လူယုံ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
မောင်သက် ၁၀ တန်းစာမေးပွဲဖြေပြီးတော့ အဘွားတို့ ရွာသွားနေခဲ့သည်။ ဒီမှာက လွတ်လပ်တယ် အဘွားတို့ကလဲ ဘာလုပ်လုပ် မဆူမဆဲ သောက်လိုက်စားလိုက် လယ်ထဲယာထဲလိုက်ကူလိုက် နေ့လည်နေ့ခင်းဆို အမျိုးတွေအသိတွေ အိမ်လည်လိုက်နဲ့ တစ်လလောက်တောင်ရှိသွားပြီ။ အသိအိမ်က အမကြီးတစ်ယောက်က မသူဇာတဲ့ ဖြူဖြူဖွေး ရေဆေးငါးကြီး မြို့မှာ ၉ တန်းထဲကကျောင်းသွားတက်ပြီး ၁၀ တန်း သုံးခါကျနဲ့ ရွာပြန်လြာပြီး အိမ်မှာပဲ အသုပ်ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်။
သူတို့က သာမန်လူတန်းစားပါ ။ မြို့မှာကျောင်းနေတာလဲ သူ့အဒေါ်ခေါ်ထားပေးတာတဲ့ ။ခုတော့ သုံးခါကျလို့ သူဆက်မနေချင်လို့ပြန်လာတယ် ပြောတာပဲ။ကျတာလဲမပြောနဲ့ ရည်းစားခပ်များများတဲ့ အကိုဝမ်းကွဲပြောတာ နောက်တစ်ယောက်က ဦးလေးခယ်မ မနုနု၀င်း ကျွန်တော့်ထက် ၅နှစ်လောက်ကြီးတယ်။
သူကတော့ တောသူပီပီ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်အသားညိုညိုနဲ့ ငါးရံ့ ကိုယ် သူလဲ အိမ်မှာ အမကလေးထိန်း ထမင်းဟင်းချက် ။ဒါပဲ သူက ၆တန်းလောက်ပဲအောင်တာ ။ ရည်းစားထာဖူးလားမထားဖူးလားတော့ မသိ။ ပြောချင်တာက သူတို့နှစ်ယောက်အိမ်ကို ကျွန်တော်အသွားဆုံး လူပျိုပေါက်ဆိုတော့ ဖွန်ကြောင်တာပေါ့ဗျာ။ သူတို့အမေအမတွေကလဲ ကျွန်တော့်ကို ကလေးထဲက ဝင်ထွက်နေကျဆိုတော့ ကလေးပဲ မောင်နှမတွေပဲဆိုပြီး လွှတ်ထားတာ ။ဒီတော့စိတ်ကြိုက် ဂေါ်ရုံပဲ ။
ဒါပေမယ့် မျက်လုံးပဲအရသာခံရတာပါ လက်တွေ့တော့ မစရဲဘူး ။ သူတို့ကအကြီးတွေလေ။ ပြီးတော့ မောင်လိုခင်တာလားမသိ။ သွားစမှ မျကိစိတောင် အရသာမခံရတဲ့အပြင် မိဘတွေပါမျက်နှာပျက်စရာဖြစ်နေမယ်။အင်း မသူဇာကတော့ နဲနဲ ရဲတင်းတယ်ဗျ ။ကျွန်တော့်ကို မထိကလုတ်နဲ့ Sexy လေးတွေ ပြောတတ်တယ်။တနေ့ နေ့လည်ဘက် အသုပ်စားရင်းသွားလည်တယ်။
“ အမ ဘာတွေ အလုပ်ရှုပ်နေတုံး”
ပြောရင်း သူ့ရင်ဘတ်ကိုကြည့်လိုက်တယ် ။ ဝတ်ထားတာ စပန့်အင်္ကျီ ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့ လည်ပင်းနဲနဲဟိုက်တာဝတ်ထားတာမှာ ဘရာအနက်ရောင်ဝတ်ထားတာ ။ သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးက အယ်နေတာပဲဗျာ။ ကျွန်တော်လဲ တတွေးပဲ မြိုချ လိုက်ရတယ်။
ထမိန်နဲ့ အင်္ကျီက ၀မ်းဆက် စပန့်သားအပျော့ဆိုတော့ ပေါင်တန်ကြီးတွေကလဲ စင်းနေတာပဲဗျာ ။သူ့တို့ဆိုင်က ခုံပုလေးတွေနဲ့ခင်ဗျ။
“ ဒီလိုပါပဲ ဟိုလုပ်ဒီလုပ်နဲ့ မနားရပါဘူး ခုမှ လူရှင်းသွားတာ”
“ အဒေါ်တို့ရော မမြင်ပါလား”
“ အေး ဆေးခန်းဘက်သွားကြတယ် ဆရာကြီးအိမ်မှာ အလှူရှိလို့ သွားကူတာ အငယ်ကောင်က မနက်ထဲက သွားဆော့တာလေ မှောင်မှပြန်လာနေကြ ဆော့ရမယ်ဆို ထမင်းမေ့ဟင်းမေ့”
သူတို့က မောင်နှမ သုံးယောက်လေ ။အလတ်ကောင်က သူများအိမ်မှာ သူရင်းငှားလုပ်တာ ဟိုမှာပဲအိပ်စားပေါ့ အိမ်ကို တခါတလေမှ ပြန်လာတတ်တယ် ။
“ နင်အသုပ်စား မှာလား ”
“ မစားတော့ဘူး ရွာမြောက်ပိုင်းသွားမလို့ လမ်းကြုံ ၀င်လာတာ”
“ နင်အရေးမကြီးရင် အမကို ဆိုင်စောင့်ပေးပါလား ရေချိုးချင်လို့”
ပြောပြီး ထိုင်ရာက ကုန်းအထ သူ့ရဲ့ ဟိုက်နေတဲ့ အင်္ကျီက နေ ဖြူဖွေးနေတဲ့ နို့နှစ်လုံးကို လျှပ်တပြက် မြင်လိုက်ရတယ်။
ဖွေးဥပြီး နို့သီးနှစ်လုံးဆိုတာ ရဲရဲလေးတွေဗျာ ။အမှန်ပြောရရင် အဲဒီမတိုင်ခင်ထိ သူ့ဟာကို ဒီလိုမမြင်ဘူးသေးဘူး ။သူ့ဟာမှ မဟုတ်ပါဘူး ဘယ်အပျိုမှ မမြင်ဘူးတာ။ ကလေးအမေတွေ နို့တိုက်တာတော့ မြင်ဘူးတာပေါ့။ တူမှမတူတာနော မြင်ရတာ ခဏဆိုပေမယ့် အောက်ကကောင်ကတော့ ကြွနေပြီ ။ဘစ်ပါလို့ တော်သေး နို့မို့ ဒုက္ခ ပြီးတော့ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာရှိတဲ့ မီးဖိုပေါ်က ဟင်းချိုအိုးကို သွားမွှေနေတယ်။
မတ်တပ်ရပ် ကိုယ်တစ်ပိုင်းချိုးထားတော့ ဖင်ကို မခို့တရို့ ကုန်းပြသလို ဖြစ်နေတာ ထမိန်သားကပျော့ပျော့ နဲ့ ဖင်နှစ်ခြမ်းဟတဲ့နေရာမှာ အချိုင့်လေးဖြစ်နေတာများ ပြေးပြေးပြီး နောက်ကနေ ကျုံးဆော်လိုက်ချင်တယ် အောက်ခံဘောင်းဘီတော့ ပါတယ်ထင်တယ်ဗျ အရာလေးထင်နေတာတော့တွေ့တယ် အဟောင်းမို့လို့ ချောင်နေတာဖြစ်မယ်။
“ ရပါတယ် အရေးမကြီးပါဘူး အလုပ်မရှိလို့ အလေလိုက်နေတာ”
သူ့နောက်ပိုင်းအလှကို သွားရည်တမြားမြား ခံစားရင်း ပြောလိုက်တယ်။ အဲ့အချိန် ရုတ်တရက် သူကလှည်အ့ကြည့် သူခိုးလူမိ ဖြစ်ရော ဒါပေမယ့် သူက မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူ့နေရာကို ပြန်လာထိုင်တယ် နဲနဲတော့ ပြုံးစိစိ ဖြစ်နေသလိုပဲ။
ကျွန်တော်လဲ ကယောင်ကတမ်းနဲ့ မတ်တပ်ထရပ်တယ်။ အဲတော့မှ ပိုဆိုးတော့တာပဲ ညီတော်မောင်က ဒေါထန်နေတာ အောက်ခံဘောင်းဘီပါတာတောင် ပုဆိုးမှာ ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးဖြစ်လို့ သူကမော့ကြည့်ပြီး
“ အင်း မောင်သက်လဲ မလွယ်ဘူးနော်”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ အမရ”
မလုံမလဲ ပြောလိုက်တယ်။သူက ရယ်ကျဲကျဲနဲ့
“ အားအားယားယား သွားလာသောက်စားနေတာ ပြောတာပါ ဘာတွေမလုံမလဲ ဖြစ်နေတာလဲ ဟင်း ဟင်း”
“ သွားသောက်မလို့ မဟုတ်ပါဘူး”
“ အမလေး မသိခက်မယ်”
“ တော်ပြီဗျာ နောက်ဖေးသွား လိုက်အုံး မယ် ”
“ အင်း အင်း မဟုတ်တာတွေ မလုပ်နဲ့ နော်”
“ ဘာမှ မလုပ်ဘူးဗျို့ သေးသွားပေါက်မလို့”
ပြောပြီး မြန်မြန်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ နို့မို့ သူကြပ်တာခံနေရအုံးမယ် ။ အလိုလိုမှ အလိုလိုရယ် မယ်မဟုတ်လား ။ မသူဇာ ငါ့ကို တမင်လုပ်ပြပြီး ဆွဲဆောင်နေလားမသိဘူး ခါတိုင်း မထိတရိ ကလိုတတ်ပေမယ့် အဲလိုတော့ သူ့ပစ္စည်းတွေကို မြင်အောင်ဘယ်တော့မှ မနေဘူး’ သေးပေါက်ရင်းတွေးမိတယ်။
အင်း တိုက်ဆိုင်တာနေမှာပါ ။သူအဲလိုလုပ်ပြလဲ ကိုက မစရဲပါ ယောက်ျားဆိုတော့ ရရင် ဘယ်ငြင်းမတုန်း ဒါပေမယ့် ကို က မိန်းမကျမ်းကျေသူမဟုတ် ။အထက်တန်းတုန်းက ရည်းစားတာ ထားဖူးတာ လက်ကိုင်တာကလွဲလို့ ဘာမှ မတွေ့ကြုံဖူးဘူး။မသူဇာက ကိုယ့်ထက် ၄ နှစ်လောက်ကြီးတော့ ပိုဆိုးပေါ့။
အဲလိုတွေးရင်း အပေါ့သွားပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ် ဟာ!! ခုံနိမ့်လေးပေါ်မှာ မသူဇာ ထိုင်နေပုံက ရင်ကော့ဖင်ကောက်ထားတာ။ ကျွန်တော့် ရင်ထဲ ကုလားဘုရားပွဲလှည့်သွားလား အောက်မေ့ရတယ်။ခင်ဗျားတို့လဲ ဒီလိုမျိုးထိုင်နေတာ မြင်ဖူးကြမှာပေါ့ ။ဘယ်လောက် မိုက်လဲဆိုတာ။အဲ မသူဇာလို ခါးသေးဖင်ကောက် အိုးကောင်းတဲ့စော်မျိုးကတော့ ဘယ်ပြောကောင်းမလဲဗျာ ။တကယ်တကယ် ကျွန်တော်ဖြင့် ခုထိ မျက်စိထဲကမထွက်သေးဘူး။
ကျွန်တော် သူ့ရှေ့ ကခုံ ၀င်ထိုင်တော့
“ ကဲ ကိုယ်တော် ကြာလိုက်တာ ဘာတွေလုပ်နေလဲ ကျုပ်အိုးကိုလဲ မွှေထားအုံး ဟင်းအိုးပြောတာနော် ပေါက်ကရ တွေးမနေနဲ့ ”
ပြောပြီး အိမ်ပေါ်တက်သွားတယ် ။အိမ်က ၅ ပေလောက်မြင့်တဲ့ တစ်ထပ် သစ်သားအိမ်ဆိုတော့ လှေကား လေးထစ်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သူ့ ဖင်ကြီး ကော့ပြီး တက်သွားတာတော့ သေချာမြင်ရတယ်ဗျာ ။ညီလေးလဲ ငြိမ်ရာက ပြန်ထနေပြီ ။အင်းညကျရင်တော့ ငါးဦးကော်မတီနဲ့ သေချာပေါက်တွေ့ရတော့မယ်။
သူ နောက်ဖေးအိမ်ကို ရေချိုးသွားလို့ မကြာခင်ပဲ အဒေါ်ပြန်ရောက်လာပြီး
“ မောင်သက် ရောက်နေတာ ကြာပြီလား”
“ မကြာသေးပါဘူး အမရေချိုးချင်တယ်ဆိုလို့ ဆိုင်စောင့်ပေးနေတာ အဒါ်”
“ သြော် အေး အေး အဒေါ်လဲ သူရေချိုးလို့ ရအောင်”
ဆိုပြီး ခဏ ပြန်လာတာ ဟိုမှာ အလုပ်တွေက မပြီးသေးဘူး”ပြောနေတုန်း အသုပ်စားမဲ့သူ နှစ်ယောက်ရောက်လာလို့ အဒေါ်အလုပ်ရှုပ်သွားတယ်။
အမလဲ ရေချိုးပြီးလို့ အိမ်ပေါ်တက် သူ့ အခန်းမှာ သနပ်ခါးသွေးနေတယ်ထင်တယ် ။ဧည့်သည်နှစ်ယောက်နဲ့ အဒေါ် ကလဲ ဘယ်တုန်းထဲက မပြောရတဲ့ စကားတွေလဲ မသိဘူ။းလုပြောနေလိုက်ကြတာ။ ကျွန်တော်လဲ သွားမယ်ဆို ထိုင်ရာကအထ
“ မောင်သက်ရေ အစ်မ ကလစ်လေး လာရှာပေးစမ်းပါ”
ကော်တာပဲ သူ့ ရဲ့ရင်လျှားထားတဲ့ အလှကို အနီးကပ် စားပွဲထိုင်ရတော့မယ် အတွေးမဆုံးခင် လူက အခန်းထဲ ရောက်နေပြီ။
သူ့အခန်းက ဆိုင်ခင်းထားတဲ့ နေရာနဲ့ ကပ်ရက် အိမ်ရဲ့ ခြေရင်းဘက် အကျဆုံး သူ့အခန်း ၀င်ထွက်ပေါက်ကနေ နှစ်ပေလောက် အကွာမှာ ဆိုင်ကို မြင်ရတဲ့ ပြတင်းပေါက်ရှိတယ် ။ဒါကြောင့် အပြင်ကနေဆို အခန်းထဲကို မမြင်ရဘူး ။သူရှာခိုင်းတဲ့နေရာ ရှာလိုက်တော့ သိပ်မရှာရပါဘူး တွေ့တယ်။
ဒါပေမယ့် နှာဘူးထချင်တာနဲ့ မတွေ့ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်ရှာနေတာ ။သူက ကျောပေးထားတာဆိုတော့ စိတ်ကြိုက်ကြည့်ခွင့် ရနေတာပေါ့ ။ပုခုံးသားဖြူဖြု၀င်း၀င်းတွေရယ် အိစက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးကလဲ အယ်နေတာပဲဗျာ ။တစ်ချက်တစ်ချက် ရင်လျှားကိုလျှော့လျှော့ပြီး နို့တွေကို သနပ်ခါးလိမ်းရင် လှစ်ခနဲမြင်ရတာ နဲတာကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး ။အင်္ကျီ ၀တ်ထားတော့ သိပ်ကြီးတယ်မထင်တာ ။ခုမှ မှားမှန်းသိတယ်။
သနပ်ခါးက သွေးလိုက်လိမ်းလိုက်ဆိုတော့ နောက်ကကြည့်ရတာ သူ့ဖင်ကြီးကို တမင်လှုပ်ပြနေသလားထင်ရတယ် ဒီနေ့တော့ တောင်ပဲတောင်နေရပါလား ။
“ အမ ဒါလား ပျောက်တဲ့ဟာ”
“ အေး အေး နင်က မျက်စိတော်တော်လျှင်တာပဲနော်”
မျက်နှာက ပြုံးဖြဲဖြဲနဲ့ ကျွန်တော်လဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဟိုဟိုဒီဒီ ကြည့်နေလိုက်ပြီး သူ့ဘေးနား သေတ္တာပေါ်က စာအုပ်နှစ်အုပ်ကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။
“ ဟဲ့ အဲဒါ ကလေး မဖတ်ရဘူး”
“ ကျွန်တော် ကလေးမှ မဟုတ်တာ”
“ သြော် မင်းက လူကြီးဖြစ်ပြီလား ဒါဆိုရင်တော့ ဖတ်ပေါ့”
“ ဒီစာအုပ်တွေက အစ်မဖတ်တာလား? ”
“ ငါမဖတ်လို့ ဒီအိမ်မှာ ဘယ်သူဖတ်မတုန်း”
အင်း ဟုတ်သား သူ့အမေနဲ့ အဖေက စာမှ သိပ်မတတ်တာ ။အငယ်ဆုံးကလဲ ခုမှ နှစ်တန်းလားဆိုတော့ ခင်ဗျားတို့ အဲဒီစာအုပ်တွေက ဘာစာအုပ်လို့ထင်လဲ ။အောစာအုပ်လို့ ထင်နေကြပြီလား???ကောင်းခန်းတွေ လာပါတော့မယ်ဗျာ ။နဲနဲ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ သီးခံဖတ်ပေးကြပါ။ သိပ်မစဉ်းစားကြပါနဲ့။ ကာမသျှတ္တရကျမ်းနဲ့ ဖိုမ ဆက်ဆံရေး ပါ။
“ အစ်မကလဲ မိန်းကလေးလုပ်နေပြီး ဒါတွေဖတ်တာပဲလား”
“ ဟဲ့ ဖတ်တော့ဘာဖြစ်တုန်း မဟုတ်က ဟုတ်ကတွေမှ မဟုတ်တာ ပညာပေး စာအုပ်တွေပဲ”
အမှန်တိုင်းပြောရရင် ကျွန်တော် အဲဒီအချိန်ထိ ဒါမျိုးစာအုပ်ဆိုရင် မဟုတ်တာလို့ပဲ ထင်တာ ။အဲ့တော့ မသူဇာကို နှာဘူးစာ အုပ်တွေ ဖတ်တယ်ပဲ ထင်ပြီး စကားပြေ ာရဲတင်းလာတယ်။တောင်ပြောမြောက်ပြော ပြောရင်းက မသိသလိုနဲ့
“ အစ်မ ဟိုကားတွေရော ကြည့်ဖူးလား”
“ ဘာကားတွေတုန်း”
“ အပြာကား ပြောတာဗျာ”
“ နင်က ဘာလုပ်မလို့တုန်း နင်ရော ကြည့်ဖူးလား နင်အရင်ပြော နင်ပြောရင် ငါလဲပြောမယ်”
“ ဟာ ကျွန်တော်က ယောက်ျားလေးပဲ ကြည့်ဖူးတာပေါ့ဗျ”
“ အောင်မယ် ကိုယ်တော် ဂုဏ်ဖော်မနေပါနဲ့ ဒီခေတ် မိန်းကလေးတွေလဲ ၉၀ ရာနှုန်းလောက် ကြည့်ဖူးကြပါတယ်”
“ အိုက်ထဲ အစ်မပါတယ်ပေါ့”
“ အေး ငါ အဒေါ့်အိမ်မှာကျောင်းတက်တုန်းက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အိမ်မှာ ခဏခဏ ကြည့်ဖူးပ ..အစကတော့ ကြည့်ဖူးရုံဆို တို့သူငယ်ချင်း သုံးယောက် ကြည့်ကြတာ နောက်တော့ လူကြီးတွေလစ်တိုင်း ပေါ့ဟာ”
ဟား မသူဇာတို့ကတော့ ပွင့်လင်းတယ်ဟေ့ ။နဲနဲထပ်ဖောပြီး ပါးစပ်အရသာခံအုံးမှ ။စိတ်ထဲက တွေးလိုက်တယ် ။(တကယ်ဆို အဲဒီချိန်ထိ သူ့ကိုတွယ်ရလောက်အောင် မစဉ်းစားရဲသေးပါ ဂွင်းထုကောင်းရုံသာ တွေးကြံပြောဆိုနေတာ)
“ အဲ့ကားတွေ ကြည့်တော့ ဘယ်လိုနေလဲ”
“ ဘယ်လိုမှ မနေပါဘူး”
“ မဖြစ်နိုင်တာဗျာ ကျွန်တော်တို့တောင်”
“ ဘာဖြစ်လဲ ပြောပါအုံး နင်တို့ ယောက်ျားလေးတွေ အကြောင်းသိရအောင်”
“ ကျွန်တော်တို့ တောင် ပါဆို တောင်တာပေါ့ဗျ”
မထူးဘူးဆိုပြီး ပြောချလိုက်တယ်။
“ ဘာတောင်တာလဲ”
“ အစ်မ တကယ် မသိတာလား”
မေးသာမေးတာပါ ။ သူကအတွေ့အကြုံ ရှိမှာပါ ။ ဒီလောက်ရည်းစားများတာ လတ်တလောတော့ ရွာမှာမရှိဘူးလို့ အကိုကပြောတာပဲ။
“ ကဲပါ ထားလိုက်ပါ မသိချင်တော့ပါဘူး”
ဟတ်ကော့ကြီးဗျ။ာ ပြောချင်ပါတယ်ဆိုမှ စိတ်ထဲမှာ တွေးလိုက်မိတာ ။
“ နင် အတွဲချောင်းဖူးလား မောင်သက်”
“ မချောင်းဖူးပါဘူး”
“ သူများမေးလို့ အစ်မရော ချောင်းဖူးလို့လား”
“ ကျောင်းတုန်းကချောင်းဖူးတယ် အတန်းထဲက အတွဲ တွေကို အဲဒါကမှ ဗီဒီယိုထက်ကောင်းတာ”
“ ခုတောင် အဖော်မရှိလို့ နို့မို့ ကျောင်းထဲမှာ ညည အတွဲတွေ ချိန်းချိန်းတွေ့ နေတာ ချောင်းလို့ ရပါ့”
သူတို့ အိမ်ခြေရင်းဘက်မှာ လမ်းပဲခြားပြီး မူလတန်းကျောင်းရှိတယ် ရွာကျောင်းဆိုတော့ ကျောင်းစောင့်လဲမရှိဘူးလေ။
“ ဟုတ်လား ကျွန်တော်လဲ မချောင်းဘူးတာနဲ့အတော်ပဲ အစ်မသွားချောင်းရင် ကျွန်တော်လဲလိုက်မယ်လေ”
“ တကယ်လိုက်မှာလား နင်ပါရင်တော့သွားမယ် ငါတစ်ယောက်တည်းဆို ကြောက်လို့ ”
“ ဒါဆို ည ၉ နာရီခွဲလောက် လာခဲ့ နောက်မကျစေနဲ့နော်”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ”
“ သမီးရေ အမေ အလှူအိမ်ပြန်သွားလိုက်အုံးမယ်”
“ ဒါနဲ့ ညကျ ဦးလေးတို့ အဒေါ်တို့နဲ့ ဖြစ်ပါ့မလား”
“ အမေက ဟိုမှာအိပ်မှာ အဖေက နင်မသိတာလဲ မဟုတ်ပဲနဲ့ နားဒီလောက်လေးတာ ပီးတော့သူက နွားခြံစင်အောက်က တဲမှာ အိပ်တာ”
ဟုတ်သား ။ သူ့အဖေက တော်တော်နားလေးသည် ။ အော်ပြောတာတောင် ကြားချင်မှ ကြားတာ အငယ်ကောင်ကလဲ အိပ်ရင်ဆင်အော်မနိုး ။
“ အင်း ဒါဆို သွားတော့မယ် နောက်ကျနေပြီ အသုပ်လဲ မစားတော့ဘူး”
“ အေး အေး သိပ်သောက်မနေနဲ့အုံး ညကျအိပ်ပျော်နေအုံးမယ် လာရင် ငါ့ခြေရင်းနံရံကို တိုးတိုးပုတ်ပြီးခေါ်နော်”
“ အင်းပါ သွားပြီ”
ကျွန်တော်လဲ ဘော်ဒါတွေနဲ့ ထုံးစံအတိုင်းသောက် ၆:၃၀ လောက် အိမ်ပြန် ရေမိုးချိုးထမင်းစားပြီးခဏနှပ် ။နေ့လည်ကတွေ့ခဲ့တဲ့ မသူဇာနို့ တွေဖင်တွေကို စားမြုံ့ ပြန်ပြီး ဂွင်းထုလိုက်သေးတယ် ။ကောင်းလိုက်တာမပြောနဲ့ တကယ်သာလုပ်ရရင် ဘယ်လိုနေမယ်မသိ ။အဖိုးနဲ့အဖွားက ၇ နာရီလောက်ဆို အိပ်နေကျဆိုတော့ ၉:၃၀ ခါနီး အိမ်ခြံစည်းရိုးကျော်ထွက်ခဲ့တယ် ။အရက်သောက်ထားလို့သာ နဲနဲတော့ ကြောက်သလို ရင်တုန်သလိုပဲ။
ဟုတ်တယ်လေ ။အပျိုအိမ်ကပ်တာ လူမိရင်မလွယ်ဘူး ။ယူရင်လဲ ယူ မယူရင်တော့ သိတဲ့အတိုင်းပဲ ယူတော့ မယူနိုင်ဘူးဗျ ။အသက်က ၁၇ လောက်ရှိသေးတာလေ ။အလကားရရင်တာ တွယ်ချင်တာ ။သူတို့အိမ်က ခြံစည်းရိုးမရှိလို့တော်သေး ။
“ မသူဇာ မသူဇာ”
အိမ်နံရံကို ပုတ်ပြီး လေသံနဲ့
“ ငါဆင်းခဲ့မယ် လူရိပ်လူခြေကြည့်ထားအုံး”
မကြာဘူး သူဆင်းလာပြီး
“ နင်ခဏ စောင့်အုံး ငါအပေါ့သွားအုံးမယ်”
ဆိုပြီး နောက်ဖေးထွက်သွားသည်။ အဲ့အချိန် လမ်းပေါ်လူဖြတ်သွားလို့ ပုန်းလိုက်ရသေး ခဏနေ သူပြန်ရောက်လာတော့ လမ်းကူးပြီး စာသင်ကျောင်းထဲ ၀င် စာသင်ဆောင် အနောက်ဘက်ကို သွား ဘယ်လိုသွားရတယ်မှတ်လဲ ။သူကရှေ့ က ကျွန်တော်ကနောက်က လေးဘက်ထောက်သွားရတာ။ ခင်ဗျားတို့သာ စဉ်းစားကြည့် လမသာတသာလေးမှာ စွံ့ကားဖွင့်ထွားတဲ့ ဖင်ကြီးကိုနောက်ကိုပစ် ခါးကော့ပြီး သွားတော့ တကယ့် doggy style ပါပဲဗျာ ။ညဘက်ဆိုပြီး ဘစ်၀တ်မလာမိတော့ ကျွန်တော့်ကောင်က ဘာပြောကောင်းမလဲ။ ဒေါသတရှူးရှူးနဲ့ တင်းမာထောင်ပြန်နေပြီပေါ့ဗျာ။
“ ရှူး တိုးတိုး ဟိုရှေ့ က စက္ကူပန်းခြုံ နှစ်ခုကြားမှာ ကြည့် ”
ကျွန်တော်တို့ နံရံအကွယ်ကနေ အသာခေါင်းပြူ ချောင်းရင်ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်နေရတယ်။ ကစ်စင်ဆွဲကြနေကြတာ ဘဲလက်တစ်ဘက်ကလဲ စော်ထမိန်ထဲမှာ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ကလိုင်းနေတယ်ထင်တယ် ။ခဏနေတော့ ခေါင်းချင်းခွာပြီး ဘဲက စော် အင်္ကျီမချွတ်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့နေတယ်။
ကျွန်တော်လဲ အသက်တောင်မရှူနိုင်လောက်အောင်ပဲ တံတွေးတွေလဲ ခဏခဏမြိုချနေမိတယ် ။မသူဇာက စောင့်ကြောင့်ထိုင် ကျွန်တော်က သူ့ နောက်ကနေ ကားယားခွ ကိုယ်တ၀က်ကုန်းပြီးချောင်းတာဆိုတော့ ကို့ငပဲကလဲ သူ့နောက်ကျောကိုတော့ သွားသွားထောက်မိနေတယ် ။
သူကလဲရှေ့ကိုပဲ စိတ်၀င်စားလို့ သတိမထားမိတာလား တမင်မသိချင်ယောင်ဆောင်တာလားဆိုတာတော့ မသိဘူး ။ ကျွန်တော်လဲ ဒီအခြေနေမှာတော့ သူလဲကို့လိုပဲနေမှာပဲဆိုပြီး တိုးတိုးထောက်တယ် နောက်ကျောနဲ့တောင် ပြီးချင်သလိုဖြစ်နေပြီ။
“ အစ်မ သူတို့ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ”
“ နင်မြင်ရဲ့သားနဲ့ ငါ့လာမေးမနေနဲ့ တိုးတိုးနေ ကြားသွားလို့ ထပြန်သွားမှ မကြည့်ရဖြစ်နေမယ် နင်ပဲ မြင်ဖူးချင်တယ်ဆို ”
“ အင်း အင်း”
ပြောနေတုန်းပဲ ကောင်မလေးက ဇွတ်ကုန်းရုန်းထပြီး ထမိန်တွေ အင်္ကျီတွေ ပြန်ပြင်၀တ်နေတယ် ။ဘဲကလဲ အောက်မှာ ကြက်ကြီးလည်လိမ်ထားသလိုပဲ ။ခဏနေတော့ သူတို့ ထွက်သွားကြတယ် ။ကျွန်တော်တို့လဲ နောက်ခြုံတွေရှာပေမယ့် ဘယ်သူမှမရှိတော့ပါဘူး ။ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ပဲလား မသိ ။
“ အစ်မ ဘာဖြစ်သွားကြတာလဲ”
“ကောင်မလေးက လက်မခံလို့နေမှာပေါ့ ”
ခုဏက အတွဲထိုင်သွားတဲ့ နေရာမှာ ခဏထိုင်ရင်းမေးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ သူ ကိုယ့် ပစ္စည်းမြင်ရင်မြင်ပါစေဆိုပြီး ပုဆိုးထဲမှာ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေတဲ့ လီးအတောင်ရက်သားကြီးနဲ့ တင်ပျဉ်ခွေထိုင်လိုက်တယ် ။ သူက ကျွန်တော့ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်လေး အမူးလေးကလဲ မပြေသေးတော့ သတ္တိလေးလဲရှိ သူ့ကိုမှ မ -ိုး ရရင် မပြန်ဘူးကွာ ဖြစ်ချင်တာဖြစ်ဆိုပြီး
“ အတွဲမရှိရင် ကိုယ့်ဟာကိုပဲ အတွဲလုပ်ရအောင် အစ်မ”
“ အံမယ် နင်ကဘယ်လိုလုပ်ချင်တာလဲ ပြောစမ်းပါအုံး”
“ ခုဏက အတွဲလို လုပ်မယ်လေ”
ပြောရင်း သူဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေတဲ့ ပေါင်ကြားကို လက်ညှိုးနဲ့ နှိုက်လိုက်တော့ သူ ဖင်လေးဆတ်ကနဲကော့သွားပြီး ကျွန်တော့လက်ကို ဆွဲတယ် ဟာ!!! အောက်ခံဘောင်းဘီမပါဘူး ဗျာ။ ထမိန်ကလဲ အထူသားမဟုတ်လို့ထင်တယ် ။လက်မှာတောင်နွေးကနဲ နဲ့ စိုတိုတိုလေး
“ နင်ကဘာလို့ အဲလိုလုပ်ချင်တာလဲ”
“ မသိဘူး အစ်မရာ ခုကျွန်တော် အစ်မကို တအား -ိုး ချင်နေတာပဲသိတယ် အစ်မရော ဟိုအတွဲကိုကြည့်ပြီး အ -ိုး ခံချင်စိတ်မပေါ်ဘူးလား ကဲ ပြော”
ဆိုပြီး ပစ်ပစ်နှစ်နှစ်ပြောပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကို ထပ်နှိုက်လိုက်တော့
“ နေအုံး ပြီးမှလုပ် ငါပြောတာ အရင်နားထောင် နင်ဒီကိစ္စကို ဘယ်သူ့မှ လျှောက်မပြောရဘူးနော်”
“ အင်းပါ အစ်မကလဲ ကိုယ့်စားပေါက်ကို ပိတ်အောင်လုပ်ပါ့မလား ခိုးစားပါတယ်ဆို ကဲ ပြောဗျာ အစ်မရော မခံချင်ဘူးလား လို့မေးထားတယ်လေ”
“ အေးပါ ငါလဲ ခံချင်ပါတယ်”
သူ့စကားတောင် မဆုံးသေးဘူး နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တယ် ။ လက်ကလဲ ထမိန်အတွင်းထဲကနေ သူ့စောက်ဖုတ်ကို လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးထိုးကော် လက်မနဲ့ စောက်စိကိုကလိပေးလိုက်တယ် ။အရည်တွေကတော့ ဟိုအတွဲကို ချောင်းကတည်းက တော်တော်ထွက်နေပြီးသားဆိုတော့ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးတင်မကဘူး ။ ဖင်ကြားထဲပါ ယိုနေပြီ။
အဲ ပြောရအုံးမယ် ။ကျုပ်ကစော် အမှန်အကန်သာ မဖိုက်ဖူးတာ ။ ဖာတော့ သုံးလေးခါ ချဖူးတယ်။ ပီးတော့ ကိုယ့် အကိုတွေဆီကလဲ ဒီပညာတွေ ကြားဖူးနား၀ရှိပီးသားဆိုတော့ နဲနဲတော့အဆင်ပြေတာပေါ့။
“ အစ်မ လုပ်ရအောင်ဗျာ”
“ နင့် ပုဆိုးခင်းလိုက် ငါ့နောက်ကျော မြက်တွေနဲ့ ယားမှာစိုးလို့ ”
ဘာရမလဲ ဒါမျိုးတော့ဘယ်နှေးမလဲ ။ ပုဆိုးကို ခေါင်းကကျော်ချွတ် အောက်မှာဖြန့်ခင်းလိုက်တယ် ။ ပီးတာနဲ့ သူကလဲ မနှေးပါဘူး။ ပုဆိုးပေါ် ဒူးထောင်ရက်ပက်လက်ကလေး၀င်အိပ်ရော ကျွန်တော်လဲ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်၀င် ထမိန်လေးကို အသာပဲ သူ့ခါးပေါ်တွန်းချလိုက်တယ်။
လရောင်ကြိုးတိုကြဲတဲမှာ အောက်ငုံ့ကြည့်တော့ အဖုတ်က အမွှေးရိတ်ထားတာ ပြောင်ရှင်းနေတာပဲဗျာ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကလဲ စိပီး ဖောင်းကြွနေတာများ ကိုက်စားချင်စရာ အဲဒီအပေါ်က အစိလေးကလဲ ထောင်လို့
“ ဟဲ့ ဘာကြည့်နေတာလဲ ပြောတော့ လုပ်ချင်လှပီဆို ထည့်တော့လေ”
“ အစ်မ ကျွန်တော့ ဟာကိုင်ထည့်ပေး”
လူလည်ကျလိုက်တယ် ။သူလဲ ဘာမှ မပြောပဲ မျက်စောင်းထိုးပီး
“ ရှေ့နဲနဲတိုး ကိုယ်တော် ”
ပြောပီး ကျွန်တော့်ဟာကိုင်လိုက်တော့
“ ဟယ် နင့်ဟာက မသေးပါလား ဟင်း လူကသာငယ်တယ် ဖြည်းဖြည်းသွင်းနော် အရမ်းမလုပ်နဲ့အုံး ငါ့ ဟာလေး ကွဲသွားအုံးမယ် ”
“ အင်းပါ အစ်မရဲ့”
ဒစ်ထိပ်ဖူးနဲ့ သူ့အဖုတ်နှုတ်ခမ်သား နှစ်ခုကြား သုံးလေးချက် အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲတော့ လူတောင်တွန့်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်ပီး ပီးချင်သလိုလို ဖြစ်သွားလို့ ကိုယ့်နသယ်မွှေးကို စောင့်ဆွဲလိုက်ရတယ်။
အဲလို ဆွဲပီးမှ အပေါက်၀မှာတေ့ပေး တော့ ကျွန်တောလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းတယ် ။ထစ်ထစ်နဲ့ စီးပိုင်နေတာပဲဗျာ ။တ၀က်လောက်ရောက်တော့
“ အား နဲနဲနာတယ် ”
“ ဒါဆိုဆက်မသွင်းသေးပဲ ဒီနားတင် ညှောင့်နေလိုက်ရအုံးမလား”
“ ရတော့ရပါတယ် သွင်းပါ”
ကျွန်တော်လဲ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လေး လုပ်နေရင်း ခနနေတော့ အရည်တွေနဲ့ ချောလာမှ ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ထည့်လိုက်တော့
“ ဒုတ် ! ”
“ အောင်မလေး သေပါပီဟယ် မောင်သက်ကလဲ အရမ်း ဆောင့်ရလား”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲအစ်မ မကောင်းဘူးလား”
“ ကောင်းတော့ ကောင်းပါတယ် ဒါပေမယ့်နာသွားလို့ ”
“ အဆုံးထိ ၀င်လား”
“ အင်း ”
“ ကျွန်တော် တစ်ချက်ချင်း ဖြည်းဖြည်းလေး လုပ်ပေးမယ် အစ်မခံနိုင်ပီဆိုတော့မှ တအားဆောင့်မယ်”
“ အင်း ”
ကျွန်တော်လဲ သူ့ ဒူးကောက်ခွက်နှစ်ခုကို ဗိုက်ပေါ်တွန်းတင်လိုက်ပီး မှန်မှန်လေး -ိုး နေရင်း အင်္ကျီနဲ့ ဘရာလှန် နို့နှစ်လုံး ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့လိုက် နို့သီးလေးတွေကိုချေလိုက်လုပ်တော့ မသူဇာလဲ တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖီးတက်လာတယ်။
“ မောင်လေး ဆောင့် -ိုး တော့ အစ်မခံနိုင်ပီ”
ဒီတော့မှ ကျွန်တောလဲ သူ့ဖင်ကြီး အပေါ်ကြွတက်လာတဲ့အထိ သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ခေါင်းနားလောက်ထိ ရောက်အောင်တွန်း ကိုယ်က ဆောင့်ကြောင့်အနေအထားနဲ့ တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ဆောင့် -ိုး တော့တာပဲ
“ အား အား မောင်လေး အရမ်းကောင်းတယ် နို့လဲစို့ပေးအုံး အစ်မကို မညှာနဲ့နော် အသားကုန်ဆောင့်”
“ အင်း အင်း စိတ်ချအစ်မ ကျွန်တော်လဲ အရမ်းကောင်းနေပီ ”
နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်းစုတ်လိုက် သူကလဲ ကိုယ့်လည်ပင်းဖက်ပီး အောက်ကနေ ကော့ကော့ ပေးလိုက် နဲ့ အပေးအယူမျှနေကြတယ် ။အပေါ်ကနေ စကောဝိုင်းလိုဝိုင်းပီး မွှေပေးတော့
“ ထိတယ်မောင်သက်ရယ် နင်လဲ တော်တော်တတ်တယ်နော် ဟင်း ဟင်း ”
ဖီးတက်နေတဲ့အသံကြီးနဲ့။ ခနကြာရင်ပဲ
“ ဆောင့် ဆောင့် အစ်မ ပီးတော့မယ် ”
ဆိုပီး သူ့ ဒူးကောက်ခွက်နှစ်ခုကို သူဆွဲပေးထားတယ်။ ကျွန်တော်လဲ သူ့နို့နှစ်လုံးကို စုံဆွဲ အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိဆောင့်ပစ်လိုက်တာ သူ့စောက်ဖုတ် ထဲက ကျွန်တော့လီးကို ရှု့ပွရှု့ပွနဲ့ ဆွဲစုတ်သလိုဖြစ်လာ။ သူလဲ အံကြိတ်ပီး တဟင်းဟင်းနဲ့ ကော့ကော့တက်သွားတော့မှ ကျွန်တော်လဲ နောက်ဆုံးသုံးလေးချက် တဆုံးဆောင့် -ိုး ပီး အဖုတ်ထဲကို သုတ်ရည်တွေပန်းထုတ်ရင်း နှစ်ယောက်အတူတူ ပီးလိုက်ကြတယ်။
ကျွန်တော်လဲ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်အိပ်ပီး နို့လေးကိုင်လိုက် အသီးလေးစို့လိုက်နဲ့ အဖုတ်ထဲ လီးတပ်ရက်နဲ့ ဇိမ်ယူပီး ခနကြာတော့
“ မောင်လေး ထ တော့ သိပ်ဇိမ်လုပ်နေနဲ့ သွားရအောင်”
ဆိုတော့
“ ဟာ အမ ကလဲ နေပါအုံး နောက်တစ်ခေါက်လေ ”
“ နောက်နေ့မှ လာ ခုတော့ သွားရအောင် တော်ကြာ နင့်အိမ်က လူကြီးတွေ နင်မရှိတာ သိသွားအုံးမယ်”
“ အင်း ဟုတ်တယ် အဘိုးက တရေးနိုး အိမ်အောက်ထပ် ရေဆင်းသောက်တတ်တယ် ”
“ သွားမယ်လေ ဒါဆိုလဲ နောက်နေ့ရော လာရမှာလား ခုတောင် မဝသေးဘူး အစ်မရာ”
“ အေးပါ အခြေနေ ပေးရင်ပေးသလိုပေါ့ နင်လဲ နှာဘူးလေးပဲနော် ဟင်း ဟင်း”
“ ဒါဆို အစ်မက အ -ို းခံရတာ မကြိုက်ဘူးပေါ့”
“ ဟယ် မိုက်ရိုင်းတယ် ကြည့်စမ်း”
ပြုံးစိစိနဲ့
“ ဟုတ်တယ်လေ ခုနက ကောင်းတုန်းကရုပ်တစ်မျိုး”
“ အေးပါအေးပါ ကြိုက်ပါတယ် ကြိုက်လို့ ခံတာပေါ့ ဒီဟာကြီးကို ပိုတောင်ကြိုက်သွားသေး ဟင်း”
ဆိုပြီး မျက်စောင်းထိုးလိုက်တယ်။ ပီးတော့ အ၀တ်တွေ၀တ် ကျောင်းထဲက ပြန်ထွက် အိမ်ကို ပြန်ခဲ့ ကြတယ် ။အတွေးထဲမှာတော့ နောက်နေ့ အခွင့်အရေး ရပါ့မလားပေါ့။နောက်နေ့ မနက်အိပ်ရာကနိုးတော့ အဖိုးခိုင်းတာလုပ် ။၁၁ နာရီလောက်ထမင်းစားပီး ရွာမြောက်ပိုင်းထွက်ခဲ့တယ် ။လမ်းမှာ ညဘက်အခြေနေ သိရအောင် မသူဇာတို့ အိမ်၀င်မေးတော့
“ ဒီညတော့ မရလောက်ဘူး အမေ ဘယ်မှမသွားဘူးဟ ခုတော့ ဟိုဘက်ရွာ သွားတယ်”
“ ဒါဆို အတော်ပဲပေါ့ ”
“ ဘာအတော်ပဲလဲ နေ့ဘက်တော့ မရဘူး ဆရာ အရှက်ကွဲနေမယ် ..ပီးတော့ ကျွန်မ ယောင်္ကျားမယူချင်သေးဘူး”
“ အံမယ် ကျွန်တော်လဲ မယူချင်သေးပါဘူး ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတာ”
“ အေးပါ နင့်အတွက်လဲ ပြောနေတာပေါ့ ဘာဖြစ်ဖြစ် ကြာကြာဝါးမဲ့သွာ ဘာစားစား အရိုးကြည့်ရှောင်ပေါ့ ဟုတ်ဘူးလား”
ပြုံးစိစိ ပြောပီး အိမ်ပေါ်တက်သွားတယ်။ ကျွန်တော်လဲ နောက်က လိုက်တက်သွားတော့ သူက
“ ဘာလိုက်လုပ်အုံးမလို့လဲ ”
“ ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး”
လို့ ပြောလိုက်ပေမဲ့ သူ့ အခန်းထဲလဲ ရောက်ရော နောက်ကချိုင်းအောက်ကသိုင်းဖက်ပီး သူ့ဂုတ်သားလေးကို ဖွဖွနမ်း သွားလေးနဲ့ ကိုက်လို့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲညစ်လိုက်တော့
“ မောင်သက်ရယ် မလုပ်ပါနဲ့ဆိုဟာ”
“ အင်းပါ အစ်မရဲ့ ဒါပေမဲ့ ညက သေချာမမြင်ရလို့ အစ်မ အဖုတ်ကိုတော့ ပြပါဗျာ နို့မို့ဆိုရင်တော့ လုပ်မှာပဲ ဘာဖြစ်ဖြစ်”
“ တော်တော်ခက်တဲ့ ကောင်လေး”
ဆိုပီး သေတ္တာပေါ် ထိုင်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းတင် ထမိန်ကိုလှန်ပီး ဟပြတယ်။ လှလိုက်တဲ့ အဖုတ်ဗျာ ။ တစ်ခါမှ မိန်းမတစ်ယောက်ဟာ သေချာမမြင်ဘူးလို့လား မသိဘူး ။အမွှေးရိတ်ထားတာ ပြောင်ရှင်း သပ်ရပ်ပီး အမည်းစက်တစ်ခုတောင်မရှိဘူး ။နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုက ဖားခုံးညှင်းကြီးလို ဖောင်းကြွပီး အကွဲကြောင်းလေးက စိနေတယ်။ ဗမာမဆိုတော့ နှုတ်ခမ်းသားက နဲနဲညိုတာပေါ့။
အစိလေးကတော့ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်က စိမ်ပြေနပြေ ကြည့်နေလို့လားမသိ ။နဲနဲတောင် ထောင်ပီးကြီးနေသလိုပဲ အနံ့လေးကလဲ တစ်မျိုးပဲဗျာ ။ငပိရည်နံ့ ပျော့ပျော့ သင်းနေသလိုပဲ။ ခုထက်ထိတောင် အဲဒီအနံ့ကို ရနေသလို ခံစားရတယ် ။အောက်ကကောင်ကလဲ မာနေပီ။
“ တော်တော့ မောင်သက်ရယ် နောက်မှ သေချာကြည့်တော့ အငယ်ကောင်ပြန်လာတော့မယ်”
“ အစ်မရေ ဗိုက်ဆာပီဗျို့ ထမင်းစားမယ်”
“ အေးအေး ခဏလေး ငါထမင်းခူးခဲ့မယ် အောက်ကစောင့်”
ထသွားပီး သူထမင်းခူးနေတုန်း ကျွန်တော်လဲ အောက်ဆင်းခဲ့လိုက်တယ်။
“ ကိုမောင်သက်ကြီး ရောက်နေတာလား အစ်မက ဘာတွေခိုင်းနေပြန်ပီလဲ”
“ သူ့အောက်စက် ကြည့်ပေးနေတာပါကွာ”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲဗျ”
“ ထစ်ထစ်နေလို့တဲ့ ဘာမှမဖြစ်ဘူးထင်ပါတယ် မကောင်းတဲ့ ခွေတွေ ထိုးထိုးကြည့်လို့နေမှပါ”
“ ဟုတ်မှာဗျ သူက သူများဆီက အလကားရတာပဲ ငှားငှားကြည့်တာကိုး”
“ ခွေးလေး ဘာမှမသိဘဲ လျှောက်ပြောနေပြန်ပီ”
ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းထိုးရင်း
“ အေး သွားပီ မင်းအစ်မကို နောက်ဆို ကောင်းတဲ့ ဟာပဲထိုးကြည့်ခိုင်းဟေ့”
ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်လည်း မြို့ပြန်တာနဲ့ ဘာနဲ့ နှစ်ပတ်လောက်ကြာသွားတယ် ရွာပြန်ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း မသူဇာတို့အိမ်ဘက် ခြေဦးလှည့်တာပေါ့။
“ မောင်သက် နင်ပြန်ရောက်ပီလား ငါလည်းနင့်ကို မျှော်နေတာ”
“ ဘာလို့လဲ အဒေါ်တို့ မရှိဘူးလား ဒါဆိုရင်တော့ ပွတာပဲ”
ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့်လိုးပွဲကြီးစတင်လိုက်တော့သည်။
..........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
