မယ်ဥလှိုင် အပိုင်း ( ၂ )
မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။
အခန်း ( ၆ )
" ငါ့တာဝန် . ဒီမှာပဲ ပြီးဆုံးပြီ .ဒီတံခါးပေါက်က ဝင်သွားလိုက် … အစစ အရာရာ သတိထားပါ မိန်းကလေး "
" ဟုတ်ကဲ့ရှင့် "
သက်ဦးစံ တစ်ယောက် ခြေလှမ်းများ တုန်ရင်စွာဖြင့် နန်းဆောင် တံခါးပေါက်နား လျှောက်သွားလိုက်၏။သင်ပေးထားသည်အတိုင်း တံခါးအား ၃ ချက် ခေါက်ကာ ခေါင်းငုံ ရပ်နေတော့သည်။သက်ဦးစံ မှာ သာမန် သဘင်သည်လေး တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး မထင်မရှား တောရွာ လေးတွင် မွေးဖွားကြီးပြင်းခဲ့၏။
အပျော်တန်း မြေဝိုင်း အနိမ့်သဘင်လောကတွင် ကပြဖျော်ဖြေရင်း တောမြို့လေးတွင် နာမည်ကြီးနေရာမှ ငနက်ကျော် ဟုသော လူထွားကြီးနှင့် တွေ့ဆုံကာ မြို့တော်သို့ လိုက်ပါလာခဲ့ရသည်။သူမ ဖျော်ဖြေပွဲတခု အပြီးတွင် မြို့ဝန်မင်းနဲ့ လူထွားကြီး တစ်ဦး အိမ်သို့ ရောက်လာကာ မြို့တော်သို့ ကပြ ဖျော်ဖြေပေးရန် ပြောဆိုကြသည်။သူမ မှာ အပျော်တန်း သဘင်သည်လေးဖြစ်သည့်အပြင် သားနှစ်ယောက်မိခင် အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်ကြောင်း မြို့တော်သို့ လိုက်ပါကပြရန် အဆင့်မမှီကြောင်း ပြန်ရှင်းပြနေ၏။
သို့သော် သူမတသက် မမြင်ဖူးသော ငွေကြေးများနှင့် မြို့ဝန်မင်း၏ ဖိအားပေးမူ့ကြောင့် ငြင်းဆန်နိုင်သည့် အားအင်များ ပျောက်ကွယ် ကုန်ရသည်။ငွေကြေးများအား လင်ဖြစ်သူနှင့် မိဘနှစ်ပါးအား အပ်နှံကာ လူထွားကြီးနှင့် မြို့တော်ထိ လိုက်ပါလာခဲ့တော့၏။
" ကျွီ… ကျွီ"
တံခါးဖွင့်သံကြောင့် သူမ အတွေးစများ ပြတ်ကာ တံခါးအား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ပြုံးရွှင်သော မျက်နှာလေးများနှင့် နန်းတွင်သူ ၄ ဦး ထွက်လာပြီး နန်းဆောင်ထဲ ခေါ်သွားရာ လိုက်ပါလာခဲ့ရ၏။အခန်းငယ်လေးများ ဖြတ်ကျော်လာရင်း ခဏအကြာ လူတကိုယ်စာ ပက်လက်လှဲချိုးရသော သစ်သားရေချိုးကန်ကြီး တခုဆီရောက်ရှိလာ၏။ထိုရေစည်ကန်ကြီးအား ပိတ်စ အဖြူများနှင့် ပတ်ပတ်လည် ကာထားရာ ရေစည်ကန်အတွင်း ထည့်ထားသော ပန်းပေါင်စုံ မွှေးရနံ့လေးများက တခန်းလုံး မွှေးပျံ့သင်းကြိုင်နေသည်။
သာမန်အရပ်သူ တစ်ယောက်မို့ မမြင်ဖူးသည့် ရေစည်ကန်အား စူးစမ်းကြည့်နေရာ သူမအား ခေါ်လာသော နန်းတွင်းသူ ၄ ဦးမှ အဝတ်စားများ ဝိုင်းချွတ်ပေးကြ၏။
" အို … ဟို ဟို …… မ ချွတ် ပါ နဲ့ "
သားနှစ်ယောက်မိခင် ဖြစ်လင့်ကစား သူစိမ်းမိန်းမ ၄ ဦးရှေ့ ခန္ဓာကိုယ်မှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားသဖြင့် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာရသည်။နန်းတွင်းသူလေးများမှာ တခိခိ ရယ်ရင်း သူမအား ရေစည်ကန်ကြီးထဲ ပွေချပေးလိုက်၏။ရေစည်ကန်ထဲရောက်ရောက်ချင်း အရှက်လုံရန် ဖင်ချထိုင်ရင်း နို့အုံဖွေးဖွေး နှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့် သိုင်းယှက်ထားသည်။
သို့သော် နန်းတွင်းသူလေးများက သူမကိုယ်လုံးအား တကိုယ်လုံး ပွတ်တိုက် ဆေးကြောကာ ရေချိုးပေးနေကြ၏။သူမပေါင်ကြားထဲ ပွတ်သပ်ဆေးကြောစဉ် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာရင်း စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ရွာတွင်ကျန်ရစ်သော လင်ဖြစ်သူအား ဖျက်ကနဲ့ သတိရနေမိသည်။
ရေချိုးပြီး ပြီးချင် အခန်းငယ်တခုသို့ ခေါ်ဆောင်သွားကာ နန်းတွင်း အဝတ်စားများ ဝတ်ဆင်ပေးပြီ ခေါင်းမှ ဆံနွယ်များ ခြောက်ရန် ယက်ခတ်ပေးနေပြန်၏။ဆံနွယ်လေးများ ခြောက်ကာနီး ဆီမွှေးတမျိုးလိမ်းကာ ဆံတိုး ထုံးပေးကြသည်။တခဏအတွင်း သက်ထားစံ ၏ လှပသော မျက်နှာလေး ပေါ်ထွက်လာ၏။သက်ထားစံ ကိုယ်တိုင် အံ့သြယူနေရသည် အပျော်တမ်း သဘင်သည်လေးမို့ မျက်နှာလိမ်းချယ်ရာတွင် ကြာမြင့်သည်အချိန်ကို ကိုယ်တိုင်သိရှိထားသည်။
သို့သော် နန်းတွင်းသူလေးများ၏ မျက်နှာအလှချယ်သော ပစ္စည်းများ အပြင်တွင် မမြင်ဖူးယုံသာမကာ တခဏလေးဖြင့် သူမမျက်နှာအား ရှိရင်းစွဲ အလှထက် ပိုမို လှပချောမောအောင် ပြင်ဆင်နိုင်ကြသဖြင့် အံအောပြီးရင်း အံအောယူရတော့၏။အားလုံးပြင်ဆင် ပြီးမှ သူမအား အခန်းငယ်လေးများအား ဖြတ်ကျော်ကာ မီးများ လင်ထိန်နေသော အခန်းကျယ် တခန်းထဲ ပို့ဆောင်ပေးကြသည်။အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ထူးခြားခန်းနားသော ကျွန်းကုတင်ကြီးပေါ်မှ မိန်းမတစ်ဦးအား တွေ့မြင်ရလိုက်၏။ ထိုမိန်းမ မှာ လက်ဝှေ့ယမ်းပြရာ လိုက်ပို့သော နန်းတွင်းသူ ၄ ယောက်မှာ ခါးညွတ် နူတ်ဆက်ရင်း အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်ခွာ သွားကြသည်။
" မယ်မယ့် … အမိန့်တော်တိုင်းပါ "
နန်းတွင်းသူလေးများ၏ စကားကြောင့် သက်ထားစံ ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်လာတော့သည်။သူမရောက်ရှိနေသော အခန်းမှာ မိဘုရားခေါင်ကြီး အခန်းမှန်း ရိပ်မိသွား၏။သူမအား ခေါ်လာသော လူထွားကြီး၏ အစစ အရာရာ ဂရုစိုက်နေပါ ဆိုသော စကားများ နားထဲ ကြားယောင်သည်နှင့် ရပ်ကြည့်နေရာမှ ဒူးထောက် ခံစားလိုက်မိသည်။
" ခ်ခ် … လွတ်လွတ် လပ်လပ် နေပါ … သက်ထားစံ "
" ဟုတ် … အဲ … တင်ပါ့ …… မှန် မှန် … မှန်လှပါ … ဘုရား … အဲ … မယ် မယ် "
" ခိခိ … နောက်ရက်ကျမှ …… သက်ထားစံကို နန်းတွင်းသူ ဖြစ်အောင် သင်ပေးရမယ် … ဒီနေ့ကတော့ ပြောတတ်သလိုသာ ပြော …… ရတယ် "
" ဟုတ် ကဲ့ ရှင့် "
သက်ထားစံမှာ စကားပြောရင်း အသံတုန်လာ တော့၏။သူမလို အပျော်တန်းသဘင်ပညာသည် တစ်ယောက်အဖို့ တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ်မင်းလုပ်သော ဘုရင်၏ မိဘုရားခေါင်အား မြင်တွေ့ရဖို့ အိပ်မက်ပင် မမက်ဖူးပေ။
" ကဲ … ဒီနားလာခဲ့ … သက်ဦးစံ "
မိဘုရားခေါင်ကြီး အမိန့်ကြောင့် သက်ဦးစံမှာ ထရပ်ရင်း ကုနုတ်များဖြင့် အလှဆင်ထားသော ကုတင်ကြီးနား လျှောက်လာခဲ့၏။ကုတင် ထောင့်လေးထောင့်တွင် ဒေါင်းတောင်များဖြင့် ယက်လုပ်ထားသော လူတစ်ရပ်အမြင့်ရှိ ယက်တောင်ရှည်ကြီးများနှင့် နန်းတွင်းသူ ၄ ယောက်မှ ယက်ခပ်ပေးနေသည်ကို တွေ့မြင်ရသည်။သက်ထားစံ ကုတင်ခြေရင်း မတ်တပ်ရပ်စဉ် မိဘုရားခေါင်ကြီးမှ ခေါင်းလေးမသိမသာ ငြိမ့်ပြရာ ကုတင်ခြေရင်းဘက် နန်းတွင်းသူ ၂ဦးမှ ယက်တောင် အရှည်ကြီးများ အခန်းနံရံတွင် ထောင်မှီရင်း သက်ဦးစံနား တိုးကပ်လာ၏။
" အို အို … မ လုပ် လုပ် …… "
သူမစကား မဆုံးသေးခင် ကိုယ်ပေါ်မှ အပေါ်ဝတ်ရုံ ချွတ်ခံလိုက်ရတော့သည်။နန်းတွင်း အပေါ်ဝတ်ရုံ ကျွတ်သွားသည်နှင့် အတွင်းဘက် ဇာအပါးလေးသာ ကျန်ရှိ၏။တင်းမှောက်စူထွက်နေသော နို့အုံလေးထိပ် နို့သီးခေါင်းနီညိုလေးမှာ အပြာရောင် ဇာအပါးလေး အောက် တိုးထွက်နေပြန်သည်။
ခါးအောက် ပေါင်လယ်ထိ ဖုံးထားသော ဇာစကပ် အတိုလေးမှာ သက်ထားစံ ဖင်ကြီးအား ခပ်ရေးရေး ဖုံးအုပ်နေ၏။ရှက်စိတ်ကြောင့် မျက်နှာလေး ရဲတွတ်လာသည်။သူမအား အဝတ်ချွတ်နေစဉ် ကုတင်ပေါ်လှဲနေသော မိဘုရားခေါင်ကြီးအား ကုတင်အရှေ့ဘက်ခြမ်းရှိ နန်းတွင်းသူ နှစ်ဦးမှလည်း ဝတ်ရုံအား ချွတ်ပေးနေ၏။
" ကုတင်ပေါ် … တက်ခဲ့လိုက် နော် "
ညို့သံပါသော စကားသံလေး သူမနားထဲ ဝင်ရောက်လာချိန် သက်ထားစံ တစ်ယောက် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းလုံး အလိုလို လှမ်းမိတော့သည်။ကုတင်ပေါ် တက်စဉ် နန်းတွင်းသူလေးများ အခန်းပြင် ထွက်သွားသည်ကို မျက်လုံးဒေါင့်မှ မြင်နေရ၏။
" ကျွီ… ကျွီ … ကျွိ "
ကုတင်ပေါ် အရောက် ကျွန်တံခါး အဖွင့် အပိတ်သံ ကြားလိုက်ရပြန်သည်။ဒူးထောက် ခေါင်းငုံနေသော သက်ထားစံ ပုခုံးသားလေးပေါ် လက်ချောင်းဖွေးဖွေးလေး နှစ်ဖက် ကျရောက်လာ၏။
" ခေါင်းမော့ပါဦး "
" ဟုတ် … မယ်မယ် "
လှဲလျက်အနေထားမှ မိဘုရားခေါင် မှ ထထိုင်ရင်း သက်ထားစံ ပုခုံးအား ကိုင်ကာ ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်ပြန်သည်။သက်ထားစံ ခေါင်းလေးမော့စဉ် နီထွေးသော နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးမှ စုပ်ယူချင်း ခံလိုက်ရတော့၏။သက်ထားစံ တစ်ယောက် ခါးလေးတောင့်ကာ မျက်လုံးလေး ပြူးနေရှာသည်။မိန်းမချင်း အနမ်းခံရ သဖြင့် စိတ်ထဲထူးဆန်းနေကာ တရှိန်းရှိန်းလေး ခံစားနေရပြန်၏။
နူတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်း သူမအား ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် ရပ်ခိုင်းကာ မိဘုရားခေါင်ကြီးနှင့် နှစ်ဦးသား မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထား ဖြစ်သွားခဲ့သည်။နှစ်ဦးသား ရင်သားစိုင်မှ စူးထွက်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ ဇာအပါးလေးအောက် ထိပ်တိုက်တိုးမိနေ၏။သက်ဦးစံ လက်လေးနှစ်ဖက် အလိုလျောက် မြောက်တက်လာပြီး မိဘုရားခေါင်၏ ခါးသေးကျဉ်လေးအား ဖမ်းဆွဲထားမိပြန်သည်။
သူမ ပါးစပ်ထဲ မွှေနေသော လျှာဖျားလေးအား ပြန်လည်စုပ်ယူရင်း မျက်လုံးလေး စင်းကျလာ၏။ထိုစဉ် မိဘုရားခေါင်၏ လက်ကလေးမှာ သက်ထားစံ ပုခုံးပေါ်မှ ရွေ့လာပြီး နို့အုံအား ဖုံးအုပ်ထားသော ဇာအပြာအပါးလေးအား ဆွဲချွတ်ကာ နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးအား လက်ညိုးလက်မလေးဖြင့် ညှပ်ကာ ချေပေးလိုက်သည်။သက်ထားစံ နဖူးကြောလေး တွန့်လာကာ နူတ်ခမ်းချင်း ခပ်ပြင်းပြင်း တေ့စုပ်နေရ၏။
တဖြည်းဖြည်း မိဘုရားခေါင်၏ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးမှာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေရာမှ ခွာကာ သက်ထားစံ နို့သီးခေါင်း တဖက်အား ငုံစုပ်လိုက်တော့သည်။သက်ထားစံမှာ ခါးဖက်ထားသော ညာလက်လေးဖြင့် သူမနို့အား ဆွဲစို့နေသော မိဘုရားခေါင်၏ ခေါင်းအား ဆွဲကပ်ထားရရှာ၏။မိဘုရားခေါင်မှာ နို့သီးခေါင်းစို့ရင်း နို့အုံအားညှစ်ချေနေသော လက်တဖက်က အောက်လျှောလာပြီး သက်ထားစံ ခါးဝတ်ထားသော ဇာစကပ်အတိုလေးအောက်မှ လျိုကာ ပေါင်ကြားလေးထဲ စမ်းလိုက်တော့သည်။
" အ … အဟင့် "
သက်ထားစံ တစ်ယောက် ခပ်တိုးတိုး ညည်းရင်း ခါးလေး ဆက်ကနဲ့တုန်သွားရ၏။နို့စို့ပေးနေသော မိဘုရားခေါင် ခေါင်းလေးအား ဆွဲလှန်ပြီး မျက်လုံးချင်း စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်သော စိတ်များ ပျောက်ကွယ်ကာ ထူးဆန်းသော အထိအတွေ့နောက် လိုက်ပါမိတော့၏။
သူမ၏ ကုတင်တော်ထက် မိန်းမလှနှစ်ဦး၏ မျက်နှာ အမူအယာကလည်း ရမ္မက်အခိုးအငွေ့များဖြင့် ထက်သန်နေကြသည်။ မိဘုရားခေါင်မှာ သက်ထားစံ ပေါင်ကြားထဲမှ လက်အား ပြန်ထုတ်ကာ သူမ ရင်သားအား ဖုံးထားသော ဇာအပါးလေးအား ကိုယ်တိုင် ချွတ်ချရင်း နို့အုံချင်း ဖိကပ်ကာ နူတ်ခမ်းခြင်း ဒုတိယအကြိမ် ပြန်စုပ်နေပြန်၏။
နို့အုံမှာ သက်ထားစံထက် ကြီးမားဖွံ့ဖြိုးကာ သွေးကြောစိမ်းလေးများ ပေါ်နေပြီး နို့သီးခေါင်း ပန်းရောင်လေးမှာ သက်ထားစံ နို့သီးခေါင်းလေးနှင့် အပြိုင် ထောင်ထွက်လာ၏။ မိဘုရားခေါင်မှာ ကာမဆန္ဒများ ဖြစ်ပေါ်ချိန် တိုင်းရေးပြည်ရေး များနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေတတ်တော့ မင်းတရားကြီး၏ အပြုစု အယုများ ဝေးနေစဉ် မိန်းမချင်း ကာမဆက်ဆံရာမှ အရသာအား စွဲလမ်းနှစ်ချိုက်လာခဲ့သည်။သူမအတွက် အသစ်အဆန်း မဟုတ်ပေမယ့် ကလေးနှစ်ယောက်အမေ သက်ထားစံ တစ်ယောက်မှာ စိတ်လှုပ်ရှားနေရ၏။
မိဘုရားခေါင်၏ ရမ္မက်သွေးကြွယ်သော မျက်နှာပေးကို ကြည့်ရင်း ရမ္မက်စိတ်များ ကြွလာကာ အလိုကျ လိုက်လျောနေတော့သည်။ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် နမ်းနေရာမှ သက်ထားစံ ကိုယ်လုံးအား ကုတင်ပေါ် လှဲချရင်း ဘယ်ဖက်သို့ စောင်းပစ်လိုက်သည်။ညာဘက် ပေါင်တန်လေးအား ပင့်ဆွဲ ကပ်လိုက်ရာ စင်းထားသော ဘယ်ဘက်ပေါင်တန်ထက် ခပ်ကွေးကွေး အနေထားဖြင့် ကပ်သွားပြန်၏။
မိဘုရားခေါင်၏ ဦးဆောင်မှု့နောက်အလိုက်အထိုက်လေး လိုက်ပါရင်း သက်ထားစံ တစ်ယောက် ရမ္မက်စိတ်များ တောက်လောင်နေသည်။ လင်ဖြစ်သူနှင့် ကလေးနှစ်ယောက် ထွက်လာအောင် လိုးဘူးသော်လည်း မိန်းမချင်း ကာမဆက်ဆံသည်မှာ ပထမဆုံး အကြိမ်ဖြစ်၏။ခန္ဓာကိုယ်အား တစ်ဖက်သို့ စောင်းထားသည်မို့ ခါးအောက် ဖင်သားစိုင် တခြမ်းက ခုံး၍ ကွေးကာ ကော့ထွက်နေပြန်သည်။နောက်ပစ်ထားသော ဖင်သားစိုင် နှစ်ခြမ်းအောက် ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေး နှစ်ဖက်က ပူးကပ်နေပြီး ပေါင်ရင်းဘက် ဟထားသော အနေထားလေးဖြင့် ဘာဆက်ဖြစ်လာမလည်း တွေးရင် ရင်ခုန်နေရ၏။
ဘယ်ဘက်ပေါင်တန်လေးက ဆန့်နေပြီး ညာလက်ပေါင်တန်အား ရှေ့သို့တွန်းကပ်ထားသည်မို့ ပေါင်ရင်းဂွဆုံရှိ စောက်မွှေးလေးများ ပိကပ်နေသော စောက်ပတ်အုံလေးက ပြူးထွက် လာ၏။စူထွက်နေသော စောက်ပတ်အုံလေးအား ကြည့်ရင်း မိဘုရားခေါင်မှာ နူတ်ခမ်းတချက် သတ်ကာ မမသက်၏ ဖင်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်ပြီး အက်ကွဲကြောင်းလေးအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးခွဲလိုက်သည်။
" အို့ … အေမ့ "
သက်ထားစံ တစ်ယောက် သူမစောက်ပတ်လေးထဲ ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်တခုက ထိုးစွလိုက်သဖြင့် လန့်အော်မိ၏။ပထမဆုံး အကြိမ် စောက်ပတ်လေး အယက်ခံရသည်မို့ ခံစားမှု့က လူတကိုယ်လုံး တိမ်တိုက်တွေထဲ စီးမျောသွားသလို ခံစားနေသည်။မိဘုရားခေါင်မှာလည်း ဒူးထေညက်လျက်အနေထားဖြင့် စောက်ပတ်လေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးကလိကာ စောက်ရေ စို့လာသော စောက်ခေါင်ပေါက်ထဲ လျှာထိပ်လေးအား ထိုးသွင်းပစ်တော့၏။
သက်ထားစံ ကိုယ်လုံးမှာ ဘေးတစောင်း အနေထားနှင့် ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက် တုန်ခါနေသည်။ရွာတွင် ကျန်ရစ်သော လင်ဖြစ်သူအား အလိုးခံချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်လာခဲ့၏။စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေသည်ကို မခံစားနိုင်သည့်အဆုံး ခန္ဓာကိုယ်အား ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်လေး နှစ်ဖက်အား စိထားလိုက်ပြန်သည်။
သိုသော် မိဘုရားခေါင်မှာ ကြိုတင်တွက်ဆထားသူမို့ သက်ထားစံ ပေါင်ကြားနေရာ လေးဖက်ထောက် နေရာယူရင်း ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ အရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အား လျှာအပြားလိုက် ဖိယက်ပစ်၏။ခေါင်းတရမ်းရမ်းဖြင့် လက်နှစ်ဖက်က အိပ်ယာခင်းအား ဆုပ်ကိုင်ပြီး တအီးအီးညည်းနေသော သက်ထားစံ အသံလေးကြောင့် မိဘုရားခေါင် ကိုယ်တိုင် ကာမစိတ် ထကြွကာ စောက်ပတ်တပြင်လုံး ပင့်ယက်ရင်း အစိလေးအား ဆွဲစုပ်ပစ်တော့သည်။
" အ အ … ရှီးးးး းးးးး ကျွတ်ကျွတ် "
စောက်စိအရည်ပြားလေး တင်းမာလာစဉ် ထောင်ထွက်နေသော ခေါင်းလေးအား အစုပ်ခံရသဖြင့် ဖင်သားကြီး ကြွတက်လာကာ ခါးကော့ရင်း တအားအား အော်ဟစ်နေ၏။
..............................................................................................................................
အခန်း ( ၇ )
ကလေးနှစ်ယောက် ထွက်ဖူးသော စောက်ပတ်လေးမှာ မိဘုရားခေါင်၏ လျှာစွမ်းအောက် ကော့ပျံနေရ ရှာသည်။
" အမလေးးး … အား အားးးး … မ မ မရ တော့ …… အ အ ……… ကန်တော့ပါရဲ့ …… မယ်မယ် ရယ် …… အင့် ……… ရှီးးးး းးးးး းးးးးး "
ခါးကော့ထားရင်း ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက် တုန်ကာ ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ပဲ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းရင်း မိဘုရားခေါင်အား တောင်းပန်နေတော့၏။စောက်ရည်များ ဒလဟောပန်းထုတ်ကာ အသက်မျှင်းရှုနေစဉ် လည်တိုင်လေးအား လာနမ်းသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။မိဘုရားခေါင် မှာ သူမ အားမိုး၍ နို့အုံချင်း ပြားနေအောင် ဖိကပ်ကာ လည်ပင်းနားတဝိုက် လျှာဖြင့်ယက်ကာ နားရွတ်ဖျားလေးအား စုပ်ပေးနေပြန်၏။
" အင်းဟင်း … ဟင်း "
သက်ထားစံ တစ်ယောက် ပျောက်ကွယ်ကာစ ရမ္မက်စိတ်လေး ချက်ချင်း ပြန်ကြွလာကာ မိဘုရားခေါင် ကျောပြင်အား ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။တုံ့ပြန်သည်နှင့် မိဘုရားခေါင်မှာ သက်ထားစံ ကိုယ်ပေါ်မှ ဘေးသို့ လှဲချလိုက်၏။မိဘုရားခေါင် လှဲချသည်နှင့် သက်ထားစံမှာ ကပ်လျက် အနေထားဖြင့် တက်ခွကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကိုယ်လုံးအား မှောက်ချပစ်သည်။နီထွေးသော နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဆွဲစုပ်ရင်း ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် ဖိကပ်လိုက်၏။
" ခဏ … ကြွပေးထား … သက်ထားစံ "
" ဟုတ် … မယ်မယ် "
မိဘုရားခေါင် မှာ သက်ထားစံ ဖင်ကြီး ခုံးကြွသည်နှင့် ခါးပေါ်မှ အတွင်းခံ ဇာအပါးလေးအား ဆွဲချွတ်ကာ ခြေရင်းဘက် တွန်းပို့ပစ်သည်။သက်ထားစံ ပြန်အဖိတွင် ဖေါင်းကြွနေသော မိဘုရားခေါင်၏ စောက်ပတ်အား ထိပ်တိုက် ဖိမိသွား၏။မိဘုရားခေါင်မှာ ပေါင်နှစ်ခြမ်း မသိမသာလေး ဖြဲရင်း အောက်မှ ကော့ထိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားများ မို့မောက်လာပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ခပ်တင်းတင်း စုပ်ကာ အားစိုက်၍ ဖိပွတ်ကြ၏။တဖြည်းဖြည်း ပွတ်ချက်များကလည်း ပြင်းထန်လာသည်။
သက်ထားစံမှာ မိဘုရားခေါင် လည်ပင်းဘေးနား ညာလက်ထောက်ကာ ဘယ်လက်က နို့အုံအား ဆွဲညှစ်ရင်း ဖိပွတ်ပေး၏။စောက်ပတ် မျက်နှာပြင်ချင်း ဖိကပ်ကာ အစိလေးချင်း ထိမိတိုင်း နှစ်ဦးသား အားကနဲ့ အီးကနဲ့ ညည်းကာ ကာမစည်းစိမ်းလေး ရရှိနေကြသည်။ ဖိပွတ်လိုက်တိုင်း အပေါ်က သက်ထားစံ၏ အိစက်ထွားကြိုင်းသော ရင်သားစိုင်နှစ်ခုက ယမ်းခါနေပြန်၏။ မိဘုရားခေါင်ကလည်း အောက်မှ ပင့်ပွတ်ရင်း ညာလက်ဖြင့် သက်ထားစံ နို့အုံအား ဆွဲညှစ်လိမ်ကာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာမိသည်။
သက်ထားစံ၏ ဖင်ကြီး ခုံးကြွလာကာ စောက်ပတ်ချင်း ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း တဖတ်ဖတ်နှင့် မိဘုရားခေါင်၏ ဖင်သားကြီးမှာ ကုတင်ပေါ် အိကားထွက်နေတော့၏။ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချရင်း အရည်ပြားမာတင်း၍ ခေါင်းထောင်နေသော စောက်စိချင်း ထိပ်တိုက် တိုးမိရာ နှစ်ဦးသား ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်လာရသည်။
ဆောင့်ပွတ်ချက်ကလည်း အားပါလွန်းလှသဖြင့် မိဘုရားခေါင်မှာ ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာပြီး တအီးအီး တအအ ညည်းသံလေးများ ဆူညံနေ၏။စောက်ရည်များ ပန်းမထွက်ခင် နှစ်ဦးသားထိန်းသည့် အနေဖြင့် ဆီးခုံးချင်း ကပ်ကာ တင်းကျပ်နေအောင် ဖက်ထားကြသည်။သို့သော် မိဘုရားခေါင်၏ လက်နှစ်ဖက်မှာ သက်ထားစံ ဖင်ကြီးအား ဖိကပ်ရင်း ဆွဲပွတ်ရာ နှစ်ယောက်သား မထိန်းနိုင်တော့ပဲ စောက်ခေါင်းဝ အိုင်နေသော စောက်ရည်များအား ပန်းထုတ်ပစ်တော့၏။
" အားးးး အမလေးးးး အ အ အားးးးး "
" ရှီးးးးး းးးးး ကျွတ် ကျွတ် …… အားးးးး အ အ "
တုံရီမောဟိုက်သော အသံဖြင့် ပြိုင်တူ ညည်းရင်းဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် ပွတ်ဆွဲကြတော့သည်။ကိုယ်လုံးချင်း ပွတ်သပ်ရင်း ခဏအကြာ ငြိမ်သွားကြ၏။
" မယ်မယ် … ခဏ "
သက်ထားစံမှာ အပေါ်က မှောက်လျက်အနေထားဖြင့် အောက်သို့ လျှောချကာ မိဘုရားခေါင် ပေါင်ကြားထဲ လေးဖက်ထောက် ကာ စောက်ရည်များ ရွှဲနှစ်နေသော အဖုတ်အား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။စောက်မွှေး တမျှင်မှ မရှိပဲ မိဘုရားခေါင်၏ စောက်ပတ်အုံ ထိပ်၌ လက်သန်းလုံးခန့် ရှိသော စောက်စိအား ထူးဆန်းစွာ တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။လက်နှစ်ဆစ်ခန့် ရှည်ကာ စောက်ပတ်အုံ ညာဘက်သို့ ကပ်နေပြီး အဆံနီတာရဲလေးမှာ အပြင်ထွက်နေသည်။
" အံ့အောနေလား … သက်ထားစံ … မယ်မယ် ဟာက ငယ်ငယ်ကတည်းက အမွှေးမထွက်တာ ၁၇နှစ် အရွယ်ရောက်တော့ အစိလေးက တဖြည်းဖြည်း ထွားလာတာပေါ့ "
သက်ထားစံမှာ မိဘုရားခေါင်၏ လှဲကပ်နေသော စောက်စိအား လျှာဖြင့် ကော်ကြည့်လိုက်၏။အ ကနဲ့ ညည်းသံနှင့် အတူ မိဘုရားခေါင်၏ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်လေးမှ ဆက်ကနဲ့ တုန်လာတော့သည်။ပထမဆုံး အကြိမ်မို့ စောက်ရည်နံ့ ညှီစို့စို့လေး သူမနှာခေါင်းဝ ဝင်လာစဉ် ပျို့သလို့ ဖြစ်လာခဲ့၏။သို့သော် မိဘုရားခေါင် ကိုယ်တိုင် သူမ စောက်ပတ်အား ယက်ပေးထားသဖြင့် အသက်အောင့်ကာ အရည်ရွှဲနေသော မိဘုရားခေါင်၏ အဖုတ်အား တပြင်လုံး ယက်ပေးနေသည်။တဖြည်းဖြည်း စောက်ရည်နံ့မှာ အနံ့ယဉ်လာပြီး ကာမစိတ် တိုးပွားစေသည်ကို လက်တွေ့ သိခဲ့ရ၏။
" အင်း … မရပ်နဲ့ဦး သက်ထားစံ … မယ့်မယ့် အစိလေး ငုံထား ……… အ …… ဟုတ်တယ် စုပ်စုပ် …… ကျွတ်ကျွတ် … တော်လိုက်တာ သက်ထားစံရယ် ……တခါတည်းနဲ့ တတ်နေပြီလား "
သက်ထားစံမှာ မိဘုရားခေါင် ယက်ပေးသည့် ပုံစံအတိုင်း ပြန်ယက်ပေးလိုက်သဖြင့် မိဘုရားခေါင်မှာ ဘဝင်ကျနေမိသည်။တခု ကွာခြားသည်က မိဘုရားခေါင်၏ စောက်စိမှာ သာမန် မိန်းမ များထက် ကြီးနေသဖြင့် သက်ထားစံ ဆွဲစုပ်စဉ် ဖင်ကြီး ကြွတက်လာသည်အထိ ခံစားမှု့ ကောင်းနေတော့၏။မွတ်သိပ်ဆာလောင်စွာဖြင့် သူမဆန္ဒတွေ ဖေါ်ထုတ်ရင်း သက်ထားစံအား မိန်းမချင်း ကာမ ဆက်ဆံပုံအား သင်ပေးနေပြန်သည်။
" ဟုတ် … မယ်မယ် … ကျမ … မယ်မယ့် စိတ်တိုင်းကျ ပြုစု ပေးပါရစေ "
" ခုကို … အလွန်အမင်း ကောင်းနေပါပြီ သက်ထားစံရယ် …… အရည်ထွက်ပြီး ကာစမို့ပေါ့ … မဟုတ်ရင် ပန်းထုတ်ပစ်ရတော့မယ် ……… အ အားးးး … ရပ်တော့နော် … နောက်ရက်မှပဲ "
မိဘုရားခေါင် စကားကြောင့် သက်ထားစံမှာ ထပ်မယက်တော့ပဲ ကိုယ်လုံးလေးအား မိဘုရားခေါင် ဘေးနား တိုးကပ်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွအိပ်လိုက်၏။လီးနှင့် အလိုးမခံရပဲ အထွဋ်အထိပ် ရောက်ရှိသွားသော အဖြစ်ပျက်အား ပြန်စဉ်စားရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
......................................................................................................................
နောက်ပိုင်း မိဘုရားခေါင်မှာ သက်ထားစံအား ညတိုင်လိုလို ခေါ်ကာ ကာမဆက်ဆံရင်း အတူအိပ်လေ့ ရှိသည်။မင်းတရားကြီး လာအိပ်သော ညများတွင်သာ သက်ထားစံအား လွတ်ထားပေး၏။နောက်ပိုင်း သက်ထားစံကို သူမနား ခေါ်ထားပြီး နန်းတွင်း အဆင့်မြင့် သဘင်သည်ကြီးများထံ ယိုးဒယားအက သင်ခိုင်းစေခဲ့သည်။သဘင်ပညာ ရင့်လာချိန်တွင် မိဘုရားခေါင် ကျောထောက်နောက်ခံဖြင့် နန်းတော်ထဲ နာမည်ကြီးလာတော့၏။မိဘုရားခေါင်မှာ သက်ထားစံအား မယ်ဥလှိုင်နှင့် နန်းတွင်း ပွဲတော်များတွင် စင်ပြိုင် ကစေခဲ့သည်။သို့သော် သဘင်ပညာမှာ ဆရာကျလှသော မယ်ဥလှိုင်အား သက်ထားစံ တစ်ယောက် မယှဉ်နိုင်ခဲ့ပေ။
!! မယ်ဥလှိုင် ပေါက်တဲ့သေး … ကရမက်ထက်မွှေး !!
ဆိုတဲ့ နန်းတွင်းဆိုရိုး ထွက်ပေါ်လာသည်အထိ မယ်ဥလှိုင်ကလည်း အကပညာဖြင့် ဖမ်းစားထားနိုင်ခဲ့၏။မယ်ဥလှိုင် နာမည်ကြီးလာလေ မိဘုရားခေါင်မှာ ရတက်မအေးလေ ဖြစ်နေရသည်။သူမ အကြံမှာ ကိုယ်တော်ကြီး၏ အချစ်ရဆုံး မယ်ဥလှိုင်အား သက်ထားစံနှင့် ယှဉ်ပြိုင်စေကာ ဦးချိုးထားချင်နေသည်။
မှန်းချက်နှင့် နှမ်းထွက်မကိုက်ပဲ သက်ထားစံမှာ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင်သဖြင့် မယ်ဥလှိုင်အား အောက်ကြို့ဆက်ဆံခဲ့၏။ သို့သော် သက်ထားစံတစ်ယောက် မိဘုရားခေါင်၏ !! ရွှေနန်းတော်မှာ သက်ဦးစံ အပြင် နန်းတွင်းခေါင်ဆောင်မင်းသမီး မရှိစေရ !! ဟုသော အမိန်တော်ကြောင့် နေ့ချင်းညချင်း နန်းတွင်း မင်းသမီးဘဝ ရောက်ရှိခဲ့သည်။မိဘုရားခေါင် အမိန့်ကြောင့် ကိုယ်တော်ကြီးလည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ခဲ့ပေ။ မယ်ဥလှိုင်မှာ နန်းတွင်းမင်းသမီး ဘဝကနေ လက်စွဲအပျိုတော်လေး အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားရ၏။
သက်ထားစံ မှာ မိဘုရားခေါင် ကြောင့် အချိန်တို အတွင်း နာမည်ကြီးလာသော်လည်း သဘင်ပညာမှာ စနစ်တကျသင်ယူလာတဲ့ မယ်ဥလှိုင်ကို မမှီကြောင်း နန်းတွင်း သဘင်သည်များက ကွယ်ရာတွင် ဝေဖန်နေကြသည်။ဝေဖန်မှု့များ ကြားနေသော်လည်း နားလည်သိတတ်စွာနန်းတွင်း ခေါင်းဆောင်မင်းသမီး နေရာမှ ဖယ်ပေးရသော မယ်ဥလှိုင် ထံ သွားရောက် ဂါဝရ ပြုလေ့ ရှိ၏။
" မိဘုရားခေါင် မြှောက်စားလို့သာ တောက်ကြွားရင်း … နန်းတွင်းခေါင်းဆောင် မင်းသမီးနေရာ ရောက်နေတာပါ … သဘင်ပညာမှာတော့ မြင်ဆရာ ကြားဆရာဖြစ်တဲ့ … မမ မယ်ဥလှိုင် ကို မယှဉ်ဝံပါဘူး … အမြဲတမ်း ဆရာ တစ်ယောက်လို … ဂါရဝ ပြုပါတယ်ရှင် "
" မမ နားလည်ပါတယ် သက်ထားစံရယ် … ညည်းလည်း ညည်းကုသိုလ်နဲ့ ဖြစ်တည်လာတာပါ … မမကလည်း ညည်းအပေါ် ဘယ်လိုမှ သဘောမထားပါဘူးကွယ် … မသိတာ မတတ်တာ လာမေးလှည့်ပါ "
မယ်ဥလှိုင်မှာ သက်ထားစံ စကားအား ချက်ချင်း တုံ့ပြန်ပြောဆိုလိုက်၏။တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အပြန်အလှန် လေးစား ချစ်ခင်စွာ နေခဲ့ကြရင်း သက်ထားစံ တစ်ယောက် မိဘုရားခေါင်၏ စီစဉ်မှု့ဖြင့် မြောက်ပိုင်းမင်းသားလေး မွေးနေ့ပွဲတွင် ကပြ ဖျော်ဖြေရာမှ သူမ ဘဝ တဆစ်ချိုး ပြောင်းလဲခဲ့ရတော့သည်။မြောက်ပိုင်း မင်းသားလေးမှာ မင်းကြီး၏ တူတော် တော်စပ်ပြီး အသက်ငယ်သလောက် စစ်ရေး စစ်ရာ ကျွမ်းကျင်လှ၏။နောင်တချိန် ကိုယ်တော်ကြီးထက် သာလွန်သော အမတ်တပါး ဖြစ်လာနိုင်ကြောင်း နန်းတွင်းမှ အမတ်တချို့ ခဏတိုင်းပြောနေသည်ကို မိဘုရားခေါင် ကြားဖူးထားသည်။
သို့သော် မြောက်ပိုင်း မင်းသားလေးမှာ အတွင်းသတင်းအရ ရာဂစိတ် ပြင်းထန်ကြောင်း သိလိုက်ရသဖြင့် မိဘုရားခေါင်က ငါးစာ ချကြည့်တော့၏။သူမ ထင်သည့်အတိုင်း မြောက်ပိုင်းမင်းသားလေးမှာ သက်ထားစံအား စွဲလမ်းကာ သိမ်းပိုက်ဖို့ ကြိုးစားနေသည်။သက်ထားစံ နောက်က မိဘုရားခေါင်အား ရှိန်းနေသဖြင့် အရမ်းကာရော မလုပ်ရဲပေ။တဖြည်းဖြည်း မိဘုရားခေါင် စီစဉ်သည့် ညွတ်ကွင်းထဲ မြောက်ပိုင်း မင်းသားလေး ကျဆင်းလာ၏။
" သက်ထားစံနဲ့သာ ပေါင်းဖက်ခွင့် ရရင် … မယ်မယ် ခိုင်းတာမှန်သမျှ … သေဆိုသေ ရှင်ဆိုရှင် … အလုပ်ကြွေး ပြုသွားမှာပါ "
" ခ်ခ် ခ်ခ် … ကတိတွေ ရဲလှချည်လား … မင်းသားငယ် "
" မလိမ့်ဝံကြောင်းပါ … မယ်မယ် "
" ကဲကဲ … ထပြီး ခစားတော့ … နောက် ၂ ပတ်နေရင် … မင်းသားငယ် အိမ်တော်မှာ … ပွဲတော် တခုလုပ်လိုက် … သက်ထားစံ ကို … မယ်မယ် ကိုယ်တိုင် လွတ်လိုက်ပါ့မယ် "
မြောက်ပိုင်းမင်းသားလေးမှာ ဒူးထောက်ခစားရာမှ ထရပ်ရင်း လိုချင်တာရသွားသော ကလေးတစ်ယောက်သဖွယ် မျက်နှာ တခုလုံး ပြုံးရွှင် လာခဲ့၏။၂ပတ်ခန့် အကြာတွင် သက်ထားစံ တစ်ယောက် မိဘုရားခေါင် စေလွတ်မှု့နှင့် မြောက်ပိုင်း မင်းသားငယ်ထံ ဒုတိယ အကြိမ် ရောက်ရှိကာ ကပြ အသုံးတော်ခံခဲ့ပြန်သည်။ညသန်းခေါင်ယံ ဖျော်ဖြေပွဲ အပြီး သူမ အတွက် ပြင်ဆင် ပေးသော အထူးဧည့်ဆောင်တွင် အနားယူအိပ်စက်ရန် ဝင်လာခဲ့၏။
ရရှိလာသော ဆုလက်ဆောင်များအား အိပ်ခန်းတွင်း စားပွဲခုံပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။တညလုံး ကပြရသဖြင့် တကိုယ်လုံး ချွေးများရွှဲနှစ်နေ၏။မျက်နှာပေါ် စို့ထွက်နေသော ချွေးစက်များအား လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် သပ်ချလိုက်သည်။အိပ်ခန်း တောင်ဘက် ယင်းလိပ်များ ကာထားသော ရေချိုးကန် အခန်းလေးထဲ ဝင်ကာ မင်းသမီး အဝတ်အစားများ အကုန်ချွတ်ပစ်၏။အောက်ခံ ဘော်လီမှာလည်း ချွေးစီးများကပ်နေရာ နမ်းကြည့်မိသည်။
ချွေးနံ့ ရရှိလိုက်သဖြင့် ရေချိုးရင်း လျှော်ရန် အောက်ပစ်ချလိုက်၏။သူမ အောက်ပိုင်းမှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအား ဒူးမြှောက်ချွတ်ကာ နမ်းကြည့်ပြန်သည်။ချွေးနံ့ရော သေးနံ့ပါ မွှန်ထူသွားရာ နှာခေါင်းလေး ရှုံ့ရင်း ခြေရင်းပုံလိုက်တော့၏။ရေစည်ကန်၏ အနောက်ဘက် ကိုယ်လုံးပေါ် ဘဲဥပုံ မှန်အဝိုင်းရှေ့ မတ်တပ်ရပ်ကြည့်မိရာ မှန်ချပ်ရှေ့ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေသော သူမ ခန္ဓာကိုယ်အလှအား မြင်လိုက်ရင်း တစ်ယောက်ထဲ ပြုံးမိနေသည်။
ခန္ဓာကိုယ်အား တပတ်လှည့်ကာ လည်ပြန်ငေးရင်း စူးစိုက်ကြည့်ပြီး အားရမှ ရေစည်ကန်ထဲ ဆင်းရန် လှည့်ထွက်လိုက်၏။
" ရွီ့ … ရွီ့ … ဖလပ် လပ် … ဖလပ် "
ယင်းလိပ်ပင့်မပြီး ပြန်ချသံနှင် အတူ လူတစ်ယောက် ဝင်လာသဖြင့် ထိန်လန့်ကာ သူမ နို့အုံအား ညာလက်ဖြင့် သိုင်းယက်ကာ ပေါင်ဂွဆုံလေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဖုံးထားလိုက်တော့သည်။
" ဟင် …… လူ လူ …… အိုရ် … မင်း မင်း မင်းသား … မင်းသားလေး မလား … ဧည့်ခန်းက စောင့်ပါရှင် ကျမ ရေချိုးပြီး လာခဲ့ပါ့မယ် "
" ဒီ အခွင့်ရေး ရဖို့ … ကျုပ် စောင့်ခဲ့ရတာ ကြာပါပြီ သက်ထားစံရယ် "
မြောက်ပိုင်းမင်းသားငယ်မှာ သက်ထားစံ စကားအား ဂရုမစိုက်ပဲ ရှေ့သို့ တိုးကပ်လာနေ၏။သက်ထားစံမှာ ပူထူလာပြီး သူစိမ်းယောင်္ကျားရှေ့ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်အား မှန်ရှေ့ပြန်လှည့်ကာ ကျောပေးရပ်ထားလိုက်ပြန်သည်။သူမ ခါးအောက်မှ ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ မင်းသားငယ်အား ဆွဲဆောင်သလို ဖြစ်သွားရ၏။ခန္ဓာကိုယ် ရှေ့ရော နောက်ရော ပြမိသလိုဖြစ်ကာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာရသည်။စိတ်ထဲ ထိတ်လန့်နေစဉ် မှန်ထဲမှ မင်းသားငယ်၏ လီးအား မြင်မိရာ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းနေတော့၏။
....................................................................................................................................
အခန်း ( ၈ )
မင်းသားငယ်မှာ သက်ထားစံ၏ ခန္ဓာကိုယ် နောက်ပိုင်းအလှအား ကြည့်ရင်း အဝတ်စားများ ချွတ်ချပြီး ရပ်နေသဖြင့် ပေါင်ကြားမှ ထောင်ထွက်နေသော လီးကြီးမှာ အညိုရောင် သန်းနေကာ ဒစ်ဖူးက ကားထွက်နေသည်။သက်ထားစံ တစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူ လီးထက် အဆမတန် ထွားကြိုင်းသော လီးကြီးက ဖမ်းစားလိုက်ရာ ခဏတာ သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။တဖြည်းဖြည်း မင်းသားငယ် ပေါင်ကြားမှာ လီးညိုကြီးမှာ ရမ်းခါရင် သူမနောက်ကျောဘက် လှမ်းလာသည်ကို ကြောင်ကြည့်နေမိပြန်သည်။
မင်းသားငယ်မှာ မျက်လုံးများ အရောင်တောက်ကာ သက်ထားစံ နောက်ကျောနား ရပ်ကာ ပုခုံးသား ဖွေးဖွေးအား နမ်းစုပ်လိုက်၏။သက်ထားစံ ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ နို့အုံအား သိုင်းကာထားသော လက်က အောက်လျှောသွားသည်။သက်ထားစံ လက်အောက်ကျသွားသည်နှင့် လှစ်ကနဲ ရင်သားစိုင်ဖွေးဖွေးနှင့် နို့သီးခေါင်းလေးအား မှန်ချပ်ထဲမှ မြင်လိုက်ရ၏။သူမ နို့အုံအား ကြည့်နေသည်ကို မြင်သည်နှင့် လက်ပြန်ကာရာ မမှီလိုက်တော့ပေ။
မင်းသားငယ် လက်နှစ်ဖက်မှာ သူမခါးလေး ကိုင်ထားရာမှ နို့အုံနှစ်ဖက်အား သိုင်းဖက်ကာ ညှစ်ကိုင်ထားတော့၏။ရုတ်တရက် ရှေ့တိုးကပ်ရာ မှန်ချပ်ခံနေသဖြင့် တိုးမရပေ။နို့အုံများ ညှစ်ခံရစဉ် ဖင်ကြားထဲ ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်တခုက ဖိကပ်ထားသဖြင့် သက်ထားစံ တစ်ယောက် စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။လင်နှင့်ဝေးနေသည်မှာ ကြာလှသဖြင့် သွေးသားများ ဆူပွက်လာရ၏။
" ဖယ် ဖယ် …… ဖယ်ပါ … မ လုပ် ပါ နဲ့ …… ကျမက …… ကလေးအမေ …… အိမ်ထောင်သည်ပါ ရှင် … အဟင့် ဟင့် "
တုန်ရီမောဟိုက်သော ငိုသံလေးဖြင့် ပြောကာ ဖင်ကြီးအား ရမ်းရင်း ဖိကပ်ထားသော မင်းသားငယ် လီးအား ခါထုတ်နေသည်။သို့သော် ဖင်ကြားထဲ မိမိရရ ဖိကပ်ထားသဖြင့် လီးမှာ နေရာမရွေ့ပဲ ဖင်သားစိုင်ကြီး ရမ်းခါသမျှ ပွတ်သပ်ပေးသလို ဖြစ်နေတော့၏။
" တခြားလူတွေ ဝင်လာရင် အရှက်ကွဲရချည်ရဲ့ … အဟင့် ဟင့် …… တောင်းပန်ပါတယ်ရှင် "
" ဒီနေရာကို … ကျုပ် ခွင့်ပြုချက် မရပဲ … ဘယ်သူမှ မဝင်ရဲပါဘူး … စိတ် အေးအေး ထားပါ … သက်ထားစံ "
မင်းသားငယ်ထံမှ ဒုတိယ အကြိမ် စကားသံ ထွက်ပေါ်လာရင်း နို့အုံအား ညှစ်ချေကာ ဖင်ကြားထဲ လီးဖြင့် အမြှောင်းလိုက် ဖိဆွဲနေတော့သည်။
ခဏအကြာ ပုခုံးသား နုနုအား ဆွဲစုပ်နေသော နူတ်ခမ်းလေးမှာ အောက်သို့ ရွေ့ကာ ကျောပြင်သို့ ရောက်ရှိလာစဉ် ဖင်ကြားမှ လီးက အောက်လျှောထွက်ရာ ဆီးခုံးပေါ်ရှိ လမွှေးအုံကြီးက ပွတ်ဆွဲသွားပြန်သည်။သက်ထားစံ တစ်ယောက် ဖင်ကြားထဲ ဖိကပ်နေသော လီး ကွာသွားပြီး လမွှေးများမှ ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်း အလယ်အား ဖိဆွဲသွားသဖြင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်ကျန်ခဲ့၏။
သို့သော် မင်းသားငယ် နူတ်ခမ်းလေးက ခါးနားရောက်လာရာ ဖင်သားပေါ်တွင် ကြက်သီးဖူးလေးများ ဖျင်းကနဲ့ ဖျင်းကနဲ့ ထလာပြန်သည်။ဖင်သားစိုင် နှစ်ခြမ်းအား လျှာအပြားလိုက် ယက်ပေးစဉ် ဒူးများညွတ်ကျလာရင်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်မှာ ဆက်ကနဲ့ တုန်ခါသွား၏။မင်းသားငယ်မှာ ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက်အား ယက်ရင်း ပွတ်သပ်ပေးရာ သက်ထားစံ ဒူးလေးညွတ်ကာ ဖင်ကြီးနောက်သို့ ပစ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး ဖင်နှစ်ခြမ်းအောက်ဖက် အမွှေးများ ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ်အုံလေး ပြူးထွက်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
ဖွေးဥ ကော့ထွက်နေသော မထိရက်စရာ ဖင်ကြီးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အနည်းငယ် ဆွဲဖြဲလိုက်ပြန်၏။ဖင်နှစ်ခြမ်းကြား ခွက်ဝင်နေသော ဖင်ဝ နီညိုလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးယက်ပေးရာ သက်ဦးစံ တစ်ယောက် အသံမထွက်စေရန် သူမပါးစပ်လေးအား သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖိအုပ်ထားလိုက်ရတော့သည်။ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြင့် ဖင်ဝလေး အယက်ခံရင်း လူတစ်ကိုယ်လုံး လေထဲ မျောလွင့်နေသလို တလှပ်လှပ်ဖြင့် ခံစားနေရ၏။
နန်းတော်ထဲ စရောက်ချိန် မိဘုရားခေါင်နှင့် တွေ့မှ စောက်ပတ်အား အယက်ခံဖူးရသည်။ခုလည်း မင်းသားငယ်၏လျှာထိပ်လေးမှာ ဖင်ဝလေးထဲ ဝိုက်ကာ ထိုးကာဖြင့် ကလိနေသဖြင့် ခံစားမှု့ အသစ်တစ်မျိုးနှင့် ကာမအရသာ ခံစားနေမိတော့၏။ ခံစားမှု့နောက် လိုက်ပါရင်း သူမ ကိုယ်မှ ချွေးနံ့များ ထွက်နေသည်ကို သတိရမိလိုက်မိသည်နှင့် အားနာစိတ်များ ဝင်ကာ ရုန်းကြည့်လိုက်သည်။သို့သော် မင်းသားငယ်မှာ ဖင်နှစ်ခြမ်းအား ဖမ်းထိန်းကာ ဖင်ပေါက်လေးထဲ လျှာထိပ်လေးအား မရမက စုချွန်ထဲ့ပစ်နေ၏။
မလှုပ်သာ လှုပ်သာဖြင့် ရုန်ရင်း သန်မာသော မင်းသားငယ် လက်ထဲ ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ ရုန်းမထွက်နိုင်ခဲ့ပေ။တခါမှ မရဖူးသော ကာမ အရသာလေးမို့ သက်ထားစံကိုယ်တိုင်လည်း ရုန်းသာ ရုန်းနေရသည် စိတ်သိပ်မပါလှပေ။ထိုစဉ် ဖင်ပေါက်လေး ကလိနေသော မင်းသားငယ် လျှာလေးမှာ အောက်လျှောလာပြီး ပေါင်ရင်းကြားမှ ဖေါင်းထွက်နေသော စောက်ပတ်အုံ အက်ကွဲကြောင်းထဲ ထိုးခွဲကာ ဘေးနူတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်အား ဆွဲစုပ်ပေးနေပြန်သည်။
" အ အ …… အမလေးးး အဟင့် ဟင့် "
သက်ထားစံ တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကာ တ အ..အ ညည်းနေရတော့၏။
" တော် ပါ တော့ နော် … ဒီလောင်ဆို ကျေနပ်ပါတော့ … အောက်က အနံ့ထွက်နေတော့ မကောင်းပါဘူးရှင် "
သူမ စောက်ပတ်လေးမှ အမှန်တကယ်လည်း သေးနဲ့ စောက်ချီးနံ့များ ခပ်စူးစူး ထွက်ပေါ်နေ၏။မင်းသားငယ်မှာ ရာဂစိတ် ပြင်းထန်သူမို့ ခပ်စူးစူး စောက်ချီးနံ့က သူ့အတွက် အနှောက်ယက် မဖြစ်ပဲ ရမ္မက်စိတ်များ ပိုမို တောက်လောင် နေရ၏။
" ရပါတယ် သက်ထားစံရယ် … သက်ထားစံရဲ့ ……စောက်ပတ်နံ့လေးက … မွှေးနေတာပါ "
" အိုရ် …… ရှင် …… ကြံကြံဖန်ဖန် "
တိုင်းပြည် အားထားရသော မင်းသားတစ်ပါးက နောက်ကျောဘက်မှ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် သူမ စောက်ပတ်အား ယက်ပေးနေသဖြင့် မသင့်တော်သလို ခံစားမိကာ ခါးပြန်ဆန့်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်တော့သည်။သူမ ပေါင်ဂွလေးမှ ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်လေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ရင်း ငုံ့ကြည့်မိ၏။ထူကဲသောမျက်ခုံမွှေးနှစ်ခုမှာ ထိစပ်နေပြီး မျက်နှာချောချောလေးနှင့် ရမ္မက်ခိုးဝေနေသော မျက်လုံးများမှ သူမအား မော့ကြည့်နေသည်ကို တွေ့မြင်ရလိုက်သည်။ဒူးထောင်လျက်အနေထားမို့ ပေါင်ကြားမှ ထွားကြိုင်း တုတ်ခိုင်လှသည့် လီးကြီးမှာလည်း တဆက်ဆက် တုန်နေရှာ၏။
လီးကြီးအား ကြည့်မိရင်း မျက်နှာလေး ရဲတွတ်လာကာ ရှက်စိတ်များ ဝင်ရောက်လာပြီး မျက်လုံးနှစ်ဖက်အား လက်နှစဖက်ဖြင့် ဖုံးကာထားမိသည်။လက်နှစ်ဖက်စလုံး မျက်လုံးပေါ် ရောက်သွားရာ မင်းသားငယ် မျက်နှာရှေ့ သူမပေါင်ကြားမှ ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်အုံလေးမှာ အတိုင်းသား ပေါ်နေတော့၏။
" ရှီးးးးး းးးး …… အ အ "
အကာကွယ်မဲ့သွားသော သူမပေါင်ကြားအား မင်းသားငယ်မှာ မျက်နှာအပ်ကာ စောက်ပတ်တပြင်လုံး ထိုးယက်ပစ်လိုက်သည်။ဒီတကြိမ်တွင် မတားဆီးတော့ပဲ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား မသိမသာ ဖြဲကာ ကော့ထားပေးမိ၏။သူစိမ်းယောင်္ကျား တစ်ဦးမှ စောက်ပတ်အား ယက်ပေးနေသည်ဟုသော အသိက ကာမစိတ်အား တောက်လောင်လာစေသည်။စိတ်များ ထကြွလာကာ မျက်စိမိတ်ရင်း မင်းသားငယ် ခေါင်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ သူမပေါင်ဂွထဲ ကပ်ထား လိုက်တော့သည်။
ခဏ အကြာတွင် ကာမပညာ စုံလှသော မင်းသားငယ် လျှာစွမ်းအောက် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့ရပြန်၏။စောက်ရည်များ မင်းသားငယ်မျက်နှာအား ပန်းမိစဉ် ရှက်ရွံ့အားနာ စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာကာ ခေါင်းအား တွန်းဖယ်၍ ရေချိူးကန် အခန်းထဲမှ ပြေးထွက်လိုက်သည်။သက်ထားစံ ပြေးသွားရာ လမ်းတလျှောက်တွင် စောက်ရည်များ စီးကျနေခဲ့၏။မင်းသားငယ်မှာ ရုတ်တရက်မို့ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် လှည်ပြန်ကြောင်ကြည့်နေပြီးမှ ထရပ်ကာ သက်ထားစံ နောက် ပြေးလိုက်ခဲ့၏။
သက်ထားစံ အိပ်ခန်းထဲ အရောက် ချည်ထည်ထမိန်အား ရင်လျားထားလျက် ကုတင်ဘေး အသက်မျှင်းရှုနေကာ မတ်တပ်ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ချည်ထည် ထမိန်လေးမှာ ရေချိုးပြီး လဲရန် ထုတ်ထားသဖြင့် ကမန်းကတန်း ကောက်ဝတ်ရာ ထမိန်အထက်ဆင်မှာ အောက်ဖက်သို့ ရောက်ရှိနေ၏။မင်းသားငယ် ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ကပ်လာစဉ် ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲ ထိုင်ကာ မျက်နှာလွဲထားလိုက်သည်။
မင်းသားငယ်မှာ သက်ထားစံ ပုခုံးအား ကိုင်၍ ကုတင်ပေါ်လှဲချရင်း ခွထားလိုက်သည်။ပါးပြင်နှင့် လည်တိုင်အား တရှိုက်မက်မက် နမ်းရင်း ရင်လျားထားသော ထမိန်ပေါ်မှ နို့သီးခေါင်းလေးအား စမ်းကာ ညှစ်ပေးနေ၏။သက်ထားစံမှာ ပက်လက်အနေထားနှင့် ထမိန်အပေါ် အနားစအား နို့အုံများ မပေါ်အောင် ဆွဲတင်လိုက်သည်။မင်းသားငယ်မှာ လည်ပင်းသား အပျော့လေးအား ဆွဲစုပ်ရင်းထမိန်အပေါ်စအား ဆက်ကနဲ့ ချက်ပေါ်ထိ ဆွဲချပစ်၏။
မို့မောက်ထွက်လာသော နို့အုံထိပ် နို့သီးခေါင်း လေးများ မာထင်ကာ ထောင်ထွက်လာတော့သည်။သက်ထားစံမှာ ထမိန်စအား ညာလက်ဖြင့် ပြန်စမ်းရင်း မျက်ဝန်းရွဲကြီးဖြင့် မျက်စောင်းတချက် လှမ်းထိုးလိုက်၏။မင်းသားငယ် ရင်ထဲ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်လာရသည်။ပက်လက်အနေထားနှင့် သက်ထားစံအား ဘေးမှ ခွလှဲထားသဖြင့် ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးက သက်ထားစံ ခါးအား ထောက်မိနေ၏။နို့သီးခေါင်းလေး စုပ်ကာ ထမိန်အား ချွတ်ချစဉ် သက်ထားစံကိုယ်တိုင် ဖင်ကြီးကြွကာ ကူညီပေးနေပြန်သည်။
သက်ထားစံမှာ မင်းသားငယ် လျှာဖျားအောက် တချီပြီးထားသော်လည်း မင်းသားငယ်ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား မြင်ယောင်ရင်း ကာမမီးများ တောက်လောင်နေသည်မှာ မငြိမ်းသေးပေ။လီးနှင့် ဝေးနေရသဖြင့် လတ်တလော ခံစားနေရသော ရမ္မက်စိတ်အား ဖြေဖျောက်ရန် စဉ်းစားထားပုံရ၏။ထိုစဉ်မင်သားငယ်မှာ ထမိန်အား ခြေရင်းဘက် တွန်းပို့ရင်း ထထိုင်လိုက်ပြန်သည်။
မင်းသားငယ် ထထိုင်သည်နှင့် သက်ထားစံ တစ်ယောက် ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား ခိုးကြည့်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲပေးထားလိုက်သည်။မင်းသားငယ်မှာလည်း စွဲမက်ဖွယ်ခန္ဓာကိုယ်အလှနှင့် ပေါင်ဂွစုံမှ အရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အား ကြည့်ကာ လိုးချက်စိတ်များ ထိန်းမရ သိန်းမရ ဖြစ်ပေါ်နေပြန်၏။ကလေးအမေဟု သိရှိထားရာ တင်းမာသော နို့အုံများနှင့် ချပ်ရပ်နေသော ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးက မယုံနိုင်စရာပင်။
ပက်လက်အနေထားနှင့်လှဲနေသော သက်ထားစံ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်နေရာယူကာ ထောင်မတ်နေသော လီးထိပ်ဖြင့် စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ အထက်အောက် ဖိဆွဲပေးလိုက်သည်။သက်ထားစံမှာလည်း ပထမဆုံးအကြိမ် သူစိမ်းယောင်္ကျား တစ်ဦး၏ အလိုးခံရန် ကြိုတင် တွေးတောရင် စိတ်လှုပ်ရှား လာပြန်၏။
ထိုစဉ် မင်းသားငယ်မှာ စောက်ပတ်အား လီးဖြင့် ပွတ်ဆွဲပေးနေရာမှ လေးဖက်ထောက်ကာ ဒုတိယ အကြိမ် စောက်ပတ်လေးအား ထပ်ယက်ပေးနေတော့သည်။အရည်ကြည်များ စိမ့်ကာ မို့မောက်နေသော စောက်ပတ်အုံအား တက်မက်စွာ ကြည့်ရင်း အစိလေးအား ဆွဲစုပ်ပေးပြန်၏။
သက်ထားစံ တစ်ယောက် အလိုးခံဖို့ စဉ်းစားနေချိန် အစိလေးအား ကုန်းစုပ်ခံရသဖြင့် ခါးကော့တက်ကာ ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက် လေပေါ်တွင် ကျုံ့ကာ တောင့်ထားလိုက်ရသည်။အစိလေး ဆွဲစုပ်ထားရမှ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းအား လက်နှစ်ဖြင့် ဖြဲကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နုနုလေးထဲ လျှာထိပ်လေး စုချွန်ထဲ့ကာ မွှေပေးနေ၏။သက်ထားစံ ကိုယ်တိုင် လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုမှ လီးထိပ်ဖြင့် စောက်ခေါင်းပေါက်အား တေ့ကာ နို့အုံပေါ် မျက်နာအပ်ကာ မှောက်ချပစ်သည်။နို့အုံအလယ်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်ရင်း ဘယ်ညာလူးကာ ခါးအားဖြင့် တေ့ထားသော စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးကြီးအား ဖိသွင်းလိုက်၏။
" ဗျစ် …… အ …… ဗျစ် ဗျစ် …… ရှီးးးး းးးးး ကျွတ်ကျွတ် "
လီးကြီး စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်လာသည်နှင့် ခေါင်းလေးမော့ကာ တအအ ညည်းတွားနေရတော့သည်။ကလေးနှစ်ယောက်ထွက်သည်အထိ လင်ဖြစ်သူနှင့် လိုးဖူးသော်လည်း ခုလို အပြုစု အယုများများဖြင့် တခါမှ အလိုးမခံဖူးပေ။လီးဝင်ကတည်းက သပ်လျိုထားသလို ခံစားလိုက်ရ၏။လင်ဖြစ်သူ လီးထက် အဆမတန် တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသော လီးအရသာအား ခံယူရင်း တအားအား အော်နေမိသည်။အတွင်းထဲ ကြပ်ထုတ်နေသော်လည်း လီးနှင့်ဝေးနေရသဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကာ အံကြိတ်ခံပစ်၏။
တဖြည်းဖြည်း အရည်ကြည်လေးများ အိုင်ထွက်လာစဉ် အပေါ်မှ ဖိလိုးနေသော မင်းသားငယ်၏ လမွှေးများအား စိုရွှဲကုန်သည်။စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများအား လီးအရည်ပြားက ခပ်စီးစီးလေး ပွတ်ဆွဲနေသဖြင့် ဒီအချိန် မင်းသားငယ် ထပြန်လျင် တောင်းပန်ကာ အလိုးခံဖို့ထိ စိတ်ကူးမိနေ၏။မင်းသားငယ်မှာ တချက်ချင်း ဖိလိုးရင်း နို့သီးခေါင်းနှစ်ဖက်အား တလှည့်စီ ငုံစို့ပေးနေပြန်သည်။
" ဒုတ် …… ဘွတ် …… အမလေးးးး ……… ဗျစ် ဘွတ် …… အ အ …… ဖြည်းဖြည်း လိုးပါနော် "
သက်ထားစံ မှာ နို့စို့ခံရင်း တချက်ချင်း အလိုးခံနေရာမှမင်းသားငယ်က ဆောင့်လိုးလိုက်သဖြင့် စောက်ပတ်တအုံလုံး ကျင်တက်လာကာ ခေါင်းလေး ရမ်းခါရင်း တောင်းပန်နေတော့၏။သက်ထားစံ၏ မျက်နာလေးအား ကြည့်ရင်း လိုးချက်များ မလျော့ပဲ တရစပ် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။မင်းသားငယ် လီးကြီးဝင်လာတိုင်း သက်ထားစံ စောက်ပတ်အုံလေး ခွက်ဝင်သွားရ၏။
" အားးးး …… အမေ့ ……… အ အ ……… အမလေးးး "
ထိထိမိမိနှင့် တရစပ်လိုးနေသော မင်းသားငယ်၏ ဆောင့်ချက်များအောက် အံကြိတ်ခံကာ ညည်းနေရသည်။အားပါလှသော ဆောင့်ချက်များကြောင့် တအားအား တရှီးရှီး မြည်အောင် စုပ်သပ်ရင်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းကာ လက်နှစ်ဖက်မှ အိပ်ယာခင်းအား တင်းကျပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ကော့လန်နေရ၏။
...........................................................................................................................
အခန်း ( ၉ )
သက်ထားစံ၏ အပြုအမူအား ကြည့်၍ အထွတ်အထိပ် ရောက်ကာနီးမှန်း မင်းသားငယ် ရိပ်မိလိုက်သည်။ရမ်းခါနေသော နို့အုံကြီးနှစ်လုံးအား ပယ်ပယ်နယ်နယ် ညှစ်ချေကာ အသက်ဝအောင်ရှူပြီး အားရှိသလောက် ပစ်လိုးတော့သည်။ထင်သည့် အတိုင်း တအားအား အော်ရင်း စောက်ရည်များပန်းထွက်လာ၏။လီးအရည်ပြား တလျှောင်နွေးကနဲ့ ခံစားရသည်နှင့် ဆောင့်ချက်များ ရပ်ကာ လီးအရင်းထိကပ်ပြီး ခါးအားဖြင့် ကြိတ်ဝိုက်ပေးလိုက်သည်။
သက်ထားစံမှာလည်း အရည်များပန်းထုတ်ရင်း လီးတန်ကြီးအား အလိုလျောက် ပြန်ညှစ်ပေးနေပြန်၏။မင်းသားငယ် လီးတန်တစ်လျှောက် ယားပြီး ကျင်တက်လာ စောက်ပတ်လေးထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ရတော့သည်။ပူနွေးသော လရည်ပျစ်ပျစ်များ သက်ထားစံ သားအိမ်ဝထဲ ဗျစ်ကနဲ့ ဗျစ်ကနဲ့ အရှိန်ုဖြင့် ဝင်လာကာ ခဏအကြာ နှစ်ယောက်သား ငြိမ်သက်သွားကြ၏။
..........................................................................................................................
" အား … ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် "
မနက် အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် သက်ထားစံ တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်ကိုက်ခဲနေရသည်။ပေါင်တန်များ ညှောင်းကိုက်ကာ ဆီးစပ်တစ်ပြင်လုံးက ဆစ်ကနဲ့ ဆစ်ကနဲ့ နာကျင်နေသဖြင့် စုပ်သပ်လျက် ညည်းတွားမိ၏။သူမဘေးနား အဝတ်ကင်းမဲ့နေသော ခန္ဓာကိုယ်နှင့် မင်းသားငယ်မှာ တခူးခူးဖြင့် အိပ်ပျော်နေတော့သည်။ကုတင်ပေါ်မှ ပင်ပန်းနွမ်းလျစွာ ထလာရင်း ရေချိုးကန်ဆီ ဦးတည်လိုက်၏။ညပိုင်းဖျောဖြေပွဲ ပြီးကတည်းက တညလုံး အလိုးခံရသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့များ မွန်ထူနေတော့သည်။
ပေါင်ကြားလေးထဲ ရေဆေးချရာ စောက်ဖုတ်လေးမှာ အနဲငယ် ယောင်ကားနေပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်လေး အဝ၌ စပ်ဖျင်းဖျင်းလေး ခံစားနေရ၏။စောက်ပတ်တအုံလုံး ပွတ်သပ်ဆေးရာ တညလုံး ထည့်ထားသော လရည်တချို့နှင့် အကျိအချွဲများက လက်ဖယ်လိုက်သည်နှင့် အမ်ထွက်လာတော့သည်။ရွာမပြန်တာ ကြာပြီ ဖြစ်သဖြင့် မိဘုရားခေါင်ထံ ခွင့်တောင်းလျှောက်တင်ထားရာ ဒီဖျော်ဖြေပွဲ ပြီးလျင် ပြန်ခွင့်ရမည်ဟု မိန့်ထားသဖြင့် လင်ဖြစ်သူနှင့် ကလေးနှစ်ယောက် မျက်နာများ ပေါ်လာကာ နာကျင်မူ့ဝေဒနာမျက် တဝက်ခန့် သက်သာလာရ၏။
ခန္ဓာကိုယ်အား သန့်စင်ကာ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာစဉ် မင်းသားငယ်ပေါင်ကြားမှ လီးကြီး ထောင်မတ်နေသဖြင့် ခြေဖွဖွနင်းကာ ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲဝင်ထိုင်ရင်း ကြည့်နေမိသည်။တညလုံး စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးအား ကြည့်ရင်း မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးခဲ့ခံခဲ့ ပုံများ စိတ်ကူးထဲ မြင်ယောင်လာရပြန်၏။သို့သော် အထိတွေ့နောက် ခဏလိုက်ပါမိသော ကာမစိတ်အား ထိန်းချုပ်ကာ မိဘုရားခေါင် ပေးထားသော အိပ်ဆောင်သို့ အဝတ်စားများနှင့် ဆုလက်ဆောင်များ ထုတ်ပိုးကာ တိတ်တိတ်လေး ပြန်လာခဲ့တော့သည်။
သူမ အဆောင် ရောက်မှ အဝတ်များ ဖွတ်လျှော်ကာ တရေး အိပ်လိုက်၏။တရေးနိုးသည်နှင့် မိဘုရားခေါင် အဆောင်သို့ သွားကာ မွေးရပ်မြေသို့ ပြန်ရန် ခွင့်ပန်လျှောက်တင် ခဲ့သည်။နောက်ရက် မနက်အစောတွင် သူမ ပစ္စည်း မစ္စယများ အကုန်သည်ကာ မွေးရပ်မြေသို့ ပြန်လာခဲ့တော့၏။အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် မိဘနှစ်ပါးအား မြို့တော်မှ ပါလာသော လက်ဆောင် ပစ္စည်းများနှင့် ကန်တော့ကာ လင်ဖြစ်သူနှင့် ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားပြောနေကြသည်။
သူမ အလိုးခံခဲ့ရသည်ကို ချန်ကာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ထွန်းစိန်အား ကျန်တာ အကုန် ပြောပြလိုက်၏။သက်ထားစံမှာ မြို့တော်မှ အပြန် အသားအရည် ပိုပြီး ဝင်းလက်လာကာ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အရင်ထက် ပိုတောင့်လာရ၏။နန်းတွင်း ဆရာများ၏ သင်ကြားပြသ ထားမှု့ကြောင့် လမ်းလျှောက် လိုက်လျင် သူမပေါင်တန်ကြီးများ ထမိန်အတွင်းမှ ထင်းကနဲ ပေါ်လာအောင်လျှောက်တတ်နေသည်။ခြေထောက်ကိုမြေပြင်နဲ့ထိအောင်မချခင် ထမိန်ဖျားကို ခတ်ပြီး ချတတ်၏။ခါးသေးကျဉ်လေးအောက် စွင့်ကားနေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ လမ်းလျှောက်တိုင်း တချက်ချင်း လှုပ်ခါနေပြန်သည်။
ညပိုင်း မိဘနှစ်ပါးနှင့် ကလေးနှစ်ယောက် အိပ်မောကျသည်နှင့် သက်ထားစံ မှာ မတွေ့တာ ကြာပြီဖြစ်သော လင်ဖြစ်သူအား မြူဆွယ်နေတော့၏။လောကကြီးတခုလုံးနှင့် အဆက်အသွယ်ပြတ်သွား သလိုခံစားလိုက်ရ၏။မတွေ့တာ အတော်ကြာလှသော မယားချောလေးမှာတကိုယ်လုံး ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိတော့ပဲ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် လှချင်တိုင်း လှနေတော့သည်။ပက်လက်အနေထားနှင့် ဒူးထောင်ပေါင်ကားကာ သူမ စောက်ပတ်အား လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်နေ၏။
ထွန်းစိန် ကုတင်အနား ကပ်လာသည်အထိ အထိ မျက်လုံးမိတ်ကာ စောက်ပတ်ကိုသာ လက်နှင်ပွတ်ရင်း ပါးစပ်က တအင်းအင်းညည်းနေပြန်သည်။မယားဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း မယုံကြည်နိုင်မှု အံ့သြမှု အရိပ်ရောင်များ မျက်လုံးတွင် ထင်ဟပ်လာ၏။
" ဟင် … မောင်ကြီးထွန်းစိန် "
" အင်း "
လင်တော်မောင် ထွန်းစိန်မှာ အင်းတလုံးသာ ဖြေနိုင်ပြီး မယားဖြစ်သူ ပေါင်ကြားထဲ မျက်လုံးများ ကျရောက်နေသည်။ကလေး ၂ ယောက် ရသည်အထိ မယားဖြစ်သူ၏ ကိုယ်လုံးတီး အလှအား မမြင်ဖူးပေ။ပထမဆုံးအကြိမ် မြင်ရသည်မို့ သက်ထားစံ လှုပ်ရှားသမျှ မလွတ်တမ်း ကြည့်နေတော့သည်။
မယားဖြစ်သူ ညာဘက်ဘေးနား တင်ပလွဲ ဝင်ထိုင်ကာ နို့အုံလေးအား ဆုပ်နယ်ကြည့်နေသည်။ ဖြူဖွေးမို့မောက်နေသော နို့အုံလေး ထွန်စိန်လက်ထဲ အညှစ်ခံရစဉ် သက်ထားစံ ညာလက်ကလေးမှာ ထွန်းစိန်ပေါင်ပေါ် တင်ထားလိုက်၏။လင်ဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်ခိုးဝေနေသော မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း လည်ပင်းအား လှမ်းဆွဲပြန်သည်။
" မောင်ကြီး … စို့ချင် စို့လေ "
ပြောလည်းပြော လင်ဖြစ်သူ လည်ပင်းအား ဆွဲကာ နို့သီးခေါင်းနှင့် မျက်နှာအား ကပ်ပေးလိုက်၏။ထွန်းစိန်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးအား ငုံရင်း စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်နေရှာသည်။သက်ထားစံမှာ နို့သီးခေါင်းလေး နှစ်ဖက်အား တလှည့်စီ စို့ခိုင်းရင်း ထွန်းစိန်ခေါင်းအား အောက်ဖက်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း တွန်းပို့လိုက်ပြန်၏။ထွန်းစိန်မှာ မယားဖြစ်သူ သင်ပေးသမျှ အကုန်လိုက်လုပ်နေတော့သည်။ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးလေးအား လျှာအပြားလိုက်ယက်ကာ တဖြည်းဖြည်း အောက်ရွေ့သွားရင်း ဆီးခုံးလေးနား အရောက် သက်ထားစံ လက်ကလေး တွန်းပို့နေရာမှ ရပ်တန့်သွားရ၏။
ဆီးခုံးပေါ်မှ စောက်မွှေးလေးများက ထွန်းစိန် နှာခေါင်း ထိကပ်နေသဖြင့် စိတ်ထဲ မချင့်မရဲ ဖြစ်ကာ မယားဖြစ်သူ သက်ထားစံ မျက်နှာလေးအား ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။လက်တဖက်က မယားဖြစ်သူ နို့အုံလေးအား ညှစ်မဝနိုင်ဖြစ်ကာ ညှစ်ချေရင်း မယားဖြစ်သူ မျက်နှာအား ကြည့်လိုက် ဆီးခုံးပေါ်မှ စောက်မွှေးအုံအား ကြည့်လိုက်ဖြင့် ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေရသည်။ထိုစဉ် သက်ထားစံမှာ လင်ဖြစ်သူ ထွန်းစိန် ခေါင်းအား လက်ဖြင့် တွန်းကာ ပေါင်ကြားတည့်တည့်အရောက် ဖိကပ်ပေးလိုက်၏။
မယားဖြစ်သူ၏ အပြုအမူကြောင့် ထွန်းစိန် တယောက် ရမ္မက်စိတ်ကြွကာ သက်ထားစံ စောက်ဖုတ်အား ဖိယက်လိုက်တော့သည်။သက်ထားစံ တစ်ယောက် သူမစောက်ပတ်အုံလေးပေါ် လင်တော်မောင်၏ လျှာနွေးနွေးလေး ထိကပ်လာစဉ် ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြင့် မျက်လုံးလေး စင်းကျလာသည်။သူမညာလက်လေး မသိမသာ မြှောက်လာရင်း ထွန်းစိန်ပေါင်ကြားအား စမ်းကြည့်လိုက်ရာ လက်ဖဝါးထဲ မင်ထင်နေသည်ကို ခံစားသိရှိနေ၏။လီးအာ ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင်ရင်း ပွတ်သပ်ပေးရာ သူမစောက်ပတ်လေးအား ခပ်တင်းတင်း ဖိယက်နေသည်ကို ခံစားလိုက်ရပြန်၏။
" အင်း …… ဟုတ်တယ် မောင်ကြီး ယက်ယက် …… အမလေးးး ရှီးးးး ရှီးးးးး … အစိလေးပါ ဆွဲစုက်လေ အင်း အင်း …… ဟုတ်တယ် စုပ် စုပ် "
ထွန်းစိန်မှာ ကုတင်စောင်း တင်ပလွဲထိုင်ရင်း ခါးညွတ်ကာ စောက်ပတ်ယက်နေစဉ် ပေါင်ကြားမှ လီးအား ဂွင်းထုပေးနေသဖြင့် လီးမှာ တဆက်ဆက် တုန်ရင်း မာထင်နေသည်။
" မောင်ကြီး … ကျမ စောက်ပတ်လေး ယက်ရတာ ကောင်းလားဟင် "
" အင်း … ကောင်းတယ် "
မယားဖြစ်သူမှ တစ်တစ်ခွခွ မေးနေသဖြင့် စောက်ပတ်ယက်ရင်း ချက်ချင်း ပြန်ဖြေလိုက်၏။
" ကျမကို … သတိရရဲ့လား "
" ရတာပေါ့ … စံလေးရယ် "
" မောင်ကြီး … ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး …အဝတ်စားတွေ … ချွတ်တော့ "
" ဟမ် "
ထွန်းစိန် တစ်ယောက် မယားဖြစ်သူ စကားကြောင့် မျက်နှာ အမ်းတန်းတန်း ဖြစ်သွားရသည်။ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ဒူးထောင်ရပ်ရင်း တခါမှ ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ပြီး မလိုးဖူးသဖြင့် စိတ်ထဲ ရှိန်းနေမိ၏။သက်ထားစံမှာ ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေသော လင်ဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း ထထိုင်ကာ ပုဆိုးအား ဆွဲချွတ်တော့သည်။နောင်ပိုင်း ထွန်းစိန်မှာ မယားအလိုကျ ရှက်ရှက်နှင့် ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ပစ်လိုက်၏။
" ဟယ် … မောင်ကြီး လီးက … မာထင်နေတာ ကြည့်ပါဦး "
ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် သူမ ကိုယ်လုံးအားကြည့်နေသော လင်တော်မောင်၏ လီးအား ကုန်းစုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။
" အ …… အအ …… ရှင် ရှင် …… ရှင်မရယ် … ဘာ လုပ် …… အားးးး ရှီးးးးး းးးးး "
ရုတ်တရက် မယားဖြစ်သူမှ လေးဖက်ထောက်ကာ လီးအား ကုန်းစုပ်လိုက်သဖြင့် ထွန်းစိန် တစ်ယောက် တခါမှ မကြုံဖူးသော ကာမ အရသာလေး ရရှိသွားရ၏။သက်ထားစံမှာ လင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ လီးအား မြင်ကတည်းက စုပ်ပေးချင်နေသည်။ရွှေနန်းတော်ထဲ မင်းသားငယ် လီးအား စုပ်ပေးပြီးချိန် လီးစုပ်သည့် အရသာအား နှစ်ခြိုက်မိ၏။ထွန်းစိန်မှာ လီးစုပ်ခံရင်း အံတကြိတ်ကြိတ်ဖြင့် ဖင်သားများ ကျုံ့ထားရသည်။
သက်ထားစံမှာ အားရအောင် စုပ်ပြီးမှ ပက်လက်လှန်ကာ အလိုးခံတော့၏။ လင်တော်မောင်၏ လိုးချက်များ ပြင်းထန်နေသော်လည်း စိတ်ထဲ တခုခုလိုနေသလို ခံစားနေရပြန်သည်။စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လင်ဖြစ်သူလီးအား ကြည့်ရင်း မင်းသားငယ်၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးကြီးအား မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင် လာ၏။မင်းသားငယ်နှင့် မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးခဲ့ပုံများအား ပြန်တွေးရင်း အလိုးခံတော့မှ ကာမစည်းစိမ်လေး ရရှိလာခဲ့သည်။စောက်ပတ်လေးထဲ ပူကနဲ့ ခံစားလိုက်ရသဖြင့် လင်တော်မောင် ပြီးသွားမှန်း သိလိုက်ရ၏။
ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျလာရင်း တအားအား ညည်းနေသော လင်တော်မောင်၏ ကျောပြင်အား ဖက်ကာ လီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ပေးရင် သူမကိုယ်တိုင်လည်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိခဲ့တော့သည်။ထွန်းစိန်မှာ မယားဖြစ်သူ၏ ဦးဆောင်မှုှု့နောက် မကြုံဖူးသော ကာမစည်းစိမ်များ ခံစားရင်း အားရကျေနပ် နေမိသည်။သို့သော် ကြာကြာ မခံစားလိုက်ရပဲ ၁လခွဲခန့်တွင် မယားဖြစ်သူ သက်ထားစံအား စွန့်လွတ်ခဲ့ရတော့၏။
မြောက်ပိုင်း မင်းသားငယ်မှာ သက်ထားစံနှင့် ကာမဆက်ဆံ အပြီး စွဲလမ်းနှစ်သက်လွန်း သဖြင့် ကလေးနှစ်ယောက် အမေ သက်ထားစံအား အာဏာစက် ဖြန့်ကျက်ရင်း ငွေအင်အား သုံးပြီး လင်ဖြစ်သူနှင့် ကွာရှင်းစေကာ မရမက သိမ်းပိုက်တော့၏။သက်ထားစံမှာ မင်းသားငယ်နောက် မလိုက်ခင် သူမကိုယ်စား လင်ဖြစ်သူအား ပြုစုပေးရန် မိန်းမချော ၂ဦး ရှာပေးခဲ့သည်။သူမလင်တော်မောင် ထွန်းစိန်အား ရာသက်ပန် ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးရန် အထပ်ထပ် မှာကြားပြီး သားနှစ်ယောက်အား ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက်ကာ မျက်ရည်များကျဆင်း လာပြန်၏။
ရွှေမြို့တော်သို့ လိုက်ပါရာ လမ်းတစ်လျှောက်တွင် လင်တော်မောင်နှင့် သားနှစ်ယောက် မျက်နှာလေး ပေါ်လာတိုင်း ထိန်းချုပ်မရသော မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာကာ ပူဆွေးနေသည်။လမ်းခရီးတဝက်တွင် ဝမ်းနည်းနာကျင်မှု့များကြောင့် ရင်ထဲစို့တက်လာကာ သတိလစ် မေ့မျော သွားခဲ့ပြန်သည်။သူမ သတိပြန်ကက်လာချိန် ထူးခြားခန်းနားသော နန်းဆောင် တခုထဲရောက်ရှိနေပြီး ဘေးနားမှ နန်းတွင်းသူလေးများ၏ စကားသံများ စတင်ကြားလိုက်ရ၏။
သူမ သတိပြန်ရလာကြောင်း လျှောက်တင်သံများ ပြေးလွှားနေသော ခြေသံများထွက်ပေါ်လာပြီး ခဏအကြာတွင် ချောမောခန့်ငြားသော မြောက်ပိုင်းမင်းသားလေး မျက်နှာအား မြင်လိုက်ရတော့သည်။
" သက်ထားစံ … သတိရပြီလား … ကျုပ်စိုးရိမ် လိုက်ရတာ … ခုမှ ရင်ထဲ အလုံးကြီး ကျသွားတော့တယ် "
" အဟင့် ဟင့် "
ကုတင်ပေါ် သတိရလာကာစ သက်ထားစံ ကိုယ်လုံးလေးအား ပွေ့ထူကာ မင်းသားငယ်မှာ ပါးပြင်အား တရှုံ့ရှုံ့နမ်းရင်း စကားပြောဆိုနေ၏။သက်ထားစံမှာ နွေးထွေးသော အနမ်းများအောက် တဟင့်ဟင့် ငိုညည်းကာ တင်းကျပ်စွာ ပြန်ဖက်ထားမိသည်။မင်းသားငယ်၏ အပြုစုအယုယတွေ ပြန်လည်ရရှိလိုက်သည်မို့ ကျသည်မျက်ရည်လား ရွာတွင်ကျန်ရစ်သော လင်ဖြစ်သူနှင့် ကလေးနှစ်ယောက်ကြောင့် ကျသည့်မျက်ရည်လား သူမကိုယ်သူမ မဝေခွဲနိုင်တော့ပေ။
သက်ထားစံတစ်ယောက် ပထမ တရက်သာ အနားရပြီး နောက်ရက်မှ စ၍ ညစဉ်ညတိုင်း အလိုးခံနေရ၏။သက်ထားစံ ကိုယ်တိုင်လည်း မင်းသားငယ်၏ အပြုစုအယုယ အောက် စွဲလမ်းနှစ်ချိုက် လာတော့သည်။အထိအတွေ့၌ သာယာနေသော်လည်း နေ့ခင်းဘက်များတွင် လင်ဖြစ်သူနှင့် ကလေးနှစ်ယောက်အား လွမ်းစွတ် သတိရနေသည့်စိတ်ကြောင့် မှိုင်တွေနေရပြန်၏။မင်းသားငယ်မှာ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နှင့် ချစ်ခင်နေသူမို့ သက်ထားစံ စိတ်ချမ်းသာရန် တတ်နိုင်သမျှ လုပ်ဆောင်ပေးခဲ့သည်။
မင်းသားငယ်မှာ ဇနီး ၆ ယောက်ရှိရာ သက်ထားစံအားအထူးပြု အိမ်တော်သော့ ပေးအပ်ထား၏သည့်အပြင် ခင်ပွန်းဟောင်းအား မြို့ဝန်မင်း အဖြစ် အာဏာစက်သုံးကာ ခန့်အပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။မင်းသားငယ်မှာ အလိုက်တသိနှင့် ဆောင်ရွတ်ပေးမူ့ များကြောင့် သက်ထားစံ၏ သွေးသားပါမက အချစ်တွေပါ ရရှိနေတော့သည်။
" ဘာလို့ မျက်ရည်တွေ လည်နေတာလဲ … သက်ထားစံ "
" ဝမ်းသာလို့ ကျတဲ့ … မျက်ရည်ပါ မင်းသားငယ်ရယ် "
........................................................................................
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
သက်ထားစံ တစ်ယောက် နေ့ခင်းဘက် ရေမိုးချိုးသန့်စင်ပြီး အိပ်အောင်လေးထဲ ကုတင်ပေါ်ခြေတွဲလောင်း ချထိုင်ကာ တွေးနေစဉ် မင်းသားငယ်ရောက်လာပြီး မေးနေသဖြင့် ပြန်လည် ပြောဆိုနေ၏။မင်းသားငယ်မှာ သက်ထားစံ မျက်နှာချောချောလေးအား ကြည့်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။သက်ထားစံမှာ မင်းသားငယ် ပေါင်ကြား ခေါင်းတိုးကာ ဝတ်ရုံတော်အပြင်မှာ လီးကြီးအား ပါးပြင်နှင့် ဘယ်ညာ ပွတ်သပ်နေ၏။
မင်းသားငယ်မှာ သက်ထားစံ ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ပွတ်သပ်နေရာမှ ဝတ်ရုံတော်အား ခြေရင်းပုံချကာ ပါးစပ်နား လီးတိုးကပ်ပေးလိုက်တော့သည်။
" စုပ်ချင် စုပ်နော် … သက်ထားစံ "
" ဟုတ် "
မင်းသားငယ် လီးကြီး မြင်တိုင်း စုပ်ပေးချင်တဲ့ စိတ်များ ထိန်းမရသိန်းမရ ဖြစ်နေသည်မို့ ခေါင်းညိမ့်ပြကာ မက်မက်မောမော ဆွဲစုပ်တော့၏။မင်းသားငယ်မှာလည်း လီးစုပ်ပေးနေသော သက်ထားစံ၏ နို့အုံ နှစ်ဖက်အား အင်္ကျီအပြင်မှ ညှစ်ချေပေးနေပြန်သည်။သက်ထားစံမှာ အားရကျေနပ်သည်အထိ လီးစုပ်ပြီးမှ အဝတ်စားများ ချွတ်ချပစ်၏။မင်းသားငယ်အား ကုတင်ပေါ်တက်စေကာ ပက်လက်လှဲခိုင်းရင်း မျက်နှာပေါ်ကို ခွထိုင်ပစ်သည်။မင်းသားငယ် တစ်ယောက် ညှီစို့စို့ စောက်ဖုတ်နံ့အား ရှုရင်း မျက်နှာပေါ် ဝဲနေသော သက်ထားစံ စောက်ဖုတ်အား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်တော့၏။
စောက်ပတ်ယက်ပေးနေရင်း ဖင်ဝလေးထဲ လက်တဆစ်ခန့် သွင်းကာ မွှေပေးလိုက်ပြန်သည်။ မျက်နှာပေါ်ခွလျက်အနေထားဖြင့် ညည်းတွားနေရင်း သက်ထားစံ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး တုန်ခါနေ၏။လက်ချောင်းလေး ဖင်ဝမှ ပြန်ထုတ်ကာ လျှာထိပ်အား စုချွန်ရင်း ဖင်ပေါက်လေးထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။
" အမလေးးး …… အ အားးးး … တော် တော့ … မင်းသားငယ် "
သက်ထားစံ တစ်ယောက် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ မှ စောက်ရည်များ ပွက်ကနဲ့ တချက်အမ်ကာမျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ထားရာမှ ဘေးသို့ လှဲချလိုက်တော့သည်။
" ဘာလို့ … ရပ်ခိုင်းတာလဲ … သက်ထားစံ "
" ကျမ ကို … လိုး ပေး တော့ လေ "
စကားဆုံးသည်နှင့် သက်ထားစံ မှာ ပက်လက်အနေထားဖြင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား မြှောက်ကွေးထားလိုက်၏။မင်းသားငယ်မှာ ထရပ်ရင်း သက်ထားစံ ပေါင်ခြံအား ဆွဲဖြဲကာ ဒူးထောက် နေရာယူလိုက်သည်။အစိလေးထောင်နေပြီး စောက်ခေါင်းဝလေးထဲ အရည်ကြည်လေးများ အိုင်နေကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နီတာရဲလေးမှာ ပိတ်လိုက်ဖွင့်လိုက် ဖြစ်နေသည်ကို မြင်နေရ၏။ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးအား လက်တဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း စောက်ခေါင်းဝလေးအား တေ့လိုက် စောက်ပတ်အက်ကွဲလေးထဲ ထိုးခွဲလိုက်နှင့် ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်လာအောင် စွပေးလိုက်ပြန်သည်။
" အင်းဟင်း … လိုးပါတော့လား မင်းသားငယ်ရယ် … ရှီးးးး းးးးး ……… ကျွတ်ကျွတ် … ဘာလဲ … မယား ၆ ယောက် အလှည့်ကျ လိုးနေရလို့ … မလိုးချင်တာလား … ဟွန့် "
" မဟုတ်ပါဘူး သက်ထားစံရယ် … လိုးချင်လွန်းလို့ … လီးက ထောင်မတ်နေတာ … ဒီမှာ ကြည့်ပါလား "
" အဲဒါဆို … လိုးတော့လေ … ဘာစောင့်နေတာလဲ …… စိတ်မရှည်ရင် … ရွာပြန်ပြီး ခင်ပွန်းဟောင်းကို အလိုးခံပစ်လိုက်မှာ … ဘာမှတ်လဲ "
သူမပေါင်ကြားထဲမှ ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် လီးကြီးအား စုလိုက်ဖြဲလိုက် ဂွင်းထုပြနေသော မင်းသားငယ်အား ချက်ချင်း ပြန်ပြောပစ်သည်။လီးထိပ်မှ ဒစ်ဖူးကြီးအား ကြည့်ရင်း နူတ်ခမ်းများ သပ်ချနေရပြန်၏။သက်ထားစံမှာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများ ယားယံလာဖြင့် အလိုးခံချင်သည့် စိတ်များ ထကြွနေတော့သည်။မင်းသားငယ်က ကာမစိတ်များ ပြင်းထန်လာအောင် စိတ်ရှည်လက်ရှည် နိုးစွနေသဖြင့် မခံစားနိုင်တော့ပဲ စကားနာ ထိုးပစ်လိုက်၏။
သက်ထားစံ စကားကြောင့် မင်းသားငယ် မျက်နှာတချက်ပျက်ကာ လွတ်နေသော လက်တဖက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်အား ဖြဲကာ ခေါင်းထောင်နေသော စောက်စိလေးအား ဒစ်ဖူးဖြင့် ခပ်စပ်စပ်လေး ကိုင်ရိုက်လိုက်သည်။သက်ထားစံ ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာရင်း အောက်နှုတ်ခမ်းလေးအား ဖိကိုက်ကာ အားမလိုအားမရဖြင့် စောက်ဖုတ်အား ကော့ထားလိုက်သည်။ခဏ အကြာတွင် သူမ မျှော်လင့်နေသော မင်းသားငယ်လီးကြီး တိုးဝင်လာရင်း မီးပွင့်မတတ် အလိုးခံလိုက်ရ၏။
" အမလေးးး …… အ အားးးး …… ကောင်းတယ် …… လိုးလိုး ………… ဟူးးးးး ရှီးးးးး ရှီးးးးးး …… အားးး အားးး "
မင်းသားငယ် ဆောင့်ချက်အတိုင်း အောက်မှ ပင့်ကာ ဆီးခုံးချင်း ထိကပ်သည်အထိ ကော့ထိုးပစ်သည်။ ယားယံနေသော စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ဝေဒနာများလည်း ခုမှ သက်သာလာခဲ့ရ၏။မင်းသားငယ်ကလည်း ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက လီးအရည်ပြားအား ညှစ်ပေးနေသဖြင့် အားထည့်ကာ ပစ်လိုးတော့သည်။နှစ်ဦးသား ညည်းတွားပြီး အပေးအယူ မျှတစွာ လိုးရင်း အတော်ကြာမှ အထွဋ်အထိပ် ရောက်ရှိခဲ့၏။ပြီးသွားသည်နှင့် မင်းသားငယ်မှာ ဘေးတိုက်လှဲရင်း သက်ထားစံ နို့သီးခေါင်းလေးအား ဆွဲစို့ရင်း အနားယူတော့သည်။
နောက်ရက်မှ စ၍ မင်းသားငယ်မှာ နေ့ဘက်ရော ညဘက်ပါ သက်ထားစံ အလိုကျ လိုးပေးနေတော့၏။သက်ထားစံမှာ နေရော ညပါ အလိုးခံရင်း လင်ဖြစ်သူနှင့် ကလေးနှစ်ယောက်အား မေ့ပစ်နိုင်ခဲ့သည်။မြောက်ပိုင်းမင်းသားငယ်၏ မယားဘဝတွင် အရင်ထက် နာမည်ပိုကြီးလာပြန်သည်။နန်းတွင်း အထူးဂုဏ်ပြုပွဲများတွင် ကပြ အသုံးတော်ခံရင်း ကာမစည်းစိမ် ခံယူနေစဉ် တဖြည်းဖြည်း ဘဝနေဝင်ချိန်က ရောက်ရှိလာ၏။
................................................................................................................................................
တိုင်းပြည်အစွန်အဖျားတွင် ထကြွ ပုန်ကန်နေသော သူပုန်များအား မင်းကြီးမှ ကိုယ်တော်ကြီးအား နိမ်နှင်းခိုင်းရာ မိဘုရားခေါင်၏ စနက်ကြောင့် ကိုယ်တော်ကြီး ဖမ်းဆီခံလိုက်ရသည်။ကိုယ်တော်ကြီးမှာ သေချာတွက်ချက် စီစဉ်ကာ ရဲမက် အပြည့်စုံနှင့် သူပုန်များအား သွားရောက် နှိမ်နှင်းရာ လမ်းခရီး တဝက်တွင် ရိတ်ခါတပ်များ ခြုံခို တိုက်ခိုက် ခံရသဖြင့် တပ်ပြန်ဆုတ်ကာ မြို့တော်သို့ အသက်လု ပြန်ပြေးလာရ၏။
သစ္စာဖေါက်အား စုံစမ်းနေစဉ် ဖမ်းဆီးထိန်းသိမ်း ခံခဲ့ရ၏။အဖြစ်မှန်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး စစ်ချီရာသို့ မိဘုရားခေါင်၏ အမိန့်ဖြင့် မြောက်ပိုင်းမင်းသားငယ်၏ ရဲမက်များကာ ရန်သူအဝတ်စားများ ဝတ်ကာ လမ်းတဝက်မှ ခြုံခို တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသည်။မိဘုရားခေါင်၏ အကြံစည် အောင်မြင်ကာ မင်းကြီးမှ ကိုယ်တော်ကြီးအား ဖမ်းဆီး စစ်ဆေးတော့၏။တိုင်းပြည်အား အကျိုးပြု စောင့်ရှောက်လာသော အရင် စွမ်းဆောင်ချက်များကြောင့် ချက်ချင်း မသတ်သေးပဲ စစ်ဆေးနေသည်။
မယ်ဥလှိုင်မှာ လက်စွဲတော် မင်းသမီး ဘဝနှင့် ကိုယ်တော်ကြီး သတင်းအား သိသိချင်း လူချင်းတွေ့ရန် ကြိုးစားတော့၏။သို့သော် ကိုယ်တော်ကြီးအား အချုပ်ဆောင်အတွင်း လူချင်းတွေ့ရန် ၄လခန့် ကြိုးစားခဲ့ရရှာသည်။အချုပ်ဆောင်ထဲ ကိုယ်တော်ကြီးအား တွေ့ခွင့်ရချိန် မျက်ရည်များ စီးကျ လာခဲ့၏။ခန့်ညားသော မျက်နှာတွင် ပါးရည်နားရည် တွန့်ကာ ဆံပင်ဖြူများ ပေါက်ရောက်လာပြီး ထွားကြိုင်းသော ခန္ဓာကိုယ်မှာ ပိန်ကပ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။အစာရေစာ မသေရုံတမယ့် ကျွေးထားသော ကိုယ်တော်ကြီးအား အချုပ်ဆောင် တွေ့ခွင့်ရတိုင်း အစားသောက်များ ခိုးယူလာကာ အားအင် ပြည့်ဖြိုးအောင် ကျွေးမွေးလိုက်၏။
နောက်ပိုင်း အစားသောက်များ ယူဆောင်လာသည်ကို သိရှိသွားရာ မိဘုရားခေါင် ကိုယ်တိုင်ဖမ်းဆီးပြီး မယ်ဥလှိုင်အား အပစ်ပေးလိုက်သည်။ပေါင်လုံးခန့် သစ်လုံးအား ခုန်ရှည်ပုံစံ ပြုလုပ်၍ အဖျားဘက်တွင် သစ်သားတိုင်တခုအား ကန်လန့်အနေထားနှင့်တပ်ဆင်ကာ ချိုင့်ခွက်လေးများ ထွင်းထားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။မယ်ဥလှိုင်အား သစ်လုံးပေါ် လေးဘတ်ကုန်း ခွထိုင်စေလျက် ကန့်လန့်ဖျက် သစ်သားတိုင်၏ ချိုင့်ခွက်လေးထဲ လည်တိုင်နုနုလေး တင်ခိုင်ရင်း ဖွေးဥနေသော လက်ကောက်ဝတ် နှစ်ဖက်အား ဘေးတဖက်တချက်စီမှ ချိုင့်ခွက်လေးထဲ ထဲ့ထားခံရလိုက်၏။
ကန့်လန့်ဖျက် သစ်သားတိုင်၏ အပေါ်ပိုင်းအား ဒေါက်ကနဲ့ အုပ်ကာ ဂလောက်ဟုသော သော့ခတ်သံ ကြားလိုက်ရသည်။
" ဟားးး ဟားးးးးး ဟားးးးးးးးး … ရာရာစစ မယ်ဥလှိုင်ရယ် … ညည်းရဲ့ သဘင်သည် အဆင့်နဲ့ …… မတန်မရာ နန်းတွင်း ကိစ္စရပ်ထဲ ဝင်ပါရတယ်လို့ … ထွီ "
လည်ပင်းနှင် လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်အား သော့ခတ်ပြီးသည်နှင့် ကြောက်မတ်ဖွယ်ရာ ရယ်သံကြီး ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် သစ်လုံးပေါ် လေးဖက်ခွလျက်အနေထားကြောင့် ဖင်ကြီးမှာ ကုန်းထားရသဖြင့် နောက်သို့ ကော့ထွက်နေရာ သစ်လုံးဘေးတဖက်တချက်တွင် ဖွေးဥနေသော နို့အုံနှစ်ဖက်က အိကျနေ၏။
" ငနက်ကျော် "
" အမိန့်ရှိပါ … မယ်မယ် "
" အဲဒီ သဘင်သည်ရဲ့ … နို့အုံတွေ နင် အားရှိသလောက် ညှစ်စမ်း "
" အမိန့်တော် … အတိုင်းပါ "
ဝင်လာကတည်းက မျက်နှာ ဖုံးကွယ်ထားသော မိန်းမတစ်ဦးနောက်မှ လူထွားကြီး၏ ပေါင်ကြားမှ လီးမဲကြီးအား မြင်ရသဖြင့် ကြက်သီးမွှေးများ တကိုယ်လုံး ထနေလျက်ရှိသည်။အဝတ်အုပ်ထားသော မိန်းမမှာ မိဘုရားခေါင်ကြီးမှန်း မယ်ဥလှိုင် ရိပ်မိလိုက်၏။မိဘုရားခေါင် စကားဆုံးသည်နှင့် သစ်လုံးဘေး တွဲကျနေသော ညာဘက်ရင်သားစိုင်အား ညှစ်ချေ ခံလိုက်ရသည်။သာမန်လူထက် ထွားကြိုင်းသော လူထွားကြီး၏ လက်ဖဝါးနှစ် ညှစ်ခံရသဖြင့် အသဲခိုက်အောင် နာကျင် နေရတော့၏။
" အားးးး … ကျွတ်ကျွတ် "
" အေး … ဒါ အစပဲ ရှိသေးတယ် … ငနက်ကျော် မညှာနဲ့နော် "
ငနက်ကျော်ဆိုသော လူထွားကြီးမှာ မိဘုရားခေါင် အလိုကျ အားထည့် ညှစ်ချေနေပြန်သည်။မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် ရင်ဘတ်တခုလုံး ပူထူလာကာ အံကြိတ်ခံရင်း မျက်ရည်များ ဝေ့တက်လာရ၏။သူမ အော်ဟစ် ညည်းတွားသံကြောင့် မိဘုရားခေါင် မျက်နှာလေး အားရကျေနပ်ကာ ပြုံးရွှင် လာတော့သည်။
" ကဲ … ခဏရပ် ငနက်ကျော် … နင် အားမွှေးထားဦး …… ရွှမ်း … အ … ရွှမ်း အားးးး … အမလေး နာလိုက်တာရှင် "
နို့အုံများ ညှစ်ချေခံပြီးသည်နှင့် ကျောပြင်ပေါ် တရွှမ်းရွှမ်းနှင့် တချက်ပြီးတချက် ကြာပွတ်ရိုက်ချက်များ ကျရောက်လာပြန်သည်။မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် ထောက်ထားသော ခြေထောက်များတဆက်ဆက် တုန်နေကာ စောက်ပတ်လေးထဲမှ သေးများ ထွက်ကျလာခဲ့၏။ နာကျင်းလွန်းသဖြင့် တအားအား အော်ရင်း မျက်လုံးများ ဝေဝါးလာတော့သည်။ခဏအကြာ ကြာပွတ်ရိုက်ချက်များ ပျောက်ကွယ်သွားချိန် စိတ်လျော့လိုက်သဖြင့် သတိလစ်ကာ ခေါင်းစိုက်ကျသွား၏။သို့သော် ခေါင်းပေါ်မှ ရေလောင်းချ ခံရသဖြင့် မျက်လုံးများ အားယူ ဖွင့်ကြည့် လိုက်ပြန်သည်။
" မျက်နှာမော့ပြီး … ပါးစပ် ဟထားစမ်း "
မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် အားယူကာ ခေါင်းမော့လိုက်သည်
သူမမျက်နှာရှေ့တွင် လူထွားကြီး မတ်တပ်ရပ်နေပြီး ပေါင်ကြားမှ တန်းလန်းကျနေသော လီးမဲကြီးအား မိဘုရားခေါင်ကိုယ်တိုင် လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် ညာဘက်ဘေးမှ ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။တဖြည်းဖြည်း လီးမဲကြီးမှာ မိဘုရားခေါင် လက်ထဲ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထကာ ထောင်မတ်လာသည်။
" ငနက်ကျော် … အဲဒီ သဘင်သည်ရဲ့ ပါးစပ်ကို နင့်လီးနဲ့ လိုးစမ်း "
ဒစ်ကြီး ပါးစပ်နား ရောက်လာစဉ် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဟပေးလိုက်ရသည်။နောက်ကျနေလျင် ကျောပြင်သို့ ကြာပွတ်ရိုက်ချက်များ ကျရောက်လာမည်မှာ သေချာနေ၏။လီးထိပ် ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာသည်နှင့် လည်ပင်းကြွက်သားများ လျော့ကာ အသက်ဝအောင် ရှုထားလိုက်ရသည်။ကိုယ်တော်ကြီးနှင့် ကာမဆက်စံစဉ် ပါးစပ်အား ခဏတိုင်း အလိုးခံရသည်မို့ ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားလိုက်၏။သို့သော် ကိုယ်တော်ကြီးလီးထက် တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသော လီးမဲကြီးကြောင့် ဒုက္ခရောက်ရတော့သည်။
မဆန့်မပြဲ ဝင်ရောက်လာသော လီးမဲကြီးအား ကြိုးစား မျိုချသော်လည်း ၃ ပုံ ၂ ပုံ ခန့်သာ မျိုချနိုင်ခဲ့၏။မျက်လုံးများ ပြူးထွက်လာကာ ပါးနှစ်ဖက်မှာ ဖေါင်းကားလာတော့သည်။မိဘုရားခေါင်မှာ ထိုမြင်ကွင်းအား အားရဟန်ဖြင့် ငနက်ကျော် နောက်ကျောဘက်မှ ရပ်ကာ မယ်ဥလှိုင်ဆံနွယ်များအား ဆွဲရင်း ငနက်ကျော်ခါးအား ကိုယ်လုံးဖြင့် ဖိတွန်းပစ်၏။နောက်မှ တွန်းခံရသဖြင့် ငနက်ကျော် လီးကြီးမှာ တဗျစ်ဗျစ်နှင့် မယ်ဥလှိုင် ပါးစပ်ထဲ အရင်းထိ တိုးဝင်သွားတော့သည်။
" ဗြိ … ဇွိ …… အု ဖလူး …… ဖလု … အု "
မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် နားထဲ လေထွက်သံများ ကြားလာရ၏။အသက်ရှုကြပ်လာကာ မျက်ရည်များ စီးကျလာပြန်သည်။သို့သော် သူမ အာခေါင်ပျော့လေးအား ငနက်ကျော်မှ တဇွိဇွိနှင့် ဖိလိုးနေသည်။လီးကြီးအပြင် ထုတ်တိုင်း နူတ်ခမ်းထောင့်မှ သွားရည်များ အကျိအချွဲများ စီးကျလာရာ ခဏအကြာမှ မိဘုရားခေါင် အမိန့်ကြောင့် ငနက်ကျော်က လီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်၏။
" ပလွပ် … ဝေါ့ …… အဟွတ် …… ဝူးးး ဖလူးးး …… အဟွတ် ဟွတ် … အင်း ဟင်း "
ပါးစပ်မှ လီးကျွတ်သွားသည်နှင့် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် တဟွတ်ဟွတ် နှင့် ချောင်းဆိုးရင်း သီးနေရှာသည်။
" ကဲ … နောက်ကနေ … နင် ကြိုက်သလောက် လိုးပေတော့ … ငနက်ကျော် … အသက်တော့ ပါမသွားစေနဲ့ "
မိဘုရားခေါင်၏ စကားဆုံးသည်နှင့် ငနက်ကျော်မှာ သစ်လုံးပေါ်ခွထားသဖြင့် ဖင်ကြီးကော့ကာ နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်လေးထဲ လီးထိပ်အား မြုပ်ကာ ပစ်လိုးတော့သည်။ မယ်ဥလှိုင်မှာ လီးစဝင်ကတည်းက စောက်ခေါင်းထဲ သတ်လျိုထားသလို ခံစားနေရရှာ၏။
ကာမ အရသာ ပျောက်ကွယ်ကာ နာကျင်မှု့များ ကြီးစိုးနေပြန်သည်။သတိရတချက် မရတချက်ဖြင့် စောက်ရည်များ အကြိမ်ကြိမ် ပန်းထွက်ခံရတော့၏။မနက်လင်းသည်နှင့် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် သူမအိပ်ဆောင်ထဲ ပြန်ရောက်နေကာ တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလို့ ခံစားနေရသည်။အထူးသဖြင့် သူမပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်လေးမှာ နူတ်ခမ်းသားများ ကွဲပြဲ၍ ဆီးစပ်များပါ ကျိန်းစပ်နေတော့၏။
ဆင်းရဲဒုက္ခအမျိုးမျိုးထဲမှ မယ်ဥလှိုင်၏ စွမ်းဆောင်ချက်များကြောင့် ကိုယ်တော်ကြီး စစ်ချီရာတွင် လမ်းမှ ချုံခို တိုက်ခိုက်သော အဖွဲ့အား စုံစမ်းမိတော့၏။
လျို့ဝှက်သတင်းအား မင်းကြီးထံ ကိုယ်တော်ကြီး မလျှောက်တင်မှီ မိဘုရားခေါင်က မြောက်ပိုင်းမင်းသားငယ်အား လက်ဦးမှု့ယူကာ အဆုံးစီရင်ပစ်သည်။အကာကွယ်မဲ့ သွားသော သက်ဦးစံအား ကိုယ်တော်ကြီး လက်အောက် အမတ်တဦးမှ ဖမ်းဆီး စစ်ဆေးကြပြန်သည်။သို့သော် မိဘုရားခေါင် အမိန့်ဖြင့် သက်ထားစံအား ချက်ချင်း လွတ်ပေးခဲ့ရ၏။မိဘုရားခေါင်မှာ သက်ထားစံအား သံယောစဉ် မကုန်သော်လည်း သူမ အနားခေါ်ထားလျင်မင်းသားငယ် အရှုပ်တော်ပုံ စနက်က လာနွယ်နိုင်သဖြင့် ပစ်ထားလိုက်တော့၏။
သက်ထားစံ တစ်ယောက် နန်းတော်မှ ထွက်ခွာလာရာ ရွာသို့ မပြန်ဝံ့တော့ပေ လင်ဖြစ်သူနှင့် ကလေးနှစ်ယောက်မှာလည်း ခုချိန်လောက်ဆို အမုန်းကြီး မုန်းနေကြမည်ကို စဉ်းစားမိသည်။ထို့နောက် နန်းတော်နှင့် ၃ညအိပ် ၄ ရက်ခရီး ရွာငယ်လေး တရွာသို့ ရောက်ရှိလာတော့သည်။ထိုရွာလေးတွင် အပျော်တမ်း ကပြ ဖျော်ဖြေရင်း ရွာသူကြီးနှင့် အိမိထောင် ထပ်ပြုလိုက်၏။ရွာသူကြီးမှာ သက်ဦးစံ၏ ချောမော လှပသော မျက်နှာလေးနှင့် ခန္ဓာကိုယ်အား သဘောကျကာ နောက်ကြောင်း မစုံစမ်း တော့ပဲ လက်ထပ်ယူပစ်သည်။သက်ထားစံမှာ ရွာသူကြီးနှင့် ကလေးတစ်ယောက် ရသည်အထိ ဇာတ်မြုပ် နေထိုင်သွားတော့၏။
..........................................................................................................................................
ကိုယ်တော်ကြီးမှာ သစ္စဖေါက် မြောက်ပိုင်းမင်းသားငယ်အား မင်းကြီးထံ လျှောက်တင်ပြီးချိန် အချိန်နှောင်းသွားရ၏။မိဘုရားခေါင်မှာ လက်ဦးမှု့ယူလိုက်သဖြင့် အပစ်တွေအားလုံး အသတ်ခံရသော မင်းသားငယ် ခေါင်းပေါ် ပုံကျသွားတော့သည်။ အချုပ်ဆောင်မှ လွတ်သည်နှင့် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင်အား ခေါ်၍ တိုင်းတပါးသို့ ဇတ်မြုတ်နေထိုင် လိုက်၏။ နောင် နှစ် ၄၀ ကျော်တွင် မြို့တော်၌ အသက် ၆၀ ကျော် အဖွားအို တစ်ဦး ပေါ်ထွက်လာကာ လမ်းဘေး၌ ကပြရင်း ပေးစာ ကမ်းစာ များ စားသောက်နေထိုင်နေသည်။
ထိုအဖွားအိုမှာ လမ်းဘေး ကပြနေသော်လည်း ကကြိုးကကွက်များမှာ တချိန်က ရွှေနန်းတော်ထဲ နာမည်ကြီးလှသော မယ်ဥလှိုင်၏ ကကွက်များနှင့် အတော်လေး တူနေသည်ဟု ရှေးမှီ နောက်မှီ လူကြီးများ ငြင်းခုံနေကြတော့၏။
...............................................................................................................................................
မယ်ဥလှိုင် ပုံပြင်လေးအား ဒီမှာတင် ရပ်နားရင်း စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား တဦးချင်စီ ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။
မောင်ခြိမ့်
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
