်သွယ်သွယ် မော်ဒယ်မလေး ပေမယ့် ယင်းမာမာသင်းရဲ့ ချိုဗူးတွေက မသေးလှ ။ လုံးတင်းကော့နေသည် ။နို့သီးလေးတွေက စူထွက်နေသည် ။ စိတ်လာတိုင်း  ဆွဲဆွဲချေနေလို့လား ။ စပွန်ဆာ ဦးတလုပ်ကြီး စို့လွန်းလို့လားတော့ မသိဘူး ။

ခါးသေးသေးလေးနဲ့ တင်လုံးလုံးလေးကလည်း ဖြူစင်ဝင်းဖန့်နေသည် ။ ပေါင်တန်သွယ်သွယ် ဖြူဖြူတွေကလည်း မီနီစကပ်တိုတိုလေးနဲ့ လှမ်းလျောက်လိုက်တိုင်း ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်တွေကို ရင်တုန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ဖြစ်လွန်းစေသည် ။ သည် ပေါင်တန်တွေက သွယ်လွန်းတာကြောင့် ပေါင်ဂွဆုံက မိန်းမ အင်္ဂါက ပိုကြီးမို့နေသည် လို့ ထင်ရသည် ။ မို့ဖေါင်းတဲ့ မိန်းမ အင်္ဂါကြီးသည် နှုတ်ခမ်းသား နီညိုညိုလေး နှစ်ဖတ်နဲ့ တအား လှလွန်းနေသည် လို့ ရဖူးတဲ့ ဦးတလုပ်ကြီးက ချီးမွမ်းဖူးသည် ။ အမွှေးရှင်းထားလို့ ပြောင်ဖွေး ရှင်းသန့်နေသည် ။

ရေချိုးနေရင်း စိုးစံဆက်ကို ယင်းမာမာသင်း သတိရ လွမ်းနေသည် ။

“ ချစ်တယ်ကွာ...ချစ်တယ်...ချစ်တယ်....ကိုစိုးကို အသဲနင့်အောင် ချစ်နေတယ်ကွာ........"

သန့်သန့်ဝေ.။

အစိုးရ ရုံးတရုံးက ဝန်ထမ်း ။သန့်သန့်ဝေသည် နှစ်လုံးထီကြောင့် ငွေကြေး အခက်အခဲ တွေ့နေသည် ။ ပေါက်နိုးနိုးနဲ့ ဖိထိုးနေတာ တခါမှ မပေါက်ဘူး ။ တလမ်းထဲနေ မဝင်းအေးက နှစ်လုံးထီ နံပါတ် ပေးနိုင်တဲ့ ဆရာတယောက် ရှိသည် သွားချင်ရင် လိုက်ပို့ပေးမည် လို့ ပြောသည် ။ မဝင်းအေး ပြောတာကတော့ သူပေးတဲ့ နံပါတ်ကို ထိုးတဲ့ မိန်းမတယောက်ပေါက်သွားသည် တဲ့ ။ သန့်သန့်ဝေက မဝင်းအေးကို မေးလိုက်သည် ။

“ ဆရာနံမည်က ဘာတဲ့လဲဟင်....”

“ ဆရာထန်.....တဲ့ ” 

.........................................................................

နွယ်သာကီ

ဗိုလ်မှူး ထက်မင်း ရဲ့ ဇနီး ။

နွယ်သာကီသည် ယောကျ်ား တယောက် ရာထူးမတက်ဘဲ ကြန့်ကြာနေတာကို မကျေနပ်ဘူး ။ ဘယ်လိုနည်းနဲ့သူ ရာထူးတက်အောင် လုပ်ရမလဲ ဆိုတာကို ရှာဖွေနေတဲ့လူ ။ တနေ့ ကျောင်းသားဟောင်း ဆရာကန်တော့ပွဲ မှာ သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေ ပြန်ဆုံတဲ့အချိန် အရပ်ဖက်မှာ ညွှန်မှူးရာထူးနဲ့ လုပ်နေတဲ့ ကိုထက်မင်းနဲ့ တပတ်စဉ်ထဲ ကျောင်းဆင်းခဲ့တဲ့ ဗိုလ်မှူးမျိုးမော်မော်ရဲ့မိန်းမ ကျော့ကေခိုင်နဲ့ ဆုံကြတော့ ကျော့ကေခိုင်က သူ့ယောကျ်ား ညွှန်ချုပ် ဖြစ်သွားပြီ လို့ ပြောပြသည် ။ နွယ်သာကီလည်း ကျော့ကေခိုင်ကို

“ ယူ့ယောကျ်ားက ဆရာဟောင်းတွေ ပြန်ကြည့်ပေးတယ် ထင်တယ်နော်..”

လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ကျော့ကေခိုင်က 

“ မဟုတ်ဖူး..နွယ်သာကီ...ကိုယ့်ယောကျ်ား ကိုမျိုးက တုံးတယ် အတယ်...ဘာဆရာသမားမှ သူ့ကို ထောက်ခံပေးတာ မရှိဘူး....ကျော့ ကြိုးစားတာ......ကျော့ ဆရာကောင်း တယောက် တွေ့ထားတယ်..နွယ်သာကီ....သူ လုပ်ပေးတာ ကိုမျိုး တခါထဲ မမျှော်လင့်ထားဘဲ ….ရာထူးတက်သွားတာ...”

လို့ ပြောပြသည် ။နွယ်သာကီလည်း တအား အံ့သြသွားသည် ။

“ ဟင်..ဘယ်လိုဆရာလဲ....ဘိုးတော်လို ဆရာလား....”

“ အင်း....အတိအကျတော့ မပြောတတ်ဘူး...အကြားအမြင်ပေါက်တဲ့......တရားကျင့်တဲ့ ဆရာပေါ့...သူ လုပ်ပေးတာ.....”

“ ဟယ်....နွယ် စိတ်ဝင်စားသွားပြီ...အိမ်က ယောကျ်ားလည်း မေဂျာ ဖြစ်တာ ကြာပြီ ….ခုထိ ရာထူးက မတက်သေး

ဘူး....ကျော့ရယ်....ကဲ...ပြောပြပါအုံး......ဆရာ့နံမည်က ဘယ်သူတဲ့လဲ.....”

“ ဆရာ့နံမည်က ဆရာထန်.....တဲ့....”

ဆရာထန် ရဲ့ နောက်ကြောင်းကို ဘယ်သူမှ မသိကြ ။ဒီလောကမှာ ဆရာထန်ရဲ့ အကြောင်းကို သိတဲ့လူ ဆိုလို့ သူ့ဝေယာဝစ္စတွေကို လုပ်ကိုင်ပေးနေတဲ့ သူ့တပည့်ကြီး ဦးကင်း ဆိုတဲ့ လူကြီးဘဲ ရှိလိမ့်မည် ။

ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်း ဆိုတဲ့ သူ့နောက်လိုက်ကြီးသည် နေသာတဲ့ နွေနေ့လည်ခင်းတခုမှာ အခု သူ့ယာယီစခန်း ဖွင့်ထားတဲ့ မြို့ပြင် ဆင်ခြေဖုံး ရပ်ကွက်တခုက ခြံကြီးရှေ့ကို ရောက်လာခဲ့တော့ဒီ ခြံပိုင်ရှင် အဖိုးကြီးက ယောဂီဝတ်တွေ ဖြစ်လို့ တရားအားထုတ်တဲ့ လူတွေ ဖြစ်မည်လို့ ထင်မိလိုက်သည် ။ ထိုင်ပါအုံး..ရေအေးအေး တခွက်လောက် သောက်ပါအုံးလို့ ဂါဝရ ပြုလိုက်သည် ။

ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းတို့က ရေသောက်ပြီး သူတို့ကို နားခွင့်ပြုတဲ့ ခြံပိုင်ရှင် အဖိုးကြီးကို ကျေးဇူးတင် စကား ပြောကြပြီး အဖိုးကြီးရဲ့ လက်ကို ကြည့်ခွင့်ပြုပါ လို့ တောင်း ပြီး အဖိုးကြီးကို လက္ခဏာဗေဒင် တွက်ချက်ပေးသည် ။

အဖိုးကြီးက ဆရာထန် ဟောပြောတာတွေကို မှန်လွန်းလို့ အရမ်း အံ့သြ သွားပြီး သူ့အိမ်နားနီးခြင်းတွေနဲ့ ဆွေမျိုးမိသားစုတွေကို ဟောခိုင်းသည် ။ သူ့အိမ်မှာလည်း တည်းခိုဖို့ ခွင့်ပေးသည် ။

ဆရာထန် ဟောပေးတဲ့ လူတွေ အကုန်လုံးက မှန်လွန်းသည် လို့ ပြောကြတာတွေက ချက်ချင်း သတင်း ပြန့်သွားခဲ့သည် ။ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းတို့ကို သူ့ခြံထဲမှာဘဲ စခန်းချ စေပြီး လူတွေကို လက်ခံဟောပြောခိုင်းလိုက်သည် ။

.........................................................................

ဦးကင်း ...။

ဆရာထန်ရဲ့ နောက်လိုက်ကြီး ။

ဦးကင်းသည် အရပ် လေးပေတောင် မပြည့်တဲ့ လူပုလေး တယောက် ဖြစ်သည် ..။ ဆရာထန် သွားလေရာကို လိုက်တဲ့ တပည့်ကြီး တယောက် ဖြစ်သည် ။ အညိုရောင် ယောဂီရောင် ဆင်တူ ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပြီး လည်ပင်းမှာ စိပ်ပုတီးကြီး ဆွဲထားသော ဦးကင်းသည် ဆရာထန်ဆီကို လာကြတဲ့ ဧည့်သည်တွေနဲ့ ဆရာထန်ကို ဆက်သွယ်ပေးတဲ့ ဆက်သား တယောက်လို့လည်း ဆိုနိုင်သည် ။ သူ့ငယ်နံမည်က ပီကင်း ...။

ဆရာထန် ။

သူ့နံမည် အရင်း က လှိုင်းထန် ။ဦးမန်းထန်ရဲ့သား ။မျက်လှည့်ဆရာကြီး ဦးမန်းထန် ။ဟိုတချိန်တုံးက ကျိုက်ထိုမြို့မှာ မျက်လှည့်ဆရာကြီး ဦးမန်းထန် ဆိုရင် မသိသူူ ရှားသည် ။လမ်းဘေး မျက်လှည့်ဝိုင်းကနေ တရှိန်ထိုး နံမည်ကြီးလာတဲ့ လူကြီး ။ ဒုံချပ် ဒုံချပ်နဲ့ အသံပေးပြီး ဈေးထောင့်လမ်းဆုံလမ်းခွမှာ လူခေါ်နေတဲ့ မျက်လှည့်ဆရာ ဦးမန်းထန်ကို ကျိုက်ထိုမြို့သူမြို့သားတွေ တွေ့ဘူးကြသည် ။ ဆံပင်ရှည်ရှည် မုတ်ဆိတ်မွေးရှည်ရှည် နဲ့ ဂျပန်ရုပ်ရှင်ကားတွေထဲက ဆာမူရိုင်း ဓါးသမားကြီးလို ပုံစံကြီးနဲ့မို့ ထူးခြားနေသည် ။ 

သူ့တပည့်ကလည်း ဂင်တိုတို ဂတုံးကြီး ။ အရပ်က ပုပုလေး ။ဦးမန်းထန်သည် လမ်းဘေးမှာ ပြသပေမယ့် သူ စပြပြီ ဆိုရင် သူ့ပညာစွမ်းက ကောင်းလွန်းလို့ အံ့သြစရာ ပြကွက်တွေက လူတွေ ဟာကနဲ ဟယ်ကနဲ အသံတွေ ထွက်ရအောင်ကို ကောင်းလွန်းသည် ။ဦးမန်းထန်မှာ ပီကင်း ဆိုတဲ့ တပည့်တယောက် ရှိသည် ။ ပီကင်းသည် လူစဉ်မမှီတဲ့ လူပုလေး တယောက် ဖြစ်ပေမယ့် အားကိုးရသည် ။ ဦးမန်းထန် မျက်လှည့်ပြနေတဲ့အချိန် သူက ဦးထုပ်လေးနဲ့ ပိုက်ဆံ လိုက်ခံသည် ။ 

“ တခါမှ မမြင်ဘူးတာတွေ တွေ့ရမယ်....မြေလျိုးမိုးပျံတာတွေ မြင်ရမယ်......ဆရာကြီးက အနားယူတော့မယ်..ကြည့်ထားကြ..ကြည့်ထားကြ.....”

လို့ ပီကင်းရဲ့ ပါးစပ်ကတတွတ်တွတ်နဲ့ ရွတ်ဆိုနေတတ်သည် ။လူတွေက ပြကွက်တွေ လှည့်ကွက်တွေကို ကြိုက်ကြလို့ ပီကင်းရဲ့ ဦးထုပ်ထဲကို ပိုက်ဆံတွေ ထည့်ကြသည် ။ ရန်ကုန်မြို့ကို ဆရာတပည့် မျက်လှည့်သွားပြသည် ။ရပ်ကွက်တွေကို လှည့်ပြီး မျက်လှည့်လိုက်ပြသည် ။ ရန်ကုန်မြို့မှာ ရောက်နေတဲ့ အချိန်ပီကင်းသည် ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ သူ့ဆရာအတွက် လိုအပ်တာတွေကို ကူညီသည် ။ စကား မပြောလို့ လူတွေက ပီကင်းကို ဆွံ့အနေသည် လို့ ထင်ကြသည် ။ 

တကယ်တော့ ပီကင်းသည် အရမ်း စကားပြောတတ်သည် ။ လည်လိုက် တာကလည်း  လျစ်နေသည် ။ မွှတ်နေသည် ။ ဆရာဆီမှာ တပည့်ခံနေခဲ့တာ ကြာပြီဆိုတော့ ပီကင်းသည် မျက်လှည့်ပညာကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် တတ်နေပြီ ။ သို့ပေမယ့် တခါမှ လူရှေ့သူရှေ့မှာ သူ မျက်လှည့်တတ်ကြောင်းကို မပြသခဲ့ ။ 

ပီကင်းရဲ့ အလုပ်က မျက်လှည့်ပြတဲ့ အချိန်မှာ ဆရာဦးမန်းထန်ကို ကူညီရုံ တခုထဲ မဟုတ်ဘူး ။ ဦးမန်းထန်ရဲ့ သားကလေး လှိုင်းထန်ကို ထိန်းရသည် ။ လှိုင်းထန်လေးရဲ့ အမေ..ဦးမန်းထန်ရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်ခင်ဖွေးက လှိုင်းထန် လေးနှစ်သား အရွယ်မှာ ဆုံးသွားခဲ့တော့ ပီကင်းက ကလေးထိန်း တာဝန်ကို ယူရသည် ။ 

လှိုင်းထန်လေးသည် အဖေရော ကလေးထိန်း ပီကင်းကရော မျက်လှည့်အတတ်ကို သူမတူအောင် ကျွမ်းကျင်ကြတဲ့အတွက် သူတို့နဲ့ ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ လှိုင်းထန်သည် ငယ်ငယ်ထဲက မျက်လှည့်ပညာရပ်တွေကို ကောင်းကောင်း တတ်ကျွမ်းခဲ့ပေသည် ။

ဦးမန်းထန်ကြီး နေမကောင်းဖြစ်တဲ့အချိန်မှာ ပီကင်းသည် အစွမ်းကုန်  ပြုစုသလို စုဆောင်းထားတဲ့ ငွေလေးနဲ့ ဆေးခန်းကို ပြသည် ။ သို့ပေမယ့် ဆေးဘိုးဝါးခ ကြီးမားတာကြောင့် ပီကင်းသည်ငွေအခက်အခဲကို ကြုံရပြီး လှိုင်းထန်လေးကို အဖေကြီးနဲ့ အိမ်မှာ ထားခဲ့ပြီး မျက်လှည့်ထွက်ပြရသည် ။

ဦးမန်းထန်ကြီး လောက် ဝင်ငွေ မရပေမယ့် စားဖို့သောက်ဖို့တော့ ရသည် ။  ငွေများများ ရဖို့ လိုင်းပြောင်းလုပ်မှ ဖြစ်မည် လို့ ပီကင်း ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

သူ့ကို ဦးမန်းထန်ရဲ့ အကိုကြီးက ငယ်ငယ်ထဲက သင်ပေးခဲ့တဲ့ ဗေဒင် လဏ္ခာ ပညာတွေကို လက်တွေ့ အသုံးချတော့သည် ။ ပီကင်းသည် အကိုကြီး ဦးကျန်းထန် သင်ပေးခဲ့တဲ့ အထဲ လူကဲခတ် ပညာ နံမည်နဲ့ မွေးရက်ကို ကြည့်ပြီး ဟောကိန်းထုတ်တာတွေကို ရောပြွန်း အသုံးချပြီး ဟောပြောတဲ့အတွက် အောင်မြင်မှုတွေ ရသင့်သလောက် ရပေမယ့် ပီကင်းသည် လူစဉ်မမှီတဲ့ လူပုလေး တယောက် ဖြစ်တာကြောင့် လူတွေရဲ့ အထင်ကြီး လေးစားမှုကို မရဘဲ  အောင်မြင်သင့်သလောက် မအောင်မြင်ခဲ့ ။

လှိုင်းထန်လေး က ငယ်နေသေးသည် ။သူ့ရုပ်ရည် နဲ့ ဆိုရင် ဒီအလုပ်ကို ကောင်းကောင်း လုပ်စားလို့ ရသည် လို့ ပီကင်း တွေးမိလိုက်သည် ။

“ သက်တန့် ”

အဖြူရောင် ဝတ်စုံနဲ့ လူကြီးက သက်တန့်ရဲ့ နံမည်ကို ခေါ်လိုက်လို့ သက်တန့် ထိုင်နေရာကနေ ထသွားလိုက်သည် ။

“ ဆရာနဲ့ ဝင်တွေ့လို့ ရပါပြီ ...”

သက်တန့်လည်း အစိမ်းရောင် အဝတ်စနဲ့ ကာထားတဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်တဲ့အခါ ကျောပေးကာ ထိုင်နေတဲ့ သစ်ခေါက်ရောင် ဆင်တူ ဝတ်ထားတဲ့ လူတယောက်ရဲ့ နောက်ကျောပိုင်းကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

ဒါ...ဒါ.....ဒါ...ဆရာထန် ...ဘဲ ထင်သည် ။

တဂျောက်ဂျောက်နဲ့ ပုတီးစိတ်နေတာပါလား.......။တရားထိုင်တဲ့ ပုံစံ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေတဲ့ ဆရာထန်သည် ကျောခိုင်းထားဆဲ ။

“ သက်တန့်....ငယ်နံမည် မိပုံ့.....နော်.....”

သက်တန့်သည် တွေ့ဖို့ စာရင်းပေးစဉ်ကလည်း ငယ်နံမည်ကို မပြောခဲ့ဘဲနဲ့ သိနေတဲ့ ဆရာထန်ကို စစချင်းဖြုန်သွားရသည် ။

“ ထိုင်ပါ ….      ဘာသိချင်သလဲ..ဘာဖြစ်စေချင်လဲ...ဘာလုပ်ပေးစေချင်လဲ...ပြော....”

သက်တန့် ဖျာပေါ်မှာ ထိုင်ချလိုက်တဲ့အချိန် ဆရာထန်က မေးလိုက်သည် ။

“ ကျမ..ကျမ.....ချစ်သူ...ချစ်သူနဲ့.....”

“ အော်......နှစ်ယောက် မြင်နေတယ်...ဘယ်တယောက်နဲ့ ဆုံချင်တာလဲ...စလုံးဆလိမ် တွေပါတဲ့ နံမည်နဲ့ ချစ်သူလား...ရေကြောင်းသွားလာတဲ့အလုပ်နဲ့ ချစ်သူလား.....”

ဆရာထန်ရဲ့ မေးခွန်းတွေက ဒက်ထိ ဖြစ်နေလို့ သက်တန့် တအား အံ့သြသွားသည် ။ အော်...ဒါကြောင့်လည်းဒီဆရာက နံမည်ကြီးတာကိုး ...။

“ ဟို..အဲ.....စလုံးဆလိမ် ပါတဲ့ နံမည်နဲ့ပါ ဆရာ....”

“ ဟုတ်ပြီ..ဖြစ်ဖို့ လမ်းတွေ တွေ့နေပါတယ်....အဲ..လွယ်လွယ်နဲ့တော့ ဖြစ်မလာဘူး..အနှောက်အယှက်တွေ အဖုအထစ်တွေ ရှိနေတယ်.....အသက်ကြီးကြီး...ရေအလုပ်နဲ့ လုပ်စားတဲ့ လူက ကြားခံနေတယ်....”

“ ဟုတ်....ဆရာ....ဘယ်....ဘယ်လို လုပ်ရမလဲဟင်.....”

“ လုပ်လို့ ရပါတယ်..အခက်အခဲလေးတွေတော့ ရှိနေတယ်....”

“ ဟုတ်...လုပ်ပေးပါ ဆရာ.....ဘာ...ဘာလုပ်ရမလဲဟင်....”

“ ဆရာ လုပ်ပေးနိုင်ပါတယ်..တခုဘဲ..ဒီဟာ လုပ်တာကို ဘယ်သူ့ကိုမှ အသိပေးလို့ မရဘူး....ဆေးစီရင်တာတွေက သိပ်သည်း လှို့ဝှက်ဖို့ လိုတယ်...”

“ စိတ်ချပါ ဆရာ..ကျမ ဘယ်သူ့ကိုမှ မသိစေပါဘူး ...”

“ ပထမဆုံး...ဆရာ့ကို ပြောပြဖို့က အသက်ကြီးကြီး ချစ်သူနဲ့ ဘယ်နှစ်ကြိမ် ကာမစပ်ယှက်ခဲ့တယ် ဆိုတာ အတိအကျ ပြောပြဖို့ လိုလိမ့်မယ်...နောက်ပြီး ရှေ့အင်္ဂါ တခုထဲကို စပ်ယှက်ခဲ့သလား...နောက်အင်္ဂါကိုပါ စပ်ယှက်ခဲ့သလား ဆိုတာ ကိုလည်း ပြောပြဖို့ လိုအပ်တယ်.....”

သက်တန့်လည်း ဆရာထန် မေးလိုက်တဲ့ မေးခွန်းတွေကြောင့် မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားရသည် ။ဖြေဖို့ ရှက်နေလို့ ပါးစပ်က မထွက်ဘဲ ကြာနေသည် ။

“ ကဲ.....နောက်လူတွေ တန်းစီစောင့်နေတာ အားနာစရာကွယ်...”

“ ဆောရီးပါ ဆရာ...ဖြေ.....ဖြေပါ့မယ်......အဲ့အသက်ကြီးကြီးနဲ့ အကြိမ် ၂၀ တိတိ တွေ့ခဲ့ပါတယ်.....ဟို..ဟို...ရှေ့ရော နောက်ရော ဆက်ဆံဘူးပါတယ်....”

“ ဟုတ်ပြီ....ပါးစပ်နဲ့ရော ဖြေဖျောက်ပေးဖူးသလား.....”

သက်တန့်လည်း ခေါင်းလေးငုံ့ထားရက်နဲ့ 

“ ဟုတ်.....ဆရာ....” 

လို့ ဖြေလိုက်ပါသည် ။

“ ဆရာ လုပ်ပေးတာကို သဘောတူလား..တူရင် တပတ်အတွင်း ထူးခြားလာလိမ့်မယ်....အသက်ကြီးကြီးနဲ့လည်းလုံး၀ ပြတ်သွားအောင် လုပ်ပေးမယ်....ဆေးစီရင်ရမယ်....ယုံရင် လုပ်..မယုံရင်တော့ မလုပ်နဲ့...”

“ တူ..တူပါတယ်.....ဆရာ.....”

“ ဆေးစီရင်တာက ဆရာ လုပ်ခိုင်းတာတွေကို လုပ်ရမယ်....နောက်တော့ ငွေလည်း နည်းနည်းကုန်မယ်....”

“ ဟုတ်..လုပ်ပါ့မယ်....ဆရာ..ငွေလည်း ကုန်ပါစေ....ကျမ ချစ်သူနဲ့ ပေါင်းရဖို့ဘဲ အဓိက ပါ.....”

“  ကောင်းပြီလေ . .  ဒါဆို..ရှေ့ကို တိုးခဲ့....”

သက်တန့်လည်း ရင်တွေ တအား ခုံလျက် ရှေ့ကို တိုးသွားလိုက်သည် ။

“ ရော့ ဒီဆေးပုလင်းထဲက ဆေးရည်ကို မင်းရဲ့ ရင်သားတွေနဲ့ အင်္ဂါစပ်မှာ နာရီဝက် ကြိုတင် သုတ်လိမ်းပြီးဆရာနဲ့ လာတွေ့ချည်..တွေ့ရမယ့်နေရာကတော့...ဆရာ့အပြင်က လက်ထောက် တပည့်ကြီးဆီမှာ လိပ်စာတောင်းယူလိုက်.....တွေ့ရမယ့်ရက်ကတော့ မနက်ဖန် ည ကိုးနာရီတိတိ ….     ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ.....”

သက်တန့်လည်း ဆရာကို နုတ်ဆက်ပြီး အပြင်က ဆရာ့တပည့်လူကြီးဆီက လိပ်စာကို တောင်းယူလိုက်ပြီး ပြန်ခဲ့လိုက်သည် ။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မိုးခက်ကို ပြောပြတဲ့အခါ မိုးခက်က

“ ဒို့တုံးကလည်း အဲလိုဘဲ..သူခိုင်းတာကို မရှက်မကြောက် လုပ်လိုက်ရတယ်..တကယ်ဘဲ ကိုယ်လိုချင်တာတွေ ဖြစ်လာတယ်...သက်တန့်...” 

လို့ ပြောပြသည် ။

“ သူက ဒို့အကြောင်းတွေကို သိနေတာ တကယ် အံ့သြစရာဘဲ မိုးခက်ရယ်....တကယ် စွမ်းတဲ့ဆရာ..အကြားအမြင် တကယ်ရနေတာ သေချာတယ်.....” 

လို့ သက်တန့် ချီးမွမ်းမိသည် ။မနက်ဖန် ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ရမည် ။ချိန်းတာကိုက ညကိုးနာရီ ဆိုတော့ ဆရာထန်နဲ့ အစီအမံတွေ လုပ်ရတာက ဘယ်လောက် ကြာမည် မသိ ။ သက်တန့်လည်း မိုးစက်ကို ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ရတာ ဘယ်လောက် ကြာမယ် ထင်လဲ လို့မေးကြည့်တော့ မိုးစက်က ပြုံးစိစိနဲ့ 

“ မနက်မိုးလင်းကျမှ ပြန်ဖြစ်မယ် လို့ဘဲ တွက်ထားလိုက်ပေါ့...” 

လို့ ပြန်ဖြေသည် ။မိုးစက်နဲ့ အတူ အဆောင်ခန်း ငှားနေလို့ သက်တန့် လွတ်လပ်သည် ။ မိသားစုနဲ့ နေရင် ဘယ်သွားတယ် ဘယ်လောက်ကြာမယ် ဆိုတာ ပြောပြနေရတယ်လေ ။အခုတော့ မနက်မိုးလင်းမှ ပြန်လာလို့လည်း ရသည် ။

တခါတလေ ဓါတ်ပုံရိုက်ရင်လည်း ညလုံးပေါက်တတ်သည် ။ အခု မိုးစက်နဲ့ သက်တန့်တို့ကို ကြော်ငြာရိုက်တဲ့ ဓါတ်ပုံဆရာက တအား ဘူးတဲ့ လူကြီး ။ သူရိုက်လိုက်ရင် တကယ့် ဆက်ဆီပုံတွေ ။ဖင်တွေကို အသားပေးလွန်းသည် ။ ကော့ပြတာ ကုန်းပြတာတွေ လုပ်ရသည် ။ ပိုက်ဆံတအားပေးတော့လည်း မငြင်းနိုင်ဘူး ။ ကိုယ်တုံးလုံး မဟုတ်ရင် ပြီးတာဘဲ ဆိုပြီး လုပ်ကြရတာ ။

အဝတ်အစားတွေ လဲတဲ့အခါ သီးသန့် အခန်းရယ်လို့လည်း မရှိဘူး ။ ဒီ ဓါတ်ပုံဆရာနဲ့ မီးထိုးသမားတွေ အရှေ့မှာဘဲ လဲကြရသည် ။သူတို့ရဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေက တဏှာခိုးတွေ ဝေနေကြတာကိုတော့ သက်တန့်တို့ မိုးစက်တို့ လျစ်လျူရှုထားကြရသည် ။ တပ်မက်တဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ စိတ်တွေနဲ့ အစွမ်းကုန် ပြစ်မှားနေကြတာ ။

ဆရာထန်နဲ့က ဘာတွေ ဘယ်လို အစီအမံတွေ လုပ်ရမလဲ ဆိုတာ မသိတော့ ပေါင်ကြား ဂျိုင်းကြားက အမွှေးတွေ အကုန်ကို ရိပ်ရှင်းသွားဖို့ ဒီညနေကထဲက လုပ်သည် ။ သွားခါနီးမှာလည်း ရေကောင်းကောင်း ချိုးသွားမည် လို့ ရည်ရွယ်ထားသည် ။အဆောင်စောင့် အန်တီကြီးက ဖုန်းဆက်လာသည် ။

ဧည့်သည် တယောက် လာသည် တဲ့ ။ ဦးတလုပ်ကြီး....တဲ့ ။ဟယ်....သူ ဘယ်တုံးက ပြန်ရောက်သလဲ မသိဘူး ။ ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ပြီး သူနဲ့ ဝေးကွာဖို့ ကင်းရှင်း ပြတ်သားဖို့ လုပ်ဖို့ ကြံနေတုံးမှာဘဲ သူက ရုတ်တရက်ကြီး ပြန်ရောက်လာသည် ။

“ မိုးစက်ရေ..ဆရာထန်ဆီတောင် မသွားရသေးဘူး..ဟိုလူကြီး ပြန်ရောက် လာတယ်....အခု အောက်မှာ ရောက်နေတယ်ကွာ..စိတ်ညစ်တာဘဲဟယ်.....” 

လို့ မိုးစက်ကို ပြေးပြောမိသည် ။ မိုးစက်က

“ အလိုက်အထိုက် ဆက်ဆံလိုက်ပေါ့ သက်တန့်ရယ်...မနက်ဖန် ညဆို ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ရတော့မှာဘဲ..ဆရာထန်က နဝင်းရိုက်တာတို့ ယတြာချေတာတို့ လုပ်ပေးလိုက်တာနဲ့ ယူ့ လိုရာ ဆန္ဒတွေ အကုန်လုံး ဖြစ်လာတော့မှာပါ ..အလိမ္မာ သုံးပြီး ဘဲကြီးကို နှစ်သိမ့်လိုက်ပေါ့....” 

လို့ အကြံပေးသည် ။ဆံပင်ဖီး မိတ်ကပ် နည်းနည်း ပြင်ပြီး ဧည့်သည် တွေ့တဲ့ ဧည့်ခန်းကို သက်တန့် ဆင်းသွားလိုက်တော့ ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ကြိုစောင့်နေတဲ့ ဦးတလုပ်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ အို..ဦး..တော်တော် ပိန်ကျသွားပါလား......”

ချီးကျူး မြှောက်ပင့်ပေးလိုက်သည် ။ဦးတလုပ်ကြီး တအား ကျေနပ်သွားသည် ။

“ ဟီး..တကယ်လား..သက်တန့်..ပြောမှပြောပါ့မလားလို့ ဟီးဟီး.......ဟုတ်တယ်...ဦးက သင်္ဘောပေါ်မှာ အလုပ်လုပ်ရုံတင် မကဘူး..ဝိတ်မတယ်...ကြိုးခုန်တယ်.....သက်တန့်လေး အတွက်ပေါ့...ကဲ ဒီမှာ ကြည့်ပါအုံး..သက်တန့်အတွက် ဦး ဝယ်လာတာ....ထိုင်ဝမ်က ...ဟောင်ကောင်က....အစုံဘဲ.....ယူအက်စ်အေ က ချော့ကလက် အကောင်းစားတွေလည်း ပါတယ်.....တနေရာရာ သွားပြီးလက်ဆောင်တွေ သက်တန့် ဖေါက်ကြည့်ပါလား...”

လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဦးတလုပ်ကြီးက ယူလာတဲ့ အထုပ်တွေကို ပြသည် ။သက်တန့်လည်း လိုချင်စိတ်တွေ တအားများသွားသည် ။ ဘာတွေပါလိမ့် ..ကိုယ်ကလည်း မော်ဒယ် အလုပ်ကို လုပ်နေတဲ့သူ ဆိုတော့ ဆန်းပြားတဲ့ အဝတ်အထည် ဖိနပ် အသုံးအဆောင်တွေကို မက်မောသည် လေ ။

“ ကဲ သွားကြမလား.....သက်တန့်....”

သက်တန့် “ အင်း...” ဆိုပြီး ခေါင်းငြှိမ့်လိုက်မိသည် ။ ဦးတလုပ်ကြီး ပြုံးသွားသည် ။

“ ခဏ..အဝတ်သွားလဲလိုက်အုံးမယ်.....”

“ အိုး..မလိုအပ်ပါဘူး..သက်တန့်က လှပြီးသား.....ဒီအတိုင်းလည်း တအား ကြည့်ကောင်းနေတာဘဲ...”

ဦးတလုပ်ကြီးက အပေါ်ထပ် အခန်းကို ပြန်တက်ပြီးမှ စိတ်ပြောင်းသွားမှာကို စိုးရိမ်ပုံရသည် ။အတင်းခေါ်တာနဲ့ သူနဲ့ ပါသွားရသည် ။ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ ပရာဒိုကားကြီးပေါ်မှာ သက်တန့် လိုက်ပါသွားနေရင်း..

“ ငါ မှားသွားပြန်ပြီလား..”

လို့ တွေးလိုက်မိသည် ။ ဒီလူကြီးကို မလွန်ဆန်မိပြန်ဘူး....။ စိုးစံဆက် သိသွားရင်တော့ သက်တန့်ကို ပိုပြီး ရွံမုန်းသွားမှာဘဲ ။ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ ပုံအောတဲ့ ရက်ရောစွာ ပေးကမ်းတာတွေက သက်တန့်ကို သူ့အနောက်ကို လိုက်ပါသွားစေပါသည် ။

ထုံးစံအတိုင်း ဦးတလုပ်ကြီးသည် သက်တန့်ကို တွေ့နေကျ ၁၈လမ်းထိပ်က ခြောက်ထပ်တိုက် အပေါ်ဆုံးထပ် အခန်းလေးကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။ ဒီအခန်းက ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်း ဦးချိုကြီးနေတဲ့ တိုက်ခန်းပါ ။ လူပျိုကြီး ဦးချိုကြီးသည် သူကိုယ်တိုင်က မိန်းမလိုက်စားသူကြီး ဖြစ်သလို သူ့ငယ်သူငယ်ချင်း ဦးတလုပ်ကြီးကို အခန်းငှားလေ့ရှိသည် ။

ဦးတလုပ်ကြီးက နိုင်ငံခြားက ပြန်လာတဲ့အခါ ဦးချိုကြီးအတွက် အကောင်းစား အရက်တွေ အဝတ်အထည်တွေ ယူလာပေးတတ်သည် ။အခုလည်း သက်တန့်နဲ့ ဦးတလုပ်ကြီးတို့ ရောက်သွားတဲ့အချိန်မှာ ဦးချိူကြီး မရှိနေဘူး ။ ဦးတလုပ်ကြီးကို သော့ပေးပြီး ရှောင်ပေးသွားတာ ဖြစ်မည် ။ 

လူပျိုကြီးသည် အသန့်ကြိုက်သည် ။ သူ့တိုက်ခန်းသည် အမိုက်စား အမြဲ ဖြစ်နေသည် ။ဦးတလုပ်ကြီးက ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားမှန်း သိသာသည် ။ စားသောက်ဆိုင်တခုက စားစရာတွေ က စားပွဲပေါ်မှာ အဆင်သင့် ရှိနေသည် ။

သက်တန့်က

“ ဦး..သက်တန့် သိပ် အကြာကြီး မနေနိုင်ဘူးနော်..လုပ်စရာတွေ ရှိသေးတယ်..” 

လို့ ကြိုတင် ပြောထးလိုက်သည် ။ ဦးတလုပ်ကြီးက ရယ်သည် ။

“ သက်တန့်ရယ်....ဖြည်းဖြည်းပေါ့..ဦးက ပင်လယ်ထဲမှာ ပင်ပန်းဆင်းရဲခံပြီး ငွေရှာနေခဲ့ရတာ..အခု သက်တန့်လေးနဲ့ ပြန်တွေ့တဲ့ အချိန်မှာ အေးအေးဆေးဆေး ပျော်ကြရအောင်ပါကွာ..သက်တန့်ကို ပေးစရာတွေ တပုံကြီး ပါလာတယ်....တခုပြီး တခု ပြပါရစေအုံး......” 

လို့ ပြောသည် ။ တကယ်လည်း ဦးတလုပ်ကြီးသည် သက်တန့် အတွက် အဖိုးတန် အဝတ်အစားတွေ လက်ကိုင်အိတ်တွေ ရေမွှေးတွေ စုံနေအောင် ဝယ်လာပေးသည် ။ ကျေးဇူးရှင်ကြီးကို သက်တန့်က တခုခုနဲ့ ကျေးဇူး ဆပ်ရမှာ သေချာနေသည် ။အင်း..သန်းကောင်ထက် ညဉ့်မနက်တော့ပါဘူးလေ..သက်တန့်လည်း ဦးတလုပ်ကြီး လိုချင်တာတွေကို နောက်ဆုံး အနေနဲ့ ပေးအပ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါသည် ။

“ သက်တန့်....ဦးတို့ ရေ အတူတူ ချိုးကြရအောင်......မှတ်မိလား.....ဦးနဲ့ သက်တန့်.....မော်လမြိုင်ကို သွားလည်တုံးက သက်တန့်နဲ့ဦး ရေအတူတူ ချိုးခဲ့ကြတာ...”

သက်တန့်သည် မနှစ်မြို့တဲ့ အရိပ်အရောင်တွေ သူ့မျက်နှာမှာ ပေါ်မသွားအောင် သတိထားပြီး ဟန်ဆောင် အပြုံးလေး ပြုံးလိုက်ရင်း နောက်ဆုံးအနေနဲ့ 

“ မချစ်သော်လည်း အောင့်ကာနမ်း ” 

လိုက်အုံးမည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

“ ချွတ်လေ....အဝတ်တွေ..ဦးတို့ နှစ်ယောက် ကမ္ဘာဦး အစက အာဒံနဲ့ ဧ၀ လူသားမောင်နှံတွေလို မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ရေချိုးကြမယ်.....ဟားဟားဟား......”

ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ ပါးဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး သက်တန့် စိတ်ပျက်နေသည် ။သူ့လို ဝတုတ်ပြဲကြီးကို ကိုယ်တုံးလုံး မမြင်ချင်ဘူး ။ စာမလိပ် စိတ်မလာ ...။ ဒါပေမယ့် ဦးတလုပ်ကြီးက လတ်တလော ငွေတွင်းကြီးမို့ ဘိုင်ပြတ်နေတဲ့ သက်တန့်တယောက် သူ့ကို 

“ မလွန်ဆန်နိုင်ဘူး ”...။

ရေချိုးခန်းထဲကို သူနဲ့ အဝတ်မဲ့ကိုယ်တွေနဲ့ ဝင်လိုက်ရသည် ။

“ လှလိုက်တာ သက်တန့်ရယ်...သက်တန့်ကို ရဖို့ အတွက်ဆိုရင် ကိုယ့်စည်းစိမ်တွေ ပြုတ်သွားပါစေ..ကိုယ်မမှုဘူးကွာ......”

ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ ပါးစပ်က နံပုတ်နေတဲ့ အနံ့ကြောင့် သက်တန့် ဖီးလ်ပျယ်သွားသည် ။သူ့လက်ကြီးတွေက သက်တန့်ရဲ့ စနေနှစ်ခိုင်ကို ကောင်းကောင်း နယ်ဆုပ်နေပြီ ။ရေပန်းအောက်ကို အတူတူ ပူးကပ် ဝင်ပြီး ရေချိုးရသည် ။ သူ့အတန်ကြီးက ငေါငေါကြီးကနေ မတ်မတ်ကြီး ဖြစ်လာသည် ။ ဝက်အူချောင်း အတုတ်စားကြီးနဲ့ တူတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးနဲ့ အလိုးခံရတော့မယ် ဆိုတာ သိနေတော့ သက်တန့်လည်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာသည် ။

“ ဦးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေး.....”

အရေးထဲ ကလေးဆိုးကြီး လုပ်နေပြန်သည် ။ ဆပ်ပြာနဲ့ သူ့တကိုယ်လုံးကို သေသေချာချာ ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည် ။ ဒစ်လုံးကားကြီးနဲ့ လီးကြီးကို ပွတ်တိုက်ပေးတာကိုတော့ သူအကြိုက်ဆုံး...။

“ စုတ်..စုတ်ပေးကွာ......”

“ ဦးရယ်....အဲဒါက ကုတင်ပေါ် ရောက်မှနော်...ဆပ်ပြာတွေ စင်အောင် လုပ်လိုက်ပါအုံး.....”

“ သက်တန့်ရဲ့ အစုတ်အယက်လေးတွေကို ပင်လယ်ထဲမှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့အချိန် ဦးက တအား လွမ်းနေခဲ့တာဘဲ သိလား.....”

“ ဦး သက်တန့်ပုံကို ကြည့်ပြီး ကွင်းထုလိုက်ပေါ့ ဦးရဲ့.....”

သက်တန့်နဲ့ သူ ရေချိုးအပြီး အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီးဆီကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါတွေ ကိုယ်မှာ ပတ်ထားရင်း သွားလိုက်ကြသည်  ။

“ ပျော်လိုက်တာ သက်တန့်ရယ်.......”

သူ့လီးကြီးကို သက်တန့် စုတ်ပေးရပြီ ။သူက လူကောင်ကြီးသလို လီးကလည်း ကြီးသည် ။ အစပိုင်းမှာ သက်တန့်စုတ်ပေးတာကို ငြိမ်ငြိမ်လေး ခံပေမယ့်နောက်ပိုင်းမှာ ရွပိုးထိုးလာပြီး သက်တန့် စုတ်ပေးနေတဲ့အချိန် ကော့ကော့ထိုးလာသည် ။

သက်တန့်က လျာလေးနဲ့ ကလိပေးလိုက်တော့ ဘဲကြီး တအား ထိသွားပုံရသည် ။ အိုးအားအူးနဲ့ ဖင်တကြွကြွဖြစ်ပြီး သက်တန့်ပါးစပ်ထဲကို အတင်းကြီး ထိုးညှောင့်တော့တာဘဲ ။သူ သက်တန့်ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားမှာကိုတော့ စိတ်ပူသည် ။ 

တော်ပါသေးသည် ။ သူ အကြာကြီးတော့ ညှောင့်မနေဘူး ။ သက်တန့်ပါးစပ်ထဲက လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သက်တန့်ကို ပက်လက် အိပ် ပေါင်ဖြဲခိုင်းပြီး တက်လိုးသည် ။အစပိုင်းက သူ့ကို မသတီ မကြည်ဖြူပေမယ့် သူ တကယ်တမ်း လိုးတော့လည်း သက်တန့် စိတ်ပါလာသည်။

သူ့ကို ကော့ပင့်ပေးမိသည် ။ သက်တန့် သူ့ကို တအားလိုးဖို့လည်း တောင်းခံမိသည် ။ မြန်မြန်လိုးပေးဖို့လည်း တောင်းဆိုမိသည် ။သူက လူဝကြီး တယောက်လို့ ထင်ရပေမယ့် ခါးအားသန်သန်နဲ့ တကယ်လိုးနိုင်တဲ့ လူကြီး ။ သက်တန့် အကြိမ်ကြိမ် ပြီးအောင် လိုးပေးနိုင်တဲ့ အလိုးသမားကြီး လို့ သက်တန့် သိလိုက်သည် ။

ဦးတလုပ်ကြီးနဲ့ လိုးဖြစ်သွားပြန်သည် ။ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ရင်တော့ ယတြာတွေ သေချာ လုပ်ခိုင်းရမည် ။ စိုးစံဆက်နဲ့ ပေါင်းဖက်နိုင်ဖို့အတွက် သက်တန့် အနေနဲ့ ဆရာထန် ဘာဘဲ ခိုင်းခိုင်း လုပ်ပေးဖို့ အဆင်သင့်ပါဘဲ ။ပီကင်း တဖြစ်လည်း ဦးကင်းသည် လှိုင်းထန် သို့ ဆရာထန် ကို တခါတခါ နားမလည်နိုင်ဘူး ။သူတို့သည် စီးပွားရှာနေတာလား...မိန်းမ လိုက်စားနေတာလား လို့ သူ့ကို မေးခဲ့ဘူးသည် ။ လှိုင်းထန်ရဲ့ လုပ်ရပ်တွေကြောင့်  သူသည် လှိုင်းထန်ကို ဒီလမ်းကြောင်းပေါ်ကို တင်ပေးခဲ့တဲ့လူ ။လူကဲခတ်ပညာ ဗေဒင်ပညာ နက္ခ္ခတ်ပညာ တွေကို သင်ပေးရုံမက သမထထိုင်ခိုင်းသည် ။ စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင်ကျင့်ခိုင်းသည် ။ 

တချို့နေရာတွေမှာ သူတို့ ငယ်ငယ်ထဲက ကျွမ်းခဲ့တဲ့ မျက်လှည့် လက်လှည့်ပညာရပ်တွေကို ထည့်သွင်း သုံးဖို့လည်း သင်ပြပေးသည် ။သူ့ရဲ့ သင်ပြမှုတွေနဲ့ လှိုင်းထန်သည် “ ဆရာထန် ” ဖြစ်လာခဲ့တာ ။ နောက်ပိုင်းမှာ ကျတော့ လှိုင်းထန်က ဆရာ သခင် ဖြစ်လာပြီး သူက ဦးကင်း ဆိုတဲ့ တပည့် နောက်လိုက်ကြီး ဖြစ်သွားသည် ။

ဦးကင်းထက် သူက ပိုသာသွားသည် ။ ရုပ်ရည်လည်း ရှိတာမို့ မိန်းမတွေက လှိုင်းထန် ပြောတာဆို ယုံကြသည် ။လှိုင်းထန် ဘာလုပ်လုပ် ဖြစ်တဲ့ အခြေအနေကို ရောက်လာသည် ။ ငယ်ငယ်ထဲက မိန်းမ ကြိုက်တဲ့ လှိုင်းထန်ကသူ့ဆီကို ချဉ်းကပ်လာတဲ့ မိန်းမတွေကို အလွတ်မပေးခဲ့ ။

အစပိုင်းမှာ မရဲတရဲ စမ်းကြည့်တဲ့အဆင့်ဘဲ ရှိသည် ။ သူလုပ်သမျှ မိန်းမတွေက မငြင်းဘဲ သူ့ကို ပုံအပ် ထိုးအပ်ကြတော့ လှိုင်းထန်သည် ငွေရဖို့ တခုထဲ အတွက် မဟုတ်တော့ဘဲ မိန်းမတွေကို သူ့စိတ်ကြိုက် ပျော်ပါးဖို့အတွက် ဒီအလုပ်ကို လုပ်နေတဲ့ သဘော ဖြစ်လာသည် ။

ဆရာထန်သည် မိန်းမတွေ အတွက်ဘဲ သီးသန့် ဟောပြောတဲ့ ဆရာလိုလို ဖြစ်လာသည် ။ ယောကျ်ားတွေကို ဟောပြော ဆေးစီရင်ပေးတာက ခပ်နည်းနည်း ဘဲ ။တခါတရံ လှိုင်းထန်သည် အလျံအပယ် စားသုံးနေရလို့ လက်တောင် မအား ။ သူမကြိုက်တဲ့ ပုံမလာတဲ့ မိန်းမတွေကို ဦးကင်းက ဆေးစီရင်ပေးလိမ့်မည် ဆိုပြီး သူ့ဆီကို လွှဲပြောင်းပေးတတ်သည် ။ 

သူတို့သည် သစ်ခေါက်ရောင် ဝတ်စုံတွေ ဝတ်လိုက် အဖြူရောင် ဝတ်စုံတွေ ဝတ်လိုက် လည်ပင်းမှာ ပုတီးကိုယ်စီဆွဲလို့ တတိုင်းပြည်လုံးအနှံ့ လိုက် လုပ်စားနေခဲ့တာ နှစ်အတော်ကြာပြီ ။လှိုင်းထန်သည် သူ့ တရားစခန်း လို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ အခန်းထဲမှာ မကြာခင် လာတွေ့မယ့် သက်တန့် ဆိုတဲ့မော်ဒယ်ကောင်မလေး ကို ဆေးစီရင်ပေးဖို့ ကြိုတင် ပြင်ဆင်နေသည် ။

လိင်အားတိုးဆေးပြားကို ကြိုသောက်လိုက်ပြီး သူ့ဖွားဖက်တော် လက်နက်ကြီးကို မုံညင်းဆီနဲ့ ကျကျနန သုတ်လိမ်း ပွတ်သပ်ပေးနေတာ ဖြစ်သည် ။သူ့စိတ်ကြိုက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် စပ်ယှက်နိုင်အောင် လူသူ မရှိတဲ့ ခြံဝင်းကြီးထဲမှာ ညအချိန် ချိန်းဆိုထားသည် ။

မကြာခင်ဘဲ တက်ဆီကားတစီးသည် ခြံအပေါက်ဝမှာ ထိုးဆိုက်လာသည် ။ကားအနောက်ခန်းက မိန်းမပျိုလေး ဆင်းလာနေသည်ကို ဦးကင်းက အိမ်ထဲကနေ မြင်လိုက်သည် ။

“ ဆရာထန်ရေ....လာပြီဟေ့.....” 

လို့ လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည် ။သက်တန့် အိမ်ထဲကို ဝင်လာပြီ ။

“ ဆရာနဲ့ ချိန်းထားသလား.....”

ရှားရောင် အပေါ်အောက်ဆင်တူ ဝတ်ထားတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ လက်ထောက် အဖိုးကြီးက မျက်နှာထား တည်တည်နဲ့ မေးလိုက်လို့ သက်တန့်လည်း

“ ဟုတ်ကဲ့....ချိန်းထားပါတယ်.....ဆရာနဲ့ တွေ့လို့ ရပါပြီလား....” 

လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။အဖိုးကြီးက 

“ ရပါပြီ...အတွင်းခန်းကို ဝင်သွားလိုက်ပါ.....” 

လို့ ပြောလိုက်လို့ သက်တန့်လည်း သူညွှန်ပြတဲ့ ကန့်လန့်ကာ ကာထားတဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်ပါသည် ။ ဒီအခန်းထဲမှာ ဆရာ ရှိမနေပါ ။ သက်တန့် တွေ့လိုက်ရတာက စားပွဲတလုံးပေါ်မှာ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ခေါက်ထားတဲ့ အဖြူရောင် အဝတ်အစားတွေ ။ နံရံမှာကဝိုင်းစက် သေသပ်တဲ့ လက်ရေးနဲ့ ရေးထားတဲ့ ညွှန်ကြားချက် တခု ။

“ အပြင်က ဝတ်လာခဲ့တဲ့ အဝတ်အစား အားလုံးကို တခုမကျန် အကုန်လုံး ချွတ်ပစ်ပြီးမှ ဒီမှာ တင်ထားတဲ့ အဖြူရောင် ဝတ်စုံနဲ့ လဲလှယ် ဝတ်လိုက်ပါ...ပြီးက  အတွင်းခန်းကို ဝင်ပါ ” 

တဲ့ ။သက်တန့်လည်း ညွှန်ကြားချက် အတိုင်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အကုန်လုံးကို တခုမကျန် အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်ပါသည် ။ စားပွဲပေါ်က အဖြူရောင် ဝတ်စုံ သည် နောက်ကျောခွဲ ဝတ်ရုံတခုသာ ဖြစ်ပြီး ကြိုးစလေးနှစ်ခုနဲ့ ချည်နှောင်ရတာ ဖြစ်နေသည် ..။

ပိတ်သားသည် ပါးလွှာလွန်းတာကြောင့် အတွင်းက အစိတ်အပိုင်းတွေကို ဖေါက်ထွင်း မြင်နိုင်နေလို့ သက်တန့်လည်း ရှက်သလို ခံစားလိုက်ရသည် ။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ရင်ဆိုင်ရတော့မှာဘဲ လို့ စိတ်အားတင်းလိုက်ပြီး အတွင်းခန်းကို ကန့်လန့်ကာကို ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည် ။

မီးမှိန်မှိန် ထွန်းညှိထားတဲ့ အတွင်းခန်းမှာ ဆံပင်တိုတိုနဲ့ လူတယောက်သည် ဝင်လာတဲ့ သက်တန့်ကို ကျောပေးထားပြီး တင်ပလင်ခွေထိုင်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ တရားထိုင်နေသလို ပုံစံမျိုး ။ သမထထိုင်နေတာလား ။ ပုတီးစိတ်နေတာလား ။

“ ထိုင်ပါ …......နံမည်က ယင်းမာမာသင်း....နော်...”

သက်တန့်လည်း ကြမ်းပေါ်မှာ ခင်းထားတဲ့ ကော်ဇောအပေါ် ထိုင်ချလိုက်ရင်း “ ဟုတ်ပါတယ်....ဆရာ....” လို့ ဖြေလိုက်သည် ။

“ သက်တန့်လို့လည်း ခေါ်ကြတယ်နော်...”

“ ဟုတ်...ဆရာ.....”

“ ငယ်နံမည်က မိပုံ့လေ.....မင်း အမေ ပေးခဲ့တဲ့ နံမည် မဟုတ်လား.....”

“ မှန်ပါတယ်.....ဆရာ.....”

“ မင်း ဆရာ့ဆီကို လာမယ် ဆိုတာကော....ဘာအကြောင်းနဲ့ လာတယ် ဆိုတာကိုရော ဆရာက သိနေတယ်....ကြိုတင် သိနေတယ်ကွယ်......မင်းမှာ အပူတွေ များနေတယ်.....သိလား.....မိန်းကလေး......”

“ ဟုတ်........ဆရာ.....”

“ မင်း လာရင်း အကြောင်းက လူတယောက်နဲ့ နီးစပ်ဖို့...နီးစပ်ချင်လို့...ပေါင်းစပ်ချင်လို့.....ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား.......”

“ ဟုတ်ပါတယ်.....ဆရာ......”

“ အဲ....နောက်တခု ရှိသေးတယ်.....မင်းကလေးနဲ့ ကြုံဆုံနေတဲ့ လူတယောက်နဲ့ ကွဲပြတ်သွားချင်နေတယ်....အသစ်မြင်လို့ အဟောင်းစွန့်ချင်တဲ့သဘော....ဆရာက တိတိပပ ဒဲ့ဒိုးဘဲ ပြောမယ်နော်..ဟုတ်ပလား.....”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ...”

“ ကွဲပြတ်ချင်နေတဲ့လူက မင်းထက် အသက် အများကြီး ကြီးတယ်....သူက “ ရ ” နဲ့ စတဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း အလုပ်ကို လုပ်နေတဲ့လူ ...ရွှေပန်းတိမ်...ရဲ..ရေကြောင်း.....စသဖြင့်.....ဟုတ်လား.....”

“ ဟုတ်..ဟုတ်ပါတယ်.....ဆရာ.....”

“ အင်း..ဟုတ်ရမယ်လေ.....မြင်နေတယ်...ဆရာ အားလုံးကို မြင်နေတယ်.......မင်း ဒီလူနဲ့ နောက်ဆုံး မနေ့ကတင်ဘဲ လူချင်း နှီးနှောစပ်ယှက်တဲ့... ကာမအမှုကို ပြုခဲ့ကြတယ်....ဟုတ်လား မဟူတ်ဘူးလား.....”

“ ဟုတ်....ပါတယ်.....ဆရာ....”

ဆရာထန်က ဦးတလုပ်ကြီးနဲ့ ဖြစ်တာကို သိနေလို့ သက်တန့် တအား အံ့သြ တုန်လှုပ်သွားပါသည် ။

“ မင်း ဖြစ်ချင်တာတွေကို ဆရာ အကုန် လုပ်ပေးမယ်....ဖြစ်စေရမယ်.....ဒီလို ဖြစ်ဖို့..မင်းဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်လာဖို့ ဆရာ ဆေးစီရင်မယ်....မင်းက ဆရာနဲ့အတူ ဆရာ ခိုင်းတာတွေကို လုပ်ရမယ်......ဘယ်လိုလဲ..လုပ်မလား.....”

“ ဟုတ်......လုပ်ပါမယ်...ဆရာ......”

“ လက်တွေ့ တခု အရင် ပြမှာက....မင်းရဲ့ များနေတဲ့ အပူတွေကို ငြှိမ်းသတ်ဖို့က အပူကို အပူနဲ့ တိုက်ရမယ်...

ဒါမှ မင်းရဲ့ အပူတွေ ပျောက်သွားမယ်......မင်းကိုယ်ပေါ်က ဝတ်ရုံရှည်ကို ချွတ်လိုက်ပါ..မျက်လုံးတွေကို စုံမှိတ်ထား....ကဲ စလုပ်တော့.....”

သက်တန့်လည်း အဖြူရောင် ပိတ်ဝတ်ရုံကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားလိုက်သည် ။ သက်တန့် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေပြီ ။ 

“ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပါ.....”

“ ဟုတ်......ဆရာ......”

“ လက်ဖြန့်.....”

သက်တန့် လက်ဖြန့်လိုက်သည် ။လက်ထဲကို တစုံတခု ရောက်လာသည် ။ဘာကြီးလဲ....မသိဘူး ..။ 

“ မင်းကို ပေးလိုက်တာက ဆေးစီမံထားတဲ့ ရွှေငှက်ပျောသီး.....ဒါကို မင်းရဲ့ မိန်းမကိုယ်နဲ့ ထိတွေ့လိုက်.....မင်းကလေး မနေ့က ကြုံခဲ့တုံးကလို ထိတွေ့လိုက်..သဘောပေါက်လား.....”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ...”

“  ဒီ ဆေးငှက်ပျောသီးနဲ့...မိန်းမကိုယ်ကို အလျားလိုက် ပွတ်...ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်.....လက်တဖက်နဲ့ ပွတ်....နောက်လက်တဖက်က မင်း ရင်သားတဖက်က ရင်သီးကို ဆွဲချေပေး.....နားလည်တယ်နော်...”

“ ဟုတ်ကဲ့....ဆရာ.....”

သက်တန့်လည်း ဆရာထန် ခိုင်းတဲ့အတိုင်း တသွေမတိမ်း လုပ်သည် ။ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရင်း စောက်ဖုတ်ကို ငှက်ပျောသီးနဲ့ လိုင်းဆွဲ ပွတ်တိုက်ပေးနေရင်း နို့သီးလေးတဖက်ကို လက်ညှိုးနဲ့ လက်မကို သုံးပြီး ချေပွတ်ပေးလိုက်သည် ။ စိတ်တွေက တအားကို ထကြွလာသည် ။

“ ပွတ်...ပွတ်....ဖိပွတ်ပေး.....လက်က ရင်သီးကို ချေပေး.......မကြာခင် အောင်မြင်မယ်......”

သက်တန့်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက တအား ယားလာသည် ။ ငှက်ပျောသီးကို ဆရာခိုင်းထားသလို အကွဲကြောင်း အတိုင်း အလျားလိုက် မပွတ်တော့ဘဲ ထိုးထည့်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာသည် ။

“ အနေအထား ပြောင်းမယ်.....ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်တဲ့ ပုံစံကနေ ရှေ့ကို ကိုင်းပြီး ဒူးထောက်လိုက်မယ်....ဆေးစီရင်တာ အမြင့်ပိုင်းကို ရောက်လာပြီ....”

တကယ်တော့ ဆရာထန် လုပ်ခိုင်းလိုက်တဲ့ပုံစံက ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ခိုင်းလိုက်တာပါ ။ သက်တန့်လည်း ကိုယ့် ဖါသာ ဆွနေတာ တအားကြီး ထန်လာပြီး ဖင်ကလည်း ကုန်းထောင်ထားတော့ ဆရာထန့်ငှက်ပျောသီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်မိသည် ။ အရည်တွေကလည်း ထွက်လိုက်တာ ယိုစီးကျနေတာ အရမ်းပါဘဲ ။

ဒီအချိန်မှာ သက်တန့်ရဲ့ စအိုပေါက်လေးကို လက်ညှိုး တုတ်တုတ်ကြီး တချောင်းက လာထိသည် ။ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးလာသည် ။ ဟင်..ဆရာ....ဆရာထန်ရဲ့ လက်ညှိုးဘဲ ဖြစ်မယ်.......။

“ မင်းရဲ့ စိတ်အာရုံထဲမှာ မင်း ပေါင်းဖက်ချင်နေတဲ့ လူအသစ်ကို အာရုံပြုထား.......ပြုထား.......ကျမ သူနဲ့ သေတပန်သက်တဆုံး ပေါင်းသင်းရပါလိုသည် လို့ ဆုတောင်း...ဆုတောင်း......”

သက်တန့်လည်း ဆရာ တတွတ်တွတ် ပြောနေတာတွေကို လုပ်နေသည် ။ ဆုတောင်းနေသည် ။ဒီအချိန်မှာ စအိုပေါက်ကို ပွတ်နေတဲ့ လက်ညှိုးကြီးက အထဲကို တတစ်တစ်နဲ့ ထိုးမွှေလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်နေသည် ။ ဒါကို သက်တန့်လည်း သဘောကျသလိုဘဲ ။ ခံလို့ကောင်းသလိုဘဲ ။

“ လိုချင်နေတဲ့လူရဲ့ ယောကျ်ားတန်ဆာကို မြင်ယောင် စိတ်ကူးကြည့်လိုက်..ငှက်ပျောသီးကို အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေး......ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်.......” 

ငှက်ပျောသီးသည် စောက်ဖုတ်ထဲကို စွိကနဲ စွိကနဲ ဝင်ထွက်နေပြီ ။

“  အို......အို......အာ......ဟာ.......အင်း........”း

ယားတယ်....ယားတယ်........တအား ယားတယ်........အင်း....အင်း...လီးအစစ်နဲ့ အလိုးခံချင်တယ်......စိတ်ထဲက တောင့်တမိနေတာ......အား..........ဟင်း.....တအား လိုချင်တယ်.........သက်တန့် ဖင်ကုန်းရက်နဲ့ လီးကို တမ်းတ လိုလားမိနေချိန်မှာ လက်တဖက်က ငှက်ပျောသီးကို ဖယ်ပစ်လိုက်တာကို ခံရသည် ။ ပူနွေးတဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးတချောင်းက ငှက်ပျောသီး အစား နေရာဝင်ယူပြီး သက်တန့်စောက်ဖုတ်ထဲကို တထစ်ထစ်နဲ့ ရောက်ရှိလာသည် ။

“ အို......အင်း.....အင်း........”

လိုချင်နေတဲ့အချိန် လီး အကောင်းစားကြီး က စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးညှောင့်ပေးလာသည် ။ သက်တန့်လည်း ဖင်ကြီးတွေကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးပြီး ဝင်လာတဲ့ လီးကြီးရဲ့ ထိုးညှောင့်ပေးတဲ့ အထိအတွေ့ကို အရသာခံနေမိသည် ။ တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ တဆုံးထိ ဖိသွင်းတာကို ခံလိုက်ရသည် ။

“ အား........အီး.........”

ဆေးစီရင်နေသည် ဆိုလို့ မျက်လုံးတွေ ခုထိ ပိတ်ထားနေရသည် ။ အမှန်က လုံးပတ်တုတ်လှပြီး ရှည်လွန်းတဲ့ဒီလီးကြီးနဲ့ လီးပိုင်ရှင်ကို ကြည့်ချင်မြင်ချင်မိသည် ။ လိုးချက်တွေက စစချင်း ဖြည်းညှင်းသလောက် အရည်လိုက်ပြီး သွက်လာသည် ။ ဖွပ်ဖွပ်ဖွပ်......စွိစွိ....ဖတ်ဖတ်ဖတ်...ဖွပ်ဖွပ်.....ဆိုတဲ့ အသံတွေ မြည်လာသည် ။ တအားကောင်းလာသည် ။ ထိုးနှက်ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာသည် ။ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တအား လိုးပေးတာကို ခံနေရသည် ။

“ ကောင်းလား.....”

“ အင်း..ကောင်းတယ်....ကောင်းတယ်.....”

တအားကြုံးဆောင့်တာကြောင့် တအား အော်မိသည် ။ ကောင်းခြင်း လမ်းဆုံးကို အကြိမ်ကြိမ် တက်လှမ်းသွားရသည် ။ ကော်ဇောအပေါ် လဲကျသွားချိန် ပါးစပ်ပေါက်ကို ဒစ်ကြီး လာထိကပ်လိုက်တာ သိလိုက်လို့ ပါးစပ်ဟပေးလိုက်မိတဲ့အခါ လီးကြီး တိုးဝင်လာသည် ။

“ စုတ်..စုတ်.....တအားစုတ်ပေး.....”

သက်တန့်လည်း တအား စုတ်ပေးလိုက်တာ သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ သုတ်ရည်တွေ တထပ်ထပ်နဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထည့်လိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည် ။ ညည်းသံကြီးကိုလည်း ကြားလိုက်ရသည် ။ သက်တန့်လည်း သုတ်ရည်တွေ ကို မြိုချပစ်လိုက်သည် ။

“ မင်း မျက်လုံးတွေ ဖွင့်လို့ ရပြီ.....”

ဆရာထန်ရဲ့ အသံကြောင့် သက်တန့်လည်း မျက်စိတွေ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ဆရာထန်ကို စောစောက မြင်ခဲ့တဲ့နေရာမှာလည်း တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေရက်နဲ့ တွေ့လိုက်ရသည် ။ စောစောက သက်တန့်ကို ဖင်ကုန်းရက်နဲ့လာလိုးသွားတာ သူ မဟုတ်သလိုဘဲ ။

“ ဆရာ့ရဲ့ ဆေးစီရင်တာတွေကြောင့် မင်းရဲ့ ဖြစ်ချင်တဲ့အရာတွေ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်....လတ်တလော မင်းကို လက်တွေ့ ပြသဖို့ကတော့ မင်းရဲ့ ဖုန်းနဲ့ မင်း ပြတ်ချင်နေတဲ့ အသက်ကြီးကြီး လူကို ခေါ်ကြည့်လိုက်..ထူးခြားတာတွေကို မင်း တွေ့ရပါလိမ့်မယ်.....”

“ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ...”

“ ကဲ..အဝတ် ပြန်ဝတ်ပြီး.....အပြင်ကို ထွက်လို့ ရပါပြီကွာ.....”

“ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ.....”

သက်တန့်လည်း အပြင်ကို ပြန်ရောက်တဲ့အခါ ဦးတလုပ်ကြီးဆီကို ဖုန်းခေါ်ကြည့်လိုက်သည် ။ဦးတလုပ်ကြီးက ဖုန်းထူးပေမယ့် သက်တန့်မှန်းလည်း သိရော

“ ဟိတ် နောက်ကို ငါ့ကို ဖုန်းမဆက်နဲ့တော့..”

လို့ လေသံမာမာနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး ဖုန်းချသွားသည် ။ မှန်လိုက်တဲ့ စွမ်းလိုက်တဲ့ ဆရာထန် ပါဘဲ လို့ သက်တန့် ချီးကျူးမိလိုက်သည် ။ လိုးပေးတာကလည် တအားကို ကောင်းပြီး သုံးခါတောင် ပြီးရသည် ။ 

အင်း....စိုးစံဆက်နဲ့ ညားဖို့က ထပ်ပြီး ဆေးစီရင်ရဦးမည်...နောက်တခါ လာခဲ့အုံးလို့ ဆရာထန်က ပြောသည် ။သက်တန့်ကလည်း ထပ်လာချင်နေတာပါ ။ ဆရာထန်ရဲ့ လက်ထောက် ဦးကင်း ဆိုတဲ့ အဖိုးကြီးဆီမှာ နောက်ထပ် ဆရာနဲ့ တွေ့ဖို့ ရက်ချိန်း ယူရသည် ။

သန့်သန့်ဝေ။

ဗေဒင်ဆရာ တယောက်က ထီပေါက်ကိန်း မြင်နေသည်..မုချပေါက်မည် လို့ ပြောလိုက်ကထဲက သန့်သန့်ေ၀ တယောက် ထီကို ဖိထိုးတော့သည် ။ သို့ပေမယ့် နှစ်နဲ့ချီသာ လာသည် ။ ထီကတော့ မပေါက်ဘူး ။ထီထိုးလွန်းလို့ သန့်သန့်ေ၀ လက်ထဲ ငွေပို မရှိဘူး ။

အကယ်လို့ ကျန်းမာရေးအတွက် အရေးပေါ် လိုလာရင်တောင် ခက်ပြီ ။အခုတော့ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် မဝင်းအေးက ထီနံပါတ် ပေးနိုင်တဲ့ ဆရာ တယောက် တွေ့ထားသည်..သူ့ကြောင့်သူပေးတဲ့ နံပါတ်တွေ တဲ့တိုး ဝင်လို့ ထီပေါက်သွားတဲ့လူတွေ အများကြီးဘဲ လို့ မစားရ ဝခမန်း ပြောပြနေတာကြောင့် ထီရူး သန့်သန့်၀ေ စိတ်ဝင်စားသွားသည် ။ မဝင်းအေးဆီက ဒီဆရာရဲ့ လိပ်စာကို တောင်းသည် ။

“ မဝင်းအေး..ဖုန်းနံပါတ်ကော မရှိဘူးလားဟင်....”

“ မရှိဘူး......သန့်သန့်ဝေ......လိပ်စာဘဲ ရှိတယ်......”

သန့်သန့်ဝေသည် ထီပေါက်ချင်လွန်းနေတဲ့မိန်းမ ။ ဆရာ ရှိတဲ့နေရာကို တက်စီနဲ့ သွားလိုက်သည် ။အို....ရက်ချိန်းယူဖို့တောင် တန်းစီ နေရပါလား ။သန့်သန့်ဝေလည်း တန်းဝင်စီလိုက်သည် ။အားလုံးသည် မိန်းမတွေ ချည်းဘဲ ။ ဆရာနဲ့တွေ့ချင်တဲ့ ယောကျ်ားသား မရှိပါလား လို့ သန့်သန့်၀ေ  စဉ်းစားလိုက်မိသည် ။

ယောဂီရောင် ဝတ်စုံနဲ့ လူကြီး တယောက်က စားပွဲလေးမှာ ထိုင်ပြီး ရက်ချိန်း ပေးနေသည် ။ သူ့အရှေ့က စားပွဲလေးပေါ်မှာ စာအုပ်ထူကြီး တအုပ် ရှိနေသည် ။ သူ့လည်ပင်းမှာ ဆွဲထားတဲ့ ပုတီးကြီးက တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ။ သန့်သန့်၀ေအလှည့်ကို ရောက်ဖို့ တော်တော်လေး စောင့်လိုက်ရသည် ။ 

အို....လူကြီးက မနက်ဖန်ည လာလို့ရသည် တဲ့ ။ သန့်သန့်၀ေ တအား ဝမ်းသာသွားသည် ။ တန်းစီတဲ့ လူတွေများလွန်းလို့ တပတ်နှစ်ပတ်လောက် စောင့်ရလိမ့်မယ် လို့ ထင်ထားတာ ။ သန့်သန့်၀ေ ပျော်သွားသည် ။

“ ဆရာထန် ဆိုတာ ဆရာလားဟင်....” 

လို့ လူကြီးကို မေးလိုက်မိသည် ။ မရဲတရဲနဲ့ မေးလိုက်တာပါ  ။လူကြီးက သန့်သန့်ဝေကို မကြည့်ဘဲ ခေါင်းငုံ့လျက်နဲ့ 

“ မဟုတ်ဘူး...ကျုပ်က ဆရာထန်ရဲ့ တပည့် ဦးကင်း”..

လို့ ဖြေလိုက်သည် ။သန့်သန့်ဝေလည်း လာရမယ့် အချိန်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ညဖက်ကြီး ဖြစ်နေသည် ။ထီပေါက်မယ် ဆိုရင် ပြီးရော...။ သန့်သန့်ဝေကတော့ ဘယ်အချိန် ဖြစ်ဖြစ် လာမှာပါဘဲ ။ ဘာလုပ်ခိုင်းလုပ်ခိုင်းလုပ်မှာပါဘဲ သန့်သန့်၀ေ ဝမ်းသာပြီး ဦးကင်း ကို နုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ဖို့ ထသည် ။ ကျောခိုင်းလိုက်တဲ့အခါ သန့်သန့်ဝေရဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ တုန်သွားတာကို ဦးကင်းက စိုက်ကြည့်နေသည် ။

ဟင်း....။

ဦးကင်းရဲ့ သက်ပြင်းချတဲ့ အသံကြီး..။လှိုင်းထန်သည် ညတိုင်းလို မိန်းမချောလေးတွေကို ဖြုတ်နေရလို့ အရမ်း ဇိမ်ကျနေသည်..ငွေလည်း ဖန်ဖို့ ပြောရဦးမည် လို့ ဦးကင်း တွေးနေသည် ။

“ ဆရာကြီး....”

ဟိုက်..လာပြန်ပြီ.....နောက်တယောက်......။

အသားဖွေးဖွေး..ချောချောတောင့်တောင့် ကောင်မလေး တယောက်သည် စာရင်းပေးဖို့ ရက်ချိန်းတောင်းဖို့ ဦးကင်းရဲ့ အရှေ့မှာ ရောက်လာပြန်သည် ။အင်း..လှိုင်းထန်တို့ ကောင်းစားလိုက်ပုံများ....များလိုက်တဲ့ ပူစီတွေ.....။ လှိုင်းထန်သည် အန်တီကြီး အရွယ်ဆိုရင်နေ့ခင်းဖက်မှာ တော်ရုံဘဲ ဟောပြောလိုက်ပြီး စိတ်မဝင်စား ။ ကော့တောင့်တဲ့ ပူစီလေးတွေကိုမှ သူက စိတ်ဝင်စားပြီး ညနေဖက်တို့ ညဖက်တို့မှာ ချိန်းသည် ။

“ ဘာအတွက် လာတာလဲ...”

“ ဆရာ့ဆီက အကူအညီတောင်းမလို့ပါ..ကျမ မင်းသမီး ဖြစ်ချင်တယ်....”

“ ဘာမင်းသမီးလဲ....”

“ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးပါ......”

“ ဟုတ်ပြီ..နံမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ.....”

“ စိမ်းညိုညိုခက်...ပါ.....”

“ ကောင်းပြီ.....ဆရာနဲ့ နောက် သုံးရက် ကြာရင် တွေ့ဖို့ စီစဉ်ပေးမယ်...”

“ အွန်....ဒီနေ့ တွေ့လို့ မရဘူးလားဟင်......”

“ ဆရာ့မှာ ချိန်းထားတဲ့သူတွေ များနေတယ်....ခဏတော့ စောင့်ရမယ်.....”

“ ဟုတ်..ဟုတ်......”

စိမ်းညိုညိုခက် ရဲ့ တင်ပါးတွေက စောစောက သန့်သန့်ေ၀ ရဲ့ တင်ပါးတွေထက် ပိုကောင်းသည် လို့ ဦးကင်းတွေ့လိုက်ရသည် ။လှိုင်းထန်တော့ ကံက ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းရင်းပါလား....။

ဦးကင်းသည် စာရင်းလာသွင်း ရက်ချိန်းလာတောင်းတဲ့ ကောင်မလေးတွေရဲ့ တင်ပါးတွေကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ ထွေပြားလာသည် ။ ထကြွလာတဲ့ ကာမစိတ်တွေကြောင့် သစ်ခေါက်ဆိုး အညိုရောင် ပုဆိုးထဲက လက်နက်ကြီးသည် ခေါင်းထောင်လာသည် ။ 

ဒီကောင်ကြီး ခုတလော အားကြီးနေပါလား.....။မနေ့ညနေက ဦးကင်း အကိတ်ကြီး တယောက်ကို စားလိုက်ရသည် ။ဆရာထန်က ဒီလို ခပ်တုတ်တုတ် ဖင်ကောက်ကောက်နဲ့ ငါးထိပ်စီး လောက် ဆိုရင် စိတ်မဝင်စားဘူး ။နှစ်ဆယ်ပတ်ဝန်းကျင် ကော့ကော့လေးတွေကိုမှ နှိပ်တာ ဆိုတော့ ဒီအကိတ်ကြီးကို ဦးကင်းကို လွှဲပေးလိုက်သည် ။ ဓါတ်ကူးတဲ့အနေနဲ့ ဆရာ့ကို ဒီအကိတ်ကြီးက ပန်းစုတ်ပေးရသည် ။

ပြီးတော့ အကိတ်ကြီးရဲ့ ရွှေကြုတ်ကြီးကို ဆရာထန် လက်ချောင်းတွေ ပူးပြီး ထိုးမွှေပေးသည် ။ အကိတ်ကြီးသည်ဆရာနဲ့ လူချင်း ထိတွေ့လို့ ကံတွေ ထတော့မည် ။ ဆရာ့အစွမ်းတွေကို မြင်ရတော့မည် ဆိုပြီး ပျော်နေသည် ။စောက်ပတ်လည်း တအား ယားနေပြီ ။ ဆရာ ဆွပေးထားလို့ ။ဒီအချိန်မှာ ဦးကင်း အခန်းထဲကို ဝင်လာသည် ။ ဆရာခေါ်လိုက်လို့ ...။

အကိတ်ကြီးကို ဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းထားတဲ့အချိန် ဦးကင်းက အနောက်ကနေ ဆော်သည် ။ဦးကင်းသည် အသက်ကြီးပေမယ့် ဆွဲနိုင်တုံး ။ အားသန်တဲ့ဘဲကြီးရဲ့ တအားနင်း ဆောင့်ထည့်ပေးတာတွေကို အကိတ်ကြီး တအား ခိုက်သွားသည် ။

ဦးကင်းသည် ဆေးကောင်း တခုကို ရထားလို့ အခုလို ဆွဲနိုင်တာ ဖြစ်သည် ။ ဆရာထန် ဖေါ်ပေးတဲ့ ဆေးတော့မဟုတ်ဖူး ။ သူတို့ တရုပ်ပြည် နယ်စပ်ကို ခရီးထွက်တုံးက သူနဲ့ ဆရာထန် အတွက် ဝယ်ခဲ့တဲ့ လိင်အားတိုး ဆေး ဖြစ်သည် ။ခပ်မှောင်မှောင် အိပ်ခန်းလေးထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ မိန်းမ တယောက် ထိုင်နေသည် ။သူမ နံမည်က စိမ်းညိုညိုခက် ။

စိမ်းညိုညိုခက်သည် ခေတ်ပညာတတ် တယောက် ။ ငွေကြေးချမ်းသာပြီး ဂုဏ်မြင့်တဲ့ မိသားစုက ပေါက်ဖွားလာခဲ့တဲ့သူတယောက် ဖြစ်ပေမယ့် ဆရာထန်ကို ယုံသည် ။ သူမရဲ့ ယောကျ်ား ရာထူးတိုးတက်ဖို့ အတွက်ကို သူမက ဆရာထန်ရဲ့ အကူအညီကို ရယူသည် ။ တိုက်ဆိုင်တာလား ဆရာထန်ကဘဲ တကယ် စွမ်းတာလား ။

စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ယောကျ်ားးသည် ရာထူးတိုးတက်ခဲ့သည် ။ ဒါတင် မကသေး ။ နိုင်ငံခြားကို သင်တန်း နဲ့ ထွက်လိုက်ရသေးသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်သည် ဆရာထန်ရဲ့ ပထမဆုံး တွေ့ဆုံစဉ်ကထဲက သူနဲ့ ထိတွေ့ရတာတွေကို စွဲသွားသည် ။ သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံထားပြီး လိုရာ ဆုကို တောင်းခဲ့ရတဲ့အချိန် ဒီ လိင်တန်ကြီးရဲ့ အရသာကို စွဲသွားသည် ။ 

အမွှေးဖွားဖွားကြားက မတ်မတ်ကြီး ထောင်ထနေတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ငုံထားရုံမကဘဲ အားရပါးရ စုတ်ပစ်လိုက်မိလို့ အဲဒီနေ့က ဆရာထန်က ငုံရုံတင် ငုံရမှာ...ခုဟာက သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တဲ့အထိ စုတ်ပစ်လိုက်တော့ ဓါတ်မစီးတော့ဘူး...ခင်ဗျား..မနက်ဖန် ထပ်လာရအုံးမယ်....လို့ ထပ်ချိန်းခဲ့သည် ။သို့ပေမယ့် စိမ်းညိုညိုခက်သည် ဆရာထန်ရဲ့ လိင်တန်ကို ငုံလိုက်တိုင်း မစုတ်ဘဲ မနေနိုင်ဘူး ။ အားရပါးရကို စုတ်ပစ်မိတာချည်းဘဲ ။ ဒါနဲ့ ဆရာထန်က 

“ ခင်ဗျားက ခိုင်းတာထက် ပိုပိုလုပ်နေတယ်..ဒီတခါတော့ အသစ်တခုလုပ်ရမယ်....အဲဒါကတော့ ကျုပ်က ပက်လက်နေပေးထားတာကို ကျုပ်အပေါ်က ခင်ဗျား နေရမယ်....ကျုပ်နဲ့ခင်ဗျား တပ်ထားရမယ်...တပ်တာဘဲနော်...မလှုပ်ရဘူး.....” 

လို့ ပြောခဲ့ပြီး စိမ်းညိုညိုခက်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ် ခွထိုင်ခိုင်းပြီး သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးကို စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးတပ်ထားလိုက်သည် ။ ဒီ တခါလည်း စိမ်းညိုညိုခက်သည် တပ်ရက်ကြီး ငြိမ်မနေနိုင်ဘဲ ဆရာထန်ရဲ့ လိင်တန်အေါ် ဖိထိုင်ချပစ်လိုက်ပြီး ကြွလိုက်ဖိလိုက်နဲ့ “ လိုး ” မိသွားပြန်သည် ။

ဒါပေမယ့် ဆရာထန်က စိမ်းညိုညိုခက်ကို ဘာမှ မပူဖို့ သူ့ဆေးစီရင်တာတွေဟာအောင်မြင်မှာ သေချာသည်..စောင့်ကြည့်လို့ ပြောခဲ့သည် ။ အကယ်လို့ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ယောကျ်ားသည် လိုချင်တဲ့အတိုင်း ရာထူးတိုးတက်ခဲ့မယ် ဆိုရင် ဆရာထန်နဲ့ အမြဲ လာအိပ်ဖို့ ဂတိပေးရသည် ။ ငွေတွေလည်း လှူရမည် တဲ့ ။

အခုတော့ ဆရာထန် လုပ်ပေးတာက တကယ့်ကို အစွမ်းတွေ ပြခဲ့ပြီ ဆိုတော့ စိမ်းညိုညိုခက်သည် ဆရာထန်ဆီကို ငွေထုပ်ကြီးနဲ့ ပြန်လာသလို ဆရာထန်နဲ့ အိပ်ဖို့ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်နဲ့ အဆင်သင့် စောင့်ဆိုင်းနေပြီ ။

အိမ်ရှေ့ဖက် ခြံထဲမှာ တံမြက်စီး လှဲသလိုနဲ့ လူရိပ်လူခြေ ကြည့်ပေးနေတဲ့ ဦးကင်း ( သို့ ) ဦးပီကင်းကြီးသည် အလွန် ချောလှ တောင့်တင်းလှတဲ့ အစိုးရအရာရှိကတော် စိမ်းညိုညိုခက် နဲ့ လှိုင်းထန်တို့ရဲ့ အလိုးပွဲကို အနှောက်အယှက်ကင်းရအောင် စောင့်ကြပ်ပေးနေသည် ။

ဦးကင်းသည် စိမ်းညိုညိုခက် လာတိုင်း အဝတ်မဲ့ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ အလိုကို ဖြည့်ဆည်းပေးတိုင်း တနေရာကနေပြီး ချောင်းလေ့ရှိသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ အတွင်း ပစ္စည်းတွေက တအား ကောင်းလွန်းလို့ ချောင်းတိုင်း ဦးကင်းသည် စိမ်းညိုညိုခက်ကို လုပ်ချင်စိတ်တွေ အရမ်းပေါ်ခဲ့သည် ။ ဒုတ်ကြီး မတ်ပြီး စိတ်တွေက တအား ထကြွလို့ အသက်ကြီးနေပေမယ့် ဂွင်းကစားမိရပြန်သည် ။

ဒီနေ့တော့ လှိုင်းထန်က စိမ်းညိုညိုခက်ကို စိမ်ပြေနပြေ လိုးမည် ဆိုပြီး ဘယ်သူနဲ့မှ မချိန်း ။ဆရာထန် ( ခေါ် ) လှိုင်းထန်သည် အတွင်းခန်းမှာ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို အကုန်ချွတ်လိုက်သည် ။ကျစ်လစ်တောင့်တင်းပြီး အဆီပို တကျပ်သားမှာမရှိတဲ့ ဝမ်းဘိုက် ချပ်ချပ် နဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ ပေါင်တန် နှစ်ဖက်ကြားက ရှည်လမျော လီးတုတ်တုတ်ကြီးသည် ခပ်ငေါငေါကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ..။

ဒီနေ့တော့ စိမ်းညိုညိုခက်ကို အပြတ်လိုးမည် ။ သူ့ကို ကျေးဇူးလာဆပ်သည့် စိမ်းညိုညိုခက်ကို အဝတ်တွေ အကုန် ချွတ်ခိုင်းခဲ့ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ စောင့်ခိုင်းခဲ့သည် ။သူမဆီကို အတွင်းခန်းကနေ တလှမ်းချင်း လှမ်းကာ ထွက်လာတဲ့ ဆရာထန်ကို စိမ်းညိုညိုခက် စူးစိုက်ကြည့်နေသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ အကြည့်တွေက ဆရာထန်ရဲ့ တောင့်တင်းကျစ်လစ်တဲ့ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်လုံးတီးကိုယ်တွေကို စူးစိုက်နေသည် ။ အထူးသဖြင့် ပေါင်တန်တွေရဲ့ ကြားက ထူးခြားတဲ့ လီးတန်ကြီးကိုပါ ။

ဟူး....ဒီလီးတန်ကြီးနဲ့ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို သွတ်ဖူးခဲ့သည် ။ တခါမှာ စိမ်းညိုညိုခက် အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ခဲ့ဖူးသည် ။ သို့ပေမယ့် အားမရခဲ့ ။ ကျေနပ်မှု မရခဲ့ ။ ဒီနေ့တော့ အခုတော့ သူနဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မီးကုန်ယမ်းကုန် လုပ်ရတော့မည် ။

စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ စိတ်တွေ တအား ထကြွနေသည် ။ ရင်သီးတွေသည် မာတင်း ထောင်ကြွနေကြပြီး ဆရာထန်ရဲ့ အကိုင်အတွယ်တွေကို မျှော်လင့်နေကြသည် ။ မိန်းမကိုယ် စောက်ဖုတ်ကြီးသည် တအား ယားနေသည် ။ အတွင်းထဲမှာ လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားယံနေသည် ။ ဆရာထန်ရဲ့ လီးတန်ကြီးကို သူမကဘဲ စတင် ဆွဲကိုင်ပြီး တအားယားနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းချင်မိနေသည် ။

ဆရာထန်က စိမ်းညိုညိုခက် နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် အကွာအဝေးကို ရောက်လာတဲ့အချိန် လေသံတိုးတိုးနဲ့ “ စိမ်းညိုညိုခက်...” လို့ ခေါ်လိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်သည် တုန်ခါတဲ့ အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ “ ရှင်....ဆရာ.....” လို့ ထူးလိုက်သည် ။

“ မင်းရဲ့ တကိုယ်လုံးကို ဆရာ့ကို ပေးအပ်ဖို့ အဆင်သင့်ဘဲလား.....” 

လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ စိမ်းညိုညိုခက်လည်း“ အဆင်သင့်ပါဘဲ ဆရာ....ကျမ တကိုယ်လုံးကို ဆရာ လိုသလိုသုံးပါ..ဆရာ့ကို ဆက်သပါတယ် ဆရာ....” လို့ ဖြေလိုက်တဲ့ စိမ်းညိုညိုခက်သည် ကုတင်ပေါ်က ချက်ချင်း ဆင်းပြီး ဆရာ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်သည် ။

ဆရာထန်ရဲ့ လီးတန်တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးသည် စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ မျက်နှာနဲ့ ထိကပ်သွားသည် ။ လီးကြီးဆီက ညှီစို့စို့ အနံ့ကြီးကို စိမ်းညိုညိုခက် ရလိုက်သည် ။ ဒီ စိမ်းရွှေရွှေ ညှီစို့စို့ အနံ့ကြီးက သူမရဲ့ ကာမစိတ်တွေကို တဟုန်ထိုး ထကြွသွားစေသည် ။စိမ်းညိုညိုခက် နှုတ်ခမ်း လှလှလေးတွေ ပွင့်ဟသွားကြသည် ။

ဒစ်လုံးကြီးကို ငုံလိုက်ပြီး လျာလေးနဲ့ ဒစ်လုံး တခုလုံးကို ပတ်လှိမ့် ကလိပေးလိုက်သည် ။ လက်တဖက်က လိင်တန်တုတ်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသလို ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က တွဲလောင်းကျနေတဲ့ လဥကြီး နှစ်လုံးကို ဆွဲညှစ်ထားသည် ။

ဆရာထန် ကြိုက်သွားသည် ။ မျက်နှာကို မော့ထားရင်း နုတ်ဖျားက “ အင်း....အင်း......အူး.......” လို့ ညည်းလိုက်သည် ။

စိမ်းညိုညိုခက် သည် လျာထိပ်လေးနဲ့ လိင်တန်ထိပ်ဖူးက အပေါက်လေးကို ထိုးပေးနေလို့ ဆရာထန် တုန်ခါနေရအောင် ကောင်းနေသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ပညာပါတဲ့ အစုတ်အယက် ကလိချက်တွေကြောင့် ဆရာထန် တယောက် ဖင်တကြွကြွနဲ့ ဖြစ်နေရတာတွေကို အပြင်က ချောင်းနေတဲ့ ဦးကင်း တွေ့နေပြီး ပြုံးနေသည် ။ ပုလွေကောင်းတဲ့ ဒီ ကောင်မလေးနဲ့ ကျတော့ လှိုင်းထန် တယောက်  အလူးအလဲ ခံနေရပြီ ဆိုပြီး သဘောကျနေသည် ။

ဆရာထန်သည် ဒီပုံနဲ့ ဆိုရင် စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားနိုင်သည် ။ ဆရာထန်က “ တော်လိုက်တော့..ဒီလောက်ဆို ရပြီ....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက် အစုတ် ရပ်လိုက်သည် ။

စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲက ပြန်ထွက်လာတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ လီးကြီးသည် မာန်ဖီနေတဲ့ ပါးပျဉ်းထောင်နေတဲ့ မြွေဟောက်နက်ကြီး တကောင်လို တဆတ်ဆတ်နဲ့ ရမ်းနေသည် ။တွင်းနက်ထဲကို အောင်းချင်လွန်းနေတဲ့ မြွေနဂါးကြီး တကောင်လိုဘဲ လို့ စိမ်းညိုညိုခက်က တင်စားမိလိုက်သည် ။

ဆရာထန်က ဒူးထောက်ထားတဲ့ စိမ်းညိုညိုခက်ကို ဆွဲထူလိုက်သည် ။ နို့လုံးအိအိကြီးတွေက လှုပ်ခါသွားကြသည် ။ ဆရာထန်ရဲ့ လက်တဖက်က စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို ညှစ်ကိုင်ရင်း ကုတင်ပေါ်ကို ခေါ်သွားတဲ့အခါ စိမ်းညိုညိုခက်ကလည်း ဆရာထန်ရဲ့ လီးကို ဖမ်းဆုပ်ရင်း လိုက်ပါသွားတော့သည် ။

စိမ်းညိုညိုခက်ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် လှဲအိပ်ခိုင်းပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်တဲ့ ဆရာထန်သည် မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ခလယ်က နီညိုညို အကွဲကြောင်းကြီးထဲကို သူ့လီးထိပ်ကို တေ့လိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်သည် ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲလိုက်ပြီး ဆရာထန်ရဲ့ လီးကို မျှော်စောင့်နေသည် ။ နို့ကြီးတလုံးကို လှမ်းဆုပ်ရင်း ဆရာထန် လီးကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။

“ အိုး...”

လုံးပတ်တုတ်တုတ် လီးကြီးရဲ့တထစ်ထစ် ထိုးသွင်းလာမှုက စိမ်းညိုညိုခက်ကို အကြောပေါင်းတထောင် စိမ့်သွားစေသည် ..။ အတွင်းသား နုဖတ်ဖတ်လေးတွေကို ပွတ်တိုက် ထိုးဆွသွားတဲ့ လီးကြီးက အနောက်ကို ပြန်ဆုတ်ချသွားသည် ။ ဒီအခါမှာလည်း အတွင်းသားအိအိတွေကို ပွတ်တိုက် ထိုးဆွသွားပြန်တော့ စိမ်းညိုညိုခက် အဖို့ အဝင်ရော အထွက်ရော အသဲခိုက်အောင် ကောင်းလှသည် ။

အသွင်းအထုတ်တွေက အစမှာ မှန်မှန်လေး ပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာသည် ။ ဆောင့်အားတွေက ပြင်းလာသည် ။ကာမချွဲကျိရည်တွေက ဒလဟော ထွက်နေတာကြောင့် စပ်ယှက်ထိတွေ့တဲ့နေရာမှာ စိုစိုရွဲနေသည် ။ အသွင်းအထုတ် အဝင်အထွက်တွေ လုပ်တိုင်း တဖွပ်ဖွပ် အသံတွေက ထွက်နေသည် ။ ဆရာထန်သည် စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို လက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ်ကိုင်ထးရင်း ဖိဖိဆောင့်ထည့်တော့ စိမ်းညိုညိုခက် အကြိုက်တွေ့လွန်းလို့ တအားအား အော်နေသည် ။

အပြင်ကနေ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ဦးကင်းမှာလည်း စိတ်ကြွဖွယ် မြင်ကွင်းတွေကြောင့် တင်းမာလွန်းနေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဖြေလျော့ဖို့ ကွင်းတိုက်ထုတ်လျက် ရှိသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လှိုင်းထန်ရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီး တဘွတ်ဘွတ် ဝင်ထွက်နေတာကို စိုက်ကြည့်ပြီး သူ့လီးကို ရှေ့နောက် ပွတ်တိုက်နေသည် ။

“ ကောင်းလိုက်တာရှင်..ဆရာထန်ရယ်..အသဲခိုက်အောင် ကောင်းလွန်းတယ်...မြန်မြန်...ကြမ်းကြမ်းလေး...လိုးပါရှင်”

စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ကာမဇော ပြင်းထန်နေချိန် ပြောလိုက်သံလေးကြောင့် ဆရာထန်လည်း သူ့ဆောင့်ချက်တွေကို အရှိန်အဟုန် မြှင့်တင်လိုက်သည် ။ နို့ကြီးတလုံးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့ပေးရင်း ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး အားပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပေးလေတော့သည် ။ 

စိမ်းညိုညိုခက်လည်း ဖင်တွေကို ဝှေ့ရမ်း ကော့ပင့်ပေးရင်း ကာမစည်းစိမ်ကို တင်ပြည့်ကြပ်ပြည့် ခံစားနေသည် ။

“ အိုး...လိုး....လိုး.....တအား...တအား.....အား.....အားရှီး.....ဆောင့်...ဆောင့်ပါ....ဆောင့်ပါ.....”

ဆရာထန်ရဲ့ ကျောပြင်ကို တအားဖက်ရင်း မကြာခင်မှာ စိမ်းညိုညိုခက် လမ်းဆုံးကို ရောက်ရှိသွားရသည် ။ဆရာထန်ကတော့ မပြီးသေး ။

“ ဖင်ထောင်ကုန်းပေးမလား.....”

သူမ ပြီးသွားပေမယ့် ဆရာထန် မပြီးသေးတာကို သိတဲ့ စိမ်းညိုညိုခက် လည်း ဆရာထန် အတွက် ကုန်းပေးလိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေက ကုန်းလိုက်လို့ ပိုပြီး လှသွားသည် လို့ ဆရာထန် ထင်သည် ။ဖင်နှစ်လုံး ကြားကနေ အနောက်ကို ပြူးထွက်စူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ကာမအရည်တွေ စိုလူးပြီး ပြောင်လက်ဖူးကြွနေသည် ။ 

ဆရာထန်လည်း ဖင်နောက်တည့်တည့်မှာ နေရာယူလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖင်တုံးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲကို တေ့ချိန် ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။စိမ်းညိုညိုခက် အတွက် အခုလို ဖင်ထောင်ကုန်းပေးပြီး အလိုး ခံရတာမှာ ပိုပြီး စိတ်ထကြွရသည် ။ ပက်လက် ခံရတာထက် ကိုယ်က လိုလိုလားလား ဖင်ကုန်းပေးရတာမို့ ပိုပြီး စိတ်လာသလို ခံစားရသည် ။ လီးကြီးကြီးနဲ့ အားသန်လှတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ ဆောင့်လိုးပေးတာတွေကို ခံစားရယူရင်း နောက်တကြိမ်တောင် ထပ် ပြီးသွားရသည် ။

ဆရာထန်လည်း သုတ်ရည်တွေ တထပ်ထပ်နဲ့ အကြိမ်ပေါင်း များစွာ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း လမ်းဆုံးကို တက်ရောက်သွားရသည် ။ရဲမှူးဦးဝင်းမောင်သန်း သည် ရုံးကို အသွား ကားပေါ်မှာ ဇနီးဖြစ်တဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယု နဲ့ ပတ်သက်ပြီး စိတ်ထဲမှာမကျေနပ်ချက်တွေ များနေသည် ။

သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ဦးဝင်းမောင်သန်းထက် ဆယ်နှစ်ကျော် ငယ်သည် ။ဦးဝင်းမောင်သန်းရဲ့ ဇနီး ဒေါ်ကေသီနွယ် ဆုံးပါးပြီးတဲ့နောက် ဆေးပေးမီးယူ လိုအပ်သည် ဆိုပြီး ကိုယ့်ထက်ဆယ်နှစ်ကျော် ငယ်တဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယုကို  လက်ထပ်ယူခဲ့သည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုကို သူ အလိုလိုက်ခဲ့သည် ။

လိုချင်တာ အကုန်လုံးကို လုပ်ပေးသည် ။ ဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်စေသည် ။ ခွင့်ပြုသည် ။ဒါပေမယ့် သွယ်သွယ်မိုးယုသည် သူ့ကွယ်ရာမှာ တခြားလူနဲ့ ဖေါက်ပြန်နေသည် လို့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ထင်လာသည်  ။ သူသည် ရဲမှူး တယောက် ဖြစ်သည် ။ လူတွေကို စုံစမ်း စစ်ဆေး ဖမ်းဆီး ခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေ များနေပြီ ။

သွယ်သွယ်မိုးယု သည် သူ့ကွယ်ရာမှာ ဘာတွေ လုပ်နေသလဲ ဆိုတာကို စုံစမ်းဖို့က သူ့အတွက် မခဲယဉ်းလှ ။သူ့ကားကို မောင်းတဲ့ ရဲတပ်သား ကျော်ကျော်ဘိုကို စောင့်ကြည့်ခိုင်းသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ကျော်ကျော်ဘိုကို ကားမမောင်းခိုင်းဘဲ တက်ဆီကားနဲ့ အပြင်ထွက်သည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုကို စိတ်မချဘူး ။ သူမယောကျ်ား ကို ပြန် သတင်းပို့မည် ဆိုတာကို သူမ သိသည် ။ 

ကျော်ကျော်ဘိုကလည်း လူလည်လေး ။သွယ်သွယ်မိုးယု အနောက်ကနေ နောက်ယောင်ခံ လိုက်သည် ။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>