မစိန်ခင်နှင့် ခွေးသိုး (စ/ဆုံး)

မစိန်ခင်နှင့် ခွေးသိုး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - နရသူ

ခွေးသိုး၏လီးကြီးက မစိန်ခင်၏ ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်အကြားရှိ စောက်ဖုတ်အခေါင်းပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲသို့ အဆက်မပြတ် ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာနေသည်။ မစိန်ခင်တစ်ယောက် ခါးကလေးကော့ကနဲ ကော့ကနဲဖြစ်သွားပြီး သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ပင့်မြှောက်၍ ခွေးသိုးလိုးဆောင့်မှုကို ဇိမ်ယူခံစားနေသည်။ ခွေးသိုးမှာ အရပ်ပုပုပြတ်ပြတ် လူလုံးလူဖန်သေးသော်လည်း သူ့လီးကြီးကမူ သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်နှင့် မလိုက်ဖက်အောင်ပင် ကြီးမားဖွံ့ထွားကာ ရှည်လည်းရှည်လွန်းလှသည်။ 

သူ တစ်ချက်တစ်ချက် အားယူလိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း မစိန်ခင်၏တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်မှာ အိကနဲ အိကနဲ တုန်ခါလှုပ်ယမ်းကာ ပိပြားသွားမတတ်ရှိပြီး လီးဒစ် ထိပ်ပြဲကြီးက သူမ၏သားအိမ်ကိုပင် ဒုတ်ကနဲဒုတ်ကနဲနေအောင် ထိတိုက်မိကာ မစိန်ခင်တစ်ယောက် အသက်ရှူပင်ရပ် ရပ်သွားခဲ့မိပါသည်။ လီးကြီးသလောက် ဆောင့်အားသန်ပြီး နင့်နင့်သီးသီးဖြစ်လှသလို တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် မခံစားဖူးသည့်အရသာကို ခံစားနေရကာ လူတစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းတိန်းဖိန်တိန်း ဖြစ်၍လာရသည်။

“ ဗြိ ဖျစ် စွတ် … ဗြွတ် …ဗြစ် ပြွတ် ဗြွတ် … ဘုတ် စွပ် ဇွပ် ဘုတ် ဗွပ် အိ အိ အင်း အင့် ဟင့် …အင်း အင့် အ အ အင့်  ” 

မစိန်ခင် အိမ်ကပြင်ထက်က ကျိုးတိုးကျဲတဲကြမ်းပြင်မှာပင် ဒူးထောက်ကာ ဖင်ကုန်း၍ အလိုးခံရင်း ပါးစပ်ကလည်း တဟင်းဟင်း နှင့် သက်ပြင်းတွေကို မကြာခဏချ၍ ဖင်ကြီးကိုကော့ကာ ကြွကာဖြင့် စိတ်လိုလက်ရပင် အလိုးခံရင်း အသက်ရှူသံပြင်းသထက်ပြင်းလာရပေသည်။

ခွေးသိုး သူ့လီးကို သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲတွင် အရင်းထိမြုပ်နေအောင် ထည့်သွင်းပြီး သူ့ခါးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်၍ ဆောင့်လိုးမှုကို အရှိန်မြှင့်တင်လိုက်ပါသည်။ မစိန်ခင် မျက်နှာကလေးရှုံ့မဲ့သွားသည်။ ထိချက်ပြင်းသလောက် ဇိမ်အတွေ့ကြီးတွေ့နေမိတာကြောင့်သူမဘယ်လိုမှ မငြင်းဆန်သာဘဲ ခွေးသိုးလိုးသမျှကို ကြိတ်မှိတ်၍ အောင့်ခံနေရ၏။ 

“ အင့် ကျွတ် အ အလာ့လား အ ရှီး အအ ” 

“ ဘုတ် ဇွပ် ဘုတ်စွိ ဇွပ် ဘွတ် ဘတ် ဖွပ် ဘုတ် ဖတ်ဘတ် ဗွပ် ” 

စောက်ရည်သံတွေ မြိုင်သွားသည်။ အသံထွက်လည်းမြန်လာသလို ခွေးလိုးသလို ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ်နှင့်သွက်သွက်ကြီးလိုးဆောင့်ချပုံမျိုးက ယောက်ျားတစ်ရာမှာ တစ်ယောက် တွေ့ရကြုံရခဲသည့်လိုးဆောင့်မှုပုံစံမျိုးပဲ ဖြစ်နေပေသည်။ ခွေးသိုးက လူကောင်သေးသလောက် သက်လုံက တော်တော်ကောင်းသူလို့ပြောရမည်။ အချက်ပေါင်းလေးငါးဆယ် ဆက်တိုက်လိုးနေတာတောင်မှ သူ့ဆောင့်အားကကျမသွားဘဲ ပိုမိုပြင်းထန်လာသလိုတောင် ထင်မှတ်ရပါသည်။ 

ခွေးသိုးဆောင့်ချက်က ပိုစိပ်လာပြီး မစိန်ခင်၏ စောက်ပတ်မှာလည်စောက်ရည်တွေ ပိုရွှဲလာရကာ လျှောကနဲလျှောကနဲနေအောင် လီးဝင်လီးထွက်ပိုကောင်းလာသည်။ မစိန်ခင် အကြိုက်တွေ့ပြီး စောက်ပတ်လည်း ပို၍ပင် ယားလာ ရွလာခဲ့ရသည်။ သူမ၏ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းတစ်ခုလုံးကို ကြမ်းပြင်ပေါ် သည်အတိုင်း မှောက်အိပ်ချလိုက်ရာမှ သူမဖင်သားကြီးများကို နောက်ပစ်၍ ခွေးသိုးအသည်းအသန်ဆောင့်သွင်းမှုကို စောက်ပတ်ကြီး အပြဲသားနှင့်ကြိတ်မှိတ်ခံယူနေပေတော့သည်။

မစိန်ခင်၏ အိမ်ခန်းထဲမှာ လိုးသံ ဆောင့်သံတွေက သောသောညံသွားခဲ့ရပြီး… အိမ်ကလေးမှာလည်း သူတို့နှစ်ယောက်၏ ကာမသောင်းကျန်းမှုဒဏ်ကြောင့် ကျွီကနဲ ကျွီကနဲ အသံများထွက်ကာ တသိမ့်သိမ့်လှုပ်ခါလျှက် ရှိချေပြီ။ ခွေးသိုး မီးပွင့်မတတ်ပင် လိုးပေးနေသည်။ဖင်ကြီးကို အနောက်ကနေပင့်မ၍ မစိန်ခင်၏ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးကို အလဲလဲအကွဲကွဲ နှုတ်ခမ်းသားများ ပြဲလန်ကုန်သည်အထိ နင်းကန်ဆောင့်လိုးပေးနေပေသည်။

ဘယ်အညှိုးနဲ့ဒီလောက်အထိ သဲကြီးမဲကြီးလိုးနေရသလဲလို့တောင် မေးရတော့မလောက်ပင်။ သူနေ့စဉ် မြင်တွေ့နေကျဖြစ်သော မစိန်ခင်၏ စောက်ပတ်ကြီးကို လိုးနိုင်ဖို့ရန် ခွေးသိုးအချိန်တွေအများကြီး ရင်းနှီးပေးဆပ်ခဲ့ရသည်ပဲ မဟုတ်လား။ မစိန်ခင်ကား လီးချစ်သူပီပီ ဖင်ကိုနောက်ပြန်ကုန်း၍ သူမ၏လင်ယောက်ျားလီးထက် ၃ ဆ ၄ဆမက ပိုကြီးသည့်ခွေးသိုး၏လဒစ်ပြဲကြီးကို ဝက်ဝက်ကွဲပင် စောက်ဖုတ်ထဲ အပြည့်အသိပ် တစ်ကြပ်နေအောင် ထည့်သွင်းပြီး အလိုးခံနေရသည့်အဖြစ်ကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးဖြစ်နေပုံရပေသည်။ 

ခွေးသိုး တစ်ချက်ဆောင့်လိုးချလိုက်တိုင်း သူမစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများ ပြဲကနဲပြဲကနဲနေအောင် ပွင့်အာထွက်သွားပြီး သူ့လီးချောင်းထိပ်လုံးကြီး သားအိမ်ဆီ ပြေးပြေးဆောင့်မိသည့်အရသာကို တရှိုက်မက်မက် ခံစားလို့မဝလေဟန်ဖြင့် သူမ၏ဖင်ကို ကော့၍ကော့၍ နောက်ပြန်တွန်းဆောင့် ပေးနေတာကို ခွေးသိုး ကောင်းစွာ သတိထားမိပေသည်။ 

နှစ်ယောက်သား အပေးအယူမျှစွာပင် ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝခံစား၍ …သူကဆောင့်ချလိုက် မစိန်ခင်က ပြန်ဆောင့်လိုက်နှင့်…စောက်ရည်သံတွေလည်း တဇွပ် ဇွပ် တဘွပ် ဘွပ် အချက်ကျကျ မြည်ဟီးထွက်ပေါ်ပြီး အသံမထွက်အောင် ဘယ်လိုမှပင် ထိန်းမရတော့ချေ။ ခွေးသိုး တစ်နာရီကျော်ကျော်လောက်ကြာအောင် မစိန်ခင်ကို ဖင်ကုန်းလိုးသည်။

ယခုလို ခွေးကုန်းပုံစံ လိုးဆောင့်မှုကို သူ့အနေနှင့်အကြိုက်ဆုံးဖြစ်သလို မစိန်ခင်လည်း နှစ်ထောင်းအားရ သဘောကျသည်ပင် … မစိန်ခင်တစ်ယောက် သူ့လီးအရသာကိုသိ၍ ဖင်ကုန်းလိုးလိုး ဘေးစောင်း ပက်လက်လိုးချင်သလို လိုး သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးတဆုံးထည့်၍ အလိုးခံသည်ချည့်ဖြစ်သည်။ သူလိုးတိုင်းလည်း နှစ်ချီသုံးချီမက သူမ ” ပြီး ” ရပေသည်။ 

မစိန်ခင်က လင်ရှိမယားတစ်ယောက်မို့ လီးတော့အလွန်မက်သည်။စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးတစ်ချောင်းမဟုတ် တစ်ချောင်း ထည့်အလိုးခံရမှ တင်းတိမ်ကျေနပ် နိုင်သူဖြစ်ပါသည်။ ခွေသိုး သူ့လီးကို အဆက်မပြတ် တဇွပ်ဇွပ် တဗွပ် ဗွပ်ဆောင့်ရင်း လရည်တွေက မစိန်ခင်၏သားအိမ်ထဲသို့ ဗြစ်ကနဲဗြစ်ကနဲ ပန်းဝင်သွားသည်။ မစိန်ခင် ကိုယ်တိုင်မှာလည်း နှစ်ချီတိတိ ပြီး၍ စောက်ပတ်က ပွစိ ပွစိဖြစ်လာကာ ခွေသိုးလီးကို သူမစောက်ပတ်နှင့်ဖျစ်၍ ညှစ်၍ စောက်ရည်တွေ ဒလဟော ပန်းလွှတ်ထုတ်လိုက်လေ၏။ “ခွေးသိုး တော်ပြီဟာ နောက်နေ့မှလုပ်တော့ ခုနင် ပြန်လိုက်ဦး ” “လိုးလို့မှ မဝသေးတာ စိန်ခင်ရဲ့ ” “ငါ့သမီး နိုးလိမ့်မယ် မနက်ဖြန် နင် ကြိုက်တဲ့နေရာ ချိန်းလိုက် ငါလာမယ် ” “တကယ် နော် ဒါဖြင့် ငါ ပြန်တော့မယ် ” ခွေးသိုး သူ့ပုဆိုးကို ပြန်ကောက်စွပ်ပြီး “ရွှတ် ” ကနဲ မစိန်ခင် ပါးကလေးကို အသာနမ်း၍ နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး အိမ်ပေါ်ကနေ ပြန်ဆင်းသွားသည်။

မစိန်ခင် တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်ကာ အိမ်ထဲကို လှမ်းဝင်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။ သမီးဖြစ်သူက အိပ်မောကျကောင်းနေတုန်းပင် …။ မစိန်ခင်က ဈေးထဲမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းသည်။ ဈေးအသွားအပြန် အကြိုအပို့အလုပ်ကို ခွေးသိုး အောင်မြင့်နှင့်စိန်သန်း အစရှိသော ဆိုက္ကားသမားများနှင့်ဆက်သွယ်ပြီး သူတို့ကိုသာ အားကိုးအားထားပြု၍ နေ့တဓူဝ ဈေးထဲမှာပင် အချိန်ကုန်နေရသူဖြစ်သည်။ 

သူမမှာ လင်ရှိမယားတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် လင်ဖြစ်သူက မြဝတီ မဲဆောက်ဖက်သို့ ကုန်ကူးသွားမည်ဆိုပြီး ထွက်သွားရာက… ငွေလည်းမပို့ သတင်းလည်းပြန်မကြား အဆက်အသွယ်ပြတ်တောက်ခဲ့သည်မှာ နှစ်နှစ်ကျော် သုံးနှစ်နီးပါးပင် ကြာမြင့်ခဲ့ပေပြီ။ သေပြီလား အသက်ရှင်လျှက်ရှိသေးရဲ့လားဆိုတာကိုတောင် သူမ မသိရတော့ချေ။ 

သမီးတစ်ယောက် ရှစ်တန်းအထိရောက်အောင် သူမကိုယ်တိုင်ပင် ရုန်းကန်လာခဲ့ရသည်။သမီးဖြစ်သူမှာလည်း ပညာရေးဖက်မှာ ဖြစ်ထွန်းမည့်ပုံမပေါ်ဘဲ မကြာခဏ စာမေးပွဲကျသူဖြစ်၍ ဒီတစ်နှစ် စာမေးပွဲထပ်ကျလျှင် ကျောင်းမှအထွက်ခိုင်းပြီး မိမိနှင့်အတူသာ အလုပ် လုပ်စေတော့မည် ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ မစိန်ခင်မှာ ရုပ်ရည်အတန်အသင့်ရှိပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ဖြစ်သော ပုရိသအကြိုက် လုံးကြီးပေါက်လှ တင် ရင် အချိုးအစားကျကျ တစ်ရစ်ကားစွင့်သူဖြစ်လေရာ ယောက်ျားသားအများ၏ စိတ်ဝင်စားမှုကို ခံရသူလည်း ဖြစ်သည်။နှုတ်ကမူ ကုန်စိမ်းသည်ပီပီ ကြမ်းသည်။

ဒါပေမယ့် သဘောမနောကောင်းသည်။ဆက်ဆံရေးလည်း ပြေပြစ်သူဖြစ်၍ ယောက်ျားသားတွေနှင့်ပါ ထွေးရောယှက်တင်ရှိနေတတ်ပြီး အားမနာစတမ်း ပြောရလျှင်မူ နည်းနည်းတော့အညှာလွယ်သည် ဟုဆိုရချေမည်။ ခွေးသိုးနှင့်မဖြစ်ခင် သူမတို့ရပ်ကွက်အတွင်းမှ ကားဒရိုင်ဘာတစ်ယောက်နှင့်လည်း ယူကြတော့မလိုလို အဆင့်မျိုးအထိ ရောက်ခဲ့ဖူးသည်။ နောက် မည်သို့မည်ပုံ ဇာတ်လမ်းပြတ်သွားကြသည်မသိ။သူမ အချစ်ကံကြမ္မာက ခွေးသိုးလက်ထဲသို့ မထင်မှတ်ပါဘဲ ရောက်ရှိလာရတော့သည်။ နေ့လည်ခင်း ထမင်းစားချိန်ရောက်တော့… သူမကို ခွေးသိုးလာခေါ်၍ ဆိုင်ရှိ ပစ္စည်းများသိမ်းပြီး သူ့ဆိုက္ကားနှင့်ပင် မြို့စွန်ဖက် လူနေရပ်ကွက် တစ်နေရာဆီသို့ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ခွေးသိုးက အိမ်တစ်အိမ်မှာသူမကို ထားခဲ့ပြီး စားသောက်စရာများ သွားရောက်ဝယ်ယူကာ မကြာမီ ပြန်ရောက်လာသည်။ 

“ ကဲ ထမင်း အရင်စားမှာလား … လူကို အရင်စားဖို့လား ပြော” 

မစိန်ခင်က ခွေးသိုးကို ပြီတီတီ မခို့တယို့ကလေး ကြည့်ကာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ခွေးသိုး တဟီးဟီးနှင့် သွားဖြီး၍ “လူကို အရင်လိုးမှာပေါ့ စိန်ခင်ရဲ့ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ” 

“ ဟဲ့တိုးတိုး … သေနာကောင် လူတွေကြားကုန်လိမ့်မယ် ဟွင်း ”

မစိန်ခင်က ခွေးသိုး ပေါင်တွင်းကြောကို ဆွဲလိမ်ပြီး ပြောလိုက်တော့ 

“ ကြားပလေ့စေ …ဟိုဖက်ခန်း ဒီဖက်ခန်း အလုပ်ဖြစ်တဲ့သူတွေ ချည်းပဲ ဟီ ဟိ ” 

“ သေနာ ငါ့ကို ဘယ်များ ခေါ်လာသလဲ မသိဘူး ဒီမှာဖြင့် အကောင်းမှတ်လို့”

“ ဟင်း ဟင်း ဟင်း စိန်ခင်ရယ် နေရာ ဒီလောက်အရေးမကြီးပါဘူး …နင်နဲ့ငါ အလုပ်ဖြစ်ဖို့သာ အဓိကပါ ” 

“ ဒီလိုဆိုရင်လည်း ပြီး ရော ” 

မစိန်ခင်က ခပ်ငေါ့ငေါ့ပြောဆို၍ … ခွေသိုးက သူမ၏ထမီကို ခါးအထက် ပင့်လှန်တင်လိုက်ရာက ဖင်သားဖွေးဖွေးအိအိ ကြီးများကို လက်နှင့် ဆုပ်နယ်၍ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို ခေါင်းတိုးဝင်လိုက်သည်။ 

“ ဟင် တွေ့တာနဲ့ဒါပဲ ကွာ … ကျွတ် အ အ ရှီး အိ အင့် အင့် ” 

စိန်ခင် ခါးလေး ကော့တက်သွားရသည်။

သူမ ထမီလေးက ခါးအထက်ဆီလန်တက်နေပြီး သူမ၏အဆီတဝင်းဝင်းနှင့်ဖြစ်သော စောက်ဖုတ်ပြင်ကြီးက မဖုံးနိုင် မဖိနိုင်ဘဲဖြစ်ကာ ပေါင်တန်ဖြူဖြူကြီးနှစ်ဖက်အကြားမှာ ဘွားကနဲ ပေါ်ထွန်းနေလျှက် … ခွေးသိုး … သူမ၏စောက်ဖုတ်ပြင် ဖောင်းမို့မို့ကြီးကို ကုန်းနမ်းနေသည်။ နက်မှောင်ထူထဲသော့ စောက်မွေးများ ဝိုင်းရံနေသည့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ထူအမ်းအမ်းကလေးတွေကို လျှာနှင့်သပ်ကာသပ်ကာဖြင့် ယက်ယက်ဆွပေးလိုက်သည်။ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အောက်မှနေအထက်သို့ လျှာနှင့်ထိုးကော်ကာ ယက်တင်ပစ်လိုက်ရင်း စောက်ခေါင်းလေးထဲ လျှာဖျားသွင်း၍ ထိုးမွှေ့ကလိကစားပေးသည်။အစိထိပ်ဖူးကလေးကို သွားဖြင့် မနာမကျင်အောင် တဇပ်ဇပ်နှင့် ကိုက်ခဲ စုပ်ဆွဲပေးသည်။

“ အ အ အိ အိ အင် … အ အ ” 

မစိန်ခင် စကားပင်မပြောနိုင်တော့။ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ကြွပေးလိုက်ရင်း ခွေးသိုး ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖိဖိချနေကာ သူ့ဆံပင်တွေကို ကုပ်ဖွ လိမ်ဆွဲ၍ …နှုတ်မှလည်း တရှီးရှီး တအိ အိ ညည်းတွားရင်းက ကော့ပျံထွန့်လူးသွားရလေ၏။ စောက်ရည်တွေက မြင်မကောင်းအောင်ပင် ရွှဲနစ်စွာ ဖိတ်လျှံ ထွက်ကျလာသည်။ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးကို နူးအိနေအောင် လှည့်ပတ်မွှေနှောက်၍ အားရတော့မှ ခွေးသိုးခေါင်းပြန်ကြွလာပြီး သူမကိုယ်အထက်ပိုင်းမှ အင်္ကျီနှင့်ဘော်လီကိုချွတ်၍ နို့အုံ အိအိထွေးထွေးကြီး နှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ကာ နမ်းလိုက် စို့လိုက်လုပ်နေလေသည်။

နို့သီးခေါင်း ကလေးတွေကို လှိမ့်လှိမ့်ချေပေးသည်။ 

“ ဟင်း ခွေးသိုး ဒီလောက်လုပ်တာ အားမရသေးဘူးလားဟင် ” 

“ ငါ နင့်တစ်ကိုယ်လုံးကို နမ်းချင်တယ် အိမ်မှာလိုးလို့ အားမရဘူး ဒီမှာကျတော့ ဘယ်သူမှမသိဘူး တဝကြီးလိုးကြရအောင် ” 

“ နင့်သဘောပဲ ငါ့ကိုလည်း နင့်လီး ပေးစုပ်ပါဦး ” 

“ စုပ်လေ ပြောင်းပြန်အိပ်မယ် နင်လည်းစုပ် ငါလည်း စောက်ပတ်ယက်ပေး မယ် ” 

“ အမယ်လေး ဒီတစ်ခါ ထပ်ယက်ရင်တော့ သေပါဘီတော် ဟင်း ဟင်း ” 

မည်သို့ဆိုစေ ခွေးသိုးအလိုကိုတော့ သူမလိုက်လျောပေးရှာသည်။အောက်ကနေ ပက်လက်လှန်ပြီး သူမပါးစပ်ဖြင့်လီးကို စုပ် လဒစ်ပတ်လည်ကို လျှာနှင့်ယက်ကာယက်ကာဖြင့် ဂွေးဥနှစ်လုံးပါမကျန် လိုက်လံ၍ စုပ်ဆွဲ ကစားပေးသည်။

ခွေးသိုးကလည်း အပေါ်ကနေ ဖင်ခေါင်းပြောင်းပြန်မှောက်အိပ်ရင်း သူမပေါင်ခြံကြားထဲ ဝင်၍ စောက်ပတ်ကို နမ်းစုပ်နေပြန်ပါသည်။ ခွေးသိုးလီးကမူ အပေါ်ကနေပြီး မစိန်ခင်ပါးစပ်ပေါက်ထဲကို လိုးပေးနေသလိုကြီး ဖြစ်နေပေသည်။ ခွေးသိုးလီးက အပြတ်ကို တောင်လာသည်။ ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ခေါင်းထောင်ကာ ဘယ်သူ့မှ ထီမထင်ဟန်ဖြင့် မတ်မတ် မတ်မတ် ဖြစ်၍ လာသည်။ သူမ၏တံတွေးများဖြင့် စိုလက်တောက်ပြောင်နေသော ခွေးသိုးလီးမှာ ကျောချမ်းစရာကောင်းလွန်းလှပြီး လိုးရန်အသင့် အနေအထားသို့ ရောက်ရှိနေချေပြီ။

“ ကဲ လိုးတော့ ကိုယ်တော်ရေ …အချိန်ဆွဲမနေနဲ့တော့ ” 

မစိန်ခင်က ပြောလည်းပြော ပက်လက်အိပ်နေရာက သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကားလုပ်၍ စောက်ဖုတ်ဖြဲဟပေးထားလိုက်သည်။

ခွေးသိုး သူ့လီးကို အပေါက်ဝမှာ အသေအချာချိန်၍ ဆောင့်သွင်းသည်။ လီးက စွတ် ဗြွတ် ကနဲ … စောက်ဖုတ်လိုဏ်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲ ကြပ်သိပ်စွာဖြင့် တိုးဝင်သွားတော့သည်။ 

“ အ အား အိအိ … အား အား ဆောင့် ခွေးသိုး မရပ်နဲ့ ဆက်တိုက်ဆောင့်… ဆောင့်ပေး အ အိအိ အင့် ဆောင့်ပါမြန်မြန် ကာလနာ ကြီးရဲ့…အား ဟင်း ဟင့် အင့် အင့် ” 

“ စွတ် ဖွပ် ဗြွတ် စွပ် ဖတ် ဗြွတ် … ဗ လွတ် ဖွတ် ဗွပ် ဘုတ် ဘတ် ဖွပ် … ဗွပ် ပြွတ် ဇွပ် ”

“ ကောင်းလိုက်တာ ခွေးသိုးရယ် ဟား …အိအ အား နင် …နင် ငါ့ကို လိုးပြီး …ပစ်မသွားနဲ့နော် ငါ နင့်နင့်လီးကို သိပ်ကြိုက်တယ် နင်လေ လူကောင်သေးသလောက် လီးကြီးက … ဟို ဆင်အံ…ငှက်ပျောသီး ကျ… ကျနေတာပဲ ဟင်း ဟင့် အ …အိ အင့် အင့် ” 

“ စိန်ခင် နင်က ငါ့ထက် လီးကြီးတဲ့ကောင် မတွေ့ဖူးလို့ဖြစ်မယ် ငါ့ထက်လီးပိုကြီးတာတွေ့ရင် နင်သွားအလိုးခံမှာသေချာတယ် ”

“ အေး ဟုတ်တယ် ငါအလိုးခံမှာပဲ ငါက စောက်ပတ်ပြဲအောင်လိုးပေးနိုင်တဲ့လီးကို ပိုကြိုက်တယ် လူထက်တောင် လီးကိုပိုချစ်တယ် ကဲ ဘာပြောချင်သေးလဲ …မ သာကြီး ဖာ ဂေါင်း …ကြီး ရဲ့ ဟင်း ” 

မစိန်ခင် စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့်သူ့ကို ပြန်ပက်လိုက်တော့ ခွေးသိုး လိုးနေရာကနေ… တဟား ဟား အော်ရယ်လိုက်မိသည်။

သူ မစိန်ခင်ကို ချစ်စနိုး စ နောက်လိုက်ခြင်းသာဖြစ်၍ သူမဘယ်လိုပြန်ပြောပြော စိတ်ဆိုးတတ်သူလည်း မဟုတ်ပါချေ။ 

“ နင် မဆဲ နဲ့နော် ဟင်း ဟင်း ငါ ကနင့်ကို ချစ်လို့ …ဟင်း ဟင်း ဟင်း ” 

“ ဘာ …ချစ် တာလဲ ဒါလား ချစ်တာ ဟွန့် သူများစောက်ပတ်ကိုကျတော့ မညှာစတမ်း လိုး …လိုး နေ ပြီးတော့ … ဟင့် ဟင့် ” 

“ ချစ် ချစ်လို့ လိုးတာပေါ့ ဟာ နင်ကလဲ ” 

“ ကာလနာ မြွေပွေးကိုက် …နင် လိုးချင် ရင် လိုးချင်တယ်လို့ပြော ဟွန်း … မအေ လိုး ကြီး ကဲ လိုးစရာရှိတာ မြန်မြန် သာလိုး ပါးစပ် ပိတ်ထား စမ်းပါ …” 

မစိန်ခင် ပြောရင်း သူ့ကို မြန်မြန်လိုးပေးဖို့ တစ်ဖက်လှည့်နှင့် လောဆော် လိုက်ပါသည်။ ခွေးသိုး အပြတ်ဆော်ပစ်လိုက်သည်။မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်ကာဆောင့်ကာနှင့်…တစ်ချီပြီးသည့်တိုင် မနားစတမ်းပင် သူမစောက်ပတ်ကို ဖိ၍ ဖိ၍ သဲကြီးမဲကြီး လိုးပစ်လိုက်လေသည်။ သူ့လီးထိပ်က လရည်တွေ သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲ တဗျစ်ဗျစ် ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ မစိန်ခင်တစ်ယောက် … အသည်းခိုက်မတတ် ပါပင်။ 

“ အား အ အ အိ အိ အား ခွေး ခွေး သိုး ” 

“ ဟင်း ဟင်း ကောင်းလား စိန်ခင် ဘယ်လို လဲ ” 

“ ကောင်းတယ် … ေ ခွးသိုး ငါ အားတောင် ပြတ်သွားသလိုပဲ … နင် တော်တော့်ကို အလိုးသန်တဲ့ကောင်ပဲ နင် ဒီလောက်လိုးနိုင်မယ်လို့ တောင် ငါ မထင်ဘူး ခွေးသိုး ရယ် ”

ခုတော့လည်း မစိန်ခင် လေသံကလေးက နူးညံ့ပျော့ပျောင်း၍ နေပေသည်။

ခုနင်ကလို ဒေါမာန်ထကာ နေတဲ့ “ ကျားရိုင်းမကလေးတစ်ကောင်လို… ” မဟုတ်တော့ပေ … ။ တစ်ချီ ပြီးတော့ ခဏနား၍ စားကြသောက်ကြသည်။ စိန်ခင်က စီးကရက်တစ်လိပ်နှင့်မှိန်းကာနေသော ခွေးသိုး၏ရင်ခွင်မှာ ခေါင်းကလေးမှီနွဲ့၍ လဲလျောင်းကာ နေလိုက်ရင်း …

“ ငါ နင့်ကို ချစ်တယ် ခွေးသိုး နင်ငါ့ကို ပြန်မပို့နဲ့ဦး ဒီနေရာမှာပဲ တစ်နေ့လုံးနေကြရအောင် နော် ” 

“ စိတ်ချ စိန်ခင်ရယ် ငါလည်းနင့်ကို တဝကြီးလိုးချင်နေတာ ကြာပါပြီ ” 

နှစ်ယောက်သား စကားတွတ်ထိုးပြောဆို၍ ခွေးသိုးက စိန်ခင့်ကိုယ်လုံးကလေးကို ကြမ်းပြင်ပေါ် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ၍ တွန်းလဲှချလိုက်ပြန်လေသည်။ မစိန်ခင် အဲကွန်း ဘတ်စ်ကားကြီးထဲမှာ ကြပ်ကြပ်သိပ်သိပ်စီးနင်းလိုက်ပါလာသည်။ ခွေးသိုးနှင့်ချိန်းပြီး ပြန်လာတော့ လက်ထဲမှာငွေစကလေးခပ်ရွှင်ရွှင်နှင့်မို့ မြို့ထဲဖက်သွား၍ အိမ်အတွက် လိုအပ်သည်များအား လိုက်လံဝယ်ခြမ်းပြီး ညနေ ၄ နာရီထိုးလောက်မှ မြို့ထဲကနေ လိုင်းကားစီး၍ ပြန်လာသည်။ 

ဒီအချိန်ဆိုလျှင် သမီးဖြစ်သူ ကျောင်းမှပြန်ရောက်ပြီး၍ ညနေစာပင် ချက်ပြုတ် ပြီးစီးနေလောက်ပြီ။ မစိန်ခင် ခွေးသိုးကောင်းမှုကြောင့်ဒူူးတွေပါချောင်သွားရလောက်အောင် အားအင်ကုန်ခမ်း နွမ်းနယ်၍ နေသည်။ သူမ အကြိမ်ကြိမ်အလီလီ ပြီးခဲ့ရသည်။ ပြီးခဲ့သည့်အကြောင်းအရာတွေ ပြန်စဉ်းစားရင်း သူမရင်ခုန်သံတွေ မြန်လာခဲ့ရသည်။ ကားက မှတ်တိုင်တစ်ခုပြီး တစ်ခု ရပ်လိုက် နားလိုက် ပြန်ထွက်လာလိုက်နှင့်သူမအိမ်ပြန်ရောက်ဖို့ တစ်နာရီကျော်လောက်တော့ အနည်းဆုံး စောင့်ရပေဦးမည်။ လူတွေကြားထဲ လဲပြိုကျမသွားအောင်ဆိုပြီး လက်ကိုင် ကွင်းကလေးကို အားပြုထိန်းကိုင်၍ တိုးတိုးဝှေ့ဝှေ့ပင် လိုက်ပါလာခဲ့ရသည်။

ယောက်ျား မိန်းမ ကိုယ်နံ့ချွေးနံ့ပေါင်းစုံနှင့် စကားပြောသံတွေ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကိုယ်ချင်း ပူးပူးကပ်ကပ် ထပ်၍ ကြပ်ညှပ်နေအောင် ရှိရသည့်အထဲ ဘရိတ်တစ်ခါနင်းလိုက်တိုင်း အရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲ ရှေ့သို့ယိမ်းယိုင်ကာ အလဲလဲအပြိုပြို နှင့်တစ်ယောက်ကိုယ်ကို တစ်ယောက် တွန်းမိ တိုက်မိ ထိခိုက်မိ ရာကနေ ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ခဲ့ကြသူတွေလည်း မနည်းပေ။

မစိန်ခင်အနားကို ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက် တိုးဝင်လာပြီး သူ့ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းနှင့်သူမဖင်သားတွေကို မထိတထိ လာရောက်ဖိကပ်၍ သွေးတိုးစမ်းသလို ပရောပရီလုပ်လာသည်။ မသိမသာလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာတစ်ဖက်လှည့်ပြီး သူမဟုတ်သလိုပုံစံနှင့်… လူက အသားမည်းမည်း လူကောင်ခပ်ထွားထွား ဗိန္ဓောဆရာတစ်ယောက်လိုလို ဘာလိုလို …တမင်တကာပင် သူ့အကြောင်းသိအောင်ဆိုပြီး မစိန်ခင် တင်ပါးအိအိနှစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဇွတ်တိုးဝင်၍ ဖင်နောက်ပစ်ကာ ခြေဖျားအသာထောက်ကြွပေးလိုက်သည်။ 

သူ့ပုဆိုးအောက်မှ ဖုထစ်ရုန်းကြွကာ အရှေ့သို့ငေါထွက်မတတ် မတ်တောင်တင်းမာနေလျက်ရှိသော လိင်အင်္ဂါကြီးရဲ့ အထိအတွေ့က သူမအတွေးအထင်မှန်ကန်ကြောင်း သက်သေပြလျှက်ရှိချေသည်။ မစိန်ခင် ကြိတ်ပြုံးလိုက်ရင်း သူမဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို သူ့လီးကြီးအပေါ်ကနေ ဖိလှိမ့်ကြိတ်၍ မသိမသာ ညှောင့်ထိုးကစားပေးလိုက်တော့သူ တအားတက်သွားပုံရသည်။

သူမပုခုံးဆီ လက်တစ်ဖက်က လှမ်းကိုင်လာရင်း ကားဆောင့်လိုက်သည့်အရှိန်နှင့်ရောပြီး သူ့ခါးကိုအရှေ့သို့ကော့၍ ကော့၍ တွန်းရင်း လီးကြီးနှင့်သူမထမီ အပေါ်ကနေပဲ လိုးဆောင့်သလို ပြုနေပေသည်။ “ဟင်း… မကိုင်နဲ့… လူတွေ… နဲ့ ” သူ့ဖက် ခေါင်းအသာငဲ့စောင်းကြည့်လိုက်ရာက မစိန်ခင် လေသံကလေးနှင့်ပြောရင်း သူမ၏ ပုခုံးပေါ်မှ သူ့လက်ကို အသာဆွဲဖယ်၍ သူမကိုယ်အောက်ပိုင်းရှိ ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားထဲသို့ နေရာပြောင်းရွှေ့သွင်း ပေးလိုက်သည်။ 

သူ …ကိုင်ပြီ ။ စားနေကျ ကြောင်ဖားကြီးမှန်း သိသာလှသည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားနှိုက်နေသလို ကျန်တစ်ဖက်ကို သူမရင်နှစ်မြွှာအကြားထဲ အင်္ကျီအောက်မှနေ လက်လျှိုသွင်း၍ နို့အုံအိအိကို လာရောက် ဆုပ်နယ်နေကာ နို့သီးကလေးတစ်လုံးကို အသာဖျစ်ချေ၍ … အောက်မှာလည်း သူ့လီးက ဖင်သားအကြားကနေပြီး တိုးသထက်တိုးဝင်ကာ စောက်ပတ်ကိုလာထောက်နေပြီး ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာနှင့် လီးသွင်း၍ နှူးဆွပေးနေပေတော့သည်။ မစိန်ခင် လန့်မအော်မိအောင် စိတ်ကို အတော်ကလေး ထိန်းထားရသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် နင့်ကနဲ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ သူ့လီးဝင်သွားပလားလို့တောင် စိတ်မှာထင်မှတ်မိရပေသည်။

မစိန်ခင် အကောင်းကြီးကောင်း နေသည်။ ကားက လိုရာခရီးသို့မရောက်မချင်း သူကရှေ့တိုး၍ ဆောင့်လိုက် လူသူအရိပ်အခြည်ကြည့်၍ သူမကပြန်ညှောင့်လိုက်နှင့် အတော်ကလေး အလုပ်ဖြစ်ကာ ခရီးရောက်သွားသည်။

“ နာမည် ဘယ်လိုလဲ ”

“ ဘာလုပ်ဖို့လဲ ” 

“ သိချင်လို့ ” 

“ …… …… ”

“ ဘယ်မှာ နေတာလဲ ” ” …… …… ” 

မစိန်ခင် အဖြေမပေးလိုက်ပါ။ ခဏတာကြုံဆုံပြီး တဒင်္ဂသာယာမှုနောက်ကို လိုက်မိပေမယ့် အဆုံးစွန်တော့အရောက်မခံလိုချေ။ ရွှေမြို့တော်ပီပီ မကောင်းမှုဒုစရိုက် ကျူးလွန်လိုသူတွေက တင်းကြမ်း ပြည့်နှက်လို့နေတာ သူမ အသိပဲမဟုတ်လား။ မှတ်တိုင်ရောက်တော့ 

“ ဖယ် ကျွန်မ ဆင်းတော့မယ် ” 

ဆိုပြီး သူ့ကို နှုတ်ဆက်အကြည့်ဖြင့် ကြည့်၍ သူမကားပေါ်မှ အသာဆင်းပြီး အရည်တွေပေကျံနေသော သူမ၏ထမီကို ရှေ့နောက်လှည့်ပတ်၍ အသေအချာ ပြင်ဝတ်လိုက်ကာ အိမ်ကို ခပ်သွက်သွက်ပင် လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ကံကြုံလျှင်တော့ ပြန်လည် ဆုံတွေ့ရမည်မှာ အမှန်ပင်။ လောလောဆယ် သူနှင့်ကိုယ်ချင်းနှီးနှောမိရာမှ သူမအနေဖြင့် နှစ်ချီတိုင်တိုင် ကာမ လမ်းဆုံးသို့အပြီးတိုင် ရောက်ရှိခဲ့ရသည်ကိုတော့ သူမမှအပ မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ ပင် သိနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပါချေ။ ဒီည ခွေးသိုးနှင့် အိမ်မှာ ချိန်းတွေ့ကြတော့ … မစိန်ခင် ထန်နေသည်။ စောက်ပတ်က အပြတ် ရွနေသည်။

ခွေးသိုးလည်း ဒီညမှပင် ထူူထူးခြားခြား ယခင်လိုးနေကျ အိမ်ကပြင်မှာသူမကိုမလိုးဘဲ အိမ်နောက်ဖေးဖက်ကို ခေါ်ထုတ်လာပြီး ရေချိုးသည့် နေရာနားရောက်တော့ မစိန်ခင်ကို ရေစည်နှုတ်ခမ်းကို ကိုင်၍ လက်ထောက်ကာ ဖင်ကို အကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး သူကအနောက်ကနေ မတ်တပ်ရပ်လျက်သား ထမီလှန်ကာ သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးသွင်း၍ အဆက်မပြတ်ပင် ဆောင့်လိုးနေပေသည်။ နေ့လည် ဈေးကွဲချိန်လောက်က မစိန်ခင်မှာ သူသွားလာ လည်ပတ်နေကျ ဈေးခေါင်း မအုန်းရီအိမ်ကို သွားပြီး ထွေရာလေးပါး စကားအတင်းတွေ ပြောကြ ရုပ်ရှင်ကြည့်ကြနှင့်ခါတိုင်းလိုပင် အချိန်ဖြုန်းနေခဲ့သည်။ မအုန်းရီအိမ်မှာ သူမတစ်ယောက်တည်းသာရှိပြီး ကလေးတွေလည်း ရှိမနေကြပေ။ 

သူ့ယောက်ျား ဘမောင်နှင့်ကလေးများပါ မော်လမြိုင်ကို တစ်ညအိပ်ခရီး သွားကြသည်ဆိုပြီး အိမ်မှာ လူမရှိတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး မအုန်းရီနှင့်စိန်ခင်တို့နှစ်ယောက်သား အိမ်ခန်းထဲမှာ အခန်းတံခါးပိတ်၍ အပြာကား …အများအခေါ် အောကား …တစ်ကားပြီးတစ်ကား ထိုင်ကြည့်ကြသည်။ ကိုးရီးယား တရုတ် ဂျပန်အချစ်ကားရော အမေရိကန် အောကားတွေပါ စုံလို့…လီးအရွယ်အစားအမျိုးမျိုး လိုးနည်းပေါင်းလည်းစုံလင်စွာဖြင့်… ကြည့်ရင်းနှင့်ပင် ရင်ခုန်သံမြန်လာခဲ့ကြသည်။ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် အဓိပ္ပါယ်ပါပါနှင့် ကြည့်ရင်း လူချင်းတဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာခဲ့ကြသည်။ ပြီးတော့ …တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နမ်းကြ စုပ်ကြ…စောက်ဖုတ်ချင်းလည်း လင်ကွင်းရိုက်ကာ ပွတ်၍ ဆွ၍ … တစ်ယောက် အင်္ဂါဇပ်ကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန်လျှာနှင့်ယက်ပေးလိုက်ကြသည်။

ယခင်ကလည်း အိမ်မှာလူမရှိချိန်တိုင်း သူမတို့နှစ်ဦးသား ကဲနေကျ သဲနေကျ ဖြစ်သည့်အတိုင်း တစ်နေ့ခင်းလုံး သူနိုင်ကိုယ်နိုင် အပြိုင်အဆိုင်ပင် တဏှာထ၍ ညနေစောင်းလောက်မှ မစိန်ခင် အိမ်ပြန်လာခဲ့ပါသည်။ ဗွီဒီယိုကားထဲက လိုးခန်းတွေမှာမြင်တွေ့ခဲ့ရသည့် အမေရိကန် ကပ္ပလီကြီးများ၏လီး မဲမဲသဲသဲကြီးးတွေက မစိန်ခင်မျက်စိထဲကနေ တော်ရုံနှင့်ပြန်မထွက်ဘဲ ကပ္ပလီလီးကြီးတွေကို အလိုးခံလိုစိတ်နှင့် သူမစောက်ပတ်က တ ထထ…တ ရွရွနှင့်စောက်ရည်တရွှဲရွှဲဖြစ်နေခဲ့သည်မှာ … ခွေးသိုးရောက်လာပြီး ပတ်ကြမ်းတိုက် တစ်ချီဆွဲတော့မှသာ မိမိ၏အာလျပြေရတော့သည်ဟူ၍ မစိန်ခင်တွေးလိုက်မိလေ၏။ ခွေးသိုးက သူမကိုလိုးနေရင်းကနေ ရင်သားများကိုကိုင်လိုက် နို့သီးတွေကို ချေလိုက် သူမလည်ကုပ်သား ကလေးတွေကို လျှာနှင့်လိုက်လံ ယက်စုပ်လိုက် လုပ်နေသည်။ 

အောက်ကနေလည်း လီးကြီးကို ညှောင့်၍ ညှောင့်၍ အဆက်မပြတ်ကြီး ဆောင့်လိုးပေးနေသည်။မစိန်ခင်စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး သူ့ဆောင့်လိုးမှုကြောင့်ပြဲပြဲလန်၍ပင် နေချေပြီ။အရည်လိုက် လိုက်ပုံမှာလည်း သူမပေါင်ခြံနှစ်ဖက်ဆီ စီးကျလာရသည်အထိပင် … 

“ ဒီတစ်ချီ လိုးပြီးရင် နင့်ကို ငါ … ဖင် လိုးပေးမယ် ” 

ဆိုပြီး သူပြောလိုက်တော့ 

“ ဖင်လိုးရင် နာမှာပေါ့ နင့်လီး ဒါလောက် ကြီးတာ ” 

မစိန်ခင် ပြန်ပြော၍ 

“ မနာအောင် ငါ လုပ်ပေးမယ် ခုနင် ငါ့အပေါ်တက်လိုးလိုက် …ငါ နင့်ဖင်ပေါက်ချဲ့ပေးမလို့ ” 

ဆိုပြီး ခွေးသိုးက အောက်ကနေ သံမံတလင်းပေါ်မှာ ပက်လက်နေလိုက်ရင်း မစိန်ခင်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ်တက်ခွထိုင်၍ တစ်လှည့်လိုးခိုင်းပြန်သည်။

မစိန်ခင်လည်း တချီပြီးလုပြီးခင် ဆတ်တငံ့ငံ့မဖြစ်လိုတော့၍ သူ့အလိုအတိုင်း လီးကြီးပေါ်ကို သူမစောက်ပတ်နှင့်တည့်တည့်တေ့ချိန်ကာ ထိုင်ဆောင့်လိုးချလိုက်ရင်း ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက် တလူးလူးတလှိမ့်လှိမ့်နှင့် ဖိလိုက် ကြွလိုက် နှိမ့်လိုက် မြှင့်လိုက်လုပ်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဆောင့်၍ဆောင့်၍ လောကီ ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝ ဖီလင်ယူ ခံစားနေလိုက်သည်။ ခွေးသိုးအောက်ကနေပြီး သူ့လက်ကိုအငြိမ်မနေဘဲ မစိန်ခင်၏ဖင်ပေါက်ကို လက်တံတွေးဆွတ်၍ ထိုးနှိုက်ကာဆောင့်ပေးနေသည်။မစိန်ခင်၏ဖင်စအိုဝလေးမှာ လီးတစ်ခါမှ မသွင်းဖူးသေး၍ တင်းတင်းစေ့ကာ ဖင်ဝစူတူတူကလေး ဖြစ်နေတာမို့သူ့အနေနှင့်တော်တော်ကလေး အားစိုက်၍ လက်ကို ထိုးသွင်း ထိုးထုတ် လုပ်ကာ လှည့်ပတ်မွှေနှောက် ဆောင့်ပေးနေရလေသည်။ 

“ ကောင်းလား နင့်ဖင်ထဲ … လက်သွင်း လိုးပေးတာ… နှာပိုထ မလာဘူးလား ”

သူကမေးတော့ 

“ အင်း တစ်မျိုးပဲ လုပ် လုပ်ပေး …နင် တကယ် ဖင်လိုးဖို့လား ” 

“ လိုးမယ် နင့်ကို စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော …လိုးလိုက်ရမှ ငါကျေနပ် မယ် ” 

“ သေချင်းဆိုး ငါ့ကို မသေသေ… အောင် လိုးဖို့ပဲ စဉ်းစားနေတာပဲ နင့်မယားပါသားတွေ အကုန်ခေါ်ပြီး ငါ့ကို လာလိုးခိုင်းပါလား ” 

မစိန်ခင် ပက်ပက်စက်စက်ပင် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ တကယ်တော့ ဒီလိုပြောလိုက်ခြင်းသည်ပင် သူမ၏ ထက်သန်ပြင်းပြလွန်းနေသည့် တဏှာရာဂစိတ်ကို ပွင့်အံထွက်လာအောင် ဖောက်ခွဲထုတ်သည့် အကောင်းဆုံး နည်းလမ်းတစ်မျိုးပဲ ဆိုတာ မစိန်ခင်နားလည်ထားပြီး ဖြစ်ပါသည်။ သူမပါးစပ်ကသာ ဆန့်ကျင်ပြောဆိုနေပေမယ့် လူကတော့ ခွေးသိုးလီးကို အပီအပြင်ကုန်းဆောင့်လို့ နေပေသည်။

လီးဝင်သံ ထွက်သံမှာ… ဗွပ် … ကနဲ ဇွတ်ဖွတ် …ဗွပ် ဗြိ ပြွတ် ဘုတ် ဖတ် … ဘတ် … ဘွတ် စွိ … စွပ် ဗြိ ပြွတ်… ဖွပ် … ဗွပ် ဘုတ် ဗွပ် … ဘွတ် ဖတ် … ဘတ် ဇွပ် … ကနဲ နေအောင် …ေ လအံသံ …စောက်ရည်သံ…တဇွပ်ဇွပ် နှင့်တကွ ဖင်ကြီးကြွ၍ ကြွ၍ ဆောင့်လိုးလေလေ အသံထွက် ပိုကြမ်းလာလေလေ ဖြစ်ကာ လီးကြီးမှာလည်း စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ကြမ်းကြမ်းကြီး ပွတ်တိုက်ဆောင့်ဝင်၍ ရမ္မက်တဏှာကို ဆထက်ထမ်းပိုး နှိုးဆွလှုံ့ဆော်ပေးနေသလိုကြီး ဖြစ်ပြီး … သူမမှာ အရှိန်မသတ်နိုင်တော့ဘဲ အသာစံဖို့ရန်အတွက် အနာခံရမည် ဟူသောခံယူချက်နှင့်အတူ တစ်ကိုယ်လုံးအင်အားအကုန်ထုတ်၍ ဖိ၍ ဖိ၍ သာ ဖင်ကို စကောဝိုင်းမွှေ့ယမ်း လိုးဆောင့်ချလိုက်ရင်းက မစိန်ခင် ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ဓာတ်အလိုက်ခံလိုက်ရသလို ဆိမ့်ကျင်တက်သွားခဲ့ရပြီး … စောက်ရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲကနေ အပြင်ဖက်ဆီသို့ ဖြိုးဖြိုးဖျစ်ဖျစ် ပန်းထုတ်လိုက်မိလေတော့သည်။ 

လူကမူ အနားမယူသေးဘဲ ခွေးသိုးဟာကြီးကို အရင်းထိ မြုပ်နစ်ဝင်နေအောင် တစ်ဆောင့်တည်းဆောင့်၍ ခွေးသိုးလည်း လီးကိုကော့ထိုးလိုက် သူမဖင်ကို လက်သုံးချောင်းပူး၍ နှိုက်ဆောင့်လိုက်လုပ်ရင်းက မစိန်ခင်စောက်ခေါင်းပေါက် ကလေးအတွင်းသို့ သုက်ရည်တွေ တဖျောဖျော … ဖျစ်ကနဲ ဗြစ်ကနဲ ဖျစ်ညှစ်ပန်းလွှတ် လိုက်မိပြန်ပါ၏။ မစိန်ခင်လည်း နှုတ်မှနေ၍ ဟီး…ကနဲ ညည်းသံရှည်ကြီးပြုရင်း ခွေးသိုးလီးကို ဗြိ စွတ် ဗြွတ် ဆိုပြီး … တစ်ဆုံးမြုပ်သည်အထိ ဖိထိုင်ချလိုက်ပြီးနောက် …မလှုပ်နိုင် မရှားနိုင်ဖြစ်ကာ …ငြိမ်ကျသွားပါလေသည်။

တစ်ချီ ပြီးတော့ နောက်တစ်ချီပြန်စဖို့ အားယူနေကြပြန်သည်။ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ မစိန်ခင်၏ဖင်ကို ခွေးသိုးက အပီအပြင် လိုးတော့မည်ဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်မှာ … မစိန်ခင် အိမ်အတွင်းရှိ တစ်ဦးတည်းသောသမီးဖြစ်သူ “  ခင်ခင်အေး ” ၏ အိပ်ခန်းဆီမှ အသံတွေကိုတော့ မစိန်ခင်ရော ခွေးသိုးပါ မကြားနိုင်ကြပါချေ။ “ခင်ခင်အေး… ” သူမမှာ အမေတူသမီးဖြစ်၍ ရုပ်ရည်ချောမောလှပပြီး ရင် ခပ်ထွားထွား တင်ပါးကားကားနှင့် ကိုယ်လုံး အဆက်အပေါက်လှပြီး ကြီးကောင်ဝင်စ အပျိုပေါက်မကလေးဖြစ်နေချေပြီ။ ရှစ်တန်းကျောင်းသူ ဆိုပေမယ့် မကြာခဏအတန်းကျ၍ အသက်က ၁၆ နှစ်ပြည့်လုနီးပြီ ဖြစ်ကာ ရည်းစားသနာပင် တစ်ယောက်မက ထားတတ်နေလေပြီ။ 

ကျောင်းမှာဆိုလည်း ကျောင်းအလျှောက် အိမ်မှာဆိုလည်း အိမ်အလျှောက် အမေမသိအောင် အချစ်ခန်း လှိုင်လှိုင်ကြီး ဖွင့်၍ အမေဖြစ်သူ မစိန်ခင်၏ခြေရာကို အမီလိုက်နင်းနိုင်သူကလေးပဲ ဖြစ်လေသည်။ ယခု သူမ၏အခန်းမှာ သူမနှင့်အတူရှိနေသူက … “ စိန်သန်း… ” အမေ့အသိတွေထဲက တစ်ယာက်ဖြစ်သော “  စိန်သန်း… ” ဆိုသူပင်… စိန်သန်းက ခွေးသိုးရဲ့ လက်တွဲဖော် ဆိုးတူကောင်းဖက် ပွေဖော်ပွေဖက် သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်သည်။ 

ခွေးသိုးက အမေကိုချုပ်ထားသလို စိန်သန်းကလည်း သမီးဖြစ်သူ ခင်ခင်အေးကို အပီကိုင်ထားသည်။စိန်သန်းတစ်ယောက် ခင်ခင်အေးကို “  ဖွင့် ” ခဲ့တာ တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီ။ ဖွင့်တယ် … ဆိုတာက ပါကင်ဖွင့်တာ … လိုးတာကို ဆိုလိုခြင်းပဲဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ပါကင် ဖြစ်မဖြစ်တော့ သူ့အနေနှင့်သိပ်မသေချာပါ။ ခင်ခင်အေး မှာလည်း ကျောင်းမှာ …သူမနှင့်သက်တူရွယ်တူ ရည်းစား ဘာညာ သာရကာ ရှိသူပင်ဖြစ်၍ ထိုအထဲက တစ်ကောင်မဟုတ် တစ်ကောင်တော့ သူမ၏ အပျိုပါကင်အစစ်ကို ကံထူးမှာ သေချာပါပဲ……..။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

ပုဇွန်ဆိတ်ကလေး (စ/ဆုံး)

ပုဇွန်ဆိတ်ကလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

စိုးခိုင်ကျော်၏ စိတ်တွေ မရိုးမရွ ဖြစ်နေသည်..။ သည်နေ့ ပန်းအိဖြူ ဝတ်စားထားသည့် အဝတ်အစားတွေကလည်း အတော်လေးကို ဟော့နေသည်ကိုး..။

အသက် ( -- ) နှစ်ကျော်ကျော်သာ ရှိသေးသော်လည်း ပန်းအိဖြူသည် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ဆူဆူဖြိုးဖြိုးလေး ဖြစ်သည်..။ အရပ်အမြင့် (၅) ပေ (၃) လက်မ လောက်ပင် ရှိနေသည်..။ အရပ်မြင့်မှုကြောင့် ကိုယ်ဟန် ပိန်သွယ်သလို ထင်ရသော်လည်း တကယ်တော့ ရင်သားလေးများ စို့စို့၊ တင်သားလေးများ မို့မို့နှင့် အသားဆိုင် အသားခဲတို့က စတင် ဖွံ့ဖြိုးနေလေရာ၊ မကြာမီမှာပင် တောင့်တင်းအချိုးကျလာမည့် အလားအလာတွေ အပြည့်ရှိသည်..။

တရုတ်ကပြားမလေးမို့… အသားက ဖြူဝင်းအိကာ ဖွေးအုနေသည်..။ မျက်နှာသွယ်သွယ်၊မေးစေ့လုံးလုံး အိအိဖြူဖြူ ဖြစ်ကာ ပါးလှပ်အိထွေးသော နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးများ၏ ဘယ်ဘက်ထောင့်စွန်းတွင် မှဲ့နက်လေး တစ်လုံး ရှိနေသည်..။

တရုတ်ကပြားမလေး ဖြစ်သော်လည်း မျက်လုံးမမှေး၊ မျက်ဝန်းကြည်ကြည်၊ မျက်တောင်ရှည်ရှည် ကော့ကော့များနှင့် ဖြောင့်စင်းပေါ်လွင်သော နှာတံလေးလည်း ရှိပြန်ရာ အပျိုပေါက်အရွယ်ကလေးမှာပင် လှသွေးတွေ ကြွယ်၍နေတော့သည်..။

ပန်းအိဖြူသည် ခေတ်မှီ အဝတ်အစား လှလှပပ ဒီဇိုင်း ခပ်မိုက်မိုက် ခပ်ဆန်းဆန်း များကို သဘောကျသည်..။ သူမ၏ မိဘများကလည်း ပန်းအိဖြူကို ကလေးတစ်ယောက်ဟု သဘောထားကြသေးသောကြောင့် ဖော်ဖော်လှစ်လှစ် ရှိသော ခပ်ဟော့ဟော့ အဝတ်အစားများ ဝတ်ဆင်နေခြင်းကို တားဆီးပိတ်ပင်ခြင်း မပြုကြ..။

သည်အတိုင်းပင် ကြည့်နေကြသည်..။ ပန်းအိဖြူမှာလည်း ကလေးစိတ် မပျောက်တပျောက်၊ အပျိုကလည်း မဖြစ်တဖြစ်မို့ ဖော်ဖော်လှစ်လှစ် ဖြစ်နေတာတွေကို အရေးမစိုက်..။ နားမလည်၊ သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် လှသည်၊ ဆန်းသည် ၊ ခေတ်မှီသည် ထင်သည့် အဝတ်အထည်များကို စိတ်ကြိုက် ဝယ်ယူ ဝတ်ဆင်နေလေသည်..။

ပန်းအိဖြူက ထိုသို့ ခပ်ဟော့ဟော့ အဝတ်အစားများကို ခပ်မိုက်မိုက် ဝတ်ဆင်နေမှုကြောင့် ကြားထဲမှ စိတ်လှုပ်ရှားကာ အနေရခက်နေသူမှာ စိုးခိုင်ကျော် ဖြစ်သည်..။ သည်နေရာတွင် စိုးခိုင်ကျော်နှင့် ပန်းအိဖြူတို့ မိသားစု၏ အခြေအနေကို ဖော်ပြထားဖို့ လိုအပ်လာသည်..။

စိုးခိုင်ကျော်က အညာသား ။ အညာသားမှ မြို့ပေါ်ကပင် မဟုတ်..။ မန်းမန်း ရေဝေး…ဟု အညာသားအချင်းချင်းပင် လှောင်ပြောင်တတ်ကြသည့် မြစ်ဝေးချောင်းဝေး ၊ ကျေးတောရွာသားဖြစ်သည်..။ဉာဏ်လေးကောင်းပြီး စာပေဝါသနာ ပါသူဖြစ်လေရာ၊ ရွာဦးကျောင်း ဘုန်းကြီး၏ ကူညီစောင်မမှုဖြင့် ရန်ကုန်မြို့ရှိ ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ကျောင်းတွင် နေထိုင်ကာ ၊ စာသင်ကြားနိုင်ခဲ့ကာ ဆယ်တန်းအောင်ရုံမက ဘွဲ့တစ်ခုပင် ရလျှက် ရုံးတစ်ရုံးတွင် အလုပ်ဝင်လုပ်နေပေသည်..။

လွန်ခဲ့သည့် ငါးနှစ်ခန့်က ကုသိုလ်ကံ ထောက်မကာ သိန်း(၅၀) ထီပေါက်လေရာ၊ ဆင်ခြေဖုန်းရပ်ကွက်တစ်ခုတွင် (၄၀)ပေ x (၆၀)ပေ မြေကွက်နှင့် တကွ၊ သုံးပင်နှစ်ခန်း ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးတစ်လုံးကို ဝယ်ယူနိုင်ခဲ့ သည်..။ အညာရှိ မိဘများကို ရန်ကုန်သို့ ပြောင်းရွှေ့ နေထိုင်ရန် ခေါ်လာခဲ့သည်..။ သို့သော် ကျေးတောရွာသား သူ့မိဘများသည် ဇာတိကို အလွန်ခင်တွယ်သည့်အပြင်၊ ရန်ကုန်မြို့တွင် နေရထိုင်ရသည်ကို အသက်ရှူကြပ်သည်ဟု မနေလိုကြပဲ၊ တစ်နှစ်ကျော်ကျော်လောက်သာ နေလျှက် ကိုယ့်ရပ်ကိုယ့်ရွာ ပြန်သွားကြသည်..။ လက်ထဲတွင် ကျန်နေသေးသော ငွေများမှ (၅) သိန်း ကန်တော့လိုက်ရာ၊ စိုးခိုင်ကျော်၏ မိဘများလည်း ရွာတွင် လယ်ပိုင်ယာပိုင်နှင့် အခြေခိုင်သွားကြသည်..။

စိုးခိုင်ကျော်မှာတော့၊ ရန်ကုန်တွင် သူတစ်ယောက်တည်း အိမ်တစ်လုံးနှင့် ယောင်ချာချာ ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်..။ သူ့မိတ်ဆွေအချို့က မိန်းမယူရန် တိုက်တွန်းကြသည်..။ စိုးခိုင်ကျော်သည် တောသားဖြစ်သော်လည်း ရန်ကုန်ရောက်သည်က ကြာနေပြီဖြစ်သည့်အပြင်၊ မိန်းမမှုကိစ္စတွင်လည်း သိကောင်းသည်ဟု ဆိုရလောက်အောင် သူ့အလိုကျ လိုးနေဆော်နေနိုင် အဆက်တွေ ရှိနေသည်..။

သည်တော့ သူ့အနေဖြင့် အတည်တကျ အိမ်ထောင်ပြုလိုစိတ် မရှိ..။ အိမ်မှာ အငှားတင်ထားရလျှင် ကောင်းမလားဟု စိတ်ကူးနေချိန်တွင် အဆင်သင့်သွားကာ ပန်းအိဖြူတို့ မိသားစု စိုးခိုင်ကျော်၏ အိမ်တွင်လာငှားနေထိုင်ကြခြင်း ဖြစ်သည်..။

သုံးပင်နှစ်ခန်း အိမ်ကို အလယ်မှ သုံးထပ်သား နံရံ ကာရံပေးလျှက်၊ တစ်ဘက်ခြမ်းကို တစ်လ (၁၀၀၀) ကျပ်နှင့် တစ်နှစ် ငှါးထားခဲ့သည်..။ ပန်းအိဖြူ၏ မိခင် အေးအေးမော်က စိုးခိုင်ကျော်နှင့် တစ်ရုံးတည်း..။ ဌာနချင်းတော့ မတူ။ ပန်းအိဖြူ၏ ဖခင် ကိုတုတ်ဖြူကတော့ တရုတ်တန်းတွင် ဆိုင်ခန်းဖွင့်ကာ အရောင်းအဝယ်လုပ်သည်..။ စိုးခိုင်ကျော်တို့ အိမ်သို့ ငှားနေပြီးသည့် နောက်တွင် အေးအေးမော် ရာထူးတက်သလို၊ ကိုတုန်ဖြူ၏ အရောင်းအဝယ်လည်း တိုးတက်ကြီးပွားလျှက် စီးပွားတက်ကောင်းသည်ဟု ယူဆကြကာ စီးပွားတက်လာသော်လည်း အခြားသို့ မပြောင်းကြတော့..။

စိုးခိုင်ကျော်၏ အိမ်မှာပင် ဆက်၍ငှားနေခဲ့ကြသည်..။ စိုးခိုင်ကျော်၏ အိမ်က အထပ်ခိုးလည်းပါသည့်အတွက် ကိုတုတ်ဖြူနှင့် မအေးအေးမော်တို့ မိသားစု နေထိုင်၍ အဆင်ပြေသည်..။ ခြံဝင်းလည်း အတော်အသင့် ကျယ်ဝန်းရာ ၊ ပန်းပင်စိုက် ဝါသနာပါသည့် ကိုတုန်ဖြူတို့ လင်မယားအတွက်လည်း ဟန်ကျသလို ရှိနေသည်..။

သိန်း(၅၀) ထီ မပေါက်ခင်က စိုးခိုင်ကျော်သည် ကျူရှင်လည်း ပြခဲ့ဖူးရာ၊ ပန်းအိဖြူ (၁၀) နှစ်သမီး အရွယ်ငါးတန်း ကျောင်းသူ ဘဝကပင် စကာ စိုးခိုင်ကျော်ထံ စာမေးဘာမေး လုပ်ခဲ့ရာ ပန်းအိဖြူအတွက် သီးသန့်ကိုယ်ပိုင် ကျူရှင်ပြပေးသည်အထိ ရှိလာခဲ့သည်..။

ယခု ရှစ်တန်း ရောက်နေပြီ ဖြစ်သော ပန်းအိဖြူကို စနေ ၊ တနင်္ဂနွေနေ့များတွင် မနက်ပိုင်း တစ်ပိုင်းလုံးလိုလို စာပြပေးနေသည်..။ ကြားရက်များတွင်မူ ပန်းအိဖြူက စာမရလျှင် စိုးခိုင်ကျော်ထံ စာလာမေးတတ်သည်..။ ဤအိမ်တွင် ငှားနေမိ၍ စီးပွားတက်လာသည်ဟု ယုံကြည်နေကြသော အေးအေးမော်တို့က စိုးခိုင်ကျော်အတွက် မကြာခဏပင် ဟင်းများ ပို့ပေးတတ်ကြသည်..။ အိမ်ရှင်နှင့် အိမ်ငှား ဆိုသော်လည်း မိသားစုလို ဖြစ်နေကြသည်..။ အိမ်ခန်းတစ်ဘက်ခြမ်းနှင့် တစ်ဘက် ကူးလူး သွားလာနေကြသည်..။ ရင်းရင်းနှီးနှီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆက်ဆံကြသည်..။

သည်နေ့လည်း တနင်္ဂနွေနေ့မို့ စိုးခိုင်ကျော်က ပန်းအိဖြူကို စာပြပေးနေသည်..။ တနင်္ဂနွေနေ့များတွင် ကိုတုတ်ဖြူနှင့် အေးအေးမော်တို့သည် ဈေးသို့ လင်မယား စုံတွဲ သွားလေ့ရှိကြသည်..။ ဈေးတွင် အစားအသောက်များ ၊ အတူတူဝယ်စားကြကာ၊ တစ်ပတ်စာ ဟင်းရံ ပစ္စည်းများ ဝယ်လေ့ရှိကြသည်..။ယခုလည်း သူတို့ ဈေးဝယ်သွားနေကြရာ၊ အိမ်တွင် စိုးခိုင်ကျော်နှင့် ပန်းအိဖြူတို့နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေကြသည်..။

သည်နေ့တွင် ပန်းအိဖြူ ဝတ်လာသည်မှာ ခါတိုင်းထက်ပို၍ ဟော့သည်..။ ပို၍လည်း ဖော်ဖော်လှစ်လှစ် ရှိသည်..။ သည်တော့ စိုးခိုင်ကျော်မှာလည်း ခါတိုင်းထက်ပို၍ စိတ်လှုပ်ရှားရသည်..။ မရိုးမရွ ဖြစ်ရသည်..။ ပန်းအိဖြူ ဝတ်စားထားပုံကို ကြည့်ပါအုန်း…။

အပေါ်ပိုင်းတွင် ဝတ်ထားသည်က အင်္ကျီဟု ခေါ်ရမည်ထက် ရင်ဝတ်လွှာဟု ခေါ်လျှင်ပိုသင့်မည့် အဝတ်ဖြစ်သည်..။ ရင်ညွန့်တွင် ပတ်စည်းထားကာ ခါးသာသာအထိ ရှည်သည်..။ ပခုံးသိုင်းကြိုးများပါသော်လည်း လက်သန်းလုံး၏ တစ်ဝက်သာသာမျှသာ ဖြစ်သည်..။

သည်တော့ ရင်ညွန့်အထက်ပိုင်း ပခုံးလုံးလုံးဝန်းဝန်းလေးများ၊ ချိုင်းများ၊ အကုန် အဖွေးသား ပေါ်၍ နေသည်..။ ရင်ညွန့်အောက်ပိုင်းမှ ခါးအထိ တော့ ဖုံးဖုံးသာသာ ရှိနေသည်..။ သို့သော် ကိုယ်တွင်ကပ်ကာနေသော အဝတ်အစားမျိုးဖြစ်လေရာ ဆူဖြိုးစ အပျိုပေါက်မလေး၏ ကိုယ်လုံးကောက်ကြောင်းကတော့ ကောင်းကောင်းကြီး ပေါ်လွင်နေသည်..။

ချာတိတ်မလေးသည် အတွင်းခံ တစ်စုံတစ်ရာလည်း ဝတ်မထား၊ ရင်ခံဝတ်စုံလေး တစ်ထည်သာ ဝတ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်..။ ကိုယ်တွင် ကပ်နေသလို ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ရှိသော ထိုအဝတ်ကြောင့် ငုံဖူးစ ရွှေရင်အုံ မို့မို့လေးများ၏ အသွင်က ဖုဖုဖောင်းဖောင်းလေး ပေါ်နေသည်..။ အသက် (….) နှစ်ကျော်ကျော် အပျိုမဖြစ်တဖြစ် မိန်းကလေးမို့ ရင်သားတို့က မို့ဝန်းဆူဖြိုးခြင်းတော့ မရှိသေးပါ..။ နို့စူစ ခပ်မို့မို့လေးသာ ဖြစ်သည်..။ နုထွတ်သော ရင်သားစုကလေးများ၏ အသွင်သည် စိုးခိုင်ကျော်ကို စိတ်ဂယောက်ဂယက် ဖြစ်အောင်ပင် ဖမ်းစားနေကြသည်..။

ဟော… စာကြည့်စားပွဲက တစ်ယောက်စာ ခပ်သေးသေးလေး ဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်သား ဓါးလွယ်ခုတ် အနေအထားဖြင့် ထိုင်နေကြရာ ၊ စိုးခိုင်ကျော်မှာ ပန်းအိဖြူ၏ ရင်သားနုနု ဖူးငုံလေးများ၏ ဖုဖုဖောင်းဖောင်း ဖြစ်နေပုံကို အနီးကပ် သေသေချာချာကို မြင်နေရသလို ရှိနေသည်..။

အောက်ပိုင်းတွင် ဟော့ပင်ခေါ် ဘောင်းဘီတို ကြပ်ကလေးကို ဝတ်ထားသည်..။ ထိုဘောင်းဘီလေးသည်လုံးဝန်းကျစ်လျစ်သော တင်ပါးသားကို ဖုံးရုံမျှသာ ရှိသည်..။ ဘောင်းဘီ အဖျားသည် တင်ပါး၏ အောက်ခြေ ပေါင်ရင်းအထိသာ ရှိသည်..။ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်နှင့် တင်းကြပ်နေရာ၊ တင်သားလုံးလုံး လေးများအထိ ထင်းစွာ မြင်သာနေသည်..။

တုတ်ဖြိုးသော ပေါင်လုံးပေါင်တန်တွေကတော့ အဖွေးသား၊ အနီးကပ် ထိုင်နေသည်မို့ သူ့ဘက်တွင် ရှိနေသော ပန်းအိဖြူ၏ ညာဘက်ပေါင်သားပေါ်မှ မွှေးညှင်းနုနု ကလေးများကိုပင် စိုးခိုင်ကျော် မြင်နေရသည်..။ ပြီးတော့ ပန်းအိဖြူက ရေမွှေးလည်း ဆွတ်ထားပြန်ရာ သင်းပြန့်ပြန့် ရေမွှေးနံ့သည် စိုးခိုင်ကျော်၏ မရိုးမရွဖြစ်နေသော စိတ်ကို ကျလိကျလိ ဖြစ်အောင် ဖန်တီးနေသည်..။

ကောင်မလေး စာရေးသောအခါ အဖုံးအကာ မရှိ အပီပေါ်နေသော လက်မောင်းသား ဖြူဖြူဝင်းဝင်း အိအိတို့ တုန်တုန် လှုပ်ခါနေပြန်သေးသည်..။ ကိုယ်အထက်ပိုင်းကို ခပ်ကိုင်းကိုင်း လုပ်၍ တင်ကို နောက်သို့ ပစ်ထားသလိုမျိုး အနေအထားဖြင့် ထိုင်လိုက်ရာ ဘောင်းဘီလေး၏ ခါးစည်းသည ်ခပ်ဟဟ ခပ်လျှော့လျှော့ ဖြစ်ကာ အောက်ခံဝတ်ထားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး၏ အပေါ်ဘက်ပိုင်း ထင်းခနဲ ပေါ်၍လာသည်..။

ရင်စည်း အဝတ်ကလည်း ရင်ဘတ်ပေါ် ပို၍ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ထိကပ်သွားကာ မို့ စူစ နို့အုံးလေးများ၏ အထက်နို့သီးချွန်ချွန်လေးသည် ပိတ်သားကို ထိုးဖောက်ကာ ထွက်လာတော့မတတ် ဖြစ်သည်..။စိုးခိုင်ကျော်ကို နို့ကော့ တင်ပြ သလိုမျိုး ဖြစ်နေရာ၊ ငနဲသားသည် စိတ် အရမ်းကို မရိုးမရွ ဖြစ်လာသည်..။ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့..။

ညာလက် အသာဆန့်ကာ ပန်းအိဖြူ၏ ဘယ်ဘက်နို့အုံသားလေးကို လှမ်းကိုင်ဆွဲပွတ်လိုက်မိလေသည်..။ နုနုအိအိ နို့အုံသား ဖူးဖူးလေးများကို ကိုင်ထိလိုက်ချိန်တွင် စိုးခိုင်ကျော် ၏ တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်ခံရသလိုမျိုးပင် ထိုးခနဲ ထွန့်ခနဲ လှုပ်ခါ ခံစားလိုက်ရသည်..။

စိုးခိုင်ကျော်သည် မိန်းမ နို့တွေကို ကိုင်ဖူး ဆုတ်နယ်ဖူးပါသည်..။ သို့သော် အပျိုပေါက်မလေး၏ ငုံဖူးစ နို့အုံသား နုနုထွတ်ထွတ်လေးကိုတော့ ဒါ ပထမဆုံး ထိစမ်း ကိုင်မိခြင်း ဖြစ်သည်..။ နို့က သိပ်မကြီးလှသေး..။ စူစမျှသာ ရှိသေးသော်လည်း ထိတွေ့မှု ဖီလင်ကတော့ ကောင်းလှသည်..။ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖိန်းရှိန်း၍ သွားသည်..။

“ အို……..”

နို့အစမ်း ခံလိုက်ရသော အပျိုပေါက်မလေးလည်း တုန်ရင်လှုပ်ခါသွားသည်..။ ကြောင်မလေးလို ခုန်၍ထသည်။ သူမ၏ ရင်ဘတ်ကို ကိုင်စမ်းနေသော စိုးခိုင်ကျော်၏ လက်ကိုလည်း ပုတ်ထုတ်ပစ်သည်။ ကောင်မလေး အသက်ရှူပြင်းကာ မျက်နှာလည်း ရှက်သွေးဖျန်း၍ နီမြန်းနေလေသည်။

“ ဟိတ်….ဘာဖြစ်တာလည်း ပန်းအိရ…..”

စိုးခိုင်ကျော်က ရယ်ကျဲကျဲ လုပ်ကာ မေးသည်။

“ သမီး ရင်ဘတ်ကို ဘာလို့ စမ်းတာလည်း…”

“ ချစ်လို့ပေါ့…ပန်းအိရဲ့……”

“ ဟာ…..ဦးစိုးနော်… သမီး ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတာ..၊ ဒါမျိုး မပြောနဲ့…”

“ မငယ်တော့ပါဘူး..ပန်းအိရ..၊ နို့လေးတောင် အတော်စူနေပြီပဲဟာ………”

စိုးခိုင်ကျော်၏ လက်က နို့ဆီ လှမ်းလာပြန်သည်။ ပန်းအိဖြူက အသာဖယ်ပစ်လိုက်ရာ နို့ကို မကိုင်မိ..။

“ သွား……မသိဘူး..”

“ ပန်းအိကလဲကွာ…. လိမ္မာသားနဲ့…”

“ မားမားနဲ့ တိုင်ပြောမယ်…. သိလား…..”

ချာတိတ်မလေး မျက်နှာတင်းတင်းနှင့် ဆိုလေရာ စိုးခိုင်ကျော်မှာ ထိတ်ထိတ်ပြာပြာ ဖြစ်သွားရသည်..။ အပျိုပေါက်မလေးများသည် စိတ်ထင်ရာ စွတ်ရွတ် လုပ်တတ်သည် မဟုတ်ပါလား..။ ထိုအချိန်မှာပင် ကိုတုတ်ဖြူနှင့် အေးအေးမော်တို့ လင်မယား ဈေးက ပြန်လာကြသည်။ အိမ်ခြံဝင်းထဲ ဝင်လာသည်ကို မြင်သည်နှင့် စိတ်မလုံမလဲ ဖြစ်နေသော ပန်းအိဖြူသည် အိမ်အတွင်းဘက်သို့ ပြေးဝင်သွားသည်..။ စိုးခိုင်ကျော်မှာလည်း လိပ်ပြာမသန့်ပဲ အေးအေးမော်တို့ကို နှုတ်ဆက်ဖို့ပင် မေ့လျှက် ထိုင်ရမလို ထရမလို ဖြစ်နေသည်..။

“ ဟော…. ကိုစိုး…. ပန်းအိရော…. စာသင်လို့ ပြီးသွားပလား…”

ဘာဖြစ်ခဲ့သည်ကို မရိပ်မိလေသော အေးအေးမော်ကသာ နှုတ်ဆက်သည်..။

“ အော်…….အင်း…ပြီးပါပြီ… ဟို ..ကျနော်..သွားစရာလေး ရှိလို့ စာသင်တာ စောစော ရပ်လိုက်တယ်..သွားမယ်နော်…”

စိုးခိုင်ကျော်က ကမန်းကတန်း နှုတ်ဆက်စကားဆိုကာ ကသောကမျောပင် ထ၍ထွက်လာခဲ့သည်။ စိုးခိုင်ကျော်သည် မိမိအခန်းဘက် အမြန်ကူးလာပြီးနောက်၊ စိတ်မလုံပဲ ထိုင်လိုက်ထလိုက်၊ ဟိုလျှောက်သည်လျှောက် လုပ်နေမိသည်..။ အပြင်သွားစရာ ရှိသည်ဟု ..ထွက်လာခဲ့သည်..။ တကယ် သွားစရာ မရှိသောကြောင့် ယောင်လည်လည် ဖြစ်နေသေးသည်..။

ပြီးမှ ရုပ်ရှင် ဝင်ကြည့်ပစ်လိုက်သည်..။ ရုပ်ရှင်ကိုမူ စိတ်မဝင်စားနိုင်။ ပန်းအိဖြူက မိမိ နို့ကိုင်ခဲ့သည်ကို သူ့အမေအား ပြန်တိုင်လိုက်လျှင်တော့ အခက်ပဲ ဟု တွေးကာ စိုးရိမ်ပူပန်၍ နေသည်..။ အေးအေးမော်နှင့် က တစ်ရုံးတည်း ဖြစ်သည့်အပြင်.. မိသားစုလိုလည်း ရင်းနှီးနေရာ ၊ မိမိ လက်ကမြင်းခဲ့သည့် ကိစ္စကို အတိုင်ခံရလျှင် စိုးခိုင်ကျော် အရှက်လုံးလုံး ကွဲရပေတော့မည်..။

သည်လူတွေ မျက်နှာ ဘယ်လိုကြည့်ရတော့မှာလည်း ဟု တွေးပူနေသည်..။ မြို့ထဲတွင် ခြေဦးတည့်ရာလျှောက်သွား၊ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ဝင်ထိုင်နှင့် အချိန်ဖြုန်းနေကာ မိုးအတော်ကြီးချုပ်မှ ပင် အိမ်ပြန်၍ လာခဲ့သည်.။

ထိုနေ့ညက ကောင်းကောင်းပင် အိပ်မပျော်နိုင်ခဲ့..။ ပန်းအိဖြူ တိုင်ပြောလိုက်လျှင် ဒုက္ခဟု တွေးကာစိုးရိမ်ပူပန်၍ တလူးလူး တလိမ့်လိမ့် မပျော်တစ်ချက် ပျော်တစ်ချက် ဖြစ်ရင်း မိုးလင်းခဲ့ရသည်..။

.......................................................

စိုးခိုင်ကျော် နို့ကိုင်ခဲ့သည့်ဖြစ်ရပ်ကို ၊ ပန်းအိဖြူက တိုင်မပြောခဲ့ပါချေ။ တိုင်မပြောသည့်အပြင် ထိုသို့ နို့အကိုင်ခံရမှုကြောင့် ရင်ဖိုမောဟိုက်ကာ ပူထူရှိန်းဖိန်းလျက် တစ်ကိုယ်လုံး ဖြိုးဖြိုးဖျန်းဖျန်း ဖြစ်သွားခဲ့ရမှုကို တသသ ဖြစ်လျက် ကြည်နူး သဘောကျ၍ နေမိလေသေးသည်..။

ထို့ပြင် မိမိက တိုင်ပြောမည်ဟု ပြောလိုက်ချိန်တွင် စိုးခိုင်ကျော် မျက်နှာ အတော်ပျက်သွားပုံကိုလည်း မြင်ယောင်မိသည်။ မိမိ ထိုသို့ ပြောလိုက်မှုသည် စိုးခိုင်ကျော်အပေါ် စိမ်းစိမ်းကားကားနှင့် လွန်များသွားလေသလားဟုပင် အပျိုပေါက်မလေး တွေးနေမိသည်..။

ပန်းအိဖြူ၏ ဆူဖြိုးစ သွေးသားတို့သည် အတွေ့ထူးကို တစ်မျိုးနှစ်ခြိုက်ကာ သူမ၏ စိတ်တို့သည်လည်း ထွေပြားလာခဲ့သည်..။ နောက်နေ့သည် ရုံးပိတ်ရက် ဖြစ်သည်..။ ဈေးလည်း ပိတ်သောကြောင့် ကိုတုတ်ဖြူ ဆိုင်မထွက်..။ အိမ်မှာ မိသားစု စုံညီနေသည်..။ ဘဲပေါင်ဆီချက် ခေါက်ဆွဲ လုပ်စားသည်..။ သည်လို ရုံးပိတ်ရက်များတွင် စိုးခိုင်ကျော်သည် ပန်းအိဖြူတို့ အိမ်ဘက်ကူးလာကာ စကားပြောဆိုနေလေ့ ရှိပေရာ၊ မနက်ကတည်းကပင် ပန်းအိဖြူသည် စိုးခိုင်ကျော်ကို မျှော်၍ နေသည်..။

စာကြည့်စားပွဲတွင် ထိုင်ကာ စာဖတ်သလိုလို၊ ရုပ်ပြစာအုပ်ကြည့်နေသလိုလို၊ သချာၤတွက်သလိုလို လုပ်နေသော်လည်း နားကတော့ ထူးခြားသည့်အသံတို့ကို တစွင့်စွင့် ဖြစ်နေသည်..။ စိုးခိုင်ကျော်၏ အသံ၊ ခြေသံနှင့် တူသလိုလို ရှိသော အသံတို့ကြားရလေတိုင်း ချာတိတ်မလေး ခေါင်းထောင်၍ ကြည့်ရသည်ကလည်း အမောပင်..။ ပန်းအိဖြူ၏ စိတ်ကို ထွေပြားလှုပ်ရှားအောင် လုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့ပြီ ဖြစ်လျက်၊ မျှော်နေမိသော စိုးခိုင်ကျော်ကတော့ ပေါ်မလာခဲ့ပေ.။

ပန်းအိဖြူမှာ စိုးခိုင်ကျော်၏ အခန်းဘက်သို့ ကူးသွားချင်စိတ် ပေါက်လာသည်..။ ထိုစိတ်ကို အသာထိန်းရင်း စိုးခိုင်ကျော် ရောက်လာနိုးနိုးနှင့် စောင့်မျှော်၍သာ နေမိရှာသည်..။ ထို့နောက် စိုးခိုင်ကျော်၏ အခန်းဘက် ကူးသွားတော့မည်ဟု ထိုင်ရာမှ ထမည်ပြုသည်..။ သို့သော် မိမိ၏ ရင်သားများကို ဆွဲကိုင်ခဲ့သော စိုးခိုင်ကျော်ကို မျက်နှာချင်း သွားဆိုင်ရမှာကို တွေးမိပြန်တော့ အပျိုပေါက်မလေးမှာ အလိုလို ရှက်သွေးဖြန်းကာ ကတုန်ကရင် ဖြစ်သည်..။ ထိုင်နေရာမှ မထဖြစ်တော့ ချာတိတ်မ တစ်ယောက် စိတ်ဂနာမငြိမ်ဘဲ၊ အထွေထွေ အပြားပြား အမျိုးမျိုးပင် စိတ်လှုပ်ရှား၍ နေရတော့သည်..။

ထိုအခိုက်… အိမ်ထဲ လှမ်းဝင်လာသော ခြေသံများကို ပန်းအိဖြူ ကြားရသည်..။ စိုးခိုင်ကျော်၏ ခြေသံတွေပင် ဖြစ်ရမည်ဟု တွေးမိကာ ၊ ချာတိတ်မလေး ပျော်သွားသည်..။ ရင်ခုန်သံလည်း သိသိသာသာပင် မြန်လာသည်..။ မျက်နှာ ပူခနဲ ရှိန်းခနဲ ဖြစ်သည်..။ ခြေသံသည် သူမရှိနေသော စာကြည့်စားပွဲသို့ တန်း၍လာသည်..။ စိုးခိုင်ကျော် ရောက်လာတာ သေချာပြီဟု တွေးသည်..။ ဟန်လုပ်ကာ စာကို ငုံ့ကြည့်နေသည်..။ မသိယောင် ဆောင်နေသည်..။ အခုမှ ရောက်လာတယ်..၊ မခေါ်ပါဘူး။ သိအုံးမယ်…ဟု စိတ်ထဲမှ ကြိတ်ကာ ပြောသည်..။ 

သို့သော် အနားသို့ စိုးခိုင်ကျော် ရောက်လာလျှင် ခုန်ထ နှုတ်ဆက်လိုက်ရန်ကတော့ အသင့်ပြင်ထားသည်..။ သူမ၏ စာကြည့်စားပွဲရှိရာသို့ လျှောက်လှမ်းလာသော ခြေသံက နီးကပ်လာသည်နှင့် အမျှ အပျိုပေါက်မလေး၏ ရင်ခုန်သံသည် ပို၍ မြန်လာသည်..။ ခြေဖျားလက်ဖျားများပင် အေးစက် ချင်သလိုလို ဖြစ်နေသည်..။

ခြေသံသည် သူမ၏ ဘေးနားတွင် ကပ်၍ ရပ်သွားသောအခါ၌ကား ပန်းအိဖြူတစ်ယောက် အသက်ရှူရန်ပင် မေ့နေမိသည်..။ လက်ထဲရှိ ဘောလ်ပင်ဖြင့် စာအုပ်ပေါ်တွင် တွေ့ကရာ ကိန်းဂဏန်းတွေ လျှောက်ရေးနေသည်..။ ပန်းအိဖြူကိုယ်တိုင်ကတော့ မိမိ ဘာတွေ ရေးခြစ်နေမိသည်ကို မသိ..။ ခုန်ထ နှုတ်ဆက်လိုက်မည်အပြုတွင် အနီးကပ် ခေါ်သံ ပေါ်လာသည်..။

“ သမီး……”

ခေါ်လိုက်သံက သူမ မိခင် အေးအေးမော်၏ အသံ။ ချာတိတ်မလေးမှာ မျှော်ရသူ ရောက်မလာသောကြောင့် အရမ်းကို မကျေမနပ် ဖြစ်နေသည်..။ ထို မကျေနပ်စိတ်ကြောင့် ဘောလ်ပင်ကို စားပွဲခုံပေါ်ဆောင့်ထိုးချမိသည်..။

“ ဟဲ့…ဟဲ့..ပန်းအိ ဘယ်လို ဖြစ်တာလည်း….”

အေးအေးမော်က အံ့သြစွာ မေးသည်..။ ပန်းအိဖြူကတော့ ဟစ်အော်၍ ငိုကြွေးပစ်လိုက်ချင်သည့် စိတ်များကို အတင်းကြိုးစားမျိုသိပ်ကာ၊ အားတင်း၍ ပြုံးရယ်ပြလိုက်ရသည်..။

“ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး…မားမားရာ…၊ သချာၤတွက်မရလို့ စိတ်ညစ်နေတာပါ…”

“ ဒါများ..သမီးရယ်… ဘယ်သချာၤ တွက်မရတာလဲ…၊ ကိုစိုးလာတော့ မေးပေါ့..၊ သွား… ဘဲပေါင်းဆီချက်သူ့ဆီ ပို့ပေးလိုက်အုန်း…”

ဒီနေ့တော့ ကိုယ်တော်ချောက ဘာကြောင့် ဒီဘက် ကူးမလာတာလဲ မပြောတတ်ဘူး..။ အလုပ်များနေလို့ထင်ပါရဲ့…။

စိုးခိုင်ကျော်ဆီ သွားလိုနေသော ပန်းအိဖြူ သဘောကျသွားသည်..။ နေရာမှ မြူးထူးစွာ ကဆုန်ပေါက်ထသည်..။ အေးအေးမော် အသင့်လုပ်ထားပြီး ဖြစ်သော စတီးလ်ချိုင့်ကို ဆွဲကာ တစ်ဘက်ခန်းသို့ အမြန်ကူးလာခဲ့သည်..။

အိမ်ရှေ့ ဖိနပ်ချွတ်နေရာကိုပါ အလယ်မှ ကာရန်ထားသောကြောင့် ပန်းအိဖြူသည် အိမ်ပြင်သို့ ထွက်ပြီးမှ စိုးခိုင်ကျော်တို့ အခန်းဘက် ဝင်ပေါက်မှ ပြန်ဝင်ရသည်..။ တစ်ခါတည်း တန်း၍ မသွားနိုင်ပါ..။ အိမ်တံခါး ပွင့်နေသည်..။ အပြင်ဘက် ဧည့်ခန်းတွင် မည်သူမျှ မရှိ..။ စိုးခိုင်ကျော်မှာ သည်ဘက်အိမ်ခန်းတွင် တစ်ယောက်တည်း လို နေထိုင်သည်..။ သည်အိမ်ခန်းဘက်သို့ သွားလာကူးလူး နေကျမို့ ပန်းအိဖြူသည် အိမ်ပေါ်သို့ အတုံ့အဆိုင်း မရှိ ခပ်ရဲရဲပင် တက်လာခဲ့သည်..။

ဧည့်ခန်းမှ အိမ်အတွင်းဘက်သို့ ကူးသည့် တံခါးပေါက်လို နေရာတွင် ကာရံထားသော ခန်းဆီး ပါးပါးလေးဆီသို့ အသာခြေဖော့ကာ တိုးကပ်သွားသည်..။ ပြီးတော့ အခန်းဆီးနောက်မှ နေ၍ အသာပင် ချောင်းကြည့်လိုက်သည်..။

စိုးခိုင်ကျော်မှာ တစ်ယောက်တည်း နေထိုင်သူဖြစ်ရာ အပြင်ဘက်ဧည့်ခန်းကိုသာ အကာအရံနှင့် ဖွဲ့ထားကာအတွင်းဖက်မှာတော့ အခန်းရယ်လို့ သေသေချာချာ ဖွဲ့မထား..။ မီးဖိုခန်းအထိ တိုးလျိုးပေါက်ကြီးဖြစ်သည်..။ အတော်ကျယ်ဝန်းသော ထိုအတွင်းဘက်ခန်းနေရာကို မျိုးစုံပင် အသုံးပြုသည်..။

နေ့လည်နေ့ခင်း လဲလျောင်းစာဖတ်ရာ နေရာလည်း ဖြစ်သလို ထမင်းဟင်း စားသောက်သည့် ထမင်းစားခန်း သဘောလည်း သုံးသည်..။ ထို့ပြင် ရုပ်မြင်သံကြား အပေါ်စက်နှင့် အောက်စက်တို့ကို အပြင်ဧည့်ခန်းထဲတွင် မထားပဲ ၊ သည်အတွင်းဖက်ခန်းထဲတွင်သာ ထားသည်..။ စိုးခိုင်ကျော် အိပ်ခန်းကတော့ အပေါ် အထပ်ခိုးပေါ်တွင် ဖြစ်သည်..။

ချောင်းကြည့်လိုက်သော ပန်းအိဖြူသည် စိုးခိုင်ကျော် တစ်ယောက် အတွင်းဖက်ခန်းထဲတွင် ဗီဒီယိုထိုင် ကြည့်နေသည်ကို တွေ့ရသည်..။ စိုးခိုင်ကျော် ကြည့်နေသည့် ဗီဒီယိုက အပြာကားတော့ မဟုတ်ပါ..။ သာမန် ရိုးရိုးကားလည်း မဟုတ်ပေ..။ NC 17 ခေါ် အဖော်အချွတ်နှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း အနမ်းအစုတ် အကိုင်အတွယ် အဖက်အပွေ့များ ပါသည့်ကာလသားကြိုက် ခပ်မိုက်မိုက် ကားဖြစ်သည်..။

ပန်းအိဖြူ ချောင်းကြည့်လိုက်သည့် အချိန်တွင်ရုပ်မြင်သံကြား ဖန်သားပြင်ပေါ်တွင် ချစ်ခန်းကြိုက်ခန်း တစ်ခု ပုံရိပ်ထင် ပြသ၍ နေသည်..။ သည်လို ဇာတ်ကားမျိုး ထုံးစံအတိုင်း အမျိုးသမီး သရုပ်ဆောင်နှင့် အမျိုးသား သရုပ်ဆောင်တို့မှာ အဝတ်အစားများ မရှိကြ..။ ဗလာကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်၍နေသည်..။

ဇာတ်လိုက်နှင့် ဇာတ်လိုက်မင်းသမီးတို့၏ လိင်အင်္ဂါများပေါ်လွင် နေခြင်း မရှိသော်လည်း ပေါင်ရင်းခွကြား တဝိုက်ကိုတော့ ပညာသားပါပါ ရိုက်ပြထားသည်..။ အမျိုးသမီး သရုပ်ဆောင်၏ လှပဆူဖြိုးသောရင်သားတင်သား ပေါင်လုံး ပေါင်တန်တို့ကို ရမ္မက်ဇော ကြွစဖွယ် အပီ ရိုက်ပြထားသလို၊ အမျိုးသားသရုပ်ဆောင်၏ ကျစ်လစ်တောင့်တင်း သန်မာသော ရင်အုပ်၊ ကျောပြင်၊ လက်မောင်း၊ တင်ပါး စသည်တို့ကိုလည်း မြင်ရသူတို့ အသည်းယားစဖွယ် ထောင့်စုံမှ ရိုက်ပြထားသည်..။

ပန်းအိဖြူကို အထူးသဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်မှာ အမျိုးသား သရုပ်ဆောင်ကအမျိုးသမီး  သရုပ်ဆောင်၏ နို့အုံများကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ဆွဲပေးမှု ပြကွက်များ ဖြစ်သည်..။ မိမိ၏ ငုံဖူးစ နို့လေးများကို စိုးခိုင်ကျော် ဆွဲကိုင် ပွတ်ခဲ့ပုံများကို ပြန်သတိရ ခံစားရသည်..။

အမျိုးသား သရုပ်ဆောင်က နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆွဲကိုင် ဆုတ်နယ်ရုံ သာမက၊ နို့သီးများကို ဖျစ်ညှစ်ပေးခြင်း၊ နို့သီးတို့ကို ကုန်းစို့ခြင်း၊ နို့အုံသားတစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်ထဲရောက်အောင် ငုံခဲခြင်း တွေပါ လုပ်ပြပြန်ရာ ၊ ပန်းအိဖြူမှာ မျက်လုံးအဝိုင်းသားနှင့် စူးစိုက်ကြည့်ရင်း၊ အလိုလိုပင် အသက်ရှူ ရပ်သွားသလိုအာခေါင်ခြောက်သလိုလိုနှင့် ရင်ဖို၍ နေမိသည်..။

စိုးခိုင်ကျော်က မိမိကို ရင်သားများ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ် သည်သာမက၊ နို့သီးများကိုပါ စို့ပေး စုပ်ပေး ၊ ဖျစ်ညှစ်ပေးအုံးမှာလား..၊ လုပ်ပေးလျှင် မည်မျှကောင်းမည်နည်းဟု စိတ်ထဲမှာ တမ်းတသည်..။ သူမ၏ ရမ္မက်ဇော သွေးသားတို့သည်လည်း ဆူဝေနိုးထစ ပြုလာသည်..။ အသက်ရှူ မြန်သည်..။ ဒူးများ ချောင်သလိုလို ဖြစ်သည်..။ ကောင်းကောင်းပင် မရပ်နိုင်..။ ယိမ်းယိုင်ချင်သလိုလို ဖြစ်ရာ၊ ကိုင်မိကိုင်ရာ ဧည့်ခန်းကို ပိုင်းခြားကာ ရံထားသည့် သုံးထပ်သားနံရံကို လှမ်းကိုင်ထိန်းလိုက်ရသည်..။

ထိုအခါ လှုပ်ရှားသံမြည်သွားရာ စိုးခိုင်ကျော်သည် ချက်ချင်းပင် ရီမုကွန်ထရိုးဖြင့် အောက်စက်ကို ကမန်း ကတန်း ပိတ်ကာ ထိုင်ရာမှ ထ၍ လှမ်းကြည့်သည်..။ ပန်းအိဖြူကို မြင်ရသောအခါ စိုးခိုင်ကျော် လန့်သွားသည်..။ ဖော်ခန်းများ ပါသည့် ဗီဒီယို ခွေ ကြည့်နေတာ လူမိရသလိုမို့ မျက်နှာ ထူပူကာ ဘာလုပ်ရမည် မသိ ဖြစ်သည်..။

ပန်းအိဖြူမှာလည်း မိမိချောင်းကြည့်နေတာကို စိုးခိုင်ကျော် သိသွားသည့်အတွက် မျက်နှာပူသည်..။အပျိုပေါက်မလေး တစ်ယောက်၏ ရှက်ကြောက်စိတ်တွေကလည်း ဟုန်းခနဲ နိုးထလာသည်..။ ထိုရှက်ကြောက်စိတ်ကြောင့် ပန်းအိဖြူသည် အပေါက်ဝမှနေ၍ ချာခနဲ လှည့်ကာ နောက်ကြောင်းပြန်ပြေးလေသည်.။ စိုးခိုင်ကျော်လည်း ရုတ်တရက်ငေးကြောင်ကာ ရပ်နေမိပြီးမှ အပြင်ဘက်ဧည့်ခန်းထဲသို့ အမြန်ထွက်လိုက်သည်..။ ပန်းအိဖြူသည် အိမ်ရှေ့သို့ ရောက်သွားပြီးမှ ဘဲပေါင်းဆီချက်ထည့်ထားသည့် စတီးလ်ချိုင့်ကို ဆွဲလျက်သား ဖြစ်နေသေးသည်ကို သတိရကာ ချိုင့်ပေးရန် အိမ်ပေါ်သို့ ပြန်တက်သည်..။ ဧည့်ခန်းထဲမှ ထွက်လာသော စိုးခိုင်ကျော်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိရာ ဖိနပ်ချွတ်နေရာမှပင် ကောင်မလေး ခြေလှမ်းတုံ့ရပ်သည်..။ စိုးခိုင်ကျော်လည်း ဧည့်ခန်းအလယ်လောက်၌ ရပ်နေသည်..။

“ မားမား.. … ပေးခိုင်းလိုက်တာ၊ .. ဘဲပေါင်းဆီချက်….”

ပန်းအိဖြူသည် ပါးစပ်မှ အမြန်ပြောသည်..။ လက်ထဲရှိ စတီးလ်ချိုင့်ကို အိမ်ခါးပန်းတွင် တင်သည်..။ ပြီးတော့ ချာခနဲ လှည့်ကာ အပြေးတစ်ပိုင်းဖြင့် ထွက်သွားသည်..။ စိုးခိုင်ကျော်မှာတော့ ကြောင်တက်တက်ဖြစ်ကာ ကျန်နေရစ်သည်..။ ယခုလို ဘဲပေါင်းဆီချက် လာပို့ပေးမှုကြောင့် မိမိနို့ကိုင်ခဲ့သည့်ကိစ္စ သူ့အမေ အေးအေးမော်ကို ပန်းအိဖြူ တိုင်မပြောသေးဟု တွေးမိကာ အတန်အသင့်တော့ စိုးရိမ်ပူပန်မှု ပျောက်သည်..။

မိမိတို့ အိပ်ခန်းဘက် ပြန်ရောက်တော့ ပန်းအိဖြူသည် ရေအိုးစင်သို့ သွားကာ ရေတစ်ခွက် ပြည့်ပြည့်ခပ်ကာ သောက်ချလိုက်သည်..။ ရင်ထဲ အေးသလိုလိုတော့ ဖြစ်သည်..။ ထို့နောက် မိမိ ဘာကြောင့်များ ထွက်ပြေးလာခဲ့မိပါလိမ့်ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို မကျေမနပ် ဖြစ်သည်..။ တစ်ခါတည်း အခန်းထဲ တန်းဝင်ကာ စိုးခိုင်ကျော်ဘေးနား ကပ်ထိုင်လိုက်လျှင် မိမိကို စိုးခိုင်ကျော်က ပွေ့ဖက်ကာ ရင်ဘတ်ကို စမ်းမှာပဲဟု စဉ်းစားမိကာ .. အပျိုပေါက်မလေး ကြက်သီးထသလိုလို ဖြစ်သည်..။

တစ်ခေါက် ပြန်ထပ်သွားရ ကောင်းမလားဟု ပင် စဉ်းစားမိသည်..။ သို့သော် မိမိ၏ မိဘများလည်း အိမ်မှာရှိနေကြရာ ၊ စိုးခိုင်ကျော်နှင့် နှစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်နိုင်မည်မဟုတ် စဉ်းစားမိကာ ၊ ထိုအတွေးကို ဖျက်လိုက်သည်..။ စိုးခိုင်ကျော် မိမိတို့ အိမ်ဘက်ခန်းသို့ ကူးလာပါစေ…ဟုသာ ကြိတ်ဆုတောင်းသည်..။

ချာတိတ်မလေးမှာ တမျှော်မျှော် ဖြစ်ရပြန်သည်..။ စိုးခိုင်ကျော်သည် ပန်းအိဖြူတို့ အိမ်ခန်းဘက်သို့ ကူးလာပါသည်..။ သို့သော် ချိုင့် ပြန်ပေးရုံသာ ဖြစ်သည်..။ ချိုင့်ပေးပြီး ပြန်ထွက်သွားရာ ပန်းအိဖြူနှင့်ပင် စကားတစ်ခွန်း မပြောဖြစ်လိုက်ပေ..။ စိုးခိုင်ကျော်မှာလည်း သူ့ဖာသာ သူ စိတ်မလုံသောကြောင့် ပန်းအိဖြူတို့ အိမ်ခန်းဘက်တွင် ကြာကြာမနေပဲ၊ ချက်ချင်းလိုလို ပြန်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်..။ ဗီဒီယိုကားလည်း ဆက်မကြည့်တော့..။ အိမ်တံခါးပိတ်ကာ အပြင်သို့ အကြောင်းမရှိပဲ ထွက်လာခဲ့ပြန်သည်..။

..............................................

နောက်နေ့တွေကတော့ ရုံးတက်ရက်တွေ ဖြစ်လေရာ၊ စိုးခိုင်ကျော်သည် ပန်းအိဖြူတို့ အိမ်ခန်းဘက်သို့ မလာတော့ပါ..။ ပန်းအိဖြူက အကြောင်းရှာကာ စိုးခိုင်ကျော်တို့ အိမ်ခန်းဘက် ကူးလာရန်ကလည်း စိုးခိုင်ကျော်သည် ရုံးဆင်းသည်နှင့် အိမ်တန်းမပြန်ဘဲ သူနှင့် အဆက်ဖြစ်နေသူ ဒေါ်ထားရင်ဆိုသူ အမျိုးသမီးနှင့် ချိန်းကာ လိုးလိုက်၊ သူငယ်ချင်းများနှင့် ဘီယာသောက်လိုက်၊ အခြား အဆက်တစ်ယောက်ဖြစ်သော မသိန်းခင်ကို ခေါ်ထုတ်ကာ ဆော်လိုက် လုပ်နေလေရာ၊ အိမ်ကို မိုးချုပ်မှသာပြန်ရောက်နေလေတော့ ပန်းအိဖြူမှာ စိုးခိုင်ကျော်နှင့် ဆုံလိုလှသော်လည်း မဆုံနိုင်ပဲ ရှိနေသည်..။

ဤသို့ဖြင့် စနေနေ့သို့ ရောက်လာသည်..။ စနေနေ့သည် ရုံးအားရက် ဖြစ်လေရာ ပန်းအိဖြူ၏ မိခင် အေးအေးမော်သည် ထမင်းဟင်းများ ချက်ပြုတ်ပြီး ချိုင့်တွင်ထည့်ကာ (၁၀) နာရီဝန်းကျင်လောက်တွင်တရုတ်တန်းရှိ ဆိုင်ခန်းသို့ သွားသည်..။ ကိုတုတ်ဖြူကို ကူညီဈေးရောင်းပေးလျှက် အခြားအရောင်းအဝယ် လုပ်ငန်းများလည်း လုပ်ကာ မိုးစုန်းစုန်းချုပ်လောက်မှ ပြန်လာတတ်ကြသည်..။

သည်တော့ မိမိနှင့် စိုးခိုင်ကျော်တို့ နှစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှိကာ မိမိကို စိုးခိုင်ကျော်က နို့ကိုင် နို့ဆွဲ လုပ်ပေတော့မည်ဟု ပန်းအိဖြူက အပိုင်တွက်ထားသည်..။ ထိုနေ့ မနက် အိပ်ရာထကတည်းက စိုးခိုင်ကျော်ကို တမျှော်တည်း မျှော်နေမိတော့သည်..။

စိုးခိုင်ကျော်ကတော့ ပန်းအိဖြူတို့ အိမ်ခန်းဘက်သို့ သွားရန် မဝံ့မရဲ ဖြစ်နေသည်..။ လိပ်ပြာမလုံဘဲ မျက်နှာပူနေသည်..။ မသွားပဲ နေဖို့ စိတ်ကူးမိသေးသည်..။ သို့သော် ထိုသို့ မသွားပဲနေလျှင် မိမိဘက်က မလုံမလဲ ဖြစ်နေသည်ကို အေးအေးမော်တို့ ရိပ်မိသွားကြမှာကိုလည်း စိုးသည်..။ သူသည် တစ်ပတ်လုံးအေးအေးမော်ကို အကဲခတ်ကြည့်နေခဲ့ရာ၊ ခါတိုင်းလို အခေါ်အပြောမပျက် ပုံမှန်ရှိနေရာ၊ ပန်းအိဖြူ တိုင်မပြောခဲ့ကြောင်း ကတော့ သေချာသလောက် ရှိနေပါပြီ..။

ထို့ကြောင့် စိုးခိုင်ကျော်သည် အသာပင် ဟန်မပျက်နေကာ ပန်းအိဖြူအား စာပြပေးနေကျအချိန်တွင် သည်ဘက်အိမ်ခန်းသို့ဣန္ဒြေဆည်ကာ အသာကူးလာခဲ့သည်..။ ခါတိုင်းလိုပင် ပန်းအိဖြူကို စာပြသည်..။

ထိုနေ့တွင် အေးအေးမော်သည် အမဲသားနှပ်လေရာ လျှပ်စစ်မီးပျက်သွား၍ မီးသွေးမီးဖိုဖြင့်သာ တည်ရလေရာ ဟင်းကျက်နောက်ကျသွားသည်.။ ခါတိုင်း (၁၀) နာရီကျော်ကျော်လောက် အိမ်က ထွက်နေကျသည် (၁၀) နာရီခွဲပြီးလောက်မှ ထွက်ဖြစ်သည်..။ အရင်လို အနှေးဖြစ် ဆိုသလို လောလောနှင့် ထွက်သွားခဲ့ရာ ကိုတုတ်ဖြူ မှာထားသည့် ကုန်ဖိုးငွေပေးရန် ပိုက်ဆံများ ယူမသွားမိပဲ မေ့ကျန်နေရာလမ်းခုလတ်ရောက်မှ သတိရ၍ အိမ်သို့ တစ်ခေါက် ပြန်ယူရလေသည်..။

ထိုသို့ အေးအေးမော် အိမ်မှ အထွက်နောက်ကျခြင်း၊ ထွက်သွားပြီးမှ အိမ်သို့ တစ်ခေါက် ပြန်လာခြင်းတို့ကြောင့် နဂိုကမှ လိပ်ပြာမလုံသလို ဖြစ်နေခဲ့သော စိုးခိုင်ကျော်မှာ စိုးရိမ်ပူပန်၍ပင် လာသည်..။ မိမိက ပန်းအိဖြူအပေါ် မရိုးမသား ကိုင်လားတွယ်လား လုပ်ခဲ့သည်ကို အေးအေးမော် သံသယဝင်ကာ စောင့်ကြည့်အကဲခတ် အမိဖမ်းခြင်းများ ဖြစ်လေမည်လားဟု အတွေးပွားမိသည်..။ ထို့ကြောင့် မိမိဘက်က အမှား မရှိရလေအောင် အပြတ်ထိန်းသိမ်းသည်..။ ပန်းအိဖြူနှင့်ပင် သိပ်နီးနီးကပ်ကပ် မနေ။ အတတ်နိုင်ဆုံး ခပ်ခွာခွာ လုပ်နေသည်.။

အပိုစကားတွေပင် မပြော။ စာကိုသာ ဖိသင်နေသည်..။ အပျိုပေါက်မလေးမှာမူ နို့အကိုင် အနှိုက်ခံချင်နေရာ၊ စိုးခိုင်ကျော်က နို့ကိုင်ဆွဲဖို့ ထားတော့ လက်ကလေးကိုသော်မှ မထိမကိုင်၊ ခပ်ခွာခွာလုပ်နေရာ စိတ်ထဲတွင် အရမ်းကို မချင့်မရဲကြီး ဖြစ်နေရတော့သည်..။ စိုးခိုင်ကျော်၏ လက်ကို ဆွဲယူကာ မိမိရင်ဘတ်ပေါ် တင်ပေးလိုသည့် စိတ်ကူးမျိုးပင် ပေါ်လာသည်..။

နို့ကိုင်လာ၊ နို့ဆွဲလာနိုးနှင့် စောင့်လင့်နေရာ စာသင်ပေးမှုသာ ပြီးသွားသည်။ ပန်းအိဖြူ ဆန္ဒ မပြည့်ဝခဲ့ပါ..။ ငုံဖူးစ နို့သားလေးများ ယားကျိကျိနှင့် အခံရခက်အောင် သာ ရှိ၍နေသည်။ စာသင်ပြီးသည်နှင့် စိုးခိုင်ကျော် ပြန်သွားသည်။ ပန်းအိဖြူ တစ်ယောက်တည်း စိတ်တွေ ဗြောင်းဆန်လျှက် ဖြစ်ကျန်ရစ်ခဲ့သည်..။

ဟိုတစ်နေ့က မိမိ နို့အဆွဲအကိုင် ခံရစဉ်က ခံစားခဲ့ရမှုတို့ကလည်း အသစ်တဖန် ပြန်လည်ဖြစ်လာကြသည်။ ဟိုနေ့က ချောင်းကြည့်တွေ့မြင်ခဲ့ရသော စိုးခိုင်ကျော် ကြည့်နေသော ဗီဒီယိုကားထဲမှ ဇာတ်လိုက်မင်းသမီး၏ နို့တွေကို ဇာတ်လိုက်မင်းသားက အပီကိုင်တွယ် ဆုတ်နယ်ရုံမက၊ နို့သီးခေါင်းများကိုပါ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ စို့ပေး စုပ်ပေးနေပုံများကို မြင်ယောင်လာသည်။

ချာတိတ်မလေး၏ စူစနို့သားလေးများ စုစုပုံ့ပုံ့ ဖြစ်နေကြသည်။ နို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးလည်း ချွန်ချွန်ကော့ကော့ ဖြစ်သည်။ သည်နို့အကိုင်အတွယ် ခံချင်သည့် အာသီသကလည်း တိုးသည်ထက် တိုးလာသည်။ ထိန်းသိမ်း ချုပ်တည်း မရနိုူင်တော့အောင် ဖြစ်လာသည်။ သည်လို စနေနေ့မျိုးတွင် သူမ၏ မိခင်အေးအေးမော်လည်း ဆိုင်သွားကာ ညနေမိုးချုပ်မှ ပြန်လာမည်ဖြစ်သောကြောင့် သည်ဘက်အိမ်ခန်းတွင် ပန်းအိဖြူတစ်ယောက်တည်း။ ဟိုဘက်အိမ်ခန်းမှာတော့ စိုးခိုင်ကျော် တစ်ယောက်တည်း။ အိမ်ကလည်း ခြံဝင်းလေးနှင့် သီးသီးသန့်သန့် လွတ်လပ်မှု အပြည့်ရှိနေသည်။

ဆိတ်ကွယ်ရာနေရာလိုလည်း ဖြစ်နေသည်။ လူအများ သိမြင်နိုင်သည့်နေရာတွင် အရှက်အကြောက်နှင့် ဣန္ဒြေဆောင်ကာ ထိန်းသိမ်းတတ်သော်လည်း မည်သူမျှ မသိမမြင်နိုင်သည့် ဆိတ်ကွယ်ရာတွင်တော့ ထိန်းသိမ်းချုပ်တည်းထားသည်တို့ ပြေလျှော့ကုန်ကာ ဖောက်ပြားသောင်းကျန်းတတ်သော မိန်းမသားတို့ သဘာဝအတိုင်း ပန်းအိဖြူတစ်ယောက်လည်း စိတ်တွေလှုပ်ရှား ဖောက်ပြားလာသည်။ ရမ္မက်တွေလည်းထန်သည်ထက် ထန်လာကြသည်။ ထိုရမ္မက်စိတ်တို့၏ စေ့ဆော်မှုကို မခံနိုင်တော့သည့်အဆုံး၊ပန်းအိဖြူသည် စိုးခိုင်ကျော်ရှိရာ တစ်ဘက်အိမ်ခန်းသို့ ကူးသွားရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်လေတော့သည်။

စိုးခိုင်ကျော်က သူမကို ကိုင်ချင်တွယ်ချင်သည်ကိုတော့ မိန်းကလေးတို့၏ ဗီဇဉာဏ်အသိစိတ်ဖြင့် ပန်းအိဖြူ အကဲခတ်မိသည်။ ရဲရဲတင်းတင်း မကိုင်မဆွဲရဲပဲ ရှိနေသည်မှာ ဟိုတစ်နေ့က မိမိ တိုင်ပြောမည်ဟု ပြောခဲ့သည့်စကားကြောင့် လက်တွန့်ကာ ရှိနေခြင်း ဖြစ်နိုင်သည်ဟုလည်း ကောင်မလေး တွေးသည်။ မိမိဘက်က အကိုင်အဆွဲခံချင်ကြောင်း စိုးခိုင်ကျော် သိအောင်လုပ်ပြနိုင်လျှင် အားလုံး အဆင်ချောမည်ဟုလည်း ကလေးတွေး တွေးသည်။

မိမိ အိမ်ခန်းထဲမှ ထွက်၍အလာ ပန်းအိဖြူ၏ ရင် ဒိန်းဒိန်း ခုန်သည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးကို တွန်းဖွင့်၍ ကျွီ ဟူသော ပတ္တာသံ ခပ်တိုးတိုး ထွက်ပေါ်လာမှုကပင် ၊ ချာတိတ်မလေးအတွက် နားကပ်ကာ ဗုံးပေါက်လိုက်သလို လန့်ဖြန့်သွားစေသည်။ ခြေတစ်လှမ်းတိုင်းသည် အပျိုပေါက်မလေးအနေဖြင့်ကြီးမားသော စွန့်စားမှုကြီး တစ်ခု ဖြစ်နေသည်။

အရမ်းလည်း စိတ်လှုပ်ရှားသည်။ ကြောက်စိတ်တွေလည်း ဖြစ်နေသည်။ ရင်ဖိုမောဟိုက်နေသည်ကတော့ မပြောပါနှင့်တော့။ အပြင်ဘက်မှ လူတွေ တော်ရုံတန်ရုံနှင့် လှမ်းမမြင်နိုင်မှန်း သိသည့်တိုင်၊ သည်လို မိမိတစ်ဘက်အိမ်ခန်းသို့ ကူးလာမှုကို လမ်းသွားလမ်းလာ တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားလျှင် အခက်ဟု တွေးကာ စိတ်ပူပန်နေမိပြန်သေးသည်။

ခြံစည်းရိုး သီးသန့်ခတ်ကာရံထားလျှက် ခြံစည်ရိုးတံခါးလည်း စေ့ပိတ်ထားပေရာ၊ တမင်ပင် တကူးတက ကြည့်မှသာ ခြံဝင်းထဲသို့ မြင်ပေမည်..။ အချိန်က နေ့လည်နေ့ခင်း ထမင်းစားသောက်ပြီးစအချိန်။ အနားယူချိန် ဖြစ်ရာ အိမ်ရှေ့လမ်းပေါ်တွင် လမ်းသွားလမ်းလာ မရှိပေ။ လမ်းသွားလမ်းလာရှိ၍ တကူးတက လှမ်းကြည့်ကာ ပန်းအိဖြူတစ်ယောက် တစ်ဘက်အိမ်ခန်းသို့ ကူးသွားသည်ကို မြင်မိသည့်တိုင် တစ်စုံတစ်ရာ သံသယဖြစ်မည်မဟုတ်။ သည်ရပ်ကွက်ထဲရှိ လူအားလုံးကပင် ပန်းအိဖြူတို့မိသားစုနှင့် စိုးခိုင်ကျော် ရင်းနှီးခင်မင်ကာ နှစ်အိမ်တစ်အိမ်ဆိုသလို ကူးလူးသွားလာ နေတတ်ကြောင်း သိထားကြပြီးဖြစ်သည်။

မဟာစွန့်စားခန်းကြီး အဖြစ် အားတင်းကာ လာသော ပန်းအိဖြူသည် စိုးခိုင်ကျော် နေထိုင်ရာ အိမ်တစ်ဘက်ခန်းထဲသို့ ရောက်လာသည်။ အိမ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ကြောက်လန့်စိုးရိမ်စိတ်တို့က အတန်ပင် လျော့ပါးသည်.။ အိမ်အရှေ့ဘက် ဧည့်ခန်းထဲတွင် မည်သူမျှ မရှိ။ စိုးခိုင်ကျော်သည် ဧည့်ခန်းနောက်ဘက်ရှိ အိမ်အတွင်းခန်းတွင် ရှိမည်ဟု သိသော ပန်းအိဖြူသည် ဧည့်ခန်းအဖြစ် ပိုင်းကာထားသော အကာအရံ၏ နောက်ဘက်သို့ လှစ်ခနဲပင် ဝင်သည်။ ကောင်မလေး တွက်ထားသည့်အတိုင်းပင် စိုးခိုင်ကျော်က အတွင်းခန်းထဲတွင် ရှိနေလေသည်။ သူ၏ စာရေးစာဖတ်လုပ်သော စားပွဲတွင် ထိုင်ကာ ကော်ဖီသောက်၊ ကိတ်မုန့်စားနေသည်။ ပန်းအိဖြူသည် စိုးခိုင်ကျော် မုန့်ထိုင်စား၊ ကော်ဖီသောက်နေသော စားပွဲနားသို့ သွား၍ရပ်သည်။

ချာတိတ်မလေး ဝင်လာသည်ကို စိုးခိုင်ကျော် မသိပေ။ အနားတွင် ရုတ်တရက် လာရပ်တော့မှ မြင်သွားသည်။ မမျှော်လင့်ပဲ ရောက်လာသည်မို့ စိုးခိုင်ကျော် အံ့သြသည်။ ပန်းအိဖြူကို အကြောင်သား ကြည့်နေသည်။ နို့အကိုင်ခံချင်၍ ရောက်လာသော ပန်းအိဖြူမှာ စိုးခိုင်ကျော်က အကြောင်သား ကြည့်နေသောအခါ အားမလို အားမရ ဖြစ်သည်။ အနားကပ်မိသည်နှင့် စိုးခိုင်ကျော်က မိမိနို့ကို လှမ်းကိုင်စမ်းလိမ့်မည်ဟု တွေးထားသည့်အတိုင်း မဖြစ်သည့်အတွက် စိတ်မောရသည်။

သည်အတိုင်းသာဆိုပါက မိမိလိုလားတောင့်တနေသော ကိစ္စ ဖြစ်လာတော့မည်မဟုတ်ဟု အတွေးပေါက်ကာ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အပျိုပေါက်မလေးက မိုက်မိုက်ကန်းကန်းပင် အပြတ်လုပ်လေတော့သည်။ သည်အရွယ်က စိတ်မထင်လျှင် မထင်သလို တဇွတ်ထိုး လုပ်တတ်သည်မဟုတ်ပါလား။ ပန်းအိဖြူသည် ဝတ်ထားသော ဘလောက်အင်္ကျီခပ်ပွပွ၏ ရင်ဘတ်ကြယ်သီးများကို တစ်ခုပြီး တစ်ခု ခပ်မြန်မြန် ဖြုတ်သည်။ ကြယ်သီးအားလုံး ပြုတ်သွားသောအခါ ကောင်မလေး ဝတ်ထားသော ဘလောက်စ်၏ ရင်ဘတ်သည်လည်း ပွင့်ထွက်သွားလေတော့သည်။

.............................................................

ကျွန်တော်ဖြင့် တကယ်ကို အံ့သြသွားတာပဲ။ ပန်းအိဖြူ လုပ်လိုက်ပုံက တကယ်ကိုယ်တွေ့မျက်မြင် မဟုတ်ရင် ယုံနိုင်စရာ တောင်မဟုတ်ဘူး။ ဒီကောင်မလေး ဒီလောက် ရဲရဲတင်းတင်း လုပ်လိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော်ဖြင့် ထင်တောင် မထင်ဘူး။ ဘယ့်နှယ် ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း ရှိနေတဲ့ အိမ်ခန်းဘက်ကို ကူးလာတာကိုကပဲ သူ့အတွက် လွန်နေပြီလေ။

အခုတော့ ကျွန်တော့်အနား လာရပ်၊ သူဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ် ကြယ်သီးတွေကို သူကိုယ်တိုင် ဖြုတ်ဖြုတ်ဆို အကုန် ဖြုတ်ပစ်တာ အံ့ရော။ ကြယ်သီးအားလုံး တစ်လုံးမကျန် ပြုတ်သွားတော့၊ ဘလောက်စ် ရင်ဘတ်ကွဲဟသွားတာမှာ ကောင်မလေးက အပီကို ဆွဲဖွင့်ပစ်လိုက်သေးတယ်။ ရဲတင်းလိုက်တာများ ကျွန်တော်တောင် ဖျားသွားရတယ်။

ပန်းအိဖြူဟာ အတွင်းခံ ဘာမှ မဝတ်ထားဘူး။ ဘရာစီယာလည်း မရှိဘူး။ ဘော်လီလည်း မပါဘူး။ ရှင်မီးလည်း ဝတ်မထားဘူး။ အတွင်းခံ ဘာတစ်ခုမှ ဝတ်မထားတာကြောင့် ဘလောက်စ် ရင်ဘတ်ကို ဆွဲဖွင့်ပြလိုက်တာနဲ့ ချာတိတ်မရဲ့ နို့တွေ အထင်းသား ပေါ်လာတော့တာပေါ့..။

နို့အုံသားလေးတွေတင် မဟုတ်ပါဘူး ၊ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းရှေ့ဘက် အကုန်ကို ပေါ်နေတာ။ ဘိုက်လည်း ပေါ်တယ်။ ချက်လည်း ပေါ်တယ်။ ကောင်မလေးက ရင်ဘတ်ကို ခပ်ကော့ကော့တောင် လုပ်ပြထားသေးတာ။ ကျွန်တော်ကလည်း ဖော်လှစ်ပြထားတဲ့ သူ့နို့အုံတွေကို ကြည့်လိုက်မိတော့တာပါပဲ။

ပန်းအိဖြူက အသက် (--) နှစ်ကျော်ကျော် အရွယ် အပျိုပေါက်မလေးပါ။ နို့သားလေးတွေက အတော်ကို စူနေကြပါပြီ။ နုနုထွတ်ထွတ် နို့နှစ်လုံးဟာ မို့မို့ဝန်းဝန်းလေးကို ဖြစ်လို့။ နို့သီးကတော့ သိပ်မရှည်သေးဘူး။ ဂုန်ညင်းဒိုး အကြီးစားသာသာ ရှိနေတဲ့ နို့အုံသားစူစူလေးတွေအပေါ်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ချွန်တွန်တွန် ကြွတတလေး ရှိနေကြတာ။ကျွန်တော် ဘယ်လက် အသာဆန့်ထုတ်ပြီး ပန်းအိဖြူရဲ့ ညာဘက်နို့လုံးလေးကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်တယ်။

ကျွန်တော် မိန်းမလိုးဘူးပါတယ်။ နို့လည်း ဆွဲကိုင်ဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် လိုးဖူးတဲ့ မိန်းမတွေက အသက် (၂၀) ကျော် (၂၅) နှစ်အရွယ်တွေ။ ကျွန်တော့်အဖို့ ဒီလို အသက်ငယ်ငယ် အပျိုပေါက်မလေး တစ်ယောက်ရဲ့ အကာအကွယ် အဖုံးအကွယ် မရှိ ပကတိနို့အုံ နုနုကို အခု ပထမဆုံးထိကိုင်ဖူးရတာပါပဲ။

သူ့နို့အုံသား စူစူနုနုလေးတွေကို ထိကိုင်ဆုတ်လိုက်ရတဲ့ အချိန်မှာ ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံး ဒိန်းခနဲတောင်တစ်ချက်ဖြစ်တယ်။ ဆုတ်ကိုင်လိုက်ရတဲ့ နို့သားက နုနုအိအိနဲ့ တင်းတင်းမို့မို့လေး။ အဲဒီ နို့အုံလေးပေါ်မှာ ညာလက်ညှိုးလက်ခလယ် ၊လက်သူကြွယ် လက်သုံးချောင်းတင်၊ လက်မနဲ့ လက်သန်းက နောက်ဘက်က ထိလို့၊ အသာဆုတ်နယ်ပွတ်လိုက်တယ်။ လက်ဝါးနဲ့ နို့အုံသားပေါ် အိနေအောင်လည်း ထိထားလိုက်တယ်။

နုနုထွတ်ထွတ် အပျိုဖြစ်ကာစ နို့သားစူစူလေးတွေဟာ ကျွန်တော့်ဘယ်လက်ဖဝါးအောက်မှာ အိထွေးနေတာပဲ။ အသာကိုင်ဆုတ်နယ်ပေးပြီး လက်ကို ကျန်တဲ့ နို့အုံသားတစ်ဘက်ပေါ် ပြောင်းတယ်။ဆွဲကိုင်ပေးတယ်။

.........................................

“ အို…..ကြည့်ပါလား……ဦးစိုးနော် ကိုင်ပြန်ပြီ..”

ပန်းအိဖြူက သူ့နို့တွေ ဆုတ်ကိုင်ဆွဲနေသော စိုးခိုင်ကျော်ကို မျက်စောင်းလေးခဲကာ ပြောလိုက်သည်။ အသံက ညုတုတုလေး။ အသွင်အပြင်ကလည်း ခရာတာတာ။ ဆွဲဖယ် ရုန်းထွက်ခြင်းလည်း မပြု။ သည်တော့ စိုးခိုင်ကျော်ကလည်း နို့အုံနုနုလေးများကို သဘောရှိ ဆွဲဆုတ်နယ်လေတော့သည်။

“ ဟင့်……ယားတယ် ဦးစိုးရ…. အို…အိုကွာ…ယားတယ်လို့ ဆို…”

ပန်းအိဖြူ၏ အသံလေးများ တုန်ရင်နေသည်။ ရင်ကလည်း ဒိန်းဒိန်း ခုန်၍နေသည်။ နို့အကိုင်ခံနေရပြီဖြစ်သော်လည်း ဟိုနေ့က ချောင်းကြည့် မြင်တွေ့ခဲ့ရသော ဗီဒီယိုကားထဲကလို နို့စို့ပေးတာ မခံရသေးသောကြောင့် စိတ်ထဲက သိပ်မကျေနပ်သေး။ ဗီဒီယိုကားထဲက ဇာတ်လိုက်မင်းသမီး နို့ကို ဇာတ်လိုက်မင်းသားက စို့ပေးပုံများကို တရေးရေး ပြန်မြင်ယောင်သည်။

“ ပန်းအိကို ချစ်တယ်ကွာ…”

စိုးခိုင်ကျော်က အပျိုပေါက်မလေး၏ ငုံဖူးစ နို့အုံသားနုနုလေးများကို အသာအယာ ဆုတ်နယ်ပေးရင်း ပြောသည်။ ဘယ်ဘက်ပါးလေးကိုလည်း ရွှတ်ခနဲမြည်အောင် နမ်းလိုက်သည်။

“ ဦးစိုးနော်… သမီးက ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတာ.. ဒီလိုမျိုး မပြောနဲ့..”

“ ဘယ်မှာ ငယ်ရမှာလဲ..ပန်းအိရ..နို့တွေ တော်တော်ကို စူနေပြီပဲ ဥစ္စာ…”

“ ဦးကတော့… ပန်းအိကို အရမ်းကို ချစ်တာပဲ သိလား….”

စိုးခိုင်ကျော်က ပြောကာ ကျန်ပါးတစ်ဘက်ကို နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ အပျိုမလေး ရင်ထဲ နွေးခနဲ ဖြစ်သည်။မျက်နှာလည်း ရဲခနဲ ဖြစ်သည်။ ချာတိတ်မလေးသည် ဘာမျှ မပြောပါ။ သူမ၏ ရင်ထဲကတော့ ( သမီးကလည်း ဦးစိုးကို ချစ်ပါတယ် ) ဟု ကြိတ်ကာ ပြောနေ၏။ စိုးခိုင်ကျော်သည် ပန်းအိဖြူ၏ နို့အုံလေးနှစ်ခုကို စိတ်ကြိုက်ဆုတ်နယ် ကိုင်သည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်ကို ကိုင်းလျှက် ညာဘက်နို့သီးကို ပါးစပ်နှင့် ငုံကာ အသာစို့ပေးသည်။ ကောင်မလေးမှာ …. စိုးခိုင်ကျော် နို့စို့ပေးလိုက်မှုကြောင့် အသက်ရှူတွေ ပင်မှားလျှက် အပီအပြင် ကို ကြည်နူးနှစ်သိမ့် သာယာသွားရလေသည်။

ကျွန်တော်က သူ့နို့သီးခေါင်းလေးကို ကုန်းစို့ပေးပြီး သူ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ပန်းအိဖြူက အပီအပြင် ပြုံးပြတယ်။ နို့စို့ပေးတာ စိတ်မဆိုး၊ သဘောကျတယ် ဆိုတဲ့ အထာပြလိုက်တာလေ။ ဒီအချိန်မျိုးဆို သူတို့ အိမ်ဘက်ခန်းမှာ ဘယ်သူမှ မရှိမှန်း သိထားတာကြောင့် ( ကောင်မလေးကလည်း လိုလားနေတဲ့ အခြေအနေ ရှိနေတာမို့) ကျွန်တော်လည်း ခပ်ကဲကဲ လုပ်ကြည့်လိုက်တယ်။

ပန်းအိဖြူ ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်လေး အောက်ကို ညာဘက်လက် ထိုးသွင်းပြီး ပေါင်ကြားက စောက်ပတ်ကို လှမ်းကိုင်စမ်းလိုက်တာပါပဲ..။ ချာတိတ် ငြိမ်ခံနေရင် ရှေ့ဆက်တိုးမယ်၊ ငြိမ်မခံဘဲ ရုန်းဖယ်ရင် စိတ်မဆိုးအောင် တောင်းပန်မယ်၊ ချော့မယ် ဆိုပြီး စွန့်လိုက်တာ….။

ပန်းအိဖြူဟာ နိုင်လွန်ပင်တီ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတိုလေး ဝတ်ထားပါတယ်။ စစချင်း အောက်ခံပင်တီဘောင်းဘီတိုကလေးရဲ့ ခွဆုံအသားနေရာပေါ်မှနေပြီး စောက်ပတ်ကို အသာကိုင်ပွတ်ပေးတယ်။ စောက်ဖုတ်လေး ဖုပြီး ဖောင်းနေတာ စမ်းမိတယ်။ နို့ဆွဲ၊ နို့စို့ လုပ်ပေးထားတာကြောင့် ပန်းအိဖြူ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး နှာထနေတာပဲလေ။ သူ့စောက်ပတ်လေးကလည်း ဖုဖောင်းနေတာပေါ့။

ဖုထစ်နေတဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုအကြားက စောက်ဖုတ်အကွဲနေရာကို အောက်ခံပင်တီဘောင်းဘီတိုလေးအပေါ်ကပဲ အသာပွတ်ပေးတယ်။ ကိုင်တယ်။ ပြီးတော့ အဲဒီအဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း လက်ခလယ်ထိပ်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းလေး ပွတ်ဆွဲပေးတယ်။ ထောင်ထောင်ဖုဖုကလေး ဖြစ်နေတဲ့ စောက်စေ့ကို စမ်းမိတယ်။ အဲဒီ စောက်စေ့ကို လက်ခလယ်ထိပ်နဲ့ပဲ အသာခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်ပေးတယ်။

အပျိုဖြစ်ကာစ ချာတိတ်မငယ်ငယ်လေးရဲ့ စောက်စေ့မို့လား မသိဘူး။ ထိစမ်းပွတ်တာနဲ့ ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်ခံရသလို ဖြိုးခနဲ ဖြန်းခနဲ ဖြစ်တယ်။ အတွေ့က သိပ်ကောင်းတာဘဲ။

သူ့ စောက်ပတ် စိုတိုတိုဖြစ်နေတာကိုလည်း သတိပြုမိလိုက်ပါရဲ့။ အပျိုပေါက်မလေးဆိုတော့ ပန်းအိဖြူရဲ့ စောက်ပတ်ကလည်း ဆူဖြိုးစပဲရှိတာ။ သိပ်အကြီးစားကြီး မဖြစ်သေးဘူး။ ပေါင်ရင်းခွကြားနေရာမှ မို့မို့ခုံးခုံးနဲ့ ဖောင်းဖောင်းလေး ဖြစ်နေရုံပဲ။

ကျွန်တော်က ညာလက်ခလယ်ကို အသာကွေးပြီး လှုပ်ရှားလိုက်တာ၊ ပန်းအိဖြူ ဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံပင်တီဘောင်းဘီလေး အောက်ကို လက်ခလယ် တိုးဝင်သွားပါလေရော။ အကာအကွယ် မရှိတော့တဲ့ သူ့စောက်ပတ်ကို ထိကိုင်နေမိပြီလေ။ ပန်းအိဖြူရဲ့ စောက်ပတ်မှာ အရည်ကြည်တွေ စိုနေတယ်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုအလယ်အကွဲနေရာ တဝိုက် လေးငါးခါလောက် လက်ခလယ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲတယ်။ သူ့စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲကို လက်ချောင်း ထိုးထည့်တယ်။ မဝင်ဘူး ။ သုံးလေးခါလောက်ကို စောက်ပတ်ထဲ လက်ချောင်း ထိုးသွင်းကြည့်တာ ရကို မရဘူး..။

ချာတိတ်မလေးကတော့ ငြိမ်ခံနေတာပါပဲ။ သူ့စောက်ခေါင်းပေါက်လေးက ကျဉ်းလွန်းလို့ပဲလား။ ကိုယ်ကပဲ အပေါက်တည့်အောင် မသွင်းတတ်လို့လား။ ဘာကြောင့်မှန်း မသိ၊ ဝင်အောင် မသွင်းနိုင်ပဲ ဖြစ်နေတာ။ ဒါကြောင့် အသာချိုထားလိုက်ပြီး စောက်စေ့ကိုပဲ အဓိကထား ပွတ်ပေးတယ်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း အတိုင်းလည်း ပိုပြီး ထိထိမိမိဖြစ်အောင် ပွတ်ဆွဲတယ်။

“ အောက်ခံဘောင်းဘီ .. ချွတ်လိုက်ပါလား ”

စောက်ပတ်နှိုက်ရင်းက ကောင်မလေးကို ပြောတယ်။

“ ဟင့်အင်း….. မချွတ်ဘူး…”

ပန်းအိဖြူရဲ့ အသံလေး သိသိသာသာ တုန်နေတယ်။ ကောင်မလေးရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီ မချွတ်ရသေးပေမယ့် သူ့စောက်ပတ်ကတော့ အဖုံးအကာ ဘာမှ မရှိတော့ပါဘူး။ ပေါ်တင်ကြီး ဖြစ်ပြီး ကျွန်တော်က အပီပြင်ကို ကိုင်နေပွတ်နေ နှိုက်နေနိုင်ပါပြီ..။ နှစ်မိနစ်လောက်လည်း ကြာရော ပန်းအိဖြူဟာ ဗြုံးဆို ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်ကို တက်ထိုင်လာပါလေရော..။

ကျွန်တော်က ဆွဲယူ အထိုင်ခိုင်းတာတောင် မဟုတ်ဘူး။သူ့ဖာသာ သူ တက်ထိုင်ပစ်လိုက်တာ..။ ကောင်မလေး အရသာတွေ့ပြီး စိတ်လည်း အတော် ထကြွရွနေလို့ ခပ်ရဲရဲ ခပ်ကဲကဲ လုပ်လာတာလေ..။ တကယ်ပါပဲ..။ ကျွန်တော်တောင် အံ့အားသင့်သွားရတာ..။ ကားစွင့်စ သူ့တင်ပါးလုံးလုံး ကျစ်ကျစ်လေးဟာ ကျွန်တော့်ပေါင်ရင်းမှာ အိခနဲကို ထိမိနေတာ…။ ကျွန်တော်က သူ့ချိုင်းအောက်ကနေ လက်နှစ်ဘက်ထိုးလျှိုပြီး သူ့နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်တယ်။  ဘလောက်စ် ရင်ဘတ်က ပွင့်ပြီး အထင်းသားပေါ်နေတဲ့ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကို ခပ်တင်းတင်းပဲ ကိုင်ညှစ်တယ်..။

“ ကောင်းလား…..”

စောက်ပတ်ကို ကိုင်ပွတ်ပေးရင်း သူ့ညာဘက်ပါးလေးကို ရွှတ်ခနဲနေအောင် နမ်းပြီး မေးလိုက်တယ်။

“ ကောင်း…တယ်….”

ပန်းအိဖြူက ပြန်ပြောတယ်။ ညာဘက်နားရွက်လေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ တို့ရက်ပေးလိုက်တော့ ချာတိတ်မလေး တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်ထားတာက ကောင်းပေမယ့် ကောင်မလေးကိုစိတ်ကြိုက် မကိုင် မနှိုက်နိုင်ဘူး။ ပြီးတော့ ဒီလိုတက်ထိုင်ထားရင်း ကိုင်နေ နှိုက်နေရတာကလည်း ငါးမိနစ်လောက် ရှိလာတော့ တစ်မျိုးပြောင်းချင်လာတယ်။ ပန်းအိဖြူကို စိတ်ကြိုက်လုပ်လို့ ရမရ စမ်းကြည့်ချင်လာတာလဲ ပါတာပေါ့..။

“ မတ်တတ် ရပ်လိုက်နော်….”

ခပ်တိုးတိုးပဲ ပြောရပါတယ်။ ကောင်မလေးက ချက်ချင်းပဲ ပြောသလို လုပ်တယ်။ ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်ထားရာက ထရပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးပြီး ရပ်မိသွားရော။ ကျွန်တော်က သူဝတ်ထားတဲ့ စကပ် နောက်ကွဲလေးကို အပေါ် ဆွဲလှန်တင်တယ်။

စကပ်က အတိုပေမယ့် ခပ်ကြပ်ကြပ်ဆိုတော့ အောက်စကနေ ဆွဲလှန်ရတာ အဆင်မပြေဘူး..။ လန်တက်မသွားဘူး။ ကြပ်ပြီး တင်းခံနေတယ်။ အဲဒီတုန်းမှာပဲ ပန်းအိဖြူက သူ့စကပ်ကို တစ်ခုခု လုပ်လိုက်တယ်။ စကပ်ခါးစည်းက ချိတ် (ဒါမှမဟုတ်) ကြယ်သီးကို ဖြုတ်လိုက်တာ ဖြစ်လိမ့်မယ်။ သေချာတော့ မသိဘူး။ ကြပ်တပ်တပ်ဖြစ်နေတဲ့ စကပ်တိုလေး လျော့ရဲရဲနဲ့ နည်းနည်းချောင်သွားတယ်။ စကပ်ကို အပေါ်လှန်တင်ရတာ ဟန်ကျသွားတယ်။

ကျွန်တော် ဘာလုပ်လုပ် ဒီကောင်မလေး ခံမှာပဲဆိုတာ သေချာနေပြီမို့ ကျွန်တော်က စကပ်လှန်တင်ပြီးတာနဲ့ပဲ ပန်းအိဖြူရဲ့ အောက်ခံပင်တီဘောင်းဘီတိုကလေးကို ဒူးဆစ်နားရောက်အောင်လက်မြန်ခြေမြန်နဲ့ ဆွဲချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ စကပ်လှန်တင်ထားပြီး အောက်ခံပင်တီဘောင်းဘီတိုလေးကိုဆွဲချပစ်လိုက်တော့ ပန်းအိဖြူရဲ့ ဖင်ကြီး အပြောင်သား ပေါ်လာတော့တာပဲ။ ကျွန်တော်က စောက်ပတ်နှိုက်ပွတ် ကလိပေးနေတာကို အရသာတွေ့ ဖီလင်တက်နေတာတော့ သိပ်ကို ထင်ရှား သိသာလှပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်ကလည်း နည်းနည်းလေးမှ နောက်တွန့်မနေတော့ဘူး။

အားနာမနေတော့ဘူး။ ပန်းအိဖြူရဲ့ စောက်ပတ်ကို အားရပါးရပဲ စိတ်ကြိုက် ထိုးကိုင်ပွတ်ကလိ နှိုက်ပစ်လိုက်တယ်။ ပွတ်ရုံ ကိုင်ရုံတောင် မဟုတ်ပါဘူး။ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲကိုလည်း ညာလက်ခလယ် ထိုးထည့်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ အပေါက်တည့်တယ်။ ချော်မထွက်သွားဘူး။ ကိုယ့်လက်ချောင်းက သူ့စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲကို အိခနဲ နစ်ဝင်သွားတယ်။ ကြပ်တော့ ကြပ်နေတာပဲ။

“ အာ့….. ထိုးထည့်ပြန်ပြီ….”

ပန်းအိဖြူ ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသွားပြီး ပါးစပ်ကလည်း အသံလေး တစ်ချက်ထွက်တယ်။ ဒီအသံကိုတော့ ကျွန်တော် ကောင်းကောင်း ကြားလိုက်ရပါတယ်။ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ အဆုံးဝင်သွားတဲ့ ကျွန်တော့်လက်ခလယ်ဟာ ဘေးနှစ်ဘက်မှာ ခပ်လုံးလုံး အသားမြှောင်းနှစ်ခုနဲ့ ဖိညှပ်ထားသလို ထိတွေ့ခံစားရတယ်။လက်ခလယ် ထိပ်ပိုင်းကတော့ ခပ်လုံးလုံး ချောချော အရာတစ်ခုနဲ့ ထိမိနေတယ်။ စောက်ပတ်ထဲမှာ အရည်ကြည်တွေ စိုနေတယ်။ စောက်ရည်တွေကလည်း အတော်ကို များတာ။ ရွှမ်းရွှမ်းစိုနေတယ်လို့တောင် ပြောနိုင်တယ်။

စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးဝင်သွားတဲ့ လက်ခလယ်ကို ကျွန်တော်က ဆွဲထုတ်ပြန်သွင်း လှုပ်ရှားပေးတယ်။ ပန်းအိဖြူရဲ့ စောက်ပတ်ကို လက်ချောင်းနဲ့ လိုးပေးတဲ့ သဘောပေါ့။ စစချင်း လေးငါးခြောက်ချက်လောက်ကိုတော့ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဆွဲထုတ်ပြန်သွင်း လုပ်တယ်။ ညှောင့်တဲ့ သဘောမျုးိပါ။ လက်ချောင်း ပြန်ထိုးသွင်းတာမှာလည်း အားထည့်ပေးတယ်။ ဆောင့်လိုး တယ်ပြောရမလားပဲ။ ချာတိတ်မလေးဆိုတာ တုန်တခိုက်ခိုက်ကို ဖြစ်နေတာပဲ။

ကျွန်တော့်ရဲ့ တောင်နေတဲ့ လီးချောင်းကြီးကလည်း တငေါ့ငေါ့ကို လှုပ်လို့..။ လီးထိပ်မှာ အရည်ကြည်တွေတောင် စိုလာနေတာ ရင်ထဲမှာလည်း ဖိုကနဲ အေးကနဲ ကိုဖြစ်လို့..။ ကျွန်တော်တောင် ဒီလိုဖြစ်ရင် အပျိုပေါက်မလေး ပန်းအိဖြူ ဘယ်လိုစိတ်လှုပ်ရှားပြီး ဘယ်လောက် ဖီလင်တက်နေမယ်ဆိုတာ ပြောနေစရာ လိုမယ် မထင်ဘူး။ ဒီကောင်မလေးက ပေါင်ကို ကွပေးတယ်။

ဒူးကွေးကွေးလေး ဖြစ်တယ်..။ ဖင်ကို ပိုနောက်ကော့ပေးတော့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက ရှေ့ကိုတောင် ကိုင်းကျတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း သူ့စောက်ပတ်ကို ထိုးပြီး လိုးပေးနေတဲ့ လက်ခလယ်ကို ပိုပြီး မြန်မြန်သွက်သွက်နဲ့ အားပြင်းပြင်း လှုပ်ရှားပေးတယ်။ လက်ချောင်းနဲ့ လိုးတဲ့အရသာကို ပန်းအိဖြူ အပြတ်ခံစားရအောင် ဖန်ပေးလိုက်တယ်။ သူမစောက်ပတ်ထဲက အရည်ကြည်တွေ စိုပြီး ထွက်လာတာ အများကြီးပဲ။ ကောင်မလေး နှစ်ခါသုံးခါလောက်တောင် ပြီးသွားသလားတောင် မပြောတတ်ဘူး။

ပန်းအိဖြူဟာ မတ်တတ်ရပ်နေတာမျိုးတောင် မဟုတ်တော့ပါဘူး။ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း ရှေ့ကိုင်းကျပြီး ဖင်ကုန်းပေးထားသလိုတောင် ဖြစ်နေပြီ။ သူ့တင်ပါးကလည်း အစွမ်းကုန်ကို တင်းကား တစ်ထွက်နေတာ။ အဲဒီဖင်ကြီးကို ဘယ်လက်နဲ့ ကိုင်တယ်။ ဖျစ်ညှစ်တယ်။ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးကလိနေတဲ့ ညာလက်ခလယ်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး ပန်းအိဖြူ စအိုပေါက်လေးထဲ ပြောင်းထည့်လိုက်တယ်။

“ အို့….အိ…..အာ့…..ဟင့်…”

ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ချောင်းထိုးထည့်လိုက်တော့ ပန်းအိဖြူရဲ့ ပါးစပ်က အသံလေးတွေ ပေါ်လာပြန်တယ်။ ကိုင်းကျနေတဲ့ ကိုယ်အထက်ပိုင်းက ခပ်မတ်မတ် ပြန်ဖြစ်လာတယ်။ ညာလက်ကလည်း နောက်ဘက်ကို လှမ်းလာတယ်။ ဖင်ကိုထိုးထည့်တာကို မကြိုက်လို့ ဆွဲထုတ်ပစ်ဖို့ လက်လှမ်းလာတာလားလို့ ထင်မိသေးတာ။ မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့စအိုပေါက်လေးထဲကို ရုတ်တရက် လက်ချောင်း ထိုးထည့်လိုက်တာကြောင့် ကောင်မလေး တုန်ခါလှုပ်ရှားသွားလို့ လက်က အလိုလို လှမ်းလာတာပါ။

နောက်တော့ ကိုယ်က ရှေ့ ပြန်ကိုင်းကျသွားတယ်။ ကျွန်တော်က ဖင်ပေါက်တစ်လှည့်၊ စောက်ခေါင်းထဲ တစ်လှည့် ပြောင်းပြီး အပီကို ထိုးကလိပေးတယ်။ ပန်းအိဖြူဟာ ကျွန်တော်လုပ်သမျှ ငြင်းကို မငြင်းဘူး။အပီကို ခံနေတာ။ ယုံနိုင်စရာတောင် မရှိဘူး။ လိုးရင်လည်း ရမယ်ဆိုတာ အကဲခတ်မိတာကြောင့် ကျွန်တော်က ဖင်ပေါက်နဲ့ စောက်ပတ်ကို လက်ခလယ်နဲ့ လိုးနေတာကို ရပ်လိုက်တယ်။ လက်ချောင်းအစား လီးချောင်း ထိုးသွင်းတော့မယ်လေ..။

ဘယ်နေရာမှာ လိုးရရင်ကောင်းမလဲလို့ အမြန် စဉ်းစားရတယ်။ လိုးရင် အိမ်ခန်းထဲက ခုတင်ဟာ အသင့်လျှော်ဆုံးနေရာ ဆိုတာကိုတော့ သိတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့် အိပ်ခန်းက အိမ်ပေါ်ထပ် ထပ်ခိုးအမိုပေါ်မှာ။ ပြီးတော့ အဲဒီအိပ်ခန်းကနေ အိမ်ဝင်းအဝင်ဝကို ကောင်းကောင်းမမြင်ရဘူး။ လိုးလို့ကောင်းနေတုန်း အိမ်ဝင်းထဲ တစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာလို့က ရုတ်တရက် မမြင်နိုင်။ အမြန်ထပြေးရှောင်ပုန်းဖို့ ဆိုတာကလည်း (ကျွန်တော်မဟုတ်ဘူး ၊ ပန်းအိဖြူအတွက်ပြောတာပါ)

အထပ်ခိုးပေါ်က ဆင်းရအုန်းမှာ ဘာညာနဲ့ အဆင်မပြေဘူး။ အိမ်ဝင်းထဲ လူဝင်လာရင်လည်း စောစောစီးစီးလှမ်းမြင်နိုင်အောင် ၊ ပန်းအိဖြူအနေနဲ့လည်း အမြန်ဆုံး အဆင်ပြေပြေ ရှောင်သွားနိုင်အောင် နေရာကောင်းကို ရွေးရမှာ။ သိပ်အကြာကြီး တော့ မစဉ်းစားလိုက်ရပါဘူး။ ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ ပန်းအိဖြူကို လိုးရမယ့်နေရာကောင်းကို စဉ်းစားမိတယ်။ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းလေ…။

အဲဒီကနေဆိုရင် ဝင်းတံခါးကို တန်းမြင်နိုင်တယ်။ ပြီးတော့ ပန်းအိဖြူတို့ အိမ်ဘက်ခြမ်းက ဧည့်ခန်းနဲ့ ခြားထားတဲ့ နံရံမှာ မလွယ်ပေါက်လို တံခါးသေးသေးလေးတစ်ခုကလည်း ရှိနေသေးတယ်။ အဲဒီတံခါးပေါက်အသေးလေးကို အသာချက်ဖွင့်ထားလိုက်မယ်ဆိုရင် အရေးအကြောင်းဆို ပန်းအိဖြူ လဲ ဒီတံခါးကနေ သူတို့ အိမ်ခန်းဘက်ခြမ်းကို လှစ်ခနဲ ကူးပြေးသွားရုံပဲ။

“ လာ…. ပန်းအိ .. ဧည့်ခန်းထဲ သွားရအောင်…”

ကောင်မလေး တင်ပါး တစ်ချက် အသာပုတ်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။

“ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲ….”

ကောင်မလေးက မျက်စလေးချီကြည့်ပြီး ညုတုတုလေး ပြောတယ်။

“ ပန်းအိကို လိုးမလို့ပေါ့…”

ပိုင်နေပြီဆိုတာ သိလို့ ကျွန်တော်ကလည်း တစ်တစ်ခွခွပဲ ပြောချလိုက်တယ်။

“ ဟာကွာ…. ဦးစိုးနော်….”

ကောင်မလေးက မူနွဲ့နွဲ့လေး ပြောပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ခေါ်ရာနောက်ကိုတော့ လိုက်လာတယ်။ကျွန်တော် ဆွဲချွတ်ချထားလို့ ဒူးဆစ်နားလောက်ကို လျှောကျနေတဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီက တုတ်ဆွဲထားသလို ဖြစ်နေတာကြောင့် ကောင်မလေး လမ်းလျှောက်ရတာ အဆင်မချောဘူး။ တုံ့နှေးနှေး ဖြစ်နေတယ်။

“ အောက်ခံဘောင်းဘီ ချွတ်ထားခဲ့ပါလား..”

“ အို…..မချွတ်ဘူး…”

“ ချွတ်ခဲ့ပါကွ… ပန်းအိကလည်း….”

“ ဟင့်အင်း…ဟင့်အင်း…..”

ပန်းအိဖြူက ပါးစပ်ကသာ ဟင့်အင်းပြောနေတာ …။ ကျွန်တော်က သူ့အောက်ခံဘောင်းဘီကို ဇိုးဇတ်ဆို ချွတ်ချလိုက်တော့ ဘာမှ မပြောဘူး။ ခြေထောက်တစ်ဘက်ကိုတောင် အလိုက်သင့် ကြွပေးပြီး ကူညီသေးတယ်။

“ ဘာမှန်းလည်း မသိဘူး… မချွတ်ပါနဲ့ ဆိုတာ အတင်းချွတ်တာပဲ…”

နှုတ်ခမ်းလေး မစူတစူ၊ မျက်စောင်းလေး မချိတ်တချိတ်နဲ့ ပြောလိုက်သေးတယ်။

“ သူက ရှုတ်နေတာပဲဟာ… ချွတ်ပစ်ထားခဲ့မှပေါ့…”

“ အို…..ဘာရှုပ်တာလဲ…ဟင့်…..”

ကျွန်တော်က ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ဘူး။ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကလည်း ကျွတ်ထွက်သွားပြီလေ။ ချွတ်ယူလိုက်တဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ပစ်ချတယ်။ ကောင်မလေးရဲ့ ဘယ်လက်မောင်းကို ညာလက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဧည့်ခန်းဆီကို ဆွဲခေါ်ထုတ်လာတယ်။ပန်းအိဖြူဟာ ကျွန်တော်ဆွဲခေါ်ရာနောက်ကို အသာလေး လိုက်လာတယ်။

လိုက်လာတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ အပေါ်ဘက်က ဘလောက်အင်္ကျီ ကြယ်သီးအားလုံး ပြုတ်လို့..။ ဆူဖြိုးစနို့အုံသားလေးနှစ်ခုဟာ အဖွေးသားနဲ့..။ အောက်ပိုင်းက စကပ်တိုတိုလေးဟာလည်း လျော့တိလျော့ရဲ ဖြစ်လို့..။ ကျွတ်မကျအောင် ပန်းအိဖြူက လက်ကလေးတစ်ဘက်နဲ့ ကိုင်ထိန်းထားရတယ်။ ချာတိတ်မရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က ဘလောက်စ်နဲ့ စကပ်တိုလေးတို့ကို အချိန်မရွေး ဇတ်ခနဲ ချွတ်ပစ်နိုင်တာကို ကျွန်တော်နားလည်တယ်။

ငယ်ငယ်နုနု အပျိုပေါက်မလေးကို ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး အပီလိုးရတော့မှာမို့ ကျွန်တော့်ရင်တွေ အတော်ခုန်နေတာ။ ကျွန်တော့် ငပဲကြီးဟာလည်း ဘာတောင်သလဲ မမေးနဲ့ ။ မတ်နေတာပဲ။ မာနေတာပဲ။လိုးချင်စိတ် ထန်နေလို့လား မပြောတတ်ဘူး။ ကောင်မလေးက ခေါ်ရာကို အသာလိုက်လာနေတာကိုတောင် ကျွန်တော်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ ဧည့်ခန်းထဲ ဆွဲခေါ်ထုတ်လာတယ်။

ကျွန်တော်က ပန်းအိဖြူကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေးကလည်း ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ အလိုက်သင့် တိုးဝင်လာတယ်။ သူလည်း အဖက်အပွေ့ခံချင်နေတာ သိသာလှပါတယ်။ ကျွန်တော်က နမ်းဖို့ အသာကိုင်းချလိုက်တော့ ပန်းအိဖြူကလည်း သူ့မျက်နှာလေးကို အလိုက်သင့် မော့ပေးရှာတယ်။ အစကတော့ ချာတိတ်မကို ပါးနမ်းမလို့ပါပဲ။ မော့ပေးလာတဲ့ မျက်နှာလေးပေါ်က နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေက နှင်းဆီဖူးလို စူစူရွရွလေး ဖြစ်နေတာ မြင်ရတော့ ပါးနမ်းမနေတော့ပဲ အဲဒီနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးရွရွလေးကိုပဲ ကျွန်တော့်ပါးစပ်နဲ့ ဖိကပ်ငုံခဲလိုက်တယ်။

“ အင့်….အင်းအင်း……..အင့်…..”

ကောင်မလေး ပါးစပ်က အသံလေးတွေ ပေါ်ထွက်တယ်။ ပါးစပ်ချင်း အပ်မိနေတာဆိုတော့ သူ့အသံလေးတွေ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသလိုပဲ။ ပန်းအိဖြူရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို မျှင်းပြီး စုပ်နမ်းရင်း သူ့နို့တွေကို ဆွဲကိုင်ဆုတ်နယ်တယ်။

ဘလောက်စ်ရင်ဘတ် ကြယ်သီးအားလုံး ဖြုတ်ပြီး ဖွင့်ပေးထားတာမို့ ပကတိ နို့အုံသားတွေကို အားပါးတရကိုင်နယ်ရတာ အတော်လေးကို ဆူဆူဖြိုးဖြိုး ထွားထွားပြည့်ပြည့် ရှိနေပြီဆိုတာ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး ကျကျနန ကြည့်တော့မှ ပိုပီပီပြင်ပြင် တွေ့ရတယ်။ စောက်မွှေးမပေါက်သေးလို့ ကတုံးပြောင်လေးဖြစ်နေတဲ့ စောက်ပတ်နုနုလေးကလည်း ဖောင်းဖောင်းအိအိနဲ့ လိုးချင်စရာ…..။

“ ဟို အပေါ်သွား…..”

ကျွန်တော်က နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာခုံကြီးကို မေးငေါ့ပြပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးဟာ ဘာတစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောရှာဘူး။ ကျွန်တော်ပြောသလို လုပ်တယ်။ ဆိုဖာခုံကြီးပေါ် သွားထိုင်တယ်။ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို မြန်မြန်ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ… ၊ အလိုးခံမဲ့ ကောင်မလေးက ဗလာကျင်းနေတာဆိုတော့ တက်လိုးမယ့် ကျွန်တော်လည်း အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ရက်ကြီးဖြစ်နေလို့ ဘယ်သင့်တော်မှာလဲ။

ကောင်မလေးလိုပဲ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်နေမှပေါ့..။ ကျွန်တော်က စပို့ရှပ်နဲ့ ပုဆိုး ဝတ်ထားတာပါ..။ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာအစွန်မှာ တင်ပါးလေးတင်ပြီး အသာထိုင်ရင်း ခေါင်းလေးငုံ့ထားတယ်။ကောင်မလေးဟာ စိတ်အရမ်းထ၊ စောက်ပတ်အရမ်းယားပြီး သိပ်ကို အလိုးခံချင်နေပေမယ့် အပျိုပေါက်စလေးဆိုတော့ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေတဲ့ ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်ကို ရဲရဲ ကြည့်ဖို့ စိတ်မရဲသေးပဲ ရှက်ကြောက်နေပုံပါပဲ။

ကျွန်တော်ကလည်း အဝတ်တွေ အမြန်ချွတ်ချပြီးတာနဲ့ လီးကြီး အတောင်သားနဲ့ ပန်းအိဖြူရှိနေတဲ့ ဆိုဖာခုံကြီးဆီ သွားတယ်။ ခြေတစ်လှမ်းနှစ်လှမ်းလောက် လှမ်းပြီးမှ အပျိုစစ်စစ် ပါကင်ပိတ်လေးကို ပါကင်ဖွင့်ပြီး အပျိုရည်ဖျက်လိုးတဲ့အခါ အပျိုမှေးပါး စုတ်ပြတ်လို့ သွေးထွက်တာမျိုးတွေ ဘာတွေ ဖြစ်နိုင်တာကို စဉ်းစားမိတယ်..။ ကောင်မလေးရော ကျွန်တော်ရော နှာထန်ရမ္မက်ပြင်းနေမှာမို့၊ အရည်တွေ အတော်ကို ထွက်မယ်ဆိုတာလည်း တွေးမိတယ်။ ကောင်မလေးကို တက်လိုးမဲ့ နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာခုံကြီးပေါ်မှာ ပေကုန်ရင် မကောင်းဘူး။ ပြဿနာတောင် တက်နိုင်တယ်လို့လည်း အထာပေါက်တယ်။ ဒါကြောင့် ချွတ်ချထားတဲ့ ကျွန်တော့်ပုဆိုးကို ပြန်ကောက်ယူရတယ်။ မတတ်နိုင်ဘူးလေ။ ဒီပုဆိုးခင်းပြီး လိုးရမှာပဲ။

ဆိုဖာခုံပေါ်မှာ ပုဆိုးကို အသာဖြန့်ခင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပန်းအိဖြူကို ပုဆိုးခင်းထားတဲ့ ဆိုဖာခုံပေါ် ပက်လက်လှန်အိပ်ရက်သားဖြစ်အောင် အသာဆွဲပြီး လှဲချတယ်။ ကောင်မလေးကလည်း ကျွန်တော်ဖက်လှဲသလို အလိုက်သင့်လေးပါလာပြီး ပက်လက်အိပ်ပေးတယ်။

“ ဦးစိုး…. ဘာ….ဘာ..ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်”

အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ မေးရှာတယ်။

“ ပန်းအိကို လိုးမလို့ပေါ့ကွ…”

ကျွန်တော်က ပြန်ဖြေတယ်။ ပေါင်ကြားက သူ့စောက်ပတ်လေးကိုလည်း ကိုင်ပြီး အသာပွတ်ပေးတယ်။ကောင်မလေး လှုပ်လှုပ်ခါခါ ဖြစ်တယ်။

“ ကောင်းပါ့မလား ဦးစိုးရာ….”

“ ကောင်းပါတယ်ကွ…၊ ပန်းအိလည်းကောင်း၊ ဦးလည်းကောင်း၊ နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းမှာပါ။ လိုးမယ်နော်….ဟုတ်လား…”

“ ဟို…ဟို……ဗိုက်ကြီးမှာ ကြောက်တယ်…ဟင့်…”

ငိုသံလေးပါလာတယ်..။

“ အဲဒါ စိတ်ချ…၊ ဗိုက်မကြီးစေရဘူး…၊ ဘာမှ ပူမနေနဲ့..”

“ တကယ်လား …ဦးစိုးရာ…”

“ တကယ်ပါ ပန်းအိရ..၊ ဗိုက်မကြီးအောင် လိုးတဲ့နည်းတွေ ဦးစိုး သိပါတယ်…”

“ ဦးစိုးက ဘယ်လို သိတာလဲ…၊ ဘယ်သူ့ကိုများ ဗိုက်မကြီးအောင် လုပ်နေတာလဲ…ပြောစမ်း…”

ပြဿနာပဲ..။ အခြားမိန်းမတွေကို ကျွန်တော်လိုးနေတဲ့အကြောင်း (အခုအချိန်မှာ) ဒီကောင်မလေးကို ပေးသိလို့ ဘယ်ဖြစ်မှာလဲ..။ အဆင်ပြေအောင် ကြံဖန်ပြောမှ…။

“ ဒီလိုပဲ…ဗီဒီယိုကားတွေကြည့်၊ဘာညာနဲ့ သိတာပေါ့…ပန်းအိလေးရ…”

“ ဗီဒီယိုကားတွေထဲမှာ ဗိုက်မကြီးအောင် လုပ်တဲ့နည်း ပါလို့လား…”

“ ပါတယ်…”

“ သမီး ကြည့်ချင်တယ်…”

“ ကြည့်ရမယ်…ကြည့်ရမယ်…အခုတော့ လိုးကြရအောင်နော်..၊ ဒူးနှစ်လုံးထောင်ပြီး ပေါင်လေးခပ်ကားကား လုပ်ပေးထား…၊ ဟုတ်ပြီ….လိမ္မာတယ်..”

စိတ်တွေထနေတဲ့ ကောင်မလေးပဲ။ ဗိုက်မကြီးစေရပါဘူးလို့ အပြတ်အာမခံလိုက်တာနဲ့ ကျွန်တော်ခိုင်းတဲ့အတိုင်း အလိုးခံဘို့ အသင့်အနေအထား ပြင်ပေးပါလေရော…။

“ ဘာလိမ္မာတာလဲ… သူလုပ်ရမှာမို့လို့….ဟွန့်……”

ဒူးလေးထောင်၊ ပေါင်တန်နှစ်ချောင်း ကားပေးရင်းက မျက်စောင်းလေး ချိတ်ပြီးတောင် ပြောလိုက်သေးတယ်။

ကျွန်တော်က ဘာမှပြန်မပြောပါဘူး။ ပြုံးဖြဲဖြဲ ရယ်ကျဲကျဲ လုပ်ပြီး ပန်းအိဖြူအပေါ် တက်ခွတယ်။ ကောင်မလေးက အလိုးခံဖို့ အသင့်ရှိနေပေမယ့် ကျွန်တော်က သူ့စောက်ပတ်ထဲ လီးကို တစ်ခါတည်း ထိုးမသွင်းသေးဘူး။ စောက်ပတ်အဝမှာ လီးတေ့ထောက်ပြီး အသာပွတ်ပေးတယ်။ နုနုထွတ်ထွတ် အပျိုမလေးရဲ့ ယင်ဖိုမှမသန်းဖူးသေးတဲ့ အပျိုစစ်စစ် စောက်ပတ်လေးမို့လား မသိဘူး။ အိအိဖြိုးဖြိုးလေးနဲ့ တေ့ထောက်မိနေတဲ့ လီးထိပ်ကတဆင့် ထူးခြားတဲ့ အတွေ့အရသာဟာ ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖိန်းရှိန်းသွားအောင်ကို ပြန့်နှံ့လာတယ်။ အပျိုပေါက်မလေး ပန်းအိဖြူဟာလည်း သူ့စောက်ပတ်မှာ ပထမဆုံးအကြိမ် ဦးဦးဖျားဖျားဆိုသလို လီးတေ့ကပ်ပွတ်ပေးတာ ခံရလို့ လူးလွန့်နေတာပါပဲ..။

“ အို….ဟင့် ဟင့်….. ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ ဦးစိုးရယ်… ကြည့်ပါလားလို့…ဟင့်ဟင့်ဟင့်….”

“ ပန်းအိ စောက်စေ့က သိပ်မပြူးသေးဘူး…၊ ဒါကြောင့်စောက်စေ့ပြူးထွက်လာအောင် လီးနဲ့ တေ့ပွတ်ပေးနေတာ၊ လိုးတဲ့အခါမှာ စောက်ပတ်ဖောင်းတက်ပြီး စောက်စေ့ပြူးထွက်နေမှ ဖီလင်အပြည့်ရတာ…မှတ်ထားနော်…”

“ ဟာ….ဟို…အို……..မသိဘူး…မသိဘူး…”

“ မယားကလေးကလည်းကွာ… နားလည်အောင် သင်ပေးနေတာကို ..နားထောင်မှပေါ့..”

“ သွား….ဘာမယားလေးလဲ…၊ သမီးနဲ့ ဦးစိုးက မင်္ဂလာဆောင်မှာမို့လို့လား..”

“ မင်္ဂလာမဆောင်လည်း လိုးတော့မှာပဲဟာ၊ လိုးပြီးရင်တော့ လူများ သိသိမသိသိ၊ ပန်းအိက ဦးစိုးမယားလေး ဖြစ်သွားပြီပဲဟာ…”

“ ဟာ…..ဦးစိုးနော်…. ရှက်စရာတွေ လျှောက်ပြောမနေနဲ့…ကွာ…”

“ ဘာများ ရှက်စရာလိုတော့လို့လဲ..ပန်းအိရာ..၊ ကဲ ပြောကြည့်စမ်း…၊ သမီးစောက်ပတ်လေးထဲ ဦးစိုးရဲ့ လီးကြီး သွင်းပြီး လိုးပေးပါတော့ လို့…”

“ ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း……မပြောရဲဘူး….”

“ ဘာလဲ…အလိုး မခံချင်လို့လား….ပန်းအိက…”

“ ဟာ…ရှက်တယ်…ဦးစိုးရ…ကျွတ်…….”

“ ရှက်မနေပါနဲ့ လို့ ပြောပြီးပြီပဲ၊ ပန်းအိနဲ့ ဦးစိုး လိုးကြတော့မှာ…၊ ကိုယ့်ကို လိုးမယ့်လူကိုများ ရှက်နေရသေးလား ..ပြောလိုက်စမ်းပါ ..ပန်းအိရဲ့…”

ကောင်မလေး စောက်ပတ်ကို လီးနဲ့ ပိုပြီးဖိပေးပွတ်ပေးလိုက်တယ်..။ အဖုတ်ဟာ ဖောင်းဖောင်းလာသလိုအရည်ကြည်တွေဟာလည်း စိုစိုထွက်လာနေကြတာပဲ..။

“ ဟို…..ဟို…..သမီး….ဟို…ဟာ….ပြောလို့မထွက်ဘူးကွာ…အို…ဟင့်…ယားတယ်…ဦးစိုးရဲ့…လုပ်လေ..လုပ်တော့…..”

ကောင်မလေး အရဲစွန့်ပြီး ကြိုးစားပြောချလာတယ်။ ဒီထက် တစ်တစ်ခွခွပြောပြီး၊ ဒီထက် ပိုစိတ်ထလာအောင် ကျွန်တော်က ထပ်ရစ်တယ်။ စောက်ပတ်ကို အသာဖြဲပြီး၊ အာတာတာ ပြဲတဲတဲဖြစ်လာတဲ့ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် လီးဒစ်ထိပ်နဲ့ အထက်အောက် (ထယ်ထိုးသလိုမျိုး) ပြန်လှန်ထိုးပွတ်တယ်။

“ အို အို….. ဟင့်..ဦးစိုးရာ………..အမေ့…ဟင့်…”

“ပြောလေကွာ….ဦးစိုးပြောခိုင်းထားသလိုမျိုး…ပြောလိုက်စမ်းပါကွ….”

“ ဟင့်ဟင့်….သမီးကို လိုးပါတော့ ဦးစိုးရ၊ ဦးစိုးရဲ့ လီးကြီး ထိုးသွင်းလိုက်ပါတော့ ..ဟင့်ဟင့်…..လိုးလေ…တက်လိုးစမ်းပါ ရှင့်….”

စိတ်အရမ်းထလာအောင် ဆွပေးလိုက်တော့ ကောင်မလေး မနေနိုင်တော့ဘူး။ ပါးစပ်က ထုတ်ပြောလာတယ်။ တစ်တစ်ခွခွ စကားလုံးတွေ ထုတ်ပြောလိုက်ရတာကြောင့် အရမ်းတော့ ရှက်သွားရှာမှာပဲ။ ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ထားတဲ့ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးတောင် ပန်းနုရောင်သန်းသွားတာ မြင်လိုက်ရတယ်။ ရှက်စိတ်ကြောင့် မျက်နှာနီရုံတင်မကဘူး၊ တစ်ကိုယ်လုံး နီရဲသွားတာ..။

“ ဟုတ်ပြီ…ဒီလိုမျိုးပြောလိုက်ပြီးတာပဲ၊ ကဲ….လိုးတော့မယ်…ပေါင်ကားပေးထား…”

“ ကားပေးထားတာပဲ ဦးစိုးရဲ့…. ဟင့်…”

“ ဒီထက် ပိုကားလိုက်… ဟုတ်ပြီ… ”

ကျွန်တော်က လီးကို အသာဖိထိုးပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆိုသလိုပဲ ဖိဆောင့်သွင်းချလိုက်တယ်။ သူ့စောက်ပတ်ထဲ ဝင်အောင်မသွင်းသေးပါဘူး။ ဘေးချော်ထိုးပစ်လိုက်တာ။ ချော်ထိုးတယ်ဆိုတာမှာစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း ဒစ်ကြီးနဲ့ ထိုးကလော်တင်သလိုဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်တာ။စောက်စေ့ကိုလည်း ထိမိသွားတာပေါ့။ အပျိုမလေး စိတ်ပိုထလာအောင် ဖန်လိုက်တာလေ။

“ အိုး…မားမား…ဟာ ဘေးချော်ထွက်သွားပြီ… ၊ အရမ်းကြီး ဖိထိုးချလိုက်တာကိုး….”

အရမ်းကို အလိုးခံချင်လို့ လီးကို တမ်းတနေတဲ့ ကောင်မလေး လီးက သူ့စောက်ပတ်ထဲ မဝင်ဘဲ ဘေးချော်ထွက်သွားတော့ အားမလိုအားမရ ပြောတယ်။ ဒီအပြောလေးက ကျွန်တော့်နားထဲမှာ ချိုဆိမ့်သွားတာပဲ..။

“ ဟုတ်ပ… ကဲ စောက်ပတ်အပေါက်ဝမှာ တည့်အောင် ဆွဲတေ့ပေးပါလား…”

“ အိုး…. တေ့မပေးနိုင်ပါဘူး…. ကျွတ်…တကယ် ရစ်တာပဲ…”

“ ရစ်တာမဟုတ်ပါဘူး..၊ ပန်းအိရဲ့….၊ ဆွဲတေ့မပေးရင် ဒီလိုပဲ ဘေးချော်ထွက်နေမှာပေါ့…..၊ လုပ်ပါကွာ….တေ့ပေးစမ်းပါ ပန်းအိက လိမ္မာသားနဲ့…”

“ ဟွန့်….. လာပြန်ပြီ…. ဘာလိမ္မာတာလည်း….၊ မပြောချင်ဘူး…. ..၊ ကဲ….ပေးပေး….”

ကောင်မလေး ရဲမယ့်ရဲတော့လည်း အပီဘဲ။ ကျွန်တော့် ငပဲချောင်းကြီးကို အလယ်လောက်ကနေညာဘက်လက်နဲ့ ဇတ်ဆို ဆွဲကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တယ်။

“ ကဲ….. တေ့ပေးထားပြီ…. သွင်းလေ….”

တေ့ပေးတာနဲ့ ချက်ချင်း ဖိထိုးမသွင်းသေးလို့ ကောင်မလေး မကျေနပ်သလို ပြောလိုက်သေးတယ်။

“ အော်….. အေးအေး…. သွင်းပြီ….”

ကျွန်တော်က အသာလေး ဖိချလိုက်တယ်။ စောက်ပတ်ဝမှာ ပန်းအိဖြူကိုယ်တိုင်က သေသေချာချာ ဆွဲတေ့ကပ်ပေးထားတာဆိုတော့၊ အသာဖိထိုးချလိုက်တဲ့အခါ ကျွန်တော့် လီးဒစ်ထိပ်ဖူးပိုင်းတစ်လက်မသာသာလောက် ကောင်မလေးရဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ ဝင်သွားတယ်။

အော်…. စကားသင့်လို့ ပြောထားရအုန်းမယ်..။ ကျွန်တော့်လီးက (၁၀) လက်မလောက် ရှည်ပြီး ကျပ်လုံးလောက် တုတ်တာ။ ဒစ်ကြီးက သုံးလက်မလောက် ရှိတယ်။ လီးထိပ်အရေပြားကို ဖြတ်မထားဘူး..။ဒါပေမယ့် လီး အပြတ်တောင်နေတဲ့ အချိန်ဆိုရင်တော့ အရေပြားက ဒစ်တစ်ခုလုံးကို မဖုံးဘူး..။ လီးဒစ်ထိပ်ဖျားပိုင်းမှာ လက်မဝက် မရှိတရှိလောက် ပေါ်နေတယ်။

ပန်းအိဖြူ စောက်ပတ်ထဲ လီးသွင်းလိုက်တဲ့အချိန်မှာ ကျွန်တော်က လီးထိပ်က အရေပြားကို အောက်ဆွဲချပြီး ဒစ်ဖော်မထားဘူး။ ဒီတော့ လီးဒစ်ထိပ်ဖူးမှာ ငါးမူးပြား ဝိုင်းလောက်ပဲ အရေပြား အာတာတာလေး ဖြစ်နေတာ။

ပန်းအိဖြူက အသက်ငယ်ငယ် အပျိုပေါက်မလေး..။ သူ့စောက်ပတ်ကလည်း ပါကင်ပိတ်..။ကျဉ်းကျဉ်းကလေး..။ ဒီစောက်ပတ်ကျဉ်းကျဉ်းကလေးထဲကို ကျွန်တော့် လီးဒစ်ကြီးရဲ့ ထိပ်ပိုင်းတစ်လက်မလောက် ဝင်သွားတာဟာ တင်းကြပ်ပြည့်သိပ်နေတာပဲ..။

လီးဒစ်မှာ ဖုံးအုပ်နေတဲ့ အရေပြားကတော့ ဒစ်ထိပ်ဖူးနဲ့အတူတူ စောက်ခေါင်းပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲလိုက်ဝင်မသွားဘူး.. ။ တစ်ခံပြီး လိပ်ကျန်နေခဲ့တာ..။ စောက်ပတ်လေးထဲကို ဝင်သွားလေပြီဖြစ်တဲ့ လီးဒစ်ထိပ်ဖူး တစ်လက်မသာသာရဲ့ အောက်ဘက်နားမှာ ရစ်ပြီး ဖုထစ်ထစ်ဖြစ်တယ်။ အဲဒီအရေပြားအလိပ်အရစ်က ပန်းအိဖြူရဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်အဝကို ပိပိရိရိ ကိုထိမိ ဖိမိနေတာ..။

လီးဒစ်ထိပ်ဖူးပိုင်း တစ်လက်မလောက် ထိုးသွင်းထားတာမို့ ပန်းအိဖြူရဲ့ အပျိုစစ်စစ် စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကျဉ်းကျဉ်းလေးဟာ တင်းပြောင်နေတာ။ ကျွန်တော့်လီးဒစ်ထိပ်ပိုင်းကို သားရေကွင်း အသစ်စက်စက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း ပတ်ချည်ထားသလိုပဲ..။

ပြီးတော့ တင်းပြောင်တစ်နေတဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်ဝနဲ့ ဖုတုတု ထစ်တစ်တစ်ဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးထိပ်အရေပြားတို့ ထိမိနေတဲ့ အတွေ့ကလည်း အတော်ကို ထူးတယ်ဗျာ..။ ကျွန်တော်ဟာလက်မထပ်ရသေးပေမယ့် မိန်းမတော့ လိုးဖူးပါတယ်။ လိုးဖူးတာမှ တစ်ခါနှစ်ခါလောက်သာ မဟုတ်ဘူး..။

ကျွန်တော့် အဆက်ဖြစ်နေတဲ့ မိန်းမတွေနဲ့ အကြံအဖန် ဖြစ်တိုင်း မကြာခဏဆိုသလို လိုးနေဆော်နေတာဆိုတော့ မိန်းမစောက်ပတ်ထဲ ကျွန်တော့်လီး ထိုးသွင်းရတာ ကျွန်တော့်အဖို့ အထူးအဆန် မဟုတ်တော့ဘူး ဆိုပါတော့..။

ဒါပေမယ့် ပန်းအိဖြူလို အပျိုဖြစ်ကာစ ၊ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ချာတိတ်မလေးမျိုးကိုတော့ အရင်က မလိုးဖူးသေးဘူး..။ အခု ပန်းအိဖြူဟာ ကျွန်တော့်အတွက် ပထမဆုံး လိုးရတဲ့ အပျိုပေါက် ချာတိတ်မလေးပဲ..။ အပျိုးဖြစ်ကာစ မိန်းမငယ်လေးရဲ့ ကျဉ်းကြပ်တဲ့ အဖုတ်ထိတွေ့မှုကတော့လက်ဖျားခါရလောက်အောင်ကို ထူးကဲပါတယ် ဗျာ..။

ဒစ်က ထိပ်ဖူးပိုင်း တစ်လက်မသာသာလောက်ပဲ ဝင်ပြီး တစ်နေတာမို့ ကျွန်တော်က အသာပဲထပ်ဖိထိုးသွင်းလိုက်တယ်.။ သုံးလက်မသာသာလောက်ရှိတဲ့ ဒစ်ကြီး တစ်ခုလုံး စောက်ပတ်လေးထဲ မြုပ်ဝင်သွားရော…..။ လီးထိပ်ဒစ်ကို ဖုံးနေတဲ့ အရေပြားကတော့ လှန်ချသလိုဖြစ်ပြီး ၊ဒစ်အရင်းပိုင်းနားကိုလိပ်ကျလာတယ်..။ ဒစ်အရင်းပိုင်းမှာ ဖုတစ်ထစ်လေး ဖြစ်သွားတာပေါ့..။

“ အား…ကျွတ်ကျွတ်….. ဝင်လာပြီ ဦးစိုးရဲ့…၊ ဟင့်ဟင့်….. ဝင်လာပြီ…”

“ ဘယ်လိုနေလဲ ပန်းအိ..၊ စောက်ပတ်ထဲမှာ နာနေလား… ၊ ကြပ်နေလား…”

“ တစ်မျိုးကြီးပဲ ဦးရ…. နာတာတော့ မဟုတ်ဘူး…၊ ဟိုလေ…. တစ်ဆို့ဆို့နဲ့ ကြပ်တပ်တပ်ကြီး ဖြစ်နေတာ ၊အောင့်လည်း အောင့်သလိုပဲ…”

“ ကောင်းရော ကောင်းရဲ့လား…”

“ အင်း… ကောင်းတယ်….၊ ဦးစိုးက တကယ်ဆိုးတာပဲ…”

“ ဘာဆိုးတာလဲ.. ပန်းအိရဲ့… လိုးနေတာပါ..ဟဲဟဲ…”

“ သွား… တကယ် အပြော ပက်စက်တယ်…”

“ အော်… ပန်းအိကလဲ… အခုလိုးနေတာမို့ လိုးတယ် ပြောတာ……..”

“ တော်စမ်းပါ..၊ ဒီစကား နားရှက်စရာကြီး ၊ မပြောနဲ့… ဟွန်း…”

“ အလိုးခံရတာ ကောင်းတယ်နော်…”

“ သွား…. မသိဘူး… လာမမေးနဲ့ ဟင့်…”

ကျွန်တော်က သူ့နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုကို စုံကိုင်ပြီး ခပ်ညှစ်ညှစ်လေး ဆွဲရင်း ဆက်ဖိထိုးသွင်းလိုက်တာ၊နောက်ထပ် လီး နှစ်လက်မလောက် စောက်ပတ်ထဲ ထပ်ဝင်တယ်။

“ ဗျစ်…. ဘုဘု….ဗျစ်….”

လီးဝင်သွားသံ မတိုးမကျယ် ပေါ်ထွက်တယ်။

“ အား….အီး….အီး…. နာတယ်…နာတယ်….အ….အခုမှ တကယ်နာတာ ဦးစိုးရ… အားအား….”

လီးကြီးက တစ်ဝက်နီးပါး ဝင်ပြီး၊ သူ့စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲက အပျိုမှေးပါးကိုလည်း ထိုးမိထောက်မိသွားတာကြောင့် ကောင်မလေး ရှုံ့မဲ့ညည်းညူတယ်။

ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားတာကလည်း ပိုအားများလာတယ်။ အခု ငယ်ငယ်နုနု အပျိုုပေါက်မလေးရဲ့ အပျိုအမှေးပါးကို လီးနဲ့ ထိမိထောက်မိသွားတာကြောင့် စိတ်အရမ်းထလာတယ်..။ဒီအမှေးပါးကို ထိုးဖောက်ပြီး အပျိုရည်ဖျက် ပါကင်ဖွင့်ပစ်ချင်တဲ့ ဇောတွေ ဟုန်းခနဲကို ထထာလာတာပဲ..။ဒါကြောင့် လီးတစ်ဝက်လောက် ထိုးသွင်းလိုက်တဲ့ ဒဏ်ကြောင့် ကောင်မလေး နာနာကျင်ကျင် ဖြစ်ပြီး ရှုံ့မဲ့ညည်းတွားနေပေမယ့် မညှာတာနိုင်တော့ပဲ အားထည့်ပြီး ဆက်ဖိဆောင့် ဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်မိပါတယ်။ ရက်တော့ ရက်စက်ရာ ကျပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လိုးချင်တဲ့ ဇောကလည်းသိပ်ထန်နေတာကိုး..။

“ အောင်မလေး…လေး… သေပါပြီ ဦးစိုးရ…၊ နာလိုက်တာ… နာတယ်..နာတယ်…အား..မရဘူးထင်တယ်..ဦးစိုးရဲ့ ..ဆက်သွင်းလို့ မရဘူး..၊ အရမ်းနာနေတယ်… မလုပ်နဲ့ ဖယ်..ဖယ်… အားအား…”

ပန်းအိဖြူသည် ငြင်းဆန်နေပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ လီးကို ဆက်သွင်းနေပါတယ်။ အခုအနေအထားမှာလီးအဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြီး အပီလိုးပေးမှသာ ဖြစ်မယ်ဆိုတာ ကျွန်တော် သိတယ်။ ဒါမှကောင်မလေးလည်း အလိုးခံရတဲ့ ဖီလင်အပြည့်အဝရပြီး အရသာကောင်းကောင်း တွေ့မှာ..။ အလိုးခံရတာကို သဘောကျစွဲမက်ပြီး နောက်နောင်ကိုလည်း ထပ်လိုးဖို့ အခွင့်အလမ်းတွေ ရမှာ မဟုတ်လား..။

အခုမှ လီးပြန်ထုတ်လိုက်လို့ကတော့ ပန်းအိဖြူအနေနဲ့ အရသာ မခံစားရတော့ပဲ ၊ နာတာကိုပဲ သိပြီး အလိုးခံရမှာကို လန့်ဖြန့်ကြောက်ရံ့ွ သွားလိမ့်မယ်။ ဒါကြောင့် ဆက်ဖိထိုးသွင်းတာ..။ အပျိုအမှေးပါးစုတ်ပြတ် ပေါက်သွားပြီး အပေါ်က အပီခွထိုးထည့်တာဆိုတော့ ကောင်မလေး ရုန်းကန်နေပေမယ့် လီးကတော့ ဝင်ပါတယ်။ ရုန်းကန်နေတာကလည်း လီးပိုဝင်အောင် ထိုးသွင်းဖို့ ကူညီပေးနေသလို ဖြစ်နေတာကိုး..။

“ အား..အား…နာတယ်… သေပြီး ဦးစိုးရယ်…၊ သမီးကို အသေသတ်နေတာလား..နာလှချည့်ရဲ့…၊တော်ပါတော့..အားအား….ပြောလို့လည်း မရဘူး..၊ သွင်းနေတာပဲ..အား……အား……..”

“ ခဏပဲ နာမှာပါ ပန်းအိရာ…၊ ခဏလေးပါ..၊ ဟောကြည့်..လီးအကုန်ဝင်သွားပါပြီ… မကြာခင် ကောင်လာတော့မှာ..”

“ အိုး…. ဘာကောင်းမှာလဲ…၊ ဦးစိုး…အရမ်းထိုးတယ်ကွာ… သိပ်နာတာပဲ..၊ ကျွတ်..ကျွတ်….ဟင့်..ဟင့်..ဟင့်….”

ကျွန်တော်ကလည်း လီးတစ်ဝက်သာသာလောက်ဆွဲထုတ်လိုက်၊ အသာဆတ်ခနဲ ပြန်ဖိသွင်းလိုက် လုပ်ပေးတယ်..။ ပြီးတော့ သူ့ပါးလေးတစ်ဘက်ကို နှာခေါင်းမြှပ်ဝင်သွားအောင် ဖိနမ်းပြီး ပေးလိုက်တယ်..။

“ ဘယ်လိုလဲ… အလိုးခံရတာ ကောင်းလာပြီ မဟုတ်လား..”

“ ဟာ…မသိဘူး…၊ ဘွပ်…. အာ့…အ..အာ….ဟာ့…ဖြည်းဖြည်း…ဦးစိုးရယ်… အရမ်းကြီး မဖိပါနဲ့… ဟင့်….”

“ ဒါ ဖိတာမဟုတ်ဘူး…ပန်းအိရဲ့..၊ ဆောင့်လိုးတာ….”

“ သွား သွား…. ဦးကလဲ ပြောပြန်ပြီ….”

“ ဘွပ်….ဘွပ်….ဘွပ်……”

သုံးချက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်..။

“ အား….မားမား…. ဟင့်… နာတယ် ဦးစိုးရ..ဖြည်းဖြည်းလို့ ပြောနေတာ မရဘူး…၊ ဘွပ်…အိုး….ကြည့်ပါလား….”

“ ပန်းအိကို လိုးရတာ ကောင်းလွန်းလို့ပါကွာ…၊ ဆောင့်လိုးပါရစေနော်….”

“ အို…မသိဘူး….. ဘွပ်..ဘွပ်…. အိုး…ဟင့်….ဘွပ်……အင့်…”

“ ဆောင့်မယ်နော်…. ပန်းအိ…”

“ အိုး..ဟင့်….သဘောပဲ ..သဘောပဲ…..”

“ ဒါမှ … ပန်းအိ ကွ……..”

လိုးနေရင်းလည်း ကောင်မလေးနဲ့ စကားအချီအချ ပြောသေးတယ်။ ဒါက ပန်းအိဖြူ သိပ်ဖီလင်တက်ပြီး စွဲစွဲမက်မက် ဖြစ်အောင်လုပ်တာ..။

“ ဘွပ်…စွပ်…ပြွတ်….ဖုတ်…ဖတ်… ဘယ်လိုလဲ..ပန်းအိ စောက်ပတ်ထဲက နာသေးလား….”

“ ဟင့်အင်း…မနာတော့ဘူး…”

“ ကောင်းလား….”

“ အင်း………ကောင်းတယ်…”

“ ဦးရဲ့ လီးကြီးကို ပန်းအိ စောက်ပတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ရမလား ဟင်…”

“ အိုး……..ဦးစိုးနော်… တကယ်ပဲ….”

“ ထုတ်လိုက်ရမှာလား လို့… ပြောစမ်းပါအုန်း……”

“ ဘာလို့ ထုတ်ရမှာလဲ…လုပ်နေတာ ဆက်လုပ်ပေါ့….လို့….”

“ စောစောတုန်းကတော့ ပြန်ထုတ်လိုက်ပါ ဆို…….”

“ အဲဒီတုန်းက အရမ်းနာတာကိုး…. ပြန်ထုတ်လို့ ပြောမိတာပေါ့….”

“ အခုတော့ ကော……..”

“ ဟာကွာ… ဦးစိုးကလဲ ဘာတွေ လာမေးနေမှန်း မသိပါဘူး..၊ လုပ်မှာ လုပ်စမ်းပါ… ၊ ဟင့်ဟင့်….”

“ လိုးပေးနေတာ ခံလို့ကောင်းလာပြီ မဟုတ်လား….”

“ အင်း…ကောင်းတယ်… ဆောင့်စမ်းပါ…ဦးစိုးရ ..ကောင်းတယ်…၊ အ..အား..အား….တအား တအား.ဟုတ်ပြီ….ဆောင့် ဆောင့်…….”

အငမ်းမရ ပြောလာတယ်..။ အလိုးခံနေတဲ့ ချာတိတ်မက တအားဆောင့်လိုးခိုင်းလာနေတော့ ကျွန်တော်လည်း ချိုမထား၊ ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘူး..။ အားကုန် သုံးကာ ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်..။ပန်းအိဖြူကတော့ တကယ်ပဲ..။ အပီဆောင့်လိုးတာကို လုံးဝမဖြုံဘူး။ အားပါးတရကို ခံတာ..။ မိန်းမများနှာထလာရင် ဘယ်လောက်ကြမ်းကြမ်း ၊ ခံတယ်ဆိုတာ တကယ်ပါပဲလား…။

“ ဘွပ်….ဘုဘု…ဘွပ်…. အား..အိအိ…. ကောင်းလိုက်တာ..ဦးစိုး လိုးတာ သိပ်ကောင်းတာပဲ…၊ ဆောင့်…အား…အား…….သဘောရှိ စိတ်ကြိုက်လိုးနော်…အား…ကောင်းတယ်.. ဦးစိုးရာ..၊ သမီးစောက်ပတ်ထဲမှာအီစိမ့်သွားတာပဲ..၊ အဲဒီလို မျိုး ဆောင့်ပေးစမ်းပါ..”

ပန်းအိဖြူကလည်း အငမ်းမရ စကားတွေ တတွတ်တွတ် ပြောနေတယ်။ ဖင်ကော့ပင့် လှုပ်ခါပေးတာကလည်း အပီပဲ..။ ကျွန်တော်လည်း ဘယ်လိုလုပ်ထိန်းနိုင်တော့မှာလည်း..။ အပြတ်ကို လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်တာပေါ့..။ ကျွန်တော့် ဂွေးဥထဲက သုတ်ရည်တွေ ထွက်ချင်လွန်းလို့ ဆူဝေလာတာကို ကျွန်တော် ခံစားသိနေရတယ်။ သုတ်ရည်တွေ ထွက်ချင်လာပြီလေ..။ သုတ်လွှတ်ဖို့ နီးလာတာမို့ ကျွန်တော့် ဆောင့်လိုးချက်တွေကလည်း အားအပြတ်ကို ပိုပြင်းလာတယ်လေ။ တဘွပ်ဘွပ် လီးဝင်သံတွေသောသောညံနေတယ်။

နောက်ဆုံးတစ်ချက် ရှိသမျှ အားအကုန်ထည့်သုံးပြီး တအားကုန် ဆောင့်ချလိုက်တယ်။ ပန်းအိဖြူဆိုတာအိ ..ခနဲ ကို အသံထွက်ပြီး ကော့ပျံတက်သွားတာပဲ။ သူ့စောက်ပတ်ထဲက တအားဆောင့်ချလိုက်လို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ အဆုံးဝင်သွားတဲ့ ကျွန်တော့်လီးဟာလည်း ဆတ်ခနဲ လှုပ်တယ်။ ပြီးတော့ လီးထိပ်က သုတ်ရည်တွေဆိုတာ ပျစ်ခနဲ ပျစ်ခနဲကို ပန်းထွက်ကုန်တာပဲ။

ကျွန်တော်က လီးကို ချာတိတ်မရဲ့ စောက်ပတ်ထဲ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် ဖိကပ် ထိုးထည့်ထားတယ်။ ပန်းအိဖြူဟာလည်း တအီးအီး တအားအား အော်ဟစ်မြည်တမ်းရင်း တွန့်လိမ်ကော့ပျံလို့ နေတာပဲ။ ကောင်မလေး ဘယ်နှစ်ချီ ပြီးသွားမှန်းတောင် ကျွန်တော် မသိတော့ဘူး။ ငါးကြိမ်းထက်တော့ နည်းမှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားလိုက်တာကလည်း တင်းကြပ်လို့….။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။

လေးဆယ်ကျော် အချစ် (စ/ဆုံး)

လေးဆယ်ကျော် အချစ်  (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကျုပ်နံမည် စစ်အောင်။ အသက်က ၄၀ ကို တော်တော်ကြီး ကျော်ပြီ ဆိုပါတော့။ ကျုပ်အဖေက တပ်ကြပ်ကြီး။ အမေက သားဖွားဆရာမ။ ကျုပ်မှာ ညီမ ခြောက်ယောက် ရှိတယ်။ အငယ်ဆုံးညီမ မွေးတဲ့နှစ် အဖေတိုက်ပွဲကျတယ်။ နောက် သုံးနှစ်လောက်နေတော့ အမေဆုံးတယ်။ သည်တော့ကာ ကျုပ်က ညီမဒါဇင်ဝက်ကို အဖေလိုရော အမေလိုပါ စောင့်ရှောက်ခဲ့ရတယ်ပေါ့ဗျာ။ ဒင်းတို့ လင်တွေရတော့ သားပေါက်တာမှာလည်း အထီးဆိုလို တစ်ကောင်မှ မပါဘူး။ 

ရသမျှ လင်တွေကလည်း စစ်ဗိုလ်၊ သင်္ဘောသား  ၊ ဘူမိဗေဒအရာရှိ၊ ဆည်မြောင်း ဆောက်လုပ်ရေး အင်ဂျင်နီယာ၊ မိသားစုနဲ့ အတူနေရတဲ့သူက ခပ်ရှားရှား။ ဒီ မိန်းမ တစ်အုပ်ကို ကျုပ်ပဲ စောင့်ရှောက်ရတာပေါ့။ ကျုပ်က စီးပွားရေးတော့ အတော် ပြေလည်သဗျ။ ပြေလည်ဆို အဖေနဲ့ သေဖော်သေဖက် ရဲဘော်တွေက အခုချိန်မှာ လက်ညှိုးညွှန်ရာ ရေ ဖြစ်တဲ့ လူတန်းစား ဖြစ်နေပြီလေ။ ဒီပုဂ္ဂိုလ်တွေရဲ့ ဆောင်မကြည့်ရှုမှုတွေနဲ့ပဲ ကျုပ် ဘ၀ အဆင်ပြေခဲ့တယ်ပေါ့ဗျာ။ 

ဒါပေမယ့် ဘဝကို အောက်ခြေကနေ ရုန်းကန်လာရသူပီပီ ဘယ်ကိစ္စမှာမဆို စည်းကမ်းကိုတော့ ကျုပ် အမြဲအလေးထားတယ်။ ကျေးဇူးတရားကိုလည်း အထူး သိတတ်တယ်။ ကျုပ်တင် မဟုတ်ပါဘူး။ ကျုပ် အုပ်ထိန်းနေရတဲ့ ညီမနဲ့ တူမ တစ်အုပ်လုံးပဲ။ ကျုပ် အရိပ်မှာ နေပြီး ကျုပ်ချထားတဲ့ စည်းကမ်းတွေ မလိုက်နာလို့ကတော့ ဘာပြောကောင်းမလဲ။ ကမ္ဘာပေါ်မှာ ရှိရှိသမျှ အပြစ်ပေးနည်း ပေါင်းစုံ ကျုပ် သုံးတာပဲ။

ဒီမိသားစုကြီးကို တစ်သက်လုံး စောင့်ရှောက်လာရတဲ့ ကျုပ်၊ အိမ်ထောင်ရေးကိုတော့ အတော်လေး နောက်ကျမှ ထူထောင်နိုင်ခဲ့တယ်ဗျ။ ဘဝအမောတွေကြားမှာ အပူထပ်မရှာရဲလို့ ဆိုပါတော့ဗျာ။ ဒီလိုနဲ့နေလာရင်း ငွေလမင်း ဆိုတဲ့ ကလေးမနဲ့ ကျုပ် ဆုံဆည်းခဲ့တယ်။ ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ ပြောရရင် ကောင်မလေးက ကျုပ် တူမ အကြီးဆုံးရဲ့ သူငယ်ချင်း ဗျ။ ကျုပ်ထက် အသက် ထက်ဝက် ငယ်တယ်။ 

ဖူးစာ ဆိုတာကလည်း ပြောရ အခက်သားကိုးဗျ နော။ တစ်သက်လုံး အဘို့ အိပ်မက်ထဲတောင် ယောင်ရမ်းပြီး မတွေးခဲ့တဲ့ အချစ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်က ဒင်းကလေးနဲ့ကျမှ ဘယ့်နှယ် ဘယ့်နှယ် ပေါ်လာတယ် မသိပါဘူးဗျာ။ ကျုပ်မှာ သူကလေးကို တွေ့ပြီးကတည်းက စားမဝင် အိပ်မပျော် ဆိုတာလိုကို စွဲလမ်းမိတာ။ 

ကောင်မလေးက သွက်သွက်လက်လက်နဲ့ ခေတ်လူငယ်ပီပီ ပြင်တတ် ဆင်တတ်၊ ချစ်စရာလေးပေါ့။ စကားလေးကလည်း တီတီတာတာ။ အိုဗျာ ဝတ္ထုတွေ ဘာတွေထဲက စကားလုံးများ ငှားသုံးရရင် ဒင်းကလေးက ကျုပ်ဘဝအတွက် အမောပြေ အိုအေစစ်လေး ဆိုပါတော့။ ဒီလိုနဲ့ပဲ တိုတိုပြောရရင် သူနဲ့ကျုပ် ရည်းစား ဖြစ်တယ်ဗျာ။ ပြီးတော့ ညားကြလေသတည်းပေါ့။

လူပျိုကြီး အသက်ကြီးမှ ကိုယ့်အသက် ထက်ဝက်ငယ်တဲ့ မယားချောလေး ရထားတာ စိတ်ထဲမယ် ကြည်နူး မဆုံးဘူး။ ကျုပ်တစ်သက်လုံး ရှာဖွေ ထားသမျှ ဒင်းကလေး အတွက်ချည့်ပဲ။ ဒင်းကလေး အနေခက်မှာ စိုးလို့ တစ်သက်လုံး စောင့်ရှောက်လာတဲ့ ညီမတွေနဲ့ တူမတွေကိုတောင် တစ်အိုးတစ်အိမ်စီ ခွဲပေးလိုက်ပြီ။ လက်ထပ်ပြီးကတည်းက နှစ်ယောက်တည်းကမ္ဘာ ထူထောင်လာတယ်ပေါ့ဗျာ။ ညီမနဲ့ တူမတွေကို တင်းကြပ်ခဲ့သမျှ ဒင်းကလေးကျ ကျုပ် မလုပ်ရက်ဘူးဗျ။ 

သူလေးခမျာ အဖေအရွယ်နီးနီး လင်အိုကြီးကို ပေါင်းသင်းနေရရှာတာလေ။ ယောင်္ကျား ပဉ္စင်း၊ မိန်းမ ပုခက်တွင်း ဆိုတဲ့စကားလေး မိန့်ကြားသွားတဲ့ ပညာရှိများတော့ ကျုပ် ညတိုင်း ဦးချမိသဗျို့။ မယားလေးကိုလည်း ချစ်လွန်းလို့ ကမ်းကုန်အောင် အလိုလိုက်မိသေး။ အိမ်မှုကိစ္စ ဆိုလို့လည်း ဘာမှ မခိုင်းရက်ဘူး။ ထမင်းဟင်းလည်း မချက်ခိုင်းဘူး။ 

ကျုပ်အတွက်က သူလေး ကိုယ်ပေါ်က မွေးညင်းလေးတစ်ပင်တောင် လွှတ် အဘိုးတန်တာကလား။ လင်မယားရယ်လို့ ဖြစ်လာကတည်းက ခုချိန်ထိ သူ့ကိုယ်သူ လှအောင် ပြင်တဲ့အလုပ်ကလွဲရင် ဘာမှကို ပေးမလုပ်ဘူးဗျာ အေးရော။ အဲ ဒါပေမယ့် သူကလေး မပျင်းရအောင်တော့ အင်တာနက် ပေးသုံးတယ်။ မြန်မာပြည်မှာ ရှိရှိသမျှ တီဗွီ ချန်နယ်တွေ ကြည့်ချင်ရာကြည့်၊ အကုန် စီစဉ်ပေးထားတယ်။

ကျုပ် အလိုလိုက်ပေမယ့် မယားပေါက်စိလေးက မဆိုးဘူးဗျ။ ကျုပ်ကို ချစ်ကြောက်ရိုသေ ရှာပါတယ်။ ခေါ်ပုံကလေးကလည်း ဦး တဲ့။ အရင်ကတော့ ကျုပ်နားထဲ နည်းနည်း နင်တယ်ဗျ။ ဘယ့်နှယ်ဗျာ လင်ကို ဦး ဆိုတော့။ ခုတော့လည်း ဒါလေးကိုပဲ နားဝင်ချိုလှပါပြီလေ။ ကျုပ်မယားလေး လိမ္မာချက်က ညအိပ်ရာဝင် လင်ကို ဦးချတာတို့ ခြေဆုပ်လက်နယ် ပြုစုတာတို့ တစ်ရက်မှ မပျက်ဘူး။ အိမ်မှာ ဆင်ပေးထားတဲ့ အင်တာနက်လိုင်းကိုလည်း ဟို ဖေ့စဖုတ်တို့ ချက်တင် တို့လို အရည် တို့တိ၊ အဖတ်နည်းနည်း ကိစ္စတွေနဲ့ အချိန် မဖြုန်းဘူးဗျ။ 

စာဖတ်တာ။ သူလေးက စာဖတ်တော့ အတော် ဝါသနာ ထုံတယ်။ ပြီးတော့ သူဖတ်တဲ့စာတွေက အဆင့်လည်း မြင့်ပုံပဲဗျ။ စာရွက်နဲ့ ထုတ်ဝေထားတဲ့ဟာမျိုး မဟုတ်ဘူးတဲ့။ အင်တာနက်မှာ ဖတ်ရတဲ့ အီးဘုတ် ဆိုလား ဘာလားဗျာ။ ဒါလည်း ဘာဖြစ်လဲ။ ကျုပ်အိမ်က အင်တာနက်လိုင်းက ကောင်းလွန်းလို့ ယူကျု ဆိုတဲ့ဟာကိုတောင် ကြည်ကြည်လင်လင် မြင်ရတယ် ဆိုပဲ။ ကျုပ်အဘို့က သူလေး ကျေနပ်နေရင် ပြီးတာပဲလေ။ အဲ ကျေနပ်တယ် ဆိုလို့ ပြောရဦးမယ် ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ။ ဟိုကိစ္စမှာလည်း သူလေး ကျေနပ်အောင် ကျုပ် ကြိုးစားရသဗျ။ သက်လုံကောင်းအောင် ဒိုက် ထိုးတာတို့၊ ပစ္စည်းကိုလည်း ခန့်ခန့်ငြားငြား ဖြစ်အောင် ……… ဆေး သုံးတာတို့ ခွေးလှေးယားစေ့ ပြုတ်သောက်တာတို့ ဘာတို့ ပေါ့။

ဒီနေ့တော့ ကျုပ်လည်း အလုပ်အားနေတာနဲ့ ဂျာနယ်တစ်စောင် ကိုင်ပြီး ဟိုလှန်သည်လှန် လုပ်နေမိတယ်။ ကျုပ်မယား ပေါက်စိကွေးလေးက ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ လပ်တော့ပ် ကွန်ပြူတာတစ်လုံးနဲ့ ဘာတွေ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတယ် မသိပါဘူး။ ကျုပ် တစ်ချက်တစ်ချက် လှမ်းကြည့်နေတာတောင် ခမျာလေး မသိရှာဘူး။ နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ပြီး ကွန်ပြူတာကို ကြည့်နေတာ မျက်နှာလေးက ပန်းရောင်သမ်းလို့။ 

ကျုပ်လည်း စာဖတ်ရတာ ပျင်းလာပေမယ့် မယားအလှ ပိစိကွေးလေးကို အနှောက်ယှက် မပေးချင်တာနဲ့ သူလေးနား မသွားဖြစ်ဘူး။ ကလေးမကတော့ သူ့ကို တစိမ့်စိမ့် ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ လင်ကိုတောင် သတိမထားမိလောက်အောင် ကွန်ပြူတာထဲ အာရုံ မြုပ်နေလေရဲ့။ ခဏနေတော့ သူ့မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းရာကနေ နီရဲလာတယ်ဗျ။ မဲ့တဲ့တဲ့လေးလည်း ဖြစ်လာသလိုပဲ။ ကြည့်ရတာ ကိုရီးယားကားတွေ ဝယ်ကြည့်ပြန်ပြီ ထင်ပါရဲ့။ 

ကျုပ်မယားလေးက အငိုတော့ တကယ်သန်တာ။ ငိုတာမှ အလွမ်းအဆွေးပါတဲ့ ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ဖြစ်၊ စာ ဖြစ်ဖြစ် ဇာတ်ကောင်တွေ မငိုခင်သူက အရင် ငိုနေနှင့်ပြီ။ ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ ကျုပ်၊ မနေသာတော့ဘူး။ ဘယ့်နှယ်ဗျာ စိတ်အပန်းပြေစေချင်လို့ ဇာတ်လမ်းကြည့်တယ်၊ စာဖတ်တယ်။ အပန်းမပြေတဲ့အပြင် အလွမ်း ဝေနေရရင် ဘာ အကျိုးရှိမှာမို့လဲ။ တားရမယ်။ ဒါတော့ တားရမယ်။ မတော် ကျုပ်မယားလေး နှလုံး ထိခိုက်နေ ဘယ့်နှယ် လုပ်မတုန်း။

ဒီလို အတွေးနဲ့ သူ့နောက်နားကို အသာလေး ရောက်သွားတဲ့ ကျုပ်၊ မျက်လုံးထဲ မီး ပွင့် သွားရတယ် ဗျို့။ မယားပုစိလေးကြည့်နေတာ အပြာကားဗျာ။ အပြာကားတောင်မှ ကောင်မက တစ်ကောင်တည်း။ အကောင်က နှစ်ကောင်။ ပြီးတော့ကြည့်ဦး။ လှတပတ ငယ်ငယ်ချောချောလေးတွေလည်း မဟုတ်ဘူး။ နို့ဘတ်ပြဲနဲ့ ဗိုက်စူစူ မိန်းမကို နောက်ကနေ ဘူတားကြီး တစ်ကောင်က ပွေ့ပေးထားတယ်။ 

ခပ်ငယ်ငယ်ကောင်တစ်ကောင်က အဲ့မိန်းမကို လိုးနေတာ ပိုးစိုး ပက်စက်ဗျာ။ မိန်းမက အလိုးခံနေရင်း နောက်က ပွေ့ထားတဲ့ ဘဲကြီးကို မော့မော့ကြည့်တယ်။ မချိပြုံးလေး ပြုံးပြလိုက်သေး။ နောက်က ဘဲကြီးက မိန်းမ နို့ကြီးတွေကို ပွတ်လိုက်၊ ချေလိုက်၊ မျက်နှာကို ငုံ့နမ်းလိုက်၊ လိုးနေတဲ့ကောင်ကို ခေါင်း တဆတ်ဆတ် ငြိမ့်ပြလိုက်နဲ့ ဟုတ်နေရော။ ဒါကို ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ ကျုပ်မယား ငွေလမင်းလေးက ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကိုတော့ လိမ်ကျစ် ထားပါရဲ့။ လက်တစ်ဘက်က ပေါင်ကြားမှာ။ သုံးယောက်တွဲ အပြာကားကြည့်ပြီး ဖီးလ် ထိုင် တက်နေတာများ လင်တစ်ယောက်လုံး နောက်တည့်တည့် လာရပ်နေတာတောင် မသိဘူး။ အံ့ရော ဗျို့။

ကျုပ် မျက်စိထဲ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်း ဖြစ်သွားပေမယ့် အိမ်ထောင်သည် မိန်းကလေး တစ်ယောက် အနေနဲ့ ဒါတွေကြည့်ပြီး ပညာယူတာ ဖြစ်မှာပေါ့လေလို့ တွေးလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ ပညာယူပုံက လွန်သလားလို့။ ဘယ့်နှယ်ဗျာ တစ်ယောက် တစ်ယောက်ချင်းလိုး တော်ရောပေါ့။ ခု ဟာက.. ဟွန်း။ ကျုပ် နှာမှုတ်သံ နည်းနည်း ကျယ်သွားတယ်ဗျ။ မယားလေး လှည့်ကြည့်တယ်။ သူခိုးလူမိတဲ့ ရုပ်လေးနဲ့။ ကျုပ်လည်း သူ့ဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး..

“တော်တော် တတ်နေတယ်ပေါ့လေ.. မီး နော်..”

“ဟီးး.. တစ်ခါတစ်လေပါ ဦးရ.. ခစ်ခစ်..”

“အွန်း ဘာ.. ဦး နားလည်ပါတယ်.. ဒါပေမယ့် မီးလေးရယ်.. နည်းနည်းပါးပါး သက်တောင့်သက်သာရှိတာလေး ကြည့်ပေါ့ ကွ.. ခု မီး ဟာက နှစ်လင် တစ်မယား ဖြစ်နေပြီ..”

“အာ.. ဦးကလည်း ဘယ့်နှယ် နှစ်လင် တစ်မယားရမှာလဲ.. လင်မယားနှစ်ယောက်နဲ့ ဟို ခပ်ငယ်ငယ်လူက လက်ဆောင် ဦးရ..”

“ဟမ်.. ဘာ ဘာ..”

“ဟီးး.. လာ မီးရှင်းပြမယ်.. ဒီမှာကြည့်..”

ကျုပ်လည်း ဘာပါလိမ့် ဆိုပြီး မယားလေးနား ဝင်ထိုင် ကြည့်လိုက်တယ်။ အဲ့မှာ ကလေးမက စိတ်ပါလက်ပါ ရှင်းပြတော့တာပဲ။ ကျုပ်အဖြစ်က တစ်သက်နဲ့ တစ်ကိုယ် မကြားဖူးတာတွေ ကြားရတော့ အံ့သြတာက တစ်ဝက်။ ဒင်းကလေးကို သောက်မြင်ကတ်မိတာက တစ်ဝက်ပေါ့ဗျာ။ ဘယ့်နှယ် ရှင်းပြနေပုံကိုလည်း ကြည့်ဦး။ နှာခေါင်းမီး တဟုန်းဟုန်းနဲ့။ သူပါ အဲ့လို လက်ဆောင် လိုချင်နေတဲ့ ရုပ်ကလေး။

“ဒီ ဦးလေးကြီးနဲ့ အန်တီကြီးက လင်မယား.. ဦးလေးကြီးက သူ့မိန်းမကို ဗလင်တိုင်း လက်ဆောင် ပေးနေတာ.. ဟဲဟဲ..”

“ဘယ်လို.. ဘယ်လို..”

“ဒီလို ဦးရ.. အခုခေတ် အိမ်ထောင်သက် ရင့်လာတဲ့ လင်မယား စုံတွဲတွေမှာ အဲ့ဒါ ခေတ်စားလာတယ်.. ကိုယ့်မိန်းမကို တခြားလူနဲ့ လိင် သာယာမှု ပေးတာပေါ့ ဦးရာ.. ခုလို ချစ်သူများနေ့ အခါသမယမှာ ဒါ အလှပဆုံး လက်ဆောင်ပေါ့..”

“ငင်..”

“တကယ် ဦးရဲ့.. အိမ်ထောင့် တာဝန်တွေ.. လင်ယောင်္ကျား သားသမီး တာဝန်တွေနဲ့ ပင်ပန်း နေတဲ့ ကိုယ့်မိန်းမကို ပေးတဲ့ ချစ် လက်ဆောင်..”

“ကြံကြံဖန်ဖန် မီးရယ်..”

“ခစ်ခစ်.. ဦး သဘောပေါက်အောင် မီး သေချာရှင်းပြမယ်.. ဒီလို ကိစ္စမျိုးကို အင်္ဂလိပ်လို ကပ်ကိုး လို့ ခေါ်တယ်..”

“ကပ် ကိုး..”

“တခြားလူနဲ့ လိင် ဆက်ဆံပြီး ကိုယ့်မိန်းမ သာယာနေတာကို ကိုယ်တိုင် အနားကနေ ထိုင်စောင့်ကြည့်ပေးတာလေ.. ဦး အဲ့မှာ ကြည့်.. ခဏနေ ဟိုလူ လိုး ပြီးရင် ဦးလေးကြီး သူ့မိန်းမကို လိုးလိမ့်မယ် သိလား..”

“ဘယ်လို.. ဘယ်လို.. ဟိုလူ လိုးပြီးတာကြီးကို သူက လိုးမယ် ဟုတ်လား..”

“အင်း လို့..”

“မီး ပြောတော့ သူက အဲ့မိန်းမ ယောင်္ကျားဆို.. ဘယ့်နှယ် ကိုယ့်မိန်းမ သူများ ပေးလိုးတဲ့အပြင် သူများ လိုးပြီးမှ ကိုယ်က လိုးဦးမယ်.. ဟုတ်လား..”

“ခစ်ခစ်.. သူတို့က အာ့ကို ဖီးလ် ယူတာလေ ဦးရ..”

“သောက်ကျိုးနည်း ကွာ..”

“အယ်.. ဘယ်က သောက်ကျိုး နည်းရမလဲ ဦးကလည်း.. သေချာလေ့လာကြည့်ရင် ဒီကိစ္စမှာ ကောင်းကျိုးတွေ အများကြီး..”

“ဟမ်..”

“ဦးပဲ စဉ်းစားကြည့်လေ.. ကိုယ့်မိန်းမကို ကိုယ့်ရှေ့တင် တခြားယောင်္ကျားက လိုးနေတာ ထိုင်ကြည့်ဘို့ ဆိုတာ တော်ရုံ သဘောထားနဲ့ ရမလား ကဲ..”

“အွမ်..”

“ယောင်္ကျား အများစုက ကိုယ်သာ တခြားမှာ သာယာမှု ရှာချင်ကြတာလေ.. ကိုယ့်မိန်းမကျ သူများ စေ့စေ့ကြည့်တာတောင် မကြိုက်ကြဘူး မဟုတ်လား ဦးရ.. ဒီလို ဝါသနာပါတဲ့သူတွေက အာ့လို မဟုတ်ကြဘူး.. သူတို့က ကိုယ့်မိန်းမသာယာဘို့ကို အဓိက ထားကြတာ.. သူတို့မိန်းမတွေ ကောင်းနေတာ တွေ့မှ သူတို့ပါ စိတ်ပါလာတာ တဲ့..”

“အော..”

“ပြီးတော့ အဲ့လို ဖန်တက်စီ ရှိတဲ့ လင်မယား အတွဲတွေက သာမန်စုံတွဲတွေထက် အချင်းချင်း အချစ်ပိုကြတယ်တဲ့..”

“အောင်းး မယ်..”

“အော်.. ဦးကလည်း.. စဉ်းစားကြည့်လေ.. ကိုယ့်မိန်းမကို ခုလို ခွင့်ပြုနိုင်တယ် ဆိုကတည်းက ဒီယောင်္ကျားက သူ့မိန်းမကိုရော သူ့ကိုယ်သူရော အကြွင်းမဲ့ ယုံကြည်လို့ပေါ့.. ပြီးတော့ မိန်းမဘက်ကနေ တွေးကြည့်.. ကိုယ့်အပေါ် ဒီလောက်ထိ လိုက်လျောနိုင်တဲ့ ယောင်္ကျားကို ကိုယ့်အသက်ထက်တောင် ပိုချစ်ဦးမယ်.. မဟုတ်ဘူးလား ကဲ..”

“ဟွန်းးး..”

“လာ လိုးပေးမယ့်သူကိုလည်း စိတ်ကြိုက် စီစစ်ရတာ.. စိတ်ဓာတ်ရော အောက်ကဟာရော လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ရော.. အားလုံး စံချိန်မှီမှ.. ခစ်ခစ်ခစ်..”

“ကြံကြံဖန်ဖန် ကွာ..”

“ဟုတ်တယ်လေ ဦးရ.. ကိုယ်တွေ လင်မယားကြား ဇယား မရှုပ်မယ့်လူ.. သူ့ဘက် ကိုယ့်ဘက် အပြန်အလှန် သိက္ခာ စောင့်ထိန်းပေးမယ့်လူ.. ဒါတွေက စိတ်ဓာတ် အရည်ချင်း.. နောက်ပြီး ရောဂါ ဘာညာလည်း ကင်းရမယ်.. အောက်ကဟာနဲ့ လုပ်ရည်ကိုင်ရည် ဆိုတာက.. ဒါတော့ ဦး ပေါက်ပါတယ်.. ဟဲဟဲ..”

ပေါက်လိုက်သမှ သောက်သောက်ကို လဲရောပဲ။ ကွန်ပြူတာမှာ မြင်နေရတဲ့ ပြကွက်ကလည်း တကယ်ကို သူပြောသလိုပဲဗျ။ မိန်းမ လုပ်သူက သူများနဲ့ အလိုးသာ ခံနေတာ သူ့လင်ကို တချိန်လုံး ကြည့်နေတယ်။ ကြည်နူးနေတဲ့ မျက်နှာ၊ လင်ကို အားနာပါးနာနဲ့ ကျေးဇူးတင်နေတဲ့ မျက်နှာ၊ နောက်ပြီး အောက်က ခံ ကောင်းနေတဲ့ မျက်နှာကြီးနဲ့ပေါ့ဗျာ။ လင်ဖြစ်သူကလည်း မယားကို ငုံ့ နမ်းနေလိုက်တာ ကြင်နာတဲ့ အပြုံး၊ ကောင်းရဲ့လား မိန်းမ ဆိုတဲ့ အကြည့်၊ သူ့ကိုယ်သူ ဂုဏ်ယူနေတဲ့ အပြုံးတွေနဲ့။ အံ့ရော ဗျို့..။

ကြုံစဘူး မြင်ဖူးမှ ယုံစဖွယ် ဆိုတာ ဒါမျိုးဗျ နော။ ကျုပ်လည်း စိတ်ထဲ ကလိကလိ ဖြစ်လာတာနဲ့ သူ့အနားက ဝုန်းဆို ထ ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ခွေနေလိုက်တယ်။ လင် စိတ်ဆိုးပြီမှန်း သိသိကြီးနဲ့ ဒင်းလေးက ထ လိုက်မလာဘူးလေ။ ကျုပ်မှာတော့ သူပြောပြတဲ့ ကပ် ကိုး ဆိုလား တစ်ဆယ်ဆိုလား၊ နားထဲမယ် ဒါပဲ ကြားနေသဗျ။ နောက်ပြီး တွေးမိတာက ဒါကြီးက ခုခေတ်ရဲ့ အချစ်သက်သေများလား။ ဟုတ်များ ဟုတ်နေခဲ့ရင်တော့ သောက် ဂွ ပဲ။ 

ကျုပ်က ဒင်းလေးကို သူများနဲ့ ပေးလိုးဘို့ မပြောနဲ့ လမ်းသွားလို့ အကြည့်ခံရရင်တောင် ကြည့်တဲ့ကောင်ကို ဆွဲ ထိုးချင်တာ။ ဒါပေမယ့် အစောက သူရှင်းပြပုံကို ပြန်တွေးတော့လည်း ဒါက ကိုယ့်လင်မယား အချင်းချင်း အပြန်လှန် ယုံကြည်မှုနဲ့ အချစ်ကို ဖော်ပြနည်း တစ်မျိုး ဖြစ်နေပြန်ရော။ ခေါင်းရှုပ်တယ်ဗျာ။ ကုတင်ပေါ် လှဲပြီး မျက်စိမှိတ်ကာမှ အာရုံထဲ အဲ့ပုံတွေက တရိပ်ရိပ်။ ကျုပ် စိတ်ကူး ကြည့်တယ်။ 

ကျုပ်က ဟိုကားထဲက ဘူတားကြီးလို မယားပိစိလေးကို ဖက်ထားပေး။ အောက်က ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ငနဲတစ်ယောက်က ကျုပ်မယားလေးကို လိုး။ ကျုပ်မယား ပေါက်စိညောင့်တောင့်လေးက ကျုပ်ကို အချစ်မိုးတွေ စွေ နေတဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့၊ ကျေးဇူးတင်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်။ ဖြစ်နိုင်ချေတော့ ရှိတယ်ဗျ။ ကျုပ်သာ အာ့လောက် လိုက်လျောရင် သူလေး ကျုပ်ကို ခုထက် ပိုချစ်မှာ။ ဆိုင်မဆိုင်တော့ မသိဘူးဗျာ။ အာ့လို စိတ်ကူးကြည့်ရုံနဲ့ ကျုပ် လီးက အဟုတ် တောင်လာတာဗျိုး။

ဒါနဲ့ပဲ အခန်းပြင် ပြန်ထွက်ပြီး မယ်မင်းကြီးမနား ကပ်ရတော့တာပဲ။ လောလောဆယ်တော့ ကပ်ကိုးတာ မကိုးတာ အသာထား၊ ကျုပ် သူလေးကို ကပ် လိုးချင်နေပြီကိုး။ အပြင်ရောက်တော့ ဆရာမပေါက်စ အလုပ်ပြောင်းသွားပြီ။ သူ ကြည့်နေတဲ့ အပြာကားလည်း ပြီးပြီထင်ပါ့။ တောင်ကလစ် မြောက်ကလစ်နဲ့ ဘာတွေ နှိပ်နေတယ် မသိပါဘူး။ ကျုပ် အနားရောက်တော့ ဖွက်ချပစ်တယ်လေ။ ဘယ်ရမလဲ ကျုပ်လည်း စစ်တော့တာပေါ့။ အဲ့တော့မှ သူ အစောက ကြည့်နေတာကို ထုတ်ပြတယ်။ လားလား.. နည်းတဲ့ ဒုတ်တွေလား။ 

ကျုပ် ဒေါသ တအားကြီး ထွက်သွားတယ်။ ကိုယ့်လင်ကြီး ငုတ်တုတ်ထားပြီး သူများ လီးတွေ ထိုင်ကြည့်နေရတယ်လို့။ ဒီကောင်မလေးတော့ လွန်ပြီဗျ။ အစောကကားကြောင့် စိတ် ထ လာတယ်ပဲထား။ ကျုပ်ရှိနေတာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်ပါတော့လား။ ခုတော့ကြည့်ဦး။ မိန်းကလေးတန်မဲ့ မစားရအညှော်ခံ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်တာများ လီးကိုမှ အရောင်စုံ၊ ဆိုဒ်စုံ။ ဒါ ဆုံးမမှ ဖြစ်တော့မယ်။ ကျုပ် အကြောင်း သိအောင် နည်းနည်းတော့ လုပ်ထားမှ ဖြစ်တော့မယ်။ ချစ်တော့ချစ်တယ် အလိုမလိုက်နိုင်ဘူး။ ကျုပ် ညီမတွေနဲ့ တူမတွေကို အပြစ်ပေးရင် သုံးနေကျ ဝမ်းခေါင်းသံကြီးနဲ့ အော်ပစ်လိုက်တယ်။ ကလေးမ တွန့်သွားလိုက်တာ ဆတ်ကနဲပဲ။

“ငွေ လ မင်းးးးး…..”

“အီ..”

“ထ စမ်း.. ထ အခု..”

“ဦး.. ဟို.. ဟိုလေ..”

“ဟိုလေ ဒီလေ မလုပ်နဲ့ ထ ဆို ထ..”

“အဟင့်..”

“လာ စမ်း..”

“အောင်မလေး တော့်..”

ကုပ်ကနေ ကိုင်ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်ချလာခဲ့လိုက်တယ်။ တွေ့မယ်.. ဒီလောက်တောင် ယားနေတဲ့ မိန်းမ။ မထနိုင်အောင် လုပ်ပစ်ဦးမယ်။ ကျုပ် တကယ် ဒေါကန်လာတာနော်။ ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်လေးကို ဆောင့်ဆွဲဖြဲ ပစ်လိုက်တယ်။ ကျန်းးး ဘရာစီယာပါပေမယ့် အောက်က ဘောင်းဘီ ဝတ်မထားဘူး။ သောက်ကမြင်းမလေး အစောက ဟာတွေကြည့်ပြီး ထိုင် ပွတ်နေတာပဲ ဖြစ်ရမယ်။ တွေ့ကြသေးတာပေါ့။ ဘရာစီယာကိုလည်း ဆောင့်ဆွဲ ချွတ်ပစ်လိုက်တာ ဂျိတ်ပါ ပြုတ်ထွက် သွားရော။ အမှန် ပြောရရင် အိမ်ထောင်သက် သုံးလနီးပါးမှာ ဒင်းကလေးကိုယ်လုံးကို ခုလို နေ့ခင်းကြောင်တောင် မြင်ဖူးတာ ဒါ ပထဆုံးဗျ။ 

ကျုပ်က အသက်ကြီးမှ မိန်းမ ငယ်ငယ်လေး ယူထားတော့ ဏှာထန်လွန်းတဲ့ အဘိုးကြီး ဆိုပြီး သူလေး ငြိုငြင်မလား တွေးပူမိတာ။ လေးငါးရက်နေမှ တစ်ခါလောက် လိုးတယ်။ ဒါလည်း ညအိပ်ခါနီးမှဗျာ။ အကုန်လုံးလည်း ချွတ်မခိုင်းဘူး။ ခုတော့ ဒေါကန်ကန်နဲ့ နေ့ခင်းကြောင်တောင် ထင်ရာလုပ်ပစ်မိတာ မှန်သွားတယ် ပြောရမယ်။ လှလိုက်တဲ့ အသားအရေလေးဗျာ။ တကယ့် ငွေလမင်းလေးပါပဲ။ သိမ်းကျုံး ညှစ်ပလစ်ပြီး အာမွတွေ တကိုယ်လုံး ပေးပစ် လိုက်ချင်တယ်။ ဒါမယ့် မလုပ်သေးဘူး။ စိတ်ခိုင်ခိုင်ထားပြီး ဒင်းကလေးကို ပညာပေးရမယ်။

“ဦး.. မီး နောက် မလုပ်တော့ဘူးလို့.. နော်လို့ ဦးချစ်.. အီးဟီး.. နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး ဆို..”

“လာ.. လာ.. ဘာ ခုမှ ငို မပြနဲ့..”

“တစ်ခါတည်းပါ ဦးရဲ့.. တစ်ကယ် တစ်ခါတည်းပါ.. အီးဟီး..”

“လာစမ်းပါ.. လာစမ်းပါ.. အာ့လို အော်နေ ရုန်းနေ ပိုကြာတယ်.. လာ ခဲ့..”

စွေ့ကနဲ ကောက်ဖက်ပြီး ခါးဆောင်တင် ကိုင်ဆွဲ လာလိုက်တယ်။ ကလေးမ နို့တွဲလောင်း ဖင်တုံးလုံး၊ ခြေကားယား လက်ကားနဲ့ တအီးအီး အော်ငိုနေလိုက်တာ အူယားစရာလေး။ အိပ်ခန်းပြတင်းနား မ လာခဲ့ပြီ။ ကျုပ်အိပ်ခန်း ပြတင်းပေါက်တွေက တစ်ပေခွဲ လေးချပ်တွဲပေါက် ဆိုတော့ အလျား ခြောက်ပေပေါ့။ စတီး တိုင်တွေ ကာထားတယ်။ မှန်ချပ်တွေက အပြင်ကနေ အတွင်းကို မမြင်ရဘူး။ 

ပြတင်း အောက်မှာ အထူ တစ်ပေလောက်ရှိမယ့် ကျွန်းဘီဒို ပုလေးရှိတယ်။ သူ့ကို အဲ့ပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ အတော်ပဲဗျ။ ဒင်းကလေး အဖုတ်နဲ့ ကျုပ် လီး ကွက်ကို တိ ရော။ ကျုပ်လက်ထဲ အစောက ဆောင့်ဆွဲလိုက်တဲ့ ဘရာစီယာကို ကိုင်လျက်လေ။ ဘာရမလဲ။ အဲ့ ဘရာစီယာနဲ့ လက်နှစ်ချောင်း ပူးချည်ပြီး တစ်ခါတည်း အပေါ်တည့်တည့်က စတီးတန်းမှာ အသေ တုပ် ပစ်လိုက်တယ်။ ကလေးမ အငို တိတ်ပြီး မျက်လုံး ပြူးလေးနဲ့ ကျုပ်ကို ကြည့်တယ်ဗျ။ 

ကျုပ်လည်း ဒင်းလေးကို တန်းလန်း ထားခဲ့ပြီး စတိုခန်းထဲက ပစ္စည်းတစ်ချို့ သွားယူလိုက်တယ်။ ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး။ မသုံးတာကြာတဲ့ ကြိမ်လုံးအစည်းလိုက်ရယ်၊ ကြိုးက နှစ်ချောင်း။ ဟိုသူငယ်မတွေ သောက်ချိုးမပြေရင် အိမ်တိုင်မှာ ကြိုးတုပ်ပြီး ဖင်လှန် ရိုက်ခဲ့တာလေ။ ညီမတွေ တူမတွေကို ဒီလို ထိန်းခဲ့ပြီး မယားလေးကျမှ မနိုင်ဘူး ဆိုရင် ကျုပ် ရာဇဝင် ရိုင်းသွားတော့မပေါ့။ ကျုပ်မယား အလိမ္မာလေးက မျက်လုံးလေး ကလယ်ကလယ်နဲ့..

“ဦး ချစ်.. ဟင့်..”

“တိတ်စမ်း..”

“နောက် လုပ်တော့ ပါ ဘူး ဆို..”

ပြောနေပုံက ကျုပ်ကို ပို ကလိနေသလိုပဲ။ ဘေးနား ဆက်တီ ခုံပေါ်က နောက်မှီခုအုံးလေး လှမ်းယူပြီး ဒင်း ကျောနောက် ခံပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ် ရှေ့တည့်တည့်က ပညာပြရင် နောက်မှာ စတီးတိုင်တွေနဲ့ ဆိုတော့ ကလေးမလေး အရမ်း နာသွားမှာ စိုးလို့ပါ။ နောက်က ခုပေးလိုက်တော့ ဖင်နှစ်တုံးက ခုံပေါ် တဝက်လောက်ပဲ တင်နေတော့တယ်။ ပို ကောင်းသွားတာပေါ့။ ဒူးနှစ်ဘက် ဆွဲထောင်ကားပြီး နောက်က စတီးတိုင်နဲ့ ချည်လိုက်တယ်။ အင်္ဂလိပ် စာလုံး M ပုံစံလို ဖြစ်သွားတဲ့ ပေါင်ကားကားလေး အလယ်တည့်တည့်မှာ လှလိုက်တဲ့ အဖုတ်လေးဗျာ။ ကျုပ်တစ်ယောက်တည်း ပိုင်တဲ့ အဖုတ်လေး။ 

ကမ္ဘာပေါ်မှာ အလှဆုံး ဆိုတဲ့ သစ်ခွ တစ်ပွင့် ကျုပ် အိပ်ခန်း ပြတင်းမှာ လာ ပွင့်နေတာပဲ။ နီရဲပြီး ပြဲကားနေတဲ့ အဖုတ်လေးက ပြေး စုပ်ချင်စရာ။ အမွေးတစ်ပင်မှ မရှိတဲ့ တောင်ပူစာလေးနဲ့ အတွင်းသားတွေဆိုတာ စိုရွှဲ အိစက်နေရော။ ကလေးမ နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ထားတယ်ဗျ။ အငိုလည်း တိတ်သွားပြီ။ စိတ်တွေ တအားလှုပ်ရှားနေပုံပဲ။ ကျုပ် လုပ်သမျှ မျက်လုံး အပြူးသားလေးနဲ့ လိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကြိမ်လုံး အစည်း ဖြေလိုက်တယ်။ အတုတ်ဆုံး သုံးချောင်း ဆွဲထုတ်ပြီး..

“ဘယ် ဆိုဒ် ကြိုက်လဲ.. ရွေး..”

“ဦး.. မီးကို ရိုက်မို့လား ဟင်..”

“………”

“ဟင်လို့ ဦးချစ်.. ရိုက်မို့လား ဆိုနေ.. ဟင့်..”

“ဘာ ဦးချစ် လဲ.. ရွေး ကြိမ်လုံး..”

“အီးးဟီးး.. ဖေဖေနဲ့ တိုင်ပြောမယ်..”

“တိုင်ပေါ့.. သူတိုင် ကိုယ်တိုင် တိုင်ရအောင်.. တိုင်လိုက်..”

ကျုပ် များ ဒင်းကလေးက လာခြောက်နေသေးတယ်။ သူ့အဖေက ကျုပ်ထက် (၇)နှစ်လား ကြီးတာ။ ကျုပ်ဖြင့် ဘယ်လိုခေါ်ရမှန်း မသိလို့ စကားတောင် စေ့စေ့ မပြောဖြစ်ဘူး။ သူ့သမီးလေးကို ခုလို လုပ်နေတာ သိရင်တော့ ဘယ့်နှယ် နေမလဲပေါ့လေ။ သိပ်တော့ ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ သူတို့ ပိုင်တော့တာမှ မဟုတ်တာ။ သူတို့သမီးလေးကို ကျုပ် ဘယ်လောက်ထိ ရွှေလို ဥ ထားလဲ သူတို့ သိနေကြတာပဲ။ ပြီးတော့ ခုကိစ္စ ကျုပ် အလွန် မဟုတ်ဘူး။ အော်ရင်း ငေါက်ရင်းနဲ့ သူငယ်မလေး ရွေးလိုက်ပြီ အတုတ်ဆုံး ကြိမ်လုံး။ ရွေးထားနှင့်ပေါ့ ပြီးမှ (..) လက်မ ကြိမ်လုံးနဲ့ တွေ့မယ်။ တကယ်ဗျ။ အော်နေ ငေါက်နေရင်း ကြားကကို ကျုပ် မဟာကြိမ်ကြီးက အတော် ကြီးကို မာတောင်နေပြီကော။

အရင်ဦးဆုံး နီရဲပြဲကားနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို ကြိမ်လုံးနဲ့ တယောထိုးသလို ဖွဖွ ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်မယားလေး တွန့်လိန် ကော့ပျံ နေရော။ လက်တွေကလည်း မြှောက်လျက်ကြီး အချုပ်ခံထားရတော့ အဖုတ်လေး ကော့လိုက်၊ ခါးလေး လိန်လိုက်၊ နို့နှစ်လုံးကလည်း ဝင်းထိန်နေတာပဲ။ ကျုပ် တယောချက်တွေ မြန်လာတော့ ငိုမဲ့မဲ့ ညည်းသံလေးနဲ့ပြောတယ်။

“ဟင့်.. ဦးချစ်.. တော်ပါတော့.. မီး မနေတတ်လို့ပါ..”

“ဘယ်လို မနေတတ်တာတုန်းး..”

“ဟင့်.. ယားလို့ ဦးချစ်.. တော်ပါတော့..”

“ယားတယ် ဟုတ်လား.. ခုမှ ယားတာလား.. ဟမ်..”

“ရှီးး.. ဦး.. ဦးချစ်.. ရိုက်ရင်လည်း ရိုက်.. အာ့လို မနှိပ်စက်ပါနဲ့.. မီး နေတတ်ဘူးလို့ဆိုနေ..”

“ရိုက်ရမှာလား.. အင့်.. ရိုက်ပြီ.. ဒီလိုလား..”

“အင့်.. ရှီးးးးးးးးး… ဟင့်.. ရိုက်ပါ.. မီးကို ထပ်ရိုက်ပေးပါ ဦးရဲ့..”

အဖုတ်ပြဲပြဲ နီတာရဲလေးကို ကြိမ်ဖျားနဲ့ ခပ်ဆဆလေး ပုတ်ပေးလိုက်တာလေ။ ကလေးမ ထွန့်ထွန့်ကို လူးနေရော။ ကြိမ်လုံးမှာလည်း အရည်ကြည်လေးတွေ အမျှင်တန်းပြီး။ ကြည့် ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ပုတ်တယ်ဆိုရုံလေး ရိုက်ပေးလိုက်၊ တယော ခပ်သွက်သွက် ထိုးပေးလိုက်နဲ့ ကလေးမ ဆတ်ဆတ် ခါနေအောင် လုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကြိုးတုပ် ထားတဲ့ကြားက တွန့်လိမ်လူးနေတာ ကြည့်ကောင်းတယ်ဗျာ အရမ်းပဲ။ 

ကျုပ် အသည်းတွေ ယားလာတယ်။ စိတ်ထဲ မယိုးမရွ ဖြစ်လာလို့ ပွတ်နေတာ ရပ်ပြီး ဖြဲထားတဲ့ အဖုတ်အောက်ခြေ ပေါင်ရင်းလေးကို ရွှမ်းကနဲ တစ်ချက် ရိုက်ချပစ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံ သားရေကြိုးနေရာ တည့်တည့်ပေါ့။ တစ်ထွက်နေတဲ့ ဖင်လုံး အောက်ခြေလေးနှစ်ဘက်မှာ အရှိုးရာလေး ရဲသွားပါရော။ လက်ဆကို ချိန်ရသေးသဗျ။ ရိုက်လည်း ရိုက်ချင်၊ ဒင်းကလေး သိပ်ကြီး နာသွားမှာလည်း စိုးရသေးသကိုး။

“အားးး… အီးးဟီးး.. ဘာလို့ တကယ်ကြီး ရိုက်တာလဲ လို့.. အီးဟီး..”

“ရိုက် ဆို.. အင့်..” (၂ ချက်မြောက်)

“အားးး.. အဲ့လို ရိုက်ခိုင်းတာ ဟုတ်ဘူး.. မီး နာတယ် ဦးရဲ့.. တကယ်နာလို့ပါ.. အီးးးဟီးးး”

“မှတ် ပ လား..”

“အီးးဟီးး..”

“မေးနေတာ မဖြေဘူးပေါ့ ဟုတ်လား.. အင့်..” (၃ ချက်မြောက်)

“အားးး.. နာတယ်.. ရှီးး.. အင့် အဟင့်..”

“……..”

“အင်းးး.. ကျွတ်ကျွတ်.. အီးး.. အင်းး..”

“အင့်..” (၄ ချက် မြောက်)

“အားးး.. အီးဟီး.. ဦးချစ်.. မရိုက်ပါနဲ့တော့.. အီးဟီး.. မီး တကယ် နာလို့ပါ..”

ကျုပ်လက်တွေ ထိန်းမရတော့ဘူး။ လက်ထဲက ကြိမ်လုံးလည်း အဖုတ်ပြဲကို ပွတ်ဆွဲလိုက်၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ကြိမ်ဖျားနဲ့ ကလိလိုက်၊ တစ်ထွက်နေတဲ့ ဖင်တုံး အောက်ခြေလေးကို ရွှပ်ကနဲ ရိုက်လိုက်နဲ့။ စိတ်ရှိလက်ရှိကို လုပ်နေပစ်လိုက်တယ်။ ကလေးမလည်း ကောင်းလို့အော်တာရော၊ နာလို့ ငိုတာရော အသံကို စုံ နေပြီ။ လင်ကြီး ငုတ်တုတ်ထားပြီး အဖုတ်ဟောင်းလောင်းနဲ့ သူများလီးတွေ ထိုင်ကြည့်တဲ့အကျိုး။ မှတ်ကရောပဲ။

“ရှီးးး… ဦးး.. ဦးရေ.. မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့.. မီး တောင်းပန်ပါတယ် ဦးရဲ့..”

“……..”

“အီးဟီးး.. မီး ရှူးထွက်ကျတော့မယ် လို့.. ဦး..”

“အောင့်ထား.. ထွက်ကျရဲ ကျကြည့်.. စောက်ဖုတ် စူပါဂလူးနဲ့ ကပ်ပစ်မယ်..”

“အမလေး.. မလုပ်ပါနဲ့.. ရှီးး.. အင်းး..အ.. ဦးရေ..”

“တ မနေနဲ့.. ငါ နင့်လင် မဟုတ်ဘူး..”

ကျုပ် ဘာလို့ အဲ့လို ပြောလိုက်မိပါလိမ့်။ လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားတဲ့ ကိုယ့်စကားကိုယ် အံ့သြမိတယ်။ အသံမျိုးစုံထွက်ပြီး တွန့်လိန် ကောက်ကွေးနေတဲ့ ကျုပ် မယားလေးခမျာ အသံလည်း တိတ် လူလည်းငြိမ်။ အမှန်တော့ ဒင်းကလေးကို မရိုက်ရက်တာဗျ။ သူလုပ်တဲ့ အပစ်က သိပ်အကြီးကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ခွင့်လည်း မလွှတ်ချင်ဘူးဗျာ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျုပ်စိတ်ထဲ ကိုယ့်ဘာကိုယ် တခြားလူတစ်ယောက်လို တွေးပစ်လိုက်တာ နေမယ်။ 

ဒါမှလည်း ရိုက်ချင်တိုင်း ရိုက်လို့ကောင်းမယ်လေ။ သူကတော့ မျက်လုံးလေး ပြူးပြီး ပါးစပ် အဟောင်းသားနဲ့။ ပြီးတော့ စိတ်ထဲ တအား ဝမ်းနည်းသွားလား မသိပါဘူး။ ကျုပ်က သူ့လင် မဟုတ်ဘူး ပြောလိုက်တာကိုး။ ငါတွေ နင်တွေနဲ့လည်း တစ်ခါမှ မပြောဖူးဘူးလေ။ လည်ချောင်းကို ညှစ်ထားတဲ့အသံကြီးနဲ့ ရှိုက်ကြီးတငင် အော်ငိုချလိုက်ပုံလေးကြောင့် ကျုပ် ရယ်လည်း ရယ်ချင်၊ သနားလည်း သနားသွားတယ်။

“ဟီးးး အီးး ဟီးး… ဦး အဲ့လောက်ကြီးတော့ မီးကို ပစ်ပစ်ခါခါ မလုပ်ပါနဲ့.. မီး လုပ်မိတာ လင်မယား ကွဲရလောက်တဲ့ အပစ် ဟုတ်ပါဘူး ဦးရဲ့.. အဲ့ ဟဲ့.. အီးးဟီးး…”

“လင် ငုတ်တုတ်ထားပြီး သူများလီးတွေ ထိုင်ကြည့်နေတာလေ.. အဲ့ဒါ အပစ်မဟုတ်လို့ ဆု ချ ရ မှာ လားးးး..”

“အီးးဟီးး.. အဲ့ဟာတွေက ဘယ်သူ ဘယ်ဝါ သိတာမှ မဟုတ်တာ လို့.. မီးမှာ မရှိလို့ ကြည့်တာပေါ့.. သေချာမမြင်ဘူးလို့ ကြည့်တဲ့ဟာပဲဟာကို..”

“ဘာ ပြော တယ်.. ကဲဟာ ကြည့်ချင်ဦး.. ကြည့်ချင်ဦး..” (၄ ချက်မြောက်နဲ့ ၅ ချက်မြောက်၊ နှစ်ချက် ဆက်တိုက်)

“အားးး ဟားးး.. မေမေရေ.. မီးတော့ သေပါပြီ.. ဖင်တွေ စုတ်ကုန်ပြီ.. အီးဟီးး.. ”

သူပြောတာလည်း ဟုတ်တော့ ဟုတ်တယ်ဗျ။ လင်ရပြီးတာ နှစ်လကျော်လို့ သုံးလ နီးပါးရှိပြီ။ ကျုပ်သူ့ကို တခါမှ သေချာ မြင်အောင် မပြဖူးဘူး။ လုပ်တော့မယ် ဆိုတိုင်း မီးမှောင်ချပြီး အဖုတ်လေးလှန် ထိုးထည့်လိုက်တာပဲ။ အကျီရင်ဘတ်လေး လှပ်ခိုင်းပြီး နို့လေးတွေ စို့လိုက် ကိုင်လိုက်တော့ လုပ်တာပေါ့ဗျာ။ လင်နဲ့မယားပေမယ့် ကိုယ်လုံးတီး တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးသေးဘူး။ ခုတော့ ကျုပ်လိုအပ်ချက် ကျုပ်သိလိုက်ပြီ။ မိန်းမကို ချစ်လွန်းလို့ ကလေးတစ်ယောက်လို၊ ရွှေရုပ်လေးလို ထားမိတာ မှားသွားတယ်ဗျ။ 

ကိုယ့်သမီး အရွယ်လေး ဆိုပေမယ့် မယားက မယားပဲလေ။ ပြီးတော့ သူ့အရွယ်က သွေးသားအဆူဆုံး အရွယ်။ ကျုပ် ဆက်တွေး မနေတော့ပဲ အကျီနဲ့ ပုဆိုး ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ လက်ထဲက ကြိမ်လုံးလည်း လွှတ်ချလိုက်တယ်။ တကယ်တမ်း ကြိမ်လုံး ကိုင်နေကျလူက ရိုက်လက်စရှိသွားရင် တော်တော်နဲ့ မရပ်ချင်ဘူးဗျ။ 

ဆက်ရိုက်မိနေမှာစိုးလို့ လွှတ်ချလိုက်တာ။ ပြီးတော့ ဒီပြဿနာမှာ ကျုပ်အမှား မကင်းမှန်းလည်း သိလိုက်ပြီလေ။ သူလေးအပေါ် စိတ်မကောင်းလည်း အတော် ဖြစ်သွားမိတယ်။ ကျုပ်ရိုက်တာ အားမပါဘူး ဆိုပေမယ့် ကြိမ်လုံးသဘာဝက နဲနဲ ထိရင်ကို နာတာပဲ။ နောက်ပြီး အသားနုနုလေး တစ်နေရာတည်းကို ၅ ချက် ဆိုတော့ အရိုးရာလေးက ရဲတက်နေပြီ။ ကလေးမလေးခမျာ တအင့်အင့် ရှိုက်နေတုန်း။ ကျုပ် လည်း သူ့ရှေ့တည့်တည့် ခါးထောက်ပြီး လီးကြီး ကော့ပြလိုက်တယ်။ ရှက်တော့ အရှက်သားဗျ။ လူကြီးဖြစ်ပြီး ကလေးကလားနဲ့ ဘာတွေ လုပ်နေမိမှန်း မသိတော့ဘူး။

“မြင်လား အဲ့မှာ.. ကြည့်.. သေချာကြည့်..”

“ဟင့်.. ဟင့်..”

အကြောပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ မိုးပေါ် ပျံတက်တော့မလို ထောင် နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီး။ မယားပိစိလေး မျက်လုံးက မျက်ရည် ထပ်မထွက်တော့ဘူး။ အဲ လီးဆာနေတဲ့ အဖုတ်ကတော့ ရွှဲအိုင်နေရော။ ကျုပ်လည်း ခါးကြီး ကော့ပြပြီး လီးကို လက်နဲ့ သပ်ပြလိုက်တယ်။ အောက်ခြေမှာ မည်းနက်နေတဲ့ ခြုံဖုတ်ကြီးက အထွေးလိုက်။ ကျုပ်ကိုယ်တိုင်တောင် ငါ့ကောင်ကြီး တယ် ခန့်ငြားပါလားလို့ တွေးမိသွားသလိုပဲ။ မယားလေးခမျာ ခုမှ မြင်ဖူးရှာတဲ့ လင် အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးရဲ့ လီးကိုကြည့်ပြီး ပါးစပ်တပြင်ပြင်နဲ့။ သူ့စိတ်ထဲ တွေးနေမှာပေါ့။ 

ငါ့ကို လိုးခဲ့တာ ဒီလီးကြီးပါလား ဆိုပြီး။ ကျုပ် နဲနဲ ကလိချင်သွားတယ်။ နံရံမှာ အလှချိတ်ထားတဲ့ ပန်းခြင်းလေးထဲက ဒေါင်းမြီး တစ်ချောင်း ယူလိုက်တယ်။ သူ့လည်ပင်းနဲ့ ချိုင်းကြားတွေကို ဒေါင်းမြီးနဲ့ ခပ်ရွရွ ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကောင်မလေး တရှီးရှီး ညည်းရပြန်ရော။ အောက်က အဖုတ်ပြဲလေး ကတော့ ရှုံ့ချည် ပွချည်နဲ့။ 

ကျုပ်လည်း အဖုတ်တည့်တည့် ဒေါင်းမြီးနဲ့ ကလိပါလေရော။ စောစောက လေးငါးချက် ဆော်ထားလို့ ရဲတွတ်နေတဲ့ ဖင် အသားတစ်လေးကိုလည်း ဒေါင်းမြီးနဲ့ သပ်ပေးလိုက်တယ်။ နာတာရယ် ယားတာရယ် ရောပြီး တွန့်လိုက်၊ လိန်လိုက်နဲ့ တီကောင်ကို ဆားနဲ့ တို့နေသလိုပဲ။ ကျုပ်ကို တောင်းတောင်းပန်ပန်နဲ့ ပြောရှာတယ်။ အသံလေးက တုန်လို့ မျက်နှာမှာလည်း မျက်ရည်တွေရော နှပ်ချီးတွေရော။ ကြည့်လို့တော့ အတော် ကောင်းသား။

“ဦးချစ်.. မီးကို သနားပါနော်.. မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့ နော် ဦးနော်.. ဟင့်.. ရွှတ်..”

“တိတ် စမ်း.. ငါ နင့်လင် မဟုတ်ဘူး.. အဖုတ်ယားနေတဲ့ မယားကို ဆုံးမဘို့ နင့်လင်က ငါ့ကို လွှတ်လိုက်တာ..”

“အမ်.. အီးးဟီးး.. ဦးချစ်.. ဘာဖြစ်ဝါးတာလဲ.. စိတ်အေးအေးထားပါ ဦးရဲ့.. မီး တောင်းပန်ပါတယ် နော်..”

သူ့စိတ်ထဲ ကျုပ် ရူးသွားတယ်များ ထင်လားပဲ။ တော်တော် ရယ်ရတဲ့ကလေးမ။ ကျုပ်က သူလိုချင်တာ လုပ်ပေးမလို့ စကားစတာ ဒင်းက နားမလည်ဘူးပဲ။ ဟုတ်တယ်လေဗျာ။ ကိုယ့်မယားလေး ကိုယ်တောင် ၀ အောင် မလိုးရသေးဘူး သူများနဲ့ ပေးလိုးဘို့ဆိုတာ ဘယ်လို မှ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒင်းကလေးက ဒါတွေ ကြည့်ပြီး စိတ်ကူးယဉ်ချင်နေတာ။ ဒီကြားထဲ ကျုပ်ကလည်း သူ့ကို လိင်အရသာ ပီပီပြင်ပြင် မပေးဖူးဘူးလေ။ 

ကျုပ်က ခေတ်မမှီပေမယ့် ငတုံးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ခြေဗလာ၊ လက်ဗလာကနေ သူဌေးဖြစ်အောင် လုပ်လာတဲ့ကောင်ပဲဗျာ။ အရိပ်ပြ အကောင်မြင်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျုပ်ဘက်က ပြဇာတ် စ လိုက်တော့တယ်။ အဖုတ်လေး အ၀ မှာ လီးထိပ် တေ့ပြီး လက်က နို့လေးတွေကို ချေပေး လိုက်တယ်။ ချိုင်းကြားတစ်ဘက်ကို ဒေါင်းမြီးနဲ့ ကလိ လိုက်တယ်။ ကလေးမလေး တရှီးရှီးနဲ့ ညည်းရင်း တွန့်လာပြန်ရော။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကို အသနားခံတဲ့လေသံလေးနဲ့ တိုးတိုးလေး ပြောတယ်။

“ဦး.. ထိုးထည့်ပေးလေ..”

“ငါ နင့် ဦး မဟုတ်ဘူး..”

“အာ.. ဟင့်..”

“……..”

“လုပ်ပါ ဦးရယ်.. မီး ရတော့ဘူးလို့ နော်..”

“ဘယ်က ဦးကို ပြောနေတာတုန်း..”

“အာာာ.. သိတော့ဘူး.. အခု မီးစောက်ဖုတ်ကို လီးနဲ့ထောက်ထားတဲ့ ဦး.. ဘယ်က ဦးဖြစ်ဖြစ်.. မီး ခံချင်နေပြီ.. လုပ်ပါ.. ထိုးထည့်ပါတော့လို့ဆို..”

“အင့်..”

“အားးးး.. ရှီးး..”

“ရော့.. အင့်..”

“အား.. အ.. ဆောင့် ဆောင့်.. တအားဆောင့်ပါ ဦးရဲ့.. မီး ထွက်တော့မယ်..”

“အင့်.. အီးး.. အူးး..”

“ရှီးးး.. မရပ်ပါနဲ့.. မရပ်ပါနဲ့ ဦးရဲ့.. အဲ.. ဦး မဟုတ်လည်း မရပ်ပါနဲ့.. မီး ကောင်းလွန်းလို့ပါ..”

ကျုပ်မယားပေါက်စိကွေးလေး အော်နေလိုက်တာ ဘာတွေမှန်းမသိ ဆူညံနေရော။ ကျုပ်လည်း အရမ်း ကောင်းတယ်ဗျာ။ မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်အောင်ကို ဆောင့်ပစ်တာ။ ဒီလောက် ယားနိုင်လွန်းတဲ့အဖုတ် ကွဲစမ်း ဆိုပြီး။ ဆောင့်တာမှ ပြတင်းပေါက် စတီးတိုင်ကို ကိုင်ပြီး ပိုးစိုးပက်စက် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေး နောက်မှာ ကူရှင် ခံပေးထားတော့ နောက်ကျောနာသွားမှာလည်း မပူရဘူးလေ။ ကောင်းချက်ကတော့ ကိုးနှစ်လီ ဆယ့်ရှစ်ပဲ။

နှစ်ယောက်လုံး တပြိုင်တည်း ပြီးသွားတယ်။ အဖုတ်ယားတဲ့ ကျုပ်မယားလေးလည်း မြော့မြော့ပဲ ကျန်တော့တယ်။ ကြိုးတွေ ဖျည်ချပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ် ရင်ခွင်ထဲ အရုပ်လေးလို ပျော့ကျလာတယ်။ ပြီးတော့မှ ဟီးချပြီး ငိုပါလေရော။ လက်ကောက်ဝတ်လေးနဲ့ ဒူးတွေ မှာ ချည်ခံထားရတဲ့ အရာလေးတွေနဲ့ပေါ့။ ကလေးပုစိလေးတစ်ယောက်လို ပွေ့ထားပြီး ဖွဖွလေး နမ်းပေးနေလိုက်တယ်။ ချစ်တယ်ဗျာ။ ကျုပ်မယားလေးကို အသက်လောက်ကို ချစ်တယ်။ ပါးလေးတွေ လည်ပင်း လက်မောင်း နို့လေးတွေ အပ်ချစရာ နေရာတောင် မကျန်အောင် ကျုပ် နမ်း နေမိတယ်။ 

မယားလေးလည်း တဖြည်းဖြည်း အငို တိတ်လာတယ်။ ခဏနေတော့ သူ့ကို ကုတင်ပေါ် ချပေးပြီး ရေအေးလေး တစ်ခွက် တိုက်တယ်။ မျက်နှာပေါ်က ချွေးတွေ မျက်ရည်တွေ တယုတယ သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကာမရမ္မက်ကြောင့် နွမ်းဖတ်နေတဲ့ သူ့ပုံစံလေးက သနားစရာ ချစ်စရာလေးဗျာ။ ပင်ပမ်းသွားတဲ့ ကျုပ်မယားလေးကို ရင်ခွင်ထဲမှာ ပြန်ပွေ့ထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်မျက်နှာကို မော့ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ တိုးတိုးလေး ပြောတယ်။ အစောက အော်ထားရလို့ အသံကလည်း ဝင်နေပြီလေ။

“မီး ဖင် နာတယ် ဦး.. ဟင့်..”

“အုံဖွ နော်.. မီးလေး..”

“သိလား ဦး.. ခုနက လေ..”

“အွမ်းး..”

“ဦး လွှတ်လိုက်တာ ဆို..”

“အွန်..”

“အိုက် လူရီးကိုလေ.. ဟင့်..”

“………”

“အိုက်လူရီးက မီးကို အပစ်ပေးဘို့ ဦး လွှတ်လိုက်တာ ဆိုပြီး.. ဟင့် ဟင့်..”

ကျုပ် ရင်ခုန်သံတွေ ဗြောင်းဆန်သွားတယ်ဗျ။ ကျုပ်ရဲ့ ငွေလမင်းလေး ဇာတ်ညွှန်း နောက်တစ်ပုဒ် ရေးပြီပဲ။ ဒီတစ်ခါတော့ ကျုပ်က နောက်က လိုက်ပေးရမယ့် သဘောပေါ့။ သူ့မေးဖျားလေးကို ဆွဲမော့လိုက်တယ်။ မျက်နှာ အနှံ့ကို နမ်းပြီးမှ..

“ဘာတွေ လုပ်သွားလို့လဲ မီး..”

“မီး အင်္ကျီကို ဆောင့်ဆွဲ ဖြဲပစ်တယ်.. အင်္ကျီလေး ပြဲ ဝါးဘီ.. ဟင့်ဟင့်..”

“ကျန်းး.. ဦး ပြန်ဝယ်ပေးမယ်လေ.. နော် မီး နော်..”

“ပြီးတော့လေ.. ဟင့်..”

“အွမ်းး.. ပြော.. ဘာတွေ လုပ်သွားသေးလဲ..”

“မီးကို ကြိုး နဲ့ တုပ်တယ်.. ဟို ပြတင်းပေါက်မှာ ကပ် ပြီးတော့.. ဟင့်..”

“အယ်.. ကျန်းး..”

“ပီးတော့ ကြိမ်လုံးရီးနဲ့..”

“ကြိမ်လုံးကြီးနဲ့ ဘာလုပ်လဲ..”

“မီး အဖုတ်ကို ပွတ် တယ်.. တဖတ်ဖတ်လည်း ရိုက်တယ်..”

“အဖုတ်ကို.. ရိုက် တယ်.. ဟုတ်လား.. ပြစမ်း မီးလေး အရမ်း နာသွားလား..”

“ဟင့်အင်း.. နာအောင် ရိုက်တာ ဟုတ်ဘူး.. မီးကို ကလိတာ.. ဒီမျိုး ဒီမျိုး လုပ်ပီး..”

“အိုးး.. မီးလေး ဘယ်လို ဖြစ်သွားလဲ..”

“ရွစိစိနဲ့ ယား လာအာပေါ့..”

“အော..”

“အာ့မှာ မီး ဟိုက်နားကို ရွှမ်းကနဲ ရိုက်တယ်.. အာ့က နာ တယ်.. တကယ်ရီး ရိုက်တာ.. ဟင့်ဟင့်..”

“အယ် ကွာ.. ကလေးလေးရယ်..”

“ဟိုက်မှာ တွေ့လား.. မီး ဖင် ရှိုးရာ ထင်ဝါးဘီ.. ဟင့်..”

“ဦး အုံဖွ လုပ်ပေးမယ် နော်.. မီးလေး နော်..”

“လင် ငုတ်တုတ်ထားပီး သူများလီးတွေ ကြည့်လို့တဲ့..”

“အွန်း..”

“မီးလည်း ပြောအာပေါ့.. သေချာ မမြင်ဘူးလို့ ကြည့်တာလို့.. ဟင့် ရွှတ်..”

“အွန်း.. အာ့ကျတော့..”

“သူ့လီးကြီး ပြတယ် မီးကို.. ကိုယ်တုံးလုံးရီး ချွတ်ပြီးတော့.. လီးကြီး ကော့ပြတယ်.. အာ့မှာ ကြည့် ဆိုပြီး..”

“အွန်း.. ဘယ်လိုကြီးလဲ.. သူ့လီးကြီးက..”

“ညိုမည်းမည်းရီးပေါ့.. အကြီးရီးပဲ.. တုတ်တုတ်ထောင်ထောင်ရီး.. အမွေးတွေလည်း မည်းနက် နာပဲ..”

“ရွံစရာကြီးလား မီး..”

“ဟင့်အင်း.. မီး ကြက်သီး ထ တာပေါ့.. စိတ်ထဲမှာ ရွစိစိနဲ့..”

“အွန်း..”

“ပြီးတော့ လေ..”

“အွန်း..”

“ပြီးတော့ မီး တကိုယ်လုံးကို ဒေါင်းမြီးနဲ့ ကလိတယ်.. အဖုတ်ကိုရောပဲ..”

“အော.. မီးလေး ဘယ်လိုနေလဲ အာ့ခါကျ..”

“အနာကို ထိရင်နော့ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းပေါ့.. အဖုတ်ထဲကျ ယားတာပေါ့လို့..”

“အင်းပေါ့..”

“ပြီးတော့လေ.. မီး အဖုတ်ကို သူ့လီးကြီး လာတေ့ ထားတယ်..”

“အာ..”

“လက်က နို့တွေ လာကလိတယ်.. မီး ဘယ် နေလို့ရတော့မလဲ..”

“အင်းပေါ့.. အာ့နဲ့ မီးလေး ဘာပြောလိုက်လဲ သူ့ကို..”

“ဦးချစ် စိတ်ဆိုးမှာလား.. မီး ပြောပြရင် မီးကို မုန်းမှာလား..”

“အာ.. မုန်းစရာလား ကလေးရ.. ဦး လွှတ်လိုက်တဲ့သူပဲဟာ.. ပြောပြ မီးလေး သူ့ကို ဘာပြောလိုက်လဲ..”

“မီးကို လိုးပေးပါလို့ ပြောမိတယ်.. မီး အရမ်း ခံချင်လာလို့..”

“အင်းပေါ့.. ဒီလောက် ကလိနေမှတော့ မီးလေး ဘယ်နေနိုင်တော့မလဲ.. အဲ့ကျ မီးကို လိုးရောလား သူက..”

“ဟုတ်..”

“အွမ်း.. မီး ပုစိလေး သနားပါတယ်.. ကောင်းကောင်းရော လိုးပေးသွားရဲ့လား.. မီးကို ထပ်ရိုက်သေးလား..”

“ဟင့်အင်း ရိုက်တော့ဝူး.. အရမ်း လိုးသွားတယ်.. မီး ကြောက်လည်း ကြောက်တယ်.. ဦး စိတ်ဆိုးမှာ.. ဒါမယ့် သူ လိုးတာ ကောင်းလွန်းတော့ မီး ခံမိတာပေါ့..”

“အင်းပေါ့..”

ကြိုတင် ဇာတ်တိုက်ထားရင်တောင် ဒီလောက် အဆင်ချောပါ့မလား မသိဘူးဗျ။ ခုတော့ တစ်ယောက်တစ်လှည့် ဇာတ်လမ်းလေး ပြောရင်း ကျုပ်လက်က သူ့ကို ဟိုပွတ် ဒီပွတ်နဲ့။ ပြီးတော့လည်း သူက ကျုပ်ကို ဟိုလူ လိုးသွားတဲ့ အဖုတ်လေးဆိုပြီး ကော့ပြ ဖြဲ ပြ။ ကျုပ်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုနေမှန်း ပြောမပြတတ်ဘူးဗျာ။ ကောင်းလွန်းလို့ ခံမိပေမယ့် ဦး စိတ်ဆိုးသွားမှာ ကြောက်တယ် ဆိုတဲ့စကားလေးက နားထဲ ဘယ့်နှယ်လေးမှန်း မသိဘူး။ သူ ဘယ်လို ဘယ်ပုံ ခံလိုက်ရတယ် ဆိုတာ ကျုပ်ကို ပြောပြနေတာ ကလေးတစ်ယောက်က လူကြီးကို တိုင်ပြောနေသလိုပဲ။ နားထောင်နေရင်း ကျုပ် လီး တောင်လာပြန်တယ်။ သူများ လိုးသွားတဲ့ ကျုပ်မိန်းမ အဖုတ်လေးကိုလည်း ဖြဲကြည့်လိုက်၊ ပွတ်ပေးလိုက်နဲ့။ ဒီလိုနဲ့ပဲ သူရော ကျုပ်ရော ပြန် စိတ်ပါလာတယ်ဗျ။

“လာ.. မီးလေးကို ဦး အုံဖွ လုပ်ပေးမယ် နော်..” 

ဆိုပြီး အိပ်ယာပေါ် မှောက် အိပ် ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်မယားလေး ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်နဲ့ အသားအရေက ရှယ်ဗျာ။ မှောက်ခုံလေး အိပ်နေတာ ကျောလေးက ပြောင်တင်းပြီး ဝင်းနေတယ်။ ဖင်နှစ်လုံးကလည်း အသေချာ ညှိထားတဲ့ တောင်ကုန်းလေးလိုပဲ။ အလယ်ခေါင် တင်ပခွက်လေးက ဖင်ကြားမြောင်းလေးကို မြှားထိုးပြထားသလို ထင်းနေတယ်။ ကျုပ် ရိုက်ထားတဲ့ အရှိုးရာလေးက အတွင်းခံဘောင်းဘီ သားရေကြိုး နေရာ။ မှောက်အိပ်နေတော့ ဖင်လုံးနဲ့ ပေါင်းရင်းကြားမှာ ပျောက်နေတာပေါ့။ အုံဖွ လုပ်မယ်ဆိုမှ ဆွဲဖြဲရမယ့်ကိန်း ဖြစ်နေတယ်။

“မီးလေး.. ဖင်လေး နည်းနည်း ကြွ လိုက်..”

“ရှန်..”

“အုံဖွ လုပ်ပေးမယ်လေ.. စောစောက အနာကို..”

“ဟုတ်..” 

ဆိုပြီး ဖင်ဘူးတောင်းလေး ထောင်ပေးတယ်။ အဲ့မှာ ပြဿနာက စ တာပဲ။ အရှိုးရာလေး က ဖင်နှစ်ဘက် တစ်ညီတည်း၊ အလယ်တည့်တည့်က အဖုတ်လေးက ကျုပ်ကို နှုတ်ခမ်း စူ ပြနေတယ်ဗျာ။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အဖုတ်က သွားရည်ကျရလောက်အောင် စားချင်စရာ ကောင်းမှန်း ကျုပ် ခုမှ သိတယ်။ အရင်ဆုံး အရှိုးနီနီလေးကို လျှာနဲ့ လျက်ပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်မယားလေး တွန့်သွားတယ်ဗျ။ 

အရှိုးရာလေးပေါ် တံတွေးတွေ စိုသွားတော့မှ အာငွေ့လေးနဲ့ ဟားးး ဆို လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကလေးမ ကြက်သီး ထ လာတာများ ဝင်းဝါနေတဲ့ ဖင်တုံးပေါ်က မွေးညင်းနုလေးတွေ ထောင်လာတဲ့အထိပဲ။ တစ်ဘက်ပြီးတော့ နောက်တစ်ဘက်ပေါ့။ စိတ်တိုင်းကျ ပြုစုပေးလိုက်တယ်။ အဲ့အချိန်မှာ ကျုပ်နှာဝကို ကလိနေတာက အဖုတ်လေးဆီက အနံ့ပေါ့။ အလိုးခံထားကာစ အနံ့လေးဗျာ။ ဘယ်လိုလဲ ဆိုတာတော့ ကျုပ်လည်း မပြောတတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ရှုရတာ မ၀ ဘူး။ ဖြစ်နိုင်ရင် သူလေး အဖုတ်ထဲ နှာခေါင်းသာ နှစ်ထားလိုက်ချင်တော့တာပဲ။

“ဦးး.. အာ့မျိုးရီး လုပ်နဲ့လေ.. မီး ငရဲကြီးမှာပေါ့.. ဦး.. ဟင့်အင်းလို့ ဆို..”

“ငြိမ်ငြိမ်နေ မီးရာ.. ကိုယ့်မယားကိုယ် ချစ်လို့ပဲဟာ.. ဘာ ငရဲကြီးရမလဲ..”

“အာ.. ဦးကလည်း.. ရှီးး.. အို့..”

“……….”

“ဦး.. မီးလေ.. ပြန်ဖြစ်လာပြန်ပြီ..”

“ဘာလဲ မီး ရဲ့..”

“အထဲကလေ.. ယားလာပြန်ပြီလို့..”

“မီးလေး ခံနိုင်သေးလား.. ဟိုလူကလည်း တအား လိုးသွား ဆို..”

“ဦးက ဖြည်းဖြည်းလိုးပေါ့ အာ့ဆို..”

“အိုကီ..”

“ခဏ ဦးချစ်..”

“အွန်..”

“ခဏ ထိုင်ပေး.. ကားထား အာ့လို.. မီးလည်း နမ်းမယ် ဒါရီးကို..”

ကျုပ်ကို ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်နဲ့ နေရာချပြီး ဒင်းကလေးက ပေါင်ကြား ခေါင်းခွေ့တော့တာပဲ။ ပုံသွင်းဆံသ လုပ်ထားတဲ့ ကျုပ်အမွေးတွေ နှာခေါင်းနဲ့ ထိုးဖွတယ်။ ဥနှစ်လုံးကို လက်နဲ့ ဖွဖွ ပွတ်တယ်။ ကျုပ် လီးကြီးက သူ့ပါးနဲ့ လိမ့်လိုက် ပွတ်လိုက်။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ကျုပ် ပေါင်ကြားထဲ ကြောင်လေးတစ်ကောင် ဝင်တိုးနေသလိုပဲ။ တော်တော် အချွဲသန်တဲ့ ကျုပ်မယားလေး။ ခဏနေတော့ ကျုပ်လီးကြီး ငုံလိုက်ပါရောဗျို့။ ပြီးတော့ အားရပါးရ စုပ်တော့တာများ မုန့်ငတ်နေတဲ့ ကလေးလေးလိုပဲ။ 

ကျုပ်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့လို့ အတင်းကို ရပ်ခိုင်းရတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား နေရာယူကြတာပေါ့။ အဲ့မှာ ပြဿနာက သူ့ ဖင် က အရှိုးရာလေး။ ပက်လက်လေး လှန်ခိုင်းပြီး ကျုပ် တက်ဆောင့်တော့ ခမျာ မခံနိုင်ဘူးလေ။ အိပ်ယာခင်းနဲ့ ဖိ ပွတ်သလို ဖြစ်နေတော့ နာရှာတာပေါ့။ အာ့နဲ့ပဲ ပြန်ထခိုင်း၊ အစောကလို ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြူထွက်လာတဲ့ အဖုတ်လေး လက်နဲ့ ဖွဖွလေး ဖြဲပြီး ထိုးထည့်တယ်။ စောစောက အကြမ်းခံထားရတာ ဆိုတော့ ဒီတစ်ကြိမ်က ဖြည်းဖြည်းပဲ။

ခါးသေးသေးလေးကို စုံကိုင်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း နှ့ဲပေးနေလိုက်တယ်။ အရှိုးရာလေးကို မထိအောင်လည်း သတိထားရတော့ တအား မလုပ်ရဲဘူး။ အဖုတ်ထဲ လီး နှစ်ထားပြီး ဖိသွင်းပေးတယ်။ အထုတ်အသွင်း သိပ်မလုပ်ဘဲ တင်ပါး အားစိုက်ပြီးတော့ပေါ့ဗျာ။ ကောင်းတယ်။ ပြောမပြတတ်အောင်ပဲ။ ကောင်မလေးလည်း အတော် ကောင်းနေပုံရတယ်။ အစောကလို ငိုသံပါနဲ့ အော်တာမျိုး မဟုတ်ဘူး။ ဝမ်းခေါင်းထဲက ညှစ်ထုတ်လာတဲ့ တအစ်အစ် ညည်းသံလေး။ အဲ့အသံလေးက ကျုပ်ကို ပို အားဖြည့်ပေးနေသလိုပဲ။

“ဦးး.. ကောင်းတယ်.. အရမ်းပဲ..”

“အွန်း.. ဦးရောပဲ..”

“ဟုတ်.. အဲ့လို.. အဲ့လို့ ဖိ..”

“အင်းး.. အင့်.. ဒီလိုလား..”

“အား.. ဟုတ်တယ် ဦးရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ.. မီး အဖုတ်ထဲမှာ အတောင့်လိုက်ကြီး တစ်နေသလိုပဲ..”

“ဘာကြီးကလဲ မီး..”

“ဦးချစ် လီးလေ.. မီး အရမ်း.. အ.. မြန်မြန်လေး.. ဦး.. ဦးချစ်..”

“အင်းး.. ဦးရောပဲ.. တူတူ.. အ.. အ..”

ဒီတစ်ကြိမ်မှာလည်း နှစ်ယောက် အတူပဲ။ ပြီးသွားတဲ့ထိ ကျုပ်လီးက သူလေး အဖုတ်ထဲ ဆတ်ဆတ် တုန်နေတုန်း။ ကျုပ်လည်း ဆွဲထုတ်ရမှာ နှမြောလို့ တပ်လျက်အတိုင်း ဘေးကို လှဲချလိုက်တယ်။ သူကတော့ကျုပ်ကို ကျောပေးလျက်လေး ရင်ခွင်ထဲမှာပေါ့။ မျက်နှာလေး နောက်လှည့်ပေးတယ်။ ကျုပ်လည်း နို့လေးတွေ ချေရင်း နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို တစ်လှည့်စီ စုပ်ပြီး နမ်းပေးနေလိုက်တယ်။ ဒီနေ့ အတွေ့အကြုံက ပြောရရင် အတော် ထူးတာဗျ။ ရိုးရိုး ပုံမှန် လိင်ဆက်ဆံခဲ့တဲ့ အရသာနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ဘူး။ ကျုပ်တို့ချင်းကြားမှာ ပို ပွင့်လင်းလာတယ်။ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆိုတဲ့ ချစ်ပွဲမျိုး ခုမှ နွှဲဖြစ်တာ။ ပြန်တွေးရင် လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့ ပြီးခဲ့တဲ့ အချိန်တွေ နှမြောစရာပဲ။ အရင်ကဆို အိပ်ခါနီး စိတ်ပါတဲ့နေ့ (လေးငါးရက်တစ်ခါလောက်) မီးမှောင်ချ၊ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်၊ ပြီးရင် ရေထဆေး၊ အိပ်ရာထဲ ပြန်ဝင်၊ သူက ကျုပ်ကို ဦးချ၊ ကျုပ်က ဆုပေး၊ နှဖူးလေး နမ်း၊ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်လုံး အိပ်ပျော်။ ပုံသေနည်းလို ရိုးရှင်းတဲ့ ညတွေပေါ့ဗျာ။ ဒီနေ့ကတော့ အထူး လို့ပြောရမယ်။

“နာသေးလား မီးလေး..”

“ဟင့်အင်း.. ဦးရော ပင်ပမ်းဝါးဘီလား..”

“ပင်ပမ်းပါဘူး.. ချစ်တာ ပင်ပမ်းစရာလား..”

“ဘယ်လို လဲ..” “ဘယ်လို လဲ..”

“အာ.. ဟဟ..” “အယ် ခစ်ခစ်..”

“မီးက ဘာကို ဘယ်လိုလဲ တာတုန်း..”

“ဦးကရော..”

“စောစောကလိုလေ.. သူများလာလုပ်တယ် ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်း..”

“ဟီး.. မီးလည်း အာ့ပဲ မေးတာ..”

“မီးလေး အရင်ပြောကြည့်.. သဘောကျလား အဲ့လို..”

“အွမ်းးးးးးး.. တစ်ခါတစ်လေပဲ ကောင်းမယ်.. အမြဲရီး အဲ့လိုပုံစံ လိုချင်ဘူး..”

“ဦး အရမ်း ကြမ်းမိသွားလို့လား..”

“ဟုတ်ပါဘူး ဦးရ.. အဲ့လို စိတ်ကူးယဉ်တာမျိုးကို ပြောတာပါ..”

“အွန်.. မီးလေး လိုချင်နေတယ် ဟုတ်..”

“ပုံမှန်ထက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းတာတော့ မှန်တယ် ဦး.. ဒါမယ့် အမြဲတမ်းကြီး စတန့်ထွင်နေတာမျိုး မလိုချင်ပါဘူး.. တစ်ခုတော့ အသဲစွဲလောက်အောင် ကြိုက်သွားတယ်.. ဘာကိုလဲ သိလား ဦး..”

“ပြောကြည့်..”

“ဦး ကြိုးဖြည်ပေးတဲ့အချိန်.. ဦးရင်ခွင်ထဲ ဝင်ပြီး ငိုရတာ.. မီး အရမ်း ကြောက်သွားပြီးမှ ဦးဆီက အချော့ခံရတာ.. အဲ့တစ်ခုက မီးရင်ထဲ အရမ်းကြီး နွေး သွားတယ်..”

“ကလေးလေးရယ်.. ကဲ.. အာ့ဆို ထပ်ချော့မယ်.. အာာာ မွ.. မွ မွ..”

“မီး ခဏခဏ ဆိုးမိဦးမယ် ထင်တယ်.. အာ့ခါကျ ဦးရယ်.. သူများလွှတ်ပြီး မဆုံးမခိုင်းပါနဲ့.. မီးကို ဦး ကိုယ်တိုင် ရိုက်.. နော်..”

“အချွဲမလေး.. ချစ်တယ်ကွာ.. အရမ်းပဲ..”

သူ့ပါးလေးကို ကျုပ် အကြာကြီး ဖိ နမ်းလိုက်တယ်။ တကယ်ပဲ နို့နံ့မစင်သေးတဲ့ ကလေးငယ်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ ပါးလေးလိုပါပဲ။ သူလေးကပဲ ချစ်ဖို့ ကောင်းလွန်းတာလား။ ကြီးမှ ဝက်သက်ပေါက်ရတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ ၄၀ကျော် အချစ်ကပဲ ပိုကဲ လွန်းတာလားပေါ့ဗျာ။ သေချာ တွေးကြည့်တော့လည်း သမီးအရွယ် မယားလေး ရထားတဲ့ ကျုပ်အသက်က ၄၀ကို တော်တော်ကြီး ကျော်နေပြီပဲ။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။