ဖီလင်အမှန် (စ/ဆုံး)

ဖီလင်အမှန် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

နှင်းပွင့်ဖြူစံအိမ်ရှေ့တွင် မာဇဒါကားလေး ဝင်လာပါသည်၊ ကျောက်ပြားဖြူ များကို အောက်ခံထားပြီး ဆောက်လုပ်ထားသည့် နှင်းပွင့်ဖြူစံအိမ်သည် ဂွမ်းပုံကြီးတခုလို ဖြစ်နေသည်။ မဟူရာကျောက်နက်ပြားများကို စီခင်းထားသည့် အိမ်အဝင် လမ်းသွယ်လေးမှာ နှစ်ဆယ်ပေခန့် ကျယ်ပေသည်။

လမ်းကလေး၏ တဘက်တချက်စီ တွင် ထင်းရှူးပင်ပုကလေးများက စီစီရီရီစိုက်ထား၍ လှပတင့်တယ်နေပေသည်။ နှင်းပွင့်ဖြူ၏ဘေးနားတွင် လှပခမ်းနားသော ရေကူးကန်လေးက စိမ်းမြ၍ နေပေသည်။ တိုက်၏မျက်နှာစာ ဘက်တွင် အပျံစား၊ အကောင်းစား ကားကလေးများက နေရာယူထားနှင့်ပေပြီ၊ ပန်းစုံတောလယ်၏ အစပ်နားသို့ ကားမောင်းပြီး စက်ရပ်လိုက်ပါသည်။

ကားပေါ်တွင် တူစုံတွဲ၍ လက်ချင်းယှက်ဆင်းလာကြသော ချစ်သူနှစ်ဦးသည် ထယ်ဝါခန့်ညားလှသည့် အချစ် နိဗ္ဗာန်ဘုံကို လိုလားတောင့်တခဲ့သော နေရာတခုအား ရောက်ရှိနေသည့်အလား ပီတိလှိုင်းများ ဝေဆာနေကြသော မျက်နှာအသွယ်သွယ်ဖြင့် တွေ့မြင်ရပေသည်။ နှင်းပွင့်ဖြူ၏ လကမ္ဘာထဲသို့ ဝင်ရောက်ကြသောအခါတွင် သီးခြားကမ္ဘာငယ် တခုထဲသို့ ရောက်ရှိလာသည့်နှယ် ခံစားရလိုက်ပါသည်။ အခန်းထဲတွင် သားနားလွန်း လှပါသည်။ 

သို့သော် အခန်းတွင်းရှိ မီးလုံးများကို အမှောင်ချထားပြီး ပြာလဲ့လဲ့မီးရောင် မျှင်ကလေးအောက်တွင် ကြီးကြီးငယ်ငယ် ဖိုနှင့်မ အရွယ်မျိုးစုံတို့သည် အရောင်မျိုးစုံ အသွယ်သွယ် ဖြင့် တလှုပ်လှုပ် တရွရွ ကခုန် လှုပ်ရှားစေပါသည်။ တီးလုံးက မြူးမြူးသွက်သွက်ကလေး ထွက်လာပါသည်။

ဖိုမ ဒွိယံဒွိယံ စုံတွဲတို့က ပြာလဲ့လဲ့ မီးရောင်မှိန်မှိန် အောက်တွင် ပူးကပ်စွာ ဖက်၍ လှုပ်ရှားနေကြသည်ကို ချစ်သူနှစ်ဦးဖြစ်သည့် နန်းမောင်မောင်နှင့် ကြည်ကြည်မိုး တို့သည် ဂနာမငြိမ် နိုင်တော့ပါ။ တီးလုံးဆန်းများနှင့်အတူ တီးလုံးက သွက်လျင် လိုက်သွက်ကြ၍ တီးလုံးက ကြမ်းလျှင် သူတို့၏ လှုပ်ရှားမှုများက ကြမ်းတမ်းလာ ကြပါသည်။ 

နန်းမောင်မောင်သည် မျက်နှာချင်းဆိုင် တွင် ရွှင်မြူးစွာဖြင့် ကနေသော ကြည်ကြည်မိုးကို အငမ်းမရကြည့်နေ မိပါသည်။ ကြမ်းတမ်းစွာ လှုပ်ရှားနေမှုကြောင့် ရင်သားမို့မို့များက တုန်ခါနေသည် တင်သား ထွားထွားတို့ ကလည်း ယမ်းနေသည်။ ရှိအပ်သည်ထက် ပိုမိုရုန်းကန်လှုပ်ရှား ထွက်နေသည့်အတွက် တဏှာငမ်းဖြင့် မက်မောစွာ ကြည့်ရှုနေသည်ကို သိသည့်အလား ပို၍ ပိုမို၍ နန်းမောင်မောင်၏ မျက်နှာနားသို့ ကပ်၍လှုပ်ပြ လိုက်ပါသည်၊ ယမ်းပြသည် ခါပြ နေသည်ဟု ထင်မိ လိုက်ပါသည်။

ထိုနောက်တီးလုံးဆန်းသည် ကြမ်းတမ်းနေပြီးမှ တဖြေးဖြေးနူးညံ့လာသည်၊ ဖီလင်တေးများ၊ ထွက်လာသော အခါတွင် သူတို့သည် ကကွက်များ နှေးကွေး လာကြသည်။ မျက်လုံးကလေးများ မှေးစင်းလာကြပြီး၊ နန်းမောင်မောင်၏ ကျယ်ပြန့်သော ကိုယ်လုံးကြီးကို မှီတွယ်လာ၍ ပုခုံးသားများကို လက်ဖြင့် ဖက်တွယ် လာကြပါတော့သည်။ 

ထို့ပြင် ချိုမြိန်သော အနမ်းထွေးများက ရာဂစိတ်များအတွက် ဦးစွာလှုပ်ရှား စေသော ရှေ့ပြေးနိမိတ်ပင် ဖြစ်ပါ တော့သည်။ နန်းမောင်မောင်သည် နီရဲသော နှုတ်ခမ်းထွေးများကို၊ ညင်သာစွာ စုတ်ယူနေသည့်အပြင်၊ မိမိ၏လျှာဖြား ကလေးဖြင့် ကလိနေသောကြောင့် ကြည်ကြည်မိုးသည် ခြေဖျားကလေးများ ပင့်ကောက်လာ၍ အားမလိုအားမရဖြစ်ခါ၊ နန်းမောင်မောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကို တအား ဖက်ထား လိုက်ပါသည်။ ကပွဲသို့မလာမီ သောက်ထားကြသည့် အရက်အရှိန်ကြောင့် ပါးမို့မို့က ရဲနေပါသည်။ 

ထိုပြင် ဖိုမစုံတွဲဖက်တွယ် လှုပ်ရှားမှုကြောင့်ပင် ပို၍ပင်သွေးသားများက ဆူပွက်စေပါသည်။ တဏှာကာမ၏ ရှေ့ပြေးလှုံ့ဆော်မှုကလည်း ရင်လှိုက်မောလှိုက် ဖြစ်လာကြသည့်အတွက် နှစ်ဦးစလုံးအဖို့ အာခေါင်များ ခြောက်သွေ့ လာစေပါသည်။

ထိုစဉ် တီးလုံးက ရပ်သွားသည့်အခါတွင်၊ ကလျက်ရှိသော စုံတွဲများသည် ချောင်ရှိသည့် စားပွဲများစီသို့၊ ပြန်သွားနေကြပါသည်၊ တချို့သောအတွဲများသည် အချစ်သစ်တခု ထပ်မံဖန်တီးကြရန်အတွက် မှောင်လွန်းသော နေရာများဆီသို့ အဆိုင်းဆိုင်း ထွက်ခွါသွားကြပေသည်။ နန်းမောင်မောင်သည် စားပွဲတွင်ရှိ အရက်များကို ငှဲ့၍ ပင်ပမ်းလာကြသည့် အမောများကို ဖြေဖျောက်စေရန် တရှိန်ထိုးမော့သောက်လိုက်ကြသောအခါ၊ ရင်ထဲက သွေးသားများသည် ပိုမို၍ လှုပ်ရှားလာစေပါသည်။ 

ထိုနောက် အသင့်စီမံထားသော နှင်းပွင့်ဖြူ၏ မှောင်လွန်းသော အခန်းများစီသို့ ကြည်ကြည်မိုးအား လက်ချင်းဆက်၍ ခေါ်သွားပါတော့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း နှင်းပွင့်ဖြူကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်သူများ အတွက် အထူးစပယ်ရှယ် စီစဉ်မှု တရပ်ပင် ဖြစ်ပါသည်။

အခန်းထဲတွင် လေအေးစက် တပ်ဆင်ထားသဖြင့် တခန်းလုံး ဧမြနေသည် မှန်သော်လည်း ရမက်ချွေးတွေ ဝေနေကြသည့် နန်းမောင်မောင်နှင့် ကြည်ကြည်မိုးတို့ နှစ်ဦးသည် တဏှာချွေးများ ပြန်နေကြပါသည်။ တာဝေး အပြေးသမား နှစ်ဦးပန်းဝင်လာသကဲ့သို့ မောဟိုက်စွာ တုန်လှုပ်နေကြပါသည်။ အခန်းက လုံလှပါသည်။ ကျယ်ပြန့်လှ၏။ ကုတင်ကမြင့်လှပါသည်။ ခိုင်ခန့်လှ၏။ မွေ့ယာက ထူထဲလှပါသည်။ အိစက်ညက်ညောလှ၏။ 

ကြည်ကြည်မိုးသည် မွေ့ယာပေါ်သို့ ထိုင်ချလိုက်သည်တွင် ကားစွင့်နေသည့် ဖေါင်းအိအိ တင်သားကြီး တစုံကဘေးသို့ ပြန်ကားလှသည်။ ပြီးတော့.အင်္ကျီပါး အောက်မှ နုထွတ်စိုဝင်းနေသည့် ရင်သားတစုံက ဘရာစီယာအောက်မှနေ၍ ရုန်းကန် ထွက်လုမတတ် ရင်လှိုင်းခတ်နေပါသည်။ ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးအောက်တွင် ဖိုသတ္တဝါတို့ ရင်ဖိုလောက်သည့် ဖွံ့ထွား အိစက်လှသော တင်သားဆိုင်ကြီးများက ခါးသွယ်သွယ် လေးဖြင့် ဆက်ထားသဖြင့်…။

နန်းမောင်မောင်သည် မချိတင်ခဲဖြစ်လာ၍၊ ကြည်ကြည်မိုးကို ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်လှဲစေပြီး၊ အပေါ် အင်္ကျီကို ဖြေးညှင်းစွာ ချွတ်လိုက်ပါသည်။ သည့်တော့မှ ပိုပြီး အမို့အမှောက်က ပီပြင်လာသည် အသားရောင်ကလဲ နို့နှစ်ရောင်သဖွယ် ဝါဝါညက်ညက် ရှိလှ၏။ 

ထိုပြင်ဘရာစီယာကို ဆက်လက်ချွတ် လိုက်ပါသည်။ လုံးကျစ်လှသည့် နို့သီးချွန်ချွန်မြမြကလေးကို တွေ့လိုက် ရသောအခါတွင် လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ပွတ်ချေကစားလိုက်သည်နှင့်အမျှ၊ ကြည်ကြည်မိုးသည် တွန့်တွန့် လူး၍၊ ရမက်သွေး၏ မပီမသ ညည်းညူးသံများ ထွက်ပေါ်လာပါသည်။ နီထွေးသော နှုတ်ခမ်းများကို အသာဖိကပ်ပြီး ပြေလျော ကျဟန်ရှိနေသည့် လုံချည်ကို ဖြေးညှင်းစွာ၊ ဆွဲချွတ်လိုက်ပါသည်။ 

ဖြူဖွေးသွယ်တန်းနေသည့် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ မမို့မမောက် လွန်းသော စောက်ဖုတ် နီနီရဲရဲကြီးက စောင့်၍ကြိုဆိုနေပါသည်။ ကြည်ကြည်မိုးသည် ဤအခန်းတွင်းသို့ နန်းမောင်မောင်နှင့်အတူ သုံး-လေး ခေါက်ရောက်ဘူးခဲ့ပြီးပါပြီ။

ထိုသို့ကြောင့် နန်းမောင်မောင်၏ ဆက်တိုက်လှုပ်ရှား နေသော အရာများက အတွေ့အကြုံ ရှိထားသူပီပီ၊ နန်းမောင်မောင်၏ ကာမကြောများ တဖြေးဖြေး ဖွင့်ညှစ်မှုကို ကြေနုပ်နှစ်သိမ့်စွာ ခံယူနေရှာပါသည်။ နန်းမောင်မောင်သည် ကာမကြောများ၏ အဓိကသော့ချက်တွေကို ကြမ်းတမ်း စွာမဖွင့်ဘဲ တဆင့်ပြီးတဆင့်.. တထစ်ပြီး၊ တထစ် ဖြေးညှင်းစွာ ဆက်တိုက် နိုးဆွပါတော့သည်။ ကြည်ကြည်မိုးကလည်း အညံ့မခံပါလေ၊ နန်းမောင်မောင်၏ အင်္ကျီ လုံချည်များကို လျင်မြန်စွာချွတ်ပေးနေ၍ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီး၏ သခင်ဖြစ်သူ ရှည်လျား ကြီးမားသည့် ဒစ်ကြီးကို ဖွေးနုညံ့လှသည့် လက်နှစ်သွယ်ဖြင့် ပွတ်တိုက်ချော့မြူ နေပါသည်။ 

ထိုကြောင့်လည်း နန်းမောင်မောင်၏ လီးကြီးသည် တောင်သည်ထက် ပို၍ တောင်လာပါသည်။ ကြီးသည် ထက် ပို၍ ပိုပို၍ကြီးထွားလာတော့သည် နောက် ပြီးတော့..။

ကာမအထိအတွေ့က ယဉ်ပါးလာသည့် ကြည်ကြည်မိုးအဖို့ ချစ်တင်းနှီးနှော သည့်အချိန် ကာလပိုင်းတွင် တုံ့ဆိုင်း၍ မနေပါ၊ စိတ်တူကိုယ်တူ ချစ်ပွဲဝင်ရန် ပြိုင်တူ ကာမကြောများကို ဖွင့်ဟနေ စေပါသည်။ နန်းမောင်မောင်သည် ကြည်ကြည်မိုး၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို မစေ၍၊ လက်ဖြင့် ခါးနားလောက်တွင် မထားစေသော အခါတွင် ကြည်ကြည်မိုး၏ ကြီးမားသော ဖင်ကြီးသည် မွေ့ယာအထည်သို့ မကြလာ၍၊ စောက်ဖုတ်ကြီးသည်လည်း အပေါ်သို့မြောက်ကြလာ သည်ဟု ထင်ထားရပါသည်။ 

ကာမနိုးဆွမှုကြောင့် ကာမရည်ကြည်များဖြင့် ပြည့်လျှံနေသော ကြည်ကြည်မိုး၏ စောက်ဖုတ်သည် နီရဲရဲဖြစ် နေသည့်ကြားမှ အစေ့ကြောင်းများ ပြဲကွဲထွက်နေပြီး၊ အသင့်လိုးပါတော့ရန် ဖိတ်ခေါ်နေပါတော့သည်။

နန်းမောင်မောင်သည် လက်ဖြင့် လီးကြီးကို တည့်မတ်စွာ ချိန်တွယ်နေစရာ မလိုတော့ပါ။ စောက်ဖုတ်နှင့် လီးသည် မိတ်ဖက်ဖြစ်ကြသည်မို့ တဆန့်ဆန့်ငင်နေသည့် လီးဒစ်ကြီးဖြင့် ကြည်ကြည်မိုး၏ စောက်ဖုတ်ဝကြီးဆီသို့၊ တည့်မတ်စွာချိန်တွယ်ရင်း အင်တိုက်အားတိုက် ဆောင့်သွင်းချလိုက်ပါတော့သည်၊ စောက်ဖုတ်နှင့် လီးကြီး ဂဟေဆက် မိသောအခါတွင်၊ စီးစီးထန်းထန်းဖြင့် အရသာထူးကဲစွာ ခံစားရပါသည်။ ကြည်ကြည်မိုးသည် ကြပ်တည်းစွာ ဝင်ရောက် လာသော လီးကြီးကို ရင်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသည့်အလား မွန်းကြပ်စွာ ခံစားရသော်လည်း ချစ်သူ နန်းမောင်မောင်၏ စိတ်ကြိုက်လိုးနေပုံကို တဟင့်ဟင့် .. တအင့်အင့်.. ဖြင့် ကြိတ်မှိတ်၍ ခံနေ ပါတော့သည်။ 

သို့သော် နန်းမောင်မောင်အတွက်တွင်မက၊ ကြည်ကြည်မိုး ကပါ စိတ်ရော ကိုယ်ပါ ပါရှိလာသည့်အတွက် နန်းမောင်မောင်၏ အားရပါးရ ဆောင့်သွင်း နေသည့်လီးကြီး၏ ဒါဏ်ကို နာသည့်အကြားမှ အောက်ပိုင်းရှိ ဖင်ကြီးတစုံကို စီးချက် ညီညီ ကော့ပေးနေပါတော့သည်။ နန်းမောင်မောင် ကလည်း တခါခါတွင် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးကြီးအား တည့်မတ်စွာ ဆောင့်မသွင်းစေဘဲ၊ စောက်ဖုတ်အတွင်းရှိ အတွင်းသားများအား ထိတွေ့မှုရှိသည့်အရသာကို ပြိုင်တူခံစားနိုင်ရန်အတွက် ပတ်ချာလည်စွာ ဖြင့် မွှေ၍ ပေးနေပါသေးသည်။ 

နန်းမောင်မောင်သည် အရက်သောက်ထားသည့်အရှိန်ကြောင့်ပင်လား၊ ဒါမှမဟုတ် ကာမစပ်ယှက်ရာတွင် အချိန်ကြာကြာထိန်းနိုင်သည့် အင်အားရှိသည် လားတော့ မသိပါ။ အချိန်ကြာမြင့်စွာဖြင့် ထွက်ချီ ဝင်ချီ ဆက်တိုက် လိုးနေပါ တော့သည်။ ကြည်ကြည်မိုးသည် ပေါင်နှစ်လုံးကို မြောက်ထားရသည်မှာ ကြာလှပြီ ဖြစ်သည့်အတွက်၊ ညောင်းညာ လာသည်အပြင် အချိန်ကြာမြင့်စွာ စောက်ဖုတ်သား များနှင့် လီးကြီး ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် ပူစပ်ပူလောင် ဖြစ်လာရသည်အတွက်..

“ အို..အို မောင်မောင်ရယ်၊ မတော်သေးဘူးလားကွယ် ကြည်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး တခုလုံးပူထူနေပြီ၊ မီးထွက် မလား အောင့်မေ့ နေရပြီရှင်ရယ်..   ” 

“ ကြည်ကြည်ကလဲကွယ်၊ အစမို့ပါ ကြာလာတော့ နာကောင်းကြီး ဖြစ်သွားမှာပါ  ” 

နန်းမောင်မောင်သည် ပါးစပ်မှလဲ ဒလစပ်ပြောရင်း ပြောပြောဆောင့်ဆောင့် လိုးသည့်အရှိန်မပျက်ပါချေ။ ကြည်ကြည်မိုးခမျာ မျက်နှာကလေးတခုလုံး ရှုံ့မဲ့လျက် ကြိတ်မှိတ် ခံစားရှာနေပါတော့သည်။ 

“ ကြည်ကြည်ရယ်.. တမျိုးပြောင်းပြီး လိုးရအောင်ကွာ မောင်မောင် မပြီးသေး ဘူးနော်၊ ဖင်ကုန်းပေးပါအုန်း  ” 

“ ဟင့် အင်း ကွာ ဒီအတိုင်းလုပ်နေလဲ ကောင်းသားနဲ့..  ” 

“ ကြည်ကြည်ကလဲကွာ.. နော် နော် လို့၊ နောက်ကနေ ကြည်ကြည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဆောင့်သွင်းချင်လို့ပါကွာ၊ ကုန်းပေးပါနော်  ” 

နန်းမောင်မောင်သည် အဆုံးထိဝင်နေသော လီးကြီးအား၊ ကြမ်းတမ်းစွာ ဆွဲနှုတ်ပြီး၊ မထားသည့်ပေါင်နှစ်လုံး အား အောက်သို့ချစေပြီး နှုတ်က ပြောယုံတင်မဟုတ် လက်ကပါ လိုချင်သည့်ပုံစံကို ပြင်နေလေရာ ကြည်ကြည်မိုးခမျာ မနေသာတော့ဘဲ၊ ချစ်သူ၏အလိုကို လိုက်ရရှာပါတော့သည်။ 

ဒူးထောက်၍ ဖင်ကုန်းလိုက်သည်ဆိုလျင် ဖြူဖွေးကားစွင့်သည့် တင်ပါးစုံ၏ အလယ်ကွဲကြောင်းတွင် စူပွပွ ဖင်ခေါင်းအောက် လက်တလုံးအကွာမှာ ကပ်နေသည့် စောက်ဖုတ်နီတျာတျာကို အထင်းသား မြင်နေရပါသည်။ နှစ်လိုဘွယ်စုံကို ကြည့်ရင်း နန်းမောင်မောင်တယောက် ရင်များတဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာစေပါသည်။ နှလုံးခုန်နှုန်း နှင့်အတူ လီးကြီးမှာလည်း အစာရှာနေသည့်အလား၊ သခင်နှင့်တွေ့စေရန် တဆတ်ဆတ် တုန်နေပေသည်၊ 

ကြည်ကြည်မိုးသည် မောပမ်း နေသည့်အတွက် ဖင်ဘူးတောင်း ပေးနေသော်လည်း စိုက်ကျ ဂိုက်ကျ မဖြစ်သေးပါ။ ထို့ကြောင့်၊ ကြည်ကြည်ရယ်.. ခါးနဲနဲကော့ပေးပါ အုန်းကွယ်၊ ချစ်သူ၏ အလိုကို အမြဲအလို လိုက်နေသည့် ကြည်ကြည်မိုး သည် ချစ်သူ အလိုကျ ဖြစ်လေအောင် ခါးနဲနဲ ကော့ပေးလိုက်လျှင် အတွင်းတွင်ရှိ စောက်ဖုတ်မြောင်း မှာ နောက်သို့ သိသိသာသာကြီး ပြူထွက်လာလေသည်။

နန်းမောင်မောင်သည် လိုချင်သည့်ပုံစံကို အချိုးပြောင်းယူပြီး နောက်မှ ဒူးထောက်လျက် အသင့်ဖြစ်နေရသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်တွယ်စေပြီး စောက်ဖုတ်တလျှောက်အား အထက်မှအောက်သို့ ပွတ်တိုက်နေပါသည်၊ ကြည်ကြည်မိုးသည်လည်း အငြိမ်မနေရတော့ပါ၊ မထိခလုတ်.. ထိခလုတ်ဖြင့် ကာမကြောကို လာစနေသောကြောင့်၊ ဖင်ကြီးကို ဘယ်ညာ လူး၍ ယမ်းဆွဲနေပါသည်။ 

နန်းမောင်မောင်သည် ကာမအရေကြည်ဖြင့် ပြည့်လျှံနေသော အကူအညီဖြင့် စောက်ခေါင်း ထဲသို့ ဒစ်မြုပ်သည်အထိ ထည့်လိုက်သည်၊ ရွှဲစိုနေသည့်အတွက် သွင်းလိုက်တာတောင် ကြည်ကြည်မိုး မသိလိုက်ပါချေ။ နောက်မှနေ၍ တင်ပစုံနှစ်ဘက်ကို ဆွဲ၍ ခတ်ဆတ်ဆတ် ဆောင့်ထည့် လိုက်ရာ၊ ဗြိကနဲ..ဗျစ်ကနဲနဲ့အတူ.. 

“ အမေ့.. သေပါပြီ မောင်မောင်ရယ် အရမ်းနာသွားတာဘဲကွယ်   ” 

ကြည်ကြည်မိုးသည် ငြီးငြီး ငြူငြူ တောင်းပန် ရင်း သူမ၏လက်ကို နောက်ပြန်လှန်၍ နန်းမောင်မောင်၏ ရင်ဘတ်ကိုတွန်းထားပါသည်။

“ ခဏလေးပါ ကြည်ကြည်ရယ် ပြီးတော့မှာပါ၊ အောင့်ခံနော်  ” 

“ ဟင်..အင် .. မောင်မောင်ရာ ဒီပြင်နည်းနဲ့ပုံပြောင်းပြီး လိုးပါတော့ ဒီနည်းက မတရားနာတာဘဲ၊ ဆီးစပ်ကို အောင့် အောင့်သွားပြီး၊ မောင်မောင်ရဲ့ လီးကြီးက သားအိမ်ကို လာထိနေသလိုပါဘဲကွယ်  ” 

“ အချစ်ရယ်.. မောင်မောင် လုပ်ချင်နေတဲ့နည်းက ကောင်းလွန်းလို့ပါ ကြည်ကြည်ရယ်၊ မောင်မောင့်မှာ အရသာ တွေ့လွန်းလို့ပါ၊ ခဏလေးနော် အခုနလို အတင်းမဆောင့်တော့ပါဘူးနော်  ” 

နန်းမောင်မောင်သည် ပြောရင်းကပင် တဝက်ကျော်ကျော်ခန့် ဝင်နေသော သူ၏လီးကြီးကို ထွက်လုနီးပါး ဆွဲထုတ်ပြီး၊ ဆင့်ကဲ ဆင့်ကဲ လိုးဆောင့်နေပါတော့သည်။ ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါသည်၊ ကြည်ကြည်မိုးခမျာ သူ့ကိုချစ်လွန်းလို့ လိုက်လျောနေရပါသည်။ 

ဤနည်းသည် တခြားနည်းများဖြင့်မတူပါ၊ ဘာအတွယ်အတာမှမရှိ၊ လီးတချောင်းလုံးကို ပတ်ပတ်လည်မှ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းများ၏ ဆွဲညှပ်ထားမှုကြောင့် အရင်းဆုံးသည်အထိ ဝင်သွားလေတိုင်း၊ နန်းမောင်မောင်အတွက် ထူးကဲစွာ ကာမအရသာကို၊ မိန်မိန် ယှက်ယှက်ကြီး ခံစားနေရပါသည်။ ကျဉ်းမြောင်းသည့် စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ကြီးမားသည့် လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည့်အခါတွင် လီးကြီးကို ငုံထားသည့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများ ကြွတက်လာသလို ထိုးသွင်းလိုက်သည့်အခါ ရှုံ့ဝင်သွားသည့် ရှုခင်းကပင် ကာမစိတ် များကို တမျိုး နိူးဆွစေပါသည်။

နန်းမောင်မောင်သည် လိမ်မာပါးနပ်စွာဖြင့် ညင်ညင်သာသာ အသွင်းအထုတ်၊ ထွက်ချီ ဝင်ချီပြုလုပ်နေပေမဲ့ ကြည်ကြည်မိုး ခမျာမှာတော့… တအင်း အင်း တဟင်းဟင်း.. ဖြင့် ကြိတ်မှိတ်ရင်း ချစ်သူ၏အလိုကျကို ပါရမီဖြည့်ရှာနေပါသည်။ 

နန်းမောင်မောင်သည် စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ အဝင်အထွက်ပြုလုပ်နေသည့် လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း စိတ်ဓါတ်များ တက်ကြွမှုပိုများလာကာ ဖြေးဖြေးသွင်း လာသည်ကို စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ဆောင့်သွင်းသည့် လျင်မြန်နှုန်းက ပိုမိုလာ စေပါသည်၊ ကြည်ကြည်မိုးက တောင်းပန်ထားသည့် ကြားမှပင်၊ ဆက်တိုက် ခပ်သွက်သွက် တအား ဆောင့်လိုး နေမိပါတော့သည်။ 

ထိုနောက်နန်းမောင်မောင် စိတ်ထဲတွင် နောက်ထပ်တမျိုးတဖုံ ဆန်းကြယ်၍ လုပ်ချင်စိတ် ပေါ်ပေါက်လာ ပေသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ယခုလိုနောက်မှ ဆောင့်လိုးနေရသည့်အချိန်တွင် စောက်ခေါင်းမှ ဆွဲယူညှစ်ထား သည့် ဒါဏ်ကြောင့် လီးတန်ရှည် တလျှောက်အား၊ ထူးကဲနေသော အရသာခံစားရသဖြင့် ထိုထက်ပိုမို၍ညှစ်အား ကောင်းလှသည့် နေရာသို့ ရှာကြံ၍ လိုးနေရမည်ဆိုလျှင်..၊ နန်းမောင်မောင်သည် ယခုလတ်တလောတော့ ရာဂစိတ်များ ပူထူနေပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် နည်းသစ်တမျိုး ပြောင်းလဲ၍ ကာမစည်းစိမ်ကို ခံစားရန် တာစူနေ ပါတော့သည် ကြားဖူးနားဝရှိသည့် ဓမ္မတာမဟုတ်သော နည်းများဖြင့် ဆက်လက် ဆက်ဆံရန် ကြိုးစားမိနေပါတော့သည်။

နန်းမောင်မောင်သည် အဆုံးထိဝင်နေသေးသော လီးကြီးအား ဆွဲနှုတ်စေ၍ လီးရည်တွေဖြင့် ပေကျံနေသည့် လီးကြီးကို အဝတ်ဖြင့်မသုတ်တော့ဘဲ၊ စောက်ဖုတ်၀ ၏ အထက်ဘက် တစ်လက်မအကွာရှိ ဖင်ပေါက်ကြီးသို့ တည့်တည့် ချိန်ထားလိုက် ပါသည်။ ကြည်ကြည်မိုးသည် စောက်ဖုတ်ကိုသာ ခံဘူးသေးသောလည်း အညစ်အကြေး စွန့်သည့် ကျဉ်းကြပ်သော ဖင်ဝသို့ လီးကြီးက လာတွေ့ထိထားသောအခါ၊ မဖြစ်နိုင် သည်ကို သိရှိသည့်အလား၊ ကြောက်ရွံတုန်လှုပ် လာပါတော့သည်။ 

“ မောင်မောင်ရယ် ကြည်ကြည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး တခုလုံးပူပြီး ပွန်းရှနေပါပြီ ကွယ် ကွဲလုမတတ် လိုးနေရပြီဘဲ ကျဉ်းနေတဲ့ဖင်ကိုတော့ ချမ်းသာပေးပါနော်၊ တော်ကြာနေရင် ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်းဖြစ်နေပါမယ်၊ နော်.. နော်လို့၊ မောင်မောင် အားမရသေးရင် ကြည်ကြည် ရင်စီးပြီးခံနေပါမယ်ကွယ် ဖင်တော့ မလုပ်ပါနဲ့ကွယ် ” 

ဟု အသနား ခံနေပေသည်။ နန်းမောင်မောင်သည် ဘာကိုဘာမျှမသိတော့ပါ ငြင်းကွယ်နေသည့်ကြားမှ ကြွက်သားကြောများဖြင့် ရှိသော ဖင်ဝသို့ လိုးသွင်းစေရန် ကြိုးပမ်းနေပါတော့သည်။ 

ကြည်ကြည်မိုးသည် တကြိမ်တခါမျှ မဆက်ဆံခဲ့ဘူးသောကြောင့် တစုံတခု ဖြစ်သွားမည်ကို စိုးရိမ်ပူပန်နေမှု ကြောင့်လားမသိ၊ ဖင်ဝရှိကြွက်သားများသည် ကျဉ်းနေသည့်ကြားမှ ဖင်ဝတွင်ရှိ ကြွက်သားကြောများသည် ကြောက် ရှုံ့ဝင်သွားစေပြီး၊ ရှုံ့လိုက် ကျယ်လိုက်နှင့် ဖင်ဝတွင်းသို့ လီးကြီးဝင်စေရန် အခွင့်မသာဘဲ ရှိနေပါ တော့သည်.. ထို့ကြောင့်.. နန်းမောင်မောင်အတွက် ဖင်ထဲသို့ လီးကြီး ဝင်နိုင်စေရန်အဖို့ အကြပ်ရိုက် နေပါတော့သည်..။

ဒါပေမဲ့.. နန်းမောင်မောင်ရယ်ပါ၊ ကိုယ်လိုချင်သည့် အနေအထားများကို မရမက ရအောင်ယူနိုင်စွမ်းရှိသူ တဦးရယ်မို့၊ ဘယ်လောက်ကြီး ခက်ခဲလှသည့် အရာပင်ဖြစ်ပါစေ၊ နန်းမောင်မောင်ကတော့ မရ၊ ရအောင်ယူမည့်သူ ဖြစ်ပါသည်၊ ကာမလောကထဲတွင် ထိပ်ဆုံးက ပြေးနေသည့် နန်းမောင်မောင်… အရှုံးမပေးပါ၊ ဖင်ဝရှိ ကြွက်သားများ အခြေအနေ လှုပ်ရှားမှုကို ကြည့်၍၊ ရှုံ့ချီ ကျယ်ချီဖြစ်နေသည့်အချိန် တိုင်ပင်ကို လေ့လာပြီးသည့် တပြိုင်နက်… စိတ်ထဲမှ ချိန်သားကိုက်စေပြီး ကျဉ်းနေရာမှ ကျယ်လာသည့်အချိန်ကို မှန်းဆစေပြီး၊ အသင့်ချိန်ရွယ်ထားသည့် လီးကြီးကို ဖင်ဝထဲသို့ ဆောင့်သွင်းချ လိုက်ပါတော့သည်။ 

ထိုအခါတွင် ကံအားသင့်လျှော်စွာဖြင့် ဖင်ဝထဲသို့ ရှေ့ပိုင်းဒစ်ကြီး အထိ ဝင်ရောက်မြုပ်ကွယ်နေပေသည်။ သဘာဝမဟုတ်သည့် အပေါက်ဖြစ်အပြင်၊ ကာမအရည်များ ထွက်ပေါ်လာမှု မရှိစေသည့်အတွက်၊ ဖင်ဝတွင် အရည်ကြည်များ မရှိပါ၊ ခြောက်သွေ့နေစေပါသည်။

ထို့ပြင် ကျဉ်းကြပ်စွာ ဝင်ရောက်နေမှုကြောင့် ကြောက်ကြောက် ရွံ့ရွံ့ဖြင့် ခံနေရသော ကြည်ကြည်မိုးသည် တင်းကြပ်စွာ စို့ဖြင့် ရိုက်လိုက်သည့်သဖွယ် ခံစားနေရသောကြောင့် ထောက်ထားသည့် ဒူးများပင် မခိုင်ပါလေတော့။ ထောင်ထားသည့် ဒူးသည် ကွေးညွှတ်၍ ကုတင်ပေါ်သို့ မှောက်လျက်လဲကျ သွားပါတော့သည်၊ ထို့ပြင်..၊ ဖင်ဝတွင် ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းရှိနေ၍ အရမ်းနာနေတော့ကြောင့် ဖင်ကြီးကို ဘယ်ညာလူးလွန့်၍ စပ်စလူး ထနေရှာ ပါတော့သည်။

“ အား.. အား.. မောင်မောင်ရယ် မဟုတ်တဲ့နေရာမှ လက်တည့်စမ်းချင် တယ်လို့၊ သိပ်ကဲတာဘဲနော်၊ ဖယ်လိုက်ပါတော့ကွယ်၊ နာလှပြီ  ” 

ဟု ညည်းညူနေရင်းကပင် အိပ်ယာထက်ဝယ် ငါးဖယ်လူးလူး၍ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေပါသည်၊ ဖင်သည်သဘာ၀ မဟုတ်သည့်အတွက်ကြောင့် နာကျဉ်းမှုသည် ပိုမိုဆိုးဝါးစေပါသည်၊ သို့သော် နန်းမောင်မောင်သည် ဇွဲမလျော့ပါ သိတ်လိုချင်သည့်ဆန္ဒရမက်ကို တမ်းတမ်းတတ လုပ်ဆောင်ချင်ပါသေး သည် ဒစ်လောက်ဝင်နေသေးသည့် လီးကြီးကို မပြုတ်သွားစေရန်၊ ကြည်ကြည်မိုးက နာကျင်လှသည့်အတွက် ဖင်ကြီးကို လှုပ်ရမ်းနေသည့် ဘယ်ညာအတိုင်း သူမ၏ကိုယ်လုံးပေါ်မှ ထပ်ထားပြီး၊ ဖင်ဝထဲသို့ လီးကြီးထည့်ထားသည့်အတိုင်း လိုက်လံလှုပ်ရှားနေပါတော့သည်။

နန်းမောင်မောင် သည် ဖင်ကြားထဲတွင် လီးကြီးအား မကျွတ်သွားစေရန်၊ ဂရုတစိုက်ဖြင့် ဖေးဖေးမမနှင့် လှုပ်ရှားနေသည့် တန်းလန်းကပင်၊ ချောမွတ်ဖြူဝင်းနေသော ဂုတ်သားများနှင့် ကျောပြင် တလျှောက်လုံးအား နှုတ်ခမ်းနွေးများဖြင့် ပွတ်တိုက်နမ်းနေ မိပါသေးသည်။ တခနမျှကြာသော်… အမြဲတန်းချစ်သူဖြစ်သူ နန်းမောင်မောင်၏ အလိုကျ လိုက်လျောနေသူဖြစ်သည့် ကြည်ကြည်မိုးခမြာ လက်မြောက်အရှုံးပေး ထားရပါတော့သည်။

ထို့ပြင်.. ထည့်ထားသော ဒစ်ကြီး၏ အရှိန်သည်လည်း စပြီးထည့်ထား သည့် အချိန်ထက်စာလျှင် အနည်းငယ်နာကျဉ်မှု သက်သာလာသည့်အတွက် ငြင်းကွယ်မှု မပြုတော့ပါ.. ငြိမ်၍ ခံနေပါတော့သည်။ ထို့ကြောင့် နန်းမောင်မောင်သည် မူလကရှိနေသည့် ဖင်ဘူးထောင်ပုံစံကို လီးကြီးမကျွတ်သွားစေရအောင် ဖြေးညှင်းစွာ ပြန်လည် ပုံစံသွင်းယူရပါတော့သည်။ အဆင်သင့် ဖြစ်သည်တွင်.. နန်းမောင်မောင်သည် တဖြေးဖြေး ချင်း အားနည်းနည်း စိုက်ထုတ်လျက် ဖင်ဝကြီးထဲသို့ သွင်းယူနေပါတော့သည်။

ထိုသို့.. တဆစ်ချင်း.. တဆစ်ချင်း.. တရစ်ချင်း.. တရစ်ချင်း.. လီးကြီးဝင်ရောက်သွားလေတိုင်းတွင် လီးတန်တလျှောက်အား ဖင်ဝတွင်ရှိ ကြွက်သားကြောများသည် ညှစ်ချီ စုတ်ချသလို အမြဲတန်းညှပ်နေသောကြောင့် လီးတန်တလျှောက်၏ သွေးကြောကြီးများသည် အားရပါးရ ကာမ၏ အရသာကို မိန်မိန်ကြီး ခံစားနေရပါတော့သည်။ စောက်ဖုတ်ကို လုပ်စဉ်အခါက၊ တခါတရံမှသာ ညှပ်၍စုပ်ညှစ်ပေးမှသာလျှင် ကောင်းစွာခံစားရပါသည်။ 

ယခုလို ဖင်ဝရှိ ကြွက်ကြောများက အချိန်တိုင်း သွင်းလိုက်တိုင်း ထုတ်လိုက်တိုင်း၊ ညှစ်ယူစုပ်ပေးနေသောကြောင့်၊ နန်းမောင်မောင်သည် ဖင်ကိုလိုးနေရသည်မှာ မရွံရှာတော့ပါ။ အကြောပေါင်းစုံတို့က စိမ့်ကနဲ..သိမ့်ကနဲ..ရင်လှိုက်သဲဖို ခံစားနေရ သောကြောင့် တကြောင်း။ ကြည်ကြည်မိုးကလည်း ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်းချည့်ပါဘဲဆိုတဲ့.. သံဝေဂများစွာဖြင့်၊ ချစ်သူ နန်းမောင်မောင်၏ အလိုကျ လိုက်လျောနေပါတော့သည်။

နန်းမောင်မောင်ကလည်း လျင်ပါပေသည်။ ခံနိုင်ရည် ရှိလာသည်နှင့်အမျှ၊ ကြည်ကြည်မိုး၏ ဖင်ကြီးထဲသို့ လိုးနေသည့် လီးကြီး၏ဝင်နှုန်း ထွက်နှုန်းစံချိန်ကို ဒီရေအလား အရှိန်မြင့်မားစွာ မြန်ဆန်လာပါတော့သည်။ ဆောင့်၍ သွင်းလိုက်တိုင်း၊ အဆုံးထိဝင်ရောက်သွားပါသည် အဆုံးထိ ဝင်ရောက်နေသော လီးကြီးအား ဒစ်ဖျားလောက်ထိ ပြန်နှုတ်ယူလိုက်သောအခါတွင် ဗွက်ကနဲ.. ဘွတ်ကနဲ..ဖြင့် လေအံ၍ သံစုံမြည်ထွက်လာ ပါသည်။ 

ထို့အတူ နန်းမောင်မောင်၏ ကာမသွေးကြောထဲတွင်လည်း ညှစ်၍ စုပ်ယူလိုက်သည့်အဖြစ်က တကိုယ်လုံး တွင်းရှိ သွေးကြောပေါင်း မြောက်မြားစွာတို့သည် တစိမ့်စိမ့်ဖြင့် အားရကျေနပ်လှပါသည်။ လိုးနေရသည်မှာလည်း ဖင်ဝကြီးကို လိုးနေပေမဲ့ တင်းတိမ် အားရမှု ရှိလှပါသည်။

ထို့ကြောင့် အားရှိပါးရှိဖြင့် နန်းမောင်မောင်၏ လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် တင်ပဆုံကို ကိုင်ထားရာမှ၊ မမှီမကမ်းဖြစ် နေပြီး အောက်ဘက်သို့ ချွန်မြမြ တွယ်ကျနေသည့် ကြည်ကြည်မိုး၏ နို့သီးနှစ်လုံးကို ချေပေးနေရင်းက၊ ဖြူဖွေးလှပ ကျော့ရှင်း အဆင်းလှနေသည့် ကျောပြင်တလျှောက်အား ထူထဲသည့်နှုတ်ခမ်းနွေးများဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းမှ.. လီးကြီးကလည်း မရပ်မနား အချက်ပေါင်းမြောက်မြားစွာ လိုးဆောင့်လျက် ရှိပါတော့သည်.။

၎င်းင်းနောက်၊ ဖင်ဝမှ ညှပ်ယူစုပ်အား ကောင်းမှုကြောင့်၊ စိတ်များ မထိန်းသိမ်း နိုင်တော့ပါ၊ ပြီးခါနီးလေ စိတ်က ပိုမိုပြီး ကြွလေမို့… နောက်ထပ် အချက်ပေါင်း နှစ်ဆယ်ခန့် လိုးဆောင့်လိုက်သည်တွင် ဘွတ်..ဘွတ်..ဖွတ်..ဖွတ် ..ဟူသော ကာမဖီလင်သံများနှင့်အတူ ဆူညံစွာ ထွက်ပေါ်လာပြီး၊ လီးထိပ်သုတ်ရည်များ ဖင်ကြီးထဲသို့ ပန်းဝင် သွားပါတော့သည်။

အဆုံးထိ ဝင်ရောက်သွားသော လီးကြီးသည် ဆန့်ငင်စွာဖြင့် ဝင်ရောက် နေပါသည်။ အကယ်၍များ ဖင်ဝကြီး ကျယ်လာမည်ဆိုလျှင် အပြင်ဘက်တွင် စုံတွဲ ကျန်ရစ်ခဲ့သည့် ဂွေးစေ့နှစ်လုံးကပါ လီးကြီးနှင့်အတူ လိုက်ပါရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေ ပါလိမ့်မည်။ နန်းမောင်မောင်သည် လီးကြီးကို ဖင်ဝထဲသို့ အဆုံးထိဝင်ရောက်ထားပြီး နို့သီးများကို ကြမ်းတမ်းစွာ ကိုင်ထားရင်း စောက်ဖုတ်ကို လိုးနေချင်းနှင့်မတူ၊ တမူထူးခြားစွာ ကောင်းလှသည့် ဖီလင်ကို ခပ်မိုက်မိုက် ခံစားနေ ရပါတော့သည်..။ 

ထိုနောက် မောပမ်းသွားသည့် ပင့်သက်တွေနဲ့အတူ၊ ပူလောင်စပ်နေသည့် လီးကြီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ.. ဖွတ်ကနဲ.. ဗြိကနဲ့မြည်သံနှင့်အတူ ဖင်ကြားထဲမှ ကစီရည်များသဖွယ်ရှိသည့် အရည်ညှစ်ညှစ်များက စီးကျလာစေ ပါသည်။ ဖင်ဝကို လိုးပေးရ၍ ခံစားရသည့် ကြည်ကြည်မိုးအဖို့ ကောင်းသလား၊ မကောင်းသလားတော့မသိပါ နန်းမောင်မောင်အတွက် ကတော့ ဇိမ်ရှိပါသည်။ တစိမ့်စိမ့်ဖြင့် အကြောအချင်များသည် အာသာပြေစေပါသည်။

လီးကြီးကို ညှပ်၍စုပ်ယူထားမှုကြောင့် အကောင်းဆုံးသော ကာမစည်စိမ်ကို မိန်မိန်ယှက်ယှက်ခံစားလိုက်ရပါသည်.. ဒါပေမဲ့ ဖင်လိုးရသည်မှာ ကောင်းတော့ကောင်းလှပါ၏ သို့သော်… ပြီးစီးမှုရှိ၍ လီးကြီးကို အပြင်ဘက်သို့ ထုတ်လိုက်သည့်အခါတွင် အရမ်းညစ်ပတ်မှု ရှိလှပါသဖြင့် ကောင်း ထားသော ကာမအရသာသည် အချိန်ကြာ မြင့်စွာ မခံစားလိုက်ရတော့ပါ လီးကြီး၏ထိပ်ဖြားတွင် အညစ်အကြေးများ ပေကျန်လာ၍ အခန်းတွင်းရှိ ရေချိုးခန်းထဲသို့ အမြန်ဆေးကြောလိုက်ပါတော့သည်။ (အကောင်းကြိုက်ကြသူများအတွက် ဝမ်းမြောက်ဖွယ်ပါ၊ ကိုးကန့်လဘက် ခြောက်ကို သုံးဆောင်ကြည့်ပါဟု ဝေေ၀ဆာဆာဖြင့် ကြေငြာထားသလို ကာမ တဏှာကြီး ကြသူများအတွက် ကောင်းကောင်းကြီး ဖီလင်ခံစားလိုကြသူ များ ရှိခဲ့ပါလျှင်… အဲဗျ၊ ဒါပေမဲ့.. အားကြီး ညစ်ပတ်မှုရှိလှပါသည်နော်၊ မရွံကြရင်တော့ ဤနည်းကို စမ်းသပ်ကြည့်နိုင် ကြပါသည်) ကုတင်ပေါ်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင် မှောက်၍အိပ်နေသော ကြည်ကြည်မိုးအား မြင်တွေ့လိုက်ရပါသည်၊

ဘယ်ဘက်လက်ကို ဆန့်လျက် ခေါင်းအုန်းပေါ်တွင် ကန့်လန့် ဖြတ်တင်ထားသည် ညာဘက်လက်သည် ကုတင်အောက်သို့ တွဲလောင်းချထားလျက် ရှိပါသည်။ အညောင်းဆန့်သည့်ပမာ ကိုယ်လုံးကို အစွမ်းကုန် ဆန့်ထားသောကြောင့် ကြည်ကြည်မိုး၏ အရပ်သည် ပို၍ပို၍ ရှည်နေသည်ဟု ထင်ရသည်။ လန်ဘားမလေး ကြည်ကြည်မိုးသည် ကုတင်စောင်းတွင် မလုပ်မယှက်ပါ၊ ခုနကမောပန်းခဲ့သည့် ဒါဏ်ကို နှုန်းချိစွာဖြင့် ခံစားနေရှာ ပေလိမ့်မည်။ ကြည်ကြည်မိုးသည် မိန်းကလေးထဲတွင် အတော်ရှည်သော အရပ်ကို ပိုင်ဆိုင်သူ ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ပြင် အရပ်ရှည် သောမိန်းကလေးများသည် စောက်ဖုတ်ကြီးပါ ရှည်လျှားကြီးမား ပေလိမ့်မည်။ 

၎င်းင်းပြင်အရပ်ရှည်သော မိန်းကလေး များသည် ကာမယှက်ရာတွင် တနေ့တည်းဖြင့် တဆယ်ရှစ်ကြိမ်မျှခန့် သံဝါသ ပြုနိုင်ကြသည်ဟု စာဆိုရှိထား ပါသေးသည်။ ယခုတွင် ကြည့်ပါမူ။ ပြည်ဖြိုးတင်းမာသော နုပျိုရှည်လျှားသော၊ ဝါဝင်းထွားမွတ်သော ဤခန္ဒာကိုယ် သည် နန်းမောင်မောင်အား စိတ်ချမ်းသာခြင်း၊ အကြိုက်အမြိုက်ကို ချစ်သူအလိုကျ ဖြည့်ဆီးပေး ခဲ့ပြီးဖြစ်ပါသည်၊

ဒါပေမဲ့၊ မိမိ၏တဘို့ထဲ ကြည့်၍ တကိုယ်ကောင်း ဆန်ခဲ့စွာဖြင့် နည်းပေါင်းစုံသုံး၍ ကာမ၏အရသာကို မိန်မိန်ကြီးခံစားပြီးမြောက်ခဲ့ သော်လည်း ကြည်ကြည်မိုး အတွက်တွင်မူ၊ ကာမစပ်ယှက်ရာတွင် ကြမ်းတမ်းစွာဖြင့် လည်းကောင်း အချိန်ကြာမြင့်စွာဖြင့် ၎င်းင်းကျင့်သုံးခဲ့သော်လည်း သူမအတွက် ကာမဖီလင်ကို တကြိမ်တခါမျှ မခံစားရသေးပါ ချစ်သူ၏ အလိုကျကိုသာ လိုက်လျော ခဲ့သည်။ 

နန်းမောင်မောင်သည် ကုတင်ဘေးတွင် ဒူးထောက်၍ ထိုင်သည် မှောက်၍အိပ်နေသော ကြည်ကြည်မိုးအား ဆွဲလှန်၍ ရင်ခွင်ထဲသို့ ထည့်ထားပြီး စိတ်ပါလက်ပါဖြင့် သူမ၏ ချောမောလှပသော မျက်နှာပြင်ကို အငမ်းမရ နမ်းလျက် ရှိနေပါတော့သည်။ ကြည်ကြည်မိုး၏ မျက်ဝန်းမှာ မျက်ရေတွေဖြင့် ပြည့်လျှံနေ ပါတော့သည်။

“ အို..ကြည်ကြည်ရယ် ငိုနေတယ်ဟုတ်လား..   ” 

“ ဟုတ်တယ် ငိုတာပေါ့.. ငိုရတာပေါ့ သူများနာပါတယ် ဆိုနေမှ၊ နောက်ပြီး ကြည်ကြည် အတွက်တော့ တခါမှ မကောင်းလာသေးဘူး..မောင်မောင်စိတ် ထင်တိုင်း တအားဆောင့်လိုးနေတာကိုး နာတော ငိုတာပေါလို့..သွားပါ..။ သူ့ဆန္ဒပြည့်ဝသွားရင် ဒီလိုပါဘဲ.. သူများကို ချော့မယ် တွတ်တီးတွတ်တာ ပြောမယ်၊ ပြီးတော့ သူ့ စိတ်ထင်သလို လိုးမယ် ဒါဘဲမဟုတ်လားဟင်.. ကြည့်ပေးပါအုန်း မောင်မောင်ရယ်.. ဆီးအိမ်နားကလဲ အရမ်းနာနေတယ်..နောက်ပြီးဖင်ဝနားကလည်း.. ကွဲပြဲသွားပြီထင်ပါရဲ့..၊ စပ်ဖိန်းဖိန်း ဖြစ်နေပြီ..   ” 

ကြည်ကြည်မိုးသည် ချစ်သူ၏အလိုကျ ပုံစံဖြစ်စေသည့် နည်းပေါင်းစုံကို ပါရမီဖြည့်စွက်ပေးခဲ့ပုံကို မကျေမနပ်ဖြင့် ပြောနေရင်းနှင့် မညှာမတာ ဆက်ဆံနေခဲ့သည့် နန်းမောင်မောင်၏ လိုးဆောင့်မှုကြောင့်.. ပြင်းထန်စွာ ခံစားနေရသည့် ဝေဒနာကို ထုတ်ဖေါ် ညည်းညူနေမိပါတော့သည်။

ဟုတ်ပါလိမ့်မည်.. ။ အဆမတန် ဆက်ဆံထားမှုကြောင့် .. ကြည်ကြည်မိုးသည် ကနာမငြိမ်ပြီး လူးလွန့်လှုပ်ရှားစပြုနေပြီ ဖြစ်သည့်အတွက်.. နန်းမောင်မောင်သည်.. သူမကို ဆွဲထူစေပြီးလျှင် ညစ်ပေနေသေးသည့် စောက်ဖုတ်ဝကြီးနှင့် ဖင်ဝများအား ဆေးကြောပေးစေရန် ရေချိုးခန်းတွင်းသို့ ဆွဲခေါ်သွားပါတော့သည်။

ကြည်ကြည်မိုးသည် ဆီးစပ်အိမ်နားဆီမှ အောင့်.. အောင့် နေပြီး ဖင်ဝမှာလည်း စပ်ဖျင်းဖျင်းနေမှုကြောင့် ကောင်းစွာ လမ်းမလျှောက်နိုင်အားပါ၊ နာလည်း နာရသေးသည် ကြာရှည်စွာလည်း ဆက်ဆံခံရသေးသည်၊ သို့ပေမဲ့.. ကာမ၏အရသာ အမြိုက်ကို မိန်မိန်မြက်မြက် မခံစားရသည့်အပြင် မခံချိ မခံသာသော ဝေဒနာတရပ်ကို ခံစားရင်း နန်းမောင်မောင်၏ ယုယတွယ်တာမှုအောက်တွင် မိန်းမော၍ လိုက်ရှာသွားပါတော့သည်။ ရေချိုးခန်းထဲတွင်.. သူမအား လှဲအိပ်စေပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားချထားစေ၍ ပြဲကားပေကျံနေသော စောက်ရေများနှင့် သုတ်ရေများ သန့်ရှင်းစေရန်.. ရေဖြင့် ဆေးကြောပွတ်သတ် ပေးနေပါသည်။

“ အား.. အား.. မောင်မောင်ရယ်။ ဖြေးဖြေးကိုင်ပြီး ဆေးပေးပါကွယ်.. ဆီးစပ်က အောင့်နေတော့ အထိမခံနိုင်ဘူး အို.. အို.. နာလိုက်တာ မောင်မောင်ရယ်..   ” 

ကြည်ကြည်မိုးသည် ပြင်းထန်သည့် ဒါဏ်ကြောင့် ]အထိမခံ ရွှေပုဂံ} လို ဖြစ်နေပါတော့သည်။ သို့သော်.. အေးမြသောရေ၏ ထိတွေ့မှုကြောင့် စောက်ဖုတ်ဝတွင် အနည်းငယ်မျှ သက်သာသွားစေသည် ဟု ထင်ထားရသော်လည်း… စောက်ဖုတ်ဝတွင် ပူထူ၍ နေပါသေးသည် ထို့ပြင်ဖင်၀ (ဗဗြူ)ထဲသို့ အဆမတန် ထိုးသွင်းထားသည့် ဒါဏ်ရာကြောင့်.. ယောင်ကိုင်းပြီးနေပါသည်။ နာသည့်ဒါဏ်ဖြင့် ဟန်ဆောင်မှုတွေ လုပ်မနေနိုင်တော့ပါ.. ပြင်းပြစွာ ခံစားနေမှုကြောင့်.. 

“ ကယ်ပါအုန်း မောင်မောင်ရယ်.. နာလှပါပြီနော်.. သေသေချာချာလဲ ကြည့်ပေးစမ်းပါ မောင်မောင်ရာ.. ကွဲထွက်သွားပြီနဲ့ တူပါတယ်..   ” 

နန်းမောင်မောင်သည် စိုးရိမ်ပိုအားကြီးသည့် ကြည်ကြည်မိုး၏ အလိုတော်ကျ ဆေးကျောပြီးစီးသည့် စောက်ဖုတ်ဝနှင့် ဖင်ဝသို့ သေချာစွာ စစ်ဆေးကြည့်ရှာ နေမိပါတော့သည်။ အနည်းငယ်မျှ ယောင်ကိုင်းနေသည်မှလွဲ၍ ဘာမျှမဖြစ်ပါ.. တကြိမ်တခါ ဘူးမျှ မဆက်ဆံရသေးသည့် အပေါက်ကို ပထမဦးစွာ အလိုးခံရမှုကြောင့် ကြောက်အား ပို၍ ဒဏ်ရာပြင်းထန်နေသည်ဟု ထင်နေသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။

ဒါကြောင့်မို့.. ဒီတချိန်တွင်.. ချော့မော့ပြောဆို၍ နှစ်သိမ့်ယုံကလွဲှ၍ နန်းမောင်မောင် တယောက် ဘာကိုမျှ မတတ်နိုင် တော့ပါ ။

“ အချစ်ရယ်.. မောင်မောင် စိတ်မကောင်းပါဘူးကွယ်.. သိတ်ကောင်းတယ်လို့ ပြောကြလွန်းလို့..ဖင်ကိုလိုးမိတာပါနော်.. ပထမ အကြိမ်မို့လို့ နာနေတာနဲ့ တူပါတယ်ကွယ်.. ခနနေပျောက်သွားမှာပါနော်..   ” 

ပြောရင်းဆိုရင်းကပင် နန်းမောင်မောင်သည် သူမကျောပြင်တဝိုက်ကို လက်ဖြင့် အထပ်ထပ် ပွတ်သပ်ပေး နေရင်း.. နာသည့်အာရုံကြောမှ အခြားတဘက်အာရုံတခုသို့ ရွေ့ပြောင်းသွားစေရန် သူမ၏ နီထွေးလှသော နှုတ်ခမ်းထူထူ မို့မို့ကလေးကို ညင်သာစွာ စုပ်ယူ၍ လျှာဖျားကလေးဖြင့် ကလိပေးနေပါတော့သည်.. ။

ထို့ပြင်.. လုံးတစ် ဝိုင်းထွားသော နို့သီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ချေမွ ပွတ်ချေပေးနေ မိပါတော့သည်.. ထိုသို့ ရာဂစိတ်များ ပြန်လည်ထကြွစေရန် ကာမ၏ခလုပ်များကို မထိခလုပ် ထိခလုပ်ဖြင့် ဖွင့်ဟစေသော အခါတွင်.. ကြည်ကြည်မိုးစိတ်ထဲတွင် နာကျင်နေသည့် ဒါဏ်ရာများကို တဒင်္ဂအတောအတွင်း မေ့ပျောက်စေ လာသည်..။

ဒါပေမဲ့ သူမသည် တကြိမ်တခါမျှပင် ဖီလင်ခံစားမှု မပြီးစီးသေးသော်လည်း နောက်ထပ် တကြိမ်တဖန် ပြန်လည် အလိုးခံနိုင်ရန် အင်အားမရှိသောကြောင့်.. 

“ ကဲပါ.. မောင်မောင်ရယ်.. အချိန်တွေလဲ လင့်နေလှပြီနော်.. အိမ်ပြန်ကြပါစို့  ” 

ဟု ပြောလိုက်ပါတော့သည်။ နန်းမောင်မောင်သည် ကြည်ကြည်မိုးကို တွဲခေါ်လာပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်ခွါလာ စေပြီးလျှင် ဧည့်ခန်းမရှိရာ အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာပါတော့သည်…။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

ကြံကြံဖန်ဖန် မြန်မြန်ဆန်ဆန် (စ/ဆုံး)

ကြံကြံဖန်ဖန် မြန်မြန်ဆန်ဆန် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အာသာပြေ(မန်း)

“ စန်းမ …. ရှေ့အပတ်မှာ တို့ဒဂုံက ခြံထဲသွားလည်မလို့… လိုက်ဦးမလား….”

“ ငါ့ဘဲနဲ့ လျှောက်လည်မလို့ ချိန်းထားတယ်ကွ….။ မင်းတို့ပဲသွားပါ ခင်သူရာ….”

“ ဟဲ့ ငါလည်း ငါ့ဘဲနဲ့သွားမှာ….။ နင်လည်း နင့်ဘဲခေါ်ပြီး လိုက်ခဲ့ပေါ့…။ လျှောက်လည်တာ ခြေညောင်းတယ်…. လူမြင်တယ်ဟဲ့ စန်းမ ရဲ့….”

“ အေး…ကောင်းသားပဲ… ငါ့ဘဲကိုပြောပြီး အတူသွားကြတာပေါ့….။ ခြံထဲမှာက ဘယ်သူရှိလဲ…”

“ ဘယ်သူမှမရှိဘူးဟဲ့… အဲဒါကြောင့် ပြောတာ…ဟိုမှာက လွတ်လပ်တယ်… ဟင်း ဟင်း…”

ခင်သူကပြောရင်း သူမဖာသာ သဘောကျသလို ရယ်လိုက်တော့ စန်းမမ မျက်နှာလေး နီရဲသွားသည်။ စန်းမမနှင့် ခင်ခင်သူတို့မှာ တက္ကသိုလ်ကတည်းက သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်သည်။ ယခု အလုပ်ဝင်ကြတော့လည်း ကုမ္ပဏီတစ်ခုထဲတွင် ဖြစ်ကြသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး အသက် (၂၀) ပတ်ဝန်းကျင်တွေ ဖြစ်ကြသည်။

စန်းမမ၏ ဘဲက မျိုးအောင်ဆိုသူဖြစ်ပြီး အခြားကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင် အလုပ်လုပ်နေသည်။ စန်းမမနှင့် သက်တူရွယ်တူဖြစ်ပြီး ကျောင်းမပြီးမှီကတည်းက တွဲနေကြတာ ဖြစ်သည်။

ခင်ခင်သူ၏ ဘဲကတော့ စိုးလင်းဆိုသူ ဖြစ်သည်။ စိုးလင်းက ခင်ခင်သူထက် အသက်(၂)နှစ် (၃)နှစ်ခန့်ကြီးသည်။ ခင်ခင်သူတို့နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တိုက်မှာ နေသူဖြစ်ပြီး ခင်ခင်သူ ဆယ်တန်းရောက်ကတည်းက ကြိုက်နေကြတာဖြစ်သည်။ စိုးလင်းမှာ (၁၀)တန်း မအောင်ခဲ့သော်လည်း သူတို့အိမ်မှာက တက္ကစီ(၄)စီးရှိ လေတော့ တစ်စီးကိုယူ၍ မောင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။

မြောက်ဒဂုံက ခြံက ခင်ခင်သူ၏ ဖခင် အငြိမ်းစားမယူမီကတည်းက ရထားသောခြံဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် ကပ်လျက်ရှိသည့် ခြံဝိုင်းကိုပါ ဝယ်လိုက်သဖြင့် သူမတို့၏ခြံမှာ ကျယ်သွားသည်။ ခြံကျယ်ထဲတွင် သုံးပင်နှစ်ခန်း ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးတစ်လုံး ဆောက်ထားသော်လည်း ခင်ခင်သူတို့မှာ ကျောက်မြောင်းထဲတွင် တိုက်ခန်းရှိပြီးသားဖြစ်၍ သွားမနေဖြစ်ဘဲ ပိတ်ထားခဲ့ရတာ ဖြစ်သည်။ တစ်လတစ်ကြိမ် နှစ်လတစ် ကြိမ်လောက် အလုပ်သမားတစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စငှား၍ ခြံရှင်းထားသဖြင့် ခင်ခင်သူ၏ ခြံလေးမှာ အမြဲတမ်း သပ်ရပ်သန့်ရှင်းနေလေသည်။

ဒီအပတ် ရုံးပိတ်ရက်တွင် ခင်ခင်သူတို့ အတွဲက ဒဂုံကခြံထဲသို့လာခဲ့ရာ စန်းမမတို့အတွဲပါ အတူလိုက်ပါလာလေသည်။ ခင်ခင်သူ၏ဘဲ စိုးလင်း၏ကားနှင့်ဆိုတော့ အဆင်ပြေသွားသည်။

“ ဟယ်….ခြံလေးက သာယာလိုက်တာ…”

ခြံရှေ့သို့ ကားရပ်လိုက်သည်နှင့် စန်းမမက သူ့ဘဲ မျိုးအောင်ဖက်သို့လှည့်၍ ပြောသည်။

“ အထဲမှာ ဒီ့ထက်သာယာသေးတယ်….။ အိမ်ပေါ်တက်ပြီး စားစရာတွေစားပြီးမှ ဆင်းကြည့်ပေါ့….”

ခင်ခင်သူက ဦးဆောင်၍ အိမ်တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ သူတို့အားလုံး အိမ်ပေါ်သို့ တက်လာခဲ့ကြသည်။ အိမ်ရှေ့ကြမ်းပြင်တွင် ခင်းထားသော ဖယောင်းပုဆိုးပေါ်သို့ ဝယ်လာသော စားစရာများချရင်း ခင်ခင်သူတို့ အတွဲက ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ ငါတို့ အထဲဝင်ကြည့်ဦးမယ်ဟာ…”

စန်းမမနှင့် မျိုးအောင်တို့ အိမ်ထဲဖက်သို့ ဝင်သွားသည်။ အိမ်လေးက အပြင်မှကြည့်ရင်သာ သေးသေးလေးထင်ရသည်။ အထဲမှာက အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းနှင့် မီးဖိုက နောက်တွင်သပ်သပ်ရှိကာ အတော်လေးကျယ်သည်။ မိန်းကလေးပီပီ စပ်စပ်စုစုဖြင့် စန်းမမမှာ အိမ်သာနှင် ရေချိုးခန်းတို့ကိုလည်း ဖွင့်၍ကြည့်လိုက်သေးသည်။ မီးဖိုချောင်ထဲမှ ပြန်ထွက်လာတော့ အိပ်ခန်းတစ်ခန်းထဲသို့ ဝင်၍ကြည့်သည်။

“ အိပ်ခန်းတွေက ကျယ်တယ်နော် ”

စန်းမမ က မျိုးအောင်ကို လှမ်း၍ပြောသည်။ မျိုးအောင်က စန်းမမပြောသော အိပ်ခန်းထက် စန်းမမကိုပို၍ စိတ်ဝင်စားနေပုံရသည်။ စန်းမမ လှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ သူမ၏နောက်ပိုင်းကို ကြည့်နေသော မျိုးအောင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ဟိတ်….ဒီမှာပြောနေတယ်လေ ”

“ မကြားလိုက်ဘူး…. ကိုယ်သိတာက တစ်ခုပဲရှိတယ် ”

မျိုးအောင် စန်းမမကို နောက်ကနေ သိမ်းကြုံး၍ ဖက်လိုက်သည်။ အသည်းအသန်ဖြစ်နေသော မျိုးအောင်၏ ပစ္စည်းကြီးက သူမ၏တင်သားတွေကို လာပြီးထောက်လိုက်တော့ စန်းမမ အတော်လေး နေရထိုင်ရခက်သွားသည်။ မျိုးအောင်က စန်းမမ၏ လည်တိုင်လေးနှင့် ပုခုံးလေးများကို ငုံ့၍နမ်းသည်။

“ မင်းကလည်းကွာ…တစ်နေ့လုံး အချိန်တွေရှိသေးတာကို….”

“ မမကလည်းကွာ…တစ်ပတ်လုံးလုံး မတွေ့ရတာတော့ မပြောဘူး…”

မျိုးအောင် ဖက်ထားလျက်မှပင် စန်းမမမှာ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို မျိုးအောင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင် လှည့်လိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်သွားသည်နှင့် စန်းမမက သူမ၏မျက်နှာလေးကို မော့၍ပေးသည်။ မျိုးအောင်က စန်းမမ၏ နှုတ်ခမ်းလုံးလေးတွေကို တစ်ချက်ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ စန်းမမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ခြေဖျားလေးထောက်၍ ကြွတက်သွားသည်။

“ ဟေ့….. ဟိုနှစ်ယောက် အထဲဝင်သွားပြီး အသံတိတ်သွားတယ်….”

စိုးလင်းက ပြောလိုက်တော့မှ ခင်ခင်သူ သတိထားမိပြီး နားစွင့်လိုက်သည်။

“ ဟုတ်တယ်နော်…..အဟိ ”

ခင်ခင်သူက စိုးလင်းကို ခပ်တိုးတိုးလေးပြန်၍ ပြောလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ….

“ အဟမ်း…. ဟိုနှစ်ယောက် ဒီမှာ စားစရာရှိတာ လာစားကြဦး….”

“ ပြွတ် ”

စန်းမမ သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲ၍ဖြုတ်လိုက်သည်။

“ ဟိုမှာ ခေါ်နေပြီ သွားရအောင် ”

မျိုးအောင်က သိပ်ပြီးမကျေနပ်ချင်။ သူ့ဘေးမှ ဖြတ်၍ထွက်သွားသော စန်းမမ၏ တင်သားတစ်ဖက်ကို လှမ်း၍ကိုင်လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့သို့ပြန်ရောက်လာသော စန်းမမနှင့် မျိုးအောင်တို့နှစ်ယောက်စလုံး မျက်နှာတွေ နီမြန်းနေကြသည်။

“ ကဲ….ဒီမှာစားကြဦး ”

ခင်ခင်သူက အအေးဘူးနှင့် ကိတ်မုန့်များကို လှမ်း၍ပေးသည်။

“ တို့တော့ ခြံထဲဆင်းပြီး စားကြမယ် ”

စန်းမမက ရှက်နေဟန်နှင့်ပြောသည်။

“ ဟိုမှာ ဖျာလေးတစ်ချပ်ရှိတယ် ယူသွားကြ ”

ခင်ခင်သူက အိမ်ရှေ့ခန်းထောင့်တွင် လိပ်၍ထောင်ထားသော ဖျာလိပ်လေးကို လှမ်း၍ပြသည်။ မျိုးအောင်က ဖျာလိပ်လေးကို သွား ယူ၍ အိမ်ပေါ်မှဆင်းကာ စန်းမမနှင့်အတူ ခြံထဲသို့ ဆင်းလာခဲ့ကြလေသည်။

“ မမ…ဒီနေရာမှာ ထိုင်ကြရအောင်လား ”

စန်းမမ ပတ်ဝန်းကျင်သို့ တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။

“ ဟင့်အင်းကွာ…. အိမ်နဲ့နီးတယ်…. ခြံရှေ့နဲ့လည်း နီးတယ်… ဟိုအတွင်းဖက်ကို သွားကြမယ်….”

ခြံအတွင်းဖက်သို့ အနည်းငယ်လျှောက်မိကြသောအခါ ရွက်လှပင်တွေဝိုင်းပတ်၍ စိုက်ထားသော ခြောက်ပေ ခုနစ်ပေပတ်လည် လောက်ရှိသည့် မြေကွက်လပ်လေးတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုနေရာသို့ရောက်လျှင် စန်းမမက ရပ်၍ ပတ်ဝန်းကျင်သို့ လှည့်ပတ် ကြည့်၍ အကဲခတ်လိုက်ပြန်သည်။

“ ဒီနေရာမှာပဲ ထိုင်ကြမယ် ”

မျိုးအောင်က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး လက်ထဲမှ ဖျာလေးကို မြေပြင်တွင် ခင်းလိုက်သည်။ အနားတွင်ရှိသော သရက်ပင်နှစ်ပင်ကလည်း ကိုင်းခြင်းယှက်နေသဖြင့် ထိုမြေကွက်လပ်ကို နေရောင်မထိုးဘဲ အရိပ်ရနေသည်။ ဖျာခင်းပြီးသွားသည်နှင့် စန်းမမက သူမလက်ထဲမှ အအေးဘူးနှင့် ကိတ်မုန့်များကို ဖျာပေါ်သို့ချလိုက်ပြီး သူမကပါ ဖျာပေါ်သို့ ထိုင်ချလိုက်သည်။ မျိုးအောင်ကလည်း သူမ၏ဘေးတွင် ဝင်၍ ထိုင်ချလိုက်သည်။

စန်းမမမှာ ဖျာပေါ်သို့ ယောကျ်ားများထိုင်သလို တင်ပလ္လင်ခွေ၍ ထိုင်ချလိုက်ရာ ဝတ်ထားသော ဒူးဆစ်လောက်သာရှိ သည့် စကပ်လေးမှာ အပေါ်သို့တွန့်တက်သွားပြီး ပေါင်သားအဖျားလေးတွေက လက်တစ်ဝါးခန့် ပေါ်၍သွားသည်။ နုညက်ဖြူဝင်းသော ပေါင်သားလေးများကို ငုံ့ကြည့်ရင်း မျိုးအောင်၏ လက်က ပေါင်သားလေးများပေါ်သို့ ရောက်သွားသည်။ ခပ်ဖွဖွလေး တစ်ချက်ဆုပ်လိုက်ပြီးမှ စကပ်အတွင်းသို့ပါ လက်ဖဝါးဖြင့် လျှောတိုက်၍ ပွတ်လိုက်သည်။

“ မင်းကလည်းကွာ…. ဒီမှာ အစားအသောက်တွေ စားဦးမယ်လေ…. ဆာနေပြီကွ….”

စန်းမမက ပြောပြီး ကိတ်မုန့်ဘူးလေးကို ယူ၍ အထဲမှ ကိတ်မုန့်တစ်ခုကို ယူ၍စားသည်။

“ စားလေ…”

“ ဟင့်အင်း…”

မျိုးအောင်က ခေါင်းခါ၍ပြောရင်း စန်းမမ၏ ပေါင်တန်လေးကို ပွတ်မြဲပွတ်ကာ စန်းမမ၏ ကိုယ်လုံးအား စားတော့ဝါးတော့မတတ် ကြည့်နေသည်။ ယောကျ်ားတစ်ယောက်၏ ဒီလိုကြည့်တာကို ခံရသော မိန်းကလေးမှာလည်း စိတ်တွေလှုပ်ရှားကာ သွေးသားများ ထကြွတတ်လေသည်။

“ ဟင်း…ဟင်း….မင်း စားချင်နေတာ တို့ သိတယ်နော်…”

စန်းမမက ဗလုံးဗထွေးဖြင့် ကိတ်မုန့်စားရင်း ပြောသည်။ ပြောပုံလေးက မခို့တရို့လေးနှင့် ကြာမူဟန်ကပါနေတော့ မျိုးအောင်စိတ်တွေ ထောင်းကနဲထသွားကာ ဘေးတိုက်အနေအထားမှ စန်းမမကို ကြုံးဖက်လိုက်ပြီး စန်းမမ၏ ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် အတင်း နမ်းပစ်လိုက်သည်။

“ ဟေ့….ဟေ့ နေဦးလေ ”

စန်းမမက ပြောသဖြင့် မျိုးအောင်က သူမကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ခုနက မျိုးအောင်က ဗြုံးကနဲဖက်လိုက်တော့ စန်းမမက ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်သော ကိတ်မုန့်မှာ အံလွှဲ၍သွားကာ စန်းမမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများတွင် ကိတ်မုန့်မှ ကရင်(မ်)တွေက အတုံးအတစ်နှင့်ကပ်၍ နေသည်။ ဒါကို စန်းမမက တစ်ရှုးနှင့် သုတ်ရန်လုပ်သည်။

“ နေဦး မမ ”

မျိုးအောင်က ကောက်ခါငင်ကာပြောလိုက်ပြီး စန်းမမ၏ လည်ပင်းလေးကို သိုင်း၍ဖက်ကာ သူမ၏နှုတ်ခမ်းအစုံတွင် ပေကျံနေသော ကရင်(မ်)တွေကို လျှာဖြင့်ယက်၍ပေးသည်။ စန်းမမက မျက်လုံးလေးမှိတ်၊ မျက်နှာလေးမော့ကာ အရသာရှိရှိ ငြိမ်၍ခံသည်။ နှုတ်ခမ်းပေါ် က ကိတ်မုန့်ကရင်(မ်)တွေ ကုန်သွားပြန်တော့ သူမ၏အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြွတ်ကနဲနေအောင် ဆွဲ၍စုပ်နမ်းလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို မြဲအောင်စုပ်ထားပြီး လျှာဖျားလေးနှင့် ပွတ်၍ပေးသည်။ စန်းမမ၏ ခါးလေးစန့်၍တက်လာပြီး လက်နှစ်ဖက်က မျိုးအောင်၏ နောက်ကျောကို သိုင်း၍ဖက်လိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် သူမ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားတွင် ရောက်နေသော မျိုးအောင်၏ အောက်နှုတ်ခမ်းကို တပြွတ်ပြွတ်နှင့်ပြန်၍စုပ်ပေးသည်။

မျိုးအောင်မှာ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် စန်းမမကို သိုင်းဖက်၍ သူမ၏နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နေရင်း သူ့ထုံးစံအတိုင်း လက်တစ်ဖက်က စန်းမမ၏ ရင်သားတစ်ဖက်ကို အုပ်ကိုင်၍ဆုပ်နယ်ပေးသည်။ အပေါ်မှအင်္ကျီနှင့် အတွင်းမှ ဘရာစီယာတို့ခံနေ၍ သိပ်ပြီးမထိလှသဖြင့် မျိုးအောင် သာမန်ထက် အားပိုစိုက်ကာ ဆုပ်နယ်ပေးသည်။ ဖြူဖွေးသော အသားအရေရှိသည့် စန်းမမ၏ တကိုယ်လုံးနီရဲ၍ တက်လာသည်။ တဖြေးဖြေးလည်း မော၍လာသည်။ စန်းမမက နှုတ်ခမ်းခြင်း ဖြေးဖြေးချင်းမျှင်း၍ ခွာလိုက်သည်။

“ ဟိုမှာ စားဦး….တော်ကြာ မောနေမယ် ”

စန်းမမ မောသံလေးနှင့်ပြောရင်း အအေးတစ်ဘူးကို ဖောက်၍သောက်သည်။ မျိုးအောင်ကလည်း အအေးတစ်ဘူးကို ဖောက်သောက်သည်။ သူတို့နေရာလေးက အရိပ်ရ၍ အေးမြနေသည့်အပြင် လေကလည်း တဖြူးဖြူးတိုက်နေတော့ သာတောင့်သာယာရှိလှသည်။ ဘူးထဲမှ အအေးကုန်သွားတော့ ဘူးကိုဖျာပေါ်သို့ချလိုက်ပြီး မျိုးအောင်က စန်းမမကို လှမ်း၍ဖက်သည်။

“ နေပါဦး….ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ မသိဘူး ”

စန်းမမကလည်း မျိုးအောင်၏လက်တွေကို တွန်းဖယ်၍ မျက်စောင်းထိုးကာပြောလိုက်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သေသေချာချာကြည့်၍ အကဲခတ်ကာ ပြန်၍ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ ကဲ…အဝတ်တွေချွတ်ဦး….”

“ မမလည်း ချွတ်လေ ”

“ အင်းပါ…”

စန်းမမက ပြောလိုက်ပြီး ဖျာပေါ်မှ အအေးဘူးနှင့် ကိတ်မုန့်လက်ကျန်တို့ကို ယူ၍ ဘေးမှ ရွက်လှပင်လေးခြေရင်းသို့ ဖယ်ရွှေ့လိုက် သည်။ မျိုးအောင်က သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီး ဘေးသို့ချလိုက်သည်။

“ အဟင်း….အကုန်ချွတ်နော် ”

စန်းမမက သူမ၏အပေါ်မှ အင်္ကျီကိုချွတ်ရင်း အဝတ်အစား ကင်းကွာသွားပြီဖြစ်သည့် မျိုးအောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ရမက် မျက်လုံးတွေနှင့် ကြည့်ရင်း ပြောသည်။ အမှန်တော့ မျိုးအောင်နှင့် စန်းမမတို့မှာ သမီးရည်းစားတွေ ဖြစ်သော်လည်း အိမ်ထောင်သည်တွေတောင်မှ အိမ်ထောင်သက် တစ်နှစ်ကျော်မှပြောသော အပြောအဆိုမျိုးတွေကို သူတို့ပြောနေကြသည်။

စန်းမမက အပေါ်မှအင်္ကျီချွတ် လိုက်တော့ အတွင်းမှ ဘရာစီယာအနက်ရောင်လေး ပေါ်ထွက်လာသည်။ အပျော့စားလေးဆိုတော့ နို့ဖြူဖြူလေးတွေက တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေကြသည်။ ပြီးတော့ သူမက စကပ်အတွင်းမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်လိုက်ပြန်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီအနက်လေးကို ဆွဲ၍အချွတ် စကပ်လေးကလန်သွားရာ လှစ်ကနဲပေါ်သွားသော ပေါင်ကြားမှ မဲမဲသဲသဲလေးတွေကို မြင်လိုက်ရပြီး မျိုးအောင် မျက်လုံးကြီးက ဝင်းကနဲလက်သွားသည်။

“ ဟေ့….ဘာကြည့်နေတာလဲ….ခစ်ခစ်….”

စန်းမမက သူ့ကိုလှမ်းကြည့်ရင်း တခစ်ခစ်ရယ်သည်။

“ ချွတ်လေ….ဒါပါချွတ် ”

“ အ…အ….ချွတ်….မှာ ”

စန်းမမက မျိုးအောင်၏ပုဆိုးကို လှမ်း၍ဆွဲသည်။ ဆွဲတာက ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲတာမဟုတ်။ ပုဆိုးထဲမှ ငေါက်ထောင်နေသော နေရာကို လှမ်းဆွဲပြီး အတင်းညှစ်ကာ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်၍ မျိုးအောင်မှာ ရုတ်တရက်ဆိုတော့ သူ့ပစ္စည်းကြီးနာသွားပြီး ကိုယ်ကိုနောက်သို့ ဆုတ်လိုက်မိသည်။ စန်းမမက ပစ္စည်းကြီးကို မလွှတ်။ အတင်းညှစ်၍ ကိုင်မြဲတိုင်း ကိုင်ထားသည်။

“ အမလေး…. ဖြစ်နေလိုက်တာ…. နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး….. ပြစမ်း….. ပြစမ်း ”

ပြောလည်းပြော စန်းမမက မျိုးအောင်၏ ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ လီးဒစ်ပြဲကြီးက ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ လီးထိပ်ကြီးကို သူမ၏လက်ဖဝါးလေးဖြင့် အုပ်ကာ ဖွဖွလေးပွတ်သပ်ကိုင်ကြည့်ရင်း စန်းမမ၏ မျက်လုံးလေးများ အရည်လဲ့၍လာသည်။ ပြီးလျှင် လီးကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး စန်းမမမှာ ဖျာပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး သူမ၏ စကပ်တိုလေးကို ခါးဆီသို့ လှန်တင်လိုက်သည်။ ဖောင်းထနေသော စောက်ဖုတ်လေးပေါ်မှ အမွှေးမဲလေးတွေက ဘုတ်စုလေးဖြစ်နေသည်။

မျိုးအောင်က သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဘေးမှနေ၍ စန်းမမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ငုံ့လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ဘရာစီယာအနက် လေးကို ချွတ်လိုက်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ကာ လက်တစ်ဖက်ကလည်း စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်ပွတ်ပေးသည်။ နို့သီးလေး တွေကို စုပ်ရင်းလျှာဖျားလေးဖြင့် ထိုးပတ်ယက်လိုက်သောဒဏ်က စန်းမမရင်ထဲထိ ကျင်ကျင်သွားအောင် ခံစားလိုက်ရသည်။ စန်းမမက သူမ၏ကျောလေးကို ကော့၍ကော့၍ပေးနေမိသည်။ နို့နှစ်လုံးပြီးသွားပြန်တော့ စန်းမမ၏ ဝမ်းဗိုက်သားလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်စုပ်လိုက် လျှာဖြင့်ယက်လိုက်ဖြင့် မျိုးအောင်၏ ဦးခေါင်းက စန်းမမ၏ အောက်ပိုင်းသို့ တဖြေးဖြေးရွေ့လျား၍ လာသည်။

စန်းမမ ဖိန်းဖိန်းရှိန်းရှိန်းခံစားရင်း ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်၍လာသည်။ သူမ၏ အကွဲကြောင်းလေးတွင်လည်း အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာကြပြီဖြစ်သည်။ ဟော….မျိုးအောင်၏ နှာခေါင်းကြီးက ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်လေးကို ငုံ့၍နမ်းလိုက်ရင်း လျှာကြီးက အကွဲကြောင်းတလျှောက် ယက်တင်လိုက်သည်။

“ အမေ့…..အား….ဟား ”

စန်းမမ ကော့တက်သွားသည်။ မျိုးအောင်က စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေကို တစ်ချက်ခြင်းယက်၍ပေးနေသည်။

“ နေ…..နေဦး….”

စန်းမမက ထိုသို့ပြောလိုက်ပြီး သူမ၏ လက်တစ်ဖက်က ဘေးမှ ရွက်လှပင်ခြေရင်းသို့ လှမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖွင့်ထားသော ဘူးထဲမှ ကိတ်မုန့်တစ်တုံးကို လှမ်း၍နှိုက်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က မျိုးအောင်၏ ခေါင်းကိုဆွဲဖယ်ကာ ကိတ်မုန့်တစ်တုံးလုံးကို သူမ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုနှင့် စောက်ဖုတ်အုံလေးပေါ်ကိုပါ ချေမွဖိကပ်ပစ်လိုက်သည်။ စန်းမမ၏ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး ကိတ်မုန့် များ ကရင်(မ်)များဖြင့် လိမ်းကျံလိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။

မျိုးအောင်က စန်းမမ၏ စောက်ပတ်အုံတစ်ခုလုံးပေါ်တွင်ရှိနေသော ကိတ်မုန့်ကရင်(မ်)များကို လျှာဖြင့် ကုန်စင်အောင်ယက်သည်။ ယက်နေစဉ်တွင် စန်းမမက သူမ၏စောက်ဖုတ်ကို ကော့ကော့ပေးသည်။ ငါးမိနစ်မျှအကြာ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးပေါ်ရှိ ကိတ်မုန့်များနှင့် ကရင်(မ်)များ ကုန်စင်သွားသောအခါတွင်တော့ စောစောက စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြား အကွဲကြောင်းထဲတွင် မြှုပ်နေသည့် စောက်စေ့လေးမှာ အပြင်သို့ ထောင်တက် ထွက်ပြူလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အားမလိုအားမရဟန်ဖြင့် မျိုးအောင်က စောက်စေ့လေးကို ငုံ့၍ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုဖြင့် ညှပ်ကာ စုပ်လိုက်သည်။

“ အား…. အမလေး…. အား….. အင်း…. အ….. အ…..”

စန်းမမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းက မျိုးအောင်၏ ခေါင်းကိုညှပ်၍ တင်သားကြီးများ တစ်မိုက်လောက် ကြွကာ ကော့တက်သွားသည်။ စိမ့်ထွက်လာသော စောက်ရည်တွေကလည်း ဖင်ကြားသို့တိုင်အောင် လိမ့်ဆင်းသွားသည်။ မျိုးအောင်က စောက်စေ့လေးကို လွှတ်ပေးလိုက် တော့မှ စန်းမမ၏ တင်သားကြီးများက ဘုန်းကနဲ ပြန်ကျသွားသည်။

စန်းမမ ရင်ဘတ်လေး နိမ့်ချီမြင့်ချီနှင့် မောနေသည်။ သူမ အမောပြေရန် သုံးမိနစ်မျှ မျိုးအောင်က အနားပေးလိုက်ပြီးမှ စန်းမမ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို လက်မနှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး သူ၏ ပါးစပ်ကို စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့လိုက်ပြီး အထဲတွင် ပြည့်လျှံနေသော စောက်ရည်ကြည်များကို စုပ်ယူမျိုချပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ၏ လျှာကို စုချွန်၍ စောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် လုပ်ရာမှ အတွင်းသားလေးများကို လျှာဖျားလေးဖြင့် ထိုးထိုး ပြီးယက်သည်။

“အား….. ဟ….. အီး….. အီး….. အင်း….. အ…. အ….. အမလေး….. အား….. အား….”

စန်းမမ တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်နေပြီး လက်ဖြင့် မျိုးအောင်၏ ခေါင်းကိုကိုင်ကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ဆီသို့ ဖိထားပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်ကိုလည်း ကော့ကာ မျိုးအောင်၏ ပါးစပ်ဆီသို့ အတင်းပင့်ကပ်ပေးသည်။ စန်းမမတစ်ယောက် ကာမအရှိန် အလွန်အမင်း မြင့်လာပြီဆိုသည်ကို သိလိုက်သော မျိုးအောင်က သူ့လျှာကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ သွက်သွက်လက်လက်ကြီး ထုတ်ချီသွင်းချီလုပ်ပေးသည်။ ဒါကြောင့် စန်းမမမှာ မျိုးအောင်ကို စွဲနေတာဖြစ်သည်။

စန်းမမမှာ ဘဲတွေက ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတာဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် နှစ်နဲ့ချီပြီး စန်းမမမှာ မျိုးအောင်နှင့် တွဲရတာက မျိုးအောင် အမှုတ်ကောင်း၍ဖြစ်သည်။ အသစ်အဆန်းကို လိုချင်ကြတာချည်း ဖြစ်သော်လည်း မျိုးအောင်ကို ဖြတ်၍ နောက်တစ်ယောက်နှင့် တွဲလျှင် အဲဒီနောက်တစ်ယောက်က မှုတ်ပေးရင် တော်သေးသည်။ မမှုတ်လို့ ကျမကို မှုတ်ပေးပါလို့ ပြောလို့က မဖြစ်ပေ။ ဒါ့အပြင် မှုတ်ပေးသည်ပဲထားဦး။ မျိုးအောင်လောက် အမှုတ်ကျွမ်းကျင်ဖို့က မသေချာပေ။ ထို့ကြောင့် စန်းမမမှာ မျိုးအောင်ကို မပစ်နိုင်ဘဲ ဆက်ပြီးတွဲနေရတာဖြစ်သည်။

“ အ….. အ….. အိုး….. အား….. အ….. အမလေး….. အီး….. အား…… အား…..”

စန်းမမ ခါးကြီးကော့တက်ကာ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်လျက် ပြီးသွားပြီး သုတ်ရည်တွေက ပန်းထွက်လာသည်။ မျိုးအောင်က နိုင်အောင်မျိုချသည်။ လျှာကို စောက်ခေါင်းထဲတွင် လှည့်ပတ်လျက် မွှေပေးသည်။ စန်းမမ ကော့တက်နေသော ခါးကြီး ပြန်ကျသွားတော့မှ မျိုးအောင်က သူ့လျှာကို စောက်ခေါင်းထဲမှ ထုတ်ကာ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုနှင့် စောက်ပတ်အုံလေး တစ်ခုလုံးကို ခဏကြာအောင် ဖြေးဖြေးချင်းယက်ပေးပြီးမှ ထထိုင်လိုက်ပြီး စန်းမမ၏ ဘေးတွင်ဝင်၍လှဲကာ စန်းမမကိုဖက်၍ နမ်းလိုက်သည်။

“ မင်း မောသွားပြီလားဟင်….”

“ ဟင့်အင်း….”

မောသွားပြီလားဟုမေးသော စန်းမမ၏ အသံက မောသံပေါက်၍နေသည်။ စန်းမမ၏ လက်က မတ်တောင်၍နေသော မျိုးအောင်၏ လီးကြီးဆီသို့ လှမ်းလိုက်ပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ လီးကြီးထိပ်တွင် အရည်ကြည်လေးတွေက စို့၍နေသည်။ သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် လီးကြီးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပွတ်ပေးသည်။ ပြီးမှ လက်ကိုလွှတ်၍ ပက်လက်လှန်၍နေသော မျိုးအောင်ပေါ်သို့ သူမကအပေါ်စီးမှယူကာ မျိုးအောင်၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိ၍စုပ်လိုက်သည်။ သူမအား မျိုးအောင်ကလည်း ပြန်၍စုပ်နမ်းရင်း သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ် နယ်၍ ပေးသည်။

အတန်ကြာအောင် စုပ်နမ်းနေပြီးမှ စန်းမမက သူမ၏မျက်နှာကို ခွာလိုက်ပြီး ထထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးမှ မျိုးအောင်၏ မျက်နှာဖက်ကို ကျောပေးပြီး စန်းမမက မျိုးအောင်၏ကိုယ်ပေါ်သို့ခွလိုက်ကာ လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ကကိုင်ပြီး သူမ၏ကိုယ်ကို တ ဖြေးဖြေးဖိဖိချကာ လီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ရစ်ခြင်း သွင်းယူသည်။

ဖြူဖွေးလုံးတစ်တင်းကားနေသော စန်းမမဖင်ကြီးက တဖြေးဖြေးနိမ့်ဆင်းကာ လီးကို သွင်းယူနေပုံအား ကြည့်ရင်း မျိုးအောင်၏စိတ်တွေက ထသထက် ထလာသည်။ လီးတဆုံးဝင်ရန် လက်နှစ်လုံးလောက်အလိုတွင်တော့ မျိုးအောင်က စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူမ၏ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ညှပ်၍ ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးကို ကြွကာ အောက်မှနေ၍ ပင့်ဆောင့်ပြီး သွင်းလိုက်သည်။

“ ပြွတ်…. ဗြစ်… ပြွတ်…. ဗြစ်… ဗြစ်…. အမေ့… အင်း….”

“ အရမ်းကြီးပဲ….”

မျိုးအောင်ဖက်သို့ သမင်လည်ပြန်လှမ်းကြည့်၍ စန်းမမက အပြုံးမျက်နှာလေးနှင့် ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် စန်းမမမှာ ဒူးထောက်၍ ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ငိုက်ကာ ဆင်းထားသော မျိုးအောင်၏ ခြေထောက်ဘေး တစ်ဖက်တစ်ချက်တွင် သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီး လိုးသည်။

“ ပြွတ်…. ပြွတ်…. ဖွတ်…. စွပ်…. ဗြစ်…. ပလွတ်…. ပြွတ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်…. ဗြစ်….”

စန်းမမမှာ တစ်ချက်ခြင်း အရသာခံ၍ လိုးနေရာမှ အားမလိုအားမရဖြင့် ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်၊ တစ်ချက်ခြင်း ပြန်၍လိုးလိုက်နှင့် စိတ်ထဲရှိသလိုထင်တိုင်း လိုးနေသည်။

“ ပြွတ်….. စွပ်…. စွပ်…. ဖွတ်… ဖွတ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်…. ပြွတ်….”

စန်းမမက သူ့ကိုကျောပေးပြီး ဖင်ကြီးကိုကြွပြီး ဆောင့်နေသဖြင့် မျိုးအောင်မှာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးကြီးအဝင်အထွက်ကို တွေ့မြင်၍နေလေသည်။ စန်းမမ၏ ဖင်ကြီးဖိချ၍ လိုးလိုက်တိုင်း မျိုးအောင်ကလည်း အောက်မှနေ၍ ပင့်ပင့်ဆောင့်ပြီးလိုးသည်။ ဖိအားနှင့် ပင့်အားတို့ အားနှစ်ခုပေါင်း၍ လိုးဆောင့်ချက်မှာ ပြင်းထန်သွားပြီး နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အရသာပိုတွေ့ကာ အားရသွားကြသည်။

“ ပြွတ်…. ပလွတ်…. စွပ်…. စွပ်…. ပြွတ်…. ပြွတ်….. ဗြစ်…. ဖွတ်….”

အမှန်တော့ စန်းမမက မျိုးအောင်ကို အပေါ်မှ တက်၍ လိုးခိုင်း၍ရသည်။ သို့ရာတွင် မျိုးအောင်က သူမကို တစ်ချီပြီးအောင်မှုတ်ပေးပြီး သူကိုယ်တိုင်က မပြီးသေးသဖြင့် အပေါ်မှတက်ခိုင်းလျှင် မျိုးအောင်စောစောပြီးသွားနိုင်သည်။ အခုတော့ သူမက အပေါ်က တက်လိုက်သည့်အတွက် လီးမှာ အပေါ်သို့မော့၍ထောင်နေသည့်အတွက် မျိုးအောင်မှာ သာမန်ထက်ပို၍ ကြာနေခြင်းဖြစ်သည်။

စိတ်ထင်တိုင်းအပေါ်မှ ဆောင့်ရင်း စန်းမမမှာ ပြီးချင်လာသည်။ ထို့ကြောင့် စန်းမမမှာ သူမ၏ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ ပြွတ်…. ပြွတ်…. စွပ်…. ပလွတ်…. စွပ်…. စွပ်…. ပြွတ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်…. ဗြစ်…. အင်း…. မမ…. ကိုယ်ပြီးချင်လာပြီ…. ဆောင့်…. ဆောင့်…..”

စန်းမမမှာ အံကိုက်ဖြစ်သွားကာ မျိုးအောင်ကလည်း ပြီးချင်ပြီဖြစ်၍ အားတက်သွားပြီး အံကိုကြိတ်ကာ ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။

“ စွပ်…. ပြွတ်…. ပြွတ်… ပြွတ်…. ဗြစ်…. ဗြစ်… ဖွတ်….. ဗြစ်…. အင်း…. အား…. အမလေး…. အိုး…. အိုး….”

မျိုးအောင်ကလည်း သူမ၏ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ လီးကြီးကို အောက်မှပင့်၍ ဖိကပ်ကာ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားသလို စန်းမမ၏ ခါးလေးမှာလည်း ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲဖြစ်၍သွားကာ ပြီးသွားလေတော့သည်။ ခဏနေတော့မှ စန်းမမမှာ မျိုးအောင်၏အပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပြီး မျိုးအောင်၏ဘေးသို့ လှဲချလိုက်လေသည်။ မျိုးအောင်မှာ ဒီလောက်နှင့်တော့ အားမရသေးဘဲ နောက်ထပ်ဆက်၍လိုးဦးမည်ဆိုတာ စန်းမမက သိထားလေသည်။

မျိုးအောင်နှင့် စန်းမမတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်၍ အနားယူရင်း နောက်တစ်ချီအတွက် တာစူနေခိုက် မလှမ်းမကမ်းရှိ ခြုံပုတ်အကွယ်မှ လူသားနှစ်ယောက်ကတော့….

“ ကဲ…. အစ်ကို… တော်လောက်ပြီနော်… စန်းမ သူ့ဘဲနဲ့နေတာ ကြည့်ချင်တယ်ဆိုလို့ ခင်သူခေါ်လာပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပေးတွေ့ပြီးပြီ …..။ အစ်ကိုလည်း ကြည့်လို့အားရသွားပြီ…. အိမ်ပေါ်တက်ကြရအောင်….”

စိုးလင်းက ခင်သူကို ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး နှစ်ယောက်သား အိမ်ပေါ်သို့ပြန်၍ တက်ခဲ့ကြလေသည်။ အမှန်တော့ စိုးလင်းမှာ စန်းမမတစ်ယောက် ခံတာကို ကြည့်ချင်နေခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည်။ သူ့ချစ်သူ ခင်သူအားပြောပြီး ဒီနေရာကို အပါခေါ်ပြီး ချိန်းတွေ့စေခဲ့တာဖြစ်လေသည်။ အခုတော့ စန်းမမတစ်ယောက် ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေသည်ကို မျက်ဝါးထင်ထင်တဝကြီး ကြည့်ခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ သူ၏ ဘောင်းဘီထဲမှ ပစ္စည်းကြီးကလည်း မချိမဆန့် ဖြစ်နေချေပြီ။ ခင်ခင်သူကလည်း သူ့ကိုအိမ်ပေါ်သို့ အပါခေါ်နေတော့….။

ခင်ခင်သူမှာလည်း စန်းမမတို့အတွဲကိုကြည့်ပြီး စိတ်တွေ အတော်ထနေပုံရလေသည်။ ဒီတော့ စိုးလင်းအတွက် ခင်ခင်သူက အဆင်သင့်ဖြစ်နေချေပြီ။ အိမ်ပေါ်သို့ရောက်သည်နှင့် ခင်ခင်သူက ဦးဆောင်၍ အိမ်ခန်းလွတ်တစ်ခုထဲသို့ ဝင်သွားသည်။ စိုးလင်းကနောက်မှ လိုက်ဝင်သွားပြီး အထဲရောက်သည်နှင့် အိပ်ခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။

စိုးလင်းက သူဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ခင်ခင်သူက သူ့ကိုကျောပေးပြီး ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျီတွေကို ချွတ်နေ သည်။ သူမ၏ နောက်ကျောကိုကြည့်ရင်း စိုးလင်းက သူ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ရာ ခြောက်လက်မကျော်ကျော်လောက်ရှိသော လီးတန်ကြီးက ငေါက်ကနဲ ထွက်၍လာသည်။ စိုးလင်း မနေနိုင်မထိုင်နိုင်နှင့် ခင်ခင်သူ၏ နောက်ကျောသို့ ပြေးကပ်သွားပြီး သူမကို နောက်မှသိုင်းဖက်ကာ မချိမဆန့်ဖြစ်နေသော လီးတန်ကြီးကို ခင်ခင်သူ၏ တင်သားကြီးနှင့် ကပ်၍ဖိထားလိုက်သည်။

“ အစ်ကိုကလည်း နေဦးလေ…. ဒီမှာ အဝတ်တွေ ချွတ်ဦးမယ်….”

“ အစ်ကို မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ….”

“ အစ်ကိုကလည်းကွာ….”

စိုးလင်းက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ရှပ်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သလို ခင်ခင်သူကလည်း သူမ၏ခါးမှ ထဘီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားကြပြီ။ ခင်ခင်သူက ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး လေးဖက်ထောက်ပေးလိုက်သည်။ တွဲလောင်းဖြစ်သွားသော နို့အုံနှစ်လုံးကို နောက်မှနေ၍ လှမ်းကိုင်ရင်း သူ့လီးကို နောက်သို့ပြူးထွက်နေသော ခင်ခင်သူ၏ စောက်ဖုတ်ဝသို့ တေ့ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ ပြွတ်…. ပလွတ်….. ဗြစ်…. ပလွတ်…. ပလွတ်…. ပြွတ်…. ပြွတ်….. ဖွတ်….. ဗြစ်….. ဗြစ်….”

အထဲတွင် အရည်တွေက အိုင်၍နေသည်။ လီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်၊ ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်လေတော့ အထဲမှ အရည်တွေက မြင်မကောင်းအောင် ထွက်ကျ၍လာသည်။

“ ပြွတ်…. ပလွတ်….. ပြွတ်….. ပြွတ်….. ပလွတ်….. ဖွတ်…. ပြွတ်…. ပြွတ်….. ဖွတ်…. ဖွတ်….. ဗြစ်…. ဗြစ်….. ပြွတ်……”

“ အင့်….. အ….. အ….. အင့်….. အင့်…… အား……. ဟား…..”

စိုးလင်း၏ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်သလို ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ပြန်ပြန်ဆောင့်ပေးနေသော ခင်ခင်သူကလည်း မာန်ပါလှလေသည်။ ထို့ပြင် ခင်ခင်သူ၏ နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင်၍ထားသော စိုးလင်း၏ လက်ကလည်း ပညာသားပါလှသည်။ နို့သီးတွေကို လက်ညှိုး လက်မတို့ဖြင့် ညှပ်၍ ပွတ်ချေနေရင်းမှ လက်ဖဝါးထဲ ရောက်နေသော နို့အုံကိုလည်း ညှစ် ညှစ်ပေးသည်။ စောစောက စန်းမမတို့စုံတွဲကို ကြည့်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာလည်း ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်နေခြင်းဖြစ်သည်။

“ ပြွတ်…. ပလွတ်…. ပြွတ်…. ပြွတ်….. ဖွတ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်…. ဖွတ်…. ဗြစ်…..”

“ အင်း….ဟင်း….အားရရဲ့လားဟင်….”

“ ကိုယ် သိပ်ပြီးဆောင့်ရတာ အားမရချင်ဘူး….”

“ ဒါဖြင့် ဘယ်လိုလုပ်မလဲဟင်….”

ခင်ခင်သူက စိုးလင်းကို သမင်လည်ပြန် လှမ်းကြည့်၍ မေးသည်။

“ ကိုယ် မတ်တတ်ရပ်ပြီး ဆောင့်ချင်တယ် ”

ခင်ခင်သူ တစ်ချက်တွေဝေ၍ စဉ်းစားလိုက်သည်။ ပြီးမှ….

“ ရတယ်….ကိုယ့်ဟာကြီးကို ခဏချွတ်လိုက်….”

လီးကျွတ်သွားလျှင် ခင်ခင်သူက မတ်တတ်ထရပ်လိုက်တော့ စိုးလင်းကပါ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်သည်။ ခင်ခင်သူက မတ်တတ်ရပ်လျက်မှ ခါးကိုကုန်း၍ သူမ၏ခြေချင်းဝတ်နှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ အကြောလျှော့သော လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်နေသည့်ပမာ ဖြစ်သည်။ ခါးက လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး ကုန်းထားတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း နောက်ကို လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး ပြူးထွက်နေသည်။

စောစောက လိုးလက်စအရှိန်ဖြင့် အရည်တို့က စိုရွှဲကာ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုမှာ အရည်တို့ကြောင့် ပြောင်လက်နေရုံမျှမ က အကွဲကြောင်းတွင်လည်း အရည်တို့က အကြောင်းလိုက်ဖြစ်နေသည်။ နောက်ကနေကြည့်ရသည်မှာ အလွန်ပင် ရမက်ထန်စရာ ကောင်းလှသည်မို့ စိုးလင်းမှာ မနေနိုင်တော့ဘဲ ခင်ခင်သူ၏ နောက်သို့တိုးကပ်ပြီး သူမ၏ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အသေအချာ ကိုင်လိုက်သည်။

ဒီပုံစံမှာ နောက်ကလိုးတဲ့လူက ရှေ့ကခံတဲ့သူကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အသေအချာထိန်းပြီး ကိုင်ထားနိုင်မှ တော်ကာကျသည်။ ထိုသို့မှ မဟုတ်လျှင် ရှေ့မှလူမှာ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်ရုံနှင့် ပစ်လဲသွားနိုင်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ စိုးလင်းက လီးကို ဆောင့်၍မသွင်း။ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းသည်။ ပြီးတော့ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။

“ ပြွတ်…. ပလွတ်…. ဖွတ်…. စွပ်…. ဗြစ်….. ပြွတ်… ဗြစ်…. ပြွတ်….”

“ ကိုယ်….အားရပြီလား ”

“ အင်း…. အားရပြီ ခင်သူ…. ကိုယ် သိပ်ပြီး ကျေးဇူးတင်တာပဲ….”

“ အဟင်း…. လုပ်….. လုပ်…. မြန်မြန်သာ လုပ်လိုက်တော့…..”

ခင်ခင်သူ၏ ဆန္ဒအရ စိုးလင်း၏ ဆောင့်ချက်တွေမှာ ပြင်းထန်သွက်လက်လာသည်။

“ ပြွတ်…. စွပ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်…. ဗြစ်….. စွပ်…. ဖွတ်….. ဖွတ်….”

“ အင်း….. အင်း….. အား….. ဟား….. အ….. ထိတယ်…. လုပ်….. လုပ်….”

စိုးလင်းက အားရပါးရကြီးကို ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်။ (၅)မိနစ်မျှ အကြာတွင်တော့…..

“ ပြွတ်…. ဗြစ်…. စွပ်… ဖွတ်…. ပြွတ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်…. ဗြစ်….. ကိုယ်….. ကိုယ်…. အ… အ…. အင်း…. လုပ်…. အား….. အ…..”

ခင်ခင်သူ တအားအားအော်ရင်း ဖင်ကြီးရမ်းခါပြီး ပြီးသွားကာ ရှေ့သို့ လဲကျမလို ဖြစ်သွားတော့ရာ စိုးလင်းက သူမ၏ခါးကို အတင်းဆွဲထားပြီး အားရပါးရဆယ်ချက်မျှ ဆောင့်လိုက်ပြီး သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်ကာ တခဏအတွင်း နှစ်ယောက်သားမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ တဖြေးဖြေး ဖင်ထိုင်လျက်သား ကျသွားကြသည်။ ဒီတော့မှ လီးကိုချွတ်၍ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် နှစ်ယောက်သား ပက်လက်လှန်ကာ အ မောဖြေနေကြသည်။ ခဏကြာတော့မှ ခင်ခင်သူက လက်တစ်ဖက်ဖြင့် စိုးလင်း၏လီးကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။

“ ဟယ်…. ဒီအတိုင်းကြီးပဲ…. တစ်ပြားသားမှ မလျော့သွားဘူး….”

ဘယ်ကျပါ့မလဲ စိုးလင်းစိတ်တွေက မတရားထန်နေသည်။ ငယ်ငယ် ချောချော လှလှ မိန်းကလေးတွေ ကာမစပ်ယှက်ရင် ဘယ်လိုဖြစ်နေမလဲဆိုတာ ယောကျ်ားတိုင်း သိချင်ကြသည်။ တွေ့မြင်ချင်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် စိုးလင်းက စန်းမမ အလိုးခံတာကိုကြည့်ချင်၍ ခင်ခင်သူကိုဖွင့်ပြောပြီး သူတို့အတွဲကို ဒီနေရာသို့ ခေါ်လာကာ ပေးတွေ့ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ စိုးလင်း စန်းမမ ခံတာကိုကြည့်ပြီး စိတ်တွေအ ရမ်းထနေတာဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် စိုးလင်းက တက္ကစီသမား၊ လူကလည်း ရည်းစားနှင့် ဒီနေ့ချိန်းတွေ့မှာ ဖြစ်သည့်အတွက် သောက်ဆေးကလည်း သောက်လာခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့် စိုးလင်းလီးက မကျဘဲ နဂိုအတိုင်း တင်းခံနေတာဖြစ်သည်။

တစ်ချီပြီးထားတာ မကြာသေးပေမယ့် လီးကလည်း မကျသေးသည့်အပြင် ခင်ခင်သူကလည်း လက်ဖြင့် လီးကိုကိုင်လိုက်တော့ စိုးလင်း၏ စိတ်တွေက ဟုန်းကနဲ ပြန်၍ထလာသည်။

“ ခင်သူ…. ကိုယ်တို့ ထပ်လုပ်ကြရအောင်လား ”

“ ဟောတော့….”

ခင်ခင်သူ မျက်လုံးလေးတွေ ဝိုင်းသွားပြီး အံ့သြသွားသည်။ ဒါပေမယ့် ခင်ခင်သူ ကိုယ်တိုင်မှာလည်း စိုးလင်း၏ စံချိန်မှီလီးကြီးကို သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ရင်း သူမကိုယ်တိုင်မှာလည်း စိတ်တွေပြန်ပြီး ထလာနေပြီဖြစ်သည်။

“ ကိုယ့် သဘောပဲလေ…. ဒီတစ်ခါတော့ ရိုးရိုးပဲလုပ်ကွာ….”

ပြောလည်းပြော ခင်ခင်သူက လီးကိုလွှတ်၍ သေချာပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး ဒူးနှစ်လုံးထောင်ကာ ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပဲပေါ့။ စိုးလင်းကလည်း ကောက်ကာငင်ကာထ၍ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ဝင်၍ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။

“ ကိုယ်….”

“ ဘာလဲ….ခင်သူ….”

“ ခင်သူ့ကို နို့တွေဆွဲဆွဲပြီး ဆောင့်ကွာ…. အဲဒါ ခံလို့ သိပ်ကောင်းတာပဲ…..”

“ စိတ်ချ ခင်သူ ဆန္ဒပြည့်ရစေမယ် ”

ပြောပြီးသည်နှင့် စိုးလင်းက လီးကို စောက်ပတ်ဝသို့ တေ့လိုက်ပြီး ခင်ခင်သူ၏ နို့အုံနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲ၍ လီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ ပြွတ်…. ဒုတ်….. ဖွတ်…. ဖွတ်…. ဗြစ်…. ပြွတ်….. ပြွတ်….”

“ အင်း….. ဟင့်…. လုပ်….. လုပ်…. ဆွဲ….. ဆွဲ…. ဆောင့် ဟုတ်ပြီ…. ဟုတ်ပြီ….. ကောင်းလိုက်တာ…..”

“ ပြွတ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်…. ဖွတ်…. ဗြစ်…. ပလွတ်….. ပြွတ်….. ပြွတ်….”

ထိုအချိန်တွင် ပြတင်းပေါက်မှ သူတို့ကို ချောင်းကြည့်နေသော စန်းမမနှင့် မျိုးအောင်တို့မှာ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်လိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ မျိုးအောင်က တိုးတိုးကပ်၍ ပြောသည်။

“ တို့လည်း နောက်တစ်ချီ ထပ်လိုးရအောင် မမ ”

“ အင်း….လာသွားမယ် ”

စန်းမမက မျိုးအောင်၏ လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲ၍ ခေါ်ကာ သူတို့ခင်းထားသော ဖျာလေးရှိရာ မြေကွက်လပ်လေးသို့ ဦးတည်၍ အပြေးတပိုင်းနှင့် လာခဲ့ကြလေတော့သည်။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

ဖိတ်ခေါ်ရင်ကွယ်လိုက်မယ် (စ/ဆုံး)

ဖိတ်ခေါ်ရင်ကွယ်လိုက်မယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ရထားက ညနေ လေးနာရီထိုးသည့်တိုင် မထွက်သေး။ ဘာရယ်တော့ မဟုတ် ။ ကျော်ဇင်လတ် တစ်ယောက် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုရော ရထားကိုရော  ဘာမှသိပ်ဂရုမစိုက် ။ ဘူတာအတွင်း စင်္ကြန်ပေါ်ရှိတန်းလျားပေါ်တွင် တီဗွီဂိမ်း အသေးလေးနှင့် စိတ်ပါဝင်စားစွာ ကစားနေမိသည်။ ဘူတာအတွင်း၌ ကုန်စိမ်းသည်၊ မုန့်သည်၊ ဘူတာရုံဝန်ထမ်း စသဖြင့် လူများစွာရှုပ်ရှက်ခတ်ကာ သွားလာနေသည်။ 

ကျော်ဇင်လတ်အား လွယ်အိတ်ထဲမှ စီးကရက်တစ်လိပ်ထုတ်ကာ မီးညှိဖွာရှိုက်ရင်းပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေကို စူးစမ်းလေ့လာလိုက်သည်။ ဟောတွေ့ပါပြီ … မမကြီးတစ်ယောက်မှာ ကျော်ဇင်လတ်ရှေ့တွင်နေကြာစေ့ တစ်ဖျောက်ဖျောက်ဝါးစားလျှက် ရှိနေသည်။ အသားမှမဖြူမညို ဖြစ်သည်ကလွဲ၍ ကျန်တာတွေအားလုံးကြည့်၍အဆင်ပြေလှသည်။ ဆံပင်ကိုမူ ဖြီးရလွယ်ကူအောင်အတိုညှပ်ထားသည်။ 

သနပ်ခါးရေကြဲလိမ်း၍ ပေါင်ဒါခပ်ပါးပါးရိုက်ထားပုံရသည်။ ရထားက သိပ်မကြာခင်မှာပင် ဥသြပေး၍ ထွက်ခွါရန်ပြင်သောကြောင့် ထိုမမကြီးနှင့် အတူကမန်းကတန်း တက်လိုက်သည်။ နေကားတဖြည်းဖြည်းနိမ့်ဆင်းလာပြီး ညအမှောင်ကား တဖြည်းဖြည်းကြီးစိုးလာသည်။ 

ရထားကလည်း တစ်ဘူတာဝင်တစ်ဘူတာနားဖြင့် မောင်းလာသည်မှာ မမောမပန်းပင် ခရီးသည်များမှာလည်း ဆင်းသည့်လူများမှာဆင်း တက်သည့်လူများမှာတက် ကျော်ဇင်လတ်ကလည်း မသိမသာ နေကြာစေ့ဝါးနေသော မမကြီးအနသို့ကပ်၍ ထိုင်လိုက်ရင်းအကဲခတ်သလိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

“ မောင်လေးက ဘယ်သွားမလို့လဲ”

“ အမျိုးတွေဆီပါ .. မမရယ် … ဒါနဲ့ အစ်မကော ဘယ်သွားမှာလဲ”

“ မမက မြိုင်သာအထိ သွားမှာလေ”

“ မောင်လေးက တစ်ယောက်တည်းလား

“ ဟုတ်”

“ ဒါနဲ့ အစ်မလဲတစ်ယောက်တည်းပဲလား … အန္တရယ်များလိုက်တာ”

“ သြော် မောင်လေးရယ် ဒီလိုပဲ လုပ်ကိုင်းစားနေကြနေတာပဲလေ”

“ မောင်လေးတို့ ဘဝတွေများ အပူပင်ကင်းကင်းနဲ့ နေ ရပုံပဲ”

“ အား … ဟား ... အပူပင်ကင်းဆို မိဘလုပ်စာ ထိုင်းစားနေတာကိုး”

“ ကျွန်တောက ကျောင်းသားလေ … ပြောသာပြောရတာ မမက စီးပွါးရှာနေတယ်သာပြောရတယ် အရမ်းလှတာပဲနော် ”

“ ဟဲဟဲ မောင်လေးက မြှောက်ပြောတတ်သားပဲ … ရော့နေကြာစေ့စား လောလောဆယ်တော့နေကြာစေ့နဲ့ ရေပဲရှိတယ် ”

“ သြော်...မမကလည်း တစ်ကယ်ပြောတာ။ စားချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး”

ဤသို့ဖြင့် ကျော်ဇင်လတ်တို့စီးလာသော ရထားသည် တစ်ဘူတာဝင်တစ်ဘူတာထွက် သူတို့နှစ်ဦးကလည်း စကားတွေဖောင်စီအောင်လက်ဆုံကြလျှက် ..

“ မောင်လေး နာမည်က ဘယ်လိုခေါ်လဲ”

“ ကျော်ဇင်လတ်ပါ မမ ဒါနဲ့ မမနာမည်ကကော”

“ မသီတာလို့ ခေါ်တယ်ကွဲ့”

“ လူနဲ့နာမည်နဲ့ လိုက်တယ်နော်”

“ မောင်လေးလဲ ချောတာပါပဲ … အရပ်အမောင်းနဲ့ မျက်နှာပေါက်က ဝေဠုကျော်လိုပဲ …”

“ ဟဲဟဲ မမ ကျွန်တော်လဲ အမြှောက်ကြိုက်တယ်နော်”

“ မောင်လေးနာထင်မှာ ပလာစတာကပ်ထားတာ ခေါင်းကိုက်လို့လား”

“ ဟုတ် … မနက်ကအစောကြီးရေချိုးလိုက်တာ နှာစေးပြီးခေါင်းအုံသလိုလို ဖြစ်လာလို့”

ခက်သည်က ရထားက လော်ကယ်လဲဖြစ်ပြန် မီးကမရှိမို့ ရထားတွဲတွင်းမြင်ကွင်းက ဝါးတားတားဖြစ်နေသည့်ပြင် ညည့်နက်လာသည်မှာ ဆယ်နာရီကျော်ခန့်ရှိသည်။ ရထားပေါ်သို့ အမူးသမားသုံးဦး ယိမ်းထိုးထိုးဖြင့်တက်လာသည်။ ကျော်ဇင်လတ်မသီတာတို့နှစ်ဦးကြားသို့ အတင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ 

သူတို့ထံမှ ချဉ်စူးစူး အရက်နံ့ကထောင်းကနဲထလာသည်။ မသီတာမှာနှာခေါင်းရှုံ့၍ကိုယ်ကိုကြုံ့လိုက်ရာ သူတို့ထဲမှတစ်ယောက်က ဘာလုပ်လိုက်သည်မသိ မသီတာမှအသံထွက်လာသည်။

“ အိုး … ရှင်တို့ ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ … နှမချင်းမစာနာဘူး”

“ ချစ်လို့ပါ ညီမလေးရယ်”

“ ဘာချစ်တာလဲ … ပါးကွဲချင်လို့လား”

“ ပါးကွဲမခင် နင့်စောက်ဖုတ်ကွဲသွားမယ် ဘာမှတ်လဲ”

“ ဟေ့လူတွေ ခင်ဗျားတို့လွန်လာပြီနော်”

“ လွန်တော့ ဘာလုပ်ချင်လဲ”

“ ဒါလုပ်ချင်တယ် ”

 ဖုံးဒိုင်း … ခွပ် … ခွပ် 

“ အောင်မယ်လေးဗျ …  ”

အမူးသမားသုံးယောက်မှာ ရထားမထွက်မီ ရထားပေါ်မှကမန်းကတန်း ဆင်းပြေးသွားကြသည်။ မသီတာမှာ တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုလျှက်ရှိသည်။ ကျော်ဇင်လတ်က မသီတာပခုံးနုနုအားဆွဲဖက်လျှက် ကျောပြင်ကလေးကို အသာအယာပွတ်ကာ ချော့မော့ရှာသည်။

“ တိတ်ပါ မမရယ် ဟိုလူတွေ ဆင်းသွားပါပြီ”

“ ဟင့်ဟင့် … မမရာ မောင်လေးရှိနေသရွေ့ မှဲ့တစ်ပေါက်မစွန်းစေရဘူး သိလား”

ပြောရင်းဆိုရင်း ကျော်ဇင်လတ်၏လက်များက မသိမသာနဲ့ အင်္ကျီပေါ်က နို့ကိုဆုပ်ကိုင်နေသည်။ မသီတာကမူမသိသလိုနှင့် ကော့ပေးနေသယောင်။

“ အားကိုးပါတယ် … မောင်လေးရာ … မောင်လေးကို အရမ်းခင်သွားပြီသိလား … ဟု ရမ္မက်ပါပါဖြင့်ပြောလိုက်သည်။မောင်လေးကတော့ မမကိုအရမ်းချစ်သွားပြီဗျာ”

“ ဟယ် … ရှက်စရာကြီး”

“ မရှက်ပါနဲ့မမရာ … ရထားမထွက်ခင်ကတည်းက မမကိုစိတ်ထဲက ကြိတ်ပြီး (ချချင်) ချစ်နေတာ”

“ အိုး … အဲဒီလို အခွင့်အရေးယူတာကတော့ ကောင်းသေးလား”

“ မမ ဒီလိုထင်ရင်တော့ ကျွန်တော်အရမ်းဝမ်းသာသွားပြီဗျာ”

“ ကဲ … ကဲ ရွှေစိတ်တော် မညိုပါနဲ့ ဒီကအကြည်စားတာပါ … ယုံပါတယ်ရှင် …”

“ ဟာ … ဝမ်းသာလိုက်တာ”

“ ဟင် ဘယ်သူက ချစ်တယ်ပြောသေးလို့လဲ”

“ ဟာဗျာ … မမဒါဆို ကျွန်တောကြမ်းမှာနော်”

ပြောရင်းဆိုရင်း ကျော်ဇင်လတ်က မသီတာရင်သားမို့မို့ကို အင်္ကျီပေါ်မှ ကြမ်းတမ်းစွာဆုပ်ကိုင်ရင်း ပါးပြင်ကိုတစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။

“ မောင်လေးရယ် … အဲဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့ ရထားပေါ်ကြီးမှာ လူတွေနဲ့လေ”

“ အိုမမကလဲ ဒီလောက်မှောင်နေတာကို”

“ ဟင်း … မင်းကလဲ ပြောလေကဲလေပါလားကွာ”

“ မကဲပါဘူး မမရယ် မြိုင်သာရောက်ရင် မမနဲ့ကျွန်တော်လမ်းခွဲရမှာ … ဒါနဲ့မမက မြိုင်သာကနေဆက်သွားမှာလား”

“ အင်း … ဟိုဘက်မြို့လေးကို မြိုင်သာကနေ ကားစီးရမှာလေ”

“ ဟာ … မြိုင်သာကိုညကြီး ဆယ့်နှစ်တစ်ချက်လောက်ရောက်သွားမှာပဲ”

“ ခါတိုင်းလဲ ဒီလိုပဲသွားနေကြပါ … တည်းခိုခန်းမှာ အိပ်ပြီးမနက်ခုနှစ်နာရီကားနဲ့ ဆက်သွားတယ်လေ”

သီတာမှာ ကျော်ဇင်လတ်၏ အမေးအား ပြန်ဖြေရင်းအတွေးနယ်ချဲ့နေမိသည်။ သီတာအခုလို ကုန်ရောင်းကုန်ဝယ်ဘဝတွင်ကျော်ဇင်လတ်လို သူငယ်နှပ်စားလေးတွေရောရှစ်စပ်ကဂျင်လည်သည့်လူတွေပါ … လူမျိုးစုံဆက်ဆံပေါင်းသင်းဘူး၏။

ပေါင်းသင်းရသည်မှာ တစ်ခါတစ်ရံ ခန္ဓာကိုယ် ကိုပါသူမစိတ်ပါလျှင်ပေးပစ်သည်။ စိတ်မပါလျှင်တော့ ဆိုးဆောရီးဟုပင်ပြောလိုက်ချင်သည်။ ယခုဒီကျော်ဇင်လတ်အား ခုနကသူမနို့အုံတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှာ မသိမသာကိုင်ခဲ့သော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်နေရသည်။ ရထားပေါ်မို့တွင်သာ ဆက်ပြီးခွင့်ပြုလိုက်လျှင် ဒီထက်ပိုကြမ်းလာမည်စိုး၏။

“ မမ … ကျွန်တော်မေးနေတာကြားလား”

“ ဟင် … ဟင် … ဘာမေးတာလဲ”

“ ကျွန်တော်လည်း မနက်ခင်းဆက်သွားစရာရှိတာ မြိုင်သာမှာ ညကြီးသန်းခေါင်ရောက်မှာဆိုတော့ မမနဲ့လိုက်အိပ်ချင်လို့”

“ မင်းနာနေအုံးမယ်သိလား”

“ စိတ်မချလို့ပါ မမရယ်”

ကျော်ဇင်လတ်က ပြောရင်းဆိုရင်း သီတာ၏ခန္ဓာကိုယ်လေးအား ရင်ခွင်ထဲပွေ့ပြီး နဖူးပြင်လေးအားခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။ သီတာမှ ဘာမှမပြောတော့ လှပသောမျက်စောင်းတစ်ချက်ကိုသာ ကျော်ဇင်လတ်ထံပစ်လိုက်သည်။ ထို့နှင့် ရထားကကျော်ဇင်လတ်ပြောသည့်အတိုင်းပင် ဆယ့်နှစ်နာရီသို့ရောက်လေ၏။ မြိုင်သာတွင်တည်းခိုခန်းသုံးရှိလေသည်။ 

သီတာမှာကျော်ဇင်လတ်ပါနေ၍ တည်းနေကျတည်းခိုခန်းတွင် မတည်းဘဲ … မြို့မြောက်ဘက်ရှိ တည်းခိုခန်းသို့နှစ်ယောက်သားမြင်းလှည်းတစ်စီး စီးသွား၍ လိုက်ပို့ခိုင်းရသည်။ တည်းခိုခန်းနာမည်က စံပါယ်မြူဟု နာမည်ပေး၍ နှစ်ထပ်ဖြစ်သည်။ ဧည့်ကြိုကောင်တာမှ လူမှာသူတို့နှစ်ယောက်ရောက်သွားတော့အိပ်ချင်မူးတူးနှင့် … အခန်းစာရင်းမှတ်ကာ နှစ်ယောက်အိပ်ခန်းတစ်ခန်းပေးလေသည်။

“ ဟူး အခုမှပဲ ကောင်းကောင်းနားရတော့တယ်”

မသီတာသက်ပြင်းရှည်ကြီးကို မှုတ်ထုတ်ရင်း အခန်းထဲရှိအိပ်ယာပေါ်တွင်ပက်လက်လှန်လှဲကာပြော၏။

“ မအိပ်နဲ့အုံး … မမရယ် … လိုးချင်သေးတယ်”

ကျော်ဇင်လတ်မှာ သူ့ခရီးဆောင်အိတ်နှင့် လွယ်အိတ်ကိုပစ်ချရင်း သီတာလှဲနေသောကုတင်ပေါ်သို့တက်ကာ သီတာ၏နဖူးနှင့် နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြွတ်ကနဲ့ စုပ်လိုက်သည်။

“ ပြွတ် … အင့်”

“ ပလပ် … ပလပ်”

“ ပြွတ် … အင့်”

“ ပြွတ် … ပြွတ်”

ကျော်ဇင်လတ်မှာ သီတာအားအပေါ်မှမိုးကာ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရာ … သီတာက ကျော်ဇင်လတ်ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုံကိုင်လျှက် … ကျွမ်းကျင်စွာပြန်လည်စုပ်ပေး၏။

“ ပလပ် … ရွှတ်”

“ အင်း … ဟင်း”

ကျော်ဇင်လတ်က နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်လိုက်ရာမှ ခွာလိုက်ပြီးလည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးအား အောက်မှအထက်သို့လျှာဖြင့်တစ်ချက်ရပ်တင်လိုက်သည်။ သီတာမှာမျက်တောင်ကော့ကော့ကြီးများနှင့် မျက်လုံးကိုမှိတ်ထားရင်း လည်တိုင်ကို တတ်နိုင်သမျှကော့ပေးထားလိုက်သည်။ သူမ၏ လက်တစ်ဖက်မှာလည်း ကျော်ဇင်လတ်၏အင်္ကျီကြယ်သီးများအား ဖြုတ်ပေးနေမိ။

ကြယ်သီးတွေအားလုံးပြုတ်သွားချိန် … ပက်လက်လှန်အိပ်ထား၍ သီတာ၏ အင်္ကျီအောက်မှ မို့မောက်နေသော ရွှေရင်နှစ်မွှာကိုညာလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ပေးရင်း သူမ၏လည်တိုင်ကလေးကို ထက်အောက်စုတ်ဆန်လျှာဖြင့် ရက်ပေး၏။

“ ယားတယ် … မောင်လေးရယ်”

“ အင်း … ပလပ် … ရွှတ်”

“ ယား … တယ် … မောင်းလေးရဲ့ ကျန်တဲ့ဟာပဲလုပ်ကွယ်”

ကျော်ဇင်လတ်မှာ သီတာ၏ စကားကိုမမှု တပြွတ်ပြွတ် တစ်ဗြစ်ဗြစ်စုတ်ပေးရာ … သီတာမှာပိုယားလာ၏။

“ ဗျ … ရောက် … ထောက်”

ကျော်ဇင်လတ်မှာ ဆက်ပြီးတော့ပင် သီတာ၏နှိပ်ကြယ်သီးနှင့် အင်္ကျီအားအပေါ်မှာ စကိုင်ပြီး အသာဆောင့်ဆွဲလိုက်ရာ ကြယ်သီးများပြုတ်ထွက်သံကပေါ်လာသည်။ သီတာရွှေရင်နှစ်မွှာကို တောဘက်မှာသာမြင်ရလေ့ရှိသော တောအမျိုးသမီးများသာ ဝတ်လေ့ရှိသော ခါးရှည်ရှည်ဘောလီဖြင့် ထိန်းမထား … မြို့ပေါ်ရှိ ခပ်ဟော့ဟော့တရုတ်မများသာ ဝတ်လေ့ရှိသည့်အစိမ်းရောင်ဘရာဇီယာကို ပုံစံခွက်လေးကျနစွာဖြင့် ဝတ်ဆင်ထားတာတွေ့ရ၏။ ကျော်ဇင်လတ် … ထိုနို့အုံလေးများအားဘရာဇီယာအပေါ်မှ အသာအယာနှစ်ဘက်စုံကိုင်ပြီး အောက်မှပင့်ကာ ဆုပ်ကိုင်ပေးလိုက်၏။

“ အဟင့်”

သီတာ၏နှုတ်မှာ ညည်းညူသံသဲ့သဲ့ထွက်လာသည်။ နောက်ထပ်တစ်ခါ နှစ်ခါထပ်မံဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်မတော့ သီတာသူမ၏လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးများဖြင့် ကျော်ဇင်လတ်ရင်ဘတ်အား ပွတ်သပ်ပေးရင်းသူမ၏ နှုတ်ခမ်းထက်အောက်တစ်ဝိုက် လျှာဖျားလေးဖြင့် ပြန်လည်ပွတ်ပြီး စုပ်ယူလေသည်။ ကျော်ဇင်လတ်မှာ အရှိန်အဟုန်မပျက် ဘရာဇီယာအားအပေါ်သို့တွန်းတင်လိုက်သည်။

တည်းခိုခန်းမီးကိုပိတ်၍ နို့အုံလေးအား မမြင်ရသော်လည်း အရွယ်အစားမှာ အလယ်အလတ်ခန့်ရှိမည်ဟု ခန့်မှန်းရသည်။ ကိုင်ရတာတော်တော်ကောင်း၏။ အိစိစိနှင့် … ကိုင်အပြီးနှင့် နို့အုံလေးကချက်ချင်းပြန်ကန်တက်သည်။ ကျော်ဇင်လတ်မှ ငေါက်တက်လာသော နို့သီးခေါင်းလေးအား ဘယ်ညာတစ်လှည့်စီ ပတ်ပေးဝိုက်ရက်ပေးလိုက် …နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်ခုနှင့် ဆွဲစုပ်လိုက်နှင့် သီတာ၏နို့သီးလေးများမှာထောင်မတ်လာသည်။

“ ပြွတ် … ပလပ်”

“ မောင်လေးရယ် ဒီပညာတွေ ဘယ်ကတတ်လာတာလဲ”

“ ပလပ် … ပြွတ် … ပြွတ်”

“ အင်း … ဟင်း … ဟင်း”

“ ဂလု …”

သီတာ၏ မေးခွန်းအားကျော်ဇင်လတ်က ပြန်မဖြေနိုင်အောင် အလုပ်များနေသော်ငြား … သီတာ၏ တံတွေးမြိုချသံက ..မည်မျှ ရမ္မက်ထနေပြီဖြစ်ကြောင်း သိသာလှပေသည်။ ထို့နောက် ကျော်ဇင်လတ်က သီတာ၏ထမီအားဆွဲချွတ်လိုက်၏။ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်မှ တောင်ခုံးလေသဖွယ် မို့မောက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကို မှောင်မှောင်မဲမဲတွင် လက်နှင့်စမ်းမိသည်။

ကျော်ဇင်လတ်က အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှ လက်ခလယ်နှင့် ပွတ်ဆွဲချလိုက်သည်။ စောက်ရည်ကြည်တစ်ချို့က ဘောင်းဘီတွင်စိုစွတ်နေ၏။

“ အင်း …”

ဟူသော ညည်းသံလေးနှင့်သီတာမှာ ကျော်ဇင်လတ်ကျောပြင်ကြီးအား ဖက်ထားမိသည်။ ကျော်ဇင်လတ်သူ၏ဘောင်းဘီရှည်ကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီက အဆိပ်ပြင်းလှသော မြွေကိုအလိမ္မာယ်ဆရာမှထိန်းထားသည့်နှယ် ဘောင်းဘီထဲတွင် သူ၏လီးကြီးကဖုထစ်ဖေါင်းကြွကာ ဇွတ်ပင်ရုန်းကန်နေ၏။ ဘောင်းဘီချွတ်ပြီးသည်နှင့် ကျော်ဇင်လတ်မှသီတာ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီအား အသာလိပ်ချွတ်လိုက်ရာ … စောက်ပတ်၏အနံ့တစ်မျိုးကသူ၏ နှာဝသို့ပြေးဝင်လာသည်။

သီတာ၏ စောက်ပတ်အဝလေးတွင် မှန်း၍တေ့လိုက်သည်။ မှောင်မည်းမည်းမို့ စောက်ဖုတ်နှင့် လီးတို့၏ သွင်ပြင်လက္ခဏာများအား အသေးစိတ်ဖေါ်မပြတော့ပါ။

“ ရှလွတ်”

လီးကြီးက စောက်ရည်ကြည်များနှင့် ချော်ထွက်သွားသောအသံခပ်တိုးတိုးပေါ်ထွက်လာသည်။ ထို့အတွက်ကြောင့်သီတာမှာ အားမလိုအားမရဖြစ်သွားသည်။ ချော်ထွက်သွားသော လီးဒစ်ကြီးမှာ သူမ၏စောက်စိလေးကိုပွတ်တိုက်သွား၍တစ်ကိုယ်လုံးလည်းကျင်တတ်သွားသည်။ 

သီတာ၏ရင်ထဲတွင် ခုနကတည်းက သူမ၏စောက်ပတ်အား ပူနွေးသောလီးကြီးကလာရောက်ထိတွေ့စဉ် ဝင်တော့မည်သွင်းတော့မည်ဟု မျှော်မှန်းထားပြီး ရင်တွေတုန်ခဲ့သည်မှာ အလကားဖြစ်သွားတော့သည်။ထို့အတူကျော်ဇင်လတ်ကိုလည်း မကျေမနပ်ဖြစ်သွား၏။

“ မောင်လေးက ဖြည်းဖြည်းလုပ်တာတော့ မဟုတ်ဘူးကွာ …”

“ ဟုတ်တယ် … မမကျွန်တော်အရမ်းလောသွားတယ်”

“ သွားပါ … လီးသွင်းတာလဲချော်လို့ လိုးချင်တာလဲပြာလို့ … ဟင်း … ဟင်း … ဟင်း …”

သီတာမှ သူမ၏စကားအား သူမသဘောကျကာ ခပ်တိုးတိုးရယ်လေသည်။

“ အင်းပါ … ကျွန်တော်သွင်းတော့မှ မအော်နဲ့”

“ အော်မှာပဲ … ဘာဖြစ်လဲ”

“ အော်ပေါ့ … ဘေးအခန်းတွေ ကြားကုန်မှာ”

“ ကြား … ကြား”

သီတာမှာ ငယ်မူပြန်ကာပင် ကျော်ဇင်လတ်ပြန်ပြီးတော့ချွဲနွဲ့နေမိ၏။ တကယ်တော့ သီတာအသက်ကနှဏ်ဆယ့်ရှစ်နှစ်ကျော်ဇင်လတ်က နှစ်ဆယ့်တစ်နှစ် ခုနှစ်နှစ်ကြီးများတောင်ကွာသည်။ ကျော်ဇင်လတ်ကား သီတာ၏အပြောများကြောင့် မခံချင်ဖြစ်ကာ ဒီတစ်ခါသူ့လီးကြီးကိုလက်ချောင်းကလေးများနှင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အဝတွင် တေ့လိုက်ပြန်သည်။

“ နေအုံး … နေအုံး … မမလုပ်ပေးမယ်”

“ နောက်တစ်ခါထပ်ချော်နေလိမ့်မယ်”

သီတာကား ဒီတစ်ခါထပ်ချော်မည်စိုး၍ ကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးကို ကိုင်ကာစောက်ပတ်ကလေးထဲသို့ ဒစ်မြုပ်ရုံသာသွင်းပေးလိုက်၏။ လီးကြီးက ကြီးလှသည်။

“ ဒွစ် …”

“ အ … အမေ့”

ကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးက သီတာ၏ ခပ်မို့မို့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကိုခွဲလျှက် သီတာ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသို့တစ်ရှိန်ထိုးဝင်ရောက်လာသည်။ သီတာမှာ ကျော်ဇင်လတ်လက်မောင်းနှစ်ဖက်အား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ဖက်ကကားထွက်သွားလေသည်။ ထို့ပြင် သီတာ၏ နဖူးကြောတွေတင်းသွားကာ အံကိုလည်းကြိတ်ထား၏။ 

မျက်ခုံးလေးတွေကွေးညွတ်အောင် မျက်မှောင်ကြုံ့ထားရင်း တင်းခံလိုက်သည်။ သီတာ၏စောက်ပတ်လေးမှ လစ်ဟာနေသော အရသာတစ်ခုမှာလည်း ပြည့်သွားလေသည်။ ကျော်ဇင်လတ်၏လီးကြီးကား တစ်ဝက်ခန့်တွင် ရပ်သွားသည်။ သီတာ၏စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကသူမ၏ လီးတန်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ဖျစ်ညှစ်ထားသဖြင့် …

“ မမ … မညစ်နဲ့ကွာ ကျွန်တော်အဆုံးထိ မဝင်သေးဘူး”

ဟုပြောရာ သီတာမှ သူမ၏ဖြစ်ညှစ်ထားမှုကို လျှော့ပေးလိုက်သည်။ ကျော်ဇင်လတ်ပြောလည်း ပြောစရာပင်လီးကိုယ်ထည်ကို ကိုင်ညှစ်ထားသလိုတင်းနေအောင် စုပ်ယူထားသောသီတာ၏စောက်ပတ်ကြီးက သန်စွမ်းလှသည်။ ကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးမှာ မျက်နှာငယ်စွာဖြင့် ခါးသိမ်နေပေသည်။ ကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးကို နောက်သို့ပြန်ုဆုတ်ပြီး အားယူလိုက်၏။

“ ဘွတ်”

လီးကြီးပြန်အနှုတ်တွင် စောက်ပတ်ထဲကျန်ခဲ့သံက တော်တော်ကျယ်သည်။

“ ဗြစ် … ဒုတ်”

“ အမေ့ … ကျွတ် … ကျွတ် … ကျွတ်”

သီတာမှာ တစ်ရှိန်ထိုးဆောင့်ဝင်လာသောလီးကြောင့် ကျော်ဇင်လတ်ရင်ဘတ်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အစွမ်းကုန်တွန်းတင်ထားမိ၏။

“ နာတယ် … မောင်လေး … ကြပ်လည်းကြပ်တယ်”

“ မှတ် … အဲဒါကျွန်တော့်ကို လှောင်ချင်အုံး”

“ မောင်လေး … တစ်ကယ်နာတာ”

“ နည်းနည်းပြန်နှုတ်ပေးပါဦး … ကျွတ် ကျွတ်”

သီတာမှ အတည်ပြောကော စုပ်တစ်သပ်သပ်ဖြစ်နေသဖြင့် ကျော်ဇင်လတ်မနောက်ပြောင်တော့ဘဲ သူ့လီးကြီးကိုတစ်ဝက်ခန့်ပြန်နှုတ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ သီတာ၏ သားအိမ်ထိလီးကြီးက လာထောင်သဖြင့်နာကျင်သွားခြင်းပင် …သီတာအနေနှင့် ဒီလိုယောင်္ကျားလီးတစ်ချောင်းကို မခံတာလည်း တစ်လနှစ်လခန့်ရှိပြီလေ … ကျော်ဇင်လတ်ကား လီးကြီးကိုတစ်ဝက်ခန့်ပြန်နှုတ်ပြီးသည်နှင့် အသာအယာပင် စောက်ပတ်အတွင်း၌ ညှောင့်ပေးနေလိုက်သည်။

“ ပြွတ် … ပြွတ်”

“ အင်း … ကျွတ် … ကျွတ်”

“ ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ်”

“ ရှီး …”

“ ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ်”

“ ကောင်းလာပြီ မောင်လေးရယ် ဒီအတိုင်းပုံမှန်လုပ်နော်”

ကျော်ဇင်လတ်လီးကြီး၏ ဆောင့်ချက်ညှောင့်ချက်များမှာ ကောင်းလှသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးအကြောအချဉ်တွေကလျှပ်စီးလက်သလိုပင် ကြက်သီးမွှေးညှင်းလေးများထသွားပြီး ပေါင်တန်ကြီးများကြွတက်လာခြင်းနှင့် အတူသီတာလည်း စိတ်လိုလက်ရပင် ဖင်ကြီးကိုကော့ကော့ပေးနေလိုက်သည်။ ကျော်ဇင်လတ်ညှောင့်နေရင်းဖြင့် သီတာ၏နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား အငမ်းမရစုပ်ယူလိုက်သည်။ 

သီတာကလည်းကျင်လည်စွာပင် သူမကိုစုပ်နမ်းလာသော ကျော်ဇင်လတ်၏နှုတ်ခမ်းနွေးနွေးလေးကိုအနမ်းငွေ့လေးဖြင့် ပြန်လည်စုပ်ယူလိုက်၏။ ကျော်ဇင်လတ်နှုတ်ခမ်းက အလုပ်လုပ်သော်လည်း ညှောင့်ချက်ဆောင့်ချက်ကမပြတ် … တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်နေညှောင့်နေရင်းပင် စောက်ရည်ကြည်လေးနှင့် လီးရေကြည်များပိုမိုထွက်လာ၍ကျော်ဇင်လတ် သည် သီတာ၏ ပခုံးအောက်တွင် လက်လျှိုကာ အားရပါးရပင် ဆောင့်တော့သည်။ လီးကြီးနှင့်စောက်ပတ်လေးကား အဝက် အထွက်က သွက်လက်မြန်ဆန်လှသည်။

“ ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ်”

“ အင်း … ဟင်း … ဟင်း … အမေ့”

“ အား … ရှီး ကျွတ်”

“ ဆောင့် … ဆောင့် မြန်မြန် … မမပြီး … ပြီး … အား … ရှီး … ထွက်ပြီ … မောင်လေးထွက်ကုန်ပြီ”

ကျော်ဇင်လတ်လည်း သီတာလိုပင် အားရပါးရလိုးဆောင့်ပြီး မကြာခင် သူ၏လီးကြီးမှ သုတ်ရည်များလွှတ်လိုက်၏။ထို့အတူ သီတာမှာလည်း သူမ၏ပုခုံးလေးကိုကိုင်၍ ဆောင့်နေသော ကျော်ဇင်လတ်အား အောက်မှ ကော့ဆောင့်ပေးရင်းသုတ်ရည်များထုတ်လွှတ်လိုက်လေတော့သည်။

“ ဟင်း …”

“ ဟင်း …”

သက်ပြင်းရှည်ကြီးများကို နှစ်ယောက်သားပြိုင်တူချကာ မောပန်းစွာဖြင့် အိပ်ရာပေါ်တွင် အမောဖြေနေမိကြတော့သည်။

“ ကျော် …”

“ ဟင် … မမ”

“ ဒါပဲနော် … ဟိုရောက်ရင်မကဲရဘူး”

“ အင်းပါ … မမရယ် ငှီး … ငှီး”

“ ဟာကွာ … ကျော်မလိုက်ရင် မလိုက်ပါနဲ့တော့ မမတို့က ဆင်းရဲတယ်”

ကျော်ဇင်လတ်က သီတာအမေးအား ဝှီးဝှီးဟုပြောင်လိုက်သဖြင့် သီတာမလိုက်ရန်ပြောသည်။ ယခုသူတို့နှစ်ယောက်တည်းခိုခန်းအနီးရှိ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင် စကားပြောနေကြခြင်းပင် … ကျော်ဇင်လတ်မှာ သူ၏ခရီးကိုမသွားသေးဘဲ သီတာနှင့် သူမ၏ရွာသို့လိုက်ပါသွားရန်ဖြစ်သည်။ 

သီတာမှာ ဒီကောင်လေးကိုချစ်လည်းချစ်သည်မို့ အိမ်ကိုအလည်ခေါ်ခြင်းသာ သူမတွင်ကြည်ပြာဆိုသော ညီမလေးတစ်ယောက်နှင့် အဖေတစ်ယောက်တည်းသာရှိကြောင်း ကြည်ပြာမှာ ဒီနှစ်ဆယ်တန်းကိုတက်ရမှာဖြစ်ကြောင့် အဖေမှာ သူမတို့ဖွင့်သော ကုန်စုံဆိုင်လေးတွင် တစ်နေကုန်ထိုင်ကြောင်း … အမေမှာ သူမငယ်ငယ်လေးကတည်းကပင် ဆုံးပါးသွားကြောင်းစသဖြင့် ကျော်ဇင်လတ်အား အကုန်ပြောပြသည်။

“ ကဲ … ကဲ … ကားထွက်တော့မယ် အစ်မလေးတို့ရေ အစ်မလေးကုန်တွေတော့ အကုန်တင်ပြီးသွားပြီ သွားစို့”

ခပ်လှမ်းလှမ်း ကားဂိတ်မှ သီတာတို့ရွာသို့ သွားမည့်ကား၏ စပယ်ယာလေးက လာရောက်ပြောဆို၍ ကျော်ဇင်လတ်နှင့်သီတာလည်း ကမန်းကတန်းပင် ပိုက်ဆံရှင်းကာ ကားရှိရာလိုက်လာခံရသည်။ ကားမှာ ချက်ပလက်ခေါင်းတိုကြီးဖြစ်၍ကြမ်းပြင်တွင် ကုန်တွေအပြည့်တင်ထား၏။ 

ထိုကုန်များပေါ်မှ မိုးကာတာလပတ်ခင်းကြီးက ခရီးသည်များပြွတ်သိပ်ထိုင်နေကျသည်။ သနပ်ခါးကိုဘဲကျားလိမ်းထားပြီး တက်ထရွန် အင်္ကျီအဝါနုလေးနှင့် ထမီကိုဝတ်ထားသောမမကို ကျော်ဇင်လတ်မစီးစေချင်ပါ သို့သော်လည်း သူတောင်မှ အသွင်တူအောင်ဘောင်းဘီရှည်မဝတ်ဘဲ ပုဆိုးဝတ်ထားရသည် မဟုတ်ပါလား …ကပ်သပ်စီးလာခဲ့ကြသည်။

“ ဟိုဟာ … က မောင်းတောသွားတဲ့လမ်း”

“ အင်း …”

“ ဟိုမှာ မြင်နေရတဲ့ဘုရားက ဆုတောင်းပြည့်တယ်တဲ့ … ကျော်ရဲ့”

“ ဟုတ် … လား”

“ အဲဒီ … ထော်လာဂျီတွေက ရွာကလာတဲ့ ထော်လာဂျီတွေလေ … အပြန်ကျနှေးလို့ မစီးတာ”

ကျော်ဇင်လတ်အား … သီတာမှ တစ်လမ်းလုံးရှင်းပြကာ … သူမတို့နယ်အကြောင်း ပြောပြလာသည်။ ကျော်ဇင်လတ်အားမရာက်ဖူးသော ပတ်ဝန်းကျင်အသစ်အဆန်းမို့ ဘာမျှမသိ … သီတာပြောသမျှ အင်းအဲလုပ်နေရသည်။

“ ဟို … ရောက်ရင် ကျော်ပြင်းသွားမှာပါ”

“ ဟာ … မမကလဲ မမရှိရင် … ဘယ်နေရာ ဘယ်ကမ္ဘာမှာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်ပျော်တယ်”ိုက်လာ

“ သွား … ပို … ပြီ”

ကျော်ဇင်လတ်နှင့် သီတာမှာ ပျားရည်စမ်းခရီးထွက်လာသည့်အလား တစ်လမ်းလုံးစကားတွေ ပြောလာကြသည်။ထိုစဉ်

“ ဟိုး … ဟိုး … ရပ်ပါအုံးဗျို့”

“ ဘာဖြစ်တာလဲ …”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ …”

ကားနောက်မြှီးမှ တွယ်လိုက်လာသော ခရီးသည်တစ်ယောက်က ကားကိုရပ်ခိုင်းသဖြင့် ကျန်သည့်ခရီးသည်များ၏မေးမြန်းသံက ဆူညံလာသည်။

“ ဟိုမှာ … စပယ်ယာ ကျကျန်ခဲ့လို့”

“ ဟား … ဟား … ဟား”

“ သေချာကိုင်စီးမှပေါ့”

“ ဘယ်ငေးနေမှန်းမှ မသိတာ”

ကားပေါ်တွင် ရယ်သံများသောသော ညံသွားကာစပယ်ယာအား ပြစ်တင်သံများတစ်ယောက်တစ်ပေါက် ထွက်လာလေသည်။ထိုသို့မောင်းလာခဲ့ရာမှ မွန်းလွဲနှစ်နာရီခန့်တွင် သီတာတို့ရွာရောက်သည်။ ကျော်ဇင်လတ်နှင့် သီတာတို့သဘ် ပစ္စည်းတင်ရန် မြင်းလှည်းတစ်စီးငှားလိုက်ကြသည်။ သိပ်မကြာပါ … မြင်းလှည်းမှာ ခြံဝန်းလေးတစ်ခုရှေ့တွင်ရပ်လိုက်ကာ အိမ်ကလေးကသပ်သပ်ရပ်ရပ်နှင့် နေချင်စရာပင်…

“ ကြည်ပြာရေ … ညီမလေး … အမေ … ရေ အမေ”

ရှေ့ဆိုင်ထဲတွင်လူမရှိ … အိမ်ထဲသို့လှမ်းအော်ခေါ်သောအခါ အသက်ခြောက်ဆယ်ခန့် လူကြီးတစ်ယောက်ထွက်လာပြီး အားရဝမ်းသာနှင့် …

“ ဟော … သမီးပြန်လာပြီ ကြည်ပြာက ကျောင်းသွားတယ်လေ”

“ လာလာ … ဧည့်သည်လည်း ပါလာတာကိုး ဖိုးသားလာကွ”

ဟု ဖော်ရွေစွာနှင့် ကျော်ဇင်လတ်ကိုပါ နှုတ်ဆက်ရာ ကျော်ဇင်လတ်အနေနဲ့တော့ ချောင်သွား၏။ အိမ်ကလေးမှာသုံးပင်နှစ်ခန်းဖွဲ့ထား၍ ကျော်ဇင်လတ်အား ခေါင်းရင်းတစ်ခန်းပေး၏။ အဘိုးကြီးက ဘုရားခန်းရှေ့တွင် ထွက်အိပ်ဖို့ပြင်သည်။

သီတာက ကြည်ပြာနှင့်အတူ ခြေရင်းခန်းအားအိပ်မည်ဟု စီစဉ်ကြသည်။ ကျော်ဇင်လတ်လည်း အိပ်ယာပြင်ပြင်ပြီးချင်း ဘာမှမစဉ်းစားတော့ဘဲ ခရီးပန်းစွာဖြင့် ပြင်ပေးထားသောအိပ်ရာတွင် ဘာမှမသိထိုးအိပ်ပစ်လိုက်လေတော့သည်။ အိပ်တာဘယ်နှစ်နာရီကြာသွားသည်မသိ ဖျတ်ကနဲ ကျော်ဇင်လတ်နိုးလာသည်။ နားထဲတွင် ခြေရင်းမှ သနပ်ခါးသွေးသံ တစ်ကျီကျီက ကြားနေရသည်။ 

လက်မှနာရီအားအိပ်ချင်မူးတူးနှင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ငါးနာရီခွဲ ရှိပြီ။ ခပ်ဟဟဖြစ်နေသော အခန်းတံခါးမှ အပြင်ဘက်သို့ကြည့်လိုက်ရာ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင်မည်သူမျှမရှိ။ ထို့ကြောင့် ကျော်ဇင်လတ်လှဲနေရာမှထကာ ထရံကာထားသော သုံးထပ်သားပြားကြားမှ တစိစိဖြစ်နေသော နေရာလေးမှ မျက်လုံးကိုကပါ၍ တစ်ဖက်ခန်းသို့ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ … ထမီရင်ရှားနှင့် သူ့ကိုကျောပေးကာသနပ်ခါး သွေနေသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုတွေ့ရ၏။

ခဏအကြာတွင် သူမသည်သနပ်ခါးလိမ်းပြီးသွားပြီထင်၏။ မျက်နှာတွင် သနပ်ခါးအဖွေးသားနှင့် မတ်တပ်ရပ်ပြီး ကျော်ဇင်လတ်ရှိရာဘက်သို့ လှည့်လိုက်လေသည်။ ထိုအခါကျော်ဇင်လတ်အံ့သြသွားရသည်။ ဆယ်တန်းတက်နေသော သီတာ၏ ညီမဆိုသူဖြစ်မည်။ ကျော်ဇင်လတ်နှင့် မတိမ်းမယိမ်းပင်။

သုံးလေးနှစ်တော့ ငယ်မည်ထင်သည်။ သို့သော် အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ထွားလှသည်။ ကြည့်ပြာနှင့်သီတာ ရုပ်ချင်းဆင်သည်။ကိုယ်လုံးကိုယ့်ပေါက်တော့သိပ်မဆင် … ကြည်ပြာ၏ ရွှေရင်နှစ်မွှာမှာ ရေလဲထမီ၏စိုနေသော ရေကွက်များကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေးများသည် ထမီနှင့်ကပ်လျှက်ရှိကာ … နို့အုံကြီးများက သိပ်မကြီးသေး … အပျိုပေါက်စဆိုတော့ ခပ်သေးသေးသောခါးလေး မှာကျဉ်းသွားပြီး တင်ကစွင့်ကားနေ၏။ 

သီတာလောက်တော့မကြီး … သီတာကလုံးကြီးပေါက်လှဆိုရင် ကြည်ပြာကငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးဖြစ်မည်။ ကြည်ပြာသည် သူမ၏ထမီအောက်ရှိ နိုအုံလေးပေါ်သို့ဘ့ရာဇီယာနောက်ကျော ချိတ်လေးကိုပတ်ချိတ်ပြီးလျှင် ဘရာဇီယာကိုလှည့်လိုက်ရာ ပုံစံခွက်လေးများမှ နို့အုံလေးများပေါ်သို့ကွက်တိရောက်လာသည်။ ပြီးလျှင်ထမီကိုဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ ထမီကားကြမ်းပြင်၌ ပုံကျသွားလေသည်။ 

ကျော်ဇင်လတ် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ ကြည်ပြာ၏ဗိုက်သားချပ်ချပ်ကလေးတွင် အဆီပိုမရှိ စောက်ပတ်မို့မို့ခုံးခုံးလေးမှာ သူ့အစ်မလောက်မကြီးသော်လည်း အမွှေးမနုမရင့်လေးတွေကစောက်ပတ်လေး၏အလှကို ပိုမိုပြည့်စုံစေသည်။ ကျော်ဇင်လတ်ကြည့်နေဆဲပင် ကြည့်ပြာကအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအားခြေရင်းရှိတန်းပေါ်မှ ရုတ်၍ တစ်ချက်နှစ်ချက်ခါလိုက်ပြီး ခါးကလေးကုန်းကာဝတ်တင်လိုက်သည်။ 

ကျော်ဇင်လတ်မှာ သူ့ပုဆိုးထဲမှမာတောင်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်နေရင်း အားမလိုအားမရ ဖြစ်သွားသည်။ ကြည်ပြာက ဘောင်းဘီဝတ်ပြီးသောအခါ တီရှပ်အနီရောင်လေးကို ခေါင်းမျလျှိုစွပ်ကာ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင်ဆွဲ၏။ 

ပြီးလျှင်ဘောလုံးပျောက်လေးများပါသည့်ထမီအပြာရောင်လေးအားဝတ်သည်။ ဝတ်ပြီးသည့်နောက်ခန္ဓကိုယ်ကို တစ်ချက်နှစ်ချက်လှည့်ကာ အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်သွားလေတော့သည်။ ကျော်ဇင်လတ်မှာလည်မထိတက်လာသောတံတွေးကို ဂလုဟုအသံမြည်အောင် မြိုချလိုက်သည်။

ပြီးလျှင်အခန်းကို ကန့်ထားသော သုံးထပ်သားနားမှခါွကာ အိပ်ယာမှနိုးဟန်ဖြင့် ဝါးကနဲတစ်ချက်သန်းပြီး အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်လိုက်သည်။

“ အယ် … ကျော် … နိုးပြီးလား … ခုပဲမမလာနှိုးတော့မလို့ … သွား … သွား … မျက်နှာသစ်ချေ ရေကန်နားမှာ ရေခွက်နဲ့ဆပ်ပြာရှိတယ် … ရေလဲပုဆိုးက အဖေ့ပုဆိုးရှိတယ်”

“ ရေကန်က ဘယ်နားမှာလဲ”

“ ခြံထောင့်လေးမှာလေ … မြန်မြန်ချိုးနော် ပြီးရင်ထမင်းစားရအောင်”

သီတာမှာ … လက်ထဲတွင် ဟင်းမွှေသောဇွန်းကြီးကို ကိုင်လျှက်အခန်းဝမှထွက်လာသော ကျော်ဇင်လတ်အားဆီးပြီးပြောသည်။ မီးဖိုကား အိမ်ရှေ့မှာ အိမ်ကဒူးထောက်ပျဉ်ကာအိမ်။ သို့သော် နည်းနည်းနေစောင်းပြီးဖြစ်၍ မှောင်ရိပ်ကျသည်။

“ ဒါ … ကြည်ပြာတဲ့ မမ … ညီမလေး အခုဆယ်တန်း”

ညထမင်းစားဝိုင်းတွင် … သီတာမှ သူမ၏ညီမလေးကြည်ပြာနှင့် ကျော်ဇင်လတ်အား မိတ်ဆက်ပေးသည်။ ကြည်ပြာကား ထမင်းငုံ့စားနေရာမှ ကျော်ဇင်လတ်အားပြုံးပြသည်။

“ မမနဲ့ ရုပ်ချင်းဆင်တယ်နော်”

“ ဆင်မှာပေါ့ ညီမပါဆို … ဟင်း … ဟင်း”

“ မမကလည်း ချော … ကြည်ပြာကလည်းချောနဲ့ ဦးကြီးနဲ့ တူတာပဲဖြစ်မယ်”

ကျော်ဇင်လတ်မှာ သီတာတို့ညီမနှစ်ယောက် အဖေအား စကားဝိုင်းထဲတွင် ထည့်ပြောလိုက်သည်။ ဘိုးတော်ကြီးကသဘောကျကာ …

“ သူ့အမေနဲ့ တူတာပါကွာ”

ဟု ရယ်မောကာပြောလေသည်။

“ အံမယ် … ကိုလေးကလည်း ဖြောင့်တာပါပဲနော်”

ကြည်ပြာက ရဲတင်းသွက်လက်စွာဖြင့် ကျော်ဇင်လတ်အး မျက်စောင်းထိုးပြီး ပြောလေသည်။ ထမင်းဝိုင်းက ခဏအအတွင်း ကျော်ဇင်လတ်နှင့် သီတာတို့မိသားစုအားလုံး ရင်းနှီးသွားကြလေသည်။

“ ကဲ … ကဲ … ဖြောင့်တာရော တောင့်တာရော … နောက်မှပြော … ငါကတော့စားပြီးပြီ .. အေ့ မြောက်ပိုင်းက ရေနွေးကြမ်းဝိုင်း သွားလိုက်အုံးမယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့ အမေ”

သီတာတို့ အဖေကြီးမှာ လက်ဆေးရည်ထဲလက်နှိုက်ဆေး၍ ကုန်းထရင်းပြောပြီး လက်သုတ်ပဝါနှင့် လက်ကိုသုတ်၏။ပြီးလျှင်အပြင်ထွက်သွားလေသည်။

ထမင်းစားသောက်ပြီး၍ ထမင်းဝိုင်းသိမ်းလိုက်သည်။ ညရှစ်နာရီခန့်အရောက်တွင် ကြည်ပြာမှာအိပ်ချင်သည် ဟုဆိုကာအခန်းတွင်းသို့ ဝင်လေသည်။ ညကားပုဆင်းရင်ကွဲအော်သံမှလွဲ၍ တိတ်ဆိတ်နေ၏။ ကျော်ဇင်လတ်က ချက်ချင်းပင် သီတာအနားသို့ကပ်ကာ …

“ မမ … ဒီအချိန်ထိ စောင့်နေရတာကြာပြီဗျာ”

ဟု ခပ်တိုးတိုးပြောရာ သီတာမှ နှုတ်ခမ်းအနားတွင်လက်ညှိုးလေးထောင်ပြီး 

“ ရှုးကျော်ရဲ့ … ညီမလေးအိပ်မှကွာ … အခုနေအုံးနော်”

ဟုသူမတို့ အခန်းဘက်သို့ကြည့်ကာ ပြောလေသည်။ သို့နှင့် ကျော်ဇင်လတ်နှင့် ကြည်ပြာမှာ ခဏထိုင်စကားပြောနေရသည်။

“ မမ … အဖေပြန်ရောက်ရင် ဘယ်နှယ့်လုပ်မလဲ”

“ ဒီ အချိန်ပြန်မလာသေးပါဘူး … အဖေက ဆယ့်တစ်ဆယ့်နှစ်လောက်မှပြန်လာတာ”

“ အဲဒါဆို ရပြီကွာ … လာ”

ကျော်ဇင်လတ်မှ ပြောလဲပြော လက်ကလည်း သီတာ၏လက်ကောက်ဝတ်အားဆုပ်ကာ သူ့အခန်းအတွင်းသို့ခေါ်သွားသည်။ ထို့နောက် အခန်းတံခါးကို စေ့လိုက်သည်။ သီတာ၏မျက်နှာကို သူ့ဘက်ဆွဲလှည့်၍ သီတာနှုတ်ခမ်းလေးအား အငမ်းမရစုပ်တော့သည်။ ထိုအခါသီတာ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ကော့တက်လာပြီး လက်များကကျော်ဇင်၏လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ကာပြန်လည်စုပ်ပေးနေသည်။

" ပြွတ်..ဖလပ်ဖလပ် "

" အင်းအင်း "

ကျော်ဇင်လတ်ကနှုတ်ခမ်းချင်းအသာခွါကာလျှာလေးအသာထုတ်လိုက်သည်။သီတာကထွက်လာသောလျှာလေးအားပါးချိုင့်ေးဝင်သည်အထိစုပ်လေးလေသည်။ကျော်ဇင်လတ်လက်များကသီတာ၏အင်္ကျီနောက်ဘက်ရှိကြယ်သီးများကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ပေးနေ၏။ ပြီးလျှင်သီတာနှင့်သူ့ခန္ဓာကိုယ်ချင်းခွါလိုက်ကာသီတာ့အင်္ကျီအားရှေ့မှချွတ်ရသည်။

" ကျော်သိပ်မကြမ်းနဲ့နော် "

" ညီမလေးနိုးရင်ခက်မယ် "

"ရပါတယ်မမရဲ့ကျွန်တော်မကြမ်းပါဘူး"

" မီးပိတ်လိုက်ကျော်ရယ်မမရှက်တယ်"

" အာ မမကလည်း ကျော်အားရအောင်ကြည့်အုံးမယ် "

" ပိတ်လိုက်ပါကျော်ရယ် ပြီးတော့ကျော်ပဲအားရပါးရကိုင်တာပဲ"

" အင်းပါအင်းပါ "

ကျော်ဇင်လတ်မှာသီတာအားခေါင်းညိတ်ပြရင်းဖန်ချောင်းမီးကိုပိတ်လိုက်ရသည်။သွားပြီ။သူမြင်ချင်တွေ့ချင်သောမမ၏စောက်ပတ်လေးကိုမမြင်ရတော့။တစ်ဖက်ခန်းနှင့်ဧည့်ခမ်းမှလင်းနေသောအလင်းရောင်ကိုသာအားကိုးရတော့မည်။ကျော်ဇင်လတ်ကသူ့အင်္ကျီအားချွတ်လိုက်ရာသီတာ၏နို့အုံကြီးကိုဆုပ်နယ်တော့၏။

" အင်းပလပ်ပလပ်… ကျော်ရယ် "

" ပြွတ်ပလပ် "

" အင်းအင်းဟင်း"

နို့သီးလေးတစ်လုံးကို လက်ကဆုပ်နယ်ပေးနေသလို ပါးစပ်ကလည်းသီတာ၏ နို့သီးခေါင်းလေးကိုတပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေရာသီတာထံမှ တဟင်းဟင်းအသက်ရှုသံများထွက်ပေါ်လာသည်။ သီတာ၏ နို့အုံကိုအရသာရှိရှိနှင့်ဆုပ်နယ်ပေးရင်းသီတာနှုတ်ခမ်းလေးများကိုပါစုပ်ယူလိုက်သည်။

နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်သောအခါရေငတ်နေတုန်းရေတွင်းထဲကျသူပမာအငမ်းမရပြန်လည်စုပ်နမ်းလေသည်။ထို့နောက်ကျော်ဇင်လတ်သည်သီတာ၏နှုတ်ခမ်းကိုခွါ၍နို့အုံကိုလက်မနှင့်ကျန်လက်ချောင်းပူးပြီးအောက်မှပင့်ညှစ်ကာခပ်မို့မို့စူထွက်နေသောနို့သီးခေါင်းလေးကိုလျှာဖျားလေးဖြင့်ဘယ်ညာထိခတ်ပေး၏။

" ကျော်ရယ် ယားတယ်ဟင်းဟင်း"

သီတာမှာကျော်ဇင်လတ်၏အပြုအစုများကြောင့်သူမ၏နို့သီးလေးကိုခါယမ်းပေးနေသောကျော်ဇင်လတ်အားခေါင်းငုံ့ကြည့်၏။ပြီးလျှင်ခေါင်းကလေးမော့ပြီးသူမနှုတ်ခမ်းအားလျှာဖြင့်တစ်ချက်သပ်ရင်းညည်းညူလေသည်။ကျော်ဇင်လတ်ကားပြောမရခုနကအတိုင်းပင်ဆက်လုပ်ပေးနေသည်။

" အဟင့်ယားတယ်ကျော်ရဲ့ မမနေတတ်တော့ဘူး"

ကျော်ဇင်လတ်ကသီတာအားစကားပြန်မပြောသူ့စိတ်ထဲတွင်နို့သီးခေါင်းတွေထောင်မတ်လာသည်အထိစုပ်ပေးရန်သာအားသန်နေသည်။

" ကျော်ရယ်လုပ်မှာဖြင့်လုပ်တော့ မမ မနေတတ်တော့ဘူး"

ကျော်ဇင်လတ်မှသူ့အားစကားတွေတတွတ်တွတ်ပြောနေသောသီတာအားအိပ်ယာပေါ်တွင်ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်သည်။ထို့နောက်သီတာနှင့်ယှဉ်အိပ်ကာနို့နှစ်လုံးကိုအားရပါးရဆုပ်နယ်ကစားပြီးနို့သီးခေါင်းလေးများမှအရည်ကြည်လေးတွေထွက်လာသည်အထိစုပ်ပေးတော့သီတာခါးလေးကော့တက်လာသည်။

ပြီးလျှင်သူသည်ထမီပေါ်မှလက်ကလေးနှင့်သီတာ့စောက်ပတ်လေးအားမှန်းစေပြီးထက်အောက်ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။

" အားရှီးလုပ်ပါတော့ကျော်ရယ်"

" မမအရမ်းခံချင်နေပြီကွယ်လုပ်ပါတော့"

သီတာကမျက်လုံးလေးမှိတ်ခါးလေးကိုကော့လာကာမောဟိုက်သံလေးနှင့်ကျော်ဇင်လတ်အားပြော၏။ထိုအခြေအနေကိုကြည့်၍သီတာရင်ထဲတွင်ရမ္မက်ထန်နေမှန်းကျော်ဇင်လတ်သိလိုက်၏။သီတာထမီအားကျော်ဇင်လတ်အသာဆွဲချွတ်ရာမရသဖြင့်

" မမ ဖင်နည်းနည်းကြွအုံးဒီမှာချွတ်လို့မရဘူး"

ဟုပြောသဖြင့် သီတာမှာ သူမ၏ စွင့်ကားနေသောဖင်ကြီးကို မြှောက်ပေးမှချွတ်ရသည်။ ထို့နောက် ကျော်ဇင်လတ်မှာဘောင်းဘီဆွဲချွတ်ရန်စမ်းရာ

" စမ်းမနေနဲ့ ဒီကသိတယ်ကျော်အတွက်လွယ်အောင်ညနေရေချိုးပြီးကတည်းက မဝတ်ထားဘူး"

ဟု သီတာကမျက်စောင်းကလေးထိုး၍ပြောရာ

" အဲဒါကြောင့်မမကို အရမ်းချစ်နေရတာ သိလား"

ကျော်ဇင်လတ်အပြောကြောင့်သီတာသဘောအကျကြီးကျသွားတော့သည်။ကျော်ဇင်လတ်မှာသူ၏ညာလက်ကလေးနှင့်သီတာ၏ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ဖက်အရင်းကြားမှစောက်ပတ်ကလေးအားစမ်းရာသုတ်ရည်ကြည်တစ်ချို့ကိုစမ်းမိ၏။ပျစ်ချွဲချွဲနှင့်ဖြစ်သည်။

" ပြွတ်"

" ဟင်း "

" ပြွတ်"

" ကျော်လုပ်မှာဖြင့်လုပ်ကွယ်လတ်မကမြင်းနဲ့"

" ဗြွတ်"

" ရှီး"

ကျော်ဇင်လတ်မှာသူ၏ လက်ချောင်းလေးနှစ်ချောင်းပူးပြီးတော့ စောက်ပတ်လေးထဲသွင်းရာ သီတာ အဖို့ခံရအလွန်ခက်လှသည်။ သူမအနေနှင့်ဒီအချိန်မှာတောင့်တနေသည်မှာ လီးအခုဝင်နေတာကလက်ချောင်းလေးတွေဘယ်လိုမှအားမရနိုင်။

ကျော်ဇင်လတ်၏လက်ချောင်းကလေးများကသီတာ၏ စောက်ပတ်အတွင်းထိုးသွင်းမှုကြောင့်သီတာ့စောက်ပတ်လေးသည် စူပွစွပွြဖစ်လာကာ သီတာမှာလည်းမိန်းမောနေမိ၏။ ကျော်ဇင်လတ်ကားပြောလေကဲလေသူ၏နှုတ်ခမ်းများက သီတာ နို့သီးခေါင်းတွေကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်လက်ချောင်းလေးများကသီတာ့စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲသို့တပြွတ်ပြွတ်ထည့်လိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးနေရာသီတာမှာအိပ်ယာခင်းစလေးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်စုပ်ရင်းတဟင်းဟင်းနှင့်ခံစားနေရတော့၏။

သီတာ၏စောက်ပတ်လေမှာနဂိုထက်အရည်ကြည်များစိုရွှဲလာသည်ကိုသူ၏လက်ချောင်းများကဦးနှောက်ကိုသတင်းပို့တော့မှနှုတ်ခမ်းကိုနို့သီးခေါင်းများမှခွါကာပုဆိုးကိုကျော်ဇင်လတ်ချွတ်လိုက်သည်။ထို့နောက်သီတာပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲကာပေါင်ကြားထဲတွင်ဝင်ပြီးဒူးထောတ်ထိုင်လိုက်၏။

ကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးကားမာထန်နေလျက်သွေးများကလျှင်မြန်စွာစီးဆင်းနေမှုကြောင့်ပူနွေးနေသည်။ထို့ဖြင့်လီးကြီးမှာသီတာ၏စောက်ပတ်အဝအနီးတွင်တခါခါတရမ်းရမ်းဖြစ်နေ၏။

" မမ ထည့်ရတော့မလား"

" ထည့်တော့လေ ကျော်"

" ဟင့်အင်းမမကိုင်ထည့်ပေး"

" ဟာကွာကျော်ရာကိုယ့်ဟာကိုထည့်လဲရတာကို"

" မရဘူးကွာမမကိုင်ထည့်ပေးမှလိုးမယ်"

" အံမယ်လေးလုပ်ရမယ်သူကဈေးကိုင်နေပြန်ပြီ"

သီတာကပြောရင်းပက်လက်အိပ်နေရာမှထလိုက်၏။နို့အုံလေးများကတတုန်တုန်ဖြင့်ကျော်ဇင်လတ်မျက်နှာရှေ့ရောက်လာည်။

" ပြွတ်"

ကျော်ဇင်လတ်ကသူရှေ့ရှိနို့အုံလေးကိုရက်ပေးရာသီတာမှာနှုတ်ခမ်းလေးစူလာပြီး

" ဟာကွာဒီမှာထည့်ပေးမလို့ဟာဖယ်ကျော်ပေါင်ကြီးတွေကားလေမမအပေါ်ကတတ်လိုက်မယ်"

" အင်းဟင်း"

ကျော်ဇင်လတ်မှာသီတာပြောသည့်အတိုင်းပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းအောက်တွင်ကျော်ဇင်လတ်ကသူ၏ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုထိုးသွင်းပြီးကားလိုက်၏။ထိုအခါကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးမှာမိုးပေါ်သို့ထောင်တက်တော့မည့်နှယ်မတ်လာ၏။ထိုအခါကျမှသီတာသည်သူမ၏စောက်ပတ်အဝကိုကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးအားနူးညံ့သောလက်ချောင်းကလေးများဖြင့်ကိုင်၍တေ့လိုက်၏။

" ကဲလုပ်တော့ကျော်ရယ်"

" ဟာဒီလိုနဲ့မရဘူးမမကတေ့ပဲတေ့ထားပေးတာစောက်ပတ်ထဲဝင်အောင်မမကရှေ့တိုးလေ"

" ကျော်ရယ်အရမ်းဆိုးတယ်ကွယ်ဒီလိုမှန်းသိရင်မမချစ်ခဲ့ပါဘူးဟင်း"

သီတာမှာကျော်ဇင်လတ်အားပြောရင်းသက်ပြင်းရှည်ကြီးချသံကတော်တော်ကျယ်လေသည်။

" အဲဒါဆိုလက်မြှောက်"

သီတာကပြော၍ကျော်ဇင်လတ်ကသူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုမြှောက်လိုက်သည်။

" ဗြွတ် "

" အင်းအင်း"

" ဗြစ်"

" အားကျွတ်ကျွတ်"

သီတာသည်ကျော်ဇင်လတ်မြှောက်ထားသောလက်နှစ်ဖက်အောက်သူမ၏လက်ကလေးကိုလျှိုလိုက်ပြီးရှေ့သို့အသာတိုးရာလီးကြီးဒစ်မြုပ်ရုံဝင်သွား၍စောက်ပတ်ထဲသို့တစ်ဝက်ခန့်ဝင်သွားသလိုသီတာမှာအလန့်တကြားဖြစ်သွားပြီးကျော်ဇင်လတ်အားရင်ချင်းဖက်ထားမိလေသည်။

ထို့နောက်ဆက်တိုက်ပင်ကျော်ဇင်လတ်မှာသူ၏မြှောက်ထားသောလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပေါင်ပေါ်တွင်တက်ထိုင်ပြီးနေသောသီတာ၏ပုခုန်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖျစ်ညှစ်ပြီးလက်နှစ်ဖက်ကမုသီတာ့ကျောပြင်ကြီးအား ပြန်လည်ဖက်ထားလေသည်။

နှစ်ဦးသားရင်ချင်းကပ်ရပ်ဖြစ်သွားသဖြင့်သီတာနို့အုံကြီးများမှာကျော်ဇင်လတ်၏ရင်ဘတ်ကြားတွင်ပိပြားနေပြီးကျော်ဇင်လတ်အဖို့အရသာတစ်မျိုးဖြစ်နေပေသည်။ပြီးလျှင်ခေါင်းကလေးမော့ကာအံလေးကြိတ်ထားသောသီတာ၏လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကိုကျော်ဇင်လတ်ကလျှာဖြင့်ရက်ပေးလိုက်ပြီးခပ်မှန်မှန်ပင်ဆောင့်တော့သည်။

" ပြွတ်စွပ် ပြွတ်စွတ်"

" ဖြေးဖြေးကျော်ရယ်နည်းနည်းကြပ်သလိုပဲ"

" ပြွတ်စွပ် ပြွတ်စွတ်"

" အင်းဟင်း"

" ကျွတ်ကျွတ်"

ကျော်ဇင်လတ် လီးချောင်းကြီးပေါ်မှ သီတာ၏ုသုတ်ရည်များ စီးကျလာမျာ လိုးအားကိုမြှင့်တင်လိုက်ပြီး မောင်းတင်ကာလိုးတော့မည့် လီးကြီးကားအရှိန်ပြင်းစွာသီတာစောက်ပတ်အတွင်းသို့ ဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြင့် သုတ်ရည်များသာ မရှိကပူလောင်ပြီး စောက်ပတ်လေးမီးထတောက်သွားနိုင်သည်။

“ ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ် … ဗြွတ်”

ကျော်ဇင်လတ်မှာ နောက်ဆုံးဆောင့်နေရင်း … လီးဒစ်ထိပ်ဖျားမှ ကျင်ခနဲဖြစ်ကာ သုတ်ရည်များကို မကြာခင်လွှတ်လိုက်တော့ရာ … ထိုသုတ်ရည်များသည်လည်း သီတာ၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းမှ လျှံကာ ခုနတိုင်းပင်လီးတန်းကြီး တောက်လျှောက်စီးကျလာပြန်သည်။ 

ထိုသို့သောအဖြစ်အပျက်များအား ခြေရင်းခန်းမှ … မကြာခင်ကနိုးလာခဲ့သော ကြည်ပြာက သူ၏မမက ကျော်ဇင်လတ်နှင့် အပီအပြင် လိုးနေကြသည်ကို ချောင်းကြည့်၍ ရင်တွေတစ်ဒိုင်းဒိုင်းခုန်ကာ သူမ၏စောက်ပတ်အတွင်းမှ အရည်ကြည်များကအတွင်းခံဘောင်းဘီတွင် စီးကျကာ … အထွက်လိုက်ဖြစ်နေသည်။ 

လီးနှင့်စောက်ပတ် အဝင်အထွက်ကို ကြည်ပြာမ မြင်ရပါ။ ကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးနှင့်ကွယ်နေ၍ဖြစ်သည်။ ယောင်္ကျားနှင့်မိန်းမ ကာမဆက်ဆံနေတာအား ပထမဆုံးအကြိမ်မြင်ဖူးသော ကြည်ပြာအဖို့ ပထမဆုံးအကြိမ်ပင် … ဘာမှန်းမသိ သူမ၏စောက်ပတ်အတွင်းမှ တစ်ခုခုလိုအပ်နေသောအရသာကို မောဟိုက်တုန်ရီစွာ ခံစားလိုက်ရလေသည်။

မှတ်ချက် ။        ။ မြန်မာပြည်တွင် တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ်ပေါက်စန လေးများမှ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြပေးပါသည်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

လမ်းနှစ်သွယ် (စ/ဆုံး)

လမ်းနှစ်သွယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - နတ်ဆိုးလေး

ကောင်လေး တစ်ယောက် နဲ့ ကောင်မလေး တစ်ယောက် အိမ်ထောင်ပြု မည် ဆိုလျှင် ထုံးတမ်းစဉ်လာ အရ မင်္ဂလာလက်ထက်ပွဲ ကို ကျင်းပ လေ့ရှိ ကျတယ် ။ နယ်ခြား နေတဲ့ စုံတွဲ တွေဆို တစ်ဖက် မှာ တစ်ပွဲ စီ ကျင်းပ ကျတယ် အများ အားဖြင့် မိန်းကလေး ဘက် မှာ ကျင်းပ လေ့ရှိပါတယ် ။ ငွေကြေး မတတ်နိူင်သူ တွေ အဖို့ တစ်ပွဲ သာ ကျင်းပ နိုင်သဖြင့် ကျန် တစ်ဖက် က အပေါင်းအသင်းမိတ်ဆွေ တွေ အခက် တွေ့ကျ ရတယ်။ ယခု ဇာတ်လမ်း က ထို ပြႆနာ ကို အစပြု ပြီး အိအိငြိမ်း ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး အတွက် လမ်း နှစ်သွယ် ကို ပေါ်ပေါက်စေခဲ့တယ် ။တစ်ခု ကို ရွှေးချယ် ရင် ကျန် တစ်ခု ကို ရင်နာစွာ စွန့့်ပစ် ရ မှာပါ . . .။

မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ခါစ သုံးရက် သာ ရှိသေး တဲ့ အသစ်ဆက်ဆက် ဇနီးသည်လေး အိအိငြိမ်း အိမ် တံခါး ခေါက် သံ ကြောင့် အပြေးကလေး ထွက်လာ မိသည် ။ လင်သား ကိုသက်အောင် အလုပ်ပြန် လာ ရင် ကြိုဖို့ အလှဆုံးပြင်ပြီး အပြေးကလေး ထွက်လာ ခြင်း ဖြစ်သည် ။ တံခါးလေး ဖွင့် ပေး သော အခါ ကိုသက်အောင် အပြင် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ပါလာ လေသည် ။

" အော် ဧည့်သည်တွေ ပါလား အိမ်ထဲ ကြွပါရှင့် "

အသီးသီး အခန်းထဲ ဝင်လိုက် ကျ လေသည် ။

" မိန်းမ ရေ ဒီနေ့ ရုံး က ကောင်တွေ ကို လည်း ပြုစု ရသေးတယ် ကို အိမ်ပြန် နောက်ကျလို့ စိတ်မဆိုး နဲ့နော် . "

အသံ က နည်းနည်းမူးစပ်စပ် ဖြစ်နေသည် ။

" ရပါတယ် အကိုရယ် အိ တို့ မင်္ဂလာဆောင် က အဝေး မှာ ဆောင် တာ ဆိုတော့ သူတို့ကို ပြန် ဧည့်ခံ ရမှာပေါ့ "

" မှန်တာပေါ့ မိန်းမ ရာ ဒီ က နှစ်ယောက် က ဒီ ကွန်ဒို က အိမ်နီးနားချင်း တွေပါ . . "

အိအိငြိမ်း အပြုံးလေးဖြင့် နူတ်ဆက် လိုက်သည် ။ သက်အောင် လျှာလေး အာလေး ဖြင့်

" ဒီဘက် က မင်းသွေး တဲ့ သူက ရှေ့ အခန်းက ဒီဘက် က အောင်သော် တဲ့ သူက အောက်ထပ် က သူ တို့ကို ပြုစု ဖို့ ခေါ်လာတာ ဒီမှာ အရက် နဲ့ ဘီယာ ပါလာ တယ် မိန်းမ အမြည်း တစ်ခုခု စီစဉ်ပေး "

" ကောင်းပါပြီ ရှင့် ရပါစေမယ် "

အိအိငြိမ်း နောက်ဘေး ခန်း ကို တည်ငြိမ်စွာ ထွက်သွား လေသည် ။ သူမ ရဲ့ နိမ့်ချည်မြင့်ချည် တင်သား တွေနဲ့ နောက်ကျော အလှ ကို မင်းသွေး မျက်စိ တစ်ဆုံး အရသာ ခံ ကြည့်ရှု လိုက် လေသည် ။

" ကဲ ကိုယ့်လူ တို့ ကျွန်တော် လည်း သွား ကူ လိုက်အုန်းမယ် ခဏ ခဏ "

သက်အောင် လည်း အိအိငြိမ်း နောက် လိုက်သွား လေသည် ။ မကြာမှီ အိအိငြိမ်း ရောက် လာကာ စားပွဲခုံ ပေါ် ဖန်ခွက်လေး တွေ လာ ချပေး သည် ။ စားပွဲကို ခါးလေး ကုန်း ကာ ချ ဖန်ခွက် ချ လိုက်သည် မို့ ဟိုက်သွား သော အကျီ ၤကြောင့် အိအိငြိမ်း ရဲ့ ရင်သားဖွေးဖွေး တွေကို မင်းသွေး နဲ့ အောင်သော် ထပ် မြင်လိုက်ရတော့ လီး တွေ တောင် ကုန် ကျသည် ။

အိအိငြိမ်း အမြည်း စီစဉ်ရန် ထပ် ဝင်သွား ပြန်ပြီ ။ မင်းသွေး က ကာမလိုက်စား တဲ့ လူ တစ်ယောက် သူ့မှာ အိပ်ဆေး တွေ ကွန်ဒုံး တွေ အမြဲဆောင် ထား တတ်တယ် မင်းသွေး ဖန်ခွက် တွေ ထဲ အရက်တွေ ထည့်ပေး ထား လိုက်သည် ။ အိအိငြိမ်း ရဲ့ ခွက် ထဲ အချိုရည် ထည့်ကာ အိပ်ဆေးမှုန့် လေး ခတ်ပေး လိုက်သည် ။ သက်အောင် ခွက် ထဲလည်း နည်းနည်း ထည့်ပေး လိုက်ပြီး ဟန်မပျက် ပြန် နေလေသည် ။ မင်းသွေး က တစ်ကိုယ်ထီး သမား လူရှုပ် လူပွေ ။ အောင်သော် က တော့ မိန်းမ နဲ့ ကလေး တစ်ယောက် နဲ့မို့ အတင့်မရဲ ဘဲ အကဲသာ ခတ် နေသည် ။

မကြာမှီ အမြည်းပွဲ လေးတွေ ကိုင်ကာ သက်အောင် နှင့် အိအိငြိမ်း ထွက် လာ လေသည် ။

" အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီ ရှင့် စားကျ နော် အား မနာ နဲ့ '

" ရပါတယ် ကျွန်တော် ကျွဲရိုင်း ထည့်ပေး ထား တယ် သောက်တယ် မလား "

" အားနာစရာ ရှင် အကို တို့ဘဲ သောက်ကျပါ "

သောက်ကျ စားကျ စကားပြောကျရင်း အိအိငြိမ်း မျက်လုံးများ လေး ကာ ခုံပေါ် မှာ တင် အိပ်ပျော်သွား လေသည် ။ သက်အောင် နဲ့ အောင်သော် စကားတွေ ဖေါင်ဖွဲ့ရင်း သက်အောင် လည်း များပြီး မှောက်သွား လေသည် ။ မင်းသွေး က ဟန်ပြ သောက် ထား သူ မို့

" အောင်သော် မင်း သက်အောင် ကို ခဏ အဖော်လုပ်ပြီး ထိန်းထား ကွာ ငါ အိအိငြိမ်း နဲ့ ခဏ လောက် ကစားချင်လို့ "

" ဟာ ဟေ့ကောင် ပြသနာ တက်မယ်နော် "

" မင်း ကလည်း အေးဆေးပါ နောက်နေ့ မင်း အတွက်ပါ ဖန်ပေးမယ် "

အိအိငြိမ်း ကို မင်းသွေး အသာဆွဲထူ ကာ အိပ်ခန်း ဝ ကို ပွေ့ခေါ် သွား လေသည် ။ အိအိငြိမ်း က တော့ တုတ်တုတ်မလှုပ် ။ မင်းသွေး နုထွေးအိစက် နေသော အိအိငြိမ်း ကို အခန်းဒေါင့် လေး မှာ ထိုင်ရပ်သား လေး အနေအထား မှေးထား လိုက်သည် ။ အဆီ တစ်ဝင်းဝင်း နဲ့ အိအိငြိမ်း ကို မင်းသွေး လိုးရတော့ မယ် ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် လီး အပြတ်တောင် နေလေသည် ။ အိအိငြိမ်း အကျီ ၤလေး ကို အသာမ ချွတ်လိုက် လေသည် ။ အထဲ က ဘော်လီ လေး ပါ မကျန် ချွတ်လိုက် လေသည် ။ စို့ချင် စရာ နို့သီးခေါင်း လေး တွေကြောင့် မင်းသွေး တံထွေး တောင် မြို ချ မိသည် ။ ခဏ စိတ်ထိန်း ကာ ထမိန် လေး ကို အသာ လေး ဆက်ချွတ်ပြီး အတွင်းခံ လေး အောက် က စောက်ဖုတ် မို့မို့လေး ကို ကုန်းနမ်းကာ အနံ့လေး ခံလိုက်သည် ။

" အား  အမွှေးနံ နဲ့ အဖုတ်နံ လေး ရောပြီး သင်း နေတာဘဲ "

မင်းသွေး အားမနာတမ်း အတွင်းခံလေး ပါ ဆက်ချွတ် ပြစ်လိုက်သည် ။ အိပ်မောကျ နေသော အိအိငြိမ်း ခမျာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေသည် ။

အိအိငြိမ်း ပေါင်နှစ်ဖက် ကို ထောင်ဖြဲပြီး ကား စေလိုက်သော အခါ အိအိငြိမ်း နံရံကို မှီကာ အဖုတ်ဖြဲ ပြ နေသော အနေအထား ဖြစ်နေသည် ။ မင်းသွေး ဘောင်းဘီ ထဲ က ဖုန်း ကို ထုတ်လိုက်ပြီး အိအိငြိမ်း ရဲ့ ချစ်စရာမျက်နာ က စ ပြီး ရင်သား တစ်ပြင်လုံး နဲ့ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလှလှ ပါ ပေါ်အောင် ဓာတ်ပုံ များစွာ ရိုက်လိုက် လေသည် ။ ကျေနပ်အောင် မှတ်တမ်း တင်ပြီး သော အခါ မင်းသွေး ဘောင်းဘီ ဆွဲလိုက် လေ သည် ။ ဘောင်းဘီ ထဲ က တုတ်ခိုင်သန်မာ လှသော ဂေါ်လီတပ် လီး ကြီး က မတ်ခနဲ ထွက်လာ သည် ။ အိအိငြိမ်း ရဲ့ မျက်နာ နုနု လေး ကို လီး နဲ့ လေးငါးချက် ထိုး ကာ အလန်းဆုံး အနေအထား ကို ဓာတ်ပုံ ရိုက်ပြန်သည် ။ နောက် ဖုန်း ကို ဘေး ခဏ ချကာ နို့အုံ ဖွေးဖွေး တွေကို ဆုပ်ကိုင် ကာ အားရအောင် စို့ပစ်လိုက်သည် ။

" ဟူး စောက်ပတ် က စီး ပိုင် မည့် ပုံဘဲ "

လီးထိပ် ကို တံထွေး စွတ်ကာ ဘေးစောင်း လှဲပြီး အိအိငြိမ်း စောက်ဖုတ် ဝ ကိုတေ့ကာ စောက်ခေါင်း ထဲ ထိုး ထည့် လိုက်လေသည် ။ လီး တစ်ဝက် လောက် ထိုးထည့် လိုက် လေသည် ။ လက်တစ်ဖက် က ဖုန်းကို ယူကာ အိအိငြိမ်း မျက်နာ နှင့် အဖုတ်ထဲ လီးဝင် နေပုံ ကို မှတ်တမ်း ယူ လိုက် ပြန်သည် ။ မင်းသွေး လီး ပြန်ထုတ်ကာ အိအိငြိမ်း ကို ပက်လက် လှန် ပေါင် ကို ဖြဲ ပြီး စောက်ပတ် ထဲ လီးထိုး ချလိုက် သည် ။

" အားပါးပါး ကျပ်လိုက်တာ စီးလိုက်တာကွာ သက်အောင် တခါ ဘဲ လိုးထား သေးတယ် ထင်တယ် "

အမှန်တကယ် လည်း မင်္ဂလာဦးည တစ်ခါ ဘဲ လုပ်ဖြစ်သေး သည် ။ မနေ့ က မူးမှောက် သွားလို့ မလုပ်ဖြစ် ဒီနေလည်း သက်အောင် မှောက် ပြန်ပြီ ဖြစ်သည် မို့ မင်းသွေး ကံကောင်း နေလေသည် ။ မင်းသွေး ခပ်ပြင်းပြင်း ပစ်ဆောင့် နေလေသည် ။ ဆီးစပ် ခြင်း တစ်ဘမ်းဘမ်း နဲ့ ထိ နေလေသည် ။ ခုမှ သိ တဲ့ မိန်းကလေး ကို ခိုးလိုး နေရတဲ့ အသိ နဲ့ စီးပိုင် ကျပ် နေသော စောက်ဖုတ်ကြောင့် အချက် လေးဆယ် လောက် နဲ့တင် မင်းသွေး ပြီးချင် သွား သည် ။ မင်းသွေး အားကုန် ပစ်ဆောင့် ထည့်လိုက်ပြီး အိအိငြိမ်း စောက်ခေါင်း ထဲ လီး တစ်ဆက်ဆက် တုန်ကာ သုပ်ရည် များ ပန်းထည့် လိုက်လေသည် ။

" ဟူး . ငါလိုးမ ကောင်းလိုက်တာ ကွာ "

လီးပြန်ထုတ် ပြီး ဘောင်းဘီ ပြန်ဝတ် လိုက်ကာ နောက်ဆုံး သုပ် တရွှဲရွှဲ အဖုတ်ထဲ မှ စီးကျ နေသော အိအိငြိမ်း ကို ဓာတ်ပုံ ရိုက်ယူ လိုက်သည် ။ တစ်ရူးဖြင့် အိအိငြိမ်း ကို သန့်စင် ပေးပြီး အဝတ်အစား ပြန် ဝတ် ဆင်ပေးပြီး ပြန်ထမ်း ခေါ်လာကာ ခုံပေါ် ဟန်မပျက် တင်ပေးထား လိုက်လေသည် ။

" ဟေ့ကောင် မင်း ပြီးပြီလား ဒါဆိုလည်း ပြန်မယ် ကွာ နောက်နေ့ငါ့လည်း ဖန် ပေးဦး ကွ "

" အေးပါကွာ ဖန် ပေးမယ် ရှယ် ဖန်ပေးမယ် ဟဲဟဲ မင်း မိန်းမ ဝေဝေ ကို လည်း ပြန် ပေးရမယ် "

" ဟာ မင်းက လွန်ပြီကွာ မင်း က လည်း အချင်းချင်း တောင် "

" မင်း အိအိငြိမ်း ကို စိတ်ကြိုက်မလိုး ချင်ဘူးလား မင်း ကလေး လည်း သူ့အဘွားအိမ် မှာ သွားနေ နေတယ် မဟုတ်လား ဘာလည်း မလဲ ဘူးလား သဘောဘဲ ကိုယ့်ဖါသာ ဖန် တော့ သူ့မိန်းမ ကျတော့ ပုတ်ဆက်နေတယ် "

" အေး ကွာ ငါက တူတယ်ထား ဝေဝေ က တူပါ့မလား "

" အဲ့တာ ငါ့ တာဝန်ထား မင်း မနက်ဖြန် အိအိငြိမ်း ကို လိုးဖို့ အားမွေးထား ပြန်ကျမယ် လာ "

................................................................

နောက်တစ်နေ့  ကိုသက်အောင် အလုပ်ကို အိအိငြိမ်း ထမင်းချိုင့် သွား ပို့ပြီး ပြန် အလာ အိမ် တံခါး ကို သော့ဖွင့် နေတုန်း ရှေ့အခန်း မှ မင်းသွေး နှင့် အောင်သော် အခန်း ထဲ မှ ထွက်လာ လေသည် ။မင်းသွေး ပြုံးပြကာ

" မအိအိငြိမ်း မင်္ဂလာ ပါ "

ချိုသာဆုံး အပြုံးလေး ဖြင့် အိအိငြိမ်း ပြုံးပြကာ

" ဟုတ်ကဲ့ ရှင့် ကျွန်မ ညက လေ ခေါင်းတွေ မူးပြီး အိပ်ပျော် သွား လို့ ရှင် တို့ပြန်သွား တောင် မသိ လိုက်ဘူး "

အောင်သော် က တော့ သူ့ရှေ့ က ဖြူဖြူ တောင့်တောင့် လှလှ မိန်းမချော လေး ကို ကာမစပ်ယှက်ရန် ရင်ခုန် နေလေသည် ။

" အိအိငြိမ်း . . . . "

" ရှင် . ပြောလေ "

" အိအိငြိမ်း ဒီ ကောင်မလေး ကို သိလား မသိဘူး "

မင်းသွေး အိပ်ကပ် ထဲ က ဖုန်း ကို ထုတ်ကာ ပုံ တစ်ခု ကို ပြလေသည် ။ အိအိငြိမ်း သိလို သိငြား စူးစမ်း ကာ ကြည့်လိုက်လေသည် ။ ပုံထဲ မှာ အရှက်တရားကင်းမဲ့စွာ စောက်ဖုတ်အပြဲသား နှင့် မိန်းကလေး တစ်ယောက် ပုံဖြစ်နေသည် ။

အိအိငြိမ်း မျက်ခုံးလေး ပင့်သက်သွားကာ ရင်ဝ ကို စို့ ရိုက်သလို စူး ခနဲ ဖြစ်ကာ မျက်နာ လည်း နီရဲ သွားသည် ။ လက်ထဲ က သော့ တောင် လွှတ်ကျသွား သည် ။

" သေချာကြည့်အုန်း ဒီမှာ ဒီမှာ "

အိအိငြိမ်း လီးတစ်ချောင်း ကို နမ်းနေတဲ့ ပုံတွေ စောက်ဖုတ် ထဲ လီးဝင်နေပုံတွေ နောက်ဆုံး လရည်ရွှဲသော ပုံတွေ ကို ကြည့်ပြီး အိအိငြိမ်း လဲပြို လု မတတ် ခေါင်းတွေ မူး သွားသည် ။ ရှက်လွန်း လို့ မျက်နာ တစ်ခုလုံး နီမြန်းကာ မင်းသွေး တို့ရှေ့ ကနေ ကိုယ်ပျောက် သွားလိုက် ချင်မိသည် ။

" သိလား အမ သူ့ကို လိုင်းပေါ်တင် ပြီး ဖွ မလို့ "

" ဟင် ရှင်တို့ ကျွန်မ ကို ညက ဘာလုပ် ခဲ့ကျ တာလည်း  ဒီပုံတွေ က အို ရှင်တို့ ယုတ်မာ လိုက်တာ ဖျက်လိုက်ပါရှင် တောင်းပန်ပါတယ် နော် နော် "

မင်းသွေး ဂွင် ရောက်နေပြီမို့

" ဖျက်စေ ချင်ရင် ကျွန်တော့် တို့ စိတ်ကြိုက် အမ ခန္တာကိုယ် ကို ပေး မလား ဒါဆို ဘယ်သူ မှ မသိအောင် ထိန်းသိမ်း ထား မယ် "

အိအိငြိမ်း ဖောက်ပြန်ရမည့် ကိစ္စ ဖြစ်နေသည် ။ ကိုသက်အောင် ကို သစ္စာ မဖေါက်ချင် ပါ ။ ဒါပေမယ့် ဒီဘက် က အိအိငြိမ်း ရဲ့ ပုံတွေ လူပုံ အလယ် မှာ အရှက်မကွဲ ဖို့ လည်း အရေးကြီး နေသည် ။ လမ်းနှစ်သွယ် ကို အိအိငြိမ်း အခက်တွေ့နေသည် ။

" ကြာပါတယ် အမရယ် လာ "

အိအိငြိမ်း ကို မင်းသွေး အခန်းထဲ ဆွဲခေါ် လိုက်လေသည် ။ တံခါး ကို ပိတ်ကာ ဂျတ်ထိုး လိုက်လေသည် ။ မင်းသွေး အိအိငြိမ်း ကို ခုံပေါ်ထိုင် ခိုင်း ထားသည် ။

" အိအိငြိမ်း ဒီနေ့ က စပြီး မင်း လင် အလုပ်သွား တာနဲ့ ငါ့ အခန်းထဲ လာရမယ် ငါ ခွင့်မပြုဘဲ အတွင်းခံ နဲ့ ဘရာစီယာ မဝတ် က ဘူး ငါ့ကို သခင် လို့ခေါ်ရမယ် ဒီ အခန်း ထဲ ရောက်တာ နဲ့ မင်း အဝတ်အစား တွေ အကုန်ချွတ်ပြီး ဟော့ဒီ ခွေးလည်ပတ် ကို ဝတ် ရမယ် ပြီးရင် မင်း ကို ငါ လက်ထိပ် ခတ်မယ် မင်း ရဲ့ ခန္တာကိုယ် ကို ငါပိုင်မယ် ငါ လိုး ခိုင်းတဲ့ လူ နဲ့ မင်း ခံရမယ်  အားရင် အား သလို ငါ့လီး ကို စုပ်နေရမယ် သဘော တူလား မတူ ရင်လည်း မင်း သဘော ဘဲ "

အိအိငြိမ်း မျက်ရည်စ တွေ ရစ်ဝဲ လာကာ တစ်ယောက် ထဲ ရှေ့မှာ အရှက်ကွဲ တာ နဲ့ လူ အများ ရှေ့မှာ မကွဲ ဖို့ သဘော တူ ဖို့ လမ်းကို ရွေးလိုက် ရတော့သည် ။

" ဟုတ် တူပါတယ် ဟိုလေ လိုးခိုင်း တဲ့ လူ နဲ့ ခံရမယ် ဆိုတာ က လေ "

" ငါသိပါတယ် မင်း မပေါက်ကြားစေ ရဘူး ငါ ပိုင်တဲ့ လူ ဘဲ ခိုင်း မှာ တစ်ယောက် နစ်ယောက် ပါဘဲ ကဲ သဘောတူ ရင် အခုဘဲ စမယ် အိုကေ လား လောလောဆယ်တော့ ဒီကောင့် ကို ပြီးအောင် စုပ်ပေးလိုက် ပြီးရင် အိမ်ပြန် ပြီး အားမွေးထား "

" ရှင့် ကတိသာ တည်ပါစေ ကျွန်မ ယောၤကျား မသိပါစေနဲ့ .ကဲ လုပ်ချင်ရာသာ လုပ်တော့ "

ဖြစ်သမျှ ကို ခါး ဆီး ခံဖို့ဘဲ တွေးထား လိုက်တော့သည် ။

အိအိငြိမ်း အောင်သော် ရှေ့တွင် ထိုင်ကာ အောင်သော် ဘောင်းဘီ ထဲ က လီးကို ထုတ်ကာ စုပ်ပေးလိုက်လေသည်  ။ အောင်သော် မင်းသွေး ပခုံး ကို ပုတ်ကာ

" ပိုင်တယ်ကွာ မင်းသွေး "

" ပိုင်မနေနဲ့ မင်း မိန်းမဝေဝေ ကို လိုး နေချင် နေပြီ မင်း သေချာ စီစဉ် ထားတယ် မလား "

အောင်သော် လီးစုပ် ခံရင်း

" အေးပါကွ ငါ အိမ်သာ ဆိုပြီး ထွက်လာ တာ အဲ့တိုင်း ထား ခဲ့တယ် )

" ဒါဆို ငါသွားပြီ "

အိအိငြိမ်း သက်အောင် လီး ကို မညားခင် ထဲ က ပန်းခြံ တို့ ချောင်ထဲ ခြုံပုတ် ထဲ မှာ ခဏ ခဏ စုပ်ပေး ဖူး သူမို့ လီးစုပ်တာ မဆန်းပါ ။ အောင်သော် ရဲ့ လီး နံ့ က သက်အောင် ထက် ပြင်းကာ သေးစော်လည်း နံ နေသေးသည် မို့ အိအိငြိမ်း အောင်သော် အမြန်ပြီး အောင် ဂွင်းတိုက်ပြီး စုပ်ပေး လိုက်သည် ။ အိမ်ထောင်သည် မို့ သိပ် မရှက် တော့ပါ ။ ပညာသား ပါလှသော အိအိငြိမ်း ပလွေကြောင့် အောင်သော် လရည် တွေ အိအိငြိမ်း ပါးစပ် ထဲ ပန်းထွက် သွားသည် ။ အိအိငြိမ်း လရည်တွေ ကို ငုံကာ ပါးစပ် ကို ပိတ်ပြီး သူမ အခန်း ဆီ ပြန်ပြေး ကာ ရေစင် မှာ ထွေးချပြီး ပါးလုပ်ကျင်း မျက်နာသစ် သွားတိုက် ပစ်လိုက်သည် ။

" ထှီ . တော်တော် အကျင့်ပုတ်တဲ့ကောင် အရည်တွေ နည်းတာ မဟုတ်ဘူး "

အောက်ထပ် အခန်း ထဲ သို့ မင်းသွေး ဝင်လိုက်သည် ။ အောင်သော့် အိပ်ခန်း ထဲ သို့ ခပ်တည်တည် ဝင်လိုက်သည် ။

" ကိုကို ကြာတယ်ကွာ ဒီမှာ ညောင်း နေပြီ မြန်မြန် လာ တော့ကွာ ကို အောင်သော် "

ဝေဝေ တစ်ကိုယ်ထီး ရေရွှတ်နေလေသည် ။ ဝေဝေ က ကလေး အမေသာ ဆိုတာ အသက် က ၂၅ ဘဲ ရှိသေး ချောချက် လည်း လက်လန် တယ် ဟော့ရှော့ ဘဲ နေတယ် ဝေဝေ လက်နစ်ဖက် ကို ကုတင်ထိပ် မှာ နှောင်ဖွဲ့ထား ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက် ကို ကြိုးဖြင့် ရစ်သိုင်းကာ ဖြဲထား သဖြင့် စောက်ဖုတ် တစ်ပြင်လုံး ရှင်းလင်းကာ စောက်စေ့ စောက်ခေါင်း ပီပီပြင်ပြင် မြင်နေရသည် ။ မျက်လုံး ကို အဝတ်စည်း ထား သည် မို့ သူမ ဘာမှ မမြင်ရ ။

" ကိုအောင်သော် ဒီမှာ ဝေ ညောင်း နေပြီ "

ပေါင်လယ် က ဝေဝေ စောက်ပတ် ကို မင်းသွေး လျှာ ဖြင့် လျှက် တင် လိုက်သည် ။

" အမေ့ အား စ် အကိုရယ် အသံ မပေးဘူး လန့်လိုက်တာ "

ပြန်မထူး ဘဲ စောက်ပတ် ကို သာ လျှက်နေလေသည် ။ ဝေဝေ့ စိတ်ထဲ မှာ တော့ မင်းသွေး ကို အောင်သော် လို့သာ ထင်နေလေသည် ။

" အား လျှက်လျှက် အားရှီး ကောင်းလိုက်တာ ကို ရာ လျှက် အားမလေး ခိုက်တယ် ကွာ  အကို့ ကိုလည်း ရှယ် ပြန်ပြီး စုပ်ပေးမယ် "

မင်းသွေး ဝေဝေ စောက်ရည်များ ဆင်းလာ အောင် လျှက်ပေးပြီး ဝေဝေ ကိုဘေး ကို ပတ် သွားကာ ပါးစပ် ထဲ လီး ထည့်ပေး လိုက်သည် ။ ကံကောင်း ချင်တော့ နှစ်ယောက်လုံး အလုံးအထည်တူ ကာ ဂေါ်လီလည်း တူ သည် မို့ အောင်သော် ဟု သာ ထင်ကာ တစ်ယုတယ စုပ် ပေးနေလေသည် ။ ထိုစဉ် အခန်းဝ သို့ အောင်သော် ရောက်လာကာ မလုပ်သေးဘူး လား ဆိုပြီး မေးငေါ့ ပြ လေသည် ။ မင်းသွေး ဝေဝေ ကို လိုးရန် ကုတင်ပေါ် ပြန်တက်လိုက်သည် ။

" ကို လိုးတော့ မလို့လား လိုးတော့ ဝေ အရမ်းညောင်းနေပြီ ပေါင်ကား ထားရတာ "

အောင်သော် မင်းသွေး နား ကပ်ကာ

" ဟုတ်ပါပြီ ဝေ ရယ် ဝေ ကောင်းဖို့ပြင်သား "

ဝေဝေ က တော့ ဘာမှ မသိရှာပေ ။ မင်းသွေး သူ့ လီးတန်ကြီး ကို ဝေဝေ စောက်ဖုတ် ဝ ကို တေ့ကာ အားဖြင့် ဖိ သွား ချလိုက်သည် ။

" အား  ကို ရယ် ဖြေးဖြေးပေါ့ မှန်မှန်လေး လုပ် မလော နဲ့ ဝေ ညောင်းရကျိုး နပ်အောင် နော် "

မင်းသွေး က တော့ ဂရုမစိုက်ပါ အသာပြန်ထုတ်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပစ် သွင်း လိုက်ပြန်သည် ။ စောင့်ကား ကြောင့် ဝေဝေ ရှေ့သို့ မြောက်တက်တက် သွားကာ ရင်အုံကြီး လည်း အိခနဲ အိခနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ မင်းသွေး ဝေဝေ ကို မညှာမတာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆော် နေလေသည် ။ အိအိငြိမ်း လို မကျပ် မစီးတော့ မင်းသွေး အားဖြင့်သာ ဝေဝေ ကို လိုး လေသည် ။ ခပ်မြန်မြန် နှင့် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး လုပ်နေရင်း အောင်သော် ကို အချက်ပြလိုက်သည် ။ အောင်သော် သူ့မိန်းမဝေဝေ မျက်နာ က အဝတ်ကို ဖြေပေး လိုက်သည် ။ ဝေဝေ ပြုံးကာ ချစ်လင် အောင်သော် ကို ရီဝေစွာ ကြည့်လိုက်သည် ။

" ကို တအားမြန်တယ် နည်းနည်းလျော့ ' ' ရှင် ရှင် မင်းသွေး ဘယ်လို လုပ် ဝေဝေ ကို တက်လိုး "

" ကို ခွင့်ပြု တာပါ "

ဝေဝေ မင်းသွေး ရဲ့ အရက်စက်ဆုံး စောင့်ချက်တွေ ကြောင့် မချိမဆန့် အော်ငြီးရင်း မျက်နှာ လေး ငိုမဲ့မဲ့ နဲ့

" အောင်သော် ရှင် ရက်စက်တယ် လုပ်ရပ်တယ် သူများ က အနိပ်စက် ခံနေရတာ သူက မိန်းမ လိုးတာ မဟုတ်ဘဲ လူသတ် နေသလိုဘဲ ဝေ နာတယ် ကို ရဲ့ "

မင်းသွေး ပြုံးကာ

" မင်္ဂလာပါ ဝေဝေ ရုန်းမှာဆိုးလို့ ကြမ်းလိုက်တာပါ အဆင်ပြေတယ် ဆိုရင် ကောင်းကောင်း လိုးပေး မှာပေါ့ "

ဝေဝေ နူတ်ခမ်းလေး ဆူပုတ်ကာ မျက်စောင်းလေး မင်းသွေး အား ပစ်ပြီး

" အင်း မင်္ဂလာပါ ဝေ ကို သူ့မယား ကျနေတာဘဲ လိုး နေလိုက်တာ သူတို့ အရုပ်ကျ နေတာဘဲ ဝေ က ကိုအောင်သော် ခွင့်ပြုတာ ဆိုတော့ ပြောစရာ မရှိပါဘူး အတွေ့အကြုံ ရတာပေါ့ "

မင်းသွေး အရှိန်လျော့ကာ ပုံမန် လေးလိုးကာ စောက်စေ့ လေး ကို ချေပေး လိုက်လေသည် ။

" အား ကောင်းလိုက်တာ အကိုရယ် လိုး လိုး ဝေ ပြီးတော့မယ် နာနာလေး ချေပေး "

နှစ်ဦးအား ပြိုင်တူ တက်ညီလက်ညီ ချီကာ နှစ်ယောက်လုံး အော်ဟစ်ကာ ပြိုင်တူ ပြီးသွား လေသည် ။

" ကောင်းတယ် ကွာ ဝေ ခိုက်တယ် ကိုအောင်သော် ဝေ့ ကို ခုလို ခွင့်ပြုပေး လို့ ကျေးဇူး တင်တယ် "

မင်းသွေး ဝေဝေ အဖုတ် ထဲ  က လီးကို ထုတ်ကာ ဝေဝေ့ ပါးစပ် ကို တေ့ပေးလိုက်သည် ။ ဝေဝေ့ ကြိုးတွေကို အောင်သော် ဖြေပေး လိုက်သည် ။ ဝေဝေ မင်းသွေး လီး က အရည်တွေကို ပြောင်အောင် လျှက်ပေး လိုက်ပြီး ထပ်မံ စုပ်ပေးလိုက်လေသည် ။ မင်းသွေး ချက်ချင်း ပြန် တောင် ချင် လာ လေသည် ။ 

အောင်သော် လည်း ပြန် တောင်နေပြီမို့ ဝေဝေ ကုန်းထား သော ဖင် နောက်ကို ဝင်ကာ စောက်ဖုတ် ထဲ လီး ထည့်ပြီး စောင့်လိုး လေသည် ။ ဝေဝေ လည်း အောင်သော် ရဲ့ အလိုး ကို ခံရင်း မင်းသွေး လီး ကို တောင်လာ အောင် စုပ်ပေး နေလေသည် ။ ထို နေ့တွင် ဝေဝေ တစ်ယောက် သူတို့နှစ်ယောက် ရဲ့ threesome လိုးပွဲ ကို ရေကုန်ရေခမ်း ဆင်နွှဲ ပစ်လိုက်သည် ။

..............................................................................

အိအိငြိမ်း လင် ဖြစ်သူ သက်အောင် ကို ထမင်း ပို့ပြီး တာနဲ့ မင်းသွေး အခန်း ထဲ ဝင် လိုက်လေသည် ။ အထဲ တွင် မင်းသွေး နဲ့ အောင်သော် တို့ မနက်စာ စားနေကျသည် ။

" အိအိငြိမ်း ရောက်ပြီလား အတော်ဘဲ အစား စားရင်း လီးစုပ် ခံချင်နေတာ "

အိအိငြိမ်း နားရှက် စရာ ကြားလိုက် ရပေမယ့် ဘယ်တတ် မနိူင်မလည်း အိအိငြိမ်း က မင်းသွေး ရဲ့ ကျွန်မ လေး ဖြစ်နေပြီမို့  မင်းသွေး တို့ စားပွဲအောက် ကို ဝင် မင်းသွေး ဘောင်းဘီ ဇစ် ကို ဖြုတ် ပြီး အထဲ က လီး ကို ထုတ်ကာ သူမ နူတ်ခမ်း နှစ်လွှာဟ က စုပ်ပေး လိုက်ရ လေသည် ။ မင်းသွေး ကျေနပ်စွာ ပြုံး ပြီး မုန့်ဆက် စား နေလေသည် ။

မင်းသွေး အစား စား တာ ကို ရပ် ကာ အိအိငြိမ်း ကို ခေါ်လာကာ

" အိအိငြိမ်း  အဝတ်အစား လေး ချွတ်ပါအုန်း ယူနီဖောင်း လည်း လဲ ပေး မလို့ "

" ရှင် ယူနီဖောင်း ဆိုတော့ ဘာ ဝတ်ရမှာ လား ကို မင်းသွေး "

" ဟေ့ဟေ့ သခင် လို့ခေါ်လေ . စည်းကမ်း ထဲ မှာ ပါတယ် လေ  မနေ့ က ပြောထား သလို ဂျပန်ကား ထဲက slave girl   ဒီဇိုင်း လေး မင်း ကို ဆင်ပေး မလို့ "

အိအိငြိမ်း မင်းသွေး နဲ့ အောင်သော် ရဲ့ ရှေ့မှာ အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ပေးပြီး လက် ဖြင့် ကွယ်သင့် ရာ ကို ကွယ် ကာ ခေါင်းလေး ငုံ့ထား လေသည် ။ မိန်းကလေး ဘဲ ရှက်မှာပေါ့။

မင်းသွေး ပစ္စည်း သုံးခု အိအိငြိမ်း ရှေ့ပစ်ချ လိုက်သည် ။ အောင်သော် ထို ပစ္စည်း ထဲ မှ တစ်ခု ကို ယူ ကာ အိအိငြိမ်း နား မှာ ရပ်လိုက်သည် ။

" အိအိငြိမ်း ရယ် ဒီ ဟာလေး ပတ်လိုက်မှာ အိအိငြိမ်း နဲ့ ဆို လှ မှာ "

" ခွေးလည်ပတ် ကြီး ကျွန်မ က လူ ဘဲ ဟာ မဝတ်ချင်ဘူး ဒီတိုင်း လိုး လို့ မရဘူး လား "

" မရဘူး ငါ က ရုပ်ရှင် ထဲ မှာဘဲ မြင်ဖူးတာ အပြင် မှာ မမြင်ဘူး ဘူးကွ လုပ်စမ်းပါ ကွာ "

အိအိငြိမ်း သက်ပြင်းချကာ လည်ပတ်လေး ကို ကောက်ကာ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် သူမ လည်ပင်း ကို ပတ်လိုက်လေသည် ။

" ရှင်တို့ နဲ့ တွေမှ လူ စင်စစ် က ခွေးဖြစ်တော့ တယ် "

" အောင်သော် လက်ထိပ်ခတ် ပေးလိုက်အုန်း "

အိအိငြိမ်း လက်နှစ်ဖက် ကို နောက်ပစ် ပေးကာ စိတ်ထဲ မှ တော်တော် ရစ် တဲ့ လူတွေ ပါလား လမ်းဘေး က ဖာသည်မ တောင် ငါ့ထက် သာ သွားပြီ လို့ သာ တွေးလိုက် တော့သည် ။ 

မင်းသွေး နဲ့ အောင်သော် ရုပ်ရှင် ထဲ က slave girl များ ထက် အပြင်က အိအိငြိမ်း ရဲ့ ပုံစံ က ပို လီးတောင် စေသည် ။ တစ်မျိုး လေး လှ နေသည် ။ နို့သီး တွေ နဲ့ စောက်ဖုတ် ကို အတားအဆီး မဲ့ ပြသ ထား ရပြီး ပုံစံ က လည်း တကယ့် slave girl ဖြစ်နေသည် မို့ အိအိငြိမ်း မျက်နာလေး နီမြန်း နေသည် ။

" ကဲ  မင်း မနေ့ က အောင်သော် အရည် တွေ ငုံပြီး ထွက်ပြေးတယ် ဆို ဘာလို့လည်း မျို မချဘူးလား "

" အို ရှင် ကြံကြံဖန်ဖန် ရွံစရာကြီး ကို "

မင်းသွေး ရဲ့ ဦးတည်ချက် က အိအိငြိမ်း ကို အရှက်ကမ်းကုန် စွာ သူ လိုးချင်တိုင်း ခံမယ့် မိန်းမ တစ်ယောက် ဖြစ်စေ မို့ပါ ရက်ရက်စက်စက် နိပ်ကွတ် ထား ဖို့ ကြံစည် ထားသည် ။ အိအိငြိမ်း ကို အကြောင်းပြု ပြီး အောက်ဆုံးခန်း က သူဌေးကြီး ဦးမြတ်ဆိုး ရဲ့ ဇနီးငယ်ငယ် လေး မေမြတ်သူ ကို လိုးရန် လည်း ကြံရွယ် ထားသည် ။ ယခု အောင်သော် မိန်းမ ဝေဝေ က တော့ မင်းသွေး အဖို့ bull နဲ့ hot wife ဖြစ်သွား လေသည် ။

" မင်း မလုပ်ချင်တာ ဆို ငါက ပို ကို လုပ်ခိုင်းမှာ လောလောဆယ် မင်း အောင်သော် ရဲ့ အလိုးကို ခံလိုက်အုန်း "

အောင်သော် ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖြတ်ကာ

" လာစုပ် ပေးပါအုန်း ဒီတခါ တော့ ဂွင်းတိုက်ပြီး ပြေးလို့ မရတော့ဘူး "

အိအိငြိမ်း လက် က နောက်ပြန် အခတ် ခံထား ရသည် ကြောင့် အောင်သော် ရှေ့မှာ ဒူးထောက် ချ လိုက်ကာ မှိုပွင့် သဏ္ဌန်ဒစ် ကို ငုံကာ စုပ်ပေး လိုက်လေသည် ။ အိအိငြိမ်း စိတ်ပါလက်ပါ တော့ လုပ်ပေး မိနေသည် ။ မင်းသွေး လက်ခုပ် လေး တီး ကာ

" မင်း က လီးစုပ် မှာ ဆရာမ ဘဲ နော် ဒါနဲ့ စောက်ပတ် ယက် တာ ရော ဆရာ ကျလား "

အိအိငြိမ်း နားမလည် သော စကားဖြစ်သည် ။

" မိန်းကလေး က လီး ဘဲ စုပ်တတ် မှာပေါ့ ဘဝ တူ ခြင်း ယက် စရာလား ရွံစရာကြီး "

ထိုစဉ် အခန်း တံခါး ပွင့်ကာ ဝေဝေ ရယ် ဦးမြတ်စိုး ရယ် ဝင်လာ လေသည် ။

" ဟယ် ကို က လီးတောင် အစုပ်ခံ နေပြီလား ကို လီး ကို သူများ က စုပ်ပေး နေရင် ဝေ လည်း သူများ လီး ကို စုပ် မှာ နော် ?

အောင်သော် က ဘာမှ ပြန်မပြော ဘဲ အိအိငြိမ်း ခေါင်း ကို သာ ပွတ်နေလေသည် ။ အိအိငြိမ်း လည်း အစ က သေမတတ် ရှက် သွား ပေမယ့် ဝေဝေ ရဲ့ စကား တွေကြောင့် အရှက်တွေ ပြေပြီး ကာမစိတ်တွေ ပြန် တက် လာကာ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အောင်သော် လီးကို သာ ပိုပိုကဲကဲ စုပ်ပေး လိုက်သည် ။ ဝေဝေ ဦးမြတ်စိုး ဘောင်းဘီ ကို ချွတ်ကာ လီး ထုတ်ပြီး ငုတ်တုတ် ထိုင်ပြီး စုပ်ပစ်လိုက်သည် ။ သိပ့်ကြည့်ကောင်း နေတဲ့ မြင်ကွင်း ကြောင့် မင်းသွေး ဘီယာ တစ်ဗူး သောက်ကာ ဇိမ်ဖြင့် ကြည့်ရှု ခံစား နေလိုက်သည် ။

" ဦးမြတ်စိုး နေပါအုန်း ဗျ ကျွန်တော် က သူတို့လင်မယား နဲ့ slave girl ရဲ့ cock old လေး ကြည့်ချင် နေတာ "

ဝေဝေ အဝတ်အစား များ အားလုံး ချွတ်ကာ စားပွဲပေါ် တွင် ထိုင်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက် ကို ဖြဲ လိုက်သည် ။ ဝေဝေ စောက်ရည် စိမ့် နေသော စောက်ဖုတ် လေး ကို ကိုင်ကာ အိအိငြိမ်း လည်ပတ် ကို ချိတ်ထား သော သံကြိုး ကို ဆွဲ လိုက်လေသည် ။ အိအိငြိမ်း လည်ပင်း က ဆွဲ ထားသော အရှိန်ကြောင့် ကုန်းကွကွ လေး ဖြစ်ကာ ဝေဝေ ထံ ရောက်လာ နေသည် ။

" အိအိငြိမ်း အမ စောက်ပတ် ကို ယက်ပေး ယက်ပေး "

အိအိငြိမ်း မိန်းမချင်း ရွံမိသည် ။ မတတ်နိုင် သည့် အနေအထား မို့ အသက်အောင့်ကာ လျှာ လေးဖြင့် ယက် လိုက်သည် ။ အနံ့အသက် လေး ရလာ မိသည် ထို အနံ က အိအိငြိမ်း ကို စိတ်ထ စေ ကာ ပီပီပြင်ပြင် ယက် ပေးလိုက်သည် ။ ဝေဝေ က တော့ အိအိငြိမ်း ခေါင်း ကို ပွတ်ကာ ညီးညူ နေလေသည် ။ အိအိငြိမ်း  က တော့ ဒီနေ့ လီး တွေ စုပ်လိုက် စောက်ပတ် ယက် လိုက် နဲ့ အချိန်ကုန် နေလေသည် ။ 

အိအိငြိမ်း ကုန်းထား သည် မို့ ဖင်ကြား က ပြူးနေသော စောက်ဖုတ် ကို အောင်သော် လီး ထိုး ထည့်လိုက်သည် ။ အိအိငြိမ်း ရဲ့ အိုးတောင့်တောင့်ကြီး ကို ပွတ် ခါးကို ကိုင် ကာ ပစ်ပစ် ဆောင့် လိုက်လေသည် ။ စောက်ရည် တွေ စိမ့် နေသည် မို့ လီးအဝင် အထွက် မှန်ကာ တဘွတ်ဘွတ် မြည် နေလေသည် ။ အိအိငြိမ်း က စောက်ဖုတ် ထဲ အောင်သော် လီး ဝင်လေ ဝေဝေ စောက်ပတ် ကို ခပ်ပြင်းပြင်း လေး ယက် မိနေလေသည် ။

" ကို အိအိငြိမ်း ကို ပက်လက်လှန် ပြီး လုပ်ပါလား "

ဝေဝေ တောင်းဆိုမှု ကြောင့် အိအိငြိမ်း ကို ပက်လက်လှန် ကာ စားပွဲထိပ် ကို ပေါင်ကား ထား ကာ အောင်သော် က မတ်တပ်ရပ် ကာ အိအိငြိမ်း စောက်ဖုတ် ကို စောင့်လိုး နေလေသည် ။စောက်ပတ် အတွင်းသား များ ၏ ကျပ်စည်းပိုင်သော ညစ်ယူ မှုကြောင့် အောင်သော် အရသာ ထူး နေလေသည် ။ ဝေဝေ အိအိငြိမ်း မျက်နာ ကို စောက်ဖုတ် တေ့ကာ ခွထိုင် လိုက်သည် ။ အိအိငြိမ်း ဝေဝေ စောက်ဖုတ် ကို အားရအောင် နမ်းရှုံ့ကာ လျှက်ပေး လေသည် ။ ဝေဝေ့ အရည် တွေ အိအိငြိမ်း မျက်နာ မှာ ပေပွ နေသည် ။ အလိုးခံရင်း စောက်ပတ် ယက်နေရတဲ့ အရသာ ကို အိအိငြိမ်း နှစ်သက်မိ သွားသည် ။ ဝေဝေ အယက်ခံ ရင်း သူမ ယောၤကျား ကို ကစ်ဆင် လှမ်းပေး နေလေသည် ။

ထို သုံးယောက် ၏ ပွဲ ကို ကြည့်နေသော ဦးမြတ်စိုး သဘောကျကာ မင်းသွေး အား

" ညီလေး မင်း နှစ်ယောက် တစ်ယောက် မဆွဲချင် ဘူး လား "

" စော် မှ မရှိတော့ တာ "

" မေမြတ်သူ ဆိုရင်ရော အိအိငြိမ်း ကို ကူညီဖို့ slave girl အဖြစ် ထောက်ပံ့ ပေးမယ် "

" ဝမ်းမြောက်စွာ ကြိုဆိုလျှက်ပါ "

အိအိငြိမ်း ကို မနားတမ်း လိုး နေသော အောင်သော် ဝေဝေ ကို ကြည့်ကာ

" ငါ့ မိန်းမ လည်း slave girl အဖြစ် ပေးတယ်ကွာ "

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။