သူ့ထက်ကဲ (စ/ဆုံး)

သူ့ထက်ကဲ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ (ၡေးလက်ရာ)

ခေတ်ဟောင်း အပြာစာအုပ်ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၁ )

ယနေ့ စနေနေ့ဖြစ်သဖြင့်  နေ့လည် (၁၂) နာရီတွင်ပင် ရုံးဆင်းကာ ထုံးစံအတိုင်း သောက်ဖေါ်သောက်ဖက်များနှင့် စတည်းချနေကျ အရက်ဆိုင်သို့  သွားရန် ဦးတည်၍ လာခဲ့မိ၏။ သိမ်ကြီးဈေးသို့ အရောက်တွင် ဝမ်းထဲမှ ခပ်ဟာဟာ ဖြစ်နေသဖြင့် ခေါက်ဆွဲပြုတ် တစ်ခွက်သောက်ပြီး ဆက်လက် ထွက်ခွာလာခဲ့၏။

‘‘ အချိန်မှန် ရထားကြီး ဆိုက်လာပါပြီ  ခင်ဗျား ’’

အရက်ရောင်းသော အိမ်သို့ ကျွန်တော်လှမ်း၍ ဝင်လိုက်လျှင်ပင် သောက်ဖေါ်တစ်ဦးက အော်ဟစ်ပြောလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။

‘‘ ဘယ်ဘူတာမှာ မိုင်းမိလို့ နောက်ကျနေပါလဲ ခင်ဗျား ’’  

တစ်ဦးက နှုတ်ဆက်လိုက်၏။ 

‘‘ သိမ်ကြီးဈေးမှာပါဗျာ ဆာဆာရှိတာနဲ့  ခေါက်ဆွဲပြုတ် ဝင်သောက်နေတာ ကြာသွားလို့’’ 

ကျွန်တော်က ပြောပြောဆိုဆိုပင် နေရာယူရင်း ဝင်၍ ထိုင်ချလိုက်လေ၏။ ကျွန်တော်တို့ သောက်သော အရက်ဆိုင်မှာ အမိန့်ရ လိုင်စင်ရ အရက်ဆိုင် မဟုတ်။ ကျွန်တော်တို့ သောက်သော အရက်မှာလည်း အစိုးရချက်ထားသော ပြည်တော်သာ ချက်အရက်လည်း မဟုတ်။

ရန်ကုန်မြို့၏ တစ်ခုသော ရပ်ကွက်ကြီး  အတွင်းဝယ် အမြည်း စားစရာ စုံလင်စွာဖြင့် မီးချောင်းများ ထိန်ထိန်လင်းအောင် ထွန်ညှိလျက် ဆိုင်လိုင်စင်ယူရန်မလိုဘဲ ရောင်းချသော ဒို့ဗမာ ထန်းလျှက်အရက်သာ ဖြစ်၏။ကျွန်တော်တို့  အထဲမှာ ပိန်ပိန်ညှက်ညှက်ရှိသလောက် အရက်ပုလင်းပေါင်းများစွာ မျိုချနိုင်သော ကိုမောင်နီက  ကျွန်တော့် ဖက်သို့ လှည့်လိုက်၏။

‘‘ ကဲ စာရေးဆရာ ကိုဒုက်ခ၊ ခင်ဗျားအတွက် ကျွန်တော် စာအုပ်ငှားလာတယ်  ရော့     ’’

ကိုမောင်နီက ပြောပြောဆိုဆို မြဝတီ မဂ္ဂဇင်းခန့်ရှိ အဖုံးနီနီနှင့် စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သဖြင့် ကျွန်တော်က အလန့်တကြား ကျွန်တော်၏ လွယ်အိတ်ကို ကောက်ယူပြီး  နှိုက်ကြည့်မိ၏။ 

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ကျွန်တော် ယနေ့ ဝယ်လာသော  ရှုမဝစာအုပ်ကို  ရုံးမှ  ဖိုင်ဖုံးအနီတစ်ခုဖြင့် ချုပ်၍ လာခဲ့သဖြင့် သူထုတ်ယူလိုက်သော စာအုပ်၏ အရွယ်အစားနှင့် တထေရာတည်း တရွယ်တည်း ဖြစ်နေ သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ကျွန်တော်၏ ရှုမဝစာအုပ်မှာ ကျွန်တော့်၏ လွယ်အိတ်ထဲတွင်ပင် ရှိပါသည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်တော်သည် သူပေးသော စာအုပ်ကို လှမ်းယူကာ ကြည့်လိုက်၏။ အဖုံးပေါ်တွင် ပန်းချီစာလုံးဖြင့်   

‘‘ လောကီကြေးမုံ ’’    

ဟု ရေးထားသည်ကိုတွေ့ရ၏။ အခြားလူများမှာ စာအုပ်ကို စိတ်မဝင်စားကြချေ။ အရက်ကိုသာ ဖိငမ်းနေကြပါသည်။ ကျွန်တော်သည်  စာအုပ်၏ ပထမ  စာမျက်နှာကို စ၍ လှန်လိုက်စဉ်မှာပင် မျက်လုံးပြူး သွားရလေတော့၏။ ထိုစာမျက်နှာတွင်တော့  ( ၄ ) လက်မ ( ၆) လက်မ အရွယ် အနောက်တိုင်း လှပျိုဖြူတစ်ဦး၏ ဝတ်လစ်စလစ် အလှကို ဖေါ်ပြသော ဓါတ်ပုံကို ကပ်ထား၏။

နောက်ထပ် စာမျက်နှာများတွင်တော့ မိန်းမပျိုများ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ပုံများကို နောက်ခံရှုခင်းဖြင့် ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် ပုံများဖြစ်သလို သန်မာထွားကြိုင်းသော ယောက်ျား၏ ဝတ်လစ်စလစ်ပုံ အချို့နှင့် ယောက်ျားတန်ဆာ၊ မိန်းမတန်ဆာများကို အနီးကပ် ရိုက်ထားသော ပုံများလည်း ပါဝင်၏။

စာအုပ်၏ နောက်ဆုံး အပိုင်းတွင်တော့ ယောက်ျားနှင့် မိန်းမ  ဖိုမ ဆက်ဆံနေသောပုံများကို ဇာတ်လမ်းသဖွယ် တဆင့်ပြီး တဆင့် ရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံများကို ကပ်ထားပြီး  ထိုသို့ ဖိုမဆက်ဆံစဉ်တွင် ဖြစ်ပေါ်နေသည့်  ယောက်ျားနှင့် မိန်းမတို့၏  တန်ဆာပုံများကို  အနီးကပ်ရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံများပင် ဖြစ်တော့၏။ 

စာအုပ်တစ်အုပ်လုံးတွင် ဓါတ်ပုံပေါင်း (၃၀၀) လောက် ပါဝင်၍  အစမှ အဆုံးတိုင် ခပ်သွက်သွက် ကြည့်ရှုသွားသည် ဆိုသော်လည်း စာအုပ်ဆုံးတော့ ကျွန်တော့်၏  စိတ်ထဲတွင် တစ်မျိုးခံစားနေရ၏။ ညကျမှ ဇနီးဖြစ်သူ အမွန်နှင့် အတူကြည့်တော့မည် ဟု စဉ်းစား၍ ကျွန်တော်သည် စာအုပ်ကို ပိတ်ကာ ဘေးဘီသို့ လှည့်၍  ကြည့်လိုက်ပြီး ကျန်လူများကို မတွေ့မီမှာပင် ထိုစာအုပ်ကို ကျွန်တော့်လွယ်အိတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်၍ ထားလိုက်တော့၏။  

ပြီးတော့ ရှေ့တွင် ရောက်နေပြီဖြစ်သော အရက်ခွက်ကို ကောက်ယူကာ မော့ချလိုက်လေတော့၏။ စကားမပြောမိဘဲ  အရက်ကိုသာ ဇိမ်ခံကာ သောက်နေမိသော ကျွန်တော်သည် စောစောက စာအုပ်ထဲမှ တွေ့လိုက်သော ဇာတ်လမ်းဆန်ဆန် ဓါတ်ပုံပြကွက်လေးများကို တွေးနေမိ၏။

ပထမဆုံးပုံမှာ ပြေပြစ်ချောမောလှပသော ယိုးဒယားမယ်လေး တစ်ဦးသည် ကန်ဘောင်ရင်းရှိ သစ်ပင်အောက်တွင်  ၂ ဆက်ဂါဝန်တို  တစ်ခုကို ဝတ်ဆင်ကာ ထိုင်နေသော ပုံဖြစ်၏။ ဒုတိယပုံမှာ ထိုသစ်ပင်နားသို့  မော်တော်ကား တစ်စီးဆိုက်လာကာ အသက် ( ၂၀) ခန့်ရှိသော ယိုးဒယား အမျိုးသားတစ်ဦး ဆင်းလာသဖြင့်  ကောင်မလေးက  အပြေးအလွှား သွားကြိုနေသောပုံဖြစ်၏။

တတိယပုံမှာ တစ်ဦးကို တစ်ဦး တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း အငမ်းမရ စုပ်နေကြပုံဖြစ်၏။ နောက်  အမျိုးသမီးလေးက ကားပေါ်  သို့ပါသွား၏။ ထို့နောက် ဟိုတယ်တစ်ခု၏ အခန်းတစ်ခုတွင်းဝယ် အရက်များ စားစရာများ မှာ၍ စားသောက်နေကြ၏။ ထို့နောက်တွင်ကား တစ်ပုံပြီး တစ်ပုံ သောင်းကျန်း၍ လာကြတော့၏။ 

ကောင်ကလေးက ကောင်မလေးဆီ ခုန်ကူးသွား၍ ကောင်မလေး၏ အင်္ကျီများကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖြုတ်ပစ်သဖြင့် ကိုယ်အထက်ပိုင်း ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားကာ ပြည့်ဖြိုးလှပသော စနေနှစ်မွှာ အတိုင်းသား ပေါ်လာတော့၏။ 

ထို့နောက်တွင်ကား ကိုရွှေမောင်ယိုးဒယားသည် ဓါတ်ပုံအစဦးများမှာကဲ့သို့ ဣန္ဒြေနှင့်မဟုတ်ပဲ သောင်းကြမ်း၍ လာတော့၏။ လက်တစ်ဖက်က ကောင်မလေး၏ ခါးလေးကို တအားဖက်၍ အခြားတစ်ဖက်က ပုခုံးလေးကိုကိုင်ကာ နို့ကလေးတစ်လုံးအား တအားကုန်ကုန်းစုပ်တော့၏။ 

သူ သရမ်းသမျှကို ကောင်မလေးက ပြုံးပြုံးလေး သည်းခံရှာ၏။ နောက် အငမ်းမရ ဖြစ်လာကာ ကောင်မလေးကို ပွေ့၍ စာပွဲခုံဘေးရှိ ကုတင်ပေါ် သို့ တင်လိုက်ရာ သူမ၏ကိုယ်လေးမှာ ကုတင်ပေါ်ဝယ် ရောက်နေပြီးလျှင် ပေါင်တံနှင့် ခြေသလုံးတို့မှာ လေထဲတွင် ယက်ကန်ယက်ကန် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရ၏။ 

နောက် ကောင်ကလေးက သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်၍ ကြီးမားလှသော သူ၏လိင်တန်ကြီးကို ကောင်မလေး၏ ခုံးထနေသော စောက်ပတ်ကြီး အတွင်းသို့ ထိုးထည့်ကာ အားပါးတရ စိတ်ရှိလက်ရှိ လုပ်နေပုံများပင် ဖြစ်၏။ကောင်လေး၏ လီးတန်ကြီးနှင့် ကောင်မလေး၏ စောက်ပတ်ကြီးတို့ တပ်လျှက်သား အရည်များဖြင့် ပြောင်လက်နေသော အနီးကပ် ရိုက်ထားသည့် ဓါတ်ပုံမှာလည်း  အသက်ပါလှသည်။

‘‘ စာရေးဆရာ ကျုပ်တို့  လေးဒေါင့်ကန်  ရထားနဲ့ သွားပြီး  ဆက်သောက်ရရင် မကောင်းဘူးလား ” 

‘‘ ဟာ ဒီ အစီအစဉ် ကောင်းတယ် ကိုလှအောင် ကဲ ထ စာရေးဆရာ သွားမယ် ” 

ကိုလှအောင်၏ အကြံဉာဏ်အား ကိုမောင်နီက ဝင်၍ ထောက်ခံကာ ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်သား လေးဒေါင့်ကန်သို့ သွားရန် ဆိုက်ကား (၂) စီးဖြင့် မလွကုန်း ဘူတာဆီသို့ လာကြရာဝယ် လမ်းကြုံသဖြင့် ကျွန်တော်က အိမ်ပြန်နောက်ကျမည် ဖြစ်ကြောင်းပြောရန် အိမ်ရှေ့တွင် ဆိုက်ကား ခေတ္တရပ်ကာ ဝင်ပြော၏။ အိမ်ပေါ်မှ ပြန်ဆင်းကာနီးတွင် ခယ်မဖြစ်သူ တင်တင်က သူမှာလိုက်သော ရှုမ၀ စာအုပ်တောင်းသဖြင့် ကျွန်တော်က ထုတ်ပေးခဲ့၏။ 

လေဒေါင့်ကန်ရှိ သောက်ဖေါ် သောက်ဖက်တစ်ဦးဖြစ်သူ ကိုသောင်းမြင့်က ကျွန်တော်တို့ကို ဖိတ်ထားသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီ။ ကျွန်တော်တို့ ( ၃ ) ယောက် လေးဒေါင့်ကန်သို့ ရောက်သွားတော့ ကိုသောင်းမြင့်၏ အိမ်တွင်ပင် ကျွန်တော်တို့ကို ဧည့်ခံ၏။ 

ကျွန်တော်လည်း အိုက်စပ်စပ်ရှိသည်ဖြစ်၍ ရောက်ရောက်ချင်းပင် ကိုသောင်းမြင့်သား အကြီးကောင်ဆီက ရေလဲပုဆိုးတောင်း၍ ရေတဝချိုးပစ်လိုက်၏။ ရေချိုးပြီးတော့ တစ်နေ့လုံး ငြီးစီစီ ဖြစ်နေတာနှင့် စောစောက အရက်ဆိုင်တွင် သောက်ထားသော ခပ်အုံအုံဖြစ်နေသော ခံစားချက်တို့က လွင့်ပျောက်သွားလေတော့သည်။ 

ထိုစဉ်မှာပင် ကျွန်တော်သည် တစ်စုံတစ်ခုကို သွား၍ သတိရလိုက်မိပြီး အိမ်ပေါ်သို့တက်ကာ အဝတ်အ စားများ အ မြန်လဲ၍ ကျွန်တော်၏ လွယ်အိတ်ကိုယူကာ အထဲမှ အဖုံးနီဖြင့် စာအုပ်ကို ထုတ်ကြည့်လိုက်ရာ ကျွန်တော် တွေ့လိုက်ရသည်ကတော့ ရှုမဝစာအုပ်ပင် ဖြစ်တော့၏။

‘‘ ဟိုက်  သွားပြီ ” 

ကျွန်တော်သည် ခေါင်းနဘမ်းကြီးသွားရတော့၏။ စောစောက အိမ်တွင် ကျွန်တော် တင်တင်ကို ထုတ်ပေးခဲ့သော စာအုပ်မှာ ဓါတ်ပုံများပါသော ‘‘လောကီကြေးမုံ’’  စာအုပ်ပင် ဖြစ်တော့လေသည်။ ကိုသောင်းမြင့်က  ဘဲသားချက်၍ အရက်အလျှံအပယ်ဖြင့် ဧည့်ခံသော်လည်း ကျွန်တော်မှာ အာမတွေ့တော့ပေ၊ နောက်ဆံတင်းနေ၏။  ဒါနဲ့  စောစောပဲ လူစုခွဲကာ ပြန်လာခဲ့တော့သည်။ ကျွန်တော် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မိုးချုပ်ကာစပဲ ရှိသေး၏။ ခါတိုင်းလို အောက်ခြေလွတ်အောင် မူးမနေပါ။ 

‘‘ မွန်ရေ  .. အ မွန်ရေ  ...လာပါဦးကွ ’’

ကျွန်တော် အော်ခေါ်လိုက်သော်လည်း ကျွန်တော်၏  မိန်းမကထွက်၍ မလာပေ။ ခါတိုင်း ကျွန်တော် ပြန်လာလျှင်လှေခါးရင်းမှ  ဆီးကြို၍ အော်ကြီးဟစ်ကျယ် မလုပ်ရန် ချော့မော့၍ အိပ်ရာတွင်းသို့  ပို့ပေးခြင်းကို  ဝတ္တရားမပျက် လုပ်တတ်သော ကျွန်တော်၏ ဇနီး မခင်မွန်မှာ ထွက်၍ မလာပါချေ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ဆေးလိပ်ဖွာ၍ မျက်လုံးဒေါက်ထောက်ကြည့်နေသော ကျွန်တော်၏ ယောက်ခမ အဖွားကြီးလည်း ရှိမနေပေ။ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ဘယ်သူမှလည်း ရှိ၍မနေပေ။

ကျွန်တော်၏ မိန်းမကလည်း ထွက်၍ မလာသဖြင့် ကျွန်တော်သည် လွယ်ထားသော လွယ်အိတ်ကို အိမ်ရှေ့ရှိ  ခုံပေါ်  သို့ တင်လိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့  တောက်လျောက် ဝင်သွားတော့၏။ အိပ်ခန်းထဲရှိ ကျွန်တော်တို့၏ ကုတင်ကြီးပေါ်တွင်တော့ ဇာခြင်ထောင်မှာ ချထားပြီး အထဲတွင် အမွန်မှာ ကျွန်တော်ရှိရာဖက်သို့ ကျောပေးကာ တစောင်လေး အိပ်နေသည်ကို ခပ်ရေးရေးလေး တွေ့နေရ၏။   

အိပ်ခန်းထဲတွင်လည်း  မီးလုံးထွန်းမထားပဲ ကုတင်ခေါင်းရင်းဖက် အပေါ်ဖက်တွင် ငါးတိုင်အား မီးလုံးအစိမ်းရောင်လေးသာ ထွန်းထား၏။ ကျွန်တော်သည် ကုတင်နား  တိုးကပ်သွားပြီး ချထားသော ဇာခြင်ထောင်ကို    အသာမကာ အထဲသို့  ကြည့်လိုက်၏။ အမွန်၏ ခါးမှ ဝတ်ထားသော ထမီလေးသည် ပြေလျော့ကာ တင်ပါးစောင်းပေါ် သို့  ကျနေပြီး ဖြူဝင်းသော တင်ပါးသားမှာ ပေါ်ထွက်နေ၏။

ပြီးတော့ စောင်း၍နေသော အမွန်၏ အောက်ဖက်ခြေထောက်ရှိ  ထမီအောက်နားစလေးသည်လည်း ဒူးခေါင်း အပေါ်နားလေးထိ လိပ်တက်ကာ သူမ၏ ခြေသလုံးသားလေးများနှင့် ပေါင်ဖျားလေးတို့ကို ဝင်းပစွာတွေ့ရ၏။  ကျွန်တော်၏ ရှေ့နားမှ  အမွန်၏ တင်သားကြီးမှာလည်း ခါတိုင်းထက်ပင်  ပို၍ လုံးတစ်ကားစွင့်နေသယောင် ထင်နေရလေ၏။ ကျွန်တော်သည် နေ့ခင်းက ကြည့်ခဲ့သော စာအုပ်ပါ ဓါတ်ပုံများ၏ စေ့ဆော်မှု အခံကလည်းရှိ  သောက်ထားသော အရက်ကလည်း အောက်ခြေလွတ်ရုံ ရေချိန်ကိုက်အောင် သောက်ထားသဖြင့် သွေးများထကာ    

‘‘ အမွန်ရယ်  ထပါဦး    မိန်းမရာ ’’

ပြောပြောဆိုဆိုပင် ကျွန်တော်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို  ဖက်ကာ သူမ၏ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်၏။  ပြီးတော့  ကျွန်တော့်၏ လက်များက ပက်လက်လန်သွားပြီဖြစ်သော  သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ လျော့ရဲရဲ ထမီလေးကို ခြေဖျားဆီသို့  ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်၏။

ပြီးတော့ ကျွန်တော်၏ လက်က သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို  စမ်းကာ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေမိ၏။ ထိုသို့ ပွတ်ပေးလိုက်လျှင်ပင် ကျွန်တော့် လက်အောက်မှ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ခပ်မာမာလေး ဖြစ်နေသည်ကို    တွေ့ရသည့်အပြင် ယခင်က ခပ်ထူထူလေး ဖြစ်နေသော သူမ၏ စောက်မွှေးလေးများမှာလည်း မရှိတော့ပေ။

အရင်ကျွန်တော် ရိတ်ခိုင်းတုန်းက မရိပ်၊ ခုတော့ သူ့ဖာသာ ရိတ်ပေးထားသည်။ ကျွန်တော်၏ လက်က    သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို  ခပ်ဖွဖွလေး ခဏတာမျှသာ ပွတ်ပေးနေရသေးသည်။ သူမ၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်း တလျောက်တွင်  အရည်လေးများ စိမ့်စို၍ ထွက်လာကြသည်ကို  သတိ ထားမိလိုက်သည်။ အမွန်ကတော့  မျက်လုံးကလေးများကို မှိတ်ထားကာ စကားတစ်ခွန်းမျှ မပြောပေ။    

သူမ၏ စောက်ပတ်ကို ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသော ကျွန်တော့် လက်သည် ဖွဖွလေးပွတ်ရာမှ ခပ်ဖိဖိလေး    ပွတ်လိုက်တော့ရာ သူမ၏ ပေါင်လေးနှစ်လုံးမှာ အနည်းငယ် ကား၍ သွားတော့၏။   

ကျွန်တော်ကလည်း သူမ၏အင်္ကျီကို  စိတ်ရှည်လက်ရှည်ထား၍ ချွတ်ပေးပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်၏ လက်က  သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ချေမွ၍ ပေးနေမိသည်။ ဖြူဖြူမို့မို့လေး ဖြစ်နေသော သူမ၏ ပါးပြင်လေးကိုလည်း တစ်ချက်တစ်ချက်  ငုံ့၍  နမ်းလိုက်သေးသည်။ မကြာခင်မှာတင် သူမ၏ ပေါင်တံဖြူဖြူလေးများမှာ  မြောက်လိုက်ပီး ဖိချလိုက်ရာ

‘‘ ဗြစ်  . အ င့်  .. အ . . အ င်း  ... ဗြစ်  ..  ဗြစ်    .  ကျွတ်  .. ကျွတ်  ..  ကျွတ်   ’’ 

အတော်လေး ကျပ်ကျပ်တည်းတည်းလေး ဖြစ်နေသော  သူမစောက်ပတ်လေး၏ အတွေ့ကြောင့် အရသာတွေ့သွားသော ကျွန်တော်က လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် တဆုံးထိ သွင်းထားပြီး  သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့  မှောက်ချကာ နို့လေးတစ်လုံးကို  ငုံကာ စို့လိုက်လေတော့၏။

ကျွန်တော် ငုံလိုက်မိသော သူမ၏  နို့သီးခေါင်းလေးမှာ သေးပြီး  ချပ်ဝင်နေသယောင်ဖြစ်ကာ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး အ မွန်၏ နို့အုံများမှာလည်း ယခုအခါ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး ဖြစ်နေသည်ကို သတိထားလိုက်မိတော့ရာ အနည်း ငယ်မျှ စိတ်ထဲတွင် တမျိုးဖြစ်သွားရသော ကျွန်တော်သည် အမွန်၏ မျက်နှာကို သေချာစွာကြည်လိုက်မိ၏။

ခြင်ထောင်ပေါ်  ခေါင်းရင်းနံရံတွင် ထွန်းထားသောငါးတိုင်အား  မီးရောင်က ခြင်ထောင်အမိုးခံနေ၍ ခပ်မှိန်မှိန်  ခပ်ပြပြလေးသာရှိသော အလင်းရောင်အောက်မှ မျက်လုံးလေးများမှိတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးများ တင်းတင်းစေ့၍ မာန်တင်းထားပုံလေးမှာ  စွဲမက်စရာ တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။  

စင်းထားသော ခပ်ထူထူ မျက်တောင်ကော့ကြီးများမှာလည်း ကျွန်တော်၏ ဘဝင်ကို ချုပ်ကိုင်လိုက်ကြသည်။ ကျွန်တော် သေချာစွာ  ကြည့်၍ အနီးကပ် တွေ့မြင်လိုက်ရသော မျက်နှာလေးမှာ ကျွန်တော်၏ မိန်းမ အမွန်၏ မျက်နှာလေး မဟုတ်ပါ။

ခယ်မချောလေး တင်တင်၏ မျက်နှာလေးသာ  ဖြစ်တော့၏။ ကျွန်တော်သည် ခေါင်းနပန်းကြီးသွားရပေမယ့်  အခြေအနေအရ သူမကလည်း လိုလိုချင်ချင်ရှိ၍ နေလေသည်။ ကျွန်တော်ကလည်း အစက ကျွန်တော်၏ ဇနီး အမွန်ဟု ထင်ကာ အစပျိုးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။  

သူကမငြင်း၊  အခုလည်း ကျွန်တော်၏ သွေးသားများမှာ အဆုံးစွန်ဆုံး ထ၍ နေရချေပြီ။ ကျွန်တော်သည် ရှေ့သို့ဆက်ရန်သာ ရှိတော့၏။ ကျွန်တော့်၏ လီးတန်ကြီးကို တင်တင်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ လျောကနဲ ဆွဲ၍  အထုတ်လိုက်တွင်တော့ သူမ၏  တင်းတင်းစေ့ထားသော နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာသည်  ပွင့်၍ သွားကာ သူမ၏ ပါးစပ်လေးသည် ဟ၍ သွားရတော့၏။   

အားဖြင့် ဆောင့်၍ လိုးရန်  ရည်ရွယ်ချက် ရှိထားခဲ့သော ကျွန်တော်သည် အမွန်မဟုတ်ပဲ တင်တင်ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်နှင့် ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးကို ဖြေးဖြေးပင် ပြန်၍ သွင်းကာ ညင်ညင်သာသာပင် လိုးပေးတော့၏။ သူမ၏ နို့လေးများကိုလည်း  စို့၍ပေးရင်း နို့တစ်လုံးကို စို့ပေးနေစဉ် တခြားနို့တစ်လုံးကိုလည်း လက်ဖြင့်  ဆုပ်နယ်ချေမွ ပေးနေ၏။

မကြာမီမှာပင် တင်တင်၏ နို့သီးခေါင်းလေးများသည် ထောင်၍ လာကြတော့သည့်အပြင် ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီး  အသွင်းလိုက်တွင်လည်း တင်တင်၏ ဖင်သားဖြူဖြူကြီးများမှာ တက်လာရတော့၏။ စောက်ပတ်အသစ်ကလေး၏ ကောင်းမွန်လှသော အတွေ့ကြောင့်  နဂိုထဲကမှ ရမ္မက်ဇော ထန်နေသဖြင့်

‘‘ ဖွတ် .. အ င့်    ဗြစ်   .ဟင့်  . ဖွတ် ..  အ ..ဟင်း ..ဟင်း  .. ’’

ကျွန်တော်၏ ဆောင့်အားနှင့်အတူ တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးတီး  ဖြူဖြူလေးမှာ ရှေ့တိုး နောက်ငင်ဖြင့် လှုပ်ခါနေရင်း သူမသည် ရင်ဘတ်လေး မြောက်လာလိုက် ဖင်လေး ကော့လာလိုက် ဖြစ်နေတော့သည်။

ထို့ပြင် တင်တင်၏ လက်နှစ်ဖက်သည်လည်း ကျွန်တော်၏ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို ဖက်တွယ်၍ လာပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် မော့၍ တက်သွားရသော သူမ၏ မျက်နှာလေးတွင်တော့ နှုတ်ခမ်းဖူးလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်၍သာ နေတော့၏။ ဆောင့်၍  လိုးရင်း လိုးရင်းဖြင့် တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း  မြောက်၍ အတန်ကြာအောင် ငြိမ်၍  နေကာ အမောပြေ၍  နေကြပြီးလျှင်  ကျွန်တော်သည် ခေါင်းထောင်၍ ထလိုက်၏။  ပြီးတော့ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးတန်ကြီးကို တစ်ချောင်းလုံး  ဆွဲ၍  မချွတ်သေးပဲ တစ်ဝက်မျှသာ  ထုတ်၍  ဖြေးဖြေးလေး ပြန်သွင်းကာ အညင်သာဆုံးနှုန်းဖြင့် လိုး၍ ပေးနေလိုက်၏။ ယခုအချိန်ထိ ကျွန်တော်သည် တင်တင်အား မသိသလိုပင် ဘယ်လိုမှ မခေါ် ဘဲ အသာနေခဲ့သည်။

ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း တစ်ချီပြီးသွားသော်လည်း အပျိုစင် စောက်ပတ်လေး၏ အတွေ့ကြောင့် မာန်တက်ကာ လုံး၀ ပျော့ခွေမသွားပဲ ရှိရာမှ ယခုတဖန် လီးတန်ကြီး တစ်ဝက်မျှဖြင့် သွင်းချီ ထုတ်ချီ လိုးပေးနေပြန်တော့ တခဏ အတွင်းမှာပင် ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးမှာ စံချိန်မှီအောင်ပင် ပြန်လည်၍ ကြီးထွားလာတော့၏။ 

သွေးသား ဆူဖြိုးလွန်းလှသော တင်တင်သည်လည်း ပြန်၍ စိတ်ပါလက်ပါလေး ဖြစ်လာရသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် ကျွန်တော်သည် လီးတန်ကြီးကို တင်တင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အကုန်သွင်း အကုန်ထုတ်ကာ ခပ်ဖိဖိလေး ဆောင့်၍ လိုးပေးနေပါတော့သည်။ အချက် ( ၂၀) မျှ လိုးပေးပြီးသော အ ခါတွင်တော့ ကျွန်တော်သည် အားရပါးရ ဆောင့်ကာ (၂) ကြိမ်  (၃) ကြိမ်လောက် ဆောင့်၍ ထည့်လိုက်၏။

‘‘ ပြွတ်  ... အ င့် ..  ပြွတ်  ..   အ    ..ပြွတ်  ... အမလေး    . ’’

‘‘ ပြွတ်  ’’

ပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်သည် လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ အကုန် ဆွဲချွတ်လိုက်လေတော့သည်။ ထိုနောက်တွင်တော့ ကျွန်တော်က ခြေရင်ဖက်ရှိ  သူမ၏ ထမီလေးကို လှမ်း၍ ဆွဲကာ သူမ၏ စောက်ပတ်နှင့်  လီးတန်ကြီးကို သုတ်ပေးလိုက်တော့၏။

တင်တင်ကတော့ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို ပုတ်ခတ် ပုတ်ခတ်လုပ်၍ ကျွန်တော့်ကို အသာလေးကြည့်၏။ကျွန်တော်ကတော့ တင်တင်မှန်း မသိလေဟန်ဖြင့်ပင် သူမ၏ ဘေးတွင်ဝင်၍ လှဲလိုက်ကာ ကျွန်တော်သည်  သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို  ဖက်လိုက်၏။ ပြီးတော့ တင်တင်၏  နဖူးလေး မေးစေ့လေးနှင့် ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်တို့ကို  နမ်းနေရာ တင်တင်ကလည်း သူမ၏  မျက်နှာလေးကို ခပ်မော့မော့ လုပ်ပေးကာ အနမ်းခံနေ၏။

သူမ၏ မျက်နှာလေး အနှံ့ကို အားရအောင် နမ်းပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်သည် ဖူးဖူးလေးဝေကာ တင်တင် ခမျာမှာလည်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးနှင့် ကျွန်တော်၏  နှုတ်ခမ်းကို တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ပြန်လှန်ကာ စုပ်ပေးနေရှာ၏။ သူမ၏  လက်တစ်ဖက်ကတော့  ကျွန်တော်၏  ကိုယ်ကို သိုင်း၍ ဖက်ထားကာ ကျန်သော တင်တင်၏ လက်တစ်ဖက်ကတော့ သူမနှင့် ကျွန်တော့် အကြားတွင် ရောက်နေပြီး ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးအောက်တွင် ပိနေ၏။

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်နမ်းရင်း တင်တင်၏ ဗိုက်သားလေးများနှင့် သူမ၏ ဆီးခုံလေးတို့ကို ပွတ်ပေးနေသော ကျွန်တော်၏ လက်သည် တင်တင်၏ ပြောင်သလင်းခါနေသော စောက်ဖုတ်အငုံလေးပေါ် သို့ ရောက်သွားကာ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေရာ အမွှေးအမျှင်  လုံးဝမရှိသော တင်တင်၏ စောက်ဖုတ်လေးသည် ချောမွေ့  ညက်ညော၍ အိစက်လျက် ရှိရကား ကျွန်တော့်အဖို့  ထိတွေ့၍  ပွတ်ပေးနေရသည်မှာ အရသာတွေ့လှသည်။

ကျွန်တော်၏ လက်သည်ပင် အိစက် ထွေးအိနေသော သူမ၏ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးကို တစ်ချက်  တစ်ချက်တွင် သာသာလေး  ဖိကြည့် မိနေသေး၏။ ခဏ ကြာတော့ ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ကျွန်တော်၏  နှုတ်ခမ်းများကို ခွာလိုက်ကာ သူမ၏ ဘေးတွင်  ဒူးထောက်လျက် ထိုင်လိုက်၏။ 

ပြီးတော့ ကျွန်တော်၏ မျက်နှာက သူမ၏ ရင်ဘတ်ပေါ် သို့အပ်ကာ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ကြားရှိ တင်တင်၏ လက်လေးကို ဆွဲကိုင်၍  မာတောင်၍ နေသော ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးကိုသူမ၏ လက်ဖဝါးထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်တော့၏။ 

ကျွန်တော်သည် လျှာကို တစ်လစ်လေးထုတ်ကာ တင်တင်၏ နို့သီးခေါင်းလေးများကို လျှာဖြင့် ပွတ်ကာ  လျက်ကာ လုပ်ပေးနေချိန်မှာတော့ တင်တင်သည် သူမ၏ လက်ဖဝါးထဲတွင် ရောက်နေသော ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးကို ပထမတွင် တရွရွဖြင့်စမ်းကာ ကိုင်နေပြီးမှ တဖြေးဖြေး  နဲနဲ တင်းတင်းကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်၍  ပေးလာတော့၏။

ကျွန်တော့်၏ ခယ်မချော တင်တင် ဖြစ်သည်ဆိုသည့် အသိနှင့် သူမ၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးတို့ကြောင့်  ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးမှာ တစ်စတစ်စ မာတင်း၍ အဆမတန် ကြီးထွားကာ လာရတော့သည်။ တင်တင်သည်လည်း သူမ၏ပေါင်ဖြူဖြူ နှစ်လုံးမှာ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လျက် သူမ၏ ပေါင်တစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ ထောင်လိုက်၏။ 

ပြီးတော့ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများသည် ပွင့်၍ မလာတော့ဘဲ သူမ၏ နှုတ်ခေါင်းဖျားမှ အသက်ရှုသံများ  ပြင်းထန်၍ လာတော့သည်။ သူမ၏ နို့လေးများဆီမှ ကျွန်တော်၏ မျက်နှာကို သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးဘေးသို့    မှောက်၍  တင်တင်၏ နားဆီသို့ကပ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏။

‘‘ ကို့ကို  ကုန်းပေးပါလားဟင်    ’’

‘‘  ဟင်      ’’

တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွား၏။ ကျွန်တော်က ပြောပြီးသည်နှင့် သူမ၏ ပါးပြင်လေး  တစ်ဖက်ကို ကြင်ကြင်နာနာလေး နမ်းကာ ကြုံး၍ထလိုက်ပြီး သူမ၏ ခြေရင်းဘက်ဘေး၌ ဒူးထောက်ကာ  ထိုင်လိုက်ရင်း တင်တင်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကို အာသာငမ်းငမ်း ကြည့်နေမိ၏။   

အမွှေးအမျှင် လုံးဝမရှိသော သူမ၏ စောက်ပတ်လေး၏ အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျောက်တွင် စောက်ရည်လေးများမှာ စိမ့်ထွက်နေပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေး  ၂ ခုမှာလည်း  ဖောင်းတင်း၍ နေ၏။ ခဏ နေတော့မှ တင်တင်သည် မထူးတော့ပါဘူး ဆိုသည့် သဘောဖြင့် သက်ပြင်းလေးတစ်ချက်ချကာ လူးလဲထလိုက်၏။ကျွန်တော့်ကို မကြည့်ပေ။ ထိုသို့ ချပြီးသည်နှင့် တင်တင်သည် အိပ်ယာပေါ် တွင် ဒူးထောက်၍ ရှေ့တွင်    သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်၍ ထောက်ကာ လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်တော့သည်။ 

ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏ နောက်ဖက်သို့  ဒူးထောက်လျက် တိုးကပ်သွားပြီး ကုန်းထားသော သူမ၏ ဖင်သားကြီးဆီသို့  တိုးကပ်မိသည်နှင့် အသဲယားဖွယ်ကောင်းသော နောက်ဖက်သို့ စူထွက်နေသည့် တင်တင်၏ စောက်ပတ်နှု တ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို လက်မဖြင့်  ကပ်ကာ အောက်မှ အပေါ်သို့  ဆွဲလျက် ပွတ်ပေးလိုက်မိ၏။

‘‘  အိုး  ... အကို့     ’’

တိုးညှင်းသော အသံလေး ထွက်ပေါ် လာပြီး တင်တင်၏ ဖင်သားကြီးများမှာ လှုပ်ခနဲ တစ်ချက်ခါသွားတော့သည်။ ပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်သည် သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီးကို တေ့ကာ သူမ၏ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်  ထိန်းကိုင်ကာ ထိုးသွင်းလိုက်တော့၏။

‘‘  ဖွတ်  ..  အ င့်   ... ကျွတ်  ..   ကျွတ် ’’

ပြင်းထန်သော ရမ္မက်စိတ်ကြောင့်  ကျွန်တော့်၏ လိုးသွင်ချက်များသည်  ပြင်းထန်၍ သွားတော့ရာ တင်တင်၏  ကုန်းထားသော ခါးလေးမှာ တွန့်သွားပြီး သူမ၏ နှုတ်ဖျားမှလည်း စုပ်ကလေးများပင် သပ်လိုက်ရရှာသည်။

တင်တင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့  တဆုံးဝင်၍ သွားသော ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးသည် ကျဉ်းကြပ်လှသော တင်တင်၏ နူးနူးညံ့ညံ့ စောက်ခေါင်းသားလေးများက အတင်းဆွဲညှစ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားရသောကြောင့်  ကျွန်တော်သည်လည်း တင်တင်ကို ညှာရန်  စိတ်ကူးမရှိတော့ဘဲ အားရပါးရပင် ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ လိုးနေတော့၏။ 

လေးဖက်ထောက်၍ ဖင်ကုန်းကာ အလိုးခံနေသော တင်တင်သည်လည်း သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာ ငိုက်သွားမလိုဖြစ်လိုက် လန်၍တက်လာသလိုဖြင့် ကာမအရသာကို တဝကြီး  ခံစားနေရင်း သူမ၏ ဖင်သားကြီးများမှာလည်း ကျွန်တော့်၏ ဆောင့်အားကြောင့် အိထွေးသော အသားစိုင်များသည် တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ  ဖြစ်၍ သွားနေရသည်မှာ အသဲတယားယား အားရဖွယ် ကောင်းလှပေတော့သည်။

အလိုးခံရင်းက ထွက်၍လာသော တင်တင်၏ စောက်ရည်တွေကလည်း သူမ၏ စောက်ဖုတ်အငုံတွင် သာမက  ပေါင်ခြံနှစ်ဖက်တွင်လည်း ပေပွနေရတော့၏။ တဖြေးဖြေးဖြင့် တင်တင့်ထံမှ တဟင်းဟင်း ညီးသံလေးတွေကလည်း ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထွက်ပေါ် လာရလေတော့၏။

သူမ၏ ရှေ့တွင် ထောက်ထားသော သွယ်လျသော သူမ၏  ဖြူဖွေးသော လက်ကလေးများသည်ပင် တဆတ်ဆတ် တုန်၍ နေရှာလေသည်။ ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်၍ လာရာမှ အရသာများ အီစိမ့်၍ လာရသော ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏  ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ကျွန်တော်၏  လီးတန်ကြီးကို အဆုံးနီးပါးထုတ်ကာ အားကုန်ပင် ကြုံး၍ ကြုံး၍  (၁၀)  ချက်မျှ ဆောင့်ကာ လိုးပစ်လိုက်တော့သည်။

‘‘  အာ့  ...   အ င်း  ...   အ   .. အ   .. အ မလေး  ..ဟင်း  ’’

တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တုန်ခါသွားလျက်ကပင် ရှေ့သို့ ဟတ်ထိုးကျသွားချိန်မှာပင် ကျွန်တော်ကလည်း  သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို အတင်းဆွဲ၍ ကပ်ကာ တင်တင်၏ ကျောပြင်ပေါ် သို့ မှောက်ရက်သားလေး ပါသွားလေတော့၏။ (၅) မိနစ်လောက် ကြာအောင် ထပ်ရက်သားကလေး အမောဖြေနေပြီးမှ  ကျွန်တော်က ဘေးသို့ ပက်လက် လှန်ချလိုက်ကာ မျက်လုံးမှိတ်၍  မှိန်းနေလိုက်တော့၏။  

ခဏ ကြာမျှ ကြာတော့မှ  တင်တင်က လူးလဲထကာ ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးထားရင်း သူမ၏ အဝတ်အစားများကို ဝတ်နေ၏။ ကျွန်တော်က ပက်လက်လှန်နေရာမှ  လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ဖင်သားဖြူဖြူကြီးကို    လှမ်း၍ ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်ပေးနေမိသေး၏။ အဝတ်အစားများ ဝတ်ပြီးသွားတော့  တင်တင်သည် ခြင်ထောင်အပြင်သို့  ထွက်ကာ ကုတင်ပေါ် မှ ဆင်းလိုက်လေ၏။

‘‘  ကိုယ်  ထမင်း   နည်းနည်းလောက် စားရင်  ကောင်းမလား   မသိဘူး    . ’’

‘‘   အ င်း      ’’

တင်တင်တစ်ယောက် ထွက်သွားမှ ကျွန်တော်သည်  အိပ်ယာပေါ်  မှ လူးလဲထကာ အဝတ်အစားများကို ယူ၍  ဝတ်လိုက်၏။ ပြီးနောက် အိပ်ယာပေါ် သို့ပြန်၍ လှဲချလိုက်မိရာ တခဏ တွင်းမှာပင် အိပ်ပျော်၍ သွားရတော့၏။ မည်မျှကြာအောင်  အိပ်ပျော်သွားသည် မသိ  ။

‘‘ ဟေး  လူကြီး  ထ ..ထ ..ဘယ်အ ချိန်က  ပြန်ရောက်ပြီး  စမတ်ကျကျ အိပ်ပျော်နေတာလဲ ’’

ဟူသော အမွန်၏အသံကို  ကြားလိုက်မှ ကျွန်တော်သည် လန့်၍ နိုးလာကာ လူးလဲထ၍ ကုတင်ပေါ် မှ ဆင်းလိုက်လေတော့၏။

‘‘ ထမင်း စားပြီးပြီလား’ ’  

အမွန်က ကျွန်တော်ကို မေးနေပြန်သည်။ အမွန်၏ ကိုယ်ပေါ် တွင် ဝတ်ဆင်ထားသည်မှာ အမေရိကန် နိုင်လွန်အကွက်ဖြူ လက်ရှည်၊ဘန်ကောက်လုံချည် နံ့သာရောင်နှင့်ဖြစ်၏။ ခေါင်းတွင်လည်း သေချာစွာ ကျစ်ဆံကျစ်၍  ပြန်ထုံးကာ ပိုက်ကွန်ဖြင့် အုပ်ထားရုံတွင်မက ပန်းအဖြူ တစ်ပွင့်လည်း ပန်ထားသေး၏။

‘‘  မင်း  ဒါဘယ်က ပြန်လာတာလဲ ဒီ အချိန်ကျမှ ’’

‘‘  မွန့်သူငယ်ချင်း ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့  အိမ်မှာ ဘုရားကိုးဆူ ရှိလို့ သွားတာလေ။ မေမေကလဲ ညနေမှာ သူ့တူမ  လာခေါ်လို့ သမိုင်းကို ပါသွားတယ်။  အိမ်မှာ တင်တင်ကို မှာခဲ့သားဘဲ မမပြန်မလာမှီ  သူပြန်လာပြီး    ထမင်းစားမယ်ဆို ကျွေးလိုက်လို့’ ’

‘‘  ကဲ   ဆာပြီ  မွန်ရာ  ထမင်းစားရအောင်’ ’

အမွန် တစ်ယောက် အဝတ်အစားများ လဲ၍ ပြီးသောအခါတွင်တော့ ထမင်းစားရန်  နှစ်ယောက်သား ထွက်လာကြသောအခါဝယ် ထမင်းစားပွဲပေါ် ဝယ် ကျွန်တော်တစ်ယောက်စာ  ထမင်းဟင်းများမှာ ခူးခပ်၍ အဆင်သင့်ပင် အုပ်ဆိုင်းထားသည်ကို  တွေ့မြင်လိုက်ရပါတော့သည်။

..........................................................................................................

 အခန်း ( ၂ )

နောက်တစ်နေ့  နံနက် ကျွန်တော် အိပ်ရာထတော့ ကျွန်တော့်၏ဇနီး  အမွန်သည် ဈေးသွားပြီ ဖြစ်သည်။    ကျွန်တော်လည်း မျက်နှာသစ် အဝတ်အစားလဲကာ ထမင်းစားပွဲပေါ် တွင်အဆင်သင့် တင်၍  ပြင်ထားသော  ထမင်းကြော်ကို စားကာ အိမ်ရှေ့ခုံပေါ်  တွင်ပင်ရှိနေသေးသော ကျွန်တော်၏ လွယ်အိတ်ကို ဆွဲကာထွက်ခဲ့တော့၏။ တနင်္ဂနွေနေ့လည်းဖြစ်တော့ ရုံးသွားရန်လည်း မလိုသဖြင့် ကျွန်တော်သည် လမ်းထိပ်ရှိ အရက်ဆိုင်သို့ ဝင်ကာ အရက်သောက်နေလိုက်၏။  အရက်တစ်ပိုင်းလောက် ကုန်ခါနီးတွင်တော့ ဆိုင်ထဲသို့   လူတစ်ယောက်ဝင်လာပြီး    .    

‘‘  ဆရာ ကိုဆန်းမြင့် ဆိုတာ ဘယ်သူပါလဲဗျာ     ’’

ဟုမေးနေသည်ကို  ကြားရ၍ ကျွန်တော်က လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး

‘‘  ဆန်းမြင့် ဆိုတာ ကျုပ်ပါဘဲ ဘာကိစ္စ ရှိ့လို့လဲ ’’

ကျွန်တော်က ထိုသူကို စိုက်ကြည့်ရင်း ဖြေလိုက်ပါသည်။ အခြားခုံတွင် ထိုင်၍ အရက်သောက်နေကြသော    လူ ( ၂)  ယောက်ကလည်း ကျွန်တော်တို့ကို လှမ်း၍  အကဲခတ်ကြည့်နေ၏။

‘‘  သြော် ဆရာ့ ဇနီးနဲ့ တူတယ်။ ခေါ် ခိုင်းလိုက်လို့ပါ ။ ဟိုရှေ့နားက ကျွန်တော့် ဆိုက်ကားပေါ် မှာ စောင့်နေတယ် ’’

‘‘  ဟုတ်ကဲ့  ကျွန်တော် အခုပဲ လာခဲ့မယ်၊ ပိုက်ဆံရှင်းလိုက်ဦးမယ်’ ’

ကျွန်တော်က ပြောပြောဆိုဆို လက်ကျန်အရက်ခွက်ကို မော့ပြီးလျှင် ကျသရွေ့  ပိုက်ဆံကို ရှင်းပေးလိုက်ပြီးလျှင် ဆိုင်ထဲမှ ထွက်၍လာသောအခါ ကျွန်တော် အကြီးအကျယ် အံ့သြ၍ သွားရပြန်၏။ ဆိုက်ကားပေါ် တွင် ထိုင်၍ စောင့်နေသူမှာ ကျွန်တော်၏ ဇနီး အမွန် မဟုတ်ပဲ ကျွန်တော်၏ ခယ်မချော တင်တင် ပင်ဖြစ်နေပါသည်။

‘‘  လာ အစ်ကို  ဆိုက်ကားပေါ်  တက် ။ တင်တင်ကို မြို့ထဲလိုက်ပို့စမ်းပါ ’’

တင်တင်က ခပ်တည်တည်ဖြင့် ပြောလိုက်သဖြင့်  ကျွန်တော်မှာလည်း ယောင်တောင်တောင်နှင့် ဆိုက်ကားပေါ် သို့ တက်ထိုင်၍ လိုက်လာခဲ့ရပါတော့သည်။

‘‘  ဘယ်ကို သွားမှာလဲ တင်တင် ’’

‘‘  မြို့ထဲကိုပါလို့    ဆိုနေ .. ’’

ကျွန်တော် ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ပဲ ငြိမ်၍ နေလိုက်ပါသည်။ တင်တင်သည် ဂလုပ်ရုံသို့ အနင်းခိုင်း၍ ဂလုပ်ရုံရှေ့အရောက်တွင် ဆိုက်ကားပေါ် မှ ဆင်းလိုက်ကာ ဆိုက်ကားဆရာအား ပိုက်ဆံရှင်းပေးလိုက်ပါသည်။

‘‘  ဘယ်နှစ်နာရီ  ထိုးပြီလဲ အစ်ကို ’’

‘‘  (  ၈ ) နာရီနဲ့ ( ၄၅) မိနစ် ’’

‘‘  ဒီရုံက မောနင်းရှိုးကြည့်ရအောင်’ ’

တင်တင်က  ရှေ့မှ ခပ်တည်တည် လျှောက်သွားပြီး ပြောသဖြင့် ကျွန်တော်သည် အံ့အားသင့်သွားရကာ  

‘‘  ဟင် မောနင်းရှိုးကြည့်မယ် ဟုတ်လား  အိမ်ကို ဘယ်လို ပြောခဲ့သလဲ’ ’ 

‘‘  အိမ်ကိုတော့  သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ဆီ သွားမယ်လို့ ပြောခဲ့တယ် ။ ကဲ  သွားပြီး  လက်မှတ်သွားဝယ်ချေ  . ဒီစီက ဝယ်နော်’ ’ 

ထိုနေ့က မောနင်းရှိုး ပြ၍နေသော အင်္ဂလိပ်ကားမှာ နာမည်ကြီးကား မဟုတ်သဖြင့် လူနည်းလှသည်။ အထူးတန်းမှာ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ဦး၊ အခြား စုံတွဲတစ်တွဲနှင့်ယောက်ျား နှစ်ယောက်ခန့်သာ ရှိပါသည်။ တင်တင်က နေကြာစေ့စားရင် ဣန္ဒြေကောင်းနေလေ ကျွန်တော့်၏ စိတ်ထဲတွင် တထိတ်ထိတ်နှင့် ဖြစ်နေလေဖြစ်၏။ မကြာမီမှာပင် မီးမှိတ်၍  ဇာတ်ကား  စတင်ပြသတော့၏။

‘‘  ဘယ့်နှယ်လဲ အစ်ကို ’’

‘‘  ဘာကို ပြောတာလဲ  တင်တင် ’’

‘‘  ဘာကို ပြောရမှာလဲ တင်တင်တို့  ကိစ္စကိုပေါ့ ’’

‘‘  ဘာကိစ္စလဲ တင်တင်’ ’

‘‘ အစ်ကို မသိချင်ယောင် ဆောင်မနေပါနဲ့ ။ ညက တင်တင်နဲ့  အစ်ကိုဖြစ်ကြတာ အစ်ကိုသိတယ် မဟုတ်လား ’’

‘‘ သိပါတယ်  တင်တင်  အဲဒါက  ...   ’’    

ကျွန်တော့်   စကားမဆုံးလိုက်ပေ  

‘‘  ကဲပါ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ ဖြစ်မိကြတာတော့ ပြင်လို့ မရတော့ဘူး ။ ဒီ ပြဿနာကို အစ်ကို ဘယ်လို စဉ်းစားသလဲ ’’

‘‘  အခု အစ်ကို ဘယ်လိုမှ စဉ်းစားလို့  မရဘူး ။ အဘွားကြီးနဲ့  အမွန်တို့ သိရင် ပွက်ကုန်မှာဘဲ ’’ 

‘‘  ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဘယ်သူဘာပြောပြော တင်တင်တော့ အစ်ကို့ကို ချစ်တယ် ။ အစ်ကို  တင်တင့်ကို ယူရမယ် ’’

‘‘  ဟောဗျ .. ဖြစ်ပါ့မလား တင်တင်ရယ်။  စဉ်းစားပါဦးကွယ် ။ အခြေအနေတွေ ပိုဆိုးသထက် ဆိုးကုန်မှဖြင့် ’’

 ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏ လက်ဖဝါးလေးကို အသာအယာပွတ်ပေးနေရင်း ချော့မော့ပါသေးသည်။

‘‘  ဘာမဖြစ်စရာရှိလဲ ညက ကိစ္စက တင်တင်လော်မာလို့ ဘဲထားပါ ။ ကျူးကျူးလွန်လွန် ဖြစ်ပြီးမှတော့ တင်တင် ယောက်ျားတစ်ယောက်ကနေ နှစ်ယောက်ပြောင်းပြီး မဆက်ဆံချင်ဘူး ’’

‘‘ အိုဒီလို မပြောပါနဲ့ ညီမလေးရယ် ..ဒါတွေအားလုံး အစ်ကို့ အပြစ်တွေချည်းပါပဲ’ ’

‘‘  ဘယ်လို စီစဉ်မလဲ ဆိုတာကိုပဲ မမတို့ကို ဖွင့်ပြောမလား အဲဒါမှ အစ်ကိုက ဝေ့လည်ကြောင်ပတ် လုပ်နေရင် တင်တင် ထင်ရာလုပ်မှာပဲ၊ နောက်မှ  အဆိုးမဆိုနဲ့ ’’

‘‘ အစ်ကို အချိန်ယူ စဉ်းစားပြီး လုပ်ရလိမ့်မယ် အစ်ကို အစီအစဉ် လုပ်နေတဲ့ရက်တွေမှာ အစ်ကို့စကားကို ညီမလေး နားထောင်ရမယ် ဘာမှ ဇွတ်မလုပ်ရဘူးနော် ’’ 

‘‘  မလုပ်ပါဘူး အစ်ကို နားထောင်ပါ့မယ် ။ အစ်ကိုကသာ တင်တင်ကို တကယ်ယူရမယ် ။ မမထားတဲ့ နေရာမှာပဲ တင်တင်နေပါ့မယ်။ အစ်ကိုနဲ့ ပေါင်းရရင် တော်ပါပြီ ။ တင်တင် ဘာလုပ်ရ လုပ်ရ ဘယ်လို နေရနေရ ဟုတ်လား အစ်ကို ’’

‘‘  အေးပါကွယ်  ညီမလေးရယ် ’’

ခင်မွန် ဈေးကပြန်ရောက်လာတော့ တင်တင်က သူငယ်ချင်းဆီ သွားစရာရှိ၍ ဆိုကာ ထွက်သွားသည်။ အစ်ကိုကလည်း ဒီနေ့ တနင်္ဂနွေနေ့ဆိုတော့ တနေကုန် အပြင်ထွက်ပေလိမ့်မည်။ ဈေးခြင်းတောင်းချ၍  ချက်စရာရှိသည်များကို ချက်၍ ထမင်းစားပွဲပေါ် တွင် ပြင်ဆင်ကာ ခင်မွန်သည် အုပ်ဆောင်းလေးကို အုပ်၍ ထားလိုက်ပြီး ရေချိုးလိုက်၏။

ပြီးတော့ အလှပြင်ဆင်ကာ အပြင်ထွက်ရန်  ဧည့်ခန်းထဲသို့  ထွက်၍ လာ၏။ ဧည့်ခန်းထဲရှိ တိုင်ကပ်နာရီကို    ကြည့်လိုက်တော့  မနက် ( ၉ ) နာရီကျော်ပေပြီ။  ခင်မွန်သည် အိမ်ရှေ့ တံခါးကို သော့ခတ်ကာ ပိတ်လိုက်၏။ တင်တင်နှင့် အစ်ကိုထံတွင် သော့ပိုတစ်ချောင်းစီ ရှိသဖြင့် ပူရန်မလိုပေ။  

အမေကလဲ သူ့တူမများအိမ်မှာ ငါးရက်လောက် ကြာမည်ဖြစ်၏။ အိမ်ရှေ့တံခါးကို ပိတ်ပြီးနောက် ခင်မွန်သည် ထွက်၍ လာတော့၏။ လမ်းမရောက်တော့ ဆိုက်ကားတစ်စီးကို  ခေါ် ကာ သူမ ဦးတည်ရာ အရပ်သည်ကား    ရှယ်လီမီးသွင်တို့ အိမ်သို့ပင် ဖြစ်၏။

ညက ရှယ်လီမီးသွင်တို့ အိမ်တွင် ဘုရားကိုးဆူ ရှိ၍ သွားခဲ့ရာ သူမ မမျှော်လင့်သော သူတစ်ယောက်ကို တွေဆုံခဲ့ရ၏။ ထိုသူကတော့ အခြားလူ မဟုတ်ပေ။ ခင်မွန် ကျောင်းသူဘ၀ကပင် အစ်ကိုဆန်းမြင့်နှင့် မတွေ့မီ  ခြောက်လလောက်ထိ ချစ်ကြိုက်ခဲ့သော ကျော်ဦး ဆိုသူပင် ဖြစ်သည်။ ကျောင်းသူဘဝကပင် ခင်မွန်နှင့် ကျော်ဦးတို့သည် ချစ်သူဘ၀ ရောက်ခဲ့ကြပြီး သုံးနှစ်နီးပါးမျှ  ချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြ၏။  

ထို့နောက်တွင်တော့ ကျော်ဦးသည် အလုပ်ဝင်လုပ်ပြီးနောက် နယ်သို့ပြောင်းသွားကာ ခင်မွန်နှင့် အဆက်အ သွယ် ပြတ်ခဲ့ရ၏။ နောက် ကျော်ဦးတစ်ယောက် အိမ်ထောင်ကျသွားသလိုလို  ဘာလိုလိုသာ ခင်မွန်ကြားလိုက်ရ၏။ ကျော်ဦးကို မတွေ့ရတော့။  

ခင်မွန်နှင့်လည်း အဆက်အသွယ် ပြတ်သွားခဲ့ရ၏။ ခင်မွန်သည် ကျော်ဦးနှင့်အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားပြီး ခြောက်လခန့်ကြာမှ ဆန်းမြင့်နှင့် ဆုံစည်းကာ ခင်မင်ခဲ့ရပြီး  နောက်တော့  ချစ်သူဘဝကိုရောက်ကာ အခုဆိုလျှင် ခင်မွန်နှင့်ဆန်းမြင့်တို့ အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ ၂ နှစ်ခန့်ပင် ရှိခဲ့လေပြီ ဖြစ်၏။ 

အခုတော့ သုံးနှစ်ခန့် အဆက်အသွယ်ပြတ်ကာ ကွဲကွာခဲ့ရသည့် ကျော်ဦးကို ခင်မွန်သည် ရှယ်လီမျိုးသွင် တို့ ဘုရားကိုးဆူမှာ ဆုံတွေ့ခဲ့ရ၏။ ကျော်ဦးကလည်း သူမကို  မြင်မြင်ချင်း မှတ်မိသလို သူမကလည်း ကျော်ဦးကို မြင်မြင်ချင်း မှတ်မိ၏။  

ကျော်ဦးနှင့် ခင်မွန်တို့ အကြောင်းကိုလည်း ရှယ်လီမျိုးသွင်က အစမှ အဆုံးတိုင် သိထားသူဖြစ်၏။ ညကဧည့်သည်များကြားတွင်  ဖြစ်နေ၍ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်ကို စကားတွေ အားရအောင် မပြောလိုက်ရပေ။ ဒါကြောင့်  ဒီနေ့ နေ့လည် ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့ အိမ်သို့လာရန် ချိန်းဆိုလိုက်၏။ သူရောခင်မွန်ပါ အိမ်ထောင်သည်တွေ ဖြစ်ပေမယ့် ဒီအခွင့်အရေးလေး တစ်ခုတော့  သူ့ကို ပေးသင့်သည်ဟု  ခင်မွန်က ထင်၏။ 

ခင်မွန် ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကျော်ဦးနှင့် အေးအေးဆေးဆေး စကားပြော လိုသေးသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ခင်မွန်သည် ကျော်ဦး ချိန်းသည်ကို  လက်ခံကာ ယခု ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့  အိမ်သို့ ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

.........................................................................................

တင်တင်၏ အလိုအတိုင်းလိုက်က စီစဉ်ဆောင်ရွက်ရန် ပြောပြီးသည့်နောက်တွင်တော့ တင်တင်သည်  ဆန်းမြင့်၏ လက်ဖျားကို သူမ၏ လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဆုပ်ကာ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေ၏။ ထို့နည်းတူ ဆန်းမြင့်သည်လည်း  ရုပ်ရှင်ကားဆီသို့ ကြည့်နေ၏။ သို့ရာတွင် သူတို့နှစ်ယောက်၏  စိတ်တွင်တော့ အတွေးကိုယ်စီ  ရှိနေကြ၏။

ဆန်းမြင့်နှင့် အမွန်တို့နှစ်ဦး အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်မှာ နှစ်နှစ်နီးပါး  ရှိခဲ့ပြီဖြစ်၏။ သားသမီးလည်း မထွန်းကားသေးသဖြင့် ချစ်၍ ပျော်၍ပင် မဝသေးပါ။ အမွန်နှင့်တင်တင်တို့သည် မိခင်မုဆိုးမကြီးနှင့် အတူ ကြိုးကြိုး ကုတ်ကုတ်ရိုးရိုးသားသား နေကြသူများသာ ဖြစ်၏။  

အမွန်မှာ ခပ်ကုတ်ကုတ်နှင့် ရှက်တတ်သော်လည်း တင်တင်ကတော့ ရိုးရိုးနှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှိခဲ့၏။ ခင်မွန် (အမွန်) နှင့်  ဆန်းမြင့်တို့  မညားမီကပင် တင်တင်မှာ ဆန်းမြင့်အား အစ်ကို အစ်ကိုဖြင့် အလွန်ပင် ခင်မင်ရှာသည်။   

တောင်းစရာရှိလည်း  ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တောင်းယူ၍  ပေးစရာရှိရင်လည်း ရိုရိုးသားသားပင် လာ၍ ပေးတတ်သည်။ ထို့ကြောင့်ပင်လျှင် အမွန်အား ဆန်းမြင့်သည်တံချူတိုတိုဖြင့် ချူစဉ်ကပင် တင်တင်ကိုပင် မနဲချော့မော့ ကပ်ရပ်ကာ ဖူးစာရေးနတ် လုပ်ခိုင်းခဲ့ရပါသည်။ အမွန်၏ အမေကြီးကား အပေါင်းအဖော်များနှင့် သောက်စား၍  တစ်ခါတစ်ရံ အောက်ခြေလွတ်တတ်သော ဆန်းမြင့်ကို ထိုစဉ်ကပင်လျှင် အော့နှလုံးနာပုံ ရ၏။ 

သို့သော် သမီးနှင့်ညားပြီးသော အခါတွင်ကား မခေါ် ချင်ရင်ရသော်လည်း မတော်ချင်၍  မရသော ချစ်သားမက်ကို ဆူတစ်ခါ ဆောင့်တစ်လှည့်ဖြင့် စခန်းသွားလျက်ရှိသည်။ တင်တင်သည် အမွန်နှင့်ဆန်းမြင့်  ညားပြီးမှ ဆန်းမြင့်အား ပို၍ ချစ်ခင်ရှာပါသည်။

ဆန်းမြင့် အရက်မူးလာသည်အခါ အနားသို့ မကပ်သော်လည်း အရက်မမူးသည့် အခါတွင်တော့ အနားသို့ကပ်၍ အစ်ကိုရင်းတမျှ  အလိုရှိသမျှ ပူဆာခြင်း၊ ညဉ့်နက်သန်းခေါင် ဆန်းမြင့် စာရေးပြီဆိုလျှင် ပက်လက် ကုလားထိုင် တစ်လုံးနှင့်ထိုင်ကာ စာဖတ်နေတတ်ပြီး  ဆန်းမြင့်လိုအပ်သမျှ ကူညီပေးနေတတ်သည်။ 

တင်တင်နှင့် အမွန်တို့မှာ အရပ်အမောင်း မတိမ်းမယိမ်းဖြင့်  နှစ်ယောက်စလုံး အသားဖြူကြသော်လည်း  အ ကြီးဖြစ်သူ အမွန်က နှာတန်ပေါ် ပေါ် မျက်လုံးကောင်းကောင်းဖြင့်  မျက်နှာပေါက်တွင် တင်တင်ထက် ထင်ထင်ရှားရှား  သိသိသာသာ ချောမောပြေပြစ်သည်။ တင်တင်မှာ နှာတံပေါ် သော်လည်း မျက်လုံးနှင့်ပါးစပ်မှာ  သူ့ အစ်မ အမွန်ကို မမီချေ။ သို့သော် တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးကတော့ အမွန်၏ ကိုယ်လုံးထက် ပို၍ တောင့်ဖြောင့်ကာ  လှ၏။ 

ပြီးတော့ ညီအ စ်မနှစ်ယောက်လုံးကို ထိတွေဖူးပြီဖြစ်သော ဆန်းမြင့်သည် တင်တင်၏ အထိအတွေ့ သည်    ပို၍  မိန်းမောဖွယ် ဖြစ်သည်ကို တပ်မက်မောမိနေတော့၏။

.............................................................

‘‘ ဟော  အမွန်တောင် ရောက်လာပြီ  လာ  လာ ’’

အိမ်ရှေ့တွင်ပင် ရှိနေသော ရှယ်လီမျိုးသွင်က ခင်မွန်ကို ထွက်၍ ခေါ် သည်။ 

‘‘ ကိုကျော်ဦးရော ရောက်ပြီလား ’’

‘‘ စောစောထဲက ရောက်နေတာ၊  ကဲ မယ်မင်းကြီးမ အပေါ် ထပ်ကိုသာ တက်သွားတော့၊ အောက်ထပ်မှာဆိုရင် ဧည့်သည်တွေ အဝင်အထွက်နဲ့  အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောရမှာ မဟုတ်လို့ ငါစီစဉ်ထားတာ ။ အပေါ် ထပ်ဧည့်ခန်းမှာ ကျော်ဦး  စောင့်နေတယ် ’’

ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့မှာ ချမ်းသာသူများဖြစ်ပြီး  အိမ်မှာလည်း  နှစ်ထပ်တိုက်ကြီး  ဖြစ်၏။ ခင်မွန်လည်း  အပေါ်ထပ်သို့ လှေခါးမှ တက်ခဲ့တော့ရာ အပေါ် ထပ်ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆိုဖာထိုင်ခုံကြီးပေါ် တွင် ထိုင်နေသော    ကျော်ဦးက ခင်မွန်ကို လှည့်ကြည့်ကာ ခင်မွန်ရှိရာသို့ လျှောက်၍ လာ၏။

‘‘  ကိုယ်က လာမှလာပါ့မလားလို့  စိတ်ပူနေတာ ’’

ခင်မွန်က ကျော်ဦးကို ဘာမှ ပြန်မပြောမိ၊ ပြုံး၍သာ ပြလိုက်၏။ 

‘‘  ခင်မွန်က အရင်ကထက်တောင် လှလာသေးတယ်’ ’

ပြောရင်းက ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ လက်လေးတစ်ဖက်ကို  ဆွဲကာ စောစောက သူထိုင်ခဲ့သော ဆိုဖာထိုင်ခုံကြီးဆီသို့  ခေါ် ၍သွား၏။ ခင်မွန်ကလဲ ဘာမျှမပြောဘဲ သူမ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ လိုက်ပါသွား၏။ သူမ၏ လက်ကလေးမှာ ကျော်ဦး၏ လက်ထဲတွင် မရုန်းသာ၊ အကိုင်ခံထားရ၍  ခင်မွန် ရင်ထဲတွင် ဟိုတုန်းကလိုပင် နွေးနေသည်။ နှစ်ယောက်သား ဆိုဖာကြီးပေါ် သို့  ထိုင်မိကြလျှင် ခင်မွန်ကပင် စကားစ၍  ဆိုလာ၏။

‘‘  ကဲ  ပြောပါဦး အမွန်ကို ဘာတွေပြောချင်လို့   ခုလိုခေါ် တွေ့ရတာလဲ ’’

‘‘  ဟိုတုန်းက ခင်မွန်အပေါ် မှာ ကိုယ်ရက်စက်သလို  ဖြစ်သွားခဲ့ရတာတွေကို ခင်မွန် နားလည်အောင် ရှင်းပြချင်လို့ပါ ’’

‘‘  တော်ပါတော့ အကိုရယ် ခုချိန်မှာ ဒါတွေပြောနေလို့ ဘာထူးတော့မှာ မို့လို့လဲ၊ အကိုလဲ အိမ်ထောင်နဲ့  အမွန်လဲ အိမ်ထောင်တွေ ကျနေကြပြီပဲဟာ ’’

‘‘  အိမ်ထောင်ကျတာတော့ ဟုတ်ပါတယ် ခင်မွန်ရာ။ ကိုယ့်စိတ်က ခုထိ ခင်မွန်ဆီမှာပဲ ရှိနေတာ၊ ကိုယ်လေခင်မွန်ကို တစ်နေ့မှ မေ့လို့ မရခဲ့ပါဘူး ခင်မွန်ရယ် ’’

စောစောထဲက ကိုင်ထားသော ခင်မွန်၏ လက်လေးကို ညှစ်သည့်အပြင် ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ခင်မွန်၏ လက်ဖဝါးလေးကို ပွတ်ပေးနေ၏။ ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် ပေါင်လုံးခြင်းထိကာလည်း ထိုင်မိရက်သား ဖြစ်နေ၏။  ခင်မွန်၏ စိတ်ထဲတွင် တမျိုးတမည် ခံစားနေရလေသည်။

‘‘  ခင်မွန်ရော ကိုယ့်ကို  သတိရမနေဘူးလားဟင် ’’ 

‘‘  အင်း  ရတဲ့ အခါတော့   ရပါတယ် ...’’

ကောင်းအောင် ပြောလိုက်ရပေမဲ့လည်း အမှန်တွင် ငယ်ကအချစ် အနှစ်တစ်ရာ ဆိုတာမျိုးလို ခင်မွန်သည်    ကျော်ဦးကို မေ့၍ မရနိုင်ခဲ့ပါ။  ထာဝစဉ်လည်း တမ်းတနေမိသည်။

‘‘  အမွန်   ’’

‘‘  ရှင် ’’

‘‘  ကိုယ်လေ  အမွန်ကို  ခုထိ  ချစ်နေတုန်းပဲ  သိလား    ’’

ပြောပြောဆိုဆို လက်မြန်ခြေမြန်ဖြင့် ကျော်ဦးက ခင်မွန်၏  ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ကာ သူမ၏ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို  ရွှတ်ကနဲ ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်လေတော့၏။ 

‘‘  အို  ...အ ကို   .မတော်   ’’

ခင်မွန်၏ စကားသည်ပင် မဆုံးလိုက်ရချေ။ ကျော်ဦး နှုတ်ခမ်းအစုံက ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများပေါ် သို့ ဖိကပ်ခါ  စုပ်နမ်းလိုက်တော့ရာ ရင်လေးကော့၍ မြောက်တက်သွားရင်း  ခင်မွန်  တင်ပါးတစ်ဖက်သည်လည်း ဆိုဖါပေါ် မှ ကြွတက်သွားရတော့ရာ ကျော်ဦး၏ လက်သည် ဆိုဖါပေါ် မှကြွ၍ တက်သွားရသော ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးကို ကိုင်လျက်သားဖြစ်ကာ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးနေတော့၏။

တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်ရှိန်း၍ တက်လာရသော ခင်မွန်သည်လည်း သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ကျော်ဦး၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမကလဲ အားကျမခံ ဆိုသလိုပင် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများနှင့် ကျော်ဦး နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်လှန်ကာ စုပ်နမ်းပေးနေမိတော့သည်။

အစရှိ နောက်နောင် ဆိုတာမျိုးလို ချစ်သူသက်တမ်း သုံးနှစ်ကြာမြင့်ခဲ့ကြစဉ်က သူတို့နှစ်ဦးသည် ထိတွေ့ခဲ့ကြ လွန်ကြူးခဲ့ကြခြင်း ရှိခဲ့၍လည်း ယခုအခါတွင်နှစ်ယောက်သားမှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး စိမ်းမနေကြတော့ပဲ    ယဉ်ပါးလျက်သာ ရှိကြရတော့၏။ 

နှုတ်ခမ်းခြင်း ဂဟေဆက်ကာ စုပ်နမ်းရင်း ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီး တစ်ဖက်အောက်ဖက်တွင် ရောက်ကာ  သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ပေးလျှက်ရှိသော ကျော်ဦး၏ လက်ဖျားလေးများသည်    လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြင့် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို  ထမီပေါ် မှပင် ထိတွေ့လျှက်ရှိရာ ခင်မွန်ခမျာ  မရိုးမရွ ဖြစ်၍လာခဲ့ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကိုကျော်ဦးဖက်သို့ ယိုင်ကာ သူမ ဖင်သားကြီးများမှာ ပို၍ပင် ဆိုဖာပေါ် မှ ကြွ၍တက်လာရတော့၏။

တဖြေးဖြေး ရမ္မက်ရှိန်များ တက်လာရပြီ ဖြစ်သော ကျော်ဦးကလည်း ခင်မွန်၏  ဖင်သားကြီးကို ဆုပ်နယ်ပေးနေသော သူ၏ လက်တစ်ဖက်ကို ပြောင်ကျကျပင် ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ထိုးထည့်ကာ ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်ကို သူမ ဝတ်ထားသော ထမီလေးပေါ် မှပင်  ဆုပ်လိုက်နယ်လိုက် ပွတ်လိုက် သပ်လိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးနေတော့ရာ  ခင်မွန် ဖင်သားကြီးမှာလည်း ဆိုဖာပေါ်သို့ပြန်၍  ကျသွားပြီး  သူမပေါင်နှစ်လုံးမှာ ကားဟ၍  လာရတော့၏။ ကာလကြာအောင် ဝေးကွာခဲ့ရသော ချစ်သူနှစ်ဦး အနမ်းကတော့ ရှည်ကြာလွန်းလှတော့၏။

အတန်ကြာသွားသော အခါတွင်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး  အသက်ရှုသံများမှာ ပြင်းထန်လာခဲ့ရပြီး တစ်ဦးကို  တစ်ဦး ဖက်၍ထားသော သူတို့ လက်များသည်လည်း တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ဖက်တွယ်မိလာကြတော့၏။ ထို အခါတွင်တော့ ကျော်ဦးသည် သူ့နှုတ်ခမ်းများကို ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ခွာကာ ရုတ်တရက် ဆိုဖာပေါ် မှ ထလိုက်ပြီး  ခင်မွန့်ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ကာ ဆက်တီစားပွဲပေါ် သို့ ပက်လက်လှန်ကာ တင်လိုက်၏။ ပြီးတော့ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ ထမီလေးကို ဆွဲ၍ သူမ၏ခါးဆီသို့  လှန်တင်လိုက်ပြီး  သူ့ ပုဆိုးကိုလည်း  ချွတ်ချလိုက်လေတော့၏။

ထိုအချိန်တွင်တော့ စားပွဲလေးပေါ် မှာ ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော ခင်မွန်က ထွက်ပေါ် ၍လာသော ထောင်မတ်၍ သံချောင်းသဖွယ် ကျော်ဦး၏ ညိုညိုမဲမဲ လီးတန်ကြီးကို အသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည်နေမိ၏။ တချိန်က ခင်မွန်၏ အပျိုရည်ကို ထိုးဖောက်ခဲ့သည်မှာ သည်လီးတန်ကြီးပင်ဖြစ်တော့သည်ကို ခင်မွန် သတိရလိုက်မိ၏။

ကျော်ဦးကလည်း ပုဆိုးကျွတ်သွားပြီးသည်နှင့် ခင်မွန်ရှိရာသို့ တိုးကပ်၍ လာကာ စားပွဲစွန်းမှ တွဲလောင်းကျနေသော သူမ၏ ခြေထောက်လေးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မ,ကာ သူ၏ ပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့  တင်လိုက်၏။ ကျော်ဦး အလုပ်ရှုပ်နေစဉ်မှာပင် ခင်မွန်က သူမ၏ အင်္ကျီရင်ဘတ်လေးကို ဖွင့်၍ ဘော်လီအင်္ကျီကိုပါ  ချွတ်ပေးထားလိုက်တော့...

ခင်မွန့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးတစ်ဖက် တစ်ချက်ဆီသို့ တင်ပြီးသည်နှင့် ကျော်ဦးသည် စိုစိုစွတ်စွတ်လေး ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော ခင်မွန်၏  စောက်ပတ်ဝသို့ လီးတန်ကြီးကိုတေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်တော့ရာ ခင်မွန်ကလည်း ကော့ပေးလိုက်သဖြင့်  လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့  တဆုံးပင် လျောကနဲ ဝင်သွားတော့၏။

................................................................................

သူ့ထက်ကဲ ဇာတ်သိမ်း 

ထိုအခိုက်မှာပင် ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်း၍ ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး သူ၏လီးတန်ကြီးကို ခင်မွန်၏    စောက်ပတ်ကြီးထဲမှ ဆွဲ၍ မထုတ်သေးဘဲ ဖိသွင်းထားကာ ခင်မွန်၏ နို့အုံလေးများကို နှစ်ချက် သုံးချက်လောက် ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြီးမှ သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများကို လက်ညိုး လက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး ခါးကိုအားပြုကာ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်နေသော သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဇကောဝိုင်းဝိုင်းကာ လှည့်ပေးလိုက်လေ၏ ။ ချက်ချင်း ဆိုသလိုပင် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်များရွှဲကနဲ   ရွှဲကနဲ ဖြစ်လာပြီး သူမ၏ ဖင်သား  ဖြူဖြူကြီးများသည်လည်း  လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာလေတော့သည်။

‘‘  အိုး ...အ ကို  .. ဟင့်  ..   အင်း    ဟင်း ’’

ဇကောဝိုင်း  လှည့်ကာ လှုပ်ပေးနေသော ကျော်ဦး၏ လီးတန်ကြီးက ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်၀ အပေါ် နားရှိ စောက်စိလေးကိုပါ ပွတ်၍  ထိနေလေတော့ရာ  ခင်မွန်သည်    အ သဲထဲထိအောင် ခိုက်၍  သွားရတော့၏။

‘‘  ဟင်း  ... အ ကို ..ကျ   ကျမ  မနေတတ်တော့ဘူး  .ဟင့်   ..  အ င်း    ’ ’

ခင်မွန်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ထွန့်ထွန့်လူးကာ မချိတင်ကဲ ဖြစ်လာရသော အချိန်တွင်တော့ ကျော်ဦးသည်  ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို လျှောကနဲ ဆွဲထုတ်ကာ လိုးတော့သည်။ ကျော်ဦးက  တစ်အားကောင်းကောင်းဖြင့်  ဆောင့်ကာ လိုးနေပြီး  ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲတွင်လည်း စောက်ရည်များနှင့်  ပြည့်လျှံနေသော လီးဝင်လီးထွက်သံများမှာ ဆူညံ၍နေတော့သည်။

ကုတင်စောင်းပုံစံ လိုးဖြစ်နေသောကြောင့်လည်း ကျော်ဦး၏ လီးတန်ကြီးမှာ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့အကုန်အစင်ဝင်၍  နေရကာ အားရပါးရဆောင့်၍  လိုးလိုက်တိုင်း ဖောင်းကားနေသော ကျော်ဦး၏ လီးတန်ထိပ်ကြီးသည် ခင်မွန်၏ သားအိမ်ဝသို့  ဖြေးဖြေး တိုက်နေရာက ခင်မွန်၏ ပါးစပ်လေးမှာပွင့်၍ ပွင့်၍ သွားခဲ့ရပြီး တအင့်အင့်ဖြင့် ဖြစ်ကာနေရ၏။

ခဏ အကြာတွင်တော့ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏  ကိုယ်လုံးလေးပေါ် သို့  မှောက်၍ချကာ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ပြီး ခင်မွန်၏  နို့လေးများကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့လိုက်ပြီး သူ၏ ဆောင့်အားကိုလည်း မလျော့စေပဲ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ကာလိုးနေ၏။   

ထို့ကြောင့် ခင်မွန်သည် သူမစောက်ပတ်၏ ထဲမှ ကျော်ဦး၏ လီးဒဏ်နှင့်  နို့စို့ပေးနေသော ကျော်ဦး၏ ပါးစပ်ဒဏ်တို့ကိုပါ ခံနေရသည် ဖြစ်၍  ခင်မွန်ခမျာ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်ပေမယ့်  အသာလေးများပင် တဆတ်ဆတ်တုန်အောင် ကောင်းနေရတော့၏။

‘‘  ဖွတ်  ..ပြွတ်  . အင့်  ..ဟင်း    အ င်း  ..  ပြွတ်  .. ဖွတ်  .. အမလေး  .. အ ကိုရယ်    ဟင်းဟင်း  ..  ’’

မကြာမီမှာပင် ခင်မွန်နှင့် ကျော်ဦးတို့၏ တကိုယ်လုံးသည် အရသာများ အီစိမ့်၍ လာရကာ ကျော်ဦး၏ စိတ်ထဲတွင် အားမလို အားမရဖြင့် ဖြစ်ကာ လာရသကဲ့သို့ ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း လူးကာ ပျံကာ တက်လာရတော့၏ ။

ထိုအခါတွင်တော့ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် တွင် မှောက်၍ထားသော သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို  ကြွကာ ကျော်ဦး၏ လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ ခါးလေးကို ဆွဲကိုင်၍ အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးနေတော့သည်။ 

‘‘ အမလေး ...ဟင်း   ကောင်းလိုက်တာ  အကိုရယ်’ ’

ကျော်ဦး၏ ပြင်ထန်သော ဆောင့်လိုးချက်များကို ခင်မွန်ကလည်း သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို လူးလူး လှိမ့်လှိမ့်ဖြင့် တန်ပြန်ကော့ပေးရင်း တခဏလေး အတွင်းမှာပင် သူတို့နှစ်ယောက်လုံးသည် တစ်ချီပြီးသွားရတော့၏။  

ထို အခါတွင်တော့ ကျော်ဦးက ဗြုန်းကနဲ ခင်မွန်၏ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကြုံး၍ ဖက်လိုက်သလို ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကလည်း စားပွဲစွန်းမှ ကြွကာ ပင့်မြှေက်ကာ ကော့ပေးလိုက်တော့၏။ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေ ဆိုတာမျိုးလို ကျော်ဦးနှင့် ခင်မွန်တို့ကတော့ အတွေ့၏ နောက်ကို လိုက်ပါကြလိမ့်ဦးမည်သာ  ဖြစ်တော့၏။

.........................................................

ထိုနေ့က ဘိုင်စကုပ်ရုံမှ ထွက်၍  တိရိစ္ဆာန်ရုံ၊ ရွေတှိဂုံဘုရား စသည်ဖြင့် တင်တင် ပူဆာသော နေရာများသို့    လိုက်ပို့ခဲ့ရသေး၏။  ဒီလိုဆိုတော့လည်း အနှောင်အဖွဲ့မှ လွတ်လိုက်သော သမင်ပျိုမလေး၏ အသွင်ဖြင့် စကားတွေ တတွတ်တွတ် ပြောကာ ကျွန်တော်၏ လက်မောင်းကို ဟီးလေးခိုလို့ လိုက်ပါတော့၏ ။

‘‘  မမကိုလည်း  တင်တင် အားနာတယ်။ အကို့ကိုလည်း ချစ်တယ် ဒုက္ခပါပဲ ။ တင်တင် သေပစ်လိုက်ရင် အေးမယ်  ထင်တယ် ’’ 

‘‘ ဟော  ပြောရင်း ဆိုရင်း  မိုက်လာပြီ။  ဒီကပြန်ကြရင် အကို မီးစင်ကြည့်ပြီးနေကြမယ် ဟုတ်လား ’’

‘‘ အကိုလဲ တင်တင်ကို ဂရုစိုက်ပါနော် ။တင်တင် အကို့ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ နေချင်တယ် ။ အကို့ကို တင်တင် သိပ်ချစ်တာပဲ ’’

‘‘ အေးပါ  စိတ်မကောင်း မဖြစ်ပါနဲ့တော့  ခလေးရယ်။ ဖြစ်သမျှ အကြောင်းပေါ့ ။ သူ့ဖူးစာပါတဲ့ အတိုင်းပေါ့ ၊အကိုလည်း  တင်တင်ကို သိပ်ချစ်တယ်၊ မသင့်တော်တဲ့  ကိစ္စမို့သာ အကို စဉ်းစားနေရတာ ’’

‘‘ အဟုတ်လား အကို  ။ တင်တင် ဝမ်းသာလိုက်တာ အကိုနဲ့  အမ ထားရာက တင်တင် နေပါ့မယ် ။ တင်တင့်ကို    မစိမ်းကားပါနဲ့နော် ’’

တင်တင်မှ ကနွဲ့ကလျနှင့် သနားစဖွယ် ပြောသဖြင့် ကျွန်တော့်ရင်မှာ ဆို့နင့်၍ သွား၏။ ညနေ ငါးနာရီလောက်တွင် အိမ်သို့ပြန်လာကြသောအခါ  တင်တင်ကိုသာ အိမ်သို့ ပြန်လွတ်၍ ကျွန်တော်က လမ်းထိပ် အရက်ဆိုင်တွင်ဝင်၍ ကျန်ခဲ့၏။ အရက်ဆိုင် ဝင်ထိုင်ပြီး၍ ခဏကြာမှ ကျွန်တော်၏ မိန်းမ အမွန်သည် ဆိုက်ကားဖြင့် အိမ်ဖက်သို့  ပြန်သွားသည်ကို အမှတ်မထင် လှမ်း၍ မြင်လိုက်ရလေ၏။

................................................................

ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်မှာ ယခုဆိုလျှင် တစ်လပင် ကျော်ခဲ့ပေပြီ။ ကျွန်တော် အရက်မူး၍လာလျှင် ကျွန်တော့်၏ ဇနီး အမွန်အား   

‘‘ ဟေ့  ငါ မိန်းမတစ်ယောက် တွေ့နေတယ်ကွာ ။ အဲဒါ မယူလို့  မဖြစ်တော့ဘူး ။  မင်း အတူတူ  နေရမယ်နော် ’’  

အစရှိသဖြင့် ပြောသလိုလိုဖြင့် သွေးတိုးစမ်းရာ အရာရာတွင် ကျွန်တော့် အလိုကိုသာ လိုက်၍ အကြိုက်ကို    ဆောင်တတ်သော အမွန်သည်  ချက်ချင်းပင်  အသွင်အပြင် ပြောင်းသွားကာ   

‘‘ ဟင်း ဘာရမလဲ  အတူတူ  နေဖို့များတော့ ဝေးလိုက်တာ၊  အမွန့်ကို မချစ်ရင် ကွာပြီး ချစ်တဲ့သူကို ယူပေါ့  ’’ 

ဟု ခါးခါးသီးသီးပင် ငြင်းသဖြင့် သူ့ကိုပင်မနည်း ချော့မော့ရပြန်သည်။ အမွန်ရော ယောက်ခမကြီးကပါ    ကျွန်တော်နှင့် တင်တင်ကို ချွင်းချက်မရှိ စိတ်ချနေ၏။

ကျွန်တော်၏ ဇနီး ခင်မွန်ကလည်း ဒီရက်တွေကြားတွင် အိမ်ကပ်သည် ဟူ၍ပင် မရှိ။ အပြင်ထွက်တာများနေ၏။ ယခု တစ်လကျော်ကာလအတွင်း ၄ကြိမ် ၅ ကြိမ်မျှ  ကျွန်တော်နှင့် တင်တင်တို့  နှစ်ယောက်တည်း အိမ်ထားခဲ့သဖြင့် ထိုအခွင့်အရေးမျိုးကို  တမ်းတနေသော တင်တင်သည် လူလစ်လျှင် လစ်သလို ကျွန်တော်၏ ရင်ခွင်တွင်းသို့ ပြေးဝင်ကာ ကနွဲ့ကရ တွတ်တီးတွတ်တာ သနားဖွယ်ရာ ငိုတစ်ခါ ရီတစ်လှည့် ချစ်ဋီကာ ဖွဲ့တော့၏။

ရဟန္တာလည်း မဟုတ်၊ နွားလည်း မဟုတ်သော ကျွန်တော်က တင်တင်နှင့် မှားပြီးရင်း မှားရင်းဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံးသည်လည်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စွဲလန်းစွာဖြင့်  အချစ်တွေ ပိုကာ နေခဲ့ရတော့၏။အပျက်ပျက်နှင့် နှာခေါင်းသွေး ထွက်ချေပြီ။ တင်တင်ကား  ဘယ်သို့မျှ ဖြောင်းဖျ၍ ရတော့မည် မဟုတ်ပေ။ယခုအချိန်မှ ကျွန်တော်က သိပ်တားနေပြန်ရင်လည်း သိပ်မဟုတ်တော့ချေ။

ကျွန်တော် မှားယွင်းပေးခဲ့မိသော ဓါတ်ပုံ စာအုပ်ကြီးကို အသက် ၁၈ နှစ်ကျော်မျှသာ ရှိသေးသော တင်တင်က    ရှုဒေါင့် အမျိုးမျိုးမှ ကြည့်ကာ ကိလေသာကာမ ရာဂစိတ်တွေ ထကြွသောင်းကျန်းလာပုံရ၏။ နောက်တွင် ကျွန်တော်နှင့် ပတ်သက်၍  စိတ်ကူးယဉ်လာပုံ ရသည်။ စိတ်ကူးယဉ်ယဉ်ဖြင့် လင်စုံမယားဖက် အိပ်စက်သော ကျွန်တော်၏ အိပ်ယာပေါ် ဝယ် ကျွန်တော် ပြန်အလာကို မှန်းကာ လာ၍ အိပ်နေတော့သည်။

ပြန်ရောက်လာသော ကျွန်တော်ကလည်း အမူးသမားတို့ ထုံးစံအတိုင်း  မိန်းမကို ကလိတော့၏။ တင်တင်မှာ    သွေးသား တောင့်တခိုက်ဖြစ်၍ ဘာတစ်ခုမျှမပြော။ ကျွန်တော်၏ ဇနီး အသွင် ဆောင်နေလိုက်သေး၏။ ယခုမှာကား တင်တင်သည် ဖိုသတ္တဝါ၏ အထိအတွေ့ဝယ် နစ်မြောရင်း အရူးအမူး ဖြစ်နေရှာချေ၏။ 

ကျွန်တော်က သူ့အလိုကို လိုက်၍ အကြိုက်ဆောင်နိုင်အောင် ရှေ့ဆက်မည်သို့ စီစဉ်ရမည်လဲ။ ကျွန်တော်သည်  ရှေ့ဆက်ရမည့် ခရီးအတွက် စိတ်လေးကာ ခေါင်းရှုပ်တိုင်း အရက်ကိုသာလျှင် ဖိသောက်လျှက်ရှိ၏။ ကျွန်တော့်တွင် ထွက်ပေါက် တစ်ခုတော့ ရှိရပေမည်။ အနည်းဆုံး ကျွန်တော့်အဖြစ်ကို ဖွင့်ဟတိုင်ပင်၍ ဆွေးနွေးနိုင်သည့် သူတစ်ဦးတော့ ရှိရန်လိုအပ်ပေသည်။

ကျွန်တော်၏ ဆရာ ဦးအုံးခင်ကို သတိရမိ၏။ သူအလုပ်မှ ပင်စင် ယူသွားသည်မှာ ငါးနှစ်ခန့်မျှ ရှိပြီဖြစ်၏။    ကျွန်တော်သည်ပင်လျှင် သူနှင့် မတွေ့သည်မှာ  ၂  နှစ်ကျော်မျှ ရှိပြီဖြစ်၏။ ကျွန်တော်သည် အရင်ကရောက်ခဲ့ဖူးသော ဆရာဦးအုံးခင်၏ အိမ်သို့  ထွက်လာခဲ့တော့၏။

.........................................................................................

‘‘  ဟော  ဆန်းမြင့်  ဘယ်ကလှည့်လာလဲ    ’’

‘‘   ဒီကိုပါပဲ  ဆရာ ’’

‘‘  မင်း  အိမ်ထောင်ကျနေပြီဆို  အခုဘယ်မှာနေလဲ ’’

‘‘     .    .    .    .    ’’

‘‘  ဟာ  အတော်ပဲ မင်းသူ့ကိုသိလား’ ’

ဆရာပြောလိုက်တော့မှ  အနားတွင် ထိုင်နေသော မိန်းကလေးကို ကြည့်မိ၏။ မိန်းကလေးမှာ ငိုထားပုံ ရ၏။

‘‘  ဒါ  ဆရာ့ တူမ အနှင်း မို့လား’ ’

‘‘ ဟုတ်တယ် ဆန်းမြင့် .သူ့ယောက်ျားက ငယ်ရည်းစားနဲ့ ပြန်ဆက်မိပြီး ဖေါက်ပြန်နေလို့ကွာ။ အဲဒါ မိန်းမချင်းတွေ့ပြီး အနှင်းက ဆွေးနွေးဖို့ ငါ့ကို လာတိုင်ပင်တာ ။ အခု အဆင်ပြေချင်တော့ အနှင်း ယောက်ျားနဲ့ ဖြစ်တဲ့ မိန်းကလေးက မင်းတို့ရပ်ကွက်ထဲမှာပဲ နေတာ လိပ်စာ အတိအကျတော့ မသိရသေးဘူးကွ။ အဲဒါကွာ ဆန်းမြင့် မင်းက စုံစမ်းပြီး မိန်းမချင်းတွေ့လို့ ရအောင် မင်းပဲ စီစဉ်ပေးလိုက်ပါကွာ ’’

‘‘ အဲဒီ  မိန်းကလေး နာမည်က ဘယ်သူပါလဲ  ဆရာ’’

‘‘ မိနှင်း  နင့် အကိုကို  ပြောပြလိုက်လေ ’’

‘‘ မခင်မွန်လို့  ခေါ်ပါတယ် အကို ။ အနှင်းကို ကူညီပါ အကိုရယ်နော် ’’

‘‘ ဟင်   ’’ 

ကျွန်တော်၏  ခေါင်းထဲတွင်  မိုက်ကနဲပင် တစ်ချက်ဖြစ်သွားရလေတော့သည်    ။        ။ 

........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။

ယောင်္ကျားမိန်းမ မဟူတည်း (စ/ဆုံး)

ယောင်္ကျားမိန်းမ မဟူတည်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ကမ္ဘာကျော်ရတနာဝင်းထိန်

နွေ၏ အငွေ့အသက်တို့ စတင်လာပြီဖြစ်သော မတ်လ၏ နောက်ဆုံးရက်တစ်ရက်….။ လူကိုက်ဖူးသော ကျားသည် ပိုမို ရဲတင်းသည့်ပမာ အတွေ့အကြုံ စုံသော ယောကျ်ားတို့၏ ရမ်းကားမှုသည် မိန်းမတိုင်းအတွက် အထူး သဖြင့် ယောက်ျားတို့အပေါ် အထင်ကြီးတတ်လွန်းသည့် မိန်းမသားများ အဖို့ အလွန်ပင် အန္တရာယ် ကြီးမားလှပေသည်..။

“ အရက်တစ်လုံးနဲ့ အရွက်သုတ် တစ်ပွဲ ပေးပါဗျို့…”

မနီ တစ်ယောက် အဝင်ပေါက်ဘက်ကို ကျောပေးလိုက်ရင်း ကိုယ်ကို တစောင်းလှဲလျက် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ယောက်ျားတို့အကြောင်း စာအုပ်ကို စိတ်ပါဝင်စားစွာ ဖတ်နေစဉ် နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး အရက်သောက်မည့်သူက ရောက်ချလာသည်..။ ရေချိုး ၊ အဝတ်လျှော် ၊ ကလေးသိပ်ပြီး နေ့လည်နေ့ခင်း စာအုပ်ဖတ်နေခြင်း ဖြစ်သည်..။ ဒီစာအုပ်ကို သူ့ယောက်ျား ကိုခင်မောင်မြင့်က ဖတ်ဖို့ ပေးထားသည်မှာ ကြာပြီ ….။

“ ရော့…..နီနီ…ဒီစာအုပ်ကို ဖတ်ဖြစ်အောင် ဖတ်ကြည့်စမ်း…၊ လူဆိုတာ ဗဟုသုတ ရှိရတယ်..ကွ…၊ ဗဟုသုတ ရှိမှ အကောင်းနဲ့ အဆိုး ၊ အကြောင်းနဲ့ အကျိုး ၊ အမှားနဲ့ အမှန် ဝေဖန်ပိုင်းခြားနိုင်တယ်..။ ဒီစာအုပ်ထဲမှာ ယောက်ျားတွေရဲ့ အကြောင်းကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပက်ပက်စက်စက် ရေးပြထားတယ်..။ ဒီစာအုပ်မျိုး မိန်းမတွေ သိပ်ဖတ်သင့်တယ်….. ရော့….”

ယခု သူ့ယောက်ျား ကျောက်ကိစ္စနှင့် မူဆယ်ဘက် သို့ ထွက်သွားသည်မှာ တစ်ပတ်လောက် ရှိပြီ..။ ရက်ပေါင်း ၂၀ လောက် ကြာမည်ဟုလည်း ပြောသွားခဲ့သည်..။ လွန်ခဲ့သော တစ်လလောက်ကထဲက သူ့ယောက်ျားက ဖတ်ရန် ပေးထားခဲ့သည်..။ စာအုပ်က စာမျက်နှာ ၂၀၀ ကျော်လောက်ရှိသည်..။ မဖတ်ချင် ဖတ်ချင်နှင့် ဖတ်လာခဲ့ရာ အခုမှ စာမျက်နှာ တစ်ရာလောက် ရောက်ရုံသာ ရှိသေးသည်..။

မနီက ဒီလိုစာအုပ်မျိုး မကြိုက်…။ သူမ ဖတ်လေ့ ရှိတာက အချစ်ဝတ္ထုတို့ ရုပ်ရှင်မင်းသား ကြော်ငြာများများ ပါသော မဂ္ဂဇင်းတို့လောက်သာ ဖတ်လေ့ရှိသည်..။ သူ့ယောက်ျားက ဒီစာအုပ်ကို ဘာရည်ရွယ်ချက်နှင့် ဖတ်စေချင်မှန်း မနီ သိပါသည်..။ သူ့ယောက်ျား ကိုခင်မောင်မြင့်က သူ့ထက် ၁၅ နှစ်ကြီးသည်..။ ထို့ကြောင့် မိန်းမကို စိတ်မချသည့်အတွက် ယောက်ျားတွေရဲ့ ကာမဂုဏ်ထောင်ချောက်အတွင်း မသက်ဆင်းမိစေရန် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကာကွယ်တတ်အောင် ဒီစာအုပ်ကို ဖတ်ခိုင်းခြင်း ဖြစ်သည်..။

ထို့အပြင် ကာမဂုဏ် ဖောက်ပြန်သော ဇာတ်တော်တွေကိုလည်း ပြောပြသည်..။ ကာမဂုဏ် ဖောက်ပြန်သော ယောက်ျား မိန်းမတွေ သေလျင် ကျရောက်တတ်သော ငရဲဘုံ ၊ ပြိတ္တာဘုံ တွေကိုလည်း ပြောပြသည်..။

ဒုသနသော ပုံဝတ္ထုတွေကိုလည်း နားငြီးအောင် နားထောင်ရသည်..။ လူက ဘာသာရေးသမားလိုလို ဘာလိုလို..။ အလုပ်က အရက်ရောင်းသည့် အလုပ် ။ နေ့တိုင်း သောက်၏ ..။ သို့သော် ဆိုင်သိမ်းပြီးမှ ခွက်ပုံးချသည်..။ အရက်ဆိုတာ မသောက်တတ်လျင် ဘေး ၊ သောက်တတ်လျင် ဆေးဖြစ်ကြောင်း ..ဘယ်ပုံဘယ်နည်း သောက်ရမည် ဖြစ်ကြောင်း ၊ ကမ္ဘာကျော် ခေါင်းဆောင်ကြီးတွေ ၊ စာရေးဆရာကြီးတွေတောင် သောက်လေ့ ရှိကြောင်း ..။ စသည်ဖြင့် အရက်ရောင်းစားသူပီပီ အရက်မကောင်းကြောင်းတော့ ပြောလေ့ မရှိ…။

အရက်ဆိုင်ဆိုတာက သိကြသည့်အတိုင်း လူစုံ သည်..။ စကားစုံသည်..။ စရိုက် စုံသည်..။ တစ်ချို့က အေးအေး ဆေးဆေး မသောက် ၊ သွေးဆိုးသည်..။ ပြဿနာ ရှာတတ်သည်..။ အရစ်တက်သည်..။ အခုနောက်ပိုင်း လိုက်စင်လုပ်ထားပြီး ဖြစ်၍ တော်သေးသည်..။ ပြဿနာ ရှာလျင် ရပ်ကွက်လူကြီး တိုင်ရုံသာ…။

အရက်မှာသံကြောင့် ….. မနီ ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကို အမှတ်အသား ပြု ပိတ်လိုက်ပြီး ခုံရှည်ပေါ် တစောင်းလှဲနေရာမှ ထလိုက်သည်..။ အရက်မှာသည့်သူက အဝင်ပေါက် ညာဘက်ဘေးခုံမှာ အမိန့်သား ထိုင်ရင်း အားကစား ဂျာနယ်တစ်စောင်ကို ဖတ်နေသည်..။

လူပုံစံက အသက် ၁၈ နှစ်ခန့် အရွယ် ၊ လူရည်သန့်ကလေး ဖြစ်သည်..။ ကျားကျားလျားလျား ၊ တောင့်တောင့်တင်းတင်း သွက်သွက်လက်လက် ဖြစ်မည့် ပုံစံ…။ ဆံပင်က …ကတုံးဆံပင်ပေါက်ကေ…။ မနီက မြင်းခွာရွက်သုတ် တစ်ပွဲနှင့် အရက်တစ်လုံး သွားချပေးလိုက်သည်..။ အရက်ပုလင်းနှင် အမြည်း ရောက်လာသောအခါ ဖတ်လက်စ ဂျာနယ်ကို ချ၍ မနီကို မော့ကြည့်ပြီး….

“ မမ….ဒီနားမှာ ကွမ်းယာဆိုင် ရှိလား ဟင်……”

“ အေး….ရှိတယ်…ဘယ်လောက်ဖိုး ဝယ်မှာလဲ…မမ သွားဝယ်ပေးမယ်လေ….”

ကျော်ထူးက ၂၀၀ တန် တစ်ရွက် ထုတ်ပေးရင်း …

“ ၂၀၀ ဖိုး ဝယ်ခဲ့ပေး…မမ…”

မနီက ကျော်ထူးမျက်နှာကို အသေအချာ ကြည့်၍ ….

“ မင်း….က ကိုသန့်စင် နဲ့ အမျိုးလား….ဘာတော်လဲ…”

“ အော်….ဟုတ်..၊ သူ့ညီ အငယ်ဆုံးလေ…၊ မနေ့ညကမှ ရောက်တာ…၊ အစ်ကိုကြီးတို့ အလုပ်သွားကြတယ်…ကျနော်လည်း ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ ဒီဖက် ထွက်လာတာ…၊ ဆိုင်က လူပါးတယ်နော်….မမ.”

“ အေး…ဒီအချိန်လောက်ဆို …မရှိသလောက် ပါပဲ…၊ ညနေပိုင်း အလုပ်ပြန်ချိန်မှ ပေါတာလေ….”

“ ဟာ…မမ…၊ ကျနော် ဒီလာတာ…အစ်ကိုကြီးကို သွားမပြောနဲ့နော်……..”

“ အံမယ်…ဘယ်ရမလဲ..ပြောရမှာပေါ့…အဟင်းဟင်း…”

မနီက ကြာကြည့် ကြည့်ရင်း တဟင်းဟင်း ရယ်ကာ ကွမ်းယာဝယ် ထွက်သွားပါတော့သည်..။ မာယာလေးဆယ်တွင် တစ်ပါး အပါအဝင် ဖြစ်သော ရယ်ခြင်းမျိုးမို့ …စပို့ရှပ် အင်္ကျီပါးပါး အတွင်းက အတွင်းခံဘော်လီမဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ တသိမ့်သိမ့် တငြိမ့်ငြိမ့် လှုပ်ခါသွားသည်..။

ယောက်ျား ခရီးထွက်သွားသည်မှာ တစ်ပတ်ကျော်လာပြီဖြစ်၍ သူမ၏ သွေးသားရမ္မက်ဆန္ဒတို့မှာ မွတ်သိပ်တောင့်တနေလျက် ရှိနေပါသည်…။ ယခင်က ခရီးထွက်လျင် ၂ ညအိပ် ၊ ၃ ညအိပ်လောက်သာကြာတတ်သည်…။ အခု ရက်ပေါင်း ၂၀ ခန့် ကြာမည် ၊ ငွေလည်း သိန်းချီ ရမည်ဟု ပြောသည်..။ ဘာအလုပ်လည်း ဆိုတာတော့ လုံးဝမပြော…။ မနီကလည်း စပ်စပ်စုစု မမေး..။ အဓိက ငွေရဖို့သာ..ပဓာနလေ…။

ဒီနေ့မှာမှ မနီ၏ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေက သိသိသာသာကြီး ထကြွနေသည်..။ မနက်ပိုင်းက ဈေးသည်မ ကြိုင်ကြိုင် ရောက်လာတော့ ပိုဆိုးသွားသည်..။ ကြည်ကြည့်ထံက ဟင်းချက်စရာ ဝယ်ရင်း နှစ်ယောက်သား လေမိနေကြသည်..။ ပြီးတော့ အသက်ကလည်း မတိမ်းမယိမ်း အရွယ်တွေ..။

ကြည်ကြည်ဆိုတဲ့ ဈေးသည်မက လီးအကြောင်း စောက်ဖုတ်အကြောင်း တွေကို မရှက်မကြောက် ပက်ပက်စက်စက် ပြောတတ်သည်..။ ဈေးဘန်းကို ချပေးလိုက်ပြီးနောက် …ဟိုဟိုဒီဒီ ဝေ့ကြည့်ကာ….

“ ဟဲ့….ညည်း ယောက်ျားကြီးရော..မမြင်ပါလား…..”

“ သေနာမ…စကားပြောတာ..ကြည်ပြောနော်…..“

“ ညည်းယောက်ျားကြီးရော ဆိုတော့ ၊ ငါ့မှာ ယောက်ျားလေး ရှိနေတာကျနေတာပဲ….”

မနီက ပြုံးစစမျက်နှာလေးဖြင့် မျက်စောင်းထိုးကာ ပြောသည်..။

“ အမလေးဟဲ့..အထအန ကောက်နေလိုက်တာ…ဖာသယ်မရယ်…၊ နင့်ထက် အသက်ကြီးလို့ နင်ယောက်ျားကြီးလို့ ပြောတာပေါ့…ကဲ……..”

ကြည်ကြည့် ရှုံ့ကာမဲ့ကာ ပြောသည်..။ အမှန်အားဖြင့် မနီကလည်း တကယ်မကျေနပ်၍ ပြောခြင်းမဟုတ်..။ ပါးစပ်ကသာ ဟန်လုပ်ပြနေသော်လည်း စိတ်ထဲကမူ သာယာကျေနပ်နေတာ..၊ အထူးသဖြင့် လီးနှင့် ပြတ်လတ်နေသော အခုလို အချိန်မျိုးဝယ် အညှီအဟောက် စကားမျိုး..၊ ပက်စက်စွာ တစ်တစ်ခွခွ ပြောတာမျိုးတွေကို ပိုပြီး ကြားချင်လှသည်..။

“ မူဆယ်ဖက် ခရီးထွက်သွားတာ တစ်ပတ်လောက်တောင် ရှိပြီ…ကြည်ကြည်ရေ…၊ ရက် ၂၀ လောက် ကြာမယ် ပြောတာပဲ….”

“ ကဲ….ဒီလိုဆို ..ညည်းစောက်ဖုတ်က လီးငတ်နေမှာပေါ့….အဟင်း..ဟင်း……”

“ အယ်…….ဖေလိုးမရယ်….ပြောပုံကလဲ…စုတ်ပဲ့လိုက်တာ…..”

“ ဘာစုတ်ပဲ့ရမှာလဲ..ဟဲ့…သေနာမရဲ့…၊ မှန်တာပြောတဲ့ ဥစ္စာ…၊ ဒို့ကတော့ ယောက်ျား ခရီးရှည်ထွက်ရင် စောက်ဖုတ်ကို လီးအပြတ် မခံဘူးတော် ရေ…၊ သိလား…ကြုံသလိုဖန်ပြီး စားပစ်လိုက်တာပဲ….၊ အ ဟင်းဟင်း………”

“အံမယ်….ဖေလိုးမ….နင်က ခံဖူးတယ် ပေါ့….”

မနီက မကြည်ကြည်စကားကို သဘောကျ၍ ပြုံးဖြီးဖြီးကြီး လုပ်နေသည်..။ သူမ မျက်ဝန်းတွေက ရမ္မက်ဆန္ဒ လှုံ့ဆော်မှုကြောင့် စိုလက်တောက်ပလာသည်..။ စောက်ဖုတ်ထဲမှာလည်း ယားသလိုလို ရွသလိုလို ကြွသလိုလို ဖြစ်လာသည်..။ မနီရဲ့ ဖြီးတီးတီး ပုံစံကြီးကို ကြည့်ပြီး….၊ ကြည်ကြည်က……..

“ တကယ်ပြောတာဟဲ့…ကောင်မရဲ့……ဖြီးတီးတီး လုပ်မနေနဲ့………”

ကြည်ကြည်က မနီမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း ပြောသည်..။ တစ်ဖက်က မေးများ မေးမလားဟု စောင့်စားနေရာ ဘာမှ မမေးသဖြင့် ဆက်ပြောပါတော့သည်…။

“ တစ်ခါများအေ….အိမ်ကလူကြီး…မုံရွာဖက် ခရီးထွက်သွားတာ…၅ ရက်လောက် ကြာတယ်…၊ နှစ်ရက်လောက် ရှိတော့ ငါ့စောက်ဖုတ်က တအားကို ဆာလာပါရော…”

ကြည်ကြည့် ခေတ္တ စကားပြတ်သွားခိုက်…၊ မနီက ဈေးဘန်းထဲက ခရမ်းသီး တုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးကို ကောက်ကိုင်ကာ…..

“ ဒါကြီးနဲ့ ဖြေလိုက်တယ်ပေါ့………”

မကြည်ကြည်က မဲ့ကာရွဲ့ကာဖြင့်….

“ အမလေး…ဝေးလို့ …ဝေးလို့..၊ ခရမ်းသီး ဘာလုပ်မှာလဲ…ဟဲ့..။ တကယ့်လီးအစစ်ကို ခံပစ်တာဟေ့….သိလား….၊

“ အိမ်မှာ အမြဲတမ်း ရေလာလာ ပို့နေတဲ့ ကျော်ထွန်း ဆိုတဲ့ ကောင်လေး ရှိတယ်..။ အသက်က ၁၈ နှစ်လောက်ပေါ့အေ….။ ငါဈေးရောင်းပြီး ပြန်လာရင် ရေဆယ်ထမ်း လာပို့နေကျ…။ ပြီးတော့ ပိုက်ဆံယူပြန်ပေါ့…၊ အဲဒီနေ့ကတော့… ငါ့ဆီက ပိုက်ဆံ မရသေးလို့ စောင့်နေတာ…၊ ငါက တော်တော်နဲ့ ထွက်မလာတော့ ကောင်လေးက အခန်းထဲ ဝင်ချလာပါရော…။ ငါကလည်း…ဒါကိုသိလို့ ထမီကို ပေါင်လည်လောက်ထိ လှန် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖော်ပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တာ…၊ ဒီမယ်လေ….ငါ့နို့က ကြီးကြီး ရယ်…ကောင်မ..ရဲ့..”

ကြည်ကြည်က သူမ ရင်ဘတ်ကို ကော့၍ ဘယ်ယိမ်း ညာယိမ်း လှုပ်ပြသည်..။ မနီက သဘောတွေကျလျက် တခစ်ခစ် ရယ်ပါတော့သည်..။

“ မရယ်နဲ့….ကောင်မရဲ့…ဒို့ နို့ကမှ စပါယ်ရှယ်…ပင်ကိုယ်နို့…။ ဟို …မော်ဒယ်ကနေ တက်သွားတဲ့ မင်းသမီးအေ….ဘယ်သူ….လဲ…ထားပါတော့…ပျော့တိပျော့ဖတ် ..နို့ပျင်းကျကြီးနဲ့….ဒါမို့ ဆေးထိုးပြီး ယောက်ျားတွေ မက်အောင် တင်းအောင် လုပ်ထားရတာ…။ ဒို့က ဘာဆေးမှ မလိုဘူး…ပင်ကိုယ်တင်း…ပင်ကိုယ်ထွား..။ ဒါကြီး မြင်တော့ သေနာလေး…ဘယ်လီးမတောင်ပဲ နေပါ့မလဲ….။ ပြီးတော့ ဟောဒီ ပေါင်တန်ကြီးတွေကလဲ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်…”

မကြည်ကြည်က သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို လက်နှင့် ပုတ်ပြသည်..။ ပြီးတော့မှ စကားကို ..ပြန်ဆက်သည်..။

“ ငါက…မျက်လုံးကို မှေးစင်းပြီး ကြည့်နေတာ…. သေနာလေးက မသိဘူးလေ….။ မွှန်နေတာကိုး…။ အပေါက်ဝကနေ ရပ်ကြည့်နေတာ…အေ့..“

“ ခဏနေတော့…ငါက ညာဖက်ပေါင်ကို ထောက်လိုက်တယ်…။ ညာဖက်လက်နဲ့လဲ…ထမီကို မသိမသာ ဆွဲလိုက်သေးတယ်…။ ဒီတော့…စောစောထဲက ပေါင်လည်လောက်ရောက်နေတဲ့ ထမီက ပေါင်ရင်းထိ ကပ်သွားတော့တာပေါ့…။ ဒီတော့ …ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီး ကြားက စောက်မွှေးအုံ မဲမဲအုပ်အုပ်ကြီးကို မြင်သွားတာပေါ့…အေ…..။ အပေါ်ပိုင်းက တင်းရင်းဝင်းအိနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံး ၊ အောက်ပိုင်းက ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်လှတဲ့ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းနဲ့ စောက်မွှေးအုံ မဲမဲ ဆိုတော့…သကောင့်သားလေး ဘယ်နေနိုင်တော့မလဲ….။ အခန်းတံခါး မြန်မြန်ပိတ်…၊ ပုဆိုးကို ချွတ်ထည့်ပြီး…ခုတင်ပေါ် အတင်းတက်ပြီး လိုးပါရော..အေ…..။ လူသာငယ်တာ…သတ္တဝါလေးက မခေဘူး…တော်ရေ့..။ လီကလဲ ကြီး အလိုးကလဲ ကျွမ်း…အဆောင့်ကလဲ သန်လိုက်တာအေ….၊ ထန်လှပါတယ် ဆိုတဲ့ ငါတောင် မျော့ကျသွားတာပဲ…။ အဟင်းဟင်း….. လူပျိုသိုး ဆိုတဲ့အတိုင်း လိုးလိုက်တာများ…ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကို ကျေသွားတာပဲ…။ နောက်ဆုံး ငါ့ကို ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ထားပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်း အောက်ချပြီး လိုးတဲ့ အချီများ…ထိမှ ထိအေ….၊ နို့နှစ်လုံး ကို အခြေက ဆုတ်လိုက်ပြီး မတ်တတ်ရပ် သိပ်လိုက်တာများ….အခုပြောရင်း ဆိုရင်းတောင်..စောက်ဖုတ်ထဲ ရွလာပြီ….အဟီး…ဟိ…၊ အဲဒီဟာ ပြီးတော့….ကောင်မရယ်…ငါဆို…လမ်းလျှောက်ရတာကို…ပေါင်တွေကွတကွတကြီးဖြစ်လို့…..ဟယ်….။ အတော်ကို လိုးနိုင်တဲ့ ဟာလေး…အေ….”

ကြည်ကြည်တစ်ယောက် အယုတ်တမာ စကားတွေကို အမြှုပ်ထွက်မတတ် ပြောရင်း…မျက်လုံးပြူး မျက်ဆန်ပြူးဖြင့်…

“ အလိုလေး…ဒုက္ခပါပဲ…ဒီမယ်…မြင့်ကြည်က ဟင်းထုတ် နှစ်ထုတ် မှာထားတာ…အဆဲခံရတော့မှာပဲ….၊ ကောင်မ…ငါ့ဈေးဗန်း ပြန်ပင့်ပေးစမ်း…၊ ညည်းအတွက် နည်းပေးလမ်းပြ လုပ်နေရတာနဲ့ ငါ အဆဲခံရတော့မယ်…..”

မနီက ဈေးဗန်းကို ပြန်မပေးရင်း..

“ နင်က ရွပြီး ပြောနေတာကို..အဆဲခံလိုက်ပေါ့…. အေ…အဟင်း..ဟင်း………”

ဈေးဗန်း ခေါင်းပေါ် ရွက်ရင်း မကြည်ကြည် ထွက်သွားသည်..။ ဟုတ်လောက်ပါသည်..။ သူခန္ဓာကိုယ်က ယောက်ျားတွေ တပ်မက်ချင်စရာ …ဆူဖြိုး ပြည့်တင်းဆဲ…။ ထမီ ခလယ်လောက်တွင် သိသာထင်ရှားသော အစိုကွက်ကြီး တစ်ကွက်…ထင်းလျက်ရှိသည်..။ မနီတစ်ယောက် မကြည်ကြည်ကို အားကျမိသည်..။ ရေချိုးရင်း သူမ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆပ်ပြာဖြင့် အထပ်ထပ် အခါခါ ပွတ်တိုက်မိသည်..။ အညစ်အကြေး ကင်းစင်ပါလျက်နှင့် ထိုသို့ အထပ်ထပ် ပွတ်တိုက်နေခြင်းမှာ ကာမစိတ်တွေ ထကြွနေ၍ ဖြစ်သည်..။ ရေချိုးသော နေရာက လုံလုံခြုံခြုံ ကာရံထားသောကြောင့် ထင်တိုင်း ကျဲနေခြင်း ဖြစ်သည်..။

သူ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံးက မကြည်ကြည် နို့အုံထက် လှသည်..။ တင်းသည်…။ ဝင်းသည်..။ ကြီးထွားမို့မောက်သည်..။ အို..ကုန်ကုန်ပြောရလျင် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး မျက်နှာပါမကျန် မကြည်ကြည်ထက် အဆတစ်ရာ သာသည်..။

“ မမ…နှပ်ဆေးက အရေလား..အဖတ်လား……”

ကွမ်းယာရောင်းသည့် ကောင်မလေးက မေးတော့မှ မနီတစ်ယောက် အိပ်မက်က လန့်နိုးသလို အတွေးတွေ လွင့်ပျောက်သွားသည်..။ သူ့ကိုယ်သူ မလုံမလဲ ဖြစ်ကာ…

“ အ ဟင်း..ဟင်း….အရေရော ..အဖတ်ရော ထည့်… ညီမ……”

ကျော်ထူးတစ်ယောက် အစ်ကိုဖြစ်သူ အလုပ်သွားခိုက် ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ အိမ်ကထွက်လာခဲ့သည်..။ အစ်ကို့မိန်းမ မလှရီက ထမင်းချက်ရင်း ဘယ်သွားမှာလဲဟု မေးရာ…ဒီနားတင်ပါ.ဟု ပြောပြီး ထွက်လာခဲ့သည်..။

မြို့စွန်ရပ်ကွက်ဖြစ်သည့်အတိုင်း တော်တော်လေး စည်ကားနေသည်..။ လက်ဘက်ရည်ဆိုင် ၊ ကုန်စုံဆိုင် ၊ စာအုပ်အငှါးဆိုင် ၊ အခွေငှါးဆိုင် တော်တော်များများနှင့် စုံလင်လှသည်..။ အိမ်ခြေကတော့ စိပ်သည်..။ တစ်ချို့ ဝင်းကျယ်ကျယ် ၊ တစ်ချို့ကျ ဆယ်ပေ ဆယ့်ငါးပေ ပြွတ်သိပ်နေသည်..။ တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် ၊ ခပ်ပျံပျံ ခပ်လန်လန် ကောင်မလေးတွေလည်း ပေါသည်..။ မျက်နှာစိမ်း ဖြစ်သည့် ကျော်ထူးကို တစ်ချို့က ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့် လုပ်ကြသည်…။

ရပ်ကွက်လမ်းမအတိုင်း မြောက်ဘက်ဆီသို့ တစ်ဖြေးဖြေး လျှောက်လာခဲ့ရာ သူ့အစ်ကိုအိမ်နှင့် သုံးပြခန့် အကွာ လမ်း၏ ညာဖက်ဘေးတွင် ခပ်သန့်သန့် အရက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို မြင်သဖြင့် အတွေ့အကြုံသစ်တစ်ခု ရရန် ဝင်လိုက်သည်..။ အရက်ဆိုင်နာမည်က ခပ်ဆန်းဆန်း..။

“ သုခဘုံ ..ယမကာ ရိပ်သာ ” တဲ့….။

ဆိုင်ထဲ ရောက်တော့ လူတစ်ယောက်မှ မရှိ..။ ဆိုင်အတွင်းရှိ ခုံရှည်ပေါ်တွင် အသက် ၂၈ နှစ်ခန့်ရှိ ခပ်တောင့်တောင့် မိန်းမတစ်ယောက် သူ့ကို ကျောပေးပြီး စာဖတ်နေသည်..။ တစောင်းအိပ် အနေအထားမို့ ဆူဖြိုး ထွားကားသော ဖင်ဆုံကြီးမှာ သိသိသာသာ ကောက်ထစ်ကာ မို့ဝက်တက်နေသည်..။ ဖင်ဆုံကြီးက ဝင့်ကြွားခန့်ထည်သလောက် ခါးလေးမှာ ညွှတ်ပြောင်း သွယ်လျနေသည်..။ သည့်ပြင် …ပြည့်တင်းသော ခြေသလုံးသား ဝင်းဝင်းကြီးတွေကို မြင်ရရုံနှင့် လုံးကြီးပေါက်လှ အမျိုးအစားဟု အကဲခတ်လို့ရသည်..။

လူသူ ကင်းရှင်းနေသည့်အတွက် ပြန်ထွက်မည်ဟု ခြေလှမ်းအပြင် ထိုမိန်းမ၏ အဆင်းသွင်ပြင်က ညို့ယူဖမ်း စားထားလိုက်သဖြင့် ကျော်ထူး ဝင်ထိုင်ရင်း အရက်မှာဖြစ်သွားသည်..။ ထိုမိန်းမက သူ့ကို ကြာကြည့် ကြည့်ရင်း ကိုသန့်စင် ညီလားဟု မေးလိုက်သည်..။ အခု ထိုမိန်းမသည် သူ့အတွက် ကွမ်းယာ သွားဝယ်နေသည်..။ ဖြူဝင်းစိုပြေသော ပါးပြင်ဝယ် သနပ်ခါး ပါးပါး ကွက်ကြား အဖွေးသားနှင့် သူ့ကို ကြာကြည့် ကြည့်သွားသည်..။ ပြီးတော့ သူမ မျက်လုံးတွေက စိုလက်ဝင်းပနေပြီး ကျော်ထူးရင်ကို နွေးထွေး လှုပ်ရှားစေသည်..။ နောက်ပြီး တစ်စုံတစ်ခုကို မွတ်သိပ်တောင့်တနေကြောင်း ပေါ်လွင်ထင်ရှားလွန်းလှသည်..။

ကျော်ထူးဆိုတဲ့ ကောင်ကလည်း တောက တက်လာသည့်တိုင် နလပိန်းတုံးတော့ မဟုတ်…။ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးသော တောသား ဖြစ်သည်..။ အပြာစာအုပ် အပြာကားတွေ ထောင်းလမောင်း ထအောင် ကြည့်ဖူးထားရုံမျှ မက သူ့ထက် ၅ နှစ်ခန့် ကြီးသော တစ်ခုလပ်မ တစ်ယောက်နှင့် ပင် ညိစွန်းဖူးထားသည်..။ မိန်းမဆော်နည်း နိဿရည်း ကို စာတွေ့ လက်တွေ့ နှံ့စပ်ထားပြီး ဖြစ်သည်..။

ယခု .. သူ့အစ်ကိုဆီ ရောက်လာတာကိုက ထိုတစ်ခုလပ် မိန်းမနှင့် အဆက်ပြတ်သွားစေရန် သူမိဘများက ပို့လိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်..။ ကြာလျင် ရွာလူကြီးများနှင့် ထောင်ဖမ်းပြီး ပေးစားတော့မည့် အဆင့်သို့ ရောက်နေပြီ ဖြစ်သည်..။

တစ်ခုလပ်မ မစန်းစန်းရီက လည်သည်..။ နပ်သည်..။ ပါးသည်…။ ဝင်္ကန္တ ဉာဏ်အရာတွင် ခေတ်သစ် စိဉ္စမာန ဟု ဆိုနိုင်လောက်သည်..။ ကျော်ထူးနှင့် တင်မကပဲ တစ်ခြားသူတစ်ယောက်နှင့်ပါ ညိနေသည်..။ ထို့အပြင် ဘုရားဒကာ ကျောင်းဒကာ အရေခြုံပြီး ငွေတိုးပေးစားနေသည့် ဦးထွန်းအောင်ကြီးကိုပါ အဖုတ်နှင့် မြူ၍ ငွေခြူနေကြောင်း အနံ့ထွက်နေသည်..။

ကျော်ထူးကလည်း ထိုမိန်းမကို တော်တော်လေး စွဲလန်းနေသည်..။ သူ့မိဘများက အမျိုးမျိုး ဖျက်ကြသည်ကို လုံးဝ လက်မခံ..။ နောက်ဆုံး ယူဖို့အထိ ဆုံးဖြတ်ထားသည်..။ တစ်ခုလပ် စန်းစန်းရီနှင့် ပတ်သက်သမျှ တမင်သက်သက် အပုတ်ချ ပြောနေကြသည်ဟု ထင်မှတ်ထားသည်..။

တစ်ည စန်းစန်းရီနှင့် ချိန်းတွေ့ရင်း ထုံးစံအတိုင်း အလုပ်ဖြစ်ကြသည်..။ စန်းစန်းရီက ကြာကြာလုပ်နိုင်အောင် ဟုဆိုကာ ကြက်ဥနှင့် အရက် စပ်ပေးထားသည်..။ ကြက်ဥနှင့် အရက်မပါလျင်လည်း ကျော်ထူးက ကြာကြာ ဆွဲနိုင်ပါသည်..။ ပြီးတော့ သူ့လီးတန်ကြီးက အရှည် ၈ လက်မ ၊ လုံးပတ်က ၇ လက်မခန့် ရှိရာ အရွယ်နှင့် မလိုက် စံချိန်လွန် လီးကြီး ပင် ဖြစ်သည်..။

ထိုညက ကျော်ထူး ၅ ချီတိတိ ဆော်ထည့်လိုက်သည်..။ စန်းစန်းရီလည်း အီဆိမ့်ပြီး မေ့မျောမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်..။ ပြန်ကာနီးတွင် စန်းစန်းရီကို ပွေ့ဖက်ထားရင်း….

“ မမ….”

“ ဟင်…..”

“ မောင်…နက်ဖြန်ခါ…မန္တလေး သွားရမှာ…အဖေ့အတွက် မျက်မှန် လုပ်ခိုင်းထားတာ တကယ်လို့ မရရင် တစ်ညအိပ်မှ ဖြစ်မှာ…”

“ နေ့ချင်းပြန်လာခဲ့ကွာ…မက မောင်နဲ့ မခွဲချင်ဘူး……”

“ အင်းပါ… မျက်မှန် ရရင်တော့ ပြန်လာမှာပါ…”

စန်းစန်းရီက ကျော်ထူး၏ လီးကြီးကို လက်ဖဝါးနှင့် ဆုပ်ချေပေးနေရာ တဖြေးဖြေး မာကျောတင်းတောင်လာပြန်သည်..။

“ ဟင့်အင်း…မောင်က မသေချာဘူး…နက်ဖန်ညအတွက်ပါ…အတိုးချလိုးပေးခဲ့…”

အရက်နှင့် ကြက်ဥ သတ္တိကြောင့်လားမသိ…၊ ၅ ချီတိတိ ဆော်ထားပြီးသည့်တိုင် လီးကြီးက ပြန်လည် တင်းမာ မတ်တောင်လာပြန်သည်..။ ကျော်ထူးကလည်း အဆင်မသင့်လျင် ညအိပ်ရမည်မို့ စန်းစန်းရီ အလိုကျ အတိုးချပြီး လိုးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်..။ ကျော်ထူး၏ လီးကြီးကို ဆွပေးရင်း စန်းစန်းရီ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ မာန်ဖီ ဖောင်းထခုံးတက်လာသည်..။

ကျော်ထူးက စန်းစန်းရီ နို့အုံကြီးကို ဆုပ်ချေပေးရင်း ခုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲသိပ်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲ၍ မတ်တတ်ရပ်လျက် အသားကုန် ဆော်ပါတော့သည်..။ စန်းစန်းရီ တဏှာရာဂ ကြီးပုံကို အမှတ်ထင်ထင် သတိထားမိလိုက်သည်..။ နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ ပြီးသွားကြသည်..။ အပြန်တွင် စန်းစန်းရီ၏ တဏှာကြောတင်း ၊ ရမ္မက်ပြင်းပြလှပုံကို တွေးရင်း သူ့အဖေတို့က ဘာကြောင့် စန်းစန်းရီနှင့် မပတ်သက်စေချင်ကြောင်းကို သဘောပေါက်သလို ရှိလာသည်..။

စန်းစန်းရီ၏ ကာမရမ္မက် ပြင်းထန်ပုံက ကြောက်စရာတော့ ကောင်းလှသည်..။ သူကြားဖူးသည့် မဃဒေဝ လင်္ကာထဲကလိုများ ဖြစ်နေမလား မသိ..။

“ မိုက်အားသန်လှ ထိုမိန်းမတို့…
ဆန္ဒအလို ခိုက်တွန်းဆိုလည်း
သားညိုလိမ္မာ မလိုက်နာလင်..
ကြီးစွာမောဟ တပ်လောဘနှင့်..
မိန်းမဟူသည် တိုရှည်မသိ..
အလိုရှိတိုင်း ထင်မိထင်ရာ..
ပြုတတ်စွာ၏ ။ ရာဂ တပ်ပွေ့၊
ကြိုက်သူတွေ့သော် ရှက်လေ့မရှိ..
ထိုဣတ္ထိတို့ ၊ တပ်မိမခွာ မျှော့ပမာသို့.. ”

နောက်တစ်နေ့ ကျော်ထူး မန္တလေးသို့ ထွက်လာခဲ့သည်..။ အလုပ်တိုက်တွင် သူ့အစ်ကိုနှင့် သွားတွေ့ပြီး သူ့အဖေမျက်မှန်ကို အားချင်း လုပ်ခိုင်းသည်..။ ကံအားလျှော်စွာ ညနေ ၅ နာရီတွင် မျက်မှန် ရသည်..။ သူ့အစ်ကိုက တစ်ညအိပ်ခိုင်းတာတောင် မအိပ်တော့ပဲ ပြန်ချလာသည်..။ ရွာရောက်တော့ ည ၈ နာရီခန့် ရှိပြီဖြစ်၍ အတော်လေး မိုးချုပ်နေပြီ..။

ထမင်းစား ရေမိုးချိုးပြီး စန်းစန်းရီ အိမ်ဖက်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်..။ စန်းစန်းရီတစ်ယောက် မန္တလေး ညမအိပ်ပဲ ပြန်လာသည့်အတွက် အံ့သြ ဝမ်းသာ ဖြစ်သွားအောင် မှောင်ရိပ်ခိုကာ အသံမပေးပဲ တိတ်တိတ်ကလေး ဝင်လာခဲ့သည်..။ အိမ်တံခါးမှာ ပိတ်ထားသည်..။ မြေစိုက်အိမ်မို့ တံခါးနား အသာတိုးကပ်ပြီး ထရံပေါက်မှ အတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်..။ ရေနံဆီ မီးရောင်တွင် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ကျော်ထူး မျက်လုံးတွေ ပြာဝေမူးမိုက်သွားရသည်..။

ကိုသန်းအောင်နှင့် စန်းစန်းရီ တို့ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ ခုတင်ပေါ်တွင် လိုးနေကြသည်..။ စန်းစန်းရီက လက်နှစ်ဖက် ရှေ့ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးထားသည်..။ ကိုသန်းအောင်က နောက်က မုဆိုးထိုင် ထိုင်ပြီး ခါးဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက် ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေသည်..။ ကိုသန်းအောင်၏ ဆောင့်ချက်နှင့် အညီ စန်းစန်းရီက ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ ပစ်ပစ်ပြီး ခံသည်..။ စောက်ဖုတ်နှင့် လီးထိတွေ့သံ..ရမ္မက်ညီးသံတို့က မြေစိုက်အိမ်လေးထဲတွင် ပွက်ပွက်ညံလျက်ရှိသည်..။

ကျော်ထူးရင်ထဲ ပူလောင်လျက်ရှိသည်..။ ဒေါသစိတ်တို့ကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်..။ နှစ်ယောက်စလုံးကို သတ်ပစ်ချင်စိတ် ပေါက်လာသည်..။

“ ဖွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….ပလွတ်…ဖွတ်……”

“ အား…..အမလေး….အီးဟီး….ကောင်း….ကောင်းလိုက်တာ…မောင်ရယ်…..ဆောင့်…….ဆောင့်…ဟုတ်ပီ….ဆောင့်ပါ….အားရအောင် ဆောင့်စမ်းပါ…မောင်ရဲ့….အ…အီး….ကောင်းလိုက်တာ…… အား….အား…”

စန်းစန်းရီတစ်ယောက် ရှေ့သို့ မှောက်ကျသွားသည်..။ ကိုသန်းအောင်က ဆောင့်လို့ကောင်းတုန်း ခါးလေးကို အပီအပြင် ဆုတ်ကိုင်၍ အသားကုန် ဆောင့်ရင်း ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းလွန်းလှသဖြင့် ခုတင်တစ်ခုလုံး လှုပ်ခါရမ်းနေသည်..။ ဆယ်ချက်လောက် ဆောင့်ပြီးသောအခါ ကိုသန်းအောင်လည်း စန်းစန်းရီ ကိုယ်လုံးပေါ်သို့ မှောက်ကျသွားတော့သည်..။ ကျော်ထူး ဒေါသစိတ်တွေ ပေါက်ကွဲသွားပြီး တောက်တစ်ချက် ပြင်းပြင်း ခေါက်ကာ တံခါးကို လက်သီးနှင့် တအားထိုးလိုက်သည်..။

“…တောက်……….ဝုန်း……….”

“ ဖုတ်…”

“ အမလေး……ဟဲ့…လန့်လိုက်တာ…. ဟယ်………”

သူ့စိတ်ကူးနှင့် သူ အူမြူး၍ ပြန်လာသော မနီတစ်ယောက် အပေါက်ဝ အရောက်တွင် ပြင်းထန်သော တောက်ခေါက်သံကြောင့် လက်ထဲက ကွမ်းယာထုပ် လွတ်ကျသွားသည်..။ နှုတ်ကလည်း ယောင်၍ အော်လိုက်မိသည်..။ သည်တော့မှ ကျော်ထူးလည်း သတိပြန်ဝင်လာကာ ပျာပျာသလဲ ဖြစ်သွားရသည်..။

“ ဟာ….မမ…..ဆောရီး…..ဆောရီးနော်…..”

မနီက အောက်ကျသွားသော ကွမ်းယာထုတ်ကို ကုန်းကောက်ရင်း သူ့ရင်ဘတ်ကို ဖိလျက် ….

“ အ..ဟင်း…ဟင်း….မမဖြင့် ရင်ထဲကို တုန်ခါသွားတာပဲ….မင်းက ဘာတွေများ ဒေါသဖြစ်နေရတာလဲ……”

“ အဟား….ဟား….ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး မမရာ…မနေ့က နှစ်လုံး သုံးထောင်ဘိုး မပြန်ဘဲ ထိုးမိတာ တွေးပြီး စိတ်တိုလာလို့….အဟဲ ဟဲ…ဆောရီးနော်…..”

“ အမလေး..ဟဲ့….တော်သေးတာပေါ့…မမ ကလဲ ဒီနေ့ ဘာထိုးရင် ကောင်းမလဲလို့ တွေးလာတာ….မင်းကလဲ….ထိုးရင် အာမှပေါ့…..ဟဲ့…“

မနီက ကျော်ထူးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း…….

“ ရော့…ကွမ်းယာ…”

ကျော်ထူးက ကွမ်းယာယူရင်း အတွင်းခံ ဝတ်မထားသဖြင့် တင်းတင်းရင်းရင်းကြီး ပုံပေါ်နေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အမှတ်ထင်ထင် စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်လိုက်မိသည်..။ မနီက မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီး……

“ နေစမ်းပါအုံး …ဒီနေ့ ဘာကောင်းလဲဟင်….မမလဲ မင်းထိုးတာ လိုက်ထိုးမယ်…အခုတလော တည့်ကို မတည့်ဘူး…အပါချည့်ပဲ…..”

“ ကျနော်လဲ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ မနေ့က ဟာကြီး လှန်ထိုးရမလားလို့ စဉ်းစားနေတာ…မမရ……”

“ ဒါဖြင့်….၅၃ ပေါ့….ဟုတ်လား…….”

“ အင်း……..”

“ မနေ့က ထွက်သွားတာက ၃၅ …သုံးဆိုတာက စ ဆ ဇ ဈ ည ..အင်္ဂါ ၊ ပ.ဖ.ဗ.ဘ.မ က ကြာသာပတေး…။ စ နဲ့ ဖ နဲ့ဆိုတော့ အင်း…….အဲဒါကို လှန်ထိုးမှာဆိုတော့ အဟီး…ဟီး….ကြောက်စရာကြီး ကွာ…….“

“ ဘာလဲ….မမရ…ဘာလို့ ရီတာလဲ…..”

“ မင်းဘဲ …စနဲ့ ဖကို လှန်ပြီး ထိုးမှာဆို….”

“ ဟုတ်တယ်လေ…မမက မကြိုက်ဘူးလား…ဒီတစ်ခါ လှန်ထိုးမှာဆိုတော့ အာစရာ မလိုဘူးလေ မမရ…သူ့ဖာသူ အာပြီးသား ဖြစ်နေပြီ..”

မနီက အထာနဲ့ပြောနေ၍ ကျော်ထူးကလည်း အထာပြလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်..။ မနီက ကျော်ထူးကို မျက်လုံးလေး ထောင့်ကပ်ကြည့်ရင်း ကြာမူအပြည့်ဖြင့် ….

“ သေချာတယ်နော်…….”

“ အင်း…သေချာတယ်…”

ကျော်ထူးကလည်း ထောင့်ငါးရာ ဗို့အပြည့်ဖြင့် ပြန်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်..။

“ အမလေး…ဟဲ့…ဘာကောင်ကိုက်တာလဲ…”

မနီက ညာလက်ကို စပို့ရှပ်အင်္ကျီထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဘယ်ဖက် နို့အုံကြီး အောက်ခြေကို ကုတ်လိုက်သည်..။ သည်တော့ နို့အုံတင်းတင်းကြီးက စပို့ရှပ်အင်္ကျီကို ဖောက်ထွက်တော့မတတ် မို့မောက်စူထွက်လာသည်..။ ထိုအခြင်းအရာကို ကျော်ထူးတစ်ယောက် အရောင်တွေလက်လက်ထနေသော မျက်လုံးတို့ဖြင့် အသေအချာ စိုက်ကြည့်နေသည်..။
မနီက အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့လိုလိုနှင့် စပို့ရှပ်ကို မ လှန်ပြီး ကြည့်မည့်ဟန်ပြုပြီးမှ နို့အုံဝင်းဝင်းအိအိကြီး တဝက်လောက်ပေါ်လာသောအခါ…

“ အယ်…..ယောင်လို့….”

ရှက်ရမ်းရမ်းသောပုံစံဖြင့် ကပျာကယာ ပြန်ဖုံးလိုက်သည်..။ ဖြူဖွေးဝင်းအိနေသော နို့အုံတင်းတင်းကြီးကို မြင်လိုက်ရသောအခါ ကျော်ထူး ရင်ထဲ ဒိန်းခနဲ လှုပ်ခါသွားရသည်..။ ထိုစဉ်…ထပ်ခိုးပေါ်မှ ကလေး ငိုသံ ကြားရသည်..။

“ ခဏနော်…မမ ကလေး နို့သွားတိုက်လိုက်အုံးမယ်…”

“ အော်…..ဒါနဲ့ ..မမယောကျ်ား ရော ဟင်….”

ကျော်ထူးက သိချင်ဇောဖြင့် ခပ်လောလော မေးလိုက်သည်..။

“ မူဆယ်ဖက် တက်သွားတယ်…မောင်လေးရဲ့… တစ်ပတ်လောက် ရှိပြီ…ရက် ၂၀ လောက် ကြာမှာလေ…..”

မနီက ညို့မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ကြာကြည့်လေး ကြည့်ရင်း ပြောသွားသည်..။ ကျော်ထူးတစ်ယောက် မနီ၏ ဆူဖြိုးပြည့်တင်းသော ခန္ဓာကိုယ် နောက်ပိုင်းကြီးကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားစွာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်..။ စန်းစန်းရီနှင့် ပတ်သက်၍ ဖြစ်ခဲ့ရသော စွဲလန်းစိတ် နာကျင်စိတ်များလည်း လွင့်ပျောက်ကုန်ပြီ…။ အရက်ရှိန်ကလေးလဲ ရလာပြီမို့ ပျော်မြူးတက်ကြွ လာတော့သည်..။ သူ့ ယောက်ျား မရှိဘူး ဆိုပါလား…။ ကြားဖူးထားသော မဃဒေဝ လင်္ကာစာပိုင်း အစလေးက သူ့ခေါင်းထဲ ရောက်လာသည်..။

“မိစ္ဆာလိုကြူး ၊ လင်ကုန်ကူးသည်
ညစ်ညူးစာရီ ၊ အလဇ္ဇီဖြင့်
ဒုဿီဣတ္ထိ ၊ မျိုးဇာတိတို့
မိမိကိုယ်ကို ၊ စိတ်အလိုတိုင်း
ထိုထိုယောက်ျား ၊ တပ်ရာများနှင့်
လိုက်စားနှံလိမ့်မည်သာကို….”

လင်ယောက်ျား မရှိခိုက် လီးနှင့် ပြတ်လတ်လျက် ရှိသော မနီတစ်ယောက် မိစ္ဆာလိုကြူးပြီး လင်ကုန်ကူးတော့မည့် လက္ခဏာတွေ ပြသနေသည်..။ အရက်က တစ်ပိုင်းပင် မကုန်သေး..။ တစ်ခွက်ငှဲ့၍ တစ်ငုံသောက်လိုက်စဉ်…

“ မောင်လေး..ရေ…ဒီကို ခဏ….”

မနီက ထပ်ခိုးပေါ်မှ လှမ်းခေါ်သည်..။

“ လာပြီ…မမ….”

ကျော်ထူးက လက်ကျန်အရက်ကို အကုန်မော့ချလိုက်ရင်း မနီရှိရာ အထပ်ခိုးပေါ်သို့ ခပ်သွက်သွက် တက်သွားလိုက်သည်..။ ကျော်ထူးတစ်ကိုယ်လုံး ကိလေသာ အမိုက်မှောင်တွေက တစ်စတစ်စ ဖုံးအုပ်လာသည်..။ မနီလည်း ထို့အတူပင်…။ ဤသည်မှာ ဖိုမ အစုံ ဒွန်တွဲလျက် ရှိသော လောကီ ကာမဘုံ၏ ဖြစ်လေ့တံထွာ ဓမ္မတာပင်…။ ထို့ကြောင့်လည်း မဃဒေဝ လင်္ကာက အောက်ပါအတိုင်း သတိပေးခဲ့သည်..။

“ သိမ်းဆည်းမဲ့ဘိ ၊ ကင်းသတိနှင့်
အသိပညာ ၊ မယှဉ်သသူ ၊ ထိုမျှလူတို့
ကျင့်မူဖောက်ပြား ၊ မတည်ကြားသည်
ယောက်ျားမိန်းမ …မဟူတည်း….”

ကျော်ထူး အခန်းဝရောက်တော့ တုံ့ခနဲ တန့်သွားသည်.။ မနီက အရှေ့ဖက် နံရံကို ကျောပေးပြီး ဘယ်ဖက်ကို စောင်းလျက် ကလေး နို့တိုက်နေသည်….။ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းရှိ ညာဖက်ပေါင်ကို အနည်းငယ် ကွေးထားပြီး အောက်ဖက်ရှိ ဘယ်ဖက်ပေါင်ကိုမူ ခပ်ဆန့်ဆန့်လေး စင်းထားသည်..။ ကလေးခေါင်းကို သူမ၏ ဘယ်ဖက် လက်မောင်းပေါ်တင်ပြီး ဘယ်ဖက်ခြမ်း နို့ကို တိုက်နေခြင်း ဖြစ်သည်..။ စပို့ရှပ် အပျော့စား အင်္ကျီကို စုလိပ်ပြီး အထက်သို့ မတင်ကာ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖော်ထားသည်..။ အပေါ်ပိုင်း ညာဖက် နို့အုံကြီးမှာ လွတ်နေသည်..။

စောစောက တဝက်တပျက်မျှသာ မြင်လိုက်ရသော နို့ကြီးကို အခုတော့ အထင်းသား အရှင်းသား ပီပီသသ ကြီး မြင်နေရသည်..။ အိစက်မို့ထွားလှသော ညာဖက်နို့အုံကြီးက တင်းရင်း ဝင်းဝါနေသည်..။ ဘယ်ဖက်ခြမ်း နို့အုံမှာမူ ခလေး၏ ခေါင်းနှင့် ကွယ်နေ၍ တဝက်တပျက်မျှသာ မြင်နေရသည်..။ ထမီကလည်း ပြေလျော့နေရာ အပေါ်ပိုင်း ညာဖက် ခြမ်း တင်ပါးဖွေးဖွေးကြီးမှာ တဝက်နီးနီးခန့် ပေါ်နေသည်..။ ထမီအောက်ပိုင်းအစကလည်း ဒူးကောက်ကွေး အထက်နားအထိ ရောက်နေရာ ပြည့်တင်း ဝင်းဝါသော ခြေသလုံးသားများက အထင်းသား အရှင်းသားကြီး ပေါ်ထွက်နေသည်..။ မနီက အရောင်တလက်လက် ထွက်နေသော ကြာရမ္မက် မျက်လုံးတို့ဖြင့် ကြည့်ရင်း ….

“ ဟဲ့…ဘာလို့ ရပ်ကြည့်နေတာလဲ…မောင်လေးရဲ့…ဒီကိုလာပါဆို…ကလေး နိုးသွားမှာ စိုးလို့ မမကို ခြင်ထောင် ထောင်ပေးစမ်းပါ…”

ခြင်ထောင် အထက်ကြိုးနှစ်စက မနီခေါင်းရင်း ဘက်မှာ ပုံသေချည်ထားပြီး လုံးလိပ်ထားသည်..။ ကျော်ထူးက ခေါင်းရင်းဘက်တွင် လုံးလိပ်ထားသော ခြင်ထောင် ခြေရင်းပိုင်းကို စုကိုင်လာပြီး ခြေရင်းဘက်က ကြိုးနှစ်ချောင်းတွင် ချည်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် ခြင်ထောင်ကို လှုပ်ခါပြီး ခြင်ထုတ်လိုက်သည်..။

ဘယ်ဖက်လက်မောင်း ပေါ်တွင် ကလေးအိပ်နေသဖြင့် မနီက ညာဖက်လက်ဖြင့် ခြင်ထောင်ခေါင်းရင်းပိုင်းကို ဆွဲဖိလိုက်ရာ ညာဖက်နို့အုံဖွေးဖွေးတင်းတင်းကြီးကို လှန်ပြလိုက်သလို ဖြစ်နေသည်..။ ကိုယ်ဟန်အနေအထားလည်း ပျက်ယွင်းသွားသဖြင့် အပေါ်ပိုင်း ထမီစက အောက်သို့ လျော့သွားရာ ဆီးခုံဝင်းဝင်းကြီးနှင့် စောက်မွှေးအုံ မဲမဲအုပ်အုပ်ကြီးကိုပါ မြင်လိုက်ရသည်..။

မနီက ဘာမှ မဖြစ်သလို မသိဟန် ဆောင်နေသည်..။ ကလေးကို လက်ဖြင့် ခပ်ဖွဖွလေး ပုတ်ရင်း အို့..အေး…အို…ချော့သိပ်နေလိုက်သေးသည်..။ မထူးတော့ပြီမို့ ကျော်ထူးပါ ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လိုက်ရသည်..။ ခေါင်းရင်းရော ခြေရင်းပါ မကျန် လုံလုံခြုံခြုံ ဖြစ်စေရန် ဖိညှိပေးလိုက်သည်..။

သည်တော့…မနီရဲ့ နို့အုံဖွေးဖွေးဥဥကြီးတွေကို အနီကပ် မြင်နေရသည်..။ မနီ၏ ကျောဖက်ပိုင်းမှာ အရှေ့ဖက်နံရံတွင် ကပ်နေသဖြင့် ခြင်ထောင်စမှာ အောက်သို့ မရောက်ပဲ ကျောပြင်နှင့် နံရံ အကြားတွင် ညှပ်တင်နေသည်..။

ကျော်ထူးက အိပ်နေသော ကလေးကိုလည်း မထိခိုက်မိစေရန် ဒူးထောက်လျက် မနီ၏ ပခုံးသားပြည့်ပြည့်ကို လက်နှင့် ဆွဲကာ ခြင်ထောင်စကို အောက်ထဲ ထိုးသိပ်ပေးလိုက်သည်..။ ထို့နောက် ခါးလည်ပိုင်းကို ထိုးသိပ်ပေးသည်..။ ဖြူဝင်းဆူဖြိုးသော တင်ပါးကြီးကို လက်နှင့် ထိမိသွားသည်..။ ကျော်ထူးပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးမှာ တောင်မတ်နေပြီဖြစ်ရာ ပုဆိုးထဲက ငေါထွက်နေသည်..။ အသက်ရှူသံတွေကလည်း ပြင်းထန်နေသည်..။ ရင်တွေပူ အာခေါင်တွေလည်း ခြောက်လာသည်..။ အရက်အရှိန်လေးကလည်း တက်နေသဖြင့် …

“ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ ..ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်တော့ကွာ….”

ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ပြီး ညာဖက်နို့အုံတင်းတင်းမို့မို့ကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ကုန်းစို့ပစ်လိုက်ပါတော့သည်..။

“ ပြွတ်…ပြွတ်….ပြွတ်……ပလွတ်…ပလွတ်……..”

မနီမှာ ယားလွန်းသဖြင့် လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်ကာ ရင်အစုံ ကော့တက်နေသည်..။

“ ရှီး…အား…ယား….အီး ရှီး….ကျွတ်….ယား..ယား တယ်ကွာ….အဟင်းဟင်း….အဟိ…ခစ်…ခစ်……..”

အိပ်ပျော်နေသော ကလေးငယ်ကို အသာမ၍ စောင်ထူထူနှင့် ကာထွေးလျက် ခပ်ဝေးဝေးသို့ တွန်းပို့ထားလိုက်သည်..။ ကျော်ထူးက ထမီကို ပေါင်လည်လောက်ထိရောက်အောင် တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး ထွားအိဆူဖြိုးသော ဖင်ဆုံကြီးတဝိုက်ကို နှံ့စပ်အောင် ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးသည်..။ ပါးစပ်ကလည်း နို့ကို မခွာတမ်း စို့နေသည်..။ နို့ရည်တော်တော်များများ သူ့ဗိုက်ထဲ ရောက်ကုန်သည်..။ အားရှိသော လူနို့ကို စို့ရခဲသမို့ တပြွတ်ပြွတ် စို့လျက် ရှိရာ ကလေးငယ်ထက်ပင် ဆိုးနေပါတော့သည်..။ ဖင်ဆုံထွားထွားအိအိကြီးကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပေးရသည်မှာ အရသာရှိလွန်းလှသည်..။

မနီကလည်း အငြိမ်မနေ..။ ကျော်ထူးပွတ်ဆွပေးနေသမျှကို ဖီလင်အပြည့်ဖြင့် လူးကာလွန့်ကာ ခံစားရင်း ကျော်ထူး ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်..။ ရှစ်လက်မခန့် ရှိသော လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးက အထက်သို့ ကော့၍ တောင်မတ်နေသည်..။ ဒစ်ကြီးက ပြဲလန်နေပြီး ဒစ်ဆီကြီးက နီညိုရောင်သမ်းကာ တင်းရင်းဝင်းပြောင်နေသည်..။ မနီက သူမနို့ကို တပြွတ်ပြွတ်စို့နေသော ကျော်ထူးခေါင်းကို ဆွဲမော့လိုက်သည်..။ ကိုယ်ကို လည်း ကျော်ထူးဖက်ရောက်အောင် ရွှေ့လိုက်ပြီး ပက်လက်အနေအထား ပြင်လိုက်သည်..။

“..ခစ် ခစ်….ဒီကလေးကြီးကလည်း ..ကွယ်….နို့ဆွဲ သိပ်သန်တာပဲ…ဟင်း..ဟင်း…….”

မနီက ပြောလိုက်ရင်း…ပုံစံပျက်သွားသော ကျော်ထူးခေါင်းကို သူမနို့အုံ ရှိရာသို့ ဆွဲယူပြီး နို့အုံတစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် အသာမယူကာ ကလေးနို့တိုက်သလို ကျော်ထူးပါးစပ်ဝသို့ နို့သီးခေါင်းကို တေ့ကပ်ပေးလိုက်သည်..။

ကျော်ထူးက နို့ကြီးကို ပြန်စို့ရင်း ဘယ်ဖက်လက်က မနီ၏ စောက်ဖုတ်အုံဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ်သို့ ရောက်သွားပြီး ရွရွဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးသည်..။ စောက်ဖုတ်အုံကြီးက နွေးထွေးခုံးထနေသည်..။ လက်ခလယ်နှင့် ထက်အောက် လျှောတိုက်ပေးရင်း အက်ကွဲကြောင်းထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်..။ စောက်ရည်တွေက စိုရွှဲနေပြီး အတွင်းသားနုနုလေးတွေက ပူနွေး ရွအိနေသည်..။ ကျော်ထူးက လက်ခလယ်ကို အဆုံးထိအောင် ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဆေးမွှေသလို လှည့်ပတ်မွှေပေးသည်..။ စောက်ရည်တွေက အဆမတန် စိုရွှဲနေပြီမို့ တစွပ်စွပ် တပြွတ်ပြွတ်…အသံ ညှင်းညှင်းလေးတွေ ထွက်ပေါ်နေသည်..။

မနီလက်ကလည်း ကျော်ထူးပေါင်ကြားထဲက တောင်မတ်နေသော လီးတန်ပူပူနွေးနွေးကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေး ဆုတ်ညှစ်ပေးရင်း ဂွင်းတိုက်သလို ပွတ်လျှောလေး လုပ်ပေးနေသည်..။ လီးနှင့်ပြတ်နေသည်မှာ တစ်ပတ်ကျော်ကျော် ရှိနေပြီဖြစ်သော မနီတစ်ယောက် အသဲအသန် အငမ်းမရ ပင် ဖြစ်လောက်အောင် မွတ်သိပ်တောင့်တ နေပါသည်..။ အခုအားရကျေနပ်ဖွယ် ကောင်းလွန်းလှသော ကျော်ထူး၏ လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို မြင်တွေ့ရ ကိုင်တွယ်ပွတ်ဆွနေရသောအခါ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အလွန်သိသာထင်ရှားစွာ မာန်ဖီခုံးတက် မောက်ကြွလာသည်..။

ကျော်ထူးက စောက်ခေါင်းထဲကို စိတ်ရှိလက်ရှိ မွှေနှောက် ထိုးဆွပြီးသောအခါ သူ့လက်ခလယ်ကို အလျား လိုက် စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်း မြောင်းအတိုင်း အထက်ဆီသို့ ပွတ်ထိုးသွားပြီး စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးကြီးနှင့် ထိတိုက်မိမှ ရပ်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် စောက်စိငုတ်ကြီးကို လက်ခလယ်ထိပ်ဖြင့် ဝိုက်၍ ပွတ်ဆွ ကလိနေပြန်သည်..။ မနီတစ်ယောက် မျက်လုံးတွေ မဖွင့်နိုင်တော့ပဲ အံကိုကြိတ်လျက် ခါးကော့ ရင်မော့ကာ လူးလွန့် နေရတော့သည်..။

“ အီး….ရှီး….အီး ဟီး….ရှီး…ကျွတ်ကျွတ်…. အား…..အင်း…..အင်း…….အမေ့……..အီး…အား… ကျွတ်ကျွတ်….အ…အ..မေ့…..မောင်လေး….ရယ်….အီး…အီး ရှီး….ကောင်း…ကောင်းလိုက်တာ…ကွယ်…မမ….မနေနိုင်တော့ဘူး…အူး..ဟူး….အီးဟီး…ရှီး…ကျွတ်..ကျွတ်…လိုး….. လိုးပါတော့ နော်…..အင့်………အမေ့…ကျွတ် ကျွတ်….အင့်..ဟင့်…….”

အချိန်ဆွဲနေ၍ မဖြစ်ကြောင်း ကျော်ထူး နားလည်သည်.. ။ သူက ဒီအရပ်သား မဟုတ်..။ မနေ့ညကမှ ရောက်လာသူ ဖြစ်သည်..။ ကံကောင်း၍ မုတ်ဆိတ် ပျားလာစွဲသည်ကို အချိန် ဆွဲနေ၍ မဖြစ်တော့..။ ထို့ကြောင့် မနီ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို နံရံနှင့် လွတ်အောင် ခြင်ထောင်အလယ်လောက်ဆီ ဆွဲယူလိုက်သည်..။ ပြီးတော့ အိပ်ပျော်နေသော ကလေးငယ်ကိုလည်း သူတို့နှင့် ဝေးရာသို့ ညင်သာစွာ တွန်းရွှေ့လိုက်သည်…။

ကလေးငယ် ရှိနေသဖြင့် ဆန်းဆန်းပြားပြား လိုးနေ၍ မဖြစ်..။ ဒူးထောင်ပေါင်ကား အပေါ်က တက်မှောက် လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပဲ လိုးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..။ ကျော်ထူးက မနီ၏ ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တံအိအိကြီးနှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဖက်ဆီ တိုးကပ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ မို့တင်းဝင်းမွတ်နေသော နို့အုံထွားထွားကြီးနှစ်မွှာကို ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ချေပေးပြန်သည်..။ မနီက ကျေနပ်အားရသော မျက်နှာလေးဖြင့် ငြိမ်ခံနေသည်..။

“ မမ….ကျနော်…လှန်ထိုးတော့မယ်…နော်….. အင်္ဂါနဲ့ ကြာသာပတေး ဆိုတော့ ဘာလဲဟင်..”

“ စောက်ဖုတ်..စောက်ဖုတ်…ဟင်း…ဟင်း…..”

မနီက ကြည်လဲ့လဲ့ အပြုံးလေးဖြင့် ရွှင်ရွှင်မြူးမြူးလေး ပြောသည်..။ ကျော်ထူးက ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ သွေးကြောကြီးတွေ တင်းဖောင်းနေပြီး အကြောအပြိုင်းပြိုင်း ထလျက်ရှိနေသော သူ့လီးတန်ကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝသို့ တေ့မြုပ်လိုက်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးကို ရှေ့သို့ တရွေ့ချင်း တွန်းပို့လိုက်သည်..။ ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီး နစ်ဝင်သွားသည်နှင့် မနီ၏ မျက်နှာမှာ အားရကျေနပ်စွာ ရှုံ့မဲ့သွားသည်..။

“ ဖွတ်…ပြစ်…ဖွတ်….ဗြစ်…. ဗြိ…. ဘွတ်…..ဖွတ်…..ဗြစ်……ဖွတ်……”

“ အား….အား………အမေ့…..အင့်….အင့်……”

လီးတန်ကြီးက စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ တစ်ရစ်ချင်း တစ်ရစ်ချင်း နစ်နစ်ဝင်သွားသည်..။ လီးတန်ကြီးနှင့် အတူ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တွေပါ အဖော်အဖြစ် နစ်ပါသွားသည်..။ တဖန် လီးတန်ကြီးကို ပြန်နှုတ်ပြန်သည်..။ ထိုအခါ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းအလွှာကြီးက လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးနှင့်အတူ အပေါ်သို့ ကြွတက် ပါလာပြန်သည်..။

ယခု တဖန် ပြန်ထွက်လာသော လီးတန်ကြီးမှာ စောစောကနှင့် လုံးဝ မတူတော့..။ စောက်ရည်ကြည်များဖြင့် စိုရွှဲကာ တင်းပြောင် ဝင်းလက်လာသည်..။ စံချိန်မှီ လီးတန်ကြီးကို အလိုးခံရနေပြီမို့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ယားကြွလာသည်..။ ကျော်ထူးက သူ့လီးတန်ကြီးကို အသွင်းအနှုတ် လေးငါးချီလောက် ပြုလုပ်ပြီးနောက် အရှိန်ရလာသော အမြန်ရထားကြီးပမာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လေး ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ဆောင့် လိုးပါတော့သည်..။

တဖွတ်ဖွတ် တပြွတ်ပြွတ်…အသံများ ၊ အီး အင်း အား…အမလေး….အသံများဖြင့် ထပ်ခိုးအခန်းလေးထဲမှာ ဆူညံပွက်လော ရိုက်နေစဉ်… မိန်းမတစ်ယောက် ထရံပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်နေသည်..။

ကျော်ထူးနှင့် မနီတို့ က အသဲအသန် လိုးနေကြသလို ထိုမိန်းမကလည်း ဇွဲသန်သန်နှင့် ချောင်းကြည့်နေပါ သည်..။ ချောင်းကြည့်နေသော မိန်းမလည်း ၅၃ ကို မလှန် ထိုးဖို့ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆင်းခဲ့ရပါတော့ သတည်း….။

ကျော်ထူးတစ်ယောက် ညနေ ၅ နာရီကျော်မှ ပြန်ရောက်လာသည်..။ ထိုအချိန်တွင် မလှရီတစ်ယောက် ရေမိုး ချိုးပြီး သီချင်းလေး တအေးအေးနှင့် သနပ်ခါး လိမ်းနေသည်..။ သူ့သမီးနှစ်ယောက်က အိမ်အောက်ထပ် အရှေ့ခန်းထဲတွင် ကာတွန်းကား ကြည့်နေကြသည်..။ ကျော်ထူးပြန်လာတာ မြင်တော့ မလှရီက သနပ်ခါး လိမ်းနေရာမှ …

“ ဟဲ့…..ကျော်ထူး….ထမင်း စားတော့လေ…….”

“ ဟုတ်ကဲ့…….မမ..အစ်ကို ပြန်လာမှ စားတော့မယ်…”

“ ဟဲ့….နင့်အစ်ကိုက ဒီည ပြန်လာမှာ မဟုတ်ဖူး……..”

“ အဲဒါဆိုလဲ…..မဆာသေးလို့….ပြီးမှ စားတော့မယ်……..မမ…”

“ နေစမ်းပါအုံး….နင်က မနက်ကထဲက ထွက်သွားလိုက်တာ….အခုမှပဲ ပြန်လာတော့တယ်… အကျိုး အကြောင်းလဲ ပြောမသွားဘူး….. ဒီက စိတ်ပူလိုက်ရတာ..ဟွန်း…မနေ့ညက ရောက်လာလို့သာ တော်တော့တယ်…….”

မလှရီ အသံထဲတွင် မကျေမနပ် ဒေါသ သံတွေ ပါနေသည်..။ ကျော်ထူးကလည်း ပြောစရာပင်…။ မနေ့ညက ရောက် ၊ ဒီနေ့မနက် မနီနှင့် အချစ်စခန်း သွား..၊ မနီတစ်ယောက်လည်း ကျော်ထူးအပေါ် တော်တော် လေး စွဲလန်းသွားပုံ ရသည်..။ နောက်ရက်တွေ လည်း ဒီအချိန်မျိုး လာခဲ့ဖို့ မှာလိုက်သေးသည်..။ ညနေကစလို့ ည ဆယ်နာရီလောက်ထိ အရက်သောက်သူတွေ ရှိသည်..။ သူ့မောင်နှင့် သူ့ယောက်မတို့ အရက်လာကူရောင်းကြကြောင်း ၊ ထို့ပြင် အဲဒီအချိန်မျိုးမှာ မချောင်ကြောင်း လည်း သတိပေးလိုက်သည်..။ ကျော်ထူးက သူ့အပြစ်နှင့် သူမို့ လေပြေ ထိုးလိုက်သည်..။

“ အော်…..ပျင်းပျင်း ရှိတာနဲ့ မြို့ထဲရောက်သွားတာပါ….မမရ……အဟင်းဟင်း…….”

“ ဟွန်း…….အခုမှ လာပြီး လေပြေ ထိုးမနေပါ နဲ့…..”

ကျော်ထူး အိမ်ပေါ်ထပ် တက်ခဲ့သည်..။ မနီက သူ့ကို စောက်ဖုတ်ရော ၊ ထမင်းပါ အဝအအီ ကျွေးလွှတ်လိုက်သည်..။ ကျော်ထူး မနီ အရက်ဆိုင်က အပြန် ဆေးပစ္စည်း အရောင်းဆိုင် တွေ့၍ စံချိန်မီ ဆေးဆီ တစ်ဗူးနှင့် မက်စ်မန်း ဆေးတောင့် လေးတောင့် တစ်ကဒ် ဝယ်ခဲ့သည်..။ သည်ဆေးနှစ်မျိုးက မိန်းမပေါင်ကြားရှိ ကာမဗဟို ဌာနချုပ် တည်းဟူသော စောက်ဖုတ် အဟာရကို အလျင်မပြတ် စားသုံးနိုင်ရန် အတွက် အထောက်အကူ ပြု အားဖြည့်ဆေးဝါးများ ဖြစ်သည်..။ သူ့အတွက် နေရာပေးထားသော အိမ်အပေါ်ထပ်ရှိ အခန်းထဲ ရောက်သော အခါ အဝင်တံခါးကို စေ့၍ စံချိန်မှီ ဆေးဆီ ကြော်ငြာများကို ဖတ်ကြည့်နေသည်..။

“ ခြောက်သွေ့ ညှိုနွမ်း မလန်းဆန်းပဲ
လူစဉ်မမှီ မပီပြင်သမို့
ပူပန် စိုးထိတ် သင်စိတ်မညစ်နဲ့
ရေထိပန်ပမာ ငွားစွင့်ပွင့်လန်း
ကျားမာန် ဝင့်ချီ ဆန္ဒပြည့်မည်
အားသစ်ရွှင်လန်း ရွှေကြာပန်း…”

ဤ စာသားလေးကို ဖတ်၍ ကျော်ထူး ပြုံးလိုက်မိသည်..။ မနီယောက်ျား ပြန်မရောက်မချင်း နေ့စဉ် ရက်ဆက် ကာမစစ်ပွဲ ဆင်နွဲရန်အတွက် သူ့ပေါင်ကြားမှ ဒုံးကျည်ကို စံချိန်မှှီ နှင့် ကျားကန်ပေးထားဖို့ လိုမည်…။ ထို့နောက် စံချိန်မှီ လိမ်းဆေးဆီ သုံးစွဲရန် အညွှန်းကို ဆက်ဖတ်သည်..။

“ မိမိ၏ လိင်အင်္ဂါကို ရေနွေးဆပ်ပြာ နှင့် စင်ကြယ်စွာ ဆေးကြော ၊ ခြောက်သွေ့စေပြီးလျင် ဆေးဆီ လေးငါးစက်မျှကို လိင်တံတစ်ခုလုံး အတွင်းသားရော ပေါ်အရေပြားကိုပါ နှံ့အောင် ကောင်းစွာ ပွတ်သပ်နှိပ်နယ်၍ လိမ်းပေးပါ…။ တစ်ခဏအတွင်း တောင့်တင်း သန်မာလာပါလိမ့်မည်…။ ပန်းသေ ရောဂါ ပြင်းထန်သူများ အမြဲသုံးစွဲပါက မကြာမီ ပန်းပြန်လန်းလာပါလိမ့်မည်..။ သာမန် အချိန် ပန်းလန်းနေစဉ်ထက် ဤ ဆေးလိမ်းပြီး ပန်းလန်းလာသောအခါ လိင်တံပေါ်ရှိ အကြောများ ဖုထစ်ကြွရွလာခြင်းဖြင့် ဆေး၏ အစွမ်းသတ္တိကို သိရှိရပါမည်..။ ဤ ဆေးဆီကို တစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ် လိမ်းရုံနှင့် လူတိုင်းအား စိတ်ရှိသလို ကြီးထွားစေမှု မပြုနိုင်စေကာမူ သိသာရမည်..။ ထင်ရှားရမည်..။ ပိုမို သန်မာလာ၍ သုတ်ကို ကောင်းစွာ ထိန်းနိုင်ကြောင်း အာမခံပါသည်..။ အထူးစွမ်းသော စပါယ်ရှယ် ဆေးဗူး…”

ကျော်ထူးတစ်ယောက် စံချိန်မီ ဆေးဆီပုလင်းကို ဖွင့်၍ အညွှန်းအတိုင်း လိမ်းပါတော့သည်..။

...................................................................................................................

မလှရီတစ်ယောက် နေ့လည် ၁ နာရီလောက်က အဖြစ်အပျက်များကို ပြန်လည် မြင်ယောင်ကာနေမိသည်..။ 

 “ ဒီနား ခဏ…” 

ဆိုပြီး ထွက်သွားသော ကျော်ထူးတစ်ယောက် တော်တော်နှင့် ပြန်ပေါ်မလာ..။ မလှရီမှာတော့ ထမင်းပွဲ ပြင်ပြီး စောင့်နေသည်.။ ထမင်းစားရင်း သူ့ယောက်ျား ကိုသန့်စင် အကြောင်းကို သူ့ညီ ကျော်ထူးအား ပြောပြ တိုင်ပင်အုံးမည် ဟု စိတ်ကူးထားသည်..။

နာရီကြည့်ရင်း ကျော်ထူးအလာကို စောင့်မျှော်နေရာ တစ်နာရီသာ ထိုးသွားပြီး ခွေးကောင်လေးက ပေါ်မလာ..။ ထို့ကြောင့် စိတ်တိုတိုနှင့် ထွက်လာခဲ့သည်..။ မနေ့ညကမှ ရောက်လာသူဆိုတော့ ဘယ်သွားတတ်မှန်းလည်း မသိ..။ ထိုစဉ် စိတ်ကူးထဲ ဖြတ်ခနဲ အသိတစ်ခု ပေါ်လာသည်..။ မနီတို့ အရက်ဆိုင်များ ရှိလေမလားဟူသော အတွေးဖြင့် ဦးတည် ထွက်လာခဲ့သည်..။

သူ့ယောက်ျား ကိုသန့်စင်မှာ မနီညီမ ခင်သီတာနှင့် တိတ်တိတ်ပုံး ညားနေကြသည်..။ ခင်သီတာက မြို့သစ်မှာ သူ့အမေနှင့် အတူနေသည်..။ စောစောကတော့ အချောင်ကြံတာ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်..။ ယခုတော့ တရားဝင် ပေါင်းသင်း နေထိုင်သည့် အဆင့်သို့ပင် ရောက်နေကြပြီ..။

ကိုသန့်စင်ကလည်း သူ့မိန်းမ မလှရီကို အကြောင်းစုံ ဖွင့်ပြောပြထားပြီး ဖြစ်သည်..။ ကြားကြားချင်းတော့ မလှရီ တစ်ယောက် မြွေပွေး အကိုက်ခံရသလို ဆတ်ဆတ်ခါ နာကျည်းခဲ့သည်..။ ကိုယ်ဝန်ပါ ရှိနေပြီဖြစ်၍ ဘယ်လိုမှ မတတ်နိုင်တော့ပဲ မယားငယ် အဖြစ် တရားဝင် ယူရတော့မှာ ဖြစ်ကြောင်း ကိုသန့်စင်က ရှင်းပြသည်..။

မင်းတို့ မိသားစုကိုလည်း လုံးဝ ပစ်ထားမှာ မဟုတ်ကြောင်း..။ အစစအရာရာ ယခင်အတိုင်း ပြည့်စုံအောင် ထားမှာ ဖြစ်ကြောင်း အခုဟာက ဘယ်လိုမှ မတတ်နိုင်တော့သည့် အဆင့်ရောက်နေသည့်အတွက် ယူရခြင်း ဖြစ်ကြောင်း မေတ္တာ ရပ်ခံ ရှင်းပြပါသည်..။

ခင်သီတာ ဆိုသည့် ကောင်မက ရပ်ကွက်မြောက်ထိပ် အရက်ဆိုင်က မနီ ၏ ညီမ အရင်း ဖြစ်ကြောင်းလည်း ပြောပြပါသည်..။ တစ်ပတ်လျင် ခင်သီတာဆီမှာ ၃ ည အိပ်လေ့ ရှိသည်..။ ထို့ကြောင့် ယနေ့ည ခင်သီတာဆီမှာ အိပ်မှာမို့ ကိုသန့်စင် အိမ် ပြန်မလာခြင်း ဖြစ်သည်..။

သူ့ညီ ကျော်ထူးမှာ သူ့အစ်ကိုအကြောင်း ဘာမှ သိပုံမရ..။ ထို့ကြောင့် ထမင်းစားရင်း ပြောပြမည်ဟု စိတ်ကူးထားရာ ကျော်ထူးပြန်မလာသဖြင့် သူ့အစ်ကို၏ မယားငယ် အစ်မတော်စပ်သော မနီ၏ အရက်ဆိုင်ကို ဖြတ်ခနဲ သတိရကာ ထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်.။

မနီအရက်ဆိုင်ရောက်တော့ ဆိုင်ထဲတွင် လူရှင်းနေသည်..။ ဆိုင် အဝင်ပေါက် ညာဖက်ဘေး စားပွဲခုံပေါ်တွင်သောက်လက်စ အရက်ပုလင်း ၊မြင်းခွာရွက်သုတ် ပန်းကန်..၊ ကွမ်းယာထုတ် တစ်ထုတ် ၊ အားကစား ဂျာနယ်တစ်စောင် တို့ကို တွေ့ရသည်..။ ကျော်ထူး အိမ်က ထွက်သွားစဉ် လက်ထဲမှာ ဂျာနယ် တစ်စောင် ပါသွားသည်ကို မလှရီ သတိရမိသည်..။ ထို့ကြောင့် ဂျာနယ်ကို ကောက်ကိုင်ကြည့်လိုက်သည်..။ သန့်စင် ဟု ရေးထိုးထားသည့် သူ့ယောကျ်ား လက်မှတ်ကို တွေ့ရသည်..။ သေချာပြီ…ကျော်ထူး ဒီဆိုင်ထဲမှာ ရောက်နေပြီ…။

သို့သော် လူကို မတွေ့ရ..။ ပြီးတော့ မနီ၏ အရိပ်အယောင်ကိုလည်း မတွေ့ရ..။ မလှရီ အပေါ်ထပ် ထပ်ခိုးပေါ်သို့ နားစွင့် ကြည့်သည်..။ ထပ်ခိုးပေါ်မှ လှုပ်ရှားသံ သဲ့သဲ့ ကြားနေရသည်..။ မလှရီလည်း ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ ထပ်ခိုးပေါ်သို့ တိတ်တဆိတ် တက်လာခဲ့သည်..။ သေချာသွားပြီ..။ လှေခါးခြေရင်းမှာ ကျော်ထူး ဖိနပ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ ခြေသံလုံလုံဖြင့် လှေခါးပေါ် တက်လာလိုက်သည်..။ တဖြည်းဖြည်း အသံတွေကို ပိုမို ကြားလာရသည်..။ အခန်းတံခါးကို ပိတ်ထားသည်..။ အခန်းမှာ ထရံကာ ဖြစ်၍ ချောင်းကြည့်စရာ အပေါက်တွေ ရှာရန် မခက်လှ..။

မလှရီလည်း ခဲတံလုံးလောက်ရှိသော ထရံပေါက်မှ အတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်..။ မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြီးက မလှရီကို အကြီးအကျယ် တုန်လှုပ်ချောက်ချား သွားစေသည်..။

“ အမလေးလေး…..မနီ နဲ့ ကျော်ထူးတို့ လိုးနေကြတာ ပါလား…….”

မလှရီ တစ်ယောက် ထရံပေါက်မှ ချောင်းကြည့်ရင်း စိတ်ထဲက ဘုရားတမိသည်…။ နို့စို့ ကလေးငယ်က သူတို့နှင့် မလှမ်းမကမ်းမှာ နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်မောကျနေရှာသည်..။ မနီက အောက်ကနေ သူမရဲ့ ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်ကာ ပေါင်ကြီးတွေ ဖြဲကားပေးထားရာ ကျော်ထူးက အထက်မှနေ တက်မှောက်ရင်း ဖင်ကြီး ကြွကာ ကြွကာ ဖြင့် ဆောင့်လိုးနေသည်။

ဆောင့်ချက်တိုင်း ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ ကျောကြီးက သိသာ ထင်ရှားစွာ ရှုံ့ခွက်ဝင်သွားကာ အသားပြင်တွေ က လှုပ်ရှားနေသည်..။ မုန်ထနေသော ဝက်သိုးကြီး တစ်ကောင်အလား အသဲအသန် အရူးအမူး ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေပါတော့သည်..။ မနီကလည်း အောက်ကနေ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးတွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားလျက် သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပြီး အားရပါးရ ခံကာနေသည်.။

လိုးသူနှင့် ခံသူ အပေးအယူမျှလျက် လိုးခြင်းအမှု ပြုနေကြသည်မှာ အားရစရာ ကြက်သီးထစရာကြီး ဖြစ်နေပါတော့သည်..။ မလှရီ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ စစ်ခနဲ ကျင်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ကြီး တစ်အုံလုံး တင်းမာ ခုံးကြွလာသည်..။

“ ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်…….ပလစ်……….ဖွတ်……”

“ အား….အား……အ….အမေ့….အ…..အား…အမလေး..လေး…..အား…အီး… ကောင်း…လိုက်တာ…. ကွယ်….အ…အမေ့…. အား…. ရှီး…. ကျွတ်.. ကျွတ်….အို.. အိုး…အိ…………..အ.”

ကျော်ထူးက အရှိန်အဟုန် ပြင်းထန်စွာ ဒလစပ် ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေသလို မနီကလည်း တအီးအီး တအားအားဖြင့် မြည်တမ်းလျက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ကော့ကော့ခံလျက် နေသည်..။

“ မမ…..“

“ ဟင်….”

“ ကောင်းလား…..မမ…”

“ အမလေး…ကောင်းလိုက်တာ..မောင်ရယ်….ပြောမပြတတ်အောင်ကို ကောင်းတာ….မမဖြင့် ဒီလောက်တောင် လိုးတတ် လိုးနိုင်လိမ့်မယ်လို့ တကယ် မထင်ဘူး…..”

မနီစကားဆုံးသည်နှင့် ကျော်ထူးက ဆောင့်သည့် အရှိန်ကို ဗြုန်းခနဲ ရပ်ပစ်လိုက်ပြီး… သူ့ဖင်ကြီးကို ကြွ၍ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှ ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်..။

“ ဟင်…ဒီမှာ တအားကောင်းနေတာ…ဘာ….ဘာ လုပ်တာလဲ….မောင်လေး….ရဲ့….အီး….ဟင့်…ဟင့်…”

မနီက ဇောကြွနေသော အသံကြီးဖြင့် ပျာပျာသလဲ မေးသည်..။ ပြီးတော့ သူမ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းဖြင့် ကျော်ထူးခါးကို လှမ်းပြီး ဆွဲချိတ်ထားလိုက်သည်..။ ကျော်ထူးက သူ့ကိုယ်ကြီးကို ကုန်းထရင်း…

“ ခဏလေး ဖယ်ပေးပါ အုံး ….မမရ…ပုံစံ တစ်မျိုး ပြောင်းချင်လို့ပါ……..”

ဒီတော့မှ မနီက ချိတ်ထားသော ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဖြေပေးလိုက်သည်..။ လီးတန်ကြီး ကျွတ်သွားသော အခါ မနီစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ အနည်းငယ် ပြဲဟလျက် အတွင်းသားနုနုတွေက ရွစိရွစိ လှုပ်လျက် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်..။ ကျော်ထူးက ဘေးတွင် ပုံထားသော သူ့ပုဆိုးကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး မနီကို ကျောပေးကာ မတ်တတ်ရပ်လျက် လီးတန်ကြီးတွင် စိုရွှဲ ပေပွနေသော စောက်ရည်တွေကို သုတ်ပစ်လိုက်သည်..။

မနီ စောစောက တစ်ချီပြီးသွားကြောင်း ကျော်ထူး သိလိုက်သည်..။ သူက တစ်ချီမှ မပြီးသေး..။ ယခု ပေပွနေသော အရေတွေမှာ မနီစောက်ခေါင်းထဲက ပန်းထွက်ခဲ့သော သုတ်ရေတွေ ဖြစ်သည်..။ ကျော်ထူးက မနီကို ကျောပေးပြီး မတ်တတ် ရပ်နေသဖြင့် ချောင်းကြည့်နေသော မလှရီနှင့် လီးတန်ကြီးမှာ ထရံ တစ်ချပ်သာ ခြားသည်..။ ကျော်ထူးပေါင်ကြားက လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို နီးနီးကပ်ကပ် မြင်လိုက်ရသောအခါ မလှရီ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ ရမ္မက်သွေးတွေမှာ ပူလောင် ပွက်ထ လာတော့သည်..။

လီးတန်ကြီးမှာ နည်းတဲ့ဟာကြီး မဟုတ်…။ အတုတ်က သူမ လက်တစ်ဆုပ် မမိနိုင်လောက်အောင် ..ရှိပြီး…အရှည်မှာလည်း သူမ လက်တစ်ထွာပင် မကလောက်…။ ဒစ်ကြီးကလည်း ပြဲအာလန်နေသည်..။ ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီးက နီညိုရောင်သန်းကာ တင်းရင်း ဝင်းပြောင်နေသည်..။ လီးတန်ကြီးကို ယှက်သန်းထားသော သွေးကြောကြီးတွေက ဖုဖောင်းနေပြီး အကြော အပြိုင်းပြိုင်း ထကာ တောင်မတ်ကော့တက်နေသည်..။

မလှရီ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားနေသည်..။ အသက်ရှူသံတွေလည်း မြန်ဆန်နေသည်..။ ဖြစ်နိုင်လျင် အခန်းထဲ ပြေးဝင်ပြီး ကျော်ထူးလက်ကို ဆွဲကာ အိမ်သို့ ခေါ်သွားလိုက်ပြီး သူမကိုသာ တက်လိုးခိုင်းလိုက်ချင်သည်..။ အခုတော့ ထမီကို လှန်ပြီး သူမပေါင်ကြားမှ ဖောင်းကြွရွထနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဝါးနှင့် ဖိပွတ်လိုက်ရပါတော့သည်..။

သူမစောက်ဖုတ်ကြီးက မာတင်း ခုံးထနေပြီး စောက်ရေတွေကလည်း ဘုံဘိုင်ခေါင်းမှ ရေကျထားသလို တစက်စက်နှင့် ယိုစီး စိမ့်ထွက်ကျနေသည်..။ ကျော်ထူးက မနီဖက် ပြန်လှည့်သွားရာ မလှရီကို ကျောပေးလျက် အနေအထား ဖြစ်သွားရပြန်သည်..။

“ ကဲ….မမ…ထ….”

ကျော်ထူးက မတ်တတ်ရပ်ရင်း မနီထံ သူ့လက်ကို လှမ်းလိုက်သည်..။ မနီက ကျော်ထူးလက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး ထလိုက်သည်..။ နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသော အခါ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းကျစ်နေအောင် ဖက်ထားလိုက်ကြသည်..။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့အပ်ကာ စုတ်နမ်းကြသည်..။ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေကြသည်မှာ အတော်လေး ကြာသည်..။

ကျော်ထူးလက်တွေက မနီ၏ ဖင်ဆုံထွားထွားအိအိကြီးကို တအားနဲ့ပင် ဆုပ်ချေပွတ်နယ်နေသလို မနီလက်တွေကလည်း ကျော်ထူးကျောပြင်ကြီးကို အားမလိုအားမရဖြစ်နေသလို ပွတ်သပ်လိုက် ဆွဲကုတ်လိုက် ရွရွလေး ပွတ်သပ်ပေးလိုက် လုပ်ပေးနေသည်..။ ကျော်ထူးလီးတန်တုတ်တုတ်နွေးနွေးကြီးက မနီ၏ မာန်ဖီခုံးထနေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ဖိထောက်ထားသည်..။

ကျော်ထူးက သူ့လျှာကို မနီပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်.။ မနီကလည်း အဆင်သင့်ပင် ခပ်မြှင်းမြှင်းလေး ဆွဲစုပ်ပေးရင်း သူမ၏ လျှာဖြင့် ပြန်လှန် ပွတ်တိုက်ပေးနေသည်..။ ကျော်ထူးက နှုတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်ပြီး…

“ မမ…လေးဖက်ထောက် ဖင်ကုန်းပေးနော်….”

“ အမလေး…ဘုရား ဘုရား…ဖင်…ဖင်လိုးမလို့လား….ဟင်…….”

“ အား..ဟား ဟား…..မဟုတ်ပါဘူး…မမရဲ့…စောက်ဖုတ် ပဲလိုးမှာပါ…မမကလဲ….”

“ သိနိုင်ဘူးလေတော်….စောက်ဖုတ်တောင် ဒီလောက် အီစလံဝေနေအောင် ခံနေရတာ….တော့လီးကြီးနဲ့ ဖင်များ လိုးလိုက်ရင် ကွဲပြဲ စုတ်ပြတ်သွားမှာ ကြောက်လို့ တော်ရေ့….”

မနီက ကျော်ထူးအလိုကျ လေးဖက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်..။ တတောင်ဆစ် နှစ်ဖက်က အိပ်ယာပေါ် ထောက်ထားပြီး ခါးလေးကို ညွှတ်လျက် ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးထားရာ စွင့်ကားလွန်းလှသော ဝိုင်းဝိုင်းအိအိ ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာမှာ ကျော်ထူး ရမ္မက်မီးလျှံကို တဝုန်းဝုန်း တောက်လောင်စေသည်..။ ကျော်ထူးက စွင့်စွင့်ကားကား ဝင့်ဝင့်ကြွားကြွား ရှိလွန်းလှသော ဖင်ဆုံကြီးနောက်တွင် ဒူးထောက်လျက် မုဆိုးထိုင် ထိုင်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် သူ့လီးတန် တုတ်တုတ်ကြီးကို လက်နှင့် ကိုင်လျက် ပူနွေးနူးညံ့သော စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြီးထဲသို့ တေ့မြှုပ်ထားလိုက်သည်..။

“ မမ…“

“ ဟင်….ဘာလဲ….လို့……..”

“ မနေ့…က ထွက်တာ…၃၅ နော်…….”

“ အင်း…..”

“ ၃၅ ဆိုတော့ အင်္ဂါ ကြာသာပတေး စ..ဖ..ပေါ့နော်……..”

“ ဟုတ်ပါတယ်…လို့ ဆိုနေ…”

မနီအသံက ရမ္မက်ဇောတွေ ထန်နေပြီး စိတ်မရှည်တော့ဟန် ပေါ်လွင်နေသည်..။

“ အဲဒီ …စဖ ဆိုတာ ဘာလဲ…ဟင်……”

“ အဲဒါ….အဲဒါ……သိပလား….အဲဒါ….ဟဲ့…တဏှာရူးလေးရဲ့….“

မနီက ပါးစပ်ကလည်း ပြော သူမ ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း နောက်သို့ ပစ်ပစ်ကော့တွန်းပေးလိုက်သည်..။ ထိုအခါ ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းသားနုနုတွေ ထဲသို့ နစ်ဝင်သွားသည်..။

“ အဲဒီ စ ဖ ကို လှန်ထိုးရင် ဘာလဲ ဟင်…မမ…”

“ ..ဖွတ်…စွတ် …ပေါ့ဟာ……….ကဲ…ကဲ…..”

မနီက ဒေါဖောင်းနေသံနှင့် ပြောရင်း သူမဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ ဆတ်ခနဲ ပစ်တွန်းဖိကော့ လိုက်ပြန်သည်..။ ၈ လက်မခန့် ရှည်သော လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးမှာ ၃ လက်မလောက် နစ်ဝင်သွားပြန်သည်.။

“ မောင်လေးတို့ လိုးပြီးရင် အဲဒီ ဂဏန်း ထိုးရအောင် နော်…မမ…..”

“ အင်းပါ…ဟဲ့….ဒီမှာ စောက်ဖုတ်ကြီး တစ်ခုလုံး လှိုက်ယားထနေပြီ…ကြာရင် ပွင့်ကန်ထွက်တော့မယ်….အဟင့်ဟင့်..အီး….အိ…အင့်…….”

မနီတစ်ယောက် အလိုးခံချင်စိတ်တွေ က ငယ်ထိပ်ထိ တက်နေပြီ ဖြစ်၍ ငိုသံပါကြီးနှင့် ပြောလိုက်သည်..။ သည်တော့မှ ကျော်ထူးက မနီ ခါးသွယ်သွယ်လေးကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲဖက်ကာ သူ့လီးတန်ကြီးကို အဆုံးတိုင် ဝင်သွားအောင် ဖိသွင်းချလိုက်ပါတော့သည်..။

“ ဗြစ်……ဘွတ်….ပြစ်…….. ပလွတ်….ဖွတ်……ဗြိ……. ဗြစ်…..အီး…… အိ..အိ…. အား……. အင်း….. အမေ့……. အို့….. အ……..အမေ့……အင့်…..ကျွတ်…ကျွတ်…အိုး….”

မနီတစ်ယောက် ခေါင်းနှင့် မွေ့ယာခင်း ထိလျက် ပါးစပ်လေး ပွင့်ဟကာ အားရကျေနပ်စွာ ညီးညူလိုက်ပါတော့သည်..။

.....................................................................................................................

ထိုအခိုက်မှာပင် မလှရီတစ်ယောက် ချောင်းကြည့်နေရာမှ ခြေသံလုံစွာနှင့် ဆုတ်ခွာလာခဲ့ပါသည်..။ လက်ထဲမှာ ငွေတစ်သောင်းခွဲ ရှိသည်..။

“ ဖွတ်..စွတ်…” 

တစ်ပေါက်ထဲ အောချလိုက်မည်..ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..။ အောက်ထပ်ရောက်သောအခါ မလှရီ ကျော်ထူး၏ လက်ကျန်အရက်များကို လက်နှစ်လုံးစာလောက် ချန်ခဲ့ပြီး အကုန်မော့သောက်လာခဲ့သည်..။ အိမ်ပြန်ပြီး ငွေတစ်သောင်းခွဲ ယူသည်..။ ပြီးတော့ လက်ခွဲဒိုင် ခင်မာရီထံသွားပြီး ၅၃ တစ်ပေါက်ထဲ ထိုးချလိုက်သည်..။ စိတ်ထဲကလည်း ဤအတိုင်း ကြုံးဝါးလိုက်သည်..။

“ ပေါက်လိုက်စမ်းဟယ်….ဖွတ် စွပ်….ဖွတ်စွပ်……”

ကျော်ထူးကို စောင့်ရင်း ၄ နာရီခွဲသွားသည်..။ မကြာမီ မျက်စောင်းထိုး နှစ်အိမ်ကျော်မှ စက်ချုပ်သမ အုပ်စု၏ ၅၃ တဲ့ဟေ့….ဟူသော အသံကို ကျယ်လောင်စွာ ကြားလိုက်ရသည်..။ တဒင်္ဂ အတွင်း မလှရီ နှလုံးသွေး တွေ ရပ်တန့်သွားမတတ် ဖြစ်သွားရတော့သည်..။

..........................................................................................................................

မလှရီတစ်ယောက် သနပ်ခါး လိမ်းရင်း နေ့လည်က အကြောင်းကို ပြန်ပြောင်း စဉ်းစားမိရာမှ ကျော်ထူးကို ခေါ်ပြီး ငွေသွားထုတ်ရန် အိမ်ပေါ်ထပ်သို့ ထမီရင်လျားကြီးဖြင့် တက်လာခဲ့သည်..။ ကျော်ထူးအကြောင်းကို ကောင်းကောင်းကြီး သိခဲ့ပြီမို့ အနာဂတ်အတွက် စီမံကိန်းတွေ ချလျက် ရှိသည်..။

ကျော်ထူးအခန်းနား ရောက်သောအခါ တံခါးစေ့ထားသည်ကို တွေ့ရသည်..။ တံခါးက လက်တစ်လုံးခန့် ဟနေသည်..။ ထိုဟနေသော နေရာမှ အတွင်းသို့ အသာချောင်းကြည့်လိုက်သည်..။ သဲထိတ်ရင်ဖို မြင်ကွင်းကြီးကို ဒုတိယအကြိမ် မြင်လိုက်ရပြန်သည်..။ ကျော်ထူးတစ်ယောက် ခုတင်စောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်း ချကာ ပုဆိုးကို ပင့်လှန်လျက် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲပြီး ဆေးလိမ်းနေသည်..။ အခန်းပေါက်ဖက်ကို မျက်နှာမူထားသဖြင့် ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးကို အထင်းသား မြင်နေရသည်..။

ကျော်ထူးက ဘယ်ဖက်ဘေးတွင် ချထားသော ဆေးပုလင်းထဲမှ ဆေးစက်များကို ညာဖက်လက်ဖဝါးထဲ ထည့်လိုက်သည်..။ ထိုအခိုက်ဝယ် ပေါင်ကြားထဲက လီးတန်ကြီးမှာ အထက်သို့ ကော့ထောင်လျက် တောင်မတ်နေသည်..။ သွေးကြောကြီးတွေက ဖုဖောင်းပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖုံးအုပ်ထားသော အရေပြားများမှာ အရစ်အရစ်တွေ ထလျက်ရှိနေသည်..။

ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီးက နီညိုရောင်သမ်းနေပြီး ဆေးဆီလိမ်းထားသဖြင့် ဝင်းပြောင်တင်းကားနေသည်..။
မြင်ရုံနှင့် တုတ်ခိုင်မာကျောမည့်လီးတန်ကြီးမှန်း မလှရီ အကဲခတ်မိသည်..။ လီးတန် အတုတ်မှာ ၇ လက်မခန့်ရှိပြီး အရှည်က ၈ လက်မခန့် ရှိရာ အလွန်ရှားပါးသော စံချိန်မီ လီးကြီး ဖြစ်နေပါတော့သည်..။

လီးတန်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း မလှရီ စိတ်တွေ ထကြွလာသည်..။ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှလည်း လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားကြွလာသည်..။ ဟိုနေရာ ဒီနေရာက ဒိတ်ခနဲ ဒိတ်ခနဲ လှုပ်လှုပ်သွားသည်..။ ကျော်ထူးက ညာလက်ဖဝါးထဲရှိ ဆေးဆီများဖြင့် တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို နှံ့စပ်အောင် သုတ်လိမ်းလိုက်သည်..။ ထို့နောက် အထက်သို့ ကော့ထောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို အောက်သို့ ဖိဖိဆွဲချသည်..။ ထိုသို့ ဆွဲချလိုက်တိုင်း ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီးမှာ တင်းခနဲ တင်းခနဲ အစ်အစ်ထွက်သွားသည်..။

မလှရီ စောက်ခေါင်းထဲ ကျင်ခနဲ စစ်ခနဲ ဖြစ်သွားရပြီး စောက်ရေတွေ စိမ့်ထွက်ယိုစီးကျလာတော့သည်…။ ထမီကို မ လှန်လိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲ လက်ခလယ်သွင်းကာ ထိုးဆွမွှေနှောက်လိုက်သည်..။ ကျော်ထူးက လီးတန်ကြီးကို လက်ဖဝါးနှင့် လိမ်ပြီ ဆွဲဆွဲဆန့်သည်..။ ပြီးတော့ ဂွင်းတိုက်သလို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပေးပြန် သည်..။ ဒီမျှ အဖိုးတန် အမျိုးမှန်သော လီးတန်ကြီးကို မနီဆိုတဲ့ ကောင်မနှင့် မပတ်သက်စေချင်တော့..။ ခံချင်းခံ သူမသာ အားရအောင် ခံမည်..။

ကျော်ထူးသည် သူမယောက်ျား ကိုသန့်စင်၏ ညီအရင်းခေါက်ခေါက် ဖြစ်သည်..။ ထို့ကြောင့် သူမသာလျင် ပိုင်ဆိုင်ထိုက်သည်ဟု ယတိပြတ် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..။ မလှရီက အခန်းတံခါးကို အသာဆွဲဖွင့်လိုက်သည်..။ အသံကြားသဖြင့် ဗြုန်းခနဲ ကြည့်လိုက်ရာ အခန်းထဲ ဝင်လာသော မလှရီကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ တဒင်္ဂအတွင်း ကျော်ထူး တစ်ယောက် ဖွတ်မေ့ ပုတတ်မေ့ မေ့သွားရသည်။ မလှရီက အခန်းတံခါးကို ဂျက်ထိုးပိတ်လိုက်ပြီး ကျော်ထူးဆီသို့ တရွေ့ရွေ့ လျှောက်လာသည်..။

ကျော်ထူးကလည်း လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ကြောင်ကြည့်နေသည်..။ ပြီးတော့ မှ ဗြုန်းခနဲ ပုဆိုးဖြင့် ဖုံးလိုက်သည်..။ မလှရီက ပလပ်စတစ်ခုံတစ်ခုံကို ဆွဲယူပြီး ကျော်ထူးနှင့် တစ်ပေခန့်အကွာတွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လိုက်သည်..။

“ မင်း….ဒါဘာလုပ်နေတာလဲ……..ဟင်…”

“ ဟို..ဟို….ဆေး….ဆေး လိမ်းနေတာပါ…မမ……”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ…..”

“ ဆီး……..ဆီး အောင့်နေလို့ပါ……”

“ ဟွန်း….တဏှာရူးလေး….မသိရင်ခက်မယ်….ဟိုကောင်မ မနီကို လိုးဖို့ မဟုတ်လား…”

“ ဗျာ…..”

ကျော်ထူး မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူးဖြင့် ဗျာခနဲ အာမေဋိတ်သံကြီး ထွက်သွားသည်..။

“ အခုမှ ဗျာ မနေနဲ့…၊ ဟေ့ကောင်…..နင်နဲ့ မိနီနဲ့ လိုးနေကြတာ…ငါ့မျက်စိနဲ့ တပ်အပ် တွေ့ခဲ့ရတာ….သိရဲ့လား…..ဟင်း…..”

“ ဟို…..ဟို….ဘယ်….ဘယ်တုန်းက..လဲ…မမ..”

“ နေ့ လည်တုန်းကလေ…..မိနီအရက်ဆိုင် ထပ်ခိုးပေါ်မှာ..နင်တို့နှစ်ယောက် လိုးနေကြတာ…ဟောဒီ မျက်စိကြီးနဲ့ တပ်အပ်မြင်ခဲ့တာ….သိပလား…”

မလှရီက သူမမျက်စိကို လက်ညှိုးနဲ့ နောက်ပြန်ထိုးပြရင်း ကြိမ်းသည်..။ ထို့နောက် စကားဆက်ပြန်သည်..။

“ ဒီကဖြင့် မလာ…မလာ နဲ့ စိတ်ပူနေလိုက်ရတာ…၊ မနေနိုင်တော့လို့ လိုက်ရှာတော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ…ဒင်းတို့နှစ်ယောက်ကို ပင်ပင်းတိုးတော့တာပဲ….အစ်ကိုတင် ဂြိုဟ်မွှေရုံ မကဘူး…၊ ညီကိုပါ …အလွတ်မပေးပဲ ဂြိုဟ်မွှေတဲ့ ကောင်မ….”

“ ဟို…….ဟို….အစ်ကိုကြီးနဲ့ မနီနဲ့က ဖြစ်နေကြတာလား….မမ…….”

“ အေး….ဒီကောင်မ နဲ့ ဖြစ်မဖြစ်တော့ မသိဘူး….၊ သူ့ညီမအရင်း ခင်သီတာကတော့ နင့်အစ်ကိုရဲ့ မယားငယ် ဖြစ်နေပြီ…။ ဒီည ပြန်မလာတာက အဲဒီ မယားငယ် မ ဆီ သွားအိပ်တာလေ…၊ တစ်ပတ်ကို ၃ ရက်လောက်က အဲဒီ မယားငယ်မ ဆီ သွားနေရတာလေ…..”

“ ဟုတ်ကော ….ဟုတ်ရဲ့လား….မမရာ….အစ်ကိုကြီးက လူးအေး လူမှန်ပါ……”

“ ဟား…ဟား…..ရီစရာကောင်းလိုက်တာ…လူအေး လူမှန်တဲ့…ဟာ ဟ….အဲဒီ မယားငယ်နဲ့…တော့အစ်ကိုကြီး နဲ့ ညားနေတာ…ကလေးတောင် မကြာခင် မွေးတော့မှာ…သိရဲ့လား……ဟွန်း…..”

“ ဟုတ်ရဲ့လား…မမရာ……..”

“ ငါ…နင့်ကို လက်တွေ့ပြရမလားဟင်…ကျော်ထူး……”

မလှရီအသံထဲမှာ နာကျည်းဝမ်းနည်းသံတွေ အပြည့်ပါနေသည်..။ ထမီရင်လျားအတွင်းမှ မို့မောက် တင်းအယ် ဖောင်းကားနေသော နို့အုံကြီး နှစ်မွှာက ဒေါသကြောင့်လား ၊ရမ္မက်ကြောင့်လားမသိ..သိသာထင်ရှားစွာ နိမ့်ချီမြင့်ချီ လှုပ်နေသည်..။

“ မိန်းမ လိုးစရာ…ဒီလောက်တောင် ရှားရသလား…ဟယ်……ဒီကောင်မကိုမှ သွားလိုးရတယ်…လို့….နှာဗူးလေး…ရဲ့….”

“ ဟို…ဟို…မထင်…မထင်မှတ်ပဲ…ဖြစ်သွားတာပါ…မမရယ်…..တကယ်…တကယ်ပြောတာပါ…”

“ အဲဒီ ကောင်မက …ငါ့ထက် အပြန်တစ်ရာ သာနေလို့လား..ဟင်…..ကျော်ထူး….”

မလှရီက ပြောပြောဆိုဆို ရင်လျားထားသော ထမီကို ဖြေချလိုက်သည်..။ ဝင်းဝင်းမွတ်မွတ် နုနုထွတ်ထွတ် တင်းရင်ပြည့်ဖြိုးလှသော နို့အုံလှလှကြီး နှစ်မွှာက ဘွားခနဲ ပေါ်လာသည်..။ လှလိုက်သည့် ရင်သားနှစ်မွှာ..။ ပြည့်တင်းဝင်းမွှတ်နေသည်..။ ဖြူဝင်းနေသော နို့အုံတဝိုက်တွင် သွေးကြောစိမ်းစိမ်းကြီးတွေက ယှက်ဖြာနေကြသည်..။ လုံးဝန်းမို့မောက်ပြီး အထက်သို့ ကော့ချွန်နေသည်..။ နို့စို့ကလေးငယ် ရှိသောကြောင့်သာ မနီနို့အုံကြီးက တင်းနေပုံရသည်..။

ကလေးငယ် မရှိသော မလှရီ နို့အုံကြီးက မနီ နို့ထက်ပင် ပြည့်တင်းဝင်းမှဲ့နေပါတော့သည်..။ ကျော်ထူးက မလှရီ၏ လှပပြည့်ဖြိုးသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ရမ္မက်မျက်လုံးတို့ဖြင့် စိမ်းစိမ်းကြီး ကြည့်ရင်း …ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်ကာ အာခေါင်တွေ ခြောက်လာသည်..။

“ ဒါက…နို့….ဟောဒီမယ်…စောက်ဖုတ် ကိုကြည့်အုံး….နင့်ဟာမထက် …သာပါတယ်…နော်….မအေလိုးလေး……..ရဲ့……”

မလှရီက ပလပ်စတစ် ခုံပေါ်ထိုင်နေရာမှ မတ်တတ် ထရပ်လိုက်ပြီး ထမီကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်သည်..။ ပြီးတော့ ပြန်ထိုင်လိုက်သည်..။ ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးတွေကို အနည်းငယ် ဖြဲကာ သူမပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရှေ့သို့ ကော့ပြလိုက်သည်..။

ဆီးခုံ ဝင်းဝင်းကြီးအောက်ရှိ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ အလွန်တင့်တယ်လှပနေသည်..။ စောက်မွှေးဟူ၍ တစ်ပင်မျှပင် မရှိပဲ…ရှင်းပြောင် ဝင်းစက်နေသည်..။ အငုတ်ပါ မရှိသည်မို့ စောက်မွှေးတွေက လုံးလုံးမပေါက်တာပဲလား ၊ နှုတ်ပစ်တာပဲလားတော့ မသိ…။ ကြည့်နေရင်း ကျော်ထူး သရေများပင် ထွက်ကျလာမတတ်…၊ ဂလုခနဲ တံတွေးမျိုချပစ်လိုက်ရသည်..။

ထူထဲသော နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်မွှာက သပြေညိုရောင် သမ်းနေသည်..။ ကျန်စောက်ဖုတ်အုံတပြင်လုံးမှာမူ ဆီသုတ်ထားသလား ထင်မှတ်ရလောက်အောင် ဝင်းဝါ အိစက် ပြောင်လက်နေပါသည်..။ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ သန့်ရှင်းလတ်ဆတ်လွန်းလှသည်..။

“ ကဲ…..ဘယ့်နှယ်လဲ….နင့်ဟာမ စောက်ဖုတ်နဲ့ ငါ့စောက်ဖုတ်…ဘယ်ဟာက ပိုလှသလဲ…ပြောလေ….”

“ မမ…မမစောက်ဖုတ်က ပိုလှတယ်..ဗျ….အဟီး…..”

“ ဘာ…ဟီးဟီးလဲ….ဒါနဲ့များ မမေးမစမ်း…ဟိုဟာမကို သွားလို့ရတယ်…လို့….ပြောလိုက်ရရင်…မကောင်းပဲ ရှိတော့မယ်…“

“ ကြောက်လို့….”

“ ဘာကြောက်တာလဲ…..ဟိုဟာမကိုတော့ မကြောက်ဖူးလား….နင့်ကို ဖမ်းထားမှာ…သိရဲ့လား…….ကဲ…ကြိုက်ရဲ့လား…..မမ စောက်ဖုတ်ကို……..”

“ အဟီး….ကြိုက်တယ်…..“

“ ဒါတောင် …နင်က ဒီစောက်ဖုတ်ကို မလိုးပဲ…ဟိုဟာမ စောက်ဖုတ်ကို ဘာကြောင့် စည်းကျော်ပြီး လိုးရတာလဲ…ဟင်….”

“ ဟို…ဟို…အစ်ကို့ မိန်းမမို့…ကြောက်လို့…မမရဲ့…“

“ နင့်အစ်ကိုက ငါ့ကိုပစ်ပြီး…မယားငယ် ယူထားတာလေ…အဲဒါ ..တရားသလား…..”

“ ဟင့်အင်း….မတရားပါဘူး…မမ……”

“ နင်ကရော…အခု…ငါ့ကို မချစ်နိုင်ဘူးလား……”

“ ချစ်….ချစ်ပါတယ်…..မမ…ဒါပေမယ့်..အစ်ကို့မိန်းမဆိုတော့…..ကြောက်တယ်….ဗျ…”

“ ချစ်ရင် မကြောက်နဲ့….ကြောက်ရင်..မချစ်နဲ့…သေနာလေးရဲ့……”

ကျော်ထူးကို ..ကိုသန့်စင် ညီမဟုတ်လားဟု မနီက မေးပုံနှင့် သူ့အရက်ပုလင်းထဲက အရက်များ ဖင်ကပ်မျှသာ ကျန်ရစ်ခဲ့ပုံကို အခုမှ ကျော်ထူး သဘောပေါက်သွားလေသည်..။ သူ့အစ်ကိုမိန်းမ မလှရီကိုလည်း အရမ်းသနားသွားသည်..။ မလှရီ၏ အချစ်ကွက်လပ်ကို တာဝန်ကျေအောင် ဖြည့်ဆီးပေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်ပါသည်..။

ခုတင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး မလှရီ လက်မောင်းအိအိကြီးများကို ပွေ့ကိုင်လိုက်ပြီး ဆွဲယူလိုက်သည်..။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားသောအခါ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်..။ မလှရီက လက်နှစ်ဖက်ဆန့်တန်းပြီး ကျော်ထူးလည်ပင်းကို တင်းတင်း သိုင်းဖက်လိုက်သည်..။ ကျော်ထူးလက်နှစ်ဖက်ကလည်း မလှရီ၏ ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ဆွဲညှစ်လိုက်သည်..။

နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်း ထိကပ်သွားသည်..။ မွတ်သိပ်ပြင်းပြစွာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ကြသည်..။ နှုတ်ခမ်းစုပ်နေရင်းကပင် ကျော်ထူးလက်တွေက မလှရီ၏ ပြည့်ဖြိုးထွားကားလှသော ဖင်သားဆိုင်တင်းတင်းအိအိကြီးကို အထပ်ထပ်အခါခါ ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပေးနေသည်.။ ပူနွေးမာကျောသော လီးတန်ကြီးက ဖောင်းတင်းဝင်းအိနေသော ဆီးခုံမို့မို့ကြီးကို ဖိထောက်ထားသည်..။

နှစ်ယောက်စလုံး ရမ္မက်သွေးတွေ ဆူပွက်ထလာနေသည်..။ ရင်ခုန်သံတွေ မြန်လာသည်..။ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်လာသည်..။ မလှရီလက်တွေက ကျော်ထူး လီးတန်နွေးနွေးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ပွတ်ဆွပေးနေသလို ကျော်ထူးလက်တွေကလည်း မလှရီ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးကို ဖိပွတ်ကုတ်ဆွပေးနေသည်..။ ထို့နောက် စောက်ခေါင်းအတွင်း လက်ညိုးကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဝေ့ကာဝိုက်ကာ မွှေဆွသွင်းနှုတ်ပေးနေပြန်သည်..။

“ ပြွတ်….ပြွတ်…..ပလပ်……ပျစ်……..ပြွတ်….”

စောက်ရေတွေက စိုရွှဲအိုင်ထွန်းနေပြီမို့ မွှေဆွသွင်းနှုတ် လုပ်ပေးတိုင်း တပြွတ်ပြွတ်..အသံတွေက ထွက်ပေါ်နေသည်..။ ဟင်း………. မလှရီ သက်ပြင်းရှည်ကြီး တစ်ချက်ချလိုက်ရင်း…..

“ မောင်…..မောင်လေးရယ်….မ…မနေနိုင်တော့ဘူးကွယ်….လုပ်…….လုပ်ပါတော့်နော်……”

ကျော်ထူးက မလှရီကိုယ်ကို ညင်သာစွာ တစ်ပတ်လှည့်လိုက်ပြီး ခုတင်စောင်းပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်..။ ပြီး ခုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲသိပ်ပေးလိုက်သည်..။ ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ချောင်းက အောက်သို့ တွဲလောင်းကျနေပြီး ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ အထက်သို့ ပြူးပြူးကြီး ကန်ထွက်လာသည်..။

ကျော်ထူးက ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အနည်းငယ် ဖြဲပေးလိုက်ရာ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ အနည်းငယ် ပြဲဟ လာသည်..။ နုထွေးနီမြန်းသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက တလှုပ်လှုပ်တရွရွဖြစ်ကာ စောက်ရေကြည်တို့ဖြင့် ဝင်းလက်နေသည်..။

ကျော်ထူးက ပြဲဟနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ သူ့ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီးကို ဖိနှစ်သွင်းထည့်လိုက်သည်…။ နွေးထွေးအီဆိမ့်သော ကာမအရသာကို ထိထိမိမိ ခံစားလိုက်ရသည်..။ တဖြည်းဖြည်းချင်း လီးတန်ကြီးက စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ တစ်ရစ်ချင်း တိုးဝင်လာသည်..။ သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာကျောတုတ်ခိုင်သော လီးတန်ကြီးက ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း တိုးဝင်လာသည်ကို မလှရီတစ်ယောက် မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ အံကိုကြိတ်ပြီး အားရကျေနပ်စွာ ခံယူနေပါသည်..။ နာကျင်သလောက် ကောင်း ၊ ကောင်းသလောက် ရမ္မက်ဇောတွေကြွနေသော ကာမရသ သဘောမှာ ရှုပ်ထွေးနက်ရှိုင်းလွန်းလှသည်..။

လီးတန်ကြီးကို ဖုံးအုပ်ထားသော အရေပြား အရစ်အရစ်တွေက မလှရီ၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေကို ပွတ်တိုက်တိုးဝင်လာခြင်းဖြစ်ရာ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောတွေမှာ တဖြင်းဖြင်း လှုပ်ခတ်တုန်ခါသွားသည်..။ လီးတန်ကြီးက ကြီးမားတုတ်ခိုင်လွန်းသဖြင့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်လွှွာမှာ အတွင်းသို့ ချိုင့်ဝင်နေပြီး ကျန်စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး တင်းရင်း ဖောင်းကားနေသည်..။ ကျော်ထူးက အဆုံးထိ နစ်ဝင်သွားသော လီးတန်ကြီးကို တဖြည်းဖြည်း ပြန်နှုတ်သည်..။

“ ဗျစ်……ဗျစ်……ဖွတ်…….ဗျစ်….ပလစ်……ဖွတ်……ဗျစ်……ဗျစ်….”

ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီး ပေါ်လုပေါ်ခင်ရောက်မှ ရပ်လိုက်သည်..။ စောက်ရေတို့ဖြင့် သုတ်လူးထားသဖြင့် လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးမှာ အရောင်တလက်လက် ထွက်နေပါတော့သည်..။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများနှင့် အုံကြီးတစ်ခုလုံးမှာလည်း လီးတန်ကြီးနှင့် အတူ ကြွတက်လာသည်..။ ဤကဲ့သို့ အသွင်းအနှုတ် လေးငါးခါလောက်ပြုလုပ်ပြီးသောအခါ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဝင်းဝါတင်းမို့နေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေပွတ်ဆွနေပြန်သည်..။

စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတန်မြှုပ်ပြီး နို့အုံကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုတ်ချေခံရသောအခါ စောက်ဖုတ်အုံကြီး တစ်ခုလုံး တင်းမာခုံးထလာသည်..။ လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ယားကြွလာသည်..။

“ ရှီး…..အီး….ကျျွတ်ကျွတ်….ကောင်းလိုက်တာ….မောင်လေးရယ်…မမတစ်သက် ဒီလောက်ကောင်းတဲ့အရသာမျိုး တစ်ခါမှ မခံစားခဲ့ရပါဘူးကွယ်….၊ မမကို ပစ်မထားပါနဲ့နော်….မင်းအစ်ကိုက ရက်စက်သလောက် မင်းက မမကို သနားကြင်နာပါနော်…မောင်လေး…နော်……”

“ စိတ်ချပါ…မမရာ…၊ ကျနော်လဲ မမကို ကြိတ်ပြီး စိတ်ဝင်စားနေတာကြာပါပြီ…..ဒါပေမယ့် အစ်ကို့ မယားဆိုတော့ အရာရာ ငဲ့ကွက်ပြီး မြိုသိပ်နေရတာပါ……”

ကျော်ထူးက သူ့စကားဆုံးသည်နှင့် လီးအသွင်းအနှုတ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး ပြုလုပ်ပါတော့သည်..။

“ ဖွတ်……ဖွတ်…..ဖွတ်…….ပြွတ်…..ပလွတ်….”

“ကျစ်….အ…..ရှီး….အား…….ရှီး…….ကျွတ်..ကျွတ်……..”

“ ဖပ်..ဖွတ်…….ပြွတ်…..ပလွတ်……..ဗြစ်……..ဗြီ……..ဘွတ်……”

“ အမေ့…….အီး….ရှီး…..ကျွတ် ကျွတ်………အား …..အင့်…..အင့်….အမေ့……..အား……….ရှီး…အမလေး……ကောင်းလိုက်တာကွယ်……မောင်လေးရယ်…….အ……..အင့်….အီး……အမေ့…….”

ဆောင့်ချက်တွေက တဖြည်းဖြည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက် အသွင်ဆောင်လာသည်..။ စံချိန်မှီ ဆေးဆီအစွမ်းနှင့် စောက်ဖုတ်အငွေ့ဓါတ်၏ အစွမ်းကြောင့် လီးတန်ကြီး၏ တုတ်ခိုင်မာကျောမှုမှာ အံ့မခန်း အဆင့်သို့ ရောက်ရှိလာသည်..။

“ ဖွတ်……ဖွတ်…..ဖပ်..ပြွတ်………….”

“ အား……အ..အ………အင့်…….အ……အား…အမေ့…အင့်…….အင့်…..အမေ့…”

မလှရီတစ်ယောက် လည်ပင်းကြောကြီးတွေ ထောင်ကာ ညီးညူစုပ်သပ်လျက် ရှိသည်..။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း လူးကာ လှုပ်ရမ်းနေသည်..။

“ မမ……”

“ ဘာ….ဘာလဲ ..ဟင်….”

“ နာလို့လား….ဟင်…..”

“ ဟင့်အင်း….ကောင်း………ကောင်းလွန်းလို့……..အမေ့…ကျွတ်………အင့်…….. အင့်.. ..အား…..အီး…အမေ့…”

မလှရီက သူမဖင်ဆုံကြီးကို ကြွကြွပြီး ကော့ကော့ခံပေးချင်သော်လည်း ပေါင်နှစ်ချောင်းမှာ တွဲလောင်းကြီး ချထားရသဖြင့် စိတ်ကြိုက် လှုပ်ရှားခွင့် မသာပဲ ဖြစ်နေသည်..။

ကျော်ထူးက ဒလစပ်ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေတာကို ပင် တွန့်လိမ် ကော့ပျံရင်း ခံစားနေရသည်..။ သူ့ကိုယ်နှိုက်ကလည်း စိတ်ရှိလက်ရှိ ကော့ကော့ပေးပြီး ခံပစ်လိုက်ချင်သည်…။ စကောဝိုင်း၍ ညှစ်ညှစ် ခံလိုက်ချင်သည်..။ ဒါကြောင့် ဘယ်လိုမှ မအောင့်နိုင်တော့သည့်အဆုံး…..

“ မောင်………မောင်လေး….”

တိုးညှင်းသော အသံလေးဖြင့် ခေါ်လိုက်သည်..။ ကျော်ထူးက မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လိုးနေရာမှ….

“ ဗျာ….ဘာလဲ…..မမ…….”

“ ဟို….မမ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခုတင်ပေါ် တင်ပေးကွာ….မမဘက်က အားရပါးရ လှုပ်ရှားလို့ မရဘူး….ဖြစ်နေတယ်….မမကလဲ မောင်လေးကို အောက်က ကော့ပေးချင်လို့….”

“ အော်…….အင်း အင်း….တင်လေ…..”

ကျော်ထူးက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အခြေမှ ဆုပ်ကိုင်ထားသော သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုကုန်း၍ တွဲလောင်းကျနေသော ခြေနှစ်ချောင်းကို ဒူးကောက်ကွေးဆီမှ ဆွဲမလိုက်ကာ ခုတင်ပေါ်တင်ပြီး ဆွဲထောင်လိုက်သည်..။ ထိုအခိုက်မှာ သူ့လီးတန်ကြီးမှာ ပလွတ်ခနဲ ကျွတ်ထွက်သွားသည်..။ ဖင်ဆုံကြီးကို ခုတင်စောင်းတွင် အံကျတင်ထားပြီး ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီး နှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဆီအထိ တွန်းကပ်ဖိချလိုက်သည်..။ ထိုအခါ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အစွမ်းကုန် ပြူးအာထွက်လာတော့သည်.။

ကြီးမားသော လီးတန်ကြီး၏ အသွင်းအနှုတ်ကြောင့် နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးနှစ်လွှာမှာ ဘေးသို့ အနည်းငယ် လန်ထွက်နေသည်..။ စောက်မွှေးတစ်ပင်မှ မရှိသဖြင့် ပြဲအာဖောင်းအစ်လျက် ရှိနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ကျော်ထူး ရမ္မက်ဇောကို ထန်သထက် ထန် ၊ ကန်သထက်ကန် လာစေသည်..။ ဝက်မစောက်ဖုတ်နံ့ကို ရထားသော ဝက်သိုးကြီးကဲ့သို့ တရှူးရှူး တရှဲရှဲ ဂဏာမငြိမ် ဖြစ်နေပါတော့သည်..။ ထို့ကြောင့် ကော့ထောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့် ဖိနှိပ်၍ စောက်ဖုတ်အဝထဲသို့ တရှိန်ထိုး ဖိသွင်းဆောင့်ချလိုက်သည်..။

“ ဗျစ်…..ဗျစ်….ဖွတ်……ပြွတ်…. ဖွတ်….. ပျစ်…….. ဖွတ်…… ရှီး…… အီး… ကျွတ်…. ကျွတ်…. အားလားလား…..အ..အီး…….”

ဤမျှ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးတန်ကြီးဖြင့် နွားသိုးကြိုးပြတ် တရှိန်ထိုး ဆောင့်သွင်းလိုက်သောအခါ မလှရီတစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါ အီဆောင့် သွားရသည်..။ ရမ္မက်ဇောတွေ အကြီးအကျယ် ထကြွနေသော အချိန်အခိုက်မို့သာ ခံနိုင်ရည်ရှိနေခြင်း ဖြစ်သည်..။ သာမန်အချိန်ဆို ဤပုံစံမျိုးဖြင့်သာ ဆောင့်လိုးလိုက်ပါက မေ့မျောသွားနိုင်လောက်သည်..။

မလှရီ၏ နို့အုံကြီးမှာ စောစောကထက် ပို၍ ဖောင်းတင်းလာပြီး နို့သီးခေါင်းနှင့် ၎င်းတဝိုက်ရှိ အညိုဝိုင်းလေးမှာ စူဖောင်းတင်းပြောင်နေသည်..။ စောက်ခေါင်းထဲမှာလည်း အကြီးအကျယ် လှိုက်လှိုက်ထကာ ယားလွန်းလှသည်..။ ကျော်ထူးက အဆုံးထိ မြုပ်ဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော် ပြန်ထုတ်ပြီး အဆုံးထိ မသွင်းပဲ ခပ်သွက်သွက်လေး အသွင်းအနှုတ် လုပ်ပေးလိုက်သည်..။

“ ဖွတ်…..စွပ်……ဖွတ်….ပွတ်…….ပြွတ်……ဖျစ်…ဗျစ်……..ပလွတ်….”

“ အ…အ………အင့်…အမေ့…….အိ….အင့်…..”

မလှရီက ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို ကော့ကော့ပေးရင်း ညှစ်ညှစ်ခံသည်..။ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမအရသာထူးကြီးကို ခေါင်ခိုက်သည်အထိ အပြည့်အဝ ခံစားနေရသည်..။ ကျော်ထူး အခုမှ သတိထားမိသည်..။ မလှရီ စောက်ဖုတ်က မနီစောက်ဖုတ်ထက် အတွင်းသား ပိုထူသည်..။ ထို့ကြောင့် လိုးရသည်မှာ ပိုပြီး စီးစီးပိုင်ပိုင် ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် ရှိသည်..။ ပြီးတော့ အတွင်းညှစ်အားကလည်း သန်မာလွန်းလှသည်..။ အပင့်အကော့ အဝေ့အဝိုက် တွေကလည်း စုံသည်..။ စောက်ဖုတ်အတွေ့က ထူးခြားလှသဖြင့် ကျော်ထူးတစ်ယောက် မူးမေ့မတတ်ပင် ဖြစ်လို့နေသည်..။

စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ညှစ်အားကောင်းလွန်းလှသဖြင့် ကျော်ထူးလီးတန်ကြီးမှာ ကျဉ်ဆိမ့်အီကောင်းကြီး ဖြစ်နေသည်..။ ဤမျှ လိုးလို့ကောင်းလှသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပစ်၍ စောက်ဖုတ်အသစ်ရှာသော သူ့အစ်ကို ကို အံ့သြမိသည်..။

“ မမ….”

“ ဟင်…….”

မလှရီက အောက်မှ ပင့်ပင့် ပြီး ကော့ခံနေရင်း တိုးညှင်းသော လေသံဖြင့် ထူးသည်..။

“ ကိုကို့….လီးက ကျနော့်ထက် ကြီးလား…….”

“ ဟင့်အင်း……….မင့်တဝက်တောင် မရှိဘူး….. အင့်….အမေ့…..အ….”

ကျော်ထူးက အားရပါးရ ပစ်ဆောင့်လိုက်ရာ စကားအဆုံး အင့်ခနဲ ဖြစ်သွားရှာသည်..။

“ ဖွတ်…ပြွတ်…..ဗြစ်……..ပလွတ်…….အမလေး…. အမေ့…….အင့်…..အား…အီး…ရှီး….. အ…….အား…….ကျွတ်.ကျွတ်…..အင့်…….”

မလှရီတစ်ယောက် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ရင်း ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ တုန်လှုပ်ကာ စောက်ရေပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်သည်..။

“ အား……အမေ့…….. အီး…. ကောင်း…. ကောင်း……… အ…. အ….. မမ….. ပြီး…..ပြီ….. မောင်ရဲ့… အား…ကောင်း……လိုက်တာ……… မောင်ရဲ့………”

မလှရီတစ်ယောက် ကွေးကောက်တွန့်လိမ်ကာ ပြီးဆုံးသွားသော်လည်း ကျော်ထူးက မပြီးသေး…။ အရှိန်နှင့် ဆောင့်ကောင်းနေဆဲ…။ စောက်ရေထွက်နေစဉ် အဆက်မပြတ် ဆောင့်အလိုးခံရသည်မှာ အကောင်းတကာ့ အကောင်းဆုံး ဖြစ်သောကာမအရသာကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်..။

ထိုစွမ်းဆောင်ရည်က မိန်းမတွေကို အသည်းအသန် စွဲလန်းစေသည်..။ ထိုလီးမျိုးကို တစ်သက်မမေ့နိုင် ဖြစ်သွားကြတတ်သည်..။ အချက် ရှစ်ဆယ်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း မနားတမ်း ဆောင့်ပြီးသော အခါ ကျော်ထူးလချောင်းကြီးထဲမှာ ကျင်ခနဲကျင်ခနဲ စိမ့်တက်လာသည်..။ လချောင်းကြီးတစ်ခုလုံး ပူရှိန်းယားကြွ သွားပြီး အရှိန်နှင့် ဆောင့်တွန်းခံလိုက်ရသလို တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ခါသွားပြီး သုတ်ရေပူတွေ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့သည်..။

ကျော်ထူးခန္ဓာကိုယ်က မလှရီ ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်သို့ မှောက်ကျသွားသည်..။ မလှရီက ကျော်ထူးကျောပြင်ကြီးကို နှစ်သက်ကျေနပ်စွာ သိုင်းဖက်ထားရင်း ကာမရေစီးကြောင်းတွင် ဆက်လက် မျောပါသွားသည်..။ လီးရော စောက်ဖုတ်ပါ ဒိတ်ခနဲ ဒိတ်ခနဲ လှုပ်နေသည်..။

“ မောင်လေး…..”

“ ဗျာ……မမ…….”

“ ဒီနေ့ …မမ နှစ်လုံး တစ်သောင်းခွဲဖိုး ပေါက်တယ်……..”

“ ဟာ…..တကယ်လား….မမ”

“ တကယ်…ပေါ့ လို့…….”

“ ဘယ်က ဂဏန်း ရတာလဲ…ဟင် မမ…”

ကျော်ထူးက တကယ့်ကို အားရဝမ်းသာစွာဖြင့် မေးလိုက်သည်..။

“ စောက်ဖုတ်ကို လှန်ထိုးရင် ဘယ်လို အသံထွက်လဲ….ဟင်…မောင်လေး……”

“ ဖွတ်…စွပ် လို့ထွက်တာပေါ့…မမရ..”

“ အေး….မမလဲ…အဲဒီ ဖွတ် စွပ် ကိုထိုးတာ….အဲဒီ ဂဏန်း ထိုးချင်လွန်းလို့ ကောင်လေး တစ်ယောက်နဲ့ ကောင်မတကောင် လိုးနေတာကိုတောင် ပြီးအောင် မကြည့်နိုင်ဘူးလေ…..အဟင်း…ဟင်း…..”

“ ကြည့်စရာ မလိုပါဘူး….မမရာ…အဲဒီကောင်လေးကို မမပိုင်သွားပါပြီ…….”

“ ဟင်……တကယ်……”

“ တကယ်ပေါ့….မမရ…”

မလှရီက ကျော်ထူးပါးကို ရှူးခနဲ ရှူးခနဲ နမ်းပစ်လိုက်ပါတော့သည်..။ အားရအောင် နမ်းပြီးသောအခါ …..

“ ကဲ ကဲ…မောင်လေး…ခဏဖယ်အုံး…မမတို့ ငွေသွားထုတ်ရအောင်…. မင်းပါလိုက်ခဲ့….တစ်လက်စထဲ လက်ခွဲဒိုင် ခင်မာရီဆီက ဆိုင်ကယ်ငှားပြီး မင်းအစ်ကို မယားငယ်အိမ်မှာဆိုတာ…မမ လက်တွေ့ပြမယ်…ကဲ ထ…”

................................................................................................................

ကျော်ထူးက ဆိုင်ကယ်မောင်းတတ်သော်လည်း လမ်းမသိ၍ မလှရီကိုယ်တိုင် မောင်းသည်..။ ကျော်ထူး နောက်က ခွထိုင်လျက် မလှရီ ဖင်ကြားကို သူ့လီးဖြင့် ထောက်ကာ နို့နှစ်လုံးကို ထိထိမိမိ ဆုပ်ကိုင်သိုင်းဖက်ရင်း ပါလာသည်..။ အသိအိမ်တစ်အိမ်တွင် ဆိုင်ကယ်ဝင်ထားပြီး လမ်းလျှောက်လာခဲ့ကြသည်..။ ဆိုင်ကယ်ထားခဲ့သော အိမ်နှင့် တစ်ပြလောက်အရောက်တွင် လမ်းအရှေ့ဖက်က အိမ်တစ်အိမ်ကို မေးဆတ်ပြသည်..။

“ အဲဒီ အိမ်ပဲ….မောင်လေး……”

ကျော်ထူးက အသာ ဝင်းထရံကို ကျော်၍ အတွင်းသို့ အကဲခတ်ကြည့်လိုက်သည်..။ သေချာသွားပြီ..။ သူ့အစ်ကိုနှင့် မယားငယ်တို့ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆက်တီခုံပေါ်တွင် ပူးကပ်ထိုင်ရင်း တီဗီ ကြည့်နေကြသည်..။ ခပ်လှမ်းလှမ်းက စောင့်နေသော မလှရီထံ ပြန်လာသည်..။ အနားသို့ ရောက်သောအခါ ဘာမပြော ညာမပြောနှင့် ကြုံးဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်..။ တော်ပါသေးသည်..။ ထိုနေရာတဝိုက်မှာ လမ်းမီးကျွမ်းနေပုံရသည်..။ မလှရီက သူ့ဗိုက်တွင်းကြောကို ခပ်နာနာလေး ဆွဲလိမ်လိုက်ပြီး….

“ ဟိုမယ်…လူတွေနဲ့…ရှက်စရာကြီး…….”

“ သိပ်ချစ်လို့ပါ…မမရယ်……”

မလှရီ ရင်ထဲ ကြည်နူးချမ်းမြေ့သွားသည်..။

“ ည…အားရပါးရ ချစ်အုံးမှာနော်……”

“ ဟင့်အင်း…..ချစ်ဖူး…”

နှုတ်က မချစ်ဖူးဆိုသော်လည်း မလှရီ လက်က ကျော်ထူးလီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပစ်လိုက်ပါတော့သည်……။

........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။