တဲပြိုပါစေ (စ/ဆုံး)

တဲပြိုပါစေ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - နှင်းစက်ညို

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ကိုထွန်းလူတစ်ယောက် လက်ကျန်အရက်ခွက်လေးကို မော့သောက်လိုက်သည်။ အနောက်တောင်ဖျားဆီမှ မိုးတို့က ညို့တက်လာတာကို သတိထားမိလိုက်တော့နွားစာမြန်မြန်စဉ်းဖို့တွေးရင်း နွားစာတဲဘက် ထွက်လာခဲ့သည်။ ပြောင်းရိုးများကို အပေါက်ထဲထိုးလိုက် ခြေထောက်တဘက်က ဓားသွားရှိသည့် ခြေနင်းခုံကို ဖိနင်းလိုက်လုပ်ပေးနေရင်း ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။

စိမ့်ကနဲတိုက်ခတ်လိုက်သည့် လေအေးအေးအေးကြောင့် မကြာခင် မိုးရွာတော့မည်ဟု ခန့်မှန်းကာ ပြောင်းရိုးများရိတ်နေခြင်းကို လက်စသတ်လိုက်သည်။ နေလည်းဝင်စပြုချိန် အနောက်ဘက်မှ ညိုမဲနေသည့် မိုးသားတို့ တလိမ့်လိမ့်ဖြင့် တက်လာကာ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး အမှောင်ဖုံးစပြုလာသည်။

“ ဂျိမ်း….ဒိန်း…ဒလိမ်း….”

“ ဝေါ…..”

ညာသံပေးကာ ရွာချလိုက်သော မိုးစက်တို့ကို မော့ကြည့်ရင်း ထွန်းလူ နွားစာတဲပေါ် အပြေးအလွှား တက်လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့နှင့် နွားစာတဲက ပေငါးဆယ်လောက် ကွာဝေးသည်။ နွားစာတဲရဲ့ အနောက်ဘက်မှာတော့ လယ်ကွင်းတွေပဲ ရှိသည်။

ထွန်းလူတစ်ယောက် အိမ်ရှေ့သွားဖို့ စိတ်မကူးတော့ပဲ နွားစာတဲပေါ် အရန်သင့် တင်ထားသော တောအရက်ပုလင်းကို အဖုံးဖွင့်လိုက်သည်။ လ္ဘက်သားကို အမြည်းလုပ်စားနေရင်း ထွန်းလူ အရက်ခွက်ကို မော့လိုက်သည်။

“ အဖေ…အဖေ”

မိုးထဲလေထဲ ခေါ်သံကြားမိ၍ ကိုထွန်းလူ သောက်လက်စ အရက်ခွက်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ချလိုက်ရင်း မတ်တပ်ထကာ နွားစာတဲတံခါးကို အပြင်သို့ တွန်းဖွင့်လိုက်သည်။

“ ဘာလဲဟ မိုးတွေ ဒီလောက်ရွာနေတာကို အော်နေရသလား”

“ အဖေက အိမ်မကြီး သော့ခတ်ထားခဲ့တာ သော့ဘယ်မှာလဲ”

“ နင့်အမေ ခတ်သွားတာဟ… နင့်ပေးမသွားဘူးလား”

မိုးရေတွေထဲ အော်ပြောနေရာမှ ကိုထွန်းလူ သူ့သမီးကို စိတ်မရှည်စွာဖြင့်

“ အရစ်ရှည်မနေနဲ့… လာ အပေါ်တက်ခဲ့”

ဝေါ…ကနဲ ညာသံပေးကာ သည်းမည်းစွာ ရွာချလိုက်သည့် မိုးစက်တို့က မြေပြင်ပေါ် တဗျောင်းဗျောင်းမြည်အောင် ကျဆင်းလာသည်။ ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံး မှောင်ကျသွားသည်။ နွားစာတဲတံခါးမှ လူရိပ်တစ်ခုက အပြေးကလေး ဝင်ချလာသည်။

“ တံခါးပိတ်လိုက်… လေရောပါတယ်ဟ… နင့်အမေက သော့ ငါ့ဆီမပေးခဲ့ဘူး ခေါင်မိုးတန်းအောက်ထားနေကျ နေရာမှာ ရှိမှာပါ… မကြည့်ခဲ့ဘူးလား”

“ မိုးသည်းလာတော့ တံခါးသော့ခတ်ထားတာနဲ့ အဖေ ဒီဘက်ရှိမှာဆိုပြီး အဖေ့ဆီ တန်ပြေးလာလိုက်တာ…”

ချမ်းစိမ့်မှု့ဒဏ်ကြောင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်နေရင်း ပြောလာတဲ့ သမီးဖြစ်သူရဲ့ မိုးရေတို့ စိုရွှဲနေတဲ့ကိုယ်လုံးကို အလင်းရောင် သိပ်မရှိသည့်ကြားမှ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ရင်း….

“ တန်းပေါ်မှာ အဖေ့ပုဆိုးရှိတယ် ယူလဲလိုက်…”

“ အင်္ကျီရောလဲရမှာ သမီးအိမ်ဘက်ပဲ ပြန်ပြေးလိုက်မယ်…”

“ သွားမနေနဲ့… တဘက်စောင် ပတ်ထားပြီး ငါ့ပုဆိုးဟောင်း ယူလဲဝတ်လိုက်တော့ သွားလိုက်လာလိုက်နဲ့ အအေးပတ်နေမယ်… နင့်အမေက ညအိပ်ခရီးသွားတာ… မိုးတိတ်မှ သားအဖနှစ်ယောက်လုံး အိမ်ဘက်သွားကြမယ် ခုတော့ ရေစိုတွေလဲပြီး အဖေ့အိပ်ယာပေါ် လှဲနေလိုက်”

ပြောပြီး ကျောပေးကာ အရက်ထိုင်သောက်နေသော ဖခင်ဖြစ်သူအနားမှာ ထမီရင်လျားကာ ပုဆိုးဟောင်းတစ်ထည်ဖြင့် ရေစိုထမီလဲနေရသည့် ချောအိရဲ့ လက်တို့က အချမ်းဒဏ်ကြောင့်လားတော့မသိ တုန်ရင်နေသည်။

အဖေ့ ပုဆိုးဟောင်းကိုယူ ရင်လျားလိုက်ကာ အပေါ်အင်္ကျီတို့ ချွတ်လိုက်ရာမှ

“ အို… ဘော်လီပါ ချွတ်လှမ်းထားမယ် ခဏပဲလေ… မိုးတိတ်ရင် အိမ်မကြီးဘက် သွားမှာပဲ”

အတွေးတချို့ဖြင့် အဖေ့ပုဆိုးကို ရင်လျားထားလိုက်ကာ နွားစာတဲပေါ် အဖေ ညရေးညတာ စောင့်အိပ်ရန် ခင်းထားသည့် ဖျာပေါ်သို့ ထိုင်လိုက်သည်။ ဖျာပေါ်ချထားသည့် ဖျင်စောင်ကိုယူ ခြုံထားရင်း….

“ အဖေ… နွားစာတဲပေါ် ခေါင်းအုံး ယူထားပါဆိုနေမှ ယူလည်းမထားဘူး”

“ ရှိတယ်ဟ အပေါ်ထုပ်တန်းမှာ တင်ထားတာလေ…”

ထုပ်တန်းပေါ် ကြိုးနှင့်ချိတ်ထားသည့် စောင်နှင့်ခေါင်းအုံးကို မမှီမကမ်းဖြင့် လှမ်းဆွဲလိုက်ချိန်….

“ အို…”

“ ဘုတ်…”

“ ဟာ…”

မမှီ့တမှီ လက်မြှောက်လှမ်းဆွဲလိုက်ချိန် အထုပ်ဘုန်းကနဲ ပြုတ်ကျလာခြင်းနှင့်အတူ ဖြစ်ကတတ်ဆန်း ရင်လျားဝတ်ထားသော အဖေ့ပုဆိုးက အောက်သို့ ပြည်ကျသွားချိန် လုံချည်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပေမဲ့ အချိန်မမှီတော့ပဲ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားသည်။

ထွန်းလူ အရက်ခွက်ထဲမှ တဝက်လောက်ကျန်နေသော အရက်တို့ မော့လိုက်ချိန် ဘုတ်ကနဲ အသံကြောင့် ငဲ့စောင်းကြည့်လိုက်ချိန်… ရင်ထဲတဇပ်ဇပ် တုန်ခါသွားစေသော မြင်ကွင်းကြောင့် မျက်လုံးကြီးပြူးကာ လည်ချောင်းကြောတွေ ထောင်ထလာအောင် ဂလုကနဲ အရက်တို့ကို မျိုချလိုက်ရသည်။

ဖြောင့်စင်းနေသော ပေါင်တံသွယ်သွယ်တို့ထက်မှာ အမွေးစုစု ကောက်ကောက်လေးများ ဝန်းရံနေလျက် ခပ်ညိုညို ဆောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ တင်းကနဲဖြစ်ကာ ပေါင်ကြားမှ လီးက ငေါက်ကနဲ ရုန်းကန် တွန်းထိုးချင်လာသည်။

ချောအိ တစ်ယောက် ရှက်လွန်းသည့်စိတ်ဖြင့် ဆောက်ဖုတ်ကို လက်ဝါးဖြင့် ယောင်ရမ်းအုပ်ထားလိုက်မိသည်။ အဖေ့အကြည့်တို့က မိမိဆောက်ဖုတ်ကို ကြည့်နေရာမှ အထက်သို့ တက်လာပြီး ကော့ချွန်တက်နေသော နို့သီးများကို စူးရဲစွာကြည့်လိုက်တော့ ကြက်သီးများထသလိုလို ဖြစ်သွားကာ ကပျာကယာဖြင့် ဟင်းလင်းပွင့်နေသော ရင်သားနှစ်မွှာထက် လက်တို့ယှက်၍ ဖုံးလိုက်မိပြန်သည်။

အဖေ့အကြည့်တွေကြောင့် ပူထူသွားကာ ကယောင်ကတမ်း ဖြစ်သွားလျက်မှ လုံချည်ကို ငုံ့ကောက်ကာ ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ လှုပ်ကနဲ ရမ်းခါသွားသော မိမိရဲ့ နို့နှစ်လုံးနှင့် ပေါင်ကြားဆီမှ ဆောက်ဖုတ်နေရာပါ မကျန်အောင် အဖေ့ရဲ့ အရက်ခိုးတို့ဖြင့် ရီဝေနေသည့် အကြည့်များက မိမိတကိုယ်လုံး သိမ်းကြုံးကြည့်နေမည်ဆိုတာ ချောအိ အသေအချာ သိလိုက်သည်။

“ ဝေါ….ဝေါ…”

“ ဂျိမ်း…ဒိန်း…ဒိန်း…”

မိုးစက်လေတို့က သည်းထန်စွာ ရွာသွန်းချလာပြန်သည်။ လေရောမိုးပါ သည်းလာသောကြောင့် ကိုထွန်းလူ နွားစာတဲ တံခါးကို သေချာပိတ်ဖို့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။

ပုဆိုးတိုတိုအောက်မှ ဖွားဖက်တော်က အရှေ့သို့ ဖုဖောင်းထောင်ထွက်နေတာကို သတိထားမိကာ လက်တဘက်ဖြင့် ဖိနှိမ်ထားရင်း သမီးလုပ်သူကို လှမ်းကြည့်လိုက်ချိန် သမီးရဲ့ မျက်ဝန်းညိုကြီးတွေက ခါးအောက်ပိုင်းမှ ငေါထွက်နေသော နေရာသို့ ကြည့်နေတာ မြင်ရတော့ ထွန်းလူ ရှက်တက်တက်ဖြစ်ကာ…

“ ချောအိ… တံခါးသေချာပိတ်ခဲ့ဆိုတာ မပိတ်ဘူး…”

ပုဆိုးကို သေချာတင်းရင်းနေအောင် ရင်လျားပြင်ဝတ်နေသည့် ချောအိရဲ့ နို့အုံတင်းတင်းကြီးတွေ ပုဆိုးအောက်မှာ ထင်းကနဲ စူထွက်နေတာ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ အောက်ကျသွားသော စောင်ပိုင်းကို သေချာယူကာ ပခုံးထက် ခြုံလိုက်ပြီး ရှက်ရှက်နှင့် ချောအိ အဖေ့ရဲ့ အိပ်ယာထက်ဝင်ထိုင်ကာ ခြင်ထောင်ဆွဲချလိုက်သည်။ မျက်ဝန်းထဲမှာ အဖေ့ရဲ့ ပုဆိုးအောက်မှဟာကြီး ရှေ့သို့ တန်းထွက်လာသော ပုံစံကို ဘာကြောင့်ရယ်မသိ ပြန်မြင်ယောင်နေမိသည်။

ထွန်းလူ နွားစာတဲတံခါးကို ပိတ်လိုက်တော့ အခန်းလေးက ပိုမှောင်သွားသည်။ တခါတလေ ညစောင့်ရင်း နွားစာတဲပေါ် အိပ်ရန်အတွက် လုပ်ထားသော အိပ်ယာထဲဝင်ကာ ခြင်ထောင်ချလိုက်ပြီး အသံမထွက်တော့သည့် သမီးဖြစ်သူအား…

“ ချောအိ… ခေါင်းက ရေစိုနေတာ သုတ်ပြီးမှ အိပ်လေ…”

“ ရတယ် အဖေ…တဘက်မှ မရှိတာ”

“ ဝေါ…..”

“ ကျွိ…အိ….ကျိ…”

“ အဖေ… လေရော ပါတယ်နဲ့တူတယ် တဲတောင် လှုပ်သွားတယ်”

ခြင်ထောင်ထဲမှ ထွက်ပေါ်လာသည့် အသံကြောင့် ထွန်းလူ တံခါးပိတ်ပြီး အရက်ပုလင်းရှိရာသွားဖို့ ချောအိခြင်ထောင်ဘေးမှ ဖြတ်လျှောက်လိုက်ချိန်…

“ ဂျိမ်း…ဒိန်း…ဒလိန်း…”

“ ထိန်းးး”

“ အဖေ့…”

ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး လင်းလက်သွားခြင်းနှင့်အတူ ခြင်ထောင်ထဲမှ ချောအိတစ်ယောက် ရုတ်တရက်လန့်ပြီး ခြင်ထောင်ထဲမှ ထပြေးမိမလို ဖြစ်သွားသည်။ ခြင်ထောင် အောက်ခြေကို မတင်ကာ ခြင်ထောင်အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်ပြီး ထွန်းလူတစ်ယောက် ငုတ်တုတ်ထထိုင်နေသည့် သမီးဖြစ်သူ ချောအိကို ဖက်ထားကာ

“ မိုးကြိုးပစ်တာပါ… မကြောက်နဲ့ အဖေရှိတယ်လေ….”

ချောအိကို သိုင်းဖက်ထားရာမှ အပြင်ပြန်ထွက်ရန် ပြင်လိုက်ရာ

“ ဟင့်အင်း…အဖေ… သမီးကြောက်တယ်… ဖက်ထား…”

ရင်ဘတ်ထဲ အတင်းတိုးခွေ့ ပြောလာသည့် သမီးရဲ့ ရင်ဘတ်မှ နို့အုံနှစ်လုံးက… ရင်လျားထားသော ပုဆိုး ပြည်ကျနေတာကြောင့် ဟင်းလင်းပွင့်နေလျက် ကိုထွန်းလူရဲ့ အဝတ်ဗလာကျင်းနေသော ရင်ဘတ်သားတို့နှင့် ထိပွတ်နေကြသည်။

“ အင်းပါ… အဖေ ဖက်ထားမယ် လှဲအိပ်နေနော်…”

အသံတို့ တုန်ရက်အက်ကွဲစွာ ထွက်ပေါ်လာပြီး ထွန်းလူ ချောအိကို အိပ်ယာပေါ် လှဲသိပ်ဖို့ ပြင်လိုက်သည်။

“ ကြောက်တယ်…အဖေ…ဖက်ထားပေး….”

စိုးရိမ်ကြီးစွာ ပြောလာသည့် သမီးလုပ်သူ စကားသံကြောင့် ထွန်းလူ စောင်ပိုင်းကို ဆွဲခြုံကာ ချောအိကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားရင်း လှဲအိပ်လိုက်သညိ။

“ မကြောက်နဲ့ အဖေ ဖက်ထားပေးမယ်…”

စောင်ခြုံအောက်ထဲမှ အဖေဖြစ်သူ ရင်ခွင်ထဲ ချောအိတစ်ယောက် သူ့ရင်သားနှစ်မွှာဖြင့် ဖိကပ်လျက် တိုးဖက်လိုက်သည်။ အဖေ့ရဲ ယောင်္ကျားပီသကာ ကျစ်လစ်တောင့်တင်းသော ရင်ပြင်ကျယ် နွေးနွေးကြီးထဲ ခိုလှုံလိုက်ရတာ အကြောက်တရားများ လွင့်စင်သွားသလို အမျိုးအမည်မသိသော ခံစားချက်တို့ တရှိန်ရှိန်တက်လာကာ အဖေ့ရင်ထဲ တိုးပြီးရင်း တိုးဝင်ချင်နေမိသည်။

နွေးထွေးနူးညံ့သည့် နို့နှစ်လုံးဖြင့် ဖိကပ်ခံလိုက်ရသည့် ထွန်းလူမှာလည်း တကိုယ်လုံး ပူနွေးသလိုလို ဖြစ်လာသည်။ လက်တို့က အလိုအလျောက် ချောအိ နောက်ကျောလေးကို ပွတ်ပေးနေမိသည်။

“ သမီး…ဒီမှာပဲ အိပ်လိုက်တော့နော်”

တီးတိုးလေး ပြောရင်းဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူရဲ့ နောက်ကျောကို ပွတ်ပေးနေမှုကြောင့် မရိုးမယွဖြစ်ကာ စောင်ခြုံအောက်မှနေ လူးလူးလိမ့်လိမ့်ဖြင့် တွန်းထိုးလိုက်ရာ ထွန်းလူခါးမှ ပုဆိုး ပြေလျှောကျသွားသည်။

“ ချမ်းတယ် အဖေ ဖက်ထားပေး…”

အရက်ရှိန်တက်နေသည့် ထွန်းလူတစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေက သူ့ရင်ကို ပွတ်သပ်ကျီစယ်သလို လုပ်နေမှုကြောင့် လီးတောင်လာတာ သတိထားမိပြီး စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ရန် ကြိုးစားလိုက်ချိန် သမီးဖြစ်သူ ချောအိရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ပြေကျနေသော ပုဆိုးကြားထဲ တွန်းဝင်လာကာ ချောအိပေါင်သားများနှင့် သူ့ပေါင်သားတို့ ထိတွေ့ကုန်ကြတော့သည်။

ချောအိတစ်ယောက် ဖခင်ဖြစ်သူကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားရင်း မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားပေမဲ့ အဖေ့ရဲ့ ပူနွေးတောင့်တင်းသော ပေါင်သားများနှင့် သူမပေါင်သားတို့ ထိမိချိန် ဆောက်ဖုတ်ထဲမှ ယားသလိုလို နို့တွေ ယားသလိုလို ဖြစ်လာကာ အံတင်းတင်းကျိတ် ဝေဒနာကို ကျိတ်မှိတ်မျိုသိပ်နေရသည်။ ရုန်းကန်ပွင့်ထွက်လာတော့မည့် တဏှာမီးတောက်တို့ကို ကြိုးစားထိန်းပေမဲ့ ချောအိတစ်ယောက် ထိန်းမရတော့ပဲ အဖေ့ကို ပိုမိုတင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်သည်။

ထွန်းလူတစ်ယောက် ပေါင်နှစ်လုံးကြား ညှပ်ထားသော သူ့လီးကြီး တဆတ်ဆတ်ဖြင့် ရုန်းကန်လာတာကို အတင်းဖိညှစ် ထိန်းချုပ်ထားရင်း …

“ သားအဖချင်း…မဖြစ်သင့်ပါဘူး…”

အတွေးမိုက်တို့ကို သတိဖြင့် ထိန်းချုပ်ပေမဲ့ ချောအိတစ်ယောက် ဖခင်ဖြစ်သူရဲ့ ဆီးစပ်နှင့် သူ့ဆီးစပ်တို့ ထိကပ်သွားအောင် အတင်းကော့ဖက်လိုက်သည်။ ထွန်းလူက ချောအိရင်ဘတ်ကို လက်ဖြင့် တွန်းဖယ်ဖို့ ပြင်လိုက်သည်။ နွေးထွေးတင်းမာသည့် နို့အုံများကို လက်ချောင်းများဖြင့် ထိလိုက်ချိန် အသက်ရှူသံတို့ မြန်ဆန်လာခြင်းနှင့်အတူ ချောအိနို့တို့ကို မတွန်းဖယ်မိပဲ စိကနဲနေအောင် ညှစ်လိုက်မိသည်။

“ အ…အ…အ…ဖေ…အဖေရယ်…”

ပူနွေးဖောင်းအိသည့် အသားစိုင်တို့ရဲ့ အထိအတွေ့တို့နှင့်အတူ ချောအိ ခြေထောက်တစ်ချောင်းဖြင့် သူ့အဖေရဲ့ တင်းတင်းစေ့ထားသော ခြေထောက်တို့ကြား ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ အွန်းးးးးးး သမီး ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ”

ဆတ်ကနဲ ထိုးလိုက်သည့် ချောအိခြေထောက်တို့ကြောင့် ပေါင်ကြားမှာ ညှပ်ထားသည့် လီးတန်ကြီးက ငေါက်ကနဲ ထောင်ထကာ နူးညံ့သည့် အသားစိုင်များဖြင့် ထိလိုက်မိချိန်….

“ အ…အဖေ…အဖေ…အင်း….”

ဆောက်ပတ်ထိပ်ဝနှင့် လီးထိပ်ဖူး တေ့မိသည့်အချိန် သားအဖနှစ်ယောက်လုံး အမှောင်ထုကြီး ဖုံးလွှမ်းသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ရမ္မက်ရှိန်တို့ တဖိန်းဖိန်းတက်လာသော ချောအိ ဖခင်ဖြစ်သူရဲ့ လီးထိပ်ဖူးကြီး ဆောက်ပတ်ဝ တေ့မိချိန် တကိုယ်လုံး အေးစိမ့်သလိုလို ဖြစ်သွားကာ ပေါင်တဖက်ကို ဟ၍ ဆောက်ပတ်ကိုကော့ ရှေ့သို့တွန်းဖိလိုက်သည်။

ထွန်းလူရဲ့ လီးထိပ်ဖူးကြီးက ချောအိရဲ့ ဆောက်ပတ်အဝမှာ တေ့နေရာမှ ဗျိကနဲ မြည်သံပေးကာ ဆောက်ပတ်ထဲ မဝင်ပဲ အထက်သို့ ချော်တက်သွားသည်။

“ အို… အဖေ… အဖေ… သမီး… သမီး… တမျိုးကြီးပဲ”

သမီးလုပ်သူရဲ့ စကားသံတို့ကို မကြားနိုင်တော့ပဲ ထွန်းလူတစ်ယောက် အသွေးအသားများ ဆူပွက်ထကြွလာသည့် စိတ်ကို မထိန်းချုပ်ပဲ လွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ လက်ချောင်းများဖြင့် ညှစ်ထားသည့် နို့အုံနှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် နယ်ပေးနေရာမှ နို့သီးခေါင်းတဖက်ကို ငုံ့စုပ်ပစ်လိုက်သည်။

“ ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ အု…အင့်..ဖေ…ဖေရယ်…အင့်…ဟင်း…”

ချောအိတစ်ယောက် နို့စို့နေသည့် အဖေဖြစ်သူရဲ့ ခေါင်းမှဆံပင်များကို လက်ချောင်းများဖြင့် ပွတ်ပေးရင်း

“ အား… ပြွတ်… ကျွတ်… အ… ဖြည်းဖြည်း… ဖြည်းဖြည်းစို့… အဖေ… အ… နာတယ်… အဖေ”

အဖေ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး ခေါင်းကို နို့တွေနားရောက်တဲ့အထိ ဆွဲယူ အတင်းစို့ခိုင်းလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ အဖေက ချောအိရဲ့ နို့တစ်လုံးကို ဖြေးဖြေးနဲ့ ညင်ညင်သာသာ စပြီး စို့ပေးချိန် တပြိုင်တည်းမှာပဲ တခြားနို့တစ်ဖက်ပေါ်ကို အဖေ့ရဲ့လက်တွေ ဆွဲယူတင်ပေးလိုက်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးဖို့ အချက်ပြပေးလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အဖေ့နှုတ်ခမ်းသားတွေက ချောအိ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို တစ်ဖက်ပြီး တစ်ဖက် ပြောင်းပြီး စို့စို့ပေးနေတာ အရမ်းခံလို့ ကောင်းလာပြီး….

“ စို့…စို့…အဖေ .. ဟုတ်ပြီ.. အဲဒီလို စို့ပေး… အရမ်းခံလို့ကောင်းတယ် အဖေရာ… အင်းဟင်းဟင်း ”

နို့တွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် စို့ပေးနေတဲ့အခိုက် ချောအိ့ စောက်ဖုတ်ကလေးကလည်း အရေကြည်လေးတွေ တစိမ့်စိမ့်ဖြင့် ယိုစီးကျနေလျက်… နို့စို့နေပေမဲ့ အောက်ကလီးကလည်း သမီးဆောက်ပတ်ထဲ မဝင်ဝင်အောင် တေ့ပွတ်ကော့ထိုးနေရာမှ

“ သ… သ… မီး…. ဆောက်ပတ်… ကို… အဖေ… လိုးတော့မယ်…”

ကိုထွန်းလူ တုန်ရင်မောဟိုက်စွာဖြင့် ပြောလည်းပြော ဆောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ထားသော လီးထိပ်ဖူး နောက်နားမှ ကိုင်ကာ အပေါက်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ ဗျစ်….ပတစ်…ဖလွတ်…”

အပေါက်ထဲမဝင်ပဲ ဆောက်ပတ်အမြောင်းလိုက် အထက်သို့ ချော်သွားတော့ ထွန်းလူက

“ ဆောက်ဖုတ်ကြီး ကိုင်ဖြဲပေးထားလေ သမီးရ…”

“ ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော် အဖေ…”

စိုးရိမ်ဟန်အပြည့်ဖြင့် ပြောလာသည့် သမီးဖြစ်သူရဲ့ ချစ်စဖွယ် ပုံစံလေးကြောင့် ထွန်းလူတစ်ယောက် ချောအိပါးလေးကို တရှိုက်မက်မက် နမ်းလိုက်ကာ ရုတ်ခြည်း သမီးရဲ့ ပေါင်ကြားဆီသို့ လျှောဆင်း မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။

“ ပလပ်…ပလပ်…ပျပ်…ပျပ်…ပျပ်…”

“ အ…အမလေး… အဖေ… မလုပ်… အင့်… ရှီး… ငရဲကြီးလိမ့်မယ်… အိုး… အမေ့… အားးးး ရှီး… ပြွတ်…”

ဆောက်မွေးတို့ကို လက်တဖက်ဖြင့် ပွတ်ချေလျက် ဆောက်စိလေးကို နှုတ်ခမ်းသားတို့ချွန်ကာ ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်သည်။

“ စွိ…စွပ်….ပြွတ်…အူး….အူး….”

ချောအိ ဖင်ကြီးအထက်ကို မြောက်ကာမြောက်ကာ ကော့ပေးရင်း အသံထွက် ညည်းညူလိုက်သည်။ ဆောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်ကြည်တို့ အိုင်ထွက်ကျလာအောင် ကောင်းလာပြီး ထွန်းလူမျက်နှာဆီသို့ ဆောက်ရည်တွေ တဖျန်းဖျန်း ပန်းချမိအောင် အကောင်းကြီးကောင်းသွားကာ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ သမီးလုပ်သူရဲ့ ဆောက်ရည်ပျစ်ပျစ်များကို အကုန်အစင် ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်လိုက်ကာ တဂွပ်ဂွပ်မြည်အောင် မျိုချလိုက်သည်။

“ အဖေရယ်…သမီး …သမီး…အင်း….”

“ သမီးကို ဒီထက်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ်…”

ဆောက်ရည်ကြည်တို့ စိုရွှဲနေသည့် ချောအိ ဆောက်ဖုတ်ဝမှာ လီးထိပ်ဖူးကို သေချာကိုင်ကာ တေ့လိုက်သည်။

“ သမီး ခြေထောက်တွေ ကားပြီး မြှောက်ထား”

အဖေ့ရဲ့ အမိန့်ပေးသံကို မြေဝယ်မကျ နားထောင်သည့်အနေဖြင့် ချောအိ ခြေထောက်တို့ လေထဲ မြှောက်တက်သွားသည်။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ပုခုံးပေါ်တင်ကာ ထွန်းလူတစ်ယောက် သူ့လီးထိပ်ဖူးနဲ့ ချောအိဆောက်ပတ်အဝတို့ကို တဖြည်းဖြည်း ဖိပွတ်နေရင်း လီးကို ဆတ်ကနဲ ဖိဆောင့်ချလိုက်သည်။

“ ဘွတ်…ဘတွတ်…ဘု…ဘွတ်…ဘွိ…စွိ…”

“ အု… အူး… အင့်… အမေ့… ဖေ… ဖေ…. န… န… နာ… တယ်… အ… အား… အဖေ… အဖေ…”

“ မအော်နဲ့ သမီး လီးဒစ်ထိပ်ဖျားလေး ဝင်နေပြီ… အဆုံးထိ ဝင်တော့မှာ …”

“ ဟင့်အင်း…သေလိမ့်မယ်…အဖေ”

ပြောသာပြောနေသည် လီးထိပ်ဖူးကြီးဝင်စက ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားအောင် နာပေမဲ့ ဘာကြောင့်ရယ်မသိ လီးတဆုံးအထိ အသွင်းခံချင်စိတ်တွေနှင့်အတူ အဖေ့ရဲ့ လည်ပင်းကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားရင်း ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကော့ပေးထားမိသည်။

လီးထိပ်ဖူးလေးက ဆောက်ပတ်ထဲ ဇိကနဲ ဝင်သွားခြင်းနှင့်အတူ ဆောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးများက လီးဒစ်ဖျားကို တရစ်ရစ် စုပ်ညှစ်နေသလို ခံစားလိုက်ရတော့ ထွန်းလူ တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်လာပြီး လီးကို အထဲသို့ဝင်ရန် ထပ်မံအားစိုက်ဖိလိုက်သည်။

“ ဗျစ်…”

“ အူးးးးးဟူးးးးး”

လီးတဝက်လောက်ထိ ဝင်သွားချိန် ထွန်းလူလီး ရှေ့ဆက်မရပဲ တစုံတခုက တားဆီးတွန်းကန်ထားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ထွန်းလူစိတ်ထဲ ပျော်သွားသည်။ သမီးဖြစ်သူရဲ့ အပျိုစင်ဆောက်ပတ်ကို ပထမဆုံး လိုးဖောက် ပါကင်ဖွင့်ရမည်ဆိုသည့် အသိကြောင့် တကိုယ်လုံးရှိ သွေးများ ဆူကြွတက်လာသည်။ ဖင်ကိုကြွ၍ လီးတန်ထိပ်ဖူးကို ဆောက်ပတ်အဝသို့တိုင် ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ သမီးဖြစ်သူရဲ့ လက်အစုံကို ခပ်တင်းတင်း ပူးညှစ်ဖိထားလျက် လီးတန်ကို အရှိန်ဖြင့် ဆောင့်ဖိချလိုက်သည်။

“ ဗလွတ်…”

“ အင့်…”

“ ဖောက်….”

“ အားးးးး”

လီးထိပ်ဖူးက အပျိုမှေးကို ထိုးခွဲလိုက်သည့် အသံနှင့်အတူ ချောအိရဲ့ အား ဆိုသည့် အသံက ရုတ်ချည်းထွက်လာချိန် ထွန်းလူပါးစပ်က သမီးပါးစပ်ကို တေ့ကပ်စုပ်နမ်းရင်း လီးကို ဆောင့်ဆောင့်သွင်းပေးနေလိုက်သည်။

“ အွန်းးးအဖေ… နာတယ်… ဖယ်… သမီးဆောက်ပတ် ပြဲသွားပြီနေမှာ… အဟင့်ဟင့်….”

“ ခဏနာတာပါ သမီးရယ်… အောင့်ခံ တအောင့်နေရင် သမီး အကောင်းကြီး ကောင်းလာမှာ”

ပြောလည်းပြော သမီးဖြစ်သူ ဆောက်ပတ်ထဲက လီးကို ဖိကျိတ်ညှောင့်ပေးရာမှ ညင်သာစွာ ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လီးကို ဖြည်းညင်းစွာ ဆောက်ပတ်ထဲ လိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ တင်းကြပ်ပြည့်သိပ်စွာ ထိုးဝင်လာသည့် အဖေ့လီးကြီး ဝင်ရလွယ်ရန် ချောအိပေါင်တွေကို အသားကုန် ကားပေးလိုက်သည်။

“ ဗြစ်…. ပြွတ်…. ဗြွတ်….. ဗြစ်….. အင်း…. အား…. လား.. လား…. ကျွတ်….. ကျွတ်…. အင်း…..”

ချောအိ မျက်တောင်ကော့ကြီးများ မှေးစင်းကျသွားပြီး နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို တင်းတင်းစေ့ကာ အံလေးကြိတ်ပြီး ရှုံ့မဲ့ပြီးငြီးသည်။ အဖေ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးက ချောအိ၏ စောက်ပတ်လေးထဲ ပြည့်ကြပ်ပြွတ်သိပ်စွာဖြင့် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လုပ်နေသည်။

“ ပြွတ်…. ပြွတ်….. ဗြစ်…. ပြွတ်…. အင့်…. အင့်…. အင်း…. အား….. အင့်….”

လီးကြီးက မှန်မှန်ဝင်ထွက်နေရာမှ တချက်တချက် ဆောင့်ဆောင့် ပစ်လိုးလိုက်သည့်အခါ ချောအိနို့လေးတွေ သွက်သွက်ခါသွားအောင် ရမ်းခါသွားသလို မျက်နှာကို ဘယ်ညာရမ်းခါလျက် အဖေလုပ်သူအလိုးကို ကျိတ်မှိတ်ခံနေရရှာသည်။

“ ပြွတ်…. ဗြစ်…. ဗြစ်…. ဖွတ်…. စွပ်…. ဖွတ်…. ဖွတ်…”

“ အ…. အ…. အား…. အီး….. ဖြေးဖြေး အဖေရယ်….. နာတယ်…. အဟင်း…. အဖေက သိပ်ကြမ်းတာပဲ…”

ချောအိမျက်နှာ ရှုံ့မဲ့မဲ့လေးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

“ အဖေလိုးတာ မကောင်းဘူးလား….”

“ ကောင်းတာပေါ့… အဖေရယ်… အဖေ့လီးကြီးက ရင်ခေါင်းထဲထိ ဝင်လာသလိုပဲ သလား… အား… အဖေ… လီးကို မမွှေနဲ့”

“ ကောင်းလားသမီး ဒီလို တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ပေးတာ.. ကြိုက်လား ”

“ အင်း…အင့်ဟင့်…ကောင်းတယ်အဖေ.. အရမ်းကြိုက်တယ်.. ဆောင့်…. ဆောင့်.. ဟုတ်ပြီ… အိုး… အိုး… အဖေရေ.. မြန်မြန်…. မြန်မြန်လိုး… အိ… ဟင့်ဟင့်….”

ထွန်းလူ လိုးနေသည့် အရှိန်မြှင့်ကာ သမီးဆောက်ပတ်ကြီးကို ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့ ချောအိ အသက်ရှူတွေမမှန် ဖြစ်ရလောက်အောင် ကောင်းလာသည်။ ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်မှာ အဖေ့လီးဒစ်ကြီးဟာ ချောအိသားအိမ်ဝကို ဒုတ်ခနဲ လာတိုးမိပြီး ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးသည့် အရှိန်ဖြင့် ထွန်းလူဂွေးဥတွေက ဖင်ဝလေးကို တဖပ်ဖပ်ဖြင့် ရိုက်နေသံကိုက သားအဖ နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ဖီးလ်လင်တွေ ပိုဖြစ်လာသလိုထင်ရသည်။

“ အ… နာနာလေးး လိုး ဟုတ်တယ် အားးး ရှီးးးး အိုးးး ခုနကလို ဒစ်ကြီးနဲ့ ပင့်ပင့်လိုး… စောက်ခေါင်းထဲ မွှေပေးပါဦး… အိုး… အမေ့ ရှီးးးးးးးး တအားဆောင့်လိုးး အားးးး အို့… အာ ရှီး အ အ ”

ချောအိညည်းလေ ထွန်းလူက လိုးလို့ကောင်းလေ ဖြစ်နေသည်။

“ အိုး… အိုး…. အဖေရယ်… အားဟားဟာ့… အဖေ… အဟင့်… အဟင့်… ကောင်းလိုက်တာ အဖေရယ်… လိုး.. လိုး ..ဟင့်ဟင့်… သမီး… ပြီးတော့မယ် အဖေ…. အဖေ့သမီး မိန်းမကို ဒီအတိုင်းနာနာလေး မရပ်တမ်း လိုးပေးပါ… အားရှိစ်း… အင်းဟင့်… ဟင့်…. လိုး… လိုး… အား…. အာ့.. သေပီ.. သေပီ… အားးးးး အားးးးး ရှစ်….”

ထွန်းလူကလည်း လိုးနေတဲ့ အရှိန်ကို ပိုပြီး တင်လိုက်ရင်း ချောအိရဲ့ ဖောင်းကြွခုံးထနေတဲ့ စောက်ပတ်လေးကို တဖွတ်ဖွတ် တဖတ်ဖတ် မရပ်မနားဆောင့်ပေးလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ ချောအိတစ်ယောက် အဖေဖြစ်သူ ထွန်းလူရဲ့ ခါးကို ခြေထောက်တွေနဲ့ ညှပ်ကာ ဆွဲချရင်း

“ အင့်… အင့်… လိုး… ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပါ ယောင်္ကျားရေ… မိန်းမစောက်ပတ်ကြီး ကွဲထွက်သွားအောင်သာ လိုးပစ်လိုက်ပါတော့….”

ထွန်းလူနားထဲ စိမ့်တက်သွားသည်။ မမျှော်လင့်ပဲ သမီးဖြစ်သူရဲ့ ပွင့်လင်းစွာ ပြောကြားအလိုးခံမှုကြောင့် ဆောက်ပတ်ထဲ စီးပျစ်စွာ ဝင်ထွက်နေသော သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံး စိမ့်ကျင်လာသလိုလို ဖြစ်သွားလောက်အောင် ခံစားလိုက်ရသည်။ ချောအိ စောက်ခေါင်းထဲက မခံမရပ်နိုင်အောင် ကျင်တက်လာပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးကာ အဖေ့ရဲ့ လီးကြီးအဝင် ဖင်ကြီးအကြွ အံကျဖြစ်အောင် လှုပ်ရှားပေးနေသည်။

“ ဖွတ်… ပြွတ်… ဖောင်း… ဖောင်း… ဘွတ်… သ… သမီးရာ… ကောင်းလိုက်တာ….”

မေးကြောများ ထောင်ထနေသည့်ကြားမှ အံတင်းတင်းကျိတ် ပြောလိုက်သည့် အဖေ့ရင်ဘတ်တွေကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း အဖေ့ဖင်ကို မမှီမကန်း လှမ်းဆွဲကာ လက်ဖြင့် အတင်းဆွဲဖိလိုးခိုင်းတော့ ထွန်းလူကလည်း မညှာမတာ ချောအိရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့လီးကြီးနဲ့ ပစ်ပစ်ပြီး မနားတမ်း ဆောင့်လိုးပေးရင်း တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်တက်လာပြီး

“ အိ.. ဟိ… ဟိ… သမီး….အီး… ဟီး… အဖေ… အဖေ….. ပြီး… ပြီ… အာ့… အား… ပြီးပြီ… အား… ရှီး…”

လိုးနေရင်း စကားတောင် ပီသအောင် မပြောနိုင်တော့တဲ့ အဖေ့ကို မော့ကြည့်ခံနေရင်း ချောအိဆောက်ပတ်အတွင်းမှ တစစ်စစ်ဖြင့် ပြီးချင်သလိုလို ဖြစ်လာသည်။

“ လိုး… အဖေ… သမီးလည်း….. ထွက်.. အာ့… ထွက်တော့မယ်… အင်းးးး ဟင့်…”

ဆောက်ဖုတ်ထဲက လီးအဝင်အထွက် မြန်လာခြင်းနှင့်အတူ အဖေ့လီးကြီးက ပိုမိုဖောင်းကာလာပြီး ဆောင့်လိုးသည့် အရှိန်တွေ ပြင်းထန်လာတာကို ခံစားလိုက်ရသည့် ချောအိ… အဖေပြီးတော့မှာကို သိလိုက်ရသည့်အတွက်… ပါးစပ်မှ ခပ်မြန်မြန်ဖြင့်

“ အားးးး အဖေ… လရေတွေ ပန်းထည့်လိုက်နော်… အဖေ့လီးရေတွေ သမီး စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းးးး ပန်း….”

“ အင့်….ရှီး….”

“ ဗျစ်…ပတစ်…ဗျစ် … အားးးးး ရှီး…. အ… ထွက်ပြီ… ထွက်ကုန်ပြီ….”

သုတ်ရည် ပူပူနွေးနွေးများက သားအိမ်ထဲသို့ နွေးကနဲဖြစ်အောင် အပန်းခံလိုက်ရခြင်းနှင့်အတူ ချောအိဆောက်ပတ်အတွင်းမှ အရည်ကြည်များကလည်း ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျလာတော့သည်။

ထွန်းလူ လီးတန်ကြီး တလျောက်လုံး ပူနွေးရှိန်းဖိန်းသွားအောင် ခံစားလိုက်ရပြီးနောက် ချောအိရဲ့ ဆောက်ရည်ကြည်များ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို သုတ်လိမ်းခံလိုက်ရသလို ဖြစ်သွားကာ လီးတစ်ချောင်းလုံး နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည့် အရသာကို ခံစားရင်း ချောအိအပေါ်သို့ မှောက်အိပ်ချလိုက်သည်။

“ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်”

“ ဖယ်ပါ… ဘာသမီးလဲ… အသာကုန်လိုးပြီးမှ ဖယ်ပါ… ထပါဦး အဖေရဲ့…”

ချောအိရဲ့ တွန်းဖယ်မှု့ကြောင့် ထွန်းလူ ဘေးသို့ လှိမ့်ဆင်းချလိုက်သည်။

“ ဖွတ်…ပလွတ်…ပြွတ်…”

“ စပ်တယ် အဖေရာ…”

“ ပထမဆုံး အလိုးခံတာမို့ပါ သမီးရာ နောက်ဆို မစပ်တော့ဘူး….”

အဖေဖြစ်သူရဲ့ ရယ်ဟဟ အပြောကြောင့် ချောအိ ဖခင်ဖြစ်သူကို မျက်စောင်းတစ်ချက် ထိုးလိုက်ရင်း မျက်လုံးတို့က အဖေဖြစ်သူ ပေါင်ခွကြားသို့ ရောက်သွားသည်။ သူမရဲ့ သုတ်ရည်များနှင့် ဖခင်ရဲ့ သုတ်ရည်များ ပေပွနေသည့် အကြောတွန့်တွန့်များဖြင့် တောင်နေဆဲဖြစ်သော လီးတံကြီးကို မြင်လိုက်ရချိန် စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားသည်။ သူမဆောက်ဖုတ်အဝမှ ယိုစီးကျနေသော သုတ်ရည်များနှင့် သွေးစတချို့ကို အဖေ့ပုဆိုးဖြင့် သုတ်လိုက်ချိန်…

“ အ… ရှီး… စပ်လိုက်တာ… သမီး စောက်ပတ်လေး ပြဲသွားပြီ….”

ထွန်းလူတစ်ယောက် သမီးအနား လှဲအိပ်ရာမှ မတ်တပ်ရပ်ဖို့ ကြိုးစားနေချိန် လီးတံကြီးက တရမ်းရမ်းဖြင့် လှုပ်ခါသွားတော့ ချောအိ မျက်စိရှေ့ ရမ်းခါနေသော လီးကြီးကို ဆွဲယူကာ စုပ်လိုက်တော့သည်။

“ ပြွတ်…ပလွတ်…ပြွတ်….”

လီးကြီးမှာ ပေပွနေသော သုတ်ရည်တို့ကို အကုန်လျက်ပေးနေရင်း ဖခင်ဖြစ်သူကို ကြာကြည့်လေးဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

“ သမီး… အားးးး စုပ်… စုပ်…. အဖေ့လီး ပြန်တောင်လာပြီ… တညလုံး လိုးမယ်နော်…”

“ တဲပြိုရင် ပြိုသွားပါစေ… အဖေ့လီးနဲ့ သမီးဆောက်ပတ် မခွာတမ်း လိုးပေးရမယ်…”

ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြောလိုက်သည့် ချောအိစကားကြောင့် ထွန်းလူ လီးကြီး တဆတ်ဆတ် တောင်ထလာကာ နောက်တစ်ကြိမ်လိုးဖို့ ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ထကြွလာတော့သည်။

မိုးထဲလေထဲမှာ နွားစာတဲလေးက တသိမ့်သိမ့် ယိမ်းထိုးနေလျက်….။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

တူညီသော ရသ ( စ/ဆုံး )

တူညီသော ရသ ( စ/ဆုံး )

မူရင်းရေးသားသူ - မင်းဟန်စိုး 

တင်ဌေးနွယ် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဧည့်သည်များ စည်စည်ကားကား ဖြစ်နေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည် ။ ဖိနပ်ချွတ်တွင် ဖိနပ်လေး ချွတ်ကာ အိမ်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်ရင်း တင်ဌေးနွယ်က အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆက်တီ ရှိရာသို့ လှမ်းပြီး ကြည့်လိုက်မိသည် ။

“ လာ ညီမလေး....ဒီမှာ မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ် . . ”

အမဖြစ်သူ တင်ဌေးသွယ်က သူမကို လှမ်းပြီး ပြောလိုက်စဉ်မှာပင် ဆက်တီမှာ ထိုငနေကြသူ အားလုံးရဲ့ အကြည့်တွေက သူမဆီသို့ ရောက်လာခဲ့ပြီ ။ထိုသူအားလုံးရဲ့ အကြည့်များသည် သူမထံတွင် စုစည်းကာ ရှိနေစဉ်မှာပင် တင်ဌေးနွယ်က သူမရဲ့ ခြေထောက်ကလေးများကို ညင်သာစွာဖြင့် တလှမ်းချင်း လျောက်လှမ်းကာ ဆက်တီ ရှိရာကို တိုးကပ်သွားခဲ့တော့သည် ။

“ ထိုင်...ညီမလေး ”

တင်ဌေးနွယ်က အမဖြစ်သူရဲ့ အနီးက ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ပြီး ထိုင်လိုက်သည် ။

“ ဟော..ဒါက မမရဲ့ သူငယ်ချင်း ရီရီစန်း....ဒါက သူ့ အမျိုးသား ကိုဟန်ထွန်း . .ဒါကတော့ ကျမရဲ့ ညီမ တင်ဌေးနွယ်ပါ .  ”

“ သွယ်သွယ်ရဲ့ ညီမလေးက အတော့်ကို ချောတာဘဲ .  ”

ရီရီစန်းရဲ့ မှတ်ချက်ချသံလေး မဆုံးခင်မှာပင် တင်ဌေးနွယ်က သူမရဲ့ မျက်နှာလေးကို ပြုံးကာ ရီရီစန်းကို ကြည့်လိုက်သည် ။

“ မမ က ပိုပြီး လှပါတယ်နော် . . . ”

“ ဟင်း..ဟင်း... ”

တင်ဌေးနွယ်ရဲ့ စကား အဆုံးမှာတော့ အားလုံးက တိုးညှင်းစွာဖြင့် ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်ကြသည် ။

“ နွယ်နွယ်က ဒီနှစ် ဒုတိယနှစ်လေ”

ကိုဟန်ထွန်းရဲ့ ဘေး ကပ်ရက် ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်နေသော တင်ဌေးနွယ်ရဲ့ ခဲအို တင်ဌေးသွယ်ရဲ့ ခင်ပွန်းကိုနိုင်မင်းက ဝင်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။ဧည့်သည်များ ရှေ့တွင်မို့ တင်ဌေးနွယ်က အသာလေးပင် သူမရဲ့ မျက်နှာကို ပြုံးထားလိုက်ပါသည် ။ စိတ်ထဲကတော့ သိပ်ပြီး မကျေနပ်ပါ ။ ဘာကြောင့်ရယ်တော့ မပြောတတ် ။

“ ဒီလို ညီမလေးရ...အမနဲ့ ရီရီစန်းနဲ့က ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သလို ကိုဟန်ထွန်းနဲ့ ကိုနိုင်မင်းကလည်း သူငယ်ချင်းတွေဘဲ . .အဲဒါ ရီရီစန်းတို့က အခု ဒီကို ဗြုံးစားကြီး ပြန်ပြောင်းလာရတော့ သူတို့ တိုက်ခန်းကလည်း ကိုဟန်ထွန်းရဲ့ ဦးလေး မိသားစုကို တနှစ်စာချုပ်နဲ့ ငှားထားရတာ ဆိုတော့ စာချုပ် ပြည့်ဖို့က ငါးလလောက် လိုသေးတယ်..တစိမ်းတွေ ဆိုရင်လည်း ငွေအမ်းလိုက်ရင် ရပေမယ့် အခုဟာက အမျိုးရင်းတွေ ဆိုတော့ ရီရီစန်းတို့က ဒီမှာ ခဏ လာနေပြီး တိုက်ခန်း အားသွားမှ တိုက်ခန်းကို ပြောင်းဖို့ စီစဉ်မယ်လေ . .  ”

“ ဟာ..ဒါဆို ကောင်းတာပေါ့ . .အိမ်မှာက အိမ်အကျယ်ကြီးနဲ့ လူက နည်းနည်းလေး ဖြစ်နေရတာ . .အမတို့ ပြောင်းလာရင် ဒီမှာ ပိုပြီး သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်း ဖြစ်သွားတာပေါ့ ...အမတို့က ဘယ်တော့ ပြောင်းလာမှာလဲ... ”

“ ဟင်းဟင်း..အခုဘဲ ပြောင်းလာတာလေ . ”

“ ဟောတော့... ”

“ ဟင်းဟင်း...ဟင်းဟင်း.. ”

“ အဲဒါ ရီရီစန်းတို့ကို ညီမလေးရဲ့ အခန်းဘေးက အခန်းလွတ်မှာ ထားလိုက်တယ်လေ  ”

“ ဟာ...ကောင်းတာပေါ့..အဲဒီ အခန်းက ကျယ်တယ်..... ”

“ ညီမက အသက် ဘယ်လောက် ရှိပြီလဲ.... ”

ရီရီစန်းရဲ့ ခင်ပွန်း ကိုဟန်ထွန်းက မဆီမဆိုင်သော အကြောင်းအရာကို မေးလိုက်သည် ။

“ အခု ၁၉နှစ်ထဲ ရောက်နေပြီလေ .  ”

ဖြေလိုက်သူက တင်ဌေးနွယ်ရဲ့ ခဲအို ကိုနိုင်မင်း ဖြစ်သည် ။ ဒီ တခါတွင်တော့ ထိုင်နေကြသူ အားလုံးရဲ့ မျက်နှာတွေကို တင်ဌေးနွယ်က သူမရဲ့ မျက်လုံးလေးအား တချက် ဝေ့ကာ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ တခြားသူများ မမြင်အောင် ကိုနိုင်မင်းကို နှုတ်ခမ်းလေး စူကာ ပြလိုက်သည် ။ ကိုနိုင်မင်းရဲ့ မျက်နှာက စပ်ဖြဲဖြဲလေး လုပ်ရင်း သူ့စကားကို ဆက်လိုက်သေးသည် ။

“ နွယ်နွယ်က ပြီးခဲ့တဲ့ မတ်လက တိုင်းအဆင့် ကာယ အလှမယ်မှာ ဒုတိယ ရခဲ့သေးတယ်လေ . .ပရိတ်သတ် အားလုံးက နွယ်နွယ်ကို ပထမ တစ်ပေးထားတာ...ပရိတ်သတ်တွေ ထင်တာကတော့ ပထမ ရတဲ့ ကလေးမကို ဒိုင်တွေ မျက်စိမှားသွားလို့တဲ့..ဟင်းဟင်း... ”

“ ဟုတ်တယ်..သွယ်သွယ့် ညီမလေးကို ကြည့်ရတာ ကိုယ့်ရင်ထဲကို အေးနေတာဘဲ သွယ်ရယ်.... ”

ရီရီစန်းရဲ့ စကား အဆုံးမှာတော့ တင်ဌေးနွယ်က ထိုင်ရာမှ အသာလေး ထိုက်သည် ။

“ အားလုံးဘဲ ညီမကို ခွင့်ပြုပါဦး . .ခြောက်နာရီကို ကျူရှင် ပြန်တက်ရမှာမို့ပါ... ”

“ အော်..ဟုတ်လား...အခု ငါးနာရီတောင် ရှိနေပြီဘဲ ..ကဲ..ကဲ...လုပ်စရာ ရှိတာ သွားလုပ်တော့.. ”

ရီရီစန်းရဲ့ စကား အဆုံးမှာတော့ တင်ဌေးနွယ်က ပြုံးပြကာ သူတို့ အနီးမှ ထွက်ခွာလာခဲ့တော့သည် ။

တင်ဌေးနွယ်က သူမရဲ့ အမ တင်ဌေးသွယ်ရဲ့ ခင်ပွန်း သူမရဲ့ ခဲအို ကိုနိုင်မင်းကို ကြည့်လို့ မရ ဖြစ်နေမိတာ ကြာပြီ ။ သူကသာ ကိုနိုင်မင်းကို ကြည့်လို့ မရ ဖြစ်နေပေမယ့် ကိုနိုင်မင်းကတော့ သူမကို တော်တော်ပင် ကြည့်လို့ ရနေသည် ။

တင်ဌေးနွယ်နဲ့ ကိုနိုင်မင်းတို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့မိကြရင် အနားတွင် အမဖြစ်သူ တင်ဌေးသွယ် ရှိမနေပါက ကိုနိုင်မင်းရဲ့ မျက်လုံးတွေက တင်ဌေးနွယ်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးတခုလုံးကို အရည်ပျော်ကျ မတတ် ကြည့်နေတတ်သည် ။

ဒါကိုဘဲ တင်ဌေးနွယ်က ကိုနိုင်မင်းကို မကျေနပ်ဖြစ်ကာ ကြည့်လို့ မရ ဖြစ်နေခြင်းဖြစ်သည် ။ ယခု အိမ်တွင် အမရီရီစန်းနဲ့ သူမရဲ့ ခင်ပွန်း ကိုဟန်ထွန်းတို့ လာရောက်နေထိုင်ကြသည် ဖြစ်လို့ အိမ်မှာ လူအင်အား တောင့်..လူများ လာခဲ့သည်ကို သဘောကျမိခဲ့သည် ။

တင်ဌေးနွယ် နဲ့ တင်ဌေးသွယ်တို့ရဲ့ မိဘများသည် နယ်တွင် နေထိုင်လျက် ရှိကြပြီး တင်ဌေးနွယ် ဆယ်တန်းအောင်သည့်နှစ်တွင် ကောလိပ်သို့ ဆက်တက်ရန် အတွက် အမဖြစ်သူရဲ့ အိမ်သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည် ။

ထိုသို့ တင်ဌေးနွယ်က အမဖြစ်သူရဲ့အိမ်သို့ ရောက်ပြီး မကြာမီ အတောအတွင်းမှာပင် သူမက ကိုနိုင်မင်းရဲ့ မျက်လုံးများကို သတိထားမိခဲ့ပြီး ကိုနိုင်မင်းကို ကြည့်လို့မရ ဖြစ်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည် ။ ကိုနိုင်မင်းကို ကြည့်လို့ မရသည့် အထဲတွင် သူ့ရဲ့ စပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာလည်း ပါသေးသည် ။

တခါတခါ စိတ်ဆိုးဆိုးဖြင့် တင်ဌေးနွယ်က ဘာကြောင့်များ ဒီလူကြီးကို မမသွယ်က ယူရတာလဲ လို့ တွေးလိုက်မိသေးသည် ။တင်ဌေးနွယ်ရဲ့ အမဖြစ်သူ တင်ဌေးသွယ်သည် အသက် ၂၄ နှစ် ရှိပြီ ဖြစ်ပြီး သူ့ခင်ပွန်း ကိုနိုင်မင်းက အသက် ၂၈နှစ်လောက် ရှိပြီ ဖြစ်၏ ။

ကိုနိုင်မင်းက တင်ဌေးနွယ်ကို မျက်လုံး ကျွတ်ထွက်မတတ် ကြည့်တတ်ခြင်း နဲ့ သူ့မျက်နှာ စပ်ဖြဲဖြဲ လုပ်တတ် နေတတ်ခြင်းတို့သာ ဆိုး၏ ။ ကျန်သော အရာများကတော့ ကိုနိုင်မင်းသည် တော်၏ ။ အသောက်အစား ကစားတာ မရှိ ။ အမဖြစ်သူကိုလည်း ကြင်ကြင်နာနာ ရှိ၏ ။ဒါ့အပြင် တင်ဌေးနွယ်၏ စားရေးသောက်ရေး ကျောင်းစားရိတ် မုန့်ဖိုး တို့အပြင် အဝတ်အစားများကိုလည်း အလျံအပယ် ဝယ်ပေးသေး၏ ။

ဒါတွေ အပြင် ကိုနိုင်မင်းသည် နယ်က သူမ၏ မိဘများကို လိုလေသေး မရှိအောင် ထောက်ပံ့ထားလိုက်သေး၏ ။ကိုနိုင်မင်းက စေတနာလည်း ကောင်း၏ ။ သဘောလည်း ကောင်း၏ ။ သို့သော် တင်ဌေးနွယ်က သူ့ကို ကြည့်လို့ မရပေ ။

သူမတို့ အိမ်သို့ ပြောင်းရွှေ့လာသည့် အမ ရီရီစန်းနှင့် အကို ဟန်ထွန်းတို့ လင်မယားသည်လည်း သူမ၏ အမ တင်ဌေးသွယ်တို့ လင်မယား အသက်လောက်ပင် ရှိ၏ ။ ကိုဟန်ထွန်းကတော့ ကိုနိုင်မင်းလို မဟုတ် ။ အနေတည်၏ ။လူကြီးဆန်သည်လို့ ပြောရမည် ဖြစ်၏ ။

ကိုဟန်ထွန်းသည် စကားပြောတက အစ တည်တည်တံ့တံ့ ရှိ၏ ။

ပြီးတော့ ကိုဟန်ထွန်းက အသားဖြူဖြူ ဗလကောင်းကောင်း အရပ်မြင့်မြင့် နဲ့ မိန်းကလေး တော်တော်များများ သဘောကျသော ပုံစံ မျိုး ဖြစ်၏ ။ကိုဟန်ထွန်းဋ္ဌ ရုပ်ရည်က နှာတန်ပေါ်ပေါ် မျက်ခုံးထူထူ မျက်လုံးရွဲရွဲနှင့်မို့ ခန့်ချော ချောသည်ဟု ဆိုနိုင်ပေသည် ။

ကိုဟန်ထွန်း၏ ဇနီး ရီရီစန်းကလည်း အသားဖြူဖြူ ဒေါင်ကောင်းကောင်းနှင့် ခပ်ချောချော ခပ်တောင့်တောင့် ဖြစ်လို့ သူတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်သည် ရှေ့သွား နောက်လိုက် ညီသည်ဟု ဆိုနိုင်လေသည် ။ အိမ်သို့ အမ ရီရီစန်းတို့ လင်မယား ရောက်လာကြပြီး နောက်တွင် တင်ဌေးနွယ် တယောက် အိမ် အလုပ်တွေကို ဘာမှ လုပ်စရာ မလိုတော့ပေ ။

အမ ဖြစ်သူ တင်ဌေးသွယ် နှင့် ရီရီစန်းတို့ နှစ်ယောက်ကသာ ဒိုင်ခံ ဆောင်ရွက်တော့၏ ။ တင်ဌေးနွယ်ကတော့ သူမရဲ့ ကျောင်းစာ တခုထဲကိုသာ တစိုက်မတ်မတ် လုပ်လာနိုင်တော့၏ ။မနက်မိုးလင်းရင် တင်ဌေးသွယ်နှင့် ရီရီစန်းတို့က တယောက်တလဲ ဈေးသွားကာ တယောက်တလဲ ထမင်းချက်၏ ။

မနက်ကိုးနာရီထိုးလျှင် ထမင်းဟင်းက အားလုံး အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီ ။ထမင်းချိုင့် အသီးသီး ထည့်ကြကာ အလုပ်သွားကြတော့၏ ။တင်ဌေးနွယ်ကတော့ မနက် ၁၀နာရီ လောက်မှ ကျောင်းသို့ သွားရသည် ။ တချို့နေ့များတွင် မနက် ( ၇ ) နာရီလောက် သွားရသည်များလည်း ရှိ၏ ။

ဒါပေမယ့် အခု ကျောင်းပိတ်ရက် ဖြစ်လို့ တင်ဌေးနွယ် အိမ်တွင် မြဲနေသည်မှာ ( ၃ ) ရက်ခန့် ရှိနေပြီ ဖြစ်၏ ။ ကျောင်းပိတ်ထားသော်လည်း တင်ဌေးနွယ်က ကျူရှင်ကိုတော့ နေ့စဉ် ညနေတိုင်း သွားနေရ၏ ။

တင်ဌေးနွယ်၏ ကျူရှင်က ညနေ( ၆ ) နာရီမှ ( ၉ ) နာရီ အထိ ဖြစ်ပြီး အိမ်နှင့်လည်း သိပ်ပြီး မဝေးလှသည့်အပြင်အိမ်နီးချင်း အတန်းဖေါ်လည်း ရှိနေလို့ တင်ဌေးနွယ်မှာ ညဖက် ကျူရှင်တက်ရသော်လည်း သွားရေးလာရေး အဆင်ပြေနေ၏ ။

တင်ဌေးနွယ်က ကျူရှင်မှ ပြန်လာလျင် မြဝတီ ရုပ်သံမှ ( ၉ ) နာရီခွဲ ဇာတ်လမ်းကို ကြည့်လိုက်သေး၏ ။ ရုပ်သံသိမ်းမှ အခန်းတွင်းသို့ ဝင်ကာ စာဖတ်လေ့ ရှိ၏ ။ မနက်ပိုင်း ချက်ရေးပြုတ်ရေး တာဝန် မရှိတော့ ညဉ့်နက်အောင် စာဖတ်ပြီး တင်ဌေးနွယ်သည် နေမြင့်အောင် အိပ်လေ့ ရှိ၏ ။

................................................................................................................................

ဒီနေ့ညလည်း တင်ဌေးနွယ် စာဖတ်ပြီးလို့ အိပ်ရာဝင်တော့ရန် ဆုံးဖြတ်ပြီး စာကြည့်စားပွဲပေါ်မှ စားပွဲတင် နာရီလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ည ( ၁၂ ) နာရီ ထိုးရန် ( ၁၅ ) မိနစ် လောက်သာ လိုတော့၏ ။

စားပွဲတင် နာရီလေးကို ကြည့်ပြီးသည်နှင့် တင်ဌေးနွယ်သည် စာကြည့်စားပွဲရှေ့ ကုလားထိုင်မှ အသာ ထလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ အပေါ့အပါးသွားချင်သည့်အတွက် မီးဖိုဆောင်ထဲသို့ ဝင်ကာ အိမ်သာ ရှိရာသို့ သွားလိုက်သည် ။ အပေါ့အပါး သွားလိုက်သည် ။ ပြီးတော့မှ သူမ၏ အိပ်ခန်း ရှိရာကို ပြန်လာခဲ့သည် ။

ထိုသို့ သူမရဲ့ အိပ်ခန်းဆီကို ပြန် အလာမှာ သူမရဲ့ အိပ်ခန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ရှိသော အမဖြစ်သူတို့ရဲ့ အိပ်ခန်းဆီမှ ထူးဆန်းသော အသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာ နေသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည် ။

ဒီလို သတိပြုမိလိုက်သည့် ခဏမှာပင် တင်ဌေးနွယ်သည် ဂရုစိုက်ပြီး နားထောင်လိုက်သော အခါတွင်တော့ တစုံတခုကို သိရှိလို့ သွားရသည့်အခါ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများသည် ဝိုင်းလို့ သွားကြပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း ကြက်သီးလေးများ ဖျန်းကနဲ ထသွားရသည် ။

အသံလေးတွေကို နားစွင့်မိသော တင်ဌေးနွယ်သည် ချက်ချင်းလိုပင် သူမ၏ ခြေထောက်လေးများကို ဖျတ်ကနဲ လှမ်းကာ ခပ်သွက်သွက်လေး သူမ၏ အိပ်ခန်း အတွင်းသို့ ဝင်ကာ ကုတင်လေးပေါ်က သူမ၏ အိပ်ရာထက်သို့ လှဲချလိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်ကာ မျက်လုံးလေးများ မှိတ်လို့ ထားလိုက်ရ၏ ။

“ ဖွတ်...အင့်....ပြွတ်....အင်း...ပလွတ်....ဟင်းဟင်း...စွပ် ဖတ်.....အာ့ ..အာ့... ”

တင်ဌေးနွယ် တယောက် မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ထားလိုက်သည်နှင့် သူမ၏ နားထဲတွင် စောစောက သူမ ကြားခဲ့ရသော အသံလေးများကို ပြန်လည် ကြားယောင်လာရ၏ ။ ထို အသံလေးများကလည်း သူမ၏ နားထဲက မထွက်တော့ပေ ။

ထူးဆန်းသော အသံလေးများကို ကြားလိုက်ရသည့် တခဏမှာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး တခုလုံး ကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထသွားခဲ့ရသော တင်ဌေးနွယ်သည် ယခုတဖန် ထို အသံလေးများကို ပြန်လည် ကြားယောင်လာရပြန်သော အခါတွင်တော့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး တခုလုံးသည် ရှိန်းရှိန်းဖိန်းဖိန်း ဖြစ်လာရတော့သည် ။ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အိပ်ရာပေါ်တွင် လူးလူးလှိမ့်လှိမ့်နှင့် ဖြစ်ကာနေပြီး ထို အသံလေးများ ကလည်း သူမရဲ့ နားထဲက မထွက်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေသည် ။

ခဏ အကြာတွင်တော့ တင်ဌေးနွယ်သည်သူမ၏ အိပ်ရာလေးပေါ်မှ လူးလဲ ထလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ဆုံးဖြတ်ချက် တခုကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ချလိုက်ပြီးသည့်အလား သူမ၏ ခြေလှမ်းလေးများကို ဖွနင်းကာ သူမ၏ အိပ်ခန်းရှေ့ရှိ သူမ၏ အမ တင်ဌေးသွယ်တို့ လင်မယားရဲ့ အိပ်ခန်းဆီသို့ တိုးကပ်သွားခဲ့သည် ။

ပြီးတော့ အိပ်ခန်း တံခါးလေးကို သူမ၏ လက်လေးဖြင့် တွန်းလိုက်သောအခါ အိပ်ခန်း တံခါးလေးသည် ကံကောင်း ထောက်မစွာနဲ့ ဟလို့ သွားလေတော့ တင်ဌေး နွယ်သည် ထို ဟသွားသော တံခါးပေါက်လေးမှ အတွင်းသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိတော့သည် ။

“ အို ”

လို့ အသံလေး ကျယ်လောင်စွာ ထွက်သွား မတတ် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများသည် ဟလို့ သွားရကာ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများသည်လည်း ဝိုင်းစက်လို့ သွားရ လေသည် ။ အခန်းတွင်းရှိ ကုတင်ကြီး ထက်တွင်တော့ သူမ၏ အမဖြစ်သူ တင်ဌေးသွယ်နဲ့ ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုနိုင်မင်းတို့သည် နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစားများ မရှိကြဘဲ

တင်ဌေးသွယ်က ကုတင်ပေါ်တွင် ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲနေပြီး သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ကုတင်စောင်းတွင် တင်ထားကာ သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကတော့ ကုတင်စောင်းတွင် ကားကားလေး ချထား၏ ။ ကိုနိုင်မင်းကတော့ တင်ဌေးသွယ်ရဲ့ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကြားတွင် ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် မတ်တပ် ရပ်လျက် ရှိ၏ ။

ထို့အပြင် ကိုနိုင်မင်းရဲ့ လီးတန်ကြီးက တင်ဌေးသွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ သွင်းထားကာ ကိုနိုင်မင်းက သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်လျက် တင်ဌေးသွယ်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ထုတ်ချီ သွင်းချိ ပြုလုပ်ပေးနေတော့၏ ။

တင်ဌေးနွယ်သည် သူမ၏ ရှေ့ ( ၅ ) ပေ မျသာ ကွာဝေးသော နေရာမှ မြင်ကွင်းကို မမှိတ်မသုန် ကြည့်လို့ နေမိသည် ။

“ ဖွတ်....ပြွတ်.. ”

“ ပြွတ် . .ပလွတ် . .  ”

“ ပလွတ်...ဖွတ်. ”

ကိုနိုင်မင်းက အားပါးတရ ဆောင့်ကာလိုးနေသလို တင်ဌေးသွယ်ကလည်း သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ကြွကာ ကြွကာဖြင့် အားပါးတရ ကော့လို့ ပေးနေ၏ ။

“ ပြွတ် ပလွတ် . .  ”

“ ပလွတ်...ဖွတ်... ”

“ ဖွတ်...ပြွတ် . . ”

တင်ဌေးသွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲမှ ထုတ်ကာ ထုတ်ကာဖြင့် လိုးပေးနေသော ကိုနိုင်မင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာ အရည်များဖြင့် စိုရွှဲကာ ပြောင်လက်လို့ နေပြီး တင်ဌေးသွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် ဆောင့်လို့ ဆောင့်လို့ ဝင်သွားနေသည်မှာ အားရဖွယ် ကောင်းလှသဖြင့် တွေ့မြင်နေရသော တင်ဌေးနွယ်၏ အာခေါင်လေးသည် တစတစ ခြောက်သွေ့လာခဲ့ပြီး သူမ၏ ကိုယ်ထဲမှ အသွေးအသားများမှာ ဆူပွက် ထကြွလာကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်

အင်အား ချိနဲ့လို့ လာရတော့၏ ။

“ ဖွတ်....ပလွတ် . .  ”

“ ပလွတ်....ပြွတ်... ”

“ ပြွတ်....ဖွတ် . .  ”

“ အာ့...ကျွတ် ကျွတ်...ကိုနိုင်ရယ်.....အမလေး....အင်း..ဟင်း....... ”

“ ပြွတ်...ဖွတ်... ”

“ ပလွတ်....ပြွတ်... ”

“ ဖွတ်......ပလွတ် . . ”

စောက်ပတ်ကြီးကို အားပါးတရ ကော့ကာ အလိုးခံနေသော အမဖြစ်သူ တင်ဌေးသွယ်၏ ရမက်ထန်စွာ ညည်းလိုက်သံလေးတွေကို ကြားလိုက်ရသော တင်ဌေးနွယ်၏ ရင်ထဲတွင် နင့်ကနဲ ဖြစ်သွားရကာ သူမ၏ ထမီအောက်မှ စောက်ပတ်လေးသည်လည်း တင်းကနဲ ဖြစ်လို့ သွားရတော့၏ ။

ပြီးတော့ တင်ဌေးနွယ်၏ ခြေဖျား လက်ဖျားလေးများသည် တဖြည်းဖြည်း အေးစက်လို့ လာကာ တဆတ်ဆတ်လည်း တုန်ရင်လာခဲ့ရပြီး သူမ၏ စိတ်ထဲတွင်တော့ သူမကိုယ်တိုင် အလိုးခံနေရသကဲ့သို့ တွေးထင် ခံစား လာရတော့၏ ။

“ ပလွတ်....ပြွတ်... ”

“ ပြွတ်....ဖွတ်.. ”

“ ဖွတ်...ပလွတ် . . ”

ကုတင်စောင်းနည်းသည် လိုးနေသော လီးတန်ကြီး တချောင်းလုံး ကုန်စင်အောင် ဝင်သည့်အလျောက် ဆှောု ဆောင့် လိုးနေသော ကိုနိုင်မင်း၏ လီးတန်ကြီးသည် တင်ဌေးသွယ်၏ သားအိမ်ဝသို့တိုင် တိုးလို့ တိုးလို့ ဝင်သွားနေရသဖြင့် အလိုးခံနေရသော တင်ဌေးသွယ်သည် ကိုနိုင်မင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာ သူမ၏ ရင်ခေါင်းထဲသို့ တိုး

ဝင်နေရသလို ခံစားရကာ အရသာတွေ့နေရတော့၏ ။

“ ပလွတ်....ပြွတ်.. ”

“ ဖွတ်...ပြွတ် . .  ”

“ ပြွတ်...ပလွတ် . .. ”

ကိုနိုင်မင်း၏ လီးတန်ကြီးသည်လည်း ကလေး မမွေးဖူးသေးသော တင်ဌေးသွယ်၏ စောက်ခေါင်း ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲဝယ် စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများဖြင့် စီးစီး ပိုင်ပိုင် ထိတွေ့ကာ အရသာ တွေ့နေရတော့၏ ။

“ ပလွတ်...ပြွတ်.. ”

“ ပြွတ်....ဖွတ် . . ”

“ ဖွတ်...ပလွတ် . .  ”

တင်ဌေးသွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲကို လိုးပေးနေသော ကိုနိုင်မင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တည့်တည့်တမျိုး . .ဘေးစောင်းသို့ တသွယ်..အပေါ်ထောင်ကာ တဖုံ . .အောက်စိုက်ကာ တမျိုး . .မရိုးနိုင်လောက်အောင်ပင် သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ရွှေ့ပြောင်းကာ အားရပါးရ ဆောင့်ပြီး လိုးနေလေတော့ ကိုနိုင်မင်း ရဲ့ လီးတန် ထိပ်ဖူးကြီးက တင်ဌေးသွယ်၏ စောက်ခေါင်းလေး အတွင်းကို နေရာအနှံ့ကို ထိုးတိုက်ကာ ဖိဆောင့် နေလေတော့ တင်ဌေးသွယ် ခမျာ အသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လို့ သွားကာ အရသာ တွေ့နေရတော့၏ ။

“ ဟင့်...အင့်...ကို....အာ့.......ကိုနိုင်ရယ် . . အမလေး . .ဟင်းဟင်း....ကောင်းလိုက်တာ...ဟင်း..ဟင်း... ”

“ ပလွတ်....ပြွတ်... ”

“ ဖလွတ် . .ပြွတ် . . ”

“ သွယ်....အားရရဲ့လားဟင် .  ”

“ ပလွတ်....ဖွတ် . .  ”

“ အင်း...ရတယ်.....ရတယ်..... ”

“ ဖွတ်...ပလွတ်.... ”

“ ကိုရော ကောင်းရဲ့လားဟင် . . . ”

“ ပလွတ်...ပြွတ်.. ”

“ ကောင်းလိုက်တာ ...သွယ်ရယ်...ဟင်း . . ”

“ ဖွတ်...ပလွတ် . . ”

“ ဆောင့်...ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ ကိုရယ် . . .အမလေးလေး...ဟင်း.. ”

“ ပလွတ်...ပြွတ် . . ”

“ ပြွတ်...ဖွတ်... ”

“ ဖွတ်....ပလွတ် . . ”

နှုတ်ခမ်းဖျားလေးများ တဆတ်ဆတ် တုန်လို့နေရသော တင်ဌေးနွယ်သည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်ကာ မာန်တင်းထားပြီး ကိုနိုင်မင်းနဲ့ တင်ဌေးသွယ်တို့ နှစ်ယောက်ကို မမှိတ်မသုန် ကြည့်နေရင်းက တင်ဌေးနွယ်၏ ထမီလေးအောက်မှ စောက်ပတ်လေးသည် တင်းမာဖေါင်းကားလို့ လာခဲ့ရပြီး စောက်ရည်များသည်လည်း

ရွှဲနစ်လာရတော့၏ ။

“ ပလွတ်...ပြွတ်... ”

“ ပြွတ်....ဖွတ် . . ”

“ ဖွတ်...ပလွတ် . . ”

“ အာ့...အင်း...ကိုရယ်...ဟင်းဟင်း....သွယ့်နို့တွေကို ဆွဲ...ဆွဲလိုက်စမ်းပါ...ကိုရယ်...ဟင်းဟင်း.... ”

“ ပလွတ်...ပြွတ်. ”

“ ပြွတ်...ဖွတ်... ”

“ ဖွတ်...ပလွတ်.. ”

ကိုနိုင်မင်းက သူ၏ လက်ဖြင့် တင်ဌေးသွယ်၏ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကာ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးရင်း ဆောင့်လိုးနေတော့၏ ။

“ ပလွတ်..ပြွတ် . . ”

“ ပြွတ်...ဖွတ်... ”

“ ဖွတ်..ပလွတ်.. ”

ခဏ အကြာတွင် အရသာများ အီဆိမ့် လာရသော တင်ဌေးသွယ်သည် သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အားပါးတရ လိုးပေးနေသော ကိုနိုင်မင်း ၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏စောက်ပတ် အတွင်းသားများက တိုးကာဖိကာဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ပေးလာတော့ရာ အရသာ အီဆိမ့် လာရသော ကိုနိုင်မင်းသည် သူမ၏ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို အားပါးတရ ဆွဲပြီးဆုပ်နယ်ကာ အားကုန်ထုတ်လို့ ဆောင့်ကာလိုးနေလိုက်တော့၏ ။

“ ပြွတ်...ပလွတ်... ”

“ ပြွတ်...ဖွတ်... ”

“ ဖွတ်.....ပလွတ်... ”

“ အာ့..အင်း...အမလေး ကိုရယ်......ကျမ ပြီးချင်....အ...အာ့ အား.....အား...အမလေး . .လေး.....ကျွတ်ကျွတ်.....ကျွတ်... ”

တင်ဌေးသွယ်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံလေးမှာ ကော့ပျံကာ တုန်ခါသွားရသည့် ခဏမှာပင် ကိုနိုင်မင်း၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည်လည်း သူမ၏ ကိုယ်လုံး ပေါ်သို့ မှောက်ရက်သား ကျသွားရတော့၏ ။

တံခါးဝမှ တင်ဌေးနွယ်ကတော့ အိပ်ခန်း တံခါးလေးကို အသာ ဆွဲပိတ်လိုက်ကာ နောက်ဖက်သို့ သူမ၏ ခြေထောက်လေးကို ဆုတ်လိုက်ရင်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်ကာ လေးလံသော ခြေလှမ်းများဖြင့် သူမ၏ အိပ်ခန်းဆီသို့ ပြန်လာခဲ့တော့၏ ။

အိပ်ခန်းထဲသို့ ပြန်ရောက်သောအခါ တင်ဌေးနွယ်သည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ ဝတ်ထားသော အင်္ကျီလေးကို ချွတ်လိုက်လေသည် ။ ပြီးတော့ သူမ ဝတ်ထားသော ဘရာစီယာလေးကိုပါ ချွတ်ပြီး ထမီလေးကို ရင်လျားကာ ဝတ်ပြီး သူမ၏ ကုတင်လေး အနီးသို့ တိုးကပ် လာခဲ့၏ ။

ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်သို့ တက်ရန် ပြင်လိုက်စဉ်မှာပင် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တဦးတယောက်က အနောက်မှနေပြီး တင်းကြပ်စွာ ဖက်ကာ ကုတင်လေးပေါ်ရှိအိပ်ယာထက်သို့ ဆွဲလှဲလိုက်ခြင်းကို ခံလိုက်ရတော့၏ ။

အလန့်တကြား ဖြစ်သွားရတဲ့ တင်ဌေးနွယ်သည် သူမ ကျောပြင်လေးမှာ အိပ်ယာပေါ်သို့ ကျရောက်သွားသည်နှင့် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများက အမောတကောလေး ကြည့်လိုက်မိ၏ ။

“ ဟင်...အကိုထွန်း . ”

တင်ဌေးနွယ်၏ စကားလေး အဆုံးတွင်တော့ ကိုဟန်ထွန်း၏ ထူထဲသော နှုတ်ခမ်း အစုံက သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများပေါ်သို့ ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်တော့ရာ ခေါင်းအုံးပေါ်သို့ ရောက်ကာစပင် ရှိသေးသော သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာ မြောက်ကနဲ ကြွလို့သွားရပြီး သူမ မျက်နှာလေးမှာ မော့တက်သွားရတော့၏ ။

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်ပေးနေသော ကိုဟန်ထွန်းသည် သူ၏ လျာဖြင့် တင်ဌေးနွယ်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ယက်လို့ ပေးနေပြန်တော့ တင်ဌေးနွယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ လူးလူးလိမ့်လိမ့်လေး လှုပ်ရှား သွားရကာ သူမ၏ ရင်ညွန့်ထက်မှ ထမီစလေးသည် ပြေကျသွားရပြီးသည်နှင့် တဆက်တည်းမှာပင် တင်ဌေးနွယ်၏ လက် ကလေး နှစ်ဖက်သည် ကိုဟန်ထွန်း၏ အင်္ကျီ မပါသော ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်တွယ် လာရတော့၏ ။

ထိုအခိုက်မှာပင် တင်ဌေးနွယ်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်နမ်းနေသော ကိုဟန်ထွန်း၏ လက်တဖက်က ပြေကျနေသော သူမ၏ ထမီလေးကို ဆွဲချလိုက်ပြီး တင်ဌေးနွယ်၏ နို့လေး နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ဆုပ်နယ် ပေးနေတော့၏ ။

ဝင်းမွတ် တင်းရင်းပြီး ဆူဆူဖြိုးဖြိုးလေး ဖြစ်နေသော တင်ဌေးနွယ်၏ နို့လေးများက ကိုဟန်ထွန်း၏ လက်ကို နူးညံ့အိထွေးကာဖြင့် ထိတွေ့လျက် ရှိတော့ရာ တခဏတာမျှသာ ကြာသော အချိန်လေး အတွင်းမှာပင် ကိုဟန်ထွန်းသည် သူ၏ နှုတ်ခမ်းများကို တင်ဌေးနွယ်၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ခွာကာ သူမ၏ နို့လေးများဆီသို့ သူ၏ မျက်နှာကို အပ်ကာ နို့လေးများကို တလှည့်စီ အားပါးတရ စို့ပေးလိုက်တော့ရာ ကိုဟန်ထွန်း၏ နှုတ်ခမ်းများသည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ခွာသွားရသော တခဏတွင် သူမ၏ လျာလေးကို ထုတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးများကို သိမ်းလို့နေသော တင်ဌေးနွယ်သည် သူမ၏ ရင်ဘတ်လေးကို ကော့ကာပေးလိုက်ရတော့၏ ။

ကိုဟန်ထွန်း၏ လက်တဖက်ကလည်း သူမ၏ ထမီလေးကို တဖြည်းဖြည်းဆွဲကာ ချနေရင်း ထမီအပေါ်နားလေးသည် သူမ၏ ပေါင်ရင်းဆီသို့ ရောက်လို့ အသွားတွင်တော့ သူမက ဖင်ကြွပေးလိုက်ရာ ထမီလေးမှာ ကျွတ်လို့ သွားတော့၏ ။

ကိုဟန်ထွန်း၏ လက်က တင်ဌေးနွယ်၏ ဝမ်းဗိုက်သားလေးများကို လျောတိုက်ပြီး ပွတ်ပေးနေတော့ရာ နို့စို့ပေးတာပါ ခံနေရသော တင်ဌေးနွယ်သည် သူမ၏ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကို ပူးကာ လိန်ထားပြီး တင်ဌေးနွယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်လိန်ကော့စောင်းပြီး မချိတင်ကဲလေး ခံစားနေရတော့၏ ။

တင်ဌေးနွယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်လိန်ကာ ခပ်စောင်းစောင်းလေး ဖြစ်သွားရသော အချိန်တွင် ကိုဟန်ထွန်း၏ လက်တဖက်က သူမ၏ ဖြူဖွေးကားအယ်နေသော ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ကာ ပေးလိုက်တော့ရာ သူမ၏ ခါးကလေးမှာ ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ပူးကပ်ကာ လိန်ထားသော တင်ဌေးနွယ်၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ချောင်းမှာ ကွာဟလို့သွားရတော့၏ ။

နို့စို့ပေးနေသော ကိုဟန်ထွန်း၏ လျာလေးကလည်း သူမ၏ နို့သီးခေါင်း နီနီရဲရဲ သေးသေးလေးများကို ဖိဖိပြီးလည်း ယက်ပေးနေသဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး တခုလုံး လူးပျံကာ ဖြစ်လို့နေသော တင်ဌေးနွယ် ၏ နှုတ်ခမ်းဖျားလေးမှာ တဆတ်ဆတ် ခုန်ကာ တုန်နေတော့၏ ။

“ အင်း...အင်း..အကိုထွန်း . . .အင်း...ဟင်း.... ”

မကြာမီမှာပင် သူမ၏ လုံးကစ် ကားအယ်နေသော ဖင်သားကြီးများကို အားပါးတရ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ် ပေးနေသော ကိုဟန်ထွန်း၏ လက်က သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးရသည်ကို အားရလို့ သွားဟန်ဖြင့် ကိုဟန်ထွန်း၏ လက်သည် အမွှေးနက်နက်လေးများ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ပေါက်ကာ ဖြူဝင်း အိဖေါင်းလျက် ရှိသော တင်ဌေးနွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးဆီသို့ ရောက်လို့ သွားကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ကိုင်လိုက်တော့ရာ တင်ဌေးနွယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်

တွန့်ကနဲ ဖြစ်လို့သွားကာ သူမ၏ ပေါင်လေး နှစ်ဖက်မှာ ကားလို့ သွားရတော့၏ ။

ပြီးတော့ သူမ၏ ဖေါင်းကားလို့နေသော စောက်ပတ်ကြီးပေါ်တွင် ရွှဲနစ်လို့နေတဲ့ စောက်ရည်များသည် ကိုဟန်ထွန်း၏ လက်ကို တွေ့ထိ ကပ်ညိလို့ သွားတော့၏ ။

ကိုဟန်ထွန်းက တင်ဌေးနွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးကို သူ၏ လက်ဖြင့် အုပ်ကာကိုင်ထားလျက်နှဲ့ ဆုပ်လိုက် နယ်လိုက် ဖျစ်ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့ရာ နို့စို့တာပါခံနေရသော တင်ဌေးနွယ်၏ ပေါင်တန်ဖြူဖြူကြီးများသည် စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် ဖြစ်ကာ အိပ်ရာပေါ်တွင် ထိလို့ထားသော သူမ၏ ဖင်သားကြီးများမှာလည်း ရှုံ့လို့ ရှုံ့

လို့ သွားရကာ သူမ၏ ခုံးမောက်လွန်းသော စောက်ပတ်ကြီးမှာ ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ ဖြစ်လို့ နေရတော့၏ ။

“ အင်း...ဟင့်....အင်း...ဟင့် . . ”

ခံစားရ ခက်လို့နေသော တင်ဌေးနွယ်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးသည် တစတစ ပိုလို့ ပိုလို့ လူးပျံထလာရတော့ရာ ခဏ အကြာတွင်တော့ ကိုဟန်ထွန်းသည် နို့စို့ခြင်းကို ရပ်ကာ ထထိုင်လိုက်ပြီး တင်ဌေးနွယ်၏ ခြေထောက် ဖြူဖြူလေး နှစ်ချောင်းကို သူ၏ လက်ဖြင့် ဆွဲကာမလိုက်သည် ။

သူမ၏ ခြေထောက်လေးများကို ဒူးမှကွေးကာ ထောင်လိုက်ပြီး သူမ၏ ပေါင်လေးတွေကို ကားပစ်လိုက်၏ ။

တင်ဌေးနွယ် ခမျာမှာတော့ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်လို့ ထားလိုက်၏ ။

ကိုဟန်ထွန်းကတော့ သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားကို ရွှေ့ပြောင်းရင်း သူ၏ ပုဆိုးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ကာ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားထဲသို့ အရောက်မှာ ကိုဟန်ထွန်းသည် ဒူးထောက်ပြီး ထိုင်လိုက်၏ ။

ပြီးလျင် ကိုဟန်ထွန်းက သူ၏ လီးတန်ကြီး၏ ထိပ်ဖူးကြီးထိပ်နှင့် တင်ဌေးနွယ်၏ စောက်ပတ်ဝကို တွေ့ထိကာ ပေးလိုက်သော အခါတွင်တော့ တင်ဌေးနွယ်၏ စောက်ပတ်ဝရှိ နှုတ်ခမ်းသားလေးများမှာ ရှုံ့ကနဲ ဖြစ်လို့သွားကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဆတ်ကနဲ တုန်ကာ သွားရတော့၏ ။

ကိုဟန်ထွန်းက သူ၏ လီးတန်ကြီး ထိပ်ကို တင်ဌေးနွယ်၏ သောက်ပတ်ဝလေးနှင့် ထိတွေ့ပေးလိုက်ပြီးနောက် သူ၏ လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးထိပ်ကို သူမ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားတွင်းသို့ အဖျားလေးကို ဖိသွင်းကာ လီးတန်ကြီး၏ ထိပ်ကို သူမ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား တလျောက် ထက်အောက် စုန်ကာ ဆန်ကာ ပွတ်ပေးနေတော့ တင်ဌေးနွယ်၏ ဖင်သားကြီးမှာ လူးကာ လိမ့်ကာဖြင့် ဖြစ်လျက်နေရှာတော့၏ ။

“ အာ့.......အင့်....အကိုထွန်း .  ”

“ အင့်.....ဟင်း....အင့် . . . ”

“ အင့်....အာ့.....ဟင်း.... ”

တင်ဌေးနွယ်၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား တလျောက် ထက်အောက် စုန်ဆန်ကာ ပွတ်ပေးနေသော ကိုဟန်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးကြီးက သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို ဖိကာဖိကာ ပွတ်လိုက်သော အခါတွင်တော့ တင်ဌေးနွယ်သည် ခံစားရခက်စွာဖြင့် သူမ၏ ခါးလေးကို ကော့ကော့ ပေးလိုက်တော့သည် ။

“ အမလေး....အာ့ . . .အင်း...ဟင်း . .ကျွတ်ကျွတ် . . .အကိုထွန်းရယ်...နွယ်လေးကို သနားပါဦး....ဟင့်ဟင့်  ”

ထိုအခါတွင်တော့ရင်ထဲတွင် ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားရသော ကိုဟန်ထွန်းသည် သူ၏ လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးကို တင်ဌေးနွယ်၏ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ကာ ညင်သာစွာဖြင့် လိုးသွင်းလိုက်တော့၏ ။

“ ဗျစ် . . ဗျစ်...ဗျစ် . .. ”

“ အမေ့....အား....အင့် . . ”

တင်ဌေးနွယ်၏ ခါးလေးမှာ ကော့တက်သွားရပြီး ကိုဟန်ထွန်း ဖြည်းဖြည်းလေး သွင်းလိုက်သော လီးတန်ကြီးကတော့ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဝက်ခန့် ဝင်သွားတော့၏ ။

ကိုဟန်ထွန်းက သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဆက်ပြီး မသွင်းထဲဘဲ သူမ၏ စောက်ပတ်အုံလေးကို သူ၏ လက်မလေး၏ ဇောင်းဖြင့် ဖိကာ ထက်အောက် ပွတ်လို့ ပေးနေတော့ရာ စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်လို့နေသော သူမ၏ စောက်မွှေးလေးများမှာ ရေဆွတ်ကာ ဖီးထားသော ဆံပင် မွှေးလေးများကဲ့သို့တပင်နဲ့ တပင် ကပ်ညိပြီး အချောင်းလိုက်လေးများ ဖြစ်ကာ သွားရတော့၏ ။

ခဏနေတော့မှ ကိုဟန်ထွန်းက သူ၏ လီးတန်ကြီးကို တင်ဌေးနွယ်၏ စောက်ပတ်ထဲကို ဆက်ပြီး ညင်သာစွာပင် ဖိသွင်းလိုက်တော့၏ ။

“ ဗျစ် ...ဗျစ် ...ဖွတ်.. ”

“ အင့်....အား.........အင့်...ဟင်း.. ”

ကိုဟန်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီးက သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖွတ်ကနဲ တဆုံး ဝင်သွားချိန်မှာပင် တင်ဌေးနွယ်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်လေးများမှာ ပွက်ကနဲ အန်ကျ လာရတော့၏ ။

မာကျောပူနွေးကာနေသော ကိုဟန်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီး အတွေ့ကြောင့် တကိုယ်လုံးရှိ သွေးသားများ ဟုန်းကနဲ ကြွတက်သွားရသော တင်ဌေးနွယ်မှာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ပြီး စောက်ပတ်ဝလေးကို ကို]န်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီး အရင်းသို့ အတင်းပင် ပင့်ကာ ကပ်ထားရင်း အဖျားတက်နေသူပမာ တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်လာပါရတော့၏ ။

ကိုဟန်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်ကာ သွားခဲ့ရပြီး ခဏမှာပင် တင်ဌေးနွယ်၏ စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုလေးများက လီးတန်ကို အတင်းပင် လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြင့် ရစ်ပတ်ထိတွေ့ လာကြတော့ရာ တရှူးရှူး တရှဲရှဲ ဖြင်က ဖြစ်လို့လာနေရသော ကိုဟန်ထွန်းသည် သူ၏ လီးတန်ကြီးကို တင်ဌေးနွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲမှ ညင်သာစွာဖြင့် လျောကနဲ ဆွဲထုတ်လိုကကာ စလိုးပေးတော့၏ ။

“ ပြွတ်...ပလွတ်... ”

“ အင့်... ”

“ ပလွတ်....ပြွတ်... ”

“ အာ့ . .  ”

“ ဖွတ်...ပြွတ်.. ”

“ အင့်...ဟင့်... ”

တင်ဌေးနွယ်၏ စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုလေးများကို လျောကနဲ လျောကနဲ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် လိုးပေးနေသော လီးတန်ကြီးက သူမ၏ စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများကို ဖိဖိစီးစီး ပွတ်တိုက်ကာ သွားနေတော့ရာ တင်ဌေးနွယ်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးမှာ တုန်ခါနေရတော့၏ ။

“ ပလွတ်...ဖွတ်.. ”

“ ဖွတ်...ပြွတ်... ”

“ ပြွတ်...ပလွတ်.. ”

အလိုးခံရင်း အရသာ တွေ့လို့နေရသော တင်ဌေးနွယိသည် စောစောက သူမ၏ အမဖြစ်သူ အလိုးခံနေသည်ကို သူမ၏ အာရုံထဲမှာ ဖျတ်ကနဲ ပြန်ပြီး တွေ့မြင်လိုက်ရကာ သူမ၏ အမကဲ့သို့ပင် တင်ဌေးနွယ်သည် သူမ၏ ဖြူဖွေး လုံးတစ်ကာ ကားအယ်နေသော ဖင်သားကြီးများကို မြောက်ကြွကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ပေးရင်း အလိုးခံနေတော့၏ ။

“ ပလွတ်....ဖွတ် . . ”

“ ဖွတ်...ပြွတ်... ”

“ ပြွတ်...ပလွတ် ... ”

အစက ညင်ညင်သာသာလေးဖြင့်သာ လိုးပေးနေခဲ့သော ကိုဟန်ထွန်းသည်လည်း တင်ဌေးနွယ်၏ အပျိုစောက်ပတ် အသစ်စက်စက်လေး၏ ကျဉ်းမြောင်းလှသော စောက်ခေါင်းလေး၏ နူးညံ့စီးပိုင်လှသော အထိအတွေ့ကြောင့်..တခြာသူများနဲ့ မတူ တမူထူးခြားလှသော တင်ဌေးနွယ်၏ စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများ၏

လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြင့် ဆွဲငင်ရစ်ပတ်ပေးနေမှုကြောင့်....အချိုးအစား ကျနလွန်းစွာဖြင့် လှပသော သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးနှင့် ခောမောလှပသော စွဲမက်စရာကောင်းသည့် မျက်နှာလေးတို့ကို တွေ့မြင်ထိတွေ့ကာ နေရသောကြောင့်..ကိုဟန်ထွန်း၏ ကာမစိတ်များမှာ တစတစ ကြွသထက် ကြွလာပြီး တင်ဌေးနွယ်၏ စောက်ပတ်ကို သူ၏

လီးတန်ကြီးဖြင့် ဖိဖိပြီး ဆောင့်ကာ အားရပါးရ လိုးလိုက်တော့၏ ။

“ ပလွတ်..ဖွတ်.. ”

“ ဖွတ်...ပြွတ်.. ”

“ ပြွတ်......ပလွတ်.... ”

လိုးရင်း ခံရင်းဖြင့် အရသာများ တွေ့လာရပြီး ဖြစ်သော ကိုဟန်ထွန်းနဲ့ တင်ဌေးနွယ်တို့သည် ပတ်ဝန်းကျင် တခုလုံးကို မေ့လျော့လျက် တလောကလုံးတွင် သူတို့နှစ်ယောက်ထဲသာ ရှိနေသကဲ့သို့ သဲကြီးမဲကြီး ချစ်ပွဲကြီး ခင်းနေကြတော့၏ ။

“ ပလွတ်...ဖွတ်. ”

“ ဖွတ်...ပြွတ်.... ”

“ ပြွတ်...ပလွတ်. ”

ကိုဟန်ထွန်းက ကျွမ်းကျင်သူ ပီပီ လိုးနေရင်းက သူ၏ လီးတန်ကြီးကို တချက်တချက်တွင် ပင့်မြှောက်ကာ ဆောင့်လို့ ပေးလိုက်သည့် အခါတွင်တော့ မာကြောလှသော လီးတန်ကြိးက တင်ဌေးနွယ်၏ စောက်စေ့နုနုလေးကို အားရပါးရ ဖိဆောင့်ကာ သွားနေရသဖြင့် တင်ဌေးနွယ်မှာ အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေရတော့၏ ။

“ ပလွတ်..ဖွတ်.. ”

“ ဖွတ်..ပြွတ်.... ”

“ ပြွတ်...ပလွတ်  ”

“ အာ့...ဟင်း.....အမလေး . . .ကောင်း....ကောင်းတယ်......အကိုထွန်းရယ် . . .အင်း..ဟင်း.... ”

“ ပလွတ်...ဖွတ်... ”

“ ဖွတ်...ပြွတ်.. ”

“ ပြွတ်...ပလွတ်.. ”

ဆောင့်ပြီး လိုးနေသော လိုးအားနှင့် ကော့ပြီး အလိုးခံနေသော ကော့အားတို့မှာ တဖြည်းဖြည်း ပြင်းထန်လာရပြီး အလိုးခံနေသော တင်ဌေးနွယ်၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးမှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် တုန်ခါကာ နေရပြီး အောက် နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ မျက်လုံးလေးများ မဖွင့်တော့ဘဲ ရမက်ထန်စွာ အလိုးခံနေသော တင်ဌေးနွယ်၏ နဖူးဆံစလေးများတွက် ချွေးဥလေးများ စို့လို့ ထွက်နေကြတော့၏ ။

တကိုယ်လုံး အရသာများ အီဆိမ့်ကာ နေရသည့်ကြားမှပင် တင်ဌေးနွယ်က စောစောက သူမ၏ အမ တင်ဌေးသွယ်သည်လည်း ဒီလို အရသာမျိုးတွေ ခံစားကာ အီဆိမ့်နေရမည်ကို အပြေးအလွှား တွေးလိုက်မိသေး၏ ။

“ ပလွတ်...ဖွတ် . .  ”

“ ဖွတ်...ပြွတ်.. ”

“ ပြွတ်..ပလွတ်.. ”

“ အင့်....အာ့...အကိုထွန်းရယ်....အမလေးနော်...ဟင်းဟင်း . . . ”

“ ပလွတ်......ဖွတ်... ”

“ ဖွတ်...ပြွတ်.. ”

“ ပြွတ်..ပလွတ်.... ”

ပြောမပြတတ်အောင်ပင် ကောင်းနေရသော တင်ဌေးနွယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ နို့လေးများသည် ရှေ့တိုး နောက်ငင်ဖြင့် တုန်ခါနေရသည်ကို မြင်နေရသော ကိုဟန်ထွန်းသည် သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ ကိုယ်လုံးပေါ်သို့ မှောက်ချကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ပြီး တင်ဌေးနွယ်၏ နို့လေးများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း တလှည့်စီ စို့ပေးကာ အားပါးတရ ဆောင့်ပြီး လိုးနေတော့၏ ။

“ ပလွတ်...ဖွတ် . .  ”

“ ဖွတ်...ပြွတ်.. ”

“ ပြွတ်...ပလွတ်. ”

“ အာ့...အင်း....ဟင်း...အာ့...ဟင်း....အမလေး . . .လေး.. ”

ခဏကြာလျင် တင်ဌေးနွယ်၏ အသားလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာလည်း လူးပျံကာဖြစ်လာရတော့သဖြင့် ကိုဟန်ထွန်းသည် သူ၏ လီးတန်ကြီးကို အဖျားနားထိ ဆွဲပြီး ထုတ်ကာ ကြုံးကြုံးပြီး လိုးပစ်လိုက်တော့၏ ။

“ ပလွတ်...ဖွတ်... ”

“ ဖွတ်...ပြွတ်... ”

“ ပြွတ်..ပလွတ်.. ”

“ အာ့...အမလေး....ကို...အာ့....အား.......အား...ဟင်း...ဟင်း.... ”

တကိုယ်လုံး သွက်သွက်ခါသွားခဲ့ရသော တင်ဌေးနွယ်သည် သူမ၏ မျက်နှာလှလှလေးကို မော့ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ဖွင့်ဟကာ ဝမ်းခေါင်းသံလေးဖြင့် အားကနဲ အားကနဲ ဖြစ်ကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီုး ကိုဟန်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီး အရင်းဆီသို့ အားကုန်ကော့ကာကော့ကာ ပေးလိုက်စဉ်မှာပင် ကိုဟန်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီး ထိပ်မှ ပူနွေးပျစ်ခဲသော သုတ်ရည်များသည် ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ တင်ဌေးနွယ်၏ သားအိမ် အသစ်လေးထဲသို့ ပန်းထည့်ကာ သူ၏ လီးတန်ကြီး အရင်းကို တင်ဌေးနွယ် ၏ စောက်ပတ်အဝမှာ အတင်းပင် ဖိကပ် ချလိုက်တော့ရာ အစွမ်းကုန် မြှောက်ကြွကာ ထားသော တင်ဌေးနွယ်၏ လုံးတစ် ကားအယ်လှသော ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများမှာ ဖုန်းကနဲ အိပ်ယာပေါ်သို့ ကျကာ ဖိကပ် သွားရတော့၏ ။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

အတွင်းခံ ဘောင်းဘီက စတာ (စ/ဆုံး)

အတွင်းခံ ဘောင်းဘီက စတာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ရပ်ကွက်ထဲက အိမ်နီးနားချင်း ဘဲကြီးတွေရဲ့ သင်ပြမှုကောင်းလို့ ဂွင်းတိုက်တတ်သွားတယ်။ ဂွင်းတိုက်ရင်မိန်းမတွေကို ဘယ်လို မှန်းရတယ် ဆိုတာကလည်း အရသာဗျ။

ဘေးနားက မိန်းမတွေ ရေချိူးရင် ချောင်းရတာလည်း ရင်တဖိုဖိုပေါ့လေ။ ထဘီကိုများ ဖြန့်ဝတ်လိုက်ရင်အသက်တောင်ရှူဖို့ မေ့သွားတယ်ဗျ။ နို့လေးတွေကို တစ်စွန်းတစ်စ မြင်လိုက်ရရင် ဘယ်ပြောကောင်းမလဲဗျာ.. ။ ချက်ချင်းကို လရည်ချောင်းကြီး စီးသွားတာပေ့ါဗျာ။ မိန်းမဖင်တွေများ ကြည့်လို့ ကောင်းလိုက်တာ။

ဖင်လုံးကြီးတွေ တစ်ဖက်တစ်ချက် နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် မြင်ရတာကိုက ကျေနပ်စရာပဲဗျာ.. ။ ပြီးတော့ ညဘက်ရောက်ရင် ဘေးအိမ်က မိန်းမတွေ အိမ်သာတက်တဲ့ အချိန်ကို စောင့်ပြီး ချောင်းတတ်လာခဲ့တယ်။ နယ်မှာဆိုတော့ ဒီကတိုက်ခန်းတွေလို မဟုတ်ဘူးလေ ။ အဲဒီလိုမျိုးကိုက ကျွန်တော့်တို့လို လီးတောင်ခါစ အရွယ်လို ကောင်တွေအတွက်တော့ အခွင့်အရေးကောင်းပေါ့။

တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ်က ခြံတောင်ခတ်ကြတာ မဟုတ်ဘူး.. ။ ဒီတော့ဗျာ တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ် အဝင်အထွက်က ဘာမှပြသာနာမှ မရှိဘူးလေ။ အိမ်နားက မိန်းမတွေ ရေချိူးတာကိုချောင်းမယ်။ အပျိုအအို မကျန်  အကုန်ချောင်းတာပဲ။ မိန်းမဖြစ်ရင်ပြီးတာပဲ မဟုတ်လား။ ကျွန်တော့်အိမ်နဲ့ ဘေးချင်းကပ်ရပ် အိမ်ကတော့ မပါဘူးပေါ့လေ။ သူတို့အိမ်မှာ ချောင်းစရာ လူမရှိဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဘိုးအဘွားလင်မယားပဲ နေကြလို့ပါ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီမိန်းမတွေကို မြင်ရတာက စောက်ပတ်မဟုတ်ဘူး..။

စောက်ပတ်ဆိုတဲ့ဟာ ဘယ်လိုမျိူးလဲဆိုတာကို သိချင်လာတယ်။ ဘေးအိမ်က မိန်းမတွေ အိမ်သာတက်တဲ့အချိန်ကို စောင့်ပြီးတော့ ချောင်းရတာပေါ့။ ညဘက်ရောက်ရင် ကျွန်တော်က သူတို့ရဲ့ အိမ်သာ အနောက်ကို ရောက်နေပြီး ပျဉ်ချပ်ကြားတွေက အိမ်သာ အနောက်ကနေ ချောင်းရတဲ့ အခါကျတော့ သူတို့ရဲ့ ဖင်တွေကိုပဲ မြင်ရတာပါ ။ ဖင်တွေက ဆိုဒ်စုံပါပဲ..။ ဝါကြင်ကြင် မီးရောင်အောက်က ထဘီကို လှန်ပြီး သေးပေါက် ချီးပါတာကို ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ စောင့်ပြီး ချောင်း ကြည့်ရတဲ့ အရသာကို ခံပြီးတော့ သူတို့ဖင်တွေကို စိတ်ထဲမှာ မြင်ယောင်ပြီးတော့ အိမ်ကို ရောက်ရင် ဂွင်းတိုက်ရတာ အမောပဲ။ စကားမစပ် ပြောရဦးမယ်ဗျာ။ ကျွန်တော့်အိမ်နဲ့ သုံးအိမ်ကျော်မှာ အပျိုကြီးတစ်ယောက်ရှိတယ်ဗျ ။ အပျိုကြီးနာမည်က မာမာဝင်းလို့ ခေါ်တယ်။

အပျိုကြီး မာမာဝင်း ဆိုရင် တစ်ရပ်ကွက်လုံးက ဘဲကြီးတွေအကြိုက်ပေါ့ဗျာ။ အဲဒီအထဲမှာ ကျွန်တော်လည်းပါတာပေ့ါ။ အဲဒီ အပျိုကြီးကို စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးလိုက်ချင်တယ်ဗျာ ။ သူ့ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးက နည်းတာမှ မဟုတ်တာဗျာ။ ကျားစားရင်တောင် မကုန်နိုင်တဲ့ ဖင်ကြီးပေါ့ဗျာ။

စော်ကြီးဖင်ကတော့ တကယ့်ကို ဟဲဗီးပေါ့လေ ။ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးက တင်းပြီးအယ်ထွက်နေတာများ အနောက်က တက်ထိုင်လို့တောင် ရတယ်ဗျာ ။ အဲဒီဖင်ကို ကိုင်ပြီးတော့ ကိုက်ချင်တယ်ဗျာ။ ဖင်ပေါ်မှာ ကျွန်တော့်နှာခေါင်းနဲ့ ဖိကပ်ပြီးတော့ ဖင်နံ့ရှူရှင်လိုက်တာဗျာ။ တစ်ညမှာ အပျိုကြီး မာမာဝင်းကိုသွားချောင်းတာဗျ ။ သူတို့ တီဗွီကြည့်ပြီးမှ အိပ်ကြတာ။ မအိပ်ခင် အိမ်သာဝင်ပြီး သေးပေါက်ချီးပါ လုပ်ကြတဲ့ အကျင့်ရှိတယ်ဆိုတာကို ကျွန်တော်သိတယ်ဗျ။

တီဗွီပြီးတဲ့ အချိန်ကို စောင့်ပြီးတော့ ကျွန်တော် အပျိုကြီး မာမာဝင်းတို့ အိမ်နောက်က အိမ်သာနောက်ဘက်မှာ ကင်းပုန်းစောင့်သလိုမျိုး စောင့်ပြီးတော့ အိမ်သာမီးလုံးလင်းတဲ့အထိ စောင့်နေရတာလေ။ မာမာဝင်းရဲ့ ညီမ အိမ်သာထဲကို ရောက်လာတယ်။ ထဘီကို ဖြန်းခနဲ လှန်ပြီးတော့ ထိုင်ချလိုက်ပြီး သေးပေါက်နေတာ။

အပျိုကြီးညီမ တင်တင်ဝင်းက အပျိုကြီးလောက် မမိုက်ဘူးဗျ ။ ပိန်ကပ်ပြီးတော့ ပိုးဟပ်ဖြူလေး အတိုင်းပါဗျာ။ ကျွန်တော့် ချောင်းကြည့်ပေါက်က မြင်ရပေမယ့် ကျွန်တော့်စိတ်မပါဘူးဗျာ။ ဘာလုပ်ရမှာလဲ။ ဒီလိုမိန်းမမျိူးကို သူ့လင်ကလည်း ဒီလိုအချိန်ဆိုရင် ပလက်ကျွတ်ပြီး မူးနေပြီလေ။ ကျွန်တော်စိတ်ရှည်လက်ရှည် စောင့်နေတယ်။

တင်တင်ဝင်း သေးပေါက်ပြီးလို့ ထွက်သွားတော့ မာမာဝင်းကြီး ဝင်လာတာဗျာ။ အိမ်သာတံခါးကို ဖွင့်လိုက်တာနဲ့ သူ့မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရတော့ ကျွန်တော့် ခေါင်းထဲမှာ မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလိုမျိုးပဲ ။ အိမ်သာခြေနင်းခုံမှာ ခြေထောက်ကိုချပြီး ကိုယ်တစ်ပတ်လှည့်ပြီးတော့ ထဘီကို အောက်နားစကို ကိုင်ပြီး လှန်တင်လိုက်တာနဲ့ ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာ မီးလောင်သွားသလိုမျိူး ကျွန်တော်နေ့ပေါင်းများစွာ မြင်ချင်နေတဲ့ ဖင်ကြီးကို အရှင်လတ်လတ်မြင်လိုက်ရတာ။

ဖင်လုံးနှစ်ဖက်လုံးက ကျွန်တော့် ချောင်းကြည့်ပေါက်ကနေတောင် မဆန့်ချင်သလို မီးရောင်အောက်ကအပျိုကြီးဖင်ကို မလွှတ်တမ်းကို ကြည့်နေရတာ ရင်တောင်တုန်လာတယ်။ ကျွန်တော့် အသက်ရှူသံကိုတောင် သူကြားသွားမှာ ကြေက်လာတယ်ဗျ။

အပျိုကြီးသေးပေါက်လို့တောင် မပြီးသေးဘူး။ ကျွန်တော်က ဂွင်းတိုက်လို့တောင် ပြီးသွားပြီ။ အိမ်သာမီးပိတ်ပြီးတော့ အပျိုကြီးထွက်သွားတော့မှ ကျွန်တော်အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်းအပျိုကြီး မာမာဝင်း ဖင်ကိုအရှင် လတ်လတ် မြင်လိုက်ရပြီဆိုတော့ လူရာဝင်တဲ့ လူတစ်ယောက်တောင် ဖြစ်သွားပြီလို့ပြောလို့ ရပြီပေါ့ဗျာ။

အဲဒီတုန်းက အပျိုကြီး မာမာဝင်းဟာ ကျွန်တော့်တို့ရဲ့ အိပ်မက် မင်းသမီးတစ်ပါးပေါ့။ နေ့လည်နေ့ခင်း ဂွင်းတိုက်ရင် အပျိုကြီးဖင်ကိုပဲ မှန်းပြီးတော့ လက်ငါးချောင်းစစ်ပွဲကြီး ခင်းကြတာပေါ့ဗျာ။ အဲဒီ အပျိုကြီး ဖင်လုံးတွေ အကြီးကြီးနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက မိန်းမတွေထဲမှာ သူကဖင်အကြီးဆုံးပေါ့ဗျာ ။ ဘဲကြီးတွေဆိုရင် မာမာဝင်းဖင် ကိုမှန်းပြီးတော့ ဂွင်းတိုက်ကြတာပဲ။

ကျွန်တော့် အိမ်နားက ကိုဇော်ကြီး ဆိုရင် မာမာဝင်းကြီးကို မုဒိန်းကျင့်ဖို့အထိတောင် ကြံစည်နေတာဗျ။စဉ်းစားကြည့်ပေါ့ဗျာ ။ အဲဒီလောက်အထိတောင် မာမာဝင်းတင်ကြီးတွေက သွေးဆူစေတာလေ။ အဲဒီတုန်းက ညဘက်တွေဆိုရင် အိမ်သာ အနောက်ဘက်က ချောင်းကြည့်ပေါက်တွေထဲမှာ တစ်ညလုံးချောင်းပြီး အိမ်ကို ရောက်ရင်ဂွင်းတိုက်နဲ့ တော်တော်လေးကို လူပျိူဖြစ်ချင်နေတဲ့ အချိန်ပေါ့။

မိန်းမလိုးချင်တာကို ပြောတာပါ။ အဲဒီတုန်းက ဘာမှန်းမသိဘူးဗျ။ လူပျိူဖြစ်တယ်ဆိုတာ နည်းနည်းကြီးလာမှ မိန်းမ လိုးနိုင်တဲ့ အချိန်ကို ရောက်လာပြီလို့ ပြောတာကိုးဗျ။

တချိူ့အပျိုကြီးတွေဆိုရင် ချာတိတ်တွေ လူပျိုရောက်လာတာကို အရသာခံပြီး ပြောတတ်ကြတာဗျ။ အဲဒီတုန်းက ဒီလိုမှန်း မသိလို့ပေါ့ဗျာ။ သိရင်တော့ အဲဒီအပျိုကြီးရှေ့သွားပြီးတော့ အန်တီရယ် သားလူပျိုဖြစ်ပြီခင်ဗျား လို့ ပြောလိုက်ရင် ဘယ်လိုများ နေမလဲ မသိဘူး။

ခုချိန်ထိတော့ စောက်ပတ်ကို မမြင်ဖူးသေးတော့ စောက်ပတ်ဆိုတာ ဘာလဲလို့ သိချင်စိတ် ပြင်းပြလာတော့ဘယ်လို လုပ်ရင် သိနိုင်မလဲဆိုတာကို စဉ်းစားနေရတာပဲ။ စောက်ပတ်ကို မြင်ရဖို့အရေးကို တစ်ချိန်လုံးစဉ်းစားနေရတာပဲဗျာ။

တစ်နေ့ပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော်လည်း ဘာမှလုပ်စရာမရှိတော့ အိမ်မှာနေတုန်း ပျင်းလို့ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိဖြစ်နေတဲ့ အချိန် ကျွန်တော့် အစ်မရဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်ကြည့်တော့ ကျွန်တော့် အစ်မ စာဖတ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ အစ်မကို အနှောင့်အယှက် မပေးချင်တာနဲ့ အသာလေးပဲ ပြန်ထွက်လာလိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး။

အစ်မရဲ့ ထဘီတန်းပေါ်ကို မျက်စိရောက်သွားတယ်။ အဲဒီမှာပဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ စိတ်ဝင်စားစရာ တစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အစ်မရဲ့ ထဘီတွေပေါ်မှာ လှန်းထားတဲ့ အပြာရောင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ သေးသေးလေးကို တွေ့လိုက်ရတာပဲ။

အပြာရောင် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို တွေ့လိုက်ရေတော့ ကျွန်တော့်ရင် တထိတ်ထိတ် ခုန်သွားတယ်။ မိန်းမတွေဝတ်တဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီဆိုတာကို မြင်လိုက်ရတော့ ကျွန်တော် စိတ်ဝင်စားနေတဲ့စောက်ပတ်ဆိုတဲ့ နေရာလေးရှိမယ့် နေရာလေးကို သတိထားမိသွားတာကိုး။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်အစ်မဖြစ်နေတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး။

ကျွန်တော့် အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ အဲဒီအတွင်းခံဘောင်းဘီ အပြာရောင်လေးကိုပဲ တဝဲလည်လည် မြင်ယောင်နေတယ်။ မိန်းမအတွင်းခံဘောင်းဘီကို အရင်တုန်းက ဒီလောက် သတိမထားမိခဲ့ဘူး။ ခုတွေ့လိုက်ရတော့ ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ကျွန်တော့်စိတ်မှာ အဲဒီဘောင်းဘီလေးကို ကိုင်ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်လာတယ်။

ဘောင်းဘီလေးကို ကိုင်ပြီးတော့ စောက်ပတ်ရှိတဲ့ နေရာလေးကို မြင်ချင်လာတယ်။ ချက်ချင်းပဲ ကျွန်တော်ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။ အစ်မအခန်းကို ရှေ့ကနေ တစ်ခေါက်ဖြတ်လျှောက်ကြည့်တော့ အစ်မက စာဖတ်နေတုန်းပဲ။ ဒီတော့ကျွန်တော် အကြံထုတ်ရပြီပေါ့ဗျာ။

အစ်မ အခန်းကနေ ထွက်မယ့်အချိန်ကို ဧည့်ခန်းကနေ စောင့်နေလိုက်တယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နောက်တစ်နာရီလောက်ဆိုရင်တော့ ထွက်လာမှာပဲ ။ ကျွန်တော်လည်း ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ စောင့်နေလိုက်တာ ဘယ်လောက် ကြာသွားမှန်း မသိဘူး။

အစ်မ လွယ်အိတ်လွယ်ပြီး ကျူရှင်သွားဖို့ ပြင်နေတာကို တွေ့လိုက်တော့မှ သတိဝင်လာတာ ကျွန်တော်လည်း မယောင်မလည်နဲ့ လုပ်နေရတာပေါ့။ အစ်မအပြင်ကို ရောက်သွားပြီဆိုမှ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ အစ်မအခန်းထဲကို ဝင်လာမိတယ်။

ချက်ချင်းပဲ ထဘီတွေပေါ်က အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ယူပြီး ကြည့်မိတယ်။ ဘောင်းဘီလေးက သေးသေးလေး စောက်ပတ်ရှိမယ့် နေရာဘောင်းဘီခွကြားလေးကို အသေအချာကြည့်မိတော့ ခွကြားလေးမှာနည်းနည်း အရောင်ပြောင်းနေသလိုပဲ။

ဆေးရောင်ပြောင်းနေသလိုပဲ။ ကျွန်တော် အဲဒီခွကြားနေရာလေးကို နမ်းကြည့်မိတယ်။ စောက်ပတ်နံ့ သင်းသင်းလေးကို မက်မက်မောမော နမ်းနေမိတယ်။ ချက်ချင်းပဲ ကျွန်တော့်လီးကလည်း တောင်လာတော့တယ်။ ကျွန်တော့် လက်တစ်ဖက်က အစ်မရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို နမ်းပြီးတော့ လက်တစ်ဖက်ကလည်း လီးကိုကိုင်ပြီးတော့ ဂွင်းတိုက်နေတယ်။ ကျွန်တော်စိတ်တွေ လေထဲလွင့်နေသလိုပဲ။

စောက်ပတ်အနံ့ကို လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ရှူလိုက်ရလို့ ပျော်လိုက်တာ။ ဂွင်းတိုက်လို့ ပြီးသွားတော့ အဲဒီအတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဝတ်ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်လာလို့ ခဏလောက် ဝတ်ကြည့်လိုက်တယ်။

ဘောင်းဘီက သေးသေးလေးဆိုတော့ ကျွန်တော့်လီးကို လုံအောင် မဖုံးနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ စိတ်ကူးတစ်ခုရတာနဲ့ နောက်ထပ်ဘောင်းဘီတွေများ ရှိမလားဆိုပြီး ရှာကြည့်လိုက်တော့ ထဘီတန်းမှာ မတွေ့ရလို့ ဘီဒိုထဲကို ရှာကြည့်တော့ ဘရာဇီယာတွေနဲ့အတူ တူထားတဲ့ နောက်ထပ် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးထည်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အဖြူရောင်တစ်ထည် ပန်းရောင်တစ်ထည် အနက်ရောင်နှစ်ထည် ချက်ချင်းပဲ နမ်းလိုက်တော့ ခုနအပြာရောင်လို အနံ့မရှိတော့ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ လျှော်ပြီးသားတွေမို့လို့ ထင်ပါရဲ့။

ဘရာဇီယာတွေကို နမ်းတော့လည်း ဆပ်ပြာနံ့ပဲရလို့ ပြန်ထားလိုက်တယ်။ ခုမှ ကျွန်တော်သဘောပေါက်တယ်။ မလျှော်ရသေးတဲ့ ဝတ်ပြီသား ဘောင်းဘီက ပိုပြီးအရသာရှိတယ်ဆိုတာကို ခုလောက် သိရရင်ပဲကျေနပ်စရာ ဖြစ်နေလို့ ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။

ဖြစ်နိင်မယ်ဆိုရင် ဒီထက်လည်း ပိုပြီး သိချင်တာပေါ့။ အခွင့်အရေးလေးတော့ စောင့်ရဦးမှာပေါ့ဗျာ။ ညနေအစ်မ ပြန်ရောက်တော့ ဘာမှ မဖြစ်သလို နေနေလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် သတိတစ်ခု ရသွားတယ်။ ခဏနေရင် အစ်မ အဝတ်အစားလဲတော့မယ်။

အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ချွတ်မှာဆိုတော့ ကျွန်တော့် အတွက် အခွင့်အရေးတစ်ခု ထပ်ရပြီပေါ့။ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ရမယ့် စောက်ပတ်အနံ့ကို နမ်းရမှာဆိုတော့ ပျော်စရာတစ်ခုပဲ။လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် စောက်ပတ်အနံ့ဆိုတာက ကျွန်တော့်စိတ်ကို တော်တော်လေးကို လှုပ်ခတ်သွားတာဗျ။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း မနက်ကလို မယောင်မလည်နဲ့ အစ်မအခန်းရှေ့နားမှာ ရပ်နေလိုက်တယ်။

တအောင့်လောက်နေတော့ အစ်မဆံပင်ကို စည်းပြီးတော့ ပုခုံးမှာ သဘက်လေးနဲ့ အပြင်ကို ထွက်လာတယ်။ ဒါဆို သေချာပြီပေါ့။ အစ်မ ရေသွားချိူးတော့မယ်ဆိုတာ ပြီးမှ ကျွန်တော် အစ်မအခန်းကို ဝင်ပြီးတော့ ခုနက အစ်မချွတ်ခဲ့တဲ့ ဘောင်းဘီကို အားရပါးရ ယူကြည့်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီခွကြား ကြည့်လိုက်တော့ စိုထိုင်းထိုင်းလေး ဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။

နမ်းကြည့်လိုက်တော့ သေးနံ့နည်းနည်း ထွက်နေတယ်။ ကျွန်တော်လျှာနဲ့ ယက်လိုက်တယ်။ နည်းနည်းတော့ ငံသလိုပဲ ရေချိုးခန်းထဲက ရေချိူးနေသံကြားတော့မှ အခန်းထဲက ပြန်ထွက်လိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ စိတ်ကူးယဉ်ပုံဖော်ထားတဲ့ စောက်ပတ်နံ့ သင်းသင်းလေးကို လက်တွေ့ ရှူဖူးပြီးပြီ။

ညဘက်အိပ်တော့ အိပ်လို့မရဘူး။ အစ်မရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက ရတဲ့ အနံ့လေးကိုပဲ သတိရနေတယ်။ လီးက ပြန်တောင်လာတော့ နေ့ခင်းက ဖြစ်ရပ်လေးကို မှန်းပြီးတော့ ဂွင်းတိုက်လိုက်ရတယ်။ မနက်ကျတော့ တော်တော်နဲ့ အိပ်ယာထလို့ မရဘူး။ ညက စဉ်းစားတာတွေနဲ့ဆိုတော့ ရှစ်နာရီခွဲလောက်မှ အိပ်ယာ ထလာနိုင်တယ်။ ထုံစံအတိုင်း အမေနဲ့အဖေက ရုံးသွားကြပြီ။ မနက်စာစားပြီးတော့ တီဗွီထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ်။

“ ဟဲ့ မောင်လေး နင်ဒီနေ့ အပြင်သွားဦးမှာလား  ”

လို့အနောက်က အစ်မမေးလိုက်သံကြားတော့

“ ဒီနေ့ သွားစရာမရှိဘူးမလေး ”

“ အေး သွားစရာမရှိရင် အိမ်မှာပဲနေ ငါအပြင်သွားလိုက်ဦးမယ် ”

ဆိုပြီးတော့ အစ်မသွားလိုက်တယ်။

ခဏနေတော့ ကျွန်တော် အစ်မအခန်းကို ဝင်ကြည့်လိုက်တယ်။ မနေ့က အစ်မချွတ်ထားခဲ့တဲ့ ဘောင်းဘီလေးက အဲဒီတိုင်းပဲ ရှိနေတုန်းပဲ။ ကျွန်တော် ထပ်ပြီးတော့ ကိုင်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။ နှာခေါင်းဝမှာတေ့ပြီးတော့ အားရပါးရကို နမ်းနေမိတယ်။

အစ်မရဲ့ ကိုယ်နံ့ သေးနံ့ စောက်ပတ်အနံ့တွေကို တခါတည်းရှူလိုက်တာ ကြက်သီးတွေတောင် ထလာတယ်။ ပြီးတော့ လက်ကလည်းတောင်နေတဲ့ လီးကိုကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေမိတယ်။ ဘောင်းဘီခွကြားလေးကိုလည်း လျှာနဲ့ ထိထားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော် စောက်ပတ်အရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားနေရတယ်။

ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာရှိလဲဆိုတာကို မပြောပြနိုင်အောင်ပဲ။ အားရအောင် ဂွင်းတိုက်ပြီးမှပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ အစ်မရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီတွေကို စွဲလမ်းလာခဲ့တယ်။

ဒီနေ့ အစ်မ ဘာအတွင်းခံ ဝတ်သွားလဲဆိုတာကို မကြည့်ပဲနဲ့ သိလာတယ်။ ကြာလာတော့ အဲဒီလို ဖြစ်နေတာကို အားမရတော့ဘူး ဖြစ်လာတယ်။ အဲဒီ အတွင်းခံတွေ အစ်မဝတ်ရင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတာကို မြင်ဖူးချင်လာတယ်။ အထူးသဖြင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီ အသေးလေးတွေက အစ်မဖင်ကို လုံအောင်ဖုံးနိုင်မလားဆိုတာကို သိချင်စိတ် ပြင်းပြလာတယ်။

ကျွန်တော် သိရသလောက်ကတော့ အစ်မ ဖင်က နည်းနည်းကြီးတယ်ဆိုတာပဲ။ အစ်မဖင်ကို စိတ်ကူးထဲမှာ မြင်ယောင်ကြည့်တော့ ရင်ဘတ်ထဲမှာ နွေးခနဲ ဖြစ်သွားလိုက်တာ မနေတတ်မထိုင်တတ်အောင် ဖြစ်သွားတယ်။ တကယ်လို့များ အစ်မသိသွားရင် ဘယ်လောက်တောင် ပြသာနာဖြစ်သွားမလဲဆိုတာ မောင်နှမချင်း ဘယ်လိုမျက်နှာပြရတော့မလဲ တွေးရင်းနဲ့တောင် ကြောက်လာတယ်။

အစ်မကတော့ ဘာမှသိရှာတာမဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော်ဘက်ကသာ အစ်မကို မကောင်းတဲ့ စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားနေတာ ကျွန်တော်စဉ်းစားရင်းနဲ့ ချွေးပြန်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် တစ်ဘက်က စိတ်ကလည်း သိချင်စိတ်ပြင်းပြအောင် ဆွဲဆောင်နေတော့ ဘယ်လိုမှ စဉ်းစားလို့ မရတော့ဘူး။

သဘာဝရဲ့ ပြောင်းလဲမှု ဒဏ်ကို ခံနေရတော့ အမှားအမှန်ကို သိရက်သားနဲ့ ကျွန်တော်စိတ်တွေ အမှောင်ကိုတိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ အစ်မဖင်ကို မြင်ရမှ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်နေတာ နည်းနည်းသက်သာသွားဖို့ကိုပဲ ဦးတည်နေတယ်။ အစ်မဖင်ကိုလဲ မြင်ရမယ် အစ်မစောက်ပတ်ကိုလဲ မြင်ရမှာမို့ အတွက်ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာ အရင်ကထက် ပိုပြီးတော့ စိတ်လှူပ်ရှားနေတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ သိနေတယ်။ ကျွန်တော်ဘာလုပ်ရမလဲ။

မိန်းမတစ်ယေက် စောက်ပတ်ကို မြင်ရဖို့ ဒီ်လောက်တောင် အခွင့်အရေးနည်းပါးရသလား ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျွန်တော် ဒီညကိုပဲ မြင်ရမှဖြစ်တော့မယ်။ အစ်မအိပ်တ့ဲ အချိန်ကတော့ သိပ်ပြီးတော့ အခွင့်အရေးရမှာမဟုတ်လောက်ဘူး။

ရေချိုးတ့အဲ ချိန်ကိုပဲ စောင့်ပြီးတော့ ချောင်းရမှာပဲ။ ချက်ချင်းပဲ အစ်မအခန်းကို ခြေဖော့ပြီး ဝင်လိုက်တယ်။ အစ်မကတော့ အိပ်ပျော်နေပြီ။ အစ်မအိပ်နေတာ မြင်ရတော့ ကျွန်တော့်ရင်ခုန်သံက မပျောက်သေးဘူး။အစ်မအိပ်နေတဲ့ ကုတင်နားကို ရောက်လေလေ ရင်ခုန်သံကပိုပြီးမြန်လာလေပဲ။

အစ်မ ကြားမှာကိုတောင် ကြောက်လာတယ်။ အစ်မ အိပ်နေတာကို အနီးကပ်ကြည့်မိတော့ ကျွန်တော့်အစ်မက တော်တော်လှတာကို သိလိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော့်မြင်ကွင်းမှာ မြင်နေရတဲ့ အစ်မက အိမ်နေရင်းတီရှပ်ကို ဝတ်ထားပြီးတော့ ဘောင်းဘီအတိုလေးကို ဝတ်ထားတာကို မြင်ရတော့ တံတွေးကို အသာလေးမျိုချလိုက်ရတယ်။

ကျွန်တော် ဘာမှ လုပ်လို့မရဘူး။ ကျွန်တော့် အတွေးက ဒီမှာပဲပျောက်သွားတယ်။ အခန်းထဲသွားပြီ ဂွင်းတိုက်ရုံပဲ ရှိတော့တယ်။ အဲဒီညက ကျွန်တော်အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ။ အစ်မအိပ်နေတဲ့ မြင်ကွင်းကိုပဲတဝဲလည်လည် မြင်နေတော့တယ်။

နောက်နေ့ မိုးလင်းတော့ ရေချိုးခန်းမှာ ချောင်းဖို့အပေါက်ရှာလိုက်တယ်။ အပေါက်က လုံးဝကို မတွေ့တော့ဘာလုပ်ရမယ်မှန်း မသိတော့ဘူး။ အကြံမရတော့ ထုတ်ရတာပေါ့လေ ။ ချက်ချင်းပဲ ကျွန်တော့်အိမ်နားက လက်သမားဆရာဆီက ဖောက်တံသွားငှားပြီးတော့ တံခါးတည့်တည့်အလယ်လောက်ကို ချိန်ပြီးတော့အပေါက်ဖောက်ထားလိုက်တယ် ။ သိပ်မကြီးတဲ့ အပေါက်လေးပါပဲ။

ရုတ်တရက်ကြည့်လိုက်ရင် ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်ဘူး။ မြင်လို့လဲ မဖြစ်ဘူးလေဗျာ။ ရေချိုးခန်း တံခါးအလယ်တည့်တည့်မှာ အပေါက်ဖောက်ထားတာကို တွေ့ရင် ပြသာနာကကျွန်တော့်ဘက်ကို လှည့်လာမှာ ။ အစ်မအခန်းကို ကြည့်တော့ အစ်မ စာဖတ်နေတုန်းပဲ။

ကျူရှင်သွားခါနီးရင်တော့ ရေတော့ချိုးမှာပဲ။ အဲဒီအခါမှ ကျွန်တော်ချောင်းရမှာ။ ကျွန်တော်စိတ်ရှည်လက်ရှည် စောင့်နေလိုက်တယ် ။ သိပ်မကြာပါဘူး။ အစ်မ ရေဝတ်လတဲ့ထဲ ဘီလေးနဲ့ ရေချိုးခန်းဘက်ကိုထွက်သွားမှ ကျွန်တော် ရေချိုးခန်းနားကို ခြေဖော့ပြီးတော့ ကပ်သွားတယ်။ ကျွန်တော်ရေချိုးခန်းရှေ့ကိုရောက်တော့ အစ်မရေချိုးနေပြီ။

ကျွန်တော်လည်း ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချပြီးတော့ အပေါက်လေးကနေ ကြည့်လိုက်တော့ အစ်မ ဖင်ကို အရင်ဆုံး မြင်လိုက်ရတယ်။ ဖင်လေးက ဖြူဖွေးနေတာကို အရင်ဆုံး တွေ့လိုက်ရတော့ ကျွန်တော့်မှာ မှင်သက်မိသွားတဲ့ လူတစ်ယောက်လို ဖြစ်သွားတယ်။ လက်တွေတုန်နေတယ်။ 

အစ်မဖင်ကို မြင်နေရတာ ကျွန်တော် မြင်ချင်နေတ့ြဲ မင်ကွင်းကို မြင်နေရပြီ။ ခဏနေရင် အစ်မရဲ့ စောက်ပတ်လေးကိုပါ မြင်ရတော့မှာမို့ ပျော်တာနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းတာနဲ့ အာခေါင်တွေတောင် ခြောက်ကပ်လာတယ်။ ခုလို မြင်နေရတော့ ပြေးပြီးတော့ အဲဒီဖင်ကို နမ်းလိုက်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာတယ်။

ဖင်ပေါ်ကို ရေတွေစီးနေတ့ြဲ မင်ကွင်းကို ကျွန်တော်ဘဝမှာ ဘယ်လိုမှ မေ့လို့ရမှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ ဖင်ပေါ်မှာ ရေစက်လေးတွေ သီးနေတာကို မြင်လိုက်ရတယ်။ အစ်မဖင်က ဖြူဖွေးပြီးတော့ ပေါင်လုံးတွေက တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီး ရေစိုနေတဲ့ ဖင်ကို မြင်ရတဲ့ အရသာလောက်ကောင်းတဲ့ မြင်ကွင်းမျိူးဘယ်မှာမှ ရှိမှာမဟုတ်ဘူး။

ဆပ်ပြာတိုက်နေတဲ့ အစ်မ ကျွန်တော့်ဘက်ကို လှည့်ပြီးတော့ ဖင်ကြီးကုန်းပြသလို ဖြစ်သွားတော့ အစ်မစောက်ပတ်လေးကို အနောက်ကနေ တစွန်းတစမြင်လိုက်ရတော့ ကျွန်တော့်မှာ အသက်ရှူ မှားမတတ်ဖြစ်သွားတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်လာတယ်။

အစ်မ ကျွန်တော့်ဘက်ကို လှည့်လိုက်မှ အစ်မစောက်ပတ်ကို အသေအချာမြင်လိုက်ရတယ်။ အစ်မစောက်ပတ်က သေးသေးလေး စောက်မွှေးတွေ သိပ်မရှိဘူး။ ကျွန်တော့်အရှေ့မှ ာမြင်နေရတဲ့ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးက ကျွန်တော်စိတ်ထဲမှာ ထင်ထားတာထက် ပိုပြီးတော့ လှနေသလိုပဲဗျာ။

စောက်ပတ်ဆိုတာ ဒါပဲလားလို့ သိလိုက်ရတော့လည်း ပျော်မိတာပေါ့။ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးကိုမက်မက်မောမော မြင်ရတော့ ကျွန်တော့်လီးကို အဲဒီအကွဲကြောင်းလေးမှာ ထည့်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေပဲဖြစ်လာတယ် ။ အစ်မနို့တွေက သိပ်ကြီးတာလည်း မတွေ့ရဘူး။

ဂျိုင်းမွှေးရေးရေးလေးတော့ ရှိတယ်။ ဗိုက်သားလေးတွေ ပြားချပ်နေတာကိုက ထပ်ပြီးတော့ ကြည့်ချင်တဲ့စိတ်ကို နိုးဆွနေသလိုပဲ ။ ချက်လေးအောက်က စောက်မွှေးလေးတွေ ရေနဲ့စိုပြီးတော့ ပြားကပ်နေတာ။ ကျွန်တော့်မှာ ပြေးပြီးတော့ ဆွဲစုပ်လိုက်ချင်တဲ့စိတ်ကို မနည်းထိန်းထားရတယ်။ လိုးချင်လိုက်တာ လီးက တဆတ်ဆတ် တုန်တက်နေတယ်။

အစ်မ စောက်ပတ်ကို ဆပ်ပြာတိုက်တယ် ။ စောက်ပတ်ကို နိုက်မဆေးဘဲ ပွတ်ပြီးတော့ ဆေးတယ်။ အစ်မစောက်ပတ်မှ ာဆပ်ပြာတွေ ဖုံးသွားတယ်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ဆပ်ပြာတွေနဲ့ တိုက်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့တာနဲ့ ပုဆိုးထဲက လီးကို ကိုင်ပြီးတော့ ဂွင်းတိုက်နေတယ်။ လီးက ကောင်းကောင်းတောင် မတောင်နိုင်အောင် ဖြစ်နေတယ် ။ စိတ်လူပ်ရှားလွန်းလို့ ထင်ပါရဲ့။

လရည်တွေ ပုဆိုးမှာ အကုန်ထွက်ကုန်တယ် ။ ကျွန်တော် ချက်ချင်း ပြေးထွက်လာလိုက်တယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ခုနကစိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ရင်တွေ တုန်နေတာ မပြေသေးတော့ အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲလိုက်ရတယ် ။ ပြီးတော့ အစ်မရဲ့ စောက်ပတ်လေးကို မြင်ယောင်ရင်းနဲ့ပေါ့ ။ ကျွန်တော့်လီးက ခုမှပြန်တောင်လာတယ်။

အစ်မရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးကို ပြန်ပြီးတော့ မျက်လုံးထဲမှာ မြင်နေမိတော့ လီးက တောင်သထက်တောင်လာတယ်။ နောက်ထပ် ဂွင်းတစ်ခေါက်လောက်တိုက်ဖို့ တောင်းဆိုနေသလိုပဲ။ ကျွန်တော့်လီးက အစ်မဖင်ကို မှန်းတယ် ။ အစ်မစောက်ပတ်ကို မြင်ယောင်ပြီးတော့ ဂွင်းတိုက်လိုက်တာ။

လီးက လရည်တွေတောင် သိပ်မထွက်ချင်တော့ဘူး။ ပြီးမှချွေးတွေ ထွက်လာတော့ ရေချိူးခန်ထဲကို ဝင်ပြီးရေချိူးလိုက်တော့မှ နည်းနည်း နေသာထိုင်သာ ရှိသွားတယ်။ ကျွန်တော်ရေချိူးခန်းထဲက ထွက်လာတော့အစ်မ ကျူရှင်သွားလိုက်ပြီ။ အစ်မအခန်းထဲကို တစ်ခေါက် ဝင်ကြည့်လိုက်သေးတယ် ။ အတွင်းခံတွေကိုလျှော်လိုက်ပြီ ထင်ပါရဲ့။

ရေဝတ်လဲတဲ့ ထဘီနဲ့ အပြင်သွားရင်ဝတ်တဲ့ စကပ်တစ်ထည် ဒါပဲ ကျွန်တော် တွေ့ရတယ်။ ရေဝတ်လဲတဲ့ထဘီလေးကို ကောက်နမ်းလိုက်တယ် ။ ဆပ်ပြာနံ့သင်းသင်းလေးကိုပဲ ရတယ်။ ကျွန်တော် အစ်မရဲ့ ရေဝတ်လဲတဲ့ ထဘီကအစ ကျွန်တော့်စိတ်ကို ပြင်းပြစေတယ်။ ကျွန်တော့်လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားတဲ့ ထဘီလေးကို ကျွန်တော် အသေအချာကြည့်နေမိတယ်။

အစ်မ ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ အမြဲတမ်းထိတွေ့နေတဲ့ အရာကို ကိုင်နေရတာလည်း အရသာတစ်ခုပဲပေါ့။ကျွန်တော့် လီးကလည်း မတောင်နိုင်တော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် အစ်မစောက်ပတ်ကိုလဲ မြင်ရပြီးပြီဆိုတော့ စိတ်ထဲမှာ နည်းနည်းသက်သာရာ ရသွားတယ်။ အစ်မစောက်ပတ်ကို လိုးခွင့်ရရင် ဘယ်လောက် ကောင်းလိုက်မလဲ။

အဲဒီလိုမျိုး မဖြစ်နိုင်မှန်းသိရက်နဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို အဲဒီစောက်ပတ်ထဲကို ထည့်ကြည့်ချင်တာ။ စောက်ပတ်နဲ့ဖင်ကိုလြဲ မင်ဖူးပြီးပြီဆိုတော့ လိုးရဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်။ လိုးချင်တယ်ဗျာ ။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့စောက်ပတ်ကို အားရပါးရယက်ပြီးတော့ လိုးပစ်လိုက်ချင်တယ်။

ဒီလို လီးတောင်ပြီးတော့ မလိုးရဘူး ဆိုရင် ဘယ်လိုနေမလဲ။ တစ်ခုခု လိုနေသလိုမျိူးပေါ့ဗျာ။ အစ်မစောက်ပတ်ကိုလည်း လိုးချင်တဲ့ စိတ်ကလည်း တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ပိုပြီးတော့ ပြင်းပြလာတယ်ဗျာ။ အစ်စောက်ပတ်ကို လိုးခွင့်ရရင် ဘယ်လိုနေမလဲ မသိဘူး။ တော်တော်ကောင်းမှာကတော့ သေချာတယ်။ အစ်မဖင်လုံးကြီးကို အားရပါးရကိုင်ကြည့်ချင်တယ် ။ ပြီးတော့ အဲဒီဖင်ပေါ်မှာ မှောက်အိပ်ချင်တယ်။

အစ်မကိုလိုးချင်တဲ့စိတ်တွေက တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ပြင်းပြလာတော့ ကျွန်တော့်မှာနေ့တိုင်းအစ်မစောက်ပတ်ကိုမှန်းပြီးတော့ဂွင်းတိုက်တာနဲ့ပဲအာသာဖြေနေရတယ်ဗျာ။

..............................................................................................................................................

ခင်ခင်ဇော်...

ဒီနေ့ ခင်ခင်ဇော် ကျူရှင်မရှိလို့အိမ်မှာ ထမင်းချက်နေသည်။ ရာသီဥတု နည်းနည်းပူလာတော့ အိမ်နေရင်း အင်းကျီတစ်ထည်ဝတ်ပြီးတော့ လုပ်စရာရှိသည်များကို လုပ်နေလိုက်သည်။ ထမင်းစားချိန်ရောက်တော့ မောင်လေးကို ခေါ်ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ထမင်းစားလိုက်ကြသည်။

ထမင်းစားနေရင်းနဲ့ ဘေးနားမှာ ထိုင်နေတဲ့ မောင်လေး စကားပြောမလို့ ကြည့်လိုက်တော့ မောင်လေးရဲ့ပေါင်ခွကြားမှ ာထောင်ထွက်နေတဲ့ လီးတံကြီးကို မြင်လိုက်ရတော့ စားနေတဲ့ ထမင်းတောင် ဘယ်လိုမျိူချလိုက်မှန်းမသိတော့။

ပြောမယ့်စကားတောင် မပြောနိုင်ပဲ ထမင်းစားတာကို အမြန်လက်စသတ်လိုက်ရသည်။ ပုဂံမြန်မြန်ဆေးပြီးတော့ အခန်းထဲရောက်မှ ခုနက သူ့မောင်လေးအဖြစ်ကို တွေးကြည့်လိုက်တော့ စိတ်ထဲမှာ တော်တော် လှုပ်ရှားသွားသည်။ ကျောင်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေ ပြောနေကြတဲ့ လီးတောင်နေတယ်ဆိုတာကို သတိရလိုက်သည်။ ကျောင်းက သူငယ်ချင်းဇင်မာပြောတာက

“ ယောက်ကျားလေးတွေ လီးတောင်တယ်ဆိုတာ သူတို့ စိတ်လုူပ်ရှားစရာ တစ်ခုခုကို ခံစားလိုက်ရရင် လီးကအလိုလိုတောင်လာတာဟဲ့  ”

“ ဘယ်လို စိတ်လှုပ်ရှားစရာလဲ ဇင်မာ ”

“ နင်ကလည်းဟာ သူတို့လိုးချင်စရာ မိန်းမတွေကို မြင်ရတဲ့ အခါမှာ ဒါမှမဟုတ် အနီးကပ် မြင်ရတဲ့အခါမှာပေါ့ ”

ဇင်မာပြောသလိုဆိုရင် မောင်လေးက သူ့ကိုလိုးချင်နေလို့ လီးတောင်နေတာလား ၊ ဒါမှမဟုတ် သူ့ဟာသူအလိုလို တောင်နေတာလား တွေးရင်းနဲ့ ခင်ခင်ဇော် ရင်မောလာသည်။

မောင်လေး ပုဆိုးအောက်က အပေါ်ကို ထောင်တက်နေတဲ့ ဟာကြီးက လီးဆိုတဲ့ အရာပေါ့။ အို .. စဉ်းစားလိုက်တာနဲ့တောင် ခင်ခင်ဇော် သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။ အိပ်ယာပေါ်မှာ လဲနေတဲ့ ခင်ခင်ဇော် တစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားလာကာ သူထဘီအောက်ကို လက်လျိူလိုက်ပြီး ဆီးခုံစပ်လေးကို လက်နဲ့ ထိလိုက်တော့ စောက်မွှေးရေးရေးလေးကို စမ်းမိတယ်။

ပြီးတော့မှ စောက်စိလေးကို မထိတထိ လုပ်နေကျအတိုင်း အသာလေး စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်းကို အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲနေလိုက်သည်။ စိတ်ကတော့ ခုနက မြင်ခဲ့ရတ့ြဲ မင်ကွင်းက ကွက်ကွက် ကွင်းကွင်း ပေါ်လာတော့ လက်က စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲကို အလိုလိုရောက်သွားပြီး အထဲကို နှိုက်နေမိတော့သည်။

ပါးစပ်က တဟင်းဟင်းနဲ့ ထွက်လာကာ ကာမအရသာကို ဖြည်းဖြည်းချင်းခံစားနေလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် အကြံသမား လူပျိူပေါက်အရွယ် ညီညီဇော်တစ်ယောက် အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ဇော်ရဲ့ ဖြစ်ရပ်ကို မြင်လိုက်ရတော့ တော်တော်အံ့သြသွားကာ ကြည့်ကောင်းကောင်းန့ြဲ ကည့်နေလိုက်တာ သိပ်မကြာပါဘူး။

အစ်မဖြစ်သူ ဇောင်းတိုက်တာ ပြီးသွားတာကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ညီညီဇော်မှာ အစ်မဖြစ်သူ ယခုလိုမျိူး ဖြစ်စေရန် ထမင်းစားကတည်းက တမင်ပြလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ထမင်းစားတုန်းက သူ့လီးကို အစ်မမြင်သွားတာကို သိလိုက်ပြီး ထမင်းတောင်မစားနိုင်ပဲ ချက်ချင်း ထွက်သွားလိုက်တာကို သိလိုက်ကတည်းက အစ်မနောက်က လိုက်လာကာ အစ်မအခန်းကို ဆက်ချောင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ မိန်းမများလည်း သူတို့ယောက်ကျားလေးတွေလို အာသာဖြေကြလားလို့ စမ်းသပ်ခြင်း ဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ချက်က အိမ်နားက ဘဲကြီးတပွေ ပြောတာကို လက်တွေ့အသုံးချလိုက် ခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုဘဲကြီးက ညီညီဇော်ကို ပြောသည်မှာ

“ ဟေ့ကောင် ငညီ မိန်းမတွေဟာလည်း ငါတို့လိုပါပဲကွာ လီးကိုမြင်ရင် မနေနိုင်ပါဘူးကွာ ”

၎င်းစကားကို ညီညီဇော် နားထဲမှာ စွဲသွားပြီး ယခုလိုအသုံးချလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ စောစောက အစ်မလုပ်နေတာကို မြင်ကတည်းက လီးကိုကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်လိုက်တာ အစ်မပြီးသွားလို့ သိပ်မကြာဘူး ။ သူ့ပုဆိုးထဲမှာ သုတ်ကွက်ကြီး စွန်းသွားကာ အခန်းထဲကို အသာပြန်ဝင်နေလိုက်သည်။

တစ်ဘက်မှ ခင်ခင်ဇော်မှာလည်း ဇောင်းတိုက်ပြီးတော့ အိပ်ယာထဲမှာ မှိန်းနေကာ ဘာလို့ သူ့မောင်လေးလီးတောင်ရတာကို စဉ်းစားနေလိုက်သည်။ မောင်လေးက သူ့ကိုလိုးချင်လို့ လီးတောင်တာလား အို..မဟုတ်နိုင်ပါဘူးလေ သူ့ဟာသူ တောင်နေတာနေမှာပါ။

ခင်ခင်ဇော်တစ်ယောက် လီးတောင်တဲ့ အကြောင်းတွေ တွေးပြီးတော့ အိပ်ပျော်သွားသည်။ ညီညီဇော်ကတော့ အိမ်မှာမရှိတော့ ။ အပြင်ထွက်ကာ ဘောလုံး ကန်လို့ကောင်းနေပြီ။ ခင်ခင်ဇော် တရေးနိုးလာတော့ မောင်လေးက အိမ်မှာမရှိတော့ဘူး ။ အပြင်မှာ ဆော့နေလောက်ပြီပေါ့။ တဆက်တည်း ညနေစာထမင်းအိုး တည်လိုက်သည်။ ပြီးမှရေချိူးလိုက်သည်။

ညနေငါးနာရီလောက်မှ အဖေနဲ့အမေ ပြန်ရောက်လာသည်။ ညနေစာ ထမင်းစားတော့ ခင်ခင်ဇော်တစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီး မနက်ကလိုမျိူး မြင်ရဦးမလားဆိုပြီး ညီညီဇော် ပေါင်ကြားကို မသိမသာလေးကြည့်လိုက်တော့ ဘာမှ မထူးခြားလို့ ရင်ထဲမှာတော့ ဟာသွားသည်။

အိပ်ယာဝင်တော့ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်တော့ဘဲ စိတ်တွေက မနက်က မြင်လိုက်ရတဲ့ မောင်လေးလီးတောင်တာကိုပဲ တဝဲလည်လည် မြင်ယောင်နေတော့သည်။ ဒီတော့ ရင်နည်းနည်း ခုန်ချင်လာသည်။ လီးဆိုသောအရာကို မြင်ခြင်းတပ်လာတော့ ခင်ခင်ဇော်တစ် ယောက်မနေနိုင်တော့ အိပ်ယာက အသာလေးထပြီး တဘက်ခန်းက ညီညီဇော်အခန်းကို ခြေဖော့ပြီး အခန်းဝကနေတံခါးကို အသာလေးတွန်းကြည့်လိုက်တော့ ညီညီဇော်တစ်ယောက် အိပ်မောကျနေပြီ ဖြစ်သည်။

ခင်ခင်ဇော် သူ့မောင်လေး အိပ်ယာနားကို ဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးကပ်လာပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ပုဆိုးက လုံလုံခြူံခြူံပဲ ။ ခင်ခင်ဇော်ခဏတော့ စောင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ခဏနေတော့ ညီညီဇော် ခြေထောက်ဆန့်လိုက်တော့ ပုဆိုးက ခါးထက်ပိုင်းက ပြေလျော့ကျလာသည်။ ဒီတော့ ခင်ခင်ဇော်တစ်ယောက် စိတ်အပြင်းအထန် လှုပ်ရှားသွားကာ ရှေ့ကိုပိုပြီးတော့ တိုးကပ်လိုက်သည်။

ရင်ကလည်း တဒိန်းဒိန်းခုန်လာတော့ တံတွေးကိုပဲ မျိူချနေရသည်။ မနက်က မြင်ခဲ့ရတဲ့ လီးရှိမယ့် နေရာလေးကိုပဲ မမှိတ်မသုန် စူးစိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဘာမှ ထူးခြားတာကို မမြင်ရဖြစ်နေသည် ။ မောင်လေးအိပ်နေတာကို ကြည့်ရင်းနဲ့ စိတ်တွေ တက်ကြွလာကာ ရှေ့ကိုသာ တိုးလိုက်ချင်သည်။ 

ခဏလောက် စောင့်ကြည့်ပေမယ့် ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မမြင်ရတော့မှ ကိုယ့်အခန်းကိုပဲ ပြန်ဝင်ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်ရောက်တာနဲ့ ထဘီကို ကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ပြီးတော့ စောက်ပတ်လေးကို တစ်ခါလောက်အလုပ်ပေးလိုက်တယ်။ လက်ကယဉ်ပါးနေကျ နေရဖြစ်တဲ့ စောက်စိလေးကို အရင်ထိပြီးတော့မှ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကို ဆက်တိုက် ဆွဲပစ်လိုက်သည်။ ခုနက မြင်ခဲ့ရတဲ့ ပေါင်ကြားက ဟာကြီးကို မမြင်ခဲ့ရတော့စိတ်က ပိုပြီးတော့ မချင့်မရဲဖြစ်ကာ အားစိုက်ပြီးတော့ စောက်ခေါင်းးကျဉ်းကျဉ်းလေးကို အားရှိပါးရှိ နှိုက်ပြီးတော့ အသွင်းအထုတ်လုပ်နေလိုက်သည်။

စိတ်တေကွ ပိုပြီးကြွလာတော့ ကျန်တဲ့ လက်တစ်ဘက်နဲ့ နို့တွေကိုပါရောပြီး ချေပေးလိုက်တော့ ပါးစပ်က တဟင်းဟင်းနဲ့ ထွက်လာအောင် အာသာဖြေနေပုံမှာ မန်ဖီနေတဲ့ ကျားသစ်မလေးအတိုင်း ဒီလိုမြင်ကွင်းမျိူးကို ယောက်ကျားတစ်ယေက်သာ မြင်ခဲ့မိပါက ဘယ်လောက် ရူးသွပ်သွားနိုင်မလဲဆိုတာကို ပြောပြနေစရာမလိုပါဘူးဗျာ။

ခင်ခင်ဇော် အကောင်းကြီးကောင်းနေတယ်ဆိုတာကို ပြောပြလို့မရအောင်ကို ကောင်းသွားတာ။ စောက်ပတ်က အရည်တွေထွက်လာပြီဆိုမှ ဖင်တွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးတော့ ခြေထောက်တွေကို ကော့ပြီးတော့ပြီးသွားလိုက်တာများ ပြီးသွားပြီလို့ သိလိုက်မှပဲ စောက်ပတ်လေးက နေပြီး လက်ကို ဖယ်လိုက်တာ။

နောက်နေ့ မိုးလင်းလို့ အိပ်ယာက ထလာတော့ ခင်ခင်ဇော်တစ်ယောက် စိတ်တိုင်းမကျ အလိုမကျမျက်နှာနဲ့အိပ်ယာကနိုးလာတယ် ကိုယ့်မောင်လေးရဲ့လီးကိုမြင်ချင်လာတယ်။

လီးဆိုတာကို ကိုင်ဖူးချင်တယ် ။ ကိုင်ကြည့်ပြီးတော့ စောက်ပတ်ထဲမှာ စိမ်ပြေနပြေ ထိုးထည့်ထားလိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေပဲ ပေါ်လာတယ်။ ခင်ခင်ဇော်တစ်ယောက် ဘာမှကို စိတ်မဝင်စားတော့ဘူး ။ လီးဆိုတဲ့အရသာ အဟာရကိုပဲ လိုချင်တာကို တောင်းဆိုနေတဲ့ စိတ်က ကြီးစိုးနေမိတယ်။ အမေနဲ့အဖေရုံးကို သွားတာကိုတောင် ဘာမှမပြင်ပေးလိုက်ရဘူး ။ သတိရတော့ မောင်လေးလည်း မရှိတော့ဘူး။

အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း ဘာမှ လုပ်စရာမရှိတော့ စောက်ပတ်က တရွရွ လီးကိုမြင်ချင်တဲ့ စိတ်နဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို လီးနဲ့ထိုးချင်တဲ့စိတ်ပဲ ရှိတော့တယ်။ အဲဒီလီးဆိုတာကြီးကို ကိုင်ပြီးတော့ အားရပါးရ ညှစ်ချင်တယ်။ ပြီးတော့ အားရပါးရပါး စပ်နဲ့ကိုက်ချင်တယ်။ ပြီးတော့ ဖွဖွလေးယက်ပေးချင်တယ်။ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင် အဲဒီလီးဆိုတဲ့ ဟာကြီးကို တစ်သက်လုံး ငုံထားချင်လိုက်တာ ။ ပါးစပ်ကရော စောက်ဖုတ်ထဲကပါယားတက်လာတာပဲ။ ခင်ခင်ဇော်တစ်ယောက် အဲဒီလိုဖြစ်ပြီးတော့ ဘယ်လောက်မှ မကြာဘူး။

အိပ်ယာပေါ် ချက်ချင်းရောက်သွားတယ်။ အမှန်အတိုင်းပြောရမယ်ဆိုရင် ခင်ခင်ဇော် လီးပြသာနာတက်နေတာ လီးဆိုတာ ဘာလဲ။ ဘာလို့လာပြီးသူ့ကို စိန်ခေါ်နေရတာလဲ။ အဲဒီ လီးဆိုတဲ့ အရာကြီးနဲ့ တွေ့ရင်တော့လား ဒီက အပျိူစင်စောက်ဖုတ်လေးနှစ်ခြမ်း ဗြန်းဗြန်း ကွဲသွားပါစေ ခံဖြစ်အောင်ကို ခံလိုက်ဦးမယ်ဆိုပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဇောင်းတိုက်နေရတဲ့ ဘဝနဲ့ပဲ ကျေနပ်နေရတာလေ။

တကယ်တော့ လီးတစ်ချောင်းနဲ့ အားရပါးရ လိုးချင်စိတ်ပဲ ဖြစ်နေတာ။ ခင်ခင်ဇော်တစ်ယောက် လီးရဲ့ဆွဲဆောင်မှု နောက်ကို လိုက်နေတာ။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးတောင် မဝတ်နိုင်တော့ဘူး ဖြစ်သွားတယ်။ လီးနဲ့တွေ့မယ်ဆိုလို့ ရှိရင် အဆင်သင့် ခံလို့ရအောင်လို့ ရယ်ဒီပြင်ထားတာ။ အခန်းထဲက ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မှာ ကြည့်နေလိုက်တယ် ။ လက်က အင်းကျီကို အရင်ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။

ပြီးမှ ဘရာဇီယာကို ထပ်ပြီးချွတ်ချလိုက်တော့ ပိုင်ရှင်မဲ့ နို့သီးလေးနှစ်လုံးက စို့ပေးမယ့်သူကို လိုက်ရှာနေတဲ့အတိုင်း မြင်နေရတာ ။ ပြီးတော့ ထဘီကိုပါ ဖြည်ချလိုက်တော့ ပြားကပ်နေတဲ့ ဗိုက်သားအောက်က အမွှေးရေးရေးလေးတွေ ပတ်လည်အောက်က စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးကလည်း ထိုးထည့်ပေးမယ့် သူကိုမျှော်လင့်နေသလိုမျိူး အနေအထားနဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို တစ်ခါမှမကြည့်ခဲ့ဖူးတဲ့ ခင်ခင်ဇော်တစ်ယောက် ခုလိုမျိူးအသေအချာမြင်လိုက်တော့ ခုချိန်ထိ ချစ်သူရည်းစားမထားဘူးသေးတာကို နောင်တရသလိုလို။

ကျောင်းက ဇင်မာတို့ကိုပဲ အားကျရမလို ဇင်မာတို့ဆိုရင် လီးအရသာကို ကောင်းကောင်း ခံစားတတ်နေပြီ။ဇင်မာ သူ့ဘဲနဲ့လိုးကြတဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောပြရင် သူ့မှာရှက်မိသလို ရှိနေပေမယ့် ဇင်မာပြောတာကိုလည်း  နားမထောင်ဘဲနဲ့ မနေနိုင်ပြန်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အိမ်ရောက်တော့ ခင်ခင်ဇော်တစ်ယောက် ဇောင်းတိုက်တာနဲ့ပဲ အာသာဖြေလိုက်ရတာပဲ။ အဲဒါလည်း ဆရာမဇင်မာ အသင်ကောင်းလို့ တတ်သွားတာ။

စလုပ်တဲ့ နေ့တုန်းကဆိုရင် စောက်စိကို လက်ညှိးလေးနဲ့ ထိလိုက်တိုင်း ကျဉ်တက်လာတာ ဘယ်လိုအရသာမျိူးမှန်းကို မသိဘူး။ ပြီးခါနီးဆိုရင် ရူးသွားမတတ်ဘဲ ။ တကိုယ်လုံးလေထဲကို မြောက်တတ်သွားသလို ခံစားရတာ။ စောက်ရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်လာတာကိုလည်း မြင်လိုက်ရရင်လည်း ကျေနပ်စရာ အပြည့်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီတုန်းက လီးဆိုတာကို စိတ်ထဲက တောင့်တပေမယ့် ဇင်မာ ပြောပြတာကို စိတ်ထဲမှာ မြင်ယောင်ပြီးတော့ လုပ်လိုက်တာပဲ။

ဒီရက်ပိုင်း အတွင်းလောက် လီးကို စိတ်ဝင်စားမှု မရှိခဲ့။ ခုလိုမျိူး ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့လည်း တစ်ခါမှ မတွေးဘူးခဲ့။ ဖြစ်လာတော့လည်း ကိုယ့်မောင်လေး လီးကိုပဲ အသဲအမဲ စိတ်ဝင်စားနေရတာ။ အတွေးလွန်နေတဲ့ခင်ခင်ဇော် အိမ်ရှေ့က ဇင်မာ အော်သံကြားတော့မှ ကမန်းကတန်း အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်ပြီးတော့ အပြင်ထွက်လာလိုက်တယ်။

“ ဟေ့ ခင်ခင်ဇော် နင်ဘာလုပ်နေတာလဲ ကြာလိုက်တာဟာ”

“ ဘာမှ မလုပ်ပါဘူးဟာ အလုပ်မရှိလို့ အခန်းထဲမှာ ခဏ စာကြည့်နေတာပါဟာ”

“ အေး နင်ကတော့ အဲဒီစာကိုပဲ ဖတ်နေ ဒါကြောင့် နင်ရည်းစားမရတာဟေ့ သိလား”

“ မဟုတ်မဟတ်တွေ ပြောပြီ ဇင်မာတို့ကတော့”

“ ပြော နင်ငါ့ဆီကို ဘာလာလုပ်တာလည်း”

“ ခုနင်အားတယ် မဟုတ်လား အားရင် နင်ငါနဲ့လိုက်ခဲ့ပါလားဟာ ငါဈေးသွားဝယ်ချင်လို့ဟာ”

“ ဟုတ်လား အင်းလေ ငါလည်း အားနေတာပဲလိုက်ခဲ့မယ်လေ ဒါဆိုလည်း ခဏစောင့် ငါအဝတ်သွားလှဲလိုက်ဦးမယ်”

အခန်းထဲ ရောက်တော့ ခင်ခင်ဇော် နည်းနည်းတော့ စိတ်လူပ်ရှားလာတယ်။ ဇင်မာကို အသာလေးအစ်အောက် မေးကြည့်ရမယ် ။ သူစိတ်ဝင်စားနေတာကို အဝတ်လဲပြီးးတော့မှ ဇင်မာနဲ့ အတူ ဈေးဘက်ကိုထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ဈေးကိုရောက်တဲ့ အထိ ဇင်မာဆီက သူကြားချင်တဲ့ဟာကို မကြားရသေးဘူး။ ဇင်မာကို မမေးမိအောင်လည်း သတိထားနေရသေးသည်။ မဟုတ်ရင် ဇင်မာက သူ့ကို လီးငတ်နေပြီလားလို့ ပြောလိုက်ရင် မလွယ်။ ဇင်မာနဲ့ ဝယ်စရာရှိတာဝယ်ပြီးလို့ ပြန်လာကြတော့ အိမ်မပြန်ကြသေးပဲ အအေးဆိုင်တစ်ဆိုင်ဝင်ပြီး အအေးသောက်ရင်းနဲ့ ခင်ခင်ဇော်က

“ ဟဲ့ဇင်မာ နင်က ဒီလိုဆိုင်မျိူးဆိုရင် နင်ဘဲကို ခေါ်မထိုင်ဘဲနဲ့”

ဟု ဆိုကာ ဇင်မာ သူ့လီးအကြောင်းကို စပေးလိုက်သည်။ ဒီတော့ ဇင်မာ ကလည် းပက်ခနဲပဲ

“ ခုတလော သူ အလုပ် မအားဘူးဟ ”

“ ဒါဆိုရင် နင်တို့ ဟိုလိုမဖြစ်ကြဘူးပေါ့”

“ သူနဲ့မတွေ့ပဲ ငါဟာငါစိတ်ထလာရင်တော့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် လုပ်ရတာပေါ့ဟာ”

“ ဒါဆို နင်သူ့လီးကိုပဲ မှန်းရတာပေါ့ ”

ဟု ခင်ခင်ဇော် ပါးစပ်က မထွက်စဖူးလီးဆိုတာကြီးကို တစ်တစ်ခွခွပြောလိုက်သည်။ ဇင်မာက 

“ အင်းပေါ့ဟာ သူ့လီးကိုပဲ စိတ်မှာမြင်ယောင်ပြီးတော့ လုပ်ရတာပေါ့ဟာ..တကယ်လီးနဲ့ ထိုးတာလောက်တော့ ဘယ်ကောင်းပါ့မလဲဟာ”

ဒီစကား ကြားလိုက်ရတော့ ခင်ခင်ဇော်တကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားမတ် ဖြစ်သွားသည်။ သူ့ဟာသူ အာသာဖြေနေရတာတောင် ဒီလောက်ကောင်းနေတာကို ဇင်မာပြောသလို လီးနဲ့သာ အထိုးခံလိုက်ရပါကဘယ်လောက်များတောင် ကောင်းလိုက်မလဲမသိ ဆိုတာကို တွေးလိုက်တော့ ရင်ထဲမှာ လှပ်လှပ်နဲ့ဟာတာတာကြီးကို ဖြစ်သွားတာ ။ ဇင်မာတောင် ဒီလောက် ခံစားရမှန်းသိသွားတော့ ခင်ခင်ဇော်တစ်ယောက် အောင့်သက်သက်နှင့် ခံစားရခက်နေချေုပြီ ။ သူမေးလိုက်တာကို ဇင်မာက ရိပ်မိပုံတော့ မရချေ ။ သဘောရိုးနဲ့ မေးတယ် ဟု သာထင်နေသည်။

ဇင်မာဆီက နောက်ထပ် ဘာများကြားရဦးမလဲလို့ စောင့်ပေမယ့် ဆရာမဇင်မာလည်း သူ့ကိုယ်ပိုင် လီးကြီးကို သတိရသွားလို့ ထင်ပါရဲ့။ ငေးငေးငိုင်ငိုင်ဖြစ်နေတယ် ။ ခင်ခင်ဇော်ဘက်ကလည်း ဒီထက်ပို မေးလို့မသင့်တော်တော့ ။ ထို့နောက် ကျောင်းက သူငယ်ချင်းများအကြောင်းကို ပြောကြရင်း အအေးဆိုင်မှ ထွက်ကြပြီး အိမ်ကိုသာ ပြန်ခဲ့ကြလေသည်။ ခင်ခင်ဇော်အိမ်ကိုရောက်တော့ ဘာမှ အလိုမကျတော့။

တစ်ခုခုကို စိတ်ထဲမှာ တောင့်တနေမိတာကို ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ သိနေတယ်။ အလွယ်တကူ မရနိုင်တာကိုက သူ့စိတ်တွေကို ယောက်ယက်ခတ်စေသည် မဟုတ်ပါလား။ ခင်ခင်ဇော် နေမြင့်လို့ အရူးရင့်လေပြီဖြစ်သည်။ ခင်ခင်ဇော်လီးငတ်ပုံကို ဒီနေရာမှာ ခဏနားမည်။ ညီညီဇော်ကြံဆောင်ပုံကို ပြန်ဆက်ပါမည်။

.................................................................................................................

ကျွန်တော်လည်းဗျာ။ နေ့တိုင်း အစ်မရေချိူးတာကို ချောင်းလိုက် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးတွေကို ရှုရှိက်ရင်းနဲ့ဖြစ်လာတော့ နည်းနည်းငြီးငွေ့သွားသလိုပဲ။ အိမ်နားက ကိုဇော်ကြီးဆီကလည်း ဘာမှထပ်မကြားရတော့ဘူးဗျ။

မဟုတ်ရင် လူပျိူတွေနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းတွေကို သူ့ဆီကနေ သင်ယူနေကြတာလေ။ ကျွန်တော်တို့လီးတောင်မယ့် အကြောင်းတွေကို ပြောပြတတ်တဲ့ ဘဲကြီးပေါ့။ အများသောအားဖြင့် သူနဲ့ပြတ်သွားတဲ့ သူ့အဆက်ဟောင်းတွေအကြောင်းပေါ့ဗျာ။ တရက်တော့ဗျ ာအပျိူကြီးဖင်ကြီး မာမာဝင်းကို ချောင်းချင်လာတယ်ဗျ။

သူ့ဖင်ကို မမြင်ရတာ ကြာပြီ ဖြစတာကလည်း ပါတာပေါ့လေ ။ ခင်ဗျားတို့သိတဲ့ အတိုင်းပဲ ကုန်ကြမ်းရှာရပြီပေါ့ဗျာ။ ညဘက်ရောက်တော့ ကျွန်တော် အပျိူကြီးတို့ အိမ်ဘက်ကို ခြေဦးလှည့်လိုက်တယ်။ အိမ်နောက်ဘက်ထရံ ခွေးဝင်ပေါက်ကနေ ဝင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိမ်သာအနောက်ဘက်မှာ ကင်းပုန်းဝပ်သလိုနေရယူထားပြီးတော့ အဲဒီအိမ်က လူတွေတစ်ယောက်ချင်းစီ ဝင်ပြီးတဲ့အထိ စောင့်လိုက်ရတယ် ။ အပျိူကြီးအလှည့်ရောက်တော့ ရင်ထဲမှာ တထိတ်ထိတ်နဲ့ မမြင်ရတာကြာပြီ ဆိုတော့ လီးကလည်း ချက်ချင်းကိုတောင်လာတာ။

ထဘီ လှန်တာကအစ အားရပါးရပါပဲ ဗျာ။ ထဘီလှန်လိုက်တာနဲ့ စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးက အသက်ရှုမှားမတတ်ပဲ။ မိနစ်ပိုင်းအတွင်းမှာ ထဘီကို လှန်လိုက်တဲ့ အချိန် ပြီးတော့ ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ ထိုင်ချလိုက်တာကို ဓါတ်ပုံရိုက်ရသလို စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း အမိအရကြည့်ရတာကိုးဗျ။ သေးပေါက်တဲ့ အသံကသိပ်မကျယ်ဘူးဆိုတာကို သတိထားမိသွားတယ်။

တချိူ့ ကလေးအမေ အရွယ်တွေ ဆိုရင် တရှူးရှူးနဲ့ ထွက်လာတာလေ။ မယုံရင် စာဖတ် ပရိတ်သတ်ကြီးတို့  ကိုယ်ဟာကိုယ် လေ့လာကြည့်ကြပါ။ ချောင်းရခက်တယ်ဆိုရင်လည်း ဖာသည်တစ်ယောက်လောက်ကို ခေါ်ပြီးတော့ နားထောင်ကြည့်ပါ ။ ပြီးရင် ကိုယ်စားနေကျကောင်မလေး (သို့) မိန်းမ ပေါ့ဗျာ ။ ခုအပျိူကြီးသေးပေါက်တဲ့ အသံက အဲဒီလိုမျိူးမဟုတ်ဘူး ။ ငြိမ်ငြိမ်လေးနဲ့ ထွက်လာတဲ့ အသံ ။ တကယ့် အပျိူကြီးအစစ်မှန်းသိသာပါတယ် ။ စောက်ပတ် မပြဲသေးဘူးပေါ့လေ။

ကျွန်တော်တောင်နေတဲ့ လီးကို အလုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ ချက်ချင်း ထွက်သွားတယ်။ ပြီးမှ အနောက်ဘက်ကို အသာလေးလှည့်ပြီးတော့ လာလမ်းအတိုင်း ပြန်ထွက်လာတော့ ထဘီတန်းပေါ်မှာ လှန်းထားတဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီ နှစ်ထည်တေ့ွရတော့ တော်တော် စိတ်ဝင်စားသွားမိတယ်။ မိန်းမအတွင်းခံကြောင်းကိုလည်း သိသွားပြီဆိုတော့ မျက်လုံးက အဲဒီဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ခွါလို့မရတော့ဘူးဗျာ။

အပျိူကြီးရဲ့ ဘောင်းဘီမှန်းလည်း မသိဘူး။ ဒါနဲ့ ထဘီကို ကြည့်လိုက်တော့ အနီရဲရဲလေးကို မြင်လိုက်တော့ အပျိူကြီးရဲ့ ထဘီမှန်း သေချာသွားပြီဆိုတော့ အဲဒီ လှန်းထားတဲ့ ဘောင်းဘီလေးကို ဆတ်ခနဲဆွဲပြီးတော့ယူလာလိုက်တယ်။

အိမ်ကို ရောက်တော့မှ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဖြန့်ကြည့်လိုက်တော့ သေချာပါတယ်။ အပျိူကြီးဖင်မှာဝတ်တဲ့ ဟာမှန်း သိသာပါတယ် ။ ဘောင်းဘီက ဆိုဒ်နည်းနည်းကြီးတာကိုး။ အပျိူကြီးရဲ့ ညီမက လင်ရှိပေမယ့် ပိန်တာကိုး ။ ကျွန်တော် သေချာပါတယ် ။အပျိူကြီးဘောင်းဘီမှန်း အစ်မရဲ့ ဘောင်းဘီတွေနဲ့ တူမနေဘူးဗျာ။

သူ့ဘောင်းဘီက ပိုကြီးတာဗျ။ ပြီးတော့ ဘောင်းဘီခွကြားနေရာမှ ာအကွက်ကြီး တစ်ကွက် စွန်းနေတာက ပိုပြီး သိသာစေတယ်ဗျာ။ ဘောင်းဘီရဲ့ ပေါင်ခွကြားကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းနမ်းကြည့်လိုက်တော့ အပျိူကြီးရဲ့စောက်ပတ်နံ့ သင်းသင်းလေးကို ရလိုက်တော့ လီးက ချက်ချင်းကြီးကို တောင်လာတာဗျ။

ခုနကမှ အပျိူကြီးရဲ့ ဖင်ကိုမြင်ပြီးတော့ မှန်းပြီးတဲ့ လီးက လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် စောက်ပတ်အနံ့ကို ရလိုက်တော့ ပြန်တောင်လာပြန်ရော ။ အပျိူကြီးရဲ့ ဘောင်းဘီကို နှာခေါင်းမှာ တေ့ကပ်ပြီးတော့ လက်ကတော့ လီးကိုကိုင်ပြီးတော့ ဒုတိယအကြိမ် ဂွင်းတိုက်လိုက်တယ်။  အပျိူကြီးရဲ့ စောက်ပတ်နံ့ဖင်နံ့တွေရယ်။

ပြီးတော့ အပျိူကြီးရဲ့ ဖင်နဲ့အမြဲတမ်းရှိနေမယ့် ဘောင်းဘီရဲ့ နောက်ဘက်ကိုလည်း နမ်းပြီးတော့ မှန်းလိုက်တယ်။ ပြီးသွားတော့မှ ဘောင်းဘီလေးကို ခေါင်းဦးအောက်ထဲကို ထည့်ထားပြီးမှ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ မအိပ်ခင် အပျိူကြီးရဲ့ ဘောင်းဘီကို နာမည်ပေးမိတယ်။

“ ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ ပထမဆုံး ကိုယ်ပိုင်မိန်းမအတွင်းခံဘောင်းဘီ  ”

ဆိုပြီးတော့ ပေးထားလိုက်တယ်။

အစ်မဘောင်းဘီကိုတော့ ယူလို့မဖြစ်ဘူးလေ။  အပျိူကြီးဖင်ကိုလည်း မြင်ဖူးပြီးပြီ။ စောက်ပတ် အနံ့လေးကိုလည်း ရှူဖူးပြီးသွားပြီဆိုတော့ ကျေနပ်မိတယ်ဗျာ။ ဒီညကိုတော့ ကျေနပ်မှုအပြည့်နဲ့ အိပ်ရတဲ့ည ပေါ့ဗျာ။အိပ်မက်မက်ရင်လည်း အပျိူကြီးကို လိုးပြီးတော့ အိပ်မက်မက်ရင်တော့ ....။

နောက်နေ့မနက် အိပ်ယာကနိုးလာတော့ အိပ်မက် မမက်ပါဘူး ။ အမေနဲ့အဖေလာနိုးပြီးတော့ မုန့်ဖိုးပေးသွားတာ မဟုတ်ဘူးဗျ။

ကျွန်တော် ပူဆာနေတာ ကြာပြီ ဖြစ်တဲ့ ရစ်ဘီးလုံးကြီး တစ်လုံးဝယ်မလို့လေ ။ အဲဒီရစ်လုံးဖိုးကြီး ပေးသွားတာပါ။ ညတုန်းက ကျွန်တော် ကမ်းနားဖက်သွားဆော့မယ်ဆိုပြီးတော့ ပြောသွားပြီးမှ အိမ်သာအနောက်ဖက်မှာကင်းပုန်းချနေတာကိုးဗျ ။ အိမ်ရောက်တော့လည်း တအိမ်လုံးအိပ်ကြပြီဆိုတော့ ကျွန်တော်လည်းတော်တော်ပျော်သွားတာကိုး။ ရစ်ဘီးလုံးကြီး ရတော့မယ်ဆိုတော့ အကုန်လုံးကိုတောင် မေ့သွားတယ်ဗျာ။ကျွန်တော်ချက်ချင်းပဲ ရစ်ဘီးကြီးသွားဝယ်လိုက်တယ်။

ပြီးတော့ ကမ်းနားကိုသာွ းပြီး စွန်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်တော့တာပဲဗျာ။ ကောင်းကင်ကို မော့ပြီးတော့ ကိုယ်လွှတ်လိုက်တဲ့ စွန်က လေထဲမှာဝဲနေတာကို ကြည့်ရတာကို သဘောကျတယ်လေ ။ စိတ်ထဲမှာ အဲဒီ စွန်နဲ့ကျွန်တော့်စိတ်က တထပ်တည်းကျနေတာကိုး။ ကျွန်တော့်စိတ်ကလည်း အဲဒီစွန်လိုပဲ ကောင်းကင်ပြာပြာကြီးအလယ်မှာ လွင့်ချင်သလို လွင့်နေတာလေ။

ပြီးတော့ ကိုယ့်ကိုဖြတ်ချမယ့် စွန်တစ်ကောင် အနားမှာများ ဝဲလာရင် သူနိုင်ကိုယ်နိုင် အပြိူင်ဖြူတ်ချကြရတဲ့ဖီးလ်ကလည်း ယောက်ကျားတွေကြိုက်တဲ့ အလုပ်တစ်ခုလေဗျာ။ ပြတ်ကျသွားတဲ့ စွန်အနောက်ကို ကလေးတွေ အပြေးအလွှားလိုက်ကောက်ကြတာကို မြင်ရတာလည်း ခံစားမူတစ်ခုပဲ ။မနေ့ကအထိတော့ကျွန်တော့်မှာ အဲဒီပြတ်ကျတဲ့ စွန်တွေကို လိုက်ကောက်နေရတုန်းပေါ့။

အဲဒီနေ့က ကျွန်တော် မနက်စာ ထမင်းတောင် မစားတော့ဘူး။ ကျွန်တော်မှာရှိတဲ့ စွန်ကောင်တွေကိုအကုန်လုံးကို လွှတ်လိုက်တာဘဲ ။ အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ညနေငါးနာရီတောင် ထိုးနေပြီ ။ အိမ်ကို ရောက်တော့ အစ်မကပြန်ရောက်နေပြီဖြစ်တဲ့ အဖေနဲ့အမေကို ဆီးပြီးတော့ တိုင်တော့တာပဲ။ အဖေနဲ့အမေက အဲဒီရစ်ဘီးကြီးကို ပြန်သိမ်းသွားတာပေါ့။

“ နင့်ကို တစ်ခုခု ပေးလိုက်ရင် ဒီလိုပဲ ထမင်းမေ့ဟင်းမေ့”

“ တော်ပြီ နောက်တစ်ခါဆိုရင် အဲဒီလိုမဖြစ်အောင်နေနော် ညီညီ” 

အစ်မက

“ ဟဲ့ မောင်လေး သွားရေချိူးလိုက်ဦး”

“ အင်းပါ မလေးရယ် ဒီမှာစိတ်ညစ်နေရတဲ့ ကြားထဲ”

စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ရေကို အကြာကြီးချိူးလိုက်တယ်။  သွားပြီပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော့်မှာ ဒီနေ့မနက်ပိုင်းလေးလောက်ပဲ ပျော်လိုက်ရတာ။ ညနေရောက်တော့ မနက်က အကြောင်းတွေကိုတောင် အိပ်မက်တွေလိုပါပဲလေ။ ဘာမှကိုမစဉ်းစားချင်တော့ဘူးဗျာ ဟူး........

ညဘက်ရောက်တော့ အပျိူကြီးတို့ အိမ်ဘက်ကိုလည်း မရောက်တော့ဘူးဗျာ။ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ အိပ်လိုက်တော့မယ်ဆိုမှ မနေ့ညက ယူလာခဲ့တဲ့ အပျိူကြီးရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီက ကျွန်တော့်ခေါင်ဦးအောက်မှာလေဗျာ ။ ခေါင်းဦးအောက်ကို လက်နိုက်ပြီးယူကြည့်လိုက်တော့ ဘောင်းဘီလေးက ခေါင်းဦးနဲ့ ဖိအိပ်ထားတော့ကြေမွနေတယ်။ ကျွန်တော်စိတ်တွေလည်း ဘောင်းဘီကို မြင်လိုက်ရတော့ လီးကလည်း တောင်လာတာနဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်လိုက်တာ တစ်ချီတော့ပြီးသွားတာပေါ့။

ဂွင်းတိုက်ပြီးသွားတော့မှ အပျိူကြီးကို မြင်ယောင်လာတယ်ဗျာ။ ဖင်လုံးကြီးကို လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ လမ်းလျှောက်တတ်တဲ့ အပျိူကြီးကို မြင်ယောင်နေတယ်ဗျာ ။ ဖင်လုံးတစ်ဘက်တစ်ချက်စိ နည်းတာမှမဟုတ်တာဗျာ ။ စဉ်းစားရင်းနဲ့တောင် အဲဒီဖင်လုံးကြီးကို နမ်းပြီးတော့ မထိတထိလေးကို က်ကြည့်လိုက်ရရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲနော်။

ဘောင်းဘီလေးကို ပြန်ပြီးတော့ ကိုင်ကြည့်ဖြစ်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော် အဲဒီဘောင်းဘီလေးကိုစကားပြောဖြစ်တယ်။

“ အန်တီ မာမာဝင်းရယ် အန်တီကို လိုးချင်နေတာကြာပြီ အန်တီရယ် ”

“ ကျွန်တော် အန်တီ့ ဖင်ကြီးကို မြင်ဖူးတာကြာပြီ အန်တီရယ် ”

“ အန်တီ့ ဘောင်းဘီခွကြားက အန်တီရဲ့ စောက်ပတ် အနံကိုလည်း နမ်းဖူးပြီ အန်တီရယ် ”

“ အန်တီကတော့ ဘာမှသိမှာ မဟုတ်ပါဘူးလေ နော် အန်တီနော် မသိဘူး မဟုတ်ဘူးလား  ”

“ အန်တီ့ စောက်ပတ်ကို မြင်ဖူးချင်လိုက်တာ အန်တီရယ် ”

“ စောက်မွှေးတွေ အများကြီးရှိမှာပဲနော် အန်တီ ”

“ အန်တီ ထဘီချွတ်ပြီးတော့ ထိုင်လိုက်ရင် အန်တီ့ဖင် အနောက်ကနေ တစ်ခါတစ်လေ မြင်ရတာပါ အန်တီ ”

“ အန်တီကို ရပ်ကွက်ထဲက လူတွေ အကုန်လုံး လိုးချင်နေတာကို အန်တီလည်း သိမှာပဲနော် ”

“ အဲဒီလို လိုးချင်တဲ့ လူတွေထဲမှာ ကျွန်တော်က ထိပ်ဆုံးက ပါအန်တီရယ်”

“ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ရပ်ကွက်ထဲမှာ ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲပဲ အန်တီ့ဖင်ကြီးကို မြင်ဖူးခွင့်ရတာကို အန်တီသိရင် ဘယ်လိုနေမလဲဟင် အန်တီ”

“ တောင်းပန်ပါတယ် အန်တီ အန်တီ့ဘောင်းဘီလေးကို ရတာနဲ့တင် ကျွန်တော့်မှာ ဝမ်းသာလိုက်ရတာ ”

“ အန်တီ့ ဘောင်းဘီကို ခိုးတာမဟုတ်ဘူး နော် အန်တီ..အန်တီစောက်ပတ်အနံ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေးကို မပိုင်ဆိုင်ရရင်တောင်မှ သိမ်းထားခွင့်တော့ပြုပါ အန်တီ”

“ အန်တီ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးကို နမ်းကြည့်ချင်လို့ သိမ်းထားဖို့ယူလာရတာပါ အန်တီရယ်”

ဒီည ကျွန်တော်အိပ်မက်မက်ခဲ့ရင် အန်တီကို လိုးနေရတဲ့ လူတစ်ယောက်အနေနဲ့ မက်ပါစေ အန်တီ။ အန်တီလည်း အိပ်တော့နော်။ အဲဒီလိုမျိူးတွေပြောပြီးဘောင်းဘီလေးကို ခေါင်အုံးအောက်မှာ ထားပြီး အိပ်လိုက်တော့တယ်။

..............................................................................................................................................

မနက်မိုးလင်းလို့ အိပ်ယာက ထလာတော့ အိပ်မက်မမက်ဘူးဆိုတာကို သိလိုက်ရတော့ နည်းနည်းတော့ တင်းသွားတယ်။ ဒီနေ့အဖို့ပျော်ရွှင်စရာ ဘာမှမရှိဘူးဗျ ။ အိမ်ပေါ်ကနေပဲ ကလေးတွေ စွန်လိုက်ကောက်တာ စွန်တွေပြတ်ကျလာတာတွေကို ကြည့်နေမိတယ်..။

ဒီလို မြင်ကွင်းမျိူး နေ့တိုင်းမြင်နေရတော့လည်း ရိုးသွားပြီလေ။ မကြည့်ချင်တော့ဘူး ။ အဲဒီလို နေတဲ့ အချိန်ပါပဲ။ ကျွန်တော်ကြည့်နေတဲ့ အချိန်ကိုပြောတာပါ ။ စွန်တစ်ကောင် ပြတ်ကျလာတယ်ဗျ။ ဒါပေမယ့် အပျိူကြီးတို့ခြံထဲက မန်းကျည်းပင်ကြီးမှာ သွားပြီးတော့ငြိနေတာ။

အဲဒီ မန်းကျည်းပင်က ကျွန်တော်ချောင်းနေကျအိမ်သာနဲ့ ညာဘက်အခြမ်းမှာ ရှိတာပါ။ အပျိူကြီးတို့ အိမ်ကထဘီတန်းအပေါ်တည့်တည့်မှာ အဲဒီစွန်က သွားငြိနေတာ။ ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲမှာ အချက်ပေးခေါင်းလောင်းသံတွေ ဆူညံသွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မဆိုင်းမတွပဲ အန်တီမာမာဝင်းတို့ အိမ်ကို ကူးလိုက်တယ်။

ကျွန်တော် အဲဒီလိုနဲ့ မန်းကျည်းပင်အောက်ကို ရောက်လာတော့ အပျိူကြီး မာမာဝင်းကို လှန်းခေါ်လိုက်တယ်။

“ အန်တီ မာမာဝင်းရေ.. အန်တီ မာမာဝင်း  ”

“ ဘာလဲဟ ဘယ်သူတုန်း ”

“ ကျွန်တော်ပါ အန်တီ မာမာဝင်း ”

“ ဟဲ့ ဘာတုန်း ညီညီဇော်ရဲ့ နင့်ဟာက အလန့်တကြား”

“ မဟုတ်ပါဘူး အန်တီရယ် စွန်တစ်ကောင် ဒီမှာလာငြိနေလို့ ကျွန်တော်လိုချင်လို့ပါ အန်တီ ”

အဲဒီတော့မှ အန်တီက အောက်ကို ဆင်းလာတာ။ အန်တီဝတ်ထားတဲ့ ထဘီက ကျွန်တော် ဟိုတစ်နေ့ကထဘီတန်းပေါ်မှာ လှန်းထားတဲ့ ထဘီအနီရောင်လေးပါ။ အဲဒီ ထဘီအနီရောင်လေးန့ြဲ မင်လိုက်ရတော့ ကျွန်တော့်မှ ာအပင်အောက်ကနေ ဘာမှတောင်မပြောနိုင်ပဲ မှင်တက်မိသွားတယ်။ အန်တီ မာမာဝင်းအနောက်ဘက်ကြည့်မိတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ထားပုံ မပေါ်ဘူး။ ဖင်အောက်ပိုင်းက အတွင်းခံဘောင်းဘီ အရာလေးကို မမြင်ရဘူး။ အဲဒီ ထဘီပေါင်အနားတဝိုက်မှာ အစင်းရာလေး ရှိမနေဘူးလေ။

“ အင်းလေဟာ နင်ဟာနင် လိုချင်ရင် ကိုယ့်ဟာကိုတက်ပြီးတော့ ယူပါလားဟဲ့ ကောင်လေး ဘာလို့ ဒီလောက်အလန့်တကြား အော်ခေါ်နေရတာတုန်း”

“ မဟုတ်ပါဘူး အန်တီရယ် အန်တီတို့အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးဆိုရင် ဘယ်ကောင်းပါ့မလဲ အန်တီရယ်”

“ အမလေးဟဲ့ ညီညီဇော်ရယ် နင့်စကားတြွေကားမှပဲ ထူးထူးဆန်းဆန်းပါလား ဒီအချိန် ဒီအိမ်မှာ ငါကလွဲရင် ဘယ်သူမှမရှိဘူးလေဟာ”

“ ဟိုနှစ်ယောက်က ဒီအချိန်ဆိုရင် ဈေးသွားပြီလေ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ပါအန်တီ ကျွန်တော်က အန်တီများ အပြင်သွားလားလို့ ခေါ်ကြည့်တာပါ”

“ အေးဟဲ့ ငါက ဟိုနှစ်ယောက်မရှိဘူးဆိုရင် အိမ်စောင့်နတ် ဆိုတာကို တစ်ရပ်ကွက်လုံး သိတဲ့ဟာကို နင်က အထူးအဆန်းလုပ်နေရသေးတယ် ”

ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာတော့ အန်တီ့ကို အဲဒီလို တစ်ယောက်ထဲနေရတာကို မကြည့်ရက်လို့ ကျွန်တော်လာခဲ့ရတာပါ လို့ပြောနေမိတယ် ..အပျိူကြီးတွေ စကားပြောရင် ဒီလိုပဲလား မသိဘူး။

ဘာလို့ အပျိူကြီးတွေ ဒီလောက်ထိ အရှက်အကြောက်ကြီးရသလဲ ဆိုတာကို မတွေးတတ်တော့ဘူး။ ဘာပြောပြော ဘုတောတာချည်းပဲဗျ။ အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော်လည်း စွန်ကို ဖြုတ်ပြီးပြီ ။ မန်းကျည်းပင်အောက်ကိုတောင်ရောက်တော့ ဖင်ကြီးမ အပျိူကြီးသူ့ဖင်တွေကို ခါယမ်းပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ကျောခိုင်းပြီးထွက်သွားတယ်။ ကျွန်တော့်ကို ရှိတယ်လို့တောင် မထင်ဘူး ။ ဒီအတိုင်း ထွက်သွားလိုက်တာ။ ကိုယ်နေ့တိုင်း မြင်နေခွင့်ရနေတဲ့ ဖင်လုံးအကြီးကြီးနဲ့ မိန်းမက အဲဒီလိုမျိူး ထွက်သွားတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော့်မာနကို ဆောင့်တွန်းလိုက်သလိုပဲ။

ကျွန်တော်လည်း ဘာမှပြောမနေတော့ဘူးဗျာ။ ဒီအတိုင်းပဲ စွန်ကိုယူလာလိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ အဲဒီ စွန်ကိုအပိုင်းပိုင်းဖြစ်အောင် ဆုတ်ဖြဲလိုက်တယ်။ နေနှင့်ဦးပေါ့ အပျိူကြီးရယ်လို့ ကြူံးဝါးပစ်တယ်ဗျာ ။ ဒါပေမယ့် စွန်ကိုသာ ဆွဲဖြဲရဲတာဗျ။ အပျိူကြီးရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုတော့ ညဘက်ရောက်တော့ နမ်းပြီး ဂွင်း တိုက်လိုက်သေးတယ်ဗျ ။ မနက်ကျတော့ အစ်မက ထုံးစံအတိုင်း ထမင်းချက်နေပြီ။

အစ်မဘောင်းဘီကို မရှုတာတောင် ကြာပြီ။ အစ်မ အလုပ်လုပ်နေတာကို လဘက်ရည်သောက်ရင်း ကြည့်နေလိုက်တယ်။ အစ်မဖင်ကို မြင်ဖူးတာကို ပြန်မြင်ယောင်လာတယ် ။ အစ်မစောက်ပတ်ကိုလည်း မျက်စိထဲ ပြန်မြင်လာတော့ ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာ နွေးခနဲပဲ။

ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ဘာမှ ပြောစရာမရှိတော့ အစ်မနားကနေ လစ်ထွက်လာခဲ့ပြီးတော့ အပျိူကြီး မာမာဝင်းတို့ အိမ်ဘက်ကို ခြေဦးလှည့်လိုက်ပြီးတော့ အပျိူကြီးတို့ အိမ်အနောက် ကမန်းကျည်းပင်အောက်ကို အလိုလို ရောက်သွားတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ ခေါ်မနေတော့ဘူး။

မန်းကျည်းပင်ပေါ် တက်ပြီး ထိုင်နေလိုက်တယ်။ အဲဒီလို တင်းပြီးထိုင်နေတဲ့ အချိန်မှာ အပျိူကြီး မာမာဝင်းရဲ့သီချင်းဆိုသံကို ကြားလိုက်ရတယ်ဗျ။ သီချင်းကတော့ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ သူ့ဘာသာသူ အိမ်မှာ နေရင်း ငြီးနေတာလေ ။ ကျွန်တော်လည်း သူဆိုနေတဲ့ သီချင်းသံကြားတော့ ချက်ချင်းခေါင်းထောင်သွားတယ်ဗျ။

အဲဒီမှာ တစ်ယောက်ထဲ သီချင်းညီးနေတဲ့ အပျိူကြီး ထဘီရင်ရှားလေးနဲ့ ရေချိူးဖို့ထွက်လာတာလေ။ ထဘီကိုရင်ရှားလိုက်မှ သူ့ရင်ဘတ်ကနို့ကြီး နှစ်လုံးက ပြူးထွက်နေပါလား။ အပျိူကြီးက ကျွန်တော်ဘက်ကိုမျက်နှာမူပြီး ရေတွင်းနားမှာ ရေဆွဲပြီးတော့ ရေငင်နေပေမယ့် ကျွန်တော်အပင်ပေါ်မှာ ရှိတယ်ဆိုတာကို မသိဘူးဗျ။

မနက်ပိုင်း နေရောင်အောက်မှာ ထဘီရင်ရှားနဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ရေငင်နေတာ ဘယ်လောက်ကျက်သရေ ရှိလိုက်မလဲဆိုတာကို တွေးကြည့်ကြပေါ့ဗျာ။ ဆံပင်အရှည်ကြီးကို သားရေကွင်းလေးနဲ့ စည်းပြီး့အနောက်မှာ ထုံးထားပြီးတော့ ထဘီယောဂီရောင်လေးနဲ့ ကုန်းပြီးရေငင်နေတာဗျာ။ ကျွန်တော့်မှာ အဲဒီမြင်ကွင်းကို မြင်ပြီးတော့ တံတွေးတွေပဲ မျိူချနေရတယ်။ နေရောင်အောက်က အလင်းကျနေတာရယ် ထဘီရင်ရှားထားတာနဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်က လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် အသားအသားရောင်က ကျွန်တော့်ကို ရိုက်ခတ်နေပြီဗျ။ ထဘီကို ရင်ရှာထားတာတောင် သူ့ထဘီက သူ့ရဲ့ရင်သားတွေကို နိုင်အောင် မစည်းနိုင်ဘူးဖြစ်နေတာ။

ရင်သား တစ်ဝက်လောက်က ဟင်းလင်းပြင်ကြီးနဲ့ ကျွန်တော် အဲဒီခဏလေးအတွင်းမှာ အသက်တောင် မရှူရဲတော့ဘူး။ တစ်ကယ်ပဲဗျာ။ အပျိူကြီးက ရိုးသားလိုက်တာ ။ သူ့ဟာသူ မာန်မာနတွေ မရှိပဲ ရေတွင်းနားမှာ ရေငင်နေလိုက်တာများ ကျွန်တော်စဉ်းစားနေတာ အဲဒီလို ရေတွင်းနားမှာ ရေငင်နေတဲ့ အပျိူကြီးရဲ့ခြေရင်းအောက်မှာ သွားပြီးတော့ ထဘီခေါင်းထဲကို ဝင်ပြီး မာမာဝင်းရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို အားရပါးရ ယက်လိုက်ချင်တဲ့စိတ်ပဲ ရှိတော့တယ်ဗျာ။

တကယ်တမ်း လက်တွေ့မှာတော့ လက်က အလိုလို လီးကို ကိုင်မိနေတာလေ။ အပျိူကြီးကတော့ ရေငင်တာရေပုံးထဲပြည့်သွားပြီဆိုမှ ရေချိူးတာ။ ရေပုံးက ရေကို ရေခွက်နဲ့ တစ်ခွက်ချင်းယူပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို လောင်းချလိုက်တယ်။ ဆယ်ခွက်ဆယ့်ငါးခွက်လောက် သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ကျေနပ်အောင် လောင်းချလိုက်တယ်။

ပြီးမှ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာတိုက်တော့တာပဲ ။ ပြီးတော့ ဆပ်ပြာတွေစင်အောင် ရေလောင်းချတယ်။ ဒူးထောက် ထိုင်ပြီးတော့မှ ပေါင်ကြားကို ဘယ်လက်နဲ့နှိုက်ပြီးတော့ ရေလောင်းချတယ်။ ပေါင်ကြားကို လေးငါးချက်လောက်တော့ ပွတ်ဆေးတယ် ။ ကျွန်တော့်အစ်မ ရေချိူးရင်ပွတ်ဆေးတာနဲ့ မတူဘူး။

ကျွန်တော့် အစ်မကတော့ တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပြီးတော့ ချိူးရလို့လား မသိဘူး။ အပျိူကြီး ရေချိူးတာနဲ့ မတူတာက အစ်မက စိမ်ပြေနပြေချိူးတာ။ အပျိူကြီးကတော့ သိပ်မကြာဘူး။

ပေါင်ကြားကို လက်နဲ့ ပွတ်ပြီးတော့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ရေလေးငါးခွက်လောက် လောင်းချပြီးတော့ းသွားတာဗျ။ ပြီးတော့မှ အိမ်အောက်မှာ ထဘီလှဲလိုက်တာဗျ ။ အဲဒါကျတော့ ကျွန်တော်မမြင်ရတော့ဘူး။

အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော် မန်းကျည်းပင်မှာ ဂွင်းတိုက်ပြီးသွားပြီ။ လရည်တွေကို မန်းကျည်းပင်အောက်ကိုပန်းချလိုက်တယ်။

အပျိူကြီးလည်း ရေဝတ်လဲပြီးတော့ အိမ်ပေါ်ကို တက်သွားတော့မှ ကျွန်တော်လည်း မန်ကျည်းပင်ပေါ်ကဆင်းလိုက်တယ်။ အိမ်ကိုရောက်တော့ ထမင်းတောင် မစားချင်တော့ဘူး ။ တစ်ခါတည်း တန်းအိပ်လိုက်တာ။ ညနေသုံးနာရီလောက်မှ နိုးလာတော့တယ်။

ညဘက်ရောက်တော့ အပျိူကြီးတို့အိမ်ဘက်ကို သွားချောင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်ခွေးဝင်ပေါက်က ဝင်ပြီးတော့ အိမ်သာနားကို ကပ်လိုက်တယ်။ ထဘီတန်းပေါ်မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ တစ်ထည် လှန်းထားတာတွေ့တယ် ။ အနက်ရောင်အကြီးကြီး။

ကျွန်တော်ယူပြီးတော့ တခါတည်းနမ်းပြီး ဂွင်းတိုက်လိုက်တယ် ။ ပြီးသွားလို့ လရည်တွေ ထွက်လာတော့ အဲဒီ ဘောင်းဘီခွကြားမှ ာပန်းချလိုက်တယ် ။ အရသာရှိလိုက်တာဗျာ။ အပျိူကြီး စောက်ပတ်ရှိတဲ့ နေရာလေးမှာ ကျွန်တော့်လရည်တွေကို ပန်းထည့်ရတာ စောက်ခေါင်းထဲကို လရည်ပန်းသလိုပဲ။

အပျိူကြီးစောက်ပတ်နဲ့ ကျွန်တော်လရည်တွေ ကပ်နေတာ ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်သလဲ။ ကျွန်တော်ဂွင်းတိုက်ပြီးသွားတော့ စိတ်က မပါတော့ဘူး။ မချောင်းတော့ပဲ အိမ်ပြန်ပြီး အိပ်လိုက်တော့တယ်။ မနက်ကျတော့ အပျိူကြီးတို့ အိမ်ဘက်ကို ထွက်လာလိုက်တယ်။

မန်းကျည်းပင်ပေါ်ကနေ အပျိူကြီးရေချိူးတာကို ကြည့်ချင်လို့ ဒီနေ့တော့ ချောင်းခွင့်မကြုံဘူး။ အပျိူကြီး အိမ်နောက်ဘက်မှာ ဘာရှာနေလဲ မသိဘူး။ ကုန်းကုန်းကွကွ နဲ့ဆိုတော့ သူ့ဖင်ကြီးက အနောက်ဘက်ကို ကားစွင့်နေလိုက်တာဗျာ။

“ အန်တီ ဘာရှာနေတာလဲ အန်တီ”

“ သံမှိုလိုက်ရှာနေတာ ညီညီဇော်ရယ်”

“ ငါ့အခန်းက တံခါးက မကောင်းတော့ နည်းနည်းပြင်လို့လေ ”

ကျွန်တော်ကလည်းမဆိုင်းမတွ

“ အန်တီ လိုချင်ရင် ကျွန်တော့်အိမ်မှ ာရှိတယ်ဗျ  ခဏနေဦး အန်တီကျွန်တော် သွားယူပေးမယ်”

ချက်ချင်းအိမ်ကနေ ယူပြီးပေးလိုက်တယ်။

“ တလက်စတည်းညီညီဇော်ရယ် ငါ့အခန်းတံခါးကိုပါ တခါတည်း ပြင်လိုက်ရအောင်”

“ ရတယ်လေ အန်တီ ကူပေးပါ့မယ် ”

ကျွန်တော် ဘယ်လောက် ပျော်နေမလဲ ဆိုတာကို ပြောစရာ မလိုတော့ဘူးနော်။ ဒါနဲ့ နှစ်ယောက်သား အခန်းတံခါးရှေ့မှာ ရပ်ပြီး တူတစ်လက်နဲ့ သံရိုက်မယ့်နေရာကို ရှာရတာပေါ့။ ကျွန်တော်လည်း အခွင့်အရေးရတုန်း သံကို အပြင်က မရိုက်ပဲ အခန်းထဲကို ခပ်တည်တည်ဝင်ပြီးတော့ ရိုက်မယ့်နေရာမှာ ဒူးထောက်ပြီးထိုင်ချလိုက်တယ်။။

အခန်းရဲ့ ဘယ်ဘက်ထောင့်မှာ ထဘီတန်းကြီးရှိတယ် ။ အရမ်းကို ကျက်သရေရှိတဲ့ နေရာပေါ့ဗျာ။ ဟိုတစ်ညက ကျွန်တော်လရည်တွေ ပန်းခဲ့တဲ့ ဘောင်းဘီလေးက လိပ်ပြီးတော့ ထဘီပေါ်မှာ တင်နေတာ။ ဒါဆိုကျွန်တော့်လရည်တွေ အပျိူကြီး ခံစားရပြီပေါ့။

ကျွန်တော်လည်း အဲဒါတွေကို မြင်ချင်တော့ သံကို အချိန်ဆွဲပြီးတော့ ရိုက်နေတာ။ သံမိူကို တမင်ကောက်သွားအောင် ရိုက်ထည့်တဲ့အခါလည်း လုပ်ရတာပေါ့ ။

“ ဟဲ့ညီညီဇော် ခဏနေဦးဟဲ့ သစ်သားလေးတစ်ခုနဲ့ ခံထားမှရမှာ ဟဲ့ ခဏနေဦးမရိုက်နဲ့ဦး ”

ဆိုပြီး အောက်ကို သစ်သားရှာဖို့ ဆင်းသွားတယ်။ ကျွန်တော့်အတွက်ကတော့ အကွက်ကောင်းပေါ့။ ကျွန်တော့် လက်က ထဘီတန်းပေါ်က အတွင်းခံဘောင်းဘီကို အမြန်လှန်းယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခွကြားနေရာကို အငမ်းမရ နမ်းလိုက်တယ် ။ မရတော့ဘူး။ ကျွန်တော်တစ်ကိုယ်လုံးကို လေထဲ လွင့်နေသလိုပဲဗျာ ။ အပျိူကြီးရဲ့စောက်ပတ်အနံကို ရလိုက်တာ။

ကျွန်တော့် လက်က လီးကို ကိုင်ပြီးဂွင်းတိုက်နေပြီဗျာ ။ ပြီးတော့ အပျိူကြီးထဘီတွေကိုပါ နမ်းလိုက်တယ်။ကျွန်တော် အဲဒီလို လုပ်လို့ကောင်းနေတဲ့အခါမှ အခန်းဝမှာ အပျိူကြီးကကျွန်တော့်ကို ကြက်သေသေပြီးတော့ ကြည့်နေတာဗျ။ ကျွန်တော့်လီးကလည်း တန်းလန်းကြီးနဲ့ လက်ထဲမှာလည်း သူ့ဘောင်းဘီလေး...

“ ဟဲ့ညီညီဇော် နင်ဘာလုပ်နေတာတုန်း ငါ့ဘောင်းဘီကို”

“ အန်တီ့ ဘောင်းဘီလေးကို မြင်တော့ နမ်းချင်တာနဲ့ ယူနမ်းကြည့်တာပါ အန်တီ ”

“ နမ်းစရာလားဟဲ့ အဲဒါ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော့် အတကွက် ဒီဟာလေးက နမ်းစရာပါ အန်တီ..အန်တီ့ စောက်ပတ်အနံ့ကို နမ်းချင်လို့ စောက်ပတ်ရှိမယ့် ဒီဘောင်းဘီခွကြားလေးကို နမ်းပြီး ဂွင်းတိုက်နေတာပါ အန်တီ” 

ကျွန်တော်လည်း မထူးဇတ် ခင်းနေရပြီဗျ။ ကျွန်တော်ရှေ့ကို တစ်လှန်းတိုးပြီး အပျိူကြီး ထဘီကို အောက်အနားစကနေပြီး ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ အပျိူကြီးကလည်း ဒီလိုလုပ်မယ်လို့ ထင်မထားလို့ ကြောင်နေမိတယ်။ အပျိူကြီး နောက်ဆုတ်ချိန်တောင် မရလိုက်ဘူး ။ အလစ်မှာခံလိုက်ရသလို ဖြစ်သွားတော့တာဗျ။ ထဘီလှန်လိုက်တော့ အပျိူကြီးစောက်ပတ်ကြီးကို မြင်လိုက်တာနဲ့ ကျွန်တော့်စိတ်တွေ လုံး၀ ထိန်းလို့မရတော့ဘူး။

အိုး .......စောက်မွှေ့းတွေဆိုရင် နည်းနည်းနောနောမှ မဟုတ်တာ။ ကျွန်တော့်ခေါင်းကလည်း အပျိူကြီးစောက်ပတ်နားကို ရောက်သွားပြီးတော့ အငမ်းမရကို နမ်းနေတာ။ အပျိူကြီးနောက်ကို ဆုတ်လိုက်သေးတယ် ။ ဒါပေမယ့် မရတော့ဘူးဗျ ။ ကျွန်တော်က သူ့ပေါင်ကိုဖက်ထားလို့

“ ဟဲ့ နင်ဘာလုပ်နေတာလဲ”

အဲဒီလို ပြောနေချိန်မရတော့ဘူး ။ ကျွန်တော်လျှာက သူ့စောက်ပတ်ကို ဆွဲငုံလိုက်ပြီ။ ကျွန်တော့် လျှာနဲ့ အပျိူကြီးစောက်ပတ်နဲ့ ထိသွားတော့ အပျိူကြီးတစ်ကိုယ်လုံး တုန်နေသလိုပဲ။ အပျိုကြီး ပါးစပ်က ဘာမှတောင် မပြောနိုင်တော့ဘူး ။ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို အတင်းဆွဲဖယ်နေတယ်။

ကျွန်တော်လည်း လုံးဝမရတော့ဘူးလေ။ အပျိူကြီးစောက်ပတ်ကိုပဲ မဲပြီးတော့ငုံထားတာ။ ငံကျိကျိအရသာတွေကို ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲကို အကုန်ထည့်လိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ အပျိူကြီးဒူးထောက်ပြီးတော့ ထိုင်ချလိုက်တယ်။

ပြီးတော့ ခေါင်းကို ကြမ်းခင်းမှာ ထားလိုက်တော့ ကျွန်တော် အရမ်းပျော်လိုက်တာဗျာ။ အပျိူကြီးဘယ်လောက် ခံချင်နေမလဲဆိုတာကို အဲဒီအတိုင်းပဲ ကျွန်တော်စောက်ပတ်ကို ဆွဲငုံထားတာ။ အပျိူကြီးစောက်မွှေးတွေကို ပြတ်ထွက်မတတ်ကို ဆွဲထားတာလေဗျာ။ အပျိူကြီး မနေနိုင်တော့ဘူးဗျ။

ခေါင်းထောင်လာပြီးတော့ ကျွန်တော့်လီးကို မီးပွင့်မတတ်မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေလိုက်တာဗျာ။ ကျွန်တော့်လီးကို ကိုင်ကြည့်ချင်လို့ ဆိုပြီးတော့ ပြောတယ်။ လက်နဲ့ မထိတထိလေး အရင်ကိုင်ကြည့်တယ်။

ပြီးတော့မှ လီးကို ဖြစ်ညှစ်လိုက်သေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့် လီးကို သူ့မျက်နှာရှေ့မှာ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်လီးကို သူ့ပါးစပ်အဝမှာ မှေးတင်ထားလိုက်တယ်။ အန်တီကို ကျွန်တော် လှဲခိုင်းလိုက်တယ်။ သူ့အပေါ်ကို ကျွန်တော် တက်ခွလိုက်တော့ ကျွန်တော့်ဖင်က သူ့နို့တွေပေါ်မှာ တင်တင်စီးစီးကိုနေရာယူလိုက်တယ်။

အပျိူကြီး ဘာမှခိုင်းစရာတောင် မလိုဘူး ချက်ချင်းလီးကို ပါးစပ်ထဲကို ထည့်လိုက်တာ ငုံထားတာဗျ။ ပြီးမှဖီးတက်လာတယ် ထင်ပါရဲ့ ။ လက်နဲ့ ကိုင်ပြီးတော့မှ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်တာ ကျွန်တော့်မှာ ကော့တက်သွားတယ် ။ ကျွန်တော့်မှာ အိပ်မက်လို့တောင် ထင်နေတာဗျာ ။ ခဏလေးအတွင်းမှာ ကျွန်တော်ချက်ချင်းပြန်ထုတ်ပြီးတော့ အပျိူကြီးစောက်ပတ်ကြားမှာ မုဆိုးဒူးထောက် ထိုင်ပြီးတော့ ကျွန်တော့် လီးကိုကိုင်ပြီး အပျိူကြီးစောက်ပတ်ရှေ့မှာ တေ့လိုက်တယ် ။

ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်က စောက်ပတ်လိုးဖူးတဲ့ ကောင်မှ မဟုတ်တာဗျာ ။ ခက်တော့ ခက်ပြီဗျာ။ ကိုဇော်ကြီးကတော့ ပြောဖူးတယ် ။ အဲဒါတွေကိုလည်း မမှတ်မိတော့ဘူး။

“ အန်တီ ကျွန်တော် အန်တီ့ကို ဘယ်လို လိုးရမလဲဗျ”

“ နင် စောက်ပတ် လိုးဖူတယ် မဟုတ်လား”

“ ကျွန်တော်တစ်ခါမှ စောက်ပတ်မလိုးဖူဘူး အန်တီ”

“ ပေးစမ်းဟာ နင့်လီးကို ဒီအပေါက်ထဲကို ထည့်ရတာဟဲ့  ”

ပြောရင်း ကျွန်တော့်လီးကို ကိုင်ပြီးတော့ သူ့စောက်ပတ်ထဲကို စွတ်ခနဲ ထည့်လိုက်တာ။ ကျွန်တော့် လီးကသူ့စောက်ပတ်အဝမှာ ခဏလောက် ထောက်နေသေးတယ်ဗျ။ ပြီးတော့မှ သူ့စောက်ရည်တွေနဲ့ ထိကပ်ပြီးတော့ အတင်းကို ဝင်သွားတာ။ မလုပ်တတ်တော့ လီးကို အဲဒီလိုပဲ စောက်ပတ်ထဲမှာပဲ ထည့်ပြီးတော့မှကြောင်နေတာကိုးဗျ။

နောက်တော့မှ အပျိူကြီး ကျွန်တော့် ဖင်ကို ကိုင်ပြီးလီးအဝင်အထွက်ကို ထိန်းပေးလိုက်တော့မှ ကျွန်တော်သဘောပေါက်သွားတာ။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ ။ စောက်ပတ်အဆုံးထိကို ဝင်သွားတာဗျ။

ကျွန်တော် အငြိူးတကြီးနဲ့ ဆောင့်ပြီးတော့ လိုးနေတယ်။ အပျိူကြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ အိပ်ယာခင်းတွေကို ဆွဲညှစ်ပြီးတော့ ခေါင်းတွေကို ဘယ်ညာယမ်းပြီးတော့ လီးအရသာကို ခံစားနေတာ ။ ကျွန်တော်လည်း လုပ်ချင်သလိုသာ လုပ်နေတာ လုပ်တတ်တာတော့ မဟုတ်ဘူး။

အပျိူကြီးတစ်ယောက် အရှက်မရှိတော့ဘူး ။ ပါးစပ်က 

“ ကောင်းလိုက်တာ..အဲဒီလိုအဆုံးထိဝင်အောင် ဆောင့်လိုးစမ်းပါ ညီညီဇော်ရယ် ..အဲဒီလိုလုပ်မှ..ငါကအားရတာဟဲ့ ညီညီဇော်ရယ် ..  ”

ကျွန်တော်လည်း လီးနဲ့ လိုးနေရင်းနဲ့ ပါးစပ်ကိုပါ အပျိူကြီးနို့တွေကို ကုန်းစို့နေလိုက်တာ ဘယ်လို အရသာရှိမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ ကျွန်တော်လည် းအပျိူကြီးဂျိူင်းမွှေးတွေကိုပါ စုပ်ထည့်လိုက်တော့ အပျိူကြီးကျွန်တော့်ကို ကုပ်ထားလိုက်တာ ကျွန်တော့်ကျောတွေ ပေါက်ထွက်မတတ်ပါပဲ။

ကျွန်တော် နေ့ပေါင်းများစွာ မျှော်လင့်ခဲ့ရတဲ့ အပျိူကြီး မာမာဝင်းရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို တကယ်တမ်း လိုးနေရတဲ့ အခါကျတော့ မယုံနိုင်ပါဘူး။ တကယ်တမ်း ကျွန်တော်ဖြစ်ချင်တာက လိုးတာကို ပြောတာမဟုတ်ဘူးလေ ။ ဥပမာပြောရရင်ဗျာ ။ မာမာဝင်းစောက်ပတ်ကို ယက်ချင်တယ်ဗျာ ။ အပျိူကြီးစောက်ပတ်ကို မြင်ဖူးချင်တယ်။

အပျိူကြီးဖင်ပေါ်မှာ မှောက်အိပ်ချင်တယ်ဗျာ ။ ကျွန်တော် တပ်မက်တာ ဒီလောက်ပါပဲ။ လိုးရရင်တော့ပိုကောင်းတာပေါ့လေ ။ ခုတော့ ကျွန်တော် လိုးနေရ ပြီလေ။

အပျိူကြီး မာမာဝင်းကို လိုးနေရတာဗျ ဘယ်လောက်ထိ အိပ်မက် ဆန်လိုက်သလဲဗျာ။ အပျိူကြီး စောက်ပတ်ကို ကျွန်တော် လိုးနေရပြီ။ အပျိူကြီးစောက်ပတ်ကို ကျွန်တော်ယက်ဖူးပြီးပြီ ။ယက်နေရပြီလေ။ဘယ်လောက်တောင် စိတ်ချမ်းသာတဲ့ ဘဝလေးလည်းဗျာ။ အဲဒီလို လိုးနေရတ့အဲ ချိန်မှာ ကျွန်တော့်ကို အပျိူကြီးကကျောကိုပဲ အသေကုပ်ထားတာဗျ။

သူ့စောက်ပတ်ထဲကို အားရှိပါးရှိ ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း ကုတ်လိုက်တာ ကျွန်တော့် ကျောပြင်တွေတောင် ပြတ်ထွက်မတတ်ပဲ ။ ကျွန်တော်လည်း မလိုးတတ်လိုးတတ်နဲ့ လိုးရဖို့သာ အဓိကထားပြီးတော့ လိုးနေတာပဲ။ ကျွန်တော် အရင်ပြီးသွားတယ်။ အပျိူကြီးက ကျွန်တော်ပြီးလို့ လရည်တွေ သူ့အထဲကို ပန်းပြီးတော့မှ ပြီးသွားတာ ။ သူပြီးသွားတာလဲ ကြောက်စရာပဲ ။ သူပြီးခါနီးတော့ ကျွန်တော့်ကျောကိုပဲ အသေကုတ်ဆွဲထားတယ်။

တဟင်းဟင်းန့ြဲ ငိမ်သွားတယ် ။ ကျွန်တော် အပျိူကြီး ကိုယ်ပေါ်မှာ မှောက်နေလိုက်တယ်။ အပျိူကြီးက ကျွန်တော့်ကျောကို ဖက်ထားပြီးတော့ 

“ ညီညီဇော်ရယ် ခုနက နင် ငါ့ဘောင်းဘီကိုကိုင်ပြီး လုပ်နေတာတွေ့ရတော့ ငါ့တစ်ကိုယ်လုံး ဘာဖြစ်သွားမှန်းကို မသိတော့ဘူးဟာ ”

“ အန်တီရယ် အန်တီ့ ဘောင်းဘီလေးကို ကျွန်တော် နမ်းနေတာကြာပါပြီ အန်တီရယ်..ခုဒီဘောင်းဘီမှာကျွန်တော် ဟိုတစ်နေ့က လရည်တွေကို ခွကြားမှာ ပန်းခဲ့တာကို အန်တီက ဝတ်ပြီး ချွတ်ထားခဲ့တာ ဆိုတော့ကျွန်တော်လည်း မနေနိုင်ပဲ ဖြစ်သွားတာ အန်တီ ”

“ ဟယ် တကယ် နင်ဘယ်တုန်းက အဲဒီလို လုပ်လိုက်တာလဲ ”

“ ညဘက်ဆိုရင် အန်တီတို့ခြံကိုလာပြီးတော့ အန်တီသေးပေါက်တာကိုချောင်းပြီး ဂွင်းတိုက်နေတာ ကြာပြီအန်တီ ”

“ ဟယ် ဒီကောင်လေးကတော့ ငါရှက်လိုက်တာနော် သေးပေါက်တာကို ချောင်းကြည့်တယ်ဆိုတော့”

“ ဟိုတစ်နေ့ကတော့ အန်တီ့ဘောင်းဘီမှန်းသိတော့ နမ်းပြီး ဂွင်းတိုက်ပြီးမှ လရည်တွေကို ခွကြားမှာပန်းခဲ့တာ ”

“ နင်က ငါ့ဘောင်းဘီမှန်း ဘယ်လိုသိလဲ ”

“ အန်တီရယ် အန်တီ့ဖင်နဲ့ အန်တီညီမဖင်နဲ့က တခြားစီပဲလေ အန်တီ၊ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်အိမ်မှာအန်တီ့ဘောင်းဘီ တထည်ရှိသေးတယ် ”

“ ဒါဆိုဟိုတစ်လောက ငါ့ဘောင်းဘီတစ်ထည်ပျောက်သွားတာ နင့်လက်ချက်ကိုး ”

“ ဟုတ်ပါတယ် အန်တီရယ် အန်တီ့ကို အရမ်းလိုးချင်နေလို့ခုလိုဖြစ်ရတာပါ ”

“ ကဲလေ ခုတော့နင်လိုချင်တာဖြစ်ခ့ြဲပီ မဟုတ်လား၊ ငါလည်း နင်လုပ်နေတာကို မြင်တော့ ငြင်းနိုင်စွမ်းလည်းမရှိတော့ပါဘူး ဟယ် ”

အဲဒီလို ပြောပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ်က ဆင်းခိုင်းတယ် ။ ပြီးတော့ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်းပုဆိုးကို ပြန်ဝတ်ပြီးတော့ အန်တီ့ကို ဖက်ထားလိုက်တယ် ။ အန်တီမျက်နှာလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ အန်တီလည်းကျွန်တော့်ကို ပြန်နမ်းတယ်။

“ ညီညီဇော်ရယ် ခုလိုဖြစ်တာကို နင်ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောနဲ့နော် တစ်ယောက်ကို ပြောလိုက်ရင် ငါသေရလိမ့်မယ် ”

“ စိတ်ချပါ အန်တီရယ် အန်တီ့ဖင်ကို မြင်ဖူးတာကိုတောင် ကျွန်တော် ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါဘူး၊ ပြီးတော့ကျွန်တော်ညအိပ်ရင် အန်တီ့ဘောင်းဘီလေးကို နမ်းပြီး စကားပြောတာကိုလည်း ဘယ်သူ့မှ မပြောဖူးဘူးအန်တီ ”

“ နင်ကငါ့ဘောင်းဘီကို ဘယ်လိုစကားတွေပြောလဲ ”

သူတော်တော်ငြိသွားတဲ့ပုံပဲ ။

“ အန်တီ့ ဘောင်းဘီလေးကို ကိုင်ပြီး အန်တီရယ် ကျွန်တော် အန်တီကို လိုးပါရစေ အန်တီ့ စောက်ပတ်ကိုယက်ပါရစေ အန်တီ့ဖင်ကို ကိုက်ပါရစေဆိုပြီးတော့ ပြောတာ အန်တီရယ် ”

“ နင် ငါ့ကို ဒီလိုလုပ်ချင်တာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ ”

“ သိပ်တော့ မကြာသေးဘူး အန်တီ ကျွန်တော်ဂွင်းတိုက်တတ်တော့မှ အန်တီ့ဖင်ကို မှန်းရင်းနဲ့ အဲဒီလိုဖြစ်သွားတာ ”

“ ကျွန်တော် ညတိုင်းလိုလို အန်တီ့ ဖင်ကိုမြင်ပြီး ဂွင်းတိုက်တယ် ”

“ နင် ငါ့ကို အိမ်သာကနေချောင်းတာကဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ ”

“ အတူတူပဲ အန်တီ ဂွင်းတိုက်တတ်ပြီးမှပါ ”

“ အန်တီရယ် ကုတင်ပေါ်ကို တက်လိုက်ရအောင် အန်တီနော် ”

“ အေးပါ ခဏနေဦးဟဲ့  ငါအပြင်ထွက်ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်ဦးမယ်  ”

ဆိုပြီး အပြင်ကတံခါးကို သွားပိတ်နေတယ်။ ပြင်ဝင်လာတော့ ကျွန်တော့် ကိုတစ်ချက်ပြုံးပြတယ်။ ကျွန်တော်လဲ နေတဲ့ ကုတင်ပေါ်ကို တက်လာတယ် ။ ကျွန်တော် အန်တီ့ကို ဖက်ထားလိုက်တယ်။

ပြီးမှ အန်တီတစ်ကိုယ်လုံးကို နမ်းလိုက်တယ် ။ အန်တီ့ ထဘီအထက်ဆင်ကကိုင်ပြီး ကျွန်တော်ဖြေချလိုက်တယ်။ ဗိုက်ကို အရင်နမ်းလိုက်တယ် ။ ပြီးမှချက်ကိုပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။ ဗိုက်သားအောက်က ဆီးခုံကိုနှခေါင်းနဲ့ တေ့ကပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။

နောက်ဆီးခုံပေါ်က တောထနေတဲ့ အမွှေးတွေကို နမ်းပြီးမှ ပါးစပ်နဲ့ဆွဲငုံပြီးမှ စောက်ပတ်နှခမ်းသားကို လျှာနဲ့ ယက် လိုက်တော့ အန်တီ့ဖင်လုံးကြီးကပါ အပေါ်ကိုမြောက်တတ်လာတယ်။ အန်တီ ပါးစပ်ကတော့တဟင်းဟင်းနဲ့ အသံတွေထွက်လို့ ကျွန်တော်လျှာကစောက်စိလေးကို ဆွဲငုံလိုက်တော့

“ ညီညီဇော်ရယ် အဲဒီအတိုင်းပဲလုပ် အဲဒီလိုလုပ်တာ ပိုကောင်းတယ် ”

ကျွန်တော်လည်း အဲဒီအတိုင်းပဲ။ သူ့စောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ဆွဲစုပ်လိုက်သပ်ပေးလိုက်နဲ့ လုပ်လိုက်တော့အန်တီတစ်ခေါက် ပြီးသွားပြီဗျ။  ပြီးသွားတယ် ဆိုပေမယ့် ကျွန်တော်က သူ့စောက်စိကနေ နေရာမရွှေ့သေးတော့ သူကကျွန်တော့်ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ဆွဲဖယ်လိုက်တယ်။

“ ခဏလေး ညီညီဇော်ရယ်..အန်တီမနေတတ်တော့လို့ ”

ကျွန်တော်လည်း သူ့ပေါင်ကြားမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ သူ့လက်လေးနဲ့ စောက်ပတ်ကို မထိတထိလေးပဲ သူအဲဒီလိုလုပ်နေတာ ။ စောက်စိခံနေတာဗျ ။ ကျွန်တော် သိတယ် ။ မရဘူးဗျ ။သူ့ကို ဆက်လုပ်ပေးချင်တဲ့စိတ်ကများလာတော့ ကျွန်တော်ဆက်ပြီး သူ့စောက်စိလေးကို ခုနကအတိုင်းပဲ လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ဒီတစ်ခါတော့ သူမငြင်းနိုင်တော့ဘူး ။ စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေကိုပါ ကျွန်တော့် လျှာနဲ့ ထိုးမွှေပေးလိုက်တယ်။

ပြီးတော့မှ အပျိူကြီးကိုကျွန်တော့်လီးကို စုပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။

“ ကျွန်တော့်လီးကိုလည်းကျွန်တော်လုပ်သလို လုပ်ပေးပါလား အန်တီရယ်”

“ အင်းပါ ဟေ့ငါလည်းနင်ဟာကို မြင်ရင် နေနိုင်တော့ဘူး ”

“ နင်ငါ့ကိုယ်ပေါ်က ဆင်းလိုက် နင့်ကိုယ်ပေါ်ကို ငါတက်လိုက်မယ် ”

ပြောရင်း အပျိူကြီးဖင်ကြီးက ကျွန်တော့်မျက်နှာရှေ့မှာ တင်ပါးတွေကို နမ်းတယ်။ ပြီးတော့မှ ရှေ့မှာ ရောက်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို အားရပါးရ ဆွဲစုပ်ထားတယ်။ အပျိူကြီးလည်း ကျွန်တော့်လီးကို စုပ်နေတာ။ ကျွန်တော့် ပေါင်ကြားတွေကိုပါ ယက်ပေးတော့ ကျွန်တော့်မှာကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ကျွန်တော်လည်း မနေနိုင်တာနဲ့

“ အန်တီရယ် လိုးကြရအောင်နော် အန်တီ ”

“ အင်းပါညီညီဇော်ရယ် ငါလည်း မနေနိုင်တော့ဘူး” 

နှစ်ယောက်သား အလူးအလဲ ထလိုက်ကြတယ်။ အပျိူကြီးက ဒီတစ်ခါ ကျွန်တော့်ပေါင်ကြားမှာ ပထမတစ်ခေါက်ကလို ကျွန်တော်မဖြစ်တော့ဘူး ။ ကိုယ့်လီးကို သူ့စောက်ပတ်အဝမှာ တေ့ပြီးတော့ သွင်းလိုက်တယ် ။ စောက်ရည်တွေများ ရွှဲနေတာပဲဗျာ။

ကျွန်တော်လည်း ဒီတစ်ခါ အိုကေတော့ သိပ်မလောတော့ဘဲနဲ့ သူ့စောက်ပတ်ကို မှိန်းပြီးတော့ လိုးနေလိုက်တယ်။ အပျိူကြီးလည်း တော်တော်ကောင်းပြီး ပါးစပ်က အသံတွေကတော့ တဟင်းဟင်းန့ဲ အဆက်မပြတ်ကို ထွက်နေတာ။

နောက်တော့ ကျွန်တော်လိုးရှိန်တက်လာတော့ ခပ်မြန်မြန်ပဲ လိုးလိုက်တော့တယ်။ ခဏနေတော့ အပျိူကြီးပြီးချင်သလိုလို ဖြစ်နေပြီဗျ။  ကျွန်တော့်ကျောကို အတင်းကုတ်နေပြီ။ ကျွန်တော်လည်း ပြီးတော့မယ်ဆိုပေမယ့် အပျိူကြီးအရင်ပြီးသွားတယ်။

“ အား ညီညီဇော်ရယ် ငါပြီးပြီ ငါပြီးပြီ ”

လို့ပြောပြီး ကျွန်တော့်ကျောကို ဆွဲကုတ်လိုက်တာ။ နောက်လေးငါးချက်လောက် ဆောင့်လိုက်တော့မှကျွန်တော် ပြီးသွားတယ်။ လရည်တွေကို အပျိူကြီးစောက်ခေါင်းထဲကို ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာကတော့ အပျိူကြီးမျက်နှာပေါ်မှာ မှောက်ရက်ကြီး အဲဒီလိုခဏနေပြီးတော့မှ

“ ဟဲ့ ညီညီဇော် ငါရေချိူးချင်လာပြီ ”

“ ကျွန်တော်လည်း အတူတူပါပဲ အန်တီ ”

“ အေး ဒါဆိုရင်လည်း နင်လည်းအိမ်ပြန်ပြီး ရေချိူးထမင်းစားပြီးတော့မှပဲ စကားလေးဘာလေးပြောဖို့ ပြန်လာခဲ့လိုက်”

ပြေရင်းဆိုရင်း အပျိူကြီးအဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ပြီးတော့ အပြင်ကို ထွက်လိုက်မှ ကျွန်တော်က

“ ထမင်းစားပြီးရင် ထပ်လုပ်ဦးမလားအန်တီ”

“ စကားပြောပြီးမှပဲ စဉ်းစားမယ် ဒါပေမယ့် ညနေစောင်းရင် ဟိုနှစ်ယောက်လာရင် မရဘူးနော်ကောင်လေး”

“ ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ ကျွန်တော်အမြန်ဆုံး ပြန်လာခဲ့မယ်”

“ အမလေး ဘယ်လိုဖြစ်နေလိုက်တာလဲ တစ်ခါတည်းမှပဲ”

“ အန်တီ့ကို အရမ်းလိုးချင်လို့ပ ါအန်တီ”

ကျွန်တော် အဲဒီလိုပြောပြီး အိမ်နောက်ဘက်ကနေ လှစ်ခနဲ ထွက်လာလိုက်တာ။ အိမ်ကို ရောက်တော့ ရေချိူးခန်းထဲကို ဝင်ပြီး စောက်ရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ မျက်နှာကို ဆေးရမှာတောင်မှ နှမြောသလို။ အဲဒီလောက်တောင် ဖြစ်တာဗျ ။ ရေခွက်ကို ကိုင်ပြီးတော့ သီချင်းအကျယ်ကြီး အော်ဆိုလိုက်တယ်။

ပြီးမှ ရေချိူးချလိုက်တယ် ။ ပျော်လိုက်တာလေ ။ အန်တီမာမာဝင်းကို လိုးခဲ့ရလို့ လိုးပွဲခံလိုက်တယ်။ အပျိူကြီးနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ထပ်တူကျသွားပြီဗျ ။ သိတယ်မဟုတ်လား။ တစ်ဘက်မှာ အပျိူကြီးရေချိူးနေသလို ကျွန်တော်လည်း ဒီမှာရေချိူးနေတာလေ။ ပြီးရင်ထမင်းစားကြမယ်။

ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာလဲ ဗျာ။ ပြီးရင် နှစ်ယောက်အတူတူ စိတ်ထလာရင် လိုးပွဲ ဝင်ကြဦးမှာလေ။ ရေချိူးပြီးလို့ ထမင်းစားလို့တောင် မဝင်တော့ဘူးဗျာ ။ ဆက်မစားတော့ပဲ အန်တီတို့ အိမ်ဘက်ကို ကူးလိုက်တယ်။ အနောက်ပေါက်က ဝင်လိုက်တယ် ။ အိမ်ပေါ်ကို ရောက်သွားတော့ အန်တီကထမင်းစားတုန်း

“ ဟဲ့ကောင်လေး နင်ကမြန်လှချည်လား”

“ မဟုတ်ပါဘူ းအန်တီရယ် ကျွန်တော် ထမင်းစားလို့လဲ မရတော့ဘူး အန်တီရယ် အဲဒီလောက်ထိတောင်မစောင့်နိုင်တော့ဘူး သိရဲ့လား အန်တီရဲ့”

“ ဟင်းဟင်း နင်က နှာဘူးအသေးစားလေးပဲ သိလား”

“ အန်တီ့ကို လိုးချင်လို့ နှာဘူးဖြစ်လာတာလေ အန်တီ ”

“ အန်တီကျွန်တော့်ကို ချစ်လားဟင် အန်တီ ”

“ နင်က ငါ့သားလောက်ပဲရှိတာဟဲ့ အေး ဒီလို အခြေအနေရောက်လာတော့မှ ချစ်ရတော့မှာပေါ့”

“ တကယ်နော် အန်တီ”

“ အင်းပါ ကဲ လာလာ ထမင်းတော့ စားလိုက်ဦး ”

ဆိုပြီး သူ့လက်လေးနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ခွံကျွေးတာဗျ။ ကျွန်တော်လည်း သူခွံ့ကျွေးတော့ စားရတာပေါ့လေ။ချက်ချင်း အပျိူကြီးမာမာဝင်းနဲ့ ကျွန်တော်လင်မယားဘဝကို ရောက်သွားတာဗျ။ အဲဒီလို စားနေရင်းနဲ့ အပျိူကြီးပါးကိုလည်း နမ်းလိုက်သေးတယ် ။ အပျိူကြီးကတော့ ရှက်လိုက်။ ခပ်တည်တည်နေလိုက်နဲ့ပေါ့။

ပါးပြင်ပေါ်က သနပ်ခါးနံ့ သင်သင်းလေးကလည်း ကျွန်တော့်ရင်ကို အေးသွားတာပဲ။ ရေချိူးပြီးစဆိုတော့အအေးဓါတ်ကလေးကလည်း ပါတာပေါ့လေ။

“ အန်တီရယ် ထမင်းမစားပါနဲ့တော့ အန်တီရယ် ”

“ အေးပါ နင်လုပ်တော့မှ ငါလည်းအစားပျက်ရတော့မယ် ”

“ ဒီထက်ကောင်းတဲ့ဟာကို စားမလို့ပါ အန်တီရယ်”

ထမင်းဝိုင်းသိမ်းပြီးတော့မှ အခန်းထဲကို အမြန်ဝင်လိုက်ကြတယ်။ ရောက်ရောက်ချင်းပဲ အပျိူကြီးကိုအနောက်ကနေဖက်ထားပြီးတော့ ထဘီကိုကိုင်ပြီးဖြည်ချလိုက်တယ်။

အပျိူကြီးဖင်ပြောင်ကြီးန့ြဲ ဖစ်သွားပြီ။ ကျွန်တော် အနောက်ကနေ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီးတော့ အပျိူကြီး ဖင်တွေကို နမ်းလိုက်တယ် ။ ဖင်တွေကို လက်နဲ့ ဖျစ်လိုက် ခပ်ဖွဖွ လေးရိုက်ကြည့်လိုက်နဲ့ ကျွန်တော့်စိတ်ကူးထဲက အတိုင်း လုပ်နေမိတယ်။

ဖင်အကွဲကြောင်းလေးကို နည်းနည်းဟပြီးတော့ ဖင်ပေါက်လေးကိုပါ လျှာနဲ့ ယက်ပေးလိုက်တော့ မတ်တတ်ရပ်နေတဲ့ အပျိူကြီးတစ်ကိုယ်လုံး ဖြည်းဖြည်းချင်း ကုန်းကျလာတယ်။ လက်ကို ကုတင်တန်းနဲ့ထိန်းပြီးတော့ ကုန်းချလိုက်တယ်။

အဲဒီတော့မှ စောက်ပတ်လေးက ပြူးပြီးပေါ်လာတော့တာပဲ။ ကျွန်တော် ဖင်ပေါက်ကို ယက်ပေးပြီးတော့စောက်အကွဲကြောင်းလေးကို လျှာနဲ့အပြားလိုက်ကြီး ယက်ပေးလိုက်တော့ အပျိူကြီးတစ်ကိုယ်လုံး အရှေ့ကိုတိုးကပ်သွားတယ်။

ကျွန်တော့်လျှာကို အနားမပေးပဲ စောက်ခေါင်းဝတစ်ခုလုံးကိုပါ ဆွဲငုံထားတာ ။ အပျိူကြီးကောင်းလွန်းလို့ ကုတင်ပေါ်ကို မှောက်ရက်ကြီး လဲသွားတာဗျ။ ကျွန်တော် သူ့ကို ချက်ချင်းပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ ပြီးမှအငမ်းမရ စောက်စိကို ဆွဲငုံတော့တာပဲ။ ခဏနေရင် အပျိူကြီး ပြီးတော့မယ်ဆိုတာကို သိနေတယ်ဗျ ။ အိပ်ယာခင်းကိုလက်နဲ့ အတင်းဆွဲနေပြီ။

ပြီးတော့ ခြေထောက်တွေက မငြိမ်တော့ဘူး ။ ဒူးဆစ်အောက်ပိုင်းလောက်က ဆန့်လိုက်ကွေးလိုက်နဲ့ဖြစ်လာပြီ။ နောက်ထပ်စောက်စိလေးကို ဆွြဲပီး လျှာနဲ့ မွှေပေးလိုက်တာနဲ့ တကိုယ်လုံး တုန်တက်ပြီးတော့ အပျိူကြီးတစ်ခေါက်ပြီးသွားပြီ။

ဒီတစ်ခေါက် သူ့ကို စောက်ဆီခံအောင် မစောင့်တော့ဘဲ ချက်ချင်း ကျွန်တော့်လီးကို သူ့စောက်ပတ်မှာတည့်ပြီးတော့ သွင်းချလိုက်တာ ချောခနဲဝင်သွားလိုက်တော့ အပျိူကြီး ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းသွားမလဲ မသိဘူး။ တစ်ခေါက်ပြီးတာနဲ့ လီးဝင်လာတော့ နောက်တစ်ခေါက်ပြီးဖို့ကို စိတ်က အလိုလို ရောက်သွားပြီလေ။ ကျွန်တော်လည်း တောက်လျှောက် လိုးတော့တာပဲ။ ဒီတစ်ခေါက် စိတ်ရှိလက်ရှိကို ဆောင့်လိုးလိုက်တယ်။ သူ့လက်တွေ ကျွန်တော်ဖင်ကို ကိုင်ပြီးတော့ လီးအဝင်အထွက်ကို ထိန်းပေးနေတယ်။

“ ကောင်းရဲ့လား အန်တီ ”

“ အင်း ကောင်းလွန်းလို့ သေတော့မှာပဲဟာ ”

“ မြန်မြန်လေး ဆောင့်ပေးစမ်းပါ ကောင်လေးရယ် နောက်တစ်ခေါက် ပြီးချင်နေပြီဟာ၊ ငါ့မှာ လီးအရသာကိုအခုမှခံစားနေရတာ ဟဲ့ နင့်လီးကို တစ်နေကုန် စိမ်ထားလိုက်ချင်တော့တယ် ဟာ ”

ကျွန်တော် သူ့ကို ပြန်ပြောချိန်မရတော့ဘူး ။ ကျွန်တော်လည်း ပြီးတော့မှာပဲ။ နောက်ထပ် လေးငါးချက်လောက်ဆောင့်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်အတူတူပြီးသွားတာဗျ။

“ အန်တီ ပြီးသွားတယ် မဟုတ်လား  ”

“ အေး ပြီးသွားတယ် ”

“ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား အန်တီ”

“ ကောင်းလွန်းလို့ ငါလည်းမြော့နေပြီ ကောင်လေးရယ်” 

ဒီတစ်ခေါက်တော့ ကျွန်တော်လည်း အန်တီအတိုင်းပဲ။ နည်းနည်းတော့ ပျိူင်းသွားပြီဗျ။ နှစ်ယောက်စလုံးကိုယ်လုံတီးနဲ့ ပက်လက်လှန်ပြီး စကားမပြောနိုင်သေးပဲ မှိန်းလိုက်ကြတယ်။ ကျွန်တော်ခြေထောက်တွေကအပျိူကြီးကို ခွလိုက်ပြီး

“ အန်တီကိုကျွန်တော် တစ်ခုမေးချင်တယ် အန်တီ ”

“ ဘာမေးမှာလဲ ”

“ ကျွန်တော်တို့ ဂွင်းတိုက်သလို အန်တီတို့ကော အဲဒီလိုမျိူးလုပ်တယ် မဟုတ်လား”

“ လုပ်တာပေါ့ ဟဲ့ ဒါသဘာဝပဲလေ ”

“ အဲဒီလို လုပ်ရင် အန်တီ ဘယ်သူ့ကို မှန်းလဲ ဟင် အန်တီ ”

“ ငါက ငယ်ငယ်ကအကြောင်းတွေကို တစ်ခါတစ်လေ မှန်းတယ်”

“ ပြီးတော့ အပြင်သွားလို့ကိုယ်သဘောကျတဲ့ ယောက်ကျားမျီူးတွေ့ရင်လည်း အိမ်ကို ရောက်ရင် မှန်းလိုက်တာပဲ ”

“ ခုဆိုရင် အန်တီဘယ်သူ့ကို မှန်းမှာလည်းဟင်”

“ ဟားဟား နင်ကတော်တော်လည်တဲ့ ဟာလေးပါလား ခုချိန်မှာ မှန်းစရာမှ မလိုပါဘူးလေ ခုနင်ရှိနေပြီပဲလေ ဒီမှာလေ ငါမှန်းစရာမလိုတော့တဲ့ ဟာလေး ”

ကျွန်တော့် လီးကို တစ်ချက်ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်ဗျ။

“ အန်တီကျွန်တော်နဲ့ မနက်ဖြန်ဆိုရင်လည်း ဒီလိုပဲ ဖြစ်မှာပဲလား”

“ ငါ သွားစရာမရှိဘူးဆိုရင်လာခဲ့လိုက်လေ ငါလည်းနေနိုင်မယ် မထင်ဘူးကောင်လေးရယ်..ငါယောက်ကျားမယူခဲ့တာ မှားမှန်းသိသွားပြီ ကောင်လေးရယ်”

ကျွန်တော့်နဖူးလေးကို ခပ်ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တော့ ကျွန်တော်အရည်ပျော်ကျသွားပြီ။

“ ခုဆိုရင် ကျွန်တော်ရှိနေပြီပဲ အန်တီရယ် ”

“ နင်ရှိနေတယ်ဆိုပေမယ့် ငါတို့က လူသိအောင်နေလို့ရတာမှ မဟုတ်တာ ကောင်လေးရယ်..ဒါတောင်တစ်ယောက်ယောက်သိသွားရင်တော့ ငါ့ဘဝကတော့ သွားပြီ”

“ မဟုတ်ဘူးလေ အန်တီ အန်တီ့နဲ့ ကျွန်တော် အတူတူအမြဲနေမှာပေါ့ အန်တီကလဲ ”

“ နင်ကတော့ လွယ်မှာပဲလေ ထားလိုက်ပါတော့လေ ငါ့အဖြစ်နဲ့ငါပါ ကောင်လေးရယ်”

ကျွန်တော် အပျိူကြီးကို အရမ်း သနားသွားလိုက်တာဗျာ။ သူ့လို အသက်ကြီးကြီး မိန်းမတစ်ယောက်ကကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ ဒီလို အခြေအနေရောက်သွားတာကို တော်တော်လေးကို ခံစားနေတဲ့ပုံပါပဲ။

“ အန်တီ့ကို ကျွန်တော်အရမ်းချစ်တယ် သိလား ”

ကျွန်တော်ပြောတာကို ကြားလိုက်တော့ အန်တီ ဘာမှပြန်မပြောပဲပြဳံးရုံပဲပြူံးပြတယ်။ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို သူ့လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းလေ းပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျွန်တော့် အန်တီ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းထိုးထည့်ပြီးတော့ နို့နှစ်လုံးကြားမျာမျက်နှာကို မှောက်ချလိုက်တယ်။ အန်တီ့နို့သီးခေါင်းလေးက ကျွန်တော့်ပါးစပ်နဲ့ လက်မလောက်လေးပဲ လိုတော့တယ်။

လျှာနဲ့ တို့ကြည့်လိုက်တယ်ပြီးမှ ကျွန်တော့်နို့သီးခေါင်းလေးကို မှေးပြီးစို့နေလိုက်တယ်။ အန်တီကတော့ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုပဲ ပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျွန်တော် စိတ်ပြန် ကြွလာတော့ပြီဗျ။ ပြီးတော့ တစ်ချီပြီးသွားပေမယ့် နှစ်ယောက်လုံးက နေရာရွှေ့ကြသေးတာ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော် အန်တီ့နှုတ်ခမ်း ဖောင်းဖောင်းလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်တော့ အန်တီလျှာက ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲကို လူးလွန့်ပြီးတော့ ဝင်လာတာဗျ ။ ကျွန်တော်တော်တော်ဖီးတက်သွားတယ်ဗျ။

အန်တီက နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်တာကတော့ နည်းနည်းကြုံဖူးသလိုပဲ။ ကျွန်တော်က အဲဒါကို လုပ်ဖူးတာ မဟုတ်တော့ မသိဘူးလေ။ ကျွန်တော်လည်း အားကျမခံ အန်တီကျွန်တော့် ပါးစပ်ထဲကို သွင်းသလိုမျိူး သူ့ကိုပါ လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူလည်းကျွန်တော့် အတိုင်းပဲ။

ကျွန်တော် အန်တီ့ဂျိူင်းမွှေးတွေကို ဆွဲစုပ်ပြီးတော့ ဂျိူင်းသားတွေကိုပါ လျှာနဲ့ ယက်ပေးလိုက် နို့ကုန်းစို့လိုက်နဲ့ဆိုတော့ လီးကတော့ပြန်တောင်လာပြီဗျ။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါတော့ သိပ်တောင့်မနေတော့ဘူးဗျ။ တောင်တယ်ဆိုရုံလေး တောင်လာတာ။ အန်တီက ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ပြီးတော့ လန့်သွားတဲ့ပုံစံနဲ့

“ နင်ကတကယ်ပဲ တောင်ပဲ တောင်နိုင်လွန်းတယ်” 

ဆိုပြီး လီးချီးမွန်းခန်းဖွင့်တယ်။ ကျွန်တော့် လီးကို အန်တီ့နှခမ်းဝမှာ တေ့ကပ်လိုက်တော့ အန်တီကအလိုက်တသိလေး ဖွဖွလေးငုံပြီးတော့ လျှာလေးန့ညဲ င်ညင်သာသာလေး စုပ်ပေးနေတာ။

“ ကောင်းလိုက်တာ အန်တီရယ် အဲဒီလိုမျိူးလေးပဲ လုပ်ပေးပါ အန်တီရယ် ”

“ အေးသိပ်လည် းဇိမ်ခံမနေနဲ့ဦး ဒီမှာ ငါ့ဟာလည်းယားတက်လာပြီဟ”

ကျွန်တော်လည်း အဲဒီစကားကြားရတော့ အချိန်မဆွဲပဲနဲ့ ပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ပြီးတော့ သူ့စောက်ပတ်ဝကို လီးကိုတေ့ပြီးတော့ သွင်းချုလိုက်တယ် ။ အန်တီဆီကငြီးသံတွေ ထွက်ကျလာတယ်ဗျ။

“ ကောင်လေးရယ် ဒီတစ်ခါ တော်တော်ကောင်းနေပါလားကွယ် ”

“ ကျွန်တော်လည်း အရမ်းကောင်းနေပြီ အန်တီရယ် ”

“ ကောင်လေးရယ် ကောင်းကောင်း ဆောင့်ပေးစမ်းပါဦးကွယ် ”

ဒီတစ်ခါတော့ နည်းနည်းကြာ အောင်ဆောင့်ပြီးလိုးနေရတယ်ဗျ ။ ရှေ့မှာပြီးထားခဲ့ကြပြီဆိုတော့ ကျွန်တော်အန်တီကို လေးဘက်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်။

အဲဒီလို ကုန်းလိုက်တော့မှ အန်တီရဲ့ ရာဝင်ဖင်လုံးကြီးက ကျွန်တော့်ကို အသည်းခိုက်သွားပြီ။ ကျွန်တော်အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ စောက်ပတ်ထဲကို မြန်မြန်ထည့်ပြီးတော့ ဖင်ကိုကိုင်ပြီးတော့ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးလိုက်တာ နှစ်ယောက်လုံး အတူတူပြီးသွားကြတာပေ့ါ။

အန်တီလည်း တော်တော်မောသွားတယ် ထင်ပါတယ် ။ သူ့ခမျာ ကျွန်တော့်အလိုကို လိုက်နေရတာ။ သိပ်ပြီး တက်တက်ကြွကြွမရှိတော့ဘူး။ ဒီတစ်ခါ သူကစောက်ဆီခံနေသလို ကျွန်တော်လည်း လီးကို မထုတ်သေးပဲ လီးဆီခံနေလိုက်တယ်။ ခုတစ်ခေါက်ပြီးသွားတော့ တော်တော်လည်းကို နုံးသွားပြီဗျ ။ ထတောင်မထချင်တော့ဘူး။

“ ကဲ ကောင်လေး သုံးနာရီကျော်ပြီးနော် အိမ်လေးဘာလေးပြန်ဦး ”

“ ဟုတ်ပါပြီ အန်တီရယ် ပြန်မှာပါ ”

“ အန်တီကို ချစ်လို့ အန်တီနဲ့ အတူတူစကားတေေွ ပြာနေချင်လို့ပါ အန်တီရယ်”

“ အင်းပါ ကောင်လေးရယ် သိပါတယ်ကွယ် အိမ်က လူတွေက လေးနာရီခွဲဆိုရင် ရောက်ကြတော့မယ်လေ”

ကျွန်တော်လည်း အင်းကျီနဲ့ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်လိုက်တယ် ။ အန်တီကတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ လဲ နေတုန်းပဲ။ ကျွန်တော် အန်တီ့ပါးကို နမ်းလိုက်ပြီးတော့ အန်တီ့ ဘရာဇီယာလေးကို ကောက်ယူပြီးတော့ အန်တီ့ကျောပြင်မှ ာတပ်ပေးလိုက်တယ်။

ပြီးမှ အင်းကျီဝတ်ပေးတယ် ။ အန်တီ ရယ်နေတယ်။ သဘောကျတာလား ဘာလားတော့ မသိဘူး။ကျွန်တော်လည်း မေးမကြည့်တော့ဘူး။ ကုတင်အောက်က ကြမ်းခင်းမှာ ပုံနေတဲ့ ထဘီကို ကောက်ပြီး ကျွန်တော့်နှခေါင်းရှေ့မှ ကပ်ပြီး တစ်ချက်ကောက် ရူလိုက်သေးတယ်။

အန်တီ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းလာတော့ အန်တီ့ကို ကျွန်တော်ထဘီစွတ်ပေးပြီးတော့ ဝတ်ပေးလိုက်တယ်။ဖင်ကြီးကိုလည်း တစ်ချက်လောက် ဆွဲညှစ်လိုက်သေးတယ်ဗျ။ ဒီတစ်ခါတော့ အန်တီက ကျွန်တော့်ပါးကိုဖွဖွလေး လိမ်ဆွဲတယ်။

“ အန်တီ ကျွန်တော်ပြန်တော့မယ်နော်”

အန်တီကျွန်တော့်ပါးကို နမ်းတယ်။ ကျွန်တော်လည်းပြန်နမ်းတယ် ။

“ ကျွန်တော်မနက်ဖြန်လာခဲ့မယ် နော်”

“ အင်းပါ နောက်ဖေးပေါက်ကပဲ ဝင်လာနော် ကောင်လေးနော်”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီစိတ်ချပါ မနက်ဖြန်ဒီနေ့ထက်ပိုပြီး လုပ်ကြရအောင်နော်”

“ ဟားဟား ဒီညနေကိုတောင် ငါဒေါင်းတော့မယ် ထင်တယ်”

“ ပြန်ပြီနော် အန်တီ ”

“ အေးအေး ”

ကျွန်တော်အိမ်ကို ပြန်တက်တော့ ဒူးချောင်နေတယ်ဗျ သိလား။ လှေကားလက်ရန်းကို ကိုင်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းတက်နေရတယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့မှ ဒီနေ့ဖြစ်လာတာတွေကို စဉ်းစားကြည့်တော့ ခုထိကို မယုံနိင်သလိုပဲ။ ကျွန်တော်တို့ တစ်ရပ်ကွက်လုံးက ယောက်ကျားတွေ သည်းခြေကြိုက် အပျိူကြီး မမကြီးကိုကျွန်တော်နဲ့ အနမ်းမိုးတွေ ရွာလိုက် ချစ်ပွဲတွေနွှဲလိုက်နဲ့ လုပ်ခွင့်ရတာ ကျွန်တော်မှန်းသိလေ ။ ကျွန်တော့်မှာ အသားလွတ်ကို ပျော်လေပဲဗျ။ ာကျွန်တော် နေ့ချင်းညချင်း ဟီရိုးကြီးဖြစ်သွားခဲ့ပြီပေါ့။

ခေါင်းဦးအောက်က ဘောင်းဘီလေးကို ယူပြီးတော့ နမ်းလိုက်သေးတယ် ။ သူ့ခမြာ အားငယ်နေရပြီဗျ။ သူ့ပိုင်ရှင်ကို ကျွန်တော်သိမ်းပိုက်လိုက်ပြီဆိုတော့ သူလည်း ရှက်နေမှာပေါ့။ ဟေး ဘောင်းဘီလေး မင်းပိုင်ရှင်ကို ငါယူလိုက်ပြီကွ သိရဲ့လားဆိုပြီး ဘောင်းဘီလေးကို ခေါင်းအုံးအောက်ထဲကို ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။

ကျွန်တော်ရေချိူးခန်းထဲမှာ စိမ်ပြေနပြေချိူးပြီးတော့ ညနေစာပါ တစ်ခါတည်းစားလိုက်တော့တယ်။ အစ်မလည်းမရှိဘူး။ ကျူရှင်လစ်သွားပြီ ထင်ပါရဲ့။ ခဏအပြင်မှာထိုင်ပြီး အပျိူကြီးနဲ့ ဒီနေ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို တပြုံးပြူံးနဲ့စဉ်းစားနေလို့ ကောင်းတုန်း အဖေနဲ့အမေရုံးကပြန်လာကြပြီ။

“ ဟဲ့သားလေး ဒီနေ့အိမ်မှာတောင်ရှိနေပါလား မှန်စမ်း နေမကောင်းဘူးလား ”

ဆိုပြီးတော့ ကျွန်တော့်နဖူးကိုစမ်းကြည့်တယ်။

“ မဟုတ်ပါဘူး အမေရယ်ကျွန်တော် နေ့ခင်းကဘောလုံးသွားကန်လိုက်လို့ပါ”

“ အေးအေးပြီးရေ ာဒါဆိုရင်လည်း နင့်ကိုကြည့်ရတာ နှုံးနေသလိုပဲ ”

အိမ်ရှေ့က ထိုင်ခုံလေးမှာ ထိုင်ပြီး အပြင်ကို ငေးကြည့်နေလိုက်တယ်။ စိတ်ကတော့ အပျိူကြီးဆီကိုပဲ ရောက်နေတာဗျ သိလား။ ခုတောင် တစ်ခေါက်လောက်အိမ်ရှေ့နားကနေ ဖြတ်လျှောက်ကြည့်ချင်လာတယ်။

ကျွန်တော် ခုံလေးပေါ်ကထပြီး အပျိူကြီးအိမ်ရှေ့ကနေ ဖြတ်လျှောက်ကြည့်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ သနပ်ခါးအဖွေးသားနဲ့ ထိုင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ချစ်လှစွာသော အပျိူကြီးမမကို မြင်လိုက်ရတော့ ကျွန်တော့်မှာ ပျော်လိုက်ရတာ။ နေ့ခင်းကမှ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် လိုးထားတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ညနေပြန်တွေ့တော့ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း မသိဘူးဗျ။ ဆွဲပြီးတော့ ဖက်နမ်းလိုက်ချင်တယ်။

သူကျွန်တော့်ကို မြင်တယ် ။ သူ့ထုံးစံအတိုင်း ပြုံးပြတယ် ။ လှလိုက်တာ အန်တီရယ် ။ အဲဒီလိုမျိူး တစ်သက်လုံးသာ နေလိုက်ချင်တော့တယ်ဗျာ။ ကျွန်တော်လည်း သွားအဖွေးသားကြီးပေါ့။ သူတို့ အိမ်ရှေ့မှာမယောင်မလည်နဲ့ ခဏလောက်နေပြီး မှနည်းနည်းမှောင်လာလို့ မီးတွေထွန်းလိုက်တော့မှ အိမ်ကို ပြန်လာပြီးတော့ တစ်ခါတည်း အိပ်လိုက်ပါတော့တယ်။

မနက်ဖြန်ကျရင် ချစ်သူအကြီးကြီးနဲ့ ခံစားမှုအသစ်တွေ ဖန်တီးရဦးမယ်လေဗျာ ။ ညဘက် အိပ်လို့တောင်ပျော်ပါ့မလား မသိဘူး ။ ခုချိန်ထိတော့ ကျွန်တော်မျက်လုံးထဲမှာ နေ့ခင်းက လိုးပွဲကြီးခင်းကြတာကို မြင်ယောင်နေတုန်းပါ။ ခုလို ညမျိူး ဘယ်လောက် ပျော်စရာကောင်းလိုက်သလဲဗျာ။ ဒီအချိန်ရောက်ရင် အိမ်သာအနောက်ကို သွားစရာမလိုတော့ဘူး ။ ဘယ်သူတွေ ရေချိူးမလဲဆိုတာကိုလည်း တကူးတက စောင့်နေစရာ မလိုတော့ဘူး။

ပူပူနွေးနွေးချစ်သူ အကြီးကြီးတစ်ယောက်တောင်ရှိနေပြီလေဗျာ။ ဘာလိုသေးလို့လဲ ခုလိုညမျိူးမှာ ချစ်တယ်အန်တီရယ်..မနက်ဖြန်ကျမှ အန်တီ့ကို ဒီနေ့ထက်ပိုပြီးချစ်ပြရဦးမယ်။

ကျွန်တော်အိပ်တော့မယ်နော်။

အိပ်ပျော်နိုင်ပါစေ အန်တီ......။

မနက်ပိုင်း ကျွန်တော်အိပ်ယာက နိုးတော့ ရှစ်နာရီတောင်ထိုးနေပြီ။ ကျွန်တော် မနက်စာစားမလို့ ပြင်နေတော့ အစ်မဖျော်ပေးတဲ့ လဘက်ရည်ကို သောက်ပြီး အီကြာကွေးတစ်ချောင်းနဲ့ လက်စသတ်ပြီးတော့ အိမ်ပြင်ကို ထွက်ပြီး အန်တီမာမာဝင်းတို့ အိမ်ဘက်ကို မသိမသာ စောင့်ကြည့်နေလိုက်တယ်။

ဟိုလင်မယားနှစ်ယောက်က ဈေးမသွားသေးဘူးလေ။ အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်ပြီးတော့ အခန်းထဲ ပြန်အောင်းနေလိုက်တယ်။ အစ်မကတော့ အပြင်သွားမလားတော့ မသိဘူး ။ အဝတ်အစားတွေကတော့ အိမ်နေရင်းအဝတ်တွေ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော် ဘာမှမေးမနေတော့ပဲ ကုတင်ပေါ်မှာပဲ နှပ်နေလိုက်တယ် ။ ခဏလောက်နေမှအစ်မက

“ မောင်လေး နင်အပြင်သွားမယ်ဆိုရင် သော့ခတ်ပြီးမှသွားနော် ငါဒီနေ့ နည်းနည်းကြာမှာ သိလား ”

“ အင်းပါ မလေးရယ် ကျွန်တော် မမေ့ပါဘူး”

“ ဒါဆိုရင်လည်း ငါသွားပြီနော် ”

အစ်မ ထွက်သွားပြီးမှ ကျွန်တော် အိမ်တံခါးတွေ အကုန်ပိတ်ပြီးတော့မှ အိမ်နောက်ဘက်ကို ခြေဦးလှည့်လိုက်တယ်။ အန်တီတို့ အိမ်အနောက်ဘက်ကို ရောက်တော့ ချက်ချင်း အိမ်ပေါ်ကို မတက်သေးပဲ မန်ကျည်းပင်ပေါ် တက်နေလိုက်တယ်။ ခဏလောက်စောင့်ကြည့်ပြီးမှ အိမ်ပေါ်ကို တက်လာလိုက်တယ်။ဘယ်သူမှမရှိဘူးလား မသိဘူး။

“ အန်တီရေ အန်တီ မာမာဝင်း  ”

“ ကောင်လေး ဘာလို့အော်နေရတာလဲ အခန်းထဲကို ဝင်လာခဲ့လေ ”

ကျွန်တော် ဝမ်းသာအားရ ဝင်ချလိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ကျွန်တော့်ရဲ့ ချစ်သူအကြီးကြီးက တစ်ကိုယ်လုံး ဗလာကျင်းပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို စောင့်နေတာတဲ့ဗျာ။ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်က ကျွန်တော့်ကို စောင့်နေတာကို မြင်ရရင် ဘယ်လိုဖြစ်သွားနိုင်မလဲဗျာ။

ကျွန်တော်လည်း လူထဲက လူသားပါပဲ။ ကျောက်သားမှ မဟုတ်တာပဲ။ အဲဒီမြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်တာနဲ့ကျွန်တော် ဘာမှ မပြောတော့ဘူး။ ချစ်သူအကြီးကြီးရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို ဝင်ပြီး ကျွန်တော့်ခေါင်းကို အတင်းထိုးထည့်လိုက်တယ် ။ ကျွန်တော့် အပျိူကြီးရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို တစ်ခါမှ မနမ်းဖူးတဲ့ လူတစ်ယောက်လို နမ်းမိနေတယ်ဗျာ။ ကျွန်တော်ချစ်တဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်မှာ ကျွန်တော် အရူးတစ်ယောက်လို ဖြစ်သွားပြီ ။ ဘာမှန်းကိုမသိတော့ဘူး

“ အန်တီရယ် ကျွန်တော် နောက်ကျသွားလို့ပါနော်”

“ ဟားဟား အကုန်သိပြီးသား ကောင်လေး မန်းကျည်းပင်ပေါ်တက် ကတည်းက မြင်ပြီးသား ဒါကြောင့် ဒီလိုပုံစံမျိူးစောင့်နေလိုက်တာ ”

အန်တီ့လက်တွေက ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုပဲဆွဲဖွနေတယ်။

“ ကောင်လေးလေး ကောင်လေးကို အရမ်းချစ်လို့ ဒီလို လုပ်လိုက်တာ သိလား ”

“ တကယ်ပဲလား အန်တီရယ် ”

“ ကောင်လေးရယ်ခုထိမယုံသေးဘူးလားကွယ် ”

“ မဟုတ်ပါဘူးအန်တီရယ် ကျွန်တော်က အန်တီ့ကိုပိုချစ်လို့ပါ အန်တီရယ် ”

“ အန်တီကို ကျွန်တော် ဘယ်လောက်ချစ်တယ် ဆိုတာကို မသိလို့ ဒီလိုပြောလိုက်တာပါ ”

“ ကောင်လေးက ကလေးလေးအတိုင်းပါလား ကွယ် ကဲကဲ ဒါဆိုရင်လည်းအရှူံးပေးပါတယ် နော်”

ဆက်ပြီး ကျွန်တော် သူကြိုက်တဲ့ ပုံစံအတိုင်း စောက်စိလေးကို ငုံပြီး လျှာနဲ့ ကလိလိုက်တယ်။ သူ့ဒူးနှစ်ဘက်နဲ့ ကျွန်တော့်ကိုညှပ်ထားလိုက်တာ။ ကျွန်တော်လည်း သူအဲဒီလို စိတ်ပါလာတာကို သိလိုက်တော့ ကျွန်တော်ကိုယ်အောက်ပိုင်း သူ့မျက်နှာရှေ့ကို ခွလိုက်ပြီးတော့ သူ့စောက်စိလေးကို အပေါ်ကနေ ဆွဲစုပ် သူကလည်း ကျွန်တော့်လီးကို ငုံပြီးဥတွေကိုပါ စုပ်ပေးတော့ ကျွန်တော့်မှာ ကောင်းလွန်းလို့ ကျွန်တော်မျက်နှာတစ်ခုလုံး စောက်ရည်တွေ ပေပွနေပြီဆိုမှ သူ့ခြေရင်း ပြန်ဆင်းပြီးတော့ အန်တီ့ပေါင်ကို ကားခိုင်းပြီးမှ အဲဒီပေါင်ကြားမှာ ကျွန်တော်လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ မဆောင့်သေးပဲ အဲဒီတိုင်းထည့်ပြီးမှ ကျွန်တော့်လီးကို ပြန်ထုတ်ပြန်သွင်း အဲဒီလိုမျိူးလုပ်ပေးနေတော့

“ ကောင်လေးရယ် ဘာလုပ်နေတာလည်း မြန်မြန်သာ ဆောင့်လိုက်ပါတော့လား ကွယ် ဒီမှာမောနေပြီကလေး ”

“ မြန်မြန်လေး ဆောင့်ပေးစမ်းပါ ”

“ အားကောင်းလိုက်တာ အန်တီရယ် ”

“ ကောင်လေးရယ် ဒီမှာလည်း အရမ်းကောင်းလွန်းနေပြီ ”

သူ့ဆီက ထွက်နေတဲ့ စောက်ရည်တွေ နည်းတာမှ မဟုတ်တာပဲ ။ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပေးနေတယ်။ အန်တီဆီက တဟင်းဟင်းနဲ့ အသံထွက်လာပြီ ။ ကျွန်တော် အန်တီကို လေးဘက်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်။

ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ဆောင့်ချင်သေးတယ်ဗျ။ သူ့ဖင်ကြီးကို ကိုင်ပြီး အားရပါးရဆောင့်ပေးလိုက်တာ နှစ်ယောက်လုံးအတူတူ ပြီးသွားတယ်။ ကျွန်တော်သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ မှောက်ပြီး သူ့နောက်ဘက်က လည်ကုတ်သား ဖောင်းဖောင်းလေးကို ပါးစပ်လေးနဲ့ ထိကပ်ပေးထားတယ် ။ အန်တီ့ အသက်ရှူသံပြင်ပြင်းကိုအတိုင်းသား ကြားနေရတယ်။

“ မနေ့ညနေက အန်တီကို မြင်လိုက်တော့ ကျွန်တော်လိုးချင်လိုက်တာ အန်တီရယ် ”

“ အမလေး မနေ့က အရမ်းနှုူံးသွားလို့ ထမင်းစားပြီးမှ ထွက်ထိုင်နေတာနော်  ကောင်လေးကို စောင့်နေတာမဟုတ်ဘူးနော် ”

“ ကျွန်တော် အဲဒီလိုပြောတာ မဟုတ်ဘူး အန်တီရဲ့ အန်တီ့ကို မြင်လိုက်တော့ အန်တီကို ဖက်ပြီးစကာတွေပြောချင်တာကိုပြောတာ ”

“ ကောင်လေး ဒီနေ့ ဘာစားပြီးပြီလဲ ”

“ ဒီနေ့လား ကျွန်တော် ဒီမှာ တစ်ခေါက်စားပြီးပြီလေ ”

“ ဟင်းဟင်း တော်တော်တတ်နေတယ်ပေါ့လေ ဟုတ်လား ”

အန်တီ ပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်မျက်နှာတဝိုက်ကို နမ်းတယ်။  ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွပေးတယ်။ အန်တီ့လက်တွေနဲ့ ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားတယ်။

“ ကောင်လေးကို အရမ်းချစ်တယ် သိလား ”

“ ကောင်လေး မရှိရင် တို့နေတတ်မှာ မဟုတ်ဘူးသိလား ညတုန်းကဆိုရင် အိပ်လို့တောင် မပျော်ဘူး ”

“ ကျွန်တော်လည်း အိပ်မပျော်ဘူး အန်တီ ”

“ မနေ့ကဖြစ်ခဲ့တာတွေကို စဉ်းစားနေတာ အန်တီရဲ့ ”

“ အဲဒီလိုစဉ်းစားတော့ စိတ်တွေကြွလာတယ်ဆိုပါတော့ ”

“ ဒါပေါ့ အန်တီရဲ့ အန်တီန့ပဲ အဲ ချိန်တိုင်းနေချင်တာပဲဖြစ်နေတာ အန်တီရဲ့ ”

“ တို့လည်း ကောင်လေးဖြစ်သလိုပါပဲ ”

အဲဒီလို ပြောလိုက်တော့ အန်တီ့ အသံက တိုးတိုးလေး။ အန်တီ့ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်တယ်။ အန်တီမျက်လုံးတွေကို မှေးပြီးတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ အပြစ်ကင်းကင်းအနမ်းတွေကို ခံစားနေတယ်။

“ ကျွန်တော်ကို လုပ်ချင်တာထက် ချစ်ချင်လာတယ်သိလား အန်တီ”

“ တို့လည်းမင်းလိုပါပဲ ကောင်လေးရယ် ကောင်လေးကို တို့ရင်ထဲမှာ အမြဲထည့်ထားချင်လိုက်တာ”

အဲဒီစကားပြောပြီးတော့ အန်တီ့မျက်ဝန်းတွေထဲမှာ မျက်ရည်တွေ ဝဲ့တက်လာတယ်။ မျက်လုံးကို တစ်ချက်မှိတ်လိုက်တော့ မျက်ရည်တွေစီးကျလာတာ မြင်ရတော့ကျွန်တော်အထိတ်တလန့်ဖြစ်သွားတယ် ။

“ အန်တီ ဘာလို့ငိုနေတာလည်းဟင် ကျွန်တော်ဘာများ အမှားလုပ်လိုက်မိလို့လဲ”

“ ကောင်လေးမှာ အပြစ်ရှိလို့ငိုတာ မဟုတ်ပါဘူး တို့ကောင်လေးကို ချစ်လွန်းလို့ ငိုနေတာလေ ”

ကျွန်တော် နားမလည်တော့ဘူးဗျာ ။ ကျွန်တော့် ချစ်သူကြီးက ကျွန်တော့်ကို ချစ်လို့ငိုတာတဲ့ ။ အန်တီ့မျက်ရည်တွေပေါ်မှာ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို အပ်ထားလိုက်တယ်။

အန်တီ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ထဘီကို ကောက်စွတ်လိုက်ပြီးတော့ ရင်ရှားထားလိုက်တယ်။ အင်းကျီနဲ့ဘရာဇီယာမဝတ်တော့ဘူး ။

“ ထမင်းမစားဘူးလား ကောင်လေး ”

“ မစားချင်သေးပါဘူး အန်တီရယ် အန်တီ့ကိုပဲ စားချင်တယ် ”

မျက်စောင်းတစ်ချက်ဒိုင်းခနဲထိုးလိုက်ပြီးမှ

“ တော်တော် တတ်နေတယ် ဟုတ်လား ဒီကအကောင်းပြောတာကို ”

“ ခဏနေပါဦး အန်တီရယ် အန်တီကိုဖက်ထားချင်လို့ပါ အန်တီရယ် ”

ကျွန်တော် ကုတင်အေက်ကို ရောက်နေတဲ့ အန်တီလက်ကို ဆွဲယူပြီး ကုတင်ပေါ်ကို တက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ လဲခိုင်းပြီးတော့မှ အန်တီပါးပြင်တွေကို နေရာလပ်မကျန်အောင် နမ်းလိုက်တယ်။ ထဘီရင်ရှားထားတာကိုလည်း ဆွဲချွတ်လိုက်တာပေါ့လေ ။ အန်တီ့ပေါ်ကိုတက်ခွပြီး မှိန်းနေလိုက်တယ်။

အန်တီ့ လက်တွေက ကျွန်တော့်ကျောတွေပေါ်ကို ပွတ်ပေးနေတယ်။ အသာလေးပဲ ငြိမ်ခံနေလိုက်တယ်။အန်တီ့ နှာခေါင်းဝက အသက်ရူနေတဲ့ ထွက်လေလေးကို ကျွန်တော်အမိအရ လိုက်ရူူနေလိုက်တယ်။ အန်တီ့ ပါးနှုတ်ခမ်းသားတွေကို လျှာနဲ့သပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ အန်တီယားလာလို့ထင်တယ်။

“ ဟိတ် ကောင်လေး အဲဒီလိုမလုပ်နဲ့လေ ဒီမှာယားလို့ ”

“ အန်တီက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲနော်  ”

“ ကောင်လေးက ပိုပြီးချစ်ဖို့ကောင်းတာပါနော် ”

“ တို့ရင်ထဲမှ ာကလေးနဲ့ ဒီလိုမျိူးမပတ်သတ်ခင်ကတည်းက ကောင်လေးလမ်းပေါ်မှာဆော့ နေတာကိုမြင်ရင်ပါးလေးကို အရမ်းနမ်းချင်နေတာ သိလား ”

“ ပါးကိုပဲလား အန်တီ ”

“ တို့ကအကောင်းပြောနေတာနော် အဲဒါတွေ မပါနဲ့”

“ ကျွန်တော်လည်း အန်တီ့ကို အဲဒီလိုဖြစ်နေတာကြာပြီဆိုတာကို အန်တီသိပါတယ်နော် ”

“ သိပါတယ် အိမ်သာကျင်းပေါ်ကို တက်ပြီးတို့ဖင်ကိုမြင်ပြီးတော့ လုပ်ချင်နေတာ မဟုတ်လား ”

“ အန်တီ ခုတောင်လုပ်ချင်လာပြီ အန်တီရယ် ”

“ ကောင်လေးရယ်ထမင်းလေးဘာလေး စားရအောင်လေ”

“ ထမင်းကစားစရာမလိုဘူးလေ အန်တီရယ် အန်တီ့ကို စားရရင် ဘယ်လောက် ကောင်းသလဲဆိုတာကိုအန်တီ သိပါတယ်နော်”

“ ဟာမရဘူး တို့ကတော့ ထမင်းစားမှဖြစ်မယ် ”

“ ဟုတ်ပါပြီ အန်တီရယ် ဒါဆိုရင်လည်းအန်တီပဲ စားတော့ သိလားကျွန်တော်က စားကို မစားချင်တာ ”

“ အေးဒါဆိုရင်လည်း တို့ကတော့ စားလိုက်ပြီနော်”

ကျွန်တော် ထမင်းမစားချင်လို့ အိပ်ယာပေါ်မှာ နှပ်နေလိုက်တယ်။ အန်တီ့ ထဘီတန်းပေါ်က အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ကျွန်တော်ယူပြီးတော့ ဝတ်ကြည့်လိုက်တယ် ။ လီးတဲ့မှပဲ ဘောင်းဘီကြီးက ကြီးလိုက်တာ ကျွန်တော့်ပေါင်ကြားမှာအဲဒါကြီးက ကြီးလွန်းနေတယ်။

ခပ်တည်တည်နဲ့ ကျွန်တော်အဲဒါကြီးကိုဝတ်ပြီး နေလိုက်တာပေါ့ ။ အန်တီ ထမင်းစားပြီးလို့ ပြန်ဝင်လာတယ်။ ကျွန်တော့်ကို မြင်တော့ ဟက်ဟက်ပက်ပက်ကို ရယ်နေတယ်ဗျာ။

“ ဘာလဲ အန်တီရယ် ကြည့်လို့ မကောင်းဘူးလား ”

“ ဟိုဟာလေးကိုတောင် မမြင်ရပါလားကလေး ”

“ အန်တီက အဲဒါလေးကို မြင်ချင်ရင်လည်း လွယ်လွယ်လေးပဲလေ ဒီမှာလေ ”

ကျွန်တော့်လီးကို ဘောင်းဘီကြားကနေ ဆွဲထုတ်ပြီးမှ ပါးစပ်နဲ့ ငုံခဲထားတော့ ကျွန်တော့်လီးက ပြန်တောင်လာတယ်။ အန်တီက သဘောတွေကျနေတယ် ။ ကိုင်တောင်လေးလို့ ပြောပြီး ပြုံးနေတယ်။ ခပ်ဖွဖွလေးစုပ်ပေးနေတာ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ လီးကို ကိုင်ပြီးတော့ သူ့ပါးလေးနှစ်ဘက်ကိုတောင် တဖတ်ဖတ်ရိုက်လိုက်သေးတာ။

လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ကိုင်ပြီးတော့ အပေါ်အောက်ကို လျှာနဲ့ ယက်ပေးနေတာ ကျွန်တော့်မှာ ပြီးချင်တာကိုတောင် ထိန်းနေရတယ်။ ဥတွေကို စုပ်လိုက်တာ ကျွန်တော့်မှာ တက်သွားမလားတောင် အောက်မေ့ရတယ်ဗျာ။ အပျိူကြီးအရှက်မရှိနိုင်တော့ဘူး။

“ အန်တီ ကျွန်တော့်အပေါ်ကို တက်လိုက်လေ“ 

ဖင်နှလုံးကြားက စောက်ပတ်ကို ကျွန်တော် ငုံထားလိုက်တယ်။ အန်တီက ကျွန်တော့် ပေါင်ကြားမှာ ခေါင်းထိုးပြီးတဟင်းဟင်းနဲ့ အသံတွေ ပိုကျယ်လာပြီ။

“ အန်တီ ကျွန်တော့်အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးနော်“

ကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့်ပြီးတော့ ကျွန်တော်ပြောတဲ့ အတိုင်းပဲ ကျွန်တော့်လီးကို ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အဝတည့်တည့်မှာ တေ့ပြီး စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကို အပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲနေလိုက်တာ ။ စောက်ရည်တွေတရွှဲရွှဲနဲ့ဆိုတော့ စောက်ပတ်အဝနားလေးကို ထိလိုက်တိုင်းကျဉ်ခနဲပဲ။

ပြီးတော့မှ လီးကို ထည့်ပေးပြီးတော့ အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးကျွန်တော်က အန်တီ့ပေါင်အောက်ကလက်လျှိုပြီးတော့ ဖင်လုံးကြီးကိုကိုင်ပြီးထိန်းပေးထားတယ်။

“ ကောင်လေး ကောင်းလားဟင် အား“

“ အဲဒီလိုပေးလုပ်ပါအန်တီရယ်

အန်တီစောပတ်နှခမ်းအပြင်နားကို ရောက်ရင် ညစ်ပေးပါဦး“

“ ကောင်လေး တို့ပြီးတော့မယ်နော် ကောင်လေးမပြီးသေးဘူးလား"

“ ပြီးတော့မယ် အန်တီရယ် မြန်မြန်ဆောင့်ပေးပါ"

ကျွန်တော် သူ့ဖင်ကို ကိုင်ပြီးတော့ ဆောင့်ချပေးလိုက်တာ ပြီးသွားတယ် ။ လရည်တောင်မှ မထွက်ချင်တော့ဘူး။ အန်တီလည်း အသက်ပြင်းပြင်းရှူလို့ ကျွန်တော့် လက်တွေက ပြီးတဲ့ ဒဏ်ကို မခံနိုင်လို့ သူ့ဖင်ကြီးကို ဖြစ်ညုစ်ထားရတယ်။ အန်တီလည်း ပြီးသွားတော့ ကျွန်တော်ကိုယ်ပေါ်မှာ မှောက်ရက်ကြီး ပြိုဆင်းလာပါတော့တယ်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။