တစ်ခဏဟာ တစ်ဘဝစာပါ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - သူရဇော်
“ အို..”
အပြင်ကို မထွက်ပေမယ့် ရင်ထဲမှာ အလိုလို ဖြစ်လာတဲ့ စကားရယ်ပါ။ အေးလေးရဲ့
“ မမ ဟိုမှာ မမဘဲ..”
လို့ ပြောပြီး မေးငေါ့ပြတာကို ကြည့်မိတဲ့အခါ ကျမတို့ရဲ့ဘေး နှစ်ခုံ ကျော်လောက် စားပွဲမှာ ထိုင်ပြီး ဘယ်အချိန်ထဲက ကြည့်နေမှန်း မသိတဲ့ သူ့ကို တွေ့လိုက်ရလို့ ရင်ထဲ ဖိုပြီး ထွက်လာတဲ့ ရင်ထဲက အသံပါ။ ကြည့်နေပုံကလဲ စူးစူး စိုက်စိုက်၊ ကြည့်နေတဲ့ နေရာကလဲ ကျမရဲ့ ထည်ဝါလှတဲ့ တင်သားတွေဆီ ဆိုတော့လဲ ရင်မဖိုဘဲ ရှိမလား။ အဲ့ ကောင်လေး ကို မှတ်မှတ် ထင်ထင် ဖြစ်နေတာ သုံးလေးရက် ရှိနေပြီ။ အစကတော့ အေးလေးကို ပစ်မှတ်ထားတာလို့ ထင်လို့
“ ဟေ့..အေးလေး ဟိုကောင်လေး ဒို့နောက်ကို လိုက်နေတာ နှစ်ရက် သုံးရက်လောက် ရှိပြီ။ ညည်းကောင်လေးနဲ့ ဖိုက်တင် ပေးရတော့မယ် ထင်တယ်..” လို့ ကျမ ပြောတော့
“ ဟာ မမကလဲ အေးလေး မဟုတ်ဘူး အာ့က မမကို”
“ ဟင် ငါ့ကို”
“ အင်းလေ ..မမ သေချာ ကြည့်လေ၊ သူ့မျက်လုံးက ဘယ်မှာလဲ ဆိုတာ၊ အေးလေး ကြည့်တာတော့ မမဆီမှာပဲ”
သူ ပြောမှ အသာ အကဲခတ် ကြည့်မိတော့ ဟုတ်တယ်ရှင့်၊ သူ့အကြည့်က ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကျုံးပြီး အပိုင်စီး ထားတာ။ အာ့ကြောင့် အေးလေးက မမဘဲလို့ ကင်ပွန်းတပ် ထားတာ။ ကျမနဲ့ အေးလေးတို့က စျေးထဲက ကုန်စုံ ဆိုင်မှာ အကူ အလုပ်သမား အလုပ် လုပ် ကြတာ။
ကျမကတော့ အသက် (၂၇) အပျိုတော့ မဟုတ်ဘူး။ ကျမ အသက် (၂၂) နှစ်မှာ အိမ်က နေရာချပေးလို့ အိမ်ထောင် ကျခဲ့တယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့ (၂) နှစ်လောက်က ယောကျ်ား လုပ်သူက ဖားကန့်ဘက် စီးပွားရှာ ဆိုပြီး ထွက်သွားလိုက်တာ သေပြီလိုလိုသာ ကြားပြီး ဘာအဆက်အသွယ်မှ မရဘဲ တရားမဝင် မုဆိုးမ ဖြစ်နေတာ။ အေးလေးက အသက် (၂၁) နှစ်။ ကျမနဲ့က အိမ်ချင်းကပ်ရက်၊ အရွယ် မတူပေမယ့် ငယ်ငယ်ထဲက သူငယ်ချင်းပေါင်း ပေါင်းလာကြတာ။
ကျမတို့ လင်မယားမှာ ဘယ်သူက ချို့ယွင်းတယ် မသိဘူး။ သားသမီးလဲ မရတော့ ကျမလဲ အပျို လို ဖြစ်နေတာ မသိတဲ့ သူဆို အအိုပါဆို မယုံချင်ကြဘူး။ ကျမ အရပ်က (၅) ပေ (၄) လက္မ အသား လတ်လတ် ခါးက သိမ်ပြီး တင်က ကားစွင့် နေတော့ ပုရိသတို့ စိတ်ကျူးကျော် နယ်မြေ ဖြစ်လို့ နေပေါ့။
ရင်သားကလဲ ကလေး နို့မတိုက်ဖူးတဲ့အတွက် တင်းတင်း ရင်းရင်း မို့မို့ မောက်မောက် မျက်လုံး မျက်ဖန် လှတာမို့လဲ အများက မိန်းမချောလို့ သတ်မှတ် ခံထားရတယ်။ တစ်ခုပဲ တရားဝင် မဟုတ်သေးတဲ့ မုဆိုးမ မို့ မကပ်ရဲတာပေါ့။ သိတယ် မဟုတ်လား။ အခု ဥပဒေကလဲ မငြိလိုက်နဲ့ ငြိတာနဲ့ သွားပြီ။
ခုတော့ အဲ့ကောင်လေးက ကျမ ရင်ကို ခုန်စေခဲ့ပြီ။ ကျမလေ စည်းကမ်း တင်းကြပ်တဲ့ အမိ အဖ အောက်မှာ ပိပိပြားပြား နေခဲ့လို့ ဆယ်တန်း ကျပြီး ကျောင်းထွက်လိုက်တဲ့ အထိ ရည်းစားသနာလဲ မထားခဲ့ဘူး။ နောက် အိမ်ထောင်ပြု ဆိုတော့လဲ အဖေ အမေ စကား ခေါင်းညိတ်ခဲ့ရုံ ရင်ခုန်တာတွေ ဒူးတုန်တာတွေ မရှိခဲ့ဘူး။ ခု သူနဲ့ကျမှ ရင်ခုန်ဖူးပြီ။ သူကလဲ အိန္ဒြေ ပျက်အောင် မလုပ်ခဲ့ပါဘူး။
ကျမတို့ နောက်ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ အလုပ်သွား အလုပ်ပြန် လိုက်ကြည် ့နေယုံ။ ခုလဲ အလုပ်က အပြန် အသုတ်ဆိုင်မှာ ဝင်ပြီး အသုတ် စားနေတုန်း အေးလေး ပြလို့ သူ ရှိနေတာ သူ ကြည့်နေတာကို သိလိုက်ရတာ။
.............................................................................
ကျမတို့ ဆိုင်က ထွက်တော့ သူ နောက်က လိုက်လာတယ်။ အတော်လေး သွားမိမှ
“ မမ မမ ခဏ နေပါအုန်း..” တဲ့။
ကျမ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးလို့ လက်တွေ ခြေတွေ အေးသွားသလိုပဲ။ အေးလေး လက်ကို ဖမ်းကိုင် လိုက်တော့ အေးလေးက အားပေးတဲ့ သဘောနဲ့ ကျမလက်ကို ပြန်ဆုပ်ပြီး သွားနေတဲ့ ခြေလှမ်းတွေကို ရပ်ပြီး သူ့ဘက် လှည့်လိုက်တယ်။ ကျမကတော့ ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးသလို ကိုယ့်ခြေထောက်ကို ကိုယ်ပြန်ကြည့် နေမိတယ်လေ။
“ ဘာလုပ်မလို့လဲ ..” အေးလေးရဲ့ အမေးကြောင့်
“ ဟိုလေ မမတို့နဲ့ ခင်ချင်လို့ အာ့ မိတ်ဆက်မလို့ပါ..” တဲ့။
“ ကဲ ပြောပါအုန်း။ ဘာလို့ ခင်ချင်ရလဲ..”
အေးလေး လေ။ နာမည်က အေးအေးမာ ပေမယ့် အရပ်က ကျမထက် ခေါင်း တစ်လုံး နိမ့်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကလဲ သေးသေး ကျစ်ကျစ်လေးမို့ အေးလေးလို့ ခေါ်ပေမယ့် အရာရာမှာ ကျမထက် သာတယ်။ ပြောရဲ ဆိုရဲတယ်။ ခုလဲ ကျမ အစား သူကပဲ ရှေ့က ဦးဆောင်နေတာ။ အေးလေး စကားကြောင့် သူ့ခမြာ ဘာဖြေရမှန်း မသိဘဲ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း နဲ့ “ အင်းအင်း အဲအဲ” ဖြစ်နေတာကို ကျမ ကြည့်ပြီး ရီချင်နေတယ်။ အေးလေးကလဲ သူ့အခြေအနေ ကြည့်ပြီး ပွဲကို ပြန်ထိန်း လိုက်တယ်။
“ ဟုတ်ပါပြီ ခင်ချင်တယ် ဆိုတော့ ကဲ နာမည် ပြော..” တဲ့
“ ဟုတ်ကဲ့ ကျနော့် နာမည်က အောင်စိုးပါ ခင်ဗျ..”
“ အင်း ပညာ အရည်အချင်း..”
“ သမိုင်းနဲ့ ကျောင်းပြီးထားပါတယ်..”
“ အလုပ်အကိုင်..”
“ ဆိုင်ကယ်ပြင်ဆိုင် ဖွင့်ထားပါတယ်. လူပျို ပါ..”
“ အဲ့ဒါ ဘယ်သူ မေးလို့လဲ..”
“ ဟို လိုမလားလို့..” တဲ့။
သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ လမ်းပေါ်က အင်တာဗျူးကို ကျမ ကြည့်ပြီး ရီချင်လို့ ပြုံးမိသွားတယ်။ ကျမမျက်နှာက အပြုံးကို မြင်ပြီး အားတက် သွားတယ် ထင်တယ်။
“ မမ နာမည်က ဘာလဲ ဟင်..” တဲ့။ အေးလေးကပဲ
“ မမ နာမည်က မြင့်မြင့်နွယ်၊ ကျမက အေးအေးမာ ကဲ ရပြီလား..” ဆိုတော့
“ ဟုတ်.. ကျနော်တို့ မိတ်ဆွေတွေ ဖြစ်သွားကြပြီနော်...” တဲ့။ အေးလေးကပဲ “အင်း..” ဆို ခေါင်းညိတ် ပြပေမယ့် ကျမကတော့ ပကတိ ကျောက်ရုပ်။
“ အာ့ဆို ခင်မင်မှု အထိမ်းအမှတ်နဲ့ တစ်ခုခု ကျွေးပါရစေ..”
“ အမ် ခုပဲ အသုတ် စားလာတာလေ...” လို့ အေးလေး ပြန်ပြောမှ
“ ဪ အခု မဟုတ်ဘူးလေ.. မနက်ဖြန် အလုပ်က အပြန်ကိုပါ..”
“ အင်း ရပါတယ်.. ဒါပေမယ့် အထိမ်းအမှတ် ဆိုတော့ အသုတ်နဲ့တော့ မရဘူးနော်..” လို့ အေးလေး ပြန်ပြောတော့
“ ဟာ မဟုတ်ပါဘူး မမတို့ ကြိုက်တဲ့ဟာ စားပါ...”
“ အင်း ဟုတ်ပြီ.. ခု နေခဲ့တော့၊ ရပ်ကွက်ထဲက လူတွေ မြင်ရင် မကောင်းဘူး...” လို့ အေးလေး အပြောကို
“ ဟုတ်..” ဆိုပြီး ရပ်ကျန်နေခဲ့တယ်။ အေးလေးက
“ မမရေ ပြောလို့ ဆိုလို့ ကောင်းသား လိမ္မာတယ်နော်...” တဲ့။
ရပ်ကျန် နေခဲ့တဲ့ သူ့ကို ငဲ့ကြည့်ပြီး တစ်ခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ ကြည်နူးမှုလိုလို ကျေနပ်မှုလိုလို ရင်မှာ ခံစားမိတာ အမှန်ပါ။
အိမ်ရောက်လို့ ရေချိုးဖို့ အဝတ်တွေ ချွတ်ပြီး ထဘီ ရင်လျားနဲ့ မှန်တင်ခုံဘေးက ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့ ရပ်ပြီး ကျမ ကိုယ်ကို ကျမ သုံးသပ်မိတယ်။ ခါးလယ်လောက်ရှိတဲ့ ဆံပင်ကို ထိပ်နားရောက်အောင် ထုံးလိုက်တယ်။ ရှေ့ တည့်တည့် ကြည့် ဘေးတိုက်ကြည့် အားမရသေးဘူး ။ နောက်ကို လှည့်ပြီး သမင်လည်ပြန် ကြည့်လိုက်သေးတယ်။ ငါ တော်တော် လှသေးတာပဲ လို့ မှတ်ချက်ချပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပြုံးနေမိတယ်။
နောက်ထဘီကို ခါးနားထိ လျော့ချလိုက်ပြီးပေါ်လာတဲ့ နို့လေးတွေကို ညှစ်ကြည့်မိတယ်။ တင်းရင်းနေတဲ့ နို့အုံပေါ်မှာ အကြောစိမ်းလေးတွေက အထင်းသား။ ယောက်ျား ရခဲ့ပေမယ့် လိင်ပညာ နည်းလို့လား၊ အ လို့လား၊ တုံးလို့လား မသိဘူး ၊ ရင်သားကို ဟုတ်တိ ပတ်တိ မကိုင်ဘူး။ တစ်ခါတလေ ဆက်ဆံတဲ့အခါ ခဏတဖြုတ် ကိုင်ညှစ်တာက လွဲလို့ပေါ့။
အင်း လိင်ပညာမှာ အိမ်ထောင်သာ ကျတယ် KG တန်း အဆင့်ပဲ။ အေးလေး တို့များကျတော့ အပျိုသာ ပြောတယ်၊ အဲ့ဘက်မှာ ဘွဲ့မကဘူး၊ ပါရဂူ အဆင့် ဖြစ်နေပြီ။ တစ်ခါတလေ အားလို့ သူ ပြန်ပြောတဲ့အခါ ကျမမှာ ပါးစပ် ဟောင်းလောင်း နဲ့ ရင်ဖိုရ ရင်ခုန်ရ ဟိုဟာလဲ စိုရပေါ့။ နို့အောက် ဆက်ကြည် ့လိုက်တော့ ဝမ်းဗိုက်ပြင်က ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဘာ အားကစားမှ မလုပ်ပါဘဲ ဘဝပေး ကုသိုလ်၊ တချို့များ အသက် အစိတ်ကျော်ပြီ ဆိုတာနဲ့ အဆီတွေ စုပြီး ဗိုက်တွေ ပူလာရော။
ကျမ ထဘီကို ခြေရင်းထိ ကွင်းလုံးပုံ ချွတ်ချ လိုက်တယ်။ ပေါင်ရင်းမှာတော့ ဆံပင် သန်သလို အောက်မွှေးလဲ သန်တာမို့ ကျမစောက်ဖုတ်ကို အမွေးတွေက အကာအကွယ် ပြုထားကြတယ်။ အဲ့ စောက်စိလေးကတော့ ပြူတစ် ပြူတစ်ပေါ့ အဟိ။ တစ်ကိုယ်လုံး လှည့်ပတ် ကြည့် ရင်းက သတိ ပြန်ဝင်မှ ကမန်းကတမ်း ထဘီ ပြန်ဝတ်ပြီး ရေချိုး ထွက်လာမိတော့တယ်။
ကျမတို့ အိမ်မှာ မိသားစု ငါးယောက် ရှိတယ်။ ဖေဖေက ဦးမြင့်ကြည် အစိုးရဌာန တစ်ခုက စာရေးကြီး။ မေမေ က ဒေါ်နွယ်နွယ် အိမ်ထောင်ရှင်မ။ အစ်ကိုက ကိုကြည်မင်း ဆည်မြောင်းဌာန မှာ၊ အိမ်ထောင် မကျသေးတဲ့ လူပျိုကြီး၊ ကျမထက် သုံးနှစ် ကြီးတာမို့ အခု အသက် (၃၀) ရှိနေပြီ။
ညအိပ်ရာ ဝင်တော့ မနက်ဖြန် သူနဲ့ တွေ့ရင် ဘာပြောရမလဲ၊ သူကရော ဘာပြောမှာလဲ.. တွေးလို့ အိပ်မရဘူး ။ သူ့နာမည်က “အောင်စိုး” တဲ့၊ ဘယ်လို ခေါ်ရင်ကောင်းမလဲ ကိုယ့်ထက် ငယ်လို့ “အောင်” လို့ ခေါ်မယ်။ အဲ့ဒါ ကောင်း တယ်။ မောင်နဲ့ ဆင်တယ်။ “ အောင် ..အောင်.. ခိ ခိ ခိ..”။ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် သဘောကျပြီး ရီလိုက်တာ အပြင်ကို အသံ ထွက်သွားလို့ အမေက
“ ဟဲ့ ကောင်မလေး မအိပ်သေးဘူးလား.. ဘာတွေ သဘောကျနေလဲ...”
လို့ လှမ်းအော်မှ စောင်ကို ခေါင်းမြီး ခြုံပြီး အိပ်လိုက်တယ်။
..............................................
နောက်နေ့ အလုပ်ကျတော့ အေးလေးကို
“ အေးလေး ဒို့ ညနေ ဘယ်သွား ဘာစားမှာလဲ ..ငါ တစ်ခါမှ အဲ့လို မစားဖူးဘူး မသွားဖူးဘူး..” ဆိုတော့
“ မပူနဲ့.. အေးလေးတို့ သွားနေကျ ဆိုင်ရှိတယ်။ ကြေးအိုးလဲ ကောင်းတယ်။ လူလဲ ရှင်းတယ် အေးအေးဆေးဆေး စကား ပြောလို့ ရတာပေါ့..” တဲ့။
“ အေးပါ နင့်ပဲ ဆရာ တင်ပါတယ်။ နင့် သဘေ..ာ” ဆိုတော့
“ ဟီ..း ဆရာ တင်ရင် ဆရာ ခိုင်းသလို လုပ်...”
“ ဟာ ဘာ ခိုင်းမလို့ လဲ..”
“ ခ်ခ် အဲ့လောက် မကြောက်ပါနဲ့.. မနိုင်ဝန် မထမ်းခိုင်းဘူး..” အေးလေးကို မျက်စောင်း ထိုးပြီး
“ အေးလေးနော် မိန်းမနော်..” လို့ကြိမ်းလိုက်တော့ တခစ်ခစ်နဲ့ သဘောကျနေရော။
တကယ်လဲ ကြောက်မိတာ အမှန် ၊ အေးလေးတို့က သဘာ ရင့်နေပြီ။ ကျမမှာသာ အိမ်ထောင် ကျတယ်တာ ဆိုတာ ကာမ ဆက်ဆံမှု အတတ်က နတ္ထိ။ ယောက်ျား လုပ်သူကလဲ သူ လုပ်ချင်ခါနီးမှ ထဘီ လှန်ပြီး တက်လုပ် ပြီးတာနဲ့ ကုလားသေ ကုလားမော အိပ်တော့တာ။
ကျမမှာသာ သူ ပန်းခဲ့တဲ့ အရည်တွေနဲ့ မအိပ်တတ်လို့ ထပြီး ဆေးရကြောရ။ တကယ်ပါရှင်၊ သူ့လီးတောင် ကောင်းကောင်း မမြင်ဖူးဘူး။ ကိုယ့်စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လို့သာ ခန့်မှန်း ကြည့် ရတာ။ အေးလေး တို့ကျ မဟုတ်ပါဘူး။ ဘာတဲ့ “ပုလွေ” တဲ့၊ ကြားခါစက
“ ဟဲ့ ပုလွေ ဆိုတာက ကထိန်အတွက် အလှူခံတဲ့ အဖွဲ့ တွေထဲက မှုတ်တဲ့ဟာ မဟုတ်လား..” ဆိုတော့ အေးလေး ရီတာ မျက်ရည်တောင် ထွက်တယ်။
“ အော် မမရယ်.. ခုပြောတဲ့ ပုလွေက ယောကျ်ားလေး လီးကို စုပ်တာကို ခေါ်တာ..”
“ ဟင် လီးကို စုပ်တယ်..”
“ အင်းလေ..”
“ ဟာ ရွံစရာကြီး..”
“ မမ မစုပ်ဖူးသေးလို့ပါ.. ရွံစရာ မဟုတ်ဘူး။ စုပ်ပေးလို့ သူတို့တွေ တွန့်လိမ် ကွေးကောက်ပြီး ကောင်းနေတာကို ကြည့်ပြီး ဖီး လာတယ် မမရဲ့...”
“ အံ့ရေ..ာ”
“ တစ်ခါ နောက်ထပ် ရှိသေးတယ် ဘာဂျာ တဲ့...”
“ ကဲ ပြောပါအုန်း။ ဘာဂျာက ဘာလဲ..”
ဒီတစ်ခါတော့ ရောင်စုံ ဘောလုံး သီချင်းကို ငယ်ငယ်က မှုတ်တဲ့ ဘာဂျာတော့ မဟုတ်လောက်မှန်း သိနေပြီ။
“ အာ့က အေးလေးတို့ စောက်ပတ်ကို သူတို့ လျက်တာ...”
“ ဘာ စောက်ပတ်ကို လျက်တာ...” လို့ လန့်ပြိီး အသံ နည်းနည်း ကျယ်သွားလို့ အေးလေးက
“ ဟာ မမကလဲ ..နင်းကန် မအော်နဲ့ သူများတွေ ကြားကုန်မယ်..”
“ အင်းလေ ကြံကြံဖန်ဖန် နင်ပဲ ပြောတာ..”
“ ကြံကြံဖန်ဖန် မဟုတ်ဘူး မမရဲ့.တကယ်။ လျက်လဲ လျက်တယ် စုပ်လဲ စုပ်တယ် လျှာနဲ့လဲ ကလိတယ်။ ခံလို့ကောင်း တယ် မမ။ တစ်ခါတလေ အယက်ခံ အစုပ်ခံရင်း ပြီးသွားတယ်...”
သူ ပြောတာကို ကျမ မျက်လုံး အပြူးသားနဲ့ နားထောင်နေပေမယ့် စိတ်ထဲ တွေးကြည့်မိပြီး ကျမ စောက်ပတ်တောင် စိုစိစိ ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ အာ့ကြောင့် ကာမပညာမှာ အေးလေးက ကျမရဲ့ ဆရာလို့။
...........................................................
ညနေ အလုပ် ဆင်းတော့ အောင်က ကြိုစောင့်တယ်။ အောင်လို့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် စိတ်ထဲက ခေါ်မယ် ကြံထားတာ။ ဒါကို ဘယ်သူမှ မသိတာကိုဘဲ စိတ်ထဲမှာ မလုံမလဲ ဖြစ်နေသေးတယ်။ အောင်က
“ ဘယ်သွား မလဲ..”
မေးတော့ အေးလေးက ဆိုင်နာမည် ပြောလိုက်တော့ “ သိတယ်..” တဲ့။ “ နည်းနည်း လှမ်းလို့ ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီနဲ့ သွားရအောင်..” တဲ့။ အာ့နဲ့ ကျမတို့ နှစ်ယောက်က ဆိုင်ကယ် တစ်စီး။ ဟီ..း သိတယ် ဟုတ်၊ ယာဉ်စီးကမ်း လိုက်နာကြတာ သုံးယောက် မစီးရဘူး ဆိုတာကို။ အောင်က “ သူ့ဘီး ပါတယ် ..” တဲ့။ အဲ့လိုနဲ့ အေးလေး ပြောတဲ့ ဆိုင်ကို ရောက်ခဲ့တယ်။
ဒီနေရာမှာ အေးလေး အကြောင်း နည်းနည်း ပြောပြမယ်နော်။ အေးလေးမှာ ရည်းစားချစ်သူ ရှိတယ်။ နာမည်က လူမော်။ အေးလေးနဲ့က သက်တူ ရွယ်တူတွေ။ ကားသမား၊ ကားသမား ဆိုလို့ အဝေးပြေးကားတို့ ကုန်တင်ကားတို့ မဟုတ်ဘူး။ သူတို့အိမ်က ကားကို ကျမတို့မြို့နဲ့ ခရိုင်မြို့ကို လိုင်းဆွဲတဲ့ အသင်းထဲ ဝင်ထားလို့ လိုင်းကား မောင်းတာ။ နှစ်ဖက် မိဘတွေကလဲ သဘောတူ ကြည်ဖြူထားလို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွားခွင် ့လာခွင့် လည်ခွင့်တွေ ရထားတယ်။
အဲ့လို ရထားလို့လဲ မင်္ဂလာ မဆောင်ရသေးဘူး လူက ဖွတ်ဖွတ်ကြေနေပြီ။ ကာမ ပညာကလဲ ကမ်းကုန် နေပြီ။ လူသာ ငယ်တာ နာမည်က တုတ်ကြီး ဟိ ဟိ။
အဲ့ညနေက စားကြ သောက်ကြ ပြောကြဆိုကြနဲ့မို့ ရင်းသွားတယ်။ ရည်းစားစကား မပြောပေမယ့် ဘာအတွက် ချဉ်းကပ်တာလဲ ဆိုတာ သိပြီးနေသလို ခုလို လိုက်စားသောက်ထဲက ဒီဘက်က အဖြေကလဲ ဂဇက် မထွက်ခင် အောင်မှန်း သိနေပြီပေါ့။ ကျမက သူ့ကို “အောင်” လို့ ခေါ်သလို အောင်ကလဲ “မမမြင့်” တဲ့။ ဒီလိုနဲ့ ပြန်လာကြပြီး လမ်းထိပ်မှာ အောင် ကျန်ခဲ့ပြီး ကျမနဲ့ အေးလေးပဲ ကျန်နေမှ
“ အေးလေး အောင့်ကို ဘယ်လို မြင့်လဲ..”
“ အင်း တော်တော် ကြီးမယ့်ပုံ ပဲ...”
“ ဟင် ဘာကိုလဲ ဟဲ့...”
“ ဆိုင်က အထွက် မမ ထဘီ ပြင်ဝတ်တော့ မမဖင် ကြည့်ပြီး သူ့ဟာကြီး ဖောင်းနေတာ ပေါင်ဘေးမှာ အမြောင်း လိုက်ကြီး ပုဆိုးနဲ့ဆို မလွယ်ဘူး ခုက ဘောင်းဘီ ဝတ်ထားလို့..”
ကျမ မျက်နှာတွေ ဘေးက ကြည့်ရင် ရဲနေမယ် ထင်တယ်။ ပူထူ သွားတာပဲ။ ပြောရဲတဲ့ အေးလေးကိုလဲ ပခုံးကို လက်နဲ့ ရိုက်ပြီး
“ ဟာ ဘာတွေ လျှောက်ပြော နေတာလဲဟယ်.. ငါက တကယ် အကောင်း မေးတာ ဟ...”
“ အင်းလေ အေးလေးလဲ တကယ် မြင်တာ ပြောတာ..”
“ တော်ပြီဟာ နင်နဲ့တော့..” ဆိုလိုက်တော့ ကျမဖင်ကို ကိုင်ပြီး
“ အင်း ဒီဖင်တော့ အထောင်း ခံရတော့မယ်..” တဲ့။
“ အယ် ကောင်မစုတ်လေး..” လို့ပဲ မာန်လိုက်ရတယ်။
..............................
တိုတိုပဲ ပြောရရင်တော့ အဲ့လိုက စပြီး အောင်နဲ့ ကျမ သမီးရည်းစား ဘဝ ရောက်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ဖို့ကတော့ အခြေအနေ မပေးသေးဘူးလေ။ ကျမတို့ အကြောင်း အမေတို့ နားကို ရောက်တော့
“ ငါ့သမီးလေးလဲ ငယ်သေးတာပဲ ..တစ်ပင်လဲရင် တစ်ပင်ထူ ဆိုတဲ့ စကားလဲ ရှိတာပဲလေ။ အရေးကြီးတာက ကိုယ့် ဘဝကို နားလည်ပေးမယ့် လူ။ ကိုယ့်ကို မြတ်မြတ်နိူးနိူးနဲ့ ဘဝကို လက်တွဲသွားမယ့်လူ ဖြစ်ဖို့ပဲ လိုတယ်...” တဲ့။
“ သမီး အိမ်ထောင်ရေးမှာ အမေတို့ ဝင်မပါချင်တော့ဘူး..” တဲ့။ ကျမကလဲ
“ စိတ်ချပါ အမေ သမီး ဆုံးဖြတ်တဲ့အခါ အားလုံးနဲ့ အဆင်ပြေမယ့် ဘဝ လက်တွဲဖေါ် ဖြစ်မယ့် သူပဲ ဖြစ်စေရပါမယ်..” လို့။
အောင်နဲ့က စားသောက်ဆိုင် အအေးဆိုင်တွေမှာ ထိုင်ကြရင် ကျမလက်ကို ကိုင်ပြီး ချစ်ခွန်း ချွေတာလောက်ပဲ သူ့ခမြာ ကျေနပ် နေရရှာတယ်။ ကျမကတော့ သူ လက်ကလေး ကိုင်တာကိုပဲ ပီတိတွေ ကြည်နူးမှုတွေ အပြည့်။
ကျမ အိမ်ထောင် ကျဖူးပေမယ့် အချစ်ကိုမှ မခံစားဖူးဘဲ။ ခု အောင်နဲ့ကျမှ အချစ်ရဲ့ ရင်ခုန်သံကို ကြားဖူးတာလေ။ ကျမတို့ တွေ့ပြီ ဆိုရင်
“ မမမြင့် ရယ် အောင် မမမြင့်နဲ့ အေးဆေး တွေ့ချင်တယ်..” တဲ့။
“ အောင်ရယ် မမမြင့်လဲ တွေ့ချင်တာပဲလေ အခြေနေ မပေးသေးလို့ ခဏ စောင့်ကွာနော်...”
လို့ ချွေးသိတ် နေရတယ်။ အောင် အေးဆေး တွေ့ချင်တာ ဘာဆိုတာ ကျမ သဘောပေါက်ပေမယ့် ကျမ အမှန် ပြောရင် မတွေ့ရဲတာပါ။ ဒါပေမယ့် ခဏ ခဏ တောင်းဆိုနေတော့လဲ အခက်သား။ အေးလေး ကတောင်
“ မမကလဲ ချစ်တယ် ဆိုရင် လိုက်လျောလိုက်ပါ ကိုအောင်စိုး သနားပါတယ်..” တဲ့။
“ ငါလဲ သနားတာပဲ ဒါပေမယ့် ဘယ်လို လုပ်မလဲ ငါ မသိဘူး..”
“ ကဲ မသိရင် ဆရာကပဲ နည်းပြ မယ် ဟုတ်ပြီလား..”
“ အင်းပါ ပြော..”
“ ဒီလိုလုပ် အခု လပြည့်က စျေးပိတ်တယ် ..မောင်လဲ အဲ့နေ့ကျ လိုင်းအားတယ်တဲ့. အာ့ ဘုရားဖူး သွားမယ်လို့ မမအမေကို ပြောပြီးရင် မောင့်ကားနဲ့ (.............) မြို့ သွားကဲမယ်။”
အေးလေး ပြောတဲ့ မြို့က ကျမတို့မြို့နဲ့ မိုင် (၃၀) ကျော်ရုံလေး။ ပြီး အဲ့နားမှာက သမိုင်းဝင် တန်ခိုးကြီး ဘုရားလဲ ရှိတော့ ခရီးသွား ဟန်လွဲ အဆင်ပြေတယ်၊ တော်လိုက်တဲ့ အေးလေး။ အဲ့ဒါနဲ့ အမေ့ကိုလဲ ပြော။ အမေကလဲ အေးလေး တို့နဲ့ ပြီး လူမော့်ကားနဲ့ ဆိုတော့ သွားစေသတည်းပေါ့။
အောင်က ပထမ ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်မယ် တဲ့။ ဒါရိုက်တာ အေးလေး က ဆိုင်ကယ် မယူလာနဲ့ ရှုပ်တယ် မြို့ အထွက်ကသာ စောင့်နေ ကားကလဲ အံ့စာတုံး ဆိုတော့ မကြီး မငယ်အတော်ပဲပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ အစီအစဉ်တွေဆွဲ အဖိတ်နေ့ ထဲက ထမင်း ထုပ်ဖို့ စားဖို့ သောက်ဖို့တွေ လုပ်ရသလို အိပ်ရာ ဝင်တော့လဲ ကြိုတင် အတွေးတွေနဲ့ ရင်ခုန်ပန်းတုန် ဖြစ်နေရပါတော့တယ်။
.............................................
မနက် (၅) နာရီထဲက ထပြီး ထမင်းပေါင်းအိုးထိုး ဒယ်နီနဲ့ ကြော်လို့ ချက်လို့ ဝီရိယတွေ ကောင်းနေတာ။ ပြီးတာနဲ့ ရေချိုးတယ်။ ရေချိုးချိန်မှာ ဆပ်ပြာတွေ ဘယ်နှစ်ထပ် တိုက်မိသလဲတောင် မသိတော့ဘူး။ ကျမ အောင်နဲ့ တွေ့ချိန်မှာ အနံ့ဆိုး ရှိမှာ စိုးလို့ ကျမရဲ့ ကိုယ်လေးက မွှေးပျံ့့ ကြိုင်သင်း နေစေချင်တာပါ။ ပြီး ကျမရဲ့ ဆလင်းဘက် ထဲမှာ အေးလေး မှာထားလို့ အပို ဝတ်စုံ တစ်ထည်ကို ကျွတ်ကျွတ်အိတ်လေးနဲ့ ထည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းနီ မိတ်ကပ် မကျန် အကုန်ထည့်လိုက်တယ်။
(၆) နာရီခွဲ လောက် အေးလေးတို့ အိမ်ရှေ့ကို လူမော့်ကား ရပ်သံ ကြားလိုက်ပြီး
“ မမမြင့်နွယ် မမ ကားရောက်ပြီ..” လို့ အေးလေး အော်ခေါ်သံကြောင့်
“ လာပြီ အေးလေးရေ လာပြီ...”
လို့ အသံပေးပြီး ဆလင်းဘက်အိတ်လွယ် ထမင်းချိုင့် ရေသန့်ဘူး ထည့်ထားတဲ့ ခြင်းလေး ဆွဲလို့ လာလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ။ ကားဘေးမှာ ရပ်နေတဲ့ အေးလေးက အပြာရောင် ဝမ်းဆက် လည်ဟိုက် ဘလောက်လေးနဲ့ ဆံပင်တွေကို မစီးဘဲ ဖားလျားလေး ချထားတဲ့ ကျမကို ကြည့်ပြီး
“ ဟားး မင်းသမီး ရှူတင် လာတယ် ဟေ့..” လို့ စနေတာကို အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြပြီး မျက်စောင်း ထိုးလိုက်တော့
“ အေးလေးကို မထိုးနဲ့ ထိုးရမယ့် သူ တွက်ချန်ထား..” လို့ ပြောလို့ ကျမလေ မတော်တဆ အမေများ ကြားသွားမလား စိုးရိမ်ပြီး
“ ဟဲ့ နင်းကန် အော်မနေနဲ့ သိရင် မိုးလောင်မယ်..”
အဲ့ဒါနဲ့ပဲ ကျမနဲ့ အေးလေးက နောက်ခန်းက တက်ပြီး ကားအထွက်မှာ လူမော်က ဖုန်းခေါ်နေတာ တွေ့တယ်။
“ အေး ငါတို့ ထွက်လာပြီနော်..” တဲ့။ အေးလေးက
“ အာ့ မမ အောင့်ဆီ ဆက်တာ..” တဲ့။
“ အော် ဟုတ်လား..” လို့ပဲ ပြောလိုက်ပါတယ်။
မြို့အထွက်နားက လက်ဘက်ရည်ဆိုင် ရှေ့ကို ကားလဲ ရပ်ရော အောင်ရယ်လေ တီရှပ် မီးခိုးရောင်နဲ့ အောက်က အဘဂျမ်း ပုဆိုး ပြီး ဂျင်းဂျာကင် အပြာနဲ့ ကျမ မျက်စိထဲတော့ ကြည့်ကောင်း နေလိုက်တာ။ အေးလေးက
“ ကဲ နောက်ခန်းမှာက ဇာတ်ဝင်ခန်း ရိုက်မယ်။ ဒို့တော့ မကြည့်ရဲလို့ ရှေ့ခန်း ပြောင်းစီးမယ်..” တဲ့။တော်တော် ဆိုးတဲ့ ကောင်မလေး။ အောင်ကလဲ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ တက်လာပြီး
“ မမ လာ နောက်ဘက်က ခုံမှာ ထိုင်ရအောင်..” တဲ့။ အာ့ကို အေးလေးက ကြားဖြစ်အောင် ကြားပြီး
“ ဘာလဲ ကိုအောင်စိုး ကျည်ကွယ် မျက်ကွယ် နေရာ ယူမို့လား..” တဲ့လေ။
အာ့နဲ့ပဲ အောင် ခေါ်တဲ့ နောက်ဘက်ခုံကို ရွှေ့လိုက်တယ်။ အောင်က သူ့ဘေး ရောက်လာတဲ့ ကျမကို ဘယ်လက်နဲ့ သိုင်း ဖက်လိုက်ပြီး ညာပါးပြင်ကို ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းရင်းက
“ လှလိုက်တာ မမ ရယ်..” တဲ့။
“ သွား အပို တွေ...”
“ လိုရင်သာ လိုမှာပါ မမ တကယ် လှတာ မမ က..”
“ အင်းပါ ကိုယ့်ငါးချဉ် ကိုယ်ပဲချဉ်..” ဆိုတော့ရီနေရော။
ကျမလေ ယောကျ်ား ရဖူးတယ် ဆို မိုးကြိုးပစ်ရပါစေ့။ ရသာ ရခဲ့ဖူးပြီး အခု အောင်နဲ့လို ပူးပူးကပ်ကပ် အချစ်ဇာတ် လဲ မကဖူးဘူး။ ခုမှ အပျိုပေါက်ကလေး ရည်းစားထားသလို ရင်တုန် နှလုံးတုန်အောင် သူက ရင်ထဲ ဆွဲသွင်းတော့ အလိုက်သင့်လေး လှဲအိပ် ပေးလိုက်တယ်။ အောင့် မျက်နှာကို မော့ကြည့်နေတဲ့ ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းကို အောင့် နှုတ်ခမ်း ထူကြီးတွေက ငုံခဲလာခဲ့တယ်။
ကျမလေ နိုင်ငံခြား ဇာတ်ကားတွေ ကြည့်လို့ အာ့လို နှုတ်ခမ်း နမ်းတာ မြင်ရင် ရွံလိုက်တာ။ အခု အောင် နမ်းတော့ ရွံရကောင်းမှန်း မသိဘူး။ အသက် မရှူနိုင်သလို မောတယ်။ ဒူးတုန်တယ်ဆိုတာလဲ ကိုယ်တွေ့ ကြုံမှ ယုံရပြီ။ အောင်ရယ်လေ တတ်လိုက်တာ သူ့လျှာကို ကျမခံတွင်းထဲ ထည့်ပြီး မွှေတာ။
ဘယ်လိုမှ မနေတတ်လို့ သူ့လျှာကို ကျမလျှာနဲ့ တွန်းထုတ်တာကို ကျမလျှာကို ဆွဲစုပ်သွားတာ အူတွေ အသဲတွေပါ ပါသွားလေရော့လား အောက်မေ့ရတယ်။ ကျမလဲ အောင့်ရဲ့ မျက်နှာကို လက်နဲ့ အတင်း တွန်းဖယ်ပစ်မှ အနမ်းခံ ဘဝက လွတ်သွား တော့တယ်။ အဲ့ကြမှ အသက်ကို ဝဝ ရှူလိုက်ရတယ်။
“ အောင် တကယ် ဆိုးတယ်ကွာ အသက်တောင် မရှူနိုင်ဘူး..” လို့ ပြောလိုက်တော့
“ ဆောရီး မမ အောင် ချစ်လွန်းလို့ပါ..” တဲ့။
“ အမလေး အောင် ချစ်ပုံလဲ သေမှာပဲ..”
“ မသပေါဘူး မမရဲ့..”
“ ဟင့်အင်း တော်ပြီကွာ ..ဘုရားသွားမှာ မိတ်ကပ်တွေ နှုတ်ခမ်းနီတွေ ပျက်ကုန်မယ်..”
“ ဟာ ဘုရား သွားမလို့လား...” အောင့်အမေးကို ရှေ့က အေးလေး ကြားတော့
“ ဘုရားသွားမယ် ပြောခဲ့တာ တော်ရေ့ ..ဘုရား အရင်သွား ဓာတ်ပုံလေး ဘာလေး သက်သေပြ ရိုက်ရအုန်းမယ်။ ပြီးမှ တော် တူးချင်တဲ့ လိပ်ဥတူး ဟုတ်ပလား..” တဲ့။ အဲ့တော့မှ အောင်က သဘောကျပြီး
“ ဟီးးး ဒီလိုလား..” တဲ့။
ဒီလိုနဲ့ ဘုရားရောက် ယုတ္တိ ရှိအောင် အိမ်ရောက်ရင် ပြန်ပြနိုင်ဖို့ ဓာတ်ပုံတွေ ရိုက်ကြ ခဏ လည်ကြည့် ပြီးတာနဲ့ မြို့ထဲမောင်း လူမော်က အစထဲက ဖုန်းနဲ့ ကြိုပြီး အခန်း ယူထားပြီးသားလေ။ ကားသမားများ လည်ချက်နော်။
တည်းခိုခန်း ရောက်တော့ အေးလေးတို့က တစ်ခန်း ကျမတို့က တစ်ခန်း အခန်းထဲ ဝင်ဖို့ ကျမ အားမရှိသလိုဘဲ လူက အလိုလို ပျော့ခွေချင်နေတယ်။ အောင်က ကျမလက်ကို ဆွဲလို့ အခန်းထဲကို သွင်းလို့ အထဲရောက်တော့ လေ့လာကြည့် မိတယ်။ ခုတင် တစ်လုံးနဲ့ မွေ့ရာ ခေါင်းအုန်း ခုတင်ဘေးမှာ စားပွဲပုလေးနဲ့ တစ်ရှူးဗူးရယ် သောက်ရေသန့်ဘူး ဖန်ခွက်တစ်လုံး တခြား ဘာမှ မရှိဘူး။
အထဲ ရောက်ပြီး အဝနားတင် တွေတွေကြီး ရပ်နေတဲ့ ကျမကို ကျမရဲ့ ဆလင်းဘက်အိတ်နဲ့ သူ့ကျောပိုးအိတ်လေးကို စားပွဲပေါ် တင်ပြီး နောက်ပြန် ကြည့်တဲ့ အောင် က “ လာလေ မမ ” လို့ ခေါ်လိုက်မှ မရွေ့ချင် ရွေ့ချင် လျှောက်နေတဲ့ ကျမကို အောင် က လက်က ဆွဲပြီး ခုတင်စောင်း ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ထိုင်နေတဲ့ ကျမရှေ့မှာ မတ်တပ် ရပ်နေတဲ့ အောင်က ကျမရဲ့ဘလောက် အင်္ကျီကို နှိပ်စေ့တွေ ဖြုတ်နေတော့ အတင်း ငြင်းဆန်နေမိတယ်။
ဒီလမ်းလျှောက်ရင် ဒီစခန်း ရောက်မယ် ဆိုတာ သိသိကြီးနဲ့ သဘာဝကို မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲ ငြင်းဆန်နေမိသလို ရှက်ခြင်း တရားကြောင့် ထူပူပြီး အောင် ဘာလုပ်လုပ် “ ဟေ့အေး ဟင့်အင်း..” ပဲ အတွင်တွင် ငြင်းနေမိတယ်။ အောင်က နာမည်သာ လူပျိုပါ ကာမ အတွေ့အကြုံကောင်း ရှိမှန်း သိသာပါတယ်။ ကျမရဲ့ “ ဟင့်အင်း..” တွေ “ ဟေ့အေး ..” တွေ ကြားကပဲ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်အောင် လုပ်နိုင်ခဲ့။ ကျမ မျက်လုံး စုံမှိတ် ထားပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လိမ်ကျစ်ပြီးတော့ ကျမ စောက်ပတ်လေးကို အောင် ရန်မရှာနိုင်အောင် ကာကွယ် ထားခဲ့တယ်။
ဒါပေမယ့် မြင်း ဘယ်လောက် ရိုင်းရိုင်း မြင်းစီး ကျွမ်းကျင်သူနဲ့ တွေ့ရင် စီးသူ အကြိုက် လိုက်ရ သလိုပါပဲ။ အောင် က လိမ်ထားတဲ့ ကျမရဲ့ ပေါင်တွင်းသား လက်မ လက်ညှိးနဲ့ ဆိတ်လိုက်တော့ နာတာနဲ့ “ အ..” ဆို ပေါင်နှစ်ချောင်း အဟမှာ အောင်က သူ့ဒူး တစ်လုံး ပေါင်ကြားကို ရအောင် ထိုးသွင်းနိုင်လိုက်လို့ ကျမရဲ့ခံစစ်စည်းရိုး ကျိုးပြီပေါ့။
ဒူးခံနေလို့ ပြန်မစေ့နိုင်တဲ့ ကျမပေါင် နှစ်ချောင်းကို ဖြဲပြီး သူ့လီးကြီးနဲ့ ကျမရဲ့ အပေါက်ကို တေ့လာခဲ့တယ်။ ကျမ အဝမှာ ပူနွေးနွေး လီးကြီး လာထိနေမှန်းလဲ သိရော အထဲ ကိုလဲ ထည့်စေချင်သလို ကြောက်လဲပဲ ကြောက်နေလို့ အသက်ရှူတွေ ပြင်းပြီး သူ့လီးကို သွင်းဖို့ အားထုတ်နေတဲ့ အောင့်ကို ဖက်ထားပြီးတော့
“ အောင် ဖြည်းဖြည်း လုပ်နော်.. ဖြည်းဖြည်း လုပ်..” လို့ ပြောနေသလို အောင်ကလဲ
“ အင်းပါ မမရယ် အင်းပါ..”
အဲ့လိုက ပါးစပ်ကသာ ပြောတာ သူ့လီးကို ကျမအပေါက်ထဲကို အတင်း ထိုးနေတာ ခံနေရတဲ့ ကျမက သိသာပေါ့။ အမလေး နာလိုက်တာ.. သူ့လီးကို မမြင်ရပေမယ့် ကျမစောက်ပတ်ကို မဆန့်မပြဲနဲ့ သပ်လျှိုသလို အထိုး ခံနေရတော့ ကျမယောကျ်ားလီးထက် ကြီးမှာပဲလို့ သိနေတယ်။ နာတာ ပေါင်တွေတောင် ဆတ်ဆတ် တုန်တယ်ရှင်။
“ အား အ နာတယ် အောင်ရဲ့ နာတယ် အောင်ကလဲ..”
“ အင်းပါ မမ အင်းပါ..” နဲ့ ပါးစပ်ကသာ ပြောနေတာ နောက်တော့ အထဲကို နည်းနည်းလဲ ဝင်ရော ဆောင့်လိုး လိုက်တာ
“ ဖွတ်..” ဆိုတဲ့ အသံ “ ဗြိ ” ဆိုတဲ့ အသံ အပြင် ကျမရဲ့ “ အား..သေပါပြီ..” ဆိုတဲ့ အသံတွေက အစဉ်လိုက် ထွက်လာတော့တာပဲ။ ကျမ ဘယ်လောက် အော်အော် လီးဝင်သွားပြီဖြစ်လို့ အောင်ကတော့ နွားသိုးကြိုးပြတ် တလစပ် ဆောင့်လိုးတော့တာ ပဲ။ ကျမမှာ အောက်ကနေ “ အင့် အင့် အ အ ..” အသံ ထွက်ပြီး သူ လိုးတာကို ကြိတ်ခံနေရတယ်။ နောက်တော့ အရည်တွေ သူကပဲ ထွက်တာလား။ ကျမဟာကပဲ ထွက်တာလား မသိဘူး။ ရွှဲပြီး အနာလဲပျောက်ပြီး လီးအရသာ ကောင်းတာ သိလာတယ်။
အောင်ကလဲ လိုးရင်း ကျမနှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက် ပါးကို နမ်းလိုက်။ ကျမကလဲ အောက်ကနေ အောင် ဆောင့် ချမယ့် အချိန်ကို ဖင်ပြန်ကော့ ပေးထားတော့ စည်းချက် ညီညီနဲ့ “ ဘတ် ဘတ် ဘောက်ဘောက်” နဲ့ ဆီးခုံ နှစ်ခု ရိုက်သံ က အခန်းထဲမှာ ညံနေရောပဲ။ သိပ်မကြာဘူး ။ ကျမလဲ သေးပေါက်ချင်သလို ချီးပါချင်သလို မနေနိုင်အောင်ပဲ စောက်စိ နားကလဲ ကျဉ်ကနဲ ကျဉ်ကနဲ ဖြစ်လို့ အောင့်ကျောကို အတင်း ဆွဲကုတ်တော့ အောင်ကလဲ သဘောပေါက်တယ်။
“ မမ မမ ပြီးရအောင် နော်..” တဲ့။ ကျမလဲ မျက်လုံး စုံမှိတ်ပြီး ခေါင်းညိတ်ရင်း
“ အင်း အင်းး..”
လို့ ဖြေတော့ အောင်လဲ ရှိသမျှ အားနဲ့ ဆောင့်တာ ကျမစောက်ပတ်ထဲကို သူ့လပြွတ်တွေပါ ကျွံဝင်မလား အောက်မေ့တယ်။
“ အားအားး အ အားး ပှီးပှီ မမ..”
ဆိုပြီး ကျမသားအိမ် နံရံတွေကို သူ့သုက်ရေ ပူပူတွေ အပန်းခံရသလို ကျမထဲကလို ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ စောက်ရည် တွေ ထွက်ကျ လာပြီး နှစ်ယောက်သား တင်းကြပ်နေအောင် ဖက်ထားရင်း ကာမရဲ့အထွတ်အထိပ် အရသာကို ခံစား လိုက်ကြပါတော့တယ်။
.............
ကျမပေါ်မှာ မှောက်ပြီး ငြိမ်လို့ ဇိမ်ယူနေတဲ့ အောင့် ကို
“ အောင် ထတော့ကွာ အောင့် ကိုယ်ကြီးက လေးတယ်..”
လို့ ပြောလိုက်တော့ အောင်က ခ်ခနဲ တစ်ချက် ရီပြီး ထလိုက်တော့ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးက ပြွတ်ဆို ထွက်သွားသလို ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက နှစ်ယောက် ပန်းထားတဲ့ သုက်ရည်တွေက စီးထွက် လာခဲ့တယ်။ အောင်က
“ ခဏလေးနော် မမ..”
ဆိုပြီး သူ့ကျောပိုးအိတ်ထဲက မွှေးပွ တဘက်ငယ်လေးကို ထုတ်ယူပြီး ရေသန့် ဘူးထဲက ရေကို လောင်းပြီး ဆွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကျမ ပေါင်ကို အသာလေး ဖြဲပြီး ပေပွနေတဲ့ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကို ယုယုယယ သုတ်ပေး နေတယ်။
ကျမလေ အဲ့လို ယုယ ပေးနေတဲ့ အောင့်ကို ကြည့်ပြီး သူ့ကို ချစ်တဲ့ စိတ်တွေ အားကိုး မြတ်နိူးတဲ့ စိတ်တွေ ပို၍ ပို၍ တိုးလာပါတယ်။ သူ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးတာနဲ့ ကျမ ထထိုင်ပြီး အောင့်ကို ဖက်ပြီး ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် နမ်းလိုက်ပြီး
“ ချစ်လိုက်တာ အောင် ရယ်..” လို့.ပြောလိုက်မိတယ်။ အောင်ကလဲ ဝမ်းသာလွန်းလို့ ပြုံးပြီးတော့
“ မမ တကယ်နော် အောင့်ကို ချစ်တာ..” လို့ မေးလာတော့ ကျမလေ ပြုံးပြီး အောင့်ကို ခေါင်းညိတ် ပြလိုက်တယ်။ အောင် က
“ မမ သန့်စင်ခန်း သွားမယ် လိုက်မလား” တဲ့။
“ မလိုက်တော့ဘူး အောင်”
ဆိုတော့ သူ အခန်းထဲက ထွက်သွားတော့ ကျမလဲ ထဘီကို ကောက်ပြီး ရင်လျား ထားလိုက်ရတယ်။ အင်္ကျီကတော့ ဝတ်လဲ ပြန်ချွတ်ရမယ် အတူတူ မဝတ်နေတော့ဘူး။ ခုတင်ပေါ် ဘေးတစောင်းလေး အိပ်နေလိုက်တယ်။
ခဏနေတော့ တံခါး ဖွင့်သံ ကြားတော့ အောင် ပြန်လာပြီပဲလို့ သိလိုက်ပြီး ခုတင်ပေါ် တက်လာမှာပဲလို့ အောက်မေ့နေပေမယ့် တော်တော်ကြာထိ မရောက်လာလို့ ဘာလုပ်နေလဲလို့ လှည့်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ အောင်လေ အပေါ်ပိုင်း ဗလာ အောက်က ပုဆိုးနဲ့ နံရံနား ကပ်ပြီး ချောင်းနေတာ တွေ့လိုက် ရတယ်။
“ အောင် ဘာလုပ် နေတာလဲ..” လို့ လေသံ နှိမ့်ပြီး လှမ်းမေးလိုက်တော့ ကျမကို လာဖို့ လက်ယပ် ခေါ်တယ်။
“ ဟာ မလာချင်ပါဘူး..”
လို့ ပါးစပ်က အသံ မထွက်ဘဲ လှုပ်ရုံ ပြောတော့ ကျမကို အတင်း လက်ဆွဲခေါ်လို့ ယက်ကန် ယက်ကန်နဲ့ ပါသွားတယ်။ နံရံနား ရောက်တော့ ဖောက်ထားတဲ့ အပေါက်ကနေ ကြည့်ခိုင်းတော့ “မကြည့်ဘူး” ဆိုပြီး ငြင်းနေလို့ ကျမ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး အပေါက်ကို အတင်းတေ့ ပေးတာနဲ့ ကြည့်လိုက်တော့၊ ဘုရား ဘုရား အေးလေးတို့ အတွဲလေ နှစ်ယောက်လုံး တုံးလုံးတွေ။
တုံးလုံးက အကြောင်း မဟုတ်ဘူး။ ခုသူတို့ လုပ်နေတာကို အံ့သြတာ။ ကြည့်အုန်း အေးလေးက လေးဖက် ထောက်ကြီး လူမော်က နောက်ကနေ အေးလေးခါး ကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးနေတာ မြင်ကွင်းက အနောက်ဘက် ဘေးတစောင်း ဆိုတော့ အေးလေးစောက်ဖုတ်ထဲ ကို လူမော်လီးကြီး ဝင်နေတာ ထွက်နေတာကို ရှင်းရှင်း လင်းလင်း တွေ့နေရတယ်။ အေးလေးရဲ့ လုံးကျစ်ကျစ် ဖင်လေးကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးက နီရဲပြီး ပြဲနေရှာတယ် ပြဲမှာပေါ့ လူမော်ရဲ့လီးက မဲကြုတ်ပြီး နှစ်တောင့်ထိုး ဓာတ်မီးလောက် လုံးပတ် ရှိမယ်။
ကျမလဲ ကြည့်ရင်း စောစောက ငြိမ်သွားတဲ့ ကာမစိတ်တွေ ပြန်ကြွ လာတယ်။ အောင်ကလဲ အခြေအနေကို သဘောပေါက်တယ်။ နောက်က သိုင်းဖက်ထားပြီး ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ အုပ်ပြီး လက်ဝါး အပြားလိုက်နဲ့ ပွတ်ဆွဲ ပေးတော့ စောက်စိကို ထိတော့ ကျဉ်ကနဲ ကျဉ်ကနဲမို့ တွန့်တွန့် သွားတယ်လေ။ ပါးစပ်ကလဲ ဟင့် ခနဲ့ အင့် ခနဲ့ ငြီးမိ သလားပဲ။
အောင်လဲ ကျမကို ခုတင်ဆီ ပြန်ခေါ်လာပြီး ကျမ ရင်လျားထားတဲ့ ထဘီကို ဖြေချလိုက်တယ်။ ကျမက ရှက်လို့ ပေါင်ချင်း လိမ်ပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ဖွက်ထားတာကို အောင်က ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲဖြဲနေတော့လဲ အလိုလိုက်ပြီး ကားပေး လိုက်ရတယ်။ အောင် က ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ ဖြဲကြည့်နေလို့
“ အာ အောင်ကလဲ ကွာ ဘာလို့ ကြည့်နေတာလဲ ရှက်စရာကြီး..” လို့ ပြောတာကို အောင်က
“ ဘာ ရှက်စရာရှိလဲ မမ ကလဲ အောင်တို့က လင်မယား ဖြစ်နေပြီလေ..” တဲ့။
“ ဟင့်အင်း မသိဘူး ရှက်တယ်ကွ..ာ” ဆိုတော့
“ မရှက်ပါနဲ့ မမရယ် မမ စောက်ဖုတ်က အကြီးကြီး အားရစရာကြီး..” တဲ့။
“ ဟင် ကြိီးလို့လား..” ဆိုတော့
“ ကြီးတာပေါ့ အေးမာ စောက်ဖုတ် မတွေ့ဘူးလား မမနဲ့ တခြားစီ..” တဲ့။
အင်း အဲ့ဒါတော့ ဟုတ်တယ်။ အေးလေးစောက်ဖုတ်က ကျမစောက်ဖုတ်နဲ့ ယှဉ်လိုက်တော့ ဆင် နဲ့ ဆိတ် လေ။
“ အောင် က ကြီးတာ ကြိုက်တာလား..” ကျမလဲ အရှက်အကြောက်တွေ ဘယ်ရောက်ကုန်လဲ မသိပါဘူး။ ကိုယ့်ဟာကိုတောင် အံ့သြမိတယ်။
“ အင်း ..စောက်ဖုတ်က မမ စောက်ဖုတ်လို ဖောင်းပြီး ရွနေမှ လိုးလို့ ကောင်းတာ ပြားကပ်ကပ်ဆို လိုးရတာ အလကားပဲ..”
“ ဟင့် အောင် နော် ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် လုပ်ပြီးပြီလဲ ဒီလောက်တောင် သိနေတာ..”
“အဟီးး မမ ကလဲ လေးငါးဆယ်ယောက်လောက် ပါ..” တဲ့။ ပြောလဲပြော ကျမစောက်ဖုတ်ကို လက်ကလဲ ကလိတော့ အရည်တွေ ရွှဲလာရော
“ အောင် မလုပ်နဲ့ကွာ ထွက်ပြီး ညစ်ပတ် ကုန်ပြီ..”
ဆိုတော့ ကျမမျက်နှာနား ရွေ့ထိုင်ပြီး ပုဆိုး ချွတ်လိုက်တော့ ထိပ်နီနီကြီးနဲ့ သူ့လီးကြီးကို မြင်တော့ ကြက်သီးတောင် ထမိတယ်။ ကျမ ပြောခဲ့သလို ကျမလေ လင်သာရတယ် ယောကျ်ား လီးကို သေချာ မမြင်ဖူးဘူး။ ခု အောင့် လီးကျမှ သေချာ တွေ့ဖူးတော့တယ်။ အောင်ကလဲ ကျမလက်ကို ယူပြီး သူ့လီးပေါ် တင်ပြီး ဆုပ်ထားတဲ့ သူ့လီးကြီးက ကျမလက်ထဲမှာ တစ်ဆုပ်တစ်ခဲကြီးပါပဲရှင်။ ကျမ လက်ထဲမှာဘဲ လီးကြီးက ပိုကြီး လာခဲ့ ပိုမာလာလို့
“ ဟင် အောင့် ဟာကြီးက ပိုကြီး လာတယ်..” ဆိုတော့
“ အာ့က မမကို သူ သဘောကျကြောင်း ပြတာ..” တဲ့။
“ ဟင့် ပြောလဲ ပြောတတ်တယ်..” ဆိုတော့
“ မမ ကိုင်ရုံ မကိုင်ထားနဲ့လေ..” တဲ့။
“ ဘာလုပ်ရမှာ လဲ..” ဆိုတော့
“ အထက်အောက် ဆွဲပေး မမ အာ့ ဂွင်းတိုက်တယ် ခေါ်တယ်..” တဲ့ လေ။
ကျမလဲ ငြုတ်သီး ထောင်းသလို လုပ်ပေးလိုက်တော့ အောင်လေ ခေါင်းမော့ပြီး ရှီုးရှီုးနဲ့ ကော့ကော့ သွားတယ်။ သူ ဖြစ်နေတာ ကြည့်ပြီး ကျမလဲ စိတ်ပိုပါ လာပြီး မြန်မြန်လေး လုပ်ပေးတော့
“ အားး အားး တော်တော့ မမ တော်တော့ လိုးတော့မယ်..” တဲ့။ သူက ပက်လက်လှန် အိပ်ပေးပြီး
“ မမ အပေါ်ကနေ တက်ထိုင်ပေး..” တဲ့။
“ ဟာ မမ မလုပ်တတ်ဘူး..” ဆိုတော့
“ ရတယ် အောင် သင်ပေးမယ် မမ အောင့်ကို ခွထိုင်လိုက်..” တဲ့။ ကျမလဲ သူ ပြောသလို ခွထိုင်တော့
“ မမ ဖင်ကို မြှောက်ထား လီး လွတ်အောင် မြှောက်..” တဲ့။
ကျမလဲ ပြောတဲ့အတိုင်း ဖင်ကြီးကို ကြွပေး ထားလိုက်တော့ သူ့လီးကို လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ကျမ စောက်ဖုတ် အပေါက်ကို တေ့ပေးပြီး
“ မမ အသာ ဖိပြီး ထိုင်ချလိုက်..” တဲ့
ကျမလဲ ဖိချတာ နေရာ မကျလို့ မဝင်ဘူး။ အာ့နဲ့ ဖင်ကို နှဲ့ပြီး ဖြည်းဖြည်း ဖိချမှ ဝင်လာတာ ကျမရဲ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းတွေတောင် လန်ထွက် နေတယ် ၊ ကြီးလိုက်တဲ့ လီးကြီး အထဲကို လက်နှစ်လုံးလောက်လဲ ဝင်ရော အောင် လေ ကျမဖင်ကို ကိုင်ဆွဲပြီး အောက်ကနေ ပင့်ဆောင့်လိုက်တာ ဖွတ်ဆို ဝင်ပြီး သားအိမ်ကို ဆောင့်မိလို့ အောင့်တောင်အောင့် သွားလို့ “ အမလေး .” လို့ ထွက်သွားတယ်။
အောင်က ကျမရဲ့ခါးကို ဆွဲပြီး ကပ်လို့ ငြိမ်ထားပေးလို့ လီးတဆုံးနဲ့ မှိန်းပြီး နေလိုက်ရတယ်။ ခဏနေမှ အောင်က ကျမဖင်ကို ပင့်ပြီး တစ်ချက်ချင်း ပင့်လိုး ပေးတယ်။ နောက်တော့ ကျမ လဲ အထာ ပေါက်ပြီး ဆောင့်တတ် သွားလို့ ကျမကပဲ ဆောင့်လိုး ပေးတော့ အောင်က အောက်ကနေ ကျမနို့တွေကို စို့ပေး နေတယ်။ ကျမလဲ စိတ်တွေ ပိုပါပြီး အတင်း ဆောင့်လိုးရင်း နောက်တစ်ချီ ပြီးချင်လို့
“ အောင် အောင် မမ ပြိီးချင်ပြီ..” ဆိုတော့
“ မမ နာနာ ဆောင့် အောင်လဲ ပြီးမယ်..” တဲ့။
အာ့နဲ့ နှစ်ယောက်သား အပေါ်က ဖိဆောင့် အောက်ကနေ ပင့်ဆောင့်နဲ့ တက်ညီ လက်ညီ ချစ်ပွဲဝင်လို့ အသီးသီး အရည်တွေ ဖြိုင်ဖြိုင်ထွက်လို့ ပြီးသွား ရပါလေတော့တယ်။
အဲ့အချိန် တစ်ခဏကတော့ဖြင့် ကျမဘဝရဲ့ တစ်သက်စာ မေ့မရတဲ့ ခံစားချက်တွေ ရရှိလိုက်ပါတယ် ရှင်။
[ 18+ ဝတ္ထု ပြိုင်ပွဲ (ပထမအကြိမ်) ပြိုင်ပွဲဝင် စာမူအမှတ် (၁၇) ]
ဖတ်ရှုပေးလို့ ကျေးဇူးပါ။
ရပ်နားပါရစေတော့။
သူရဇော်
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
