ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၄ )
{ဇာတ်သိမ်းပိုင်း}
အမရာမောင် ရေးသည်။
မနက်စောစော နိုးတယ်။ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အိမ်ထဲ ဒေါ်ထွေးရီကိုရှာတာ မတွေ့ ။ အိမ်ဖော် ကောင်မလေး အထုပ်အပိုးနဲ့ဆိုတော့
“ ဟဲ့ ဒေါ်ထွေးရီရော”
“ နင်ကရော”
“ ဈေးသွားတယ် ပြန်လာရင် သမီးကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့မလို့”
“ ဘာဖြစ်လို့”
“ သမီးကို တစ်ပတ်လောက်ပြန်နားခိုင်းတာ ..လခရောမုန့်ဖိုးရော ပေးထားတယ်”
ကောင်မလေးက ပျော်နေတယ်။ မနက့်စာ စားပွဲပေါ်မှာ။ ဦးနိုးလာရင်စားဖို့ တဲ့။ မနက်စာ စားပြီး အားဆေးတစ်လုံးသောက် အခန်းထဲပြန်လှဲရင်းမှေးခနဲ။ ကျနော့်နဖူးကို လာစမ်းမှ နိုးလာတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ လက်ပြတ်အကျီ သနပ်ခါးအဖွေးသားနဲ့။ ကျနော် ကုတင်ပေါ် ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ ရွာမှာတုန်းက ဒေါ်ထွေးရီပြန်ဖြစ်သွားပြီ။ ကျနော် တရစပ်နမ်းပလိုက်တယ်။ ကျနော့်ကို့ ကြင်နာစွာ ပြန်ကြည့်နေတယ်။
“ အရင်လိုပြန်နေခြင်တယ် ဖိုးသားရယ်"
ဖိုးသားရင်ထဲ သဉ္ဇာရှိနေတာ အမ သိပါတယ်။ သဘောလည်းတူတယ် ။ သဉ္ဇာကိုလည်း သနားတယ်။ မင်းကို အမြဲ သတိရနေတာ။ ဒို့မင်းတို့ ၂ ယောက်ဖြစ်နေတာ သိတယ်။ သဝန်တိုမိလို့ ဒီလို ဝေးကုန်တာ။နောက်ပြီးဟောဒီကိုဖိုးသားနဲ့ဝေးတော့ ယောကျ်ားတွေနုဲ့ ပက်သက် ဆက်နွယ်ခဲ့ပေမဲ့ ဖိုးသားနဲ့လို အရသာမျိုးအာသာမပြေမကျေနပ်ခဲ့ဘူး။
ယောကျ်ားအဖြစ်နဲ့ ဖိုးသားနဲ့ အမယူဖို့က ပတ်ဝန်းကျင်ရှိသေးမို့လား ထားပါတော့ ..ဒီညတော့ နေပေးအုံး။မနက်ဖြန်ရွာကိုသွားကြမယ် သဉ္ဇာ ရှိတယ် ”
“ သဉ္ဇာ့ကို ချစ်သူရည်းစားလိုနှမလေးလိုပဲချစ်တာ လင်မယားလို မချစ်ခြင်ဘူး"
“ လင်မယားလိုမချစ်ခြင်လို့ပဲ ၂ ခါတောင်လိုးတယ်ဆို”
“ အဲ့ဒါက ဟောဒိက ထွေးရီဆိုတဲ့ မောင့်မိန်းမကို တောင့်တလွန်းလို့ ဖြစ်သွားတာ"
“ အပိုတွေစကားတတ်တိုင်း"
“ မရီကလည်း မရီကို မိန်းမအဖြစ်နဲ့ယူခြင်တာ ဒီက"
“ ယူလို့ ရမလား"
“ လင်မယားမဖြစ်ခြင်ဘူးပေါ့"
“ အဲ့လိုပြောတာမဟုတ်ဘူး ပတ်ဝန်းကျင် ရှိသေးတယ်။ သင့်ပါ့မလား အချစ်မွှန်ရမဲ့အရွယ် မဟုတ်ဘူး။ သမီး ၄ ယောက်အမေ မြေးတောင်ရနေပြီ။ ကိုယ့်သားအရွယ် သူငယ်ချင်းရဲ့ သားနဲ့ယူတယ်ဆို လူကြားကောင်းပါ့မလား"
“ ခုခေတ်ကြီးမှာ ကြားကောင်းပါတယ်”
“ တော်ပီစကားကပ်မပြောနဲ့ ကိုလီးသရမ်း ဟောဒိ လီးက ရီ နဲ့ဝေးပြီးဘယ် ၂ ယောက်သရမ်းလဲပြော"
လီးကို အတင်းလာကိုင်တော့ ရှောင်လိုက်တယ်။ သူများဟာကြတော့ ရှင်လုပ်ခြင်သလို လုပ်ပြီး မရဘူး ကိုင်မယ် ကြည့်မယ်။ ကျနော်မရှောင်တော့ဘဲ ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့်လီးကို ကိုင်မိတော့ အံသြနေတယ်။ ဘာတွေလဲ ပုဆိုးလှန်ပြီး ကြည့်တယ်။ ဘာတွေလဲလို့။ အမလေးပြောင်းဖူးကြီး ကျနေတာပဲ။ဂေါ်လီလုံးအသားကို ခွဲထည့်ရကြောင်း မိန်းမတွေအရသာရှိအောင် ထည့်ရခြင်းဖြစ်ကြောင်း ရှင်းပြရတယ်။
“ မနာဘူးလား”
“ နည်းနည်းတော့ နာတာပေါ့”
“ ထွေးရီ ဂေါ်လီနဲ့လိုးတာ မကြိုက်ဘူးလား”
“ ကြိုက်ပါတယ်”
“ အရသာတမျိုးပဲ ကြိုက်လွန်းလို့ ခက်နေတယ်..ဆရာကြီးရဲ့”
“ အာ့ဆို တချီလောက် လီးစုပ်ပေးအုံး”
“ ဟင့်အင်း မစုပ်ရဲဘူး”
“ စုပ်ပါကွာ. ထွေးရီမောင့်အပေါ်ခွလိုက်”
“ မောင်ပြန်ယက်ပေးမယ်”
ဒေါ်ထွေးရီမဝံမရဲနဲ့ လီးကိုငုံ့ပြီးစုပ်ရင်း ဖီးလာပြီး သေသေချာချာစုပ်ပေးလာတော့ ခြေထောက်ကို ဆွဲခွခိုင်း ထမိန်လှန် ဖင်ကြီးကိုကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ပြန်ယက်ပေးတော့
လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး ဖီးတက်နေတယ်။ ဂွင်းထုလိုက်လီးစုပ်လိုက် အပေးအယူမျှနေတယ်။ ပြီးတော့ ပက်လက်လှန်ပြီး လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့ တချီပြီးအောင် လိုးလိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့ကလူခေါ်ခေါင်းလောင်း တီးနေတာခုမှ သတိထားမိပြီး ထမိန်ဆွဲ ဆံပင်တွေသပ်ပြီး.ဒေါ်ထွေးရီ ထွက်သွားတယ်။ အကျီတွေလည်းပြုတ်လို့ အမေလာတာ
“ ညီးနဲ့အော်မကြားခေါ်မကြား ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ."
“ ဘာမှမလုပ်ပါဘူး ..အိမ်ခန်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတာ"
“ ဟုတ်လို့လား ခလေးမလေးခိုင်းလို့ရတာ ..ခလေးမလေး ရွာပြန်သွားလို့"
“ သြော် ဒါနဲ့ ငါ့သားရော"
“ အိပ်နေတယ်နဲ့ တူတယ် "
“ ညီးတို့သားအမိ အရင်လို ပြန်ဖြစ်သွားပြီလား"
“ အရင်လိုပဲ ဟာကို"
“ ကောင်မနော် နင်မွေးစားခြင်တာ ငါမသိဘူး မှတ်နေလား"
“ မြနော် မရစ်နဲ့"
“ ရစ်တာ မဟုတ်ဘူး နင်နဲ့ဆိုတော့ ငါ့သားလေး မိန်းမလည်တွေနဲ့ မတိုးဘူးပေါ့"
“ အံမယ် နင်က တပ်အပ်ပေးစားနေတာပေါ့"
“ နင့်သားက အရင်လို ခလေးမဟုတ်ဘူး"
ဒေါ်ထွေးရီ မထူးတော့ဘူးဆိုပြီး ပြောပါလေရော.။
“ နင်မြင်ဖူးကြုံဖူးမှာ မဟုတ်ဘူး ဖိုးသားလီးမှ ာဂေါ်လီတွေနဲ့”
ဂေါ်လီအကြောင်း ရှင်းပြနေတယ်။
“ မတူဘူး ခံရတာ ပိုကောင်းတယ်..နင်ခံကြည့်ပါလား”
“ မသာမ သားအမိချင်းပေးစားနေတယ်”
“ အေးပါ နင့်သားကို နင်ခံလို့မှမရဘဲ”
“ ငါခံတာ နင်ကျေနပ်တယ်မလား”
“ အေးပါ.”
“ ငါတစ်သက်လုံ းချုပ်ကိုင်မထားပါဘူး”
“ သဉ္ဇာနဲ့ပေးစားပြီး အမွေခွဲပေးမှာပါ”
“ အေးပါ နင့်ကို ငါယုံပြီးသား”
“ နင်ဂေါ်လီအရသာ စမ်းခြင် ငါစီစဉ်ပေးမယ်”
“ မသာမ ငါပြန်တော့မယ်”
အမေပြန်သွားတော့ ဒေါ်ထွေးရီ အခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။ သူငယ်ချင်း ယောက္ခမ တော့ပြန်သွားပြီ။ ဒီက သားသမက်လင်လေးနားမှာ လားကစားမှာလား..မေမေ မမ ယောက္ခမ မိန်းမကလည်း ကစားမှာပေါ့..ဆိုတော့ ရီတယ်။
သဉ္ဇာရှိရာရွာသို့သွားဖို့ ပထွေးဦးသိန်းရဲ့ surf နဲ့ လဲထားတယ်။ ရွာလမ်းတွေက ကားလေးဗိုက်မလွတ်ဘူးဆိုလို့ပါ။ ရွာသွားရာလမ်းတွေက မြင်ကွင်းတွေပြောင်းလဲနေတော့ မမှတ်မိ။ ဒေါ်ထွေးရီ ပြတဲ့ လမ်းအတိုင်းမောင်းရတယ်။ တွေ့ခြင်လေပိုကြာလေ။ ကားရှေ့ပိတ်နေတဲ့ ဆိုင်ကယ်တွေကို ဟွန်းကြမ်းကြမ်းဖိတီးပစ်တယ်။ နွားလှည်းတွေကို ချောက်ထဲကပတ်ပြီး ကျော်တက် အလျင်လိုနေတဲ့ ကျနော့်ကို ဒေါ်ထွေးရီနားလည်ပါတယ်။
ရွာရိပ်မှ ာသစ်ပင်ရိပ်တွေနဲ့ အေးမြနေတယ်။ ကားနောက် ကဖုန်လုံးကြီးတွေကို ထားခဲ့ပြီ။ ရွာလယ်လမ်းအတိုင်း ကားအရှိန်ကိုလျော့မောင်းရင်း သဉ္ဇာ့ကို တွေ့ရင် ?? စဉ်းစားရင်း ဘာမှထွက်မလာ။ ရင်တလှပ်လှပ်ခုန်နေတာသာ ပိုကျယ်လောင်လာနေတယ်။ ခြံထဲ ကားထိုးရပ်တော့
“ သား ဟွန်းတီးလိုက်"
“ တီ တီ တီ"
သဉ္ဇာ တစ်ပတ်လျိုဆံထုံးလေးနဲ့ အကျီခပ်နွမ်းနွမ်းကို သပ်ရပ်စွာဝတ်ထားပြီး လူကောင်တောင့်လာတာကလွဲလို့ အရင်အတိုင်း မျက်နှာကတော့ မရွှင်လန်းသလိုပဲ။ ကားတံခါးဖွင့်ဆင်းလာတဲ့ ဒေါ်ထွေးရီတွေ့မှ
“ သြော်အမေ့ အိမ်ကကားမဟုတ်တော့ လေတဲ့
ကျနော့်ကိုမမြင်ဘူး။ ကားတစ်ဖက်မှာကျနော်ရပ်နေမိတယ်။
“ သမီး သဉ္ဇာ ကြည့်စမ်း ဘယ်သူလဲလို့"
ကျနော့်ဘက်လှည့်ပြီး ကြည့်တယ်။ ကျနော့်ကို သေသေချာချာကြည့်တယ်။ အံသြသွားတယ် ။ ဆွံအသွားတယ်။ ပြီးတော့ သဉ္ဇာချာခနဲ လှည့်ထွက်ပြေးတော့
ဒေါ်ထွေးရီ က
“ သမီး သမီးလေး"
“ သား လိုက်ပါအုံး"
သဉ္ဇာ့ကို ဒေါ်ထွေးရီ ယောကျ်ားအခါခါပေးစားခဲ့ပေမဲ့ ငြင်းခဲ့တယ်လို့ဆိုတယ်။ ကျနော်နဲ့ သဉ္ဇာရဲ့ အချစ်ရေးကို ခွဲပစ်လို့ရပေမဲ့ သဉ္ဇာရဲ့ ကျနော့်အပေါ်ထားတဲ့ စိတ်ကို နှိမ်နင်းလို့မရတဲ့အဆုံး ဒေါ်ထွေးရီ သဉ္ဇာကို ရွာမှာ ခပ်နွမ်းနွမ်းနဲ့ အိမ်စောင့်သဘောလို ထားခဲ့တာ။ အခြားသမီးတွေကို အဆောင် အယောင်ပေးပေမဲ့ သဉ္ဇာ့ကိုတော့ မပေးခဲ့ဘူး ။ဒေါ်ထွေးရီ ငိုတယ်။
“ သဉ္ဇာ သဉ္ဇာ "
ကျနော် ခေါ်ရင်းပြေးလိုက်သွားတယ်။ လယ်ကွင်းထဲက ဇီးပင်တစ်ပင်အောက်မှာ သဉ္ဇာ့ကို ဖမ်းတားနိုင်လိုက်ပြီ။ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းဖက်ထားလိုက်တယ်။ သဉ္ဇာ ငိုနေတယ်။ သဉ္ဇာ ငိုတော့ ကျနော်လည်း မျက်ရည်တွေကျ။ သဉ္ဇာနားမှာ နားပေါက်ကဟောင်းလောင်း။ နားကပ်ကလေးတရံတောင် ဆင်ထားတာမတွေ့။
သဉ္ဇာ အားရအောင်ငိုချလိုက် အချစ်ရယ်။ ဇီးပင်ရိပ်မှာ သဉ္ဇာ အငိုတိတ်သွားတဲ့ အထိ။ ကျနော်ဘာစကားမှမပြေ ာထွေးပွေ့ထားတယ်။ သဉ္ဇာ ရှိုက်သံတိတ်သွားတော့မှ
“ သဉ္ဇာ ကိုယ်လည်းအိမ်ထောင်မပြုဘဲ သဉ္ဇာ့ကို ခုထိစောင့်နေတာ ခုတော့ အားလုံးပြီးပါပြီ အိမ်ပြန်ရအောင်နော်"
သဉ္ဇာ့ကို အမြန်ဆုံးလက်ထပ်ပြီး အတူတူနေဖို့ ဆိုင်းပြင်းရတော့မယ်။ သဉ္ဇာ့ကို တခါတည်းကားပေါ်တင်ခေါ်ပြီး မြို့ခေါ်လာခဲ့တယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ သဉ္ဇာ့ကို လက်ဝတ်လက်စားတွေ ဆင်တယ်။ အဝတ်အစားကောင်းပေ့ဆိုတာသွားဝယ်။ ပြီးတော့ beauty saloon မှာ ခေါင်းကနေခြေအထိ သတော့တယ်။
အမေနဲ့ ပထွေးရောက်လာပြီး ရပ်ကွက်ထဲက လူကြီးတွေရှေ့မှောက်မှာ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်း မဂ်လာပွဲလုပ်တယ်။ ချိပ်ထမီဝမ်းဆက်နဲ့ လှလိုက်တဲ့ သဉ္ဇာ။ရင်ခုန်သံတွေ အသစ်ဖြစ်စေခဲ့ပြီ။ မဂ်လာဆောင်ကို ဒေါ်ထွေးရီက အကြီးအကျယ်လုပ်ခြင်တယ်။ အားလုံး သူကျခံမယ်ချည်းအမေနဲ့ပထွေးက ကျနော်တို့နေတဲ့ အိမ်ကို အပြီးအပိုင်လွှဲပေးမယ် ။ မဂ်လာဆောင်ကုန်ကျငွေပါတာဝန်ယူမယ် ပြောလာတယ်။
ကျနော့်ပိုက်ဆံနဲ့ သဉ္ဇာကို တင့်တင့်တယ်တယ် လက်ထပ်ယူခြင်တာ ။ ကျနော့်ကို သာမန်လခစားဝန်ထမ်းဆိုတာလို့ပဲ သိထားတာကြောင့်လဲ ပါတယ်။ ကျနော်လူကြီးတွေရှေ့မှောက်မှာပဲ တရိုတသေပြောတယ်။
သဉ္ဇာ နဲ့ ကျနော် မဂ်လာပွဲကုန်ကျမယ့်ငွေကို မိဘမဲ့ကလေးတွေအတွက် လှူပြီး ဘုန်းကြီးရှေ့မှာ ရေစက်ချသာဓုခေါ်မယ်။ မဂ်လာပွဲကုန်ကျငွေ ဘယ်လောက်ကုန်ကုန် ကျနော်ကျခံနိုင်ပါတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီကျနော့်အမေနဲ့ပထွေးတို့က မယုံဘူး။ ဒီတော့ ကျနော်ဘဏ်အသီးသီးမှာ အပ်ထားတဲ့ ဘဏ်စာအုပ်တွေကို အသင့်ယူလာတဲ့ သားရေအိတ်ထဲကထုတ်ပြီး ချပြလိုက်တယ်။
ကျနော့် နာမည်နဲ့ပါ ။ တစ်အုပ်ကို သိန်း ၅ ရာစီရှိပါတယ်။ အားလုံးဝိုင်းကြည့်ကြတယ်။ အကုန်လုံး အံ့သြနေကြတာပေါ့။ ကျနော်မနက်ဖြန် ရန်ကုန်ပြန်မယ်။ လုပ်ငန်းတွေ သိမ်းစရာရှိတာ သိမ်းမယ်။ လည်ပတ်စရာရှိတာကို ရှယ်ယာသမားနဲ့ လွှဲဖို့လုပ်မယ်။ ပြီးတာနဲ့ မဂ်လာဆောင်မလား မဂ်လာဆွမ်းကြွေးလှူမလား ဆုံးဖြတ်ကြပေါ့။ သဉ္ဇာ သဘောကရော လို့လူကြီးတွေကမေးတော့ အစ်ကို့သဘောအတိုင်းပဲ ဂုဏ်ပကာသနတွေ မလုပ်ခြင်ဘူး။
အေးအေးချမ်းချမ်းကုသိုလ်ယူပြီး မဂ်လာပွဲပြီးခြင်တယ် တဲ့။ သဉ္ဇာ နဲ့ ကျနော် ညဘက်အတူ မအိပ်ရပါဘူး။ ဘာမှလည်း မဘာရပါဘူး။ ဘာခြင်စိတ်ထက် သနားစိတ်ငဲ့ညာစိတ် အချစ်စိတ်ပဲ ရှိနေတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ ရန်ကုန် လိုက်ခြင်တယ် ကျနော်ပြန်မလာမှာစိုးလို့ တဲ့။
၂ ရက်နေပြန်လာခဲ့မယ်လို့ ကတိပေးခဲ့တယ်။ ကျနော်ဘယ်မှာနေတယ် ဘာလုပ်တယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှအတိအကျမသိဘူးလေ။ အမေရင်းတောင် မသိဘူးဆိုတော့ ပူရှာမှာပေါ့။ သဉ္ဇာ့ပါးလေးကို မြတ်နိုးစွာ နမ်းပြီး ကိုယ်ကတိပေးတယ်။ ဒီတခါဒို့ဘယ်လိုအကြောင်းနဲ့မှ မဝေးကြတော့ဘူး။ မသူဇာဆီ သွားပြီး ကျနော့်မပြီးပြတ်တဲ့ လုပ်ငန်းတွေ လွှဲပေးတယ်။ မသူဇာက စားသောက်ဆိုင် စင်တင်ဘက်ပြောင်းခြင်တယ်။ သူတစ်ယောက်တည်း မလုပ်ခြင်ဘူး။ကျနော့်ကို ရှယ်ရာတစ်ဝက်ပါစေ့ခြင်တယ်။
လောလောဆယ်တော့ သူလုပ်ထားမယ်။ ကျနော့မဂ်လာကိစ္စပြီးစီးပြီး ၂ လလောက် အနားယူပြီးမှ ဝင်လုပ်ဖို့ ပြောတာနဲ့ သဘောတူလိုက်တယ်။ မသူဇာက လက်ဖွဲ့ငွေသိန်းတစ်ရာနဲ့ ကျနော့် ပိုငွေသိန်းတစ်ရာ့ငါးဆယ်ငွေသားချည်း ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့်ကားလေးအပေါ် လိုအပ်တာတွေဝယ်တင်ပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ထဲမှာ လူစုစု ဆူညံညံနဲ့။ ကောင်မလေး တံခါးဖွင့်ပေးတော့ ကားမောင်းသွားလိုက်တယ် ။ ဒေါ်ထွေးရီတအံတသြကောင်မလေးကို အထုပ်တွေကူသယ်ခိုင်းရတယ်။
သဉ္ဇာအပြေးကလေး ထွက်လာတယ်။ အကို တဲ့ ။ ရော့ သဉ္ဇာ ဒါငွေထုပ်ပဲ ကိုယ်တို့နေမဲ့ အခန်းထဲ ထည့်ထား။ လူကြီးအတော်များများဧည့်ခန်းထဲမှာ သောက်နေကြတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီခမျာ သမက်မတော်ခြင်ဘဲ လင်တော်ခြင်နေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကျနော့်လုပ်ငန်းတွေကြောင်း အတိုချုံးပြောပြလိုက်တယ်။
ဘာလုပ်ငန်းလုပ်တယ်တော့ မပြောဖူးပေါ့။ နယ်တွေက အထင်သေးတတ်တယ်လေ။ ခဏတာ ဝင်ရောပြီး အခန်းထဲဝင်တော့ သူ့ညီအမတွေနဲ့ စကားပြောနေတဲ့ သဉ္ဇာ လိုက်လာတယ်။ အခန်းတံခါးချက်ချလိုက်ပြီး ဆတ်ခနဲ သဉ္ဇာနုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်တယ်။ ပထမတော့ ကြောင်အမ်းအမ်းနဲ့။ သဉ္ဇာမျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းကျသွားတော့မှ
“ သဉ္ဇာ ကိုယ်ကတိတည်တယ် မဟုတ်လား"
“ ဟုတ်ကဲ့"
“ ကိုယ်သိပ်ချစ်တယ်ကွာ"
“ ဒီကလည်း သိပ်ချစ်တာကို"
နှပ်မယ်ကြံသေး။ ဒေါ်ထွေးရီ တံခါးလာခေါက်တယ်။ သားနဲ့ သမီးထွက်ခဲ့အုံး။ ဧည့်သည်တွေရောက်လာလို့။ မိတ်ဆက်ပေးမလို့တဲ့။ တော်တော်နဲ့ မပြီးဘူး။ ဝိုင်းသိမ်းတော့ သဉ္ဇာအိပ်ပျော်နေပြီ။ မဂ်လာဆွမ်းကြွေးလုပ်ဖို့ မိဘမဲ့ကလေးတွေ အတွက် လှူဖို့နဲ့။ အလုပ်တွေ ရှုပ်လူတွေရှုပ်ဆိုတော့ သဉ္ဇာ နဲ့ ကျနော် ဘာမှမဘာရရှာဘူး။ ကျေနပ်တာတစ်ခုက သဉ္ဇာသိပ်ပျော်နေတာကိုပဲ။ မဂ်လာဦးညလည်း မဘာရပါဘူး။ဧည့်သည်တွေနဲ့ ဖွေးဖွေးထွေးထွေး ညီအစ်မတွေကျောင်းပြန်တဲ့ နောက်နေ့ညမှာ အိမ်ဖော်ကောင်မလေးရယ် ဒေါ်ထွေးရီရယ် ကျနော်တို့ညားခါစမောင်နှံရယ်ပေါ့။
အားလုံးအိပ်ကြပြီဆိုမှ သဉ္ဇာနဲ့ကျနော် တစ်ကပြန်စရတယ်။ သဉ္ဇာကတော သူအရိုးခံလေးဆိုတော့ နုတ်ခမ်းစုပ်တာမှာတင် ရင်တလှပ်လှပ်ခုန်နေရှာတယ်။ ပါကင်ဖွင့်ဖူးသားပေမဲ့ ပြန်စိသွားလောက်ပြီလေ။ ခုဟာက ဟိုတုန်းက ဖိုးသားဟာမျိုးမဟုတ်တော့ သတိထားလုပ်ရမှာ။ ကျနော်အခန်းပြင်ထွက်မီးတွေမှိတ်ပြီး အကဲခတ်တော့ ဒေါ်ထွေးရီမအိပ်သေးဘူး။ အခန်းတံခါးစေ့ထားတယ်။ အသံဗလံနားစွင့်နေတာ ဖြစ်မယ်။
ကျနော်တို့ အခန်းတံခါးကို လည်းစေ့ရုံစေ့ထားပြီး ညအိပ်မီးဝါဝါလေး ထွန်းထားလိုက်တယ်။ သဉ္ဇာက ရှက်နေတယ်။ မိန်းမရယ် ကိုယ်ယောကျ်ားကိုမရှက်ပါနဲ့ လို့ပြောမှ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပေးတယ်။ ပထမဆုံးနူးနှပ်တဲ့အဆင့်မှာ သဉ္ဇာညီးသံလေး ထွက်လာတယ် ။ ဟိုအရင်က သဉ္ဇာလိုးတာတောင် အသံမထွက်။အခုတော့ အသံတိုးတိုးလေး ထွက်ညည်းလာတယ်။ သဉ္ဇာနာမှာစိုးလို့ နူးနပ်ပေးနေရတာ။ နို့ကလေးတွေကို ယုယစွာညှစ်ကိုင် လျှာနဲ့ ရစ်ပတ်ခွေ စုပ်တာ
“ ပြွတ် ပလပ် ပလပ်"
အသံကျယ်အောင်စို့တော့ သဉ္ဇာ ခေါင်းလေးမော့လို့ ဗိုက်သားအတိုင်း လျှာထိုးဆင်းလိုက်တယ်။ ဗိုက်သားတွေ နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ ချက်တိုင်ထဲ ထိုးဝင်လိုက်ပြီး ဆီးစပ်ဆီဆင်းတော့
“ အစ်ကို ဘုန်းနိမ့်ကုန်လိမ့်မယ်"
ဒါပေသည့် အဖုတ်နံ့လေးက ကျနော့်ကို စိတ်ကြွစေတယ်လေ။ စက်ပတ်နုတ်ခမ်းလွှာကလေးက စက်ပတ်ဝကို အုပ်ထားတယ်လေ လျှာနဲ့ တံခါးတွန်းဖွင့်သလို ဖွင့်ပြီး ကလော်လိုက်တော့
“ အား အ အစ်ကို အ"
ခါးတွေကော့ပြီး ကျနော့်ခေါင်းကို ကိုင်ထားတယ်။
“ ပလပ် ပလပ် ရွှတ်"
“ အား ရှိ ..အား"
အစိကလေးကို လျှာနဲ့ပတ်ချာလည်ယက်ပေးတော့ ကျနော့်ခေါင်းကို အတင်းဖိထားတယ်။ အပြန်အပြန်အလှန်အလှန်ယက်ပေးရင်း သဉ္ဇာ့ကို အခန်းတံခါးဖက် ခေါင်းထိုးစေပြီး ပေါင်ကလေးကို ဖြဲ ။ လီးနဲ့အဖုတ် ပွတ်ခါ စောက်ခေါင်းဝလေးမှာတေ့ တဖြည်းဖြည်းဖိသွင်းလိုက်တယ်။ အပျိုပဲလေ အရည်ထွက်နေတာမို့
“ ဗြစ်ဗြစ် ဒုတ် ဒုတ် ဘွတ်”
သဉ္ဇာ လက်ကလေးနဲ့ အသာတွန်းထားတယ်။ အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီလေ။ သဉ္ဇာ အသက်ရှူသံ ပြင်းနေတယ်။ ခါးကလေးကိုကိုင်ပြီး တချက်ခြင်းဆောင့်တယ်။
“ ကျိ ကျိ "
ကုတင်ကမြည်တယ်။
“ အ အ အ ရှ် အင်း”
သဉ္ဇာက အော်တယ်။ လက်ထောက်ခါတဆုံးထိ ထုတ် တဆုံးထိသွင်း အချက်နှစ်ဆယ်လောက် လုပ်တော့ သဉ္ဇာကျနော့်လက်တွေကို ကိုင်ထားတယ်။အရှိန်မြင့်လိုက်ပြီ။
“ ဖတ် ဖတ် ပြွတ် ပြွတ် ကျိ ကျိ အား အ အား အား”
စေ့ထားတဲ့ အခန်းတံခါး နားမှာ လူရိပ်မြင်ရတယ်။ပြီးတော့ ရပ်နေတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီလေ။ သမီးကို လိုးတာ အမေ ကကြည့်နေတယ် ဆိုတော့။ တအားလိုးလို့ ကောင်းတာပဲ။ သဉ္ဇာခြေနှစ်ဖက်ပုခုံးပေါ် တင်ပြီးတော့ကို ဆောင့်လိုးပစ်တယ်
“ အား အမေ့ အား အကို အား"
သဉ္ဇာနည်းနည်းတော့ နာလိမ့်မယ်။ နာပေမဲ့လည်း အရည်တွေ ထွက်လာတယ်။ သဉ္ဇာ အတင်းဖက်လာတော့ ကျနော်ပြန်ဖက်ပြီး တဝုန်းဝုန်းနဲ့ ကျူံးတော့တာပေါ့။
“ အား အကိုရယ် ဆောင့်ပါ နာနာ အားအ ကိုရယ်”
သဉ္ဇာ ငြိမ်ကျသွားပြီ။ အရည်တွေက ကျနော့်လိင်တံ တစ်ခုလုံးပြစ်တွဲစိုရွဲနေတယ်။ ဖြည်းဖြည်းကလေး ညှောင့်ရင်း ကစ်ဆင်ဆွဲတော့ သဉ္ဇာအငမ်းမရပြန်စုပ်တယ်။ ဒီတော့ နို့ကလေးကို ကိုငိပြီး လိုးပေးလိုက်တယ်။ သဉ္ဇာ့ကို ဆွဲထူပြီးလေးဘက်ထောက်ခိုင်းတယ်။ သဉ္ဇာ မကုန်းတက်လို့ ပေါင်နှစ်ဖက် ကားခိုင်းပြီးခါးကို နိမ့် ခေါင်းကိုမော့ခိုင်းအဖုတ်အဝမှာ လီးကိုကိုင်ပြီး မွှေလိုက်တယ်။
ဂေါ်လီတွေ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဝင်သွားတာကို သဉ္ဇာကော့နေတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီ ကြည့်နေတယ်။ တချက်ခြင်းဆောင့်တယ်။
“ အား အမလေး သေပါပြီ အကိုရယ်”
ခါးကုံးပြီး ဖင်ရှုံ့လို့ လက်နဲ့ဖိရတယ်။
“ အောင့်တယ် အကိုရဲ့ ကျွတ် ကျွတ်”
ခြေထောက်ကို သဉ္ဇာဖင်အပေါ်ကနေ လိုးတော့တယ်။
“ အား အား.ကျိ ကျွိ အား အမေ့ အား”
ဂေါ်လီတွေ တဗြုန်းဗြုန်းကစားနေကြတာ သဉ္ဇာ မခံစားနိုင်။ ဒူးထောက်ကွေးပြီး သဉ္ဇာ့ကို ဆွဲမတ်ရင်း နောက်ကနေ သိမ်းဖက် မျက်နှာဆွဲလှ ည့်ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း ဖြည်းဖြည်းငြိမ့်ငြိမ့်ကလေး သဉ္ဇာ ခံလို့ကောင်းနေတယ်။
“ သဉ္ဇာ နာရင် နာတယ်ပြော အောင့်ရင်အောင့်တယ်ပြော”
ကောင်းရင်ကောင်းတယ်ပြော ။ အကို လေးဘက်ထောက်လိုးရတာ ကြိုက်တယ်။ သဉ္ဇာ ခံလို့ကောင်းရင် ကောင်းကြောင်းပြောနော်"
“ အင်း”
လေးဘက်ထောက်ပြန်လုပ်ပြီး သဉ္ဇာ ဖင်လုံးလေးကို ဆွဲယူဆောင့်တာမှာ အဆုံးထိ မလုပ်ဘဲ ဆောင့်ပေးတယ်လေ။
“ ကောင်းလား "
“ ကောင်းတယ်"
ဖိသွင်းလိုက်တယ်။
“ အား အောင့်တယ်"
အဆုံးထိသွင်းတာမှာ နှေးနှေးသွင်းပြီးဆက်ကာဆက်ကာလိုးပေးတော့
“ ကောင်းတယ် အကို အဲ့လို မြန်မြန်လေး"
“ ဖတ်ဖတ်ဖတ် ပလွတ်ပလွတ်အား အကို နာနာဆောင့် "
ကျနော်လည်း ပြီးခြင်ပြီလေ။သဉ္ဇာ ပုခုံးကိုကိုင်ပြီး ဒဲ့ ဆောင့်ပစ်သွင်းလိုက်တာ သားအိမ်နဲ့ ထိုးမိတယ်။
“ သေပါပြီ အကိုရယ်.အားအား အား ကောင်းတယ်အား"
ဒေါ်ထွေးရီ တံခါးလက်ကိုင်ဘုကို ညှစ်လိုက်သံကိုတောင် ကြားလိုက်ရတယ်။ သဉ္ဇာ စောက်ဖုတ်လေးထဲ နားထားတဲ့ ကျနော့်လီးထဲက လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဝင်သွားတာပေါ့။ သဉ္ဇာနဲ့ကျနော် ညတိုင်းလိုးတာ။ ၅ ရက်မြောက်နေ့ သဉ္ဇာရာသီလာလို့ နားရတယ်။
၃ ရက်လောက် ကျနော် နားရတာပေါ့။ ညနေဘက် ဒေါ်ထွေးရီက ရွာမှာ ကြွေးကိစ္စနဲ့ မြေကိစ္စရှင်းရမယ်ဆိုပြီး ကျနော့်ကို ခေါ်ပါလေရော။ ဆိုင်ကယ်နဲ့ သွားရတာ။ လမ်းတစ်လျှောက် ကျနော့ခါးကိုဖက် သူ့နို့ကြီးနဲ့တိုက်တယ်။ ဟိုရောက်တော့ ရေမိုးချိုးပြီး သမီးအကြီးမကို ထမင်းဟင်းပို့ခိုင်းတယ်။အရက် ၂ လုံးနဲ့စားသောက်ရင်း
“ အကြွေးသမားတွေလဲ မလာပါလား”
“ ဘယ်ကလာ ငါ့သမီးလေး သက်သာအောင် မင်းကိုခေါ်လာတာ လူလိုးမလိုးဘူး”
ကျနော်လည်း မူးလာတော့
“ ငါ့မိန်းမငါလိုးတာလေ”
“ ဟဲ့ ခံနိုင်အောင်လုပ်ပေါ့”
“ နင်ကျ ခံနိုင်လို့လား:”
မျက်နှာမဲ့လိုက်သေး။
“ လာခြင်သပ စာတင်ရ မဟုတ်ဘူး အဆင်သင့်ပဲ”
ဘယ်ရမလဲ ခုံပေါ်မှာတင် ထမိန်ချွတ်ပြီး တအားဆောင့်ပစ်တယ်။ အဘွားကြီးပဲ ထန်နေလို့လား မသိ။ တအီးအီးနဲ့ ကျနော့်ဖင်ကို လက်နဲ့ဆွဲယူပေးနေသေး။ နောက်တော့ ဖျာခင်းပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျကျနနဇိမ်ခံလိုးတော့မှ
“ မောင်ရယ် စောစောကအရမ်းနာတာပဲ..အခုလိုလေးက အရမ်းကောင်းတယ်တဲ့”
နုတ်ခမ်းဆွဲစုပ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လီးတေ့ထားရင်း
“ မရယ် သဉ္ဇာ့ကို မယားလိုလိုးရတာဖီးမလာဘူး..ထွေးရီဆိုတဲ့ မယားကြီးကိုပဲ လိုးရတာ အရသာရှိတယ်”
“ အရသာရှိရင်နေ့တိုင်းလိုးပေါ့”
“ ကောင်းပါ့မလား”
“ နင်က ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သမက်လေ.ငါပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်လေ”
“ ဟုတ်ကဲ့ အေးပါကွာ မိန်းမ မေမေ မမ အို ငါလိုးမကြီးရယ်”
“ စောက်ကောင် စကားသိပ်တတ်”
ဒေါ်ထွေးရီ အဖုတ်ပြဲပြဲကြီးထဲက အရည်ရွှဲရွှဲကျနော့် ပြောင်းဖူးကြီးကို ဖင်ပေါက်ဝမှာ တေ့ပြီးသွင်းချလိုက်တော့တဗြိဗြိနဲ့ စအိုကညှစ်တော့ ကောင်းလိုက်တာ။
“ အမလေး သေပါပြီ ယောကျ်ား ဘယ်ထဲ ထည့်တာလဲ ..အား အမေလေး ပြန်ထုတ်ပါဆို နာတယ်လို့”
နာတဲ့လူက ကျနော့်ခါးကို ခြေနဲ့ချိပ်ထားတယ်။ စောက်ဖုတ်လိုး လိုက် ဖင်လိုးလိုက်နဲ့ သဉ္ဇာ့ကိုတောင် မေ့သွားရတယ် အဲဒိည ။ ။
........................................💚💛💖💝💙........................................
ပြီးပါပြီ။
